Pages |
[391] |
καὶ
οὐ
(παντὸς
ἀνδρὸς
ἐπίστασθαι
|
(καλῶς) |
αὐτὸ
πράγματι
ὁτῳοῦν
θέσθαι·
ἢ |
[401] |
καλεῖν,
~ὡς
ἄλλο
μηδὲν
(εἰδότας·
|
καλῶς |
γὰρ
δὴ
ἔμοιγε
δοκεῖ
νενομίσθαι. |
[431] |
λέγεις,
ὦ
Κρατύλε;
(Κρατύλος)
Οὕτω·
|
καλῶς |
γάρ
μοι
δοκεῖς
λέγειν.
(Σωκράτης) |
[433] |
ὄνομα
μὲν
εἶναι,
μὴ
μέντοι
|
καλῶς |
γε
κεῖσθαι.
(Σωκράτης)
Πότερον
τοῦτο |
[388] |
ἐστὶν
ὑφαντικῶς·
διδασκαλικὸς
δὲ
ὀνόματι,
|
καλῶς |
δ᾽
ἐστὶ
διδασκαλικῶς.
(Ἑρμογένης)
Ναί. |
[388] |
μὲν
ἄρα
κερκίδι
καλῶς
χρήσεται,
|
καλῶς |
δ᾽
ἐστὶν
ὑφαντικῶς·
διδασκαλικὸς
δὲ |
[424] |
ἐν
τοῖς
στοιχείοις·
ταῦτα
πάντα
|
καλῶς |
διαθεασαμένους
ἐπίστασθαι
ἐπιφέρειν
ἕκαστον
κατὰ |
[439] |
μανθάνειν
αὐτήν
τε
αὐτὴν
εἰ
|
καλῶς |
εἴκασται,
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἧς |
[431] |
δὲ
οὔ;
ὥστε
τὰ
μὲν
|
καλῶς |
εἰργασμένα
ἔσται
τῶν
ὀνομάτων,
τὰ |
[433] |
οὐκ
ἂν
καλὸν
εἴη
οὐδὲ
|
καλῶς |
εἰργασμένον
τὸ
ὄνομα.
Οὕτω
φαμὲν |
[433] |
κεῖται·
εἰ
δὲ
μή
τι
|
καλῶς |
ἐτέθη,
τὸ
μὲν
ἂν
πολὺ |
[435] |
τὸ
ἔθος
(συνθήκη,
οὐκ
ἂν
|
καλῶς |
ἔτι
ἔχοι
λέγειν
τὴν
ὁμοιότητα |
[396] |
αὖ
ἐς
τὸ
ἄνω
ὄψις
|
καλῶς |
ἔχει
τοῦτο
τὸ
ὄνομα
καλεῖσθαι, |
[401] |
εἶναι
τὸ
ὠθοῦν,
ὅθεν
δὴ
|
καλῶς |
ἔχειν
αὐτὸ
ὠσίαν»
ὠνομάσθαι.
Καὶ |
[393] |
ἐβούλετο
ὁ
νομοθέτης·
οὕτως
ἠπιστήθη
|
καλῶς |
θέσθαι
τοῖς
γράμμασι
τὰ
ὀνόματα. |
[398] |
συμβαίνει
τὸ
ὄνομα.
Λέγει
οὖν
|
καλῶς |
καὶ
οὗτος
καὶ
ἄλλοι
ποιηταὶ |
[439] |
οὐ
πολλάκις
μέντοι
ὡμολογήσαμεν
τὰ
|
καλῶς |
κείμενα
ἐοικότα
εἶναι
ἐκείνοις
ὧν |
[433] |
γε.
(Σωκράτης)
Τὰ
μὲν
ἄρα
|
καλῶς |
κείμενα
οὕτω
κεῖται·
εἰ
δὲ |
[433] |
τάδε
σκοπῶμεν·
εἰ
μέλλει
φαμὲν
|
καλῶς |
κεῖσθαι
τὸ
ὄνομα,
τὰ
προσήκοντα |
[434] |
καὶ
σκληρότητι
προσέοικεν,
ἢ
οὐ
|
καλῶς; |
(Κρατύλος)
Καλῶς
ἔμοιγε.
(Σωκράτης)
Τὸ |
[397] |
ἀνθρώπων
ἐτέθη.
(Ἑρμογένης)
Δοκεῖς
μοι
|
καλῶς |
λέγειν,
ὦ
Σώκρατες.
(Σωκράτης)
Ἆρ᾽ |
[423] |
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐμοί
πω
δοκεῖ
|
καλῶς |
λέγεσθαι,
ὦ
ἑταῖρε.
(Ἑρμογένης)
Τί |
[428] |
ἔμοιγε.
Ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Ἡσιόδου
|
καλῶς |
μοι
φαίνεται
ἔχειν,
τὸ
εἰ |
[390] |
ἔχοντος
διαλεκτικὸν
ἄνδρα,
εἰ
μέλλει
|
καλῶς |
ὀνόματα
θήσεσθαι.
(Ἑρμογένης)
Ἔστι
ταῦτα. |
[433] |
ἔχῃ,
λέξεταί
γε
τὸ
πρᾶγμα,
|
καλῶς |
ὅταν
πάντα,
κακῶς
δὲ
ὅταν |
[432] |
πάθῃ.
(Σωκράτης)
Μὴ
γὰρ
οὐ
|
καλῶς |
σκοπῶμεν
οὕτω
σκοποῦντες,
ὦ
Κρατύλε. |
[433] |
συγκείμενα,
τὰ
δὲ
πρῶτα,
οὐ
|
καλῶς |
σοι
δοκεῖ
λέγεσθαι;
(Κρατύλος)
Ἔμοιγε. |
[434] |
λόγου
οὗπερ
ἄρτι
(Ἑρμογένης)
Φέρε,
|
καλῶς |
σοι
δοκοῦμεν
λέγειν
ὅτι
τὸ |
[388] |
(Σωκράτης)
Ὑφαντικὸς
μὲν
ἄρα
κερκίδι
|
καλῶς |
χρήσεται,
καλῶς
δ᾽
ἐστὶν
ὑφαντικῶς· |
[388] |
τίνος
οὖν
ἔργῳ
ὁ
ὑφάντης
|
καλῶς |
χρήσεται
ὅταν
τῇ
κερκίδι
χρῆται; |
[388] |
τίνος
δὲ
ἔργῳ
ὁ
τρυπητὴς
|
καλῶς |
χρήσεται
ὅταν
τῷ
τρυπάνῳ
χρῆται; |