HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 57 formes différentes pour 139 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[41]   Ἢ οἵη ποτ´ ἄρ´ ἥ γ´ Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς

[25]   καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν μὲν ἥδε γαῖα, Πελοπίας χθονὸς ἐν ἀντιπόρθμοις, πεδί´

[26]   ἀλλ´ οὐ χρὴ ταράττειν ἐν γάμοις οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους, καὶ μάλιστα

[35]   αὐτὴν ἐς τοῦ Πηλέως τὸν γάμον ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς τὸ

[39]   εἰ δὲ δεῖ καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς

[16]   γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις ἡ γαμουμένη παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας μεγάλῃ

[47]   ἀπάξειν ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος τοὺς γάμους ἑορτάσας· καὶ τῶν ἄλλων δὲ

[39]   οὖν ἄριστον ἦν μὴ δεῖσθαι γάμων, ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει

[39]   μὴ κατὰ ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν, περὶ γάμων ἐρῶ τὰ εἰκότα. τὸ μὲν

[5]   καὶ οὐ πάνυ καθ´ ὥραν γάμων. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν ἄλλον

[28]   τῇ τοῦ προσώπου ἐντάσει. ὁ γὰρ Ἀρισταίνετος ἐδόκει μοι οὐκ ἀμελείᾳ

[2]   ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν Διόνικον γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν ὡς αὐτὸς μὲν

[11]   καὶ πέμματα καὶ καρυκείας· ἅπαντα γὰρ ἄφθονα. ἐν τούτῳ δὲ ὁ

[17]   ἦν τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν γὰρ Διονυσόδωρος ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις

[23]   παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω γὰρ δύνασαι διακρίνειν τὸ βέλτιον οὐδὲ

[26]   ἐφ´ οὕτως αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ γὰρ εἰ Δίφιλος ἄξιος δύο ἤδη

[37]   τὸ ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γάρ, εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν

[20]   καὶ γελοῖον διηγήσατο· ἔφη μὲν γὰρ εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰδὼς

[33]   ἐπεπόνθει. ὁ Κλεόδημος δέ— οὐ γὰρ εἶχε κύλικα— ἐπιστραφεὶς προσέπτυσέν τε

[46]   τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος

[36]   τῆς Ἰλιάδος κακὰ ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ γὰρ ἐπαύσαντο οἱ ἀμφὶ τὸν Ζηνόθεμιν

[4]   (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι γάρ, ἐπείπερ οὕτως προθυμῇ, ἀλλ´ ὅπως

[34]   οἱ δ´ ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ γὰρ ἐς τὸν οἶνον ἔτι ἀναφέρειν

[43]   πάνυ πρόσεχε τὸν νοῦν, ὁμοῦ γάρ ἐσμεν ἤδη τῷ κεφαλαίῳ τῶν

[26]   υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς γάρ ἐστι τῷ μειρακίῳ καὶ πρὸς

[21]   οὐδ´ ἐγγὺς ἦν τούτου· ἐνεγέγραπτο γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως μὲν

[40]   ἔφη, βαρβαρικὰ ἡμῖν ᾄδων· ποῦ γὰρ εὑρίσκοιμεν τὸν ζῆλον ἐπὶ τούτου

[38]   Διφίλῳ δὲ τὰ ἀμφοῖν, ὁ γὰρ Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ μέμνησό μοι

[22]   πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι· ἐμοὶ γὰρ ἡ εὐδαιμονία οὐκ ἐν ὑὸς

[16]   ~Ὁ Κυνικὸς δὲ Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις ἡ γαμουμένη

[47]   μέντοι Ἀλκιδάμας αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ

[9]   ἢ Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ ἦν τοῖν ἀνάκοιν καὶ γένους

[25]   κατὰ τὸν Οἰνέα ἐννόησον· ὄψει γὰρ καὶ τὴν Ἄρτεμιν ἀγανακτοῦσαν, ὅτι

[35]   Ἔριδος οἱ ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ γὰρ κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς τοῦ Πηλέως

[9]   Ζηνόθεμις ἔλυσε τὴν ἀπορίαν· Εἰ γάρ με, φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον

[32]   τὰ τοιαῦτα ἡγεῖτο εἶναι. Χρυσίππου γὰρ μέμνησθε ὑμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις

[19]   ὁ κακοδαίμων ὁ Σατυρίων— τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε.

[32]   οὐδὲν ἂν πάθοι δεινόν· ~ἀδιάφορα γὰρ ὁ Χρύσιππος τὰ τοιαῦτα ἡγεῖτο

[47]   καίπερ ἐν κακοῖς ὄντα— δύο γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα, Μέμνησο

[15]   ὄντα ὡραῖον ἰδὼν ὑπομειδιῶντα— χρὴ γάρ, οἶμαι, καὶ ὅσα πάρεργα τῆς

[31]   εἶπεν ὁ Ἕρμων ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει γάρ, οἶμαι, ὗν τινα ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ

[11]   τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως ἐμφορεῖται τῶν ὄψων καὶ

[46]   εἰκός, μακρῷ χαλεπώτερον ἐγεγένητο· καὶ γὰρ οὐ ῥᾳδίως εὐπόρησαν φωτὸς ἄλλου,

[33]   τὸν πατέρα. ~Καὶ ἅμα, ἔτυχε γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν ἐν

[20]   κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε· ἐς ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι αὐτὸν ἐπὶ ῥητῷ πληγῶν

[30]   πάλαι τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο

[1]   Φίλων, ἠπίστατο Χαρῖνος ταῦτα; οὐ γὰρ συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου

[21]   τοῖς μετὰ ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις εἰς τὸ μέσον οἰκέτης

[12]   φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν ἀγαθὸν ἀτεχνῶς

[15]   ἐμοὶ ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου· μετέστησε γὰρ τὸν παῖδα μικρὸν ὕστερον ἀφανῶς

[41]   ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γὰρ ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος

[3]   τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ γάρ, φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος,

[40]   καὶ παρὰ τίνι; Καὶ σὺ γὰρ φθέγγῃ, κάθαρμα; εἶπεν ὁ Ἴων,

[10]   ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ, ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ τῶν πολλῶν

[48]   τὰ δοκηθέντ´ οὐκ ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταῦτα.

[6]   Ἐπικούρειος Ἕρμων παρῆν, καὶ εἰσελθόντα γε αὐτὸν εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ

[4]   ἐν τῷ μέρει· καί, εἴ γε δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι,

[35]   καὶ κατεγίνωσκον αὐτῶν, οἶμαι, οὕς γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ

[37]   ἀντεχόμενος. ~καὶ ὁ Ἕρμων, Εὖ γε, ἔφη, ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν οὗτινος

[45]   Ὅμηρον αἷμ´ ἐμέων" πλὴν ταραχῆς γε καὶ δακρύων μεστὰ ἦν πάντα.

[48]   ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό γε μεμάθηκα ἤδη, ὡς οὐκ ἀσφαλὲς

[41]   ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ ταῦτα, εἴ γε μέμνημαι, τὰ ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη

[5]   Παγκάλῳ νὴ Δία μειρακίῳ, ἁπαλῷ γε μὴν ἔτι καὶ οὐ πάνυ

[9]   καὶ μηδέν τι ἕτερον ἱερεῖ γε ὄντι ὑπεξίστασθαι καλῶς εἶχεν, εἰ

[22]   ἅπας μαρτύριον ἂν γένοιτο, ὅς γε ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων παρὰ πολὺ

[1]   μάλα· οὐ μὴν ἐξ ἀρχῆς γε οὐδ´ αὐτὸς ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ

[4]   ταῦτα, ὦ Λυκῖνε. ἀλλ´ οὔτι γε πρὸς ἐμὲ οὕτως ποιεῖν ἐχρῆν,

[2]   σὲ δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἂν〉

[21]   πάνυ ~χρήσιμος τοῖς μετὰ ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν γάρ τις εἰς τὸ

[37]   ἐπὶ τὸν αὑτοῦ τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν

[35]   οὗ τοσοῦτον πόλεμον ἐπ´ Ἰλίῳ γεγενῆσθαι. καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει

[1]   Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε, διατριβήν φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς ἐν Ἀρισταινέτου παρὰ

[29]   καὶ ἐπειρᾶτο εὖ διατίθεσθαι τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ τὸν οἰκέτην

[20]   ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι τοὺς γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων τὸ θύριον

[33]   δὲ καὶ ὁ Ἴων τῆς γειτονήσεως, οὐκ ἀνάξιος ὤν. ὁ μὲν

[22]   σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα ἐν γειτόνων οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ σοὶ

[20]   τὸν αὐλητήν. καί τι καὶ γελοῖον διηγήσατο· ἔφη μὲν γὰρ εἰσελθεῖν

[46]   σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν

[18]   εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἢ πρᾶξαι γελοῖον, ὡς ἔτι μᾶλλον οἱ συμπόται

[18]   κατακλῶν ἑαυτὸν καὶ διαστρέφων, ὡς γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν

[28]   γῆν ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας ἐφ´ ἑκάστῳ καὶ μάλιστα ὅσοι

[40]   γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν. ~Γέλως ἐπὶ τούτοις ἐγένετο ὡς οὐκ

[19]   Ἀλκιδάμας ὑπὸ συγκεκροτημένου ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς ἐξεχύθη ἐπ´ αὐτοῖς.

[47]   ἐκ τῶν δακρύων αὖθις εἰς γέλωτα ἐπὶ τῷ Ἀλκιδάμαντι καὶ Διονυσοδώρῳ

[34]   ὄντας ἐν τοῖς λόγοις ἑώρων γέλωτα ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα

[42]   τέλος ἐνικήθη καὶ ἀφῆκε πολὺν γέλωτα παρασχὼν τοῖς συμπόταις, καὶ μάλιστα

[18]   εἶναι μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε τὸν γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἢ πρᾶξαι

[19]   ὁ Σατυρίων— τοῦτο γὰρ ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ

[20]   Διόνικος οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ διηγήσει πλησίον τοῦ

[19]   πρᾶγμα ὑπερήδιστον ἦν, φιλόσοφος ἀνὴρ γελωτοποιῷ ἀνταιρόμενος καὶ παίων καὶ παιόμενος

[42]   ξυνὸν ἐπ´ ἀμφοτέροις πολλάκις ᾀσόμεθα. ~Γέλωτος οὖν ἐπὶ τούτοις, ὡς τὸ

[32]   ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν ἔξαρνος γένοιο μὴ οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι

[27]   καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν

[16]   οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς αὐτῇ γένοιτο οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν,

[22]   μοι βίος ἅπας μαρτύριον ἂν γένοιτο, ὅς γε ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων

[3]   πράγματα ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ γενόμενα, δέον λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ

[15]   αἰσχύνης αἴτιον ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας,

[42]   ἐπὶ τούτοις, ὡς τὸ εἰκός, γενομένου ἀρέσθαι ἤδη τὰ παρακείμενα ἔδει,

[9]   γὰρ ἦν τοῖν ἀνάκοιν καὶ γένους τοῦ πρώτου ἐν τῇ πόλει.

[33]   κόρρης, καὶ ἀπέκτεινεν ἂν τὸν γέροντα, εἰ μὴ Ἀρισταίνετος ἐπέσχε τὴν

[11]   τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως

[9]   πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν Στωϊκὸν ἅτε γέροντα ἢ Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς

[2]   ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε γέροντες ἐπαρῴνησάν τι παρὰ τὸ δεῖπνον

[28]   τοῦ λόγου, χανεῖν μοι τὴν γῆν ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας

[13]   τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ σοι ἥδιον.

[34]   οἶνον ἔτι ἀναφέρειν εἶχον τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος

[15]   μάλιστα εἴ τι πρὸς τὸ γλαφυρώτερον ἐπράχθη— μάλα ἤδη παρεφύλαττον ὅ

[16]   μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην, τὸ σῶμα δὲ οὕτω καρτερός·

[7]   αὐτὸν εἰς τὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης ἀποβλέποντες. καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο

[32]   οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ γόητος, μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα,

[4]   ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀπνευστί. εἰ γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ ἐάσεις

[37]   Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι τῆς ἀηδίας οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες. καὶ μετῆλθέν τε ὁ

[7]   κόσμιον ἐπιφαίνων τῷ προσώπῳ· Κανόνα γοῦν οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσιν αὐτὸν εἰς

[39]   Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν· μόνοι γοῦν οἱ τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς

[34]   ῥυθμίζοι πρὸς τὸ βέλτιον· ἐκείνους γοῦν περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς λόγοις

[14]   καὶ τὸν ἄργυρον ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον, τί βούλονται αὐτῷ

[34]   ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας· τοσούτων γοῦν φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ τύχην

[21]   Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη τὸν

[45]   ~ἐτρώθη δὲ καὶ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς διαλύειν αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι,

[17]   οἰκετῶν, ὁ δὲ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς ἐρραψῴδει ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν

[6]   δεῖπνον καὶ ξὺν αὐτοῖς ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος καὶ ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος.

[40]   ἀντελοιδορεῖτο τὰ εἰκότα. ἀλλ´ ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε, ἔφη·

[9]   ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος καὶ ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ Λυκῖνε,

[14]   τῷ Φόλῳ Ἡρακλῆς ὑπὸ τῶν γραφέων δείκνυται. ~Ἤδη δὲ καὶ ἐς

[13]   ἐπ´ ἀγκῶνος οἷον τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος,

[25]   συὸς μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις ἀνῆκε Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά.

[5]   τῷ Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος ἀγόμενος γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ

[32]   δημίῳ, σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευες, ὦ Κλεόδημε,

[35]   τῷ μέσῳ οὐκ αἰδούμενος τὰς γυναῖκας. καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς ἂν

[16]   τῇ φωνῇ ἀποβλέψας ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι, ἔφη, ὦ Κλεανθί,

[39]   δοκοῦντα κοινὰς εἶναι ἐχρῆν τὰς γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν. ~Γέλως

[13]   Διονυσόδωρον. ὁ δέ, Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου

[39]   ἀρετήν· εἰ δὲ δεῖ καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα

[45]   ἦν πάντα. καὶ αἱ μὲν γυναῖκες ἐκώκυον τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ

[8]   ἐν δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων αἱ γυναῖκες ὅλον τὸν κλιντῆρα ἐκεῖνον ἐπέλαβον,

[32]   οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ δ´ ὃς ὁ Κλεόδημος,

[44]   τραύματι. βοὴ οὖν παρὰ τῶν γυναικῶν ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν ἐς τὸ

[8]   πάνυ ἀκριβῶς ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ τῶν γυναικῶν περιεχομένη· ἐς δὲ τὸ ἀντίθυρον

[9]   ἀξίας εἶχε. ~καταντικρὺ δὲ τῶν γυναικῶν πρῶτος ὁ Εὔκριτος, εἶτα Ἀρισταίνετος.

Chapitre
[41]	Ἢ οἵη ποτ´ ἄρ´ ἥ	γ´	Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς
[25]	καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν μὲν ἥδε	γαῖα,	Πελοπίας χθονὸς ἐν ἀντιπόρθμοις, πεδί´
[26]	ἀλλ´ οὐ χρὴ ταράττειν ἐν	γάμοις	οὐδὲ διαβάλλειν ἄλλους, καὶ μάλιστα
[35]	αὐτὴν ἐς τοῦ Πηλέως τὸν	γάμον	ῥῖψαι τὸ μῆλον εἰς τὸ
[39]	εἰ δὲ δεῖ καὶ γυναικείου	γάμου,	κατὰ τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα κοινὰς
[16]	γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις ἡ	γαμουμένη	παῖς καλοῖτο, σιωπὴν παραγγείλας μεγάλῃ
[47]	ἀπάξειν ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος τοὺς	γάμους	ἑορτάσας· καὶ τῶν ἄλλων δὲ
[39]	οὖν ἄριστον ἦν μὴ δεῖσθαι	γάμων,	ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει
[39]	μὴ κατὰ ταὐτὰ φιλοσοφοῦσιν, περὶ	γάμων	ἐρῶ τὰ εἰκότα. τὸ μὲν
[5]	καὶ οὐ πάνυ καθ´ ὥραν	γάμων.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν ἄλλον
[28]	τῇ τοῦ προσώπου ἐντάσει. ὁ	γὰρ	Ἀρισταίνετος ἐδόκει μοι οὐκ ἀμελείᾳ
[2]	ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν Διόνικον	γὰρ	αὐτὸν εἰπεῖν ὡς αὐτὸς μὲν
[11]	καὶ πέμματα καὶ καρυκείας· ἅπαντα	γὰρ	ἄφθονα. ἐν τούτῳ δὲ ὁ
[17]	ἦν τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν	γὰρ	Διονυσόδωρος ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις
[23]	παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω	γὰρ	δύνασαι διακρίνειν τὸ βέλτιον οὐδὲ
[26]	ἐφ´ οὕτως αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ	γὰρ	εἰ Δίφιλος ἄξιος δύο ἤδη
[37]	τὸ ἐμφανέστερον, Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ	γάρ,	εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν
[20]	καὶ γελοῖον διηγήσατο· ἔφη μὲν	γὰρ	εἰσελθεῖν παρ´ αὐτὸν οὐκ εἰδὼς
[33]	ἐπεπόνθει. ὁ Κλεόδημος δέ— οὐ	γὰρ	εἶχε κύλικα— ἐπιστραφεὶς προσέπτυσέν τε
[46]	τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος	γὰρ	ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος
[36]	τῆς Ἰλιάδος κακὰ ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ	γὰρ	ἐπαύσαντο οἱ ἀμφὶ τὸν Ζηνόθεμιν
[4]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι	γάρ,	ἐπείπερ οὕτως προθυμῇ, ἀλλ´ ὅπως
[34]	οἱ δ´ ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ	γὰρ	ἐς τὸν οἶνον ἔτι ἀναφέρειν
[43]	πάνυ πρόσεχε τὸν νοῦν, ὁμοῦ	γάρ	ἐσμεν ἤδη τῷ κεφαλαίῳ τῶν
[26]	υἱὸν αὐτῷ παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς	γάρ	ἐστι τῷ μειρακίῳ καὶ πρὸς
[21]	οὐδ´ ἐγγὺς ἦν τούτου· ἐνεγέγραπτο	γάρ·	~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως μὲν
[40]	ἔφη, βαρβαρικὰ ἡμῖν ᾄδων· ποῦ	γὰρ	εὑρίσκοιμεν τὸν ζῆλον ἐπὶ τούτου
[38]	Διφίλῳ δὲ τὰ ἀμφοῖν, ὁ	γὰρ	Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ μέμνησό μοι
[22]	πλέον οὕτως ἀχαρίστῳ φανέντι· ἐμοὶ	γὰρ	ἡ εὐδαιμονία οὐκ ἐν ὑὸς
[16]	~Ὁ Κυνικὸς δὲ Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει	γὰρ	ἤδη, πυθόμενος ἥτις ἡ γαμουμένη
[47]	μέντοι Ἀλκιδάμας αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ	γὰρ	ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ
[9]	ἢ Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς	γὰρ	ἦν τοῖν ἀνάκοιν καὶ γένους
[25]	κατὰ τὸν Οἰνέα ἐννόησον· ὄψει	γὰρ	καὶ τὴν Ἄρτεμιν ἀγανακτοῦσαν, ὅτι
[35]	Ἔριδος οἱ ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ	γὰρ	κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς τοῦ Πηλέως
[9]	Ζηνόθεμις ἔλυσε τὴν ἀπορίαν· Εἰ	γάρ	με, φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον
[32]	τὰ τοιαῦτα ἡγεῖτο εἶναι. Χρυσίππου	γὰρ	μέμνησθε ὑμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις
[19]	ὁ κακοδαίμων ὁ Σατυρίων— τοῦτο	γὰρ	ὁ γελωτοποιὸς ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε.
[32]	οὐδὲν ἂν πάθοι δεινόν· ~ἀδιάφορα	γὰρ	ὁ Χρύσιππος τὰ τοιαῦτα ἡγεῖτο
[47]	καίπερ ἐν κακοῖς ὄντα— δύο	γὰρ	ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα, Μέμνησο
[15]	ὄντα ὡραῖον ἰδὼν ὑπομειδιῶντα— χρὴ	γάρ,	οἶμαι, καὶ ὅσα πάρεργα τῆς
[31]	εἶπεν ὁ Ἕρμων ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει	γάρ,	οἶμαι, ὗν τινα ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ
[11]	τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον	γάρ—	ὅπως ἐμφορεῖται τῶν ὄψων καὶ
[46]	εἰκός, μακρῷ χαλεπώτερον ἐγεγένητο· καὶ	γὰρ	οὐ ῥᾳδίως εὐπόρησαν φωτὸς ἄλλου,
[33]	τὸν πατέρα. ~Καὶ ἅμα, ἔτυχε	γὰρ	πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν ἐν
[20]	κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε· ἐς ἀγῶνα	γὰρ	προκαλέσασθαι αὐτὸν ἐπὶ ῥητῷ πληγῶν
[30]	πάλαι τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος— ἐβούλετο	γὰρ	συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο
[1]	Φίλων, ἠπίστατο Χαρῖνος ταῦτα; οὐ	γὰρ	συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ) Διονίκου
[21]	τοῖς μετὰ ταῦτα γεγενημένος. παρελθὼν	γάρ	τις εἰς τὸ μέσον οἰκέτης
[12]	φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν	γὰρ	τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν ἀγαθὸν ἀτεχνῶς
[15]	ἐμοὶ ἔδοξε, τοῦ Ἀρισταινέτου· μετέστησε	γὰρ	τὸν παῖδα μικρὸν ὕστερον ἀφανῶς
[41]	ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ	γὰρ	ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος
[3]	τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι. Μισῶ	γάρ,	φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος,
[40]	καὶ παρὰ τίνι; Καὶ σὺ	γὰρ	φθέγγῃ, κάθαρμα; εἶπεν ὁ Ἴων,
[10]	ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι	γάρ,	ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ τῶν πολλῶν
[48]	τὰ δοκηθέντ´ οὐκ ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταῦτα.
[6]	Ἐπικούρειος Ἕρμων παρῆν, καὶ εἰσελθόντα	γε	αὐτὸν εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ
[4]	ἐν τῷ μέρει· καί, εἴ	γε	δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι,
[35]	καὶ κατεγίνωσκον αὐτῶν, οἶμαι, οὕς	γε	ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας εἶναι ἀπὸ
[37]	ἀντεχόμενος. ~καὶ ὁ Ἕρμων, Εὖ	γε,	ἔφη, ὦ Κλεόδημε, εἰπάτωσαν οὗτινος
[45]	Ὅμηρον αἷμ´ ἐμέων" πλὴν ταραχῆς	γε	καὶ δακρύων μεστὰ ἦν πάντα.
[48]	ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό	γε	μεμάθηκα ἤδη, ὡς οὐκ ἀσφαλὲς
[41]	ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ ταῦτα, εἴ	γε	μέμνημαι, τὰ ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη
[5]	Παγκάλῳ νὴ Δία μειρακίῳ, ἁπαλῷ	γε	μὴν ἔτι καὶ οὐ πάνυ
[9]	καὶ μηδέν τι ἕτερον ἱερεῖ	γε	ὄντι ὑπεξίστασθαι καλῶς εἶχεν, εἰ
[22]	ἅπας μαρτύριον ἂν γένοιτο, ὅς	γε	ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων παρὰ πολὺ
[1]	μάλα· οὐ μὴν ἐξ ἀρχῆς	γε	οὐδ´ αὐτὸς ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ
[4]	ταῦτα, ὦ Λυκῖνε. ἀλλ´ οὔτι	γε	πρὸς ἐμὲ οὕτως ποιεῖν ἐχρῆν,
[2]	σὲ δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ	γεγενημένα	καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἂν〉
[21]	πάνυ ~χρήσιμος τοῖς μετὰ ταῦτα	γεγενημένος.	παρελθὼν γάρ τις εἰς τὸ
[37]	ἐπὶ τὸν αὑτοῦ τόπον εἰρήνην	γεγενῆσθαι	ἐλπίσας, ~καὶ ἅμα εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν
[35]	οὗ τοσοῦτον πόλεμον ἐπ´ Ἰλίῳ	γεγενῆσθαι.	καὶ ὁ Ἑτοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει
[1]	Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε, διατριβήν φασι	γεγενῆσθαι	ὑμῖν χθὲς ἐν Ἀρισταινέτου παρὰ
[29]	καὶ ἐπειρᾶτο εὖ διατίθεσθαι τὸ	γεγονὸς	ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ τὸν οἰκέτην
[20]	ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι τοὺς	γειτνιῶντας,	ὑφ´ ὧν ἀνασπασάντων τὸ θύριον
[33]	δὲ καὶ ὁ Ἴων τῆς	γειτονήσεως,	οὐκ ἀνάξιος ὤν. ὁ μὲν
[22]	σοι ἄμοιρος, καὶ ταῦτα ἐν	γειτόνων	οἰκῶν. ἀνιῶμαι οὖν ἐπὶ σοὶ
[20]	τὸν αὐλητήν. καί τι καὶ	γελοῖον	διηγήσατο· ἔφη μὲν γὰρ εἰσελθεῖν
[46]	σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι	γελοῖον	ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος γὰρ ἐξέπεσεν
[18]	εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἢ πρᾶξαι	γελοῖον,	ὡς ἔτι μᾶλλον οἱ συμπόται
[18]	κατακλῶν ἑαυτὸν καὶ διαστρέφων, ὡς	γελοιότερος	φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν
[28]	γῆν ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας	γελῶντας	ἐφ´ ἑκάστῳ καὶ μάλιστα ὅσοι
[40]	γυναῖκας, ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν.	~Γέλως	ἐπὶ τούτοις ἐγένετο ὡς οὐκ
[19]	Ἀλκιδάμας ὑπὸ συγκεκροτημένου ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς.	γέλως	οὖν πολὺς ἐξεχύθη ἐπ´ αὐτοῖς.
[47]	ἐκ τῶν δακρύων αὖθις εἰς	γέλωτα	ἐπὶ τῷ Ἀλκιδάμαντι καὶ Διονυσοδώρῳ
[34]	ὄντας ἐν τοῖς λόγοις ἑώρων	γέλωτα	ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα
[42]	τέλος ἐνικήθη καὶ ἀφῆκε πολὺν	γέλωτα	παρασχὼν τοῖς συμπόταις, καὶ μάλιστα
[18]	εἶναι μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε τὸν	γελωτοποιὸν	εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἢ πρᾶξαι
[19]	ὁ Σατυρίων— τοῦτο γὰρ ὁ	γελωτοποιὸς	ἐκαλεῖτο— συστὰς ἐπαγκρατίαζε. καὶ τὸ
[20]	Διόνικος οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ	γελωτοποιοῦ	ἐπὶ τῇ διηγήσει πλησίον τοῦ
[19]	πρᾶγμα ὑπερήδιστον ἦν, φιλόσοφος ἀνὴρ	γελωτοποιῷ	ἀνταιρόμενος καὶ παίων καὶ παιόμενος
[42]	ξυνὸν ἐπ´ ἀμφοτέροις πολλάκις ᾀσόμεθα.	~Γέλωτος	οὖν ἐπὶ τούτοις, ὡς τὸ
[32]	ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ ἂν ἔξαρνος	γένοιο	μὴ οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι
[27]	καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου ἀπολογία	γένοιτο,	μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν
[16]	οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς αὐτῇ	γένοιτο	οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν,
[22]	μοι βίος ἅπας μαρτύριον ἂν	γένοιτο,	ὅς γε ὁσημέραι πολλῶν ἐνοχλούντων
[3]	πράγματα ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ	γενόμενα,	δέον λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ
[15]	αἰσχύνης αἴτιον ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ	γενόμενον,	εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας,
[42]	ἐπὶ τούτοις, ὡς τὸ εἰκός,	γενομένου	ἀρέσθαι ἤδη τὰ παρακείμενα ἔδει,
[9]	γὰρ ἦν τοῖν ἀνάκοιν καὶ	γένους	τοῦ πρώτου ἐν τῇ πόλει.
[33]	κόρρης, καὶ ἀπέκτεινεν ἂν τὸν	γέροντα,	εἰ μὴ Ἀρισταίνετος ἐπέσχε τὴν
[11]	τὸν Ἴωνα, Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν	γέροντα—	Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως
[9]	πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν Στωϊκὸν ἅτε	γέροντα	ἢ Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον, ἱερεὺς
[2]	ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε	γέροντες	ἐπαρῴνησάν τι παρὰ τὸ δεῖπνον
[28]	τοῦ λόγου, χανεῖν μοι τὴν	γῆν	ηὐχόμην ὁρῶν τοὺς παρόντας γελῶντας
[13]	τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη,	γιγνέσθω,	ὁ Ἀρισταίνετος, εἴ σοι ἥδιον.
[34]	οἶνον ἔτι ἀναφέρειν εἶχον τὰ	γινόμενα	λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος
[15]	μάλιστα εἴ τι πρὸς τὸ	γλαφυρώτερον	ἐπράχθη— μάλα ἤδη παρεφύλαττον ὅ
[16]	μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ τὴν	γνώμην,	τὸ σῶμα δὲ οὕτω καρτερός·
[7]	αὐτὸν εἰς τὴν ὀρθότητα τῆς	γνώμης	ἀποβλέποντες. καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο
[32]	οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ	γόητος,	μετρεῖτε τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα,
[4]	ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀπνευστί. εἰ	γοῦν	ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ ἐάσεις
[37]	Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι τῆς ἀηδίας οὕτω	γοῦν	ἐλπίσαντες. καὶ μετῆλθέν τε ὁ
[7]	κόσμιον ἐπιφαίνων τῷ προσώπῳ· Κανόνα	γοῦν	οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσιν αὐτὸν εἰς
[39]	Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν· μόνοι	γοῦν	οἱ τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς
[34]	ῥυθμίζοι πρὸς τὸ βέλτιον· ἐκείνους	γοῦν	περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς λόγοις
[14]	καὶ τὸν ἄργυρον ἀποσκώπτων· ἠρώτα	γοῦν	τὸν Ἀρισταίνετον, τί βούλονται αὐτῷ
[34]	ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς ἀφορῶντας· τοσούτων	γοῦν	φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ τύχην
[21]	Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ	γραμματίδιον	ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη τὸν
[45]	~ἐτρώθη δὲ καὶ Ἱστιαῖος ὁ	γραμματικὸς	διαλύειν αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι,
[17]	οἰκετῶν, ὁ δὲ Ἱστιαῖος ὁ	γραμματικὸς	ἐρραψῴδει ὕστερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν
[6]	δεῖπνον καὶ ξὺν αὐτοῖς ὁ	γραμματικὸς	Ἱστιαῖος καὶ ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος.
[40]	ἀντελοιδορεῖτο τὰ εἰκότα. ἀλλ´ ὁ	γραμματικὸς	Ἱστιαῖος ὁ βέλτιστος, ~Παύσασθε, ἔφη·
[9]	ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος καὶ ὁ	γραμματικὸς	Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ Λυκῖνε,
[14]	τῷ Φόλῳ Ἡρακλῆς ὑπὸ τῶν	γραφέων	δείκνυται. ~Ἤδη δὲ καὶ ἐς
[13]	ἐπ´ ἀγκῶνος οἷον τὸν Ἡρακλέα	γράφουσιν.	Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ Ἀρισταίνετος,
[25]	συὸς μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως	γύαις	ἀνῆκε Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά.
[5]	τῷ Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος ἀγόμενος	γυναῖκα	εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ
[32]	δημίῳ, σὺ δὲ τὴν Σωστράτου	γυναῖκα	τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευες, ὦ Κλεόδημε,
[35]	τῷ μέσῳ οὐκ αἰδούμενος τὰς	γυναῖκας.	καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς ἂν
[16]	τῇ φωνῇ ἀποβλέψας ἐς τὰς	γυναῖκας,	Προπίνω σοι, ἔφη, ὦ Κλεανθί,
[39]	δοκοῦντα κοινὰς εἶναι ἐχρῆν τὰς	γυναῖκας,	ὡς ἔξω ζήλου εἴημεν. ~Γέλως
[13]	Διονυσόδωρον. ὁ δέ, Ἄπαγε, φησί,	γυναικεῖον	λέγεις καὶ μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου
[39]	ἀρετήν· εἰ δὲ δεῖ καὶ	γυναικείου	γάμου, κατὰ τὰ Πλάτωνι δοκοῦντα
[45]	ἦν πάντα. καὶ αἱ μὲν	γυναῖκες	ἐκώκυον τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ
[8]	ἐν δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων αἱ	γυναῖκες	ὅλον τὸν κλιντῆρα ἐκεῖνον ἐπέλαβον,
[32]	οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ	γυναικός,	ἦ δ´ ὃς ὁ Κλεόδημος,
[44]	τραύματι. βοὴ οὖν παρὰ τῶν	γυναικῶν	ἐγένετο καὶ κατεπήδησαν ἐς τὸ
[8]	πάνυ ἀκριβῶς ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ τῶν	γυναικῶν	περιεχομένη· ἐς δὲ τὸ ἀντίθυρον
[9]	ἀξίας εἶχε. ~καταντικρὺ δὲ τῶν	γυναικῶν	πρῶτος ὁ Εὔκριτος, εἶτα Ἀρισταίνετος.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005