Chapitre
[32]	ἐμοίχευες, ὦ Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς	τὰ	αἴσχιστα ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν
[36]	καὶ τῶν Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες αὐτοὶ	τὰ	αἴσχιστα ἡδονῆς ἕνεκα ποιεῖτε καὶ
[38]	καὶ ἐμοί, τῷ Διφίλῳ δὲ	τὰ	ἀμφοῖν, ὁ γὰρ Ζήνων ἀπεληλύθει.
[34]	ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς ἐς μόνα	τὰ	βιβλία καὶ τὰς ἐν ἐκείνοις
[2]	ἅπασι, σὲ δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι	τὰ	γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς
[34]	τὸν οἶνον ἔτι ἀναφέρειν εἶχον	τὰ	γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς
[30]	ἐρωτήσεις μόνον καὶ σχήματα φιλοσόφων,	τὰ	δ´ ἄλλα Ἑτοιμοκλεῖς οἱ πλεῖστοι·
[48]	δ´ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί, καὶ	τὰ	δοκηθέντ´ οὐκ ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα γὰρ
[47]	δὲ ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο δὴ	τὰ	δυνατά, καὶ καθευδήσοντες ἀπήγοντο ἐμοῦντες
[40]	ὁ Ἴων, καὶ Διονυσόδωρος ἀντελοιδορεῖτο	τὰ	εἰκότα. ἀλλ´ ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος
[39]	ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων ἐρῶ	τὰ	εἰκότα. τὸ μὲν οὖν ἄριστον
[41]	δὲ ταῦτα, εἴ γε μέμνημαι,	τὰ	ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη ποτ´ ἄρ´
[35]	ἄριστά τις εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι	τὰ	ἐν τῷ συμποσίῳ οἷς περὶ
[22]	ἃ παρ´ ἄλλοις ἀφθόνως ἀπολαύω	τὰ	καθήκοντα εἰδόσιν, ἐπεὶ καὶ τήμερον
[34]	οὐδὲν ὄφελος ἦν ἄρα ἐπίστασθαι	τὰ	μαθήματα, εἰ μή τις καὶ
[42]	ἠγανάκτει μετὰ τοῦτο ὡς ἂν	τὰ	μέγιστα ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ ἀμφὶ
[17]	μάλιστα δ´ ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος	τὰ	μέλλοντα, σὺν δ´ ἔβαλον ῥινούς·
[43]	ὑπ´ αὐτόν· παρέκειτο δ´ αὐτοῖς	τὰ	μὲν ἄλλα πάντα ἴσα, καὶ
[15]	δὲ οἱ πλησίον οὗτινος εἴη	τὰ	νομίσματα, τοῦ μὲν παιδὸς ἀρνουμένου
[18]	ὀλίγον, ὥσπερ εἰώθασι, τῶν παρακομιζόντων	τὰ	ὄψα μηχανώμενος Ἀρισταίνετος μηδ´ ἐκεῖνον
[13]	νομὴν μετεξανιστάμενος καὶ τοῖς περιφέρουσι	τὰ	ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ μέντοι καὶ
[38]	ἐπὶ μιᾶς τραπέζης κοινόν, καὶ	τὰ	παρ´ αὑτῷ ἑκάτερον ἐχρῆν λαβεῖν·
[42]	τὸ εἰκός, γενομένου ἀρέσθαι ἤδη	τὰ	παρακείμενα ἔδει, καὶ ἀνείλοντο οἱ
[17]	καὶ συνέφερεν ἐς τὸ αὐτὸ	τὰ	Πινδάρου καὶ Ἡσιόδου καὶ Ἀνακρέοντος,
[39]	δεῖ καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ	τὰ	Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς εἶναι ἐχρῆν
[42]	ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετον καὶ Εὔκριτον	τὰ	πρὸ αὑτοῦ ἑκάτερος κἀγὼ τἀμὰ
[43]	ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς εἰς	τὰ	πρόσωπα, καὶ τῶν πωγώνων ἐπειλημμένοι
[12]	ἀναίσχυντα ἐδόκει πεποιηκέναι καὶ ὑπέκρουον	τὰ	προχειρότατα, ὁ μὲν τὸ Ἀφραίνεις
[9]	Ἕρμων, Ἔχε μέν, ὦ Ζηνόθεμι,	τὰ	πρῶτα, ἔφη· ἀτὰρ εἰ καὶ
[23]	αὐτῶν, τί ἐστὶ φιλοσοφία; ἢ	τὰ	πρῶτα ταῦτα, τί διαφέρει σχέσις
[23]	ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα δοκῶ	τὰ	στόματα. ἢ εἰπάτω τις αὐτῶν,
[3]	τινῶν ἀνθρώπων ᾖ τὸ ἀκριβῶς	τὰ	τοιαῦτα ἐξετάζειν, ἃ καλῶς ἔχει
[32]	δεινόν· ~ἀδιάφορα γὰρ ὁ Χρύσιππος	τὰ	τοιαῦτα ἡγεῖτο εἶναι. Χρυσίππου γὰρ
[26]	μὴ αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ λέγειν	τὰ	τοιαῦτα, κἄν τι προσέθηκα, ὅπερ
[45]	διδαχθείς, ὡς ἔστιν ἐπισφαλὲς διαλύειν	τὰ	τοιαῦτα. Λαπίθας οὖν καὶ Κενταύρους
[42]	ὁ δὲ Δίφιλος ἠξίου καὶ	τὰ	τῷ Ζήνωνι δὴ ἀπόντι παραδοθέντα
[29]	τῇ ἀπορίᾳ τῶν προσώπων ἐπαληθεύοντας	τὰ	ὑπὸ τοῦ Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα· ὁ
[38]	καὶ λαγῷα καὶ ἰχθὺς ἐκ	ταγήνου	καὶ σησαμοῦντες καὶ ὅσα ἐντραγεῖν,
[47]	Διονίκου ἀπήγετο ἐς τὴν οἰκίαν	ταινίαις	κατειλημένος τὴν κεφαλήν, ἐπὶ τὸ
[47]	ἀπήγοντο ἐμοῦντες οἱ πολλοὶ ἐν	ταῖς	ὁδοῖς. ὁ μέντοι Ἀλκιδάμας αὐτοῦ
[43]	τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον ἀλλήλους	ταῖς	ὄρνισιν αὐταῖς εἰς τὰ πρόσωπα,
[2]	ὁ Χαρῖνος αὐτός, εἰ βουλοίμεθα	τἀληθῆ	ἀκοῦσαι καὶ ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα,
[42]	τὰ πρὸ αὑτοῦ ἑκάτερος κἀγὼ	τἀμὰ	καὶ ὁ Χαιρέας ὅσα ἐκείνῳ
[26]	ἀληθὲς ὄν. ἀλλ´ οὐ χρὴ	ταράττειν	ἐν γάμοις οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους,
[46]	Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον ἐν τῇ	ταραχῇ	δοῦναι αὐτῷ, ὅπως μὴ ἀπόλοιτο,
[45]	αὑτοῦ Ὅμηρον αἷμ´ ἐμέων" πλὴν	ταραχῆς	γε καὶ δακρύων μεστὰ ἦν
[35]	ἐν τῷ μέσῳ οὐκ αἰδούμενος	τὰς	γυναῖκας. καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς
[16]	μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀποβλέψας ἐς	τὰς	γυναῖκας, Προπίνω σοι, ἔφη, ὦ
[39]	Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς εἶναι ἐχρῆν	τὰς	γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν.
[34]	ἐς μόνα τὰ βιβλία καὶ	τὰς	ἐν ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας·
[20]	παίειν σκῦτος ἔχοντα ἐς ὑπτίας	τὰς	χεῖρας. τέλος οὖν ἐν τοσούτῳ
[34]	εἰρήνην ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ δὲ	ταῦτ´	ἐγίνετο, ποικίλα, ὦ Φίλων, ἐγὼ
[21]	καὶ πάνυ ~χρήσιμος τοῖς μετὰ	ταῦτα	γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις εἰς
[24]	ἐν τῷ ἀνακείῳ θύοντα ὕστερον.	ταῦτα	ἐγὼ τοῖς παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ
[41]	καὶ ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ	ταῦτα,	εἴ γε μέμνημαι, τὰ ἐλεγεῖα·
[48]	γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀπέβη καὶ	ταῦτα.	ἐκεῖνό γε μεμάθηκα ἤδη, ὡς
[22]	μόνος ἐγώ σοι ἄμοιρος, καὶ	ταῦτα	ἐν γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν
[3]	ὀρθῶς ἐποίησε πρὸς τὸν Χαρῖνον	ταῦτα	ἐξαγορεύσας καὶ πολλὴν τὴν ἑωλοκρασίαν
[11]	πλὴν οὐδὲν οἶμαι χρὴ καὶ	ταῦτα	καταριθμεῖσθαι, χυμοὺς καὶ πέμματα καὶ
[12]	ἐκ περιωπῆς ἑωρακώς. ~Ἅμα οὖν	ταῦτα	ὁ Κλεόδημος εἰρήκει καὶ ἐπεισέπαισεν
[1]	πόθεν, ὦ Φίλων, ἠπίστατο Χαρῖνος	ταῦτα;	οὐ γὰρ συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν.
[32]	δὴ καὶ ὄντες ὑμεῖς ἐρεῖτε	ταῦτα;	οὐ σὺ μὲν τῶν Διοσκούρων
[23]	ἔχεις. ἀλλὰ οἶδα ὅθεν μοι	ταῦτα,	παρὰ τῶν θαυμαστῶν σου φιλοσόφων,
[3]	ἡμᾶς, ὦ Φίλων, ἀξιοῖς ἐκφέρειν	ταῦτα	πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ἐπεξιέναι
[38]	ὅσα ἐντραγεῖν, καὶ ἐξῆν ἀποφέρεσθαι	ταῦτα.	προὔκειτο δὲ οὐχ ἓν ἑκάστῳ
[26]	ἀνῆκε Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά.	~Ταῦτά	σοι ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα παρεθέμην,
[23]	ἐστὶ φιλοσοφία; ἢ τὰ πρῶτα	ταῦτα,	τί διαφέρει σχέσις ἕξεως; ἵνα
[4]	τι τοιοῦτον εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ	ταῦτα,	ὦ Λυκῖνε. ἀλλ´ οὔτι γε
[11]	αὑτόν; δεῖξον οὖν καὶ Λυκίνῳ	ταῦτα,	ὡς μάρτυς εἴη. ἐγὼ δὲ
[39]	ἀντιλέγωσί μοι ὁπόσοι μὴ κατὰ	ταὐτὰ	φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων ἐρῶ τὰ
[43]	οἶμαι, τυχόν. ἔδει δὲ καὶ	ταύτας	ἀναιρεῖσθαι τὴν ἑαυτοῦ ἑκάτερον. ἐν
[2]	ἂν φθάνοις ἑστιῶν ἡμᾶς ἡδίστην	ταύτην	ἑστίασιν, ἧς οὐκ οἶδ´ εἴ
[13]	σκίμποδος, ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς	ταύτης	εὐνῆς μικροῦ δεῖν ὕπτιοι κατακείμενοι
[16]	δῆλος ἦν οὐκέτι εἰρήνην ἄξων.	τάχα	δ´ ἄν τινος καθίκετο τῇ
[20]	ἤδη τῷ πάθει, τὸν δὲ	ταχέως	ἀναστάντα ἐπικλεῖσαί τε τὴν θύραν
[20]	σκῦτος· καὶ τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι	τάχιστα	διὰ τῆς φωταγωγοῦ ἐς τὸ
[23]	λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι	τάχιστα	δοκῶ τὰ στόματα. ἢ εἰπάτω
[31]	Ἑστίας, ὦ Ἀρισταίνετε, πέμπε ὡς	τάχιστα	τῶν ἀπαρχῶν, μὴ καὶ φθάσῃ
[36]	καὶ ἐπὶ μισθῷ παιδεύετε, πάλιν	τε	αὖ τὴν ἡδονὴν μισοῦντες καὶ
[15]	τὴν φιάλην, ὁ δὲ τόν	τε	δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτοῦ καὶ δραχμὰς
[5]	ἐπιτηδειότερον, οἶμαι. τοῦτον οὖν κόσμιόν	τε	εἶναι δοκοῦντα καὶ πρὸς φιλοσοφίαν
[39]	τοιούτων ἀνδρῶν παρόντων περὶ ἰδεῶν	τε	καὶ ἀσωμάτων εἰπεῖν καὶ ψυχῆς
[13]	τινὰ λαβόντα καθίζεσθαι παρ´ Ἱστιαῖόν	τε	καὶ Διονυσόδωρον. ὁ δέ, Ἄπαγε,
[37]	μάλιστα οἱ ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετόν	τε	καὶ Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι τῆς ἀηδίας
[17]	καὶ ἔνθα δ´ ἄρ´ οἰμωγή	τε	καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν. ὁ
[18]	τρίχας ὀρθὰς ἔχων· οὗτος ὠρχήσατό	τε	κατακλῶν ἑαυτὸν καὶ διαστρέφων, ὡς
[28]	ὦ ἑταῖρε, ἀναγινωσκομένων μεταξὺ ἱδρώς	τέ	μοι περιεχεῖτο ὑπ´ αἰδοῦς, καὶ
[37]	οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες. καὶ μετῆλθέν	τε	ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ τὸν αὑτοῦ
[2]	τὸ δεῖπνον εἴτε νέοι, εἰπεῖν	τε	ὅσα ἥκιστα ἐχρῆν ὑπὸ τοῦ
[20]	τὸν δὲ ταχέως ἀναστάντα ἐπικλεῖσαί	τε	τὴν θύραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον
[33]	γὰρ εἶχε κύλικα— ἐπιστραφεὶς προσέπτυσέν	τε	τὸν Ζηνόθεμιν καὶ τῇ ἀριστερᾷ
[47]	Διονυσοδώρῳ καὶ Ἴωνι. καὶ οἵ	τε	τραυματίαι φοράδην ἐξεκομίζοντο πονηρῶς ἔχοντες,
[22]	τοσοῦτον χρόνον ὑπ´ ἐμοῦ λιπαρῶς	τεθεραπευμένος	οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ τοῖς
[30]	ὁρᾶτε ὅπως πρεσβυτικαί, καὶ τὸ	τελευταῖον	Οἰνεὺς μὲν Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς δὲ
[47]	~Ἐπὶ τούτοις διελύθη τὸ συμπόσιον	τελευτῆσαν	ἐκ τῶν δακρύων αὖθις εἰς
[1]	τραυμάτων προχωρῆσαι τὸ πρᾶγμα καὶ	τέλος	αἵματι διαλυθῆναι τὴν συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ)
[46]	αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ σκύφους ῥιπτομένους.	~Τέλος	δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ
[42]	τὸν Πατρόκλου νεκρὸν ἀνθέλκοντες, καὶ	τέλος	ἐνικήθη καὶ ἀφῆκε πολὺν γέλωτα
[18]	διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καὶ	τέλος	ἐπέσκωπτεν ἐς τοὺς παρόντας. ~οἱ
[20]	ἔχοντα ἐς ὑπτίας τὰς χεῖρας.	τέλος	οὖν ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ ἐπινοῆσαι
[48]	κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. ~Τοῦτό σοι	τέλος,	ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο τοῦ
[32]	Πολιάδος μὴ εἰληφέναι, οὐδ´ ἐπὶ	τέτταρσι	δραχμαῖς δανείζω, οὐδὲ ἄγχω τοὺς
[29]	ἀπέβλεπε δεδοικότας καὶ ὠχριῶντας καὶ	τῇ	ἀπορίᾳ τῶν προσώπων ἐπαληθεύοντας τὰ
[33]	προσέπτυσέν τε τὸν Ζηνόθεμιν καὶ	τῇ	ἀριστερᾷ τοῦ πώγωνος λαβόμενος ἔμελλε
[16]	τάχα δ´ ἄν τινος καθίκετο	τῇ	βακτηρίᾳ, εἰ μὴ κατὰ καιρὸν
[44]	τῷ Ζηνοθέμιδι συμμαχῶν, καὶ πατάξας	τῇ	βακτηρίᾳ τοῦ Κλεοδήμου μὲν τὸ
[47]	ἀμφοτέραις τῇ μὲν τῆς ῥινός,	τῇ	δὲ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἐπειλημμένος, βοῶν
[14]	ἔχων ἅμα τὸν σκύφον ἐν	τῇ	δεξιᾷ, οἷος ὁ παρὰ τῷ
[20]	μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ ἐπὶ	τῇ	διηγήσει πλησίον τοῦ Ἱστιαίου παραβύσας
[18]	ἐξυρημένος τὴν κεφαλήν, ὀλίγας ἐπὶ	τῇ	κορυφῇ τρίχας ὀρθὰς ἔχων· οὗτος
[33]	πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν ἐν	τῇ	κύλικι, περὶ ἥμισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν
[47]	ὁ πρεσβύτης ὁ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις	τῇ	μὲν τῆς ῥινός, τῇ δὲ
[16]	Ἐγελάσατε, εἶπεν, ὦ καθάρματα, εἰ	τῇ	νύμφῃ προὔπιον ἐπὶ τοῦ ἡμετέρου
[24]	τήμερον προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν ἐπὶ	τῇ	οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ ἀνακείῳ
[9]	καὶ γένους τοῦ πρώτου ἐν	τῇ	πόλει. ἀλλὰ ὁ Ζηνόθεμις ἔλυσε
[46]	ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον ἐν	τῇ	ταραχῇ δοῦναι αὐτῷ, ὅπως μὴ
[28]	αὐτοὺς ἐξαπατωμένους τῷ πώγωνι καὶ	τῇ	τοῦ προσώπου ἐντάσει. ὁ γὰρ
[16]	παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας μεγάλῃ	τῇ	φωνῇ ἀποβλέψας ἐς τὰς γυναῖκας,
[18]	καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων	τῇ	φωνῇ, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν ἐς
[14]	βούλονται αὐτῷ αἱ τοσαῦται καὶ	τηλικαῦται	κύλικες τῶν κεραμεῶν ἴσον δυναμένων.
[22]	τὰ καθήκοντα εἰδόσιν, ἐπεὶ καὶ	τήμερον	παρὰ τῷ μαθητῇ Παμμένει δειπνῆσαι
[24]	θορύβῳ καὶ πράγμασι, δίς σε	τήμερον	προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν ἐπὶ τῇ
[24]	μὴ ἐς ἐκείνην ἔχῃς καταφεύγειν	τὴν	ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι λέγων ἐν
[9]	πόλει. ἀλλὰ ὁ Ζηνόθεμις ἔλυσε	τὴν	ἀπορίαν· Εἰ γάρ με, φησίν,
[15]	ὁ ψόφος ἐγένετο, μὴ προσποιουμένου	τὴν	ἀπόρριψιν. ἠμελήθη οὖν καὶ παρώφθη
[25]	Οἰνέα ἐννόησον· ὄψει γὰρ καὶ	τὴν	Ἄρτεμιν ἀγανακτοῦσαν, ὅτι μόνην αὐτὴν
[28]	ἑαυτὸν τοιούτῳ τινί· ὥστε οὐδὲ	τὴν	ἀρχὴν πειρᾶσθαι ἠξίου. ~ἐπεὶ δ´
[23]	ἀγαθὸν ἡγούμενος εἶναι οἴσω ῥᾳδίως	τὴν	ἀτιμίαν. ~καίτοι ὅπως μὴ ἐς
[46]	ποτὲ κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας μὲν	τὴν	αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς βίαν
[13]	ἐδείπνει ὥσπερ οἱ Σκύθαι πρὸς	τὴν	ἀφθονωτέραν νομὴν μετεξανιστάμενος καὶ τοῖς
[45]	ἴσθι, ἔπεσον εἰ μὴ κατέαξε	τὴν	βακτηρίαν. ἐγὼ δὲ παρὰ τὸν
[19]	δὲ μή, κατοίσειν αὐτοῦ ἔφη	τὴν	βακτηρίαν. οὕτω δὴ ὁ κακοδαίμων
[28]	τὸ τοῦ λόγου, χανεῖν μοι	τὴν	γῆν ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας
[16]	ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ	τὴν	γνώμην, τὸ σῶμα δὲ οὕτω
[43]	ἔδει δὲ καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι	τὴν	ἑαυτοῦ ἑκάτερον. ἐν τούτῳ τοίνυν
[35]	ὁ Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει μοι	τὴν	ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν ἐς τὸ μέσον
[10]	ἔγωγε τὸν Ἀρισταίνετον ἐπαινῶ, ὅτι	τὴν	εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων τοὺς σοφωτάτους
[3]	Χαρῖνον ταῦτα ἐξαγορεύσας καὶ πολλὴν	τὴν	ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων. ἐγὼ
[36]	μισθῷ παιδεύετε, πάλιν τε αὖ	τὴν	ἡδονὴν μισοῦντες καὶ τῶν Ἐπικουρείων
[5]	εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ	τὴν	θυγατέρα ἐξεδίδου αὐτὸς τὴν Κλεανθίδα
[20]	δὲ ταχέως ἀναστάντα ἐπικλεῖσαί τε	τὴν	θύραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα
[25]	αὐτὴν οὐ παρέλαβεν ἐκεῖνος ἐπὶ	τὴν	θυσίαν τοὺς ἄλλους θεοὺς ἑστιῶν.
[23]	δύνασαι διακρίνειν τὸ βέλτιον οὐδὲ	τὴν	καταληπτικὴν φαντασίαν ἔχεις. ἀλλὰ οἶδα
[47]	ἐς τὴν οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος	τὴν	κεφαλήν, ἐπὶ τὸ ζεῦγος ἀνατεθεὶς
[18]	καὶ παρῆλθεν ἄμορφός τις ἐξυρημένος	τὴν	κεφαλήν, ὀλίγας ἐπὶ τῇ κορυφῇ
[5]	ἀλλὰ τὴν θυγατέρα ἐξεδίδου αὐτὸς	τὴν	Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου τοῦ δανειστικοῦ,
[36]	ἀδιάφορον εἶναι λέγοντες τῶν χρημάτων	τὴν	κτῆσιν οὐδὲν ἀλλ´ ἢ τοῦτο
[47]	τὸ ζεῦγος ἀνατεθεὶς ἐφ´ οὗ	τὴν	νύμφην ἀπάξειν ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος
[36]	οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ ἅμα λέγων	τὴν	ὀθόνην περισπᾶν ἐπεχείρει, ἣν ὁ
[47]	τραῦμα τοῦ Διονίκου ἀπήγετο ἐς	τὴν	οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος τὴν κεφαλήν,
[7]	οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσιν αὐτὸν εἰς	τὴν	ὀρθότητα τῆς γνώμης ἀποβλέποντες. καὶ
[43]	πραχθέντων— ὁ δὴ Ζηνόθεμις, φημί,	τὴν	παρ´ αὑτῷ ἀφεὶς τὴν πρὸ
[15]	αὐτίκα, δεξιῶς πάνυ τοῦ Ἀρισταινέτου	τὴν	παροινίαν ἐνέγκαντος. ~Ὁ Κυνικὸς δὲ
[43]	φημί, τὴν παρ´ αὑτῷ ἀφεὶς	τὴν	πρὸ τοῦ Ἕρμωνος ἀνείλετο πιοτέραν,
[44]	ὀφθαλμὸν τοῦ Ζηνοθέμιδος ἐξώρυττε καὶ	τὴν	ῥῖνα προσφὺς ἀπέτραγεν, ὁ δὲ
[44]	τὸ κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος δὲ	τὴν	σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ τῶν οἰκετῶν
[1]	πρᾶγμα καὶ τέλος αἵματι διαλυθῆναι	τὴν	συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν, ὦ
[32]	παραδοθεὶς τῷ δημίῳ, σὺ δὲ	τὴν	Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευες,
[15]	ὡς ἀποληψόμενος παρὰ τοῦ Κλεοδήμου	τὴν	φιάλην, ὁ δὲ τόν τε
[33]	γέροντα, εἰ μὴ Ἀρισταίνετος ἐπέσχε	τὴν	χεῖρα καὶ ὑπερβὰς τὸν Ζηνόθεμιν
[37]	Ἀρισταίνετόν τε καὶ Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι	τῆς	ἀηδίας οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες. καὶ
[20]	τῆς φωταγωγοῦ ἐς τὸ ὕπαιθρον	τῆς	αὐλῆς, καὶ τὸ ἀπὸ τούτου
[33]	ἀπέλαυσε δὲ καὶ ὁ Ἴων	τῆς	γειτονήσεως, οὐκ ἀνάξιος ὤν. ὁ
[7]	ὀνομάζουσιν αὐτὸν εἰς τὴν ὀρθότητα	τῆς	γνώμης ἀποβλέποντες. καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν
[32]	αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς ἐγὼ	τῆς	ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ δ´ ὃς
[30]	τότε οὖν τὸ ἐνδόσιμον παρασχούσης	τῆς	ἐπιστολῆς, Τοιαῦτα, ἔφη, ἐξεργάζεται ὁ
[35]	ἐν τῷ συμποσίῳ οἷς περὶ	τῆς	Ἔριδος οἱ ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ
[31]	μεμνῆσθαι τοῦ Καλυδωνίου. ἀλλὰ πρὸς	τῆς	Ἑστίας, ὦ Ἀρισταίνετε, πέμπε ὡς
[15]	γάρ, οἶμαι, καὶ ὅσα πάρεργα	τῆς	ἑστιάσεως εἰπεῖν, καὶ μάλιστα εἴ
[35]	ὥσπερ τι μῆλον οὐ μείω	τῆς	Ἰλιάδος κακὰ ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ γὰρ
[33]	μὲν οὖν Ἕρμων ἀπεξύετο ἐκ	τῆς	κεφαλῆς τὸν ἄκρατον προνενευκὼς καὶ
[47]	ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐπὶ	τῆς	κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. ~Τοῦτό σοι
[41]	προὔχους´ ἀλλάων πασάων παρθενικάων, κρέσσων	τῆς	Κυθέρης ἠδ´ αὐτῆς Ἑλένης. νυμφίε,
[1]	ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν ἤδη	τῆς	μάχης ἐπέστη ὀλίγον πρὸ τῶν
[21]	(ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ Λυκῖνε,	τῆς	νύμφης ἐγκώμιον ἢ ἐπιθαλάμιον, οἷα
[42]	τοὺς διακόνους ἐμάχετο, καὶ ἀντέσπων	τῆς	ὄρνιθος ἀντεπειλημμένοι ὥσπερ τὸν Πατρόκλου
[37]	δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων	τῆς	παρούσης ἑορτῆς καταθήσω ἐς τὸ
[32]	τοὐφόδιον παρακαταθήκας ἔπειτα ὤμοσα κατὰ	τῆς	Πολιάδος μὴ εἰληφέναι, οὐδ´ ἐπὶ
[47]	ὁ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις τῇ μὲν	τῆς	ῥινός, τῇ δὲ τοῦ ὀφθαλμοῦ
[6]	ἦν ὁ πρεσβύτης ὁ ἀπὸ	τῆς	στοᾶς καὶ ξὺν αὐτῷ Δίφιλος
[44]	μὲν Ζηνόθεμις σκύφον ἀράμενος ἀπὸ	τῆς	τραπέζης κείμενον πρὸ τοῦ Ἀρισταινέτου
[15]	δραχμὰς δύο, οἶμαι, συνανέδωκε μετὰ	τῆς	φιάλης· ὁ παῖς δὲ πρὸς
[20]	τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι τάχιστα διὰ	τῆς	φωταγωγοῦ ἐς τὸ ὕπαιθρον τῆς
[36]	ὁ κοσμιώτατος Δίφιλος, καθ´ ὅ	τι	ἀδιάφορον εἶναι λέγοντες τῶν χρημάτων
[6]	ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν ἄλλους	τί	ἄν σοι λέγοιμι; οἱ δὲ
[19]	καὶ εἰς τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν	τι	ἀπέρριψε Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν,
[17]	παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν	τι	βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ ὀλίγον, ὥσπερ
[14]	ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον,	τί	βούλονται αὐτῷ αἱ τοσαῦται καὶ
[46]	αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο	τι	γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ
[23]	φιλοσοφία; ἢ τὰ πρῶτα ταῦτα,	τί	διαφέρει σχέσις ἕξεως; ἵνα μὴ
[23]	στόματα. ἢ εἰπάτω τις αὐτῶν,	τί	ἐστὶ φιλοσοφία; ἢ τὰ πρῶτα
[9]	ἔφη· ἀτὰρ εἰ καὶ μηδέν	τι	ἕτερον ἱερεῖ γε ὄντι ὑπεξίστασθαι
[18]	ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν	τι	ἢ πρᾶξαι γελοῖον, ὡς ἔτι
[20]	θεραπεύων Πολυπρέποντα τὸν αὐλητήν. καί	τι	καὶ γελοῖον διηγήσατο· ἔφη μὲν
[38]	ὦ Φίλων, διότι δή ἐστί	τι	καὶ ἐν αὐτοῖς χρήσιμον ἐς
[15]	ἐπράχθη— μάλα ἤδη παρεφύλαττον ὅ	τι	καὶ μειδιάσειε. καὶ μετὰ μικρὸν
[23]	ἵνα μὴ τῶν ἀπόρων εἴπω	τι,	κερατίναν ἢ σωρείτην ἢ θερίζοντα
[35]	ἐμβαλὼν ἐς τὸ μέσον ὥσπερ	τι	μῆλον οὐ μείω τῆς Ἰλιάδος
[37]	εἰπέ, ὦ Κλεόδημε, καθ´ ὅ	τι	οὐκ ἀδιάφορον ἡγῇ τὸν πλοῦτον.
[2]	βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε γέροντες ἐπαρῴνησάν	τι	παρὰ τὸ δεῖπνον εἴτε νέοι,
[10]	πρὸ τῶν ἄλλων ἠξίωσεν, ὅ	τι	περ τὸ κεφάλαιον ἐξ ἑκάστης
[15]	ἑστιάσεως εἰπεῖν, καὶ μάλιστα εἴ	τι	πρὸς τὸ γλαφυρώτερον ἐπράχθη— μάλα
[26]	ἐμὲ λέγειν τὰ τοιαῦτα, κἄν	τι	προσέθηκα, ὅπερ σύ, εἰ θέλεις,
[1]	τῶν τραυμάτων. ὥστε θαυμάζω εἴ	τι	σαφὲς εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας
[10]	~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ Λυκῖνε, μουσεῖόν	τι	τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν
[3]	ἐγὼ δέ, ἄπαγε, οὐκ ἄν	τι	τοιοῦτον εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα,
[21]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀμέλει καὶ ἡμεῖς τοιοῦτόν	τι	ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´ ἐγγὺς ἦν
[34]	παρόντων οὐδὲ κατὰ τύχην ἕνα	τινὰ	ἔξω ἁμαρτήματος ἦν ἰδεῖν, ἀλλ´
[31]	ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει γάρ, οἶμαι, ὗν	τινα	ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ ἐς τὸ δεῖπνον,
[15]	ἐξώρων ἤδη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον	τινὰ	ἢ ἱπποκόμον. καὶ τοῦτο μὲν
[4]	τῶν ἀκουσομένων, κἂν πρὸς κίονά	τινα	ἢ πρὸς ἀνδριάντα ἡδέως ἂν
[27]	τούτῳ, ἢν διδῷς αὐτῷ μοῖράν	τινα	ἢ συὸς ἢ ἐλάφου ἢ
[13]	Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον	τινὰ	λαβόντα καθίζεσθαι παρ´ Ἱστιαῖόν τε
[15]	ἀφανῶς ὑπεξαγαγὼν καὶ τῷ Κλεοδήμῳ	τινὰ	παραστῆναι διένευσε τῶν ἐξώρων ἤδη
[6]	ἀπεστρέφοντο καὶ δῆλοι ἦσαν ὥς	τινα	πατραλοίαν καὶ ἐναγῆ μυσαττόμενοι. οὗτοι
[3]	εἶναι, ὃς οὐκ οἶδα εἴ	τινα	τῶν αὑτοῦ ὀργίων ἀτέλεστον καὶ
[7]	πάντες αὐτῷ καὶ ἐδεξιοῦντο ὥς	τινα	τῶν κρειττόνων, καὶ ὅλως θεοῦ
[35]	οἶμαι, οὕς γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί	τινας	εἶναι ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ
[17]	Διονυσόδωρος ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις	τινὰς	ἐν μέρει διεξῄει καὶ ἐπῃνεῖτο
[20]	σημεῖα τῶν πληγῶν καὶ ἀμυχάς	τινας	ἐπὶ τοῦ προσώπου. Καὶ ὁ
[1]	Ἀρισταινέτου παρὰ τὸ δεῖπνον καί	τινας	λόγους φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ ἔριν
[32]	Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς ἄνδρας;	τίνες	δὴ καὶ ὄντες ὑμεῖς ἐρεῖτε
[5]	Εὔκριτον. ἀτὰρ οὖν, ὦ Λυκῖνε,	τίνες	οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς
[40]	ζῆλον ἐπὶ τούτου καὶ παρὰ	τίνι;	Καὶ σὺ γὰρ φθέγγῃ, κάθαρμα;
[28]	οὐδ´ ἂν ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν τοιούτῳ	τινί·	ὥστε οὐδὲ τὴν ἀρχὴν πειρᾶσθαι
[30]	~Ὁ Κλεόδημος δὲ καὶ πάλαι	τινὸς	ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι
[20]	ὅσα λοιπά, οὐκ ἄνευ θεοῦ	τινος	ἡμῖν ἐπιπαρών, ἀλλὰ καὶ πάνυ
[16]	εἰρήνην ἄξων. τάχα δ´ ἄν	τινος	καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ, εἰ μὴ
[3]	περιεῖδεν. ὅρα οὖν μὴ κακοήθων	τινῶν	ἀνθρώπων ᾖ τὸ ἀκριβῶς τὰ
[23]	δοκῶ τὰ στόματα. ἢ εἰπάτω	τις	αὐτῶν, τί ἐστὶ φιλοσοφία; ἢ
[35]	ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς ἂν ἄριστά	τις	εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι τὰ ἐν
[21]	μετὰ ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ	τις	εἰς τὸ μέσον οἰκέτης παρ´
[18]	συμπόται διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν ἄμορφός	τις	ἐξυρημένος τὴν κεφαλήν, ὀλίγας ἐπὶ
[2]	ἑστίασιν, ἧς οὐκ οἶδ´ εἴ	τις	ἡδίων ἔμοιγε, καὶ μάλιστα ὅσῳ
[7]	συνειστιᾶτο διδάσκαλος αὐτοῦ ὤν, σεμνός	τις	ἰδεῖν καὶ θεοπρεπὴς καὶ πολὺ
[34]	ἐπίστασθαι τὰ μαθήματα, εἰ μή	τις	καὶ τὸν βίον ῥυθμίζοι πρὸς
[46]	τῷ σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν	τις	λύχνον ποτὲ κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας
[36]	ποιεῖτε καὶ πάσχετε, ἀγανακτοῦντες εἴ	τις	μὴ καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον· εἰ
[44]	ἡ μήτηρ τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ	τὸ	αἷμα εἶδε· καὶ ἡ νύμφη
[1]	ἐκείνοις, ἀφ´ ὧν ἀρξαμένη ἐς	τὸ	αἷμα ἐτελεύτησεν αὐτοῖς ἡ φιλονικία.
[16]	παρεγύμνου ἑαυτὸν μᾶλλον ἄχρι πρὸς	τὸ	αἴσχιστον. αὖθις ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν
[3]	μὴ κακοήθων τινῶν ἀνθρώπων ᾖ	τὸ	ἀκριβῶς τὰ τοιαῦτα ἐξετάζειν, ἃ
[8]	τῶν γυναικῶν περιεχομένη· ἐς δὲ	τὸ	ἀντίθυρον ἡ ἄλλη πληθύς, ὡς
[20]	τὸ ὕπαιθρον τῆς αὐλῆς, καὶ	τὸ	ἀπὸ τούτου ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων
[13]	Ἀρισταίνετος, εἴ σοι ἥδιον. καὶ	τὸ	ἀπὸ τούτου περιιὼν ἐν κύκλῳ
[17]	ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν ἐς	τὸ	αὐτὸ τὰ Πινδάρου καὶ Ἡσιόδου
[12]	ὑπέκρουον τὰ προχειρότατα, ὁ μὲν	τὸ	Ἀφραίνεις Μενέλαε, ὁ δ´ Ἀλλ´
[34]	καὶ τὸν βίον ῥυθμίζοι πρὸς	τὸ	βέλτιον· ἐκείνους γοῦν περιττοὺς ὄντας
[23]	εἰκότως· οὔπω γὰρ δύνασαι διακρίνειν	τὸ	βέλτιον οὐδὲ τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν
[29]	ἡμᾶς καὶ ἐπειρᾶτο εὖ διατίθεσθαι	τὸ	γεγονὸς ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ τὸν
[15]	καὶ μάλιστα εἴ τι πρὸς	τὸ	γλαφυρώτερον ἐπράχθη— μάλα ἤδη παρεφύλαττον
[2]	εἴτε γέροντες ἐπαρῴνησάν τι παρὰ	τὸ	δεῖπνον εἴτε νέοι, εἰπεῖν τε
[1]	ὑμῖν χθὲς ἐν Ἀρισταινέτου παρὰ	τὸ	δεῖπνον καί τινας λόγους φιλοσόφους
[31]	ὗν τινα ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ ἐς	τὸ	δεῖπνον, ὥστε οὐκ ἄκαιρον ᾤετο
[36]	ἔμελλε λύσας ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς	τὸ	ἔδαφος, ἀλλ´ ὁ παῖς οὐκ
[42]	~Γέλωτος οὖν ἐπὶ τούτοις, ὡς	τὸ	εἰκός, γενομένου ἀρέσθαι ἤδη τὰ
[46]	ἐποίησε, καὶ τὸ πρᾶγμα, ὡς	τὸ	εἰκός, μακρῷ χαλεπώτερον ἐγεγένητο· καὶ
[37]	δὴ ὁ Ἴων προκύψας εἰς	τὸ	ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γάρ,
[30]	ἔχων ἀρχὴν εὔλογον— τότε οὖν	τὸ	ἐνδόσιμον παρασχούσης τῆς ἐπιστολῆς, Τοιαῦτα,
[38]	ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν	τὸ	ἐντελὲς ὀνομαζόμενον δεῖπνον, μία ὄρνις
[43]	καὶ οὐκ εἴα πλεονεκτεῖν. βοὴ	τὸ	ἐπὶ τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον
[47]	ταινίαις κατειλημένος τὴν κεφαλήν, ἐπὶ	τὸ	ζεῦγος ἀνατεθεὶς ἐφ´ οὗ τὴν
[20]	τοὺς γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων	τὸ	θύριον σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε δὲ
[11]	τῶν ὄψων καὶ ἀναπέπλησται ζωμοῦ	τὸ	ἱμάτιον καὶ ὅσα τῷ παιδὶ
[45]	κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας, ἐπεὶ ἅπαξ	τὸ	καθ´ αὑτὸν ἐτρέψατο, παίων τὸν
[23]	ἐγὼ δὲ ὡς ἂν μόνον	τὸ	καλὸν ἀγαθὸν ἡγούμενος εἶναι οἴσω
[25]	δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ,	τὸ	κατὰ τὸν Οἰνέα ἐννόησον· ὄψει
[10]	ἄλλων ἠξίωσεν, ὅ τι περ	τὸ	κεφάλαιον ἐξ ἑκάστης αἱρέσεως ἀπανθισάμενος,
[12]	ὁ Κυνικὸς Ἀλκιδάμας ἄκλητος, ἐκεῖνο	τὸ	κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν Μενέλαον αὐτόματον
[7]	ἰδεῖν καὶ θεοπρεπὴς καὶ πολὺ	τὸ	κόσμιον ἐπιφαίνων τῷ προσώπῳ· Κανόνα
[44]	ἄλλῃ, διεῖλε δὲ τοῦ νυμφίου	τὸ	κρανίον ἐς δύο χρηστῷ μάλα
[44]	τῇ βακτηρίᾳ τοῦ Κλεοδήμου μὲν	τὸ	κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος δὲ τὴν
[46]	~Τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας	τὸ	λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ
[39]	περὶ γάμων ἐρῶ τὰ εἰκότα.	τὸ	μὲν οὖν ἄριστον ἦν μὴ
[29]	ἐπαύσατό ποτε ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων,	τὸ	μὲν συμπόσιον ἅπαν εἰς τοὺς
[33]	καὶ ὑπερβὰς τὸν Ζηνόθεμιν ἐς	τὸ	μέσον αὐτοῖν κατεκλίθη, ὡς διασταῖεν
[21]	γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις εἰς	τὸ	μέσον οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν
[37]	τῆς παρούσης ἑορτῆς καταθήσω ἐς	τὸ	μέσον· ὑμεῖς δὲ ἀφιλονίκως ἐρεῖτε
[35]	μοι τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν ἐς	τὸ	μέσον ὥσπερ τι μῆλον οὐ
[44]	γυναικῶν ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν ἐς	τὸ	μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ μάλιστα
[35]	τοῦ Πηλέως τὸν γάμον ῥῖψαι	τὸ	μῆλον εἰς τὸ σύνδειπνον, ἀφ´
[15]	ἐμειδίασεν, οὐ μὴν συνεῖδεν, οἶμαι,	τὸ	νόμισμα, ὥστε μὴ δεξαμένου ψόφον
[20]	παρ´ αὐτοῦ τὸ σκῦτος· καὶ	τὸ	ξιφίδιον ἀπορρῖψαι τάχιστα διὰ τῆς
[14]	μὲν ἤδη διενοχλοῦντα ἔπαυσεν ἐς	τὸ	παρὸν Ἀρισταίνετος τῷ παιδὶ νεύσας
[34]	πολλῶν λεγόμενον ἀληθὲς ᾖ καὶ	τὸ	πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν λογισμῶν
[10]	καὶ παιδείας μέλει αὐτῷ καὶ	τὸ	πλεῖστον τοῦ βίου τούτοις ξύνεστιν.
[22]	οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ σοὶ	τὸ	πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι· ἐμοὶ
[5]	(ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν λέγεις αἰτίαν	τὸ	πλουτεῖν τὸν Εὔκριτον. ἀτὰρ οὖν,
[7]	κρειττόνων, καὶ ὅλως θεοῦ ἐπιδημία	τὸ	πρᾶγμα ἦν Ἴων ὁ θαυμαστὸς
[35]	καὶ ἄποτος ἐγεγράφει. ~ἀνέστραπτο οὖν	τὸ	πρᾶγμα, καὶ οἱ μὲν ἰδιῶται
[1]	Χαρῖνος, καὶ ἄχρι τραυμάτων προχωρῆσαι	τὸ	πρᾶγμα καὶ τέλος αἵματι διαλυθῆναι
[19]	γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε. καὶ	τὸ	πρᾶγμα ὑπερήδιστον ἦν, φιλόσοφος ἀνὴρ
[46]	λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ	τὸ	πρᾶγμα, ὡς τὸ εἰκός, μακρῷ
[34]	Φίλων, ἐγὼ πρὸς ἐμαυτὸν ἐνενόουν	τὸ	πρόχειρον ἐκεῖνο, ὡς οὐδὲν ὄφελος
[11]	ξύνεστιν. ~Εἱστιώμεθα οὖν ἐν ἡσυχίᾳ	τὸ	πρῶτον, καὶ παρεσκεύαστο ποικίλα. πλὴν
[20]	αὐλοὺς ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ	τὸ	σκῦτος· καὶ τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι
[19]	φθονῶν αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι	τὸ	συμπόσιον ἀπορρίψας τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό
[10]	Βαβαί, ὦ Λυκῖνε, μουσεῖόν τι	τὸ	συμπόσιον διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν τῶν
[9]	εἴπω, Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον σοι	τὸ	συμπόσιον καταλιπών. καὶ ἅμα τὸν
[17]	ἤδη καὶ βοῆς μεστὸν ἦν	τὸ	συμπόσιον· ὁ μὲν γὰρ Διονυσόδωρος
[47]	τοῦτο πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις διελύθη	τὸ	συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ τῶν δακρύων
[35]	γάμον ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς	τὸ	σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ τοσοῦτον πόλεμον
[16]	ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην,	τὸ	σῶμα δὲ οὕτω καρτερός· καὶ
[30]	ἐπιστολαὶ ὁρᾶτε ὅπως πρεσβυτικαί, καὶ	τὸ	τελευταῖον Οἰνεὺς μὲν Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς
[37]	ἀλλὰ σύ. καὶ ἐπὶ πολὺ	τὸ	τοιοῦτον ἦν, ἄχρι δὴ ὁ
[28]	ὑπ´ αἰδοῦς, καὶ τοῦτο δὴ	τὸ	τοῦ λόγου, χανεῖν μοι τὴν
[48]	ἐγένετο τοῦ συμποσίου, ἢ ἄμεινον	τὸ	τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ
[47]	καὶ ὁ νυμφίος δὲ ἀκεσαμένου	τὸ	τραῦμα τοῦ Διονίκου ἀπήγετο ἐς
[20]	τάχιστα διὰ τῆς φωταγωγοῦ ἐς	τὸ	ὕπαιθρον τῆς αὐλῆς, καὶ τὸ
[34]	δὲ εἰσῄει με, μὴ ἄρα	τὸ	ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον ἀληθὲς
[12]	καὶ χαρίεντα ὑποτονθορύζοντες· ἐς μέντοι	τὸ	φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν
[3]	ἀνθρώπων ᾖ τὸ ἀκριβῶς τὰ	τοιαῦτα	ἐξετάζειν, ἃ καλῶς ἔχει ἐν
[30]	τὸ ἐνδόσιμον παρασχούσης τῆς ἐπιστολῆς,	Τοιαῦτα,	ἔφη, ἐξεργάζεται ὁ καλὸς Χρύσιππος
[32]	~ἀδιάφορα γὰρ ὁ Χρύσιππος τὰ	τοιαῦτα	ἡγεῖτο εἶναι. Χρυσίππου γὰρ μέμνησθε
[26]	αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ λέγειν τὰ	τοιαῦτα,	κἄν τι προσέθηκα, ὅπερ σύ,
[45]	ὡς ἔστιν ἐπισφαλὲς διαλύειν τὰ	τοιαῦτα.	Λαπίθας οὖν καὶ Κενταύρους εἶδες
[32]	αἴσχιστα ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν	τοιαῦτα	συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς
[2]	ἐτελεύτησεν αὐτοῖς ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ)	Τοιγαροῦν,	ὦ Λυκῖνε, καὶ ὁ Χαρῖνος
[9]	τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ ἦν	τοῖν	ἀνάκοιν καὶ γένους τοῦ πρώτου
[35]	Ἰλίῳ γεγενῆσθαι. καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς	τοίνυν	ἐδόκει μοι τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν
[39]	(ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ	τοίνυν	Ἴων, Πρῶτος οὖν ἄρχομαι, ἔφη,
[43]	τὴν ἑαυτοῦ ἑκάτερον. ἐν τούτῳ	τοίνυν	ὁ Ζηνόθεμις— καί μοι, ὦ
[20]	οὖν ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ ἐπινοῆσαι	τοιόνδε·	ἐς ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι αὐτὸν
[39]	Σωκράτει παιδεραστεῖν· μόνοι γοῦν οἱ	τοιοῦτοι	ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς ἀρετήν· εἰ
[48]	οὐκ ἀσφαλὲς ἄπρακτον ὄντα συνεστιᾶσθαι	τοιούτοις	φιλοσόφοις.
[3]	δέ, ἄπαγε, οὐκ ἄν τι	τοιοῦτον	εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα, ὦ
[37]	σύ. καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ	τοιοῦτον	ἦν, ἄχρι δὴ ὁ Ἴων
[21]	ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀμέλει καὶ ἡμεῖς	τοιοῦτόν	τι ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´ ἐγγὺς
[16]	παρ´ ἐμοῦ τὸν σκύφον, οὔποτε	τοιοῦτος	ἂν υἱὸς αὐτῇ γένοιτο οἷος
[28]	ἐπινεῦσαι οὐδ´ ἂν ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν	τοιούτῳ	τινί· ὥστε οὐδὲ τὴν ἀρχὴν
[2]	ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ παρέργως τῶν	τοιούτων	ἀλλ´ ἐν σπουδῇ ἀκροώμενον. ὥστε
[39]	ἐπισχών, Ἐχρῆν μὲν ἴσως, ἔφη,	τοιούτων	ἀνδρῶν παρόντων περὶ ἰδεῶν τε
[22]	τεθεραπευμένος οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ	τοῖς	ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ μόνος ἐγώ
[34]	ἐκείνους γοῦν περιττοὺς ὄντας ἐν	τοῖς	λόγοις ἑώρων γέλωτα ἐπὶ τῶν
[12]	ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν Μενέλαον αὐτόματον ἥκοντα"	τοῖς	μὲν οὖν πολλοῖς ἀναίσχυντα ἐδόκει
[21]	ἐπιπαρών, ἀλλὰ καὶ πάνυ ~χρήσιμος	τοῖς	μετὰ ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ
[36]	τοσαῦτα μὲν ἐσθίοντες, τοσαῦτα δὲ	τοῖς	οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ ἅμα λέγων
[24]	ἀνακείῳ θύοντα ὕστερον. ταῦτα ἐγὼ	τοῖς	παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ δὲ δείπνου
[13]	τὴν ἀφθονωτέραν νομὴν μετεξανιστάμενος καὶ	τοῖς	περιφέρουσι τὰ ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ
[30]	ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι	τοῖς	Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ ἔχων
[22]	ἐμαυτὸν ἐπέδωκα εἰδὼς τοὺς ἐπὶ	τοῖς	συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ
[42]	καὶ ἀφῆκε πολὺν γέλωτα παρασχὼν	τοῖς	συμπόταις, καὶ μάλιστα ἐπεὶ ἠγανάκτει
[45]	βακτηρίαν. ἐγὼ δὲ παρὰ τὸν	τοῖχον	ὀρθὸς ἐφεστὼς ἑώρων ἕκαστα οὐκ
[36]	ἀεὶ ἔχετε καὶ δανείζετε καὶ	τοκογλυφεῖτε	καὶ ἐπὶ μισθῷ παιδεύετε, πάλιν
[14]	ἔκειτο ἡμίγυμνος, ὥσπερ ἠπειλήκει, πήξας	τὸν	ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων ἅμα τὸν
[33]	Ἕρμων ἀπεξύετο ἐκ τῆς κεφαλῆς	τὸν	ἄκρατον προνενευκὼς καὶ τοὺς παρόντας
[12]	οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν γὰρ	τὸν	Ἀλκιδάμαντα, βοὴν ἀγαθὸν ἀτεχνῶς ὄντα
[19]	σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς	τὸν	Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν τι ἀπέρριψε Μελιταῖον
[47]	ἔμεινεν· οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν	τὸν	ἄνδρα, ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν ἑαυτὸν
[14]	καὶ ἐς τὸν χρυσὸν καὶ	τὸν	ἄργυρον ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν τὸν
[10]	ἀνδρῶν τῶν πλείστων, καὶ ἔγωγε	τὸν	Ἀρισταίνετον ἐπαινῶ, ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην
[42]	ἔδει, καὶ ἀνείλοντο οἱ ἀμφὶ	τὸν	Ἀρισταίνετον καὶ Εὔκριτον τὰ πρὸ
[37]	παρόντες, καὶ μάλιστα οἱ ἀμφὶ	τὸν	Ἀρισταίνετόν τε καὶ Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι
[14]	τὸν ἄργυρον ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν	τὸν	Ἀρισταίνετον, τί βούλονται αὐτῷ αἱ
[20]	ἔφασκε, φρενίτιδι ἑαλωκότα θεραπεύων Πολυπρέποντα	τὸν	αὐλητήν. καί τι καὶ γελοῖον
[45]	οἰηθέντος. ἔκειτο οὖν ἄθλιος κατὰ	τὸν	αὑτοῦ Ὅμηρον αἷμ´ ἐμέων" πλὴν
[37]	μετῆλθέν τε ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ	τὸν	αὑτοῦ τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας,
[34]	μαθήματα, εἰ μή τις καὶ	τὸν	βίον ῥυθμίζοι πρὸς τὸ βέλτιον·
[35]	κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς τοῦ Πηλέως	τὸν	γάμον ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς
[18]	καιρὸν εἶναι μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε	τὸν	γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἢ
[33]	κατὰ κόρρης, καὶ ἀπέκτεινεν ἂν	τὸν	γέροντα, εἰ μὴ Ἀρισταίνετος ἐπέσχε
[11]	ἐς τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη,	τὸν	γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ—
[15]	ὁ παῖς δὲ πρὸς μὲν	τὸν	δάκτυλον θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν, οὐ
[20]	εἰδὼς ἐχόμενον ἤδη τῷ πάθει,	τὸν	δὲ ταχέως ἀναστάντα ἐπικλεῖσαί τε
[21]	γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη	τὸν	δεσπότην ἐν τῷ κοινῷ ἀναγνόντα
[2]	σὲ ἡμᾶς ἥκειν ἐκέλευε. καὶ	τὸν	Διόνικον γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν ὡς
[44]	προσφὺς ἀπέτραγεν, ὁ δὲ Ἕρμων	τὸν	Δίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν ἥκοντα τοῦ
[6]	περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τὸν στωμύλον,	τὸν	ἐλεγκτικόν· Ξίφος αὐτὸν οἱ μαθηταὶ
[9]	Στωϊκὸν ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα	τὸν	Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ ἦν τοῖν
[43]	μέγιστα ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ ἀμφὶ	τὸν	Ἕρμωνα καὶ Ζηνόθεμιν ἅμα κατέκειντο,
[47]	ἀπόλλυσθαι ὑπ´ ἀλγηδόνων, ὥστε καὶ	τὸν	Ἕρμωνα καίπερ ἐν κακοῖς ὄντα—
[44]	πρὸ τοῦ Ἀρισταινέτου ῥίπτει ἐπὶ	τὸν	Ἕρμωνα, κἀκείνου μὲν ἅμαρτε, παραὶ
[28]	ἑκάστῳ καὶ μάλιστα ὅσοι ᾔδεσαν	τὸν	Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν
[5]	μικρὰν λέγεις αἰτίαν τὸ πλουτεῖν	τὸν	Εὔκριτον. ἀτὰρ οὖν, ὦ Λυκῖνε,
[40]	ἡμῖν ᾄδων· ποῦ γὰρ εὑρίσκοιμεν	τὸν	ζῆλον ἐπὶ τούτου καὶ παρὰ
[33]	ἐπέσχε τὴν χεῖρα καὶ ὑπερβὰς	τὸν	Ζηνόθεμιν ἐς τὸ μέσον αὐτοῖν
[36]	~Οὐ γὰρ ἐπαύσαντο οἱ ἀμφὶ	τὸν	Ζηνόθεμιν καὶ Κλεόδημον φιλονικοῦντες, ἐπεὶ
[33]	εἶχε κύλικα— ἐπιστραφεὶς προσέπτυσέν τε	τὸν	Ζηνόθεμιν καὶ τῇ ἀριστερᾷ τοῦ
[29]	συμπόσιον ἅπαν εἰς τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Ζήνωνα καὶ Δίφιλον ἀπέβλεπε δεδοικότας
[13]	ὑποβαλόμενος κείσομαι ἐπ´ ἀγκῶνος οἷον	τὸν	Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω,
[11]	δὲ ὁ Κλεόδημος ἐπικύψας ἐς	τὸν	Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν γέροντα—
[18]	μηχανώμενος Ἀρισταίνετος μηδ´ ἐκεῖνον ἀτερπῆ	τὸν	καιρὸν εἶναι μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε
[12]	θυμῷ, καὶ ἄλλοι〉 ἄλλα πρὸς	τὸν	καιρὸν εὔστοχα καὶ χαρίεντα ὑποτονθορύζοντες·
[32]	φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ γόητος, μετρεῖτε	τὸν	Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς ἄνδρας;
[43]	ἐπειλημμένοι ἐπεκαλοῦντο βοηθεῖν, ὁ μὲν	τὸν	Κλεόδημον ὁ Ἕρμων, ὁ δὲ
[8]	μὲν εἰσιόντων αἱ γυναῖκες ὅλον	τὸν	κλιντῆρα ἐκεῖνον ἐπέλαβον, οὐκ ὀλίγαι
[38]	καὶ ἐν αὐτοῖς χρήσιμον ἐς	τὸν	λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
[21]	οὖν τοῦ Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς	τὸν	λύχνον ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ) Ἦ που,
[12]	ἄκλητος, ἐκεῖνο τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος,	τὸν	Μενέλαον αὐτόματον ἥκοντα" τοῖς μὲν
[43]	μοι, ὦ Φίλων, πάνυ πρόσεχε	τὸν	νοῦν, ὁμοῦ γάρ ἐσμεν ἤδη
[7]	ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος. ~διὰ δὲ	τὸν	νυμφίον τὸν Χαιρέαν Ἴων ὁ
[29]	τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ	τὸν	οἰκέτην ἀπέπεμψεν εἰπὼν ὅτι ἐπιμελήσεται
[25]	ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, τὸ κατὰ	τὸν	Οἰνέα ἐννόησον· ὄψει γὰρ καὶ
[34]	ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ γὰρ ἐς	τὸν	οἶνον ἔτι ἀναφέρειν εἶχον τὰ
[44]	μὲν Κλεόδημος ὀρθῷ τῷ δακτύλῳ	τὸν	ὀφθαλμὸν τοῦ Ζηνοθέμιδος ἐξώρυττε καὶ
[9]	τὸ συμπόσιον καταλιπών. καὶ ἅμα	τὸν	παῖδα ἐκάλει καὶ ἐξιόντι ἐῴκει.
[15]	ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ	τὸν	παῖδα μικρὸν ὕστερον ἀφανῶς ὑπεξαγαγὼν
[15]	εἰσεκεκόμιστο. ἐν τοσούτῳ δ´ ἐγὼ	τὸν	παρεστῶτα τῷ Κλεοδήμῳ παῖδα οἰνοχόον
[32]	οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι ἐπὶ	τὸν	πατέρα. ~Καὶ ἅμα, ἔτυχε γὰρ
[42]	ἀντέσπων τῆς ὄρνιθος ἀντεπειλημμένοι ὥσπερ	τὸν	Πατρόκλου νεκρὸν ἀνθέλκοντες, καὶ τέλος
[37]	ὅ τι οὐκ ἀδιάφορον ἡγῇ	τὸν	πλοῦτον. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλὰ
[47]	Ζηνόθεμι, ὡς οὐκ ἀδιάφορον ἡγῇ	τὸν	πόνον. καὶ ὁ νυμφίος δὲ
[45]	τὸ καθ´ αὑτὸν ἐτρέψατο, παίων	τὸν	προστυχόντα· καὶ πολλοὶ ἄν, εὖ
[14]	τὸν ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων ἅμα	τὸν	σκύφον ἐν τῇ δεξιᾷ, οἷος
[16]	ἢν μὴ λάβῃ παρ´ ἐμοῦ	τὸν	σκύφον, οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς
[9]	ἐνεδοιάζετο πότερον χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν	τὸν	Στωϊκὸν ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα
[6]	ἀπὸ τοῦ περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα	τὸν	στωμύλον, τὸν ἐλεγκτικόν· Ξίφος αὐτὸν
[15]	Κλεοδήμου τὴν φιάλην, ὁ δὲ	τόν	τε δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτοῦ καὶ
[45]	τὴν βακτηρίαν. ἐγὼ δὲ παρὰ	τὸν	τοῖχον ὀρθὸς ἐφεστὼς ἑώρων ἕκαστα
[19]	καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον ἀπορρίψας	τὸν	τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν, εἰς
[13]	εἰ δὲ καὶ κάμοιμι, χαμαὶ	τὸν	τρίβωνα ὑποβαλόμενος κείσομαι ἐπ´ ἀγκῶνος
[26]	ἄνδρα παραλιπὼν Δίφιλον ἑστιᾷς καὶ	τὸν	υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς
[7]	Διονυσόδωρος. ~διὰ δὲ τὸν νυμφίον	τὸν	Χαιρέαν Ἴων ὁ Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο
[3]	ὁ Διόνικος ὀρθῶς ἐποίησε πρὸς	τὸν	Χαρῖνον ταῦτα ἐξαγορεύσας καὶ πολλὴν
[14]	κακίας μεταξὺ διεξιὼν καὶ ἐς	τὸν	χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον ἀποσκώπτων·
[37]	ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ τὸν αὑτοῦ	τόπον	εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα
[36]	καὶ κληθείητε, τοσαῦτα μὲν ἐσθίοντες,	τοσαῦτα	δὲ τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ
[36]	δεῖπνον· εἰ δὲ καὶ κληθείητε,	τοσαῦτα	μὲν ἐσθίοντες, τοσαῦτα δὲ τοῖς
[14]	Ἀρισταίνετον, τί βούλονται αὐτῷ αἱ	τοσαῦται	καὶ τηλικαῦται κύλικες τῶν κεραμεῶν
[35]	εἰς τὸ σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ	τοσοῦτον	πόλεμον ἐπ´ Ἰλίῳ γεγενῆσθαι. καὶ
[22]	εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι δοκῶ, ὃς	τοσοῦτον	χρόνον ὑπ´ ἐμοῦ λιπαρῶς τεθεραπευμένος
[15]	ὁμιλίαι καὶ φῶτα εἰσεκεκόμιστο. ἐν	τοσούτῳ	δ´ ἐγὼ τὸν παρεστῶτα τῷ
[44]	ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περὶ αὐτοῦ. ἐν	τοσούτῳ	δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν τῷ
[24]	ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι λέγων ἐν	τοσούτῳ	θορύβῳ καὶ πράγμασι, δίς σε
[20]	τὰς χεῖρας. τέλος οὖν ἐν	τοσούτῳ	κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε· ἐς ἀγῶνα
[34]	ἐν ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας·	τοσούτων	γοῦν φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ
[30]	διερρήγνυτο οὐκ ἔχων ἀρχὴν εὔλογον—	τότε	οὖν τὸ ἐνδόσιμον παρασχούσης τῆς
[20]	ὁ ἰατρὸς οὐ πολὺ κατόπιν	τοῦ	ἀγῶνος· ἐβεβραδύκει δέ, ὡς ἔφασκε,
[2]	τε ὅσα ἥκιστα ἐχρῆν ὑπὸ	τοῦ	ἀκράτου προαχθέντες καὶ πρᾶξαι. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
[15]	πλὴν μόνου, ὡς ἐμοὶ ἔδοξε,	τοῦ	Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ τὸν παῖδα
[21]	ὀπίσω αὖθις ἀπαλλάττεσθαι. ἐφέντος οὖν	τοῦ	Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς τὸν λύχνον
[44]	ἀπὸ τῆς τραπέζης κείμενον πρὸ	τοῦ	Ἀρισταινέτου ῥίπτει ἐπὶ τὸν Ἕρμωνα,
[15]	μὴ κατέσβη αὐτίκα, δεξιῶς πάνυ	τοῦ	Ἀρισταινέτου τὴν παροινίαν ἐνέγκαντος. ~Ὁ
[6]	Λαβύρινθος ἐπίκλην, διδάσκαλος οὗτος ὢν	τοῦ	Ἀρισταινέτου υἱέος τοῦ Ζήνωνος· τῶν
[10]	μέλει αὐτῷ καὶ τὸ πλεῖστον	τοῦ	βίου τούτοις ξύνεστιν. ~Εἱστιώμεθα οὖν
[20]	μὲν Διόνικος οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας	τοῦ	γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ διηγήσει πλησίον
[32]	ἀνδρὸς οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους	τοῦ	γόητος, μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην καὶ
[5]	αὐτὸς τὴν Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου	τοῦ	δανειστικοῦ, τῷ φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ
[15]	μὲν παιδὸς ἀρνουμένου μὴ ἀποβεβληκέναι,	τοῦ	δὲ Κλεοδήμου, καθ´ ὃν ὁ
[27]	ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ ἀντὶ	τοῦ	δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν,
[47]	νυμφίος δὲ ἀκεσαμένου τὸ τραῦμα	τοῦ	Διονίκου ἀπήγετο ἐς τὴν οἰκίαν
[3]	νομίζειν ἐκεῖνα πάντα θεοῦ ἔργα	τοῦ	Διονύσου εἶναι, ὃς οὐκ οἶδα
[9]	ὑπεξίστασθαι καλῶς εἶχεν, εἰ καὶ	τοῦ	Ἐπικούρου τοῦ〉 πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα,
[43]	παρ´ αὑτῷ ἀφεὶς τὴν πρὸ	τοῦ	Ἕρμωνος ἀνείλετο πιοτέραν, ὡς ἔφην,
[44]	τοῦ Κλεοδήμου μὲν τὸ κρανίον,	τοῦ	Ἕρμωνος δὲ τὴν σιαγόνα ἐπέτριψεν
[43]	ἡ δὲ ὄρνις ἡ πρὸ	τοῦ	Ἕρμωνος〉 πιμελεστέρα, οὕτως, οἶμαι, τυχόν.
[29]	τῶν προσώπων ἐπαληθεύοντας τὰ ὑπὸ	τοῦ	Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα· ὁ Ἀρισταίνετος δὲ
[44]	τὸν Δίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν ἥκοντα	τοῦ	Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν ἀπὸ
[44]	ὀρθῷ τῷ δακτύλῳ τὸν ὀφθαλμὸν	τοῦ	Ζηνοθέμιδος ἐξώρυττε καὶ τὴν ῥῖνα
[36]	ἐπεχείρει, ἣν ὁ παῖς εἶχε	τοῦ	Ζηνοθέμιδος, μεστὴν οὖσαν παντοδαπῶν κρεῶν,
[6]	οὗτος ὢν τοῦ Ἀρισταινέτου υἱέος	τοῦ	Ζήνωνος· τῶν δὲ ἀπὸ τοῦ
[16]	εἰ τῇ νύμφῃ προὔπιον ἐπὶ	τοῦ	ἡμετέρου θεοῦ τοῦ Ἡρακλέους; καὶ
[16]	προὔπιον ἐπὶ τοῦ ἡμετέρου θεοῦ	τοῦ	Ἡρακλέους; καὶ μὴν εὖ εἰδέναι
[16]	ἀποβλέψας ἡμερώτερος ἐγένετο καὶ ἔληξε	τοῦ	θυμοῦ καὶ ἐνεφορεῖτο συμπεριιών. ~καὶ
[1]	μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη	τοῦ	ἰατροῦ ἀκοῦσαι. Διόνικος δὲ καὶ
[45]	ἕκαστα οὐκ ἀναμιγνὺς ἑαυτὸν ὑπὸ	τοῦ	Ἱστιαίου διδαχθείς, ὡς ἔστιν ἐπισφαλὲς
[20]	γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ διηγήσει πλησίον	τοῦ	Ἱστιαίου παραβύσας ἑαυτὸν ἐδείπνει ὅσα
[43]	δ´ ὡς ἐκεῖνον πλὴν μόνου	τοῦ	Ἴωνος· ἐκεῖνος δὲ μέσον ἑαυτὸν
[11]	δὲ οὐδὲν ἐδεόμην δείξοντός μοι	τοῦ	Ἴωνος, πολὺ πρότερον αὐτὰ ἐκ
[31]	ὥστε οὐκ ἄκαιρον ᾤετο μεμνῆσθαι	τοῦ	Καλυδωνίου. ἀλλὰ πρὸς τῆς Ἑστίας,
[45]	οἶμαι, εἰς τοὺς ὀδόντας ὑπὸ	τοῦ	Κλεοδήμου Δίφιλον εἶναι οἰηθέντος. ἔκειτο
[44]	συμμαχῶν, καὶ πατάξας τῇ βακτηρίᾳ	τοῦ	Κλεοδήμου μὲν τὸ κρανίον, τοῦ
[15]	μὲν προσῆλθεν ὡς ἀποληψόμενος παρὰ	τοῦ	Κλεοδήμου τὴν φιάλην, ὁ δὲ
[44]	Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν ἀπὸ	τοῦ	κλιντῆρος. ~ἐτρώθη δὲ καὶ Ἱστιαῖος
[46]	πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ	τοῦ	κόλπου ἐξαναστάντος αὐτοῦ. εἶτ´ ἀπολογούμενος
[28]	αἰδοῦς, καὶ τοῦτο δὴ τὸ	τοῦ	λόγου, χανεῖν μοι τὴν γῆν
[32]	σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα	τοῦ	μαθητοῦ ἐμοίχευες, ὦ Κλεόδημε, καὶ
[44]	πολλαί, καὶ μάλιστα ἡ μήτηρ	τοῦ	μειρακίου, ἐπεὶ τὸ αἷμα εἶδε·
[15]	πλησίον οὗτινος εἴη τὰ νομίσματα,	τοῦ	μὲν παιδὸς ἀρνουμένου μὴ ἀποβεβληκέναι,
[44]	οἱ ἐτράπετ´ ἄλλῃ, διεῖλε δὲ	τοῦ	νυμφίου τὸ κρανίον ἐς δύο
[32]	ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ σύ, οὐδὲ	τοῦ	ξένου μαθητοῦ λαβὼν τοὐφόδιον παρακαταθήκας
[47]	μὲν τῆς ῥινός, τῇ δὲ	τοῦ	ὀφθαλμοῦ ἐπειλημμένος, βοῶν ἀπόλλυσθαι ὑπ´
[26]	σύ, εἰ θέλεις, παρὰ Ζωπύρου	τοῦ	παιδαγωγοῦ αὐτοῦ μάθοις ἂν ἀληθὲς
[29]	καὶ ὁ Ζήνων ὑπεξανέστη ἀφανῶς,	τοῦ	παιδαγωγοῦ νεύσαντος ἀπαλλάττεσθαι: ὡς κελεύσαντος
[17]	ὁ Ζηνόθεμις δ´ ἀνεγίνωσκε παρὰ	τοῦ	παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν τι βιβλίον.
[9]	εἶχεν, εἰ καὶ τοῦ Ἐπικούρου	τοῦ〉	πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα, ἦ δ´
[29]	παιδαγωγοῦ νεύσαντος ἀπαλλάττεσθαι: ὡς κελεύσαντος	τοῦ	πατρός. ~Ὁ Κλεόδημος δὲ καὶ
[6]	τοῦ Ζήνωνος· τῶν δὲ ἀπὸ	τοῦ	περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τὸν στωμύλον,
[35]	οὐ γὰρ κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς	τοῦ	Πηλέως τὸν γάμον ῥῖψαι τὸ
[28]	ἐξαπατωμένους τῷ πώγωνι καὶ τῇ	τοῦ	προσώπου ἐντάσει. ὁ γὰρ Ἀρισταίνετος
[20]	πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας ἐπὶ	τοῦ	προσώπου. Καὶ ὁ μὲν Διόνικος
[9]	ἦν τοῖν ἀνάκοιν καὶ γένους	τοῦ	πρώτου ἐν τῇ πόλει. ἀλλὰ
[33]	τὸν Ζηνόθεμιν καὶ τῇ ἀριστερᾷ	τοῦ	πώγωνος λαβόμενος ἔμελλε παίσειν κατὰ
[21]	οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων	τοῦ	Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ
[48]	τέλος, ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο	τοῦ	συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν
[14]	Ἀλκιδάμας ἐσίγησε μικρὸν καὶ ἐς	τοὔδαφος	καταβαλὼν ἑαυτὸν ἔκειτο ἡμίγυμνος, ὥσπερ
[37]	ἡδονῆς κατηγοροῦσιν αὐτοὶ ἥδεσθαι ὑπὲρ	τοὺς	ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ,
[25]	παρέλαβεν ἐκεῖνος ἐπὶ τὴν θυσίαν	τοὺς	ἄλλους θεοὺς ἑστιῶν. φησὶ δὲ
[11]	κατόπιν ἑστῶτι ὀρέγει λανθάνειν οἰόμενος	τοὺς	ἄλλους, οὐ μεμνημένος τῶν μεθ´
[15]	δείκνυται. ~Ἤδη δὲ καὶ ἐς	τοὺς	ἄλλους συνεχῶς περιεσοβεῖτο ἡ κύλιξ
[29]	τὸ μὲν συμπόσιον ἅπαν εἰς	τοὺς	ἀμφὶ τὸν Ζήνωνα καὶ Δίφιλον
[20]	αὐλῆσαι πονηρῶς, μετὰ δὲ παραδοὺς	τοὺς	αὐλοὺς ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ
[20]	καὶ ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα αὐτῷ	τοὺς	αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα ἐπεὶ
[47]	νύμφην ἀπάξειν ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος	τοὺς	γάμους ἑορτάσας· καὶ τῶν ἄλλων
[20]	ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι	τοὺς	γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων τὸ
[10]	αἱρέσεως ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς μέν,	τοὺς	δὲ οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας.
[42]	οἱ παρατεθῆναι αὐτὰ καὶ πρὸς	τοὺς	διακόνους ἐμάχετο, καὶ ἀντέσπων τῆς
[22]	πώποτε φέρων ἐμαυτὸν ἐπέδωκα εἰδὼς	τοὺς	ἐπὶ τοῖς συμποσίοις θορύβους καὶ
[34]	πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν λογισμῶν	τοὺς	ἐς μόνα τὰ βιβλία καὶ
[2]	ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ	τοὺς	λόγους αὐτοὺς ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε
[32]	τέτταρσι δραχμαῖς δανείζω, οὐδὲ ἄγχω	τοὺς	μαθητάς, ἢν μὴ κατὰ καιρὸν
[6]	τίνες οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Τοὺς	μὲν ἄλλους τί ἄν σοι
[10]	ἐξ ἑκάστης αἱρέσεως ἀπανθισάμενος, οὐχὶ	τοὺς	μέν, τοὺς δὲ οὔ, ἀλλὰ
[32]	ἢν μὴ κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι	τοὺς	μισθούς. Ἀλλ´ ἐκεῖνο, ἔφη ὁ
[45]	αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι, εἰς	τοὺς	ὀδόντας ὑπὸ τοῦ Κλεοδήμου Δίφιλον
[28]	μοι τὴν γῆν ηὐχόμην ὁρῶν	τοὺς	παρόντας γελῶντας ἐφ´ ἑκάστῳ καὶ
[33]	κεφαλῆς τὸν ἄκρατον προνενευκὼς καὶ	τοὺς	παρόντας ἐμαρτύρετο, οἷα ἐπεπόνθει. ὁ
[18]	φωνῇ, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν ἐς	τοὺς	παρόντας. ~οἱ μὲν οὖν ἄλλοι
[32]	τῶν Διοσκούρων ἤδη, ὦ Ἕρμων,	τοὺς	πλοκάμους περικέκαρκας χρυσοῦς ὄντας καὶ
[36]	κτήσεσθε καὶ διὰ τοῦτο ἀμφὶ	τοὺς	πλουσίους ἀεὶ ἔχετε καὶ δανείζετε
[3]	Φίλων, ἀξιοῖς ἐκφέρειν ταῦτα πρὸς	τοὺς	πολλοὺς καὶ ἐπεξιέναι διηγουμένους πράγματα
[10]	ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων	τοὺς	σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ τῶν ἄλλων
[36]	ὡς πλείω κτήσεσθε καὶ διὰ	τοῦτο	ἀμφὶ τοὺς πλουσίους ἀεὶ ἔχετε
[19]	δὴ ὁ κακοδαίμων ὁ Σατυρίων—	τοῦτο	γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς
[28]	μοι περιεχεῖτο ὑπ´ αἰδοῦς, καὶ	τοῦτο	δὴ τὸ τοῦ λόγου, χανεῖν
[36]	τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἀλλ´ ἢ	τοῦτο	ἐξ ἁπάντων σκοπεῖτε ὡς πλείω
[15]	ὀρεωκόμον τινὰ ἢ ἱπποκόμον. καὶ	τοῦτο	μὲν ὧδέ πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης
[15]	ἀπόρριψιν. ἠμελήθη οὖν καὶ παρώφθη	τοῦτο	οὐ πάνυ πολλῶν ἰδόντων πλὴν
[46]	καὶ ὁ Ἴων κηδεμονικῶς ἔλεγε	τοῦτο	πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις διελύθη τὸ
[48]	ἐπὶ τῆς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε.	~Τοῦτό	σοι τέλος, ὦ καλὲ Φίλων,
[42]	καὶ μάλιστα ἐπεὶ ἠγανάκτει μετὰ	τοῦτο	ὡς ἂν τὰ μέγιστα ἠδικημένος.
[47]	κηδεμονικῶς ἔλεγε τοῦτο πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ	τούτοις	διελύθη τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ
[16]	πρὸς τὸ αἴσχιστον. αὖθις ἐπὶ	τούτοις	ἐγέλασαν οἱ συμπόται, καὶ ὃς
[40]	ἔξω ζήλου εἴημεν. ~Γέλως ἐπὶ	τούτοις	ἐγένετο ὡς οὐκ ἐν καιρῷ
[38]	τῷ Ἐπικουρείῳ ὁμοίως κοινὸν καὶ	τούτοις·	εἶτα ἑξῆς Κλεοδήμῳ καὶ Ἴωνι,
[43]	εἴα πλεονεκτεῖν. βοὴ τὸ ἐπὶ	τούτοις,	καὶ συμπεσόντες ἔπαιον ἀλλήλους ταῖς
[10]	καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου	τούτοις	ξύνεστιν. ~Εἱστιώμεθα οὖν ἐν ἡσυχίᾳ
[42]	πολλάκις ᾀσόμεθα. ~Γέλωτος οὖν ἐπὶ	τούτοις,	ὡς τὸ εἰκός, γενομένου ἀρέσθαι
[41]	παϊδός. ἄμμες δὴ αὖθ´ ὑμῖν	τοῦτον	θαλαμήϊον ὕμνον ξυνὸν ἐπ´ ἀμφοτέροις
[43]	καὶ συνίσταντο οἱ μὲν ὡς	τοῦτον,	οἱ δ´ ὡς ἐκεῖνον πλὴν
[5]	οὐκ εἶχεν ἄλλον ἐπιτηδειότερον, οἶμαι.	τοῦτον	οὖν κόσμιόν τε εἶναι δοκοῦντα
[20]	τῆς αὐλῆς, καὶ τὸ ἀπὸ	τούτου	ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι
[21]	ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´ ἐγγὺς ἦν	τούτου·	ἐνεγέγραπτο γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ.
[40]	γὰρ εὑρίσκοιμεν τὸν ζῆλον ἐπὶ	τούτου	καὶ παρὰ τίνι; Καὶ σὺ
[13]	σοι ἥδιον. καὶ τὸ ἀπὸ	τούτου	περιιὼν ἐν κύκλῳ ὁ Ἀλκιδάμας
[9]	ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον ἄξεις Ἕρμωνος	τουτουί,	ἀνδρός, ἵνα μηδὲν ἄλλο κακὸν
[16]	ἀρχηγέτου. ὡς δ´ ἐγέλασαν ἐπὶ	τούτῳ	ἅπαντες, Ἐγελάσατε, εἶπεν, ὦ καθάρματα,
[11]	καρυκείας· ἅπαντα γὰρ ἄφθονα. ἐν	τούτῳ	δὲ ὁ Κλεόδημος ἐπικύψας ἐς
[27]	σιωπήσομαι. ~Προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ	τούτῳ,	ἢν διδῷς αὐτῷ μοῖράν τινα
[27]	λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν ἐπὶ	τούτῳ	πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ ἑταῖρε, ἀναγινωσκομένων
[43]	ἀναιρεῖσθαι τὴν ἑαυτοῦ ἑκάτερον. ἐν	τούτῳ	τοίνυν ὁ Ζηνόθεμις— καί μοι,
[29]	οἰκέτην ἀπέπεμψεν εἰπὼν ὅτι ἐπιμελήσεται	τούτων.	μετ´ ὀλίγον δὲ καὶ ὁ
[10]	ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ τῶν πολλῶν	τούτων	πλουσίων, ἀλλὰ καὶ παιδείας μέλει
[28]	καὶ δόξωμεν ἐπὶ τούτῳ πεπομφέναι.	~Τούτων,	ὦ ἑταῖρε, ἀναγινωσκομένων μεταξὺ ἱδρώς
[38]	Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ μέμνησό μοι	τούτων,	ὦ Φίλων, διότι δή ἐστί
[32]	οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ λαβὼν	τοὐφόδιον	παρακαταθήκας ἔπειτα ὤμοσα κατὰ τῆς
[48]	τοῦ συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ	τραγικὸν	ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ τῶν
[45]	οὖν καὶ Κενταύρους εἶδες ἄν,	τραπέζας	ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ
[44]	Ζηνόθεμις σκύφον ἀράμενος ἀπὸ τῆς	τραπέζης	κείμενον πρὸ τοῦ Ἀρισταινέτου ῥίπτει
[38]	μὲν καὶ Εὐκρίτῳ ἐπὶ μιᾶς	τραπέζης	κοινόν, καὶ τὰ παρ´ αὑτῷ
[47]	ὁ νυμφίος δὲ ἀκεσαμένου τὸ	τραῦμα	τοῦ Διονίκου ἀπήγετο ἐς τὴν
[44]	δύο χρηστῷ μάλα καὶ βαθεῖ	τραύματι.	βοὴ οὖν παρὰ τῶν γυναικῶν
[47]	καὶ Ἴωνι. καὶ οἵ τε	τραυματίαι	φοράδην ἐξεκομίζοντο πονηρῶς ἔχοντες, καὶ
[1]	μὴ ἐψεύδετο Χαρῖνος, καὶ ἄχρι	τραυμάτων	προχωρῆσαι τὸ πρᾶγμα καὶ τέλος
[1]	μάχης ἐπέστη ὀλίγον πρὸ τῶν	τραυμάτων.	ὥστε θαυμάζω εἴ τι σαφὲς
[19]	κατέχοντι τὸ συμπόσιον ἀπορρίψας τὸν	τρίβωνα	προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν, εἰς δὲ
[13]	δὲ καὶ κάμοιμι, χαμαὶ τὸν	τρίβωνα	ὑποβαλόμενος κείσομαι ἐπ´ ἀγκῶνος οἷον
[18]	κεφαλήν, ὀλίγας ἐπὶ τῇ κορυφῇ	τρίχας	ὀρθὰς ἔχων· οὗτος ὠρχήσατό τε
[36]	ἀμυνοῦμαι ὑμᾶς ὅντινα καὶ χρὴ	τρόπον·	ἀπόκριναί μοι οὖν, ὦ Ζηνόθεμι,
[34]	γοῦν φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ	τύχην	ἕνα τινὰ ἔξω ἁμαρτήματος ἦν
[43]	τοῦ Ἕρμωνος〉 πιμελεστέρα, οὕτως, οἶμαι,	τυχόν.	ἔδει δὲ καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι
[47]	δακρύων αὖθις εἰς γέλωτα ἐπὶ	τῷ	Ἀλκιδάμαντι καὶ Διονυσοδώρῳ καὶ Ἴωνι.
[24]	ἐπὶ τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν	τῷ	ἀνακείῳ θύοντα ὕστερον. ταῦτα ἐγὼ
[44]	ἀλλ´ ὁ μὲν Κλεόδημος ὀρθῷ	τῷ	δακτύλῳ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ Ζηνοθέμιδος
[32]	ὄντας καὶ δώσεις δίκην παραδοθεὶς	τῷ	δημίῳ, σὺ δὲ τὴν Σωστράτου
[38]	οὓς τῷ νυμφίῳ καὶ ἐμοί,	τῷ	Διφίλῳ δὲ τὰ ἀμφοῖν, ὁ
[38]	δὲ τῷ Στωϊκῷ καὶ Ἕρμωνι	τῷ	Ἐπικουρείῳ ὁμοίως κοινὸν καὶ τούτοις·
[5]	θυγατέρα ἐξεδίδου αὐτὸς τὴν Κλεανθίδα	τῷ	Εὐκρίτου τοῦ δανειστικοῦ, τῷ φιλοσοφοῦντι.
[5]	ἔτι δὲ μόνον ὄντα πλουτοῦντι	τῷ	Εὐκρίτῳ, προείλετο νυμφίον ἐξ ἁπάντων.
[44]	τοσούτῳ δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν	τῷ	Ζηνοθέμιδι συμμαχῶν, καὶ πατάξας τῇ
[42]	δὲ Δίφιλος ἠξίου καὶ τὰ	τῷ	Ζήνωνι δὴ ἀπόντι παραδοθέντα φέρεσθαι
[5]	μοι πρῶτον εἰπέ, τῷ παιδὶ	τῷ	Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος ἀγόμενος γυναῖκα
[37]	ἀκούσεσθε ὥσπερ ἀμέλει καὶ παρὰ	τῷ	ἡμετέρῳ Πλάτωνι ἐν λόγοις ἡ
[43]	νοῦν, ὁμοῦ γάρ ἐσμεν ἤδη	τῷ	κεφαλαίῳ τῶν πραχθέντων— ὁ δὴ
[15]	ἐκεχωρήκει, μεγάλης αἰσχύνης αἴτιον ἂν〉	τῷ	Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν
[15]	τοσούτῳ δ´ ἐγὼ τὸν παρεστῶτα	τῷ	Κλεοδήμῳ παῖδα οἰνοχόον ὄντα ὡραῖον
[15]	μικρὸν ὕστερον ἀφανῶς ὑπεξαγαγὼν καὶ	τῷ	Κλεοδήμῳ τινὰ παραστῆναι διένευσε τῶν
[21]	οἱ ἔφη τὸν δεσπότην ἐν	τῷ	κοινῷ ἀναγνόντα εἰς ἐπήκοον ἅπασιν
[22]	εἰδόσιν, ἐπεὶ καὶ τήμερον παρὰ	τῷ	μαθητῇ Παμμένει δειπνῆσαι πολυτελές, ὥς
[26]	παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς γάρ ἐστι	τῷ	μειρακίῳ καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ
[4]	κἀγὼ θρύψομαι πρὸς σὲ ἐν	τῷ	μέρει· καί, εἴ γε δοκεῖ,
[19]	καὶ παίων καὶ παιόμενος ἐν	τῷ	μέρει. οἱ παρόντες δὲ οἱ
[35]	δὲ Ἀλκιδάμας καὶ ἐνούρει ἐν	τῷ	μέσῳ οὐκ αἰδούμενος τὰς γυναῖκας.
[38]	Κλεοδήμῳ καὶ Ἴωνι, μεθ´ οὓς	τῷ	νυμφίῳ καὶ ἐμοί, τῷ Διφίλῳ
[27]	αὐτῆς ἕνεκα σιωπήσομαι. ~Προσέταξα δὲ	τῷ	οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν διδῷς αὐτῷ
[20]	αὐτὸν οὐκ εἰδὼς ἐχόμενον ἤδη	τῷ	πάθει, τὸν δὲ ταχέως ἀναστάντα
[11]	ζωμοῦ τὸ ἱμάτιον καὶ ὅσα	τῷ	παιδὶ κατόπιν ἑστῶτι ὀρέγει λανθάνειν
[14]	ἔπαυσεν ἐς τὸ παρὸν Ἀρισταίνετος	τῷ	παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη σκύφον ἀναδοῦναι
[5]	~ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι πρῶτον εἰπέ,	τῷ	παιδὶ τῷ Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος
[7]	καὶ πολὺ τὸ κόσμιον ἐπιφαίνων	τῷ	προσώπῳ· Κανόνα γοῦν οἱ πολλοὶ
[28]	οἷος ὢν διαλάθοι αὐτοὺς ἐξαπατωμένους	τῷ	πώγωνι καὶ τῇ τοῦ προσώπου
[46]	πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν	τῷ	σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν τις
[38]	ἑκάτερον ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ	τῷ	Στωϊκῷ καὶ Ἕρμωνι τῷ Ἐπικουρείῳ
[13]	κἂν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν ἅμα	τῷ	συμποσίῳ· εἰ δὲ καὶ κάμοιμι,
[3]	ἐξετάζειν, ἃ καλῶς ἔχει ἐν	τῷ	συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ γάρ,
[35]	εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι τὰ ἐν	τῷ	συμποσίῳ οἷς περὶ τῆς Ἔριδος
[5]	Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου τοῦ δανειστικοῦ,	τῷ	φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ νὴ Δία
[14]	τῇ δεξιᾷ, οἷος ὁ παρὰ	τῷ	Φόλῳ Ἡρακλῆς ὑπὸ τῶν γραφέων
[45]	καὶ αἱ μὲν γυναῖκες ἐκώκυον	τῷ	Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ δὲ ἄλλοι
[4]	καί μοι δοκεῖς, εἰ ἀπορήσειας	τῶν	ἀκουσομένων, κἂν πρὸς κίονά τινα
[47]	ἄθλιος τοὺς γάμους ἑορτάσας· καὶ	τῶν	ἄλλων δὲ ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο
[10]	ἄγων τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ	τῶν	ἄλλων ἠξίωσεν, ὅ τι περ
[31]	ὦ Ἀρισταίνετε, πέμπε ὡς τάχιστα	τῶν	ἀπαρχῶν, μὴ καὶ φθάσῃ ὁ
[23]	διαφέρει σχέσις ἕξεως; ἵνα μὴ	τῶν	ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν ἢ
[3]	ὃς οὐκ οἶδα εἴ τινα	τῶν	αὑτοῦ ὀργίων ἀτέλεστον καὶ ἀβάκχευτον
[14]	παρὰ τῷ Φόλῳ Ἡρακλῆς ὑπὸ	τῶν	γραφέων δείκνυται. ~Ἤδη δὲ καὶ
[44]	βαθεῖ τραύματι. βοὴ οὖν παρὰ	τῶν	γυναικῶν ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν ἐς
[8]	νύμφη πάνυ ἀκριβῶς ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ	τῶν	γυναικῶν περιεχομένη· ἐς δὲ τὸ
[9]	ἕκαστος ἀξίας εἶχε. ~καταντικρὺ δὲ	τῶν	γυναικῶν πρῶτος ὁ Εὔκριτος, εἶτα
[48]	τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ	τῶν	δαιμονίων, πολλὰ δ´ ἀέλπτως κραίνουσι
[47]	διελύθη τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ	τῶν	δακρύων αὖθις εἰς γέλωτα ἐπὶ
[6]	τοῦ Ἀρισταινέτου υἱέος τοῦ Ζήνωνος·	τῶν	δὲ ἀπὸ τοῦ περιπάτου Κλεόδημος,
[32]	ἐρεῖτε ταῦτα; οὐ σὺ μὲν	τῶν	Διοσκούρων ἤδη, ὦ Ἕρμων, τοὺς
[15]	τῷ Κλεοδήμῳ τινὰ παραστῆναι διένευσε	τῶν	ἐξώρων ἤδη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον
[36]	αὖ τὴν ἡδονὴν μισοῦντες καὶ	τῶν	Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες αὐτοὶ τὰ αἴσχιστα
[23]	οἶδα ὅθεν μοι ταῦτα, παρὰ	τῶν	θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ
[17]	μέρει διεξῄει καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ	τῶν	κατόπιν ἐφεστώτων οἰκετῶν, ὁ δὲ
[14]	αἱ τοσαῦται καὶ τηλικαῦται κύλικες	τῶν	κεραμεῶν ἴσον δυναμένων. ἀλλ´ ἐκεῖνον
[7]	αὐτῷ καὶ ἐδεξιοῦντο ὥς τινα	τῶν	κρειττόνων, καὶ ὅλως θεοῦ ἐπιδημία
[11]	οἰόμενος τοὺς ἄλλους, οὐ μεμνημένος	τῶν	μεθ´ αὑτόν; δεῖξον οὖν καὶ
[44]	δὲ τὴν σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ	τῶν	οἰκετῶν ἐνίους βοηθεῖν αὐτοῖς ἐπιχειροῦντας
[34]	ᾖ καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ	τῶν	ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς ἐς μόνα
[11]	λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως ἐμφορεῖται	τῶν	ὄψων καὶ ἀναπέπλησται ζωμοῦ τὸ
[18]	~Διαλιπόντων δὲ ὀλίγον, ὥσπερ εἰώθασι,	τῶν	παρακομιζόντων τὰ ὄψα μηχανώμενος Ἀρισταίνετος
[10]	τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν ἀνδρῶν	τῶν	πλείστων, καὶ ἔγωγε τὸν Ἀρισταίνετον
[20]	αὐτός. ἐδείκνυε δὲ καὶ σημεῖα	τῶν	πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας ἐπὶ
[34]	με, μὴ ἄρα τὸ ὑπὸ	τῶν	πολλῶν λεγόμενον ἀληθὲς ᾖ καὶ
[10]	Ἔστι γάρ, ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ	τῶν	πολλῶν τούτων πλουσίων, ἀλλὰ καὶ
[34]	τοῖς λόγοις ἑώρων γέλωτα ἐπὶ	τῶν	πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα δὲ εἰσῄει
[43]	γάρ ἐσμεν ἤδη τῷ κεφαλαίῳ	τῶν	πραχθέντων— ὁ δὴ Ζηνόθεμις, φημί,
[29]	καὶ ὠχριῶντας καὶ τῇ ἀπορίᾳ	τῶν	προσώπων ἐπαληθεύοντας τὰ ὑπὸ τοῦ
[43]	αὐταῖς εἰς τὰ πρόσωπα, καὶ	τῶν	πωγώνων ἐπειλημμένοι ἐπεκαλοῦντο βοηθεῖν, ὁ
[1]	Διόνικος δὲ καὶ αὐτός, οἶμαι,	τῶν	συνδείπνων ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα·
[35]	ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ	τῶν	σχημάτων, οἱ σοφοὶ δὲ ἠσέλγαινον
[2]	ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ παρέργως	τῶν	τοιούτων ἀλλ´ ἐν σπουδῇ ἀκροώμενον.
[1]	τῆς μάχης ἐπέστη ὀλίγον πρὸ	τῶν	τραυμάτων. ὥστε θαυμάζω εἴ τι
[36]	ὅ τι ἀδιάφορον εἶναι λέγοντες	τῶν	χρημάτων τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἀλλ´