Pages |
[430] |
διανέμειν,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς
ὀνόμασιν
|
οὔ, |
ἀλλ᾽
ἀναγκαῖον
ᾖ
ἀεὶ
ὀρθῶς. |
[429] |
προσείποι
ἂν
οὕτω
σὲ
μὲν
|
οὔ, |
Ἑρμογένη
δὲ
τόνδε;
ἢ
οὐδένα; |
[424] |
τοὺς
ῥυθμοὺς
σκεψόμενοι,
πρότερον
δ᾽
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Ναί.
(Σωκράτης)
Ἆρ᾽
οὖν |
[391] |
αὐτὸ
πράγματι
ὁτῳοῦν
θέσθαι·
ἢ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Πάνυ
γε.
(Σωκράτης)
Οὐκοῦν |
[394] |
ταὐτὸν
φθεγγόμενα.
Φαίνεται
οὕτως
ἢ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Πάνυ
μὲν
οὖν.
(Σωκράτης) |
[405] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ψυχήν·
ἢ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Πάνυ
μὲν
οὖν.
(Σωκράτης) |
[424] |
ἀπομιμεῖσθαι
τὴν
οὐσίαν,
εἴτε
καὶ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Πάνυ
μὲν
οὖν.
(Σωκράτης) |
[423] |
δηλοῖ
ἕκαστον
ὃ
ἔστιν;
ἢ
|
οὔ; |
~(Ἑρμογένης)
Πάνυ
μὲν
οὖν.
(Σωκράτης) |
[399] |
τοῦ
ἀνθρώπου.
(Σωκράτης)
Πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Πειρώμεθα
δὴ
καὶ
ταῦτα |
[425] |
οὕτω
διελέσθαι;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
|
οὔ. |
(Ἑρμογένης)
Πολλοῦ
ἄρα
δέω
ἔγωγε. |
[387] |
ποιοῖμεν
καὶ
ὀνομάζοιμεν,
ἄλλως
δὲ
|
οὔ; |
(Ἑρμογένης)
Φαίνεταί
μοι.
(Σωκράτης)
Φέρε |
[385] |
μόρια
ἀληθῆ,
τὰ
δὲ
σμικρὰ
|
οὔ· |
ἢ
πάντα;
(Ἑρμογένης)
Πάντα,
οἶμαι |
[396] |
ποιήσει,
εἰ
ἄρα
ἀπερεῖ
ἢ
|
οὔ, |
ἣ
ἐμοὶ
ἐξαίφνης
νῦν
οὑτωσὶ |
[430] |
πράγμασιν
ὧν
μιμήματά
ἐστιν,
ἢ
|
οὔ; |
(Κρατύλος)
Ἔστιν.
(Σωκράτης)
Πρῶτον
μὲν |
[438] |
ἔτι
σοι
δοκεῖ
οὕτως
ἢ
|
οὔ; |
(Κρατύλος)
Ἔτι.
(Σωκράτης)
Ἦ
καὶ |
[423] |
μουσικὴ
μιμεῖται
καὶ
ἡμεῖς
μιμώμεθα,
|
οὔ |
μοι
δοκοῦμεν
ὀνομάσειν.
Λέγω
δέ |
[440] |
δὲ
ἓν
ἕκαστον
τῶν
ὄντων,
|
οὔ |
μοι
φαίνεται
ταῦτα
ὅμοια
ὄντα, |
[383] |
τῇ
ἀληθείᾳ
ὄνομα
(ἐστὶν
ἢ
|
οὔ) |
ὁ
δὲ
ὁμολογεῖ.
Τί
δὲ |
[424] |
καὶ
τὰ
αὖ
φωνήεντα
μὲν
|
οὔ, |
οὐ
μέντοι
γε
ἄφθογγα;
καὶ |
[440] |
οὕτως
ἔχει,
ἴσως
δὲ
καὶ
|
οὔ. |
Σκοπεῖσθαι
οὖν
χρὴ
ἀνδρείως
τε |
[385] |
καὶ
λόγον;
(Ἑρμογένης)
Πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
(Σωκράτης)
Ὃ
ἂν
ἄρα
ἕκαστος |
[422] |
τῶν
ὄντων.
(Ἑρμογένης)
Πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
(Σωκράτης)
Τοῦτο
μὲν
ἄρα
οὐδὲν |
[406] |
αὐτὴν
καλοῦμεν.
(Ἑρμογένης)
Πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
(Σωκράτης)
Τοῦτο
μὲν
τοίνυν
ἀπὸ |
[388] |
ἡ
κερκίς;
(Ἑρμογένης)
Πῶς
δ᾽
|
οὔ; |
(Σωκράτης)
Ὑφαντικὸς
μὲν
ἄρα
κερκίδι |
[384] |
καὶ
Κρατύλῳ
κοινῇ.
Ὅτι
δὲ
|
οὔ |
φησί
σοι
Ἑρμογένη
ὄνομα
εἶναι |
[407] |
περὶ
Ἑρμοῦ,
ἐπειδή
με
καὶ
|
οὔ |
φησιν
(Κρατύλος)
Ἑρμογένη
εἶναι.
Πειρώμεθα |
[431] |
εἰκὼν
μὲν
γενήσεται,
καλὴ
δὲ
|
οὔ; |
ὥστε
τὰ
μὲν
καλῶς
εἰργασμένα |