Livre, Chap.
[2, 36]	τοῦ ὄρους ἱερόν τε Ἀθηνᾶς	Σαΐτιδος,	ἐρείπια ἔτι μόνα, καὶ θεμέλια
[2, 22]	καὶ τὴν ταύτῃ πύλην ἀποτραπεῖσι	Σακάδα	μνῆμά ἐστιν, ὃς τὸ αὔλημα
[2, 22]	παυθῆναι διὰ τοῦτον δοκεῖ τὸν	Σακάδαν.	ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ τῷ
[2, 29]	τῆς τελευτῆς, τὸ δεύτερον ἐς	Σαλαμῖνα	ἀπέπλευσε. (τοῦ λιμένος δὲ οὐ
[2, 8]	Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν, ἔτι δὲ	Σαλαμῖνα	καὶ Σούνιον ἐχόμενα ὑπὸ Μακεδόνων
[2, 21]	λέγουσι τῆς Λυδῆς, Τυρσηνὸν δὲ	σάλπιγγα	εὑρεῖν πρῶτον, Ἡγέλεων δὲ τὸν
[2, 21]	καὶ δι᾽ αὐτὸ Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι	Σάλπιγγα.	πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ τῆς
[2, 21]	λέλεκταί μοι. (Ἀθηνᾶς δὲ ἱδρύσασθαι	Σάλπιγγος	ἱερόν φασιν Ἡγέλεων. Τυρσηνοῦ δὲ
[2, 31]	ἐνέπρησεν, ἀρχαῖος δὲ καὶ (ὁ)	Σαμίοις	Ἀπόλλωνος Πυθίου· πλὴν πολύ γε
[2, 13]	Ἵππασος σὺν τοῖς ἐθέλουσιν ἐς	Σάμον	φεύγει. Ἱππάσου δὲ τούτου τέταρτος
[2, 25]	Λήσσης τὸ Ἀραχναῖον, πάλαι δὲ	σάπυς	ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου τὸ ὄνομα
[2, 34]	καὶ ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ	Σαράπιδι	ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι· καὶ περίβολοι
[2, 4]	Αἰγυπτίαν αὐτῶν ἐπονομάζουσιν, καὶ δύο	Σαράπιδος,	ἐν Κανώβῳ καλουμένου τὸ ἕτερον.
[2, 30]	Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ δὲ Ἄλθηπον	Σάρων	ἐβασίλευσεν. ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτος
[2, 30]	ἀπωτέρω τῆς γῆς καὶ ὁ	Σάρων	εἴχετο τῆς ἄγρας, ἐς ὃ
[2, 30]	Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο ἐκαλεῖτο.	Σάρωνα	δὲ— θηρεύειν γὰρ δὴ μάλιστα
[2, 32]	μοι. τοσόνδε δὲ ἔτι δηλώσω·	Σαρώνια	γὰρ δὴ κατὰ ἔτος τῇ
[2, 32]	τούτου δὲ οὐ πολὺ τῆς	Σαρωνίας	Ἀρτέμιδος ἀφέστηκε τὸ ἱερόν, καὶ
[2, 30]	θάπτουσι, καὶ λίμνην ἀπὸ τούτου	Σαρωνίδα	τὴν ταύτῃ θάλασσαν καλοῦσιν ἀντὶ
[2, 31]	λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς τῇ	Σαρωνίδι	κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον.
[2, 30]	ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτος τῇ	Σαρωνίδι	τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ
[2, 34]	ταῖς ἀμπέλοις ἐμπίπτων ἐκ τοῦ	Σαρωνικοῦ	κόλπου τὴν βλάστην σφῶν ἀφαυαίνει·
[2, 13]	τοῦ Πρατίνου· τούτῳ τῷ Ἀριστίᾳ	σάτυροι	καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί εἰσι
[2, 18]	ἐξειργάσατο. (ὕστερον δὲ οὐκ ἔχω	σαφὲς	εἰπεῖν πότερον ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος
[2, 28]	ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης χώρας τὸ	σαφὲς	ἔτι οἷόν τε τῶν ὅρων
[2, 7]	ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ ἐς αὐτοὺς	σαφέστερον	ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλώσω. πρὸς
[2, 35]	δὲ Ὅριον ἐφ᾽ ὅτῳ καλοῦσιν,	σαφῶς	μὲν οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν,
[2, 37]	ἑτέρωθι δ᾽ ἐν ναῷ Διόνυσος	Σαώτης	καθήμενον ξόανον καὶ Ἀφροδίτης ἄγαλμα
[2, 31]	κατὰ δή τι μάντευμα ἐπίκλησιν	Σαώτου,	δεύτερος δὲ Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς
[2, 2]	δένδρον ἐκεῖνο ἴσα τῷ θεῷ	σέβειν·	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διὰ τόδε
[2, 7]	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη	σέβεσθαι.	Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις ἀποκτείναντες Πύθωνα
[2, 11]	τις, ἀποδέδεικταί οἱ τὸ αὐτὸ	σέβεσθαι	τοῦτο ὃ δὴ καὶ Ὑγείαν
[2, 23]	(τῆς δὲ Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας—	σέβουσι	γὰρ καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν
[2, 30]	ταύτην μὲν θεὸν ἐποίησεν Ἄρτεμις,	σέβουσι	δὲ οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ
[2, 30]	καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε	σέβουσι	Πολιάδα καὶ Σθενιάδα ὀνομάζοντες τὴν
[2, 35]	καὶ Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ ὃ	σέβουσιν	ἐπὶ πλέον ἢ τἄλλα, ἐγὼ
[2, 7]	κάρηνα— διακειμένοις οὖν ἀδυνάτως ἐπιγενόμενος	σεισμὸς	ὀλίγου τὴν πόλιν ἐποίησεν ἀνδρῶν
[2, 9]	Σελλασίαν. νικησάντων δὲ τῶν Ἀχαιῶν	Σελλασία	τε ἠνδραποδίσθη καὶ αὐτὴ Λακεδαίμων
[2, 7]	ἐν Μεγάλῃ πόλει καὶ περὶ	Σελλασίαν	ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ ἐς αὐτοὺς
[2, 9]	Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ Κλεομένει περὶ	Σελλασίαν.	νικησάντων δὲ τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία
[2, 37]	Διόνυσον ἐς τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν	Σεμέλην	ἀνάξοντα, τὴν δὲ ταύτῃ κάθοδον
[2, 31]	κύνα τοῦ Ἅιδου· ἐγὼ δὲ	Σεμέλην	μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν ἀρχὴν πείθομαι
[2, 31]	ἄρχειν, καί φασιν ἐξ Ἅιδου	Σεμέλην	τε ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ
[2, 11]	καὶ ναὸς θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι	Σεμνὰς,	Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ
[2, 6]	δὲ σφᾶς ἀνήγαγεν ἐπὶ τὸ	σεμνότερον	τοῦ γένους καὶ Θήβας φησὶν
[2, 30]	τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι,	σεμνύνοντες	εἴπερ καὶ ἄλλοι τινὲς τὰ
[2, 18]	προσχωρίων, μεγίστας δὲ ἔν τε	Σερίφῳ	καὶ παρ᾽ Ἀθηναίοις< οἷς> Περσέως
[2, 16]	ὅσα πρὸς θαλάσσῃ τῆς Ἀργείας·	σημεῖά	τε τῆς ἐν Τίρυνθι οἰκήσεως
[2, 30]	οἱ παῖδες μᾶλλον οἱ Πέλοπος.	(σημεῖον	δέ· ἀποθανόντος γὰρ Τροίζηνος Πιτθεὺς
[2, 16]	ὁ μύκης αὐτῷ, καὶ τὸ	σημεῖον	ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε συμβῆναι πόλεως.
[2, 19]	Ἄργος ἠμφισβήτει πρὸς Γελάνορα τὸν	Σθενέλα	περὶ τῆς ἀρχῆς. ῥηθέντων δὲ
[2, 16]	Αἰγύπτου πλεύσας ἐπὶ Γελάνορα τὸν	Σθενέλα	τοὺς ἀπογόνους τοὺς Ἀγήνορος βασιλείας
[2, 16]	Ἴασον τὴν ἀρχήν, Κροτώπου δὲ	Σθενέλας	γίνεται, Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽ Αἰγύπτου
[2, 30]	ἐπιτροπεύοντες Ἀργείων ἡγήσαντο ἐς Τροίαν.	Σθένελος	δέ, ὡς ἐδήλωσα ἐν τοῖς
[2, 24]	δὲ τὰ λάφυρα ἐνέμοντο, λαμβάνει	Σθένελος	ὁ Καπανέως αὐτόν, καὶ ἀνάκειται
[2, 20]	καὶ Ἀμφίλοχος, Διομήδης τε καὶ	Σθένελος·	παρῆν δὲ ἔτι καὶ ἐπὶ
[2, 22]	ἐστὶν Ἀθηνᾶ καλουμένη καὶ τάφον	Σθενέλου	δεικνύουσι, τὸν δὲ αὐτοῦ Κυλαράβου.
[2, 18]	ἄπαιδος τελευτήσαντος, οὕτω Κυλαράβης ὁ	Σθενέλου	μόνος τὴν βασιλείαν ἔσχεν. οὐ
[2, 22]	ἀπὸ τοῦ παιδὸς ὀνομαζόμενον τοῦ	Σθενέλου,	τέθαπται δὴ Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος·
[2, 18]	γὰρ ὁ Ἀλέκτορος τοῦ Ἀναξαγόρου	Σθενέλῳ	τῷ Καπανέως ἀδελφοῦ παιδὶ ἀπέλιπε
[2, 30]	Ἀθηνᾶν τε σέβουσι Πολιάδα καὶ	Σθενιάδα	ὀνομάζοντες τὴν αὐτὴν καὶ Ποσειδῶνα
[2, 32]	(ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει τῆς	Σθενιάδος	καλουμένης ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, αὐτὸ
[2, 34]	πέτραν ἣ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο	Σθενίου	Διὸς βωμός, μετὰ δὲ Θησέα
[2, 32]	ξίφος· πρότερον δὲ βωμὸς ἐκαλεῖτο	Σθενίου	Διός. τῆς δὲ πέτρας πλησίον
[2, 7]	ὥστε καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι	Σιβύλλῃ	τὸ ἐς τὴν Ρόδον ἔδοξεν.
[2, 2]	ἐξ Ὑκάρων αὐτὴν τῶν ἐν	Σικελίᾳ	λέγεται παῖδα οὖσαν ὑπὸ Νικίου
[2, 22]	ἐπὶ καταδουλώσει Συρακουσῶν τε καὶ	Σικελίας.	~(ἐντεῦθεν ἐρχομένοις ὁδὸν καλουμένην Κοίλην>
[2, 6]	βασιλεύσαντος ἡ γῆ Σικυωνία καὶ	Σικυὼν	ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη.
[2, 6]	μὲν ἐποίησεν ὡς Ἐρεχθέως εἴη	Σικυών,	Ἴβυκος δὲ εἶναι Πέλοπός φησιν
[2, 12]	ἐπᾴδει. (ἐκ δὲ Τιτάνης ἐς	Σικυῶνα	ἀφικομένοις καὶ καταβαίνουσιν ἐς θάλασσαν
[2, 6]	ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη.	Σικυῶνα	δὲ οὐ Μαραθῶνος τοῦ Ἐπωπέως,
[2, 6]	Ἀρχιτέλην τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο	Σικυῶνα	ἐκ τῆς Ἀττικῆς, καὶ θυγατέρα
[2, 3]	ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὴν ἐπὶ	Σικυῶνα	ἐρχομένοις ἔστιν ἰδεῖν ἐν δεξιᾷ
[2, 7]	ἐκόμισεν ἐκ Θηβῶν. ἐς δὲ	Σικυῶνα	ἦλθεν ὁ Φάνης, ὅτε Ἀριστόμαχος
[2, 11]	τῆς ὁδοῦ οἱ τῆς ἐς	Σικυῶνα	Ἥραν φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι. (ἐκ
[2, 5]	ἐς μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν ἐπὶ	Σικυῶνα	ἰοῦσι ναὸς ἐμπεπρησμένος ἐστὶν οὐ
[2, 6]	τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων στρατὸν ἤγαγεν ἐπὶ	Σικυῶνα	καὶ τὸν βασιλέα Ἱππόλυτον Ροπάλου
[2, 6]	Ἄργους, παρὰ Πόλυβον ἦλθεν ἐς	Σικυῶνα	καὶ ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου τὴν
[2, 25]	προτέρας ἢ Φλιοῦντά τε καὶ	Σικυῶνα	κατέλεξεν. (ἐκαλοῦντο δὲ ἀπὸ Ὀρνέως
[2, 9]	τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν αὐτὸν— ἐς	Σικυῶνα	κομίσαντες θάπτουσι, καὶ τὸ ἡρῷον
[2, 15]	λέγουσιν, οἱ δὲ τῷ παρὰ	Σικυῶνα	ῥέοντι Ἀσωπῷ θυγατέρα ἐπὶ ταῖς
[2, 6]	δὲ ὁ Τημένου καταλαβὼν νύκτωρ	Σικυῶνα	σὺν Δωριεῦσι κακὸν μὲν ἅτε
[2, 6]	ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου τὴν ἐν	Σικυῶνι	ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ ἐς
[2, 25]	δὲ ἐπέκεινα Ὀρνεῶν ἥ τε	Σικυωνία	καὶ ἡ Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις
[2, 6]	ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος ἡ γῆ	Σικυωνία	καὶ Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ
[2, 10]	τοιάδε δρᾶν νομίζουσι. Φαῖστον ἐν	Σικυωνίᾳ	λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς
[2, 10]	τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν εἶναι	Σικυωνίαν	Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα δὲ Ἐχετίμου.
[2, 7]	τῷ Ἀσωπῷ καὶ κατὰ τὴν	Σικυωνίαν	ἐκπεσόντας ὑπὸ ποιμένος τοῦ εὑρόντος
[2, 11]	Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος ἐς	Σικυωνίαν	ἐν Τιτάνῃ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε.
[2, 7]	τῆς Κορινθίας ἐλθοῦσιν ἐς τὴν	Σικυωνίαν	Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά ἐστιν, ὅστις
[2, 5]	Φλιασίας, ῥεῖ δὲ διὰ τῆς	Σικυωνίας	καὶ> ἐκδίδωσιν ἐς τὴν ταύτῃ
[2, 10]	γῆς, οὔτε ἄλλης οὔτε τῆς	Σικυωνίας.	τὰ δέ οἱ φύλλα ἐλάσσονα
[2, 13]	Ἄργους στρατεύει καὶ ἐκ τῆς	Σικυωνίας.	τῶν δὲ Φλιασίων τοῖς μὲν
[2, 7]	τῆς ἀρχῆς. ~(καὶ Δωριεῖς μὲν	Σικυώνιοι	γεγόνασιν ἀπὸ τούτου καὶ μοῖρα
[2, 11]	ναὸς θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς,	Σικυώνιοι	δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ
[2, 5]	πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν.	(Σικυώνιοι	δὲ οὗτοι γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις
[2, 5]	ἐς τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ	Σικυώνιοι	λέγουσι, τὸ ὕδωρ ἔπηλυ καὶ
[2, 13]	δέ σφισι τὰ πολλὰ καὶ	Σικυώνιοι.	(προσέσται δὲ ἤδη καὶ τῶν
[2, 10]	καὶ νῦν ἔτι ἄρνα οἱ	Σικυώνιοι	σφάξαντες καὶ τοὺς μηροὺς ἐπὶ
[2, 7]	χῶμά ἐστι γῆς, αὐτοὶ δὲ	Σικυώνιοι	τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ θάπτουσι.
[2, 2]	μὲν χρόνον ἠρήμωτο ἡ πόλις,	Σικυωνίοις	ἄγειν ἐπετέτραπτο τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης
[2, 8]	δὲ Νικοκλῆς αὐτὸς ἔλαθεν ἀποδράς.	Σικυωνίοις	δὲ ἀπέδωκεν Ἄρατος ἐξ ἴσου
[2, 23]	ἀδελφὸς δὲ Ἀλεξάνορος τοῦ παρὰ	Σικυωνίοις	ἐν Τιτάνῃ τιμὰς ἔχοντος. (τῆς
[2, 7]	ἄλλα δὲ ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ	Σικυωνίοις	ἐστί· ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον
[2, 7]	ἀξία. (προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν τάφος	Σικυωνίοις	ἐστίν, ὅσοι περὶ Πελλήνην καὶ
[2, 23]	Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις καὶ	Σικυωνίοις—	τὸ ἄγαλμα καὶ οὗτοί φασιν
[2, 10]	μὲν δὴ ἄγαλμα καθήμενον Κάναχος	Σικυώνιος	ἐποίησεν, ὃς καὶ τὸν ἐν
[2, 9]	χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν	Σικυώνιος,	καὶ πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν Ἀγοραῖος.
[2, 11]	ἀνὴρ ἐντὸς τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς	Σικυώνιος,	ὃς νίκας ἀνείλετο Ὀλυμπίασι δύο
[2, 8]	τὸν Δημητρίου— τοῦδε ἕνεκα τοὺς	Σικυωνίους	ἐς τὸ Ἀχαιῶν συνέδριον ἐσήγαγε
[2, 10]	εἶναι γάρ οἱ τοὺς παῖδας	Σικυωνίους	καὶ δι᾽ ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ
[2, 7]	ἐχόντων δὲ ἀσθενῶς ἤδη τῶν	Σικυωνίων	αἰτίαν δὲ οὐκ ὀρθῶς ποιοῖ
[2, 9]	ἦν δένδρον οὐδὲ οἱ τῶν	Σικυωνίων	ἐξηγηταὶ συνίεσαν. (τούτου δέ εἰσιν
[2, 12]	θάλασσαν. (ἡ δὲ Φλιασία τῆς	Σικυωνίων	ἐστὶν ὅμορος· καὶ Τιτάνης μὲν
[2, 8]	ἐχόντων ἔτι τὴν κάτω πόλιν	Σικυωνίων	ἐτυράννησε, Κλέων δὲ ἐν τῇ
[2, 12]	φασι. καταβᾶσι δὲ ἐς τὸν	Σικυωνίων	καλούμενον λιμένα καὶ τραπεῖσιν ἐπ᾽
[2, 8]	τοῦτον τὸν Νικοκλέα Ἄρατος ἀφικόμενος	Σικυωνίων	φυγάσι καὶ Ἀργείοις μισθωτοῖς τοὺς
[2, 6]	δὲ εἶναι Πέλοπός φησιν αὐτόν.	(Σικυῶνος	δὲ γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης δὲ
[2, 12]	ἀπέχει μάλιστα ἡ πόλις, ἐκ	Σικυῶνος	δὲ ἐς αὐτὴν ὁδός ἐστιν
[2, 11]	Ἥραν φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι. (ἐκ	Σικυῶνος	δὲ τὴν κατ᾽ εὐθὺ ἐς
[2, 9]	ὑπέρ τε Ἀχαιῶν καὶ αὐτῆς	Σικυῶνος	δείσαντα Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι. Κλεομένους δὲ
[2, 4]	δὲ ἐκ Γονούσσης τῆς ὑπὲρ	Σικυῶνος	στρατεύοντα σὺν Δωριεῦσιν ἐπὶ Κόρινθον
[2, 1]	αὖθις ἀναχωρῆσαι, καὶ ἀπὸ μὲν	Σικυῶνος	τὴν Ἀσωπίαν, ἀπὸ δὲ Κορίνθου
[2, 22]	Μαρσύου καὶ τῆς ἁμίλλης τοῦ	Σιληνοῦ	παυθῆναι διὰ τοῦτον δοκεῖ τὸν
[2, 7]	τοὺς Μαρσύου· γενομένης γὰρ τῷ	Σιληνῷ	τῆς συμφορᾶς τὸν ποταμὸν τὸν
[2, 18]	Μεσσηνίας τοὺς Νέστορος ἀπογόνους, Ἀλκμαίωνα	Σίλλου	τοῦ Θρασυμήδους καὶ Πεισίστρατον τὸν
[2, 1]	καὶ αὐτὸς ὑπὸ Θησέως ὁ	Σίνις·	ἐκάθηρε γὰρ Θησεὺς τῶν κακούργων
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς, ἔνθα ὁ λῃστὴς	Σίνις	λαμβανόμενος πιτύων ἦγεν ἐς τὸ
[2, 2]	τῇ πύλῃ Διογένης τέθαπται ὁ	Σινωπεύς,	ὃν κύνα ἐπίκλησιν καλοῦσιν Ἕλληνες.
[2, 22]	οὐδὲ ἀνάγκη συνέπεσεν ἐκ τῆς	Σιπύλου	φυγεῖν αὐτόν, ὡς Πέλοπα ἐπέλαβεν
[2, 22]	καὶ Πλουτοῦς ἰδὼν οἶδα ἐν	Σιπύλῳ	τάφον θέας ἄξιον. πρὸς δὲ
[2, 2]	ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως εἶναι,	Σίσυφον	δὲ ταφῆναι μὲν ἐν τῷ
[2, 1]	δελφῖνος λέγουσι· κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα	Σίσυφον	θάψαι τε ἐν τῷ ἰσθμῷ
[2, 2]	ἐπ᾽ αὐτῷ Κύκλωψι. (τάφους δὲ>	Σισύφου	καὶ Νηλέως καὶ γὰρ Νηλέα
[2, 2]	ἐπιδειχθῆναι τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ	Σισύφου	φησί, χρῆναι γὰρ ἄγνωστον τοῖς
[2, 4]	Ἀγαμέμνων ἡγεῖτο μετέσχον τοῦ στόλου.	(Σισύφῳ	δὲ οὔτι Γλαῦκος μόνον ὁ
[2, 3]	ἕνεκα ἀπελθεῖν καὶ Μήδειαν παραδοῦσαν	Σισύφῳ	τὴν ἀρχήν. ~(τάδε μὲν οὕτως
[2, 5]	Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι, δοθῆναι δὲ	Σισύφῳ·	τοῦτον γὰρ εἰδότα, ὡς εἴη
[2, 29]	εἰσιν Ὀρχομενίοις ὅμοροι καὶ ἐπὶ	Σκάρφειαν	τὴν Λοκρῶν καθήκουσι. (γεγόνασι δὲ
[2, 27]	ὅτι μήτε αἱ γυναῖκες ἐν	σκέπῃ	σφίσιν ἔτικτον καὶ ἡ τελευτὴ
[2, 7]	ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν ἐν τῇ	σκηνῇ	πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν
[2, 31]	ἐστιν οἰκοδόμημα ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον	σκηνή.	πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ αἵματι
[2, 31]	ἡμᾶς ἔστιν, ἡ πρὸ τῆς	σκηνῆς	ταύτης. (καθῆραι δέ φασιν Ὀρέστην
[2, 31]	κατορυχθέντων δὲ ὀλίγον ἀπὸ τῆς	σκηνῆς	τῶν καθαρσίων φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν
[2, 10]	δὲ ἔργον· ἔχει δὲ καὶ	σκῆπτρον	καὶ ἐπὶ τῆς ἑτέρας χειρὸς
[2, 17]	καρπὸν φέρει ῥοιᾶς, τῇ δὲ	σκῆπτρον.	τὰ μὲν οὖν ἐς τὴν
[2, 17]	μοι· κόκκυγα δὲ ἐπὶ τῷ	σκήπτρῳ	καθῆσθαί φασι λέγοντες τὸν Δία,
[2, 29]	μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν ἐκ τῆς	Σκίρωνος	θυγατρός, Φῶκος δὲ οὐκ ἐκ
[2, 22]	Εἰληθυίας πέραν ἐστὶν Ἑκάτης ναός,	Σκόπα	δὲ τὸ ἄγαλμα ἔργον. τοῦτο
[2, 10]	οὐ μακρὰν Ἡρακλῆς ἀνάκειται λίθου,	Σκόπα	ποίημα. ἔστι δὲ καὶ ἑτέρωθι
[2, 8]	τοὺς μὲν ἔλαθεν ἅτε ἐν	σκότῳ	νύκτωρ γὰρ δὴ τὴν ἐπιχείρησιν
[2, 34]	δὲ ὀγδοήκοντα ἀπέχει μάλιστα ἄκρα	Σκυλλαῖον	ἀπὸ τῆς Νίσου καλουμένη θυγατρός.
[2, 34]	ἐκ θαλάσσης ὀρνίθων. (ἀπὸ δὲ	Σκυλλαίου	πλέοντι ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν
[2, 32]	καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ καὶ	Σκύλλιδι	ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων δὲ αὐτόθεν Λυτηρίου
[2, 22]	Φοίβη, τέχνη μὲν Διποίνου καὶ	Σκύλλιδος,	ξύλου δὲ ἐβένου· τοῖς δ᾽
[2, 15]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ δὲ ἄγαλμα	Σκύλλιδος	τέχνη καὶ Διποίνου· μαθητὰς δὲ
[2, 15]	Δαίδαλον καὶ τὸν Δίποινον καὶ	Σκύλλιν	ἐκ τῆς γυναικός οἱ ταύτης
[2, 26]	Πέργαμον. (ἀπὸ δὲ τοῦ Περγαμηνῶν	Σμυρναίοις	γέγονεν ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ
[2, 23]	δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι	σορόν,	εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ
[2, 23]	ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν ἔφη τὴν	σορόν.	πλησίον δὲ τοῦ Διονύσου καὶ
[2, 8]	Μουνυχίαν, ἔτι δὲ Σαλαμῖνα καὶ	Σούνιον	ἐχόμενα ὑπὸ Μακεδόνων περιοφθῆναι, καὶ
[2, 8]	Ζήνωνα τὸν Μνασέου κατὰ μάθησιν	σοφίας	ἐφοίτησεν. (ἐλευθερώσαντος δὲ Ἀράτου Κόρινθον
[2, 13]	ἀπόγονος Πυθαγόρας ὁ λεγόμενος γενέσθαι	σοφός·	Μνησάρχου γὰρ Πυθαγόρας ἦν τοῦ
[2, 18]	παρειληφὼς δὲ καὶ τὴν ἐν	Σπάρτῃ	βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ ἐκ Φωκέων
[2, 9]	Κλεωνύμου παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ἐν	Σπάρτῃ	Παυσανίαν ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε ἐπιθυμῶν
[2, 21]	ὁ δῆμος, φυγόντα δὲ ἐς	Σπάρτην	Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ τυραννίδι,
[2, 16]	μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις γὰρ	Σπάρτης	μὲν γυναικὸς εἰκών ἐστιν ἐν
[2, 18]	ἡ Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους	Σπαρτιάτῃ,	βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε
[2, 20]	φονεύων ἐστὶν ἄνδρα, Ὀθρυάδαν τὸν	Σπαρτιάτην	Περίλαος Ἀργεῖος ὁ Ἀλκήνορος· Περιλάῳ
[2, 3]	τοῦτο δὲ Εὐρυκλῆς ἐποίησεν ἀνὴρ	Σπαρτιάτης	λίθοις κοσμήσας καὶ ἄλλοις καὶ
[2, 38]	ἀποθανόντων δὲ ἁπάντων πλὴν ἑνὸς	Σπαρτιάτου	καὶ δυοῖν Ἀργείων, τοῖς μὲν
[2, 16]	λόγον, Μυκηνέα υἱὸν εἶναι Σπάρτωνος,	Σπάρτωνα	δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε
[2, 16]	γυναικὸς εἰκών ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις,	Σπάρτωνα	δὲ Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν ἂν
[2, 16]	Ἀκουσιλάῳ λόγον, Μυκηνέα υἱὸν εἶναι	Σπάρτωνος,	Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν
[2, 26]	Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν	σπάσμα	θηρεύοντί οἱ περὶ τὸν Πίνδασον
[2, 11]	ἔτους φυλάξας καὶ ὁπότε ἥλιος	σπέρματα	καὶ δένδρων αὔξει καὶ πεπαίνει
[2, 32]	τὴν χώραν ἅλμης ἐς τὰ	σπέρματα	καὶ τῶν φυτῶν τὰς ῥίζας
[2, 28]	ἅρμα ἀφειδέστερον, προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ	σπεύδων	πρὶν ἢ πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν
[2, 3]	λευκῷ, καὶ πεποιημένα ἐστὶν οἰκήματα	σπηλαίοις	κατὰ ταὐτά, ἐξ ὧν τὸ
[2, 15]	ἐν τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ	σπήλαιον	ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ
[2, 23]	ὡς προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου	σπήλαιον,	καὶ ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ
[2, 7]	δὲ ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ	σπηλαίου·	καὶ καλεῖται δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα
[2, 23]	ἐκομίζοντο, ἐπάγονται τὸ ἐκ τοῦ	σπηλαίου	ξόανον· (καὶ διατελοῦσιν ἐς τόδε
[2, 7]	πύλῃ πηγή ἐστί σφισιν ἐν	σπηλαίῳ,	ἧς τὸ ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν
[2, 23]	καὶ ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ	σπηλαίῳ	τοῦ θεοῦ· τότε δὲ αἶγες
[2, 12]	τοὺς παῖδας καλοῦσιν ἐπὶ τὰς	σπονδὰς	ἐς ταῦτα βλέποντες τὰ μνήματα.
[2, 11]	θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ	σπονδῇ	καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι
[2, 15]	ἀνθρώπους συνήγαγε πρῶτον ἐς κοινόν,	σποράδας	τέως καὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἑκάστοτε
[2, 1]	Κόρινθον οὐδένα οἶδα εἰπόντα πω	σπουδῇ	πλὴν Κορινθίων τῶν πολλῶν· Εὔμηλος
[2, 8]	τὸν δῆμον ἐπὶ τὴν οἰκίαν	σπουδῇ	τὴν τυραννικὴν τρέπεται. καὶ ταύτην
[2, 34]	τοῦ δὲ πολίσματος τριάκοντά που	στάδια	ἀπέχει θερμὰ λουτρά· φασὶ δὲ
[2, 36]	δὲ ἕτερον, ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι,	στάδια	εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα ἔστι
[2, 25]	ἐξ Ἄργους ἑξήκοντα μάλιστά που	στάδια,	ἐκ δὲ Λυρκείας ἕτερα τοσαῦτα
[2, 5]	ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ ἀπέχει μάλιστα	στάδια	ἡ καλουμένη Τενέα. οἱ δὲ
[2, 36]	πόλεως τεσσαράκοντα καὶ οὐ πλείω	στάδια	ἡ κατὰ Λέρναν θάλασσα. κατιόντων
[2, 34]	τῆς ἀκτῆς ἐστιν ἑπτά που	στάδια,	πλάτος δὲ ᾗ πλατυτάτη σταδίων
[2, 11]	τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστα ἐκτραπεῖσι	στάδια,	Πυραία καλούμενόν ἐστιν ἄλσος, ἱερὸν
[2, 17]	ἀριστερᾷ πέντε ἀπέχει καὶ δέκα	στάδια	τὸ Ἡραῖον. ῥεῖ δὲ κατὰ
[2, 36]	ἐστιν ἐπὶ ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα.	στάδιοι	δὲ ἀπὸ τῆς ἄκρας ταύτης
[2, 24]	τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται δὲ τὸ	στάδιον,	ἐν ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ
[2, 32]	τὸ ἕτερον τοῦ περιβόλου μέρος	στάδιόν	ἐστιν Ἱππολύτου καλούμενον καὶ ναὸς
[2, 24]	Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος ἐνίκα	στάδιον.	καταβάντος δὲ ἐς τὸ χθαμαλώτερον
[2, 1]	ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι δὲ	στάδιον	λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι δὲ ἐς
[2, 27]	Ἀφροδίτης ἱερὸν καὶ Θέμιδος καὶ	στάδιον,	οἷα Ἕλλησι τὰ πολλὰ γῆς
[2, 34]	ναὸς Ἀθηνᾶς, παρὰ δὲ αὐτῷ	σταδίου	θεμέλια· ἐν δὲ αὐτῷ τοὺς
[2, 29]	λοιπήν. τούτου δὲ ὄπισθεν ᾠκοδόμηται	σταδίου	πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε αὐτὴ
[2, 11]	Ὀλυμπίασι δύο μὲν πεντάθλου καὶ	σταδίου	τὴν τρίτην, διαύλου δὲ ἀμφότερα
[2, 37]	οὐ πολλή, ἀλλὰ ὅσον τε	σταδίου	τρίτον· ἐπὶ δὲ τοῖς χείλεσιν
[2, 12]	ὅμορος· καὶ Τιτάνης μὲν τεσσαράκοντα	σταδίους	ἀπέχει μάλιστα ἡ πόλις, ἐκ
[2, 34]	ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν ἐπίκλησιν Θερμασίας.	(σταδίους	δὲ ὀγδοήκοντα ἀπέχει μάλιστα ἄκρα
[2, 11]	καὶ ζεύγεσιν ἄβατος διὰ στενότητα·	(σταδίους	δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν εἴκοσι
[2, 36]	Μάσητα εὐθεῖαν προελθοῦσιν ἑπτά που	σταδίους	καὶ ἐς ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν, ἐς
[2, 34]	Ποσειδῶνος τὸ ἱερόν, τέσσαρας μάλιστα	σταδίους,	κειμένη δὲ ἐν ὁμαλῷ τὰ
[2, 14]	πόλεως αἱ Κελεαὶ πέντε που	σταδίους	μάλιστα ἀπέχουσι, καὶ τῇ Δήμητρι
[2, 36]	δὲ Ἐρασίνου τραπεῖσιν ἐς ἀριστερὰ	σταδίους	ὅσον ὀκτώ, Διοσκούρων ἱερόν ἐστιν
[2, 15]	ἡ Νεμέα τὸ χωρίον ἀπέχει	σταδίους	πέντε που καὶ δέκα. ἐν
[2, 38]	ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν	σταδίους,	τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἔρημος,
[2, 11]	ἡ δὲ ἐς Τιτάνην ὁδὸς	σταδίων	μέν ἐστιν ἑξήκοντα καὶ ζεύγεσιν
[2, 37]	καθικέσθαι δυνηθέντα, ὅπου καὶ Νέρων	σταδίων	πολλῶν κάλους ποιησάμενος καὶ συνάψας
[2, 34]	στάδια, πλάτος δὲ ᾗ πλατυτάτη	σταδίων	τριῶν οὐ πλέον. (ἐνταῦθα ἡ
[2, 7]	σπηλαίου· καὶ καλεῖται δι᾽ αὐτὸ	Στάζουσα	ἡ πηγή. (ἐν δὲ τῇ
[2, 29]	Αἰακόν ποτε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων	σταλέντες·	αἰτίαν δὲ τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις
[2, 30]	ὕστερον ἐς ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνος	σταλέντες	Ἁλικαρνασσὸν ἐν τῇ Καρίᾳ καὶ
[2, 32]	ἀλλὰ ἀφικέσθαι παρθένους ἐκ Κρήτης·	στασιασάντων	δὲ ὁμοίως τῶν ἐν τῇ
[2, 15]	δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ,	στενὴ	μὲν καὶ αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν,
[2, 38]	διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν καὶ	στενὴν	καὶ ἄλλως δύσβατον, ἔστιν ἐν
[2, 11]	ἑξήκοντα καὶ ζεύγεσιν ἄβατος διὰ	στενότητα·	(σταδίους δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 1]	εἰκασμένος κήτει τὰ μετὰ τὸ	στέρνον,	Ἰνώ τε καὶ Βελλεροφόντης καὶ
[2, 35]	ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται δὲ οἱ	στέφανοί	σφισιν ἐκ τοῦ ἄνθους ὃ
[2, 17]	δὲ ἔργον· ἔπεστι δέ οἱ	στέφανος	Χάριτας ἔχων καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας,
[2, 17]	Ἥρας νομίζουσι. κεῖται δὲ καὶ	στέφανος	χρυσοῦς καὶ πέπλος πορφύρας, Νέρωνος
[2, 35]	καὶ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι	στεφάνους.	πλέκονται δὲ οἱ στέφανοί σφισιν
[2, 17]	καὶ ἀπὸ τῶν φύλλων αὐτῆς	στεφάνους	πλέκουσιν. (ἀρχιτέκτονα μὲν δὴ γενέσθαι
[2, 17]	ὅτε ὁ λύχνος πρὸ τῶν	στεφανωμάτων	ἥπτετο. καὶ Χρυσηὶς μὲν ἀπελθοῦσα
[2, 11]	δὲ σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ	στεφάνων	χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ καὶ
[2, 27]	καὶ δι᾽ αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον.	στῆλαι	δὲ εἱστήκεσαν ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 12]	τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν ἐπίθημα	στῆλαι	περιφανεῖς εἰσι, καὶ πρὸ τῆς
[2, 36]	ποτέ, καὶ Ἁλικῶν λόγος ἐν	στήλαις	ἐστὶ ταῖς Ἐπιδαυρίων αἳ τοῦ
[2, 27]	ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν ἀρχαία	στήλη·	ἵππους δὲ Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι τῷ
[2, 20]	ἡ ποιήσασα τὰ ᾄσματα ἐπείργασται	στήλῃ·	καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα ἔρριπταί
[2, 4]	Μητρὸς θεῶν ναός ἐστι καὶ	στήλη	καὶ θρόνος· λίθων καὶ αὐτὴ
[2, 25]	τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν ἐπὶ	στήλῃ	τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν δὴ
[2, 27]	θεῷ φησιν εἴκοσι. ταύτης τῆς	στήλης	τῷ ἐπιγράμματι ὁμολογοῦντα λέγουσιν Ἀρικιεῖς,
[2, 28]	ποιούμενα οὐκ ἤρεσκεν. οὗτοι δὲ	στήσαντες	τὸ ἅρμα ὑπὸ τὸ τεῖχος
[2, 22]	ἔπη ποιήσαντες, πρότερον δὲ ἔτι	Στησίχορος	ὁ Ἱμεραῖος, κατὰ ταὐτά φασιν
[2, 11]	ἀνάκειται δὲ ἀγάλματα ἐν τῇ	στοᾷ	Διονύσου καὶ Ἑκάτης, Ἀφροδίτη τε
[2, 9]	καὶ βουλευτήριόν σφισι πεποίηται καὶ	στοὰ	καλουμένη Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος·
[2, 27]	ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν γὰρ	στοὰ	καλουμένη Κότυος, καταρρυέντος δέ οἱ
[2, 35]	δὲ τῆς Χθονίας ἐστὶν ἱεροῦ	στοὰ	κατὰ τὴν δεξιάν, Ἠχοῦς ὑπὸ
[2, 10]	ἔσοδος. κεῖται δὲ ἐν τῇ	στοᾷ	κήτους ὀστοῦν θαλασσίου μεγέθει μέγα
[2, 31]	ξόανά ἐστι. (κεῖνται δὲ ἐν	στοᾷ	τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου καὶ
[2, 1]	πιτύων δένδρα ἐστὶ πεφυτευμένα ἐπὶ	στοίχου,	τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ αὐτῶν
[2, 36]	τὴν γῆν. ὡς δὲ ὁ	στόλος	τῶν Λακεδαιμονίων ἀπῆλθεν οἴκαδε, στρατεύουσιν
[2, 4]	ἄλλων Ἀγαμέμνων ἡγεῖτο μετέσχον τοῦ	στόλου.	(Σισύφῳ δὲ οὔτι Γλαῦκος μόνον
[2, 22]	Ἴλου τοῦ Φρυγὸς ἐπ᾽ αὐτὸν	στρατείᾳ.	τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω·
[2, 25]	ἠρημωμένης ἤδη κατὰ τὴν Ἑλλήνων	στρατείαν	ἐπὶ Ἴλιον, οὐκ ἐποιήσατο Ὅμηρος
[2, 13]	Τημένου Δωριεὺς ἐκ τε Ἄργους	στρατεύει	καὶ ἐκ τῆς Σικυωνίας. τῶν
[2, 25]	τότε καὶ αὐτοὺς καὶ τὸ	στράτευμα	ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽
[2, 4]	ἐκ Γονούσσης τῆς ὑπὲρ Σικυῶνος	στρατεύοντα	σὺν Δωριεῦσιν ἐπὶ Κόρινθον Ἀλήτης
[2, 4]	καὶ Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων Δωριεῖς	στρατεύουσιν	ἐπὶ Κόρινθον· ἡγεῖτο δὲ Ἀλήτης
[2, 36]	στόλος τῶν Λακεδαιμονίων ἀπῆλθεν οἴκαδε,	στρατεύουσιν	ἐπὶ τὴν Ἀσίνην οἱ Ἀργεῖοι
[2, 20]	Μεσσήνης καί τινων καὶ Ἀρκάδων	στρατευσαμένων.	τούτων δὲ τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι
[2, 22]	Ἀργείων ἔφη τοὺς ἐπὶ Ἴλιον	στρατεύσαντας	ἐνταῦθα ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽
[2, 25]	τὰ μὲν ἄλλα ἐτιμώρησεν αὐτῷ	στρατεύσας	ἐς τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν δὲ
[2, 1]	τοῦ πρὸς Ρωμαίους, ὃν Κριτόλαος	στρατηγεῖν	Ἀχαιῶν ἀποδειχθεὶς παρεσκεύασε γενέσθαι τούς
[2, 8]	ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας. αὐτίκα δὲ	στρατηγὸς	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο, καὶ
[2, 19]	Θρασυάνορος τοῦ Κτησίππου τοῦ Ἡρακλέους	στρατηγῷ	πρὸς τὰς μάχας ἐχρήσατο ἀντὶ
[2, 18]	μὲν οὖν ἦλθε σὺν τῇ	στρατιᾷ	καὶ οἱ παῖδες ἐς τὴν
[2, 8]	ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ καὶ τῇ	στρατιᾷ	συμβαλόντες ἐκρατήθησαν καὶ τὴν Πελλήνην
[2, 36]	Εὐρυπῶντος ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλόντων	στρατιᾷ	συνεσέβαλόν σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ
[2, 4]	παρέσχοντο ἄρχοντα τῆς ἐπὶ Τροίαν	στρατιᾶς,	συντεταγμένοι δὲ Μυκηναίοις καὶ ὅσων
[2, 6]	τοῦ Φαίστου· δείσας δὲ τὸν	στρατὸν	ἐπιόντα Ἱππόλυτος συνεχώρησεν Ἀγαμέμνονος κατήκοος
[2, 6]	μετὰ δὲ Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων	στρατὸν	ἤγαγεν ἐπὶ Σικυῶνα καὶ τὸν
[2, 6]	τὴν ἀρχήν. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος	στρατόν	σφισι πολέμιον λέγουσιν ἐς τὴν
[2, 1]	τοῦ τότε ἡγουμένου τῶν ἐπὶ	στρατοπέδου	Ρωμαίων, ὕστερον λέγουσιν ἀνοικίσαι Καίσαρα,
[2, 26]	παίδων, ὁ δὲ σὺν αὐτοῖς	στρατὸς	Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ
[2, 6]	τοῦτον οὖν τὸν Λύκον ἱκέτευσε	στρατῷ	μείζονι ἐπὶ τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα
[2, 31]	σφισιν ἀρέσαν τὴν πόλιν μηδὲ	στρατῷ	πεζῷ τὸν Μῆδον ἐπιόντα ὑπομεῖναι.
[2, 21]	καὶ δὴ καὶ τότε ἀντικαθημένην	στρατῷ	πρὸς τὴν Περσέως δύναμιν— ἕπεσθαι
[2, 23]	ποιήσαντες τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλος καὶ	Στράτων.	ἐξ ἀρχῆς δὲ ἱδρύσατο Σφῦρος
[2, 28]	τὸ Κόρυφον, ἔστι καθ᾽ ὁδὸν	Στρεπτῆς	καλουμένης ἐλαίας φυτόν, αἰτίου τοῦ
[2, 32]	κότινον καὶ φυλλίαν καὶ ἔλαιον·	στρεπτὸν	δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν
[2, 32]	πορευομένοις κότινος πέφυκεν ὀνομαζόμενος ῥᾶχος	στρεπτός.	ῥάχους μὲν δὴ καλοῦσι Τροιζήνιοι
[2, 36]	δεξιᾷ ἐστιν ἐπὶ ἄκραν καλουμένην	Στρουθοῦντα.	στάδιοι δὲ ἀπὸ τῆς ἄκρας
[2, 16]	καὶ τάδε ἔγραψε, Μέδοντα καὶ	Στρόφιον	γενέσθαι Πυλάδῃ παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας.
[2, 29]	δὲ ἦν ἀπόγονος τρίτος Πυλάδης,	Στροφίου	τε ὢν τοῦ Κρίσου καὶ
[2, 24]	τὸ ὕδωρ· τέως δὲ ἐκ	Στυμφάλου	ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ ἐξ
[2, 3]	δὴ βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν ἐκ	Στυμφήλου,	θέας δὲ μάλιστα ἀξία ἡ>
[2, 25]	ἀφ᾽ ἑκατέρων— πολῖται γὰρ καὶ	συγγενεῖς	ἦσαν— ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα ἐν
[2, 26]	κύουσαν Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι τῷ Ἐλάτου	συγγενέσθαι,	καὶ τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ
[2, 5]	Καλχινία. ταύτῃ τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα	συγγενέσθαι	φασὶ καὶ τὸν τεχθέντα ὑπ᾽
[2, 27]	οὐκ ἠξίου νέμειν τῷ πατρὶ	συγγνώμην,	ἀλλὰ ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις ἐς
[2, 3]	οὐ γὰρ αὐτὸν ἔχειν δεομένῃ	συγγνώμην,	ἀποπλέοντα δὲ> ἐς Ἰωλκὸν οἴχεσθαι—
[2, 36]	ἰάματα ἐγγεγραμμένα ἔχουσιν· ἄλλο δὲ	σύγγραμμα	οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων, ἔνθα ἢ
[2, 31]	καί τι βιβλίον Πιτθέως δὴ	σύγγραμμα	ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου καὶ
[2, 1]	ποιῆσαι, φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ	συγγραφῇ	εἰ δὲ Εὐμήλου γε ἡ
[2, 1]	εἰ δὲ Εὐμήλου γε ἡ	συγγραφή—	Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον
[2, 19]	τὸν Ψαμάθης ἡ Μεγαρική μοι	συγγραφὴ	προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων
[2, 21]	τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν τῇ Ἀτθίδι	συγγραφῇ.	τοῦ δὲ τῆς Δήμητρος ἱεροῦ
[2, 34]	Ἑρμιόνα ἕστηκε· τὰ δὲ ἐς	συγγραφὴν	καὶ ἄλλα παρείχετο καὶ ὧν
[2, 10]	τοῖς μηροῖς φύλλον τοῦ παιδέρωτος	συγκαθαγίζουσιν.	(ἔνεστι δὲ ὁ παιδέρως ἐν
[2, 25]	Ἀγαμέμνονι μετὰ Ἀθηναίων τὴν Πριάμου	συγκαθεῖλεν	ἀρχήν. ἀπὸ μὲν δὴ τούτου
[2, 20]	ὁμολογίαν, ὡς δὲ ἔγνωσαν ἀπατώμενοι	συγκατακαυθέντων	τῷ ἄλσει τῶν λοιπῶν, οὕτω
[2, 35]	μὲν οὖν φασιν ἀντὶ τούτων	συγκαταπρησθῆναι	τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν δὲ κομισθεῖσαν
[2, 12]	οὐκ εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ οὗτοι	συγκατειλεγμένοι·	ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν
[2, 9]	Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ εὐεργέτῃ καὶ	συγκατειργασμένῳ	λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν εὔνους. (Φίλιππος
[2, 7]	τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο,	συγκατεκαύθη	γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν
[2, 4]	ἱερόν· Ἀθηνᾶν γὰρ θεῶν μάλιστα	συγκατεργάσασθαι	τά τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ φασὶ
[2, 13]	καὶ τὸ οἴκημα ἀπὸ τούτου	συγκέκλεισται	τὸν πάντα ἤδη χρόνον. οὐ
[2, 27]	(ὁπόσα δὲ Ἀντωνῖνος ἀνὴρ τῆς	συγκλήτου	βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν ἐποίησεν, ἔστι
[2, 7]	ποιεῖται· καὶ γὰρ ἐπὶ τὸν	Σύθαν	ἴασιν οἱ παῖδες τῇ ἑορτῇ
[2, 7]	καὶ ἴσας παρθένους ἐπὶ τὸν	Σύθαν	ποταμὸν ἀποστέλλουσιν ἱκετεύοντας· ὑπὸ τούτων
[2, 12]	καλούμενος ποταμὸς καὶ μετ᾽ αὐτὸν	Σύθας	ἐστίν, ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν. (ἡ
[2, 30]	ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα,	συλλαβὼν	Ὑπέρειάν τε> καὶ Ἄνθ< ει>
[2, 28]	τὴν μὲν οὐδὲν ἔτι ἀποκρινάμενοι	συλλαμβάνουσιν,	ἀναθέντες δὲ ἐς τὸ ἅρμα
[2, 27]	κρήνης, ἐς ὃ τὸ ὕδωρ	συλλέγεταί	σφισι τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,
[2, 28]	πρὶν ἢ πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν	συλλεχθῆναι	τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης δὲ σὺν
[2, 6]	Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος υἱὸς καὶ νύμφης	Συλλίδος.	μετὰ δὲ Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων
[2, 25]	ὡς οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο·	συμβάλλειν	δὲ σφᾶς λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον
[2, 9]	οὕτω διαβάντος ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου	συμβάλλουσιν	Ἀχαιοὶ Κλεομένει περὶ Σελλασίαν. νικησάντων
[2, 8]	δὲ Ἀράτῳ καὶ τῇ στρατιᾷ	συμβαλόντες	ἐκρατήθησαν καὶ τὴν Πελλήνην ἐκλιπόντες
[2, 9]	ἐθέλων εἶναί οἱ τοῖς δρωμένοις.	(συμβαλὼν	δὲ περὶ Δύμην τὴν ὑπὲρ
[2, 29]	τινὰ ἴσμεν καταμείναντα, Πηλεῖ μὲν	συμβὰν	καὶ Τελαμῶνι ἐπὶ φόνῳ φεύγειν
[2, 26]	δὲ Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ	συμβὰν	σπάσμα θηρεύοντί οἱ περὶ τὸν
[2, 24]	Ὑσιάς. τὸν δὲ ἀγῶνα τοῦτον	συμβάντα	εὕρισκον Ἀθηναίοις ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ
[2, 4]	μὲν ἐς τοὺς Κορινθίων βασιλέας	συμβάντα	εὕρισκον· (τὸ δὲ ἱερὸν τῆς
[2, 21]	καὶ τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ	συμβάντι	ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν.
[2, 20]	ἐτιμᾶτο ἔτι ἐπὶ τῇ ποιήσει.	συμβάντος	δὲ Ἀργείοις ἀτυχῆσαι λόγου μειζόνως
[2, 31]	Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ ἔτη	συμβάντος	σφίσιν ἐννέα, ἐν οἷς οὐχ
[2, 23]	ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας.	συμβάσης	γὰρ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς ἐκομίζοντο
[2, 26]	εἶναι τὴν γῆν ἐπὶ λόγῳ	συμβέβηκε	τοιῷδε. Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί φασιν ἐλθεῖν
[2, 28]	αὐτὸ εὑρίσκω καὶ ἄλλαις χώραις	συμβεβηκός·	Λιβύη μέν γε μόνη κροκοδείλους
[2, 21]	ἱερῷ τῆς Δήμητρος, παρ᾽ ᾧ	συμβῆναί	οἱ καὶ τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα
[2, 31]	παρὰ Πιτθέως, πρὶν δὲ γῆμαι	συμβῆναί	οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. (καὶ
[2, 16]	τὸ σημεῖον ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε	συμβῆναι	πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ ὡς
[2, 25]	τέλος μὲν ἴσον τῷ ἀγῶνι	συμβῆναί	φασι καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς
[2, 19]	ἐχρήσατο ἀντὶ τῶν υἱῶν καὶ	σύμβουλον	ἐς πάντα εἶχεν, ἅτε αὐτόν
[2, 6]	Ἄρχανδρον καὶ Ἀρχιτέλην τοὺς Ἀχαιοῦ	συμμαχήσοντα	ἐπηγάγετο Σικυῶνα ἐκ τῆς Ἀττικῆς,
[2, 8]	καὶ τῶν ἐκτὸς ἰσθμοῦ Μεγαρεῖς,	συμμαχίαν	δὲ πρὸς Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος ἐποιήσατο.
[2, 18]	καὶ τὴν ἐν Σπάρτῃ βασιλείαν,	συμμαχικοῦ	δὲ ἐκ Φωκέων ἀεί ποτε
[2, 8]	ἀνάγκη γενέσθαι Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου	σύμμαχον·	ἐγένετο δὲ οὕτως. ~(Κλεομένης ὁ
[2, 9]	τῶν Ἑλλήνων, ἐπέθετο Ἀχαιοῖς πρώτοις,	συμμάχους	ἐλπίζων ἕξειν ἢν κρατήσῃ καὶ
[2, 28]	ἁμαρτὼν γένοιτο αὐτῆς ἐκείνης φονεύς,	συμπλακεὶς	δὲ ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ
[2, 9]	αὐτὴν τὸν πρὸς Κίρρᾳ πόλεμον	συμπολεμήσας	Ἀμφικτύοσι. τῆς δὲ ἀγορᾶς ἐστιν
[2, 9]	Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον φάρμακον ἔσεσθαι	συμφορά·	τὸν γάρ οἱ παῖδα Δημήτριον
[2, 20]	σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο ἡ	συμφορά,	ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον δὲ
[2, 7]	γενομένης γὰρ τῷ Σιληνῷ τῆς	συμφορᾶς	τὸν ποταμὸν τὸν Μαρσύαν κατενεγκεῖν
[2, 16]	Ἀτρέως, εἰσὶ δὲ καὶ ὅσους	σὺν	Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου δειπνίσας
[2, 26]	τῶν Τημένου παίδων, ὁ δὲ	σὺν	αὐτοῖς στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ
[2, 13]	δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν
[2, 31]	αὐτὸς ἀνασωθείη Θησεὺς καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ. (ἐν τούτῳ δέ εἰσι
[2, 31]	δὲ Πιτθέα καὶ ἄνδρας δύο	σὺν	αὐτῷ λέγουσιν ἐπὶ τῶν θρόνων.
[2, 21]	δὲ ἕτερον Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ·	σὺν	δὲ αὐτῇ καὶ Λυγκεὺς τέθαπται.
[2, 18]	τοὺς Παίονος τοῦ Ἀντιλόχου παῖδας,	σὺν	δὲ αὐτοῖς Μέλανθον τὸν Ἀνδροπόμπου
[2, 19]	ταύρου μάχην ἔχων καὶ λύκου,	σὺν	δὲ αὐτοῖς παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν
[2, 15]	Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς χώρας,	σὺν	δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ
[2, 22]	παῖδές εἰσιν Ἄναξις καὶ Μνασίνους,	σὺν	δέ σφισιν αἱ μητέρες Ἱλάειρα
[2, 6]	ὁ Τημένου καταλαβὼν νύκτωρ Σικυῶνα	σὺν	Δωριεῦσι κακὸν μὲν ἅτε Ἡρακλείδην
[2, 4]	Γονούσσης τῆς ὑπὲρ Σικυῶνος στρατεύοντα	σὺν	Δωριεῦσιν ἐπὶ Κόρινθον Ἀλήτης τὸ
[2, 36]	σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ ἐδῄωσαν	σὺν	ἐκείνοις τῶν Ἀργείων τὴν γῆν.
[2, 13]	αὑτῶν βασιλέα Ρηγνίδαν καὶ τοὺς	σὺν	ἐκείνῳ Δωριεῖς ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς
[2, 20]	Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος καὶ ὅσοι	σὺν	ἐκείνῳ τῶν ἐν τέλει πρὸς
[2, 16]	τε αὐτὸς ἔκειτο καὶ οἱ	σὺν	ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν δὲ ἐν
[2, 9]	τάδε ἀπιδὼν ἐς τὸ> Ἡσιόδου	σὺν	θεῷ πεποιημένον, τὸν ἐπ᾽ ἄλλῳ
[2, 6]	ἁρπάζει· ὡς δὲ οἱ Θηβαῖοι	σὺν	ὅπλοις ἦλθον, ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν
[2, 22]	ἐστὶν ἱερὸν ἀνάθημα Ἑλένης, ὅτε	σὺν	Πειρίθῳ Θησέως ἀπελθόντος ἐς Θεσπρωτοὺς
[2, 38]	ἐνταῦθα πρῶτον τῆς Ἀργολίδος Δαναὸν	σὺν	ταῖς παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν. ἐντεῦθεν
[2, 9]	Μειλίχιος καὶ Ἄρτεμις ὀνομαζομένη Πατρῴα,	σὺν	τέχνῃ πεποιημένα οὐδεμιᾷ· πυραμίδι δὲ
[2, 18]	Περικλυμένου. Τισαμενὸς μὲν οὖν ἦλθε	σὺν	τῇ στρατιᾷ καὶ οἱ παῖδες
[2, 21]	δὲ τὸν Τυρσηνοῦ διδάξαι τοὺς	σὺν	Τημένῳ Δωριέας τοῦ ὀργάνου τὸν
[2, 38]	καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον ἐπολέμει	σὺν	τοῖς Δωριεῦσιν αὐτόθεν τὸν πρὸς
[2, 13]	ἐναντίαν (ταύτην) γνώμην, οὕτως Ἵππασος	σὺν	τοῖς ἐθέλουσιν ἐς Σάμον φεύγει.
[2, 28]	συλλεχθῆναι τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης δὲ	σὺν	τοῖς παισίν— ἐγεγόνεσαν γὰρ καὶ
[2, 3]	τοῦ θανάτου βιαίου καὶ οὐ	σὺν	τῷ δικαίῳ γενομένου, τὰ τέκνα
[2, 30]	Πιτθεὺς ἐς> τὴν νῦν πόλιν	συναγαγὼν	τοὺς ἀνθρώπους ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ
[2, 25]	δὲ οὐκ ἔφη οἱ δύνασθαι·	συνακολουθεῖν	δέ, εἰ βούλοιτο, ἐς Ἄργος
[2, 37]	σταδίων πολλῶν κάλους ποιησάμενος καὶ	συνάψας	ἀλλήλοις, ἀπαρτήσας δὲ καὶ μόλυβδον
[2, 22]	τὴν γῆν Ἴναχος καὶ οἱ	συνδικάσαντες	ἔγνωσαν. Ἥρα μὲν δὴ παρὰ
[2, 8]	ἐτυράννησεν Ἀβαντίδας. Κλεινίᾳ μὲν οὖν	συνεβεβήκει	πρότερον ἔτι ἡ τελευτή· Ἄρατον
[2, 9]	τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα ἔχοντα	συνέβη	δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ
[2, 8]	Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν ἐς τὸ	συνέδριον	Ἐπιδαύριοι καὶ Τροιζήνιοι οἱ τὴν
[2, 8]	τοὺς Σικυωνίους ἐς τὸ Ἀχαιῶν	συνέδριον	ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας. αὐτίκα δὲ
[2, 1]	ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον δὲ τὸ	συνέδριον	τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ ἐς
[2, 9]	δὲ παραβάντος ἣν πρὸς Ἀντίγονον	συνέθετο	εἰρήνην καὶ παράσπονδα ἐκ τοῦ
[2, 20]	εἴτε ἄλλως εἴτε καὶ ὡς	συνεὶς	ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν ἡ
[2, 28]	ἐν γαστρί. (καὶ ὁ μὲν	συνείς,	οἷα ἐς τὴν ἀδελφὴν ἐξειργασμένος
[2, 25]	ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν.	συνέκειτο	δὲ ἄρα αὐτῷ πρὸς τὴν
[2, 33]	φυγόντα ἐς Ρόδον Φιλόξενος Μακεδὼν	συνέλαβεν,	ὃς καὶ αὐτὸν παρὰ Ἀθηναίων
[2, 22]	ἄξιον. πρὸς δὲ οὐδὲ ἀνάγκη	συνέπεσεν	ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν αὐτόν,
[2, 33]	ἦγε, Δημοσθένει δὲ φυγῆς τε	συνέπεσεν	ἐν γήρᾳ λαβεῖν πεῖραν καὶ
[2, 21]	ἀπέκτεινεν αὐτήν· Ἀθηνᾶν δέ οἱ	συνεπιλαβέσθαι	δοκεῖν τοῦ ἔργου, ὅτι οἱ
[2, 36]	ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλόντων στρατιᾷ	συνεσέβαλόν	σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ ἐδῄωσαν
[2, 30]	κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα ἐς θάλασσαν	συνεσπεσεῖν	φευγούσῃ· καὶ ἥ τε ἔλαφος
[2, 22]	νήσων τῶν ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ	συνεστρατευμέναι·	καὶ διὰ τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς
[2, 25]	καὶ Ἀργείων, ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ	συνεστρατεύοντο.	(προελθοῦσι δὲ αὐτόθεν διαβάντων ποταμὸν
[2, 8]	καὶ ἑκατόν, καὶ τῶν χρημάτων	συνετέλεσεν	αὐτὸς Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος. ἔπεισε
[2, 6]	δὲ τὸν στρατὸν ἐπιόντα Ἱππόλυτος	συνεχώρησεν	Ἀγαμέμνονος κατήκοος καὶ Μυκηναίων εἶναι.
[2, 13]	αἶγα ἀνατέλλουσα τὰς ἀμπέλους λυμαίνεται	συνεχῶς·	ἵνα δὲ ἄχαρι μηδὲν ἀπ᾽
[2, 15]	δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους	συνήγαγε	πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας τέως
[2, 26]	ἐς τὰ Ἡσιόδου τὰ ἔπη	συνθέντα	ἐς τὴν Μεσσηνίων χάριν. (μαρτυρεῖ
[2, 14]	οἴχεσθαι, τοῦ πολέμου τε ἐπὶ	συνθήκαις	καταλυθέντος πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι καὶ
[2, 20]	ἔνθα καὶ τὸ ἱερόν ἐστι,	συνιᾶσιν	ὑπὸ γῆν ῥέοντος. (παρὰ δὲ
[2, 9]	οὐδὲ οἱ τῶν Σικυωνίων ἐξηγηταὶ	συνίεσαν.	(τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες ἐφεξῆς
[2, 9]	Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ τὸν βασιλέα	συνιστάναι.	καὶ ἀπέδρα μὲν ἐκ τοῦ
[2, 22]	παῖδα ἣν ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι—	συνοικεῖν	γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι— αὐτὴν
[2, 18]	Ἀγαμέμνονι φόνος Ταντάλου τοῦ Θυέστου·	συνοικεῖν	δέ φασιν αὐτὸν Κλυταιμνήστρᾳ παρθένῳ
[2, 12]	οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην δέ οἱ	συνοικῆσαι	καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι ἐξ
[2, 25]	τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν· ἀναστάντες δὲ	σύνοικοι	γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι δὲ ἐν
[2, 29]	καὶ Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι	σύνοικοι,	τὰ Δωριέων ἔθη καὶ φωνὴν
[2, 4]	δὲ ἁμαρτὼν τοῦ χρησμοῦ δέχεται	σύνοικον.	τοιαῦτα μὲν ἐς τοὺς Κορινθίων
[2, 23]	ἐπιτροπεῦσαί τε τοὺς Πύρρου παῖδας	συνοικοῦντα	Ἀνδρομάχῃ καὶ τὴν Κεστρίνην καλουμένην
[2, 30]	κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ οἱ Τροιζήνιοι	συνοίκους	Δωριέων τῶν ἐξ Ἄργους καὶ
[2, 13]	ὡς πολλὰς μὲν τῶν πόλεων	συνοίκους	ἐκ τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας
[2, 25]	ἀνέστησαν δὲ καὶ Τιρυνθίους Ἀργεῖοι,	συνοίκους	προσλαβεῖν καὶ τὸ Ἄργος ἐπαυξῆσαι
[2, 8]	ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν	συντελεῖν,	Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων ἐχόντων εἷλεν.
[2, 1]	δὲ τὸ συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν·	συντελοῦντες	γὰρ ἐς αὐτὸ καὶ οἱ
[2, 4]	ἄρχοντα τῆς ἐπὶ Τροίαν στρατιᾶς,	συντεταγμένοι	δὲ Μυκηναίοις καὶ ὅσων ἄλλων
[2, 19]	τὸ θηρίον τοῦτό ἐστιν ἀνθρώποις	σύντροφον	οὔτε Δαναός σφισιν ἐς ἐκεῖνο
[2, 21]	τοῦ Αἰόλου— τούτῳ γὰρ παρθένος	συνῴκησε—	τὴν δὲ αὖθις Οἰβάλῳ γήμασθαι·
[2, 22]	ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον ἢ Ἀγαμέμνων	συνῴκησε,	τοῦτον μὲν τὸν> Τάνταλον οὐ
[2, 28]	Μελίσσης μνῆμά ἐστιν, ἣ Περιάνδρῳ	συνῴκησε	τῷ Κυψέλου, καὶ ἕτερον Προκλέους
[2, 3]	τότε μὲν ἐλθοῦσα ἐς Ἀθήνας	συνῴκησεν	Αἰγεῖ, χρόνῳ δὲ ὕστερον φωραθεῖσα
[2, 16]	Αἴγισθος— καὶ Ἠλέκτρας> Πυλάδῃ γὰρ	συνῴκησεν	Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος δὲ καὶ
[2, 6]	τῆς Ἀττικῆς, καὶ θυγατέρα τε	συνῴκισεν	αὐτῷ Ζευξίππην καὶ ἀπὸ τούτου
[2, 19]	τὴν ἐς Θήβας κάθοδον ἀποθανεῖσθαι	συνώμοσαν,	ἢν μὴ τὰς Θήβας γένηταί
[2, 22]	Ἀθηναίων πλεύσασιν Ἀργείοις ἐπὶ καταδουλώσει	Συρακουσῶν	τε καὶ Σικελίας. ~(ἐντεῦθεν ἐρχομένοις
[2, 32]	ἀποθανεῖν δὲ αὐτὸν οὐκ ἐθέλουσι	συρέντα	ὑπὸ τῶν ἵππων οὐδὲ τὸν
[2, 19]	βωμὸς Ὑετίου Διός, ἔνθα οἱ	συσπεύδοντες	Πολυνείκει τὴν ἐς Θήβας κάθοδον
[2, 20]	γυναῖκας καὶ ταύτην ἐς Ἄργος	συστρατεύσασθαι,	Περσέα δέ, ὡς ἐκράτει τῆς
[2, 18]	ἴσην, ἀλλὰ τῶν Θυέστου παίδων	σφαγὰς	καὶ τὰ ᾀδόμενα δεῖπνα ἐξειργάσατο.
[2, 28]	μεμπτόν, ἐκείνοις δὲ Τημένου προσήκειν	σφαγεῦσιν	ὀνομάζεσθαι μᾶλλον ἢ παισίν. (καὶ
[2, 33]	ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν· αὕτη	Σφαιρία	ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽ αἰτίαν
[2, 33]	Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν ἀντὶ	Σφαιρίας	ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο δὲ
[2, 33]	δὲ ἡνίοχον εἶναι λέγουσι τὸν	Σφαῖρον.	τούτῳ κατὰ δή τι ἐξ
[2, 33]	ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν αὐτῇ	Σφαίρου	μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον εἶναι
[2, 20]	ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα ἕξει καὶ	σφαλεῖσι	μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο ἡ συμφορά,
[2, 10]	νῦν ἔτι ἄρνα οἱ Σικυώνιοι	σφάξαντες	καὶ τοὺς μηροὺς ἐπὶ τοῦ
[2, 23]	ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ Ἀργεῖοι	σφάξαντες	τά τε κρέα ἐδείπνησαν καὶ
[2, 33]	καὶ τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ χωρία	σφᾶς	ἀλλήλοις. φασὶ δὲ ἔτι καὶ
[2, 6]	Ἐπωπέι ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος δὲ	σφᾶς	ἀνήγαγεν ἐπὶ τὸ σεμνότερον τοῦ
[2, 18]	καταγνῶναι μὲν οὐκ ἐθέλω φύσει	σφᾶς	γενέσθαι κακούς· εἰ δὲ ἐπὶ
[2, 7]	τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε· καὶ	σφᾶς	ἐκέλευον οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι
[2, 8]	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο, καὶ	σφᾶς	ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας ἀγαγὼν
[2, 22]	Ἴλιον ἕλωσιν ἢ μαχομένους τελευτὴ	σφᾶς	ἐπιλάβῃ· ἑτέροις δέ ἐστιν εἰρημένον
[2, 35]	δὲ περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ	σφᾶς	ἢ δίκῃ νικήσαντας ἐπὶ τῷδε
[2, 28]	ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει δὲ μόνη	σφᾶς	ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ
[2, 20]	ἔτι ἀπαλλαγή, πρὶν ἢ Φίλιππος	σφᾶς	ἠνάγκασεν ὁ Ἀμύντου μένειν ἐπὶ
[2, 2]	οὕτω παρὰ Κορινθίοις ὡς ἀμφισβητεῖν	σφᾶς	καὶ νῦν ἔτι Λαΐδος. (λόγου
[2, 30]	ἔτι Ἀργείων ὄντες κατήκοοι· καὶ	σφᾶς	καὶ Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ φησὶν
[2, 7]	ἐποίησεν ἀνδρῶν ἔρημον, πολλὰ δὲ	σφᾶς	καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἀφείλετο.
[2, 25]	βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο· συμβάλλειν δὲ	σφᾶς	λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον τότε καὶ
[2, 15]	Διποίνου· μαθητὰς δὲ εἶναι Δαιδάλου	σφᾶς,	οἱ δὲ καὶ γυναῖκα ἐκ>
[2, 1]	πιτύων ἦγεν ἐς τὸ κάτω	σφᾶς·	ὁπόσων δὲ μάχῃ κρατήσειεν, ἀπ᾽
[2, 18]	ὃ Μελάμπους ὁ Ἀμυθάονος ἔπαυσε	σφᾶς	τῆς νόσου, ἐφ᾽ ᾧ τε
[2, 9]	τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν εἶναι	σφᾶς,	τὸ δὲ ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας
[2, 17]	Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν, εἶναι δὲ	σφᾶς	τροφοὺς τῆς Ἥρας· (καὶ ἀπὸ
[2, 10]	Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ	σφᾶς	ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου
[2, 36]	καὶ τὴν γῆν προσορισάμενοι τῇ	σφετέρᾳ	Πυθαέως τε Ἀπόλλωνος ὑπελίποντο τὸ>
[2, 5]	ὅμοροι— περὶ τῆς χώρας τῆς	σφετέρας	λέγουσιν ὡς Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος
[2, 30]	δὲ οἱ παῖδες Ἀνάφλυστος καὶ	Σφῆττος	μετοικοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικήν, καὶ
[2, 10]	λέγουσιν ἐκ Φερῶν. τὸ δέ	σφισι	γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ
[2, 7]	Αἰγιάλειαν καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου δέ	σφισι	δείματος, ἔνθα καὶ νῦν Φόβον
[2, 23]	σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη	σφίσι	Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα ἦν
[2, 6]	τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ δέ	σφισι	καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ Ἡσίοδός γε
[2, 30]	κοινῷ· προστάξαι γὰρ οὕτω Δία	σφίσι.	καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε
[2, 34]	τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν. ἔστι δέ	σφισι	καὶ νῦν ἔτι ἱερὰ αὐτόθι,
[2, 30]	τε τὰ ἀγάλματα καὶ ἔθυσά	σφισι	κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ
[2, 36]	ἱερόν ἐστιν Ἀνάκτων· πεποίηται δέ	σφισι	κατὰ ταὐτὰ καὶ ἐν τῇ
[2, 23]	μὴ πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί	σφισι,	λέγουσι δὲ ὅμως· οὐ γάρ
[2, 32]	ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι, καὶ ἑορτὴν ἄγουσί	σφισι	Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ τὸ
[2, 3]	Μηδείας παισίν· (ὧν) ὀνόματα μέν	σφισι	Μέρμερος καὶ Φέρης, καταλιθωθῆναι δὲ
[2, 10]	ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν	σφίσι.	μετὰ τοῦτο ἤδη τὸ τῆς
[2, 26]	θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν	σφισι	νομισθῆναι· τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ
[2, 9]	ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν	σφισι	πεποίηται καὶ στοὰ καλουμένη Κλεισθένειος
[2, 6]	ἀρχήν. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος στρατόν	σφισι	πολέμιον λέγουσιν ἐς τὴν χώραν
[2, 11]	ἐθέλουσιν ὑπὸ δείματος· καταθέντες δέ	σφισι	πρὸ τῆς ἐσόδου τροφὴν οὐκέτι
[2, 13]	λέγουσι περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ	σφισι	τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται
[2, 20]	Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ διαφθείρασί	σφισι	τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα
[2, 17]	δὲ καίπερ κακοῦ τηλικούτου παρόντος	σφίσι	τὴν εἰκόνα οὐ καθεῖλον τῆς
[2, 28]	δὲ τοῖς λεχθεῖσιν ἀλγήσασα ἀπεδίδου	σφίσι	τὴν ἴσην, Δηιφόντην μὲν αὑτῇ
[2, 27]	ἐς ὃ τὸ ὕδωρ συλλέγεταί	σφισι	τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος
[2, 5]	πόλιν· οὗ δέ ἐστι νῦν	σφίσι	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν
[2, 16]	τοῦ ἔργου· τοῦτο ἤνεγκεν ὄλεθρόν	σφισι	τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται
[2, 30]	ἀνὰ πᾶν ἔτος Ἑκάτης, Ὀρφέα	σφίσι	τὸν Θρᾷκα καταστήσασθαι τὴν τελετὴν
[2, 32]	Ποσειδῶνος ἱερὸν Φυταλμίου· μηνίσαντα γάρ	σφισι	τὸν Ποσειδῶνα ποιεῖν φασιν ἄκαρπον
[2, 16]	ὑπόγαια οἰκοδομήματα, ἔνθα οἱ θησαυροί	σφισι	τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος δὲ
[2, 11]	ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ	σφισιν	ἄγουσι θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ
[2, 38]	δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι γενομένου πανδημεί	σφισιν	ἀγῶνος πρὸς Ἀργείους κρατήσαντες βεβαίως
[2, 23]	Πριάμου, καὶ ἄγαλμα κεῖσθαι παρὰ	σφίσιν	Ἀθηνᾶς τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου
[2, 22]	Ἄναξις καὶ Μνασίνους, σὺν δέ	σφισιν	αἱ μητέρες Ἱλάειρα καὶ Φοίβη,
[2, 29]	ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ, εἴπερ ὑπακούσει	σφίσιν,	Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα εἶναι. (οὕτως
[2, 14]	ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ ἐστιν ἄλλος	σφίσιν	αἱρετός, λαμβάνων ἢν ἐθέλῃ καὶ
[2, 1]	ὄντας, τοὺς δὲ καὶ τεμένη	σφίσιν	ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ
[2, 2]	Κορίνθιοι λέγουσιν, ἡ Πυθία χρᾷ	σφισιν	ἀνευρόντας τὸ δένδρον ἐκεῖνο ἴσα
[2, 31]	καὶ τέκνα ἔδωκαν σώζειν, ἐκλιπεῖν	σφισιν	ἀρέσαν τὴν πόλιν μηδὲ στρατῷ
[2, 15]	Ἥρας εἶναι τὴν γῆν, οὕτω	σφίσιν	ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ
[2, 35]	μὲν λέγουσιν Ἑρμιονεῖς τῶν παρά	σφισιν	εἶναι, λίθου δὲ Παρίου κολοσσὸς
[2, 1]	πλὴν τῶν ὁπλῶν· ὁπλαὶ δέ	σφισίν	εἰσιν ἐλέφαντος. (καὶ Τρίτωνες δύο
[2, 38]	παρθένον γίνεσθαι. (οὗτος μὲν δή	σφισιν	ἐκ τελετῆς, ἣν ἄγουσι τῇ
[2, 35]	στεφάνους. πλέκονται δὲ οἱ στέφανοί	σφισιν	ἐκ τοῦ ἄνθους ὃ καλοῦσιν
[2, 5]	ὕδωρ ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν εἶναί	σφισιν	ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ δὴ
[2, 9]	λοιπὰ καὶ ἐς τόδε διαμένει	σφίσιν	ἐκείνης τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ
[2, 11]	τῶν θυομένων καθαγίζουσιν, οὐδὲ ἀποχρᾷ	σφισιν	ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς· χαμαὶ δὲ
[2, 34]	πόλεμον δὲ οὐ δοκῶ γενέσθαι	σφίσιν,	ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων.
[2, 19]	ἢν μὴ τὰς Θήβας γένηταί	σφισιν	ἑλεῖν. ἐς δὲ τοῦ Προμηθέως
[2, 38]	ἀπέφηνε τὸν καρπόν— καὶ ὄνος	σφίσιν	ἐν πέτρᾳ πεποιημένος διὰ τοῦτό
[2, 7]	δὲ τῇ πύλῃ πηγή ἐστί	σφισιν	ἐν σπηλαίῳ, ἧς τὸ ὕδωρ
[2, 30]	ἐγχώρια· φασὶ δὲ Ὦρον γενέσθαι	σφίσιν	ἐν τῇ γῆ πρῶτον. ἐμοὶ
[2, 30]	ἀλλὰ καὶ Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί	σφισιν	ἐν τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν.
[2, 11]	τῶν Μοιρῶν δρῶσιν· ὁ δέ	σφισιν	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἐστίν.
[2, 20]	ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ αὐτοί	σφισιν	ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις ἐς
[2, 31]	αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ ἔτη συμβάντος	σφίσιν	ἐννέα, ἐν οἷς οὐχ ὗεν
[2, 25]	τε καὶ Ἥρας· δεῆσαν ὄμβρου	σφίσιν	ἐνταῦθα θύουσι. ~(κατὰ δὲ τὴν
[2, 27]	ἄνθρωποι> οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές	σφισιν	ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ
[2, 10]	καρπὸν τῆς ἡμέρου. φασὶ δέ	σφισιν	ἐξ Ἐπιδαύρου κομισθῆναι τὸν θεὸν
[2, 13]	ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ ἑορτή	σφισιν	ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους. ἄγαλμα
[2, 9]	θέας ἄξιον. φοιτώντων γὰρ λύκων	σφίσιν	ἐπὶ τὰς ποίμνας ὡς μηδένα
[2, 12]	δὲ εἶναι τῷ Ἀραντίνῳ· καί	σφισιν	ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς εἰσι, καὶ
[2, 2]	προσώπων· τὰ δὲ πρόσωπα ἀλοιφῇ	σφισιν	ἐρυθρᾷ κεκόσμηται· Λύσιον δέ, τὸν
[2, 19]	ἐστιν ἀνθρώποις σύντροφον οὔτε Δαναός	σφισιν	ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου. ἐπεὶ
[2, 28]	ἐς οἶκον φέρεσθαι μηδὲ χρᾶσθαί	σφισιν	ἐς μηδέν, κατὰ χώραν δ᾽
[2, 14]	δέ φασιν ἀδελφὸν Κελεοῦ παραγενόμενόν	σφισιν	ἐς τὴν χώραν καταστήσασθαι τὴν
[2, 15]	τοῦ θεοῦ· θέρους δὲ αὖά	σφισίν	ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν
[2, 34]	(τοῦτο μὲν πρὸς τὸν Λίβα	σφίσιν	ἐστὶν εὑρημένον· τὰς δὲ νησῖδας
[2, 4]	τῆς Χαλινίτιδος πρὸς τῷ θεάτρῳ	σφίσιν	ἐστὶν καὶ πλησίον ξόανον γυμνὸν
[2, 27]	μήτε αἱ γυναῖκες ἐν σκέπῃ	σφίσιν	ἔτικτον καὶ ἡ τελευτὴ τοῖς
[2, 29]	λίθον— οὗτος γὰρ ἀντὶ δίσκου	σφίσιν	ἦν— ἑκὼν τυγχάνει τοῦ Φώκου.
[2, 13]	δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι Διονύσου	σφίσιν	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι δὲ
[2, 1]	ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων δὲ διαλλακτὴν γενέσθαι	σφίσιν,	ἰσθμὸν μὲν καὶ ὅσα ταύτῃ
[2, 7]	οὖν ὃν Βάκχειον ὀνομάζουσιν Ἀνδροδάμας	σφίσιν	ὁ Φλάντος τοῦτον ἱδρύσατο— ἕπεται
[2, 36]	τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν	σφισιν	οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ ἐδῄωσαν σὺν
[2, 3]	παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ ἀποκείρονταί	σφισιν	οἱ παῖδες οὐδὲ μέλαιναν φοροῦσιν
[2, 10]	ἐστιν ἢ πρίνου, σχῆμα δέ	σφισιν	οἷον τοῖς τῆς δρυός· καὶ
[2, 23]	νεκρὸν νομίζουσιν ἐνταῦθα, ἐγὼ μέν	σφισιν	οὐ πείθομαι, πειθέσθω δὲ ὅστις
[2, 21]	Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ ἀποκτεῖναι, διότι	σφίσιν	οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ
[2, 29]	οὐκέτι ἐξεγένετο ἐς ἴσον προελθεῖν	σφισιν.	(προσπλεῦσαι δὲ Αἴγινά ἐστι νήσων
[2, 3]	πεποίηνται πᾶσαν ἅτε ἀφθόνου ῥέοντός	σφισιν	ὕδατος καὶ ὃ δὴ βασιλεὺς
[2, 31]	λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ	σφόδρα	εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί μοι ποιῆσαι
[2, 35]	ἕστηκεν. κρήνας δὲ τὴν μὲν	σφόδρα	ἔχουσιν ἀρχαίαν, ἐς δὲ αὐτὴν
[2, 23]	Στράτων. ἐξ ἀρχῆς δὲ ἱδρύσατο	Σφῦρος	τὸ ἱερόν, Μαχάονος μὲν υἱός,
[2, 21]	δὲ ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ περὶ	σφῶν	Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς ὁ
[2, 34]	τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου τὴν βλάστην	σφῶν	ἀφαυαίνει· κατιόντος οὖν ἔτι τοῦ
[2, 3]	τὸν Ἀλωέως καὶ τὴν Ἐφυραίων	σχεῖν	ἀρχήν· Κορίνθου δὲ ὕστερον τοῦ
[2, 5]	Κορκύρας καὶ Αἰγίνης τὰς νήσους	Σχερίαν	καὶ Οἰνώνην καλουμένας μετονομασθῆναι, ἀπὸ
[2, 25]	μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει δὲ ἀσπίδας	σχῆμα	Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ περὶ
[2, 10]	μείζονα δέ ἐστιν ἢ πρίνου,	σχῆμα	δέ σφισιν οἷον τοῖς τῆς
[2, 28]	χειρὶ Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ	σχῆμα.	εἰ δὲ καὶ Ἀσιναίοις τοῖς
[2, 37]	τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα καὶ	σχοῖνοι	πεφύκασι. τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[2, 31]	Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ τέκνα ἔδωκαν	σώζειν,	ἐκλιπεῖν σφισιν ἀρέσαν τὴν πόλιν
[2, 30]	πρόσωπόν τε καὶ τὸ λοιπὸν	σῶμα.	Ἀλκαμένης δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτος
[2, 7]	ἐοικότι τρόπῳ θάπτουσι. τὸ μὲν	σῶμα	γῇ κρύπτουσι, λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντες
[2, 24]	κεφαλαί, χωρὶς δὲ ἐν Λέρνῃ	σώματα	τὰ λοιπά· ἐν Λέρνῃ γὰρ
[2, 2]	ζῶντος ἀποσπᾶν ἄλλο ἄλλην τοῦ	σώματος.	ὕστερον δέ, ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν,
[2, 24]	χωρὶς μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν	σωμάτων	ἐνταῦθα αἱ κεφαλαί, χωρὶς δὲ
[2, 36]	δὲ Βολεοὶ οὗτοι λίθων εἰσὶ	σωροὶ	λογάδων. χωρίον δὲ ἕτερον, ὃ
[2, 31]	δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι	Σώτειραν,	ἡνίκα Ἀστερίωνα τὸν Μίνω καταγωνισάμενος
[2, 31]	ναὸς καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδός ἐστι	Σωτείρας·	Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ
[2, 23]	ἐν τοῖς παροῦσιν ἀπόροις γενέσθαι	σωτῆρα,	αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη σφίσι
[2, 1]	οἱ Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι δὴ	σωτῆρες	καὶ οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων
[2, 19]	Λυγκέως οὐκ ἀκίνδυνον αὑτῷ τὴν	σωτηρίαν	ἡγούμενος καὶ ὅτι τοῦ τολμήματος
[2, 20]	καὶ Διός ἐστιν ἐνταῦθα ἱερὸν	Σωτῆρος	καὶ παριοῦσίν ἐστιν οἴκημα· ἐνταῦθα
[2, 31]	δὲ καὶ Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν	Σωτῆρος·	ποιῆσαι δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα Ἀέτιον
[2, 18]	καὶ Δίκτυος καὶ Κλυμένης βωμὸς	σωτήρων	καλουμένων Περσέως. ἐν δὲ τῇ