Livre, Chap.
[2, 22]	ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐποίησε Μηχανέως	τὸ	ἄγαλμα εἶναι Διός, καὶ Ἀργείων
[2, 13]	ἄλλοις τε τιμῶσι καὶ χρυσῷ	τὸ	ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά ἐστι καὶ
[2, 32]	τῆς μυρσίνης. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ	τὸ	ἄγαλμα ἐποίησε μὲν Τιμόθεος, Τροιζήνιοι
[2, 22]	ἐστὶν Ἑκάτης ναός, Σκόπα δὲ	τὸ	ἄγαλμα ἔργον. τοῦτο μὲν λίθου·
[2, 23]	κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις καὶ Σικυωνίοις—	τὸ	ἄγαλμα καὶ οὗτοί φασιν ἐκ
[2, 27]	ἐν Τιτάνῃ. (τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ	τὸ	ἄγαλμα μεγέθει μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν
[2, 21]	μακρὰν τοῦ τροπαίου, τέχνη δὲ	τὸ	ἄγαλμα Πραξιτέλους. (τὴν δὲ εἰκόνα
[2, 7]	δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ ναὸν καὶ	τὸ	ἄγαλμα Πυθοκλῆς ἀνέθηκεν. ~(τῷ δὲ
[2, 7]	ξόανα δὲ οὗτοί τε καὶ	τὸ	ἄγαλμα τῆς Τύχης ἐστί. τοῦ
[2, 3]	δὲ μάλιστα ἀξία ἡ> παρὰ	τὸ	ἄγαλμα τὸ τῆς Ἀρτέμιδος· καί
[2, 32]	καὶ Ἀγγελίωνος, οἳ Δηλίοις ἐποίησαν	τὸ	ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ δὲ
[2, 3]	ἐπιστάμενος οὐ λέγω. μετὰ δὲ	τὸ	ἄγαλμα τοῦ Ἑρμοῦ Ποσειδῶν καὶ
[2, 12]	βόθρους τέσσαρας, ἡμερούμενος τῶν πνευμάτων	τὸ	ἄγριον, καὶ δὴ καὶ Μηδείας
[2, 29]	ἐν ἐπιφανεστάτῳ δὲ τῆς πόλεως	τὸ	Αἰάκειον καλούμενον, περίβολος τετράγωνος λευκοῦ
[2, 29]	ἐστιν ἐν ἀπορρήτῳ. (παρὰ δὲ	τὸ	Αἰάκειον Φώκου τάφος χῶμά ἐστι
[2, 29]	ὃ ἐς Δελφοὺς ἀπέστειλαν ἐρησομένους	τὸ	αἴτιον ὅ τι εἴη καὶ
[2, 37]	~(ἀπὸ δὴ τοῦ ὄρους τούτου	τὸ	ἄλσος ἀρχόμενον πλατάνων τὸ πολὺ
[2, 30]	κατὰ τὴν· Φοιβαίαν λίμνην ἐς	τὸ	ἄλσος τῆς Ἀρτέμιδος ἐντὸς τοῦ
[2, 27]	ὅσιον. (ὄρη δέ ἐστιν ὑπὲρ	τὸ	ἄλσος τό τε Τίτθιον καὶ
[2, 20]	τῇ μάχῃ, ὅσοι δὲ ἐς	τὸ	ἄλσος τοῦ Ἄργου κατέφευγον διαφθαρέντων
[2, 28]	κομίζουσιν ἐς τοῦτο τὸ χωρίον	τὸ	ἀνὰ χρόνον Ὑρνήθιον κληθέν. (καί
[2, 9]	δὲ ἄρα καὶ αὐτῷ Φιλίππῳ	τὸ	ἀνδροφόνον φάρμακον ἔσεσθαι συμφορά· τὸν
[2, 18]	ὁ Τισαμενός, οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι	τὸ	ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ
[2, 17]	μὲν Ἀκραίας τὸ ὄρος καλοῦσι	τὸ	ἀπαντικρὺ τοῦ Ἡραίου, ἀπὸ δὲ
[2, 22]	ἐν Δελφοῖς· (καὶ τὸ ἔχθος	τὸ	Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς
[2, 9]	αὑτὸν πρῶτον τρέπειν. (μετὰ δὲ	τὸ>	Ἀράτου ἡρῷον ἔστι μὲν Ποσειδῶνι
[2, 25]	δὲ ὄρος ὑπὲρ τῆς Λήσσης	τὸ	Ἀραχναῖον, πάλαι δὲ σάπυς ἐλάτων
[2, 25]	Τιρυνθίους Ἀργεῖοι, συνοίκους προσλαβεῖν καὶ	τὸ	Ἄργος ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ
[2, 19]	ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς	τὸ	Ἄργος ἠμφισβήτει πρὸς Γελάνορα τὸν
[2, 18]	οὗτος, ἀλλὰ Ὀρέστης ὁ Ἀγαμέμνονος	τὸ	Ἄργος κατέσχε παροικῶν τε ἐγγὺς
[2, 20]	Κλεομένης ἦγεν ἐπὶ ἔρημον ἀνδρῶν	τὸ	Ἄργος. (Τελέσιλλα δὲ οἰκέτας μὲν
[2, 28]	ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς	τὸ	ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ δὲ ἀγγέλλει
[2, 28]	ἀδελφὴν ἐξειργασμένος ἔργα ἦν, ἤλαυνε	τὸ	ἅρμα ἀφειδέστερον, προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ
[2, 1]	τῷ βάθρῳ δὲ ἐφ᾽ οὗ	τὸ	ἅρμα μέση μὲν ἐπείργασται Θάλασσα
[2, 32]	τῶν ἡνιῶν ἀνετράπη τοῦ Ἱππολύτου	τὸ	ἅρμα. τούτου δὲ οὐ πολὺ
[2, 28]	οὐκ ἤρεσκεν. οὗτοι δὲ στήσαντες	τὸ	ἅρμα ὑπὸ τὸ τεῖχος κήρυκα
[2, 23]	τείχους χάσμα γῆς Ἀμφιάραον καὶ	τὸ	ἅρμα ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν ὁμοῦ καὶ
[2, 36]	καὶ ὄρους ἑτέρου Θόρνακος καλουμένου	τὸ	ἀρχαῖον· ἀπὸ δὲ τῆς Διὸς
[2, 33]	Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν	τὸ	ἀρχαῖον εἶναι λέγουσιν, ὅτε περ
[2, 30]	καὶ δὴ καὶ νόμισμα αὐτοῖς	τὸ	ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν καὶ
[2, 12]	πόλιν ᾤκισε καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ	τὸ	ἀρχαῖον ἡ γῆ καὶ ἡ
[2, 36]	εὐθείας. Μάσητι δὲ οὔσῃ πόλει	τὸ	ἀρχαῖον, καθὰ καὶ Ὅμηρος ἐν
[2, 4]	ἐστι τοῦδε οὐ> πόρρω γυμνάσιον	τὸ	ἀρχαῖον καὶ πηγὴ καλουμένη Λέρνα·
[2, 11]	παραγενόμενος ἐς Σικυωνίαν ἐν Τιτάνῃ	τὸ	Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν δὴ
[2, 10]	Ἐπιδώτης δὲ ἐπίκλησιν. ἐς δὲ	τὸ	Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι καθ᾽ ἕτερον τῆς
[2, 13]	Φλιασίοις τιμὰς ἐπὶ τῷδε εἴληφε.	τὸ	ἄστρον ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα
[2, 22]	ἀποτραπεῖσι Σακάδα μνῆμά ἐστιν, ὃς	τὸ	αὔλημα τὸ Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν
[2, 16]	Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου, καὶ Τελεδάμου	τὸ	αὐτὸ καὶ Πέλοπος— τούτους γὰρ
[2, 34]	ἀλεκτρυόνος φέρων· ἀφικόμενοι δ᾽ ἐς	τὸ	αὐτὸ ὅθεν ὡρμήθησαν, κατορύσσουσιν ἐνταῦθα.
[2, 11]	ἱλάσασθαι θελήσῃ τις, ἀποδέδεικταί οἱ	τὸ	αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο ὃ δὴ
[2, 19]	(Ἀργεῖοι δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ	τὸ	αὐτόνομον ἀγαπῶντες ἐκ παλαιοτάτου, τὰ
[2, 8]	Ἄργει δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς	τὸ	Ἀχαϊκὸν συντελεῖν, Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων
[2, 8]	τοῦδε ἕνεκα τοὺς Σικυωνίους ἐς	τὸ	Ἀχαιῶν συνέδριον ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας.
[2, 1]	Ρωμαίων. αἴτιον δὲ τὸ συνέδριον	τὸ	Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ ἐς αὐτὸ
[2, 17]	ἐστιν ἐν χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας·	τὸ	γὰρ δὴ ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν
[2, 10]	(ἀπὸ τούτων δὲ ἀνιοῦσιν ἐς	τὸ	γυμνάσιον, ἔστιν ἐν δεξιᾷ Φεραίας
[2, 26]	ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ.	τὸ	δ᾽ ἐν Βαλάγραις ταῖς Κυρηναίων
[2, 23]	ὅστις τὰ Ἐπιδαυρίων οὐ πέπυσται.	(τὸ	δ᾽ ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων
[2, 15]	ἐπὶ ταῖς ἄλλαις Κλεώνην γενέσθαι·	τὸ	δ᾽ οὖν ὄνομα ἀπὸ τοῦ
[2, 33]	Δημοσθένους μνῆμά ἐστι. καί μοι	τὸ	δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ τούτου
[2, 23]	ναός ἐστιν ἐν δεξιᾷ Διονύσου·	τὸ	δὲ ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν ἐξ
[2, 24]	Λαρισαίου ναός, οὐκ ἔχων ὄροφον·	τὸ	δὲ ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον οὐκέτι
[2, 35]	ἀναθήματα δίδοται πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ·	τὸ	δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν εἰ
[2, 11]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου δένδρα ἀρχαῖα·	τὸ	δὲ ἄγαλμα οὔτε ὁποίου ξύλου
[2, 15]	πόλει. ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς,	τὸ	δὲ ἄγαλμα Σκύλλιδος τέχνη καὶ
[2, 17]	ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ.	(τὸ	δὲ ἄγαλμα τῆς Ἥρας ἐπὶ
[2, 32]	μητροπόλει τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν,	τὸ	δὲ ἄγαλμα τῆς Ἴσιδος ἀνέθηκε
[2, 24]	παραγενόμενος ἐκ Δελφῶν λέγεται ποιῆσαι.	τὸ	δὲ ἄγαλμα τὸ νῦν χαλκοῦν
[2, 4]	ἐνθεῖσα αὐτὴ τῷ ἵππῳ χαλινόν.	τὸ	δὲ ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν ἐστι,
[2, 22]	ἀγάλματα, τὸ μὲν Πολύκλειτος ἐποίησε,	τὸ	δὲ ἀδελφὸς Πολυκλείτου Ναυκύδης Μόθωνος.
[2, 3]	Μηδείᾳ δὲ παῖδας μὲν γίνεσθαι,	τὸ	δὲ ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ
[2, 17]	ἐπὶ κίονος ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον.	τὸ	δὲ ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν ἐξ
[2, 27]	ᾖ, καταναλίσκουσιν ἐντὸς τῶν ὅρων·	τὸ	δὲ αὐτὸ γινόμενον οἶδα καὶ
[2, 28]	σφᾶς ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ.	τὸ	δὲ αὐτὸ εὑρίσκω καὶ ἄλλαις
[2, 3]	τὰ μὲν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ,	τὸ	δὲ βασιλέως Ἀδριανοῦ κατασκευάσαντος· τὸ
[2, 18]	ἴσοι μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου·	(τὸ	δὲ ἐγχώριον γένος οἱ Ἀναξαγορίδαι
[2, 36]	ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ λίθου λευκοῦ.	(τὸ	δὲ ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀργείων ἥ
[2, 19]	ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα ἦν Ἀθηναίου,	τὸ	δὲ ἐξ ἀρχῆς Δαναοῦ καὶ
[2, 2]	καὶ ἐς Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου.	τὸ	δὲ ἐξ ἀρχῆς ἐξ Ὑκάρων
[2, 7]	μὲν ἐν τῇ νῦν ἀγορᾷ,	τὸ	δὲ ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν αὐτὸν
[2, 9]	Προίτου θυγατέρας λέγουσιν εἶναι σφᾶς,	τὸ	δὲ ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας ἄλλας
[2, 34]	πρῶτα ἠρέμα ἐς πρόσαντες ἄνεισι,	τὸ	δέ ἐστιν ἤδη τοῦ Πρωνός·
[2, 34]	ἄγαλμα ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ,	τὸ	δὲ ἕτερον Ἡρακλέους. τοῦ δὲ
[2, 10]	δρυός· καὶ τὸ μὲν ὑπομελαίνει,	τὸ	δὲ ἕτερον λευκόν ἐστι· φύλλοις
[2, 21]	πλησίον Ὑπερμήστρας μνῆμα Ἀμφιαράου μητρός,	τὸ	δὲ ἕτερον Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ·
[2, 16]	οἰκοῦντες· ἕτερον δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος,	τὸ	δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου, καὶ
[2, 3]	τὸ μὲν Φαέθοντα Ἡλίου παῖδα,	τὸ	δὲ Ἥλιον αὐτὸν φέρον. ὀλίγον
[2, 27]	εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον.	~(τὸ	δὲ ἱερὸν ἄλσος τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[2, 18]	καλουμένην ἀπὸ τοῦ πλησίον ἱεροῦ·	τὸ	δὲ ἱερόν ἐστιν Εἰλειθυίας. (μόνους
[2, 4]	τοὺς Κορινθίων βασιλέας συμβάντα εὕρισκον·	(τὸ	δὲ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς τῆς
[2, 21]	τῶν Λακεδαιμονίων τοὺς πολλοὺς ἀπέκτειναν.	τὸ	δὲ ἱερὸν τῆς Λητοῦς ἔστι
[2, 35]	τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ νεῖμαι.	(τὸ	δὲ ἱερὸν τῆς Τύχης νεώτατον
[2, 31]	ἀπὸ Ξέρξου τε καὶ Περσῶν.	(τὸ	δὲ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ
[2, 34]	ὡς ἐστὶν εἰρημένον ἤδη μοι,	τὸ	δὲ καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[2, 35]	ῥεῖ τὸ ὕδωρ ἐς αὐτήν.	(τὸ	δὲ λόγου μάλιστα ἄξιον ἱερὸν
[2, 11]	τὸ πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσι,	τὸ	δὲ μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας Ἄδραστον·
[2, 20]	ἀνέθηκεν ἐς τοῦτον τὸν ναόν.	(τὸ	δὲ μνῆμα τὸ πλησίον Χορείας
[2, 12]	ἀπὸ τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν Ἀσωπόν.	τὸ	δὲ μνῆμα τοῦ Ἄραντός ἐστιν
[2, 21]	δὲ ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ φασί.	(τὸ	δὲ οἰκοδόμημα λευκοῦ λίθου κατὰ
[2, 7]	δὲ ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν,	τὸ	δὲ ὄνομα ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ
[2, 24]	δεξιᾷ τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου Κεγχρεαί.	τὸ	δὲ ὄνομα ἐφ᾽ ὅτῳ τῷ
[2, 15]	εἴτε καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν Ἀδράστου·	τὸ	δὲ ὄνομα λέγουσι τῇ χώρᾳ
[2, 29]	ἐν τῇ νῦν καλουμένῃ Φωκίδι.	(τὸ	δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν ἤδη τῇ
[2, 3]	τὸ δὲ βασιλέως Ἀδριανοῦ κατασκευάσαντος·	τὸ	δὲ ὀνομαστότατον αὐτῶν πλησίον τοῦ
[2, 36]	ἀπὸ ὄρους ὃ καλοῦσι Ποντῖνον,	τὸ	δὲ ὄρος ὁ Ποντῖνος οὐκ
[2, 1]	χαλεπὸν ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα βιάσασθαι.	(τὸ	δὲ οὐ Κορινθίοις μόνον περὶ
[2, 32]	οὐ πολὺ τοῦ Ἱππολύτου μνήματος·	τὸ	δὲ οὐ πόρρω κέχωσται τῆς
[2, 30]	Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ.	(τὸ	δὲ Πανελλήνιον, ὅτι μὴ τοῦ
[2, 35]	καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς τὸ μὲν Κλυμένου,	τὸ	δὲ Πλούτωνος, τὸ τρίτον δὲ
[2, 29]	Ἄρτεμιν. Ἀφροδίτης τε ἱερὸν πεποίηται·	τὸ	δὲ πρὸς τῷ λιμένι ἐπὶ
[2, 10]	τὸ ξόανον λέγουσιν ἐκ Φερῶν.	τὸ	δέ σφισι γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας
[2, 25]	Ἄργου τοῦ Διὸς εἶναι λέγουσι.	τὸ	δὲ τεῖχος, ὃ δὴ μόνον
[2, 38]	Λέρνης δὲ ἰοῦσιν ἐς Τημένιον—	τὸ	δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη
[2, 13]	ἄγαλμα Δήμητρος καὶ τῆς παιδός·	τὸ	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος— ἔστι γὰρ
[2, 21]	μνῆμα, ἔστι δὲ ναὸς Ἀσκληπιοῦ.	τὸ	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἐπίκλησιν
[2, 13]	δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος·	τὸ	δὲ τῆς Ἴσιδος τοῖς ἱερεῦσι
[2, 4]	μὲν καὶ Ὑγεία λευκοῦ λίθου,	τὸ	δὲ τοῦ Διὸς χαλκοῦν ἐστιν.
[2, 25]	δὴ τῷ ὄντι εἰσὶν αὐτῷ,	τὸ	δὲ ὕδωρ οὐκ ἐπὶ πολὺ
[2, 19]	μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον εἶναι,	τὸ	δὲ Ὑπερμήστρας ἀνάθημα. ταύτην γὰρ
[2, 33]	ἤγαγεν Ἅρπαλος μὴ μεταλαβεῖν αὐτόν·	(τὸ	δὲ ὕστερον λεχθὲν ἐπέξειμι ὁποῖον
[2, 20]	φασὶν εἶναι καὶ τοῦτο ἔργον.	τὸ	δὲ χωρίον τὸ ὄπισθεν καὶ
[2, 25]	ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι.	(τὸ	δὲ χωρίον τότε μὲν Λυγκεία
[2, 21]	δή τι παραυτίκα τε χλωρὰν	τὸ	δεῖμα ἐποίησε καὶ ἐς τὸ
[2, 2]	ἡ Πυθία χρᾷ σφισιν ἀνευρόντας	τὸ	δένδρον ἐκεῖνο ἴσα τῷ θεῷ
[2, 29]	ἀναίτιος εἶναι Φώκῳ τῆς τελευτῆς,	τὸ	δεύτερον ἐς Σαλαμῖνα ἀπέπλευσε. (τοῦ
[2, 33]	(τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς καὶ	τὸ	Δημοσθένους μνῆμά ἐστι. καί μοι
[2, 7]	καθ᾽ ἕκαστον ἔτος νυκτὶ ἐς	τὸ	Διονύσιον ἐκ τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου
[2, 8]	~(τῷ δὲ τῆς Πειθοῦς ἱερῷ	τὸ	ἐγγὺς τέμενος ἀνειμένον βασιλεῦσι Ρωμαίων
[2, 25]	ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ Μηδείας πλὴν	τὸ	ἔδαφος ἄλλο οὐδὲν ἐλείπετο. (κατὰ
[2, 5]	Κορινθίαν καὶ πῦρ ἐπέλαβεν ὡς	τὸ	εἰκὸς καὶ οἰκίας καὶ ἱερὰ
[2, 36]	οὐκ ἐᾷ τὸ ὕδωρ ἀπορρεῖν	τὸ	ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ ἐς
[2, 27]	ὃ τὸ ὕδωρ συλλέγεταί σφισι	τὸ	ἐκ τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος καὶ
[2, 23]	τὰς ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο, ἐπάγονται	τὸ	ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον· (καὶ
[2, 23]	ἄγαλμα κεῖσθαι παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς	τὸ	ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου καὶ ἁλῶναι
[2, 2]	Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ	τὸ	Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν· ὕδωρ ἐς
[2, 25]	ξόανον οὐδέν τι διάφορον ἢ	τὸ	ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ. ἔστι
[2, 26]	ἐκ δὲ τοῦ παρὰ Κυρηναίοις	τὸ	ἐν Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν ἐστιν
[2, 27]	τῷ κόσμῳ, μεγέθει δὲ Ἀρκάδων	τὸ	ἐν Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας δὲ
[2, 5]	καὶ τὸ ὕδωρ αὐτόθεν ὑπορρεῖν	τὸ	ἐν τῇ πόλει. (ὁ δὲ
[2, 10]	κεφαλῆς ἄλλο οὐδὲν ἔτι λείπεται.	τὸ	ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ,
[2, 30]	καὶ ὅσα ἄλλα ἐς ἐπίδειξιν,	τὸ	ἐντεῦθεν ἐπέξειμι. ~(ἐν τῇ ἀγορᾷ
[2, 21]	εἶναι λέγοντες, Μελίβοιαν δὲ καλεῖσθαι	τὸ	ἐξ ἀρχῆς· ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ
[2, 32]	τοῦ Ὑλλικοῦ ποταμοῦ, Ταυρίου δὲ	τὸ	ἐξ ἀρχῆς καλουμένου, καὶ πέτρα
[2, 21]	Χλῶριν. (τούτους δή φασιν Ἀργεῖοι	τὸ	ἐξ ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ Λητοῖ
[2, 26]	Σμυρναίοις γέγονεν ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον	τὸ	ἐπὶ θαλάσσῃ. τὸ δ᾽ ἐν
[2, 29]	θέατρόν ἐστι θέας ἄξιον, κατὰ	τὸ	Ἐπιδαυρίων μάλιστα μέγεθος καὶ ἐργασίαν
[2, 12]	λιμένα καὶ τραπεῖσιν ἐπ᾽ Ἀριστοναύτας	τὸ	ἐπίνειον τὸ Πελληνέων, ἔστιν ὀλίγον
[2, 19]	δὲ τῶν ἐν τῇ πόλει	τὸ	ἐπιφανέστατόν ἐστιν Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου.
[2, 12]	Ὅμηρος τοὺς Ἀγαμέμνονος ὑπηκόους καταλέγων	τὸ	ἔπος ἐποίησεν Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο
[2, 21]	ὑπόλοιπον γενέσθαι. μαρτυρεῖ δέ μοι	τὸ	ἔπος τὼ δ᾽ ἄρα καὶ
[2, 31]	καὶ τὸ> λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ	τὸ	ἔργον ἐποίησεν εἰκότα τὸν λόγον
[2, 1]	ἐθελήσαντι μόνον τοῦτο οὐ προεχώρησε	τὸ>	ἔργον· Κνιδίους δὲ ἡ Πυθία
[2, 20]	τότε θήσει. τὰ μὲν ἐς	τὸ	ἔργον τῶν γυναικῶν ἔχοντα τοῦ
[2, 7]	καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ	τὸ	ἐς τὴν Ρόδον ἔδοξεν. (ἐκ
[2, 1]	καὶ τῶν λεγομένων Θησέως καὶ	τὸ	ἐς τὴν ὗν> ταύτην ἐστὶν
[2, 27]	ἐπειργασμένα Ἀργείων ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου	τὸ	ἐς τὴν Χίμαιραν καὶ Περσεὺς
[2, 16]	ὁμοίως ἴσασι, θυγατέρων τῶν Δαναοῦ	τὸ	ἐς τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ
[2, 13]	καὶ ἄλλαι τιμαὶ καὶ μέγιστον	τὸ	ἐς τοὺς ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι
[2, 4]	δύο Σαράπιδος, ἐν Κανώβῳ καλουμένου	τὸ	ἕτερον. μετὰ δὲ αὐτὰ Ἡλίῳ
[2, 2]	θαλάσσης Ποσειδῶνος χαλκοῦν, κατὰ δὲ	τὸ	ἕτερον πέρας τοῦ λιμένος Ἀσκληπιοῦ
[2, 32]	σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ	τὸ	ἕτερον τοῦ περιβόλου μέρος στάδιόν
[2, 31]	Τροιζηνίοις ἐποιήθησαν. ἄγαλμα δέ ἐστι	τὸ	ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη
[2, 19]	Λυκίου. τὸ μὲν οὖν ἄγαλμα	τὸ	ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα ἦν
[2, 22]	πρῶτος ηὔλησεν ἐν Δελφοῖς· (καὶ	τὸ	ἔχθος τὸ Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς
[2, 17]	δὲ Ἀστερίων οὗτος ῥέων ὑπὲρ	τὸ	Ἡραῖον ἐς φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται.
[2, 16]	ἐν τῷ Ἄργει, Προῖτος δὲ	τὸ	Ἡραῖον καὶ Μιδείαν καὶ Τίρυνθα
[2, 17]	δὲ ἀνελόντες Ἀργεῖοι κομίζουσιν ἐς	τὸ	Ἡραῖον· ὃ δὴ καὶ αὐτὸς
[2, 17]	πέντε ἀπέχει καὶ δέκα στάδια	τὸ	Ἡραῖον. ῥεῖ δὲ κατὰ τὴν
[2, 20]	αὐτῇ ἄγοντες τὴν μητέρα ἐς	τὸ	Ἡραῖον. τούτων δὲ ἀπαντικρὺ Νεμείου
[2, 17]	ἱερόν, Πρόσυμναν δὲ τὴν ὑπὸ	τὸ	Ἡραῖον χώραν. ὁ δὲ Ἀστερίων
[2, 9]	ἐς Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι, καὶ	τὸ	ἡρῷον Ἀράτειον ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ
[2, 9]	παρεδήλωσα δὲ τάδε ἀπιδὼν ἐς	τὸ>	Ἡσιόδου σὺν θεῷ πεποιημένον, τὸν
[2, 20]	ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ	τὸ	θέατρον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν, ἔμπροσθεν
[2, 7]	εἶναι τὸν Κλεινίου. μετὰ δὲ	τὸ	θέατρον Διονύσου ναός ἐστι· χρυσοῦ
[2, 4]	καὶ ἔνθεον τούτοις. ὑπὲρ δὲ	τὸ	θέατρόν ἐστιν ἱερὸν Διὸς Καπετωλίου
[2, 29]	πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε αὐτὴ	τὸ	θέατρον καὶ ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον
[2, 20]	τέλει πρὸς τὸ τεῖχος μαχόμενοι	τὸ	Θηβαίων ἐτελεύτησαν. τούτους τοὺς ἄνδρας
[2, 37]	τῇ πλατάνῳ φασίν. ἐγὼ δὲ	τὸ	θηρίον πείθομαι τοῦτο καὶ μεγέθει
[2, 37]	Πείσανδρος δὲ ὁ Καμιρεύς, ἵνα	τὸ	θηρίον τε δοκοίη φοβερώτερον καὶ
[2, 19]	εἰκάσαι τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε	τὸ	θηρίον τοῦτό ἐστιν ἀνθρώποις σύντροφον
[2, 30]	Πανελλήνιον, ὅτι μὴ τοῦ Διὸς	τὸ	ἱερόν, ἄλλο τὸ ὄρος ἀξιόλογον
[2, 35]	ἔσω φέρεσθαι τὴν βοῦν ἐς	τὸ	ἱερὸν ἀνῆκαν ἐκ τῶν δεσμῶν,
[2, 30]	δὲ ὅτι οὗτος τῇ Σαρωνίδι	τὸ	ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ
[2, 26]	αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν, ἐπὶ	τὸ	ἱερὸν ἀφίξῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ταύτην
[2, 12]	καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται γὰρ ἐπὶ λόφῳ	τὸ	ἱερὸν— βωμός ἐστιν ἀνέμων, ἐφ᾽
[2, 10]	μέσῳ δέ ἐστι τῷ περιβόλῳ	τὸ	ἱερόν, ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον
[2, 12]	ἀκρόπολις καὶ τῆς Ἥβης ἐστὶ	τὸ	ἱερόν. ἐνταῦθά τε δὴ πόλιν
[2, 37]	τὰς Δαναοῦ, Δαναὸν δὲ αὐτὸν	τὸ	ἱερὸν ἐπὶ Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς
[2, 35]	ἐστιν ἐπὶ τοῦ Πρωνός. τοῦτο	τὸ	ἱερὸν Ἑρμιονεῖς μὲν Κλύμενον Φορωνέως
[2, 20]	ἐνταῦθα δὴ μάλιστα, ἔνθα καὶ	τὸ	ἱερόν ἐστι, συνιᾶσιν ὑπὸ γῆν
[2, 24]	ἔστι μὲν τῆς Ἀκραίας Ἥρας	τὸ	ἱερόν, ἔστι δὲ καὶ ναὸς
[2, 30]	ἔχων πεποίηται. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ	τὸ	ἱερὸν ἔστι μὲν ἑτέρωθι καὶ
[2, 17]	ἐς τὰς ἀπορρήτους. αὐτὸ δὲ	τὸ	ἱερόν ἐστιν ἐν χθαμαλωτέρῳ τῆς
[2, 15]	ἐν Κλεωναῖς δὲ τοῦτό ἐστι	τὸ	ἱερὸν καὶ μνῆμα Εὐρύτου καὶ
[2, 36]	σφετέρᾳ Πυθαέως τε Ἀπόλλωνος ὑπελίποντο	τὸ>	ἱερὸν— καὶ νῦν ἔτι δῆλόν
[2, 32]	πολὺ τῆς Σαρωνίας Ἀρτέμιδος ἀφέστηκε	τὸ	ἱερόν, καὶ τὰ ἐς αὐτὸ
[2, 17]	αὐτῷ πρὸς καθάρσια αἱ περὶ	τὸ	ἱερὸν καὶ τῶν θυσιῶν ἐς
[2, 30]	ἀξιόλογον εἶχεν οὐδέν. τοῦτο δὲ	τὸ	ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν ποιῆσαι τῷ
[2, 27]	ταύτην. Ἐπιδαυρίων δὲ οἱ περὶ	τὸ	ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν, ὅτι μήτε
[2, 23]	ἐξ ἀρχῆς δὲ ἱδρύσατο Σφῦρος	τὸ	ἱερόν, Μαχάονος μὲν υἱός, ἀδελφὸς
[2, 13]	τὴν δὲ θεὸν ἧς ἐστι	τὸ	ἱερὸν οἱ μὲν ἀρχαιότατοι Φλιασίων
[2, 17]	ἀπὸ δὲ Εὐβοίας ὅσον περὶ	τὸ	ἱερόν, Πρόσυμναν δὲ τὴν ὑπὸ
[2, 34]	ἄκρας, ἐφ᾽ ᾗ τοῦ Ποσειδῶνος	τὸ	ἱερόν, τέσσαρας μάλιστα σταδίους, κειμένη
[2, 22]	Ἄργει καὶ τῆς Εἰληθυίας ἱδρυσαμένην	τὸ	ἱερὸν τὴν μὲν παῖδα ἣν
[2, 5]	οὗ δέ ἐστι νῦν σφίσι	τὸ	ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν τοῦτο
[2, 13]	μνήμην. τοῦτο ᾠκοδόμηται μὲν παρὰ	τὸ	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀγάλματα δὲ
[2, 20]	ὑπὸ γῆν ῥέοντος. (παρὰ δὲ	τὸ	ἱερὸν τοῦ Κηφισοῦ Μεδούσης λίθου
[2, 27]	τὰ δὲ ἄλλα ὅσα περὶ	τὸ	ἱερὸν τοῦ Μαλεάτου καὶ ἔλυτρον
[2, 1]	ἐλθόντι δὲ ἐς τοῦ θεοῦ	τὸ	ἱερὸν τοῦτο μὲν ἀθλητῶν νικησάντων·
[2, 20]	τῆς ἐσόδου τῷ Κηφισῷ πεποίηται	τὸ	ἱερόν· τῷ δὲ ποταμῷ τούτῳ
[2, 3]	ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ ἐς	τὸ	ἱερὸν φέρουσαν τῆς Ἥρας, κατακρύπτειν
[2, 35]	Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι	τὸ	ἱερόν. (Χθονία δ᾽ οὖν ἡ
[2, 22]	παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽ ἂν ἢ	τὸ	Ἴλιον ἕλωσιν ἢ μαχομένους τελευτὴ
[2, 18]	καὶ ὁ ἀδελφὸς Βίας Ἀναξαγόρᾳ	τὸ	ἴσον ἕξουσιν. ἀπὸ μὲν δὴ
[2, 21]	δολοφονηθῆναι νύκτωρ, καὶ τὸν Περσέα	τὸ	κάλλος ἔτι καὶ ἐπὶ νεκρῷ
[2, 3]	ταύτην πεποίηται τὴν κρήνην καὶ	τὸ	καλούμενον Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ αὐτὸ
[2, 20]	διαφθείρασί σφισι τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως	τὸ	κατόρθωμα ἕξει καὶ σφαλεῖσι μετὰ
[2, 1]	Σίνις λαμβανόμενος πιτύων ἦγεν ἐς	τὸ	κάτω σφᾶς· ὁπόσων δὲ μάχῃ
[2, 28]	(ἐς δὲ τὸ ὄρος ἀνιοῦσι	τὸ	Κόρυφον, ἔστι καθ᾽ ὁδὸν Στρεπτῆς
[2, 9]	ἀδελφὸν μετέστησε τὴν ἀρχὴν καὶ	τὸ	κράτος τῆς γερουσίας καταλύσας πατρονόμους
[2, 22]	τὴν θάλασσαν· Ἀργεῖοι δέ, ὅθεν	τὸ	κῦμα ἀνεχώρησεν, ἱερὸν Ποσειδῶνι ἐποίησαν
[2, 31]	(ἐκ) τοῦ λαβυρίνθου δυσέξοδον καὶ	τὸ>	λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ ἔργον
[2, 20]	τοῦτον προεσήμηνεν ἡ Πυθία, καὶ	τὸ	λόγιον εἴτε ἄλλως εἴτε καὶ
[2, 7]	μάλιστα ἡ νῆσος, ὥστε καὶ	τὸ	λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ τὸ ἐς
[2, 30]	ὁμοίως ἓν πρόσωπόν τε καὶ	τὸ	λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης δὲ ἐμοὶ
[2, 21]	τὸ δεῖμα ἐποίησε καὶ ἐς	τὸ	λοιπὸν τοῦ βίου παρέμεινεν ὡς
[2, 38]	ἐπιφαγὼν ἀμπέλου κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς	τὸ	μέλλον ἀπέφηνε τὸν καρπόν— καὶ
[2, 37]	ταῦτα ὄντα Φιλάμμωνος Ἀρριφῶν εὗρε,	τὸ	μὲν ἀνέκαθεν Τρικωνιεὺς τῶν ἐν
[2, 27]	δὲ εἱστήκεσαν ἐντὸς τοῦ περιβόλου	τὸ	μὲν ἀρχαῖον καὶ πλέονες, ἐπ᾽
[2, 10]	τὴν θεὸν καὶ αὐτόθεν προσεύχεσθαι.	(τὸ	μὲν δὴ ἄγαλμα καθήμενον Κάναχος
[2, 13]	καὶ Ἀπόλλωνος καὶ ἄλλο Ἴσιδος.	τὸ	μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ Διονύσου
[2, 23]	Ἰλίου καὶ ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον.	τὸ	μὲν δὴ Παλλάδιον— καλεῖται γὰρ
[2, 35]	ὀνομάζουσι, καὶ Ὅριον τὸν τρίτον.	τὸ	μὲν δὴ τοῦ Πυθαέως ὄνομα
[2, 19]	δὲ ξόανα Ἀφροδίτης καὶ Ἑρμοῦ,	τὸ	μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον εἶναι,
[2, 34]	Δήμητρος δὲ ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας,	τὸ	μὲν ἐπὶ τοῖς πρὸς τὴν
[2, 2]	καὶ ταῦτα ὄντα ἐν ὑπαίθρῳ,	τὸ	μὲν ἐπίκλησιν οὐκ εἶχε, τὸν
[2, 35]	χωρία ἐστὶν ἃ καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς	τὸ	μὲν Κλυμένου, τὸ δὲ Πλούτωνος,
[2, 19]	ἐπιφανέστατόν ἐστιν Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου.	τὸ	μὲν οὖν ἄγαλμα τὸ ἐφ᾽
[2, 4]	σὺν Δωριεῦσιν ἐπὶ Κόρινθον Ἀλήτης	τὸ	μὲν παραυτίκα ἀπειπόντος τοῦ θεοῦ
[2, 6]	καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς δὲ	τὸ	μὲν παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε καὶ
[2, 22]	χαλκᾶ, Ἑκάτης καὶ ταῦτα ἀγάλματα,	τὸ	μὲν Πολύκλειτος ἐποίησε, τὸ δὲ
[2, 7]	τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ θάπτουσι.	τὸ	μὲν σῶμα γῇ κρύπτουσι, λίθου
[2, 10]	οἷον τοῖς τῆς δρυός· καὶ	τὸ	μὲν ὑπομελαίνει, τὸ δὲ ἕτερον
[2, 3]	καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν ἅρματα ἐπίχρυσα,	τὸ	μὲν Φαέθοντα Ἡλίου παῖδα, τὸ
[2, 18]	εἰ δὲ ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖς	τὸ	μίασμα τὸ Πέλοπος καὶ ὁ
[2, 20]	ἀξιώματι γὰρ δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ	τὸ	μνῆμα ἐποίησαν. (ἀπωτέρω δὲ ὀλίγον
[2, 19]	ἑλεῖν. ἐς δὲ τοῦ Προμηθέως	τὸ	μνῆμα ἧσσόν μοι δοκοῦσιν Ὀπουντίων
[2, 18]	Κριῶν— οὕτω γὰρ τοῦ Θυέστου	τὸ	μνῆμα ὀνομάζουσι— προελθοῦσιν ὀλίγον ἐστὶν
[2, 21]	δὲ Ἄργει παρὰ τοῦτο δὴ	τὸ	μνῆμα τῆς Γοργόνος Γοργοφόνης τάφος
[2, 7]	τὸν νεκρὸν χαίρειν. (μετὰ δὲ	τὸ	μνῆμα τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν ἤδη
[2, 2]	μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι ἐπιδειχθῆναι	τὸ	μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου φησί,
[2, 24]	λέγεται ποιῆσαι. τὸ δὲ ἄγαλμα	τὸ	νῦν χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν, Δειραδιώτης
[2, 28]	λοιποὶ καὶ ἕτερον γένος— ἐς	τὸ	ξανθότερον ῥέποντες χρόας ἱεροὶ μὲν
[2, 19]	Δαναοῦ καὶ ὁ ναὸς καὶ	τὸ	ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα γὰρ
[2, 32]	αὐτὸ δὲ εἰργάσατο τῆς θεοῦ	τὸ	ξόανον Κάλλων Αἰγινήτης· μαθητὴς δὲ
[2, 10]	Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος· κομισθῆναι δὲ	τὸ	ξόανον λέγουσιν ἐκ Φερῶν. τὸ
[2, 9]	ὡς ἐγεύσαντο διέφθειρεν ὁ φλοιός,	τὸ	ξύλον δὲ ἐκεῖνο ἔκειτο μὲν
[2, 3]	ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ γραφὴ	τὸ	Ὀδυσσέως ἐς τοὺς μνηστῆρας ἔχουσα
[2, 13]	τε καὶ οὐ μάντις. καὶ	τὸ	οἴκημα ἀπὸ τούτου συγκέκλεισται τὸν
[2, 21]	μὲν δὴ κατὰ τὴν πυρὰν	τὸ>	οἰκοδόμημα ἐγένετο· αὐτὰ δὲ κεῖται
[2, 23]	αὐτὸν τυραννήσας. τοῦτό τε οὖν	τὸ	οἰκοδόμημά ἐστι καὶ Κροτώπου μνῆμα
[2, 7]	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν δεξιᾷ	τὸ	Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ ἔμπροσθεν ἐν
[2, 19]	ταῖς ἀδελφαῖς καὶ τῷ βουλεύσαντι	τὸ	ὄνειδος ηὔξησε. κριθεῖσα δὲ ἐν
[2, 32]	Θησέως ὀνομαζομένη, μεταβαλοῦσα καὶ αὐτὴ	τὸ	ὄνομα ἀνελομένου Θησέως ὑπ᾽ αὐτῇ
[2, 18]	Μυσίας ἱερὸν ἀπὸ ἀνδρὸς Μυσίου	τὸ	ὄνομα, γενομένου καὶ τούτου, καθάπερ
[2, 25]	παῖς δὲ ἦν Ἄβαντος νόθος—	τὸ	ὄνομα δι᾽ αὐτὸν ἔσχηκε· καὶ
[2, 25]	ἥρωα, ἀφ᾽ οὗ τῇ πόλει	τὸ	ὄνομα ἐγένετο, παῖδα Ἄργου τοῦ
[2, 25]	ἀρχήν. ἀπὸ μὲν δὴ τούτου	τὸ	ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει, Ἀργεῖοι
[2, 25]	δὲ σάπυς ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου	τὸ	ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ δέ εἰσιν
[2, 21]	τοῦ βίου παρέμεινεν ὡς καὶ	τὸ	ὄνομα ἐπὶ τῷ συμβάντι ἀντὶ
[2, 38]	Ἑρμαῖ λίθου, καὶ τοῦ χωρίου	τὸ	ὄνομά ἐστιν ἀπ᾽ αὐτῶν. ποταμὸς
[2, 1]	οὖσα τῆς Ἀργείας ἀπὸ Κορίνθου	τὸ	ὄνομα ἔσχηκε. Διὸς δὲ εἶναι
[2, 21]	καὶ ἐφ᾽ ὅτῳ μὲν αὐτῇ	τὸ	ὄνομα ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς ἀκούσαντι·
[2, 29]	Αἴγιναν τὴν Ἀσωποῦ τῇ μὲν	τὸ	ὄνομα ἐτέθη τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης,
[2, 25]	χείμαρρον Χάραδρον καλούμενον ἔστιν Οἰνόη,	τὸ	ὄνομα ἔχουσα, ὡς Ἀργεῖοί φασιν,
[2, 3]	τότε Ἀρίαν τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε	τὸ	ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους ἀπ᾽ αὐτῆς·
[2, 19]	τῷ Κείσου καὶ τοῖς ἀπογόνοις	τὸ	ὄνομα λειφθῆναι τῆς βασιλείας μόνον.
[2, 23]	ἀπὸ Κεστρίνου τοῦ Ἑλένου λαβεῖν	τὸ	ὄνομα. οὐ μὴν οὐδὲ αὐτῶν
[2, 14]	οὗτος ἦν ὁ τῷ χωρίῳ	τὸ	ὄνομα παραθέμενος Κελεάς· Δυσαύλου τέ
[2, 26]	νέμοντες. Ἐπίδαυρος δέ, ἀφ᾽ οὗ	τὸ	ὄνομα τῇ γῇ ἐτέθη, ὡς
[2, 16]	ἀπὸ ταύτης οὖν γεγονέναι καὶ	τὸ	ὄνομα τῇ πόλει φασίν. ὃν
[2, 16]	πιὼν καὶ ἡσθεὶς Μυκήνας ἔθετο	τὸ	ὄνομα τῷ χωρίῳ. (Ὅμηρος δὲ
[2, 37]	φωνήν· ἐπὶ δὲ Φιλάμμωνος οὐδὲ	τὸ	ὄνομα τῶν Δωριέων ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 20]	τοῦτο ἔργον. τὸ δὲ χωρίον	τὸ	ὄπισθεν καὶ ἐς τόδε Κριτήριον
[2, 28]	καὶ οὐ δράκοντας. (ἐς δὲ	τὸ	ὄρος ἀνιοῦσι τὸ Κόρυφον, ἔστι
[2, 30]	τοῦ Διὸς τὸ ἱερόν, ἄλλο	τὸ	ὄρος ἀξιόλογον εἶχεν οὐδέν. τοῦτο
[2, 24]	δὲ τοῦ Ἐρασίνου ταῖς κατὰ	τὸ	ὄρος ἐκβολαῖς Διονύσῳ καὶ Πανὶ
[2, 17]	Ἥρας· (καὶ ἀπὸ μὲν Ἀκραίας	τὸ	ὄρος καλοῦσι τὸ ἀπαντικρὺ τοῦ
[2, 26]	οἱ γάλα μία τῶν περὶ	τὸ	ὄρος ποιμαινομένων αἰγῶν, ἐφύλασσε δὲ
[2, 30]	ναόν. (ἐν Αἰγίνῃ δὲ πρὸς	τὸ	ὄρος τοῦ Πανελληνίου Διὸς ἰοῦσιν,
[2, 26]	ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα ἐς	τὸ	ὄρος τοῦτο ὃ δὴ Τίτθιον
[2, 34]	ἤδη τοῦ Πρωνός· Πρῶνα γὰρ	τὸ	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσι. τεῖχος μὲν
[2, 36]	ἀλλαγῆς λεγομένης ἐνταῦθα γενέσθαι μετονομασθῆναι	τὸ	ὄρος φασίν. (ἱερὰ δὲ καὶ
[2, 18]	Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ λοιποί, καὶ	τὸ	Παιονιδῶν γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ
[2, 19]	τὸν Λακήδου δέκατον ἀπόγονον Μήδωνος	τὸ	παράπαν ἔπαυσεν ἀρχῆς καταγνοὺς ὁ
[2, 11]	λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ ὡς ἐπὶ	τὸ	πεδίον, ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα Δήμητρος·
[2, 30]	ὃ ὑπὸ προθυμίας ἀφίκετο ἐς	τὸ	πέλαγος· ἤδη δὲ κάμνοντα αὐτὸν
[2, 12]	τραπεῖσιν ἐπ᾽ Ἀριστοναύτας τὸ ἐπίνειον	τὸ	Πελληνέων, ἔστιν ὀλίγον ὑπὲρ τὴν
[2, 18]	ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ μίασμα	τὸ	Πέλοπος καὶ ὁ Μυρτίλου προστρόπαιος
[2, 27]	καὶ θέατρον τοῦτο καὶ οἴκημα	τὸ	περιφερὲς ὁ ποιήσας ἦν. ἐντὸς
[2, 1]	ἤρξαντο δῆλόν ἐστιν, ἐς δὲ	τὸ	πετρῶδες οὐ προεχώρησαν ἀρχήν· μένει
[2, 11]	δὲ καὶ Ἀρτέμιδι καὶ Ἀπόλλωνι	τὸ	πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσι, τὸ
[2, 20]	τὸν ναόν. (τὸ δὲ μνῆμα	τὸ	πλησίον Χορείας μαινάδος ὀνομάζουσι, Διονύσῳ
[2, 37]	τούτου τὸ ἄλσος ἀρχόμενον πλατάνων	τὸ	πολὺ ἐπὶ τὴν θάλασσαν καθήκει.
[2, 26]	πλήθους τῶν ἐνοικούντων καὶ εἰ	τὸ	πολὺ μάχιμον εἴη τῶν ἀνθρώπων·
[2, 11]	μὲν δὴ καὶ ἄλλοι καὶ	τὸ	πολὺ οἰκέται τοῦ θεοῦ, καὶ
[2, 19]	ταύτην γὰρ τῶν θυγατέρων μόνην	τὸ	πρόσταγμα ὑπεριδοῦσαν ὑπήγαγεν ὁ Δαναὸς
[2, 24]	ποτε ἐν τῇ Ἀργολίδι, καὶ	τὸ	πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα γενέσθαι λέγουσιν.
[2, 22]	μνῆμά ἐστιν, ὃς τὸ αὔλημα	τὸ	Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν ἐν Δελφοῖς·
[2, 31]	καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ ἀγάλματι	τὸ	ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα· καὶ—
[2, 28]	μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης χώρας	τὸ	σαφὲς ἔτι οἷόν τε τῶν
[2, 6]	Ὅμηρος δὲ σφᾶς ἀνήγαγεν ἐπὶ	τὸ	σεμνότερον τοῦ γένους καὶ Θήβας
[2, 16]	ἐξέπεσεν ὁ μύκης αὐτῷ, καὶ	τὸ	σημεῖον ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε συμβῆναι
[2, 15]	ἐπιτηδειοτέρα. ἐν τούτοις τοῖς ὄρεσι	τὸ	σπήλαιον ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος,
[2, 24]	ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται δὲ	τὸ	στάδιον, ἐν ᾧ τὸν ἀγῶνα
[2, 1]	ἵππος εἰκασμένος κήτει τὰ μετὰ	τὸ	στέρνον, Ἰνώ τε καὶ Βελλεροφόντης
[2, 25]	πρῶτον τότε καὶ αὐτοὺς καὶ	τὸ	στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν
[2, 26]	τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου,	τὸ	συμβὰν σπάσμα θηρεύοντί οἱ περὶ
[2, 8]	Ἀράτου Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν ἐς	τὸ	συνέδριον Ἐπιδαύριοι καὶ Τροιζήνιοι οἱ
[2, 1]	ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον δὲ	τὸ	συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ
[2, 28]	τῇ χειρὶ Ἡρακλέους ἐς τοῦτο	τὸ	σχῆμα. εἰ δὲ καὶ Ἀσιναίοις
[2, 20]	τούτους μὲν πάντας ἀνεβίβασεν ἐπὶ	τὸ	τεῖχος, αὐτὴ δὲ ὁπόσα ἐν
[2, 16]	ἔργα εἶναι λέγουσιν, οἳ Προίτῳ	τὸ	τεῖχος ἐποίησαν ἐν Τίρυνθι. (Μυκηνῶν
[2, 28]	δὲ στήσαντες τὸ ἅρμα ὑπὸ	τὸ	τεῖχος κήρυκα ἀποστέλλουσι παρὰ τὴν
[2, 20]	ἐκείνῳ τῶν ἐν τέλει πρὸς	τὸ	τεῖχος μαχόμενοι τὸ Θηβαίων ἐτελεύτησαν.
[2, 37]	οὐδέ τινα οἶδα ἄνθρωπον ἐς	τὸ	τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ μηχανῇ καθικέσθαι
[2, 38]	Ἀχαιοὺς πόλεμον— ἐς τοῦτο οὖν	τὸ	Τημένιον ἰοῦσιν ὅ τε Φρίξος
[2, 3]	ἀξία ἡ> παρὰ τὸ ἄγαλμα	τὸ	τῆς Ἀρτέμιδος· καί οἱ Βελλεροφόντης
[2, 10]	προσήκειν σφίσι. μετὰ τοῦτο ἤδη	τὸ	τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν. ἐσίασι
[2, 4]	ἔχουσι τὰ ἀγάλματα. ταύτῃ καὶ	τὸ	τῆς Βουναίας ἐστὶν Ἥρας ἱερὸν
[2, 35]	ἐπὶ δελφῖνος. παρελθοῦσι δὲ ἐς	τὸ	τῆς Ἑστίας, ἄγαλμα μέν ἐστιν
[2, 7]	ἀγαγόντες δὴ τοὺς θεοὺς ἐς	τὸ	τῆς Πειθοῦς ἱερὸν αὖθις ἀπάγειν
[2, 13]	δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ	τὸ	τοῦ Ἀπόλλωνος· τὸ δὲ τῆς
[2, 35]	μὲν Κλυμένου, τὸ δὲ Πλούτωνος,	τὸ	τρίτον δὲ αὐτῶν λίμνην Ἀχερουσίαν.
[2, 31]	τῷ ἵππῳ καὶ οὗτοι λέγουσι	τὸ	ὕδωρ ἀνεῖναι τὴν γῆν θιγόντι
[2, 36]	ὄρος ὁ Ποντῖνος οὐκ ἐᾷ	τὸ	ὕδωρ ἀπορρεῖν τὸ ἐκ τοῦ
[2, 5]	Πειρήνην φαμένων εἶναι ταύτην καὶ	τὸ	ὕδωρ αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ ἐν
[2, 5]	ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ Σικυώνιοι λέγουσι,	τὸ	ὕδωρ ἔπηλυ καὶ οὐκ ἐγχώριον
[2, 3]	ἔσοδός ἐστι τῆς Πειρήνης ἐς	τὸ	ὕδωρ. ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν
[2, 35]	τῷ χωρίῳ Λειμών, ὅθεν ῥεῖ	τὸ	ὕδωρ ἐς αὐτήν. (τὸ δὲ
[2, 3]	σπηλαίοις κατὰ ταὐτά, ἐξ ὧν	τὸ	ὕδωρ ἐς κρήνην ὕπαιθρον ῥεῖ
[2, 35]	ἐς δὲ αὐτὴν οὐ φανερῶς	τὸ	ὕδωρ κάτεισιν, ἐπιλείποι δὲ οὐκ
[2, 3]	λέγουσι, τῶν Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων	τὸ	ὕδωρ νομίζουσα ἴαμα. ὑπὲρ ταύτην
[2, 3]	καί οἱ Βελλεροφόντης ἔπεστι καὶ	τὸ	ὕδωρ (ὁ) δι᾽ ὁπλῆς ἵππου
[2, 34]	ἐπὶ δὲ τούτῳ μαρανθέντι ῥυῆναι	τὸ	ὕδωρ, ὃ δὴ καὶ ἐς
[2, 12]	καὶ Ποσειδῶνος ἐξεῦρε τοῦ ποταμοῦ	τὸ	ὕδωρ, ὅντινα οἱ νῦν ἀπὸ
[2, 7]	ἐστί σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧς	τὸ	ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆς,
[2, 15]	τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι	τὸ	ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ τοῦτο
[2, 27]	καὶ ἔλυτρον κρήνης, ἐς ὃ	τὸ	ὕδωρ συλλέγεταί σφισι τὸ ἐκ
[2, 24]	τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα δὴ	τὸ	ὕδωρ· τέως δὲ ἐκ Στυμφάλου
[2, 37]	βάθους. (καὶ τόδε ἤκουσα ἄλλο·	τὸ	ὕδωρ τῆς λίμνης ὡς ἰδόντα
[2, 34]	Δημητρίου Μακεδόνων βασιλεύοντος τότε πρῶτον	τὸ	ὕδωρ φανῆναι, φανῆναι δὲ οὐχ
[2, 20]	ἱερόν· τῷ δὲ ποταμῷ τούτῳ	τὸ	ὕδωρ φασὶν οὐ καθάπαξ ὑπὸ
[2, 32]	αὐτῆς ἐστιν Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη,	τὸ	ὕδωρ ὡς οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν
[2, 16]	ἔργου· τοῦτο ἤνεγκεν ὄλεθρόν σφισι	τὸ	φιλοτίμημα παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται δὲ
[2, 3]	ἡμᾶς ἔτι λείπεται, γυναικὸς ἐς	τὸ	φοβερώτερον εἰκὼν πεποιημένη· Κορίνθου δὲ
[2, 24]	ἐνίκα στάδιον. καταβάντος δὲ ἐς	τὸ	χθαμαλώτερον ἐρείπια Ὑσιῶν ἐστι πόλεώς
[2, 30]	ὑπὸ τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε	τὸ	χρεών. ἐκπεσόντα δὲ τὸν νεκρὸν
[2, 9]	μὲν ἐξ Αἰγίου ταύτῃ γὰρ	τὸ	χρεὼν ἐπέλαβεν αὐτὸν— ἐς Σικυῶνα
[2, 34]	καὶ γνήσιον ὄντα Εὔρωπα πρότερον	τὸ	χρεὼν ἢ Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ
[2, 16]	τέλος ἔσχεν, οὐδὲ ἀπέτρεψέν οἱ	τὸ	χρεὼν τὰ ἐς τὴν παῖδα
[2, 15]	τοῦ λέοντος, καὶ ἡ Νεμέα	τὸ	χωρίον ἀπέχει σταδίους πέντε που
[2, 11]	καὶ ἀπὸ τούτου κληθῆναι Τιτάνην	τὸ	χωρίον. δοκεῖν δὲ ἐμοὶ δεινὸς
[2, 38]	Ἀριστομάχου· καταλαβὼν γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος	τὸ	χωρίον ἐπολέμει σὺν τοῖς Δωριεῦσιν
[2, 15]	ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ	τὸ	χωρίον ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν
[2, 25]	ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς τοῦτο λέγεται	τὸ	χωρίον Λυγκέα ἀποσωθῆναι τῶν πεντήκοντα
[2, 7]	ἔνθα καὶ νῦν Φόβον ὀνομάζουσι	τὸ	χωρίον, οἱ μὲν ἐς Κρήτην
[2, 28]	ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ καλοῦσι	τὸ	χωρίον. τὰ δὲ ἐς αὐτό,
[2, 28]	τῆς Ὑρνηθοῦς κομίζουσιν ἐς τοῦτο	τὸ	χωρίον τὸ ἀνὰ χρόνον Ὑρνήθιον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/01/2006