HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ς = 96 formes différentes pour 134 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[19]   οὕτω δὴ ὁ κακοδαίμων ὁ Σατυρίων— τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο—

[1]   τραυμάτων. ὥστε θαυμάζω εἴ τι σαφὲς εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις,

[15]   ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω μάλα σαφῶς. ἠπόρουν δὲ οἱ πλησίον οὗτινος

[2]   αὐτὸς μὲν οὐ παραγένοιτο ἅπασι, σὲ δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ γεγενημένα

[4]   ὃς ἀκριβῶς πολὺ πλέον ἐπιθυμοῦντά σε εἰπεῖν οἶδα ἢ ἐμὲ ἀκοῦσαι,

[4]   καὶ δεήσῃ. κἀγὼ θρύψομαι πρὸς σὲ ἐν τῷ μέρει· καί, εἴ

[2]   καὶ ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ σὲ ἡμᾶς ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν

[24]   τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι, δίς σε τήμερον προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν ἐπὶ

[28]   τὸν Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν εἶναι δοκοῦντα. ἐθαύμαζον οὖν οἷος

[7]   Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο διδάσκαλος αὐτοῦ ὤν, σεμνός τις ἰδεῖν καὶ θεοπρεπὴς καὶ

[20]   σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε δὲ καὶ σημεῖα τῶν πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας

[38]   καὶ ἰχθὺς ἐκ ταγήνου καὶ σησαμοῦντες καὶ ὅσα ἐντραγεῖν, καὶ ἐξῆν

[27]   ἢ συὸς ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ ἀντὶ

[44]   κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος δὲ τὴν σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ τῶν οἰκετῶν ἐνίους

[14]   ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς ἦν ἀρετῆς πέρι καὶ

[16]   ἥτις ἡ γαμουμένη παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀποβλέψας

[32]   καταληφθεὶς τὰ αἴσχιστα ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´

[26]   ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας αὐτῆς ἕνεκα σιωπήσομαι. ~Προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ τούτῳ,

[13]   μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι ἢ σκίμποδος, ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς ταύτης

[36]   ἀλλ´ ἢ τοῦτο ἐξ ἁπάντων σκοπεῖτε ὡς πλείω κτήσεσθε καὶ διὰ

[46]   ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ τὸ πρᾶγμα,

[46]   ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν τῷ σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν τις λύχνον

[13]   ὁ Ἀλκιδάμας ἐδείπνει ὥσπερ οἱ Σκύθαι πρὸς τὴν ἀφθονωτέραν νομὴν μετεξανιστάμενος

[20]   εἶτα ἐπεὶ μὴ δύναιτο, παίειν σκῦτος ἔχοντα ἐς ὑπτίας τὰς χεῖρας.

[20]   ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ τὸ σκῦτος· καὶ τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι τάχιστα

[14]   Ἀρισταίνετος τῷ παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη σκύφον ἀναδοῦναι αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ

[44]   συμπλακέντες, καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις σκύφον ἀράμενος ἀπὸ τῆς τραπέζης κείμενον

[14]   ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων ἅμα τὸν σκύφον ἐν τῇ δεξιᾷ, οἷος ὁ

[16]   μὴ λάβῃ παρ´ ἐμοῦ τὸν σκύφον, οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς αὐτῇ

[46]   ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου

[14]   εἰδὼς ὅσων κακῶν ἀρχὴν ὁ σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ ἅμα

[45]   ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ σκύφους ῥιπτομένους. ~Τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας

[19]   μὲν οὖν ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς τὸν

[1]   φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ σμικρὰν συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ

[22]   ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ μόνος ἐγώ σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα ἐν γειτόνων

[26]   Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά σοι ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα παρεθέμην, ὅπως

[25]   ~Εἰ δὲ δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, τὸ κατὰ τὸν Οἰνέα

[16]   ἀποβλέψας ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι, ἔφη, ὦ Κλεανθί, Ἡρακλέους ἀρχηγέτου.

[13]   ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ σοι ἥδιον. καὶ τὸ ἀπὸ τούτου

[6]   Τοὺς μὲν ἄλλους τί ἄν σοι λέγοιμι; οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας

[22]   δεῖπνον δυνάμενος οὐκ ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ

[48]   τῆς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. ~Τοῦτό σοι τέλος, ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο

[22]   γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ σοὶ τὸ πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι·

[9]   κακὸν εἴπω, Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον σοι τὸ συμπόσιον καταλιπών. καὶ ἅμα

[22]   συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ σοῦ δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι

[22]   ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων παρὰ πολὺ σοῦ πλουσιωτέρων ὅμως οὐδὲ πώποτε φέρων

[23]   μοι ταῦτα, παρὰ τῶν θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθου, ὧν—

[35]   εἶναι ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ δὲ ἠσέλγαινον καὶ ἐλοιδοροῦντο καὶ

[25]   ἀντιπόρθμοις, πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς· συὸς μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως

[32]   μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς ἄνδρας; τίνες δὴ καὶ ὄντες

[10]   μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν τῶν πλείστων, καὶ ἔγωγε

[10]   τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ τῶν ἄλλων ἠξίωσεν,

[20]   τε τὴν θύραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα αὐτῷ τοὺς αὐλοὺς κελεύειν

[46]   καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι γελοῖον

[2]   παρέργως τῶν τοιούτων ἀλλ´ ἐν σπουδῇ ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ ἂν φθάνοις

[6]   ὁ πρεσβύτης ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς καὶ ξὺν αὐτῷ Δίφιλος ὁ

[23]   ἄν μοι τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα. ἢ εἰπάτω τις αὐτῶν, τί

[6]   γε αὐτὸν εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ καὶ ἀπεστρέφοντο καὶ δῆλοι ἦσαν

[30]   δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ ἔχων ἀρχὴν

[9]   πότερον χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν Στωϊκὸν ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα τὸν

[21]   παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη

[38]   ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ Στωϊκῷ καὶ Ἕρμωνι τῷ Ἐπικουρείῳ ὁμοίως

[6]   τοῦ περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τὸν στωμύλον, τὸν ἐλεγκτικόν· Ξίφος αὐτὸν οἱ

[4]   παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς σὺ ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ καὶ φθάσεις

[40]   τούτου καὶ παρὰ τίνι; Καὶ σὺ γὰρ φθέγγῃ, κάθαρμα; εἶπεν ὁ

[23]   σοὶ ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς,

[4]   δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν

[32]   δώσεις δίκην παραδοθεὶς τῷ δημίῳ, σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ

[41]   ἠδ´ αὐτῆς Ἑλένης. νυμφίε, καὶ σὺ δὲ χαῖρε, κρατερῶν κράτιστε ἐφήβων

[26]   τοιαῦτα, κἄν τι προσέθηκα, ὅπερ σύ, εἰ θέλεις, παρὰ Ζωπύρου τοῦ

[36]   μοι οὖν, ὦ Ζηνόθεμι, ἢ σὺ ἢ ὁ κοσμιώτατος Δίφιλος, καθ´

[37]   τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ, ἦ δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις,

[37]   πλοῦτον. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλὰ σύ. καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ τοιοῦτον

[23]   σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ δὲ

[32]   ὄντες ὑμεῖς ἐρεῖτε ταῦτα; οὐ σὺ μὲν τῶν Διοσκούρων ἤδη, ὦ

[32]   δ´ ὃς ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ σύ, οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ λαβὼν

[19]   ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας ὑπὸ συγκεκροτημένου ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς

[18]   ὡς γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καὶ

[23]   ὧν— ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι

[44]   ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν τῷ Ζηνοθέμιδι συμμαχῶν, καὶ πατάξας τῇ βακτηρίᾳ τοῦ

[7]   πρᾶγμα ἦν Ἴων ὁ θαυμαστὸς συμπαρών. ~Δέον δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων

[16]   ἔληξε τοῦ θυμοῦ καὶ ἐνεφορεῖτο συμπεριιών. ~καὶ οἱ πλεῖστοι ἐμέθυον ἤδη

[13]   καὶ τοῖς περιφέρουσι τὰ ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς

[43]   βοὴ τὸ ἐπὶ τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς

[44]   ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´ ἐμάχοντο συμπλακέντες, καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις σκύφον

[30]   τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ

[22]   ἐπέδωκα εἰδὼς τοὺς ἐπὶ τοῖς συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ σοῦ

[29]   ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων, τὸ μὲν συμπόσιον ἅπαν εἰς τοὺς ἀμφὶ τὸν

[19]   αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον ἀπορρίψας τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ

[10]   ὦ Λυκῖνε, μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν τῶν πλείστων,

[0]   ~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ Η ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ

[9]   Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον σοι τὸ συμπόσιον καταλιπών. καὶ ἅμα τὸν παῖδα

[17]   καὶ βοῆς μεστὸν ἦν τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν γὰρ Διονυσόδωρος ὁ

[47]   πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις διελύθη τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ τῶν δακρύων αὖθις

[48]   ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο τοῦ συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο

[13]   ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ συμποσίῳ· εἰ δὲ καὶ κάμοιμι, χαμαὶ

[3]   ἃ καλῶς ἔχει ἐν τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ γάρ, φησὶ

[35]   ὁμοιότατα εἶναι τὰ ἐν τῷ συμποσίῳ οἷς περὶ τῆς Ἔριδος οἱ

[18]   γελοῖον, ὡς ἔτι μᾶλλον οἱ συμπόται διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν ἄμορφός τις

[16]   αὖθις ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν οἱ συμπόται, καὶ ὃς ἀγανακτήσας ἐπανίστατο δριμὺ

[42]   ἀφῆκε πολὺν γέλωτα παρασχὼν τοῖς συμπόταις, καὶ μάλιστα ἐπεὶ ἠγανάκτει μετὰ

[3]   καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος, μνάμονα συμπόταν. καὶ οὐδὲ ὁ Διόνικος ὀρθῶς

[17]   ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα, σὺν δ´ ἔβαλον ῥινούς· καὶ ἔνθα

[15]   αὐτοῦ καὶ δραχμὰς δύο, οἶμαι, συνανέδωκε μετὰ τῆς φιάλης· ὁ παῖς

[35]   ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς τὸ σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ τοσοῦτον πόλεμον ἐπ´

[1]   δὲ καὶ αὐτός, οἶμαι, τῶν συνδείπνων ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ

[1]   ἠπίστατο Χαρῖνος ταῦτα; οὐ γὰρ συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη

[15]   θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν, οὐ μὴν συνεῖδεν, οἶμαι, τὸ νόμισμα, ὥστε μὴ

[4]   ἡδέως ἂν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀπνευστί. εἰ γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι

[7]   τὸν Χαιρέαν Ἴων ὁ Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο διδάσκαλος αὐτοῦ ὤν, σεμνός τις

[46]   αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο

[32]   ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς ἐγὼ

[48]   ὡς οὐκ ἀσφαλὲς ἄπρακτον ὄντα συνεστιᾶσθαι τοιούτοις φιλοσόφοις.

[26]   μειρακίῳ καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ σύνεστιν. εἰ δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν

[17]   γραμματικὸς ἐρραψῴδει ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν ἐς τὸ αὐτὸ τὰ Πινδάρου

[15]   δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους συνεχῶς περιεσοβεῖτο ἡ κύλιξ καὶ φιλοτησίαι

[6]   μὲν αὐτοῦ Ἀρισταινέτου φίλοι καὶ συνήθεις ὄντες παρεκέκληντο ἐπὶ δεῖπνον καὶ

[43]   Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα καὶ Δίφιλον, καὶ συνίσταντο οἱ μὲν ὡς τοῦτον, οἱ

[1]   καὶ τέλος αἵματι διαλυθῆναι τὴν συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν, ὦ Φίλων,

[27]   διδῷς αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ συὸς ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς

[25]   πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς· συὸς μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις

[19]   τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ πρᾶγμα ὑπερήδιστον

[1]   εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ σμικρὰν συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ μὴ

[1]   ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν ἤδη τῆς μάχης ἐπέστη ὀλίγον

[33]   ἐν τῇ κύλικι, περὶ ἥμισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν αὐτοῖν. ἀπέλαυσε δὲ καὶ

[8]   ~Δέον δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν παρόντων, ἐν δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων

[23]   τὰ πρῶτα ταῦτα, τί διαφέρει σχέσις ἕξεως; ἵνα μὴ τῶν ἀπόρων

[30]   δύστηνα καὶ ἐρωτήσεις μόνον καὶ σχήματα φιλοσόφων, τὰ δ´ ἄλλα Ἑτοιμοκλεῖς

[35]   οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ δὲ ἠσέλγαινον καὶ

[20]   ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων τὸ θύριον σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε δὲ καὶ σημεῖα

[39]   γάμων, ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν· μόνοι γοῦν οἱ τοιοῦτοι

[16]   ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην, τὸ σῶμα δὲ οὕτω καρτερός· καὶ ἅμα

[23]   ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν ἢ σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ

[32]   τῷ δημίῳ, σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευες, ὦ

Chapitre
[19]	οὕτω δὴ ὁ κακοδαίμων ὁ	Σατυρίων—	τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο—
[1]	τραυμάτων. ὥστε θαυμάζω εἴ τι	σαφὲς	εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις,
[15]	ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω μάλα	σαφῶς.	ἠπόρουν δὲ οἱ πλησίον οὗτινος
[2]	αὐτὸς μὲν οὐ παραγένοιτο ἅπασι,	σὲ	δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ γεγενημένα
[4]	ὃς ἀκριβῶς πολὺ πλέον ἐπιθυμοῦντά	σε	εἰπεῖν οἶδα ἢ ἐμὲ ἀκοῦσαι,
[4]	καὶ δεήσῃ. κἀγὼ θρύψομαι πρὸς	σὲ	ἐν τῷ μέρει· καί, εἴ
[2]	καὶ ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ	σὲ	ἡμᾶς ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν
[24]	τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι, δίς	σε	τήμερον προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν ἐπὶ
[28]	τὸν Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν ἄνθρωπον καὶ	σεμνὸν	εἶναι δοκοῦντα. ἐθαύμαζον οὖν οἷος
[7]	Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο διδάσκαλος αὐτοῦ ὤν,	σεμνός	τις ἰδεῖν καὶ θεοπρεπὴς καὶ
[20]	σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε δὲ καὶ	σημεῖα	τῶν πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας
[38]	καὶ ἰχθὺς ἐκ ταγήνου καὶ	σησαμοῦντες	καὶ ὅσα ἐντραγεῖν, καὶ ἐξῆν
[27]	ἢ συὸς ἢ ἐλάφου ἢ	σησαμοῦντος,	ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ ἀντὶ
[44]	κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος δὲ τὴν	σιαγόνα	ἐπέτριψεν καὶ τῶν οἰκετῶν ἐνίους
[14]	ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ μέντοι καὶ	σιτούμενος	ἐνεργὸς ἦν ἀρετῆς πέρι καὶ
[16]	ἥτις ἡ γαμουμένη παῖς καλοῖτο,	σιωπὴν	παραγγείλας μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀποβλέψας
[32]	καταληφθεὶς τὰ αἴσχιστα ἔπαθες; οὐ	σιωπήσεσθε	οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´
[26]	ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας αὐτῆς ἕνεκα	σιωπήσομαι.	~Προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ τούτῳ,
[13]	μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι ἢ	σκίμποδος,	ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς ταύτης
[36]	ἀλλ´ ἢ τοῦτο ἐξ ἁπάντων	σκοπεῖτε	ὡς πλείω κτήσεσθε καὶ διὰ
[46]	ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον	σκότος	μέγα ἐποίησε, καὶ τὸ πρᾶγμα,
[46]	ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν τῷ	σκότῳ.	καὶ ἐπεὶ παρῆν τις λύχνον
[13]	ὁ Ἀλκιδάμας ἐδείπνει ὥσπερ οἱ	Σκύθαι	πρὸς τὴν ἀφθονωτέραν νομὴν μετεξανιστάμενος
[20]	εἶτα ἐπεὶ μὴ δύναιτο, παίειν	σκῦτος	ἔχοντα ἐς ὑπτίας τὰς χεῖρας.
[20]	ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ τὸ	σκῦτος·	καὶ τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι τάχιστα
[14]	Ἀρισταίνετος τῷ παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη	σκύφον	ἀναδοῦναι αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ
[44]	συμπλακέντες, καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις	σκύφον	ἀράμενος ἀπὸ τῆς τραπέζης κείμενον
[14]	ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων ἅμα τὸν	σκύφον	ἐν τῇ δεξιᾷ, οἷος ὁ
[16]	μὴ λάβῃ παρ´ ἐμοῦ τὸν	σκύφον,	οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς αὐτῇ
[46]	ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς·	σκύφος	γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου
[14]	εἰδὼς ὅσων κακῶν ἀρχὴν ὁ	σκύφος	ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ ἅμα
[45]	ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ	σκύφους	ῥιπτομένους. ~Τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας
[19]	μὲν οὖν ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε	σκωφθεῖεν,	ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς τὸν
[1]	φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ	σμικρὰν	συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ
[22]	ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ μόνος ἐγώ	σοι	ἄμοιρος, καὶ ταῦτα ἐν γειτόνων
[26]	Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά	σοι	ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα παρεθέμην, ὅπως
[25]	~Εἰ δὲ δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί	σοι	δοκῶ, τὸ κατὰ τὸν Οἰνέα
[16]	ἀποβλέψας ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω	σοι,	ἔφη, ὦ Κλεανθί, Ἡρακλέους ἀρχηγέτου.
[13]	ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ	σοι	ἥδιον. καὶ τὸ ἀπὸ τούτου
[6]	Τοὺς μὲν ἄλλους τί ἄν	σοι	λέγοιμι; οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας
[22]	δεῖπνον δυνάμενος οὐκ ἐπένευσα ἱκετεύοντι,	σοὶ	ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ
[48]	τῆς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. ~Τοῦτό	σοι	τέλος, ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο
[22]	γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ	σοὶ	τὸ πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι·
[9]	κακὸν εἴπω, Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον	σοι	τὸ συμπόσιον καταλιπών. καὶ ἅμα
[22]	συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ	σοῦ	δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι
[22]	ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων παρὰ πολὺ	σοῦ	πλουσιωτέρων ὅμως οὐδὲ πώποτε φέρων
[23]	μοι ταῦτα, παρὰ τῶν θαυμαστῶν	σου	φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθου, ὧν—
[35]	εἶναι ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ	σοφοὶ	δὲ ἠσέλγαινον καὶ ἐλοιδοροῦντο καὶ
[25]	ἀντιπόρθμοις, πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ	Σοφοκλῆς·	συὸς μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως
[32]	μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα,	σοφοὺς	ἄνδρας; τίνες δὴ καὶ ὄντες
[10]	μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον διηγῇ	σοφῶν	ἀνδρῶν τῶν πλείστων, καὶ ἔγωγε
[10]	τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων τοὺς	σοφωτάτους	ἑστιᾶν πρὸ τῶν ἄλλων ἠξίωσεν,
[20]	τε τὴν θύραν καὶ ξιφίδιον	σπασάμενον	ἀναδόντα αὐτῷ τοὺς αὐλοὺς κελεύειν
[46]	καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ	σπουδάζων,	Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι γελοῖον
[2]	παρέργως τῶν τοιούτων ἀλλ´ ἐν	σπουδῇ	ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ ἂν φθάνοις
[6]	ὁ πρεσβύτης ὁ ἀπὸ τῆς	στοᾶς	καὶ ξὺν αὐτῷ Δίφιλος ὁ
[23]	ἄν μοι τάχιστα δοκῶ τὰ	στόματα.	ἢ εἰπάτω τις αὐτῶν, τί
[6]	γε αὐτὸν εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ	Στωϊκοὶ	καὶ ἀπεστρέφοντο καὶ δῆλοι ἦσαν
[30]	δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς	Στωϊκοῖς	καὶ διερρήγνυτο οὐκ ἔχων ἀρχὴν
[9]	πότερον χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν	Στωϊκὸν	ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα τὸν
[21]	παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων τοῦ	Στωϊκοῦ	γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη
[38]	ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ	Στωϊκῷ	καὶ Ἕρμωνι τῷ Ἐπικουρείῳ ὁμοίως
[6]	τοῦ περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τὸν	στωμύλον,	τὸν ἐλεγκτικόν· Ξίφος αὐτὸν οἱ
[4]	παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς	σὺ	ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ καὶ φθάσεις
[40]	τούτου καὶ παρὰ τίνι; Καὶ	σὺ	γὰρ φθέγγῃ, κάθαρμα; εἶπεν ὁ
[23]	σοὶ ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων.	~σὺ	δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς,
[4]	δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι,	σὺ	δὲ μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν
[32]	δώσεις δίκην παραδοθεὶς τῷ δημίῳ,	σὺ	δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ
[41]	ἠδ´ αὐτῆς Ἑλένης. νυμφίε, καὶ	σὺ	δὲ χαῖρε, κρατερῶν κράτιστε ἐφήβων
[26]	τοιαῦτα, κἄν τι προσέθηκα, ὅπερ	σύ,	εἰ θέλεις, παρὰ Ζωπύρου τοῦ
[36]	μοι οὖν, ὦ Ζηνόθεμι, ἢ	σὺ	ἢ ὁ κοσμιώτατος Δίφιλος, καθ´
[37]	τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ	σύ,	ἦ δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις,
[37]	πλοῦτον. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλὰ	σύ.	καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ τοιοῦτον
[23]	σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ	σὺ	μὲν ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ δὲ
[32]	ὄντες ὑμεῖς ἐρεῖτε ταῦτα; οὐ	σὺ	μὲν τῶν Διοσκούρων ἤδη, ὦ
[32]	δ´ ὃς ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ	σύ,	οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ λαβὼν
[19]	ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας ὑπὸ	συγκεκροτημένου	ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς
[18]	ὡς γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα	συγκροτῶν	διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καὶ
[23]	ὧν— ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια—	συλ–	λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι
[44]	ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν τῷ Ζηνοθέμιδι	συμμαχῶν,	καὶ πατάξας τῇ βακτηρίᾳ τοῦ
[7]	πρᾶγμα ἦν Ἴων ὁ θαυμαστὸς	συμπαρών.	~Δέον δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων
[16]	ἔληξε τοῦ θυμοῦ καὶ ἐνεφορεῖτο	συμπεριιών.	~καὶ οἱ πλεῖστοι ἐμέθυον ἤδη
[13]	καὶ τοῖς περιφέρουσι τὰ ὄψα	συμπερινοστῶν.	~καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς
[43]	βοὴ τὸ ἐπὶ τούτοις, καὶ	συμπεσόντες	ἔπαιον ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς
[44]	ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´ ἐμάχοντο	συμπλακέντες,	καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις σκύφον
[30]	τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ	συμπλακῆναι	τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ
[22]	ἐπέδωκα εἰδὼς τοὺς ἐπὶ τοῖς	συμποσίοις	θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ σοῦ
[29]	ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων, τὸ μὲν	συμπόσιον	ἅπαν εἰς τοὺς ἀμφὶ τὸν
[19]	αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι τὸ	συμπόσιον	ἀπορρίψας τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ
[10]	ὦ Λυκῖνε, μουσεῖόν τι τὸ	συμπόσιον	διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν τῶν πλείστων,
[0]		~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ	Η ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ
[9]	Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον σοι τὸ	συμπόσιον	καταλιπών. καὶ ἅμα τὸν παῖδα
[17]	καὶ βοῆς μεστὸν ἦν τὸ	συμπόσιον·	ὁ μὲν γὰρ Διονυσόδωρος ὁ
[47]	πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις διελύθη τὸ	συμπόσιον	τελευτῆσαν ἐκ τῶν δακρύων αὖθις
[48]	ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο τοῦ	συμποσίου,	ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο
[13]	ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ	συμποσίῳ·	εἰ δὲ καὶ κάμοιμι, χαμαὶ
[3]	ἃ καλῶς ἔχει ἐν τῷ	συμποσίῳ	καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ γάρ, φησὶ
[35]	ὁμοιότατα εἶναι τὰ ἐν τῷ	συμποσίῳ	οἷς περὶ τῆς Ἔριδος οἱ
[18]	γελοῖον, ὡς ἔτι μᾶλλον οἱ	συμπόται	διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν ἄμορφός τις
[16]	αὖθις ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν οἱ	συμπόται,	καὶ ὃς ἀγανακτήσας ἐπανίστατο δριμὺ
[42]	ἀφῆκε πολὺν γέλωτα παρασχὼν τοῖς	συμπόταις,	καὶ μάλιστα ἐπεὶ ἠγανάκτει μετὰ
[3]	καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος, μνάμονα	συμπόταν.	καὶ οὐδὲ ὁ Διόνικος ὀρθῶς
[17]	ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα,	σὺν	δ´ ἔβαλον ῥινούς· καὶ ἔνθα
[15]	αὐτοῦ καὶ δραχμὰς δύο, οἶμαι,	συνανέδωκε	μετὰ τῆς φιάλης· ὁ παῖς
[35]	ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς τὸ	σύνδειπνον,	ἀφ´ οὗ τοσοῦτον πόλεμον ἐπ´
[1]	δὲ καὶ αὐτός, οἶμαι, τῶν	συνδείπνων	ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ
[1]	ἠπίστατο Χαρῖνος ταῦτα; οὐ γὰρ	συνεδείπνει	μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη
[15]	θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν, οὐ μὴν	συνεῖδεν,	οἶμαι, τὸ νόμισμα, ὥστε μὴ
[4]	ἡδέως ἂν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα	συνείρων	ἀπνευστί. εἰ γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι
[7]	τὸν Χαιρέαν Ἴων ὁ Πλατωνικὸς	συνειστιᾶτο	διδάσκαλος αὐτοῦ ὤν, σεμνός τις
[46]	αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς βίαν	συνενεχθῆναι	αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο
[32]	ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα	συνεπιστάμενοι	αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς ἐγὼ
[48]	ὡς οὐκ ἀσφαλὲς ἄπρακτον ὄντα	συνεστιᾶσθαι	τοιούτοις φιλοσόφοις.
[26]	μειρακίῳ καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ	σύνεστιν.	εἰ δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν
[17]	γραμματικὸς ἐρραψῴδει ὕστερος κατακείμενος καὶ	συνέφερεν	ἐς τὸ αὐτὸ τὰ Πινδάρου
[15]	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους	συνεχῶς	περιεσοβεῖτο ἡ κύλιξ καὶ φιλοτησίαι
[6]	μὲν αὐτοῦ Ἀρισταινέτου φίλοι καὶ	συνήθεις	ὄντες παρεκέκληντο ἐπὶ δεῖπνον καὶ
[43]	Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα καὶ Δίφιλον, καὶ	συνίσταντο	οἱ μὲν ὡς τοῦτον, οἱ
[1]	καὶ τέλος αἵματι διαλυθῆναι τὴν	συνουσίαν.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν, ὦ Φίλων,
[27]	διδῷς αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ	συὸς	ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς
[25]	πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς·	συὸς	μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις
[19]	τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο—	συστὰς	ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ πρᾶγμα ὑπερήδιστον
[1]	εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ σμικρὰν	συστῆναι	ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ μὴ
[1]	ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης	σχεδὸν	ἤδη τῆς μάχης ἐπέστη ὀλίγον
[33]	ἐν τῇ κύλικι, περὶ ἥμισυ	σχεδόν,	κατεσκέδασεν αὐτοῖν. ἀπέλαυσε δὲ καὶ
[8]	~Δέον δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων	σχεδὸν	παρόντων, ἐν δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων
[23]	τὰ πρῶτα ταῦτα, τί διαφέρει	σχέσις	ἕξεως; ἵνα μὴ τῶν ἀπόρων
[30]	δύστηνα καὶ ἐρωτήσεις μόνον καὶ	σχήματα	φιλοσόφων, τὰ δ´ ἄλλα Ἑτοιμοκλεῖς
[35]	οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ τῶν	σχημάτων,	οἱ σοφοὶ δὲ ἠσέλγαινον καὶ
[20]	ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων τὸ θύριον	σωθῆναι	αὐτός. ἐδείκνυε δὲ καὶ σημεῖα
[39]	γάμων, ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι καὶ	Σωκράτει	παιδεραστεῖν· μόνοι γοῦν οἱ τοιοῦτοι
[16]	ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην, τὸ	σῶμα	δὲ οὕτω καρτερός· καὶ ἅμα
[23]	ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν ἢ	σωρείτην	ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ
[32]	τῷ δημίῳ, σὺ δὲ τὴν	Σωστράτου	γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευες, ὦ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005