Pages
[398]	(Ἑρμογένης) Εἰκός γε. (Σωκράτης) Οἱ	δ᾽	ἀγαθοὶ ἄλλο τι ἢ φρόνιμοι;
[437]	πορεία φαίνεται, ἡ ἀμαθία, ἡ	δ᾽	ἀκολασία» παντάπασιν ἀκολουθία τοῖς πράγμασι
[421]	ὂν οὗ μάσμα ἐστίν. (Ἡ	δ᾽	ἀλήθεια, καὶ τοῦτο τοῖς ἄλλοις
[393]	Ο καὶ τοῦ Ω· τοῖς	δ᾽	(ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις
[404]	τὴν ἀρχὴν ἐπὶ τελευτήν· γνοίης	δ᾽	ἄν, εἰ πολλάκις λέγοις τὸ
[426]	σοι μεταδώσω, ἂν βούλῃ· σὺ	δ᾽	ἄν τι ἔχῃς βέλτιόν ποθεν
[433]	ὁμοίων, εἴπερ ἔσται εἰκών, ἔχοι	δ᾽	ἄν τι καὶ οὐ προσῆκον,
[418]	τί ἂν εἴη; (Σωκράτης) Τί	δ᾽	ἂν εἴη ποτὲ ζημιῶδες» θέασαι,
[411]	ἐστι καὶ ῥοῦ νόησις. Εἴη	δ᾽	ἂν καὶ ὄνησιν ὑπολαβεῖν φορᾶς·
[409]	γῆν ἀεὶ εἱλεῖν ἰών, ἐοίκοι	δ᾽	ἂν καὶ ὅτι ποικίλλει ἰὼν
[409]	τοὺς ἀνθρώπους ἐπειδὰν ἀνατείλῃ, εἴη	δ᾽	ἂν καὶ τῷ περὶ τὴν
[406]	θεὸν ἐκάλεσεν ὁ καλέσας, τάχα	δ᾽	ἂν καὶ ὡς τὸν ἄροτον
[386]	τοιαῦτα μὲν ἔστιν ἐμοί· οἷα	δ᾽	ἂν σοί, τοιαῦτα δὲ σοί
[385]	λέγῃ ὡς ἔστιν, ἀληθής· ὃς	δ᾽	ἂν ὡς οὐκ ἔστιν, ψευδής;
[409]	ἂν μείης» ὀρθῶς κεκλημένος, τὰ	δ᾽	ἄστρα» ἔοικε τῆς ἀστραπῆς ἐπωνυμίαν
[427]	τοῖς γράμμασι τὰ ἔργα. Τὸ	δ᾽	αὖ ἄλφα τῷ μεγάλῳ ἀπέδωκε,
[407]	ἀνδρεῖον Ἄρης» ἂν εἴη· εἰ	δ᾽	αὖ κατὰ τὸ σκληρόν τε
[427]	καὶ γλυκὺ» καὶ γλοιῶδες. (Τοῦ	δ᾽	αὖ νῦ τὸ εἴσω αἰσθόμενος
[412]	εἶ ἑπεϊστήμην» αὐτὴν ὀνομάζειν. Σύνεσις»	δ᾽	αὖ οὕτω μὲν δόξειεν ἂν
[414]	οὕτως, ὦ Σώκρατες. (Σωκράτης) Εἰ	δ᾽	αὖ τις ἐάσει καὶ ἐντιθέναι
[427]	ὁ τὰ ὀνόματα τιθέμενος. Τῆς	δ᾽	αὖ τοῦ δέλτα συμπιέσεως καὶ
[400]	ἐκεῖνοί γε τἀληθῆ καλοῦσι. (Δεύτερος	δ᾽	αὖ τρόπος ὀρθότητος, ὥσπερ ἐν
[438]	γε πρῶτα μήπω ἔκειτο, μαθεῖν	δ᾽	αὖ φαμεν τὰ πράγματα καὶ
[401]	εἰσὶν οἳ ἐσσίαν» καλοῦσιν, οἳ	δ᾽	αὖ ὠσίαν. Πρῶτον μὲν οὖν
[401]	πάντων οὐσίαν ἐσσίαν» ἐπωνόμασαν. Ὅσοι	δ᾽	αὖ ὠσίαν, σχεδόν τι αὖ
[385]	μὲν ὅλος ἀληθής, τὰ μόρια	δ᾽	αὐτοῦ οὐκ ἀληθῆ; (Ἑρμογένης) Οὔκ,
[438]	τὰ ὅμοια τῇ ἀληθείᾳ, τῶν	δ᾽	ἑαυτά, τίνι ἔτι διακρινοῦμεν, ἢ
[439]	καὶ αὐτῷ οὕτω διανοηθῆναι τὸ	δ᾽	εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτως ἔχει,
[428]	εὐεργέτει καὶ Σωκράτη τόνδε δίκαιος	δ᾽	εἶ καὶ ἐμέ. (Σωκράτης) Καὶ
[413]	μάχῃ ἐπονομαζομένης τῆς ἀνδρείας μάχην	δ᾽	εἶναι ἐν τῷ ὄντι, εἴπερ
[396]	οἱ δὲ Δία» καλοῦσιν συντιθέμενα	δ᾽	εἰς ἓν δηλοῖ τὴν φύσιν
[389]	τῆς κερκίδος ἔχειν εἶδος, οἵα	δ᾽	ἑκάστῳ καλλίστη ἐπεφύκει, (ταύτην ἀποδιδόναι
[396]	ὀρθῶς τὸ ὄνομα κεῖσθαι· εἰ	δ᾽	ἐμεμνήμην τὴν Ἡσιόδου γενεαλογίαν, τίνας
[403]	ἀπέρχεται, καὶ τοῦτο πεφόβηνται· τὰ	δ᾽	ἐμοὶ δοκεῖ πάντα ἐς ταὐτόν
[417]	δύναμιν ἐπονομάζων ἔθετο τοὔνομα· δέλτα	δ᾽	ἐνθεὶς ἀντὶ τοῦ νῦ κέρδος»
[397]	τὴν θέσιν τῶν ὀνομάτων· ἴσως	δ᾽	ἔνια αὐτῶν καὶ ὑπὸ θειοτέρας
[399]	ὅτι πολλάκις ἐπεμβάλλομεν γράμματα, τὰ	δ᾽	ἐξαιροῦμεν, παρ᾽ ὃ βουλόμεθα ὀνομάζοντες,
[395]	τὴν φύσιν τοῦ ἀνδρός· τοῖς	δ᾽	ἐπαΐουσι περὶ ὀνομάτων ἱκανῶς δηλοῖ
[415]	ἔχῃ, κακίᾳ μεστὴ γίγνεται. Εἰ	δ᾽	ἐπὶ τοιούτοις ἡ κακία» ἐστὶν
[420]	ἀντὶ τοῦ ὦ ἐχρώμεθα νῦν	δ᾽	ἔρως» κέκληται διὰ τὴν τοῦ
[388]	ὑφαντικῶς· διδασκαλικὸς δὲ ὀνόματι, καλῶς	δ᾽	ἐστὶ διδασκαλικῶς. (Ἑρμογένης) Ναί. (Σωκράτης)
[395]	ὁρῶν καὶ τὸ παραχρῆμα τοῦτο	δ᾽	ἐστὶ πέλας» ἡνίκα προεθυμεῖτο λαβεῖν
[435]	ὡς πλείστοις ὁμοίοις λέγηται, τοῦτο	δ᾽	ἐστὶ προσήκουσιν, (αἴσχιστα δὲ τοὐναντίον.
[399]	δὲ ἄνθρωπος ἅμα ἑώρακεν τοῦτο	δ᾽	ἐστὶ (τὸ) ὄπωπε» καὶ ἀναθρεῖ
[401]	παρὰ μηδὲν εἰδότων εἰρήσθω· μετὰ	δ᾽	Ἑστίαν δίκαιον Ῥέαν καὶ Κρόνον
[387]	ἀλλὰ κατὰ τὴν ὀρθήν; αὕτη	δ᾽	ἐστὶν ᾗ ἐπεφύκει ἕκαστον κάεσθαί
[426]	κίειν» ξενικὸν δὲ τοὔνομα τοῦτο	δ᾽	ἐστὶν ἰέναι. Εἰ οὖν τις
[385]	Πάνυ γε. (Σωκράτης) Ὁ λόγος	δ᾽	ἐστὶν ὁ ἀληθὴς πότερον μὲν
[431]	καλὴ ἡ εἰκὼν ἔσται τοῦτο	δ᾽	ἐστὶν ὄνομα ἐὰν δὲ σμικρὰ
[427]	μὲν εἶναι ὀρθότητα ὀνομάτων, ἥτις	δ᾽	ἐστὶν οὐδὲν σαφὲς λέγων, ὥστε
[388]	ἄρα κερκίδι καλῶς χρήσεται, καλῶς	δ᾽	ἐστὶν ὑφαντικῶς· διδασκαλικὸς δὲ ὀνόματι,
[389]	(ἐστὶν) ἀλλά τινος ὀνοματουργοῦ· οὗτος	δ᾽	ἐστίν, ὡς ἔοικεν, ὁ νομοθέτης,
[430]	τῷ ὀρθὴν καὶ ἀληθῆ· τὴν	δ᾽	ἑτέραν, τὴν τοῦ ἀνομοίου δόσιν
[415]	οὖν ἕτερον οὔπω καθορῶ, τὸ	δ᾽	ἕτερον δοκεῖ μοι κατάδηλον εἶναι.
[431]	τούτων ἀληθεύειν βουλόμεθα καλεῖν, τὸ	δ᾽	ἕτερον ψεύδεσθαι. Εἰ δὲ τοῦτο
[413]	ὀρθῶς ἔχειν διὰ ταῦτα. Ἐπειδὰν	δ᾽	ἠρέμα αὐτοὺς ἐπανερωτῶ ἀκούσας ταῦτα
[383]	δέ, οὔκουν σοί γε, ἦ	δ᾽	ὅς, ὄνομα Ἑρμογένης, οὐδὲ ἂν
[383]	δὲ Σωκράτει; ἔφην. Σωκράτης, ἦ	δ᾽	ὅς. Οὐκοῦν καὶ τοῖς ἄλλοις
[435]	τε καὶ συνθήκης τυχόντα; εἰ	δ᾽	ὅτι μάλιστα μή ἐστι τὸ
[406]	Διδοίνυσος» ἐν παιδιᾷ καλούμενος, οἶνος	δ᾽	ὅτι οἴεσθαι νοῦν ἔχειν ποιεῖ
[402]	ὦ Σώκρατες, κομψόν. (Σωκράτης) Τί	δ᾽	οὐ μέλλει; ἀλλὰ τί τὸ
[424]	ἐπὶ τοὺς ῥυθμοὺς σκεψόμενοι, πρότερον	δ᾽	οὔ; (Ἑρμογένης) Ναί. (Σωκράτης) Ἆρ᾽
[388]	γε ἡ κερκίς; (Ἑρμογένης) Πῶς	δ᾽	οὔ; (Σωκράτης) Ὑφαντικὸς μὲν ἄρα
[415]	καὶ ἄλλα πολλὰ ὑπερβεβηκέναι. Ἡ	δ᾽	οὖν δειλία τῆς ψυχῆς σημαίνει
[412]	ὥσπερ ἑστῶσι τοῖς ἄλλοις. Ἐπεὶ	δ᾽	οὖν ἐπιτροπεύει τὰ (ἄλλα πάντα
[386]	Καὶ μάλα ὀλίγοι. (Σωκράτης) Ἔδοξαν	δ᾽	οὖν; (Ἑρμογένης) Ἔμοιγε. (Σωκράτης) Πῶς
[431]	πάνυ διαμάχεσθαι περὶ αὐτοῦ. Εἰ	δ᾽	οὖν (ἔστι τοιαύτη τις διανομὴ
[420]	Τέλος γὰρ ἤδη θέω. Ἀνάγκην»	δ᾽	οὖν ἔτι βούλομαι διαπερᾶναι, ὅτι
[433]	κακῶς δὲ ὅταν ὀλίγα· λέγεσθαι	δ᾽	οὖν, ὦ μακάριε, ἐῶμεν, ἵνα
[414]	τὰ πρῶτα ὀνόματα τελευτῶντες ποιοῦσιν	μηδ᾽	ἂν ἕνα ἀνθρώπων συνεῖναι ὅτι
[396]	νῦν οὑτωσὶ (προσπέπτωκεν ἄρτι οὐκ	οἶδ᾽	ὁπόθεν. (Ἑρμογένης) Καὶ μὲν δή,
[406]	ἀφροδίτη» ἐκλήθη. (Ἑρμογένης) Ἀλλὰ μὴν	οὐδ᾽	Ἀθηνᾶς Ἀθηναῖός γ᾽ ὤν, ὦ
[440]	(Κρατύλος) Οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) Ἀλλὰ μὴν	οὐδ᾽	ἂν γνωσθείη γε ὑπ᾽ οὐδενός.
[393]	οὐ πῶλον κλητέον ἀλλὰ μόσχον·	οὐδ᾽	ἂν ἐξ ἀνθρώπου οἶμαι μὴ
[418]	(Σωκράτης) Νῦν δέ γε τετραγῳδημένον	οὐδ᾽	ἂν κατανοήσαις ὅτι βούλεται ἡ
[404]	τοῦ σώματος πτοίησιν καὶ μανίαν	οὐδ᾽	ἂν ὁ Κρόνος δύναιτο ὁ
[436]	μή, ὅπερ πάλαι ἐγὼ ἔλεγον,	οὐδ᾽	ἂν ὀνόματα εἴη. Μέγιστον δέ
[392]	δή ποτε; Οὐ γάρ πω	οὐδ᾽	αὐτὸς ἔγωγε μανθάνω· ὦ Ἑρμόγενες,
[393]	τὸ αὐτὸ σημαίνει, οὐδὲν πρᾶγμα·	οὐδ᾽	εἰ πρόσκειταί τι γράμμα ἢ
[398]	εἰπεῖν; (Ἑρμογένης) Πόθεν, ὠγαθέ, ἔχω;	οὐδ᾽	εἴ τι οἷός τ᾽ ἂν
[426]	εἶναι πάσης τῆς κινήσεως, ἣν	οὐδ᾽	εἴπομεν δι᾽ ὅτι ἔχει τοῦτο
[400]	σῶμα, καὶ οὐδὲν δεῖν παράγειν	οὐδ᾽	ἓν γράμμα. (Ἑρμογένης) Ταῦτα μέν
[419]	ὅμως δὲ αὐτὸ καλοῦμεν εὐφροσύνην.	Οὐδ᾽	ἐπιθυμία» χαλεπόν· τῇ γὰρ ἐπὶ
[435]	ἄλλος, οὗτος μέντοι βελτίων, ἢ	οὐδ᾽	ἔστιν ἄλλος ἢ οὗτος. Ποτέρως
[406]	γ᾽ ὤν, ὦ Σώκρατες, ἐπιλήσῃ,	οὐδ᾽	Ἡφαίστου τε καὶ Ἄρεως. (Σωκράτης)
[426]	Ἤ σοὶ ἄλλως δοκεῖ; (Ἑρμογένης)	Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες, ἄλλως. (Σωκράτης)
[403]	ἀμείνων ἀνήρ; (Ἑρμογένης) Μὰ Δί᾽	οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες. (Σωκράτης) Διὰ
[438]	(Κρατύλος) Οὔκουν εἰκός γε. ~(Σωκράτης)	Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ὦ φίλε. Καὶ ταῦτα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010