Chapitre
[20]	ἐβεβραδύκει δέ, ὡς ἔφασκε, φρενίτιδι	ἑαλωκότα	θεραπεύων Πολυπρέποντα τὸν αὐλητήν. καί
[4]	γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ	ἐάσεις	με ἀνήκοον ἀπελθεῖν, ἀλλ´ ἥξεις
[20]	διηγήσει πλησίον τοῦ Ἱστιαίου παραβύσας	ἑαυτὸν	ἐδείπνει ὅσα λοιπά, οὐκ ἄνευ
[14]	μικρὸν καὶ ἐς τοὔδαφος καταβαλὼν	ἑαυτὸν	ἔκειτο ἡμίγυμνος, ὥσπερ ἠπειλήκει, πήξας
[47]	τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν	ἑαυτὸν	ἐπὶ τῆς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε.
[43]	τοῦ Ἴωνος· ἐκεῖνος δὲ μέσον	ἑαυτὸν	ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´ ἐμάχοντο συμπλακέντες,
[18]	ἔχων· οὗτος ὠρχήσατό τε κατακλῶν	ἑαυτὸν	καὶ διαστρέφων, ὡς γελοιότερος φανείη,
[32]	ὑμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις ἐπεγείρας	ἑαυτὸν	καὶ φθεγξάμενος παμμέγεθες, ἢ ἀφ´
[16]	οὕτω καρτερός· καὶ ἅμα παρεγύμνου	ἑαυτὸν	μᾶλλον ἄχρι πρὸς τὸ αἴσχιστον.
[28]	κληθέντα ἐπινεῦσαι οὐδ´ ἂν ἐμπαρασχεῖν	ἑαυτὸν	τοιούτῳ τινί· ὥστε οὐδὲ τὴν
[45]	ἐφεστὼς ἑώρων ἕκαστα οὐκ ἀναμιγνὺς	ἑαυτὸν	ὑπὸ τοῦ Ἱστιαίου διδαχθείς, ὡς
[43]	δὲ καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι τὴν	ἑαυτοῦ	ἑκάτερον. ἐν τούτῳ τοίνυν ὁ
[17]	προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα, σὺν δ´	ἔβαλον	ῥινούς· καὶ ἔνθα δ´ ἄρ´
[20]	οὐ πολὺ κατόπιν τοῦ ἀγῶνος·	ἐβεβραδύκει	δέ, ὡς ἔφασκε, φρενίτιδι ἑαλωκότα
[30]	καὶ πάλαι τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος—	ἐβούλετο	γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ
[21]	τοιοῦτόν τι ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´	ἐγγὺς	ἦν τούτου· ἐνεγέγραπτο γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς
[46]	ὡς τὸ εἰκός, μακρῷ χαλεπώτερον	ἐγεγένητο·	καὶ γὰρ οὐ ῥᾳδίως εὐπόρησαν
[34]	Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος ἔτι καὶ ἄποτος	ἐγεγράφει.	~ἀνέστραπτο οὖν τὸ πρᾶγμα, καὶ
[9]	τοῦ Ἐπικούρου τοῦ〉 πάνυ καταπεφρόνηκας.	Ἐγέλασα,	ἦ δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις,
[16]	Κλεανθί, Ἡρακλέους ἀρχηγέτου. ὡς δ´	ἐγέλασαν	ἐπὶ τούτῳ ἅπαντες, Ἐγελάσατε, εἶπεν,
[16]	τὸ αἴσχιστον. αὖθις ἐπὶ τούτοις	ἐγέλασαν	οἱ συμπόται, καὶ ὃς ἀγανακτήσας
[16]	δ´ ἐγέλασαν ἐπὶ τούτῳ ἅπαντες,	Ἐγελάσατε,	εἶπεν, ὦ καθάρματα, εἰ τῇ
[19]	οἱ μὲν ᾐδοῦντο, οἱ δὲ	ἐγέλων,	ἄχρι ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας
[35]	παροινοῦντες οὔτε ἀσχημονοῦντες ἐφαίνοντο, ἀλλ´	ἐγέλων	μόνον καὶ κατεγίνωσκον αὐτῶν, οἶμαι,
[19]	παρόντας. ~οἱ μὲν οὖν ἄλλοι	ἐγέλων	ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ καὶ
[36]	ἐπεὶ μέσος αὐτῶν ὁ Ἀρισταίνετος	ἐγένετο·	ἀλλά, Νῦν μέν, ἔφη ὁ
[16]	εὐμεγέθης, πρὸς ὃν ἀποβλέψας ἡμερώτερος	ἐγένετο	καὶ ἔληξε τοῦ θυμοῦ καὶ
[44]	βοὴ οὖν παρὰ τῶν γυναικῶν	ἐγένετο	καὶ κατεπήδησαν ἐς τὸ μεταίχμιον
[15]	Κλεοδήμου, καθ´ ὃν ὁ ψόφος	ἐγένετο,	μὴ προσποιουμένου τὴν ἀπόρριψιν. ἠμελήθη
[37]	ἐν λόγοις ἡ πλείστη διατριβὴ	ἐγένετο.	πάντες ἐπῄνεσαν οἱ παρόντες, καὶ
[48]	σοι τέλος, ὦ καλὲ Φίλων,	ἐγένετο	τοῦ συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ
[40]	ζήλου εἴημεν. ~Γέλως ἐπὶ τούτοις	ἐγένετο	ὡς οὐκ ἐν καιρῷ λεγομένοις.
[34]	ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτ´	ἐγίνετο,	ποικίλα, ὦ Φίλων, ἐγὼ πρὸς
[8]	αὐταῖς ἡ νύμφη πάνυ ἀκριβῶς	ἐγκεκαλυμμένη,	ὑπὸ τῶν γυναικῶν περιεχομένη· ἐς
[21]	που, ὦ Λυκῖνε, τῆς νύμφης	ἐγκώμιον	ἢ ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν;
[14]	εὐμεγέθη σκύφον ἀναδοῦναι αὐτῷ ζωρότερον	ἐγχέαντα·	καὶ ἐδόκει ἄριστα ἐπινενοηκέναι οὐκ
[16]	ἂν υἱὸς αὐτῇ γένοιτο οἷος	ἐγώ,	ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ
[37]	εἰς τὸ ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη·	ἐγὼ	γάρ, εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς
[41]	Ἱστιαῖος ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε, ἔφη·	ἐγὼ	γὰρ ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ
[3]	τὴν ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων.	ἐγὼ	δέ, ἄπαγε, οὐκ ἄν τι
[13]	ὕπτιοι κατακείμενοι ἑστιᾶσθε πορφυρίδας ὑποβεβλημένοι·	ἐγὼ	δὲ κἂν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν
[11]	Λυκίνῳ ταῦτα, ὡς μάρτυς εἴη.	ἐγὼ	δὲ οὐδὲν ἐδεόμην δείξοντός μοι
[45]	εἰ μὴ κατέαξε τὴν βακτηρίαν.	ἐγὼ	δὲ παρὰ τὸν τοῖχον ὀρθὸς
[23]	Ἀλλὰ σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν.	ἐγὼ	δὲ ὡς ἂν μόνον τὸ
[4]	ἐρεῖς. (ΦΙΛΩΝ) Εἰ μὴ παντάπασιν	ἐγὼ	ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς σὺ ἄμεινον
[9]	ὑπ´ ἐκεῖνον ὁ νυμφίος, εἶτ´	ἐγὼ	καὶ παρ´ ἐμὲ ὁ Δίφιλος
[34]	ταῦτ´ ἐγίνετο, ποικίλα, ὦ Φίλων,	ἐγὼ	πρὸς ἐμαυτὸν ἐνενόουν τὸ πρόχειρον
[22]	τοῖς ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ μόνος	ἐγώ	σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα ἐν
[32]	συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς	ἐγὼ	τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ δ´
[24]	τῷ ἀνακείῳ θύοντα ὕστερον. ταῦτα	ἐγὼ	τοῖς παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ δὲ
[15]	φῶτα εἰσεκεκόμιστο. ἐν τοσούτῳ δ´	ἐγὼ	τὸν παρεστῶτα τῷ Κλεοδήμῳ παῖδα
[10]	σοφῶν ἀνδρῶν τῶν πλείστων, καὶ	ἔγωγε	τὸν Ἀρισταίνετον ἐπαινῶ, ὅτι τὴν
[26]	ἤδη μαθητάς μου περισπάσας, ἀλλ´	ἔγωγε	φιλοσοφίας αὐτῆς ἕνεκα σιωπήσομαι. ~Προσέταξα
[36]	λύσας ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς τὸ	ἔδαφος,	ἀλλ´ ὁ παῖς οὐκ ἀνῆκε
[12]	τὸ φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν·	ἐδεδοίκεσαν	γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν ἀγαθὸν
[43]	Ἕρμωνος〉 πιμελεστέρα, οὕτως, οἶμαι, τυχόν.	ἔδει	δὲ καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι τὴν
[42]	γενομένου ἀρέσθαι ἤδη τὰ παρακείμενα	ἔδει,	καὶ ἀνείλοντο οἱ ἀμφὶ τὸν
[20]	ἀνασπασάντων τὸ θύριον σωθῆναι αὐτός.	ἐδείκνυε	δὲ καὶ σημεῖα τῶν πληγῶν
[20]	πλησίον τοῦ Ἱστιαίου παραβύσας ἑαυτὸν	ἐδείπνει	ὅσα λοιπά, οὐκ ἄνευ θεοῦ
[13]	περιιὼν ἐν κύκλῳ ὁ Ἀλκιδάμας	ἐδείπνει	ὥσπερ οἱ Σκύθαι πρὸς τὴν
[7]	παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο πάντες αὐτῷ καὶ	ἐδεξιοῦντο	ὥς τινα τῶν κρειττόνων, καὶ
[11]	μάρτυς εἴη. ἐγὼ δὲ οὐδὲν	ἐδεόμην	δείξοντός μοι τοῦ Ἴωνος, πολὺ
[14]	ἀναδοῦναι αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ	ἐδόκει	ἄριστα ἐπινενοηκέναι οὐκ εἰδὼς ὅσων
[12]	ἁπάντων, παρ´ ὃ καὶ ἀμείνων	ἐδόκει	καὶ φοβερώτατος ἦν ἅπασιν. ~Ὁ
[28]	προσώπου ἐντάσει. ὁ γὰρ Ἀρισταίνετος	ἐδόκει	μοι οὐκ ἀμελείᾳ παριδεῖν αὐτόν,
[35]	γεγενῆσθαι. καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν	ἐδόκει	μοι τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν ἐς
[12]	τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς ἀναίσχυντα	ἐδόκει	πεποιηκέναι καὶ ὑπέκρουον τὰ προχειρότατα,
[35]	αἰδούμενος τὰς γυναῖκας. καὶ ἐμοὶ	ἐδόκει,	ὡς ἂν ἄριστά τις εἰκάσειεν,
[15]	ἰδόντων πλὴν μόνου, ὡς ἐμοὶ	ἔδοξε,	τοῦ Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ τὸν
[1]	θαυμάζω εἴ τι σαφὲς εἰπεῖν	ἐδύνατο	μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις, ἀφ´ ὧν
[35]	κατεγίνωσκον αὐτῶν, οἶμαι, οὕς γε	ἐθαύμαζον	οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ τῶν
[28]	ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν εἶναι δοκοῦντα.	ἐθαύμαζον	οὖν οἷος ὢν διαλάθοι αὐτοὺς
[6]	ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ λόγων, οὕσπερ	ἐθέλεις,	οἶμαι, ἀκοῦσαι μάλιστα, Ζηνόθεμις ἦν
[4]	πάντα συνείρων ἀπνευστί. εἰ γοῦν	ἐθελήσω	ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ ἐάσεις με
[4]	ἐμὲ ἀκοῦσαι, καί μοι δοκεῖς,	εἰ	ἀπορήσειας τῶν ἀκουσομένων, κἂν πρὸς
[2]	Λυκῖνε, καὶ ὁ Χαρῖνος αὐτός,	εἰ	βουλοίμεθα τἀληθῆ ἀκοῦσαι καὶ ὅπως
[9]	ὁ Ζηνόθεμις ἔλυσε τὴν ἀπορίαν·	Εἰ	γάρ με, φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε,
[4]	προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀπνευστί.	εἰ	γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ
[39]	τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς ἀρετήν·	εἰ	δὲ δεῖ καὶ γυναικείου γάμου,
[25]	ταῦτα ἐγὼ τοῖς παροῦσιν ἀπολελόγημαι.	~Εἰ	δὲ δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι
[13]	δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ συμποσίῳ·	εἰ	δὲ καὶ κάμοιμι, χαμαὶ τὸν
[36]	τις μὴ καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον·	εἰ	δὲ καὶ κληθείητε, τοσαῦτα μὲν
[26]	καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ σύνεστιν.	εἰ	δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ
[1]	οὐ σμικρὰν συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς,	εἰ	δὲ μὴ ἐψεύδετο Χαρῖνος, καὶ
[26]	οὕτως αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ γὰρ	εἰ	Δίφιλος ἄξιος δύο ἤδη μαθητάς
[39]	Ἴων, Πρῶτος οὖν ἄρχομαι, ἔφη,	εἰ	δοκεῖ. καὶ μικρὸν ἐπισχών, Ἐχρῆν
[37]	ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γάρ,	εἰ	δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων
[36]	μέν, ἔφη ὁ Κλεόδημος, ἱκανόν,	εἰ	ἐλεγχθείητε ἀμαθεῖς ὄντες, αὔριον δὲ
[15]	αἴτιον ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον,	εἰ	ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας, ἀλλὰ
[26]	κἄν τι προσέθηκα, ὅπερ σύ,	εἰ	θέλεις, παρὰ Ζωπύρου τοῦ παιδαγωγοῦ
[9]	Ζηνόθεμι, τὰ πρῶτα, ἔφη· ἀτὰρ	εἰ	καὶ μηδέν τι ἕτερον ἱερεῖ
[9]	γε ὄντι ὑπεξίστασθαι καλῶς εἶχεν,	εἰ	καὶ τοῦ Ἐπικούρου τοῦ〉 πάνυ
[33]	καὶ ἀπέκτεινεν ἂν τὸν γέροντα,	εἰ	μὴ Ἀρισταίνετος ἐπέσχε τὴν χεῖρα
[16]	ἄν τινος καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ,	εἰ	μὴ κατὰ καιρὸν εἰσεκεκόμιστο πλακοῦς
[45]	πολλοὶ ἄν, εὖ ἴσθι, ἔπεσον	εἰ	μὴ κατέαξε τὴν βακτηρίαν. ἐγὼ
[4]	μὴ πρὸς πολλοὺς ἐρεῖς. (ΦΙΛΩΝ)	Εἰ	μὴ παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου,
[34]	ἦν ἄρα ἐπίστασθαι τὰ μαθήματα,	εἰ	μή τις καὶ τὸν βίον
[16]	ἅπαντες, Ἐγελάσατε, εἶπεν, ὦ καθάρματα,	εἰ	τῇ νύμφῃ προὔπιον ἐπὶ τοῦ
[4]	σὲ ἐν τῷ μέρει· καί,	εἴ	γε δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ
[41]	ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ ταῦτα,	εἴ	γε μέμνημαι, τὰ ἐλεγεῖα· Ἢ
[13]	Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος,	εἴ	σοι ἥδιον. καὶ τὸ ἀπὸ
[15]	τῆς ἑστιάσεως εἰπεῖν, καὶ μάλιστα	εἴ	τι πρὸς τὸ γλαφυρώτερον ἐπράχθη—
[1]	πρὸ τῶν τραυμάτων. ὥστε θαυμάζω	εἴ	τι σαφὲς εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ
[3]	Διονύσου εἶναι, ὃς οὐκ οἶδα	εἴ	τινα τῶν αὑτοῦ ὀργίων ἀτέλεστον
[2]	ταύτην ἑστίασιν, ἧς οὐκ οἶδ´	εἴ	τις ἡδίων ἔμοιγε, καὶ μάλιστα
[36]	ἕνεκα ποιεῖτε καὶ πάσχετε, ἀγανακτοῦντες	εἴ	τις μὴ καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον·
[43]	ὁ δ´ ἀντεπελάβετο καὶ οὐκ	εἴα	πλεονεκτεῖν. βοὴ τὸ ἐπὶ τούτοις,
[44]	τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ τὸ αἷμα	εἶδε·	καὶ ἡ νύμφη δὲ ἀνεπήδησε
[2]	παραγένοιτο ἅπασι, σὲ δὲ ἀκριβῶς	εἰδέναι	τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους
[16]	τοῦ Ἡρακλέους; καὶ μὴν εὖ	εἰδέναι	χρὴ ὡς, ἢν μὴ λάβῃ
[45]	τοιαῦτα. Λαπίθας οὖν καὶ Κενταύρους	εἶδες	ἄν, τραπέζας ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα
[22]	ἄλλοις ἀφθόνως ἀπολαύω τὰ καθήκοντα	εἰδόσιν,	ἐπεὶ καὶ τήμερον παρὰ τῷ
[20]	γὰρ εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν οὐκ	εἰδὼς	ἐχόμενον ἤδη τῷ πάθει, τὸν
[14]	καὶ ἐδόκει ἄριστα ἐπινενοηκέναι οὐκ	εἰδὼς	ὅσων κακῶν ἀρχὴν ὁ σκύφος
[22]	οὐδὲ πώποτε φέρων ἐμαυτὸν ἐπέδωκα	εἰδὼς	τοὺς ἐπὶ τοῖς συμποσίοις θορύβους
[11]	καὶ Λυκίνῳ ταῦτα, ὡς μάρτυς	εἴη.	ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἐδεόμην δείξοντός
[15]	ἠπόρουν δὲ οἱ πλησίον οὗτινος	εἴη	τὰ νομίσματα, τοῦ μὲν παιδὸς
[39]	τὰς γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου	εἴημεν.	~Γέλως ἐπὶ τούτοις ἐγένετο ὡς
[35]	ἐδόκει, ὡς ἂν ἄριστά τις	εἰκάσειεν,	ὁμοιότατα εἶναι τὰ ἐν τῷ
[42]	οὖν ἐπὶ τούτοις, ὡς τὸ	εἰκός,	γενομένου ἀρέσθαι ἤδη τὰ παρακείμενα
[46]	καὶ τὸ πρᾶγμα, ὡς τὸ	εἰκός,	μακρῷ χαλεπώτερον ἐγεγένητο· καὶ γὰρ
[40]	Ἴων, καὶ Διονυσόδωρος ἀντελοιδορεῖτο τὰ	εἰκότα.	ἀλλ´ ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος ὁ
[39]	φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων ἐρῶ τὰ	εἰκότα.	τὸ μὲν οὖν ἄριστον ἦν
[22]	παροινίας. ἐπὶ σοῦ δὲ μόνου	εἰκότως	ἀγανακτῆσαί μοι δοκῶ, ὃς τοσοῦτον
[26]	καὶ τὸν υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας,	εἰκότως·	ἡδὺς γάρ ἐστι τῷ μειρακίῳ
[23]	δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς,	εἰκότως·	οὔπω γὰρ δύνασαι διακρίνειν τὸ
[32]	ὤμοσα κατὰ τῆς Πολιάδος μὴ	εἰληφέναι,	οὐδ´ ἐπὶ τέτταρσι δραχμαῖς δανείζω,
[35]	οὕς γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας	εἶναι	ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ
[28]	Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν	εἶναι	δοκοῦντα. ἐθαύμαζον οὖν οἷος ὢν
[5]	οἶμαι. τοῦτον οὖν κόσμιόν τε	εἶναι	δοκοῦντα καὶ πρὸς φιλοσοφίαν ὡρμημένον,
[39]	κατὰ τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς	εἶναι	ἐχρῆν τὰς γυναῖκας, ὡς ἔξω
[36]	Δίφιλος, καθ´ ὅ τι ἀδιάφορον	εἶναι	λέγοντες τῶν χρημάτων τὴν κτῆσιν
[18]	μηδ´ ἐκεῖνον ἀτερπῆ τὸν καιρὸν	εἶναι	μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν
[45]	ὀδόντας ὑπὸ τοῦ Κλεοδήμου Δίφιλον	εἶναι	οἰηθέντος. ἔκειτο οὖν ἄθλιος κατὰ
[23]	μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν ἡγούμενος	εἶναι	οἴσω ῥᾳδίως τὴν ἀτιμίαν. ~καίτοι
[3]	πάντα θεοῦ ἔργα τοῦ Διονύσου	εἶναι,	ὃς οὐκ οἶδα εἴ τινα
[35]	ἂν ἄριστά τις εἰκάσειεν, ὁμοιότατα	εἶναι	τὰ ἐν τῷ συμποσίῳ οἷς
[32]	ὁ Χρύσιππος τὰ τοιαῦτα ἡγεῖτο	εἶναι.	Χρυσίππου γὰρ μέμνησθε ὑμεῖς, ἔφη
[23]	τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα. ἢ	εἰπάτω	τις αὐτῶν, τί ἐστὶ φιλοσοφία;
[37]	Εὖ γε, ἔφη, ὦ Κλεόδημε,	εἰπάτωσαν	οὗτινος ἕνεκα ἡδονῆς κατηγοροῦσιν αὐτοὶ
[5]	δεήσῃ. ~ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι πρῶτον	εἰπέ,	τῷ παιδὶ τῷ Ζήνωνι ὁ
[37]	ἦ δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις,	εἰπέ,	ὦ Κλεόδημε, καθ´ ὅ τι
[1]	ὥστε θαυμάζω εἴ τι σαφὲς	εἰπεῖν	ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις, ἀφ´
[15]	καὶ ὅσα πάρεργα τῆς ἑστιάσεως	εἰπεῖν,	καὶ μάλιστα εἴ τι πρὸς
[39]	περὶ ἰδεῶν τε καὶ ἀσωμάτων	εἰπεῖν	καὶ ψυχῆς ἀθανασίας· ἵνα δὲ
[4]	ἀκριβῶς πολὺ πλέον ἐπιθυμοῦντά σε	εἰπεῖν	οἶδα ἢ ἐμὲ ἀκοῦσαι, καί
[2]	παρὰ τὸ δεῖπνον εἴτε νέοι,	εἰπεῖν	τε ὅσα ἥκιστα ἐχρῆν ὑπὸ
[18]	κενὸν ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα	εἰπεῖν	τι ἢ πρᾶξαι γελοῖον, ὡς
[2]	καὶ τὸν Διόνικον γὰρ αὐτὸν	εἰπεῖν	ὡς αὐτὸς μὲν οὐ παραγένοιτο
[31]	καὶ ἑορτῇ πρέποντα. ~Νὴ Δί´,	εἶπεν	ὁ Ἕρμων ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει γάρ,
[40]	Καὶ σὺ γὰρ φθέγγῃ, κάθαρμα;	εἶπεν	ὁ Ἴων, καὶ Διονυσόδωρος ἀντελοιδορεῖτο
[16]	ἐγέλασαν ἐπὶ τούτῳ ἅπαντες, Ἐγελάσατε,	εἶπεν,	ὦ καθάρματα, εἰ τῇ νύμφῃ
[3]	ἄπαγε, οὐκ ἄν τι τοιοῦτον	εἴποιμι.	~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα, ὦ Λυκῖνε.
[9]	ἀνδρός, ἵνα μηδὲν ἄλλο κακὸν	εἴπω,	Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον σοι τὸ
[23]	ἕξεως; ἵνα μὴ τῶν ἀπόρων	εἴπω	τι, κερατίναν ἢ σωρείτην ἢ
[4]	ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ καὶ φθάσεις	εἰπὼν	ἅπασιν, ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ δεήσῃ.
[29]	ἅμα, καὶ τὸν οἰκέτην ἀπέπεμψεν	εἰπὼν	ὅτι ἐπιμελήσεται τούτων. μετ´ ὀλίγον
[12]	~Ἅμα οὖν ταῦτα ὁ Κλεόδημος	εἰρήκει	καὶ ἐπεισέπαισεν ὁ Κυνικὸς Ἀλκιδάμας
[2]	καὶ μάλιστα ὅσῳ νήφοντες ἐν	εἰρήνῃ	καὶ ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα,
[33]	ὡς διασταῖεν ὑπὸ διατειχίσματι αὐτῷ	εἰρήνην	ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτ´
[16]	βλέπων καὶ δῆλος ἦν οὐκέτι	εἰρήνην	ἄξων. τάχα δ´ ἄν τινος
[37]	Ἀρισταίνετος ἐπὶ τὸν αὑτοῦ τόπον	εἰρήνην	γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο
[43]	ἄλλα πάντα ἴσα, καὶ ἀνείλοντο	εἰρηνικῶς·	ἡ δὲ ὄρνις ἡ πρὸ
[1]	δεῖπνον καί τινας λόγους φιλοσόφους	εἰρῆσθαι	καὶ ἔριν οὐ σμικρὰν συστῆναι
[43]	καὶ Ζηνόθεμιν ἅμα κατέκειντο, ὥσπερ	εἴρηται,	ὁ μὲν ὑπεράνω ὁ Ζηνόθεμις,
[15]	Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν	εἰς	ἅπαντας, ἀλλὰ μὴ κατέσβη αὐτίκα,
[47]	τελευτῆσαν ἐκ τῶν δακρύων αὖθις	εἰς	γέλωτα ἐπὶ τῷ Ἀλκιδάμαντι καὶ
[19]	τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν,	εἰς	δὲ μή, κατοίσειν αὐτοῦ ἔφη
[21]	δεσπότην ἐν τῷ κοινῷ ἀναγνόντα	εἰς	ἐπήκοον ἅπασιν ὀπίσω αὖθις ἀπαλλάττεσθαι.
[43]	ἔπαιον ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς	εἰς	τὰ πρόσωπα, καὶ τῶν πωγώνων
[7]	γοῦν οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσιν αὐτὸν	εἰς	τὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης ἀποβλέποντες.
[37]	ἄχρι δὴ ὁ Ἴων προκύψας	εἰς	τὸ ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ
[21]	ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις	εἰς	τὸ μέσον οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους
[35]	τὸν γάμον ῥῖψαι τὸ μῆλον	εἰς	τὸ σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ τοσοῦτον
[19]	ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ καὶ	εἰς	τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν τι ἀπέρριψε
[29]	ἀναγινώσκων, τὸ μὲν συμπόσιον ἅπαν	εἰς	τοὺς ἀμφὶ τὸν Ζήνωνα καὶ
[45]	διαλύειν αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι,	εἰς	τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τοῦ Κλεοδήμου
[35]	καὶ ὑπερενεπίμπλαντο καὶ ἐκεκράγεσαν καὶ	εἰς	χεῖρας ᾔεσαν. ὁ θαυμάσιος δὲ
[15]	φιλοτησίαι καὶ ὁμιλίαι καὶ φῶτα	εἰσεκεκόμιστο.	ἐν τοσούτῳ δ´ ἐγὼ τὸν
[38]	εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα	εἰσεκεκόμιστο	ἡμῖν τὸ ἐντελὲς ὀνομαζόμενον δεῖπνον,
[16]	βακτηρίᾳ, εἰ μὴ κατὰ καιρὸν	εἰσεκεκόμιστο	πλακοῦς εὐμεγέθης, πρὸς ὃν ἀποβλέψας
[20]	γελοῖον διηγήσατο· ἔφη μὲν γὰρ	εἰσελθεῖν	παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰδὼς ἐχόμενον
[6]	ὁ Ἐπικούρειος Ἕρμων παρῆν, καὶ	εἰσελθόντα	γε αὐτὸν εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ
[18]	μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν	εἰσελθόντα	εἰπεῖν τι ἢ πρᾶξαι γελοῖον,
[34]	τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα δὲ	εἰσῄει	με, μὴ ἄρα τὸ ὑπὸ
[8]	σχεδὸν παρόντων, ἐν δεξιᾷ μὲν	εἰσιόντων	αἱ γυναῖκες ὅλον τὸν κλιντῆρα
[5]	Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος ἀγόμενος γυναῖκα	εἱστία	ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ τὴν
[11]	πλεῖστον τοῦ βίου τούτοις ξύνεστιν.	~Εἱστιώμεθα	οὖν ἐν ἡσυχίᾳ τὸ πρῶτον,
[46]	ἐκ τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος αὐτοῦ.	εἶτ´	ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον ἐν
[9]	καὶ ὑπ´ ἐκεῖνον ὁ νυμφίος,	εἶτ´	ἐγὼ καὶ παρ´ ἐμὲ ὁ
[9]	τῶν γυναικῶν πρῶτος ὁ Εὔκριτος,	εἶτα	Ἀρισταίνετος. εἶτα ἐνεδοιάζετο πότερον χρὴ
[9]	πρῶτος ὁ Εὔκριτος, εἶτα Ἀρισταίνετος.	εἶτα	ἐνεδοιάζετο πότερον χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν
[38]	Ἐπικουρείῳ ὁμοίως κοινὸν καὶ τούτοις·	εἶτα	ἑξῆς Κλεοδήμῳ καὶ Ἴωνι, μεθ´
[20]	αὐτῷ τοὺς αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν·	εἶτα	ἐπεὶ μὴ δύναιτο, παίειν σκῦτος
[9]	μετ´ αὐτὸν ὅμως ὁ Ἕρμων,	εἶτα	Κλεόδημος ὁ Περιπατητικός, εἶτα ὁ
[9]	Ἕρμων, εἶτα Κλεόδημος ὁ Περιπατητικός,	εἶτα	ὁ Ἴων καὶ ὑπ´ ἐκεῖνον
[9]	ὑπ´ αὐτῷ Ζήνων ὁ μαθητής,	εἶτα	ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος καὶ ὁ
[2]	καὶ ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα,	εἴτε	γέροντες ἐπαρῴνησάν τι παρὰ τὸ
[2]	ἐπαρῴνησάν τι παρὰ τὸ δεῖπνον	εἴτε	νέοι, εἰπεῖν τε ὅσα ἥκιστα
[8]	ἄλλη πληθύς, ὡς ἕκαστος ἀξίας	εἶχε.	~καταντικρὺ δὲ τῶν γυναικῶν πρῶτος
[33]	ὁ Κλεόδημος δέ— οὐ γὰρ	εἶχε	κύλικα— ἐπιστραφεὶς προσέπτυσέν τε τὸν
[36]	περισπᾶν ἐπεχείρει, ἣν ὁ παῖς	εἶχε	τοῦ Ζηνοθέμιδος, μεστὴν οὖσαν παντοδαπῶν
[5]	ὥραν γάμων. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ	εἶχεν	ἄλλον ἐπιτηδειότερον, οἶμαι. τοῦτον οὖν
[9]	ἱερεῖ γε ὄντι ὑπεξίστασθαι καλῶς	εἶχεν,	εἰ καὶ τοῦ Ἐπικούρου τοῦ〉
[34]	ἐς τὸν οἶνον ἔτι ἀναφέρειν	εἶχον	τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ
[18]	βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ ὀλίγον, ὥσπερ	εἰώθασι,	τῶν παρακομιζόντων τὰ ὄψα μηχανώμενος
[11]	τοῦ Ἴωνος, πολὺ πρότερον αὐτὰ	ἐκ	περιωπῆς ἑωρακώς. ~Ἅμα οὖν ταῦτα
[38]	ὑὸς καὶ λαγῷα καὶ ἰχθὺς	ἐκ	ταγήνου καὶ σησαμοῦντες καὶ ὅσα
[33]	ὁ μὲν οὖν Ἕρμων ἀπεξύετο	ἐκ	τῆς κεφαλῆς τὸν ἄκρατον προνενευκὼς
[46]	ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν	ἐκ	τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος αὐτοῦ. εἶτ´
[47]	τούτοις διελύθη τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν	ἐκ	τῶν δακρύων αὖθις εἰς γέλωτα
[47]	ἑαυτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης πλαγίως	ἐκάθευδε.	~Τοῦτό σοι τέλος, ὦ καλὲ
[9]	καταλιπών. καὶ ἅμα τὸν παῖδα	ἐκάλει	καὶ ἐξιόντι ἐῴκει. καὶ ὁ
[19]	Σατυρίων— τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς	ἐκαλεῖτο—	συστὰς ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ πρᾶγμα
[45]	τὸν τοῖχον ὀρθὸς ἐφεστὼς ἑώρων	ἕκαστα	οὐκ ἀναμιγνὺς ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ
[2]	τἀληθῆ ἀκοῦσαι καὶ ὅπως ἐπράχθη	ἕκαστα,	παρὰ σὲ ἡμᾶς ἥκειν ἐκέλευε.
[10]	τι περ τὸ κεφάλαιον ἐξ	ἑκάστης	αἱρέσεως ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς μέν,
[8]	ἀντίθυρον ἡ ἄλλη πληθύς, ὡς	ἕκαστος	ἀξίας εἶχε. ~καταντικρὺ δὲ τῶν
[38]	ἐντελὲς ὀνομαζόμενον δεῖπνον, μία ὄρνις	ἑκάστῳ	καὶ κρέας ὑὸς καὶ λαγῷα
[28]	ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας ἐφ´	ἑκάστῳ	καὶ μάλιστα ὅσοι ᾔδεσαν τὸν
[38]	ταῦτα. προὔκειτο δὲ οὐχ ἓν	ἑκάστῳ	πινάκιον, ἀλλ´ Ἀρισταινέτῳ μὲν καὶ
[43]	καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι τὴν ἑαυτοῦ	ἑκάτερον.	ἐν τούτῳ τοίνυν ὁ Ζηνόθεμις—
[38]	κοινόν, καὶ τὰ παρ´ αὑτῷ	ἑκάτερον	ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ
[42]	καὶ Εὔκριτον τὰ πρὸ αὑτοῦ	ἑκάτερος	κἀγὼ τἀμὰ καὶ ὁ Χαιρέας
[47]	αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν	ἐκβαλεῖν	τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν
[3]	λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ νομίζειν	ἐκεῖνα	πάντα θεοῦ ἔργα τοῦ Διονύσου
[17]	ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι, μάλιστα δ´	ἐκεῖνα	ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα, σὺν
[24]	ἀτιμίαν. ~καίτοι ὅπως μὴ ἐς	ἐκείνην	ἔχῃς καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν ὕστερον,
[48]	ὡς ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταῦτα.	ἐκεῖνό	γε μεμάθηκα ἤδη, ὡς οὐκ
[48]	συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν	ἐκεῖνο	ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων,
[32]	καιρὸν ἀποδῶσι τοὺς μισθούς. Ἀλλ´	ἐκεῖνο,	ἔφη ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν
[5]	ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ δεήσῃ. ~ἀλλ´	ἐκεῖνό	μοι πρῶτον εἰπέ, τῷ παιδὶ
[12]	ἐπεισέπαισεν ὁ Κυνικὸς Ἀλκιδάμας ἄκλητος,	ἐκεῖνο	τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν Μενέλαον
[34]	πρὸς ἐμαυτὸν ἐνενόουν τὸ πρόχειρον	ἐκεῖνο,	ὡς οὐδὲν ὄφελος ἦν ἄρα
[44]	ἐπιχειροῦντας κατέτρωσεν· οὐ μὴν ἀπετράποντο	ἐκεῖνοι,	ἀλλ´ ὁ μὲν Κλεόδημος ὀρθῷ
[1]	σαφὲς εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας	ἐκείνοις,	ἀφ´ ὧν ἀρξαμένη ἐς τὸ
[34]	τὰ βιβλία καὶ τὰς ἐν	ἐκείνοις	φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας· τοσούτων γοῦν
[18]	τὰ ὄψα μηχανώμενος Ἀρισταίνετος μηδ´	ἐκεῖνον	ἀτερπῆ τὸν καιρὸν εἶναι μηδὲ
[8]	αἱ γυναῖκες ὅλον τὸν κλιντῆρα	ἐκεῖνον	ἐπέλαβον, οὐκ ὀλίγαι οὖσαι, καὶ
[14]	τῶν κεραμεῶν ἴσον δυναμένων. ἀλλ´	ἐκεῖνον	μὲν ἤδη διενοχλοῦντα ἔπαυσεν ἐς
[9]	εἶτα ὁ Ἴων καὶ ὑπ´	ἐκεῖνον	ὁ νυμφίος, εἶτ´ ἐγὼ καὶ
[43]	ὡς τοῦτον, οἱ δ´ ὡς	ἐκεῖνον	πλὴν μόνου τοῦ Ἴωνος· ἐκεῖνος
[43]	ἐκεῖνον πλὴν μόνου τοῦ Ἴωνος·	ἐκεῖνος	δὲ μέσον ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ
[14]	ὅσων κακῶν ἀρχὴν ὁ σκύφος	ἐκεῖνος	ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ ἅμα ὁ
[25]	ὅτι μόνην αὐτὴν οὐ παρέλαβεν	ἐκεῖνος	ἐπὶ τὴν θυσίαν τοὺς ἄλλους
[19]	Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν, ἀγανακτήσας	ἐκεῖνος—	καὶ πάλαι δὲ δῆλος ἦν
[34]	βίον ῥυθμίζοι πρὸς τὸ βέλτιον·	ἐκείνους	γοῦν περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς
[20]	μετὰ δὲ παραδοὺς τοὺς αὐλοὺς	ἐκείνῳ	δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ τὸ σκῦτος·
[42]	τἀμὰ καὶ ὁ Χαιρέας ὅσα	ἐκείνῳ	ἔκειτο καὶ Ἴων ὁμοίως καὶ
[14]	καὶ ἐς τοὔδαφος καταβαλὼν ἑαυτὸν	ἔκειτο	ἡμίγυμνος, ὥσπερ ἠπειλήκει, πήξας τὸν
[42]	καὶ ὁ Χαιρέας ὅσα ἐκείνῳ	ἔκειτο	καὶ Ἴων ὁμοίως καὶ ὁ
[45]	τοῦ Κλεοδήμου Δίφιλον εἶναι οἰηθέντος.	ἔκειτο	οὖν ἄθλιος κατὰ τὸν αὑτοῦ
[35]	καὶ ἐλοιδοροῦντο καὶ ὑπερενεπίμπλαντο καὶ	ἐκεκράγεσαν	καὶ εἰς χεῖρας ᾔεσαν. ὁ
[29]	ἐτετάρακτο καὶ θορύβου μεστὸς ἦν,	ἐκέλευε	δ´ ὅμως πίνειν ἡμᾶς καὶ
[13]	~Ὁ δὲ Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας αὐτὸν	ἐκέλευε	θρόνον τινὰ λαβόντα καθίζεσθαι παρ´
[2]	ἕκαστα, παρὰ σὲ ἡμᾶς ἥκειν	ἐκέλευε.	καὶ τὸν Διόνικον γὰρ αὐτὸν
[18]	τὸν καιρὸν εἶναι μηδὲ κενὸν	ἐκέλευσε	τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν τι
[15]	καὶ τοῦτο μὲν ὧδέ πως	ἐκεχωρήκει,	μεγάλης αἰσχύνης αἴτιον ἂν〉 τῷ
[25]	Οἰνέως γύαις ἀνῆκε Λητοῦς παῖς	ἑκηβόλος	θεά. ~Ταῦτά σοι ἀπὸ πολλῶν
[45]	ἄν, τραπέζας ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα	ἐκκεχυμένον	καὶ σκύφους ῥιπτομένους. ~Τέλος δὲ
[15]	ψόφον αἱ δύο δραχμαὶ παρέσχον	ἐκπεσοῦσαι,	καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω μάλα σαφῶς.
[3]	Νεανικώτερα ἡμᾶς, ὦ Φίλων, ἀξιοῖς	ἐκφέρειν	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ
[4]	πρὸς ἀνδριάντα ἡδέως ἂν προσελθὼν	ἐκχέαι	πάντα συνείρων ἀπνευστί. εἰ γοῦν
[45]	πάντα. καὶ αἱ μὲν γυναῖκες	ἐκώκυον	τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ δὲ
[27]	μοῖράν τινα ἢ συὸς ἢ	ἐλάφου	ἢ σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν
[42]	δὴ ἀπόντι παραδοθέντα φέρεσθαι καὶ	ἔλεγε	μόνῳ οἱ παρατεθῆναι αὐτὰ καὶ
[46]	ἀπόλοιτο, καὶ ὁ Ἴων κηδεμονικῶς	ἔλεγε	τοῦτο πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις διελύθη
[41]	ταῦτα, εἴ γε μέμνημαι, τὰ	ἐλεγεῖα·	Ἢ οἵη ποτ´ ἄρ´ ἥ
[6]	Κλεόδημος, οἶσθα τὸν στωμύλον, τὸν	ἐλεγκτικόν·	Ξίφος αὐτὸν οἱ μαθηταὶ καὶ
[34]	μὲν ἐποίουν αἰσχρά, οἱ δ´	ἔλεγον	αἰσχίω· οὐδὲ γὰρ ἐς τὸν
[36]	ἔφη ὁ Κλεόδημος, ἱκανόν, εἰ	ἐλεγχθείητε	ἀμαθεῖς ὄντες, αὔριον δὲ ἀμυνοῦμαι
[41]	κρέσσων τῆς Κυθέρης ἠδ´ αὐτῆς	Ἑλένης.	νυμφίε, καὶ σὺ δὲ χαῖρε,
[16]	οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν,	ἐλεύθερος	δὲ τὴν γνώμην, τὸ σῶμα
[16]	ὃν ἀποβλέψας ἡμερώτερος ἐγένετο καὶ	ἔληξε	τοῦ θυμοῦ καὶ ἐνεφορεῖτο συμπεριιών.
[35]	οἱ σοφοὶ δὲ ἠσέλγαινον καὶ	ἐλοιδοροῦντο	καὶ ὑπερενεπίμπλαντο καὶ ἐκεκράγεσαν καὶ
[37]	ἀπαλλάξασθαι τῆς ἀηδίας οὕτω γοῦν	ἐλπίσαντες.	καὶ μετῆλθέν τε ὁ Ἀρισταίνετος
[37]	τὸν αὑτοῦ τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι	ἐλπίσας,	~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν τὸ
[28]	παριδεῖν αὐτόν, ἀλλ´ οὔποτ´ ἂν	ἐλπίσας	κληθέντα ἐπινεῦσαι οὐδ´ ἂν ἐμπαρασχεῖν
[9]	τῇ πόλει. ἀλλὰ ὁ Ζηνόθεμις	ἔλυσε	τὴν ἀπορίαν· Εἰ γάρ με,
[33]	ἄκρατον προνενευκὼς καὶ τοὺς παρόντας	ἐμαρτύρετο,	οἷα ἐπεπόνθει. ὁ Κλεόδημος δέ—
[34]	ποικίλα, ὦ Φίλων, ἐγὼ πρὸς	ἐμαυτὸν	ἐνενόουν τὸ πρόχειρον ἐκεῖνο, ὡς
[22]	πλουσιωτέρων ὅμως οὐδὲ πώποτε φέρων	ἐμαυτὸν	ἐπέδωκα εἰδὼς τοὺς ἐπὶ τοῖς
[22]	ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ ὁ ἀνόητος	ἐμαυτὸν	φυλάττων. ~σὺ δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν
[32]	Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς	ἐμαυτοῦ	γυναικός, ἦ δ´ ὃς ὁ
[42]	αὐτὰ καὶ πρὸς τοὺς διακόνους	ἐμάχετο,	καὶ ἀντέσπων τῆς ὄρνιθος ἀντεπειλημμένοι
[44]	μέσον ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´	ἐμάχοντο	συμπλακέντες, καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις
[35]	τοίνυν ἐδόκει μοι τὴν ἐπιστολὴν	ἐμβαλὼν	ἐς τὸ μέσον ὥσπερ τι
[4]	ἐπιθυμοῦντά σε εἰπεῖν οἶδα ἢ	ἐμὲ	ἀκοῦσαι, καί μοι δοκεῖς, εἰ
[26]	εἰ δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν	ἐμὲ	λέγειν τὰ τοιαῦτα, κἄν τι
[9]	νυμφίος, εἶτ´ ἐγὼ καὶ παρ´	ἐμὲ	ὁ Δίφιλος καὶ ὑπ´ αὐτῷ
[4]	Λυκῖνε. ἀλλ´ οὔτι γε πρὸς	ἐμὲ	οὕτως ποιεῖν ἐχρῆν, ὃς ἀκριβῶς
[17]	ἐνεφορεῖτο συμπεριιών. ~καὶ οἱ πλεῖστοι	ἐμέθυον	ἤδη καὶ βοῆς μεστὸν ἦν
[15]	μὲν τὸν δάκτυλον θλιβόμενον αὖθις	ἐμειδίασεν,	οὐ μὴν συνεῖδεν, οἶμαι, τὸ
[47]	ὁδοῖς. ὁ μέντοι Ἀλκιδάμας αὐτοῦ	ἔμεινεν·	οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν
[36]	μεστὴν οὖσαν παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ	ἔμελλε	λύσας ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς τὸ
[33]	τῇ ἀριστερᾷ τοῦ πώγωνος λαβόμενος	ἔμελλε	παίσειν κατὰ κόρρης, καὶ ἀπέκτεινεν
[47]	ἐφ´ οὗ τὴν νύμφην ἀπάξειν	ἔμελλε,	πικροὺς ἄθλιος τοὺς γάμους ἑορτάσας·
[45]	κατὰ τὸν αὑτοῦ Ὅμηρον αἷμ´	ἐμέων"	πλὴν ταραχῆς γε καὶ δακρύων
[22]	τὸ πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι·	ἐμοὶ	γὰρ ἡ εὐδαιμονία οὐκ ἐν
[27]	ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς	ἐμοὶ	διακομίσειεν καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου
[35]	οὐκ αἰδούμενος τὰς γυναῖκας. καὶ	ἐμοὶ	ἐδόκει, ὡς ἂν ἄριστά τις
[15]	πολλῶν ἰδόντων πλὴν μόνου, ὡς	ἐμοὶ	ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ
[38]	μεθ´ οὓς τῷ νυμφίῳ καὶ	ἐμοί,	τῷ Διφίλῳ δὲ τὰ ἀμφοῖν,
[2]	οὐκ οἶδ´ εἴ τις ἡδίων	ἔμοιγε,	καὶ μάλιστα ὅσῳ νήφοντες ἐν
[32]	τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ	ἐμοίχευες,	ὦ Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς τὰ
[4]	φθάσεις εἰπὼν ἅπασιν, ὥστε οὐδὲν	ἐμοῦ	δεήσῃ. ~ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι πρῶτον
[22]	δοκῶ, ὃς τοσοῦτον χρόνον ὑπ´	ἐμοῦ	λιπαρῶς τεθεραπευμένος οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι
[16]	ὡς, ἢν μὴ λάβῃ παρ´	ἐμοῦ	τὸν σκύφον, οὔποτε τοιοῦτος ἂν
[47]	τὰ δυνατά, καὶ καθευδήσοντες ἀπήγοντο	ἐμοῦντες	οἱ πολλοὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς.
[28]	ἐλπίσας κληθέντα ἐπινεῦσαι οὐδ´ ἂν	ἐμπαρασχεῖν	ἑαυτὸν τοιούτῳ τινί· ὥστε οὐδὲ
[13]	ἐγὼ δὲ κἂν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι	ἐμπεριπατῶν	ἅμα τῷ συμποσίῳ· εἰ δὲ
[37]	ὁ Ἴων προκύψας εἰς τὸ	ἐμφανέστερον,	Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γάρ, εἰ
[11]	Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως	ἐμφορεῖται	τῶν ὄψων καὶ ἀναπέπλησται ζωμοῦ
[25]	μὲν ἥδε γαῖα, Πελοπίας χθονὸς	ἐν	ἀντιπόρθμοις, πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ
[1]	διατριβήν φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς	ἐν	Ἀρισταινέτου παρὰ τὸ δεῖπνον καί
[8]	ἐπέλαβον, οὐκ ὀλίγαι οὖσαι, καὶ	ἐν	αὐταῖς ἡ νύμφη πάνυ ἀκριβῶς
[38]	διότι δή ἐστί τι καὶ	ἐν	αὐτοῖς χρήσιμον ἐς τὸν λόγον.
[26]	ὄν. ἀλλ´ οὐ χρὴ ταράττειν	ἐν	γάμοις οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους, καὶ
[22]	ἐγώ σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα	ἐν	γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ
[8]	ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν παρόντων,	ἐν	δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων αἱ γυναῖκες
[2]	ἔμοιγε, καὶ μάλιστα ὅσῳ νήφοντες	ἐν	εἰρήνῃ καὶ ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους
[34]	μόνα τὰ βιβλία καὶ τὰς	ἐν	ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας· τοσούτων
[11]	βίου τούτοις ξύνεστιν. ~Εἱστιώμεθα οὖν	ἐν	ἡσυχίᾳ τὸ πρῶτον, καὶ παρεσκεύαστο
[40]	ἐπὶ τούτοις ἐγένετο ὡς οὐκ	ἐν	καιρῷ λεγομένοις. Διονυσόδωρος δέ, Παῦσαι,
[47]	ὥστε καὶ τὸν Ἕρμωνα καίπερ	ἐν	κακοῖς ὄντα— δύο γὰρ ὀδόντας
[13]	καὶ τὸ ἀπὸ τούτου περιιὼν	ἐν	κύκλῳ ὁ Ἀλκιδάμας ἐδείπνει ὥσπερ
[37]	καὶ παρὰ τῷ ἡμετέρῳ Πλάτωνι	ἐν	λόγοις ἡ πλείστη διατριβὴ ἐγένετο.
[41]	ποτ´ ἄρ´ ἥ γ´ Ἀρισταινέτου	ἐν	μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς ἄνασς´ ἐτρέφετ´
[17]	ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις τινὰς	ἐν	μέρει διεξῄει καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ
[3]	πολλοὺς καὶ ἐπεξιέναι διηγουμένους πράγματα	ἐν	οἴνῳ καὶ μέθῃ γενόμενα, δέον
[34]	ὑπὸ διατειχίσματι αὐτῷ εἰρήνην ἄγοντες.	~Ἐν	ὅσῳ δὲ ταῦτ´ ἐγίνετο, ποικίλα,
[2]	μὴ παρέργως τῶν τοιούτων ἀλλ´	ἐν	σπουδῇ ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ ἂν
[47]	καθευδήσοντες ἀπήγοντο ἐμοῦντες οἱ πολλοὶ	ἐν	ταῖς ὁδοῖς. ὁ μέντοι Ἀλκιδάμας
[14]	ὀρθόν, ἔχων ἅμα τὸν σκύφον	ἐν	τῇ δεξιᾷ, οἷος ὁ παρὰ
[33]	γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν	ἐν	τῇ κύλικι, περὶ ἥμισυ σχεδόν,
[9]	ἀνάκοιν καὶ γένους τοῦ πρώτου	ἐν	τῇ πόλει. ἀλλὰ ὁ Ζηνόθεμις
[46]	εἶτ´ ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον	ἐν	τῇ ταραχῇ δοῦναι αὐτῷ, ὅπως
[34]	βέλτιον· ἐκείνους γοῦν περιττοὺς ὄντας	ἐν	τοῖς λόγοις ἑώρων γέλωτα ἐπὶ
[15]	καὶ ὁμιλίαι καὶ φῶτα εἰσεκεκόμιστο.	ἐν	τοσούτῳ δ´ ἐγὼ τὸν παρεστῶτα
[44]	δὲ ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περὶ αὐτοῦ.	ἐν	τοσούτῳ δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν
[24]	τὴν ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι λέγων	ἐν	τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι, δίς
[20]	ὑπτίας τὰς χεῖρας. τέλος οὖν	ἐν	τοσούτῳ κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε· ἐς
[11]	καὶ καρυκείας· ἅπαντα γὰρ ἄφθονα.	ἐν	τούτῳ δὲ ὁ Κλεόδημος ἐπικύψας
[43]	ταύτας ἀναιρεῖσθαι τὴν ἑαυτοῦ ἑκάτερον.	ἐν	τούτῳ τοίνυν ὁ Ζηνόθεμις— καί
[24]	ἕωθεν ἐπὶ τῇ οἰκίᾳ καὶ	ἐν	τῷ ἀνακείῳ θύοντα ὕστερον. ταῦτα
[21]	κελεῦσαί οἱ ἔφη τὸν δεσπότην	ἐν	τῷ κοινῷ ἀναγνόντα εἰς ἐπήκοον
[4]	δεήσῃ. κἀγὼ θρύψομαι πρὸς σὲ	ἐν	τῷ μέρει· καί, εἴ γε
[19]	ἀνταιρόμενος καὶ παίων καὶ παιόμενος	ἐν	τῷ μέρει. οἱ παρόντες δὲ
[35]	θαυμάσιος δὲ Ἀλκιδάμας καὶ ἐνούρει	ἐν	τῷ μέσῳ οὐκ αἰδούμενος τὰς
[46]	ἀλλὰ πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ	ἐν	τῷ σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν
[3]	τοιαῦτα ἐξετάζειν, ἃ καλῶς ἔχει	ἐν	τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ
[35]	τις εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι τὰ	ἐν	τῷ συμποσίῳ οἷς περὶ τῆς
[22]	ἐμοὶ γὰρ ἡ εὐδαιμονία οὐκ	ἐν	ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ ἢ λαγωοῦ
[38]	ἀποφέρεσθαι ταῦτα. προὔκειτο δὲ οὐχ	ἓν	ἑκάστῳ πινάκιον, ἀλλ´ Ἀρισταινέτῳ μὲν
[34]	φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ τύχην	ἕνα	τινὰ ἔξω ἁμαρτήματος ἦν ἰδεῖν,
[6]	ἦσαν ὥς τινα πατραλοίαν καὶ	ἐναγῆ	μυσαττόμενοι. οὗτοι μὲν αὐτοῦ Ἀρισταινέτου
[22]	ἐμοῦ λιπαρῶς τεθεραπευμένος οὐκ ἠξίωσας	ἐναριθμῆσαι	κἀμὲ τοῖς ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ
[30]	ἀρχὴν εὔλογον— τότε οὖν τὸ	ἐνδόσιμον	παρασχούσης τῆς ἐπιστολῆς, Τοιαῦτα, ἔφη,
[41]	μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς ἄνασς´ ἐτρέφετ´	ἐνδυκέως,	προὔχους´ ἀλλάων πασάων παρθενικάων, κρέσσων
[21]	ἀλλ´ οὐδ´ ἐγγὺς ἦν τούτου·	ἐνεγέγραπτο	γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως
[15]	πάνυ τοῦ Ἀρισταινέτου τὴν παροινίαν	ἐνέγκαντος.	~Ὁ Κυνικὸς δὲ Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει
[14]	κακῶν ἀρχὴν ὁ σκύφος ἐκεῖνος	ἐνεδεδώκει.	λαβὼν δὲ ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας
[9]	ὁ Εὔκριτος, εἶτα Ἀρισταίνετος. εἶτα	ἐνεδοιάζετο	πότερον χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν
[37]	ἔφη, ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν οὗτινος	ἕνεκα	ἡδονῆς κατηγοροῦσιν αὐτοὶ ἥδεσθαι ὑπὲρ
[25]	παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ δὲ δείπνου	ἕνεκα	ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, τὸ κατὰ
[36]	κατηγοροῦντες αὐτοὶ τὰ αἴσχιστα ἡδονῆς	ἕνεκα	ποιεῖτε καὶ πάσχετε, ἀγανακτοῦντες εἴ
[26]	περισπάσας, ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας αὐτῆς	ἕνεκα	σιωπήσομαι. ~Προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ
[34]	ὦ Φίλων, ἐγὼ πρὸς ἐμαυτὸν	ἐνενόουν	τὸ πρόχειρον ἐκεῖνο, ὡς οὐδὲν
[14]	συμπερινοστῶν. ~καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος	ἐνεργὸς	ἦν ἀρετῆς πέρι καὶ κακίας
[16]	καὶ ἔληξε τοῦ θυμοῦ καὶ	ἐνεφορεῖτο	συμπεριιών. ~καὶ οἱ πλεῖστοι ἐμέθυον
[17]	σὺν δ´ ἔβαλον ῥινούς· καὶ	ἔνθα	δ´ ἄρ´ οἰμωγή τε καὶ
[23]	δὲ ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ	ἑνὶ	ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα δοκῶ
[42]	Πατρόκλου νεκρὸν ἀνθέλκοντες, καὶ τέλος	ἐνικήθη	καὶ ἀφῆκε πολὺν γέλωτα παρασχὼν
[44]	σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ τῶν οἰκετῶν	ἐνίους	βοηθεῖν αὐτοῖς ἐπιχειροῦντας κατέτρωσεν· οὐ
[25]	δοκῶ, τὸ κατὰ τὸν Οἰνέα	ἐννόησον·	ὄψει γὰρ καὶ τὴν Ἄρτεμιν
[32]	ἢ ἀφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς οὐκ	ἐννόμως	φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ γόητος, μετρεῖτε
[25]	πως· ἢ λάθετ´ ἢ οὐκ	ἐνόησεν,	ἀάσατο δὲ μέγα θυμῷ· καὶ
[32]	καὶ φθεγξάμενος παμμέγεθες, ἢ ἀφ´	ἑνὸς	ἀνδρὸς οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους
[35]	ὁ θαυμάσιος δὲ Ἀλκιδάμας καὶ	ἐνούρει	ἐν τῷ μέσῳ οὐκ αἰδούμενος
[22]	γένοιτο, ὅς γε ὁσημέραι πολλῶν	ἐνοχλούντων	παρὰ πολὺ σοῦ πλουσιωτέρων ὅμως
[28]	πώγωνι καὶ τῇ τοῦ προσώπου	ἐντάσει.	ὁ γὰρ Ἀρισταίνετος ἐδόκει μοι
[20]	οὖν πολὺς ἐξεχύθη ἐπ´ αὐτοῖς.	~Ἐνταῦθα	Διόνικος ἐπεισῆλθεν ὁ ἰατρὸς οὐ
[38]	~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν τὸ	ἐντελὲς	ὀνομαζόμενον δεῖπνον, μία ὄρνις ἑκάστῳ
[38]	ταγήνου καὶ σησαμοῦντες καὶ ὅσα	ἐντραγεῖν,	καὶ ἐξῆν ἀποφέρεσθαι ταῦτα. προὔκειτο
[17]	καὶ Ἡσιόδου καὶ Ἀνακρέοντος, ὡς	ἐξ	ἁπάντων μίαν ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι,
[36]	κτῆσιν οὐδὲν ἀλλ´ ἢ τοῦτο	ἐξ	ἁπάντων σκοπεῖτε ὡς πλείω κτήσεσθε
[5]	πλουτοῦντι τῷ Εὐκρίτῳ, προείλετο νυμφίον	ἐξ	ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν λέγεις
[1]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ μὴν	ἐξ	ἀρχῆς γε οὐδ´ αὐτὸς ἅπασι
[10]	ὅ τι περ τὸ κεφάλαιον	ἐξ	ἑκάστης αἱρέσεως ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς
[3]	ἐποίησε πρὸς τὸν Χαρῖνον ταῦτα	ἐξαγορεύσας	καὶ πολλὴν τὴν ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας
[46]	γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου	ἐξαναστάντος	αὐτοῦ. εἶτ´ ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη
[28]	οὖν οἷος ὢν διαλάθοι αὐτοὺς	ἐξαπατωμένους	τῷ πώγωνι καὶ τῇ τοῦ
[32]	ἔφη ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν	ἔξαρνος	γένοιο μὴ οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι
[5]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα	ἐξεδίδου	αὐτὸς τὴν Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου
[47]	κακοῖς ὄντα— δύο γὰρ ὀδόντας	ἐξεκέκοπτο—	ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα, Μέμνησο μέντοι, ὦ
[47]	καὶ οἵ τε τραυματίαι φοράδην	ἐξεκομίζοντο	πονηρῶς ἔχοντες, καὶ μάλιστα ὁ
[46]	γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ	ἐξέπεσεν	ἐκ τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος αὐτοῦ.
[30]	παρασχούσης τῆς ἐπιστολῆς, Τοιαῦτα, ἔφη,	ἐξεργάζεται	ὁ καλὸς Χρύσιππος καὶ Ζήνων
[35]	οὐ μείω τῆς Ἰλιάδος κακὰ	ἐξεργάσασθαι.	~Οὐ γὰρ ἐπαύσαντο οἱ ἀμφὶ
[3]	ᾖ τὸ ἀκριβῶς τὰ τοιαῦτα	ἐξετάζειν,	ἃ καλῶς ἔχει ἐν τῷ
[19]	ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς	ἐξεχύθη	ἐπ´ αὐτοῖς. ~Ἐνταῦθα Διόνικος ἐπεισῆλθεν
[23]	πρῶτα ταῦτα, τί διαφέρει σχέσις	ἕξεως;	ἵνα μὴ τῶν ἀπόρων εἴπω
[38]	σησαμοῦντες καὶ ὅσα ἐντραγεῖν, καὶ	ἐξῆν	ἀποφέρεσθαι ταῦτα. προὔκειτο δὲ οὐχ
[38]	ὁμοίως κοινὸν καὶ τούτοις· εἶτα	ἑξῆς	Κλεοδήμῳ καὶ Ἴωνι, μεθ´ οὓς
[9]	ἅμα τὸν παῖδα ἐκάλει καὶ	ἐξιόντι	ἐῴκει. καὶ ὁ Ἕρμων, Ἔχε
[18]	διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν ἄμορφός τις	ἐξυρημένος	τὴν κεφαλήν, ὀλίγας ἐπὶ τῇ
[34]	οὐδὲ κατὰ τύχην ἕνα τινὰ	ἔξω	ἁμαρτήματος ἦν ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ
[2]	νήφοντες ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀναιμωτὶ	ἔξω	βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε γέροντες ἐπαρῴνησάν
[39]	εἶναι ἐχρῆν τὰς γυναῖκας, ὡς	ἔξω	ζήλου εἴημεν. ~Γέλως ἐπὶ τούτοις
[44]	δακτύλῳ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ Ζηνοθέμιδος	ἐξώρυττε	καὶ τὴν ῥῖνα προσφὺς ἀπέτραγεν,
[15]	Κλεοδήμῳ τινὰ παραστῆναι διένευσε τῶν	ἐξώρων	ἤδη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον τινὰ
[47]	ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος τοὺς γάμους	ἑορτάσας·	καὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁ
[30]	Ἄρτεμις. Ἡράκλεις, εὔφημα πάντα καὶ	ἑορτῇ	πρέποντα. ~Νὴ Δί´, εἶπεν ὁ
[10]	Ἀρισταίνετον ἐπαινῶ, ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην	ἑορτὴν	ἄγων τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ
[37]	ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων τῆς παρούσης	ἑορτῆς	καταθήσω ἐς τὸ μέσον· ὑμεῖς
[13]	χαμαὶ τὸν τρίβωνα ὑποβαλόμενος κείσομαι	ἐπ´	ἀγκῶνος οἷον τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν.
[41]	ὑμῖν τοῦτον θαλαμήϊον ὕμνον ξυνὸν	ἐπ´	ἀμφοτέροις πολλάκις ᾀσόμεθα. ~Γέλωτος οὖν
[1]	καὶ ἔριν οὐ σμικρὰν συστῆναι	ἐπ´	αὐτοῖς, εἰ δὲ μὴ ἐψεύδετο
[19]	καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς ἐξεχύθη	ἐπ´	αὐτοῖς. ~Ἐνταῦθα Διόνικος ἐπεισῆλθεν ὁ
[35]	σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ τοσοῦτον πόλεμον	ἐπ´	Ἰλίῳ γεγενῆσθαι. καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς
[25]	καὶ Σοφοκλῆς· συὸς μέγιστον χρῆμ´	ἐπ´	Οἰνέως γύαις ἀνῆκε Λητοῦς παῖς
[19]	γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς	ἐπαγκρατίαζε.	καὶ τὸ πρᾶγμα ὑπερήδιστον ἦν,
[32]	Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς τὰ αἴσχιστα	ἔπαθες;	οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι
[13]	ἦν ἅπασιν. ~Ὁ δὲ Ἀρισταίνετος	ἐπαινέσας	αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον τινὰ λαβόντα
[10]	πλείστων, καὶ ἔγωγε τὸν Ἀρισταίνετον	ἐπαινῶ,	ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων
[43]	τὸ ἐπὶ τούτοις, καὶ συμπεσόντες	ἔπαιον	ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς εἰς
[29]	καὶ τῇ ἀπορίᾳ τῶν προσώπων	ἐπαληθεύοντας	τὰ ὑπὸ τοῦ Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα·
[16]	οἱ συμπόται, καὶ ὃς ἀγανακτήσας	ἐπανίστατο	δριμὺ καὶ παράφορον βλέπων καὶ
[2]	ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε γέροντες	ἐπαρῴνησάν	τι παρὰ τὸ δεῖπνον εἴτε
[36]	Ἰλιάδος κακὰ ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ γὰρ	ἐπαύσαντο	οἱ ἀμφὶ τὸν Ζηνόθεμιν καὶ
[29]	πειρᾶσθαι ἠξίου. ~ἐπεὶ δ´ οὖν	ἐπαύσατό	ποτε ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων, τὸ
[14]	ἀλλ´ ἐκεῖνον μὲν ἤδη διενοχλοῦντα	ἔπαυσεν	ἐς τὸ παρὸν Ἀρισταίνετος τῷ
[32]	μέμνησθε ὑμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις	ἐπεγείρας	ἑαυτὸν καὶ φθεγξάμενος παμμέγεθες, ἢ
[22]	ὅμως οὐδὲ πώποτε φέρων ἐμαυτὸν	ἐπέδωκα	εἰδὼς τοὺς ἐπὶ τοῖς συμποσίοις
[47]	γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν ἄνδρα,	ἐπεὶ	ἅπαξ καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐπὶ τῆς
[45]	ἦν ἁπάντων κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας,	ἐπεὶ	ἅπαξ τὸ καθ´ αὑτὸν ἐτρέψατο,
[29]	οὐδὲ τὴν ἀρχὴν πειρᾶσθαι ἠξίου.	~ἐπεὶ	δ´ οὖν ἐπαύσατό ποτε ὁ
[19]	οὖν ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν,	ἐπεὶ	δὲ καὶ εἰς τὸν Ἀλκιδάμαντα
[42]	παρασχὼν τοῖς συμπόταις, καὶ μάλιστα	ἐπεὶ	ἠγανάκτει μετὰ τοῦτο ὡς ἂν
[22]	ἀφθόνως ἀπολαύω τὰ καθήκοντα εἰδόσιν,	ἐπεὶ	καὶ τήμερον παρὰ τῷ μαθητῇ
[36]	τὸν Ζηνόθεμιν καὶ Κλεόδημον φιλονικοῦντες,	ἐπεὶ	μέσος αὐτῶν ὁ Ἀρισταίνετος ἐγένετο·
[20]	τοὺς αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα	ἐπεὶ	μὴ δύναιτο, παίειν σκῦτος ἔχοντα
[7]	ὀρθότητα τῆς γνώμης ἀποβλέποντες. καὶ	ἐπεὶ	παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο πάντες αὐτῷ καὶ
[46]	δεινὰ ἐν τῷ σκότῳ. καὶ	ἐπεὶ	παρῆν τις λύχνον ποτὲ κομίζων,
[44]	μάλιστα ἡ μήτηρ τοῦ μειρακίου,	ἐπεὶ	τὸ αἷμα εἶδε· καὶ ἡ
[43]	τὰ πρόσωπα, καὶ τῶν πωγώνων	ἐπειλημμένοι	ἐπεκαλοῦντο βοηθεῖν, ὁ μὲν τὸν
[47]	ῥινός, τῇ δὲ τοῦ ὀφθαλμοῦ	ἐπειλημμένος,	βοῶν ἀπόλλυσθαι ὑπ´ ἀλγηδόνων, ὥστε
[48]	ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο	ἐπειπεῖν,	πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ
[4]	Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι γάρ,	ἐπείπερ	οὕτως προθυμῇ, ἀλλ´ ὅπως μὴ
[29]	δ´ ὅμως πίνειν ἡμᾶς καὶ	ἐπειρᾶτο	εὖ διατίθεσθαι τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν
[12]	ταῦτα ὁ Κλεόδημος εἰρήκει καὶ	ἐπεισέπαισεν	ὁ Κυνικὸς Ἀλκιδάμας ἄκλητος, ἐκεῖνο
[20]	ἐξεχύθη ἐπ´ αὐτοῖς. ~Ἐνταῦθα Διόνικος	ἐπεισῆλθεν	ὁ ἰατρὸς οὐ πολὺ κατόπιν
[34]	γέλωτα ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας.	ἔπειτα	δὲ εἰσῄει με, μὴ ἄρα
[32]	ξένου μαθητοῦ λαβὼν τοὐφόδιον παρακαταθήκας	ἔπειτα	ὤμοσα κατὰ τῆς Πολιάδος μὴ
[43]	πρόσωπα, καὶ τῶν πωγώνων ἐπειλημμένοι	ἐπεκαλοῦντο	βοηθεῖν, ὁ μὲν τὸν Κλεόδημον
[8]	γυναῖκες ὅλον τὸν κλιντῆρα ἐκεῖνον	ἐπέλαβον,	οὐκ ὀλίγαι οὖσαι, καὶ ἐν
[47]	τῶν ἄλλων δὲ ὁ Διόνικος	ἐπεμελεῖτο	δὴ τὰ δυνατά, καὶ καθευδήσοντες
[22]	ὥς φασι, δεῖπνον δυνάμενος οὐκ	ἐπένευσα	ἱκετεύοντι, σοὶ ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν
[3]	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ	ἐπεξιέναι	διηγουμένους πράγματα ἐν οἴνῳ καὶ
[33]	καὶ τοὺς παρόντας ἐμαρτύρετο, οἷα	ἐπεπόνθει.	ὁ Κλεόδημος δέ— οὐ γὰρ
[16]	ἐνέγκαντος. ~Ὁ Κυνικὸς δὲ Ἀλκιδάμας,	ἐπεπώκει	γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις ἡ
[18]	αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καὶ τέλος	ἐπέσκωπτεν	ἐς τοὺς παρόντας. ~οἱ μὲν
[45]	καὶ πολλοὶ ἄν, εὖ ἴσθι,	ἔπεσον	εἰ μὴ κατέαξε τὴν βακτηρίαν.
[1]	μεσούσης σχεδὸν ἤδη τῆς μάχης	ἐπέστη	ὀλίγον πρὸ τῶν τραυμάτων. ὥστε
[33]	τὸν γέροντα, εἰ μὴ Ἀρισταίνετος	ἐπέσχε	τὴν χεῖρα καὶ ὑπερβὰς τὸν
[44]	τοῦ Ἕρμωνος δὲ τὴν σιαγόνα	ἐπέτριψεν	καὶ τῶν οἰκετῶν ἐνίους βοηθεῖν
[36]	ἅμα λέγων τὴν ὀθόνην περισπᾶν	ἐπεχείρει,	ἣν ὁ παῖς εἶχε τοῦ
[21]	ἐν τῷ κοινῷ ἀναγνόντα εἰς	ἐπήκοον	ἅπασιν ὀπίσω αὖθις ἀπαλλάττεσθαι. ἐφέντος
[11]	ἔφη, τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων,	ἐπήκουον	γάρ— ὅπως ἐμφορεῖται τῶν ὄψων
[17]	τινὰς ἐν μέρει διεξῄει καὶ	ἐπῃνεῖτο	ὑπὸ τῶν κατόπιν ἐφεστώτων οἰκετῶν,
[37]	ἡ πλείστη διατριβὴ ἐγένετο. πάντες	ἐπῄνεσαν	οἱ παρόντες, καὶ μάλιστα οἱ
[36]	ἀγανακτοῦντες εἴ τις μὴ καλέσειεν	ἐπὶ	δεῖπνον· εἰ δὲ καὶ κληθείητε,
[6]	φίλοι καὶ συνήθεις ὄντες παρεκέκληντο	ἐπὶ	δεῖπνον καὶ ξὺν αὐτοῖς ὁ
[13]	φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ μαλθακὸν	ἐπὶ	θρόνου καθίζεσθαι ἢ σκίμποδος, ὥσπερ
[44]	ξυμμαχίαν ἥκοντα τοῦ Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν	ἐπὶ	κεφαλὴν ἀπὸ τοῦ κλιντῆρος. ~ἐτρώθη
[13]	καθίζεσθαι ἢ σκίμποδος, ὥσπερ ὑμεῖς	ἐπὶ	μαλακῆς ταύτης εὐνῆς μικροῦ δεῖν
[38]	ἀλλ´ Ἀρισταινέτῳ μὲν καὶ Εὐκρίτῳ	ἐπὶ	μιᾶς τραπέζης κοινόν, καὶ τὰ
[36]	καὶ δανείζετε καὶ τοκογλυφεῖτε καὶ	ἐπὶ	μισθῷ παιδεύετε, πάλιν τε αὖ
[44]	ὁ δὲ Ἕρμων τὸν Δίφιλον	ἐπὶ	ξυμμαχίαν ἥκοντα τοῦ Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν
[37]	μὲν οὖν, ἀλλὰ σύ. καὶ	ἐπὶ	πολὺ τὸ τοιοῦτον ἦν, ἄχρι
[20]	ἐς ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι αὐτὸν	ἐπὶ	ῥητῷ πληγῶν ἀριθμῷ, καὶ πρῶτον
[22]	ἐν γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν	ἐπὶ	σοὶ τὸ πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ
[22]	τοῖς συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας.	ἐπὶ	σοῦ δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί
[32]	τῆς Πολιάδος μὴ εἰληφέναι, οὐδ´	ἐπὶ	τέτταρσι δραχμαῖς δανείζω, οὐδὲ ἄγχω
[20]	οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ	ἐπὶ	τῇ διηγήσει πλησίον τοῦ Ἱστιαίου
[18]	τις ἐξυρημένος τὴν κεφαλήν, ὀλίγας	ἐπὶ	τῇ κορυφῇ τρίχας ὀρθὰς ἔχων·
[24]	σε τήμερον προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν	ἐπὶ	τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ
[25]	μόνην αὐτὴν οὐ παρέλαβεν ἐκεῖνος	ἐπὶ	τὴν θυσίαν τοὺς ἄλλους θεοὺς
[47]	ἄνδρα, ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν ἑαυτὸν	ἐπὶ	τῆς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. ~Τοῦτό
[47]	οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος τὴν κεφαλήν,	ἐπὶ	τὸ ζεῦγος ἀνατεθεὶς ἐφ´ οὗ
[22]	φέρων ἐμαυτὸν ἐπέδωκα εἰδὼς τοὺς	ἐπὶ	τοῖς συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας.
[37]	καὶ μετῆλθέν τε ὁ Ἀρισταίνετος	ἐπὶ	τὸν αὑτοῦ τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι
[44]	κείμενον πρὸ τοῦ Ἀρισταινέτου ῥίπτει	ἐπὶ	τὸν Ἕρμωνα, κἀκείνου μὲν ἅμαρτε,
[32]	μὴ οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι	ἐπὶ	τὸν πατέρα. ~Καὶ ἅμα, ἔτυχε
[16]	καθάρματα, εἰ τῇ νύμφῃ προὔπιον	ἐπὶ	τοῦ ἡμετέρου θεοῦ τοῦ Ἡρακλέους;
[20]	τῶν πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας	ἐπὶ	τοῦ προσώπου. Καὶ ὁ μὲν
[47]	Ἴων κηδεμονικῶς ἔλεγε τοῦτο πεποιηκέναι.	~Ἐπὶ	τούτοις διελύθη τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν
[16]	ἄχρι πρὸς τὸ αἴσχιστον. αὖθις	ἐπὶ	τούτοις ἐγέλασαν οἱ συμπόται, καὶ
[40]	ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν. ~Γέλως	ἐπὶ	τούτοις ἐγένετο ὡς οὐκ ἐν
[43]	οὐκ εἴα πλεονεκτεῖν. βοὴ τὸ	ἐπὶ	τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον ἀλλήλους
[42]	ἀμφοτέροις πολλάκις ᾀσόμεθα. ~Γέλωτος οὖν	ἐπὶ	τούτοις, ὡς τὸ εἰκός, γενομένου
[40]	ποῦ γὰρ εὑρίσκοιμεν τὸν ζῆλον	ἐπὶ	τούτου καὶ παρὰ τίνι; Καὶ
[16]	Ἡρακλέους ἀρχηγέτου. ὡς δ´ ἐγέλασαν	ἐπὶ	τούτῳ ἅπαντες, Ἐγελάσατε, εἶπεν, ὦ
[27]	μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν	ἐπὶ	τούτῳ πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ ἑταῖρε,
[47]	τῶν δακρύων αὖθις εἰς γέλωτα	ἐπὶ	τῷ Ἀλκιδάμαντι καὶ Διονυσοδώρῳ καὶ
[34]	ἐν τοῖς λόγοις ἑώρων γέλωτα	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα δὲ
[7]	τῶν κρειττόνων, καὶ ὅλως θεοῦ	ἐπιδημία	τὸ πρᾶγμα ἦν Ἴων ὁ
[36]	ἐσθίοντες, τοσαῦτα δὲ τοῖς οἰκέταις	ἐπιδιδόντες—	καὶ ἅμα λέγων τὴν ὀθόνην
[41]	~Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γὰρ ὑμῖν	ἐπιθαλάμιον	ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν. ἦν
[21]	Λυκῖνε, τῆς νύμφης ἐγκώμιον ἢ	ἐπιθαλάμιον,	οἷα πολλὰ ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀμέλει
[4]	ἐχρῆν, ὃς ἀκριβῶς πολὺ πλέον	ἐπιθυμοῦντά	σε εἰπεῖν οἶδα ἢ ἐμὲ
[20]	τούτου ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ	ἐπικαλεῖσθαι	τοὺς γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων
[20]	πάθει, τὸν δὲ ταχέως ἀναστάντα	ἐπικλεῖσαί	τε τὴν θύραν καὶ ξιφίδιον
[6]	ξὺν αὐτῷ Δίφιλος ὁ Λαβύρινθος	ἐπίκλην,	διδάσκαλος οὗτος ὢν τοῦ Ἀρισταινέτου
[9]	ἦ δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις,	Ἐπικούρειον	ἱερέα, καὶ ἅμα λέγων κατεκλίνετο
[9]	ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα τὸν	Ἐπικούρειον,	ἱερεὺς γὰρ ἦν τοῖν ἀνάκοιν
[6]	Κοπίδα καλοῦσιν. ἀλλὰ καὶ ὁ	Ἐπικούρειος	Ἕρμων παρῆν, καὶ εἰσελθόντα γε
[9]	ἵνα μηδὲν ἄλλο κακὸν εἴπω,	Ἐπικουρείου,	ἄπειμι ὅλον σοι τὸ συμπόσιον
[38]	τῷ Στωϊκῷ καὶ Ἕρμωνι τῷ	Ἐπικουρείῳ	ὁμοίως κοινὸν καὶ τούτοις· εἶτα
[36]	τὴν ἡδονὴν μισοῦντες καὶ τῶν	Ἐπικουρείων	κατηγοροῦντες αὐτοὶ τὰ αἴσχιστα ἡδονῆς
[9]	καλῶς εἶχεν, εἰ καὶ τοῦ	Ἐπικούρου	τοῦ〉 πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα, ἦ
[11]	ἐν τούτῳ δὲ ὁ Κλεόδημος	ἐπικύψας	ἐς τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη,
[24]	ἔχῃς καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν ὕστερον,	ἐπιλαθέσθαι	λέγων ἐν τοσούτῳ θορύβῳ καὶ
[4]	(ΦΙΛΩΝ) Εἰ μὴ παντάπασιν ἐγὼ	ἐπιλέλησμαι	Λυκίνου, αὐτὸς σὺ ἄμεινον ποιήσεις
[29]	τὸν οἰκέτην ἀπέπεμψεν εἰπὼν ὅτι	ἐπιμελήσεται	τούτων. μετ´ ὀλίγον δὲ καὶ
[14]	ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ ἐδόκει ἄριστα	ἐπινενοηκέναι	οὐκ εἰδὼς ὅσων κακῶν ἀρχὴν
[28]	ἀλλ´ οὔποτ´ ἂν ἐλπίσας κληθέντα	ἐπινεῦσαι	οὐδ´ ἂν ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν τοιούτῳ
[20]	τέλος οὖν ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ	ἐπινοῆσαι	τοιόνδε· ἐς ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι
[20]	οὐκ ἄνευ θεοῦ τινος ἡμῖν	ἐπιπαρών,	ἀλλὰ καὶ πάνυ ~χρήσιμος τοῖς
[34]	ὡς οὐδὲν ὄφελος ἦν ἄρα	ἐπίστασθαι	τὰ μαθήματα, εἰ μή τις
[30]	Ἑτοιμοκλεῖς οἱ πλεῖστοι· καὶ αἱ	ἐπιστολαὶ	ὁρᾶτε ὅπως πρεσβυτικαί, καὶ τὸ
[35]	Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει μοι τὴν	ἐπιστολὴν	ἐμβαλὼν ἐς τὸ μέσον ὥσπερ
[30]	οὖν τὸ ἐνδόσιμον παρασχούσης τῆς	ἐπιστολῆς,	Τοιαῦτα, ἔφη, ἐξεργάζεται ὁ καλὸς
[33]	δέ— οὐ γὰρ εἶχε κύλικα—	ἐπιστραφεὶς	προσέπτυσέν τε τὸν Ζηνόθεμιν καὶ
[45]	τοῦ Ἱστιαίου διδαχθείς, ὡς ἔστιν	ἐπισφαλὲς	διαλύειν τὰ τοιαῦτα. Λαπίθας οὖν
[39]	ἔφη, εἰ δοκεῖ. καὶ μικρὸν	ἐπισχών,	Ἐχρῆν μὲν ἴσως, ἔφη, τοιούτων
[5]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν ἄλλον	ἐπιτηδειότερον,	οἶμαι. τοῦτον οὖν κόσμιόν τε
[7]	θεοπρεπὴς καὶ πολὺ τὸ κόσμιον	ἐπιφαίνων	τῷ προσώπῳ· Κανόνα γοῦν οἱ
[12]	Ἀλκιδάμας ἄκλητος, ἐκεῖνο τὸ κοινὸν	ἐπιχαριεντισάμενος,	τὸν Μενέλαον αὐτόματον ἥκοντα" τοῖς
[44]	τῶν οἰκετῶν ἐνίους βοηθεῖν αὐτοῖς	ἐπιχειροῦντας	κατέτρωσεν· οὐ μὴν ἀπετράποντο ἐκεῖνοι,
[45]	Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς διαλύειν αὐτοὺς	ἐπιχειρῶν,	λάξ, οἶμαι, εἰς τοὺς ὀδόντας
[46]	ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος μέγα	ἐποίησε,	καὶ τὸ πρᾶγμα, ὡς τὸ
[3]	καὶ οὐδὲ ὁ Διόνικος ὀρθῶς	ἐποίησε	πρὸς τὸν Χαρῖνον ταῦτα ἐξαγορεύσας
[34]	ἦν ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ μὲν	ἐποίουν	αἰσχρά, οἱ δ´ ἔλεγον αἰσχίω·
[2]	βουλοίμεθα τἀληθῆ ἀκοῦσαι καὶ ὅπως	ἐπράχθη	ἕκαστα, παρὰ σὲ ἡμᾶς ἥκειν
[46]	εὐπόρησαν φωτὸς ἄλλου, ἀλλὰ πολλὰ	ἐπράχθη	καὶ δεινὰ ἐν τῷ σκότῳ.
[15]	εἴ τι πρὸς τὸ γλαφυρώτερον	ἐπράχθη—	μάλα ἤδη παρεφύλαττον ὅ τι
[3]	καὶ νομίζειν ἐκεῖνα πάντα θεοῦ	ἔργα	τοῦ Διονύσου εἶναι, ὃς οὐκ
[4]	ἀλλ´ ὅπως μὴ πρὸς πολλοὺς	ἐρεῖς.	(ΦΙΛΩΝ) Εἰ μὴ παντάπασιν ἐγὼ
[37]	τὸ μέσον· ὑμεῖς δὲ ἀφιλονίκως	ἐρεῖτε	καὶ ἀκούσεσθε ὥσπερ ἀμέλει καὶ
[32]	τίνες δὴ καὶ ὄντες ὑμεῖς	ἐρεῖτε	ταῦτα; οὐ σὺ μὲν τῶν
[35]	τῷ συμποσίῳ οἷς περὶ τῆς	Ἔριδος	οἱ ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ γὰρ
[1]	τινας λόγους φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ	ἔριν	οὐ σμικρὰν συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς,
[33]	ἀνάξιος ὤν. ὁ μὲν οὖν	Ἕρμων	ἀπεξύετο ἐκ τῆς κεφαλῆς τὸν
[9]	καὶ μετ´ αὐτὸν ὅμως ὁ	Ἕρμων,	εἶτα Κλεόδημος ὁ Περιπατητικός, εἶτα
[37]	ἀνῆκε καρτερῶς ἀντεχόμενος. ~καὶ ὁ	Ἕρμων,	Εὖ γε, ἔφη, ὦ Κλεόδημε,
[9]	καὶ ἐξιόντι ἐῴκει. καὶ ὁ	Ἕρμων,	Ἔχε μέν, ὦ Ζηνόθεμι, τὰ
[43]	ὁ μὲν τὸν Κλεόδημον ὁ	Ἕρμων,	ὁ δὲ Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα καὶ
[6]	καλοῦσιν. ἀλλὰ καὶ ὁ Ἐπικούρειος	Ἕρμων	παρῆν, καὶ εἰσελθόντα γε αὐτὸν
[44]	ῥῖνα προσφὺς ἀπέτραγεν, ὁ δὲ	Ἕρμων	τὸν Δίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν ἥκοντα
[32]	μὲν τῶν Διοσκούρων ἤδη, ὦ	Ἕρμων,	τοὺς πλοκάμους περικέκαρκας χρυσοῦς ὄντας
[31]	πρέποντα. ~Νὴ Δί´, εἶπεν ὁ	Ἕρμων	ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει γάρ, οἶμαι, ὗν
[43]	ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	Ἕρμωνα	καὶ Ζηνόθεμιν ἅμα κατέκειντο, ὥσπερ
[47]	ὑπ´ ἀλγηδόνων, ὥστε καὶ τὸν	Ἕρμωνα	καίπερ ἐν κακοῖς ὄντα— δύο
[44]	τοῦ Ἀρισταινέτου ῥίπτει ἐπὶ τὸν	Ἕρμωνα,	κἀκείνου μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ
[9]	τὸν Στωϊκὸν ἅτε γέροντα ἢ	Ἕρμωνα	τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ ἦν
[38]	Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ Στωϊκῷ καὶ	Ἕρμωνι	τῷ Ἐπικουρείῳ ὁμοίως κοινὸν καὶ
[43]	αὑτῷ ἀφεὶς τὴν πρὸ τοῦ	Ἕρμωνος	ἀνείλετο πιοτέραν, ὡς ἔφην, οὖσαν·
[44]	Κλεοδήμου μὲν τὸ κρανίον, τοῦ	Ἕρμωνος	δὲ τὴν σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ
[43]	δὲ ὄρνις ἡ πρὸ τοῦ	Ἕρμωνος〉	πιμελεστέρα, οὕτως, οἶμαι, τυχόν. ἔδει
[9]	φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον ἄξεις	Ἕρμωνος	τουτουί, ἀνδρός, ἵνα μηδὲν ἄλλο
[17]	ὁ δὲ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς	ἐρραψῴδει	ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν ἐς
[39]	κατὰ ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων	ἐρῶ	τὰ εἰκότα. τὸ μὲν οὖν
[30]	καὶ Κλεάνθης, ῥημάτια δύστηνα καὶ	ἐρωτήσεις	μόνον καὶ σχήματα φιλοσόφων, τὰ
[20]	ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε·	ἐς	ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι αὐτὸν ἐπὶ
[8]	ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ τῶν γυναικῶν περιεχομένη·	ἐς	δὲ τὸ ἀντίθυρον ἡ ἄλλη
[44]	δὲ τοῦ νυμφίου τὸ κρανίον	ἐς	δύο χρηστῷ μάλα καὶ βαθεῖ
[24]	τὴν ἀτιμίαν. ~καίτοι ὅπως μὴ	ἐς	ἐκείνην ἔχῃς καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν
[12]	καιρὸν εὔστοχα καὶ χαρίεντα ὑποτονθορύζοντες·	ἐς	μέντοι τὸ φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα
[34]	ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς	ἐς	μόνα τὰ βιβλία καὶ τὰς
[16]	παραγγείλας μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀποβλέψας	ἐς	τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι, ἔφη,
[47]	τὸ τραῦμα τοῦ Διονίκου ἀπήγετο	ἐς	τὴν οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος τὴν
[1]	παρακολουθήσας ἐκείνοις, ἀφ´ ὧν ἀρξαμένη	ἐς	τὸ αἷμα ἐτελεύτησεν αὐτοῖς ἡ
[17]	ἐρραψῴδει ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν	ἐς	τὸ αὐτὸ τὰ Πινδάρου καὶ
[31]	οἶμαι, ὗν τινα ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ	ἐς	τὸ δεῖπνον, ὥστε οὐκ ἄκαιρον
[36]	καὶ ἔμελλε λύσας ἀπορρίπτειν αὐτὰ	ἐς	τὸ ἔδαφος, ἀλλ´ ὁ παῖς
[33]	χεῖρα καὶ ὑπερβὰς τὸν Ζηνόθεμιν	ἐς	τὸ μέσον αὐτοῖν κατεκλίθη, ὡς
[37]	ἀξίων τῆς παρούσης ἑορτῆς καταθήσω	ἐς	τὸ μέσον· ὑμεῖς δὲ ἀφιλονίκως
[35]	ἐδόκει μοι τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν	ἐς	τὸ μέσον ὥσπερ τι μῆλον
[44]	τῶν γυναικῶν ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν	ἐς	τὸ μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ
[14]	ἐκεῖνον μὲν ἤδη διενοχλοῦντα ἔπαυσεν	ἐς	τὸ παρὸν Ἀρισταίνετος τῷ παιδὶ
[20]	ἀπορρῖψαι τάχιστα διὰ τῆς φωταγωγοῦ	ἐς	τὸ ὕπαιθρον τῆς αὐλῆς, καὶ
[11]	τούτῳ δὲ ὁ Κλεόδημος ἐπικύψας	ἐς	τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν
[38]	τι καὶ ἐν αὐτοῖς χρήσιμον	ἐς	τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή.
[34]	δ´ ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ γὰρ	ἐς	τὸν οἶνον ἔτι ἀναφέρειν εἶχον
[14]	καὶ κακίας μεταξὺ διεξιὼν καὶ	ἐς	τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον
[35]	λέγουσιν· οὐ γὰρ κληθεῖσαν αὐτὴν	ἐς	τοῦ Πηλέως τὸν γάμον ῥῖψαι
[14]	ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε μικρὸν καὶ	ἐς	τοὔδαφος καταβαλὼν ἑαυτὸν ἔκειτο ἡμίγυμνος,
[15]	γραφέων δείκνυται. ~Ἤδη δὲ καὶ	ἐς	τοὺς ἄλλους συνεχῶς περιεσοβεῖτο ἡ
[18]	τῇ φωνῇ, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν	ἐς	τοὺς παρόντας. ~οἱ μὲν οὖν
[20]	μὴ δύναιτο, παίειν σκῦτος ἔχοντα	ἐς	ὑπτίας τὰς χεῖρας. τέλος οὖν
[36]	δὲ καὶ κληθείητε, τοσαῦτα μὲν	ἐσθίοντες,	τοσαῦτα δὲ τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες—
[14]	λαβὼν δὲ ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας	ἐσίγησε	μικρὸν καὶ ἐς τοὔδαφος καταβαλὼν
[31]	ἀκηκόει γάρ, οἶμαι, ὗν τινα	ἐσκευάσθαι	Ἀρισταινέτῳ ἐς τὸ δεῖπνον, ὥστε
[43]	πρόσεχε τὸν νοῦν, ὁμοῦ γάρ	ἐσμεν	ἤδη τῷ κεφαλαίῳ τῶν πραχθέντων—
[38]	τούτων, ὦ Φίλων, διότι δή	ἐστί	τι καὶ ἐν αὐτοῖς χρήσιμον
[26]	αὐτῷ παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς γάρ	ἐστι	τῷ μειρακίῳ καὶ πρὸς χάριν
[23]	ἢ εἰπάτω τις αὐτῶν, τί	ἐστὶ	φιλοσοφία; ἢ τὰ πρῶτα ταῦτα,
[10]	οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἔστι	γάρ, ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ τῶν
[10]	εὐκταιοτάτην ἑορτὴν ἄγων τοὺς σοφωτάτους	ἑστιᾶν	πρὸ τῶν ἄλλων ἠξίωσεν, ὅ
[26]	μάθῃς οἷον ἄνδρα παραλιπὼν Δίφιλον	ἑστιᾷς	καὶ τὸν υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας,
[31]	τοῦ Καλυδωνίου. ἀλλὰ πρὸς τῆς	Ἑστίας,	ὦ Ἀρισταίνετε, πέμπε ὡς τάχιστα
[15]	οἶμαι, καὶ ὅσα πάρεργα τῆς	ἑστιάσεως	εἰπεῖν, καὶ μάλιστα εἴ τι
[13]	εὐνῆς μικροῦ δεῖν ὕπτιοι κατακείμενοι	ἑστιᾶσθε	πορφυρίδας ὑποβεβλημένοι· ἐγὼ δὲ κἂν
[2]	φθάνοις ἑστιῶν ἡμᾶς ἡδίστην ταύτην	ἑστίασιν,	ἧς οὐκ οἶδ´ εἴ τις
[2]	εἰρήνῃ καὶ ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους	ἑστιασόμεθα,	εἴτε γέροντες ἐπαρῴνησάν τι παρὰ
[45]	ὑπὸ τοῦ Ἱστιαίου διδαχθείς, ὡς	ἔστιν	ἐπισφαλὲς διαλύειν τὰ τοιαῦτα. Λαπίθας
[35]	οἱ μὲν ἰδιῶται κοσμίως πάνυ	ἑστιώμενοι	οὔτε παροινοῦντες οὔτε ἀσχημονοῦντες ἐφαίνοντο,
[2]	ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ ἂν φθάνοις	ἑστιῶν	ἡμᾶς ἡδίστην ταύτην ἑστίασιν, ἧς
[25]	τὴν θυσίαν τοὺς ἄλλους θεοὺς	ἑστιῶν.	φησὶ δὲ περὶ αὐτῶν Ὅμηρος
[11]	καὶ ὅσα τῷ παιδὶ κατόπιν	ἑστῶτι	ὀρέγει λανθάνειν οἰόμενος τοὺς ἄλλους,
[28]	ἐπὶ τούτῳ πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ	ἑταῖρε,	ἀναγινωσκομένων μεταξὺ ἱδρώς τέ μοι
[10]	ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ, ὦ	ἑταῖρε,	οὐχὶ τῶν πολλῶν τούτων πλουσίων,
[48]	θεοί, καὶ τὰ δοκηθέντ´ οὐκ	ἐτελέσθη·	ἀπροσδόκητα γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀπέβη
[1]	ὧν ἀρξαμένη ἐς τὸ αἷμα	ἐτελεύτησεν	αὐτοῖς ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ) Τοιγαροῦν,
[9]	ἀτὰρ εἰ καὶ μηδέν τι	ἕτερον	ἱερεῖ γε ὄντι ὑπεξίστασθαι καλῶς
[29]	Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα· ὁ Ἀρισταίνετος δὲ	ἐτετάρακτο	καὶ θορύβου μεστὸς ἦν, ἐκέλευε
[34]	οὐδὲ γὰρ ἐς τὸν οἶνον	ἔτι	ἀναφέρειν εἶχον τὰ γινόμενα λογιζόμενος
[5]	δοκοῦντα καὶ πρὸς φιλοσοφίαν ὡρμημένον,	ἔτι	δὲ μόνον ὄντα πλουτοῦντι τῷ
[34]	λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος	ἔτι	καὶ ἄποτος ἐγεγράφει. ~ἀνέστραπτο οὖν
[5]	Δία μειρακίῳ, ἁπαλῷ γε μὴν	ἔτι	καὶ οὐ πάνυ καθ´ ὥραν
[33]	ἅμα, ἔτυχε γὰρ πίνων, ὁπόσον	ἔτι	λοιπὸν ἐν τῇ κύλικι, περὶ
[18]	τι ἢ πρᾶξαι γελοῖον, ὡς	ἔτι	μᾶλλον οἱ συμπόται διαχυθεῖεν. καὶ
[28]	καὶ μάλιστα ὅσοι ᾔδεσαν τὸν	Ἑτοιμοκλέα,	πολιὸν ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν εἶναι
[30]	σχήματα φιλοσόφων, τὰ δ´ ἄλλα	Ἑτοιμοκλεῖς	οἱ πλεῖστοι· καὶ αἱ ἐπιστολαὶ
[21]	εἰς τὸ μέσον οἰκέτης παρ´	Ἑτοιμοκλέους	ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον
[29]	προσώπων ἐπαληθεύοντας τὰ ὑπὸ τοῦ	Ἑτοιμοκλέους	κατηγορηθέντα· ὁ Ἀρισταίνετος δὲ ἐτετάρακτο
[32]	ἑνὸς ἀνδρὸς οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος,	Ἑτοιμοκλέους	τοῦ γόητος, μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην
[34]	τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ	Ἑτοιμοκλῆς	ἄσιτος ἔτι καὶ ἄποτος ἐγεγράφει.
[30]	τὸ τελευταῖον Οἰνεὺς μὲν Ἀρισταίνετος,	Ἑτοιμοκλῆς	δὲ Ἄρτεμις. Ἡράκλεις, εὔφημα πάντα
[35]	ἐπ´ Ἰλίῳ γεγενῆσθαι. καὶ ὁ	Ἑτοιμοκλῆς	τοίνυν ἐδόκει μοι τὴν ἐπιστολὴν
[22]	ἐγγὺς ἦν τούτου· ἐνεγέγραπτο γάρ·	~Ἑτοιμοκλῆς	φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως μὲν ἔχω
[12]	ἐς μέντοι τὸ φανερὸν οὐδεὶς	ἐτόλμα	λέγειν· ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα,
[44]	μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ	ἐτράπετ´	ἄλλῃ, διεῖλε δὲ τοῦ νυμφίου
[41]	ἐν μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς ἄνασς´	ἐτρέφετ´	ἐνδυκέως, προὔχους´ ἀλλάων πασάων παρθενικάων,
[45]	ἐπεὶ ἅπαξ τὸ καθ´ αὑτὸν	ἐτρέψατο,	παίων τὸν προστυχόντα· καὶ πολλοὶ
[45]	ἐπὶ κεφαλὴν ἀπὸ τοῦ κλιντῆρος.	~ἐτρώθη	δὲ καὶ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς
[33]	ἐπὶ τὸν πατέρα. ~Καὶ ἅμα,	ἔτυχε	γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν
[37]	καρτερῶς ἀντεχόμενος. ~καὶ ὁ Ἕρμων,	Εὖ	γε, ἔφη, ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν
[29]	ὅμως πίνειν ἡμᾶς καὶ ἐπειρᾶτο	εὖ	διατίθεσθαι τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν ἅμα,
[16]	θεοῦ τοῦ Ἡρακλέους; καὶ μὴν	εὖ	εἰδέναι χρὴ ὡς, ἢν μὴ
[45]	τὸν προστυχόντα· καὶ πολλοὶ ἄν,	εὖ	ἴσθι, ἔπεσον εἰ μὴ κατέαξε
[25]	χθονὸς ἐν ἀντιπόρθμοις, πεδί´ ἔχους´	εὐδαίμονα.	καὶ Σοφοκλῆς· συὸς μέγιστον χρῆμ´
[22]	ἀχαρίστῳ φανέντι· ἐμοὶ γὰρ ἡ	εὐδαιμονία	οὐκ ἐν ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ
[20]	ὁ μὲν Διόνικος οὐ μεῖον	εὐδοκιμήσας	τοῦ γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ διηγήσει
[19]	δὲ δῆλος ἦν φθονῶν αὐτῷ	εὐδοκιμοῦντι	καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον ἀπορρίψας
[6]	παρῆν, καὶ εἰσελθόντα γε αὐτὸν	εὐθὺς	ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ καὶ ἀπεστρέφοντο
[37]	ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετόν τε καὶ	Εὔκριτον,	ἀπαλλάξασθαι τῆς ἀηδίας οὕτω γοῦν
[5]	λέγεις αἰτίαν τὸ πλουτεῖν τὸν	Εὔκριτον.	ἀτὰρ οὖν, ὦ Λυκῖνε, τίνες
[42]	οἱ ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετον καὶ	Εὔκριτον	τὰ πρὸ αὑτοῦ ἑκάτερος κἀγὼ
[9]	δὲ τῶν γυναικῶν πρῶτος ὁ	Εὔκριτος,	εἶτα Ἀρισταίνετος. εἶτα ἐνεδοιάζετο πότερον
[5]	ἐξεδίδου αὐτὸς τὴν Κλεανθίδα τῷ	Εὐκρίτου	τοῦ δανειστικοῦ, τῷ φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ)
[38]	πινάκιον, ἀλλ´ Ἀρισταινέτῳ μὲν καὶ	Εὐκρίτῳ	ἐπὶ μιᾶς τραπέζης κοινόν, καὶ
[5]	δὲ μόνον ὄντα πλουτοῦντι τῷ	Εὐκρίτῳ,	προείλετο νυμφίον ἐξ ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ)
[10]	τὸν Ἀρισταίνετον ἐπαινῶ, ὅτι τὴν	εὐκταιοτάτην	ἑορτὴν ἄγων τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν
[30]	καὶ διερρήγνυτο οὐκ ἔχων ἀρχὴν	εὔλογον—	τότε οὖν τὸ ἐνδόσιμον παρασχούσης
[14]	παρὸν Ἀρισταίνετος τῷ παιδὶ νεύσας	εὐμεγέθη	σκύφον ἀναδοῦναι αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα·
[16]	μὴ κατὰ καιρὸν εἰσεκεκόμιστο πλακοῦς	εὐμεγέθης,	πρὸς ὃν ἀποβλέψας ἡμερώτερος ἐγένετο
[13]	ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς ταύτης	εὐνῆς	μικροῦ δεῖν ὕπτιοι κατακείμενοι ἑστιᾶσθε
[46]	ἐγεγένητο· καὶ γὰρ οὐ ῥᾳδίως	εὐπόρησαν	φωτὸς ἄλλου, ἀλλὰ πολλὰ ἐπράχθη
[25]	ἀάσατο δὲ μέγα θυμῷ· καὶ	Εὐριπίδης·	Καλυδὼν μὲν ἥδε γαῖα, Πελοπίας
[40]	βαρβαρικὰ ἡμῖν ᾄδων· ποῦ γὰρ	εὑρίσκοιμεν	τὸν ζῆλον ἐπὶ τούτου καὶ
[12]	ἄλλοι〉 ἄλλα πρὸς τὸν καιρὸν	εὔστοχα	καὶ χαρίεντα ὑποτονθορύζοντες· ἐς μέντοι
[30]	Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς δὲ Ἄρτεμις. Ἡράκλεις,	εὔφημα	πάντα καὶ ἑορτῇ πρέποντα. ~Νὴ
[17]	δ´ ἄρ´ οἰμωγή τε καὶ	εὐχωλὴ	πέλεν ἀνδρῶν. ὁ Ζηνόθεμις δ´
[23]	~σὺ δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν ἄλλους	εὐωχεῖς,	εἰκότως· οὔπω γὰρ δύνασαι διακρίνειν
[28]	ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας	ἐφ´	ἑκάστῳ καὶ μάλιστα ὅσοι ᾔδεσαν
[47]	κεφαλήν, ἐπὶ τὸ ζεῦγος ἀνατεθεὶς	ἐφ´	οὗ τὴν νύμφην ἀπάξειν ἔμελλε,
[26]	οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους, καὶ μάλιστα	ἐφ´	οὕτως αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ γὰρ
[35]	ἑστιώμενοι οὔτε παροινοῦντες οὔτε ἀσχημονοῦντες	ἐφαίνοντο,	ἀλλ´ ἐγέλων μόνον καὶ κατεγίνωσκον
[20]	τοῦ ἀγῶνος· ἐβεβραδύκει δέ, ὡς	ἔφασκε,	φρενίτιδι ἑαλωκότα θεραπεύων Πολυπρέποντα τὸν
[21]	ἐπήκοον ἅπασιν ὀπίσω αὖθις ἀπαλλάττεσθαι.	ἐφέντος	οὖν τοῦ Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς
[45]	δὲ παρὰ τὸν τοῖχον ὀρθὸς	ἐφεστὼς	ἑώρων ἕκαστα οὐκ ἀναμιγνὺς ἑαυτὸν
[17]	καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ τῶν κατόπιν	ἐφεστώτων	οἰκετῶν, ὁ δὲ Ἱστιαῖος ὁ
[46]	ἐξαναστάντος αὐτοῦ. εἶτ´ ἀπολογούμενος Ἴωνα	ἔφη	ἀνελόμενον ἐν τῇ ταραχῇ δοῦναι
[9]	μέν, ὦ Ζηνόθεμι, τὰ πρῶτα,	ἔφη·	ἀτὰρ εἰ καὶ μηδέν τι
[40]	καιρῷ λεγομένοις. Διονυσόδωρος δέ, Παῦσαι,	ἔφη,	βαρβαρικὰ ἡμῖν ᾄδων· ποῦ γὰρ
[13]	οἷον τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως,	ἔφη,	γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ σοι
[37]	προκύψας εἰς τὸ ἐμφανέστερον, Παύσασθε,	ἔφη·	ἐγὼ γάρ, εἰ δοκεῖ, λόγων
[41]	γραμματικὸς Ἱστιαῖος ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε,	ἔφη·	ἐγὼ γὰρ ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι.
[39]	τοίνυν Ἴων, Πρῶτος οὖν ἄρχομαι,	ἔφη,	εἰ δοκεῖ. καὶ μικρὸν ἐπισχών,
[30]	ἐνδόσιμον παρασχούσης τῆς ἐπιστολῆς, Τοιαῦτα,	ἔφη,	ἐξεργάζεται ὁ καλὸς Χρύσιππος καὶ
[20]	καί τι καὶ γελοῖον διηγήσατο·	ἔφη	μὲν γὰρ εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν
[32]	εἶναι. Χρυσίππου γὰρ μέμνησθε ὑμεῖς,	ἔφη	ὁ Ζηνόθεμις ἐπεγείρας ἑαυτὸν καὶ
[32]	ἀποδῶσι τοὺς μισθούς. Ἀλλ´ ἐκεῖνο,	ἔφη	ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν ἔξαρνος
[36]	Ἀρισταίνετος ἐγένετο· ἀλλά, Νῦν μέν,	ἔφη	ὁ Κλεόδημος, ἱκανόν, εἰ ἐλεγχθείητε
[19]	εἰς δὲ μή, κατοίσειν αὐτοῦ	ἔφη	τὴν βακτηρίαν. οὕτω δὴ ὁ
[39]	μικρὸν ἐπισχών, Ἐχρῆν μὲν ἴσως,	ἔφη,	τοιούτων ἀνδρῶν παρόντων περὶ ἰδεῶν
[11]	ἐπικύψας ἐς τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς,	ἔφη,	τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον
[21]	Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ	ἔφη	τὸν δεσπότην ἐν τῷ κοινῷ
[1]	συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου	ἔφη	τοῦ ἰατροῦ ἀκοῦσαι. Διόνικος δὲ
[16]	ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι,	ἔφη,	ὦ Κλεανθί, Ἡρακλέους ἀρχηγέτου. ὡς
[37]	~καὶ ὁ Ἕρμων, Εὖ γε,	ἔφη,	ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν οὗτινος ἕνεκα
[41]	σὺ δὲ χαῖρε, κρατερῶν κράτιστε	ἐφήβων	κρέσσων Νιρῆος καὶ Θέτιδος παϊδός.
[43]	τοῦ Ἕρμωνος ἀνείλετο πιοτέραν, ὡς	ἔφην,	οὖσαν· ὁ δ´ ἀντεπελάβετο καὶ
[15]	ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ	ἔφθη	διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας, ἀλλὰ μὴ
[43]	Ἴωνος· ἐκεῖνος δὲ μέσον ἑαυτὸν	ἐφύλαττεν.	~Οἱ δ´ ἐμάχοντο συμπλακέντες, καὶ
[46]	Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι γελοῖον	ἐφωράθη	πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ
[9]	ἐξιόντι ἐῴκει. καὶ ὁ Ἕρμων,	Ἔχε	μέν, ὦ Ζηνόθεμι, τὰ πρῶτα,
[3]	τὰ τοιαῦτα ἐξετάζειν, ἃ καλῶς	ἔχει	ἐν τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι.
[23]	βέλτιον οὐδὲ τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν	ἔχεις.	ἀλλὰ οἶδα ὅθεν μοι ταῦτα,
[36]	τοῦτο ἀμφὶ τοὺς πλουσίους ἀεὶ	ἔχετε	καὶ δανείζετε καὶ τοκογλυφεῖτε καὶ
[24]	~καίτοι ὅπως μὴ ἐς ἐκείνην	ἔχῃς	καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι
[20]	εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰδὼς	ἐχόμενον	ἤδη τῷ πάθει, τὸν δὲ
[20]	ἐπεὶ μὴ δύναιτο, παίειν σκῦτος	ἔχοντα	ἐς ὑπτίας τὰς χεῖρας. τέλος
[47]	τε τραυματίαι φοράδην ἐξεκομίζοντο πονηρῶς	ἔχοντες,	καὶ μάλιστα ὁ πρεσβύτης ὁ
[25]	Πελοπίας χθονὸς ἐν ἀντιπόρθμοις, πεδί´	ἔχους´	εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς· συὸς μέγιστον
[38]	καὶ τὰ παρ´ αὑτῷ ἑκάτερον	ἐχρῆν	λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ Στωϊκῷ
[39]	εἰ δοκεῖ. καὶ μικρὸν ἐπισχών,	Ἐχρῆν	μὲν ἴσως, ἔφη, τοιούτων ἀνδρῶν
[4]	γε πρὸς ἐμὲ οὕτως ποιεῖν	ἐχρῆν,	ὃς ἀκριβῶς πολὺ πλέον ἐπιθυμοῦντά
[39]	τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς εἶναι	ἐχρῆν	τὰς γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου
[2]	νέοι, εἰπεῖν τε ὅσα ἥκιστα	ἐχρῆν	ὑπὸ τοῦ ἀκράτου προαχθέντες καὶ
[22]	~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως μὲν	ἔχω	πρὸς δεῖπνα ὁ παρεληλυθώς μοι
[14]	ἠπειλήκει, πήξας τὸν ἀγκῶνα ὀρθόν,	ἔχων	ἅμα τὸν σκύφον ἐν τῇ
[30]	τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ	ἔχων	ἀρχὴν εὔλογον— τότε οὖν τὸ
[21]	ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον	ἔχων	κελεῦσαί οἱ ἔφη τὸν δεσπότην
[18]	ἐπὶ τῇ κορυφῇ τρίχας ὀρθὰς	ἔχων·	οὗτος ὠρχήσατό τε κατακλῶν ἑαυτὸν
[1]	ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ μὴ	ἐψεύδετο	Χαρῖνος, καὶ ἄχρι τραυμάτων προχωρῆσαι
[24]	δίς σε τήμερον προσηγόρευσα καὶ	ἕωθεν	ἐπὶ τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν
[9]	τὸν παῖδα ἐκάλει καὶ ἐξιόντι	ἐῴκει.	καὶ ὁ Ἕρμων, Ἔχε μέν,
[3]	ταῦτα ἐξαγορεύσας καὶ πολλὴν τὴν	ἑωλοκρασίαν	κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων. ἐγὼ δέ,
[11]	πολὺ πρότερον αὐτὰ ἐκ περιωπῆς	ἑωρακώς.	~Ἅμα οὖν ταῦτα ὁ Κλεόδημος
[34]	περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς λόγοις	ἑώρων	γέλωτα ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας.
[45]	παρὰ τὸν τοῖχον ὀρθὸς ἐφεστὼς	ἑώρων	ἕκαστα οὐκ ἀναμιγνὺς ἑαυτὸν ὑπὸ