Livre, Chap.
[2, 3]	ὕστερον τοῦ Μαραθῶνος οὐδένα (ὑπολ(	ε)	ιπομένου παῖδα, τοὺς Κορινθίους Μήδειαν
[2, 27]	δή τι (καὶ) ὑπερῆρ< κ>	ε	τῶν πανταχοῦ τῷ κόσμῳ, μεγέθει
[2, 36]	δὲ ὄρος ὁ Ποντῖνος οὐκ	ἐᾷ	τὸ ὕδωρ ἀπορρεῖν τὸ ἐκ
[2, 22]	Θεσπρωτοὺς Ἄφιδνά τε ὑπὸ Διοσκούρων	ἑάλω	καὶ ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα Ἑλένη.
[2, 9]	τε ἠνδραποδίσθη καὶ αὐτὴ Λακεδαίμων	ἑάλω.	Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν ἀπέδωκεν Ἀντίγονος
[2, 30]	Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν	ἑαυτὴν	ἐς δίκτυα ἀφειμένα ἐπ᾽ ἰχθύων
[2, 15]	κοινόν, σποράδας τέως καὶ ἐφ᾽	ἑαυτῶν	ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ τὸ χωρίον
[2, 27]	ἔρχεται παρὰ τοὺς Ἀρικιεῖς, καὶ	ἐβασίλευσέ	τε αὐτόθι καὶ ἀνῆκε τῇ
[2, 18]	Ὀξύντου· Θυμοίτης γὰρ Θησειδῶν ἔσχατος	ἐβασίλευσεν	Ἀθηναίων. ~(τὰ μὲν οὖν Κρεσφόντου
[2, 6]	κηδεύσαντος ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἀττικῆς	ἐβασίλευσεν,	ἀποθανόντος δὲ Ἰανίσκου Φαῖστος τῶν
[2, 30]	πρόσωπον. (μετὰ δὲ Ἄλθηπον Σάρων	ἐβασίλευσεν.	ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτος τῇ
[2, 18]	ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος. (Λακεδαιμονίων δὲ	ἐβασίλευσεν	Ὀρέστης Λακεδαιμονίων ἐφέντων αὐτῷ· τοὺς
[2, 24]	Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ ἔτει τῆς	ἑβδόμης	καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος
[2, 22]	δ᾽ ἵπποις τὰ μὲν πολλὰ	ἐβένου	καὶ τούτοις, ὀλίγα δὲ καὶ
[2, 22]	Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, ξύλου δὲ	ἐβένου·	τοῖς δ᾽ ἵπποις τὰ μὲν
[2, 27]	Ἀσκληπιός· ὁ δὲ ὡς αὖθις	ἐβίω,	οὐκ ἠξίου νέμειν τῷ πατρὶ
[2, 36]	αἳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα	ἐγγεγραμμένα	ἔχουσιν· ἄλλο δὲ σύγγραμμα οὐδὲν
[2, 27]	ἐμοῦ δὲ ἓξ λοιπαί· ταύταις	ἐγγεγραμμένα	καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐστιν
[2, 18]	τὸ Ἄργος κατέσχε παροικῶν τε	ἐγγὺς	αὐτῷ καὶ ἄνευ τῆς πατρῴας
[2, 26]	τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ ὡς	ἐγγὺς	ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ
[2, 20]	πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο. ὡς δὲ	ἐγγὺς>	ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ αἱ
[2, 8]	δὲ τῆς Πειθοῦς ἱερῷ τὸ	ἐγγὺς	τέμενος ἀνειμένον βασιλεῦσι Ρωμαίων οἰκία
[2, 34]	δὲ ἐνταῦθα οὔτε ὕδωρ ἐστὶν	ἐγγὺς	ψυχρὸν οὔτε ἐσπεσόντα ἐς τὴν
[2, 23]	τιμῶντες ἔτι. τοῦ Διονύσου δὲ	ἐγγυτάτω	οἰκίαν ὄψει τὴν Ἀδράστου καὶ
[2, 13]	ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽ αὐτόν·	ἐγεγόνει	δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον ἔτι
[2, 8]	τῶν ἐπιχωρίων, τύραννος δὲ αὐτίκα	ἐγεγόνει	ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς
[2, 28]	Δηιφόντης δὲ σὺν τοῖς παισίν—	ἐγεγόνεσαν	γὰρ καὶ παῖδες αὐτῷ πρότερον
[2, 29]	τῇ μητρί· αὐτοὶ μὲν γὰρ	ἐγεγόνεσαν	ἐκ τῆς Σκίρωνος θυγατρός, Φῶκος
[2, 3]	προσκείμενον. Κιναίθων δὲ ὁ Λακεδαιμόνιος	ἐγενεαλόγησε	γὰρ καὶ οὗτος ἔπεσι Μήδειον
[2, 12]	δὲ υἱὸς Ἄορις καὶ θυγάτηρ	ἐγένετο	Ἀραιθυρέα. τούτους φασὶ Φλιάσιοι θηρᾶσαί
[2, 33]	δὲ ὕστερον λεχθὲν ἐπέξειμι ὁποῖον	ἐγένετο.	Ἅρπαλος μὲν ὡς ἐξ Ἀθηνῶν
[2, 21]	κατὰ τὴν πυρὰν τὸ> οἰκοδόμημα	ἐγένετο·	αὐτὰ δὲ κεῖται τοῦ Πύρρου
[2, 38]	ἐφ᾽ ἡμῶν ἔρημος, οἰκιστὴς δὲ	ἐγένετο	αὐτῆς Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ
[2, 8]	γενέσθαι Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου σύμμαχον·	ἐγένετο	δὲ οὕτως. ~(Κλεομένης ὁ Λεωνίδου
[2, 8]	δὲ καὶ βιασάμενος τῶν φυλασσόντων	ἐγένετο	ἐντὸς τείχους· καὶ ὑπέφαινε γὰρ
[2, 29]	καὶ Κρῖσον· καὶ Πανοπέως μὲν	ἐγένετο	Ἐπειὸς ὁ τὸν ἵππον τὸν
[2, 15]	ἀριστερᾷ. καὶ ὅτι μὲν Περσεὺς	ἐγένετο	Μυκηνῶν οἰκιστής, ἴσασιν Ἕλληνες· ἐγὼ
[2, 11]	χωρίον. δοκεῖν δὲ ἐμοὶ δεινὸς	ἐγένετο	ὁ Τιτὰν τὰς ὥρας τοῦ
[2, 4]	πατὴρ ἀλλὰ καὶ ἕτερος υἱὸς	ἐγένετο	Ὀρνυτίων, ἐπὶ δὲ αὐτῷ Θέρσανδρός
[2, 33]	λαβεῖν πεῖραν καὶ ὁ θάνατος	ἐγένετο	οὕτω βίαιος. εἴρηται μὲν οὖν
[2, 25]	οὗ τῇ πόλει τὸ ὄνομα	ἐγένετο,	παῖδα Ἄργου τοῦ Διὸς εἶναι
[2, 4]	κτείνουσι, βασιλεὺς δὲ οὐδεὶς ἔτι	ἐγένετο,	πρυτάνεις δὲ ἐκ Βακχιδῶν ἐνιαυτὸν
[2, 25]	μὲν δὴ τούτου τὸ ὄνομα	ἐγένετο	τῇ πόλει, Ἀργεῖοι δὲ ὕστερον
[2, 5]	Λευκίππῳ δὲ ἄρρενες παῖδες οὐκ	ἐγένοντο,	θυγάτηρ δὲ Καλχινία. ταύτῃ τῇ
[2, 30]	βασιλεῖς μὲν τρεῖς ἀντὶ ἑνὸς	ἐγένοντο,	ἴσχυον δὲ οἱ παῖδες μᾶλλον
[2, 9]	καὶ τοὺς μὲν αὐτίκα ὡς	ἐγεύσαντο	διέφθειρεν ὁ φλοιός, τὸ ξύλον
[2, 6]	τῆς Καδμείας. (Λαμέδων δὲ βασιλεύσας	ἔγημεν	ἐξ Ἀθηνῶν γυναῖκα Φηνὼ Κλυτίου·
[2, 26]	παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ ὡς ἐγγὺς	ἐγίνετο,	ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ
[2, 27]	ἡ τελευτὴ τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος	ἐγίνετο·	ὁ δὲ καὶ ταῦτα ἐπανορθούμενος
[2, 20]	προσιόντας ἠπίστατο. ὡς δὲ ἐγγὺς>	ἐγίνοντο	οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ αἱ γυναῖκες
[2, 13]	Ἀμφιάραος ἐλθὼν καὶ τὴν νύκτα	ἐγκατακοιμηθεὶς	μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡς οἱ
[2, 15]	Ἰσθμίων αὐτοὺς ἐνταῦθα Ἡρακλῆς κατετόξευσεν,	ἔγκλημα	ποιούμενος ὅτι οἱ πρὸς Αὐγείαν
[2, 11]	μιᾷ σφισιν ἄγουσι θύοντες πρόβατα	ἐγκύμονα,	μελικράτῳ δὲ σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν
[2, 20]	ἐξιόντων κατὰ ὁμολογίαν, ὡς δὲ	ἔγνωσαν	ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ ἄλσει τῶν
[2, 22]	γῆν Ἴναχος καὶ οἱ συνδικάσαντες	ἔγνωσαν.	Ἥρα μὲν δὴ παρὰ Ποσειδῶνος
[2, 32]	τὰ φύλλα ὡς καὶ πρότερον	ἔγραψα	ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ ἡνίκα ἠπορεῖτο
[2, 16]	δόντος. Ἑλλάνικος δὲ καὶ τάδε	ἔγραψε,	Μέδοντα καὶ Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδῃ
[2, 16]	Ἰάσου θυγάτηρ, εἴτε ὡς Ἡρόδοτος	ἔγραψεν	εἴτε καθ᾽ ὃ λέγουσιν Ἕλληνες,
[2, 18]	δὲ Ὀρέστου νόθον Πενθίλον Κιναίθων	ἔγραψεν	ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἠριγόνην τὴν
[2, 30]	εἴπερ καὶ ἄλλοι τινὲς τὰ	ἐγχώρια·	φασὶ δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν
[2, 18]	Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου· (τὸ δὲ	ἐγχώριον	γένος οἱ Ἀναξαγορίδαι βασιλεύουσι πλέον.
[2, 5]	τὸ ὕδωρ ἔπηλυ καὶ οὐκ	ἐγχώριον	εἶναί οἱ· Μαίανδρον γὰρ κατιόντα
[2, 2]	λεγόμενα ἐς τὰ ξόανα καὶ	ἐγὼ	γράφω. Πενθέα ὑβρίζοντα ἐς Διόνυσον
[2, 15]	ἐγένετο Μυκηνῶν οἰκιστής, ἴσασιν Ἕλληνες·	ἐγὼ	δὲ αἰτίαν τε γράψω τοῦ
[2, 34]	ἀρχὴν παρόντος Φορωνεῖ γνησίου παιδός.	(ἐγὼ	δέ, εἰ καὶ γνήσιον ὄντα
[2, 18]	Κλυταιμνήστρᾳ παρθένῳ παρὰ Τυνδάρεω λαβόντα.	ἐγὼ	δὲ καταγνῶναι μὲν οὐκ ἐθέλω
[2, 21]	οἰκοδομῆσαι τῇ Λητοῖ τὸν ναόν·	ἐγὼ	δὲ— πρόσκειμαι γὰρ πλέον τι
[2, 31]	ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ Ἅιδου·	ἐγὼ	δὲ Σεμέλην μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν
[2, 37]	ὕδραν τραφῆναι τῇ πλατάνῳ φασίν.	ἐγὼ	δὲ τὸ θηρίον πείθομαι τοῦτο
[2, 35]	σέβουσιν ἐπὶ πλέον ἢ τἄλλα,	ἐγὼ	μὲν οὐκ εἶδον, οὐ μὴν
[2, 23]	κεῖσθαι τὸν νεκρὸν νομίζουσιν ἐνταῦθα,	ἐγὼ	μέν σφισιν οὐ πείθομαι, πειθέσθω
[2, 4]	δὲ ἐπὶ Προίτῳ καὶ Ἀργείοις	ἐγώ	τε πείθομαι καὶ ὅστις τὰ
[2, 16]	Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν	ἔγωγε	ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι.
[2, 28]	ἔθηκεν ὅρον τοῦτον, οὐκ ἂν	ἔγωγε	εἰδείην, ἐπεὶ μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου
[2, 35]	δὲ οὐκ ἄνδρα Ἀργεῖον ἐλθεῖν	ἔγωγε	ἐς Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ
[2, 12]	τὸν Ἀργείων λόγον οὐδὲ ἀρχὴν	ἔγωγε	προσίεμαι, Διονύσου δὲ οἶδα καλούμενον
[2, 25]	ἐμοῦ δὲ Μηδείας πλὴν τὸ	ἔδαφος	ἄλλο οὐδὲν ἐλείπετο. (κατὰ δὲ
[2, 36]	τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι δὲ ἐς	ἔδαφος	καταβαλόντες τὴν Ἀσίνην καὶ τὴν
[2, 31]	ἀνεῖναι τὴν γῆν θιγόντι τοῦ	ἐδάφους	τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην δὲ ἐλθεῖν
[2, 11]	καὶ κόσμῳ τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον.	ἔδει	δὲ ἄρα χρόνῳ καὶ τοῦδε
[2, 32]	γὰρ τοῖς τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν	ἔδειξεν	ὀνείρατα ἃ εἶχεν ἄκεσιν λοιμοῦ
[2, 23]	Ἀργεῖοι σφάξαντες τά τε κρέα	ἐδείπνησαν	καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος.
[2, 28]	δὲ ἐχόμενον Ὑρνηθοῦς βαλεῖν μὲν	ἔδεισε,	μὴ ἁμαρτὼν γένοιτο αὐτῆς ἐκείνης
[2, 30]	ἔτι δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων	ἐδέξαντο	καὶ οἱ Τροιζήνιοι συνοίκους Δωριέων
[2, 21]	συμβῆναί οἱ καὶ τὴν τελευτὴν	ἐδήλωσα	ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ. τοῦ
[2, 30]	ἐς Τροίαν. Σθένελος δέ, ὡς	ἐδήλωσα	ἐν τοῖς πρότερον, οἰκίας τε
[2, 20]	ἄλλως εἴτε καὶ ὡς συνεὶς	ἐδήλωσεν	Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν ἡ θήλεια
[2, 36]	συνεσέβαλόν σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ	ἐδῄωσαν	σὺν ἐκείνοις τῶν Ἀργείων τὴν
[2, 32]	Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ καὶ Σκύλλιδι	ἐδιδάχθησαν.	(κατιόντων δὲ αὐτόθεν Λυτηρίου Πανός
[2, 26]	δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον· ἐκκειμένῳ δὲ	ἐδίδου	μέν οἱ γάλα μία τῶν
[2, 4]	μὲν Ἡλίῳ δόντος αὐτὴν ὅτε	ἐδίκαζεν,	Ἡλίου δὲ ὡς οἱ Κορίνθιοί
[2, 20]	ἀμφοτέροις ἐς ἄκρον τοῦ μίσους	ἔδοξεν	Ἀργείοις λογάδας τρέφειν χιλίους· ἡγεμὼν
[2, 7]	Σιβύλλῃ τὸ ἐς τὴν Ρόδον	ἔδοξεν.	(ἐκ δὲ τῆς Κορινθίας ἐλθοῦσιν
[2, 31]	Κρήτης. ἀξιολογώτατον δὲ εἶναι τοῦτο	ἔδοξέν	οἱ τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον
[2, 38]	παραυτίκα ἐκαρποῦντο καὶ ὕστερον Αἰγινήταις	ἔδοσαν	ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκ τῆς
[2, 2]	τὰ ὀνόματα Λέχης καὶ Κεγχρίας	ἔδοσαν,	Ποσειδῶνος εἶναι καὶ Πειρήνης τῆς
[2, 20]	ἐστὶν ἱερόν, ἔμπροσθεν δὲ τοῦ	ἕδους	Τελέσιλλα ἡ ποιήσασα τὰ ᾄσματα
[2, 26]	Ἐπιδαύρου πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐπιχωρίων	ἐδυνάμην.	τελευταῖον δὲ πρὶν ἢ παραγενέσθαι
[2, 25]	ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν	ἐδύναντο·	συμβάλλειν δὲ σφᾶς λέγουσιν ἀσπίσι
[2, 37]	πεῖραν, οὐδὲ οὗτος οὐδένα ἐξευρεῖν	ἐδυνήθη	ὅρον τοῦ βάθους. (καὶ τόδε
[2, 31]	Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ τέκνα	ἔδωκαν	σώζειν, ἐκλιπεῖν σφισιν ἀρέσαν τὴν
[2, 6]	βασιλεύοντι Ἀργείων Λυσιάνασσαν τὴν θυγατέρα	ἔδωκε·	καὶ ὅτε Ἄδραστος ἔφευγεν ἐξ
[2, 3]	λεγομένην τότε Ἀρίαν τοῖς ἀνθρώποις	ἔδωκε	τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους ἀπ᾽
[2, 34]	κύνας παρέχεται πλείστους. (ὃ δὲ	ἐθαύμασα	ἐν τοῖς Μεθάνοις μάλιστα, γράψω
[2, 25]	πατέρα εἰκὸς ἦν, καὶ ἀποθανόντα	ἔθαψεν	ἐνταῦθα. ἀπὸ τούτου μὲν Οἰνόη
[2, 23]	ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν	ἔθαψεν	ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ λέγει κατασκευαζομένου
[2, 14]	ἄλλος σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων ἢν	ἐθέλῃ	καὶ γυναῖκα. καὶ ταῦτα μὲν
[2, 1]	τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι Μίμαντα	ἐθελήσαντι	μόνον τοῦτο οὐ προεχώρησε τὸ>
[2, 29]	δὲ ἐπὶ νεώς, εἰ δὲ	ἐθέλοι,	χῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ χώσαντα
[2, 8]	ἢ καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος	ἐθελοντής.	Ἀβαντίδαν μὲν οὖν κτείνουσιν ἄνδρες
[2, 10]	παῖδας Σικυωνίους καὶ δι᾽ ἐκείνους	ἐθέλουσι	καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι.
[2, 15]	δὲ καὶ γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος	ἐθέλουσι	λαβεῖν Δαίδαλον καὶ τὸν Δίποινον
[2, 32]	φέρουσα. ἀποθανεῖν δὲ αὐτὸν οὐκ	ἐθέλουσι	συρέντα ὑπὸ τῶν ἵππων οὐδὲ
[2, 19]	ἐς Φορωνέα τοῦ πυρὸς μετάγειν	ἐθέλουσι	τὴν εὕρεσιν. (τὰ δὲ ξόανα
[2, 13]	γνώμην, οὕτως Ἵππασος σὺν τοῖς	ἐθέλουσιν	ἐς Σάμον φεύγει. Ἱππάσου δὲ
[2, 11]	δράκοντας ἐσιέναι τοὺς ἱεροὺς οὐκ	ἐθέλουσιν	ὑπὸ δείματος· καταθέντες δέ σφισι
[2, 18]	ἐγὼ δὲ καταγνῶναι μὲν οὐκ	ἐθέλω	φύσει σφᾶς γενέσθαι κακούς· εἰ
[2, 9]	κρατήσῃ καὶ μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ	ἐθέλων	εἶναί οἱ τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν
[2, 25]	ἀφικόμενον δὲ τά τε ἄλλα	ἐθεράπευεν,	ὡς πατρὸς θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς
[2, 16]	ὕδατος πιὼν καὶ ἡσθεὶς Μυκήνας	ἔθετο	τὸ ὄνομα τῷ χωρίῳ. (Ὅμηρος
[2, 29]	ἀρχαίοις γενόμενοι σύνοικοι, τὰ Δωριέων	ἔθη	καὶ φωνὴν κατεστήσαντο ἐν τῇ
[2, 28]	Ἀσιναίοις τοῖς ἐν τῇ Ἀργολίδι	ἔθηκεν	ὅρον τοῦτον, οὐκ ἂν ἔγωγε
[2, 5]	καὶ τὸν τεχθέντα ὑπ᾽ αὐτῆς	ἔθρεψεν	ὁ Λεύκιππος καὶ τελευτῶν παρέδωκέν
[2, 6]	δὲ τὸ μὲν παραυτίκα ἐπινίκια	ἔθυε	καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽
[2, 30]	εἶδόν τε τὰ ἀγάλματα καὶ	ἔθυσά	σφισι κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ
[2, 30]	συλλαβὼν Ὑπέρειάν τε> καὶ Ἄνθ<	ει>	αν. πολλοῖς δὲ ἔτεσιν ὕστερον
[2, 25]	ἔφη οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ,	εἰ	βούλοιτο, ἐς Ἄργος ἐκεῖνον ἐκέλευεν.
[2, 26]	ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν	εἰ	γένοιτο ἐξ Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς καὶ
[2, 29]	εἴα, ἑστηκότα δὲ ἐπὶ νεώς,	εἰ	δὲ ἐθέλοι, χῶμα ἐν τῇ
[2, 18]	ἐθέλω φύσει σφᾶς γενέσθαι κακούς·	εἰ	δὲ ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ
[2, 1]	φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ	εἰ	δὲ Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή—
[2, 28]	Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα.	εἰ	δὲ καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν
[2, 11]	Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ θύουσιν.	εἰ	δὲ ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα
[2, 23]	μνήμην τῆς γυναικός, εἰκότα λέγουσιν·	εἰ	δὲ τῆς Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν
[2, 8]	πάντα ἀνθρώπῳ τελεῖται κατὰ γνώμην,	εἰ	δὴ καὶ Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη
[2, 33]	Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη βάσκανον,	εἰ	δὴ Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς
[2, 20]	Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός,	εἰ	δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν
[2, 13]	Ὀμφαλός, Πελοποννήσου δὲ πάσης μέσον,	εἰ	δὴ τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ
[2, 29]	ἀλλ᾽ ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν,	εἰ	δὴ τὰ ὄντα λέγουσιν Ἕλληνες.
[2, 28]	ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ	εἰ	δή τι ἄλλο δένδρον ἔσω,
[2, 17]	προτέρου ναοῦ θεμέλιά τε καὶ	εἰ	δή τι ἄλλο ὑπελίπετο ἡ
[2, 37]	καὶ μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ	εἰ	δή τι χρήσιμον ἄλλο ἐς
[2, 28]	παῖδες μάλιστα ᾔδεσαν Δηιφόντην λυπήσοντες,	εἰ	διαλῦσαί πως ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν
[2, 2]	ἰσθμὸν ταφῆναι— οὐκ ἂν οἶδ᾽	εἰ	ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμήλου·
[2, 34]	Φορωνεῖ γνησίου παιδός. (ἐγὼ δέ,	εἰ	καὶ γνήσιον ὄντα Εὔρωπα πρότερον
[2, 6]	τιμωρήσασθαι μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ	εἰ	λάβοι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς
[2, 26]	φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς ἂν	εἰ	λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον. ~(τὸ
[2, 23]	Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον λέγουσιν εἶναι.	εἰ	μὲν δὴ κενὸν καὶ ἄλλως
[2, 35]	τὸ δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν	εἰ	μὴ ἄρα ταῖς ἱερείαις ἔστιν
[2, 24]	χωρίῳ γέγονεν, οὐ λέγουσι, πλὴν	εἰ	μὴ καὶ τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη
[2, 11]	οὔτε τὸν ποιήσαντα ἴσασι, πλὴν	εἰ	μή τις ἄρα ἐς αὐτὸν
[2, 35]	δὲ οὐκ ἄν ποτε, οὐδ᾽	εἰ	πάντες καταβάντες ὑδρεύοιντο ἐξ αὐτῆς·
[2, 26]	κατάσκοπον πλήθους τῶν ἐνοικούντων καὶ	εἰ	τὸ πολὺ μάχιμον εἴη τῶν
[2, 34]	οὔ φασιν ὕεσθαι. τοῦτο δὲ	εἰ	τοιοῦτόν ἐστιν οὐκ οἶδα, ἔλεγον
[2, 6]	δὲ εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν	εἴ	οἱ τετελεσμένος ἐστὶν ὁ ναὸς
[2, 29]	τὴν νῆσον ἀποβαίνειν αὐτὸν οὐκ	εἴα,	ἑστηκότα δὲ ἐπὶ νεώς, εἰ
[2, 37]	ἐξευρεῖν ἃ μή τις πρότερον	εἶδε,	καὶ δὴ καὶ ταῦτα φωράσας
[2, 28]	ὅρον τοῦτον, οὐκ ἂν ἔγωγε	εἰδείην,	ἐπεὶ μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης
[2, 37]	ἐποίησε τῇ ὕδρᾳ τὰς πολλάς.	(εἶδον	δὲ καὶ πηγὴν Ἀμφιαράου καλουμένην
[2, 17]	Ἡραῖον· ὃ δὴ καὶ αὐτὸς	εἶδον,	καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα. (ἀναθήματα
[2, 34]	ἐπεὶ χάλαζάν γε ἤδη θυσίαις	εἶδον	καὶ ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους ἀποτρέποντας. (τὰ
[2, 35]	ἢ τἄλλα, ἐγὼ μὲν οὐκ	εἶδον,	οὐ μὴν οὐδὲ ἀνὴρ ἄλλος
[2, 30]	προειρημένα, πλὴν τοσοῦτό γε ὅτι	εἶδόν	τε τὰ ἀγάλματα καὶ ἔθυσά
[2, 30]	δὲ ἐς Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέως	εἰδόσι	τὰ ἐς αὐτὸν οὐ γράφω,
[2, 5]	δοθῆναι δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ	εἰδότα,	ὡς εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν
[2, 2]	αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους εἶναι τοὺς	εἰδότας.	ὁ δὲ Ἰσθμικὸς ἀγὼν οὐδὲ
[2, 32]	ἵππων οὐδὲ τὸν τάφον ἀποφαίνουσιν	εἰδότες·	τὸν δὲ ἐν οὐρανῷ καλούμενον
[2, 12]	ἐς τοὺς Φλιασίους τὰ πολλὰ	εἰδὼς	εἰρημένα, τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις
[2, 29]	καὶ μνῆμα οὗτος ὁ βωμὸς	εἴη	Αἰακοῦ, λεγόμενόν ἐστιν ἐν ἀπορρήτῳ.
[2, 17]	τὸν γὰρ ἐπίγραμμα ἔχοντα, ὡς	εἴη	βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι λέγουσιν.
[2, 33]	δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον ὡς	εἴη	βάσκανον, εἰ δὴ Ὅμηρον μὲν
[2, 31]	ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη·	εἴη	δ᾽ ἂν ἔτι καὶ ἄλλο
[2, 26]	Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς καὶ Μεσσηνίοις πολίτης	εἴη,	ἔχρησεν ἡ Πυθία· ὦ μέγα
[2, 5]	Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα, ὡς	εἴη	Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα Ἀσωποῦ,
[2, 29]	ἐρησομένους τὸ αἴτιον ὅ τι	εἴη	καὶ αἰτήσοντας ἅμα λύσιν τοῦ
[2, 6]	ὁ μὲν ἐποίησεν ὡς Ἐρεχθέως	εἴη	Σικυών, Ἴβυκος δὲ εἶναι Πέλοπός
[2, 26]	καὶ εἰ τὸ πολὺ μάχιμον	εἴη	τῶν ἀνθρώπων· ἦν γὰρ δὴ
[2, 32]	μάχῃ κρατήσαντος· αὗται δ᾽ ἂν	εἴησαν	τῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ πρὸς
[2, 21]	ἄνδρα ἰδεῖν κομισθέντα ἐς Ρώμην.	εἴκαζεν	οὖν πλανηθεῖσαν γυναῖκα ἐκ τούτων
[2, 10]	φύλλοις δ᾽ ἂν λεύκης μάλιστα	εἰκάζοις	τὴν χροιάν. (ἀπὸ τούτων δὲ
[2, 11]	θεῷ θύουσιν. εἰ δὲ ὀρθῶς	εἰκάζω,	τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον
[2, 37]	ὕδωρ τῆς λίμνης ὡς ἰδόντα	εἰκάσαι	γαληνόν ἐστι καὶ ἠρεμαῖον, παρεχόμενον
[2, 19]	τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν δὲ	εἰκάσαι	τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε τὸ
[2, 29]	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος·	εἰκάσαις	ἂν θηρευούσῃ τὴν Ἄρτεμιν. Ἀφροδίτης
[2, 9]	Μειλίχιος, ἡ δὲ κίονί ἐστιν	εἰκασμένη.	ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν σφισι πεποίηται
[2, 25]	οἰκοδόμημα ἐν δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα	εἰκασμένον,	ἔχει δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς
[2, 10]	θεὸν ἐπὶ ζεύγους ἡμιόνων δράκοντι	εἰκασμένον,	τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν εἶναι
[2, 10]	κάτω τοῖς Ἑρμαῖς τοῖς τετραγώνοις	εἰκασμένος.	~(ἐντεῦθεν δὲ ἀποτραπεῖσιν ἐπὶ πύλην
[2, 1]	ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης καὶ ἵππος	εἰκασμένος	κήτει τὰ μετὰ τὸ στέρνον,
[2, 20]	ὅμως. ~(παρέντι δὲ Κρεύγα τε	εἰκόνα	ἀνδρὸς πύκτου καὶ> τρόπαιον ἐπὶ
[2, 32]	Τροιζήνιοι δὲ οὐκ Ἀσκληπιὸν ἀλλὰ	εἰκόνα	Ἱππολύτου φασὶν εἶναι. καὶ οἰκίαν
[2, 17]	κακοῦ τηλικούτου παρόντος σφίσι τὴν	εἰκόνα	οὐ καθεῖλον τῆς Χρυσηίδος, ἀνάκειται
[2, 21]	τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. (τὴν δὲ	εἰκόνα	παρὰ τῇ θεῷ τῆς παρθένου
[2, 31]	ὁπόσαι δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων	εἰκόνας	ἀναθεῖναι μόνων. (τοῦ δὲ ἱεροῦ
[2, 2]	ἀπ᾽ αὐτοῦ διὰ τόδε τὰς	εἰκόνας	πεποίηνται ταύτας. (ἔστι δὲ καὶ
[2, 29]	τῶν δὲ ἐλθόντων ὡς αὐτὸν	εἰκόνας	ταύτας ἐποιήσαντο οἱ Αἰγινῆται. τοῦ
[2, 35]	(ἔστι δὲ καὶ ἄλλος ναός·	εἰκόνες	δὲ περὶ πάντα ἑστήκασιν αὐτόν.
[2, 35]	ναοῦ γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ Δήμητρι	εἰκόνες	ἑστήκασιν οὐ πολλαί, καὶ παρελθόντι
[2, 9]	ἐξηγηταὶ συνίεσαν. (τούτου δέ εἰσιν	εἰκόνες	ἐφεξῆς χαλκαῖ· τὰς Προίτου θυγατέρας
[2, 1]	ἀθλητῶν νικησάντων· τὰ Ἴσθμια ἑστήκασιν	εἰκόνες,	τοῦτο δὲ πιτύων δένδρα ἐστὶ
[2, 19]	ἀράμενος ἤνεγκεν. ἑξῆς δὲ τῆς	εἰκόνος	ταύτης πῦρ καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως
[2, 1]	εἷλκε, καὶ τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε	εἴκοντος	ἀλλ᾽ ἀμφοτέρωθεν ἐπ᾽ ἴσης βιαζομένου
[2, 28]	ὡς Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ	εἰκὸς	ἔχει, γράψω. Κεῖσος καὶ οἱ
[2, 25]	ἐθεράπευεν, ὡς πατρὸς θεραπεύειν πατέρα	εἰκὸς	ἦν, καὶ ἀποθανόντα ἔθαψεν ἐνταῦθα.
[2, 5]	καὶ πῦρ ἐπέλαβεν ὡς τὸ	εἰκὸς	καὶ οἰκίας καὶ ἱερὰ τὰ
[2, 11]	(σταδίους δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν	εἴκοσι	καὶ ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν
[2, 27]	Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι τῷ θεῷ φησιν	εἴκοσι.	ταύτης τῆς στήλης τῷ ἐπιγράμματι
[2, 36]	ἕτερον, ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι, στάδια	εἴκοσιν	αὐτόθεν ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα ἔστι μὲν
[2, 24]	δὲ ἔτει τῆς ἑβδόμης καὶ	εἰκοστῆς>	Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος ἐνίκα
[2, 19]	μνῆμα ἧσσόν μοι δοκοῦσιν Ὀπουντίων	εἰκότα	λέγειν, λέγουσι δὲ ὅμως. ~(παρέντι
[2, 23]	ἄλλως ἐς μνήμην τῆς γυναικός,	εἰκότα	λέγουσιν· εἰ δὲ τῆς Ὑρνηθοῦς
[2, 31]	ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ ἔργον ἐποίησεν	εἰκότα	τὸν λόγον ὡς προνοίᾳ θείᾳ
[2, 31]	Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα	εἰκότι	λόγῳ δοκοῦσί μοι ποιῆσαι βωμόν,
[2, 19]	μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται δὲ	εἰκὼν	Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν ὤμων
[2, 25]	ἀξιόλογα ἐν τοῖς ἐρειπίοις καὶ	εἰκὼν	ἐπὶ στήλῃ τοῦ Λύρκου. ἐς
[2, 16]	Λακεδαιμονίοις γὰρ Σπάρτης μὲν γυναικὸς	εἰκών	ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις, Σπάρτωνα δὲ
[2, 3]	λείπεται, γυναικὸς ἐς τὸ φοβερώτερον	εἰκὼν	πεποιημένη· Κορίνθου δὲ ἀναστάτου γενομένης
[2, 35]	καὶ ἀναθήματα δίδοται πλεῖστα τῇ	Εἰλειθυίᾳ·	τὸ δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν
[2, 35]	εὐθεῖά ἐστιν ἄγουσα ἐπὶ Μάσητα,	Εἰλειθυίας	ἐστὶν ἐντὸς τοῦ τείχους ἱερόν.
[2, 18]	ἱεροῦ· τὸ δὲ ἱερόν ἐστιν	Εἰλειθυίας.	(μόνους δὲ Ἑλλήνων οἶδα Ἀργείους
[2, 8]	συντελεῖν, Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων ἐχόντων	εἷλεν.	ἀλλὰ γὰρ οὐ πάντα ἀνθρώπῳ
[2, 34]	ὁ Μίνως καὶ τὰ Μέγαρα	εἷλεν	ἐκείνης προδούσης, οὔτε γυναῖκα ἕξειν
[2, 8]	τυραννικὴν τρέπεται. καὶ ταύτην μὲν	εἷλεν	οὐ χαλεπῶς, ὁ δὲ Νικοκλῆς
[2, 34]	ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ	Εἰλεοὶ	χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ Δήμητρος
[2, 22]	πεποίηται. (πλησίον δὲ τῶν Ἀνάκτων	Εἰληθυίας	ἐστὶν ἱερὸν ἀνάθημα Ἑλένης, ὅτε
[2, 22]	δὲ ἐν Ἄργει καὶ τῆς	Εἰληθυίας	ἱδρυσαμένην τὸ ἱερὸν τὴν μὲν
[2, 5]	τέ ἐστιν ἡ Τενεατικὴ καὶ	Εἰληθυίας	ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ ἀπέχει μάλιστα
[2, 22]	Ἰφιγένειαν. τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆς	Εἰληθυίας	πέραν ἐστὶν Ἑκάτης ναός, Σκόπα
[2, 13]	δὲ Φλιασίοις τιμὰς ἐπὶ τῷδε	εἴληφε.	τὸ ἄστρον ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα
[2, 25]	ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου τὸ ὄνομα	εἰλήφει.	βωμοὶ δέ εἰσιν ἐν αὐτῷ
[2, 33]	ὅσοι τῶν Ἁρπάλου τι ἔτυχον	εἰληφότες·	(μαθὼν δὲ ἐς Ἀθήνας γράμματα
[2, 1]	πιτύων τὸν δεθέντα ἐφ᾽ αὑτὴν	εἷλκε,	καὶ τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντος
[2, 5]	ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν τοῦτο	εἶναι.	Αἰγιαλέως δὲ Εὔρωπα γενέσθαι φασίν,
[2, 5]	ἄνθρωποί φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες	εἶναι,	αἰχμάλωτοι δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ
[2, 35]	Κλυμένου Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν	εἶναι.	Ἀργεῖοι δέ, ὅτε ἐς τὴν
[2, 30]	καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος	εἶναι·	βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν
[2, 10]	αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης·	εἶναι	γάρ οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους
[2, 15]	τέχνη καὶ Διποίνου· μαθητὰς δὲ	εἶναι	Δαιδάλου σφᾶς, οἱ δὲ καὶ
[2, 23]	τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν,	εἶναι	δὲ Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ αὐτός
[2, 11]	οἱ ἐπιχώριοι Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον·	εἶναι	δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ
[2, 36]	οὐδέ οἵ τι ἐνῆν ἄγαλμα·	εἶναι	δὲ ἐλέγετο ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος.
[2, 4]	δὲ οὐκ αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν,	εἶναι	δὲ ἐπὶ Προίτῳ καὶ Ἀργείοις
[2, 13]	τραφῆναι τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν,	εἶναι	δέ οἱ παῖδας Ἄρην τε
[2, 17]	Εὔβοιαν καὶ Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν,	εἶναι	δὲ σφᾶς τροφοὺς τῆς Ἥρας·
[2, 25]	πρὸς δὲ ἡλίου δυσμὰς Ἄρεως·	εἶναι	δὲ τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν
[2, 30]	φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον	εἶναι,	Διὸς δὲ καὶ Κάρμης τῆς
[2, 22]	ἔπεσιν ἐποίησε Μηχανέως τὸ ἄγαλμα	εἶναι	Διός, καὶ Ἀργείων ἔφη τοὺς
[2, 5]	ναοῦ, δῶρον μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν	εἶναι,	δοθῆναι δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ
[2, 34]	παιδὶ ἴσα οἴσεσθαι Διός γε	εἶναι	δοκοῦντι. ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα
[2, 22]	πολὺ τάφος ἐστὶν Ἄργου Διὸς	εἶναι	δοκοῦντος καὶ τῆς Φορωνέως Νιόβης·
[2, 23]	τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον λέγουσιν	εἶναι.	εἰ μὲν δὴ κενὸν καὶ
[2, 3]	Αἰγέως, ὄνομα δέ οἱ Μῆδον	εἶναι·	Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ
[2, 3]	καλεῖ καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν	εἶναι.	(ἔπη δὲ ἔστιν ἐν Ἕλλησι
[2, 24]	λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου δέ φασιν	εἶναι	ἔργα. καταβάντων δὲ ἐκ τοῦ
[2, 26]	ἀπὸ τοῦ παιδός, νομίσαντα δὲ	εἶναι	θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι.
[2, 27]	μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον	εἶναι	Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται δὲ
[2, 16]	τε ἐυστέφανός τε Μυκήνη. ταύτην	εἶναι	θυγατέρα Ἰνάχου γυναῖκα δὲ Ἀρέστορος
[2, 22]	κατὰ ταὐτά φασιν Ἀργείοις Θησέως	εἶναι	θυγατέρα Ἰφιγένειαν. τοῦ δὲ ἱεροῦ
[2, 6]	συνεχώρησεν Ἀγαμέμνονος κατήκοος καὶ Μυκηναίων	εἶναι.	Ἱππολύτου δὲ ἦν τούτου Λακεστάδης.
[2, 13]	μονομαχίᾳ φάμενος οἰνοχόον τῶν θεῶν	εἶναι,	καὶ αὖθις ἐν> Ὀδυσσέως ἐς
[2, 21]	τὸν> Ἡγέλεων, τὸν δὲ Ἡρακλέους	εἶναι	καὶ γυναικὸς λέγουσι τῆς Λυδῆς,
[2, 7]	λευκοῦ. ταύτας τὰς γυναῖκας ἱερὰς	εἶναι	καὶ Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα
[2, 3]	Βοῦνον δὲ Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας	εἶναι,	καὶ ἐπεὶ Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως
[2, 32]	Ἀσκληπιὸν ἀλλὰ εἰκόνα Ἱππολύτου φασὶν	εἶναι.	καὶ οἰκίαν ἰδὼν οἶδα Ἱππολύτου·
[2, 28]	ἄλλο δή τι γένος φασὶν	εἶναι	καὶ οὐ δράκοντας. (ἐς δὲ
[2, 22]	ἐπικλύσαι τὴν πολλήν, ὅτι Ἥρας	εἶναι	καὶ οὐκ αὐτοῦ τὴν γῆν
[2, 2]	Λέχης καὶ Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος	εἶναι	καὶ Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι·
[2, 22]	τοῦ δὲ λεγομένου Διός τε	εἶναι	καὶ Πλουτοῦς ἰδὼν οἶδα ἐν
[2, 20]	λίθου πεποιημένη κεφαλή· Κυκλώπων φασὶν	εἶναι	καὶ τοῦτο ἔργον. τὸ δὲ
[2, 9]	ἐπὶ τὰς ποίμνας ὡς μηδένα	εἶναι	καρπὸν ἔτι ἀπ᾽ αὐτῶν, ὁ
[2, 25]	ἕκαστον ἁρμονίαν τοῖς μεγάλοις λίθοις	εἶναι.	(καταβάντων δὲ ὡς ἐπὶ θάλασσαν,
[2, 1]	τὸ ὄνομα ἔσχηκε. Διὸς δὲ	εἶναι	Κόρινθον οὐδένα οἶδα εἰπόντα πω
[2, 12]	ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι Ἀσωπὸς Κηλούσης	εἶναι	λεγόμενος καὶ Ποσειδῶνος ἐξεῦρε τοῦ
[2, 21]	Χλῶριν ὀνομάζουσι, Νιόβης μὲν θυγατέρα	εἶναι	λέγοντες, Μελίβοιαν δὲ καλεῖσθαι τὸ
[2, 10]	τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα	εἶναι	λέγουσι καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα
[2, 5]	τοῦτόν γε τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος	εἶναι	λέγουσι καὶ ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν
[2, 25]	ἐγένετο, παῖδα Ἄργου τοῦ Διὸς	εἶναι	λέγουσι. τὸ δὲ τεῖχος, ὃ
[2, 33]	Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον	εἶναι	λέγουσι τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ
[2, 17]	ὡς εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην	εἶναι	λέγουσιν. ἐν δὲ τῷ προνάῳ
[2, 23]	δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ ἄγαλμα	εἶναι	λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ
[2, 31]	ναοῦ λίθον, καλούμενον δὲ ἱερόν,	εἶναι	λέγουσιν ἐφ᾽ οὗ ποτε ἄνδρες
[2, 16]	Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα ἔργα	εἶναι	λέγουσιν, οἳ Προίτῳ τὸ τεῖχος
[2, 33]	δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν τὸ ἀρχαῖον	εἶναι	λέγουσιν, ὅτε περ ἦσαν καὶ
[2, 38]	Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης	εἶναι.	λείπεται δὲ καὶ τειχῶν ἔτι
[2, 35]	λέγουσιν Ἑρμιονεῖς τῶν παρά σφισιν	εἶναι,	λίθου δὲ Παρίου κολοσσὸς ἕστηκεν.
[2, 19]	τῆς Κροτώπου, τὸν δὲ λέγουσιν	εἶναι	Λίνου τοῦ ποιήσαντος τὰ ἔπη.
[2, 12]	Ἀσωποῖο. τοῦ δὲ Φλίαντος Ἀραιθυρέαν	εἶναι	μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην
[2, 30]	θήραις καὶ Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην	εἶναι·	Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν
[2, 31]	ἑτέρωθι ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα	εἶναί	μοι δοκεῖ. (ὄπισθεν δὲ τοῦ
[2, 13]	ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον	εἶναί	μοι. κατιόντων δὲ ἐκ τῆς
[2, 34]	Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν	εἶναι	νόθον· οὐ γὰρ δή ποτε
[2, 19]	ἐπὶ τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ)	εἶναι	νομίζουσι τὴν παρθένον. Δαναὸς δὲ
[2, 32]	ἐν οὐρανῷ καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον	εἶναι	νομίζουσιν ἐκεῖνον Ἱππόλυτον τιμὴν παρὰ
[2, 10]	λέγουσι καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα	εἶναι	νομίζουσιν. (οὗτος μὲν δὴ παρείχετο
[2, 5]	ὕδωρ ἔπηλυ καὶ οὐκ ἐγχώριον	εἶναί	οἱ· Μαίανδρον γὰρ κατιόντα ἐκ
[2, 9]	καὶ μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ ἐθέλων	εἶναί	οἱ τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν δὲ
[2, 19]	ταύτης πῦρ καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως	εἶναι·	οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι δοῦναι
[2, 29]	ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα	εἶναι.	(οὕτως Αἰακοῦ δεησομένους ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽
[2, 35]	ἔχει λόγος βασιλέα ὑπὸ γῆν	εἶναι.	(παρὰ μὲν δὴ τοῦτόν ἐστιν
[2, 2]	ἐν Θεσσαλίᾳ Λαΐδος φάμενον μνῆμα	εἶναι·	παρεγένετο γὰρ καὶ ἐς Θεσσαλίαν
[2, 19]	ἦν· ξόανα γὰρ δὴ τότε	εἶναι	πείθομαι πάντα καὶ μάλιστα τὰ
[2, 2]	ἐν Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα	εἶναι	Πειρήνην. ἔστι δὲ ἐν Λεχαίῳ
[2, 15]	ἐστὶν οὐ μεγάλη. παῖδα δὲ	εἶναι	Πέλοπος Κλεώνην λέγουσιν, οἱ δὲ
[2, 6]	Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος δὲ	εἶναι	Πέλοπός φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ
[2, 29]	πολεμίοις ἀνδράσι μὴ ἄνευ κινδύνου	εἶναι.	πλησίον δὲ τοῦ λιμένος ἐν
[2, 30]	Ὑπέρητος καὶ Ἄνθα· τούτους δὲ	εἶναι	Ποσειδῶνος καὶ Ἀλκυόνης Ἄτλαντος θυγατρός,
[2, 1]	μὲν καὶ ὅσα ταύτῃ δικάσαντα	εἶναι	Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν Ἡλίῳ
[2, 14]	τρισὶν ἀνθρώπων γενεαῖς Πελασγοῦ τε	εἶναι	πρεσβύτερον τοῦ Ἀρκάδος καὶ τῶν
[2, 10]	εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν	εἶναι	Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα δὲ
[2, 2]	γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως	εἶναι,	Σίσυφον δὲ ταφῆναι μὲν ἐν
[2, 16]	προσποιοῦσιν Ἀκουσιλάῳ λόγον, Μυκηνέα υἱὸν	εἶναι	Σπάρτωνος, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ
[2, 9]	χαλκαῖ· τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν	εἶναι	σφᾶς, τὸ δὲ ἐπίγραμμα ἐς
[2, 5]	ἕτερον, ὕδωρ ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν	εἶναί	σφισιν ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ
[2, 5]	καὶ οὐ τοῦ (παρὰ) Φλιασίου	εἶναι.	(τὰ δὲ ἄλλα ἐς τὸν
[2, 5]	δὲ ἤδη τὴν Πειρήνην φαμένων	εἶναι	ταύτην καὶ τὸ ὕδωρ αὐτόθεν
[2, 6]	Πλαταιίδα ὁρίζει, καὶ οὐ Νυκτέως	εἶναι.	(ταύτην οὐκ οἶδα εἴτε γυναῖκα
[2, 21]	ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς Ἐπιμενίδου λέγουσιν	εἶναι	τάφον· Λακεδαιμονίους γὰρ πολεμήσαντας πρὸς
[2, 21]	ἐστιν εἰρημένα· Φόρκου μὲν θυγατέρα	εἶναι,	τελευτήσαντος δέ οἱ τοῦ πατρὸς
[2, 4]	Ἡρακλέους, Δαιδάλου δὲ αὐτό φασιν	εἶναι	τέχνην. Δαίδαλος δὲ ὁπόσα εἰργάσατο,
[2, 26]	προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ δὲ ἱερὰν μάλιστα	εἶναι	τὴν γῆν ἐπὶ λόγῳ συμβέβηκε
[2, 15]	Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων δὲ Ἥρας	εἶναι	τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι
[2, 29]	ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας	εἶναι.	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν τῇ
[2, 29]	αὐτὸς καὶ Ἠπιόνη, γυναῖκα δὲ	εἶναι	τὴν Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ φασι· ταῦτά
[2, 26]	δοκεῖν ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας	εἶναι	τῆς Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει
[2, 23]	Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν Ἄργει μνῆμα	εἶναι	τῆς Οἰνέως τό τε Ἑλένου
[2, 28]	χώραν δ᾽ αὐτοῦ λείπουσιν ἱερὰ	εἶναι	τῆς Ὑρνηθοῦς. (οὐ πόρρω δὲ
[2, 19]	τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον	εἶναι,	τὸ δὲ Ὑπερμήστρας ἀνάθημα. ταύτην
[2, 12]	ὄροφον· τὸν δὲ ἀναθέντα Προῖτον	εἶναι	τὸν Ἄβαντός φασι. καταβᾶσι δὲ
[2, 1]	πόλεως. ἀπὸ μὲν τούτου λέγουσιν	εἶναι	τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας δὲ
[2, 7]	ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν φασιν	εἶναι	τὸν Κλεινίου. μετὰ δὲ τὸ
[2, 6]	Μαραθῶνος τοῦ Ἐπωπέως, Μητίονος δὲ	εἶναι	τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ δέ
[2, 21]	Εὐκράτους ἕτερος λόγος ὅδε ἐφαίνετο	εἶναι	τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης ἡ
[2, 12]	τῇ γῇ, Κείσου μὲν παῖδα	εἶναι	τοῦ Τημένου κατὰ δὴ τὸν
[2, 2]	τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους	εἶναι	τοὺς εἰδότας. ὁ δὲ Ἰσθμικὸς
[2, 31]	ἐκ τῆς Κρήτης. ἀξιολογώτατον δὲ	εἶναι	τοῦτο ἔδοξέν οἱ τῶν κατειργασμένων,
[2, 12]	χώρας, ἐπὶ τῷ λόφῳ δὲ	εἶναι	τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν ἐπίθημα
[2, 24]	τοῦτον τὸν Δία Πριάμῳ φασὶν	εἶναι	τῷ Λαομέδοντος πατρῷον ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 6]	Ἡρακλέους λεγόμενος παίδων καὶ οὗτος	εἶναι.	(Φαίστου δὲ κατὰ μαντείαν μετοικήσαντος
[2, 28]	μὲν αὑτῇ τε ἄνδρα ἀρεστὸν	εἶναι	φήσασα καὶ Τημένῳ γενέσθαι γαμβρὸν
[2, 31]	λέγοντες τὸν Ὕπνον θεὸν μάλιστα	εἶναι	φίλον ταῖς Μούσαις. (πλησίον δὲ
[2, 15]	ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα	εἶναι	Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ
[2, 29]	μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ ἀναίτιος	εἶναι	Φώκῳ τῆς τελευτῆς, τὸ δεύτερον
[2, 13]	Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν	εἶναι.	Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρας ἐστὶν
[2, 32]	καθικνουμένης, ἐς ὃ θυσίαις τε	εἴξας	καὶ εὐχαῖς οὐκέτι ἅλμην ἀνῆκεν
[2, 29]	τοῦ κακοῦ. τούτοις ἡ Πυθία	εἶπε	Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ, εἴπερ
[2, 29]	τῇ γῇ πλὴν Αἰακὸν οὐδένα	εἰπεῖν	ἔχουσιν, ἐπεὶ μηδὲ τῶν Αἰακοῦ
[2, 7]	οὔτε ὅντινα αὐτοῦ διεφθάρη τρόπον	εἰπεῖν	ἔχουσιν. (ἐς δὲ τὴν ἀγορὰν
[2, 18]	(ὕστερον δὲ οὐκ ἔχω σαφὲς	εἰπεῖν	πότερον ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος ἢ
[2, 35]	σαφῶς μὲν οὐκ ἂν ἔχοιμι	εἰπεῖν,	τεκμαίρομαι δὲ περὶ γῆς ὅρων
[2, 13]	ἐς Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους	εἶπεν	εἶναι. Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρας
[2, 3]	Μήδειον καὶ θυγατέρα Ἐριῶπιν Ἰάσονι	εἶπεν	ἐκ Μηδείας γενέσθαι· πέρα δὲ
[2, 18]	βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε	εἶπεν	ἐς τοὺς ἀπογόνους κατιέναι τὴν
[2, 7]	γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ	εἴπερ	ἄλλη τις καὶ αὕτη ἐστὶ
[2, 30]	δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες	εἴπερ	καὶ ἄλλοι τινὲς τὰ ἐγχώρια·
[2, 29]	εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ,	εἴπερ	ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα
[2, 26]	(ὅτε δὲ παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον,	εἵπετο	ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι
[2, 1]	δὲ εἶναι Κόρινθον οὐδένα οἶδα	εἰπόντα	πω σπουδῇ πλὴν Κορινθίων τῶν
[2, 18]	τοῦ τρίτου δὲ Ἀριστοδήμου προτεθνεῶτος	εἵποντο	οἱ παῖδες. Ἄργους μὲν δὴ
[2, 30]	διὰ ταῦτα ἐς Αἴγιναν, ταῦτα	εἰπόντος	Ἡροδότου καθ᾽ ἕκαστον αὐτῶν ἐπ᾽
[2, 7]	καλούμενος Λύσιος, ὃν Θηβαῖος Φάνης	εἰπούσης	τῆς Πυθίας ἐκόμισεν ἐκ Θηβῶν.
[2, 9]	αὐτῶν, ὁ θεὸς τόπον τινὰ	εἰπὼν	ἔνθα ἔκειτο αὖον ξύλον, τούτου
[2, 10]	Μιλησίων καὶ Θηβαίοις τὸν Ἰσμήνιον	εἰργάσατο	Ἀπόλλωνα· πεποίηται δὲ ἔκ τε
[2, 4]	εἶναι τέχνην. Δαίδαλος δὲ ὁπόσα	εἰργάσατο,	ἀτοπώτερα μέν ἐστιν ἐς τὴν
[2, 32]	ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, αὐτὸ δὲ	εἰργάσατο	τῆς θεοῦ τὸ ξόανον Κάλλων
[2, 9]	Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια	εἰργάσθη·	καὶ γὰρ τούσδε ὄντας ῥήτορας
[2, 17]	δὲ ὑπὲρ τοὺς κίονάς ἐστιν	εἰργασμένα,	τὰ μὲν ἐς τὴν Διὸς
[2, 10]	Ἄρτεμις τὰ ἐς ἰξὺν μόνον	εἰργασμένη	καὶ Ἡρακλῆς τὰ κάτω τοῖς
[2, 27]	χρυσοῦ· μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν	εἰργασμένον	εἶναι Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται
[2, 24]	μὲν προφητεύουσά ἐστιν, ἀνδρὸς εὐνῆς	εἰργομένη·	θυομένης δὲ ἐν νυκτὶ ἀρνὸς
[2, 13]	μέσον, εἰ δὴ τὰ ὄντα	εἰρήκασιν.	ἀπὸ δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι
[2, 26]	τὰ περὶ Μαχάονος ὑπὸ Ἀγαμέμνονος	εἰρημένα	Ταλθύβι᾽ ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο
[2, 12]	τοὺς Φλιασίους τὰ πολλὰ εἰδὼς	εἰρημένα,	τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις χρήσομαι.
[2, 21]	τάδε ἄλλα ἐς αὐτήν ἐστιν	εἰρημένα·	Φόρκου μὲν θυγατέρα εἶναι, τελευτήσαντος
[2, 1]	μόνον περὶ τῆς χώρας ἐστὶν	εἰρημένον,	ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι
[2, 34]	τὴν Τροιζηνίαν ὅροις, ὡς ἐστὶν	εἰρημένον	ἤδη μοι, τὸ δὲ καὶ
[2, 22]	σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις δέ ἐστιν	εἰρημένον	ὀστᾶ ἐν τῷ χαλκείῳ κεῖσθαι
[2, 35]	μὲν δρᾶται τοῖς Ἑρμιονεῦσι τὸν	εἰρημένον	τρόπον· πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 15]	ὕδωρ οὔτε ἄλλος παρέχεται τῶν	εἰρημένων	ποταμῶν ὅτι μὴ ὕσαντος τοῦ
[2, 6]	πάντα τὸν χρόνον διατελέσασιν ἐν	εἰρήνῃ.	αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης ἐν
[2, 9]	παραβάντος ἣν πρὸς Ἀντίγονον συνέθετο	εἰρήνην	καὶ παράσπονδα ἐκ τοῦ φανεροῦ
[2, 33]	ὁ θάνατος ἐγένετο οὕτω βίαιος.	εἴρηται	μὲν οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ
[2, 14]	Δυσαύλου τέ ἐστιν ἐνταῦθα, ὡς	εἴρηταί	μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ ἄρα
[2, 17]	τὸν λόγον καὶ ὅσα ἐοικότα	εἴρηται	περὶ θεῶν οὐκ ἀποδεχόμενος γράφω,
[2, 38]	αὐτῶν. ποταμὸς δὲ καλούμενος Τάναος—	εἷς	γὰρ δὴ οὗτος ἐκ τοῦ
[2, 31]	καὶ αὐταὶ καὶ οἱ παῖδες.	εἰσὶ	δὲ ἃς Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας
[2, 16]	τάφος δὲ ἔστι μὲν Ἀτρέως,	εἰσὶ	δὲ καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι
[2, 31]	ἐπὶ τῷ φόνῳ τῆς μητρός.	(εἰσὶ	δὲ οὐ μακρὰν τῆς Λυκείας
[2, 36]	τῶν ὀρῶν τὰς κορυφὰς πεντήκοντά	εἰσι	καὶ διακόσιοι ἐς Φιλανόριόν τε
[2, 12]	καί σφισιν ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς	εἰσι,	καὶ πρὸ τῆς τελετῆς ἣν
[2, 29]	τετράγωνος λευκοῦ λίθου. (ἐπειργασμένοι δέ	εἰσι	κατὰ τὴν ἔσοδον οἱ παρὰ
[2, 4]	δὲ καὶ χεῖρες καὶ ἀκρόποδες	εἰσὶ	λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην δὲ οὐκ
[2, 35]	αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ	εἰσι	ναοὶ τρεῖς καὶ ἀγάλματα τρία·
[2, 1]	καὶ οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων	εἰσὶ	ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται
[2, 13]	σάτυροι καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί	εἰσι	πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου δοκιμώτατοι.
[2, 18]	οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι τὸ ἀνέκαθέν	εἰσι	Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ καὶ αὐτὸν
[2, 36]	οἱ δὲ Βολεοὶ οὗτοι λίθων	εἰσὶ	σωροὶ λογάδων. χωρίον δὲ ἕτερον,
[2, 24]	ἐξ Ἄργους καὶ κατ᾽ ἄλλα	εἰσὶ	τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς Ἀρκαδίας
[2, 33]	Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ	εἰσι	Τροιζηνίοις μία μὲν πλησίον τῆς
[2, 31]	σὺν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ δέ	εἰσι	τῷ ναῷ βωμοὶ θεῶν τῶν
[2, 25]	τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ δέ	εἰσι	τῷ ὄρει καὶ αἱ πηγαὶ
[2, 1]	Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς ἵππους	εἰσὶ	χρυσοῖ, τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος
[2, 35]	ὑπολειπόμεναι γρᾶες, αὗται τὴν βοῦν	εἰσιν	αἱ κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ ἥτις
[2, 1]	ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ	εἰσιν	αἱ Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις καὶ
[2, 11]	καὶ Νῖκαι πρὸς τοῖς πέρασίν	εἰσιν.	ἀνάκειται δὲ ἀγάλματα ἐν τῇ
[2, 22]	αὐτοί τε καὶ οἱ παῖδές	εἰσιν	Ἄναξις καὶ Μνασίνους, σὺν δέ
[2, 28]	μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ νομίζονται καὶ	εἰσὶν	ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει δὲ μόνη
[2, 11]	κέχωσται, καὶ τοῦ τάφου πλησίον	εἰσὶν	Ἀποτρόπαιοι θεοί· παρὰ τούτοις δρῶσιν
[2, 12]	τῆς Ὁμήρου ποιήσεως, ὅτι οὐκ	εἰσὶν	Ἀρκάσι καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς
[2, 25]	πηγαὶ γὰρ δὴ τῷ ὄντι	εἰσὶν	αὐτῷ, τὸ δὲ ὕδωρ οὐκ
[2, 9]	Σικυωνίων ἐξηγηταὶ συνίεσαν. (τούτου δέ	εἰσιν	εἰκόνες ἐφεξῆς χαλκαῖ· τὰς Προίτου
[2, 1]	τῶν ὁπλῶν· ὁπλαὶ δέ σφισίν	εἰσιν	ἐλέφαντος. (καὶ Τρίτωνες δύο παρὰ
[2, 25]	τὸ ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ δέ	εἰσιν	ἐν αὐτῷ Διός τε καὶ
[2, 38]	καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ λιμένες	εἰσὶν	ἐν Ναυπλίᾳ καὶ πηγὴ Κάναθος
[2, 34]	καὶ περίβολοι μεγάλων λίθων λογάδων	εἰσίν,	ἐντὸς δὲ αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν
[2, 25]	οἱ θάλαμοι τῶν Προίτου θυγατέρων	εἰσίν·	ἐπανελθόντων δὲ ἐς τὴν λεωφόρον,
[2, 20]	ἀνέθηκαν Μειλιχίου Διός. (πλησίον δέ	εἰσιν	ἐπειργασμένοι λίθῳ Κλέοβις καὶ Βίτων
[2, 21]	τὰς μάχας καὶ οἱ ἐλέφαντές	εἰσιν	ἐπειργασμένοι. τοῦτο μὲν δὴ κατὰ
[2, 1]	λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. (τοῦ Ποσειδῶνος δέ	εἰσιν	ἐπειργασμένοι τῷ βάθρῳ καὶ οἱ
[2, 15]	πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν. (ἐκ Κλεωνῶν δέ	εἰσιν	ἐς Ἄργος ὁδοὶ δύο, ἡ
[2, 38]	πρὸς Ἀργείους ὅροι καὶ Τεγεάτας	εἰσίν·	ἑστήκασι δὲ ἐπὶ τοῖς ὅροις
[2, 35]	καὶ παρελθόντι ἔσω θρόνοι τέ	εἰσιν,	ἐφ᾽ ὧν αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν
[2, 21]	λίμνην τὴν Τριτωνίδα ἄνθρωποι ταύτης	εἰσὶν	ἱεροί. (ἐν δὲ Ἄργει παρὰ
[2, 4]	τούτῳ τῷ γυμνασίῳ ναοὶ θεῶν	εἰσιν	ὁ μὲν Διός, ὁ δὲ
[2, 19]	καὶ Ἀρτέμιδος ξόανον. (τάφοι δέ	εἰσιν	ὁ μὲν Λίνου τοῦ Ἀπόλλωνος
[2, 33]	Ἑλλάδος καὶ παρὰ τῶν Καλαυρείας	εἰσὶν	οἰκητόρων· ~(τῆς δὲ Τροιζηνίας γῆς
[2, 5]	δὲ οὗτοι γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις	εἰσὶν	ὅμοροι— περὶ τῆς χώρας τῆς
[2, 29]	πᾶσιν ἐξενίκησεν, ὅσοι Μινύαις τέ	εἰσιν	Ὀρχομενίοις ὅμοροι καὶ ἐπὶ Σκάρφειαν
[2, 27]	αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι δὲ	εἱστήκεσαν	ἐντὸς τοῦ περιβόλου τὸ μὲν
[2, 13]	ἔτι κηδεστής, τότε δὲ ἀφιγμένος	εἱστία	τὸν Ἡρακλέα ἢ αὐτὸς εἱστιᾶτο
[2, 13]	εἱστία τὸν Ἡρακλέα ἢ αὐτὸς	εἱστιᾶτο	ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον δ᾽ οὖν
[2, 31]	καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ	εἱστίων,	ἐς ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν
[2, 20]	ἡ Πυθία, καὶ τὸ λόγιον	εἴτε	ἄλλως εἴτε καὶ ὡς συνεὶς
[2, 6]	Νυκτέως εἶναι. (ταύτην οὐκ οἶδα	εἴτε	γυναῖκα αἰτήσας εἴτε θρασύτερα ἐξ
[2, 15]	τὴν δὲ πηγὴν Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν	εἴτε	ἐπ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰτίᾳ εἴτε
[2, 6]	οὐκ οἶδα εἴτε γυναῖκα αἰτήσας	εἴτε	θρασύτερα ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς
[2, 16]	θυγάτηρ, εἴτε ὡς Ἡρόδοτος ἔγραψεν	εἴτε	καθ᾽ ὃ λέγουσιν Ἕλληνες, ἐς
[2, 15]	εἴτε ἐπ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰτίᾳ	εἴτε	καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν Ἀδράστου· τὸ
[2, 20]	καὶ τὸ λόγιον εἴτε ἄλλως	εἴτε	καὶ ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος·
[2, 16]	Ἰὼ μὲν οὖν Ἰάσου θυγάτηρ,	εἴτε	ὡς Ἡρόδοτος ἔγραψεν εἴτε καθ᾽
[2, 2]	ὑπαίθρῳ, τὸ μὲν ἐπίκλησιν οὐκ	εἶχε,	τὸν δὲ αὐτῶν Χθόνιον καὶ
[2, 32]	ἀρχὰς ἔχουσιν ἔδειξεν ὀνείρατα ἃ	εἶχεν	ἄκεσιν λοιμοῦ πιέσαντος τὴν Τροιζηνίαν,
[2, 19]	υἱῶν καὶ σύμβουλον ἐς πάντα	εἶχεν,	ἅτε αὐτόν τε ἐκεῖνον πεποιημένος
[2, 37]	φαρμακεῦσαι τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ	εἶχεν	ἐμοὶ δοκεῖν μίαν καὶ οὐ
[2, 26]	τὸν πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος	εἶχεν	ἐν γαστρί. ὡς δὲ ἐν
[2, 9]	δὲ ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας ἄλλας	εἶχεν.	ἐνταῦθα Ἡρακλῆς χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος
[2, 28]	δὲ αὐτός τε ὡς τάχους	εἶχεν	ἤμυνε καὶ οἱ Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι
[2, 36]	δὲ οὐκ ἐφεστήκασιν οὐδὲ ὄροφον	εἶχεν	οὐδέ οἵ τι ἐνῆν ἄγαλμα·
[2, 30]	ἱερόν, ἄλλο τὸ ὄρος ἀξιόλογον	εἶχεν	οὐδέν. τοῦτο δὲ τὸ ἱερὸν
[2, 30]	τῆς γῆς καὶ ὁ Σάρων	εἴχετο	τῆς ἄγρας, ἐς ὃ ὑπὸ
[2, 31]	ἐς δὲ τὴν ἐπίκλησιν οὐδὲν	εἶχον	πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ
[2, 21]	δὴ τὸν οἶκον τὸν Ἀμφίονος	ἐκ	βάθρων ἀνατραπέντα οἶδε· ~(τῆς δὲ
[2, 4]	οὐδεὶς ἔτι ἐγένετο, πρυτάνεις δὲ	ἐκ	Βακχιδῶν ἐνιαυτὸν ἄρχοντες, ἐς ὃ
[2, 7]	ἧς τὸ ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν	ἐκ	γῆς, ἐπιρρεῖ δὲ ἐκ τοῦ
[2, 4]	Μέλανος τοῦ Ἀντάσου. Μέλανα δὲ	ἐκ	Γονούσσης τῆς ὑπὲρ Σικυῶνος στρατεύοντα
[2, 15]	σφᾶς, οἱ δὲ καὶ γυναῖκα	ἐκ>	Γόρτυνος ἐθέλουσι λαβεῖν Δαίδαλον καὶ
[2, 25]	Ἄργους ἑξήκοντα μάλιστά που στάδια,	ἐκ	δὲ Λυρκείας ἕτερα τοσαῦτα ἐς
[2, 3]	τὸν οἰκιστὴν Κορίνθου τῆς νῦν.	(ἐκ	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντων τὴν
[2, 7]	τὸ ἐς τὴν Ρόδον ἔδοξεν.	(ἐκ	δὲ τῆς Κορινθίας ἐλθοῦσιν ἐς
[2, 18]	μὲν Λακεδαίμονος καὶ Ἄργους Τισαμενόν,	ἐκ	δὲ τῆς Μεσσηνίας τοὺς Νέστορος
[2, 12]	Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς ἐπᾴδει.	(ἐκ	δὲ Τιτάνης ἐς Σικυῶνα ἀφικομένοις
[2, 5]	Ἀσωποῦ μὲν πέρι τοιαῦτα ἤκουσα,	ἐκ	δὲ τοῦ Ἀκροκορίνθου (τραπεῖσι τὴν
[2, 7]	καθόδου τῆς ἐς Πελοπόννησον ἥμαρτεν.	ἐκ	δὲ τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν ἐς
[2, 26]	Ἰατρὸς ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ οὗτος.	ἐκ	δὲ τοῦ παρὰ Κυρηναίοις τὸ
[2, 24]	Ἀπόλλωνος, ὃν Πυθαεὺς πρῶτος παραγενόμενος	ἐκ	Δελφῶν λέγεται ποιῆσαι. τὸ δὲ
[2, 18]	Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους Μενελάῳ γεγενημένων	ἐκ	δούλης. Ὀρέστου δὲ ἀποθανόντος ἔσχε
[2, 34]	μετὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐπὶ Ποσείδιον,	ἐκ	θαλάσσης μὲν ἀρχομένη τῆς πρὸς
[2, 34]	νεκρόν φασι διαφορηθέντα ὑπὸ τῶν	ἐκ	θαλάσσης ὀρνίθων. (ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου
[2, 29]	ταῦτα Αἰακόν φασι λῃστειῶν τῶν	ἐκ	θαλάσσης φόβῳ, καὶ πολεμίοις ἀνδράσι
[2, 6]	τοῦτον τὸν καιρὸν Ἐπωπεὺς ἀφικόμενος	ἐκ	Θεσσαλίας ἔσχε τὴν ἀρχήν. ἐπὶ
[2, 7]	Φάνης εἰπούσης τῆς Πυθίας ἐκόμισεν	ἐκ	Θηβῶν. ἐς δὲ Σικυῶνα ἦλθεν
[2, 5]	εἶναί οἱ· Μαίανδρον γὰρ κατιόντα	ἐκ	Κελαινῶν διὰ Φρυγίας καὶ Καρίας
[2, 15]	οἱ πρὸς Αὐγείαν πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν.	(ἐκ	Κλεωνῶν δέ εἰσιν ἐς Ἄργος
[2, 15]	τοσαῦτα λόγου μάλιστα ἦν ἄξια·	ἐκ	Κορίνθου δ᾽ ἐς Ἄργος ἐρχομένῳ
[2, 5]	τοῦτο θεῶν μάλιστα Ἀπόλλωνα τιμῶσιν.	(ἐκ	Κορίνθου δὲ οὐκ ἐς μεσόγαιαν
[2, 31]	δὲ γῆμαι συμβῆναί οἱ φυγεῖν	ἐκ	Κορίνθου. (καὶ Ἑρμῆς ἐνταῦθά ἐστι
[2, 32]	Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι παρθένους	ἐκ	Κρήτης· στασιασάντων δὲ ὁμοίως τῶν
[2, 38]	ἐς ἅπαντας ἦν μοι γράψαι.	~(ἐκ	Λέρνης δὲ ἰοῦσιν ἐς Τημένιον—
[2, 38]	οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος. (ἔστι δὲ	ἐκ	Λέρνης καὶ ἑτέρα παρ᾽ αὐτὴν
[2, 13]	ὑπὸ Φλιασίων λόγος· Ἡρακλέα, ὅτ᾽	ἐκ	Λιβύης ἀνεσώθη κομίζων τὰ μῆλα
[2, 30]	Ἐπιδαυρίοις, ὡς τὰ ξόανα ταῦτα	ἐκ	μαντείας ἐποιήσαντο ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων
[2, 11]	τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον	ἐκ	μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ Ἄκεσιν ὀνομάζουσι.
[2, 18]	Ἡρακλέους ἑλόντος Πύλον. (ἐκβάλλουσιν οὖν	ἐκ	μὲν Λακεδαίμονος καὶ Ἄργους Τισαμενόν,
[2, 19]	με ἐνταῦθα δηλῶσαι· Τήμενος δὲ	ἐκ	μὲν τοῦ φανεροῦ Δηιφόντῃ τῷ
[2, 3]	καὶ θυγατέρα Ἐριῶπιν Ἰάσονι εἶπεν	ἐκ	Μηδείας γενέσθαι· πέρα δὲ ἐς
[2, 18]	τοῦ ναοῦ τοῦ κατακαυθέντος ἔμπροσθεν.	~(ἐκ	Μυκηνῶν δὲ ἐς Ἄργος ἐρχομένοις
[2, 20]	τοῦ Νεμείου Διὸς Τύχης ἐστὶν	ἐκ	παλαιοτάτου ναός, εἰ δὴ Παλαμήδης
[2, 19]	ἰσηγορίαν καὶ τὸ αὐτόνομον ἀγαπῶντες	ἐκ	παλαιοτάτου, τὰ τῆς ἐξουσίας τῶν
[2, 29]	περιβόλου δὲ ἐντὸς ἐλαῖαι πεφύκασιν	ἐκ	παλαιοῦ καὶ βωμός ἐστιν οὐ
[2, 13]	κυπαρίσσων ἄλσος καὶ ἱερὸν ἁγιώτατον	ἐκ	παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν ἧς
[2, 21]	γὰρ καὶ τῷ Περσεῖ λογάδας	ἐκ	Πελοποννήσου— δολοφονηθῆναι νύκτωρ, καὶ τὸν
[2, 2]	ἐστὶ λουτρόν· ὕδωρ ἐς θάλασσαν	ἐκ	πέτρας ῥεῖ πολὺ καὶ ἁλμυρὸν
[2, 12]	σταδίους ἀπέχει μάλιστα ἡ πόλις,	ἐκ	Σικυῶνος δὲ ἐς αὐτὴν ὁδός
[2, 11]	Σικυῶνα Ἥραν φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι.	(ἐκ	Σικυῶνος δὲ τὴν κατ᾽ εὐθὺ
[2, 24]	δὴ τὸ ὕδωρ· τέως δὲ	ἐκ	Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ
[2, 3]	ὃ δὴ βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν	ἐκ	Στυμφήλου, θέας δὲ μάλιστα ἀξία
[2, 13]	ὁ Φάλκου τοῦ Τημένου Δωριεὺς	ἐκ	τε Ἄργους στρατεύει καὶ ἐκ
[2, 38]	γίνεσθαι. (οὗτος μὲν δή σφισιν	ἐκ	τελετῆς, ἣν ἄγουσι τῇ Ἥρᾳ,
[2, 5]	εἶναι, αἰχμάλωτοι δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων	ἐκ	Τενέδου γενόμενοι ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος δόντος
[2, 3]	ῥεῖ τοῦ Πηγάσου. (ἑτέραν δὲ	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς τὴν ἐπὶ Σικυῶνα
[2, 13]	ἀρχαῖον εἶναί μοι. κατιόντων δὲ	ἐκ	τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸς
[2, 33]	ἦ μὴν τῶν χρημάτων ἃ	ἐκ	τῆς Ἀσίας ἤγαγεν Ἅρπαλος μὴ
[2, 6]	Κλυτίου τοῦ Λαμέδοντι κηδεύσαντος ἐλθὼν	ἐκ	τῆς Ἀττικῆς ἐβασίλευσεν, ἀποθανόντος δὲ
[2, 6]	τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο Σικυῶνα	ἐκ	τῆς Ἀττικῆς, καὶ θυγατέρα τε
[2, 29]	Σκίρωνος θυγατρός, Φῶκος δὲ οὐκ	ἐκ	τῆς αὐτῆς, ἀλλ᾽ ἐξ ἀδελφῆς
[2, 29]	Δία ἀνεῖναι τοὺς ἀνθρώπους φασὶν	ἐκ	τῆς γῆς. βασιλεύσαντα δὲ ἐν
[2, 34]	εὐθὺς ἀλλὰ πῦρ ἀναζέσαι πολὺ	ἐκ	τῆς γῆς, ἐπὶ δὲ τούτῳ
[2, 16]	διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ μύκητα	ἐκ	τῆς γῆς, ῥυέντος δὲ ὕδατος
[2, 29]	βωμός ἐστιν οὐ πολὺ ἀνέχων	ἐκ	τῆς γῆς· ὡς δὲ καὶ
[2, 15]	καὶ τὸν Δίποινον καὶ Σκύλλιν	ἐκ	τῆς γυναικός οἱ ταύτης γενέσθαι.
[2, 36]	ἐστιν ἐπὶ Μάσητα τοῖς ἐκτραπεῖσιν	ἐκ	τῆς εὐθείας. Μάσητι δὲ οὔσῃ
[2, 34]	ἐστιν αὖθις ἄκρα Κωλυεργία ἀνέχουσα	ἐκ	τῆς ἠπείρου, μετὰ δὲ αὐτὴν
[2, 23]	τοῦτον τὸν Βάτωνα. (ἐπανιόντι δὲ	ἐκ	τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον λέγουσιν
[2, 31]	Ἀστερίωνα τὸν Μίνω καταγωνισάμενος ἀνέστρεψεν	ἐκ	τῆς Κρήτης. ἀξιολογώτατον δὲ εἶναι
[2, 38]	Αἰγινήταις ἔδοσαν ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ Ἀθηναίων	ἐκ	τῆς νήσου. τὰ δὲ ἐπ᾽
[2, 13]	ἐκ τε Ἄργους στρατεύει καὶ	ἐκ	τῆς Σικυωνίας. τῶν δὲ Φλιασίων
[2, 22]	πρὸς δὲ οὐδὲ ἀνάγκη συνέπεσεν	ἐκ	τῆς Σιπύλου φυγεῖν αὐτόν, ὡς
[2, 29]	μητρί· αὐτοὶ μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν	ἐκ	τῆς Σκίρωνος θυγατρός, Φῶκος δὲ
[2, 5]	δὲ Ἀσωπὸς οὗτος ἄρχεται μὲν	ἐκ	τῆς Φλιασίας, ῥεῖ δὲ διὰ
[2, 35]	πλέκονται δὲ οἱ στέφανοί σφισιν	ἐκ	τοῦ ἄνθους ὃ καλοῦσιν οἱ
[2, 9]	βασιλέα συνιστάναι. καὶ ἀπέδρα μὲν	ἐκ	τοῦ δεσμωτηρίου καὶ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν
[2, 13]	πολλὰς μὲν τῶν πόλεων συνοίκους	ἐκ	τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας δὲ
[2, 36]	ἐᾷ τὸ ὕδωρ ἀπορρεῖν τὸ	ἐκ	τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ ἐς αὑτὸ
[2, 27]	τὸ ὕδωρ συλλέγεταί σφισι τὸ	ἐκ	τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος καὶ ταῦτα
[2, 24]	τοῦ αἵματος ἡ γυνὴ κάτοχος	ἐκ	τοῦ θεοῦ γίνεται. (τοῦ Δειραδιώτου
[2, 7]	ἔτος νυκτὶ ἐς τὸ Διονύσιον	ἐκ	τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου κομίζουσι, κομίζουσι
[2, 31]	ὁ Ἀστερίων, ἀλλὰ τό τε	(ἐκ)	τοῦ λαβυρίνθου δυσέξοδον καὶ τὸ>
[2, 5]	ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν εἶναί σφισιν	ἐκ	τοῦ Νείλου· καὶ δὴ καὶ
[2, 24]	φασιν εἶναι ἔργα. καταβάντων δὲ	ἐκ	τοῦ ὄρους αὖθίς ἐστιν ἐν
[2, 7]	ἄνεισιν ἐκ γῆς, ἐπιρρεῖ δὲ	ἐκ	τοῦ ὀρόφου τοῦ σπηλαίου· καὶ
[2, 38]	Τάναος— εἷς γὰρ δὴ οὗτος	ἐκ	τοῦ Πάρνωνος κάτεισι— ῥέων διὰ
[2, 34]	Λὶψ βλαστανούσαις ταῖς ἀμπέλοις ἐμπίπτων	ἐκ	τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου τὴν βλάστην
[2, 23]	ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο, ἐπάγονται τὸ	ἐκ	τοῦ σπηλαίου ξόανον· (καὶ διατελοῦσιν
[2, 9]	Ἀντίγονον συνέθετο εἰρήνην καὶ παράσπονδα	ἐκ	τοῦ φανεροῦ καὶ ἄλλα δράσαντος
[2, 12]	κεραυνωθῆναι δὲ καὶ τοῦτο ἐλέγετο·	ἐκ	τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται
[2, 21]	Ρώμην. εἴκαζεν οὖν πλανηθεῖσαν γυναῖκα	ἐκ	τούτων καὶ ἀφικομένην ἐπὶ τὴν
[2, 34]	(ἔστι δὲ ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα	ἐκ	Τροιζῆνος κατὰ τὴν πέτραν ἣ
[2, 1]	τὴν ὁδὸν τὴν ἐς Ἀθήνας	ἐκ	Τροιζῆνος, οὕς τε πρότερον κατηρίθμησα
[2, 30]	δὲ ἔτεσιν ὕστερον ἐς ἀποικίαν	ἐκ	Τροιζῆνος σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν ἐν τῇ
[2, 35]	βοῦν ἐς τὸ ἱερὸν ἀνῆκαν	ἐκ	τῶν δεσμῶν, ἕτεροι δὲ ἀναπεπταμένας
[2, 27]	λέγουσιν Ἀρικιεῖς, ὡς τεθνεῶτα Ἱππόλυτον	ἐκ	τῶν Θησέως ἀρῶν ἀνέστησεν Ἀσκληπιός·
[2, 20]	ταῖς οἰκίαις ὑπελείπετο καὶ τὰ	ἐκ	τῶν ἱερῶν ὅπλα ἀθροίσασα τὰς
[2, 18]	ταῖς γυναιξὶν ἐνέπεσεν, ἐκφοιτῶσαι δὲ	ἐκ	τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν
[2, 10]	κομισθῆναι δὲ τὸ ξόανον λέγουσιν	ἐκ	Φερῶν. τὸ δέ σφισι γυμνάσιον
[2, 23]	τὸ ἄγαλμα καὶ οὗτοί φασιν	ἐκ	Φερῶν τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ κομισθῆναι.
[2, 18]	ἐν Σπάρτῃ βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ	ἐκ	Φωκέων ἀεί ποτε ἐπ᾽ ὠφελείᾳ
[2, 20]	ἑπτὰ ἀριθμὸν κατήγαγεν Αἰσχύλος, πλειόνων	ἔκ	τε Ἄργους ἡγεμόνων καὶ Μεσσήνης
[2, 10]	Ἰσμήνιον εἰργάσατο Ἀπόλλωνα· πεποίηται δὲ	ἔκ	τε χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα
[2, 31]	οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα	ἐκάθαιρον	καὶ εἱστίων, ἐς ὃ ἀφήγνισαν.
[2, 31]	ποτε ἄνδρες Τροιζηνίων ἐννέα Ὀρέστην	ἐκάθηραν	ἐπὶ τῷ φόνῳ τῆς μητρός.
[2, 1]	αὐτὸς ὑπὸ Θησέως ὁ Σίνις·	ἐκάθηρε	γὰρ Θησεὺς τῶν κακούργων τὴν
[2, 7]	καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἀφείλετο.	ἐκάκωσε	δὲ καὶ περὶ Καρίαν καὶ
[2, 29]	περὶ Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν	ἐκαλεῖτο	(ἡ) Φωκίς· ἐπὶ δὲ τοῦ
[2, 26]	ὀνομάζουσιν ἐφ᾽ ἡμῶν, τηνικαῦτα δὲ	ἐκαλεῖτο	Μύρτιον· ἐκκειμένῳ δὲ ἐδίδου μέν
[2, 25]	δὲ χωρίον τότε μὲν Λυγκεία	ἐκαλεῖτο,	οἰκήσαντος δὲ ὕστερον ἐν αὐτῷ
[2, 30]	καὶ Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο	ἐκαλεῖτο.	Σάρωνα δὲ— θηρεύειν γὰρ δὴ
[2, 34]	τὴν πέτραν ἣ πρότερον μὲν	ἐκαλεῖτο	Σθενίου Διὸς βωμός, μετὰ δὲ
[2, 32]	καὶ ξίφος· πρότερον δὲ βωμὸς	ἐκαλεῖτο	Σθενίου Διός. τῆς δὲ πέτρας
[2, 25]	Φλιοῦντά τε καὶ Σικυῶνα κατέλεξεν.	(ἐκαλοῦντο	δὲ ἀπὸ Ὀρνέως τοῦ Ἐρεχθέως·
[2, 38]	κρατήσαντες βεβαίως αὐτοί τε παραυτίκα	ἐκαρποῦντο	καὶ ὕστερον Αἰγινήταις ἔδοσαν ἐκπεσοῦσιν
[2, 32]	δρῶσι δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε·	ἑκάστη	παρθένος πλόκαμον ἀποκείρεταί οἱ πρὸ
[2, 35]	ἄλλως μὲν δὴ κατὰ ἡμέραν	ἑκάστην	καὶ θυσίαις καὶ θυμιάμασι μεγάλως
[2, 14]	βίον πάντα ἀποδέδεικται, κατὰ δὲ	ἑκάστην	τελετὴν ἄλλοτέ ἐστιν ἄλλος σφίσιν
[2, 35]	αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι καθ᾽	ἑκάστην	τῶν βοῶν, καὶ ἀγάλματα οὐκ
[2, 29]	(οὕτως Αἰακοῦ δεησομένους ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽	ἑκάστης	πόλεως· καὶ ὁ μὲν τῷ
[2, 35]	τούτῳ μουσικῆς ἀγῶνα κατὰ ἔτος	ἕκαστον	ἄγουσι, καὶ ἁμίλλης κολύμβου καὶ
[2, 25]	ἐνήρμοσται πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν	ἕκαστον	ἁρμονίαν τοῖς μεγάλοις λίθοις εἶναι.
[2, 30]	Αἴγιναν, ταῦτα εἰπόντος Ἡροδότου καθ᾽	ἕκαστον	αὐτῶν ἐπ᾽ ἀκριβὲς οὔ μοι
[2, 24]	ἐν νυκτὶ ἀρνὸς κατὰ μῆνα	ἕκαστον,	γευσαμένη δὴ τοῦ αἵματος ἡ
[2, 11]	Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ ἔτος	ἕκαστον	ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ σφισιν ἄγουσι
[2, 7]	Σικυωνίοις ἐστί· ταῦτα μιᾷ καθ᾽	ἕκαστον	ἔτος νυκτὶ ἐς τὸ Διονύσιον
[2, 37]	δρώμενα ἐν νυκτὶ κατὰ ἔτος	ἕκαστον	οὐχ ὅσιον ἐς ἅπαντας ἦν
[2, 25]	τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος	ἕκαστον	πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι. (τὸ δὲ
[2, 27]	δὲ καὶ νόσημα ὅ τι	ἕκαστος	ἐνόσησε καὶ ὅπως ἰάθη· (γέγραπται
[2, 25]	δὲ ἀργῶν λίθων, μέγεθος ἔχων	ἕκαστος	λίθος ὡς ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽
[2, 33]	αὐτοὺς καὶ ὁπόσον αὐτῶν ἔλαβεν	ἕκαστος	οὐδὲ ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν Δημοσθένους, Ἀλεξάνδρῳ
[2, 26]	πολεμικώτατος τῶν τότε καὶ ἐπιὼν	ἑκάστοτε	ἐφ᾽ οὓς τύχοι τοὺς καρποὺς
[2, 15]	σποράδας τέως καὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν	ἑκάστοτε	οἰκοῦντας· καὶ τὸ χωρίον ἐς
[2, 1]	τὰ δένδρα ἄνω φέρεσθαι· ἐνταῦθα	ἑκατέρα	τῶν πιτύων τὸν δεθέντα ἐφ᾽
[2, 34]	ἐναντίοι περιθέουσι τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ	ἑκάτερος	τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων· ἀφικόμενοι δ᾽
[2, 1]	ἐπείργασται Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα,	ἑκατέρωθεν	δέ εἰσιν αἱ Νηρηίδες καλούμεναι.
[2, 25]	ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽	ἑκατέρων—	πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν—
[2, 30]	καθήμενον. (θεῶν δὲ Αἰγινῆται τιμῶσιν	Ἑκάτην	μάλιστα καὶ τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ
[2, 11]	ἐν τῇ στοᾷ Διονύσου καὶ	Ἑκάτης,	Ἀφροδίτη τε καὶ Μήτηρ θεῶν
[2, 22]	λίθου· τὰ δ᾽ ἀπαντικρὺ χαλκᾶ,	Ἑκάτης	καὶ ταῦτα ἀγάλματα, τὸ μὲν
[2, 22]	ἱεροῦ τῆς Εἰληθυίας πέραν ἐστὶν	Ἑκάτης	ναός, Σκόπα δὲ τὸ ἄγαλμα
[2, 30]	τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος	Ἑκάτης,	Ὀρφέα σφίσι τὸν Θρᾷκα καταστήσασθαι
[2, 30]	δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα	Ἑκάτης	τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοις, ἣν
[2, 8]	χωρία ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα καὶ	ἑκατόν,	καὶ τῶν χρημάτων συνετέλεσεν αὐτὸς
[2, 34]	ἔφασκε καὶ προσέταξε τοῖς Κρησὶν	ἐκβάλλειν	τῆς νεώς· ἀποθανοῦσαν δὲ ἀπέρριψεν
[2, 18]	ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους ἑλόντος Πύλον.	(ἐκβάλλουσιν	οὖν ἐκ μὲν Λακεδαίμονος καὶ
[2, 25]	λέγουσιν ὑπὸ τῶν Ἀγρίου παίδων	ἐκβληθέντα	τῆς ἀρχῆς παρὰ Διομήδην ἐς
[2, 14]	τὴν χώραν καταστήσασθαι τὴν τελετήν,	ἐκβληθῆναι	δὲ αὐτὸν ἐξ Ἐλευσῖνος ὑπὸ
[2, 24]	Ἐρασίνου ταῖς κατὰ τὸ ὄρος	ἐκβολαῖς	Διονύσῳ καὶ Πανὶ θύουσι, τῷ
[2, 5]	διὰ Φρυγίας καὶ Καρίας καὶ	ἐκδιδόντα	ἐς τὴν πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν
[2, 12]	καὶ μετ᾽ αὐτὸν Σύθας ἐστίν,	ἐκδιδόντες	ἐς θάλασσαν. (ἡ δὲ Φλιασία
[2, 36]	καθ᾽ ὁδόν ἐστιν ὁ Ἐρασῖνος,	ἐκδίδωσι	δὲ ἐς τὸν Φρίξον, ὁ
[2, 38]	ἰοῦσιν ὅ τε Φρίξος ποταμὸς	ἐκδίδωσιν	ἐς θάλασσαν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν
[2, 5]	δὲ διὰ τῆς Σικυωνίας καὶ>	ἐκδίδωσιν	ἐς τὴν ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας
[2, 38]	ῥέων διὰ τῆς Ἀργείας (καὶ)	ἐκδίδωσιν	ἐς τὸν Θυρεάτην κόλπον.
[2, 31]	Πιτθέως δὴ σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς	ἐκδοθὲν	Ἐπιδαυρίου καὶ αὐτὸς ἐπελεξάμην. τοῦ
[2, 20]	Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ	ἐκεῖθεν	ἀνδριάντες ἑστήκασι Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος
[2, 20]	ἐπείργασται στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν	ἐκεῖνα	ἔρριπταί οἱ πρὸς τοῖς ποσίν,
[2, 3]	Κορινθίων τῶν ἀρχαίων ἀπολομένων, οὐκέτι	ἐκεῖναι	καθεστήκασιν αὐτοῖς αἱ θυσίαι παρὰ
[2, 31]	οὐ γὰρ δὴ πολλαί τινες	ἐκεῖναι—	ὁπόσαι δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων
[2, 28]	κατηγόρουν, πολλὰ δὲ αὐτὴν ἱκέτευον	ἐκείνην	ἐπανήκειν ἐς Ἄργος, ἄλλα τε
[2, 19]	ἤδη καὶ τὴν βασιλείαν ἐς	ἐκείνην	καὶ Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη δὲ
[2, 34]	Μίνως καὶ τὰ Μέγαρα εἷλεν	ἐκείνης	προδούσης, οὔτε γυναῖκα ἕξειν αὐτὴν
[2, 9]	καὶ ἐς τόδε διαμένει σφίσιν	ἐκείνης	τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος
[2, 28]	ἔδεισε, μὴ ἁμαρτὼν γένοιτο αὐτῆς	ἐκείνης	φονεύς, συμπλακεὶς δὲ ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι.
[2, 9]	ὁ φλοιός, τὸ ξύλον δὲ	ἐκεῖνο	ἔκειτο μὲν ἐν τῷ ἱερῷ
[2, 2]	χρᾷ σφισιν ἀνευρόντας τὸ δένδρον	ἐκεῖνο	ἴσα τῷ θεῷ σέβειν· καὶ
[2, 19]	σύντροφον οὔτε Δαναός σφισιν ἐς	ἐκεῖνο	τοῦ χρόνου. ἐπεὶ δὲ τὸν
[2, 28]	Τημένῳ γενέσθαι γαμβρὸν οὐ μεμπτόν,	ἐκείνοις	δὲ Τημένου προσήκειν σφαγεῦσιν ὀνομάζεσθαι
[2, 36]	οἱ Ἀσιναῖοι, καὶ ἐδῄωσαν σὺν	ἐκείνοις	τῶν Ἀργείων τὴν γῆν. ὡς
[2, 8]	Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς δὲ	ἐκεῖνον	ἀνελὼν ἐτυράννησεν αὐτός. ἐπὶ τοῦτον
[2, 25]	δέ, εἰ βούλοιτο, ἐς Ἄργος	ἐκεῖνον	ἐκέλευεν. ἀφικόμενον δὲ τά τε
[2, 32]	καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον εἶναι νομίζουσιν	ἐκεῖνον	Ἱππόλυτον τιμὴν παρὰ θεῶν ταύτην
[2, 19]	πάντα εἶχεν, ἅτε αὐτόν τε	ἐκεῖνον	πεποιημένος πρότερον ἔτι γαμβρὸν καὶ
[2, 11]	θεὸς αὐτὸν κατέκαυσε, βωμὸς δὲ	ἐκεῖνος—	οὐ γάρ τι ἐς αὐτὸν
[2, 5]	καλεῖται καὶ νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽	ἐκείνου	βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ Αἰγιάλειαν αὐτὸν
[2, 5]	ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν ἀπ᾽	ἐκείνου	καλεῖσθαι. Ἄπιδος δὲ ἦν Θελξίων,
[2, 13]	Ἡρακλέα ἢ αὐτὸς εἱστιᾶτο ὑπὸ	ἐκείνου.	Κύαθον δ᾽ οὖν παῖδα οἰνοχόον
[2, 16]	ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν δὲ αὐτὸς τὴν	ἐκείνου	Μυκήνας κτίζει. τοῦ ξίφους γὰρ
[2, 26]	Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι καὶ θεὸν ἀπ᾽	ἐκείνου	φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι νομισθῆναι· τοῦτο
[2, 10]	τοὺς παῖδας Σικυωνίους καὶ δι᾽	ἐκείνους	ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν
[2, 25]	ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας	ἔκειντο,	οὕτω καὶ ἐν τοῖς ἔπεσι
[2, 13]	βασιλέα Ρηγνίδαν καὶ τοὺς σὺν	ἐκείνῳ	Δωριεῖς ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι·
[2, 6]	Νυκτεὺς καὶ τότε ἀπέλιπεν ἐπιτροπεύειν	ἐκείνῳ.	τοῦτον οὖν τὸν Λύκον ἱκέτευσε
[2, 20]	τοῦ Οἰδίποδος καὶ ὅσοι σὺν	ἐκείνῳ	τῶν ἐν τέλει πρὸς τὸ
[2, 16]	αὐτὸς ἔκειτο καὶ οἱ σὺν	ἐκείνῳ	φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν δὲ ἐν ἀριστερᾷ
[2, 29]	θέατρον καὶ ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον	ἐκείνῳ	χρωμένη. ~(ναοὶ δὲ οὐ πολὺ
[2, 19]	τούτων ἕνεκα ὑπὸ τῶν υἱῶν·	ἐκείνων	δὲ αὐτῷ Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν
[2, 14]	δὲ ἐς αὐτὴν τὴν τελετὴν	ἐκείνων	ἐστὶν ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ
[2, 13]	τέως δὲ ἦν Ἀμφιάραος τῷ	ἐκείνων	λόγῳ ἰδιώτης τε καὶ οὐ
[2, 20]	οἱ Ἀργεῖοι τετραμμένων πρὸς πόλεμον	ἐκείνων	ὑπερόριον ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ
[2, 9]	θεὸς τόπον τινὰ εἰπὼν ἔνθα	ἔκειτο	αὖον ξύλον, τούτου φλοιὸν ἔχρησε
[2, 16]	ἀπηξιώθησαν, ἔνθα Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς	ἔκειτο	καὶ οἱ σὺν ἐκείνῳ φονευθέντες.
[2, 9]	φλοιός, τὸ ξύλον δὲ ἐκεῖνο	ἔκειτο	μὲν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ
[2, 25]	εἰ βούλοιτο, ἐς Ἄργος ἐκεῖνον	ἐκέλευεν.	ἀφικόμενον δὲ τά τε ἄλλα
[2, 29]	χῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ χώσαντα	ἐκέλευεν	ἐντεῦθεν ἀπολογήσασθαι. οὕτως ἐς τὸν
[2, 7]	Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε· καὶ σφᾶς	ἐκέλευον	οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ
[2, 4]	θεοῦ παρ᾽ ἄλλους τῶν Ἑλλήνων	ἐκέλευσεν	ἀποχωρεῖν, ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν τοῦ
[2, 12]	ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς ἔναιε Διωνύσοιο	ἕκητι	πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιος Ἀσωποῖο.
[2, 26]	ἡμῶν, τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον·	ἐκκειμένῳ	δὲ ἐδίδου μέν οἱ γάλα
[2, 23]	κεῖσθαι παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς τὸ	ἐκκομισθὲν	ἐξ Ἰλίου καὶ ἁλῶναι ποιῆσαν
[2, 1]	ἦν. ἐς τοῦτον τὸν τόπον	ἐκκομισθῆναι	τὸν παῖδα ὑπὸ δελφῖνος λέγουσι·
[2, 26]	ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν	ἐκλάμψασαν	ἀπὸ τοῦ παιδός, νομίσαντα δὲ
[2, 36]	τὰ πλοῖα ἐνθέμενοι καὶ παῖδας	ἐκλείπουσι	τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι δὲ ἐς
[2, 33]	ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽ αἰτίαν	ἐκλήθη	τοιαύτην. ἔστιν ἐν αὐτῇ Σφαίρου
[2, 12]	γῆ καὶ ἡ πόλις Ἀραντία	ἐκλήθησαν.	τούτῳ βασιλεύοντι Ἀσωπὸς Κηλούσης εἶναι
[2, 31]	γυναῖκας καὶ τέκνα ἔδωκαν σώζειν,	ἐκλιπεῖν	σφισιν ἀρέσαν τὴν πόλιν μηδὲ
[2, 8]	συμβαλόντες ἐκρατήθησαν καὶ τὴν Πελλήνην	ἐκλιπόντες	ἀναχωροῦσιν οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος δέ,
[2, 23]	συμβάσης γὰρ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς	ἐκομίζοντο	ἐξ Ἰλίου, τῆς πρὸς τῷ
[2, 23]	καὶ ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς οἴκαδε	ἐκομίζοντο,	ἐπάγονται τὸ ἐκ τοῦ σπηλαίου
[2, 7]	Θηβαῖος Φάνης εἰπούσης τῆς Πυθίας	ἐκόμισεν	ἐκ Θηβῶν. ἐς δὲ Σικυῶνα
[2, 18]	Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ καὶ αὐτὸν	ἐκπεσόντα	ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα δὲ
[2, 30]	κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε τὸ χρεών.	ἐκπεσόντα	δὲ τὸν νεκρὸν κατὰ τὴν·
[2, 7]	Ἀσωπῷ καὶ κατὰ τὴν Σικυωνίαν	ἐκπεσόντας	ὑπὸ ποιμένος τοῦ εὑρόντος δοθῆναι
[2, 38]	ἐκαρποῦντο καὶ ὕστερον Αἰγινήταις ἔδοσαν	ἐκπεσοῦσιν	ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκ τῆς νήσου.
[2, 20]	Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ, ὡς	ἐκράτει	τῆς μάχης, φονεῦσαι τῶν γυναικῶν
[2, 8]	Ἀράτῳ καὶ τῇ στρατιᾷ συμβαλόντες	ἐκρατήθησαν	καὶ τὴν Πελλήνην ἐκλιπόντες ἀναχωροῦσιν
[2, 1]	τοὺς πολλούς. Ρωμαῖοι δὲ ὡς	ἐκράτησαν	τῷ πολέμῳ, παρείλοντο μὲν καὶ
[2, 9]	οὐκ ἀπιθάνους τῷ δήμῳ φαρμάκοις	ἔκτεινεν.	(ἔμελλε δὲ ἄρα καὶ αὐτῷ
[2, 11]	θυομένων καθαγίζουσιν, οὐδὲ ἀποχρᾷ σφισιν	ἐκτέμνειν	τοὺς μηρούς· χαμαὶ δὲ καίουσι
[2, 26]	τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν,	ἐκτίθησι	τὸν παῖδα ἐς τὸ ὄρος
[2, 8]	τῶν χρημάτων συνετέλεσεν αὐτὸς Ἀθηναίοις	ἕκτον	μέρος. ἔπεισε δὲ καὶ Ἀριστόμαχον
[2, 8]	Ἀργολίδα Ἀκτὴν οἰκοῦντες καὶ τῶν	ἐκτὸς	ἰσθμοῦ Μεγαρεῖς, συμμαχίαν δὲ πρὸς
[2, 29]	χρόνον ἐπίεζε καὶ οὔτε τὴν	ἐκτὸς	ἰσθμοῦ χώραν οὔτε Πελοποννησίοις ὗεν
[2, 11]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστα	ἐκτραπεῖσι	στάδια, Πυραία καλούμενόν ἐστιν ἄλσος,
[2, 36]	ὁδός ἐστιν ἐπὶ Μάσητα τοῖς	ἐκτραπεῖσιν	ἐκ τῆς εὐθείας. Μάσητι δὲ
[2, 36]	που σταδίους καὶ ἐς ἀριστερὰν	ἐκτραπεῖσιν,	ἐς Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός. ἡ
[2, 25]	κοινῷ. (προϊοῦσι δὲ ἐντεῦθεν καὶ	ἐκτραπεῖσιν	ἐς δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια.
[2, 18]	Μεγαπένθους μανία ταῖς γυναιξὶν ἐνέπεσεν,	ἐκφοιτῶσαι	δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο
[2, 31]	λόγῳ δοκοῦσί μοι ποιῆσαι βωμόν,	ἐκφυγόντες	δουλείαν ἀπὸ Ξέρξου τε καὶ
[2, 32]	ἐστιν Ἀπόλλωνος Ἐπιβατηρίου, Διομήδους ἀνάθημα	ἐκφυγόντος	τὸν χειμῶνα ὃς τοῖς Ἕλλησιν
[2, 21]	γάρ μοι τὰ λεγόμενα ἤρεσκεν—	ἑκὼν	παρίημι. (πρὸ δὲ αὐτοῦ πεποίηται
[2, 29]	γὰρ ἀντὶ δίσκου σφίσιν ἦν—	ἑκὼν	τυγχάνει τοῦ Φώκου. ταῦτα δὲ
[2, 33]	καὶ αὐτοὺς καὶ ὁπόσον αὐτῶν	ἔλαβεν	ἕκαστος οὐδὲ ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν Δημοσθένους,
[2, 8]	χαλεπῶς, ὁ δὲ Νικοκλῆς αὐτὸς	ἔλαθεν	ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ ἀπέδωκεν Ἄρατος
[2, 8]	καὶ Ἀργείοις μισθωτοῖς τοὺς μὲν	ἔλαθεν	ἅτε ἐν σκότῳ νύκτωρ γὰρ
[2, 29]	Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς	ἐλαῖαι	πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ καὶ βωμός
[2, 32]	καλοῦσι Τροιζήνιοι πᾶν ὅσον ἄκαρπον	ἐλαίας,	κότινον καὶ φυλλίαν καὶ ἔλαιον·
[2, 38]	καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν καὶ δένδρα—	ἐλαίας	μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν γῆ, ἰόντι
[2, 30]	ξόανα ταῦτα ἐκ μαντείας ἐποιήσαντο	ἐλαίας	παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς Ἐπιδαύριοι
[2, 28]	ἔστι καθ᾽ ὁδὸν Στρεπτῆς καλουμένης	ἐλαίας	φυτόν, αἰτίου τοῦ περιαγαγόντος τῇ
[2, 28]	δεδώκασι καὶ ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν	ἐλαίοις,	καὶ εἰ δή τι ἄλλο
[2, 6]	γνώμην· μετὰ δὲ τὴν εὐχὴν	ἔλαιον	λέγουσι ῥυῆναι πρὸ τοῦ ναοῦ.
[2, 32]	ἐλαίας, κότινον καὶ φυλλίαν καὶ	ἔλαιον·	στρεπτὸν δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον, ὅτι
[2, 6]	στρατῷ μείζονι ἐπὶ τὴν Αἰγιάλειαν	ἐλάσαντα	τιμωρήσασθαι μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ
[2, 35]	καὶ ὑβρίζουσαν ἔτι ὑπὸ ἀγριότητος.	ἐλάσαντες	δὲ πρὸς τὸν ναὸν οἱ
[2, 10]	Σικυωνίας. τὰ δέ οἱ φύλλα	ἐλάσσονα	ἢ φηγοῦ, μείζονα δέ ἐστιν
[2, 28]	κροκοδείλους τρέφει χερσαίους διπήχεων οὐκ	ἐλάσσονας,	παρὰ δὲ Ἰνδῶν μόνων ἄλλα
[2, 26]	Κορωνίδα κύουσαν Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι τῷ	Ἐλάτου	συγγενέσθαι, καὶ τὴν μὲν ἀποθανεῖν
[2, 25]	τὸ Ἀραχναῖον, πάλαι δὲ σάπυς	ἐλάτων	ἐπὶ Ἰνάχου τὸ ὄνομα εἰλήφει.
[2, 22]	αὐτόν, ὡς Πέλοπα ἐπέλαβεν ὕστερον	ἐλαύνοντος	Ἴλου τοῦ Φρυγὸς ἐπ᾽ αὐτὸν
[2, 30]	γὰρ δὴ μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν	ἔλαφον	διώκοντα ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ·
[2, 30]	συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ ἥ τε	ἔλαφος	ἐνήχετο ἀπωτέρω τῆς γῆς καὶ
[2, 19]	τῆς ἐξουσίας τῶν βασιλέων ἐς	ἐλάχιστον	προήγαγον, ὡς Μήδωνι τῷ Κείσου
[2, 21]	ἄγριοι καὶ ἄγριαι γίνονται γυναῖκες·	ἔλεγέ	τε ὁ Προκλῆς ἀπ᾽ αὐτῶν
[2, 34]	δὲ οὐ δοκῶ γενέσθαι σφίσιν,	ἐλέγετο	γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων. (ἔστι
[2, 12]	ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι δὲ καὶ τοῦτο	ἐλέγετο·	ἐκ τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν—
[2, 31]	Ἀρτέμιδός ἐστι Σωτείρας· Θησέα δὲ	ἐλέγετο	ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν, ἡνίκα
[2, 36]	τι ἐνῆν ἄγαλμα· εἶναι δὲ	ἐλέγετο	ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος. παρὰ δὲ
[2, 31]	ἱερὸν Μουσῶν ἐστι, ποιῆσαι δὲ	ἔλεγον	αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου· καὶ
[2, 34]	εἰ τοιοῦτόν ἐστιν οὐκ οἶδα,	ἔλεγον	δὲ οἱ περὶ τὰ Μέθανα,
[2, 30]	(μετὰ δὲ Ἄλθηπον Σάρων ἐβασίλευσεν.	ἔλεγον	δὲ ὅτι οὗτος τῇ Σαρωνίδι
[2, 18]	καὶ περὶ τῆς Μεσσηνίας ἕτερα	ἔλεγον,	παρακαταθήκην Νέστορι δοθῆναι καὶ ταύτην
[2, 19]	μὴ τὰς Θήβας γένηταί σφισιν	ἑλεῖν.	ἐς δὲ τοῦ Προμηθέως τὸ
[2, 21]	Λακεδαιμονίους γὰρ πολεμήσαντας πρὸς Κνωσσίους	ἑλεῖν	ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ ἀποκτεῖναι,
[2, 25]	πλὴν τὸ ἔδαφος ἄλλο οὐδὲν	ἐλείπετο.	(κατὰ δὲ τὴν ἐς Ἐπίδαυρον
[2, 15]	ὄροφος καὶ ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι	ἐλείπετο·	κυπαρίσσων τε ἄλσος ἐστὶ περὶ
[2, 1]	ἐστιν ἅγιον, ἔνθα πέπλος ἔτι	ἐλείπετο,	ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν ἐπὶ
[2, 7]	τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι	ἐλείπετο,	συγκατεκαύθη γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ·
[2, 22]	ἑάλω καὶ ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα	Ἑλένη.	ἔχειν μὲν γὰρ αὐτὴν λέγουσιν
[2, 32]	ποιήσαντος Θησέως ἡνίκα ἔσχε γυναῖκα	Ἑλένην.	(ἔστι δὲ ἔξω τείχους καὶ
[2, 2]	ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ τὸ	Ἑλένης	ἐστὶ λουτρόν· ὕδωρ ἐς θάλασσαν
[2, 22]	Ἀνάκτων Εἰληθυίας ἐστὶν ἱερὸν ἀνάθημα	Ἑλένης,	ὅτε σὺν Πειρίθῳ Θησέως ἀπελθόντος
[2, 23]	τῇ Οἴτῃ. (τὰ δὲ ἐς	Ἕλενον	τὸν Πριάμου δεδήλωκεν ὁ λόγος
[2, 23]	Κεστρίνην καλουμένην ἀπὸ Κεστρίνου τοῦ	Ἑλένου	λαβεῖν τὸ ὄνομα. οὐ μὴν
[2, 23]	εἶναι τῆς Οἰνέως τό τε	Ἑλένου	τοῦ Πριάμου, καὶ ἄγαλμα κεῖσθαι
[2, 5]	τὴν ψυχήν, ἐς ὃ Δημήτηρ	ἔλεον	ἴσχει Πλημναίου, παραγενομένη δὲ ἐς
[2, 17]	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ὕδωρ	Ἐλευθέριον	καλούμενον· χρῶνται δὲ αὐτῷ πρὸς
[2, 31]	ἀνέθηκεν, ὡς λέγουσιν. Ἡλίου δὲ	Ἐλευθερίου	καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί
[2, 6]	ἐς Θήβας ἤγετο τὴν ἐπ᾽	Ἐλευθερῶν,	ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν τίκτει. (καὶ
[2, 27]	τὸν νικῶντα· ὁ δὲ ἀγὼν	ἐλευθέρων	μὲν προέκειτο οὐδενί, οἰκέταις δὲ
[2, 8]	Μνασέου κατὰ μάθησιν σοφίας ἐφοίτησεν.	(ἐλευθερώσαντος	δὲ Ἀράτου Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν
[2, 24]	Ἀρκάδων ὥσπερ ἐξ Εὐρίπου κατὰ	Ἐλευσῖνα	καὶ τὴν ταύτῃ θάλασσαν οἱ
[2, 14]	πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι καὶ ἐν	Ἐλευσῖνι	αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο δ᾽
[2, 14]	αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν	Ἐλευσῖνι	δρώμενα. (Δυσαύλην δέ φασιν ἀδελφὸν
[2, 30]	τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ καὶ	Ἐλευσῖνι	θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν δὴ>
[2, 14]	καὶ ταῦτα μὲν διάφορα τῶν	Ἐλευσῖνι	νομίζουσι, τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[2, 14]	τὴν τελετὴν Δυσαύλην οὐδένα οἶδεν	Ἐλευσίνιον.	ἔχει δὲ οὕτω τὰ ἔπη·
[2, 12]	ἔνθα δὴ καὶ Δυσαύλην ἄνδρα	Ἐλευσίνιον	τεθάφθαι λέγουσιν. (Ἄραντος δὲ υἱὸς
[2, 14]	ὁ Ξούθου πολέμαρχος τοῦ πρὸς	Ἐλευσινίους	ᾑρέθη πολέμου. τοῦτο μὲν δὴ
[2, 14]	ἄλλως ἦν ἐν τοῖς ἐπιφανέσιν	Ἐλευσινίων·	οὐ γὰρ ἄν ποτε Ὅμηρος
[2, 14]	ὅπως ὁμολογήσω, κρατηθέντα μάχῃ τινὰ	Ἐλευσινίων	φυγάδα ἀπελαθέντα οἴχεσθαι, τοῦ πολέμου
[2, 14]	τελετήν, ἐκβληθῆναι δὲ αὐτὸν ἐξ	Ἐλευσῖνος	ὑπὸ Ἴωνος, ὅτε Ἴων Ἀθηναίοις
[2, 21]	ἐς τὰς μάχας καὶ οἱ	ἐλέφαντές	εἰσιν ἐπειργασμένοι. τοῦτο μὲν δὴ
[2, 1]	ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος ὁ Παλαίμων·	ἐλέφαντος	δὲ καὶ χρυσοῦ καὶ οὗτοι
[2, 1]	εἰσὶ χρυσοῖ, τὰ μετ᾽ ἰξὺν	ἐλέφαντος	καὶ οὗτοι· τῷ δὲ ἅρματι
[2, 17]	Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα Ἥβης,	ἐλέφαντος	καὶ τοῦτο καὶ χρυσοῦ· παρὰ
[2, 1]	ὁπλῶν· ὁπλαὶ δέ σφισίν εἰσιν	ἐλέφαντος.	(καὶ Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς
[2, 27]	Διὸς ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ	ἐλέφαντος	καὶ χρυσοῦ· μηνύει δὲ ἐπίγραμμα
[2, 10]	οὐκ ἔχων γένεια, χρυσοῦ καὶ	ἐλέφαντος,	Καλάμιδος δὲ ἔργον· ἔχει δὲ
[2, 7]	ναός ἐστι· χρυσοῦ μὲν καὶ	ἐλέφαντος	ὁ θεός, παρὰ δὲ αὐτὸν
[2, 22]	καὶ τούτοις, ὀλίγα δὲ καὶ	ἐλέφαντος	πεποίηται. (πλησίον δὲ τῶν Ἀνάκτων
[2, 17]	μεγέθει μέγα, χρυσοῦ μὲν καὶ	ἐλέφαντος,	Πολυκλείτου δὲ ἔργον· ἔπεστι δέ
[2, 10]	δὲ ἔκ τε χρυσοῦ καὶ	ἐλέφαντος,	φέρουσα ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πόλον,
[2, 29]	περὶ Ἑλλήσποντον αἱ Ἀθηναίων τριήρεις	ἐλήφθησαν,	πλούτου δὲ ἢ δυνάμεως οὐκέτι
[2, 28]	κήρυκα ἀποστέλλουσι παρὰ τὴν ἀδελφήν,	ἐλθεῖν	δῆθεν ἐς λόγους αὐτῇ βουλόμενοι.
[2, 35]	Κλύμενον δὲ οὐκ ἄνδρα Ἀργεῖον	ἐλθεῖν	ἔγωγε ἐς Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι, τοῦ
[2, 2]	καὶ τέλος ἐς τὸν Κιθαιρῶνα	ἐλθεῖν	ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα
[2, 26]	οἵτινες πρότερον ᾤκησαν πρὶν Ἐπίδαυρον	ἐλθεῖν	ἐς αὐτήν· οὐ μὴν οὐδὲ
[2, 23]	μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως αὐτὸν	ἐλθεῖν	ἐς Ἤπειρον καὶ ἐπιτροπεῦσαί τε
[2, 26]	συμβέβηκε τοιῷδε. Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί φασιν	ἐλθεῖν	ἐς Πελοπόννησον πρόφασιν μὲν ἐπὶ
[2, 31]	ἐδάφους τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην δὲ	ἐλθεῖν	ἐς Τροιζῆνα γυναῖκα αἰτήσοντα Αἴθραν
[2, 1]	δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα	ἐλθεῖν	Ἡλίῳ περὶ τῆς γῆς ἐς
[2, 7]	φασιν ἐς τὴν τότε ἀκρόπολιν	ἐλθεῖν,	καὶ ὁ τόπος ἔνθα πρῶτον
[2, 13]	τὰ Ἑσπερίδων καλούμενα, ἐς Φλιοῦντα	ἐλθεῖν	κατὰ δή τι ἴδιον, διαιτωμένου
[2, 6]	λέγουσιν ἐς τὴν χώραν τότε	ἐλθεῖν	πρῶτον, τὰ πρὸ τοῦ πάντα
[2, 37]	Ἀργεῖοι Διόνυσον ἐς τὸν Ἅιδην	ἐλθεῖν	Σεμέλην ἀνάξοντα, τὴν δὲ ταύτῃ
[2, 23]	γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθις	ἐλθόντα	ἐς λύσιν τοῦ ἔχθους τά
[2, 10]	νομίζουσι. Φαῖστον ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν	ἐλθόντα	καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς ὡς ἥρωι
[2, 1]	ἔστι δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ.	ἐλθόντι	δὲ ἐς τοῦ θεοῦ τὸ
[2, 26]	γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς	ἐλθόντι	καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν εἰ
[2, 29]	Ὀρνυτίωνος γενεᾷ πρότερον ἐς αὐτὴν	ἐλθόντος.	ἐπὶ μὲν δὴ Φώκου τούτου
[2, 30]	δὲ καὶ Πιτθέως παρὰ Ἀέτιον	ἐλθόντων	βασιλεῖς μὲν τρεῖς ἀντὶ ἑνὸς
[2, 29]	γῆν ἐποίησεν ὕεσθαι, τῶν δὲ	ἐλθόντων	ὡς αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο
[2, 3]	ἐσθῆτα. (Μήδεια δὲ τότε μὲν	ἐλθοῦσα	ἐς Ἀθήνας συνῴκησεν Αἰγεῖ, χρόνῳ
[2, 7]	ἔδοξεν. (ἐκ δὲ τῆς Κορινθίας	ἐλθοῦσιν	ἐς τὴν Σικυωνίαν Λύκου Μεσσηνίου
[2, 6]	ἀπόγονος Κλυτίου τοῦ Λαμέδοντι κηδεύσαντος	ἐλθὼν	ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἐβασίλευσεν, ἀποθανόντος
[2, 13]	Φλιασίων μαντικός. ἐς τοῦτον Ἀμφιάραος	ἐλθὼν	καὶ τὴν νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι
[2, 20]	ὑπὸ τοῦ θυμοῦ τῶν ἐναντίων	ἔλιπον.	ὕστερον δὲ ἄλλα τε ἐπηγάγοντο
[2, 12]	προελθοῦσι δὲ κατὰ τὴν λεωφόρον	Ἑλισσών	τε καλούμενος ποταμὸς καὶ μετ᾽
[2, 20]	Κλέοβις καὶ Βίτων αὐτοί τε	ἕλκοντες	τὴν ἅμαξαν καὶ ἐπ᾽ αὐτῇ
[2, 28]	ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος καὶ	ἕλκων	βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν ἐν γαστρί.
[2, 29]	Διὶ θύσας καὶ εὐξάμενος τὴν	Ἑλλάδα	γῆν ἐποίησεν ὕεσθαι, τῶν δὲ
[2, 4]	Καπετωλίου φωνῇ τῇ Ρωμαίων· κατὰ	Ἑλλάδα	δὲ γλῶσσαν Κορυφαῖος ὀνομάζοιτο ἄν.
[2, 29]	οἱ λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν	Ἑλλάδα	ἐπὶ χρόνον ἐπίεζε καὶ οὔτε
[2, 1]	καλούμεναι. ταύταις καὶ ἑτέρωθι τῆς	Ἑλλάδος	βωμοὺς οἶδα ὄντας, τοὺς δὲ
[2, 33]	οὖν τιμαὶ καὶ ἑτέρωθι τῆς	Ἑλλάδος	καὶ παρὰ τῶν Καλαυρείας εἰσὶν
[2, 0]	~Παυσανίου	Ἑλλάδος	Περιήγησις Κορινθιακά ~(ἡ δὲ Κορινθία
[2, 3]	ὄνομα δέ οἱ Μῆδον εἶναι·	Ἑλλάνικος	δὲ αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ καὶ
[2, 16]	Πυλάδῃ γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος.	Ἑλλάνικος	δὲ καὶ τάδε ἔγραψε, Μέδοντα
[2, 37]	ἐμοὶ δοκεῖν ἐς ἅπαντας ἠκούετο	Ἕλληνας.	(ταῦτα μὲν δὴ ἀπέφαινεν οὕτως
[2, 15]	Περσεὺς ἐγένετο Μυκηνῶν οἰκιστής, ἴσασιν	Ἕλληνες·	ἐγὼ δὲ αἰτίαν τε γράψω
[2, 1]	ἔνθα πέπλος ἔτι ἐλείπετο, ὃν	Ἕλληνες	Ἐριφύλην λέγουσιν ἐπὶ τῷ παιδὶ
[2, 16]	ἔγραψεν εἴτε καθ᾽ ὃ λέγουσιν	Ἕλληνες,	ἐς Αἴγυπτον ἀφικνεῖται Κρότωπος δὲ
[2, 11]	θεοί· παρὰ τούτοις δρῶσιν ὅσα	Ἕλληνες	ἐς ἀποτροπὴν κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα
[2, 16]	τὰ ἔπη λέγει, ἃ δὴ	Ἕλληνες	καλοῦσιν Ἠοίας μεγάλας· ἀπὸ ταύτης
[2, 2]	Σινωπεύς, ὃν κύνα ἐπίκλησιν καλοῦσιν	Ἕλληνες.	πρὸ δὲ τῆς πόλεως κυπαρίσσων
[2, 29]	εἰ δὴ τὰ ὄντα λέγουσιν	Ἕλληνες.	Πυλάδης τέ μοι καὶ διὰ
[2, 29]	δὲ Αἴγινά ἐστι νήσων τῶν	Ἑλληνίδων	ἀπορωτάτη· πέτραι τε γὰρ ὕφαλοι
[2, 30]	οὖν Αἰγύπτιον φαίνεται καὶ οὐδαμῶς	Ἑλληνικὸν	ὄνομα Ὦρος εἶναι· βασιλεῦσαι δ᾽
[2, 5]	Τρῶες εἶναι, αἰχμάλωτοι δὲ ὑπὸ	Ἑλλήνων	ἐκ Τενέδου γενόμενοι ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος
[2, 4]	τοῦ θεοῦ παρ᾽ ἄλλους τῶν	Ἑλλήνων	ἐκέλευσεν ἀποχωρεῖν, ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν
[2, 9]	πραγμάτων μειζόνων καὶ ἀρχῆς τῶν	Ἑλλήνων,	ἐπέθετο Ἀχαιοῖς πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων
[2, 8]	οἰκίας ἡρῷόν ἐστιν Ἀράτου μέγιστα	Ἑλλήνων	ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ· ἔχει
[2, 24]	ἱδρυμένον, καὶ ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ	Ἑλλήνων	Ἴλιον, ἐπὶ τούτου κατέφυγεν ὁ
[2, 18]	ἱερόν ἐστιν Εἰλειθυίας. (μόνους δὲ	Ἑλλήνων	οἶδα Ἀργείους ἐς τρεῖς βασιλείας
[2, 35]	μεμαθήκασι παρὰ Ἀργείων· τούτοις γὰρ	Ἑλλήνων	πρώτοις ἀφικέσθαι Τελέσιλλά φησι τὸν
[2, 29]	παρὰ Αἰακόν ποτε ὑπὸ τῶν	Ἑλλήνων	σταλέντες· αἰτίαν δὲ τὴν αὐτὴν
[2, 25]	ἅτε ἠρημωμένης ἤδη κατὰ τὴν	Ἑλλήνων	στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον, οὐκ ἐποιήσατο
[2, 1]	παρείλοντο μὲν καὶ τῶν ἄλλων	Ἑλλήνων	τὰ ὅπλα καὶ τείχη περιεῖλον
[2, 8]	ἦν γὰρ δέος τοῖς πᾶσιν	Ἕλλησι	Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος
[2, 3]	εἶναι. (ἔπη δὲ ἔστιν ἐν	Ἕλλησι	Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ ἐν
[2, 27]	καὶ Θέμιδος καὶ στάδιον, οἷα	Ἕλλησι	τὰ πολλὰ γῆς χῶμα, καὶ
[2, 6]	αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης ἐν	Ἕλλησι	τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν ἐπὶ
[2, 32]	ἐκφυγόντος τὸν χειμῶνα ὃς τοῖς	Ἕλλησιν	ἐπεγένετο ἀπὸ Ἰλίου κομιζομένοις· καὶ
[2, 21]	κεφαλὴν ἀποτεμόντα αὐτῆς ἄγειν τοῖς	Ἕλλησιν	ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ δὲ ἀνδρὶ
[2, 23]	ἐξ Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ τοῖς	Ἕλλησιν,	ὡς ἐκομίζοντο ἐξ Ἰλίου, τῆς
[2, 29]	μὲν τὴν νῆσον, ὅτε περὶ	Ἑλλήσποντον	αἱ Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου
[2, 20]	κεῖνται καὶ οἱ τὰς Θήβας	ἑλόντες	Αἰγιαλεὺς Ἀδράστου καὶ Πρόμαχος ὁ
[2, 8]	Εὐδαμίδου βασιλεὺς ἔφθησαν μὲν Πελλήνην	ἑλόντες	ἐξ ἐπιδρομῆς, ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ
[2, 18]	δοθῆναι καὶ ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους	ἑλόντος	Πύλον. (ἐκβάλλουσιν οὖν ἐκ μὲν
[2, 5]	Νεῖλον λόγος Εὐφράτην ὄντα ἐς	ἕλος	ἀφανίζεσθαι καὶ αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ
[2, 3]	τε μαθεῖν ὡς ἡμαρτήκοι τῆς	ἐλπίδος	καὶ ἅμα ὑπὸ τοῦ Ἰάσονος
[2, 9]	Ἑλλήνων, ἐπέθετο Ἀχαιοῖς πρώτοις, συμμάχους	ἐλπίζων	ἕξειν ἢν κρατήσῃ καὶ μάλιστα
[2, 27]	τὸ ἱερὸν τοῦ Μαλεάτου καὶ	ἔλυτρον	κρήνης, ἐς ὃ τὸ ὕδωρ
[2, 22]	ἔστ᾽ ἂν ἢ τὸ Ἴλιον	ἕλωσιν	ἢ μαχομένους τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ·
[2, 21]	ἀποκτεῖναι, διότι σφίσιν οὐκ αἴσια	ἐμαντεύετο,	αὐτοὶ δὲ ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ
[2, 38]	αὐτῆς χωρίον ἐστίν, ἔνθα δὴ	ἐμαχέσαντο	ὑπὲρ τῆς γῆς ταύτης λογάδες
[2, 19]	τείχους ἐσπίπτει λύκος, προσπεσὼν δὲ	ἐμάχετο	πρὸς ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν.
[2, 20]	τῷ ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν δεξάμεναί τε	ἐμάχοντο	ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες
[2, 9]	ἀπιθάνους τῷ δήμῳ φαρμάκοις ἔκτεινεν.	(ἔμελλε	δὲ ἄρα καὶ αὐτῷ Φιλίππῳ
[2, 6]	κομίζουσιν ἐς Θήβας, καὶ ὡς	ἔμελλε	τελευτᾶν, Λύκον ἀδελφὸν ὄντα παραδίδωσι
[2, 34]	ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα ὡς οὐκ	ἔμελλεν	ὁ παῖς αὐτῷ Νιόβης παιδὶ
[2, 32]	ἱερόν, καὶ τὰ ἐς αὐτὸ	ἐμήνυσεν	ὁ λόγος ἤδη μοι. τοσόνδε
[2, 9]	τὴν βασιλείαν ἐν Σπάρτῃ Παυσανίαν	ἐμιμεῖτο	τυραννίδος τε ἐπιθυμῶν καὶ νόμοις
[2, 33]	ὁπόσον αὐτῶν ἔλαβεν ἕκαστος οὐδὲ	ἐμνημόνευσεν	ἀρχὴν Δημοσθένους, Ἀλεξάνδρῳ τε ἐς
[2, 16]	γυναικὸς Μυκήνης ἐν ἔπει τῷδε	ἐμνήσθη	Τυρώ τ᾽ Ἀλκμήνη τε ἐυστέφανός
[2, 11]	Τιτάνην τὸ χωρίον. δοκεῖν δὲ	ἐμοὶ	δεινὸς ἐγένετο ὁ Τιτὰν τὰς
[2, 1]	τῆς χώρας ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ	ἐμοὶ	δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς
[2, 26]	δὲ τρίτος τῶν λόγων ἥκιστα	ἐμοὶ	δοκεῖν ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας
[2, 6]	πρώτους, ἀποκρίνων τὴν κάτω πόλιν	ἐμοὶ	δοκεῖν ἀπὸ τῆς Καδμείας. (Λαμέδων
[2, 11]	διὰ στενότητα· (σταδίους δὲ> προελθοῦσιν	ἐμοὶ	δοκεῖν εἴκοσι καὶ ἐν ἀριστερᾷ
[2, 37]	οὐδὲ τὸ ὄνομα τῶν Δωριέων	ἐμοὶ	δοκεῖν ἐς ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας.
[2, 18]	τῆς ἐν Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα	ἐμοὶ	δοκεῖν ἠμφισβήτουν, ὅτι ἦν Πελοπίδης
[2, 27]	θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα	ἐμοὶ	δοκεῖν θέας ἄξιον· τὰ μὲν
[2, 37]	τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ εἶχεν	ἐμοὶ	δοκεῖν μίαν καὶ οὐ πλείονας,
[2, 35]	καλοῦσιν οἱ ταύτῃ κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον	ἐμοὶ	δοκεῖν ὄντα καὶ μεγέθει καὶ
[2, 31]	οἱ τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον	ἐμοὶ	δοκεῖν ὅτι ἀνδρείᾳ τοὺς ἀποθανόντας
[2, 14]	οὐ μὴν οὐδὲ Κελεῷ προσήκων	ἐμοὶ	δοκεῖν οὐδὲ ἄλλως ἦν ἐν
[2, 30]	τὸ λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης δὲ	ἐμοὶ	δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα Ἑκάτης τρία
[2, 38]	(Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα	ἐμοὶ	δοκεῖν σταδίους, τὰ μὲν ἐφ᾽
[2, 30]	σφίσιν ἐν τῇ γῆ πρῶτον.	ἐμοὶ	μὲν οὖν Αἰγύπτιον φαίνεται καὶ
[2, 26]	Ἀσκληπιὲ πᾶσιν, ὃν Φλεγυηὶς ἔτικτεν	ἐμοὶ	φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς ἐνὶ
[2, 27]	μὲν ἀρχαῖον καὶ πλέονες, ἐπ᾽	ἐμοῦ	δὲ ἓξ λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα
[2, 25]	Μηδείᾳ τὸν πατέρα Ἀλκμήνης· ἐπ᾽	ἐμοῦ	δὲ Μηδείας πλὴν τὸ ἔδαφος
[2, 27]	τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα ἄχρι	ἐμοῦ	μονομαχίας ἆθλα ἦν καὶ ἱερᾶσθαι
[2, 7]	τῷ ναῷ· τὸν δὲ ἐπ᾽	ἐμοῦ	ναὸν καὶ τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆς
[2, 1]	δὲ ἡ πίτυς ἄχρι γε	ἐμοῦ	πεφύκει παρὰ τὸν αἰγιαλὸν καὶ
[2, 38]	τῆς νήσου. τὰ δὲ ἐπ᾽	ἐμοῦ	τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ
[2, 31]	καὶ ἄλλο οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ	ἐμοῦ.	τὸν δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ
[2, 12]	τούτους φασὶ Φλιάσιοι θηρᾶσαί τε	ἐμπείρους	γενέσθαι καὶ τὰ ἐς πόλεμον
[2, 26]	ἀλλὰ Ἡσίοδον ἢ τῶν τινα	ἐμπεποιηκότων	ἐς τὰ Ἡσιόδου τὰ ἔπη
[2, 5]	τὴν ἐπὶ Σικυῶνα ἰοῦσι ναὸς	ἐμπεπρησμένος	ἐστὶν οὐ πόρρω τῆς πόλεως,
[2, 5]	καὶ ὡς ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν	ἐμπεσὸν	διαφθείρειεν αὐτόν. (Σικυώνιοι δὲ οὗτοι
[2, 7]	οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ	ἐμπιπραμένῳ	τῷ ναῷ· τὸν δὲ ἐπ᾽
[2, 34]	ὁ Λὶψ βλαστανούσαις ταῖς ἀμπέλοις	ἐμπίπτων	ἐκ τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου τὴν
[2, 9]	ἕξειν ἢν κρατήσῃ καὶ μάλιστα	ἐμποδὼν	οὐκ ἐθέλων εἶναί οἱ τοῖς
[2, 20]	τὸ θέατρον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν,	ἔμπροσθεν	δὲ τοῦ ἕδους Τελέσιλλα ἡ
[2, 17]	τόδε τοῦ ναοῦ τοῦ κατακαυθέντος	ἔμπροσθεν.	~(ἐκ Μυκηνῶν δὲ ἐς Ἄργος
[2, 7]	δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ	ἔμπροσθεν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος
[2, 31]	ἱεροῦ τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστιν οἰκοδόμημα	ἔμπροσθεν,	Ὀρέστου καλούμενον σκηνή. πρὶν γὰρ
[2, 19]	ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς. ἔστι δὲ	ἔμπροσθεν	τοῦ ναοῦ βόθρος πεποιημένα ἐν
[2, 31]	γινωσκόμενον ὑπὸ ἐμοῦ. τὸν δὲ	ἔμπροσθεν	τοῦ ναοῦ λίθον, καλούμενον δὲ
[2, 21]	ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου δὲ	ἔμπροσθεν	τρόπαιον λίθου πεποίηται κατὰ ἀνδρὸς
[2, 20]	ὅροις τῆς χώρας. τὸν δὲ	ἔμπροσθεν	χρόνον οἱ Λακεδαιμόνιοι μηδὲν ἔξω
[2, 20]	ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς ἐπὶ αἵματι	ἐμφυλίῳ	καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου Διός.
[2, 22]	καὶ Περσέα, ἀπὸ νήσων τῶν	ἐν	Αἰγαίῳ Διονύσῳ συνεστρατευμέναι· καὶ διὰ
[2, 30]	τῆς Ἀπτέρου Νίκης τὸν ναόν.	(ἐν	Αἰγίνῃ δὲ πρὸς τὸ ὄρος
[2, 5]	τοῦ μηνύματος δίκην ὅτῳ πιστὰ—	ἐν	Ἅιδου δίδωσιν. ἤκουσα δὲ ἤδη
[2, 25]	Οἰνέως. Οἰνέα γὰρ τὸν βασιλεύσαντα	ἐν	Αἰτωλίᾳ λέγουσιν ὑπὸ τῶν Ἀγρίου
[2, 37]	τὸ μὲν ἀνέκαθεν Τρικωνιεὺς τῶν	ἐν	Αἰτωλίᾳ, τὰ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 5]	μηνύσειν πρὶν ἤ οἱ καὶ	ἐν	Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ· δόντος δὲ
[2, 25]	οὐδέν τι διάφορον ἢ τὸ	ἐν	ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ. ἔστι δὲ
[2, 16]	Σπάρτης μὲν γυναικὸς εἰκών ἐστιν	ἐν	Ἀμύκλαις, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως παῖδα
[2, 29]	βωμὸς εἴη Αἰακοῦ, λεγόμενόν ἐστιν	ἐν	ἀπορρήτῳ. (παρὰ δὲ τὸ Αἰάκειον
[2, 7]	μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα δὲ ἀγάλματα	ἐν	ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις ἐστί· ταῦτα μιᾷ
[2, 13]	καλοῦσι Κισσοτόμους. ἄγαλμα δὲ οὔτε	ἐν	ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν οὐδὲν οὔτε ἐστὶν
[2, 18]	Ἄργους μὲν δὴ καὶ τῆς	ἐν	Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 23]	περὶ Τραχῖνα ἴσμεν καὶ οὐκ	ἐν	Ἄργει γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ
[2, 8]	ἔπεισε δὲ καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα	ἐν	Ἄργει δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς
[2, 4]	οὐδὲν ἧσσον οἱ Κορίνθιοι τῶν	ἐν	Ἄργει δυναστῶν ἢ Μυκήναις ὑπακούοντες·
[2, 22]	λέγουσιν ἐν γαστρί, τεκοῦσαν δὲ	ἐν	Ἄργει καὶ τῆς Εἰληθυίας ἱδρυσαμένην
[2, 23]	ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι Δηιανείρας	ἐν	Ἄργει μνῆμα εἶναι τῆς Οἰνέως
[2, 34]	Νιόβης θυγατριδοῦν ὄντα Φορωνέως τὴν	ἐν	Ἄργει περιελθεῖν ἂν> ἀρχὴν παρόντος
[2, 38]	τιμὰς ἔχον παρὰ Δωριέων τῶν	ἐν	Ἄργει. (Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία
[2, 20]	ἄρρενα νικήσασα ἐξελάσῃ καὶ κῦδος	ἐν	Ἀργείοισιν ἄρηται, πολλὰς Ἀργείων ἀμφιδρυφέας
[2, 36]	τὸ ἀρχαῖον, καθὰ καὶ Ὅμηρος	ἐν	Ἀργείων καταλόγῳ πεποίηκεν, ἐπινείῳ καθ᾽
[2, 3]	Κροκεαῖς χώρας τῆς Λακωνικῆς ὀρύσσουσιν.	ἐν	ἀριστερᾷ δὲ τῆς ἐσόδου Ποσειδῶν
[2, 5]	ἐστὶν οὐ πόρρω τῆς πόλεως,	ἐν	ἀριστερᾷ δὲ τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι
[2, 11]	προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν εἴκοσι καὶ	ἐν	ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν
[2, 10]	παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸν περίβολον	ἐν	ἀριστερᾷ διπλοῦν ἐστιν οἴκημα· κεῖται
[2, 15]	Ἄργος ἰοῦσίν ἐστι Μυκηνῶν ἐρείπια	ἐν	ἀριστερᾷ. καὶ ὅτι μὲν Περσεὺς
[2, 38]	στενὴν καὶ ἄλλως δύσβατον, ἔστιν	ἐν	ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν
[2, 13]	τῆς γε Ἥρας ἐστὶν ἐξιόντων	ἐν	ἀριστερᾷ ναὸς ἄγαλμα ἔχων Παρίου
[2, 2]	περιβόλου δέ ἐστιν ἐντὸς Παλαίμονος	ἐν	ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα δὲ ἐν
[2, 17]	σὺν ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν δὲ	ἐν	ἀριστερᾷ πέντε ἀπέχει καὶ δέκα
[2, 18]	Μυκηνῶν δὲ ἐς Ἄργος ἐρχομένοις	ἐν	ἀριστερᾷ Περσέως παρὰ τὴν ὁδόν
[2, 12]	ἔστιν ὀλίγον ὑπὲρ τὴν ὁδὸν	ἐν	ἀριστερᾷ Ποσειδῶνος ἱερόν· προελθοῦσι δὲ
[2, 24]	ἐκ τοῦ ὄρους αὖθίς ἐστιν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς λεωφόρου ναὸς Ἀρτέμιδος.
[2, 11]	εὐθὺ ἐς Φλιοῦντα ἐρχομένοις καὶ	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστα
[2, 12]	ἀφικομένοις καὶ καταβαίνουσιν ἐς θάλασσαν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ ναός ἐστιν>
[2, 7]	τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ ἔμπροσθεν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος Εὐπόλιδι
[2, 24]	δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν ἐστιν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τῶν Αἰγύπτου
[2, 18]	μνῆμα ὀνομάζουσι— προελθοῦσιν ὀλίγον ἐστὶν	ἐν	ἀριστερᾷ χωρίον Μυσία καὶ Δήμητρος
[2, 28]	Ἀρτέμιδος, οὗ καὶ Τελέσιλλα ἐποιήσατο	ἐν	ᾄσματι μνήμην. (κατιοῦσι δὲ ἐς
[2, 29]	οὐκ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν	ἐν	αὐτῇ γενέσθαι· Διὸς δὲ ἐς
[2, 5]	λέγουσιν ὡς Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος	ἐν	αὐτῇ γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου δὲ
[2, 25]	κώμη Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς	ἐν	αὐτῇ καὶ ξόανον οὐδέν τι
[2, 20]	καὶ Λακεδαιμονίους, καὶ τῶν μὲν	ἐν	αὐτῇ πεπτωκότων τῇ μάχῃ, ὅσοι
[2, 33]	δι᾽ αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν	ἐν	αὐτῇ Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ
[2, 34]	ἤδη μοι, τὸ δὲ καὶ	ἐν	αὐτῇ τῇ πόλει. ~(πλησίον δὲ
[2, 34]	ἑσπέραν· ἔχει δὲ καὶ λιμένας	ἐν	αὑτῇ. μῆκος μὲν δὴ τῆς
[2, 3]	Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ	ἐν	αὐτοῖς Ἰάσονα ἐξ Ἰωλκοῦ μετὰ
[2, 25]	ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ δέ εἰσιν	ἐν	αὐτῷ Διός τε καὶ Ἥρας·
[2, 32]	τε ἐπιφανέστατον ἀνεῖται καὶ ναὸς	ἐν	αὐτῷ καὶ ἄγαλμά ἐστιν ἀρχαῖον.
[2, 25]	Λυγκεία ἐκαλεῖτο, οἰκήσαντος δὲ ὕστερον	ἐν	αὐτῷ Λύρκου— παῖς δὲ ἦν
[2, 11]	ἐστιν Ἀπόλλωνος· κίονες δὲ ἑστήκασιν	ἐν	αὐτῷ μόνοι, τοίχους δὲ οὐκέτι
[2, 2]	ἐν ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα δὲ	ἐν	αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ
[2, 11]	καλούμενόν ἐστιν ἄλσος, ἱερὸν δὲ	ἐν	αὐτῷ Προστασίας Δήμητρος καὶ Κόρης.
[2, 27]	Κυνόρτιον, Μαλεάτου δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὸν	ἐν	αὐτῷ. τοῦτο μὲν δὴ τῶν
[2, 26]	τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ. τὸ δ᾽	ἐν	Βαλάγραις ταῖς Κυρηναίων ἐστὶν Ἀσκληπιὸς
[2, 34]	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου προβεβλημένον Βούπορθμος.	ἐν	Βουπόρθμῳ δὲ πεποίηται μὲν ἱερὸν
[2, 1]	καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί· Δωτοῦς δὲ	ἐν	Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν ἅγιον, ἔνθα
[2, 15]	πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν.	ἐν	γὰρ τῇ νῦν Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ
[2, 28]	καὶ ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν	ἐν	γαστρί. (καὶ ὁ μὲν συνείς,
[2, 22]	ἔχειν μὲν γὰρ αὐτὴν λέγουσιν	ἐν	γαστρί, τεκοῦσαν δὲ ἐν Ἄργει
[2, 26]	πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν	ἐν	γαστρί. ὡς δὲ ἐν τῇ
[2, 33]	Δημοσθένει δὲ φυγῆς τε συνέπεσεν	ἐν	γήρᾳ λαβεῖν πεῖραν καὶ ὁ
[2, 21]	Τριτωνίδα ἄνθρωποι ταύτης εἰσὶν ἱεροί.	(ἐν	δὲ Ἄργει παρὰ τοῦτο δὴ
[2, 15]	σταδίους πέντε που καὶ δέκα.	ἐν	δὲ αὐτῇ Νεμείου (τε) Διὸς
[2, 14]	καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς Δήμητραν·	ἐν	δὲ αὐτοῖς καταλέγων τοὺς διδαχθέντας
[2, 3]	τῇ Πειρήνῃ καὶ περίβολός ἐστιν,	ἐν	δὲ αὐτῷ γραφὴ τὸ Ὀδυσσέως
[2, 34]	ναός, ἔστι δὲ Εἰλεοὶ χωρίον,	ἐν	δὲ αὐτῷ Δήμητρος καὶ Κόρης
[2, 20]	δέ ἐστιν οὐ πόρρω θέατρον·	ἐν	δὲ αὐτῷ καὶ ἄλλα θέας
[2, 21]	οὐ μακρὰν χῶμα γῆς ἐστιν·	ἐν	δὲ αὐτῷ κεῖσθαι τὴν Μεδούσης
[2, 18]	μὲν οὖν οὐκ ἔπεστιν ὄροφος·	ἐν	δὲ αὐτῷ ναός ἐστιν ἄλλος
[2, 13]	ἄλλος περίβολός ἐστιν ἱερὸς Δήμητρος,	ἐν	δὲ αὐτῷ ναός τε καὶ
[2, 12]	ἐς ὃ τὴν Κορωνίδα ἀνάγουσιν·	ἐν	δὲ αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν
[2, 10]	ἐστι τῷ περιβόλῳ τὸ ἱερόν,	ἐν	δὲ αὐτῷ ξόανον ἀρχαῖον, τέχνη
[2, 27]	Θόλος ᾠκοδόμηται πλησίον, θέας ἄξιον·	ἐν	δὲ αὐτῷ Παυσίου γράψαντος βέλη
[2, 34]	ἐπὶ πολὺ διέχων ἐς θάλασσαν,	ἐν	δὲ αὐτῷ πόλισμα οὐ μέγα
[2, 10]	(δὲ) ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός·	ἐν	δὲ αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν
[2, 34]	παρὰ δὲ αὐτῷ σταδίου θεμέλια·	ἐν	δὲ αὐτῷ τοὺς Τυνδάρεω παῖδας
[2, 2]	ναὸς Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον ἀρχαῖον.	ἐν	δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ ἐστι
[2, 13]	ναὸς ἄγαλμα ἔχων Παρίου λίθου.	(ἐν	δὲ τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλος
[2, 32]	οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους.	(ἐν	δὲ τῇ ἀκροπόλει τῆς Σθενιάδος
[2, 18]	Κλυμένης βωμὸς σωτήρων καλουμένων Περσέως.	ἐν	δὲ τῇ Ἀργείᾳ προελθοῦσιν ὀλίγον
[2, 7]	δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή.	(ἐν	δὲ τῇ νῦν ἀκροπόλει Τύχης
[2, 12]	γυμνὸς καὶ μετὰ τῆς ἀσπίδος.	~(ἐν	δὲ Τιτάνῃ καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν
[2, 10]	καὶ πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν Ἀγοραῖος.	~(ἐν	δὲ τῷ γυμνασίῳ τῆς ἀγορᾶς
[2, 22]	διὰ τοῦτον δοκεῖ τὸν Σακάδαν.	ἐν	δὲ τῷ γυμνασίῳ τῷ Κυλαράβου
[2, 17]	βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι λέγουσιν.	ἐν	δὲ τῷ προνάῳ τῇ μὲν
[2, 36]	ἐπὶ μὲν τῷ Κοκκυγίῳ Διός,	ἐν	δὲ τῷ Πρωνί ἐστιν Ἥρας·
[2, 35]	μὲν δὴ πάντα θριγκοῖς λίθων,	ἐν	δὲ τῷ τοῦ Κλυμένου καὶ
[2, 22]	αὔλημα τὸ Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν	ἐν	Δελφοῖς· (καὶ τὸ ἔχθος τὸ
[2, 17]	μὲν Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα,	ἐν	δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς Ἥρας
[2, 24]	καὶ πρὸς Ἀρκαδίας ἐπὶ Τεγέαν.	ἐν	δεξιᾷ δὲ ὄρος ἐστὶν ἡ
[2, 20]	Ἄδωνιν αἱ γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται.	ἐν	δεξιᾷ δὲ τῆς ἐσόδου τῷ
[2, 23]	ὁδὸν καλουμένην Κοίλην> ναός ἐστιν	ἐν	δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ ἄγαλμα
[2, 36]	Ἑρμιονεῖς. (ἀπὸ Μάσητος δὲ ὁδὸς	ἐν	δεξιᾷ ἐστιν ἐπὶ ἄκραν καλουμένην
[2, 3]	δὲ ἀπωτέρω τῶν προπυλαίων ἐσιοῦσιν	ἐν	δεξιᾷ ἐστιν Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ
[2, 13]	τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸς	ἐν	δεξιᾷ καὶ ἄγαλμα οὐκ ἔχον
[2, 22]	ἐστὶ τοῦ ἱεροῦ τῆς Λητοῦς	ἐν	δεξιᾷ καὶ πρὸ αὐτοῦ γυναικῶν
[2, 18]	ἡρῴου τούτου Θυέστου τάφος ἐστὶν	ἐν	δεξιᾷ· λίθου δὲ ἔπεστιν αὐτῷ
[2, 7]	τὴν ἀγοράν, ἔστι ναὸς Ἀρτέμιδος	ἐν	δεξιᾷ Λιμναίας. καὶ ὅτι μὲν
[2, 25]	ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα	ἐν	δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει
[2, 3]	ἐπὶ Σικυῶνα ἐρχομένοις ἔστιν ἰδεῖν	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ ναὸς καὶ
[2, 24]	ναὸς Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ Χάον ἐστὶν
[2, 7]	διαβεβηκόσιν ἤδη τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν	ἐν	δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ
[2, 24]	τὴν ἐπὶ Τεγέας ὁδόν ἐστιν	ἐν	δεξιᾷ τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου Κεγχρεαί.
[2, 10]	ἀνιοῦσιν ἐς τὸ γυμνάσιον, ἔστιν	ἐν	δεξιᾷ Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος· κομισθῆναι
[2, 20]	Λυσίππου. μετὰ δὲ αὐτὸ προελθοῦσιν	ἐν	δεξιᾷ Φορωνέως τάφος ἐστίν· ἐναγίζουσι
[2, 10]	Σικυώνιος ἐποίησεν, ὃς καὶ τὸν	ἐν	Διδύμοις τοῖς Μιλησίων καὶ Θηβαίοις
[2, 6]	τοῦ πάντα τὸν χρόνον διατελέσασιν	ἐν	εἰρήνῃ. αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης
[2, 14]	καταλυθέντος πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι καὶ	ἐν	Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο
[2, 14]	καὶ αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ	ἐν	Ἐλευσῖνι δρώμενα. (Δυσαύλην δέ φασιν
[2, 3]	φησιν εἶναι. (ἔπη δὲ ἔστιν	ἐν	Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ
[2, 6]	εἰρήνῃ. αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης	ἐν	Ἕλλησι τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν
[2, 16]	δὲ ἐν Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς Μυκήνης	ἐν	ἔπει τῷδε ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽
[2, 1]	τε πρότερον κατηρίθμησα ἀνελὼν καὶ	ἐν	Ἐπιδαύρῳ τῇ ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου
[2, 26]	(μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ τόδε	ἐν	Ἐπιδαύρῳ τὸν θεὸν γενέσθαι· τὰ
[2, 29]	μάλιστα ὁρμίζονται ναός ἐστιν Ἀφροδίτης,	ἐν	ἐπιφανεστάτῳ δὲ τῆς πόλεως τὸ
[2, 31]	ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν	ἐν	ἡμέραις ῥηταῖς. κατορυχθέντων δὲ ὀλίγον
[2, 2]	τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι· πεποίηται δὲ	ἐν	Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι
[2, 29]	δὲ ἀπὸ μὲν Πηλέως οἱ	ἐν	Ἠπείρῳ βασιλεῖς, Τελαμῶνος δὲ τῶν
[2, 13]	Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι. Ὠλῆνι δὲ	ἐν	Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα τραφῆναι
[2, 24]	Εὐφορίωνος καλεῖ Δία καὶ τὸν	ἐν	θαλάσσῃ. τρισὶν οὖν ὁρῶντα ἐποίησεν
[2, 23]	οὗτοί φασιν ἐκ Φερῶν τῶν	ἐν	Θεσσαλίᾳ κομισθῆναι. τάδε δὲ αὐτοῖς
[2, 2]	ποσίν. (ἔστι δὲ καὶ ἄλλο	ἐν	Θεσσαλίᾳ Λαΐδος φάμενον μνῆμα εἶναι·
[2, 24]	ταύτης δὲ καὶ δύο τῶν	ἐν	Θεσσαλίᾳ πόλεων, ἥ τε ἐπὶ
[2, 3]	ποίμνας, καθὰ δὴ καὶ Ὅμηρος	ἐν	Ἰλιάδι ἐποίησεν υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου,
[2, 24]	ἀνάθημα, ὅτι οἱ μαχομένῳ ποτὲ	ἐν	Ἰλίῳ τὴν ἀχλὺν ἀφεῖλεν ἡ
[2, 17]	ἣν Μενέλαός ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον	ἐν	Ἰλίῳ. (τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς
[2, 31]	μὲν οὖν καὶ Φωκαεῦσι τοῖς	ἐν	Ἰωνίᾳ ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν
[2, 4]	αὐτῶν ἐπονομάζουσιν, καὶ δύο Σαράπιδος,	ἐν	Κανώβῳ καλουμένου τὸ ἕτερον. μετὰ
[2, 25]	ἐπὶ Ἴλιον, οὐκ ἐποιήσατο Ὅμηρος	ἐν	καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς δέ— ἔτι
[2, 30]	κατήκοοι· καὶ σφᾶς καὶ Ὅμηρος	ἐν	καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ Διομήδους ἄρχεσθαι.
[2, 15]	τῆς γυναικός οἱ ταύτης γενέσθαι.	ἐν	Κλεωναῖς δὲ τοῦτό ἐστι τὸ
[2, 25]	συγγενεῖς ἦσαν— ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα	ἐν	κοινῷ. (προϊοῦσι δὲ ἐντεῦθεν καὶ
[2, 30]	τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας δὲ ἔχειν	ἐν	κοινῷ· προστάξαι γὰρ οὕτω Δία
[2, 20]	τὰς μὲν οὖν λοιπὰς θάπτουσιν	ἐν	κοινῷ, ταύτῃ δὲ— ἀξιώματι γὰρ
[2, 3]	μὲν δὴ δι᾽ αὐτὴν Ἰάσονα	ἐν	Κορίνθῳ, Μηδείᾳ δὲ παῖδας μὲν
[2, 30]	Αἰγινήταις ἐστὶν Ἀφαία καὶ Δίκτυννα	ἐν	Κρήτῃ. (τὸ δὲ Πανελλήνιον, ὅτι
[2, 3]	κοσμήσας καὶ ἄλλοις καὶ ὃν	ἐν	Κροκεαῖς χώρας τῆς Λακωνικῆς ὀρύσσουσιν.
[2, 26]	δὲ τοῦ παρὰ Κυρηναίοις τὸ	ἐν	Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον.
[2, 24]	ἐν Λέρνῃ σώματα τὰ λοιπά·	ἐν	Λέρνῃ γὰρ καὶ ὁ φόνος
[2, 24]	ἐνταῦθα αἱ κεφαλαί, χωρὶς δὲ	ἐν	Λέρνῃ σώματα τὰ λοιπά· ἐν
[2, 15]	ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν	ἐν	Λέρνῃ. Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου
[2, 2]	θυγατέρα εἶναι Πειρήνην. ἔστι δὲ	ἐν	Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ
[2, 28]	παρά τε Ἰνδοῖς τρέφονται καὶ	ἐν	Λιβύῃ, ἄλλο δή τι γένος
[2, 22]	τάφος. ἀπέθανον δὲ αἱ γυναῖκες	ἐν	μάχῃ πρὸς Ἀργείους τε καὶ
[2, 27]	κόσμῳ, μεγέθει δὲ Ἀρκάδων τὸ	ἐν	Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας δὲ ἢ
[2, 7]	καὶ Δύμην τὴν Ἀχαιῶν καὶ	ἐν	Μεγάλῃ πόλει καὶ περὶ Σελλασίαν
[2, 10]	πάντα ἐνταῦθα περίβολον Παιδιζὴν ὀνομάζουσιν,	ἐν	μέσῳ δέ ἐστι τῷ περιβόλῳ
[2, 3]	καὶ τὸν τρίτον καλοῦσιν Ὕψιστον.	~(ἐν	μέσῳ δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[2, 32]	Ἀφροδίτης Ἀκραίας· τὸν μὲν ἅτε	ἐν	μητροπόλει τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν,
[2, 38]	Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ λιμένες εἰσὶν	ἐν	Ναυπλίᾳ καὶ πηγὴ Κάναθος καλουμένη·
[2, 38]	ἐστίν· τὰ δὲ ὑπὸ τῶν	ἐν	Ναυπλίᾳ λεγόμενα ἐς τὸν ὄνον,
[2, 37]	μὲν λίθου πεποιημένα, ἑτέρωθι δ᾽	ἐν	ναῷ Διόνυσος Σαώτης καθήμενον ξόανον
[2, 24]	ἀνδρὸς εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης δὲ	ἐν	νυκτὶ ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον,
[2, 37]	δὲ ἐς αὐτὴν Διονύσῳ δρώμενα	ἐν	νυκτὶ κατὰ ἔτος ἕκαστον οὐχ
[2, 16]	ὄνομα τῷ χωρίῳ. (Ὅμηρος δὲ	ἐν	Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς Μυκήνης ἐν ἔπει
[2, 13]	τῶν θεῶν εἶναι, καὶ αὖθις	ἐν>	Ὀδυσσέως ἐς Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα
[2, 31]	ἐπὶ ἔτη συμβάντος σφίσιν ἐννέα,	ἐν	οἷς οὐχ ὗεν ὁ θεός,
[2, 34]	τέσσαρας μάλιστα σταδίους, κειμένη δὲ	ἐν	ὁμαλῷ τὰ πρῶτα ἠρέμα ἐς
[2, 34]	ἱερά· τὰ δὲ πρὸς θάλασσαν	ἐν	ὅροις τῆς Ἑρμιονίδος ἱερὸν Δήμητρός
[2, 25]	δῆλα καὶ ταύτην ποιοῦσαν ὅτι	ἐν	οὐδενὶ οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν ἔτι
[2, 24]	τις τεκμαίροιτο αὐτόν. Δία γὰρ	ἐν	οὐρανῷ βασιλεύειν, οὗτος μὲν λόγος
[2, 32]	τάφον ἀποφαίνουσιν εἰδότες· τὸν δὲ	ἐν	οὐρανῷ καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον εἶναι
[2, 8]	(Ἄρατος δέ, ὥς οἱ τὰ	ἐν	Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει, δεινὸν ἡγεῖτο Πειραιᾶ
[2, 38]	τὸν καρπόν— καὶ ὄνος σφίσιν	ἐν	πέτρᾳ πεποιημένος διὰ τοῦτό ἐστιν
[2, 1]	λέγουσιν ἀνοικίσαι Καίσαρα, ὃς πολιτείαν	ἐν	Ρώμῃ πρῶτος τὴν ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 2]	ἀρχῆς ἐξ Ὑκάρων αὐτὴν τῶν	ἐν	Σικελίᾳ λέγεται παῖδα οὖσαν ὑπὸ
[2, 6]	καὶ ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου τὴν	ἐν	Σικυῶνι ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ
[2, 10]	θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν νομίζουσι. Φαῖστον	ἐν	Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ
[2, 22]	εἶναι καὶ Πλουτοῦς ἰδὼν οἶδα	ἐν	Σιπύλῳ τάφον θέας ἄξιον. πρὸς
[2, 27]	ἐταλαιπώρουν, ὅτι μήτε αἱ γυναῖκες	ἐν	σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον καὶ ἡ
[2, 8]	μισθωτοῖς τοὺς μὲν ἔλαθεν ἅτε	ἐν	σκότῳ νύκτωρ γὰρ δὴ τὴν
[2, 18]	πολλούς, παρειληφὼς δὲ καὶ τὴν	ἐν	Σπάρτῃ βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ ἐκ
[2, 9]	τοῦ Κλεωνύμου παραλαβὼν τὴν βασιλείαν	ἐν	Σπάρτῃ Παυσανίαν ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε
[2, 7]	τῇ πύλῃ πηγή ἐστί σφισιν	ἐν	σπηλαίῳ, ἧς τὸ ὕδωρ οὐκ
[2, 36]	αὕτη ποτέ, καὶ Ἁλικῶν λόγος	ἐν	στήλαις ἐστὶ ταῖς Ἐπιδαυρίων αἳ
[2, 31]	Διοσκούρων ξόανά ἐστι. (κεῖνται δὲ	ἐν	στοᾷ τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου
[2, 20]	δὲ ἡ Τελέσιλλα καὶ ἄλλως	ἐν	ταῖς γυναιξὶν εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον
[2, 20]	τὸ τεῖχος, αὐτὴ δὲ ὁπόσα	ἐν	ταῖς οἰκίαις ὑπελείπετο καὶ τὰ
[2, 25]	σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι δὲ	ἐν	ταῖς Ὀρνεαῖς Ἀρτέμιδός τε ἱερὸν
[2, 24]	δὴ ἦν ὁ ποιήσας, ἅτε	ἐν	ταῖς τρισὶ ταῖς λεγομέναις λήξεσιν
[2, 38]	καὶ ἱερὸν τοῦ Πολεμοκράτους ἐστὶν	ἐν	ταύτῃ. ὁ δὲ Πολεμοκράτης ἐστὶ
[2, 8]	(μετὰ Κλέωνα μοναρχήσαντα ἐνέπεσε τῶν	ἐν	τέλει πολλοῖς ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω
[2, 20]	καὶ ὅσοι σὺν ἐκείνῳ τῶν	ἐν	τέλει πρὸς τὸ τεῖχος μαχόμενοι
[2, 3]	καὶ κτῆσιν ὄπασσε· τὸν δὲ	ἐν	τελετῇ Μητρὸς ἐπὶ Ἑρμῇ λεγόμενον
[2, 31]	ἐς ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι.	~(ἐν	τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς καὶ
[2, 21]	τῶν θυρῶν ἀνακειμένην. (τοῦ δὲ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ τῶν Ἀργείων οἰκοδομήματος
[2, 7]	Καρμάνορα ἀπετράποντο, τοὺς δὲ ἀνθρώπους	ἐν	τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε· καὶ
[2, 29]	Ἥρας εἶναι. τὴν δὲ Ἀθηνᾶν	ἐν	τῇ ἀκροπόλει, ξόανον θέας ἄξιον,
[2, 28]	εἰ δὲ καὶ Ἀσιναίοις τοῖς	ἐν	τῇ Ἀργολίδι ἔθηκεν ὅρον τοῦτον,
[2, 24]	ἐρείπια Ὑσιῶν ἐστι πόλεώς ποτε	ἐν	τῇ Ἀργολίδι, καὶ τὸ πταῖσμα
[2, 29]	ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν	ἐν	τῇ Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν.
[2, 21]	οἱ καὶ τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα	ἐν	τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ. τοῦ δὲ
[2, 32]	αὗται δ᾽ ἂν εἴησαν τῶν	ἐν	τῇ Ἀττικῇ πρὸς Θησέα καὶ
[2, 29]	ἐκ τῆς γῆς. βασιλεύσαντα δὲ	ἐν	τῇ γῇ πλὴν Αἰακὸν οὐδένα
[2, 30]	φασὶ δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν	ἐν	τῇ γῆ πρῶτον. ἐμοὶ μὲν
[2, 12]	τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις χρήσομαι.	(ἐν	τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον
[2, 15]	δὲ καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα	ἐν	τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον,
[2, 1]	Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον	ἐν	τῇ γῇ ταύτῃ, Μαραθῶνα δὲ
[2, 26]	εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς δὲ	ἐν	τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν,
[2, 27]	φιάλης πίνουσα· ἴδοις δὲ κἂν	ἐν	τῇ γραφῇ φιάλην τε ὑάλου
[2, 26]	οἱ περὶ τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς	ἐν	τῇ Ἐπιδαυρίᾳ, τὸν θεὸν ἐπηγάγετο
[2, 29]	νεώς, εἰ δὲ ἐθέλοι, χῶμα	ἐν	τῇ θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν
[2, 30]	ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνος σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν	ἐν	τῇ Καρίᾳ καὶ Μύνδον ἀπῴκισαν
[2, 1]	τὰ ἔπη λέγεται ποιῆσαι, φησὶν	ἐν	τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ εἰ δὲ
[2, 4]	δὲ Ὀρνυτίωνος υἱὸς νεώτερος κατέμεινεν	ἐν	τῇ Κορίνθῳ. Θόαντος δὲ Δαμοφῶν,
[2, 9]	Λεωνίδου παίδων Ἐπικλείδας μὲν ἀπέθανεν	ἐν	τῇ μάχῃ, Κλεομένην δὲ φεύγοντα
[2, 13]	ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο	ἐν	τῇ Μενελάου πρὸς Ἀλέξανδρον μονομαχίᾳ
[2, 25]	ἥξεις. βασιλεῦσαι δέ φασιν Ἠλεκτρύωνα	ἐν	τῇ Μηδείᾳ τὸν πατέρα Ἀλκμήνης·
[2, 15]	δὲ Ἀργεῖοι τῷ Διὶ καὶ	ἐν	τῇ Νεμέᾳ καὶ Νεμείου Διὸς
[2, 29]	Δωριέων ἔθη καὶ φωνὴν κατεστήσαντο	ἐν	τῇ νήσῳ. προελθοῦσι δὲ Αἰγινήταις
[2, 30]	καὶ Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν	ἐν	τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις
[2, 7]	ὁ δὲ ναὸς ἔστι μὲν	ἐν	τῇ νῦν ἀγορᾷ, τὸ δὲ
[2, 29]	παίδων περὶ τὸν Παρνασσὸν οἰκησάντων	ἐν	τῇ νῦν καλουμένῃ Φωκίδι. (τὸ
[2, 8]	πόλιν Σικυωνίων ἐτυράννησε, Κλέων δὲ	ἐν	τῇ νῦν πόλει. πρὸ ταύτης
[2, 3]	παίδων ὑπὸ λεαίνης διαφθαρῆναι θηρεύοντα	ἐν	τῇ πέραν ἠπείρῳ· Φέρητι δὲ
[2, 32]	Κρήτης· στασιασάντων δὲ ὁμοίως τῶν	ἐν	τῇ πόλει ἁπάντων καὶ ταύτας
[2, 29]	ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου. ναοὶ δὲ	ἐν	τῇ πόλει καὶ Διονύσου καὶ
[2, 5]	τὸ ὕδωρ αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ	ἐν	τῇ πόλει. (ὁ δὲ Ἀσωπὸς
[2, 2]	ἔτι Λαΐδος. (λόγου δὲ ἄξια	ἐν	τῇ πόλει τὰ μὲν λειπόμενα
[2, 36]	δέ σφισι κατὰ ταὐτὰ καὶ	ἐν	τῇ πόλει τὰ ξόανα. (ἀναστρέψας
[2, 19]	ὁ δῆμος. (Ἀργείοις δὲ τῶν	ἐν	τῇ πόλει τὸ ἐπιφανέστατόν ἐστιν
[2, 7]	ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν	ἐν	τῇ σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα
[2, 11]	πέρασίν εἰσιν. ἀνάκειται δὲ ἀγάλματα	ἐν	τῇ στοᾷ Διονύσου καὶ Ἑκάτης,
[2, 10]	τοῖς ἱερεῦσιν ἔσοδος. κεῖται δὲ	ἐν	τῇ στοᾷ κήτους ὀστοῦν θαλασσίου
[2, 13]	ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι γὰρ	ἐν	τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων ἄλσος
[2, 30]	Ἄτλαντος θυγατρός, καὶ πόλεις αὐτοὺς	ἐν	τῇ χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε
[2, 38]	ἐς θάλασσαν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν	ἐν	Τημενίῳ πεποίηται καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον
[2, 16]	οἳ Προίτῳ τὸ τεῖχος ἐποίησαν	ἐν	Τίρυνθι. (Μυκηνῶν δὲ ἐν τοῖς
[2, 16]	τῆς Ἀργείας· σημεῖά τε τῆς	ἐν	Τίρυνθι οἰκήσεως Προίτου καὶ ἐς
[2, 23]	δὲ Ἀλεξάνορος τοῦ παρὰ Σικυωνίοις	ἐν	Τιτάνῃ τιμὰς ἔχοντος. (τῆς δὲ
[2, 11]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος ἐς Σικυωνίαν	ἐν	Τιτάνῃ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι
[2, 27]	δὲ αὐτὸ γινόμενον οἶδα καὶ	ἐν	Τιτάνῃ. (τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ
[2, 11]	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ. (τὰ δὲ	ἐν	τοῖς ἀετοῖς Ἡρακλῆς καὶ Νῖκαι
[2, 19]	τὸ ὄνειδος ηὔξησε. κριθεῖσα δὲ	ἐν	τοῖς Ἀργείοις ἀποφεύγει τε καὶ
[2, 36]	ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε καὶ Λυσίστρατον	ἐν	τοῖς δοκιμωτάτοις ὄντα Ἀργείων· ἁλισκομένου
[2, 25]	τῆς Ἀργείας ἔκειντο, οὕτω καὶ	ἐν	τοῖς ἔπεσι προτέρας ἢ Φλιοῦντά
[2, 22]	καὶ Ἀθηνᾶς. Λυκέας μὲν οὖν	ἐν	τοῖς ἔπεσιν ἐποίησε Μηχανέως τὸ
[2, 14]	ἄν ποτε Ὅμηρος παρῆκεν αὐτὸν	ἐν	τοῖς ἔπεσιν. ἔστι γὰρ καὶ
[2, 18]	Ὀρέστου νόθον Πενθίλον Κιναίθων ἔγραψεν	ἐν	τοῖς ἔπεσιν Ἠριγόνην τὴν Αἰγίσθου
[2, 14]	ἐμοὶ δοκεῖν οὐδὲ ἄλλως ἦν	ἐν	τοῖς ἐπιφανέσιν Ἐλευσινίων· οὐ γὰρ
[2, 25]	ἄλλα τέ ἐστιν οὐκ ἀξιόλογα	ἐν	τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν ἐπὶ
[2, 16]	ἐποίησαν ἐν Τίρυνθι. (Μυκηνῶν δὲ	ἐν	τοῖς ἐρειπίοις κρήνη τέ ἐστι
[2, 7]	τὰ δὲ ἐς αὐτοὺς σαφέστερον	ἐν	τοῖς ἐφεξῆς δηλώσω. πρὸς δὲ
[2, 34]	παρέχεται πλείστους. (ὃ δὲ ἐθαύμασα	ἐν	τοῖς Μεθάνοις μάλιστα, γράψω καὶ
[2, 7]	κατὰ τοὺς ἀετοὺς μάλιστα τοὺς	ἐν	τοῖς ναοῖς· ἐπίγραμμα δὲ ἄλλο
[2, 23]	λιμός. εὐξαμένοις δὲ θεῶν τινα	ἐν	τοῖς παροῦσιν ἀπόροις γενέσθαι σωτῆρα,
[2, 2]	λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν ἔχουσα	ἐν	τοῖς προτέροις ποσίν. (ἔστι δὲ
[2, 30]	Τροίαν. Σθένελος δέ, ὡς ἐδήλωσα	ἐν	τοῖς πρότερον, οἰκίας τε ἦν
[2, 8]	αὐτὰ ἐξελεῖν— Διογένην πείθει τὸν	ἐν	τοῖς φρουροῖς ἄρχοντα ἀφεῖναι τὰ
[2, 33]	δὲ ἐς Ἀθήνας γράμματα ἐπέστελλεν.	ἐν	τούτοις τοῖς γράμμασι τοὺς λαβόντας
[2, 15]	ὀχήμασι δέ ἐστιν ὅμως ἐπιτηδειοτέρα.	ἐν	τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον
[2, 31]	Θησεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.	(ἐν	τούτῳ δέ εἰσι τῷ ναῷ
[2, 25]	Ἀρτέμιδος ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους.	ἐν	τούτῳ δέ εἰσι τῷ ὄρει
[2, 19]	ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ βόθρος πεποιημένα	ἐν	τύπῳ ταύρου μάχην ἔχων καὶ
[2, 13]	δεσμῶται τὰς πέδας πρὸς τὰ	ἐν	τῷ ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται
[2, 16]	καὶ Ἀκρίσιος μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν	ἐν	τῷ Ἄργει, Προῖτος δὲ τὸ
[2, 7]	ἐς τὸν Μαίανδρον, ἀναφανέντας δὲ	ἐν	τῷ Ἀσωπῷ καὶ κατὰ τὴν
[2, 27]	δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ ἐστι θέατρον	ἐν	τῷ ἱερῷ μάλιστα ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 21]	κεῖται τοῦ Πύρρου τὰ ὀστᾶ	ἐν	τῷ ἱερῷ τῆς Δήμητρος, παρ᾽
[2, 9]	ξύλον δὲ ἐκεῖνο ἔκειτο μὲν	ἐν	τῷ ἱερῷ τοῦ Λυκίου, ὅ
[2, 1]	δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον θάψαι τε	ἐν	τῷ ἰσθμῷ καὶ τὸν ἀγῶνα
[2, 2]	εἶναι, Σίσυφον δὲ ταφῆναι μὲν	ἐν	τῷ ἰσθμῷ, τὸν δέ οἱ
[2, 29]	Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους καὶ	ἐν	τῷ Μηδικῷ πολέμῳ παρασχέσθαι πλοῖα
[2, 11]	καὶ Κόρης τὰ πρόσωπα φαίνοντα	ἐν	τῷ Νυμφῶνί ἐστιν. ἡ δὲ
[2, 6]	Λύκον ἀδελφὸν ὄντα παραδίδωσι Θηβαίων	ἐν	τῷ παρόντι ἄρχειν· Λάβδακον γὰρ
[2, 7]	Ἀργείας· τὴν δὲ τοῦ Αἰγιαλέως	ἐν	τῷ πεδίῳ πόλιν Δημήτριος καθελὼν
[2, 5]	καὶ Αἰγιάλειαν αὐτὸν οἰκίσαι πρῶτον	ἐν	τῷ πεδίῳ πόλιν· οὗ δέ
[2, 1]	Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά ἐστιν	ἐν	τῷ προνάῳ δύο μὲν Ποσειδῶνος,
[2, 10]	ἐστιν οἴκημα· κεῖται δὲ Ὕπνος	ἐν	τῷ προτέρῳ, καί οἱ πλὴν
[2, 23]	Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα ἦν	ἐν	τῷ σπηλαίῳ τοῦ θεοῦ· τότε
[2, 11]	ὄροφον οὔτε ἐνταῦθα εὑρήσεις οὔτε	ἐν	τῷ τῆς Προδρομίας Ἥρας. τοῦτον
[2, 20]	τετραμμένων πρὸς πόλεμον ἐκείνων ὑπερόριον	ἐν	τῷ τοιούτῳ καὶ αὐτοί σφισιν
[2, 9]	Ἀμφικτύοσι. τῆς δὲ ἀγορᾶς ἐστιν	ἐν	τῷ ὑπαίθρῳ Ζεὺς χαλκοῦς, τέχνη
[2, 22]	ἑτέροις δέ ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ	ἐν	τῷ χαλκείῳ κεῖσθαι Ταντάλου. (τὸν
[2, 29]	Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ φασι· ταῦτά ἐστιν	ἐν	ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου. ναοὶ δὲ
[2, 24]	φασὶν εἶναι τῷ Λαομέδοντος πατρῷον	ἐν	ὑπαίθρῳ τῆς αὐλῆς ἱδρυμένον, καὶ
[2, 2]	τοῦ Διός, καὶ ταῦτα ὄντα	ἐν	ὑπαίθρῳ, τὸ μὲν ἐπίκλησιν οὐκ
[2, 11]	Μοιρῶν δρῶσιν· ὁ δέ σφισιν	ἐν	ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἐστίν. (ἀναστρέψασι
[2, 10]	συγκαθαγίζουσιν. (ἔνεστι δὲ ὁ παιδέρως	ἐν	ὑπαίθρῳ τοῦ περιβόλου πόα, φύεται
[2, 13]	ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν οὐδὲν οὔτε ἐστὶν	ἐν	φανερῷ δεικνύμενον— ἐφ᾽ ὅτῳ δὲ
[2, 17]	αὐτὸ δὲ τὸ ἱερόν ἐστιν	ἐν	χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας· τὸ γὰρ
[2, 12]	δὲ μνῆμα τοῦ Ἄραντός ἐστιν	ἐν	χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα δὴ καὶ
[2, 29]	εἶναι. πλησίον δὲ τοῦ λιμένος	ἐν	ᾧ μάλιστα ὁρμίζονται ναός ἐστιν
[2, 21]	καὶ τοῦτο ἂν εὕροι τις,	ἐν	ᾧ τά τε ἄλλα ὅσοις
[2, 24]	ὀφθαλμῶν· ἔχεται δὲ τὸ στάδιον,	ἐν	ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ
[2, 7]	πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσης	ἐν	ὠδῖσι· πεποίηται δὲ οὐ κατὰ
[2, 20]	καὶ Ἀργείων τάφος κενὸς ὁπόσους	ἔν	τε Ἰλίῳ καὶ ὀπίσω κομιζομένους
[2, 18]	παρὰ τῶν προσχωρίων, μεγίστας δὲ	ἔν	τε Σερίφῳ καὶ παρ᾽ Ἀθηναίοις<
[2, 30]	ξόανον δὲ ἔργον Μύρωνος, ὁμοίως	ἓν	πρόσωπόν τε καὶ τὸ λοιπὸν
[2, 10]	καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς ὡς ἥρωι	ἐναγίζοντας·	οὔκουν ἠξίου δρᾶν οὐδὲν ὁ
[2, 20]	ἐν δεξιᾷ Φορωνέως τάφος ἐστίν·	ἐναγίζουσι	δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι
[2, 10]	δὲ ὡς ἥρωι τῶν κρεῶν	ἐναγίζουσι.	τῆς ἑορτῆς δέ, ἣν ἄγουσι
[2, 11]	ὡς ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα	ἐναγίζουσιν,	Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ θύουσιν.
[2, 12]	τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς	ἔναιε	Διωνύσοιο ἕκητι πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν
[2, 23]	τι ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς	ἐναντία	ὧν δοξάζουσιν. (ἄλλα δέ ἐστιν
[2, 13]	προσεμένου δὲ τοῦ δήμου τὴν	ἐναντίαν	(ταύτην) γνώμην, οὕτως Ἵππασος σὺν
[2, 34]	παντὸς λευκὰ διελόντες ἄνδρες δύο	ἐναντίοι	περιθέουσι τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ ἑκάτερος
[2, 20]	οὐδένα ὑπὸ τοῦ θυμοῦ τῶν	ἐναντίων	ἔλιπον. ὕστερον δὲ ἄλλα τε
[2, 6]	ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο	ἐνδείξασθαι	τὴν θεὸν εἴ οἱ τετελεσμένος
[2, 29]	Φῶκος, φεύγουσιν ἐπιβάντες νεὼς οἱ	Ἐνδηίδος	παῖδες· Τελαμὼν δὲ ὕστερα κήρυκα
[2, 1]	καὶ αὕτη χαλκῆ. τὰ δὲ	ἔνδον	ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνέθηκεν Ἡρώδης Ἀθηναῖος,
[2, 35]	προσέθεσαν τὰς θύρας. (τέσσαρες δὲ	ἔνδον	ὑπολειπόμεναι γρᾶες, αὗται τὴν βοῦν
[2, 10]	ἄλλο οὐδὲν ἔτι λείπεται. τὸ	ἐνδοτέρω	δὲ Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ
[2, 16]	τοῦ Λυγκέως παῖδες τὴν βασιλείαν	ἐνείμαντο,	καὶ Ἀκρίσιος μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν
[2, 3]	ἐς Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων δὲ	ἕνεκα	ἀπελθεῖν καὶ Μήδειαν παραδοῦσαν Σισύφῳ
[2, 27]	πόλει· ἁρμονίας δὲ ἢ κάλλους	ἕνεκα	ἀρχιτέκτων ποῖος ἐς ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ
[2, 7]	παρεγένοντο ἐς τὴν Αἰγιάλειαν καθαρσίων	ἕνεκα.	γενομένου δέ σφισι δείματος, ἔνθα
[2, 21]	τὸν πατέρα ἣν τοῦ Λυγκέως	ἕνεκα	ἔφυγε. καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς
[2, 30]	νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν δὴ> Αἰακοῦ	ἕνεκα	καὶ ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐς
[2, 8]	Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος τὸν Δημητρίου— τοῦδε	ἕνεκα	τοὺς Σικυωνίους ἐς τὸ Ἀχαιῶν
[2, 19]	Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη δὲ τούτων	ἕνεκα	ὑπὸ τῶν υἱῶν· ἐκείνων δὲ
[2, 3]	ὑπὸ Κορινθίων λέγονται τῶν δώρων	ἕνεκα	ὧν τῇ Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν
[2, 20]	τῷ τοιούτῳ καὶ αὐτοί σφισιν	ἐνέκειντο.	(προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις ἐς ἄκρον
[2, 9]	ὡρμημένον ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν— τούτων	ἕνεκεν	ἀπέκτεινεν Ἄρατον, οὐδὲν προϊδομένῳ δούς
[2, 12]	τὸ ἔπος ἐποίησεν Ὀρνειάς τ᾽	ἐνέμοντο	Ἀραιθυρέην τ᾽ ἐρατεινήν. τάφους δὲ
[2, 38]	δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν	ἐνέμοντο	Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ
[2, 24]	βωμόν. ἐπεὶ δὲ τὰ λάφυρα	ἐνέμοντο,	λαμβάνει Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν,
[2, 8]	ἐς αὐτόν. (μετὰ Κλέωνα μοναρχήσαντα	ἐνέπεσε	τῶν ἐν τέλει πολλοῖς ἐπιθυμία
[2, 18]	τοῦ Μεγαπένθους μανία ταῖς γυναιξὶν	ἐνέπεσεν,	ἐκφοιτῶσαι δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν
[2, 31]	ὃν Ἅρπαγός ποτε ὁ Μῆδος	ἐνέπρησεν,	ἀρχαῖος δὲ καὶ (ὁ) Σαμίοις
[2, 10]	μηροῖς φύλλον τοῦ παιδέρωτος συγκαθαγίζουσιν.	(ἔνεστι	δὲ ὁ παιδέρως ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 31]	κοτίνου— τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ	ἐνέφυ	τῇ γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις
[2, 36]	ὄροφον εἶχεν οὐδέ οἵ τι	ἐνῆν	ἄγαλμα· εἶναι δὲ ἐλέγετο ὁ
[2, 25]	ὑπὸ ζεύγους ἡμιόνων· λιθία δὲ	ἐνήρμοσται	πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον
[2, 30]	φευγούσῃ· καὶ ἥ τε ἔλαφος	ἐνήχετο	ἀπωτέρω τῆς γῆς καὶ ὁ
[2, 12]	αὖτ᾽ ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν,	ἔνθ᾽	ἀφνειὸς ἔναιε Διωνύσοιο ἕκητι πατρὸς
[2, 16]	τοῦ τείχους· ἐντὸς δὲ ἀπηξιώθησαν,	ἔνθα	Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς ἔκειτο καὶ
[2, 27]	καὶ ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος,	ἔνθα	ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα ἦν
[2, 38]	ἤπειρον ἀπ᾽ αὐτῆς χωρίον ἐστίν,	ἔνθα	δὴ ἐμαχέσαντο ὑπὲρ τῆς γῆς
[2, 12]	Ἄραντός ἐστιν ἐν χωρίῳ Κελεαῖς,	ἔνθα	δὴ καὶ Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον
[2, 2]	κάθοδος δὲ ἐς αὐτὸ ὑπόγεως,	ἔνθα	δὴ τὸν Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν·
[2, 9]	ὁ θεὸς τόπον τινὰ εἰπὼν	ἔνθα	ἔκειτο αὖον ξύλον, τούτου φλοιὸν
[2, 36]	δὲ σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων,	ἔνθα	ἢ πόλεως Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν
[2, 1]	καὶ τεμένη σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν,	ἔνθα	καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί· Δωτοῦς δὲ
[2, 7]	ἕνεκα. γενομένου δέ σφισι δείματος,	ἔνθα	καὶ νῦν Φόβον ὀνομάζουσι τὸ
[2, 20]	ἀφανισθῆναι, ἀλλὰ ἐνταῦθα δὴ μάλιστα,	ἔνθα	καὶ τὸ ἱερόν ἐστι, συνιᾶσιν
[2, 1]	ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς ἀρχῆς,	ἔνθα	ὁ λῃστὴς Σίνις λαμβανόμενος πιτύων
[2, 16]	καὶ τῶν παίδων ὑπόγαια οἰκοδομήματα,	ἔνθα	οἱ θησαυροί σφισι τῶν χρημάτων
[2, 27]	τοῦ ναοῦ δέ ἐστι πέραν	ἔνθα	οἱ ἱκέται τοῦ θεοῦ καθεύδουσιν.
[2, 19]	Ἀγυιεὺς καὶ βωμὸς Ὑετίου Διός,	ἔνθα	οἱ συσπεύδοντες Πολυνείκει τὴν ἐς
[2, 1]	ἐν Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν ἅγιον,	ἔνθα	πέπλος ἔτι ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες
[2, 15]	Ἀπέσας ἐστὶν ὑπὲρ τὴν Νεμέαν,	ἔνθα	Περσέα πρῶτον Διὶ θῦσαι λέγουσιν
[2, 7]	ἀκρόπολιν ἐλθεῖν, καὶ ὁ τόπος	ἔνθα	πρῶτον ἀφίκοντο Πειθοῦς ἐστιν ἱερόν.
[2, 4]	οἱ παραδοίη χειρωσαμένη τε καὶ	ἐνθεῖσα	αὐτὴ τῷ ἵππῳ χαλινόν. τὸ
[2, 36]	μὲν γυναῖκας ἐς τὰ πλοῖα	ἐνθέμενοι	καὶ παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν,
[2, 4]	ἐπιπρέπει δὲ ὅμως τι καὶ	ἔνθεον	τούτοις. ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρόν
[2, 26]	ἐμοὶ φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς	ἐνὶ	κραναῇ Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ χρησμὸς
[2, 13]	δοθέντι πώματι παίει τῶν δακτύλων	ἑνὶ	ἐς τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος δὲ
[2, 4]	ἐγένετο, πρυτάνεις δὲ ἐκ Βακχιδῶν	ἐνιαυτὸν	ἄρχοντες, ἐς ὃ Κύψελος τυραννήσας
[2, 14]	καὶ τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα δι᾽	ἐνιαυτοῦ	τετάρτου τὴν τελετὴν καὶ οὐ
[2, 24]	εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος	ἐνίκα	στάδιον. καταβάντος δὲ ἐς τὸ
[2, 31]	δὲ ἐπὶ ἔτη συμβάντος σφίσιν	ἐννέα,	ἐν οἷς οὐχ ὗεν ὁ
[2, 31]	ἐφ᾽ οὗ ποτε ἄνδρες Τροιζηνίων	ἐννέα	Ὀρέστην ἐκάθηραν ἐπὶ τῷ φόνῳ
[2, 34]	αἳ πρόκεινται τῆς χώρας ἀριθμὸν	ἐννέα	οὔσας Πέλοπος μὲν καλοῦσι, τοῦ
[2, 26]	ἔργῳ δὲ κατάσκοπον πλήθους τῶν	ἐνοικούντων	καὶ εἰ τὸ πολὺ μάχιμον
[2, 16]	καὶ τὸ σημεῖον ἐς οἰκισμὸν	ἐνόμιζε	συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ
[2, 11]	καρπούς, καὶ ἐπὶ τῷδε ἀδελφὸς	ἐνομίσθη	τοῦ Ἡλίου. ὕστερον δὲ Ἀλεξάνωρ
[2, 34]	Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ αὕτη λιμένα	ἐνορμίσασθαι	ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα,
[2, 30]	ἐλθόντων βασιλεῖς μὲν τρεῖς ἀντὶ	ἑνὸς	ἐγένοντο, ἴσχυον δὲ οἱ παῖδες
[2, 38]	ὁμοίως. ἀποθανόντων δὲ ἁπάντων πλὴν	ἑνὸς	Σπαρτιάτου καὶ δυοῖν Ἀργείων, τοῖς
[2, 27]	καὶ νόσημα ὅ τι ἕκαστος	ἐνόσησε	καὶ ὅπως ἰάθη· (γέγραπται δὲ
[2, 8]	ἔχοντος Ἀντιγόνου καὶ φρουρᾶς Μακεδόνων	ἐνούσης	τοὺς Μακεδόνας τῷ αἰφνιδίῳ τῆς
[2, 32]	στρεπτὸν δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον, ὅτι	ἐνσχεθεισῶν	αὐτῷ τῶν ἡνιῶν ἀνετράπη τοῦ
[2, 10]	Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα δὲ Ἐχετίμου.	ἐνταῦθα	ἀγάλματά ἐστιν οὐ μεγάλα ἀπηρτημένα
[2, 5]	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου γενόμενοι	ἐνταῦθα	Ἀγαμέμνονος δόντος οἰκῆσαι· καὶ διὰ
[2, 33]	ἔστι δ᾽ οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν	ἐνταῦθα	ἅγιον, ἱερᾶται δὲ αὐτῷ παρθένος,
[2, 21]	ἀκούσασιν οὐ πιστὰ καὶ ἄνδρες	ἐνταῦθα	ἄγριοι καὶ ἄγριαι γίνονται γυναῖκες·
[2, 33]	μὲν διὰ τοῦτο Αἴθρα ναὸν	ἐνταῦθα	Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν ἀντὶ
[2, 24]	μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν σωμάτων	ἐνταῦθα	αἱ κεφαλαί, χωρὶς δὲ ἐν
[2, 32]	ναός ἐστιν Ἄρεως, Θησέως καὶ	ἐνταῦθα	Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος· αὗται δ᾽
[2, 24]	δὲ ναός ἐστι θέας ἄξιος·	ἐνταῦθα	ἀναθήματα κεῖται καὶ ἄλλα καὶ
[2, 19]	λύκον, ἱδρύσατο Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου.	(ἐνταῦθα	ἀνάκειται μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται
[2, 25]	εἰκὸς ἦν, καὶ ἀποθανόντα ἔθαψεν	ἐνταῦθα.	ἀπὸ τούτου μὲν Οἰνόη χωρίον
[2, 2]	κυπαρίσσων ἐστὶν ἄλσος ὀνομαζόμενον Κράνειον.	ἐνταῦθα	Βελλεροφόντου τέ ἐστι τέμενος καὶ
[2, 2]	ἔστιν οὖν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	ἐνταῦθα	γὰρ πλεῖστά ἐστι τῶν ἱερῶν—
[2, 24]	Ἀργολίδι, καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις	ἐνταῦθα	γενέσθαι λέγουσιν. ~(ἡ δ᾽ ἐς
[2, 36]	κόκκυγα τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆς λεγομένης	ἐνταῦθα	γενέσθαι μετονομασθῆναι τὸ ὄρος φασίν.
[2, 31]	ἔτι οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων	ἐνταῦθα	δειπνοῦσιν ἐν ἡμέραις ῥηταῖς. κατορυχθέντων
[2, 20]	ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος ἀφανισθῆναι, ἀλλὰ	ἐνταῦθα	δὴ μάλιστα, ἔνθα καὶ τὸ
[2, 24]	καὶ ἄνεισι τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν	ἐνταῦθα	δὴ τὸ ὕδωρ· τέως δὲ
[2, 19]	οὐκ ἤπειγεν ὁ λόγος με	ἐνταῦθα	δηλῶσαι· Τήμενος δὲ ἐκ μὲν
[2, 36]	θαλάσσῃ, καὶ τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν	ἐνταῦθα	Δήμητρι. (ἔστι δὲ ἄλσος ἱερὸν
[2, 34]	ἁπάσαις πρὸ γάμου θύειν καθέστηκεν	ἐνταῦθα.	Δήμητρος δὲ ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας,
[2, 11]	ἐπὶ τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν	ἐνταῦθα	Δήμητρος· ἱδρῦσαι δέ φασιν αὐτὸ
[2, 14]	μάλιστα ἀπέχουσι, καὶ τῇ Δήμητρι	ἐνταῦθα	δι᾽ ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν τελετὴν
[2, 23]	Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν νεκρὸν νομίζουσιν	ἐνταῦθα,	ἐγὼ μέν σφισιν οὐ πείθομαι,
[2, 31]	αὐτὸν οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντες δὲ	ἐνταῦθα	ἐκάθαιρον καὶ εἱστίων, ἐς ὃ
[2, 1]	ἂν τὰ δένδρα ἄνω φέρεσθαι·	ἐνταῦθα	ἑκατέρα τῶν πιτύων τὸν δεθέντα
[2, 16]	Μυκήνας κτίζει. τοῦ ξίφους γὰρ	ἐνταῦθα	ἐξέπεσεν ὁ μύκης αὐτῷ, καὶ
[2, 13]	καὶ χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες.	ἐνταῦθά	ἐστι καὶ Ἀριστίου μνῆμα τοῦ
[2, 31]	φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. (καὶ Ἑρμῆς	ἐνταῦθά	ἐστι Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ
[2, 36]	ὀνομάζουσι, στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν·	ἐνταῦθα	ἔστι μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι
[2, 15]	ὡπλισμένοις Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν.	ἐνταῦθα	ἔστι μὲν Ὀφέλτου τάφος, περὶ
[2, 24]	Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν. καὶ πολυάνδρια	ἐνταῦθά	ἐστιν Ἀργείων νικησάντων μάχῃ Λακεδαιμονίους
[2, 15]	ἑτέρου τούτων ἐτέθη τῇ πόλει.	ἐνταῦθά	ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ δὲ
[2, 32]	ἐς αὐτὸν ἐρῶσα ἡ Φαίδρα.	ἐνταῦθα	ἔτι πεφύκει ἡ μυρσίνη, τὰ
[2, 10]	τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ παιδεύουσιν	ἐνταῦθα	ἔτι τοὺς ἐφήβους. κεῖται δὲ
[2, 11]	δὲ οὐκέτι οὐδὲ ὄροφον οὔτε	ἐνταῦθα	εὑρήσεις οὔτε ἐν τῷ τῆς
[2, 11]	αὐτῷ Προστασίας Δήμητρος καὶ Κόρης.	ἐνταῦθα	ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ ἄνδρες ἑορτὴν
[2, 2]	κεκρύφθαι φασίν· ὃς δ᾽ ἂν	ἐνταῦθα	ἢ Κορινθίων ἢ ξένος ἐπίορκα
[2, 34]	Δήμητρι. (τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν	ἐνταῦθα·	ἡ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις
[2, 34]	πλατυτάτη σταδίων τριῶν οὐ πλέον.	(ἐνταῦθα	ἡ προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν
[2, 27]	καὶ ταῦτα ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν·	ἐνταῦθα	ἤδη καὶ ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ
[2, 15]	ἀγῶνα ἰόντας τῶν Ἰσθμίων αὐτοὺς	ἐνταῦθα	Ἡρακλῆς κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος ὅτι
[2, 9]	ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας ἄλλας εἶχεν.	ἐνταῦθα	Ἡρακλῆς χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν
[2, 25]	καὶ Ἥρας· δεῆσαν ὄμβρου σφίσιν	ἐνταῦθα	θύουσι. ~(κατὰ δὲ τὴν Λῆσσαν
[2, 34]	θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ	ἐνταῦθα	ἱερόν ἐστι καὶ ἄγαλμα ἐπὶ
[2, 20]	ἡ τελευτή. καὶ Διός ἐστιν	ἐνταῦθα	ἱερὸν Σωτῆρος καὶ παριοῦσίν ἐστιν
[2, 13]	ἐστί· δεδώκασι γὰρ δὴ ἄδειαν	ἐνταῦθα	ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ οἱ δεσμῶται
[2, 6]	Θήβας ἤγετο τὴν ἐπ᾽ Ἐλευθερῶν,	ἐνταῦθα	καθ᾽ ὁδὸν τίκτει. (καὶ ἐπὶ
[2, 9]	ἡ δὲ κίονί ἐστιν εἰκασμένη.	ἐνταῦθα	καὶ βουλευτήριόν σφισι πεποίηται καὶ
[2, 27]	αὐτῶν ἀράμενος φέρει. γέγραπται δὲ	ἐνταῦθα	καὶ Μέθη, Παυσίου καὶ τοῦτο
[2, 35]	Κλυμένου, καὶ τῷ Κλυμένῳ θύουσιν	ἐνταῦθα.	Κλύμενον δὲ οὐκ ἄνδρα Ἀργεῖον
[2, 33]	ἐς τὴν νῆσον, διαβάσῃ δὲ	ἐνταῦθα	λέγεται Ποσειδῶνα μιχθῆναι. ἱδρύσατο μὲν
[2, 32]	ὃ Γενέθλιον ὀνομάζουσι, τεχθῆναι Θησέα	ἐνταῦθα	λέγοντες. πρὸ δὲ τοῦ χωρίου
[2, 11]	καὶ ἐς κορυφὴν ὄρους ἥξασιν,	ἐνταῦθα	λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι Τιτᾶνα οἰκῆσαι
[2, 23]	ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν	ἐνταῦθα.	Λυκέας δὲ λέγει κατασκευαζομένου δεύτερον
[2, 14]	δ᾽ ἂν κατὰ ἄλλην τινὰ	ἐνταῦθα	ὁ Δυσαύλης ἀφικέσθαι πρόφασιν καὶ
[2, 25]	(καταβάντων δὲ ὡς ἐπὶ θάλασσαν,	ἐνταῦθα	οἱ θάλαμοι τῶν Προίτου θυγατέρων
[2, 20]	κατεπλάγησαν δεξάμεναί τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως,	ἐνταῦθα	οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ
[2, 28]	βουλόμενοι. (ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν,	ἐνταῦθα	οἱ νεανίσκοι πολλὰ μὲν Δηιφόντου
[2, 38]	Ἀργείων, τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν ἐχώσθησαν	ἐνταῦθα	οἱ τάφοι, τὴν χώραν δὲ
[2, 13]	δή τι ἴδιον, διαιτωμένου δὲ	ἐνταῦθα	Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽
[2, 22]	ἔφη τοὺς ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντας	ἐνταῦθα	ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽ ἂν
[2, 34]	καὶ δεινῶς ἁλμυρόν. λουσαμένῳ δὲ	ἐνταῦθα	οὔτε ὕδωρ ἐστὶν ἐγγὺς ψυχρὸν
[2, 10]	ἱερὸν Ἡρακλέους· τὸν μὲν πάντα	ἐνταῦθα	περίβολον Παιδιζὴν ὀνομάζουσιν, ἐν μέσῳ
[2, 31]	Μούσας ἀπ᾽ αὐτοῦ καλοῦσιν Ἀρδαλίδας.	ἐνταῦθα	Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην φασί,
[2, 22]	καιομένας λαμπάδας Κόρῃ τῇ Δήμητρος.	(ἐνταῦθα	Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Προσκλυστίου·
[2, 25]	δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας.	ἐνταῦθα	Προίτῳ περὶ τῆς ἀρχῆς πρὸς
[2, 38]	χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς δὲ	ἐνταῦθα	πρῶτον τῆς Ἀργολίδος Δαναὸν σὺν
[2, 12]	τῆς Ἥβης ἐστὶ τὸ ἱερόν.	ἐνταῦθά	τε δὴ πόλιν ᾤκισε καὶ
[2, 38]	Ναυπλίᾳ καὶ πηγὴ Κάναθος καλουμένη·	ἐνταῦθα	τὴν Ἥραν φασὶν Ἀργεῖοι κατὰ
[2, 14]	Φλιάσιοί φασιν, ὁ Δυσαύλης κατεστήσατο	ἐνταῦθα	τὴν τελετὴν καὶ οὗτος ἦν
[2, 7]	ποιηθῆναι· τὰς γάρ οἱ θυγατέρας	ἐνταῦθα	τῆς μανίας παύσασθαι. (λέγουσι δὲ
[2, 18]	ἡρῷον. ἔχει μὲν δὴ καὶ	ἐνταῦθα	τιμὰς παρὰ τῶν προσχωρίων, μεγίστας
[2, 11]	Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὴν Κορωνίδα μετενεγκόντες	ἐνταῦθα	τιμῶσιν. ὁπόσα δὲ τῶν θυομένων
[2, 6]	οἱ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἦλθον,	ἐνταῦθα	τιτρώσκεται μὲν Νυκτεύς, ἐτρώθη δὲ
[2, 20]	Σωτῆρος καὶ παριοῦσίν ἐστιν οἴκημα·	ἐνταῦθα	τὸν Ἄδωνιν αἱ γυναῖκες Ἀργείων
[2, 21]	λέγουσιν οἱ Ἀργεῖοι, καυθέντος δὲ	ἐνταῦθα	τοῦ νεκροῦ μνῆμα καὶ τοῦτο
[2, 7]	κατειργάσατο. καὶ αὐλοὺς ἀνατεθῆναί φασιν	ἐνταῦθα	τοὺς Μαρσύου· γενομένης γὰρ τῷ
[2, 34]	τὸ αὐτὸ ὅθεν ὡρμήθησαν, κατορύσσουσιν	ἐνταῦθα.	(τοῦτο μὲν πρὸς τὸν Λίβα
[2, 11]	Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ δ᾽ ἂν	ἐνταῦθα	τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ τις, ἀποδέδεικταί
[2, 1]	ἀπὸ (τοῦ) Κρόμου τοῦ Ποσειδῶνος.	ἐνταῦθα	τραφῆναί φασι Φαιὰν> καὶ τῶν
[2, 24]	καὶ ἀνάκειται μὲν διὰ τοῦτο	ἐνταῦθα·	(τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐπὶ
[2, 20]	ἐς τόδε Κριτήριον ὀνομάζουσιν, Ὑπερμήστραν	ἐνταῦθα	ὑπὸ Δαναοῦ κριθῆναι λέγοντες. τούτου
[2, 15]	τὸν ναόν, καὶ τὸν Ὀφέλτην	ἐνταῦθα	ὑπὸ τῆς τροφοῦ τεθέντα ἐς
[2, 13]	Ἀρτέμιδος— ἔστι γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος	ἐνταῦθα	χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί
[2, 21]	Λυγκέως ἕνεκα ἔφυγε. καὶ Αἰνείου	ἐνταῦθα	χαλκοῦς ἀνδριάς ἐστι καὶ χωρίον
[2, 26]	Ἀθήνας ὁμοῦ τοῖς πολίταις ἀφικόμενος	ἐνταῦθα	ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ καὶ Ἀργεῖοι
[2, 14]	παραθέμενος Κελεάς· Δυσαύλου τέ ἐστιν	ἐνταῦθα,	ὡς εἴρηταί μοι, μνῆμα. πρότερον
[2, 29]	ἐν τῇ θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν	ἐντεῦθεν	ἀπολογήσασθαι. οὕτως ἐς τὸν Κρυπτὸν
[2, 11]	τοῖς Ἑρμαῖς τοῖς τετραγώνοις εἰκασμένος.	~(ἐντεῦθεν	δὲ ἀποτραπεῖσιν ἐπὶ πύλην καλουμένην
[2, 18]	Ἴναχος, καὶ διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός.	ἐντεῦθεν	δὲ ἐπὶ πύλην ἥξεις καλουμένην
[2, 38]	σὺν ταῖς παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν.	ἐντεῦθεν	διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν καὶ
[2, 30]	ὅσα ἄλλα ἐς ἐπίδειξιν, τὸ	ἐντεῦθεν	ἐπέξειμι. ~(ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων
[2, 23]	καταδουλώσει Συρακουσῶν τε καὶ Σικελίας.	~(ἐντεῦθεν	ἐρχομένοις ὁδὸν καλουμένην Κοίλην> ναός
[2, 36]	ὀρθὰ λίθου λευκοῦ. (τὸ δὲ	ἐντεῦθέν	ἐστιν Ἀργείων ἥ ποτε Ἀσιναία
[2, 10]	Ἡράκλεια δὴ καλοῦσι τὴν ὑστέραν.	(ἐντεῦθέν	ἐστιν ὁδὸς ἐς ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ.
[2, 25]	μνῆμα ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι δὲ	ἐντεῦθεν	καὶ ἐκτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν Τίρυνθός
[2, 21]	χρησμοῦ ταῦτα ἦν· ~(κατελθοῦσι δὲ	ἐντεῦθεν	καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ τὴν
[2, 25]	καὶ ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν	ἐντεῦθεν.	συνέκειτο δὲ ἄρα αὐτῷ πρὸς
[2, 7]	ἐστὶ θέας ἀξία. (προελθοῦσι δὲ	ἐντεῦθεν	τάφος Σικυωνίοις ἐστίν, ὅσοι περὶ
[2, 16]	Αἴγισθος ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ τείχους·	ἐντὸς	δὲ ἀπηξιώθησαν, ἔνθα Ἀγαμέμνων τε
[2, 34]	περίβολοι μεγάλων λίθων λογάδων εἰσίν,	ἐντὸς	δὲ αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν ἀπόρρητα
[2, 37]	Δαναοῦ θυγατρὸς ὄνομα τῷ ποταμῷ.	ἐντὸς	δὲ τοῦ ἄλσους ἀγάλματα ἔστι
[2, 27]	τὸ περιφερὲς ὁ ποιήσας ἦν.	ἐντὸς	δὲ τοῦ ἄλσους ναός τέ
[2, 34]	Μέθανα ἰσθμός ἐστι τῆς Πελοποννήσου·	ἐντὸς	δὲ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς Τροιζηνίων
[2, 29]	οἱ Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου δὲ	ἐντὸς	ἐλαῖαι πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ καὶ
[2, 5]	ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι, ὡς τὴν	ἐντὸς	Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν ἀπ᾽ ἐκείνου
[2, 33]	προέλθῃ γάμου. (τοῦ περιβόλου δὲ	ἐντὸς	καὶ τὸ Δημοσθένους μνῆμά ἐστι.
[2, 19]	Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ δέ ἐστιν	ἐντὸς	Λάδας ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς
[2, 30]	τελετὴν λέγοντες. τοῦ περιβόλου δὲ	ἐντὸς	ναός ἐστι, ξόανον δὲ ἔργον
[2, 2]	Πήγασος. ~(τοῦ περιβόλου δέ ἐστιν	ἐντὸς	Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα
[2, 8]	καὶ βιασάμενος τῶν φυλασσόντων ἐγένετο	ἐντὸς	τείχους· καὶ ὑπέφαινε γὰρ ἕως
[2, 30]	ἐς τὸ ἄλσος τῆς Ἀρτέμιδος	ἐντὸς	τοῦ ἱεροῦ περιβόλου θάπτουσι, καὶ
[2, 35]	θύρας, ἐπειδὰν τὴν βοῦν ἴδωσιν	ἐντὸς	τοῦ ναοῦ, προσέθεσαν τὰς θύρας.
[2, 15]	δὲ αὐτὸν θριγκὸς λίθων καὶ	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου βωμοί· ἔστι δὲ
[2, 11]	πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ χαλκοῦς ἀνὴρ	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς Σικυώνιος, ὃς
[2, 11]	τοῦ θεοῦ, καὶ κυπαρίσσων ἐστὶν	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου δένδρα ἀρχαῖα· τὸ
[2, 27]	οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές σφισιν	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ ἐπὶ
[2, 32]	θεῶν ταύτην ἔχοντα. (τούτου δὲ	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος
[2, 27]	γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι δὲ εἱστήκεσαν	ἐντὸς	τοῦ περιβόλου τὸ μὲν ἀρχαῖον
[2, 35]	ἄγουσα ἐπὶ Μάσητα, Εἰλειθυίας ἐστὶν	ἐντὸς	τοῦ τείχους ἱερόν. ἄλλως μὲν
[2, 27]	ξένος ὁ θύων ᾖ, καταναλίσκουσιν	ἐντὸς	τῶν ὅρων· τὸ δὲ αὐτὸ
[2, 1]	τοῦτο γὰρ ἤπειρον ποιεῖ τὴν	ἐντὸς	χώραν. ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον
[2, 35]	τὴν πομπὴν πέμπουσιν ἕπονται τελείαν	ἐξ	ἀγέλης βοῦν ἄγοντες διειλημμένην δεσμοῖς
[2, 29]	οὐκ ἐκ τῆς αὐτῆς, ἀλλ᾽	ἐξ	ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν, εἰ δὴ
[2, 33]	Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ δή τι	ἐξ	Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα (ἐς)
[2, 33]	ὁποῖον ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν ὡς	ἐξ	Ἀθηνῶν ἀπέδρα διαβὰς ναυσὶν ἐς
[2, 6]	Καδμείας. (Λαμέδων δὲ βασιλεύσας ἔγημεν	ἐξ	Ἀθηνῶν γυναῖκα Φηνὼ Κλυτίου· καὶ
[2, 3]	ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ καὶ	ἐξ	Ἀθηνῶν ἔφυγε, παραγενομένη δὲ ἐς
[2, 3]	ἐς τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι λέγουσιν	ἐξ	Αἰγέως, ὄνομα δέ οἱ Μῆδον
[2, 9]	οἱ φάρμακον. καὶ τὸν μὲν	ἐξ	Αἰγίου ταύτῃ γὰρ τὸ χρεὼν
[2, 31]	ὑπὸ γῆν ἄρχειν, καί φασιν	ἐξ	Ἅιδου Σεμέλην τε ὑπὸ Διονύσου
[2, 13]	ἴδιον, διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα	ἐξ	Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει
[2, 3]	ἥ Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων	ἐξ	ἀνθρώπου πηγή, τὸν παῖδα ὀδυρομένη
[2, 26]	λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα ὅτι	ἐξ	Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς
[2, 5]	γίνεται Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν	ἐξ	Ἀπόλλωνος καὶ ὁ παῖς ὠνομάσθη
[2, 25]	ἐς μὲν δὴ ταύτην ἐστὶν	ἐξ	Ἄργους ἑξήκοντα μάλιστά που στάδια,
[2, 25]	ἡ Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ	ἐξ	Ἄργους ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν
[2, 25]	~(ἡ δ᾽ ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα	ἐξ	Ἄργους ἐστὶν οὐχ ἥπερ καὶ
[2, 24]	αὐτὸν τοῦτον θεόν. (ὁδοὶ δὲ	ἐξ	Ἄργους καὶ κατ᾽ ἄλλα εἰσὶ
[2, 30]	οἱ Τροιζήνιοι συνοίκους Δωριέων τῶν	ἐξ	Ἄργους καὶ πρότερον ἔτι Ἀργείων
[2, 6]	ἔδωκε· καὶ ὅτε Ἄδραστος ἔφευγεν	ἐξ	Ἄργους, παρὰ Πόλυβον ἦλθεν ἐς
[2, 34]	καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς οἱ	ἐξ	Ἄργους· πόλεμον δὲ οὐ δοκῶ
[2, 22]	διὰ τὸν φόνον τοῦτον ἔφυγεν	ἐξ	Ἄργους Τληπτόλεμος. ὀλίγον δὲ τῆς
[2, 26]	ἐρομένῳ τὸν θεὸν εἰ γένοιτο	ἐξ	Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς καὶ Μεσσηνίοις πολίτης
[2, 21]	λέγοντες, Μελίβοιαν δὲ καλεῖσθαι τὸ	ἐξ	ἀρχῆς· ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ Ἀρτέμιδος
[2, 6]	εἴτε γυναῖκα αἰτήσας εἴτε θρασύτερα	ἐξ	ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς
[2, 19]	ποίημα ἦν Ἀθηναίου, τὸ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς Δαναοῦ καὶ ὁ ναὸς
[2, 23]	τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλος καὶ Στράτων.	ἐξ	ἀρχῆς δὲ ἱδρύσατο Σφῦρος τὸ
[2, 2]	Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου. τὸ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς ἐξ Ὑκάρων αὐτὴν τῶν
[2, 26]	καθεστηκότος. (θεὸν δὲ Ἀσκληπιὸν νομισθέντα	ἐξ	ἀρχῆς καὶ οὐκ ἀνὰ χρόνον
[2, 12]	ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν	ἐξ	ἀρχῆς καὶ ὕστερον Δωριεῖς γεγόνασιν
[2, 32]	Ὑλλικοῦ ποταμοῦ, Ταυρίου δὲ τὸ	ἐξ	ἀρχῆς καλουμένου, καὶ πέτρα Θησέως
[2, 7]	τῇ νῦν ἀγορᾷ, τὸ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς λέγουσιν αὐτὸν ὑπὸ Προίτου
[2, 29]	Ἐπιδαυρίας. ἀνθρώπους δ᾽ οὐκ εὐθὺς	ἐξ	ἀρχῆς λέγουσιν ἐν αὐτῇ γενέσθαι·
[2, 21]	(τούτους δή φασιν Ἀργεῖοι τὸ	ἐξ	ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ Λητοῖ τὸν
[2, 20]	Ἀμύντου μένειν ἐπὶ τοῖς καθεστηκόσιν	ἐξ	ἀρχῆς ὅροις τῆς χώρας. τὸν
[2, 12]	συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι	ἐξ	αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων Πελοπόννησος
[2, 35]	οὐδ᾽ εἰ πάντες καταβάντες ὑδρεύοιντο	ἐξ	αὐτῆς· τὴν δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 34]	τοῦ θεοῦ δὲ ὕοντος μίαν	ἐξ	αὐτῶν οὔ φασιν ὕεσθαι. τοῦτο
[2, 17]	τὸ δὲ ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν	ἐξ	ἀχράδος, ἀνετέθη δὲ ἐς Τίρυνθα
[2, 14]	τὴν τελετήν, ἐκβληθῆναι δὲ αὐτὸν	ἐξ	Ἐλευσῖνος ὑπὸ Ἴωνος, ὅτε Ἴων
[2, 26]	Κυρηναίων ἐστὶν Ἀσκληπιὸς καλούμενος Ἰατρὸς	ἐξ	Ἐπιδαύρου καὶ οὗτος. ἐκ δὲ
[2, 10]	τῆς ἡμέρου. φασὶ δέ σφισιν	ἐξ	Ἐπιδαύρου κομισθῆναι τὸν θεὸν ἐπὶ
[2, 26]	Ἀσκληπιεῖα εὑρίσκω τὰ ἐπιφανέστατα γεγονότα>	ἐξ	Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν γὰρ Ἀθηναῖοι,
[2, 8]	βασιλεὺς ἔφθησαν μὲν Πελλήνην ἑλόντες	ἐξ	ἐπιδρομῆς, ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ καὶ
[2, 23]	τὸ δὲ ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν	ἐξ	Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ τοῖς Ἕλλησιν,
[2, 24]	Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ	ἐξ	Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ τὴν
[2, 16]	καὶ Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδῃ παῖδας	ἐξ	Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ ἐτάφη καὶ
[2, 15]	Εὐρύτου καὶ Κτεάτου· θεωροὺς γὰρ	ἐξ	Ἤλιδος ἐς τὸν ἀγῶνα ἰόντας
[2, 16]	καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας	ἐξ	Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν Αἴγισθος. τοῦ
[2, 23]	παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς τὸ ἐκκομισθὲν	ἐξ	Ἰλίου καὶ ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον.
[2, 23]	γὰρ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς ἐκομίζοντο	ἐξ	Ἰλίου, τῆς πρὸς τῷ Καφηρεῖ
[2, 2]	τὴν δὲ ἐς Κεγχρέας ἰόντων	ἐξ	ἰσθμοῦ ναὸς Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον
[2, 8]	ἀποδράς. Σικυωνίοις δὲ ἀπέδωκεν Ἄρατος	ἐξ	ἴσου πολιτεύεσθαι διαλλάξας τοῖς φεύγουσιν,
[2, 3]	πεποίηται δὲ ἐν αὐτοῖς Ἰάσονα	ἐξ	Ἰωλκοῦ μετὰ τὸν Πελίου θάνατον
[2, 3]	παῖδα, τοὺς Κορινθίους Μήδειαν μεταπεμψαμένους	ἐξ	Ἰωλκοῦ παραδοῦναί οἱ τὴν ἀρχήν.
[2, 27]	Μέθη, Παυσίου καὶ τοῦτο ἔργον,	ἐξ	ὑαλίνης φιάλης πίνουσα· ἴδοις δὲ
[2, 2]	Ἱπποστράτου. τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς	ἐξ	Ὑκάρων αὐτὴν τῶν ἐν Σικελίᾳ
[2, 3]	ἐστὶν οἰκήματα σπηλαίοις κατὰ ταὐτά,	ἐξ	ὧν τὸ ὕδωρ ἐς κρήνην
[2, 18]	ἀπὸ δὲ Μελάμποδος γενεαί τε	ἓξ	καὶ ἄνδρες ἴσοι μέχρις Ἀμφιλόχου
[2, 27]	καὶ πλέονες, ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ	ἓξ	λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα καὶ ἀνδρῶν
[2, 23]	καὶ τέμενός οἱ δοθῆναι τοῦτο	ἐξαίρετον·	(Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι
[2, 5]	Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν καὶ ὡς	ἐξαίφνης	πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν.
[2, 4]	ὃ Κύψελος τυραννήσας ὁ Ἠετίωνος	ἐξέβαλε	τοὺς Βακχίδας· ἀπόγονος δὲ ἦν
[2, 21]	αὐτοὶ περὶ σφῶν Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα	ἐξέβαλεν	ἐπαναστὰς ὁ δῆμος, φυγόντα δὲ
[2, 8]	ὁμοῦ τυραννῆσαι. τούτους μὲν οὖν	ἐξέβαλεν	ὁ δῆμος, Κλεινίαν τὸν πατέρα
[2, 29]	πλούτου δὲ ἢ δυνάμεως οὐκέτι	ἐξεγένετο	ἐς ἴσον προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι
[2, 6]	ὁ Κορώνου βασιλεύσας μετὰ Ἐπωπέα	ἐξέδωκεν	Ἀντιόπην. ἡ δὲ ὡς ἐς
[2, 20]	τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα	ἕξει	καὶ σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο
[2, 34]	εἷλεν ἐκείνης προδούσης, οὔτε γυναῖκα	ἕξειν	αὐτὴν ἔτι ἔφασκε καὶ προσέταξε
[2, 9]	ἐπέθετο Ἀχαιοῖς πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων	ἕξειν	ἢν κρατήσῃ καὶ μάλιστα ἐμποδὼν
[2, 18]	σφαγὰς καὶ τὰ ᾀδόμενα δεῖπνα	ἐξειργάσατο.	(ὕστερον δὲ οὐκ ἔχω σαφὲς
[2, 24]	Λέρνῃ γὰρ καὶ ὁ φόνος	ἐξειργάσθη	τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων δὲ ἀποτέμνουσιν
[2, 28]	συνείς, οἷα ἐς τὴν ἀδελφὴν	ἐξειργασμένος	ἔργα ἦν, ἤλαυνε τὸ ἅρμα
[2, 6]	καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽	ἐξειργασμένῳ	δὲ εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν
[2, 20]	ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα νικήσασα	ἐξελάσῃ	καὶ κῦδος ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται,
[2, 8]	ἤλπιζε δύνασθαι πρὸς βίαν αὐτὰ	ἐξελεῖν—	Διογένην πείθει τὸν ἐν τοῖς
[2, 31]	ἐφαίνετό μοι τὴν Τροιζηνίαν λυμαινομένους	ἐξελεῖν	ὁ Ἱππόλυτος ἢ Ἀμαζόσι, παρ᾽
[2, 2]	οὐδὲ ἀναστάντων ὑπὸ Μομμίου Κορινθίων	ἐξέλιπεν,	ἀλλ᾽ ὅσον μὲν χρόνον ἠρήμωτο
[2, 29]	δὲ τοῦ Αἰακοῦ καὶ πᾶσιν	ἐξενίκησεν,	ὅσοι Μινύαις τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις
[2, 16]	κτίζει. τοῦ ξίφους γὰρ ἐνταῦθα	ἐξέπεσεν	ὁ μύκης αὐτῷ, καὶ τὸ
[2, 4]	τῶν δὲ Κορινθίων ὁ δῆμος	ἐξέπεσεν	ὑπὸ Δωριέων κρατηθεὶς μάχῃ. (Ἀλήτης
[2, 29]	καὶ χοιράδες ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι δὲ	ἐξεπίτηδες	ταῦτα Αἰακόν φασι λῃστειῶν τῶν
[2, 29]	ἐποίει χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν	ἐξεργασθὲν	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι μένει·
[2, 12]	Κηλούσης εἶναι λεγόμενος καὶ Ποσειδῶνος	ἐξεῦρε	τοῦ ποταμοῦ τὸ ὕδωρ, ὅντινα
[2, 37]	μάλιστα ὁμοίως δόκιμος, δεινὸς δὲ	ἐξευρεῖν	ἃ μή τις πρότερον εἶδε,
[2, 37]	τὴν πεῖραν, οὐδὲ οὗτος οὐδένα	ἐξευρεῖν	ἐδυνήθη ὅρον τοῦ βάθους. (καὶ
[2, 28]	ἔτι οἷόν τε τῶν ὅρων	ἐξευρεῖν.	ἐπὶ δὲ τῇ ἄκρᾳ τοῦ
[2, 29]	μὲν τοσαῦτα τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν,	ἐξεχώρησε	δὲ ἑτέρωσε ἀπ᾽ ἀρχῆς. (χρόνῳ
[2, 9]	δένδρον οὐδὲ οἱ τῶν Σικυωνίων	ἐξηγηταὶ	συνίεσαν. (τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες
[2, 23]	οὐδὲ αὐτῶν λέληθεν Ἀργείων τοὺς	ἐξηγητὰς	ὅτι μὴ πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ
[2, 31]	οὐδὲν εἶχον πυθέσθαι παρὰ τῶν	ἐξηγητῶν,	ἀλλὰ ἢ λύκους ἐφαίνετό μοι
[2, 5]	ἡ Τενεατικὴ καὶ Εἰληθυίας ἱερόν·	ἑξήκοντα	δὲ ἀπέχει μάλιστα στάδια ἡ
[2, 11]	Τιτάνην ὁδὸς σταδίων μέν ἐστιν	ἑξήκοντα	καὶ ζεύγεσιν ἄβατος διὰ στενότητα·
[2, 25]	δὴ ταύτην ἐστὶν ἐξ Ἄργους	ἑξήκοντα	μάλιστά που στάδια, ἐκ δὲ
[2, 26]	τῆς ἐς τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως,	ἐξημμένης	δὲ ἤδη τῆς πυρᾶς ἁρπάσαι
[2, 19]	καὶ ἰσχύος ταῦρον ἀράμενος ἤνεγκεν.	ἑξῆς	δὲ τῆς εἰκόνος ταύτης πῦρ
[2, 23]	τοῦ ἱεροῦ πέραν Ἐριφύλης μνῆμα.	ἑξῆς	δὲ τούτων ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ τέμενος
[2, 22]	στρατείᾳ. τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον	ἐξητάσθω·	τὰ δὲ ἐς τὸν βόθρον
[2, 33]	ὃς καὶ αὐτὸν παρὰ Ἀθηναίων	ἐξῄτησεν	Ἅρπαλον. τὸν δὲ παῖδα τοῦτον
[2, 21]	οἰκούντων καὶ ἐπὶ θήραν τε	ἐξιέναι	καὶ ἐς τὰς μάχας ἡγεῖσθαι
[2, 25]	δὲ ὕδωρ οὐκ ἐπὶ πολὺ	ἐξικνεῖται	τῆς γῆς. (ταύτῃ μὲν δὴ
[2, 23]	τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ ἐς μάχην	ἐξιόντι	ἡνιόχει τοὺς ἵππους· γενομένης δὲ
[2, 13]	ἐπεὶ τῆς γε Ἥρας ἐστὶν	ἐξιόντων	ἐν ἀριστερᾷ ναὸς ἄγαλμα ἔχων
[2, 20]	καὶ τούτων, τὰ μὲν πρῶτα	ἐξιόντων	κατὰ ὁμολογίαν, ὡς δὲ ἔγνωσαν
[2, 3]	νῦν. (ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς	ἐξιόντων	τὴν ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά ἐστι
[2, 19]	ἀγαπῶντες ἐκ παλαιοτάτου, τὰ τῆς	ἐξουσίας	τῶν βασιλέων ἐς ἐλάχιστον προήγαγον,
[2, 18]	ἀδελφὸς Βίας Ἀναξαγόρᾳ τὸ ἴσον	ἕξουσιν.	ἀπὸ μὲν δὴ Βίαντος βασιλεύουσι
[2, 20]	ἔμπροσθεν χρόνον οἱ Λακεδαιμόνιοι μηδὲν	ἔξω	Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς Ἀργείας ἀεί
[2, 1]	Ἀχαιοὺς ἀναπείσας ἀποστῆναι καὶ τῶν	ἔξω	Πελοποννήσου τοὺς πολλούς. Ρωμαῖοι δὲ
[2, 5]	καὶ οἰκίας καὶ ἱερὰ τὰ	ἔξω	τείχους· ἀλλὰ τοῦτόν γε τὸν
[2, 32]	ἔσχε γυναῖκα Ἑλένην. (ἔστι δὲ	ἔξω	τείχους καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν Φυταλμίου·
[2, 11]	ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν.	ἐοικότα	δὲ καὶ ἐπὶ τῷ βωμῷ
[2, 17]	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὅσα	ἐοικότα	εἴρηται περὶ θεῶν οὐκ ἀποδεχόμενος
[2, 7]	Πειθοῦς ἐστιν ἱερόν. τούτοις δὲ	ἐοικότα	καὶ νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ
[2, 7]	αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι τὰ πολλὰ	ἐοικότι	τρόπῳ θάπτουσι. τὸ μὲν σῶμα
[2, 21]	δ᾽ ἄρα καὶ δοιώ περ	ἐόντ᾽	ἀπὸ πάντας ὄλεσσαν. οὗτος μὲν
[2, 11]	δὲ Νυμφῶνα καλούμενον ταῖς γυναιξὶν	ἑορτάζειν	παρείκασι· καὶ ἀγάλματα Διονύσου καὶ
[2, 13]	δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ	ἑορτή	σφισιν ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους.
[2, 7]	Σύθαν ἴασιν οἱ παῖδες τῇ	ἑορτῇ	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἀγαγόντες δὴ
[2, 24]	θύουσι, τῷ Διονύσῳ δὲ καὶ	ἑορτὴν	ἄγουσι καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ
[2, 32]	δὴ κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι	ἑορτὴν	ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ εἰσι Τροιζηνίοις
[2, 32]	ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι, καὶ	ἑορτὴν	ἄγουσί σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ
[2, 25]	Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν	ἑορτὴν	ἄγουσι. (τὸ δὲ χωρίον τότε
[2, 11]	ἐνταῦθα ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ ἄνδρες	ἑορτὴν	ἄγουσι, τὸν δὲ Νυμφῶνα καλούμενον
[2, 11]	ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ ἔτος ἕκαστον	ἑορτὴν	ἡμέρᾳ μιᾷ σφισιν ἄγουσι θύοντες
[2, 35]	τε αὐτὴ καλεῖται καὶ Χθόνια	ἑορτὴν	κατὰ ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους,
[2, 10]	ἥρωι τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς	ἑορτῆς	δέ, ἣν ἄγουσι τῷ Ἡρακλεῖ,
[2, 12]	ἀφνειὸς ἔναιε Διωνύσοιο ἕκητι πατρὸς	ἑοῦ,	πηγῇσιν ἐφέστιος Ἀσωποῖο. τοῦ δὲ
[2, 20]	ἔργον. ποιηθῆναι δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ	ἐπ᾽	αἰτίᾳ τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν πρὸς
[2, 19]	Δαναὸς δὲ ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα	ἐπ᾽	αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς τὸ
[2, 24]	πρὸς τὸν πατέρα ὧν ἐτόλμησαν.	(ἐπ᾽	ἄκρᾳ δέ ἐστι τῇ Λαρίσῃ
[2, 30]	εἰπόντος Ἡροδότου καθ᾽ ἕκαστον αὐτῶν	ἐπ᾽	ἀκριβὲς οὔ μοι γράφειν κατὰ
[2, 23]	τοὺς ἐξηγητὰς ὅτι μὴ πάντα	ἐπ᾽	ἀληθείᾳ λέγεταί σφισι, λέγουσι δὲ
[2, 15]	δὲ πηγὴν Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν εἴτε	ἐπ᾽	ἄλλῃ τινὶ αἰτίᾳ εἴτε καὶ
[2, 9]	Ἡσιόδου σὺν θεῷ πεποιημένον, τὸν	ἐπ᾽	ἄλλῳ βουλεύοντα ἄδικα ἐς αὑτὸν
[2, 12]	Σικυωνίων καλούμενον λιμένα καὶ τραπεῖσιν	ἐπ᾽	Ἀριστοναύτας τὸ ἐπίνειον τὸ Πελληνέων,
[2, 20]	τε ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν καὶ	ἐπ᾽	αὐτῇ ἄγοντες τὴν μητέρα ἐς
[2, 2]	δὲ ᾠκοδόμηται κρήνη, καὶ Ποσειδῶν	ἐπ᾽	αὐτῇ χαλκοῦς καὶ δελφὶς ὑπὸ
[2, 13]	κατὰ Φλιοῦντα οὕτως ἔχει. Ρηγνίδας	ἐπ᾽	αὐτὴν ὁ Φάλκου τοῦ Τημένου
[2, 20]	τρέφειν χιλίους· ἡγεμὼν δὲ ἐτέτακτο	ἐπ᾽	αὐτοῖς Βρύας Ἀργεῖος, ὃς ἄλλα
[2, 7]	ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας ἐφιστᾶσι καὶ	ἐπ᾽	αὐτοῖς ἐπίθημα ποιοῦσι κατὰ τοὺς
[2, 22]	ὕστερον ἐλαύνοντος Ἴλου τοῦ Φρυγὸς	ἐπ᾽	αὐτὸν στρατείᾳ. τάδε μὲν ἐς
[2, 28]	ὁδοῦ σπεύδων πρὶν ἢ πάντας	ἐπ᾽	αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης
[2, 35]	ἐστιν οὐδέν, βωμὸς δέ· (καὶ	ἐπ᾽	αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ
[2, 38]	κώμας ὄρος Πάρνων, καὶ Λακεδαιμονίων	ἐπ᾽	αὐτοῦ πρὸς Ἀργείους ὅροι καὶ
[2, 23]	Ἀργείοις θέας ἄξια· κατάγαιον οἰκοδόμημα,	ἐπ᾽	αὐτῷ δὲ ἦν ὁ χαλκοῦς
[2, 31]	Πιτθέως μνῆμά ἐστι, τρεῖς δὲ	ἐπ᾽	αὐτῷ θρόνοι κεῖνται λίθου λευκοῦ·
[2, 2]	Κυκλώπων καλούμενος βωμός, καὶ θύουσιν	ἐπ᾽	αὐτῷ Κύκλωψι. (τάφους δὲ> Σισύφου
[2, 26]	τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ καὶ ἄλλος	ἐπ᾽	αὐτῷ λόγος, Κορωνίδα κύουσαν Ἀσκληπιὸν
[2, 1]	τῷ ἰσθμῷ καὶ τὸν ἀγῶνα	ἐπ᾽	αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι
[2, 3]	ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά ἐστι καὶ	ἐπ᾽	αὐτῶν ἅρματα ἐπίχρυσα, τὸ μὲν
[2, 6]	ὡς ἐς Θήβας ἤγετο τὴν	ἐπ᾽	Ἐλευθερῶν, ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν τίκτει.
[2, 27]	τὸ μὲν ἀρχαῖον καὶ πλέονες,	ἐπ᾽	ἐμοῦ δὲ ἓξ λοιπαί· ταύταις
[2, 25]	τῇ Μηδείᾳ τὸν πατέρα Ἀλκμήνης·	ἐπ᾽	ἐμοῦ δὲ Μηδείας πλὴν τὸ
[2, 7]	ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν δὲ	ἐπ᾽	ἐμοῦ ναὸν καὶ τὸ ἄγαλμα
[2, 38]	ἐκ τῆς νήσου. τὰ δὲ	ἐπ᾽	ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι·
[2, 6]	ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν,	ἐπ᾽	ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν
[2, 1]	δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντος ἀλλ᾽ ἀμφοτέρωθεν	ἐπ᾽	ἴσης βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ δεδεμένος.
[2, 30]	ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐς δίκτυα ἀφειμένα	ἐπ᾽	ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην μὲν θεὸν
[2, 18]	δὲ ἐκ Φωκέων ἀεί ποτε	ἐπ᾽	ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος. (Λακεδαιμονίων δὲ
[2, 19]	νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην	ἐπαγαγεῖν	τῶν βοῶν τὸν λύκον, ἱδρύσατο
[2, 28]	ἐπανήκειν ἐς Ἄργος, ἄλλα τε	ἐπαγγελλόμενοι	καὶ ἀνδρὶ δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου
[2, 9]	καὶ αὐτῆς Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον	ἐπάγεσθαι.	Κλεομένους δὲ παραβάντος ἣν πρὸς
[2, 23]	ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο,	ἐπάγονται	τὸ ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον·
[2, 19]	παρ᾽ ἀμφοτέρων πολλῶν τε καὶ	ἐπαγωγῶν	καὶ οὐχ ἧσσον δίκαια λέγειν
[2, 12]	καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς	ἐπᾴδει.	(ἐκ δὲ Τιτάνης ἐς Σικυῶνα
[2, 24]	τοῦτον· Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ	ἐπαινὴ	Περσεφόνεια. Αἰσχύλος δὲ ὁ Εὐφορίωνος
[2, 21]	περὶ σφῶν Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν	ἐπαναστὰς	ὁ δῆμος, φυγόντα δὲ ἐς
[2, 25]	θάλαμοι τῶν Προίτου θυγατέρων εἰσίν·	ἐπανελθόντων	δὲ ἐς τὴν λεωφόρον, ἐπὶ
[2, 24]	καὶ ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην Τύρβην.	(ἐπανελθοῦσι	δὲ ἐς τὴν ἐπὶ Τεγέας
[2, 28]	πολλὰ δὲ αὐτὴν ἱκέτευον ἐκείνην	ἐπανήκειν	ἐς Ἄργος, ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι
[2, 16]	δὲ καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι	ἐπανήκοντας	ἐξ Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν Αἴγισθος.
[2, 23]	ὁμοῦ καὶ τοῦτον τὸν Βάτωνα.	(ἐπανιόντι	δὲ ἐκ τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς
[2, 20]	δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν.	ἐπανιόντι	δὲ ἐκεῖθεν ἀνδριάντες ἑστήκασι Πολυνείκους
[2, 27]	ἐγίνετο· ὁ δὲ καὶ ταῦτα	ἐπανορθούμενος	κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα ἤδη καὶ
[2, 25]	συνοίκους προσλαβεῖν καὶ τὸ Ἄργος	ἐπαυξῆσαι	θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ ἥρωα, ἀφ᾽
[2, 23]	ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ ὁ χειμὼν	ἐπαύσατο	καὶ ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς οἴκαδε
[2, 18]	ἐς ὃ Μελάμπους ὁ Ἀμυθάονος	ἔπαυσε	σφᾶς τῆς νόσου, ἐφ᾽ ᾧ
[2, 19]	δέκατον ἀπόγονον Μήδωνος τὸ παράπαν	ἔπαυσεν	ἀρχῆς καταγνοὺς ὁ δῆμος. (Ἀργείοις
[2, 1]	ἡ Πυθία τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας	ἔπαυσεν.	οὕτω χαλεπὸν ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα
[2, 16]	τοὺς ἀπογόνους τοὺς Ἀγήνορος βασιλείας	ἔπαυσεν.	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου καὶ
[2, 19]	ἐς ἐκείνην καὶ Δηιφόντην τρέπειν.	ἐπεβουλεύθη	δὲ τούτων ἕνεκα ὑπὸ τῶν
[2, 32]	τὸν χειμῶνα ὃς τοῖς Ἕλλησιν	ἐπεγένετο	ἀπὸ Ἰλίου κομιζομένοις· καὶ τὸν
[2, 16]	τοῦ δίσκου χαίρων τῷ εὑρήματι	ἐπεδείκνυτο	ἐς ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ λανθάνει
[2, 9]	μειζόνων καὶ ἀρχῆς τῶν Ἑλλήνων,	ἐπέθετο	Ἀχαιοῖς πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων ἕξειν
[2, 3]	Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ	ἐπεὶ	Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως Ἐπωπέα τὸν
[2, 23]	καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος.	ἐπεὶ	δὲ ὁ χειμὼν ἐπαύσατο καὶ
[2, 24]	κατέφυγεν ὁ Πρίαμος τὸν βωμόν.	ἐπεὶ	δὲ τὰ λάφυρα ἐνέμοντο, λαμβάνει
[2, 19]	σφισιν ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου.	ἐπεὶ	δὲ τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ
[2, 6]	ὁμολογεῖ δέ σφισι καὶ Ἄσιος,	ἐπεὶ	Ἡσίοδός γε καὶ Ἴβυκος, ὁ
[2, 28]	τοῦτον, οὐκ ἂν ἔγωγε εἰδείην,	ἐπεὶ	μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης χώρας
[2, 29]	πλὴν Αἰακὸν οὐδένα εἰπεῖν ἔχουσιν,	ἐπεὶ	μηδὲ τῶν Αἰακοῦ παίδων τινὰ
[2, 13]	νομίζουσιν, ἱερός ἐστιν αὐτοῖς λόγος—	ἐπεὶ	τῆς γε Ἥρας ἐστὶν ἐξιόντων
[2, 34]	δὲ οἱ περὶ τὰ Μέθανα,	ἐπεὶ	χάλαζάν γε ἤδη θυσίαις εἶδον
[2, 3]	ὑπὸ ὕδατος τούτου βάπτεσθαι λέγουσιν,	ἐπεὶ	χαλκός γε οὐκ ἔστι Κορινθίοις.
[2, 16]	ἐν Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς Μυκήνης ἐν	ἔπει	τῷδε ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽ Ἀλκμήνη
[2, 35]	ἀναπεπταμένας ἔχοντες τέως τὰς θύρας,	ἐπειδὰν	τὴν βοῦν ἴδωσιν ἐντὸς τοῦ
[2, 29]	Κρῖσον· καὶ Πανοπέως μὲν ἐγένετο	Ἐπειὸς	ὁ τὸν ἵππον τὸν δούρειον,
[2, 19]	Ἀφροδίτης καὶ Ἑρμοῦ, τὸ μὲν	Ἐπειοῦ	λέγουσιν ἔργον εἶναι, τὸ δὲ
[2, 28]	αὐτῆς ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς δὲ	ἐπειρᾶτο	ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος καὶ
[2, 27]	πεποίηται. τῷ θρόνῳ δὲ ἡρώων	ἐπειργασμένα	Ἀργείων ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ
[2, 3]	δὲ αὐτῆς ἐστι Μουσῶν ἀγάλματα	ἐπειργασμένα.	ὑπὲρ δὲ τὴν ἀγοράν ἐστιν
[2, 25]	ἔχει δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς	ἐπειργασμένας.	ἐνταῦθα Προίτῳ περὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 17]	στέφανος Χάριτας ἔχων καὶ Ὥρας	ἐπειργασμένας,	καὶ τῶν χειρῶν τῇ μὲν
[2, 29]	καλούμενον, περίβολος τετράγωνος λευκοῦ λίθου.	(ἐπειργασμένοι	δέ εἰσι κατὰ τὴν ἔσοδον
[2, 20]	Μειλιχίου Διός. (πλησίον δέ εἰσιν	ἐπειργασμένοι	λίθῳ Κλέοβις καὶ Βίτων αὐτοί
[2, 21]	μάχας καὶ οἱ ἐλέφαντές εἰσιν	ἐπειργασμένοι.	τοῦτο μὲν δὴ κατὰ τὴν
[2, 1]	Ἀλκμαίωνι. (τοῦ Ποσειδῶνος δέ εἰσιν	ἐπειργασμένοι	τῷ βάθρῳ καὶ οἱ Τυνδάρεω
[2, 17]	τὰ ἄξια λόγου βωμὸς ἔχων	ἐπειργασμένον	τὸν λεγόμενον Ἥβης καὶ Ἡρακλέους
[2, 1]	οὗ τὸ ἅρμα μέση μὲν	ἐπείργασται	Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν
[2, 20]	Τελέσιλλα ἡ ποιήσασα τὰ ᾄσματα	ἐπείργασται	στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα
[2, 21]	δὲ ἐς Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν	ἐπειρῶντο	ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ
[2, 8]	συνετέλεσεν αὐτὸς Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος.	ἔπεισε	δὲ καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν
[2, 9]	ἐπῄνει, τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον	ἐπεῖχε	μὴ ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν ἀπέκτεινεν
[2, 25]	ἐς κοινὸν ἀνειμένος. τὰ δὲ	ἐπέκεινα	Ὀρνεῶν ἥ τε Σικυωνία καὶ
[2, 7]	ἀνθρώπους ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος	ἐπέλαβε·	καὶ σφᾶς ἐκέλευον οἱ μάντεις
[2, 30]	καὶ ὑπὸ τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον	ἐπέλαβε	τὸ χρεών. ἐκπεσόντα δὲ τὸν
[2, 9]	Αἰγίου ταύτῃ γὰρ τὸ χρεὼν	ἐπέλαβεν	αὐτὸν— ἐς Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι,
[2, 34]	πρότερον τὸ χρεὼν ἢ Φορωνέα	ἐπέλαβεν,	εὖ οἶδα ὡς οὐκ ἔμελλεν
[2, 20]	τε Ἰλίῳ καὶ ὀπίσω κομιζομένους	ἐπέλαβεν	ἡ τελευτή. καὶ Διός ἐστιν
[2, 22]	Σιπύλου φυγεῖν αὐτόν, ὡς Πέλοπα	ἐπέλαβεν	ὕστερον ἐλαύνοντος Ἴλου τοῦ Φρυγὸς
[2, 5]	περὶ τὴν Κορινθίαν καὶ πῦρ	ἐπέλαβεν	ὡς τὸ εἰκὸς καὶ οἰκίας
[2, 4]	ἀρχήν. ~(τάδε μὲν οὕτως ἔχοντα	ἐπελεξάμην,	τοῦ μνήματος δέ ἐστιν οὐ
[2, 31]	ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου καὶ αὐτὸς	ἐπελεξάμην.	τοῦ Μουσείου δὲ οὐ> πόρρω
[2, 4]	ὅστις τὰ Ὁμήρου μὴ πάρεργον	ἐπελέξατο.	φαίνονται δὲ καὶ Βελλεροφόντου μετοικήσαντος
[2, 30]	ἄλλα ἐς ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν	ἐπέξειμι.	~(ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς
[2, 33]	αὐτόν· (τὸ δὲ ὕστερον λεχθὲν	ἐπέξειμι	ὁποῖον ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν ὡς
[2, 14]	μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ ἄρα	ἐπεποίητο	ὁ> Ἀράντειος τάφος· ὕστερον γὰρ
[2, 37]	τοῖς ἔπεσι, τὰ πάντα Δωριστὶ	ἐπεποίητο·	πρὶν δὲ Ἡρακλείδας κατελθεῖν ἐς
[2, 8]	ὅσα τῶν κτημάτων ἄλλα (ἃ)	ἐπέπρατο	ἀποδούς, τιμὴν δὲ τοῖς πριαμένοις
[2, 21]	στρατῷ πρὸς τὴν Περσέως δύναμιν—	ἕπεσθαι	γὰρ καὶ τῷ Περσεῖ λογάδας
[2, 3]	Λακεδαιμόνιος ἐγενεαλόγησε γὰρ καὶ οὗτος	ἔπεσι	Μήδειον καὶ θυγατέρα Ἐριῶπιν Ἰάσονι
[2, 25]	ἔκειντο, οὕτω καὶ ἐν τοῖς	ἔπεσι	προτέρας ἢ Φλιοῦντά τε καὶ
[2, 37]	μετὰ μέτρου μεμιγμένα ἦν τοῖς	ἔπεσι,	τὰ πάντα Δωριστὶ ἐπεποίητο· πρὶν
[2, 22]	Λυκέας μὲν οὖν ἐν τοῖς	ἔπεσιν	ἐποίησε Μηχανέως τὸ ἄγαλμα εἶναι
[2, 14]	Ὅμηρος παρῆκεν αὐτὸν ἐν τοῖς	ἔπεσιν.	ἔστι γὰρ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα
[2, 18]	Πενθίλον Κιναίθων ἔγραψεν ἐν τοῖς	ἔπεσιν	Ἠριγόνην τὴν Αἰγίσθου τεκεῖν. (ἐπὶ
[2, 3]	αὐτοῖς ἐπέτειοι κατέστησαν καὶ Δεῖμα	ἐπεστάθη.	τοῦτο μὲν δὴ καὶ ἐς
[2, 33]	(μαθὼν δὲ ἐς Ἀθήνας γράμματα	ἐπέστελλεν.	ἐν τούτοις τοῖς γράμμασι τοὺς
[2, 35]	ὄντα καὶ μεγέθει καὶ χρόᾳ·	ἔπεστι	δέ οἱ καὶ τὰ ἐπὶ
[2, 17]	καὶ ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ ἔργον·	ἔπεστι	δέ οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων
[2, 3]	τῆς Ἀρτέμιδος· καί οἱ Βελλεροφόντης	ἔπεστι	καὶ τὸ ὕδωρ (ὁ) δι᾽
[2, 18]	ἐστὶν ἐν δεξιᾷ· λίθου δὲ	ἔπεστιν	αὐτῷ κριός, ὅτι τὴν ἄρνα
[2, 18]	Δήμητρι. τούτῳ μὲν οὖν οὐκ	ἔπεστιν	ὄροφος· ἐν δὲ αὐτῷ ναός
[2, 20]	φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ ὡς	ἐπέσχεν	ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις ἐς τὸν
[2, 18]	τὴν γυναῖκα. Ἀτρέα δὲ οὐκ	ἐπέσχεν	ὁ λογισμὸς μετρῆσαι τὴν ἴσην,
[2, 7]	σφίσιν ὁ Φλάντος τοῦτον ἱδρύσατο—	ἕπεται	δὲ ὁ καλούμενος Λύσιος, ὃν
[2, 32]	πάντα ἱερώμενος καὶ θυσίαι καθεστήκασιν	ἐπέτειοι,	δρῶσι δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε·
[2, 3]	τοῦ θεοῦ θυσίαι τε αὐτοῖς	ἐπέτειοι	κατέστησαν καὶ Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο
[2, 10]	ἄνδρα φοιτῆσαι, καὶ παρθένος ἱερωσύνην	ἐπέτειον	ἔχουσα· λουτροφόρον τὴν παρθένον ὀνομάζουσι·
[2, 13]	ἄγεται δὲ καὶ ἑορτή σφισιν	ἐπέτειος,	ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους. ἄγαλμα δὲ
[2, 35]	τῶν θεῶν καὶ ὅσοι τὰς	ἐπετείους	ἀρχὰς ἔχουσιν, ἕπονται δὲ καὶ
[2, 2]	ἠρήμωτο ἡ πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν	ἐπετέτραπτο	τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης δὲ αὖθις
[2, 6]	Κάδμου παῖδα ἔτι αὐτός τε	ἐπετρόπευεν	ὁ Νυκτεὺς καὶ τότε ἀπέλιπεν
[2, 14]	ἡγήτορι λαῶν δρησμοσύνην ἱερῶν καὶ	ἐπέφραδεν	ὄργια πᾶσιν. (οὗτος δ᾽ οὖν,
[2, 1]	τὴν ἐντὸς χώραν. ὃς δὲ	ἐπεχείρησε	Πελοπόννησον ἐργάσασθαι νῆσον, προαπέλιπε διορύσσων
[2, 3]	καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι.	(ἔπη	δὲ ἔστιν ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια
[2, 14]	Ἐλευσίνιον. ἔχει δὲ οὕτω τὰ	ἔπη·	δεῖξεν Τριπτολέμῳ τε Διοκλεῖ τε
[2, 37]	ταῦτα φωράσας ἐπὶ τῷδε. τὰ	ἔπη,	καὶ ὅσα οὐ μετὰ μέτρου
[2, 16]	Ἰνάχου γυναῖκα δὲ Ἀρέστορος τὰ	ἔπη	λέγει, ἃ δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν
[2, 1]	Βακχιδῶν καλουμένων, ὃς καὶ τὰ	ἔπη	λέγεται ποιῆσαι, φησὶν ἐν τῇ
[2, 22]	Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος	ἔπη	ποιήσαντες, πρότερον δὲ ἔτι Στησίχορος
[2, 29]	Φώκῳ δὲ Ἄσιος ὁ τὰ	ἔπη	ποιήσας γενέσθαι φησὶ Πανοπέα καὶ
[2, 26]	ἐμπεποιηκότων ἐς τὰ Ἡσιόδου τὰ	ἔπη	συνθέντα ἐς τὴν Μεσσηνίων χάριν.
[2, 19]	εἶναι Λίνου τοῦ ποιήσαντος τὰ	ἔπη.	τὰ μὲν οὖν ἐς τοῦτον
[2, 26]	δὲ Ἀργείων δόξαν καὶ τὰ	ἔπη	τὰς μεγάλας Ἠοίας ἦν Ἐπιδαύρῳ
[2, 12]	καὶ τοῦ Ροδίου ποιητοῦ τὰ	ἔπη·	Φλίας αὖτ᾽ ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν
[2, 26]	ἐν τῇ Ἐπιδαυρίᾳ, τὸν θεὸν	ἐπηγάγετο	ἐς Πέργαμον. (ἀπὸ δὲ τοῦ
[2, 6]	καὶ Ἀρχιτέλην τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα	ἐπηγάγετο	Σικυῶνα ἐκ τῆς Ἀττικῆς, καὶ
[2, 20]	ἔλιπον. ὕστερον δὲ ἄλλα τε	ἐπηγάγοντο	καθάρσια ὡς ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ
[2, 3]	αὐτῆς· τὸν δὲ παῖδα, ὃν	ἐπήγετο	φεύγουσα ἐς τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι
[2, 20]	στρατευσαμένων. τούτων δὲ τῶν ἑπτὰ—	ἐπηκολουθήκασι	γὰρ καὶ Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου
[2, 16]	ἤκουσα δὲ καὶ ὡς διψῶντι	ἐπῆλθεν	ἀνελέσθαι οἱ μύκητα ἐκ τῆς
[2, 5]	καὶ Σικυώνιοι λέγουσι, τὸ ὕδωρ	ἔπηλυ	καὶ οὐκ ἐγχώριον εἶναί οἱ·
[2, 9]	πολλὰ ἐς τοὺς ἀρχομένους χρώμενον	ἐπῄνει,	τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον ἐπεῖχε
[2, 20]	ἄλλα τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς	ἐπὶ	αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν
[2, 36]	δὲ ὁδὸς ἐν δεξιᾷ ἐστιν	ἐπὶ	ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι δὲ
[2, 29]	τὸ δὲ πρὸς τῷ λιμένι	ἐπὶ	ἄκρας ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν
[2, 36]	(ἱερὰ δὲ καὶ ἐς τόδε	ἐπὶ	ἄκρων τῶν ὀρῶν, ἐπὶ μὲν
[2, 13]	καὶ τοὺς σὺν ἐκείνῳ Δωριεῖς	ἐπὶ	ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ
[2, 21]	πρότερον δὲ καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν	ἐπὶ	ἀνδρὶ ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου
[2, 36]	ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον καὶ	ἐπὶ	Βολεούς· οἱ δὲ Βολεοὶ οὗτοι
[2, 18]	Ἀργείους ἐς τρεῖς βασιλείας νεμηθέντας.	ἐπὶ	γὰρ τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀναξαγόρου
[2, 16]	Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽ Αἰγύπτου πλεύσας	ἐπὶ	Γελάνορα τὸν Σθενέλα τοὺς ἀπογόνους
[2, 4]	ἐς μὲν Βάκχιν τὸν Προύμνιδος	ἐπὶ	γενεὰς πέντε, ἀπὸ τούτου δὲ
[2, 18]	δὴ Βίαντος βασιλεύουσι πέντε ἄνδρες	ἐπὶ	γενεὰς τέσσαρας ἐς Κυάνιππον τὸν
[2, 26]	ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα	ἐπὶ	γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο
[2, 3]	τῆς Πειρήνης ἐς τὸ ὕδωρ.	ἐπὶ	δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς ἥ
[2, 36]	ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι δὲ Ποσειδῶνος,	ἐπὶ	δὲ αὐτοῖς Δήμητρος, ἀγάλματα δὲ
[2, 4]	καὶ ἕτερος υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων,	ἐπὶ	δὲ αὐτῷ Θέρσανδρός τε καὶ
[2, 31]	καὶ τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος·	ἐπὶ	δὲ αὐτῷ Μούσαις καὶ Ὕπνῳ
[2, 28]	οἷόν τε τῶν ὅρων ἐξευρεῖν.	ἐπὶ	δὲ τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὄρους
[2, 10]	ξόανον ἀρχαῖον, τέχνη Φλιασίου Λαφάους.	ἐπὶ	δὲ τῇ θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν
[2, 25]	πυλῶν τῶν πρὸς τῇ Δειράδι.	ἐπὶ	δὲ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν
[2, 37]	ἀλλὰ ὅσον τε σταδίου τρίτον·	ἐπὶ	δὲ τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα
[2, 29]	καὶ Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο (ἡ) Φωκίς·	ἐπὶ	δὲ τοῦ Αἰακοῦ καὶ πᾶσιν
[2, 18]	ἔπεσιν Ἠριγόνην τὴν Αἰγίσθου τεκεῖν.	(ἐπὶ	δὲ τοῦ Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν
[2, 34]	ἀναζέσαι πολὺ ἐκ τῆς γῆς,	ἐπὶ	δὲ τούτῳ μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ
[2, 37]	ἠφίεσαν Ἀθηναίοις οἱ Ἀργεῖοι φωνήν·	ἐπὶ	δὲ Φιλάμμωνος οὐδὲ τὸ ὄνομα
[2, 3]	Ἑρμοῦ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ	ἐπὶ	δελφῖνός ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ
[2, 1]	ἐφεστήκασι, καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν	ἐπὶ	δελφῖνος ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ
[2, 35]	χαλκοῦς τὸν ἕτερον πόδα ἔχων	ἐπὶ	δελφῖνος. παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸ
[2, 27]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ	ἐπὶ	Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν αὐτὸν
[2, 20]	οὕτω τοὺς Λακεδαιμονίους Κλεομένης ἦγεν	ἐπὶ	ἔρημον ἀνδρῶν τὸ Ἄργος. (Τελέσιλλα
[2, 3]	τὸν δὲ ἐν τελετῇ Μητρὸς	ἐπὶ	Ἑρμῇ λεγόμενον καὶ τῷ κριῷ
[2, 31]	δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ	ἐπὶ	ἔτη συμβάντος σφίσιν ἐννέα, ἐν
[2, 10]	ἐξ Ἐπιδαύρου κομισθῆναι τὸν θεὸν	ἐπὶ	ζεύγους ἡμιόνων δράκοντι εἰκασμένον, τὴν
[2, 32]	πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων.	(ἐπὶ	θάλασσαν δὲ τὴν Ψιφαίαν πορευομένοις
[2, 25]	λίθοις εἶναι. (καταβάντων δὲ ὡς	ἐπὶ	θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ θάλαμοι τῶν
[2, 38]	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα	ἐπὶ	θάλασσαν καὶ δένδρα— ἐλαίας μάλιστα—
[2, 24]	ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων, ἥ τε	ἐπὶ	θαλάσσῃ καὶ ἡ παρὰ τὸν
[2, 36]	καλουμένη, καὶ Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια	ἐπὶ	θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων δὲ καὶ τοῦ
[2, 37]	καθήμενον ξόανον καὶ Ἀφροδίτης ἄγαλμα	ἐπὶ	θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ
[2, 34]	δὲ αὐτῷ πόλισμα οὐ μέγα	ἐπὶ	θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ
[2, 30]	Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν	ἐπὶ	θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον,
[2, 26]	γέγονεν ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ	ἐπὶ	θαλάσσῃ. τὸ δ᾽ ἐν Βαλάγραις
[2, 26]	ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον πρόφασιν μὲν	ἐπὶ	θέᾳ τῆς χώρας, ἔργῳ δὲ
[2, 21]	λίμνην τὴν Τριτωνίδα οἰκούντων καὶ	ἐπὶ	θήραν τε ἐξιέναι καὶ ἐς
[2, 27]	Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται δὲ	ἐπὶ	θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν δὲ
[2, 17]	(τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἥρας	ἐπὶ	θρόνου κάθηται μεγέθει μέγα, χρυσοῦ
[2, 25]	ἤδη κατὰ τὴν Ἑλλήνων στρατείαν	ἐπὶ	Ἴλιον, οὐκ ἐποιήσατο Ὅμηρος ἐν
[2, 22]	Διός, καὶ Ἀργείων ἔφη τοὺς	ἐπὶ	Ἴλιον στρατεύσαντας ἐνταῦθα ὀμόσαι παραμενεῖν
[2, 25]	Ἀραχναῖον, πάλαι δὲ σάπυς ἐλάτων	ἐπὶ	Ἰνάχου τὸ ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ
[2, 6]	Ἕλλησι τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν	ἐπὶ	κάλλει, καί οἱ καὶ φήμη
[2, 22]	τοῖς μετὰ Ἀθηναίων πλεύσασιν Ἀργείοις	ἐπὶ	καταδουλώσει Συρακουσῶν τε καὶ Σικελίας.
[2, 2]	τέλος ἐς τὸν Κιθαιρῶνα ἐλθεῖν	ἐπὶ	κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ
[2, 1]	ἰσθμὸς τῇ μὲν ἐς τὴν	ἐπὶ	Κεγχρέαις, τῇ δὲ ἐς τὴν
[2, 17]	χρυσοῦ· παρὰ δὲ αὐτήν ἐστιν	ἐπὶ	κίονος ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ
[2, 20]	εἰκόνα ἀνδρὸς πύκτου καὶ> τρόπαιον	ἐπὶ	Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά ἐστι καθήμενον
[2, 4]	ὑπὲρ Σικυῶνος στρατεύοντα σὺν Δωριεῦσιν	ἐπὶ	Κόρινθον Ἀλήτης τὸ μὲν παραυτίκα
[2, 4]	Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων Δωριεῖς στρατεύουσιν	ἐπὶ	Κόρινθον· ἡγεῖτο δὲ Ἀλήτης Ἱππότου
[2, 24]	κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται δὲ	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους Ἀρτέμιδος Ὀρθίας
[2, 25]	ἐστὶν Ἀρτεμίσιον καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ
[2, 36]	ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος. καὶ	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους ἱερόν τε
[2, 22]	Ἄργους Τληπτόλεμος. ὀλίγον δὲ τῆς	ἐπὶ	Κυλάραβιν καὶ τὴν ταύτῃ πύλην
[2, 3]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντων τὴν	ἐπὶ	Λεχαίου προπύλαιά ἐστι καὶ ἐπ᾽
[2, 3]	ἔχουσα τόλμημα. (αὖθις δ᾽ ἰοῦσιν	ἐπὶ	Λεχαίου τὴν εὐθεῖαν χαλκοῦς καθήμενός
[2, 1]	Κεγχρέαις, τῇ δὲ ἐς τὴν	ἐπὶ	Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο γὰρ ἤπειρον
[2, 26]	ἱερὰν μάλιστα εἶναι τὴν γῆν	ἐπὶ	λόγῳ συμβέβηκε τοιῷδε. Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί
[2, 7]	τοῦτο ἄγαλμα ἔχον. Πειθὼ δὲ	ἐπὶ	λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη σέβεσθαι.
[2, 8]	τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο, καὶ σφᾶς	ἐπὶ	Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας ἀγαγὼν καὶ
[2, 12]	τοῦ λόφου καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται γὰρ	ἐπὶ	λόφῳ τὸ ἱερὸν— βωμός ἐστιν
[2, 25]	τῶν πρὸς τῇ Δειράδι ἐστὶν	ἐπὶ	Λύρκειαν. ἐς τοῦτο λέγεται τὸ
[2, 35]	ἣν ὁδὸς εὐθεῖά ἐστιν ἄγουσα	ἐπὶ	Μάσητα, Εἰλειθυίας ἐστὶν ἐντὸς τοῦ
[2, 36]	ἔστιν ἰδεῖν. ~(κατὰ δὲ τὴν	ἐπὶ	Μάσητα εὐθεῖαν προελθοῦσιν ἑπτά που
[2, 36]	παρὰ δὲ αὐτὸν ὁδός ἐστιν	ἐπὶ	Μάσητα τοῖς ἐκτραπεῖσιν ἐκ τῆς
[2, 29]	γενεᾷ πρότερον ἐς αὐτὴν ἐλθόντος.	ἐπὶ	μὲν δὴ Φώκου τούτου ἡ>
[2, 36]	τόδε ἐπὶ ἄκρων τῶν ὀρῶν,	ἐπὶ	μὲν τῷ Κοκκυγίῳ Διός, ἐν
[2, 25]	ἐπανελθόντων δὲ ἐς τὴν λεωφόρον,	ἐπὶ	Μήδειαν ἐς ἀριστερὰν ἥξεις. βασιλεῦσαι
[2, 21]	Περσέα τὸ κάλλος ἔτι καὶ	ἐπὶ	νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω τὴν κεφαλὴν
[2, 29]	αὐτὸν οὐκ εἴα, ἑστηκότα δὲ	ἐπὶ	νεώς, εἰ δὲ ἐθέλοι, χῶμα
[2, 33]	κακῷ κακὸν δεύτερον πενία πιέζουσα	ἐπὶ	πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα ἦγε, Δημοσθένει
[2, 35]	Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ ὃ σέβουσιν	ἐπὶ	πλέον ἢ τἄλλα, ἐγὼ μὲν
[2, 34]	δὲ Τροιζηνίας γῆς ἐστιν ἰσθμὸς	ἐπὶ	πολὺ διέχων ἐς θάλασσαν, ἐν
[2, 25]	αὐτῷ, τὸ δὲ ὕδωρ οὐκ	ἐπὶ	πολὺ ἐξικνεῖται τῆς γῆς. (ταύτῃ
[2, 37]	Δαναὸν δὲ αὐτὸν τὸ ἱερὸν	ἐπὶ	Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς. καταστήσασθαι
[2, 34]	καὶ ἀκτὴ μετὰ τὸν αἰγιαλὸν	ἐπὶ	Ποσείδιον, ἐκ θαλάσσης μὲν ἀρχομένη
[2, 4]	αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν, εἶναι δὲ	ἐπὶ	Προίτῳ καὶ Ἀργείοις ἐγώ τε
[2, 18]	διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός. ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	πύλην ἥξεις καλουμένην ἀπὸ τοῦ
[2, 11]	τετραγώνοις εἰκασμένος. ~(ἐντεῦθεν δὲ ἀποτραπεῖσιν	ἐπὶ	πύλην καλουμένην Ἱεράν, οὐ πόρρω
[2, 21]	μάλιστα τῆς ἀγορᾶς οὐ τρόπαιον	ἐπὶ	Πύρρῳ τῷ Ἠπειρώτῃ, καθὰ λέγουσιν
[2, 3]	δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὴν	ἐπὶ	Σικυῶνα ἐρχομένοις ἔστιν ἰδεῖν ἐν
[2, 5]	οὐκ ἐς μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν	ἐπὶ	Σικυῶνα ἰοῦσι ναὸς ἐμπεπρησμένος ἐστὶν
[2, 6]	Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων στρατὸν ἤγαγεν	ἐπὶ	Σικυῶνα καὶ τὸν βασιλέα Ἱππόλυτον
[2, 29]	τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις ὅμοροι καὶ	ἐπὶ	Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν καθήκουσι. (γεγόνασι
[2, 25]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν	ἐπὶ	στήλῃ τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν
[2, 1]	δὲ πιτύων δένδρα ἐστὶ πεφυτευμένα	ἐπὶ	στοίχου, τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ
[2, 1]	ποιήσαντος τοῦ τότε ἡγουμένου τῶν	ἐπὶ	στρατοπέδου Ρωμαίων, ὕστερον λέγουσιν ἀνοικίσαι
[2, 14]	ἀπελαθέντα οἴχεσθαι, τοῦ πολέμου τε	ἐπὶ	συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι
[2, 15]	παρὰ Σικυῶνα ῥέοντι Ἀσωπῷ θυγατέρα	ἐπὶ	ταῖς ἄλλαις Κλεώνην γενέσθαι· τὸ
[2, 35]	πομπῇ· οὗτοι λευκὴν ἐσθῆτα καὶ	ἐπὶ	ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται
[2, 8]	φρουροῖς ἄρχοντα ἀφεῖναι τὰ χωρία	ἐπὶ	ταλάντοις πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, καὶ
[2, 9]	ἄξιον. φοιτώντων γὰρ λύκων σφίσιν	ἐπὶ	τὰς ποίμνας ὡς μηδένα εἶναι
[2, 12]	Ἄραντα καὶ τοὺς παῖδας καλοῦσιν	ἐπὶ	τὰς σπονδὰς ἐς ταῦτα βλέποντες
[2, 35]	βοῦν (δὲ) δευτέραν καὶ τρίτην	ἐπὶ	ταύτῃ καὶ ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί
[2, 25]	Ἄργους ἐστὶν οὐχ ἥπερ καὶ	ἐπὶ	Τεγέαν, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν πυλῶν
[2, 24]	τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς Ἀρκαδίας	ἐπὶ	Τεγέαν. ἐν δεξιᾷ δὲ ὄρος
[2, 24]	Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ ἐς τὴν	ἐπὶ	Τεγέας ὁδόν ἐστιν ἐν δεξιᾷ
[2, 37]	ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ δὲ ἤκουσα	ἐπὶ	τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι τῇ πεποιημένῃ
[2, 10]	τε χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα	ἐπὶ	τῇ κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν
[2, 37]	ἔχοντα, τῆς δὲ Ἀμυμώνης πέφυκεν	ἐπὶ	τῇ πηγῇ πλάτανος· ὑπὸ ταύτῃ
[2, 20]	εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι	ἐπὶ	τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ Ἀργείοις
[2, 34]	λίθου μεγέθει τε μέγα καὶ	ἐπὶ	τῇ τέχνῃ θέας ἄξιον. (καὶ
[2, 8]	κρατήσας μάχῃ διέφθειρε καὶ Περσαῖον	ἐπὶ	τῇ φρουρᾷ τεταγμένον, ὃς παρὰ
[2, 19]	ἀρχήν. οὕτω δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα	ἐπὶ	τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν τῶν βοῶν
[2, 21]	δὲ ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν αὖθις	ἐπὶ	τὴν ἀγοράν, ἔστι μὲν Κερδοῦς
[2, 6]	τὸν Λύκον ἱκέτευσε στρατῷ μείζονι	ἐπὶ	τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι μὲν
[2, 36]	τῶν Λακεδαιμονίων ἀπῆλθεν οἴκαδε, στρατεύουσιν	ἐπὶ	τὴν Ἀσίνην οἱ Ἀργεῖοι καὶ
[2, 34]	πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ ὡς	ἐπὶ	τὴν ἑσπέραν· ἔχει δὲ καὶ
[2, 37]	ἄλσος ἀρχόμενον πλατάνων τὸ πολὺ	ἐπὶ	τὴν θάλασσαν καθήκει. ὅροι δὲ
[2, 21]	γυναῖκα ἐκ τούτων καὶ ἀφικομένην	ἐπὶ	τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα λυμαίνεσθαι
[2, 8]	ἕως ἤδη— προσλαβὼν τὸν δῆμον	ἐπὶ	τὴν οἰκίαν σπουδῇ τὴν τυραννικὴν
[2, 34]	(ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου πλέοντι ὡς	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἄκρα τέ ἐστιν
[2, 7]	προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν ὡς	ἐπὶ	τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν
[2, 13]	καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα. (ἀνάκειται δὲ	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς αἲξ χαλκῆ, τὰ
[2, 2]	ἐποιήθη τῆς ὕστερον. ἔστιν οὖν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστά
[2, 34]	ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι καὶ ἄγαλμα	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ δὲ
[2, 13]	αὐτῆς γένηται, οἱ δὲ τὴν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς χαλκῆν αἶγα ἄλλοις
[2, 2]	ἐστίν, τὰ δὲ πολλὰ αὐτῶν	ἐπὶ	τῆς ἀκμῆς ἐποιήθη τῆς ὕστερον.
[2, 34]	ἔτι ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν	ἐπὶ	τῆς ἀκτῆς τῇ ἀρχῇ, προελθοῦσι
[2, 14]	τὸν Φλιασίων λόγον καὶ οὐκ	ἐπὶ	τῆς Ἄραντος βασιλείας ἀφίκετο ὁ
[2, 12]	οἶδα καλούμενον καὶ τῶν πλευσάντων	ἐπὶ	τῆς Ἀργοῦς καὶ τοῦτον γενέσθαι
[2, 1]	κατεστήσατο· ἀνοικίσαι δὲ καὶ Καρχηδόνα	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς τῆς αὐτοῦ. (τῆς
[2, 10]	ἔχει δὲ καὶ σκῆπτρον καὶ	ἐπὶ	τῆς ἑτέρας χειρὸς πίτυος καρπὸν
[2, 26]	κατ᾽ αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν,	ἐπὶ	τὸ ἱερὸν ἀφίξῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ.
[2, 11]	λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ ὡς	ἐπὶ	τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα
[2, 6]	λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς ἀνήγαγεν	ἐπὶ	τὸ σεμνότερον τοῦ γένους καὶ
[2, 20]	ἦσαν, τούτους μὲν πάντας ἀνεβίβασεν	ἐπὶ	τὸ τεῖχος, αὐτὴ δὲ ὁπόσα
[2, 13]	προεκαλεῖτο Ρηγνίδας ἐφαίνετο ἀρεστά, μένοντας	ἐπὶ	τοῖς αὑτῶν βασιλέα Ρηγνίδαν καὶ
[2, 37]	φασι. τὰ μὲν οὖν λεγόμενα	ἐπὶ	τοῖς δρωμένοις δῆλά ἐστιν οὐκ
[2, 20]	σφᾶς ἠνάγκασεν ὁ Ἀμύντου μένειν	ἐπὶ	τοῖς καθεστηκόσιν ἐξ ἀρχῆς ὅροις
[2, 26]	τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν	ἐπὶ	τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι ἀνίστησι
[2, 38]	καὶ Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι δὲ	ἐπὶ	τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ λίθου, καὶ
[2, 28]	τιμὰς καὶ ἄλλας δεδώκασι καὶ	ἐπὶ	τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ εἰ
[2, 34]	ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας, τὸ μὲν	ἐπὶ	τοῖς πρὸς τὴν Τροιζηνίαν ὅροις,
[2, 12]	ποιητοῦ τὰ ἔπη· Φλίας αὖτ᾽	ἐπὶ	τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς
[2, 9]	συνέβη δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας	ἐπὶ	τὸν βασιλέα συνιστάναι. καὶ ἀπέδρα
[2, 32]	καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου. (καταβαίνουσι δὲ	ἐπὶ	τὸν πρὸς τῇ Κελενδέρει καλουμένῃ
[2, 7]	νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ γὰρ	ἐπὶ	τὸν Σύθαν ἴασιν οἱ παῖδες
[2, 7]	παῖδας ἑπτὰ καὶ ἴσας παρθένους	ἐπὶ	τὸν Σύθαν ποταμὸν ἀποστέλλουσιν ἱκετεύοντας·
[2, 19]	δὲ αὐτοῖς παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν	ἐπὶ	τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ) εἶναι
[2, 36]	τόν τε Ἐρασῖνον διαβήσῃ καὶ	ἐπὶ	τὸν Χείμαρρον ποταμὸν ἀφίξῃ. πλησίον
[2, 18]	σφᾶς γενέσθαι κακούς· εἰ δὲ	ἐπὶ	τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ μίασμα τὸ
[2, 33]	Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπὶ	τοσούτῳ κακῷ κακὸν δεύτερον πενία
[2, 10]	Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ τοὺς μηροὺς	ἐπὶ	τοῦ βωμοῦ καύσαντες τὰ μὲν
[2, 11]	πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους δὲ	ἐπὶ	τοῦ βωμοῦ. (τὰ δὲ ἐν
[2, 19]	περὶ τῆς ἀρχῆς. ῥηθέντων δὲ	ἐπὶ	τοῦ δήμου παρ᾽ ἀμφοτέρων πολλῶν
[2, 1]	ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι δὲ	ἐπὶ	τοῦ ἰσθμοῦ τῆς ἀρχῆς, ἔνθα
[2, 15]	καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ δὲ	ἐπὶ	τοῦ καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν
[2, 24]	πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ	ἐπὶ	τοῦ μετώπου. τοῦτον τὸν Δία
[2, 35]	μάλιστα ἄξιον ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν	ἐπὶ	τοῦ Πρωνός. τοῦτο τὸ ἱερὸν
[2, 19]	ἡ Μεγαρική μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν.	ἐπὶ	τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων Ἀγυιεὺς καὶ
[2, 8]	δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν ἐτυράννησεν αὐτός.	ἐπὶ	τοῦτον τὸν Νικοκλέα Ἄρατος ἀφικόμενος
[2, 30]	ἀρχήν, Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν γῆν.	(ἐπὶ	τούτου βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα
[2, 6]	ἐκ Θεσσαλίας ἔσχε τὴν ἀρχήν.	ἐπὶ	τούτου βασιλεύοντος στρατόν σφισι πολέμιον
[2, 33]	μοι τὸ δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα	ἐπὶ	τούτου δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον
[2, 24]	ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ Ἑλλήνων Ἴλιον,	ἐπὶ	τούτου κατέφυγεν ὁ Πρίαμος τὸν
[2, 25]	οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ.	ἐπὶ	τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος
[2, 6]	ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν τίκτει. (καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου·
[2, 20]	Σθένελος· παρῆν δὲ ἔτι καὶ	ἐπὶ	τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως καὶ Πολυνείκους
[2, 4]	τε οὐδένα παρέσχοντο ἄρχοντα τῆς	ἐπὶ	Τροίαν στρατιᾶς, συντεταγμένοι δὲ Μυκηναίοις
[2, 21]	ἐς Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο	ἐπὶ	τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ Ἀργεῖοι
[2, 31]	Ὀρέστου καλούμενον σκηνή. πρὶν γὰρ	ἐπὶ	τῷ αἵματι καθαρθῆναι τῆς μητρός,
[2, 24]	ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς ἦν	ἐπὶ	τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ
[2, 11]	χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ καὶ	ἐπὶ	τῷ βωμῷ τῶν Μοιρῶν δρῶσιν·
[2, 10]	ἀπηρτημένα τοῦ ὀρόφου· τὴν δὲ	ἐπὶ	τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα
[2, 2]	ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ αὐτὸν	ἐπὶ	τῷ ἐρύματι τῷ διὰ τῆς
[2, 35]	ἔπεστι δέ οἱ καὶ τὰ	ἐπὶ	τῷ θρήνῳ γράμματα. (τοῖς δὲ
[2, 12]	οὐχ ἑτέρωθι ἡγοῦμαι τῆς χώρας,	ἐπὶ	τῷ λόφῳ δὲ εἶναι τῷ
[2, 1]	ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν	ἐπὶ	τῷ παιδὶ λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. (τοῦ
[2, 16]	ἀποδείκνυσθαι, ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν	ἐπὶ	τῷ Πηνειῷ. Περσεὺς δὲ— ἰδεῖν
[2, 17]	λόγος— ἀφείσθω μοι· κόκκυγα δὲ	ἐπὶ	τῷ σκήπτρῳ καθῆσθαί φασι λέγοντες
[2, 21]	παρέμεινεν ὡς καὶ τὸ ὄνομα	ἐπὶ	τῷ συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ
[2, 31]	ἄνδρες Τροιζηνίων ἐννέα Ὀρέστην ἐκάθηραν	ἐπὶ	τῷ φόνῳ τῆς μητρός. (εἰσὶ
[2, 11]	αὔξει καὶ πεπαίνει καρπούς, καὶ	ἐπὶ	τῷδε ἀδελφὸς ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου.
[2, 24]	ἐνταῦθα· (τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς ἔχειν	ἐπὶ	τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο αὐτόν.
[2, 19]	Ἀργείοις ἀποφεύγει τε καὶ Ἀφροδίτην	ἐπὶ	τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ
[2, 13]	ἐπίχρυσος· παρὰ δὲ Φλιασίοις τιμὰς	ἐπὶ	τῷδε εἴληφε. τὸ ἄστρον ἣν
[2, 22]	ὕστερον τούτων Μενελάῳ γήμασθαι. (καὶ	ἐπὶ	τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος
[2, 12]	μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν τὴν χώραν· καὶ	ἐπὶ	τῷδε Ὅμηρος τοὺς Ἀγαμέμνονος ὑπηκόους
[2, 37]	καὶ δὴ καὶ ταῦτα φωράσας	ἐπὶ	τῷδε. τὰ ἔπη, καὶ ὅσα
[2, 35]	πολέμῳ σφᾶς ἢ δίκῃ νικήσαντας	ἐπὶ	τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ νεῖμαι.
[2, 31]	ἄνδρας δύο σὺν αὐτῷ λέγουσιν	ἐπὶ	τῶν θρόνων. οὐ πόρρω δὲ
[2, 19]	κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ	ἐπὶ	τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς
[2, 30]	ἐπιχώρια— Καρμάνορος τοῦ καθήραντος Ἀπόλλωνα	ἐπὶ	φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον
[2, 29]	Πηλεῖ μὲν συμβὰν καὶ Τελαμῶνι	ἐπὶ	φόνῳ φεύγειν τῷ Φώκου, τῶν
[2, 23]	χαλκοῦς θάλαμος, ὃν Ἀκρίσιός ποτε	ἐπὶ	φρουρᾷ τῆς θυγατρὸς ἐποίησε· Περίλαος
[2, 29]	λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα	ἐπὶ	χρόνον ἐπίεζε καὶ οὔτε τὴν
[2, 38]	παρ᾽ αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν	ἐπὶ	χωρίον ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι· πρὸς
[2, 29]	πληγεὶς ἀπέθανεν ὁ Φῶκος, φεύγουσιν	ἐπιβάντες	νεὼς οἱ Ἐνδηίδος παῖδες· Τελαμὼν
[2, 32]	τοῦ περιβόλου ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος	Ἐπιβατηρίου,	Διομήδους ἀνάθημα ἐκφυγόντος τὸν χειμῶνα
[2, 11]	οἱ λευκὸς ἐρεοῦς καὶ ἱμάτιον	ἐπιβέβληται.	καὶ Ὑγείας δ᾽ ἔστι κατὰ
[2, 3]	Αἰγεῖ, χρόνῳ δὲ ὕστερον φωραθεῖσα	ἐπιβουλεύειν	Θησεῖ καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε,
[2, 7]	κατέλυσε κάρηνα— διακειμένοις οὖν ἀδυνάτως	ἐπιγενόμενος	σεισμὸς ὀλίγου τὴν πόλιν ἐποίησεν
[2, 7]	μάλιστα τοὺς ἐν τοῖς ναοῖς·	ἐπίγραμμα	δὲ ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν,
[2, 9]	λέγουσιν εἶναι σφᾶς, τὸ δὲ	ἐπίγραμμα	ἐς γυναῖκας ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα
[2, 17]	τε καὶ Ὀρέστου· τὸν γὰρ	ἐπίγραμμα	ἔχοντα, ὡς εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος,
[2, 27]	ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ· μηνύει δὲ	ἐπίγραμμα	τὸν εἰργασμένον εἶναι Θρασυμήδην Ἀριγνώτου
[2, 27]	εἴκοσι. ταύτης τῆς στήλης τῷ	ἐπιγράμματι	ὁμολογοῦντα λέγουσιν Ἀρικιεῖς, ὡς τεθνεῶτα
[2, 7]	ναοῖς· ἐπίγραμμα δὲ ἄλλο μὲν	ἐπιγράφουσιν	οὐδέν, τὸ δὲ ὄνομα ἐφ᾽
[2, 26]	Ἀσκληπιῷ μεταδοῦναι, τὴν ἡμέραν ταύτην	Ἐπιδαύρια	ὀνομάζουσι καὶ θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου
[2, 26]	τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς ἐν τῇ	Ἐπιδαυρίᾳ,	τὸν θεὸν ἐπηγάγετο ἐς Πέργαμον.
[2, 25]	δὲ ἐξ Ἄργους ἐς τὴν	Ἐπιδαυρίαν	ἐστὶν οἰκοδόμημα ἐν δεξιᾷ πυραμίδι
[2, 26]	Δηιφόντης δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν	Ἐπιδαυρίαν	ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν δὲ οὗτοι τῶν
[2, 29]	ἔχοντες τὴν νῆσον ἀπαντικρὺ τῆς	Ἐπιδαυρίας.	ἀνθρώπους δ᾽ οὐκ εὐθὺς ἐξ
[2, 30]	τοσόνδε ἔστω μνήμη· τῆς δὲ	Ἐπιδαυρίας	ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ καὶ
[2, 11]	τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος,	Ἐπιδαύριοι	δὲ Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ
[2, 26]	Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργος ὁ Διός·	Ἐπιδαύριοι	δὲ Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν.
[2, 32]	οὐ τὸν αὐτὸν λέγουσιν ὃν	Ἐπιδαύριοι	καὶ Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι
[2, 8]	προσεχώρησαν μὲν ἐς τὸ συνέδριον	Ἐπιδαύριοι	καὶ Τροιζήνιοι οἱ τὴν Ἀργολίδα
[2, 30]	ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς	Ἐπιδαύριοι	μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι Ἀθηναίοις
[2, 28]	τάχους εἶχεν ἤμυνε καὶ οἱ	Ἐπιδαύριοι	πυνθανόμενοι προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ Κερύνην
[2, 28]	τὰ δὲ ἐς αὐτό, ὡς	Ἐπιδαύριοί	τε λέγουσι καὶ εἰκὸς ἔχει,
[2, 28]	ψιττακοί. τοὺς δὲ ὄφεις οἱ	Ἐπιδαύριοι	τοὺς μεγάλους ἐς πλέον πηχῶν
[2, 26]	ἐπὶ λόγῳ συμβέβηκε τοιῷδε. Φλεγύαν	Ἐπιδαύριοί	φασιν ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον πρόφασιν
[2, 27]	οἰκέταις δὲ ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας.	(Ἐπιδαυρίοις	δέ ἐστι θέατρον ἐν τῷ
[2, 27]	τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος καὶ ταῦτα	Ἐπιδαυρίοις	ἐποίησεν. ~(δράκοντες δὲ— οἱ λοιποὶ
[2, 26]	ὅτι αἶγας οἱ Κυρηναῖοι θύουσιν,	Ἐπιδαυρίοις	οὐ καθεστηκότος. (θεὸν δὲ Ἀσκληπιὸν
[2, 30]	ὡς οὐχ ὗεν ὁ θεὸς	Ἐπιδαυρίοις,	ὡς τὰ ξόανα ταῦτα ἐκ
[2, 31]	δὴ σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν	Ἐπιδαυρίου	καὶ αὐτὸς ἐπελεξάμην. τοῦ Μουσείου
[2, 28]	πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς	Ἐπιδαυρίους·	Δηιφόντης δὲ σὺν τοῖς παισίν—
[2, 26]	διάφορον δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς	Ἐπιδαυρίους	ἐστίν, ὅτι αἶγας οἱ Κυρηναῖοι
[2, 36]	λόγος ἐν στήλαις ἐστὶ ταῖς	Ἐπιδαυρίων	αἳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα
[2, 27]	δὲ θυόμενα, ἤν τέ τις	Ἐπιδαυρίων	αὐτῶν ἤν τε ξένος ὁ
[2, 28]	δὲ μόνη σφᾶς ἡ τῶν	Ἐπιδαυρίων	γῆ. τὸ δὲ αὐτὸ εὑρίσκω
[2, 27]	πλίνθου ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε καὶ ταύτην.	Ἐπιδαυρίων	δὲ οἱ περὶ τὸ ἱερὸν
[2, 26]	δὲ ἐν τῇ γῇ τῇ	Ἐπιδαυρίων	ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα ἐς
[2, 29]	Περίανδρος Κορίνθου. ~(αὐτὴ δὲ τῶν	Ἐπιδαυρίων	ἡ πόλις παρείχετο ἐς μνήμην
[2, 28]	Μελίσσης. ἐτυράννει δὲ καὶ οὗτος	Ἐπιδαυρίων,	καθὰ δὴ καὶ ὁ γαμβρός
[2, 29]	ἐστι θέας ἄξιον, κατὰ τὸ	Ἐπιδαυρίων	μάλιστα μέγεθος καὶ ἐργασίαν τὴν
[2, 23]	πείθομαι, πειθέσθω δὲ ὅστις τὰ	Ἐπιδαυρίων	οὐ πέπυσται. (τὸ δ᾽ ἐπιφανέστατον
[2, 26]	Λῆσσαν ἔχεται τῆς Ἀργείας ἡ	Ἐπιδαυρίων·	πρὶν δὲ ἢ κατ᾽ αὐτὴν
[2, 28]	μνήμην. (κατιοῦσι δὲ ἐς τῶν	Ἐπιδαυρίων	τὴν πόλιν χωρίον ἐστὶ πεφυκυίας
[2, 28]	Δηιφόντῃ δὲ ἀγγέλλει τις τῶν	Ἐπιδαυρίων	ὡς Κερύνης καὶ Φάλκης ἄγοντες
[2, 26]	οἶδα οἵτινες πρότερον ᾤκησαν πρὶν	Ἐπίδαυρον	ἐλθεῖν ἐς αὐτήν· οὐ μὴν
[2, 25]	ἐλείπετο. (κατὰ δὲ τὴν ἐς	Ἐπίδαυρον	εὐθεῖάν ἐστι κώμη Λῆσσα, ναὸς
[2, 28]	Ὑρνηθὼ δυνηθεῖεν. ἀφίκοντο οὖν ἐς	Ἐπίδαυρον	Κερύνης καὶ Φάλκης· Ἀγραίῳ γὰρ
[2, 29]	δὲ ὕστερον μοῖρα Ἀργείων τῶν	Ἐπίδαυρον	ὁμοῦ Δηιφόντῃ κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς
[2, 26]	ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι δὲ Ἀπόλλωνι	Ἐπίδαυρον	παῖδα προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ δὲ ἱερὰν
[2, 26]	Κείσῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες.	Ἐπίδαυρος	δέ, ἀφ᾽ οὗ τὸ ὄνομα
[2, 26]	ἐστὶν Ἀσκληπιὸς καλούμενος Ἰατρὸς ἐξ	Ἐπιδαύρου	καὶ οὗτος. ἐκ δὲ τοῦ
[2, 10]	ἡμέρου. φασὶ δέ σφισιν ἐξ	Ἐπιδαύρου	κομισθῆναι τὸν θεὸν ἐπὶ ζεύγους
[2, 26]	οὐ μὴν οὐδὲ τοὺς ἀπογόνους	Ἐπιδαύρου	πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἐδυνάμην.
[2, 26]	εὑρίσκω τὰ ἐπιφανέστατα γεγονότα> ἐξ	Ἐπιδαύρου.	τοῦτο μὲν γὰρ Ἀθηναῖοι, τῆς
[2, 26]	μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς ἐνὶ κραναῇ	Ἐπιδαύρῳ.	οὗτος ὁ χρησμὸς δηλοῖ μάλιστα
[2, 26]	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας ἦν	Ἐπιδαύρῳ	πατὴρ Ἄργος ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι
[2, 1]	πρότερον κατηρίθμησα ἀνελὼν καὶ ἐν	Ἐπιδαύρῳ	τῇ ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον,
[2, 26]	δέ μοι καὶ τόδε ἐν	Ἐπιδαύρῳ	τὸν θεὸν γενέσθαι· τὰ γὰρ
[2, 7]	δὲ σφᾶς καὶ τῶν ἐς	ἐπίδειξιν	ἀφείλετο. ἐκάκωσε δὲ καὶ περὶ
[2, 13]	δὲ ἤδη καὶ τῶν ἐς	ἐπίδειξιν	ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι γὰρ
[2, 21]	αὐτῆς ἄγειν τοῖς Ἕλλησιν ἐς	ἐπίδειξιν.	(Καρχηδονίῳ δὲ ἀνδρὶ Προκλεῖ τῷ
[2, 30]	ἱερῶν καὶ ὅσα ἄλλα ἐς	ἐπίδειξιν,	τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι. ~(ἐν τῇ
[2, 2]	Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι	ἐπιδειχθῆναι	τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου
[2, 8]	ἔφθησαν μὲν Πελλήνην ἑλόντες ἐξ	ἐπιδρομῆς,	ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ καὶ τῇ
[2, 27]	ἔστι δὲ ἱερὸν θεῶν οὓς	Ἐπιδώτας	ὀνομάζουσιν· ἐποίησε δὲ καὶ Ὑγείᾳ
[2, 10]	Ὀνείρου καὶ Ὕπνος κατακοιμίζων λέοντα,	Ἐπιδώτης	δὲ ἐπίκλησιν. ἐς δὲ τὸ
[2, 29]	αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ χρόνον	ἐπίεζε	καὶ οὔτε τὴν ἐκτὸς ἰσθμοῦ
[2, 8]	τοὺς Μακεδόνας τῷ αἰφνιδίῳ τῆς	ἐπιθέσεως	κατέπληξε καὶ ἄλλους τε κρατήσας
[2, 2]	τάφος Λαΐδος, ᾧ δὴ λέαινα	ἐπίθημά	ἐστι κριὸν ἔχουσα ἐν τοῖς
[2, 7]	κίονας ἐφιστᾶσι καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς	ἐπίθημα	ποιοῦσι κατὰ τοὺς ἀετοὺς μάλιστα
[2, 12]	εἶναι τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν	ἐπίθημα	στῆλαι περιφανεῖς εἰσι, καὶ πρὸ
[2, 26]	φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως, εὑρόντα δὲ	ἐπιθυμῆσαι	τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ ὡς
[2, 8]	ἐνέπεσε τῶν ἐν τέλει πολλοῖς	ἐπιθυμία	τυραννίδος οὕτω δή τι ἀκάθεκτος
[2, 9]	τῷ λόγῳ κατέστησεν ἀντ᾽ αὐτῶν.	ἐπιθυμῶν	δὲ πραγμάτων μειζόνων καὶ ἀρχῆς
[2, 9]	Σπάρτῃ Παυσανίαν ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε	ἐπιθυμῶν	καὶ νόμοις τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ
[2, 16]	φασί, (νηπίους δὲ ἔτι ὄντας	ἐπικατέσφαξε	τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος— καὶ Ἠλέκτρας>
[2, 29]	χῶμά ἐστι περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι,	ἐπίκειται	δέ οἱ λίθος τραχύς· καὶ
[2, 9]	φαρμάκῳ διὰ τῶν ἐφορευόντων ἐς	Ἐπικλείδαν	τὸν ἀδελφὸν μετέστησε τὴν ἀρχὴν
[2, 9]	πάτριον· (τῶν δὲ Λεωνίδου παίδων	Ἐπικλείδας	μὲν ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ,
[2, 27]	ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ Ἀπόλλωνι	ἐπίκλησιν	Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν γὰρ στοὰ
[2, 11]	μὲν ξόανα, λίθου δὲ Ἀσκληπιὸς	ἐπίκλησιν	Γορτύνιος. παρὰ δὲ τοὺς δράκοντας
[2, 10]	Ὕπνος κατακοιμίζων λέοντα, Ἐπιδώτης δὲ	ἐπίκλησιν.	ἐς δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι
[2, 2]	ἐστι τῶν ἱερῶν— Ἄρτεμίς τε	ἐπίκλησιν	Ἐφεσία καὶ Διονύσου ξόανα ἐπίχρυσα
[2, 34]	τῆς Ἑρμιονίδος ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν	ἐπίκλησιν	Θερμασίας. (σταδίους δὲ ὀγδοήκοντα ἀπέχει
[2, 35]	πλοίων τιθέασιν ἆθλα· καὶ Ἀρτέμιδος	ἐπίκλησιν	Ἰφιγενείας ἐστὶν ἱερὸν καὶ Ποσειδῶν
[2, 30]	τὴν αὐτὴν καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα	ἐπίκλησιν·	καὶ δὴ καὶ νόμισμα αὐτοῖς
[2, 4]	δὲ ἦν Φῶκος, Ποσειδῶνος δὲ	ἐπίκλησιν.	καὶ ὁ μὲν ἀπῴκησεν ἐς
[2, 2]	τέθαπται ὁ Σινωπεύς, ὃν κύνα	ἐπίκλησιν	καλοῦσιν Ἕλληνες. πρὸ δὲ τῆς
[2, 2]	Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ. καὶ Ἀπόλλων	ἐπίκλησιν	Κλάριος χαλκοῦς ἐστι καὶ ἄγαλμα
[2, 24]	δέ ἐστι τῇ Λαρίσῃ Διὸς	ἐπίκλησιν	Λαρισαίου ναός, οὐκ ἔχων ὄροφον·
[2, 31]	ἐποίησεν Ἱππόλυτος· ἐς δὲ τὴν	ἐπίκλησιν	οὐδὲν εἶχον πυθέσθαι παρὰ τῶν
[2, 2]	ὄντα ἐν ὑπαίθρῳ, τὸ μὲν	ἐπίκλησιν	οὐκ εἶχε, τὸν δὲ αὐτῶν
[2, 21]	τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα καὶ τοῦτο ἀνέθηκε
[2, 22]	τῶν γυναικῶν Δήμητρός ἐστιν ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Πελασγίδος ἀπὸ τοῦ ἱδρυσαμένου Πελασγοῦ
[2, 34]	ὀρεινὴν ὁδόν, ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος	ἐπίκλησιν	Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ Εἰλεοὶ
[2, 34]	ἠξίωσα μνήμην. Ἀφροδίτης ναός ἐστιν	ἐπίκλησιν	Ποντίας καὶ Λιμενίας τῆς αὐτῆς,
[2, 22]	Δήμητρος. (ἐνταῦθα Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Προσκλυστίου· τῆς γὰρ χώρας τὸν
[2, 31]	Διονύσου κατὰ δή τι μάντευμα	ἐπίκλησιν	Σαώτου, δεύτερος δὲ Θεμίδων ὀνομαζόμενος·
[2, 31]	ἔστι δὲ καὶ Διὸς ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Σωτῆρος· ποιῆσαι δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα
[2, 34]	τῆς παιδός, πεποίηται δὲ Ἀθηνᾶς·	(ἐπίκλησις	δέ ἐστι τῇ θεῷ Προμαχόρμα.
[2, 30]	ἐν τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν.	ἐπίκλησις	δέ οἱ παρά τε Αἰγινήταις
[2, 35]	ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ δέ ἐστιν	ἐπίκλησις,	ὅντινα ἔχει λόγος βασιλέα ὑπὸ
[2, 31]	ὧν τὰ πρὸς μητρὸς ἦν,	ἐπίκλησις	τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη· εἴη
[2, 35]	καὶ τῷ μὲν οὐκ ἔστιν	ἐπίκλησις,	τὸν δὲ Πυθαέα (οὕτως) ὀνομάζουσι,
[2, 22]	γὰρ χώρας τὸν Ποσειδῶνά φασιν>	ἐπικλύσαι	τὴν πολλήν, ὅτι Ἥρας εἶναι
[2, 13]	τιμῶσι καὶ χρυσῷ τὸ ἄγαλμα	ἐπικοσμοῦντες.	ἐνταῦθά ἐστι καὶ Ἀριστίου μνῆμα
[2, 29]	δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν	ἐπικρατεστέρους	καὶ ἐν τῷ Μηδικῷ πολέμῳ
[2, 18]	ἡνίκα ἡ Πυθία Γλαύκῳ τῷ	Ἐπικύδους	Σπαρτιάτῃ, βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ
[2, 22]	ἕλωσιν ἢ μαχομένους τελευτὴ σφᾶς	ἐπιλάβῃ·	ἑτέροις δέ ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ
[2, 20]	νυμφίον ᾔσχυνεν ἀφελόμενος τοὺς ἄγοντας.	ἐπιλαβούσης	δὲ τῆς νυκτὸς τυφλοῖ τὸν
[2, 35]	οὐ φανερῶς τὸ ὕδωρ κάτεισιν,	ἐπιλείποι	δὲ οὐκ ἄν ποτε, οὐδ᾽
[2, 38]	Λακεδαιμονίων ἀριθμόν τε ἴσους καὶ	ἐπιλέκτους	ὁμοίως. ἀποθανόντων δὲ ἁπάντων πλὴν
[2, 2]	ἂν οἶδ᾽ εἰ ζητοίη τις	ἐπιλεξάμενος	τὰ Εὐμήλου· Νηλέως μὲν γὰρ
[2, 21]	πολεμήσαντας πρὸς Κνωσσίους ἑλεῖν ζῶντα	Ἐπιμενίδην,	λαβόντας δὲ ἀποκτεῖναι, διότι σφίσιν
[2, 21]	δὲ τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς	Ἐπιμενίδου	λέγουσιν εἶναι τάφον· Λακεδαιμονίους γὰρ
[2, 2]	ἡ τιμή. (Κορινθίοις δὲ τοῖς	ἐπινείοις	τὰ ὀνόματα Λέχης καὶ Κεγχρίας
[2, 12]	καὶ τραπεῖσιν ἐπ᾽ Ἀριστοναύτας τὸ	ἐπίνειον	τὸ Πελληνέων, ἔστιν ὀλίγον ὑπὲρ
[2, 36]	Ὅμηρος ἐν Ἀργείων καταλόγῳ πεποίηκεν,	ἐπινείῳ	καθ᾽ ἡμᾶς ἐχρῶντο Ἑρμιονεῖς. (ἀπὸ
[2, 6]	(Ἐπωπεὺς δὲ τὸ μὲν παραυτίκα	ἐπινίκια	ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν,
[2, 6]	Φαίστου· δείσας δὲ τὸν στρατὸν	ἐπιόντα	Ἱππόλυτος συνεχώρησεν Ἀγαμέμνονος κατήκοος καὶ
[2, 31]	μηδὲ στρατῷ πεζῷ τὸν Μῆδον	ἐπιόντα	ὑπομεῖναι. λέγονται δὲ οὐ πασῶν
[2, 18]	Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ, βουλεύσαντι	ἐπίορκα	ὀμόσαι, καὶ τοῦδε εἶπεν ἐς
[2, 2]	ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων ἢ ξένος	ἐπίορκα	ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν οἱ μηχανὴ
[2, 19]	δῆμος ὑπερέθετο— φασὶν— ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	κρίνειν· (ἀρχομένης δὲ ἡμέρας ἐς
[2, 30]	ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ	ἐπιπολῆς	μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία λίμνη
[2, 4]	μέν ἐστιν ἐς τὴν ὄψιν,	ἐπιπρέπει	δὲ ὅμως τι καὶ ἔνθεον
[2, 30]	προσεχόμενα ἀλλήλοις, ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν	Ἐπιπυργιδίαν·	ἕστηκε δὲ παρὰ τῆς Ἀπτέρου
[2, 7]	ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆς,	ἐπιρρεῖ	δὲ ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ
[2, 30]	καὶ νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον	ἐπίσημα	ἔχει τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶς πρόσωπον.
[2, 23]	δὲ ὁ χειμὼν ἐπαύσατο καὶ	ἐπισκευάσαντες	τὰς ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο, ἐπάγονται
[2, 3]	λεγόμενον καὶ τῷ κριῷ λόγον	ἐπιστάμενος	οὐ λέγω. μετὰ δὲ τὸ
[2, 16]	γὰρ τῶν Ἀργείων κατὰ τὴν	ἐπιστρατείαν	τοῦ Μήδου, Μυκηναῖοι πέμπουσιν ἐς
[2, 7]	ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ καὶ	ἐπιστρέψασιν	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν Ξενοδίκης
[2, 35]	τε ἠνοίχθησαν καὶ προσελαύνουσιν οἷς	ἐπιτέτακται	βοῦν (δὲ) δευτέραν καὶ τρίτην
[2, 34]	δὲ αὕτη λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν	ἐπιτήδειον—	μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα, τρίτη δὲ
[2, 15]	ὀρῶν, ὀχήμασι δέ ἐστιν ὅμως	ἐπιτηδειοτέρα.	ἐν τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ
[2, 20]	ὁρᾷ κατέχουσα τῇ χειρὶ καὶ	ἐπιτίθεσθαι	τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν δὲ
[2, 15]	μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν	ἐπίτομος,	ἡ δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου
[2, 6]	ὁ Νυκτεὺς καὶ τότε ἀπέλιπεν	ἐπιτροπεύειν	ἐκείνῳ. τοῦτον οὖν τὸν Λύκον
[2, 30]	Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέως παῖδα ὄντα	ἐπιτροπεύοντες	Ἀργείων ἡγήσαντο ἐς Τροίαν. Σθένελος
[2, 8]	Ἕλλησι Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου Φίλιππον	ἐπιτροπεύοντος	τὸν Δημητρίου— τοῦδε ἕνεκα τοὺς
[2, 23]	αὐτὸν ἐλθεῖν ἐς Ἤπειρον καὶ	ἐπιτροπεῦσαί	τε τοὺς Πύρρου παῖδας συνοικοῦντα
[2, 1]	ὑπὸ δελφῖνος λέγουσι· κειμένῳ δὲ	ἐπιτυχόντα	Σίσυφον θάψαι τε ἐν τῷ
[2, 38]	λεγόμενα ἐς τὸν ὄνον, ὡς	ἐπιφαγὼν	ἀμπέλου κλῆμα ἀφθονώτερον ἐς τὸ
[2, 14]	οὐδὲ ἄλλως ἦν ἐν τοῖς	ἐπιφανέσιν	Ἐλευσινίων· οὐ γὰρ ἄν ποτε
[2, 26]	τὰ γὰρ Ἀσκληπιεῖα εὑρίσκω τὰ	ἐπιφανέστατα	γεγονότα> ἐξ Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν
[2, 32]	δὲ τῷ Θησέως τέμενός τε	ἐπιφανέστατον	ἀνεῖται καὶ ναὸς ἐν αὐτῷ
[2, 23]	Ἐπιδαυρίων οὐ πέπυσται. (τὸ δ᾽	ἐπιφανέστατον	Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ᾽
[2, 19]	τῶν ἐν τῇ πόλει τὸ	ἐπιφανέστατόν	ἐστιν Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου. τὸ
[2, 29]	ὁρμίζονται ναός ἐστιν Ἀφροδίτης, ἐν	ἐπιφανεστάτῳ	δὲ τῆς πόλεως τὸ Αἰάκειον
[2, 30]	τοῖς πρότερον, οἰκίας τε ἦν	ἐπιφανεστέρας,	τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων, καὶ ἡ
[2, 20]	καὶ διαφθείρασί σφισι τὰς γυναῖκας	ἐπιφθόνως	τὸ κατόρθωμα ἕξει καὶ σφαλεῖσι
[2, 8]	σκότῳ νύκτωρ γὰρ δὴ τὴν	ἐπιχείρησιν	ἐποιεῖτο— τοὺς δὲ καὶ βιασάμενος
[2, 2]	ἐπίκλησιν Ἐφεσία καὶ Διονύσου ξόανα	ἐπίχρυσα	πλὴν τῶν προσώπων· τὰ δὲ
[2, 3]	ἐστι καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν ἅρματα	ἐπίχρυσα,	τὸ μὲν Φαέθοντα Ἡλίου παῖδα,
[2, 13]	ἀγορᾶς αἲξ χαλκῆ, τὰ πολλὰ	ἐπίχρυσος·	παρὰ δὲ Φλιασίοις τιμὰς ἐπὶ
[2, 9]	Λυσίππου, παρὰ δὲ αὐτὸν Ἄρτεμις	ἐπίχρυσος.	(πλησίον δὲ Ἀπόλλωνός ἐστιν ἱερὸν
[2, 1]	ἀνέθηκεν Ἡρώδης Ἀθηναῖος, ἵππους τέσσαρας	ἐπιχρύσους	πλὴν τῶν ὁπλῶν· ὁπλαὶ δέ
[2, 30]	γάρ ἐστι τὰ ἐς αὐτὴν	ἐπιχώρια—	Καρμάνορος τοῦ καθήραντος Ἀπόλλωνα ἐπὶ
[2, 11]	ὄρους ἥξασιν, ἐνταῦθα λέγουσιν οἱ	ἐπιχώριοι	Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι δὲ
[2, 22]	τὸν πλησίον δρώμενα Νικόστρατον ἄνδρα	ἐπιχώριον	καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ καὶ
[2, 7]	πεποίηται δὲ οὐ κατὰ τὸν	ἐπιχώριον	τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς ἂν τῇ
[2, 30]	ξόανον γυμνόν ἐστι τέχνης τῆς	ἐπιχωρίου,	τῇ δὲ Ἀρτέμιδί ἐστιν ἐσθής,
[2, 26]	ἀπογόνους Ἐπιδαύρου πυθέσθαι παρὰ τῶν	ἐπιχωρίων	ἐδυνάμην. τελευταῖον δὲ πρὶν ἢ
[2, 7]	δᾴδων τε ἡμμένων καὶ ὕμνων	ἐπιχωρίων.	(ἡγεῖται μὲν οὖν ὃν Βάκχειον
[2, 35]	τὴν δεξιάν, Ἠχοῦς ὑπὸ τῶν	ἐπιχωρίων	καλουμένη· φθεγξαμένῳ δὲ ἀνδρὶ τὰ
[2, 8]	μὲν οὖν κτείνουσιν ἄνδρες τῶν	ἐπιχωρίων,	τύραννος δὲ αὐτίκα ἐγεγόνει ὁ
[2, 26]	Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν τότε καὶ	ἐπιὼν	ἑκάστοτε ἐφ᾽ οὓς τύχοι τοὺς
[2, 18]	ἐκφοιτῶσαι δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν	ἐπλανῶντο	ἀνὰ τὴν χώραν, ἐς ὃ
[2, 29]	Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας νύκτωρ	ἐποίει	χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν
[2, 8]	νύκτωρ γὰρ δὴ τὴν ἐπιχείρησιν	ἐποιεῖτο—	τοὺς δὲ καὶ βιασάμενος τῶν
[2, 25]	πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν—	ἐποιήθη	ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι
[2, 2]	πολλὰ αὐτῶν ἐπὶ τῆς ἀκμῆς	ἐποιήθη	τῆς ὕστερον. ἔστιν οὖν ἐπὶ
[2, 31]	γε ὕστερον τοῦ παρὰ Τροιζηνίοις	ἐποιήθησαν.	ἄγαλμα δέ ἐστι τὸ ἐφ᾽
[2, 20]	δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ μνῆμα	ἐποίησαν.	(ἀπωτέρω δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν
[2, 16]	λέγουσιν, οἳ Προίτῳ τὸ τεῖχος	ἐποίησαν	ἐν Τίρυνθι. (Μυκηνῶν δὲ ἐν
[2, 22]	τὸ κῦμα ἀνεχώρησεν, ἱερὸν Ποσειδῶνι	ἐποίησαν	Προσκλυστίῳ. (προελθόντι δὲ οὐ πολὺ
[2, 32]	Τεκταίου καὶ Ἀγγελίωνος, οἳ Δηλίοις	ἐποίησαν	τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ
[2, 32]	ἐν μητροπόλει τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς	ἐποίησαν,	τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἴσιδος
[2, 30]	τὰ ξόανα ταῦτα ἐκ μαντείας	ἐποιήσαντο	ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς
[2, 29]	ἐλθόντων ὡς αὐτὸν εἰκόνας ταύτας	ἐποιήσαντο	οἱ Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου δὲ
[2, 28]	ἱερὸν Ἀρτέμιδος, οὗ καὶ Τελέσιλλα	ἐποιήσατο	ἐν ᾄσματι μνήμην. (κατιοῦσι δὲ
[2, 13]	ὀνομάζουσιν· ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην	ἐποιήσατο	ἐν τῇ Μενελάου πρὸς Ἀλέξανδρον
[2, 8]	συμμαχίαν δὲ πρὸς Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος	ἐποιήσατο.	Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Ἆγις ὁ
[2, 25]	Ἑλλήνων στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον, οὐκ	ἐποιήσατο	Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς
[2, 27]	ἱερὸν θεῶν οὓς Ἐπιδώτας ὀνομάζουσιν·	ἐποίησε	δὲ καὶ Ὑγείᾳ ναὸν καὶ
[2, 21]	παραυτίκα τε χλωρὰν τὸ δεῖμα	ἐποίησε	καὶ ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ
[2, 32]	τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα	ἐποίησε	μὲν Τιμόθεος, Τροιζήνιοι δὲ οὐκ
[2, 22]	μὲν οὖν ἐν τοῖς ἔπεσιν	ἐποίησε	Μηχανέως τὸ ἄγαλμα εἶναι Διός,
[2, 23]	ποτε ἐπὶ φρουρᾷ τῆς θυγατρὸς	ἐποίησε·	Περίλαος δὲ καθεῖλεν αὐτὸν τυραννήσας.
[2, 11]	Σικυωνίαν ἐν Τιτάνῃ τὸ Ἀσκληπιεῖον	ἐποίησε.	(περιοικοῦσι μὲν δὴ καὶ ἄλλοι
[2, 11]	καὶ ἐς τόδε οἷον Ἐπωπεὺς	ἐποίησε.	πρὸ τοῦ βωμοῦ δὲ αὐτῷ
[2, 30]	δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα Ἑκάτης τρία	ἐποίησε	προσεχόμενα ἀλλήλοις, ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν
[2, 37]	μᾶλλον, ἀντὶ τούτων τὰς κεφαλὰς	ἐποίησε	τῇ ὕδρᾳ τὰς πολλάς. (εἶδον
[2, 22]	ταῦτα ἀγάλματα, τὸ μὲν Πολύκλειτος	ἐποίησε,	τὸ δὲ ἀδελφὸς Πολυκλείτου Ναυκύδης
[2, 30]	ἣν καὶ Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις	ἐποίησε.	φασὶ δὲ οἱ Κρῆτες— τούτοις
[2, 7]	ἐπιγενόμενος σεισμὸς ὀλίγου τὴν πόλιν	ἐποίησεν	ἀνδρῶν ἔρημον, πολλὰ δὲ σφᾶς
[2, 3]	τοῦ Ποσειδῶνος. τοῦτο δὲ Εὐρυκλῆς	ἐποίησεν	ἀνὴρ Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας καὶ
[2, 30]	ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην μὲν θεὸν	ἐποίησεν	Ἄρτεμις, σέβουσι δὲ οὐ Κρῆτες
[2, 9]	ἐνταῦθα Ἡρακλῆς χαλκοῦς ἐστι· Λύσιππος	ἐποίησεν	αὐτὸν Σικυώνιος, καὶ πλησίον Ἑρμῆς
[2, 27]	θεοῦ, Ἀντωνῖνος καὶ ταῦτα Ἐπιδαυρίοις	ἐποίησεν.	~(δράκοντες δὲ— οἱ λοιποὶ καὶ
[2, 31]	λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ ἔργον	ἐποίησεν	εἰκότα τὸν λόγον ὡς προνοίᾳ
[2, 29]	ἵππον τὸν δούρειον, ὡς Ὅμηρος	ἐποίησεν,	ἐργασάμενος, Κρίσου δὲ ἦν ἀπόγονος
[2, 19]	φέρων ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας	ἐποίησεν,	ἐς Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν
[2, 27]	τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν	ἐποίησεν,	ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν, ἔστι
[2, 8]	τελευτή· Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα	ἐποίησεν,	ἢ καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος
[2, 31]	τοῦ θεάτρου Λυκείας ναὸν Ἀρτέμιδος	ἐποίησεν	Ἱππόλυτος· ἐς δὲ τὴν ἐπίκλησιν
[2, 12]	(Φλίαντα δέ, ὃς τρίτον τοῦτο	ἐποίησεν	ὄνομα ἀφ᾽ αὑτοῦ τῇ γῇ,
[2, 12]	Ἀγαμέμνονος ὑπηκόους καταλέγων τὸ ἔπος	ἐποίησεν	Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τ᾽
[2, 10]	δὴ ἄγαλμα καθήμενον Κάναχος Σικυώνιος	ἐποίησεν,	ὃς καὶ τὸν ἐν Διδύμοις
[2, 6]	μὲν ἅτε Ἡρακλείδην καὶ αὐτὸν	ἐποίησεν	οὐδέν, κοινωνὸν δὲ ἔσχε τῆς
[2, 24]	ἐν θαλάσσῃ. τρισὶν οὖν ὁρῶντα	ἐποίησεν	ὀφθαλμοῖς ὅστις δὴ ἦν ὁ
[2, 29]	καὶ εὐξάμενος τὴν Ἑλλάδα γῆν	ἐποίησεν	ὕεσθαι, τῶν δὲ ἐλθόντων ὡς
[2, 3]	δὴ καὶ Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι	ἐποίησεν	υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου, τόν ῥα
[2, 6]	γε καὶ Ἴβυκος, ὁ μὲν	ἐποίησεν	ὡς Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος
[2, 7]	σῶμα γῇ κρύπτουσι, λίθου δὲ	ἐποικοδομήσαντες	κρηπῖδα κίονας ἐφιστᾶσι καὶ ἐπ᾽
[2, 1]	μὲν οὐδεὶς ἔτι τῶν ἀρχαίων,	ἔποικοι	δὲ ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον
[2, 3]	αὐτοῖς αἱ θυσίαι παρὰ τῶν	ἐποίκων	οὐδὲ ἀποκείρονταί σφισιν οἱ παῖδες
[2, 38]	γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον	ἐπολέμει	σὺν τοῖς Δωριεῦσιν αὐτόθεν τὸν
[2, 32]	φυλλίαν καὶ ἔλαιον· στρεπτὸν δὲ	ἐπονομάζουσι	τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν
[2, 29]	ἀκροπόλει, ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν	ἐπονομάζουσιν.	(Αἰγινῆται δὲ οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν
[2, 22]	καὶ διὰ τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς	ἐπονομάζουσιν.	ἀντικρὺ δὲ τοῦ μνήματος τῶν
[2, 4]	Πελαγίαν, τὴν δὲ Αἰγυπτίαν αὐτῶν	ἐπονομάζουσιν,	καὶ δύο Σαράπιδος, ἐν Κανώβῳ
[2, 21]	ψόφον καὶ δι᾽ αὐτὸ Ἀθηνᾶν	ἐπονομάσαι	Σάλπιγγα. πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 35]	ὅσοι τὰς ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν,	ἕπονται	δὲ καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες.
[2, 35]	(τοῖς δὲ τὴν πομπὴν πέμπουσιν	ἕπονται	τελείαν ἐξ ἀγέλης βοῦν ἄγοντες
[2, 8]	Αἰτωλῶν πολεμίων ὄντων τὴν γῆν	ἐπόρθησε·	Κόρινθον δὲ ἔχοντος Ἀντιγόνου καὶ
[2, 12]	τοὺς Ἀγαμέμνονος ὑπηκόους καταλέγων τὸ	ἔπος	ἐποίησεν Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην
[2, 21]	γενέσθαι. μαρτυρεῖ δέ μοι τὸ	ἔπος	τὼ δ᾽ ἄρα καὶ δοιώ
[2, 24]	ἄρχειν φασὶν ὑπὸ γῆς, ἔστιν	ἔπος	τῶν Ὁμήρου Δία ὀνομάζον καὶ
[2, 20]	τούτους τοὺς ἄνδρας ἐς μόνων	ἑπτὰ	ἀριθμὸν κατήγαγεν Αἰσχύλος, πλειόνων ἔκ
[2, 20]	Ἀρκάδων στρατευσαμένων. τούτων δὲ τῶν	ἑπτὰ—	ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ Ἀργεῖοι τῇ
[2, 7]	καὶ Ἄρτεμιν. (οἱ δὲ παῖδας	ἑπτὰ	καὶ ἴσας παρθένους ἐπὶ τὸν
[2, 34]	μὲν δὴ τῆς ἀκτῆς ἐστιν	ἑπτά	που στάδια, πλάτος δὲ ᾗ
[2, 36]	τὴν ἐπὶ Μάσητα εὐθεῖαν προελθοῦσιν	ἑπτά	που σταδίους καὶ ἐς ἀριστερὰν
[2, 33]	ἔχων ἤλεγχεν ἐς ὃ πάντα	ἐπύθετο,	ὅσοι τῶν Ἁρπάλου τι ἔτυχον
[2, 20]	Πολυκλείτου δὲ ἔργον. ποιηθῆναι δὲ	ἐπυνθανόμην	αὐτὸ ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. Λακεδαιμονίοις
[2, 34]	γε ἤδη θυσίαις εἶδον καὶ	ἐπῳδαῖς	ἀνθρώπους ἀποτρέποντας. (τὰ μὲν δὴ
[2, 12]	δὴ καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν	ἐπῳδὰς	ἐπᾴδει. (ἐκ δὲ Τιτάνης ἐς
[2, 34]	οἴσεσθαι Διός γε εἶναι δοκοῦντι.	ἐπῴκησαν	δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς
[2, 11]	Ἕλληνες ἐς ἀποτροπὴν κακῶν νομίζουσιν.	Ἐπωπέα	δὲ καὶ Ἀρτέμιδι καὶ Ἀπόλλωνι
[2, 6]	γὰρ ὁ Κορώνου βασιλεύσας μετὰ	Ἐπωπέα	ἐξέδωκεν Ἀντιόπην. ἡ δὲ ὡς
[2, 6]	τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι μὲν	Ἐπωπέα,	κακοῦν δὲ εἰ λάβοι καὶ
[2, 6]	τοῦ ναοῦ. ὕστερον δὲ καὶ	Ἐπωπέα	κατέλαβεν ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ τραύματος
[2, 3]	καὶ ἐπεὶ Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως	Ἐπωπέα	τὸν Ἀλωέως καὶ τὴν Ἐφυραίων
[2, 11]	τοῦ βωμοῦ δὲ αὐτῷ μνῆμα	Ἐπωπεῖ	κέχωσται, καὶ τοῦ τάφου πλησίον
[2, 6]	βαθυδινήεντος, Ζηνί τε κυσαμένη καὶ	Ἐπωπέι	ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς
[2, 6]	εἴτε θρασύτερα ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος	Ἐπωπεὺς	ἁρπάζει· ὡς δὲ οἱ Θηβαῖοι
[2, 6]	ἄπαιδος ὑπὸ τοῦτον τὸν καιρὸν	Ἐπωπεὺς	ἀφικόμενος ἐκ Θεσσαλίας ἔσχε τὴν
[2, 6]	εἰ λάβοι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην.	(Ἐπωπεὺς	δὲ τὸ μὲν παραυτίκα ἐπινίκια
[2, 11]	μένει καὶ ἐς τόδε οἷον	Ἐπωπεὺς	ἐποίησε. πρὸ τοῦ βωμοῦ δὲ
[2, 6]	δὲ κρατῶν τῇ μάχῃ καὶ	Ἐπωπεύς.	Νυκτέα μὲν δὴ κάμνοντα ὀπίσω
[2, 11]	πύλης ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, ὃν	Ἐπωπεύς	ποτε ἀνέθηκε μεγέθει καὶ κόσμῳ
[2, 1]	μετοικῆσαι τῆς Ἀττικῆς, ἀποθανόντος δὲ	Ἐπωπέως	ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον καὶ τὴν
[2, 6]	Σικυῶνα δὲ οὐ Μαραθῶνος τοῦ	Ἐπωπέως,	Μητίονος δὲ εἶναι τοῦ Ἐρεχθέως
[2, 1]	ταύτῃ, Μαραθῶνα δὲ ὕστερον τὸν	Ἐπωπέως	τοῦ Ἀλωέως τοῦ Ἡλίου φεύγοντα
[2, 2]	παρεγένετο γὰρ καὶ ἐς Θεσσαλίαν	ἐρασθεῖσα	Ἱπποστράτου. τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς
[2, 30]	μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω δὲ	ἐρασθέντα	φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐς δίκτυα
[2, 36]	ἐς τὴν εὐθεῖαν τόν τε	Ἐρασῖνον	διαβήσῃ καὶ ἐπὶ τὸν Χείμαρρον
[2, 36]	μὲν καθ᾽ ὁδόν ἐστιν ὁ	Ἐρασῖνος,	ἐκδίδωσι δὲ ἐς τὸν Φρίξον,
[2, 24]	οἱ Ρειτοί. πρὸς δὲ τοῦ	Ἐρασίνου	ταῖς κατὰ τὸ ὄρος ἐκβολαῖς
[2, 36]	Τημενίου καὶ Λέρνης. ἀπὸ δὲ	Ἐρασίνου	τραπεῖσιν ἐς ἀριστερὰ σταδίους ὅσον
[2, 24]	πέφυκεν ἥμερα καὶ ἄνεισι τοῦ	Ἐρασίνου	φανερὸν ἐνταῦθα δὴ τὸ ὕδωρ·
[2, 12]	Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τ᾽	ἐρατεινήν.	τάφους δὲ τῶν Ἄραντος παίδων
[2, 36]	Ἀργεῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν	Ἔρατος.	(καὶ χρόνον μέν τινα ἀπὸ
[2, 16]	αὐτόν τε περιεῖναι πυνθανόμενος καὶ	ἔργα	ἀποδείκνυσθαι, ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν
[2, 27]	δὲ ἡρώων ἐπειργασμένα Ἀργείων ἐστὶν	ἔργα,	Βελλεροφόντου τὸ ἐς τὴν Χίμαιραν
[2, 16]	αὐτῇ· Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα	ἔργα	εἶναι λέγουσιν, οἳ Προίτῳ τὸ
[2, 28]	οἷα ἐς τὴν ἀδελφὴν ἐξειργασμένος	ἔργα	ἦν, ἤλαυνε τὸ ἅρμα ἀφειδέστερον,
[2, 24]	λίθου· Πολυκλείτου δέ φασιν εἶναι	ἔργα.	καταβάντων δὲ ἐκ τοῦ ὄρους
[2, 29]	τὸν δούρειον, ὡς Ὅμηρος ἐποίησεν,	ἐργασάμενος,	Κρίσου δὲ ἦν ἀπόγονος τρίτος
[2, 8]	ἡρῷόν ἐστιν Ἀράτου μέγιστα Ἑλλήνων	ἐργασαμένου	τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ· ἔχει δὲ
[2, 1]	χώραν. ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον	ἐργάσασθαι	νῆσον, προαπέλιπε διορύσσων ἰσθμόν· καὶ
[2, 29]	τὸ Ἐπιδαυρίων μάλιστα μέγεθος καὶ	ἐργασίαν	τὴν λοιπήν. τούτου δὲ ὄπισθεν
[2, 16]	καὶ λόγοις τε χρηστοῖς καὶ	ἔργοις	δεξιώσασθαι— ἔρχεται παρ᾽ αὐτὸν ἐς
[2, 19]	Ἑρμοῦ, τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν	ἔργον	εἶναι, τὸ δὲ Ὑπερμήστρας ἀνάθημα.
[2, 27]	καὶ Μέθη, Παυσίου καὶ τοῦτο	ἔργον,	ἐξ ὑαλίνης φιάλης πίνουσα· ἴδοις
[2, 17]	μὲν καὶ ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ	ἔργον·	ἔπεστι δέ οἱ στέφανος Χάριτας
[2, 31]	τὸ> λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ	ἔργον	ἐποίησεν εἰκότα τὸν λόγον ὡς
[2, 10]	χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ	ἔργον·	ἔχει δὲ καὶ σκῆπτρον καὶ
[2, 1]	μόνον τοῦτο οὐ προεχώρησε τὸ>	ἔργον·	Κνιδίους δὲ ἡ Πυθία τὸν
[2, 30]	ἐντὸς ναός ἐστι, ξόανον δὲ	ἔργον	Μύρωνος, ὁμοίως ἓν πρόσωπόν τε
[2, 25]	ἐρειπίων λείπεται, Κυκλώπων μέν ἐστιν	ἔργον,	πεποίηται δὲ ἀργῶν λίθων, μέγεθος
[2, 20]	Μειλιχίου, λίθου λευκοῦ, Πολυκλείτου δὲ	ἔργον.	ποιηθῆναι δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ ἐπ᾽
[2, 1]	ἐς τὴν ὗν> ταύτην ἐστὶν	ἔργον.	προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυς ἄχρι
[2, 20]	Κυκλώπων φασὶν εἶναι καὶ τοῦτο	ἔργον.	τὸ δὲ χωρίον τὸ ὄπισθεν
[2, 22]	ναός, Σκόπα δὲ τὸ ἄγαλμα	ἔργον.	τοῦτο μὲν λίθου· τὰ δ᾽
[2, 20]	θήσει. τὰ μὲν ἐς τὸ	ἔργον	τῶν γυναικῶν ἔχοντα τοῦ χρησμοῦ
[2, 21]	δέ οἱ συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ	ἔργου,	ὅτι οἱ περὶ τὴν λίμνην
[2, 16]	ἄνδρας, οἳ Λακεδαιμονίοις μετέσχον τοῦ	ἔργου·	τοῦτο ἤνεγκεν ὄλεθρόν σφισι τὸ
[2, 26]	μὲν ἐπὶ θέᾳ τῆς χώρας,	ἔργῳ	δὲ κατάσκοπον πλήθους τῶν ἐνοικούντων
[2, 30]	μὲν δὴ> Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ	ἔργων	ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐς τοσόνδε ἔστω
[2, 25]	ἐκτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν	ἐρείπια.	ἀνέστησαν δὲ καὶ Τιρυνθίους Ἀργεῖοι,
[2, 15]	ἐς Ἄργος ἰοῦσίν ἐστι Μυκηνῶν	ἐρείπια	ἐν ἀριστερᾷ. καὶ ὅτι μὲν
[2, 36]	Ἀσιναία καλουμένη, καὶ Ἀσίνης ἐστὶν	ἐρείπια	ἐπὶ θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων δὲ καὶ
[2, 36]	ὄρους ἱερόν τε Ἀθηνᾶς Σαΐτιδος,	ἐρείπια	ἔτι μόνα, καὶ θεμέλια οἰκίας
[2, 38]	λείπεται δὲ καὶ τειχῶν ἔτι	ἐρείπια,	καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ λιμένες
[2, 24]	καταβάντος δὲ ἐς τὸ χθαμαλώτερον	ἐρείπια	Ὑσιῶν ἐστι πόλεώς ποτε ἐν
[2, 25]	ἐστιν οὐκ ἀξιόλογα ἐν τοῖς	ἐρειπίοις	καὶ εἰκὼν ἐπὶ στήλῃ τοῦ
[2, 16]	Τίρυνθι. (Μυκηνῶν δὲ ἐν τοῖς	ἐρειπίοις	κρήνη τέ ἐστι καλουμένη Περσεία
[2, 25]	τεῖχος, ὃ δὴ μόνον τῶν	ἐρειπίων	λείπεται, Κυκλώπων μέν ἐστιν ἔργον,
[2, 29]	αὐτὴ τὸ θέατρον καὶ ἀντὶ	ἐρείσματος	ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη. ~(ναοὶ δὲ
[2, 11]	πόδες· χιτὼν γάρ οἱ λευκὸς	ἐρεοῦς	καὶ ἱμάτιον ἐπιβέβληται. καὶ Ὑγείας
[2, 6]	Ἴβυκος, ὁ μὲν ἐποίησεν ὡς	Ἐρεχθέως	εἴη Σικυών, Ἴβυκος δὲ εἶναι
[2, 25]	(ἐκαλοῦντο δὲ ἀπὸ Ὀρνέως τοῦ	Ἐρεχθέως·	τοῦ δὲ Ὀρνέως ἦν τούτου
[2, 6]	Ἐπωπέως, Μητίονος δὲ εἶναι τοῦ	Ἐρεχθέως	φασίν. ὁμολογεῖ δέ σφισι καὶ
[2, 20]	τοὺς Λακεδαιμονίους Κλεομένης ἦγεν ἐπὶ	ἔρημον	ἀνδρῶν τὸ Ἄργος. (Τελέσιλλα δὲ
[2, 29]	αὐτῇ γενέσθαι· Διὸς δὲ ἐς	ἔρημον	κομίσαντος Αἴγιναν τὴν Ἀσωποῦ τῇ
[2, 7]	ὀλίγου τὴν πόλιν ἐποίησεν ἀνδρῶν	ἔρημον,	πολλὰ δὲ σφᾶς καὶ τῶν
[2, 21]	τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης ἡ	ἔρημος	καὶ ἄλλα παρέχεται θηρία ἀκούσασιν
[2, 38]	σταδίους, τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν	ἔρημος,	οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς Ναύπλιος
[2, 36]	τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν	ἔρημος,	ᾠκεῖτο δὲ καὶ αὕτη ποτέ,
[2, 29]	ἐς ὃ ἐς Δελφοὺς ἀπέστειλαν	ἐρησομένους	τὸ αἴτιον ὅ τι εἴη
[2, 1]	πέπλος ἔτι ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες	Ἐριφύλην	λέγουσιν ἐπὶ τῷ παιδὶ λαβεῖν
[2, 23]	Ἀμφιαράου καὶ τοῦ ἱεροῦ πέραν	Ἐριφύλης	μνῆμα. ἑξῆς δὲ τούτων ἐστὶν
[2, 3]	οὗτος ἔπεσι Μήδειον καὶ θυγατέρα	Ἐριῶπιν	Ἰάσονι εἶπεν ἐκ Μηδείας γενέσθαι·
[2, 38]	ἑστήκασι δὲ ἐπὶ τοῖς ὅροις	Ἑρμαῖ	λίθου, καὶ τοῦ χωρίου τὸ
[2, 10]	καὶ Ἡρακλῆς τὰ κάτω τοῖς	Ἑρμαῖς	τοῖς τετραγώνοις εἰκασμένος. ~(ἐντεῦθεν δὲ
[2, 3]	Φόρβαντος πολυμήλου, τόν ῥα μάλιστα	Ἑρμείας	Τρώων ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσε·
[2, 3]	δὲ ἐν τελετῇ Μητρὸς ἐπὶ	Ἑρμῇ	λεγόμενον καὶ τῷ κριῷ λόγον
[2, 26]	πυρᾶς ἁρπάσαι λέγεται τὸν παῖδα	Ἑρμῆς	ἀπὸ τῆς φλογός. (ὁ δὲ
[2, 31]	οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. (καὶ	Ἑρμῆς	ἐνταῦθά ἐστι Πολύγιος καλούμενος. πρὸς
[2, 19]	ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ	Ἑρμῆς	ἐς λύρας ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς.
[2, 9]	ἐποίησεν αὐτὸν Σικυώνιος, καὶ πλησίον	Ἑρμῆς	ἕστηκεν Ἀγοραῖος. ~(ἐν δὲ τῷ
[2, 3]	παρέστηκε δέ οἱ κριός, ὅτι	Ἑρμῆς	μάλιστα δοκεῖ θεῶν ἐφορᾶν καὶ
[2, 3]	τὴν εὐθεῖαν χαλκοῦς καθήμενός ἐστιν	Ἑρμῆς,	παρέστηκε δέ οἱ κριός, ὅτι
[2, 34]	Ἀργείων. (ἔστι δὲ ὁδὸς ἔς	Ἑρμιόνα	ἐκ Τροιζῆνος κατὰ τὴν πέτραν
[2, 34]	μὲν δὴ περὶ πᾶσαν τὴν	Ἑρμιόνα	ἕστηκε· τὰ δὲ ἐς συγγραφὴν
[2, 34]	ἀρχαίας πόλεως Ἑρμιονεῖς γενέσθαι φασὶν	Ἑρμίονα	Εὔρωπος. τὸν δὲ Εὔρωπα ἦν
[2, 35]	ἄνδρα Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε ἐς	Ἑρμιόνα	ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ δέ ἐστιν
[2, 35]	οἰκίᾳ, Χθονίαν δὲ κομισθεῖσαν ἐς	Ἑρμιόνα	ὑπὸ Δήμητρος Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι τὸ
[2, 34]	εἶναι δοκοῦντι. ἐπῴκησαν δὲ καὶ	Ἑρμιόνα	ὕστερον Δωριεῖς οἱ ἐξ Ἄργους·
[2, 36]	πεποίηκεν, ἐπινείῳ καθ᾽ ἡμᾶς ἐχρῶντο	Ἑρμιονεῖς.	(ἀπὸ Μάσητος δὲ ὁδὸς ἐν
[2, 34]	οἰκιστὴν δὲ τῆς ἀρχαίας πόλεως	Ἑρμιονεῖς	γενέσθαι φασὶν Ἑρμίονα Εὔρωπος. τὸν
[2, 35]	τοῦ Πρωνός. τοῦτο τὸ ἱερὸν	Ἑρμιονεῖς	μὲν Κλύμενον Φορωνέως παῖδα καὶ
[2, 35]	Χθονίας χωρία ἐστὶν ἃ καλοῦσιν	Ἑρμιονεῖς	τὸ μὲν Κλυμένου, τὸ δὲ
[2, 35]	τῆς Τύχης νεώτατον μὲν λέγουσιν	Ἑρμιονεῖς	τῶν παρά σφισιν εἶναι, λίθου
[2, 35]	κομισθεῖσαν ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος	Ἑρμιονεῦσι	ποιῆσαι τὸ ἱερόν. (Χθονία δ᾽
[2, 35]	πάσας. (θυσία μὲν δρᾶται τοῖς	Ἑρμιονεῦσι	τὸν εἰρημένον τρόπον· πρὸ δὲ
[2, 34]	δρῶσιν ἀπόρρητα Δήμητρι. (τοσαῦτα μὲν	Ἑρμιονεῦσίν	ἐστιν ἐνταῦθα· ἡ δὲ ἐφ᾽
[2, 34]	(ἐνταῦθα ἡ προτέρα πόλις τοῖς	Ἑρμιονεῦσιν	ἦν. ἔστι δέ σφισι καὶ
[2, 35]	ἀνὴρ ἄλλος οὔτε ξένος οὔτε	Ἑρμιονέων	αὐτῶν· μόναι δὲ ὁποῖόν τί
[2, 35]	κύνα κατὰ τὰ λεγόμενα ὑπὸ	Ἑρμιονέων.	(πρὸς δὲ τῇ πύλῃ, καθ᾽
[2, 34]	αὕτη καὶ ἄλλας ἔχει παρὰ	Ἑρμιονέων	τιμάς, καὶ ταῖς παρθένοις καὶ
[2, 34]	ἰσθμοῦ τῆς Τροιζηνίων ὅμορός ἐστιν	Ἑρμιόνη.	οἰκιστὴν δὲ τῆς ἀρχαίας πόλεως
[2, 32]	τὴν διὰ τῶν ὀρέων ἐς	Ἑρμιόνην	πηγή τέ ἐστι τοῦ Ὑλλικοῦ
[2, 18]	ἀποθανόντος ἔσχε Τισαμενὸς τὴν ἀρχήν,	Ἑρμιόνης	τῆς Μενελάου καὶ Ὀρέστου παῖς.
[2, 34]	πρὸς θάλασσαν ἐν ὅροις τῆς	Ἑρμιονίδος	ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν ἐπίκλησιν Θερμασίας.
[2, 2]	χαλκοῦς ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀφροδίτης	Ἑρμογένους	Κυθηρίου ποιήσαντος. Ἑρμοῦ τέ ἐστιν
[2, 3]	Βούνῳ τὴν γῆν, Βοῦνον δὲ	Ἑρμοῦ	καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ ἐπεὶ
[2, 4]	Ἥρας ἱερὸν ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ	Ἑρμοῦ·	καὶ δι᾽ αὐτὸ ἡ θεὸς
[2, 6]	γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης δὲ καὶ	Ἑρμοῦ	Πόλυβον γενέσθαι λέγουσιν· ὕστερον δὲ
[2, 3]	μετὰ δὲ τὸ ἄγαλμα τοῦ	Ἑρμοῦ	Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ ἐπὶ
[2, 2]	ἄγαλμα Ἀφροδίτης Ἑρμογένους Κυθηρίου ποιήσαντος.	Ἑρμοῦ	τέ ἐστιν ἀγάλματα χαλκοῦ μὲν
[2, 34]	καὶ ἄγαλμα ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	Ἑρμοῦ,	τὸ δὲ ἕτερον Ἡρακλέους. τοῦ
[2, 19]	(τὰ δὲ ξόανα Ἀφροδίτης καὶ	Ἑρμοῦ,	τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον
[2, 31]	δὲ Ἕρμωνος Τροιζηνίου· τοῦ δὲ	Ἕρμωνος	τούτου καὶ τὰ τῶν Διοσκούρων
[2, 31]	ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη δὲ	Ἕρμωνος	Τροιζηνίου· τοῦ δὲ Ἕρμωνος τούτου
[2, 26]	Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς ἐλθόντι καὶ	ἐρομένῳ	τὸν θεὸν εἰ γένοιτο ἐξ
[2, 20]	στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα	ἔρριπταί	οἱ πρὸς τοῖς ποσίν, αὐτὴ
[2, 3]	καλουμένη Γλαύκης· ἐς γὰρ ταύτην	ἔρριψεν	αὑτήν, ὡς λέγουσι, τῶν Μηδείας
[2, 30]	εἶναι· Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα	ἔρριψεν	ἑαυτὴν ἐς δίκτυα ἀφειμένα ἐπ᾽
[2, 20]	ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν δεξάμεναί τε ἐμάχοντο	ἐρρωμένως,	ἐνταῦθα οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς
[2, 2]	τὰ δὲ πρόσωπα ἀλοιφῇ σφισιν	ἐρυθρᾷ	κεκόσμηται· Λύσιον δέ, τὸν δὲ
[2, 2]	μετὰ δὲ αὐτὸν ἐπὶ τῷ	ἐρύματι	τῷ διὰ τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος
[2, 5]	πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν ἐς Πελοπόννησον	ἔρχεσθαι	καὶ ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν. οἶδα
[2, 16]	τε χρηστοῖς καὶ ἔργοις δεξιώσασθαι—	ἔρχεται	παρ᾽ αὐτὸν ἐς τὴν Λάρισαν·
[2, 27]	ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις ἐς Ἰταλίαν	ἔρχεται	παρὰ τοὺς Ἀρικιεῖς, καὶ ἐβασίλευσέ
[2, 25]	Σικυωνία καὶ ἡ Φλιασία ἐστίν.	(ἐρχομένοις	δὲ ἐξ Ἄργους ἐς τὴν
[2, 18]	~(ἐκ Μυκηνῶν δὲ ἐς Ἄργος	ἐρχομένοις	ἐν ἀριστερᾷ Περσέως παρὰ τὴν
[2, 3]	τῆς ἀγορᾶς τὴν ἐπὶ Σικυῶνα	ἐρχομένοις	ἔστιν ἰδεῖν ἐν δεξιᾷ τῆς
[2, 11]	τὴν κατ᾽ εὐθὺ ἐς Φλιοῦντα	ἐρχομένοις	καὶ ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ
[2, 23]	Συρακουσῶν τε καὶ Σικελίας. ~(ἐντεῦθεν	ἐρχομένοις	ὁδὸν καλουμένην Κοίλην> ναός ἐστιν
[2, 22]	δὲ ἀδελφὸς Πολυκλείτου Ναυκύδης Μόθωνος.	(ἐρχομένῳ	δὲ ὁδὸν εὐθεῖαν ἐς γυμνάσιον
[2, 15]	ἐκ Κορίνθου δ᾽ ἐς Ἄργος	ἐρχομένῳ	Κλεωναὶ πόλις ἐστὶν οὐ μεγάλη.
[2, 5]	τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος καὶ	Ἔρως	ἔχων τόξον. τὴν δὲ πηγήν,
[2, 27]	μὲν καὶ τόξον ἐστὶν ἀφεικὼς	Ἔρως,	λύραν δὲ ἀντ᾽ αὐτῶν ἀράμενος
[2, 32]	ὁ Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν ἐς αὐτὸν	ἐρῶσα	ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει
[2, 32]	ἡ Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην τῷ	ἔρωτι	οὐδεμίαν εὕρισκεν, ἐς ταύτης τὰ
[2, 29]	Φῶκον Τελαμὼν καὶ Πηλεὺς προηγάγοντο	ἐς	ἀγῶνα πεντάθλου καὶ περιῆλθεν ἐς
[2, 18]	οὐκ οἶδα παρ᾽ οὕστινας ἀπεχώρησεν—	ἐς	Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ λοιποί, καὶ
[2, 33]	τι ἔτυχον εἰληφότες· (μαθὼν δὲ	ἐς	Ἀθήνας γράμματα ἐπέστελλεν. ἐν τούτοις
[2, 1]	τῶν κακούργων τὴν ὁδὸν τὴν	ἐς	Ἀθήνας ἐκ Τροιζῆνος, οὕς τε
[2, 11]	ταύρου καὶ ἀρνὸς καὶ ὑὸς	ἐς	Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὴν Κορωνίδα μετενεγκόντες
[2, 26]	καὶ Ἀργείοις· (καὶ ὁ μὲν	ἐς	Ἀθήνας ὁμοῦ τοῖς πολίταις ἀφικόμενος
[2, 3]	(Μήδεια δὲ τότε μὲν ἐλθοῦσα	ἐς	Ἀθήνας συνῴκησεν Αἰγεῖ, χρόνῳ δὲ
[2, 29]	Ἐπίδαυρον ὁμοῦ Δηιφόντῃ κατασχόντων, διαβᾶσα	ἐς	Αἴγιναν καὶ Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις
[2, 30]	ἀπώλοντο οἱ διαβάντες διὰ ταῦτα	ἐς	Αἴγιναν, ταῦτα εἰπόντος Ἡροδότου καθ᾽
[2, 16]	εἴτε καθ᾽ ὃ λέγουσιν Ἕλληνες,	ἐς	Αἴγυπτον ἀφικνεῖται Κρότωπος δὲ ὁ
[2, 9]	τῇ μάχῃ, Κλεομένην δὲ φεύγοντα	ἐς	Αἴγυπτον καὶ τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ
[2, 13]	εἶναι, καὶ αὖθις ἐν> Ὀδυσσέως	ἐς	Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν
[2, 20]	σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις	ἐς	ἄκρον τοῦ μίσους ἔδοξεν Ἀργείοις
[2, 36]	σταδίους καὶ ἐς ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν,	ἐς	Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός. ἡ δὲ
[2, 27]	ἢ κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος	ἐς	ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽ ἂν ἀξιόχρεως;
[2, 1]	ἐλθεῖν Ἡλίῳ περὶ τῆς γῆς	ἐς	ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων δὲ διαλλακτὴν γενέσθαι
[2, 20]	Βρύας Ἀργεῖος, ὃς ἄλλα τε	ἐς	ἄνδρας ὕβρισε τοῦ δήμου καὶ
[2, 29]	γε Ἀθηναίους πλεῖστα, οὐ παρέμεινεν	ἐς	ἅπαν ἡ εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ
[2, 16]	δίσκου χαίρων τῷ εὑρήματι ἐπεδείκνυτο	ἐς	ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ λανθάνει κατὰ
[2, 37]	ὄνομα τῶν Δωριέων ἐμοὶ δοκεῖν	ἐς	ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν
[2, 37]	κατὰ ἔτος ἕκαστον οὐχ ὅσιον	ἐς	ἅπαντας ἦν μοι γράψαι. ~(ἐκ
[2, 30]	αν. πολλοῖς δὲ ἔτεσιν ὕστερον	ἐς	ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνος σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν
[2, 11]	παρὰ τούτοις δρῶσιν ὅσα Ἕλληνες	ἐς	ἀποτροπὴν κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ
[2, 34]	νόθον· οὐ γὰρ δή ποτε	ἐς	Ἄργον τὸν Νιόβης θυγατριδοῦν ὄντα
[2, 28]	δὲ αὐτὴν ἱκέτευον ἐκείνην ἐπανήκειν	ἐς	Ἄργος, ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ
[2, 25]	ἐκβληθέντα τῆς ἀρχῆς παρὰ Διομήδην	ἐς	Ἄργος ἀφικέσθαι. ὁ δὲ τὰ
[2, 25]	δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ, εἰ βούλοιτο,	ἐς	Ἄργος ἐκεῖνον ἐκέλευεν. ἀφικόμενον δὲ
[2, 18]	κατακαυθέντος ἔμπροσθεν. ~(ἐκ Μυκηνῶν δὲ	ἐς	Ἄργος ἐρχομένοις ἐν ἀριστερᾷ Περσέως
[2, 15]	ἦν ἄξια· ἐκ Κορίνθου δ᾽	ἐς	Ἄργος ἐρχομένῳ Κλεωναὶ πόλις ἐστὶν
[2, 16]	παρευρήματα· Περσεὺς δὲ ὡς ἀνέστρεψεν	ἐς	Ἄργος— ᾐσχύνετο γὰρ τοῦ φόνου
[2, 15]	τὸν Τρητὸν καὶ αὖθις τὴν	ἐς	Ἄργος ἰοῦσίν ἐστι Μυκηνῶν ἐρείπια
[2, 6]	Σικυῶνι ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ	ἐς	Ἄργος κατελθόντος Ἰανίσκος ἀπόγονος Κλυτίου
[2, 15]	ἀντετάχθησαν. (ἐκ Κλεωνῶν δέ εἰσιν	ἐς	Ἄργος ὁδοὶ δύο, ἡ μὲν
[2, 20]	καὶ ἄλλας γυναῖκας καὶ ταύτην	ἐς	Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ, ὡς
[2, 36]	Λέρνης. ἀπὸ δὲ Ἐρασίνου τραπεῖσιν	ἐς	ἀριστερὰ σταδίους ὅσον ὀκτώ, Διοσκούρων
[2, 36]	προελθοῦσιν ἑπτά που σταδίους καὶ	ἐς	ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην ἐστὶν
[2, 25]	ἐς τὴν λεωφόρον, ἐπὶ Μήδειαν	ἐς	ἀριστερὰν ἥξεις. βασιλεῦσαι δέ φασιν
[2, 25]	τὸν πυρσόν, ἢν διαφυγὼν Δαναὸν	ἐς	ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι· τὴν δὲ
[2, 31]	καλουμένη κρήνη, καὶ ὁ λόγος	ἐς	αὐτὴν διαφόρως τῷ Βοιωτῶν ἔχει·
[2, 37]	καὶ σχοῖνοι πεφύκασι. τὰ δὲ	ἐς	αὐτὴν Διονύσῳ δρώμενα ἐν νυκτὶ
[2, 29]	Φώκου τοῦ Ὀρνυτίωνος γενεᾷ πρότερον	ἐς	αὐτὴν ἐλθόντος. ἐπὶ μὲν δὴ
[2, 30]	Κρῆτες— τούτοις γάρ ἐστι τὰ	ἐς	αὐτὴν ἐπιχώρια— Καρμάνορος τοῦ καθήραντος
[2, 21]	δὲ τοῦ μύθου τάδε ἄλλα	ἐς	αὐτήν ἐστιν εἰρημένα· Φόρκου μὲν
[2, 33]	τῆς ἠπείρου, καὶ διαβῆναι ποσὶν	ἐς	αὐτὴν ἔστιν· αὕτη Σφαιρία ὀνομαζομένη
[2, 12]	ἡ πόλις, ἐκ Σικυῶνος δὲ	ἐς	αὐτὴν ὁδός ἐστιν εὐθεῖα. καὶ
[2, 26]	πρότερον ᾤκησαν πρὶν Ἐπίδαυρον ἐλθεῖν	ἐς	αὐτήν· οὐ μὴν οὐδὲ τοὺς
[2, 14]	τῶν Ἐλευσῖνι νομίζουσι, τὰ δὲ	ἐς	αὐτὴν τὴν τελετὴν ἐκείνων ἐστὶν
[2, 35]	Λειμών, ὅθεν ῥεῖ τὸ ὕδωρ	ἐς	αὐτήν. (τὸ δὲ λόγου μάλιστα
[2, 10]	ἐστὶν ἱερόν. ἐσίασι μὲν δὴ	ἐς	αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος, ᾗ
[2, 32]	ἀφέστηκε τὸ ἱερόν, καὶ τὰ	ἐς	αὐτὸ ἐμήνυσεν ὁ λόγος ἤδη
[2, 23]	αἶγες ἄγριαι φεύγουσαι τὸν χειμῶνα	ἐς	αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ
[2, 1]	συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ	ἐς	αὐτὸ καὶ οἱ Κορίνθιοι μετέσχον
[2, 4]	Βίας ἐστὶν ἱερόν· ἐσιέναι δὲ	ἐς	αὐτὸ οὐ νομίζουσιν. (ὑπὲρ τοῦτο
[2, 10]	δὲ Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ	ἐς	αὐτὸ οὐκ ἔστι πλὴν τοῖς
[2, 2]	ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος δὲ	ἐς	αὐτὸ ὑπόγεως, ἔνθα δὴ τὸν
[2, 28]	καλοῦσι τὸ χωρίον. τὰ δὲ	ἐς	αὐτό, ὡς Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι
[2, 36]	τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ	ἐς	αὑτὸ καταδέχεται· ῥεῖ δὲ καὶ
[2, 32]	ὁπότε γυμνάζοιτο ὁ Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν	ἐς	αὐτὸν ἐρῶσα ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα
[2, 11]	δὲ ἐκεῖνος— οὐ γάρ τι	ἐς	αὐτὸν κατέσκηψε— μένει καὶ ἐς
[2, 8]	αὑτοῦ· ἔχει δὲ ὧδε τὰ	ἐς	αὐτόν. (μετὰ Κλέωνα μοναρχήσαντα ἐνέπεσε
[2, 30]	Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέως εἰδόσι τὰ	ἐς	αὐτὸν οὐ γράφω, δεῖ δέ
[2, 11]	πλὴν εἰ μή τις ἄρα	ἐς	αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα ἀναφέροι. φαίνεται
[2, 9]	τὸν ἐπ᾽ ἄλλῳ βουλεύοντα ἄδικα	ἐς	αὑτὸν πρῶτον τρέπειν. (μετὰ δὲ
[2, 7]	περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ	ἐς	αὐτοὺς σαφέστερον ἐν τοῖς ἐφεξῆς
[2, 21]	Βίαντός ἐστι τάφος· τὰ δὲ	ἐς	Βίαντα καὶ ἀπογόνους τοῦ Βίαντος
[2, 12]	δρᾷ δὲ καὶ ἄλλα ἀπόρρητα	ἐς	βόθρους τέσσαρας, ἡμερούμενος τῶν πνευμάτων
[2, 19]	ἐπιοῦσαν κρίνειν· (ἀρχομένης δὲ ἡμέρας	ἐς	βοῶν ἀγέλην νεμομένην πρὸ τοῦ
[2, 37]	πάντα τινὰ καθέλκειν πέφυκε καὶ	ἐς	βυθὸν ὑπολαβὸν ἀπήνεγκε. περίοδος δὲ
[2, 3]	ὀλίγον ἀπωτέρω κρήνη καλουμένη Γλαύκης·	ἐς	γὰρ ταύτην ἔρριψεν αὑτήν, ὡς
[2, 22]	Μόθωνος. (ἐρχομένῳ δὲ ὁδὸν εὐθεῖαν	ἐς	γυμνάσιον Κυλάραβιν, ἀπὸ τοῦ παιδὸς
[2, 9]	εἶναι σφᾶς, τὸ δὲ ἐπίγραμμα	ἐς	γυναῖκας ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα Ἡρακλῆς
[2, 35]	τὴν μὲν σφόδρα ἔχουσιν ἀρχαίαν,	ἐς	δὲ αὐτὴν οὐ φανερῶς τὸ
[2, 7]	τῆς Πυθίας ἐκόμισεν ἐκ Θηβῶν.	ἐς	δὲ Σικυῶνα ἦλθεν ὁ Φάνης,
[2, 7]	αὐτοῦ διεφθάρη τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν.	(ἐς	δὲ τὴν ἀγορὰν ἐσελθοῦσι Πειθοῦς
[2, 24]	Διὶ καὶ τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν.	ἐς	δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν ἐστιν
[2, 32]	πρῶτον θεῖναί φασι τῷ Ἀπόλλωνι.	ἐς	δὲ τὴν Δαμίαν καὶ Αὐξησίαν—
[2, 31]	Λυκείας ναὸν Ἀρτέμιδος ἐποίησεν Ἱππόλυτος·	ἐς	δὲ τὴν ἐπίκλησιν οὐδὲν εἶχον
[2, 10]	κατακοιμίζων λέοντα, Ἐπιδώτης δὲ ἐπίκλησιν.	ἐς	δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι καθ᾽
[2, 28]	φασὶν εἶναι καὶ οὐ δράκοντας.	(ἐς	δὲ τὸ ὄρος ἀνιοῦσι τὸ
[2, 1]	μὲν διορύσσειν ἤρξαντο δῆλόν ἐστιν,	ἐς	δὲ τὸ πετρῶδες οὐ προεχώρησαν
[2, 19]	τὰς Θήβας γένηταί σφισιν ἑλεῖν.	ἐς	δὲ τοῦ Προμηθέως τὸ μνῆμα
[2, 29]	ὗεν ὁ θεός, ἐς ὃ	ἐς	Δελφοὺς ἀπέστειλαν ἐρησομένους τὸ αἴτιον
[2, 26]	Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ Ἀρκάδι	ἐς	Δελφοὺς ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ τὸν
[2, 2]	κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ	ἐς	δένδρον θεάσασθαι τὰ ποιούμενα· τὰς
[2, 25]	(προϊοῦσι δὲ ἐντεῦθεν καὶ ἐκτραπεῖσιν	ἐς	δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια. ἀνέστησαν
[2, 4]	οἱ Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος—	ἐς	δὴ τὸν Ἀκροκόρινθον τοῦτον ἀνιοῦσίν
[2, 14]	ἔστι γὰρ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα	ἐς	Δήμητραν· ἐν δὲ αὐτοῖς καταλέγων
[2, 19]	πρόσταγμα ὑπεριδοῦσαν ὑπήγαγεν ὁ Δαναὸς	ἐς	δικαστήριον, τοῦ τε Λυγκέως οὐκ
[2, 30]	δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν	ἐς	δίκτυα ἀφειμένα ἐπ᾽ ἰχθύων θήρᾳ.
[2, 2]	καὶ ἐγὼ γράφω. Πενθέα ὑβρίζοντα	ἐς	Διόνυσον καὶ ἄλλα τολμᾶν λέγουσι
[2, 29]	καὶ Κίμων ὁ Μιλτιάδου προῆλθον	ἐς	δόξαν· οἱ δὲ Τευκρίδαι βασιλεῖς
[2, 36]	ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι δὲ	ἐς	ἔδαφος καταβαλόντες τὴν Ἀσίνην καὶ
[2, 19]	δὲ ἤδη καὶ τὴν βασιλείαν	ἐς	ἐκείνην καὶ Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη
[2, 19]	ἀνθρώποις σύντροφον οὔτε Δαναός σφισιν	ἐς	ἐκεῖνο τοῦ χρόνου. ἐπεὶ δὲ
[2, 19]	τὰ τῆς ἐξουσίας τῶν βασιλέων	ἐς	ἐλάχιστον προήγαγον, ὡς Μήδωνι τῷ
[2, 23]	ὑπὸ τῇ Οἴτῃ. (τὰ δὲ	ἐς	Ἕλενον τὸν Πριάμου δεδήλωκεν ὁ
[2, 5]	τὸν Νεῖλον λόγος Εὐφράτην ὄντα	ἐς	ἕλος ἀφανίζεσθαι καὶ αὖθις ἀνιόντα
[2, 26]	Ἀσκληπιεῖον. διάφορον δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε	ἐς	Ἐπιδαυρίους ἐστίν, ὅτι αἶγας οἱ
[2, 25]	οὐδὲν ἐλείπετο. (κατὰ δὲ τὴν	ἐς	Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν ἐστι κώμη Λῆσσα,
[2, 28]	τὴν Ὑρνηθὼ δυνηθεῖεν. ἀφίκοντο οὖν	ἐς	Ἐπίδαυρον Κερύνης καὶ Φάλκης· Ἀγραίῳ
[2, 7]	πολλὰ δὲ σφᾶς καὶ τῶν	ἐς	ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε δὲ καὶ
[2, 13]	(προσέσται δὲ ἤδη καὶ τῶν	ἐς	ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι
[2, 21]	ἀποτεμόντα αὐτῆς ἄγειν τοῖς Ἕλλησιν	ἐς	ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ δὲ ἀνδρὶ Προκλεῖ
[2, 30]	δὲ ἱερῶν καὶ ὅσα ἄλλα	ἐς	ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι. ~(ἐν
[2, 9]	ἀνελὼν φαρμάκῳ διὰ τῶν ἐφορευόντων	ἐς	Ἐπικλείδαν τὸν ἀδελφὸν μετέστησε τὴν
[2, 29]	ἐν αὐτῇ γενέσθαι· Διὸς δὲ	ἐς	ἔρημον κομίσαντος Αἴγιναν τὴν Ἀσωποῦ
[2, 35]	οὐκ ἄνδρα Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε	ἐς	Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ δέ
[2, 35]	τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν δὲ κομισθεῖσαν	ἐς	Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι
[2, 32]	δὲ τὴν διὰ τῶν ὀρέων	ἐς	Ἑρμιόνην πηγή τέ ἐστι τοῦ
[2, 29]	Τευκρίδαι βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων ἄρχοντες	ἐς	Εὐαγόραν. Φώκῳ δὲ Ἄσιος ὁ
[2, 1]	πεφυτευμένα ἐπὶ στοίχου, τὰ πολλὰ	ἐς	εὐθὺ αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ ναῷ
[2, 9]	ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ καὶ	ἐς	Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια
[2, 34]	τὸ ὕδωρ, ὃ δὴ καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν τε καὶ
[2, 31]	ἀναφῦναι δάφνην, ἣ δὴ καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔστιν, ἡ πρὸ τῆς
[2, 3]	ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν δὴ καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔτι λείπεται, γυναικὸς ἐς
[2, 29]	καὶ τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔτι μένει· καταγνωσθεὶς δὲ
[2, 20]	τάφος ἐστίν· ἐναγίζουσι δὲ καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔτι τῷ Φορωνεῖ. πέραν
[2, 24]	μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ ἔτι καὶ	ἐς	ἡμᾶς— καθέστηκε τρόπον τοῦτον. γυνὴ
[2, 12]	ὃς Ἀραντῖνος ἔτι καλεῖται καὶ	ἐς	ἡμᾶς, οὐ πολὺ ἑτέρου λόφου
[2, 38]	Ἀ< ν> θήνη τέ ἐστιν,	(ἐς)	ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ
[2, 30]	Διὸς ἰοῦσιν, ἔστιν Ἀφαίας ἱερόν,	ἐς	ἣν καὶ Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις
[2, 23]	Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως αὐτὸν ἐλθεῖν	ἐς	Ἤπειρον καὶ ἐπιτροπεῦσαί τε τοὺς
[2, 34]	νῆσος Τρίκρανα καλουμένη καὶ ὄρος	ἐς	θάλασσαν ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου προβεβλημένον
[2, 2]	τὸ Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν· ὕδωρ	ἐς	θάλασσαν ἐκ πέτρας ῥεῖ πολὺ
[2, 12]	ἐς Σικυῶνα ἀφικομένοις καὶ καταβαίνουσιν	ἐς	θάλασσαν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ
[2, 34]	ἐστιν ἰσθμὸς ἐπὶ πολὺ διέχων	ἐς	θάλασσαν, ἐν δὲ αὐτῷ πόλισμα
[2, 12]	μετ᾽ αὐτὸν Σύθας ἐστίν, ἐκδιδόντες	ἐς	θάλασσαν. (ἡ δὲ Φλιασία τῆς
[2, 38]	ὅ τε Φρίξος ποταμὸς ἐκδίδωσιν	ἐς	θάλασσαν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐν
[2, 29]	τῷ λιμένι ἐπὶ ἄκρας ἀνεχούσης	ἐς	θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας εἶναι. τὴν
[2, 30]	μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα	ἐς	θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ ἥ
[2, 16]	ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου, Μυκηναῖοι πέμπουσιν	ἐς	Θερμοπύλας ὀγδοήκοντα ἄνδρας, οἳ Λακεδαιμονίοις
[2, 22]	ὅτε σὺν Πειρίθῳ Θησέως ἀπελθόντος	ἐς	Θεσπρωτοὺς Ἄφιδνά τε ὑπὸ Διοσκούρων
[2, 2]	μνῆμα εἶναι· παρεγένετο γὰρ καὶ	ἐς	Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου. τὸ δὲ
[2, 36]	Πολυνείκει τῷ Οἰδίποδος τιμωρήσων ἦλθεν	ἐς	Θήβας. ~(ἀπὸ δὴ τοῦ ὄρους
[2, 6]	ἐξέδωκεν Ἀντιόπην. ἡ δὲ ὡς	ἐς	Θήβας ἤγετο τὴν ἐπ᾽ Ἐλευθερῶν,
[2, 19]	ἔνθα οἱ συσπεύδοντες Πολυνείκει τὴν	ἐς	Θήβας κάθοδον ἀποθανεῖσθαι συνώμοσαν, ἢν
[2, 6]	μὲν δὴ κάμνοντα ὀπίσω κομίζουσιν	ἐς	Θήβας, καὶ ὡς ἔμελλε τελευτᾶν,
[2, 30]	ἔχουσιν ἀπὸ τούτων. τὰ δὲ	ἐς	Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέως εἰδόσι τὰ
[2, 10]	τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν ἐστιν ὁδὸς	ἐς	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ. παρελθοῦσι δὲ ἐς
[2, 10]	λίθου λευκοῦ καὶ Ἄρτεμις τὰ	ἐς	ἰξὺν μόνον εἰργασμένη καὶ Ἡρακλῆς
[2, 29]	δὲ ἢ δυνάμεως οὐκέτι ἐξεγένετο	ἐς	ἴσον προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι δὲ
[2, 27]	συγγνώμην, ἀλλὰ ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις	ἐς	Ἰταλίαν ἔρχεται παρὰ τοὺς Ἀρικιεῖς,
[2, 23]	καλεῖται γὰρ οὕτω— δῆλόν ἐστιν	ἐς	Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ Αἰνείου· Δηιανείρᾳ
[2, 3]	ἔχειν δεομένῃ συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ>	ἐς	Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων δὲ ἕνεκα
[2, 2]	καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν, τὴν δὲ	ἐς	Κεγχρέας ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ ναὸς
[2, 25]	καὶ ἕτερος ναὸς θεοῖς πᾶσιν	ἐς	κοινὸν ἀνειμένος. τὰ δὲ ἐπέκεινα
[2, 15]	Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους συνήγαγε πρῶτον	ἐς	κοινόν, σποράδας τέως καὶ ἐφ᾽
[2, 36]	ἀρχαῖον· ἀπὸ δὲ τῆς Διὸς	ἐς	κόκκυγα τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆς λεγομένης
[2, 3]	τὴν Ἐφυραίαν· καὶ Αἰήτην ἀπιόντα	ἐς	Κόλχους παρακαταθέσθαι Βούνῳ τὴν γῆν,
[2, 2]	ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι δὲ	ἐς	Κόρινθον καὶ ἄλλα ἐστὶ κατὰ
[2, 2]	Νηλέως καὶ γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον	ἐς	Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί φασι καὶ
[2, 2]	καὶ Ἀθηναίων ἁλῶναι, πραθεῖσαν δὲ	ἐς	Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι κάλλει τὰς τότε
[2, 3]	Ἰωλκοῦ μετὰ τὸν Πελίου θάνατον	ἐς	Κόρκυραν μετοικῆσαι καί οἱ Μέρμερον
[2, 11]	τε αὖθις τὸν Ἀσωπὸν καὶ	ἐς	κορυφὴν ὄρους ἥξασιν, ἐνταῦθα λέγουσιν
[2, 20]	πρὸς τοῖς ποσίν, αὐτὴ δὲ	ἐς	κράνος ὁρᾷ κατέχουσα τῇ χειρὶ
[2, 3]	ταὐτά, ἐξ ὧν τὸ ὕδωρ	ἐς	κρήνην ὕπαιθρον ῥεῖ πιεῖν τε
[2, 6]	(Φαίστου δὲ κατὰ μαντείαν μετοικήσαντος	ἐς	Κρήτην βασιλεῦσαι λέγεται Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος
[2, 33]	ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα διαβὰς ναυσὶν	ἐς	Κρήτην, οὐ πολὺ ὕστερον ὑπὸ
[2, 7]	ὀνομάζουσι τὸ χωρίον, οἱ μὲν	ἐς	Κρήτην παρὰ Καρμάνορα ἀπετράποντο, τοὺς
[2, 18]	πέντε ἄνδρες ἐπὶ γενεὰς τέσσαρας	ἐς	Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέως, ὄντες Νηλεῖδαι
[2, 22]	ὑπὸ Διοσκούρων ἑάλω καὶ ἤγετο	ἐς	Λακεδαίμονα Ἑλένη. ἔχειν μὲν γὰρ
[2, 16]	περιεῖναι πυνθανόμενος καὶ ἔργα ἀποδείκνυσθαι,	ἐς	Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν ἐπὶ τῷ
[2, 36]	κατὰ Λέρναν θάλασσα. κατιόντων δὲ	ἐς	Λέρναν πρῶτον μὲν καθ᾽ ὁδόν
[2, 28]	παρὰ τὴν ἀδελφήν, ἐλθεῖν δῆθεν	ἐς	λόγους αὐτῇ βουλόμενοι. (ὡς δὲ
[2, 4]	φαίνονται δὲ καὶ Βελλεροφόντου μετοικήσαντος	ἐς	Λυκίαν οὐδὲν ἧσσον οἱ Κορίνθιοι
[2, 19]	τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ Ἑρμῆς	ἐς	λύρας ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς. ἔστι
[2, 23]	πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθις ἐλθόντα	ἐς	λύσιν τοῦ ἔχθους τά τε
[2, 25]	ἐνταῦθα γενέσθαι λέγουσιν. ~(ἡ δ᾽	ἐς	Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ Ἄργους ἐστὶν
[2, 29]	πλὴν ὅσον Μιλτιάδης, ὃς Ἀθηναίοις	ἐς	Μαραθῶνα ἡγήσατο, καὶ Κίμων ὁ
[2, 20]	χιλίοις καὶ ἀπὸ τούτου προαχθέντων	ἐς	μάχην ἀμφοτέρων, κρατοῦσιν οἱ τοῦ
[2, 23]	τοῦ αὐτοῦ τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ	ἐς	μάχην ἐξιόντι ἡνιόχει τοὺς ἵππους·
[2, 29]	τῇ νήσῳ. προελθοῦσι δὲ Αἰγινήταις	ἐς	μέγα δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι
[2, 4]	τε καὶ οἱ ἀπόγονοι βασιλεύουσιν	ἐς	μὲν Βάκχιν τὸν Προύμνιδος ἐπὶ
[2, 25]	εἰκὼν ἐπὶ στήλῃ τοῦ Λύρκου.	ἐς	μὲν δὴ ταύτην ἐστὶν ἐξ
[2, 29]	βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον. Αἰακὸς δὲ	ἐς	μὲν τὴν νῆσον ἀποβαίνειν αὐτὸν
[2, 5]	τιμῶσιν. (ἐκ Κορίνθου δὲ οὐκ	ἐς	μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν ἐπὶ Σικυῶνα
[2, 28]	οἶκον φέρεσθαι μηδὲ χρᾶσθαί σφισιν	ἐς	μηδέν, κατὰ χώραν δ᾽ αὐτοῦ
[2, 14]	αὐτὴν τὴν τελετὴν ἐκείνων ἐστὶν	ἐς	μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ καὶ αὐτοὶ
[2, 10]	δὴ παρείχετο ὁ περίβολος τοσάδε	ἐς	μνήμην, πέραν δὲ> (δι᾽ αὐτοῦ
[2, 3]	ἠπείρῳ· Φέρητι δὲ οὐδέν ἐστιν	ἐς	μνήμην προσκείμενον. Κιναίθων δὲ ὁ
[2, 29]	τῶν Ἐπιδαυρίων ἡ πόλις παρείχετο	ἐς	μνήμην τάδε ἀξιολογώτατα· τέμενος δή
[2, 12]	ἀνδρείους. προαποθανούσης δὲ Ἀραιθυρέας Ἄορις	ἐς	μνήμην τῆς ἀδελφῆς μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν
[2, 23]	μὲν δὴ κενὸν καὶ ἄλλως	ἐς	μνήμην τῆς γυναικός, εἰκότα λέγουσιν·
[2, 13]	τῆς πληγῆς Φλιασίοις ἐστὶν οἴκημα	ἐς	μνήμην. τοῦτο ᾠκοδόμηται μὲν παρὰ
[2, 20]	Θηβαίων ἐτελεύτησαν. τούτους τοὺς ἄνδρας	ἐς	μόνων ἑπτὰ ἀριθμὸν κατήγαγεν Αἰσχύλος,
[2, 19]	ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας ἐποίησεν,	ἐς	Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ
[2, 31]	δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ εἱστίων,	ἐς	ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν ἔτι
[2, 5]	πρῶτον κλαύσειεν ἠφίει τὴν ψυχήν,	ἐς	ὃ Δημήτηρ ἔλεον ἴσχει Πλημναίου,
[2, 29]	οὔτε Πελοποννησίοις ὗεν ὁ θεός,	ἐς	ὃ ἐς Δελφοὺς ἀπέστειλαν ἐρησομένους
[2, 32]	τῶν φυτῶν τὰς ῥίζας καθικνουμένης,	ἐς	ὃ θυσίαις τε εἴξας καὶ
[2, 4]	δὲ ἐκ Βακχιδῶν ἐνιαυτὸν ἄρχοντες,	ἐς	ὃ Κύψελος τυραννήσας ὁ Ἠετίωνος
[2, 18]	οἰκιῶν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν χώραν,	ἐς	ὃ Μελάμπους ὁ Ἀμυθάονος ἔπαυσε
[2, 33]	δὲ παῖδα τοῦτον ἔχων ἤλεγχεν	ἐς	ὃ πάντα ἐπύθετο, ὅσοι τῶν
[2, 21]	τὴν Τριτωνίδα λυμαίνεσθαι τοὺς προσοίκους,	ἐς	ὃ Περσεὺς ἀπέκτεινεν αὐτήν· Ἀθηνᾶν
[2, 15]	ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ τὸ χωρίον	ἐς	ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη
[2, 12]	Τιτάνῃ καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν,	ἐς	ὃ τὴν Κορωνίδα ἀνάγουσιν· ἐν
[2, 27]	τοῦ Μαλεάτου καὶ ἔλυτρον κρήνης,	ἐς	ὃ τὸ ὕδωρ συλλέγεταί σφισι
[2, 30]	ὁ Σάρων εἴχετο τῆς ἄγρας,	ἐς	ὃ ὑπὸ προθυμίας ἀφίκετο ἐς
[2, 16]	μύκης αὐτῷ, καὶ τὸ σημεῖον	ἐς	οἰκισμὸν ἐνόμιζε συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα
[2, 28]	καθέστηκε νόμος τὰ θραυόμενα μηδένα	ἐς	οἶκον φέρεσθαι μηδὲ χρᾶσθαί σφισιν
[2, 5]	ηὐξήθη δυνάμεως, πρὶν ἢ Πέλοπα	ἐς	Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι, ὡς τὴν ἐντὸς
[2, 25]	ἐκ δὲ Λυρκείας ἕτερα τοσαῦτα	ἐς	Ὀρνεάς. Λυρκείας μὲν δὴ πόλεως,
[2, 26]	τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν Ἀρεσθάναν	ἐς	πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως, εὑρόντα
[2, 19]	ἀντὶ τῶν υἱῶν καὶ σύμβουλον	ἐς	πάντα εἶχεν, ἅτε αὐτόν τε
[2, 9]	Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος ἀναστάτους, οὕτω διαβάντος	ἐς	Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ Κλεομένει
[2, 26]	δὲ πρὶν ἢ παραγενέσθαι Δωριέας	ἐς	Πελοπόννησον βασιλεῦσαί φασι Πιτυρέα Ἴωνος
[2, 26]	τὴν λείαν. (ὅτε δὲ παρεγένετο	ἐς	Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ θυγάτηρ αὐτῷ,
[2, 5]	ἐς τὴν πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν	ἐς	Πελοπόννησον ἔρχεσθαι καὶ ποιεῖν τὸν
[2, 7]	δι᾽ αὐτὸ καὶ καθόδου τῆς	ἐς	Πελοπόννησον ἥμαρτεν. ἐκ δὲ τοῦ
[2, 18]	δὲ τοῦ Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν	ἐς	Πελοπόννησον Ἡρακλεῖδαι, Τήμενος μὲν καὶ
[2, 1]	Ἀττικῆς, ἀποθανόντος δὲ Ἐπωπέως ἀφικόμενον	ἐς	Πελοπόννησον καὶ τὴν ἀρχὴν διανείμαντα
[2, 26]	τοιῷδε. Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί φασιν ἐλθεῖν	ἐς	Πελοπόννησον πρόφασιν μὲν ἐπὶ θέᾳ
[2, 37]	ἐπεποίητο· πρὶν δὲ Ἡρακλείδας κατελθεῖν	ἐς	Πελοπόννησον, τὴν αὐτὴν ἠφίεσαν Ἀθηναίοις
[2, 12]	ὕστερον Δωριεῖς γεγόνασιν Ἡρακλειδῶν κατελθόντων	ἐς	Πελοπόννησον, φανεῖται προϊόντι ὁμοῦ τῷ
[2, 26]	τῇ Ἐπιδαυρίᾳ, τὸν θεὸν ἐπηγάγετο	ἐς	Πέργαμον. (ἀπὸ δὲ τοῦ Περγαμηνῶν
[2, 29]	ἐς ἀγῶνα πεντάθλου καὶ περιῆλθεν	ἐς	Πηλέα ἀφεῖναι τὸν λίθον— οὗτος
[2, 28]	ὄφεις οἱ Ἐπιδαύριοι τοὺς μεγάλους	ἐς	πλέον πηχῶν καὶ τριάκοντα προήκοντας,
[2, 5]	Πέρατος τῷ παιδί. τὰ δὲ	ἐς	Πλημναῖον τὸν Περάτου μάλιστα ἐφαίνετό
[2, 12]	τε ἐμπείρους γενέσθαι καὶ τὰ	ἐς	πόλεμον ἀνδρείους. προαποθανούσης δὲ Ἀραιθυρέας
[2, 34]	ἐν ὁμαλῷ τὰ πρῶτα ἠρέμα	ἐς	πρόσαντες ἄνεισι, τὸ δέ ἐστιν
[2, 33]	οἱ τῶν χρημάτων διοικητὴν φυγόντα	ἐς	Ρόδον Φιλόξενος Μακεδὼν συνέλαβεν, ὃς
[2, 21]	ἀπ᾽ αὐτῶν ἄνδρα ἰδεῖν κομισθέντα	ἐς	Ρώμην. εἴκαζεν οὖν πλανηθεῖσαν γυναῖκα
[2, 29]	Φώκῳ τῆς τελευτῆς, τὸ δεύτερον	ἐς	Σαλαμῖνα ἀπέπλευσε. (τοῦ λιμένος δὲ
[2, 13]	οὕτως Ἵππασος σὺν τοῖς ἐθέλουσιν	ἐς	Σάμον φεύγει. Ἱππάσου δὲ τούτου
[2, 12]	ἐπῳδὰς ἐπᾴδει. (ἐκ δὲ Τιτάνης	ἐς	Σικυῶνα ἀφικομένοις καὶ καταβαίνουσιν ἐς
[2, 11]	Τημένου, τῆς ὁδοῦ οἱ τῆς	ἐς	Σικυῶνα Ἥραν φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι.
[2, 6]	ἐξ Ἄργους, παρὰ Πόλυβον ἦλθεν	ἐς	Σικυῶνα καὶ ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου
[2, 9]	γὰρ τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν αὐτὸν—	ἐς	Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι, καὶ τὸ
[2, 11]	ὁ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος	ἐς	Σικυωνίαν ἐν Τιτάνῃ τὸ Ἀσκληπιεῖον
[2, 21]	ἐπαναστὰς ὁ δῆμος, φυγόντα δὲ	ἐς	Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ
[2, 34]	τὴν Ἑρμιόνα ἕστηκε· τὰ δὲ	ἐς	συγγραφὴν καὶ ἄλλα παρείχετο καὶ
[2, 26]	Ἡσίοδον ἢ τῶν τινα ἐμπεποιηκότων	ἐς	τὰ Ἡσιόδου τὰ ἔπη συνθέντα
[2, 33]	ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν Δημοσθένους, Ἀλεξάνδρῳ τε	ἐς	τὰ μάλιστα ἀπεχθανομένου καὶ αὐτὸς
[2, 34]	ἀρχῇ, προελθοῦσι δὲ ἀπὸ θαλάσσης	ἐς	τὰ μετέωρα ναὸς Ἀθηνᾶς, παρὰ
[2, 2]	Βάκχειον ὀνομάζουσι. (τὰ δὲ λεγόμενα	ἐς	τὰ ξόανα καὶ ἐγὼ γράφω.
[2, 1]	ἀνομίαν καὶ ὕβριν τοῦ πατρὸς	ἐς	τὰ παραθαλάσσια μετοικῆσαι τῆς Ἀττικῆς,
[2, 36]	τοῦ τείχους οὗτοι μὲν γυναῖκας	ἐς	τὰ πλοῖα ἐνθέμενοι καὶ παῖδας
[2, 32]	φασιν ἄκαρπον τὴν χώραν ἅλμης	ἐς	τὰ σπέρματα καὶ τῶν φυτῶν
[2, 17]	τὸ ἱερὸν καὶ τῶν θυσιῶν	ἐς	τὰς ἀπορρήτους. αὐτὸ δὲ τὸ
[2, 21]	ἐπὶ θήραν τε ἐξιέναι καὶ	ἐς	τὰς μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς Λίβυσι
[2, 1]	Ἡφαίστου νομιζόμενον, κορύνῃ χαλκῇ χρώμενον	ἐς	τὰς μάχας. (καθήκει δὲ ὁ
[2, 21]	ἄλλα ὅσοις ὁ Πύρρος ἐχρῆτο	ἐς	τὰς μάχας καὶ οἱ ἐλέφαντές
[2, 12]	παῖδας καλοῦσιν ἐπὶ τὰς σπονδὰς	ἐς	ταῦτα βλέποντες τὰ μνήματα. (Φλίαντα
[2, 36]	ἔστι δ᾽ οὖν ὁδὸς καὶ	ἐς	ταύτην, τοῦ τε Πρωνὸς μέση
[2, 32]	ῥᾳστώνην τῷ ἔρωτι οὐδεμίαν εὕρισκεν,	ἐς	ταύτης τὰ φύλλα ἐσιναμώρει τῆς
[2, 17]	ἥπτετο. καὶ Χρυσηὶς μὲν ἀπελθοῦσα	ἐς	Τεγέαν τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν
[2, 4]	Βακχίδαι καλούμενοι πέντε ἄλλας γενεὰς	ἐς	Τελέστην τὸν Ἀριστοδήμου. καὶ Τελέστην
[2, 38]	γράψαι. ~(ἐκ Λέρνης δὲ ἰοῦσιν	ἐς	Τημένιον— τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν
[2, 7]	ἐκ δὲ τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν	ἐς	τὴν ἀγοράν, ἔστι ναὸς Ἀρτέμιδος
[2, 28]	(καὶ ὁ μὲν συνείς, οἷα	ἐς	τὴν ἀδελφὴν ἐξειργασμένος ἔργα ἦν,
[2, 7]	καὶ Ἄρτεμις ἀποκτείναντες Πύθωνα παρεγένοντο	ἐς	τὴν Αἰγιάλειαν καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου
[2, 5]	ἔλεον ἴσχει Πλημναίου, παραγενομένη δὲ	ἐς	τὴν Αἰγιάλειαν ὡς δὴ γυνὴ
[2, 8]	Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας ἀγαγὼν καὶ	ἐς	τὴν Αἰτωλῶν πολεμίων ὄντων τὴν
[2, 34]	τῆς νεώς· ἀποθανοῦσαν δὲ ἀπέρριψεν	ἐς	τὴν ἄκραν ταύτην ὁ κλύδων.
[2, 24]	τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων δὲ	ἐς	τὴν ἀκρόπολιν ἔστι μὲν τῆς
[2, 36]	Εὐνόμου τοῦ Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος	ἐς	τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν
[2, 35]	φασὶν εἶναι. Ἀργεῖοι δέ, ὅτε	ἐς	τὴν Ἀργολίδα ἦλθε Δημήτηρ, τότε
[2, 1]	ἀρχὴν διανείμαντα τοῖς παισὶν αὐτὸν	ἐς	τὴν Ἀττικὴν αὖθις ἀναχωρῆσαι, καὶ
[2, 30]	παῖδες Ἀνάφλυστος καὶ Σφῆττος μετοικοῦσιν	ἐς	τὴν Ἀττικήν, καὶ οἱ δῆμοι
[2, 30]	ποιῆσαι τῷ Διί· τὰ δὲ	ἐς	τὴν Αὐξησίαν καὶ Δαμίαν, ὡς
[2, 23]	τῷ Καφηρεῖ ναυαγίας, τοὺς δυνηθέντας	ἐς	τὴν γῆν διαφυγεῖν τῶν Ἀργείων
[2, 32]	καὶ εὐχαῖς οὐκέτι ἅλμην ἀνῆκεν	ἐς	τὴν γῆν. ὑπὲρ δὲ τοῦ
[2, 17]	κίονάς ἐστιν εἰργασμένα, τὰ μὲν	ἐς	τὴν Διὸς γένεσιν καὶ θεῶν
[2, 1]	τῶν Κορινθίων ἰσθμὸς τῇ μὲν	ἐς	τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις, τῇ δὲ
[2, 1]	τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις, τῇ δὲ	ἐς	τὴν ἐπὶ Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο
[2, 24]	ἄγουσι καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ	ἐς	τὴν ἐπὶ Τεγέας ὁδόν ἐστιν
[2, 25]	ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ ἐξ Ἄργους	ἐς	τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα ἐν
[2, 19]	ὁ μὲν δῆμος ὑπερέθετο— φασὶν—	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν κρίνειν· (ἀρχομένης δὲ
[2, 36]	πόλει τὰ ξόανα. (ἀναστρέψας δὲ	ἐς	τὴν εὐθεῖαν τόν τε Ἐρασῖνον
[2, 34]	ἐστὶν ἐγγὺς ψυχρὸν οὔτε ἐσπεσόντα	ἐς	τὴν θάλασσαν ἀκινδύνως νήχεσθαι· θηρία
[2, 36]	τὸν Φρίξον, ὁ Φρίξος δὲ	ἐς	τὴν θάλασσαν τὴν μεταξὺ Τημενίου
[2, 25]	μὲν ἄλλα ἐτιμώρησεν αὐτῷ στρατεύσας	ἐς	τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν δὲ οὐκ
[2, 13]	πώματι παίει τῶν δακτύλων ἑνὶ	ἐς	τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος δὲ αὐτίκα
[2, 16]	ἔργοις δεξιώσασθαι— ἔρχεται παρ᾽ αὐτὸν	ἐς	τὴν Λάρισαν· καὶ ὁ μὲν
[2, 3]	ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε, παραγενομένη δὲ	ἐς	τὴν λεγομένην τότε Ἀρίαν τοῖς
[2, 25]	Προίτου θυγατέρων εἰσίν· ἐπανελθόντων δὲ	ἐς	τὴν λεωφόρον, ἐπὶ Μήδειαν ἐς
[2, 26]	τὰ Ἡσιόδου τὰ ἔπη συνθέντα	ἐς	τὴν Μεσσηνίων χάριν. (μαρτυρεῖ δέ
[2, 33]	κομίζουσα Αἴθρα (ἐς) χοὰς διέβαινεν	ἐς	τὴν νῆσον, διαβάσῃ δὲ ἐνταῦθα
[2, 18]	τῇ στρατιᾷ καὶ οἱ παῖδες	ἐς	τὴν νῦν Ἀχαΐαν· (οἱ δὲ
[2, 30]	δέ· ἀποθανόντος γὰρ Τροίζηνος Πιτθεὺς	ἐς>	τὴν νῦν πόλιν συναγαγὼν τοὺς
[2, 11]	τοῦ ἄλσους ἐστίν. (ἀναστρέψασι δὲ	ἐς	τὴν ὁδὸν διαβᾶσί τε αὖθις
[2, 4]	ὁπόσα εἰργάσατο, ἀτοπώτερα μέν ἐστιν	ἐς	τὴν ὄψιν, ἐπιπρέπει δὲ ὅμως
[2, 16]	ἀπέτρεψέν οἱ τὸ χρεὼν τὰ	ἐς	τὴν παῖδα καὶ τὸν θυγατριδοῦν
[2, 37]	εἰ δή τι χρήσιμον ἄλλο	ἐς	τὴν πεῖραν, οὐδὲ οὗτος οὐδένα
[2, 15]	ἐνταῦθα ὑπὸ τῆς τροφοῦ τεθέντα	ἐς	τὴν πόαν διαφθαρῆναι λέγουσιν ὑπὸ
[2, 5]	Φρυγίας καὶ Καρίας καὶ ἐκδιδόντα	ἐς	τὴν πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν ἐς
[2, 7]	τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ τὸ	ἐς	τὴν Ρόδον ἔδοξεν. (ἐκ δὲ
[2, 17]	δὲ σκῆπτρον. τὰ μὲν οὖν	ἐς	τὴν ῥοιὰν— ἀπορρητότερος γάρ ἐστιν
[2, 7]	(ἐκ δὲ τῆς Κορινθίας ἐλθοῦσιν	ἐς	τὴν Σικυωνίαν Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά
[2, 5]	διὰ τῆς Σικυωνίας καὶ> ἐκδίδωσιν	ἐς	τὴν ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας δὲ
[2, 7]	δὲ πεισθέντας τοὺς θεούς φασιν	ἐς	τὴν τότε ἀκρόπολιν ἐλθεῖν, καὶ
[2, 32]	δὲ μάλιστα. διαβὰς δὲ καὶ	(ἐς	τὴν Τροιζηνίαν) ναὸν ἂν> ἴδοις
[2, 1]	τῶν λεγομένων Θησέως καὶ τὸ	ἐς	τὴν ὗν> ταύτην ἐστὶν ἔργον.
[2, 36]	τὴν Δήμητρος καταβῆναι ταύτῃ φασὶν	ἐς	τὴν ὑπόγεων νομιζομένην ἀρχήν. ἡ
[2, 27]	Ἀργείων ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ	ἐς	τὴν Χίμαιραν καὶ Περσεὺς ἀφελὼν
[2, 35]	ἀφικέσθαι Τελέσιλλά φησι τὸν Πυθαέα	ἐς	τὴν χώραν Ἀπόλλωνος παῖδα ὄντα·
[2, 14]	φασιν ἀδελφὸν Κελεοῦ παραγενόμενόν σφισιν	ἐς	τὴν χώραν καταστήσασθαι τὴν τελετήν,
[2, 6]	βασιλεύοντος στρατόν σφισι πολέμιον λέγουσιν	ἐς	τὴν χώραν τότε ἐλθεῖν πρῶτον,
[2, 4]	ἐπίκλησιν. καὶ ὁ μὲν ἀπῴκησεν	ἐς	Τιθορέαν τῆς νῦν καλουμένης Φωκίδος,
[2, 35]	θεὸν οὔτε ἀπονεῖμαί τι ἄλλο	ἐς	τιμήν· ταῦτα δὲ οὐ κατὰ
[2, 17]	μὲν ἐξ ἀχράδος, ἀνετέθη δὲ	ἐς	Τίρυνθα ὑπὸ Πειράσου τοῦ Ἄργου,
[2, 11]	τῷ Νυμφῶνί ἐστιν. ἡ δὲ	ἐς	Τιτάνην ὁδὸς σταδίων μέν ἐστιν
[2, 30]	νεκρὸν κατὰ τὴν· Φοιβαίαν λίμνην	ἐς	τὸ ἄλσος τῆς Ἀρτέμιδος ἐντὸς
[2, 20]	πεπτωκότων τῇ μάχῃ, ὅσοι δὲ	ἐς	τὸ ἄλσος τοῦ Ἄργου κατέφευγον
[2, 19]	Ἀπόλλωνα ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενος	ἐς	τὸ Ἄργος ἠμφισβήτει πρὸς Γελάνορα
[2, 28]	ἔτι ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ	ἐς	τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ δὲ
[2, 34]	τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων· ἀφικόμενοι δ᾽	ἐς	τὸ αὐτὸ ὅθεν ὡρμήθησαν, κατορύσσουσιν
[2, 8]	ἐν Ἄργει δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις	ἐς	τὸ Ἀχαϊκὸν συντελεῖν, Μαντίνειάν τε
[2, 8]	Δημητρίου— τοῦδε ἕνεκα τοὺς Σικυωνίους	ἐς	τὸ Ἀχαιῶν συνέδριον ἐσήγαγε Δωριεῖς
[2, 10]	χροιάν. (ἀπὸ τούτων δὲ ἀνιοῦσιν	ἐς	τὸ γυμνάσιον, ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[2, 7]	μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον ἔτος νυκτὶ	ἐς	τὸ Διονύσιον ἐκ τοῦ καλουμένου
[2, 20]	ἀμφιδρυφέας τότε θήσει. τὰ μὲν	ἐς	τὸ ἔργον τῶν γυναικῶν ἔχοντα
[2, 17]	Τίρυνθα δὲ ἀνελόντες Ἀργεῖοι κομίζουσιν	ἐς	τὸ Ἡραῖον· ὃ δὴ καὶ
[2, 20]	ἐπ᾽ αὐτῇ ἄγοντες τὴν μητέρα	ἐς	τὸ Ἡραῖον. τούτων δὲ ἀπαντικρὺ
[2, 9]	ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα δὲ τάδε ἀπιδὼν	ἐς	τὸ> Ἡσιόδου σὺν θεῷ πεποιημένον,
[2, 35]	μὲν ἔσω φέρεσθαι τὴν βοῦν	ἐς	τὸ ἱερὸν ἀνῆκαν ἐκ τῶν
[2, 3]	δὲ ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ	ἐς	τὸ ἱερὸν φέρουσαν τῆς Ἥρας,
[2, 1]	λῃστὴς Σίνις λαμβανόμενος πιτύων ἦγεν	ἐς	τὸ κάτω σφᾶς· ὁπόσων δὲ
[2, 21]	χλωρὰν τὸ δεῖμα ἐποίησε καὶ	ἐς	τὸ λοιπὸν τοῦ βίου παρέμεινεν
[2, 38]	ὡς ἐπιφαγὼν ἀμπέλου κλῆμα ἀφθονώτερον	ἐς	τὸ μέλλον ἀπέφηνε τὸν καρπόν—
[2, 28]	οἱ λοιποὶ καὶ ἕτερον γένος—	ἐς	τὸ ξανθότερον ῥέποντες χρόας ἱεροὶ
[2, 26]	Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα	ἐς	τὸ ὄρος τοῦτο ὃ δὴ
[2, 30]	ἐς ὃ ὑπὸ προθυμίας ἀφίκετο	ἐς	τὸ πέλαγος· ἤδη δὲ κάμνοντα
[2, 8]	δὲ Ἀράτου Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν	ἐς	τὸ συνέδριον Ἐπιδαύριοι καὶ Τροιζήνιοι
[2, 37]	ἔστιν οὐδέ τινα οἶδα ἄνθρωπον	ἐς	τὸ τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ μηχανῇ
[2, 35]	ἔχων ἐπὶ δελφῖνος. παρελθοῦσι δὲ	ἐς	τὸ τῆς Ἑστίας, ἄγαλμα μέν
[2, 7]	καὶ ἀγαγόντες δὴ τοὺς θεοὺς	ἐς	τὸ τῆς Πειθοῦς ἱερὸν αὖθις
[2, 3]	αὐτὸν ἔσοδός ἐστι τῆς Πειρήνης	ἐς	τὸ ὕδωρ. ἐπὶ δὲ αὐτῇ
[2, 3]	ἐς ἡμᾶς ἔτι λείπεται, γυναικὸς	ἐς	τὸ φοβερώτερον εἰκὼν πεποιημένη· Κορίνθου
[2, 24]	Ἀθηναῖος ἐνίκα στάδιον. καταβάντος δὲ	ἐς	τὸ χθαμαλώτερον ἐρείπια Ὑσιῶν ἐστι
[2, 9]	ἠξίωσαν, τὰ δὲ λοιπὰ καὶ	ἐς	τόδε διαμένει σφίσιν ἐκείνης τῆς
[2, 36]	ὄρος φασίν. (ἱερὰ δὲ καὶ	ἐς	τόδε ἐπὶ ἄκρων τῶν ὀρῶν,
[2, 20]	δὲ χωρίον τὸ ὄπισθεν καὶ	ἐς	τόδε Κριτήριον ὀνομάζουσιν, Ὑπερμήστραν ἐνταῦθα
[2, 16]	ἐν Τίρυνθι οἰκήσεως Προίτου καὶ	ἐς	τόδε λείπεται. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[2, 11]	ἐς αὐτὸν κατέσκηψε— μένει καὶ	ἐς	τόδε οἷον Ἐπωπεὺς ἐποίησε. πρὸ
[2, 23]	τοῦ σπηλαίου ξόανον· (καὶ διατελοῦσιν	ἐς	τόδε τιμῶντες ἔτι. τοῦ Διονύσου
[2, 17]	τῆς Χρυσηίδος, ἀνάκειται δὲ καὶ	ἐς	τόδε τοῦ ναοῦ τοῦ κατακαυθέντος
[2, 15]	Κτεάτου· θεωροὺς γὰρ ἐξ Ἤλιδος	ἐς	τὸν ἀγῶνα ἰόντας τῶν Ἰσθμίων
[2, 37]	δι᾽ ἧς φασιν Ἀργεῖοι Διόνυσον	ἐς	τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν Σεμέλην ἀνάξοντα,
[2, 4]	Διὸς χαλκοῦν ἐστιν. (ἀνιοῦσι δὲ	ἐς	τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ δέ ἐστιν
[2, 5]	θεὸς καλεῖται Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι δὲ	ἐς	τὸν Ἀκροκόρινθον ναός ἐστιν Ἀφροδίτης·
[2, 26]	ἀποθανεῖν ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀμυνομένης τῆς	ἐς	τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως, ἐξημμένης δὲ
[2, 12]	Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν, δηλοῖ τὰ	ἐς	τὸν Ἀρκάδων κατάλογον τῆς Ὁμήρου
[2, 14]	ἔτος ἄγουσιν. ἱεροφάντης δὲ οὐκ	ἐς	τὸν βίον πάντα ἀποδέδεικται, κατὰ
[2, 22]	ἀφιᾶσι δὲ καὶ νῦν ἔτι	ἐς	τὸν βόθρον καιομένας λαμπάδας Κόρῃ
[2, 22]	ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω· τὰ δὲ	ἐς	τὸν βόθρον τὸν πλησίον δρώμενα
[2, 20]	ὡς ἐπέσχεν ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις	ἐς	τὸν δῆμον. οὐ προεμένων δὲ
[2, 38]	διὰ τῆς Ἀργείας (καὶ) ἐκδίδωσιν	ἐς	τὸν Θυρεάτην κόλπον.
[2, 2]	ἄλλα τολμᾶν λέγουσι καὶ τέλος	ἐς	τὸν Κιθαιρῶνα ἐλθεῖν ἐπὶ κατασκοπῇ
[2, 29]	χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν ἀπολογήσασθαι. οὕτως	ἐς	τὸν Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας
[2, 7]	ποταμὸν τὸν Μαρσύαν κατενεγκεῖν αὐτοὺς	ἐς	τὸν Μαίανδρον, ἀναφανέντας δὲ ἐν
[2, 7]	τῆς Πειθοῦς ἱερὸν αὖθις ἀπάγειν	ἐς	τὸν ναόν φασι τοῦ Ἀπόλλωνος.
[2, 32]	πρὸ γάμου, κειραμένη δὲ ἀνέθηκεν	ἐς	τὸν ναὸν φέρουσα. ἀποθανεῖν δὲ
[2, 31]	γε οὖσαν γυναῖκα, τὰ δὲ	ἐς	τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα ἑτέρωθι
[2, 38]	ὑπὸ τῶν ἐν Ναυπλίᾳ λεγόμενα	ἐς	τὸν ὄνον, ὡς ἐπιφαγὼν ἀμπέλου
[2, 10]	ἐς ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ. παρελθοῦσι δὲ	ἐς	τὸν περίβολον ἐν ἀριστερᾷ διπλοῦν
[2, 5]	Φλιασίου εἶναι. (τὰ δὲ ἄλλα	ἐς	τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ Σικυώνιοι
[2, 17]	γιγάντων μάχην ἔχει, τὰ δὲ	ἐς	τὸν πρὸς Τροίαν πόλεμον καὶ
[2, 12]	τὸν Ἄβαντός φασι. καταβᾶσι δὲ	ἐς	τὸν Σικυωνίων καλούμενον λιμένα καὶ
[2, 15]	θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ. (ἀνελθοῦσι δὲ	ἐς	τὸν Τρητὸν καὶ αὖθις τὴν
[2, 36]	ἐστιν ὁ Ἐρασῖνος, ἐκδίδωσι δὲ	ἐς	τὸν Φρίξον, ὁ Φρίξος δὲ
[2, 19]	λόγῳ παρίημι τῷδε, τὰ δὲ	ἐς	τὸν Ψαμάθης ἡ Μεγαρική μοι
[2, 30]	ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο	ἐς	τοσόνδε ἔστω μνήμη· τῆς δὲ
[2, 5]	δὲ Ἆπιν. (οὗτος ὁ Ἆπις	ἐς	τοσόνδε ηὐξήθη δυνάμεως, πρὶν ἢ
[2, 22]	ἐπ᾽ αὐτὸν στρατείᾳ. τάδε μὲν	ἐς	τοσοῦτον ἐξητάσθω· τὰ δὲ ἐς
[2, 1]	στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι δὲ	ἐς	τοῦ θεοῦ τὸ ἱερὸν τοῦτο
[2, 16]	ἴσασι, θυγατέρων τῶν Δαναοῦ τὸ	ἐς	τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ ὡς
[2, 18]	ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε εἶπεν	ἐς	τοὺς ἀπογόνους κατιέναι τὴν δίκην.
[2, 3]	δὲ παῖδα, ὃν ἐπήγετο φεύγουσα	ἐς	τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι λέγουσιν ἐξ
[2, 9]	γὰρ αὐτὸν Ἄρατος θυμῷ πολλὰ	ἐς	τοὺς ἀρχομένους χρώμενον ἐπῄνει, τὰ
[2, 22]	τὸ ἔχθος τὸ Ἀπόλλωνι διαμένον	ἐς	τοὺς αὐλητὰς ἔτι ἀπὸ Μαρσύου
[2, 13]	ἄλλαι τιμαὶ καὶ μέγιστον τὸ	ἐς	τοὺς ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι γὰρ
[2, 4]	χρησμοῦ δέχεται σύνοικον. τοιαῦτα μὲν	ἐς	τοὺς Κορινθίων βασιλέας συμβάντα εὕρισκον·
[2, 3]	δὲ αὐτῷ γραφὴ τὸ Ὀδυσσέως	ἐς	τοὺς μνηστῆρας ἔχουσα τόλμημα. (αὖθις
[2, 18]	δὲ μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου μετοικήσαντος	ἐς	τοὺς νῦν Ἀμφιλόχους, Κυανίππου δ᾽
[2, 2]	τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης δὲ αὖθις	ἐς	τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν ἡ
[2, 3]	ἐκ Μηδείας γενέσθαι· πέρα δὲ	ἐς	τοὺς παῖδας οὐδὲ τούτῳ πεποιημένα
[2, 12]	ὁμοῦ τῷ λόγῳ. διάφορα δὲ	ἐς	τοὺς Φλιασίους τὰ πολλὰ εἰδὼς
[2, 25]	τῇ Δειράδι ἐστὶν ἐπὶ Λύρκειαν.	ἐς	τοῦτο λέγεται τὸ χωρίον Λυγκέα
[2, 38]	πρὸς Τισαμενὸν καὶ Ἀχαιοὺς πόλεμον—	ἐς	τοῦτο οὖν τὸ Τημένιον ἰοῦσιν
[2, 28]	τοῦ περιαγαγόντος τῇ χειρὶ Ἡρακλέους	ἐς	τοῦτο τὸ σχῆμα. εἰ δὲ
[2, 28]	τὸν νεκρὸν τῆς Ὑρνηθοῦς κομίζουσιν	ἐς	τοῦτο τὸ χωρίον τὸ ἀνὰ
[2, 13]	οἶκος ὀνομαζόμενος ὑπὸ Φλιασίων μαντικός.	ἐς	τοῦτον Ἀμφιάραος ἐλθὼν καὶ τὴν
[2, 19]	τὰ ἔπη. τὰ μὲν οὖν	ἐς	τοῦτον οἰκειότερα ὄντα ἑτέρῳ λόγῳ
[2, 7]	δὲ καὶ τάδε, ὡς Μελέαγρος	ἐς	τοῦτον τὸν ναὸν ἀνέθηκε τὴν
[2, 20]	δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν	ἐς	τοῦτον τὸν ναόν. (τὸ δὲ
[2, 17]	ὅτε ἤρα παρθένου τῆς Ἥρας,	ἐς	τοῦτον τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆναι, τὴν
[2, 1]	αἰγιαλὸν καὶ Μελικέρτου βωμὸς ἦν.	ἐς	τοῦτον τὸν τόπον ἐκκομισθῆναι τὸν
[2, 18]	(μόνους δὲ Ἑλλήνων οἶδα Ἀργείους	ἐς	τρεῖς βασιλείας νεμηθέντας. ἐπὶ γὰρ
[2, 35]	φθεγξαμένῳ δὲ ἀνδρὶ τὰ ὀλίγιστα	ἐς	τρὶς ἀντιβοῆσαι πέφυκεν. ὄπισθεν δὲ
[2, 30]	παῖδα ὄντα ἐπιτροπεύοντες Ἀργείων ἡγήσαντο	ἐς	Τροίαν. Σθένελος δέ, ὡς ἐδήλωσα
[2, 31]	τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην δὲ ἐλθεῖν	ἐς	Τροιζῆνα γυναῖκα αἰτήσοντα Αἴθραν παρὰ
[2, 28]	ἐν ᾄσματι μνήμην. (κατιοῦσι δὲ	ἐς	τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν πόλιν χωρίον
[2, 17]	οὗτος ῥέων ὑπὲρ τὸ Ἡραῖον	ἐς	φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται. φύεται δὲ
[2, 36]	κορυφὰς πεντήκοντά εἰσι καὶ διακόσιοι	ἐς	Φιλανόριόν τε καλούμενον καὶ ἐπὶ
[2, 13]	τὰ μῆλα τὰ Ἑσπερίδων καλούμενα,	ἐς	Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ δή τι
[2, 11]	Σικυῶνος δὲ τὴν κατ᾽ εὐθὺ	ἐς	Φλιοῦντα ἐρχομένοις καὶ ἐν ἀριστερᾷ
[2, 19]	δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ	ἐς	Φορωνέα τοῦ πυρὸς μετάγειν ἐθέλουσι
[2, 33]	ἐξ Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα	(ἐς)	χοὰς διέβαινεν ἐς τὴν νῆσον,
[2, 33]	δὲ αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽ ἂν	ἐς	ὥραν προέλθῃ γάμου. (τοῦ περιβόλου
[2, 34]	ὑπὸ Ἀργείων. (ἔστι δὲ ὁδὸς	ἔς	Ἑρμιόνα ἐκ Τροιζῆνος κατὰ τὴν
[2, 36]	τοῦ Εὐρυπῶντος ἐς τὴν Ἀργολίδα	ἐσβαλόντων	στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι,
[2, 7]	Λυκίαν τὰς πόλεις καὶ Ροδίοις	ἐσείσθη	μάλιστα ἡ νῆσος, ὥστε καὶ
[2, 35]	ἐφ᾽ ὧν αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν	ἐσελαθῆναι	καθ᾽ ἑκάστην τῶν βοῶν, καὶ
[2, 4]	αὐτὴν καὶ καθέδραι πεποίηνται τοὺς	ἐσελθόντας	ἀναψύχειν ὥρᾳ θέρους. πρὸς τούτῳ
[2, 10]	ἐστι, τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν.	(ἐσελθοῦσι	δὲ ὁ θεός ἐστιν οὐκ
[2, 7]	ἔχουσιν. (ἐς δὲ τὴν ἀγορὰν	ἐσελθοῦσι	Πειθοῦς ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο
[2, 1]	Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς	ἐσεμνολόγησαν·	λέγουσι δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι
[2, 3]	τῆς Ἥρας, κατακρύπτειν δὲ ἀθανάτους	ἔσεσθαι	νομίζουσαν· τέλος δὲ αὐτήν τε
[2, 9]	αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον φάρμακον	ἔσεσθαι	συμφορά· τὸν γάρ οἱ παῖδα
[2, 3]	αὑτήν, ὡς λέγουσι, τῶν Μηδείας	ἔσεσθαι	φαρμάκων τὸ ὕδωρ νομίζουσα ἴαμα.
[2, 8]	Σικυωνίους ἐς τὸ Ἀχαιῶν συνέδριον	ἐσήγαγε	Δωριεῖς ὄντας. αὐτίκα δὲ στρατηγὸς
[2, 3]	καὶ ὃ δὴ βασιλεὺς Ἀδριανὸς	ἐσήγαγεν	ἐκ Στυμφήλου, θέας δὲ μάλιστα
[2, 30]	ἐπιχωρίου, τῇ δὲ Ἀρτέμιδί ἐστιν	ἐσθής,	κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τῷ
[2, 35]	τιμᾶν τῇ πομπῇ· οὗτοι λευκὴν	ἐσθῆτα	καὶ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι
[2, 3]	οἱ παῖδες οὐδὲ μέλαιναν φοροῦσιν	ἐσθῆτα.	(Μήδεια δὲ τότε μὲν ἐλθοῦσα
[2, 11]	αἳ κείρονται τῇ θεῷ καὶ	ἐσθῆτος	Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ δ᾽ ἂν
[2, 23]	ἐδείπνησαν καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ	ἐσθῆτος.	ἐπεὶ δὲ ὁ χειμὼν ἐπαύσατο
[2, 10]	τοῦ βωμοῦ καύσαντες τὰ μὲν	ἐσθίουσιν	ὡς ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ
[2, 10]	τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν.	ἐσίασι	μὲν δὴ ἐς αὐτὸ γυνή
[2, 4]	Ἀνάγκης καὶ Βίας ἐστὶν ἱερόν·	ἐσιέναι	δὲ ἐς αὐτὸ οὐ νομίζουσιν.
[2, 11]	Γορτύνιος. παρὰ δὲ τοὺς δράκοντας	ἐσιέναι	τοὺς ἱεροὺς οὐκ ἐθέλουσιν ὑπὸ
[2, 32]	εὕρισκεν, ἐς ταύτης τὰ φύλλα	ἐσιναμώρει	τῆς μυρσίνης. (ἔστι δὲ καὶ
[2, 10]	ἐπίκλησιν. ἐς δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον	ἐσιοῦσι	καθ᾽ ἕτερον τῆς ἐσόδου τῇ
[2, 3]	ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω τῶν προπυλαίων	ἐσιοῦσιν	ἐν δεξιᾷ ἐστιν Ἡρακλῆς χαλκοῦς.
[2, 21]	Δήμητρος ἱεροῦ τούτου κατὰ τὴν	ἔσοδον	ἀσπίδα ἰδεῖν Πύρρου χαλκῆν ἔστιν
[2, 25]	πεποίηται, καὶ πρὸς ἡλίου δύνοντος	ἔσοδον	καὶ κατὰ ἀνατολὰς ἑτέραν ἔχον.
[2, 29]	(ἐπειργασμένοι δέ εἰσι κατὰ τὴν	ἔσοδον	οἱ παρὰ Αἰακόν ποτε ὑπὸ
[2, 3]	Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ δὲ αὐτὸν	ἔσοδός	ἐστι τῆς Πειρήνης ἐς τὸ
[2, 10]	οὐκ ἔστι πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν	ἔσοδος.	κεῖται δὲ ἐν τῇ στοᾷ
[2, 17]	ἀνδριάντες τε ἑστήκασι πρὸ τῆς	ἐσόδου	καὶ γυναικῶν, αἳ γεγόνασιν ἱέρειαι
[2, 3]	ὀρύσσουσιν. ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆς	ἐσόδου	Ποσειδῶν καὶ μετ᾽ αὐτὸν Ἄρτεμις
[2, 10]	Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι καθ᾽ ἕτερον τῆς	ἐσόδου	τῇ μὲν Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά
[2, 10]	ταὐτὰ καὶ ὁρᾶν ἀπὸ τῆς	ἐσόδου	τὴν θεὸν καὶ αὐτόθεν προσεύχεσθαι.
[2, 11]	καταθέντες δέ σφισι πρὸ τῆς	ἐσόδου	τροφὴν οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ
[2, 20]	ὀδύρονται. ἐν δεξιᾷ δὲ τῆς	ἐσόδου	τῷ Κηφισῷ πεποίηται τὸ ἱερόν·
[2, 34]	προήκουσα δὲ ὡς ἐπὶ τὴν	ἑσπέραν·	ἔχει δὲ καὶ λιμένας ἐν
[2, 13]	ἀνεσώθη κομίζων τὰ μῆλα τὰ	Ἑσπερίδων	καλούμενα, ἐς Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ
[2, 34]	ὕδωρ ἐστὶν ἐγγὺς ψυχρὸν οὔτε	ἐσπεσόντα	ἐς τὴν θάλασσαν ἀκινδύνως νήχεσθαι·
[2, 19]	ἀγέλην νεμομένην πρὸ τοῦ τείχους	ἐσπίπτει	λύκος, προσπεσὼν δὲ ἐμάχετο πρὸς
[2, 17]	ὑπὲρ τὸ Ἡραῖον ἐς φάραγγα	ἐσπίπτων	ἀφανίζεται. φύεται δὲ αὐτοῦ πόα
[2, 29]	ἐς τὸν Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα	ἐσπλεύσας	νύκτωρ ἐποίει χῶμα. καὶ τοῦτο
[2, 33]	ἅγιον, ἱερᾶται δὲ αὐτῷ παρθένος,	ἔστ᾽	ἂν ἐς ὥραν προέλθῃ γάμου.
[2, 22]	στρατεύσαντας ἐνταῦθα ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας,	ἔστ᾽	ἂν ἢ τὸ Ἴλιον ἕλωσιν
[2, 31]	τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα ἑτέρωθι	ἔσται	μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι
[2, 38]	Ἀργείους ὅροι καὶ Τεγεάτας εἰσίν·	ἑστήκασι	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ
[2, 4]	πηγὴ καλουμένη Λέρνα· κίονες δὲ	ἑστήκασι	περὶ αὐτὴν καὶ καθέδραι πεποίηνται
[2, 20]	ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν ἀνδριάντες	ἑστήκασι	Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος καὶ ὅσοι
[2, 17]	Ἰλίου τὴν ἅλωσιν. ἀνδριάντες τε	ἑστήκασι	πρὸ τῆς ἐσόδου καὶ γυναικῶν,
[2, 35]	ναός· εἰκόνες δὲ περὶ πάντα	ἑστήκασιν	αὐτόν. οὗτος ὁ ναός ἐστιν
[2, 1]	μὲν ἀθλητῶν νικησάντων· τὰ Ἴσθμια	ἑστήκασιν	εἰκόνες, τοῦτο δὲ πιτύων δένδρα
[2, 11]	ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος· κίονες δὲ	ἑστήκασιν	ἐν αὐτῷ μόνοι, τοίχους δὲ
[2, 35]	γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ Δήμητρι εἰκόνες	ἑστήκασιν	οὐ πολλαί, καὶ παρελθόντι ἔσω
[2, 30]	ἀλλήλοις, ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν·	ἕστηκε	δὲ παρὰ τῆς Ἀπτέρου Νίκης
[2, 3]	καὶ μετ᾽ αὐτὸν Ἄρτεμις θηρεύουσα	ἕστηκε.	κρῆναι δὲ πολλαὶ μὲν ἀνὰ
[2, 34]	δὴ περὶ πᾶσαν τὴν Ἑρμιόνα	ἕστηκε·	τὰ δὲ ἐς συγγραφὴν καὶ
[2, 9]	αὐτὸν Σικυώνιος, καὶ πλησίον Ἑρμῆς	ἕστηκεν	Ἀγοραῖος. ~(ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ
[2, 10]	ἄγαλμά ἐστι, τῇ δὲ Ἄρτεμις	ἕστηκεν.	(ἐσελθοῦσι δὲ ὁ θεός ἐστιν
[2, 35]	εἶναι, λίθου δὲ Παρίου κολοσσὸς	ἕστηκεν.	κρήνας δὲ τὴν μὲν σφόδρα
[2, 23]	λίθου λευκοῦ, καὶ παρ᾽ αὐτὸν	ἕστηκεν	Ὑγεία· κάθηνται δὲ καὶ οἱ
[2, 24]	δὲ ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον οὐκέτι	ἑστηκὸς	ἦν ἐπὶ τῷ βάθρῳ. καὶ
[2, 29]	νῆσον ἀποβαίνειν αὐτὸν οὐκ εἴα,	ἑστηκότα	δὲ ἐπὶ νεώς, εἰ δὲ
[2, 7]	νίκην. τοῦτο μὲν δὴ χῶμά	ἐστι	γῆς, αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι τὰ
[2, 1]	τῆς αὐτοῦ. (τῆς δὲ Κορινθίας	ἐστὶ	γῆς καὶ ὁ καλούμενος Κρομυὼν
[2, 13]	μέγιστον τὸ ἐς τοὺς ἱκέτας	ἐστί·	δεδώκασι γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα
[2, 32]	δὲ τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν	ἐστι	Δημήτηρ Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν
[2, 7]	εἴπερ ἄλλη τις καὶ αὕτη	ἐστὶ	θέας ἀξία. (προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν
[2, 29]	οὐ πόρρω τοῦ Κρυπτοῦ θέατρόν	ἐστι	θέας ἄξιον, κατὰ τὸ Ἐπιδαυρίων
[2, 24]	βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ ναός	ἐστι	θέας ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται
[2, 15]	αὐτῇ Νεμείου (τε) Διὸς ναός	ἐστι	θέας ἄξιος, πλὴν ὅσον κατερρυήκει
[2, 27]	ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ	ἐστι	θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα
[2, 36]	Κοκκυγίου πρὸς τοῖς πέρασι ναός	ἐστι,	θύραι δὲ οὐκ ἐφεστήκασιν οὐδὲ
[2, 20]	τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά	ἐστι	καθήμενον Διὸς Μειλιχίου, λίθου λευκοῦ,
[2, 2]	καὶ Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς	ἐστι	καὶ ἄγαλμα Ἀφροδίτης Ἑρμογένους Κυθηρίου
[2, 34]	ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν	ἐστι	καὶ ἄγαλμα ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[2, 13]	χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά	ἐστι	καὶ Ἀριστίου μνῆμα τοῦ Πρατίνου·
[2, 3]	ἐξιόντων τὴν ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά	ἐστι	καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν ἅρματα ἐπίχρυσα,
[2, 37]	λίμνης ὡς ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν	ἐστι	καὶ ἠρεμαῖον, παρεχόμενον δὲ ὄψιν
[2, 23]	τοῦτό τε οὖν τὸ οἰκοδόμημά	ἐστι	καὶ Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου
[2, 33]	ἐντὸς καὶ τὸ Δημοσθένους μνῆμά	ἐστι.	καί μοι τὸ δαιμόνιον δεῖξαι
[2, 38]	ἐν ταύτῃ. ὁ δὲ Πολεμοκράτης	ἐστὶ	καὶ οὗτος Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς
[2, 4]	(ὑπὲρ τοῦτο Μητρὸς θεῶν ναός	ἐστι	καὶ στήλη καὶ θρόνος· λίθων
[2, 36]	ἱερὸν— καὶ νῦν ἔτι δῆλόν	ἐστι—	καὶ τὸν Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ
[2, 21]	καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς	ἐστι	καὶ χωρίον καλούμενον Δέλτα· ἐφ᾽
[2, 16]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις κρήνη τέ	ἐστι	καλουμένη Περσεία καὶ Ἀτρέως καὶ
[2, 2]	δὲ ἐς Κόρινθον καὶ ἄλλα	ἐστὶ	κατὰ τὴν ὁδὸν μνήματα καὶ
[2, 31]	καὶ τὰ τῶν Διοσκούρων ξόανά	ἐστι.	(κεῖνται δὲ ἐν στοᾷ τῆς
[2, 2]	Λαΐδος, ᾧ δὴ λέαινα ἐπίθημά	ἐστι	κριὸν ἔχουσα ἐν τοῖς προτέροις
[2, 25]	δὲ τὴν ἐς Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν	ἐστι	κώμη Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς
[2, 36]	ἀφίξῃ. πλησίον δὲ αὐτοῦ περίβολός	ἐστι	λίθων, καὶ τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα
[2, 2]	Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ τὸ Ἑλένης	ἐστὶ	λουτρόν· ὕδωρ ἐς θάλασσαν ἐκ
[2, 9]	ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα Ἡρακλῆς χαλκοῦς	ἐστι·	Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν Σικυώνιος, καὶ
[2, 3]	χαλκῆ· τῷ βάθρῳ δὲ αὐτῆς	ἐστι	Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα. ὑπὲρ δὲ
[2, 15]	αὖθις τὴν ἐς Ἄργος ἰοῦσίν	ἐστι	Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν ἀριστερᾷ. καὶ
[2, 2]	ἐν δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ	ἐστι	ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ
[2, 29]	προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι δὲ Αἴγινά	ἐστι	νήσων τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη· πέτραι
[2, 5]	τῷ πεδίῳ πόλιν· οὗ δέ	ἐστι	νῦν σφίσι τὸ ἱερὸν τῆς
[2, 30]	τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς ναός	ἐστι,	ξόανον δὲ ἔργον Μύρωνος, ὁμοίως
[2, 27]	Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ ναοῦ δέ	ἐστι	πέραν ἔνθα οἱ ἱκέται τοῦ
[2, 15]	ἔτι ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε ἄλσος	ἐστὶ	περὶ τὸν ναόν, καὶ τὸν
[2, 29]	τὸ Αἰάκειον Φώκου τάφος χῶμά	ἐστι	περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι, ἐπίκειται δέ
[2, 28]	τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν πόλιν χωρίον	ἐστὶ	πεφυκυίας ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ
[2, 1]	εἰκόνες, τοῦτο δὲ πιτύων δένδρα	ἐστὶ	πεφυτευμένα ἐπὶ στοίχου, τὰ πολλὰ
[2, 31]	οὐ πόρρω δὲ ἱερὸν Μουσῶν	ἐστι,	ποιῆσαι δὲ ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον
[2, 24]	ἐς τὸ χθαμαλώτερον ἐρείπια Ὑσιῶν	ἐστι	πόλεώς ποτε ἐν τῇ Ἀργολίδι,
[2, 31]	ἐκ Κορίνθου. (καὶ Ἑρμῆς ἐνταῦθά	ἐστι	Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ
[2, 18]	Κόρης καὶ Πλούτωνος καὶ Δήμητρός	ἐστι.	προελθοῦσι δὲ ποταμός ἐστιν Ἴναχος,
[2, 4]	τὸ δὲ ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν	ἐστι,	πρόσωπον δὲ καὶ χεῖρες καὶ
[2, 20]	μάλιστα, ἔνθα καὶ τὸ ἱερόν	ἐστι,	συνιᾶσιν ὑπὸ γῆν ῥέοντος. (παρὰ
[2, 7]	πρὸς δὲ τῇ πύλῃ πηγή	ἐστί	σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧς τὸ
[2, 31]	Τροιζηνίων ναὸς καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδός	ἐστι	Σωτείρας· Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι
[2, 30]	δὲ οἱ Κρῆτες— τούτοις γάρ	ἐστι	τὰ ἐς αὐτὴν ἐπιχώρια— Καρμάνορος
[2, 15]	θεοῦ· θέρους δὲ αὖά σφισίν	ἐστι	τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν
[2, 36]	καὶ Ἁλικῶν λόγος ἐν στήλαις	ἐστὶ	ταῖς Ἐπιδαυρίων αἳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[2, 7]	δὲ ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις	ἐστί·	ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον ἔτος
[2, 21]	δὲ ἀπαντικρὺ Ταλαοῦ τοῦ Βίαντός	ἐστι	τάφος· τὰ δὲ ἐς Βίαντα
[2, 2]	ὀνομαζόμενον Κράνειον. ἐνταῦθα Βελλεροφόντου τέ	ἐστι	τέμενος καὶ Ἀφροδίτης ναὸς Μελαινίδος
[2, 30]	Ἀπόλλωνι μὲν δὴ ξόανον γυμνόν	ἐστι	τέχνης τῆς ἐπιχωρίου, τῇ δὲ
[2, 10]	τῇ μὲν Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά	ἐστι,	τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι
[2, 34]	πεποίηται δὲ Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις δέ	ἐστι	τῇ θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται δὲ
[2, 24]	ὧν ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ	ἐστι	τῇ Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου
[2, 38]	καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον καὶ μνῆμά	ἐστι	Τημένου τιμὰς ἔχον παρὰ Δωριέων
[2, 3]	χαλκοῦς. μετὰ δὲ αὐτὸν ἔσοδός	ἐστι	τῆς Πειρήνης ἐς τὸ ὕδωρ.
[2, 34]	(τὰ μὲν δὴ Μέθανα ἰσθμός	ἐστι	τῆς Πελοποννήσου· ἐντὸς δὲ τοῦ
[2, 21]	μνῆμα τῆς Γοργόνος Γοργοφόνης τάφος	ἐστὶ	τῆς Περσέως. καὶ ἐφ᾽ ὅτῳ
[2, 31]	παρὰ Τροιζηνίοις ἐποιήθησαν. ἄγαλμα δέ	ἐστι	τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου,
[2, 12]	τε ἀκρόπολις καὶ τῆς Ἥβης	ἐστὶ	τὸ ἱερόν. ἐνταῦθά τε δὴ
[2, 15]	γενέσθαι. ἐν Κλεωναῖς δὲ τοῦτό	ἐστι	τὸ ἱερὸν καὶ μνῆμα Εὐρύτου
[2, 13]	παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν ἧς	ἐστι	τὸ ἱερὸν οἱ μὲν ἀρχαιότατοι
[2, 3]	Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ αὐτὸ μνῆμά	ἐστι	τοῖς Μηδείας παισίν· (ὧν) ὀνόματα
[2, 7]	καὶ τὸ ἄγαλμα τῆς Τύχης	ἐστί.	τοῦ θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν
[2, 22]	Ἥρας ὁ ναὸς τῆς Ἀνθείας	ἐστὶ	τοῦ ἱεροῦ τῆς Λητοῦς ἐν
[2, 2]	καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς ποσίν	ἐστι	τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ. καὶ
[2, 32]	ὀρέων ἐς Ἑρμιόνην πηγή τέ	ἐστι	τοῦ Ὑλλικοῦ ποταμοῦ, Ταυρίου δὲ
[2, 4]	ὀνομάζοιτο ἄν. τοῦ θεάτρου δέ	ἐστι	τοῦδε οὐ> πόρρω γυμνάσιον τὸ
[2, 31]	δὲ τοῦ ναοῦ Πιτθέως μνῆμά	ἐστι,	τρεῖς δὲ ἐπ᾽ αὐτῷ θρόνοι
[2, 11]	Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά	ἐστι—	τῷ μὲν ὡς ἥρωι μετὰ
[2, 10]	Παιδιζὴν ὀνομάζουσιν, ἐν μέσῳ δέ	ἐστι	τῷ περιβόλῳ τὸ ἱερόν, ἐν
[2, 2]	τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστά	ἐστι	τῶν ἱερῶν— Ἄρτεμίς τε ἐπίκλησιν
[2, 10]	ὑπομελαίνει, τὸ δὲ ἕτερον λευκόν	ἐστι·	φύλλοις δ᾽ ἂν λεύκης μάλιστα
[2, 7]	δὲ τὸ θέατρον Διονύσου ναός	ἐστι·	χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντος ὁ
[2, 13]	ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα.	ἔστι	γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει
[2, 13]	παιδός· τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος—	ἔστι	γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν
[2, 14]	παρῆκεν αὐτὸν ἐν τοῖς ἔπεσιν.	ἔστι	γὰρ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς
[2, 31]	τῷ> ἀπὸ τῆς Ἵππου κρήνης.	ἔστι	γὰρ καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη
[2, 36]	ἢ ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη.	ἔστι	δ᾽ οὖν ὁδὸς καὶ ἐς
[2, 33]	τ᾽ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεσσαν.	ἔστι	δ᾽ οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα
[2, 36]	τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα Δήμητρι.	(ἔστι	δὲ ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον μὲν
[2, 37]	ἀγάλματα ἔστι μὲν Δήμητρος Προσύμνης,	ἔστι	δὲ Διονύσου, καὶ Δήμητρος καθήμενον
[2, 34]	μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός,	ἔστι	δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ
[2, 38]	τομήν— παρίημι οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος.	(ἔστι	δὲ ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα
[2, 19]	ἐς λύρας ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς.	ἔστι	δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ βόθρος
[2, 2]	μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην.	ἔστι	δὲ ἐν Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος
[2, 25]	ἀναστάντες δὲ σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις.	ἔστι	δὲ ἐν ταῖς Ὀρνεαῖς Ἀρτέμιδός
[2, 32]	Θησέως ἡνίκα ἔσχε γυναῖκα Ἑλένην.	(ἔστι	δὲ ἔξω τείχους καὶ Ποσειδῶνος
[2, 1]	ἐπ᾽ αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων.	(ἔστι	δὲ ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς
[2, 9]	ἔστι μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός,	ἔστι	δὲ Ζεὺς Μειλίχιος καὶ Ἄρτεμις
[2, 27]	ἐποίησεν, ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν,	ἔστι	δὲ ἱερὸν θεῶν οὓς Ἐπιδώτας
[2, 2]	Λευκοθέα καὶ αὐτὸς ὁ Παλαίμων.	ἔστι	δὲ καὶ ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον,
[2, 2]	ἔχουσα ἐν τοῖς προτέροις ποσίν.	(ἔστι	δὲ καὶ ἄλλο ἐν Θεσσαλίᾳ
[2, 35]	τί ἐστιν αἱ γρᾶες ἴστωσαν.	(ἔστι	δὲ καὶ ἄλλος ναός· εἰκόνες
[2, 13]	Διονύσου σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον,	ἔστι	δὲ καὶ Ἀπόλλωνος καὶ ἄλλο
[2, 31]	κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον.	ἔστι	δὲ καὶ Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν
[2, 34]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας ἀγωνίσασθαι λέγουσιν.	ἔστι	δὲ καὶ ἕτερον οὐ μέγα
[2, 10]	Ἡρακλῆς ἀνάκειται λίθου, Σκόπα ποίημα.	ἔστι	δὲ καὶ ἑτέρωθι ἱερὸν Ἡρακλέους·
[2, 24]	τῆς Ἀκραίας Ἥρας τὸ ἱερόν,	ἔστι	δὲ καὶ ναὸς Ἀπόλλωνος, ὃν
[2, 32]	τὰ φύλλα ἐσιναμώρει τῆς μυρσίνης.	(ἔστι	δὲ καὶ τάφος Φαίδρας, ἀπέχει
[2, 2]	τόδε τὰς εἰκόνας πεποίηνται ταύτας.	(ἔστι	δὲ καὶ Τύχης ναός· ἄγαλμα
[2, 21]	μὲν Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα,	ἔστι	δὲ ναὸς Ἀσκληπιοῦ. τὸ δὲ
[2, 34]	ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων.	(ἔστι	δὲ ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα ἐκ
[2, 25]	τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ.	ἔστι	δὲ ὄρος ὑπὲρ τῆς Λήσσης
[2, 36]	ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος,	ἔστι	δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[2, 1]	αὐτόθι ἄξια ἔστι μὲν θέατρον,	ἔστι	δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι
[2, 34]	προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν.	ἔστι	δέ σφισι καὶ νῦν ἔτι
[2, 17]	πέπλος πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα ἀναθήματα.	(ἔστι	δὲ ὑπὲρ τὸν ναὸν τοῦτον
[2, 15]	καὶ ἐντὸς τοῦ περιβόλου βωμοί·	ἔστι	δὲ χῶμα γῆς Λυκούργου μνῆμα
[2, 31]	Θεαρίου κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα ἔφασαν,	ἔστι	δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος
[2, 28]	τὸ ὄρος ἀνιοῦσι τὸ Κόρυφον,	ἔστι	καθ᾽ ὁδὸν Στρεπτῆς καλουμένης ἐλαίας
[2, 11]	ἱμάτιον ἐπιβέβληται. καὶ Ὑγείας δ᾽	ἔστι	κατὰ ταὐτὸν ἄγαλμα· οὐκ ἂν
[2, 3]	λέγουσιν, ἐπεὶ χαλκός γε οὐκ	ἔστι	Κορινθίοις. ἔτι γε δὴ καὶ
[2, 13]	Ἴσιδος τοῖς ἱερεῦσι θεάσασθαι μόνον	ἔστι.	(λέγεται δὲ καὶ ὧδε ὑπὸ
[2, 34]	τὴν πέτραν ἰοῦσιν ὀρεινὴν ὁδόν,	ἔστι	μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός,
[2, 27]	συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν ἐποίησεν,	ἔστι	μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν, ἔστι δὲ
[2, 16]	τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος δὲ	ἔστι	μὲν Ἀτρέως, εἰσὶ δὲ καὶ
[2, 37]	ἐντὸς δὲ τοῦ ἄλσους ἀγάλματα	ἔστι	μὲν Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι δὲ
[2, 7]	τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ δὲ ναὸς	ἔστι	μὲν ἐν τῇ νῦν ἀγορᾷ,
[2, 30]	τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν	ἔστι	μὲν ἑτέρωθι καὶ οὐ ταύτῃ,
[2, 1]	Ποσειδῶνος· (θέας δὲ αὐτόθι ἄξια	ἔστι	μὲν θέατρον, ἔστι δὲ στάδιον
[2, 36]	στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα	ἔστι	μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι δὲ
[2, 11]	Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ Κορωνίδος	ἔστι	μὲν καὶ ταύτης ξόανον, καθίδρυται
[2, 21]	τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ τὴν ἀγοράν,	ἔστι	μὲν Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα,
[2, 21]	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Λητοῦς	ἔστι	μὲν οὐ μακρὰν τοῦ τροπαίου,
[2, 15]	Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα	ἔστι	μὲν Ὀφέλτου τάφος, περὶ δὲ
[2, 3]	ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ δὲ	ἔστι	μὲν πολλαχοῦ Κορινθίοις καὶ ἄλλα,
[2, 9]	(μετὰ δὲ τὸ> Ἀράτου ἡρῷον	ἔστι	μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός, ἔστι
[2, 24]	ἀνιόντων δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν	ἔστι	μὲν τῆς Ἀκραίας Ἥρας τὸ
[2, 7]	Διονυσίου βαδίζουσιν ἐς τὴν ἀγοράν,	ἔστι	ναὸς Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ Λιμναίας.
[2, 10]	Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ οὐκ	ἔστι	πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν ἔσοδος. κεῖται
[2, 35]	δέ· (καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ θύουσιν	Ἑστίᾳ.	Ἀπόλλωνος δέ εἰσι ναοὶ τρεῖς
[2, 35]	παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸ τῆς	Ἑστίας,	ἄγαλμα μέν ἐστιν οὐδέν, βωμὸς
[2, 35]	τοῦ ναοῦ τῆς Χθονίας χωρία	ἐστὶν	ἃ καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς τὸ μὲν
[2, 2]	Ἑρμογένους Κυθηρίου ποιήσαντος. Ἑρμοῦ τέ	ἐστιν	ἀγάλματα χαλκοῦ μὲν καὶ ὀρθὰ
[2, 16]	περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες· ἕτερον δέ	ἐστιν	Ἀγαμέμνονος, τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ
[2, 1]	Δωτοῦς δὲ ἐν Γαβάλοις ἱερόν	ἐστιν	ἅγιον, ἔνθα πέπλος ἔτι ἐλείπετο,
[2, 35]	πύλῃ, καθ᾽ ἣν ὁδὸς εὐθεῖά	ἐστιν	ἄγουσα ἐπὶ Μάσητα, Εἰλειθυίας ἐστὶν
[2, 22]	γυμνασίῳ τῷ Κυλαράβου καὶ Πανία	ἐστὶν	Ἀθηνᾶ καλουμένη καὶ τάφον Σθενέλου
[2, 3]	~(ἐν μέσῳ δὲ τῆς ἀγορᾶς	ἐστιν	Ἀθηνᾶ χαλκῆ· τῷ βάθρῳ δὲ
[2, 32]	ἀκροπόλει τῆς Σθενιάδος καλουμένης ναός	ἐστιν	Ἀθηνᾶς, αὐτὸ δὲ εἰργάσατο τῆς
[2, 31]	Φωκαεῦσι τοῖς ἐν Ἰωνίᾳ ναός	ἐστιν	Ἀθηνᾶς, ὃν Ἅρπαγός ποτε ὁ
[2, 11]	οὐ πόρρω τῆς πύλης ναός	ἐστιν	Ἀθηνᾶς, ὃν Ἐπωπεύς ποτε ἀνέθηκε
[2, 35]	αὐτῶν· μόναι δὲ ὁποῖόν τί	ἐστιν	αἱ γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι δὲ
[2, 7]	τῇ νῦν ἀκροπόλει Τύχης ἱερόν	ἐστιν	Ἀκραίας, μετὰ δὲ αὐτὸ Διοσκούρων·
[2, 36]	ἢ πόλεως Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν	ἐστιν	Ἁλικῶν μνήμη. ἔστι δ᾽ οὖν
[2, 35]	εἶναι. (παρὰ μὲν δὴ τοῦτόν	ἐστιν	ἄλλος ναὸς καὶ ἄγαλμα Ἄρεως,
[2, 18]	ὄροφος· ἐν δὲ αὐτῷ ναός	ἐστιν	ἄλλος ὀπτῆς πλίνθου, ξόανα δὲ
[2, 14]	κατὰ δὲ ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ	ἐστιν	ἄλλος σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων ἢν
[2, 29]	πόλει καὶ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός	ἐστιν	ἄλσος· εἰκάσαις ἂν θηρευούσῃ τὴν
[2, 11]	μάλιστα ἐκτραπεῖσι στάδια, Πυραία καλούμενόν	ἐστιν	ἄλσος, ἱερὸν δὲ ἐν αὐτῷ
[2, 2]	πρὸ δὲ τῆς πόλεως κυπαρίσσων	ἐστὶν	ἄλσος ὀνομαζόμενον Κράνειον. ἐνταῦθα Βελλεροφόντου
[2, 36]	σταδίους ὅσον ὀκτώ, Διοσκούρων ἱερόν	ἐστιν	Ἀνάκτων· πεποίηται δέ σφισι κατὰ
[2, 11]	σφισιν ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους	ἐστίν.	(ἀναστρέψασι δὲ ἐς τὴν ὁδὸν
[2, 20]	θέας ἄξια καὶ ἀνὴρ φονεύων	ἐστὶν	ἄνδρα, Ὀθρυάδαν τὸν Σπαρτιάτην Περίλαος
[2, 24]	τρόπον τοῦτον. γυνὴ μὲν προφητεύουσά	ἐστιν,	ἀνδρὸς εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης δὲ
[2, 12]	ἐπὶ λόφῳ τὸ ἱερὸν— βωμός	ἐστιν	ἀνέμων, ἐφ᾽ οὗ τοῖς ἀνέμοις
[2, 19]	ὅτι οὔτε τὸ θηρίον τοῦτό	ἐστιν	ἀνθρώποις σύντροφον οὔτε Δαναός σφισιν
[2, 24]	οὗτος μὲν λόγος κοινὸς πάντων	ἐστὶν	ἀνθρώπων. ὃν δὲ ἄρχειν φασὶν
[2, 4]	τὸ δὲ τοῦ Διὸς χαλκοῦν	ἐστιν.	(ἀνιοῦσι δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον
[2, 10]	ἐν δὲ αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά	ἐστιν	Ἀντιόπης· εἶναι γάρ οἱ τοὺς
[2, 38]	καὶ τοῦ χωρίου τὸ ὄνομά	ἐστιν	ἀπ᾽ αὐτῶν. ποταμὸς δὲ καλούμενος
[2, 35]	ἑστήκασιν αὐτόν. οὗτος ὁ ναός	ἐστιν	ἀπαντικρὺ τοῦ τῆς Χθονίας, καλεῖται
[2, 7]	ἐπὶ τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά	ἐστιν	ἀποθανούσης ἐν ὠδῖσι· πεποίηται δὲ
[2, 19]	μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις	ἐστὶν	Ἀπόλλων Ἀγυιεὺς καὶ βωμὸς Ὑετίου
[2, 32]	δὲ ἐντὸς τοῦ περιβόλου ναός	ἐστιν	Ἀπόλλωνος Ἐπιβατηρίου, Διομήδους ἀνάθημα ἐκφυγόντος
[2, 19]	ἐν τῇ πόλει τὸ ἐπιφανέστατόν	ἐστιν	Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου. τὸ μὲν
[2, 11]	Ἄδραστος, ὀλίγον ἀπωτέρω Καρνείου ναός	ἐστιν	Ἀπόλλωνος· κίονες δὲ ἑστήκασιν ἐν
[2, 8]	πρὸ ταύτης τῆς οἰκίας ἡρῷόν	ἐστιν	Ἀράτου μέγιστα Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν
[2, 23]	ἐναντία ὧν δοξάζουσιν. (ἄλλα δέ	ἐστιν	Ἀργείοις θέας ἄξια· κατάγαιον οἰκοδόμημα,
[2, 25]	ἀπὸ τούτου μὲν Οἰνόη χωρίον	ἐστὶν	Ἀργείοις· (ὑπὲρ δὲ Οἰνόης ὄρος
[2, 36]	λίθου λευκοῦ. (τὸ δὲ ἐντεῦθέν	ἐστιν	Ἀργείων ἥ ποτε Ἀσιναία καλουμένη,
[2, 24]	παῖδα Κεγχρίαν. καὶ πολυάνδρια ἐνταῦθά	ἐστιν	Ἀργείων νικησάντων μάχῃ Λακεδαιμονίους περὶ
[2, 38]	ἐς Τημένιον— τὸ δὲ Τημένιόν	ἐστιν	Ἀργείων, ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Τημένου
[2, 22]	(προελθόντι δὲ οὐ πολὺ τάφος	ἐστὶν	Ἄργου Διὸς εἶναι δοκοῦντος καὶ
[2, 32]	δὲ τοῦ χωρίου τούτου ναός	ἐστιν	Ἄρεως, Θησέως καὶ ἐνταῦθα Ἀμαζόνας
[2, 26]	λόγων ἥκιστα ἐμοὶ δοκεῖν ἀληθής	ἐστιν,	Ἀρσινόης ποιήσας εἶναι τῆς Λευκίππου
[2, 27]	δὲ τοῦ ἄλσους ναός τέ	ἐστιν	Ἀρτέμιδος καὶ ἄγαλμα Ἠπιόνης καὶ
[2, 25]	Ἀργείοις· (ὑπὲρ δὲ Οἰνόης ὄρος	ἐστὶν	Ἀρτεμίσιον καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἐπὶ
[2, 17]	προνάῳ τῇ μὲν Χάριτες ἀγάλματά	ἐστιν	ἀρχαῖα, ἐν δεξιᾷ δὲ κλίνη
[2, 27]	χωρὶς δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων	ἐστὶν	ἀρχαία στήλη· ἵππους δὲ Ἱππόλυτον
[2, 13]	Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι Διονύσου σφίσιν ἱερόν	ἐστιν	ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος
[2, 12]	ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς	ἐστιν	ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι δὲ καὶ τοῦτο
[2, 2]	τοῦ ὅρκου. καὶ δὴ ἱερόν	ἐστιν	ἀρχαῖον Κυκλώπων καλούμενος βωμός, καὶ
[2, 32]	ναὸς ἐν αὐτῷ καὶ ἄγαλμά	ἐστιν	ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν Διομήδην λέγουσι
[2, 31]	Μουσείου δὲ οὐ> πόρρω βωμός	ἐστιν	ἀρχαῖος, Ἀρδάλου καὶ τοῦτον ὥς
[2, 26]	τὸ ἐν Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν	ἐστιν	Ἀσκληπιεῖον. διάφορον δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε
[2, 26]	δ᾽ ἐν Βαλάγραις ταῖς Κυρηναίων	ἐστὶν	Ἀσκληπιὸς καλούμενος Ἰατρὸς ἐξ Ἐπιδαύρου
[2, 29]	μνήμην τάδε ἀξιολογώτατα· τέμενος δή	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ καὶ ἀγάλματα ὁ θεὸς
[2, 13]	κατιόντων δὲ ἐκ τῆς ἀκροπόλεώς	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ ναὸς ἐν δεξιᾷ καὶ
[2, 23]	Ἐριφύλης μνῆμα. ἑξῆς δὲ τούτων	ἐστὶν	Ἀσκληπιοῦ τέμενος καὶ μετὰ ταῦτα
[2, 38]	ἐν πέτρᾳ πεποιημένος διὰ τοῦτό	ἐστιν	ἅτε ἀμπέλων διδάξας τομήν— παρίημι
[2, 34]	Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ παραπλεύσαντί	ἐστιν	αὖθις ἄκρα Κωλυεργία ἀνέχουσα ἐκ
[2, 31]	μητρὸς ἦν, ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός	ἐστιν	αὕτη· εἴη δ᾽ ἂν ἔτι
[2, 13]	ὅτῳ δὲ οὕτω νομίζουσιν, ἱερός	ἐστιν	αὐτοῖς λόγος— ἐπεὶ τῆς γε
[2, 31]	ἀπ᾽ ἀλλήλων· ὁ μὲν πρῶτός	ἐστιν	αὐτῶν Διονύσου κατὰ δή τι
[2, 30]	δέ οἱ παρά τε Αἰγινήταις	ἐστὶν	Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ.
[2, 29]	δὲ τῶν παίδων Αἴαντος μέν	ἐστιν	ἀφανέστερον γένος οἷα ἰδιωτεύσαντος ἀνθρώπου,
[2, 27]	γράψαντος βέλη μὲν καὶ τόξον	ἐστὶν	ἀφεικὼς Ἔρως, λύραν δὲ ἀντ᾽
[2, 5]	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ναός	ἐστιν	Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ αὐτή τε
[2, 34]	θέας ἄξιον. (καὶ ναὸς ἕτερός	ἐστιν	Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ ἄλλας ἔχει
[2, 29]	ἐν ᾧ μάλιστα ὁρμίζονται ναός	ἐστιν	Ἀφροδίτης, ἐν ἐπιφανεστάτῳ δὲ τῆς
[2, 10]	δὲ> (δι᾽ αὐτοῦ (δὲ) ἄλλος	ἐστὶν	Ἀφροδίτης ἱερός· ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 34]	λουσαμένῳ δὲ ἐνταῦθα οὔτε ὕδωρ	ἐστὶν	ἐγγὺς ψυχρὸν οὔτε ἐσπεσόντα ἐς
[2, 9]	ὁ Μειλίχιος, ἡ δὲ κίονί	ἐστιν	εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν σφισι
[2, 18]	πλησίον ἱεροῦ· τὸ δὲ ἱερόν	ἐστιν	Εἰλειθυίας. (μόνους δὲ Ἑλλήνων οἶδα
[2, 17]	ὁπόσα δὲ ὑπὲρ τοὺς κίονάς	ἐστιν	εἰργασμένα, τὰ μὲν ἐς τὴν
[2, 21]	μύθου τάδε ἄλλα ἐς αὐτήν	ἐστιν	εἰρημένα· Φόρκου μὲν θυγατέρα εἶναι,
[2, 1]	Κορινθίοις μόνον περὶ τῆς χώρας	ἐστὶν	εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι
[2, 34]	πρὸς τὴν Τροιζηνίαν ὅροις, ὡς	ἐστὶν	εἰρημένον ἤδη μοι, τὸ δὲ
[2, 22]	τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις δέ	ἐστιν	εἰρημένον ὀστᾶ ἐν τῷ χαλκείῳ
[2, 20]	δὲ τοῦ Νεμείου Διὸς Τύχης	ἐστὶν	ἐκ παλαιοτάτου ναός, εἰ δὴ
[2, 22]	δὲ ἱεροῦ τῆς Εἰληθυίας πέραν	ἐστὶν	Ἑκάτης ναός, Σκόπα δὲ τὸ
[2, 12]	ποταμὸς καὶ μετ᾽ αὐτὸν Σύθας	ἐστίν,	ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν. (ἡ δὲ
[2, 16]	γὰρ Σπάρτης μὲν γυναικὸς εἰκών	ἐστιν	ἐν Ἀμύκλαις, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως
[2, 29]	ὁ βωμὸς εἴη Αἰακοῦ, λεγόμενόν	ἐστιν	ἐν ἀπορρήτῳ. (παρὰ δὲ τὸ
[2, 24]	δὲ ἐκ τοῦ ὄρους αὖθίς	ἐστιν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς λεωφόρου ναὸς
[2, 24]	ἐς δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν	ἐστιν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τῶν
[2, 18]	τὸ μνῆμα ὀνομάζουσι— προελθοῦσιν ὀλίγον	ἐστὶν	ἐν ἀριστερᾷ χωρίον Μυσία καὶ
[2, 3]	πρὸς τῇ Πειρήνῃ καὶ περίβολός	ἐστιν,	ἐν δὲ αὐτῷ γραφὴ τὸ
[2, 21]	οἰκοδομήματος οὐ μακρὰν χῶμα γῆς	ἐστιν·	ἐν δὲ αὐτῷ κεῖσθαι τὴν
[2, 23]	ἐρχομένοις ὁδὸν καλουμένην Κοίλην> ναός	ἐστιν	ἐν δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ
[2, 18]	τοῦ ἡρῴου τούτου Θυέστου τάφος	ἐστὶν	ἐν δεξιᾷ· λίθου δὲ ἔπεστιν
[2, 24]	ἐς τὴν ἐπὶ Τεγέας ὁδόν	ἐστιν	ἐν δεξιᾷ τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου
[2, 38]	κωμῶν· καὶ ἱερὸν τοῦ Πολεμοκράτους	ἐστὶν	ἐν ταύτῃ. ὁ δὲ Πολεμοκράτης
[2, 1]	ἐφεστήκασι Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά	ἐστιν	ἐν τῷ προνάῳ δύο μὲν
[2, 9]	συμπολεμήσας Ἀμφικτύοσι. τῆς δὲ ἀγορᾶς	ἐστιν	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ Ζεὺς χαλκοῦς,
[2, 29]	τὴν Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ φασι· ταῦτά	ἐστιν	ἐν ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου. ναοὶ
[2, 13]	ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν οὐδὲν οὔτε	ἐστὶν	ἐν φανερῷ δεικνύμενον— ἐφ᾽ ὅτῳ
[2, 17]	ἀπορρήτους. αὐτὸ δὲ τὸ ἱερόν	ἐστιν	ἐν χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας· τὸ
[2, 12]	τὸ δὲ μνῆμα τοῦ Ἄραντός	ἐστιν	ἐν χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα δὴ
[2, 20]	προελθοῦσιν ἐν δεξιᾷ Φορωνέως τάφος	ἐστίν·	ἐναγίζουσι δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς
[2, 38]	τὴν ἤπειρον ἀπ᾽ αὐτῆς χωρίον	ἐστίν,	ἔνθα δὴ ἐμαχέσαντο ὑπὲρ τῆς
[2, 11]	ὡς ἐπὶ τὸ πεδίον, ἱερόν	ἐστιν	ἐνταῦθα Δήμητρος· ἱδρῦσαι δέ φασιν
[2, 34]	ἀπόρρητα Δήμητρι. (τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν	ἐστιν	ἐνταῦθα· ἡ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 20]	ἐπέλαβεν ἡ τελευτή. καὶ Διός	ἐστιν	ἐνταῦθα ἱερὸν Σωτῆρος καὶ παριοῦσίν
[2, 14]	ὄνομα παραθέμενος Κελεάς· Δυσαύλου τέ	ἐστιν	ἐνταῦθα, ὡς εἴρηταί μοι, μνῆμα.
[2, 19]	ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ δέ	ἐστιν	ἐντὸς Λάδας ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος
[2, 2]	ὁ Πήγασος. ~(τοῦ περιβόλου δέ	ἐστιν	ἐντὸς Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ ναός,
[2, 11]	οἰκέται τοῦ θεοῦ, καὶ κυπαρίσσων	ἐστὶν	ἐντὸς τοῦ περιβόλου δένδρα ἀρχαῖα·
[2, 35]	ἐστιν ἄγουσα ἐπὶ Μάσητα, Εἰλειθυίας	ἐστὶν	ἐντὸς τοῦ τείχους ἱερόν. ἄλλως
[2, 25]	Λύρκου. ἐς μὲν δὴ ταύτην	ἐστὶν	ἐξ Ἄργους ἑξήκοντα μάλιστά που
[2, 11]	ἐς Τιτάνην ὁδὸς σταδίων μέν	ἐστιν	ἑξήκοντα καὶ ζεύγεσιν ἄβατος διὰ
[2, 13]	λόγος— ἐπεὶ τῆς γε Ἥρας	ἐστὶν	ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ ναὸς ἄγαλμα
[2, 20]	(ἀπωτέρω δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν	ἐστιν.	ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν ἀνδριάντες ἑστήκασι
[2, 36]	Μάσητος δὲ ὁδὸς ἐν δεξιᾷ	ἐστιν	ἐπὶ ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι
[2, 1]	Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ παῖς ὀρθός	ἐστιν	ἐπὶ δελφῖνος ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος
[2, 17]	καὶ χρυσοῦ· παρὰ δὲ αὐτήν	ἐστιν	ἐπὶ κίονος ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον.
[2, 25]	πυλῶν τῶν πρὸς τῇ Δειράδι	ἐστὶν	ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς τοῦτο λέγεται
[2, 36]	Ἀπόλλωνος. παρὰ δὲ αὐτὸν ὁδός	ἐστιν	ἐπὶ Μάσητα τοῖς ἐκτραπεῖσιν ἐκ
[2, 35]	λόγου μάλιστα ἄξιον ἱερὸν Δήμητρός	ἐστιν	ἐπὶ τοῦ Πρωνός. τοῦτο τὸ
[2, 34]	ὅροις τῆς Ἑρμιονίδος ἱερὸν Δήμητρός	ἐστιν	ἐπίκλησιν Θερμασίας. (σταδίους δὲ ὀγδοήκοντα
[2, 34]	μάλιστα ἠξίωσα μνήμην. Ἀφροδίτης ναός	ἐστιν	ἐπίκλησιν Ποντίας καὶ Λιμενίας τῆς
[2, 35]	Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ δέ	ἐστιν	ἐπίκλησις, ὅντινα ἔχει λόγος βασιλέα
[2, 34]	μῆκος μὲν δὴ τῆς ἀκτῆς	ἐστιν	ἑπτά που στάδια, πλάτος δὲ
[2, 27]	θρόνῳ δὲ ἡρώων ἐπειργασμένα Ἀργείων	ἐστὶν	ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ ἐς τὴν
[2, 25]	τῶν ἐρειπίων λείπεται, Κυκλώπων μέν	ἐστιν	ἔργον, πεποίηται δὲ ἀργῶν λίθων,
[2, 1]	τὸ ἐς τὴν ὗν> ταύτην	ἐστὶν	ἔργον. προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυς
[2, 25]	καὶ ἐκτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν Τίρυνθός	ἐστιν	ἐρείπια. ἀνέστησαν δὲ καὶ Τιρυνθίους
[2, 36]	ποτε Ἀσιναία καλουμένη, καὶ Ἀσίνης	ἐστὶν	ἐρείπια ἐπὶ θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων δὲ
[2, 36]	Ἁλίκη τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν	ἐστιν	ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ καὶ αὕτη
[2, 3]	Λεχαίου τὴν εὐθεῖαν χαλκοῦς καθήμενός	ἐστιν	Ἑρμῆς, παρέστηκε δέ οἱ κριός,
[2, 34]	τοῦ ἰσθμοῦ τῆς Τροιζηνίων ὅμορός	ἐστιν	Ἑρμιόνη. οἰκιστὴν δὲ τῆς ἀρχαίας
[2, 25]	τε Σικυωνία καὶ ἡ Φλιασία	ἐστίν.	(ἐρχομένοις δὲ ἐξ Ἄργους ἐς
[2, 1]	ὅθεν μὲν διορύσσειν ἤρξαντο δῆλόν	ἐστιν,	ἐς δὲ τὸ πετρῶδες οὐ
[2, 38]	ἰόντι Ἀ< ν> θήνη τέ	ἐστιν,	(ἐς) ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν,
[2, 23]	Παλλάδιον— καλεῖται γὰρ οὕτω— δῆλόν	ἐστιν	ἐς Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ Αἰνείου·
[2, 14]	ἐς αὐτὴν τὴν τελετὴν ἐκείνων	ἐστὶν	ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ καὶ
[2, 3]	πέραν ἠπείρῳ· Φέρητι δὲ οὐδέν	ἐστιν	ἐς μνήμην προσκείμενον. Κιναίθων δὲ
[2, 12]	δὲ Τιτάνῃ καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν	ἐστιν,	ἐς ὃ τὴν Κορωνίδα ἀνάγουσιν·
[2, 4]	δὲ ὁπόσα εἰργάσατο, ἀτοπώτερα μέν	ἐστιν	ἐς τὴν ὄψιν, ἐπιπρέπει δὲ
[2, 30]	τῆς ἐπιχωρίου, τῇ δὲ Ἀρτέμιδί	ἐστιν	ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ
[2, 34]	ἐπὶ τὴν πόλιν ἄκρα τέ	ἐστιν	ἑτέρα Βουκέφαλα καὶ μετὰ τὴν
[2, 12]	Σικυῶνος δὲ ἐς αὐτὴν ὁδός	ἐστιν	εὐθεῖα. καὶ ὅτι μὲν Ἀρκάσι
[2, 3]	τοὺς παῖδας οὐδὲ τούτῳ πεποιημένα	ἐστίν.	(Εὔμηλος δὲ Ἥλιον ἔφη δοῦναι
[2, 34]	μὲν πρὸς τὸν Λίβα σφίσιν	ἐστὶν	εὑρημένον· τὰς δὲ νησῖδας αἳ
[2, 10]	ἐλάσσονα ἢ φηγοῦ, μείζονα δέ	ἐστιν	ἢ πρίνου, σχῆμα δέ σφισιν
[2, 11]	πρόσωπα φαίνοντα ἐν τῷ Νυμφῶνί	ἐστιν.	ἡ δὲ ἐς Τιτάνην ὁδὸς
[2, 24]	Τεγέαν. ἐν δεξιᾷ δὲ ὄρος	ἐστὶν	ἡ Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα
[2, 5]	(τραπεῖσι τὴν ὀρεινὴν πύλη τέ	ἐστιν	ἡ Τενεατικὴ καὶ Εἰληθυίας ἱερόν·
[2, 28]	δὲ τῆς πόλεως Μελίσσης μνῆμά	ἐστιν,	ἣ Περιάνδρῳ συνῴκησε τῷ Κυψέλου,
[2, 34]	ἐς πρόσαντες ἄνεισι, τὸ δέ	ἐστιν	ἤδη τοῦ Πρωνός· Πρῶνα γὰρ
[2, 32]	οἶδα Ἱππολύτου· πρὸ δὲ αὐτῆς	ἐστιν	Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη, τὸ ὕδωρ
[2, 3]	τῶν προπυλαίων ἐσιοῦσιν ἐν δεξιᾷ	ἐστιν	Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ δὲ αὐτὸν
[2, 4]	ταύτῃ καὶ τὸ τῆς Βουναίας	ἐστὶν	Ἥρας ἱερὸν ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ
[2, 36]	Διός, ἐν δὲ τῷ Πρωνί	ἐστιν	Ἥρας· καὶ τοῦ γε Κοκκυγίου
[2, 12]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ ναός	ἐστιν>	Ἥρας οὐκ ἔχων ἔτι οὔτε
[2, 18]	ἀριστερᾷ Περσέως παρὰ τὴν ὁδόν	ἐστιν	ἡρῷον. ἔχει μὲν δὴ καὶ
[2, 7]	μὲν κατερρύηκεν ὁ ὄροφος, δῆλά	ἐστιν	ἰδόντι· περὶ δὲ τοῦ ἀγάλματος
[2, 20]	τούτων δὲ ἀπαντικρὺ Νεμείου Διός	ἐστιν	ἱερόν, ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦν, τέχνη
[2, 15]	τούτων ἐτέθη τῇ πόλει. ἐνταῦθά	ἐστιν	ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ δὲ ἄγαλμα
[2, 22]	(πλησίον δὲ τῶν Ἀνάκτων Εἰληθυίας	ἐστὶν	ἱερὸν ἀνάθημα Ἑλένης, ὅτε σὺν
[2, 28]	τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὄρους Κορυφαίας	ἐστὶν	ἱερὸν Ἀρτέμιδος, οὗ καὶ Τελέσιλλα
[2, 4]	τούτοις. ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρόν	ἐστιν	ἱερὸν Διὸς Καπετωλίου φωνῇ τῇ
[2, 20]	(ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρον Ἀφροδίτης	ἐστὶν	ἱερόν, ἔμπροσθεν δὲ τοῦ ἕδους
[2, 22]	τοῦ μνήματος τῶν γυναικῶν Δήμητρός	ἐστιν	ἱερὸν ἐπίκλησιν Πελασγίδος ἀπὸ τοῦ
[2, 22]	Κόρῃ τῇ Δήμητρος. (ἐνταῦθα Ποσειδῶνός	ἐστιν	ἱερὸν ἐπίκλησιν Προσκλυστίου· τῆς γὰρ
[2, 10]	τοῦτο ἤδη τὸ τῆς Ἀφροδίτης	ἐστὶν	ἱερόν. ἐσίασι μὲν δὴ ἐς
[2, 4]	βωμοί, καὶ Ἀνάγκης καὶ Βίας	ἐστὶν	ἱερόν· ἐσιέναι δὲ ἐς αὐτὸ
[2, 13]	τούτου δὲ οὐ πόρρω Δήμητρός	ἐστιν	ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα.
[2, 35]	ἆθλα· καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Ἰφιγενείας	ἐστὶν	ἱερὸν καὶ Ποσειδῶν χαλκοῦς τὸν
[2, 9]	Ἄρτεμις ἐπίχρυσος. (πλησίον δὲ Ἀπόλλωνός	ἐστιν	ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός τε ἤδη
[2, 32]	τῆς δὲ πέτρας πλησίον Ἀφροδίτης	ἐστὶν	ἱερὸν Νυμφίας, ποιήσαντος Θησέως ἡνίκα
[2, 7]	δὲ τὴν ἀγορὰν ἐσελθοῦσι Πειθοῦς	ἐστιν	ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο ἄγαλμα ἔχον.
[2, 2]	παρὰ δὲ αὐτὸν θεοῖς πᾶσίν	ἐστιν	ἱερόν. πλησίον δὲ ᾠκοδόμηται κρήνη,
[2, 7]	τόπος ἔνθα πρῶτον ἀφίκοντο Πειθοῦς	ἐστιν	ἱερόν. τούτοις δὲ ἐοικότα καὶ
[2, 32]	(κατιόντων δὲ αὐτόθεν Λυτηρίου Πανός	ἐστιν	ἱερόν· Τροιζηνίων γὰρ τοῖς τὰς
[2, 13]	τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλος περίβολός	ἐστιν	ἱερὸς Δήμητρος, ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 35]	Ἄρεως, τοῦ δὲ τῆς Χθονίας	ἐστὶν	ἱεροῦ στοὰ κατὰ τὴν δεξιάν,
[2, 18]	Δήμητρός ἐστι. προελθοῦσι δὲ ποταμός	ἐστιν	Ἴναχος, καὶ διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός.
[2, 32]	ἕτερον τοῦ περιβόλου μέρος στάδιόν	ἐστιν	Ἱππολύτου καλούμενον καὶ ναὸς ὑπὲρ
[2, 32]	πρῶτον· Τροιζηνίοις δὲ ἱερεὺς μέν	ἐστιν	Ἱππολύτου τὸν χρόνον τοῦ βίου
[2, 36]	ἔτι μόνα, καὶ θεμέλια οἰκίας	ἐστὶν	Ἱππομέδοντος, ὃς Πολυνείκει τῷ Οἰδίποδος
[2, 34]	οἰκητόρων· ~(τῆς δὲ Τροιζηνίας γῆς	ἐστιν	ἰσθμὸς ἐπὶ πολὺ διέχων ἐς
[2, 4]	δὴ τὸν Ἀκροκόρινθον τοῦτον ἀνιοῦσίν	ἐστιν	Ἴσιδος τεμένη, ὧν τὴν μὲν
[2, 4]	Χαλινίτιδος πρὸς τῷ θεάτρῳ σφίσιν	ἐστὶν	καὶ πλησίον ξόανον γυμνὸν Ἡρακλέους,
[2, 30]	ἀλλήλων ἀφεστηκότες ὁ μὲν Ἀπόλλωνός	ἐστιν,	ὁ δὲ Ἀρτέμιδος, Διονύσῳ δὲ
[2, 36]	Λέρναν πρῶτον μὲν καθ᾽ ὁδόν	ἐστιν	ὁ Ἐρασῖνος, ἐκδίδωσι δὲ ἐς
[2, 13]	ἤδη χρόνον. οὐ πόρρω δέ	ἐστιν	ὁ καλούμενος Ὀμφαλός, Πελοποννήσου δὲ
[2, 17]	ἐς τὴν ῥοιὰν— ἀπορρητότερος γάρ	ἐστιν	ὁ λόγος— ἀφείσθω μοι· κόκκυγα
[2, 6]	τὴν θεὸν εἴ οἱ τετελεσμένος	ἐστὶν	ὁ ναὸς κατὰ γνώμην· μετὰ
[2, 3]	καὶ Λευκοθέα καὶ ἐπὶ δελφῖνός	ἐστιν	ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ δὲ ἔστι
[2, 32]	τῇ Κελενδέρει καλουμένῃ λιμένα χωρίον	ἐστὶν	ὃ Γενέθλιον ὀνομάζουσι, τεχθῆναι Θησέα
[2, 10]	δὴ καλοῦσι τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν	ἐστιν	ὁδὸς ἐς ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ. παρελθοῦσι
[2, 36]	ἐς ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην	ἐστὶν	ὁδός. ἡ δὲ Ἁλίκη τὰ
[2, 2]	ἢ ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία	ἐστίν	οἱ μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου.
[2, 20]	ἐνταῦθα ἱερὸν Σωτῆρος καὶ παριοῦσίν	ἐστιν	οἴκημα· ἐνταῦθα τὸν Ἄδωνιν αἱ
[2, 13]	αὐτίκα ὑπὸ τῆς πληγῆς Φλιασίοις	ἐστὶν	οἴκημα ἐς μνήμην. τοῦτο ᾠκοδόμηται
[2, 10]	τὸν περίβολον ἐν ἀριστερᾷ διπλοῦν	ἐστιν	οἴκημα· κεῖται δὲ Ὕπνος ἐν
[2, 3]	πηγὴ λίθῳ λευκῷ, καὶ πεποιημένα	ἐστὶν	οἰκήματα σπηλαίοις κατὰ ταὐτά, ἐξ
[2, 31]	(τοῦ δὲ ἱεροῦ τοῦ Ἀπόλλωνός	ἐστιν	οἰκοδόμημα ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον σκηνή.
[2, 25]	ἐξ Ἄργους ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν	ἐστὶν	οἰκοδόμημα ἐν δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα
[2, 13]	δοκιμώτατοι. (ὄπισθεν δὲ τῆς ἀγορᾶς	ἐστιν	οἶκος ὀνομαζόμενος ὑπὸ Φλιασίων μαντικός.
[2, 3]	ἐπειργασμένα. ὑπὲρ δὲ τὴν ἀγοράν	ἐστιν	Ὀκταβίας ναὸς ἀδελφῆς Αὐγούστου βασιλεύσαντος
[2, 12]	(ἡ δὲ Φλιασία τῆς Σικυωνίων	ἐστὶν	ὅμορος· καὶ Τιτάνης μὲν τεσσαράκοντα
[2, 15]	αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι δέ	ἐστιν	ὅμως ἐπιτηδειοτέρα. ἐν τούτοις τοῖς
[2, 27]	ἐγγεγραμμένα καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν	ἐστιν	ὀνόματα ἀκεσθέντων ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ,
[2, 5]	τόξον. τὴν δὲ πηγήν, ἥ	ἐστιν	ὄπισθεν τοῦ ναοῦ, δῶρον μὲν
[2, 24]	δὲ ἄγαλμα τὸ νῦν χαλκοῦν	ἐστιν	ὀρθόν, Δειραδιώτης Ἀπόλλων καλούμενος, ὅτι
[2, 24]	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ Χάον	ἐστὶν	ὄρος ὀνομαζόμενον, ὑπὸ δὲ αὐτῷ
[2, 4]	ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ δέ	ἐστιν	ὄρους ὑπὲρ τὴν πόλιν κορυφή,
[2, 22]	ταύτῃ πύλην ἀποτραπεῖσι Σακάδα μνῆμά	ἐστιν,	ὃς τὸ αὔλημα τὸ Πυθικὸν
[2, 7]	(προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις	ἐστίν,	ὅσοι περὶ Πελλήνην καὶ Δύμην
[2, 7]	τὴν Σικυωνίαν Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά	ἐστιν,	ὅστις δὴ οὗτος ὁ Λύκος·
[2, 26]	δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς Ἐπιδαυρίους	ἐστίν,	ὅτι αἶγας οἱ Κυρηναῖοι θύουσιν,
[2, 22]	(πέραν δὲ τοῦ τάφου χαλκεῖόν	ἐστιν	οὐ μέγα, ἀνέχει δὲ αὐτὸ
[2, 38]	δὲ τοῦ Γενεσίου Ποσειδῶνος ἱερόν	ἐστιν	οὐ μέγα. τούτου δ᾽ ἔχεται
[2, 10]	γυναῖκα δὲ Ἐχετίμου. ἐνταῦθα ἀγάλματά	ἐστιν	οὐ μεγάλα ἀπηρτημένα τοῦ ὀρόφου·
[2, 15]	ἐς Ἄργος ἐρχομένῳ Κλεωναὶ πόλις	ἐστὶν	οὐ μεγάλη. παῖδα δὲ εἶναι
[2, 37]	ἀπήνεγκε. περίοδος δὲ τῆς λίμνης	ἐστὶν	οὐ πολλή, ἀλλὰ ὅσον τε
[2, 29]	πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ καὶ βωμός	ἐστιν	οὐ πολὺ ἀνέχων ἐκ τῆς
[2, 20]	Δαναοῦ κριθῆναι λέγοντες. τούτου δέ	ἐστιν	οὐ πόρρω θέατρον· ἐν δὲ
[2, 5]	ἐπὶ Σικυῶνα ἰοῦσι ναὸς ἐμπεπρησμένος	ἐστὶν	οὐ πόρρω τῆς πόλεως, ἐν
[2, 4]	ἔχοντα ἐπελεξάμην, τοῦ μνήματος δέ	ἐστιν	οὐ πόρρω Χαλινίτιδος Ἀθηνᾶς ἱερόν·
[2, 35]	τὸ τῆς Ἑστίας, ἄγαλμα μέν	ἐστιν	οὐδέν, βωμὸς δέ· (καὶ ἐπ᾽
[2, 25]	αὐτὸν ἔσχηκε· καὶ ἄλλα τέ	ἐστιν	οὐκ ἀξιόλογα ἐν τοῖς ἐρειπίοις
[2, 10]	ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι δὲ ὁ θεός	ἐστιν	οὐκ ἔχων γένεια, χρυσοῦ καὶ
[2, 34]	ὕεσθαι. τοῦτο δὲ εἰ τοιοῦτόν	ἐστιν	οὐκ οἶδα, ἔλεγον δὲ οἱ
[2, 37]	λεγόμενα ἐπὶ τοῖς δρωμένοις δῆλά	ἐστιν	οὐκ ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ δὲ
[2, 23]	τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης ναός	ἐστιν	Οὐρανίας. ~(τὴν δὲ ἀκρόπολιν Λάρισαν
[2, 25]	ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ Ἄργους	ἐστὶν	οὐχ ἥπερ καὶ ἐπὶ Τεγέαν,
[2, 2]	μὲν λειπόμενα ἔτι τῶν ἀρχαίων	ἐστίν,	τὰ δὲ πολλὰ αὐτῶν ἐπὶ
[2, 38]	τῇ Ἥρᾳ, λόγος τῶν ἀπορρήτων	ἐστίν·	τὰ δὲ ὑπὸ τῶν ἐν
[2, 35]	ἐφ᾽ ἡμῶν πεποιήκασιν, ὄνομα δέ	ἐστιν	τῷ χωρίῳ Λειμών, ὅθεν ῥεῖ
[2, 13]	εἶναι. Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρας	ἐστὶν	ὕμνῳ πεποιημένα τραφῆναι τὴν Ἥραν
[2, 15]	καὶ ταύτην. καὶ ὄρος Ἀπέσας	ἐστὶν	ὑπὲρ τὴν Νεμέαν, ἔνθα Περσέα
[2, 27]	τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον. (ὄρη δέ	ἐστιν	ὑπὲρ τὸ ἄλσος τό τε
[2, 36]	νομιζομένην ἀρχήν. ἡ δὲ Λέρνα	ἐστίν,	ὡς καὶ τὰ πρότερα ἔχει
[2, 11]	ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν Ἀσωπόν,	ἔστιν	ἄλσος πρίνων καὶ ναὸς θεῶν
[2, 33]	καὶ διαβῆναι ποσὶν ἐς αὐτὴν	ἔστιν·	αὕτη Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ
[2, 30]	ὄρος τοῦ Πανελληνίου Διὸς ἰοῦσιν,	ἔστιν	Ἀφαίας ἱερόν, ἐς ἣν καὶ
[2, 38]	καὶ στενὴν καὶ ἄλλως δύσβατον,	ἔστιν	ἐν ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα ἐπὶ
[2, 33]	Ἱερὰ δι᾽ αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην.	ἔστιν	ἐν αὐτῇ Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος
[2, 7]	Λύκου διαβεβηκόσιν ἤδη τὸν Ἀσωπόν,	ἔστιν	ἐν δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον
[2, 10]	δὲ ἀνιοῦσιν ἐς τὸ γυμνάσιον,	ἔστιν	ἐν δεξιᾷ Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος·
[2, 3]	Ἰάσονός φησιν εἶναι. (ἔπη δὲ	ἔστιν	ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται
[2, 35]	τρία· καὶ τῷ μὲν οὐκ	ἔστιν	ἐπίκλησις, τὸν δὲ Πυθαέα (οὕτως)
[2, 15]	ἡ μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ	ἔστιν	ἐπίτομος, ἡ δὲ ἐπὶ τοῦ
[2, 24]	δὲ ἄρχειν φασὶν ὑπὸ γῆς,	ἔστιν	ἔπος τῶν Ὁμήρου Δία ὀνομάζον
[2, 31]	ἣ δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔστιν,	ἡ πρὸ τῆς σκηνῆς ταύτης.
[2, 3]	ἀγορᾶς τὴν ἐπὶ Σικυῶνα ἐρχομένοις	ἔστιν	ἰδεῖν ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ
[2, 35]	εἰ μὴ ἄρα ταῖς ἱερείαις	ἔστιν	ἰδεῖν. ~(κατὰ δὲ τὴν ἐπὶ
[2, 31]	γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις καὶ	ἔστιν	ὁ κότινος πεφυκὼς ἔτι, τὸν
[2, 23]	οὐκ ἐν Ἄργει γενομένην, καὶ	ἔστιν	ὁ τάφος αὐτῇ πλησίον Ἡρακλείας
[2, 25]	διαβάντων ποταμὸν χείμαρρον Χάραδρον καλούμενον	ἔστιν	Οἰνόη, τὸ ὄνομα ἔχουσα, ὡς
[2, 12]	Ἀριστοναύτας τὸ ἐπίνειον τὸ Πελληνέων,	ἔστιν	ὀλίγον ὑπὲρ τὴν ὁδὸν ἐν
[2, 14]	τοῦτο μὲν δὴ Φλιασίοις οὐκ	ἔστιν	ὅπως ὁμολογήσω, κρατηθέντα μάχῃ τινὰ
[2, 37]	Ἀλκυονίᾳ πέρας τοῦ βάθους οὐκ	ἔστιν	οὐδέ τινα οἶδα ἄνθρωπον ἐς
[2, 2]	τῆς ἀκμῆς ἐποιήθη τῆς ὕστερον.	ἔστιν	οὖν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα
[2, 11]	ξύλου γέγονεν ἢ μετάλλου μαθεῖν	ἔστιν	οὔτε τὸν ποιήσαντα ἴσασι, πλὴν
[2, 21]	ἔσοδον ἀσπίδα ἰδεῖν Πύρρου χαλκῆν	ἔστιν	ὑπὲρ τῶν θυρῶν ἀνακειμένην. (τοῦ
[2, 30]	ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐς τοσόνδε	ἔστω	μνήμη· τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται
[2, 18]	τὸν Ὀξύντου· Θυμοίτης γὰρ Θησειδῶν	ἔσχατος	ἐβασίλευσεν Ἀθηναίων. ~(τὰ μὲν οὖν
[2, 32]	ἱερὸν Νυμφίας, ποιήσαντος Θησέως ἡνίκα	ἔσχε	γυναῖκα Ἑλένην. (ἔστι δὲ ἔξω
[2, 16]	Ἡραῖον καὶ Μιδείαν καὶ Τίρυνθα	ἔσχε	καὶ ὅσα πρὸς θαλάσσῃ τῆς
[2, 16]	ἀφικνεῖται Κρότωπος δὲ ὁ Ἀγήνορος	ἔσχε	μετὰ Ἴασον τὴν ἀρχήν, Κροτώπου
[2, 19]	δὲ αὐτῷ Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν	ἔσχε	τὴν ἀρχήν. (Ἀργεῖοι δέ, ἅτε
[2, 6]	καιρὸν Ἐπωπεὺς ἀφικόμενος ἐκ Θεσσαλίας	ἔσχε	τὴν ἀρχήν. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος
[2, 19]	λύκος, διὰ τοῦτο ὁ Δαναὸς	ἔσχε	τὴν ἀρχήν. οὕτω δὴ νομίζων
[2, 18]	ὅτι τὴν ἄρνα ὁ Θυέστης	ἔσχε	τὴν χρυσῆν, μοιχεύσας τοῦ ἀδελφοῦ
[2, 6]	αὐτὸν ἐποίησεν οὐδέν, κοινωνὸν δὲ	ἔσχε	τῆς ἀρχῆς. ~(καὶ Δωριεῖς μὲν
[2, 18]	ἐκ δούλης. Ὀρέστου δὲ ἀποθανόντος	ἔσχε	Τισαμενὸς τὴν ἀρχήν, Ἑρμιόνης τῆς
[2, 6]	Πολύβου τὴν ἐν Σικυῶνι ἀρχὴν	ἔσχεν.	Ἀδράστου δὲ ἐς Ἄργος κατελθόντος
[2, 18]	Μέλανθος δὲ καὶ τὴν βασιλείαν	ἔσχεν	ἀφελόμενος Θυμοίτην τὸν Ὀξύντου· Θυμοίτης
[2, 16]	ἀποθανόντος Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς	ἔσχεν.	(οἱ δὲ Ἄβαντος τοῦ Λυγκέως
[2, 18]	ὁ Σθενέλου μόνος τὴν βασιλείαν	ἔσχεν.	οὐ μέντοι παῖδας κατέλιπεν οὐδ᾽
[2, 16]	ἡ πρόρρησις τοῦ θεοῦ τέλος	ἔσχεν,	οὐδὲ ἀπέτρεψέν οἱ τὸ χρεὼν
[2, 1]	Ἀργείας ἀπὸ Κορίνθου τὸ ὄνομα	ἔσχηκε.	Διὸς δὲ εἶναι Κόρινθον οὐδένα
[2, 25]	νόθος— τὸ ὄνομα δι᾽ αὐτὸν	ἔσχηκε·	καὶ ἄλλα τέ ἐστιν οὐκ
[2, 26]	δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν	ἔσχον.	ἀπεσχίσθησαν δὲ οὗτοι τῶν ἄλλων
[2, 35]	ἑστήκασιν οὐ πολλαί, καὶ παρελθόντι	ἔσω	θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν
[2, 28]	εἰ δή τι ἄλλο δένδρον	ἔσω,	καθέστηκε νόμος τὰ θραυόμενα μηδένα
[2, 35]	πρὸς τὸν ναὸν οἱ μὲν	ἔσω	φέρεσθαι τὴν βοῦν ἐς τὸ
[2, 25]	πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον· καὶ ἡνίκα	ἐσώθη,	πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ
[2, 2]	Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι κάλλει τὰς τότε	ἑταίρας,	θαυμασθῆναί τε· οὕτω παρὰ Κορινθίοις
[2, 27]	οἱ περὶ τὸ ἱερὸν μάλιστα	ἐταλαιπώρουν,	ὅτι μήτε αἱ γυναῖκες ἐν
[2, 30]	οὐκ ἀπέφερον ἔτι Ἀθηναίοις ἃ	ἐτάξαντο	οἷα Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ ἀγάλματα,
[2, 13]	αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων Πελοπόννησος	ἐταράχθη	πᾶσα πλὴν Ἀρκάδων, ὡς πολλὰς
[2, 20]	τῶν γυναικῶν ὥπλιζεν, ὁπλίσασα δὲ	ἔτασσε	κατὰ τοῦτο ᾗ τοὺς πολεμίους
[2, 16]	παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ	ἐτάφη	καὶ Αἴγισθος ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ
[2, 21]	ὅτῳ μὲν αὐτῇ τὸ ὄνομα	ἐτέθη,	δῆλον εὐθὺς ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ
[2, 15]	ὄνομα ἀπὸ τοῦ ἑτέρου τούτων	ἐτέθη	τῇ πόλει. ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν
[2, 29]	Ἀσωποῦ τῇ μὲν τὸ ὄνομα	ἐτέθη	τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ
[2, 26]	οὗ τὸ ὄνομα τῇ γῇ	ἐτέθη,	ὡς μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος
[2, 24]	Ἀθηναίοις ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ	ἔτει	τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος
[2, 6]	Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου· Ἀντιόπη δ᾽	ἔτεκε	Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα δῖον Ἀσωποῦ
[2, 22]	ἱερὸν τὴν μὲν παῖδα ἣν	ἔτεκε	Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ ἤδη
[2, 26]	ἐν τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων	ἔτεκεν,	ἐκτίθησι τὸν παῖδα ἐς τὸ
[2, 7]	Μεγάλῃ πόλει καὶ περὶ Σελλασίαν	ἐτελεύτησαν·	τὰ δὲ ἐς αὐτοὺς σαφέστερον
[2, 20]	τὸ τεῖχος μαχόμενοι τὸ Θηβαίων	ἐτελεύτησαν.	τούτους τοὺς ἄνδρας ἐς μόνων
[2, 3]	Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ ἐπεὶ Βοῦνος	ἐτελεύτησεν,	οὕτως Ἐπωπέα τὸν Ἀλωέως καὶ
[2, 34]	τὴν πόλιν ἄκρα τέ ἐστιν	ἑτέρα	Βουκέφαλα καὶ μετὰ τὴν ἄκραν
[2, 25]	θέας οὐδὲν ἔτι ἦν ἄξιον·	ἑτέρα	δὲ ὁδὸς ἀπὸ τῶν πυλῶν
[2, 38]	ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ	ἑτέρα	κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ Εὔα
[2, 10]	τῇ μὲν μήκωνα τῇ δὲ	ἑτέρᾳ	μῆλον. τῶν δὲ ἱερείων τοὺς
[2, 34]	δὲ Ἀπεροπίας ἀφέστηκεν οὐ πολὺ	ἑτέρα	νῆσος Ὑδρέα. μετὰ ταύτην αἰγιαλός
[2, 38]	(ἔστι δὲ ἐκ Λέρνης καὶ	ἑτέρα	παρ᾽ αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν
[2, 18]	δὲ καὶ περὶ τῆς Μεσσηνίας	ἕτερα	ἔλεγον, παρακαταθήκην Νέστορι δοθῆναι καὶ
[2, 25]	που στάδια, ἐκ δὲ Λυρκείας	ἕτερα	τοσαῦτα ἐς Ὀρνεάς. Λυρκείας μὲν
[2, 3]	ὁπλῆς ἵππου ῥεῖ τοῦ Πηγάσου.	(ἑτέραν	δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὴν
[2, 25]	δύνοντος ἔσοδον καὶ κατὰ ἀνατολὰς	ἑτέραν	ἔχον. κατὰ μὲν δὴ τοῦτο
[2, 30]	θείου παραλαβόντα τὴν ἀρχὴν τὴν	ἑτέραν	τῶν πόλεων Ποσειδωνιάδα ὀνομάσαι. Τροίζηνος
[2, 27]	θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν δὲ	ἑτέραν	τῶν χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς ἔχει
[2, 9]	καὶ βασιλέα τε οἰκίας τῆς	ἑτέρας	Εὐρυδαμίδαν παῖδα ἔτι ἀνελὼν φαρμάκῳ
[2, 10]	καὶ σκῆπτρον καὶ ἐπὶ τῆς	ἑτέρας	χειρὸς πίτυος καρπὸν τῆς ἡμέρου.
[2, 35]	ἱερὸν ἀνῆκαν ἐκ τῶν δεσμῶν,	ἕτεροι	δὲ ἀναπεπταμένας ἔχοντες τέως τὰς
[2, 22]	ἢ μαχομένους τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ·	ἑτέροις	δέ ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ ἐν
[2, 25]	δὲ καὶ αὐτὴν ἀνάψαι λέγουσιν	ἕτερον	ἀπὸ τῆς Λαρίσης, δῆλα καὶ
[2, 28]	~(δράκοντες δὲ— οἱ λοιποὶ καὶ	ἕτερον	γένος— ἐς τὸ ξανθότερον ῥέποντες
[2, 16]	Λακεδαιμονίων οἱ περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες·	ἕτερον	δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος, τὸ δὲ
[2, 34]	τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ δὲ	ἕτερον	Ἡρακλέους. τοῦ δὲ πολίσματος τριάκοντά
[2, 38]	ἐν Τημενίῳ πεποίηται καὶ Ἀφροδίτης	ἕτερον	καὶ μνῆμά ἐστι Τημένου τιμὰς
[2, 10]	τὸ μὲν ὑπομελαίνει, τὸ δὲ	ἕτερον	λευκόν ἐστι· φύλλοις δ᾽ ἂν
[2, 4]	Σαράπιδος, ἐν Κανώβῳ καλουμένου τὸ	ἕτερον.	μετὰ δὲ αὐτὰ Ἡλίῳ πεποίηνται
[2, 36]	εἰσὶ σωροὶ λογάδων. χωρίον δὲ	ἕτερον,	ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι, στάδια εἴκοσιν
[2, 27]	ἄλσος τό τε Τίτθιον καὶ	ἕτερον	ὀνομαζόμενον Κυνόρτιον, Μαλεάτου δὲ Ἀπόλλωνος
[2, 34]	ἀγωνίσασθαι λέγουσιν. ἔστι δὲ καὶ	ἕτερον	οὐ μέγα τῆς Ἀθηνᾶς ἱερόν,
[2, 2]	Ποσειδῶνος χαλκοῦν, κατὰ δὲ τὸ	ἕτερον	πέρας τοῦ λιμένος Ἀσκληπιοῦ καὶ
[2, 35]	ἱερὸν καὶ Ποσειδῶν χαλκοῦς τὸν	ἕτερον	πόδα ἔχων ἐπὶ δελφῖνος. παρελθοῦσι
[2, 28]	Περιάνδρῳ συνῴκησε τῷ Κυψέλου, καὶ	ἕτερον	Προκλέους πατρὸς τῆς Μελίσσης. ἐτυράννει
[2, 10]	δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι καθ᾽	ἕτερον	τῆς ἐσόδου τῇ μὲν Πανὸς
[2, 32]	Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ τὸ	ἕτερον	τοῦ περιβόλου μέρος στάδιόν ἐστιν
[2, 5]	δὲ καὶ Δηλίων τοιοῦτο ἀκούσας	ἕτερον,	ὕδωρ ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν εἶναί
[2, 21]	μνῆμα Ἀμφιαράου μητρός, τὸ δὲ	ἕτερον	Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ· σὺν δὲ
[2, 34]	τέχνῃ θέας ἄξιον. (καὶ ναὸς	ἕτερός	ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ ἄλλας
[2, 21]	δὲ ἀνδρὶ Προκλεῖ τῷ Εὐκράτους	ἕτερος	λόγος ὅδε ἐφαίνετο εἶναι τοῦ
[2, 25]	ἱερὸν καὶ ξόανον ὀρθὸν καὶ	ἕτερος	ναὸς θεοῖς πᾶσιν ἐς κοινὸν
[2, 37]	ποταμὸς ὁ Ποντῖνος, τῇ δὲ	ἕτερος	ποταμός· Ἀμυμώνη δὲ ἀπὸ τῆς
[2, 4]	ὁ Βελλεροφόντου πατὴρ ἀλλὰ καὶ	ἕτερος	υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων, ἐπὶ δὲ
[2, 36]	τε Πρωνὸς μέση καὶ ὄρους	ἑτέρου	Θόρνακος καλουμένου τὸ ἀρχαῖον· ἀπὸ
[2, 12]	καὶ ἐς ἡμᾶς, οὐ πολὺ	ἑτέρου	λόφου διεστηκώς, ἐφ᾽ οὗ Φλιασίοις
[2, 15]	δ᾽ οὖν ὄνομα ἀπὸ τοῦ	ἑτέρου	τούτων ἐτέθη τῇ πόλει. ἐνταῦθά
[2, 2]	καὶ ὀρθὰ ἀμφότερα, τῷ δὲ	ἑτέρῳ	καὶ ναὸς πεποίηται. τὰ δὲ
[2, 19]	οὖν ἐς τοῦτον οἰκειότερα ὄντα	ἑτέρῳ	λόγῳ παρίημι τῷδε, τὰ δὲ
[2, 28]	ἂν ἔγωγε εἰδείην, ἐπεὶ μηδὲ	ἑτέρωθι	ἀναστάτου γενομένης χώρας τὸ σαφὲς
[2, 37]	μέγα· (ταῦτα μὲν λίθου πεποιημένα,	ἑτέρωθι	δ᾽ ἐν ναῷ Διόνυσος Σαώτης
[2, 31]	ἐς τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα	ἑτέρωθι	ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί
[2, 12]	δὲ τῶν Ἄραντος παίδων οὐχ	ἑτέρωθι	ἡγοῦμαι τῆς χώρας, ἐπὶ τῷ
[2, 10]	Σκόπα ποίημα. ἔστι δὲ καὶ	ἑτέρωθι	ἱερὸν Ἡρακλέους· τὸν μὲν πάντα
[2, 30]	Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν	ἑτέρωθι	καὶ οὐ ταύτῃ, λίθου δὲ
[2, 1]	αἱ Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις καὶ	ἑτέρωθι	τῆς Ἑλλάδος βωμοὺς οἶδα ὄντας,
[2, 33]	Δημοσθένει μὲν οὖν τιμαὶ καὶ	ἑτέρωθι	τῆς Ἑλλάδος καὶ παρὰ τῶν
[2, 29]	τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν, ἐξεχώρησε δὲ	ἑτέρωσε	ἀπ᾽ ἀρχῆς. (χρόνῳ δὲ ὕστερον
[2, 7]	τοῦ ἀγάλματος οὔτε ὡς κομισθέντος	ἑτέρωσε	οὔτε ὅντινα αὐτοῦ διεφθάρη τρόπον
[2, 8]	Κλεινίαν τὸν πατέρα Ἀράτου προστησάμενος·	ἔτεσι	δὲ ὕστερον οὐ πολλοῖς ἐτυράννησεν
[2, 30]	Ἄνθ< ει> αν. πολλοῖς δὲ	ἔτεσιν	ὕστερον ἐς ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνος
[2, 20]	λογάδας τρέφειν χιλίους· ἡγεμὼν δὲ	ἐτέτακτο	ἐπ᾽ αὐτοῖς Βρύας Ἀργεῖος, ὃς
[2, 31]	ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ	ἔτη	συμβάντος σφίσιν ἐννέα, ἐν οἷς
[2, 30]	ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον	ἔτι	Ἀθηναίοις ἃ ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν
[2, 9]	οἰκίας τῆς ἑτέρας Εὐρυδαμίδαν παῖδα	ἔτι	ἀνελὼν φαρμάκῳ διὰ τῶν ἐφορευόντων
[2, 9]	ποίμνας ὡς μηδένα εἶναι καρπὸν	ἔτι	ἀπ᾽ αὐτῶν, ὁ θεὸς τόπον
[2, 20]	πρὸς Ἀργείους ἀρξαμένοις οὐδεμία ἦν	ἔτι	ἀπαλλαγή, πρὶν ἢ Φίλιππος σφᾶς
[2, 22]	Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς	ἔτι	ἀπὸ Μαρσύου καὶ τῆς ἁμίλλης
[2, 28]	παισίν. (καὶ τὴν μὲν οὐδὲν	ἔτι	ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς
[2, 30]	τῶν ἐξ Ἄργους καὶ πρότερον	ἔτι	Ἀργείων ὄντες κατήκοοι· καὶ σφᾶς
[2, 10]	ὡς θεῷ θύειν. καὶ νῦν	ἔτι	ἄρνα οἱ Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ
[2, 6]	τὸν Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα	ἔτι	αὐτός τε ἐπετρόπευεν ὁ Νυκτεὺς
[2, 19]	αὐτόν τε ἐκεῖνον πεποιημένος πρότερον	ἔτι	γαμβρὸν καὶ τῶν παίδων ἀρεσκόμενος
[2, 25]	ἐν καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς δέ—	ἔτι	γὰρ ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ
[2, 3]	χαλκός γε οὐκ ἔστι Κορινθίοις.	ἔτι	γε δὴ καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα
[2, 13]	τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας δὲ	ἔτι	γενέσθαι τὰς μεταβολὰς τοῖς οἰκήτορσι.
[2, 8]	δεινὸν ἡγεῖτο Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν,	ἔτι	δὲ Σαλαμῖνα καὶ Σούνιον ἐχόμενα
[2, 15]	τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον	ἔτι	δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ ἡ
[2, 36]	ὑπελίποντο τὸ> ἱερὸν— καὶ νῦν	ἔτι	δῆλόν ἐστι— καὶ τὸν Λυσίστρατον
[2, 30]	γράφω, δεῖ δέ με τοσόνδε	ἔτι	δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο
[2, 32]	λόγος ἤδη μοι. τοσόνδε δὲ	ἔτι	δηλώσω· Σαρώνια γὰρ δὴ κατὰ
[2, 4]	Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς δὲ οὐδεὶς	ἔτι	ἐγένετο, πρυτάνεις δὲ ἐκ Βακχιδῶν
[2, 15]	ὁ ὄροφος καὶ ἄγαλμα οὐδὲν	ἔτι	ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε ἄλσος ἐστὶ
[2, 1]	ἱερόν ἐστιν ἅγιον, ἔνθα πέπλος	ἔτι	ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν
[2, 7]	Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν	ἔτι	ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ
[2, 20]	γυναιξὶν εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο	ἔτι	ἐπὶ τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ
[2, 38]	εἶναι. λείπεται δὲ καὶ τειχῶν	ἔτι	ἐρείπια, καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ
[2, 22]	λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ καὶ νῦν	ἔτι	ἐς τὸν βόθρον καιομένας λαμπάδας
[2, 34]	προδούσης, οὔτε γυναῖκα ἕξειν αὐτὴν	ἔτι	ἔφασκε καὶ προσέταξε τοῖς Κρησὶν
[2, 8]	Κλεινίᾳ μὲν οὖν συνεβεβήκει πρότερον	ἔτι	ἡ τελευτή· Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας
[2, 25]	(ταύτῃ μὲν δὴ θέας οὐδὲν	ἔτι	ἦν ἄξιον· ἑτέρα δὲ ὁδὸς
[2, 34]	ἔστι δέ σφισι καὶ νῦν	ἔτι	ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ
[2, 16]	παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται δὲ ὅμως	ἔτι	καὶ ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ
[2, 31]	ἐστιν αὕτη· εἴη δ᾽ ἂν	ἔτι	καὶ ἄλλο οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ
[2, 21]	καὶ τὸν Περσέα τὸ κάλλος	ἔτι	καὶ ἐπὶ νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω
[2, 20]	τε καὶ Σθένελος· παρῆν δὲ	ἔτι	καὶ ἐπὶ τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως
[2, 24]	δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ	ἔτι	καὶ ἐς ἡμᾶς— καθέστηκε τρόπον
[2, 33]	χωρία σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ δὲ	ἔτι	καὶ λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν τοι
[2, 12]	τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς Ἀραντῖνος	ἔτι	καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς, οὐ
[2, 5]	γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου δὲ ὅσον	ἔτι	καλεῖται καὶ νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽
[2, 13]	ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον	ἔτι	κηδεστής, τότε δὲ ἀφιγμένος εἱστία
[2, 25]	ἐν οὐδενὶ οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν	ἔτι	κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι
[2, 2]	ὡς ἀμφισβητεῖν σφᾶς καὶ νῦν	ἔτι	Λαΐδος. (λόγου δὲ ἄξια ἐν
[2, 3]	μὲν δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	λείπεται, γυναικὸς ἐς τὸ φοβερώτερον
[2, 10]	πλὴν τῆς κεφαλῆς ἄλλο οὐδὲν	ἔτι	λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι
[2, 6]	ἀμεληθέντος κατ᾽ ἀρχάς, ὡς μηδὲν	ἔτι	Λύκῳ δεῆσαι πολέμου· Λαμέδων γὰρ
[2, 29]	μὲν ἐξεργασθὲν καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ ἀναίτιος
[2, 36]	ἱερόν τε Ἀθηνᾶς Σαΐτιδος, ἐρείπια	ἔτι	μόνα, καὶ θεμέλια οἰκίας ἐστὶν
[2, 31]	ἐς ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν	ἔτι	οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα
[2, 28]	ἀναστάτου γενομένης χώρας τὸ σαφὲς	ἔτι	οἷόν τε τῶν ὅρων ἐξευρεῖν.
[2, 9]	θάπτουσι, καὶ τὸ ἡρῷον Ἀράτειον	ἔτι	ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ καὶ ἐς
[2, 16]	διδύμους Κασσάνδραν φασί, (νηπίους δὲ	ἔτι	ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος—
[2, 35]	ἄνδρες. τοῖς δὲ καὶ παισὶν	ἔτι	οὖσι καθέστηκεν ἤδη τὴν θεὸν
[2, 12]	ναός ἐστιν> Ἥρας οὐκ ἔχων	ἔτι	οὔτε ἄγαλμα οὔτε ὄροφον· τὸν
[2, 15]	νῦν Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν	ἔτι	παλαιότερα οὐ μνημονεύουσιν, Ἴναχον δὲ
[2, 32]	αὐτὸν ἐρῶσα ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα	ἔτι	πεφύκει ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα
[2, 7]	τούτοις δὲ ἐοικότα καὶ νῦν	ἔτι	ποιεῖται· καὶ γὰρ ἐπὶ τὸν
[2, 22]	Ἀλέξανδρος ἔπη ποιήσαντες, πρότερον δὲ	ἔτι	Στησίχορος ὁ Ἱμεραῖος, κατὰ ταὐτά
[2, 8]	ὁ Ἀριστωνύμου τοῦ Μύρωνος ἐχόντων	ἔτι	τὴν κάτω πόλιν Σικυωνίων ἐτυράννησε,
[2, 20]	ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον δὲ	ἔτι	τὸν ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν ἡ
[2, 31]	καὶ ἔστιν ὁ κότινος πεφυκὼς	ἔτι,	τὸν δὲ Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα
[2, 26]	εἵπετο ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα	ἔτι	τὸν πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος
[2, 23]	(καὶ διατελοῦσιν ἐς τόδε τιμῶντες	ἔτι.	τοῦ Διονύσου δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν
[2, 34]	βλάστην σφῶν ἀφαυαίνει· κατιόντος οὖν	ἔτι	τοῦ πνεύματος ἀλεκτρυόνα τὰ πτερὰ
[2, 10]	Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ παιδεύουσιν ἐνταῦθα	ἔτι	τοὺς ἐφήβους. κεῖται δὲ λίθου
[2, 20]	ἐναγίζουσι δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	τῷ Φορωνεῖ. πέραν δὲ τοῦ
[2, 1]	δὲ οἰκοῦσι Κορινθίων μὲν οὐδεὶς	ἔτι	τῶν ἀρχαίων, ἔποικοι δὲ ἀποσταλέντες
[2, 2]	τῇ πόλει τὰ μὲν λειπόμενα	ἔτι	τῶν ἀρχαίων ἐστίν, τὰ δὲ
[2, 28]	γὰρ καὶ παῖδες αὐτῷ πρότερον	ἔτι	υἱοὶ μὲν Ἀντιμένης καὶ Ξάνθιππός
[2, 20]	Περιλάῳ δὲ τούτῳ καὶ πρότερον	ἔτι	ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι.
[2, 35]	διειλημμένην δεσμοῖς τε καὶ ὑβρίζουσαν	ἔτι	ὑπὸ ἀγριότητος. ἐλάσαντες δὲ πρὸς
[2, 26]	βλαστὼν Ἀσκληπιὲ πᾶσιν, ὃν Φλεγυηὶς	ἔτικτεν	ἐμοὶ φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς
[2, 27]	αἱ γυναῖκες ἐν σκέπῃ σφίσιν	ἔτικτον	καὶ ἡ τελευτὴ τοῖς κάμνουσιν
[2, 20]	ταῖς γυναιξὶν εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον	ἐτιμᾶτο	ἔτι ἐπὶ τῇ ποιήσει. συμβάντος
[2, 25]	ὁ δὲ τὰ μὲν ἄλλα	ἐτιμώρησεν	αὐτῷ στρατεύσας ἐς τὴν Καλυδωνίαν,
[2, 23]	δὲ ὅμως· οὐ γάρ τι	ἕτοιμον	μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς ἐναντία ὧν
[2, 18]	Φωκέων ἀεί ποτε ἐπ᾽ ὠφελείᾳ	ἑτοίμου	παρόντος. (Λακεδαιμονίων δὲ ἐβασίλευσεν Ὀρέστης
[2, 24]	ἀπόδειξιν πρὸς τὸν πατέρα ὧν	ἐτόλμησαν.	(ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ ἐστι τῇ
[2, 14]	τὴν τελετὴν καὶ οὐ κατὰ	ἔτος	ἄγουσιν. ἱεροφάντης δὲ οὐκ ἐς
[2, 35]	καλεῖται καὶ Χθόνια ἑορτὴν κατὰ	ἔτος	ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι δὲ
[2, 35]	Μελαναίγιδος· τούτῳ μουσικῆς ἀγῶνα κατὰ	ἔτος	ἕκαστον ἄγουσι, καὶ ἁμίλλης κολύμβου
[2, 11]	δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ	ἔτος	ἕκαστον ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ σφισιν
[2, 37]	Διονύσῳ δρώμενα ἐν νυκτὶ κατὰ	ἔτος	ἕκαστον οὐχ ὅσιον ἐς ἅπαντας
[2, 25]	ἐπὶ τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι κατὰ	ἔτος	ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι. (τὸ
[2, 30]	καὶ τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ πᾶν	ἔτος	Ἑκάτης, Ὀρφέα σφίσι τὸν Θρᾷκα
[2, 12]	ἱερεὺς μιᾷ νυκτὶ ἀνὰ πᾶν	ἔτος	θύει. δρᾷ δὲ καὶ ἄλλα
[2, 38]	τὴν Ἥραν φασὶν Ἀργεῖοι κατὰ	ἔτος	λουμένην παρθένον γίνεσθαι. (οὗτος μὲν
[2, 7]	ἐστί· ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον	ἔτος	νυκτὶ ἐς τὸ Διονύσιον ἐκ
[2, 32]	δηλώσω· Σαρώνια γὰρ δὴ κατὰ	ἔτος	τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι
[2, 11]	ὁ Τιτὰν τὰς ὥρας τοῦ	ἔτους	φυλάξας καὶ ὁπότε ἥλιος σπέρματα
[2, 6]	ἦλθον, ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν Νυκτεύς,	ἐτρώθη	δὲ κρατῶν τῇ μάχῃ καὶ
[2, 28]	ἕτερον Προκλέους πατρὸς τῆς Μελίσσης.	ἐτυράννει	δὲ καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ
[2, 8]	ἔτι τὴν κάτω πόλιν Σικυωνίων	ἐτυράννησε,	Κλέων δὲ ἐν τῇ νῦν
[2, 8]	ἔτεσι δὲ ὕστερον οὐ πολλοῖς	ἐτυράννησεν	Ἀβαντίδας. Κλεινίᾳ μὲν οὖν συνεβεβήκει
[2, 8]	Πασέας· (Νικοκλῆς δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν	ἐτυράννησεν	αὐτός. ἐπὶ τοῦτον τὸν Νικοκλέα
[2, 33]	ἐπύθετο, ὅσοι τῶν Ἁρπάλου τι	ἔτυχον	εἰληφότες· (μαθὼν δὲ ἐς Ἀθήνας
[2, 34]	τὸ χρεὼν ἢ Φορωνέα ἐπέλαβεν,	εὖ	οἶδα ὡς οὐκ ἔμελλεν ὁ
[2, 30]	μοι γράφειν κατὰ γνώμην ἦν	εὖ	προειρημένα, πλὴν τοσοῦτό γε ὅτι
[2, 38]	ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ	Εὔα	μεγίστη τῶν κωμῶν· καὶ ἱερὸν
[2, 29]	βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων ἄρχοντες ἐς	Εὐαγόραν.	Φώκῳ δὲ Ἄσιος ὁ τὰ
[2, 11]	εἰ δὲ ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν	Εὐαμερίωνα	τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος,
[2, 11]	ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν,	Εὐαμερίωνι	δὲ ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ
[2, 11]	καλοῦσι. (τῷ δὲ Ἀλεξάνορι καὶ	Εὐαμερίωνι—	καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά ἐστι—
[2, 17]	Ἀστερίωνι γενέσθαι τῷ ποταμῷ θυγατέρας	Εὔβοιαν	καὶ Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν, εἶναι
[2, 17]	γὰρ δὴ ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν	Εὔβοιαν,	λέγοντες Ἀστερίωνι γενέσθαι τῷ ποταμῷ
[2, 17]	ἀπαντικρὺ τοῦ Ἡραίου, ἀπὸ δὲ	Εὐβοίας	ὅσον περὶ τὸ ἱερόν, Πρόσυμναν
[2, 23]	δὲ ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν ἐξ	Εὐβοίας.	συμβάσης γὰρ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς
[2, 17]	ἱερόν ἐστιν ἐν χθαμαλωτέρῳ τῆς	Εὐβοίας·	τὸ γὰρ δὴ ὄρος τοῦτο
[2, 30]	ἐπὶ φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα	Εὔβουλον	εἶναι, Διὸς δὲ καὶ Κάρμης
[2, 30]	Διὸς δὲ καὶ Κάρμης τῆς	Εὐβούλου	Βριτόμαρτιν γενέσθαι· χαίρειν δὲ αὐτὴν
[2, 28]	ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς ἄρχοντι	εὐδαιμονεστέρας.	Ὑρνηθὼ δὲ τοῖς λεχθεῖσιν ἀλγήσασα
[2, 29]	οὐ παρέμεινεν ἐς ἅπαν ἡ	εὐδαιμονία,	γενόμενοι δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνάστατοι
[2, 8]	Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Ἆγις ὁ	Εὐδαμίδου	βασιλεὺς ἔφθησαν μὲν Πελλήνην ἑλόντες
[2, 20]	καὶ ἄλλως ἐν ταῖς γυναιξὶν	εὐδόκιμος	καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι ἐπὶ
[2, 9]	Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ	εὐεργέτῃ	καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν
[2, 15]	ὁδοὶ δύο, ἡ μὲν ἀνδράσιν	εὐζώνοις	καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ δὲ
[2, 35]	τῇ πύλῃ, καθ᾽ ἣν ὁδὸς	εὐθεῖά	ἐστιν ἄγουσα ἐπὶ Μάσητα, Εἰλειθυίας
[2, 12]	δὲ ἐς αὐτὴν ὁδός ἐστιν	εὐθεῖα.	καὶ ὅτι μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι
[2, 22]	Ναυκύδης Μόθωνος. (ἐρχομένῳ δὲ ὁδὸν	εὐθεῖαν	ἐς γυμνάσιον Κυλάραβιν, ἀπὸ τοῦ
[2, 25]	(κατὰ δὲ τὴν ἐς Ἐπίδαυρον	εὐθεῖάν	ἐστι κώμη Λῆσσα, ναὸς δὲ
[2, 36]	~(κατὰ δὲ τὴν ἐπὶ Μάσητα	εὐθεῖαν	προελθοῦσιν ἑπτά που σταδίους καὶ
[2, 36]	ξόανα. (ἀναστρέψας δὲ ἐς τὴν	εὐθεῖαν	τόν τε Ἐρασῖνον διαβήσῃ καὶ
[2, 3]	δ᾽ ἰοῦσιν ἐπὶ Λεχαίου τὴν	εὐθεῖαν	χαλκοῦς καθήμενός ἐστιν Ἑρμῆς, παρέστηκε
[2, 36]	Μάσητα τοῖς ἐκτραπεῖσιν ἐκ τῆς	εὐθείας.	Μάσητι δὲ οὔσῃ πόλει τὸ
[2, 1]	ἐπὶ στοίχου, τὰ πολλὰ ἐς	εὐθὺ	αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ ναῷ δὲ
[2, 11]	(ἐκ Σικυῶνος δὲ τὴν κατ᾽	εὐθὺ	ἐς Φλιοῦντα ἐρχομένοις καὶ ἐν
[2, 8]	ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας δύο	Εὐθύδημον	καὶ Τιμοκλείδαν ὁμοῦ τυραννῆσαι. τούτους
[2, 21]	αὐτῇ τὸ ὄνομα ἐτέθη, δῆλον	εὐθὺς	ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ πρώτην αὐτήν
[2, 34]	φανῆναι, φανῆναι δὲ οὐχ ὕδωρ	εὐθὺς	ἀλλὰ πῦρ ἀναζέσαι πολὺ ἐκ
[2, 29]	τῆς Ἐπιδαυρίας. ἀνθρώπους δ᾽ οὐκ	εὐθὺς	ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν ἐν αὐτῇ
[2, 21]	(Καρχηδονίῳ δὲ ἀνδρὶ Προκλεῖ τῷ	Εὐκράτους	ἕτερος λόγος ὅδε ἐφαίνετο εἶναι
[2, 11]	ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς, Σικυώνιοι δὲ	Εὐμενίδας	ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ ἔτος ἕκαστον
[2, 3]	παῖδας οὐδὲ τούτῳ πεποιημένα ἐστίν.	(Εὔμηλος	δὲ Ἥλιον ἔφη δοῦναι τὴν
[2, 1]	σπουδῇ πλὴν Κορινθίων τῶν πολλῶν·	Εὔμηλος	δὲ ὁ Ἀμφιλύτου τῶν Βακχιδῶν
[2, 1]	τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ εἰ δὲ	Εὐμήλου	γε ἡ συγγραφή— Ἐφύραν Ὠκεανοῦ
[2, 2]	εἰ ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος τὰ	Εὐμήλου·	Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι
[2, 14]	καὶ ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος	Εὐμόλπου.	(δύναιτο δ᾽ ἂν κατὰ ἄλλην
[2, 14]	Τριπτολέμῳ τε Διοκλεῖ τε πληξίππῳ	Εὐμόλπου	τε βίῃ Κελεῷ θ᾽ ἡγήτορι
[2, 24]	γυνὴ μὲν προφητεύουσά ἐστιν, ἀνδρὸς	εὐνῆς	εἰργομένη· θυομένης δὲ ἐν νυκτὶ
[2, 36]	τοῦ Χαρίλλου τοῦ Πολυδέκτου τοῦ	Εὐνόμου	τοῦ Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος ἐς
[2, 9]	καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν	εὔνους.	(Φίλιππος δὲ ὡς παρέλαβε τὴν
[2, 23]	ῥῖγός τε πιέζει καὶ λιμός.	εὐξαμένοις	δὲ θεῶν τινα ἐν τοῖς
[2, 29]	τῷ Πανελληνίῳ Διὶ θύσας καὶ	εὐξάμενος	τὴν Ἑλλάδα γῆν ἐποίησεν ὕεσθαι,
[2, 21]	ταύτην καὶ Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι δὲ	εὐξαμένους	τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ οὕτω
[2, 6]	ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ	εὔξατο	ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν εἴ οἱ
[2, 17]	δὴ γενέσθαι τοῦ ναοῦ λέγουσιν	Εὐπόλεμον	Ἀργεῖον· ὁπόσα δὲ ὑπὲρ τοὺς
[2, 7]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος	Εὐπόλιδι	Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ
[2, 37]	οὐδὲ ταῦτα ὄντα Φιλάμμωνος Ἀρριφῶν	εὗρε,	τὸ μὲν ἀνέκαθεν Τρικωνιεὺς τῶν
[2, 23]	κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν	εὑρεθῆναι	σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν·
[2, 31]	παῖδα Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν τε	εὑρεῖν	νομίζουσι τὸν Ἄρδαλον τοῦτον καὶ
[2, 21]	τῆς Λυδῆς, Τυρσηνὸν δὲ σάλπιγγα	εὑρεῖν	πρῶτον, Ἡγέλεων δὲ τὸν Τυρσηνοῦ
[2, 19]	τοῦ πυρὸς μετάγειν ἐθέλουσι τὴν	εὕρεσιν.	(τὰ δὲ ξόανα Ἀφροδίτης καὶ
[2, 22]	Ἥρα μὲν δὴ παρὰ Ποσειδῶνος	εὕρετο	ἀπελθεῖν ὀπίσω τὴν θάλασσαν· Ἀργεῖοι
[2, 16]	καὶ τοῦ δίσκου χαίρων τῷ	εὑρήματι	ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ
[2, 34]	πρὸς τὸν Λίβα σφίσιν ἐστὶν	εὑρημένον·	τὰς δὲ νησῖδας αἳ πρόκεινται
[2, 11]	οὐκέτι οὐδὲ ὄροφον οὔτε ἐνταῦθα	εὑρήσεις	οὔτε ἐν τῷ τῆς Προδρομίας
[2, 24]	ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ ἐξ	Εὐρίπου	κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ τὴν ταύτῃ
[2, 26]	τά τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο	εὑρίσκειν	ἐπὶ τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι
[2, 32]	καὶ ῥᾳστώνην τῷ ἔρωτι οὐδεμίαν	εὕρισκεν,	ἐς ταύτης τὰ φύλλα ἐσιναμώρει
[2, 26]	ἦν— ὡς τὸν ἀριθμὸν οὐχ	εὕρισκεν	ὁμολογοῦντα τῶν αἰγῶν καὶ ὁ
[2, 24]	τὸν δὲ ἀγῶνα τοῦτον συμβάντα	εὕρισκον	Ἀθηναίοις ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ
[2, 4]	ἐς τοὺς Κορινθίων βασιλέας συμβάντα	εὕρισκον·	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς
[2, 28]	Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ δὲ αὐτὸ	εὑρίσκω	καὶ ἄλλαις χώραις συμβεβηκός· Λιβύη
[2, 26]	τὴν φήμην τεκμηρίοις καὶ ἄλλοις	εὑρίσκω	καὶ Ὁμήρου μαρτυρεῖ μοι τὰ
[2, 7]	Λύκος· οὐ γάρ τινα Λύκον	εὑρίσκω	Μεσσήνιον ἀσκήσαντα πένταθλον οὐδὲ Ὀλυμπικὴν
[2, 26]	θεὸν γενέσθαι· τὰ γὰρ Ἀσκληπιεῖα	εὑρίσκω	τὰ ἐπιφανέστατα γεγονότα> ἐξ Ἐπιδαύρου.
[2, 21]	νεκροῦ μνῆμα καὶ τοῦτο ἂν	εὕροι	τις, ἐν ᾧ τά τε
[2, 26]	ἐς πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως,	εὑρόντα	δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι·
[2, 7]	Σικυωνίαν ἐκπεσόντας ὑπὸ ποιμένος τοῦ	εὑρόντος	δοθῆναι τῷ Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν
[2, 12]	ὅντινα οἱ νῦν ἀπὸ τοῦ	εὑρόντος	καλοῦσιν Ἀσωπόν. τὸ δὲ μνῆμα
[2, 20]	δὲ ἔτι καὶ ἐπὶ τούτων	Εὐρύαλος	Μηκιστέως καὶ Πολυνείκους Ἄδραστος καὶ
[2, 30]	Διομήδους ἄρχεσθαι. Διομήδης γὰρ καὶ	Εὐρύαλος	ὁ Μηκιστέως Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέως
[2, 24]	ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος ἣν	Εὐρύβοτος	Ἀθηναῖος ἐνίκα στάδιον. καταβάντος δὲ
[2, 9]	βασιλέα τε οἰκίας τῆς ἑτέρας	Εὐρυδαμίδαν	παῖδα ἔτι ἀνελὼν φαρμάκῳ διὰ
[2, 9]	ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ καὶ ἐς	Εὐρυκλείδην	καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια εἰργάσθη·
[2, 3]	πλησίον τοῦ Ποσειδῶνος. τοῦτο δὲ	Εὐρυκλῆς	ἐποίησεν ἀνὴρ Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας
[2, 16]	δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος, τὸ δὲ	Εὐρυμέδοντος	τοῦ ἡνιόχου, καὶ Τελεδάμου τὸ
[2, 36]	τοῦ Εὐνόμου τοῦ Πρυτάνιδος τοῦ	Εὐρυπῶντος	ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλόντων στρατιᾷ
[2, 15]	ἐστι τὸ ἱερὸν καὶ μνῆμα	Εὐρύτου	καὶ Κτεάτου· θεωροὺς γὰρ ἐξ
[2, 20]	ναός, εἰ δὴ Παλαμήδης κύβους	εὑρὼν	ἀνέθηκεν ἐς τοῦτον τὸν ναόν.
[2, 5]	ἀκρόπολιν τοῦτο εἶναι. Αἰγιαλέως δὲ	Εὔρωπα	γενέσθαι φασίν, Εὔρωπος δὲ Τελχῖνα,
[2, 34]	φασὶν Ἑρμίονα Εὔρωπος. τὸν δὲ	Εὔρωπα	ἦν γὰρ δὴ Φορωνέως— Ἡροφάνης
[2, 34]	δέ, εἰ καὶ γνήσιον ὄντα	Εὔρωπα	πρότερον τὸ χρεὼν ἢ Φορωνέα
[2, 5]	Αἰγιαλέως δὲ Εὔρωπα γενέσθαι φασίν,	Εὔρωπος	δὲ Τελχῖνα, Τελχῖνος δὲ Ἆπιν.
[2, 34]	πόλεως Ἑρμιονεῖς γενέσθαι φασὶν Ἑρμίονα	Εὔρωπος.	τὸν δὲ Εὔρωπα ἦν γὰρ
[2, 16]	ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽ Ἀλκμήνη τε	ἐυστέφανός	τε Μυκήνη. ταύτην εἶναι θυγατέρα
[2, 17]	ἀσπὶς ἣν Μενέλαός ποτε ἀφείλετο	Εὔφορβον	ἐν Ἰλίῳ. (τὸ δὲ ἄγαλμα
[2, 22]	Μενελάῳ γήμασθαι. (καὶ ἐπὶ τῷδε	Εὐφορίων	Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος ἔπη
[2, 24]	ἐπαινὴ Περσεφόνεια. Αἰσχύλος δὲ ὁ	Εὐφορίωνος	καλεῖ Δία καὶ τὸν ἐν
[2, 5]	αὐτὸν ἔχει τὸν Νεῖλον λόγος	Εὐφράτην	ὄντα ἐς ἕλος ἀφανίζεσθαι καὶ
[2, 13]	Μνησάρχου γὰρ Πυθαγόρας ἦν τοῦ	Εὔφρονος	τοῦ Ἱππάσου. ταῦτα μὲν Φλιάσιοι
[2, 32]	ὃ θυσίαις τε εἴξας καὶ	εὐχαῖς	οὐκέτι ἅλμην ἀνῆκεν ἐς τὴν
[2, 6]	κατὰ γνώμην· μετὰ δὲ τὴν	εὐχὴν	ἔλαιον λέγουσι ῥυῆναι πρὸ τοῦ
[2, 1]	ἑκατέρα τῶν πιτύων τὸν δεθέντα	ἐφ᾽	αὑτὴν εἷλκε, καὶ τοῦ δεσμοῦ
[2, 8]	Ἀράτου μέγιστα Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν	ἐφ᾽	αὑτοῦ· ἔχει δὲ ὧδε τὰ
[2, 19]	Λάδας ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς	ἐφ᾽	αὑτοῦ καὶ Ἑρμῆς ἐς λύρας
[2, 7]	ἐπιγράφουσιν οὐδέν, τὸ δὲ ὄνομα	ἐφ᾽	αὑτοῦ καὶ οὐ πατρόθεν ὑπειπόντες
[2, 2]	δέ οἱ τάφον καὶ τῶν	ἐφ᾽	αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους εἶναι τοὺς
[2, 11]	Προστασίας Δήμητρος καὶ Κόρης. ἐνταῦθα	ἐφ᾽	αὑτῶν οἱ ἄνδρες ἑορτὴν ἄγουσι,
[2, 15]	ἐς κοινόν, σποράδας τέως καὶ	ἐφ᾽	ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ τὸ
[2, 34]	πόλις ἀπέχει μὲν τῆς ἄκρας,	ἐφ᾽	ᾗ τοῦ Ποσειδῶνος τὸ ἱερόν,
[2, 31]	ἐποιήθησαν. ἄγαλμα δέ ἐστι τὸ	ἐφ᾽	ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη δὲ
[2, 1]	αὕτη χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον	ἐφ᾽	ἡμῶν ἀνέθηκεν Ἡρώδης Ἀθηναῖος, ἵππους
[2, 26]	δὲ τοῦ Περγαμηνῶν Σμυρναίοις γέγονεν	ἐφ᾽	ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ.
[2, 19]	τὸ μὲν οὖν ἄγαλμα τὸ	ἐφ᾽	ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα ἦν Ἀθηναίου,
[2, 27]	Ἀντωνῖνος ἀνὴρ τῆς συγκλήτου βουλῆς	ἐφ᾽	ἡμῶν ἐποίησεν, ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ
[2, 38]	ἐμοὶ δοκεῖν σταδίους, τὰ μὲν	ἐφ᾽	ἡμῶν ἔρημος, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο
[2, 36]	ἡ δὲ Ἁλίκη τὰ μὲν	ἐφ᾽	ἡμῶν ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ
[2, 23]	ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα	ἐφ᾽	ἡμῶν ἔχει καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου
[2, 1]	πολιτείαν ἐν Ρώμῃ πρῶτος τὴν	ἐφ᾽	ἡμῶν κατεστήσατο· ἀνοικίσαι δὲ καὶ
[2, 37]	τῶν ἐν Αἰτωλίᾳ, τὰ δὲ	ἐφ᾽	ἡμῶν Λυκίων τοῖς μάλιστα ὁμοίως
[2, 35]	ὑδρεύοιντο ἐξ αὐτῆς· τὴν δὲ	ἐφ᾽	ἡμῶν πεποιήκασιν, ὄνομα δέ ἐστιν
[2, 34]	Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα· ἡ δὲ	ἐφ᾽	ἡμῶν πόλις ἀπέχει μὲν τῆς
[2, 26]	τοῦτο ὃ δὴ Τίτθιον ὀνομάζουσιν	ἐφ᾽	ἡμῶν, τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον·
[2, 35]	ἄλλο πρόσκειται τῇ θυσίᾳ θαῦμα·	ἐφ᾽	ἥντινα γὰρ ἂν πέσῃ τῶν
[2, 21]	ἐστι καὶ χωρίον καλούμενον Δέλτα·	ἐφ᾽	ὅτῳ δέ— οὐ γάρ μοι
[2, 13]	οὔτε ἐστὶν ἐν φανερῷ δεικνύμενον—	ἐφ᾽	ὅτῳ δὲ οὕτω νομίζουσιν, ἱερός
[2, 35]	παῖδα ὄντα· τὸν δὲ Ὅριον	ἐφ᾽	ὅτῳ καλοῦσιν, σαφῶς μὲν οὐκ
[2, 21]	τάφος ἐστὶ τῆς Περσέως. καὶ	ἐφ᾽	ὅτῳ μὲν αὐτῇ τὸ ὄνομα
[2, 24]	Τρόχου Κεγχρεαί. τὸ δὲ ὄνομα	ἐφ᾽	ὅτῳ τῷ χωρίῳ γέγονεν, οὐ
[2, 31]	καλούμενον δὲ ἱερόν, εἶναι λέγουσιν	ἐφ᾽	οὗ ποτε ἄνδρες Τροιζηνίων ἐννέα
[2, 1]	οὗτοι πεποίηνται. τῷ βάθρῳ δὲ	ἐφ᾽	οὗ τὸ ἅρμα μέση μὲν
[2, 12]	τὸ ἱερὸν— βωμός ἐστιν ἀνέμων,	ἐφ᾽	οὗ τοῖς ἀνέμοις ὁ ἱερεὺς
[2, 12]	οὐ πολὺ ἑτέρου λόφου διεστηκώς,	ἐφ᾽	οὗ Φλιασίοις ἥ τε ἀκρόπολις
[2, 26]	τῶν τότε καὶ ἐπιὼν ἑκάστοτε	ἐφ᾽	οὓς τύχοι τοὺς καρποὺς ἔφερε
[2, 18]	Ἀμυθάονος ἔπαυσε σφᾶς τῆς νόσου,	ἐφ᾽	ᾧ τε αὐτὸς καὶ ὁ
[2, 35]	παρελθόντι ἔσω θρόνοι τέ εἰσιν,	ἐφ᾽	ὧν αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι
[2, 13]	τοῖς μὲν ἃ προεκαλεῖτο Ρηγνίδας	ἐφαίνετο	ἀρεστά, μένοντας ἐπὶ τοῖς αὑτῶν
[2, 13]	καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα—	ἐφαίνετο	ἀρχαῖον εἶναί μοι. κατιόντων δὲ
[2, 21]	τῷ Εὐκράτους ἕτερος λόγος ὅδε	ἐφαίνετο	εἶναι τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης
[2, 5]	ἐς Πλημναῖον τὸν Περάτου μάλιστα	ἐφαίνετό	μοι θαύματος ἄξια· τὰ γάρ
[2, 31]	τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ ἢ λύκους	ἐφαίνετό	μοι τὴν Τροιζηνίαν λυμαινομένους ἐξελεῖν
[2, 23]	γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν	ἐφάνη	σφίσι Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα
[2, 18]	ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα δὲ	ἔφασαν	ἀποκτείναντα Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας
[2, 31]	τοῦ Θεαρίου κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα	ἔφασαν,	ἔστι δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον.
[2, 34]	οὔτε γυναῖκα ἕξειν αὐτὴν ἔτι	ἔφασκε	καὶ προσέταξε τοῖς Κρησὶν ἐκβάλλειν
[2, 34]	δὴ Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος	ἔφασκεν	εἶναι νόθον· οὐ γὰρ δή
[2, 18]	(Λακεδαιμονίων δὲ ἐβασίλευσεν Ὀρέστης Λακεδαιμονίων	ἐφέντων	αὐτῷ· τοὺς γὰρ Τυνδάρεω θυγατριδοῦς
[2, 7]	ἐς αὐτοὺς σαφέστερον ἐν τοῖς	ἐφεξῆς	δηλώσω. πρὸς δὲ τῇ πύλῃ
[2, 9]	συνίεσαν. (τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες	ἐφεξῆς	χαλκαῖ· τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν
[2, 26]	ἐφ᾽ οὓς τύχοι τοὺς καρποὺς	ἔφερε	καὶ ἤλαυνε τὴν λείαν. (ὅτε
[2, 2]	τῶν ἱερῶν— Ἄρτεμίς τε ἐπίκλησιν	Ἐφεσία	καὶ Διονύσου ξόανα ἐπίχρυσα πλὴν
[2, 1]	δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν	ἐφεστήκασι,	καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν ἐπὶ
[2, 1]	δὲ ὄντι μέγεθος οὐ μείζονι	ἐφεστήκασι	Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά ἐστιν
[2, 16]	καὶ ἡ πύλη, λέοντες δὲ	ἐφεστήκασιν	αὐτῇ· Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα
[2, 36]	ναός ἐστι, θύραι δὲ οὐκ	ἐφεστήκασιν	οὐδὲ ὄροφον εἶχεν οὐδέ οἵ
[2, 12]	Διωνύσοιο ἕκητι πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν	ἐφέστιος	Ἀσωποῖο. τοῦ δὲ Φλίαντος Ἀραιθυρέαν
[2, 6]	θυγατέρα ἔδωκε· καὶ ὅτε Ἄδραστος	ἔφευγεν	ἐξ Ἄργους, παρὰ Πόλυβον ἦλθεν
[2, 3]	πεποιημένα ἐστίν. (Εὔμηλος δὲ Ἥλιον	ἔφη	δοῦναι τὴν χώραν Ἀλωεῖ. μὲν
[2, 25]	τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν δὲ οὐκ	ἔφη	οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ, εἰ
[2, 23]	τε καὶ ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν	ἔφη	τὴν σορόν. πλησίον δὲ τοῦ
[2, 22]	ἄγαλμα εἶναι Διός, καὶ Ἀργείων	ἔφη	τοὺς ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντας ἐνταῦθα
[2, 10]	καὶ παιδεύουσιν ἐνταῦθα ἔτι τοὺς	ἐφήβους.	κεῖται δὲ λίθου λευκοῦ καὶ
[2, 3]	Κορινθίων τὰ νήπια ὑπ᾽ αὐτῶν	ἐφθείρετο,	πρὶν ἢ χρήσαντος τοῦ θεοῦ
[2, 8]	καὶ Ἆγις ὁ Εὐδαμίδου βασιλεὺς	ἔφθησαν	μὲν Πελλήνην ἑλόντες ἐξ ἐπιδρομῆς,
[2, 3]	τόν ῥα μάλιστα Ἑρμείας Τρώων	ἐφίλει	καὶ κτῆσιν ὄπασσε· τὸν δὲ
[2, 7]	λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας	ἐφιστᾶσι	καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐπίθημα ποιοῦσι
[2, 8]	τὸν Μνασέου κατὰ μάθησιν σοφίας	ἐφοίτησεν.	(ἐλευθερώσαντος δὲ Ἀράτου Κόρινθον προσεχώρησαν
[2, 3]	ὅτι Ἑρμῆς μάλιστα δοκεῖ θεῶν	ἐφορᾶν	καὶ αὔξειν ποίμνας, καθὰ δὴ
[2, 9]	ἔτι ἀνελὼν φαρμάκῳ διὰ τῶν	ἐφορευόντων	ἐς Ἐπικλείδαν τὸν ἀδελφὸν μετέστησε
[2, 21]	πατέρα ἣν τοῦ Λυγκέως ἕνεκα	ἔφυγε.	καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς
[2, 3]	ἐπιβουλεύειν Θησεῖ καὶ ἐξ Ἀθηνῶν	ἔφυγε,	παραγενομένη δὲ ἐς τὴν λεγομένην
[2, 22]	καὶ διὰ τὸν φόνον τοῦτον	ἔφυγεν	ἐξ Ἄργους Τληπτόλεμος. ὀλίγον δὲ
[2, 26]	περὶ τὸ ὄρος ποιμαινομένων αἰγῶν,	ἐφύλασσε	δὲ ὁ κύων ὁ τοῦ
[2, 3]	τὴν Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ δὲ τὴν	Ἐφυραίαν·	καὶ Αἰήτην ἀπιόντα ἐς Κόλχους
[2, 1]	Ἀσωπίαν, ἀπὸ δὲ Κορίνθου τὴν	Ἐφυραίαν	μετονομασθῆναι. (Κόρινθον δὲ οἰκοῦσι Κορινθίων
[2, 3]	Ἐπωπέα τὸν Ἀλωέως καὶ τὴν	Ἐφυραίων	σχεῖν ἀρχήν· Κορίνθου δὲ ὕστερον
[2, 1]	δὲ Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή—	Ἐφύραν	Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν
[2, 2]	τὰ ποιούμενα· τὰς δέ, ὡς	ἐφώρασαν,	καθελκύσαι τε αὐτίκα Πενθέα καὶ
[2, 29]	τυγχάνει τοῦ Φώκου. ταῦτα δὲ	ἐχαρίζοντο	τῇ μητρί· αὐτοὶ μὲν γὰρ
[2, 38]	καὶ τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων	ἔχει.	(ἀνατείνει δὲ ὑπὲρ τὰς κώμας
[2, 28]	Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ εἰκὸς	ἔχει,	γράψω. Κεῖσος καὶ οἱ λοιποὶ
[2, 25]	ἐν δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον,	ἔχει	δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας.
[2, 34]	δὲ ὡς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν·	ἔχει	δὲ καὶ λιμένας ἐν αὑτῇ.
[2, 10]	καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ ἔργον·	ἔχει	δὲ καὶ σκῆπτρον καὶ ἐπὶ
[2, 14]	τελετὴν Δυσαύλην οὐδένα οἶδεν Ἐλευσίνιον.	ἔχει	δὲ οὕτω τὰ ἔπη· δεῖξεν
[2, 8]	Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ·	ἔχει	δὲ ὧδε τὰ ἐς αὐτόν.
[2, 23]	τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ᾽ ἡμῶν	ἔχει	καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ, καὶ
[2, 13]	Ἀπόλλωνος, ἀγάλματα δὲ λίθου πεποιημένα	ἔχει,	κύλικα ὀρέγοντα Ἡρακλεῖ τὸν Κύαθον.
[2, 35]	θεοῦ δέ ἐστιν ἐπίκλησις, ὅντινα	ἔχει	λόγος βασιλέα ὑπὸ γῆν εἶναι.
[2, 18]	παρὰ τὴν ὁδόν ἐστιν ἡρῷον.	ἔχει	μὲν δὴ καὶ ἐνταῦθα τιμὰς
[2, 36]	ἐστίν, ὡς καὶ τὰ πρότερα	ἔχει	μοι τοῦ λόγου, πρὸς θαλάσσῃ,
[2, 34]	ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ ἄλλας	ἔχει	παρὰ Ἑρμιονέων τιμάς, καὶ ταῖς
[2, 31]	ἐς αὐτὴν διαφόρως τῷ Βοιωτῶν	ἔχει·	Πηγάσῳ γὰρ τῷ ἵππῳ καὶ
[2, 13]	τὰ δὲ κατὰ Φλιοῦντα οὕτως	ἔχει.	Ρηγνίδας ἐπ᾽ αὐτὴν ὁ Φάλκου
[2, 17]	καὶ θεῶν καὶ γιγάντων μάχην	ἔχει,	τὰ δὲ ἐς τὸν πρὸς
[2, 10]	κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν δὲ	ἔχει	τῇ μὲν μήκωνα τῇ δὲ
[2, 5]	Νείλου· καὶ δὴ καὶ αὐτὸν	ἔχει	τὸν Νεῖλον λόγος Εὐφράτην ὄντα
[2, 27]	ἑτέραν τῶν χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς	ἔχει	τοῦ δράκοντος, καί οἱ καὶ
[2, 30]	νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα	ἔχει	τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ
[2, 37]	τὸν ἰὸν οὕτω δή τι	ἔχειν	ἀνίατον ὡς τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ
[2, 3]	Ἰάσονος φωραθεῖσαν οὐ γὰρ αὐτὸν	ἔχειν	δεομένῃ συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ> ἐς
[2, 30]	περὶ τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας δὲ	ἔχειν	ἐν κοινῷ· προστάξαι γὰρ οὕτω
[2, 24]	τοῦτο ἐνταῦθα· (τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς	ἔχειν	ἐπὶ τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο
[2, 22]	καὶ ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα Ἑλένη.	ἔχειν	μὲν γὰρ αὐτὴν λέγουσιν ἐν
[2, 18]	γὰρ Τυνδάρεω θυγατριδοῦς τὴν ἀρχὴν	ἔχειν	(οὐκ) ἠξίουν πρὸ Νικοστράτου καὶ
[2, 24]	ἡ θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν·	ἔχεται	δὲ τὸ στάδιον, ἐν ᾧ
[2, 24]	γίνεται. (τοῦ Δειραδιώτου δὲ Ἀπόλλωνος	ἔχεται	μὲν ἱερὸν Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς καλουμένης,
[2, 26]	θύουσι. ~(κατὰ δὲ τὴν Λῆσσαν	ἔχεται	τῆς Ἀργείας ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν
[2, 38]	ἐστιν οὐ μέγα. τούτου δ᾽	ἔχεται	χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς δὲ
[2, 10]	Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα δὲ	Ἐχετίμου.	ἐνταῦθα ἀγάλματά ἐστιν οὐ μεγάλα
[2, 4]	Ἀριστοδήμου. καὶ Τελέστην μὲν κατὰ	ἔχθος	Ἀριεὺς καὶ Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς
[2, 22]	ηὔλησεν ἐν Δελφοῖς· (καὶ τὸ	ἔχθος	τὸ Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς τοὺς
[2, 26]	Δηιφόντης μὲν καὶ Ὑρνηθὼ κατ᾽	ἔχθος	τῶν Τημένου παίδων, ὁ δὲ
[2, 23]	αὖθις ἐλθόντα ἐς λύσιν τοῦ	ἔχθους	τά τε ἄλλα τιμηθῆναι μεγάλως
[2, 35]	καλοῦσιν, σαφῶς μὲν οὐκ ἂν	ἔχοιμι	εἰπεῖν, τεκμαίρομαι δὲ περὶ γῆς
[2, 30]	ἡ Ἀργείων προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις	ἐχόμενα	ἱστορίας ἦν, παρὲξ ἢ ὅσαι
[2, 8]	ἔτι δὲ Σαλαμῖνα καὶ Σούνιον	ἐχόμενα	ὑπὸ Μακεδόνων περιοφθῆναι, καὶ οὐ
[2, 28]	κατελάμβανεν ἀναιρεῖ βαλών, Φάλκην δὲ	ἐχόμενον	Ὑρνηθοῦς βαλεῖν μὲν ἔδεισε, μὴ
[2, 25]	ἔσοδον καὶ κατὰ ἀνατολὰς ἑτέραν	ἔχον.	κατὰ μὲν δὴ τοῦτο Ἀφροδίτης
[2, 24]	ξόανον, δύο μὲν ᾗ πεφύκαμεν	ἔχον	ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ ἐπὶ τοῦ
[2, 38]	καὶ μνῆμά ἐστι Τημένου τιμὰς	ἔχον	παρὰ Δωριέων τῶν ἐν Ἄργει.
[2, 7]	ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο ἄγαλμα	ἔχον.	Πειθὼ δὲ ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε
[2, 13]	ἐν δεξιᾷ καὶ ἄγαλμα οὐκ	ἔχον	πω γένεια. ὑπὸ τοῦτον τὸν
[2, 28]	πόλιν χωρίον ἐστὶ πεφυκυίας ἀγριελαίους	ἔχον·	Ὑρνήθιον δὲ καλοῦσι τὸ χωρίον.
[2, 7]	τῇ σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα	ἔχοντα	Ἄρατόν φασιν εἶναι τὸν Κλεινίου.
[2, 34]	τοῦ πνεύματος ἀλεκτρυόνα τὰ πτερὰ	ἔχοντα	διὰ παντὸς λευκὰ διελόντες ἄνδρες
[2, 4]	τὴν ἀρχήν. ~(τάδε μὲν οὕτως	ἔχοντα	ἐπελεξάμην, τοῦ μνήματος δέ ἐστιν
[2, 9]	καὶ τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα	ἔχοντα	συνέβη δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας
[2, 37]	(ταῦτα μὲν δὴ ἀπέφαινεν οὕτως	ἔχοντα,	τῆς δὲ Ἀμυμώνης πέφυκεν ἐπὶ
[2, 20]	ἐς τὸ ἔργον τῶν γυναικῶν	ἔχοντα	τοῦ χρησμοῦ ταῦτα ἦν· ~(κατελθοῦσι
[2, 32]	Ἱππόλυτον τιμὴν παρὰ θεῶν ταύτην	ἔχοντα.	(τούτου δὲ ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 17]	καὶ Ὀρέστου· τὸν γὰρ ἐπίγραμμα	ἔχοντα,	ὡς εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην
[2, 30]	ἔστω μνήμη· τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας	ἔχονται	Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ καὶ ἄλλοι
[2, 35]	τῶν δεσμῶν, ἕτεροι δὲ ἀναπεπταμένας	ἔχοντες	τέως τὰς θύρας, ἐπειδὰν τὴν
[2, 29]	Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν. (Αἰγινῆται δὲ οἰκοῦσιν	ἔχοντες	τὴν νῆσον ἀπαντικρὺ τῆς Ἐπιδαυρίας.
[2, 8]	τὴν γῆν ἐπόρθησε· Κόρινθον δὲ	ἔχοντος	Ἀντιγόνου καὶ φρουρᾶς Μακεδόνων ἐνούσης
[2, 23]	παρὰ Σικυωνίοις ἐν Τιτάνῃ τιμὰς	ἔχοντος.	(τῆς δὲ Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας—
[2, 7]	ἀκροπόλει προσῴκισε τὴν νῦν πόλιν.	ἐχόντων	δὲ ἀσθενῶς ἤδη τῶν Σικυωνίων
[2, 8]	Ἀχαϊκὸν συντελεῖν, Μαντίνειάν τε Λακεδαιμονίων	ἐχόντων	εἷλεν. ἀλλὰ γὰρ οὐ πάντα
[2, 8]	γὰρ ὁ Ἀριστωνύμου τοῦ Μύρωνος	ἐχόντων	ἔτι τὴν κάτω πόλιν Σικυωνίων
[2, 30]	Ἀθηναίοις ἃ ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν	ἐχόντων	τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο
[2, 2]	δὴ λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν	ἔχουσα	ἐν τοῖς προτέροις ποσίν. (ἔστι
[2, 10]	φοιτῆσαι, καὶ παρθένος ἱερωσύνην ἐπέτειον	ἔχουσα·	λουτροφόρον τὴν παρθένον ὀνομάζουσι· τοῖς
[2, 32]	φύλλα ὡς καὶ πρότερον ἔγραψα	ἔχουσα	τετρυπημένα· καὶ ἡνίκα ἠπορεῖτο ἡ
[2, 3]	τὸ Ὀδυσσέως ἐς τοὺς μνηστῆρας	ἔχουσα	τόλμημα. (αὖθις δ᾽ ἰοῦσιν ἐπὶ
[2, 24]	ἡ Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα	ἔχουσα.	ᾠκοδόμηται δὲ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ
[2, 25]	καλούμενον ἔστιν Οἰνόη, τὸ ὄνομα	ἔχουσα,	ὡς Ἀργεῖοί φασιν, ἀπὸ Οἰνέως.
[2, 28]	ἀντεχόμενος καὶ ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν	ἔχουσαν	ἐν γαστρί. (καὶ ὁ μὲν
[2, 35]	ἐσθῆτα καὶ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς	ἔχουσι	στεφάνους. πλέκονται δὲ οἱ στέφανοί
[2, 4]	Δήμητρος καὶ Κόρης οὐ φανερὰ	ἔχουσι	τὰ ἀγάλματα. ταύτῃ καὶ τὸ
[2, 36]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα	ἔχουσιν·	ἄλλο δὲ σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα
[2, 30]	καὶ οἱ δῆμοι τὰ ὀνόματα	ἔχουσιν	ἀπὸ τούτων. τὰ δὲ ἐς
[2, 35]	κρήνας δὲ τὴν μὲν σφόδρα	ἔχουσιν	ἀρχαίαν, ἐς δὲ αὐτὴν οὐ
[2, 32]	Τροιζηνίων γὰρ τοῖς τὰς ἀρχὰς	ἔχουσιν	ἔδειξεν ὀνείρατα ἃ εἶχεν ἄκεσιν
[2, 29]	γῇ πλὴν Αἰακὸν οὐδένα εἰπεῖν	ἔχουσιν,	ἐπεὶ μηδὲ τῶν Αἰακοῦ παίδων
[2, 35]	καὶ ὅσοι τὰς ἐπετείους ἀρχὰς	ἔχουσιν,	ἕπονται δὲ καὶ γυναῖκες καὶ
[2, 7]	ὅντινα αὐτοῦ διεφθάρη τρόπον εἰπεῖν	ἔχουσιν.	(ἐς δὲ τὴν ἀγορὰν ἐσελθοῦσι
[2, 23]	τε κρέα ἐδείπνησαν καὶ δέρμασιν	ἐχρήσαντο	ἀντὶ ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ ὁ
[2, 19]	Ἡρακλέους στρατηγῷ πρὸς τὰς μάχας	ἐχρήσατο	ἀντὶ τῶν υἱῶν καὶ σύμβουλον
[2, 9]	ἔκειτο αὖον ξύλον, τούτου φλοιὸν	ἔχρησε	τοῦ ξύλου καὶ κρέας ὁμοῦ
[2, 26]	Ἀσκληπιὸς καὶ Μεσσηνίοις πολίτης εἴη,	ἔχρησεν	ἡ Πυθία· ὦ μέγα χάρμα
[2, 21]	τε ἄλλα ὅσοις ὁ Πύρρος	ἐχρῆτο	ἐς τὰς μάχας καὶ οἱ
[2, 36]	καταλόγῳ πεποίηκεν, ἐπινείῳ καθ᾽ ἡμᾶς	ἐχρῶντο	Ἑρμιονεῖς. (ἀπὸ Μάσητος δὲ ὁδὸς
[2, 38]	τοῦ Ἀριστομάχου· καταλαβὼν γὰρ καὶ	ἐχυρωσάμενος	τὸ χωρίον ἐπολέμει σὺν τοῖς
[2, 18]	δεῖπνα ἐξειργάσατο. (ὕστερον δὲ οὐκ	ἔχω	σαφὲς εἰπεῖν πότερον ἀδικίας ἦρξεν
[2, 10]	δὲ ὁ θεός ἐστιν οὐκ	ἔχων	γένεια, χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος
[2, 25]	πεποίηται δὲ ἀργῶν λίθων, μέγεθος	ἔχων	ἕκαστος λίθος ὡς ἀπ᾽ αὐτῶν
[2, 17]	δὲ τὰ ἄξια λόγου βωμὸς	ἔχων	ἐπειργασμένον τὸν λεγόμενον Ἥβης καὶ
[2, 35]	Ποσειδῶν χαλκοῦς τὸν ἕτερον πόδα	ἔχων	ἐπὶ δελφῖνος. παρελθοῦσι δὲ ἐς
[2, 12]	ὁδοῦ ναός ἐστιν> Ἥρας οὐκ	ἔχων	ἔτι οὔτε ἄγαλμα οὔτε ὄροφον·
[2, 33]	Ἅρπαλον. τὸν δὲ παῖδα τοῦτον	ἔχων	ἤλεγχεν ἐς ὃ πάντα ἐπύθετο,
[2, 19]	πεποιημένα ἐν τύπῳ ταύρου μάχην	ἔχων	καὶ λύκου, σὺν δὲ αὐτοῖς
[2, 17]	ἔπεστι δέ οἱ στέφανος Χάριτας	ἔχων	καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ τῶν
[2, 24]	Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου ναός, οὐκ	ἔχων	ὄροφον· τὸ δὲ ἄγαλμα ξύλου
[2, 13]	ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ ναὸς ἄγαλμα	ἔχων	Παρίου λίθου. (ἐν δὲ τῇ
[2, 30]	τῷ Διονύσῳ· καὶ γένεια Διόνυσος	ἔχων	πεποίηται. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ
[2, 5]	ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος καὶ Ἔρως	ἔχων	τόξον. τὴν δὲ πηγήν, ἥ
[2, 38]	δυοῖν Ἀργείων, τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν	ἐχώσθησαν	ἐνταῦθα οἱ τάφοι, τὴν χώραν
[2, 8]	ἐντὸς τείχους· καὶ ὑπέφαινε γὰρ	ἕως	ἤδη— προσλαβὼν τὸν δῆμον ἐπὶ