Pages
[420]	ἀμαθίαν, ἀπείκασται δὲ τῇ κατὰ	τὰ	(ἄγκη πορείᾳ, ὅτι δύσπορα καὶ
[397]	εὑρεῖν τὰ ὀρθῶς κείμενα περὶ	τὰ	ἀεὶ ὄντα καὶ πεφυκότα. Ἐσπουδάσθαι
[423]	τούτους καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας καὶ	τὰ	ἄλλα ζῷα ἀναγκαζοίμεθ᾽ ἂν ὁμολογεῖν
[412]	ἄλλοις. Ἐπεὶ δ᾽ οὖν ἐπιτροπεύει	τὰ	(ἄλλα πάντα διαϊόν, τοῦτο τὸ
[435]	δηλοῖ καὶ τὰ ὅμοια καὶ	τὰ	ἀνόμοια γράμματα, ἔθους τε καὶ
[396]	τὸ ὄνομα καλεῖσθαι, (οὐρανία, ὁρῶσα	τὰ	ἄνω, ὅθεν δὴ καί φασιν,
[410]	γε, ὦ Ἑρμόγενες, ὅτι αἴρει	τὰ	ἀπὸ τῆς γῆς, ἀὴρ» κέκληται;
[414]	Ἑρμόγενες, ὅτι τεθηλέναι ποιεῖ ὥσπερ	τὰ	ἀρδόμενα; (Ἑρμογένης) Ἔοικέν γε, ὦ
[411]	Σώκρατες; (Σωκράτης) Οὐ κατενόησας ἴσως	τὰ	ἄρτι λεγόμενα ὅτι παντάπασιν ὡς
[409]	Σώκρατες. ἀλλὰ τὸν μῆνα καὶ	τὰ	ἄστρα πῶς λέγεις; (Σωκράτης) Ὁ
[424]	οἱ δεινοὶ περὶ τούτων καὶ	τὰ	αὖ φωνήεντα μὲν οὔ, οὐ
[394]	μὲν δὴ κατὰ φύσιν γιγνομένοις	τὰ	αὐτὰ ἀποδοτέον ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Πάνυ
[432]	αἰσθάνῃ ὅσου ἐνδέουσιν αἱ εἰκόνες	τὰ	αὐτὰ ἔχειν ἐκείνοις ὧν εἰκόνες
[394]	καὶ ὀσμαῖς πεποικιλμένα ἄλλα φαίνεται	τὰ	αὐτὰ ὄντα, τῷ δέ γε
[394]	ἰδιωτικῶς ἔχοντι ἕτερα εἶναι ἀλλήλων	τὰ	αὐτὰ ὄντα· ὥσπερ ἡμῖν τὰ
[394]	τὴν δύναμιν τῶν φαρμάκων σκοπουμένῳ,	τὰ	αὐτὰ φαίνεται, καὶ οὐκ ἐκπλήττεται
[429]	(Σωκράτης) Οὐκοῦν οἱ μὲν ἀμείνους	τὰ	αὑτῶν ἔργα καλλίω παρέχονται, τὰ
[426]	ἀδύνατον αὐτὰ (ἐπισκέψασθαι, ὥσπερ καὶ	τὰ	βαρβαρικά; αὗται γὰρ ἂν πᾶσαι
[423]	εἰ δὲ τὰ κάτω καὶ	τὰ	βαρέα, πρὸς τὴν γῆν. Καὶ
[412]	τι διεξιόν, δι᾽ οὗ πάντα	τὰ	γιγνόμενα γίγνεσθαι· εἶναι δὲ τάχιστον
[409]	ἂν καὶ ὅτι ποικίλλει ἰὼν	τὰ	γιγνόμενα ἐκ τῆς γῆς· τὸ
[410]	Τὸ γὰρ τὰ φυόμενα καὶ	τὰ	γιγνόμενα ἐν μέρει ἕκαστον προάγον
[427]	μήκει» τὸ ἦτα, ὅτι μεγάλα	τὰ	γράμματα. Εἰς δὲ τὸ γογγύλον»
[432]	καὶ μὴ ἀνάγκαζε πάντ᾽ ἔχειν	τὰ	γράμματα, ἵνα κομιδῇ ᾖ τοιοῦτον
[390]	τὸ εἶδος τιθέναι εἴς τε	τὰ	γράμματα καὶ τὰς συλλαβάς. ~(Ἑρμογένης)
[427]	καὶ τοῦ ζῆτα, ὅτι πνευματώδη	τὰ	γράμματα, πάντα τὰ τοιαῦτα μεμίμηται
[431]	ὁ μὲν ἀποδιδοὺς πάντα καλὰ	τὰ	γράμματά τε καὶ τὰς εἰκόνας
[431]	ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὅταν ταῦτα	τὰ	γράμματα, τό τε ἄλφα καὶ
[409]	εἴη ἂν μείης» ὀρθῶς κεκλημένος,	τὰ	δ᾽ ἄστρα» ἔοικε τῆς ἀστραπῆς
[403]	ἐκεῖνον ἀπέρχεται, καὶ τοῦτο πεφόβηνται·	τὰ	δ᾽ ἐμοὶ δοκεῖ πάντα ἐς
[399]	ὀνομάτων, ὅτι πολλάκις ἐπεμβάλλομεν γράμματα,	τὰ	δ᾽ ἐξαιροῦμεν, παρ᾽ ὃ βουλόμεθα
[399]	Ἄλλων δὲ τοὐναντίον ἐμβάλλομεν γράμματα,	τὰ	δὲ βαρύτερα ὀξύτερα> φθεγγόμεθα. (Ἑρμογένης)
[422]	ἀπεργάζεσθαι. (Ἑρμογένης) Φαίνεται. (Σωκράτης) Εἶεν·	τὰ	δὲ δὴ πρῶτα, οἷς οὔπω
[431]	καλῶς εἰργασμένα ἔσται τῶν ὀνομάτων,	τὰ	δὲ κακῶς; (Κρατύλος) Ἴσως. (Σωκράτης)
[408]	ὑός, τὰ μὲν ἄνωθεν λεῖος,	τὰ	δὲ κάτωθεν τραχὺς καὶ τραγοειδής.
[439]	~(Σωκράτης) Ἔχε δὴ πρὸς Διός·	τὰ	δὲ ὀνόματα οὐ πολλάκις μέντοι
[433]	τὰ μὲν ἐκ προτέρων συγκείμενα,	τὰ	δὲ πρῶτα, οὐ καλῶς σοι
[385]	τὰ μὲν μεγάλα μόρια ἀληθῆ,	τὰ	δὲ σμικρὰ οὔ· ἢ πάντα;
[391]	τὴν Πρωταγόρου ὅλως οὐκ ἀποδέχομαι,	τὰ	δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀληθείᾳ ῥηθέντα
[432]	σὺ λέγεις, ὥσπερ καὶ αὐτὰ	τὰ	δέκα ἢ ὅστις βούλει ἄλλος
[393]	τὸ ἔκγονον ἄνθρωπος κλητέος· καὶ	τὰ	δένδρα ὡσαύτως καὶ τἆλλα ἅπαντα·
[395]	γὰρ τοῦτο τὸ ὄνομα τὸν	τὰ	ἐγγὺς ὁρῶντα (ἄξιον εἶναι ταύτης
[422]	ὦ Ἑρμόγενες· πάντα γοῦν φαίνεται	τὰ	(ἔμπροσθεν εἰς ταῦτα ἀνεληλυθέναι. Εἰ
[431]	ἀγαθός, ὁ δὲ κακός, ἐάνπερ	τὰ	ἔμπροσθεν ἐκεῖνα ὁμολογηθῇ ἡμῖν. (Κρατύλος)
[399]	δὴ καὶ ταῦτα διελεῖν ὥσπερ	τὰ	ἔμπροσθεν. (Σωκράτης) Ψυχὴν λέγεις ἐπισκέψασθαι
[405]	περιθειώσεις τε καὶ τὰ λουτρὰ	τὰ	ἐν τοῖς τοιούτοις καὶ αἱ
[432]	ὥσπερ οἱ ζωγράφοι, ἀλλὰ καὶ	τὰ	ἐντὸς πάντα τοιαῦτα ποιήσειεν οἷάπερ
[427]	τῆς φωνῆς, τὸ ἔνδον» καὶ	τὰ	ἐντὸς ὠνόμασεν, ὡς ἀφομοιῶν τοῖς
[416]	καὶ διάνοια ἐργάσηται, ταῦτά ἐστι	τὰ	ἐπαινετά, ἃ δὲ μή, ψεκτά;
[392]	αὐτῶν. Οἶσθα γὰρ δήπου ταῦτα	τὰ	ἔπη ἐν οἷς ἔνεστιν ἃ
[402]	παλαί᾽ ἄττα σοφὰ λέγοντα, ἀτεχνῶς	τὰ	ἐπὶ Κρόνου καὶ Ῥέας, ἃ
[438]	ὀνόματα. (Σωκράτης) Πότερα, ὦ ἄριστε,	τὰ	ἐπὶ τὴν στάσιν ἄγοντα ἢ
[438]	ἐπὶ τὴν στάσιν ἄγοντα ἢ	τὰ	ἐπὶ τὴν φοράν; οὐ γάρ
[413]	ἴσως γὰρ ἄν σε καὶ	τὰ	ἐπίλοιπα ἐξαπατήσαιμι ὡς οὐκ ἀκηκοὼς
[397]	συγχωρῶ· πάνυ γὰρ ἂν ἡδέως	τὰ	ἐπίλοιπα περὶ τῶν ὀνομάτων ἀκούσαιμι.
[429]	καὶ νομοθέται οἱ μὲν καλλίω	τὰ	(ἔργα) αὑτῶν παρέχονται, οἱ δὲ
[427]	ὠνόμασεν, ὡς ἀφομοιῶν τοῖς γράμμασι	τὰ	ἔργα. Τὸ δ᾽ αὖ ἄλφα
[413]	τοῦ προσήκοντος ἐρωτᾶν καὶ ὑπὲρ	τὰ	ἐσκαμμένα (ἅλλεσθαι. Ἱκανῶς γάρ μέ
[438]	Ἀλλὰ μὴ οὐκ ἦν τούτων	τὰ	ἕτερα ὀνόματα. (Σωκράτης) Πότερα, ὦ
[429]	τὰ αὑτῶν ἔργα καλλίω παρέχονται,	τὰ	ζῷα, οἱ δὲ φαυλότερα; καὶ
[430]	Πάντων μάλιστα. (Σωκράτης) Οὐκοῦν καὶ	τὰ	ζωγραφήματα τρόπον τινὰ ἄλλον λέγεις
[434]	ὅμοια ὄντα, ἐξ ὧν συντίθεται	τὰ	ζωγραφούμενα, ἐκείνοις ἃ μιμεῖται ἡ
[423]	οἶσθα ὅτι ὡς ὁμοιότατ᾽ ἂν	τὰ	ἡμέτερα αὐτῶν σώματα καὶ σχήματα
[407]	δὲ οὐδὲ ταύτῃ, ἀλλ᾽ ὡς	τὰ	θεῖα νοούσης αὐτῆς διαφερόντως τῶν
[404]	πολὺ μᾶλλον ἀπὸ τοῦ πάντα	τὰ	καλὰ εἰδέναι, ἀπὸ τούτου ὑπὸ
[384]	Ἑρμόγενες, παλαιὰ παροιμία ὅτι (χαλεπὰ	τὰ	καλά ἐστιν ὅπῃ ἔχει μαθεῖν·
[411]	δὴ ἃ φῂς πάντα ταῦτα	τὰ	(καλὰ ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Πάνυ μὲν
[411]	ἔγωγε ἡδέως ἂν θεασαίμην ταῦτα	τὰ	καλὰ ὀνόματα τίνι ποτὲ ὀρθότητι
[421]	Ἐρωτῶ δὴ τὰ μέγιστα καὶ	τὰ	κάλλιστα, τήν τε ἀλήθειαν» καὶ
[439]	ὀνόματα οὐ πολλάκις μέντοι ὡμολογήσαμεν	τὰ	καλῶς κείμενα ἐοικότα εἶναι ἐκείνοις
[423]	φύσιν τοῦ πράγματος· εἰ δὲ	τὰ	κάτω καὶ τὰ βαρέα, πρὸς
[426]	Τῷ δὲ αὖ ἰῶτα πρὸς	τὰ	λεπτὰ πάντα, ἃ δὴ μάλιστα
[427]	ὁ νομοθέτης, ἐκ δὲ τούτων	τὰ	λοιπὰ ἤδη αὐτοῖς τούτοις συντιθέναι
[436]	σμικροῦ καὶ ἀδήλου ψεύδους γενομένου,	τὰ	λοιπὰ πάμπολλα ἤδη ὄντα ἑπόμενα
[396]	τήμερον εἶναι χρήσασθαι αὐτῇ καὶ	τὰ	λοιπὰ περὶ τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψασθαι,
[436]	ὑπόκειται· ἐκείνης δὲ ἐξετασθείσης ἱκανῶς,	τὰ	λοιπὰ φαίνεσθαι ἐκείνῃ ἑπόμενα. Οὐ
[405]	τοῖς μαντικοῖς περιθειώσεις τε καὶ	τὰ	λουτρὰ τὰ ἐν τοῖς τοιούτοις
[421]	ἀλλὰ ἐρώτα. ~(Ἑρμογένης) Ἐρωτῶ δὴ	τὰ	μέγιστα καὶ τὰ κάλλιστα, τήν
[399]	τὸ ὄνομα ὁ ἄνθρωπος» ὅτι	τὰ	μὲν ἄλλα θηρία ὧν ὁρᾷ
[408]	αἰπόλος» εἴη, διφυὴς Ἑρμοῦ ὑός,	τὰ	μὲν ἄνωθεν λεῖος, τὰ δὲ
[433]	Ἀλλὰ τὸ εἶναι τῶν ὀνομάτων	τὰ	μὲν ἐκ προτέρων συγκείμενα, τὰ
[431]	γενήσεται, καλὴ δὲ οὔ; ὥστε	τὰ	μὲν καλῶς εἰργασμένα ἔσται τῶν
[385]	τὰ μόρια. (Σωκράτης) Πότερον δὲ	τὰ	μὲν μεγάλα μόρια ἀληθῆ, τὰ
[397]	κεῖσθαι, ἀλλ᾽ ἔχειν (τινὰ ὀρθότητα;	τὰ	μὲν οὖν τῶν ἡρώων καὶ
[422]	(Ἑρμογένης) Πάνυ γε. (Σωκράτης) Ἀλλὰ	τὰ	μὲν ὕστερα, ὡς ἔοικε, διὰ
[431]	τὰ προσήκοντα ἑκάστῳ, ἀλλ᾽ ἐνίοτε	τὰ	μὴ προσήκοντα, εἴη ἂν καὶ
[430]	διανεῖμαι καὶ προσενεγκεῖν ταῦτα ἀμφότερα	τὰ	μιμήματα, τά τε ζωγραφήματα κἀκεῖνα
[385]	ἀληθὴς πότερον μὲν ὅλος ἀληθής,	τὰ	μόρια δ᾽ αὐτοῦ οὐκ ἀληθῆ;
[385]	ἀληθῆ; (Ἑρμογένης) Οὔκ, ἀλλὰ καὶ	τὰ	μόρια. (Σωκράτης) Πότερον δὲ τὰ
[411]	Λέγω δὴ ἐννοήσας πρὸς πάντα	τὰ	νυνδὴ ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Πῶς δὴ
[401]	(τινῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐάν τις	τὰ	ξενικὰ ὀνόματα ἀνασκοπῇ, οὐχ ἧττον
[435]	συνθήκη, ἐπειδή γε δηλοῖ καὶ	τὰ	ὅμοια καὶ τὰ ἀνόμοια γράμματα,
[438]	τῶν μὲν φασκόντων ἑαυτὰ εἶναι	τὰ	ὅμοια τῇ ἀληθείᾳ, τῶν δ᾽
[433]	(Κρατύλος) Ναί. (Σωκράτης) Προσήκει δὲ	τὰ	ὅμοια τοῖς πράγμασιν; (Κρατύλος) Πάνυ
[436]	φαμεν σημαίνειν ἡμῖν τὴν οὐσίαν	τὰ	ὀνόματα. Ἄλλο τι οὕτω σοι
[438]	πρόσθεν, εἰ μέμνησαι, τὸν τιθέμενον	τὰ	ὀνόματα ἀναγκαῖον ἔφησθα εἶναι εἰδότα
[436]	(ᾖ εἰδότα τίθεσθαι τὸν τιθέμενον	τὰ	ὀνόματα· εἰ δὲ μή, ὅπερ
[432]	ἂν ἐκεῖνα ὧν ὀνόματά ἐστιν	τὰ	ὀνόματα, εἰ πάντα πανταχῇ αὐτοῖς
[435]	δοκεῖς λέγειν ὡς ὃς ἂν	τὰ	ὀνόματα εἰδῇ εἴσεται καὶ τὰ
[390]	(Κρατύλος) ἀληθῆ λέγει λέγων φύσει	(τὰ	ὀνόματα εἶναι τοῖς πράγμασι, καὶ
[434]	τινα ἔχοντα, ἐξ ὧν συντίθεται	τὰ	ὀνόματα, ἐκείνοις ὧν ἐστι τὰ
[438]	εἴτε καὶ οὐ. Φέρε τοὺς	τὰ	ὀνόματα ἐν ταῖς πόλεσι τιθεμένους
[411]	ῥέουσι καὶ γιγνομένοις τοῖς πράγμασι	τὰ	ὀνόματα ἐπίκειται. (Ἑρμογένης) Οὐ πάνυ
[435]	πάνυ ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν	τὰ	ὀνόματα ἐπίστηται, ἐπίστασθαι καὶ τὰ
[393]	ἠπιστήθη καλῶς θέσθαι τοῖς γράμμασι	τὰ	ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Ἀληθῆ μοι δοκεῖς
[394]	σημαίνει, ἐάνπερ τῆς ὀρθότητος τυγχάνῃ	τὰ	ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Παντός γε μᾶλλον,
[436]	τὴν αὐτὴν ταύτην εἶναι, τὸν	τὰ	ὀνόματα εὑρόντα καὶ ἐκεῖνα ηὑρηκέναι
[415]	γὰρ καὶ κακία» ὅτι βούλεται	τὰ	ὀνόματα (ζητητέα. Τὸ μὲν οὖν
[436]	καὶ ἐκεῖνα ηὑρηκέναι ὧν ἐστι	τὰ	ὀνόματα· ἢ ζητεῖν μὲν καὶ
[416]	ὄντων; ἆρ᾽ οὐκ ἐκεῖνο τὸ	τὰ	ὀνόματα θέμενον; (Ἑρμογένης) Πάντως που.
[418]	γέ σοι, ὦ Σώκρατες, ἐκβαίνει	τὰ	ὀνόματα. καὶ γὰρ νῦν μοι
[433]	ἄλλοι πολλοί, τὸ συνθήματα εἶναι	τὰ	ὀνόματα καὶ δηλοῦν τοῖς συνθεμένοις
[437]	ὦ Κρατύλε; ὥσπερ ψήφους διαριθμησόμεθα	τὰ	ὀνόματα, καὶ ἐν τούτῳ ἔσται
[435]	ταῦτα, τίνα ἡμῖν δύναμιν ἔχει	τὰ	ὀνόματα καὶ τί φῶμεν αὐτὰ
[396]	ἐπαυόμην διεξιὼν ὡς ὀρθῶς αὐτοῖς	τὰ	ὀνόματα κεῖται, ἕως ἀπεπειράθην τῆς
[400]	κατὰ τίνα ποτὲ ὀρθότητα αὐτῶν	τὰ	ὀνόματα κεῖται; (Σωκράτης) Ναὶ μὰ
[428]	Σώκρατες. (Σωκράτης) Διδασκαλίας ἄρα ἕνεκα	τὰ	ὀνόματα λέγεται; (Κρατύλος) Πάνυ γε.
[438]	εὑρεῖν ἀδύνατον εἶναι ἄλλως ἢ	τὰ	ὀνόματα μαθόντας ἢ αὐτοὺς ἐξευρόντας
[397]	εἰ ἄρα ἡμῖν ἐπιμαρτυρήσει αὐτὰ	τὰ	ὀνόματα μὴ πάνυ ἀπὸ τοῦ
[431]	καὶ ἔστι μὴ ὀρθῶς διανέμειν	τὰ	ὀνόματα μηδὲ ἀποδιδόναι τὰ προσήκοντα
[434]	τὰ ὀνόματα, ἐκείνοις ὧν ἐστι	τὰ	ὀνόματα μιμήματα; ἔστι δέ, ἐξ
[393]	Ἀστυάνακτι, καὶ ἔοικεν Ἑλληνικοῖς ταῦτα	(τὰ	ὀνόματα) Ὁ γὰρ ἄναξ» καὶ
[436]	Δῆλον ὅτι ὁ θέμενος πρῶτος	τὰ	ὀνόματα, οἷα ἡγεῖτο εἶναι τὰ
[388]	ἔχεις εἰπεῖν, τίς παραδίδωσιν ἡμῖν	τὰ	ὀνόματα οἷς χρώμεθα; (Ἑρμογένης) Οὐ
[429]	Οὐ δῆτα. (Σωκράτης) Πάντα ἄρα	τὰ	ὀνόματα ὀρθῶς κεῖται; (Κρατύλος) Ὅσα
[393]	ταὐτὸν σημαίνει, βασιλικὰ ἀμφότερα εἶναι	τὰ	ὀνόματα· οὗ γὰρ ἄν τις
[421]	διὰ γὰρ τὸ πανταχῇ στρέφεσθαι	τὰ	ὀνόματα, οὐδὲν θαυμαστὸν (ἂν) εἰ
[411]	πάνυ παλαιοὶ ἄνθρωποι οἱ τιθέμενοι	τὰ	ὀνόματα παντὸς μᾶλλον, ὥσπερ καὶ
[389]	ἐκεῖνο ὃ ἔστιν ὄνομα, πάντα	τὰ	ὀνόματα ποιεῖν τε καὶ τίθεσθαι,
[407]	καὶ διάνοιαν πεποιηκέναι, καὶ ὁ	τὰ	ὀνόματα ποιῶν ἔοικε τοιοῦτόν τι
[414]	ἅττ᾽ ἂν βούληταί τις εἰς	τὰ	ὀνόματα, πολλὴ εὐπορία ἔσται καὶ
[437]	ὀρθότης; ὁπότερα ἂν πλείω φαίνηται	τὰ	ὀνόματα σημαίνοντα, ταῦτα δὴ ἔσται
[422]	καὶ νῦν ἅ γ᾽ ἐρωτᾷς	τὰ	ὀνόματα στοιχεῖα ὄντα τυγχάνει, καὶ
[436]	ἀλλὰ (θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ καὶ	τὰ	ὀνόματα συμφωνεῖ αὐτὰ αὑτοῖς. Πάλιν
[436]	ταὐτὸν καὶ ἐπὶ ταὐτὸν ἐγίγνετο	τὰ	ὀνόματα; (Σωκράτης) Ἀλλὰ τοῦτο μέν,
[421]	δοῦν, τίνα ἔχει ὀρθότητα ταῦτα	τὰ	ὀνόματα (Σωκράτης) Τί ἂν αὐτῷ
[416]	μοι φαίνεται διὰ παντὸς ὁ	τὰ	ὀνόματα τιθείς, καὶ νῦν τῷ
[401]	γοῦν, ὠγαθὲ Ἑρμόγενες, οἱ πρῶτοι	τὰ	ὀνόματα τιθέμενοι οὐ φαῦλοι εἶναι
[437]	οἰηθείη ἂν αὖ πάλιν τὸν	τὰ	ὀνόματα τιθέμενον οὐχὶ ἰόντα οὐδὲ
[419]	οὐκ ἐναντιοῦται αὐτὸς αὑτῷ ὁ	τὰ	ὀνόματα τιθέμενος, ἀλλὰ δέον» καὶ
[427]	τοιαῦτα γράμματα ἐπιφέρειν φαίνεται ὁ	τὰ	ὀνόματα τιθέμενος. Τῆς δ᾽ αὖ
[426]	ὄργανον εἶναι τῆς κινήσεως τῷ	τὰ	ὀνόματα τιθεμένῳ πρὸς τὸ ἀφομοιοῦν
[389]	ἐπίσκεψαι ποῖ βλέπων ὁ νομοθέτης	τὰ	ὀνόματα τίθεται· ἐκ τῶν ἔμπροσθεν
[435]	κατὰ τὸ δυνατὸν ὅμοια εἶναι	τὰ	ὀνόματα τοῖς πράγμασιν· ἀλλὰ μὴ
[430]	μιμήματα, τά τε ζωγραφήματα κἀκεῖνα	τὰ	ὀνόματα, τοῖς πράγμασιν ὧν μιμήματά
[392]	σε πότερον οἴει ὀρθότερον καλεῖν	τὰ	ὀνόματα τοὺς φρονιμωτέρους ἢ τοὺς
[401]	τινα δόξαν ἔχοντες ἐτίθεντο αὐτοῖς	τὰ	ὀνόματα· τοῦτο γὰρ ἀνεμέσητον. (Ἑρμογένης)
[436]	τὰ πράγματα, τοιαῦτα ἐτίθετο καὶ	τὰ	ὀνόματα, ὥς φαμεν. ἦ γάρ;
[411]	πυκνὰ περιστρέφεσθαι ζητοῦντες ὅπῃ ἔχει	τὰ	ὄντα εἰλιγγιῶσιν, κἄπειτα αὐτοῖς φαίνεται
[422]	ὅτι μάλιστα φανερὰ ἡμῖν (ποιήσει	τὰ	ὄντα, εἴπερ μέλλει ὀνόματα εἶναι;
[438]	Κρατύλε, δυνατὸν μαθεῖν ἄνευ ὀνομάτων	τὰ	ὄντα, εἴπερ ταῦτα οὕτως ἔχει.
[412]	ὄνομα ἐπικεῖσθαι. Ἐπειδὴ γὰρ πορεύεται	τὰ	ὄντα, ἔνι μὲν ἄρ᾽ αὐτοῖς
[413]	μόνον διαϊόντα καὶ κάοντα ἐπιτροπεύειν	τὰ	ὄντα. Ἐπειδὰν οὖν τῳ λέγω
[424]	ἀλλήλων; καὶ (ἐπειδὰν ταῦτα διελώμεθα	(τὰ	ὄντα) εὖ πάντα αὖ οἷς
[401]	οὗτοι καθ᾽ Ἡράκλειτον ἂν ἡγοῖντο	τὰ	ὄντα ἰέναι τε πάντα καὶ
[402]	μένει, καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάζων	τὰ	ὄντα λέγει ὡς δὶς ἐς
[429]	τὸ ψευδῆ λέγειν, τὸ μὴ	τὰ	ὄντα λέγειν; (Σωκράτης) Κομψότερος μὲν
[385]	Ἆρ᾽ οὖν οὗτος ὃς ἂν	τὰ	ὄντα λέγῃ ὡς ἔστιν, ἀληθής·
[416]	ἐμποδίζον καὶ ἴσχον τῆς ῥοῆς	τὰ	ὄντα λοιδορεῖν μοι φαίνεται διὰ
[439]	τρόπον δεῖ μανθάνειν ἢ εὑρίσκειν	τὰ	ὄντα, μεῖζον ἴσως ἐστὶν ἐγνωκέναι
[385]	ἴδωμεν, ὦ Ἑρμόγενες, πότερον καὶ	τὰ	ὄντα οὕτως ἔχειν σοι φαίνεται,
[411]	ἕσις, τὸ δὲ νέα εἶναι	τὰ	ὄντα σημαίνει (γιγνόμενα ἀεὶ εἶναι·
[385]	Ἔστιν ἄρα τοῦτο, λόγῳ λέγειν	τὰ	ὄντα τε καὶ μή; (Ἑρμογένης)
[397]	εἰκὸς δὲ μάλιστα ἡμᾶς εὑρεῖν	τὰ	ὀρθῶς κείμενα περὶ τὰ ἀεὶ
[400]	αὐτὸ ὀνομάζεται, ἕως ἂν ἐκτείσῃ	τὰ	ὀφειλόμενα, (τὸ) σῶμα, καὶ οὐδὲν
[395]	κατὰ φύσιν τεθῆναι εἰ ἀληθῆ	τὰ	περὶ αὐτὸν λεγόμενα. (Ἑρμογένης) Τὰ
[411]	ὀνόματα τίνι ποτὲ ὀρθότητι κεῖται,	τὰ	περὶ τὴν ἀρετήν, οἷον φρόνησίς»
[417]	λοιπὸν τῶν τοιούτων; ~(Ἑρμογένης) Ταῦτα	τὰ	περὶ τὸ ἀγαθόν τε καὶ
[403]	ἀγαθὰ ἀνίησιν· οὕτω πολλὰ αὐτῷ	τὰ	περιόντα ἐκεῖ ἐστιν, καὶ τὸν
[410]	ῥέοντος; οἱ γὰρ ποιηταί που	τὰ	πνεύματα ἀήτας» καλοῦσιν· ἴσως οὖν
[437]	Ἀλλ᾽ ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι	τὰ	πολλὰ ἐκείνως ἐσήμαινεν. (Σωκράτης) Τί
[439]	τόδε σκεψώμεθα, ὅπως μὴ ἡμᾶς	τὰ	(πολλὰ ταῦτα ὀνόματα ἐς ταὐτὸν
[436]	ὦ Κρατύλε, εἴ τις ζητῶν	τὰ	(πράγματα ἀκολουθοῖ τοῖς ὀνόμασι, σκοπῶν
[422]	γλῶτταν, ἐβουλόμεθα δὲ δηλοῦν ἀλλήλοις	τὰ	πράγματα, ἆρ᾽ οὐκ ἄν, ὥσπερ
[413]	μεμειγμένον πάντα φησὶν αὐτὸν κοσμεῖν	τὰ	πράγματα διὰ πάντων ἰόντα. Ἐνταῦθα
[440]	νοσοῦντες (ἄνθρωποι οὕτως οἴεσθαι καὶ	τὰ	πράγματα διακεῖσθαι, ὑπὸ ῥεύματός τε
[388]	οὐ διδάσκομέν τι ἀλλήλους καὶ	τὰ	πράγματα διακρίνομεν ᾗ ἔχει; (Ἑρμογένης)
[433]	ὀψὲ ὁδοῦ, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ	τὰ	πράγματα δόξωμεν αὖ (τῇ ἀληθείᾳ
[386]	οἷα μὲν ἂν ἐμοὶ φαίνηται	τὰ	πράγματα (εἶναι) τοιαῦτα μὲν ἔστιν
[438]	ἢ μεμαθηκὼς ἢ ηὑρηκὼς ἦν	(τὰ	πράγματα, εἴπερ τά γε πρῶτα
[424]	καὶ ἡμεῖς τὰ στοιχεῖα ἐπὶ	τὰ	πράγματα ἐποίσομεν, καὶ ἓν ἐπὶ
[387]	λέγειν πρᾶξίς τις ἦν περὶ	τὰ	πράγματα; (Ἑρμογένης) Ναί. (Σωκράτης) Εἱ
[433]	δηλοῦν τοῖς συνθεμένοις προειδόσι δὲ	τὰ	πράγματα, καὶ εἶναι ταύτην ὀρθότητα
[438]	ἔκειτο, μαθεῖν δ᾽ αὖ φαμεν	τὰ	πράγματα καὶ εὑρεῖν ἀδύνατον εἶναι
[411]	εἰλιγγιῶσιν, κἄπειτα αὐτοῖς φαίνεται περιφέρεσθαι	τὰ	πράγματα καὶ πάντως (φέρεσθαι. Αἰτιῶνται
[416]	Ναί. (Σωκράτης) Οὐκοῦν τὸ καλέσαν	τὰ	πράγματα καὶ τὸ καλοῦν ταὐτόν
[435]	τὰ ὀνόματα εἰδῇ εἴσεται καὶ	τὰ	πράγματα. (Κρατύλος) Ἀληθέστατα λέγεις. (Σωκράτης)
[387]	ἢ ἐὰν μὲν ᾗ πέφυκε	τὰ	πράγματα λέγειν τε καὶ λέγεσθαι
[438]	ἐκείνους εἰδέναι, εἴπερ μὴ ἔστι	τὰ	πράγματα μαθεῖν ἀλλ᾽ ἢ ἐκ
[415]	ᾖ, τὸ κακῶς ἰέναι ἐπὶ	τὰ	πράγματα, μάλιστα τὴν τοῦ ὅλου
[439]	μὲν ὅτι μάλιστα δι᾽ ὀνομάτων	τὰ	πράγματα μανθάνειν, ἔστι δὲ καὶ
[425]	ὦ Ἑρμόγενες, γράμμασι καὶ συλλαβαῖς	τὰ	πράγματα μεμιμημένα κατάδηλα γιγνόμενα· ὅμως
[438]	τὰ πρῶτα ὀνόματα πότερον γιγνώσκοντες	τὰ	πράγματα, οἷς ἐτίθεντο, ἐτίθεντο ἢ
[387]	καὶ ὀνομαστέον (ἐστὶν) ᾗ πέφυκε	τὰ	πράγματα ὀνομάζειν τε καὶ ὀνομάζεσθαι
[386]	οὐσίαν ἔχοντά τινα βέβαιόν ἐστι	τὰ	πράγματα, οὐ πρὸς ἡμᾶς οὐδὲ
[417]	τοῦ ὄντος ἵστασθαι οὐκ ἐᾷ	τὰ	πράγματα, οὐδὲ τέλος λαβοῦσαν τὴν
[423]	ἐὰν καθάπερ τῇ (μουσικῇ μιμούμεθα	τὰ	πράγματα οὕτω μιμώμεθα, καίτοι φωνῇ
[411]	ταύτης τῆς δόξης, ἀλλὰ αὐτὰ	τὰ	πράγματα οὕτω πεφυκέναι, οὐδὲν αὐτῶν
[420]	διώκουσα τὸ εἰδέναι ὅπῃ ἔχει	τὰ	πράγματα πορεύεται, ἢ τῇ ἀπὸ
[437]	ἰόντα οὐδὲ φερόμενα ἀλλὰ μένοντα	τὰ	πράγματα σημαίνειν. (Κρατύλος) Ἀλλ᾽ ὦ
[435]	τὰ ὀνόματα ἐπίστηται, ἐπίστασθαι καὶ	τὰ	πράγματα. (Σωκράτης) Ἴσως γάρ, ὦ
[436]	τὰ ὀνόματα, οἷα ἡγεῖτο εἶναι	τὰ	πράγματα, τοιαῦτα ἐτίθετο καὶ τὰ
[423]	(Ἑρμογένης) Τί δή; (Σωκράτης) Τοὺς	τὰ	πρόβατα μιμουμένους τούτους καὶ τοὺς
[428]	ὡς ἔοικε, θαμὰ μεταστρέφεσθαι ἐπὶ	τὰ	προειρημένα, καὶ πειρᾶσθαι, τὸ ἐκείνου
[433]	φαμὲν καλῶς κεῖσθαι τὸ ὄνομα,	τὰ	προσήκοντα δεῖ αὐτὸ γράμματα ἔχειν;
[431]	διανέμειν τὰ ὀνόματα μηδὲ ἀποδιδόναι	τὰ	προσήκοντα ἑκάστῳ, ἀλλ᾽ ἐνίοτε τὰ
[433]	τοῦτο ἐνῇ, κἂν μὴ πάντα	τὰ	προσήκοντα ἔχῃ, λέξεταί γε τὸ
[431]	λόγον, ἂν μὲν πάντα ἀποδῷ	τὰ	προσήκοντα, καλὴ ἡ εἰκὼν ἔσται
[431]	ἐν τοῖς ζωγραφήμασιν καὶ πάντα	τὰ	προσήκοντα χρώματά τε καὶ σχήματα
[391]	τοσοῦτον μὲν ἤδη φαίνεται παρὰ	τὰ	πρότερα, φύσει τέ τινα ὀρθότητα
[422]	μὲν ἄρα οὐδὲν ἧττον καὶ	τὰ	πρῶτα δεῖ ἔχειν καὶ τὰ
[433]	λέγεσθαι; (Κρατύλος) Ἔμοιγε. (Σωκράτης) Ἀλλὰ	τὰ	πρῶτα εἰ μέλλει δηλώματά τινων
[431]	(Σωκράτης) Οὐκοῦν εἰ γράμμασιν αὖ	τὰ	πρῶτα ὀνόματα ἀπεικάζομεν, ἔστιν ὥσπερ
[425]	ἡμεῖς οὕτως εἰπόντες ἀπαλλαγῶμεν, ὅτι	τὰ	πρῶτα ὀνόματα οἱ θεοὶ ἔθεσαν
[438]	Λέγε δὴ, οἱ πρῶτοι νομοθέται	τὰ	πρῶτα ὀνόματα πότερον γιγνώσκοντες τὰ
[414]	Ὦ μακάριε, οὐκ οἶσθ᾽ ὅτι	τὰ	πρῶτα ὀνόματα τεθέντα κατακέχωσται ἤδη
[414]	πλάττοντες, ὥστ᾽ ἐπεμβάλλοντες πολλὰ ἐπὶ	τὰ	πρῶτα ὀνόματα τελευτῶντες ποιοῦσιν μηδ᾽
[434]	ὅμοια τοῖς πράγμασιν, ἐξ ὧν	τὰ	πρῶτα ὀνόματά τις συνθήσει; ὧδε
[438]	εἶναι ἢ ἀνθρωπείαν τὴν θεμένην	τὰ	πρῶτα ὀνόματα τοῖς πράγμασιν, ὥστε
[438]	Ἔτι. (Σωκράτης) Ἦ καὶ τὸν	τὰ	πρῶτα τιθέμενον εἰδότα φῂς τίθεσθαι;
[421]	εἴη δὲ κἂν ὑπὸ παλαιότητος	τὰ	πρῶτα τῶν ὀνομάτων ἀνεύρετα εἶναι·
[421]	λέγηται τὸ (ὄνομα, ἐκεῖνα ἀνερήσεται	τὰ	ῥήματα, καὶ αὖθις αὖ δι᾽
[421]	αὖθις αὖ δι᾽ ὧν ἂν	τὰ	ῥήματα λεχθῇ, ἐκεῖνα πεύσεται, καὶ
[425]	ὧν τά τε ὀνόματα καὶ	τὰ	ῥήματα συντίθενται· καὶ πάλιν ἐκ
[432]	ἐντὸς πάντα τοιαῦτα ποιήσειεν οἷάπερ	τὰ	σά, καὶ μαλακότητας (καὶ θερμότητας
[437]	τοῖς ἄλλοις πᾶσι τοῖς περὶ	τὰ	σπουδαῖα ὀνόμασιν. Ἔτι τοίνυν ἡ
[424]	εἰς ἃ ἀναφέρεται πάντα ὥσπερ	τὰ	στοιχεῖα, ἐξ ὧν ἔστιν ἰδεῖν
[424]	φαρμάκου οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς	τὰ	στοιχεῖα ἐπὶ τὰ πράγματα ἐποίσομεν,
[434]	ὅμοιον τῷ πράγματι, ἀναγκαῖον πεφυκέναι	τὰ	στοιχεῖα ὅμοια τοῖς πράγμασιν, ἐξ
[393]	ὀνόματα λέγομεν ἀλλ᾽ οὐκ αὐτὰ	τὰ	στοιχεῖα, πλὴν τεττάρων, τοῦ Ε
[424]	τῆς οὐσίας, ὀρθότατόν ἐστι διελέσθαι	τὰ	στοιχεῖα πρῶτον, ὥσπερ (οἱ ἐπιχειροῦντες
[403]	ἐθέλειν συνεῖναι τοῖς ἀνθρώποις ἔχουσι	τὰ	σώματα, ~ἀλλὰ τότε συγγίγνεσθαι, (ἐπειδὰν
[409]	ἣν εἰσάγω μηχανὴν ἐπὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἃ ἂν ἀπορῶ. (Ἑρμογένης)
[416]	ἐπωνυμία ἐστὶν τὸ καλὸν» τῆς	τὰ	τοιαῦτα ἀπεργαζομένης, ἃ δὴ καλὰ
[427]	πανταχοῦ ἐνταῦθα ὡς τὸ πολὺ	τὰ	τοιαῦτα γράμματα ἐπιφέρειν φαίνεται ὁ
[427]	τὸ κολλῶδες» καὶ τἆλλα πάντα	τὰ	τοιαῦτα. δὲ ὀλισθανούσης τῆς γλώττης
[397]	αὐτὴν καὶ καθαρούμεθα ἐξευρόντες ὅστις	τὰ	τοιαῦτα δεινὸς (καθαίρειν, εἴτε τῶν
[428]	γάρ μοι αὐτός τε ἐσκέφθαι	τὰ	τοιαῦτα καὶ παρ᾽ ἄλλων μεμαθηκέναι.
[427]	ὅτι πνευματώδη τὰ γράμματα, πάντα	τὰ	τοιαῦτα μεμίμηται αὐτοῖς ὀνομάζων, οἷον
[411]	σύνεσις» καὶ δικαιοσύνη» καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα πάντα. (Σωκράτης) Ἐγείρεις μέν,
[420]	ὅτι σκοπῶμεν; (Ἑρμογένης) Δόξα» καὶ	τὰ	τοιαῦτα πῇ σοι φαίνεται; (Σωκράτης)
[384]	ὃ νυνδὴ ἔλεγον, εἰδέναι μὲν	τὰ	τοιαῦτα χαλεπόν, εἰς τὸ κοινὸν
[419]	καὶ λύπη» καὶ ἐπιθυμία» καὶ	τὰ	τοιαῦτα, ὦ Σώκρατες; (Σωκράτης) Οὐ
[402]	καὶ ἀλλήλοις συμφωνεῖ καὶ πρὸς	τὰ	τοῦ Ἡρακλείτου πάντα τείνει. (Ἑρμογένης)
[425]	ὅτι οὐδὲν εἰδότες τῆς ἀληθείας	τὰ	τῶν ἀνθρώπων δόγματα περὶ αὐτῶν
[394]	τὰ αὐτὰ ὄντα· ὥσπερ ἡμῖν	τὰ	τῶν ἰατρῶν φάρμακα χρώμασιν καὶ
[417]	ψυχῆς μετὰ τῶν πραγμάτων, καὶ	τὰ	ὑπὸ τοῦ τοιούτου πραττόμενα συμφέροντά»
[422]	τὰ πρῶτα δεῖ ἔχειν καὶ	τὰ	ὕστερα, εἴπερ ὀνόματα ἔσται. (Ἑρμογένης)
[425]	τε πρῶτα ὀνόματα κεῖται καὶ	τὰ	ὕστερα εἴτε μή, οὕτω θεᾶσθαι·
[410]	ἕν τι εἶναι. Τὸ γὰρ	τὰ	φυόμενα καὶ τὰ γιγνόμενα ἐν
[424]	ἡμᾶς οὕτω δεῖ πρῶτον μὲν	τὰ	φωνήεντα διελέσθαι, ἔπειτα τῶν ἑτέρων
[440]	ῥεύματός τε καὶ κατάρρου πάντα	(τὰ)	χρήματα ἔχεσθαι. Ἴσως μὲν οὖν
[408]	πλεῖστοι οἱ μῦθοί τε καὶ	τὰ	ψεύδη ἐστίν, περὶ τὸν τραγικὸν
[409]	ἔχειν. ἡ δὲ ἀστραπή, ὅτι	τὰ	ὦπα ἀναστρέφει, ἀναστρωπὴ» ἂν εἴη,
[396]	πολλὰ αὐτῷ συνῆ καὶ παρεῖχον	τὰ	ὦτα. Κινδυνεύει οὖν ἐνθουσιῶν οὐ
[396]	Κινδυνεύει οὖν ἐνθουσιῶν οὐ μόνον	τὰ	ὦτά μου ἐμπλῆσαι τῆς δαιμονίας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010