Chapitre
[0]	~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ	Η	ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε,
[48]	καλὲ Φίλων, ἐγένετο τοῦ συμποσίου,	ἢ	ἄμεινον τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν,
[32]	ἐπεγείρας ἑαυτὸν καὶ φθεγξάμενος παμμέγεθες,	ἢ	ἀφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς οὐκ ἐννόμως
[23]	μοι τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα.	ἢ	εἰπάτω τις αὐτῶν, τί ἐστὶ
[27]	αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ συὸς	ἢ	ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ
[4]	πλέον ἐπιθυμοῦντά σε εἰπεῖν οἶδα	ἢ	ἐμὲ ἀκοῦσαι, καί μοι δοκεῖς,
[21]	ὦ Λυκῖνε, τῆς νύμφης ἐγκώμιον	ἢ	ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ)
[9]	Ζηνόθεμιν τὸν Στωϊκὸν ἅτε γέροντα	ἢ	Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ
[23]	εἴπω τι, κερατίναν ἢ σωρείτην	ἢ	θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ μὲν
[15]	ἤδη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον τινὰ	ἢ	ἱπποκόμον. καὶ τοῦτο μὲν ὧδέ
[22]	οὐκ ἐν ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ	ἢ	λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος, ἃ παρ´
[25]	περὶ αὐτῶν Ὅμηρος ὧδέ πως·	ἢ	λάθετ´ ἢ οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο
[36]	οὖν, ὦ Ζηνόθεμι, ἢ σὺ	ἢ	ὁ κοσμιώτατος Δίφιλος, καθ´ ὅ
[41]	εἴ γε μέμνημαι, τὰ ἐλεγεῖα·	Ἢ	οἵη ποτ´ ἄρ´ ἥ γ´
[25]	Ὅμηρος ὧδέ πως· ἢ λάθετ´	ἢ	οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ μέγα
[22]	ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ ἢ λαγωοῦ	ἢ	πλακοῦντος, ἃ παρ´ ἄλλοις ἀφθόνως
[18]	τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν τι	ἢ	πρᾶξαι γελοῖον, ὡς ἔτι μᾶλλον
[4]	ἀκουσομένων, κἂν πρὸς κίονά τινα	ἢ	πρὸς ἀνδριάντα ἡδέως ἂν προσελθὼν
[27]	τινα ἢ συὸς ἢ ἐλάφου	ἢ	σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ
[13]	καὶ μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι	ἢ	σκίμποδος, ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς
[36]	ἀπόκριναί μοι οὖν, ὦ Ζηνόθεμι,	ἢ	σὺ ἢ ὁ κοσμιώτατος Δίφιλος,
[27]	ἢν διδῷς αὐτῷ μοῖράν τινα	ἢ	συὸς ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος,
[23]	τῶν ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν	ἢ	σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ
[23]	τις αὐτῶν, τί ἐστὶ φιλοσοφία;	ἢ	τὰ πρῶτα ταῦτα, τί διαφέρει
[36]	χρημάτων τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἀλλ´	ἢ	τοῦτο ἐξ ἁπάντων σκοπεῖτε ὡς
[37]	ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ,	ἦ	δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις, εἰπέ,
[9]	Ἐπικούρου τοῦ〉 πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα,	ἦ	δ´ ὃς ὁ Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον
[32]	μαστροπὸς ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός,	ἦ	δ´ ὃς ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ
[34]	ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον ἀληθὲς	ᾖ	καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ τῶν
[21]	πρὸς τὸν λύχνον ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ)	Ἦ	που, ὦ Λυκῖνε, τῆς νύμφης
[3]	οὖν μὴ κακοήθων τινῶν ἀνθρώπων	ᾖ	τὸ ἀκριβῶς τὰ τοιαῦτα ἐξετάζειν,
[23]	καὶ Λαβυρίνθου, ὧν— ἀπείη δὲ	ἡ	Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι
[8]	περιεχομένη· ἐς δὲ τὸ ἀντίθυρον	ἡ	ἄλλη πληθύς, ὡς ἕκαστος ἀξίας
[16]	ἐπεπώκει γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις	ἡ	γαμουμένη παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας
[43]	πάντα ἴσα, καὶ ἀνείλοντο εἰρηνικῶς·	ἡ	δὲ ὄρνις ἡ πρὸ τοῦ
[22]	οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι· ἐμοὶ γὰρ	ἡ	εὐδαιμονία οὐκ ἐν ὑὸς ἀγρίου
[15]	ἐς τοὺς ἄλλους συνεχῶς περιεσοβεῖτο	ἡ	κύλιξ καὶ φιλοτησίαι καὶ ὁμιλίαι
[44]	μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ μάλιστα	ἡ	μήτηρ τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ τὸ
[44]	ἐπεὶ τὸ αἷμα εἶδε· καὶ	ἡ	νύμφη δὲ ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περὶ
[8]	ὀλίγαι οὖσαι, καὶ ἐν αὐταῖς	ἡ	νύμφη πάνυ ἀκριβῶς ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ
[37]	τῷ ἡμετέρῳ Πλάτωνι ἐν λόγοις	ἡ	πλείστη διατριβὴ ἐγένετο. πάντες ἐπῄνεσαν
[43]	ἀνείλοντο εἰρηνικῶς· ἡ δὲ ὄρνις	ἡ	πρὸ τοῦ Ἕρμωνος〉 πιμελεστέρα, οὕτως,
[1]	ἐς τὸ αἷμα ἐτελεύτησεν αὐτοῖς	ἡ	φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ) Τοιγαροῦν, ὦ Λυκῖνε,
[41]	ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη ποτ´ ἄρ´	ἥ	γ´ Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι δῖα
[42]	τοῖς συμπόταις, καὶ μάλιστα ἐπεὶ	ἠγανάκτει	μετὰ τοῦτο ὡς ἂν τὰ
[32]	γὰρ ὁ Χρύσιππος τὰ τοιαῦτα	ἡγεῖτο	εἶναι. Χρυσίππου γὰρ μέμνησθε ὑμεῖς,
[37]	καθ´ ὅ τι οὐκ ἀδιάφορον	ἡγῇ	τὸν πλοῦτον. Οὐ μὲν οὖν,
[47]	ὦ Ζηνόθεμι, ὡς οὐκ ἀδιάφορον	ἡγῇ	τὸν πόνον. καὶ ὁ νυμφίος
[23]	ἂν μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν	ἡγούμενος	εἶναι οἴσω ῥᾳδίως τὴν ἀτιμίαν.
[41]	πασάων παρθενικάων, κρέσσων τῆς Κυθέρης	ἠδ´	αὐτῆς Ἑλένης. νυμφίε, καὶ σὺ
[25]	θυμῷ· καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν μὲν	ἥδε	γαῖα, Πελοπίας χθονὸς ἐν ἀντιπόρθμοις,
[28]	ἐφ´ ἑκάστῳ καὶ μάλιστα ὅσοι	ᾔδεσαν	τὸν Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν ἄνθρωπον καὶ
[37]	οὗτινος ἕνεκα ἡδονῆς κατηγοροῦσιν αὐτοὶ	ἥδεσθαι	ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ,
[4]	κίονά τινα ἢ πρὸς ἀνδριάντα	ἡδέως	ἂν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων
[15]	Ἡρακλῆς ὑπὸ τῶν γραφέων δείκνυται.	~Ἤδη	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους
[14]	ἴσον δυναμένων. ἀλλ´ ἐκεῖνον μὲν	ἤδη	διενοχλοῦντα ἔπαυσεν ἐς τὸ παρὸν
[17]	συμπεριιών. ~καὶ οἱ πλεῖστοι ἐμέθυον	ἤδη	καὶ βοῆς μεστὸν ἦν τὸ
[15]	τινὰ παραστῆναι διένευσε τῶν ἐξώρων	ἤδη	καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον τινὰ ἢ
[8]	ὁ θαυμαστὸς συμπαρών. ~Δέον δὲ	ἤδη	κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν παρόντων, ἐν
[26]	γὰρ εἰ Δίφιλος ἄξιος δύο	ἤδη	μαθητάς μου περισπάσας, ἀλλ´ ἔγωγε
[15]	πρὸς τὸ γλαφυρώτερον ἐπράχθη— μάλα	ἤδη	παρεφύλαττον ὅ τι καὶ μειδιάσειε.
[20]	καὶ τὸ ἀπὸ τούτου ἀσφαλέστερος	ἤδη	προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι τοὺς γειτνιῶντας,
[16]	Κυνικὸς δὲ Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει γὰρ	ἤδη,	πυθόμενος ἥτις ἡ γαμουμένη παῖς
[42]	ὡς τὸ εἰκός, γενομένου ἀρέσθαι	ἤδη	τὰ παρακείμενα ἔδει, καὶ ἀνείλοντο
[1]	παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν	ἤδη	τῆς μάχης ἐπέστη ὀλίγον πρὸ
[43]	τὸν νοῦν, ὁμοῦ γάρ ἐσμεν	ἤδη	τῷ κεφαλαίῳ τῶν πραχθέντων— ὁ
[20]	παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰδὼς ἐχόμενον	ἤδη	τῷ πάθει, τὸν δὲ ταχέως
[32]	οὐ σὺ μὲν τῶν Διοσκούρων	ἤδη,	ὦ Ἕρμων, τοὺς πλοκάμους περικέκαρκας
[48]	καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό γε μεμάθηκα	ἤδη,	ὡς οὐκ ἀσφαλὲς ἄπρακτον ὄντα
[42]	τοῦτο ὡς ἂν τὰ μέγιστα	ἠδικημένος.	~Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν Ἕρμωνα
[13]	γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ σοι	ἥδιον.	καὶ τὸ ἀπὸ τούτου περιιὼν
[2]	οὐκ ἂν φθάνοις ἑστιῶν ἡμᾶς	ἡδίστην	ταύτην ἑστίασιν, ἧς οὐκ οἶδ´
[2]	ἧς οὐκ οἶδ´ εἴ τις	ἡδίων	ἔμοιγε, καὶ μάλιστα ὅσῳ νήφοντες
[36]	παιδεύετε, πάλιν τε αὖ τὴν	ἡδονὴν	μισοῦντες καὶ τῶν Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες
[36]	Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες αὐτοὶ τὰ αἴσχιστα	ἡδονῆς	ἕνεκα ποιεῖτε καὶ πάσχετε, ἀγανακτοῦντες
[37]	ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν οὗτινος ἕνεκα	ἡδονῆς	κατηγοροῦσιν αὐτοὶ ἥδεσθαι ὑπὲρ τοὺς
[19]	οἱ παρόντες δὲ οἱ μὲν	ᾐδοῦντο,	οἱ δὲ ἐγέλων, ἄχρι ἀπηγόρευσε
[47]	Ἀλκιδάμας αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ γὰρ	ἠδυνήθησαν	ἐκβαλεῖν τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ ἅπαξ
[26]	τὸν υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας, εἰκότως·	ἡδὺς	γάρ ἐστι τῷ μειρακίῳ καὶ
[35]	καὶ ἐκεκράγεσαν καὶ εἰς χεῖρας	ᾔεσαν.	ὁ θαυμάσιος δὲ Ἀλκιδάμας καὶ
[2]	ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ σὲ ἡμᾶς	ἥκειν	ἐκέλευε. καὶ τὸν Διόνικον γὰρ
[21]	τὸ μέσον οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους	ἥκειν	λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων
[2]	εἴτε νέοι, εἰπεῖν τε ὅσα	ἥκιστα	ἐχρῆν ὑπὸ τοῦ ἀκράτου προαχθέντες
[12]	κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν Μενέλαον αὐτόματον	ἥκοντα"	τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς ἀναίσχυντα
[44]	Ἕρμων τὸν Δίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν	ἥκοντα	τοῦ Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν
[2]	ὥστε οὐκ ἂν φθάνοις ἑστιῶν	ἡμᾶς	ἡδίστην ταύτην ἑστίασιν, ἧς οὐκ
[2]	ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ σὲ	ἡμᾶς	ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν Διόνικον
[29]	ἦν, ἐκέλευε δ´ ὅμως πίνειν	ἡμᾶς	καὶ ἐπειρᾶτο εὖ διατίθεσθαι τὸ
[23]	ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ δὲ	ἡμᾶς	παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω
[3]	προαχθέντες καὶ πρᾶξαι. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Νεανικώτερα	ἡμᾶς,	ὦ Φίλων, ἀξιοῖς ἐκφέρειν ταῦτα
[21]	πολλὰ ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀμέλει καὶ	ἡμεῖς	τοιοῦτόν τι ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´
[15]	ἐγένετο, μὴ προσποιουμένου τὴν ἀπόρριψιν.	ἠμελήθη	οὖν καὶ παρώφθη τοῦτο οὐ
[16]	πλακοῦς εὐμεγέθης, πρὸς ὃν ἀποβλέψας	ἡμερώτερος	ἐγένετο καὶ ἔληξε τοῦ θυμοῦ
[16]	τῇ νύμφῃ προὔπιον ἐπὶ τοῦ	ἡμετέρου	θεοῦ τοῦ Ἡρακλέους; καὶ μὴν
[37]	ὥσπερ ἀμέλει καὶ παρὰ τῷ	ἡμετέρῳ	Πλάτωνι ἐν λόγοις ἡ πλείστη
[14]	ἐς τοὔδαφος καταβαλὼν ἑαυτὸν ἔκειτο	ἡμίγυμνος,	ὥσπερ ἠπειλήκει, πήξας τὸν ἀγκῶνα
[40]	Διονυσόδωρος δέ, Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ	ἡμῖν	ᾄδων· ποῦ γὰρ εὑρίσκοιμεν τὸν
[20]	λοιπά, οὐκ ἄνευ θεοῦ τινος	ἡμῖν	ἐπιπαρών, ἀλλὰ καὶ πάνυ ~χρήσιμος
[38]	γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο	ἡμῖν	τὸ ἐντελὲς ὀνομαζόμενον δεῖπνον, μία
[33]	λοιπὸν ἐν τῇ κύλικι, περὶ	ἥμισυ	σχεδόν, κατεσκέδασεν αὐτοῖν. ἀπέλαυσε δὲ
[1]	ταῦτα; οὐ γὰρ συνεδείπνει μεθ´	ἡμῶν.	(ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη τοῦ ἰατροῦ
[27]	~Προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ τούτῳ,	ἢν	διδῷς αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ
[32]	δανείζω, οὐδὲ ἄγχω τοὺς μαθητάς,	ἢν	μὴ κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι τοὺς
[16]	μὴν εὖ εἰδέναι χρὴ ὡς,	ἢν	μὴ λάβῃ παρ´ ἐμοῦ τὸν
[45]	δὲ ἄλλοι κατέπαυον. μέγιστον δὲ	ἦν	ἁπάντων κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας, ἐπεὶ
[12]	καὶ ἀμείνων ἐδόκει καὶ φοβερώτατος	ἦν	ἅπασιν. ~Ὁ δὲ Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας
[34]	πρόχειρον ἐκεῖνο, ὡς οὐδὲν ὄφελος	ἦν	ἄρα ἐπίστασθαι τὰ μαθήματα, εἰ
[14]	~καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς	ἦν	ἀρετῆς πέρι καὶ κακίας μεταξὺ
[37]	καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ τοιοῦτον	ἦν,	ἄχρι δὴ ὁ Ἴων προκύψας
[41]	ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν.	ἦν	δὲ ταῦτα, εἴ γε μέμνημαι,
[29]	δὲ ἐτετάρακτο καὶ θορύβου μεστὸς	ἦν,	ἐκέλευε δ´ ὅμως πίνειν ἡμᾶς
[26]	σύνεστιν. εἰ δὲ μὴ αἰσχρὸν	ἦν	ἐμὲ λέγειν τὰ τοιαῦτα, κἄν
[34]	τύχην ἕνα τινὰ ἔξω ἁμαρτήματος	ἦν	ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ μὲν ἐποίουν
[7]	ὅλως θεοῦ ἐπιδημία τὸ πρᾶγμα	ἦν	Ἴων ὁ θαυμαστὸς συμπαρών. ~Δέον
[1]	καὶ αὐτός, οἶμαι, τῶν συνδείπνων	ἦν.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ μὴν
[39]	εἰκότα. τὸ μὲν οὖν ἄριστον	ἦν	μὴ δεῖσθαι γάμων, ἀλλὰ πειθομένους
[6]	ἐθέλεις, οἶμαι, ἀκοῦσαι μάλιστα, Ζηνόθεμις	ἦν	ὁ πρεσβύτης ὁ ἀπὸ τῆς
[16]	καὶ παράφορον βλέπων καὶ δῆλος	ἦν	οὐκέτι εἰρήνην ἄξων. τάχα δ´
[45]	ταραχῆς γε καὶ δακρύων μεστὰ	ἦν	πάντα. καὶ αἱ μὲν γυναῖκες
[17]	ἐμέθυον ἤδη καὶ βοῆς μεστὸν	ἦν	τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν γὰρ
[9]	Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ	ἦν	τοῖν ἀνάκοιν καὶ γένους τοῦ
[21]	τι ᾠήθημεν, ἀλλ´ οὐδ´ ἐγγὺς	ἦν	τούτου· ἐνεγέγραπτο γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος
[19]	ἐκεῖνος— καὶ πάλαι δὲ δῆλος	ἦν	φθονῶν αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι
[19]	ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ πρᾶγμα ὑπερήδιστον	ἦν,	φιλόσοφος ἀνὴρ γελωτοποιῷ ἀνταιρόμενος καὶ
[36]	λέγων τὴν ὀθόνην περισπᾶν ἐπεχείρει,	ἣν	ὁ παῖς εἶχε τοῦ Ζηνοθέμιδος,
[12]	δ´ Ἀλλ´ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι	ἥνδανε	θυμῷ, καὶ ἄλλοι〉 ἄλλα πρὸς
[4]	ἐάσεις με ἀνήκοον ἀπελθεῖν, ἀλλ´	ἥξεις	καὶ παρακολουθήσεις καὶ δεήσῃ. κἀγὼ
[28]	ὥστε οὐδὲ τὴν ἀρχὴν πειρᾶσθαι	ἠξίου.	~ἐπεὶ δ´ οὖν ἐπαύσατό ποτε
[42]	ὁ Κλεόδημος. ὁ δὲ Δίφιλος	ἠξίου	καὶ τὰ τῷ Ζήνωνι δὴ
[22]	ὑπ´ ἐμοῦ λιπαρῶς τεθεραπευμένος οὐκ	ἠξίωσας	ἐναριθμῆσαι κἀμὲ τοῖς ἄλλοις φίλοις,
[10]	σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ τῶν ἄλλων	ἠξίωσεν,	ὅ τι περ τὸ κεφάλαιον
[14]	καταβαλὼν ἑαυτὸν ἔκειτο ἡμίγυμνος, ὥσπερ	ἠπειλήκει,	πήξας τὸν ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων
[1]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν, ὦ Φίλων,	ἠπίστατο	Χαρῖνος ταῦτα; οὐ γὰρ συνεδείπνει
[15]	καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω μάλα σαφῶς.	ἠπόρουν	δὲ οἱ πλησίον οὗτινος εἴη
[13]	κείσομαι ἐπ´ ἀγκῶνος οἷον τὸν	Ἡρακλέα	γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ
[30]	μὲν Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς δὲ Ἄρτεμις.	Ἡράκλεις,	εὔφημα πάντα καὶ ἑορτῇ πρέποντα.
[16]	Προπίνω σοι, ἔφη, ὦ Κλεανθί,	Ἡρακλέους	ἀρχηγέτου. ὡς δ´ ἐγέλασαν ἐπὶ
[16]	ἐπὶ τοῦ ἡμετέρου θεοῦ τοῦ	Ἡρακλέους;	καὶ μὴν εὖ εἰδέναι χρὴ
[14]	οἷος ὁ παρὰ τῷ Φόλῳ	Ἡρακλῆς	ὑπὸ τῶν γραφέων δείκνυται. ~Ἤδη
[44]	ἐν τοσούτῳ δὲ ὁ Ἀλκιδάμας	ἠρίστευεν	τῷ Ζηνοθέμιδι συμμαχῶν, καὶ πατάξας
[15]	δύο δραχμαὶ παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ	ἠρυθρίασαν	ἄμφω μάλα σαφῶς. ἠπόρουν δὲ
[14]	χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον ἀποσκώπτων·	ἠρώτα	γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον, τί βούλονται
[2]	ἑστιῶν ἡμᾶς ἡδίστην ταύτην ἑστίασιν,	ἧς	οὐκ οἶδ´ εἴ τις ἡδίων
[5]	ὦ Λυκῖνε, τίνες οἱ δειπνοῦντες	ἦσαν;	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν ἄλλους τί
[6]	Στωϊκοὶ καὶ ἀπεστρέφοντο καὶ δῆλοι	ἦσαν	ὥς τινα πατραλοίαν καὶ ἐναγῆ
[35]	τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ δὲ	ἠσέλγαινον	καὶ ἐλοιδοροῦντο καὶ ὑπερενεπίμπλαντο καὶ
[17]	τὸ αὐτὸ τὰ Πινδάρου καὶ	Ἡσιόδου	καὶ Ἀνακρέοντος, ὡς ἐξ ἁπάντων
[11]	τούτοις ξύνεστιν. ~Εἱστιώμεθα οὖν ἐν	ἡσυχίᾳ	τὸ πρῶτον, καὶ παρεσκεύαστο ποικίλα.
[16]	Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει γὰρ ἤδη, πυθόμενος	ἥτις	ἡ γαμουμένη παῖς καλοῖτο, σιωπὴν
[28]	λόγου, χανεῖν μοι τὴν γῆν	ηὐχόμην	ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας ἐφ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005