Livre, Chap.
[2, 5]	πρότερον φάναι ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν	ἤ	οἱ καὶ ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο
[2, 22]	γὰρ ἀμφότερα— ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον	ἢ	Ἀγαμέμνων συνῴκησε, τοῦτον μὲν τὸν>
[2, 31]	Τροιζηνίαν λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος	ἢ	Ἀμαζόσι, παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς
[2, 36]	ἀξιόχρεων, ἔνθα ἢ πόλεως Ἁλίκης	ἢ	ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη. ἔστι
[2, 13]	δὲ ἀφιγμένος εἱστία τὸν Ἡρακλέα	ἢ	αὐτὸς εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον
[2, 22]	(τὸν μὲν δὴ Θυέστου παῖδα	ἢ	Βροτέου— λέγεται γὰρ ἀμφότερα— ὃς
[2, 20]	μὲν καὶ ὅσοι διὰ νεότητα	ἢ	γῆρας ὅπλα ἀδύνατοι φέρειν ἦσαν,
[2, 14]	τε ἐπὶ συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν	ἢ	διαπολεμηθῆναι καὶ ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ
[2, 35]	περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς	ἢ	δίκῃ νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς
[2, 29]	Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ	ἢ	δυνάμεως οὐκέτι ἐξεγένετο ἐς ἴσον
[2, 8]	Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν,	ἢ	καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος ἐθελοντής.
[2, 27]	ἐν Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας δὲ	ἢ	κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος ἐς
[2, 26]	Ἀργείας ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ	ἢ	κατ᾽ αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν,
[2, 26]	στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον	ἢ	Κείσῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες.
[2, 2]	φασίν· ὃς δ᾽ ἂν ἐνταῦθα	ἢ	Κορινθίων ἢ ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ,
[2, 31]	πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ	ἢ	λύκους ἐφαίνετό μοι τὴν Τροιζηνίαν
[2, 22]	ἂν ἢ τὸ Ἴλιον ἕλωσιν	ἢ	μαχομένους τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις
[2, 11]	ἄγαλμα οὔτε ὁποίου ξύλου γέγονεν	ἢ	μετάλλου μαθεῖν ἔστιν οὔτε τὸν
[2, 4]	Κορίνθιοι τῶν ἐν Ἄργει δυναστῶν	ἢ	Μυκήναις ὑπακούοντες· ἰδίᾳ τε οὐδένα
[2, 2]	δ᾽ ἂν ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων	ἢ	ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν
[2, 20]	τῆς Ἀργείας ἀεί τι ἀπετέμνοντο,	ἢ	οἱ Ἀργεῖοι τετραμμένων πρὸς πόλεμον
[2, 21]	δὲ— πρόσκειμαι γὰρ πλέον τι	ἢ	οἱ λοιποὶ τῇ Ὁμήρου ποιήσει—
[2, 30]	Τροιζηνίοις ἐχόμενα ἱστορίας ἦν, παρὲξ	ἢ	ὅσαι πόλεις παρ᾽ αὐτῶν φασιν
[2, 28]	Τημένου προσήκειν σφαγεῦσιν ὀνομάζεσθαι μᾶλλον	ἢ	παισίν. (καὶ τὴν μὲν οὐδὲν
[2, 28]	προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ σπεύδων πρὶν	ἢ	πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς
[2, 26]	ἐπιχωρίων ἐδυνάμην. τελευταῖον δὲ πρὶν	ἢ	παραγενέσθαι Δωριέας ἐς Πελοπόννησον βασιλεῦσαί
[2, 5]	ἐς τοσόνδε ηὐξήθη δυνάμεως, πρὶν	ἢ	Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι, ὡς
[2, 36]	σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων, ἔνθα	ἢ	πόλεως Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν ἐστιν
[2, 10]	ἢ φηγοῦ, μείζονα δέ ἐστιν	ἢ	πρίνου, σχῆμα δέ σφισιν οἷον
[2, 18]	εἰπεῖν πότερον ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος	ἢ	προϋπῆρξεν Ἀγαμέμνονι φόνος Ταντάλου τοῦ
[2, 35]	δὲ ὃ σέβουσιν ἐπὶ πλέον	ἢ	τἄλλα, ἐγὼ μὲν οὐκ εἶδον,
[2, 25]	καὶ ξόανον οὐδέν τι διάφορον	ἢ	τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ.
[2, 22]	ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽ ἂν	ἢ	τὸ Ἴλιον ἕλωσιν ἢ μαχομένους
[2, 26]	ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης, ἀλλὰ Ἡσίοδον	ἢ	τῶν τινα ἐμπεποιηκότων ἐς τὰ
[2, 10]	τὰ δέ οἱ φύλλα ἐλάσσονα	ἢ	φηγοῦ, μείζονα δέ ἐστιν ἢ
[2, 20]	οὐδεμία ἦν ἔτι ἀπαλλαγή, πρὶν	ἢ	Φίλιππος σφᾶς ἠνάγκασεν ὁ Ἀμύντου
[2, 25]	καὶ ἐν τοῖς ἔπεσι προτέρας	ἢ	Φλιοῦντά τε καὶ Σικυῶνα κατέλεξεν.
[2, 34]	ὄντα Εὔρωπα πρότερον τὸ χρεὼν	ἢ	Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα ὡς
[2, 3]	νήπια ὑπ᾽ αὐτῶν ἐφθείρετο, πρὶν	ἢ	χρήσαντος τοῦ θεοῦ θυσίαι τε
[2, 27]	ἤν τε ξένος ὁ θύων	ᾖ,	καταναλίσκουσιν ἐντὸς τῶν ὅρων· τὸ
[2, 33]	ἄλλοις καὶ αὐτῷ Δημοσθένει πλεῖστα,	ἦ	μὴν τῶν χρημάτων ἃ ἐκ
[2, 30]	ἡ βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν	ἡ	Ἀργείων προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις ἐχόμενα
[2, 30]	ἐπιφανεστέρας, τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων, καὶ	ἡ	βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν ἡ
[2, 12]	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον	ἡ	γῆ καὶ ἡ πόλις Ἀραντία
[2, 6]	Ζευξίππην καὶ ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος	ἡ	γῆ Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ
[2, 24]	ἕκαστον, γευσαμένη δὴ τοῦ αἵματος	ἡ	γυνὴ κάτοχος ἐκ τοῦ θεοῦ
[2, 25]	πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα γενέσθαι λέγουσιν.	~(ἡ	δ᾽ ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ
[2, 36]	ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός.	ἡ	δὲ Ἁλίκη τὰ μὲν ἐφ᾽
[2, 15]	ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν ἐπίτομος,	ἡ	δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ,
[2, 11]	φαίνοντα ἐν τῷ Νυμφῶνί ἐστιν.	ἡ	δὲ ἐς Τιτάνην ὁδὸς σταδίων
[2, 4]	(ἀνιοῦσι δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον	ἡ	δέ ἐστιν ὄρους ὑπὲρ τὴν
[2, 34]	(τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα·	ἡ	δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις ἀπέχει
[2, 9]	οὐδεμιᾷ· πυραμίδι δὲ ὁ Μειλίχιος,	ἡ	δὲ κίονί ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα
[2, 1]	~Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις Κορινθιακά	~(ἡ	δὲ Κορινθία χώρα μοῖρα οὖσα
[2, 36]	ἐς τὴν ὑπόγεων νομιζομένην ἀρχήν.	ἡ	δὲ Λέρνα ἐστίν, ὡς καὶ
[2, 24]	ὁ τόπος οὗτος καλεῖται Δειράς.	ἡ	δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ
[2, 12]	Σύθας ἐστίν, ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν.	(ἡ	δὲ Φλιασία τῆς Σικυωνίων ἐστὶν
[2, 6]	βασιλεύσας μετὰ Ἐπωπέα ἐξέδωκεν Ἀντιόπην.	ἡ	δὲ ὡς ἐς Θήβας ἤγετο
[2, 26]	τὴν Λῆσσαν ἔχεται τῆς Ἀργείας	ἡ	Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ ἢ κατ᾽
[2, 21]	εἶναι τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης	ἡ	ἔρημος καὶ ἄλλα παρέχεται θηρία
[2, 29]	πλεῖστα, οὐ παρέμεινεν ἐς ἅπαν	ἡ	εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων
[2, 24]	ἐν Ἰλίῳ τὴν ἀχλὺν ἀφεῖλεν	ἡ	θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται
[2, 4]	τοῦ Ἑρμοῦ· καὶ δι᾽ αὐτὸ	ἡ	θεὸς καλεῖται Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι δὲ
[2, 35]	τὸ ἱερόν. (Χθονία δ᾽ οὖν	ἡ	θεός τε αὐτὴ καλεῖται καὶ
[2, 20]	συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν	ἡ	θήλεια τὸν ἄρρενα νικήσασα ἐξελάσῃ
[2, 26]	δὲ παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο	ἡ	θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν
[2, 5]	ἑξήκοντα δὲ ἀπέχει μάλιστα στάδια	ἡ	καλουμένη Τενέα. οἱ δὲ ἄνθρωποί
[2, 36]	τεσσαράκοντα καὶ οὐ πλείω στάδια	ἡ	κατὰ Λέρναν θάλασσα. κατιόντων δὲ
[2, 24]	ἐν δεξιᾷ δὲ ὄρος ἐστὶν	ἡ	Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα.
[2, 19]	τὰ δὲ ἐς τὸν Ψαμάθης	ἡ	Μεγαρική μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ
[2, 15]	εἰσιν ἐς Ἄργος ὁδοὶ δύο,	ἡ	μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν
[2, 32]	ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει	ἡ	μυρσίνη, τὰ φύλλα ὡς καὶ
[2, 15]	ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ	ἡ	Νεμέα τὸ χωρίον ἀπέχει σταδίους
[2, 7]	πόλεις καὶ Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα	ἡ	νῆσος, ὥστε καὶ τὸ λόγιον
[2, 20]	τῆς νυκτὸς τυφλοῖ τὸν Βρύαντα	ἡ	παῖς φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ
[2, 3]	Στυμφήλου, θέας δὲ μάλιστα ἀξία	ἡ>	παρὰ τὸ ἄγαλμα τὸ τῆς
[2, 24]	ἥ τε ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ	ἡ	παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων
[2, 29]	ἐπὶ μὲν δὴ Φώκου τούτου	ἡ>	περὶ Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν
[2, 7]	καὶ καλεῖται δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα	ἡ	πηγή. (ἐν δὲ τῇ νῦν
[2, 3]	Ἀρτέμιδος ἀκούσης ἀποθανόντα. (κεκόσμηται δὲ	ἡ	πηγὴ λίθῳ λευκῷ, καὶ πεποιημένα
[2, 1]	ταύτην ἐστὶν ἔργον. προϊοῦσι δὲ	ἡ	πίτυς ἄχρι γε ἐμοῦ πεφύκει
[2, 20]	ἔμπροσθεν δὲ τοῦ ἕδους Τελέσιλλα	ἡ	ποιήσασα τὰ ᾄσματα ἐπείργασται στήλῃ·
[2, 37]	δοκοίη φοβερώτερον καὶ αὐτῷ γίνηται	ἡ	ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον, ἀντὶ τούτων
[2, 12]	τὸ ἀρχαῖον ἡ γῆ καὶ	ἡ	πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι
[2, 12]	μὲν τεσσαράκοντα σταδίους ἀπέχει μάλιστα	ἡ	πόλις, ἐκ Σικυῶνος δὲ ἐς
[2, 29]	Κορίνθου. ~(αὐτὴ δὲ τῶν Ἐπιδαυρίων	ἡ	πόλις παρείχετο ἐς μνήμην τάδε
[2, 2]	ἀλλ᾽ ὅσον μὲν χρόνον ἠρήμωτο	ἡ	πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν ἐπετέτραπτο τὰ
[2, 6]	Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης	ἡ	πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα δὲ οὐ
[2, 31]	δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν,	ἡ	πρὸ τῆς σκηνῆς ταύτης. (καθῆραι
[2, 16]	τῇ ὁρμῇ. (καὶ Ἀκρισίῳ μὲν	ἡ	πρόρρησις τοῦ θεοῦ τέλος ἔσχεν,
[2, 34]	σταδίων τριῶν οὐ πλέον. (ἐνταῦθα	ἡ	προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν.
[2, 35]	γὰρ ἂν πέσῃ τῶν πλευρῶν	ἡ	πρώτη βοῦς, ἀνάγκη πεσεῖν καὶ
[2, 18]	τούτοις ἦν ἄρα ὁμολογοῦντα, ἡνίκα	ἡ	Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ,
[2, 29]	ἅμα λύσιν τοῦ κακοῦ. τούτοις	ἡ	Πυθία εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι
[2, 20]	ἔτι τὸν ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν	ἡ	Πυθία, καὶ τὸ λόγιον εἴτε
[2, 1]	προεχώρησε τὸ> ἔργον· Κνιδίους δὲ	ἡ	Πυθία τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας ἔπαυσεν.
[2, 2]	ὕστερον δέ, ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν,	ἡ	Πυθία χρᾷ σφισιν ἀνευρόντας τὸ
[2, 26]	καὶ Μεσσηνίοις πολίτης εἴη, ἔχρησεν	ἡ	Πυθία· ὦ μέγα χάρμα βροτοῖς
[2, 16]	καὶ ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ	ἡ	πύλη, λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν αὐτῇ·
[2, 1]	συγγραφῇ εἰ δὲ Εὐμήλου γε	ἡ	συγγραφή— Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι
[2, 20]	καὶ σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο	ἡ	συμφορά, ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον
[2, 20]	τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν δὲ	ἡ	Τελέσιλλα καὶ ἄλλως ἐν ταῖς
[2, 8]	μὲν οὖν συνεβεβήκει πρότερον ἔτι	ἡ	τελευτή· Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα
[2, 20]	Ἰλίῳ καὶ ὀπίσω κομιζομένους ἐπέλαβεν	ἡ	τελευτή. καὶ Διός ἐστιν ἐνταῦθα
[2, 27]	ἐν σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον καὶ	ἡ	τελευτὴ τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος ἐγίνετο·
[2, 5]	τὴν ὀρεινὴν πύλη τέ ἐστιν	ἡ	Τενεατικὴ καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα
[2, 2]	ἐς τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν	ἡ	τιμή. (Κορινθίοις δὲ τοῖς ἐπινείοις
[2, 28]	ἥμεροι, τρέφει δὲ μόνη σφᾶς	ἡ	τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ δὲ
[2, 32]	Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν ἐς αὐτὸν ἐρῶσα	ἡ	Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει ἡ
[2, 32]	ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ ἡνίκα ἠπορεῖτο	ἡ	Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην τῷ ἔρωτι
[2, 25]	Ὀρνεῶν ἥ τε Σικυωνία καὶ	ἡ	Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ ἐξ
[2, 17]	εἰ δή τι ἄλλο ὑπελίπετο	ἡ	φλόξ. κατεκαύθη δὲ τὴν ἱέρειαν
[2, 29]	Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο	(ἡ)	Φωκίς· ἐπὶ δὲ τοῦ Αἰακοῦ
[2, 5]	ἔχων τόξον. τὴν δὲ πηγήν,	ἥ	ἐστιν ὄπισθεν τοῦ ναοῦ, δῶρον
[2, 3]	ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς	ἥ	Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων ἐξ
[2, 36]	(τὸ δὲ ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀργείων	ἥ	ποτε Ἀσιναία καλουμένη, καὶ Ἀσίνης
[2, 12]	λόφου διεστηκώς, ἐφ᾽ οὗ Φλιασίοις	ἥ	τε ἀκρόπολις καὶ τῆς Ἥβης
[2, 30]	ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ	ἥ	τε ἔλαφος ἐνήχετο ἀπωτέρω τῆς
[2, 24]	δύο τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων,	ἥ	τε ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἡ
[2, 25]	ἀνειμένος. τὰ δὲ ἐπέκεινα Ὀρνεῶν	ἥ	τε Σικυωνία καὶ ἡ Φλιασία
[2, 31]	φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην,	ἣ	δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν,
[2, 28]	τῆς πόλεως Μελίσσης μνῆμά ἐστιν,	ἣ	Περιάνδρῳ συνῴκησε τῷ Κυψέλου, καὶ
[2, 34]	ἐκ Τροιζῆνος κατὰ τὴν πέτραν	ἣ	πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο Σθενίου Διὸς
[2, 10]	ἐς αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος,	ᾗ	μηκέτι θέμις παρ᾽ ἄνδρα φοιτῆσαι,
[2, 24]	καὶ Ζεὺς ξόανον, δύο μὲν	ᾗ	πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ
[2, 34]	ἑπτά που στάδια, πλάτος δὲ	ᾗ	πλατυτάτη σταδίων τριῶν οὐ πλέον.
[2, 7]	τὸν ναὸν ἀνέθηκε τὴν λόγχην	ᾗ	τὸν ὗν κατειργάσατο. καὶ αὐλοὺς
[2, 34]	ἀπέχει μὲν τῆς ἄκρας, ἐφ᾽	ᾗ	τοῦ Ποσειδῶνος τὸ ἱερόν, τέσσαρας
[2, 20]	ὁπλίσασα δὲ ἔτασσε κατὰ τοῦτο	ᾗ	τοὺς πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο. ὡς
[2, 13]	Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ δὲ ὕστερον	Ἥβην	ὀνομάζουσιν· ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην
[2, 13]	οἱ παῖδας Ἄρην τε καὶ	Ἥβην.	(παρὰ δὲ Φλιασίοις τῇ θεῷ
[2, 17]	τῇ Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα	Ἥβης,	ἐλέφαντος καὶ τοῦτο καὶ χρυσοῦ·
[2, 12]	ἥ τε ἀκρόπολις καὶ τῆς	Ἥβης	ἐστὶ τὸ ἱερόν. ἐνταῦθά τε
[2, 17]	βωμὸς ἔχων ἐπειργασμένον τὸν λεγόμενον	Ἥβης	καὶ Ἡρακλέους γάμον· οὗτος μὲν
[2, 33]	χρημάτων ἃ ἐκ τῆς Ἀσίας	ἤγαγεν	Ἅρπαλος μὴ μεταλαβεῖν αὐτόν· (τὸ
[2, 6]	δὲ Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων στρατὸν	ἤγαγεν	ἐπὶ Σικυῶνα καὶ τὸν βασιλέα
[2, 33]	Καλαύρειάν τε νέμεσθαι Πυθώ τ᾽	ἠγαθέην	καὶ Ταίναρον ἠνεμόεσσαν. ἔστι δ᾽
[2, 26]	ἐπὶ γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν	ἠγγέλλετο	τά τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο
[2, 33]	πιέζουσα ἐπὶ πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα	ἦγε,	Δημοσθένει δὲ φυγῆς τε συνέπεσεν
[2, 21]	ἐξιέναι καὶ ἐς τὰς μάχας	ἡγεῖσθαι	τοῖς Λίβυσι καὶ δὴ καὶ
[2, 7]	τε ἡμμένων καὶ ὕμνων ἐπιχωρίων.	(ἡγεῖται	μὲν οὖν ὃν Βάκχειον ὀνομάζουσιν
[2, 4]	βασιλευόντων Δωριεῖς στρατεύουσιν ἐπὶ Κόρινθον·	ἡγεῖτο	δὲ Ἀλήτης Ἱππότου τοῦ> Φύλαντος
[2, 4]	Μυκηναίοις καὶ ὅσων ἄλλων Ἀγαμέμνων	ἡγεῖτο	μετέσχον τοῦ στόλου. (Σισύφῳ δὲ
[2, 8]	τὰ ἐν Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει, δεινὸν	ἡγεῖτο	Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν, ἔτι δὲ
[2, 21]	Τυρσηνὸν δὲ σάλπιγγα εὑρεῖν πρῶτον,	Ἡγέλεων	δὲ τὸν Τυρσηνοῦ διδάξαι τοὺς
[2, 21]	Ἡγέλεων. Τυρσηνοῦ δὲ τοῦτον τὸν>	Ἡγέλεων,	τὸν δὲ Ἡρακλέους εἶναι καὶ
[2, 21]	δὲ ἱδρύσασθαι Σάλπιγγος ἱερόν φασιν	Ἡγέλεων.	Τυρσηνοῦ δὲ τοῦτον τὸν> Ἡγέλεων,
[2, 19]	προσπεσὼν δὲ ἐμάχετο πρὸς ταῦρον	ἡγεμόνα	τῶν βοῶν. παρίσταται δὴ τοῖς
[2, 20]	Αἰσχύλος, πλειόνων ἔκ τε Ἄργους	ἡγεμόνων	καὶ Μεσσήνης καί τινων καὶ
[2, 20]	ἔδοξεν Ἀργείοις λογάδας τρέφειν χιλίους·	ἡγεμὼν	δὲ ἐτέτακτο ἐπ᾽ αὐτοῖς Βρύας
[2, 20]	λοιπῶν, οὕτω τοὺς Λακεδαιμονίους Κλεομένης	ἦγεν	ἐπὶ ἔρημον ἀνδρῶν τὸ Ἄργος.
[2, 1]	ὁ λῃστὴς Σίνις λαμβανόμενος πιτύων	ἦγεν	ἐς τὸ κάτω σφᾶς· ὁπόσων
[2, 22]	τε ὑπὸ Διοσκούρων ἑάλω καὶ	ἤγετο	ἐς Λακεδαίμονα Ἑλένη. ἔχειν μὲν
[2, 6]	ἡ δὲ ὡς ἐς Θήβας	ἤγετο	τὴν ἐπ᾽ Ἐλευθερῶν, ἐνταῦθα καθ᾽
[2, 30]	Αἰγιαλέως παῖδα ὄντα ἐπιτροπεύοντες Ἀργείων	ἡγήσαντο	ἐς Τροίαν. Σθένελος δέ, ὡς
[2, 29]	Μιλτιάδης, ὃς Ἀθηναίοις ἐς Μαραθῶνα	ἡγήσατο,	καὶ Κίμων ὁ Μιλτιάδου προῆλθον
[2, 14]	Εὐμόλπου τε βίῃ Κελεῷ θ᾽	ἡγήτορι	λαῶν δρησμοσύνην ἱερῶν καὶ ἐπέφραδεν
[2, 12]	τῶν Ἄραντος παίδων οὐχ ἑτέρωθι	ἡγοῦμαι	τῆς χώρας, ἐπὶ τῷ λόφῳ
[2, 35]	Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε ἐς Ἑρμιόνα	ἡγοῦμαι,	τοῦ θεοῦ δέ ἐστιν ἐπίκλησις,
[2, 38]	διδάξας τομήν— παρίημι οὐκ ἀξιόλογα	ἡγούμενος.	(ἔστι δὲ ἐκ Λέρνης καὶ
[2, 19]	οὐκ ἀκίνδυνον αὑτῷ τὴν σωτηρίαν	ἡγούμενος	καὶ ὅτι τοῦ τολμήματος οὐ
[2, 9]	ὑπὲρ Πατρῶν, Ἀράτου καὶ τότε	ἡγουμένου	τῶν Ἀχαιῶν, νικᾷ τῇ μάχῃ.
[2, 1]	ἀνάστατον Μομμίου ποιήσαντος τοῦ τότε	ἡγουμένου	τῶν ἐπὶ στρατοπέδου Ρωμαίων, ὕστερον
[2, 35]	ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι δὲ οὕτως.	ἡγοῦνται	μὲν αὐτοῖς τῆς πομπῆς οἵ
[2, 6]	διατελέσασιν ἐν εἰρήνῃ. αἰτία δὲ	ἥδε·	Ἀντιόπης ἐν Ἕλλησι τῆς Νυκτέως
[2, 28]	οἱ λοιποὶ Τημένου παῖδες μάλιστα	ᾔδεσαν	Δηιφόντην λυπήσοντες, εἰ διαλῦσαί πως
[2, 30]	προθυμίας ἀφίκετο ἐς τὸ πέλαγος·	ἤδη	δὲ κάμνοντα αὐτὸν καὶ ὑπὸ
[2, 34]	τὰ Μέθανα, ἐπεὶ χάλαζάν γε	ἤδη	θυσίαις εἶδον καὶ ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους
[2, 27]	ταῦτα ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα	ἤδη	καὶ ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν
[2, 9]	ἐστιν ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός τε	ἤδη	καὶ ἥκιστα θέας ἄξιον. φοιτώντων
[2, 19]	τῇ Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ	ἤδη	καὶ τὴν βασιλείαν ἐς ἐκείνην
[2, 13]	πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται δὲ	ἤδη	καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων
[2, 25]	μὲν δὴ πόλεως, ἅτε ἠρημωμένης	ἤδη	κατὰ τὴν Ἑλλήνων στρατείαν ἐπὶ
[2, 22]	ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ	ἤδη	Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι— αὐτὴν δὲ ὕστερον
[2, 21]	Βίαντα καὶ ἀπογόνους τοῦ Βίαντος	ἤδη	λέλεκταί μοι. (Ἀθηνᾶς δὲ ἱδρύσασθαι
[2, 23]	τὸν Πριάμου δεδήλωκεν ὁ λόγος	ἤδη	μοι, μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως
[2, 34]	Τροιζηνίαν ὅροις, ὡς ἐστὶν εἰρημένον	ἤδη	μοι, τὸ δὲ καὶ ἐν
[2, 32]	ἐς αὐτὸ ἐμήνυσεν ὁ λόγος	ἤδη	μοι. τοσόνδε δὲ ἔτι δηλώσω·
[2, 27]	δέ οἱ τοῦ ὀρόφου διέφθαρτο	ἤδη	πᾶσα ἅτε ὠμῆς τῆς πλίνθου
[2, 8]	τείχους· καὶ ὑπέφαινε γὰρ ἕως	ἤδη—	προσλαβὼν τὸν δῆμον ἐπὶ τὴν
[2, 29]	Φωκίδι. (τὸ δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν	ἤδη	τῇ χώρᾳ, Φώκου τοῦ Ὀρνυτίωνος
[2, 35]	καὶ παισὶν ἔτι οὖσι καθέστηκεν	ἤδη	τὴν θεὸν τιμᾶν τῇ πομπῇ·
[2, 5]	ἐν Ἅιδου δίδωσιν. ἤκουσα δὲ	ἤδη	τὴν Πειρήνην φαμένων εἶναι ταύτην
[2, 26]	τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως, ἐξημμένης δὲ	ἤδη	τῆς πυρᾶς ἁρπάσαι λέγεται τὸν
[2, 10]	Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι. μετὰ τοῦτο	ἤδη	τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν.
[2, 7]	τὸ μνῆμα τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν	ἤδη	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[2, 34]	πρόσαντες ἄνεισι, τὸ δέ ἐστιν	ἤδη	τοῦ Πρωνός· Πρῶνα γὰρ τὸ
[2, 7]	νῦν πόλιν. ἐχόντων δὲ ἀσθενῶς	ἤδη	τῶν Σικυωνίων αἰτίαν δὲ οὐκ
[2, 13]	ἀπὸ τούτου συγκέκλεισται τὸν πάντα	ἤδη	χρόνον. οὐ πόρρω δέ ἐστιν
[2, 3]	κρήνην ὕπαιθρον ῥεῖ πιεῖν τε	ἡδὺ	καὶ τὸν Κορίνθιον χαλκὸν διάπυρον
[2, 4]	ἐς ὃ Κύψελος τυραννήσας ὁ	Ἠετίωνος	ἐξέβαλε τοὺς Βακχίδας· ἀπόγονος δὲ
[2, 16]	Περσεὺς δὲ— ἰδεῖν γὰρ πάντως	ἤθελε	τὸν γονέα τῆς μητρὸς καὶ
[2, 31]	τῆς μητρός, Τροιζηνίων οὐδεὶς πρότερον	ἤθελεν	αὐτὸν οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντες δὲ
[2, 15]	τὸ χωρίον ἐς ὃ πρῶτον	ἠθροίσθησαν	ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν. ~(Ἄργος δὲ
[2, 23]	τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ ἦσαν	ἠθροισμέναι.	ταύτας οἱ Ἀργεῖοι σφάξαντες τά
[2, 26]	(ὁ δὲ τρίτος τῶν λόγων	ἥκιστα	ἐμοὶ δοκεῖν ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης
[2, 9]	Λυκίου, κατερρυηκός τε ἤδη καὶ	ἥκιστα	θέας ἄξιον. φοιτώντων γὰρ λύκων
[2, 18]	Πέλοπος καὶ ὁ Μυρτίλου προστρόπαιος	ἠκολούθησε,	τούτοις ἦν ἄρα ὁμολογοῦντα, ἡνίκα
[2, 8]	μὲν Πελλήνην ἑλόντες ἐξ ἐπιδρομῆς,	ἥκοντι	δὲ Ἀράτῳ καὶ τῇ στρατιᾷ
[2, 13]	ἤδη καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν	ἡκόντων	τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι γὰρ ἐν
[2, 37]	Δωριέων ἐμοὶ δοκεῖν ἐς ἅπαντας	ἠκούετο	Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν δὴ ἀπέφαινεν
[2, 37]	ὅρον τοῦ βάθους. (καὶ τόδε	ἤκουσα	ἄλλο· τὸ ὕδωρ τῆς λίμνης
[2, 5]	ὅτῳ πιστὰ— ἐν Ἅιδου δίδωσιν.	ἤκουσα	δὲ ἤδη τὴν Πειρήνην φαμένων
[2, 16]	ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε συμβῆναι πόλεως.	ἤκουσα	δὲ καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν
[2, 5]	γίνεσθαι. Ἀσωποῦ μὲν πέρι τοιαῦτα	ἤκουσα,	ἐκ δὲ τοῦ Ἀκροκορίνθου (τραπεῖσι
[2, 37]	οὐκ ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ δὲ	ἤκουσα	ἐπὶ τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι τῇ
[2, 5]	Ἀχιλλέως αὐτόν. χρόνῳ δὲ ὕστερον	ἤκουσα	καὶ ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ
[2, 26]	τύχοι τοὺς καρποὺς ἔφερε καὶ	ἤλαυνε	τὴν λείαν. (ὅτε δὲ παρεγένετο
[2, 28]	τὴν ἀδελφὴν ἐξειργασμένος ἔργα ἦν,	ἤλαυνε	τὸ ἅρμα ἀφειδέστερον, προλαβεῖν τῆς
[2, 33]	τὸν δὲ παῖδα τοῦτον ἔχων	ἤλεγχεν	ἐς ὃ πάντα ἐπύθετο, ὅσοι
[2, 26]	γῇ ἐτέθη, ὡς μέν φασιν	Ἠλεῖοι,	Πέλοπος ἦν· κατὰ δὲ Ἀργείων
[2, 16]	Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδῃ παῖδας ἐξ	Ἠλέκτρας.	Κλυταιμνήστρα δὲ ἐτάφη καὶ Αἴγισθος
[2, 16]	ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος— καὶ	Ἠλέκτρας>	Πυλάδῃ γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος.
[2, 25]	ἀριστερὰν ἥξεις. βασιλεῦσαι δέ φασιν	Ἠλεκτρύωνα	ἐν τῇ Μηδείᾳ τὸν πατέρα
[2, 22]	Σθενέλου, τέθαπται δὴ Λικύμνιος ὁ	Ἠλεκτρύωνος·	ἀποθανεῖν δ᾽ αὐτὸν Ὅμηρος ὑπὸ
[2, 35]	δέ, ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα	ἦλθε	Δημήτηρ, τότε Ἀθέραν μὲν λέγουσι
[2, 18]	τοῦ Περικλυμένου. Τισαμενὸς μὲν οὖν	ἦλθε	σὺν τῇ στρατιᾷ καὶ οἱ
[2, 36]	ὃς Πολυνείκει τῷ Οἰδίποδος τιμωρήσων	ἦλθεν	ἐς Θήβας. ~(ἀπὸ δὴ τοῦ
[2, 6]	ἔφευγεν ἐξ Ἄργους, παρὰ Πόλυβον	ἦλθεν	ἐς Σικυῶνα καὶ ὕστερον ἀποθανόντος
[2, 7]	ἐκ Θηβῶν. ἐς δὲ Σικυῶνα	ἦλθεν	ὁ Φάνης, ὅτε Ἀριστόμαχος ὁ
[2, 6]	δὲ οἱ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις	ἦλθον,	ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν Νυκτεύς, ἐτρώθη
[2, 15]	καὶ Κτεάτου· θεωροὺς γὰρ ἐξ	Ἤλιδος	ἐς τὸν ἀγῶνα ἰόντας τῶν
[2, 16]	Λάρισαν· καὶ ὁ μὲν οἷα	ἡλικίᾳ	τε ἀκμάζων καὶ τοῦ δίσκου
[2, 20]	ἱερῶν ὅπλα ἀθροίσασα τὰς ἀκμαζούσας	ἡλικίᾳ	τῶν γυναικῶν ὥπλιζεν, ὁπλίσασα δὲ
[2, 3]	Φαέθοντα Ἡλίου παῖδα, τὸ δὲ	Ἥλιον	αὐτὸν φέρον. ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω
[2, 11]	τῷ μὲν ὡς ἥρωι μετὰ	ἥλιον	δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι δὲ ὡς
[2, 3]	τούτῳ πεποιημένα ἐστίν. (Εὔμηλος δὲ	Ἥλιον	ἔφη δοῦναι τὴν χώραν Ἀλωεῖ.
[2, 5]	δὲ αὐτή τε ὡπλισμένη καὶ	Ἥλιος	καὶ Ἔρως ἔχων τόξον. τὴν
[2, 11]	τοῦ ἔτους φυλάξας καὶ ὁπότε	ἥλιος	σπέρματα καὶ δένδρων αὔξει καὶ
[2, 18]	ποταμός ἐστιν Ἴναχος, καὶ διαβᾶσιν	Ἡλίου	βωμός. ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ πύλην
[2, 31]	Πιτθεὺς τοῦτον ἀνέθηκεν, ὡς λέγουσιν.	Ἡλίου	δὲ Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα εἰκότι
[2, 4]	Ἡλίῳ δόντος αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν,	Ἡλίου	δὲ ὡς οἱ Κορίνθιοί φασιν
[2, 25]	ἱερὸν διπλοῦν πεποίηται, καὶ πρὸς	ἡλίου	δύνοντος ἔσοδον καὶ κατὰ ἀνατολὰς
[2, 25]	Ἀφροδίτης κεῖται ξόανον, πρὸς δὲ	ἡλίου	δυσμὰς Ἄρεως· εἶναι δὲ τὰ
[2, 11]	πρῶτον· εἶναι δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν	Ἡλίου	καὶ ἀπὸ τούτου κληθῆναι Τιτάνην
[2, 3]	ἅρματα ἐπίχρυσα, τὸ μὲν Φαέθοντα	Ἡλίου	παῖδα, τὸ δὲ Ἥλιον αὐτὸν
[2, 11]	ἐπὶ τῷδε ἀδελφὸς ἐνομίσθη τοῦ	Ἡλίου.	ὕστερον δὲ Ἀλεξάνωρ ὁ Μαχάονος
[2, 1]	τὸν Ἐπωπέως τοῦ Ἀλωέως τοῦ	Ἡλίου	φεύγοντα ἀνομίαν καὶ ὕβριν τοῦ
[2, 9]	θορύβου παρέσχε· τέλος δέ, ὡς	ἡλίσκετο,	ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἄσμενοι
[2, 24]	τῆς αὐλῆς ἱδρυμένον, καὶ ὅτε	ἡλίσκετο	ὑπὸ Ἑλλήνων Ἴλιον, ἐπὶ τούτου
[2, 11]	Ἡραίου τὸν μὲν Πανὶ ᾠκοδόμησεν,	Ἡλίῳ	δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ
[2, 1]	εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν	Ἡλίῳ	δόντα τὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως.
[2, 4]	τὴν πόλιν κορυφή, Βριάρεω μὲν	Ἡλίῳ	δόντος αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου
[2, 34]	δὲ ὄροφος κατερρύηκεν αὐτῷ. καὶ	Ἡλίῳ	ναὸς καὶ ἄλλος Χάρισιν, ὁ
[2, 4]	τὸ ἕτερον. μετὰ δὲ αὐτὰ	Ἡλίῳ	πεποίηνται βωμοί, καὶ Ἀνάγκης καὶ
[2, 1]	καὶ οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν	Ἡλίῳ	περὶ τῆς γῆς ἐς ἀμφισβήτησιν,
[2, 8]	Μακεδόνων περιοφθῆναι, καὶ οὐ γὰρ	ἤλπιζε	δύνασθαι πρὸς βίαν αὐτὰ ἐξελεῖν—
[2, 7]	καὶ καθόδου τῆς ἐς Πελοπόννησον	ἥμαρτεν.	ἐκ δὲ τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν
[2, 3]	δὲ αὐτήν τε μαθεῖν ὡς	ἡμαρτήκοι	τῆς ἐλπίδος καὶ ἅμα ὑπὸ
[2, 34]	ὕδωρ, ὃ δὴ καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἄνεισι θερμόν τε καὶ δεινῶς
[2, 31]	δάφνην, ἣ δὴ καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἔστιν, ἡ πρὸ τῆς σκηνῆς
[2, 3]	τοῦτο μὲν δὴ καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἔτι λείπεται, γυναικὸς ἐς τὸ
[2, 29]	τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἔτι μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ
[2, 20]	ἐστίν· ἐναγίζουσι δὲ καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἔτι τῷ Φορωνεῖ. πέραν δὲ
[2, 36]	Ἀργείων καταλόγῳ πεποίηκεν, ἐπινείῳ καθ᾽	ἡμᾶς	ἐχρῶντο Ἑρμιονεῖς. (ἀπὸ Μάσητος δὲ
[2, 24]	μαντεύεται γὰρ ἔτι καὶ ἐς	ἡμᾶς—	καθέστηκε τρόπον τοῦτον. γυνὴ μὲν
[2, 12]	Ἀραντῖνος ἔτι καλεῖται καὶ ἐς	ἡμᾶς,	οὐ πολὺ ἑτέρου λόφου διεστηκώς,
[2, 20]	ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ ὡς ἐπέσχεν	ἡμέρα,	κατέφυγεν ἱκέτις ἐς τὸν δῆμον.
[2, 11]	κατὰ δὲ ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν	ἡμέρᾳ	μιᾷ σφισιν ἄγουσι θύοντες πρόβατα
[2, 24]	ὑπὸ δὲ αὐτῷ δένδρα πέφυκεν	ἥμερα	καὶ ἄνεισι τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν
[2, 31]	τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν ἐν	ἡμέραις	ῥηταῖς. κατορυχθέντων δὲ ὀλίγον ἀπὸ
[2, 35]	ἱερόν. ἄλλως μὲν δὴ κατὰ	ἡμέραν	ἑκάστην καὶ θυσίαις καὶ θυμιάμασι
[2, 26]	τελετῆς λέγοντες Ἀσκληπιῷ μεταδοῦναι, τὴν	ἡμέραν	ταύτην Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι καὶ θεὸν
[2, 19]	τὴν ἐπιοῦσαν κρίνειν· (ἀρχομένης δὲ	ἡμέρας	ἐς βοῶν ἀγέλην νεμομένην πρὸ
[2, 28]	Ἀσκληπιοῦ νομίζονται καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις	ἥμεροι,	τρέφει δὲ μόνη σφᾶς ἡ
[2, 10]	ἑτέρας χειρὸς πίτυος καρπὸν τῆς	ἡμέρου.	φασὶ δέ σφισιν ἐξ Ἐπιδαύρου
[2, 12]	ἄλλα ἀπόρρητα ἐς βόθρους τέσσαρας,	ἡμερούμενος	τῶν πνευμάτων τὸ ἄγριον, καὶ
[2, 10]	τῷ Ἡρακλεῖ, τὴν προτέραν τῶν	ἡμερῶν	ὀνόματα ὀνομάζοντες Ἡράκλεια δὴ καλοῦσι
[2, 10]	κομισθῆναι τὸν θεὸν ἐπὶ ζεύγους	ἡμιόνων	δράκοντι εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν
[2, 25]	κινηθῆναι τὸν μικρότατον ὑπὸ ζεύγους	ἡμιόνων·	λιθία δὲ ἐνήρμοσται πάλαι, ὡς
[2, 27]	μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς	ἥμισυ	ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ
[2, 34]	δύο ἐναντίοι περιθέουσι τὰς ἀμπέλους,	ἥμισυ	ἑκάτερος τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων· ἀφικόμενοι
[2, 7]	κομίζουσι δὲ μετὰ δᾴδων τε	ἡμμένων	καὶ ὕμνων ἐπιχωρίων. (ἡγεῖται μὲν
[2, 36]	μέν τινα ἀπὸ τοῦ τείχους	ἠμύναντο	οἱ Ἀσιναῖοι καὶ ἀποκτείνουσιν ἄλλους
[2, 28]	αὐτός τε ὡς τάχους εἶχεν	ἤμυνε	καὶ οἱ Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι προσεβοήθουν.
[2, 19]	τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς τὸ Ἄργος	ἠμφισβήτει	πρὸς Γελάνορα τὸν Σθενέλα περὶ
[2, 18]	Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν	ἠμφισβήτουν,	ὅτι ἦν Πελοπίδης ὁ Τισαμενός,
[2, 31]	ἄγαλμα δέ ἐστι τὸ ἐφ᾽	ἡμῶν	ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη δὲ Ἕρμωνος
[2, 1]	χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽	ἡμῶν	ἀνέθηκεν Ἡρώδης Ἀθηναῖος, ἵππους τέσσαρας
[2, 26]	τοῦ Περγαμηνῶν Σμυρναίοις γέγονεν ἐφ᾽	ἡμῶν	Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ. τὸ
[2, 19]	μὲν οὖν ἄγαλμα τὸ ἐφ᾽	ἡμῶν	Ἀττάλου ποίημα ἦν Ἀθηναίου, τὸ
[2, 27]	ἀνὴρ τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽	ἡμῶν	ἐποίησεν, ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν,
[2, 38]	δοκεῖν σταδίους, τὰ μὲν ἐφ᾽	ἡμῶν	ἔρημος, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς
[2, 36]	δὲ Ἁλίκη τὰ μὲν ἐφ᾽	ἡμῶν	ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ καὶ
[2, 23]	Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ᾽	ἡμῶν	ἔχει καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ,
[2, 1]	ἐν Ρώμῃ πρῶτος τὴν ἐφ᾽	ἡμῶν	κατεστήσατο· ἀνοικίσαι δὲ καὶ Καρχηδόνα
[2, 37]	ἐν Αἰτωλίᾳ, τὰ δὲ ἐφ᾽	ἡμῶν	Λυκίων τοῖς μάλιστα ὁμοίως δόκιμος,
[2, 35]	ἐξ αὐτῆς· τὴν δὲ ἐφ᾽	ἡμῶν	πεποιήκασιν, ὄνομα δέ ἐστιν τῷ
[2, 34]	ἐστιν ἐνταῦθα· ἡ δὲ ἐφ᾽	ἡμῶν	πόλις ἀπέχει μὲν τῆς ἄκρας,
[2, 26]	ὃ δὴ Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ᾽	ἡμῶν,	τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον· ἐκκειμένῳ
[2, 27]	ἤν τέ τις Ἐπιδαυρίων αὐτῶν	ἤν	τε ξένος ὁ θύων ᾖ,
[2, 27]	αὐτὸν νόμον. τὰ δὲ θυόμενα,	ἤν	τέ τις Ἐπιδαυρίων αὐτῶν ἤν
[2, 34]	τιμάς, καὶ ταῖς παρθένοις καὶ	ἢν	γυνὴ χηρεύουσα παρὰ ἄνδρα μέλλῃ
[2, 25]	τὴν Ὑπερμήστραν ἀνασχεῖν τὸν πυρσόν,	ἢν	διαφυγὼν Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί
[2, 14]	ἐστιν ἄλλος σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων	ἢν	ἐθέλῃ καὶ γυναῖκα. καὶ ταῦτα
[2, 9]	Ἀχαιοῖς πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων ἕξειν	ἢν	κρατήσῃ καὶ μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ
[2, 19]	ἐς Θήβας κάθοδον ἀποθανεῖσθαι συνώμοσαν,	ἢν	μὴ τὰς Θήβας γένηταί σφισιν
[2, 25]	ἐν αὐτῷ Λύρκου— παῖς δὲ	ἦν	Ἄβαντος νόθος— τὸ ὄνομα δι᾽
[2, 19]	τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα	ἦν	Ἀθηναίου, τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς
[2, 13]	Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέως δὲ	ἦν	Ἀμφιάραος τῷ ἐκείνων λόγῳ ἰδιώτης
[2, 15]	μὲν δὴ τοσαῦτα λόγου μάλιστα	ἦν	ἄξια· ἐκ Κορίνθου δ᾽ ἐς
[2, 25]	μὲν δὴ θέας οὐδὲν ἔτι	ἦν	ἄξιον· ἑτέρα δὲ ὁδὸς ἀπὸ
[2, 13]	φεύγει. Ἱππάσου δὲ τούτου τέταρτος	ἦν	ἀπόγονος Πυθαγόρας ὁ λεγόμενος γενέσθαι
[2, 29]	Ὅμηρος ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου δὲ	ἦν	ἀπόγονος τρίτος Πυλάδης, Στροφίου τε
[2, 26]	δὲ εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ	ἦν,	ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ
[2, 18]	ὁ Μυρτίλου προστρόπαιος ἠκολούθησε, τούτοις	ἦν	ἄρα ὁμολογοῦντα, ἡνίκα ἡ Πυθία
[2, 8]	τοῖς πριαμένοις διέλυσεν αὐτός. (καὶ	ἦν	γὰρ δέος τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι
[2, 26]	πολὺ μάχιμον εἴη τῶν ἀνθρώπων·	ἦν	γὰρ δὴ Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν
[2, 34]	Ἑρμίονα Εὔρωπος. τὸν δὲ Εὔρωπα	ἦν	γὰρ δὴ Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ
[2, 31]	ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα· καὶ—	ἦν	γὰρ κοτίνου— τοῦτο μὲν ὅτῳ
[2, 27]	καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ	ἦν	γὰρ στοὰ καλουμένη Κότυος, καταρρυέντος
[2, 20]	καὶ ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ μέλλουσα.	ἦν	δὲ ἡ Τελέσιλλα καὶ ἄλλως
[2, 23]	καὶ μετὰ ταῦτα ἱερὸν Βάτωνος.	ἦν	δὲ ὁ Βάτων γένους Ἀμφιαράῳ
[2, 9]	τοῦ Λυκίου, ὅ τι δὲ	ἦν	δένδρον οὐδὲ οἱ τῶν Σικυωνίων
[2, 29]	αὐτῆς, ἀλλ᾽ ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος	ἦν,	εἰ δὴ τὰ ὄντα λέγουσιν
[2, 29]	οὗτος γὰρ ἀντὶ δίσκου σφίσιν	ἦν—	ἑκὼν τυγχάνει τοῦ Φώκου. ταῦτα
[2, 14]	προσήκων ἐμοὶ δοκεῖν οὐδὲ ἄλλως	ἦν	ἐν τοῖς ἐπιφανέσιν Ἐλευσινίων· οὐ
[2, 23]	σφίσι Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα	ἦν	ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ θεοῦ·
[2, 27]	οἴκημα τὸ περιφερὲς ὁ ποιήσας	ἦν.	ἐντὸς δὲ τοῦ ἄλσους ναός
[2, 6]	ἐν Ἕλλησι τῆς Νυκτέως ὄνομα	ἦν	ἐπὶ κάλλει, καί οἱ καὶ
[2, 24]	ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς	ἦν	ἐπὶ τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς
[2, 26]	τὰ ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας	ἦν	Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργος ὁ Διός·
[2, 31]	παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς μητρὸς	ἦν,	ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη·
[2, 30]	ἐν τοῖς πρότερον, οἰκίας τε	ἦν	ἐπιφανεστέρας, τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων, καὶ
[2, 1]	τὸν αἰγιαλὸν καὶ Μελικέρτου βωμὸς	ἦν.	ἐς τοῦτον τὸν τόπον ἐκκομισθῆναι
[2, 34]	ἡ προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν	ἦν.	ἔστι δέ σφισι καὶ νῦν
[2, 20]	πολεμεῖν πρὸς Ἀργείους ἀρξαμένοις οὐδεμία	ἦν	ἔτι ἀπαλλαγή, πρὶν ἢ Φίλιππος
[2, 30]	οὔ μοι γράφειν κατὰ γνώμην	ἦν	εὖ προειρημένα, πλὴν τοσοῦτό γε
[2, 30]	καὶ ἡ βασιλεία τούτῳ μάλιστα	ἦν	ἡ Ἀργείων προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις
[2, 28]	ἐς τὴν ἀδελφὴν ἐξειργασμένος ἔργα	ἦν,	ἤλαυνε τὸ ἅρμα ἀφειδέστερον, προλαβεῖν
[2, 5]	ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖσθαι. Ἄπιδος δὲ	ἦν	Θελξίων, Θελξίονος δὲ Αἴγυρος, τοῦ
[2, 25]	ὡς πατρὸς θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς	ἦν,	καὶ ἀποθανόντα ἔθαψεν ἐνταῦθα. ἀπὸ
[2, 27]	ἔνθα ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα	ἦν	καὶ ἱερᾶσθαι τῇ θεῷ τὸν
[2, 26]	ὡς μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος	ἦν·	κατὰ δὲ Ἀργείων δόξαν καὶ
[2, 20]	γυναικῶν ἔχοντα τοῦ χρησμοῦ ταῦτα	ἦν·	~(κατελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν
[2, 8]	ἀνειμένον βασιλεῦσι Ρωμαίων οἰκία ποτὲ	ἦν	Κλέωνος τυράννου· Κλεισθένης μὲν γὰρ
[2, 37]	ἕκαστον οὐχ ὅσιον ἐς ἅπαντας	ἦν	μοι γράψαι. ~(ἐκ Λέρνης δὲ
[2, 19]	ναὸς καὶ τὸ ξόανον ἀνάθημα	ἦν·	ξόανα γὰρ δὴ τότε εἶναι
[2, 4]	ἐξέβαλε τοὺς Βακχίδας· ἀπόγονος δὲ	ἦν	ὁ Κύψελος Μέλανος τοῦ Ἀντάσου.
[2, 24]	ὁρῶντα ἐποίησεν ὀφθαλμοῖς ὅστις δὴ	ἦν	ὁ ποιήσας, ἅτε ἐν ταῖς
[2, 14]	ἐνταῦθα τὴν τελετὴν καὶ οὗτος	ἦν	ὁ τῷ χωρίῳ τὸ ὄνομα
[2, 23]	κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ᾽ αὐτῷ δὲ	ἦν	ὁ χαλκοῦς θάλαμος, ὃν Ἀκρίσιός
[2, 30]	προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις ἐχόμενα ἱστορίας	ἦν,	παρὲξ ἢ ὅσαι πόλεις παρ᾽
[2, 18]	ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν ἠμφισβήτουν, ὅτι	ἦν	Πελοπίδης ὁ Τισαμενός, οἱ δὲ
[2, 5]	οἱ τὴν ἀρχήν· (ὄνομα δὲ	ἦν	Πέρατος τῷ παιδί. τὰ δὲ
[2, 4]	Θόαντος δὲ Δαμοφῶν, Δαμοφῶντος δὲ	ἦν	Προπόδας, Προπόδα δὲ Δωρίδας καὶ
[2, 32]	Αἰγινήτης· μαθητὴς δὲ ὁ Κάλλων	ἦν	Τεκταίου καὶ Ἀγγελίωνος, οἳ Δηλίοις
[2, 37]	ὅσα οὐ μετὰ μέτρου μεμιγμένα	ἦν	τοῖς ἔπεσι, τὰ πάντα Δωριστὶ
[2, 13]	γενέσθαι σοφός· Μνησάρχου γὰρ Πυθαγόρας	ἦν	τοῦ Εὔφρονος τοῦ Ἱππάσου. ταῦτα
[2, 6]	καὶ Μυκηναίων εἶναι. Ἱππολύτου δὲ	ἦν	τούτου Λακεστάδης. Φάλκης (ταμφάλκης) δὲ
[2, 25]	τοῦ Ἐρεχθέως· τοῦ δὲ Ὀρνέως	ἦν	τούτου Πετεώς, τοῦ δὲ Μενεσθεύς,
[2, 4]	τε καὶ Ἄλμος. Ὀρνυτίωνος δὲ	ἦν	Φῶκος, Ποσειδῶνος δὲ ἐπίκλησιν. καὶ
[2, 26]	ὄνομα γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο	ἦν—	ὡς τὸν ἀριθμὸν οὐχ εὕρισκεν
[2, 38]	μὲν δή σφισιν ἐκ τελετῆς,	ἣν	ἄγουσι τῇ Ἥρᾳ, λόγος τῶν
[2, 10]	κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς δέ,	ἣν	ἄγουσι τῷ Ἡρακλεῖ, τὴν προτέραν
[2, 30]	Ἑκάτης τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοις,	ἣν	Ἀθηναῖοι καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε δὲ
[2, 38]	ν> θήνη τέ ἐστιν, (ἐς)	ἣν	Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα
[2, 34]	μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα, τρίτη δὲ	ἣν	Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ παραπλεύσαντί
[2, 22]	τὸ ἱερὸν τὴν μὲν παῖδα	ἣν	ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ
[2, 24]	τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος	ἣν	Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος ἐνίκα στάδιον. καταβάντος
[2, 11]	τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆς Ἥρας,	ἣν	ἱδρύσατο Ἄδραστος, ὀλίγον ἀπωτέρω Καρνείου
[2, 30]	ἰοῦσιν, ἔστιν Ἀφαίας ἱερόν, ἐς	ἣν	καὶ Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε.
[2, 13]	δὲ καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειος,	ἣν	καλοῦσι Κισσοτόμους. ἄγαλμα δὲ οὔτε
[2, 17]	τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα ἀσπὶς	ἣν	Μενέλαός ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον ἐν
[2, 35]	(πρὸς δὲ τῇ πύλῃ, καθ᾽	ἣν	ὁδὸς εὐθεῖά ἐστιν ἄγουσα ἐπὶ
[2, 13]	ἐπὶ τῷδε εἴληφε. τὸ ἄστρον	ἣν	ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα τὰς ἀμπέλους
[2, 9]	Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι. Κλεομένους δὲ παραβάντος	ἣν	πρὸς Ἀντίγονον συνέθετο εἰρήνην καὶ
[2, 12]	εἰσι, καὶ πρὸ τῆς τελετῆς	ἣν	τῇ Δήμητρι ἄγουσιν Ἄραντα καὶ
[2, 21]	νικήσασα τῇ δίκῃ τὸν πατέρα	ἣν	τοῦ Λυγκέως ἕνεκα ἔφυγε. καὶ
[2, 20]	ἀπαλλαγή, πρὶν ἢ Φίλιππος σφᾶς	ἠνάγκασεν	ὁ Ἀμύντου μένειν ἐπὶ τοῖς
[2, 9]	νικᾷ τῇ μάχῃ. τοῦτο Ἄρατον	ἠνάγκασεν	ὑπέρ τε Ἀχαιῶν καὶ αὐτῆς
[2, 9]	δὲ τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία τε	ἠνδραποδίσθη	καὶ αὐτὴ Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις
[2, 19]	τε καὶ ἰσχύος ταῦρον ἀράμενος	ἤνεγκεν.	ἑξῆς δὲ τῆς εἰκόνος ταύτης
[2, 16]	Λακεδαιμονίοις μετέσχον τοῦ ἔργου· τοῦτο	ἤνεγκεν	ὄλεθρόν σφισι τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν
[2, 33]	Πυθώ τ᾽ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον	ἠνεμόεσσαν.	ἔστι δ᾽ οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν
[2, 31]	ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν,	ἡνίκα	Ἀστερίωνα τὸν Μίνω καταγωνισάμενος ἀνέστρεψεν
[2, 32]	ἐστὶν ἱερὸν Νυμφίας, ποιήσαντος Θησέως	ἡνίκα	ἔσχε γυναῖκα Ἑλένην. (ἔστι δὲ
[2, 25]	τῶν πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον· καὶ	ἡνίκα	ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο
[2, 18]	ἠκολούθησε, τούτοις ἦν ἄρα ὁμολογοῦντα,	ἡνίκα	ἡ Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους
[2, 32]	πρότερον ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ	ἡνίκα	ἠπορεῖτο ἡ Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην
[2, 29]	δέ οἱ λίθος τραχύς· καὶ	ἡνίκα	Φῶκον Τελαμὼν καὶ Πηλεὺς προηγάγοντο
[2, 23]	Μελαμποδιδῶν καὶ ἐς μάχην ἐξιόντι	ἡνιόχει	τοὺς ἵππους· γενομένης δὲ τῆς
[2, 33]	αὐτῇ Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ	ἡνίοχον	εἶναι λέγουσι τὸν Σφαῖρον. τούτῳ
[2, 32]	τὸν δὲ ἐν οὐρανῷ καλούμενον	ἡνίοχον,	τοῦτον εἶναι νομίζουσιν ἐκεῖνον Ἱππόλυτον
[2, 16]	Ἀγαμέμνονος, τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ	ἡνιόχου,	καὶ Τελεδάμου τὸ αὐτὸ καὶ
[2, 32]	τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν	ἡνιῶν	ἀνετράπη τοῦ Ἱππολύτου τὸ ἅρμα.
[2, 35]	μετὰ δὲ αἱ θύραι τε	ἠνοίχθησαν	καὶ προσελαύνουσιν οἷς ἐπιτέτακται βοῦν
[2, 35]	πρόσκειται τῇ θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽	ἥντινα	γὰρ ἂν πέσῃ τῶν πλευρῶν
[2, 15]	γράψω τοῦ οἰκισμοῦ καὶ δι᾽	ἥντινα	πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν.
[2, 11]	Ἀσωπὸν καὶ ἐς κορυφὴν ὄρους	ἥξασιν,	ἐνταῦθα λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι Τιτᾶνα
[2, 25]	λεωφόρον, ἐπὶ Μήδειαν ἐς ἀριστερὰν	ἥξεις.	βασιλεῦσαι δέ φασιν Ἠλεκτρύωνα ἐν
[2, 18]	βωμός. ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ πύλην	ἥξεις	καλουμένην ἀπὸ τοῦ πλησίον ἱεροῦ·
[2, 10]	σφᾶς ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν	ἠξίου	δρᾶν οὐδὲν ὁ Φαῖστος τῶν
[2, 27]	δὲ ὡς αὖθις ἐβίω, οὐκ	ἠξίου	νέμειν τῷ πατρὶ συγγνώμην, ἀλλὰ
[2, 18]	θυγατριδοῦς τὴν ἀρχὴν ἔχειν (οὐκ)	ἠξίουν	πρὸ Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους Μενελάῳ
[2, 34]	καὶ ὧν αὐτὸς ποιήσασθαι μάλιστα	ἠξίωσα	μνήμην. Ἀφροδίτης ναός ἐστιν ἐπίκλησιν
[2, 9]	Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι μὲν οὐκέτι	ἠξίωσαν,	τὰ δὲ λοιπὰ καὶ ἐς
[2, 2]	Ἀχελῴου λεγόμενοι· πεποίηται δὲ ἐν	Ἠοίαις	μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην.
[2, 26]	καὶ τὰ ἔπη τὰς μεγάλας	Ἠοίας	ἦν Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργος ὁ
[2, 16]	λέγει, ἃ δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν	Ἠοίας	μεγάλας· ἀπὸ ταύτης οὖν γεγονέναι
[2, 19]	καὶ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων οὐκ	ἤπειγεν	ὁ λόγος με ἐνταῦθα δηλῶσαι·
[2, 38]	ἰόντι (δὲ ἄνω πρὸς τὴν	ἤπειρον	ἀπ᾽ αὐτῆς χωρίον ἐστίν, ἔνθα
[2, 23]	τοῦ Ἀχιλλέως αὐτὸν ἐλθεῖν ἐς	Ἤπειρον	καὶ ἐπιτροπεῦσαί τε τοὺς Πύρρου
[2, 1]	ἐπὶ Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο γὰρ	ἤπειρον	ποιεῖ τὴν ἐντὸς χώραν. ὃς
[2, 1]	δὲ ὡς πεφύκει καὶ νῦν	ἤπειρος	ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου
[2, 33]	Τροιζηνίοις μία μὲν πλησίον τῆς	ἠπείρου,	καὶ διαβῆναι ποσὶν ἐς αὐτὴν
[2, 34]	ἄκρα Κωλυεργία ἀνέχουσα ἐκ τῆς	ἠπείρου,	μετὰ δὲ αὐτὴν νῆσος Τρίκρανα
[2, 34]	ταύτην αἰγιαλός τε παρήκει τῆς	ἠπείρου	μηνοειδὴς καὶ ἀκτὴ μετὰ τὸν
[2, 29]	ἀπὸ μὲν Πηλέως οἱ ἐν	Ἠπείρῳ	βασιλεῖς, Τελαμῶνος δὲ τῶν παίδων
[2, 3]	διαφθαρῆναι θηρεύοντα ἐν τῇ πέραν	ἠπείρῳ·	Φέρητι δὲ οὐδέν ἐστιν ἐς
[2, 21]	οὐ τρόπαιον ἐπὶ Πύρρῳ τῷ	Ἠπειρώτῃ,	καθὰ λέγουσιν οἱ Ἀργεῖοι, καυθέντος
[2, 25]	ἄγουσα ἐξ Ἄργους ἐστὶν οὐχ	ἥπερ	καὶ ἐπὶ Τεγέαν, ἀλλὰ ἀπὸ
[2, 29]	ἀγάλματα ὁ θεὸς αὐτὸς καὶ	Ἠπιόνη,	γυναῖκα δὲ εἶναι τὴν Ἠπιόνην
[2, 29]	Ἠπιόνη, γυναῖκα δὲ εἶναι τὴν	Ἠπιόνην	Ἀσκληπιοῦ φασι· ταῦτά ἐστιν ἐν
[2, 27]	τέ ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ἄγαλμα	Ἠπιόνης	καὶ Ἀφροδίτης ἱερὸν καὶ Θέμιδος
[2, 20]	τοῦτο ᾗ τοὺς πολεμίους προσιόντας	ἠπίστατο.	ὡς δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ
[2, 32]	ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ ἡνίκα	ἠπορεῖτο	ἡ Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην τῷ
[2, 17]	ὁ λύχνος πρὸ τῶν στεφανωμάτων	ἥπτετο.	καὶ Χρυσηὶς μὲν ἀπελθοῦσα ἐς
[2, 17]	φασι λέγοντες τὸν Δία, ὅτε	ἤρα	παρθένου τῆς Ἥρας, ἐς τοῦτον
[2, 15]	Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ	Ἥρᾳ	δικάσαι περὶ τῆς χώρας, σὺν
[2, 17]	καὶ τὴν πόαν· ταύτην τῇ	Ἥρᾳ	καὶ αὐτὴν φέρουσι καὶ ἀπὸ
[2, 15]	λέγουσιν ὀνομάσαι καὶ θῦσαι τῇ	Ἥρᾳ.	(λέγεται δὲ καὶ ὧδε λόγος·
[2, 38]	ἐκ τελετῆς, ἣν ἄγουσι τῇ	Ἥρᾳ,	λόγος τῶν ἀπορρήτων ἐστίν· τὰ
[2, 22]	Ἴναχος καὶ οἱ συνδικάσαντες ἔγνωσαν.	Ἥρα	μὲν δὴ παρὰ Ποσειδῶνος εὕρετο
[2, 17]	ἧσσον. (λέγεται δὲ παρεστηκέναι τῇ	Ἥρᾳ	τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα Ἥβης, ἐλέφαντος
[2, 24]	τῷ Νεμείῳ Διὶ καὶ τὰ	Ἡραῖα	ἄγουσιν. ἐς δὲ τὴν ἀκρόπολιν
[2, 17]	Ἀστερίων οὗτος ῥέων ὑπὲρ τὸ	Ἡραῖον	ἐς φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται. φύεται
[2, 16]	τῷ Ἄργει, Προῖτος δὲ τὸ	Ἡραῖον	καὶ Μιδείαν καὶ Τίρυνθα ἔσχε
[2, 17]	ἀνελόντες Ἀργεῖοι κομίζουσιν ἐς τὸ	Ἡραῖον·	ὃ δὴ καὶ αὐτὸς εἶδον,
[2, 17]	ἀπέχει καὶ δέκα στάδια τὸ	Ἡραῖον.	ῥεῖ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν
[2, 20]	ἄγοντες τὴν μητέρα ἐς τὸ	Ἡραῖον.	τούτων δὲ ἀπαντικρὺ Νεμείου Διός
[2, 17]	Πρόσυμναν δὲ τὴν ὑπὸ τὸ	Ἡραῖον	χώραν. ὁ δὲ Ἀστερίων οὗτος
[2, 17]	ὄρος καλοῦσι τὸ ἀπαντικρὺ τοῦ	Ἡραίου,	ἀπὸ δὲ Εὐβοίας ὅσον περὶ
[2, 11]	οὐδετέρῳ. βωμοὺς δὲ ὄπισθεν τοῦ	Ἡραίου	τὸν μὲν Πανὶ ᾠκοδόμησεν, Ἡλίῳ
[2, 37]	τι ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν	Ἡρακλέα	ἀπὸ τῆς χολῆς αὐτοῦ τὰς
[2, 18]	αὐτὸν ἐκπεσόντα ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος,	Ἡρακλέα	δὲ ἔφασαν ἀποκτείναντα Ἱπποκόωντα καὶ
[2, 13]	τότε δὲ ἀφιγμένος εἱστία τὸν	Ἡρακλέα	ἢ αὐτὸς εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου.
[2, 31]	ἀγάλματι τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν	Ἡρακλέα·	καὶ— ἦν γὰρ κοτίνου— τοῦτο
[2, 31]	κότινος πεφυκὼς ἔτι, τὸν δὲ	Ἡρακλέα	λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς τῇ
[2, 13]	καὶ ὧδε ὑπὸ Φλιασίων λόγος·	Ἡρακλέα,	ὅτ᾽ ἐκ Λιβύης ἀνεσώθη κομίζων
[2, 13]	παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ	Ἡρακλεῖ	πρότερον ἔτι κηδεστής, τότε δὲ
[2, 10]	ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν	Ἡρακλεῖ	σφᾶς ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν
[2, 10]	ἑορτῆς δέ, ἣν ἄγουσι τῷ	Ἡρακλεῖ,	τὴν προτέραν τῶν ἡμερῶν ὀνόματα
[2, 13]	λίθου πεποιημένα ἔχει, κύλικα ὀρέγοντα	Ἡρακλεῖ	τὸν Κύαθον. ~(τῆς δὲ πόλεως
[2, 10]	προτέραν τῶν ἡμερῶν ὀνόματα ὀνομάζοντες	Ἡράκλεια	δὴ καλοῦσι τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν
[2, 23]	ἔστιν ὁ τάφος αὐτῇ πλησίον	Ἡρακλείας	τῆς ὑπὸ τῇ Οἴτῃ. (τὰ
[2, 18]	Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν ἐς Πελοπόννησον	Ἡρακλεῖδαι,	Τήμενος μὲν καὶ Κρεσφόντης Ἀριστομάχου,
[2, 18]	Πελοπίδης ὁ Τισαμενός, οἱ δὲ	Ἡρακλεῖδαι	τὸ ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω
[2, 37]	πάντα Δωριστὶ ἐπεποίητο· πρὶν δὲ	Ἡρακλείδας	κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον, τὴν αὐτὴν
[2, 6]	σὺν Δωριεῦσι κακὸν μὲν ἅτε	Ἡρακλείδην	καὶ αὐτὸν ἐποίησεν οὐδέν, κοινωνὸν
[2, 30]	δέ με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι.	(Ἡρακλειδῶν	γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ οἱ
[2, 13]	Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι ἐξ αὐτῆς.	~(Ἡρακλειδῶν	δὲ κατελθόντων Πελοπόννησος ἐταράχθη πᾶσα
[2, 12]	ἀρχῆς καὶ ὕστερον Δωριεῖς γεγόνασιν	Ἡρακλειδῶν	κατελθόντων ἐς Πελοπόννησον, φανεῖται προϊόντι
[2, 32]	Ἱππολύτου· πρὸ δὲ αὐτῆς ἐστιν	Ἡράκλειος	καλουμένη κρήνη, τὸ ὕδωρ ὡς
[2, 17]	ἐπειργασμένον τὸν λεγόμενον Ἥβης καὶ	Ἡρακλέους	γάμον· οὗτος μὲν ἀργύρου, χρυσοῦ
[2, 4]	ἐστὶν καὶ πλησίον ξόανον γυμνὸν	Ἡρακλέους,	Δαιδάλου δὲ αὐτό φασιν εἶναι
[2, 4]	τοῦ> Φύλαντος τοῦ Ἀντιόχου τοῦ	Ἡρακλέους.	Δωρίδας μὲν οὖν καὶ Ὑανθίδας
[2, 21]	τοῦτον τὸν> Ἡγέλεων, τὸν δὲ	Ἡρακλέους	εἶναι καὶ γυναικὸς λέγουσι τῆς
[2, 13]	Ὀδυσσέως ἐς Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα	Ἡρακλέους	εἶπεν εἶναι. Ὠλῆνι δὲ ἐν
[2, 18]	Νέστορι δοθῆναι καὶ ταύτην ὑπὸ	Ἡρακλέους	ἑλόντος Πύλον. (ἐκβάλλουσιν οὖν ἐκ
[2, 32]	ὡς οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος	Ἡρακλέους.	(ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει τῆς
[2, 28]	αἰτίου τοῦ περιαγαγόντος τῇ χειρὶ	Ἡρακλέους	ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα. εἰ
[2, 22]	Ὅμηρος ὑπὸ Τληπτολέμου φησὶ τοῦ	Ἡρακλέους,	καὶ διὰ τὸν φόνον τοῦτον
[2, 6]	ἀποθανόντος δὲ Ἰανίσκου Φαῖστος τῶν	Ἡρακλέους	λεγόμενος παίδων καὶ οὗτος εἶναι.
[2, 19]	τοῦ Θρασυάνορος τοῦ Κτησίππου τοῦ	Ἡρακλέους	στρατηγῷ πρὸς τὰς μάχας ἐχρήσατο
[2, 10]	ἔστι δὲ καὶ ἑτέρωθι ἱερὸν	Ἡρακλέους·	τὸν μὲν πάντα ἐνταῦθα περίβολον
[2, 34]	ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ δὲ ἕτερον	Ἡρακλέους.	τοῦ δὲ πολίσματος τριάκοντά που
[2, 31]	Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡς	Ἡρακλῆς	ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ Ἅιδου·
[2, 10]	τῆς ἀγορᾶς ὄντι οὐ μακρὰν	Ἡρακλῆς	ἀνάκειται λίθου, Σκόπα ποίημα. ἔστι
[2, 35]	γῆς χάσμα· διὰ τούτου δὲ	Ἡρακλῆς	ἀνῆγε τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα
[2, 11]	(τὰ δὲ ἐν τοῖς ἀετοῖς	Ἡρακλῆς	καὶ Νῖκαι πρὸς τοῖς πέρασίν
[2, 15]	ἰόντας τῶν Ἰσθμίων αὐτοὺς ἐνταῦθα	Ἡρακλῆς	κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος ὅτι οἱ
[2, 10]	ἐς ἰξὺν μόνον εἰργασμένη καὶ	Ἡρακλῆς	τὰ κάτω τοῖς Ἑρμαῖς τοῖς
[2, 9]	ἐς γυναῖκας ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα	Ἡρακλῆς	χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν
[2, 3]	προπυλαίων ἐσιοῦσιν ἐν δεξιᾷ ἐστιν	Ἡρακλῆς	χαλκοῦς. μετὰ δὲ αὐτὸν ἔσοδός
[2, 13]	ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα τραφῆναι τὴν	Ἥραν	ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι δέ οἱ
[2, 11]	ὁδοῦ οἱ τῆς ἐς Σικυῶνα	Ἥραν	φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι. (ἐκ Σικυῶνος
[2, 38]	πηγὴ Κάναθος καλουμένη· ἐνταῦθα τὴν	Ἥραν	φασὶν Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος λουμένην
[2, 11]	λέγουσι, τὸ δὲ μετ᾽ αὐτὸ	Ἥρας	Ἄδραστον· ἀγάλματα δὲ ὑπελείπετο οὐδετέρῳ.
[2, 17]	αὐτήν ἐστιν ἐπὶ κίονος ἄγαλμα	Ἥρας	ἀρχαῖον. τὸ δὲ ἀρχαιότατον πεποίηται
[2, 25]	ἐν αὐτῷ Διός τε καὶ	Ἥρας·	δεῆσαν ὄμβρου σφίσιν ἐνταῦθα θύουσι.
[2, 22]	φασιν> ἐπικλύσαι τὴν πολλήν, ὅτι	Ἥρας	εἶναι καὶ οὐκ αὐτοῦ τὴν
[2, 15]	τὸν Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων δὲ	Ἥρας	εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν
[2, 29]	ἄκρας ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν	Ἥρας	εἶναι. τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν
[2, 17]	Ἰλίῳ. (τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς	Ἥρας	ἐπὶ θρόνου κάθηται μεγέθει μέγα,
[2, 17]	Δία, ὅτε ἤρα παρθένου τῆς	Ἥρας,	ἐς τοῦτον τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆναι,
[2, 13]	αὐτοῖς λόγος— ἐπεὶ τῆς γε	Ἥρας	ἐστὶν ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ ναὸς
[2, 13]	εἶπεν εἶναι. Ὠλῆνι δὲ ἐν	Ἥρας	ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα τραφῆναι τὴν
[2, 11]	τροφῆς. τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆς	Ἥρας,	ἣν ἱδρύσατο Ἄδραστος, ὀλίγον ἀπωτέρω
[2, 4]	καὶ τὸ τῆς Βουναίας ἐστὶν	Ἥρας	ἱερὸν ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ Ἑρμοῦ·
[2, 17]	ἐν δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς	Ἥρας	καὶ ἀνάθημα ἀσπὶς ἣν Μενέλαός
[2, 17]	εἶναι δὲ σφᾶς τροφοὺς τῆς	Ἥρας·	(καὶ ἀπὸ μὲν Ἀκραίας τὸ
[2, 17]	γυναικῶν, αἳ γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς	Ἥρας,	καὶ ἡρώων ἄλλων τε καὶ
[2, 36]	ἐν δὲ τῷ Πρωνί ἐστιν	Ἥρας·	καὶ τοῦ γε Κοκκυγίου πρὸς
[2, 3]	ἐς τὸ ἱερὸν φέρουσαν τῆς	Ἥρας,	κατακρύπτειν δὲ ἀθανάτους ἔσεσθαι νομίζουσαν·
[2, 17]	ὅτι τὴν ὄρνιθα ἱερὰν τῆς	Ἥρας	νομίζουσι. κεῖται δὲ καὶ στέφανος
[2, 22]	βάθρων ἀνατραπέντα οἶδε· ~(τῆς δὲ	Ἥρας	ὁ ναὸς τῆς Ἀνθείας ἐστὶ
[2, 12]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ ναός ἐστιν>	Ἥρας	οὐκ ἔχων ἔτι οὔτε ἄγαλμα
[2, 24]	ἀκρόπολιν ἔστι μὲν τῆς Ἀκραίας	Ἥρας	τὸ ἱερόν, ἔστι δὲ καὶ
[2, 11]	οὔτε ἐν τῷ τῆς Προδρομίας	Ἥρας.	τοῦτον γὰρ δὴ Φάλκης ἱδρύσατο
[2, 17]	κατεκαύθη δὲ τὴν ἱέρειαν τῆς	Ἥρας	Χρυσηίδα ὕπνου καταλαβόντος, ὅτε ὁ
[2, 14]	Ξούθου πολέμαρχος τοῦ πρὸς Ἐλευσινίους	ᾑρέθη	πολέμου. τοῦτο μὲν δὴ Φλιασίοις
[2, 34]	δὲ ἐν ὁμαλῷ τὰ πρῶτα	ἠρέμα	ἐς πρόσαντες ἄνεισι, τὸ δέ
[2, 37]	ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν ἐστι καὶ	ἠρεμαῖον,	παρεχόμενον δὲ ὄψιν τοιαύτην διανήχεσθαι
[2, 21]	οὐ γάρ μοι τὰ λεγόμενα	ἤρεσκεν—	ἑκὼν παρίημι. (πρὸ δὲ αὐτοῦ
[2, 28]	τῷ νεωτάτῳ τὰ ποιούμενα οὐκ	ἤρεσκεν.	οὗτοι δὲ στήσαντες τὸ ἅρμα
[2, 19]	Ἑρμῆς ἐς λύρας ποίησιν χελώνην	ᾑρηκώς.	ἔστι δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ
[2, 25]	Λυρκείας μὲν δὴ πόλεως, ἅτε	ἠρημωμένης	ἤδη κατὰ τὴν Ἑλλήνων στρατείαν
[2, 2]	ἐξέλιπεν, ἀλλ᾽ ὅσον μὲν χρόνον	ἠρήμωτο	ἡ πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν ἐπετέτραπτο
[2, 8]	δὲ στρατηγὸς ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν	ᾕρητο,	καὶ σφᾶς ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς
[2, 30]	δὲ— θηρεύειν γὰρ δὴ μάλιστα	ᾕρητο—	κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα ἐς θάλασσαν
[2, 18]	Κιναίθων ἔγραψεν ἐν τοῖς ἔπεσιν	Ἠριγόνην	τὴν Αἰγίσθου τεκεῖν. (ἐπὶ δὲ
[2, 29]	Τελαμὼν δὲ ὕστερα κήρυκα ἀποστέλλων	ἠρνεῖτο	μὴ βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον. Αἰακὸς
[2, 1]	ἰσθμόν· καὶ ὅθεν μὲν διορύσσειν	ἤρξαντο	δῆλόν ἐστιν, ἐς δὲ τὸ
[2, 13]	πρῶτον, ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν,	ἤρξατο·	τέως δὲ ἦν Ἀμφιάραος τῷ
[2, 18]	ἔχω σαφὲς εἰπεῖν πότερον ἀδικίας	ἦρξεν	Αἴγισθος ἢ προϋπῆρξεν Ἀγαμέμνονι φόνος
[2, 20]	εἴτε καὶ ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν	Ἡρόδοτος·	ἀλλ᾽ ὅταν ἡ θήλεια τὸν
[2, 16]	οὖν Ἰάσου θυγάτηρ, εἴτε ὡς	Ἡρόδοτος	ἔγραψεν εἴτε καθ᾽ ὃ λέγουσιν
[2, 30]	ταῦτα ἐς Αἴγιναν, ταῦτα εἰπόντος	Ἡροδότου	καθ᾽ ἕκαστον αὐτῶν ἐπ᾽ ἀκριβὲς
[2, 34]	Εὔρωπα ἦν γὰρ δὴ Φορωνέως—	Ἡροφάνης	ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν εἶναι νόθον·
[2, 5]	γὰρ εἰδότα, ὡς εἴη Ζεὺς	ἡρπακὼς	Αἴγιναν θυγατέρα Ἀσωποῦ, μὴ πρότερον
[2, 25]	Ἄργος ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ	ἥρωα,	ἀφ᾽ οὗ τῇ πόλει τὸ
[2, 1]	δὲ ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνέθηκεν	Ἡρώδης	Ἀθηναῖος, ἵππους τέσσαρας ἐπιχρύσους πλὴν
[2, 10]	ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς ὡς	ἥρωι	ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου δρᾶν οὐδὲν
[2, 11]	ἀγάλματά ἐστι— τῷ μὲν ὡς	ἥρωι	μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι
[2, 10]	ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ ὡς	ἥρωι	τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς
[2, 9]	Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι, καὶ τὸ	ἡρῷον	Ἀράτειον ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ
[2, 9]	τρέπειν. (μετὰ δὲ τὸ> Ἀράτου	ἡρῷον	ἔστι μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός,
[2, 8]	πόλει. πρὸ ταύτης τῆς οἰκίας	ἡρῷόν	ἐστιν Ἀράτου μέγιστα Ἑλλήνων ἐργασαμένου
[2, 18]	Περσέως παρὰ τὴν ὁδόν ἐστιν	ἡρῷον.	ἔχει μὲν δὴ καὶ ἐνταῦθα
[2, 28]	Ὑρνήθιον κληθέν. (καί οἱ ποιήσαντες	ἡρῷον	τιμὰς καὶ ἄλλας δεδώκασι καὶ
[2, 18]	Ἀργείᾳ προελθοῦσιν ὀλίγον ἀπὸ τοῦ	ἡρῴου	τούτου Θυέστου τάφος ἐστὶν ἐν
[2, 17]	γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς Ἥρας, καὶ	ἡρώων	ἄλλων τε καὶ Ὀρέστου· τὸν
[2, 27]	παρακατακείμενος πεποίηται. τῷ θρόνῳ δὲ	ἡρώων	ἐπειργασμένα Ἀργείων ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου
[2, 13]	ἐκ παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν	ἧς	ἐστι τὸ ἱερὸν οἱ μὲν
[2, 13]	οἱ δὲ ὕστερον Ἥβην ὀνομάζουσιν·	ἧς	καὶ Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο ἐν
[2, 7]	πηγή ἐστί σφισιν ἐν σπηλαίῳ,	ἧς	τὸ ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν ἐκ
[2, 37]	καὶ τὴν Ἀλκυονίαν λίμνην, δι᾽	ἧς	φασιν Ἀργεῖοι Διόνυσον ἐς τὸν
[2, 12]	συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε	ἦσαν	ἐξ ἀρχῆς καὶ ὕστερον Δωριεῖς
[2, 25]	ἑκατέρων— πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς	ἦσαν—	ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ.
[2, 23]	φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ	ἦσαν	ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ Ἀργεῖοι σφάξαντες
[2, 33]	ἀρχαῖον εἶναι λέγουσιν, ὅτε περ	ἦσαν	καὶ οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος· λέγεται
[2, 1]	τείχη περιεῖλον ὅσαι τετειχισμέναι πόλεις	ἦσαν·	Κόρινθον δὲ ἀνάστατον Μομμίου ποιήσαντος
[2, 16]	οἱ θησαυροί σφισι τῶν χρημάτων	ἦσαν.	τάφος δὲ ἔστι μὲν Ἀτρέως,
[2, 20]	ἢ γῆρας ὅπλα ἀδύνατοι φέρειν	ἦσαν,	τούτους μὲν πάντας ἀνεβίβασεν ἐπὶ
[2, 16]	ῥυέντος δὲ ὕδατος πιὼν καὶ	ἡσθεὶς	Μυκήνας ἔθετο τὸ ὄνομα τῷ
[2, 26]	οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης, ἀλλὰ	Ἡσίοδον	ἢ τῶν τινα ἐμπεποιηκότων ἐς
[2, 6]	δέ σφισι καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ	Ἡσίοδός	γε καὶ Ἴβυκος, ὁ μὲν
[2, 9]	δὲ τάδε ἀπιδὼν ἐς τὸ>	Ἡσιόδου	σὺν θεῷ πεποιημένον, τὸν ἐπ᾽
[2, 26]	τῶν τινα ἐμπεποιηκότων ἐς τὰ	Ἡσιόδου	τὰ ἔπη συνθέντα ἐς τὴν
[2, 19]	τε καὶ ἐπαγωγῶν καὶ οὐχ	ἧσσον	δίκαια λέγειν τοῦ Γελάνορος δόξαντος,
[2, 17]	ἀποδεχόμενος γράφω, γράφω δὲ οὐδὲν	ἧσσον.	(λέγεται δὲ παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ
[2, 19]	δὲ τοῦ Προμηθέως τὸ μνῆμα	ἧσσόν	μοι δοκοῦσιν Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν,
[2, 4]	Βελλεροφόντου μετοικήσαντος ἐς Λυκίαν οὐδὲν	ἧσσον	οἱ Κορίνθιοι τῶν ἐν Ἄργει
[2, 16]	δὲ Ἀργεῖοι καθεῖλον ὑπὸ ζηλοτυπίας.	ἡσυχαζόντων	γὰρ τῶν Ἀργείων κατὰ τὴν
[2, 20]	παρθένον κομιζομένην παρὰ τὸν νυμφίον	ᾔσχυνεν	ἀφελόμενος τοὺς ἄγοντας. ἐπιλαβούσης δὲ
[2, 16]	δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐς Ἄργος—	ᾐσχύνετο	γὰρ τοῦ φόνου τῇ φήμῃ—
[2, 35]	εἰσιν αἱ κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ	ἥτις	ἂν τύχῃ τὴν φάρυγγα ὑπέτεμε
[2, 22]	τὸ αὔλημα τὸ Πυθικὸν πρῶτος	ηὔλησεν	ἐν Δελφοῖς· (καὶ τὸ ἔχθος
[2, 5]	(οὗτος ὁ Ἆπις ἐς τοσόνδε	ηὐξήθη	δυνάμεως, πρὶν ἢ Πέλοπα ἐς
[2, 29]	Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος ὡς	ηὐξήθη	παρὰ Διὸς οἰκήτορας, οὕτω οἱ
[2, 19]	καὶ τῷ βουλεύσαντι τὸ ὄνειδος	ηὔξησε.	κριθεῖσα δὲ ἐν τοῖς Ἀργείοις
[2, 31]	δὲ ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα	Ἡφαίστου·	καὶ αὐλόν τε εὑρεῖν νομίζουσι
[2, 1]	ἐν Ἐπιδαύρῳ τῇ ἱερᾷ Περιφήτην	Ἡφαίστου	νομιζόμενον, κορύνῃ χαλκῇ χρώμενον ἐς
[2, 23]	Ἀμφιάραον καὶ τὸ ἅρμα ὑποδεξάμενον	ἠφάνισεν	ὁμοῦ καὶ τοῦτον τὸν Βάτωνα.
[2, 5]	γυναικὸς αὐτίκα ὁπότε πρῶτον κλαύσειεν	ἠφίει	τὴν ψυχήν, ἐς ὃ Δημήτηρ
[2, 37]	κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον, τὴν αὐτὴν	ἠφίεσαν	Ἀθηναίοις οἱ Ἀργεῖοι φωνήν· ἐπὶ
[2, 35]	ἱεροῦ στοὰ κατὰ τὴν δεξιάν,	Ἠχοῦς	ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων καλουμένη· φθεγξαμένῳ