Chapitre
[34]	ὄφελος ἦν ἄρα ἐπίστασθαι τὰ	μαθήματα,	εἰ μή τις καὶ τὸν
[26]	ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα παρεθέμην, ὅπως	μάθῃς	οἷον ἄνδρα παραλιπὼν Δίφιλον ἑστιᾷς
[6]	τὸν ἐλεγκτικόν· Ξίφος αὐτὸν οἱ	μαθηταὶ	καὶ Κοπίδα καλοῦσιν. ἀλλὰ καὶ
[32]	δραχμαῖς δανείζω, οὐδὲ ἄγχω τοὺς	μαθητάς,	ἢν μὴ κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι
[26]	εἰ Δίφιλος ἄξιος δύο ἤδη	μαθητάς	μου περισπάσας, ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας
[22]	ἐπεὶ καὶ τήμερον παρὰ τῷ	μαθητῇ	Παμμένει δειπνῆσαι πολυτελές, ὥς φασι,
[9]	καὶ ὑπ´ αὐτῷ Ζήνων ὁ	μαθητής,	εἶτα ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος καὶ
[32]	δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ	μαθητοῦ	ἐμοίχευες, ὦ Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς
[32]	ὥσπερ σύ, οὐδὲ τοῦ ξένου	μαθητοῦ	λαβὼν τοὐφόδιον παρακαταθήκας ἔπειτα ὤμοσα
[26]	παρὰ Ζωπύρου τοῦ παιδαγωγοῦ αὐτοῦ	μάθοις	ἂν ἀληθὲς ὄν. ἀλλ´ οὐ
[46]	τὸ πρᾶγμα, ὡς τὸ εἰκός,	μακρῷ	χαλεπώτερον ἐγεγένητο· καὶ γὰρ οὐ
[15]	τι πρὸς τὸ γλαφυρώτερον ἐπράχθη—	μάλα	ἤδη παρεφύλαττον ὅ τι καὶ
[44]	τὸ κρανίον ἐς δύο χρηστῷ	μάλα	καὶ βαθεῖ τραύματι. βοὴ οὖν
[1]	τῶν συνδείπνων ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ	μάλα·	οὐ μὴν ἐξ ἀρχῆς γε
[15]	παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω	μάλα	σαφῶς. ἠπόρουν δὲ οἱ πλησίον
[13]	ἢ σκίμποδος, ὥσπερ ὑμεῖς ἐπὶ	μαλακῆς	ταύτης εὐνῆς μικροῦ δεῖν ὕπτιοι
[13]	Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ	μαλθακὸν	ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι ἢ σκίμποδος,
[17]	ἁπάντων μίαν ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι,	μάλιστα	δ´ ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ
[15]	πάρεργα τῆς ἑστιάσεως εἰπεῖν, καὶ	μάλιστα	εἴ τι πρὸς τὸ γλαφυρώτερον
[42]	γέλωτα παρασχὼν τοῖς συμπόταις, καὶ	μάλιστα	ἐπεὶ ἠγανάκτει μετὰ τοῦτο ὡς
[26]	γάμοις οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους, καὶ	μάλιστα	ἐφ´ οὕτως αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ
[6]	λόγων, οὕσπερ ἐθέλεις, οἶμαι, ἀκοῦσαι	μάλιστα,	Ζηνόθεμις ἦν ὁ πρεσβύτης ὁ
[44]	τὸ μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ	μάλιστα	ἡ μήτηρ τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ
[47]	φοράδην ἐξεκομίζοντο πονηρῶς ἔχοντες, καὶ	μάλιστα	ὁ πρεσβύτης ὁ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις
[37]	πάντες ἐπῄνεσαν οἱ παρόντες, καὶ	μάλιστα	οἱ ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετόν τε
[28]	παρόντας γελῶντας ἐφ´ ἑκάστῳ καὶ	μάλιστα	ὅσοι ᾔδεσαν τὸν Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν
[2]	εἴ τις ἡδίων ἔμοιγε, καὶ	μάλιστα	ὅσῳ νήφοντες ἐν εἰρήνῃ καὶ
[16]	καρτερός· καὶ ἅμα παρεγύμνου ἑαυτὸν	μᾶλλον	ἄχρι πρὸς τὸ αἴσχιστον. αὖθις
[18]	ἢ πρᾶξαι γελοῖον, ὡς ἔτι	μᾶλλον	οἱ συμπόται διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν
[22]	ὁ παρεληλυθώς μοι βίος ἅπας	μαρτύριον	ἂν γένοιτο, ὅς γε ὁσημέραι
[11]	οὖν καὶ Λυκίνῳ ταῦτα, ὡς	μάρτυς	εἴη. ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἐδεόμην
[32]	τοιαῦτα συνεπιστάμενοι αὑτοῖς; Ἀλλ´ οὐ	μαστροπὸς	ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ
[1]	ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν ἤδη τῆς	μάχης	ἐπέστη ὀλίγον πρὸ τῶν τραυμάτων.
[4]	ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ ἐάσεις	με	ἀνήκοον ἀπελθεῖν, ἀλλ´ ἥξεις καὶ
[34]	πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα δὲ εἰσῄει	με,	μὴ ἄρα τὸ ὑπὸ τῶν
[9]	ἔλυσε τὴν ἀπορίαν· Εἰ γάρ	με,	φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον ἄξεις
[46]	Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος	μέγα	ἐποίησε, καὶ τὸ πρᾶγμα, ὡς
[25]	ἢ οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ	μέγα	θυμῷ· καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν μὲν
[16]	γαμουμένη παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας	μεγάλῃ	τῇ φωνῇ ἀποβλέψας ἐς τὰς
[15]	τοῦτο μὲν ὧδέ πως ἐκεχωρήκει,	μεγάλης	αἰσχύνης αἴτιον ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ
[41]	ἄρ´ ἥ γ´ Ἀρισταινέτου ἐν	μεγάροισι	δῖα Κλεανθὶς ἄνασς´ ἐτρέφετ´ ἐνδυκέως,
[42]	μετὰ τοῦτο ὡς ἂν τὰ	μέγιστα	ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν
[45]	περιχυθεῖσαι, οἱ δὲ ἄλλοι κατέπαυον.	μέγιστον	δὲ ἦν ἁπάντων κακῶν ὁ
[25]	ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς· συὸς	μέγιστον	χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις ἀνῆκε
[11]	τοὺς ἄλλους, οὐ μεμνημένος τῶν	μεθ´	αὑτόν; δεῖξον οὖν καὶ Λυκίνῳ
[1]	Χαρῖνος ταῦτα; οὐ γὰρ συνεδείπνει	μεθ´	ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη τοῦ
[38]	εἶτα ἑξῆς Κλεοδήμῳ καὶ Ἴωνι,	μεθ´	οὓς τῷ νυμφίῳ καὶ ἐμοί,
[3]	διηγουμένους πράγματα ἐν οἴνῳ καὶ	μέθῃ	γενόμενα, δέον λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν
[15]	ἤδη παρεφύλαττον ὅ τι καὶ	μειδιάσειε.	καὶ μετὰ μικρὸν ὁ μὲν
[20]	Καὶ ὁ μὲν Διόνικος οὐ	μεῖον	εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ
[44]	καὶ μάλιστα ἡ μήτηρ τοῦ	μειρακίου,	ἐπεὶ τὸ αἷμα εἶδε· καὶ
[5]	φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ νὴ Δία	μειρακίῳ,	ἁπαλῷ γε μὴν ἔτι καὶ
[26]	εἰκότως· ἡδὺς γάρ ἐστι τῷ	μειρακίῳ	καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ σύνεστιν.
[35]	μέσον ὥσπερ τι μῆλον οὐ	μείω	τῆς Ἰλιάδος κακὰ ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ
[31]	πρεσβύτης ὑπὸ λιμοῦ ὥσπερ ὁ	Μελέαγρος	ἀπομαρανθείς. καίτοι οὐδὲν ἂν πάθοι
[10]	τούτων πλουσίων, ἀλλὰ καὶ παιδείας	μέλει	αὐτῷ καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ
[19]	τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν τι ἀπέρριψε	Μελιταῖον	κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν, ἀγανακτήσας ἐκεῖνος—
[17]	δ´ ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ	μέλλοντα,	σὺν δ´ ἔβαλον ῥινούς· καὶ
[48]	ἀπέβη καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό γε	μεμάθηκα	ἤδη, ὡς οὐκ ἀσφαλὲς ἄπρακτον
[41]	ἦν δὲ ταῦτα, εἴ γε	μέμνημαι,	τὰ ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη ποτ´
[11]	λανθάνειν οἰόμενος τοὺς ἄλλους, οὐ	μεμνημένος	τῶν μεθ´ αὑτόν; δεῖξον οὖν
[31]	δεῖπνον, ὥστε οὐκ ἄκαιρον ᾤετο	μεμνῆσθαι	τοῦ Καλυδωνίου. ἀλλὰ πρὸς τῆς
[32]	τοιαῦτα ἡγεῖτο εἶναι. Χρυσίππου γὰρ	μέμνησθε	ὑμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις ἐπεγείρας
[47]	γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα,	Μέμνησο	μέντοι, ὦ Ζηνόθεμι, ὡς οὐκ
[38]	ὁ γὰρ Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ	μέμνησό	μοι τούτων, ὦ Φίλων, διότι
[38]	χρήσιμον ἐς τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ)	Μεμνήσομαι	δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ τοίνυν Ἴων,
[16]	αὐτῇ γένοιτο οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος	μὲν	ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην,
[43]	αὐτόν· παρέκειτο δ´ αὐτοῖς τὰ	μὲν	ἄλλα πάντα ἴσα, καὶ ἀνείλοντο
[6]	οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς	μὲν	ἄλλους τί ἄν σοι λέγοιμι;
[44]	ῥίπτει ἐπὶ τὸν Ἕρμωνα, κἀκείνου	μὲν	ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ´
[30]	πρεσβυτικαί, καὶ τὸ τελευταῖον Οἰνεὺς	μὲν	Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς δὲ Ἄρτεμις. Ἡράκλεις,
[20]	ῥητῷ πληγῶν ἀριθμῷ, καὶ πρῶτον	μὲν	αὐτὸς αὐλῆσαι πονηρῶς, μετὰ δὲ
[6]	πατραλοίαν καὶ ἐναγῆ μυσαττόμενοι. οὗτοι	μὲν	αὐτοῦ Ἀρισταινέτου φίλοι καὶ συνήθεις
[17]	μεστὸν ἦν τὸ συμπόσιον· ὁ	μὲν	γὰρ Διονυσόδωρος ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ
[20]	τι καὶ γελοῖον διηγήσατο· ἔφη	μὲν	γὰρ εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν οὐκ
[45]	μεστὰ ἦν πάντα. καὶ αἱ	μὲν	γυναῖκες ἐκώκυον τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι,
[20]	ἐπὶ τοῦ προσώπου. Καὶ ὁ	μὲν	Διόνικος οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ
[8]	ἁπάντων σχεδὸν παρόντων, ἐν δεξιᾷ	μὲν	εἰσιόντων αἱ γυναῖκες ὅλον τὸν
[34]	ἁμαρτήματος ἦν ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ	μὲν	ἐποίουν αἰσχρά, οἱ δ´ ἔλεγον
[36]	εἰ δὲ καὶ κληθείητε, τοσαῦτα	μὲν	ἐσθίοντες, τοσαῦτα δὲ τοῖς οἰκέταις
[36]	ὁ Ἀρισταίνετος ἐγένετο· ἀλλά, Νῦν	μέν,	ἔφη ὁ Κλεόδημος, ἱκανόν, εἰ
[22]	γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως	μὲν	ἔχω πρὸς δεῖπνα ὁ παρεληλυθώς
[44]	δ´ ἐμάχοντο συμπλακέντες, καὶ ὁ	μὲν	Ζηνόθεμις σκύφον ἀράμενος ἀπὸ τῆς
[25]	μέγα θυμῷ· καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν	μὲν	ἥδε γαῖα, Πελοπίας χθονὸς ἐν
[14]	κεραμεῶν ἴσον δυναμένων. ἀλλ´ ἐκεῖνον	μὲν	ἤδη διενοχλοῦντα ἔπαυσεν ἐς τὸ
[19]	μέρει. οἱ παρόντες δὲ οἱ	μὲν	ᾐδοῦντο, οἱ δὲ ἐγέλων, ἄχρι
[35]	οὖν τὸ πρᾶγμα, καὶ οἱ	μὲν	ἰδιῶται κοσμίως πάνυ ἑστιώμενοι οὔτε
[39]	δοκεῖ. καὶ μικρὸν ἐπισχών, Ἐχρῆν	μὲν	ἴσως, ἔφη, τοιούτων ἀνδρῶν παρόντων
[38]	ἓν ἑκάστῳ πινάκιον, ἀλλ´ Ἀρισταινέτῳ	μὲν	καὶ Εὐκρίτῳ ἐπὶ μιᾶς τραπέζης
[44]	μὴν ἀπετράποντο ἐκεῖνοι, ἀλλ´ ὁ	μὲν	Κλεόδημος ὀρθῷ τῷ δακτύλῳ τὸν
[23]	ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ	μὲν	ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ὡς
[2]	γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν ὡς αὐτὸς	μὲν	οὐ παραγένοιτο ἅπασι, σὲ δὲ
[37]	ἀδιάφορον ἡγῇ τὸν πλοῦτον. Οὐ	μὲν	οὖν, ἀλλὰ σύ. καὶ ἐπὶ
[19]	ἐπέσκωπτεν ἐς τοὺς παρόντας. ~οἱ	μὲν	οὖν ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν,
[39]	γάμων ἐρῶ τὰ εἰκότα. τὸ	μὲν	οὖν ἄριστον ἦν μὴ δεῖσθαι
[33]	γειτονήσεως, οὐκ ἀνάξιος ὤν. ὁ	μὲν	οὖν Ἕρμων ἀπεξύετο ἐκ τῆς
[12]	τὸν Μενέλαον αὐτόματον ἥκοντα" τοῖς	μὲν	οὖν πολλοῖς ἀναίσχυντα ἐδόκει πεποιηκέναι
[15]	οὗτινος εἴη τὰ νομίσματα, τοῦ	μὲν	παιδὸς ἀρνουμένου μὴ ἀποβεβληκέναι, τοῦ
[15]	μειδιάσειε. καὶ μετὰ μικρὸν ὁ	μὲν	προσῆλθεν ὡς ἀποληψόμενος παρὰ τοῦ
[29]	ποτε ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων, τὸ	μὲν	συμπόσιον ἅπαν εἰς τοὺς ἀμφὶ
[46]	λύχνον ποτὲ κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας	μὲν	τὴν αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς
[47]	πρεσβύτης ὁ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις τῇ	μὲν	τῆς ῥινός, τῇ δὲ τοῦ
[12]	καὶ ὑπέκρουον τὰ προχειρότατα, ὁ	μὲν	τὸ Ἀφραίνεις Μενέλαε, ὁ δ´
[44]	πατάξας τῇ βακτηρίᾳ τοῦ Κλεοδήμου	μὲν	τὸ κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος δὲ
[15]	φιάλης· ὁ παῖς δὲ πρὸς	μὲν	τὸν δάκτυλον θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν,
[43]	πωγώνων ἐπειλημμένοι ἐπεκαλοῦντο βοηθεῖν, ὁ	μὲν	τὸν Κλεόδημον ὁ Ἕρμων, ὁ
[10]	ἑκάστης αἱρέσεως ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς	μέν,	τοὺς δὲ οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ
[32]	ὑμεῖς ἐρεῖτε ταῦτα; οὐ σὺ	μὲν	τῶν Διοσκούρων ἤδη, ὦ Ἕρμων,
[43]	ἅμα κατέκειντο, ὥσπερ εἴρηται, ὁ	μὲν	ὑπεράνω ὁ Ζηνόθεμις, ὁ δ´
[9]	ἐῴκει. καὶ ὁ Ἕρμων, Ἔχε	μέν,	ὦ Ζηνόθεμι, τὰ πρῶτα, ἔφη·
[15]	τινὰ ἢ ἱπποκόμον. καὶ τοῦτο	μὲν	ὧδέ πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης αἰσχύνης
[43]	καὶ Δίφιλον, καὶ συνίσταντο οἱ	μὲν	ὡς τοῦτον, οἱ δ´ ὡς
[12]	προχειρότατα, ὁ μὲν τὸ Ἀφραίνεις	Μενέλαε,	ὁ δ´ Ἀλλ´ οὐκ Ἀτρεΐδῃ
[12]	ἐκεῖνο τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν	Μενέλαον	αὐτόματον ἥκοντα" τοῖς μὲν οὖν
[47]	πολλοὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς. ὁ	μέντοι	Ἀλκιδάμας αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ γὰρ
[14]	περιφέρουσι τὰ ὄψα συμπερινοστῶν. ~καὶ	μέντοι	καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς ἦν ἀρετῆς
[12]	εὔστοχα καὶ χαρίεντα ὑποτονθορύζοντες· ἐς	μέντοι	τὸ φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν·
[47]	ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα, Μέμνησο	μέντοι,	ὦ Ζηνόθεμι, ὡς οὐκ ἀδιάφορον
[17]	ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις τινὰς ἐν	μέρει	διεξῄει καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ τῶν
[4]	θρύψομαι πρὸς σὲ ἐν τῷ	μέρει·	καί, εἴ γε δοκεῖ, ἀπίωμεν
[19]	παίων καὶ παιόμενος ἐν τῷ	μέρει.	οἱ παρόντες δὲ οἱ μὲν
[33]	ὑπερβὰς τὸν Ζηνόθεμιν ἐς τὸ	μέσον	αὐτοῖν κατεκλίθη, ὡς διασταῖεν ὑπὸ
[43]	μόνου τοῦ Ἴωνος· ἐκεῖνος δὲ	μέσον	ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´ ἐμάχοντο
[21]	παρελθὼν γάρ τις εἰς τὸ	μέσον	οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων
[37]	παρούσης ἑορτῆς καταθήσω ἐς τὸ	μέσον·	ὑμεῖς δὲ ἀφιλονίκως ἐρεῖτε καὶ
[35]	τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν ἐς τὸ	μέσον	ὥσπερ τι μῆλον οὐ μείω
[36]	Ζηνόθεμιν καὶ Κλεόδημον φιλονικοῦντες, ἐπεὶ	μέσος	αὐτῶν ὁ Ἀρισταίνετος ἐγένετο· ἀλλά,
[1]	αὐτὸς ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ	μεσούσης	σχεδὸν ἤδη τῆς μάχης ἐπέστη
[45]	πλὴν ταραχῆς γε καὶ δακρύων	μεστὰ	ἦν πάντα. καὶ αἱ μὲν
[36]	ὁ παῖς εἶχε τοῦ Ζηνοθέμιδος,	μεστὴν	οὖσαν παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ ἔμελλε
[17]	πλεῖστοι ἐμέθυον ἤδη καὶ βοῆς	μεστὸν	ἦν τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν
[29]	Ἀρισταίνετος δὲ ἐτετάρακτο καὶ θορύβου	μεστὸς	ἦν, ἐκέλευε δ´ ὅμως πίνειν
[35]	Ἀλκιδάμας καὶ ἐνούρει ἐν τῷ	μέσῳ	οὐκ αἰδούμενος τὰς γυναῖκας. καὶ
[9]	καὶ ἅμα λέγων κατεκλίνετο καὶ	μετ´	αὐτὸν ὅμως ὁ Ἕρμων, εἶτα
[29]	ἀπέπεμψεν εἰπὼν ὅτι ἐπιμελήσεται τούτων.	μετ´	ὀλίγον δὲ καὶ ὁ Ζήνων
[20]	πρῶτον μὲν αὐτὸς αὐλῆσαι πονηρῶς,	μετὰ	δὲ παραδοὺς τοὺς αὐλοὺς ἐκείνῳ
[15]	ὅ τι καὶ μειδιάσειε. καὶ	μετὰ	μικρὸν ὁ μὲν προσῆλθεν ὡς
[21]	ἀλλὰ καὶ πάνυ ~χρήσιμος τοῖς	μετὰ	ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις
[15]	καὶ δραχμὰς δύο, οἶμαι, συνανέδωκε	μετὰ	τῆς φιάλης· ὁ παῖς δὲ
[42]	συμπόταις, καὶ μάλιστα ἐπεὶ ἠγανάκτει	μετὰ	τοῦτο ὡς ἂν τὰ μέγιστα
[44]	ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν ἐς τὸ	μεταίχμιον	αἱ πολλαί, καὶ μάλιστα ἡ
[14]	ἦν ἀρετῆς πέρι καὶ κακίας	μεταξὺ	διεξιὼν καὶ ἐς τὸν χρυσὸν
[28]	πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ ἑταῖρε, ἀναγινωσκομένων	μεταξὺ	ἱδρώς τέ μοι περιεχεῖτο ὑπ´
[13]	Σκύθαι πρὸς τὴν ἀφθονωτέραν νομὴν	μετεξανιστάμενος	καὶ τοῖς περιφέρουσι τὰ ὄψα
[15]	ὡς ἐμοὶ ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου·	μετέστησε	γὰρ τὸν παῖδα μικρὸν ὕστερον
[37]	ἀηδίας οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες. καὶ	μετῆλθέν	τε ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ τὸν
[32]	ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ γόητος,	μετρεῖτε	τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς
[26]	χάριν αὐτῷ σύνεστιν. εἰ δὲ	μὴ	αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ λέγειν τὰ
[39]	καὶ ψυχῆς ἀθανασίας· ἵνα δὲ	μὴ	ἀντιλέγωσί μοι ὁπόσοι μὴ κατὰ
[15]	νομίσματα, τοῦ μὲν παιδὸς ἀρνουμένου	μὴ	ἀποβεβληκέναι, τοῦ δὲ Κλεοδήμου, καθ´
[46]	τῇ ταραχῇ δοῦναι αὐτῷ, ὅπως	μὴ	ἀπόλοιτο, καὶ ὁ Ἴων κηδεμονικῶς
[34]	ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα δὲ εἰσῄει με,	μὴ	ἄρα τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν
[33]	ἀπέκτεινεν ἂν τὸν γέροντα, εἰ	μὴ	Ἀρισταίνετος ἐπέσχε τὴν χεῖρα καὶ
[39]	τὸ μὲν οὖν ἄριστον ἦν	μὴ	δεῖσθαι γάμων, ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι
[15]	συνεῖδεν, οἶμαι, τὸ νόμισμα, ὥστε	μὴ	δεξαμένου ψόφον αἱ δύο δραχμαὶ
[20]	αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα ἐπεὶ	μὴ	δύναιτο, παίειν σκῦτος ἔχοντα ἐς
[32]	ἔπειτα ὤμοσα κατὰ τῆς Πολιάδος	μὴ	εἰληφέναι, οὐδ´ ἐπὶ τέτταρσι δραχμαῖς
[24]	ῥᾳδίως τὴν ἀτιμίαν. ~καίτοι ὅπως	μὴ	ἐς ἐκείνην ἔχῃς καταφεύγειν τὴν
[1]	συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ δὲ	μὴ	ἐψεύδετο Χαρῖνος, καὶ ἄχρι τραυμάτων
[27]	δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν,	μὴ	καὶ δόξωμεν ἐπὶ τούτῳ πεπομφέναι.
[31]	πέμπε ὡς τάχιστα τῶν ἀπαρχῶν,	μὴ	καὶ φθάσῃ ὁ πρεσβύτης ὑπὸ
[3]	καὶ ἀβάκχευτον περιεῖδεν. ὅρα οὖν	μὴ	κακοήθων τινῶν ἀνθρώπων ᾖ τὸ
[36]	καὶ πάσχετε, ἀγανακτοῦντες εἴ τις	μὴ	καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον· εἰ δὲ
[32]	οὐδὲ ἄγχω τοὺς μαθητάς, ἢν	μὴ	κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι τοὺς μισθούς.
[16]	τινος καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ, εἰ	μὴ	κατὰ καιρὸν εἰσεκεκόμιστο πλακοῦς εὐμεγέθης,
[39]	δὲ μὴ ἀντιλέγωσί μοι ὁπόσοι	μὴ	κατὰ ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων
[45]	ἄν, εὖ ἴσθι, ἔπεσον εἰ	μὴ	κατέαξε τὴν βακτηρίαν. ἐγὼ δὲ
[15]	ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας, ἀλλὰ	μὴ	κατέσβη αὐτίκα, δεξιῶς πάνυ τοῦ
[19]	προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν, εἰς δὲ	μή,	κατοίσειν αὐτοῦ ἔφη τὴν βακτηρίαν.
[27]	ἀντὶ τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο,	μὴ	λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν ἐπὶ
[16]	εὖ εἰδέναι χρὴ ὡς, ἢν	μὴ	λάβῃ παρ´ ἐμοῦ τὸν σκύφον,
[4]	ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ	μὴ	λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν·
[32]	Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν ἔξαρνος γένοιο	μὴ	οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι ἐπὶ
[4]	πρὸς πολλοὺς ἐρεῖς. (ΦΙΛΩΝ) Εἰ	μὴ	παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς
[1]	εἴ τι σαφὲς εἰπεῖν ἐδύνατο	μὴ	παρακολουθήσας ἐκείνοις, ἀφ´ ὧν ἀρξαμένη
[2]	λόγους αὐτοὺς ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε	μὴ	παρέργως τῶν τοιούτων ἀλλ´ ἐν
[4]	ἐπείπερ οὕτως προθυμῇ, ἀλλ´ ὅπως	μὴ	πρὸς πολλοὺς ἐρεῖς. (ΦΙΛΩΝ) Εἰ
[15]	καθ´ ὃν ὁ ψόφος ἐγένετο,	μὴ	προσποιουμένου τὴν ἀπόρριψιν. ἠμελήθη οὖν
[34]	ἄρα ἐπίστασθαι τὰ μαθήματα, εἰ	μή	τις καὶ τὸν βίον ῥυθμίζοι
[23]	τί διαφέρει σχέσις ἕξεως; ἵνα	μὴ	τῶν ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν
[18]	παρακομιζόντων τὰ ὄψα μηχανώμενος Ἀρισταίνετος	μηδ´	ἐκεῖνον ἀτερπῆ τὸν καιρὸν εἶναι
[18]	ἐκεῖνον ἀτερπῆ τὸν καιρὸν εἶναι	μηδὲ	κενὸν ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα
[9]	ἄξεις Ἕρμωνος τουτουί, ἀνδρός, ἵνα	μηδὲν	ἄλλο κακὸν εἴπω, Ἐπικουρείου, ἄπειμι
[4]	σὺ δὲ μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Μηδὲν	πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι γάρ, ἐπείπερ
[9]	πρῶτα, ἔφη· ἀτὰρ εἰ καὶ	μηδέν	τι ἕτερον ἱερεῖ γε ὄντι
[35]	Πηλέως τὸν γάμον ῥῖψαι τὸ	μῆλον	εἰς τὸ σύνδειπνον, ἀφ´ οὗ
[35]	ἐς τὸ μέσον ὥσπερ τι	μῆλον	οὐ μείω τῆς Ἰλιάδος κακὰ
[44]	βοηθεῖν αὐτοῖς ἐπιχειροῦντας κατέτρωσεν· οὐ	μὴν	ἀπετράποντο ἐκεῖνοι, ἀλλ´ ὁ μὲν
[1]	ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ	μὴν	ἐξ ἀρχῆς γε οὐδ´ αὐτὸς
[5]	νὴ Δία μειρακίῳ, ἁπαλῷ γε	μὴν	ἔτι καὶ οὐ πάνυ καθ´
[16]	ἡμετέρου θεοῦ τοῦ Ἡρακλέους; καὶ	μὴν	εὖ εἰδέναι χρὴ ὡς, ἢν
[15]	δάκτυλον θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν, οὐ	μὴν	συνεῖδεν, οἶμαι, τὸ νόμισμα, ὥστε
[44]	αἱ πολλαί, καὶ μάλιστα ἡ	μήτηρ	τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ τὸ αἷμα
[18]	εἰώθασι, τῶν παρακομιζόντων τὰ ὄψα	μηχανώμενος	Ἀρισταίνετος μηδ´ ἐκεῖνον ἀτερπῆ τὸν
[38]	ἡμῖν τὸ ἐντελὲς ὀνομαζόμενον δεῖπνον,	μία	ὄρνις ἑκάστῳ καὶ κρέας ὑὸς
[17]	καὶ Ἀνακρέοντος, ὡς ἐξ ἁπάντων	μίαν	ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι, μάλιστα δ´
[38]	Ἀρισταινέτῳ μὲν καὶ Εὐκρίτῳ ἐπὶ	μιᾶς	τραπέζης κοινόν, καὶ τὰ παρ´
[5]	νυμφίον ἐξ ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ) Οὐ	μικρὰν	λέγεις αἰτίαν τὸ πλουτεῖν τὸν
[39]	ἄρχομαι, ἔφη, εἰ δοκεῖ. καὶ	μικρὸν	ἐπισχών, Ἐχρῆν μὲν ἴσως, ἔφη,
[14]	δὲ ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε	μικρὸν	καὶ ἐς τοὔδαφος καταβαλὼν ἑαυτὸν
[15]	τι καὶ μειδιάσειε. καὶ μετὰ	μικρὸν	ὁ μὲν προσῆλθεν ὡς ἀποληψόμενος
[15]	Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ τὸν παῖδα	μικρὸν	ὕστερον ἀφανῶς ὑπεξαγαγὼν καὶ τῷ
[13]	ὑμεῖς ἐπὶ μαλακῆς ταύτης εὐνῆς	μικροῦ	δεῖν ὕπτιοι κατακείμενοι ἑστιᾶσθε πορφυρίδας
[32]	μὴ κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι τοὺς	μισθούς.	Ἀλλ´ ἐκεῖνο, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις,
[36]	δανείζετε καὶ τοκογλυφεῖτε καὶ ἐπὶ	μισθῷ	παιδεύετε, πάλιν τε αὖ τὴν
[36]	πάλιν τε αὖ τὴν ἡδονὴν	μισοῦντες	καὶ τῶν Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες αὐτοὶ
[3]	ἐν τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι.	Μισῶ	γάρ, φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς
[3]	φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος,	μνάμονα	συμπόταν. καὶ οὐδὲ ὁ Διόνικος
[22]	ἔχω πρὸς δεῖπνα ὁ παρεληλυθώς	μοι	βίος ἅπας μαρτύριον ἂν γένοιτο,
[4]	οἶδα ἢ ἐμὲ ἀκοῦσαι, καί	μοι	δοκεῖς, εἰ ἀπορήσειας τῶν ἀκουσομένων,
[22]	σοῦ δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί	μοι	δοκῶ, ὃς τοσοῦτον χρόνον ὑπ´
[39]	ἀθανασίας· ἵνα δὲ μὴ ἀντιλέγωσί	μοι	ὁπόσοι μὴ κατὰ ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν,
[28]	ἐντάσει. ὁ γὰρ Ἀρισταίνετος ἐδόκει	μοι	οὐκ ἀμελείᾳ παριδεῖν αὐτόν, ἀλλ´
[36]	ὅντινα καὶ χρὴ τρόπον· ἀπόκριναί	μοι	οὖν, ὦ Ζηνόθεμι, ἢ σὺ
[28]	ἑταῖρε, ἀναγινωσκομένων μεταξὺ ἱδρώς τέ	μοι	περιεχεῖτο ὑπ´ αἰδοῦς, καὶ τοῦτο
[5]	οὐδὲν ἐμοῦ δεήσῃ. ~ἀλλ´ ἐκεῖνό	μοι	πρῶτον εἰπέ, τῷ παιδὶ τῷ
[23]	φαντασίαν ἔχεις. ἀλλὰ οἶδα ὅθεν	μοι	ταῦτα, παρὰ τῶν θαυμαστῶν σου
[23]	συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν	μοι	τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα. ἢ
[28]	δὴ τὸ τοῦ λόγου, χανεῖν	μοι	τὴν γῆν ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς
[35]	καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει	μοι	τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν ἐς τὸ
[11]	ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἐδεόμην δείξοντός	μοι	τοῦ Ἴωνος, πολὺ πρότερον αὐτὰ
[38]	γὰρ Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ μέμνησό	μοι	τούτων, ὦ Φίλων, διότι δή
[43]	τούτῳ τοίνυν ὁ Ζηνόθεμις— καί	μοι,	ὦ Φίλων, πάνυ πρόσεχε τὸν
[22]	εὐδαιμονία οὐκ ἐν ὑὸς ἀγρίου	μοίρᾳ	ἢ λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος, ἃ
[27]	οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν διδῷς αὐτῷ	μοῖράν	τινα ἢ συὸς ἢ ἐλάφου
[34]	τῶν ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς ἐς	μόνα	τὰ βιβλία καὶ τὰς ἐν
[25]	καὶ τὴν Ἄρτεμιν ἀγανακτοῦσαν, ὅτι	μόνην	αὐτὴν οὐ παρέλαβεν ἐκεῖνος ἐπὶ
[39]	πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν·	μόνοι	γοῦν οἱ τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν ἂν
[35]	οὔτε ἀσχημονοῦντες ἐφαίνοντο, ἀλλ´ ἐγέλων	μόνον	καὶ κατεγίνωσκον αὐτῶν, οἶμαι, οὕς
[30]	Κλεάνθης, ῥημάτια δύστηνα καὶ ἐρωτήσεις	μόνον	καὶ σχήματα φιλοσόφων, τὰ δ´
[5]	πρὸς φιλοσοφίαν ὡρμημένον, ἔτι δὲ	μόνον	ὄντα πλουτοῦντι τῷ Εὐκρίτῳ, προείλετο
[23]	αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ὡς ἂν	μόνον	τὸ καλὸν ἀγαθὸν ἡγούμενος εἶναι
[22]	κἀμὲ τοῖς ἄλλοις φίλοις, ἀλλὰ	μόνος	ἐγώ σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα
[22]	καὶ παροινίας. ἐπὶ σοῦ δὲ	μόνου	εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι δοκῶ, ὃς
[43]	οἱ δ´ ὡς ἐκεῖνον πλὴν	μόνου	τοῦ Ἴωνος· ἐκεῖνος δὲ μέσον
[15]	οὐ πάνυ πολλῶν ἰδόντων πλὴν	μόνου,	ὡς ἐμοὶ ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου·
[42]	ἀπόντι παραδοθέντα φέρεσθαι καὶ ἔλεγε	μόνῳ	οἱ παρατεθῆναι αὐτὰ καὶ πρὸς
[48]	τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ	μορφαὶ	τῶν δαιμονίων, πολλὰ δ´ ἀέλπτως
[26]	Δίφιλος ἄξιος δύο ἤδη μαθητάς	μου	περισπάσας, ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας αὐτῆς
[10]	Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ Λυκῖνε,	μουσεῖόν	τι τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν
[6]	ὥς τινα πατραλοίαν καὶ ἐναγῆ	μυσαττόμενοι.	οὗτοι μὲν αὐτοῦ Ἀρισταινέτου φίλοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005