HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Cratyle (dialogue complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

λ = 4 formes différentes pour 65 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[398]   γένος οὐκ ἐκ χρυσοῦ πεφυκὸς ἀλλ᾽ ἀγαθόν τε καὶ καλόν. τεκμήριον

[430]   ἂν οὗτος ταῦτα φθέγξασθαι. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽ ἀγαπητὸν καὶ τοῦτο. Πότερον γὰρ

[417]   φέρεσθαι στῆναί τε καὶ παύσασθαι, ἀλλ᾽ ἀεὶ λύει αὐτῆς ἄν τι

[428]   ὅταν γὰρ μηδὲ σμικρὸν ἀποστατῇ ἀλλ᾽ ἀεὶ παρῇ ὁ ἐξαπατήσων, πῶς

[430]   ἐπὶ δὲ τοῖς ὀνόμασιν οὔ, ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον ᾖ ἀεὶ ὀρθῶς. (Σωκράτης)

[436]   οὐχ οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες, ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον (ᾖ εἰδότα τίθεσθαι τὸν

[411]   γὰρ νόησις» τὸ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ ἦτα εἶ ἔδει

[403]   δὲ οὐκ ἂν τοῦτο λέγοι, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ σῖγμα (δύο λάβδα

[393]   Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽ ἆρα, ὠγαθέ, καὶ τῷ Ἕκτορι

[413]   οὐκ αὐτὸ τὸ πῦρ φησιν, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ θερμὸν τὸ ἐν

[439]   καὶ δοκεῖ ταῦτα πάντα ῥεῖν· ἀλλ᾽ αὐτό, φῶμεν, τὸ καλὸν οὐ

[387]   ἡμῖν οὐ πρὸς ἡμᾶς οὖσαι, ἀλλ᾽ αὑτῶν τινα ἰδίαν φύσιν ἔχουσαι;

[432]   τοιοῦτον οἷόνπερ οὗ ὄνομά ἐστιν, ἀλλ᾽ ἔα καὶ τὸ μὴ προσῆκον

[422]   ἑτέρων, ἐκεῖνα δὲ ἐξ ἄλλων· (ἀλλ᾽ ἐάν ποτέ γε λάβωμεν ὃ

[397]   τις εἴτε τῶν σοφιστῶν. (Ἑρμογένης) Ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν συγχωρῶ· πάνυ γὰρ

[416]   Καὶ ἔοικάς γε ὀρθῶς λέγοντι. ἀλλ᾽ εἰ δοκεῖ, ταῦτα μὲν ἐῶμεν,

[391]   ἀγαπῴην ὥς του ἄξια. (Σωκράτης) Ἀλλ᾽ εἰ μὴ αὖ σε ταῦτα

[431]   ἀποδοῦναι, καὶ μὴ πάντα αὖ, ἀλλ᾽ ἔνια ἐλλείπειν, ἔνια δὲ καὶ

[431]   μηδὲ ἀποδιδόναι τὰ προσήκοντα ἑκάστῳ, ἀλλ᾽ ἐνίοτε τὰ μὴ προσήκοντα, εἴη

[420]   ἡ ῥοὴ (αὕτη τῷ ἔχοντι ἀλλ᾽ ἐπείσακτος διὰ τῶν ὀμμάτων, διὰ

[391]   ὦ μακάριε Ἑρμόγενες, οὐδεμίαν λέγω, ἀλλ᾽ ἐπελάθου γε ὧν ὀλίγον πρότερον

[411]   τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα, οὐκ ἀποδειλιατέον ἀλλ᾽ ἐπισκεπτέον, ὡς ἔοικε, φρόνησιν καὶ

[428]   εἶ πλέον ποιῆσαι, μὴ ἀπόκαμνε ἀλλ᾽ εὐεργέτει καὶ Σωκράτη τόνδε δίκαιος

[432]   ἀλλὰ τὸ παράπαν οὐδὲ γέγραπται, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἕτερόν ἐστιν ἐάν τι

[397]   τοῦ αὐτομάτου οὕτως ἕκαστα κεῖσθαι, ἀλλ᾽ ἔχειν (τινὰ ὀρθότητα; τὰ μὲν

[393]   ἄλλα γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες· ἀλλ᾽ ἕως ἂν αὐτοῦ δηλουμένην τὴν

[394]   ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ βασιλέα σημαίνει· καὶ ἄλλα

[438]   μὴ ἔστι τὰ πράγματα μαθεῖν ἀλλ᾽ ἢ ἐκ τῶν ὀνομάτων; (Κρατύλος)

[406]   τὸ μὴ τραχὺ τοῦ ἤθους ἀλλ᾽ ἥμερόν τε καὶ λεῖον Ληθὼ»

[407]   ἔοικεν, ἔτι ἄλλῃ δόξῃ. (Σωκράτης) Ἀλλ᾽ ἵνα μὴ δόξῃ, τὸν Ἄρη

[393]   μὴ τὸ ἀνθρώπου ἔκγονον γένηται, (ἀλλ᾽ ὃ ἂν) τὸ ἔκγονον ἄνθρωπος

[384]   χρημάτων ἐφιέμενον κτήσεως ἀποτυγχάνειν ἑκάστοτε. Ἀλλ᾽ ὃ νυνδὴ ἔλεγον, εἰδέναι μὲν

[418]   Οὐκ ἐγώ, ὦ Ἑρμόγενες, αἴτιος, ἀλλ᾽ οἱ θέμενοι τὸ ὄνομα. (Ἑρμογένης)

[389]   οὐχ οἷον ἂν αὐτὸς βουληθῇ, ἀλλ᾽ οἷον ἐπεφύκει. Τὸ φύσει γὰρ

[419]   ὀρθῶς κεῖσθαι ἢ τὸ νῦν, ἀλλ᾽ ὁμολογήσει τοῖς πρόσθεν ἀγαθοῖς, ἐὰν

[389]   ἕνεκα ποιῶν τὸ αὐτὸ ὄργανον· ἀλλ᾽ ὅμως, ἕως ἂν τὴν αὐτὴν

[394]   (γραμμάτων ἔχει πλὴν τοῦ ταῦ, ἀλλ᾽ ὅμως ταὐτὸν σημαίνει. Καὶ Ἀρχέπολίς»

[408]   δὲ ἐοικέναι ἀδελφὸν οὐδὲν θαυμαστόν. Ἀλλ᾽ ὅπερ ἐγὼ ἔλεγον, ὦ μακάριε,

[415]   ἄνειν, τὸ ὄνομα ἡ μηχανή. Ἀλλ᾽ ὅπερ νυνδὴ εἶπον, ἐπὶ τὴν

[430]   ὅταν ἐπ᾽ ὀνόμασιν ᾖ. (Κρατύλος) Ἀλλ᾽ ὅπως μή, ὦ Σώκρατες, ἐν

[431]   ὁμολογηθῇ ἡμῖν. (Κρατύλος) Ἔστι ταῦτα. Ἀλλ᾽ ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὅταν ταῦτα

[394]   Μνησίθεον» οὐδὲ τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλ᾽ ὅτι τἀναντία τούτοις σημαίνει, ἐάνπερ

[417]   λέγειν (μοι δοκεῖ τὸ λυσιτελοῦν, ἀλλ᾽ ὅτι τάχιστον ὂν τοῦ ὄντος

[414]   θεῖν καὶ ἅλλεσθαι τὸ ὄνομα. Ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἐπισκοπεῖς με ὥσπερ

[419]   παλαιόν· διϊὸν γὰρ αὖ σημαίνει, ἀλλ᾽ οὐ δέον, τἀγαθόν, ὅπερ δὴ

[437]   μονή ἐστιν ἐν τῇ ψυχῇ ἀλλ᾽ οὐ φορά. Εἰ δὲ βούλει,

[437]   τινός ἐστιν καὶ στάσεως μίμημα ἀλλ᾽ οὐ φορᾶς. (Ἔπειτα ἡ ἱστορία»

[393]   ἵππου ἄλλο τι ἢ ἵππος, (ἀλλ᾽ οὗ ἂν ᾖ τοῦ γένους

[440]   (Κρατύλος) Ἔστιν ὡς λέγεις. (Σωκράτης) Ἀλλ᾽ οὐδὲ γνῶσιν εἶναι φάναι εἰκός,

[393]   στοιχείων οἶσθα ὅτι ὀνόματα λέγομεν ἀλλ᾽ οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν

[419]   ὦ Σώκρατες, οὕτω φαίνεται. ~(Σωκράτης) Ἀλλ᾽ οὐκ ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι

[438]   ἄν τι καὶ ἀλλοῖον σημαίνοι ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνα. (Κρατύλος) Ἀληθῆ μοι

[423]   Δοκεῖ μοι. (Σωκράτης) Μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ οὐκ ἐμοί πω δοκεῖ καλῶς

[413]   τοῦ δικαίου ὅτι ποτ᾽ ἔστιν. Ἀλλ᾽ οὖν οὗπερ ἕνεκα ἐσκοποῦμεν, τό

[411]   ἂν καὶ ὄνησιν ὑπολαβεῖν φορᾶς· ἀλλ᾽ οὖν περί γε τὸ φέρεσθαί

[439]   εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλ᾽ οὗτοι αὐτοί τε ὥσπερ εἴς

[387]   τε καὶ ὀνομάζεσθαι καὶ ᾧ, ἀλλ᾽ οὐχ ᾗ ἂν ἡμεῖς βουληθῶμεν,

[415]   τῇ δειλίᾳ, ὃ οὔπω διήλθομεν ἀλλ᾽ (ὑπερέβημεν, δέον αὐτὸ μετὰ τὴν

[437]   μένοντα τὰ πράγματα σημαίνειν. (Κρατύλος) Ἀλλ᾽ ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι τὰ

[407]   ἀφελών. Ἴσως δὲ οὐδὲ ταύτῃ, ἀλλ᾽ ὡς τὰ θεῖα νοούσης αὐτῆς

[402]   φύσις καὶ οὐκέτι εἴασεν προελθεῖν, ἀλλ᾽ ὥσπερ δεσμὸς τῶν ποδῶν αὐτῷ

[420]   τὸ εἶκον καὶ μὴ ἀντιτυποῦν ἀλλ᾽ ὥσπερ λέγω, εἶκον τῷ ἰόντι

[393]   τοῦτο λέγεις; (Σωκράτης) Οὐδὲν ποικίλον, ἀλλ᾽ ὥσπερ τῶν στοιχείων οἶσθα ὅτι

[438]   γὰρ ἔστιν, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἄλλ᾽ ἄττα ζητητέα πλὴν ὀνομάτων, ἃ

[437]   καλλίστοις. Οἶμαι δὲ καὶ ἄλλα πόλλ᾽ ἄν τις εὕροι εἰ πραγματεύοιτο,

Pages
[398]	γένος οὐκ ἐκ χρυσοῦ πεφυκὸς	ἀλλ᾽	ἀγαθόν τε καὶ καλόν. τεκμήριον
[430]	ἂν οὗτος ταῦτα φθέγξασθαι. ~(Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	ἀγαπητὸν καὶ τοῦτο. Πότερον γὰρ
[417]	φέρεσθαι στῆναί τε καὶ παύσασθαι,	ἀλλ᾽	ἀεὶ λύει αὐτῆς ἄν τι
[428]	ὅταν γὰρ μηδὲ σμικρὸν ἀποστατῇ	ἀλλ᾽	ἀεὶ παρῇ ὁ ἐξαπατήσων, πῶς
[430]	ἐπὶ δὲ τοῖς ὀνόμασιν οὔ,	ἀλλ᾽	ἀναγκαῖον ᾖ ἀεὶ ὀρθῶς. (Σωκράτης)
[436]	οὐχ οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ᾽	ἀναγκαῖον (ᾖ εἰδότα τίθεσθαι τὸν
[411]	γὰρ νόησις» τὸ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο,	ἀλλ᾽	ἀντὶ τοῦ ἦτα εἶ ἔδει
[403]	δὲ οὐκ ἂν τοῦτο λέγοι,	ἀλλ᾽	ἀντὶ τοῦ σῖγμα (δύο λάβδα
[393]	Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	ἆρα, ὠγαθέ, καὶ τῷ Ἕκτορι
[413]	οὐκ αὐτὸ τὸ πῦρ φησιν,	ἀλλ᾽	αὐτὸ τὸ θερμὸν τὸ ἐν
[439]	καὶ δοκεῖ ταῦτα πάντα ῥεῖν·	ἀλλ᾽	αὐτό, φῶμεν, τὸ καλὸν οὐ
[387]	ἡμῖν οὐ πρὸς ἡμᾶς οὖσαι,	ἀλλ᾽	αὑτῶν τινα ἰδίαν φύσιν ἔχουσαι;
[432]	τοιοῦτον οἷόνπερ οὗ ὄνομά ἐστιν,	ἀλλ᾽	ἔα καὶ τὸ μὴ προσῆκον
[422]	ἑτέρων, ἐκεῖνα δὲ ἐξ ἄλλων·	(ἀλλ᾽	ἐάν ποτέ γε λάβωμεν ὃ
[397]	τις εἴτε τῶν σοφιστῶν. (Ἑρμογένης)	Ἀλλ᾽	ἐγὼ μὲν συγχωρῶ· πάνυ γὰρ
[416]	Καὶ ἔοικάς γε ὀρθῶς λέγοντι.	ἀλλ᾽	εἰ δοκεῖ, ταῦτα μὲν ἐῶμεν,
[391]	ἀγαπῴην ὥς του ἄξια. (Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	εἰ μὴ αὖ σε ταῦτα
[431]	ἀποδοῦναι, καὶ μὴ πάντα αὖ,	ἀλλ᾽	ἔνια ἐλλείπειν, ἔνια δὲ καὶ
[431]	μηδὲ ἀποδιδόναι τὰ προσήκοντα ἑκάστῳ,	ἀλλ᾽	ἐνίοτε τὰ μὴ προσήκοντα, εἴη
[420]	ἡ ῥοὴ (αὕτη τῷ ἔχοντι	ἀλλ᾽	ἐπείσακτος διὰ τῶν ὀμμάτων, διὰ
[391]	ὦ μακάριε Ἑρμόγενες, οὐδεμίαν λέγω,	ἀλλ᾽	ἐπελάθου γε ὧν ὀλίγον πρότερον
[411]	τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα, οὐκ ἀποδειλιατέον	ἀλλ᾽	ἐπισκεπτέον, ὡς ἔοικε, φρόνησιν καὶ
[428]	εἶ πλέον ποιῆσαι, μὴ ἀπόκαμνε	ἀλλ᾽	εὐεργέτει καὶ Σωκράτη τόνδε δίκαιος
[432]	ἀλλὰ τὸ παράπαν οὐδὲ γέγραπται,	ἀλλ᾽	εὐθὺς ἕτερόν ἐστιν ἐάν τι
[397]	τοῦ αὐτομάτου οὕτως ἕκαστα κεῖσθαι,	ἀλλ᾽	ἔχειν (τινὰ ὀρθότητα; τὰ μὲν
[393]	ἄλλα γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες·	ἀλλ᾽	ἕως ἂν αὐτοῦ δηλουμένην τὴν
[394]	ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ οὐδὲν	ἀλλ᾽	ἢ βασιλέα σημαίνει· καὶ ἄλλα
[438]	μὴ ἔστι τὰ πράγματα μαθεῖν	ἀλλ᾽	ἢ ἐκ τῶν ὀνομάτων; (Κρατύλος)
[406]	τὸ μὴ τραχὺ τοῦ ἤθους	ἀλλ᾽	ἥμερόν τε καὶ λεῖον Ληθὼ»
[407]	ἔοικεν, ἔτι ἄλλῃ δόξῃ. (Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	ἵνα μὴ δόξῃ, τὸν Ἄρη
[393]	μὴ τὸ ἀνθρώπου ἔκγονον γένηται,	(ἀλλ᾽	ὃ ἂν) τὸ ἔκγονον ἄνθρωπος
[384]	χρημάτων ἐφιέμενον κτήσεως ἀποτυγχάνειν ἑκάστοτε.	Ἀλλ᾽	ὃ νυνδὴ ἔλεγον, εἰδέναι μὲν
[418]	Οὐκ ἐγώ, ὦ Ἑρμόγενες, αἴτιος,	ἀλλ᾽	οἱ θέμενοι τὸ ὄνομα. (Ἑρμογένης)
[389]	οὐχ οἷον ἂν αὐτὸς βουληθῇ,	ἀλλ᾽	οἷον ἐπεφύκει. Τὸ φύσει γὰρ
[419]	ὀρθῶς κεῖσθαι ἢ τὸ νῦν,	ἀλλ᾽	ὁμολογήσει τοῖς πρόσθεν ἀγαθοῖς, ἐὰν
[389]	ἕνεκα ποιῶν τὸ αὐτὸ ὄργανον·	ἀλλ᾽	ὅμως, ἕως ἂν τὴν αὐτὴν
[394]	(γραμμάτων ἔχει πλὴν τοῦ ταῦ,	ἀλλ᾽	ὅμως ταὐτὸν σημαίνει. Καὶ Ἀρχέπολίς»
[408]	δὲ ἐοικέναι ἀδελφὸν οὐδὲν θαυμαστόν.	Ἀλλ᾽	ὅπερ ἐγὼ ἔλεγον, ὦ μακάριε,
[415]	ἄνειν, τὸ ὄνομα ἡ μηχανή.	Ἀλλ᾽	ὅπερ νυνδὴ εἶπον, ἐπὶ τὴν
[430]	ὅταν ἐπ᾽ ὀνόμασιν ᾖ. (Κρατύλος)	Ἀλλ᾽	ὅπως μή, ὦ Σώκρατες, ἐν
[431]	ὁμολογηθῇ ἡμῖν. (Κρατύλος) Ἔστι ταῦτα.	Ἀλλ᾽	ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὅταν ταῦτα
[394]	Μνησίθεον» οὐδὲ τῶν τοιούτων οὐδέν·	ἀλλ᾽	ὅτι τἀναντία τούτοις σημαίνει, ἐάνπερ
[417]	λέγειν (μοι δοκεῖ τὸ λυσιτελοῦν,	ἀλλ᾽	ὅτι τάχιστον ὂν τοῦ ὄντος
[414]	θεῖν καὶ ἅλλεσθαι τὸ ὄνομα.	Ἀλλ᾽	οὐ γὰρ ἐπισκοπεῖς με ὥσπερ
[419]	παλαιόν· διϊὸν γὰρ αὖ σημαίνει,	ἀλλ᾽	οὐ δέον, τἀγαθόν, ὅπερ δὴ
[437]	μονή ἐστιν ἐν τῇ ψυχῇ	ἀλλ᾽	οὐ φορά. Εἰ δὲ βούλει,
[437]	τινός ἐστιν καὶ στάσεως μίμημα	ἀλλ᾽	οὐ φορᾶς. (Ἔπειτα ἡ ἱστορία»
[393]	ἵππου ἄλλο τι ἢ ἵππος,	(ἀλλ᾽	οὗ ἂν ᾖ τοῦ γένους
[440]	(Κρατύλος) Ἔστιν ὡς λέγεις. (Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	οὐδὲ γνῶσιν εἶναι φάναι εἰκός,
[393]	στοιχείων οἶσθα ὅτι ὀνόματα λέγομεν	ἀλλ᾽	οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν
[419]	ὦ Σώκρατες, οὕτω φαίνεται. ~(Σωκράτης)	Ἀλλ᾽	οὐκ ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι
[438]	ἄν τι καὶ ἀλλοῖον σημαίνοι	ἀλλ᾽	οὐκ ἐκεῖνα. (Κρατύλος) Ἀληθῆ μοι
[423]	Δοκεῖ μοι. (Σωκράτης) Μὰ Δί᾽	ἀλλ᾽	οὐκ ἐμοί πω δοκεῖ καλῶς
[413]	τοῦ δικαίου ὅτι ποτ᾽ ἔστιν.	Ἀλλ᾽	οὖν οὗπερ ἕνεκα ἐσκοποῦμεν, τό
[411]	ἂν καὶ ὄνησιν ὑπολαβεῖν φορᾶς·	ἀλλ᾽	οὖν περί γε τὸ φέρεσθαί
[439]	εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτως ἔχει,	ἀλλ᾽	οὗτοι αὐτοί τε ὥσπερ εἴς
[387]	τε καὶ ὀνομάζεσθαι καὶ ᾧ,	ἀλλ᾽	οὐχ ᾗ ἂν ἡμεῖς βουληθῶμεν,
[415]	τῇ δειλίᾳ, ὃ οὔπω διήλθομεν	ἀλλ᾽	(ὑπερέβημεν, δέον αὐτὸ μετὰ τὴν
[437]	μένοντα τὰ πράγματα σημαίνειν. (Κρατύλος)	Ἀλλ᾽	ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι τὰ
[407]	ἀφελών. Ἴσως δὲ οὐδὲ ταύτῃ,	ἀλλ᾽	ὡς τὰ θεῖα νοούσης αὐτῆς
[402]	φύσις καὶ οὐκέτι εἴασεν προελθεῖν,	ἀλλ᾽	ὥσπερ δεσμὸς τῶν ποδῶν αὐτῷ
[420]	τὸ εἶκον καὶ μὴ ἀντιτυποῦν	ἀλλ᾽	ὥσπερ λέγω, εἶκον τῷ ἰόντι
[393]	τοῦτο λέγεις; (Σωκράτης) Οὐδὲν ποικίλον,	ἀλλ᾽	ὥσπερ τῶν στοιχείων οἶσθα ὅτι
[438]	γὰρ ἔστιν, ἀλλὰ δῆλον ὅτι	ἄλλ᾽	ἄττα ζητητέα πλὴν ὀνομάτων, ἃ
[437]	καλλίστοις. Οἶμαι δὲ καὶ ἄλλα	πόλλ᾽	ἄν τις εὕροι εἰ πραγματεύοιτο,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/02/2010