Pages
[394]	αὐτὸς λόγος; ἔσται γάρ ποτε	ἐκ	βασιλέως βασιλεύς, καὶ ἐξ ἀγαθοῦ
[393]	γὰρ τὸν αὐτὸν λόγον κἂν	ἐκ	βασιλέως γίγνηταί τι (ἔκγονον, βασιλεὺς
[399]	ὄνομα πέπονθεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ.	Ἐκ	γὰρ ῥήματος ὄνομα γέγονεν, ἑνὸς
[402]	(τὸ ἠθούμενον πηγῆς ἀπείκασμά ἐστιν·	ἐκ	δὲ τούτων ἀμφοτέρων τῶν ὀνομάτων
[427]	καὶ ὄνομα ποιῶν ὁ νομοθέτης,	ἐκ	δὲ τούτων τὰ λοιπὰ ἤδη
[394]	καὶ ἐξ ἀγαθοῦ ἀγαθός, καὶ	ἐκ	καλοῦ καλός, καὶ τἆλλα πάντα
[421]	γε ζητεῖν. (Σωκράτης) Ἔοικε τοίνυν	ἐκ	λόγου ὀνόματι συγκεκροτημένῳ, λέγοντος ὅτι
[407]	(Ἑρμογένης) Πάνυ μὲν οὖν. (Σωκράτης)	Ἐκ	μὲν οὖν τῶν θεῶν πρὸς
[438]	φῂς τίθεσθαι; (Κρατύλος) Εἰδότα. (Σωκράτης)	Ἐκ	ποίων οὖν ὀνομάτων ἢ μεμαθηκὼς
[433]	τὸ μὲν ἂν πολὺ ἴσως	ἐκ	προσηκόντων εἴη γραμμάτων καὶ ὁμοίων,
[433]	εἶναι τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν	ἐκ	προτέρων συγκείμενα, τὰ δὲ πρῶτα,
[439]	ἀλήθειαν ἧς ἦν εἰκών, (ἢ	ἐκ	τῆς ἀληθείας αὐτήν τε αὐτὴν
[439]	αὐτῆς εἰ πρεπόντως εἴργασται; (Κρατύλος)	Ἐκ	τῆς ἀληθείας μοι δοκεῖ ἀνάγκη
[403]	τὴν τοῦ πλούτου δόσιν, ὅτι	ἐκ	τῆς γῆς κάτωθεν ἀνίεται ὁ
[410]	πνεύματα καὶ τοὺς καρποὺς τοὺς	ἐκ	τῆς γῆς· ὁρίζουσαι δὲ δικαίως
[409]	ὅτι ποικίλλει ἰὼν τὰ γιγνόμενα	ἐκ	τῆς γῆς· τὸ δὲ ποικίλλειν
[439]	καλλίων καὶ σαφεστέρα ἡ μάθησις;	ἐκ	τῆς εἰκόνος μανθάνειν αὐτήν τε
[422]	Οἷον νυνδὴ τὸ ἀγαθὸν» ἔφαμεν	ἐκ	τοῦ ἀγαστοῦ καὶ ἐκ τοῦ
[406]	ἀλλὰ (συγχωρεῖν ὅτι διὰ τὴν	ἐκ>	τοῦ ἀφροῦ γένεσιν ἀφροδίτη» ἐκλήθη.
[398]	αὐτῶν τὸ ὄνομα, δηλοῦν τὴν	ἐκ	τοῦ ἔρωτος γένεσιν. (Ἑρμογένης) Πῶς
[394]	Πάνυ γε. (Σωκράτης) Καὶ τῷ	ἐκ	τοῦ εὐσεβοῦς ἄρα γενομένῳ ἀσεβεῖ
[422]	ἔφαμεν ἐκ τοῦ ἀγαστοῦ καὶ	ἐκ	τοῦ θοοῦ συγκεῖσθαι, τὸ δὲ
[403]	Ἅιδης, καὶ ἔστιν, ὥς γ᾽	ἐκ	τοῦ λόγου τούτου, ὁ θεὸς
[399]	Ναί. (Σωκράτης) Ὠς μὲν τοίνυν	ἐκ	τοῦ παραχρῆμα λέγειν, οἶμαί τι
[418]	ἁσμένοις τοῖς (ἀνθρώποις καὶ ἱμείρουσιν	ἐκ	τοῦ σκότους τὸ φῶς ἐγίγνετο,
[440]	οὐκ ἂν εἴη γνῶσις, καὶ	ἐκ	τούτου τοῦ λόγου οὔτε τὸ
[389]	ὁ νομοθέτης τὰ ὀνόματα τίθεται·	ἐκ	τῶν ἔμπροσθεν δὲ ἀνάσκεψαι. Ποῖ
[408]	ἐγὼ ἔλεγον, ὦ μακάριε, ἀπαλλαγῶμεν	ἐκ	τῶν θεῶν. (Ἑρμογένης) Τῶν γε
[425]	τὰ ῥήματα συντίθενται· καὶ πάλιν	ἐκ	τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων μέγα
[438]	τὰ πράγματα μαθεῖν ἀλλ᾽ ἢ	ἐκ	τῶν ὀνομάτων; (Κρατύλος) Οἶμαι μὲν
[439]	καὶ μαθητέον καὶ ζητητέον ἢ	ἐκ	τῶν ὀνομάτων. (Κρατύλος) Φαίνεται, ὦ
[412]	τοῦτο καὶ ξενικώτερον· ἀλλὰ δεῖ	ἐκ	τῶν ποιητῶν ἀναμιμνῄσκεσθαι ὅτι πολλαχοῦ
[417]	ἤδη που κἂν σὺ εὕροις	ἐκ	τῶν πρότερον ἐπισκοπῶν· τῆς γὰρ
[398]	αὐτὸν τὸ χρυσοῦν γένος οὐκ	ἐκ	χρυσοῦ πεφυκὸς ἀλλ᾽ ἀγαθόν τε
[432]	Πῶς δή; (Σωκράτης) Ἴσως ὅσα	ἔκ	τινος ἀριθμοῦ ἀναγκαῖον εἶναι ἢ
[422]	ποτέ γε λάβωμεν ὃ οὐκέτι	ἔκ	τινων ἑτέρων σύγκειται ὀνομάτων, δικαίως
[432]	μηκέτι αὐτὴν εἰκόνα εἶναι; ἢ	οὐκ	αἰσθάνῃ ὅσου ἐνδέουσιν αἱ εἰκόνες
[384]	περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος· νῦν δὲ	οὐκ	ἀκήκοα, (ἀλλὰ τὴν δραχμιαίαν. Οὔκουν
[413]	καὶ τὰ ἐπίλοιπα ἐξαπατήσαιμι ὡς	οὐκ	ἀκηκοὼς λέγω. μετὰ γὰρ δικαιοσύνην
[385]	ἀληθής, τὰ μόρια δ᾽ αὐτοῦ	οὐκ	ἀληθῆ; (Ἑρμογένης) Οὔκ, ἀλλὰ καὶ
[430]	πῃ διαλλαχθῶμεν, ὦ Κρατύλε· ἆρ᾽	οὐκ	ἄλλο μὲν ἂν φαίης τὸ
[413]	ἐν τῷ ὄντι, εἴπερ ῥεῖ,	οὐκ	ἄλλο τι ἢ τὴν ἐναντίαν
[434]	(Σωκράτης) Οὐκοῦν ὡσαύτως καὶ ὀνόματα	οὐκ	ἄν ποτε ὅμοια γένοιτο οὐδενί,
[422]	δηλοῦν ἀλλήλοις τὰ πράγματα, ἆρ᾽	οὐκ	ἄν, ὥσπερ νῦν οἱ ἐνεοί,
[440]	ἄλλο καὶ ἀλλοῖον γίγνοιτο, ὥστε	οὐκ	ἂν γνωσθείη ἔτι ὁποῖόν γέ
[423]	γράμμασί τε καὶ συλλαβαῖς, ἆρ᾽	οὐκ	ἂν δηλοῖ ἕκαστον ὃ ἔστιν;
[431]	ζωγράφημα. ~Τοῦτο δὴ λέγω· ἆρ᾽	οὐκ	ἂν εἴη αὐτῷ (εἰπεῖν ὅτι
[440]	εἰς ἄλλο εἶδος γνώσεως καὶ	οὐκ	ἂν εἴη γνῶσις· εἰ δὲ
[440]	εἰ δὲ ἀεὶ μεταπίπτει, ἀεὶ	οὐκ	ἂν εἴη γνῶσις, καὶ ἐκ
[402]	δὶς ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν	οὐκ	ἂν ἐμβαίης. (Ἑρμογένης) Ἔστι ταῦτα.
[396]	τοὺς ἀνωτέρω προγόνους λέγει τούτων,	οὐκ	ἂν ἐπαυόμην διεξιὼν ὡς ὀρθῶς
[432]	ἄν που πάντα γένοιτο, καὶ	οὐκ	ἂν ἔχοι αὐτῶν εἰπεῖν οὐδεὶς>
[428]	τι σὺ κάλλιον τούτων λέγειν,	οὐκ	ἂν θαυμάζοιμι· δοκεῖς γάρ μοι
[433]	καὶ οὐ προσῆκον, δι᾽ ὃ	οὐκ	ἂν καλὸν εἴη οὐδὲ καλῶς
[435]	μή ἐστι τὸ ἔθος (συνθήκη,	οὐκ	ἂν καλῶς ἔτι ἔχοι λέγειν
[403]	(Σωκράτης) Οἴει οὖν τὸν Ἅιδην	οὐκ	ἂν πολλοὺς ἐκφεύγειν, εἰ μὴ
[403]	ἴσως εὐπρεπείας ἕνεκα. ~Τάχα δὲ	οὐκ	ἂν τοῦτο λέγοι, ἀλλ᾽ ἀντὶ
[432]	καὶ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν, καὶ	οὐκ	ἀναγκάζειν, ἐάν τι (ἀπῇ ἢ
[403]	τῷ μεγίστῳ δεσμῷ δεῖ, καὶ	οὐκ	ἀνάγκῃ. (Ἑρμογένης) Φαίνεται. (Σωκράτης) Οὐκοῦν
[421]	τοῦτο μὴ παύσεται ποιῶν, ἆρ᾽	οὐκ	ἀνάγκη τελευτῶντα ἀπειπεῖν τὸν ἀποκρινόμενον;
[406]	ἂν καλούμενος. Περὶ δὲ ἀφροδίτης	οὐκ	ἄξιον Ἡσιόδῳ ἀντιλέγειν, ἀλλὰ (συγχωρεῖν
[403]	τῆς δυνάμεως καὶ φοβεῖσθαι αὐτὸν	οὐκ	ἄξιον ὄν> Ὅτι τε γάρ,
[411]	δὲ ἐπειδήπερ τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα,	οὐκ	ἀποδειλιατέον ἀλλ᾽ ἐπισκεπτέον, ὡς ἔοικε,
[391]	μὲν ἀλήθειαν τὴν Πρωταγόρου ὅλως	οὐκ	ἀποδέχομαι, τὰ δὲ τῇ τοιαύτῃ
[429]	μοι δοκεῖ τοῦτο ἔτι. (Σωκράτης)	Οὐκ	ἄρα δοκοῦσί σοι νόμοι οἱ
[389]	(Ἑρμογένης) Ὁ τὴν τέχνην. ~(Σωκράτης)	Οὐκ	ἄρα παντὸς ἀνδρός, ὦ Ἑρμόγενες,
[433]	οἶμαι διαμάχεσθαι, ὦ Σώκρατες· ἐπεὶ	οὐκ	ἀρέσκει γέ με τὸ φάναι
[433]	γε κεῖσθαι. (Σωκράτης) Πότερον τοῦτο	οὐκ	ἀρέσκει σε, τὸ εἶναι τὸ
[438]	ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς καὶ βαρβαρικαῖς,	οὐκ	ἀρτίως ὡμολογοῦμεν νομεθότας εἶναι καὶ
[393]	οἶσθα ὅτι ὀνόματα λέγομεν ἀλλ᾽	οὐκ	αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν τεττάρων,
[413]	ῥᾴδιόν ἐστιν εἰδέναι. Ὁ δὲ	οὐκ	αὐτὸ τὸ πῦρ φησιν, ἀλλ᾽
[413]	ταῦτα μὲν ἀκηκοέναι του καὶ	οὐκ	αὐτοσχεδιάζειν. (Σωκράτης) Τί δὲ τἆλλα;
[417]	τάχιστον ὂν τοῦ ὄντος ἵστασθαι	οὐκ	ἐᾷ τὰ πράγματα, οὐδὲ τέλος
[423]	γε καὶ τότε μιμούμεθα· ἔπειτα	οὐκ	ἐὰν ἅπερ ἡ μουσικὴ μιμεῖται
[423]	Πρῶτον μέν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐκ	ἐὰν καθάπερ τῇ (μουσικῇ μιμούμεθα
[423]	Πάνυ γε. (Σωκράτης) Ἔοικε τοίνυν	οὐκ	ἐάν τις ταῦτα μιμῆται, οὐδὲ
[419]	Σώκρατες, οὕτω φαίνεται. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽	οὐκ	ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι χρῇ,
[391]	σοφὸς δοκεῖ εἶναι. Ἐπειδὴ δὲ	οὐκ	ἐγκρατὴς εἶ τῶν πατρῴων, λιπαρεῖν
[418]	ὄνομα προειπὼν τὸ (βουλαπτεροῦν. (Σωκράτης)	Οὐκ	ἐγώ, ὦ Ἑρμόγενες, αἴτιος, ἀλλ᾽
[392]	δὲ μανθάνεις; (Ἑρμογένης) Μὰ Δί᾽	οὐκ	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽ ἆρα, ὠγαθέ,
[409]	τρόπον καλεῖται; (Ἑρμογένης) Μὰ Δί᾽	οὐκ	ἔγωγε. (Σωκράτης) Σκέψαι δὴ ὃ
[391]	ὧν ὀλίγον πρότερον ἔλεγον, ὅτι	οὐκ	εἰδείην ἀλλὰ σκεψοίμην μετὰ σοῦ.
[398]	λέγειν αὐτὸν τὸ χρυσοῦν γένος	οὐκ	ἐκ χρυσοῦ πεφυκὸς ἀλλ᾽ ἀγαθόν
[438]	τι καὶ ἀλλοῖον σημαίνοι ἀλλ᾽	οὐκ	ἐκεῖνα. (Κρατύλος) Ἀληθῆ μοι φαίνῃ
[416]	κληθῆναι ἑκάστῳ τῶν ὄντων; ἆρ᾽	οὐκ	ἐκεῖνο τὸ τὰ ὀνόματα θέμενον;
[394]	τὴν δύναμιν αὐτῶν σκοπεῖ, καὶ	οὐκ	ἐκπλήττεται εἴ τι πρόσκειται γράμμα
[394]	σκοπουμένῳ, τὰ αὐτὰ φαίνεται, καὶ	οὐκ	ἐκπλήττεται ὑπὸ τῶν προσόντων. Οὕτω
[423]	μοι. (Σωκράτης) Μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽	οὐκ	ἐμοί πω δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι,
[423]	οὖν ἔχειν δοκεῖ σοι; (Ἑρμογένης)	Οὐκ	ἔμοιγε. ἀλλὰ τίς ἄν, ὦ
[428]	μέγιστον εἶναι; ~(Ἑρμογένης) Μὰ Δί᾽	οὐκ	ἔμοιγε. Ἀλλὰ τὸ τοῦ Ἡσιόδου
[419]	ὅπερ δὴ ἐπαινεῖ. Καὶ οὕτω	οὐκ	ἐναντιοῦται αὐτὸς αὑτῷ ὁ τὰ
[436]	σύμφωνα ἦν αὐτῷ ἅπαντα. Ἢ	οὐκ	ἐνενόεις αὐτὸς λέγων ὡς πάντα
[402]	Σώκρατες· τὸ μέντοι τῆς Τηθύος	οὐκ	ἐννοῶ ὄνομα τί βούλεται. (Σωκράτης)
[397]	Ἡσίοδος εἶναι τοὺς δαίμονας; (Ἑρμογένης)	Οὐκ	ἐννοῶ. (Σωκράτης) Οὐδὲ ὅτι χρυσοῦν
[439]	δὲ καὶ τοῦτο ὁμολογήσασθαι, ὅτι	οὐκ	ἐξ ὀνομάτων ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[422]	ἀπαγορεύων δικαίως παύοιτο ἄν; ἆρ᾽	οὐκ	ἐπειδὰν ἐπ᾽ ἐκείνοις γένηται τοῖς
[424]	ἄρχεται μιμεῖσθαι ὁ μιμούμενος; ἆρα	οὐκ	ἐπείπερ συλλαβαῖς τε καὶ γράμμασιν
[430]	τί τοῦτο ἐκείνου διαφέρει; ἆρ᾽	οὐκ	ἔστι προσελθόντα ἀνδρί τῳ εἰπεῖν
[429]	ὅτι ψευδῆ λέγειν τὸ παράπαν	οὐκ	ἔστιν, ἆρα τοῦτό σοι δύναται
[431]	καὶ πλείω καὶ μείζω· ἢ	οὐκ	ἔστιν; (Κρατύλος) Ἔστιν. (Σωκράτης) Οὐκοῦν
[423]	τῷ χρώματι καὶ τῇ φωνῇ	οὐκ	ἔστιν οὐσία τις ἑκατέρῳ αὐτῶν
[385]	ἀληθής· ὃς δ᾽ ἂν ὡς	οὐκ	ἔστιν, ψευδής; (Ἑρμογένης) Ναί. (Σωκράτης)
[436]	δέ σοι ἔστω τεκμήριον ὅτι	οὐκ	ἔσφαλται τῆς ἀληθείας ὁ τιθέμενος·
[406]	ποιεῖ τῶν πινόντων τοὺς πολλοὺς	οὐκ	ἔχοντας, οἰόνους» δικαιότατ᾽ ἂν καλούμενος.
[388]	ὀνόματι ὀνομάζοντες τί ποιοῦμεν; (Ἑρμογένης)	Οὐκ	ἔχω λέγειν. (Σωκράτης) Ἆρ᾽ οὐ
[392]	Ἀστυάνακτα» ἢ τὸν Σκαμάνδριον» (Ἑρμογένης)	Οὐκ	ἔχω λέγειν. (Σωκράτης) Ὧδε δὴ
[391]	γράμματα καὶ τὰς συλλαβάς. ~(Ἑρμογένης)	Οὐκ	ἔχω, ὦ Σώκρατες, ὅπως χρὴ
[438]	ἄρτι λέγειν; (Κρατύλος) Ἀλλὰ μὴ	οὐκ	ἦν τούτων τὰ ἕτερα ὀνόματα.
[404]	ὥς τι δεινὸν μηνύοντος· ἢ	οὐκ	ᾔσθησαι; (Ἑρμογένης) Πάνυ μὲν οὖν,
[421]	ὥς τινες καὶ ὀνομάζουσιν αὐτό,	οὐκ	ἰόν. (Ἑρμογένης) Ταῦτα μέν μοι
[396]	ἐξαίφνης νῦν οὑτωσὶ (προσπέπτωκεν ἄρτι	οὐκ	οἶδ᾽ ὁπόθεν. (Ἑρμογένης) Καὶ μὲν
[391]	καλοῦσι καὶ οἱ θεοί. Ἢ	οὐκ	οἴει αὐτὸν μέγα τι καὶ
[391]	ἔστι φύσει ὀνόματα· (ἢ σὺ	οὐκ	οἴει; (Ἑρμογένης) Εὖ οἶδα μὲν
[392]	Ἔγωγε. ~(Σωκράτης) Τί οὖν δή;	Οὐκ	οἴει τοῦτο σεμνόν τι εἶναι
[420]	δέ, ὅτι εἰσρεῖ ἔξωθεν καὶ	οὐκ	οἰκεία ἐστὶν ἡ ῥοὴ (αὕτη
[414]	ὦ Σώκρατες. (Σωκράτης) Ὦ μακάριε,	οὐκ	οἶσθ᾽ ὅτι τὰ πρῶτα ὀνόματα
[398]	γένεσιν. (Ἑρμογένης) Πῶς λέγεις; (Σωκράτης)	Οὐκ	οἶσθα ὅτι ἡμίθεοι οἱ ἥρωες;
[391]	ἀλλὰ ποῖα ταῦτα λέγεις; (Σωκράτης)	Οὐκ	οἶσθα ὅτι περὶ τοῦ ποταμοῦ
[421]	ἰὸν γὰρ (σημαίνει, καὶ τὸ	οὐκ	ὂν» αὖ, ὥς τινες καὶ
[430]	ἀνομοίου δόσιν τε καὶ ἐπιφοράν,	οὐκ	ὀρθήν, καὶ ψευδῆ ὅταν ἐπ᾽
[434]	δηλοῖ σκληρότητος; (Κρατύλος) Ἴσως γὰρ	οὐκ	ὀρθῶς ἔγκειται, ὦ Σώκρατες· ὥσπερ
[385]	δ᾽ αὐτοῦ οὐκ ἀληθῆ; (Ἑρμογένης)	Οὔκ,	ἀλλὰ καὶ τὰ μόρια. (Σωκράτης)
[385]	μόριον ἄλλο ἢ ὄνομα; (Ἑρμογένης)	Οὔκ,	ἀλλὰ τοῦτο σμικρότατον. (Σωκράτης) Καὶ
[390]	σὺ καλεῖς ἢ διαλεκτικόν; (Ἑρμογένης)	Οὔκ,	ἀλλὰ τοῦτο. (Σωκράτης) Τέκτονος μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010