Pages |
[425] |
ἀνθρώπων
δόγματα
περὶ
αὐτῶν
εἰκάζομεν,
|
οὕτω |
δὲ
καὶ
νῦν
αὖ
εἰπόντες |
[385] |
δὲ
ἕτερον,
ὃ
αὖ
σύ.
|
οὕτω |
δὲ
καὶ
(ταῖς
πόλεσιν
ὁρῶ |
[424] |
(Σωκράτης)
Ἆρ᾽
οὖν
καὶ
ἡμᾶς
|
οὕτω |
δεῖ
πρῶτον
μὲν
τὰ
φωνήεντα |
[420] |
καὶ
ἐφιέμενος
τῶν
πραγμάτων,
καὶ
|
οὕτω |
δὴ
ἐπισπᾷ
σφόδρα
τὴν
ψυχὴν |
[424] |
ἡ
εἰκὼν
δεῖσθαι
ἑκάστου
φαρμάκου
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
τὰ
στοιχεῖα |
[439] |
φαίνονται
γὰρ
ἔμοιγε
καὶ
αὐτῷ
|
οὕτω |
διανοηθῆναι
τὸ
δ᾽
εἰ
ἔτυχεν, |
[425] |
οἷός
τ᾽
ἂν
εἶναι
ταῦτα
|
οὕτω |
διελέσθαι;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὔ. |
[425] |
τεχνικῶς
ἐπιστησόμεθα
σκοπεῖσθαι
αὐτὰ
πάντα,
|
(οὕτω |
διελομένους,
εἴτε
κατὰ
τρόπον
τά |
[387] |
ταῦτα.
(Σωκράτης)
Οὐκοῦν
καὶ
τἆλλα
|
οὕτω; |
(Ἑρμογένης)
Πάνυ
γε.
(Σωκράτης)
Ἆρ᾽ |
[439] |
καὶ
ἓν
ἕκαστον
τῶν
(ὄντων
|
οὕτω, |
ἢ
μή;
(Κρατύλος)
Ἔμοιγε
δοκεῖ, |
[425] |
καὶ
τὰ
ὕστερα
εἴτε
μή,
|
οὕτω |
θεᾶσθαι·
ἄλλως
δὲ
συνείρειν
μὴ |
[405] |
μεταβαλόντες
ἀντὶ
τοῦ
ὁμο‐
ἀ‐
|
οὕτω |
καὶ
Ἀπόλλωνα»
ἐκαλέσαμεν
(ὃς
ἦν |
[410] |
Ζῆνα,
οἱ
δὲ
Δία
ἐκάλουν,
|
οὕτω |
καὶ
ἐνταῦθα
οἱ
μὲν
ἐνιαυτόν, |
[403] |
τε
καὶ
τοὺς
ἄλλους
πάντας·
|
οὕτω |
καλούς
τινας,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπίσταται |
[433] |
Τὰ
μὲν
ἄρα
καλῶς
κείμενα
|
οὕτω |
κεῖται·
εἰ
δὲ
μή
τι |
[385] |
αὖ
ἄνθρωπος,
δημοσίᾳ
δὲ
ἵππος;
|
οὕτω |
λέγεις;
(Ἑρμογένης)
Ἔμοιγε
δοκεῖ.
(Σωκράτης) |
[418] |
τοίνυν
πρῶτον
μὲν
τὸ
δέον»
|
οὕτω |
λεγόμενον
τοὐναντίον
σημαίνει
πᾶσι
τοῖς |
[404] |
εἶναι
καὶ
εὖ
ἐντεθυμημένου
ὅτι
|
οὕτω |
μὲν
ἂν
κατέχοι
αὐτοὺς
δήσας |
[387] |
ἔμπροσθεν
μέλλει
ὁμολογούμενον
εἶναι;
καὶ
|
οὕτω |
μὲν
ἂν
πλέον
τι
ποιοῖμεν |
[412] |
αὐτὴν
ὀνομάζειν.
Σύνεσις»
δ᾽
αὖ
|
οὕτω |
μὲν
δόξειεν
ἂν
ὥσπερ
συλλογισμὸς |
[423] |
τῇ
(μουσικῇ
μιμούμεθα
τὰ
πράγματα
|
οὕτω |
μιμώμεθα,
καίτοι
φωνῇ
γε
καὶ |
[401] |
θυσίας
ἄν
τις
(ἐννοήσας
ἡγήσαιτο
|
οὕτω |
νοεῖν
ταῦτα
τοὺς
τιθεμένους·
τὸ |
[419] |
τἀγαθόν,
ὅπερ
δὴ
ἐπαινεῖ.
Καὶ
|
οὕτω |
οὐκ
ἐναντιοῦται
αὐτὸς
αὑτῷ
ὁ |
[411] |
δόξης,
ἀλλὰ
αὐτὰ
τὰ
πράγματα
|
οὕτω |
πεφυκέναι,
οὐδὲν
αὐτῶν
μόνιμον
εἶναι |
[386] |
οὖν
αὐτὰ
μὲν
ἂν
εἴη
|
οὕτω |
πεφυκότα,
αἱ
δὲ
πράξεις
αὐτῶν |
[397] |
ὀνομάτων
ἀκούσαιμι.
(Σωκράτης)
Ἀλλὰ
χρὴ
|
οὕτω |
ποιεῖν.
Πόθεν
οὖν
βούλει
ἀρξώμεθα |
[401] |
ὦ
Σώκρατες,
μετρίως
λέγειν,
καὶ
|
οὕτω |
ποιῶμεν.
(Σωκράτης)
Ἄλλο
τι
οὖν |
[403] |
τοῖς
ἐνθάδε
τοσαῦτα
ἀγαθὰ
ἀνίησιν·
|
οὕτω |
πολλὰ
αὐτῷ
τὰ
περιόντα
ἐκεῖ |
[433] |
πράγματα
δόξωμεν
αὖ
(τῇ
ἀληθείᾳ
|
οὕτω |
πως
ἐληλυθέναι
ὀψιαίτερον
τοῦ
δέοντος, |
[429] |
ἂν
ταῦτα
ἢ
προσείποι
ἂν
|
οὕτω |
σὲ
μὲν
οὔ,
Ἑρμογένη
δὲ |
[432] |
Μὴ
γὰρ
οὐ
καλῶς
σκοπῶμεν
|
οὕτω |
σκοποῦντες,
ὦ
Κρατύλε.
(Κρατύλος)
Πῶς |
[436] |
οὐσίαν
τὰ
ὀνόματα.
Ἄλλο
τι
|
οὕτω |
σοι
δοκεῖ
δηλοῦν;
~(Κρατύλος)
Πάνυ |
[436] |
τιθέμενος·
οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε
|
οὕτω |
σύμφωνα
ἦν
αὐτῷ
ἅπαντα.
Ἢ |
[438] |
τῶν
ὄντων.
(Κρατύλος)
Δδοκεῖ
μοι
|
οὕτω. |
(Σωκράτης)
Ἔστιν
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν, |
[387] |
οὐδὲν
πράξομεν;
(Ἑρμογένης)
Ἔμοιγε
δοκεῖ
|
οὕτω. |
(Σωκράτης)
Οὐκοῦν
καὶ
ἐὰν
κάειν |
[386] |
(Ἑρμογένης)
Δοκεῖ
μοι,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὕτω. |
(Σωκράτης)
Πότερον
οὖν
αὐτὰ
μὲν |
[427] |
Ἑρμόγενες;
δοκεῖ
σοι
ῥᾴδιον
εἶναι
|
οὕτω |
ταχὺ
μαθεῖν
τε
καὶ
διδάξαι |
[433] |
ὦ
Σώκρατες,
μετρίως
λέγειν,
καὶ
|
οὕτω |
τίθεμαι.
(Σωκράτης)
Ἐπειδὴ
τοίνυν
ταῦτα |
[431] |
δὲ
ῥήματα
καὶ
ὀνόματα
ἔστιν
|
οὕτω |
τιθέναι,
ἀνάγκη
καὶ
λόγους·
(λόγοι |
[427] |
τὸ
ὄνομα
ἐνεκέρασεν.
Καὶ
τἆλλα
|
οὕτω |
φαίνεται
προσβιβάζειν
καὶ
κατὰ
γράμματα |
[418] |
(Ἑρμογένης)
Καὶ
μάλα,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὕτω |
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
Ἀλλ᾽
οὐκ
ἐὰν |