HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 50 formes différentes pour 202 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[2, 26]   πολίτης εἴη, ἔχρησεν ἡ Πυθία· ὦ μέγα χάρμα βροτοῖς βλαστὼν Ἀσκληπιὲ

[2, 11]   θεῷ καὶ ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ δ᾽ ἂν ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι

[2, 2]   ναὸς Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος, ᾧ δὴ λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν

[2, 29]   πλησίον δὲ τοῦ λιμένος ἐν ᾧ μάλιστα ὁρμίζονται ναός ἐστιν Ἀφροδίτης,

[2, 21]   τῷ ἱερῷ τῆς Δήμητρος, παρ᾽ ᾧ συμβῆναί οἱ καὶ τὴν τελευτὴν

[2, 21]   τοῦτο ἂν εὕροι τις, ἐν ᾧ τά τε ἄλλα ὅσοις ὁ

[2, 18]   ἔπαυσε σφᾶς τῆς νόσου, ἐφ᾽ ᾧ τε αὐτὸς καὶ ὁ ἀδελφὸς

[2, 24]   ἔχεται δὲ τὸ στάδιον, ἐν ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ Διὶ

[2, 15]   τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ γῇ

[2, 8]   τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ· ἔχει δὲ ὧδε τὰ ἐς αὐτόν. (μετὰ Κλέωνα

[2, 13]   μόνον ἔστι. (λέγεται δὲ καὶ ὧδε ὑπὸ Φλιασίων λόγος· Ἡρακλέα, ὅτ᾽

[2, 7]   Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσης ἐν ὠδῖσι· πεποίηται δὲ οὐ κατὰ τὸν

[2, 3]   τὴν κρήνην καὶ τὸ καλούμενον Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ αὐτὸ μνῆμά ἐστι

[2, 1]   Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή— Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ

[2, 36]   μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ καὶ αὕτη ποτέ, καὶ

[2, 29]   ἐν τῇ Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν. καὶ ἀπέλαβον μὲν τὴν νῆσον,

[2, 38]   ἐστιν, (ἐς) ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη

[2, 26]   χώραν οὐκ οἶδα οἵτινες πρότερον ᾤκησαν πρὶν Ἐπίδαυρον ἐλθεῖν ἐς αὐτήν·

[2, 26]   ὁμοῦ τοῖς πολίταις ἀφικόμενος ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν

[2, 12]   ἱερόν. ἐνταῦθά τε δὴ πόλιν ᾤκισε καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον

[2, 12]   ἄνδρα αὐτόχθονα· καὶ πόλιν τε ᾤκισε περὶ τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς

[2, 34]   οὐ μέγα ἐπὶ θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι

[2, 6]   παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο

[2, 7]   θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν ἐν τῇ σκηνῇ πεποιημένον

[2, 9]   καλουμένη Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος· ᾠκοδόμησε δὲ ἀπὸ λαφύρων ὁ Κλεισθένης

[2, 10]   δέ σφισι γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ παιδεύουσιν ἐνταῦθα ἔτι τοὺς

[2, 30]   τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς

[2, 11]   τοῦ Ἡραίου τὸν μὲν Πανὶ ᾠκοδόμησεν, Ἡλίῳ δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι

[2, 12]   ἐκ τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται γὰρ ἐπὶ λόφῳ τὸ ἱερὸν—

[2, 24]   Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται δὲ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους

[2, 34]   ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι· καὶ περίβολοι μεγάλων

[2, 2]   πᾶσίν ἐστιν ἱερόν. πλησίον δὲ ᾠκοδόμηται κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ

[2, 13]   ἐστὶν οἴκημα ἐς μνήμην. τοῦτο ᾠκοδόμηται μὲν παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ

[2, 27]   περιφερὲς λίθου λευκοῦ καλούμενον Θόλος ᾠκοδόμηται πλησίον, θέας ἄξιον· ἐν δὲ

[2, 29]   τὴν λοιπήν. τούτου δὲ ὄπισθεν ᾠκοδόμηται σταδίου πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε

[2, 25]   μνήμην· Ὀρνεὰς δέ— ἔτι γὰρ ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας

[2, 19]   δέ ἐστιν ἐντὸς Λάδας ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ

[2, 13]   καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι. Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ

[2, 27]   ὀρόφου διέφθαρτο ἤδη πᾶσα ἅτε ὠμῆς τῆς πλίνθου ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε καὶ

[2, 12]   εἰδὼς εἰρημένα, τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις χρήσομαι. (ἐν τῇ γῇ ταύτῃ

[2, 19]   εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας

[2, 1]   ὡς πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι

[2, 19]   ἐκείνων δὲ αὐτῷ Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν. (Ἀργεῖοι δέ,

[2, 29]   ἀπόγονος τρίτος Πυλάδης, Στροφίου τε ὢν τοῦ Κρίσου καὶ Ἀναξιβίας ἀδελφῆς

[2, 35]   ἔσω θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι καθ᾽

[2, 34]   συγγραφὴν καὶ ἄλλα παρείχετο καὶ ὧν αὐτὸς ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα μνήμην.

[2, 23]   ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς ἐναντία ὧν δοξάζουσιν. (ἄλλα δέ ἐστιν Ἀργείοις

[2, 24]   κεφαλὰς ἀπόδειξιν πρὸς τὸν πατέρα ὧν ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ ἐστι

[2, 31]   μὲν Πιτθέα ἔφασαν, ἔστι δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος μὲν οὖν

[2, 3]   μνῆμά ἐστι τοῖς Μηδείας παισίν· (ὧν) ὀνόματα μέν σφισι Μέρμερος καὶ

[2, 31]   ὁ Ἱππόλυτος ἢ Ἀμαζόσι, παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς μητρὸς ἦν, ἐπίκλησις

[2, 3]   Κορινθίων λέγονται τῶν δώρων ἕνεκα ὧν τῇ Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν αὐτούς·

[2, 4]   τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν Ἴσιδος τεμένη, ὧν τὴν μὲν Πελαγίαν, τὴν δὲ

[2, 3]   οἰκήματα σπηλαίοις κατὰ ταὐτά, ἐξ ὧν τὸ ὕδωρ ἐς κρήνην ὕπαιθρον

[2, 33]   Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο δὲ καὶ

[2, 30]   νῦν πόλιν συναγαγὼν τοὺς ἀνθρώπους ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα, συλλαβὼν

[2, 16]   Φορωνέως θυγατριδοῦς βασιλεύσας μετὰ Φορωνέα ὠνόμασεν ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν χώραν. Ἄργου

[2, 38]   τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου·

[2, 24]   εἰ μὴ καὶ τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη διὰ τὸν Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν.

[2, 23]   τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα.

[2, 5]   ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ ὁ παῖς ὠνομάσθη Κόρωνος, Κορώνου δὲ γίνονται Κόραξ

[2, 6]   Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα δὲ οὐ Μαραθῶνος τοῦ

[2, 15]   ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν. ~(Ἄργος δὲ Φορωνέως θυγατριδοῦς

[2, 24]   καὶ ἡ παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν

[2, 18]   γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος δὲ καὶ τὴν βασιλείαν

[2, 20]   τὰς ἀκμαζούσας ἡλικίᾳ τῶν γυναικῶν ὥπλιζεν, ὁπλίσασα δὲ ἔτασσε κατὰ τοῦτο

[2, 5]   Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ αὐτή τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος καὶ Ἔρως ἔχων

[2, 15]   καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν ὡπλισμένοις Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα

[2, 25]   καὶ αὐτοὺς καὶ τὸ στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων—

[2, 35]   Χθόνια ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι δὲ οὕτως. ἡγοῦνται

[2, 4]   καθέδραι πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας ἀναψύχειν ὥρᾳ θέρους. πρὸς τούτῳ τῷ γυμνασίῳ

[2, 30]   δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν καὶ Ὠραίαν ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν,

[2, 33]   αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽ ἂν ἐς ὥραν προέλθῃ γάμου. (τοῦ περιβόλου δὲ

[2, 17]   οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ τῶν χειρῶν τῇ

[2, 11]   δεινὸς ἐγένετο ὁ Τιτὰν τὰς ὥρας τοῦ ἔτους φυλάξας καὶ ὁπότε

[2, 34]   δ᾽ ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν ὡρμήθησαν, κατορύσσουσιν ἐνταῦθα. (τοῦτο μὲν πρὸς

[2, 9]   χρώμενον ἐπῄνει, τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν

[2, 30]   τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν τῇ γῆ

[2, 30]   Ληίδος τῆς Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν, Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν

[2, 30]   φαίνεται καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος εἶναι· βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν

[2, 30]   Ποσειδῶνος παῖδα καὶ Ληίδος τῆς Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν,

[2, 13]   πεποιημένα τραφῆναι τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι δέ οἱ παῖδας Ἄρην

[2, 20]   μνῆμα ἐποίησαν. (ἀπωτέρω δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν

[2, 29]   δὲ Αἰγινήταις ἐς μέγα δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους καὶ

[2, 5]   τῆς χώρας τῆς σφετέρας λέγουσιν ὡς Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος ἐν αὐτῇ

[2, 2]   θαυμασθῆναί τε· οὕτω παρὰ Κορινθίοις ὡς ἀμφισβητεῖν σφᾶς καὶ νῦν ἔτι

[2, 26]   δεῦρο κάλεσσον φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς ἂν εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα

[2, 7]   κατὰ τὸν ἐπιχώριον τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι·

[2, 16]   τὸν θυγατριδοῦν παρευρήματα· Περσεὺς δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐς Ἄργος— ᾐσχύνετο γὰρ

[2, 25]   λίθων, μέγεθος ἔχων ἕκαστος λίθος ὡς ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽ ἂν ἀρχὴν

[2, 10]   βωμοῦ καύσαντες τὰ μὲν ἐσθίουσιν ὡς ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ ὡς

[2, 16]   ἐς τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ ὡς ἀποθανόντος Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς

[2, 25]   ἔστιν Οἰνόη, τὸ ὄνομα ἔχουσα, ὡς Ἀργεῖοί φασιν, ἀπὸ Οἰνέως. Οἰνέα

[2, 27]   ἀρῶν ἀνέστησεν Ἀσκληπιός· ὁ δὲ ὡς αὖθις ἐβίω, οὐκ ἠξίου νέμειν

[2, 29]   ἐποίησεν ὕεσθαι, τῶν δὲ ἐλθόντων ὡς αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο οἱ

[2, 34]   ἀπὸ τῆς Νίσου καλουμένη θυγατρός. ὡς γὰρ δὴ τὴν Νίσαιαν ὁ

[2, 12]   εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν ἐξ

[2, 20]   ᾗ τοὺς πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο. ὡς δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι

[2, 20]   μὲν πρῶτα ἐξιόντων κατὰ ὁμολογίαν, ὡς δὲ ἔγνωσαν ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ

[2, 26]   ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς δὲ ἐν τῇ γῇ τῇ

[2, 29]   πολὺ ἀνέχων ἐκ τῆς γῆς· ὡς δὲ καὶ μνῆμα οὗτος ὁ

[2, 19]   ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν

[2, 36]   ἐκείνοις τῶν Ἀργείων τὴν γῆν. ὡς δὲ ὁ στόλος τῶν Λακεδαιμονίων

[2, 6]   ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς δὲ οἱ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις

[2, 28]   δῆθεν ἐς λόγους αὐτῇ βουλόμενοι. (ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα οἱ

[2, 5]   παραγενομένη δὲ ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς δὴ γυνὴ ξένη Πλημναίῳ παῖδα

[2, 16]   συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ μύκητα

[2, 26]   ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν

[2, 9]   θηρίοις· καὶ τοὺς μὲν αὐτίκα ὡς ἐγεύσαντο διέφθειρεν ὁ φλοιός, τὸ

[2, 30]   ἡγήσαντο ἐς Τροίαν. Σθένελος δέ, ὡς ἐδήλωσα ἐν τοῖς πρότερον, οἰκίας

[2, 17]   Ὀρέστου· τὸν γὰρ ἐπίγραμμα ἔχοντα, ὡς εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι

[2, 33]   τούτου δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη βάσκανον, εἰ δὴ Ὅμηρον

[2, 5]   δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα, ὡς εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα

[2, 14]   Κελεάς· Δυσαύλου τέ ἐστιν ἐνταῦθα, ὡς εἴρηταί μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ

[2, 23]   Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς ἐκομίζοντο ἐξ Ἰλίου, τῆς πρὸς

[2, 20]   ἐς Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ, ὡς ἐκράτει τῆς μάχης, φονεῦσαι τῶν

[2, 1]   Πελοποννήσου τοὺς πολλούς. Ρωμαῖοι δὲ ὡς ἐκράτησαν τῷ πολέμῳ, παρείλοντο μὲν

[2, 6]   ὀπίσω κομίζουσιν ἐς Θήβας, καὶ ὡς ἔμελλε τελευτᾶν, Λύκον ἀδελφὸν ὄντα

[2, 33]   ἐπέξειμι ὁποῖον ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν ὡς ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα διαβὰς ναυσὶν

[2, 5]   ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν καὶ ὡς ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν

[2, 20]   παῖς φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ ὡς ἐπέσχεν ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις ἐς

[2, 20]   δὲ ἄλλα τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα

[2, 25]   μεγάλοις λίθοις εἶναι. (καταβάντων δὲ ὡς ἐπὶ θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ θάλαμοι

[2, 34]   τῆς πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ ὡς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν· ἔχει δὲ

[2, 34]   ὀρνίθων. (ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου πλέοντι ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν ἄκρα τέ

[2, 7]   κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά

[2, 11]   δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν

[2, 30]   ἐποιήσαντο ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι

[2, 28]   χωρίον. τὰ δὲ ἐς αὐτό, ὡς Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ εἰκὸς

[2, 38]   Ναυπλίᾳ λεγόμενα ἐς τὸν ὄνον, ὡς ἐπιφαγὼν ἀμπέλου κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς

[2, 6]   καὶ Ἴβυκος, ὁ μὲν ἐποίησεν ὡς Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος δὲ

[2, 6]   Ἐπωπέα ἐξέδωκεν Ἀντιόπην. ἡ δὲ ὡς ἐς Θήβας ἤγετο τὴν ἐπ᾽

[2, 34]   τοῖς πρὸς τὴν Τροιζηνίαν ὅροις, ὡς ἐστὶν εἰρημένον ἤδη μοι, τὸ

[2, 2]   θεάσασθαι τὰ ποιούμενα· τὰς δέ, ὡς ἐφώρασαν, καθελκύσαι τε αὐτίκα Πενθέα

[2, 3]   ὕδωρ. ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς ἥ Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων

[2, 9]   ἀρχὴν θορύβου παρέσχε· τέλος δέ, ὡς ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ

[2, 3]   τέλος δὲ αὐτήν τε μαθεῖν ὡς ἡμαρτήκοι τῆς ἐλπίδος καὶ ἅμα

[2, 31]   ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ

[2, 16]   μὲν οὖν Ἰάσου θυγάτηρ, εἴτε ὡς Ἡρόδοτος ἔγραψεν εἴτε καθ᾽ ὃ

[2, 10]   λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου δρᾶν

[2, 11]   τούτοις ἀγάλματά ἐστι— τῷ μὲν ὡς ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν,

[2, 10]   ὡς ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ ὡς ἥρωι τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς

[2, 29]   ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος ὡς ηὐξήθη παρὰ Διὸς οἰκήτορας, οὕτω

[2, 10]   ὁ Φαῖστος τῶν αὐτῶν, ἀλλ᾽ ὡς θεῷ θύειν. καὶ νῦν ἔτι

[2, 11]   ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ δὲ ὀρθῶς

[2, 37]   ἄλλο· τὸ ὕδωρ τῆς λίμνης ὡς ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν ἐστι καὶ

[2, 8]   τυραννίδος οὕτω δή τι ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας δύο Εὐθύδημον καὶ

[2, 20]   ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ διαφθείρασί σφισι τὰς γυναῖκας

[2, 32]   πεφύκει ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα ὡς καὶ πρότερον ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα·

[2, 36]   ἀρχήν. ἡ δὲ Λέρνα ἐστίν, ὡς καὶ τὰ πρότερα ἔχει μοι

[2, 21]   τὸ λοιπὸν τοῦ βίου παρέμεινεν ὡς καὶ τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ

[2, 28]   προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ Κερύνην μὲν ὡς κατελάμβανεν ἀναιρεῖ βαλών, Φάλκην δὲ

[2, 28]   δὲ ἀγγέλλει τις τῶν Ἐπιδαυρίων ὡς Κερύνης καὶ Φάλκης ἄγοντες οἴχοιντο

[2, 7]   περὶ δὲ τοῦ ἀγάλματος οὔτε ὡς κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα αὐτοῦ

[2, 2]   ἄλλην τοῦ σώματος. ὕστερον δέ, ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν, ἡ Πυθία χρᾷ

[2, 36]   λίθων, καὶ τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα ὡς λέγεται Κόρην τὴν Δήμητρος καταβῆναι

[2, 3]   ἐς γὰρ ταύτην ἔρριψεν αὑτήν, ὡς λέγουσι, τῶν Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων

[2, 12]   ἄγριον, καὶ δὴ καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς ἐπᾴδει. (ἐκ δὲ

[2, 31]   Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς τοῦτον ἀνέθηκεν, ὡς λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ

[2, 25]   ἡμιόνων· λιθία δὲ ἐνήρμοσται πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον ἁρμονίαν τοῖς

[2, 7]   παύσασθαι. (λέγουσι δὲ καὶ τάδε, ὡς Μελέαγρος ἐς τοῦτον τὸν ναὸν

[2, 26]   τὸ ὄνομα τῇ γῇ ἐτέθη, ὡς μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος ἦν·

[2, 6]   τοῦ τραύματος ἀμεληθέντος κατ᾽ ἀρχάς, ὡς μηδὲν ἔτι Λύκῳ δεῆσαι πολέμου·

[2, 9]   λύκων σφίσιν ἐπὶ τὰς ποίμνας ὡς μηδένα εἶναι καρπὸν ἔτι ἀπ᾽

[2, 19]   τῶν βασιλέων ἐς ἐλάχιστον προήγαγον, ὡς Μήδωνι τῷ Κείσου καὶ τοῖς

[2, 35]   Ἀθέραν μὲν λέγουσι καὶ Μύσιον ὡς ξενίαν παράσχοιεν τῇ θεῷ, Κολόνταν

[2, 5]   ὕστερον ἤκουσα καὶ ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ Κορίνθιοι Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ

[2, 4]   αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ ὡς οἱ Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος—

[2, 32]   Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη, τὸ ὕδωρ ὡς οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους.

[2, 13]   νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέως

[2, 14]   ὄργια πᾶσιν. (οὗτος δ᾽ οὖν, ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν, ὁ Δυσαύλης

[2, 14]   Δυσαύλης ἀφικέσθαι πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν. οὐ μὴν

[2, 29]   ὁ τὸν ἵππον τὸν δούρειον, ὡς Ὅμηρος ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου δὲ

[2, 25]   καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο· συμβάλλειν

[2, 34]   ἢ Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα ὡς οὐκ ἔμελλεν ὁ παῖς αὐτῷ

[2, 30]   ἐς τὴν Αὐξησίαν καὶ Δαμίαν, ὡς οὐχ ὗεν ὁ θεὸς Ἐπιδαυρίοις,

[2, 9]   οὕτω διέμεινεν εὔνους. (Φίλιππος δὲ ὡς παρέλαβε τὴν ἀρχήν οὐ γὰρ

[2, 25]   δὲ τά τε ἄλλα ἐθεράπευεν, ὡς πατρὸς θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς ἦν,

[2, 22]   ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν αὐτόν, ὡς Πέλοπα ἐπέλαβεν ὕστερον ἐλαύνοντος Ἴλου

[2, 1]   οὐ προεχώρησαν ἀρχήν· μένει δὲ ὡς πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος ὤν.

[2, 13]   Πελοπόννησος ἐταράχθη πᾶσα πλὴν Ἀρκάδων, ὡς πολλὰς μὲν τῶν πόλεων συνοίκους

[2, 23]   παροῦσιν ἀπόροις γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου σπήλαιον,

[2, 31]   ἔργον ἐποίησεν εἰκότα τὸν λόγον ὡς προνοίᾳ θείᾳ καὶ αὐτὸς ἀνασωθείη

[2, 20]   λόγιον εἴτε ἄλλως εἴτε καὶ ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν

[2, 30]   οὐχ ὗεν ὁ θεὸς Ἐπιδαυρίοις, ὡς τὰ ξόανα ταῦτα ἐκ μαντείας

[2, 28]   Ὑρνηθώ. ὁ δὲ αὐτός τε ὡς τάχους εἶχεν ἤμυνε καὶ οἱ

[2, 27]   τῷ ἐπιγράμματι ὁμολογοῦντα λέγουσιν Ἀρικιεῖς, ὡς τεθνεῶτα Ἱππόλυτον ἐκ τῶν Θησέως

[2, 5]   ἢ Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι, ὡς τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν

[2, 5]   τὴν Κορινθίαν καὶ πῦρ ἐπέλαβεν ὡς τὸ εἰκὸς καὶ οἰκίας καὶ

[2, 26]   γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο ἦν— ὡς τὸν ἀριθμὸν οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα

[2, 37]   οὕτω δή τι ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ τῆς χολῆς

[2, 4]   τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ φασὶ καὶ ὡς τὸν Πήγασόν οἱ παραδοίη χειρωσαμένη

[2, 29]   Νεοπτολέμῳ τὸν φόνον. (τότε δὲ ὡς τῷ δίσκῳ πληγεὶς ἀπέθανεν ὁ

[2, 8]   ἀναχωροῦσιν οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος δέ, ὥς οἱ τὰ ἐν Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει,

[2, 31]   ἐστιν ἀρχαῖος, Ἀρδάλου καὶ τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος· ἐπὶ δὲ αὐτῷ

[2, 13]   ἄγαλμα τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος·

[2, 24]   ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ ἐξ Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ

[2, 26]   νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα

[2, 25]   Ὀρνεὰς δέ— ἔτι γὰρ ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας ἔκειντο,

[2, 7]   Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα ἡ νῆσος, ὥστε καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ

[2, 30]   θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο

[2, 18]   ἐκ Φωκέων ἀεί ποτε ἐπ᾽ ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος. (Λακεδαιμονίων δὲ ἐβασίλευσεν

Livre, Chap.
[2, 26]	πολίτης εἴη, ἔχρησεν ἡ Πυθία·	ὦ	μέγα χάρμα βροτοῖς βλαστὼν Ἀσκληπιὲ
[2, 11]	θεῷ καὶ ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες.	ᾧ	δ᾽ ἂν ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι
[2, 2]	ναὸς Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος,	ᾧ	δὴ λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν
[2, 29]	πλησίον δὲ τοῦ λιμένος ἐν	ᾧ	μάλιστα ὁρμίζονται ναός ἐστιν Ἀφροδίτης,
[2, 21]	τῷ ἱερῷ τῆς Δήμητρος, παρ᾽	ᾧ	συμβῆναί οἱ καὶ τὴν τελευτὴν
[2, 21]	τοῦτο ἂν εὕροι τις, ἐν	ᾧ	τά τε ἄλλα ὅσοις ὁ
[2, 18]	ἔπαυσε σφᾶς τῆς νόσου, ἐφ᾽	ᾧ	τε αὐτὸς καὶ ὁ ἀδελφὸς
[2, 24]	ἔχεται δὲ τὸ στάδιον, ἐν	ᾧ	τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ Διὶ
[2, 15]	τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ καὶ	ὧδε	λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ γῇ
[2, 8]	τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ· ἔχει δὲ	ὧδε	τὰ ἐς αὐτόν. (μετὰ Κλέωνα
[2, 13]	μόνον ἔστι. (λέγεται δὲ καὶ	ὧδε	ὑπὸ Φλιασίων λόγος· Ἡρακλέα, ὅτ᾽
[2, 7]	Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσης ἐν	ὠδῖσι·	πεποίηται δὲ οὐ κατὰ τὸν
[2, 3]	τὴν κρήνην καὶ τὸ καλούμενον	Ὠιδεῖον,	παρὰ δὲ αὐτὸ μνῆμά ἐστι
[2, 1]	Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή— Ἐφύραν	Ὠκεανοῦ	θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ
[2, 36]	μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν ἔρημος,	ᾠκεῖτο	δὲ καὶ αὕτη ποτέ, καὶ
[2, 29]	ἐν τῇ Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων	ᾤκησαν.	καὶ ἀπέλαβον μὲν τὴν νῆσον,
[2, 38]	ἐστιν, (ἐς) ἣν Αἰγινῆταί ποτε	ᾤκησαν,	καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη
[2, 26]	χώραν οὐκ οἶδα οἵτινες πρότερον	ᾤκησαν	πρὶν Ἐπίδαυρον ἐλθεῖν ἐς αὐτήν·
[2, 26]	ὁμοῦ τοῖς πολίταις ἀφικόμενος ἐνταῦθα	ᾤκησε,	Δηιφόντης δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν
[2, 12]	ἱερόν. ἐνταῦθά τε δὴ πόλιν	ᾤκισε	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον
[2, 12]	ἄνδρα αὐτόχθονα· καὶ πόλιν τε	ᾤκισε	περὶ τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς
[2, 34]	οὐ μέγα ἐπὶ θαλάσσῃ Μέθανα	ᾤκισται.	Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι
[2, 6]	παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς	ᾠκοδόμει	ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο
[2, 7]	θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν	ᾠκοδομημένου	τὸν ἐν τῇ σκηνῇ πεποιημένον
[2, 9]	καλουμένη Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος·	ᾠκοδόμησε	δὲ ἀπὸ λαφύρων ὁ Κλεισθένης
[2, 10]	δέ σφισι γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας	ᾠκοδόμησε,	καὶ παιδεύουσιν ἐνταῦθα ἔτι τοὺς
[2, 30]	τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι	ᾠκοδόμησεν	ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς
[2, 11]	τοῦ Ἡραίου τὸν μὲν Πανὶ	ᾠκοδόμησεν,	Ἡλίῳ δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι
[2, 12]	ἐκ τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν—	ᾠκοδόμηται	γὰρ ἐπὶ λόφῳ τὸ ἱερὸν—
[2, 24]	Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα.	ᾠκοδόμηται	δὲ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους
[2, 34]	ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι	ᾠκοδόμηται	καὶ Ἴσιδι· καὶ περίβολοι μεγάλων
[2, 2]	πᾶσίν ἐστιν ἱερόν. πλησίον δὲ	ᾠκοδόμηται	κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ
[2, 13]	ἐστὶν οἴκημα ἐς μνήμην. τοῦτο	ᾠκοδόμηται	μὲν παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ
[2, 27]	περιφερὲς λίθου λευκοῦ καλούμενον Θόλος	ᾠκοδόμηται	πλησίον, θέας ἄξιον· ἐν δὲ
[2, 29]	τὴν λοιπήν. τούτου δὲ ὄπισθεν	ᾠκοδόμηται	σταδίου πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε
[2, 25]	μνήμην· Ὀρνεὰς δέ— ἔτι γὰρ	ᾠκοῦντο—	ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας
[2, 19]	δέ ἐστιν ἐντὸς Λάδας ποδῶν	ὠκύτητι	ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ
[2, 13]	καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι.	Ὠλῆνι	δὲ ἐν Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ
[2, 27]	ὀρόφου διέφθαρτο ἤδη πᾶσα ἅτε	ὠμῆς	τῆς πλίνθου ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε καὶ
[2, 12]	εἰδὼς εἰρημένα, τοῖς μάλιστα αὐτῶν	ὡμολογημένοις	χρήσομαι. (ἐν τῇ γῇ ταύτῃ
[2, 19]	εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν	ὤμων	φέρων ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας
[2, 1]	ὡς πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος	ὤν.	Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι
[2, 19]	ἐκείνων δὲ αὐτῷ Κεῖσος πρεσβύτατος	ὢν	ἔσχε τὴν ἀρχήν. (Ἀργεῖοι δέ,
[2, 29]	ἀπόγονος τρίτος Πυλάδης, Στροφίου τε	ὢν	τοῦ Κρίσου καὶ Ἀναξιβίας ἀδελφῆς
[2, 35]	ἔσω θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽	ὧν	αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι καθ᾽
[2, 34]	συγγραφὴν καὶ ἄλλα παρείχετο καὶ	ὧν	αὐτὸς ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα μνήμην.
[2, 23]	ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς ἐναντία	ὧν	δοξάζουσιν. (ἄλλα δέ ἐστιν Ἀργείοις
[2, 24]	κεφαλὰς ἀπόδειξιν πρὸς τὸν πατέρα	ὧν	ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ ἐστι
[2, 31]	μὲν Πιτθέα ἔφασαν, ἔστι δὲ	ὧν	οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος μὲν οὖν
[2, 3]	μνῆμά ἐστι τοῖς Μηδείας παισίν·	(ὧν)	ὀνόματα μέν σφισι Μέρμερος καὶ
[2, 31]	ὁ Ἱππόλυτος ἢ Ἀμαζόσι, παρ᾽	ὧν	τὰ πρὸς μητρὸς ἦν, ἐπίκλησις
[2, 3]	Κορινθίων λέγονται τῶν δώρων ἕνεκα	ὧν	τῇ Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν αὐτούς·
[2, 4]	τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν Ἴσιδος τεμένη,	ὧν	τὴν μὲν Πελαγίαν, τὴν δὲ
[2, 3]	οἰκήματα σπηλαίοις κατὰ ταὐτά, ἐξ	ὧν	τὸ ὕδωρ ἐς κρήνην ὕπαιθρον
[2, 33]	Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας	ὠνόμασε	τὴν νῆσον· κατεστήσατο δὲ καὶ
[2, 30]	νῦν πόλιν συναγαγὼν τοὺς ἀνθρώπους	ὠνόμασεν	ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα, συλλαβὼν
[2, 16]	Φορωνέως θυγατριδοῦς βασιλεύσας μετὰ Φορωνέα	ὠνόμασεν	ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν χώραν. Ἄργου
[2, 38]	τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων,	ὠνομάσθη	δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου·
[2, 24]	εἰ μὴ καὶ τοῦτο ἄρα	ὠνομάσθη	διὰ τὸν Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν.
[2, 23]	τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον	ὠνομάσθη,	διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα.
[2, 5]	ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ ὁ παῖς	ὠνομάσθη	Κόρωνος, Κορώνου δὲ γίνονται Κόραξ
[2, 6]	Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις	ὠνομάσθη.	Σικυῶνα δὲ οὐ Μαραθῶνος τοῦ
[2, 15]	ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ	ὠνομάσθη	Φορωνικόν. ~(Ἄργος δὲ Φορωνέως θυγατριδοῦς
[2, 24]	καὶ ἡ παρὰ τὸν Πηνειόν,	ὠνομάσθησαν.	ἀνιόντων δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν
[2, 18]	γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ τούτων	ὠνομάσθησαν.	Μέλανθος δὲ καὶ τὴν βασιλείαν
[2, 20]	τὰς ἀκμαζούσας ἡλικίᾳ τῶν γυναικῶν	ὥπλιζεν,	ὁπλίσασα δὲ ἔτασσε κατὰ τοῦτο
[2, 5]	Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ αὐτή τε	ὡπλισμένη	καὶ Ἥλιος καὶ Ἔρως ἔχων
[2, 15]	καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν	ὡπλισμένοις	Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα
[2, 25]	καὶ αὐτοὺς καὶ τὸ στράτευμα	ὡπλισμένους.	τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων—
[2, 35]	Χθόνια ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν	ὥρᾳ	θέρους, ἄγουσι δὲ οὕτως. ἡγοῦνται
[2, 4]	καθέδραι πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας ἀναψύχειν	ὥρᾳ	θέρους. πρὸς τούτῳ τῷ γυμνασίῳ
[2, 30]	δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν καὶ	Ὠραίαν	ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν,
[2, 33]	αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽ ἂν ἐς	ὥραν	προέλθῃ γάμου. (τοῦ περιβόλου δὲ
[2, 17]	οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων καὶ	Ὥρας	ἐπειργασμένας, καὶ τῶν χειρῶν τῇ
[2, 11]	δεινὸς ἐγένετο ὁ Τιτὰν τὰς	ὥρας	τοῦ ἔτους φυλάξας καὶ ὁπότε
[2, 34]	δ᾽ ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν	ὡρμήθησαν,	κατορύσσουσιν ἐνταῦθα. (τοῦτο μὲν πρὸς
[2, 9]	χρώμενον ἐπῄνει, τὰ δὲ καὶ	ὡρμημένον	ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν
[2, 30]	τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ	Ὦρον	γενέσθαι σφίσιν ἐν τῇ γῆ
[2, 30]	Ληίδος τῆς Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ	Ὦρον	τὴν ἀρχήν, Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν
[2, 30]	φαίνεται καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα	Ὦρος	εἶναι· βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν
[2, 30]	Ποσειδῶνος παῖδα καὶ Ληίδος τῆς	Ὤρου,	παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν,
[2, 13]	πεποιημένα τραφῆναι τὴν Ἥραν ὑπὸ	Ὡρῶν,	εἶναι δέ οἱ παῖδας Ἄρην
[2, 20]	μνῆμα ἐποίησαν. (ἀπωτέρω δὲ ὀλίγον	Ὡρῶν	ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν
[2, 29]	δὲ Αἰγινήταις ἐς μέγα δυνάμεως,	ὡς	Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους καὶ
[2, 5]	τῆς χώρας τῆς σφετέρας λέγουσιν	ὡς	Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος ἐν αὐτῇ
[2, 2]	θαυμασθῆναί τε· οὕτω παρὰ Κορινθίοις	ὡς	ἀμφισβητεῖν σφᾶς καὶ νῦν ἔτι
[2, 26]	δεῦρο κάλεσσον φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν,	ὡς	ἂν εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα
[2, 7]	κατὰ τὸν ἐπιχώριον τρόπον, ἀλλ᾽	ὡς	ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι·
[2, 16]	τὸν θυγατριδοῦν παρευρήματα· Περσεὺς δὲ	ὡς	ἀνέστρεψεν ἐς Ἄργος— ᾐσχύνετο γὰρ
[2, 25]	λίθων, μέγεθος ἔχων ἕκαστος λίθος	ὡς	ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽ ἂν ἀρχὴν
[2, 10]	βωμοῦ καύσαντες τὰ μὲν ἐσθίουσιν	ὡς	ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ ὡς
[2, 16]	ἐς τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ	ὡς	ἀποθανόντος Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς
[2, 25]	ἔστιν Οἰνόη, τὸ ὄνομα ἔχουσα,	ὡς	Ἀργεῖοί φασιν, ἀπὸ Οἰνέως. Οἰνέα
[2, 27]	ἀρῶν ἀνέστησεν Ἀσκληπιός· ὁ δὲ	ὡς	αὖθις ἐβίω, οὐκ ἠξίου νέμειν
[2, 29]	ἐποίησεν ὕεσθαι, τῶν δὲ ἐλθόντων	ὡς	αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο οἱ
[2, 34]	ἀπὸ τῆς Νίσου καλουμένη θυγατρός.	ὡς	γὰρ δὴ τὴν Νίσαιαν ὁ
[2, 12]	εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι·	ὡς	δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν ἐξ
[2, 20]	ᾗ τοὺς πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο.	ὡς	δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι
[2, 20]	μὲν πρῶτα ἐξιόντων κατὰ ὁμολογίαν,	ὡς	δὲ ἔγνωσαν ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ
[2, 26]	ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί.	ὡς	δὲ ἐν τῇ γῇ τῇ
[2, 29]	πολὺ ἀνέχων ἐκ τῆς γῆς·	ὡς	δὲ καὶ μνῆμα οὗτος ὁ
[2, 19]	ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον·	ὡς	δὲ Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν
[2, 36]	ἐκείνοις τῶν Ἀργείων τὴν γῆν.	ὡς	δὲ ὁ στόλος τῶν Λακεδαιμονίων
[2, 6]	ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει·	ὡς	δὲ οἱ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις
[2, 28]	δῆθεν ἐς λόγους αὐτῇ βουλόμενοι.	(ὡς	δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα οἱ
[2, 5]	παραγενομένη δὲ ἐς τὴν Αἰγιάλειαν	ὡς	δὴ γυνὴ ξένη Πλημναίῳ παῖδα
[2, 16]	συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ	ὡς	διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ μύκητα
[2, 26]	ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ	ὡς	ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν
[2, 9]	θηρίοις· καὶ τοὺς μὲν αὐτίκα	ὡς	ἐγεύσαντο διέφθειρεν ὁ φλοιός, τὸ
[2, 30]	ἡγήσαντο ἐς Τροίαν. Σθένελος δέ,	ὡς	ἐδήλωσα ἐν τοῖς πρότερον, οἰκίας
[2, 17]	Ὀρέστου· τὸν γὰρ ἐπίγραμμα ἔχοντα,	ὡς	εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι
[2, 33]	τούτου δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον	ὡς	εἴη βάσκανον, εἰ δὴ Ὅμηρον
[2, 5]	δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα,	ὡς	εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα
[2, 14]	Κελεάς· Δυσαύλου τέ ἐστιν ἐνταῦθα,	ὡς	εἴρηταί μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ
[2, 23]	Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ τοῖς Ἕλλησιν,	ὡς	ἐκομίζοντο ἐξ Ἰλίου, τῆς πρὸς
[2, 20]	ἐς Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ,	ὡς	ἐκράτει τῆς μάχης, φονεῦσαι τῶν
[2, 1]	Πελοποννήσου τοὺς πολλούς. Ρωμαῖοι δὲ	ὡς	ἐκράτησαν τῷ πολέμῳ, παρείλοντο μὲν
[2, 6]	ὀπίσω κομίζουσιν ἐς Θήβας, καὶ	ὡς	ἔμελλε τελευτᾶν, Λύκον ἀδελφὸν ὄντα
[2, 33]	ἐπέξειμι ὁποῖον ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν	ὡς	ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα διαβὰς ναυσὶν
[2, 5]	ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν καὶ	ὡς	ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν
[2, 20]	παῖς φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ	ὡς	ἐπέσχεν ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις ἐς
[2, 20]	δὲ ἄλλα τε ἐπηγάγοντο καθάρσια	ὡς	ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα
[2, 25]	μεγάλοις λίθοις εἶναι. (καταβάντων δὲ	ὡς	ἐπὶ θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ θάλαμοι
[2, 34]	τῆς πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ	ὡς	ἐπὶ τὴν ἑσπέραν· ἔχει δὲ
[2, 34]	ὀρνίθων. (ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου πλέοντι	ὡς	ἐπὶ τὴν πόλιν ἄκρα τέ
[2, 7]	κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν	ὡς	ἐπὶ τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά
[2, 11]	δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ	ὡς	ἐπὶ τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν
[2, 30]	ἐποιήσαντο ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες,	ὡς	Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι
[2, 28]	χωρίον. τὰ δὲ ἐς αὐτό,	ὡς	Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ εἰκὸς
[2, 38]	Ναυπλίᾳ λεγόμενα ἐς τὸν ὄνον,	ὡς	ἐπιφαγὼν ἀμπέλου κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς
[2, 6]	καὶ Ἴβυκος, ὁ μὲν ἐποίησεν	ὡς	Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος δὲ
[2, 6]	Ἐπωπέα ἐξέδωκεν Ἀντιόπην. ἡ δὲ	ὡς	ἐς Θήβας ἤγετο τὴν ἐπ᾽
[2, 34]	τοῖς πρὸς τὴν Τροιζηνίαν ὅροις,	ὡς	ἐστὶν εἰρημένον ἤδη μοι, τὸ
[2, 2]	θεάσασθαι τὰ ποιούμενα· τὰς δέ,	ὡς	ἐφώρασαν, καθελκύσαι τε αὐτίκα Πενθέα
[2, 3]	ὕδωρ. ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν	ὡς	ἥ Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων
[2, 9]	ἀρχὴν θορύβου παρέσχε· τέλος δέ,	ὡς	ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[2, 3]	τέλος δὲ αὐτήν τε μαθεῖν	ὡς	ἡμαρτήκοι τῆς ἐλπίδος καὶ ἅμα
[2, 31]	ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ καὶ	ὡς	Ἡρακλῆς ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ
[2, 16]	μὲν οὖν Ἰάσου θυγάτηρ, εἴτε	ὡς	Ἡρόδοτος ἔγραψεν εἴτε καθ᾽ ὃ
[2, 10]	λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς	ὡς	ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου δρᾶν
[2, 11]	τούτοις ἀγάλματά ἐστι— τῷ μὲν	ὡς	ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν,
[2, 10]	ὡς ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ	ὡς	ἥρωι τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς
[2, 29]	ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος	ὡς	ηὐξήθη παρὰ Διὸς οἰκήτορας, οὕτω
[2, 10]	ὁ Φαῖστος τῶν αὐτῶν, ἀλλ᾽	ὡς	θεῷ θύειν. καὶ νῦν ἔτι
[2, 11]	ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι δὲ	ὡς	θεῷ θύουσιν. εἰ δὲ ὀρθῶς
[2, 37]	ἄλλο· τὸ ὕδωρ τῆς λίμνης	ὡς	ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν ἐστι καὶ
[2, 8]	τυραννίδος οὕτω δή τι ἀκάθεκτος	ὡς	καὶ ἄνδρας δύο Εὐθύδημον καὶ
[2, 20]	ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες	ὡς	καὶ διαφθείρασί σφισι τὰς γυναῖκας
[2, 32]	πεφύκει ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα	ὡς	καὶ πρότερον ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα·
[2, 36]	ἀρχήν. ἡ δὲ Λέρνα ἐστίν,	ὡς	καὶ τὰ πρότερα ἔχει μοι
[2, 21]	τὸ λοιπὸν τοῦ βίου παρέμεινεν	ὡς	καὶ τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ
[2, 28]	προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ Κερύνην μὲν	ὡς	κατελάμβανεν ἀναιρεῖ βαλών, Φάλκην δὲ
[2, 28]	δὲ ἀγγέλλει τις τῶν Ἐπιδαυρίων	ὡς	Κερύνης καὶ Φάλκης ἄγοντες οἴχοιντο
[2, 7]	περὶ δὲ τοῦ ἀγάλματος οὔτε	ὡς	κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα αὐτοῦ
[2, 2]	ἄλλην τοῦ σώματος. ὕστερον δέ,	ὡς	Κορίνθιοι λέγουσιν, ἡ Πυθία χρᾷ
[2, 36]	λίθων, καὶ τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα	ὡς	λέγεται Κόρην τὴν Δήμητρος καταβῆναι
[2, 3]	ἐς γὰρ ταύτην ἔρριψεν αὑτήν,	ὡς	λέγουσι, τῶν Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων
[2, 12]	ἄγριον, καὶ δὴ καὶ Μηδείας	ὡς	λέγουσιν ἐπῳδὰς ἐπᾴδει. (ἐκ δὲ
[2, 31]	Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς τοῦτον ἀνέθηκεν,	ὡς	λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ
[2, 25]	ἡμιόνων· λιθία δὲ ἐνήρμοσται πάλαι,	ὡς	μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον ἁρμονίαν τοῖς
[2, 7]	παύσασθαι. (λέγουσι δὲ καὶ τάδε,	ὡς	Μελέαγρος ἐς τοῦτον τὸν ναὸν
[2, 26]	τὸ ὄνομα τῇ γῇ ἐτέθη,	ὡς	μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος ἦν·
[2, 6]	τοῦ τραύματος ἀμεληθέντος κατ᾽ ἀρχάς,	ὡς	μηδὲν ἔτι Λύκῳ δεῆσαι πολέμου·
[2, 9]	λύκων σφίσιν ἐπὶ τὰς ποίμνας	ὡς	μηδένα εἶναι καρπὸν ἔτι ἀπ᾽
[2, 19]	τῶν βασιλέων ἐς ἐλάχιστον προήγαγον,	ὡς	Μήδωνι τῷ Κείσου καὶ τοῖς
[2, 35]	Ἀθέραν μὲν λέγουσι καὶ Μύσιον	ὡς	ξενίαν παράσχοιεν τῇ θεῷ, Κολόνταν
[2, 5]	ὕστερον ἤκουσα καὶ ἄλλο τοιόνδε,	ὡς	οἱ Κορίνθιοι Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ
[2, 4]	αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ	ὡς	οἱ Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος—
[2, 32]	Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη, τὸ ὕδωρ	ὡς	οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους.
[2, 13]	νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι τότε πρῶτον,	ὡς	οἱ Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέως
[2, 14]	ὄργια πᾶσιν. (οὗτος δ᾽ οὖν,	ὡς	οἱ Φλιάσιοί φασιν, ὁ Δυσαύλης
[2, 14]	Δυσαύλης ἀφικέσθαι πρόφασιν καὶ οὐχ	ὡς	οἱ Φλιάσιοί φασιν. οὐ μὴν
[2, 29]	ὁ τὸν ἵππον τὸν δούρειον,	ὡς	Ὅμηρος ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου δὲ
[2, 25]	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον,	ὡς	οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο· συμβάλλειν
[2, 34]	ἢ Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα	ὡς	οὐκ ἔμελλεν ὁ παῖς αὐτῷ
[2, 30]	ἐς τὴν Αὐξησίαν καὶ Δαμίαν,	ὡς	οὐχ ὗεν ὁ θεὸς Ἐπιδαυρίοις,
[2, 9]	οὕτω διέμεινεν εὔνους. (Φίλιππος δὲ	ὡς	παρέλαβε τὴν ἀρχήν οὐ γὰρ
[2, 25]	δὲ τά τε ἄλλα ἐθεράπευεν,	ὡς	πατρὸς θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς ἦν,
[2, 22]	ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν αὐτόν,	ὡς	Πέλοπα ἐπέλαβεν ὕστερον ἐλαύνοντος Ἴλου
[2, 1]	οὐ προεχώρησαν ἀρχήν· μένει δὲ	ὡς	πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος ὤν.
[2, 13]	Πελοπόννησος ἐταράχθη πᾶσα πλὴν Ἀρκάδων,	ὡς	πολλὰς μὲν τῶν πόλεων συνοίκους
[2, 23]	παροῦσιν ἀπόροις γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα	ὡς	προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου σπήλαιον,
[2, 31]	ἔργον ἐποίησεν εἰκότα τὸν λόγον	ὡς	προνοίᾳ θείᾳ καὶ αὐτὸς ἀνασωθείη
[2, 20]	λόγιον εἴτε ἄλλως εἴτε καὶ	ὡς	συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν
[2, 30]	οὐχ ὗεν ὁ θεὸς Ἐπιδαυρίοις,	ὡς	τὰ ξόανα ταῦτα ἐκ μαντείας
[2, 28]	Ὑρνηθώ. ὁ δὲ αὐτός τε	ὡς	τάχους εἶχεν ἤμυνε καὶ οἱ
[2, 27]	τῷ ἐπιγράμματι ὁμολογοῦντα λέγουσιν Ἀρικιεῖς,	ὡς	τεθνεῶτα Ἱππόλυτον ἐκ τῶν Θησέως
[2, 5]	ἢ Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι,	ὡς	τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν
[2, 5]	τὴν Κορινθίαν καὶ πῦρ ἐπέλαβεν	ὡς	τὸ εἰκὸς καὶ οἰκίας καὶ
[2, 26]	γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο ἦν—	ὡς	τὸν ἀριθμὸν οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα
[2, 37]	οὕτω δή τι ἔχειν ἀνίατον	ὡς	τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ τῆς χολῆς
[2, 4]	τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ φασὶ καὶ	ὡς	τὸν Πήγασόν οἱ παραδοίη χειρωσαμένη
[2, 29]	Νεοπτολέμῳ τὸν φόνον. (τότε δὲ	ὡς	τῷ δίσκῳ πληγεὶς ἀπέθανεν ὁ
[2, 8]	ἀναχωροῦσιν οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος δέ,	ὥς	οἱ τὰ ἐν Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει,
[2, 31]	ἐστιν ἀρχαῖος, Ἀρδάλου καὶ τοῦτον	ὥς	φασιν ἀναθέντος· ἐπὶ δὲ αὐτῷ
[2, 13]	ἄγαλμα τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν,	ὡσαύτως	δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος·
[2, 24]	ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων	ὥσπερ	ἐξ Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ
[2, 26]	νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν τι,	ὥσπερ	ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα
[2, 25]	Ὀρνεὰς δέ— ἔτι γὰρ ᾠκοῦντο—	ὥσπερ	τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας ἔκειντο,
[2, 7]	Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα ἡ νῆσος,	ὥστε	καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ
[2, 30]	θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον,	ὥστε	καὶ Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο
[2, 18]	ἐκ Φωκέων ἀεί ποτε ἐπ᾽	ὠφελείᾳ	ἑτοίμου παρόντος. (Λακεδαιμονίων δὲ ἐβασίλευσεν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/01/2006