Livre, Chap.
[2, 38]	δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀ<	ν>	θήνη τέ ἐστιν, (ἐς) ἣν
[2, 29]	ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου.	ναοὶ	δὲ ἐν τῇ πόλει καὶ
[2, 30]	ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη.	~(ναοὶ	δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων ἀφεστηκότες
[2, 4]	θέρους. πρὸς τούτῳ τῷ γυμνασίῳ	ναοὶ	θεῶν εἰσιν ὁ μὲν Διός,
[2, 35]	θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ εἰσι	ναοὶ	τρεῖς καὶ ἀγάλματα τρία· καὶ
[2, 7]	ἀετοὺς μάλιστα τοὺς ἐν τοῖς	ναοῖς·	ἐπίγραμμα δὲ ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν
[2, 32]	δὲ καὶ (ἐς τὴν Τροιζηνίαν)	ναὸν	ἂν> ἴδοις Ἴσιδος καὶ ὑπὲρ
[2, 7]	ὡς Μελέαγρος ἐς τοῦτον τὸν	ναὸν	ἀνέθηκε τὴν λόγχην ᾗ τὸν
[2, 5]	τείχους· ἀλλὰ τοῦτόν γε τὸν	ναὸν	Ἀπόλλωνος εἶναι λέγουσι καὶ ὅτι
[2, 31]	(πλησίον δὲ τοῦ θεάτρου Λυκείας	ναὸν	Ἀρτέμιδος ἐποίησεν Ἱππόλυτος· ἐς δὲ
[2, 21]	ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ Λητοῖ τὸν	ναόν·	ἐγὼ δὲ— πρόσκειμαι γὰρ πλέον
[2, 30]	παρὰ τῆς Ἀπτέρου Νίκης τὸν	ναόν.	(ἐν Αἰγίνῃ δὲ πρὸς τὸ
[2, 33]	ἱδρύσατο μὲν διὰ τοῦτο Αἴθρα	ναὸν	ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν
[2, 6]	ἐπινίκια ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει	ναόν,	ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο ἐνδείξασθαι
[2, 32]	ὑπὲρ δὲ τοῦ Ποσειδῶνος τὸν	ναόν	ἐστι Δημήτηρ Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ
[2, 13]	πω γένεια. ὑπὸ τοῦτον τὸν	ναὸν	θέατρον πεποίηται· τούτου δὲ οὐ
[2, 27]	ὀνομάζουσιν· ἐποίησε δὲ καὶ Ὑγείᾳ	ναὸν	καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν
[2, 7]	ναῷ· τὸν δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ	ναὸν	καὶ τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆς ἀνέθηκεν.
[2, 15]	τε ἄλσος ἐστὶ περὶ τὸν	ναόν,	καὶ τὸν Ὀφέλτην ἐνταῦθα ὑπὸ
[2, 5]	Κορίνθιοι Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν	ναὸν	καὶ ὡς ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν
[2, 35]	ἀγριότητος. ἐλάσαντες δὲ πρὸς τὸν	ναὸν	οἱ μὲν ἔσω φέρεσθαι τὴν
[2, 20]	εὑρὼν ἀνέθηκεν ἐς τοῦτον τὸν	ναόν.	(τὸ δὲ μνῆμα τὸ πλησίον
[2, 17]	ἀναθήματα. (ἔστι δὲ ὑπὲρ τὸν	ναὸν	τοῦτον τοῦ προτέρου ναοῦ θεμέλιά
[2, 7]	ἱερὸν αὖθις ἀπάγειν ἐς τὸν	ναόν	φασι τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ δὲ
[2, 32]	κειραμένη δὲ ἀνέθηκεν ἐς τὸν	ναὸν	φέρουσα. ἀποθανεῖν δὲ αὐτὸν οὐκ
[2, 13]	Ἥρας ἐστὶν ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ	ναὸς	ἄγαλμα ἔχων Παρίου λίθου. (ἐν
[2, 2]	ταύτας. (ἔστι δὲ καὶ Τύχης	ναός·	ἄγαλμα ὀρθὸν Παρίου λίθου· παρὰ
[2, 22]	Νιόβης· μετὰ δὲ ταῦτα Διοσκούρων	ναός.	ἀγάλματα δὲ αὐτοί τε καὶ
[2, 2]	ἐστιν ἐντὸς Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ	ναός,	ἀγάλματα δὲ ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν
[2, 3]	δὲ τὴν ἀγοράν ἐστιν Ὀκταβίας	ναὸς	ἀδελφῆς Αὐγούστου βασιλεύσαντος Ρωμαίων μετὰ
[2, 34]	ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὰ μετέωρα	ναὸς	Ἀθηνᾶς, παρὰ δὲ αὐτῷ σταδίου
[2, 24]	τὸ ἱερόν, ἔστι δὲ καὶ	ναὸς	Ἀπόλλωνος, ὃν Πυθαεὺς πρῶτος παραγενόμενος
[2, 36]	ἄγαλμα· εἶναι δὲ ἐλέγετο ὁ	ναὸς	Ἀπόλλωνος. παρὰ δὲ αὐτὸν ὁδός
[2, 7]	βαδίζουσιν ἐς τὴν ἀγοράν, ἔστι	ναὸς	Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ Λιμναίας. καὶ
[2, 2]	ἐς Κεγχρέας ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ	ναὸς	Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον ἀρχαῖον. ἐν
[2, 24]	ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς λεωφόρου	ναὸς	Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω ἐν
[2, 21]	Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα, ἔστι δὲ	ναὸς	Ἀσκληπιοῦ. τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος
[2, 25]	Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν ἐστι κώμη Λῆσσα,	ναὸς	δὲ Ἀθηνᾶς ἐν αὐτῇ καὶ
[2, 20]	Διὸς Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου	ναός,	εἰ δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν
[2, 35]	ἴστωσαν. (ἔστι δὲ καὶ ἄλλος	ναός·	εἰκόνες δὲ περὶ πάντα ἑστήκασιν
[2, 5]	ἀλλὰ τὴν ἐπὶ Σικυῶνα ἰοῦσι	ναὸς	ἐμπεπρησμένος ἐστὶν οὐ πόρρω τῆς
[2, 32]	τέμενός τε ἐπιφανέστατον ἀνεῖται καὶ	ναὸς	ἐν αὐτῷ καὶ ἄγαλμά ἐστιν
[2, 13]	ἐκ τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν Ἀσκληπιοῦ	ναὸς	ἐν δεξιᾷ καὶ ἄγαλμα οὐκ
[2, 24]	τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ	ναός	ἐστι θέας ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα
[2, 15]	δὲ αὐτῇ Νεμείου (τε) Διὸς	ναός	ἐστι θέας ἄξιος, πλὴν ὅσον
[2, 36]	γε Κοκκυγίου πρὸς τοῖς πέρασι	ναός	ἐστι, θύραι δὲ οὐκ ἐφεστήκασιν
[2, 4]	νομίζουσιν. (ὑπὲρ τοῦτο Μητρὸς θεῶν	ναός	ἐστι καὶ στήλη καὶ θρόνος·
[2, 30]	λέγοντες. τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς	ναός	ἐστι, ξόανον δὲ ἔργον Μύρωνος,
[2, 7]	μετὰ δὲ τὸ θέατρον Διονύσου	ναός	ἐστι· χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντος
[2, 34]	ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου	ναός,	ἔστι δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν
[2, 7]	φασι τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ δὲ	ναὸς	ἔστι μὲν ἐν τῇ νῦν
[2, 32]	τῇ ἀκροπόλει τῆς Σθενιάδος καλουμένης	ναός	ἐστιν Ἀθηνᾶς, αὐτὸ δὲ εἰργάσατο
[2, 31]	καὶ Φωκαεῦσι τοῖς ἐν Ἰωνίᾳ	ναός	ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν Ἅρπαγός ποτε
[2, 11]	Ἱεράν, οὐ πόρρω τῆς πύλης	ναός	ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν Ἐπωπεύς ποτε
[2, 18]	ἔπεστιν ὄροφος· ἐν δὲ αὐτῷ	ναός	ἐστιν ἄλλος ὀπτῆς πλίνθου, ξόανα
[2, 35]	πάντα ἑστήκασιν αὐτόν. οὗτος ὁ	ναός	ἐστιν ἀπαντικρὺ τοῦ τῆς Χθονίας,
[2, 32]	(τούτου δὲ ἐντὸς τοῦ περιβόλου	ναός	ἐστιν Ἀπόλλωνος Ἐπιβατηρίου, Διομήδους ἀνάθημα
[2, 11]	ἱδρύσατο Ἄδραστος, ὀλίγον ἀπωτέρω Καρνείου	ναός	ἐστιν Ἀπόλλωνος· κίονες δὲ ἑστήκασιν
[2, 32]	πρὸ δὲ τοῦ χωρίου τούτου	ναός	ἐστιν Ἄρεως, Θησέως καὶ ἐνταῦθα
[2, 5]	~(ἀνελθοῦσι δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον	ναός	ἐστιν Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ αὐτή
[2, 29]	λιμένος ἐν ᾧ μάλιστα ὁρμίζονται	ναός	ἐστιν Ἀφροδίτης, ἐν ἐπιφανεστάτῳ δὲ
[2, 23]	~(ἐντεῦθεν ἐρχομένοις ὁδὸν καλουμένην Κοίλην>	ναός	ἐστιν ἐν δεξιᾷ Διονύσου· τὸ
[2, 34]	ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα μνήμην. Ἀφροδίτης	ναός	ἐστιν ἐπίκλησιν Ποντίας καὶ Λιμενίας
[2, 12]	θάλασσαν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ	ναός	ἐστιν> Ἥρας οὐκ ἔχων ἔτι
[2, 23]	δὲ τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης	ναός	ἐστιν Οὐρανίας. ~(τὴν δὲ ἀκρόπολιν
[2, 34]	τῇ τέχνῃ θέας ἄξιον. (καὶ	ναὸς	ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ
[2, 25]	καὶ ξόανον ὀρθὸν καὶ ἕτερος	ναὸς	θεοῖς πᾶσιν ἐς κοινὸν ἀνειμένος.
[2, 11]	Ἀσωπόν, ἔστιν ἄλσος πρίνων καὶ	ναὸς	θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς, Σικυώνιοι
[2, 35]	μὲν δὴ τοῦτόν ἐστιν ἄλλος	ναὸς	καὶ ἄγαλμα Ἄρεως, τοῦ δὲ
[2, 2]	δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ ἐστι	ναὸς	καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ
[2, 3]	ἰδεῖν ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ	ναὸς	καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν Ἀπόλλωνος καὶ
[2, 31]	ἐπέξειμι. ~(ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων	ναὸς	καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδός ἐστι Σωτείρας·
[2, 34]	ὄροφος κατερρύηκεν αὐτῷ. καὶ Ἡλίῳ	ναὸς	καὶ ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ
[2, 19]	ἐξ ἀρχῆς Δαναοῦ καὶ ὁ	ναὸς	καὶ τὸ ξόανον ἀνάθημα ἦν·
[2, 6]	εἴ οἱ τετελεσμένος ἐστὶν ὁ	ναὸς	κατὰ γνώμην· μετὰ δὲ τὴν
[2, 23]	καὶ Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου	ναὸς	Κρησίου. Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν
[2, 2]	τέ ἐστι τέμενος καὶ Ἀφροδίτης	ναὸς	Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος, ᾧ
[2, 35]	πόλει. ~(πλησίον δὲ αὐτοῦ Διονύσου	ναὸς	Μελαναίγιδος· τούτῳ μουσικῆς ἀγῶνα κατὰ
[2, 24]	τῇ Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου	ναός,	οὐκ ἔχων ὄροφον· τὸ δὲ
[2, 2]	ἀμφότερα, τῷ δὲ ἑτέρῳ καὶ	ναὸς	πεποίηται. τὰ δὲ τοῦ Διός,
[2, 22]	τῆς Εἰληθυίας πέραν ἐστὶν Ἑκάτης	ναός,	Σκόπα δὲ τὸ ἄγαλμα ἔργον.
[2, 27]	ἦν. ἐντὸς δὲ τοῦ ἄλσους	ναός	τέ ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ἄγαλμα
[2, 13]	ἱερὸς Δήμητρος, ἐν δὲ αὐτῷ	ναός	τε καὶ ἄγαλμα Δήμητρος καὶ
[2, 22]	οἶδε· ~(τῆς δὲ Ἥρας ὁ	ναὸς	τῆς Ἀνθείας ἐστὶ τοῦ ἱεροῦ
[2, 32]	στάδιόν ἐστιν Ἱππολύτου καλούμενον καὶ	ναὸς	ὑπὲρ αὐτοῦ Ἀφροδίτης Κατασκοπίας· αὐτόθεν
[2, 19]	ᾑρηκώς. ἔστι δὲ ἔμπροσθεν τοῦ	ναοῦ	βόθρος πεποιημένα ἐν τύπῳ ταύρου
[2, 35]	εἰρημένον τρόπον· πρὸ δὲ τοῦ	ναοῦ	γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ Δήμητρι εἰκόνες
[2, 27]	ἀφελὼν τὴν Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ	ναοῦ	δέ ἐστι πέραν ἔνθα οἱ
[2, 19]	ἐπὶ τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ	ναοῦ	δέ ἐστιν ἐντὸς Λάδας ποδῶν
[2, 5]	πηγήν, ἥ ἐστιν ὄπισθεν τοῦ	ναοῦ,	δῶρον μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι,
[2, 17]	τὸν ναὸν τοῦτον τοῦ προτέρου	ναοῦ	θεμέλιά τε καὶ εἰ δή
[2, 11]	ξόανον, καθίδρυται δὲ οὐδαμοῦ τοῦ	ναοῦ·	θυομένων δὲ τῷ θεῷ ταύρου
[2, 23]	δὲ λέγει κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ	ναοῦ	κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν, εἶναι δὲ
[2, 17]	(ἀρχιτέκτονα μὲν δὴ γενέσθαι τοῦ	ναοῦ	λέγουσιν Εὐπόλεμον Ἀργεῖον· ὁπόσα δὲ
[2, 31]	ἐμοῦ. τὸν δὲ ἔμπροσθεν τοῦ	ναοῦ	λίθον, καλούμενον δὲ ἱερόν, εἶναι
[2, 31]	μοι δοκεῖ. (ὄπισθεν δὲ τοῦ	ναοῦ	Πιτθέως μνῆμά ἐστι, τρεῖς δὲ
[2, 35]	τὴν βοῦν ἴδωσιν ἐντὸς τοῦ	ναοῦ,	προσέθεσαν τὰς θύρας. (τέσσαρες δὲ
[2, 21]	ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ δὲ τοῦ	ναοῦ	τῆς Ἀθηνᾶς Ἐπιμενίδου λέγουσιν εἶναι
[2, 35]	ἀντιβοῆσαι πέφυκεν. ὄπισθεν δὲ τοῦ	ναοῦ	τῆς Χθονίας χωρία ἐστὶν ἃ
[2, 17]	δὲ καὶ ἐς τόδε τοῦ	ναοῦ	τοῦ κατακαυθέντος ἔμπροσθεν. ~(ἐκ Μυκηνῶν
[2, 6]	ἔλαιον λέγουσι ῥυῆναι πρὸ τοῦ	ναοῦ.	ὕστερον δὲ καὶ Ἐπωπέα κατέλαβεν
[2, 23]	Ἰλίου, τῆς πρὸς τῷ Καφηρεῖ	ναυαγίας,	τοὺς δυνηθέντας ἐς τὴν γῆν
[2, 22]	ἐποίησε, τὸ δὲ ἀδελφὸς Πολυκλείτου	Ναυκύδης	Μόθωνος. (ἐρχομένῳ δὲ ὁδὸν εὐθεῖαν
[2, 17]	δὲ παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ τέχνη	Ναυκύδους	ἄγαλμα Ἥβης, ἐλέφαντος καὶ τοῦτο
[2, 3]	(ἔπη δὲ ἔστιν ἐν Ἕλλησι	Ναυπάκτια	ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ ἐν αὐτοῖς
[2, 38]	ἱερὸν καὶ λιμένες εἰσὶν ἐν	Ναυπλίᾳ	καὶ πηγὴ Κάναθος καλουμένη· ἐνταῦθα
[2, 38]	τὰ δὲ ὑπὸ τῶν ἐν	Ναυπλίᾳ	λεγόμενα ἐς τὸν ὄνον, ὡς
[2, 38]	ἐν Ἄργει. (Τημενίου δὲ ἀπέχει	Ναυπλία	πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν σταδίους, τὰ
[2, 38]	ἔρημος, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς	Ναύπλιος	Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης εἶναι.
[2, 23]	χειμὼν ἐπαύσατο καὶ ἐπισκευάσαντες τὰς	ναῦς	οἴκαδε ἐκομίζοντο, ἐπάγονται τὸ ἐκ
[2, 29]	μέγα δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι	ναυσὶν	ἐπικρατεστέρους καὶ ἐν τῷ Μηδικῷ
[2, 34]	παρέχεται δὲ αὕτη λιμένα ἐνορμίσασθαι	ναυσὶν	ἐπιτήδειον— μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα, τρίτη
[2, 33]	ὡς ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα διαβὰς	ναυσὶν	ἐς Κρήτην, οὐ πολὺ ὕστερον
[2, 1]	οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ	ναυτιλλομένων.	τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνης
[2, 31]	(ἐν τούτῳ δέ εἰσι τῷ	ναῷ	βωμοὶ θεῶν τῶν λεγομένων ὑπὸ
[2, 1]	ἐς εὐθὺ αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ	ναῷ	δὲ ὄντι μέγεθος οὐ μείζονι
[2, 37]	λίθου πεποιημένα, ἑτέρωθι δ᾽ ἐν	ναῷ	Διόνυσος Σαώτης καθήμενον ξόανον καὶ
[2, 7]	ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ	ναῷ·	τὸν δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ ναὸν
[2, 28]	δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα οἱ	νεανίσκοι	πολλὰ μὲν Δηιφόντου κατηγόρουν, πολλὰ
[2, 24]	καὶ ὁ φόνος ἐξειργάσθη τῶν	νεανίσκων,	ἀποθανόντων δὲ ἀποτέμνουσιν αἱ γυναῖκες
[2, 5]	καὶ αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας	Νεῖλον	γίνεσθαι. Ἀσωποῦ μὲν πέρι τοιαῦτα
[2, 5]	δὴ καὶ αὐτὸν ἔχει τὸν	Νεῖλον	λόγος Εὐφράτην ὄντα ἐς ἕλος
[2, 5]	Ἰνωπὸν εἶναί σφισιν ἐκ τοῦ	Νείλου·	καὶ δὴ καὶ αὐτὸν ἔχει
[2, 35]	ἐπὶ τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ	νεῖμαι.	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Τύχης
[2, 30]	τὸ χρεών. ἐκπεσόντα δὲ τὸν	νεκρὸν	κατὰ τὴν· Φοιβαίαν λίμνην ἐς
[2, 23]	δὲ τῆς Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν	νεκρὸν	νομίζουσιν ἐνταῦθα, ἐγὼ μέν σφισιν
[2, 28]	γῆμαι· τότε δὲ ἀναλαβόντες τὸν	νεκρὸν	τῆς Ὑρνηθοῦς κομίζουσιν ἐς τοῦτο
[2, 34]	ἀποφαίνουσιν αὐτῆς, ἀλλὰ περιοφθῆναι τὸν	νεκρόν	φασι διαφορηθέντα ὑπὸ τῶν ἐκ
[2, 7]	οὐ πατρόθεν ὑπειπόντες κελεύουσι τὸν	νεκρὸν	χαίρειν. (μετὰ δὲ τὸ μνῆμα
[2, 21]	Ἀργεῖοι, καυθέντος δὲ ἐνταῦθα τοῦ	νεκροῦ	μνῆμα καὶ τοῦτο ἂν εὕροι
[2, 21]	τὸ κάλλος ἔτι καὶ ἐπὶ	νεκρῷ	θαυμάζοντα οὕτω τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντα
[2, 15]	τῷ Διὶ καὶ ἐν τῇ	Νεμέᾳ	καὶ Νεμείου Διὸς ἱερέα αἱροῦνται,
[2, 15]	δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ ἡ	Νεμέα	τὸ χωρίον ἀπέχει σταδίους πέντε
[2, 19]	ὡς δὲ Λυκέας ἐποίησεν, ἐς	Νεμέαν	Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ Διὶ
[2, 15]	δὲ ὄνομα λέγουσι τῇ χώρᾳ	Νεμέαν	δοῦναι θυγατέρα Ἀσωποῦ καὶ ταύτην.
[2, 15]	ὄρος Ἀπέσας ἐστὶν ὑπὲρ τὴν	Νεμέαν,	ἔνθα Περσέα πρῶτον Διὶ θῦσαι
[2, 27]	ὡς αὖθις ἐβίω, οὐκ ἠξίου	νέμειν	τῷ πατρὶ συγγνώμην, ἀλλὰ ὑπεριδὼν
[2, 20]	τὸ Ἡραῖον. τούτων δὲ ἀπαντικρὺ	Νεμείου	Διός ἐστιν ἱερόν, ἄγαλμα ὀρθὸν
[2, 15]	καὶ ἐν τῇ Νεμέᾳ καὶ	Νεμείου	Διὸς ἱερέα αἱροῦνται, καὶ δὴ
[2, 20]	τῷ Φορωνεῖ. πέραν δὲ τοῦ	Νεμείου	Διὸς Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου
[2, 15]	καὶ δέκα. ἐν δὲ αὐτῇ	Νεμείου	(τε) Διὸς ναός ἐστι θέας
[2, 24]	ἐν ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ	Νεμείῳ	Διὶ καὶ τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν.
[2, 20]	τούτῳ καὶ πρότερον ἔτι ὑπῆρχε	Νεμείων	ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ
[2, 15]	δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν ὡπλισμένοις	Νεμείων	πανηγύρει τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα ἔστι
[2, 33]	τοι Δῆλόν τε Καλαύρειάν τε	νέμεσθαι	Πυθώ τ᾽ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον
[2, 18]	οἶδα Ἀργείους ἐς τρεῖς βασιλείας	νεμηθέντας.	ἐπὶ γὰρ τῆς ἀρχῆς τῆς
[2, 19]	δὲ ἡμέρας ἐς βοῶν ἀγέλην	νεμομένην	πρὸ τοῦ τείχους ἐσπίπτει λύκος,
[2, 26]	ἢ Κείσῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς	νέμοντες.	Ἐπίδαυρος δέ, ἀφ᾽ οὗ τὸ
[2, 29]	οὐκ Ὀρέστου φιλίᾳ μόνον βουλεῦσαι	Νεοπτολέμῳ	τὸν φόνον. (τότε δὲ ὡς
[2, 20]	οἰκέτας μὲν καὶ ὅσοι διὰ	νεότητα	ἢ γῆρας ὅπλα ἀδύνατοι φέρειν
[2, 37]	μηχανῇ καθικέσθαι δυνηθέντα, ὅπου καὶ	Νέρων	σταδίων πολλῶν κάλους ποιησάμενος καὶ
[2, 17]	στέφανος χρυσοῦς καὶ πέπλος πορφύρας,	Νέρωνος	ταῦτα ἀναθήματα. (ἔστι δὲ ὑπὲρ
[2, 18]	τῆς Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην	Νέστορι	δοθῆναι καὶ ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους
[2, 2]	Εὐμήλου· Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ	Νέστορι	ἐπιδειχθῆναι τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ
[2, 18]	ἐκ δὲ τῆς Μεσσηνίας τοὺς	Νέστορος	ἀπογόνους, Ἀλκμαίωνα Σίλλου τοῦ Θρασυμήδους
[2, 10]	δὴ ἐς αὐτὸ γυνή τε	νεωκόρος,	ᾗ μηκέτι θέμις παρ᾽ ἄνδρα
[2, 1]	ὅτι δὴ σωτῆρες καὶ οὗτοι	νεῶν	καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ
[2, 34]	προσέταξε τοῖς Κρησὶν ἐκβάλλειν τῆς	νεώς·	ἀποθανοῦσαν δὲ ἀπέρριψεν ἐς τὴν
[2, 29]	οὐκ εἴα, ἑστηκότα δὲ ἐπὶ	νεώς,	εἰ δὲ ἐθέλοι, χῶμα ἐν
[2, 29]	ἀπέθανεν ὁ Φῶκος, φεύγουσιν ἐπιβάντες	νεὼς	οἱ Ἐνδηίδος παῖδες· Τελαμὼν δὲ
[2, 35]	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Τύχης	νεώτατον	μὲν λέγουσιν Ἑρμιονεῖς τῶν παρά
[2, 28]	καὶ Φάλκης· Ἀγραίῳ γὰρ τῷ	νεωτάτῳ	τὰ ποιούμενα οὐκ ἤρεσκεν. οὗτοι
[2, 4]	Φωκίδος, Θόας δὲ Ὀρνυτίωνος υἱὸς	νεώτερος	κατέμεινεν ἐν τῇ Κορίνθῳ. Θόαντος
[2, 5]	Κορώνου δὲ γίνονται Κόραξ καὶ	νεώτερος	Λαμέδων. ~(Κόρακος δὲ ἀποθανόντος ἄπαιδος
[2, 9]	γάρ οἱ παῖδα Δημήτριον ὁ	νεώτερος	τῶν Φιλίππου παίδων Περσεὺς φαρμάκῳ
[2, 2]	Σισύφου καὶ Νηλέως καὶ γὰρ	Νηλέα	ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί
[2, 18]	τὴν νῦν Ἀχαΐαν· (οἱ δὲ	Νηλεῖδαι	πλὴν Πεισιστράτου— τοῦτον γὰρ οὐκ
[2, 18]	ἐς Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέως, ὄντες	Νηλεῖδαι	τὰ πρὸς μητρός, ἀπὸ δὲ
[2, 2]	Κύκλωψι. (τάφους δὲ> Σισύφου καὶ	Νηλέως	καὶ γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον ἐς
[2, 2]	ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμήλου·	Νηλέως	μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι ἐπιδειχθῆναι
[2, 3]	γενομένου, τὰ τέκνα Κορινθίων τὰ	νήπια	ὑπ᾽ αὐτῶν ἐφθείρετο, πρὶν ἢ
[2, 16]	γὰρ τεκεῖν διδύμους Κασσάνδραν φασί,	(νηπίους	δὲ ἔτι ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς
[2, 1]	παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν αἱ	Νηρηίδες	καλούμεναι. ταύταις καὶ ἑτέρωθι τῆς
[2, 38]	ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη	Νηρίς,	τρίτη δὲ Εὔα μεγίστη τῶν
[2, 34]	σφίσιν ἐστὶν εὑρημένον· τὰς δὲ	νησῖδας	αἳ πρόκεινται τῆς χώρας ἀριθμὸν
[2, 33]	ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι.	~(νῆσοι	δέ εἰσι Τροιζηνίοις μία μὲν
[2, 34]	Βουκέφαλα καὶ μετὰ τὴν ἄκραν	νῆσοι,	πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ
[2, 29]	(Αἰγινῆται δὲ οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν	νῆσον	ἀπαντικρὺ τῆς Ἐπιδαυρίας. ἀνθρώπους δ᾽
[2, 29]	Αἰακὸς δὲ ἐς μὲν τὴν	νῆσον	ἀποβαίνειν αὐτὸν οὐκ εἴα, ἑστηκότα
[2, 33]	(ἐς) χοὰς διέβαινεν ἐς τὴν	νῆσον,	διαβάσῃ δὲ ἐνταῦθα λέγεται Ποσειδῶνα
[2, 33]	Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν	νῆσον·	κατεστήσατο δὲ καὶ ταῖς Τροιζηνίων
[2, 29]	ᾤκησαν. καὶ ἀπέλαβον μὲν τὴν	νῆσον,	ὅτε περὶ Ἑλλήσποντον αἱ Ἀθηναίων
[2, 1]	ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον ἐργάσασθαι	νῆσον,	προαπέλιπε διορύσσων ἰσθμόν· καὶ ὅθεν
[2, 34]	θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται δὲ Βουπόρθμου	νῆσος	Ἀπεροπία καλουμένη, τῆς δὲ Ἀπεροπίας
[2, 34]	τῆς ἠπείρου, μετὰ δὲ αὐτὴν	νῆσος	Τρίκρανα καλουμένη καὶ ὄρος ἐς
[2, 34]	Ἀπεροπίας ἀφέστηκεν οὐ πολὺ ἑτέρα	νῆσος	Ὑδρέα. μετὰ ταύτην αἰγιαλός τε
[2, 7]	καὶ Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα ἡ	νῆσος,	ὥστε καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι
[2, 38]	ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκ τῆς	νήσου.	τὰ δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ τὴν
[2, 5]	δὴ Κορκύρας καὶ Αἰγίνης τὰς	νήσους	Σχερίαν καὶ Οἰνώνην καλουμένας μετονομασθῆναι,
[2, 29]	καὶ φωνὴν κατεστήσαντο ἐν τῇ	νήσῳ.	προελθοῦσι δὲ Αἰγινήταις ἐς μέγα
[2, 30]	λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν τῇ	νήσῳ	τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις δέ οἱ
[2, 27]	καθὰ καὶ ἐπὶ Δήλῳ τῇ	νήσῳ	τὸν αὐτὸν νόμον. τὰ δὲ
[2, 29]	σφισιν. (προσπλεῦσαι δὲ Αἴγινά ἐστι	νήσων	τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη· πέτραι τε
[2, 22]	Ἀργείους τε καὶ Περσέα, ἀπὸ	νήσων	τῶν ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ συνεστρατευμέναι·
[2, 34]	ἐσπεσόντα ἐς τὴν θάλασσαν ἀκινδύνως	νήχεσθαι·	θηρία γὰρ καὶ ἄλλα καὶ
[2, 9]	καὶ τότε ἡγουμένου τῶν Ἀχαιῶν,	νικᾷ	τῇ μάχῃ. τοῦτο Ἄρατον ἠνάγκασεν
[2, 10]	δράκοντι εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν	Νικαγόραν	εἶναι Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα
[2, 11]	ἐν τοῖς ἀετοῖς Ἡρακλῆς καὶ	Νῖκαι	πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν. ἀνάκειται
[2, 36]	Λακεδαιμονίων δὲ καὶ τοῦ βασιλέως	Νικάνδρου	τοῦ Χαρίλλου τοῦ Πολυδέκτου τοῦ
[2, 11]	τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς Σικυώνιος, ὃς	νίκας	ἀνείλετο Ὀλυμπίασι δύο μὲν πεντάθλου
[2, 20]	πρότερον ἔτι ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι	νίκην	παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρον
[2, 7]	ἀσκήσαντα πένταθλον οὐδὲ Ὀλυμπικὴν ἀνῃρημένον	νίκην.	τοῦτο μὲν δὴ χῶμά ἐστι
[2, 30]	ἕστηκε δὲ παρὰ τῆς Ἀπτέρου	Νίκης	τὸν ναόν. (ἐν Αἰγίνῃ δὲ
[2, 35]	ὅρων πολέμῳ σφᾶς ἢ δίκῃ	νικήσαντας	ἐπὶ τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ
[2, 38]	Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ	νικήσαντες.	(ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι
[2, 21]	Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ τυραννίδι,	νικήσαντες	δὲ οἱ Ἀργεῖοι τῇ μάχῃ
[2, 9]	συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ Κλεομένει περὶ Σελλασίαν.	νικησάντων	δὲ τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία τε
[2, 24]	καὶ πολυάνδρια ἐνταῦθά ἐστιν Ἀργείων	νικησάντων	μάχῃ Λακεδαιμονίους περὶ Ὑσιάς. τὸν
[2, 1]	τὸ ἱερὸν τοῦτο μὲν ἀθλητῶν	νικησάντων·	τὰ Ἴσθμια ἑστήκασιν εἰκόνες, τοῦτο
[2, 20]	ὅταν ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα	νικήσασα	ἐξελάσῃ καὶ κῦδος ἐν Ἀργείοισιν
[2, 21]	Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα καὶ τοῦτο ἀνέθηκε	νικήσασα	τῇ δίκῃ τὸν πατέρα ἣν
[2, 19]	καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε ἀνέθηκε	Νικηφόρον.	(τοῦ ναοῦ δέ ἐστιν ἐντὸς
[2, 2]	Σικελίᾳ λέγεται παῖδα οὖσαν ὑπὸ	Νικίου	καὶ Ἀθηναίων ἁλῶναι, πραθεῖσαν δὲ
[2, 8]	ἐτυράννησεν αὐτός. ἐπὶ τοῦτον τὸν	Νικοκλέα	Ἄρατος ἀφικόμενος Σικυωνίων φυγάσι καὶ
[2, 8]	εἷλεν οὐ χαλεπῶς, ὁ δὲ	Νικοκλῆς	αὐτὸς ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ
[2, 8]	ἐγεγόνει ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας·	(Νικοκλῆς	δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν ἐτυράννησεν αὐτός.
[2, 22]	τὸν βόθρον τὸν πλησίον δρώμενα	Νικόστρατον	ἄνδρα ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι
[2, 18]	ἀρχὴν ἔχειν (οὐκ) ἠξίουν πρὸ	Νικοστράτου	καὶ Μεγαπένθους Μενελάῳ γεγενημένων ἐκ
[2, 27]	καὶ ἱερᾶσθαι τῇ θεῷ τὸν	νικῶντα·	ὁ δὲ ἀγὼν ἐλευθέρων μὲν
[2, 21]	τῇ Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ τῇ	Νιόβῃ	τῶν παίδων μηδένα ὑπόλοιπον γενέσθαι.
[2, 34]	δή ποτε ἐς Ἄργον τὸν	Νιόβης	θυγατριδοῦν ὄντα Φορωνέως τὴν ἐν
[2, 21]	θεῷ τῆς παρθένου Χλῶριν ὀνομάζουσι,	Νιόβης	μὲν θυγατέρα εἶναι λέγοντες, Μελίβοιαν
[2, 22]	εἶναι δοκοῦντος καὶ τῆς Φορωνέως	Νιόβης·	μετὰ δὲ ταῦτα Διοσκούρων ναός.
[2, 34]	οὐκ ἔμελλεν ὁ παῖς αὐτῷ	Νιόβης	παιδὶ ἴσα οἴσεσθαι Διός γε
[2, 34]	θυγατρός. ὡς γὰρ δὴ τὴν	Νίσαιαν	ὁ Μίνως καὶ τὰ Μέγαρα
[2, 34]	μάλιστα ἄκρα Σκυλλαῖον ἀπὸ τῆς	Νίσου	καλουμένη θυγατρός. ὡς γὰρ δὴ
[2, 34]	Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν εἶναι	νόθον·	οὐ γὰρ δή ποτε ἐς
[2, 18]	Ὀρέστου παῖς. τὸν δὲ Ὀρέστου	νόθον	Πενθίλον Κιναίθων ἔγραψεν ἐν τοῖς
[2, 25]	Λύρκου— παῖς δὲ ἦν Ἄβαντος	νόθος—	τὸ ὄνομα δι᾽ αὐτὸν ἔσχηκε·
[2, 36]	ταύτῃ φασὶν ἐς τὴν ὑπόγεων	νομιζομένην	ἀρχήν. ἡ δὲ Λέρνα ἐστίν,
[2, 1]	Ἐπιδαύρῳ τῇ ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου	νομιζόμενον,	κορύνῃ χαλκῇ χρώμενον ἐς τὰς
[2, 28]	χρόας ἱεροὶ μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ	νομίζονται	καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει
[2, 3]	Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων τὸ ὕδωρ	νομίζουσα	ἴαμα. ὑπὲρ ταύτην πεποίηται τὴν
[2, 3]	Ἥρας, κατακρύπτειν δὲ ἀθανάτους ἔσεσθαι	νομίζουσαν·	τέλος δὲ αὐτήν τε μαθεῖν
[2, 17]	τὴν ὄρνιθα ἱερὰν τῆς Ἥρας	νομίζουσι.	κεῖται δὲ καὶ στέφανος χρυσοῦς
[2, 14]	ταῦτα μὲν διάφορα τῶν Ἐλευσῖνι	νομίζουσι,	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν τὴν
[2, 19]	τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ) εἶναι	νομίζουσι	τὴν παρθένον. Δαναὸς δὲ ταῦτά
[2, 31]	Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν τε εὑρεῖν	νομίζουσι	τὸν Ἄρδαλον τοῦτον καὶ τὰς
[2, 10]	δὲ τῇ θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν	νομίζουσι.	Φαῖστον ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα
[2, 30]	καθὰ δὴ καὶ Ἐλευσῖνι θύειν	νομίζουσιν.	(Αἰγίνης μὲν δὴ> Αἰακοῦ ἕνεκα
[2, 32]	οὐρανῷ καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον εἶναι	νομίζουσιν	ἐκεῖνον Ἱππόλυτον τιμὴν παρὰ θεῶν
[2, 23]	τῆς Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν νεκρὸν	νομίζουσιν	ἐνταῦθα, ἐγὼ μέν σφισιν οὐ
[2, 5]	θυγάτηρ γίνεται Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν	νομίζουσιν	ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ ὁ παῖς
[2, 11]	καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι	νομίζουσιν.	ἐοικότα δὲ καὶ ἐπὶ τῷ
[2, 11]	ὅσα Ἕλληνες ἐς ἀποτροπὴν κακῶν	νομίζουσιν.	Ἐπωπέα δὲ καὶ Ἀρτέμιδι καὶ
[2, 13]	δεικνύμενον— ἐφ᾽ ὅτῳ δὲ οὕτω	νομίζουσιν,	ἱερός ἐστιν αὐτοῖς λόγος— ἐπεὶ
[2, 10]	καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα εἶναι	νομίζουσιν.	(οὗτος μὲν δὴ παρείχετο ὁ
[2, 4]	ἐσιέναι δὲ ἐς αὐτὸ οὐ	νομίζουσιν.	(ὑπὲρ τοῦτο Μητρὸς θεῶν ναός
[2, 19]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὕτω δὴ	νομίζων	Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν
[2, 26]	ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ παιδός,	νομίσαντα	δὲ εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ
[2, 26]	οὐ καθεστηκότος. (θεὸν δὲ Ἀσκληπιὸν	νομισθέντα	ἐξ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἀνὰ
[2, 26]	ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι	νομισθῆναι·	τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου,
[2, 30]	Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ δὴ καὶ	νόμισμα	αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει
[2, 9]	ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε ἐπιθυμῶν καὶ	νόμοις	τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ ἀρεσκόμενος. ἅτε
[2, 27]	Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν αὐτὸν	νόμον.	τὰ δὲ θυόμενα, ἤν τέ
[2, 28]	τι ἄλλο δένδρον ἔσω, καθέστηκε	νόμος	τὰ θραυόμενα μηδένα ἐς οἶκον
[2, 27]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ, προσέτι δὲ καὶ	νόσημα	ὅ τι ἕκαστος ἐνόσησε καὶ
[2, 7]	δὲ ἀνθρώπους ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ	νόσος	ἐπέλαβε· καὶ σφᾶς ἐκέλευον οἱ
[2, 18]	ὁ Ἀμυθάονος ἔπαυσε σφᾶς τῆς	νόσου,	ἐφ᾽ ᾧ τε αὐτὸς καὶ
[2, 2]	γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον	νόσῳ	τελευτῆσαί φασι καὶ περὶ τὸν
[2, 13]	τοῦτον Ἀμφιάραος ἐλθὼν καὶ τὴν	νύκτα	ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡς
[2, 6]	κρατῶν τῇ μάχῃ καὶ Ἐπωπεύς.	Νυκτέα	μὲν δὴ κάμνοντα ὀπίσω κομίζουσιν
[2, 6]	ὅπλοις ἦλθον, ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν	Νυκτεύς,	ἐτρώθη δὲ κρατῶν τῇ μάχῃ
[2, 6]	ἔτι αὐτός τε ἐπετρόπευεν ὁ	Νυκτεὺς	καὶ τότε ἀπέλιπεν ἐπιτροπεύειν ἐκείνῳ.
[2, 6]	καὶ Πλαταιίδα ὁρίζει, καὶ οὐ	Νυκτέως	εἶναι. (ταύτην οὐκ οἶδα εἴτε
[2, 6]	ἥδε· Ἀντιόπης ἐν Ἕλλησι τῆς	Νυκτέως	ὄνομα ἦν ἐπὶ κάλλει, καί
[2, 12]	τοῖς ἀνέμοις ὁ ἱερεὺς μιᾷ	νυκτὶ	ἀνὰ πᾶν ἔτος θύει. δρᾷ
[2, 24]	εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης δὲ ἐν	νυκτὶ	ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη
[2, 7]	ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον ἔτος	νυκτὶ	ἐς τὸ Διονύσιον ἐκ τοῦ
[2, 37]	ἐς αὐτὴν Διονύσῳ δρώμενα ἐν	νυκτὶ	κατὰ ἔτος ἕκαστον οὐχ ὅσιον
[2, 20]	τοὺς ἄγοντας. ἐπιλαβούσης δὲ τῆς	νυκτὸς	τυφλοῖ τὸν Βρύαντα ἡ παῖς
[2, 8]	μὲν ἔλαθεν ἅτε ἐν σκότῳ	νύκτωρ	γὰρ δὴ τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο—
[2, 29]	τὸν Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας	νύκτωρ	ἐποίει χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν
[2, 21]	Περσεῖ λογάδας ἐκ Πελοποννήσου— δολοφονηθῆναι	νύκτωρ,	καὶ τὸν Περσέα τὸ κάλλος
[2, 6]	(ταμφάλκης) δὲ ὁ Τημένου καταλαβὼν	νύκτωρ	Σικυῶνα σὺν Δωριεῦσι κακὸν μὲν
[2, 6]	λέγεται Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος υἱὸς καὶ	νύμφης	Συλλίδος. μετὰ δὲ Ζεύξιππον τελευτήσαντα
[2, 32]	πέτρας πλησίον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερὸν	Νυμφίας,	ποιήσαντος Θησέως ἡνίκα ἔσχε γυναῖκα
[2, 20]	καὶ παρθένον κομιζομένην παρὰ τὸν	νυμφίον	ᾔσχυνεν ἀφελόμενος τοὺς ἄγοντας. ἐπιλαβούσης
[2, 11]	ἄνδρες ἑορτὴν ἄγουσι, τὸν δὲ	Νυμφῶνα	καλούμενον ταῖς γυναιξὶν ἑορτάζειν παρείκασι·
[2, 11]	τὰ πρόσωπα φαίνοντα ἐν τῷ	Νυμφῶνί	ἐστιν. ἡ δὲ ἐς Τιτάνην
[2, 7]	ναὸς ἔστι μὲν ἐν τῇ	νῦν	ἀγορᾷ, τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς
[2, 5]	δὲ ὅσον ἔτι καλεῖται καὶ	νῦν	Αἰγιαλὸς ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι,
[2, 7]	ἡ πηγή. (ἐν δὲ τῇ	νῦν	ἀκροπόλει Τύχης ἱερόν ἐστιν Ἀκραίας,
[2, 18]	ἅλωσιν Ἰλίου μετοικήσαντος ἐς τοὺς	νῦν	Ἀμφιλόχους, Κυανίππου δ᾽ ἄπαιδος τελευτήσαντος,
[2, 12]	ποταμοῦ τὸ ὕδωρ, ὅντινα οἱ	νῦν	ἀπὸ τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν Ἀσωπόν.
[2, 15]	ὕστερον ἀνέστησαν. ἐν γὰρ τῇ	νῦν	Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν ἔτι
[2, 18]	καὶ οἱ παῖδες ἐς τὴν	νῦν	Ἀχαΐαν· (οἱ δὲ Νηλεῖδαι πλὴν
[2, 3]	Καίσαρα τὸν οἰκιστὴν Κορίνθου τῆς	νῦν.	(ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντων
[2, 10]	ἀλλ᾽ ὡς θεῷ θύειν. καὶ	νῦν	ἔτι ἄρνα οἱ Σικυώνιοι σφάξαντες
[2, 36]	Ἀπόλλωνος ὑπελίποντο τὸ> ἱερὸν— καὶ	νῦν	ἔτι δῆλόν ἐστι— καὶ τὸν
[2, 22]	καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ καὶ	νῦν	ἔτι ἐς τὸν βόθρον καιομένας
[2, 34]	ἦν. ἔστι δέ σφισι καὶ	νῦν	ἔτι ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν
[2, 2]	Κορινθίοις ὡς ἀμφισβητεῖν σφᾶς καὶ	νῦν	ἔτι Λαΐδος. (λόγου δὲ ἄξια
[2, 31]	εἱστίων, ἐς ὃ ἀφήγνισαν. καὶ	νῦν	ἔτι οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων
[2, 7]	ἱερόν. τούτοις δὲ ἐοικότα καὶ	νῦν	ἔτι ποιεῖται· καὶ γὰρ ἐπὶ
[2, 1]	μένει δὲ ὡς πεφύκει καὶ	νῦν	ἤπειρος ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ
[2, 34]	ἀνελόμενον τὰ γνωρίσματα ὀνομάζουσιν οἱ	νῦν	Θησέως αὐτήν. κατὰ ταύτην οὖν
[2, 29]	τὸν Παρνασσὸν οἰκησάντων ἐν τῇ	νῦν	καλουμένῃ Φωκίδι. (τὸ δὲ ὄνομα
[2, 4]	μὲν ἀπῴκησεν ἐς Τιθορέαν τῆς	νῦν	καλουμένης Φωκίδος, Θόας δὲ Ὀρνυτίωνος
[2, 2]	οἰκισθείσης δὲ αὖθις ἐς τοὺς	νῦν	οἰκήτορας περιῆλθεν ἡ τιμή. (Κορινθίοις
[2, 8]	ἐτυράννησε, Κλέων δὲ ἐν τῇ	νῦν	πόλει. πρὸ ταύτης τῆς οἰκίας
[2, 7]	πάλαι ποτὲ ἀκροπόλει προσῴκισε τὴν	νῦν	πόλιν. ἐχόντων δὲ ἀσθενῶς ἤδη
[2, 30]	γὰρ Τροίζηνος Πιτθεὺς ἐς> τὴν	νῦν	πόλιν συναγαγὼν τοὺς ἀνθρώπους ὠνόμασεν
[2, 5]	πεδίῳ πόλιν· οὗ δέ ἐστι	νῦν	σφίσι τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς,
[2, 7]	δέ σφισι δείματος, ἔνθα καὶ	νῦν	Φόβον ὀνομάζουσι τὸ χωρίον, οἱ
[2, 24]	ποιῆσαι. τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ	νῦν	χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν, Δειραδιώτης Ἀπόλλων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/01/2006