Pages
[402]	ταῦτα. (Σωκράτης) Τί οὖν; δοκεῖ	σοι	ἀλλοιότερον Ἡρακλείτου νοεῖν ὁ τιθέμενος
[414]	ἐν τῷ κατόπτρῳ» οὐ δοκεῖ	(σοι)	ἄτοπον εἶναι τὸ ἐμβεβλῆσθαι τὸ
[386]	δὲ σοί ἢ ἔχειν δοκεῖ	σοι	αὐτὰ αὑτῶν τινα βεβαιότητα τῆς
[384]	ἔτι ἂν ἥδιον πυθοίμην, εἴ	σοι	βουλομένῳ (ἐστίν) (Σωκράτης) Ὦ παῖ
[435]	ἢ αὐτὸς σαυτῷ συνέθου καί	σοι	γίγνεται ἡ ὀρθότης τοῦ ὀνόματος
[435]	εἰ γιγνώσκεις ἐμοῦ φθεγγομένου, δήλωμα	σοι	γίγνεται παρ᾽ ἐμοῦ; (Κρατύλος) Ναί.
[436]	τὰ ὀνόματα. Ἄλλο τι οὕτω	σοι	δοκεῖ δηλοῦν; ~(Κρατύλος) Πάνυ σφόδρα,
[383]	ἀνακοινωσώμεθα τὸν λόγον; (Κρατύλος) Εἴ	σοι	δοκεῖ. (Ἑρμογένης) Κρατύλος φησὶν ὅδε,
[400]	καὶ ζῆν καὶ περιιέναι, τί	σοι	δοκεῖ ἔχειν τε καὶ ὀχεῖν
[433]	τὰ δὲ πρῶτα, οὐ καλῶς	σοι	δοκεῖ λέγεσθαι; (Κρατύλος) Ἔμοιγε. (Σωκράτης)
[438]	οἷς ἐτίθετο. Πότερον οὖν ἔτι	σοι	δοκεῖ οὕτως ἢ οὔ; (Κρατύλος)
[388]	Δοκεῖ μοι. (Σωκράτης) Νομοθέτης δέ	σοι	δοκεῖ πᾶς εἶναι ἀνὴρ ἢ
[386]	ἤδη ἐξηνέχθης, ὥστε μὴ πάνυ	σοι	(δοκεῖν εἶναί τινα ἄνθρωπον πονηρόν;
[434]	οὗπερ ἄρτι (Ἑρμογένης) Φέρε, καλῶς	σοι	δοκοῦμεν λέγειν ὅτι τὸ ῥῶ
[392]	γυναῖκες ἐν ταῖς πόλεσιν φρονιμώτεραί	σοι	δοκοῦσιν εἶναι ἢ οἱ ἄνδρες,
[393]	καὶ ἔχει αὐτό. Ἢ οὐδέν	σοι	δοκῶ λέγειν, ἀλλὰ λανθάνω καὶ
[397]	οἱ δαίμονες» σκέψαι ἄν τί	σοι	δόξω εἰπεῖν. (Ἑρμογένης) Λέγε μόνον.
[429]	παράπαν οὐκ ἔστιν, ἆρα τοῦτό	σοι	δύναται ὁ λόγος; συχνοὶ γάρ
[438]	τις ἢ θεός; ἢ οὐδέν	σοι	ἐδοκοῦμεν ἄρτι λέγειν; (Κρατύλος) Ἀλλὰ
[386]	Τί δέ; Πάνυ χρηστοὶ οὔπω	σοι	ἔδοξαν εἶναι (ἄνθρωποι) (Ἑρμογένης) Καὶ
[391]	μοι ὧδε ἂν μᾶλλον πιθέσθαι	σοι,	εἴ μοι δείξειας ἥντινα φῂς
[423]	τόδε; οὐ καὶ οὐσία δοκεῖ	σοι	εἶναι ἑκάστῳ, ὥσπερ καὶ χρῶμα
[404]	καὶ ἐπιθυμιῶν, οὐ φιλοσόφου δοκεῖ	σοι	εἶναι καὶ εὖ ἐντεθυμημένου ὅτι
[388]	Ἆρ᾽ οὐχὶ ὁ νόμος δοκεῖ	σοι	(εἶναι) ὁ παραδιδοὺς αὐτά; (Ἑρμογένης)
[429]	(πότερον λέγειν μὲν οὐ δοκεῖ	σοι	εἶναι ψευδῆ, φάναι δέ; (Κρατύλος)
[429]	προσειπεῖν; οἷον εἴ τις ἀπαντήσας	σοι	ἐπὶ ξενίας, λαβόμενος τῆς χειρὸς
[418]	ἄρτι ἀπὸ τοῦδε ὃ ἔμελλόν	σοι	ἐρεῖν ὅτι ἡ μὲν νέα
[384]	κοινῇ. Ὅτι δὲ οὔ φησί	σοι	Ἑρμογένη ὄνομα εἶναι τῇ ἀληθείᾳ,
[423]	(Σωκράτης) Καλῶς οὖν ἔχειν δοκεῖ	σοι;	(Ἑρμογένης) Οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ τίς
[403]	(Ἑρμογένης) Πῶς δή; (Σωκράτης) Ἐγώ	σοι	ἐρῶ ἅ γέ μοι φαίνεται.
[409]	(Ἑρμογένης) Τίνα δή; (Σωκράτης) Ἐγώ	σοι	ἐρῶ. ἀπόκριναι γάρ μοι· ἔχοις
[418]	(Ἑρμογένης) Πῶς λέγεις; (Σωκράτης) Ἐγώ	σοι	ἐρῶ. Οἶσθα ὅτι οἱ παλαιοὶ
[436]	ἂν ὀνόματα εἴη. Μέγιστον δέ	σοι	ἔστω τεκμήριον ὅτι οὐκ ἔσφαλται
[427]	ἐναντίον Σωκράτους εἰπὲ πότερον ἀρέσκει	σοι	ᾗ λέγει (Σωκράτης) περὶ ὀνομάτων,
[429]	δὴ ὄνομα, ὡς ἔοικε, δοκεῖ	σοι	κεῖσθαι τὸ μὲν χεῖρον, τὸ
[419]	ἀντὶ τοῦ ζῆτα δέλτα, φανεῖταί	σοι	κεῖσθαι τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ
[408]	μοι προστάττεις, ὅμως δέ, εἴπερ	σοι	κεχαρισμένον ἔσται, ἐθέλω. (Ἑρμογένης) Καὶ
[426]	εἶναι καὶ γελοῖα. Τούτων οὖν	σοι	μεταδώσω, ἂν βούλῃ· σὺ δ᾽
[429]	ἔτι. (Σωκράτης) Οὐκ ἄρα δοκοῦσί	σοι	νόμοι οἱ μὲν βελτίους, οἱ
[384]	ἂν ἀκούσαιμι· μᾶλλον δὲ αὐτῷ	σοι	ὅπῃ δοκεῖ (ἔχειν) περὶ ὀνομάτων
[398]	φωνήν, μᾶλλον εἴσῃ· δηλώσει γάρ	σοι	ὅτι παρὰ τὸ τοῦ ἔρωτος
[427]	Τί δέ, ὦ Ἑρμόγενες; δοκεῖ	σοι	ῥᾴδιον εἶναι οὕτω ταχὺ μαθεῖν
[415]	Βουλοίμην ἄν. ~(Σωκράτης) Καὶ ἐγώ	σοι	συμβούλομαι, ὦ Ἑρμόγενες. Ἀλλὰ μὴ
[398]	δοκῶ, ὦ Σώκρατες, τούτου πάνυ	σοι	σύμψηφος εἶναι. ὁ δὲ δὴ
[431]	εἰπόντα ὅτι γυνή; οὐ δοκεῖ	σοι	τοῦτο οἷόν τ᾽ εἶναι καὶ
[385]	καὶ τὰ ὄντα οὕτως ἔχειν	σοι	φαίνεται, ἰδίᾳ αὐτῶν ἡ οὐσία
[420]	Δόξα» καὶ τὰ τοιαῦτα πῇ	σοι	φαίνεται; (Σωκράτης) Δόξα» δὴ ἤτοι
[418]	φαίνεται βλαβερόν. ~(Ἑρμογένης) Ποικίλα γέ	σοι,	ὦ Σώκρατες, ἐκβαίνει τὰ ὀνόματα.
[431]	καὶ γίγνεσθαι ἐνίοτε; (Κρατύλος) Ἐθέλω	σοι,	ὦ Σώκρατες, συγχωρῆσαι καὶ ἔστω
[407]	(Ἑρμογένης) Κινδυνεύει, ἐὰν μή πῄ	σοι,	ὡς ἔοικεν, ἔτι ἄλλῃ δόξῃ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010