Livre, Chap.
[2, 32]	ἐνταῦθα Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος· αὗται	δ᾽	ἂν εἴησαν τῶν ἐν τῇ
[2, 2]	τὸν Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν· ὃς	δ᾽	ἂν ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων ἢ
[2, 11]	καὶ ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ	δ᾽	ἂν ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ
[2, 31]	τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη· εἴη	δ᾽	ἂν ἔτι καὶ ἄλλο οὐ
[2, 14]	Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο	δ᾽	ἂν κατὰ ἄλλην τινὰ ἐνταῦθα
[2, 10]	δὲ ἕτερον λευκόν ἐστι· φύλλοις	δ᾽	ἂν λεύκης μάλιστα εἰκάζοις τὴν
[2, 16]	Κροτώπου δὲ Σθενέλας γίνεται, Δαναὸς	δ᾽	ἀπ᾽ Αἰγύπτου πλεύσας ἐπὶ Γελάνορα
[2, 18]	ἐς τοὺς νῦν Ἀμφιλόχους, Κυανίππου	δ᾽	ἄπαιδος τελευτήσαντος, οὕτω Κυλαράβης ὁ
[2, 22]	ἔργον. τοῦτο μὲν λίθου· τὰ	δ᾽	ἀπαντικρὺ χαλκᾶ, Ἑκάτης καὶ ταῦτα
[2, 21]	δέ μοι τὸ ἔπος τὼ	δ᾽	ἄρα καὶ δοιώ περ ἐόντ᾽
[2, 22]	δὴ Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος· ἀποθανεῖν	δ᾽	αὐτὸν Ὅμηρος ὑπὸ Τληπτολέμου φησὶ
[2, 28]	σφισιν ἐς μηδέν, κατὰ χώραν	δ᾽	αὐτοῦ λείπουσιν ἱερὰ εἶναι τῆς
[2, 26]	Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ. τὸ	δ᾽	ἐν Βαλάγραις ταῖς Κυρηναίων ἐστὶν
[2, 37]	(ταῦτα μὲν λίθου πεποιημένα, ἑτέρωθι	δ᾽	ἐν ναῷ Διόνυσος Σαώτης καθήμενον
[2, 23]	τὰ Ἐπιδαυρίων οὐ πέπυσται. (τὸ	δ᾽	ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα
[2, 15]	μάλιστα ἦν ἄξια· ἐκ Κορίνθου	δ᾽	ἐς Ἄργος ἐρχομένῳ Κλεωναὶ πόλις
[2, 25]	Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα γενέσθαι λέγουσιν. ~(ἡ	δ᾽	ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ Ἄργους
[2, 34]	ἑκάτερος τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων· ἀφικόμενοι	δ᾽	ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν ὡρμήθησαν,
[2, 11]	καὶ ἱμάτιον ἐπιβέβληται. καὶ Ὑγείας	δ᾽	ἔστι κατὰ ταὐτὸν ἄγαλμα· οὐκ
[2, 6]	πεποίηκεν Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου· Ἀντιόπη	δ᾽	ἔτεκε Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα δῖον
[2, 38]	ἱερόν ἐστιν οὐ μέγα. τούτου	δ᾽	ἔχεται χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς
[2, 3]	τοὺς μνηστῆρας ἔχουσα τόλμημα. (αὖθις	δ᾽	ἰοῦσιν ἐπὶ Λεχαίου τὴν εὐθεῖαν
[2, 22]	Σκύλλιδος, ξύλου δὲ ἐβένου· τοῖς	δ᾽	ἵπποις τὰ μὲν πολλὰ ἐβένου
[2, 29]	νῆσον ἀπαντικρὺ τῆς Ἐπιδαυρίας. ἀνθρώπους	δ᾽	οὐκ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν
[2, 35]	Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι τὸ ἱερόν. (Χθονία	δ᾽	οὖν ἡ θεός τε αὐτὴ
[2, 36]	ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη. ἔστι	δ᾽	οὖν ὁδὸς καὶ ἐς ταύτην,
[2, 15]	ταῖς ἄλλαις Κλεώνην γενέσθαι· τὸ	δ᾽	οὖν ὄνομα ἀπὸ τοῦ ἑτέρου
[2, 13]	αὐτὸς εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον	δ᾽	οὖν παῖδα οἰνοχόον Οἰνέως οὐκ
[2, 33]	ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεσσαν. ἔστι	δ᾽	οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα ἅγιον,
[2, 30]	Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος εἶναι· βασιλεῦσαι	δ᾽	οὖν φασιν αὐτὸν καὶ Ὠραίαν
[2, 14]	καὶ ἐπέφραδεν ὄργια πᾶσιν. (οὗτος	δ᾽	οὖν, ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν,
[2, 7]	κοσμητηρίου κομίζουσι, κομίζουσι δὲ μετὰ	δᾴδων	τε ἡμμένων καὶ ὕμνων ἐπιχωρίων.
[2, 15]	γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος ἐθέλουσι λαβεῖν	Δαίδαλον	καὶ τὸν Δίποινον καὶ Σκύλλιν
[2, 4]	δὲ αὐτό φασιν εἶναι τέχνην.	Δαίδαλος	δὲ ὁπόσα εἰργάσατο, ἀτοπώτερα μέν
[2, 4]	καὶ πλησίον ξόανον γυμνὸν Ἡρακλέους,	Δαιδάλου	δὲ αὐτό φασιν εἶναι τέχνην.
[2, 15]	καὶ Διποίνου· μαθητὰς δὲ εἶναι	Δαιδάλου	σφᾶς, οἱ δὲ καὶ γυναῖκα
[2, 16]	ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ λανθάνει κατὰ	δαίμονα	ὑποπεσὼν τοῦ δίσκου τῇ ὁρμῇ.
[2, 33]	μνῆμά ἐστι. καί μοι τὸ	δαιμόνιον	δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ τούτου δοκεῖ
[2, 3]	ὡς ἥ Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ	δακρύων	ἐξ ἀνθρώπου πηγή, τὸν παῖδα
[2, 13]	τῷ δοθέντι πώματι παίει τῶν	δακτύλων	ἑνὶ ἐς τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος
[2, 32]	τῷ Ἀπόλλωνι. ἐς δὲ τὴν	Δαμίαν	καὶ Αὐξησίαν— καὶ γὰρ Τροιζηνίοις
[2, 30]	δὲ ἐς τὴν Αὐξησίαν καὶ	Δαμίαν,	ὡς οὐχ ὗεν ὁ θεὸς
[2, 4]	ἐν τῇ Κορίνθῳ. Θόαντος δὲ	Δαμοφῶν,	Δαμοφῶντος δὲ ἦν Προπόδας, Προπόδα
[2, 4]	τῇ Κορίνθῳ. Θόαντος δὲ Δαμοφῶν,	Δαμοφῶντος	δὲ ἦν Προπόδας, Προπόδα δὲ
[2, 37]	τὰς θυγατέρας λέγουσι τὰς Δαναοῦ,	Δαναὸν	δὲ αὐτὸν τὸ ἱερὸν ἐπὶ
[2, 19]	τοῖς Ἀργείοις τῷ μὲν Γελάνορα,	Δαναὸν	δὲ εἰκάσαι τῷ λύκῳ, ὅτι
[2, 25]	ἀνασχεῖν τὸν πυρσόν, ἢν διαφυγὼν	Δαναὸν	ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι· τὴν
[2, 38]	δὲ ἐνταῦθα πρῶτον τῆς Ἀργολίδος	Δαναὸν	σὺν ταῖς παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν.
[2, 16]	ἀρχήν, Κροτώπου δὲ Σθενέλας γίνεται,	Δαναὸς	δ᾽ ἀπ᾽ Αἰγύπτου πλεύσας ἐπὶ
[2, 19]	πάντα καὶ μάλιστα τὰ Αἰγύπτια.	Δαναὸς	δὲ ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα ἐπ᾽
[2, 19]	(δὲ) εἶναι νομίζουσι τὴν παρθένον.	Δαναὸς	δὲ ταῦτά τε ἀνέθηκε καὶ
[2, 19]	τὸ πρόσταγμα ὑπεριδοῦσαν ὑπήγαγεν ὁ	Δαναὸς	ἐς δικαστήριον, τοῦ τε Λυγκέως
[2, 19]	ὁ λύκος, διὰ τοῦτο ὁ	Δαναὸς	ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὕτω δὴ
[2, 19]	τοῦτό ἐστιν ἀνθρώποις σύντροφον οὔτε	Δαναός	σφισιν ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου.
[2, 37]	αὐτὸ τὰς θυγατέρας λέγουσι τὰς	Δαναοῦ,	Δαναὸν δὲ αὐτὸν τὸ ἱερὸν
[2, 37]	ποταμός· Ἀμυμώνη δὲ ἀπὸ τῆς	Δαναοῦ	θυγατρὸς ὄνομα τῷ ποταμῷ. ἐντὸς
[2, 19]	Ἀθηναίου, τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς	Δαναοῦ	καὶ ὁ ναὸς καὶ τὸ
[2, 19]	Λυκίου. (ἐνταῦθα ἀνάκειται μὲν θρόνος	Δαναοῦ,	κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ
[2, 20]	Κριτήριον ὀνομάζουσιν, Ὑπερμήστραν ἐνταῦθα ὑπὸ	Δαναοῦ	κριθῆναι λέγοντες. τούτου δέ ἐστιν
[2, 20]	δὲ ἀνδριάντων οὐ πόρρω δείκνυται	Δαναοῦ	μνῆμα καὶ Ἀργείων τάφος κενὸς
[2, 16]	ἀνεψιοὺς τόλμημα καὶ ὡς ἀποθανόντος	Δαναοῦ	τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς ἔσχεν. (οἱ
[2, 16]	πάντες ὁμοίως ἴσασι, θυγατέρων τῶν	Δαναοῦ	τὸ ἐς τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα
[2, 31]	καθαρσίων φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν ἀναφῦναι	δάφνην,	ἣ δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς
[2, 8]	πρότερον ἔτι ἡ τελευτή· Ἄρατον	δὲ	Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν, ἢ καὶ
[2, 16]	τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς ἔσχεν. (οἱ	δὲ	Ἄβαντος τοῦ Λυγκέως παῖδες τὴν
[2, 10]	ζεύγους ἡμιόνων δράκοντι εἰκασμένον, τὴν	δὲ	ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν εἶναι Σικυωνίαν Ἀγασικλέους
[2, 23]	ἐστιν ἐν δεξιᾷ Διονύσου· τὸ	δὲ	ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας.
[2, 30]	ἑτέρωθι καὶ οὐ ταύτῃ, λίθου	δὲ	ἄγαλμα καθήμενον. (θεῶν δὲ Αἰγινῆται
[2, 24]	ναός, οὐκ ἔχων ὄροφον· τὸ	δὲ	ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς
[2, 35]	δίδοται πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ	δὲ	ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν εἰ μὴ
[2, 11]	τοῦ περιβόλου δένδρα ἀρχαῖα· τὸ	δὲ	ἄγαλμα οὔτε ὁποίου ξύλου γέγονεν
[2, 15]	ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ	δὲ	ἄγαλμα Σκύλλιδος τέχνη καὶ Διποίνου·
[2, 17]	ἀφείλετο Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ. (τὸ	δὲ	ἄγαλμα τῆς Ἥρας ἐπὶ θρόνου
[2, 32]	τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν, τὸ	δὲ	ἄγαλμα τῆς Ἴσιδος ἀνέθηκε Τροιζηνίων
[2, 24]	ἐκ Δελφῶν λέγεται ποιῆσαι. τὸ	δὲ	ἄγαλμα τὸ νῦν χαλκοῦν ἐστιν
[2, 4]	αὐτὴ τῷ ἵππῳ χαλινόν. τὸ	δὲ	ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν ἐστι, πρόσωπον
[2, 4]	Διός, ὁ δὲ Ἀσκληπιοῦ· τὰ	δὲ	ἀγάλματα Ἀσκληπιὸς μὲν καὶ Ὑγεία
[2, 7]	καὶ Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα	δὲ	ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις ἐστί·
[2, 11]	πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν. ἀνάκειται	δὲ	ἀγάλματα ἐν τῇ στοᾷ Διονύσου
[2, 32]	τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ	δὲ	Ἀγγελίων καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ
[2, 28]	ἐς τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ	δὲ	ἀγγέλλει τις τῶν Ἐπιδαυρίων ὡς
[2, 9]	Κίρρᾳ πόλεμον συμπολεμήσας Ἀμφικτύοσι. τῆς	δὲ	ἀγορᾶς ἐστιν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ
[2, 27]	τῇ θεῷ τὸν νικῶντα· ὁ	δὲ	ἀγὼν ἐλευθέρων μὲν προέκειτο οὐδενί,
[2, 24]	μάχῃ Λακεδαιμονίους περὶ Ὑσιάς. τὸν	δὲ	ἀγῶνα τοῦτον συμβάντα εὕρισκον Ἀθηναίοις
[2, 22]	τὸ μὲν Πολύκλειτος ἐποίησε, τὸ	δὲ	ἀδελφὸς Πολυκλείτου Ναυκύδης Μόθωνος. (ἐρχομένῳ
[2, 3]	δὲ παῖδας μὲν γίνεσθαι, τὸ	δὲ	ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ ἐς
[2, 3]	ἱερὸν φέρουσαν τῆς Ἥρας, κατακρύπτειν	δὲ	ἀθανάτους ἔσεσθαι νομίζουσαν· τέλος δὲ
[2, 29]	θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας εἶναι. τὴν	δὲ	Ἀθηνᾶν ἐν τῇ ἀκροπόλει, ξόανον
[2, 25]	εὐθεῖάν ἐστι κώμη Λῆσσα, ναὸς	δὲ	Ἀθηνᾶς ἐν αὐτῇ καὶ ξόανον
[2, 34]	Δήμητρος καὶ τῆς παιδός, πεποίηται	δὲ	Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις δέ ἐστι τῇ
[2, 22]	πρὸ αὐτοῦ γυναικῶν τάφος. ἀπέθανον	δὲ	αἱ γυναῖκες ἐν μάχῃ πρὸς
[2, 35]	φάρυγγα ὑπέτεμε τῆς βοός. μετὰ	δὲ	αἱ θύραι τε ἠνοίχθησαν καὶ
[2, 23]	τῷ σπηλαίῳ τοῦ θεοῦ· τότε	δὲ	αἶγες ἄγριαι φεύγουσαι τὸν χειμῶνα
[2, 29]	ἐς ἴσον προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι	δὲ	Αἴγινά ἐστι νήσων τῶν Ἑλληνίδων
[2, 30]	λίθου δὲ ἄγαλμα καθήμενον. (θεῶν	δὲ	Αἰγινῆται τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ
[2, 29]	κατεστήσαντο ἐν τῇ νήσῳ. προελθοῦσι	δὲ	Αἰγινήταις ἐς μέγα δυνάμεως, ὡς
[2, 4]	ὧν τὴν μὲν Πελαγίαν, τὴν	δὲ	Αἰγυπτίαν αὐτῶν ἐπονομάζουσιν, καὶ δύο
[2, 5]	Ἄπιδος δὲ ἦν Θελξίων, Θελξίονος	δὲ	Αἴγυρος, τοῦ δὲ Θουρίμαχος, Θουριμάχου
[2, 29]	ἐτέθη τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ	δὲ	αἰτήσαντος ὡς ηὐξήθη παρὰ Διὸς
[2, 15]	Μυκηνῶν οἰκιστής, ἴσασιν Ἕλληνες· ἐγὼ	δὲ	αἰτίαν τε γράψω τοῦ οἰκισμοῦ
[2, 11]	Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι	δὲ	Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ Κορωνίδος
[2, 1]	ταύτῃ δικάσαντα εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν	δὲ	ἄκραν Ἡλίῳ δόντα τὴν ὑπὲρ
[2, 24]	Ἀφροδίτης ναός ἐστιν Οὐρανίας. ~(τὴν	δὲ	ἀκρόπολιν Λάρισαν μὲν καλοῦσιν ἀπὸ
[2, 11]	δὴ καὶ Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ	δὲ	Ἀλεξάνορι καὶ Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ
[2, 38]	καὶ οὗτος Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς	δὲ	Ἀλεξάνορος, καὶ ἰᾶται τοὺς ταύτῃ
[2, 23]	ἱερόν, Μαχάονος μὲν υἱός, ἀδελφὸς	δὲ	Ἀλεξάνορος τοῦ παρὰ Σικυωνίοις ἐν
[2, 11]	ἀδελφὸς ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου. ὕστερον	δὲ	Ἀλεξάνωρ ὁ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[2, 4]	Δωριεῖς στρατεύουσιν ἐπὶ Κόρινθον· ἡγεῖτο	δὲ	Ἀλήτης Ἱππότου τοῦ> Φύλαντος τοῦ
[2, 30]	τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ	δὲ	Ἄλθηπον Σάρων ἐβασίλευσεν. ἔλεγον δὲ
[2, 36]	ἐς Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός. ἡ	δὲ	Ἁλίκη τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 37]	κάθοδον δεῖξαί οἱ Πόλυμνον. τῇ	δὲ	Ἀλκυονίᾳ πέρας τοῦ βάθους οὐκ
[2, 1]	καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ	δὲ	ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνης ἄγαλμα καὶ
[2, 5]	τοῦ (παρὰ) Φλιασίου εἶναι. (τὰ	δὲ	ἄλλα ἐς τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι
[2, 27]	μὲν δὴ τῶν ἀρχαίων· τὰ	δὲ	ἄλλα ὅσα περὶ τὸ ἱερὸν
[2, 20]	θυμοῦ τῶν ἐναντίων ἔλιπον. ὕστερον	δὲ	ἄλλα τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς
[2, 10]	ὑπαίθρῳ τοῦ περιβόλου πόα, φύεται	δὲ	ἀλλαχόθι οὐδαμοῦ γῆς, οὔτε ἄλλης
[2, 7]	τοὺς ἐν τοῖς ναοῖς· ἐπίγραμμα	δὲ	ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν, τὸ
[2, 10]	λουτροφόρον τὴν παρθένον ὀνομάζουσι· τοῖς	δὲ	ἄλλοις κατὰ ταὐτὰ καὶ ὁρᾶν
[2, 10]	μνήμην, πέραν δὲ> (δι᾽ αὐτοῦ	(δὲ)	ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός· ἐν
[2, 36]	Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα Δήμητρι. (ἔστι	δὲ	ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ
[2, 4]	τῶν Ἑλλήνων ἐκέλευσεν ἀποχωρεῖν, ὕστερον	δὲ	ἁμαρτὼν τοῦ χρησμοῦ δέχεται σύνοικον.
[2, 37]	δὴ ἀπέφαινεν οὕτως ἔχοντα, τῆς	δὲ	Ἀμυμώνης πέφυκεν ἐπὶ τῇ πηγῇ
[2, 1]	προνάῳ δύο μὲν Ποσειδῶνος, τρίτον	δὲ	Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ αὕτη
[2, 11]	καὶ σταδίου τὴν τρίτην, διαύλου	δὲ	ἀμφότερα καὶ γυμνὸς καὶ μετὰ
[2, 20]	καὶ αὐτοί σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου	δὲ	ἀμφοτέροις ἐς ἄκρον τοῦ μίσους
[2, 12]	οὔτε ἄγαλμα οὔτε ὄροφον· τὸν	δὲ	ἀναθέντα Προῖτον εἶναι τὸν Ἄβαντός
[2, 14]	τῶν λεγομένων Ἀθήνῃσιν αὐτοχθόνων. τοῦ	δὲ	Ἀνακτόρου καλουμένου πρὸς τῷ ὀρόφῳ
[2, 28]	Αἰγιμίου λέγουσιν ὕστερον γῆμαι· τότε	δὲ	ἀναλαβόντες τὸν νεκρὸν τῆς Ὑρνηθοῦς
[2, 35]	ἀνῆκαν ἐκ τῶν δεσμῶν, ἕτεροι	δὲ	ἀναπεπταμένας ἔχοντες τέως τὰς θύρας,
[2, 1]	ὅσαι τετειχισμέναι πόλεις ἦσαν· Κόρινθον	δὲ	ἀνάστατον Μομμίου ποιήσαντος τοῦ τότε
[2, 3]	τὸ φοβερώτερον εἰκὼν πεποιημένη· Κορίνθου	δὲ	ἀναστάτου γενομένης ὑπὸ Ρωμαίων καὶ
[2, 38]	τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ	δὲ	ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ
[2, 21]	τοῖς Ἕλλησιν ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ	δὲ	ἀνδρὶ Προκλεῖ τῷ Εὐκράτους ἕτερος
[2, 35]	ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων καλουμένη· φθεγξαμένῳ	δὲ	ἀνδρὶ τὰ ὀλίγιστα ἐς τρὶς
[2, 20]	Πολυνείκους Ἄδραστος καὶ Τιμέας. (τῶν	δὲ	ἀνδριάντων οὐ πόρρω δείκνυται Δαναοῦ
[2, 32]	ἀποκείρεταί οἱ πρὸ γάμου, κειραμένη	δὲ	ἀνέθηκεν ἐς τὸν ναὸν φέρουσα.
[2, 21]	σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ	δὲ	ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ φασί. (τὸ
[2, 17]	ὑπὸ Πειράσου τοῦ Ἄργου, Τίρυνθα	δὲ	ἀνελόντες Ἀργεῖοι κομίζουσιν ἐς τὸ
[2, 5]	στάδια ἡ καλουμένη Τενέα. οἱ	δὲ	ἄνθρωποί φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες
[2, 7]	Κρήτην παρὰ Καρμάνορα ἀπετράποντο, τοὺς	δὲ	ἀνθρώπους ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος
[2, 10]	εἰκάζοις τὴν χροιάν. (ἀπὸ τούτων	δὲ	ἀνιοῦσιν ἐς τὸ γυμνάσιον, ἔστιν
[2, 27]	τόξον ἐστὶν ἀφεικὼς Ἔρως, λύραν	δὲ	ἀντ᾽ αὐτῶν ἀράμενος φέρει. γέγραπται
[2, 28]	συμπλακεὶς δὲ ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης	δὲ	ἀντεχόμενος καὶ ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν
[2, 9]	σφίσιν ἐκείνης τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ	δὲ	Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ εὐεργέτῃ καὶ
[2, 34]	στάδια ἀπέχει θερμὰ λουτρά· φασὶ	δὲ	Ἀντιγόνου τοῦ Δημητρίου Μακεδόνων βασιλεύοντος
[2, 27]	τῷ λοιπῷ θέας ἀξία. (ὁπόσα	δὲ	Ἀντωνῖνος ἀνὴρ τῆς συγκλήτου βουλῆς
[2, 38]	μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν γῆ, ἰόντι	(δὲ	ἄνω πρὸς τὴν ἤπειρον ἀπ᾽
[2, 2]	καὶ νῦν ἔτι Λαΐδος. (λόγου	δὲ	ἄξια ἐν τῇ πόλει τὰ
[2, 20]	λοιπὰς θάπτουσιν ἐν κοινῷ, ταύτῃ	δὲ—	ἀξιώματι γὰρ δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ
[2, 31]	δὴ πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι	δὲ	ἀξιώματι προεῖχον, τούτων εἰκόνας ἀναθεῖναι
[2, 20]	μητέρα ἐς τὸ Ἡραῖον. τούτων	δὲ	ἀπαντικρὺ Νεμείου Διός ἐστιν ἱερόν,
[2, 21]	αὐτῇ καὶ Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων	δὲ	ἀπαντικρὺ Ταλαοῦ τοῦ Βίαντός ἐστι
[2, 2]	Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν	δὲ	ἀπαντικρὺ τὸ Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν·
[2, 38]	ἴσους καὶ ἐπιλέκτους ὁμοίως. ἀποθανόντων	δὲ	ἁπάντων πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου καὶ
[2, 8]	Νικοκλῆς αὐτὸς ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις	δὲ	ἀπέδωκεν Ἄρατος ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι
[2, 34]	Βουπόρθμου νῆσος Ἀπεροπία καλουμένη, τῆς	δὲ	Ἀπεροπίας ἀφέστηκεν οὐ πολὺ ἑτέρα
[2, 34]	Κρησὶν ἐκβάλλειν τῆς νεώς· ἀποθανοῦσαν	δὲ	ἀπέρριψεν ἐς τὴν ἄκραν ταύτην
[2, 5]	Τενεατικὴ καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα	δὲ	ἀπέχει μάλιστα στάδια ἡ καλουμένη
[2, 38]	Δωριέων τῶν ἐν Ἄργει. (Τημενίου	δὲ	ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 16]	ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ τείχους· ἐντὸς	δὲ	ἀπηξιώθησαν, ἔνθα Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς
[2, 5]	φασίν, Εὔρωπος δὲ Τελχῖνα, Τελχῖνος	δὲ	Ἆπιν. (οὗτος ὁ Ἆπις ἐς
[2, 34]	τῆς ἀκτῆς τῇ ἀρχῇ, προελθοῦσι	δὲ	ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὰ μετέωρα
[2, 9]	Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος· ᾠκοδόμησε	δὲ	ἀπὸ λαφύρων ὁ Κλεισθένης αὐτὴν
[2, 29]	Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν καθήκουσι. (γεγόνασι	δὲ	ἀπὸ μὲν Πηλέως οἱ ἐν
[2, 25]	τε καὶ Σικυῶνα κατέλεξεν. (ἐκαλοῦντο	δὲ	ἀπὸ Ὀρνέως τοῦ Ἐρεχθέως· τοῦ
[2, 38]	δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη	δὲ	ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου· καταλαβὼν
[2, 36]	ἐπὶ ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι	δὲ	ἀπὸ τῆς ἄκρας ταύτης κατὰ
[2, 37]	τῇ δὲ ἕτερος ποταμός· Ἀμυμώνη	δὲ	ἀπὸ τῆς Δαναοῦ θυγατρὸς ὄνομα
[2, 16]	τοὺς Ἀγήνορος βασιλείας ἔπαυσεν. τὰ	δὲ	ἀπὸ τούτου καὶ οἱ πάντες
[2, 27]	δὲ φωνῇ τῇ Δωρίδι. χωρὶς	δὲ	ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν ἀρχαία
[2, 27]	ἐλευθέρων μὲν προέκειτο οὐδενί, οἰκέταις	δὲ	ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ
[2, 6]	Κόραξ καὶ νεώτερος Λαμέδων. ~(Κόρακος	δὲ	ἀποθανόντος ἄπαιδος ὑπὸ τοῦτον τὸν
[2, 30]	παῖδες μᾶλλον οἱ Πέλοπος. (σημεῖον	δέ·	ἀποθανόντος γὰρ Τροίζηνος Πιτθεὺς ἐς>
[2, 18]	Μενελάῳ γεγενημένων ἐκ δούλης. Ὀρέστου	δὲ	ἀποθανόντος ἔσχε Τισαμενὸς τὴν ἀρχήν,
[2, 21]	Κνωσσίους ἑλεῖν ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας	δὲ	ἀποκτεῖναι, διότι σφίσιν οὐκ αἴσια
[2, 10]	οὐδὲν ἔτι λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω	δὲ	Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ ἐς
[2, 26]	πατὴρ Ἄργος ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι	δὲ	Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ
[2, 9]	δὲ αὐτὸν Ἄρτεμις ἐπίχρυσος. (πλησίον	δὲ	Ἀπόλλωνός ἐστιν ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός
[2, 24]	τοῦ θεοῦ γίνεται. (τοῦ Δειραδιώτου	δὲ	Ἀπόλλωνος ἔχεται μὲν ἱερὸν Ἀθηνᾶς
[2, 33]	τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν	δὲ	Ἀπόλλωνος ἱερὰν τὸ ἀρχαῖον εἶναι
[2, 27]	καὶ ἕτερον ὀνομαζόμενον Κυνόρτιον, Μαλεάτου	δὲ	Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐν αὐτῷ. τοῦτο
[2, 1]	οὐδεὶς ἔτι τῶν ἀρχαίων, ἔποικοι	δὲ	ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον δὲ
[2, 24]	φόνος ἐξειργάσθη τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων	δὲ	ἀποτέμνουσιν αἱ γυναῖκες τὰς κεφαλὰς
[2, 11]	Ἑρμαῖς τοῖς τετραγώνοις εἰκασμένος. ~(ἐντεῦθεν	δὲ	ἀποτραπεῖσιν ἐπὶ πύλην καλουμένην Ἱεράν,
[2, 30]	Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων	δὲ	ἀπώλοντο οἱ διαβάντες διὰ ταῦτα
[2, 24]	τῆς λεωφόρου ναὸς Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον	δὲ	ἀπωτέρω ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ
[2, 3]	δὲ Ἥλιον αὐτὸν φέρον. ὀλίγον	δὲ	ἀπωτέρω τῶν προπυλαίων ἐσιοῦσιν ἐν
[2, 25]	ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο	δὲ	ἄρα αὐτῷ πρὸς τὴν Ὑπερμήστραν
[2, 14]	ὡς εἴρηταί μοι, μνῆμα. πρότερον	δὲ	ἄρα ἐπεποίητο ὁ> Ἀράντειος τάφος·
[2, 9]	τῷ δήμῳ φαρμάκοις ἔκτεινεν. (ἔμελλε	δὲ	ἄρα καὶ αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ
[2, 11]	κόσμῳ τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον. ἔδει	δὲ	ἄρα χρόνῳ καὶ τοῦδε ἀφανισθῆναι
[2, 12]	τὰ ἐς πόλεμον ἀνδρείους. προαποθανούσης	δὲ	Ἀραιθυρέας Ἄορις ἐς μνήμην τῆς
[2, 8]	κατὰ μάθησιν σοφίας ἐφοίτησεν. (ἐλευθερώσαντος	δὲ	Ἀράτου Κόρινθον προσεχώρησαν μὲν ἐς
[2, 8]	Πελλήνην ἑλόντες ἐξ ἐπιδρομῆς, ἥκοντι	δὲ	Ἀράτῳ καὶ τῇ στρατιᾷ συμβαλόντες
[2, 21]	ἄνθρωποι ταύτης εἰσὶν ἱεροί. (ἐν	δὲ	Ἄργει παρὰ τοῦτο δὴ τὸ
[2, 16]	ἂν καὶ ἀρχὴν ἀκούσαντες. (Μυκήνας	δὲ	Ἀργεῖοι καθεῖλον ὑπὸ ζηλοτυπίας. ἡσυχαζόντων
[2, 25]	καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ	δὲ	Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν
[2, 12]	Ἀρκάσι καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς	δὲ	Ἀργεῖοί τε ἦσαν ἐξ ἀρχῆς
[2, 15]	λέγουσιν ὑπὸ τοῦ δράκοντος. (θύουσι	δὲ	Ἀργεῖοι τῷ Διὶ καὶ ἐν
[2, 20]	ἔτι ἐπὶ τῇ ποιήσει. συμβάντος	δὲ	Ἀργείοις ἀτυχῆσαι λόγου μειζόνως πρὸς
[2, 26]	φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος ἦν· κατὰ	δὲ	Ἀργείων δόξαν καὶ τὰ ἔπη
[2, 36]	Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ θάπτουσιν. (ἀπέχει	δὲ	Ἀργείων τῆς πόλεως τεσσαράκοντα καὶ
[2, 25]	Κυκλώπων μέν ἐστιν ἔργον, πεποίηται	δὲ	ἀργῶν λίθων, μέγεθος ἔχων ἕκαστος
[2, 16]	ταύτην εἶναι θυγατέρα Ἰνάχου γυναῖκα	δὲ	Ἀρέστορος τὰ ἔπη λέγει, ἃ
[2, 23]	ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν, εἶναι	δὲ	Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ αὐτός τε
[2, 18]	καὶ Κρεσφόντης Ἀριστομάχου, τοῦ τρίτου	δὲ	Ἀριστοδήμου προτεθνεῶτος εἵποντο οἱ παῖδες.
[2, 27]	τῶν πανταχοῦ τῷ κόσμῳ, μεγέθει	δὲ	Ἀρκάδων τὸ ἐν Μεγάλῃ πόλει·
[2, 10]	μηροὺς θύουσι πλὴν ὑῶν, τἄλλα	δὲ	ἀρκεύθου ξύλοις καθαγίζουσι, καιομένοις δὲ
[2, 1]	ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ οὗτοι· τῷ	δὲ	ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι,
[2, 5]	Θουρίμαχος, Θουριμάχου δὲ Λεύκιππος· Λευκίππῳ	δὲ	ἄρρενες παῖδες οὐκ ἐγένοντο, θυγάτηρ
[2, 30]	ἐστι τέχνης τῆς ἐπιχωρίου, τῇ	δὲ	Ἀρτέμιδί ἐστιν ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ
[2, 30]	ὁ μὲν Ἀπόλλωνός ἐστιν, ὁ	δὲ	Ἀρτέμιδος, Διονύσῳ δὲ αὐτῶν ὁ
[2, 23]	ἐν Τιτάνῃ τιμὰς ἔχοντος. (τῆς	δὲ	Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας— σέβουσι γὰρ
[2, 10]	Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά ἐστι, τῇ	δὲ	Ἄρτεμις ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι δὲ ὁ
[2, 17]	κίονος ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ	δὲ	ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν ἐξ ἀχράδος,
[2, 24]	κοινὸς πάντων ἐστὶν ἀνθρώπων. ὃν	δὲ	ἄρχειν φασὶν ὑπὸ γῆς, ἔστιν
[2, 26]	φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι νομισθῆναι· τοῦτο	δὲ	Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν
[2, 31]	αὐταὶ καὶ οἱ παῖδες. εἰσὶ	δὲ	ἃς Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ
[2, 7]	προσῴκισε τὴν νῦν πόλιν. ἐχόντων	δὲ	ἀσθενῶς ἤδη τῶν Σικυωνίων αἰτίαν
[2, 29]	Κυπρίων ἄρχοντες ἐς Εὐαγόραν. Φώκῳ	δὲ	Ἄσιος ὁ τὰ ἔπη ποιήσας
[2, 26]	θύουσιν, Ἐπιδαυρίοις οὐ καθεστηκότος. (θεὸν	δὲ	Ἀσκληπιὸν νομισθέντα ἐξ ἀρχῆς καὶ
[2, 11]	Τύχη· ταῦτα μὲν ξόανα, λίθου	δὲ	Ἀσκληπιὸς ἐπίκλησιν Γορτύνιος. παρὰ δὲ
[2, 4]	εἰσιν ὁ μὲν Διός, ὁ	δὲ	Ἀσκληπιοῦ· τὰ δὲ ἀγάλματα Ἀσκληπιὸς
[2, 32]	πόρρω κέχωσται τῆς μυρσίνης. τοῦ	δὲ	Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα ἐποίησε μὲν
[2, 27]	οἶδα καὶ ἐν Τιτάνῃ. (τοῦ	δὲ	Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα μεγέθει μὲν
[2, 30]	γένεια Διόνυσος ἔχων πεποίηται. τοῦ	δὲ	Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν
[2, 9]	ὡς ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι	δὲ	ἄσμενοι Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι μὲν
[2, 25]	δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει	δὲ	ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα
[2, 17]	ὑπὸ τὸ Ἡραῖον χώραν. ὁ	δὲ	Ἀστερίων οὗτος ῥέων ὑπὲρ τὸ
[2, 5]	τὸ ἐν τῇ πόλει. (ὁ	δὲ	Ἀσωπὸς οὗτος ἄρχεται μὲν ἐκ
[2, 5]	ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ· δόντος	δὲ	Ἀσωποῦ μηνύει τε οὕτως καὶ
[2, 19]	ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν. (Ἀργεῖοι	δέ,	ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ αὐτόνομον
[2, 17]	τοῦτον τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆναι, τὴν	δὲ	ἅτε παίγνιον θηρᾶσαι. τοῦτον τὸν
[2, 29]	φόνῳ φεύγειν τῷ Φώκου, τῶν	δὲ	αὖ Φώκου παίδων περὶ τὸν
[2, 15]	μὴ ὕσαντος τοῦ θεοῦ· θέρους	δὲ	αὖά σφισίν ἐστι τὰ ῥεύματα
[2, 2]	ἄγειν ἐπετέτραπτο τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης	δὲ	αὖθις ἐς τοὺς νῦν οἰκήτορας
[2, 21]	τούτῳ γὰρ παρθένος συνῴκησε— τὴν	δὲ	αὖθις Οἰβάλῳ γήμασθαι· πρότερον δὲ
[2, 4]	Κανώβῳ καλουμένου τὸ ἕτερον. μετὰ	δὲ	αὐτὰ Ἡλίῳ πεποίηνται βωμοί, καὶ
[2, 21]	ἕτερον Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ· σὺν	δὲ	αὐτῇ καὶ Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων
[2, 3]	Πειρήνης ἐς τὸ ὕδωρ. ἐπὶ	δὲ	αὐτῇ λέγουσιν ὡς ἥ Πειρήνη
[2, 15]	πέντε που καὶ δέκα. ἐν	δὲ	αὐτῇ Νεμείου (τε) Διὸς ναός
[2, 5]	Ἀκροκόρινθον ναός ἐστιν Ἀφροδίτης· ἀγάλματα	δὲ	αὐτή τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος
[2, 34]	νῆσοι, πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται	δὲ	αὕτη λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν ἐπιτήδειον—
[2, 30]	τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι· χαίρειν	δὲ	αὐτὴν δρόμοις τε καὶ θήραις
[2, 17]	καὶ τοῦτο καὶ χρυσοῦ· παρὰ	δὲ	αὐτήν ἐστιν ἐπὶ κίονος ἄγαλμα
[2, 28]	πολλὰ μὲν Δηιφόντου κατηγόρουν, πολλὰ	δὲ	αὐτὴν ἱκέτευον ἐκείνην ἐπανήκειν ἐς
[2, 34]	ἀνέχουσα ἐκ τῆς ἠπείρου, μετὰ	δὲ	αὐτὴν νῆσος Τρίκρανα καλουμένη καὶ
[2, 35]	μὲν σφόδρα ἔχουσιν ἀρχαίαν, ἐς	δὲ	αὐτὴν οὐ φανερῶς τὸ ὕδωρ
[2, 3]	δὲ ἀθανάτους ἔσεσθαι νομίζουσαν· τέλος	δὲ	αὐτήν τε μαθεῖν ὡς ἡμαρτήκοι
[2, 20]	ἐς τὸν δῆμον. οὐ προεμένων	δὲ	αὐτὴν τιμωρήσασθαι τοῖς χιλίοις καὶ
[2, 6]	Ἑρμοῦ Πόλυβον γενέσθαι λέγουσιν· ὕστερον	δὲ	αὐτὴν Φλίας ὁ Διονύσου γαμεῖ,
[2, 3]	ἐστιν Ἀθηνᾶ χαλκῆ· τῷ βάθρῳ	δὲ	αὐτῆς ἐστι Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα.
[2, 32]	οἰκίαν ἰδὼν οἶδα Ἱππολύτου· πρὸ	δὲ	αὐτῆς ἐστιν Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη,
[2, 8]	κτείνουσιν ἄνδρες τῶν ἐπιχωρίων, τύραννος	δὲ	αὐτίκα ἐγεγόνει ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ
[2, 26]	τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ	δὲ	αὐτίκα ἐπὶ γῆν καὶ θάλασσαν
[2, 13]	ἑνὶ ἐς τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος	δὲ	αὐτίκα ὑπὸ τῆς πληγῆς Φλιασίοις
[2, 22]	χαλκεῖόν ἐστιν οὐ μέγα, ἀνέχει	δὲ	αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ
[2, 31]	Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος· ποιῆσαι	δὲ	αὐτὸ βασιλεύοντα Ἀέτιον τὸν Ἄνθα
[2, 27]	καταναλίσκουσιν ἐντὸς τῶν ὅρων· τὸ	δὲ	αὐτὸ γινόμενον οἶδα καὶ ἐν
[2, 7]	Τύχης ἱερόν ἐστιν Ἀκραίας, μετὰ	δὲ	αὐτὸ Διοσκούρων· ξόανα δὲ οὗτοί
[2, 28]	ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ	δὲ	αὐτὸ εὑρίσκω καὶ ἄλλαις χώραις
[2, 3]	καὶ τὸ καλούμενον Ὠιδεῖον, παρὰ	δὲ	αὐτὸ μνῆμά ἐστι τοῖς Μηδείας
[2, 20]	ὀρθὸν χαλκοῦν, τέχνη Λυσίππου. μετὰ	δὲ	αὐτὸ προελθοῦσιν ἐν δεξιᾷ Φορωνέως
[2, 37]	ἄγαλμα ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι	δὲ	αὐτὸ τὰς θυγατέρας λέγουσι τὰς
[2, 4]	πλησίον ξόανον γυμνὸν Ἡρακλέους, Δαιδάλου	δὲ	αὐτό φασιν εἶναι τέχνην. Δαίδαλος
[2, 25]	ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι	δὲ	αὐτόθεν διαβάντων ποταμὸν χείμαρρον Χάραδρον
[2, 32]	Διποίνῳ καὶ Σκύλλιδι ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων	δὲ	αὐτόθεν Λυτηρίου Πανός ἐστιν ἱερόν·
[2, 1]	εἶναι τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας	δὲ	αὐτόθι ἄξια ἔστι μὲν θέατρον,
[2, 22]	δὲ ταῦτα Διοσκούρων ναός. ἀγάλματα	δὲ	αὐτοί τε καὶ οἱ παῖδές
[2, 36]	Ἀπόλλωνος, ἔστι δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ	δὲ	αὐτοῖς Δήμητρος, ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ
[2, 14]	Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς Δήμητραν· ἐν	δὲ	αὐτοῖς καταλέγων τοὺς διδαχθέντας ὑπὸ
[2, 18]	Παίονος τοῦ Ἀντιλόχου παῖδας, σὺν	δὲ	αὐτοῖς Μέλανθον τὸν Ἀνδροπόμπου τοῦ
[2, 23]	τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ κομισθῆναι. τάδε	δὲ	αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ
[2, 19]	μάχην ἔχων καὶ λύκου, σὺν	δὲ	αὐτοῖς παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν ἐπὶ
[2, 11]	ἐπιχώριοι Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι	δὲ	αὐτὸν ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ ἀπὸ
[2, 9]	Ζεὺς χαλκοῦς, τέχνη Λυσίππου, παρὰ	δὲ	αὐτὸν Ἄρτεμις ἐπίχρυσος. (πλησίον δὲ
[2, 7]	καὶ ἐλέφαντος ὁ θεός, παρὰ	δὲ	αὐτὸν Βάκχαι λίθου λευκοῦ. ταύτας
[2, 14]	χώραν καταστήσασθαι τὴν τελετήν, ἐκβληθῆναι	δὲ	αὐτὸν ἐξ Ἐλευσῖνος ὑπὸ Ἴωνος,
[2, 2]	ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ	δὲ	αὐτὸν ἐπὶ τῷ ἐρύματι τῷ
[2, 3]	δεξιᾷ ἐστιν Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ	δὲ	αὐτὸν ἔσοδός ἐστι τῆς Πειρήνης
[2, 2]	ἄγαλμα ὀρθὸν Παρίου λίθου· παρὰ	δὲ	αὐτὸν θεοῖς πᾶσίν ἐστιν ἱερόν.
[2, 15]	ἔστι μὲν Ὀφέλτου τάφος, περὶ	δὲ	αὐτὸν θριγκὸς λίθων καὶ ἐντὸς
[2, 36]	ἐλέγετο ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος. παρὰ	δὲ	αὐτὸν ὁδός ἐστιν ἐπὶ Μάσητα
[2, 32]	ἐς τὸν ναὸν φέρουσα. ἀποθανεῖν	δὲ	αὐτὸν οὐκ ἐθέλουσι συρέντα ὑπὸ
[2, 3]	δέ οἱ Μῆδον εἶναι· Ἑλλάνικος	δὲ	αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ καὶ πατρὸς
[2, 37]	θυγατέρας λέγουσι τὰς Δαναοῦ, Δαναὸν	δὲ	αὐτὸν τὸ ἱερὸν ἐπὶ Ποντίνῳ
[2, 4]	ὑπὸ Δωριέων κρατηθεὶς μάχῃ. (Ἀλήτης	δὲ	αὐτός τε καὶ οἱ ἀπόγονοι
[2, 28]	ἄγοντες οἴχοιντο ἄκουσαν Ὑρνηθώ. ὁ	δὲ	αὐτός τε ὡς τάχους εἶχεν
[2, 16]	οἱ τὴν ἀρχὴν ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν	δὲ	αὐτὸς τὴν ἐκείνου Μυκήνας κτίζει.
[2, 5]	ἐς τὴν ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας	δὲ	αὐτοῦ γενέσθαι Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν
[2, 35]	ἐν αὐτῇ τῇ πόλει. ~(πλησίον	δὲ	αὐτοῦ Διονύσου ναὸς Μελαναίγιδος· τούτῳ
[2, 22]	καὶ τάφον Σθενέλου δεικνύουσι, τὸν	δὲ	αὐτοῦ Κυλαράβου. πεποίηται δὲ οὐ
[2, 21]	λεγόμενα ἤρεσκεν— ἑκὼν παρίημι. (πρὸ	δὲ	αὐτοῦ πεποίηται Διὸς Φυξίου βωμὸς
[2, 36]	τὸν Χείμαρρον ποταμὸν ἀφίξῃ. πλησίον	δὲ	αὐτοῦ περίβολός ἐστι λίθων, καὶ
[2, 17]	ἐς φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται. φύεται	δὲ	αὐτοῦ πόα πρὸς ταῖς ὄχθαις·
[2, 37]	ἐπὶ τὴν θάλασσαν καθήκει. ὅροι	δὲ	αὐτοῦ τῇ μὲν ποταμὸς ὁ
[2, 3]	Πειρήνῃ καὶ περίβολός ἐστιν, ἐν	δὲ	αὐτῷ γραφὴ τὸ Ὀδυσσέως ἐς
[2, 24]	Χάον ἐστὶν ὄρος ὀνομαζόμενον, ὑπὸ	δὲ	αὐτῷ δένδρα πέφυκεν ἥμερα καὶ
[2, 34]	ἔστι δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν	δὲ	αὐτῷ Δήμητρος καὶ Κόρης τῆς
[2, 4]	ἕτερος υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων, ἐπὶ	δὲ	αὐτῷ Θέρσανδρός τε καὶ Ἄλμος.
[2, 20]	ἐστιν οὐ πόρρω θέατρον· ἐν	δὲ	αὐτῷ καὶ ἄλλα θέας ἄξια
[2, 21]	μακρὰν χῶμα γῆς ἐστιν· ἐν	δὲ	αὐτῷ κεῖσθαι τὴν Μεδούσης λέγουσι
[2, 19]	ἕνεκα ὑπὸ τῶν υἱῶν· ἐκείνων	δὲ	αὐτῷ Κεῖσος πρεσβύτατος ὢν ἔσχε
[2, 15]	δικάσαι περὶ τῆς χώρας, σὺν	δὲ	αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα
[2, 11]	Ἐπωπεὺς ἐποίησε. πρὸ τοῦ βωμοῦ	δὲ	αὐτῷ μνῆμα Ἐπωπεῖ κέχωσται, καὶ
[2, 31]	τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος· ἐπὶ	δὲ	αὐτῷ Μούσαις καὶ Ὕπνῳ θύουσι,
[2, 18]	οὖν οὐκ ἔπεστιν ὄροφος· ἐν	δὲ	αὐτῷ ναός ἐστιν ἄλλος ὀπτῆς
[2, 13]	περίβολός ἐστιν ἱερὸς Δήμητρος, ἐν	δὲ	αὐτῷ ναός τε καὶ ἄγαλμα
[2, 12]	ὃ τὴν Κορωνίδα ἀνάγουσιν· ἐν	δὲ	αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν ἀρχαῖον,
[2, 10]	τῷ περιβόλῳ τὸ ἱερόν, ἐν	δὲ	αὐτῷ ξόανον ἀρχαῖον, τέχνη Φλιασίου
[2, 33]	Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα ἅγιον, ἱερᾶται	δὲ	αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽ ἂν ἐς
[2, 27]	ᾠκοδόμηται πλησίον, θέας ἄξιον· ἐν	δὲ	αὐτῷ Παυσίου γράψαντος βέλη μὲν
[2, 34]	πολὺ διέχων ἐς θάλασσαν, ἐν	δὲ	αὐτῷ πόλισμα οὐ μέγα ἐπὶ
[2, 17]	ὁδὸν ὕδωρ Ἐλευθέριον καλούμενον· χρῶνται	δὲ	αὐτῷ πρὸς καθάρσια αἱ περὶ
[2, 10]	ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης ἱερός· ἐν	δὲ	αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης·
[2, 34]	τὰ μετέωρα ναὸς Ἀθηνᾶς, παρὰ	δὲ	αὐτῷ σταδίου θεμέλια· ἐν δὲ
[2, 34]	δὲ αὐτῷ σταδίου θεμέλια· ἐν	δὲ	αὐτῷ τοὺς Τυνδάρεω παῖδας ἀγωνίσασθαι
[2, 34]	μεγάλων λίθων λογάδων εἰσίν, ἐντὸς	δὲ	αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν ἀπόρρητα Δήμητρι.
[2, 35]	τὸ δὲ Πλούτωνος, τὸ τρίτον	δὲ	αὐτῶν λίμνην Ἀχερουσίαν. περιείργεται μὲν
[2, 30]	ἐστιν, ὁ δὲ Ἀρτέμιδος, Διονύσῳ	δὲ	αὐτῶν ὁ τρίτος. Ἀπόλλωνι μὲν
[2, 2]	μὲν ἐπίκλησιν οὐκ εἶχε, τὸν	δὲ	αὐτῶν Χθόνιον καὶ τὸν τρίτον
[2, 26]	καὶ τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες. Ἐπίδαυρος	δέ,	ἀφ᾽ οὗ τὸ ὄνομα τῇ
[2, 13]	Ἡρακλεῖ πρότερον ἔτι κηδεστής, τότε	δὲ	ἀφιγμένος εἱστία τὸν Ἡρακλέα ἢ
[2, 13]	τὰς ἀμπέλους λυμαίνεται συνεχῶς· ἵνα	δὲ	ἄχαρι μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς γένηται,
[2, 2]	ἐρυθρᾷ κεκόσμηται· Λύσιον δέ, τὸν	δὲ	Βάκχειον ὀνομάζουσι. (τὰ δὲ λεγόμενα
[2, 15]	ἔτι παλαιότερα οὐ μνημονεύουσιν, Ἴναχον	δὲ	βασιλεύοντα τόν τε ποταμὸν ἀφ᾽
[2, 6]	δοκεῖν ἀπὸ τῆς Καδμείας. (Λαμέδων	δὲ	βασιλεύσας ἔγημεν ἐξ Ἀθηνῶν γυναῖκα
[2, 3]	μὲν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ, τὸ	δὲ	βασιλέως Ἀδριανοῦ κατασκευάσαντος· τὸ δὲ
[2, 36]	καλούμενον καὶ ἐπὶ Βολεούς· οἱ	δὲ	Βολεοὶ οὗτοι λίθων εἰσὶ σωροὶ
[2, 34]	ἐστι τῇ θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται	δὲ	Βουπόρθμου νῆσος Ἀπεροπία καλουμένη, τῆς
[2, 32]	τὰς Αἰγέως καὶ ξίφος· πρότερον	δὲ	βωμὸς ἐκαλεῖτο Σθενίου Διός. τῆς
[2, 31]	αἰτήσοντα Αἴθραν παρὰ Πιτθέως, πρὶν	δὲ	γῆμαι συμβῆναί οἱ φυγεῖν ἐκ
[2, 6]	εἶναι Πέλοπός φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος	δὲ	γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης δὲ καὶ
[2, 5]	ὁ παῖς ὠνομάσθη Κόρωνος, Κορώνου	δὲ	γίνονται Κόραξ καὶ νεώτερος Λαμέδων.
[2, 4]	φωνῇ τῇ Ρωμαίων· κατὰ Ἑλλάδα	δὲ	γλῶσσαν Κορυφαῖος ὀνομάζοιτο ἄν. τοῦ
[2, 4]	κατέμεινεν ἐν τῇ Κορίνθῳ. Θόαντος	δὲ	Δαμοφῶν, Δαμοφῶντος δὲ ἦν Προπόδας,
[2, 35]	καὶ προσελαύνουσιν οἷς ἐπιτέτακται βοῦν	(δὲ)	δευτέραν καὶ τρίτην ἐπὶ ταύτῃ
[2, 10]	περίβολος τοσάδε ἐς μνήμην, πέραν	δὲ>	(δι᾽ αὐτοῦ (δὲ) ἄλλος ἐστὶν
[2, 5]	μὲν ἐκ τῆς Φλιασίας, ῥεῖ	δὲ	διὰ τῆς Σικυωνίας καὶ> ἐκδίδωσιν
[2, 1]	τῆς γῆς ἐς ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων	δὲ	διαλλακτὴν γενέσθαι σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν
[2, 37]	ἔστι μὲν Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι	δὲ	Διονύσου, καὶ Δήμητρος καθήμενον ἄγαλμα
[2, 4]	Δαμοφῶντος δὲ ἦν Προπόδας, Προπόδα	δὲ	Δωρίδας καὶ Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων
[2, 18]	ἐπ᾽ ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος. (Λακεδαιμονίων	δὲ	ἐβασίλευσεν Ὀρέστης Λακεδαιμονίων ἐφέντων αὐτῷ·
[2, 22]	μὲν Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, ξύλου	δὲ	ἐβένου· τοῖς δ᾽ ἵπποις τὰ
[2, 20]	τοὺς πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο. ὡς	δὲ	ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ
[2, 23]	τόδε τιμῶντες ἔτι. τοῦ Διονύσου	δὲ	ἐγγυτάτω οἰκίαν ὄψει τὴν Ἀδράστου
[2, 38]	μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἔρημος, οἰκιστὴς	δὲ	ἐγένετο αὐτῆς Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος
[2, 20]	πρῶτα ἐξιόντων κατὰ ὁμολογίαν, ὡς	δὲ	ἔγνωσαν ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ ἄλσει
[2, 18]	μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου· (τὸ	δὲ	ἐγχώριον γένος οἱ Ἀναξαγορίδαι βασιλεύουσι
[2, 26]	τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον· ἐκκειμένῳ	δὲ	ἐδίδου μέν οἱ γάλα μία
[2, 34]	καὶ κύνας παρέχεται πλείστους. (ὃ	δὲ	ἐθαύμασα ἐν τοῖς Μεθάνοις μάλιστα,
[2, 29]	ἑστηκότα δὲ ἐπὶ νεώς, εἰ	δὲ	ἐθέλοι, χῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ
[2, 25]	οὐκ ἔφη οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν	δέ,	εἰ βούλοιτο, ἐς Ἄργος ἐκεῖνον
[2, 34]	παρόντος Φορωνεῖ γνησίου παιδός. (ἐγὼ	δέ,	εἰ καὶ γνήσιον ὄντα Εὔρωπα
[2, 6]	ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν	δὲ	εἰ λάβοι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην.
[2, 34]	αὐτῶν οὔ φασιν ὕεσθαι. τοῦτο	δὲ	εἰ τοιοῦτόν ἐστιν οὐκ οἶδα,
[2, 19]	Ἀργείοις τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν	δὲ	εἰκάσαι τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε
[2, 21]	δὲ τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. (τὴν	δὲ	εἰκόνα παρὰ τῇ θεῷ τῆς
[2, 19]	ἀνάκειται μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται	δὲ	εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν
[2, 34]	Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός, ἔστι	δὲ	Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 15]	Σκύλλιδος τέχνη καὶ Διποίνου· μαθητὰς	δὲ	εἶναι Δαιδάλου σφᾶς, οἱ δὲ
[2, 26]	ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ παιδός, νομίσαντα	δὲ	εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν,
[2, 1]	Κορίνθου τὸ ὄνομα ἔσχηκε. Διὸς	δὲ	εἶναι Κόρινθον οὐδένα οἶδα εἰπόντα
[2, 19]	πέτραν ἐπὶ τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν	(δὲ)	εἶναι νομίζουσι τὴν παρθένον. Δαναὸς
[2, 15]	πόλις ἐστὶν οὐ μεγάλη. παῖδα	δὲ	εἶναι Πέλοπος Κλεώνην λέγουσιν, οἱ
[2, 6]	ὡς Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος	δὲ	εἶναι Πέλοπός φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος
[2, 30]	ἄχρι Ὑπέρητος καὶ Ἄνθα· τούτους	δὲ	εἶναι Ποσειδῶνος καὶ Ἀλκυόνης Ἄτλαντος
[2, 29]	θεὸς αὐτὸς καὶ Ἠπιόνη, γυναῖκα	δὲ	εἶναι τὴν Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ φασι·
[2, 6]	οὐ Μαραθῶνος τοῦ Ἐπωπέως, Μητίονος	δὲ	εἶναι τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ
[2, 31]	ἀνέστρεψεν ἐκ τῆς Κρήτης. ἀξιολογώτατον	δὲ	εἶναι τοῦτο ἔδοξέν οἱ τῶν
[2, 12]	τῆς χώρας, ἐπὶ τῷ λόφῳ	δὲ	εἶναι τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν
[2, 7]	τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ	δὲ	εἴπερ ἄλλη τις καὶ αὕτη
[2, 29]	Πυθία εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι	δέ,	εἴπερ ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν τὸν
[2, 32]	καλουμένης ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς, αὐτὸ	δὲ	εἰργάσατο τῆς θεοῦ τὸ ξόανον
[2, 29]	περίβολος τετράγωνος λευκοῦ λίθου. (ἐπειργασμένοι	δέ	εἰσι κατὰ τὴν ἔσοδον οἱ
[2, 35]	ἐπ᾽ αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος	δέ	εἰσι ναοὶ τρεῖς καὶ ἀγάλματα
[2, 33]	τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι	δέ	εἰσι Τροιζηνίοις μία μὲν πλησίον
[2, 31]	οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ	δέ	εἰσι τῷ ναῷ βωμοὶ θεῶν
[2, 25]	κορυφῇ τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ	δέ	εἰσι τῷ ὄρει καὶ αἱ
[2, 1]	Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν	δέ	εἰσιν αἱ Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις
[2, 9]	τῶν Σικυωνίων ἐξηγηταὶ συνίεσαν. (τούτου	δέ	εἰσιν εἰκόνες ἐφεξῆς χαλκαῖ· τὰς
[2, 25]	Ἰνάχου τὸ ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ	δέ	εἰσιν ἐν αὐτῷ Διός τε
[2, 20]	ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου Διός. (πλησίον	δέ	εἰσιν ἐπειργασμένοι λίθῳ Κλέοβις καὶ
[2, 1]	παιδὶ λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. (τοῦ Ποσειδῶνος	δέ	εἰσιν ἐπειργασμένοι τῷ βάθρῳ καὶ
[2, 15]	Αὐγείαν πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν. (ἐκ Κλεωνῶν	δέ	εἰσιν ἐς Ἄργος ὁδοὶ δύο,
[2, 19]	Διὸς καὶ Ἀρτέμιδος ξόανον. (τάφοι	δέ	εἰσιν ὁ μὲν Λίνου τοῦ
[2, 27]	δι᾽ αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι	δὲ	εἱστήκεσαν ἐντὸς τοῦ περιβόλου τὸ
[2, 37]	ἀκίδας φαρμακεῦσαι τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν	δὲ	εἶχεν ἐμοὶ δοκεῖν μίαν καὶ
[2, 4]	δὲ οὐδεὶς ἔτι ἐγένετο, πρυτάνεις	δὲ	ἐκ Βακχιδῶν ἐνιαυτὸν ἄρχοντες, ἐς
[2, 4]	Κύψελος Μέλανος τοῦ Ἀντάσου. Μέλανα	δὲ	ἐκ Γονούσσης τῆς ὑπὲρ Σικυῶνος
[2, 38]	παρίημι οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος. (ἔστι	δὲ	ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα παρ᾽
[2, 19]	λόγος με ἐνταῦθα δηλῶσαι· Τήμενος	δὲ	ἐκ μὲν τοῦ φανεροῦ Δηιφόντῃ
[2, 24]	ἐνταῦθα δὴ τὸ ὕδωρ· τέως	δὲ	ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων
[2, 3]	ἵππου ῥεῖ τοῦ Πηγάσου. (ἑτέραν	δὲ	ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὴν ἐπὶ
[2, 13]	ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί μοι. κατιόντων	δὲ	ἐκ τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν Ἀσκληπιοῦ
[2, 23]	καὶ τοῦτον τὸν Βάτωνα. (ἐπανιόντι	δὲ	ἐκ τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον
[2, 24]	δέ φασιν εἶναι ἔργα. καταβάντων	δὲ	ἐκ τοῦ ὄρους αὖθίς ἐστιν
[2, 7]	οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆς, ἐπιρρεῖ	δὲ	ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ σπηλαίου·
[2, 18]	μανία ταῖς γυναιξὶν ἐνέπεσεν, ἐκφοιτῶσαι	δὲ	ἐκ τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο ἀνὰ
[2, 18]	τὴν ἐν Σπάρτῃ βασιλείαν, συμμαχικοῦ	δὲ	ἐκ Φωκέων ἀεί ποτε ἐπ᾽
[2, 10]	τὸν Ἰσμήνιον εἰργάσατο Ἀπόλλωνα· πεποίηται	δὲ	ἔκ τε χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος,
[2, 26]	Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ᾽ ἡμῶν, τηνικαῦτα	δὲ	ἐκαλεῖτο Μύρτιον· ἐκκειμένῳ δὲ ἐδίδου
[2, 14]	τὸν βίον πάντα ἀποδέδεικται, κατὰ	δὲ	ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ ἐστιν ἄλλος
[2, 20]	ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι	δὲ	ἐκεῖθεν ἀνδριάντες ἑστήκασι Πολυνείκους τοῦ
[2, 9]	διέφθειρεν ὁ φλοιός, τὸ ξύλον	δὲ	ἐκεῖνο ἔκειτο μὲν ἐν τῷ
[2, 8]	ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς	δὲ	ἐκεῖνον ἀνελὼν ἐτυράννησεν αὐτός. ἐπὶ
[2, 11]	κεραυνοῖς θεὸς αὐτὸν κατέκαυσε, βωμὸς	δὲ	ἐκεῖνος— οὐ γάρ τι ἐς
[2, 31]	ἀγάλματα Ἀρτέμιδός ἐστι Σωτείρας· Θησέα	δὲ	ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν,
[2, 36]	οἵ τι ἐνῆν ἄγαλμα· εἶναι	δὲ	ἐλέγετο ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος. παρὰ
[2, 31]	δὲ ἱερὸν Μουσῶν ἐστι, ποιῆσαι	δὲ	ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου·
[2, 31]	τοῦτον ἀνέθηκεν, ὡς λέγουσιν. Ἡλίου	δὲ	Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ
[2, 27]	Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται	δὲ	ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ· μηνύει δὲ
[2, 31]	τοῦ ἐδάφους τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην	δὲ	ἐλθεῖν ἐς Τροιζῆνα γυναῖκα αἰτήσοντα
[2, 29]	Ἑλλάδα γῆν ἐποίησεν ὕεσθαι, τῶν	δὲ	ἐλθόντων ὡς αὐτὸν εἰκόνας ταύτας
[2, 18]	δὲ ἱερόν ἐστιν Εἰλειθυίας. (μόνους	δὲ	Ἑλλήνων οἶδα Ἀργείους ἐς τρεῖς
[2, 19]	τοῦ τείχους ἐσπίπτει λύκος, προσπεσὼν	δὲ	ἐμάχετο πρὸς ταῦρον ἡγεμόνα τῶν
[2, 11]	κληθῆναι Τιτάνην τὸ χωρίον. δοκεῖν	δὲ	ἐμοὶ δεινὸς ἐγένετο ὁ Τιτὰν
[2, 30]	καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης	δὲ	ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα Ἑκάτης
[2, 7]	ἐν δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον	δὲ	ἔμπροσθεν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ
[2, 19]	λύρας ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς. ἔστι	δὲ	ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ βόθρος πεποιημένα
[2, 31]	οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ ἐμοῦ. τὸν	δὲ	ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ λίθον, καλούμενον
[2, 21]	ἀνδρὶ ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου	δὲ	ἔμπροσθεν τρόπαιον λίθου πεποίηται κατὰ
[2, 20]	ἀρχῆς ὅροις τῆς χώρας. τὸν	δὲ	ἔμπροσθεν χρόνον οἱ Λακεδαιμόνιοι μηδὲν
[2, 22]	αὐτὴν λέγουσιν ἐν γαστρί, τεκοῦσαν	δὲ	ἐν Ἄργει καὶ τῆς Εἰληθυίας
[2, 17]	οἱ σὺν ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν	δὲ	ἐν ἀριστερᾷ πέντε ἀπέχει καὶ
[2, 3]	ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται	δὲ	ἐν αὐτοῖς Ἰάσονα ἐξ Ἰωλκοῦ
[2, 2]	Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα	δὲ	ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα
[2, 11]	Πυραία καλούμενόν ἐστιν ἄλσος, ἱερὸν	δὲ	ἐν αὐτῷ Προστασίας Δήμητρος καὶ
[2, 1]	ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί· Δωτοῦς	δὲ	ἐν Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν ἅγιον,
[2, 2]	Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι· πεποίηται	δὲ	ἐν Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα
[2, 13]	γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι. Ὠλῆνι	δὲ	ἐν Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα
[2, 24]	σωμάτων ἐνταῦθα αἱ κεφαλαί, χωρὶς	δὲ	ἐν Λέρνῃ σώματα τὰ λοιπά·
[2, 2]	Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην. ἔστι	δὲ	ἐν Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν
[2, 24]	ἐστιν, ἀνδρὸς εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης	δὲ	ἐν νυκτὶ ἀρνὸς κατὰ μῆνα
[2, 16]	τὸ ὄνομα τῷ χωρίῳ. (Ὅμηρος	δὲ	ἐν Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς Μυκήνης ἐν
[2, 34]	ἱερόν, τέσσαρας μάλιστα σταδίους, κειμένη	δὲ	ἐν ὁμαλῷ τὰ πρῶτα ἠρέμα
[2, 32]	τὸν τάφον ἀποφαίνουσιν εἰδότες· τὸν	δὲ	ἐν οὐρανῷ καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον
[2, 31]	τῶν Διοσκούρων ξόανά ἐστι. (κεῖνται	δὲ	ἐν στοᾷ τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες
[2, 25]	δὲ σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι	δὲ	ἐν ταῖς Ὀρνεαῖς Ἀρτέμιδός τε
[2, 3]	ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσε· τὸν	δὲ	ἐν τελετῇ Μητρὸς ἐπὶ Ἑρμῇ
[2, 21]	ὑπὲρ τῶν θυρῶν ἀνακειμένην. (τοῦ	δὲ	ἐν τῇ ἀγορᾷ τῶν Ἀργείων
[2, 29]	φασὶν ἐκ τῆς γῆς. βασιλεύσαντα	δὲ	ἐν τῇ γῇ πλὴν Αἰακὸν
[2, 26]	Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς	δὲ	ἐν τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων
[2, 8]	κάτω πόλιν Σικυωνίων ἐτυράννησε, Κλέων	δὲ	ἐν τῇ νῦν πόλει. πρὸ
[2, 29]	ἐν ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου. ναοὶ	δὲ	ἐν τῇ πόλει καὶ Διονύσου
[2, 10]	πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν ἔσοδος. κεῖται	δὲ	ἐν τῇ στοᾷ κήτους ὀστοῦν
[2, 11]	δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ. (τὰ	δὲ	ἐν τοῖς ἀετοῖς Ἡρακλῆς καὶ
[2, 19]	βουλεύσαντι τὸ ὄνειδος ηὔξησε. κριθεῖσα	δὲ	ἐν τοῖς Ἀργείοις ἀποφεύγει τε
[2, 16]	τεῖχος ἐποίησαν ἐν Τίρυνθι. (Μυκηνῶν	δὲ	ἐν τοῖς ἐρειπίοις κρήνη τέ
[2, 7]	αὐτοὺς ἐς τὸν Μαίανδρον, ἀναφανέντας	δὲ	ἐν τῷ Ἀσωπῷ καὶ κατὰ
[2, 18]	τιμὰς παρὰ τῶν προσχωρίων, μεγίστας	δὲ	ἔν τε Σερίφῳ καὶ παρ᾽
[2, 1]	Θάλασσα καὶ αὕτη χαλκῆ. τὰ	δὲ	ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνέθηκεν Ἡρώδης
[2, 35]	ναοῦ, προσέθεσαν τὰς θύρας. (τέσσαρες	δὲ	ἔνδον ὑπολειπόμεναι γρᾶες, αὗται τὴν
[2, 3]	δὲ> ἐς Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων	δὲ	ἕνεκα ἀπελθεῖν καὶ Μήδειαν παραδοῦσαν
[2, 25]	μικρότατον ὑπὸ ζεύγους ἡμιόνων· λιθία	δὲ	ἐνήρμοσται πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν
[2, 31]	ἤθελεν αὐτὸν οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντες	δὲ	ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ εἱστίων, ἐς
[2, 34]	ἐπὶ θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος	δὲ	ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι καὶ ἄγαλμα
[2, 27]	ἀντ᾽ αὐτῶν ἀράμενος φέρει. γέγραπται	δὲ	ἐνταῦθα καὶ Μέθη, Παυσίου καὶ
[2, 33]	διέβαινεν ἐς τὴν νῆσον, διαβάσῃ	δὲ	ἐνταῦθα λέγεται Ποσειδῶνα μιχθῆναι. ἱδρύσατο
[2, 13]	κατὰ δή τι ἴδιον, διαιτωμένου	δὲ	ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι
[2, 34]	τε καὶ δεινῶς ἁλμυρόν. λουσαμένῳ	δὲ	ἐνταῦθα οὔτε ὕδωρ ἐστὶν ἐγγὺς
[2, 38]	ἔχεται χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς	δὲ	ἐνταῦθα πρῶτον τῆς Ἀργολίδος Δαναὸν
[2, 21]	καθὰ λέγουσιν οἱ Ἀργεῖοι, καυθέντος	δὲ	ἐνταῦθα τοῦ νεκροῦ μνῆμα καὶ
[2, 36]	δὲ ὀρθὰ λίθου λευκοῦ. (τὸ	δὲ	ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀργείων ἥ ποτε
[2, 25]	ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι	δὲ	ἐντεῦθεν καὶ ἐκτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν
[2, 21]	τοῦ χρησμοῦ ταῦτα ἦν· ~(κατελθοῦσι	δὲ	ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ
[2, 7]	αὕτη ἐστὶ θέας ἀξία. (προελθοῦσι	δὲ	ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις ἐστίν, ὅσοι
[2, 29]	ἐποιήσαντο οἱ Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου	δὲ	ἐντὸς ἐλαῖαι πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ
[2, 33]	ὥραν προέλθῃ γάμου. (τοῦ περιβόλου	δὲ	ἐντὸς καὶ τὸ Δημοσθένους μνῆμά
[2, 30]	τὴν τελετὴν λέγοντες. τοῦ περιβόλου	δὲ	ἐντὸς ναός ἐστι, ξόανον δὲ
[2, 32]	παρὰ θεῶν ταύτην ἔχοντα. (τούτου	δὲ	ἐντὸς τοῦ περιβόλου ναός ἐστιν
[2, 25]	καὶ ἡ Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις	δὲ	ἐξ Ἄργους ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν
[2, 24]	τὸν αὐτὸν τοῦτον θεόν. (ὁδοὶ	δὲ	ἐξ Ἄργους καὶ κατ᾽ ἄλλα
[2, 19]	Ἀττάλου ποίημα ἦν Ἀθηναίου, τὸ	δὲ	ἐξ ἀρχῆς Δαναοῦ καὶ ὁ
[2, 2]	ἐς Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου. τὸ	δὲ	ἐξ ἀρχῆς ἐξ Ὑκάρων αὐτὴν
[2, 7]	ἐν τῇ νῦν ἀγορᾷ, τὸ	δὲ	ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν αὐτὸν ὑπὸ
[2, 27]	ἀρχαῖον καὶ πλέονες, ἐπ᾽ ἐμοῦ	δὲ	ἓξ λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα καὶ
[2, 29]	πᾶσαν καὶ χοιράδες ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι	δὲ	ἐξεπίτηδες ταῦτα Αἰακόν φασι λῃστειῶν
[2, 37]	τοῖς μάλιστα ὁμοίως δόκιμος, δεινὸς	δὲ	ἐξευρεῖν ἃ μή τις πρότερον
[2, 32]	ἡνίκα ἔσχε γυναῖκα Ἑλένην. (ἔστι	δὲ	ἔξω τείχους καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν
[2, 7]	ἀφίκοντο Πειθοῦς ἐστιν ἱερόν. τούτοις	δὲ	ἐοικότα καὶ νῦν ἔτι ποιεῖται·
[2, 31]	ναοῦ Πιτθέως μνῆμά ἐστι, τρεῖς	δὲ	ἐπ᾽ αὐτῷ θρόνοι κεῖνται λίθου
[2, 7]	γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν	δὲ	ἐπ᾽ ἐμοῦ ναὸν καὶ τὸ
[2, 38]	Ἀθηναίων ἐκ τῆς νήσου. τὰ	δὲ	ἐπ᾽ ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο
[2, 28]	γένοιτο αὐτῆς ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς	δὲ	ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος
[2, 25]	πᾶσιν ἐς κοινὸν ἀνειμένος. τὰ	δὲ	ἐπέκεινα Ὀρνεῶν ἥ τε Σικυωνία
[2, 18]	τάφος ἐστὶν ἐν δεξιᾷ· λίθου	δὲ	ἔπεστιν αὐτῷ κριός, ὅτι τὴν
[2, 1]	ποιεῖ τὴν ἐντὸς χώραν. ὃς	δὲ	ἐπεχείρησε Πελοπόννησον ἐργάσασθαι νῆσον, προαπέλιπε
[2, 31]	ὕδωρ δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ	δὲ	ἐπὶ ἔτη συμβάντος σφίσιν ἐννέα,
[2, 27]	εἶναι Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται	δὲ	ἐπὶ θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν
[2, 24]	δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται	δὲ	ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους Ἀρτέμιδος
[2, 7]	οὐδὲ τοῦτο ἄγαλμα ἔχον. Πειθὼ	δὲ	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη
[2, 29]	ἀποβαίνειν αὐτὸν οὐκ εἴα, ἑστηκότα	δὲ	ἐπὶ νεώς, εἰ δὲ ἐθέλοι,
[2, 4]	οὐκ αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν, εἶναι	δὲ	ἐπὶ Προίτῳ καὶ Ἀργείοις ἐγώ
[2, 18]	καὶ διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός. ἐντεῦθεν	δὲ	ἐπὶ πύλην ἥξεις καλουμένην ἀπὸ
[2, 13]	καὶ καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα. (ἀνάκειται	δὲ	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς αἲξ χαλκῆ,
[2, 38]	ὅροι καὶ Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι	δὲ	ἐπὶ τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ λίθου,
[2, 32]	Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου. (καταβαίνουσι	δὲ	ἐπὶ τὸν πρὸς τῇ Κελενδέρει
[2, 18]	φύσει σφᾶς γενέσθαι κακούς· εἰ	δὲ	ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ μίασμα
[2, 11]	καίουσι πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους	δὲ	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ. (τὰ δὲ
[2, 19]	Σθενέλα περὶ τῆς ἀρχῆς. ῥηθέντων	δὲ	ἐπὶ τοῦ δήμου παρ᾽ ἀμφοτέρων
[2, 1]	αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι	δὲ	ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς ἀρχῆς,
[2, 15]	εὐζώνοις καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ	δὲ	ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ
[2, 24]	ᾗ πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον	δὲ	ἐπὶ τοῦ μετώπου. τοῦτον τὸν
[2, 10]	μεγάλα ἀπηρτημένα τοῦ ὀρόφου· τὴν	δὲ	ἐπὶ τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου
[2, 17]	ὁ λόγος— ἀφείσθω μοι· κόκκυγα	δὲ	ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ καθῆσθαί φασι
[2, 9]	θυγατέρας λέγουσιν εἶναι σφᾶς, τὸ	δὲ	ἐπίγραμμα ἐς γυναῖκας ἄλλας εἶχεν.
[2, 27]	δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ· μηνύει	δὲ	ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον εἶναι Θρασυμήδην
[2, 30]	ἐς τοσόνδε ἔστω μνήμη· τῆς	δὲ	Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ
[2, 26]	πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως, εὑρόντα	δὲ	ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ
[2, 10]	καὶ Ὕπνος κατακοιμίζων λέοντα, Ἐπιδώτης	δὲ	ἐπίκλησιν. ἐς δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον
[2, 4]	Ὀρνυτίωνος δὲ ἦν Φῶκος, Ποσειδῶνος	δὲ	ἐπίκλησιν. καὶ ὁ μὲν ἀπῴκησεν
[2, 1]	παῖδα ὑπὸ δελφῖνος λέγουσι· κειμένῳ	δὲ	ἐπιτυχόντα Σίσυφον θάψαι τε ἐν
[2, 7]	μὲν σῶμα γῇ κρύπτουσι, λίθου	δὲ	ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας ἐφιστᾶσι καὶ
[2, 32]	καὶ φυλλίαν καὶ ἔλαιον· στρεπτὸν	δὲ	ἐπονομάζουσι τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ
[2, 20]	λευκοῦ, Πολυκλείτου δὲ ἔργον. ποιηθῆναι	δὲ	ἐπυνθανόμην αὐτὸ ἐπ᾽ αἰτίᾳ τοιαύτῃ.
[2, 1]	παραθαλάσσια μετοικῆσαι τῆς Ἀττικῆς, ἀποθανόντος	δὲ	Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον καὶ
[2, 30]	Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω	δὲ	ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐς
[2, 36]	μεταξὺ Τημενίου καὶ Λέρνης. ἀπὸ	δὲ	Ἐρασίνου τραπεῖσιν ἐς ἀριστερὰ σταδίους
[2, 17]	χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντος, Πολυκλείτου	δὲ	ἔργον· ἔπεστι δέ οἱ στέφανος
[2, 10]	γένεια, χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος	δὲ	ἔργον· ἔχει δὲ καὶ σκῆπτρον
[2, 30]	δὲ ἐντὸς ναός ἐστι, ξόανον	δὲ	ἔργον Μύρωνος, ὁμοίως ἓν πρόσωπόν
[2, 20]	Διὸς Μειλιχίου, λίθου λευκοῦ, Πολυκλείτου	δὲ	ἔργον. ποιηθῆναι δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ
[2, 3]	παρακαταθέσθαι Βούνῳ τὴν γῆν, Βοῦνον	δὲ	Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ
[2, 31]	τέχνη δὲ Ἕρμωνος Τροιζηνίου· τοῦ	δὲ	Ἕρμωνος τούτου καὶ τὰ τῶν
[2, 31]	ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη	δὲ	Ἕρμωνος Τροιζηνίου· τοῦ δὲ Ἕρμωνος
[2, 33]	Ἁρπάλου τι ἔτυχον εἰληφότες· (μαθὼν	δὲ	ἐς Ἀθήνας γράμματα ἐπέστελλεν. ἐν
[2, 18]	τοῦ κατακαυθέντος ἔμπροσθεν. ~(ἐκ Μυκηνῶν	δὲ	ἐς Ἄργος ἐρχομένοις ἐν ἀριστερᾷ
[2, 6]	ἐν Σικυῶνι ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου	δὲ	ἐς Ἄργος κατελθόντος Ἰανίσκος ἀπόγονος
[2, 37]	πόα καὶ σχοῖνοι πεφύκασι. τὰ	δὲ	ἐς αὐτὴν Διονύσῳ δρώμενα ἐν
[2, 12]	μάλιστα ἡ πόλις, ἐκ Σικυῶνος	δὲ	ἐς αὐτὴν ὁδός ἐστιν εὐθεῖα.
[2, 14]	διάφορα τῶν Ἐλευσῖνι νομίζουσι, τὰ	δὲ	ἐς αὐτὴν τὴν τελετὴν ἐκείνων
[2, 4]	καὶ Βίας ἐστὶν ἱερόν· ἐσιέναι	δὲ	ἐς αὐτὸ οὐ νομίζουσιν. (ὑπὲρ
[2, 2]	καὶ ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος	δὲ	ἐς αὐτὸ ὑπόγεως, ἔνθα δὴ
[2, 28]	δὲ καλοῦσι τὸ χωρίον. τὰ	δὲ	ἐς αὐτό, ὡς Ἐπιδαύριοί τε
[2, 7]	καὶ περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ	δὲ	ἐς αὐτοὺς σαφέστερον ἐν τοῖς
[2, 21]	τοῦ Βίαντός ἐστι τάφος· τὰ	δὲ	ἐς Βίαντα καὶ ἀπογόνους τοῦ
[2, 2]	ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα	δὲ	ἐς δένδρον θεάσασθαι τὰ ποιούμενα·
[2, 36]	παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι	δὲ	ἐς ἔδαφος καταβαλόντες τὴν Ἀσίνην
[2, 23]	τῆς ὑπὸ τῇ Οἴτῃ. (τὰ	δὲ	ἐς Ἕλενον τὸν Πριάμου δεδήλωκεν
[2, 29]	λέγουσιν ἐν αὐτῇ γενέσθαι· Διὸς	δὲ	ἐς ἔρημον κομίσαντος Αἴγιναν τὴν
[2, 30]	ὀνόματα ἔχουσιν ἀπὸ τούτων. τὰ	δὲ	ἐς Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέως εἰδόσι
[2, 3]	αὐτὸν ἔχειν δεομένῃ συγγνώμην, ἀποπλέοντα	δὲ>	ἐς Ἰωλκὸν οἴχεσθαι— τούτων δὲ
[2, 2]	ἱερὸν καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν, τὴν	δὲ	ἐς Κεγχρέας ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ
[2, 2]	ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι	δὲ	ἐς Κόρινθον καὶ ἄλλα ἐστὶ
[2, 2]	Νικίου καὶ Ἀθηναίων ἁλῶναι, πραθεῖσαν	δὲ	ἐς Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι κάλλει τὰς
[2, 20]	οἱ πρὸς τοῖς ποσίν, αὐτὴ	δὲ	ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα τῇ
[2, 36]	ἡ κατὰ Λέρναν θάλασσα. κατιόντων	δὲ	ἐς Λέρναν πρῶτον μὲν καθ᾽
[2, 29]	μὴ βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον. Αἰακὸς	δὲ	ἐς μὲν τὴν νῆσον ἀποβαίνειν
[2, 5]	ἦν Πέρατος τῷ παιδί. τὰ	δὲ	ἐς Πλημναῖον τὸν Περάτου μάλιστα
[2, 21]	ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς ὁ δῆμος, φυγόντα	δὲ	ἐς Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο
[2, 34]	πᾶσαν τὴν Ἑρμιόνα ἕστηκε· τὰ	δὲ	ἐς συγγραφὴν καὶ ἄλλα παρείχετο
[2, 5]	Δημήτηρ ἔλεον ἴσχει Πλημναίου, παραγενομένη	δὲ	ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς δὴ
[2, 24]	παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων	δὲ	ἐς τὴν ἀκρόπολιν ἔστι μὲν
[2, 30]	Αἰακὸν ποιῆσαι τῷ Διί· τὰ	δὲ	ἐς τὴν Αὐξησίαν καὶ Δαμίαν,
[2, 1]	ἐς τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις, τῇ	δὲ	ἐς τὴν ἐπὶ Λεχαίῳ θάλασσαν·
[2, 24]	ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι	δὲ	ἐς τὴν ἐπὶ Τεγέας ὁδόν
[2, 36]	τῇ πόλει τὰ ξόανα. (ἀναστρέψας	δὲ	ἐς τὴν εὐθεῖαν τόν τε
[2, 36]	ἐς τὸν Φρίξον, ὁ Φρίξος	δὲ	ἐς τὴν θάλασσαν τὴν μεταξὺ
[2, 3]	καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε, παραγενομένη	δὲ	ἐς τὴν λεγομένην τότε Ἀρίαν
[2, 25]	τῶν Προίτου θυγατέρων εἰσίν· ἐπανελθόντων	δὲ	ἐς τὴν λεωφόρον, ἐπὶ Μήδειαν
[2, 11]	ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἐστίν. (ἀναστρέψασι	δὲ	ἐς τὴν ὁδὸν διαβᾶσί τε
[2, 17]	πεποίηται μὲν ἐξ ἀχράδος, ἀνετέθη	δὲ	ἐς Τίρυνθα ὑπὸ Πειράσου τοῦ
[2, 11]	ἐν τῷ Νυμφῶνί ἐστιν. ἡ	δὲ	ἐς Τιτάνην ὁδὸς σταδίων μέν
[2, 20]	αὐτῇ πεπτωκότων τῇ μάχῃ, ὅσοι	δὲ	ἐς τὸ ἄλσος τοῦ Ἄργου
[2, 28]	οὐδὲν ἔτι ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες	δὲ	ἐς τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ
[2, 35]	πόδα ἔχων ἐπὶ δελφῖνος. παρελθοῦσι	δὲ	ἐς τὸ τῆς Ἑστίας, ἄγαλμα
[2, 24]	Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος ἐνίκα στάδιον. καταβάντος	δὲ	ἐς τὸ χθαμαλώτερον ἐρείπια Ὑσιῶν
[2, 4]	τοῦ Διὸς χαλκοῦν ἐστιν. (ἀνιοῦσι	δὲ	ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ δέ
[2, 5]	ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι	δὲ	ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ναός ἐστιν
[2, 22]	μὲν ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω· τὰ	δὲ	ἐς τὸν βόθρον τὸν πλησίον
[2, 31]	Διός γε οὖσαν γυναῖκα, τὰ	δὲ	ἐς τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα
[2, 10]	ὁδὸς ἐς ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ. παρελθοῦσι	δὲ	ἐς τὸν περίβολον ἐν ἀριστερᾷ
[2, 17]	καὶ γιγάντων μάχην ἔχει, τὰ	δὲ	ἐς τὸν πρὸς Τροίαν πόλεμον
[2, 12]	εἶναι τὸν Ἄβαντός φασι. καταβᾶσι	δὲ	ἐς τὸν Σικυωνίων καλούμενον λιμένα
[2, 15]	Διὶ θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ. (ἀνελθοῦσι	δὲ	ἐς τὸν Τρητὸν καὶ αὖθις
[2, 36]	ὁδόν ἐστιν ὁ Ἐρασῖνος, ἐκδίδωσι	δὲ	ἐς τὸν Φρίξον, ὁ Φρίξος
[2, 19]	ἑτέρῳ λόγῳ παρίημι τῷδε, τὰ	δὲ	ἐς τὸν Ψαμάθης ἡ Μεγαρική
[2, 1]	δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι	δὲ	ἐς τοῦ θεοῦ τὸ ἱερὸν
[2, 3]	εἶπεν ἐκ Μηδείας γενέσθαι· πέρα	δὲ	ἐς τοὺς παῖδας οὐδὲ τούτῳ
[2, 12]	προϊόντι ὁμοῦ τῷ λόγῳ. διάφορα	δὲ	ἐς τοὺς Φλιασίους τὰ πολλὰ
[2, 28]	ἐποιήσατο ἐν ᾄσματι μνήμην. (κατιοῦσι	δὲ	ἐς τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν πόλιν
[2, 4]	καὶ πηγὴ καλουμένη Λέρνα· κίονες	δὲ	ἑστήκασι περὶ αὐτὴν καὶ καθέδραι
[2, 11]	Καρνείου ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος· κίονες	δὲ	ἑστήκασιν ἐν αὐτῷ μόνοι, τοίχους
[2, 27]	δὲ ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις	δέ	ἐστι θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ
[2, 5]	ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν· οὗ	δέ	ἐστι νῦν σφίσι τὸ ἱερὸν
[2, 27]	τὴν Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ ναοῦ	δέ	ἐστι πέραν ἔνθα οἱ ἱκέται
[2, 34]	παιδός, πεποίηται δὲ Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις	δέ	ἐστι τῇ θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται
[2, 24]	πατέρα ὧν ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ	δέ	ἐστι τῇ Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν
[2, 31]	τοῦ παρὰ Τροιζηνίοις ἐποιήθησαν. ἄγαλμα	δέ	ἐστι τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα
[2, 4]	Κορυφαῖος ὀνομάζοιτο ἄν. τοῦ θεάτρου	δέ	ἐστι τοῦδε οὐ> πόρρω γυμνάσιον
[2, 10]	περίβολον Παιδιζὴν ὀνομάζουσιν, ἐν μέσῳ	δέ	ἐστι τῷ περιβόλῳ τὸ ἱερόν,
[2, 16]	σφισι τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος	δὲ	ἔστι μὲν Ἀτρέως, εἰσὶ δὲ
[2, 3]	δελφῖνός ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ	δὲ	ἔστι μὲν πολλαχοῦ Κορινθίοις καὶ
[2, 16]	οἱ περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες· ἕτερον	δέ	ἐστιν Ἀγαμέμνονος, τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος
[2, 23]	πολλοὺς ἐναντία ὧν δοξάζουσιν. (ἄλλα	δέ	ἐστιν Ἀργείοις θέας ἄξια· κατάγαιον
[2, 22]	μαχομένους τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις	δέ	ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ ἐν τῷ
[2, 19]	τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ	δέ	ἐστιν ἐντὸς Λάδας ποδῶν ὠκύτητι
[2, 2]	ἵππος ὁ Πήγασος. ~(τοῦ περιβόλου	δέ	ἐστιν ἐντὸς Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ
[2, 35]	ἐς Ἑρμιόνα ἡγοῦμαι, τοῦ θεοῦ	δέ	ἐστιν ἐπίκλησις, ὅντινα ἔχει λόγος
[2, 10]	φύλλα ἐλάσσονα ἢ φηγοῦ, μείζονα	δέ	ἐστιν ἢ πρίνου, σχῆμα δέ
[2, 34]	ἠρέμα ἐς πρόσαντες ἄνεισι, τὸ	δέ	ἐστιν ἤδη τοῦ Πρωνός· Πρῶνα
[2, 13]	πάντα ἤδη χρόνον. οὐ πόρρω	δέ	ἐστιν ὁ καλούμενος Ὀμφαλός, Πελοποννήσου
[2, 15]	καὶ αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι	δέ	ἐστιν ὅμως ἐπιτηδειοτέρα. ἐν τούτοις
[2, 4]	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ	δέ	ἐστιν ὄρους ὑπὲρ τὴν πόλιν
[2, 20]	ὑπὸ Δαναοῦ κριθῆναι λέγοντες. τούτου	δέ	ἐστιν οὐ πόρρω θέατρον· ἐν
[2, 4]	οὕτως ἔχοντα ἐπελεξάμην, τοῦ μνήματος	δέ	ἐστιν οὐ πόρρω Χαλινίτιδος Ἀθηνᾶς
[2, 35]	δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πεποιήκασιν, ὄνομα	δέ	ἐστιν τῷ χωρίῳ Λειμών, ὅθεν
[2, 27]	καὶ τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον. (ὄρη	δέ	ἐστιν ὑπὲρ τὸ ἄλσος τό
[2, 3]	πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι. (ἔπη	δὲ	ἔστιν ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα·
[2, 6]	καὶ αὐτὸν ἐποίησεν οὐδέν, κοινωνὸν	δὲ	ἔσχε τῆς ἀρχῆς. ~(καὶ Δωριεῖς
[2, 20]	ἡλικίᾳ τῶν γυναικῶν ὥπλιζεν, ὁπλίσασα	δὲ	ἔτασσε κατὰ τοῦτο ᾗ τοὺς
[2, 16]	Πυλάδῃ παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα	δὲ	ἐτάφη καὶ Αἴγισθος ὀλίγον ἀπωτέρω
[2, 24]	εὕρισκον Ἀθηναίοις ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ	δὲ	ἔτει τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς>
[2, 10]	ἔχει τῇ μὲν μήκωνα τῇ	δὲ	ἑτέρᾳ μῆλον. τῶν δὲ ἱερείων
[2, 27]	ἐπὶ θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν	δὲ	ἑτέραν τῶν χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς
[2, 34]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ	δὲ	ἕτερον Ἡρακλέους. τοῦ δὲ πολίσματος
[2, 10]	καὶ τὸ μὲν ὑπομελαίνει, τὸ	δὲ	ἕτερον λευκόν ἐστι· φύλλοις δ᾽
[2, 36]	λίθων εἰσὶ σωροὶ λογάδων. χωρίον	δὲ	ἕτερον, ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι, στάδια
[2, 21]	Ὑπερμήστρας μνῆμα Ἀμφιαράου μητρός, τὸ	δὲ	ἕτερον Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ· σὺν
[2, 37]	μὲν ποταμὸς ὁ Ποντῖνος, τῇ	δὲ	ἕτερος ποταμός· Ἀμυμώνη δὲ ἀπὸ
[2, 2]	μὲν καὶ ὀρθὰ ἀμφότερα, τῷ	δὲ	ἑτέρῳ καὶ ναὸς πεποίηται. τὰ
[2, 29]	τοσαῦτα τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν, ἐξεχώρησε	δὲ	ἑτέρωσε ἀπ᾽ ἀρχῆς. (χρόνῳ δὲ
[2, 30]	καὶ Ἄνθ< ει> αν. πολλοῖς	δὲ	ἔτεσιν ὕστερον ἐς ἀποικίαν ἐκ
[2, 20]	Ἀργείοις λογάδας τρέφειν χιλίους· ἡγεμὼν	δὲ	ἐτέτακτο ἐπ᾽ αὐτοῖς Βρύας Ἀργεῖος,
[2, 25]	Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς	δέ—	ἔτι γὰρ ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ
[2, 13]	ἐκ τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας	δὲ	ἔτι γενέσθαι τὰς μεταβολὰς τοῖς
[2, 32]	ὁ λόγος ἤδη μοι. τοσόνδε	δὲ	ἔτι δηλώσω· Σαρώνια γὰρ δὴ
[2, 20]	Διομήδης τε καὶ Σθένελος· παρῆν	δὲ	ἔτι καὶ ἐπὶ τούτων Εὐρύαλος
[2, 33]	τὰ χωρία σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ	δὲ	ἔτι καὶ λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν
[2, 16]	τεκεῖν διδύμους Κασσάνδραν φασί, (νηπίους	δὲ	ἔτι ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν
[2, 22]	Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος ἔπη ποιήσαντες, πρότερον	δὲ	ἔτι Στησίχορος ὁ Ἱμεραῖος, κατὰ
[2, 20]	συμφορά, ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον	δὲ	ἔτι τὸν ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν
[2, 11]	Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ	δὲ	ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ
[2, 38]	καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη	δὲ	Εὔα μεγίστη τῶν κωμῶν· καὶ
[2, 17]	τὸ ἀπαντικρὺ τοῦ Ἡραίου, ἀπὸ	δὲ	Εὐβοίας ὅσον περὶ τὸ ἱερόν,
[2, 11]	θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς, Σικυώνιοι	δὲ	Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ ἔτος
[2, 1]	ἐν τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ εἰ	δὲ	Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή— Ἐφύραν
[2, 21]	ἀδελφῶν ταύτην καὶ Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι	δὲ	εὐξαμένους τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ
[2, 6]	Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ	δὲ	εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν εἴ
[2, 3]	αὐτῶν πλησίον τοῦ Ποσειδῶνος. τοῦτο	δὲ	Εὐρυκλῆς ἐποίησεν ἀνὴρ Σπαρτιάτης λίθοις
[2, 16]	ἕτερον δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος, τὸ	δὲ	Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου, καὶ Τελεδάμου
[2, 5]	Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν τοῦτο εἶναι. Αἰγιαλέως	δὲ	Εὔρωπα γενέσθαι φασίν, Εὔρωπος δὲ
[2, 34]	γενέσθαι φασὶν Ἑρμίονα Εὔρωπος. τὸν	δὲ	Εὔρωπα ἦν γὰρ δὴ Φορωνέως—
[2, 37]	Τρικωνιεὺς τῶν ἐν Αἰτωλίᾳ, τὰ	δὲ	ἐφ᾽ ἡμῶν Λυκίων τοῖς μάλιστα
[2, 35]	καταβάντες ὑδρεύοιντο ἐξ αὐτῆς· τὴν	δὲ	ἐφ᾽ ἡμῶν πεποιήκασιν, ὄνομα δέ
[2, 34]	μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα· ἡ	δὲ	ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις ἀπέχει μὲν
[2, 1]	καὶ οὗτοι πεποίηνται. τῷ βάθρῳ	δὲ	ἐφ᾽ οὗ τὸ ἅρμα μέση
[2, 18]	ἐκπεσόντα ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος, Ἡρακλέα	δὲ	ἔφασαν ἀποκτείναντα Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[2, 16]	περιβόλου καὶ ἡ πύλη, λέοντες	δὲ	ἐφεστήκασιν αὐτῇ· Κυκλώπων δὲ καὶ
[2, 29]	ἑκὼν τυγχάνει τοῦ Φώκου. ταῦτα	δὲ	ἐχαρίζοντο τῇ μητρί· αὐτοὶ μὲν
[2, 10]	τῇ κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν	δὲ	ἔχει τῇ μὲν μήκωνα τῇ
[2, 30]	λέγουσι περὶ τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας	δὲ	ἔχειν ἐν κοινῷ· προστάξαι γὰρ
[2, 10]	εἶναι Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα	δὲ	Ἐχετίμου. ἐνταῦθα ἀγάλματά ἐστιν οὐ
[2, 28]	ὡς κατελάμβανεν ἀναιρεῖ βαλών, Φάλκην	δὲ	ἐχόμενον Ὑρνηθοῦς βαλεῖν μὲν ἔδεισε,
[2, 8]	ὄντων τὴν γῆν ἐπόρθησε· Κόρινθον	δὲ	ἔχοντος Ἀντιγόνου καὶ φρουρᾶς Μακεδόνων
[2, 6]	υἱὸς καὶ νύμφης Συλλίδος. μετὰ	δὲ	Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων στρατὸν ἤγαγεν
[2, 9]	μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός, ἔστι	δὲ	Ζεὺς Μειλίχιος καὶ Ἄρτεμις ὀνομαζομένη
[2, 29]	αἱ Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου	δὲ	ἢ δυνάμεως οὐκέτι ἐξεγένετο ἐς
[2, 27]	τὸ ἐν Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας	δὲ	ἢ κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος
[2, 26]	τῆς Ἀργείας ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν	δὲ	ἢ κατ᾽ αὐτὴν γενέσθαι τὴν
[2, 3]	ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀκούσης ἀποθανόντα. (κεκόσμηται	δὲ	ἡ πηγὴ λίθῳ λευκῷ, καὶ
[2, 1]	ὗν> ταύτην ἐστὶν ἔργον. προϊοῦσι	δὲ	ἡ πίτυς ἄχρι γε ἐμοῦ
[2, 1]	οὐ προεχώρησε τὸ> ἔργον· Κνιδίους	δὲ	ἡ Πυθία τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας
[2, 20]	ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν	δὲ	ἡ Τελέσιλλα καὶ ἄλλως ἐν
[2, 34]	ἐστιν ἑπτά που στάδια, πλάτος	δὲ	ᾗ πλατυτάτη σταδίων τριῶν οὐ
[2, 6]	χρόνον διατελέσασιν ἐν εἰρήνῃ. αἰτία	δὲ	ἥδε· Ἀντιόπης ἐν Ἕλλησι τῆς
[2, 19]	ἀρεσκόμενος τῇ Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο	δὲ	ἤδη καὶ τὴν βασιλείαν ἐς
[2, 13]	τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται	δὲ	ἤδη καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν
[2, 5]	πιστὰ— ἐν Ἅιδου δίδωσιν. ἤκουσα	δὲ	ἤδη τὴν Πειρήνην φαμένων εἶναι
[2, 26]	ἐς τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως, ἐξημμένης	δὲ	ἤδη τῆς πυρᾶς ἁρπάσαι λέγεται
[2, 37]	ἐστιν οὐκ ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ	δὲ	ἤκουσα ἐπὶ τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι
[2, 3]	μὲν Φαέθοντα Ἡλίου παῖδα, τὸ	δὲ	Ἥλιον αὐτὸν φέρον. ὀλίγον δὲ
[2, 3]	οὐδὲ τούτῳ πεποιημένα ἐστίν. (Εὔμηλος	δὲ	Ἥλιον ἔφη δοῦναι τὴν χώραν
[2, 25]	τοῦτο Ἀφροδίτης κεῖται ξόανον, πρὸς	δὲ	ἡλίου δυσμὰς Ἄρεως· εἶναι δὲ
[2, 19]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν κρίνειν· (ἀρχομένης	δὲ	ἡμέρας ἐς βοῶν ἀγέλην νεμομένην
[2, 25]	ὕστερον ἐν αὐτῷ Λύρκου— παῖς	δὲ	ἦν Ἄβαντος νόθος— τὸ ὄνομα
[2, 13]	οἱ Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέως	δὲ	ἦν Ἀμφιάραος τῷ ἐκείνων λόγῳ
[2, 29]	ὡς Ὅμηρος ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου	δὲ	ἦν ἀπόγονος τρίτος Πυλάδης, Στροφίου
[2, 9]	ἱερῷ τοῦ Λυκίου, ὅ τι	δὲ	ἦν δένδρον οὐδὲ οἱ τῶν
[2, 5]	Ἀπίαν ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖσθαι. Ἄπιδος	δὲ	ἦν Θελξίων, Θελξίονος δὲ Αἴγυρος,
[2, 4]	Ἠετίωνος ἐξέβαλε τοὺς Βακχίδας· ἀπόγονος	δὲ	ἦν ὁ Κύψελος Μέλανος τοῦ
[2, 23]	ἄξια· κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ᾽ αὐτῷ	δὲ	ἦν ὁ χαλκοῦς θάλαμος, ὃν
[2, 5]	παρέδωκέν οἱ τὴν ἀρχήν· (ὄνομα	δὲ	ἦν Πέρατος τῷ παιδί. τὰ
[2, 4]	Κορίνθῳ. Θόαντος δὲ Δαμοφῶν, Δαμοφῶντος	δὲ	ἦν Προπόδας, Προπόδα δὲ Δωρίδας
[2, 6]	κατήκοος καὶ Μυκηναίων εἶναι. Ἱππολύτου	δὲ	ἦν τούτου Λακεστάδης. Φάλκης (ταμφάλκης)
[2, 4]	Θέρσανδρός τε καὶ Ἄλμος. Ὀρνυτίωνος	δὲ	ἦν Φῶκος, Ποσειδῶνος δὲ ἐπίκλησιν.
[2, 10]	τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς	δέ,	ἣν ἄγουσι τῷ Ἡρακλεῖ, τὴν
[2, 34]	ἐπιτήδειον— μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα, τρίτη	δὲ	ἣν Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ
[2, 33]	ἐν αὐτῇ Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος	δὲ	ἡνίοχον εἶναι λέγουσι τὸν Σφαῖρον.
[2, 31]	ὁ κότινος πεφυκὼς ἔτι, τὸν	δὲ	Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς
[2, 18]	ἦν Πελοπίδης ὁ Τισαμενός, οἱ	δὲ	Ἡρακλεῖδαι τὸ ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι·
[2, 37]	τὰ πάντα Δωριστὶ ἐπεποίητο· πρὶν	δὲ	Ἡρακλείδας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον, τὴν
[2, 21]	δὲ τοῦτον τὸν> Ἡγέλεων, τὸν	δὲ	Ἡρακλέους εἶναι καὶ γυναικὸς λέγουσι
[2, 35]	καὶ γῆς χάσμα· διὰ τούτου	δὲ	Ἡρακλῆς ἀνῆγε τοῦ Ἅιδου τὸν
[2, 15]	(καὶ τὸν Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων	δὲ	Ἥρας εἶναι τὴν γῆν, οὕτω
[2, 22]	ἐκ βάθρων ἀνατραπέντα οἶδε· ~(τῆς	δὲ	Ἥρας ὁ ναὸς τῆς Ἀνθείας
[2, 25]	τὸ Ἄργος ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα	δὲ	ἥρωα, ἀφ᾽ οὗ τῇ πόλει
[2, 27]	κύων παρακατακείμενος πεποίηται. τῷ θρόνῳ	δὲ	ἡρώων ἐπειργασμένα Ἀργείων ἐστὶν ἔργα,
[2, 31]	τι μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου, δεύτερος	δὲ	Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς τοῦτον ἀνέθηκεν,
[2, 13]	ἱερὸν ἁγιώτατον ἐκ παλαιοῦ· τὴν	δὲ	θεὸν ἧς ἐστι τὸ ἱερὸν
[2, 23]	τε πιέζει καὶ λιμός. εὐξαμένοις	δὲ	θεῶν τινα ἐν τοῖς παροῦσιν
[2, 5]	καὶ Οἰνώνην καλουμένας μετονομασθῆναι, ἀπὸ	δὲ	Θήβης τὴν ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ
[2, 30]	λίμνη διὰ τοῦτο ἐκαλεῖτο. Σάρωνα	δὲ—	θηρεύειν γὰρ δὴ μάλιστα ᾕρητο—
[2, 34]	ἐκαλεῖτο Σθενίου Διὸς βωμός, μετὰ	δὲ	Θησέα ἀνελόμενον τὰ γνωρίσματα ὀνομάζουσιν
[2, 5]	Θελξίων, Θελξίονος δὲ Αἴγυρος, τοῦ	δὲ	Θουρίμαχος, Θουριμάχου δὲ Λεύκιππος· Λευκίππῳ
[2, 5]	Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι	δὲ	θυγάτηρ γίνεται Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν
[2, 27]	νήσῳ τὸν αὐτὸν νόμον. τὰ	δὲ	θυόμενα, ἤν τέ τις Ἐπιδαυρίων
[2, 6]	ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἐβασίλευσεν, ἀποθανόντος	δὲ	Ἰανίσκου Φαῖστος τῶν Ἡρακλέους λεγόμενος
[2, 16]	Φόρβας, Φόρβαντος δὲ Τριόπας, Τριόπα	δὲ	Ἴασος καὶ Ἀγήνωρ. Ἰὼ μὲν
[2, 16]	τὴν ἐπὶ τῷ Πηνειῷ. Περσεὺς	δὲ—	ἰδεῖν γὰρ πάντως ἤθελε τὸν
[2, 21]	Βίαντος ἤδη λέλεκταί μοι. (Ἀθηνᾶς	δὲ	ἱδρύσασθαι Σάλπιγγος ἱερόν φασιν Ἡγέλεων.
[2, 19]	καὶ μάλιστα τὰ Αἰγύπτια. Δαναὸς	δὲ	ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα ἐπ᾽ αἰτίᾳ
[2, 23]	Ξενόφιλος καὶ Στράτων. ἐξ ἀρχῆς	δὲ	ἱδρύσατο Σφῦρος τὸ ἱερόν, Μαχάονος
[2, 34]	γάμου θύειν καθέστηκεν ἐνταῦθα. Δήμητρος	δὲ	ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας, τὸ μὲν
[2, 26]	Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ	δὲ	ἱερὰν μάλιστα εἶναι τὴν γῆν
[2, 10]	τῇ δὲ ἑτέρᾳ μῆλον. τῶν	δὲ	ἱερείων τοὺς μηροὺς θύουσι πλὴν
[2, 32]	θῦσαι τῷ Ἱππολύτῳ πρῶτον· Τροιζηνίοις	δὲ	ἱερεὺς μέν ἐστιν Ἱππολύτου τὸν
[2, 27]	λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον. ~(τὸ	δὲ	ἱερὸν ἄλσος τοῦ Ἀσκληπιοῦ περιέχουσιν
[2, 31]	ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ λίθον, καλούμενον	δὲ	ἱερόν, εἶναι λέγουσιν ἐφ᾽ οὗ
[2, 18]	ἀπὸ τοῦ πλησίον ἱεροῦ· τὸ	δὲ	ἱερόν ἐστιν Εἰλειθυίας. (μόνους δὲ
[2, 27]	ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν, ἔστι	δὲ	ἱερὸν θεῶν οὓς Ἐπιδώτας ὀνομάζουσιν·
[2, 31]	ἐπὶ τῶν θρόνων. οὐ πόρρω	δὲ	ἱερὸν Μουσῶν ἐστι, ποιῆσαι δὲ
[2, 4]	Κορινθίων βασιλέας συμβάντα εὕρισκον· (τὸ	δὲ	ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς τῆς Χαλινίτιδος
[2, 21]	Λακεδαιμονίων τοὺς πολλοὺς ἀπέκτειναν. τὸ	δὲ	ἱερὸν τῆς Λητοῦς ἔστι μὲν
[2, 35]	τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ νεῖμαι. (τὸ	δὲ	ἱερὸν τῆς Τύχης νεώτατον μὲν
[2, 31]	Ξέρξου τε καὶ Περσῶν. (τὸ	δὲ	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Θεαρίου
[2, 22]	Θησέως εἶναι θυγατέρα Ἰφιγένειαν. τοῦ	δὲ	ἱεροῦ τῆς Εἰληθυίας πέραν ἐστὶν
[2, 11]	τοῦ παιδὸς τῆς τροφῆς. τοῦ	δὲ	ἱεροῦ τῆς Ἥρας, ἣν ἱδρύσατο
[2, 31]	τούτων εἰκόνας ἀναθεῖναι μόνων. (τοῦ	δὲ	ἱεροῦ τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστιν οἰκοδόμημα
[2, 30]	παρ᾽ αὐτῶν φασιν ἀποικισθῆναι· κατασκευὴν	δὲ	ἱερῶν καὶ ὅσα ἄλλα ἐς
[2, 28]	χερσαίους διπήχεων οὐκ ἐλάσσονας, παρὰ	δὲ	Ἰνδῶν μόνων ἄλλα τε κομίζεται
[2, 38]	ἦν μοι γράψαι. ~(ἐκ Λέρνης	δὲ	ἰοῦσιν ἐς Τημένιον— τὸ δὲ
[2, 27]	ἄλλων ἐστὶν ἀρχαία στήλη· ἵππους	δὲ	Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι τῷ θεῷ φησιν
[2, 2]	ὀλίγους εἶναι τοὺς εἰδότας. ὁ	δὲ	Ἰσθμικὸς ἀγὼν οὐδὲ ἀναστάντων ὑπὸ
[2, 23]	φρουρᾷ τῆς θυγατρὸς ἐποίησε· Περίλαος	δὲ	καθεῖλεν αὐτὸν τυραννήσας. τοῦτό τε
[2, 21]	δὲ αὖθις Οἰβάλῳ γήμασθαι· πρότερον	δὲ	καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ἀνδρὶ
[2, 8]	πρὸς Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος ἐποιήσατο. Λακεδαιμόνιοι	δὲ	καὶ Ἆγις ὁ Εὐδαμίδου βασιλεὺς
[2, 12]	ἀνὰ πᾶν ἔτος θύει. δρᾷ	δὲ	καὶ ἄλλα ἀπόρρητα ἐς βόθρους
[2, 2]	καὶ αὐτὸς ὁ Παλαίμων. ἔστι	δὲ	καὶ ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος
[2, 2]	ἐν τοῖς προτέροις ποσίν. (ἔστι	δὲ	καὶ ἄλλο ἐν Θεσσαλίᾳ Λαΐδος
[2, 32]	καὶ θυσίαι καθεστήκασιν ἐπέτειοι, δρῶσι	δὲ	καὶ ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος
[2, 26]	καὶ ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται	δὲ	καὶ ἄλλος ἐπ᾽ αὐτῷ λόγος,
[2, 35]	ἐστιν αἱ γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι	δὲ	καὶ ἄλλος ναός· εἰκόνες δὲ
[2, 13]	σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι	δὲ	καὶ Ἀπόλλωνος καὶ ἄλλο Ἴσιδος.
[2, 26]	πολίταις ἀφικόμενος ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης	δὲ	καὶ Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον.
[2, 8]	αὐτὸς Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος. ἔπεισε	δὲ	καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν Ἄργει
[2, 11]	ἐς ἀποτροπὴν κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα	δὲ	καὶ Ἀρτέμιδι καὶ Ἀπόλλωνι τὸ
[2, 28]	ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα. εἰ	δὲ	καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν τῇ
[2, 36]	ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο	δὲ	καὶ αὕτη ποτέ, καὶ Ἁλικῶν
[2, 25]	ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι· τὴν	δὲ	καὶ αὐτὴν ἀνάψαι λέγουσιν ἕτερον
[2, 14]	ἐκείνων ἐστὶν ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι	δὲ	καὶ αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ
[2, 18]	τὸ ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω	δὲ	καὶ αὐτὸν ἐκπεσόντα ἀπέφαινον ὑπὸ
[2, 4]	Ὁμήρου μὴ πάρεργον ἐπελέξατο. φαίνονται	δὲ	καὶ Βελλεροφόντου μετοικήσαντος ἐς Λυκίαν
[2, 8]	δὴ τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο— τοὺς	δὲ	καὶ βιασάμενος τῶν φυλασσόντων ἐγένετο
[2, 15]	δὲ εἶναι Δαιδάλου σφᾶς, οἱ	δὲ	καὶ γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος ἐθέλουσι
[2, 35]	τὰς ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν, ἕπονται	δὲ	καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες. τοῖς
[2, 5]	καὶ ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν. οἶδα	δὲ	καὶ Δηλίων τοιοῦτο ἀκούσας ἕτερον,
[2, 31]	ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον. ἔστι	δὲ	καὶ Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος·
[2, 24]	τῆς Πελασγοῦ θυγατρός· ἀπὸ ταύτης	δὲ	καὶ δύο τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ
[2, 22]	πολλὰ ἐβένου καὶ τούτοις, ὀλίγα	δὲ	καὶ ἐλέφαντος πεποίηται. (πλησίον δὲ
[2, 34]	ἐστὶν εἰρημένον ἤδη μοι, τὸ	δὲ	καὶ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει.
[2, 13]	τῷ ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται	δὲ	καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειος, ἣν
[2, 24]	καὶ Πανὶ θύουσι, τῷ Διονύσῳ	δὲ	καὶ ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην Τύρβην.
[2, 35]	ἄγαλμα μέν ἐστιν οὐδέν, βωμὸς	δέ·	(καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ.
[2, 11]	ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα	δὲ	καὶ ἐπὶ τῷ βωμῷ τῶν
[2, 7]	Εὐπόλιδι Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι	δὲ	καὶ ἐπιστρέψασιν ὡς ἐπὶ τὴν
[2, 6]	ῥυῆναι πρὸ τοῦ ναοῦ. ὕστερον	δὲ	καὶ Ἐπωπέα κατέλαβεν ἀποθανεῖν ὑπὸ
[2, 34]	Διός γε εἶναι δοκοῦντι. ἐπῴκησαν	δὲ	καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς οἱ
[2, 6]	(Σικυῶνος δὲ γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης	δὲ	καὶ Ἑρμοῦ Πόλυβον γενέσθαι λέγουσιν·
[2, 9]	ἡρῷον Ἀράτειον ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ	δὲ	καὶ ἐς Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα
[2, 20]	δεξιᾷ Φορωνέως τάφος ἐστίν· ἐναγίζουσι	δὲ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι τῷ
[2, 32]	Τροιζηνίαν, Ἀθηναίους δὲ μάλιστα. διαβὰς	δὲ	καὶ (ἐς τὴν Τροιζηνίαν) ναὸν
[2, 36]	μετονομασθῆναι τὸ ὄρος φασίν. (ἱερὰ	δὲ	καὶ ἐς τόδε ἐπὶ ἄκρων
[2, 17]	οὐ καθεῖλον τῆς Χρυσηίδος, ἀνάκειται	δὲ	καὶ ἐς τόδε τοῦ ναοῦ
[2, 34]	Τυνδάρεω παῖδας ἀγωνίσασθαι λέγουσιν. ἔστι	δὲ	καὶ ἕτερον οὐ μέγα τῆς
[2, 10]	ἀνάκειται λίθου, Σκόπα ποίημα. ἔστι	δὲ	καὶ ἑτέρωθι ἱερὸν Ἡρακλέους· τὸν
[2, 30]	Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον εἶναι, Διὸς	δὲ	καὶ Κάρμης τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν
[2, 1]	τὴν ἐφ᾽ ἡμῶν κατεστήσατο· ἀνοικίσαι	δὲ	καὶ Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 17]	γάμον· οὗτος μὲν ἀργύρου, χρυσοῦ	δὲ	καὶ λίθων λαμπόντων Ἀδριανὸς βασιλεὺς
[2, 34]	ὡς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν· ἔχει	δὲ	καὶ λιμένας ἐν αὑτῇ. μῆκος
[2, 29]	ἀνέχων ἐκ τῆς γῆς· ὡς	δὲ	καὶ μνῆμα οὗτος ὁ βωμὸς
[2, 37]	ποιησάμενος καὶ συνάψας ἀλλήλοις, ἀπαρτήσας	δὲ	καὶ μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ
[2, 24]	Ἀκραίας Ἥρας τὸ ἱερόν, ἔστι	δὲ	καὶ ναὸς Ἀπόλλωνος, ὃν Πυθαεὺς
[2, 27]	ἀκεσθέντων ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, προσέτι	δὲ	καὶ νόσημα ὅ τι ἕκαστος
[2, 22]	ἄνδρα ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι	δὲ	καὶ νῦν ἔτι ἐς τὸν
[2, 31]	ποτε ὁ Μῆδος ἐνέπρησεν, ἀρχαῖος	δὲ	καὶ (ὁ) Σαμίοις Ἀπόλλωνος Πυθίου·
[2, 1]	περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι	δὲ	καὶ οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν
[2, 23]	παρ᾽ αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται	δὲ	καὶ οἱ ποιήσαντες τὰ ἀγάλματα
[2, 13]	ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος	δὲ	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο
[2, 16]	δὲ ἔστι μὲν Ἀτρέως, εἰσὶ	δὲ	καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας
[2, 28]	Προκλέους πατρὸς τῆς Μελίσσης. ἐτυράννει	δὲ	καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ δὴ
[2, 35]	καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες. τοῖς	δὲ	καὶ παισὶν ἔτι οὖσι καθέστηκεν
[2, 7]	τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε	δὲ	καὶ περὶ Καρίαν καὶ Λυκίαν
[2, 18]	παρακαταθέσθαι Τυνδάρεῳ τὴν χώραν· τοιαῦτα	δὲ	καὶ περὶ τῆς Μεσσηνίας ἕτερα
[2, 37]	τῇ ὕδρᾳ τὰς πολλάς. (εἶδον	δὲ	καὶ πηγὴν Ἀμφιαράου καλουμένην καὶ
[2, 30]	τῶν πόλεων Ποσειδωνιάδα ὀνομάσαι. Τροίζηνος	δὲ	καὶ Πιτθέως παρὰ Ἀέτιον ἐλθόντων
[2, 36]	ἀλλὰ ἐς αὑτὸ καταδέχεται· ῥεῖ	δὲ	καὶ ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος.
[2, 10]	ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ ἔργον· ἔχει	δὲ	καὶ σκῆπτρον καὶ ἐπὶ τῆς
[2, 17]	ἱερὰν τῆς Ἥρας νομίζουσι. κεῖται	δὲ	καὶ στέφανος χρυσοῦς καὶ πέπλος
[2, 16]	γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος	δὲ	καὶ τάδε ἔγραψε, Μέδοντα καὶ
[2, 7]	ἐνταῦθα τῆς μανίας παύσασθαι. (λέγουσι	δὲ	καὶ τάδε, ὡς Μελέαγρος ἐς
[2, 33]	Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο	δὲ	καὶ ταῖς Τροιζηνίων παρθένοις ἀνατιθέναι
[2, 27]	τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος ἐγίνετο· ὁ	δὲ	καὶ ταῦτα ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν·
[2, 16]	λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν αὐτῇ· Κυκλώπων	δὲ	καὶ ταῦτα ἔργα εἶναι λέγουσιν,
[2, 32]	φύλλα ἐσιναμώρει τῆς μυρσίνης. (ἔστι	δὲ	καὶ τάφος Φαίδρας, ἀπέχει δὲ
[2, 38]	λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης εἶναι. λείπεται	δὲ	καὶ τειχῶν ἔτι ἐρείπια, καὶ
[2, 1]	Ἑλλάδος βωμοὺς οἶδα ὄντας, τοὺς	δὲ	καὶ τεμένη σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν,
[2, 18]	Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος	δὲ	καὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν ἀφελόμενος
[2, 18]	μὲν Ἀρκάδων τοὺς πολλούς, παρειληφὼς	δὲ	καὶ τὴν ἐν Σπάρτῃ βασιλείαν,
[2, 25]	δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια. ἀνέστησαν	δὲ	καὶ Τιρυνθίους Ἀργεῖοι, συνοίκους προσλαβεῖν
[2, 13]	τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως	δὲ	καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος· τὸ
[2, 36]	ἐστὶν ἐρείπια ἐπὶ θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων	δὲ	καὶ τοῦ βασιλέως Νικάνδρου τοῦ
[2, 33]	καὶ οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος· λέγεται	δὲ	καὶ τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ χωρία
[2, 12]	ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι	δὲ	καὶ τοῦτο ἐλέγετο· ἐκ τούτου
[2, 2]	τὰς εἰκόνας πεποίηνται ταύτας. (ἔστι	δὲ	καὶ Τύχης ναός· ἄγαλμα ὀρθὸν
[2, 30]	Ἀρτέμιδί ἐστιν ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ	δὲ	καὶ τῷ Διονύσῳ· καὶ γένεια
[2, 27]	θεῶν οὓς Ἐπιδώτας ὀνομάζουσιν· ἐποίησε	δὲ	καὶ Ὑγείᾳ ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ
[2, 4]	ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν ἐστι, πρόσωπον	δὲ	καὶ χεῖρες καὶ ἀκρόποδες εἰσὶ
[2, 1]	ἐπὶ δελφῖνος ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος	δὲ	καὶ χρυσοῦ καὶ οὗτοι πεποίηνται.
[2, 15]	καὶ θῦσαι τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται	δὲ	καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν
[2, 13]	ἱερεῦσι θεάσασθαι μόνον ἔστι. (λέγεται	δὲ	καὶ ὧδε ὑπὸ Φλιασίων λόγος·
[2, 9]	τοὺς ἀρχομένους χρώμενον ἐπῄνει, τὰ	δὲ	καὶ ὡρμημένον ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν—
[2, 16]	οἰκισμὸν ἐνόμιζε συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα	δὲ	καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι
[2, 11]	σφισιν ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς· χαμαὶ	δὲ	καίουσι πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους
[2, 17]	Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευεν· Ἀργεῖοι	δὲ	καίπερ κακοῦ τηλικούτου παρόντος σφίσι
[2, 21]	μὲν θυγατέρα εἶναι λέγοντες, Μελίβοιαν	δὲ	καλεῖσθαι τὸ ἐξ ἀρχῆς· ἀπολλυμένων
[2, 38]	ὄνομά ἐστιν ἀπ᾽ αὐτῶν. ποταμὸς	δὲ	καλούμενος Τάναος— εἷς γὰρ δὴ
[2, 28]	ἐστὶ πεφυκυίας ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον	δὲ	καλοῦσι τὸ χωρίον. τὰ δὲ
[2, 5]	ἄρρενες παῖδες οὐκ ἐγένοντο, θυγάτηρ	δὲ	Καλχινία. ταύτῃ τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα
[2, 30]	ἀφίκετο ἐς τὸ πέλαγος· ἤδη	δὲ	κάμνοντα αὐτὸν καὶ ὑπὸ τῶν
[2, 27]	ἐξ ὑαλίνης φιάλης πίνουσα· ἴδοις	δὲ	κἂν ἐν τῇ γραφῇ φιάλην
[2, 6]	παίδων καὶ οὗτος εἶναι. (Φαίστου	δὲ	κατὰ μαντείαν μετοικήσαντος ἐς Κρήτην
[2, 12]	ἐν ἀριστερᾷ Ποσειδῶνος ἱερόν· προελθοῦσι	δὲ	κατὰ τὴν λεωφόρον Ἑλισσών τε
[2, 17]	δέκα στάδια τὸ Ἡραῖον. ῥεῖ	δὲ	κατὰ τὴν ὁδὸν ὕδωρ Ἐλευθέριον
[2, 13]	τὰς μεταβολὰς τοῖς οἰκήτορσι. τὰ	δὲ	κατὰ Φλιοῦντα οὕτως ἔχει. Ρηγνίδας
[2, 18]	παρθένῳ παρὰ Τυνδάρεω λαβόντα. ἐγὼ	δὲ	καταγνῶναι μὲν οὐκ ἐθέλω φύσει
[2, 26]	ἐπὶ θέᾳ τῆς χώρας, ἔργῳ	δὲ	κατάσκοπον πλήθους τῶν ἐνοικούντων καὶ
[2, 13]	γενέσθαι Φλίαντι ἐξ αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν	δὲ	κατελθόντων Πελοπόννησος ἐταράχθη πᾶσα πλὴν
[2, 2]	Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον ἀρχαῖον. ἐν	δὲ	Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ ἐστι ναὸς
[2, 21]	πυρὰν τὸ> οἰκοδόμημα ἐγένετο· αὐτὰ	δὲ	κεῖται τοῦ Πύρρου τὰ ὀστᾶ
[2, 28]	οἱ Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι προσεβοήθουν. Δηιφόντης	δὲ	Κερύνην μὲν ὡς κατελάμβανεν ἀναιρεῖ
[2, 9]	πυραμίδι δὲ ὁ Μειλίχιος, ἡ	δὲ	κίονί ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ
[2, 17]	ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν δεξιᾷ	δὲ	κλίνη τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα
[2, 35]	ἀπαντικρὺ τοῦ τῆς Χθονίας, καλεῖται	δὲ	Κλυμένου, καὶ τῷ Κλυμένῳ θύουσιν
[2, 35]	τούτων συγκαταπρησθῆναι τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν	δὲ	κομισθεῖσαν ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος
[2, 18]	ἐστιν ἄλλος ὀπτῆς πλίνθου, ξόανα	δὲ	Κόρης καὶ Πλούτωνος καὶ Δήμητρός
[2, 1]	~Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις Κορινθιακά ~(ἡ	δὲ	Κορινθία χώρα μοῖρα οὖσα τῆς
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς τῆς αὐτοῦ. (τῆς	δὲ	Κορινθίας ἐστὶ γῆς καὶ ὁ
[2, 4]	βασιλείαν Ἀλήτῃ καταμένουσιν αὐτοῦ, τῶν	δὲ	Κορινθίων ὁ δῆμος ἐξέπεσεν ὑπὸ
[2, 1]	μὲν Σικυῶνος τὴν Ἀσωπίαν, ἀπὸ	δὲ	Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν μετονομασθῆναι. (Κόρινθον
[2, 11]	Ἐπιδαύριοι δὲ Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς	δὲ	Κορωνίδος ἔστι μὲν καὶ ταύτης
[2, 6]	ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν Νυκτεύς, ἐτρώθη	δὲ	κρατῶν τῇ μάχῃ καὶ Ἐπωπεύς.
[2, 20]	λέγειν, λέγουσι δὲ ὅμως. ~(παρέντι	δὲ	Κρεύγα τε εἰκόνα ἀνδρὸς πύκτου
[2, 26]	τῇ Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον. διάφορον	δὲ	Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς Ἐπιδαυρίους ἐστίν,
[2, 16]	εὑρήματι ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας, Ἀκρίσιος	δὲ	λανθάνει κατὰ δαίμονα ὑποπεσὼν τοῦ
[2, 23]	Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας	δὲ	λέγει κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ
[2, 2]	τὸν δὲ Βάκχειον ὀνομάζουσι. (τὰ	δὲ	λεγόμενα ἐς τὰ ξόανα καὶ
[2, 22]	οὐ διοίσομαι ταφῆναι ταύτῃ· τοῦ	δὲ	λεγομένου Διός τε εἶναι καὶ
[2, 19]	καὶ Ψαμάθης τῆς Κροτώπου, τὸν	δὲ	λέγουσιν εἶναι Λίνου τοῦ ποιήσαντος
[2, 36]	τὴν ὑπόγεων νομιζομένην ἀρχήν. ἡ	δὲ	Λέρνα ἐστίν, ὡς καὶ τὰ
[2, 5]	Αἴγυρος, τοῦ δὲ Θουρίμαχος, Θουριμάχου	δὲ	Λεύκιππος· Λευκίππῳ δὲ ἄρρενες παῖδες
[2, 34]	καὶ Λιμενίας τῆς αὐτῆς, ἄγαλμα	δὲ	λευκοῦ λίθου μεγέθει τε μέγα
[2, 9]	Ἀχαιοὶ πολιτείαν τὴν πάτριον· (τῶν	δὲ	Λεωνίδου παίδων Ἐπικλείδας μὲν ἀπέθανεν
[2, 10]	ἐνταῦθα ἔτι τοὺς ἐφήβους. κεῖται	δὲ	λίθου λευκοῦ καὶ Ἄρτεμις τὰ
[2, 11]	τὸν μὲν Πανὶ ᾠκοδόμησεν, Ἡλίῳ	δὲ	λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ ὡς
[2, 13]	τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀγάλματα	δὲ	λίθου πεποιημένα ἔχει, κύλικα ὀρέγοντα
[2, 35]	τὸ ὕδωρ ἐς αὐτήν. (τὸ	δὲ	λόγου μάλιστα ἄξιον ἱερὸν Δήμητρός
[2, 9]	βασιλεύεσθαι μὲν οὐκέτι ἠξίωσαν, τὰ	δὲ	λοιπὰ καὶ ἐς τόδε διαμένει
[2, 19]	τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς	δὲ	Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν Ἀργείων
[2, 25]	ἑξήκοντα μάλιστά που στάδια, ἐκ	δὲ	Λυρκείας ἕτερα τοσαῦτα ἐς Ὀρνεάς.
[2, 3]	Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν ἐκ Στυμφήλου, θέας	δὲ	μάλιστα ἀξία ἡ> παρὰ τὸ
[2, 32]	λοιμοῦ πιέσαντος τὴν Τροιζηνίαν, Ἀθηναίους	δὲ	μάλιστα. διαβὰς δὲ καὶ (ἐς
[2, 1]	ἐς τὸ κάτω σφᾶς· ὁπόσων	δὲ	μάχῃ κρατήσειεν, ἀπ᾽ αὐτῶν δήσας
[2, 30]	ἐς αὐτὸν οὐ γράφω, δεῖ	δέ	με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν
[2, 18]	Νηλεῖδαι τὰ πρὸς μητρός, ἀπὸ	δὲ	Μελάμποδος γενεαί τε ἓξ καὶ
[2, 25]	Ὀρνέως ἦν τούτου Πετεώς, τοῦ	δὲ	Μενεσθεύς, ὃς Ἀγαμέμνονι μετὰ Ἀθηναίων
[2, 11]	πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσι, τὸ	δὲ	μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας Ἄδραστον· ἀγάλματα
[2, 18]	παιδὶ ἀπέλιπε τὴν ἀρχήν· Ἀμφιλόχου	δὲ	μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου μετοικήσαντος ἐς
[2, 7]	τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου κομίζουσι, κομίζουσι	δὲ	μετὰ δᾴδων τε ἡμμένων καὶ
[2, 25]	τὸν πατέρα Ἀλκμήνης· ἐπ᾽ ἐμοῦ	δὲ	Μηδείας πλὴν τὸ ἔδαφος ἄλλο
[2, 20]	ἐς τοῦτον τὸν ναόν. (τὸ	δὲ	μνῆμα τὸ πλησίον Χορείας μαινάδος
[2, 12]	τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν Ἀσωπόν. τὸ	δὲ	μνῆμα τοῦ Ἄραντός ἐστιν ἐν
[2, 26]	ἐς τὴν Μεσσηνίων χάριν. (μαρτυρεῖ	δέ	μοι καὶ τόδε ἐν Ἐπιδαύρῳ
[2, 12]	καὶ τοῦτον γενέσθαι λεγόμενον. ὁμολογεῖ	δέ	μοι καὶ τοῦ Ροδίου ποιητοῦ
[2, 21]	παίδων μηδένα ὑπόλοιπον γενέσθαι. μαρτυρεῖ	δέ	μοι τὸ ἔπος τὼ δ᾽
[2, 28]	καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει	δὲ	μόνη σφᾶς ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων
[2, 4]	τῆς ἐπὶ Τροίαν στρατιᾶς, συντεταγμένοι	δὲ	Μυκηναίοις καὶ ὅσων ἄλλων Ἀγαμέμνων
[2, 21]	Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα, ἔστι	δὲ	ναὸς Ἀσκληπιοῦ. τὸ δὲ τῆς
[2, 24]	ἐπὶ τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς	δὲ	ναός ἐστι θέας ἄξιος· ἐνταῦθα
[2, 7]	ναόν φασι τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ	δὲ	ναὸς ἔστι μὲν ἐν τῇ
[2, 18]	ἐς τὴν νῦν Ἀχαΐαν· (οἱ	δὲ	Νηλεῖδαι πλὴν Πεισιστράτου— τοῦτον γὰρ
[2, 34]	Λίβα σφίσιν ἐστὶν εὑρημένον· τὰς	δὲ	νησῖδας αἳ πρόκεινται τῆς χώρας
[2, 8]	μὲν εἷλεν οὐ χαλεπῶς, ὁ	δὲ	Νικοκλῆς αὐτὸς ἔλαθεν ἀποδράς. Σικυωνίοις
[2, 11]	οἱ ἄνδρες ἑορτὴν ἄγουσι, τὸν	δὲ	Νυμφῶνα καλούμενον ταῖς γυναιξὶν ἑορτάζειν
[2, 19]	μετάγειν ἐθέλουσι τὴν εὕρεσιν. (τὰ	δὲ	ξόανα Ἀφροδίτης καὶ Ἑρμοῦ, τὸ
[2, 16]	Ἕλληνες, ἐς Αἴγυπτον ἀφικνεῖται Κρότωπος	δὲ	ὁ Ἀγήνορος ἔσχε μετὰ Ἴασον
[2, 1]	πλὴν Κορινθίων τῶν πολλῶν· Εὔμηλος	δὲ	ὁ Ἀμφιλύτου τῶν Βακχιδῶν καλουμένων,
[2, 23]	μετὰ ταῦτα ἱερὸν Βάτωνος. ἦν	δὲ	ὁ Βάτων γένους Ἀμφιαράῳ τοῦ
[2, 24]	καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια. Αἰσχύλος	δὲ	ὁ Εὐφορίωνος καλεῖ Δία καὶ
[2, 10]	τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι	δὲ	ὁ θεός ἐστιν οὐκ ἔχων
[2, 15]	πλὴν τῶν ἐν Λέρνῃ. Φορωνεὺς	δὲ	ὁ Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους συνήγαγε
[2, 32]	τὸ ξόανον Κάλλων Αἰγινήτης· μαθητὴς	δὲ	ὁ Κάλλων ἦν Τεκταίου καὶ
[2, 7]	ὁ Φλάντος τοῦτον ἱδρύσατο— ἕπεται	δὲ	ὁ καλούμενος Λύσιος, ὃν Θηβαῖος
[2, 37]	μίαν καὶ οὐ πλείονας, Πείσανδρος	δὲ	ὁ Καμιρεύς, ἵνα τὸ θηρίον
[2, 26]	τὸ ὄρος ποιμαινομένων αἰγῶν, ἐφύλασσε	δὲ	ὁ κύων ὁ τοῦ αἰπολίου
[2, 3]	ἐστιν ἐς μνήμην προσκείμενον. Κιναίθων	δὲ	ὁ Λακεδαιμόνιος ἐγενεαλόγησε γὰρ καὶ
[2, 9]	σὺν τέχνῃ πεποιημένα οὐδεμιᾷ· πυραμίδι	δὲ	ὁ Μειλίχιος, ἡ δὲ κίονί
[2, 10]	φύλλον τοῦ παιδέρωτος συγκαθαγίζουσιν. (ἔνεστι	δὲ	ὁ παιδέρως ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ
[2, 36]	τῶν Ἀργείων τὴν γῆν. ὡς	δὲ	ὁ στόλος τῶν Λακεδαιμονίων ἀπῆλθεν
[2, 6]	ἦν τούτου Λακεστάδης. Φάλκης (ταμφάλκης)	δὲ	ὁ Τημένου καταλαβὼν νύκτωρ Σικυῶνα
[2, 1]	χρώμενον ἐς τὰς μάχας. (καθήκει	δὲ	ὁ τῶν Κορινθίων ἰσθμὸς τῇ
[2, 23]	δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος. ἐπεὶ	δὲ	ὁ χειμὼν ἐπαύσατο καὶ ἐπισκευάσαντες
[2, 35]	ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ Δημήτηρ. αὐτὸ	δὲ	ὃ σέβουσιν ἐπὶ πλέον ἢ
[2, 34]	Δήμητρός ἐστιν ἐπίκλησιν Θερμασίας. (σταδίους	δὲ	ὀγδοήκοντα ἀπέχει μάλιστα ἄκρα Σκυλλαῖον
[2, 22]	ἀδελφὸς Πολυκλείτου Ναυκύδης Μόθωνος. (ἐρχομένῳ	δὲ	ὁδὸν εὐθεῖαν ἐς γυμνάσιον Κυλάραβιν,
[2, 25]	οὐδὲν ἔτι ἦν ἄξιον· ἑτέρα	δὲ	ὁδὸς ἀπὸ τῶν πυλῶν τῶν
[2, 36]	ἡμᾶς ἐχρῶντο Ἑρμιονεῖς. (ἀπὸ Μάσητος	δὲ	ὁδὸς ἐν δεξιᾷ ἐστιν ἐπὶ
[2, 34]	γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων. (ἔστι	δὲ	ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα ἐκ Τροιζῆνος
[2, 22]	ἀπελθεῖν ὀπίσω τὴν θάλασσαν· Ἀργεῖοι	δέ,	ὅθεν τὸ κῦμα ἀνεχώρησεν, ἱερὸν
[2, 21]	κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες	δὲ	οἱ Ἀργεῖοι τῇ μάχῃ Λαφάην
[2, 4]	ἐπὶ γενεὰς πέντε, ἀπὸ τούτου	δὲ	οἱ Βακχίδαι καλούμενοι πέντε ἄλλας
[2, 13]	δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες	δὲ	οἱ δεσμῶται τὰς πέδας πρὸς
[2, 6]	ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς	δὲ	οἱ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἦλθον,
[2, 35]	καὶ μεγέθει καὶ χρόᾳ· ἔπεστι	δέ	οἱ καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[2, 30]	Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε. φασὶ	δὲ	οἱ Κρῆτες— τούτοις γάρ ἐστι
[2, 3]	χαλκοῦς καθήμενός ἐστιν Ἑρμῆς, παρέστηκε	δέ	οἱ κριός, ὅτι Ἑρμῆς μάλιστα
[2, 38]	ἐνταῦθα οἱ τάφοι, τὴν χώραν	δὲ	οἱ Λακεδαιμόνιοι γενομένου πανδημεί σφισιν
[2, 29]	ἐστι περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι, ἐπίκειται	δέ	οἱ λίθος τραχύς· καὶ ἡνίκα
[2, 28]	καὶ ταῦτα Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν. ~(δράκοντες	δὲ—	οἱ λοιποὶ καὶ ἕτερον γένος—
[2, 24]	τόπος οὗτος καλεῖται Δειράς. ἡ	δέ	οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ ἔτι
[2, 3]	γενέσθαι λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα	δέ	οἱ Μῆδον εἶναι· Ἑλλάνικος δὲ
[2, 13]	τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι	δέ	οἱ παῖδας Ἄρην τε καὶ
[2, 30]	ἀπ᾽ Ἀετίου τοῦ Ἄνθα. Τροίζηνος	δὲ	οἱ παῖδες Ἀνάφλυστος καὶ Σφῆττος
[2, 30]	τρεῖς ἀντὶ ἑνὸς ἐγένοντο, ἴσχυον	δὲ	οἱ παῖδες μᾶλλον οἱ Πέλοπος.
[2, 30]	τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις	δέ	οἱ παρά τε Αἰγινήταις ἐστὶν
[2, 34]	τοιοῦτόν ἐστιν οὐκ οἶδα, ἔλεγον	δὲ	οἱ περὶ τὰ Μέθανα, ἐπεὶ
[2, 27]	ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε καὶ ταύτην. Ἐπιδαυρίων	δὲ	οἱ περὶ τὸ ἱερὸν μάλιστα
[2, 35]	ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται	δὲ	οἱ στέφανοί σφισιν ἐκ τοῦ
[2, 17]	ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ ἔργον· ἔπεστι	δέ	οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων καὶ
[2, 21]	ὃ Περσεὺς ἀπέκτεινεν αὐτήν· Ἀθηνᾶν	δέ	οἱ συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ ἔργου,
[2, 12]	μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην	δέ	οἱ συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι
[2, 2]	μὲν ἐν τῷ ἰσθμῷ, τὸν	δέ	οἱ τάφον καὶ τῶν ἐφ᾽
[2, 27]	γὰρ στοὰ καλουμένη Κότυος, καταρρυέντος	δέ	οἱ τοῦ ὀρόφου διέφθαρτο ἤδη
[2, 21]	Φόρκου μὲν θυγατέρα εἶναι, τελευτήσαντος	δέ	οἱ τοῦ πατρὸς βασιλεύειν τῶν
[2, 33]	Παυσανίου δολοφονηθῆναί φασιν αὐτόν. τὸν	δέ	οἱ τῶν χρημάτων διοικητὴν φυγόντα
[2, 10]	ἄλλης οὔτε τῆς Σικυωνίας. τὰ	δέ	οἱ φύλλα ἐλάσσονα ἢ φηγοῦ,
[2, 12]	οὐδὲ ἀρχὴν ἔγωγε προσίεμαι, Διονύσου	δὲ	οἶδα καλούμενον καὶ τῶν πλευσάντων
[2, 20]	ἔρημον ἀνδρῶν τὸ Ἄργος. (Τελέσιλλα	δὲ	οἰκέτας μὲν καὶ ὅσοι διὰ
[2, 21]	ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ φασί. (τὸ	δὲ	οἰκοδόμημα λευκοῦ λίθου κατὰ μέσον
[2, 1]	Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν μετονομασθῆναι. (Κόρινθον	δὲ	οἰκοῦσι Κορινθίων μὲν οὐδεὶς ἔτι
[2, 29]	θέας ἄξιον, Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν. (Αἰγινῆται	δὲ	οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν νῆσον ἀπαντικρὺ
[2, 25]	Οἰνόη χωρίον ἐστὶν Ἀργείοις· (ὑπὲρ	δὲ	Οἰνόης ὄρος ἐστὶν Ἀρτεμίσιον καὶ
[2, 31]	δειπνοῦσιν ἐν ἡμέραις ῥηταῖς. κατορυχθέντων	δὲ	ὀλίγον ἀπὸ τῆς σκηνῆς τῶν
[2, 20]	ἰδίᾳ τὸ μνῆμα ἐποίησαν. (ἀπωτέρω	δὲ	ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν. ἐπανιόντι
[2, 32]	ἀφικέσθαι παρθένους ἐκ Κρήτης· στασιασάντων	δὲ	ὁμοίως τῶν ἐν τῇ πόλει
[2, 10]	δὲ ἀρκεύθου ξύλοις καθαγίζουσι, καιομένοις	δὲ	ὁμοῦ τοῖς μηροῖς φύλλον τοῦ
[2, 16]	τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται	δὲ	ὅμως ἔτι καὶ ἄλλα τοῦ
[2, 23]	ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί σφισι, λέγουσι	δὲ	ὅμως· οὐ γάρ τι ἕτοιμον
[2, 19]	δοκοῦσιν Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν, λέγουσι	δὲ	ὅμως. ~(παρέντι δὲ Κρεύγα τε
[2, 4]	ἐστιν ἐς τὴν ὄψιν, ἐπιπρέπει	δὲ	ὅμως τι καὶ ἔνθεον τούτοις.
[2, 26]	ὁ τοῦ αἰπολίου φρουρός. (Ἀρεσθάνας	δὲ—	ὄνομα γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο
[2, 7]	ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν, τὸ	δὲ	ὄνομα ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ οὐ
[2, 24]	τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου Κεγχρεαί. τὸ	δὲ	ὄνομα ἐφ᾽ ὅτῳ τῷ χωρίῳ
[2, 15]	καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν Ἀδράστου· τὸ	δὲ	ὄνομα λέγουσι τῇ χώρᾳ Νεμέαν
[2, 29]	τῇ νῦν καλουμένῃ Φωκίδι. (τὸ	δὲ	ὄνομα προϋπῆρχεν ἤδη τῇ χώρᾳ,
[2, 31]	Ἀέτιον τὸν Ἄνθα λέγουσιν. ὕδωρ	δὲ	ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ
[2, 3]	δὲ βασιλέως Ἀδριανοῦ κατασκευάσαντος· τὸ	δὲ	ὀνομαστότατον αὐτῶν πλησίον τοῦ Ποσειδῶνος.
[2, 9]	τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ ἀρεσκόμενος. ἅτε	δὲ	ὄντι αὐτῷ Παυσανίου θερμοτέρῳ καὶ
[2, 1]	εὐθὺ αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ ναῷ	δὲ	ὄντι μέγεθος οὐ μείζονι ἐφεστήκασι
[2, 11]	ἀγάλματα δὲ ὑπελείπετο οὐδετέρῳ. βωμοὺς	δὲ	ὄπισθεν τοῦ Ἡραίου τὸν μὲν
[2, 29]	καὶ ἐργασίαν τὴν λοιπήν. τούτου	δὲ	ὄπισθεν ᾠκοδόμηται σταδίου πλευρὰ μία,
[2, 35]	ξένος οὔτε Ἑρμιονέων αὐτῶν· μόναι	δὲ	ὁποῖόν τί ἐστιν αἱ γρᾶες
[2, 4]	αὐτό φασιν εἶναι τέχνην. Δαίδαλος	δὲ	ὁπόσα εἰργάσατο, ἀτοπώτερα μέν ἐστιν
[2, 20]	ἀνεβίβασεν ἐπὶ τὸ τεῖχος, αὐτὴ	δὲ	ὁπόσα ἐν ταῖς οἰκίαις ὑπελείπετο
[2, 21]	Ἀργείου Λαφάους· τοῦτον γὰρ— γράφω	δὲ	ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ περὶ σφῶν
[2, 18]	Μενελάου καὶ Ὀρέστου παῖς. τὸν	δὲ	Ὀρέστου νόθον Πενθίλον Κιναίθων ἔγραψεν
[2, 36]	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Δήμητρος, ἀγάλματα	δὲ	ὀρθὰ λίθου λευκοῦ. (τὸ δὲ
[2, 11]	δὲ ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ	δὲ	ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον
[2, 35]	χώραν Ἀπόλλωνος παῖδα ὄντα· τὸν	δὲ	Ὅριον ἐφ᾽ ὅτῳ καλοῦσιν, σαφῶς
[2, 25]	ἀπὸ Ὀρνέως τοῦ Ἐρεχθέως· τοῦ	δὲ	Ὀρνέως ἦν τούτου Πετεώς, τοῦ
[2, 4]	τῆς νῦν καλουμένης Φωκίδος, Θόας	δὲ	Ὀρνυτίωνος υἱὸς νεώτερος κατέμεινεν ἐν
[2, 24]	Ἀρκαδίας ἐπὶ Τεγέαν. ἐν δεξιᾷ	δὲ	ὄρος ἐστὶν ἡ Λυκώνη, δένδρα
[2, 36]	ὄρους ὃ καλοῦσι Ποντῖνον, τὸ	δὲ	ὄρος ὁ Ποντῖνος οὐκ ἐᾷ
[2, 25]	ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ. ἔστι	δὲ	ὄρος ὑπὲρ τῆς Λήσσης τὸ
[2, 34]	μέγα τῆς Ἀθηνᾶς ἱερόν, ὁ	δὲ	ὄροφος κατερρύηκεν αὐτῷ. καὶ Ἡλίῳ
[2, 28]	Ξάνθιππός τε καὶ Ἀργεῖος, θυγάτηρ	δὲ	Ὀρσοβία· ταύτην Πάμφυλον τὸν Αἰγιμίου
[2, 12]	ταῦτα βλέποντες τὰ μνήματα. (Φλίαντα	δέ,	ὃς τρίτον τοῦτο ἐποίησεν ὄνομα
[2, 5]	ἐν αὐτῇ γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου	δὲ	ὅσον ἔτι καλεῖται καὶ νῦν
[2, 23]	μέν σφισιν οὐ πείθομαι, πειθέσθω	δὲ	ὅστις τὰ Ἐπιδαυρίων οὐ πέπυσται.
[2, 35]	τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν εἶναι. Ἀργεῖοι	δέ,	ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα ἦλθε
[2, 30]	δὲ Ἄλθηπον Σάρων ἐβασίλευσεν. ἔλεγον	δὲ	ὅτι οὗτος τῇ Σαρωνίδι τὸ
[2, 17]	Ἀδριανὸς βασιλεὺς ταὼν ἀνέθηκεν· ἀνέθηκε	δέ,	ὅτι τὴν ὄρνιθα ἱερὰν τῆς
[2, 21]	χωρίον καλούμενον Δέλτα· ἐφ᾽ ὅτῳ	δέ—	οὐ γάρ μοι τὰ λεγόμενα
[2, 34]	Δωριεῖς οἱ ἐξ Ἄργους· πόλεμον	δὲ	οὐ δοκῶ γενέσθαι σφίσιν, ἐλέγετο
[2, 35]	τι ἄλλο ἐς τιμήν· ταῦτα	δὲ	οὐ κατὰ γνώμην Χθονίᾳ τῇ
[2, 7]	ἐστιν ἀποθανούσης ἐν ὠδῖσι· πεποίηται	δὲ	οὐ κατὰ τὸν ἐπιχώριον τρόπον,
[2, 1]	ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα βιάσασθαι. (τὸ	δὲ	οὐ Κορινθίοις μόνον περὶ τῆς
[2, 30]	μὲν θεὸν ἐποίησεν Ἄρτεμις, σέβουσι	δὲ	οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ καὶ
[2, 31]	τῷ φόνῳ τῆς μητρός. (εἰσὶ	δὲ	οὐ μακρὰν τῆς Λυκείας Ἀρτέμιδος
[2, 6]	Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα	δὲ	οὐ Μαραθῶνος τοῦ Ἐπωπέως, Μητίονος
[2, 31]	τὸν Μῆδον ἐπιόντα ὑπομεῖναι. λέγονται	δὲ	οὐ πασῶν τῶν γυναικῶν— οὐ
[2, 30]	ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη. ~(ναοὶ	δὲ	οὐ πολὺ ἀλλήλων ἀφεστηκότες ὁ
[2, 22]	ἱερὸν Ποσειδῶνι ἐποίησαν Προσκλυστίῳ. (προελθόντι	δὲ	οὐ πολὺ τάφος ἐστὶν Ἄργου
[2, 32]	τοῦ Ἱππολύτου τὸ ἅρμα. τούτου	δὲ	οὐ πολὺ τῆς Σαρωνίας Ἀρτέμιδος
[2, 32]	δὲ καὶ τάφος Φαίδρας, ἀπέχει	δὲ	οὐ πολὺ τοῦ Ἱππολύτου μνήματος·
[2, 31]	καὶ αὐτὸς ἐπελεξάμην. τοῦ Μουσείου	δὲ	οὐ> πόρρω βωμός ἐστιν ἀρχαῖος,
[2, 13]	τὸν ναὸν θέατρον πεποίηται· τούτου	δὲ	οὐ πόρρω Δήμητρός ἐστιν ἱερὸν
[2, 32]	πολὺ τοῦ Ἱππολύτου μνήματος· τὸ	δὲ	οὐ πόρρω κέχωσται τῆς μυρσίνης.
[2, 22]	τὸν δὲ αὐτοῦ Κυλαράβου. πεποίηται	δὲ	οὐ πόρρω τοῦ γυμνασίου πολυάνδριον
[2, 29]	ἐς Σαλαμῖνα ἀπέπλευσε. (τοῦ λιμένος	δὲ	οὐ πόρρω τοῦ Κρυπτοῦ θέατρόν
[2, 11]	μὲν καὶ ταύτης ξόανον, καθίδρυται	δὲ	οὐδαμοῦ τοῦ ναοῦ· θυομένων δὲ
[2, 22]	Σιπύλῳ τάφον θέας ἄξιον. πρὸς	δὲ	οὐδὲ ἀνάγκη συνέπεσεν ἐκ τῆς
[2, 4]	Ἀριεὺς καὶ Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς	δὲ	οὐδεὶς ἔτι ἐγένετο, πρυτάνεις δὲ
[2, 3]	ἐν τῇ πέραν ἠπείρῳ· Φέρητι	δὲ	οὐδέν ἐστιν ἐς μνήμην προσκείμενον.
[2, 17]	θεῶν οὐκ ἀποδεχόμενος γράφω, γράφω	δὲ	οὐδὲν ἧσσον. (λέγεται δὲ παρεστηκέναι
[2, 20]	κρατοῦσιν οἱ τοῦ δήμου, κρατήσαντες	δὲ	οὐδένα ὑπὸ τοῦ θυμοῦ τῶν
[2, 35]	φανερῶς τὸ ὕδωρ κάτεισιν, ἐπιλείποι	δὲ	οὐκ ἄν ποτε, οὐδ᾽ εἰ
[2, 29]	ἐς ἡμᾶς ἔτι μένει· καταγνωσθεὶς	δὲ	οὐκ ἀναίτιος εἶναι Φώκῳ τῆς
[2, 15]	γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον	δὲ	οὐκ ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν
[2, 35]	τῷ Κλυμένῳ θύουσιν ἐνταῦθα. Κλύμενον	δὲ	οὐκ ἄνδρα Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε
[2, 34]	ἄκραν ταύτην ὁ κλύδων. τάφον	δὲ	οὐκ ἀποφαίνουσιν αὐτῆς, ἀλλὰ περιοφθῆναι
[2, 32]	ἄγαλμα ἐποίησε μὲν Τιμόθεος, Τροιζήνιοι	δὲ	οὐκ Ἀσκληπιὸν ἀλλὰ εἰκόνα Ἱππολύτου
[2, 4]	ἀκρόποδες εἰσὶ λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην	δὲ	οὐκ αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν, εἶναι
[2, 29]	ἐκ τῆς Σκίρωνος θυγατρός, Φῶκος	δὲ	οὐκ ἐκ τῆς αὐτῆς, ἀλλ᾽
[2, 18]	τοῦ ἀδελφοῦ τὴν γυναῖκα. Ἀτρέα	δὲ	οὐκ ἐπέσχεν ὁ λογισμὸς μετρῆσαι
[2, 5]	μάλιστα Ἀπόλλωνα τιμῶσιν. (ἐκ Κορίνθου	δὲ	οὐκ ἐς μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν
[2, 14]	οὐ κατὰ ἔτος ἄγουσιν. ἱεροφάντης	δὲ	οὐκ ἐς τὸν βίον πάντα
[2, 36]	τοῖς πέρασι ναός ἐστι, θύραι	δὲ	οὐκ ἐφεστήκασιν οὐδὲ ὄροφον εἶχεν
[2, 25]	στρατεύσας ἐς τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν	δὲ	οὐκ ἔφη οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν
[2, 18]	τὰ ᾀδόμενα δεῖπνα ἐξειργάσατο. (ὕστερον	δὲ	οὐκ ἔχω σαφὲς εἰπεῖν πότερον
[2, 7]	ἀσθενῶς ἤδη τῶν Σικυωνίων αἰτίαν	δὲ	οὐκ ὀρθῶς ποιοῖ τις ἂν
[2, 11]	ἑστήκασιν ἐν αὐτῷ μόνοι, τοίχους	δὲ	οὐκέτι οὐδὲ ὄροφον οὔτε ἐνταῦθα
[2, 36]	ἐκτραπεῖσιν ἐκ τῆς εὐθείας. Μάσητι	δὲ	οὔσῃ πόλει τὸ ἀρχαῖον, καθὰ
[2, 13]	ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους. ἄγαλμα	δὲ	οὔτε ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν οὐδὲν
[2, 35]	ξενίαν παράσχοιεν τῇ θεῷ, Κολόνταν	δὲ	οὔτε οἴκῳ δέξασθαι τὴν θεὸν
[2, 4]	ἡγεῖτο μετέσχον τοῦ στόλου. (Σισύφῳ	δὲ	οὔτι Γλαῦκος μόνον ὁ Βελλεροφόντου
[2, 5]	ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν. (Σικυώνιοι	δὲ	οὗτοι γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις εἰσὶν
[2, 7]	μετὰ δὲ αὐτὸ Διοσκούρων· ξόανα	δὲ	οὗτοί τε καὶ τὸ ἄγαλμα
[2, 26]	Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν	δὲ	οὗτοι τῶν ἄλλων Ἀργείων Τημένου
[2, 21]	δὲ εὐξαμένους τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν	δὲ	οὕτω δή τι παραυτίκα τε
[2, 13]	ἐν φανερῷ δεικνύμενον— ἐφ᾽ ὅτῳ	δὲ	οὕτω νομίζουσιν, ἱερός ἐστιν αὐτοῖς
[2, 14]	Δυσαύλην οὐδένα οἶδεν Ἐλευσίνιον. ἔχει	δὲ	οὕτω τὰ ἔπη· δεῖξεν Τριπτολέμῳ
[2, 35]	ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι	δὲ	οὕτως. ἡγοῦνται μὲν αὐτοῖς τῆς
[2, 8]	Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου σύμμαχον· ἐγένετο	δὲ	οὕτως. ~(Κλεομένης ὁ Λεωνίδου τοῦ
[2, 5]	ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ κληθῆναι. Θηβαῖοι	δὲ	οὐχ ὁμολογοῦσι, φάμενοι τοῦ Βοιωτίου
[2, 34]	πρῶτον τὸ ὕδωρ φανῆναι, φανῆναι	δὲ	οὐχ ὕδωρ εὐθὺς ἀλλὰ πῦρ
[2, 28]	καὶ ὄρνιθες οἱ ψιττακοί. τοὺς	δὲ	ὄφεις οἱ Ἐπιδαύριοι τοὺς μεγάλους
[2, 24]	μὲν διὰ τοῦτο ἐνταῦθα· (τρεῖς	δὲ	ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐπὶ τῷδε ἄν
[2, 37]	γαληνόν ἐστι καὶ ἠρεμαῖον, παρεχόμενον	δὲ	ὄψιν τοιαύτην διανήχεσθαι τολμήσαντα πάντα
[2, 3]	καλεῖσθαι Μήδους ἀπ᾽ αὐτῆς· τὸν	δὲ	παῖδα, ὃν ἐπήγετο φεύγουσα ἐς
[2, 33]	παρὰ Ἀθηναίων ἐξῄτησεν Ἅρπαλον. τὸν	δὲ	παῖδα τοῦτον ἔχων ἤλεγχεν ἐς
[2, 7]	Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ Ἄρτεμιν. (οἱ	δὲ	παῖδας ἑπτὰ καὶ ἴσας παρθένους
[2, 3]	αὐτὴν Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ, Μηδείᾳ	δὲ	παῖδας μὲν γίνεσθαι, τὸ δὲ
[2, 30]	καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ. (τὸ	δὲ	Πανελλήνιον, ὅτι μὴ τοῦ Διὸς
[2, 30]	ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε	δὲ	παρὰ τῆς Ἀπτέρου Νίκης τὸν
[2, 9]	Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι. Κλεομένους	δὲ	παραβάντος ἣν πρὸς Ἀντίγονον συνέθετο
[2, 34]	δὲ ἣν Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας	δὲ	παραπλεύσαντί ἐστιν αὖθις ἄκρα Κωλυεργία
[2, 26]	καὶ ἤλαυνε τὴν λείαν. (ὅτε	δὲ	παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ
[2, 17]	γράφω δὲ οὐδὲν ἧσσον. (λέγεται	δὲ	παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους
[2, 35]	τῶν παρά σφισιν εἶναι, λίθου	δὲ	Παρίου κολοσσὸς ἕστηκεν. κρήνας δὲ
[2, 13]	ἐστιν ὁ καλούμενος Ὀμφαλός, Πελοποννήσου	δὲ	πάσης μέσον, εἰ δὴ τὰ
[2, 16]	ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν χώραν. Ἄργου	δὲ	Πείρασος γίνεται καὶ Φόρβας, Φόρβαντος
[2, 7]	ποταμὸν ἀποστέλλουσιν ἱκετεύοντας· ὑπὸ τούτων	δὲ	πεισθέντας τοὺς θεούς φασιν ἐς
[2, 34]	Πελοποννήσου προβεβλημένον Βούπορθμος. ἐν Βουπόρθμῳ	δὲ	πεποίηται μὲν ἱερὸν Δήμητρος καὶ
[2, 35]	οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν, τεκμαίρομαι	δὲ	περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς
[2, 9]	εἶναί οἱ τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν	δὲ	περὶ Δύμην τὴν ὑπὲρ Πατρῶν,
[2, 35]	δὲ καὶ ἄλλος ναός· εἰκόνες	δὲ	περὶ πάντα ἑστήκασιν αὐτόν. οὗτος
[2, 27]	ἱκέται τοῦ θεοῦ καθεύδουσιν. (οἴκημα	δὲ	περιφερὲς λίθου λευκοῦ καλούμενον Θόλος
[2, 25]	καὶ τὸ στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς	δὲ	πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων— πολῖται γὰρ
[2, 32]	βωμὸς ἐκαλεῖτο Σθενίου Διός. τῆς	δὲ	πέτρας πλησίον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερὸν
[2, 15]	μνῆμα τοῦ Ὀφέλτου πατρός. τὴν	δὲ	πηγὴν Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽
[2, 5]	καὶ Ἔρως ἔχων τόξον. τὴν	δὲ	πηγήν, ἥ ἐστιν ὄπισθεν τοῦ
[2, 31]	θρόνοι κεῖνται λίθου λευκοῦ· δικάζειν	δὲ	Πιτθέα καὶ ἄνδρας δύο σὺν
[2, 34]	λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ	δὲ	Πιτυοῦσσα, τρίτη δὲ ἣν Ἀριστερὰν
[2, 1]	τὰ Ἴσθμια ἑστήκασιν εἰκόνες, τοῦτο	δὲ	πιτύων δένδρα ἐστὶ πεφυτευμένα ἐπὶ
[2, 35]	Ἑρμιονεῖς τὸ μὲν Κλυμένου, τὸ	δὲ	Πλούτωνος, τὸ τρίτον δὲ αὐτῶν
[2, 38]	Πολεμοκράτους ἐστὶν ἐν ταύτῃ. ὁ	δὲ	Πολεμοκράτης ἐστὶ καὶ οὗτος Μαχάονος
[2, 14]	ὀρέγοντα Ἡρακλεῖ τὸν Κύαθον. ~(τῆς	δὲ	πόλεως αἱ Κελεαὶ πέντε που
[2, 34]	τὸ δὲ ἕτερον Ἡρακλέους. τοῦ	δὲ	πολίσματος τριάκοντά που στάδια ἀπέχει
[2, 2]	ἔτι τῶν ἀρχαίων ἐστίν, τὰ	δὲ	πολλὰ αὐτῶν ἐπὶ τῆς ἀκμῆς
[2, 3]	αὐτὸν Ἄρτεμις θηρεύουσα ἕστηκε. κρῆναι	δὲ	πολλαὶ μὲν ἀνὰ τὴν πόλιν
[2, 15]	ποταμὸν πατέρα εἶναι Φορωνεῖ· τοῦτον	δὲ	Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ
[2, 36]	ἔστι μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι	δὲ	Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Δήμητρος,
[2, 30]	αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν, Ἄλθηπον	δὲ	Ποσειδῶνος παῖδα καὶ Ληίδος τῆς
[2, 18]	Πλούτωνος καὶ Δήμητρός ἐστι. προελθοῦσι	δὲ	ποταμός ἐστιν Ἴναχος, καὶ διαβᾶσιν
[2, 20]	Κηφισῷ πεποίηται τὸ ἱερόν· τῷ	δὲ	ποταμῷ τούτῳ τὸ ὕδωρ φασὶν
[2, 9]	λόγῳ κατέστησεν ἀντ᾽ αὐτῶν. ἐπιθυμῶν	δὲ	πραγμάτων μειζόνων καὶ ἀρχῆς τῶν
[2, 26]	παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἐδυνάμην. τελευταῖον	δὲ	πρὶν ἢ παραγενέσθαι Δωριέας ἐς
[2, 11]	ζεύγεσιν ἄβατος διὰ στενότητα· (σταδίους	δὲ>	προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν εἴκοσι καὶ
[2, 8]	τῶν ἐκτὸς ἰσθμοῦ Μεγαρεῖς, συμμαχίαν	δὲ	πρὸς Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος ἐποιήσατο. Λακεδαιμόνιοι
[2, 34]	Κόρης τῆς Δήμητρος ἱερά· τὰ	δὲ	πρὸς θάλασσαν ἐν ὅροις τῆς
[2, 30]	Νίκης τὸν ναόν. (ἐν Αἰγίνῃ	δὲ	πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Πανελληνίου
[2, 35]	ὑβρίζουσαν ἔτι ὑπὸ ἀγριότητος. ἐλάσαντες	δὲ	πρὸς τὸν ναὸν οἱ μὲν
[2, 29]	Ἀφροδίτης τε ἱερὸν πεποίηται· τὸ	δὲ	πρὸς τῷ λιμένι ἐπὶ ἄκρας
[2, 21]	τῇ Λητοῖ τὸν ναόν· ἐγὼ	δὲ—	πρόσκειμαι γὰρ πλέον τι ἢ
[2, 16]	ὄνομα τῇ πόλει φασίν. ὃν	δὲ	προσποιοῦσιν Ἀκουσιλάῳ λόγον, Μυκηνέα υἱὸν
[2, 2]	ἐπίχρυσα πλὴν τῶν προσώπων· τὰ	δὲ	πρόσωπα ἀλοιφῇ σφισιν ἐρυθρᾷ κεκόσμηται·
[2, 21]	ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς ἀκούσαντι· γυναικῶν	δὲ	πρώτην αὐτήν φασι τελευτήσαντος τοῦ
[2, 35]	μὲν οὐκ ἔστιν ἐπίκλησις, τὸν	δὲ	Πυθαέα (οὕτως) ὀνομάζουσι, καὶ Ὅριον
[2, 8]	ἡγεῖτο Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν, ἔτι	δὲ	Σαλαμῖνα καὶ Σούνιον ἐχόμενα ὑπὸ
[2, 21]	γυναικὸς λέγουσι τῆς Λυδῆς, Τυρσηνὸν	δὲ	σάλπιγγα εὑρεῖν πρῶτον, Ἡγέλεων δὲ
[2, 25]	τῆς Λήσσης τὸ Ἀραχναῖον, πάλαι	δὲ	σάπυς ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου τὸ
[2, 34]	ναὸς καὶ ἄλλος Χάρισιν, ὁ	δὲ	Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι· καὶ
[2, 31]	τὸν κύνα τοῦ Ἅιδου· ἐγὼ	δὲ	Σεμέλην μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν ἀρχὴν
[2, 16]	μετὰ Ἴασον τὴν ἀρχήν, Κροτώπου	δὲ	Σθενέλας γίνεται, Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽
[2, 7]	Πυθίας ἐκόμισεν ἐκ Θηβῶν. ἐς	δὲ	Σικυῶνα ἦλθεν ὁ Φάνης, ὅτε
[2, 7]	δὴ χῶμά ἐστι γῆς, αὐτοὶ	δὲ	Σικυώνιοι τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ
[2, 2]	θύουσιν ἐπ᾽ αὐτῷ Κύκλωψι. (τάφους	δὲ>	Σισύφου καὶ Νηλέως καὶ γὰρ
[2, 5]	μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι, δοθῆναι	δὲ	Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα, ὡς
[2, 17]	μὲν καρπὸν φέρει ῥοιᾶς, τῇ	δὲ	σκῆπτρον. τὰ μὲν οὖν ἐς
[2, 34]	τῶν ἐκ θαλάσσης ὀρνίθων. (ἀπὸ	δὲ	Σκυλλαίου πλέοντι ὡς ἐπὶ τὴν
[2, 11]	ἄγουσι θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ	δὲ	σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων
[2, 1]	ἄξια ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι	δὲ	στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι δὲ
[2, 28]	τὰ ποιούμενα οὐκ ἤρεσκεν. οὗτοι	δὲ	στήσαντες τὸ ἅρμα ὑπὸ τὸ
[2, 8]	συνέδριον ἐσήγαγε Δωριεῖς ὄντας. αὐτίκα	δὲ	στρατηγὸς ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο,
[2, 36]	τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα ἔχουσιν· ἄλλο	δὲ	σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων, ἔνθα
[2, 26]	ἔχθος τῶν Τημένου παίδων, ὁ	δὲ	σὺν αὐτοῖς στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ
[2, 28]	αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης	δὲ	σὺν τοῖς παισίν— ἐγεγόνεσαν γὰρ
[2, 25]	ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν· ἀναστάντες	δὲ	σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι δὲ
[2, 6]	καὶ Ἐπωπέι ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος	δὲ	σφᾶς ἀνήγαγεν ἐπὶ τὸ σεμνότερον
[2, 7]	πόλιν ἐποίησεν ἀνδρῶν ἔρημον, πολλὰ	δὲ	σφᾶς καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν
[2, 25]	οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο· συμβάλλειν	δὲ	σφᾶς λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον τότε
[2, 17]	καὶ Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν, εἶναι	δὲ	σφᾶς τροφοὺς τῆς Ἥρας· (καὶ
[2, 10]	ξόανον λέγουσιν ἐκ Φερῶν. τὸ	δέ	σφισι γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε,
[2, 7]	τὴν Αἰγιάλειαν καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου	δέ	σφισι δείματος, ἔνθα καὶ νῦν
[2, 6]	εἶναι τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ	δέ	σφισι καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ Ἡσίοδός
[2, 34]	πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν. ἔστι	δέ	σφισι καὶ νῦν ἔτι ἱερὰ
[2, 36]	Διοσκούρων ἱερόν ἐστιν Ἀνάκτων· πεποίηται	δέ	σφισι κατὰ ταὐτὰ καὶ ἐν
[2, 11]	οὐκ ἐθέλουσιν ὑπὸ δείματος· καταθέντες	δέ	σφισι πρὸ τῆς ἐσόδου τροφὴν
[2, 13]	Φλιάσιοι λέγουσι περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι	δέ	σφισι τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι.
[2, 22]	εἰσιν Ἄναξις καὶ Μνασίνους, σὺν	δέ	σφισιν αἱ μητέρες Ἱλάειρα καὶ
[2, 1]	ἐπιχρύσους πλὴν τῶν ὁπλῶν· ὁπλαὶ	δέ	σφισίν εἰσιν ἐλέφαντος. (καὶ Τρίτωνες
[2, 11]	βωμῷ τῶν Μοιρῶν δρῶσιν· ὁ	δέ	σφισιν ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους
[2, 10]	πίτυος καρπὸν τῆς ἡμέρου. φασὶ	δέ	σφισιν ἐξ Ἐπιδαύρου κομισθῆναι τὸν
[2, 10]	δέ ἐστιν ἢ πρίνου, σχῆμα	δέ	σφισιν οἷον τοῖς τῆς δρυός·
[2, 25]	δὲ ἡλίου δυσμὰς Ἄρεως· εἶναι	δὲ	τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν ἀναθήματα
[2, 17]	καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα. (ἀναθήματα	δὲ	τὰ ἄξια λόγου βωμὸς ἔχων
[2, 24]	ὁ Πρίαμος τὸν βωμόν. ἐπεὶ	δὲ	τὰ λάφυρα ἐνέμοντο, λαμβάνει Σθένελος
[2, 25]	Διομήδην ἐς Ἄργος ἀφικέσθαι. ὁ	δὲ	τὰ μὲν ἄλλα ἐτιμώρησεν αὐτῷ
[2, 25]	ἐς Ἄργος ἐκεῖνον ἐκέλευεν. ἀφικόμενον	δὲ	τά τε ἄλλα ἐθεράπευεν, ὡς
[2, 9]	ἀθυμήσαντι παρέσχεν αἰτίαν ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα	δὲ	τάδε ἀπιδὼν ἐς τὸ> Ἡσιόδου
[2, 6]	οἱ παῖς Ἀνδροδάμας γίνεται. Πόλυβος	δὲ	Ταλαῷ τῷ Βίαντος βασιλεύοντι Ἀργείων
[2, 22]	καὶ τῆς Φορωνέως Νιόβης· μετὰ	δὲ	ταῦτα Διοσκούρων ναός. ἀγάλματα δὲ
[2, 19]	εἶναι νομίζουσι τὴν παρθένον. Δαναὸς	δὲ	ταῦτά τε ἀνέθηκε καὶ πλησίον
[2, 37]	Ἅιδην ἐλθεῖν Σεμέλην ἀνάξοντα, τὴν	δὲ	ταύτῃ κάθοδον δεῖξαί οἱ Πόλυμνον.
[2, 2]	τοῖς πᾶσιν ὁμοίως εἶναι, Σίσυφον	δὲ	ταφῆναι μὲν ἐν τῷ ἰσθμῷ,
[2, 25]	τοῦ Διὸς εἶναι λέγουσι. τὸ	δὲ	τεῖχος, ὃ δὴ μόνον τῶν
[2, 5]	δὲ Εὔρωπα γενέσθαι φασίν, Εὔρωπος	δὲ	Τελχῖνα, Τελχῖνος δὲ Ἆπιν. (οὗτος
[2, 29]	Μιλτιάδου προῆλθον ἐς δόξαν· οἱ	δὲ	Τευκρίδαι βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων ἄρχοντες
[2, 28]	τε τῶν ὅρων ἐξευρεῖν. ἐπὶ	δὲ	τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὄρους Κορυφαίας
[2, 13]	ἄγαλμα ἔχων Παρίου λίθου. (ἐν	δὲ	τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλος περίβολός
[2, 32]	Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν	δὲ	τῇ ἀκροπόλει τῆς Σθενιάδος καλουμένης
[2, 18]	βωμὸς σωτήρων καλουμένων Περσέως. ἐν	δὲ	τῇ Ἀργείᾳ προελθοῦσιν ὀλίγον ἀπὸ
[2, 10]	ἀρχαῖον, τέχνη Φλιασίου Λαφάους. ἐπὶ	δὲ	τῇ θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν νομίζουσι.
[2, 7]	αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή. (ἐν	δὲ	τῇ νῦν ἀκροπόλει Τύχης ἱερόν
[2, 35]	τὰ λεγόμενα ὑπὸ Ἑρμιονέων. (πρὸς	δὲ	τῇ πύλῃ, καθ᾽ ἣν ὁδὸς
[2, 7]	ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλώσω. πρὸς	δὲ	τῇ πύλῃ πηγή ἐστί σφισιν
[2, 38]	δὲ ἰοῦσιν ἐς Τημένιον— τὸ	δὲ	Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων, ὠνομάσθη δὲ
[2, 28]	γενέσθαι γαμβρὸν οὐ μεμπτόν, ἐκείνοις	δὲ	Τημένου προσήκειν σφαγεῦσιν ὀνομάζεσθαι μᾶλλον
[2, 7]	διεφθάρη τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν. (ἐς	δὲ	τὴν ἀγορὰν ἐσελθοῦσι Πειθοῦς ἐστιν
[2, 3]	ἐστι Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα. ὑπὲρ	δὲ	τὴν ἀγοράν ἐστιν Ὀκταβίας ναὸς
[2, 24]	καὶ τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν. ἐς	δὲ	τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσίν ἐστιν ἐν
[2, 29]	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων σταλέντες· αἰτίαν	δὲ	τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις καὶ οἱ
[2, 32]	θεῖναί φασι τῷ Ἀπόλλωνι. ἐς	δὲ	τὴν Δαμίαν καὶ Αὐξησίαν— καὶ
[2, 32]	Ἴσιδος ἀνέθηκε Τροιζηνίων δῆμος. (ἰοῦσι	δὲ	τὴν διὰ τῶν ὀρέων ἐς
[2, 36]	ταῖς ἱερείαις ἔστιν ἰδεῖν. ~(κατὰ	δὲ	τὴν ἐπὶ Μάσητα εὐθεῖαν προελθοῦσιν
[2, 13]	μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς γένηται, οἱ	δὲ	τὴν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς χαλκῆν
[2, 31]	ναὸν Ἀρτέμιδος ἐποίησεν Ἱππόλυτος· ἐς	δὲ	τὴν ἐπίκλησιν οὐδὲν εἶχον πυθέσθαι
[2, 25]	ἔδαφος ἄλλο οὐδὲν ἐλείπετο. (κατὰ	δὲ	τὴν ἐς Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν ἐστι
[2, 6]	ὁ ναὸς κατὰ γνώμην· μετὰ	δὲ	τὴν εὐχὴν ἔλαιον λέγουσι ῥυῆναι
[2, 3]	Ἀλωεῖ. μὲν τὴν Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ	δὲ	τὴν Ἐφυραίαν· καὶ Αἰήτην ἀπιόντα
[2, 17]	ἄλλο ὑπελίπετο ἡ φλόξ. κατεκαύθη	δὲ	τὴν ἱέρειαν τῆς Ἥρας Χρυσηίδα
[2, 11]	φάμενος ὁδηγὸν γενέσθαι. (ἐκ Σικυῶνος	δὲ	τὴν κατ᾽ εὐθὺ ἐς Φλιοῦντα
[2, 26]	ὄμβρου σφίσιν ἐνταῦθα θύουσι. ~(κατὰ	δὲ	τὴν Λῆσσαν ἔχεται τῆς Ἀργείας
[2, 35]	δὲ Παρίου κολοσσὸς ἕστηκεν. κρήνας	δὲ	τὴν μὲν σφόδρα ἔχουσιν ἀρχαίαν,
[2, 35]	ἐπὶ τῷ θρήνῳ γράμματα. (τοῖς	δὲ	τὴν πομπὴν πέμπουσιν ἕπονται τελείαν
[2, 23]	Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ Αἰνείου· Δηιανείρᾳ	δὲ	τὴν τελευτὴν περὶ Τραχῖνα ἴσμεν
[2, 17]	ὅσον περὶ τὸ ἱερόν, Πρόσυμναν	δὲ	τὴν ὑπὸ τὸ Ἡραῖον χώραν.
[2, 32]	καὶ Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων. (ἐπὶ θάλασσαν	δὲ	τὴν Ψιφαίαν πορευομένοις κότινος πέφυκεν
[2, 3]	οἰκιστὴν Κορίνθου τῆς νῦν. (ἐκ	δὲ	τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντων τὴν ἐπὶ
[2, 3]	τρίτον καλοῦσιν Ὕψιστον. ~(ἐν μέσῳ	δὲ	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν Ἀθηνᾶ χαλκῆ·
[2, 13]	πλὴν τῶν Αἰχύλου δοκιμώτατοι. (ὄπισθεν	δὲ	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν οἶκος ὀνομαζόμενος
[2, 13]	Δήμητρος καὶ τῆς παιδός· τὸ	δὲ	τῆς Ἀρτέμιδος— ἔστι γὰρ καὶ
[2, 21]	ἔστι δὲ ναὸς Ἀσκληπιοῦ. τὸ	δὲ	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἐπίκλησιν Πειθοῦς,
[2, 34]	Τροιζηνίων ὅμορός ἐστιν Ἑρμιόνη. οἰκιστὴν	δὲ	τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἑρμιονεῖς γενέσθαι
[2, 21]	ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ. τοῦ	δὲ	τῆς Δήμητρος ἱεροῦ τούτου κατὰ
[2, 36]	Θόρνακος καλουμένου τὸ ἀρχαῖον· ἀπὸ	δὲ	τῆς Διὸς ἐς κόκκυγα τὸν
[2, 19]	ἰσχύος ταῦρον ἀράμενος ἤνεγκεν. ἑξῆς	δὲ	τῆς εἰκόνος ταύτης πῦρ καίουσιν
[2, 22]	ἔφυγεν ἐξ Ἄργους Τληπτόλεμος. ὀλίγον	δὲ	τῆς ἐπὶ Κυλάραβιν καὶ τὴν
[2, 3]	τῆς Λακωνικῆς ὀρύσσουσιν. ἐν ἀριστερᾷ	δὲ	τῆς ἐσόδου Ποσειδῶν καὶ μετ᾽
[2, 20]	γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται. ἐν δεξιᾷ	δὲ	τῆς ἐσόδου τῷ Κηφισῷ πεποίηται
[2, 13]	καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος· τὸ	δὲ	τῆς Ἴσιδος τοῖς ἱερεῦσι θεάσασθαι
[2, 7]	ἐς τὴν Ρόδον ἔδοξεν. (ἐκ	δὲ	τῆς Κορινθίας ἐλθοῦσιν ἐς τὴν
[2, 37]	ἐς βυθὸν ὑπολαβὸν ἀπήνεγκε. περίοδος	δὲ	τῆς λίμνης ἐστὶν οὐ πολλή,
[2, 18]	Λακεδαίμονος καὶ Ἄργους Τισαμενόν, ἐκ	δὲ	τῆς Μεσσηνίας τοὺς Νέστορος ἀπογόνους,
[2, 20]	ᾔσχυνεν ἀφελόμενος τοὺς ἄγοντας. ἐπιλαβούσης	δὲ	τῆς νυκτὸς τυφλοῖ τὸν Βρύαντα
[2, 5]	πόρρω τῆς πόλεως, ἐν ἀριστερᾷ	δὲ	τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν δὴ
[2, 25]	τῶν πρὸς τῇ Δειράδι. ἐπὶ	δὲ	τῆς ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν διπλοῦν
[2, 8]	τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆς ἀνέθηκεν. ~(τῷ	δὲ	τῆς Πειθοῦς ἱερῷ τὸ ἐγγὺς
[2, 2]	κύνα ἐπίκλησιν καλοῦσιν Ἕλληνες. πρὸ	δὲ	τῆς πόλεως κυπαρίσσων ἐστὶν ἄλσος
[2, 28]	εἶναι τῆς Ὑρνηθοῦς. (οὐ πόρρω	δὲ	τῆς πόλεως Μελίσσης μνῆμά ἐστιν,
[2, 29]	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης, ἐν ἐπιφανεστάτῳ	δὲ	τῆς πόλεως τὸ Αἰάκειον καλούμενον,
[2, 23]	ἐξιόντι ἡνιόχει τοὺς ἵππους· γενομένης	δὲ	τῆς τροπῆς ἀπὸ τοῦ Θηβαίων
[2, 23]	τῆς γυναικός, εἰκότα λέγουσιν· εἰ	δὲ	τῆς Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν νεκρὸν
[2, 35]	ναὸς καὶ ἄγαλμα Ἄρεως, τοῦ	δὲ	τῆς Χθονίας ἐστὶν ἱεροῦ στοὰ
[2, 12]	καὶ μετὰ τῆς ἀσπίδος. ~(ἐν	δὲ	Τιτάνῃ καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν,
[2, 12]	ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς ἐπᾴδει. (ἐκ	δὲ	Τιτάνης ἐς Σικυῶνα ἀφικομένοις καὶ
[2, 22]	πέραν ἐστὶν Ἑκάτης ναός, Σκόπα	δὲ	τὸ ἄγαλμα ἔργον. τοῦτο μὲν
[2, 21]	οὐ μακρὰν τοῦ τροπαίου, τέχνη	δὲ	τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. (τὴν δὲ
[2, 3]	λόγον ἐπιστάμενος οὐ λέγω. μετὰ	δὲ	τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἑρμοῦ Ποσειδῶν
[2, 29]	λεγόμενόν ἐστιν ἐν ἀπορρήτῳ. (παρὰ	δὲ	τὸ Αἰάκειον Φώκου τάφος χῶμά
[2, 9]	ἐς αὑτὸν πρῶτον τρέπειν. (μετὰ	δὲ	τὸ> Ἀράτου ἡρῷον ἔστι μὲν
[2, 10]	λέοντα, Ἐπιδώτης δὲ ἐπίκλησιν. ἐς	δὲ	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐσιοῦσι καθ᾽ ἕτερον
[2, 32]	ἐστι τοῦ Ὑλλικοῦ ποταμοῦ, Ταυρίου	δὲ	τὸ ἐξ ἀρχῆς καλουμένου, καὶ
[2, 2]	τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος χαλκοῦν, κατὰ	δὲ	τὸ ἕτερον πέρας τοῦ λιμένος
[2, 32]	ἄγουσί σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ	δὲ	τὸ ἕτερον τοῦ περιβόλου μέρος
[2, 16]	κατέμεινεν ἐν τῷ Ἄργει, Προῖτος	δὲ	τὸ Ἡραῖον καὶ Μιδείαν καὶ
[2, 20]	Νεμείων ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι. (ὑπὲρ	δὲ	τὸ θέατρον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν,
[2, 7]	φασιν εἶναι τὸν Κλεινίου. μετὰ	δὲ	τὸ θέατρον Διονύσου ναός ἐστι·
[2, 4]	τι καὶ ἔνθεον τούτοις. ὑπὲρ	δὲ	τὸ θέατρόν ἐστιν ἱερὸν Διὸς
[2, 37]	τραφῆναι τῇ πλατάνῳ φασίν. ἐγὼ	δὲ	τὸ θηρίον πείθομαι τοῦτο καὶ
[2, 17]	θυσιῶν ἐς τὰς ἀπορρήτους. αὐτὸ	δὲ	τὸ ἱερόν ἐστιν ἐν χθαμαλωτέρῳ
[2, 30]	ὄρος ἀξιόλογον εἶχεν οὐδέν. τοῦτο	δὲ	τὸ ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν ποιῆσαι
[2, 20]	συνιᾶσιν ὑπὸ γῆν ῥέοντος. (παρὰ	δὲ	τὸ ἱερὸν τοῦ Κηφισοῦ Μεδούσης
[2, 6]	λάβοι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς	δὲ	τὸ μὲν παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε
[2, 7]	κελεύουσι τὸν νεκρὸν χαίρειν. (μετὰ	δὲ	τὸ μνῆμα τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν
[2, 10]	δεξιᾷ Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος· κομισθῆναι	δὲ	τὸ ξόανον λέγουσιν ἐκ Φερῶν.
[2, 28]	εἶναι καὶ οὐ δράκοντας. (ἐς	δὲ	τὸ ὄρος ἀνιοῦσι τὸ Κόρυφον,
[2, 1]	διορύσσειν ἤρξαντο δῆλόν ἐστιν, ἐς	δὲ	τὸ πετρῶδες οὐ προεχώρησαν ἀρχήν·
[2, 24]	θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται	δὲ	τὸ στάδιον, ἐν ᾧ τὸν
[2, 1]	δὲ ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον	δὲ	τὸ συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες
[2, 2]	οἰκήτορας περιῆλθεν ἡ τιμή. (Κορινθίοις	δὲ	τοῖς ἐπινείοις τὰ ὀνόματα Λέχης
[2, 28]	καὶ γῆς ἄρχοντι εὐδαιμονεστέρας. Ὑρνηθὼ	δὲ	τοῖς λεχθεῖσιν ἀλγήσασα ἀπεδίδου σφίσι
[2, 8]	ἄλλα (ἃ) ἐπέπρατο ἀποδούς, τιμὴν	δὲ	τοῖς πριαμένοις διέλυσεν αὐτός. (καὶ
[2, 37]	ὅσον τε σταδίου τρίτον· ἐπὶ	δὲ	τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα καὶ
[2, 30]	τε καὶ Ἄνθειαν οἰκίσαι· Ἀέτιον	δὲ	τὸν Ἄνθα τοῦ πατρὸς καὶ
[2, 2]	ἀλοιφῇ σφισιν ἐρυθρᾷ κεκόσμηται· Λύσιον	δέ,	τὸν δὲ Βάκχειον ὀνομάζουσι. (τὰ
[2, 19]	λειφθῆναι τῆς βασιλείας μόνον. Μέλταν	δὲ	τὸν Λακήδου δέκατον ἀπόγονον Μήδωνος
[2, 30]	κατακλυζόμενον ἐπέλαβε τὸ χρεών. ἐκπεσόντα	δὲ	τὸν νεκρὸν κατὰ τὴν· Φοιβαίαν
[2, 6]	Ροπάλου παῖδα τοῦ Φαίστου· δείσας	δὲ	τὸν στρατὸν ἐπιόντα Ἱππόλυτος συνεχώρησεν
[2, 19]	ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου. ἐπεὶ	δὲ	τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ λύκος,
[2, 21]	δὲ σάλπιγγα εὑρεῖν πρῶτον, Ἡγέλεων	δὲ	τὸν Τυρσηνοῦ διδάξαι τοὺς σὺν
[2, 3]	οὐδὲ μέλαιναν φοροῦσιν ἐσθῆτα. (Μήδεια	δὲ	τότε μὲν ἐλθοῦσα ἐς Ἀθήνας
[2, 7]	ὄροφος, δῆλά ἐστιν ἰδόντι· περὶ	δὲ	τοῦ ἀγάλματος οὔτε ὡς κομισθέντος
[2, 11]	αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα ἀναφέροι. φαίνεται	δὲ	τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον μόνον καὶ
[2, 29]	Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο (ἡ) Φωκίς· ἐπὶ	δὲ	τοῦ Αἰακοῦ καὶ πᾶσιν ἐξενίκησεν,
[2, 7]	καὶ μοῖρα τῆς Ἀργείας· τὴν	δὲ	τοῦ Αἰγιαλέως ἐν τῷ πεδίῳ
[2, 5]	μὲν πέρι τοιαῦτα ἤκουσα, ἐκ	δὲ	τοῦ Ἀκροκορίνθου (τραπεῖσι τὴν ὀρεινὴν
[2, 37]	θυγατρὸς ὄνομα τῷ ποταμῷ. ἐντὸς	δὲ	τοῦ ἄλσους ἀγάλματα ἔστι μὲν
[2, 27]	περιφερὲς ὁ ποιήσας ἦν. ἐντὸς	δὲ	τοῦ ἄλσους ναός τέ ἐστιν
[2, 38]	ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι· πρὸς θαλάσσῃ	δὲ	τοῦ Γενεσίου Ποσειδῶνος ἱερόν ἐστιν
[2, 13]	ἀμαχεὶ τοῖς Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι. προσεμένου	δὲ	τοῦ δήμου τὴν ἐναντίαν (ταύτην)
[2, 7]	τῆς ἐς Πελοπόννησον ἥμαρτεν. ἐκ	δὲ	τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν ἐς τὴν
[2, 23]	ἰδεῖν ἔφη τὴν σορόν. πλησίον	δὲ	τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης ναός
[2, 2]	ἑτέρῳ καὶ ναὸς πεποίηται. τὰ	δὲ	τοῦ Διός, καὶ ταῦτα ὄντα
[2, 4]	καὶ Ὑγεία λευκοῦ λίθου, τὸ	δὲ	τοῦ Διὸς χαλκοῦν ἐστιν. (ἀνιοῦσι
[2, 20]	θέατρον Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν, ἔμπροσθεν	δὲ	τοῦ ἕδους Τελέσιλλα ἡ ποιήσασα
[2, 24]	ταύτῃ θάλασσαν οἱ Ρειτοί. πρὸς	δὲ	τοῦ Ἐρασίνου ταῖς κατὰ τὸ
[2, 3]	Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν αὐτούς· (ἅτε	δὲ	τοῦ θανάτου βιαίου καὶ οὐ
[2, 31]	εἶναι φίλον ταῖς Μούσαις. (πλησίον	δὲ	τοῦ θεάτρου Λυκείας ναὸν Ἀρτέμιδος
[2, 34]	ἰσθμός ἐστι τῆς Πελοποννήσου· ἐντὸς	δὲ	τοῦ ἰσθμοῦ τῆς Τροιζηνίων ὅμορός
[2, 29]	μὴ ἄνευ κινδύνου εἶναι. πλησίον	δὲ	τοῦ λιμένος ἐν ᾧ μάλιστα
[2, 22]	τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς ἐπονομάζουσιν. ἀντικρὺ	δὲ	τοῦ μνήματος τῶν γυναικῶν Δήμητρός
[2, 21]	λέγουσι τῆς Γοργόνος κεφαλήν. ἀπόντος	δὲ	τοῦ μύθου τάδε ἄλλα ἐς
[2, 35]	Ἑρμιονεῦσι τὸν εἰρημένον τρόπον· πρὸ	δὲ	τοῦ ναοῦ γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ
[2, 31]	ὁποῖα εἶναί μοι δοκεῖ. (ὄπισθεν	δὲ	τοῦ ναοῦ Πιτθέως μνῆμά ἐστι,
[2, 21]	αὐτὸ Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ	δὲ	τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς Ἐπιμενίδου
[2, 35]	ἐς τρὶς ἀντιβοῆσαι πέφυκεν. ὄπισθεν	δὲ	τοῦ ναοῦ τῆς Χθονίας χωρία
[2, 20]	ἡμᾶς ἔτι τῷ Φορωνεῖ. πέραν	δὲ	τοῦ Νεμείου Διὸς Τύχης ἐστὶν
[2, 13]	δὴ τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ	δὲ	τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι Διονύσου σφίσιν
[2, 26]	ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ οὗτος. ἐκ	δὲ	τοῦ παρὰ Κυρηναίοις τὸ ἐν
[2, 26]	θεὸν ἐπηγάγετο ἐς Πέργαμον. (ἀπὸ	δὲ	τοῦ Περγαμηνῶν Σμυρναίοις γέγονεν ἐφ᾽
[2, 32]	ἀνῆκεν ἐς τὴν γῆν. ὑπὲρ	δὲ	τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν ἐστι
[2, 19]	Θήβας γένηταί σφισιν ἑλεῖν. ἐς	δὲ	τοῦ Προμηθέως τὸ μνῆμα ἧσσόν
[2, 22]	τοῦ ἱεροῦ τάφος Πελασγοῦ. (πέραν	δὲ	τοῦ τάφου χαλκεῖόν ἐστιν οὐ
[2, 36]	τοῖς δοκιμωτάτοις ὄντα Ἀργείων· ἁλισκομένου	δὲ	τοῦ τείχους οὗτοι μὲν γυναῖκας
[2, 18]	Ἠριγόνην τὴν Αἰγίσθου τεκεῖν. (ἐπὶ	δὲ	τοῦ Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν ἐς
[2, 32]	τεχθῆναι Θησέα ἐνταῦθα λέγοντες. πρὸ	δὲ	τοῦ χωρίου τούτου ναός ἐστιν
[2, 11]	δὲ Ἀσκληπιὸς ἐπίκλησιν Γορτύνιος. παρὰ	δὲ	τοὺς δράκοντας ἐσιέναι τοὺς ἱεροὺς
[2, 15]	οἱ ταύτης γενέσθαι. ἐν Κλεωναῖς	δὲ	τοῦτό ἐστι τὸ ἱερὸν καὶ
[2, 21]	Σάλπιγγος ἱερόν φασιν Ἡγέλεων. Τυρσηνοῦ	δὲ	τοῦτον τὸν> Ἡγέλεων, τὸν δὲ
[2, 13]	ἐθέλουσιν ἐς Σάμον φεύγει. Ἱππάσου	δὲ	τούτου τέταρτος ἦν ἀπόγονος Πυθαγόρας
[2, 20]	Περίλαος Ἀργεῖος ὁ Ἀλκήνορος· Περιλάῳ	δὲ	τούτῳ καὶ πρότερον ἔτι ὑπῆρχε
[2, 34]	πολὺ ἐκ τῆς γῆς, ἐπὶ	δὲ	τούτῳ μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ ὕδωρ,
[2, 19]	ἐκείνην καὶ Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη	δὲ	τούτων ἕνεκα ὑπὸ τῶν υἱῶν·
[2, 23]	ἱεροῦ πέραν Ἐριφύλης μνῆμα. ἑξῆς	δὲ	τούτων ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ τέμενος καὶ
[2, 16]	Πείρασος γίνεται καὶ Φόρβας, Φόρβαντος	δὲ	Τριόπας, Τριόπα δὲ Ἴασος καὶ
[2, 26]	Ἑρμῆς ἀπὸ τῆς φλογός. (ὁ	δὲ	τρίτος τῶν λόγων ἥκιστα ἐμοὶ
[2, 34]	τῶν Καλαυρείας εἰσὶν οἰκητόρων· ~(τῆς	δὲ	Τροιζηνίας γῆς ἐστιν ἰσθμὸς ἐπὶ
[2, 10]	πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν Ἀγοραῖος. ~(ἐν	δὲ	τῷ γυμνασίῳ τῆς ἀγορᾶς ὄντι
[2, 22]	τοῦτον δοκεῖ τὸν Σακάδαν. ἐν	δὲ	τῷ γυμνασίῳ τῷ Κυλαράβου καὶ
[2, 13]	Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει	δὲ	τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον ἔτι κηδεστής,
[2, 11]	δὲ οὐδαμοῦ τοῦ ναοῦ· θυομένων	δὲ	τῷ θεῷ ταύρου καὶ ἀρνὸς
[2, 32]	τότε ὁμοίως διαμεῖναι ῥέοντα. ~(Ἱππολύτῳ	δὲ	τῷ Θησέως τέμενός τε ἐπιφανέστατον
[2, 7]	ποιοῖ τις ἂν ζητῶν, ἀποχρῷτο	δὲ	τῷ Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ Διός,
[2, 15]	εἶναι Πέλοπος Κλεώνην λέγουσιν, οἱ	δὲ	τῷ παρὰ Σικυῶνα ῥέοντι Ἀσωπῷ
[2, 17]	Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι λέγουσιν. ἐν	δὲ	τῷ προνάῳ τῇ μὲν Χάριτες
[2, 36]	μὲν τῷ Κοκκυγίῳ Διός, ἐν	δὲ	τῷ Πρωνί ἐστιν Ἥρας· καὶ
[2, 35]	δὴ πάντα θριγκοῖς λίθων, ἐν	δὲ	τῷ τοῦ Κλυμένου καὶ γῆς
[2, 22]	δὲ καὶ ἐλέφαντος πεποίηται. (πλησίον	δὲ	τῶν Ἀνάκτων Εἰληθυίας ἐστὶν ἱερὸν
[2, 12]	ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τ᾽ ἐρατεινήν. τάφους	δὲ	τῶν Ἄραντος παίδων οὐχ ἑτέρωθι
[2, 9]	Ἀχαιοὶ Κλεομένει περὶ Σελλασίαν. νικησάντων	δὲ	τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία τε ἠνδραποδίσθη
[2, 19]	ἀρχῆς καταγνοὺς ὁ δῆμος. (Ἀργείοις	δὲ	τῶν ἐν τῇ πόλει τὸ
[2, 29]	γαμβρός οἱ Περίανδρος Κορίνθου. ~(αὐτὴ	δὲ	τῶν Ἐπιδαυρίων ἡ πόλις παρείχετο
[2, 20]	τινων καὶ Ἀρκάδων στρατευσαμένων. τούτων	δὲ	τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ
[2, 11]	Κορωνίδα μετενεγκόντες ἐνταῦθα τιμῶσιν. ὁπόσα	δὲ	τῶν θυομένων καθαγίζουσιν, οὐδὲ ἀποχρᾷ
[2, 18]	ἀπογόνους κατιέναι τὴν δίκην. (ἀπὸ	δὲ	τῶν Κριῶν— οὕτω γὰρ τοῦ
[2, 37]	Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς. καταστήσασθαι	δὲ	τῶν Λερναίων τὴν τελετὴν Φιλάμμωνά
[2, 4]	αὐτὴ καὶ ὁ θρόνος. ὁ	δὲ	τῶν Μοιρῶν καὶ ὁ> Δήμητρος
[2, 29]	οἱ ἐν Ἠπείρῳ βασιλεῖς, Τελαμῶνος	δὲ	τῶν παίδων Αἴαντος μέν ἐστιν
[2, 38]	δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες. (ἀπὸ	δὲ	τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀ< ν>
[2, 16]	μύκητα ἐκ τῆς γῆς, ῥυέντος	δὲ	ὕδατος πιὼν καὶ ἡσθεὶς Μυκήνας
[2, 25]	τῷ ὄντι εἰσὶν αὐτῷ, τὸ	δὲ	ὕδωρ οὐκ ἐπὶ πολὺ ἐξικνεῖται
[2, 12]	ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι λέγουσιν. (Ἄραντος	δὲ	υἱὸς Ἄορις καὶ θυγάτηρ ἐγένετο
[2, 34]	Πέλοπος μὲν καλοῦσι, τοῦ θεοῦ	δὲ	ὕοντος μίαν ἐξ αὐτῶν οὔ
[2, 11]	μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας Ἄδραστον· ἀγάλματα	δὲ	ὑπελείπετο οὐδετέρῳ. βωμοὺς δὲ ὄπισθεν
[2, 38]	παρὰ τῶν προσοίκων ἔχει. (ἀνατείνει	δὲ	ὑπὲρ τὰς κώμας ὄρος Πάρνων,
[2, 17]	πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα ἀναθήματα. (ἔστι	δὲ	ὑπὲρ τὸν ναὸν τοῦτον τοῦ
[2, 17]	ναοῦ λέγουσιν Εὐπόλεμον Ἀργεῖον· ὁπόσα	δὲ	ὑπὲρ τοὺς κίονάς ἐστιν εἰργασμένα,
[2, 19]	Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον εἶναι, τὸ	δὲ	Ὑπερμήστρας ἀνάθημα. ταύτην γὰρ τῶν
[2, 28]	ἐς λόγους αὐτῇ βουλόμενοι. (ὡς	δὲ	ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα οἱ νεανίσκοι
[2, 10]	ἀριστερᾷ διπλοῦν ἐστιν οἴκημα· κεῖται	δὲ	Ὕπνος ἐν τῷ προτέρῳ, καί
[2, 29]	ἐς ἅπαν ἡ εὐδαιμονία, γενόμενοι	δὲ	ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν
[2, 33]	τῶν θεραπευόντων ἀπέθανεν οἰκετῶν· οἱ	δὲ	ὑπὸ ἀνδρὸς Μακεδόνος Παυσανίου δολοφονηθῆναί
[2, 21]	καλεῖσθαι τὸ ἐξ ἀρχῆς· ἀπολλυμένων	δὲ	ὑπὸ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος τῶν
[2, 5]	οἱ ταύτῃ Τρῶες εἶναι, αἰχμάλωτοι	δὲ	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου γενόμενοι
[2, 3]	σφισι Μέρμερος καὶ Φέρης, καταλιθωθῆναι	δὲ	ὑπὸ Κορινθίων λέγονται τῶν δώρων
[2, 7]	τῆς Τύχης ἐστί. τοῦ θεάτρου	δὲ	ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν
[2, 38]	λόγος τῶν ἀπορρήτων ἐστίν· τὰ	δὲ	ὑπὸ τῶν ἐν Ναυπλίᾳ λεγόμενα
[2, 29]	νεὼς οἱ Ἐνδηίδος παῖδες· Τελαμὼν	δὲ	ὕστερα κήρυκα ἀποστέλλων ἠρνεῖτο μὴ
[2, 16]	καὶ ἐς τόδε λείπεται. χρόνῳ	δὲ	ὕστερον Ἀκρίσιος Περσέα αὐτόν τε
[2, 30]	θάλασσαν καλοῦσιν ἀντὶ Φοιβαίας. (τοὺς	δὲ	ὕστερον βασιλεύσαντας οὐκ ἴσασιν ἄχρι
[2, 25]	τότε μὲν Λυγκεία ἐκαλεῖτο, οἰκήσαντος	δὲ	ὕστερον ἐν αὐτῷ Λύρκου— παῖς
[2, 13]	μὲν ἀρχαιότατοι Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ	δὲ	ὕστερον Ἥβην ὀνομάζουσιν· ἧς καὶ
[2, 5]	κατακαύσειεν ὁ Ἀχιλλέως αὐτόν. χρόνῳ	δὲ	ὕστερον ἤκουσα καὶ ἄλλο τοιόνδε,
[2, 33]	Ἅρπαλος μὴ μεταλαβεῖν αὐτόν· (τὸ	δὲ	ὕστερον λεχθὲν ἐπέξειμι ὁποῖον ἐγένετο.
[2, 29]	δὲ ἑτέρωσε ἀπ᾽ ἀρχῆς. (χρόνῳ	δὲ	ὕστερον μοῖρα Ἀργείων τῶν Ἐπίδαυρον
[2, 8]	τὸν πατέρα Ἀράτου προστησάμενος· ἔτεσι	δὲ	ὕστερον οὐ πολλοῖς ἐτυράννησεν Ἀβαντίδας.
[2, 1]	ἐν τῇ γῇ ταύτῃ, Μαραθῶνα	δὲ	ὕστερον τὸν Ἐπωπέως τοῦ Ἀλωέως
[2, 3]	τὴν Ἐφυραίων σχεῖν ἀρχήν· Κορίνθου	δὲ	ὕστερον τοῦ Μαραθῶνος οὐδένα (ὑπολ(
[2, 22]	γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι— αὐτὴν	δὲ	ὕστερον τούτων Μενελάῳ γήμασθαι. (καὶ
[2, 25]	ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει, Ἀργεῖοι	δὲ	ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν· ἀναστάντες
[2, 3]	ἐς Ἀθήνας συνῴκησεν Αἰγεῖ, χρόνῳ	δὲ	ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ καὶ
[2, 23]	οἱ δοθῆναι τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου	δὲ	ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν
[2, 14]	τὰ ἐν Ἐλευσῖνι δρώμενα. (Δυσαύλην	δέ	φασιν ἀδελφὸν Κελεοῦ παραγενόμενόν σφισιν
[2, 11]	ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα Δήμητρος· ἱδρῦσαι	δέ	φασιν αὐτὸ Πλημναῖον ἀποδιδόντα χάριν
[2, 18]	φόνος Ταντάλου τοῦ Θυέστου· συνοικεῖν	δέ	φασιν αὐτὸν Κλυταιμνήστρᾳ παρθένῳ παρὰ
[2, 24]	Ἀρτέμιδος πεποίηται λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου	δέ	φασιν εἶναι ἔργα. καταβάντων δὲ
[2, 25]	Μήδειαν ἐς ἀριστερὰν ἥξεις. βασιλεῦσαι	δέ	φασιν Ἠλεκτρύωνα ἐν τῇ Μηδείᾳ
[2, 31]	πρὸ τῆς σκηνῆς ταύτης. (καθῆραι	δέ	φασιν Ὀρέστην καθαρσίοις καὶ ἄλλοις
[2, 9]	ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ, Κλεομένην	δὲ	φεύγοντα ἐς Αἴγυπτον καὶ τιμῆς
[2, 37]	Ἀθηναίοις οἱ Ἀργεῖοι φωνήν· ἐπὶ	δὲ	Φιλάμμωνος οὐδὲ τὸ ὄνομα τῶν
[2, 12]	ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιος Ἀσωποῖο. τοῦ	δὲ	Φλίαντος Ἀραιθυρέαν εἶναι μητέρα, ἀλλ᾽
[2, 12]	ἐστίν, ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν. (ἡ	δὲ	Φλιασία τῆς Σικυωνίων ἐστὶν ὅμορος·
[2, 13]	Ἄρην τε καὶ Ἥβην. (παρὰ	δὲ	Φλιασίοις τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ
[2, 13]	χαλκῆ, τὰ πολλὰ ἐπίχρυσος· παρὰ	δὲ	Φλιασίοις τιμὰς ἐπὶ τῷδε εἴληφε.
[2, 13]	καὶ ἐκ τῆς Σικυωνίας. τῶν	δὲ	Φλιασίων τοῖς μὲν ἃ προεκαλεῖτο
[2, 16]	ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν. ~(Ἄργος	δὲ	Φορωνέως θυγατριδοῦς βασιλεύσας μετὰ Φορωνέα
[2, 16]	Μυκηνέα υἱὸν εἶναι Σπάρτωνος, Σπάρτωνα	δὲ	Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην,
[2, 16]	εἰκών ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις, Σπάρτωνα	δὲ	Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν ἂν καὶ
[2, 33]	πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα ἦγε, Δημοσθένει	δὲ	φυγῆς τε συνέπεσεν ἐν γήρᾳ
[2, 27]	ἐνόσησε καὶ ὅπως ἰάθη· (γέγραπται	δὲ	φωνῇ τῇ Δωρίδι. χωρὶς δὲ
[2, 11]	ἐσόδου τροφὴν οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι. κεῖται	δὲ	χαλκοῦς ἀνὴρ ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 31]	ἄλλα ἀναξηρανθῆναί φασιν ὕδατα, τὸν	δὲ	Χρυσορόαν τοῦτον καὶ τότε ὁμοίως
[2, 15]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου βωμοί· ἔστι	δὲ	χῶμα γῆς Λυκούργου μνῆμα τοῦ
[2, 20]	εἶναι καὶ τοῦτο ἔργον. τὸ	δὲ	χωρίον τὸ ὄπισθεν καὶ ἐς
[2, 25]	ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι. (τὸ	δὲ	χωρίον τότε μὲν Λυγκεία ἐκαλεῖτο,
[2, 8]	ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ· ἔχει	δὲ	ὧδε τὰ ἐς αὐτόν. (μετὰ
[2, 2]	θεοῖς πᾶσίν ἐστιν ἱερόν. πλησίον	δὲ	ᾠκοδόμηται κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽
[2, 31]	κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα ἔφασαν, ἔστι	δὲ	ὧν οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος μὲν
[2, 30]	ἄλλοι τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ	δὲ	Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν τῇ
[2, 16]	καὶ τὸν θυγατριδοῦν παρευρήματα· Περσεὺς	δὲ	ὡς ἀνέστρεψεν ἐς Ἄργος— ᾐσχύνετο
[2, 27]	Θησέως ἀρῶν ἀνέστησεν Ἀσκληπιός· ὁ	δὲ	ὡς αὖθις ἐβίω, οὐκ ἠξίου
[2, 30]	Ἀργείων ἡγήσαντο ἐς Τροίαν. Σθένελος	δέ,	ὡς ἐδήλωσα ἐν τοῖς πρότερον,
[2, 20]	ταύτην ἐς Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα	δέ,	ὡς ἐκράτει τῆς μάχης, φονεῦσαι
[2, 1]	ἔξω Πελοποννήσου τοὺς πολλούς. Ρωμαῖοι	δὲ	ὡς ἐκράτησαν τῷ πολέμῳ, παρείλοντο
[2, 20]	ἡ παῖς φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα	δὲ	ὡς ἐπέσχεν ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις
[2, 25]	τοῖς μεγάλοις λίθοις εἶναι. (καταβάντων	δὲ	ὡς ἐπὶ θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ
[2, 34]	ἀρχομένη τῆς πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα	δὲ	ὡς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν· ἔχει
[2, 11]	Ἡλίῳ δὲ λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι	δὲ	ὡς ἐπὶ τὸ πεδίον, ἱερόν
[2, 6]	μετὰ Ἐπωπέα ἐξέδωκεν Ἀντιόπην. ἡ	δὲ	ὡς ἐς Θήβας ἤγετο τὴν
[2, 2]	δένδρον θεάσασθαι τὰ ποιούμενα· τὰς	δέ,	ὡς ἐφώρασαν, καθελκύσαι τε αὐτίκα
[2, 9]	Ἀλεξανδρεῦσιν ἀρχὴν θορύβου παρέσχε· τέλος	δέ,	ὡς ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι
[2, 10]	ἐσθίουσιν ὡς ἀπὸ ἱερείου, τὰ	δὲ	ὡς ἥρωι τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι.
[2, 11]	μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι	δὲ	ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ δὲ
[2, 2]	ἄλλο ἄλλην τοῦ σώματος. ὕστερον	δέ,	ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν, ἡ Πυθία
[2, 4]	δόντος αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου	δὲ	ὡς οἱ Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ
[2, 9]	λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν εὔνους. (Φίλιππος	δὲ	ὡς παρέλαβε τὴν ἀρχήν οὐ
[2, 1]	πετρῶδες οὐ προεχώρησαν ἀρχήν· μένει	δὲ	ὡς πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος
[2, 29]	βουλεῦσαι Νεοπτολέμῳ τὸν φόνον. (τότε	δὲ	ὡς τῷ δίσκῳ πληγεὶς ἀπέθανεν
[2, 8]	ἐκλιπόντες ἀναχωροῦσιν οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος	δέ,	ὥς οἱ τὰ ἐν Πελοποννήσῳ
[2, 1]	ἐπ᾽ ἴσης βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ	δεδεμένος.	τοιούτῳ διεφθάρη τρόπῳ καὶ αὐτὸς
[2, 23]	δὲ ἐς Ἕλενον τὸν Πριάμου	δεδήλωκεν	ὁ λόγος ἤδη μοι, μετὰ
[2, 13]	τὸ ἐς τοὺς ἱκέτας ἐστί·	δεδώκασι	γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι,
[2, 28]	ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς καὶ ἄλλας	δεδώκασι	καὶ ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις,
[2, 6]	ἀρχάς, ὡς μηδὲν ἔτι Λύκῳ	δεῆσαι	πολέμου· Λαμέδων γὰρ ὁ Κορώνου
[2, 25]	αὐτῷ Διός τε καὶ Ἥρας·	δεῆσαν	ὄμβρου σφίσιν ἐνταῦθα θύουσι. ~(κατὰ
[2, 27]	πατρὶ συγγνώμην, ἀλλὰ ὑπεριδὼν τὰς	δεήσεις	ἐς Ἰταλίαν ἔρχεται παρὰ τοὺς
[2, 29]	τὸν ἱκετεύσαντα εἶναι. (οὕτως Αἰακοῦ	δεησομένους	ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽ ἑκάστης πόλεως· καὶ
[2, 1]	ἐνταῦθα ἑκατέρα τῶν πιτύων τὸν	δεθέντα	ἐφ᾽ αὑτὴν εἷλκε, καὶ τοῦ
[2, 9]	παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα ἔχοντα συνέβη	δεθῆναι,	καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ τὸν
[2, 30]	τὰ ἐς αὐτὸν οὐ γράφω,	δεῖ	δέ με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι.
[2, 13]	οὐδὲν οὔτε ἐστὶν ἐν φανερῷ	δεικνύμενον—	ἐφ᾽ ὅτῳ δὲ οὕτω νομίζουσιν,
[2, 22]	Ἀθηνᾶ καλουμένη καὶ τάφον Σθενέλου	δεικνύουσι,	τὸν δὲ αὐτοῦ Κυλαράβου. πεποίηται
[2, 20]	(τῶν δὲ ἀνδριάντων οὐ πόρρω	δείκνυται	Δαναοῦ μνῆμα καὶ Ἀργείων τάφος
[2, 15]	τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον ἔτι	δείκνυται	τοῦ λέοντος, καὶ ἡ Νεμέα
[2, 3]	τε αὐτοῖς ἐπέτειοι κατέστησαν καὶ	Δεῖμα	ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν δὴ καὶ
[2, 21]	τι παραυτίκα τε χλωρὰν τὸ	δεῖμα	ἐποίησε καὶ ἐς τὸ λοιπὸν
[2, 7]	καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου δέ σφισι	δείματος,	ἔνθα καὶ νῦν Φόβον ὀνομάζουσι
[2, 11]	τοὺς ἱεροὺς οὐκ ἐθέλουσιν ὑπὸ	δείματος·	καταθέντες δέ σφισι πρὸ τῆς
[2, 8]	οἱ τὰ ἐν Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει,	δεινὸν	ἡγεῖτο Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν, ἔτι
[2, 37]	Λυκίων τοῖς μάλιστα ὁμοίως δόκιμος,	δεινὸς	δὲ ἐξευρεῖν ἃ μή τις
[2, 11]	τὸ χωρίον. δοκεῖν δὲ ἐμοὶ	δεινὸς	ἐγένετο ὁ Τιτὰν τὰς ὥρας
[2, 34]	ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν τε καὶ	δεινῶς	ἁλμυρόν. λουσαμένῳ δὲ ἐνταῦθα οὔτε
[2, 33]	ἐστι. καί μοι τὸ δαιμόνιον	δεῖξαι	μάλιστα ἐπὶ τούτου δοκεῖ καὶ
[2, 37]	ἀνάξοντα, τὴν δὲ ταύτῃ κάθοδον	δεῖξαί	οἱ Πόλυμνον. τῇ δὲ Ἀλκυονίᾳ
[2, 14]	ἔχει δὲ οὕτω τὰ ἔπη·	δεῖξεν	Τριπτολέμῳ τε Διοκλεῖ τε πληξίππῳ
[2, 18]	παίδων σφαγὰς καὶ τὰ ᾀδόμενα	δεῖπνα	ἐξειργάσατο. (ὕστερον δὲ οὐκ ἔχω
[2, 16]	σὺν Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου	δειπνίσας	κατεφόνευσεν Αἴγισθος. τοῦ μὲν δὴ
[2, 31]	οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα	δειπνοῦσιν	ἐν ἡμέραις ῥηταῖς. κατορυχθέντων δὲ
[2, 25]	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ	Δειράδι.	ἐπὶ δὲ τῆς ὁδοῦ ταύτης
[2, 25]	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ	Δειράδι	ἐστὶν ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς τοῦτο
[2, 24]	τὸ νῦν χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν,	Δειραδιώτης	Ἀπόλλων καλούμενος, ὅτι καὶ ὁ
[2, 24]	ἐκ τοῦ θεοῦ γίνεται. (τοῦ	Δειραδιώτου	δὲ Ἀπόλλωνος ἔχεται μὲν ἱερὸν
[2, 24]	καὶ ὁ τόπος οὗτος καλεῖται	Δειράς.	ἡ δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται
[2, 9]	τε Ἀχαιῶν καὶ αὐτῆς Σικυῶνος	δείσαντα	Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι. Κλεομένους δὲ παραβάντος
[2, 6]	Ἱππόλυτον Ροπάλου παῖδα τοῦ Φαίστου·	δείσας	δὲ τὸν στρατὸν ἐπιόντα Ἱππόλυτος
[2, 15]	ἀπέχει σταδίους πέντε που καὶ	δέκα.	ἐν δὲ αὐτῇ Νεμείου (τε)
[2, 11]	καὶ ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ	δέκα	μάλιστα ἐκτραπεῖσι στάδια, Πυραία καλούμενόν
[2, 17]	ἐν ἀριστερᾷ πέντε ἀπέχει καὶ	δέκα	στάδια τὸ Ἡραῖον. ῥεῖ δὲ
[2, 19]	μόνον. Μέλταν δὲ τὸν Λακήδου	δέκατον	ἀπόγονον Μήδωνος τὸ παράπαν ἔπαυσεν
[2, 21]	ἀνδριάς ἐστι καὶ χωρίον καλούμενον	Δέλτα·	ἐφ᾽ ὅτῳ δέ— οὐ γάρ
[2, 3]	Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ ἐπὶ	δελφῖνός	ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ δὲ
[2, 1]	τόπον ἐκκομισθῆναι τὸν παῖδα ὑπὸ	δελφῖνος	λέγουσι· κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον
[2, 1]	καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν ἐπὶ	δελφῖνος	ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ καὶ
[2, 35]	τὸν ἕτερον πόδα ἔχων ἐπὶ	δελφῖνος.	παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸ τῆς
[2, 2]	Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ χαλκοῦς καὶ	δελφὶς	ὑπὸ τοῖς ποσίν ἐστι τοῦ
[2, 33]	ὅτε περ ἦσαν καὶ οἱ	Δελφοὶ	Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ καὶ τοῦτο,
[2, 22]	τὸ Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν ἐν	Δελφοῖς·	(καὶ τὸ ἔχθος τὸ Ἀπόλλωνι
[2, 29]	ὁ θεός, ἐς ὃ ἐς	Δελφοὺς	ἀπέστειλαν ἐρησομένους τὸ αἴτιον ὅ
[2, 26]	Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς	Δελφοὺς	ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν
[2, 24]	ὃν Πυθαεὺς πρῶτος παραγενόμενος ἐκ	Δελφῶν	λέγεται ποιῆσαι. τὸ δὲ ἄγαλμα
[2, 13]	πρὸς τὰ ἐν τῷ ἄλσει	δένδρα	ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ ἑορτή
[2, 1]	αὐτῶν δήσας ἀφῆκεν ἂν τὰ	δένδρα	ἄνω φέρεσθαι· ἐνταῦθα ἑκατέρα τῶν
[2, 11]	κυπαρίσσων ἐστὶν ἐντὸς τοῦ περιβόλου	δένδρα	ἀρχαῖα· τὸ δὲ ἄγαλμα οὔτε
[2, 38]	μὲν καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν καὶ	δένδρα—	ἐλαίας μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν γῆ,
[2, 1]	ἑστήκασιν εἰκόνες, τοῦτο δὲ πιτύων	δένδρα	ἐστὶ πεφυτευμένα ἐπὶ στοίχου, τὰ
[2, 24]	δὲ ὄρος ἐστὶν ἡ Λυκώνη,	δένδρα	κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται δὲ
[2, 24]	ὄρος ὀνομαζόμενον, ὑπὸ δὲ αὐτῷ	δένδρα	πέφυκεν ἥμερα καὶ ἄνεισι τοῦ
[2, 2]	Πυθία χρᾷ σφισιν ἀνευρόντας τὸ	δένδρον	ἐκεῖνο ἴσα τῷ θεῷ σέβειν·
[2, 28]	καὶ εἰ δή τι ἄλλο	δένδρον	ἔσω, καθέστηκε νόμος τὰ θραυόμενα
[2, 2]	τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ ἐς	δένδρον	θεάσασθαι τὰ ποιούμενα· τὰς δέ,
[2, 9]	Λυκίου, ὅ τι δὲ ἦν	δένδρον	οὐδὲ οἱ τῶν Σικυωνίων ἐξηγηταὶ
[2, 11]	καὶ ὁπότε ἥλιος σπέρματα καὶ	δένδρων	αὔξει καὶ πεπαίνει καρπούς, καὶ
[2, 20]	γυναῖκες οὔτε τῷ ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν	δεξάμεναί	τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ
[2, 31]	οὐδεὶς πρότερον ἤθελεν αὐτὸν οἴκῳ	δέξασθαι·	καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ
[2, 35]	θεῷ, Κολόνταν δὲ οὔτε οἴκῳ	δέξασθαι	τὴν θεὸν οὔτε ἀπονεῖμαί τι
[2, 17]	Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν	δεξιᾷ	δὲ κλίνη τῆς Ἥρας καὶ
[2, 24]	πρὸς Ἀρκαδίας ἐπὶ Τεγέαν. ἐν	δεξιᾷ	δὲ ὄρος ἐστὶν ἡ Λυκώνη,
[2, 20]	αἱ γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται. ἐν	δεξιᾷ	δὲ τῆς ἐσόδου τῷ Κηφισῷ
[2, 23]	καλουμένην Κοίλην> ναός ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	Διονύσου· τὸ δὲ ἄγαλμα εἶναι
[2, 36]	(ἀπὸ Μάσητος δὲ ὁδὸς ἐν	δεξιᾷ	ἐστιν ἐπὶ ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα.
[2, 3]	ἀπωτέρω τῶν προπυλαίων ἐσιοῦσιν ἐν	δεξιᾷ	ἐστιν Ἡρακλῆς χαλκοῦς. μετὰ δὲ
[2, 13]	ἀκροπόλεώς ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸς ἐν	δεξιᾷ	καὶ ἄγαλμα οὐκ ἔχον πω
[2, 22]	τοῦ ἱεροῦ τῆς Λητοῦς ἐν	δεξιᾷ	καὶ πρὸ αὐτοῦ γυναικῶν τάφος.
[2, 18]	τούτου Θυέστου τάφος ἐστὶν ἐν	δεξιᾷ·	λίθου δὲ ἔπεστιν αὐτῷ κριός,
[2, 7]	ἀγοράν, ἔστι ναὸς Ἀρτέμιδος ἐν	δεξιᾷ	Λιμναίας. καὶ ὅτι μὲν κατερρύηκεν
[2, 25]	τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα ἐν	δεξιᾷ	πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει δὲ
[2, 3]	Σικυῶνα ἐρχομένοις ἔστιν ἰδεῖν ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ ναὸς καὶ ἄγαλμα
[2, 24]	Ἀρτέμιδος. (ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ Χάον ἐστὶν ὄρος
[2, 7]	ἤδη τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν	δεξιᾷ	τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ ἔμπροσθεν
[2, 24]	ἐπὶ Τεγέας ὁδόν ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου Κεγχρεαί. τὸ
[2, 10]	ἐς τὸ γυμνάσιον, ἔστιν ἐν	δεξιᾷ	Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος· κομισθῆναι δὲ
[2, 20]	μετὰ δὲ αὐτὸ προελθοῦσιν ἐν	δεξιᾷ	Φορωνέως τάφος ἐστίν· ἐναγίζουσι δὲ
[2, 35]	ἐστὶν ἱεροῦ στοὰ κατὰ τὴν	δεξιάν,	Ἠχοῦς ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων καλουμένη·
[2, 25]	δὲ ἐντεῦθεν καὶ ἐκτραπεῖσιν ἐς	δεξιὰν	Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια. ἀνέστησαν δὲ
[2, 16]	λόγοις τε χρηστοῖς καὶ ἔργοις	δεξιώσασθαι—	ἔρχεται παρ᾽ αὐτὸν ἐς τὴν
[2, 3]	φωραθεῖσαν οὐ γὰρ αὐτὸν ἔχειν	δεομένῃ	συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ> ἐς Ἰωλκὸν
[2, 8]	διέλυσεν αὐτός. (καὶ ἦν γὰρ	δέος	τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι Μακεδόνων καὶ
[2, 23]	τά τε κρέα ἐδείπνησαν καὶ	δέρμασιν	ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ
[2, 35]	ἐξ ἀγέλης βοῦν ἄγοντες διειλημμένην	δεσμοῖς	τε καὶ ὑβρίζουσαν ἔτι ὑπὸ
[2, 1]	ἐφ᾽ αὑτὴν εἷλκε, καὶ τοῦ	δεσμοῦ	μηδετέρωσε εἴκοντος ἀλλ᾽ ἀμφοτέρωθεν ἐπ᾽
[2, 35]	τὸ ἱερὸν ἀνῆκαν ἐκ τῶν	δεσμῶν,	ἕτεροι δὲ ἀναπεπταμένας ἔχοντες τέως
[2, 13]	ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ οἱ	δεσμῶται	τὰς πέδας πρὸς τὰ ἐν
[2, 9]	καὶ ἀπέδρα μὲν ἐκ τοῦ	δεσμωτηρίου	καὶ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἀρχὴν θορύβου
[2, 27]	οὐδενί, οἰκέταις δὲ ἀποδρᾶσι τοὺς	δεσπότας.	(Ἐπιδαυρίοις δέ ἐστι θέατρον ἐν
[2, 26]	εἰρημένα Ταλθύβι᾽ ὅττι τάχιστα Μαχάονα	δεῦρο	κάλεσσον φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς
[2, 35]	προσελαύνουσιν οἷς ἐπιτέτακται βοῦν (δὲ)	δευτέραν	καὶ τρίτην ἐπὶ ταύτῃ καὶ
[2, 29]	εἶναι Φώκῳ τῆς τελευτῆς, τὸ	δεύτερον	ἐς Σαλαμῖνα ἀπέπλευσε. (τοῦ λιμένος
[2, 33]	ὀφθαλμοὺς ἐπὶ τοσούτῳ κακῷ κακὸν	δεύτερον	πενία πιέζουσα ἐπὶ πᾶσαν γῆν
[2, 23]	ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ λέγει κατασκευαζομένου	δεύτερον	τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν,
[2, 31]	δή τι μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου,	δεύτερος	δὲ Θεμίδων ὀνομαζόμενος· Πιτθεὺς τοῦτον
[2, 13]	ἐκείνῳ Δωριεῖς ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς	δέχεσθαι·	(Ἵππασος δὲ καὶ οἱ σὺν
[2, 4]	ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν τοῦ χρησμοῦ	δέχεται	σύνοικον. τοιαῦτα μὲν ἐς τοὺς
[2, 10]	καὶ αὐτόθεν προσεύχεσθαι. (τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα καθήμενον Κάναχος Σικυώνιος ἐποίησεν,
[2, 13]	καὶ ἄλλο Ἴσιδος. τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν,
[2, 13]	τοὺς ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι γὰρ	δὴ	ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ
[2, 30]	Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν	δὴ>	Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα
[2, 37]	ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν	δὴ	ἀπέφαινεν οὕτως ἔχοντα, τῆς δὲ
[2, 3]	ῥέοντός σφισιν ὕδατος καὶ ὃ	δὴ	βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν ἐκ Στυμφήλου,
[2, 18]	τὸ ἴσον ἕξουσιν. ἀπὸ μὲν	δὴ	Βίαντος βασιλεύουσι πέντε ἄνδρες ἐπὶ
[2, 17]	αὐτῆς στεφάνους πλέκουσιν. (ἀρχιτέκτονα μὲν	δὴ	γενέσθαι τοῦ ναοῦ λέγουσιν Εὐπόλεμον
[2, 5]	δὲ ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς	δὴ	γυνὴ ξένη Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν
[2, 3]	οἱ τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν	δὴ	δι᾽ αὐτὴν Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ,
[2, 16]	Ἀρέστορος τὰ ἔπη λέγει, ἃ	δὴ	Ἕλληνες καλοῦσιν Ἠοίας μεγάλας· ἀπὸ
[2, 38]	ἀπ᾽ αὐτῆς χωρίον ἐστίν, ἔνθα	δὴ	ἐμαχέσαντο ὑπὲρ τῆς γῆς ταύτης
[2, 10]	Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν. ἐσίασι μὲν	δὴ	ἐς αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος,
[2, 29]	ἐς μνήμην τάδε ἀξιολογώτατα· τέμενος	δή	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καὶ ἀγάλματα ὁ
[2, 24]	οὖν ὁρῶντα ἐποίησεν ὀφθαλμοῖς ὅστις	δὴ	ἦν ὁ ποιήσας, ἅτε ἐν
[2, 25]	ἐξικνεῖται τῆς γῆς. (ταύτῃ μὲν	δὴ	θέας οὐδὲν ἔτι ἦν ἄξιον·
[2, 22]	χαλκείῳ κεῖσθαι Ταντάλου. (τὸν μὲν	δὴ	Θυέστου παῖδα ἢ Βροτέου— λέγεται
[2, 2]	μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου. καὶ	δὴ	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον Κυκλώπων καλούμενος
[2, 11]	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν	δὴ	καὶ ἄλλοι καὶ τὸ πολὺ
[2, 5]	δὲ τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν	δὴ	καὶ ἄλλοι πόλεμοι περὶ τὴν
[2, 3]	οὐκ ἔστι Κορινθίοις. ἔτι γε	δὴ	καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς τῇ
[2, 8]	ἀνθρώπῳ τελεῖται κατὰ γνώμην, εἰ	δὴ	καὶ Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι
[2, 5]	σφισιν ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ	δὴ	καὶ αὐτὸν ἔχει τὸν Νεῖλον
[2, 17]	κομίζουσιν ἐς τὸ Ἡραῖον· ὃ	δὴ	καὶ αὐτὸς εἶδον, καθήμενον ἄγαλμα
[2, 15]	Νεμείου Διὸς ἱερέα αἱροῦνται, καὶ	δὴ	καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν
[2, 12]	ἐστιν ἐν χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα	δὴ	καὶ Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι
[2, 30]	σφισι κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ	δὴ	καὶ Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης
[2, 18]	ὁδόν ἐστιν ἡρῷον. ἔχει μὲν	δὴ	καὶ ἐνταῦθα τιμὰς παρὰ τῶν
[2, 34]	μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ ὕδωρ, ὃ	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν
[2, 31]	ἀπ᾽ αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην, ἣ	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν, ἡ
[2, 3]	καὶ Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι λείπεται,
[2, 12]	τῶν πνευμάτων τὸ ἄγριον, καὶ	δὴ	καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς
[2, 30]	καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ	δὴ	καὶ νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον
[2, 28]	δὲ καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ	δὴ	καὶ ὁ γαμβρός οἱ Περίανδρος
[2, 3]	ἐφορᾶν καὶ αὔξειν ποίμνας, καθὰ	δὴ	καὶ Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐποίησεν
[2, 37]	μή τις πρότερον εἶδε, καὶ	δὴ	καὶ ταῦτα φωράσας ἐπὶ τῷδε.
[2, 18]	εἵποντο οἱ παῖδες. Ἄργους μὲν	δὴ	καὶ τῆς ἐν Ἄργει βασιλείας
[2, 21]	μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς Λίβυσι καὶ	δὴ	καὶ τότε ἀντικαθημένην στρατῷ πρὸς
[2, 11]	τὸ αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο ὃ	δὴ	καὶ Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ
[2, 10]	τῶν ἡμερῶν ὀνόματα ὀνομάζοντες Ἡράκλεια	δὴ	καλοῦσι τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν ἐστιν
[2, 32]	ὀνομαζόμενος ῥᾶχος στρεπτός. ῥάχους μὲν	δὴ	καλοῦσι Τροιζήνιοι πᾶν ὅσον ἄκαρπον
[2, 6]	μάχῃ καὶ Ἐπωπεύς. Νυκτέα μὲν	δὴ	κάμνοντα ὀπίσω κομίζουσιν ἐς Θήβας,
[2, 16]	δειπνίσας κατεφόνευσεν Αἴγισθος. τοῦ μὲν	δὴ	Κασσάνδρας μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων οἱ
[2, 32]	δὲ ἔτι δηλώσω· Σαρώνια γὰρ	δὴ	κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν
[2, 35]	τοῦ τείχους ἱερόν. ἄλλως μὲν	δὴ	κατὰ ἡμέραν ἑκάστην καὶ θυσίαις
[2, 21]	ἐλέφαντές εἰσιν ἐπειργασμένοι. τοῦτο μὲν	δὴ	κατὰ τὴν πυρὰν τὸ> οἰκοδόμημα
[2, 23]	τάφον λέγουσιν εἶναι. εἰ μὲν	δὴ	κενὸν καὶ ἄλλως ἐς μνήμην
[2, 5]	Αἴγιναν καὶ Θήβην· ἀπὸ μὲν	δὴ	Κορκύρας καὶ Αἰγίνης τὰς νήσους
[2, 2]	Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος, ᾧ	δὴ	λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν ἔχουσα
[2, 22]	παιδὸς ὀνομαζόμενον τοῦ Σθενέλου, τέθαπται	δὴ	Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος· ἀποθανεῖν δ᾽
[2, 20]	τοῦ Ποσειδῶνος ἀφανισθῆναι, ἀλλὰ ἐνταῦθα	δὴ	μάλιστα, ἔνθα καὶ τὸ ἱερόν
[2, 30]	ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ— θηρεύειν γὰρ	δὴ	μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα
[2, 34]	ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους ἀποτρέποντας. (τὰ μὲν	δὴ	Μέθανα ἰσθμός ἐστι τῆς Πελοποννήσου·
[2, 25]	λέγουσι. τὸ δὲ τεῖχος, ὃ	δὴ	μόνον τῶν ἐρειπίων λείπεται, Κυκλώπων
[2, 19]	Δαναὸς ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὕτω	δὴ	νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην
[2, 30]	αὐτῶν ὁ τρίτος. Ἀπόλλωνι μὲν	δὴ	ξόανον γυμνόν ἐστι τέχνης τῆς
[2, 33]	πρότερον ὡς εἴη βάσκανον, εἰ	δὴ	Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς ὀφθαλμοὺς
[2, 17]	χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας· τὸ γὰρ	δὴ	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν, λέγοντες
[2, 38]	δὲ καλούμενος Τάναος— εἷς γὰρ	δὴ	οὗτος ἐκ τοῦ Πάρνωνος κάτεισι—
[2, 7]	Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά ἐστιν, ὅστις	δὴ	οὗτος ὁ Λύκος· οὐ γάρ
[2, 20]	ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός, εἰ	δὴ	Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν ἐς
[2, 23]	ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν	δὴ	Παλλάδιον— καλεῖται γὰρ οὕτω— δῆλόν
[2, 35]	αὐτῶν λίμνην Ἀχερουσίαν. περιείργεται μὲν	δὴ	πάντα θριγκοῖς λίθων, ἐν δὲ
[2, 22]	οἱ συνδικάσαντες ἔγνωσαν. Ἥρα μὲν	δὴ	παρὰ Ποσειδῶνος εὕρετο ἀπελθεῖν ὀπίσω
[2, 10]	παῖδα εἶναι νομίζουσιν. (οὗτος μὲν	δὴ	παρείχετο ὁ περίβολος τοσάδε ἐς
[2, 35]	καὶ ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί τε	δὴ	πάσας κατὰ ταὐτὰ αἱ γρᾶες
[2, 34]	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσι. τεῖχος μὲν	δὴ	περὶ πᾶσαν τὴν Ἑρμιόνα ἕστηκε·
[2, 25]	τοσαῦτα ἐς Ὀρνεάς. Λυρκείας μὲν	δὴ	πόλεως, ἅτε ἠρημωμένης ἤδη κατὰ
[2, 12]	ἐστὶ τὸ ἱερόν. ἐνταῦθά τε	δὴ	πόλιν ᾤκισε καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ
[2, 31]	πασῶν τῶν γυναικῶν— οὐ γὰρ	δὴ	πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι δὲ
[2, 7]	Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ Διός, ὃς	δὴ	πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα— διακειμένοις
[2, 34]	ἔφασκεν εἶναι νόθον· οὐ γὰρ	δή	ποτε ἐς Ἄργον τὸν Νιόβης
[2, 20]	κοινῷ, ταύτῃ δὲ— ἀξιώματι γὰρ	δὴ	προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ μνῆμα ἐποίησαν.
[2, 31]	φασί, καί τι βιβλίον Πιτθέως	δὴ	σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου
[2, 38]	λουμένην παρθένον γίνεσθαι. (οὗτος μὲν	δή	σφισιν ἐκ τελετῆς, ἣν ἄγουσι
[2, 1]	καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι	δὴ	σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν καὶ
[2, 13]	Πελοποννήσου δὲ πάσης μέσον, εἰ	δὴ	τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ δὲ
[2, 29]	ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν, εἰ	δὴ	τὰ ὄντα λέγουσιν Ἕλληνες. Πυλάδης
[2, 25]	στήλῃ τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν	δὴ	ταύτην ἐστὶν ἐξ Ἄργους ἑξήκοντα
[2, 8]	ἅτε ἐν σκότῳ νύκτωρ γὰρ	δὴ	τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο— τοὺς δὲ
[2, 34]	Νίσου καλουμένη θυγατρός. ὡς γὰρ	δὴ	τὴν Νίσαιαν ὁ Μίνως καὶ
[2, 34]	λιμένας ἐν αὑτῇ. μῆκος μὲν	δὴ	τῆς ἀκτῆς ἐστιν ἑπτά που
[2, 8]	τέλει πολλοῖς ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω	δή	τι ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας
[2, 28]	τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ εἰ	δή	τι ἄλλο δένδρον ἔσω, καθέστηκε
[2, 17]	ναοῦ θεμέλιά τε καὶ εἰ	δή	τι ἄλλο ὑπελίπετο ἡ φλόξ.
[2, 28]	τρέφονται καὶ ἐν Λιβύῃ, ἄλλο	δή	τι γένος φασὶν εἶναι καὶ
[2, 33]	λέγουσι τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ	δή	τι ἐξ Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα
[2, 37]	ἄλλων καὶ τὸν ἰὸν οὕτω	δή	τι ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν
[2, 13]	καλούμενα, ἐς Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ	δή	τι ἴδιον, διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα
[2, 27]	τὰ μὲν γὰρ Ρωμαίων πολὺ	δή	τι (καὶ) ὑπερῆρ< κ> ε
[2, 31]	πρῶτός ἐστιν αὐτῶν Διονύσου κατὰ	δή	τι μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου, δεύτερος
[2, 21]	τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ οὕτω	δή	τι παραυτίκα τε χλωρὰν τὸ
[2, 37]	μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ εἰ	δή	τι χρήσιμον ἄλλο ἐς τὴν
[2, 26]	ἐς τὸ ὄρος τοῦτο ὃ	δὴ	Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ᾽ ἡμῶν, τηνικαῦτα
[2, 21]	(ἐν δὲ Ἄργει παρὰ τοῦτο	δὴ	τὸ μνῆμα τῆς Γοργόνος Γοργοφόνης
[2, 24]	ἄνεισι τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα	δὴ	τὸ ὕδωρ· τέως δὲ ἐκ
[2, 19]	ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν. παρίσταται	δὴ	τοῖς Ἀργείοις τῷ μὲν Γελάνορα,
[2, 4]	Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος— ἐς	δὴ	τὸν Ἀκροκόρινθον τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν
[2, 12]	παῖδα εἶναι τοῦ Τημένου κατὰ	δὴ	τὸν Ἀργείων λόγον οὐδὲ ἀρχὴν
[2, 21]	ἀπὸ πάντας ὄλεσσαν. οὗτος μὲν	δὴ	τὸν οἶκον τὸν Ἀμφίονος ἐκ
[2, 2]	δὲ ἐς αὐτὸ ὑπόγεως, ἔνθα	δὴ	τὸν Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν· ὃς
[2, 15]	ἅρμα λέγουσιν ἀνακεῖσθαι. ~(Φλιασίοις μὲν	δὴ	τοσαῦτα λόγου μάλιστα ἦν ἄξια·
[2, 19]	ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα γὰρ	δὴ	τότε εἶναι πείθομαι πάντα καὶ
[2, 24]	ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη	δὴ	τοῦ αἵματος ἡ γυνὴ κάτοχος
[2, 37]	τιμωρήσων ἦλθεν ἐς Θήβας. ~(ἀπὸ	δὴ	τοῦ ὄρους τούτου τὸ ἄλσος
[2, 35]	Ὅριον τὸν τρίτον. τὸ μὲν	δὴ	τοῦ Πυθαέως ὄνομα μεμαθήκασι παρὰ
[2, 7]	ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἀγαγόντες	δὴ	τοὺς θεοὺς ἐς τὸ τῆς
[2, 25]	ἀνατολὰς ἑτέραν ἔχον. κατὰ μὲν	δὴ	τοῦτο Ἀφροδίτης κεῖται ξόανον, πρὸς
[2, 35]	ὑπὸ γῆν εἶναι. (παρὰ μὲν	δὴ	τοῦτόν ἐστιν ἄλλος ναὸς καὶ
[2, 25]	Πριάμου συγκαθεῖλεν ἀρχήν. ἀπὸ μὲν	δὴ	τούτου τὸ ὄνομα ἐγένετο τῇ
[2, 25]	πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ	δὴ	τῷ ὄντι εἰσὶν αὐτῷ, τὸ
[2, 27]	ἱερὸν ἐν αὐτῷ. τοῦτο μὲν	δὴ	τῶν ἀρχαίων· τὰ δὲ ἄλλα
[2, 11]	τῆς Προδρομίας Ἥρας. τοῦτον γὰρ	δὴ	Φάλκης ἱδρύσατο ὁ Τημένου, τῆς
[2, 21]	Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους	δή	φασιν Ἀργεῖοι τὸ ἐξ ἀρχῆς
[2, 26]	εἴη τῶν ἀνθρώπων· ἦν γὰρ	δὴ	Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν τότε καὶ
[2, 14]	Ἐλευσινίους ᾑρέθη πολέμου. τοῦτο μὲν	δὴ	Φλιασίοις οὐκ ἔστιν ὅπως ὁμολογήσω,
[2, 34]	τὸν δὲ Εὔρωπα ἦν γὰρ	δὴ	Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν
[2, 29]	ἐς αὐτὴν ἐλθόντος. ἐπὶ μὲν	δὴ	Φώκου τούτου ἡ> περὶ Τιθορέαν
[2, 7]	Ὀλυμπικὴν ἀνῃρημένον νίκην. τοῦτο μὲν	δὴ	χῶμά ἐστι γῆς, αὐτοὶ δὲ
[2, 28]	ἀποστέλλουσι παρὰ τὴν ἀδελφήν, ἐλθεῖν	δῆθεν	ἐς λόγους αὐτῇ βουλόμενοι. (ὡς
[2, 23]	ἐς Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ Αἰνείου·	Δηιανείρᾳ	δὲ τὴν τελευτὴν περὶ Τραχῖνα
[2, 23]	οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι	Δηιανείρας	ἐν Ἄργει μνῆμα εἶναι τῆς
[2, 28]	δὲ ἐς τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον·	Δηιφόντῃ	δὲ ἀγγέλλει τις τῶν Ἐπιδαυρίων
[2, 26]	παραδοῦναι λέγουσιν ἀμαχεὶ τὴν γῆν	Δηιφόντῃ	καὶ Ἀργείοις· (καὶ ὁ μὲν
[2, 26]	ὁ δὲ σὺν αὐτοῖς στρατὸς	Δηιφόντῃ	καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ Κείσῳ
[2, 29]	μοῖρα Ἀργείων τῶν Ἐπίδαυρον ὁμοῦ	Δηιφόντῃ	κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς Αἴγιναν καὶ
[2, 19]	δὲ ἐκ μὲν τοῦ φανεροῦ	Δηιφόντῃ	τῷ Ἀντιμάχου τοῦ Θρασυάνορος τοῦ
[2, 28]	λοιποὶ Τημένου παῖδες μάλιστα ᾔδεσαν	Δηιφόντην	λυπήσοντες, εἰ διαλῦσαί πως ἀπ᾽
[2, 28]	ἀλγήσασα ἀπεδίδου σφίσι τὴν ἴσην,	Δηιφόντην	μὲν αὑτῇ τε ἄνδρα ἀρεστὸν
[2, 19]	τὴν βασιλείαν ἐς ἐκείνην καὶ	Δηιφόντην	τρέπειν. ἐπεβουλεύθη δὲ τούτων ἕνεκα
[2, 26]	τοῖς πολίταις ἀφικόμενος ἐνταῦθα ᾤκησε,	Δηιφόντης	δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν
[2, 28]	καὶ οἱ Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι προσεβοήθουν.	Δηιφόντης	δὲ Κερύνην μὲν ὡς κατελάμβανεν
[2, 28]	ἐπ᾽ αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς Ἐπιδαυρίους·	Δηιφόντης	δὲ σὺν τοῖς παισίν— ἐγεγόνεσαν
[2, 26]	τῶν ἄλλων Ἀργείων Τημένου τελευτήσαντος,	Δηιφόντης	μὲν καὶ Ὑρνηθὼ κατ᾽ ἔχθος
[2, 28]	ἐνταῦθα οἱ νεανίσκοι πολλὰ μὲν	Δηιφόντου	κατηγόρουν, πολλὰ δὲ αὐτὴν ἱκέτευον
[2, 28]	ἐπαγγελλόμενοι καὶ ἀνδρὶ δώσειν αὐτὴν	Δηιφόντου	τὰ πάντα ἀμείνονι καὶ ἀνθρώπων
[2, 7]	ὅτι μὲν κατερρύηκεν ὁ ὄροφος,	δῆλά	ἐστιν ἰδόντι· περὶ δὲ τοῦ
[2, 37]	οὖν λεγόμενα ἐπὶ τοῖς δρωμένοις	δῆλά	ἐστιν οὐκ ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ
[2, 25]	λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ τῆς Λαρίσης,	δῆλα	καὶ ταύτην ποιοῦσαν ὅτι ἐν
[2, 31]	Ἅιδου κύνα ἑτέρωθι ἔσται μοι	δῆλα	ὁποῖα εἶναί μοι δοκεῖ. (ὄπισθεν
[2, 32]	ἦν Τεκταίου καὶ Ἀγγελίωνος, οἳ	Δηλίοις	ἐποίησαν τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος·
[2, 5]	τὸν Ἀσωπόν. οἶδα δὲ καὶ	Δηλίων	τοιοῦτο ἀκούσας ἕτερον, ὕδωρ ὃ
[2, 26]	κραναῇ Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ χρησμὸς	δηλοῖ	μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης,
[2, 12]	μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν,	δηλοῖ	τὰ ἐς τὸν Ἀρκάδων κατάλογον
[2, 36]	τὸ> ἱερὸν— καὶ νῦν ἔτι	δῆλόν	ἐστι— καὶ τὸν Λυσίστρατον πρὸς
[2, 1]	καὶ ὅθεν μὲν διορύσσειν ἤρξαντο	δῆλόν	ἐστιν, ἐς δὲ τὸ πετρῶδες
[2, 23]	δὴ Παλλάδιον— καλεῖται γὰρ οὕτω—	δῆλόν	ἐστιν ἐς Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ
[2, 21]	μὲν αὐτῇ τὸ ὄνομα ἐτέθη,	δῆλον	εὐθὺς ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ πρώτην
[2, 13]	μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ Διονύσου	δῆλον	πᾶσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ
[2, 33]	καὶ λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν τοι	Δῆλόν	τε Καλαύρειάν τε νέμεσθαι Πυθώ
[2, 27]	τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ ἐπὶ	Δήλῳ	τῇ νήσῳ τὸν αὐτὸν νόμον.
[2, 30]	δεῖ δέ με τοσόνδε ἔτι	δηλῶσαι.	(Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ
[2, 19]	ἤπειγεν ὁ λόγος με ἐνταῦθα	δηλῶσαι·	Τήμενος δὲ ἐκ μὲν τοῦ
[2, 7]	αὐτοὺς σαφέστερον ἐν τοῖς ἐφεξῆς	δηλώσω.	πρὸς δὲ τῇ πύλῃ πηγή
[2, 32]	ἤδη μοι. τοσόνδε δὲ ἔτι	δηλώσω·	Σαρώνια γὰρ δὴ κατὰ ἔτος
[2, 35]	οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ	Δημήτηρ.	αὐτὸ δὲ ὃ σέβουσιν ἐπὶ
[2, 5]	ἠφίει τὴν ψυχήν, ἐς ὃ	Δημήτηρ	ἔλεον ἴσχει Πλημναίου, παραγενομένη δὲ
[2, 32]	τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν ἐστι	Δημήτηρ	Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου.
[2, 35]	ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα ἦλθε	Δημήτηρ,	τότε Ἀθέραν μὲν λέγουσι καὶ
[2, 14]	γὰρ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς	Δήμητραν·	ἐν δὲ αὐτοῖς καταλέγων τοὺς
[2, 12]	πρὸ τῆς τελετῆς ἣν τῇ	Δήμητρι	ἄγουσιν Ἄραντα καὶ τοὺς παῖδας
[2, 35]	τοῦ ναοῦ γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ	Δήμητρι	εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ πολλαί, καὶ
[2, 14]	σταδίους μάλιστα ἀπέχουσι, καὶ τῇ	Δήμητρι	ἐνταῦθα δι᾽ ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν
[2, 36]	καὶ τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα	Δήμητρι.	(ἔστι δὲ ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον
[2, 34]	δὲ αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν ἀπόρρητα	Δήμητρι.	(τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα·
[2, 18]	καθάπερ λέγουσιν Ἀργεῖοι, ξένου τῇ	Δήμητρι.	τούτῳ μὲν οὖν οὐκ ἔπεστιν
[2, 9]	συμφορά· τὸν γάρ οἱ παῖδα	Δημήτριον	ὁ νεώτερος τῶν Φιλίππου παίδων
[2, 7]	Αἰγιαλέως ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν	Δημήτριος	καθελὼν ὁ Ἀντιγόνου τῇ πάλαι
[2, 34]	λουτρά· φασὶ δὲ Ἀντιγόνου τοῦ	Δημητρίου	Μακεδόνων βασιλεύοντος τότε πρῶτον τὸ
[2, 8]	καὶ Ἀντιγόνου Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος τὸν	Δημητρίου—	τοῦδε ἕνεκα τοὺς Σικυωνίους ἐς
[2, 36]	δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς	Δήμητρος,	ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ λίθου λευκοῦ.
[2, 34]	πρὸ γάμου θύειν καθέστηκεν ἐνταῦθα.	Δήμητρος	δὲ ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας, τὸ
[2, 13]	καὶ ἄλλος περίβολός ἐστιν ἱερὸς	Δήμητρος,	ἐν δὲ αὐτῷ ναός τε
[2, 22]	βόθρον καιομένας λαμπάδας Κόρῃ τῇ	Δήμητρος.	(ἐνταῦθα Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν
[2, 35]	δὲ κομισθεῖσαν ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ	Δήμητρος	Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι τὸ ἱερόν. (Χθονία
[2, 18]	δὲ Κόρης καὶ Πλούτωνος καὶ	Δήμητρός	ἐστι. προελθοῦσι δὲ ποταμός ἐστιν
[2, 35]	δὲ λόγου μάλιστα ἄξιον ἱερὸν	Δήμητρός	ἐστιν ἐπὶ τοῦ Πρωνός. τοῦτο
[2, 34]	ἐν ὅροις τῆς Ἑρμιονίδος ἱερὸν	Δήμητρός	ἐστιν ἐπίκλησιν Θερμασίας. (σταδίους δὲ
[2, 22]	δὲ τοῦ μνήματος τῶν γυναικῶν	Δήμητρός	ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Πελασγίδος ἀπὸ
[2, 13]	πεποίηται· τούτου δὲ οὐ πόρρω	Δήμητρός	ἐστιν ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα
[2, 11]	τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα	Δήμητρος·	ἱδρῦσαι δέ φασιν αὐτὸ Πλημναῖον
[2, 34]	αὐτῷ Δήμητρος καὶ Κόρης τῆς	Δήμητρος	ἱερά· τὰ δὲ πρὸς θάλασσαν
[2, 21]	Ἀτθίδι συγγραφῇ. τοῦ δὲ τῆς	Δήμητρος	ἱεροῦ τούτου κατὰ τὴν ἔσοδον
[2, 37]	Προσύμνης, ἔστι δὲ Διονύσου, καὶ	Δήμητρος	καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα· (ταῦτα
[2, 11]	ἱερὸν δὲ ἐν αὐτῷ Προστασίας	Δήμητρος	καὶ Κόρης. ἐνταῦθα ἐφ᾽ αὑτῶν
[2, 4]	δὲ τῶν Μοιρῶν καὶ ὁ>	Δήμητρος	καὶ Κόρης οὐ φανερὰ ἔχουσι
[2, 11]	παρείκασι· καὶ ἀγάλματα Διονύσου καὶ	Δήμητρος	καὶ Κόρης τὰ πρόσωπα φαίνοντα
[2, 34]	Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ	Δήμητρος	καὶ Κόρης τῆς Δήμητρος ἱερά·
[2, 34]	Βουπόρθμῳ δὲ πεποίηται μὲν ἱερὸν	Δήμητρος	καὶ τῆς παιδός, πεποίηται δὲ
[2, 13]	αὐτῷ ναός τε καὶ ἄγαλμα	Δήμητρος	καὶ τῆς παιδός· τὸ δὲ
[2, 36]	ἁρπάσαντα ὡς λέγεται Κόρην τὴν	Δήμητρος	καταβῆναι ταύτῃ φασὶν ἐς τὴν
[2, 18]	ἐν ἀριστερᾷ χωρίον Μυσία καὶ	Δήμητρος	Μυσίας ἱερὸν ἀπὸ ἀνδρὸς Μυσίου
[2, 21]	ὀστᾶ ἐν τῷ ἱερῷ τῆς	Δήμητρος,	παρ᾽ ᾧ συμβῆναί οἱ καὶ
[2, 37]	τοῦ ἄλσους ἀγάλματα ἔστι μὲν	Δήμητρος	Προσύμνης, ἔστι δὲ Διονύσου, καὶ
[2, 30]	ἐς τὴν Ἀττικήν, καὶ οἱ	δῆμοι	τὰ ὀνόματα ἔχουσιν ἀπὸ τούτων.
[2, 8]	καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν Ἄργει	δημοκρατίαν	ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν
[2, 8]	γὰρ ἕως ἤδη— προσλαβὼν τὸν	δῆμον	ἐπὶ τὴν οἰκίαν σπουδῇ τὴν
[2, 20]	ἡμέρα, κατέφυγεν ἱκέτις ἐς τὸν	δῆμον.	οὐ προεμένων δὲ αὐτὴν τιμωρήσασθαι
[2, 19]	παράπαν ἔπαυσεν ἀρχῆς καταγνοὺς ὁ	δῆμος.	(Ἀργείοις δὲ τῶν ἐν τῇ
[2, 4]	αὐτοῦ, τῶν δὲ Κορινθίων ὁ	δῆμος	ἐξέπεσεν ὑπὸ Δωριέων κρατηθεὶς μάχῃ.
[2, 32]	ἄγαλμα τῆς Ἴσιδος ἀνέθηκε Τροιζηνίων	δῆμος.	(ἰοῦσι δὲ τὴν διὰ τῶν
[2, 8]	τούτους μὲν οὖν ἐξέβαλεν ὁ	δῆμος,	Κλεινίαν τὸν πατέρα Ἀράτου προστησάμενος·
[2, 19]	τοῦ Γελάνορος δόξαντος, ὁ μὲν	δῆμος	ὑπερέθετο— φασὶν— ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[2, 21]	Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς ὁ	δῆμος,	φυγόντα δὲ ἐς Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι
[2, 33]	ἐπὶ πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα ἦγε,	Δημοσθένει	δὲ φυγῆς τε συνέπεσεν ἐν
[2, 33]	ἀπεχθανομένου καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ προσκρούσας.	Δημοσθένει	μὲν οὖν τιμαὶ καὶ ἑτέρωθι
[2, 33]	αὐτοῦ καὶ ἄλλοις καὶ αὐτῷ	Δημοσθένει	πλεῖστα, ἦ μὴν τῶν χρημάτων
[2, 33]	ἔλαβεν ἕκαστος οὐδὲ ἐμνημόνευσεν ἀρχὴν	Δημοσθένους,	Ἀλεξάνδρῳ τε ἐς τὰ μάλιστα
[2, 33]	περιβόλου δὲ ἐντὸς καὶ τὸ	Δημοσθένους	μνῆμά ἐστι. καί μοι τὸ
[2, 20]	τε ἐς ἄνδρας ὕβρισε τοῦ	δήμου	καὶ παρθένον κομιζομένην παρὰ τὸν
[2, 20]	μάχην ἀμφοτέρων, κρατοῦσιν οἱ τοῦ	δήμου,	κρατήσαντες δὲ οὐδένα ὑπὸ τοῦ
[2, 19]	ἀρχῆς. ῥηθέντων δὲ ἐπὶ τοῦ	δήμου	παρ᾽ ἀμφοτέρων πολλῶν τε καὶ
[2, 13]	Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι. προσεμένου δὲ τοῦ	δήμου	τὴν ἐναντίαν (ταύτην) γνώμην, οὕτως
[2, 9]	ῥήτορας καὶ οὐκ ἀπιθάνους τῷ	δήμῳ	φαρμάκοις ἔκτεινεν. (ἔμελλε δὲ ἄρα
[2, 1]	δὲ μάχῃ κρατήσειεν, ἀπ᾽ αὐτῶν	δήσας	ἀφῆκεν ἂν τὰ δένδρα ἄνω
[2, 33]	αὕτη Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ	δι᾽	αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν
[2, 3]	τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν δὴ	δι᾽	αὐτὴν Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ, Μηδείᾳ
[2, 27]	γραφῇ φιάλην τε ὑάλου καὶ	δι᾽	αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι δὲ
[2, 21]	τοῦ ὀργάνου τὸν ψόφον καὶ	δι᾽	αὐτὸ Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ
[2, 4]	ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ Ἑρμοῦ· καὶ	δι᾽	αὐτὸ ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία.
[2, 7]	Κλεοδαίου τῆς γενομένης μαντείας ἁμαρτὼν	δι᾽	αὐτὸ καὶ καθόδου τῆς ἐς
[2, 9]	παίδων Περσεὺς φαρμάκῳ διέφθειρε καὶ	δι᾽	αὐτὸ καὶ τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι
[2, 7]	ὀρόφου τοῦ σπηλαίου· καὶ καλεῖται	δι᾽	αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή. (ἐν
[2, 25]	ἦν Ἄβαντος νόθος— τὸ ὄνομα	δι᾽	αὐτὸν ἔσχηκε· καὶ ἄλλα τέ
[2, 10]	τοσάδε ἐς μνήμην, πέραν δὲ>	(δι᾽	αὐτοῦ (δὲ) ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης
[2, 10]	οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους καὶ	δι᾽	ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην
[2, 14]	ἀπέχουσι, καὶ τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα	δι᾽	ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν τελετὴν καὶ
[2, 15]	τε γράψω τοῦ οἰκισμοῦ καὶ	δι᾽	ἥντινα πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον
[2, 37]	καλουμένην καὶ τὴν Ἀλκυονίαν λίμνην,	δι᾽	ἧς φασιν Ἀργεῖοι Διόνυσον ἐς
[2, 3]	ἔπεστι καὶ τὸ ὕδωρ (ὁ)	δι᾽	ὁπλῆς ἵππου ῥεῖ τοῦ Πηγάσου.
[2, 29]	Διὸς οἰκήτορας, οὕτω οἱ τὸν	Δία	ἀνεῖναι τοὺς ἀνθρώπους φασὶν ἐκ
[2, 24]	τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο αὐτόν.	Δία	γὰρ ἐν οὐρανῷ βασιλεύειν, οὗτος
[2, 29]	κακοῦ. τούτοις ἡ Πυθία εἶπε	Δία	ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ, εἴπερ ὑπακούσει
[2, 24]	Αἰσχύλος δὲ ὁ Εὐφορίωνος καλεῖ	Δία	καὶ τὸν ἐν θαλάσσῃ. τρισὶν
[2, 20]	δὲ οἰκέτας μὲν καὶ ὅσοι	διὰ	νεότητα ἢ γῆρας ὅπλα ἀδύνατοι
[2, 24]	γῆς, ἔστιν ἔπος τῶν Ὁμήρου	Δία	ὀνομάζον καὶ τοῦτον· Ζεύς τε
[2, 17]	σκήπτρῳ καθῆσθαί φασι λέγοντες τὸν	Δία,	ὅτε ἤρα παρθένου τῆς Ἥρας,
[2, 34]	πνεύματος ἀλεκτρυόνα τὰ πτερὰ ἔχοντα	διὰ	παντὸς λευκὰ διελόντες ἄνδρες δύο
[2, 24]	ἐπὶ τοῦ μετώπου. τοῦτον τὸν	Δία	Πριάμῳ φασὶν εἶναι τῷ Λαομέδοντος
[2, 11]	ἐστιν ἑξήκοντα καὶ ζεύγεσιν ἄβατος	διὰ	στενότητα· (σταδίους δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ
[2, 30]	ἐν κοινῷ· προστάξαι γὰρ οὕτω	Δία	σφίσι. καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν
[2, 30]	Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο οἱ διαβάντες	διὰ	ταῦτα ἐς Αἴγιναν, ταῦτα εἰπόντος
[2, 29]	Ἕλληνες. Πυλάδης τέ μοι καὶ	διὰ	ταῦτα φαίνεται καὶ οὐκ Ὀρέστου
[2, 38]	ἐκ τοῦ Πάρνωνος κάτεισι— ῥέων	διὰ	τῆς Ἀργείας (καὶ) ἐκδίδωσιν ἐς
[2, 2]	αὐτὸν ἐπὶ τῷ ἐρύματι τῷ	διὰ	τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος χαλκοῦν, κατὰ
[2, 5]	ἐκ τῆς Φλιασίας, ῥεῖ δὲ	διὰ	τῆς Σικυωνίας καὶ> ἐκδίδωσιν ἐς
[2, 2]	θεῷ σέβειν· καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ	διὰ	τόδε τὰς εἰκόνας πεποίηνται ταύτας.
[2, 24]	μὴ καὶ τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη	διὰ	τὸν Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν. καὶ
[2, 22]	Τληπτολέμου φησὶ τοῦ Ἡρακλέους, καὶ	διὰ	τὸν φόνον τοῦτον ἔφυγεν ἐξ
[2, 30]	γὰρ οὕτω Δία σφίσι. καὶ	διὰ	τοῦτο Ἀθηνᾶν τε σέβουσι Πολιάδα
[2, 33]	λέγεται Ποσειδῶνα μιχθῆναι. ἱδρύσατο μὲν	διὰ	τοῦτο Αἴθρα ναὸν ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς
[2, 22]	ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ συνεστρατευμέναι· καὶ	διὰ	τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς ἐπονομάζουσιν. ἀντικρὺ
[2, 30]	μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία λίμνη	διὰ	τοῦτο ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ— θηρεύειν
[2, 24]	Καπανέως αὐτόν, καὶ ἀνάκειται μὲν	διὰ	τοῦτο ἐνταῦθα· (τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς
[2, 38]	ὄνος σφίσιν ἐν πέτρᾳ πεποιημένος	διὰ	τοῦτό ἐστιν ἅτε ἀμπέλων διδάξας
[2, 5]	ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος δόντος οἰκῆσαι· καὶ	διὰ	τοῦτο θεῶν μάλιστα Ἀπόλλωνα τιμῶσιν.
[2, 19]	τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ λύκος,	διὰ	τοῦτο ὁ Δαναὸς ἔσχε τὴν
[2, 15]	ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ	διὰ	τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε
[2, 22]	τῆς ἁμίλλης τοῦ Σιληνοῦ παυθῆναι	διὰ	τοῦτον δοκεῖ τὸν Σακάδαν. ἐν
[2, 35]	τοῦ Κλυμένου καὶ γῆς χάσμα·	διὰ	τούτου δὲ Ἡρακλῆς ἀνῆγε τοῦ
[2, 9]	Εὐρυδαμίδαν παῖδα ἔτι ἀνελὼν φαρμάκῳ	διὰ	τῶν ἐφορευόντων ἐς Ἐπικλείδαν τὸν
[2, 32]	Τροιζηνίων δῆμος. (ἰοῦσι δὲ τὴν	διὰ	τῶν ὀρέων ἐς Ἑρμιόνην πηγή
[2, 5]	Μαίανδρον γὰρ κατιόντα ἐκ Κελαινῶν	διὰ	Φρυγίας καὶ Καρίας καὶ ἐκδιδόντα
[2, 30]	ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο οἱ	διαβάντες	διὰ ταῦτα ἐς Αἴγιναν, ταῦτα
[2, 9]	καὶ Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος ἀναστάτους, οὕτω	διαβάντος	ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ
[2, 25]	αὐτῷ συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι δὲ αὐτόθεν	διαβάντων	ποταμὸν χείμαρρον Χάραδρον καλούμενον ἔστιν
[2, 32]	τὴν Τροιζηνίαν, Ἀθηναίους δὲ μάλιστα.	διαβὰς	δὲ καὶ (ἐς τὴν Τροιζηνίαν)
[2, 33]	μὲν ὡς ἐξ Ἀθηνῶν ἀπέδρα	διαβὰς	ναυσὶν ἐς Κρήτην, οὐ πολὺ
[2, 29]	τῶν Ἐπίδαυρον ὁμοῦ Δηιφόντῃ κατασχόντων,	διαβᾶσα	ἐς Αἴγιναν καὶ Αἰγινήταις τοῖς
[2, 33]	χοὰς διέβαινεν ἐς τὴν νῆσον,	διαβάσῃ	δὲ ἐνταῦθα λέγεται Ποσειδῶνα μιχθῆναι.
[2, 11]	(ἀναστρέψασι δὲ ἐς τὴν ὁδὸν	διαβᾶσί	τε αὖθις τὸν Ἀσωπὸν καὶ
[2, 11]	δοκεῖν εἴκοσι καὶ ἐν ἀριστερᾷ	διαβᾶσι	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἄλσος πρίνων
[2, 18]	δὲ ποταμός ἐστιν Ἴναχος, καὶ	διαβᾶσιν	Ἡλίου βωμός. ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ
[2, 7]	δὲ τὸ μνῆμα τοῦ Λύκου	διαβεβηκόσιν	ἤδη τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν
[2, 33]	μὲν πλησίον τῆς ἠπείρου, καὶ	διαβῆναι	ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν· αὕτη
[2, 36]	τὴν εὐθεῖαν τόν τε Ἐρασῖνον	διαβήσῃ	καὶ ἐπὶ τὸν Χείμαρρον ποταμὸν
[2, 13]	ἐλθεῖν κατὰ δή τι ἴδιον,	διαιτωμένου	δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας
[2, 7]	δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα—	διακειμένοις	οὖν ἀδυνάτως ἐπιγενόμενος σεισμὸς ὀλίγου
[2, 36]	τὰς κορυφὰς πεντήκοντά εἰσι καὶ	διακόσιοι	ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον καὶ
[2, 25]	συμβῆναί φασι καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ	διαλλαγὰς	ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν
[2, 1]	γῆς ἐς ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων δὲ	διαλλακτὴν	γενέσθαι σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν καὶ
[2, 8]	ἀπέδωκεν Ἄρατος ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι	διαλλάξας	τοῖς φεύγουσιν, οἰκίας μὲν φυγάσι
[2, 28]	μάλιστα ᾔδεσαν Δηιφόντην λυπήσοντες, εἰ	διαλῦσαί	πως ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὑρνηθὼ
[2, 31]	Χρυσορόαν τοῦτον καὶ τότε ὁμοίως	διαμεῖναι	ῥέοντα. ~(Ἱππολύτῳ δὲ τῷ Θησέως
[2, 9]	δὲ λοιπὰ καὶ ἐς τόδε	διαμένει	σφίσιν ἐκείνης τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ
[2, 22]	(καὶ τὸ ἔχθος τὸ Ἀπόλλωνι	διαμένον	ἐς τοὺς αὐλητὰς ἔτι ἀπὸ
[2, 1]	ἐς Πελοπόννησον καὶ τὴν ἀρχὴν	διανείμαντα	τοῖς παισὶν αὐτὸν ἐς τὴν
[2, 37]	ἠρεμαῖον, παρεχόμενον δὲ ὄψιν τοιαύτην	διανήχεσθαι	τολμήσαντα πάντα τινὰ καθέλκειν πέφυκε
[2, 14]	ἐπὶ συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν ἢ	διαπολεμηθῆναι	καὶ ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος
[2, 3]	ἡδὺ καὶ τὸν Κορίνθιον χαλκὸν	διάπυρον	καὶ θερμὸν ὄντα ὑπὸ ὕδατος
[2, 1]	ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου	διασκάψαι	Μίμαντα ἐθελήσαντι μόνον τοῦτο οὐ
[2, 6]	πρὸ τοῦ πάντα τὸν χρόνον	διατελέσασιν	ἐν εἰρήνῃ. αἰτία δὲ ἥδε·
[2, 23]	ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον· (καὶ	διατελοῦσιν	ἐς τόδε τιμῶντες ἔτι. τοῦ
[2, 11]	πεντάθλου καὶ σταδίου τὴν τρίτην,	διαύλου	δὲ ἀμφότερα καὶ γυμνὸς καὶ
[2, 20]	τὸ ἄλσος τοῦ Ἄργου κατέφευγον	διαφθαρέντων	καὶ τούτων, τὰ μὲν πρῶτα
[2, 3]	πρεσβύτερον τῶν παίδων ὑπὸ λεαίνης	διαφθαρῆναι	θηρεύοντα ἐν τῇ πέραν ἠπείρῳ·
[2, 15]	τροφοῦ τεθέντα ἐς τὴν πόαν	διαφθαρῆναι	λέγουσιν ὑπὸ τοῦ δράκοντος. (θύουσι
[2, 20]	οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ	διαφθείρασί	σφισι τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ
[2, 5]	ὡς ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν	διαφθείρειεν	αὐτόν. (Σικυώνιοι δὲ οὗτοι γὰρ
[2, 12]	φανεῖται προϊόντι ὁμοῦ τῷ λόγῳ.	διάφορα	δὲ ἐς τοὺς Φλιασίους τὰ
[2, 14]	καὶ γυναῖκα. καὶ ταῦτα μὲν	διάφορα	τῶν Ἐλευσῖνι νομίζουσι, τὰ δὲ
[2, 34]	ἀλλὰ περιοφθῆναι τὸν νεκρόν φασι	διαφορηθέντα	ὑπὸ τῶν ἐκ θαλάσσης ὀρνίθων.
[2, 26]	Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον.	διάφορον	δὲ Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς Ἐπιδαυρίους
[2, 25]	αὐτῇ καὶ ξόανον οὐδέν τι	διάφορον	ἢ τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ
[2, 31]	καὶ ὁ λόγος ἐς αὐτὴν	διαφόρως	τῷ Βοιωτῶν ἔχει· Πηγάσῳ γὰρ
[2, 2]	ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν οἱ μηχανὴ	διαφυγεῖν	τοῦ ὅρκου. καὶ δὴ ἱερόν
[2, 23]	τοὺς δυνηθέντας ἐς τὴν γῆν	διαφυγεῖν	τῶν Ἀργείων ῥῖγός τε πιέζει
[2, 25]	Ὑπερμήστραν ἀνασχεῖν τὸν πυρσόν, ἢν	διαφυγὼν	Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι·
[2, 31]	αὐτοῦ καλοῦσιν Ἀρδαλίδας. ἐνταῦθα Πιτθέα	διδάξαι	λόγων τέχνην φασί, καί τι
[2, 21]	πρῶτον, Ἡγέλεων δὲ τὸν Τυρσηνοῦ	διδάξαι	τοὺς σὺν Τημένῳ Δωριέας τοῦ
[2, 38]	διὰ τοῦτό ἐστιν ἅτε ἀμπέλων	διδάξας	τομήν— παρίημι οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος.
[2, 14]	ἐν δὲ αὐτοῖς καταλέγων τοὺς	διδαχθέντας	ὑπὸ τῆς θεοῦ τὴν τελετὴν
[2, 35]	τὴν θεὸν ἱλάσκονται καὶ ἀναθήματα	δίδοται	πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ δὲ
[2, 10]	ἐποίησεν, ὃς καὶ τὸν ἐν	Διδύμοις	τοῖς Μιλησίων καὶ Θηβαίοις τὸν
[2, 16]	καὶ Πέλοπος— τούτους γὰρ τεκεῖν	διδύμους	Κασσάνδραν φασί, (νηπίους δὲ ἔτι
[2, 36]	λογάδων. χωρίον δὲ ἕτερον, ὃ	Διδύμους	ὀνομάζουσι, στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν·
[2, 5]	δίκην ὅτῳ πιστὰ— ἐν Ἅιδου	δίδωσιν.	ἤκουσα δὲ ἤδη τὴν Πειρήνην
[2, 33]	ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα (ἐς) χοὰς	διέβαινεν	ἐς τὴν νῆσον, διαβάσῃ δὲ
[2, 35]	τελείαν ἐξ ἀγέλης βοῦν ἄγοντες	διειλημμένην	δεσμοῖς τε καὶ ὑβρίζουσαν ἔτι
[2, 13]	δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ	διεκελεύοντο	ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν
[2, 38]	ταῖς παισὶν ἀποβῆναι λέγουσιν. ἐντεῦθεν	διελθοῦσιν	Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν καὶ στενὴν
[2, 34]	πτερὰ ἔχοντα διὰ παντὸς λευκὰ	διελόντες	ἄνδρες δύο ἐναντίοι περιθέουσι τὰς
[2, 8]	ἀποδούς, τιμὴν δὲ τοῖς πριαμένοις	διέλυσεν	αὐτός. (καὶ ἦν γὰρ δέος
[2, 29]	δόξαν· οἱ δὲ Τευκρίδαι βασιλεῖς	διέμειναν	Κυπρίων ἄρχοντες ἐς Εὐαγόραν. Φώκῳ
[2, 9]	εὐεργέτῃ καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω	διέμεινεν	εὔνους. (Φίλιππος δὲ ὡς παρέλαβε
[2, 37]	θηρίον πείθομαι τοῦτο καὶ μεγέθει	διενεγκεῖν	ὑδρῶν ἄλλων καὶ τὸν ἰὸν
[2, 1]	ἀλλ᾽ ἀμφοτέρωθεν ἐπ᾽ ἴσης βιαζομένου	διεσπᾶτο	ὁ δεδεμένος. τοιούτῳ διεφθάρη τρόπῳ
[2, 31]	μακρὰν τῆς Λυκείας Ἀρτέμιδος βωμοὶ	διεστηκότες	οὐ πολὺ ἀπ᾽ ἀλλήλων· ὁ
[2, 12]	ἡμᾶς, οὐ πολὺ ἑτέρου λόφου	διεστηκώς,	ἐφ᾽ οὗ Φλιασίοις ἥ τε
[2, 7]	κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα αὐτοῦ	διεφθάρη	τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν. (ἐς δὲ
[2, 1]	βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ δεδεμένος. τοιούτῳ	διεφθάρη	τρόπῳ καὶ αὐτὸς ὑπὸ Θησέως
[2, 27]	καταρρυέντος δέ οἱ τοῦ ὀρόφου	διέφθαρτο	ἤδη πᾶσα ἅτε ὠμῆς τῆς
[2, 9]	τῶν Φιλίππου παίδων Περσεὺς φαρμάκῳ	διέφθειρε	καὶ δι᾽ αὐτὸ καὶ τῷ
[2, 8]	καὶ ἄλλους τε κρατήσας μάχῃ	διέφθειρε	καὶ Περσαῖον ἐπὶ τῇ φρουρᾷ
[2, 9]	τοὺς μὲν αὐτίκα ὡς ἐγεύσαντο	διέφθειρεν	ὁ φλοιός, τὸ ξύλον δὲ
[2, 34]	γῆς ἐστιν ἰσθμὸς ἐπὶ πολὺ	διέχων	ἐς θάλασσαν, ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 15]	τὴν Νεμέαν, ἔνθα Περσέα πρῶτον	Διὶ	θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ. (ἀνελθοῦσι δὲ
[2, 29]	καὶ ὁ μὲν τῷ Πανελληνίῳ	Διὶ	θύσας καὶ εὐξάμενος τὴν Ἑλλάδα
[2, 15]	δράκοντος. (θύουσι δὲ Ἀργεῖοι τῷ	Διὶ	καὶ ἐν τῇ Νεμέᾳ καὶ
[2, 24]	ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ	Διὶ	καὶ τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν. ἐς
[2, 19]	Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ	Διὶ	ὁ Βίτων ὑπὸ ῥώμης τε
[2, 5]	ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ Κορίνθιοι	Διὶ	ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν καὶ
[2, 30]	ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν ποιῆσαι τῷ	Διί·	τὰ δὲ ἐς τὴν Αὐξησίαν
[2, 31]	αὐτῷ θρόνοι κεῖνται λίθου λευκοῦ·	δικάζειν	δὲ Πιτθέα καὶ ἄνδρας δύο
[2, 19]	καὶ ἐπαγωγῶν καὶ οὐχ ἧσσον	δίκαια	λέγειν τοῦ Γελάνορος δόξαντος, ὁ
[2, 3]	βιαίου καὶ οὐ σὺν τῷ	δικαίῳ	γενομένου, τὰ τέκνα Κορινθίων τὰ
[2, 15]	τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ	δικάσαι	περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ
[2, 1]	ἰσθμὸν μὲν καὶ ὅσα ταύτῃ	δικάσαντα	εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν
[2, 19]	ὑπεριδοῦσαν ὑπήγαγεν ὁ Δαναὸς ἐς	δικαστήριον,	τοῦ τε Λυγκέως οὐκ ἀκίνδυνον
[2, 35]	γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς ἢ	δίκῃ	νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι
[2, 38]	ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι	δίκῃ	νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων
[2, 21]	καὶ τοῦτο ἀνέθηκε νικήσασα τῇ	δίκῃ	τὸν πατέρα ἣν τοῦ Λυγκέως
[2, 18]	ἐς τοὺς ἀπογόνους κατιέναι τὴν	δίκην.	(ἀπὸ δὲ τῶν Κριῶν— οὕτω
[2, 5]	οὕτως καὶ ἀντὶ τοῦ μηνύματος	δίκην	ὅτῳ πιστὰ— ἐν Ἅιδου δίδωσιν.
[2, 30]	ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐς	δίκτυα	ἀφειμένα ἐπ᾽ ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην
[2, 30]	τε Αἰγινήταις ἐστὶν Ἀφαία καὶ	Δίκτυννα	ἐν Κρήτῃ. (τὸ δὲ Πανελλήνιον,
[2, 18]	Ἀθηναίοις< οἷς> Περσέως τέμενος καὶ	Δίκτυος	καὶ Κλυμένης βωμὸς σωτήρων καλουμένων
[2, 8]	δύνασθαι πρὸς βίαν αὐτὰ ἐξελεῖν—	Διογένην	πείθει τὸν ἐν τοῖς φρουροῖς
[2, 2]	μνήματα καὶ πρὸς τῇ πύλῃ	Διογένης	τέθαπται ὁ Σινωπεύς, ὃν κύνα
[2, 33]	τὸν δέ οἱ τῶν χρημάτων	διοικητὴν	φυγόντα ἐς Ρόδον Φιλόξενος Μακεδὼν
[2, 22]	τοῦτον μὲν τὸν> Τάνταλον οὐ	διοίσομαι	ταφῆναι ταύτῃ· τοῦ δὲ λεγομένου
[2, 14]	τὰ ἔπη· δεῖξεν Τριπτολέμῳ τε	Διοκλεῖ	τε πληξίππῳ Εὐμόλπου τε βίῃ
[2, 25]	παίδων ἐκβληθέντα τῆς ἀρχῆς παρὰ	Διομήδην	ἐς Ἄργος ἀφικέσθαι. ὁ δὲ
[2, 32]	ἄγαλμά ἐστιν ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν	Διομήδην	λέγουσι ποιῆσαι καὶ προσέτι θῦσαι
[2, 32]	καὶ τὸν ἀγῶνα τῶν Πυθίων	Διομήδην	πρῶτον θεῖναί φασι τῷ Ἀπόλλωνι.
[2, 30]	καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ Διομήδους ἄρχεσθαι.	Διομήδης	γὰρ καὶ Εὐρύαλος ὁ Μηκιστέως
[2, 20]	παῖδες, Ἀλκμαίων τε καὶ Ἀμφίλοχος,	Διομήδης	τε καὶ Σθένελος· παρῆν δὲ
[2, 32]	περιβόλου ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος Ἐπιβατηρίου,	Διομήδους	ἀνάθημα ἐκφυγόντος τὸν χειμῶνα ὃς
[2, 24]	μὲν ἱερὸν Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς καλουμένης,	Διομήδους	ἀνάθημα, ὅτι οἱ μαχομένῳ ποτὲ
[2, 30]	Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ	Διομήδους	ἄρχεσθαι. Διομήδης γὰρ καὶ Εὐρύαλος
[2, 6]	δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα	δῖον	Ἀσωποῦ κούρη ποταμοῦ βαθυδινήεντος, Ζηνί
[2, 7]	ἕκαστον ἔτος νυκτὶ ἐς τὸ	Διονύσιον	ἐκ τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου κομίζουσι,
[2, 7]	Πελοπόννησον ἥμαρτεν. ἐκ δὲ τοῦ	Διονυσίου	βαδίζουσιν ἐς τὴν ἀγοράν, ἔστι
[2, 37]	λίμνην, δι᾽ ἧς φασιν Ἀργεῖοι	Διόνυσον	ἐς τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν Σεμέλην
[2, 2]	ἐγὼ γράφω. Πενθέα ὑβρίζοντα ἐς	Διόνυσον	καὶ ἄλλα τολμᾶν λέγουσι καὶ
[2, 30]	καὶ τῷ Διονύσῳ· καὶ γένεια	Διόνυσος	ἔχων πεποίηται. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ
[2, 37]	πεποιημένα, ἑτέρωθι δ᾽ ἐν ναῷ	Διόνυσος	Σαώτης καθήμενον ξόανον καὶ Ἀφροδίτης
[2, 6]	ὕστερον δὲ αὐτὴν Φλίας ὁ	Διονύσου	γαμεῖ, καί οἱ παῖς Ἀνδροδάμας
[2, 23]	ἐς τόδε τιμῶντες ἔτι. τοῦ	Διονύσου	δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν ὄψει τὴν
[2, 12]	λόγον οὐδὲ ἀρχὴν ἔγωγε προσίεμαι,	Διονύσου	δὲ οἶδα καλούμενον καὶ τῶν
[2, 13]	τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ	Διονύσου	δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ
[2, 29]	δὲ ἐν τῇ πόλει καὶ	Διονύσου	καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος· εἰκάσαις
[2, 23]	τὴν σορόν. πλησίον δὲ τοῦ	Διονύσου	καὶ Ἀφροδίτης ναός ἐστιν Οὐρανίας.
[2, 37]	μὲν Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι δὲ	Διονύσου,	καὶ Δήμητρος καθήμενον ἄγαλμα οὐ
[2, 11]	γυναιξὶν ἑορτάζειν παρείκασι· καὶ ἀγάλματα	Διονύσου	καὶ Δήμητρος καὶ Κόρης τὰ
[2, 11]	δὲ ἀγάλματα ἐν τῇ στοᾷ	Διονύσου	καὶ Ἑκάτης, Ἀφροδίτη τε καὶ
[2, 31]	ὁ μὲν πρῶτός ἐστιν αὐτῶν	Διονύσου	κατὰ δή τι μάντευμα ἐπίκλησιν
[2, 31]	ἐξ Ἅιδου Σεμέλην τε ὑπὸ	Διονύσου	κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡς Ἡρακλῆς
[2, 7]	Κλεινίου. μετὰ δὲ τὸ θέατρον	Διονύσου	ναός ἐστι· χρυσοῦ μὲν καὶ
[2, 23]	ἐστι καὶ Κροτώπου μνῆμα καὶ	Διονύσου	ναὸς Κρησίου. Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα
[2, 35]	τῇ πόλει. ~(πλησίον δὲ αὐτοῦ	Διονύσου	ναὸς Μελαναίγιδος· τούτῳ μουσικῆς ἀγῶνα
[2, 2]	Ἄρτεμίς τε ἐπίκλησιν Ἐφεσία καὶ	Διονύσου	ξόανα ἐπίχρυσα πλὴν τῶν προσώπων·
[2, 23]	αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη σφίσι	Διονύσου	σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα ἦν ἐν
[2, 13]	ἀπὸ δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι	Διονύσου	σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι
[2, 23]	Κοίλην> ναός ἐστιν ἐν δεξιᾷ	Διονύσου·	τὸ δὲ ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν
[2, 30]	Ἀπόλλωνός ἐστιν, ὁ δὲ Ἀρτέμιδος,	Διονύσῳ	δὲ αὐτῶν ὁ τρίτος. Ἀπόλλωνι
[2, 24]	Διονύσῳ καὶ Πανὶ θύουσι, τῷ	Διονύσῳ	δὲ καὶ ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην
[2, 37]	πεφύκασι. τὰ δὲ ἐς αὐτὴν	Διονύσῳ	δρώμενα ἐν νυκτὶ κατὰ ἔτος
[2, 30]	κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τῷ	Διονύσῳ·	καὶ γένεια Διόνυσος ἔχων πεποίηται.
[2, 24]	ταῖς κατὰ τὸ ὄρος ἐκβολαῖς	Διονύσῳ	καὶ Πανὶ θύουσι, τῷ Διονύσῳ
[2, 20]	τὸ πλησίον Χορείας μαινάδος ὀνομάζουσι,	Διονύσῳ	λέγοντες καὶ ἄλλας γυναῖκας καὶ
[2, 7]	τὰς γυναῖκας ἱερὰς εἶναι καὶ	Διονύσῳ	μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα δὲ ἀγάλματα
[2, 22]	ἀπὸ νήσων τῶν ἐν Αἰγαίῳ	Διονύσῳ	συνεστρατευμέναι· καὶ διὰ τοῦτο Ἁλίας
[2, 1]	διορύσσων ἰσθμόν· καὶ ὅθεν μὲν	διορύσσειν	ἤρξαντο δῆλόν ἐστιν, ἐς δὲ
[2, 1]	ἐπεχείρησε Πελοπόννησον ἐργάσασθαι νῆσον, προαπέλιπε	διορύσσων	ἰσθμόν· καὶ ὅθεν μὲν διορύσσειν
[2, 34]	ἣ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο Σθενίου	Διὸς	βωμός, μετὰ δὲ Θησέα ἀνελόμενον
[2, 34]	αὐτῷ Νιόβης παιδὶ ἴσα οἴσεσθαι	Διός	γε εἶναι δοκοῦντι. ἐπῴκησαν δὲ
[2, 31]	μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν ἀρχὴν πείθομαι	Διός	γε οὖσαν γυναῖκα, τὰ δὲ
[2, 17]	εἰργασμένα, τὰ μὲν ἐς τὴν	Διὸς	γένεσιν καὶ θεῶν καὶ γιγάντων
[2, 1]	ἀπὸ Κορίνθου τὸ ὄνομα ἔσχηκε.	Διὸς	δὲ εἶναι Κόρινθον οὐδένα οἶδα
[2, 29]	ἀρχῆς λέγουσιν ἐν αὐτῇ γενέσθαι·	Διὸς	δὲ ἐς ἔρημον κομίσαντος Αἴγιναν
[2, 30]	τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον εἶναι,	Διὸς	δὲ καὶ Κάρμης τῆς Εὐβούλου
[2, 22]	οὐ πολὺ τάφος ἐστὶν Ἄργου	Διὸς	εἶναι δοκοῦντος καὶ τῆς Φορωνέως
[2, 25]	ὄνομα ἐγένετο, παῖδα Ἄργου τοῦ	Διὸς	εἶναι λέγουσι. τὸ δὲ τεῖχος,
[2, 36]	ὀρῶν, ἐπὶ μὲν τῷ Κοκκυγίῳ	Διός,	ἐν δὲ τῷ Πρωνί ἐστιν
[2, 19]	Ἀπόλλων Ἀγυιεὺς καὶ βωμὸς Ὑετίου	Διός,	ἔνθα οἱ συσπεύδοντες Πολυνείκει τὴν
[2, 26]	ἦν Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργος ὁ	Διός·	Ἐπιδαύριοι δὲ Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα
[2, 24]	ἄκρᾳ δέ ἐστι τῇ Λαρίσῃ	Διὸς	ἐπίκλησιν Λαρισαίου ναός, οὐκ ἔχων
[2, 36]	τὸ ἀρχαῖον· ἀπὸ δὲ τῆς	Διὸς	ἐς κόκκυγα τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆς
[2, 20]	κομιζομένους ἐπέλαβεν ἡ τελευτή. καὶ	Διός	ἐστιν ἐνταῦθα ἱερὸν Σωτῆρος καὶ
[2, 20]	Ἡραῖον. τούτων δὲ ἀπαντικρὺ Νεμείου	Διός	ἐστιν ἱερόν, ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦν,
[2, 27]	μεγέθει μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου	Διὸς	ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ ἐλέφαντος
[2, 15]	ἐν τῇ Νεμέᾳ καὶ Νεμείου	Διὸς	ἱερέα αἱροῦνται, καὶ δὴ καὶ
[2, 31]	τεμεῖν ῥόπαλον. ἔστι δὲ καὶ	Διὸς	ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος· ποιῆσαι δὲ
[2, 30]	πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Πανελληνίου	Διὸς	ἰοῦσιν, ἔστιν Ἀφαίας ἱερόν, ἐς
[2, 22]	αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ	Διὸς	καὶ Ἀθηνᾶς. Λυκέας μὲν οὖν
[2, 22]	ἐποίησε Μηχανέως τὸ ἄγαλμα εἶναι	Διός,	καὶ Ἀργείων ἔφη τοὺς ἐπὶ
[2, 19]	ἀνέθηκε καὶ πλησίον κίονας καὶ	Διὸς	καὶ Ἀρτέμιδος ξόανον. (τάφοι δέ
[2, 2]	ναὸς πεποίηται. τὰ δὲ τοῦ	Διός,	καὶ ταῦτα ὄντα ἐν ὑπαίθρῳ,
[2, 4]	δὲ τὸ θέατρόν ἐστιν ἱερὸν	Διὸς	Καπετωλίου φωνῇ τῇ Ρωμαίων· κατὰ
[2, 20]	Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά ἐστι καθήμενον	Διὸς	Μειλιχίου, λίθου λευκοῦ, Πολυκλείτου δὲ
[2, 15]	ἐν δὲ αὐτῇ Νεμείου (τε)	Διὸς	ναός ἐστι θέας ἄξιος, πλὴν
[2, 4]	ναοὶ θεῶν εἰσιν ὁ μὲν	Διός,	ὁ δὲ Ἀσκληπιοῦ· τὰ δὲ
[2, 29]	δὲ αἰτήσαντος ὡς ηὐξήθη παρὰ	Διὸς	οἰκήτορας, οὕτω οἱ τὸν Δία
[2, 7]	δὲ τῷ Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ	Διός,	ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε
[2, 20]	ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου	Διός.	(πλησίον δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι λίθῳ
[2, 22]	ταφῆναι ταύτῃ· τοῦ δὲ λεγομένου	Διός	τε εἶναι καὶ Πλουτοῦς ἰδὼν
[2, 25]	βωμοὶ δέ εἰσιν ἐν αὐτῷ	Διός	τε καὶ Ἥρας· δεῆσαν ὄμβρου
[2, 32]	πρότερον δὲ βωμὸς ἐκαλεῖτο Σθενίου	Διός.	τῆς δὲ πέτρας πλησίον Ἀφροδίτης
[2, 30]	δὲ Πανελλήνιον, ὅτι μὴ τοῦ	Διὸς	τὸ ἱερόν, ἄλλο τὸ ὄρος
[2, 20]	Φορωνεῖ. πέραν δὲ τοῦ Νεμείου	Διὸς	Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός,
[2, 21]	παρίημι. (πρὸ δὲ αὐτοῦ πεποίηται	Διὸς	Φυξίου βωμὸς καὶ πλησίον Ὑπερμήστρας
[2, 4]	λευκοῦ λίθου, τὸ δὲ τοῦ	Διὸς	χαλκοῦν ἐστιν. (ἀνιοῦσι δὲ ἐς
[2, 22]	ἐς Θεσπρωτοὺς Ἄφιδνά τε ὑπὸ	Διοσκούρων	ἑάλω καὶ ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα
[2, 36]	ἐς ἀριστερὰ σταδίους ὅσον ὀκτώ,	Διοσκούρων	ἱερόν ἐστιν Ἀνάκτων· πεποίηται δέ
[2, 22]	Φορωνέως Νιόβης· μετὰ δὲ ταῦτα	Διοσκούρων	ναός. ἀγάλματα δὲ αὐτοί τε
[2, 7]	ἐστιν Ἀκραίας, μετὰ δὲ αὐτὸ	Διοσκούρων·	ξόανα δὲ οὗτοί τε καὶ
[2, 31]	Ἕρμωνος τούτου καὶ τὰ τῶν	Διοσκούρων	ξόανά ἐστι. (κεῖνται δὲ ἐν
[2, 23]	ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη,	διότι	Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας
[2, 16]	Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην,	διότι	μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις γὰρ
[2, 21]	ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ ἀποκτεῖναι,	διότι	σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ
[2, 28]	γε μόνη κροκοδείλους τρέφει χερσαίους	διπήχεων	οὐκ ἐλάσσονας, παρὰ δὲ Ἰνδῶν
[2, 10]	ἐς τὸν περίβολον ἐν ἀριστερᾷ	διπλοῦν	ἐστιν οἴκημα· κεῖται δὲ Ὕπνος
[2, 25]	δὲ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν	διπλοῦν	πεποίηται, καὶ πρὸς ἡλίου δύνοντος
[2, 15]	ἐθέλουσι λαβεῖν Δαίδαλον καὶ τὸν	Δίποινον	καὶ Σκύλλιν ἐκ τῆς γυναικός
[2, 22]	Ἱλάειρα καὶ Φοίβη, τέχνη μὲν	Διποίνου	καὶ Σκύλλιδος, ξύλου δὲ ἐβένου·
[2, 15]	δὲ ἄγαλμα Σκύλλιδος τέχνη καὶ	Διποίνου·	μαθητὰς δὲ εἶναι Δαιδάλου σφᾶς,
[2, 32]	δὲ Ἀγγελίων καὶ Τεκταῖος παρὰ	Διποίνῳ	καὶ Σκύλλιδι ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων δὲ
[2, 29]	τὸν λίθον— οὗτος γὰρ ἀντὶ	δίσκου	σφίσιν ἦν— ἑκὼν τυγχάνει τοῦ
[2, 16]	λανθάνει κατὰ δαίμονα ὑποπεσὼν τοῦ	δίσκου	τῇ ὁρμῇ. (καὶ Ἀκρισίῳ μὲν
[2, 16]	ἡλικίᾳ τε ἀκμάζων καὶ τοῦ	δίσκου	χαίρων τῷ εὑρήματι ἐπεδείκνυτο ἐς
[2, 29]	φόνον. (τότε δὲ ὡς τῷ	δίσκῳ	πληγεὶς ἀπέθανεν ὁ Φῶκος, φεύγουσιν
[2, 16]	πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ ὡς	διψῶντι	ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ μύκητα ἐκ
[2, 30]	δὴ μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν ἔλαφον	διώκοντα	ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ
[2, 12]	Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς ἔναιε	Διωνύσοιο	ἕκητι πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιος
[2, 13]	οἰνοχόον Οἰνέως οὐκ ἀρεσθεὶς τῷ	δοθέντι	πώματι παίει τῶν δακτύλων ἑνὶ
[2, 5]	δῶρον μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι,	δοθῆναι	δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα,
[2, 18]	Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην Νέστορι	δοθῆναι	καὶ ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους ἑλόντος
[2, 23]	ὑπὸ Ἀργείων καὶ τέμενός οἱ	δοθῆναι	τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον
[2, 7]	ἐκπεσόντας ὑπὸ ποιμένος τοῦ εὑρόντος	δοθῆναι	τῷ Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν ἀναθημάτων
[2, 21]	ἔπος τὼ δ᾽ ἄρα καὶ	δοιώ	περ ἐόντ᾽ ἀπὸ πάντας ὄλεσσαν.
[2, 3]	οἱ κριός, ὅτι Ἑρμῆς μάλιστα	δοκεῖ	θεῶν ἐφορᾶν καὶ αὔξειν ποίμνας,
[2, 33]	δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ τούτου	δοκεῖ	καὶ Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη
[2, 31]	μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι	δοκεῖ.	(ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ Πιτθέως
[2, 22]	τοῦ Σιληνοῦ παυθῆναι διὰ τοῦτον	δοκεῖ	τὸν Σακάδαν. ἐν δὲ τῷ
[2, 1]	χώρας ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ	δοκεῖν	Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς
[2, 26]	τρίτος τῶν λόγων ἥκιστα ἐμοὶ	δοκεῖν	ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας εἶναι
[2, 6]	ἀποκρίνων τὴν κάτω πόλιν ἐμοὶ	δοκεῖν	ἀπὸ τῆς Καδμείας. (Λαμέδων δὲ
[2, 11]	τούτου κληθῆναι Τιτάνην τὸ χωρίον.	δοκεῖν	δὲ ἐμοὶ δεινὸς ἐγένετο ὁ
[2, 11]	στενότητα· (σταδίους δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ	δοκεῖν	εἴκοσι καὶ ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι
[2, 37]	τὸ ὄνομα τῶν Δωριέων ἐμοὶ	δοκεῖν	ἐς ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα
[2, 18]	ἐν Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ	δοκεῖν	ἠμφισβήτουν, ὅτι ἦν Πελοπίδης ὁ
[2, 27]	ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα ἐμοὶ	δοκεῖν	θέας ἄξιον· τὰ μὲν γὰρ
[2, 37]	ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ εἶχεν ἐμοὶ	δοκεῖν	μίαν καὶ οὐ πλείονας, Πείσανδρος
[2, 35]	οἱ ταύτῃ κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον ἐμοὶ	δοκεῖν	ὄντα καὶ μεγέθει καὶ χρόᾳ·
[2, 31]	τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον ἐμοὶ	δοκεῖν	ὅτι ἀνδρείᾳ τοὺς ἀποθανόντας ὑπὸ
[2, 14]	μὴν οὐδὲ Κελεῷ προσήκων ἐμοὶ	δοκεῖν	οὐδὲ ἄλλως ἦν ἐν τοῖς
[2, 30]	λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης δὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	πρῶτος ἀγάλματα Ἑκάτης τρία ἐποίησε
[2, 38]	δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ	δοκεῖν	σταδίους, τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 21]	αὐτήν· Ἀθηνᾶν δέ οἱ συνεπιλαβέσθαι	δοκεῖν	τοῦ ἔργου, ὅτι οἱ περὶ
[2, 37]	ἡμῶν Λυκίων τοῖς μάλιστα ὁμοίως	δόκιμος,	δεινὸς δὲ ἐξευρεῖν ἃ μή
[2, 13]	εἰσι πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου	δοκιμώτατοι.	(ὄπισθεν δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[2, 36]	τε καὶ Λυσίστρατον ἐν τοῖς	δοκιμωτάτοις	ὄντα Ἀργείων· ἁλισκομένου δὲ τοῦ
[2, 37]	Καμιρεύς, ἵνα τὸ θηρίον τε	δοκοίη	φοβερώτερον καὶ αὐτῷ γίνηται ἡ
[2, 34]	ἴσα οἴσεσθαι Διός γε εἶναι	δοκοῦντι.	ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον
[2, 22]	τάφος ἐστὶν Ἄργου Διὸς εἶναι	δοκοῦντος	καὶ τῆς Φορωνέως Νιόβης· μετὰ
[2, 31]	Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ	δοκοῦσί	μοι ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντες δουλείαν
[2, 19]	Προμηθέως τὸ μνῆμα ἧσσόν μοι	δοκοῦσιν	Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν, λέγουσι δὲ
[2, 34]	ἐξ Ἄργους· πόλεμον δὲ οὐ	δοκῶ	γενέσθαι σφίσιν, ἐλέγετο γὰρ ἂν
[2, 21]	οἱ λοιποὶ τῇ Ὁμήρου ποιήσει—	δοκῶ	τῇ Νιόβῃ τῶν παίδων μηδένα
[2, 21]	τῷ Περσεῖ λογάδας ἐκ Πελοποννήσου—	δολοφονηθῆναι	νύκτωρ, καὶ τὸν Περσέα τὸ
[2, 33]	δὲ ὑπὸ ἀνδρὸς Μακεδόνος Παυσανίου	δολοφονηθῆναί	φασιν αὐτόν. τὸν δέ οἱ
[2, 1]	Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν Ἡλίῳ	δόντα	τὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως. ἀπὸ
[2, 4]	πόλιν κορυφή, Βριάρεω μὲν Ἡλίῳ	δόντος	αὐτὴν ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ
[2, 5]	καὶ ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ·	δόντος	δὲ Ἀσωποῦ μηνύει τε οὕτως
[2, 16]	Ἠλέκτρας> Πυλάδῃ γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου	δόντος.	Ἑλλάνικος δὲ καὶ τάδε ἔγραψε,
[2, 5]	ἐκ Τενέδου γενόμενοι ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος	δόντος	οἰκῆσαι· καὶ διὰ τοῦτο θεῶν
[2, 29]	τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων	δόντων	ᾤκησαν. καὶ ἀπέλαβον μὲν τὴν
[2, 23]	μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς ἐναντία ὧν	δοξάζουσιν.	(ἄλλα δέ ἐστιν Ἀργείοις θέας
[2, 26]	Πέλοπος ἦν· κατὰ δὲ Ἀργείων	δόξαν	καὶ τὰ ἔπη τὰς μεγάλας
[2, 29]	Κίμων ὁ Μιλτιάδου προῆλθον ἐς	δόξαν·	οἱ δὲ Τευκρίδαι βασιλεῖς διέμειναν
[2, 19]	ἧσσον δίκαια λέγειν τοῦ Γελάνορος	δόξαντος,	ὁ μὲν δῆμος ὑπερέθετο— φασὶν—
[2, 31]	δοκοῦσί μοι ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντες	δουλείαν	ἀπὸ Ξέρξου τε καὶ Περσῶν.
[2, 18]	καὶ Μεγαπένθους Μενελάῳ γεγενημένων ἐκ	δούλης.	Ὀρέστου δὲ ἀποθανόντος ἔσχε Τισαμενὸς
[2, 15]	ὄνομα λέγουσι τῇ χώρᾳ Νεμέαν	δοῦναι	θυγατέρα Ἀσωποῦ καὶ ταύτην. καὶ
[2, 19]	εἶναι· οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι	δοῦναι	πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ ἐς
[2, 22]	μὲν παῖδα ἣν ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ	δοῦναι—	συνοικεῖν γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι—
[2, 3]	ἐστίν. (Εὔμηλος δὲ Ἥλιον ἔφη	δοῦναι	τὴν χώραν Ἀλωεῖ. μὲν τὴν
[2, 29]	Ἐπειὸς ὁ τὸν ἵππον τὸν	δούρειον,	ὡς Ὅμηρος ἐποίησεν, ἐργασάμενος, Κρίσου
[2, 9]	ἕνεκεν ἀπέκτεινεν Ἄρατον, οὐδὲν προϊδομένῳ	δούς	οἱ φάρμακον. καὶ τὸν μὲν
[2, 12]	νυκτὶ ἀνὰ πᾶν ἔτος θύει.	δρᾷ	δὲ καὶ ἄλλα ἀπόρρητα ἐς
[2, 28]	γένος φασὶν εἶναι καὶ οὐ	δράκοντας.	(ἐς δὲ τὸ ὄρος ἀνιοῦσι
[2, 11]	ἐπίκλησιν Γορτύνιος. παρὰ δὲ τοὺς	δράκοντας	ἐσιέναι τοὺς ἱεροὺς οὐκ ἐθέλουσιν
[2, 28]	Ἀντωνῖνος καὶ ταῦτα Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν.	~(δράκοντες	δὲ— οἱ λοιποὶ καὶ ἕτερον
[2, 10]	ὀρόφου· τὴν δὲ ἐπὶ τῷ	δράκοντι	Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα εἶναι λέγουσι
[2, 10]	τὸν θεὸν ἐπὶ ζεύγους ἡμιόνων	δράκοντι	εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν
[2, 15]	πόαν διαφθαρῆναι λέγουσιν ὑπὸ τοῦ	δράκοντος.	(θύουσι δὲ Ἀργεῖοι τῷ Διὶ
[2, 27]	χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς ἔχει τοῦ	δράκοντος,	καί οἱ καὶ κύων παρακατακείμενος
[2, 10]	ἐπὶ δὲ τῇ θυσίᾳ τοιάδε	δρᾶν	νομίζουσι. Φαῖστον ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν
[2, 10]	ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου	δρᾶν	οὐδὲν ὁ Φαῖστος τῶν αὐτῶν,
[2, 9]	ἐκ τοῦ φανεροῦ καὶ ἄλλα	δράσαντος	καὶ Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος ἀναστάτους, οὕτω
[2, 35]	πεσεῖν καὶ πάσας. (θυσία μὲν	δρᾶται	τοῖς Ἑρμιονεῦσι τὸν εἰρημένον τρόπον·
[2, 35]	τὴν βοῦν εἰσιν αἱ κατεργαζόμεναι·	δρεπάνῳ	γὰρ ἥτις ἂν τύχῃ τὴν
[2, 14]	βίῃ Κελεῷ θ᾽ ἡγήτορι λαῶν	δρησμοσύνην	ἱερῶν καὶ ἐπέφραδεν ὄργια πᾶσιν.
[2, 30]	Βριτόμαρτιν γενέσθαι· χαίρειν δὲ αὐτὴν	δρόμοις	τε καὶ θήραις καὶ Ἀρτέμιδι
[2, 15]	ἱερέα αἱροῦνται, καὶ δὴ καὶ	δρόμου	προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν ὡπλισμένοις Νεμείων
[2, 10]	δέ σφισιν οἷον τοῖς τῆς	δρυός·	καὶ τὸ μὲν ὑπομελαίνει, τὸ
[2, 14]	μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν Ἐλευσῖνι	δρώμενα.	(Δυσαύλην δέ φασιν ἀδελφὸν Κελεοῦ
[2, 37]	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν Διονύσῳ	δρώμενα	ἐν νυκτὶ κατὰ ἔτος ἕκαστον
[2, 22]	ἐς τὸν βόθρον τὸν πλησίον	δρώμενα	Νικόστρατον ἄνδρα ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν.
[2, 37]	μὲν οὖν λεγόμενα ἐπὶ τοῖς	δρωμένοις	δῆλά ἐστιν οὐκ ὄντα ἀρχαῖα·
[2, 9]	οὐκ ἐθέλων εἶναί οἱ τοῖς	δρωμένοις.	(συμβαλὼν δὲ περὶ Δύμην τὴν
[2, 32]	ἱερώμενος καὶ θυσίαι καθεστήκασιν ἐπέτειοι,	δρῶσι	δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη
[2, 34]	εἰσίν, ἐντὸς δὲ αὐτῶν ἱερὰ	δρῶσιν	ἀπόρρητα Δήμητρι. (τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν
[2, 11]	ἐπὶ τῷ βωμῷ τῶν Μοιρῶν	δρῶσιν·	ὁ δέ σφισιν ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 11]	εἰσὶν Ἀποτρόπαιοι θεοί· παρὰ τούτοις	δρῶσιν	ὅσα Ἕλληνες ἐς ἀποτροπὴν κακῶν
[2, 7]	ἐστίν, ὅσοι περὶ Πελλήνην καὶ	Δύμην	τὴν Ἀχαιῶν καὶ ἐν Μεγάλῃ
[2, 9]	τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν δὲ περὶ	Δύμην	τὴν ὑπὲρ Πατρῶν, Ἀράτου καὶ
[2, 14]	ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου.	(δύναιτο	δ᾽ ἂν κατὰ ἄλλην τινὰ
[2, 29]	τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ ἢ	δυνάμεως	οὐκέτι ἐξεγένετο ἐς ἴσον προελθεῖν
[2, 5]	ὁ Ἆπις ἐς τοσόνδε ηὐξήθη	δυνάμεως,	πρὶν ἢ Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν
[2, 29]	προελθοῦσι δὲ Αἰγινήταις ἐς μέγα	δυνάμεως,	ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους
[2, 21]	ἀντικαθημένην στρατῷ πρὸς τὴν Περσέως	δύναμιν—	ἕπεσθαι γὰρ καὶ τῷ Περσεῖ
[2, 11]	μὲν ὡς ἥρωι μετὰ ἥλιον	δύναντα	ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ
[2, 8]	περιοφθῆναι, καὶ οὐ γὰρ ἤλπιζε	δύνασθαι	πρὸς βίαν αὐτὰ ἐξελεῖν— Διογένην
[2, 25]	παραμένειν δὲ οὐκ ἔφη οἱ	δύνασθαι·	συνακολουθεῖν δέ, εἰ βούλοιτο, ἐς
[2, 4]	οἱ Κορίνθιοι τῶν ἐν Ἄργει	δυναστῶν	ἢ Μυκήναις ὑπακούοντες· ἰδίᾳ τε
[2, 28]	πως ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὑρνηθὼ	δυνηθεῖεν.	ἀφίκοντο οὖν ἐς Ἐπίδαυρον Κερύνης
[2, 37]	τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ μηχανῇ καθικέσθαι	δυνηθέντα,	ὅπου καὶ Νέρων σταδίων πολλῶν
[2, 23]	πρὸς τῷ Καφηρεῖ ναυαγίας, τοὺς	δυνηθέντας	ἐς τὴν γῆν διαφυγεῖν τῶν
[2, 25]	διπλοῦν πεποίηται, καὶ πρὸς ἡλίου	δύνοντος	ἔσοδον καὶ κατὰ ἀνατολὰς ἑτέραν
[2, 34]	διὰ παντὸς λευκὰ διελόντες ἄνδρες	δύο	ἐναντίοι περιθέουσι τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ
[2, 8]	τι ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας	δύο	Εὐθύδημον καὶ Τιμοκλείδαν ὁμοῦ τυραννῆσαι.
[2, 15]	δέ εἰσιν ἐς Ἄργος ὁδοὶ	δύο,	ἡ μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ
[2, 24]	καὶ ἄλλα καὶ Ζεὺς ξόανον,	δύο	μὲν ᾗ πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς,
[2, 11]	Σικυώνιος, ὃς νίκας ἀνείλετο Ὀλυμπίασι	δύο	μὲν πεντάθλου καὶ σταδίου τὴν
[2, 1]	ἀγάλματά ἐστιν ἐν τῷ προνάῳ	δύο	μὲν Ποσειδῶνος, τρίτον δὲ Ἀμφιτρίτης,
[2, 1]	σφισίν εἰσιν ἐλέφαντος. (καὶ Τρίτωνες	δύο	παρὰ τοὺς ἵππους εἰσὶ χρυσοῖ,
[2, 4]	δὲ Αἰγυπτίαν αὐτῶν ἐπονομάζουσιν, καὶ	δύο	Σαράπιδος, ἐν Κανώβῳ καλουμένου τὸ
[2, 31]	δικάζειν δὲ Πιτθέα καὶ ἄνδρας	δύο	σὺν αὐτῷ λέγουσιν ἐπὶ τῶν
[2, 24]	θυγατρός· ἀπὸ ταύτης δὲ καὶ	δύο	τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων, ἥ
[2, 38]	ἁπάντων πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου καὶ	δυοῖν	Ἀργείων, τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν ἐχώσθησαν
[2, 12]	χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα δὴ καὶ	Δυσαύλην	ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι λέγουσιν. (Ἄραντος
[2, 14]	Φλιάσιοι τὰ ἐν Ἐλευσῖνι δρώμενα.	(Δυσαύλην	δέ φασιν ἀδελφὸν Κελεοῦ παραγενόμενόν
[2, 14]	ὑπὸ τῆς θεοῦ τὴν τελετὴν	Δυσαύλην	οὐδένα οἶδεν Ἐλευσίνιον. ἔχει δὲ
[2, 14]	κατὰ ἄλλην τινὰ ἐνταῦθα ὁ	Δυσαύλης	ἀφικέσθαι πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς
[2, 14]	ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν, ὁ	Δυσαύλης	κατεστήσατο ἐνταῦθα τὴν τελετὴν καὶ
[2, 14]	τῆς Ἄραντος βασιλείας ἀφίκετο ὁ	Δυσαύλης.	Φλιάσιοι γὰρ Προμηθεῖ γενέσθαι τῷ
[2, 14]	χωρίῳ τὸ ὄνομα παραθέμενος Κελεάς·	Δυσαύλου	τέ ἐστιν ἐνταῦθα, ὡς εἴρηταί
[2, 38]	ὁδὸν καὶ στενὴν καὶ ἄλλως	δύσβατον,	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα
[2, 31]	τό τε (ἐκ) τοῦ λαβυρίνθου	δυσέξοδον	καὶ τὸ> λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ
[2, 25]	κεῖται ξόανον, πρὸς δὲ ἡλίου	δυσμὰς	Ἄρεως· εἶναι δὲ τὰ ἀγάλματα·
[2, 4]	δὲ ἦν Προπόδας, Προπόδα δὲ	Δωρίδας	καὶ Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων Δωριεῖς
[2, 4]	Φύλαντος τοῦ Ἀντιόχου τοῦ Ἡρακλέους.	Δωρίδας	μὲν οὖν καὶ Ὑανθίδας παραδόντες
[2, 27]	ἰάθη· (γέγραπται δὲ φωνῇ τῇ	Δωρίδι.	χωρὶς δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων
[2, 26]	τελευταῖον δὲ πρὶν ἢ παραγενέσθαι	Δωριέας	ἐς Πελοπόννησον βασιλεῦσαί φασι Πιτυρέα
[2, 21]	Τυρσηνοῦ διδάξαι τοὺς σὺν Τημένῳ	Δωριέας	τοῦ ὀργάνου τὸν ψόφον καὶ
[2, 12]	ἦσαν ἐξ ἀρχῆς καὶ ὕστερον	Δωριεῖς	γεγόνασιν Ἡρακλειδῶν κατελθόντων ἐς Πελοπόννησον,
[2, 13]	Ρηγνίδαν καὶ τοὺς σὺν ἐκείνῳ	Δωριεῖς	ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος
[2, 7]	δὲ ἔσχε τῆς ἀρχῆς. ~(καὶ	Δωριεῖς	μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν ἀπὸ τούτου
[2, 34]	ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον	Δωριεῖς	οἱ ἐξ Ἄργους· πόλεμον δὲ
[2, 8]	ἐς τὸ Ἀχαιῶν συνέδριον ἐσήγαγε	Δωριεῖς	ὄντας. αὐτίκα δὲ στρατηγὸς ὑπὸ
[2, 4]	Δωρίδας καὶ Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων	Δωριεῖς	στρατεύουσιν ἐπὶ Κόρινθον· ἡγεῖτο δὲ
[2, 13]	αὐτὴν ὁ Φάλκου τοῦ Τημένου	Δωριεὺς	ἐκ τε Ἄργους στρατεύει καὶ
[2, 6]	Τημένου καταλαβὼν νύκτωρ Σικυῶνα σὺν	Δωριεῦσι	κακὸν μὲν ἅτε Ἡρακλείδην καὶ
[2, 38]	τὸ χωρίον ἐπολέμει σὺν τοῖς	Δωριεῦσιν	αὐτόθεν τὸν πρὸς Τισαμενὸν καὶ
[2, 13]	πολλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ τοῖς	Δωριεῦσιν	ἀφίστασθαι. προσεμένου δὲ τοῦ δήμου
[2, 4]	τῆς ὑπὲρ Σικυῶνος στρατεύοντα σὺν	Δωριεῦσιν	ἐπὶ Κόρινθον Ἀλήτης τὸ μὲν
[2, 29]	τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι σύνοικοι, τὰ	Δωριέων	ἔθη καὶ φωνὴν κατεστήσαντο ἐν
[2, 37]	Φιλάμμωνος οὐδὲ τὸ ὄνομα τῶν	Δωριέων	ἐμοὶ δοκεῖν ἐς ἅπαντας ἠκούετο
[2, 4]	Κορινθίων ὁ δῆμος ἐξέπεσεν ὑπὸ	Δωριέων	κρατηθεὶς μάχῃ. (Ἀλήτης δὲ αὐτός
[2, 38]	ἐστι Τημένου τιμὰς ἔχον παρὰ	Δωριέων	τῶν ἐν Ἄργει. (Τημενίου δὲ
[2, 30]	ἐδέξαντο καὶ οἱ Τροιζήνιοι συνοίκους	Δωριέων	τῶν ἐξ Ἄργους καὶ πρότερον
[2, 13]	τῶν πόλεων συνοίκους ἐκ τοῦ	Δωρικοῦ	προσλαβεῖν, πλείονας δὲ ἔτι γενέσθαι
[2, 37]	ἦν τοῖς ἔπεσι, τὰ πάντα	Δωριστὶ	ἐπεποίητο· πρὶν δὲ Ἡρακλείδας κατελθεῖν
[2, 5]	ἥ ἐστιν ὄπισθεν τοῦ ναοῦ,	δῶρον	μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι, δοθῆναι
[2, 3]	δὲ ὑπὸ Κορινθίων λέγονται τῶν	δώρων	ἕνεκα ὧν τῇ Γλαύκῃ κομίσαι
[2, 28]	ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ ἀνδρὶ	δώσειν	αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα ἀμείνονι
[2, 1]	ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί·	Δωτοῦς	δὲ ἐν Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν