Pages
[389]	ὁ νομοθέτης τίθησιν, οὐδὲν (δεῖ	τοῦτο	ἀ< μφι> γνοεῖν· οὐδὲ γὰρ
[424]	ὁ ὀνομαστικός. (Σωκράτης) Εἰ ἄρα	τοῦτο	ἀληθές, ἤδη ἔοικεν ἐπισκεπτέον περὶ
[422]	τῶν προτέρων οἷά τε ἦν	τοῦτο	ἀπεργάζεσθαι. (Ἑρμογένης) Φαίνεται. (Σωκράτης) Εἶεν·
[399]	τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας, ὡς	τοῦτο	ἄρα, ὅταν παρῇ τῷ σώματι,
[429]	αὐτὸν εἶναι; μὴ γὰρ οὐδὲ	τοῦτο	αὖ ᾖ, τὸ τοῦτον φάναι
[413]	ὃ λέγει Ἀναξαγόρας, νοῦν εἶναι	τοῦτο·	αὐτοκράτορα γὰρ αὐτὸν ὄντα καὶ
[401]	ἔχοντες ἐτίθεντο αὐτοῖς τὰ ὀνόματα·	τοῦτο	γὰρ ἀνεμέσητον. (Ἑρμογένης) Ἀλλά μοι
[416]	μοι (φαίνεται ὃ νοεῖ· καὶ	τοῦτο	γὰρ τοῖς ἔμπροσθεν ὁμολογεῖται. Τὸ
[398]	τοίνυν περὶ αὐτοῦ ~αὐτὰρ ἐπειδὴ	τοῦτο	γένος κατὰ μοῖρ᾽ ἐκάλυψεν, (οἱ
[395]	μόνον ὁρῶν καὶ τὸ παραχρῆμα	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶ πέλας» ἡνίκα προεθυμεῖτο
[435]	ἢ ὡς πλείστοις ὁμοίοις λέγηται,	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶ προσήκουσιν, (αἴσχιστα δὲ
[399]	ὁ δὲ ἄνθρωπος ἅμα ἑώρακεν	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶ (τὸ) ὄπωπε» καὶ
[426]	τοῦ κίειν» ξενικὸν δὲ τοὔνομα	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶν ἰέναι. Εἰ οὖν
[431]	προσήκοντα, καλὴ ἡ εἰκὼν ἔσται	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶν ὄνομα ἐὰν δὲ
[408]	Ὅμηρος πολλαχοῦ λέγει, ἐμήσατό» φησιν,	τοῦτο	δὲ μηχανήσασθαί ἐστιν. Ἐξ ἀμφοτέρων
[415]	κακῶς ἰὸν κακία» ἂν εἴη·	τοῦτο	δὲ ὅταν ἐν ψυχῇ ᾖ,
[413]	λέγει αὐτό, τὸ πῦρ φησιν·	τοῦτο	δὲ οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εἰδέναι.
[417]	ἅπτειν» καὶ δεῖν ταὐτόν ἐστι,	τοῦτο	δὲ πανταχοῦ ψέγει. τὸ βουλόμενον
[435]	πάντων τῶν ἀλλήλοις ὁμοίων. Κατὰ	τοῦτο	δή μοι δοκεῖς λέγειν ὡς
[416]	καὶ τὸ καλοῦν ταὐτόν ἐστιν	τοῦτο,	διάνοια; (Ἑρμογένης) Φαίνεται. (Σωκράτης) Οὐκοῦν
[438]	εἶναι καὶ τὴν τέχνην τὴν	τοῦτο	δυναμένην νομοθετικήν. Κτρατύλος. Πάνυ γε.
[424]	Καὶ τί ἂν φαίης τὸν	τοῦτο	δυνάμενον, ὥσπερ τοὺς προτέρους τὸν
[387]	ἡμῖν ἔσται καὶ ὀρθῶς πράξομεν	τοῦτο,	ἐὰν δὲ παρὰ φύσιν, ἐξαμαρτησόμεθά
[413]	Ὁ μὲν γὰρ τίς φησιν	τοῦτο	εἶναι δίκαιον, τὸν ἥλιον· τοῦτον
[421]	ὀνομαστόν» ἐνταῦθα γὰρ σαφῶς λέγει	τοῦτο	εἶναι ὂν οὗ μάσμα ἐστίν.
[383]	ὄντων φύσει πεφυκυῖαν, καὶ οὐ	τοῦτο	εἶναι ὄνομα ὃ ἄν τινες
[413]	νυνδὴ ἐλέγομεν, παρὰ πολλῶν ὁμολογεῖται	(τοῦτο	εἶναι τὸ δίκαιον· ἐγὼ δέ,
[384]	ἄν τίς τῳ θῆται ὄνομα,	τοῦτο	εἶναι τὸ ὀρθόν· καὶ ἂν
[431]	ἐστι σὸν ὄνομα, καὶ μετὰ	τοῦτο	εἰς τὴν τῆς ἀκοῆς αὖ
[430]	ὀρθῶς. (Σωκράτης) Πῶς λέγεις; τί	τοῦτο	ἐκείνου διαφέρει; ἆρ᾽ οὐκ ἔστι
[400]	οὖν, καὶ δοκεῖ γέ μοι	τοῦτο	ἐκείνου τεχνικώτερον εἶναι. (Σωκράτης) Καὶ
[419]	θυμὸν ἰούσῃ (δυνάμει δῆλον ὅτι	τοῦτο	ἐκλήθη τὸ ὄνομα. Θυμὸς» δὲ
[419]	τοῖς πράγμασι τὴν ψυχὴν συμφέρεσθαι	τοῦτο	ἔλαβε τὸ ὄνομα, εὐφεροσύνην» τό
[433]	(Σωκράτης) Καλῶς τοίνυν. Ὅταν γὰρ	τοῦτο	ἐνῇ, κἂν μὴ πάντα τὰ
[430]	ψεῦδος; καὶ γὰρ ἂν καὶ	τοῦτο	ἐξαρκοῖ. (Κρατύλος) Ψοφεῖν ἔγωγ᾽ ἂν
[406]	τε καὶ φιλοσοφίας τὸ ὄνομα	τοῦτο	ἐπωνόμασεν. Λητὼ δὲ ἀπὸ τῆς
[410]	οὖν ἡμῖν ἦν τὸ μετὰ	τοῦτο;	(Ἑρμογένης) Ὦραι, ὦ Σώκρατες, καὶ
[399]	(Ἑρμογένης) Τί οὖν τὸ μετὰ	τοῦτο;	ἔρωμαί σε ὃ ἡδέως ἂν
[423]	δοκοῦμεν ὀνομάσειν. Λέγω δέ τοι	τοῦτο·	ἔστι τοῖς πράγμασι φωνὴ καὶ
[429]	αἰσχίω; (Κρατύλος) Οὔ μοι δοκεῖ	τοῦτο	ἔτι. (Σωκράτης) Οὐκ ἄρα δοκοῦσί
[419]	τὴν ὄνησιν ἔοικε τείνουσα πρᾶξις	τοῦτο	ἔχειν τὸ ὄνομα τὸ δέλτα
[400]	Καλῶς ἄρα ἂν τὸ ὄνομα	τοῦτο	ἔχοι τῇ δυνάμει ταύτῃ ἣ
[393]	γράμμα ἢ ἀφῄρηται, οὐδὲν οὐδὲ	τοῦτο,	ἕως ἂν ἐγκρατὴς ᾖ ἡ
[440]	μένει. Εἰ μὲν γὰρ αὐτὸ	τοῦτο,	ἡ γνῶσις, τοῦ γνῶσις εἶναι
[422]	τε ἤδη εἶναι καὶ οὐκέτι	τοῦτο	ἡμᾶς δεῖν εἰς ἄλλα ὀνόματα
[416]	(Σωκράτης) Οὐκοῦν διάνοια ἂν εἴη	τοῦτο	ἤτοι θεῶν ἢ ἀνθρώπων ἢ
[399]	ὀξύτητας μεταβάλλομεν. Οἷον Διὶ φίλος»	τοῦτο	ἵνα (ἀντὶ ῥήματος ὄνομα ἡμῖν
[385]	νῦν καλοῦμεν ἄνθρωπον, ἐὰν ἐγὼ	τοῦτο	ἵππον προσαγορεύω, ὃ δὲ νῦν
[412]	γιγνόμενα γίγνεσθαι· εἶναι δὲ τάχιστον	τοῦτο	καὶ λεπτότατον. Οὐ γὰρ ἂν
[412]	φορᾶς ἐφάπτεσθαι σημαίνει. Σκοτωδέστερον δὲ	τοῦτο	καὶ ξενικώτερον· ἀλλὰ δεῖ ἐκ
[406]	λεῖον Ληθὼ» (κεκλῆσθαι ὑπὸ τῶν	τοῦτο	καλούντων. Ἄρτεμις» δὲ διὰ> τὸ
[412]	γὰρ ταχεῖαν ὁρμὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι	τοῦτο	καλοῦσιν. Ταύτης οὖν τῆς φορᾶς
[398]	θεᾶς. Ἐὰν οὖν σκοπῇς καὶ	τοῦτο	κατὰ τὴν Ἀττικὴν τὴν παλαιὰν
[429]	Ἑρμογένει τῷδε πότερον (μηδὲ ὄνομα	τοῦτο	κεῖσθαι φῶμεν, εἰ μή τι
[412]	ἐπὶ τῇ τοῦ δικαίου συνέσει	τοῦτο	κεῖται τὸ ὄνομα, ῥᾴδιον συμβαλεῖν·
[398]	παρηγμένον ἐστὶνὀνόματος† χάριν. Καὶ ἤτοι	τοῦτο	λέγει τοὺς ἥρωας, ἢ ὅτι
[434]	γιγνώσκεις ὅτι ἐκεῖνο διανοοῦμαι; οὐ	τοῦτο	λέγεις; ~(Κρατύλος) Ναί. (Σωκράτης) Οὐκοῦν
[402]	καὶ Ὅμηρος ἔλεγεν. (Ἑρμογένης) Πῶς	τοῦτο	λέγεις; (Σωκράτης) Λέγει που Ἡράκλειτος
[393]	ἐν τῷ ὀνόματι. (Ἑρμογένης) Πῶς	τοῦτο	λέγεις; (Σωκράτης) Οὐδὲν ποικίλον, ἀλλ᾽
[403]	ἕνεκα. ~Τάχα δὲ οὐκ ἂν	τοῦτο	λέγοι, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ σῖγμα
[393]	τοῦ γένους ἔκγονον τὴν φύσιν,	τοῦτο	λέγω· ἐὰν βοὸς ἔκγονον φύσει
[385]	(Ἑρμογένης) Ναί. (Σωκράτης) Ἔστιν ἄρα	τοῦτο,	λόγῳ λέγειν τὰ ὄντα τε
[403]	τὸ δέλτα. Τὸ δὲ Πλούτωνος,	τοῦτο	μὲν κατὰ τὴν τοῦ πλούτου
[436]	ἐγίγνετο τὰ ὀνόματα; (Σωκράτης) Ἀλλὰ	τοῦτο	μέν, ὠγαθὲ Κρατύλε, οὐδέν ἐστιν
[421]	ῥήματα λεχθῇ, ἐκεῖνα πεύσεται, καὶ	τοῦτο	μὴ παύσεται ποιῶν, ἆρ᾽ οὐκ
[423]	Τί οὖν; εἴ τις αὐτὸ	τοῦτο	μιμεῖσθαι δύναιτο ἑκάστου, τὴν οὐσίαν,
[406]	διὰ πάντα ταῦτα τὸ ὄνομα	τοῦτο	ὁ τιθέμενος ἔθετο τῇ θεῷ.
[429]	ὦ Σώκρατες, λέγων γέ τις	τοῦτο	ὃ λέγει, μὴ τὸ ὂν
[399]	ὄπωπε» καὶ ἀναθρεῖ καὶ λογίζεται	τοῦτο	ὃ ὄπωπεν. Ἐντεῦθεν δὴ μόνον
[411]	(Σωκράτης) Καὶ μὴν πρῶτον μὲν	τοῦτο	ὃ πρῶτον εἴπομεν παντάπασιν ὡς
[432]	ἢ μὴ εἶναι πάσχοι ἂν	τοῦτο	ὃ σὺ λέγεις, ὥσπερ καὶ
[401]	Οὐ μὰ τὸν Δία οὐδὲ	τοῦτο	οἶμαι ῥᾴδιον εἶναι. (Σωκράτης) Κινδυνεύουσι
[431]	ὅτι γυνή; οὐ δοκεῖ σοι	τοῦτο	οἷόν τ᾽ εἶναι καὶ γίγνεσθαι
[439]	καὶ σέ· ἀγαπητὸν δὲ καὶ	τοῦτο	ὁμολογήσασθαι, ὅτι οὐκ ἐξ ὀνομάτων
[385]	ἀλλὰ τοῦτο σμικρότατον. (Σωκράτης) Καὶ	τοῦτο	(ὄνομα) ἄρα τὸ τοῦ ἀληθοῦς
[401]	μετέχον ἔστιν» φαμέν, καὶ κατὰ	τοῦτο	ὀρθῶς ἂν καλοῖτο Ἑστία» ἐοίκαμεν
[413]	καὶ Δία» καλεῖν ἔφη τις	τοῦτο	ὀρθῶς ἔχειν διὰ ταῦτα. Ἐπειδὰν
[433]	καλῶς γε κεῖσθαι. (Σωκράτης) Πότερον	τοῦτο	οὐκ ἀρέσκει σε, τὸ εἶναι
[413]	ἔστιν, ὦ ἄριστε, δίκαιον, εἰ	τοῦτο	οὕτως ἔχει; δοκῶ τε ἤδη
[431]	δ᾽ ἕτερον ψεύδεσθαι. Εἰ δὲ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι μὴ
[435]	φῂς σὺ σκληρότητι· εἰ δὲ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, τί ἄλλο ἢ
[422]	εἰς ταῦτα ἀνεληλυθέναι. Εἰ δὲ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ὥς μοι δοκεῖ
[431]	ποιῶν, ὦ φίλε, εἰ ἔστι	τοῦτο	οὕτως· οὐδὲν γὰρ δεῖ νῦν
[435]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, καὶ	τοῦτο	πάνυ ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν
[393]	(Σωκράτης) Ὅτι μοι δοκεῖ καὶ	τοῦτο	παραπλήσιόν τι εἶναι τῷ Ἀστυάνακτι,
[384]	ἐπίδειξιν, ἣν ἀκούσαντι ὑπάρχει περὶ	τοῦτο	πεπαιδεῦσθαι, ὥς φησιν ἐκεῖνος, οὐδὲν
[421]	καὶ τὸ ὂν» καὶ αὐτὸ	τοῦτο	περὶ ὧν νῦν ὁ λόγος
[403]	σώματος παρ᾽ ἐκεῖνον ἀπέρχεται, καὶ	τοῦτο	πεφόβηνται· τὰ δ᾽ ἐμοὶ δοκεῖ
[427]	γογγύλον» τοῦ οὖ δεόμενος σημείου,	τοῦτο	πλεῖστον αὐτῷ εἰς τὸ ὄνομα
[431]	εἴη ἂν καὶ ῥήματα ταὐτὸν	τοῦτο	ποιεῖν. Εἰ δὲ ῥήματα καὶ
[430]	φθέγξασθαι. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽ ἀγαπητὸν καὶ	τοῦτο.	Πότερον γὰρ ἀληθῆ ἂν φθέγξαιτο
[410]	ἐστὶν τὸ ἐν ἑαυτῷ ἐτάζον»	τοῦτο	προσαγορεύεσθαι ἓν ὂν δίχα, ὥστε
[400]	(Ἑρμογένης) Ἀλλὰ δὴ τὸ μετὰ	τοῦτο	πῶς φῶμεν ἔχειν; (Σωκράτης) Τὸ
[392]	Τί οὖν δή; Οὐκ οἴει	τοῦτο	σεμνόν τι εἶναι γνῶναι, ὅπῃ
[397]	(Σωκράτης) Τί οὖν ἂν μετὰ	τοῦτο	σκοποῖμεν; (Ἑρμογένης) Δῆλον δὴ ὅτι
[385]	ἢ ὄνομα; (Ἑρμογένης) Οὔκ, ἀλλὰ	τοῦτο	σμικρότατον. (Σωκράτης) Καὶ τοῦτο (ὄνομα)
[401]	σμῆνος σοφίας. (Ἑρμογένης) Ποῖον δὴ	τοῦτο;	~(Σωκράτης) Γελοῖον μὲν πάνυ εἰπεῖν,
[390]	ἢ διαλεκτικόν; (Ἑρμογένης) Οὔκ, ἀλλὰ	τοῦτο.	(Σωκράτης) Τέκτονος μὲν ἄρα ἔργον
[421]	λέγειν ἀποκρινόμενοι. (Ἑρμογένης) Τὸ ποῖον	τοῦτο;	(Σωκράτης) Φάναι, ὃ ἂν μὴ
[412]	(Καὶ μὴν τό γε ἀγαθόν,	τοῦτο	τῆς φύσεως πάσης τῷ ἀγαστῷ
[386]	(Ἑρμογένης) Ἔμοιγε. (Σωκράτης) Πῶς οὖν	τοῦτο	τίθεσαι; ἆρ᾽ ὧδε· τοὺς μὲν
[411]	μᾶλλον φήσεις. ~(Ἑρμογένης) Ἀλλὰ μετὰ	τοῦτο	τὸ εἶδος ἔγωγε ἡδέως ἂν
[421]	εἰ δέ τίς σε ἔροιτο	τοῦτο	τὸ ἰὸν» καὶ τὸ ῥέον»
[430]	ἐν μὲν τοῖς ζωγραφήμασιν (ᾖ	τοῦτο,	τὸ μὴ ὀρθῶς διανέμειν, ἐπὶ
[419]	ζέσεως τῆς ψυχῆς ἔχοι ἂν	τοῦτο	τὸ ὄνομα. ~Ἀλλὰ μὴν ἵμερός»
[416]	τῷ ἀεὶ ἴσχοντι τὸν ῥοῦν	τοῦτο	τὸ ὄνομα ἔθετο τὸ> ἀεισχοροῦν»
[412]	ἐπιτροπεύει τὰ (ἄλλα πάντα διαϊόν,	τοῦτο	τὸ ὄνομα ἐκλήθη ὀρθῶς δίκαιον,
[416]	διανοίας τις ἔοικεν ἐπωνυμία εἶναι	τοῦτο	τὸ ὄνομα. (Ἑρμογένης) Πῶς λέγεις;
[396]	τὸ ἄνω ὄψις καλῶς ἔχει	τοῦτο	τὸ ὄνομα καλεῖσθαι, (οὐρανία, ὁρῶσα
[399]	Πῶς λέγεις; (Σωκράτης) Ὧδε. Σημαίνει	τοῦτο	τὸ ὄνομα ὁ ἄνθρωπος» ὅτι
[397]	ἄρχεσθαι, σκοπουμένους πῇ ποτε αὐτὸ	τοῦτο	τὸ ὄνομα οἱ θεοὶ» ὀρθῶς
[418]	τῆς Ἀθηνάας νόμου προαύλιον στομαυλῆσαι,	τοῦτο	τὸ ὄνομα προειπὼν τὸ (βουλαπτεροῦν.
[415]	ὀρθῶς ἔχει, ἡ κακία, (καὶ	τοῦτο	τὸ ὄνομα τὴν ἀρετὴν» ὀρθῶς
[437]	ἐξ αὐτῶν ἀναλαβόντες πρῶτον μὲν	τοῦτο	τὸ ὄνομα, τὴν ἐπιστήμην, ὡς
[410]	γε. ~(Σωκράτης) Ὅρα τοίνυν καὶ	τοῦτο	τὸ ὄνομα τὸ πῦρ» μή
[395]	ὄνομα ἐμμέτρως κεῖσθαι· σημαίνει γὰρ	τοῦτο	τὸ ὄνομα τὸν τὰ ἐγγὺς
[400]	μάλιστα θέσθαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα	τοῦτο	τὸ ὄνομα, ὡς δίκην διδούσης
[409]	ἀεί ἐστι περὶ τὴν σελήνην	τοῦτο	τὸ φῶς, εἴπερ ἀληθῆ οἱ
[421]	ἐστίν. (Ἡ δ᾽ ἀλήθεια, καὶ	τοῦτο	τοῖς ἄλλοις ἔοικε (συγκεκροτῆσθαι) ἡ
[402]	μέλλει; ἀλλὰ τί τὸ μετὰ	τοῦτο;	τὸν μὲν Δία εἴπομεν. (Ἑρμογένης)
[417]	κέχρηται, τῷ ὀφέλλειν» ἔστι δὲ	τοῦτο	τοῦ αὔξειν καὶ ποιεῖν ἐπωνυμία.
[426]	οὐδ᾽ εἴπομεν δι᾽ ὅτι ἔχει	τοῦτο	τοὔνομα· ἀλλὰ γὰρ δῆλον ὅτι
[415]	ῥέον ἐπωνυμίαν εἴληφεν, ὡς ἔοικε,	τοῦτο	τοὔνομα, ὃ> ὀρθῶς μὲν ἔχει
[429]	δοκεῖν κεῖσθαι, εἶναι δὲ ἑτέρου	τοῦτο	τοὔνομα, οὗπερ καὶ ἡ φύσις
[409]	Σελαναία» κέκληται. (Ἑρμογένης) Διθυραμβῶδές γε	τοῦτο	τοὔνομα, ὦ Σώκρατες. ἀλλὰ τὸν
[413]	ἕνεκα ἐσκοποῦμεν, τό γε ὄνομα	τοῦτο	φαίνεται αὐτῷ διὰ ταῦτα κεῖσθαι.
[416]	Τὴν τοῦ βαρβαρικόν τι καὶ	τοῦτο	φάναι εἶναι. (Ἑρμογένης) Καὶ ἔοικάς
[434]	ἔθος ἢ ὅτι ἐγώ, ὅταν	τοῦτο	φθέγγωμαι, διανοοῦμαι ἐκεῖνο, σὺ δὲ
[404]	Φερρέφαττα» δέ· πολλοὶ μὲν καὶ	τοῦτο	φοβοῦνται τὸ ὄνομα καὶ τὸν
[428]	ἐνδείξεται οἷόν ἐστι τὸ πρᾶγμα·	τοῦτο	φῶμεν ἱκανῶς εἰρῆσθαι; (Κρατύλος) Ἐμοὶ
[398]	τὸ ἡρωικὸν φῦλον. Ἀλλὰ οὐ	τοῦτο	χαλεπόν ἐστιν ἐννοῆσαι, ἀλλὰ μᾶλλον
[391]	γε. (Σωκράτης) Οὐκοῦν τὸ μετὰ	τοῦτο	χρὴ ζητεῖν, εἴπερ ἐπιθυμεῖς εἰδέναι,
[437]	ἐκείνως ἐσήμαινεν. (Σωκράτης) Τί οὖν	τοῦτο,	ὦ Κρατύλε; ὥσπερ ψήφους διαριθμησόμεθα
[411]	νυνδὴ ὀνόματα. (Ἑρμογένης) Πῶς δὴ	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες; (Σωκράτης) Οὐ κατενόησας
[416]	τοι. (Σωκράτης) Ἔστι δέ γε	τοῦτο,	ὥς φαμεν, διάνοια; (Ἑρμογένης) Πάνυ
[400]	εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς	τοῦτο,	ὥσπερ αὐτὸ ὀνομάζεται, ἕως ἂν
[410]	καὶ αὐτὸ ἐν αὑτῷ ἐξετάζον,	τοῦτο,	ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010