Livre, Chap.
[2, 38]	(ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι	Ἀ<	ν> θήνη τέ ἐστιν, (ἐς)
[2, 37]	δῆλά ἐστιν οὐκ ὄντα ἀρχαῖα·	(ἃ	δὲ ἤκουσα ἐπὶ τῇ καρδίᾳ
[2, 16]	δὲ Ἀρέστορος τὰ ἔπη λέγει,	ἃ	δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν Ἠοίας μεγάλας·
[2, 32]	τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν ἔδειξεν ὀνείρατα	ἃ	εἶχεν ἄκεσιν λοιμοῦ πιέσαντος τὴν
[2, 33]	πλεῖστα, ἦ μὴν τῶν χρημάτων	ἃ	ἐκ τῆς Ἀσίας ἤγαγεν Ἅρπαλος
[2, 8]	καὶ ὅσα τῶν κτημάτων ἄλλα	(ἃ)	ἐπέπρατο ἀποδούς, τιμὴν δὲ τοῖς
[2, 30]	μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι Ἀθηναίοις	ἃ	ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ
[2, 35]	ναοῦ τῆς Χθονίας χωρία ἐστὶν	ἃ	καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς τὸ μὲν Κλυμένου,
[2, 37]	ὁμοίως δόκιμος, δεινὸς δὲ ἐξευρεῖν	ἃ	μή τις πρότερον εἶδε, καὶ
[2, 13]	τῶν δὲ Φλιασίων τοῖς μὲν	ἃ	προεκαλεῖτο Ρηγνίδας ἐφαίνετο ἀρεστά, μένοντας
[2, 8]	καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος ἐθελοντής.	Ἀβαντίδαν	μὲν οὖν κτείνουσιν ἄνδρες τῶν
[2, 8]	δὲ ὕστερον οὐ πολλοῖς ἐτυράννησεν	Ἀβαντίδας.	Κλεινίᾳ μὲν οὖν συνεβεβήκει πρότερον
[2, 8]	ἔτι ἡ τελευτή· Ἄρατον δὲ	Ἀβαντίδας	φυγάδα ἐποίησεν, ἢ καὶ αὐτὸς
[2, 8]	τύραννος δὲ αὐτίκα ἐγεγόνει ὁ	Ἀβαντίδου	πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς δὲ ἐκεῖνον
[2, 25]	αὐτῷ Λύρκου— παῖς δὲ ἦν	Ἄβαντος	νόθος— τὸ ὄνομα δι᾽ αὐτὸν
[2, 16]	ἀρχὴν Λυγκεὺς ἔσχεν. (οἱ δὲ	Ἄβαντος	τοῦ Λυγκέως παῖδες τὴν βασιλείαν
[2, 12]	δὲ ἀναθέντα Προῖτον εἶναι τὸν	Ἄβαντός	φασι. καταβᾶσι δὲ ἐς τὸν
[2, 11]	μέν ἐστιν ἑξήκοντα καὶ ζεύγεσιν	ἄβατος	διὰ στενότητα· (σταδίους δὲ> προελθοῦσιν
[2, 7]	τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ	ἀγαγόντες	δὴ τοὺς θεοὺς ἐς τὸ
[2, 10]	ἡμιόνων δράκοντι εἰκασμένον, τὴν δὲ	ἀγαγοῦσαν	Νικαγόραν εἶναι Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα,
[2, 8]	σφᾶς ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας	ἀγαγὼν	καὶ ἐς τὴν Αἰτωλῶν πολεμίων
[2, 38]	θάλασσαν καὶ δένδρα— ἐλαίας μάλιστα—	ἀγαθὴ	τρέφειν γῆ, ἰόντι (δὲ ἄνω
[2, 13]	διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ	ἀγαθῶν	ἀμαχεὶ τοῖς Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι. προσεμένου
[2, 20]	ὡς ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ	ἄγαλμα	ἀνέθηκαν Μειλιχίου Διός. (πλησίον δέ
[2, 35]	τοῦτόν ἐστιν ἄλλος ναὸς καὶ	ἄγαλμα	Ἄρεως, τοῦ δὲ τῆς Χθονίας
[2, 2]	ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς ἐστι καὶ	ἄγαλμα	Ἀφροδίτης Ἑρμογένους Κυθηρίου ποιήσαντος. Ἑρμοῦ
[2, 31]	ὕστερον τοῦ παρὰ Τροιζηνίοις ἐποιήθησαν.	ἄγαλμα	δέ ἐστι τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 34]	Ποντίας καὶ Λιμενίας τῆς αὐτῆς,	ἄγαλμα	δὲ λευκοῦ λίθου μεγέθει τε
[2, 13]	σφισιν ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους.	ἄγαλμα	δὲ οὔτε ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν
[2, 13]	δὲ αὐτῷ ναός τε καὶ	ἄγαλμα	Δήμητρος καὶ τῆς παιδός· τὸ
[2, 36]	εἶχεν οὐδέ οἵ τι ἐνῆν	ἄγαλμα·	εἶναι δὲ ἐλέγετο ὁ ναὸς
[2, 22]	τοῖς ἔπεσιν ἐποίησε Μηχανέως τὸ	ἄγαλμα	εἶναι Διός, καὶ Ἀργείων ἔφη
[2, 23]	ἐν δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ	ἄγαλμα	εἶναι λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας. συμβάσης
[2, 37]	Σαώτης καθήμενον ξόανον καὶ Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι δὲ
[2, 34]	δὲ ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι καὶ	ἄγαλμα	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ
[2, 13]	τε τιμῶσι καὶ χρυσῷ τὸ	ἄγαλμα	ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά ἐστι καὶ Ἀριστίου
[2, 32]	μυρσίνης. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ	ἄγαλμα	ἐποίησε μὲν Τιμόθεος, Τροιζήνιοι δὲ
[2, 22]	Ἑκάτης ναός, Σκόπα δὲ τὸ	ἄγαλμα	ἔργον. τοῦτο μὲν λίθου· τὰ
[2, 20]	καὶ> τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις ἀνασταθέν,	ἄγαλμά	ἐστι καθήμενον Διὸς Μειλιχίου, λίθου
[2, 10]	ἐσόδου τῇ μὲν Πανὸς καθήμενον	ἄγαλμά	ἐστι, τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν.
[2, 10]	ἱερός· ἐν δὲ αὐτῷ πρῶτον	ἄγαλμά	ἐστιν Ἀντιόπης· εἶναι γάρ οἱ
[2, 32]	καὶ ναὸς ἐν αὐτῷ καὶ	ἄγαλμά	ἐστιν ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν Διομήδην
[2, 23]	δ᾽ ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων	ἄγαλμα	ἐφ᾽ ἡμῶν ἔχει καθήμενον Ἀσκληπιὸν
[2, 13]	γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν	ἄγαλμα—	ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί μοι. κατιόντων
[2, 7]	Πειθοῦς ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο	ἄγαλμα	ἔχον. Πειθὼ δὲ ἐπὶ λόγῳ
[2, 13]	ἐστὶν ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ ναὸς	ἄγαλμα	ἔχων Παρίου λίθου. (ἐν δὲ
[2, 17]	παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους	ἄγαλμα	Ἥβης, ἐλέφαντος καὶ τοῦτο καὶ
[2, 23]	ἐφάνη σφίσι Διονύσου σπήλαιον, καὶ	ἄγαλμα	ἦν ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ
[2, 27]	ναός τέ ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ	ἄγαλμα	Ἠπιόνης καὶ Ἀφροδίτης ἱερὸν καὶ
[2, 17]	δὲ αὐτήν ἐστιν ἐπὶ κίονος	ἄγαλμα	Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ δὲ ἀρχαιότατον
[2, 30]	καὶ οὐ ταύτῃ, λίθου δὲ	ἄγαλμα	καθήμενον. (θεῶν δὲ Αἰγινῆται τιμῶσιν
[2, 10]	αὐτόθεν προσεύχεσθαι. (τὸ μὲν δὴ	ἄγαλμα	καθήμενον Κάναχος Σικυώνιος ἐποίησεν, ὃς
[2, 1]	τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνης	ἄγαλμα	καὶ Θαλάσσης καὶ ἵππος εἰκασμένος
[2, 23]	ταὐτὰ Ἀθηναίοις καὶ Σικυωνίοις— τὸ	ἄγαλμα	καὶ οὗτοί φασιν ἐκ Φερῶν
[2, 23]	τε Ἑλένου τοῦ Πριάμου, καὶ	ἄγαλμα	κεῖσθαι παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς τὸ
[2, 2]	Ἀφροδίτης τέ ἐστι ναὸς καὶ	ἄγαλμα	λίθου, μετὰ δὲ αὐτὸν ἐπὶ
[2, 27]	Τιτάνῃ. (τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ	ἄγαλμα	μεγέθει μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου
[2, 35]	δὲ ἐς τὸ τῆς Ἑστίας,	ἄγαλμα	μέν ἐστιν οὐδέν, βωμὸς δέ·
[2, 24]	οὐκ ἔχων ὄροφον· τὸ δὲ	ἄγαλμα	ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς ἦν
[2, 10]	μεγέθει μέγα καὶ μετ᾽ αὐτὸ	ἄγαλμα	Ὀνείρου καὶ Ὕπνος κατακοιμίζων λέοντα,
[2, 2]	(ἔστι δὲ καὶ Τύχης ναός·	ἄγαλμα	ὀρθὸν Παρίου λίθου· παρὰ δὲ
[2, 20]	ἀπαντικρὺ Νεμείου Διός ἐστιν ἱερόν,	ἄγαλμα	ὀρθὸν χαλκοῦν, τέχνη Λυσίππου. μετὰ
[2, 17]	δὴ καὶ αὐτὸς εἶδον, καθήμενον	ἄγαλμα	οὐ μέγα. (ἀναθήματα δὲ τὰ
[2, 37]	δὲ Διονύσου, καὶ Δήμητρος καθήμενον	ἄγαλμα	οὐ μέγα· (ταῦτα μὲν λίθου
[2, 15]	κατερρυήκει τε ὁ ὄροφος καὶ	ἄγαλμα	οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε
[2, 35]	πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ δὲ	ἄγαλμα	οὐδενὶ πλὴν εἰ μὴ ἄρα
[2, 11]	Ὑγείας δ᾽ ἔστι κατὰ ταὐτὸν	ἄγαλμα·	οὐκ ἂν οὐδὲ τοῦτο ἴδοις
[2, 13]	Ἀσκληπιοῦ ναὸς ἐν δεξιᾷ καὶ	ἄγαλμα	οὐκ ἔχον πω γένεια. ὑπὸ
[2, 11]	περιβόλου δένδρα ἀρχαῖα· τὸ δὲ	ἄγαλμα	οὔτε ὁποίου ξύλου γέγονεν ἢ
[2, 12]	Ἥρας οὐκ ἔχων ἔτι οὔτε	ἄγαλμα	οὔτε ὄροφον· τὸν δὲ ἀναθέντα
[2, 21]	τοῦ τροπαίου, τέχνη δὲ τὸ	ἄγαλμα	Πραξιτέλους. (τὴν δὲ εἰκόνα παρὰ
[2, 3]	ἔτι γε δὴ καὶ Ἀπόλλωνος	ἄγαλμα	πρὸς τῇ Πειρήνῃ καὶ περίβολός
[2, 7]	ἐπ᾽ ἐμοῦ ναὸν καὶ τὸ	ἄγαλμα	Πυθοκλῆς ἀνέθηκεν. ~(τῷ δὲ τῆς
[2, 15]	ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ δὲ	ἄγαλμα	Σκύλλιδος τέχνη καὶ Διποίνου· μαθητὰς
[2, 17]	Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ. (τὸ δὲ	ἄγαλμα	τῆς Ἥρας ἐπὶ θρόνου κάθηται
[2, 32]	Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν, τὸ δὲ	ἄγαλμα	τῆς Ἴσιδος ἀνέθηκε Τροιζηνίων δῆμος.
[2, 7]	δὲ οὗτοί τε καὶ τὸ	ἄγαλμα	τῆς Τύχης ἐστί. τοῦ θεάτρου
[2, 19]	ἱερὸν Λυκίου. τὸ μὲν οὖν	ἄγαλμα	τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα
[2, 24]	Δελφῶν λέγεται ποιῆσαι. τὸ δὲ	ἄγαλμα	τὸ νῦν χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν,
[2, 3]	μάλιστα ἀξία ἡ> παρὰ τὸ	ἄγαλμα	τὸ τῆς Ἀρτέμιδος· καί οἱ
[2, 32]	Ἀγγελίωνος, οἳ Δηλίοις ἐποίησαν τὸ	ἄγαλμα	τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ δὲ Ἀγγελίων
[2, 13]	ἄλλο Ἴσιδος. τὸ μὲν δὴ	ἄγαλμα	τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως
[2, 3]	οὐ λέγω. μετὰ δὲ τὸ	ἄγαλμα	τοῦ Ἑρμοῦ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα
[2, 4]	τῷ ἵππῳ χαλινόν. τὸ δὲ	ἄγαλμα	τοῦτο ξόανόν ἐστι, πρόσωπον δὲ
[2, 3]	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ ναὸς καὶ	ἄγαλμα	χαλκοῦν Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον ἀπωτέρω
[2, 2]	Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	χαλκοῦν, τὴν δὲ ἐς Κεγχρέας
[2, 30]	ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ	ἀγάλματα,	Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο οἱ διαβάντες
[2, 24]	ὄρους Ἀρτέμιδος Ὀρθίας ἱερόν, καὶ	ἀγάλματα	Ἀπόλλωνος καὶ Λητοῦς καὶ Ἀρτέμιδος
[2, 31]	τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς καὶ	ἀγάλματα	Ἀρτέμιδός ἐστι Σωτείρας· Θησέα δὲ
[2, 13]	Δήμητρός ἐστιν ἱερὸν καὶ καθήμενα	ἀγάλματα	ἀρχαῖα. (ἀνάκειται δὲ ἐπὶ τῆς
[2, 22]	οὐ μέγα, ἀνέχει δὲ αὐτὸ	ἀγάλματα	ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ Διὸς καὶ
[2, 4]	ὁ δὲ Ἀσκληπιοῦ· τὰ δὲ	ἀγάλματα	Ἀσκληπιὸς μὲν καὶ Ὑγεία λευκοῦ
[2, 5]	τὸν Ἀκροκόρινθον ναός ἐστιν Ἀφροδίτης·	ἀγάλματα	δὲ αὐτή τε ὡπλισμένη καὶ
[2, 22]	μετὰ δὲ ταῦτα Διοσκούρων ναός.	ἀγάλματα	δὲ αὐτοί τε καὶ οἱ
[2, 2]	ἐντὸς Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ ναός,	ἀγάλματα	δὲ ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ
[2, 13]	παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος,	ἀγάλματα	δὲ λίθου πεποιημένα ἔχει, κύλικα
[2, 36]	Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Δήμητρος,	ἀγάλματα	δὲ ὀρθὰ λίθου λευκοῦ. (τὸ
[2, 11]	δὲ μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας Ἄδραστον·	ἀγάλματα	δὲ ὑπελείπετο οὐδετέρῳ. βωμοὺς δὲ
[2, 11]	ταῖς γυναιξὶν ἑορτάζειν παρείκασι· καὶ	ἀγάλματα	Διονύσου καὶ Δήμητρος καὶ Κόρης
[2, 30]	Ἀλκαμένης δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτος	ἀγάλματα	Ἑκάτης τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοις,
[2, 7]	Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα δὲ	ἀγάλματα	ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις ἐστί· ταῦτα
[2, 11]	τοῖς πέρασίν εἰσιν. ἀνάκειται δὲ	ἀγάλματα	ἐν τῇ στοᾷ Διονύσου καὶ
[2, 3]	βάθρῳ δὲ αὐτῆς ἐστι Μουσῶν	ἀγάλματα	ἐπειργασμένα. ὑπὲρ δὲ τὴν ἀγοράν
[2, 11]	καὶ Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις	ἀγάλματά	ἐστι— τῷ μὲν ὡς ἥρωι
[2, 37]	ποταμῷ. ἐντὸς δὲ τοῦ ἄλσους	ἀγάλματα	ἔστι μὲν Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι
[2, 17]	τῷ προνάῳ τῇ μὲν Χάριτες	ἀγάλματά	ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν δεξιᾷ δὲ
[2, 1]	μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ	ἀγάλματά	ἐστιν ἐν τῷ προνάῳ δύο
[2, 10]	μητέρα, γυναῖκα δὲ Ἐχετίμου. ἐνταῦθα	ἀγάλματά	ἐστιν οὐ μεγάλα ἀπηρτημένα τοῦ
[2, 30]	γε ὅτι εἶδόν τε τὰ	ἀγάλματα	καὶ ἔθυσά σφισι κατὰ τὰ>
[2, 23]	δὲ καὶ οἱ ποιήσαντες τὰ	ἀγάλματα	Ξενόφιλος καὶ Στράτων. ἐξ ἀρχῆς
[2, 29]	τέμενος δή ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καὶ	ἀγάλματα	ὁ θεὸς αὐτὸς καὶ Ἠπιόνη,
[2, 35]	καθ᾽ ἑκάστην τῶν βοῶν, καὶ	ἀγάλματα	οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ
[2, 25]	δυσμὰς Ἄρεως· εἶναι δὲ τὰ	ἀγάλματα·	Πολυνείκους λέγουσιν ἀναθήματα καὶ Ἀργείων,
[2, 4]	Κόρης οὐ φανερὰ ἔχουσι τὰ	ἀγάλματα.	ταύτῃ καὶ τὸ τῆς Βουναίας
[2, 22]	ἀπαντικρὺ χαλκᾶ, Ἑκάτης καὶ ταῦτα	ἀγάλματα,	τὸ μὲν Πολύκλειτος ἐποίησε, τὸ
[2, 35]	δέ εἰσι ναοὶ τρεῖς καὶ	ἀγάλματα	τρία· καὶ τῷ μὲν οὐκ
[2, 2]	Κυθηρίου ποιήσαντος. Ἑρμοῦ τέ ἐστιν	ἀγάλματα	χαλκοῦ μὲν καὶ ὀρθὰ ἀμφότερα,
[2, 31]	Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ	ἀγάλματι	τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα·
[2, 7]	ἐστιν ἰδόντι· περὶ δὲ τοῦ	ἀγάλματος	οὔτε ὡς κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε
[2, 11]	Ἀλεξάνορα ἀναφέροι. φαίνεται δὲ τοῦ	ἀγάλματος	πρόσωπον μόνον καὶ ἄκραι χεῖρες
[2, 22]	δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν	Ἀγαμέμνονι—	αὐτὴν δὲ ὕστερον τούτων Μενελάῳ
[2, 16]	εἰσὶ δὲ καὶ ὅσους σὺν	Ἀγαμέμνονι	ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν
[2, 25]	Πετεώς, τοῦ δὲ Μενεσθεύς, ὃς	Ἀγαμέμνονι	μετὰ Ἀθηναίων τὴν Πριάμου συγκαθεῖλεν
[2, 18]	ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος ἢ προϋπῆρξεν	Ἀγαμέμνονι	φόνος Ταντάλου τοῦ Θυέστου· συνοικεῖν
[2, 29]	τοῦ Κρίσου καὶ Ἀναξιβίας ἀδελφῆς	Ἀγαμέμνονος.	γένη μὲν τοσαῦτα τῶν καλουμένων
[2, 5]	Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου γενόμενοι ἐνταῦθα	Ἀγαμέμνονος	δόντος οἰκῆσαι· καὶ διὰ τοῦτο
[2, 26]	μοι τὰ περὶ Μαχάονος ὑπὸ	Ἀγαμέμνονος	εἰρημένα Ταλθύβι᾽ ὅττι τάχιστα Μαχάονα
[2, 6]	τὸν στρατὸν ἐπιόντα Ἱππόλυτος συνεχώρησεν	Ἀγαμέμνονος	κατήκοος καὶ Μυκηναίων εἶναι. Ἱππολύτου
[2, 18]	οὐδ᾽ οὗτος, ἀλλὰ Ὀρέστης ὁ	Ἀγαμέμνονος	τὸ Ἄργος κατέσχε παροικῶν τε
[2, 16]	Ἀμύκλας οἰκοῦντες· ἕτερον δέ ἐστιν	Ἀγαμέμνονος,	τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου,
[2, 12]	καὶ ἐπὶ τῷδε Ὅμηρος τοὺς	Ἀγαμέμνονος	ὑπηκόους καταλέγων τὸ ἔπος ἐποίησεν
[2, 4]	δὲ Μυκηναίοις καὶ ὅσων ἄλλων	Ἀγαμέμνων	ἡγεῖτο μετέσχον τοῦ στόλου. (Σισύφῳ
[2, 6]	Συλλίδος. μετὰ δὲ Ζεύξιππον τελευτήσαντα	Ἀγαμέμνων	στρατὸν ἤγαγεν ἐπὶ Σικυῶνα καὶ
[2, 22]	ἀμφότερα— ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον ἢ	Ἀγαμέμνων	συνῴκησε, τοῦτον μὲν τὸν> Τάνταλον
[2, 16]	τείχους· ἐντὸς δὲ ἀπηξιώθησαν, ἔνθα	Ἀγαμέμνων	τε αὐτὸς ἔκειτο καὶ οἱ
[2, 35]	τῶν βοῶν, καὶ ἀγάλματα οὐκ	ἄγαν	ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ Δημήτηρ. αὐτὸ
[2, 19]	ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ αὐτόνομον	ἀγαπῶντες	ἐκ παλαιοτάτου, τὰ τῆς ἐξουσίας
[2, 10]	δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν εἶναι Σικυωνίαν	Ἀγασικλέους	μητέρα, γυναῖκα δὲ Ἐχετίμου. ἐνταῦθα
[2, 32]	ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ δὲ	Ἀγγελίων	καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ καὶ
[2, 32]	ὁ Κάλλων ἦν Τεκταίου καὶ	Ἀγγελίωνος,	οἳ Δηλίοις ἐποίησαν τὸ ἄγαλμα
[2, 28]	τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ δὲ	ἀγγέλλει	τις τῶν Ἐπιδαυρίων ὡς Κερύνης
[2, 2]	χρόνον ἠρήμωτο ἡ πόλις, Σικυωνίοις	ἄγειν	ἐπετέτραπτο τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης δὲ
[2, 21]	οὕτω τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντα αὐτῆς	ἄγειν	τοῖς Ἕλλησιν ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ
[2, 19]	δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν	ἀγέλην	ἐπαγαγεῖν τῶν βοῶν τὸν λύκον,
[2, 19]	(ἀρχομένης δὲ ἡμέρας ἐς βοῶν	ἀγέλην	νεμομένην πρὸ τοῦ τείχους ἐσπίπτει
[2, 35]	πομπὴν πέμπουσιν ἕπονται τελείαν ἐξ	ἀγέλης	βοῦν ἄγοντες διειλημμένην δεσμοῖς τε
[2, 13]	ἐν τῷ ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν.	ἄγεται	δὲ καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειος,
[2, 16]	τὸν Σθενέλα τοὺς ἀπογόνους τοὺς	Ἀγήνορος	βασιλείας ἔπαυσεν. τὰ δὲ ἀπὸ
[2, 16]	Αἴγυπτον ἀφικνεῖται Κρότωπος δὲ ὁ	Ἀγήνορος	ἔσχε μετὰ Ἴασον τὴν ἀρχήν,
[2, 16]	Τριόπας, Τριόπα δὲ Ἴασος καὶ	Ἀγήνωρ.	Ἰὼ μὲν οὖν Ἰάσου θυγάτηρ,
[2, 1]	δὲ ἐν Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν	ἅγιον,	ἔνθα πέπλος ἔτι ἐλείπετο, ὃν
[2, 33]	δ᾽ οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα	ἅγιον,	ἱερᾶται δὲ αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽
[2, 8]	Πτολεμαῖος ἐποιήσατο. Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ	Ἆγις	ὁ Εὐδαμίδου βασιλεὺς ἔφθησαν μὲν
[2, 13]	ἀκροπόλει κυπαρίσσων ἄλσος καὶ ἱερὸν	ἁγιώτατον	ἐκ παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν
[2, 2]	τοῦ Σισύφου φησί, χρῆναι γὰρ	ἄγνωστον	τοῖς πᾶσιν ὁμοίως εἶναι, Σίσυφον
[2, 20]	τὸν νυμφίον ᾔσχυνεν ἀφελόμενος τοὺς	ἄγοντας.	ἐπιλαβούσης δὲ τῆς νυκτὸς τυφλοῖ
[2, 35]	ἕπονται τελείαν ἐξ ἀγέλης βοῦν	ἄγοντες	διειλημμένην δεσμοῖς τε καὶ ὑβρίζουσαν
[2, 28]	Ἐπιδαυρίων ὡς Κερύνης καὶ Φάλκης	ἄγοντες	οἴχοιντο ἄκουσαν Ὑρνηθώ. ὁ δὲ
[2, 20]	τὴν ἅμαξαν καὶ ἐπ᾽ αὐτῇ	ἄγοντες	τὴν μητέρα ἐς τὸ Ἡραῖον.
[2, 19]	Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν Ἀργείων	ἀγόντων	θυσίαν τῷ Διὶ ὁ Βίτων
[2, 7]	ἔστι μὲν ἐν τῇ νῦν	ἀγορᾷ,	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν
[2, 31]	τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι. ~(ἐν τῇ	ἀγορᾷ	Τροιζηνίων ναὸς καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδός
[2, 21]	ἀνακειμένην. (τοῦ δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	τῶν Ἀργείων οἰκοδομήματος οὐ μακρὰν
[2, 9]	Σικυώνιος, καὶ πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν	Ἀγοραῖος.	~(ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ τῆς
[2, 7]	εἰπεῖν ἔχουσιν. (ἐς δὲ τὴν	ἀγορὰν	ἐσελθοῦσι Πειθοῦς ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ
[2, 21]	καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ τὴν	ἀγοράν,	ἔστι μὲν Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς
[2, 7]	τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν ἐς τὴν	ἀγοράν,	ἔστι ναὸς Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ
[2, 3]	ἀγάλματα ἐπειργασμένα. ὑπὲρ δὲ τὴν	ἀγοράν	ἐστιν Ὀκταβίας ναὸς ἀδελφῆς Αὐγούστου
[2, 13]	ἀρχαῖα. (ἀνάκειται δὲ ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	αἲξ χαλκῆ, τὰ πολλὰ ἐπίχρυσος·
[2, 31]	(κεῖνται δὲ ἐν στοᾷ τῆς	ἀγορᾶς	γυναῖκες λίθου καὶ αὐταὶ καὶ
[2, 2]	ὕστερον. ἔστιν οὖν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστά ἐστι τῶν
[2, 3]	τῆς νῦν. (ἐκ δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ἐξιόντων τὴν ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά
[2, 34]	ἐστι καὶ ἄγαλμα ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	Ἑρμοῦ, τὸ δὲ ἕτερον Ἡρακλέους.
[2, 3]	Ὕψιστον. ~(ἐν μέσῳ δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν Ἀθηνᾶ χαλκῆ· τῷ βάθρῳ
[2, 9]	πόλεμον συμπολεμήσας Ἀμφικτύοσι. τῆς δὲ	ἀγορᾶς	ἐστιν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ Ζεὺς
[2, 13]	Αἰχύλου δοκιμώτατοι. (ὄπισθεν δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν οἶκος ὀνομαζόμενος ὑπὸ Φλιασίων
[2, 10]	~(ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ τῆς	ἀγορᾶς	ὄντι οὐ μακρὰν Ἡρακλῆς ἀνάκειται
[2, 21]	λίθου κατὰ μέσον μάλιστα τῆς	ἀγορᾶς	οὐ τρόπαιον ἐπὶ Πύρρῳ τῷ
[2, 3]	Πηγάσου. (ἑτέραν δὲ ἐκ τῆς	ἀγορᾶς	τὴν ἐπὶ Σικυῶνα ἐρχομένοις ἔστιν
[2, 13]	οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	χαλκῆν αἶγα ἄλλοις τε τιμῶσι
[2, 25]	λέγουσιν. ~(ἡ δ᾽ ἐς Μαντίνειαν	ἄγουσα	ἐξ Ἄργους ἐστὶν οὐχ ἥπερ
[2, 35]	καθ᾽ ἣν ὁδὸς εὐθεῖά ἐστιν	ἄγουσα	ἐπὶ Μάσητα, Εἰλειθυίας ἐστὶν ἐντὸς
[2, 35]	κατὰ ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους,	ἄγουσι	δὲ οὕτως. ἡγοῦνται μὲν αὐτοῖς
[2, 11]	ἕκαστον ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ σφισιν	ἄγουσι	θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ
[2, 35]	μουσικῆς ἀγῶνα κατὰ ἔτος ἕκαστον	ἄγουσι,	καὶ ἁμίλλης κολύμβου καὶ πλοίων
[2, 24]	τῷ Διονύσῳ δὲ καὶ ἑορτὴν	ἄγουσι	καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ ἐς
[2, 32]	κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν	ἄγουσι.	~(νῆσοι δέ εἰσι Τροιζηνίοις μία
[2, 32]	τῶν ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι, καὶ ἑορτὴν	ἄγουσί	σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ
[2, 38]	δή σφισιν ἐκ τελετῆς, ἣν	ἄγουσι	τῇ Ἥρᾳ, λόγος τῶν ἀπορρήτων
[2, 25]	κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν	ἄγουσι.	(τὸ δὲ χωρίον τότε μὲν
[2, 11]	ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ ἄνδρες ἑορτὴν	ἄγουσι,	τὸν δὲ Νυμφῶνα καλούμενον ταῖς
[2, 10]	ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς δέ, ἣν	ἄγουσι	τῷ Ἡρακλεῖ, τὴν προτέραν τῶν
[2, 30]	τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν	ἄγουσιν	ἀνὰ πᾶν ἔτος Ἑκάτης, Ὀρφέα
[2, 12]	τῆς τελετῆς ἣν τῇ Δήμητρι	ἄγουσιν	Ἄραντα καὶ τοὺς παῖδας καλοῦσιν
[2, 36]	πρὸς θαλάσσῃ, καὶ τελετὴν Λερναίᾳ	ἄγουσιν	ἐνταῦθα Δήμητρι. (ἔστι δὲ ἄλσος
[2, 24]	Νεμείῳ Διὶ καὶ τὰ Ἡραῖα	ἄγουσιν.	ἐς δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν
[2, 14]	τελετὴν καὶ οὐ κατὰ ἔτος	ἄγουσιν.	ἱεροφάντης δὲ οὐκ ἐς τὸν
[2, 35]	καὶ Χθόνια ἑορτὴν κατὰ ἔτος	ἄγουσιν	ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι δὲ οὕτως.
[2, 28]	ἐς Ἐπίδαυρον Κερύνης καὶ Φάλκης·	Ἀγραίῳ	γὰρ τῷ νεωτάτῳ τὰ ποιούμενα
[2, 30]	καὶ ὁ Σάρων εἴχετο τῆς	ἄγρας,	ἐς ὃ ὑπὸ προθυμίας ἀφίκετο
[2, 21]	καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα ἄγριοι καὶ	ἄγριαι	γίνονται γυναῖκες· ἔλεγέ τε ὁ
[2, 23]	τοῦ θεοῦ· τότε δὲ αἶγες	ἄγριαι	φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ
[2, 28]	τὴν πόλιν χωρίον ἐστὶ πεφυκυίας	ἀγριελαίους	ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ καλοῦσι τὸ
[2, 21]	οὐ πιστὰ καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα	ἄγριοι	καὶ ἄγριαι γίνονται γυναῖκες· ἔλεγέ
[2, 12]	τέσσαρας, ἡμερούμενος τῶν πνευμάτων τὸ	ἄγριον,	καὶ δὴ καὶ Μηδείας ὡς
[2, 35]	τε καὶ ὑβρίζουσαν ἔτι ὑπὸ	ἀγριότητος.	ἐλάσαντες δὲ πρὸς τὸν ναὸν
[2, 25]	ἐν Αἰτωλίᾳ λέγουσιν ὑπὸ τῶν	Ἀγρίου	παίδων ἐκβληθέντα τῆς ἀρχῆς παρὰ
[2, 19]	προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων	Ἀγυιεὺς	καὶ βωμὸς Ὑετίου Διός, ἔνθα
[2, 27]	θεῷ τὸν νικῶντα· ὁ δὲ	ἀγὼν	ἐλευθέρων μὲν προέκειτο οὐδενί, οἰκέταις
[2, 2]	τοὺς εἰδότας. ὁ δὲ Ἰσθμικὸς	ἀγὼν	οὐδὲ ἀναστάντων ὑπὸ Μομμίου Κορινθίων
[2, 15]	καὶ δὴ καὶ δρόμου προτιθέασιν	ἀγῶνα	ἀνδράσιν ὡπλισμένοις Νεμείων πανηγύρει τῶν
[2, 1]	ἐν τῷ ἰσθμῷ καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἐπ᾽ αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων.
[2, 15]	γὰρ ἐξ Ἤλιδος ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἰόντας τῶν Ἰσθμίων αὐτοὺς ἐνταῦθα
[2, 35]	Διονύσου ναὸς Μελαναίγιδος· τούτῳ μουσικῆς	ἀγῶνα	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἄγουσι, καὶ
[2, 29]	Τελαμὼν καὶ Πηλεὺς προηγάγοντο ἐς	ἀγῶνα	πεντάθλου καὶ περιῆλθεν ἐς Πηλέα
[2, 20]	γυναιξί. (πρότερον δὲ ἔτι τὸν	ἀγῶνα	τοῦτον προεσήμηνεν ἡ Πυθία, καὶ
[2, 24]	Λακεδαιμονίους περὶ Ὑσιάς. τὸν δὲ	ἀγῶνα	τοῦτον συμβάντα εὕρισκον Ἀθηναίοις ἄρχοντος
[2, 24]	τὸ στάδιον, ἐν ᾧ τὸν	ἀγῶνα	τῷ Νεμείῳ Διὶ καὶ τὰ
[2, 32]	ἀπὸ Ἰλίου κομιζομένοις· καὶ τὸν	ἀγῶνα	τῶν Πυθίων Διομήδην πρῶτον θεῖναί
[2, 25]	καὶ τέλος μὲν ἴσον τῷ	ἀγῶνι	συμβῆναί φασι καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ
[2, 32]	Ἀττικῇ πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους	ἀγωνισαμένων.	(ἐπὶ θάλασσαν δὲ τὴν Ψιφαίαν
[2, 34]	δὲ αὐτῷ τοὺς Τυνδάρεω παῖδας	ἀγωνίσασθαι	λέγουσιν. ἔστι δὲ καὶ ἕτερον
[2, 38]	οἱ Λακεδαιμόνιοι γενομένου πανδημεί σφισιν	ἀγῶνος	πρὸς Ἀργείους κρατήσαντες βεβαίως αὐτοί
[2, 13]	ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι γὰρ δὴ	ἄδειαν	ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ οἱ
[2, 19]	τοῦ τολμήματος οὐ μετασχοῦσα ταῖς	ἀδελφαῖς	καὶ τῷ βουλεύσαντι τὸ ὄνειδος
[2, 28]	τεῖχος κήρυκα ἀποστέλλουσι παρὰ τὴν	ἀδελφήν,	ἐλθεῖν δῆθεν ἐς λόγους αὐτῇ
[2, 28]	μὲν συνείς, οἷα ἐς τὴν	ἀδελφὴν	ἐξειργασμένος ἔργα ἦν, ἤλαυνε τὸ
[2, 35]	μὲν Κλύμενον Φορωνέως παῖδα καὶ	ἀδελφὴν	Κλυμένου Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν
[2, 29]	ὢν τοῦ Κρίσου καὶ Ἀναξιβίας	ἀδελφῆς	Ἀγαμέμνονος. γένη μὲν τοσαῦτα τῶν
[2, 3]	τὴν ἀγοράν ἐστιν Ὀκταβίας ναὸς	ἀδελφῆς	Αὐγούστου βασιλεύσαντος Ρωμαίων μετὰ Καίσαρα
[2, 29]	ἐκ τῆς αὐτῆς, ἀλλ᾽ ἐξ	ἀδελφῆς	Θέτιδος ἦν, εἰ δὴ τὰ
[2, 12]	Ἀραιθυρέας Ἄορις ἐς μνήμην τῆς	ἀδελφῆς	μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν τὴν χώραν· καὶ
[2, 26]	πλέον ἢ Κείσῳ καὶ τοῖς	ἀδελφοῖς	νέμοντες. Ἐπίδαυρος δέ, ἀφ᾽ οὗ
[2, 11]	οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι δὲ αὐτὸν	ἀδελφὸν	Ἡλίου καὶ ἀπὸ τούτου κληθῆναι
[2, 14]	Ἐλευσῖνι δρώμενα. (Δυσαύλην δέ φασιν	ἀδελφὸν	Κελεοῦ παραγενόμενόν σφισιν ἐς τὴν
[2, 9]	τῶν ἐφορευόντων ἐς Ἐπικλείδαν τὸν	ἀδελφὸν	μετέστησε τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ
[2, 6]	καὶ ὡς ἔμελλε τελευτᾶν, Λύκον	ἀδελφὸν	ὄντα παραδίδωσι Θηβαίων ἐν τῷ
[2, 18]	ᾧ τε αὐτὸς καὶ ὁ	ἀδελφὸς	Βίας Ἀναξαγόρᾳ τὸ ἴσον ἕξουσιν.
[2, 38]	ἐστὶ καὶ οὗτος Μαχάονος υἱός,	ἀδελφὸς	δὲ Ἀλεξάνορος, καὶ ἰᾶται τοὺς
[2, 23]	τὸ ἱερόν, Μαχάονος μὲν υἱός,	ἀδελφὸς	δὲ Ἀλεξάνορος τοῦ παρὰ Σικυωνίοις
[2, 11]	πεπαίνει καρπούς, καὶ ἐπὶ τῷδε	ἀδελφὸς	ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου. ὕστερον δὲ
[2, 22]	μὲν Πολύκλειτος ἐποίησε, τὸ δὲ	ἀδελφὸς	Πολυκλείτου Ναυκύδης Μόθωνος. (ἐρχομένῳ δὲ
[2, 18]	τοῦ Ἀναξαγόρου Σθενέλῳ τῷ Καπανέως	ἀδελφοῦ	παιδὶ ἀπέλιπε τὴν ἀρχήν· Ἀμφιλόχου
[2, 18]	ἔσχε τὴν χρυσῆν, μοιχεύσας τοῦ	ἀδελφοῦ	τὴν γυναῖκα. Ἀτρέα δὲ οὐκ
[2, 30]	τοὺς ἀνθρώπους ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ	ἀδελφοῦ	Τροίζηνα, συλλαβὼν Ὑπέρειάν τε> καὶ
[2, 25]	χωρίον Λυγκέα ἀποσωθῆναι τῶν πεντήκοντα	ἀδελφῶν	μόνον· καὶ ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν
[2, 21]	Ἀμφίονος παίδων περιγενέσθαι μόνην τῶν	ἀδελφῶν	ταύτην καὶ Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι δὲ
[2, 9]	πεποιημένον, τὸν ἐπ᾽ ἄλλῳ βουλεύοντα	ἄδικα	ἐς αὑτὸν πρῶτον τρέπειν. (μετὰ
[2, 18]	οὐκ ἔχω σαφὲς εἰπεῖν πότερον	ἀδικίας	ἦρξεν Αἴγισθος ἢ προϋπῆρξεν Ἀγαμέμνονι
[2, 18]	Θυέστου παίδων σφαγὰς καὶ τὰ	ᾀδόμενα	δεῖπνα ἐξειργάσατο. (ὕστερον δὲ οὐκ
[2, 15]	Ὀφέλτου πατρός. τὴν δὲ πηγὴν	Ἀδράστειαν	ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽ ἄλλῃ τινὶ
[2, 11]	τὸ δὲ μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας	Ἄδραστον·	ἀγάλματα δὲ ὑπελείπετο οὐδετέρῳ. βωμοὺς
[2, 6]	τὴν θυγατέρα ἔδωκε· καὶ ὅτε	Ἄδραστος	ἔφευγεν ἐξ Ἄργους, παρὰ Πόλυβον
[2, 20]	τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως καὶ Πολυνείκους	Ἄδραστος	καὶ Τιμέας. (τῶν δὲ ἀνδριάντων
[2, 11]	ἱεροῦ τῆς Ἥρας, ἣν ἱδρύσατο	Ἄδραστος,	ὀλίγον ἀπωτέρω Καρνείου ναός ἐστιν
[2, 6]	τὴν ἐν Σικυῶνι ἀρχὴν ἔσχεν.	Ἀδράστου	δὲ ἐς Ἄργος κατελθόντος Ἰανίσκος
[2, 23]	δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν ὄψει τὴν	Ἀδράστου	καὶ ἀπωτέρω ταύτης ἱερὸν Ἀμφιαράου
[2, 20]	οἱ τὰς Θήβας ἑλόντες Αἰγιαλεὺς	Ἀδράστου	καὶ Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου τοῦ
[2, 15]	αἰτίᾳ εἴτε καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν	Ἀδράστου·	τὸ δὲ ὄνομα λέγουσι τῇ
[2, 17]	χρυσοῦ δὲ καὶ λίθων λαμπόντων	Ἀδριανὸς	βασιλεὺς ταὼν ἀνέθηκεν· ἀνέθηκε δέ,
[2, 3]	ὕδατος καὶ ὃ δὴ βασιλεὺς	Ἀδριανὸς	ἐσήγαγεν ἐκ Στυμφήλου, θέας δὲ
[2, 3]	τοῦ κοινοῦ, τὸ δὲ βασιλέως	Ἀδριανοῦ	κατασκευάσαντος· τὸ δὲ ὀνομαστότατον αὐτῶν
[2, 20]	διὰ νεότητα ἢ γῆρας ὅπλα	ἀδύνατοι	φέρειν ἦσαν, τούτους μὲν πάντας
[2, 7]	πολίων κατέλυσε κάρηνα— διακειμένοις οὖν	ἀδυνάτως	ἐπιγενόμενος σεισμὸς ὀλίγου τὴν πόλιν
[2, 2]	Παλαίμων. ἔστι δὲ καὶ ἄλλο	Ἄδυτον	καλούμενον, κάθοδος δὲ ἐς αὐτὸ
[2, 20]	παριοῦσίν ἐστιν οἴκημα· ἐνταῦθα τὸν	Ἄδωνιν	αἱ γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται. ἐν
[2, 18]	βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ ἐκ Φωκέων	ἀεί	ποτε ἐπ᾽ ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος.
[2, 20]	ἔξω Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς Ἀργείας	ἀεί	τι ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ Ἀργεῖοι
[2, 3]	παῖδας μὲν γίνεσθαι, τὸ δὲ	ἀεὶ	τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ ἐς τὸ
[2, 30]	Ὑπέρειάν τε καὶ Ἄνθειαν οἰκίσαι·	Ἀέτιον	δὲ τὸν Ἄνθα τοῦ πατρὸς
[2, 30]	Τροίζηνος δὲ καὶ Πιτθέως παρὰ	Ἀέτιον	ἐλθόντων βασιλεῖς μὲν τρεῖς ἀντὶ
[2, 31]	Σωτῆρος· ποιῆσαι δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα	Ἀέτιον	τὸν Ἄνθα λέγουσιν. ὕδωρ δὲ
[2, 30]	Μύνδον ἀπῴκισαν οἱ γεγονότες ἀπ᾽	Ἀετίου	τοῦ Ἄνθα. Τροίζηνος δὲ οἱ
[2, 11]	βωμοῦ. (τὰ δὲ ἐν τοῖς	ἀετοῖς	Ἡρακλῆς καὶ Νῖκαι πρὸς τοῖς
[2, 7]	αὐτοῖς ἐπίθημα ποιοῦσι κατὰ τοὺς	ἀετοὺς	μάλιστα τοὺς ἐν τοῖς ναοῖς·
[2, 3]	φέρουσαν τῆς Ἥρας, κατακρύπτειν δὲ	ἀθανάτους	ἔσεσθαι νομίζουσαν· τέλος δὲ αὐτήν
[2, 35]	τὴν Ἀργολίδα ἦλθε Δημήτηρ, τότε	Ἀθέραν	μὲν λέγουσι καὶ Μύσιον ὡς
[2, 35]	καὶ ἀγάλματα οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα	Ἀθηνᾶ	καὶ Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ ὃ
[2, 22]	τῷ Κυλαράβου καὶ Πανία ἐστὶν	Ἀθηνᾶ	καλουμένη καὶ τάφον Σθενέλου δεικνύουσι,
[2, 33]	πρὸ γάμου τὴν ζώνην τῇ	Ἀθηνᾷ	τῇ Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν δὲ Ἀπόλλωνος
[2, 3]	μέσῳ δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν	Ἀθηνᾶ	χαλκῆ· τῷ βάθρῳ δὲ αὐτῆς
[2, 30]	τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοις, ἣν	Ἀθηναῖοι	καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε δὲ παρὰ
[2, 1]	ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν	Ἀθηναῖοι	πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν·
[2, 11]	πρίνων καὶ ναὸς θεῶν ἃς	Ἀθηναῖοι	Σεμνὰς, Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι·
[2, 26]	ἐξ Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν γὰρ	Ἀθηναῖοι,	τῆς τελετῆς λέγοντες Ἀσκληπιῷ μεταδοῦναι,
[2, 31]	οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ ἃς	Ἀθηναῖοι	Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ τέκνα ἔδωκαν
[2, 30]	Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι	Ἀθηναίοις	ἃ ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν ἐχόντων
[2, 24]	δὲ ἀγῶνα τοῦτον συμβάντα εὕρισκον	Ἀθηναίοις	ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ ἔτει
[2, 8]	καὶ τῶν χρημάτων συνετέλεσεν αὐτὸς	Ἀθηναίοις	ἕκτον μέρος. ἔπεισε δὲ καὶ
[2, 29]	ἀνθρώπου, πλὴν ὅσον Μιλτιάδης, ὃς	Ἀθηναίοις	ἐς Μαραθῶνα ἡγήσατο, καὶ Κίμων
[2, 23]	Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ	Ἀθηναίοις	καὶ Σικυωνίοις— τὸ ἄγαλμα καὶ
[2, 14]	Ἐλευσῖνος ὑπὸ Ἴωνος, ὅτε Ἴων	Ἀθηναίοις	ὁ Ξούθου πολέμαρχος τοῦ πρὸς
[2, 37]	ἐς Πελοπόννησον, τὴν αὐτὴν ἠφίεσαν	Ἀθηναίοις	οἱ Ἀργεῖοι φωνήν· ἐπὶ δὲ
[2, 18]	ἔν τε Σερίφῳ καὶ παρ᾽	Ἀθηναίοις<	οἷς> Περσέως τέμενος καὶ Δίκτυος
[2, 24]	καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος	Ἀθηναῖος	ἐνίκα στάδιον. καταβάντος δὲ ἐς
[2, 1]	ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνέθηκεν Ἡρώδης	Ἀθηναῖος,	ἵππους τέσσαρας ἐπιχρύσους πλὴν τῶν
[2, 19]	ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα ἦν	Ἀθηναίου,	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς Δαναοῦ
[2, 32]	τῇ Ἀττικῇ πρὸς Θησέα καὶ	Ἀθηναίους	ἀγωνισαμένων. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ τὴν
[2, 32]	ἄκεσιν λοιμοῦ πιέσαντος τὴν Τροιζηνίαν,	Ἀθηναίους	δὲ μάλιστα. διαβὰς δὲ καὶ
[2, 9]	καὶ ἐς Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα	Ἀθηναίους	ὅμοια εἰργάσθη· καὶ γὰρ τούσδε
[2, 29]	πολέμῳ παρασχέσθαι πλοῖα μετά γε	Ἀθηναίους	πλεῖστα, οὐ παρέμεινεν ἐς ἅπαν
[2, 7]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος Εὐπόλιδι	Ἀθηναίῳ	ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ καὶ
[2, 2]	παῖδα οὖσαν ὑπὸ Νικίου καὶ	Ἀθηναίων	ἁλῶναι, πραθεῖσαν δὲ ἐς Κόρινθον
[2, 29]	ἡ εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ	Ἀθηναίων	ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν ἐν τῇ
[2, 29]	Αἰγινήταις ἐς μέγα δυνάμεως, ὡς	Ἀθηναίων	γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους καὶ ἐν
[2, 30]	οἷα Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ ἀγάλματα,	Ἀθηναίων	δὲ ἀπώλοντο οἱ διαβάντες διὰ
[2, 38]	ὕστερον Αἰγινήταις ἔδοσαν ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ	Ἀθηναίων	ἐκ τῆς νήσου. τὰ δὲ
[2, 33]	συνέλαβεν, ὃς καὶ αὐτὸν παρὰ	Ἀθηναίων	ἐξῄτησεν Ἅρπαλον. τὸν δὲ παῖδα
[2, 30]	ἐκ μαντείας ἐποιήσαντο ἐλαίας παρ᾽	Ἀθηναίων	λαβόντες, ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ
[2, 22]	τοῦ γυμνασίου πολυάνδριον τοῖς μετὰ	Ἀθηναίων	πλεύσασιν Ἀργείοις ἐπὶ καταδουλώσει Συρακουσῶν
[2, 18]	Θυμοίτης γὰρ Θησειδῶν ἔσχατος ἐβασίλευσεν	Ἀθηναίων.	~(τὰ μὲν οὖν Κρεσφόντου καὶ
[2, 25]	δὲ Μενεσθεύς, ὃς Ἀγαμέμνονι μετὰ	Ἀθηναίων	τὴν Πριάμου συγκαθεῖλεν ἀρχήν. ἀπὸ
[2, 29]	νῆσον, ὅτε περὶ Ἑλλήσποντον αἱ	Ἀθηναίων	τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ ἢ
[2, 4]	οὐ πόρρω Χαλινίτιδος Ἀθηνᾶς ἱερόν·	Ἀθηνᾶν	γὰρ θεῶν μάλιστα συγκατεργάσασθαι τά
[2, 21]	ἐς ὃ Περσεὺς ἀπέκτεινεν αὐτήν·	Ἀθηνᾶν	δέ οἱ συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ
[2, 29]	λέγουσιν Ἥρας εἶναι. τὴν δὲ	Ἀθηνᾶν	ἐν τῇ ἀκροπόλει, ξόανον θέας
[2, 21]	τὸν ψόφον καὶ δι᾽ αὐτὸ	Ἀθηνᾶν	ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ δὲ τοῦ
[2, 30]	τὴν γῆν. (ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος	Ἀθηνᾶν	καὶ Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι λέγουσι περὶ
[2, 30]	Δία σφίσι. καὶ διὰ τοῦτο	Ἀθηνᾶν	τε σέβουσι Πολιάδα καὶ Σθενιάδα
[2, 17]	μὲν ἀπελθοῦσα ἐς Τεγέαν τὴν	Ἀθηνᾶν	τὴν Ἀλέαν ἱκέτευεν· Ἀργεῖοι δὲ
[2, 5]	νῦν σφίσι τὸ ἱερὸν τῆς	Ἀθηνᾶς,	ἀκρόπολιν τοῦτο εἶναι. Αἰγιαλέως δὲ
[2, 33]	διὰ τοῦτο Αἴθρα ναὸν ἐνταῦθα	Ἀθηνᾶς	Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας
[2, 32]	τῆς Σθενιάδος καλουμένης ναός ἐστιν	Ἀθηνᾶς,	αὐτὸ δὲ εἰργάσατο τῆς θεοῦ
[2, 18]	οἶδα παρ᾽ οὕστινας ἀπεχώρησεν— ἐς	Ἀθήνας	ἀφίκοντο οἱ λοιποί, καὶ τὸ
[2, 33]	ἔτυχον εἰληφότες· (μαθὼν δὲ ἐς	Ἀθήνας	γράμματα ἐπέστελλεν. ἐν τούτοις τοῖς
[2, 21]	τοῦ Βίαντος ἤδη λέλεκταί μοι.	(Ἀθηνᾶς	δὲ ἱδρύσασθαι Σάλπιγγος ἱερόν φασιν
[2, 24]	ἦν ἐπὶ τῷ βάθρῳ. καὶ	Ἀθηνᾶς	δὲ ναός ἐστι θέας ἄξιος·
[2, 1]	κακούργων τὴν ὁδὸν τὴν ἐς	Ἀθήνας	ἐκ Τροιζῆνος, οὕς τε πρότερον
[2, 25]	ἐστι κώμη Λῆσσα, ναὸς δὲ	Ἀθηνᾶς	ἐν αὐτῇ καὶ ξόανον οὐδέν
[2, 34]	καὶ τῆς παιδός, πεποίηται δὲ	Ἀθηνᾶς·	(ἐπίκλησις δέ ἐστι τῇ θεῷ
[2, 21]	πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ τῆς	Ἀθηνᾶς	Ἐπιμενίδου λέγουσιν εἶναι τάφον· Λακεδαιμονίους
[2, 12]	ἀνάγουσιν· ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον	Ἀθηνᾶς	ἐστιν ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι δὲ καὶ
[2, 4]	δέ ἐστιν οὐ πόρρω Χαλινίτιδος	Ἀθηνᾶς	ἱερόν· Ἀθηνᾶν γὰρ θεῶν μάλιστα
[2, 12]	ἀσπίδος. ~(ἐν δὲ Τιτάνῃ καὶ	Ἀθηνᾶς	ἱερόν ἐστιν, ἐς ὃ τὴν
[2, 34]	καὶ ἕτερον οὐ μέγα τῆς	Ἀθηνᾶς	ἱερόν, ὁ δὲ ὄροφος κατερρύηκεν
[2, 11]	καὶ ἀρνὸς καὶ ὑὸς ἐς	Ἀθηνᾶς	ἱερὸν τὴν Κορωνίδα μετενεγκόντες ἐνταῦθα
[2, 37]	ἱερὸν ἐπὶ Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς	Ἀθηνᾶς.	καταστήσασθαι δὲ τῶν Λερναίων τὴν
[2, 22]	ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ Διὸς καὶ	Ἀθηνᾶς.	Λυκέας μὲν οὖν ἐν τοῖς
[2, 26]	Ἀργείοις· (καὶ ὁ μὲν ἐς	Ἀθήνας	ὁμοῦ τοῖς πολίταις ἀφικόμενος ἐνταῦθα
[2, 31]	τοῖς ἐν Ἰωνίᾳ ναός ἐστιν	Ἀθηνᾶς,	ὃν Ἅρπαγός ποτε ὁ Μῆδος
[2, 11]	πόρρω τῆς πύλης ναός ἐστιν	Ἀθηνᾶς,	ὃν Ἐπωπεύς ποτε ἀνέθηκε μεγέθει
[2, 33]	τούτῳ κατὰ δή τι ἐξ	Ἀθηνᾶς	ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα (ἐς) χοὰς
[2, 24]	δὲ Ἀπόλλωνος ἔχεται μὲν ἱερὸν	Ἀθηνᾶς	Ὀξυδερκοῦς καλουμένης, Διομήδους ἀνάθημα, ὅτι
[2, 34]	θαλάσσης ἐς τὰ μετέωρα ναὸς	Ἀθηνᾶς,	παρὰ δὲ αὐτῷ σταδίου θεμέλια·
[2, 30]	ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν καὶ	Ἀθηνᾶς	πρόσωπον. (μετὰ δὲ Ἄλθηπον Σάρων
[2, 36]	κορυφῇ τοῦ ὄρους ἱερόν τε	Ἀθηνᾶς	Σαΐτιδος, ἐρείπια ἔτι μόνα, καὶ
[2, 3]	δὲ τότε μὲν ἐλθοῦσα ἐς	Ἀθήνας	συνῴκησεν Αἰγεῖ, χρόνῳ δὲ ὕστερον
[2, 4]	εὕρισκον· (τὸ δὲ ἱερὸν τῆς	Ἀθηνᾶς	τῆς Χαλινίτιδος πρὸς τῷ θεάτρῳ
[2, 15]	τῇ πόλει. ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν	Ἀθηνᾶς,	τὸ δὲ ἄγαλμα Σκύλλιδος τέχνη
[2, 23]	καὶ ἄγαλμα κεῖσθαι παρὰ σφίσιν	Ἀθηνᾶς	τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου καὶ
[2, 6]	μὲν παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε καὶ	Ἀθηνᾶς	ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ
[2, 14]	τοῦ Ἀρκάδος καὶ τῶν λεγομένων	Ἀθήνῃσιν	αὐτοχθόνων. τοῦ δὲ Ἀνακτόρου καλουμένου
[2, 27]	τὸ ἄγαλμα μεγέθει μὲν τοῦ	Ἀθήνῃσιν	Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται
[2, 33]	ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν ὡς ἐξ	Ἀθηνῶν	ἀπέδρα διαβὰς ναυσὶν ἐς Κρήτην,
[2, 6]	(Λαμέδων δὲ βασιλεύσας ἔγημεν ἐξ	Ἀθηνῶν	γυναῖκα Φηνὼ Κλυτίου· καὶ ὕστερον
[2, 3]	φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ καὶ ἐξ	Ἀθηνῶν	ἔφυγε, παραγενομένη δὲ ἐς τὴν
[2, 27]	τέμενος, ἔνθα ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας	ἆθλα	ἦν καὶ ἱερᾶσθαι τῇ θεῷ
[2, 35]	ἁμίλλης κολύμβου καὶ πλοίων τιθέασιν	ἆθλα·	καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Ἰφιγενείας ἐστὶν
[2, 1]	θεοῦ τὸ ἱερὸν τοῦτο μὲν	ἀθλητῶν	νικησάντων· τὰ Ἴσθμια ἑστήκασιν εἰκόνες,
[2, 20]	τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν ὅπλα	ἀθροίσασα	τὰς ἀκμαζούσας ἡλικίᾳ τῶν γυναικῶν
[2, 9]	δι᾽ αὐτὸ καὶ τῷ πατρὶ	ἀθυμήσαντι	παρέσχεν αἰτίαν ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα δὲ
[2, 29]	τὴν νῆσον, ὅτε περὶ Ἑλλήσποντον	αἱ	Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ
[2, 35]	θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν	αἱ	γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι καθ᾽ ἑκάστην
[2, 35]	μόναι δὲ ὁποῖόν τί ἐστιν	αἱ	γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι δὲ καὶ
[2, 35]	τε δὴ πάσας κατὰ ταὐτὰ	αἱ	γρᾶες καὶ τόδε ἄλλο πρόσκειται
[2, 20]	ἐστιν οἴκημα· ἐνταῦθα τὸν Ἄδωνιν	αἱ	γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται. ἐν δεξιᾷ
[2, 22]	αὐτοῦ γυναικῶν τάφος. ἀπέθανον δὲ	αἱ	γυναῖκες ἐν μάχῃ πρὸς Ἀργείους
[2, 27]	ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν, ὅτι μήτε	αἱ	γυναῖκες ἐν σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον
[2, 20]	ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ	αἱ	γυναῖκες οὔτε τῷ ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν
[2, 27]	οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν ἄνθρωποι> οὐδὲ τίκτουσιν	αἱ	γυναῖκές σφισιν ἐντὸς τοῦ περιβόλου,
[2, 24]	τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων δὲ ἀποτέμνουσιν	αἱ	γυναῖκες τὰς κεφαλὰς ἀπόδειξιν πρὸς
[2, 35]	ὑπέτεμε τῆς βοός. μετὰ δὲ	αἱ	θύραι τε ἠνοίχθησαν καὶ προσελαύνουσιν
[2, 3]	ἀπολομένων, οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς	αἱ	θυσίαι παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ
[2, 35]	γρᾶες, αὗται τὴν βοῦν εἰσιν	αἱ	κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ ἥτις ἂν
[2, 14]	τὸν Κύαθον. ~(τῆς δὲ πόλεως	αἱ	Κελεαὶ πέντε που σταδίους μάλιστα
[2, 24]	γὰρ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐνταῦθα	αἱ	κεφαλαί, χωρὶς δὲ ἐν Λέρνῃ
[2, 22]	καὶ Μνασίνους, σὺν δέ σφισιν	αἱ	μητέρες Ἱλάειρα καὶ Φοίβη, τέχνη
[2, 1]	Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν	αἱ	Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις καὶ ἑτέρωθι
[2, 17]	χρῶνται δὲ αὐτῷ πρὸς καθάρσια	αἱ	περὶ τὸ ἱερὸν καὶ τῶν
[2, 25]	δέ εἰσι τῷ ὄρει καὶ	αἱ	πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ
[2, 17]	πρὸ τῆς ἐσόδου καὶ γυναικῶν,	αἳ	γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς Ἥρας, καὶ
[2, 11]	περιέχουσιν αὐτὸ κόμαι τε γυναικῶν	αἳ	κείρονται τῇ θεῷ καὶ ἐσθῆτος
[2, 34]	ἐστὶν εὑρημένον· τὰς δὲ νησῖδας	αἳ	πρόκεινται τῆς χώρας ἀριθμὸν ἐννέα
[2, 36]	ἐν στήλαις ἐστὶ ταῖς Ἐπιδαυρίων	αἳ	τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα
[2, 29]	ἐπιφανεστάτῳ δὲ τῆς πόλεως τὸ	Αἰάκειον	καλούμενον, περίβολος τετράγωνος λευκοῦ λίθου.
[2, 29]	ἐν ἀπορρήτῳ. (παρὰ δὲ τὸ	Αἰάκειον	Φώκου τάφος χῶμά ἐστι περιεχόμενον
[2, 29]	γένη μὲν τοσαῦτα τῶν καλουμένων	Αἰακιδῶν,	ἐξεχώρησε δὲ ἑτέρωσε ἀπ᾽ ἀρχῆς.
[2, 29]	δὲ ἐν τῇ γῇ πλὴν	Αἰακὸν	οὐδένα εἰπεῖν ἔχουσιν, ἐπεὶ μηδὲ
[2, 30]	τοῦτο δὲ τὸ ἱερὸν λέγουσιν	Αἰακὸν	ποιῆσαι τῷ Διί· τὰ δὲ
[2, 29]	κατὰ τὴν ἔσοδον οἱ παρὰ	Αἰακόν	ποτε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων σταλέντες·
[2, 29]	χρῆναι δέ, εἴπερ ὑπακούσει σφίσιν,	Αἰακὸν	τὸν ἱκετεύσαντα εἶναι. (οὕτως Αἰακοῦ
[2, 29]	ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα	Αἰακόν	φασι λῃστειῶν τῶν ἐκ θαλάσσης
[2, 29]	ἠρνεῖτο μὴ βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον.	Αἰακὸς	δὲ ἐς μὲν τὴν νῆσον
[2, 29]	ὄνομα ἐτέθη τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης,	Αἰακοῦ	δὲ αἰτήσαντος ὡς ηὐξήθη παρὰ
[2, 29]	Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα εἶναι. (οὕτως	Αἰακοῦ	δεησομένους ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽ ἑκάστης πόλεως·
[2, 30]	θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν δὴ>	Αἰακοῦ	ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο
[2, 29]	(ἡ) Φωκίς· ἐπὶ δὲ τοῦ	Αἰακοῦ	καὶ πᾶσιν ἐξενίκησεν, ὅσοι Μινύαις
[2, 29]	μνῆμα οὗτος ὁ βωμὸς εἴη	Αἰακοῦ,	λεγόμενόν ἐστιν ἐν ἀπορρήτῳ. (παρὰ
[2, 29]	εἰπεῖν ἔχουσιν, ἐπεὶ μηδὲ τῶν	Αἰακοῦ	παίδων τινὰ ἴσμεν καταμείναντα, Πηλεῖ
[2, 29]	βασιλεῖς, Τελαμῶνος δὲ τῶν παίδων	Αἴαντος	μέν ἐστιν ἀφανέστερον γένος οἷα
[2, 13]	τὴν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς χαλκῆν	αἶγα	ἄλλοις τε τιμῶσι καὶ χρυσῷ
[2, 13]	εἴληφε. τὸ ἄστρον ἣν ὀνομάζουσιν	αἶγα	ἀνατέλλουσα τὰς ἀμπέλους λυμαίνεται συνεχῶς·
[2, 22]	Περσέα, ἀπὸ νήσων τῶν ἐν	Αἰγαίῳ	Διονύσῳ συνεστρατευμέναι· καὶ διὰ τοῦτο
[2, 26]	τοσόνδε ἐς Ἐπιδαυρίους ἐστίν, ὅτι	αἶγας	οἱ Κυρηναῖοι θύουσιν, Ἐπιδαυρίοις οὐ
[2, 3]	μὲν ἐλθοῦσα ἐς Ἀθήνας συνῴκησεν	Αἰγεῖ,	χρόνῳ δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν
[2, 23]	σπηλαίῳ τοῦ θεοῦ· τότε δὲ	αἶγες	ἄγριαι φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐς
[2, 32]	Θησέως ὑπ᾽ αὐτῇ κρηπῖδας τὰς	Αἰγέως	καὶ ξίφος· πρότερον δὲ βωμὸς
[2, 3]	τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι λέγουσιν ἐξ	Αἰγέως,	ὄνομα δέ οἱ Μῆδον εἶναι·
[2, 7]	τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἐν τῇ	Αἰγιαλείᾳ	νόσος ἐπέλαβε· καὶ σφᾶς ἐκέλευον
[2, 5]	ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ	Αἰγιάλειαν	αὐτὸν οἰκίσαι πρῶτον ἐν τῷ
[2, 6]	ἱκέτευσε στρατῷ μείζονι ἐπὶ τὴν	Αἰγιάλειαν	ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν
[2, 7]	ἀποκτείναντες Πύθωνα παρεγένοντο ἐς τὴν	Αἰγιάλειαν	καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου δέ σφισι
[2, 5]	Πλημναίου, παραγενομένη δὲ ἐς τὴν	Αἰγιάλειαν	ὡς δὴ γυνὴ ξένη Πλημναίῳ
[2, 20]	καὶ οἱ τὰς Θήβας ἑλόντες	Αἰγιαλεὺς	Ἀδράστου καὶ Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου
[2, 5]	χώρας τῆς σφετέρας λέγουσιν ὡς	Αἰγιαλεὺς	αὐτόχθων πρῶτος ἐν αὐτῇ γένοιτο,
[2, 5]	τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν τοῦτο εἶναι.	Αἰγιαλέως	δὲ Εὔρωπα γενέσθαι φασίν, Εὔρωπος
[2, 7]	τῆς Ἀργείας· τὴν δὲ τοῦ	Αἰγιαλέως	ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν Δημήτριος
[2, 18]	γενεὰς τέσσαρας ἐς Κυάνιππον τὸν	Αἰγιαλέως,	ὄντες Νηλεῖδαι τὰ πρὸς μητρός,
[2, 30]	Εὐρύαλος ὁ Μηκιστέως Κυάνιππον τὸν	Αἰγιαλέως	παῖδα ὄντα ἐπιτροπεύοντες Ἀργείων ἡγήσαντο
[2, 6]	γῆ Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ	Αἰγιάλης	ἡ πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα δὲ
[2, 34]	μηνοειδὴς καὶ ἀκτὴ μετὰ τὸν	αἰγιαλὸν	ἐπὶ Ποσείδιον, ἐκ θαλάσσης μὲν
[2, 1]	γε ἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν	αἰγιαλὸν	καὶ Μελικέρτου βωμὸς ἦν. ἐς
[2, 5]	ὅσον ἔτι καλεῖται καὶ νῦν	Αἰγιαλὸς	ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ
[2, 34]	ἑτέρα νῆσος Ὑδρέα. μετὰ ταύτην	αἰγιαλός	τε παρήκει τῆς ἠπείρου μηνοειδὴς
[2, 28]	δὲ Ὀρσοβία· ταύτην Πάμφυλον τὸν	Αἰγιμίου	λέγουσιν ὕστερον γῆμαι· τότε δὲ
[2, 29]	ἴσον προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι δὲ	Αἴγινά	ἐστι νήσων τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη·
[2, 5]	εἰδότα, ὡς εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς	Αἴγιναν	θυγατέρα Ἀσωποῦ, μὴ πρότερον φάναι
[2, 29]	ὁμοῦ Δηιφόντῃ κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς	Αἴγιναν	καὶ Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι
[2, 5]	γενέσθαι Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν καὶ	Αἴγιναν	καὶ Θήβην· ἀπὸ μὲν δὴ
[2, 30]	οἱ διαβάντες διὰ ταῦτα ἐς	Αἴγιναν,	ταῦτα εἰπόντος Ἡροδότου καθ᾽ ἕκαστον
[2, 29]	Διὸς δὲ ἐς ἔρημον κομίσαντος	Αἴγιναν	τὴν Ἀσωποῦ τῇ μὲν τὸ
[2, 30]	Ἀπτέρου Νίκης τὸν ναόν. (ἐν	Αἰγίνῃ	δὲ πρὸς τὸ ὄρος τοῦ
[2, 30]	δὴ καὶ Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν.	(Αἰγίνης	μὲν δὴ> Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ
[2, 5]	ἀπὸ μὲν δὴ Κορκύρας καὶ	Αἰγίνης	τὰς νήσους Σχερίαν καὶ Οἰνώνην
[2, 29]	ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν.	(Αἰγινῆται	δὲ οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν νῆσον
[2, 30]	οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ καὶ	Αἰγινῆται,	λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν τῇ
[2, 32]	αὐτὸν λέγουσιν ὃν Ἐπιδαύριοι καὶ	Αἰγινῆται	λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι παρθένους ἐκ
[2, 38]	θήνη τέ ἐστιν, (ἐς) ἣν	Αἰγινῆταί	ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη
[2, 30]	δὲ ἄγαλμα καθήμενον. (θεῶν δὲ	Αἰγινῆται	τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν
[2, 29]	αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο οἱ	Αἰγινῆται.	τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς ἐλαῖαι
[2, 38]	τε παραυτίκα ἐκαρποῦντο καὶ ὕστερον	Αἰγινήταις	ἔδοσαν ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκ
[2, 30]	ἐς ἣν καὶ Πίνδαρος ᾆσμα	Αἰγινήταις	ἐποίησε. φασὶ δὲ οἱ Κρῆτες—
[2, 29]	ἐν τῇ νήσῳ. προελθοῦσι δὲ	Αἰγινήταις	ἐς μέγα δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων
[2, 30]	ἐπίκλησις δέ οἱ παρά τε	Αἰγινήταις	ἐστὶν Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν
[2, 29]	σταλέντες· αἰτίαν δὲ τὴν αὐτὴν	Αἰγινήταις	καὶ οἱ λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς
[2, 29]	κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς Αἴγιναν καὶ	Αἰγινήταις	τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι σύνοικοι, τὰ
[2, 32]	τῆς θεοῦ τὸ ξόανον Κάλλων	Αἰγινήτης·	μαθητὴς δὲ ὁ Κάλλων ἦν
[2, 30]	ἔτι Ἀθηναίοις ἃ ἐτάξαντο οἷα	Αἰγινητῶν	ἐχόντων τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ
[2, 9]	φάρμακον. καὶ τὸν μὲν ἐξ	Αἰγίου	ταύτῃ γὰρ τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν
[2, 18]	σαφὲς εἰπεῖν πότερον ἀδικίας ἦρξεν	Αἴγισθος	ἢ προϋπῆρξεν Ἀγαμέμνονι φόνος Ταντάλου
[2, 16]	ἔτι ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν	Αἴγισθος—	καὶ Ἠλέκτρας> Πυλάδῃ γὰρ συνῴκησεν
[2, 16]	Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ ἐτάφη καὶ	Αἴγισθος	ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ τείχους· ἐντὸς
[2, 16]	ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν	Αἴγισθος.	τοῦ μὲν δὴ Κασσάνδρας μνήματος
[2, 18]	ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἠριγόνην τὴν	Αἰγίσθου	τεκεῖν. (ἐπὶ δὲ τοῦ Τισαμενοῦ
[2, 19]	πείθομαι πάντα καὶ μάλιστα τὰ	Αἰγύπτια.	Δαναὸς δὲ ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα
[2, 4]	τὴν μὲν Πελαγίαν, τὴν δὲ	Αἰγυπτίαν	αὐτῶν ἐπονομάζουσιν, καὶ δύο Σαράπιδος,
[2, 27]	καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν	Αἰγυπτίοις.	καὶ ἦν γὰρ στοὰ καλουμένη
[2, 30]	γῆ πρῶτον. ἐμοὶ μὲν οὖν	Αἰγύπτιον	φαίνεται καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα
[2, 9]	πρῶτα ἔχοντα συνέβη δεθῆναι, καταγνωσθέντα	Αἰγυπτίων	ἄνδρας ἐπὶ τὸν βασιλέα συνιστάναι.
[2, 16]	καθ᾽ ὃ λέγουσιν Ἕλληνες, ἐς	Αἴγυπτον	ἀφικνεῖται Κρότωπος δὲ ὁ Ἀγήνορος
[2, 9]	μάχῃ, Κλεομένην δὲ φεύγοντα ἐς	Αἴγυπτον	καὶ τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα
[2, 24]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τῶν	Αἰγύπτου	παίδων καὶ ταύτῃ μνῆμα. χωρὶς
[2, 16]	Σθενέλας γίνεται, Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽	Αἰγύπτου	πλεύσας ἐπὶ Γελάνορα τὸν Σθενέλα
[2, 5]	δὲ ἦν Θελξίων, Θελξίονος δὲ	Αἴγυρος,	τοῦ δὲ Θουρίμαχος, Θουριμάχου δὲ
[2, 26]	τῶν περὶ τὸ ὄρος ποιμαινομένων	αἰγῶν,	ἐφύλασσε δὲ ὁ κύων ὁ
[2, 26]	ἀριθμὸν οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα τῶν	αἰγῶν	καὶ ὁ κύων ἅμα ἀπεστάτει
[2, 37]	φασιν Ἀργεῖοι Διόνυσον ἐς τὸν	Ἅιδην	ἐλθεῖν Σεμέλην ἀνάξοντα, τὴν δὲ
[2, 5]	μηνύματος δίκην ὅτῳ πιστὰ— ἐν	Ἅιδου	δίδωσιν. ἤκουσα δὲ ἤδη τὴν
[2, 31]	Ἡρακλῆς ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ	Ἅιδου·	ἐγὼ δὲ Σεμέλην μὲν οὐδὲ
[2, 13]	καὶ αὖθις ἐν> Ὀδυσσέως ἐς	Ἅιδου	καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι.
[2, 31]	τὰ δὲ ἐς τὸν ὀνομαζόμενον	Ἅιδου	κύνα ἑτέρωθι ἔσται μοι δῆλα
[2, 31]	γῆν ἄρχειν, καί φασιν ἐξ	Ἅιδου	Σεμέλην τε ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι
[2, 35]	τούτου δὲ Ἡρακλῆς ἀνῆγε τοῦ	Ἅιδου	τὸν κύνα κατὰ τὰ λεγόμενα
[2, 3]	χώραν Ἀλωεῖ. μὲν τὴν Ἀσωπίαν,	Αἰήτῃ	δὲ τὴν Ἐφυραίαν· καὶ Αἰήτην
[2, 3]	Αἰήτῃ δὲ τὴν Ἐφυραίαν· καὶ	Αἰήτην	ἀπιόντα ἐς Κόλχους παρακαταθέσθαι Βούνῳ
[2, 5]	ἀφανίζεσθαι καὶ αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ	Αἰθιοπίας	Νεῖλον γίνεσθαι. Ἀσωποῦ μὲν πέρι
[2, 33]	τι ἐξ Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα	Αἴθρα	(ἐς) χοὰς διέβαινεν ἐς τὴν
[2, 33]	μιχθῆναι. ἱδρύσατο μὲν διὰ τοῦτο	Αἴθρα	ναὸν ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ
[2, 31]	ἐλθεῖν ἐς Τροιζῆνα γυναῖκα αἰτήσοντα	Αἴθραν	παρὰ Πιτθέως, πρὶν δὲ γῆμαι
[2, 20]	τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς ἐπὶ	αἵματι	ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου
[2, 31]	σκηνή. πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ	αἵματι	καθαρθῆναι τῆς μητρός, Τροιζηνίων οὐδεὶς
[2, 24]	μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη δὴ τοῦ	αἵματος	ἡ γυνὴ κάτοχος ἐκ τοῦ
[2, 23]	ἐστιν ἐς Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ	Αἰνείου·	Δηιανείρᾳ δὲ τὴν τελευτὴν περὶ
[2, 21]	τοῦ Λυγκέως ἕνεκα ἔφυγε. καὶ	Αἰνείου	ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς ἐστι καὶ
[2, 13]	(ἀνάκειται δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	αἲξ	χαλκῆ, τὰ πολλὰ ἐπίχρυσος· παρὰ
[2, 21]	τελευτήσαντος τοῦ ἀνδρὸς Περιήρους τοῦ	Αἰόλου—	τούτῳ γὰρ παρθένος συνῴκησε— τὴν
[2, 26]	δὲ ὁ κύων ὁ τοῦ	αἰπολίου	φρουρός. (Ἀρεσθάνας δὲ— ὄνομα γὰρ
[2, 14]	τελετὴν ἄλλοτέ ἐστιν ἄλλος σφίσιν	αἱρετός,	λαμβάνων ἢν ἐθέλῃ καὶ γυναῖκα.
[2, 15]	Νεμέᾳ καὶ Νεμείου Διὸς ἱερέα	αἱροῦνται,	καὶ δὴ καὶ δρόμου προτιθέασιν
[2, 21]	δὲ ἀποκτεῖναι, διότι σφίσιν οὐκ	αἴσια	ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ ἀνελόμενοι θάψαι
[2, 24]	τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια.	Αἰσχύλος	δὲ ὁ Εὐφορίωνος καλεῖ Δία
[2, 20]	ἐς μόνων ἑπτὰ ἀριθμὸν κατήγαγεν	Αἰσχύλος,	πλειόνων ἔκ τε Ἄργους ἡγεμόνων
[2, 20]	ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ Ἀργεῖοι τῇ	Αἰσχύλου	ποιήσει— πλησίον κεῖνται καὶ οἱ
[2, 29]	τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ	αἰτήσαντος	ὡς ηὐξήθη παρὰ Διὸς οἰκήτορας,
[2, 6]	(ταύτην οὐκ οἶδα εἴτε γυναῖκα	αἰτήσας	εἴτε θρασύτερα ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος
[2, 31]	δὲ ἐλθεῖν ἐς Τροιζῆνα γυναῖκα	αἰτήσοντα	Αἴθραν παρὰ Πιτθέως, πρὶν δὲ
[2, 29]	αἴτιον ὅ τι εἴη καὶ	αἰτήσοντας	ἅμα λύσιν τοῦ κακοῦ. τούτοις
[2, 6]	τὸν χρόνον διατελέσασιν ἐν εἰρήνῃ.	αἰτία	δὲ ἥδε· Ἀντιόπης ἐν Ἕλλησι
[2, 15]	ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽ ἄλλῃ τινὶ	αἰτίᾳ	εἴτε καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν Ἀδράστου·
[2, 20]	ποιηθῆναι δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ ἐπ᾽	αἰτίᾳ	τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν πρὸς Ἀργείους
[2, 19]	δὲ ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα ἐπ᾽	αἰτίᾳ	τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς τὸ Ἄργος
[2, 9]	καὶ τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι παρέσχεν	αἰτίαν	ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα δὲ τάδε ἀπιδὼν
[2, 7]	δὲ ἀσθενῶς ἤδη τῶν Σικυωνίων	αἰτίαν	δὲ οὐκ ὀρθῶς ποιοῖ τις
[2, 29]	ποτε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων σταλέντες·	αἰτίαν	δὲ τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις καὶ
[2, 33]	Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽	αἰτίαν	ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν αὐτῇ
[2, 15]	οἰκιστής, ἴσασιν Ἕλληνες· ἐγὼ δὲ	αἰτίαν	τε γράψω τοῦ οἰκισμοῦ καὶ
[2, 1]	ἔποικοι δὲ ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων.	αἴτιον	δὲ τὸ συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν·
[2, 29]	ἐς Δελφοὺς ἀπέστειλαν ἐρησομένους τὸ	αἴτιον	ὅ τι εἴη καὶ αἰτήσοντας
[2, 28]	ὁδὸν Στρεπτῆς καλουμένης ἐλαίας φυτόν,	αἰτίου	τοῦ περιαγαγόντος τῇ χειρὶ Ἡρακλέους
[2, 25]	Οἰνέα γὰρ τὸν βασιλεύσαντα ἐν	Αἰτωλίᾳ	λέγουσιν ὑπὸ τῶν Ἀγρίου παίδων
[2, 37]	μὲν ἀνέκαθεν Τρικωνιεὺς τῶν ἐν	Αἰτωλίᾳ,	τὰ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν Λυκίων
[2, 13]	διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ	Αἰτωλίας	ἀφικέσθαι παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ
[2, 8]	Ἀμφισσέας ἀγαγὼν καὶ ἐς τὴν	Αἰτωλῶν	πολεμίων ὄντων τὴν γῆν ἐπόρθησε·
[2, 8]	Μακεδόνων ἐνούσης τοὺς Μακεδόνας τῷ	αἰφνιδίῳ	τῆς ἐπιθέσεως κατέπληξε καὶ ἄλλους
[2, 5]	φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες εἶναι,	αἰχμάλωτοι	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου
[2, 13]	πατρί εἰσι πεποιημένοι πλὴν τῶν	Αἰχύλου	δοκιμώτατοι. (ὄπισθεν δὲ τῆς ἀγορᾶς
[2, 8]	ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω δή τι	ἀκάθεκτος	ὡς καὶ ἄνδρας δύο Εὐθύδημον
[2, 32]	δὴ καλοῦσι Τροιζήνιοι πᾶν ὅσον	ἄκαρπον	ἐλαίας, κότινον καὶ φυλλίαν καὶ
[2, 32]	σφισι τὸν Ποσειδῶνα ποιεῖν φασιν	ἄκαρπον	τὴν χώραν ἅλμης ἐς τὰ
[2, 27]	ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐστιν ὀνόματα	ἀκεσθέντων	ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, προσέτι δὲ
[2, 32]	ἔχουσιν ἔδειξεν ὀνείρατα ἃ εἶχεν	ἄκεσιν	λοιμοῦ πιέσαντος τὴν Τροιζηνίαν, Ἀθηναίους
[2, 11]	Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ	Ἄκεσιν	ὀνομάζουσι. τῆς δὲ Κορωνίδος ἔστι
[2, 37]	ἀπὸ τῆς χολῆς αὐτοῦ τὰς	ἀκίδας	φαρμακεῦσαι τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ
[2, 19]	δικαστήριον, τοῦ τε Λυγκέως οὐκ	ἀκίνδυνον	αὑτῷ τὴν σωτηρίαν ἡγούμενος καὶ
[2, 34]	οὔτε ἐσπεσόντα ἐς τὴν θάλασσαν	ἀκινδύνως	νήχεσθαι· θηρία γὰρ καὶ ἄλλα
[2, 20]	τῶν ἱερῶν ὅπλα ἀθροίσασα τὰς	ἀκμαζούσας	ἡλικίᾳ τῶν γυναικῶν ὥπλιζεν, ὁπλίσασα
[2, 16]	ὁ μὲν οἷα ἡλικίᾳ τε	ἀκμάζων	καὶ τοῦ δίσκου χαίρων τῷ
[2, 2]	δὲ πολλὰ αὐτῶν ἐπὶ τῆς	ἀκμῆς	ἐποιήθη τῆς ὕστερον. ἔστιν οὖν
[2, 28]	Κερύνης καὶ Φάλκης ἄγοντες οἴχοιντο	ἄκουσαν	Ὑρνηθώ. ὁ δὲ αὐτός τε
[2, 16]	παῖδα θαυμάζοιεν ἂν καὶ ἀρχὴν	ἀκούσαντες.	(Μυκήνας δὲ Ἀργεῖοι καθεῖλον ὑπὸ
[2, 21]	τὸ ὄνομα ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς	ἀκούσαντι·	γυναικῶν δὲ πρώτην αὐτήν φασι
[2, 5]	οἶδα δὲ καὶ Δηλίων τοιοῦτο	ἀκούσας	ἕτερον, ὕδωρ ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν
[2, 21]	ἔρημος καὶ ἄλλα παρέχεται θηρία	ἀκούσασιν	οὐ πιστὰ καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα
[2, 3]	παῖδα ὀδυρομένη Κεγχρίαν ὑπὸ Ἀρτέμιδος	ἀκούσης	ἀποθανόντα. (κεκόσμηται δὲ ἡ πηγὴ
[2, 16]	πόλει φασίν. ὃν δὲ προσποιοῦσιν	Ἀκουσιλάῳ	λόγον, Μυκηνέα υἱὸν εἶναι Σπάρτωνος,
[2, 24]	τὸν πατέρα ὧν ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽	ἄκρᾳ	δέ ἐστι τῇ Λαρίσῃ Διὸς
[2, 34]	ταύτας δὲ παραπλεύσαντί ἐστιν αὖθις	ἄκρα	Κωλυεργία ἀνέχουσα ἐκ τῆς ἠπείρου,
[2, 34]	(σταδίους δὲ ὀγδοήκοντα ἀπέχει μάλιστα	ἄκρα	Σκυλλαῖον ἀπὸ τῆς Νίσου καλουμένη
[2, 34]	πλέοντι ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν	ἄκρα	τέ ἐστιν ἑτέρα Βουκέφαλα καὶ
[2, 28]	ὅρων ἐξευρεῖν. ἐπὶ δὲ τῇ	ἄκρᾳ	τοῦ ὄρους Κορυφαίας ἐστὶν ἱερὸν
[2, 11]	τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον μόνον καὶ	ἄκραι	χεῖρες καὶ πόδες· χιτὼν γάρ
[2, 17]	θυγατέρας Εὔβοιαν καὶ Πρόσυμναν καὶ	Ἀκραίαν,	εἶναι δὲ σφᾶς τροφοὺς τῆς
[2, 24]	τὴν ἀκρόπολιν ἔστι μὲν τῆς	Ἀκραίας	Ἥρας τὸ ἱερόν, ἔστι δὲ
[2, 7]	νῦν ἀκροπόλει Τύχης ἱερόν ἐστιν	Ἀκραίας,	μετὰ δὲ αὐτὸ Διοσκούρων· ξόανα
[2, 17]	τῆς Ἥρας· (καὶ ἀπὸ μὲν	Ἀκραίας	τὸ ὄρος καλοῦσι τὸ ἀπαντικρὺ
[2, 32]	Ἴσιδος καὶ ὑπὲρ αὐτὸν Ἀφροδίτης	Ἀκραίας·	τὸν μὲν ἅτε ἐν μητροπόλει
[2, 1]	δικάσαντα εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν δὲ	ἄκραν	Ἡλίῳ δόντα τὴν ὑπὲρ τῆς
[2, 36]	ὁδὸς ἐν δεξιᾷ ἐστιν ἐπὶ	ἄκραν	καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι δὲ ἀπὸ
[2, 34]	ἑτέρα Βουκέφαλα καὶ μετὰ τὴν	ἄκραν	νῆσοι, πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται
[2, 34]	ἀποθανοῦσαν δὲ ἀπέρριψεν ἐς τὴν	ἄκραν	ταύτην ὁ κλύδων. τάφον δὲ
[2, 29]	δὲ πρὸς τῷ λιμένι ἐπὶ	ἄκρας	ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας
[2, 34]	ἡμῶν πόλις ἀπέχει μὲν τῆς	ἄκρας,	ἐφ᾽ ᾗ τοῦ Ποσειδῶνος τὸ
[2, 36]	Στρουθοῦντα. στάδιοι δὲ ἀπὸ τῆς	ἄκρας	ταύτης κατὰ τῶν ὀρῶν τὰς
[2, 30]	Ἡροδότου καθ᾽ ἕκαστον αὐτῶν ἐπ᾽	ἀκριβὲς	οὔ μοι γράφειν κατὰ γνώμην
[2, 25]	Προίτῳ περὶ τῆς ἀρχῆς πρὸς	Ἀκρίσιον	μάχη γίνεται, καὶ τέλος μὲν
[2, 16]	τῷ εὑρήματι ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας,	Ἀκρίσιος	δὲ λανθάνει κατὰ δαίμονα ὑποπεσὼν
[2, 16]	παῖδες τὴν βασιλείαν ἐνείμαντο, καὶ	Ἀκρίσιος	μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν ἐν τῷ
[2, 16]	τόδε λείπεται. χρόνῳ δὲ ὕστερον	Ἀκρίσιος	Περσέα αὐτόν τε περιεῖναι πυνθανόμενος
[2, 23]	ἦν ὁ χαλκοῦς θάλαμος, ὃν	Ἀκρίσιός	ποτε ἐπὶ φρουρᾷ τῆς θυγατρὸς
[2, 16]	τοῦ δίσκου τῇ ὁρμῇ. (καὶ	Ἀκρισίῳ	μὲν ἡ πρόρρησις τοῦ θεοῦ
[2, 4]	ἐστιν. (ἀνιοῦσι δὲ ἐς τὸν	Ἀκροκόρινθον	ἡ δέ ἐστιν ὄρους ὑπὲρ
[2, 5]	Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι δὲ ἐς τὸν	Ἀκροκόρινθον	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ
[2, 4]	Ἀφροδίτῃ παρέντος— ἐς δὴ τὸν	Ἀκροκόρινθον	τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν Ἴσιδος τεμένη,
[2, 5]	τοιαῦτα ἤκουσα, ἐκ δὲ τοῦ	Ἀκροκορίνθου	(τραπεῖσι τὴν ὀρεινὴν πύλη τέ
[2, 5]	πρὶν ἤ οἱ καὶ ἐν	Ἀκροκορίνθῳ	γένοιτο ὕδωρ· δόντος δὲ Ἀσωποῦ
[2, 20]	ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις ἐς	ἄκρον	τοῦ μίσους ἔδοξεν Ἀργείοις λογάδας
[2, 4]	πρόσωπον δὲ καὶ χεῖρες καὶ	ἀκρόποδες	εἰσὶ λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην δὲ
[2, 13]	Παρίου λίθου. (ἐν δὲ τῇ	ἀκροπόλει	καὶ ἄλλος περίβολός ἐστιν ἱερὸς
[2, 13]	ἔστι γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων	ἀκροπόλει	κυπαρίσσων ἄλσος καὶ ἱερὸν ἁγιώτατον
[2, 29]	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν τῇ	ἀκροπόλει,	ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν.
[2, 7]	ὁ Ἀντιγόνου τῇ πάλαι ποτὲ	ἀκροπόλει	προσῴκισε τὴν νῦν πόλιν. ἐχόντων
[2, 25]	τι διάφορον ἢ τὸ ἐν	ἀκροπόλει	τῇ Λαρίσῃ. ἔστι δὲ ὄρος
[2, 32]	ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν δὲ τῇ	ἀκροπόλει	τῆς Σθενιάδος καλουμένης ναός ἐστιν
[2, 7]	πηγή. (ἐν δὲ τῇ νῦν	ἀκροπόλει	Τύχης ἱερόν ἐστιν Ἀκραίας, μετὰ
[2, 13]	μοι. κατιόντων δὲ ἐκ τῆς	ἀκροπόλεώς	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸς ἐν δεξιᾷ
[2, 7]	θεούς φασιν ἐς τὴν τότε	ἀκρόπολιν	ἐλθεῖν, καὶ ὁ τόπος ἔνθα
[2, 24]	ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων δὲ ἐς τὴν	ἀκρόπολιν	ἔστι μὲν τῆς Ἀκραίας Ἥρας
[2, 24]	Ἡραῖα ἄγουσιν. ἐς δὲ τὴν	ἀκρόπολιν	ἰοῦσίν ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς
[2, 24]	ναός ἐστιν Οὐρανίας. ~(τὴν δὲ	ἀκρόπολιν	Λάρισαν μὲν καλοῦσιν ἀπὸ τῆς
[2, 5]	σφίσι τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς,	ἀκρόπολιν	τοῦτο εἶναι. Αἰγιαλέως δὲ Εὔρωπα
[2, 7]	τοῦ θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν	ἀκρόπολιν	ᾠκοδομημένου τὸν ἐν τῇ σκηνῇ
[2, 12]	ἐφ᾽ οὗ Φλιασίοις ἥ τε	ἀκρόπολις	καὶ τῆς Ἥβης ἐστὶ τὸ
[2, 36]	δὲ καὶ ἐς τόδε ἐπὶ	ἄκρων	τῶν ὀρῶν, ἐπὶ μὲν τῷ
[2, 34]	παρήκει τῆς ἠπείρου μηνοειδὴς καὶ	ἀκτὴ	μετὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐπὶ Ποσείδιον,
[2, 8]	καὶ Τροιζήνιοι οἱ τὴν Ἀργολίδα	Ἀκτὴν	οἰκοῦντες καὶ τῶν ἐκτὸς ἰσθμοῦ
[2, 34]	αὑτῇ. μῆκος μὲν δὴ τῆς	ἀκτῆς	ἐστιν ἑπτά που στάδια, πλάτος
[2, 34]	αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ τῆς	ἀκτῆς	τῇ ἀρχῇ, προελθοῦσι δὲ ἀπὸ
[2, 20]	καὶ αἱ γυναῖκες οὔτε τῷ	ἀλαλαγμῷ	κατεπλάγησαν δεξάμεναί τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως,
[2, 28]	εὐδαιμονεστέρας. Ὑρνηθὼ δὲ τοῖς λεχθεῖσιν	ἀλγήσασα	ἀπεδίδου σφίσι τὴν ἴσην, Δηιφόντην
[2, 17]	ἐς Τεγέαν τὴν Ἀθηνᾶν τὴν	Ἀλέαν	ἱκέτευεν· Ἀργεῖοι δὲ καίπερ κακοῦ
[2, 18]	πλέον. Ἶφις μὲν γὰρ ὁ	Ἀλέκτορος	τοῦ Ἀναξαγόρου Σθενέλῳ τῷ Καπανέως
[2, 34]	κατιόντος οὖν ἔτι τοῦ πνεύματος	ἀλεκτρυόνα	τὰ πτερὰ ἔχοντα διὰ παντὸς
[2, 34]	τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ ἑκάτερος τοῦ	ἀλεκτρυόνος	φέρων· ἀφικόμενοι δ᾽ ἐς τὸ
[2, 9]	ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου καὶ τοῖς	Ἀλεξανδρεῦσιν	ἀρχὴν θορύβου παρέσχε· τέλος δέ,
[2, 13]	ἐποιήσατο ἐν τῇ Μενελάου πρὸς	Ἀλέξανδρον	μονομαχίᾳ φάμενος οἰνοχόον τῶν θεῶν
[2, 22]	τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος	Ἀλέξανδρος	ἔπη ποιήσαντες, πρότερον δὲ ἔτι
[2, 33]	ἕκαστος οὐδὲ ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν Δημοσθένους,	Ἀλεξάνδρῳ	τε ἐς τὰ μάλιστα ἀπεχθανομένου
[2, 1]	πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος ὤν.	Ἀλεξάνδρῳ	τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι Μίμαντα
[2, 11]	τις ἄρα ἐς αὐτὸν τὸν	Ἀλεξάνορα	ἀναφέροι. φαίνεται δὲ τοῦ ἀγάλματος
[2, 11]	καὶ Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ	Ἀλεξάνορι	καὶ Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις
[2, 38]	οὗτος Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς δὲ	Ἀλεξάνορος,	καὶ ἰᾶται τοὺς ταύτῃ καὶ
[2, 23]	Μαχάονος μὲν υἱός, ἀδελφὸς δὲ	Ἀλεξάνορος	τοῦ παρὰ Σικυωνίοις ἐν Τιτάνῃ
[2, 11]	ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου. ὕστερον δὲ	Ἀλεξάνωρ	ὁ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος
[2, 23]	ἐξηγητὰς ὅτι μὴ πάντα ἐπ᾽	ἀληθείᾳ	λέγεταί σφισι, λέγουσι δὲ ὅμως·
[2, 26]	τῶν λόγων ἥκιστα ἐμοὶ δοκεῖν	ἀληθής	ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας εἶναι τῆς
[2, 4]	καὶ Ὑανθίδας παραδόντες τὴν βασιλείαν	Ἀλήτῃ	καταμένουσιν αὐτοῦ, τῶν δὲ Κορινθίων
[2, 4]	ἐξέπεσεν ὑπὸ Δωριέων κρατηθεὶς μάχῃ.	(Ἀλήτης	δὲ αὐτός τε καὶ οἱ
[2, 4]	στρατεύουσιν ἐπὶ Κόρινθον· ἡγεῖτο δὲ	Ἀλήτης	Ἱππότου τοῦ> Φύλαντος τοῦ Ἀντιόχου
[2, 4]	στρατεύοντα σὺν Δωριεῦσιν ἐπὶ Κόρινθον	Ἀλήτης	τὸ μὲν παραυτίκα ἀπειπόντος τοῦ
[2, 30]	παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν,	Ἀλθηπίαν	ὀνομάσαι τὴν γῆν. (ἐπὶ τούτου
[2, 30]	ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν,	Ἄλθηπον	δὲ Ποσειδῶνος παῖδα καὶ Ληίδος
[2, 30]	καὶ Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ δὲ	Ἄλθηπον	Σάρων ἐβασίλευσεν. ἔλεγον δὲ ὅτι
[2, 32]	τὸν ναόν ἐστι Δημήτηρ Θεσμοφόρος,	Ἀλθήπου	καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου. (καταβαίνουσι δὲ
[2, 22]	Διονύσῳ συνεστρατευμέναι· καὶ διὰ τοῦτο	Ἁλίας	αὐτὰς ἐπονομάζουσιν. ἀντικρὺ δὲ τοῦ
[2, 32]	ἅτε ἐν μητροπόλει τῇ Τροιζῆνι	Ἁλικαρνασσεῖς	ἐποίησαν, τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς
[2, 30]	ἐς ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνος σταλέντες	Ἁλικαρνασσὸν	ἐν τῇ Καρίᾳ καὶ Μύνδον
[2, 36]	Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός. ἡ δὲ	Ἁλίκη	τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν
[2, 36]	καὶ ἐς ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν, ἐς	Ἁλίκην	ἐστὶν ὁδός. ἡ δὲ Ἁλίκη
[2, 36]	οἶδα ἀξιόχρεων, ἔνθα ἢ πόλεως	Ἁλίκης	ἢ ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη.
[2, 36]	δὲ καὶ αὕτη ποτέ, καὶ	Ἁλικῶν	λόγος ἐν στήλαις ἐστὶ ταῖς
[2, 36]	πόλεως Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν ἐστιν	Ἁλικῶν	μνήμη. ἔστι δ᾽ οὖν ὁδὸς
[2, 34]	τὴν ἄκραν νῆσοι, πρώτη μὲν	Ἁλιοῦσσα—	παρέχεται δὲ αὕτη λιμένα ἐνορμίσασθαι
[2, 36]	ἐν τοῖς δοκιμωτάτοις ὄντα Ἀργείων·	ἁλισκομένου	δὲ τοῦ τείχους οὗτοι μὲν
[2, 30]	τε καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα.	Ἀλκαμένης	δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα
[2, 20]	τὸν Σπαρτιάτην Περίλαος Ἀργεῖος ὁ	Ἀλκήνορος·	Περιλάῳ δὲ τούτῳ καὶ πρότερον
[2, 3]	γῆν, Βοῦνον δὲ Ἑρμοῦ καὶ	Ἀλκιδαμείας	εἶναι, καὶ ἐπεὶ Βοῦνος ἐτελεύτησεν,
[2, 20]	Θέρσανδρος καὶ οἱ Ἀμφιαράου παῖδες,	Ἀλκμαίων	τε καὶ Ἀμφίλοχος, Διομήδης τε
[2, 18]	τῆς Μεσσηνίας τοὺς Νέστορος ἀπογόνους,	Ἀλκμαίωνα	Σίλλου τοῦ Θρασυμήδους καὶ Πεισίστρατον
[2, 1]	λέγουσιν ἐπὶ τῷ παιδὶ λαβεῖν	Ἀλκμαίωνι.	(τοῦ Ποσειδῶνος δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι
[2, 18]	καὶ τὸ Παιονιδῶν γένος καὶ	Ἀλκμαιωνιδῶν	ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος δὲ
[2, 16]	ἔπει τῷδε ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽	Ἀλκμήνη	τε ἐυστέφανός τε Μυκήνη. ταύτην
[2, 25]	ἐν τῇ Μηδείᾳ τὸν πατέρα	Ἀλκμήνης·	ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ Μηδείας πλὴν
[2, 30]	τούτους δὲ εἶναι Ποσειδῶνος καὶ	Ἀλκυόνης	Ἄτλαντος θυγατρός, καὶ πόλεις αὐτοὺς
[2, 37]	δεῖξαί οἱ Πόλυμνον. τῇ δὲ	Ἀλκυονίᾳ	πέρας τοῦ βάθους οὐκ ἔστιν
[2, 37]	πηγὴν Ἀμφιαράου καλουμένην καὶ τὴν	Ἀλκυονίαν	λίμνην, δι᾽ ἧς φασιν Ἀργεῖοι
[2, 1]	καὶ τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντος	ἀλλ᾽	ἀμφοτέρωθεν ἐπ᾽ ἴσης βιαζομένου διεσπᾶτο
[2, 29]	δὲ οὐκ ἐκ τῆς αὐτῆς,	ἀλλ᾽	ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν, εἰ
[2, 2]	ἀναστάντων ὑπὸ Μομμίου Κορινθίων ἐξέλιπεν,	ἀλλ᾽	ὅσον μὲν χρόνον ἠρήμωτο ἡ
[2, 20]	καὶ ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος·	ἀλλ᾽	ὅταν ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα
[2, 12]	δὲ Φλίαντος Ἀραιθυρέαν εἶναι μητέρα,	ἀλλ᾽	οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην δέ οἱ
[2, 7]	οὐ κατὰ τὸν ἐπιχώριον τρόπον,	ἀλλ᾽	ὡς ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα
[2, 10]	οὐδὲν ὁ Φαῖστος τῶν αὐτῶν,	ἀλλ᾽	ὡς θεῷ θύειν. καὶ νῦν
[2, 25]	οὐχ ἥπερ καὶ ἐπὶ Τεγέαν,	ἀλλὰ	ἀπὸ τῶν πυλῶν τῶν πρὸς
[2, 32]	ὃν Ἐπιδαύριοι καὶ Αἰγινῆται λόγον,	ἀλλὰ	ἀφικέσθαι παρθένους ἐκ Κρήτης· στασιασάντων
[2, 8]	Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων ἐχόντων εἷλεν.	ἀλλὰ	γὰρ οὐ πάντα ἀνθρώπῳ τελεῖται
[2, 32]	Τιμόθεος, Τροιζήνιοι δὲ οὐκ Ἀσκληπιὸν	ἀλλὰ	εἰκόνα Ἱππολύτου φασὶν εἶναι. καὶ
[2, 1]	περὶ τῆς χώρας ἐστὶν εἰρημένον,	ἀλλὰ	ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ
[2, 20]	καθάπαξ ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος ἀφανισθῆναι,	ἀλλὰ	ἐνταῦθα δὴ μάλιστα, ἔνθα καὶ
[2, 36]	ἀπορρεῖν τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,	ἀλλὰ	ἐς αὑτὸ καταδέχεται· ῥεῖ δὲ
[2, 19]	ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις,	ἀλλὰ	ἐς Φορωνέα τοῦ πυρὸς μετάγειν
[2, 31]	εἶχον πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐξηγητῶν,	ἀλλὰ	ἢ λύκους ἐφαίνετό μοι τὴν
[2, 26]	μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης,	ἀλλὰ	Ἡσίοδον ἢ τῶν τινα ἐμπεποιηκότων
[2, 30]	σέβουσι δὲ οὐ Κρῆτες μόνον	ἀλλὰ	καὶ Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν
[2, 4]	Γλαῦκος μόνον ὁ Βελλεροφόντου πατὴρ	ἀλλὰ	καὶ ἕτερος υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων,
[2, 18]	μέντοι παῖδας κατέλιπεν οὐδ᾽ οὗτος,	ἀλλὰ	Ὀρέστης ὁ Ἀγαμέμνονος τὸ Ἄργος
[2, 37]	τῆς λίμνης ἐστὶν οὐ πολλή,	ἀλλὰ	ὅσον τε σταδίου τρίτον· ἐπὶ
[2, 34]	τάφον δὲ οὐκ ἀποφαίνουσιν αὐτῆς,	ἀλλὰ	περιοφθῆναι τὸν νεκρόν φασι διαφορηθέντα
[2, 34]	φανῆναι δὲ οὐχ ὕδωρ εὐθὺς	ἀλλὰ	πῦρ ἀναζέσαι πολὺ ἐκ τῆς
[2, 5]	Κορίνθου δὲ οὐκ ἐς μεσόγαιαν	ἀλλὰ	τὴν ἐπὶ Σικυῶνα ἰοῦσι ναὸς
[2, 31]	ὑπὸ Θησέως ὑπερέβαλεν ὁ Ἀστερίων,	ἀλλὰ	τό τε (ἐκ) τοῦ λαβυρίνθου
[2, 15]	πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ ἄνδρα	ἀλλὰ	τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι Φορωνεῖ·
[2, 5]	καὶ ἱερὰ τὰ ἔξω τείχους·	ἀλλὰ	τοῦτόν γε τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος
[2, 18]	ὁ λογισμὸς μετρῆσαι τὴν ἴσην,	ἀλλὰ	τῶν Θυέστου παίδων σφαγὰς καὶ
[2, 27]	ἠξίου νέμειν τῷ πατρὶ συγγνώμην,	ἀλλὰ	ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις ἐς Ἰταλίαν
[2, 8]	φυγάσι καὶ ὅσα τῶν κτημάτων	ἄλλα	(ἃ) ἐπέπρατο ἀποδούς, τιμὴν δὲ
[2, 1]	ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ	ἄλλα	ἀνάκειται Γαλήνης ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης
[2, 31]	ὗεν ὁ θεός, τὰ μὲν	ἄλλα	ἀναξηρανθῆναί φασιν ὕδατα, τὸν δὲ
[2, 12]	ἔτος θύει. δρᾷ δὲ καὶ	ἄλλα	ἀπόρρητα ἐς βόθρους τέσσαρας, ἡμερούμενος
[2, 4]	θεῶν μάλιστα συγκατεργάσασθαι τά τε	ἄλλα	Βελλεροφόντῃ φασὶ καὶ ὡς τὸν
[2, 7]	εἶναι καὶ Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν.	ἄλλα	δὲ ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις
[2, 23]	τοὺς πολλοὺς ἐναντία ὧν δοξάζουσιν.	(ἄλλα	δέ ἐστιν Ἀργείοις θέας ἄξια·
[2, 9]	παράσπονδα ἐκ τοῦ φανεροῦ καὶ	ἄλλα	δράσαντος καὶ Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος ἀναστάτους,
[2, 25]	ἐκέλευεν. ἀφικόμενον δὲ τά τε	ἄλλα	ἐθεράπευεν, ὡς πατρὸς θεραπεύειν πατέρα
[2, 24]	δὲ ἐξ Ἄργους καὶ κατ᾽	ἄλλα	εἰσὶ τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς
[2, 21]	ἀπόντος δὲ τοῦ μύθου τάδε	ἄλλα	ἐς αὐτήν ἐστιν εἰρημένα· Φόρκου
[2, 30]	κατασκευὴν δὲ ἱερῶν καὶ ὅσα	ἄλλα	ἐς ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι.
[2, 5]	(παρὰ) Φλιασίου εἶναι. (τὰ δὲ	ἄλλα	ἐς τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ
[2, 2]	(ἀνιοῦσι δὲ ἐς Κόρινθον καὶ	ἄλλα	ἐστὶ κατὰ τὴν ὁδὸν μνήματα
[2, 25]	ἀφικέσθαι. ὁ δὲ τὰ μὲν	ἄλλα	ἐτιμώρησεν αὐτῷ στρατεύσας ἐς τὴν
[2, 20]	θέατρον· ἐν δὲ αὐτῷ καὶ	ἄλλα	θέας ἄξια καὶ ἀνὴρ φονεύων
[2, 24]	ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται καὶ	ἄλλα	καὶ Ζεὺς ξόανον, δύο μὲν
[2, 34]	ἀκινδύνως νήχεσθαι· θηρία γὰρ καὶ	ἄλλα	καὶ κύνας παρέχεται πλείστους. (ὃ
[2, 26]	θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο τά τε	ἄλλα	ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖς
[2, 27]	δὴ τῶν ἀρχαίων· τὰ δὲ	ἄλλα	ὅσα περὶ τὸ ἱερὸν τοῦ
[2, 21]	τις, ἐν ᾧ τά τε	ἄλλα	ὅσοις ὁ Πύρρος ἐχρῆτο ἐς
[2, 34]	τὰ δὲ ἐς συγγραφὴν καὶ	ἄλλα	παρείχετο καὶ ὧν αὐτὸς ποιήσασθαι
[2, 21]	πιθανώτερος. Λιβύης ἡ ἔρημος καὶ	ἄλλα	παρέχεται θηρία ἀκούσασιν οὐ πιστὰ
[2, 3]	ἔστι μὲν πολλαχοῦ Κορινθίοις καὶ	ἄλλα,	τὰ μὲν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ,
[2, 28]	ἱκέτευον ἐκείνην ἐπανήκειν ἐς Ἄργος,	ἄλλα	τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ ἀνδρὶ δώσειν
[2, 20]	τῶν ἐναντίων ἔλιπον. ὕστερον δὲ	ἄλλα	τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς ἐπὶ
[2, 20]	ἐπ᾽ αὐτοῖς Βρύας Ἀργεῖος, ὃς	ἄλλα	τε ἐς ἄνδρας ὕβρισε τοῦ
[2, 25]	ὄνομα δι᾽ αὐτὸν ἔσχηκε· καὶ	ἄλλα	τέ ἐστιν οὐκ ἀξιόλογα ἐν
[2, 28]	ἐλάσσονας, παρὰ δὲ Ἰνδῶν μόνων	ἄλλα	τε κομίζεται καὶ ὄρνιθες οἱ
[2, 23]	λύσιν τοῦ ἔχθους τά τε	ἄλλα	τιμηθῆναι μεγάλως λέγουσιν ὑπὸ Ἀργείων
[2, 2]	Πενθέα ὑβρίζοντα ἐς Διόνυσον καὶ	ἄλλα	τολμᾶν λέγουσι καὶ τέλος ἐς
[2, 16]	λείπεται δὲ ὅμως ἔτι καὶ	ἄλλα	τοῦ περιβόλου καὶ ἡ πύλη,
[2, 17]	Ἥρας, ἐς τοῦτον τὸν ὄρνιθα	ἀλλαγῆναι,	τὴν δὲ ἅτε παίγνιον θηρᾶσαι.
[2, 36]	Διὸς ἐς κόκκυγα τὸν ὄρνιθα	ἀλλαγῆς	λεγομένης ἐνταῦθα γενέσθαι μετονομασθῆναι τὸ
[2, 13]	Φλιασίοις τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ	ἄλλαι	τιμαὶ καὶ μέγιστον τὸ ἐς
[2, 15]	ῥέοντι Ἀσωπῷ θυγατέρα ἐπὶ ταῖς	ἄλλαις	Κλεώνην γενέσθαι· τὸ δ᾽ οὖν
[2, 28]	τὸ δὲ αὐτὸ εὑρίσκω καὶ	ἄλλαις	χώραις συμβεβηκός· Λιβύη μέν γε
[2, 4]	δὲ οἱ Βακχίδαι καλούμενοι πέντε	ἄλλας	γενεὰς ἐς Τελέστην τὸν Ἀριστοδήμου.
[2, 20]	μαινάδος ὀνομάζουσι, Διονύσῳ λέγοντες καὶ	ἄλλας	γυναῖκας καὶ ταύτην ἐς Ἄργος
[2, 28]	οἱ ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς καὶ	ἄλλας	δεδώκασι καὶ ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν
[2, 9]	τὸ δὲ ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας	ἄλλας	εἶχεν. ἐνταῦθα Ἡρακλῆς χαλκοῦς ἐστι·
[2, 34]	ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ	ἄλλας	ἔχει παρὰ Ἑρμιονέων τιμάς, καὶ
[2, 10]	τοῦ περιβόλου πόα, φύεται δὲ	ἀλλαχόθι	οὐδαμοῦ γῆς, οὔτε ἄλλης οὔτε
[2, 15]	πηγὴν Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽	ἄλλῃ	τινὶ αἰτίᾳ εἴτε καὶ ἀνευρόντος
[2, 7]	μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ εἴπερ	ἄλλη	τις καὶ αὕτη ἐστὶ θέας
[2, 37]	πολλῶν κάλους ποιησάμενος καὶ συνάψας	ἀλλήλοις,	ἀπαρτήσας δὲ καὶ μόλυβδον ἀπ᾽
[2, 30]	ἀγάλματα Ἑκάτης τρία ἐποίησε προσεχόμενα	ἀλλήλοις,	ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε
[2, 33]	τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ χωρία σφᾶς	ἀλλήλοις.	φασὶ δὲ ἔτι καὶ λόγιον
[2, 30]	χρωμένη. ~(ναοὶ δὲ οὐ πολὺ	ἀλλήλων	ἀφεστηκότες ὁ μὲν Ἀπόλλωνός ἐστιν,
[2, 31]	βωμοὶ διεστηκότες οὐ πολὺ ἀπ᾽	ἀλλήλων·	ὁ μὲν πρῶτός ἐστιν αὐτῶν
[2, 35]	καὶ τρίτην ἐπὶ ταύτῃ καὶ	ἄλλην	τετάρτην. κατεργάζονταί τε δὴ πάσας
[2, 14]	Εὐμόλπου. (δύναιτο δ᾽ ἂν κατὰ	ἄλλην	τινὰ ἐνταῦθα ὁ Δυσαύλης ἀφικέσθαι
[2, 2]	Πενθέα καὶ ζῶντος ἀποσπᾶν ἄλλο	ἄλλην	τοῦ σώματος. ὕστερον δέ, ὡς
[2, 10]	δὲ ἀλλαχόθι οὐδαμοῦ γῆς, οὔτε	ἄλλης	οὔτε τῆς Σικυωνίας. τὰ δέ
[2, 2]	ὁ Παλαίμων. ἔστι δὲ καὶ	ἄλλο	Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος δὲ ἐς
[2, 2]	αὐτίκα Πενθέα καὶ ζῶντος ἀποσπᾶν	ἄλλο	ἄλλην τοῦ σώματος. ὕστερον δέ,
[2, 38]	μέγα. τούτου δ᾽ ἔχεται χωρίον	ἄλλο	Ἀπόβαθμοι· γῆς δὲ ἐνταῦθα πρῶτον
[2, 36]	Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα ἔχουσιν·	ἄλλο	δὲ σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων,
[2, 28]	ἐλαίοις, καὶ εἰ δή τι	ἄλλο	δένδρον ἔσω, καθέστηκε νόμος τὰ
[2, 28]	Ἰνδοῖς τρέφονται καὶ ἐν Λιβύῃ,	ἄλλο	δή τι γένος φασὶν εἶναι
[2, 2]	προτέροις ποσίν. (ἔστι δὲ καὶ	ἄλλο	ἐν Θεσσαλίᾳ Λαΐδος φάμενον μνῆμα
[2, 37]	καὶ εἰ δή τι χρήσιμον	ἄλλο	ἐς τὴν πεῖραν, οὐδὲ οὗτος
[2, 35]	τὴν θεὸν οὔτε ἀπονεῖμαί τι	ἄλλο	ἐς τιμήν· ταῦτα δὲ οὐ
[2, 13]	ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος καὶ	ἄλλο	Ἴσιδος. τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα
[2, 7]	ἐν τοῖς ναοῖς· ἐπίγραμμα δὲ	ἄλλο	μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν, τὸ δὲ
[2, 31]	εἴη δ᾽ ἂν ἔτι καὶ	ἄλλο	οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ ἐμοῦ. τὸν
[2, 25]	δὲ Μηδείας πλὴν τὸ ἔδαφος	ἄλλο	οὐδὲν ἐλείπετο. (κατὰ δὲ τὴν
[2, 10]	καί οἱ πλὴν τῆς κεφαλῆς	ἄλλο	οὐδὲν ἔτι λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω
[2, 35]	ταὐτὰ αἱ γρᾶες καὶ τόδε	ἄλλο	πρόσκειται τῇ θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽
[2, 30]	μὴ τοῦ Διὸς τὸ ἱερόν,	ἄλλο	τὸ ὄρος ἀξιόλογον εἶχεν οὐδέν.
[2, 37]	τοῦ βάθους. (καὶ τόδε ἤκουσα	ἄλλο·	τὸ ὕδωρ τῆς λίμνης ὡς
[2, 32]	καθεστήκασιν ἐπέτειοι, δρῶσι δὲ καὶ	ἄλλο	τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος πλόκαμον ἀποκείρεταί
[2, 5]	χρόνῳ δὲ ὕστερον ἤκουσα καὶ	ἄλλο	τοιόνδε, ὡς οἱ Κορίνθιοι Διὶ
[2, 17]	τε καὶ εἰ δή τι	ἄλλο	ὑπελίπετο ἡ φλόξ. κατεκαύθη δὲ
[2, 11]	ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν δὴ καὶ	ἄλλοι	καὶ τὸ πολὺ οἰκέται τοῦ
[2, 5]	ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν δὴ καὶ	ἄλλοι	πόλεμοι περὶ τὴν Κορινθίαν καὶ
[2, 30]	ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ καὶ	ἄλλοι	τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ
[2, 26]	λαβόντα τὴν φήμην τεκμηρίοις καὶ	ἄλλοις	εὑρίσκω καὶ Ὁμήρου μαρτυρεῖ μοι
[2, 33]	μὲν οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ	ἄλλοις	καὶ αὐτῷ Δημοσθένει πλεῖστα, ἦ
[2, 3]	ἀνὴρ Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας καὶ	ἄλλοις	καὶ ὃν ἐν Κροκεαῖς χώρας
[2, 31]	δέ φασιν Ὀρέστην καθαρσίοις καὶ	ἄλλοις	καὶ ὕδατι τῷ> ἀπὸ τῆς
[2, 10]	τὴν παρθένον ὀνομάζουσι· τοῖς δὲ	ἄλλοις	κατὰ ταὐτὰ καὶ ὁρᾶν ἀπὸ
[2, 13]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς χαλκῆν αἶγα	ἄλλοις	τε τιμῶσι καὶ χρυσῷ τὸ
[2, 26]	ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ καὶ	ἄλλος	ἐπ᾽ αὐτῷ λόγος, Κορωνίδα κύουσαν
[2, 10]	πέραν δὲ> (δι᾽ αὐτοῦ (δὲ)	ἄλλος	ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός· ἐν δὲ
[2, 35]	γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι δὲ καὶ	ἄλλος	ναός· εἰκόνες δὲ περὶ πάντα
[2, 35]	(παρὰ μὲν δὴ τοῦτόν ἐστιν	ἄλλος	ναὸς καὶ ἄγαλμα Ἄρεως, τοῦ
[2, 18]	ἐν δὲ αὐτῷ ναός ἐστιν	ἄλλος	ὀπτῆς πλίνθου, ξόανα δὲ Κόρης
[2, 35]	εἶδον, οὐ μὴν οὐδὲ ἀνὴρ	ἄλλος	οὔτε ξένος οὔτε Ἑρμιονέων αὐτῶν·
[2, 15]	τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε	ἄλλος	παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι
[2, 13]	(ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει καὶ	ἄλλος	περίβολός ἐστιν ἱερὸς Δήμητρος, ἐν
[2, 14]	δὲ ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ ἐστιν	ἄλλος	σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων ἢν ἐθέλῃ
[2, 34]	αὐτῷ. καὶ Ἡλίῳ ναὸς καὶ	ἄλλος	Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται
[2, 14]	ἀποδέδεικται, κατὰ δὲ ἑκάστην τελετὴν	ἄλλοτέ	ἐστιν ἄλλος σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων
[2, 23]	αὐτήν· καὶ αὐτός τε καὶ	ἄλλους	Ἀργείων ἰδεῖν ἔφη τὴν σορόν.
[2, 36]	ἠμύναντο οἱ Ἀσιναῖοι καὶ ἀποκτείνουσιν	ἄλλους	τε καὶ Λυσίστρατον ἐν τοῖς
[2, 8]	αἰφνιδίῳ τῆς ἐπιθέσεως κατέπληξε καὶ	ἄλλους	τε κρατήσας μάχῃ διέφθειρε καὶ
[2, 4]	παραυτίκα ἀπειπόντος τοῦ θεοῦ παρ᾽	ἄλλους	τῶν Ἑλλήνων ἐκέλευσεν ἀποχωρεῖν, ὕστερον
[2, 9]	σὺν θεῷ πεποιημένον, τὸν ἐπ᾽	ἄλλῳ	βουλεύοντα ἄδικα ἐς αὑτὸν πρῶτον
[2, 4]	συντεταγμένοι δὲ Μυκηναίοις καὶ ὅσων	ἄλλων	Ἀγαμέμνων ἡγεῖτο μετέσχον τοῦ στόλου.
[2, 26]	ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν δὲ οὗτοι τῶν	ἄλλων	Ἀργείων Τημένου τελευτήσαντος, Δηιφόντης μὲν
[2, 1]	πολέμῳ, παρείλοντο μὲν καὶ τῶν	ἄλλων	Ἑλλήνων τὰ ὅπλα καὶ τείχη
[2, 27]	Δωρίδι. χωρὶς δὲ ἀπὸ τῶν	ἄλλων	ἐστὶν ἀρχαία στήλη· ἵππους δὲ
[2, 37]	τοῦτο καὶ μεγέθει διενεγκεῖν ὑδρῶν	ἄλλων	καὶ τὸν ἰὸν οὕτω δή
[2, 17]	ἱέρειαι τῆς Ἥρας, καὶ ἡρώων	ἄλλων	τε καὶ Ὀρέστου· τὸν γὰρ
[2, 38]	καλούμενα ὁδὸν καὶ στενὴν καὶ	ἄλλως	δύσβατον, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν
[2, 20]	Πυθία, καὶ τὸ λόγιον εἴτε	ἄλλως	εἴτε καὶ ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν
[2, 20]	ἦν δὲ ἡ Τελέσιλλα καὶ	ἄλλως	ἐν ταῖς γυναιξὶν εὐδόκιμος καὶ
[2, 23]	εἰ μὲν δὴ κενὸν καὶ	ἄλλως	ἐς μνήμην τῆς γυναικός, εἰκότα
[2, 14]	Κελεῷ προσήκων ἐμοὶ δοκεῖν οὐδὲ	ἄλλως	ἦν ἐν τοῖς ἐπιφανέσιν Ἐλευσινίων·
[2, 35]	ἐστὶν ἐντὸς τοῦ τείχους ἱερόν.	ἄλλως	μὲν δὴ κατὰ ἡμέραν ἑκάστην
[2, 32]	τε εἴξας καὶ εὐχαῖς οὐκέτι	ἅλμην	ἀνῆκεν ἐς τὴν γῆν. ὑπὲρ
[2, 32]	ποιεῖν φασιν ἄκαρπον τὴν χώραν	ἅλμης	ἐς τὰ σπέρματα καὶ τῶν
[2, 4]	δὲ αὐτῷ Θέρσανδρός τε καὶ	Ἄλμος.	Ὀρνυτίωνος δὲ ἦν Φῶκος, Ποσειδῶνος
[2, 34]	ἄνεισι θερμόν τε καὶ δεινῶς	ἁλμυρόν.	λουσαμένῳ δὲ ἐνταῦθα οὔτε ὕδωρ
[2, 2]	ἐκ πέτρας ῥεῖ πολὺ καὶ	ἁλμυρὸν	ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι
[2, 2]	τῶν προσώπων· τὰ δὲ πρόσωπα	ἀλοιφῇ	σφισιν ἐρυθρᾷ κεκόσμηται· Λύσιον δέ,
[2, 13]	πέδας πρὸς τὰ ἐν τῷ	ἄλσει	δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ
[2, 20]	δὲ ἔγνωσαν ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ	ἄλσει	τῶν λοιπῶν, οὕτω τοὺς Λακεδαιμονίους
[2, 37]	δὴ τοῦ ὄρους τούτου τὸ	ἄλσος	ἀρχόμενον πλατάνων τὸ πολὺ ἐπὶ
[2, 29]	καὶ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν	ἄλσος·	εἰκάσαις ἂν θηρευούσῃ τὴν Ἄρτεμιν.
[2, 15]	οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε	ἄλσος	ἐστὶ περὶ τὸν ναόν, καὶ
[2, 36]	ἄγουσιν ἐνταῦθα Δήμητρι. (ἔστι δὲ	ἄλσος	ἱερὸν ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ ὄρους
[2, 11]	ἐκτραπεῖσι στάδια, Πυραία καλούμενόν ἐστιν	ἄλσος,	ἱερὸν δὲ ἐν αὐτῷ Προστασίας
[2, 13]	ἐν τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων	ἄλσος	καὶ ἱερὸν ἁγιώτατον ἐκ παλαιοῦ·
[2, 2]	δὲ τῆς πόλεως κυπαρίσσων ἐστὶν	ἄλσος	ὀνομαζόμενον Κράνειον. ἐνταῦθα Βελλεροφόντου τέ
[2, 11]	ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν	ἄλσος	πρίνων καὶ ναὸς θεῶν ἃς
[2, 30]	τὴν· Φοιβαίαν λίμνην ἐς τὸ	ἄλσος	τῆς Ἀρτέμιδος ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ
[2, 27]	(ὄρη δέ ἐστιν ὑπὲρ τὸ	ἄλσος	τό τε Τίτθιον καὶ ἕτερον
[2, 20]	μάχῃ, ὅσοι δὲ ἐς τὸ	ἄλσος	τοῦ Ἄργου κατέφευγον διαφθαρέντων καὶ
[2, 27]	παῖδα ἄνθρωπον. ~(τὸ δὲ ἱερὸν	ἄλσος	τοῦ Ἀσκληπιοῦ περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν·
[2, 37]	τῷ ποταμῷ. ἐντὸς δὲ τοῦ	ἄλσους	ἀγάλματα ἔστι μὲν Δήμητρος Προσύμνης,
[2, 11]	δέ σφισιν ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ	ἄλσους	ἐστίν. (ἀναστρέψασι δὲ ἐς τὴν
[2, 27]	ποιήσας ἦν. ἐντὸς δὲ τοῦ	ἄλσους	ναός τέ ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ
[2, 3]	Ἥλιον ἔφη δοῦναι τὴν χώραν	Ἀλωεῖ.	μὲν τὴν Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ δὲ
[2, 3]	Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως Ἐπωπέα τὸν	Ἀλωέως	καὶ τὴν Ἐφυραίων σχεῖν ἀρχήν·
[2, 1]	δὲ ὕστερον τὸν Ἐπωπέως τοῦ	Ἀλωέως	τοῦ Ἡλίου φεύγοντα ἀνομίαν καὶ
[2, 23]	τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου καὶ	ἁλῶναι	ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν δὴ
[2, 2]	οὖσαν ὑπὸ Νικίου καὶ Ἀθηναίων	ἁλῶναι,	πραθεῖσαν δὲ ἐς Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι
[2, 17]	Τροίαν πόλεμον καὶ Ἰλίου τὴν	ἅλωσιν.	ἀνδριάντες τε ἑστήκασι πρὸ τῆς
[2, 18]	τὴν ἀρχήν· Ἀμφιλόχου δὲ μετὰ	ἅλωσιν	Ἰλίου μετοικήσαντος ἐς τοὺς νῦν
[2, 26]	τῶν αἰγῶν καὶ ὁ κύων	ἅμα	ἀπεστάτει τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν
[2, 29]	ὅ τι εἴη καὶ αἰτήσοντας	ἅμα	λύσιν τοῦ κακοῦ. τούτοις ἡ
[2, 3]	ὡς ἡμαρτήκοι τῆς ἐλπίδος καὶ	ἅμα	ὑπὸ τοῦ Ἰάσονος φωραθεῖσαν οὐ
[2, 32]	ἐστιν Ἄρεως, Θησέως καὶ ἐνταῦθα	Ἀμαζόνας	μάχῃ κρατήσαντος· αὗται δ᾽ ἂν
[2, 31]	λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος ἢ	Ἀμαζόσι,	παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς μητρὸς
[2, 20]	Βίτων αὐτοί τε ἕλκοντες τὴν	ἅμαξαν	καὶ ἐπ᾽ αὐτῇ ἄγοντες τὴν
[2, 28]	Ὑρνηθοῦς βαλεῖν μὲν ἔδεισε, μὴ	ἁμαρτὼν	γένοιτο αὐτῆς ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς
[2, 7]	ὁ Κλεοδαίου τῆς γενομένης μαντείας	ἁμαρτὼν	δι᾽ αὐτὸ καὶ καθόδου τῆς
[2, 4]	Ἑλλήνων ἐκέλευσεν ἀποχωρεῖν, ὕστερον δὲ	ἁμαρτὼν	τοῦ χρησμοῦ δέχεται σύνοικον. τοιαῦτα
[2, 26]	τοῦ Ξούθου. τοῦτον παραδοῦναι λέγουσιν	ἀμαχεὶ	τὴν γῆν Δηιφόντῃ καὶ Ἀργείοις·
[2, 13]	ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν	ἀμαχεὶ	τοῖς Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι. προσεμένου δὲ
[2, 28]	δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα	ἀμείνονι	καὶ ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς
[2, 6]	κατέλαβεν ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ τραύματος	ἀμεληθέντος	κατ᾽ ἀρχάς, ὡς μηδὲν ἔτι
[2, 27]	κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος ἐς	ἅμιλλαν	Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽ ἂν ἀξιόχρεως; Πολύκλειτος
[2, 35]	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἄγουσι, καὶ	ἁμίλλης	κολύμβου καὶ πλοίων τιθέασιν ἆθλα·
[2, 22]	ἔτι ἀπὸ Μαρσύου καὶ τῆς	ἁμίλλης	τοῦ Σιληνοῦ παυθῆναι διὰ τοῦτον
[2, 34]	ἄνεμος ὁ Λὶψ βλαστανούσαις ταῖς	ἀμπέλοις	ἐμπίπτων ἐκ τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου
[2, 38]	ἐς τὸν ὄνον, ὡς ἐπιφαγὼν	ἀμπέλου	κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς τὸ μέλλον
[2, 34]	ἄνδρες δύο ἐναντίοι περιθέουσι τὰς	ἀμπέλους,	ἥμισυ ἑκάτερος τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων·
[2, 13]	ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα τὰς	ἀμπέλους	λυμαίνεται συνεχῶς· ἵνα δὲ ἄχαρι
[2, 38]	πεποιημένος διὰ τοῦτό ἐστιν ἅτε	ἀμπέλων	διδάξας τομήν— παρίημι οὐκ ἀξιόλογα
[2, 18]	χώραν, ἐς ὃ Μελάμπους ὁ	Ἀμυθάονος	ἔπαυσε σφᾶς τῆς νόσου, ἐφ᾽
[2, 16]	μὲν γυναικὸς εἰκών ἐστιν ἐν	Ἀμύκλαις,	Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν
[2, 21]	μόνην τῶν ἀδελφῶν ταύτην καὶ	Ἀμύκλαν,	περιγενέσθαι δὲ εὐξαμένους τῇ Λητοῖ.
[2, 16]	μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων οἱ περὶ	Ἀμύκλας	οἰκοῦντες· ἕτερον δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος,
[2, 37]	Ποντῖνος, τῇ δὲ ἕτερος ποταμός·	Ἀμυμώνη	δὲ ἀπὸ τῆς Δαναοῦ θυγατρὸς
[2, 38]	αὐτῆς Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ	Ἀμυμώνης	εἶναι. λείπεται δὲ καὶ τειχῶν
[2, 37]	ἀπέφαινεν οὕτως ἔχοντα, τῆς δὲ	Ἀμυμώνης	πέφυκεν ἐπὶ τῇ πηγῇ πλάτανος·
[2, 13]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο	ἀμύνεσθαι	μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ
[2, 26]	τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ Ἀρτέμιδος	ἀμυνομένης	τῆς ἐς τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως,
[2, 20]	ἢ Φίλιππος σφᾶς ἠνάγκασεν ὁ	Ἀμύντου	μένειν ἐπὶ τοῖς καθεστηκόσιν ἐξ
[2, 23]	τοῦ Θηβαίων τείχους χάσμα γῆς	Ἀμφιάραον	καὶ τὸ ἅρμα ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν
[2, 13]	ὑπὸ Φλιασίων μαντικός. ἐς τοῦτον	Ἀμφιάραος	ἐλθὼν καὶ τὴν νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς
[2, 13]	φασιν, ἤρξατο· τέως δὲ ἦν	Ἀμφιάραος	τῷ ἐκείνων λόγῳ ἰδιώτης τε
[2, 23]	Ἀδράστου καὶ ἀπωτέρω ταύτης ἱερὸν	Ἀμφιαράου	καὶ τοῦ ἱεροῦ πέραν Ἐριφύλης
[2, 37]	πολλάς. (εἶδον δὲ καὶ πηγὴν	Ἀμφιαράου	καλουμένην καὶ τὴν Ἀλκυονίαν λίμνην,
[2, 21]	βωμὸς καὶ πλησίον Ὑπερμήστρας μνῆμα	Ἀμφιαράου	μητρός, τὸ δὲ ἕτερον Ὑπερμήστρας
[2, 20]	Ἱππομέδοντος καὶ Θέρσανδρος καὶ οἱ	Ἀμφιαράου	παῖδες, Ἀλκμαίων τε καὶ Ἀμφίλοχος,
[2, 18]	ἄνδρες ἴσοι μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ	Ἀμφιαράου·	(τὸ δὲ ἐγχώριον γένος οἱ
[2, 23]	ἦν δὲ ὁ Βάτων γένους	Ἀμφιαράῳ	τοῦ αὐτοῦ τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ
[2, 20]	ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται, πολλὰς Ἀργείων	ἀμφιδρυφέας	τότε θήσει. τὰ μὲν ἐς
[2, 9]	τὸν πρὸς Κίρρᾳ πόλεμον συμπολεμήσας	Ἀμφικτύοσι.	τῆς δὲ ἀγορᾶς ἐστιν ἐν
[2, 20]	Ἀμφιαράου παῖδες, Ἀλκμαίων τε καὶ	Ἀμφίλοχος,	Διομήδης τε καὶ Σθένελος· παρῆν
[2, 18]	ἀδελφοῦ παιδὶ ἀπέλιπε τὴν ἀρχήν·	Ἀμφιλόχου	δὲ μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου μετοικήσαντος
[2, 18]	ἓξ καὶ ἄνδρες ἴσοι μέχρις	Ἀμφιλόχου	τοῦ Ἀμφιαράου· (τὸ δὲ ἐγχώριον
[2, 18]	Ἰλίου μετοικήσαντος ἐς τοὺς νῦν	Ἀμφιλόχους,	Κυανίππου δ᾽ ἄπαιδος τελευτήσαντος, οὕτω
[2, 1]	τῶν πολλῶν· Εὔμηλος δὲ ὁ	Ἀμφιλύτου	τῶν Βακχιδῶν καλουμένων, ὃς καὶ
[2, 6]	Ἀντιόπη δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον καὶ	Ἀμφίονα	δῖον Ἀσωποῦ κούρη ποταμοῦ βαθυδινήεντος,
[2, 21]	μὲν δὴ τὸν οἶκον τὸν	Ἀμφίονος	ἐκ βάθρων ἀνατραπέντα οἶδε· ~(τῆς
[2, 21]	ὑπὸ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος τῶν	Ἀμφίονος	παίδων περιγενέσθαι μόνην τῶν ἀδελφῶν
[2, 6]	ἐπὶ τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ	Ἀμφιπτολέμου·	Ἀντιόπη δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον καὶ
[2, 2]	τε· οὕτω παρὰ Κορινθίοις ὡς	ἀμφισβητεῖν	σφᾶς καὶ νῦν ἔτι Λαΐδος.
[2, 30]	τούτου βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα	ἀμφισβητῆσαι	λέγουσι περὶ τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας
[2, 30]	ἀμφισβητῆσαι λέγουσι περὶ τῆς χώρας,	ἀμφισβητήσαντας	δὲ ἔχειν ἐν κοινῷ· προστάξαι
[2, 1]	Ἡλίῳ περὶ τῆς γῆς ἐς	ἀμφισβήτησιν,	Βριάρεων δὲ διαλλακτὴν γενέσθαι σφίσιν,
[2, 16]	τοῦ μὲν δὴ Κασσάνδρας μνήματος	ἀμφισβητοῦσι	Λακεδαιμονίων οἱ περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες·
[2, 8]	καὶ σφᾶς ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς	Ἀμφισσέας	ἀγαγὼν καὶ ἐς τὴν Αἰτωλῶν
[2, 1]	καὶ οὗτοι· τῷ δὲ ἅρματι	Ἀμφιτρίτη	καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ παῖς
[2, 1]	δύο μὲν Ποσειδῶνος, τρίτον δὲ	Ἀμφιτρίτης,	καὶ Θάλασσα καὶ αὕτη χαλκῆ.
[2, 11]	σταδίου τὴν τρίτην, διαύλου δὲ	ἀμφότερα	καὶ γυμνὸς καὶ μετὰ τῆς
[2, 22]	παῖδα ἢ Βροτέου— λέγεται γὰρ	ἀμφότερα—	ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον ἢ Ἀγαμέμνων
[2, 2]	ἀγάλματα χαλκοῦ μὲν καὶ ὀρθὰ	ἀμφότερα,	τῷ δὲ ἑτέρῳ καὶ ναὸς
[2, 20]	αὐτοί σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ	ἀμφοτέροις	ἐς ἄκρον τοῦ μίσους ἔδοξεν
[2, 1]	τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντος ἀλλ᾽	ἀμφοτέρωθεν	ἐπ᾽ ἴσης βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ
[2, 20]	ἀπὸ τούτου προαχθέντων ἐς μάχην	ἀμφοτέρων,	κρατοῦσιν οἱ τοῦ δήμου, κρατήσαντες
[2, 19]	δὲ ἐπὶ τοῦ δήμου παρ᾽	ἀμφοτέρων	πολλῶν τε καὶ ἐπαγωγῶν καὶ
[2, 30]	Ὑπέρειάν τε> καὶ Ἄνθ< ει>	αν.	πολλοῖς δὲ ἔτεσιν ὕστερον ἐς
[2, 14]	τοῖς ἐπιφανέσιν Ἐλευσινίων· οὐ γὰρ	ἄν	ποτε Ὅμηρος παρῆκεν αὐτὸν ἐν
[2, 35]	ὕδωρ κάτεισιν, ἐπιλείποι δὲ οὐκ	ἄν	ποτε, οὐδ᾽ εἰ πάντες καταβάντες
[2, 24]	δὲ ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐπὶ τῷδε	ἄν	τις τεκμαίροιτο αὐτόν. Δία γὰρ
[2, 4]	Ἑλλάδα δὲ γλῶσσαν Κορυφαῖος ὀνομάζοιτο	ἄν.	τοῦ θεάτρου δέ ἐστι τοῦδε
[2, 27]	ποῖος ἐς ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽	ἂν	ἀξιόχρεως; Πολύκλειτος γὰρ καὶ θέατρον
[2, 25]	λίθος ὡς ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽	ἂν	ἀρχὴν κινηθῆναι τὸν μικρότατον ὑπὸ
[2, 34]	Φορωνέως τὴν ἐν Ἄργει περιελθεῖν	ἂν>	ἀρχὴν παρόντος Φορωνεῖ γνησίου παιδός.
[2, 16]	Σπάρτωνος, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ	ἂν	ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ αὐτοὶ
[2, 28]	Ἀργολίδι ἔθηκεν ὅρον τοῦτον, οὐκ	ἂν	ἔγωγε εἰδείην, ἐπεὶ μηδὲ ἑτέρωθι
[2, 26]	κάλεσσον φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς	ἂν	εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον.
[2, 32]	Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος· αὗται δ᾽	ἂν	εἴησαν τῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ
[2, 2]	Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν· ὃς δ᾽	ἂν	ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων ἢ ξένος
[2, 11]	ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ δ᾽	ἂν	ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ τις,
[2, 33]	ἱερᾶται δὲ αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽	ἂν	ἐς ὥραν προέλθῃ γάμου. (τοῦ
[2, 31]	Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη· εἴη δ᾽	ἂν	ἔτι καὶ ἄλλο οὐ γινωσκόμενον
[2, 21]	τοῦ νεκροῦ μνῆμα καὶ τοῦτο	ἂν	εὕροι τις, ἐν ᾧ τά
[2, 35]	ὅτῳ καλοῦσιν, σαφῶς μὲν οὐκ	ἂν	ἔχοιμι εἰπεῖν, τεκμαίρομαι δὲ περὶ
[2, 7]	δὲ οὐκ ὀρθῶς ποιοῖ τις	ἂν	ζητῶν, ἀποχρῷτο δὲ τῷ Ὁμήρῳ
[2, 22]	ἐνταῦθα ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽	ἂν	ἢ τὸ Ἴλιον ἕλωσιν ἢ
[2, 29]	καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος· εἰκάσαις	ἂν	θηρευούσῃ τὴν Ἄρτεμιν. Ἀφροδίτης τε
[2, 32]	καὶ (ἐς τὴν Τροιζηνίαν) ναὸν	ἂν>	ἴδοις Ἴσιδος καὶ ὑπὲρ αὐτὸν
[2, 16]	Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν	ἂν	καὶ ἀρχὴν ἀκούσαντες. (Μυκήνας δὲ
[2, 14]	αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο δ᾽	ἂν	κατὰ ἄλλην τινὰ ἐνταῦθα ὁ
[2, 10]	ἕτερον λευκόν ἐστι· φύλλοις δ᾽	ἂν	λεύκης μάλιστα εἰκάζοις τὴν χροιάν.
[2, 2]	περὶ τὸν ἰσθμὸν ταφῆναι— οὐκ	ἂν	οἶδ᾽ εἰ ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος
[2, 11]	ἔστι κατὰ ταὐτὸν ἄγαλμα· οὐκ	ἂν	οὐδὲ τοῦτο ἴδοις ῥᾳδίως, οὕτω
[2, 35]	θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽ ἥντινα γὰρ	ἂν	πέσῃ τῶν πλευρῶν ἡ πρώτη
[2, 1]	κρατήσειεν, ἀπ᾽ αὐτῶν δήσας ἀφῆκεν	ἂν	τὰ δένδρα ἄνω φέρεσθαι· ἐνταῦθα
[2, 7]	τὸν ἐπιχώριον τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς	ἂν	τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ
[2, 35]	αἱ κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ ἥτις	ἂν	τύχῃ τὴν φάρυγγα ὑπέτεμε τῆς
[2, 34]	δοκῶ γενέσθαι σφίσιν, ἐλέγετο γὰρ	ἂν	ὑπὸ Ἀργείων. (ἔστι δὲ ὁδὸς
[2, 30]	Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν ἄγουσιν	ἀνὰ	πᾶν ἔτος Ἑκάτης, Ὀρφέα σφίσι
[2, 12]	ἀνέμοις ὁ ἱερεὺς μιᾷ νυκτὶ	ἀνὰ	πᾶν ἔτος θύει. δρᾷ δὲ
[2, 3]	ἕστηκε. κρῆναι δὲ πολλαὶ μὲν	ἀνὰ	τὴν πόλιν πεποίηνται πᾶσαν ἅτε
[2, 18]	δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο	ἀνὰ	τὴν χώραν, ἐς ὃ Μελάμπους
[2, 26]	νομισθέντα ἐξ ἀρχῆς καὶ οὐκ	ἀνὰ	χρόνον λαβόντα τὴν φήμην τεκμηρίοις
[2, 28]	ἐς τοῦτο τὸ χωρίον τὸ	ἀνὰ	χρόνον Ὑρνήθιον κληθέν. (καί οἱ
[2, 2]	ἐλθεῖν ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν,	ἀναβάντα	δὲ ἐς δένδρον θεάσασθαι τὰ
[2, 31]	κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡς Ἡρακλῆς	ἀναγάγοι	τὸν κύνα τοῦ Ἅιδου· ἐγὼ
[2, 8]	εἰ δὴ καὶ Ἄρατον κατέλαβεν	ἀνάγκη	γενέσθαι Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου σύμμαχον·
[2, 35]	τῶν πλευρῶν ἡ πρώτη βοῦς,	ἀνάγκη	πεσεῖν καὶ πάσας. (θυσία μὲν
[2, 22]	θέας ἄξιον. πρὸς δὲ οὐδὲ	ἀνάγκη	συνέπεσεν ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν
[2, 4]	αὐτὰ Ἡλίῳ πεποίηνται βωμοί, καὶ	Ἀνάγκης	καὶ Βίας ἐστὶν ἱερόν· ἐσιέναι
[2, 12]	ἐστιν, ἐς ὃ τὴν Κορωνίδα	ἀνάγουσιν·	ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς
[2, 13]	τοὺς σὺν ἐκείνῳ Δωριεῖς ἐπὶ	ἀναδασμῷ	γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ καὶ
[2, 34]	οὐχ ὕδωρ εὐθὺς ἀλλὰ πῦρ	ἀναζέσαι	πολὺ ἐκ τῆς γῆς, ἐπὶ
[2, 37]	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου·	ἀναθεῖναι	δὲ αὐτὸ τὰς θυγατέρας λέγουσι
[2, 31]	δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων εἰκόνας	ἀναθεῖναι	μόνων. (τοῦ δὲ ἱεροῦ τοῦ
[2, 27]	ἀρχαία στήλη· ἵππους δὲ Ἱππόλυτον	ἀναθεῖναι	τῷ θεῷ φησιν εἴκοσι. ταύτης
[2, 12]	ἄγαλμα οὔτε ὄροφον· τὸν δὲ	ἀναθέντα	Προῖτον εἶναι τὸν Ἄβαντός φασι.
[2, 1]	τοὺς δὲ καὶ τεμένη σφίσιν	ἀναθέντας	ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί·
[2, 28]	μὲν οὐδὲν ἔτι ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν,	ἀναθέντες	δὲ ἐς τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον·
[2, 31]	Ἀρδάλου καὶ τοῦτον ὥς φασιν	ἀναθέντος·	ἐπὶ δὲ αὐτῷ Μούσαις καὶ
[2, 17]	δὲ κλίνη τῆς Ἥρας καὶ	ἀνάθημα	ἀσπὶς ἣν Μενέλαός ποτε ἀφείλετο
[2, 31]	δέ ἐστι τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν	ἀνάθημα	Αὐλίσκου, τέχνη δὲ Ἕρμωνος Τροιζηνίου·
[2, 32]	ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος Ἐπιβατηρίου, Διομήδους	ἀνάθημα	ἐκφυγόντος τὸν χειμῶνα ὃς τοῖς
[2, 22]	τῶν Ἀνάκτων Εἰληθυίας ἐστὶν ἱερὸν	ἀνάθημα	Ἑλένης, ὅτε σὺν Πειρίθῳ Θησέως
[2, 19]	ὁ ναὸς καὶ τὸ ξόανον	ἀνάθημα	ἦν· ξόανα γὰρ δὴ τότε
[2, 24]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς καλουμένης, Διομήδους	ἀνάθημα,	ὅτι οἱ μαχομένῳ ποτὲ ἐν
[2, 19]	ἔργον εἶναι, τὸ δὲ Ὑπερμήστρας	ἀνάθημα.	ταύτην γὰρ τῶν θυγατέρων μόνην
[2, 17]	εἶδον, καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα.	(ἀναθήματα	δὲ τὰ ἄξια λόγου βωμὸς
[2, 35]	μεγάλως τὴν θεὸν ἱλάσκονται καὶ	ἀναθήματα	δίδοται πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ
[2, 17]	καὶ πέπλος πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα	ἀναθήματα.	(ἔστι δὲ ὑπὲρ τὸν ναὸν
[2, 25]	δὲ τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν	ἀναθήματα	καὶ Ἀργείων, ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ
[2, 24]	ναός ἐστι θέας ἄξιος· ἐνταῦθα	ἀναθήματα	κεῖται καὶ ἄλλα καὶ Ζεὺς
[2, 7]	δοθῆναι τῷ Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν	ἀναθημάτων	οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ
[2, 28]	δὲ Κερύνην μὲν ὡς κατελάμβανεν	ἀναιρεῖ	βαλών, Φάλκην δὲ ἐχόμενον Ὑρνηθοῦς
[2, 29]	ἔτι μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ	ἀναίτιος	εἶναι Φώκῳ τῆς τελευτῆς, τὸ
[2, 21]	χαλκῆν ἔστιν ὑπὲρ τῶν θυρῶν	ἀνακειμένην.	(τοῦ δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[2, 14]	τῷ ὀρόφῳ Πέλοπος ἅρμα λέγουσιν	ἀνακεῖσθαι.	~(Φλιασίοις μὲν δὴ τοσαῦτα λόγου
[2, 1]	εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα	ἀνάκειται	Γαλήνης ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης καὶ
[2, 11]	Νῖκαι πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν.	ἀνάκειται	δὲ ἀγάλματα ἐν τῇ στοᾷ
[2, 13]	ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα.	(ἀνάκειται	δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς αἲξ
[2, 17]	εἰκόνα οὐ καθεῖλον τῆς Χρυσηίδος,	ἀνάκειται	δὲ καὶ ἐς τόδε τοῦ
[2, 10]	ἀγορᾶς ὄντι οὐ μακρὰν Ἡρακλῆς	ἀνάκειται	λίθου, Σκόπα ποίημα. ἔστι δὲ
[2, 24]	Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν, καὶ	ἀνάκειται	μὲν διὰ τοῦτο ἐνταῦθα· (τρεῖς
[2, 19]	ἱδρύσατο Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου. (ἐνταῦθα	ἀνάκειται	μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται δὲ
[2, 14]	λεγομένων Ἀθήνῃσιν αὐτοχθόνων. τοῦ δὲ	Ἀνακτόρου	καλουμένου πρὸς τῷ ὀρόφῳ Πέλοπος
[2, 22]	ἐλέφαντος πεποίηται. (πλησίον δὲ τῶν	Ἀνάκτων	Εἰληθυίας ἐστὶν ἱερὸν ἀνάθημα Ἑλένης,
[2, 36]	ὅσον ὀκτώ, Διοσκούρων ἱερόν ἐστιν	Ἀνάκτων·	πεποίηται δέ σφισι κατὰ ταὐτὰ
[2, 28]	λέγουσιν ὕστερον γῆμαι· τότε δὲ	ἀναλαβόντες	τὸν νεκρὸν τῆς Ὑρνηθοῦς κομίζουσιν
[2, 29]	τὸ θέατρον καὶ ἀντὶ ἐρείσματος	ἀνάλογον	ἐκείνῳ χρωμένη. ~(ναοὶ δὲ οὐ
[2, 35]	εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν αἱ γρᾶες	ἀναμένουσιν	ἐσελαθῆναι καθ᾽ ἑκάστην τῶν βοῶν,
[2, 18]	αὐτὸς καὶ ὁ ἀδελφὸς Βίας	Ἀναξαγόρᾳ	τὸ ἴσον ἕξουσιν. ἀπὸ μὲν
[2, 18]	(τὸ δὲ ἐγχώριον γένος οἱ	Ἀναξαγορίδαι	βασιλεύουσι πλέον. Ἶφις μὲν γὰρ
[2, 30]	οἰκίας τε ἦν ἐπιφανεστέρας, τῶν	Ἀναξαγοριδῶν	καλουμένων, καὶ ἡ βασιλεία τούτῳ
[2, 18]	μὲν γὰρ ὁ Ἀλέκτορος τοῦ	Ἀναξαγόρου	Σθενέλῳ τῷ Καπανέως ἀδελφοῦ παιδὶ
[2, 18]	ἐπὶ γὰρ τῆς ἀρχῆς τῆς	Ἀναξαγόρου	τοῦ Ἀργείου τοῦ Μεγαπένθους μανία
[2, 20]	λόγου μειζόνως πρὸς Κλεομένην τὸν	Ἀναξανδρίδου	καὶ Λακεδαιμονίους, καὶ τῶν μὲν
[2, 31]	ὁ θεός, τὰ μὲν ἄλλα	ἀναξηρανθῆναί	φασιν ὕδατα, τὸν δὲ Χρυσορόαν
[2, 29]	τε ὢν τοῦ Κρίσου καὶ	Ἀναξιβίας	ἀδελφῆς Ἀγαμέμνονος. γένη μὲν τοσαῦτα
[2, 22]	τε καὶ οἱ παῖδές εἰσιν	Ἄναξις	καὶ Μνασίνους, σὺν δέ σφισιν
[2, 37]	ἐς τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν Σεμέλην	ἀνάξοντα,	τὴν δὲ ταύτῃ κάθοδον δεῖξαί
[2, 1]	παρεσκεύασε γενέσθαι τούς τε Ἀχαιοὺς	ἀναπείσας	ἀποστῆναι καὶ τῶν ἔξω Πελοποννήσου
[2, 35]	ἐκ τῶν δεσμῶν, ἕτεροι δὲ	ἀναπεπταμένας	ἔχοντες τέως τὰς θύρας, ἐπειδὰν
[2, 20]	πύκτου καὶ> τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις	ἀνασταθέν,	ἄγαλμά ἐστι καθήμενον Διὸς Μειλιχίου,
[2, 25]	δὲ ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν·	ἀναστάντες	δὲ σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι
[2, 2]	ὁ δὲ Ἰσθμικὸς ἀγὼν οὐδὲ	ἀναστάντων	ὑπὸ Μομμίου Κορινθίων ἐξέλιπεν, ἀλλ᾽
[2, 29]	εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων	ἀνάστατοι	Θυρέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι
[2, 1]	τετειχισμέναι πόλεις ἦσαν· Κόρινθον δὲ	ἀνάστατον	Μομμίου ποιήσαντος τοῦ τότε ἡγουμένου
[2, 3]	φοβερώτερον εἰκὼν πεποιημένη· Κορίνθου δὲ	ἀναστάτου	γενομένης ὑπὸ Ρωμαίων καὶ Κορινθίων
[2, 28]	ἔγωγε εἰδείην, ἐπεὶ μηδὲ ἑτέρωθι	ἀναστάτου	γενομένης χώρας τὸ σαφὲς ἔτι
[2, 9]	ἄλλα δράσαντος καὶ Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος	ἀναστάτους,	οὕτω διαβάντος ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου
[2, 36]	ἐν τῇ πόλει τὰ ξόανα.	(ἀναστρέψας	δὲ ἐς τὴν εὐθεῖαν τόν
[2, 11]	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἐστίν.	(ἀναστρέψασι	δὲ ἐς τὴν ὁδὸν διαβᾶσί
[2, 25]	ἄρα αὐτῷ πρὸς τὴν Ὑπερμήστραν	ἀνασχεῖν	τὸν πυρσόν, ἢν διαφυγὼν Δαναὸν
[2, 31]	ὡς προνοίᾳ θείᾳ καὶ αὐτὸς	ἀνασωθείη	Θησεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.
[2, 38]	Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ	ἀνασώσασθαι	δίκῃ νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ τῶν
[2, 7]	τὸν ὗν κατειργάσατο. καὶ αὐλοὺς	ἀνατεθῆναί	φασιν ἐνταῦθα τοὺς Μαρσύου· γενομένης
[2, 38]	τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων ἔχει.	(ἀνατείνει	δὲ ὑπὲρ τὰς κώμας ὄρος
[2, 13]	τὸ ἄστρον ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα	ἀνατέλλουσα	τὰς ἀμπέλους λυμαίνεται συνεχῶς· ἵνα
[2, 13]	τὰ ἐν τῷ ἄλσει δένδρα	ἀνατιθέασιν.	ἄγεται δὲ καὶ ἑορτή σφισιν
[2, 33]	δὲ καὶ ταῖς Τροιζηνίων παρθένοις	ἀνατιθέναι	πρὸ γάμου τὴν ζώνην τῇ
[2, 25]	ἡλίου δύνοντος ἔσοδον καὶ κατὰ	ἀνατολὰς	ἑτέραν ἔχον. κατὰ μὲν δὴ
[2, 34]	θαλάσσης μὲν ἀρχομένη τῆς πρὸς	ἀνατολάς,	προήκουσα δὲ ὡς ἐπὶ τὴν
[2, 21]	οἶκον τὸν Ἀμφίονος ἐκ βάθρων	ἀνατραπέντα	οἶδε· ~(τῆς δὲ Ἥρας ὁ
[2, 7]	κατενεγκεῖν αὐτοὺς ἐς τὸν Μαίανδρον,	ἀναφανέντας	δὲ ἐν τῷ Ἀσωπῷ καὶ
[2, 11]	ἄρα ἐς αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα	ἀναφέροι.	φαίνεται δὲ τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον
[2, 30]	Ἄνθα. Τροίζηνος δὲ οἱ παῖδες	Ἀνάφλυστος	καὶ Σφῆττος μετοικοῦσιν ἐς τὴν
[2, 31]	τῶν καθαρσίων φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν	ἀναφῦναι	δάφνην, ἣ δὴ καὶ ἐς
[2, 1]	αὐτὸν ἐς τὴν Ἀττικὴν αὖθις	ἀναχωρῆσαι,	καὶ ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν
[2, 8]	ἐκρατήθησαν καὶ τὴν Πελλήνην ἐκλιπόντες	ἀναχωροῦσιν	οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος δέ, ὥς
[2, 25]	ποι· τὴν δὲ καὶ αὐτὴν	ἀνάψαι	λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ τῆς Λαρίσης,
[2, 4]	καὶ καθέδραι πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας	ἀναψύχειν	ὥρᾳ θέρους. πρὸς τούτῳ τῷ
[2, 15]	γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ	ἄνδρα	ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι
[2, 35]	θύουσιν ἐνταῦθα. Κλύμενον δὲ οὐκ	ἄνδρα	Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε ἐς Ἑρμιόνα
[2, 28]	ἴσην, Δηιφόντην μὲν αὑτῇ τε	ἄνδρα	ἀρεστὸν εἶναι φήσασα καὶ Τημένῳ
[2, 7]	τὸν ἐν τῇ σκηνῇ πεποιημένον	ἄνδρα	ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν φασιν εἶναι
[2, 12]	ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον Ἄραντά φασιν	ἄνδρα	αὐτόχθονα· καὶ πόλιν τε ᾤκισε
[2, 12]	Κελεαῖς, ἔνθα δὴ καὶ Δυσαύλην	ἄνδρα	Ἐλευσίνιον τεθάφθαι λέγουσιν. (Ἄραντος δὲ
[2, 22]	βόθρον τὸν πλησίον δρώμενα Νικόστρατον	ἄνδρα	ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ
[2, 21]	τε ὁ Προκλῆς ἀπ᾽ αὐτῶν	ἄνδρα	ἰδεῖν κομισθέντα ἐς Ρώμην. εἴκαζεν
[2, 34]	καὶ ἢν γυνὴ χηρεύουσα παρὰ	ἄνδρα	μέλλῃ φοιτᾶν, ἁπάσαις πρὸ γάμου
[2, 20]	ἄξια καὶ ἀνὴρ φονεύων ἐστὶν	ἄνδρα,	Ὀθρυάδαν τὸν Σπαρτιάτην Περίλαος Ἀργεῖος
[2, 10]	νεωκόρος, ᾗ μηκέτι θέμις παρ᾽	ἄνδρα	φοιτῆσαι, καὶ παρθένος ἱερωσύνην ἐπέτειον
[2, 8]	δή τι ἀκάθεκτος ὡς καὶ	ἄνδρας	δύο Εὐθύδημον καὶ Τιμοκλείδαν ὁμοῦ
[2, 31]	λευκοῦ· δικάζειν δὲ Πιτθέα καὶ	ἄνδρας	δύο σὺν αὐτῷ λέγουσιν ἐπὶ
[2, 9]	ἔχοντα συνέβη δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων	ἄνδρας	ἐπὶ τὸν βασιλέα συνιστάναι. καὶ
[2, 20]	τὸ Θηβαίων ἐτελεύτησαν. τούτους τοὺς	ἄνδρας	ἐς μόνων ἑπτὰ ἀριθμὸν κατήγαγεν
[2, 38]	ταύτης λογάδες Ἀργείων τριακόσιοι πρὸς	ἄνδρας	Λακεδαιμονίων ἀριθμόν τε ἴσους καὶ
[2, 16]	Μυκηναῖοι πέμπουσιν ἐς Θερμοπύλας ὀγδοήκοντα	ἄνδρας,	οἳ Λακεδαιμονίοις μετέσχον τοῦ ἔργου·
[2, 20]	Ἀργεῖος, ὃς ἄλλα τε ἐς	ἄνδρας	ὕβρισε τοῦ δήμου καὶ παρθένον
[2, 29]	ἐκ θαλάσσης φόβῳ, καὶ πολεμίοις	ἀνδράσι	μὴ ἄνευ κινδύνου εἶναι. πλησίον
[2, 15]	Ἄργος ὁδοὶ δύο, ἡ μὲν	ἀνδράσιν	εὐζώνοις καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ
[2, 15]	δὴ καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα	ἀνδράσιν	ὡπλισμένοις Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν.
[2, 31]	οὐ τοσοῦτον ἐμοὶ δοκεῖν ὅτι	ἀνδρείᾳ	τοὺς ἀποθανόντας ὑπὸ Θησέως ὑπερέβαλεν
[2, 12]	γενέσθαι καὶ τὰ ἐς πόλεμον	ἀνδρείους.	προαποθανούσης δὲ Ἀραιθυρέας Ἄορις ἐς
[2, 34]	ἔχοντα διὰ παντὸς λευκὰ διελόντες	ἄνδρες	δύο ἐναντίοι περιθέουσι τὰς ἀμπέλους,
[2, 21]	θηρία ἀκούσασιν οὐ πιστὰ καὶ	ἄνδρες	ἐνταῦθα ἄγριοι καὶ ἄγριαι γίνονται
[2, 11]	Κόρης. ἐνταῦθα ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ	ἄνδρες	ἑορτὴν ἄγουσι, τὸν δὲ Νυμφῶνα
[2, 18]	μὲν δὴ Βίαντος βασιλεύουσι πέντε	ἄνδρες	ἐπὶ γενεὰς τέσσαρας ἐς Κυάνιππον
[2, 18]	Μελάμποδος γενεαί τε ἓξ καὶ	ἄνδρες	ἴσοι μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου·
[2, 35]	ἕπονται δὲ καὶ γυναῖκες καὶ	ἄνδρες.	τοῖς δὲ καὶ παισὶν ἔτι
[2, 31]	εἶναι λέγουσιν ἐφ᾽ οὗ ποτε	ἄνδρες	Τροιζηνίων ἐννέα Ὀρέστην ἐκάθηραν ἐπὶ
[2, 8]	ἐθελοντής. Ἀβαντίδαν μὲν οὖν κτείνουσιν	ἄνδρες	τῶν ἐπιχωρίων, τύραννος δὲ αὐτίκα
[2, 21]	δὲ καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ	ἀνδρὶ	ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου δὲ
[2, 28]	Ἄργος, ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ	ἀνδρὶ	δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα
[2, 9]	πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος ἅτε	ἀνδρὶ	εὐεργέτῃ καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω
[2, 21]	Ἕλλησιν ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ δὲ	ἀνδρὶ	Προκλεῖ τῷ Εὐκράτους ἕτερος λόγος
[2, 35]	τῶν ἐπιχωρίων καλουμένη· φθεγξαμένῳ δὲ	ἀνδρὶ	τὰ ὀλίγιστα ἐς τρὶς ἀντιβοῆσαι
[2, 20]	ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν	ἀνδριάντες	ἑστήκασι Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος καὶ
[2, 17]	πόλεμον καὶ Ἰλίου τὴν ἅλωσιν.	ἀνδριάντες	τε ἑστήκασι πρὸ τῆς ἐσόδου
[2, 20]	Ἄδραστος καὶ Τιμέας. (τῶν δὲ	ἀνδριάντων	οὐ πόρρω δείκνυται Δαναοῦ μνῆμα
[2, 21]	ἔφυγε. καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς	ἀνδριάς	ἐστι καὶ χωρίον καλούμενον Δέλτα·
[2, 12]	Χθονοφύλην δέ οἱ συνοικῆσαι καὶ	Ἀνδροδάμαν	γενέσθαι Φλίαντι ἐξ αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν
[2, 6]	Διονύσου γαμεῖ, καί οἱ παῖς	Ἀνδροδάμας	γίνεται. Πόλυβος δὲ Ταλαῷ τῷ
[2, 7]	μὲν οὖν ὃν Βάκχειον ὀνομάζουσιν	Ἀνδροδάμας	σφίσιν ὁ Φλάντος τοῦτον ἱδρύσατο—
[2, 23]	τε τοὺς Πύρρου παῖδας συνοικοῦντα	Ἀνδρομάχῃ	καὶ τὴν Κεστρίνην καλουμένην ἀπὸ
[2, 18]	σὺν δὲ αὐτοῖς Μέλανθον τὸν	Ἀνδροπόμπου	τοῦ Βώρου τοῦ Πενθίλου τοῦ
[2, 21]	ἔμπροσθεν τρόπαιον λίθου πεποίηται κατὰ	ἀνδρὸς	Ἀργείου Λαφάους· τοῦτον γὰρ— γράφω
[2, 31]	βιβλίον Πιτθέως δὴ σύγγραμμα ὑπὸ	ἀνδρὸς	ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου καὶ αὐτὸς ἐπελεξάμην.
[2, 24]	τοῦτον. γυνὴ μὲν προφητεύουσά ἐστιν,	ἀνδρὸς	εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης δὲ ἐν
[2, 33]	ἀπέθανεν οἰκετῶν· οἱ δὲ ὑπὸ	ἀνδρὸς	Μακεδόνος Παυσανίου δολοφονηθῆναί φασιν αὐτόν.
[2, 18]	καὶ Δήμητρος Μυσίας ἱερὸν ἀπὸ	ἀνδρὸς	Μυσίου τὸ ὄνομα, γενομένου καὶ
[2, 21]	πρώτην αὐτήν φασι τελευτήσαντος τοῦ	ἀνδρὸς	Περιήρους τοῦ Αἰόλου— τούτῳ γὰρ
[2, 20]	~(παρέντι δὲ Κρεύγα τε εἰκόνα	ἀνδρὸς	πύκτου καὶ> τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις
[2, 9]	ἄρα καὶ αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ	ἀνδροφόνον	φάρμακον ἔσεσθαι συμφορά· τὸν γάρ
[2, 7]	σεισμὸς ὀλίγου τὴν πόλιν ἐποίησεν	ἀνδρῶν	ἔρημον, πολλὰ δὲ σφᾶς καὶ
[2, 36]	ἔνθα ἢ πόλεως Ἁλίκης ἢ	ἀνδρῶν	ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη. ἔστι δ᾽
[2, 27]	ἓξ λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα καὶ	ἀνδρῶν	καὶ γυναικῶν ἐστιν ὀνόματα ἀκεσθέντων
[2, 20]	Λακεδαιμονίους Κλεομένης ἦγεν ἐπὶ ἔρημον	ἀνδρῶν	τὸ Ἄργος. (Τελέσιλλα δὲ οἰκέτας
[2, 20]	φέρειν ἦσαν, τούτους μὲν πάντας	ἀνεβίβασεν	ἐπὶ τὸ τεῖχος, αὐτὴ δὲ
[2, 31]	πιστὰ ἐνέφυ τῇ γῇ καὶ	ἀνεβλάστησεν	αὖθις καὶ ἔστιν ὁ κότινος
[2, 20]	ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα	ἀνέθηκαν	Μειλιχίου Διός. (πλησίον δέ εἰσιν
[2, 17]	λαμπόντων Ἀδριανὸς βασιλεὺς ταὼν ἀνέθηκεν·	ἀνέθηκε	δέ, ὅτι τὴν ὄρνιθα ἱερὰν
[2, 19]	παρθένον. Δαναὸς δὲ ταῦτά τε	ἀνέθηκε	καὶ πλησίον κίονας καὶ Διὸς
[2, 11]	ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν Ἐπωπεύς ποτε	ἀνέθηκε	μεγέθει καὶ κόσμῳ τοὺς τότε
[2, 21]	ἐπίκλησιν Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα καὶ τοῦτο	ἀνέθηκε	νικήσασα τῇ δίκῃ τὸν πατέρα
[2, 19]	τε καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε	ἀνέθηκε	Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ δέ ἐστιν
[2, 7]	Μελέαγρος ἐς τοῦτον τὸν ναὸν	ἀνέθηκε	τὴν λόγχην ᾗ τὸν ὗν
[2, 32]	τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἴσιδος	ἀνέθηκε	Τροιζηνίων δῆμος. (ἰοῦσι δὲ τὴν
[2, 17]	λίθων λαμπόντων Ἀδριανὸς βασιλεὺς ταὼν	ἀνέθηκεν·	ἀνέθηκε δέ, ὅτι τὴν ὄρνιθα
[2, 32]	οἱ πρὸ γάμου, κειραμένη δὲ	ἀνέθηκεν	ἐς τὸν ναὸν φέρουσα. ἀποθανεῖν
[2, 20]	εἰ δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν	ἀνέθηκεν	ἐς τοῦτον τὸν ναόν. (τὸ
[2, 1]	τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν	ἀνέθηκεν	Ἡρώδης Ἀθηναῖος, ἵππους τέσσαρας ἐπιχρύσους
[2, 7]	ναὸν καὶ τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆς	ἀνέθηκεν.	~(τῷ δὲ τῆς Πειθοῦς ἱερῷ
[2, 31]	δὲ Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς τοῦτον	ἀνέθηκεν,	ὡς λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου
[2, 5]	δὴ γυνὴ ξένη Πλημναίῳ παῖδα	ἀνέθρεψεν	Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι δὲ θυγάτηρ γίνεται
[2, 11]	περιβόλου Γρανιανὸς Σικυώνιος, ὃς νίκας	ἀνείλετο	Ὀλυμπίασι δύο μὲν πεντάθλου καὶ
[2, 8]	Πειθοῦς ἱερῷ τὸ ἐγγὺς τέμενος	ἀνειμένον	βασιλεῦσι Ρωμαίων οἰκία ποτὲ ἦν
[2, 25]	ναὸς θεοῖς πᾶσιν ἐς κοινὸν	ἀνειμένος.	τὰ δὲ ἐπέκεινα Ὀρνεῶν ἥ
[2, 31]	καὶ οὗτοι λέγουσι τὸ ὕδωρ	ἀνεῖναι	τὴν γῆν θιγόντι τοῦ ἐδάφους
[2, 29]	οἰκήτορας, οὕτω οἱ τὸν Δία	ἀνεῖναι	τοὺς ἀνθρώπους φασὶν ἐκ τῆς
[2, 34]	ὃ δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἄνεισι	θερμόν τε καὶ δεινῶς ἁλμυρόν.
[2, 34]	τὰ πρῶτα ἠρέμα ἐς πρόσαντες	ἄνεισι,	τὸ δέ ἐστιν ἤδη τοῦ
[2, 24]	αὐτῷ δένδρα πέφυκεν ἥμερα καὶ	ἄνεισι	τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα δὴ
[2, 7]	σπηλαίῳ, ἧς τὸ ὕδωρ οὐκ	ἄνεισιν	ἐκ γῆς, ἐπιρρεῖ δὲ ἐκ
[2, 32]	τῷ Θησέως τέμενός τε ἐπιφανέστατον	ἀνεῖται	καὶ ναὸς ἐν αὐτῷ καὶ
[2, 10]	λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι	ἀνεῖται	Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ οὐκ
[2, 18]	Τισαμενός, οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι τὸ	ἀνέκαθέν	εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ καὶ
[2, 37]	Φιλάμμωνος Ἀρριφῶν εὗρε, τὸ μὲν	ἀνέκαθεν	Τρικωνιεὺς τῶν ἐν Αἰτωλίᾳ, τὰ
[2, 26]	εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα	ἀνελέσθαι·	καὶ ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν
[2, 16]	δὲ καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν	ἀνελέσθαι	οἱ μύκητα ἐκ τῆς γῆς,
[2, 5]	αὐτὸ ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία.	~(ἀνελθοῦσι	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ναός
[2, 15]	πρῶτον Διὶ θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ.	(ἀνελθοῦσι	δὲ ἐς τὸν Τρητὸν καὶ
[2, 21]	οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ	ἀνελόμενοι	θάψαι ταύτῃ φασί. (τὸ δὲ
[2, 34]	Διὸς βωμός, μετὰ δὲ Θησέα	ἀνελόμενον	τὰ γνωρίσματα ὀνομάζουσιν οἱ νῦν
[2, 32]	μεταβαλοῦσα καὶ αὐτὴ τὸ ὄνομα	ἀνελομένου	Θησέως ὑπ᾽ αὐτῇ κρηπῖδας τὰς
[2, 17]	Πειράσου τοῦ Ἄργου, Τίρυνθα δὲ	ἀνελόντες	Ἀργεῖοι κομίζουσιν ἐς τὸ Ἡραῖον·
[2, 8]	πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς δὲ ἐκεῖνον	ἀνελὼν	ἐτυράννησεν αὐτός. ἐπὶ τοῦτον τὸν
[2, 1]	Τροιζῆνος, οὕς τε πρότερον κατηρίθμησα	ἀνελὼν	καὶ ἐν Ἐπιδαύρῳ τῇ ἱερᾷ
[2, 9]	τῆς ἑτέρας Εὐρυδαμίδαν παῖδα ἔτι	ἀνελὼν	φαρμάκῳ διὰ τῶν ἐφορευόντων ἐς
[2, 12]	ἐστιν ἀνέμων, ἐφ᾽ οὗ τοῖς	ἀνέμοις	ὁ ἱερεὺς μιᾷ νυκτὶ ἀνὰ
[2, 34]	Μεθάνοις μάλιστα, γράψω καὶ τοῦτο.	ἄνεμος	ὁ Λὶψ βλαστανούσαις ταῖς ἀμπέλοις
[2, 12]	λόφῳ τὸ ἱερὸν— βωμός ἐστιν	ἀνέμων,	ἐφ᾽ οὗ τοῖς ἀνέμοις ὁ
[2, 29]	ὕφαλοι περὶ πᾶσαν καὶ χοιράδες	ἀνεστήκασι.	μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα Αἰακόν
[2, 25]	Ἀργεῖοι δὲ ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας	ἀνέστησαν·	ἀναστάντες δὲ σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις.
[2, 25]	ἐς δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια.	ἀνέστησαν	δὲ καὶ Τιρυνθίους Ἀργεῖοι, συνοίκους
[2, 15]	ἥντινα πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον	ἀνέστησαν.	ἐν γὰρ τῇ νῦν Ἀργολίδι
[2, 27]	Ἱππόλυτον ἐκ τῶν Θησέως ἀρῶν	ἀνέστησεν	Ἀσκληπιός· ὁ δὲ ὡς αὖθις
[2, 31]	ἡνίκα Ἀστερίωνα τὸν Μίνω καταγωνισάμενος	ἀνέστρεψεν	ἐκ τῆς Κρήτης. ἀξιολογώτατον δὲ
[2, 16]	θυγατριδοῦν παρευρήματα· Περσεὺς δὲ ὡς	ἀνέστρεψεν	ἐς Ἄργος— ᾐσχύνετο γὰρ τοῦ
[2, 25]	μόνον· καὶ ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν	ἀνέσχεν	ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ ἄρα αὐτῷ
[2, 13]	λόγος· Ἡρακλέα, ὅτ᾽ ἐκ Λιβύης	ἀνεσώθη	κομίζων τὰ μῆλα τὰ Ἑσπερίδων
[2, 17]	ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν ἐξ ἀχράδος,	ἀνετέθη	δὲ ἐς Τίρυνθα ὑπὸ Πειράσου
[2, 32]	ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν ἡνιῶν	ἀνετράπη	τοῦ Ἱππολύτου τὸ ἅρμα. τούτου
[2, 29]	φόβῳ, καὶ πολεμίοις ἀνδράσι μὴ	ἄνευ	κινδύνου εἶναι. πλησίον δὲ τοῦ
[2, 18]	παροικῶν τε ἐγγὺς αὐτῷ καὶ	ἄνευ	τῆς πατρῴας ἀρχῆς προσπεποιημένος μὲν
[2, 31]	ἔτι, τὸν δὲ Ἡρακλέα λέγουσιν	ἀνευρόντα	τὸν πρὸς τῇ Σαρωνίδι κότινον
[2, 2]	λέγουσιν, ἡ Πυθία χρᾷ σφισιν	ἀνευρόντας	τὸ δένδρον ἐκεῖνο ἴσα τῷ
[2, 15]	ἄλλῃ τινὶ αἰτίᾳ εἴτε καὶ	ἀνευρόντος	αὐτὴν Ἀδράστου· τὸ δὲ ὄνομα
[2, 32]	ὕδωρ ὡς οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν	ἀνευρόντος	Ἡρακλέους. (ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει
[2, 22]	τάφου χαλκεῖόν ἐστιν οὐ μέγα,	ἀνέχει	δὲ αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος
[2, 1]	ἅρμα μέση μὲν ἐπείργασται Θάλασσα	ἀνέχουσα	Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν
[2, 34]	παραπλεύσαντί ἐστιν αὖθις ἄκρα Κωλυεργία	ἀνέχουσα	ἐκ τῆς ἠπείρου, μετὰ δὲ
[2, 29]	ὄπισθεν ᾠκοδόμηται σταδίου πλευρὰ μία,	ἀνέχουσά	τε αὐτὴ τὸ θέατρον καὶ
[2, 29]	πρὸς τῷ λιμένι ἐπὶ ἄκρας	ἀνεχούσης	ἐς θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας εἶναι.
[2, 29]	καὶ βωμός ἐστιν οὐ πολὺ	ἀνέχων	ἐκ τῆς γῆς· ὡς δὲ
[2, 22]	Ἀργεῖοι δέ, ὅθεν τὸ κῦμα	ἀνεχώρησεν,	ἱερὸν Ποσειδῶνι ἐποίησαν Προσκλυστίῳ. (προελθόντι
[2, 16]	τῶν Δαναοῦ τὸ ἐς τοὺς	ἀνεψιοὺς	τόλμημα καὶ ὡς ἀποθανόντος Δαναοῦ
[2, 6]	ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς	ἀνήγαγεν	ἐπὶ τὸ σεμνότερον τοῦ γένους
[2, 35]	χάσμα· διὰ τούτου δὲ Ἡρακλῆς	ἀνῆγε	τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα κατὰ
[2, 35]	τὴν βοῦν ἐς τὸ ἱερὸν	ἀνῆκαν	ἐκ τῶν δεσμῶν, ἕτεροι δὲ
[2, 27]	καὶ ἐβασίλευσέ τε αὐτόθι καὶ	ἀνῆκε	τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα ἄχρι
[2, 32]	εἴξας καὶ εὐχαῖς οὐκέτι ἅλμην	ἀνῆκεν	ἐς τὴν γῆν. ὑπὲρ δὲ
[2, 1]	τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ αὐτῶν	ἀνήκοντα.	τῷ ναῷ δὲ ὄντι μέγεθος
[2, 35]	οὐκ εἶδον, οὐ μὴν οὐδὲ	ἀνὴρ	ἄλλος οὔτε ξένος οὔτε Ἑρμιονέων
[2, 11]	οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ χαλκοῦς	ἀνὴρ	ἐντὸς τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς Σικυώνιος,
[2, 19]	Δαναοῦ, κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος,	ἀνὴρ	ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον·
[2, 3]	Ποσειδῶνος. τοῦτο δὲ Εὐρυκλῆς ἐποίησεν	ἀνὴρ	Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας καὶ ἄλλοις
[2, 27]	θέας ἀξία. (ὁπόσα δὲ Ἀντωνῖνος	ἀνὴρ	τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 20]	καὶ ἄλλα θέας ἄξια καὶ	ἀνὴρ	φονεύων ἐστὶν ἄνδρα, Ὀθρυάδαν τὸν
[2, 7]	Μεσσήνιον ἀσκήσαντα πένταθλον οὐδὲ Ὀλυμπικὴν	ἀνῃρημένον	νίκην. τοῦτο μὲν δὴ χῶμά
[2, 20]	καὶ πρότερον ἔτι ὑπῆρχε Νεμείων	ἀνῃρῆσθαι	νίκην παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ τὸ
[2, 30]	Τροίζηνα, συλλαβὼν Ὑπέρειάν τε> καὶ	Ἄνθ<	ει> αν. πολλοῖς δὲ ἔτεσιν
[2, 31]	δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα Ἀέτιον τὸν	Ἄνθα	λέγουσιν. ὕδωρ δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν·
[2, 30]	Ἄνθειαν οἰκίσαι· Ἀέτιον δὲ τὸν	Ἄνθα	τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ θείου
[2, 30]	οὐκ ἴσασιν ἄχρι Ὑπέρητος καὶ	Ἄνθα·	τούτους δὲ εἶναι Ποσειδῶνος καὶ
[2, 30]	οἱ γεγονότες ἀπ᾽ Ἀετίου τοῦ	Ἄνθα.	Τροίζηνος δὲ οἱ παῖδες Ἀνάφλυστος
[2, 30]	χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ	Ἄνθειαν	οἰκίσαι· Ἀέτιον δὲ τὸν Ἄνθα
[2, 22]	δὲ Ἥρας ὁ ναὸς τῆς	Ἀνθείας	ἐστὶ τοῦ ἱεροῦ τῆς Λητοῦς
[2, 11]	ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ σπονδῇ καὶ	ἄνθεσιν	ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα
[2, 35]	οἱ στέφανοί σφισιν ἐκ τοῦ	ἄνθους	ὃ καλοῦσιν οἱ ταύτῃ κοσμοσάνδαλον,
[2, 27]	περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν· οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν	ἄνθρωποι>	οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές σφισιν
[2, 21]	περὶ τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα	ἄνθρωποι	ταύτης εἰσὶν ἱεροί. (ἐν δὲ
[2, 5]	ἡ καλουμένη Τενέα. οἱ δὲ	ἄνθρωποί	φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες εἶναι,
[2, 19]	τι ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα	ἀνθρώποις,	ἀλλὰ ἐς Φορωνέα τοῦ πυρὸς
[2, 3]	τὴν λεγομένην τότε Ἀρίαν τοῖς	ἀνθρώποις	ἔδωκε τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους
[2, 28]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ νομίζονται καὶ εἰσὶν	ἀνθρώποις	ἥμεροι, τρέφει δὲ μόνη σφᾶς
[2, 19]	οὔτε τὸ θηρίον τοῦτό ἐστιν	ἀνθρώποις	σύντροφον οὔτε Δαναός σφισιν ἐς
[2, 37]	οὐκ ἔστιν οὐδέ τινα οἶδα	ἄνθρωπον	ἐς τὸ τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ
[2, 26]	ἂν εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα	ἄνθρωπον.	~(τὸ δὲ ἱερὸν ἄλσος τοῦ
[2, 3]	Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων ἐξ	ἀνθρώπου	πηγή, τὸν παῖδα ὀδυρομένη Κεγχρίαν
[2, 29]	ἐστιν ἀφανέστερον γένος οἷα ἰδιωτεύσαντος	ἀνθρώπου,	πλὴν ὅσον Μιλτιάδης, ὃς Ἀθηναίοις
[2, 34]	ἤδη θυσίαις εἶδον καὶ ἐπῳδαῖς	ἀνθρώπους	ἀποτρέποντας. (τὰ μὲν δὴ Μέθανα
[2, 29]	τὴν νῆσον ἀπαντικρὺ τῆς Ἐπιδαυρίας.	ἀνθρώπους	δ᾽ οὐκ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς
[2, 7]	παρὰ Καρμάνορα ἀπετράποντο, τοὺς δὲ	ἀνθρώπους	ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε·
[2, 15]	Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς	ἀνθρώπους	συνήγαγε πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας
[2, 29]	οἱ τὸν Δία ἀνεῖναι τοὺς	ἀνθρώπους	φασὶν ἐκ τῆς γῆς. βασιλεύσαντα
[2, 30]	τὴν νῦν πόλιν συναγαγὼν τοὺς	ἀνθρώπους	ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα,
[2, 27]	οἴκησιν· ἐνταῦθα ἤδη καὶ ἀποθανεῖν	ἀνθρώπῳ	καὶ τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον. (ὄρη
[2, 1]	ἰσθμὸν ὀρύσσοντας ἔπαυσεν. οὕτω χαλεπὸν	ἀνθρώπῳ	τὰ θεῖα βιάσασθαι. (τὸ δὲ
[2, 8]	εἷλεν. ἀλλὰ γὰρ οὐ πάντα	ἀνθρώπῳ	τελεῖται κατὰ γνώμην, εἰ δὴ
[2, 14]	χρόνον φασὶν Ἄραντα καὶ τρισὶν	ἀνθρώπων	γενεαῖς Πελασγοῦ τε εἶναι πρεσβύτερον
[2, 1]	σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν καὶ	ἀνθρώπων	εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα
[2, 26]	τὸ πολὺ μάχιμον εἴη τῶν	ἀνθρώπων·	ἦν γὰρ δὴ Φλεγύας πολεμικώτατος
[2, 24]	μὲν λόγος κοινὸς πάντων ἐστὶν	ἀνθρώπων.	ὃν δὲ ἄρχειν φασὶν ὑπὸ
[2, 28]	Δηιφόντου τὰ πάντα ἀμείνονι καὶ	ἀνθρώπων	πλειόνων καὶ γῆς ἄρχοντι εὐδαιμονεστέρας.
[2, 37]	ἰὸν οὕτω δή τι ἔχειν	ἀνίατον	ὡς τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ τῆς
[2, 38]	παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν. ἐντεῦθεν διελθοῦσιν	Ἀνιγραῖα	καλούμενα ὁδὸν καὶ στενὴν καὶ
[2, 5]	ἐς ἕλος ἀφανίζεσθαι καὶ αὖθις	ἀνιόντα	ὑπὲρ Αἰθιοπίας Νεῖλον γίνεσθαι. Ἀσωποῦ
[2, 24]	ἡ παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν.	ἀνιόντων	δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν ἔστι
[2, 2]	ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι.	(ἀνιοῦσι	δὲ ἐς Κόρινθον καὶ ἄλλα
[2, 4]	δὲ τοῦ Διὸς χαλκοῦν ἐστιν.	(ἀνιοῦσι	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ
[2, 28]	δράκοντας. (ἐς δὲ τὸ ὄρος	ἀνιοῦσι	τὸ Κόρυφον, ἔστι καθ᾽ ὁδὸν
[2, 10]	τὴν χροιάν. (ἀπὸ τούτων δὲ	ἀνιοῦσιν	ἐς τὸ γυμνάσιον, ἔστιν ἐν
[2, 4]	ἐς δὴ τὸν Ἀκροκόρινθον τοῦτον	ἀνιοῦσίν	ἐστιν Ἴσιδος τεμένη, ὧν τὴν
[2, 26]	ἐπὶ τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι	ἀνίστησι	τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ καὶ ἄλλος
[2, 1]	πρῶτος τὴν ἐφ᾽ ἡμῶν κατεστήσατο·	ἀνοικίσαι	δὲ καὶ Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς
[2, 1]	ἐπὶ στρατοπέδου Ρωμαίων, ὕστερον λέγουσιν	ἀνοικίσαι	Καίσαρα, ὃς πολιτείαν ἐν Ρώμῃ
[2, 1]	τοῦ Ἀλωέως τοῦ Ἡλίου φεύγοντα	ἀνομίαν	καὶ ὕβριν τοῦ πατρὸς ἐς
[2, 27]	ἐστὶν ἀφεικὼς Ἔρως, λύραν δὲ	ἀντ᾽	αὐτῶν ἀράμενος φέρει. γέγραπται δὲ
[2, 9]	καταλύσας πατρονόμους τῷ λόγῳ κατέστησεν	ἀντ᾽	αὐτῶν. ἐπιθυμῶν δὲ πραγμάτων μειζόνων
[2, 4]	ἦν ὁ Κύψελος Μέλανος τοῦ	Ἀντάσου.	Μέλανα δὲ ἐκ Γονούσσης τῆς
[2, 15]	ὅτι οἱ πρὸς Αὐγείαν πολεμοῦντι	ἀντετάχθησαν.	(ἐκ Κλεωνῶν δέ εἰσιν ἐς
[2, 28]	δὲ ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ	ἀντεχόμενος	καὶ ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν
[2, 6]	ἡ γῆ Σικυωνία καὶ Σικυὼν	ἀντὶ	Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα
[2, 29]	ἀφεῖναι τὸν λίθον— οὗτος γὰρ	ἀντὶ	δίσκου σφίσιν ἦν— ἑκὼν τυγχάνει
[2, 30]	Ἀέτιον ἐλθόντων βασιλεῖς μὲν τρεῖς	ἀντὶ	ἑνὸς ἐγένοντο, ἴσχυον δὲ οἱ
[2, 29]	τε αὐτὴ τὸ θέατρον καὶ	ἀντὶ	ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη. ~(ναοὶ
[2, 23]	κρέα ἐδείπνησαν καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο	ἀντὶ	ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ ὁ χειμὼν
[2, 21]	τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ συμβάντι	ἀντὶ	Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους
[2, 29]	μὲν τὸ ὄνομα ἐτέθη τοῦτο	ἀντὶ	Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος ὡς
[2, 11]	μελικράτῳ δὲ σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν	ἀντὶ	στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ
[2, 33]	ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν	ἀντὶ	Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο
[2, 5]	Ἀσωποῦ μηνύει τε οὕτως καὶ	ἀντὶ	τοῦ μηνύματος δίκην ὅτῳ πιστὰ—
[2, 35]	αὐτόν. Κολόνταν μὲν οὖν φασιν	ἀντὶ	τούτων συγκαταπρησθῆναι τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν
[2, 37]	γίνηται ἡ ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον,	ἀντὶ	τούτων τὰς κεφαλὰς ἐποίησε τῇ
[2, 19]	στρατηγῷ πρὸς τὰς μάχας ἐχρήσατο	ἀντὶ	τῶν υἱῶν καὶ σύμβουλον ἐς
[2, 30]	Σαρωνίδα τὴν ταύτῃ θάλασσαν καλοῦσιν	ἀντὶ	Φοιβαίας. (τοὺς δὲ ὕστερον βασιλεύσαντας
[2, 35]	ἀνδρὶ τὰ ὀλίγιστα ἐς τρὶς	ἀντιβοῆσαι	πέφυκεν. ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 9]	Ἀχαιῶν καὶ αὐτῆς Σικυῶνος δείσαντα	Ἀντίγονον	ἐπάγεσθαι. Κλεομένους δὲ παραβάντος ἣν
[2, 9]	Κλεομένους δὲ παραβάντος ἣν πρὸς	Ἀντίγονον	συνέθετο εἰρήνην καὶ παράσπονδα ἐκ
[2, 9]	ἐκείνης τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ	Ἀντίγονος	ἅτε ἀνδρὶ εὐεργέτῃ καὶ συγκατειργασμένῳ
[2, 9]	ἑάλω. Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν ἀπέδωκεν	Ἀντίγονος	καὶ Ἀχαιοὶ πολιτείαν τὴν πάτριον·
[2, 8]	γῆν ἐπόρθησε· Κόρινθον δὲ ἔχοντος	Ἀντιγόνου	καὶ φρουρᾶς Μακεδόνων ἐνούσης τοὺς
[2, 9]	ἀναστάτους, οὕτω διαβάντος ἐς Πελοπόννησον	Ἀντιγόνου	συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ Κλεομένει περὶ Σελλασίαν.
[2, 8]	κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι Μακεδόνων καὶ	Ἀντιγόνου	σύμμαχον· ἐγένετο δὲ οὕτως. ~(Κλεομένης
[2, 7]	πεδίῳ πόλιν Δημήτριος καθελὼν ὁ	Ἀντιγόνου	τῇ πάλαι ποτὲ ἀκροπόλει προσῴκισε
[2, 34]	ἀπέχει θερμὰ λουτρά· φασὶ δὲ	Ἀντιγόνου	τοῦ Δημητρίου Μακεδόνων βασιλεύοντος τότε
[2, 8]	τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι Μακεδόνων καὶ	Ἀντιγόνου	Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος τὸν Δημητρίου— τοῦδε
[2, 16]	Προίτου πείθει οἱ τὴν ἀρχὴν	ἀντιδοῦναι,	παραλαβὼν δὲ αὐτὸς τὴν ἐκείνου
[2, 33]	Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ καὶ τοῦτο,	ἀντιδοῦναι	τὰ χωρία σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ
[2, 21]	Λίβυσι καὶ δὴ καὶ τότε	ἀντικαθημένην	στρατῷ πρὸς τὴν Περσέως δύναμιν—
[2, 22]	διὰ τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς ἐπονομάζουσιν.	ἀντικρὺ	δὲ τοῦ μνήματος τῶν γυναικῶν
[2, 18]	Πεισιστράτου καὶ τοὺς Παίονος τοῦ	Ἀντιλόχου	παῖδας, σὺν δὲ αὐτοῖς Μέλανθον
[2, 19]	μὲν τοῦ φανεροῦ Δηιφόντῃ τῷ	Ἀντιμάχου	τοῦ Θρασυάνορος τοῦ Κτησίππου τοῦ
[2, 28]	αὐτῷ πρότερον ἔτι υἱοὶ μὲν	Ἀντιμένης	καὶ Ξάνθιππός τε καὶ Ἀργεῖος,
[2, 6]	τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου·	Ἀντιόπη	δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα
[2, 6]	δὲ εἰ λάβοι καὶ αὐτὴν	Ἀντιόπην.	(Ἐπωπεὺς δὲ τὸ μὲν παραυτίκα
[2, 6]	Κορώνου βασιλεύσας μετὰ Ἐπωπέα ἐξέδωκεν	Ἀντιόπην.	ἡ δὲ ὡς ἐς Θήβας
[2, 10]	δι᾽ ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν	Ἀντιόπην	προσήκειν σφίσι. μετὰ τοῦτο ἤδη
[2, 10]	δὲ αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν	Ἀντιόπης·	εἶναι γάρ οἱ τοὺς παῖδας
[2, 6]	ἐν εἰρήνῃ. αἰτία δὲ ἥδε·	Ἀντιόπης	ἐν Ἕλλησι τῆς Νυκτέως ὄνομα
[2, 4]	Ἀλήτης Ἱππότου τοῦ> Φύλαντος τοῦ	Ἀντιόχου	τοῦ Ἡρακλέους. Δωρίδας μὲν οὖν
[2, 32]	καὶ ταύτας φασὶν ὑπὸ τῶν	ἀντιστασιωτῶν	καταλευσθῆναι, καὶ ἑορτὴν ἄγουσί σφισι
[2, 27]	λοιπῷ θέας ἀξία. (ὁπόσα δὲ	Ἀντωνῖνος	ἀνὴρ τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽
[2, 27]	σφισι τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,	Ἀντωνῖνος	καὶ ταῦτα Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν. ~(δράκοντες
[2, 38]	ἀγαθὴ τρέφειν γῆ, ἰόντι (δὲ	ἄνω	πρὸς τὴν ἤπειρον ἀπ᾽ αὐτῆς
[2, 1]	δήσας ἀφῆκεν ἂν τὰ δένδρα	ἄνω	φέρεσθαι· ἐνταῦθα ἑκατέρα τῶν πιτύων
[2, 27]	ἅτε ὠμῆς τῆς πλίνθου ποιηθεῖσα·	ἀνῳκοδόμησε	καὶ ταύτην. Ἐπιδαυρίων δὲ οἱ
[2, 3]	ἐκ Στυμφήλου, θέας δὲ μάλιστα	ἀξία	ἡ> παρὰ τὸ ἄγαλμα τὸ
[2, 27]	καὶ κόσμῳ τῷ λοιπῷ θέας	ἀξία.	(ὁπόσα δὲ Ἀντωνῖνος ἀνὴρ τῆς
[2, 7]	τις καὶ αὕτη ἐστὶ θέας	ἀξία.	(προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις
[2, 15]	δὴ τοσαῦτα λόγου μάλιστα ἦν	ἄξια·	ἐκ Κορίνθου δ᾽ ἐς Ἄργος
[2, 2]	νῦν ἔτι Λαΐδος. (λόγου δὲ	ἄξια	ἐν τῇ πόλει τὰ μὲν
[2, 1]	ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι δὲ
[2, 20]	δὲ αὐτῷ καὶ ἄλλα θέας	ἄξια	καὶ ἀνὴρ φονεύων ἐστὶν ἄνδρα,
[2, 23]	(ἄλλα δέ ἐστιν Ἀργείοις θέας	ἄξια·	κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ᾽ αὐτῷ δὲ
[2, 17]	οὐ μέγα. (ἀναθήματα δὲ τὰ	ἄξια	λόγου βωμὸς ἔχων ἐπειργασμένον τὸν
[2, 5]	Περάτου μάλιστα ἐφαίνετό μοι θαύματος	ἄξια·	τὰ γάρ οἱ τικτόμενα ὑπὸ
[2, 25]	καὶ ἄλλα τέ ἐστιν οὐκ	ἀξιόλογα	ἐν τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν
[2, 38]	ἀμπέλων διδάξας τομήν— παρίημι οὐκ	ἀξιόλογα	ἡγούμενος. (ἔστι δὲ ἐκ Λέρνης
[2, 30]	τὸ ἱερόν, ἄλλο τὸ ὄρος	ἀξιόλογον	εἶχεν οὐδέν. τοῦτο δὲ τὸ
[2, 13]	τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ	ἀξιολογώτατα.	ἔστι γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων
[2, 29]	πόλις παρείχετο ἐς μνήμην τάδε	ἀξιολογώτατα·	τέμενος δή ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καὶ
[2, 31]	καταγωνισάμενος ἀνέστρεψεν ἐκ τῆς Κρήτης.	ἀξιολογώτατον	δὲ εἶναι τοῦτο ἔδοξέν οἱ
[2, 27]	καλούμενον Θόλος ᾠκοδόμηται πλησίον, θέας	ἄξιον·	ἐν δὲ αὐτῷ Παυσίου γράψαντος
[2, 25]	δὴ θέας οὐδὲν ἔτι ἦν	ἄξιον·	ἑτέρα δὲ ὁδὸς ἀπὸ τῶν
[2, 35]	αὐτήν. (τὸ δὲ λόγου μάλιστα	ἄξιον	ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν ἐπὶ τοῦ
[2, 34]	καὶ ἐπὶ τῇ τέχνῃ θέας	ἄξιον.	(καὶ ναὸς ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης·
[2, 29]	τοῦ Κρυπτοῦ θέατρόν ἐστι θέας	ἄξιον,	κατὰ τὸ Ἐπιδαυρίων μάλιστα μέγεθος
[2, 29]	ἐν τῇ ἀκροπόλει, ξόανον θέας	ἄξιον,	Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν. (Αἰγινῆται δὲ οἰκοῦσιν
[2, 22]	οἶδα ἐν Σιπύλῳ τάφον θέας	ἄξιον.	πρὸς δὲ οὐδὲ ἀνάγκη συνέπεσεν
[2, 27]	ἱερῷ μάλιστα ἐμοὶ δοκεῖν θέας	ἄξιον·	τὰ μὲν γὰρ Ρωμαίων πολὺ
[2, 9]	τε ἤδη καὶ ἥκιστα θέας	ἄξιον.	φοιτώντων γὰρ λύκων σφίσιν ἐπὶ
[2, 24]	Ἀθηνᾶς δὲ ναός ἐστι θέας	ἄξιος·	ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται καὶ ἄλλα
[2, 15]	(τε) Διὸς ναός ἐστι θέας	ἄξιος,	πλὴν ὅσον κατερρυήκει τε ὁ
[2, 36]	ἄλλο δὲ σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα	ἀξιόχρεων,	ἔνθα ἢ πόλεως Ἁλίκης ἢ
[2, 37]	καὶ αὐτῷ γίνηται ἡ ποίησις	ἀξιόχρεως	μᾶλλον, ἀντὶ τούτων τὰς κεφαλὰς
[2, 27]	ἐς ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽ ἂν	ἀξιόχρεως;	Πολύκλειτος γὰρ καὶ θέατρον τοῦτο
[2, 20]	θάπτουσιν ἐν κοινῷ, ταύτῃ δὲ—	ἀξιώματι	γὰρ δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ
[2, 31]	πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι δὲ	ἀξιώματι	προεῖχον, τούτων εἰκόνας ἀναθεῖναι μόνων.
[2, 12]	πόλεμον ἀνδρείους. προαποθανούσης δὲ Ἀραιθυρέας	Ἄορις	ἐς μνήμην τῆς ἀδελφῆς μετωνόμασεν
[2, 12]	τεθάφθαι λέγουσιν. (Ἄραντος δὲ υἱὸς	Ἄορις	καὶ θυγάτηρ ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους
[2, 30]	καὶ Μύνδον ἀπῴκισαν οἱ γεγονότες	ἀπ᾽	Ἀετίου τοῦ Ἄνθα. Τροίζηνος δὲ
[2, 16]	δὲ Σθενέλας γίνεται, Δαναὸς δ᾽	ἀπ᾽	Αἰγύπτου πλεύσας ἐπὶ Γελάνορα τὸν
[2, 31]	Ἀρτέμιδος βωμοὶ διεστηκότες οὐ πολὺ	ἀπ᾽	ἀλλήλων· ὁ μὲν πρῶτός ἐστιν
[2, 29]	καλουμένων Αἰακιδῶν, ἐξεχώρησε δὲ ἑτέρωσε	ἀπ᾽	ἀρχῆς. (χρόνῳ δὲ ὕστερον μοῖρα
[2, 13]	συνεχῶς· ἵνα δὲ ἄχαρι μηδὲν	ἀπ᾽	αὐτῆς γένηται, οἱ δὲ τὴν
[2, 3]	ἔδωκε τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους	ἀπ᾽	αὐτῆς· τὸν δὲ παῖδα, ὃν
[2, 38]	(δὲ ἄνω πρὸς τὴν ἤπειρον	ἀπ᾽	αὐτῆς χωρίον ἐστίν, ἔνθα δὴ
[2, 2]	ἴσα τῷ θεῷ σέβειν· καὶ	ἀπ᾽	αὐτοῦ διὰ τόδε τὰς εἰκόνας
[2, 25]	τῷ ἀγῶνι συμβῆναί φασι καὶ	ἀπ᾽	αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι
[2, 30]	οὖν φασιν αὐτὸν καὶ Ὠραίαν	ἀπ᾽	αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν, Ἄλθηπον
[2, 31]	Ἄρδαλον τοῦτον καὶ τὰς Μούσας	ἀπ᾽	αὐτοῦ καλοῦσιν Ἀρδαλίδας. ἐνταῦθα Πιτθέα
[2, 36]	καταδέχεται· ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς	ἀπ᾽	αὐτοῦ Ποντῖνος. καὶ ἐπὶ κορυφῇ
[2, 28]	Δηιφόντην λυπήσοντες, εἰ διαλῦσαί πως	ἀπ᾽	αὐτοῦ τὴν Ὑρνηθὼ δυνηθεῖεν. ἀφίκοντο
[2, 12]	τε δὴ πόλιν ᾤκισε καὶ	ἀπ᾽	αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον ἡ γῆ
[2, 31]	τῆς σκηνῆς τῶν καθαρσίων φασὶν	ἀπ᾽	αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην, ἣ δὴ
[2, 21]	γυναῖκες· ἔλεγέ τε ὁ Προκλῆς	ἀπ᾽	αὐτῶν ἄνδρα ἰδεῖν κομισθέντα ἐς
[2, 1]	σφᾶς· ὁπόσων δὲ μάχῃ κρατήσειεν,	ἀπ᾽	αὐτῶν δήσας ἀφῆκεν ἂν τὰ
[2, 37]	ἀλλήλοις, ἀπαρτήσας δὲ καὶ μόλυβδον	ἀπ᾽	αὐτῶν καὶ εἰ δή τι
[2, 25]	μέγεθος ἔχων ἕκαστος λίθος ὡς	ἀπ᾽	αὐτῶν μηδ᾽ ἂν ἀρχὴν κινηθῆναι
[2, 9]	ὡς μηδένα εἶναι καρπὸν ἔτι	ἀπ᾽	αὐτῶν, ὁ θεὸς τόπον τινὰ
[2, 38]	τοῦ χωρίου τὸ ὄνομά ἐστιν	ἀπ᾽	αὐτῶν. ποταμὸς δὲ καλούμενος Τάναος—
[2, 5]	ἔτι καλεῖται καὶ νῦν Αἰγιαλὸς	ἀπ᾽	ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ Αἰγιάλειαν
[2, 5]	τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν	ἀπ᾽	ἐκείνου καλεῖσθαι. Ἄπιδος δὲ ἦν
[2, 26]	ταύτην Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι καὶ θεὸν	ἀπ᾽	ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι νομισθῆναι·
[2, 7]	τὸ τῆς Πειθοῦς ἱερὸν αὖθις	ἀπάγειν	ἐς τὸν ναόν φασι τοῦ
[2, 18]	τοὺς νῦν Ἀμφιλόχους, Κυανίππου δ᾽	ἄπαιδος	τελευτήσαντος, οὕτω Κυλαράβης ὁ Σθενέλου
[2, 6]	νεώτερος Λαμέδων. ~(Κόρακος δὲ ἀποθανόντος	ἄπαιδος	ὑπὸ τοῦτον τὸν καιρὸν Ἐπωπεὺς
[2, 9]	αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἄσμενοι Κλεομένους	ἀπαλλαγέντες	βασιλεύεσθαι μὲν οὐκέτι ἠξίωσαν, τὰ
[2, 20]	Ἀργείους ἀρξαμένοις οὐδεμία ἦν ἔτι	ἀπαλλαγή,	πρὶν ἢ Φίλιππος σφᾶς ἠνάγκασεν
[2, 29]	Ἀθηναίους πλεῖστα, οὐ παρέμεινεν ἐς	ἅπαν	ἡ εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ
[2, 16]	χαίρων τῷ εὑρήματι ἐπεδείκνυτο ἐς	ἅπαντας,	Ἀκρίσιος δὲ λανθάνει κατὰ δαίμονα
[2, 37]	τῶν Δωριέων ἐμοὶ δοκεῖν ἐς	ἅπαντας	ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν δὴ
[2, 37]	ἔτος ἕκαστον οὐχ ὅσιον ἐς	ἅπαντας	ἦν μοι γράψαι. ~(ἐκ Λέρνης
[2, 20]	ἐς τὸ Ἡραῖον. τούτων δὲ	ἀπαντικρὺ	Νεμείου Διός ἐστιν ἱερόν, ἄγαλμα
[2, 21]	καὶ Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων δὲ	ἀπαντικρὺ	Ταλαοῦ τοῦ Βίαντός ἐστι τάφος·
[2, 29]	δὲ οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν νῆσον	ἀπαντικρὺ	τῆς Ἐπιδαυρίας. ἀνθρώπους δ᾽ οὐκ
[2, 2]	καὶ Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ	ἀπαντικρὺ	τὸ Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν· ὕδωρ
[2, 17]	Ἀκραίας τὸ ὄρος καλοῦσι τὸ	ἀπαντικρὺ	τοῦ Ἡραίου, ἀπὸ δὲ Εὐβοίας
[2, 35]	αὐτόν. οὗτος ὁ ναός ἐστιν	ἀπαντικρὺ	τοῦ τῆς Χθονίας, καλεῖται δὲ
[2, 22]	τοῦτο μὲν λίθου· τὰ δ᾽	ἀπαντικρὺ	χαλκᾶ, Ἑκάτης καὶ ταῦτα ἀγάλματα,
[2, 32]	ὁμοίως τῶν ἐν τῇ πόλει	ἁπάντων	καὶ ταύτας φασὶν ὑπὸ τῶν
[2, 38]	καὶ ἐπιλέκτους ὁμοίως. ἀποθανόντων δὲ	ἁπάντων	πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου καὶ δυοῖν
[2, 37]	κάλους ποιησάμενος καὶ συνάψας ἀλλήλοις,	ἀπαρτήσας	δὲ καὶ μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν
[2, 34]	χηρεύουσα παρὰ ἄνδρα μέλλῃ φοιτᾶν,	ἁπάσαις	πρὸ γάμου θύειν καθέστηκεν ἐνταῦθα.
[2, 33]	τὴν ζώνην τῇ Ἀθηνᾷ τῇ	Ἀπατουρίᾳ.	(Καλαύρειαν δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν τὸ
[2, 33]	τοῦτο Αἴθρα ναὸν ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς	Ἀπατουρίας	καὶ Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας ὠνόμασε
[2, 20]	κατὰ ὁμολογίαν, ὡς δὲ ἔγνωσαν	ἀπατώμενοι	συγκατακαυθέντων τῷ ἄλσει τῶν λοιπῶν,
[2, 32]	γάρ, ὁπότε γυμνάζοιτο ὁ Ἱππόλυτος,	ἀπέβλεπεν	ἐς αὐτὸν ἐρῶσα ἡ Φαίδρα.
[2, 30]	Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα	ἀπεδείξατο	ἐς τοσόνδε ἔστω μνήμη· τῆς
[2, 28]	Ὑρνηθὼ δὲ τοῖς λεχθεῖσιν ἀλγήσασα	ἀπεδίδου	σφίσι τὴν ἴσην, Δηιφόντην μὲν
[2, 33]	Ἅρπαλος μὲν ὡς ἐξ Ἀθηνῶν	ἀπέδρα	διαβὰς ναυσὶν ἐς Κρήτην, οὐ
[2, 9]	ἐπὶ τὸν βασιλέα συνιστάναι. καὶ	ἀπέδρα	μὲν ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου καὶ
[2, 9]	Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν	ἀπέδωκεν	Ἀντίγονος καὶ Ἀχαιοὶ πολιτείαν τὴν
[2, 8]	αὐτὸς ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ	ἀπέδωκεν	Ἄρατος ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι διαλλάξας
[2, 9]	δὲ Λεωνίδου παίδων Ἐπικλείδας μὲν	ἀπέθανεν	ἐν τῇ μάχῃ, Κλεομένην δὲ
[2, 29]	δὲ ὡς τῷ δίσκῳ πληγεὶς	ἀπέθανεν	ὁ Φῶκος, φεύγουσιν ἐπιβάντες νεὼς
[2, 33]	πολὺ ὕστερον ὑπὸ τῶν θεραπευόντων	ἀπέθανεν	οἰκετῶν· οἱ δὲ ὑπὸ ἀνδρὸς
[2, 22]	καὶ πρὸ αὐτοῦ γυναικῶν τάφος.	ἀπέθανον	δὲ αἱ γυναῖκες ἐν μάχῃ
[2, 4]	Κόρινθον Ἀλήτης τὸ μὲν παραυτίκα	ἀπειπόντος	τοῦ θεοῦ παρ᾽ ἄλλους τῶν
[2, 21]	καὶ τῶν Λακεδαιμονίων τοὺς πολλοὺς	ἀπέκτειναν.	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Λητοῦς
[2, 9]	ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν	ἀπέκτεινεν	Ἄρατον, οὐδὲν προϊδομένῳ δούς οἱ
[2, 21]	τοὺς προσοίκους, ἐς ὃ Περσεὺς	ἀπέκτεινεν	αὐτήν· Ἀθηνᾶν δέ οἱ συνεπιλαβέσθαι
[2, 28]	δὲ ἀντεχόμενος καὶ ἕλκων βιαιότερον	ἀπέκτεινεν	ἔχουσαν ἐν γαστρί. (καὶ ὁ
[2, 29]	Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν. καὶ	ἀπέλαβον	μὲν τὴν νῆσον, ὅτε περὶ
[2, 14]	κρατηθέντα μάχῃ τινὰ Ἐλευσινίων φυγάδα	ἀπελαθέντα	οἴχεσθαι, τοῦ πολέμου τε ἐπὶ
[2, 3]	Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων δὲ ἕνεκα	ἀπελθεῖν	καὶ Μήδειαν παραδοῦσαν Σισύφῳ τὴν
[2, 22]	μὲν δὴ παρὰ Ποσειδῶνος εὕρετο	ἀπελθεῖν	ὀπίσω τὴν θάλασσαν· Ἀργεῖοι δέ,
[2, 22]	Ἑλένης, ὅτε σὺν Πειρίθῳ Θησέως	ἀπελθόντος	ἐς Θεσπρωτοὺς Ἄφιδνά τε ὑπὸ
[2, 17]	στεφανωμάτων ἥπτετο. καὶ Χρυσηὶς μὲν	ἀπελθοῦσα	ἐς Τεγέαν τὴν Ἀθηνᾶν τὴν
[2, 18]	Σθενέλῳ τῷ Καπανέως ἀδελφοῦ παιδὶ	ἀπέλιπε	τὴν ἀρχήν· Ἀμφιλόχου δὲ μετὰ
[2, 6]	ἐπετρόπευεν ὁ Νυκτεὺς καὶ τότε	ἀπέλιπεν	ἐπιτροπεύειν ἐκείνῳ. τοῦτον οὖν τὸν
[2, 29]	τελευτῆς, τὸ δεύτερον ἐς Σαλαμῖνα	ἀπέπλευσε.	(τοῦ λιμένος δὲ οὐ πόρρω
[2, 34]	Προμαχόρμα. πρόκειται δὲ Βουπόρθμου νῆσος	Ἀπεροπία	καλουμένη, τῆς δὲ Ἀπεροπίας ἀφέστηκεν
[2, 34]	νῆσος Ἀπεροπία καλουμένη, τῆς δὲ	Ἀπεροπίας	ἀφέστηκεν οὐ πολὺ ἑτέρα νῆσος
[2, 34]	ἐκβάλλειν τῆς νεώς· ἀποθανοῦσαν δὲ	ἀπέρριψεν	ἐς τὴν ἄκραν ταύτην ὁ
[2, 15]	Περσέα πρῶτον Διὶ θῦσαι λέγουσιν	Ἀπεσαντίῳ.	(ἀνελθοῦσι δὲ ἐς τὸν Τρητὸν
[2, 15]	Ἀσωποῦ καὶ ταύτην. καὶ ὄρος	Ἀπέσας	ἐστὶν ὑπὲρ τὴν Νεμέαν, ἔνθα
[2, 26]	αἰγῶν καὶ ὁ κύων ἅμα	ἀπεστάτει	τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν Ἀρεσθάναν
[2, 29]	θεός, ἐς ὃ ἐς Δελφοὺς	ἀπέστειλαν	ἐρησομένους τὸ αἴτιον ὅ τι
[2, 9]	παρέσχε· τέλος δέ, ὡς ἡλίσκετο,	ἀπέσφαξεν	αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἄσμενοι Κλεομένους
[2, 26]	καὶ Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον.	ἀπεσχίσθησαν	δὲ οὗτοι τῶν ἄλλων Ἀργείων
[2, 20]	περιεργαζόμενοι τῆς Ἀργείας ἀεί τι	ἀπετέμνοντο,	ἢ οἱ Ἀργεῖοι τετραμμένων πρὸς
[2, 7]	μὲν ἐς Κρήτην παρὰ Καρμάνορα	ἀπετράποντο,	τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἐν τῇ
[2, 16]	τοῦ θεοῦ τέλος ἔσχεν, οὐδὲ	ἀπέτρεψέν	οἱ τὸ χρεὼν τὰ ἐς
[2, 37]	ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν δὴ	ἀπέφαινεν	οὕτως ἔχοντα, τῆς δὲ Ἀμυμώνης
[2, 18]	Τυνδάρεω δὲ καὶ αὐτὸν ἐκπεσόντα	ἀπέφαινον	ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα δὲ ἔφασαν
[2, 30]	λαβόντες, ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ	ἀπέφερον	ἔτι Ἀθηναίοις ἃ ἐτάξαντο οἷα
[2, 38]	κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς τὸ μέλλον	ἀπέφηνε	τὸν καρπόν— καὶ ὄνος σφίσιν
[2, 36]	τὸν Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ θάπτουσιν.	(ἀπέχει	δὲ Ἀργείων τῆς πόλεως τεσσαράκοντα
[2, 32]	(ἔστι δὲ καὶ τάφος Φαίδρας,	ἀπέχει	δὲ οὐ πολὺ τοῦ Ἱππολύτου
[2, 34]	δὲ πολίσματος τριάκοντά που στάδια	ἀπέχει	θερμὰ λουτρά· φασὶ δὲ Ἀντιγόνου
[2, 17]	~(Μυκηνῶν δὲ ἐν ἀριστερᾷ πέντε	ἀπέχει	καὶ δέκα στάδια τὸ Ἡραῖον.
[2, 34]	ἐπίκλησιν Θερμασίας. (σταδίους δὲ ὀγδοήκοντα	ἀπέχει	μάλιστα ἄκρα Σκυλλαῖον ἀπὸ τῆς
[2, 12]	καὶ Τιτάνης μὲν τεσσαράκοντα σταδίους	ἀπέχει	μάλιστα ἡ πόλις, ἐκ Σικυῶνος
[2, 5]	καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ	ἀπέχει	μάλιστα στάδια ἡ καλουμένη Τενέα.
[2, 34]	ἡ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις	ἀπέχει	μὲν τῆς ἄκρας, ἐφ᾽ ᾗ
[2, 38]	τῶν ἐν Ἄργει. (Τημενίου δὲ	ἀπέχει	Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν σταδίους,
[2, 15]	καὶ ἡ Νεμέα τὸ χωρίον	ἀπέχει	σταδίους πέντε που καὶ δέκα.
[2, 33]	Ἀλεξάνδρῳ τε ἐς τὰ μάλιστα	ἀπεχθανομένου	καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ προσκρούσας. Δημοσθένει
[2, 14]	Κελεαὶ πέντε που σταδίους μάλιστα	ἀπέχουσι,	καὶ τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα δι᾽
[2, 16]	καὶ ἔργα ἀποδείκνυσθαι, ἐς Λάρισαν	ἀπεχώρησε	τὴν ἐπὶ τῷ Πηνειῷ. Περσεὺς
[2, 8]	φυγάδα ἐποίησεν, ἢ καὶ αὐτὸς	ἀπεχώρησεν	Ἄρατος ἐθελοντής. Ἀβαντίδαν μὲν οὖν
[2, 18]	γὰρ οὐκ οἶδα παρ᾽ οὕστινας	ἀπεχώρησεν—	ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ λοιποί,
[2, 28]	ἀναθέντες δὲ ἐς τὸ ἅρμα	ἀπήλαυνον·	Δηιφόντῃ δὲ ἀγγέλλει τις τῶν
[2, 36]	δὲ ὁ στόλος τῶν Λακεδαιμονίων	ἀπῆλθεν	οἴκαδε, στρατεύουσιν ἐπὶ τὴν Ἀσίνην
[2, 37]	πέφυκε καὶ ἐς βυθὸν ὑπολαβὸν	ἀπήνεγκε.	περίοδος δὲ τῆς λίμνης ἐστὶν
[2, 16]	ἀπωτέρω τοῦ τείχους· ἐντὸς δὲ	ἀπηξιώθησαν,	ἔνθα Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς ἔκειτο
[2, 10]	ἐνταῦθα ἀγάλματά ἐστιν οὐ μεγάλα	ἀπηρτημένα	τοῦ ὀρόφου· τὴν δὲ ἐπὶ
[2, 5]	ὡς τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν	Ἀπίαν	ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖσθαι. Ἄπιδος δὲ
[2, 5]	χώραν Ἀπίαν ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖσθαι.	Ἄπιδος	δὲ ἦν Θελξίων, Θελξίονος δὲ
[2, 9]	αἰτίαν ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα δὲ τάδε	ἀπιδὼν	ἐς τὸ> Ἡσιόδου σὺν θεῷ
[2, 9]	τούσδε ὄντας ῥήτορας καὶ οὐκ	ἀπιθάνους	τῷ δήμῳ φαρμάκοις ἔκτεινεν. (ἔμελλε
[2, 5]	Εὔρωπος δὲ Τελχῖνα, Τελχῖνος δὲ	Ἆπιν.	(οὗτος ὁ Ἆπις ἐς τοσόνδε
[2, 3]	δὲ τὴν Ἐφυραίαν· καὶ Αἰήτην	ἀπιόντα	ἐς Κόλχους παρακαταθέσθαι Βούνῳ τὴν
[2, 5]	Τελχῖνος δὲ Ἆπιν. (οὗτος ὁ	Ἆπις	ἐς τοσόνδε ηὐξήθη δυνάμεως, πρὶν
[2, 18]	Μυσία καὶ Δήμητρος Μυσίας ἱερὸν	ἀπὸ	ἀνδρὸς Μυσίου τὸ ὄνομα, γενομένου
[2, 36]	τὴν μεταξὺ Τημενίου καὶ Λέρνης.	ἀπὸ	δὲ Ἐρασίνου τραπεῖσιν ἐς ἀριστερὰ
[2, 17]	καλοῦσι τὸ ἀπαντικρὺ τοῦ Ἡραίου,	ἀπὸ	δὲ Εὐβοίας ὅσον περὶ τὸ
[2, 5]	Σχερίαν καὶ Οἰνώνην καλουμένας μετονομασθῆναι,	ἀπὸ	δὲ Θήβης τὴν ὑπὸ τῇ
[2, 1]	ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν Ἀσωπίαν,	ἀπὸ	δὲ Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν μετονομασθῆναι.
[2, 18]	ὄντες Νηλεῖδαι τὰ πρὸς μητρός,	ἀπὸ	δὲ Μελάμποδος γενεαί τε ἓξ
[2, 34]	ὑπὸ τῶν ἐκ θαλάσσης ὀρνίθων.	(ἀπὸ	δὲ Σκυλλαίου πλέοντι ὡς ἐπὶ
[2, 36]	ἑτέρου Θόρνακος καλουμένου τὸ ἀρχαῖον·	ἀπὸ	δὲ τῆς Διὸς ἐς κόκκυγα
[2, 13]	εἰ δὴ τὰ ὄντα εἰρήκασιν.	ἀπὸ	δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι Διονύσου
[2, 26]	τὸν θεὸν ἐπηγάγετο ἐς Πέργαμον.	(ἀπὸ	δὲ τοῦ Περγαμηνῶν Σμυρναίοις γέγονεν
[2, 18]	τοὺς ἀπογόνους κατιέναι τὴν δίκην.	(ἀπὸ	δὲ τῶν Κριῶν— οὕτω γὰρ
[2, 38]	φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες.	(ἀπὸ	δὲ τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀ<
[2, 37]	Οἰδίποδος τιμωρήσων ἦλθεν ἐς Θήβας.	~(ἀπὸ	δὴ τοῦ ὄρους τούτου τὸ
[2, 34]	ἀκτῆς τῇ ἀρχῇ, προελθοῦσι δὲ	ἀπὸ	θαλάσσης ἐς τὰ μετέωρα ναὸς
[2, 10]	καύσαντες τὰ μὲν ἐσθίουσιν ὡς	ἀπὸ	ἱερείου, τὰ δὲ ὡς ἥρωι
[2, 32]	χειμῶνα ὃς τοῖς Ἕλλησιν ἐπεγένετο	ἀπὸ	Ἰλίου κομιζομένοις· καὶ τὸν ἀγῶνα
[2, 23]	Ἀνδρομάχῃ καὶ τὴν Κεστρίνην καλουμένην	ἀπὸ	Κεστρίνου τοῦ Ἑλένου λαβεῖν τὸ
[2, 1]	χώρα μοῖρα οὖσα τῆς Ἀργείας	ἀπὸ	Κορίνθου τὸ ὄνομα ἔσχηκε. Διὸς
[2, 9]	ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος· ᾠκοδόμησε δὲ	ἀπὸ	λαφύρων ὁ Κλεισθένης αὐτὴν τὸν
[2, 22]	διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς ἔτι	ἀπὸ	Μαρσύου καὶ τῆς ἁμίλλης τοῦ
[2, 36]	ἐπινείῳ καθ᾽ ἡμᾶς ἐχρῶντο Ἑρμιονεῖς.	(ἀπὸ	Μάσητος δὲ ὁδὸς ἐν δεξιᾷ
[2, 17]	σφᾶς τροφοὺς τῆς Ἥρας· (καὶ	ἀπὸ	μὲν Ἀκραίας τὸ ὄρος καλοῦσι
[2, 18]	Βίας Ἀναξαγόρᾳ τὸ ἴσον ἕξουσιν.	ἀπὸ	μὲν δὴ Βίαντος βασιλεύουσι πέντε
[2, 5]	Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν καὶ Θήβην·	ἀπὸ	μὲν δὴ Κορκύρας καὶ Αἰγίνης
[2, 25]	Ἀθηναίων τὴν Πριάμου συγκαθεῖλεν ἀρχήν.	ἀπὸ	μὲν δὴ τούτου τὸ ὄνομα
[2, 29]	τὴν Λοκρῶν καθήκουσι. (γεγόνασι δὲ	ἀπὸ	μὲν Πηλέως οἱ ἐν Ἠπείρῳ
[2, 1]	τὴν Ἀττικὴν αὖθις ἀναχωρῆσαι, καὶ	ἀπὸ	μὲν Σικυῶνος τὴν Ἀσωπίαν, ἀπὸ
[2, 1]	δόντα τὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως.	ἀπὸ	μὲν τούτου λέγουσιν εἶναι τὸν
[2, 22]	πρὸς Ἀργείους τε καὶ Περσέα,	ἀπὸ	νήσων τῶν ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ
[2, 31]	μοι ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντες δουλείαν	ἀπὸ	Ξέρξου τε καὶ Περσῶν. (τὸ
[2, 25]	ὄνομα ἔχουσα, ὡς Ἀργεῖοί φασιν,	ἀπὸ	Οἰνέως. Οἰνέα γὰρ τὸν βασιλεύσαντα
[2, 25]	καὶ Σικυῶνα κατέλεξεν. (ἐκαλοῦντο δὲ	ἀπὸ	Ὀρνέως τοῦ Ἐρεχθέως· τοῦ δὲ
[2, 36]	δὲ ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον μὲν	ἀπὸ	ὄρους ὃ καλοῦσι Ποντῖνον, τὸ
[2, 21]	ἄρα καὶ δοιώ περ ἐόντ᾽	ἀπὸ	πάντας ὄλεσσαν. οὗτος μὲν δὴ
[2, 24]	καλοῦσιν ἀπὸ τῆς Πελασγοῦ θυγατρός·	ἀπὸ	ταύτης δὲ καὶ δύο τῶν
[2, 16]	δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν Ἠοίας μεγάλας·	ἀπὸ	ταύτης οὖν γεγονέναι καὶ τὸ
[2, 38]	Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη δὲ	ἀπὸ	Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου· καταλαβὼν γὰρ
[2, 36]	ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι δὲ	ἀπὸ	τῆς ἄκρας ταύτης κατὰ τῶν
[2, 37]	δὲ ἕτερος ποταμός· Ἀμυμώνη δὲ	ἀπὸ	τῆς Δαναοῦ θυγατρὸς ὄνομα τῷ
[2, 10]	ἄλλοις κατὰ ταὐτὰ καὶ ὁρᾶν	ἀπὸ	τῆς ἐσόδου τὴν θεὸν καὶ
[2, 31]	καὶ ἄλλοις καὶ ὕδατι τῷ>	ἀπὸ	τῆς Ἵππου κρήνης. ἔστι γὰρ
[2, 6]	τὴν κάτω πόλιν ἐμοὶ δοκεῖν	ἀπὸ	τῆς Καδμείας. (Λαμέδων δὲ βασιλεύσας
[2, 25]	καὶ αὐτὴν ἀνάψαι λέγουσιν ἕτερον	ἀπὸ	τῆς Λαρίσης, δῆλα καὶ ταύτην
[2, 34]	ὀγδοήκοντα ἀπέχει μάλιστα ἄκρα Σκυλλαῖον	ἀπὸ	τῆς Νίσου καλουμένη θυγατρός. ὡς
[2, 24]	δὲ ἀκρόπολιν Λάρισαν μὲν καλοῦσιν	ἀπὸ	τῆς Πελασγοῦ θυγατρός· ἀπὸ ταύτης
[2, 34]	καλουμένη καὶ ὄρος ἐς θάλασσαν	ἀπὸ	τῆς Πελοποννήσου προβεβλημένον Βούπορθμος. ἐν
[2, 31]	ἡμέραις ῥηταῖς. κατορυχθέντων δὲ ὀλίγον	ἀπὸ	τῆς σκηνῆς τῶν καθαρσίων φασὶν
[2, 26]	ἁρπάσαι λέγεται τὸν παῖδα Ἑρμῆς	ἀπὸ	τῆς φλογός. (ὁ δὲ τρίτος
[2, 37]	ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν Ἡρακλέα	ἀπὸ	τῆς χολῆς αὐτοῦ τὰς ἀκίδας
[2, 30]	πόλιν συναγαγὼν τοὺς ἀνθρώπους ὠνόμασεν	ἀπὸ	τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα, συλλαβὼν Ὑπέρειάν
[2, 15]	γενέσθαι· τὸ δ᾽ οὖν ὄνομα	ἀπὸ	τοῦ ἑτέρου τούτων ἐτέθη τῇ
[2, 12]	τὸ ὕδωρ, ὅντινα οἱ νῦν	ἀπὸ	τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν Ἀσωπόν. τὸ
[2, 18]	δὲ τῇ Ἀργείᾳ προελθοῦσιν ὀλίγον	ἀπὸ	τοῦ ἡρῴου τούτου Θυέστου τάφος
[2, 23]	ἵππους· γενομένης δὲ τῆς τροπῆς	ἀπὸ	τοῦ Θηβαίων τείχους χάσμα γῆς
[2, 22]	Δήμητρός ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Πελασγίδος	ἀπὸ	τοῦ ἱδρυσαμένου Πελασγοῦ τοῦ Τριόπα,
[2, 3]	Κορινθίοις καὶ ἄλλα, τὰ μὲν	ἀπὸ	τοῦ κοινοῦ, τὸ δὲ βασιλέως
[2, 1]	γῆς καὶ ὁ καλούμενος Κρομυὼν	ἀπὸ	(τοῦ) Κρόμου τοῦ Ποσειδῶνος. ἐνταῦθα
[2, 9]	πεποίηται καὶ στοὰ καλουμένη Κλεισθένειος	ἀπὸ	τοῦ οἰκοδομήσαντος· ᾠκοδόμησε δὲ ἀπὸ
[2, 26]	ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν	ἀπὸ	τοῦ παιδός, νομίσαντα δὲ εἶναι
[2, 22]	ὁδὸν εὐθεῖαν ἐς γυμνάσιον Κυλάραβιν,	ἀπὸ	τοῦ παιδὸς ὀνομαζόμενον τοῦ Σθενέλου,
[2, 18]	δὲ ἐπὶ πύλην ἥξεις καλουμένην	ἀπὸ	τοῦ πλησίον ἱεροῦ· τὸ δὲ
[2, 36]	Ἔρατος. (καὶ χρόνον μέν τινα	ἀπὸ	τοῦ τείχους ἠμύναντο οἱ Ἀσιναῖοι
[2, 6]	τε συνῴκισεν αὐτῷ Ζευξίππην καὶ	ἀπὸ	τούτου βασιλεύσαντος ἡ γῆ Σικυωνία
[2, 4]	τὸν Προύμνιδος ἐπὶ γενεὰς πέντε,	ἀπὸ	τούτου δὲ οἱ Βακχίδαι καλούμενοι
[2, 7]	~(καὶ Δωριεῖς μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν	ἀπὸ	τούτου καὶ μοῖρα τῆς Ἀργείας·
[2, 16]	Ἀγήνορος βασιλείας ἔπαυσεν. τὰ δὲ	ἀπὸ	τούτου καὶ οἱ πάντες ὁμοίως
[2, 11]	δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ	ἀπὸ	τούτου κληθῆναι Τιτάνην τὸ χωρίον.
[2, 25]	ἦν, καὶ ἀποθανόντα ἔθαψεν ἐνταῦθα.	ἀπὸ	τούτου μὲν Οἰνόη χωρίον ἐστὶν
[2, 20]	αὐτὴν τιμωρήσασθαι τοῖς χιλίοις καὶ	ἀπὸ	τούτου προαχθέντων ἐς μάχην ἀμφοτέρων,
[2, 30]	ἱεροῦ περιβόλου θάπτουσι, καὶ λίμνην	ἀπὸ	τούτου Σαρωνίδα τὴν ταύτῃ θάλασσαν
[2, 13]	οὐ μάντις. καὶ τὸ οἴκημα	ἀπὸ	τούτου συγκέκλεισται τὸν πάντα ἤδη
[2, 31]	τὸν πρὸς τῇ Σαρωνίδι κότινον	ἀπὸ	τούτου τεμεῖν ῥόπαλον. ἔστι δὲ
[2, 10]	λεύκης μάλιστα εἰκάζοις τὴν χροιάν.	(ἀπὸ	τούτων δὲ ἀνιοῦσιν ἐς τὸ
[2, 30]	οἱ δῆμοι τὰ ὀνόματα ἔχουσιν	ἀπὸ	τούτων. τὰ δὲ ἐς Θησέα
[2, 18]	τὸ Παιονιδῶν γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν	ἀπὸ	τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος δὲ καὶ
[2, 27]	φωνῇ τῇ Δωρίδι. χωρὶς δὲ	ἀπὸ	τῶν ἄλλων ἐστὶν ἀρχαία στήλη·
[2, 24]	τὴν ἀχλὺν ἀφεῖλεν ἡ θεὸς	ἀπὸ	τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται δὲ τὸ
[2, 25]	ἥπερ καὶ ἐπὶ Τεγέαν, ἀλλὰ	ἀπὸ	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ
[2, 25]	ἦν ἄξιον· ἑτέρα δὲ ὁδὸς	ἀπὸ	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ
[2, 24]	ταύτῃ μνῆμα. χωρὶς μὲν γὰρ	ἀπὸ	τῶν σωμάτων ἐνταῦθα αἱ κεφαλαί,
[2, 17]	Ἥρᾳ καὶ αὐτὴν φέρουσι καὶ	ἀπὸ	τῶν φύλλων αὐτῆς στεφάνους πλέκουσιν.
[2, 38]	τούτου δ᾽ ἔχεται χωρίον ἄλλο	Ἀπόβαθμοι·	γῆς δὲ ἐνταῦθα πρῶτον τῆς
[2, 29]	δὲ ἐς μὲν τὴν νῆσον	ἀποβαίνειν	αὐτὸν οὐκ εἴα, ἑστηκότα δὲ
[2, 38]	Ἀργολίδος Δαναὸν σὺν ταῖς παισὶν	ἀποβῆναι	λέγουσιν. ἐντεῦθεν διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα
[2, 4]	δὲ αὐτός τε καὶ οἱ	ἀπόγονοι	βασιλεύουσιν ἐς μὲν Βάκχιν τὸν
[2, 31]	ἀφήγνισαν. καὶ νῦν ἔτι οἱ	ἀπόγονοι	τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν ἐν
[2, 19]	Μήδωνι τῷ Κείσου καὶ τοῖς	ἀπογόνοις	τὸ ὄνομα λειφθῆναι τῆς βασιλείας
[2, 19]	Μέλταν δὲ τὸν Λακήδου δέκατον	ἀπόγονον	Μήδωνος τὸ παράπαν ἔπαυσεν ἀρχῆς
[2, 26]	Πελοπόννησον βασιλεῦσαί φασι Πιτυρέα Ἴωνος	ἀπόγονον	τοῦ Ξούθου. τοῦτον παραδοῦναι λέγουσιν
[2, 4]	ὁ Ἠετίωνος ἐξέβαλε τοὺς Βακχίδας·	ἀπόγονος	δὲ ἦν ὁ Κύψελος Μέλανος
[2, 6]	δὲ ἐς Ἄργος κατελθόντος Ἰανίσκος	ἀπόγονος	Κλυτίου τοῦ Λαμέδοντι κηδεύσαντος ἐλθὼν
[2, 13]	Ἱππάσου δὲ τούτου τέταρτος ἦν	ἀπόγονος	Πυθαγόρας ὁ λεγόμενος γενέσθαι σοφός·
[2, 29]	ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου δὲ ἦν	ἀπόγονος	τρίτος Πυλάδης, Στροφίου τε ὢν
[2, 18]	δὲ τῆς Μεσσηνίας τοὺς Νέστορος	ἀπογόνους,	Ἀλκμαίωνα Σίλλου τοῦ Θρασυμήδους καὶ
[2, 26]	αὐτήν· οὐ μὴν οὐδὲ τοὺς	ἀπογόνους	Ἐπιδαύρου πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐπιχωρίων
[2, 18]	καὶ τοῦδε εἶπεν ἐς τοὺς	ἀπογόνους	κατιέναι τὴν δίκην. (ἀπὸ δὲ
[2, 21]	τὰ δὲ ἐς Βίαντα καὶ	ἀπογόνους	τοῦ Βίαντος ἤδη λέλεκταί μοι.
[2, 16]	ἐπὶ Γελάνορα τὸν Σθενέλα τοὺς	ἀπογόνους	τοὺς Ἀγήνορος βασιλείας ἔπαυσεν. τὰ
[2, 14]	οὐκ ἐς τὸν βίον πάντα	ἀποδέδεικται,	κατὰ δὲ ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ
[2, 11]	ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ τις,	ἀποδέδεικταί	οἱ τὸ αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο
[2, 27]	τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ	ἀποδεῖ,	πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ·
[2, 16]	τε περιεῖναι πυνθανόμενος καὶ ἔργα	ἀποδείκνυσθαι,	ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν ἐπὶ
[2, 24]	ἀποτέμνουσιν αἱ γυναῖκες τὰς κεφαλὰς	ἀπόδειξιν	πρὸς τὸν πατέρα ὧν ἐτόλμησαν.
[2, 1]	Ρωμαίους, ὃν Κριτόλαος στρατηγεῖν Ἀχαιῶν	ἀποδειχθεὶς	παρεσκεύασε γενέσθαι τούς τε Ἀχαιοὺς
[2, 16]	δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε	ἀποδεξαίμην,	διότι μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις
[2, 17]	ἐοικότα εἴρηται περὶ θεῶν οὐκ	ἀποδεχόμενος	γράφω, γράφω δὲ οὐδὲν ἧσσον.
[2, 11]	ἱδρῦσαι δέ φασιν αὐτὸ Πλημναῖον	ἀποδιδόντα	χάριν τῇ θεῷ τοῦ παιδὸς
[2, 8]	Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν Ἄργει δημοκρατίαν	ἀποδόντα	Ἀργείοις ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν συντελεῖν,
[2, 8]	τῶν κτημάτων ἄλλα (ἃ) ἐπέπρατο	ἀποδούς,	τιμὴν δὲ τοῖς πριαμένοις διέλυσεν
[2, 31]	λαβυρίνθου δυσέξοδον καὶ τὸ> λαθόντα	ἀποδρᾶναι	μετὰ τὸ ἔργον ἐποίησεν εἰκότα
[2, 8]	ὁ δὲ Νικοκλῆς αὐτὸς ἔλαθεν	ἀποδράς.	Σικυωνίοις δὲ ἀπέδωκεν Ἄρατος ἐξ
[2, 27]	μὲν προέκειτο οὐδενί, οἰκέταις δὲ	ἀποδρᾶσι	τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ ἐστι
[2, 27]	κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα ἤδη καὶ	ἀποθανεῖν	ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον.
[2, 31]	ἐγὼ δὲ Σεμέλην μὲν οὐδὲ	ἀποθανεῖν	ἀρχὴν πείθομαι Διός γε οὖσαν
[2, 22]	τέθαπται δὴ Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος·	ἀποθανεῖν	δ᾽ αὐτὸν Ὅμηρος ὑπὸ Τληπτολέμου
[2, 32]	ἀνέθηκεν ἐς τὸν ναὸν φέρουσα.	ἀποθανεῖν	δὲ αὐτὸν οὐκ ἐθέλουσι συρέντα
[2, 9]	τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι παρέσχεν αἰτίαν	ἀποθανεῖν.	παρεδήλωσα δὲ τάδε ἀπιδὼν ἐς
[2, 26]	Ἐλάτου συγγενέσθαι, καὶ τὴν μὲν	ἀποθανεῖν	ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀμυνομένης τῆς ἐς
[2, 6]	ὕστερον δὲ καὶ Ἐπωπέα κατέλαβεν	ἀποθανεῖν	ὑπὸ τοῦ τραύματος ἀμεληθέντος κατ᾽
[2, 19]	Πολυνείκει τὴν ἐς Θήβας κάθοδον	ἀποθανεῖσθαι	συνώμοσαν, ἢν μὴ τὰς Θήβας
[2, 25]	θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς ἦν, καὶ	ἀποθανόντα	ἔθαψεν ἐνταῦθα. ἀπὸ τούτου μὲν
[2, 3]	ὀδυρομένη Κεγχρίαν ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀκούσης	ἀποθανόντα.	(κεκόσμηται δὲ ἡ πηγὴ λίθῳ
[2, 31]	ἐμοὶ δοκεῖν ὅτι ἀνδρείᾳ τοὺς	ἀποθανόντας	ὑπὸ Θησέως ὑπερέβαλεν ὁ Ἀστερίων,
[2, 21]	καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ἀνδρὶ	ἀποθανόντι	χηρεύειν. (τοῦ τάφου δὲ ἔμπροσθεν
[2, 6]	καὶ νεώτερος Λαμέδων. ~(Κόρακος δὲ	ἀποθανόντος	ἄπαιδος ὑπὸ τοῦτον τὸν καιρὸν
[2, 30]	μᾶλλον οἱ Πέλοπος. (σημεῖον δέ·	ἀποθανόντος	γὰρ Τροίζηνος Πιτθεὺς ἐς> τὴν
[2, 16]	τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ ὡς	ἀποθανόντος	Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς ἔσχεν.
[2, 13]	δακτύλων ἑνὶ ἐς τὴν κεφαλήν·	ἀποθανόντος	δὲ αὐτίκα ὑπὸ τῆς πληγῆς
[2, 1]	τὰ παραθαλάσσια μετοικῆσαι τῆς Ἀττικῆς,	ἀποθανόντος	δὲ Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον
[2, 6]	ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἐβασίλευσεν,	ἀποθανόντος	δὲ Ἰανίσκου Φαῖστος τῶν Ἡρακλέους
[2, 18]	γεγενημένων ἐκ δούλης. Ὀρέστου δὲ	ἀποθανόντος	ἔσχε Τισαμενὸς τὴν ἀρχήν, Ἑρμιόνης
[2, 6]	ἦλθεν ἐς Σικυῶνα καὶ ὕστερον	ἀποθανόντος	Πολύβου τὴν ἐν Σικυῶνι ἀρχὴν
[2, 38]	τε ἴσους καὶ ἐπιλέκτους ὁμοίως.	ἀποθανόντων	δὲ ἁπάντων πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου
[2, 24]	ὁ φόνος ἐξειργάσθη τῶν νεανίσκων,	ἀποθανόντων	δὲ ἀποτέμνουσιν αἱ γυναῖκες τὰς
[2, 34]	τοῖς Κρησὶν ἐκβάλλειν τῆς νεώς·	ἀποθανοῦσαν	δὲ ἀπέρριψεν ἐς τὴν ἄκραν
[2, 23]	δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην	ἀποθανοῦσαν	ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ λέγει
[2, 7]	τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν	ἀποθανούσης	ἐν ὠδῖσι· πεποίηται δὲ οὐ
[2, 38]	καὶ δυοῖν Ἀργείων, τοῖς μὲν	ἀποθανοῦσιν	ἐχώσθησαν ἐνταῦθα οἱ τάφοι, τὴν
[2, 27]	Ἀσκληπιοῦ περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν· οὐδὲ	ἀποθνήσκουσιν	ἄνθρωποι> οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές
[2, 30]	πολλοῖς δὲ ἔτεσιν ὕστερον ἐς	ἀποικίαν	ἐκ Τροιζῆνος σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν ἐν
[2, 30]	ὅσαι πόλεις παρ᾽ αὐτῶν φασιν	ἀποικισθῆναι·	κατασκευὴν δὲ ἱερῶν καὶ ὅσα
[2, 32]	ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος πλόκαμον	ἀποκείρεταί	οἱ πρὸ γάμου, κειραμένη δὲ
[2, 3]	θυσίαι παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ	ἀποκείρονταί	σφισιν οἱ παῖδες οὐδὲ μέλαιναν
[2, 28]	(καὶ τὴν μὲν οὐδὲν ἔτι	ἀποκρινάμενοι	συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς τὸ
[2, 6]	καὶ Θήβας φησὶν οἰκίσαι πρώτους,	ἀποκρίνων	τὴν κάτω πόλιν ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 21]	ἑλεῖν ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ	ἀποκτεῖναι,	διότι σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο,
[2, 18]	ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα δὲ ἔφασαν	ἀποκτείναντα	Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας παρακαταθέσθαι
[2, 7]	κατέστη σέβεσθαι. Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις	ἀποκτείναντες	Πύθωνα παρεγένοντο ἐς τὴν Αἰγιάλειαν
[2, 36]	τείχους ἠμύναντο οἱ Ἀσιναῖοι καὶ	ἀποκτείνουσιν	ἄλλους τε καὶ Λυσίστρατον ἐν
[2, 26]	εἶναι τῆς Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν.	Ἀπολλοφάνει	γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς
[2, 21]	δὲ καλεῖσθαι τὸ ἐξ ἀρχῆς·	ἀπολλυμένων	δὲ ὑπὸ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος
[2, 19]	συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις ἐστὶν	Ἀπόλλων	Ἀγυιεὺς καὶ βωμὸς Ὑετίου Διός,
[2, 2]	τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ. καὶ	Ἀπόλλων	ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς ἐστι καὶ
[2, 7]	λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη σέβεσθαι.	Ἀπόλλων	καὶ Ἄρτεμις ἀποκτείναντες Πύθωνα παρεγένοντο
[2, 24]	νῦν χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν, Δειραδιώτης	Ἀπόλλων	καλούμενος, ὅτι καὶ ὁ τόπος
[2, 19]	Αἰγύπτια. Δαναὸς δὲ ἱδρύσατο Λύκιον	Ἀπόλλωνα	ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς
[2, 19]	τὴν ἀρχήν. οὕτω δὴ νομίζων	Ἀπόλλωνα	ἐπὶ τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν τῶν
[2, 30]	αὐτὴν ἐπιχώρια— Καρμάνορος τοῦ καθήραντος	Ἀπόλλωνα	ἐπὶ φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα
[2, 7]	καὶ σφᾶς ἐκέλευον οἱ μάντεις	Ἀπόλλωνα	ἱλάσασθαι καὶ Ἄρτεμιν. (οἱ δὲ
[2, 10]	καὶ Θηβαίοις τὸν Ἰσμήνιον εἰργάσατο	Ἀπόλλωνα·	πεποίηται δὲ ἔκ τε χρυσοῦ
[2, 5]	καὶ διὰ τοῦτο θεῶν μάλιστα	Ἀπόλλωνα	τιμῶσιν. (ἐκ Κορίνθου δὲ οὐκ
[2, 26]	Ἀρτέμιδος ἀμυνομένης τῆς ἐς τὸν	Ἀπόλλωνα	ὕβρεως, ἐξημμένης δὲ ἤδη τῆς
[2, 10]	ἔτι λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ	Ἀπόλλωνι	ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ
[2, 22]	Δελφοῖς· (καὶ τὸ ἔχθος τὸ	Ἀπόλλωνι	διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς ἔτι
[2, 26]	Ἄργος ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι δὲ	Ἀπόλλωνι	Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ δὲ
[2, 27]	Ὑγείᾳ ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ	Ἀπόλλωνι	ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν γὰρ
[2, 32]	Διομήδην πρῶτον θεῖναί φασι τῷ	Ἀπόλλωνι.	ἐς δὲ τὴν Δαμίαν καὶ
[2, 30]	Διονύσῳ δὲ αὐτῶν ὁ τρίτος.	Ἀπόλλωνι	μὲν δὴ ξόανον γυμνόν ἐστι
[2, 35]	δίκῃ νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς	Ἀπόλλωνι	Ὁρίῳ νεῖμαι. (τὸ δὲ ἱερὸν
[2, 11]	Ἐπωπέα δὲ καὶ Ἀρτέμιδι καὶ	Ἀπόλλωνι	τὸ πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσι,
[2, 7]	ποιμένος τοῦ εὑρόντος δοθῆναι τῷ	Ἀπόλλωνι.	τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι
[2, 3]	Κορινθίοις. ἔτι γε δὴ καὶ	Ἀπόλλωνος	ἄγαλμα πρὸς τῇ Πειρήνῃ καὶ
[2, 13]	μὲν παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ	Ἀπόλλωνος,	ἀγάλματα δὲ λίθου πεποιημένα ἔχει,
[2, 35]	(καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ.	Ἀπόλλωνος	δέ εἰσι ναοὶ τρεῖς καὶ
[2, 5]	ἀλλὰ τοῦτόν γε τὸν ναὸν	Ἀπόλλωνος	εἶναι λέγουσι καὶ ὅτι Πύρρος
[2, 26]	ἔτι τὸν πατέρα ὅτι ἐξ	Ἀπόλλωνος	εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς δὲ
[2, 32]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου ναός ἐστιν	Ἀπόλλωνος	Ἐπιβατηρίου, Διομήδους ἀνάθημα ἐκφυγόντος τὸν
[2, 34]	ἰοῦσιν ὀρεινὴν ὁδόν, ἔστι μὲν	Ἀπόλλωνος	ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ
[2, 36]	ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἱερὸν	Ἀπόλλωνος,	ἔστι δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ
[2, 9]	αὐτὸν Ἄρτεμις ἐπίχρυσος. (πλησίον δὲ	Ἀπόλλωνός	ἐστιν ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός τε
[2, 30]	πολὺ ἀλλήλων ἀφεστηκότες ὁ μὲν	Ἀπόλλωνός	ἐστιν, ὁ δὲ Ἀρτέμιδος, Διονύσῳ
[2, 31]	μόνων. (τοῦ δὲ ἱεροῦ τοῦ	Ἀπόλλωνός	ἐστιν οἰκοδόμημα ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον
[2, 24]	θεοῦ γίνεται. (τοῦ Δειραδιώτου δὲ	Ἀπόλλωνος	ἔχεται μὲν ἱερὸν Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς
[2, 33]	Ἀθηνᾷ τῇ Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν δὲ	Ἀπόλλωνος	ἱερὰν τὸ ἀρχαῖον εἶναι λέγουσιν,
[2, 27]	ἕτερον ὀνομαζόμενον Κυνόρτιον, Μαλεάτου δὲ	Ἀπόλλωνος	ἱερὸν ἐν αὐτῷ. τοῦτο μὲν
[2, 19]	τῶν βοῶν τὸν λύκον, ἱδρύσατο	Ἀπόλλωνος	ἱερὸν Λυκίου. (ἐνταῦθα ἀνάκειται μὲν
[2, 19]	τῇ πόλει τὸ ἐπιφανέστατόν ἐστιν	Ἀπόλλωνος	ἱερὸν Λυκίου. τὸ μὲν οὖν
[2, 7]	οἱ παῖδες τῇ ἑορτῇ τοῦ	Ἀπόλλωνος,	καὶ ἀγαγόντες δὴ τοὺς θεοὺς
[2, 13]	ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ	Ἀπόλλωνος	καὶ ἄλλο Ἴσιδος. τὸ μὲν
[2, 24]	Ἀρτέμιδος Ὀρθίας ἱερόν, καὶ ἀγάλματα	Ἀπόλλωνος	καὶ Λητοῦς καὶ Ἀρτέμιδος πεποίηται
[2, 5]	Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν ἐξ	Ἀπόλλωνος	καὶ ὁ παῖς ὠνομάσθη Κόρωνος,
[2, 3]	ὁδοῦ ναὸς καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν	Ἀπόλλωνος	καὶ ὀλίγον ἀπωτέρω κρήνη καλουμένη
[2, 19]	εἰσιν ὁ μὲν Λίνου τοῦ	Ἀπόλλωνος	καὶ Ψαμάθης τῆς Κροτώπου, τὸν
[2, 11]	ὀλίγον ἀπωτέρω Καρνείου ναός ἐστιν	Ἀπόλλωνος·	κίονες δὲ ἑστήκασιν ἐν αὐτῷ
[2, 32]	Δηλίοις ἐποίησαν τὸ ἄγαλμα τοῦ	Ἀπόλλωνος·	ὁ δὲ Ἀγγελίων καὶ Τεκταῖος
[2, 7]	ἐς τὸν ναόν φασι τοῦ	Ἀπόλλωνος.	ὁ δὲ ναὸς ἔστι μὲν
[2, 24]	ἱερόν, ἔστι δὲ καὶ ναὸς	Ἀπόλλωνος,	ὃν Πυθαεὺς πρῶτος παραγενόμενος ἐκ
[2, 35]	τὸν Πυθαέα ἐς τὴν χώραν	Ἀπόλλωνος	παῖδα ὄντα· τὸν δὲ Ὅριον
[2, 36]	εἶναι δὲ ἐλέγετο ὁ ναὸς	Ἀπόλλωνος.	παρὰ δὲ αὐτὸν ὁδός ἐστιν
[2, 31]	ἀρχαῖος δὲ καὶ (ὁ) Σαμίοις	Ἀπόλλωνος	Πυθίου· πλὴν πολύ γε ὕστερον
[2, 13]	ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ τοῦ	Ἀπόλλωνος·	τὸ δὲ τῆς Ἴσιδος τοῖς
[2, 31]	Περσῶν. (τὸ δὲ ἱερὸν τοῦ	Ἀπόλλωνος	τοῦ Θεαρίου κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα
[2, 21]	ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ Ἀρτέμιδος καὶ	Ἀπόλλωνος	τῶν Ἀμφίονος παίδων περιγενέσθαι μόνην
[2, 6]	ἐς Κρήτην βασιλεῦσαι λέγεται Ζεύξιππος	Ἀπόλλωνος	υἱὸς καὶ νύμφης Συλλίδος. μετὰ
[2, 36]	προσορισάμενοι τῇ σφετέρᾳ Πυθαέως τε	Ἀπόλλωνος	ὑπελίποντο τὸ> ἱερὸν— καὶ νῦν
[2, 29]	τῇ θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν	ἀπολογήσασθαι.	οὕτως ἐς τὸν Κρυπτὸν καλούμενον
[2, 3]	Ρωμαίων καὶ Κορινθίων τῶν ἀρχαίων	ἀπολομένων,	οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς αἱ
[2, 35]	οἴκῳ δέξασθαι τὴν θεὸν οὔτε	ἀπονεῖμαί	τι ἄλλο ἐς τιμήν· ταῦτα
[2, 21]	Μεδούσης λέγουσι τῆς Γοργόνος κεφαλήν.	ἀπόντος	δὲ τοῦ μύθου τάδε ἄλλα
[2, 3]	γὰρ αὐτὸν ἔχειν δεομένῃ συγγνώμην,	ἀποπλέοντα	δὲ> ἐς Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων
[2, 23]	θεῶν τινα ἐν τοῖς παροῦσιν	ἀπόροις	γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν
[2, 36]	Ποντῖνος οὐκ ἐᾷ τὸ ὕδωρ	ἀπορρεῖν	τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ
[2, 34]	ἐντὸς δὲ αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν	ἀπόρρητα	Δήμητρι. (τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν
[2, 12]	θύει. δρᾷ δὲ καὶ ἄλλα	ἀπόρρητα	ἐς βόθρους τέσσαρας, ἡμερούμενος τῶν
[2, 17]	μὲν οὖν ἐς τὴν ῥοιὰν—	ἀπορρητότερος	γάρ ἐστιν ὁ λόγος— ἀφείσθω
[2, 17]	καὶ τῶν θυσιῶν ἐς τὰς	ἀπορρήτους.	αὐτὸ δὲ τὸ ἱερόν ἐστιν
[2, 29]	εἴη Αἰακοῦ, λεγόμενόν ἐστιν ἐν	ἀπορρήτῳ.	(παρὰ δὲ τὸ Αἰάκειον Φώκου
[2, 7]	λέγουσιν. ἄλλα δὲ ἀγάλματα ἐν	ἀπορρήτῳ	Σικυωνίοις ἐστί· ταῦτα μιᾷ καθ᾽
[2, 13]	Κισσοτόμους. ἄγαλμα δὲ οὔτε ἐν	ἀπορρήτῳ	φυλάσσουσιν οὐδὲν οὔτε ἐστὶν ἐν
[2, 38]	ἄγουσι τῇ Ἥρᾳ, λόγος τῶν	ἀπορρήτων	ἐστίν· τὰ δὲ ὑπὸ τῶν
[2, 29]	Αἴγινά ἐστι νήσων τῶν Ἑλληνίδων	ἀπορωτάτη·	πέτραι τε γὰρ ὕφαλοι περὶ
[2, 2]	τε αὐτίκα Πενθέα καὶ ζῶντος	ἀποσπᾶν	ἄλλο ἄλλην τοῦ σώματος. ὕστερον
[2, 1]	ἔτι τῶν ἀρχαίων, ἔποικοι δὲ	ἀποσταλέντες	ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον δὲ τὸ
[2, 28]	ἅρμα ὑπὸ τὸ τεῖχος κήρυκα	ἀποστέλλουσι	παρὰ τὴν ἀδελφήν, ἐλθεῖν δῆθεν
[2, 29]	ἱκετεύσαντα εἶναι. (οὕτως Αἰακοῦ δεησομένους	ἀποστέλλουσιν	ἀφ᾽ ἑκάστης πόλεως· καὶ ὁ
[2, 7]	παρθένους ἐπὶ τὸν Σύθαν ποταμὸν	ἀποστέλλουσιν	ἱκετεύοντας· ὑπὸ τούτων δὲ πεισθέντας
[2, 29]	παῖδες· Τελαμὼν δὲ ὕστερα κήρυκα	ἀποστέλλων	ἠρνεῖτο μὴ βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον.
[2, 1]	γενέσθαι τούς τε Ἀχαιοὺς ἀναπείσας	ἀποστῆναι	καὶ τῶν ἔξω Πελοποννήσου τοὺς
[2, 25]	τοῦτο λέγεται τὸ χωρίον Λυγκέα	ἀποσωθῆναι	τῶν πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον· καὶ
[2, 24]	ἐξειργάσθη τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων δὲ	ἀποτέμνουσιν	αἱ γυναῖκες τὰς κεφαλὰς ἀπόδειξιν
[2, 21]	νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω τὴν κεφαλὴν	ἀποτεμόντα	αὐτῆς ἄγειν τοῖς Ἕλλησιν ἐς
[2, 22]	Κυλάραβιν καὶ τὴν ταύτῃ πύλην	ἀποτραπεῖσι	Σακάδα μνῆμά ἐστιν, ὃς τὸ
[2, 11]	τοῖς τετραγώνοις εἰκασμένος. ~(ἐντεῦθεν δὲ	ἀποτραπεῖσιν	ἐπὶ πύλην καλουμένην Ἱεράν, οὐ
[2, 26]	εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν,	ἀποτραπέσθαι.	ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ γῆν
[2, 34]	θυσίαις εἶδον καὶ ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους	ἀποτρέποντας.	(τὰ μὲν δὴ Μέθανα ἰσθμός
[2, 11]	καὶ τοῦ τάφου πλησίον εἰσὶν	Ἀποτρόπαιοι	θεοί· παρὰ τούτοις δρῶσιν ὅσα
[2, 11]	τούτοις δρῶσιν ὅσα Ἕλληνες ἐς	ἀποτροπὴν	κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ καὶ
[2, 34]	ὁ κλύδων. τάφον δὲ οὐκ	ἀποφαίνουσιν	αὐτῆς, ἀλλὰ περιοφθῆναι τὸν νεκρόν
[2, 32]	τῶν ἵππων οὐδὲ τὸν τάφον	ἀποφαίνουσιν	εἰδότες· τὸν δὲ ἐν οὐρανῷ
[2, 19]	κριθεῖσα δὲ ἐν τοῖς Ἀργείοις	ἀποφεύγει	τε καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε
[2, 11]	δὲ τῶν θυομένων καθαγίζουσιν, οὐδὲ	ἀποχρᾷ	σφισιν ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς· χαμαὶ
[2, 7]	ὀρθῶς ποιοῖ τις ἂν ζητῶν,	ἀποχρῷτο	δὲ τῷ Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ
[2, 4]	παρ᾽ ἄλλους τῶν Ἑλλήνων ἐκέλευσεν	ἀποχωρεῖν,	ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν τοῦ χρησμοῦ
[2, 30]	Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε δὲ παρὰ τῆς	Ἀπτέρου	Νίκης τὸν ναόν. (ἐν Αἰγίνῃ
[2, 4]	δὲ ἐπίκλησιν. καὶ ὁ μὲν	ἀπῴκησεν	ἐς Τιθορέαν τῆς νῦν καλουμένης
[2, 30]	ἐν τῇ Καρίᾳ καὶ Μύνδον	ἀπῴκισαν	οἱ γεγονότες ἀπ᾽ Ἀετίου τοῦ
[2, 30]	ἐχόντων τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ	ἀπώλοντο	οἱ διαβάντες διὰ ταῦτα ἐς
[2, 20]	προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ μνῆμα ἐποίησαν.	(ἀπωτέρω	δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν.
[2, 24]	λεωφόρου ναὸς Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον δὲ	ἀπωτέρω	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ Χάον
[2, 11]	Ἥρας, ἣν ἱδρύσατο Ἄδραστος, ὀλίγον	ἀπωτέρω	Καρνείου ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος· κίονες
[2, 3]	ἄγαλμα χαλκοῦν Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον	ἀπωτέρω	κρήνη καλουμένη Γλαύκης· ἐς γὰρ
[2, 23]	οἰκίαν ὄψει τὴν Ἀδράστου καὶ	ἀπωτέρω	ταύτης ἱερὸν Ἀμφιαράου καὶ τοῦ
[2, 30]	καὶ ἥ τε ἔλαφος ἐνήχετο	ἀπωτέρω	τῆς γῆς καὶ ὁ Σάρων
[2, 16]	δὲ ἐτάφη καὶ Αἴγισθος ὀλίγον	ἀπωτέρω	τοῦ τείχους· ἐντὸς δὲ ἀπηξιώθησαν,
[2, 3]	Ἥλιον αὐτὸν φέρον. ὀλίγον δὲ	ἀπωτέρω	τῶν προπυλαίων ἐσιοῦσιν ἐν δεξιᾷ
[2, 25]	πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ	ἄρα	αὐτῷ πρὸς τὴν Ὑπερμήστραν ἀνασχεῖν
[2, 14]	εἴρηταί μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ	ἄρα	ἐπεποίητο ὁ> Ἀράντειος τάφος· ὕστερον
[2, 11]	ἴσασι, πλὴν εἰ μή τις	ἄρα	ἐς αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα ἀναφέροι.
[2, 9]	δήμῳ φαρμάκοις ἔκτεινεν. (ἔμελλε δὲ	ἄρα	καὶ αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον
[2, 21]	μοι τὸ ἔπος τὼ δ᾽	ἄρα	καὶ δοιώ περ ἐόντ᾽ ἀπὸ
[2, 18]	Μυρτίλου προστρόπαιος ἠκολούθησε, τούτοις ἦν	ἄρα	ὁμολογοῦντα, ἡνίκα ἡ Πυθία Γλαύκῳ
[2, 35]	ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν εἰ μὴ	ἄρα	ταῖς ἱερείαις ἔστιν ἰδεῖν. ~(κατὰ
[2, 11]	τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον. ἔδει δὲ	ἄρα	χρόνῳ καὶ τοῦδε ἀφανισθῆναι τὴν
[2, 24]	πλὴν εἰ μὴ καὶ τοῦτο	ἄρα	ὠνομάσθη διὰ τὸν Πειρήνης παῖδα
[2, 12]	υἱὸς Ἄορις καὶ θυγάτηρ ἐγένετο	Ἀραιθυρέα.	τούτους φασὶ Φλιάσιοι θηρᾶσαί τε
[2, 12]	ἐφέστιος Ἀσωποῖο. τοῦ δὲ Φλίαντος	Ἀραιθυρέαν	εἶναι μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην·
[2, 12]	ἐς μνήμην τῆς ἀδελφῆς μετωνόμασεν	Ἀραιθυρέαν	τὴν χώραν· καὶ ἐπὶ τῷδε
[2, 12]	ἐς πόλεμον ἀνδρείους. προαποθανούσης δὲ	Ἀραιθυρέας	Ἄορις ἐς μνήμην τῆς ἀδελφῆς
[2, 12]	ἔπη· Φλίας αὖτ᾽ ἐπὶ τοῖσιν	Ἀραιθυρέηθεν	ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς ἔναιε Διωνύσοιο
[2, 12]	ἔπος ἐποίησεν Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο	Ἀραιθυρέην	τ᾽ ἐρατεινήν. τάφους δὲ τῶν
[2, 19]	ῥώμης τε καὶ ἰσχύος ταῦρον	ἀράμενος	ἤνεγκεν. ἑξῆς δὲ τῆς εἰκόνος
[2, 27]	Ἔρως, λύραν δὲ ἀντ᾽ αὐτῶν	ἀράμενος	φέρει. γέγραπται δὲ ἐνταῦθα καὶ
[2, 12]	τελετῆς ἣν τῇ Δήμητρι ἄγουσιν	Ἄραντα	καὶ τοὺς παῖδας καλοῦσιν ἐπὶ
[2, 14]	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον φασὶν	Ἄραντα	καὶ τρισὶν ἀνθρώπων γενεαῖς Πελασγοῦ
[2, 12]	τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον	Ἄραντά	φασιν ἄνδρα αὐτόχθονα· καὶ πόλιν
[2, 14]	πρότερον δὲ ἄρα ἐπεποίητο ὁ>	Ἀράντειος	τάφος· ὕστερον γὰρ κατὰ τὸν
[2, 12]	ἡ γῆ καὶ ἡ πόλις	Ἀραντία	ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι Ἀσωπὸς Κηλούσης
[2, 12]	περὶ τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς	Ἀραντῖνος	ἔτι καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς,
[2, 12]	τῷ λόφῳ δὲ εἶναι τῷ	Ἀραντίνῳ·	καί σφισιν ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς
[2, 14]	λόγον καὶ οὐκ ἐπὶ τῆς	Ἄραντος	βασιλείας ἀφίκετο ὁ Δυσαύλης. Φλιάσιοι
[2, 12]	Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι λέγουσιν.	(Ἄραντος	δὲ υἱὸς Ἄορις καὶ θυγάτηρ
[2, 12]	Ἀσωπόν. τὸ δὲ μνῆμα τοῦ	Ἄραντός	ἐστιν ἐν χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα
[2, 12]	τ᾽ ἐρατεινήν. τάφους δὲ τῶν	Ἄραντος	παίδων οὐχ ἑτέρωθι ἡγοῦμαι τῆς
[2, 9]	κομίσαντες θάπτουσι, καὶ τὸ ἡρῷον	Ἀράτειον	ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ καὶ
[2, 10]	Ἀράτου μητέρα εἶναι λέγουσι καὶ	Ἄρατον	Ἀσκληπιοῦ παῖδα εἶναι νομίζουσιν. (οὗτος
[2, 8]	συνεβεβήκει πρότερον ἔτι ἡ τελευτή·	Ἄρατον	δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν, ἢ
[2, 9]	Ἀχαιῶν, νικᾷ τῇ μάχῃ. τοῦτο	Ἄρατον	ἠνάγκασεν ὑπέρ τε Ἀχαιῶν καὶ
[2, 8]	κατὰ γνώμην, εἰ δὴ καὶ	Ἄρατον	κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι Μακεδόνων καὶ
[2, 9]	μὴ ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν ἀπέκτεινεν	Ἄρατον,	οὐδὲν προϊδομένῳ δούς οἱ φάρμακον.
[2, 7]	σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα	Ἄρατόν	φασιν εἶναι τὸν Κλεινίου. μετὰ
[2, 8]	αὐτός. ἐπὶ τοῦτον τὸν Νικοκλέα	Ἄρατος	ἀφικόμενος Σικυωνίων φυγάσι καὶ Ἀργείοις
[2, 8]	Πελλήνην ἐκλιπόντες ἀναχωροῦσιν οἴκαδε ὑπόσπονδοι.	(Ἄρατος	δέ, ὥς οἱ τὰ ἐν
[2, 8]	ἐποίησεν, ἢ καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν	Ἄρατος	ἐθελοντής. Ἀβαντίδαν μὲν οὖν κτείνουσιν
[2, 8]	ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ ἀπέδωκεν	Ἄρατος	ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι διαλλάξας τοῖς
[2, 9]	τὴν ἀρχήν οὐ γὰρ αὐτὸν	Ἄρατος	θυμῷ πολλὰ ἐς τοὺς ἀρχομένους
[2, 9]	πρῶτον τρέπειν. (μετὰ δὲ τὸ>	Ἀράτου	ἡρῷον ἔστι μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ
[2, 9]	περὶ Δύμην τὴν ὑπὲρ Πατρῶν,	Ἀράτου	καὶ τότε ἡγουμένου τῶν Ἀχαιῶν,
[2, 8]	μάθησιν σοφίας ἐφοίτησεν. (ἐλευθερώσαντος δὲ	Ἀράτου	Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν ἐς τὸ
[2, 8]	ταύτης τῆς οἰκίας ἡρῷόν ἐστιν	Ἀράτου	μέγιστα Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽
[2, 10]	δὲ ἐπὶ τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν	Ἀράτου	μητέρα εἶναι λέγουσι καὶ Ἄρατον
[2, 8]	ὁ δῆμος, Κλεινίαν τὸν πατέρα	Ἀράτου	προστησάμενος· ἔτεσι δὲ ὕστερον οὐ
[2, 9]	διαμένει σφίσιν ἐκείνης τῆς πολιτείας.	Ἀράτῳ	δὲ Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ εὐεργέτῃ
[2, 8]	ἑλόντες ἐξ ἐπιδρομῆς, ἥκοντι δὲ	Ἀράτῳ	καὶ τῇ στρατιᾷ συμβαλόντες ἐκρατήθησαν
[2, 25]	ὄρος ὑπὲρ τῆς Λήσσης τὸ	Ἀραχναῖον,	πάλαι δὲ σάπυς ἐλάτων ἐπὶ
[2, 18]	μὲν δὴ καὶ τῆς ἐν	Ἄργει	βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν ἠμφισβήτουν,
[2, 23]	Τραχῖνα ἴσμεν καὶ οὐκ ἐν	Ἄργει	γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ τάφος
[2, 8]	δὲ καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν	Ἄργει	δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς τὸ
[2, 4]	ἧσσον οἱ Κορίνθιοι τῶν ἐν	Ἄργει	δυναστῶν ἢ Μυκήναις ὑπακούοντες· ἰδίᾳ
[2, 22]	ἐν γαστρί, τεκοῦσαν δὲ ἐν	Ἄργει	καὶ τῆς Εἰληθυίας ἱδρυσαμένην τὸ
[2, 23]	λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν	Ἄργει	μνῆμα εἶναι τῆς Οἰνέως τό
[2, 21]	ταύτης εἰσὶν ἱεροί. (ἐν δὲ	Ἄργει	παρὰ τοῦτο δὴ τὸ μνῆμα
[2, 34]	θυγατριδοῦν ὄντα Φορωνέως τὴν ἐν	Ἄργει	περιελθεῖν ἂν> ἀρχὴν παρόντος Φορωνεῖ
[2, 16]	μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν ἐν τῷ	Ἄργει,	Προῖτος δὲ τὸ Ἡραῖον καὶ
[2, 38]	ἔχον παρὰ Δωριέων τῶν ἐν	Ἄργει.	(Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα
[2, 18]	καλουμένων Περσέως. ἐν δὲ τῇ	Ἀργείᾳ	προελθοῦσιν ὀλίγον ἀπὸ τοῦ ἡρῴου
[2, 20]	μηδὲν ἔξω Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς	Ἀργείας	ἀεί τι ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ
[2, 1]	Κορινθία χώρα μοῖρα οὖσα τῆς	Ἀργείας	ἀπὸ Κορίνθου τὸ ὄνομα ἔσχηκε.
[2, 25]	ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς	Ἀργείας	ἔκειντο, οὕτω καὶ ἐν τοῖς
[2, 26]	δὲ τὴν Λῆσσαν ἔχεται τῆς	Ἀργείας	ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ ἢ
[2, 38]	Πάρνωνος κάτεισι— ῥέων διὰ τῆς	Ἀργείας	(καὶ) ἐκδίδωσιν ἐς τὸν Θυρεάτην
[2, 16]	καὶ ὅσα πρὸς θαλάσσῃ τῆς	Ἀργείας·	σημεῖά τε τῆς ἐν Τίρυνθι
[2, 7]	ἀπὸ τούτου καὶ μοῖρα τῆς	Ἀργείας·	τὴν δὲ τοῦ Αἰγιαλέως ἐν
[2, 19]	πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν.	(Ἀργεῖοι	δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ
[2, 36]	καὶ παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν,	Ἀργεῖοι	δὲ ἐς ἔδαφος καταβαλόντες τὴν
[2, 17]	τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευεν·	Ἀργεῖοι	δὲ καίπερ κακοῦ τηλικούτου παρόντος
[2, 22]	εὕρετο ἀπελθεῖν ὀπίσω τὴν θάλασσαν·	Ἀργεῖοι	δέ, ὅθεν τὸ κῦμα ἀνεχώρησεν,
[2, 35]	Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν εἶναι.	Ἀργεῖοι	δέ, ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα
[2, 25]	τὸ ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει,	Ἀργεῖοι	δὲ ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν·
[2, 23]	αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ	Ἀργεῖοι	Δηιανείρας ἐν Ἄργει μνῆμα εἶναι
[2, 37]	Ἀλκυονίαν λίμνην, δι᾽ ἧς φασιν	Ἀργεῖοι	Διόνυσον ἐς τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν
[2, 16]	καὶ ἀρχὴν ἀκούσαντες. (Μυκήνας δὲ	Ἀργεῖοι	καθεῖλον ὑπὸ ζηλοτυπίας. ἡσυχαζόντων γὰρ
[2, 36]	στρατεύουσιν ἐπὶ τὴν Ἀσίνην οἱ	Ἀργεῖοι	καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Ἔρατος.
[2, 25]	ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ δὲ	Ἀργεῖοι	κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν
[2, 38]	καλουμένη· ἐνταῦθα τὴν Ἥραν φασὶν	Ἀργεῖοι	κατὰ ἔτος λουμένην παρθένον γίνεσθαι.
[2, 21]	τῷ Ἠπειρώτῃ, καθὰ λέγουσιν οἱ	Ἀργεῖοι,	καυθέντος δὲ ἐνταῦθα τοῦ νεκροῦ
[2, 17]	τοῦ Ἄργου, Τίρυνθα δὲ ἀνελόντες	Ἀργεῖοι	κομίζουσιν ἐς τὸ Ἡραῖον· ὃ
[2, 15]	οἰκισμοῦ καὶ δι᾽ ἥντινα πρόφασιν	Ἀργεῖοι	Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν. ἐν γὰρ
[2, 18]	γενομένου καὶ τούτου, καθάπερ λέγουσιν	Ἀργεῖοι,	ξένου τῇ Δήμητρι. τούτῳ μὲν
[2, 25]	ἐρείπια. ἀνέστησαν δὲ καὶ Τιρυνθίους	Ἀργεῖοι,	συνοίκους προσλαβεῖν καὶ τὸ Ἄργος
[2, 23]	αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ	Ἀργεῖοι	σφάξαντες τά τε κρέα ἐδείπνησαν
[2, 12]	καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ	Ἀργεῖοί	τε ἦσαν ἐξ ἀρχῆς καὶ
[2, 20]	ἀεί τι ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ	Ἀργεῖοι	τετραμμένων πρὸς πόλεμον ἐκείνων ὑπερόριον
[2, 20]	τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ	Ἀργεῖοι	τῇ Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον κεῖνται
[2, 21]	ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ	Ἀργεῖοι	τῇ μάχῃ Λαφάην τε καὶ
[2, 26]	ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ καὶ	Ἀργεῖοι	τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν δὲ
[2, 21]	γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους δή φασιν	Ἀργεῖοι	τὸ ἐξ ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ
[2, 21]	ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ περὶ σφῶν	Ἀργεῖοι—	τυραννοῦντα ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς ὁ δῆμος,
[2, 15]	ὑπὸ τοῦ δράκοντος. (θύουσι δὲ	Ἀργεῖοι	τῷ Διὶ καὶ ἐν τῇ
[2, 38]	ἐπ᾽ ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο	Ἀργεῖοι·	φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες.
[2, 25]	Οἰνόη, τὸ ὄνομα ἔχουσα, ὡς	Ἀργεῖοί	φασιν, ἀπὸ Οἰνέως. Οἰνέα γὰρ
[2, 23]	τῆς Φεραίας— σέβουσι γὰρ καὶ	Ἀργεῖοι	Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις
[2, 37]	τὴν αὐτὴν ἠφίεσαν Ἀθηναίοις οἱ	Ἀργεῖοι	φωνήν· ἐπὶ δὲ Φιλάμμωνος οὐδὲ
[2, 19]	ηὔξησε. κριθεῖσα δὲ ἐν τοῖς	Ἀργείοις	ἀποφεύγει τε καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ
[2, 20]	ἐπὶ τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ	Ἀργείοις	ἀτυχῆσαι λόγου μειζόνως πρὸς Κλεομένην
[2, 19]	ἔπαυσεν ἀρχῆς καταγνοὺς ὁ δῆμος.	(Ἀργείοις	δὲ τῶν ἐν τῇ πόλει
[2, 4]	εἶναι δὲ ἐπὶ Προίτῳ καὶ	Ἀργείοις	ἐγώ τε πείθομαι καὶ ὅστις
[2, 22]	πολυάνδριον τοῖς μετὰ Ἀθηναίων πλεύσασιν	Ἀργείοις	ἐπὶ καταδουλώσει Συρακουσῶν τε καὶ
[2, 8]	τυραννοῦντα ἐν Ἄργει δημοκρατίαν ἀποδόντα	Ἀργείοις	ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν συντελεῖν, Μαντίνειάν
[2, 25]	ἀνέστησαν· ἀναστάντες δὲ σύνοικοι γεγόνασιν	Ἀργείοις.	ἔστι δὲ ἐν ταῖς Ὀρνεαῖς
[2, 23]	ὧν δοξάζουσιν. (ἄλλα δέ ἐστιν	Ἀργείοις	θέας ἄξια· κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ᾽
[2, 22]	ὁ Ἱμεραῖος, κατὰ ταὐτά φασιν	Ἀργείοις	Θησέως εἶναι θυγατέρα Ἰφιγένειαν. τοῦ
[2, 26]	ἀμαχεὶ τὴν γῆν Δηιφόντῃ καὶ	Ἀργείοις·	(καὶ ὁ μὲν ἐς Ἀθήνας
[2, 20]	ἐς ἄκρον τοῦ μίσους ἔδοξεν	Ἀργείοις	λογάδας τρέφειν χιλίους· ἡγεμὼν δὲ
[2, 8]	Ἄρατος ἀφικόμενος Σικυωνίων φυγάσι καὶ	Ἀργείοις	μισθωτοῖς τοὺς μὲν ἔλαθεν ἅτε
[2, 19]	τῶν βοῶν. παρίσταται δὴ τοῖς	Ἀργείοις	τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν δὲ
[2, 23]	οὐ πέπυσται. (τὸ δ᾽ ἐπιφανέστατον	Ἀργείοις	τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 25]	τούτου μὲν Οἰνόη χωρίον ἐστὶν	Ἀργείοις·	(ὑπὲρ δὲ Οἰνόης ὄρος ἐστὶν
[2, 20]	νικήσασα ἐξελάσῃ καὶ κῦδος ἐν	Ἀργείοισιν	ἄρηται, πολλὰς Ἀργείων ἀμφιδρυφέας τότε
[2, 35]	ἐνταῦθα. Κλύμενον δὲ οὐκ ἄνδρα	Ἀργεῖον	ἐλθεῖν ἔγωγε ἐς Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι,
[2, 17]	γενέσθαι τοῦ ναοῦ λέγουσιν Εὐπόλεμον	Ἀργεῖον·	ὁπόσα δὲ ὑπὲρ τοὺς κίονάς
[2, 28]	Ἀντιμένης καὶ Ξάνθιππός τε καὶ	Ἀργεῖος,	θυγάτηρ δὲ Ὀρσοβία· ταύτην Πάμφυλον
[2, 20]	ἄνδρα, Ὀθρυάδαν τὸν Σπαρτιάτην Περίλαος	Ἀργεῖος	ὁ Ἀλκήνορος· Περιλάῳ δὲ τούτῳ
[2, 20]	δὲ ἐτέτακτο ἐπ᾽ αὐτοῖς Βρύας	Ἀργεῖος,	ὃς ἄλλα τε ἐς ἄνδρας
[2, 21]	τρόπαιον λίθου πεποίηται κατὰ ἀνδρὸς	Ἀργείου	Λαφάους· τοῦτον γὰρ— γράφω δὲ
[2, 18]	τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀναξαγόρου τοῦ	Ἀργείου	τοῦ Μεγαπένθους μανία ταῖς γυναιξὶν
[2, 20]	αἰτίᾳ τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν πρὸς	Ἀργείους	ἀρξαμένοις οὐδεμία ἦν ἔτι ἀπαλλαγή,
[2, 18]	Εἰλειθυίας. (μόνους δὲ Ἑλλήνων οἶδα	Ἀργείους	ἐς τρεῖς βασιλείας νεμηθέντας. ἐπὶ
[2, 38]	γενομένου πανδημεί σφισιν ἀγῶνος πρὸς	Ἀργείους	κρατήσαντες βεβαίως αὐτοί τε παραυτίκα
[2, 16]	ὄλεθρόν σφισι τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν	Ἀργείους.	λείπεται δὲ ὅμως ἔτι καὶ
[2, 38]	καὶ Λακεδαιμονίων ἐπ᾽ αὐτοῦ πρὸς	Ἀργείους	ὅροι καὶ Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι
[2, 22]	αἱ γυναῖκες ἐν μάχῃ πρὸς	Ἀργείους	τε καὶ Περσέα, ἀπὸ νήσων
[2, 19]	δὲ Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν	Ἀργείων	ἀγόντων θυσίαν τῷ Διὶ ὁ
[2, 36]	Λυσίστρατον ἐν τοῖς δοκιμωτάτοις ὄντα	Ἀργείων·	ἁλισκομένου δὲ τοῦ τείχους οὗτοι
[2, 20]	κῦδος ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται, πολλὰς	Ἀργείων	ἀμφιδρυφέας τότε θήσει. τὰ μὲν
[2, 26]	Ἠλεῖοι, Πέλοπος ἦν· κατὰ δὲ	Ἀργείων	δόξαν καὶ τὰ ἔπη τὰς
[2, 34]	σφίσιν, ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ	Ἀργείων.	(ἔστι δὲ ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα
[2, 27]	τῷ θρόνῳ δὲ ἡρώων ἐπειργασμένα	Ἀργείων	ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ ἐς
[2, 22]	τὸ ἄγαλμα εἶναι Διός, καὶ	Ἀργείων	ἔφη τοὺς ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντας
[2, 36]	λευκοῦ. (τὸ δὲ ἐντεῦθέν ἐστιν	Ἀργείων	ἥ ποτε Ἀσιναία καλουμένη, καὶ
[2, 30]	τὸν Αἰγιαλέως παῖδα ὄντα ἐπιτροπεύοντες	Ἀργείων	ἡγήσαντο ἐς Τροίαν. Σθένελος δέ,
[2, 23]	καὶ αὐτός τε καὶ ἄλλους	Ἀργείων	ἰδεῖν ἔφη τὴν σορόν. πλησίον
[2, 23]	ἄλλα τιμηθῆναι μεγάλως λέγουσιν ὑπὸ	Ἀργείων	καὶ τέμενός οἱ δοθῆναι τοῦτο
[2, 16]	ὑπὸ ζηλοτυπίας. ἡσυχαζόντων γὰρ τῶν	Ἀργείων	κατὰ τὴν ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου,
[2, 36]	ἀρχαῖον, καθὰ καὶ Ὅμηρος ἐν	Ἀργείων	καταλόγῳ πεποίηκεν, ἐπινείῳ καθ᾽ ἡμᾶς
[2, 12]	τοῦ Τημένου κατὰ δὴ τὸν	Ἀργείων	λόγον οὐδὲ ἀρχὴν ἔγωγε προσίεμαι,
[2, 6]	δὲ Ταλαῷ τῷ Βίαντος βασιλεύοντι	Ἀργείων	Λυσιάνασσαν τὴν θυγατέρα ἔδωκε· καὶ
[2, 24]	Κεγχρίαν. καὶ πολυάνδρια ἐνταῦθά ἐστιν	Ἀργείων	νικησάντων μάχῃ Λακεδαιμονίους περὶ Ὑσιάς.
[2, 20]	ἐνταῦθα τὸν Ἄδωνιν αἱ γυναῖκες	Ἀργείων	ὀδύρονται. ἐν δεξιᾷ δὲ τῆς
[2, 21]	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ τῶν	Ἀργείων	οἰκοδομήματος οὐ μακρὰν χῶμα γῆς
[2, 30]	ἐξ Ἄργους καὶ πρότερον ἔτι	Ἀργείων	ὄντες κατήκοοι· καὶ σφᾶς καὶ
[2, 25]	ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν ἀναθήματα καὶ	Ἀργείων,	ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι
[2, 30]	βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν ἡ	Ἀργείων	προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις ἐχόμενα ἱστορίας
[2, 23]	ἐς τὴν γῆν διαφυγεῖν τῶν	Ἀργείων	ῥῖγός τε πιέζει καὶ λιμός.
[2, 20]	πόρρω δείκνυται Δαναοῦ μνῆμα καὶ	Ἀργείων	τάφος κενὸς ὁπόσους ἔν τε
[2, 26]	ἀπεσχίσθησαν δὲ οὗτοι τῶν ἄλλων	Ἀργείων	Τημένου τελευτήσαντος, Δηιφόντης μὲν καὶ
[2, 36]	καὶ ἐδῄωσαν σὺν ἐκείνοις τῶν	Ἀργείων	τὴν γῆν. ὡς δὲ ὁ
[2, 36]	πρὸς αὐτῷ θάπτουσιν. (ἀπέχει δὲ	Ἀργείων	τῆς πόλεως τεσσαράκοντα καὶ οὐ
[2, 38]	πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου καὶ δυοῖν	Ἀργείων,	τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν ἐχώσθησαν ἐνταῦθα
[2, 23]	οὐ μὴν οὐδὲ αὐτῶν λέληθεν	Ἀργείων	τοὺς ἐξηγητὰς ὅτι μὴ πάντα
[2, 35]	τοῦ Πυθαέως ὄνομα μεμαθήκασι παρὰ	Ἀργείων·	τούτοις γὰρ Ἑλλήνων πρώτοις ἀφικέσθαι
[2, 38]	ὑπὲρ τῆς γῆς ταύτης λογάδες	Ἀργείων	τριακόσιοι πρὸς ἄνδρας Λακεδαιμονίων ἀριθμόν
[2, 29]	ἀρχῆς. (χρόνῳ δὲ ὕστερον μοῖρα	Ἀργείων	τῶν Ἐπίδαυρον ὁμοῦ Δηιφόντῃ κατασχόντων,
[2, 38]	Τημένιον— τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν	Ἀργείων,	ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ
[2, 8]	Ἐπιδαύριοι καὶ Τροιζήνιοι οἱ τὴν	Ἀργολίδα	Ἀκτὴν οἰκοῦντες καὶ τῶν ἐκτὸς
[2, 36]	Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν οἱ
[2, 35]	Ἀργεῖοι δέ, ὅτε ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἦλθε Δημήτηρ, τότε Ἀθέραν μὲν
[2, 28]	καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν τῇ	Ἀργολίδι	ἔθηκεν ὅρον τοῦτον, οὐκ ἂν
[2, 24]	ἐστι πόλεώς ποτε ἐν τῇ	Ἀργολίδι,	καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα
[2, 29]	ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν ἐν τῇ	Ἀργολίδι	Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν. καὶ ἀπέλαβον
[2, 15]	ἀνέστησαν. ἐν γὰρ τῇ νῦν	Ἀργολίδι	ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν ἔτι παλαιότερα
[2, 38]	γῆς δὲ ἐνταῦθα πρῶτον τῆς	Ἀργολίδος	Δαναὸν σὺν ταῖς παισὶν ἀποβῆναι
[2, 25]	εἰκασμένον, ἔχει δὲ ἀσπίδας σχῆμα	Ἀργολικὰς	ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ περὶ τῆς
[2, 34]	οὐ γὰρ δή ποτε ἐς	Ἄργον	τὸν Νιόβης θυγατριδοῦν ὄντα Φορωνέως
[2, 28]	αὐτὴν ἱκέτευον ἐκείνην ἐπανήκειν ἐς	Ἄργος,	ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ ἀνδρὶ
[2, 25]	τῆς ἀρχῆς παρὰ Διομήδην ἐς	Ἄργος	ἀφικέσθαι. ὁ δὲ τὰ μὲν
[2, 16]	πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν.	~(Ἄργος	δὲ Φορωνέως θυγατριδοῦς βασιλεύσας μετὰ
[2, 25]	συνακολουθεῖν δέ, εἰ βούλοιτο, ἐς	Ἄργος	ἐκεῖνον ἐκέλευεν. ἀφικόμενον δὲ τά
[2, 25]	Ἀργεῖοι, συνοίκους προσλαβεῖν καὶ τὸ	Ἄργος	ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ ἥρωα,
[2, 18]	ἔμπροσθεν. ~(ἐκ Μυκηνῶν δὲ ἐς	Ἄργος	ἐρχομένοις ἐν ἀριστερᾷ Περσέως παρὰ
[2, 15]	ἄξια· ἐκ Κορίνθου δ᾽ ἐς	Ἄργος	ἐρχομένῳ Κλεωναὶ πόλις ἐστὶν οὐ
[2, 19]	αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς τὸ	Ἄργος	ἠμφισβήτει πρὸς Γελάνορα τὸν Σθενέλα
[2, 16]	Περσεὺς δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐς	Ἄργος—	ᾐσχύνετο γὰρ τοῦ φόνου τῇ
[2, 15]	Τρητὸν καὶ αὖθις τὴν ἐς	Ἄργος	ἰοῦσίν ἐστι Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν
[2, 6]	ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ ἐς	Ἄργος	κατελθόντος Ἰανίσκος ἀπόγονος Κλυτίου τοῦ
[2, 18]	ἀλλὰ Ὀρέστης ὁ Ἀγαμέμνονος τὸ	Ἄργος	κατέσχε παροικῶν τε ἐγγὺς αὐτῷ
[2, 26]	μεγάλας Ἠοίας ἦν Ἐπιδαύρῳ πατὴρ	Ἄργος	ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι δὲ Ἀπόλλωνι
[2, 15]	(ἐκ Κλεωνῶν δέ εἰσιν ἐς	Ἄργος	ὁδοὶ δύο, ἡ μὲν ἀνδράσιν
[2, 20]	ἄλλας γυναῖκας καὶ ταύτην ἐς	Ἄργος	συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ, ὡς ἐκράτει
[2, 20]	ἦγεν ἐπὶ ἔρημον ἀνδρῶν τὸ	Ἄργος.	(Τελέσιλλα δὲ οἰκέτας μὲν καὶ
[2, 16]	ὠνόμασεν ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν χώραν.	Ἄργου	δὲ Πείρασος γίνεται καὶ Φόρβας,
[2, 22]	δὲ οὐ πολὺ τάφος ἐστὶν	Ἄργου	Διὸς εἶναι δοκοῦντος καὶ τῆς
[2, 20]	δὲ ἐς τὸ ἄλσος τοῦ	Ἄργου	κατέφευγον διαφθαρέντων καὶ τούτων, τὰ
[2, 17]	ἐς Τίρυνθα ὑπὸ Πειράσου τοῦ	Ἄργου,	Τίρυνθα δὲ ἀνελόντες Ἀργεῖοι κομίζουσιν
[2, 25]	πόλει τὸ ὄνομα ἐγένετο, παῖδα	Ἄργου	τοῦ Διὸς εἶναι λέγουσι. τὸ
[2, 12]	καὶ τῶν πλευσάντων ἐπὶ τῆς	Ἀργοῦς	καὶ τοῦτον γενέσθαι λεγόμενον. ὁμολογεῖ
[2, 25]	μὲν δὴ ταύτην ἐστὶν ἐξ	Ἄργους	ἑξήκοντα μάλιστά που στάδια, ἐκ
[2, 25]	Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ ἐξ	Ἄργους	ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα
[2, 25]	δ᾽ ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ	Ἄργους	ἐστὶν οὐχ ἥπερ καὶ ἐπὶ
[2, 20]	κατήγαγεν Αἰσχύλος, πλειόνων ἔκ τε	Ἄργους	ἡγεμόνων καὶ Μεσσήνης καί τινων
[2, 24]	τοῦτον θεόν. (ὁδοὶ δὲ ἐξ	Ἄργους	καὶ κατ᾽ ἄλλα εἰσὶ τῆς
[2, 30]	Τροιζήνιοι συνοίκους Δωριέων τῶν ἐξ	Ἄργους	καὶ πρότερον ἔτι Ἀργείων ὄντες
[2, 18]	Ἀριστοδήμου προτεθνεῶτος εἵποντο οἱ παῖδες.	Ἄργους	μὲν δὴ καὶ τῆς ἐν
[2, 6]	καὶ ὅτε Ἄδραστος ἔφευγεν ἐξ	Ἄργους,	παρὰ Πόλυβον ἦλθεν ἐς Σικυῶνα
[2, 34]	Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς οἱ ἐξ	Ἄργους·	πόλεμον δὲ οὐ δοκῶ γενέσθαι
[2, 13]	τοῦ Τημένου Δωριεὺς ἐκ τε	Ἄργους	στρατεύει καὶ ἐκ τῆς Σικυωνίας.
[2, 18]	οὖν ἐκ μὲν Λακεδαίμονος καὶ	Ἄργους	Τισαμενόν, ἐκ δὲ τῆς Μεσσηνίας
[2, 22]	τὸν φόνον τοῦτον ἔφυγεν ἐξ	Ἄργους	Τληπτόλεμος. ὀλίγον δὲ τῆς ἐπὶ
[2, 17]	καὶ Ἡρακλέους γάμον· οὗτος μὲν	ἀργύρου,	χρυσοῦ δὲ καὶ λίθων λαμπόντων
[2, 25]	μέν ἐστιν ἔργον, πεποίηται δὲ	ἀργῶν	λίθων, μέγεθος ἔχων ἕκαστος λίθος
[2, 31]	τὰς Μούσας ἀπ᾽ αὐτοῦ καλοῦσιν	Ἀρδαλίδας.	ἐνταῦθα Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην
[2, 31]	ἐστι, ποιῆσαι δὲ ἔλεγον αὐτὸ	Ἄρδαλον	παῖδα Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν τε
[2, 31]	αὐλόν τε εὑρεῖν νομίζουσι τὸν	Ἄρδαλον	τοῦτον καὶ τὰς Μούσας ἀπ᾽
[2, 31]	οὐ> πόρρω βωμός ἐστιν ἀρχαῖος,	Ἀρδάλου	καὶ τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος·
[2, 31]	τέκνα ἔδωκαν σώζειν, ἐκλιπεῖν σφισιν	ἀρέσαν	τὴν πόλιν μηδὲ στρατῷ πεζῷ
[2, 26]	ἀπεστάτει τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν	Ἀρεσθάναν	ἐς πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως,
[2, 26]	κύων ὁ τοῦ αἰπολίου φρουρός.	(Ἀρεσθάνας	δὲ— ὄνομα γὰρ τῷ ποιμένι
[2, 13]	οὖν παῖδα οἰνοχόον Οἰνέως οὐκ	ἀρεσθεὶς	τῷ δοθέντι πώματι παίει τῶν
[2, 9]	καὶ νόμοις τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ	ἀρεσκόμενος.	ἅτε δὲ ὄντι αὐτῷ Παυσανίου
[2, 19]	ἔτι γαμβρὸν καὶ τῶν παίδων	ἀρεσκόμενος	τῇ Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ
[2, 13]	μὲν ἃ προεκαλεῖτο Ρηγνίδας ἐφαίνετο	ἀρεστά,	μένοντας ἐπὶ τοῖς αὑτῶν βασιλέα
[2, 28]	Δηιφόντην μὲν αὑτῇ τε ἄνδρα	ἀρεστὸν	εἶναι φήσασα καὶ Τημένῳ γενέσθαι
[2, 16]	εἶναι θυγατέρα Ἰνάχου γυναῖκα δὲ	Ἀρέστορος	τὰ ἔπη λέγει, ἃ δὴ
[2, 25]	ξόανον, πρὸς δὲ ἡλίου δυσμὰς	Ἄρεως·	εἶναι δὲ τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους
[2, 32]	τοῦ χωρίου τούτου ναός ἐστιν	Ἄρεως,	Θησέως καὶ ἐνταῦθα Ἀμαζόνας μάχῃ
[2, 35]	ἐστιν ἄλλος ναὸς καὶ ἄγαλμα	Ἄρεως,	τοῦ δὲ τῆς Χθονίας ἐστὶν
[2, 13]	Ὡρῶν, εἶναι δέ οἱ παῖδας	Ἄρην	τε καὶ Ἥβην. (παρὰ δὲ
[2, 20]	ἐξελάσῃ καὶ κῦδος ἐν Ἀργείοισιν	ἄρηται,	πολλὰς Ἀργείων ἀμφιδρυφέας τότε θήσει.
[2, 23]	(Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι	Ἀριάδνην	ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ
[2, 23]	κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν, εἶναι δὲ	Ἀριάδνης	αὐτήν· καὶ αὐτός τε καὶ
[2, 3]	δὲ ἐς τὴν λεγομένην τότε	Ἀρίαν	τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε τὸ ὄνομα
[2, 27]	ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον εἶναι Θρασυμήδην	Ἀριγνώτου	Πάριον. κάθηται δὲ ἐπὶ θρόνου
[2, 4]	καὶ Τελέστην μὲν κατὰ ἔχθος	Ἀριεὺς	καὶ Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς δὲ
[2, 34]	νησῖδας αἳ πρόκεινται τῆς χώρας	ἀριθμὸν	ἐννέα οὔσας Πέλοπος μὲν καλοῦσι,
[2, 20]	τοὺς ἄνδρας ἐς μόνων ἑπτὰ	ἀριθμὸν	κατήγαγεν Αἰσχύλος, πλειόνων ἔκ τε
[2, 26]	ποιμένι τοῦτο ἦν— ὡς τὸν	ἀριθμὸν	οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα τῶν αἰγῶν
[2, 38]	Ἀργείων τριακόσιοι πρὸς ἄνδρας Λακεδαιμονίων	ἀριθμόν	τε ἴσους καὶ ἐπιλέκτους ὁμοίως.
[2, 27]	ἐς Ἰταλίαν ἔρχεται παρὰ τοὺς	Ἀρικιεῖς,	καὶ ἐβασίλευσέ τε αὐτόθι καὶ
[2, 27]	στήλης τῷ ἐπιγράμματι ὁμολογοῦντα λέγουσιν	Ἀρικιεῖς,	ὡς τεθνεῶτα Ἱππόλυτον ἐκ τῶν
[2, 3]	ὃν ἐπήγετο φεύγουσα ἐς τοὺς	Ἀρίους,	γενέσθαι λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα
[2, 26]	νομισθῆναι· τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ	Ἀρισταίχμου,	τὸ συμβὰν σπάσμα θηρεύοντί οἱ
[2, 3]	χώρας τῆς Λακωνικῆς ὀρύσσουσιν. ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ τῆς ἐσόδου Ποσειδῶν καὶ
[2, 5]	οὐ πόρρω τῆς πόλεως, ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν
[2, 11]	ἐμοὶ δοκεῖν εἴκοσι καὶ ἐν	ἀριστερᾷ	διαβᾶσι τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἄλσος
[2, 10]	δὲ ἐς τὸν περίβολον ἐν	ἀριστερᾷ	διπλοῦν ἐστιν οἴκημα· κεῖται δὲ
[2, 15]	ἰοῦσίν ἐστι Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν	ἀριστερᾷ.	καὶ ὅτι μὲν Περσεὺς ἐγένετο
[2, 38]	καὶ ἄλλως δύσβατον, ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	μὲν καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν καὶ
[2, 13]	γε Ἥρας ἐστὶν ἐξιόντων ἐν	ἀριστερᾷ	ναὸς ἄγαλμα ἔχων Παρίου λίθου.
[2, 2]	δέ ἐστιν ἐντὸς Παλαίμονος ἐν	ἀριστερᾷ	ναός, ἀγάλματα δὲ ἐν αὐτῷ
[2, 17]	ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν δὲ ἐν	ἀριστερᾷ	πέντε ἀπέχει καὶ δέκα στάδια
[2, 18]	δὲ ἐς Ἄργος ἐρχομένοις ἐν	ἀριστερᾷ	Περσέως παρὰ τὴν ὁδόν ἐστιν
[2, 12]	ὀλίγον ὑπὲρ τὴν ὁδὸν ἐν	ἀριστερᾷ	Ποσειδῶνος ἱερόν· προελθοῦσι δὲ κατὰ
[2, 36]	ἀπὸ δὲ Ἐρασίνου τραπεῖσιν ἐς	ἀριστερὰ	σταδίους ὅσον ὀκτώ, Διοσκούρων ἱερόν
[2, 24]	τοῦ ὄρους αὖθίς ἐστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς λεωφόρου ναὸς Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον
[2, 11]	ἐς Φλιοῦντα ἐρχομένοις καὶ ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστα ἐκτραπεῖσι
[2, 12]	καὶ καταβαίνουσιν ἐς θάλασσαν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ ναός ἐστιν> Ἥρας
[2, 7]	Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ ἔμπροσθεν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ τάφος Εὐπόλιδι Ἀθηναίῳ
[2, 24]	τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν ἐστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ τῶν Αἰγύπτου παίδων
[2, 18]	ὀνομάζουσι— προελθοῦσιν ὀλίγον ἐστὶν ἐν	ἀριστερᾷ	χωρίον Μυσία καὶ Δήμητρος Μυσίας
[2, 36]	ἑπτά που σταδίους καὶ ἐς	ἀριστερὰν	ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός.
[2, 25]	τὴν λεωφόρον, ἐπὶ Μήδειαν ἐς	ἀριστερὰν	ἥξεις. βασιλεῦσαι δέ φασιν Ἠλεκτρύωνα
[2, 34]	δὲ Πιτυοῦσσα, τρίτη δὲ ἣν	Ἀριστερὰν	ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ παραπλεύσαντί ἐστιν
[2, 13]	μνῆμα τοῦ Πρατίνου· τούτῳ τῷ	Ἀριστίᾳ	σάτυροι καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί
[2, 13]	ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά ἐστι καὶ	Ἀριστίου	μνῆμα τοῦ Πρατίνου· τούτῳ τῷ
[2, 10]	τὴν δὲ ἐπὶ τῷ δράκοντι	Ἀριστοδάμαν	Ἀράτου μητέρα εἶναι λέγουσι καὶ
[2, 4]	ἄλλας γενεὰς ἐς Τελέστην τὸν	Ἀριστοδήμου.	καὶ Τελέστην μὲν κατὰ ἔχθος
[2, 19]	μὲν οὖν Κρεσφόντου καὶ τῶν	Ἀριστοδήμου	παίδων οὐκ ἤπειγεν ὁ λόγος
[2, 18]	Κρεσφόντης Ἀριστομάχου, τοῦ τρίτου δὲ	Ἀριστοδήμου	προτεθνεῶτος εἵποντο οἱ παῖδες. Ἄργους
[2, 8]	ἕκτον μέρος. ἔπεισε δὲ καὶ	Ἀριστόμαχον	τυραννοῦντα ἐν Ἄργει δημοκρατίαν ἀποδόντα
[2, 7]	Σικυῶνα ἦλθεν ὁ Φάνης, ὅτε	Ἀριστόμαχος	ὁ Κλεοδαίου τῆς γενομένης μαντείας
[2, 38]	ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ	Ἀριστομάχου·	καταλαβὼν γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ
[2, 18]	Ἡρακλεῖδαι, Τήμενος μὲν καὶ Κρεσφόντης	Ἀριστομάχου,	τοῦ τρίτου δὲ Ἀριστοδήμου προτεθνεῶτος
[2, 12]	καλούμενον λιμένα καὶ τραπεῖσιν ἐπ᾽	Ἀριστοναύτας	τὸ ἐπίνειον τὸ Πελληνέων, ἔστιν
[2, 8]	τυράννου· Κλεισθένης μὲν γὰρ ὁ	Ἀριστωνύμου	τοῦ Μύρωνος ἐχόντων ἔτι τὴν
[2, 26]	παῖδα Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ	Ἀρκάδι	ἐς Δελφοὺς ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ
[2, 24]	εἰσὶ τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς	Ἀρκαδίας	ἐπὶ Τεγέαν. ἐν δεξιᾷ δὲ
[2, 14]	Πελασγοῦ τε εἶναι πρεσβύτερον τοῦ	Ἀρκάδος	καὶ τῶν λεγομένων Ἀθήνῃσιν αὐτοχθόνων.
[2, 12]	οὐδέν, δηλοῖ τὰ ἐς τὸν	Ἀρκάδων	κατάλογον τῆς Ὁμήρου ποιήσεως, ὅτι
[2, 20]	καὶ Μεσσήνης καί τινων καὶ	Ἀρκάδων	στρατευσαμένων. τούτων δὲ τῶν ἑπτὰ—
[2, 27]	πανταχοῦ τῷ κόσμῳ, μεγέθει δὲ	Ἀρκάδων	τὸ ἐν Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας
[2, 18]	τῆς πατρῴας ἀρχῆς προσπεποιημένος μὲν	Ἀρκάδων	τοὺς πολλούς, παρειληφὼς δὲ καὶ
[2, 13]	κατελθόντων Πελοπόννησος ἐταράχθη πᾶσα πλὴν	Ἀρκάδων,	ὡς πολλὰς μὲν τῶν πόλεων
[2, 24]	δὲ ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ τῆς	Ἀρκάδων	ὥσπερ ἐξ Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα
[2, 12]	Ὁμήρου ποιήσεως, ὅτι οὐκ εἰσὶν	Ἀρκάσι	καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ
[2, 12]	ἐστιν εὐθεῖα. καὶ ὅτι μὲν	Ἀρκάσι	Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν, δηλοῖ τὰ
[2, 10]	θύουσι πλὴν ὑῶν, τἄλλα δὲ	ἀρκεύθου	ξύλοις καθαγίζουσι, καιομένοις δὲ ὁμοῦ
[2, 28]	συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς τὸ	ἅρμα	ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ δὲ ἀγγέλλει τις
[2, 28]	ἐξειργασμένος ἔργα ἦν, ἤλαυνε τὸ	ἅρμα	ἀφειδέστερον, προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ σπεύδων
[2, 14]	καλουμένου πρὸς τῷ ὀρόφῳ Πέλοπος	ἅρμα	λέγουσιν ἀνακεῖσθαι. ~(Φλιασίοις μὲν δὴ
[2, 1]	βάθρῳ δὲ ἐφ᾽ οὗ τὸ	ἅρμα	μέση μὲν ἐπείργασται Θάλασσα ἀνέχουσα
[2, 32]	ἡνιῶν ἀνετράπη τοῦ Ἱππολύτου τὸ	ἅρμα.	τούτου δὲ οὐ πολὺ τῆς
[2, 28]	ἤρεσκεν. οὗτοι δὲ στήσαντες τὸ	ἅρμα	ὑπὸ τὸ τεῖχος κήρυκα ἀποστέλλουσι
[2, 23]	χάσμα γῆς Ἀμφιάραον καὶ τὸ	ἅρμα	ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν ὁμοῦ καὶ τοῦτον
[2, 3]	προπύλαιά ἐστι καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν	ἅρματα	ἐπίχρυσα, τὸ μὲν Φαέθοντα Ἡλίου
[2, 1]	ἐλέφαντος καὶ οὗτοι· τῷ δὲ	ἅρματι	Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ
[2, 7]	ὡς ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα	ἁρμόζοι·	γραφὴ δὲ εἴπερ ἄλλη τις
[2, 25]	πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον	ἁρμονίαν	τοῖς μεγάλοις λίθοις εἶναι. (καταβάντων
[2, 27]	Ἀρκάδων τὸ ἐν Μεγάλῃ πόλει·	ἁρμονίας	δὲ ἢ κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων
[2, 18]	ἔπεστιν αὐτῷ κριός, ὅτι τὴν	ἄρνα	ὁ Θυέστης ἔσχε τὴν χρυσῆν,
[2, 10]	θεῷ θύειν. καὶ νῦν ἔτι	ἄρνα	οἱ Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ τοὺς
[2, 11]	δὲ τῷ θεῷ ταύρου καὶ	ἀρνὸς	καὶ ὑὸς ἐς Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[2, 24]	εἰργομένη· θυομένης δὲ ἐν νυκτὶ	ἀρνὸς	κατὰ μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη δὴ
[2, 20]	τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν πρὸς Ἀργείους	ἀρξαμένοις	οὐδεμία ἦν ἔτι ἀπαλλαγή, πρὶν
[2, 31]	Ἰωνίᾳ ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν	Ἅρπαγός	ποτε ὁ Μῆδος ἐνέπρησεν, ἀρχαῖος
[2, 6]	θρασύτερα ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς	ἁρπάζει·	ὡς δὲ οἱ Θηβαῖοι σὺν
[2, 33]	καὶ αὐτὸν παρὰ Ἀθηναίων ἐξῄτησεν	Ἅρπαλον.	τὸν δὲ παῖδα τοῦτον ἔχων
[2, 33]	ὕστερον λεχθὲν ἐπέξειμι ὁποῖον ἐγένετο.	Ἅρπαλος	μὲν ὡς ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα
[2, 33]	ἃ ἐκ τῆς Ἀσίας ἤγαγεν	Ἅρπαλος	μὴ μεταλαβεῖν αὐτόν· (τὸ δὲ
[2, 33]	τοῖς γράμμασι τοὺς λαβόντας παρὰ	Ἁρπάλου	καταριθμῶν καὶ αὐτοὺς καὶ ὁπόσον
[2, 33]	ὃ πάντα ἐπύθετο, ὅσοι τῶν	Ἁρπάλου	τι ἔτυχον εἰληφότες· (μαθὼν δὲ
[2, 26]	ἐξημμένης δὲ ἤδη τῆς πυρᾶς	ἁρπάσαι	λέγεται τὸν παῖδα Ἑρμῆς ἀπὸ
[2, 36]	ἐστι λίθων, καὶ τὸν Πλούτωνα	ἁρπάσαντα	ὡς λέγεται Κόρην τὴν Δήμητρος
[2, 20]	ἀλλ᾽ ὅταν ἡ θήλεια τὸν	ἄρρενα	νικήσασα ἐξελάσῃ καὶ κῦδος ἐν
[2, 5]	Θουριμάχου δὲ Λεύκιππος· Λευκίππῳ δὲ	ἄρρενες	παῖδες οὐκ ἐγένοντο, θυγάτηρ δὲ
[2, 37]	ὀρειχάλκου, οὐδὲ ταῦτα ὄντα Φιλάμμωνος	Ἀρριφῶν	εὗρε, τὸ μὲν ἀνέκαθεν Τρικωνιεὺς
[2, 26]	δηλοῖ μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν	Ἀρσινόης,	ἀλλὰ Ἡσίοδον ἢ τῶν τινα
[2, 26]	τὸν θεὸν εἰ γένοιτο ἐξ	Ἀρσινόης	Ἀσκληπιὸς καὶ Μεσσηνίοις πολίτης εἴη,
[2, 26]	ἥκιστα ἐμοὶ δοκεῖν ἀληθής ἐστιν,	Ἀρσινόης	ποιήσας εἶναι τῆς Λευκίππου παῖδα
[2, 32]	γὰρ δὴ κατὰ ἔτος τῇ	Ἀρτέμιδι	ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ εἰσι
[2, 30]	τέχνης τῆς ἐπιχωρίου, τῇ δὲ	Ἀρτέμιδί	ἐστιν ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ δὲ
[2, 11]	κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ καὶ	Ἀρτέμιδι	καὶ Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον ἱερὸν
[2, 30]	δρόμοις τε καὶ θήραις καὶ	Ἀρτέμιδι	μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω δὲ
[2, 27]	τε αὐτόθι καὶ ἀνῆκε τῇ	Ἀρτέμιδι	τέμενος, ἔνθα ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας
[2, 30]	οὗτος τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν	Ἀρτέμιδι	ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ
[2, 3]	τὸν παῖδα ὀδυρομένη Κεγχρίαν ὑπὸ	Ἀρτέμιδος	ἀκούσης ἀποθανόντα. (κεκόσμηται δὲ ἡ
[2, 26]	καὶ τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ	Ἀρτέμιδος	ἀμυνομένης τῆς ἐς τὸν Ἀπόλλωνα
[2, 32]	δὲ οὐ πολὺ τῆς Σαρωνίας	Ἀρτέμιδος	ἀφέστηκε τὸ ἱερόν, καὶ τὰ
[2, 31]	δὲ οὐ μακρὰν τῆς Λυκείας	Ἀρτέμιδος	βωμοὶ διεστηκότες οὐ πολὺ ἀπ᾽
[2, 30]	μὲν Ἀπόλλωνός ἐστιν, ὁ δὲ	Ἀρτέμιδος,	Διονύσῳ δὲ αὐτῶν ὁ τρίτος.
[2, 7]	ἐς τὴν ἀγοράν, ἔστι ναὸς	Ἀρτέμιδος	ἐν δεξιᾷ Λιμναίας. καὶ ὅτι
[2, 13]	τῆς Ἀρτέμιδος— ἔστι γὰρ καὶ	Ἀρτέμιδος	ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον
[2, 30]	λίμνην ἐς τὸ ἄλσος τῆς	Ἀρτέμιδος	ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ περιβόλου θάπτουσι,
[2, 25]	ὄρος ἐστὶν Ἀρτεμίσιον καὶ ἱερὸν	Ἀρτέμιδος	ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους. ἐν
[2, 35]	καὶ πλοίων τιθέασιν ἆθλα· καὶ	Ἀρτέμιδος	ἐπίκλησιν Ἰφιγενείας ἐστὶν ἱερὸν καὶ
[2, 31]	δὲ τοῦ θεάτρου Λυκείας ναὸν	Ἀρτέμιδος	ἐποίησεν Ἱππόλυτος· ἐς δὲ τὴν
[2, 31]	ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς καὶ ἀγάλματα	Ἀρτέμιδός	ἐστι Σωτείρας· Θησέα δὲ ἐλέγετο
[2, 13]	τῆς παιδός· τὸ δὲ τῆς	Ἀρτέμιδος—	ἔστι γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα
[2, 29]	τῇ πόλει καὶ Διονύσου καὶ	Ἀρτέμιδός	ἐστιν ἄλσος· εἰκάσαις ἂν θηρευούσῃ
[2, 31]	πρὸς μητρὸς ἦν, ἐπίκλησις τῆς	Ἀρτέμιδός	ἐστιν αὕτη· εἴη δ᾽ ἂν
[2, 21]	ναὸς Ἀσκληπιοῦ. τὸ δὲ τῆς	Ἀρτέμιδος	ἱερὸν ἐπίκλησιν Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα καὶ
[2, 27]	τοῦ ἄλσους ναός τέ ἐστιν	Ἀρτέμιδος	καὶ ἄγαλμα Ἠπιόνης καὶ Ἀφροδίτης
[2, 21]	ἐξ ἀρχῆς· ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ	Ἀρτέμιδος	καὶ Ἀπόλλωνος τῶν Ἀμφίονος παίδων
[2, 22]	ἀνέχει δὲ αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα	Ἀρτέμιδος	καὶ Διὸς καὶ Ἀθηνᾶς. Λυκέας
[2, 2]	Κεγχρέας ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ ναὸς	Ἀρτέμιδος	καὶ ξόανον ἀρχαῖον. ἐν δὲ
[2, 3]	παρὰ τὸ ἄγαλμα τὸ τῆς	Ἀρτέμιδος·	καί οἱ Βελλεροφόντης ἔπεστι καὶ
[2, 10]	ἔστιν ἐν δεξιᾷ Φεραίας ἱερὸν	Ἀρτέμιδος·	κομισθῆναι δὲ τὸ ξόανον λέγουσιν
[2, 19]	πλησίον κίονας καὶ Διὸς καὶ	Ἀρτέμιδος	ξόανον. (τάφοι δέ εἰσιν ὁ
[2, 24]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς λεωφόρου ναὸς	Ἀρτέμιδος.	(ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω ἐν δεξιᾷ
[2, 24]	δὲ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους	Ἀρτέμιδος	Ὀρθίας ἱερόν, καὶ ἀγάλματα Ἀπόλλωνος
[2, 28]	τοῦ ὄρους Κορυφαίας ἐστὶν ἱερὸν	Ἀρτέμιδος,	οὗ καὶ Τελέσιλλα ἐποιήσατο ἐν
[2, 24]	ἀγάλματα Ἀπόλλωνος καὶ Λητοῦς καὶ	Ἀρτέμιδος	πεποίηται λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου δέ
[2, 25]	ἔστι δὲ ἐν ταῖς Ὀρνεαῖς	Ἀρτέμιδός	τε ἱερὸν καὶ ξόανον ὀρθὸν
[2, 23]	Τιτάνῃ τιμὰς ἔχοντος. (τῆς δὲ	Ἀρτέμιδος	τῆς Φεραίας— σέβουσι γὰρ καὶ
[2, 29]	ἄλσος· εἰκάσαις ἂν θηρευούσῃ τὴν	Ἄρτεμιν.	Ἀφροδίτης τε ἱερὸν πεποίηται· τὸ
[2, 19]	ἀφιεῖσαν πέτραν ἐπὶ τὸν ταῦρον·	Ἄρτεμιν	(δὲ) εἶναι νομίζουσι τὴν παρθένον.
[2, 23]	σέβουσι γὰρ καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν	Ἄρτεμιν	κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις καὶ Σικυωνίοις—
[2, 7]	οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ	Ἄρτεμιν.	(οἱ δὲ παῖδας ἑπτὰ καὶ
[2, 7]	αὐτοῖς κατέστη σέβεσθαι. Ἀπόλλων καὶ	Ἄρτεμις	ἀποκτείναντες Πύθωνα παρεγένοντο ἐς τὴν
[2, 9]	τέχνη Λυσίππου, παρὰ δὲ αὐτὸν	Ἄρτεμις	ἐπίχρυσος. (πλησίον δὲ Ἀπόλλωνός ἐστιν
[2, 10]	καθήμενον ἄγαλμά ἐστι, τῇ δὲ	Ἄρτεμις	ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι δὲ ὁ θεός
[2, 3]	ἐσόδου Ποσειδῶν καὶ μετ᾽ αὐτὸν	Ἄρτεμις	θηρεύουσα ἕστηκε. κρῆναι δὲ πολλαὶ
[2, 9]	ἔστι δὲ Ζεὺς Μειλίχιος καὶ	Ἄρτεμις	ὀνομαζομένη Πατρῴα, σὺν τέχνῃ πεποιημένα
[2, 30]	θήρᾳ. ταύτην μὲν θεὸν ἐποίησεν	Ἄρτεμις,	σέβουσι δὲ οὐ Κρῆτες μόνον
[2, 10]	κεῖται δὲ λίθου λευκοῦ καὶ	Ἄρτεμις	τὰ ἐς ἰξὺν μόνον εἰργασμένη
[2, 2]	γὰρ πλεῖστά ἐστι τῶν ἱερῶν—	Ἄρτεμίς	τε ἐπίκλησιν Ἐφεσία καὶ Διονύσου
[2, 25]	(ὑπὲρ δὲ Οἰνόης ὄρος ἐστὶν	Ἀρτεμίσιον	καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἐπὶ κορυφῇ
[2, 37]	δρωμένοις δῆλά ἐστιν οὐκ ὄντα	ἀρχαῖα·	(ἃ δὲ ἤκουσα ἐπὶ τῇ
[2, 35]	βοῶν, καὶ ἀγάλματα οὐκ ἄγαν	ἀρχαῖα	Ἀθηνᾶ καὶ Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ
[2, 13]	ἐστιν ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα	ἀρχαῖα.	(ἀνάκειται δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[2, 22]	μέγα, ἀνέχει δὲ αὐτὸ ἀγάλματα	ἀρχαῖα	Ἀρτέμιδος καὶ Διὸς καὶ Ἀθηνᾶς.
[2, 17]	τῇ μὲν Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν	ἀρχαῖα,	ἐν δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς
[2, 27]	δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν	ἀρχαία	στήλη· ἵππους δὲ Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι
[2, 11]	ἐστὶν ἐντὸς τοῦ περιβόλου δένδρα	ἀρχαῖα·	τὸ δὲ ἄγαλμα οὔτε ὁποίου
[2, 35]	δὲ τὴν μὲν σφόδρα ἔχουσιν	ἀρχαίαν,	ἐς δὲ αὐτὴν οὐ φανερῶς
[2, 34]	ἐστιν Ἑρμιόνη. οἰκιστὴν δὲ τῆς	ἀρχαίας	πόλεως Ἑρμιονεῖς γενέσθαι φασὶν Ἑρμίονα
[2, 29]	ἐς Αἴγιναν καὶ Αἰγινήταις τοῖς	ἀρχαίοις	γενόμενοι σύνοικοι, τὰ Δωριέων ἔθη
[2, 36]	ὄρους ἑτέρου Θόρνακος καλουμένου τὸ	ἀρχαῖον·	ἀπὸ δὲ τῆς Διὸς ἐς
[2, 33]	(Καλαύρειαν δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν τὸ	ἀρχαῖον	εἶναι λέγουσιν, ὅτε περ ἦσαν
[2, 13]	Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο	ἀρχαῖον	εἶναί μοι. κατιόντων δὲ ἐκ
[2, 2]	ἰσθμοῦ ναὸς Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον	ἀρχαῖον.	ἐν δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ
[2, 30]	δὴ καὶ νόμισμα αὐτοῖς τὸ	ἀρχαῖον	ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶς
[2, 13]	προελθοῦσι Διονύσου σφίσιν ἱερόν ἐστιν	ἀρχαῖον,	ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος καὶ
[2, 12]	ᾤκισε καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ	ἀρχαῖον	ἡ γῆ καὶ ἡ πόλις
[2, 36]	Μάσητι δὲ οὔσῃ πόλει τὸ	ἀρχαῖον,	καθὰ καὶ Ὅμηρος ἐν Ἀργείων
[2, 4]	τοῦδε οὐ> πόρρω γυμνάσιον τὸ	ἀρχαῖον	καὶ πηγὴ καλουμένη Λέρνα· κίονες
[2, 27]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου τὸ μὲν	ἀρχαῖον	καὶ πλέονες, ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ
[2, 12]	δὲ αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν	ἀρχαῖον,	κεραυνωθῆναι δὲ καὶ τοῦτο ἐλέγετο·
[2, 2]	ὅρκου. καὶ δὴ ἱερόν ἐστιν	ἀρχαῖον	Κυκλώπων καλούμενος βωμός, καὶ θύουσιν
[2, 32]	ἐν αὐτῷ καὶ ἄγαλμά ἐστιν	ἀρχαῖον.	ταῦτα μὲν Διομήδην λέγουσι ποιῆσαι
[2, 10]	ἱερόν, ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον	ἀρχαῖον,	τέχνη Φλιασίου Λαφάους. ἐπὶ δὲ
[2, 17]	ἐστιν ἐπὶ κίονος ἄγαλμα Ἥρας	ἀρχαῖον.	τὸ δὲ ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν
[2, 31]	δὲ οὐ> πόρρω βωμός ἐστιν	ἀρχαῖος,	Ἀρδάλου καὶ τοῦτον ὥς φασιν
[2, 31]	Ἅρπαγός ποτε ὁ Μῆδος ἐνέπρησεν,	ἀρχαῖος	δὲ καὶ (ὁ) Σαμίοις Ἀπόλλωνος
[2, 31]	ἔστι δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον.	ἀρχαῖος	μὲν οὖν καὶ Φωκαεῦσι τοῖς
[2, 13]	ἐστι τὸ ἱερὸν οἱ μὲν	ἀρχαιότατοι	Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ δὲ ὕστερον
[2, 17]	ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ δὲ	ἀρχαιότατον	πεποίηται μὲν ἐξ ἀχράδος, ἀνετέθη
[2, 3]	ὑπὸ Ρωμαίων καὶ Κορινθίων τῶν	ἀρχαίων	ἀπολομένων, οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς
[2, 1]	Κορινθίων μὲν οὐδεὶς ἔτι τῶν	ἀρχαίων,	ἔποικοι δὲ ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων.
[2, 2]	τὰ μὲν λειπόμενα ἔτι τῶν	ἀρχαίων	ἐστίν, τὰ δὲ πολλὰ αὐτῶν
[2, 27]	αὐτῷ. τοῦτο μὲν δὴ τῶν	ἀρχαίων·	τὰ δὲ ἄλλα ὅσα περὶ
[2, 6]	ὕστερον γενομένου οἱ πολέμου πρὸς	Ἄρχανδρον	καὶ Ἀρχιτέλην τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα
[2, 32]	ἱερόν· Τροιζηνίων γὰρ τοῖς τὰς	ἀρχὰς	ἔχουσιν ἔδειξεν ὀνείρατα ἃ εἶχεν
[2, 35]	θεῶν καὶ ὅσοι τὰς ἐπετείους	ἀρχὰς	ἔχουσιν, ἕπονται δὲ καὶ γυναῖκες
[2, 6]	ὑπὸ τοῦ τραύματος ἀμεληθέντος κατ᾽	ἀρχάς,	ὡς μηδὲν ἔτι Λύκῳ δεῆσαι
[2, 31]	θεῶν τῶν λεγομένων ὑπὸ γῆν	ἄρχειν,	καί φασιν ἐξ Ἅιδου Σεμέλην
[2, 6]	παραδίδωσι Θηβαίων ἐν τῷ παρόντι	ἄρχειν·	Λάβδακον γὰρ τὸν Πολυδώρου τοῦ
[2, 24]	πάντων ἐστὶν ἀνθρώπων. ὃν δὲ	ἄρχειν	φασὶν ὑπὸ γῆς, ἔστιν ἔπος
[2, 30]	ἐν καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ Διομήδους	ἄρχεσθαι.	Διομήδης γὰρ καὶ Εὐρύαλος ὁ
[2, 5]	πόλει. (ὁ δὲ Ἀσωπὸς οὗτος	ἄρχεται	μὲν ἐκ τῆς Φλιασίας, ῥεῖ
[2, 34]	μὲν ἐπὶ τῆς ἀκτῆς τῇ	ἀρχῇ,	προελθοῦσι δὲ ἀπὸ θαλάσσης ἐς
[2, 16]	Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν ἂν καὶ	ἀρχὴν	ἀκούσαντες. (Μυκήνας δὲ Ἀργεῖοι καθεῖλον
[2, 30]	Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν	ἀρχήν,	Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν γῆν. (ἐπὶ
[2, 18]	Καπανέως ἀδελφοῦ παιδὶ ἀπέλιπε τὴν	ἀρχήν·	Ἀμφιλόχου δὲ μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου
[2, 16]	τὸν Προίτου πείθει οἱ τὴν	ἀρχὴν	ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν δὲ αὐτὸς τὴν
[2, 25]	μετὰ Ἀθηναίων τὴν Πριάμου συγκαθεῖλεν	ἀρχήν.	ἀπὸ μὲν δὴ τούτου τὸ
[2, 19]	Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	(Ἀργεῖοι δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ
[2, 3]	ἐξ Ἰωλκοῦ παραδοῦναί οἱ τὴν	ἀρχήν.	(βασιλεύειν μὲν δὴ δι᾽ αὐτὴν
[2, 33]	αὐτῶν ἔλαβεν ἕκαστος οὐδὲ ἐμνημόνευσεν	ἀρχὴν	Δημοσθένους, Ἀλεξάνδρῳ τε ἐς τὰ
[2, 1]	ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον καὶ τὴν	ἀρχὴν	διανείμαντα τοῖς παισὶν αὐτὸν ἐς
[2, 12]	δὴ τὸν Ἀργείων λόγον οὐδὲ	ἀρχὴν	ἔγωγε προσίεμαι, Διονύσου δὲ οἶδα
[2, 6]	ἀφικόμενος ἐκ Θεσσαλίας ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος στρατόν σφισι
[2, 18]	δὲ ἀποθανόντος ἔσχε Τισαμενὸς τὴν	ἀρχήν,	Ἑρμιόνης τῆς Μενελάου καὶ Ὀρέστου
[2, 6]	ἀποθανόντος Πολύβου τὴν ἐν Σικυῶνι	ἀρχὴν	ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ ἐς Ἄργος
[2, 18]	τοὺς γὰρ Τυνδάρεω θυγατριδοῦς τὴν	ἀρχὴν	ἔχειν (οὐκ) ἠξίουν πρὸ Νικοστράτου
[2, 36]	φασὶν ἐς τὴν ὑπόγεων νομιζομένην	ἀρχήν.	ἡ δὲ Λέρνα ἐστίν, ὡς
[2, 9]	τοῦ δεσμωτηρίου καὶ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν	ἀρχὴν	θορύβου παρέσχε· τέλος δέ, ὡς
[2, 9]	Ἐπικλείδαν τὸν ἀδελφὸν μετέστησε τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὸ κράτος τῆς γερουσίας
[2, 25]	ὡς ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽ ἂν	ἀρχὴν	κινηθῆναι τὸν μικρότατον ὑπὸ ζεύγους
[2, 3]	Ἀλωέως καὶ τὴν Ἐφυραίων σχεῖν	ἀρχήν·	Κορίνθου δὲ ὕστερον τοῦ Μαραθῶνος
[2, 16]	Ἀγήνορος ἔσχε μετὰ Ἴασον τὴν	ἀρχήν,	Κροτώπου δὲ Σθενέλας γίνεται, Δαναὸς
[2, 16]	καὶ ὡς ἀποθανόντος Δαναοῦ τὴν	ἀρχὴν	Λυγκεὺς ἔσχεν. (οἱ δὲ Ἄβαντος
[2, 1]	δὲ τὸ πετρῶδες οὐ προεχώρησαν	ἀρχήν·	μένει δὲ ὡς πεφύκει καὶ
[2, 5]	καὶ τελευτῶν παρέδωκέν οἱ τὴν	ἀρχήν·	(ὄνομα δὲ ἦν Πέρατος τῷ
[2, 9]	(Φίλιππος δὲ ὡς παρέλαβε τὴν	ἀρχήν	οὐ γὰρ αὐτὸν Ἄρατος θυμῷ
[2, 19]	τοῦτο ὁ Δαναὸς ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	οὕτω δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ
[2, 34]	τὴν ἐν Ἄργει περιελθεῖν ἂν>	ἀρχὴν	παρόντος Φορωνεῖ γνησίου παιδός. (ἐγὼ
[2, 31]	δὲ Σεμέλην μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν	ἀρχὴν	πείθομαι Διός γε οὖσαν γυναῖκα,
[2, 3]	καὶ Μήδειαν παραδοῦσαν Σισύφῳ τὴν	ἀρχήν.	~(τάδε μὲν οὕτως ἔχοντα ἐπελεξάμην,
[2, 30]	καὶ τοῦ θείου παραλαβόντα τὴν	ἀρχὴν	τὴν ἑτέραν τῶν πόλεων Ποσειδωνιάδα
[2, 21]	Μελίβοιαν δὲ καλεῖσθαι τὸ ἐξ	ἀρχῆς·	ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ Ἀρτέμιδος καὶ
[2, 6]	γυναῖκα αἰτήσας εἴτε θρασύτερα ἐξ	ἀρχῆς	βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς δὲ
[2, 19]	ἦν Ἀθηναίου, τὸ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	Δαναοῦ καὶ ὁ ναὸς καὶ
[2, 23]	ἀγάλματα Ξενόφιλος καὶ Στράτων. ἐξ	ἀρχῆς	δὲ ἱδρύσατο Σφῦρος τὸ ἱερόν,
[2, 1]	δὲ ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς	ἀρχῆς,	ἔνθα ὁ λῃστὴς Σίνις λαμβανόμενος
[2, 2]	ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου. τὸ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	ἐξ Ὑκάρων αὐτὴν τῶν ἐν
[2, 6]	οὐδέν, κοινωνὸν δὲ ἔσχε τῆς	ἀρχῆς.	~(καὶ Δωριεῖς μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν
[2, 26]	(θεὸν δὲ Ἀσκληπιὸν νομισθέντα ἐξ	ἀρχῆς	καὶ οὐκ ἀνὰ χρόνον λαβόντα
[2, 12]	δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν ἐξ	ἀρχῆς	καὶ ὕστερον Δωριεῖς γεγόνασιν Ἡρακλειδῶν
[2, 32]	ποταμοῦ, Ταυρίου δὲ τὸ ἐξ	ἀρχῆς	καλουμένου, καὶ πέτρα Θησέως ὀνομαζομένη,
[2, 19]	ἀπόγονον Μήδωνος τὸ παράπαν ἔπαυσεν	ἀρχῆς	καταγνοὺς ὁ δῆμος. (Ἀργείοις δὲ
[2, 7]	νῦν ἀγορᾷ, τὸ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	λέγουσιν αὐτὸν ὑπὸ Προίτου ποιηθῆναι·
[2, 29]	ἀνθρώπους δ᾽ οὐκ εὐθὺς ἐξ	ἀρχῆς	λέγουσιν ἐν αὐτῇ γενέσθαι· Διὸς
[2, 21]	δή φασιν Ἀργεῖοι τὸ ἐξ	ἀρχῆς	οἰκοδομῆσαι τῇ Λητοῖ τὸν ναόν·
[2, 20]	μένειν ἐπὶ τοῖς καθεστηκόσιν ἐξ	ἀρχῆς	ὅροις τῆς χώρας. τὸν δὲ
[2, 25]	τῶν Ἀγρίου παίδων ἐκβληθέντα τῆς	ἀρχῆς	παρὰ Διομήδην ἐς Ἄργος ἀφικέσθαι.
[2, 25]	ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ περὶ τῆς	ἀρχῆς	πρὸς Ἀκρίσιον μάχη γίνεται, καὶ
[2, 18]	αὐτῷ καὶ ἄνευ τῆς πατρῴας	ἀρχῆς	προσπεποιημένος μὲν Ἀρκάδων τοὺς πολλούς,
[2, 19]	Γελάνορα τὸν Σθενέλα περὶ τῆς	ἀρχῆς.	ῥηθέντων δὲ ἐπὶ τοῦ δήμου
[2, 18]	βασιλείας νεμηθέντας. ἐπὶ γὰρ τῆς	ἀρχῆς	τῆς Ἀναξαγόρου τοῦ Ἀργείου τοῦ
[2, 1]	δὲ καὶ Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς	ἀρχῆς	τῆς αὐτοῦ. (τῆς δὲ Κορινθίας
[2, 9]	ἐπιθυμῶν δὲ πραγμάτων μειζόνων καὶ	ἀρχῆς	τῶν Ἑλλήνων, ἐπέθετο Ἀχαιοῖς πρώτοις,
[2, 29]	Αἰακιδῶν, ἐξεχώρησε δὲ ἑτέρωσε ἀπ᾽	ἀρχῆς.	(χρόνῳ δὲ ὕστερον μοῖρα Ἀργείων
[2, 26]	Ἀσκληπιόν σφισι νομισθῆναι· τοῦτο δὲ	Ἀρχίας	ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν σπάσμα
[2, 17]	τῶν φύλλων αὐτῆς στεφάνους πλέκουσιν.	(ἀρχιτέκτονα	μὲν δὴ γενέσθαι τοῦ ναοῦ
[2, 27]	ἁρμονίας δὲ ἢ κάλλους ἕνεκα	ἀρχιτέκτων	ποῖος ἐς ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽
[2, 6]	οἱ πολέμου πρὸς Ἄρχανδρον καὶ	Ἀρχιτέλην	τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο Σικυῶνα
[2, 34]	ἐπὶ Ποσείδιον, ἐκ θαλάσσης μὲν	ἀρχομένη	τῆς πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ
[2, 19]	φασὶν— ἐς τὴν ἐπιοῦσαν κρίνειν·	(ἀρχομένης	δὲ ἡμέρας ἐς βοῶν ἀγέλην
[2, 36]	Δήμητρι. (ἔστι δὲ ἄλσος ἱερὸν	ἀρχόμενον	μὲν ἀπὸ ὄρους ὃ καλοῦσι
[2, 37]	τοῦ ὄρους τούτου τὸ ἄλσος	ἀρχόμενον	πλατάνων τὸ πολὺ ἐπὶ τὴν
[2, 9]	Ἄρατος θυμῷ πολλὰ ἐς τοὺς	ἀρχομένους	χρώμενον ἐπῄνει, τὰ δὲ καὶ
[2, 2]	πολὺ καὶ ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον	ἀρχομένῳ	θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι δὲ ἐς Κόρινθον
[2, 8]	πείθει τὸν ἐν τοῖς φρουροῖς	ἄρχοντα	ἀφεῖναι τὰ χωρία ἐπὶ ταλάντοις
[2, 4]	ὑπακούοντες· ἰδίᾳ τε οὐδένα παρέσχοντο	ἄρχοντα	τῆς ἐπὶ Τροίαν στρατιᾶς, συντεταγμένοι
[2, 24]	ταῖς τρισὶ ταῖς λεγομέναις λήξεσιν	ἄρχοντα	τὸν αὐτὸν τοῦτον θεόν. (ὁδοὶ
[2, 29]	δὲ Τευκρίδαι βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων	ἄρχοντες	ἐς Εὐαγόραν. Φώκῳ δὲ Ἄσιος
[2, 4]	πρυτάνεις δὲ ἐκ Βακχιδῶν ἐνιαυτὸν	ἄρχοντες,	ἐς ὃ Κύψελος τυραννήσας ὁ
[2, 28]	καὶ ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς	ἄρχοντι	εὐδαιμονεστέρας. Ὑρνηθὼ δὲ τοῖς λεχθεῖσιν
[2, 24]	ἀγῶνα τοῦτον συμβάντα εὕρισκον Ἀθηναίοις	ἄρχοντος	Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ ἔτει τῆς
[2, 27]	τεθνεῶτα Ἱππόλυτον ἐκ τῶν Θησέως	ἀρῶν	ἀνέστησεν Ἀσκληπιός· ὁ δὲ ὡς
[2, 11]	ἄλσος πρίνων καὶ ναὸς θεῶν	ἃς	Ἀθηναῖοι Σεμνὰς, Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας
[2, 31]	καὶ οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ	ἃς	Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ τέκνα
[2, 7]	τὴν νῦν πόλιν. ἐχόντων δὲ	ἀσθενῶς	ἤδη τῶν Σικυωνίων αἰτίαν δὲ
[2, 33]	τῶν χρημάτων ἃ ἐκ τῆς	Ἀσίας	ἤγαγεν Ἅρπαλος μὴ μεταλαβεῖν αὐτόν·
[2, 36]	ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀργείων ἥ ποτε	Ἀσιναία	καλουμένη, καὶ Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια
[2, 36]	ἀπὸ τοῦ τείχους ἠμύναντο οἱ	Ἀσιναῖοι	καὶ ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε καὶ
[2, 36]	ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν οἱ	Ἀσιναῖοι,	καὶ ἐδῄωσαν σὺν ἐκείνοις τῶν
[2, 28]	τὸ σχῆμα. εἰ δὲ καὶ	Ἀσιναίοις	τοῖς ἐν τῇ Ἀργολίδι ἔθηκεν
[2, 36]	δὲ ἐς ἔδαφος καταβαλόντες τὴν	Ἀσίνην	καὶ τὴν γῆν προσορισάμενοι τῇ
[2, 36]	ἀπῆλθεν οἴκαδε, στρατεύουσιν ἐπὶ τὴν	Ἀσίνην	οἱ Ἀργεῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς
[2, 36]	ἥ ποτε Ἀσιναία καλουμένη, καὶ	Ἀσίνης	ἐστὶν ἐρείπια ἐπὶ θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων
[2, 6]	φασίν. ὁμολογεῖ δέ σφισι καὶ	Ἄσιος,	ἐπεὶ Ἡσίοδός γε καὶ Ἴβυκος,
[2, 6]	τίκτει. (καὶ ἐπὶ τούτῳ πεποίηκεν	Ἄσιος	ὁ Ἀμφιπτολέμου· Ἀντιόπη δ᾽ ἔτεκε
[2, 29]	ἄρχοντες ἐς Εὐαγόραν. Φώκῳ δὲ	Ἄσιος	ὁ τὰ ἔπη ποιήσας γενέσθαι
[2, 7]	γάρ τινα Λύκον εὑρίσκω Μεσσήνιον	ἀσκήσαντα	πένταθλον οὐδὲ Ὀλυμπικὴν ἀνῃρημένον νίκην.
[2, 26]	ὦ μέγα χάρμα βροτοῖς βλαστὼν	Ἀσκληπιὲ	πᾶσιν, ὃν Φλεγυηὶς ἔτικτεν ἐμοὶ
[2, 26]	τὸν θεὸν γενέσθαι· τὰ γὰρ	Ἀσκληπιεῖα	εὑρίσκω τὰ ἐπιφανέστατα γεγονότα> ἐξ
[2, 26]	ἐν Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν ἐστιν	Ἀσκληπιεῖον.	διάφορον δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς
[2, 11]	ἐς Σικυωνίαν ἐν Τιτάνῃ τὸ	Ἀσκληπιεῖον	ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν δὴ καὶ
[2, 10]	δὲ ἐπίκλησιν. ἐς δὲ τὸ	Ἀσκληπιεῖον	ἐσιοῦσι καθ᾽ ἕτερον τῆς ἐσόδου
[2, 26]	Περγαμηνῶν Σμυρναίοις γέγονεν ἐφ᾽ ἡμῶν	Ἀσκληπιεῖον	τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ. τὸ δ᾽
[2, 23]	(τὸ δ᾽ ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν	Ἀσκληπιείων	ἄγαλμα ἐφ᾽ ἡμῶν ἔχει καθήμενον
[2, 32]	μὲν Τιμόθεος, Τροιζήνιοι δὲ οὐκ	Ἀσκληπιὸν	ἀλλὰ εἰκόνα Ἱππολύτου φασὶν εἶναι.
[2, 26]	ποιήσας εἶναι τῆς Λευκίππου παῖδα	Ἀσκληπιόν.	Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς
[2, 26]	χρησμὸς δηλοῖ μάλιστα οὐκ ὄντα	Ἀσκληπιὸν	Ἀρσινόης, ἀλλὰ Ἡσίοδον ἢ τῶν
[2, 26]	ἐπ᾽ αὐτῷ λόγος, Κορωνίδα κύουσαν	Ἀσκληπιὸν	Ἴσχυι τῷ Ἐλάτου συγγενέσθαι, καὶ
[2, 23]	ἄγαλμα ἐφ᾽ ἡμῶν ἔχει καθήμενον	Ἀσκληπιὸν	λίθου λευκοῦ, καὶ παρ᾽ αὐτὸν
[2, 26]	Ἐπιδαυρίοις οὐ καθεστηκότος. (θεὸν δὲ	Ἀσκληπιὸν	νομισθέντα ἐξ ἀρχῆς καὶ οὐκ
[2, 26]	καὶ θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν	Ἀσκληπιόν	σφισι νομισθῆναι· τοῦτο δὲ Ἀρχίας
[2, 11]	ταῦτα μὲν ξόανα, λίθου δὲ	Ἀσκληπιὸς	ἐπίκλησιν Γορτύνιος. παρὰ δὲ τοὺς
[2, 26]	θεὸν εἰ γένοιτο ἐξ Ἀρσινόης	Ἀσκληπιὸς	καὶ Μεσσηνίοις πολίτης εἴη, ἔχρησεν
[2, 26]	ἐν Βαλάγραις ταῖς Κυρηναίων ἐστὶν	Ἀσκληπιὸς	καλούμενος Ἰατρὸς ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ
[2, 4]	δὲ Ἀσκληπιοῦ· τὰ δὲ ἀγάλματα	Ἀσκληπιὸς	μὲν καὶ Ὑγεία λευκοῦ λίθου,
[2, 27]	ἐκ τῶν Θησέως ἀρῶν ἀνέστησεν	Ἀσκληπιός·	ὁ δὲ ὡς αὖθις ἐβίω,
[2, 26]	δὲ Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν.	(Ἀσκληπιοῦ	δὲ ἱερὰν μάλιστα εἶναι τὴν
[2, 29]	τάδε ἀξιολογώτατα· τέμενος δή ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ	καὶ ἀγάλματα ὁ θεὸς αὐτὸς
[2, 2]	τὸ ἕτερον πέρας τοῦ λιμένος	Ἀσκληπιοῦ	καὶ Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ
[2, 27]	ἐφ᾽ ἡμῶν ἐποίησεν, ἔστι μὲν	Ἀσκληπιοῦ	λουτρόν, ἔστι δὲ ἱερὸν θεῶν
[2, 13]	δὲ ἐκ τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ	ναὸς ἐν δεξιᾷ καὶ ἄγαλμα
[2, 28]	ῥέποντες χρόας ἱεροὶ μὲν τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	νομίζονται καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι,
[2, 10]	μητέρα εἶναι λέγουσι καὶ Ἄρατον	Ἀσκληπιοῦ	παῖδα εἶναι νομίζουσιν. (οὗτος μὲν
[2, 11]	δὲ Ἀλεξάνωρ ὁ Μαχάονος τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	παραγενόμενος ἐς Σικυωνίαν ἐν Τιτάνῃ
[2, 10]	(ἐντεῦθέν ἐστιν ὁδὸς ἐς ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ.	παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸν περίβολον
[2, 27]	~(τὸ δὲ ἱερὸν ἄλσος τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν· οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν
[2, 27]	ἐστιν ὀνόματα ἀκεσθέντων ὑπὸ τοῦ	Ἀσκληπιοῦ,	προσέτι δὲ καὶ νόσημα ὅ
[2, 4]	ὁ μὲν Διός, ὁ δὲ	Ἀσκληπιοῦ·	τὰ δὲ ἀγάλματα Ἀσκληπιὸς μὲν
[2, 36]	ἐστὶ ταῖς Ἐπιδαυρίων αἳ τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα ἔχουσιν· ἄλλο
[2, 26]	ἐπὶ τὸ ἱερὸν ἀφίξῃ τοῦ	Ἀσκληπιοῦ.	ταύτην τὴν χώραν οὐκ οἶδα
[2, 23]	μνῆμα. ἑξῆς δὲ τούτων ἐστὶν	Ἀσκληπιοῦ	τέμενος καὶ μετὰ ταῦτα ἱερὸν
[2, 32]	κέχωσται τῆς μυρσίνης. τοῦ δὲ	Ἀσκληπιοῦ	τὸ ἄγαλμα ἐποίησε μὲν Τιμόθεος,
[2, 27]	καὶ ἐν Τιτάνῃ. (τοῦ δὲ	Ἀσκληπιοῦ	τὸ ἄγαλμα μεγέθει μὲν τοῦ
[2, 21]	γυναικὸς μνῆμα, ἔστι δὲ ναὸς	Ἀσκληπιοῦ.	τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν
[2, 30]	Διόνυσος ἔχων πεποίηται. τοῦ δὲ	Ἀσκληπιοῦ	τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν ἑτέρωθι
[2, 26]	τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον φῶτ᾽	Ἀσκληπιοῦ	υἱόν, ὡς ἂν εἰ λέγοι
[2, 29]	γυναῖκα δὲ εἶναι τὴν Ἠπιόνην	Ἀσκληπιοῦ	φασι· ταῦτά ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 27]	δὲ καὶ Ὑγείᾳ ναὸν καὶ	Ἀσκληπιῷ	καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ
[2, 26]	γὰρ Ἀθηναῖοι, τῆς τελετῆς λέγοντες	Ἀσκληπιῷ	μεταδοῦναι, τὴν ἡμέραν ταύτην Ἐπιδαύρια
[2, 30]	ἱερόν, ἐς ἣν καὶ Πίνδαρος	ᾆσμα	Αἰγινήταις ἐποίησε. φασὶ δὲ οἱ
[2, 20]	ἕδους Τελέσιλλα ἡ ποιήσασα τὰ	ᾄσματα	ἐπείργασται στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν
[2, 28]	οὗ καὶ Τελέσιλλα ἐποιήσατο ἐν	ᾄσματι	μνήμην. (κατιοῦσι δὲ ἐς τῶν
[2, 9]	ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ	ἄσμενοι	Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι μὲν οὐκέτι
[2, 7]	ἐν τῇ σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα	ἀσπίδα	ἔχοντα Ἄρατόν φασιν εἶναι τὸν
[2, 21]	ἱεροῦ τούτου κατὰ τὴν ἔσοδον	ἀσπίδα	ἰδεῖν Πύρρου χαλκῆν ἔστιν ὑπὲρ
[2, 25]	πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει δὲ	ἀσπίδας	σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ
[2, 11]	καὶ γυμνὸς καὶ μετὰ τῆς	ἀσπίδος.	~(ἐν δὲ Τιτάνῃ καὶ Ἀθηνᾶς
[2, 17]	κλίνη τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα	ἀσπὶς	ἣν Μενέλαός ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον
[2, 25]	ἐδύναντο· συμβάλλειν δὲ σφᾶς λέγουσιν	ἀσπίσι	πρῶτον τότε καὶ αὐτοὺς καὶ
[2, 31]	ἀποθανόντας ὑπὸ Θησέως ὑπερέβαλεν ὁ	Ἀστερίων,	ἀλλὰ τό τε (ἐκ) τοῦ
[2, 17]	τὸ Ἡραῖον χώραν. ὁ δὲ	Ἀστερίων	οὗτος ῥέων ὑπὲρ τὸ Ἡραῖον
[2, 15]	δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ	Ἀστερίωνα	(καὶ τὸν Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων
[2, 17]	αὐτοῦ πόα πρὸς ταῖς ὄχθαις·	ἀστερίωνα	ὀνομάζουσι καὶ τὴν πόαν· ταύτην
[2, 31]	ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν, ἡνίκα	Ἀστερίωνα	τὸν Μίνω καταγωνισάμενος ἀνέστρεψεν ἐκ
[2, 17]	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν, λέγοντες	Ἀστερίωνι	γενέσθαι τῷ ποταμῷ θυγατέρας Εὔβοιαν
[2, 26]	ἀνελέσθαι· καὶ ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο,	ἀστραπὴν	ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ παιδός,
[2, 13]	τιμὰς ἐπὶ τῷδε εἴληφε. τὸ	ἄστρον	ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα τὰς
[2, 15]	χωρίον ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν	ἄστυ	ὠνομάσθη Φορωνικόν. ~(Ἄργος δὲ Φορωνέως
[2, 25]	πυρσόν, ἢν διαφυγὼν Δαναὸν ἐς	ἀσφαλὲς	ἀφίκηταί ποι· τὴν δὲ καὶ
[2, 3]	τὴν χώραν Ἀλωεῖ. μὲν τὴν	Ἀσωπίαν,	Αἰήτῃ δὲ τὴν Ἐφυραίαν· καὶ
[2, 1]	καὶ ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν	Ἀσωπίαν,	ἀπὸ δὲ Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν
[2, 12]	ἕκητι πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιος	Ἀσωποῖο.	τοῦ δὲ Φλίαντος Ἀραιθυρέαν εἶναι
[2, 11]	καὶ ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν	Ἀσωπόν,	ἔστιν ἄλσος πρίνων καὶ ναὸς
[2, 7]	τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν ἤδη τὸν	Ἀσωπόν,	ἔστιν ἐν δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον,
[2, 11]	ὁδὸν διαβᾶσί τε αὖθις τὸν	Ἀσωπὸν	καὶ ἐς κορυφὴν ὄρους ἥξασιν,
[2, 5]	Πελοπόννησον ἔρχεσθαι καὶ ποιεῖν τὸν	Ἀσωπόν.	οἶδα δὲ καὶ Δηλίων τοιοῦτο
[2, 12]	νῦν ἀπὸ τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν	Ἀσωπόν.	τὸ δὲ μνῆμα τοῦ Ἄραντός
[2, 12]	πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι	Ἀσωπὸς	Κηλούσης εἶναι λεγόμενος καὶ Ποσειδῶνος
[2, 5]	ἐν τῇ πόλει. (ὁ δὲ	Ἀσωπὸς	οὗτος ἄρχεται μὲν ἐκ τῆς
[2, 6]	καί οἱ καὶ φήμη προσῆν	Ἀσωποῦ	θυγατέρα, ὃς τὴν Θηβαΐδα καὶ
[2, 5]	φάμενοι τοῦ Βοιωτίου τὴν Θήβην	Ἀσωποῦ	καὶ οὐ τοῦ (παρὰ) Φλιασίου
[2, 15]	τῇ χώρᾳ Νεμέαν δοῦναι θυγατέρα	Ἀσωποῦ	καὶ ταύτην. καὶ ὄρος Ἀπέσας
[2, 6]	ἔτεκε Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα δῖον	Ἀσωποῦ	κούρη ποταμοῦ βαθυδινήεντος, Ζηνί τε
[2, 5]	ὄπισθεν τοῦ ναοῦ, δῶρον μὲν	Ἀσωποῦ	λέγουσιν εἶναι, δοθῆναι δὲ Σισύφῳ·
[2, 5]	ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας Νεῖλον γίνεσθαι.	Ἀσωποῦ	μὲν πέρι τοιαῦτα ἤκουσα, ἐκ
[2, 5]	εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα	Ἀσωποῦ,	μὴ πρότερον φάναι ζητοῦντι μηνύσειν
[2, 5]	Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ· δόντος δὲ	Ἀσωποῦ	μηνύει τε οὕτως καὶ ἀντὶ
[2, 29]	ἐς ἔρημον κομίσαντος Αἴγιναν τὴν	Ἀσωποῦ	τῇ μὲν τὸ ὄνομα ἐτέθη
[2, 15]	δὲ τῷ παρὰ Σικυῶνα ῥέοντι	Ἀσωπῷ	θυγατέρα ἐπὶ ταῖς ἄλλαις Κλεώνην
[2, 7]	Μαίανδρον, ἀναφανέντας δὲ ἐν τῷ	Ἀσωπῷ	καὶ κατὰ τὴν Σικυωνίαν ἐκπεσόντας
[2, 38]	πέτρᾳ πεποιημένος διὰ τοῦτό ἐστιν	ἅτε	ἀμπέλων διδάξας τομήν— παρίημι οὐκ
[2, 9]	τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος	ἅτε	ἀνδρὶ εὐεργέτῃ καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ
[2, 19]	καὶ σύμβουλον ἐς πάντα εἶχεν,	ἅτε	αὐτόν τε ἐκεῖνον πεποιημένος πρότερον
[2, 3]	ἀνὰ τὴν πόλιν πεποίηνται πᾶσαν	ἅτε	ἀφθόνου ῥέοντός σφισιν ὕδατος καὶ
[2, 9]	νόμοις τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ ἀρεσκόμενος.	ἅτε	δὲ ὄντι αὐτῷ Παυσανίου θερμοτέρῳ
[2, 3]	τῇ Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν αὐτούς·	(ἅτε	δὲ τοῦ θανάτου βιαίου καὶ
[2, 32]	αὐτὸν Ἀφροδίτης Ἀκραίας· τὸν μὲν	ἅτε	ἐν μητροπόλει τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς
[2, 8]	Ἀργείοις μισθωτοῖς τοὺς μὲν ἔλαθεν	ἅτε	ἐν σκότῳ νύκτωρ γὰρ δὴ
[2, 24]	ὅστις δὴ ἦν ὁ ποιήσας,	ἅτε	ἐν ταῖς τρισὶ ταῖς λεγομέναις
[2, 6]	Σικυῶνα σὺν Δωριεῦσι κακὸν μὲν	ἅτε	Ἡρακλείδην καὶ αὐτὸν ἐποίησεν οὐδέν,
[2, 25]	Ὀρνεάς. Λυρκείας μὲν δὴ πόλεως,	ἅτε	ἠρημωμένης ἤδη κατὰ τὴν Ἑλλήνων
[2, 19]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. (Ἀργεῖοι δέ,	ἅτε	ἰσηγορίαν καὶ τὸ αὐτόνομον ἀγαπῶντες
[2, 17]	τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆναι, τὴν δὲ	ἅτε	παίγνιον θηρᾶσαι. τοῦτον τὸν λόγον
[2, 27]	τοῦ ὀρόφου διέφθαρτο ἤδη πᾶσα	ἅτε	ὠμῆς τῆς πλίνθου ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε
[2, 21]	τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν τῇ	Ἀτθίδι	συγγραφῇ. τοῦ δὲ τῆς Δήμητρος
[2, 30]	δὲ εἶναι Ποσειδῶνος καὶ Ἀλκυόνης	Ἄτλαντος	θυγατρός, καὶ πόλεις αὐτοὺς ἐν
[2, 4]	τέχνην. Δαίδαλος δὲ ὁπόσα εἰργάσατο,	ἀτοπώτερα	μέν ἐστιν ἐς τὴν ὄψιν,
[2, 18]	μοιχεύσας τοῦ ἀδελφοῦ τὴν γυναῖκα.	Ἀτρέα	δὲ οὐκ ἐπέσχεν ὁ λογισμὸς
[2, 16]	ἦσαν. τάφος δὲ ἔστι μὲν	Ἀτρέως,	εἰσὶ δὲ καὶ ὅσους σὺν
[2, 16]	τέ ἐστι καλουμένη Περσεία καὶ	Ἀτρέως	καὶ τῶν παίδων ὑπόγαια οἰκοδομήματα,
[2, 19]	οὖν ἄγαλμα τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν	Ἀττάλου	ποίημα ἦν Ἀθηναίου, τὸ δὲ
[2, 32]	ἂν εἴησαν τῶν ἐν τῇ	Ἀττικῇ	πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων.
[2, 1]	τοῖς παισὶν αὐτὸν ἐς τὴν	Ἀττικὴν	αὖθις ἀναχωρῆσαι, καὶ ἀπὸ μὲν
[2, 30]	καὶ Σφῆττος μετοικοῦσιν ἐς τὴν	Ἀττικήν,	καὶ οἱ δῆμοι τὰ ὀνόματα
[2, 1]	ἐς τὰ παραθαλάσσια μετοικῆσαι τῆς	Ἀττικῆς,	ἀποθανόντος δὲ Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς
[2, 6]	Λαμέδοντι κηδεύσαντος ἐλθὼν ἐκ τῆς	Ἀττικῆς	ἐβασίλευσεν, ἀποθανόντος δὲ Ἰανίσκου Φαῖστος
[2, 1]	δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς	Ἀττικῆς	ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι δὲ καὶ οἱ
[2, 6]	συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο Σικυῶνα ἐκ τῆς	Ἀττικῆς,	καὶ θυγατέρα τε συνῴκισεν αὐτῷ
[2, 20]	τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ Ἀργείοις	ἀτυχῆσαι	λόγου μειζόνως πρὸς Κλεομένην τὸν
[2, 29]	φεύγειν τῷ Φώκου, τῶν δὲ	αὖ	Φώκου παίδων περὶ τὸν Παρνασσὸν
[2, 15]	ὕσαντος τοῦ θεοῦ· θέρους δὲ	αὖά	σφισίν ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν
[2, 15]	ἔγκλημα ποιούμενος ὅτι οἱ πρὸς	Αὐγείαν	πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν. (ἐκ Κλεωνῶν δέ
[2, 17]	ἐπίγραμμα ἔχοντα, ὡς εἴη βασιλεὺς	Αὔγουστος,	Ὀρέστην εἶναι λέγουσιν. ἐν δὲ
[2, 3]	ἀγοράν ἐστιν Ὀκταβίας ναὸς ἀδελφῆς	Αὐγούστου	βασιλεύσαντος Ρωμαίων μετὰ Καίσαρα τὸν
[2, 34]	ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ παραπλεύσαντί ἐστιν	αὖθις	ἄκρα Κωλυεργία ἀνέχουσα ἐκ τῆς
[2, 1]	παισὶν αὐτὸν ἐς τὴν Ἀττικὴν	αὖθις	ἀναχωρῆσαι, καὶ ἀπὸ μὲν Σικυῶνος
[2, 5]	ὄντα ἐς ἕλος ἀφανίζεσθαι καὶ	αὖθις	ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας Νεῖλον γίνεσθαι.
[2, 7]	ἐς τὸ τῆς Πειθοῦς ἱερὸν	αὖθις	ἀπάγειν ἐς τὸν ναόν φασι
[2, 3]	ἐς τοὺς μνηστῆρας ἔχουσα τόλμημα.	(αὖθις	δ᾽ ἰοῦσιν ἐπὶ Λεχαίου τὴν
[2, 27]	ἀνέστησεν Ἀσκληπιός· ὁ δὲ ὡς	αὖθις	ἐβίω, οὐκ ἠξίου νέμειν τῷ
[2, 23]	Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ	αὖθις	ἐλθόντα ἐς λύσιν τοῦ ἔχθους
[2, 13]	οἰνοχόον τῶν θεῶν εἶναι, καὶ	αὖθις	ἐν> Ὀδυσσέως ἐς Ἅιδου καθόδῳ
[2, 21]	~(κατελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν	αὖθις	ἐπὶ τὴν ἀγοράν, ἔστι μὲν
[2, 2]	ἐπετέτραπτο τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης δὲ	αὖθις	ἐς τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν
[2, 24]	καταβάντων δὲ ἐκ τοῦ ὄρους	αὖθίς	ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς λεωφόρου
[2, 31]	ἐνέφυ τῇ γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν	αὖθις	καὶ ἔστιν ὁ κότινος πεφυκὼς
[2, 21]	γὰρ παρθένος συνῴκησε— τὴν δὲ	αὖθις	Οἰβάλῳ γήμασθαι· πρότερον δὲ καθεστήκει
[2, 15]	δὲ ἐς τὸν Τρητὸν καὶ	αὖθις	τὴν ἐς Ἄργος ἰοῦσίν ἐστι
[2, 11]	ἐς τὴν ὁδὸν διαβᾶσί τε	αὖθις	τὸν Ἀσωπὸν καὶ ἐς κορυφὴν
[2, 22]	Σακάδα μνῆμά ἐστιν, ὃς τὸ	αὔλημα	τὸ Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν ἐν
[2, 24]	Λαομέδοντος πατρῷον ἐν ὑπαίθρῳ τῆς	αὐλῆς	ἱδρυμένον, καὶ ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ
[2, 22]	τὸ Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς τοὺς	αὐλητὰς	ἔτι ἀπὸ Μαρσύου καὶ τῆς
[2, 31]	ἐστι τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα	Αὐλίσκου,	τέχνη δὲ Ἕρμωνος Τροιζηνίου· τοῦ
[2, 31]	αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου· καὶ	αὐλόν	τε εὑρεῖν νομίζουσι τὸν Ἄρδαλον
[2, 7]	ᾗ τὸν ὗν κατειργάσατο. καὶ	αὐλοὺς	ἀνατεθῆναί φασιν ἐνταῦθα τοὺς Μαρσύου·
[2, 11]	ὁπότε ἥλιος σπέρματα καὶ δένδρων	αὔξει	καὶ πεπαίνει καρπούς, καὶ ἐπὶ
[2, 3]	μάλιστα δοκεῖ θεῶν ἐφορᾶν καὶ	αὔξειν	ποίμνας, καθὰ δὴ καὶ Ὅμηρος
[2, 32]	ἐς δὲ τὴν Δαμίαν καὶ	Αὐξησίαν—	καὶ γὰρ Τροιζηνίοις μέτεστιν αὐτῶν—
[2, 30]	Διί· τὰ δὲ ἐς τὴν	Αὐξησίαν	καὶ Δαμίαν, ὡς οὐχ ὗεν
[2, 9]	τόπον τινὰ εἰπὼν ἔνθα ἔκειτο	αὖον	ξύλον, τούτου φλοιὸν ἔχρησε τοῦ
[2, 12]	Ροδίου ποιητοῦ τὰ ἔπη· Φλίας	αὖτ᾽	ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽
[2, 21]	τὴν πυρὰν τὸ> οἰκοδόμημα ἐγένετο·	αὐτὰ	δὲ κεῖται τοῦ Πύρρου τὰ
[2, 8]	γὰρ ἤλπιζε δύνασθαι πρὸς βίαν	αὐτὰ	ἐξελεῖν— Διογένην πείθει τὸν ἐν
[2, 4]	καλουμένου τὸ ἕτερον. μετὰ δὲ	αὐτὰ	Ἡλίῳ πεποίηνται βωμοί, καὶ Ἀνάγκης
[2, 30]	καὶ ἔθυσά σφισι κατὰ τὰ>	αὐτὰ	καθὰ δὴ καὶ Ἐλευσῖνι θύειν
[2, 31]	τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου καὶ	αὐταὶ	καὶ οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ
[2, 32]	καὶ ἐνταῦθα Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος·	αὗται	δ᾽ ἂν εἴησαν τῶν ἐν
[2, 35]	(τέσσαρες δὲ ἔνδον ὑπολειπόμεναι γρᾶες,	αὗται	τὴν βοῦν εἰσιν αἱ κατεργαζόμεναι·
[2, 22]	συνεστρατευμέναι· καὶ διὰ τοῦτο Ἁλίας	αὐτὰς	ἐπονομάζουσιν. ἀντικρὺ δὲ τοῦ μνήματος
[2, 20]	ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν καὶ ἐπ᾽	αὐτῇ	ἄγοντες τὴν μητέρα ἐς τὸ
[2, 28]	ἀδελφήν, ἐλθεῖν δῆθεν ἐς λόγους	αὐτῇ	βουλόμενοι. (ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν,
[2, 29]	εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν ἐν	αὐτῇ	γενέσθαι· Διὸς δὲ ἐς ἔρημον
[2, 21]	ἐπὶ τῷ συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας	αὐτῇ	γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους δή φασιν
[2, 5]	ὡς Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος ἐν	αὐτῇ	γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου δὲ ὅσον
[2, 20]	ἔρριπταί οἱ πρὸς τοῖς ποσίν,	αὐτὴ	δὲ ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα
[2, 20]	πάντας ἀνεβίβασεν ἐπὶ τὸ τεῖχος,	αὐτὴ	δὲ ὁπόσα ἐν ταῖς οἰκίαις
[2, 29]	ὁ γαμβρός οἱ Περίανδρος Κορίνθου.	~(αὐτὴ	δὲ τῶν Ἐπιδαυρίων ἡ πόλις
[2, 25]	ποιοῦσαν ὅτι ἐν οὐδενὶ οὐδὲ	αὐτὴ	καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ
[2, 21]	Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ· σὺν δὲ	αὐτῇ	καὶ Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων δὲ
[2, 25]	Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς ἐν	αὐτῇ	καὶ ξόανον οὐδέν τι διάφορον
[2, 4]	στήλη καὶ θρόνος· λίθων καὶ	αὐτὴ	καὶ ὁ θρόνος. ὁ δὲ
[2, 35]	δ᾽ οὖν ἡ θεός τε	αὐτὴ	καλεῖται καὶ Χθόνια ἑορτὴν κατὰ
[2, 32]	τὸ ὄνομα ἀνελομένου Θησέως ὑπ᾽	αὐτῇ	κρηπῖδας τὰς Αἰγέως καὶ ξίφος·
[2, 16]	ἡ πύλη, λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν	αὐτῇ·	Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα ἔργα
[2, 9]	Ἀχαιῶν Σελλασία τε ἠνδραποδίσθη καὶ	αὐτὴ	Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν
[2, 3]	ἐς τὸ ὕδωρ. ἐπὶ δὲ	αὐτῇ	λέγουσιν ὡς ἥ Πειρήνη γένοιτο
[2, 15]	που καὶ δέκα. ἐν δὲ	αὐτῇ	Νεμείου (τε) Διὸς ναός ἐστι
[2, 20]	Λακεδαιμονίους, καὶ τῶν μὲν ἐν	αὐτῇ	πεπτωκότων τῇ μάχῃ, ὅσοι δὲ
[2, 15]	καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν καὶ	αὐτὴ	περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι δέ ἐστιν
[2, 23]	γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ τάφος	αὐτῇ	πλησίον Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ τῇ
[2, 33]	αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν	αὐτῇ	Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον
[2, 5]	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ	αὐτή	τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος καὶ
[2, 34]	μοι, τὸ δὲ καὶ ἐν	αὐτῇ	τῇ πόλει. ~(πλησίον δὲ αὐτοῦ
[2, 29]	σταδίου πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε	αὐτὴ	τὸ θέατρον καὶ ἀντὶ ἐρείσματος
[2, 32]	πέτρα Θησέως ὀνομαζομένη, μεταβαλοῦσα καὶ	αὐτὴ	τὸ ὄνομα ἀνελομένου Θησέως ὑπ᾽
[2, 21]	Περσέως. καὶ ἐφ᾽ ὅτῳ μὲν	αὐτῇ	τὸ ὄνομα ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς
[2, 4]	παραδοίη χειρωσαμένη τε καὶ ἐνθεῖσα	αὐτὴ	τῷ ἵππῳ χαλινόν. τὸ δὲ
[2, 2]	ᾠκοδόμηται κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽	αὐτῇ	χαλκοῦς καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς
[2, 34]	ἔχει δὲ καὶ λιμένας ἐν	αὑτῇ.	μῆκος μὲν δὴ τῆς ἀκτῆς
[2, 28]	σφίσι τὴν ἴσην, Δηιφόντην μὲν	αὑτῇ	τε ἄνδρα ἀρεστὸν εἶναι φήσασα
[2, 31]	ἦν, ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν	αὕτη·	εἴη δ᾽ ἂν ἔτι καὶ
[2, 7]	δὲ εἴπερ ἄλλη τις καὶ	αὕτη	ἐστὶ θέας ἀξία. (προελθοῦσι δὲ
[2, 34]	(καὶ ναὸς ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης·	αὕτη	καὶ ἄλλας ἔχει παρὰ Ἑρμιονέων
[2, 34]	πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ	αὕτη	λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ
[2, 36]	ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ καὶ	αὕτη	ποτέ, καὶ Ἁλικῶν λόγος ἐν
[2, 33]	διαβῆναι ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν·	αὕτη	Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽
[2, 1]	δὲ Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ	αὕτη	χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽
[2, 15]	τινὶ αἰτίᾳ εἴτε καὶ ἀνευρόντος	αὐτὴν	Ἀδράστου· τὸ δὲ ὄνομα λέγουσι
[2, 21]	προσοίκους, ἐς ὃ Περσεὺς ἀπέκτεινεν	αὐτήν·	Ἀθηνᾶν δέ οἱ συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν
[2, 29]	Ἑλλήνων σταλέντες· αἰτίαν δὲ τὴν	αὐτὴν	Αἰγινήταις καὶ οἱ λοιποὶ λέγουσιν.
[2, 25]	ἀφίκηταί ποι· τὴν δὲ καὶ	αὐτὴν	ἀνάψαι λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ τῆς
[2, 6]	κακοῦν δὲ εἰ λάβοι καὶ	αὐτὴν	Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς δὲ τὸ μὲν
[2, 10]	καὶ δι᾽ ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ	αὐτὴν	Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι. μετὰ τοῦτο
[2, 26]	Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ ἢ κατ᾽	αὐτὴν	γενέσθαι τὴν πόλιν, ἐπὶ τὸ
[2, 22]	συνοικεῖν γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι—	αὐτὴν	δὲ ὕστερον τούτων Μενελάῳ γήμασθαι.
[2, 28]	τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ ἀνδρὶ δώσειν	αὐτὴν	Δηιφόντου τὰ πάντα ἀμείνονι καὶ
[2, 31]	κρήνη, καὶ ὁ λόγος ἐς	αὐτὴν	διαφόρως τῷ Βοιωτῶν ἔχει· Πηγάσῳ
[2, 37]	σχοῖνοι πεφύκασι. τὰ δὲ ἐς	αὐτὴν	Διονύσῳ δρώμενα ἐν νυκτὶ κατὰ
[2, 30]	Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι· χαίρειν δὲ	αὐτὴν	δρόμοις τε καὶ θήραις καὶ
[2, 29]	τοῦ Ὀρνυτίωνος γενεᾷ πρότερον ἐς	αὐτὴν	ἐλθόντος. ἐπὶ μὲν δὴ Φώκου
[2, 30]	τούτοις γάρ ἐστι τὰ ἐς	αὐτὴν	ἐπιχώρια— Καρμάνορος τοῦ καθήραντος Ἀπόλλωνα
[2, 21]	τοῦ μύθου τάδε ἄλλα ἐς	αὐτήν	ἐστιν εἰρημένα· Φόρκου μὲν θυγατέρα
[2, 17]	τοῦτο καὶ χρυσοῦ· παρὰ δὲ	αὐτήν	ἐστιν ἐπὶ κίονος ἄγαλμα Ἥρας
[2, 33]	ἠπείρου, καὶ διαβῆναι ποσὶν ἐς	αὐτὴν	ἔστιν· αὕτη Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον
[2, 34]	ἐκείνης προδούσης, οὔτε γυναῖκα ἕξειν	αὐτὴν	ἔτι ἔφασκε καὶ προσέταξε τοῖς
[2, 37]	Ἡρακλείδας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον, τὴν	αὐτὴν	ἠφίεσαν Ἀθηναίοις οἱ Ἀργεῖοι φωνήν·
[2, 3]	ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν δὴ δι᾽	αὐτὴν	Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ, Μηδείᾳ δὲ
[2, 28]	μὲν Δηιφόντου κατηγόρουν, πολλὰ δὲ	αὐτὴν	ἱκέτευον ἐκείνην ἐπανήκειν ἐς Ἄργος,
[2, 23]	εὑρεθῆναι σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνης	αὐτήν·	καὶ αὐτός τε καὶ ἄλλους
[2, 4]	Λέρνα· κίονες δὲ ἑστήκασι περὶ	αὐτὴν	καὶ καθέδραι πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας
[2, 30]	Πολιάδα καὶ Σθενιάδα ὀνομάζοντες τὴν	αὐτὴν	καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ
[2, 34]	γνωρίσματα ὀνομάζουσιν οἱ νῦν Θησέως	αὐτήν.	κατὰ ταύτην οὖν τὴν πέτραν
[2, 22]	Λακεδαίμονα Ἑλένη. ἔχειν μὲν γὰρ	αὐτὴν	λέγουσιν ἐν γαστρί, τεκοῦσαν δὲ
[2, 34]	ἐκ τῆς ἠπείρου, μετὰ δὲ	αὐτὴν	νῆσος Τρίκρανα καλουμένη καὶ ὄρος
[2, 13]	Φλιοῦντα οὕτως ἔχει. Ρηγνίδας ἐπ᾽	αὐτὴν	ὁ Φάλκου τοῦ Τημένου Δωριεὺς
[2, 12]	πόλις, ἐκ Σικυῶνος δὲ ἐς	αὐτὴν	ὁδός ἐστιν εὐθεῖα. καὶ ὅτι
[2, 38]	ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα παρ᾽	αὐτὴν	ὁδὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ χωρίον
[2, 4]	κορυφή, Βριάρεω μὲν Ἡλίῳ δόντος	αὐτὴν	ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ ὡς
[2, 26]	ᾤκησαν πρὶν Ἐπίδαυρον ἐλθεῖν ἐς	αὐτήν·	οὐ μὴν οὐδὲ τοὺς ἀπογόνους
[2, 35]	σφόδρα ἔχουσιν ἀρχαίαν, ἐς δὲ	αὐτὴν	οὐ φανερῶς τὸ ὕδωρ κάτεισιν,
[2, 3]	ἀθανάτους ἔσεσθαι νομίζουσαν· τέλος δὲ	αὐτήν	τε μαθεῖν ὡς ἡμαρτήκοι τῆς
[2, 14]	Ἐλευσῖνι νομίζουσι, τὰ δὲ ἐς	αὐτὴν	τὴν τελετὴν ἐκείνων ἐστὶν ἐς
[2, 20]	τὸν δῆμον. οὐ προεμένων δὲ	αὐτὴν	τιμωρήσασθαι τοῖς χιλίοις καὶ ἀπὸ
[2, 35]	ὅθεν ῥεῖ τὸ ὕδωρ ἐς	αὐτήν.	(τὸ δὲ λόγου μάλιστα ἄξιον
[2, 9]	δὲ ἀπὸ λαφύρων ὁ Κλεισθένης	αὐτὴν	τὸν πρὸς Κίρρᾳ πόλεμον συμπολεμήσας
[2, 2]	δὲ ἐξ ἀρχῆς ἐξ Ὑκάρων	αὐτὴν	τῶν ἐν Σικελίᾳ λέγεται παῖδα
[2, 21]	εὐθὺς ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ πρώτην	αὐτήν	φασι τελευτήσαντος τοῦ ἀνδρὸς Περιήρους
[2, 17]	πόαν· ταύτην τῇ Ἥρᾳ καὶ	αὐτὴν	φέρουσι καὶ ἀπὸ τῶν φύλλων
[2, 6]	Πόλυβον γενέσθαι λέγουσιν· ὕστερον δὲ	αὐτὴν	Φλίας ὁ Διονύσου γαμεῖ, καί
[2, 1]	τῶν πιτύων τὸν δεθέντα ἐφ᾽	αὑτὴν	εἷλκε, καὶ τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε
[2, 3]	Γλαύκης· ἐς γὰρ ταύτην ἔρριψεν	αὑτήν,	ὡς λέγουσι, τῶν Μηδείας ἔσεσθαι
[2, 34]	ἐπίκλησιν Ποντίας καὶ Λιμενίας τῆς	αὐτῆς,	ἄγαλμα δὲ λευκοῦ λίθου μεγέθει
[2, 21]	θαυμάζοντα οὕτω τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντα	αὐτῆς	ἄγειν τοῖς Ἕλλησιν ἐς ἐπίδειξιν.
[2, 29]	Φῶκος δὲ οὐκ ἐκ τῆς	αὐτῆς,	ἀλλ᾽ ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν,
[2, 34]	κλύδων. τάφον δὲ οὐκ ἀποφαίνουσιν	αὐτῆς,	ἀλλὰ περιοφθῆναι τὸν νεκρόν φασι
[2, 13]	ἵνα δὲ ἄχαρι μηδὲν ἀπ᾽	αὐτῆς	γένηται, οἱ δὲ τὴν ἐπὶ
[2, 27]	φιάλην τε ὑάλου καὶ δι᾽	αὐτῆς	γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι δὲ εἱστήκεσαν
[2, 5]	φασὶ καὶ τὸν τεχθέντα ὑπ᾽	αὐτῆς	ἔθρεψεν ὁ Λεύκιππος καὶ τελευτῶν
[2, 28]	μὲν ἔδεισε, μὴ ἁμαρτὼν γένοιτο	αὐτῆς	ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς δὲ ἐπειρᾶτο
[2, 3]	Ἀθηνᾶ χαλκῆ· τῷ βάθρῳ δὲ	αὐτῆς	ἐστι Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα. ὑπὲρ
[2, 32]	ἰδὼν οἶδα Ἱππολύτου· πρὸ δὲ	αὐτῆς	ἐστιν Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη, τὸ
[2, 12]	καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι ἐξ	αὐτῆς.	~(Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων Πελοπόννησος ἐταράχθη
[2, 38]	ἡμῶν ἔρημος, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο	αὐτῆς	Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης
[2, 37]	οἶδα ἄνθρωπον ἐς τὸ τέρμα	αὐτῆς	οὐδεμιᾷ μηχανῇ καθικέσθαι δυνηθέντα, ὅπου
[2, 37]	τρίτον· ἐπὶ δὲ τοῖς χείλεσιν	αὐτῆς	πόα καὶ σχοῖνοι πεφύκασι. τὰ
[2, 9]	ἠνάγκασεν ὑπέρ τε Ἀχαιῶν καὶ	αὐτῆς	Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι. Κλεομένους
[2, 17]	φέρουσι καὶ ἀπὸ τῶν φύλλων	αὐτῆς	στεφάνους πλέκουσιν. (ἀρχιτέκτονα μὲν δὴ
[2, 35]	εἰ πάντες καταβάντες ὑδρεύοιντο ἐξ	αὐτῆς·	τὴν δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πεποιήκασιν,
[2, 3]	τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους ἀπ᾽	αὐτῆς·	τὸν δὲ παῖδα, ὃν ἐπήγετο
[2, 38]	ἄνω πρὸς τὴν ἤπειρον ἀπ᾽	αὐτῆς	χωρίον ἐστίν, ἔνθα δὴ ἐμαχέσαντο
[2, 8]	Ἀχαιῶν συνέδριον ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας.	αὐτίκα	δὲ στρατηγὸς ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν
[2, 8]	ἄνδρες τῶν ἐπιχωρίων, τύραννος δὲ	αὐτίκα	ἐγεγόνει ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας·
[2, 26]	ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ	αὐτίκα	ἐπὶ γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν
[2, 5]	οἱ τικτόμενα ὑπὸ τῆς γυναικὸς	αὐτίκα	ὁπότε πρῶτον κλαύσειεν ἠφίει τὴν
[2, 2]	δέ, ὡς ἐφώρασαν, καθελκύσαι τε	αὐτίκα	Πενθέα καὶ ζῶντος ἀποσπᾶν ἄλλο
[2, 13]	ἐς τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος δὲ	αὐτίκα	ὑπὸ τῆς πληγῆς Φλιασίοις ἐστὶν
[2, 9]	τοῖς θηρίοις· καὶ τοὺς μὲν	αὐτίκα	ὡς ἐγεύσαντο διέφθειρεν ὁ φλοιός,
[2, 23]	τοῖς παροῦσιν ἀπόροις γενέσθαι σωτῆρα,	αὐτίκα	ὡς προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου
[2, 10]	θαλασσίου μεγέθει μέγα καὶ μετ᾽	αὐτὸ	ἄγαλμα Ὀνείρου καὶ Ὕπνος κατακοιμίζων
[2, 22]	ἐστιν οὐ μέγα, ἀνέχει δὲ	αὐτὸ	ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ Διὸς
[2, 21]	ὀργάνου τὸν ψόφον καὶ δι᾽	αὐτὸ	Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ δὲ
[2, 31]	Μουσῶν ἐστι, ποιῆσαι δὲ ἔλεγον	αὐτὸ	Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν
[2, 31]	ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος· ποιῆσαι δὲ	αὐτὸ	βασιλεύοντα Ἀέτιον τὸν Ἄνθα λέγουσιν.
[2, 27]	ἐντὸς τῶν ὅρων· τὸ δὲ	αὐτὸ	γινόμενον οἶδα καὶ ἐν Τιτάνῃ.
[2, 10]	ἱερόν. ἐσίασι μὲν δὴ ἐς	αὐτὸ	γυνή τε νεωκόρος, ᾗ μηκέτι
[2, 32]	Σθενιάδος καλουμένης ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς,	αὐτὸ	δὲ εἰργάσατο τῆς θεοῦ τὸ
[2, 35]	ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ Δημήτηρ.	αὐτὸ	δὲ ὃ σέβουσιν ἐπὶ πλέον
[2, 17]	τῶν θυσιῶν ἐς τὰς ἀπορρήτους.	αὐτὸ	δὲ τὸ ἱερόν ἐστιν ἐν
[2, 7]	ἱερόν ἐστιν Ἀκραίας, μετὰ δὲ	αὐτὸ	Διοσκούρων· ξόανα δὲ οὗτοί τε
[2, 32]	τὸ ἱερόν, καὶ τὰ ἐς	αὐτὸ	ἐμήνυσεν ὁ λόγος ἤδη μοι.
[2, 20]	δὲ ἔργον. ποιηθῆναι δὲ ἐπυνθανόμην	αὐτὸ	ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν
[2, 3]	τὸ δὲ ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν	αὐτὸ	ἐς τὸ ἱερὸν φέρουσαν τῆς
[2, 28]	τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ δὲ	αὐτὸ	εὑρίσκω καὶ ἄλλαις χώραις συμβεβηκός·
[2, 4]	Βούνου τοῦ Ἑρμοῦ· καὶ δι᾽	αὐτὸ	ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι
[2, 11]	ποιῆσαι λέγουσι, τὸ δὲ μετ᾽	αὐτὸ	Ἥρας Ἄδραστον· ἀγάλματα δὲ ὑπελείπετο
[2, 23]	ἄγριαι φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐς	αὐτὸ	ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ Ἀργεῖοι
[2, 7]	τῆς γενομένης μαντείας ἁμαρτὼν δι᾽	αὐτὸ	καὶ καθόδου τῆς ἐς Πελοπόννησον
[2, 1]	τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ ἐς	αὐτὸ	καὶ οἱ Κορίνθιοι μετέσχον τοῦ
[2, 16]	τοῦ ἡνιόχου, καὶ Τελεδάμου τὸ	αὐτὸ	καὶ Πέλοπος— τούτους γὰρ τεκεῖν
[2, 9]	Περσεὺς φαρμάκῳ διέφθειρε καὶ δι᾽	αὐτὸ	καὶ τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι παρέσχεν
[2, 11]	τοῦτο ἴδοις ῥᾳδίως, οὕτω περιέχουσιν	αὐτὸ	κόμαι τε γυναικῶν αἳ κείρονται
[2, 3]	τὸ καλούμενον Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ	αὐτὸ	μνῆμά ἐστι τοῖς Μηδείας παισίν·
[2, 34]	φέρων· ἀφικόμενοι δ᾽ ἐς τὸ	αὐτὸ	ὅθεν ὡρμήθησαν, κατορύσσουσιν ἐνταῦθα. (τοῦτο
[2, 4]	ἐστὶν ἱερόν· ἐσιέναι δὲ ἐς	αὐτὸ	οὐ νομίζουσιν. (ὑπὲρ τοῦτο Μητρὸς
[2, 10]	Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ ἐς	αὐτὸ	οὐκ ἔστι πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν
[2, 11]	ἐνταῦθα Δήμητρος· ἱδρῦσαι δέ φασιν	αὐτὸ	Πλημναῖον ἀποδιδόντα χάριν τῇ θεῷ
[2, 20]	χαλκοῦν, τέχνη Λυσίππου. μετὰ δὲ	αὐτὸ	προελθοῦσιν ἐν δεξιᾷ Φορωνέως τάφος
[2, 11]	θελήσῃ τις, ἀποδέδεικταί οἱ τὸ	αὐτὸ	σέβεσθαι τοῦτο ὃ δὴ καὶ
[2, 7]	τοῦ σπηλαίου· καὶ καλεῖται δι᾽	αὐτὸ	Στάζουσα ἡ πηγή. (ἐν δὲ
[2, 37]	ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι δὲ	αὐτὸ	τὰς θυγατέρας λέγουσι τὰς Δαναοῦ,
[2, 2]	Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος δὲ ἐς	αὐτὸ	ὑπόγεως, ἔνθα δὴ τὸν Παλαίμονα
[2, 4]	ξόανον γυμνὸν Ἡρακλέους, Δαιδάλου δὲ	αὐτό	φασιν εἶναι τέχνην. Δαίδαλος δὲ
[2, 28]	τὸ χωρίον. τὰ δὲ ἐς	αὐτό,	ὡς Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ
[2, 36]	ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ ἐς	αὑτὸ	καταδέχεται· ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς
[2, 36]	ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι, στάδια εἴκοσιν	αὐτόθεν	ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἱερὸν
[2, 32]	ναὸς ὑπὲρ αὐτοῦ Ἀφροδίτης Κατασκοπίας·	αὐτόθεν	γάρ, ὁπότε γυμνάζοιτο ὁ Ἱππόλυτος,
[2, 25]	τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι δὲ	αὐτόθεν	διαβάντων ποταμὸν χείμαρρον Χάραδρον καλούμενον
[2, 32]	καὶ Σκύλλιδι ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων δὲ	αὐτόθεν	Λυτηρίου Πανός ἐστιν ἱερόν· Τροιζηνίων
[2, 10]	τῆς ἐσόδου τὴν θεὸν καὶ	αὐτόθεν	προσεύχεσθαι. (τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα
[2, 38]	χωρίον ἐπολέμει σὺν τοῖς Δωριεῦσιν	αὐτόθεν	τὸν πρὸς Τισαμενὸν καὶ Ἀχαιοὺς
[2, 5]	εἶναι ταύτην καὶ τὸ ὕδωρ	αὐτόθεν	ὑπορρεῖν τὸ ἐν τῇ πόλει.
[2, 1]	τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας δὲ	αὐτόθι	ἄξια ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι
[2, 27]	τοὺς Ἀρικιεῖς, καὶ ἐβασίλευσέ τε	αὐτόθι	καὶ ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος,
[2, 34]	σφισι καὶ νῦν ἔτι ἱερὰ	αὐτόθι,	Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ τῆς ἀκτῆς
[2, 21]	διότι σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο,	αὐτοὶ	δὲ ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ φασί.
[2, 7]	μὲν δὴ χῶμά ἐστι γῆς,	αὐτοὶ	δὲ Σικυώνιοι τὰ πολλὰ ἐοικότι
[2, 16]	ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ	αὐτοὶ	Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις γὰρ Σπάρτης μὲν
[2, 29]	ταῦτα δὲ ἐχαρίζοντο τῇ μητρί·	αὐτοὶ	μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν ἐκ τῆς
[2, 14]	ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ καὶ	αὐτοὶ	μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν Ἐλευσῖνι
[2, 21]	γὰρ— γράφω δὲ ὁπόσα λέγουσιν	αὐτοὶ	περὶ σφῶν Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν
[2, 20]	ὑπερόριον ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ	αὐτοί	σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις
[2, 20]	ἐπειργασμένοι λίθῳ Κλέοβις καὶ Βίτων	αὐτοί	τε ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν καὶ
[2, 22]	ταῦτα Διοσκούρων ναός. ἀγάλματα δὲ	αὐτοί	τε καὶ οἱ παῖδές εἰσιν
[2, 38]	ἀγῶνος πρὸς Ἀργείους κρατήσαντες βεβαίως	αὐτοί	τε παραυτίκα ἐκαρποῦντο καὶ ὕστερον
[2, 3]	ἀρχαίων ἀπολομένων, οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν	αὐτοῖς	αἱ θυσίαι παρὰ τῶν ἐποίκων
[2, 20]	χιλίους· ἡγεμὼν δὲ ἐτέτακτο ἐπ᾽	αὐτοῖς	Βρύας Ἀργεῖος, ὃς ἄλλα τε
[2, 36]	ἔστι δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	Δήμητρος, ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ λίθου
[2, 3]	χρήσαντος τοῦ θεοῦ θυσίαι τε	αὐτοῖς	ἐπέτειοι κατέστησαν καὶ Δεῖμα ἐπεστάθη.
[2, 7]	κρηπῖδα κίονας ἐφιστᾶσι καὶ ἐπ᾽	αὐτοῖς	ἐπίθημα ποιοῦσι κατὰ τοὺς ἀετοὺς
[2, 3]	Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ ἐν	αὐτοῖς	Ἰάσονα ἐξ Ἰωλκοῦ μετὰ τὸν
[2, 14]	πεποιημένα ἐς Δήμητραν· ἐν δὲ	αὐτοῖς	καταλέγων τοὺς διδαχθέντας ὑπὸ τῆς
[2, 7]	Πειθὼ δὲ ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε	αὐτοῖς	κατέστη σέβεσθαι. Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις
[2, 13]	δὲ οὕτω νομίζουσιν, ἱερός ἐστιν	αὐτοῖς	λόγος— ἐπεὶ τῆς γε Ἥρας
[2, 18]	τοῦ Ἀντιλόχου παῖδας, σὺν δὲ	αὐτοῖς	Μέλανθον τὸν Ἀνδροπόμπου τοῦ Βώρου
[2, 23]	ἐν Θεσσαλίᾳ κομισθῆναι. τάδε δὲ	αὐτοῖς	οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι
[2, 19]	ἔχων καὶ λύκου, σὺν δὲ	αὐτοῖς	παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν ἐπὶ τὸν
[2, 26]	Τημένου παίδων, ὁ δὲ σὺν	αὐτοῖς	στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον
[2, 35]	ἄγουσι δὲ οὕτως. ἡγοῦνται μὲν	αὐτοῖς	τῆς πομπῆς οἵ τε ἱερεῖς
[2, 30]	ἐπίκλησιν· καὶ δὴ καὶ νόμισμα	αὐτοῖς	τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν
[2, 18]	κακούς· εἰ δὲ ἐπὶ τοσοῦτον	αὐτοῖς	τὸ μίασμα τὸ Πέλοπος καὶ
[2, 4]	λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην δὲ οὐκ	αὐτοκράτορα	ὄντα βασιλεύειν, εἶναι δὲ ἐπὶ
[2, 11]	Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι δὲ	αὐτὸν	ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ ἀπὸ τούτου
[2, 9]	παρέλαβε τὴν ἀρχήν οὐ γὰρ	αὐτὸν	Ἄρατος θυμῷ πολλὰ ἐς τοὺς
[2, 9]	χαλκοῦς, τέχνη Λυσίππου, παρὰ δὲ	αὐτὸν	Ἄρτεμις ἐπίχρυσος. (πλησίον δὲ Ἀπόλλωνός
[2, 3]	τῆς ἐσόδου Ποσειδῶν καὶ μετ᾽	αὐτὸν	Ἄρτεμις θηρεύουσα ἕστηκε. κρῆναι δὲ
[2, 32]	ἂν> ἴδοις Ἴσιδος καὶ ὑπὲρ	αὐτὸν	Ἀφροδίτης Ἀκραίας· τὸν μὲν ἅτε
[2, 7]	ἐλέφαντος ὁ θεός, παρὰ δὲ	αὐτὸν	Βάκχαι λίθου λευκοῦ. ταύτας τὰς
[2, 24]	ἐπὶ τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο	αὐτόν.	Δία γὰρ ἐν οὐρανῷ βασιλεύειν,
[2, 13]	Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽	αὐτόν·	ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον
[2, 29]	ὕεσθαι, τῶν δὲ ἐλθόντων ὡς	αὐτὸν	εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο οἱ Αἰγινῆται.
[2, 18]	εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ καὶ	αὐτὸν	ἐκπεσόντα ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα
[2, 23]	μοι, μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως	αὐτὸν	ἐλθεῖν ἐς Ἤπειρον καὶ ἐπιτροπεῦσαί
[2, 14]	γὰρ ἄν ποτε Ὅμηρος παρῆκεν	αὐτὸν	ἐν τοῖς ἔπεσιν. ἔστι γὰρ
[2, 14]	καταστήσασθαι τὴν τελετήν, ἐκβληθῆναι δὲ	αὐτὸν	ἐξ Ἐλευσῖνος ὑπὸ Ἴωνος, ὅτε
[2, 2]	καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ	αὐτὸν	ἐπὶ τῷ ἐρύματι τῷ διὰ
[2, 6]	κακὸν μὲν ἅτε Ἡρακλείδην καὶ	αὐτὸν	ἐποίησεν οὐδέν, κοινωνὸν δὲ ἔσχε
[2, 32]	γυμνάζοιτο ὁ Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν ἐς	αὐτὸν	ἐρῶσα ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι
[2, 9]	ταύτῃ γὰρ τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν	αὐτὸν—	ἐς Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι, καὶ
[2, 1]	τὴν ἀρχὴν διανείμαντα τοῖς παισὶν	αὐτὸν	ἐς τὴν Ἀττικὴν αὖθις ἀναχωρῆσαι,
[2, 16]	καὶ ἔργοις δεξιώσασθαι— ἔρχεται παρ᾽	αὐτὸν	ἐς τὴν Λάρισαν· καὶ ὁ
[2, 3]	ἐστιν Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ δὲ	αὐτὸν	ἔσοδός ἐστι τῆς Πειρήνης ἐς
[2, 23]	Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ, καὶ παρ᾽	αὐτὸν	ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται δὲ καὶ
[2, 25]	Ἄβαντος νόθος— τὸ ὄνομα δι᾽	αὐτὸν	ἔσχηκε· καὶ ἄλλα τέ ἐστιν
[2, 5]	τοῦ Νείλου· καὶ δὴ καὶ	αὐτὸν	ἔχει τὸν Νεῖλον λόγος Εὐφράτην
[2, 3]	τοῦ Ἰάσονος φωραθεῖσαν οὐ γὰρ	αὐτὸν	ἔχειν δεομένῃ συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ>
[2, 2]	ὀρθὸν Παρίου λίθου· παρὰ δὲ	αὐτὸν	θεοῖς πᾶσίν ἐστιν ἱερόν. πλησίον
[2, 15]	μὲν Ὀφέλτου τάφος, περὶ δὲ	αὐτὸν	θριγκὸς λίθων καὶ ἐντὸς τοῦ
[2, 24]	ἐνέμοντο, λαμβάνει Σθένελος ὁ Καπανέως	αὐτόν,	καὶ ἀνάκειται μὲν διὰ τοῦτο
[2, 23]	ναὸς Κρησίου. Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα	αὐτὸν	καὶ αὖθις ἐλθόντα ἐς λύσιν
[2, 30]	τὸ πέλαγος· ἤδη δὲ κάμνοντα	αὐτὸν	καὶ ὑπὸ τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον
[2, 30]	εἶναι· βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν	αὐτὸν	καὶ Ὠραίαν ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι
[2, 11]	ἀφανισθῆναι τὴν μνήμην· κεραυνοῖς θεὸς	αὐτὸν	κατέκαυσε, βωμὸς δὲ ἐκεῖνος— οὐ
[2, 11]	ἐκεῖνος— οὐ γάρ τι ἐς	αὐτὸν	κατέσκηψε— μένει καὶ ἐς τόδε
[2, 18]	τοῦ Θυέστου· συνοικεῖν δέ φασιν	αὐτὸν	Κλυταιμνήστρᾳ παρθένῳ παρὰ Τυνδάρεω λαβόντα.
[2, 35]	γνώμην Χθονίᾳ τῇ θυγατρὶ ποιεῖν	αὐτόν.	Κολόνταν μὲν οὖν φασιν ἀντὶ
[2, 32]	Τροιζηνίοις μέτεστιν αὐτῶν— οὐ τὸν	αὐτὸν	λέγουσιν ὃν Ἐπιδαύριοι καὶ Αἰγινῆται
[2, 8]	ἔχει δὲ ὧδε τὰ ἐς	αὐτόν.	(μετὰ Κλέωνα μοναρχήσαντα ἐνέπεσε τῶν
[2, 27]	ἐπὶ Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν	αὐτὸν	νόμον. τὰ δὲ θυόμενα, ἤν
[2, 36]	ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος. παρὰ δὲ	αὐτὸν	ὁδός ἐστιν ἐπὶ Μάσητα τοῖς
[2, 5]	ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ Αἰγιάλειαν	αὐτὸν	οἰκίσαι πρῶτον ἐν τῷ πεδίῳ
[2, 31]	μητρός, Τροιζηνίων οὐδεὶς πρότερον ἤθελεν	αὐτὸν	οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα
[2, 22]	Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος· ἀποθανεῖν δ᾽	αὐτὸν	Ὅμηρος ὑπὸ Τληπτολέμου φησὶ τοῦ
[2, 30]	θυγατριδοῦν Πιτθέως εἰδόσι τὰ ἐς	αὐτὸν	οὐ γράφω, δεῖ δέ με
[2, 32]	τὸν ναὸν φέρουσα. ἀποθανεῖν δὲ	αὐτὸν	οὐκ ἐθέλουσι συρέντα ὑπὸ τῶν
[2, 29]	ἐς μὲν τὴν νῆσον ἀποβαίνειν	αὐτὸν	οὐκ εἴα, ἑστηκότα δὲ ἐπὶ
[2, 35]	εἰκόνες δὲ περὶ πάντα ἑστήκασιν	αὐτόν.	οὗτος ὁ ναός ἐστιν ἀπαντικρὺ
[2, 33]	Φιλόξενος Μακεδὼν συνέλαβεν, ὃς καὶ	αὐτὸν	παρὰ Ἀθηναίων ἐξῄτησεν Ἅρπαλον. τὸν
[2, 3]	οἱ Μῆδον εἶναι· Ἑλλάνικος δὲ	αὐτὸν	Πολύξενον καλεῖ καὶ πατρὸς Ἰάσονός
[2, 5]	ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν	αὐτόν.	(Σικυώνιοι δὲ οὗτοι γὰρ ταύτῃ
[2, 9]	Ἡρακλῆς χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν	αὐτὸν	Σικυώνιος, καὶ πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν
[2, 6]	Ἴβυκος δὲ εἶναι Πέλοπός φησιν	αὐτόν.	(Σικυῶνος δὲ γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης
[2, 22]	ἐλαύνοντος Ἴλου τοῦ Φρυγὸς ἐπ᾽	αὐτὸν	στρατείᾳ. τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον
[2, 12]	τε καλούμενος ποταμὸς καὶ μετ᾽	αὐτὸν	Σύθας ἐστίν, ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν.
[2, 28]	σπεύδων πρὶν ἢ πάντας ἐπ᾽	αὐτὸν	συλλεχθῆναι τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης δὲ
[2, 19]	σύμβουλον ἐς πάντα εἶχεν, ἅτε	αὐτόν	τε ἐκεῖνον πεποιημένος πρότερον ἔτι
[2, 16]	χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀκρίσιος Περσέα	αὐτόν	τε περιεῖναι πυνθανόμενος καὶ ἔργα
[2, 33]	Ἀσίας ἤγαγεν Ἅρπαλος μὴ μεταλαβεῖν	αὐτόν·	(τὸ δὲ ὕστερον λεχθὲν ἐπέξειμι
[2, 37]	λέγουσι τὰς Δαναοῦ, Δαναὸν δὲ	αὐτὸν	τὸ ἱερὸν ἐπὶ Ποντίνῳ ποιῆσαι
[2, 11]	εἰ μή τις ἄρα ἐς	αὐτὸν	τὸν Ἀλεξάνορα ἀναφέροι. φαίνεται δὲ
[2, 33]	ἀνδρὸς Μακεδόνος Παυσανίου δολοφονηθῆναί φασιν	αὐτόν.	τὸν δέ οἱ τῶν χρημάτων
[2, 24]	ταῖς λεγομέναις λήξεσιν ἄρχοντα τὸν	αὐτὸν	τοῦτον θεόν. (ὁδοὶ δὲ ἐξ
[2, 23]	θυγατρὸς ἐποίησε· Περίλαος δὲ καθεῖλεν	αὐτὸν	τυραννήσας. τοῦτό τε οὖν τὸ
[2, 7]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν	αὐτὸν	ὑπὸ Προίτου ποιηθῆναι· τὰς γάρ
[2, 3]	Ἡλίου παῖδα, τὸ δὲ Ἥλιον	αὐτὸν	φέρον. ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω τῶν
[2, 14]	γενέσθαι τῷ Ἰαπετοῦ κατὰ τὸν	αὐτὸν	χρόνον φασὶν Ἄραντα καὶ τρισὶν
[2, 5]	ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν ὁ Ἀχιλλέως	αὐτόν.	χρόνῳ δὲ ὕστερον ἤκουσα καὶ
[2, 22]	συνέπεσεν ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν	αὐτόν,	ὡς Πέλοπα ἐπέλαβεν ὕστερον ἐλαύνοντος
[2, 9]	τέλος δέ, ὡς ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν	αὑτόν.	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἄσμενοι Κλεομένους ἀπαλλαγέντες
[2, 9]	ἐπ᾽ ἄλλῳ βουλεύοντα ἄδικα ἐς	αὑτὸν	πρῶτον τρέπειν. (μετὰ δὲ τὸ>
[2, 19]	δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ	αὐτόνομον	ἀγαπῶντες ἐκ παλαιοτάτου, τὰ τῆς
[2, 8]	ἑκατόν, καὶ τῶν χρημάτων συνετέλεσεν	αὐτὸς	Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος. ἔπεισε δὲ
[2, 31]	λόγον ὡς προνοίᾳ θείᾳ καὶ	αὐτὸς	ἀνασωθείη Θησεὺς καὶ οἱ σὺν
[2, 8]	Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν, ἢ καὶ	αὐτὸς	ἀπεχώρησεν Ἄρατος ἐθελοντής. Ἀβαντίδαν μὲν
[2, 17]	τὸ Ἡραῖον· ὃ δὴ καὶ	αὐτὸς	εἶδον, καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα.
[2, 13]	ἀφιγμένος εἱστία τὸν Ἡρακλέα ἢ	αὐτὸς	εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον δ᾽
[2, 16]	δὲ ἀπηξιώθησαν, ἔνθα Ἀγαμέμνων τε	αὐτὸς	ἔκειτο καὶ οἱ σὺν ἐκείνῳ
[2, 8]	οὐ χαλεπῶς, ὁ δὲ Νικοκλῆς	αὐτὸς	ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ ἀπέδωκεν
[2, 31]	ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου καὶ	αὐτὸς	ἐπελεξάμην. τοῦ Μουσείου δὲ οὐ>
[2, 8]	(Νικοκλῆς δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν ἐτυράννησεν	αὐτός.	ἐπὶ τοῦτον τὸν Νικοκλέα Ἄρατος
[2, 33]	ἐς τὰ μάλιστα ἀπεχθανομένου καὶ	αὐτὸς	ἰδίᾳ προσκρούσας. Δημοσθένει μὲν οὖν
[2, 8]	τιμὴν δὲ τοῖς πριαμένοις διέλυσεν	αὐτός.	(καὶ ἦν γὰρ δέος τοῖς
[2, 29]	Ἀσκληπιοῦ καὶ ἀγάλματα ὁ θεὸς	αὐτὸς	καὶ Ἠπιόνη, γυναῖκα δὲ εἶναι
[2, 18]	τῆς νόσου, ἐφ᾽ ᾧ τε	αὐτὸς	καὶ ὁ ἀδελφὸς Βίας Ἀναξαγόρᾳ
[2, 2]	αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ	αὐτὸς	ὁ Παλαίμων. ἔστι δὲ καὶ
[2, 34]	καὶ ἄλλα παρείχετο καὶ ὧν	αὐτὸς	ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα μνήμην. Ἀφροδίτης
[2, 6]	Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα ἔτι	αὐτός	τε ἐπετρόπευεν ὁ Νυκτεὺς καὶ
[2, 23]	εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ	αὐτός	τε καὶ ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν
[2, 4]	Δωριέων κρατηθεὶς μάχῃ. (Ἀλήτης δὲ	αὐτός	τε καὶ οἱ ἀπόγονοι βασιλεύουσιν
[2, 28]	οἴχοιντο ἄκουσαν Ὑρνηθώ. ὁ δὲ	αὐτός	τε ὡς τάχους εἶχεν ἤμυνε
[2, 16]	τὴν ἀρχὴν ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν δὲ	αὐτὸς	τὴν ἐκείνου Μυκήνας κτίζει. τοῦ
[2, 1]	δεδεμένος. τοιούτῳ διεφθάρη τρόπῳ καὶ	αὐτὸς	ὑπὸ Θησέως ὁ Σίνις· ἐκάθηρε
[2, 32]	Ἱππολύτου καλούμενον καὶ ναὸς ὑπὲρ	αὐτοῦ	Ἀφροδίτης Κατασκοπίας· αὐτόθεν γάρ, ὁπότε
[2, 5]	τὴν ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας δὲ	αὐτοῦ	γενέσθαι Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν καὶ
[2, 22]	Λητοῦς ἐν δεξιᾷ καὶ πρὸ	αὐτοῦ	γυναικῶν τάφος. ἀπέθανον δὲ αἱ
[2, 10]	ἐς μνήμην, πέραν δὲ> (δι᾽	αὐτοῦ	(δὲ) ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός·
[2, 2]	τῷ θεῷ σέβειν· καὶ ἀπ᾽	αὐτοῦ	διὰ τόδε τὰς εἰκόνας πεποίηνται
[2, 25]	ἀγῶνι συμβῆναί φασι καὶ ἀπ᾽	αὐτοῦ	διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι βεβαίως
[2, 7]	ὡς κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα	αὐτοῦ	διεφθάρη τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν. (ἐς
[2, 35]	αὐτῇ τῇ πόλει. ~(πλησίον δὲ	αὐτοῦ	Διονύσου ναὸς Μελαναίγιδος· τούτῳ μουσικῆς
[2, 35]	οὐδέν, βωμὸς δέ· (καὶ ἐπ᾽	αὐτοῦ	θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ εἰσι
[2, 33]	βίαιος. εἴρηται μὲν οὖν περὶ	αὐτοῦ	καὶ ἄλλοις καὶ αὐτῷ Δημοσθένει
[2, 30]	φασιν αὐτὸν καὶ Ὠραίαν ἀπ᾽	αὐτοῦ	καλεῖσθαι τὴν γῆν, Ἄλθηπον δὲ
[2, 31]	τοῦτον καὶ τὰς Μούσας ἀπ᾽	αὐτοῦ	καλοῦσιν Ἀρδαλίδας. ἐνταῦθα Πιτθέα διδάξαι
[2, 14]	ἢ διαπολεμηθῆναι καὶ ἐν Ἐλευσῖνι	αὐτοῦ	καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο δ᾽ ἂν
[2, 16]	βασιλείαν ἐνείμαντο, καὶ Ἀκρίσιος μὲν	αὐτοῦ	κατέμεινεν ἐν τῷ Ἄργει, Προῖτος
[2, 22]	τάφον Σθενέλου δεικνύουσι, τὸν δὲ	αὐτοῦ	Κυλαράβου. πεποίηται δὲ οὐ πόρρω
[2, 28]	ἐς μηδέν, κατὰ χώραν δ᾽	αὐτοῦ	λείπουσιν ἱερὰ εἶναι τῆς Ὑρνηθοῦς.
[2, 21]	ἤρεσκεν— ἑκὼν παρίημι. (πρὸ δὲ	αὐτοῦ	πεποίηται Διὸς Φυξίου βωμὸς καὶ
[2, 36]	Χείμαρρον ποταμὸν ἀφίξῃ. πλησίον δὲ	αὐτοῦ	περίβολός ἐστι λίθων, καὶ τὸν
[2, 17]	φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται. φύεται δὲ	αὐτοῦ	πόα πρὸς ταῖς ὄχθαις· ἀστερίωνα
[2, 36]	ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς ἀπ᾽	αὐτοῦ	Ποντῖνος. καὶ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ
[2, 38]	ὄρος Πάρνων, καὶ Λακεδαιμονίων ἐπ᾽	αὐτοῦ	πρὸς Ἀργείους ὅροι καὶ Τεγεάτας
[2, 37]	τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ τῆς χολῆς	αὐτοῦ	τὰς ἀκίδας φαρμακεῦσαι τῶν ὀιστῶν·
[2, 37]	τὴν θάλασσαν καθήκει. ὅροι δὲ	αὐτοῦ	τῇ μὲν ποταμὸς ὁ Ποντῖνος,
[2, 22]	ὅτι Ἥρας εἶναι καὶ οὐκ	αὐτοῦ	τὴν γῆν Ἴναχος καὶ οἱ
[2, 28]	λυπήσοντες, εἰ διαλῦσαί πως ἀπ᾽	αὐτοῦ	τὴν Ὑρνηθὼ δυνηθεῖεν. ἀφίκοντο οὖν
[2, 1]	Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τῆς	αὐτοῦ.	(τῆς δὲ Κορινθίας ἐστὶ γῆς
[2, 12]	δὴ πόλιν ᾤκισε καὶ ἀπ᾽	αὐτοῦ	τὸ ἀρχαῖον ἡ γῆ καὶ
[2, 4]	παραδόντες τὴν βασιλείαν Ἀλήτῃ καταμένουσιν	αὐτοῦ,	τῶν δὲ Κορινθίων ὁ δῆμος
[2, 23]	ὁ Βάτων γένους Ἀμφιαράῳ τοῦ	αὐτοῦ	τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ ἐς μάχην
[2, 8]	μέγιστα Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽	αὑτοῦ·	ἔχει δὲ ὧδε τὰ ἐς
[2, 19]	ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽	αὑτοῦ	καὶ Ἑρμῆς ἐς λύρας ποίησιν
[2, 7]	οὐδέν, τὸ δὲ ὄνομα ἐφ᾽	αὑτοῦ	καὶ οὐ πατρόθεν ὑπειπόντες κελεύουσι
[2, 2]	οἱ τάφον καὶ τῶν ἐφ᾽	αὑτοῦ	Κορινθίων ὀλίγους εἶναι τοὺς εἰδότας.
[2, 15]	βασιλεύοντα τόν τε ποταμὸν ἀφ᾽	αὑτοῦ	λέγουσιν ὀνομάσαι καὶ θῦσαι τῇ
[2, 12]	τρίτον τοῦτο ἐποίησεν ὄνομα ἀφ᾽	αὑτοῦ	τῇ γῇ, Κείσου μὲν παῖδα
[2, 16]	βασιλεύσας μετὰ Φορωνέα ὠνόμασεν ἀφ᾽	αὑτοῦ	τὴν χώραν. Ἄργου δὲ Πείρασος
[2, 3]	ὧν τῇ Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν	αὐτούς·	(ἅτε δὲ τοῦ θανάτου βιαίου
[2, 30]	Ἀλκυόνης Ἄτλαντος θυγατρός, καὶ πόλεις	αὐτοὺς	ἐν τῇ χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν
[2, 15]	τὸν ἀγῶνα ἰόντας τῶν Ἰσθμίων	αὐτοὺς	ἐνταῦθα Ἡρακλῆς κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος
[2, 7]	τὸν ποταμὸν τὸν Μαρσύαν κατενεγκεῖν	αὐτοὺς	ἐς τὸν Μαίανδρον, ἀναφανέντας δὲ
[2, 33]	λαβόντας παρὰ Ἁρπάλου καταριθμῶν καὶ	αὐτοὺς	καὶ ὁπόσον αὐτῶν ἔλαβεν ἕκαστος
[2, 25]	λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον τότε καὶ	αὐτοὺς	καὶ τὸ στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς
[2, 7]	Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ ἐς	αὐτοὺς	σαφέστερον ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλώσω.
[2, 12]	γενέσθαι πρῶτον Ἄραντά φασιν ἄνδρα	αὐτόχθονα·	καὶ πόλιν τε ᾤκισε περὶ
[2, 14]	Ἀρκάδος καὶ τῶν λεγομένων Ἀθήνῃσιν	αὐτοχθόνων.	τοῦ δὲ Ἀνακτόρου καλουμένου πρὸς
[2, 5]	τῆς σφετέρας λέγουσιν ὡς Αἰγιαλεὺς	αὐτόχθων	πρῶτος ἐν αὐτῇ γένοιτο, καὶ
[2, 37]	θηρίον τε δοκοίη φοβερώτερον καὶ	αὐτῷ	γίνηται ἡ ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον,
[2, 3]	καὶ περίβολός ἐστιν, ἐν δὲ	αὐτῷ	γραφὴ τὸ Ὀδυσσέως ἐς τοὺς
[2, 23]	θέας ἄξια· κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ᾽	αὐτῷ	δὲ ἦν ὁ χαλκοῦς θάλαμος,
[2, 24]	ἐστὶν ὄρος ὀνομαζόμενον, ὑπὸ δὲ	αὐτῷ	δένδρα πέφυκεν ἥμερα καὶ ἄνεισι
[2, 34]	δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ	αὐτῷ	Δήμητρος καὶ Κόρης τῆς Δήμητρος
[2, 33]	περὶ αὐτοῦ καὶ ἄλλοις καὶ	αὐτῷ	Δημοσθένει πλεῖστα, ἦ μὴν τῶν
[2, 13]	(Ἵππασος δὲ καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ	διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ
[2, 25]	εἰλήφει. βωμοὶ δέ εἰσιν ἐν	αὐτῷ	Διός τε καὶ Ἥρας· δεῆσαν
[2, 31]	ἀνασωθείη Θησεὺς καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ.	(ἐν τούτῳ δέ εἰσι τῷ
[2, 6]	Ἀττικῆς, καὶ θυγατέρα τε συνῴκισεν	αὐτῷ	Ζευξίππην καὶ ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος
[2, 36]	ἐστι— καὶ τὸν Λυσίστρατον πρὸς	αὐτῷ	θάπτουσιν. (ἀπέχει δὲ Ἀργείων τῆς
[2, 4]	υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	Θέρσανδρός τε καὶ Ἄλμος. Ὀρνυτίωνος
[2, 31]	μνῆμά ἐστι, τρεῖς δὲ ἐπ᾽	αὐτῷ	θρόνοι κεῖνται λίθου λευκοῦ· δικάζειν
[2, 32]	ἐπιφανέστατον ἀνεῖται καὶ ναὸς ἐν	αὐτῷ	καὶ ἄγαλμά ἐστιν ἀρχαῖον. ταῦτα
[2, 20]	οὐ πόρρω θέατρον· ἐν δὲ	αὐτῷ	καὶ ἄλλα θέας ἄξια καὶ
[2, 18]	Ἄργος κατέσχε παροικῶν τε ἐγγὺς	αὐτῷ	καὶ ἄνευ τῆς πατρῴας ἀρχῆς
[2, 34]	ἱερόν, ὁ δὲ ὄροφος κατερρύηκεν	αὐτῷ.	καὶ Ἡλίῳ ναὸς καὶ ἄλλος
[2, 16]	γὰρ ἐνταῦθα ἐξέπεσεν ὁ μύκης	αὐτῷ,	καὶ τὸ σημεῖον ἐς οἰκισμὸν
[2, 21]	χῶμα γῆς ἐστιν· ἐν δὲ	αὐτῷ	κεῖσθαι τὴν Μεδούσης λέγουσι τῆς
[2, 19]	ὑπὸ τῶν υἱῶν· ἐκείνων δὲ	αὐτῷ	Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν
[2, 15]	περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ	αὐτῷ	Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα (καὶ
[2, 18]	ἐν δεξιᾷ· λίθου δὲ ἔπεστιν	αὐτῷ	κριός, ὅτι τὴν ἄρνα ὁ
[2, 2]	καλούμενος βωμός, καὶ θύουσιν ἐπ᾽	αὐτῷ	Κύκλωψι. (τάφους δὲ> Σισύφου καὶ
[2, 31]	Πιτθέα καὶ ἄνδρας δύο σὺν	αὐτῷ	λέγουσιν ἐπὶ τῶν θρόνων. οὐ
[2, 26]	ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ θυγάτηρ	αὐτῷ,	λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα ὅτι
[2, 26]	(λέγεται δὲ καὶ ἄλλος ἐπ᾽	αὐτῷ	λόγος, Κορωνίδα κύουσαν Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι
[2, 25]	ἐκαλεῖτο, οἰκήσαντος δὲ ὕστερον ἐν	αὐτῷ	Λύρκου— παῖς δὲ ἦν Ἄβαντος
[2, 11]	ἐποίησε. πρὸ τοῦ βωμοῦ δὲ	αὐτῷ	μνῆμα Ἐπωπεῖ κέχωσται, καὶ τοῦ
[2, 11]	Ἀπόλλωνος· κίονες δὲ ἑστήκασιν ἐν	αὐτῷ	μόνοι, τοίχους δὲ οὐκέτι οὐδὲ
[2, 31]	ὥς φασιν ἀναθέντος· ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	Μούσαις καὶ Ὕπνῳ θύουσι, λέγοντες
[2, 18]	οὐκ ἔπεστιν ὄροφος· ἐν δὲ	αὐτῷ	ναός ἐστιν ἄλλος ὀπτῆς πλίνθου,
[2, 13]	ἐστιν ἱερὸς Δήμητρος, ἐν δὲ	αὐτῷ	ναός τε καὶ ἄγαλμα Δήμητρος
[2, 34]	ὡς οὐκ ἔμελλεν ὁ παῖς	αὐτῷ	Νιόβης παιδὶ ἴσα οἴσεσθαι Διός
[2, 12]	τὴν Κορωνίδα ἀνάγουσιν· ἐν δὲ	αὐτῷ	ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι
[2, 10]	περιβόλῳ τὸ ἱερόν, ἐν δὲ	αὐτῷ	ξόανον ἀρχαῖον, τέχνη Φλιασίου Λαφάους.
[2, 33]	ἱερὸν ἐνταῦθα ἅγιον, ἱερᾶται δὲ	αὐτῷ	παρθένος, ἔστ᾽ ἂν ἐς ὥραν
[2, 9]	οὐκ ἀρεσκόμενος. ἅτε δὲ ὄντι	αὐτῷ	Παυσανίου θερμοτέρῳ καὶ οὐ φιλοψύχῳ
[2, 27]	πλησίον, θέας ἄξιον· ἐν δὲ	αὐτῷ	Παυσίου γράψαντος βέλη μὲν καὶ
[2, 1]	ἰσθμῷ καὶ τὸν ἀγῶνα ἐπ᾽	αὐτῷ	ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι δὲ
[2, 34]	διέχων ἐς θάλασσαν, ἐν δὲ	αὐτῷ	πόλισμα οὐ μέγα ἐπὶ θαλάσσῃ
[2, 2]	ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα δὲ ἐν	αὐτῷ	Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ αὐτὸς
[2, 17]	ὕδωρ Ἐλευθέριον καλούμενον· χρῶνται δὲ	αὐτῷ	πρὸς καθάρσια αἱ περὶ τὸ
[2, 25]	ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ ἄρα	αὐτῷ	πρὸς τὴν Ὑπερμήστραν ἀνασχεῖν τὸν
[2, 11]	ἐστιν ἄλσος, ἱερὸν δὲ ἐν	αὐτῷ	Προστασίας Δήμητρος καὶ Κόρης. ἐνταῦθα
[2, 28]	παισίν— ἐγεγόνεσαν γὰρ καὶ παῖδες	αὐτῷ	πρότερον ἔτι υἱοὶ μὲν Ἀντιμένης
[2, 10]	ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός· ἐν δὲ	αὐτῷ	πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης· εἶναι
[2, 34]	μετέωρα ναὸς Ἀθηνᾶς, παρὰ δὲ	αὐτῷ	σταδίου θεμέλια· ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 25]	δὲ τὰ μὲν ἄλλα ἐτιμώρησεν	αὐτῷ	στρατεύσας ἐς τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν
[2, 25]	ἀναθήματα καὶ Ἀργείων, ὅσοι τιμωρήσοντες	αὐτῷ	συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι δὲ αὐτόθεν διαβάντων
[2, 25]	γὰρ δὴ τῷ ὄντι εἰσὶν	αὐτῷ,	τὸ δὲ ὕδωρ οὐκ ἐπὶ
[2, 18]	δὲ ἐβασίλευσεν Ὀρέστης Λακεδαιμονίων ἐφέντων	αὐτῷ·	τοὺς γὰρ Τυνδάρεω θυγατριδοῦς τὴν
[2, 34]	αὐτῷ σταδίου θεμέλια· ἐν δὲ	αὐτῷ	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας ἀγωνίσασθαι λέγουσιν.
[2, 27]	Μαλεάτου δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐν	αὐτῷ.	τοῦτο μὲν δὴ τῶν ἀρχαίων·
[2, 32]	δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν	αὐτῷ	τῶν ἡνιῶν ἀνετράπη τοῦ Ἱππολύτου
[2, 9]	ἔκτεινεν. (ἔμελλε δὲ ἄρα καὶ	αὐτῷ	Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον φάρμακον ἔσεσθαι
[2, 19]	τοῦ τε Λυγκέως οὐκ ἀκίνδυνον	αὑτῷ	τὴν σωτηρίαν ἡγούμενος καὶ ὅτι
[2, 10]	δρᾶν οὐδὲν ὁ Φαῖστος τῶν	αὐτῶν,	ἀλλ᾽ ὡς θεῷ θύειν. καὶ
[2, 31]	σκηνῆς τῶν καθαρσίων φασὶν ἀπ᾽	αὐτῶν	ἀναφῦναι δάφνην, ἣ δὴ καὶ
[2, 21]	ἔλεγέ τε ὁ Προκλῆς ἀπ᾽	αὐτῶν	ἄνδρα ἰδεῖν κομισθέντα ἐς Ρώμην.
[2, 1]	στοίχου, τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ	αὐτῶν	ἀνήκοντα. τῷ ναῷ δὲ ὄντι
[2, 27]	ἀφεικὼς Ἔρως, λύραν δὲ ἀντ᾽	αὐτῶν	ἀράμενος φέρει. γέγραπται δὲ ἐνταῦθα
[2, 3]	Λεχαίου προπύλαιά ἐστι καὶ ἐπ᾽	αὐτῶν	ἅρματα ἐπίχρυσα, τὸ μὲν Φαέθοντα
[2, 1]	ὁπόσων δὲ μάχῃ κρατήσειεν, ἀπ᾽	αὐτῶν	δήσας ἀφῆκεν ἂν τὰ δένδρα
[2, 31]	ἀλλήλων· ὁ μὲν πρῶτός ἐστιν	αὐτῶν	Διονύσου κατὰ δή τι μάντευμα
[2, 25]	δὲ ἐνήρμοσται πάλαι, ὡς μάλιστα	αὐτῶν	ἕκαστον ἁρμονίαν τοῖς μεγάλοις λίθοις
[2, 33]	καταριθμῶν καὶ αὐτοὺς καὶ ὁπόσον	αὐτῶν	ἔλαβεν ἕκαστος οὐδὲ ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν
[2, 30]	ταῦτα εἰπόντος Ἡροδότου καθ᾽ ἕκαστον	αὐτῶν	ἐπ᾽ ἀκριβὲς οὔ μοι γράφειν
[2, 2]	ἀρχαίων ἐστίν, τὰ δὲ πολλὰ	αὐτῶν	ἐπὶ τῆς ἀκμῆς ἐποιήθη τῆς
[2, 9]	πατρονόμους τῷ λόγῳ κατέστησεν ἀντ᾽	αὐτῶν.	ἐπιθυμῶν δὲ πραγμάτων μειζόνων καὶ
[2, 4]	μὲν Πελαγίαν, τὴν δὲ Αἰγυπτίαν	αὐτῶν	ἐπονομάζουσιν, καὶ δύο Σαράπιδος, ἐν
[2, 36]	οἱ Ἀργεῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς	αὐτῶν	Ἔρατος. (καὶ χρόνον μέν τινα
[2, 3]	τέκνα Κορινθίων τὰ νήπια ὑπ᾽	αὐτῶν	ἐφθείρετο, πρὶν ἢ χρήσαντος τοῦ
[2, 27]	θυόμενα, ἤν τέ τις Ἐπιδαυρίων	αὐτῶν	ἤν τε ξένος ὁ θύων
[2, 34]	λίθων λογάδων εἰσίν, ἐντὸς δὲ	αὐτῶν	ἱερὰ δρῶσιν ἀπόρρητα Δήμητρι. (τοσαῦτα
[2, 37]	ἀπαρτήσας δὲ καὶ μόλυβδον ἀπ᾽	αὐτῶν	καὶ εἰ δή τι χρήσιμον
[2, 23]	τὸ ὄνομα. οὐ μὴν οὐδὲ	αὐτῶν	λέληθεν Ἀργείων τοὺς ἐξηγητὰς ὅτι
[2, 35]	δὲ Πλούτωνος, τὸ τρίτον δὲ	αὐτῶν	λίμνην Ἀχερουσίαν. περιείργεται μὲν δὴ
[2, 25]	ἔχων ἕκαστος λίθος ὡς ἀπ᾽	αὐτῶν	μηδ᾽ ἂν ἀρχὴν κινηθῆναι τὸν
[2, 35]	ἄλλος οὔτε ξένος οὔτε Ἑρμιονέων	αὐτῶν·	μόναι δὲ ὁποῖόν τί ἐστιν
[2, 9]	μηδένα εἶναι καρπὸν ἔτι ἀπ᾽	αὐτῶν,	ὁ θεὸς τόπον τινὰ εἰπὼν
[2, 30]	ὁ δὲ Ἀρτέμιδος, Διονύσῳ δὲ	αὐτῶν	ὁ τρίτος. Ἀπόλλωνι μὲν δὴ
[2, 32]	Αὐξησίαν— καὶ γὰρ Τροιζηνίοις μέτεστιν	αὐτῶν—	οὐ τὸν αὐτὸν λέγουσιν ὃν
[2, 34]	θεοῦ δὲ ὕοντος μίαν ἐξ	αὐτῶν	οὔ φασιν ὕεσθαι. τοῦτο δὲ
[2, 3]	Ἀδριανοῦ κατασκευάσαντος· τὸ δὲ ὀνομαστότατον	αὐτῶν	πλησίον τοῦ Ποσειδῶνος. τοῦτο δὲ
[2, 38]	χωρίου τὸ ὄνομά ἐστιν ἀπ᾽	αὐτῶν.	ποταμὸς δὲ καλούμενος Τάναος— εἷς
[2, 30]	παρὲξ ἢ ὅσαι πόλεις παρ᾽	αὐτῶν	φασιν ἀποικισθῆναι· κατασκευὴν δὲ ἱερῶν
[2, 2]	ἐπίκλησιν οὐκ εἶχε, τὸν δὲ	αὐτῶν	Χθόνιον καὶ τὸν τρίτον καλοῦσιν
[2, 12]	πολλὰ εἰδὼς εἰρημένα, τοῖς μάλιστα	αὐτῶν	ὡμολογημένοις χρήσομαι. (ἐν τῇ γῇ
[2, 36]	ἐνθέμενοι καὶ παῖδας ἐκλείπουσι τὴν	αὑτῶν,	Ἀργεῖοι δὲ ἐς ἔδαφος καταβαλόντες
[2, 13]	ἐφαίνετο ἀρεστά, μένοντας ἐπὶ τοῖς	αὑτῶν	βασιλέα Ρηγνίδαν καὶ τοὺς σὺν
[2, 11]	Δήμητρος καὶ Κόρης. ἐνταῦθα ἐφ᾽	αὑτῶν	οἱ ἄνδρες ἑορτὴν ἄγουσι, τὸν
[2, 13]	ταῦτα μὲν Φλιάσιοι λέγουσι περὶ	αὑτῶν,	ὁμολογοῦσι δέ σφισι τὰ πολλὰ
[2, 29]	Αἰγινήταις καὶ οἱ λοιποὶ λέγουσιν.	αὐχμὸς	τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ χρόνον ἐπίεζε
[2, 31]	λέγουσιν. ὕδωρ δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν·	αὐχμοῦ	δὲ ἐπὶ ἔτη συμβάντος σφίσιν
[2, 15]	δὲ βασιλεύοντα τόν τε ποταμὸν	ἀφ᾽	αὑτοῦ λέγουσιν ὀνομάσαι καὶ θῦσαι
[2, 12]	ὃς τρίτον τοῦτο ἐποίησεν ὄνομα	ἀφ᾽	αὑτοῦ τῇ γῇ, Κείσου μὲν
[2, 16]	θυγατριδοῦς βασιλεύσας μετὰ Φορωνέα ὠνόμασεν	ἀφ᾽	αὑτοῦ τὴν χώραν. Ἄργου δὲ
[2, 29]	εἶναι. (οὕτως Αἰακοῦ δεησομένους ἀποστέλλουσιν	ἀφ᾽	ἑκάστης πόλεως· καὶ ὁ μὲν
[2, 25]	στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν	ἀφ᾽	ἑκατέρων— πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς
[2, 25]	ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ ἥρωα,	ἀφ᾽	οὗ τῇ πόλει τὸ ὄνομα
[2, 26]	τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες. Ἐπίδαυρος δέ,	ἀφ᾽	οὗ τὸ ὄνομα τῇ γῇ
[2, 30]	οἱ παρά τε Αἰγινήταις ἐστὶν	Ἀφαία	καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ. (τὸ
[2, 30]	τοῦ Πανελληνίου Διὸς ἰοῦσιν, ἔστιν	Ἀφαίας	ἱερόν, ἐς ἣν καὶ Πίνδαρος
[2, 28]	ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς δὲ ἐπειρᾶτο	ἀφαιρεῖσθαι.	Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος καὶ ἕλκων
[2, 29]	τῶν παίδων Αἴαντος μέν ἐστιν	ἀφανέστερον	γένος οἷα ἰδιωτεύσαντος ἀνθρώπου, πλὴν
[2, 5]	λόγος Εὐφράτην ὄντα ἐς ἕλος	ἀφανίζεσθαι	καὶ αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας
[2, 17]	τὸ Ἡραῖον ἐς φάραγγα ἐσπίπτων	ἀφανίζεται.	φύεται δὲ αὐτοῦ πόα πρὸς
[2, 15]	εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν	ἀφανίσαι	τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ
[2, 20]	οὐ καθάπαξ ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος	ἀφανισθῆναι,	ἀλλὰ ἐνταῦθα δὴ μάλιστα, ἔνθα
[2, 11]	δὲ ἄρα χρόνῳ καὶ τοῦδε	ἀφανισθῆναι	τὴν μνήμην· κεραυνοῖς θεὸς αὐτὸν
[2, 34]	Σαρωνικοῦ κόλπου τὴν βλάστην σφῶν	ἀφαυαίνει·	κατιόντος οὖν ἔτι τοῦ πνεύματος
[2, 28]	ἔργα ἦν, ἤλαυνε τὸ ἅρμα	ἀφειδέστερον,	προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ σπεύδων πρὶν
[2, 27]	βέλη μὲν καὶ τόξον ἐστὶν	ἀφεικὼς	Ἔρως, λύραν δὲ ἀντ᾽ αὐτῶν
[2, 24]	ποτὲ ἐν Ἰλίῳ τὴν ἀχλὺν	ἀφεῖλεν	ἡ θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν·
[2, 7]	σφᾶς καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν	ἀφείλετο.	ἐκάκωσε δὲ καὶ περὶ Καρίαν
[2, 17]	ἀνάθημα ἀσπὶς ἣν Μενέλαός ποτε	ἀφείλετο	Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ. (τὸ δὲ
[2, 30]	φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐς δίκτυα	ἀφειμένα	ἐπ᾽ ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην μὲν
[2, 8]	τὸν ἐν τοῖς φρουροῖς ἄρχοντα	ἀφεῖναι	τὰ χωρία ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα
[2, 29]	πεντάθλου καὶ περιῆλθεν ἐς Πηλέα	ἀφεῖναι	τὸν λίθον— οὗτος γὰρ ἀντὶ
[2, 17]	ἀπορρητότερος γάρ ἐστιν ὁ λόγος—	ἀφείσθω	μοι· κόκκυγα δὲ ἐπὶ τῷ
[2, 18]	δὲ καὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν	ἀφελόμενος	Θυμοίτην τὸν Ὀξύντου· Θυμοίτης γὰρ
[2, 20]	κομιζομένην παρὰ τὸν νυμφίον ᾔσχυνεν	ἀφελόμενος	τοὺς ἄγοντας. ἐπιλαβούσης δὲ τῆς
[2, 27]	ἐς τὴν Χίμαιραν καὶ Περσεὺς	ἀφελὼν	τὴν Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ ναοῦ
[2, 32]	οὐ πολὺ τῆς Σαρωνίας Ἀρτέμιδος	ἀφέστηκε	τὸ ἱερόν, καὶ τὰ ἐς
[2, 36]	Διδύμους ὀνομάζουσι, στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν	ἀφέστηκεν·	ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος,
[2, 34]	Ἀπεροπία καλουμένη, τῆς δὲ Ἀπεροπίας	ἀφέστηκεν	οὐ πολὺ ἑτέρα νῆσος Ὑδρέα.
[2, 30]	~(ναοὶ δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων	ἀφεστηκότες	ὁ μὲν Ἀπόλλωνός ἐστιν, ὁ
[2, 31]	ἐκάθαιρον καὶ εἱστίων, ἐς ὃ	ἀφήγνισαν.	καὶ νῦν ἔτι οἱ ἀπόγονοι
[2, 1]	μάχῃ κρατήσειεν, ἀπ᾽ αὐτῶν δήσας	ἀφῆκεν	ἂν τὰ δένδρα ἄνω φέρεσθαι·
[2, 3]	τὴν πόλιν πεποίηνται πᾶσαν ἅτε	ἀφθόνου	ῥέοντός σφισιν ὕδατος καὶ ὃ
[2, 38]	ὄνον, ὡς ἐπιφαγὼν ἀμπέλου κλῆμα	ἀφθονώτερον	ἐς τὸ μέλλον ἀπέφηνε τὸν
[2, 22]	Νικόστρατον ἄνδρα ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν.	ἀφιᾶσι	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἐς
[2, 13]	πρότερον ἔτι κηδεστής, τότε δὲ	ἀφιγμένος	εἱστία τὸν Ἡρακλέα ἢ αὐτὸς
[2, 22]	Πειρίθῳ Θησέως ἀπελθόντος ἐς Θεσπρωτοὺς	Ἄφιδνά	τε ὑπὸ Διοσκούρων ἑάλω καὶ
[2, 2]	τοῖς ποσίν ἐστι τοῦ Ποσειδῶνος	ἀφιεὶς	ὕδωρ. καὶ Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος
[2, 19]	λύκου, σὺν δὲ αὐτοῖς παρθένον	ἀφιεῖσαν	πέτραν ἐπὶ τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν
[2, 25]	ἀρχῆς παρὰ Διομήδην ἐς Ἄργος	ἀφικέσθαι.	ὁ δὲ τὰ μὲν ἄλλα
[2, 13]	δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας	ἀφικέσθαι	παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ
[2, 32]	Ἐπιδαύριοι καὶ Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ	ἀφικέσθαι	παρθένους ἐκ Κρήτης· στασιασάντων δὲ
[2, 14]	ἄλλην τινὰ ἐνταῦθα ὁ Δυσαύλης	ἀφικέσθαι	πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς οἱ
[2, 35]	Ἀργείων· τούτοις γὰρ Ἑλλήνων πρώτοις	ἀφικέσθαι	Τελέσιλλά φησι τὸν Πυθαέα ἐς
[2, 5]	πρὶν ἢ Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν	ἀφικέσθαι,	ὡς τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν
[2, 30]	ἄγρας, ἐς ὃ ὑπὸ προθυμίας	ἀφίκετο	ἐς τὸ πέλαγος· ἤδη δὲ
[2, 14]	οὐκ ἐπὶ τῆς Ἄραντος βασιλείας	ἀφίκετο	ὁ Δυσαύλης. Φλιάσιοι γὰρ Προμηθεῖ
[2, 25]	ἢν διαφυγὼν Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς	ἀφίκηταί	ποι· τὴν δὲ καὶ αὐτὴν
[2, 26]	τὸν Ἀρεσθάναν ἐς πᾶν φασιν	ἀφικνεῖσθαι	ζητήσεως, εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν
[2, 16]	ὃ λέγουσιν Ἕλληνες, ἐς Αἴγυπτον	ἀφικνεῖται	Κρότωπος δὲ ὁ Ἀγήνορος ἔσχε
[2, 21]	πλανηθεῖσαν γυναῖκα ἐκ τούτων καὶ	ἀφικομένην	ἐπὶ τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα
[2, 34]	ἥμισυ ἑκάτερος τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων·	ἀφικόμενοι	δ᾽ ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν
[2, 12]	(ἐκ δὲ Τιτάνης ἐς Σικυῶνα	ἀφικομένοις	καὶ καταβαίνουσιν ἐς θάλασσαν ἐν
[2, 25]	βούλοιτο, ἐς Ἄργος ἐκεῖνον ἐκέλευεν.	ἀφικόμενον	δὲ τά τε ἄλλα ἐθεράπευεν,
[2, 2]	καὶ Νηλέως καὶ γὰρ Νηλέα	ἀφικόμενον	ἐς Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί φασι
[2, 1]	τῆς Ἀττικῆς, ἀποθανόντος δὲ Ἐπωπέως	ἀφικόμενον	ἐς Πελοπόννησον καὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 6]	ὑπὸ τοῦτον τὸν καιρὸν Ἐπωπεὺς	ἀφικόμενος	ἐκ Θεσσαλίας ἔσχε τὴν ἀρχήν.
[2, 26]	ἐς Ἀθήνας ὁμοῦ τοῖς πολίταις	ἀφικόμενος	ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ καὶ
[2, 8]	ἐπὶ τοῦτον τὸν Νικοκλέα Ἄρατος	ἀφικόμενος	Σικυωνίων φυγάσι καὶ Ἀργείοις μισθωτοῖς
[2, 18]	παρ᾽ οὕστινας ἀπεχώρησεν— ἐς Ἀθήνας	ἀφίκοντο	οἱ λοιποί, καὶ τὸ Παιονιδῶν
[2, 28]	ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὑρνηθὼ δυνηθεῖεν.	ἀφίκοντο	οὖν ἐς Ἐπίδαυρον Κερύνης καὶ
[2, 7]	καὶ ὁ τόπος ἔνθα πρῶτον	ἀφίκοντο	Πειθοῦς ἐστιν ἱερόν. τούτοις δὲ
[2, 36]	καὶ ἐπὶ τὸν Χείμαρρον ποταμὸν	ἀφίξῃ.	πλησίον δὲ αὐτοῦ περίβολός ἐστι
[2, 26]	τὴν πόλιν, ἐπὶ τὸ ἱερὸν	ἀφίξῃ	τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ταύτην τὴν χώραν
[2, 13]	καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ τοῖς Δωριεῦσιν	ἀφίστασθαι.	προσεμένου δὲ τοῦ δήμου τὴν
[2, 12]	ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽	ἀφνειὸς	ἔναιε Διωνύσοιο ἕκητι πατρὸς ἑοῦ,
[2, 4]	δὲ ὡς οἱ Κορίνθιοί φασιν	Ἀφροδίτῃ	παρέντος— ἐς δὴ τὸν Ἀκροκόρινθον
[2, 11]	τῇ στοᾷ Διονύσου καὶ Ἑκάτης,	Ἀφροδίτη	τε καὶ Μήτηρ θεῶν καὶ
[2, 19]	τοῖς Ἀργείοις ἀποφεύγει τε καὶ	Ἀφροδίτην	ἐπὶ τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ
[2, 1]	μέση μὲν ἐπείργασται Θάλασσα ἀνέχουσα	Ἀφροδίτην	παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν αἱ
[2, 37]	Διόνυσος Σαώτης καθήμενον ξόανον καὶ	Ἀφροδίτης	ἄγαλμα ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι
[2, 5]	ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ναός ἐστιν	Ἀφροδίτης·	ἀγάλματα δὲ αὐτή τε ὡπλισμένη
[2, 32]	ἴδοις Ἴσιδος καὶ ὑπὲρ αὐτὸν	Ἀφροδίτης	Ἀκραίας· τὸν μὲν ἅτε ἐν
[2, 34]	ἄξιον. (καὶ ναὸς ἕτερός ἐστιν	Ἀφροδίτης·	αὕτη καὶ ἄλλας ἔχει παρὰ
[2, 29]	ᾧ μάλιστα ὁρμίζονται ναός ἐστιν	Ἀφροδίτης,	ἐν ἐπιφανεστάτῳ δὲ τῆς πόλεως
[2, 2]	Κλάριος χαλκοῦς ἐστι καὶ ἄγαλμα	Ἀφροδίτης	Ἑρμογένους Κυθηρίου ποιήσαντος. Ἑρμοῦ τέ
[2, 20]	παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρον	Ἀφροδίτης	ἐστὶν ἱερόν, ἔμπροσθεν δὲ τοῦ
[2, 10]	μετὰ τοῦτο ἤδη τὸ τῆς	Ἀφροδίτης	ἐστὶν ἱερόν. ἐσίασι μὲν δὴ
[2, 32]	Διός. τῆς δὲ πέτρας πλησίον	Ἀφροδίτης	ἐστὶν ἱερὸν Νυμφίας, ποιήσαντος Θησέως
[2, 38]	ἱερὸν ἐν Τημενίῳ πεποίηται καὶ	Ἀφροδίτης	ἕτερον καὶ μνῆμά ἐστι Τημένου
[2, 27]	Ἀρτέμιδος καὶ ἄγαλμα Ἠπιόνης καὶ	Ἀφροδίτης	ἱερὸν καὶ Θέμιδος καὶ στάδιον,
[2, 10]	(δι᾽ αὐτοῦ (δὲ) ἄλλος ἐστὶν	Ἀφροδίτης	ἱερός· ἐν δὲ αὐτῷ πρῶτον
[2, 19]	τὴν εὕρεσιν. (τὰ δὲ ξόανα	Ἀφροδίτης	καὶ Ἑρμοῦ, τὸ μὲν Ἐπειοῦ
[2, 32]	καλούμενον καὶ ναὸς ὑπὲρ αὐτοῦ	Ἀφροδίτης	Κατασκοπίας· αὐτόθεν γάρ, ὁπότε γυμνάζοιτο
[2, 25]	ἔχον. κατὰ μὲν δὴ τοῦτο	Ἀφροδίτης	κεῖται ξόανον, πρὸς δὲ ἡλίου
[2, 34]	αὐτὸς ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα μνήμην.	Ἀφροδίτης	ναός ἐστιν ἐπίκλησιν Ποντίας καὶ
[2, 23]	πλησίον δὲ τοῦ Διονύσου καὶ	Ἀφροδίτης	ναός ἐστιν Οὐρανίας. ~(τὴν δὲ
[2, 2]	Βελλεροφόντου τέ ἐστι τέμενος καὶ	Ἀφροδίτης	ναὸς Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος,
[2, 2]	ξόανον ἀρχαῖον. ἐν δὲ Κεγχρέαις	Ἀφροδίτης	τέ ἐστι ναὸς καὶ ἄγαλμα
[2, 29]	εἰκάσαις ἂν θηρευούσῃ τὴν Ἄρτεμιν.	Ἀφροδίτης	τε ἱερὸν πεποίηται· τὸ δὲ
[2, 18]	οἱ παῖδες ἐς τὴν νῦν	Ἀχαΐαν·	(οἱ δὲ Νηλεῖδαι πλὴν Πεισιστράτου—
[2, 8]	δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς τὸ	Ἀχαϊκὸν	συντελεῖν, Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων ἐχόντων
[2, 9]	διαβάντος ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν	Ἀχαιοὶ	Κλεομένει περὶ Σελλασίαν. νικησάντων δὲ
[2, 9]	μὲν οὖν ἀπέδωκεν Ἀντίγονος καὶ	Ἀχαιοὶ	πολιτείαν τὴν πάτριον· (τῶν δὲ
[2, 9]	καὶ ἀρχῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπέθετο	Ἀχαιοῖς	πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων ἕξειν ἢν
[2, 6]	πρὸς Ἄρχανδρον καὶ Ἀρχιτέλην τοὺς	Ἀχαιοῦ	συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο Σικυῶνα ἐκ τῆς
[2, 1]	ἀποδειχθεὶς παρεσκεύασε γενέσθαι τούς τε	Ἀχαιοὺς	ἀναπείσας ἀποστῆναι καὶ τῶν ἔξω
[2, 38]	αὐτόθεν τὸν πρὸς Τισαμενὸν καὶ	Ἀχαιοὺς	πόλεμον— ἐς τοῦτο οὖν τὸ
[2, 8]	ἰσθμοῦ Μεγαρεῖς, συμμαχίαν δὲ πρὸς	Ἀχαιοὺς	Πτολεμαῖος ἐποιήσατο. Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ
[2, 1]	πρὸς Ρωμαίους, ὃν Κριτόλαος στρατηγεῖν	Ἀχαιῶν	ἀποδειχθεὶς παρεσκεύασε γενέσθαι τούς τε
[2, 8]	αὐτίκα δὲ στρατηγὸς ὑπὸ τῶν	Ἀχαιῶν	ᾕρητο, καὶ σφᾶς ἐπὶ Λοκροὺς
[2, 9]	τοῦτο Ἄρατον ἠνάγκασεν ὑπέρ τε	Ἀχαιῶν	καὶ αὐτῆς Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον
[2, 7]	περὶ Πελλήνην καὶ Δύμην τὴν	Ἀχαιῶν	καὶ ἐν Μεγάλῃ πόλει καὶ
[2, 9]	Ἀράτου καὶ τότε ἡγουμένου τῶν	Ἀχαιῶν,	νικᾷ τῇ μάχῃ. τοῦτο Ἄρατον
[2, 9]	περὶ Σελλασίαν. νικησάντων δὲ τῶν	Ἀχαιῶν	Σελλασία τε ἠνδραποδίσθη καὶ αὐτὴ
[2, 8]	ἕνεκα τοὺς Σικυωνίους ἐς τὸ	Ἀχαιῶν	συνέδριον ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας. αὐτίκα
[2, 1]	αἴτιον δὲ τὸ συνέδριον τὸ	Ἀχαιῶν·	συντελοῦντες γὰρ ἐς αὐτὸ καὶ
[2, 13]	ἀμπέλους λυμαίνεται συνεχῶς· ἵνα δὲ	ἄχαρι	μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς γένηται, οἱ
[2, 2]	Ποσειδῶνος εἶναι καὶ Πειρήνης τῆς	Ἀχελῴου	λεγόμενοι· πεποίηται δὲ ἐν Ἠοίαις
[2, 35]	τὸ τρίτον δὲ αὐτῶν λίμνην	Ἀχερουσίαν.	περιείργεται μὲν δὴ πάντα θριγκοῖς
[2, 1]	σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ	Ἀχιλλεῖ	τιμαί· Δωτοῦς δὲ ἐν Γαβάλοις
[2, 23]	ἤδη μοι, μετὰ Πύρρου τοῦ	Ἀχιλλέως	αὐτὸν ἐλθεῖν ἐς Ἤπειρον καὶ
[2, 5]	καὶ ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν ὁ	Ἀχιλλέως	αὐτόν. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἤκουσα
[2, 24]	μαχομένῳ ποτὲ ἐν Ἰλίῳ τὴν	ἀχλὺν	ἀφεῖλεν ἡ θεὸς ἀπὸ τῶν
[2, 17]	δὲ ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν ἐξ	ἀχράδος,	ἀνετέθη δὲ ἐς Τίρυνθα ὑπὸ
[2, 1]	ἔργον. προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυς	ἄχρι	γε ἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν
[2, 27]	ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα	ἄχρι	ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα ἦν καὶ
[2, 30]	δὲ ὕστερον βασιλεύσαντας οὐκ ἴσασιν	ἄχρι	Ὑπέρητος καὶ Ἄνθα· τούτους δὲ