| Pages |
|---|
| [383] |
ἦ
δ᾽
ὅς,
ὄνομα
Ἑρμογένης,
|
οὐδὲ |
ἂν
πάντες
καλῶσιν
ἄνθρωποι.
~Καὶ |
| [399] |
ὁρᾷ
οὐδὲν
ἐπισκοπεῖ
οὐδὲ
ἀναλογίζεται
|
οὐδὲ |
ἀναθρεῖ,
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
ἅμα |
| [399] |
θηρία
ὧν
ὁρᾷ
οὐδὲν
ἐπισκοπεῖ
|
οὐδὲ |
ἀναλογίζεται
οὐδὲ
ἀναθρεῖ,
ὁ
δὲ |
| [403] |
δεῦρο
ἐθελῆσαι
ἀπελθεῖν
τῶν
ἐκεῖθεν,
|
οὐδὲ |
αὐτὰς
τὰς
Σειρῆνας,
(ἀλλὰ
κατακεκηλῆσθαι |
| [411] |
πεφυκέναι,
οὐδὲν
αὐτῶν
μόνιμον
εἶναι
|
οὐδὲ |
βέβαιον,
ἀλλὰ
ῥεῖν
καὶ
φέρεσθαι |
| [386] |
ὁμοίως
εἶναι
ἅμα
καὶ
ἀεί·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἂν
οὕτως
εἶεν
οἱ |
| [389] |
(δεῖ
τοῦτο
ἀ<
μφι>
γνοεῖν·
|
οὐδὲ |
γὰρ
εἰς
τὸν
αὐτὸν
σίδηρον |
| [432] |
μέντοι
ὀρθῶς,
ἀλλὰ
τὸ
παράπαν
|
οὐδὲ |
γέγραπται,
ἀλλ᾽
εὐθὺς
ἕτερόν
ἐστιν |
| [440] |
Ἔστιν
ὡς
λέγεις.
(Σωκράτης)
Ἀλλ᾽
|
οὐδὲ |
γνῶσιν
εἶναι
φάναι
εἰκός,
ὦ |
| [433] |
ὃ
οὐκ
ἂν
καλὸν
εἴη
|
οὐδὲ |
καλῶς
εἰργασμένον
τὸ
ὄνομα.
Οὕτω |
| [386] |
Ἔστι
ταῦτα.
(Σωκράτης)
Ἀλλὰ
μὴν
|
οὐδὲ |
κατ᾽
Εὐθύδημόν
γε
οἶμαι
σοὶ |
| [394] |
(Σωκράτης)
Οὐ
Θεόφιλον,
ὡς
ἔοικεν,
|
οὐδὲ |
Μνησίθεον»
οὐδὲ
τῶν
τοιούτων
οὐδέν· |
| [440] |
μέντοι
ἴσθι,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
|
οὐδὲ |
νυνὶ
ἀσκέπτως
ἔχω,
ἀλλά
μοι |
| [434] |
ἀλλήλων,
ἐπειδάν
τις
φῇ
σκληρόν,
|
οὐδὲ |
οἶσθα
σὺ
νῦν
ὅτι
ἐγὼ |
| [440] |
μὴ
οὐ
ῥᾴδιον
ᾖ
ἐπισκέψασθαι,
|
οὐδὲ |
πάνυ
νοῦν
ἔχοντος
ἀνθρώπου
ἐπιτρέψαντα |
| [423] |
οὐκ
ἐάν
τις
ταῦτα
μιμῆται,
|
οὐδὲ |
περὶ
ταύτας
τὰς
μιμήσεις
ἡ |
| [395] |
οὐδὲν
οἵου
τε
γενέσθαι
προνοηθῆναι
|
οὐδὲ |
προϊδεῖν
τῶν
πόρρω
τῶν
εἰς |
| [429] |
οὐδὲ
φάναι.
(Σωκράτης)
Οὐδὲ
εἰπεῖν
|
οὐδὲ |
προσειπεῖν;
οἷον
εἴ
τις
ἀπαντήσας |
| [407] |
τὸ
σῖγμα
ἀφελών.
Ἴσως
δὲ
|
οὐδὲ |
ταύτῃ,
ἀλλ᾽
ὡς
τὰ
θεῖα |
| [417] |
ἵστασθαι
οὐκ
ἐᾷ
τὰ
πράγματα,
|
οὐδὲ |
τέλος
λαβοῦσαν
τὴν
φορὰν
τοῦ |
| [432] |
ἡ
ὀρθότης,
ἀλλὰ
τὸ
ἐναντίον
|
οὐδὲ |
τὸ
παράπαν
δέῃ
πάντα
ἀποδοῦναι |
| [429] |
Ἑρμογένη
αὐτὸν
εἶναι;
μὴ
γὰρ
|
οὐδὲ |
τοῦτο
αὖ
ᾖ,
τὸ
τοῦτον |
| [393] |
τι
γράμμα
ἢ
ἀφῄρηται,
οὐδὲν
|
οὐδὲ |
τοῦτο,
ἕως
ἂν
ἐγκρατὴς
ᾖ |
| [401] |
(Ἑρμογένης)
Οὐ
μὰ
τὸν
Δία
|
οὐδὲ |
τοῦτο
οἶμαι
ῥᾴδιον
εἶναι.
(Σωκράτης) |
| [420] |
δοκεῖ
εἶναι,
ὡς
οὐ
βαλόντος
|
οὐδὲ |
τυχόντος
οὗ
τ᾽
ἔβαλλε
καὶ |
| [390] |
ὀνόματος
θέσις,
οὐδὲ
φαύλων
ἀνδρῶν
|
οὐδὲ |
τῶν
ἐπιτυχόντων.
Καὶ
(Κρατύλος)
ἀληθῆ |
| [394] |
Θεόφιλον,
ὡς
ἔοικεν,
οὐδὲ
Μνησίθεον»
|
οὐδὲ |
τῶν
τοιούτων
οὐδέν·
ἀλλ᾽
ὅτι |
| [386] |
τὰ
πράγματα,
οὐ
πρὸς
ἡμᾶς
|
οὐδὲ |
ὑφ᾽
ἡμῶν
ἑλκόμενα
ἄνω
καὶ |
| [429] |
δέ;
(Κρατύλος)
Οὔ
μοι
δοκεῖ
|
οὐδὲ |
φάναι.
(Σωκράτης)
Οὐδὲ
εἰπεῖν
οὐδὲ |
| [390] |
οἴει,
ἡ
τοῦ
ὀνόματος
θέσις,
|
οὐδὲ |
φαύλων
ἀνδρῶν
οὐδὲ
τῶν
ἐπιτυχόντων. |
| [437] |
τὰ
ὀνόματα
τιθέμενον
οὐχὶ
ἰόντα
|
οὐδὲ |
φερόμενα
ἀλλὰ
μένοντα
τὰ
πράγματα |
| [440] |
νῦν
ἡμεῖς
λέγομεν,
ῥοῇ
(οὐδὲν
|
οὐδὲ |
φορᾷ.
Ταῦτ᾽
οὖν
πότερόν
ποτε |
| [429] |
τὸ
ὄνομα
δηλοῦσα)
(Σωκράτης)
Πότερον
|
οὐδὲ |
ψεύδεται
ὅταν
τις
φῇ
Ἑρμογένη |
