Livre, Chap.
[2, 30]	Κάρμης τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι·	χαίρειν	δὲ αὐτὴν δρόμοις τε καὶ
[2, 7]	πατρόθεν ὑπειπόντες κελεύουσι τὸν νεκρὸν	χαίρειν.	(μετὰ δὲ τὸ μνῆμα τοῦ
[2, 16]	τε ἀκμάζων καὶ τοῦ δίσκου	χαίρων	τῷ εὑρήματι ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας,
[2, 34]	οἱ περὶ τὰ Μέθανα, ἐπεὶ	χάλαζάν	γε ἤδη θυσίαις εἶδον καὶ
[2, 1]	τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας ἔπαυσεν. οὕτω	χαλεπὸν	ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα βιάσασθαι. (τὸ
[2, 8]	καὶ ταύτην μὲν εἷλεν οὐ	χαλεπῶς,	ὁ δὲ Νικοκλῆς αὐτὸς ἔλαθεν
[2, 4]	μνήματος δέ ἐστιν οὐ πόρρω	Χαλινίτιδος	Ἀθηνᾶς ἱερόν· Ἀθηνᾶν γὰρ θεῶν
[2, 4]	δὲ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς τῆς	Χαλινίτιδος	πρὸς τῷ θεάτρῳ σφίσιν ἐστὶν
[2, 4]	καὶ ἐνθεῖσα αὐτὴ τῷ ἵππῳ	χαλινόν.	τὸ δὲ ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν
[2, 22]	μὲν λίθου· τὰ δ᾽ ἀπαντικρὺ	χαλκᾶ,	Ἑκάτης καὶ ταῦτα ἀγάλματα, τὸ
[2, 9]	(τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες ἐφεξῆς	χαλκαῖ·	τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν εἶναι
[2, 22]	Πελασγοῦ. (πέραν δὲ τοῦ τάφου	χαλκεῖόν	ἐστιν οὐ μέγα, ἀνέχει δὲ
[2, 22]	ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ ἐν τῷ	χαλκείῳ	κεῖσθαι Ταντάλου. (τὸν μὲν δὴ
[2, 1]	Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ αὕτη	χαλκῆ.	τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 13]	δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς αἲξ	χαλκῆ,	τὰ πολλὰ ἐπίχρυσος· παρὰ δὲ
[2, 3]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν Ἀθηνᾶ	χαλκῆ·	τῷ βάθρῳ δὲ αὐτῆς ἐστι
[2, 1]	ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον, κορύνῃ	χαλκῇ	χρώμενον ἐς τὰς μάχας. (καθήκει
[2, 13]	δὲ τὴν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	χαλκῆν	αἶγα ἄλλοις τε τιμῶσι καὶ
[2, 21]	τὴν ἔσοδον ἀσπίδα ἰδεῖν Πύρρου	χαλκῆν	ἔστιν ὑπὲρ τῶν θυρῶν ἀνακειμένην.
[2, 22]	γήμασθαι. (καὶ ἐπὶ τῷδε Εὐφορίων	Χαλκιδεὺς	καὶ Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος ἔπη ποιήσαντες,
[2, 1]	μέγεθος οὐ μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες	χαλκοῖ.	καὶ ἀγάλματά ἐστιν ἐν τῷ
[2, 3]	τε ἡδὺ καὶ τὸν Κορίνθιον	χαλκὸν	διάπυρον καὶ θερμὸν ὄντα ὑπὸ
[2, 3]	ὕδατος τούτου βάπτεσθαι λέγουσιν, ἐπεὶ	χαλκός	γε οὐκ ἔστι Κορινθίοις. ἔτι
[2, 2]	ποιήσαντος. Ἑρμοῦ τέ ἐστιν ἀγάλματα	χαλκοῦ	μὲν καὶ ὀρθὰ ἀμφότερα, τῷ
[2, 13]	ἔστι γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα	χαλκοῦν	ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί μοι.
[2, 3]	τῆς ὁδοῦ ναὸς καὶ ἄγαλμα	χαλκοῦν	Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον ἀπωτέρω κρήνη
[2, 4]	λίθου, τὸ δὲ τοῦ Διὸς	χαλκοῦν	ἐστιν. (ἀνιοῦσι δὲ ἐς τὸν
[2, 24]	τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ νῦν	χαλκοῦν	ἐστιν ὀρθόν, Δειραδιώτης Ἀπόλλων καλούμενος,
[2, 2]	τῷ διὰ τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος	χαλκοῦν,	κατὰ δὲ τὸ ἕτερον πέρας
[2, 20]	Διός ἐστιν ἱερόν, ἄγαλμα ὀρθὸν	χαλκοῦν,	τέχνη Λυσίππου. μετὰ δὲ αὐτὸ
[2, 2]	μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ ἄγαλμα	χαλκοῦν,	τὴν δὲ ἐς Κεγχρέας ἰόντων
[2, 21]	ἕνεκα ἔφυγε. καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα	χαλκοῦς	ἀνδριάς ἐστι καὶ χωρίον καλούμενον
[2, 11]	τροφὴν οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ	χαλκοῦς	ἀνὴρ ἐντὸς τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς
[2, 2]	ὕδωρ. καὶ Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος	χαλκοῦς	ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀφροδίτης Ἑρμογένους
[2, 9]	γυναῖκας ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα Ἡρακλῆς	χαλκοῦς	ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν Σικυώνιος,
[2, 23]	ἐπ᾽ αὐτῷ δὲ ἦν ὁ	χαλκοῦς	θάλαμος, ὃν Ἀκρίσιός ποτε ἐπὶ
[2, 3]	ἰοῦσιν ἐπὶ Λεχαίου τὴν εὐθεῖαν	χαλκοῦς	καθήμενός ἐστιν Ἑρμῆς, παρέστηκε δέ
[2, 2]	κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ	χαλκοῦς	καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς ποσίν
[2, 3]	ἐσιοῦσιν ἐν δεξιᾷ ἐστιν Ἡρακλῆς	χαλκοῦς.	μετὰ δὲ αὐτὸν ἔσοδός ἐστι
[2, 9]	ἐστιν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ Ζεὺς	χαλκοῦς,	τέχνη Λυσίππου, παρὰ δὲ αὐτὸν
[2, 35]	Ἰφιγενείας ἐστὶν ἱερὸν καὶ Ποσειδῶν	χαλκοῦς	τὸν ἕτερον πόδα ἔχων ἐπὶ
[2, 11]	ἀποχρᾷ σφισιν ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς·	χαμαὶ	δὲ καίουσι πλὴν τοὺς ὄρνιθας,
[2, 24]	ἀπωτέρω ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ	Χάον	ἐστὶν ὄρος ὀνομαζόμενον, ὑπὸ δὲ
[2, 25]	δὲ αὐτόθεν διαβάντων ποταμὸν χείμαρρον	Χάραδρον	καλούμενον ἔστιν Οἰνόη, τὸ ὄνομα
[2, 36]	καὶ τοῦ βασιλέως Νικάνδρου τοῦ	Χαρίλλου	τοῦ Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου τοῦ
[2, 26]	ἔπη συνθέντα ἐς τὴν Μεσσηνίων	χάριν.	(μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ τόδε
[2, 11]	δέ φασιν αὐτὸ Πλημναῖον ἀποδιδόντα	χάριν	τῇ θεῷ τοῦ παιδὸς τῆς
[2, 34]	καὶ Ἡλίῳ ναὸς καὶ ἄλλος	Χάρισιν,	ὁ δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ
[2, 17]	ἔργον· ἔπεστι δέ οἱ στέφανος	Χάριτας	ἔχων καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ
[2, 17]	δὲ τῷ προνάῳ τῇ μὲν	Χάριτες	ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν δεξιᾷ
[2, 26]	ἔχρησεν ἡ Πυθία· ὦ μέγα	χάρμα	βροτοῖς βλαστὼν Ἀσκληπιὲ πᾶσιν, ὃν
[2, 23]	τροπῆς ἀπὸ τοῦ Θηβαίων τείχους	χάσμα	γῆς Ἀμφιάραον καὶ τὸ ἅρμα
[2, 35]	τῷ τοῦ Κλυμένου καὶ γῆς	χάσμα·	διὰ τούτου δὲ Ἡρακλῆς ἀνῆγε
[2, 37]	σταδίου τρίτον· ἐπὶ δὲ τοῖς	χείλεσιν	αὐτῆς πόα καὶ σχοῖνοι πεφύκασι.
[2, 36]	Ἐρασῖνον διαβήσῃ καὶ ἐπὶ τὸν	Χείμαρρον	ποταμὸν ἀφίξῃ. πλησίον δὲ αὐτοῦ
[2, 25]	(προελθοῦσι δὲ αὐτόθεν διαβάντων ποταμὸν	χείμαρρον	Χάραδρον καλούμενον ἔστιν Οἰνόη, τὸ
[2, 15]	ἀνδράσιν ὡπλισμένοις Νεμείων πανηγύρει τῶν	χειμερινῶν.	ἐνταῦθα ἔστι μὲν Ὀφέλτου τάφος,
[2, 23]	ἀντὶ ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ ὁ	χειμὼν	ἐπαύσατο καὶ ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς
[2, 23]	δὲ αἶγες ἄγριαι φεύγουσαι τὸν	χειμῶνα	ἐς αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας
[2, 32]	Ἐπιβατηρίου, Διομήδους ἀνάθημα ἐκφυγόντος τὸν	χειμῶνα	ὃς τοῖς Ἕλλησιν ἐπεγένετο ἀπὸ
[2, 4]	ξόανόν ἐστι, πρόσωπον δὲ καὶ	χεῖρες	καὶ ἀκρόποδες εἰσὶ λευκοῦ λίθου.
[2, 11]	ἀγάλματος πρόσωπον μόνον καὶ ἄκραι	χεῖρες	καὶ πόδες· χιτὼν γάρ οἱ
[2, 28]	φυτόν, αἰτίου τοῦ περιαγαγόντος τῇ	χειρὶ	Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα.
[2, 20]	ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα τῇ	χειρὶ	καὶ ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ μέλλουσα.
[2, 10]	σκῆπτρον καὶ ἐπὶ τῆς ἑτέρας	χειρὸς	πίτυος καρπὸν τῆς ἡμέρου. φασὶ
[2, 10]	ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πόλον, τῶν	χειρῶν	δὲ ἔχει τῇ μὲν μήκωνα
[2, 17]	καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ τῶν	χειρῶν	τῇ μὲν καρπὸν φέρει ῥοιᾶς,
[2, 27]	κρατῶν, τὴν δὲ ἑτέραν τῶν	χειρῶν	ὑπὲρ κεφαλῆς ἔχει τοῦ δράκοντος,
[2, 4]	ὡς τὸν Πήγασόν οἱ παραδοίη	χειρωσαμένη	τε καὶ ἐνθεῖσα αὐτὴ τῷ
[2, 19]	καὶ Ἑρμῆς ἐς λύρας ποίησιν	χελώνην	ᾑρηκώς. ἔστι δὲ ἔμπροσθεν τοῦ
[2, 28]	μέν γε μόνη κροκοδείλους τρέφει	χερσαίους	διπήχεων οὐκ ἐλάσσονας, παρὰ δὲ
[2, 21]	ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ἀνδρὶ ἀποθανόντι	χηρεύειν.	(τοῦ τάφου δὲ ἔμπροσθεν τρόπαιον
[2, 34]	ταῖς παρθένοις καὶ ἢν γυνὴ	χηρεύουσα	παρὰ ἄνδρα μέλλῃ φοιτᾶν, ἁπάσαις
[2, 24]	στάδιον. καταβάντος δὲ ἐς τὸ	χθαμαλώτερον	ἐρείπια Ὑσιῶν ἐστι πόλεώς ποτε
[2, 17]	δὲ τὸ ἱερόν ἐστιν ἐν	χθαμαλωτέρῳ	τῆς Εὐβοίας· τὸ γὰρ δὴ
[2, 35]	Δήμητρος Ἑρμιονεῦσι ποιῆσαι τὸ ἱερόν.	(Χθονία	δ᾽ οὖν ἡ θεός τε
[2, 35]	θεός τε αὐτὴ καλεῖται καὶ	Χθόνια	ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ
[2, 35]	ταῦτα δὲ οὐ κατὰ γνώμην	Χθονίᾳ	τῇ θυγατρὶ ποιεῖν αὐτόν. Κολόνταν
[2, 35]	ἀντὶ τούτων συγκαταπρησθῆναι τῇ οἰκίᾳ,	Χθονίαν	δὲ κομισθεῖσαν ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ
[2, 35]	Φορωνέως παῖδα καὶ ἀδελφὴν Κλυμένου	Χθονίαν	τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν εἶναι. Ἀργεῖοι
[2, 35]	ἄγαλμα Ἄρεως, τοῦ δὲ τῆς	Χθονίας	ἐστὶν ἱεροῦ στοὰ κατὰ τὴν
[2, 35]	ναός ἐστιν ἀπαντικρὺ τοῦ τῆς	Χθονίας,	καλεῖται δὲ Κλυμένου, καὶ τῷ
[2, 35]	ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ τῆς	Χθονίας	χωρία ἐστὶν ἃ καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς
[2, 2]	οὐκ εἶχε, τὸν δὲ αὐτῶν	Χθόνιον	καὶ τὸν τρίτον καλοῦσιν Ὕψιστον.
[2, 6]	φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ γίνεται	Χθονοφύλη,	Χθονοφύλης δὲ καὶ Ἑρμοῦ Πόλυβον
[2, 12]	εἶναι μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην·	Χθονοφύλην	δέ οἱ συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν
[2, 12]	Ἀραιθυρέαν εἶναι μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ	Χθονοφύλην·	Χθονοφύλην δέ οἱ συνοικῆσαι καὶ
[2, 6]	αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ γίνεται Χθονοφύλη,	Χθονοφύλης	δὲ καὶ Ἑρμοῦ Πόλυβον γενέσθαι
[2, 20]	προεμένων δὲ αὐτὴν τιμωρήσασθαι τοῖς	χιλίοις	καὶ ἀπὸ τούτου προαχθέντων ἐς
[2, 20]	μίσους ἔδοξεν Ἀργείοις λογάδας τρέφειν	χιλίους·	ἡγεμὼν δὲ ἐτέτακτο ἐπ᾽ αὐτοῖς
[2, 27]	ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ ἐς τὴν	Χίμαιραν	καὶ Περσεὺς ἀφελὼν τὴν Μεδούσης
[2, 11]	καὶ ἄκραι χεῖρες καὶ πόδες·	χιτὼν	γάρ οἱ λευκὸς ἐρεοῦς καὶ
[2, 21]	οὕτω δή τι παραυτίκα τε	χλωρὰν	τὸ δεῖμα ἐποίησε καὶ ἐς
[2, 21]	παρὰ τῇ θεῷ τῆς παρθένου	Χλῶριν	ὀνομάζουσι, Νιόβης μὲν θυγατέρα εἶναι
[2, 21]	συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι	Χλῶριν.	(τούτους δή φασιν Ἀργεῖοι τὸ
[2, 33]	Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα (ἐς)	χοὰς	διέβαινεν ἐς τὴν νῆσον, διαβάσῃ
[2, 29]	γὰρ ὕφαλοι περὶ πᾶσαν καὶ	χοιράδες	ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα
[2, 37]	ὡς τὸν Ἡρακλέα ἀπὸ τῆς	χολῆς	αὐτοῦ τὰς ἀκίδας φαρμακεῦσαι τῶν
[2, 20]	(τὸ δὲ μνῆμα τὸ πλησίον	Χορείας	μαινάδος ὀνομάζουσι, Διονύσῳ λέγοντες καὶ
[2, 2]	ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν, ἡ Πυθία	χρᾷ	σφισιν ἀνευρόντας τὸ δένδρον ἐκεῖνο
[2, 28]	μηδένα ἐς οἶκον φέρεσθαι μηδὲ	χρᾶσθαί	σφισιν ἐς μηδέν, κατὰ χώραν
[2, 30]	τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε τὸ	χρεών.	ἐκπεσόντα δὲ τὸν νεκρὸν κατὰ
[2, 9]	ἐξ Αἰγίου ταύτῃ γὰρ τὸ	χρεὼν	ἐπέλαβεν αὐτὸν— ἐς Σικυῶνα κομίσαντες
[2, 34]	γνήσιον ὄντα Εὔρωπα πρότερον τὸ	χρεὼν	ἢ Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα
[2, 16]	ἔσχεν, οὐδὲ ἀπέτρεψέν οἱ τὸ	χρεὼν	τὰ ἐς τὴν παῖδα καὶ
[2, 33]	Δημοσθένει πλεῖστα, ἦ μὴν τῶν	χρημάτων	ἃ ἐκ τῆς Ἀσίας ἤγαγεν
[2, 33]	αὐτόν. τὸν δέ οἱ τῶν	χρημάτων	διοικητὴν φυγόντα ἐς Ρόδον Φιλόξενος
[2, 16]	ἔνθα οἱ θησαυροί σφισι τῶν	χρημάτων	ἦσαν. τάφος δὲ ἔστι μὲν
[2, 8]	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, καὶ τῶν	χρημάτων	συνετέλεσεν αὐτὸς Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος.
[2, 2]	μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου φησί,	χρῆναι	γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως
[2, 29]	ἡ Πυθία εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι,	χρῆναι	δέ, εἴπερ ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν
[2, 3]	ὑπ᾽ αὐτῶν ἐφθείρετο, πρὶν ἢ	χρήσαντος	τοῦ θεοῦ θυσίαι τε αὐτοῖς
[2, 11]	σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων	χρῆσθαι	νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ καὶ ἐπὶ
[2, 37]	αὐτῶν καὶ εἰ δή τι	χρήσιμον	ἄλλο ἐς τὴν πεῖραν, οὐδὲ
[2, 26]	ἐνὶ κραναῇ Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ	χρησμὸς	δηλοῖ μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν
[2, 4]	ἀποχωρεῖν, ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν τοῦ	χρησμοῦ	δέχεται σύνοικον. τοιαῦτα μὲν ἐς
[2, 20]	ἔργον τῶν γυναικῶν ἔχοντα τοῦ	χρησμοῦ	ταῦτα ἦν· ~(κατελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν
[2, 12]	εἰρημένα, τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις	χρήσομαι.	(ἐν τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι
[2, 16]	τῆς μητρὸς καὶ λόγοις τε	χρηστοῖς	καὶ ἔργοις δεξιώσασθαι— ἔρχεται παρ᾽
[2, 35]	δοκεῖν ὄντα καὶ μεγέθει καὶ	χρόᾳ·	ἔπεστι δέ οἱ καὶ τὰ
[2, 28]	γένος— ἐς τὸ ξανθότερον ῥέποντες	χρόας	ἱεροὶ μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ νομίζονται
[2, 10]	ἂν λεύκης μάλιστα εἰκάζοις τὴν	χροιάν.	(ἀπὸ τούτων δὲ ἀνιοῦσιν ἐς
[2, 6]	τὰ πρὸ τοῦ πάντα τὸν	χρόνον	διατελέσασιν ἐν εἰρήνῃ. αἰτία δὲ
[2, 29]	λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ	χρόνον	ἐπίεζε καὶ οὔτε τὴν ἐκτὸς
[2, 2]	Κορινθίων ἐξέλιπεν, ἀλλ᾽ ὅσον μὲν	χρόνον	ἠρήμωτο ἡ πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν
[2, 26]	ἐξ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἀνὰ	χρόνον	λαβόντα τὴν φήμην τεκμηρίοις καὶ
[2, 36]	ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Ἔρατος. (καὶ	χρόνον	μέν τινα ἀπὸ τοῦ τείχους
[2, 20]	τῆς χώρας. τὸν δὲ ἔμπροσθεν	χρόνον	οἱ Λακεδαιμόνιοι μηδὲν ἔξω Πελοποννήσου
[2, 13]	τούτου συγκέκλεισται τὸν πάντα ἤδη	χρόνον.	οὐ πόρρω δέ ἐστιν ὁ
[2, 32]	ἱερεὺς μέν ἐστιν Ἱππολύτου τὸν	χρόνον	τοῦ βίου πάντα ἱερώμενος καὶ
[2, 28]	τοῦτο τὸ χωρίον τὸ ἀνὰ	χρόνον	Ὑρνήθιον κληθέν. (καί οἱ ποιήσαντες
[2, 14]	τῷ Ἰαπετοῦ κατὰ τὸν αὐτὸν	χρόνον	φασὶν Ἄραντα καὶ τρισὶν ἀνθρώπων
[2, 19]	Δαναός σφισιν ἐς ἐκεῖνο τοῦ	χρόνου.	ἐπεὶ δὲ τὸν ταῦρον κατειργάσατο
[2, 16]	Προίτου καὶ ἐς τόδε λείπεται.	χρόνῳ	δὲ ὕστερον Ἀκρίσιος Περσέα αὐτόν
[2, 5]	Πύρρος κατακαύσειεν ὁ Ἀχιλλέως αὐτόν.	χρόνῳ	δὲ ὕστερον ἤκουσα καὶ ἄλλο
[2, 29]	ἐξεχώρησε δὲ ἑτέρωσε ἀπ᾽ ἀρχῆς.	(χρόνῳ	δὲ ὕστερον μοῖρα Ἀργείων τῶν
[2, 3]	ἐλθοῦσα ἐς Ἀθήνας συνῴκησεν Αἰγεῖ,	χρόνῳ	δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ
[2, 11]	τότε ὑπερβεβλημένον. ἔδει δὲ ἄρα	χρόνῳ	καὶ τοῦδε ἀφανισθῆναι τὴν μνήμην·
[2, 17]	δὲ τὴν ἱέρειαν τῆς Ἥρας	Χρυσηίδα	ὕπνου καταλαβόντος, ὅτε ὁ λύχνος
[2, 17]	τὴν εἰκόνα οὐ καθεῖλον τῆς	Χρυσηίδος,	ἀνάκειται δὲ καὶ ἐς τόδε
[2, 17]	πρὸ τῶν στεφανωμάτων ἥπτετο. καὶ	Χρυσηὶς	μὲν ἀπελθοῦσα ἐς Τεγέαν τὴν
[2, 18]	ἄρνα ὁ Θυέστης ἔσχε τὴν	χρυσῆν,	μοιχεύσας τοῦ ἀδελφοῦ τὴν γυναῖκα.
[2, 1]	δύο παρὰ τοὺς ἵππους εἰσὶ	χρυσοῖ,	τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ
[2, 5]	Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι δὲ θυγάτηρ γίνεται	Χρυσόρθη·	ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν ἐξ Ἀπόλλωνος
[2, 31]	Ἄνθα λέγουσιν. ὕδωρ δὲ ὀνομάζουσι	Χρυσορόαν·	αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ ἔτη συμβάντος
[2, 31]	ἀναξηρανθῆναί φασιν ὕδατα, τὸν δὲ	Χρυσορόαν	τοῦτον καὶ τότε ὁμοίως διαμεῖναι
[2, 17]	Ἡρακλέους γάμον· οὗτος μὲν ἀργύρου,	χρυσοῦ	δὲ καὶ λίθων λαμπόντων Ἀδριανὸς
[2, 10]	θεός ἐστιν οὐκ ἔχων γένεια,	χρυσοῦ	καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ ἔργον·
[2, 10]	Ἀπόλλωνα· πεποίηται δὲ ἔκ τε	χρυσοῦ	καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα ἐπὶ τῇ
[2, 1]	ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ καὶ	χρυσοῦ	καὶ οὗτοι πεποίηνται. τῷ βάθρῳ
[2, 7]	τὸ θέατρον Διονύσου ναός ἐστι·	χρυσοῦ	μὲν καὶ ἐλέφαντος ὁ θεός,
[2, 17]	ἐπὶ θρόνου κάθηται μεγέθει μέγα,	χρυσοῦ	μὲν καὶ ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ
[2, 27]	ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ	χρυσοῦ·	μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον
[2, 17]	Ἥβης, ἐλέφαντος καὶ τοῦτο καὶ	χρυσοῦ·	παρὰ δὲ αὐτήν ἐστιν ἐπὶ
[2, 17]	νομίζουσι. κεῖται δὲ καὶ στέφανος	χρυσοῦς	καὶ πέπλος πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα
[2, 13]	αἶγα ἄλλοις τε τιμῶσι καὶ	χρυσῷ	τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά ἐστι
[2, 29]	καὶ ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ	χρωμένη.	~(ναοὶ δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων
[2, 9]	θυμῷ πολλὰ ἐς τοὺς ἀρχομένους	χρώμενον	ἐπῄνει, τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον
[2, 1]	Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον, κορύνῃ χαλκῇ	χρώμενον	ἐς τὰς μάχας. (καθήκει δὲ
[2, 17]	τὴν ὁδὸν ὕδωρ Ἐλευθέριον καλούμενον·	χρῶνται	δὲ αὐτῷ πρὸς καθάρσια αἱ
[2, 21]	τῶν Ἀργείων οἰκοδομήματος οὐ μακρὰν	χῶμα	γῆς ἐστιν· ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 15]	τοῦ περιβόλου βωμοί· ἔστι δὲ	χῶμα	γῆς Λυκούργου μνῆμα τοῦ Ὀφέλτου
[2, 29]	ἐπὶ νεώς, εἰ δὲ ἐθέλοι,	χῶμα	ἐν τῇ θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν
[2, 7]	ἀνῃρημένον νίκην. τοῦτο μὲν δὴ	χῶμά	ἐστι γῆς, αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι
[2, 29]	δὲ τὸ Αἰάκειον Φώκου τάφος	χῶμά	ἐστι περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι, ἐπίκειται
[2, 27]	οἷα Ἕλλησι τὰ πολλὰ γῆς	χῶμα,	καὶ κρήνη τῷ τε ὀρόφῳ
[2, 29]	καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας νύκτωρ ἐποίει	χῶμα.	καὶ τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν καὶ
[2, 1]	Περιήγησις Κορινθιακά ~(ἡ δὲ Κορινθία	χώρα	μοῖρα οὖσα τῆς Ἀργείας ἀπὸ
[2, 15]	τὸ δὲ ὄνομα λέγουσι τῇ	χώρᾳ	Νεμέαν δοῦναι θυγατέρα Ἀσωποῦ καὶ
[2, 30]	καὶ πόλεις αὐτοὺς ἐν τῇ	χώρᾳ	φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ Ἄνθειαν
[2, 29]	δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν ἤδη τῇ	χώρᾳ,	Φώκου τοῦ Ὀρνυτίωνος γενεᾷ πρότερον
[2, 28]	δὲ αὐτὸ εὑρίσκω καὶ ἄλλαις	χώραις	συμβεβηκός· Λιβύη μέν γε μόνη
[2, 32]	Ποσειδῶνα ποιεῖν φασιν ἄκαρπον τὴν	χώραν	ἅλμης ἐς τὰ σπέρματα καὶ
[2, 3]	δὲ Ἥλιον ἔφη δοῦναι τὴν	χώραν	Ἀλωεῖ. μὲν τὴν Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ
[2, 5]	ἀφικέσθαι, ὡς τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ	χώραν	Ἀπίαν ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖσθαι. Ἄπιδος
[2, 35]	φησι τὸν Πυθαέα ἐς τὴν	χώραν	Ἀπόλλωνος παῖδα ὄντα· τὸν δὲ
[2, 16]	Φορωνέα ὠνόμασεν ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν	χώραν.	Ἄργου δὲ Πείρασος γίνεται καὶ
[2, 28]	χρᾶσθαί σφισιν ἐς μηδέν, κατὰ	χώραν	δ᾽ αὐτοῦ λείπουσιν ἱερὰ εἶναι
[2, 38]	ἐχώσθησαν ἐνταῦθα οἱ τάφοι, τὴν	χώραν	δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι γενομένου πανδημεί
[2, 18]	τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν	χώραν,	ἐς ὃ Μελάμπους ὁ Ἀμυθάονος
[2, 12]	τῆς ἀδελφῆς μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν τὴν	χώραν·	καὶ ἐπὶ τῷδε Ὅμηρος τοὺς
[2, 14]	Κελεοῦ παραγενόμενόν σφισιν ἐς τὴν	χώραν	καταστήσασθαι τὴν τελετήν, ἐκβληθῆναι δὲ
[2, 17]	δὲ τὴν ὑπὸ τὸ Ἡραῖον	χώραν.	ὁ δὲ Ἀστερίων οὗτος ῥέων
[2, 1]	γὰρ ἤπειρον ποιεῖ τὴν ἐντὸς	χώραν.	ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον ἐργάσασθαι
[2, 26]	ἀφίξῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ταύτην τὴν	χώραν	οὐκ οἶδα οἵτινες πρότερον ᾤκησαν
[2, 29]	καὶ οὔτε τὴν ἐκτὸς ἰσθμοῦ	χώραν	οὔτε Πελοποννησίοις ὗεν ὁ θεός,
[2, 18]	τοὺς παῖδας παρακαταθέσθαι Τυνδάρεῳ τὴν	χώραν·	τοιαῦτα δὲ καὶ περὶ τῆς
[2, 6]	σφισι πολέμιον λέγουσιν ἐς τὴν	χώραν	τότε ἐλθεῖν πρῶτον, τὰ πρὸ
[2, 30]	Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι λέγουσι περὶ τῆς	χώρας,	ἀμφισβητήσαντας δὲ ἔχειν ἐν κοινῷ·
[2, 34]	δὲ νησῖδας αἳ πρόκεινται τῆς	χώρας	ἀριθμὸν ἐννέα οὔσας Πέλοπος μὲν
[2, 12]	παίδων οὐχ ἑτέρωθι ἡγοῦμαι τῆς	χώρας,	ἐπὶ τῷ λόφῳ δὲ εἶναι
[2, 26]	πρόφασιν μὲν ἐπὶ θέᾳ τῆς	χώρας,	ἔργῳ δὲ κατάσκοπον πλήθους τῶν
[2, 1]	οὐ Κορινθίοις μόνον περὶ τῆς	χώρας	ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 15]	καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς	χώρας,	σὺν δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε
[2, 3]	ἄλλοις καὶ ὃν ἐν Κροκεαῖς	χώρας	τῆς Λακωνικῆς ὀρύσσουσιν. ἐν ἀριστερᾷ
[2, 5]	Κορινθίοις εἰσὶν ὅμοροι— περὶ τῆς	χώρας	τῆς σφετέρας λέγουσιν ὡς Αἰγιαλεὺς
[2, 28]	ἐπεὶ μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης	χώρας	τὸ σαφὲς ἔτι οἷόν τε
[2, 20]	καθεστηκόσιν ἐξ ἀρχῆς ὅροις τῆς	χώρας.	τὸν δὲ ἔμπροσθεν χρόνον οἱ
[2, 22]	ἱερὸν ἐπίκλησιν Προσκλυστίου· τῆς γὰρ	χώρας	τὸν Ποσειδῶνά φασιν> ἐπικλύσαι τὴν
[2, 8]	τοῖς φρουροῖς ἄρχοντα ἀφεῖναι τὰ	χωρία	ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα καὶ ἑκατόν,
[2, 35]	δὲ τοῦ ναοῦ τῆς Χθονίας	χωρία	ἐστὶν ἃ καλοῦσιν Ἑρμιονεῖς τὸ
[2, 33]	δὲ καὶ τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ	χωρία	σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ δὲ ἔτι
[2, 38]	οὐ μέγα. τούτου δ᾽ ἔχεται	χωρίον	ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς δὲ ἐνταῦθα
[2, 15]	λέοντος, καὶ ἡ Νεμέα τὸ	χωρίον	ἀπέχει σταδίους πέντε που καὶ
[2, 36]	οὗτοι λίθων εἰσὶ σωροὶ λογάδων.	χωρίον	δὲ ἕτερον, ὃ Διδύμους ὀνομάζουσι,
[2, 11]	ἀπὸ τούτου κληθῆναι Τιτάνην τὸ	χωρίον.	δοκεῖν δὲ ἐμοὶ δεινὸς ἐγένετο
[2, 34]	Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ Εἰλεοὶ	χωρίον,	ἐν δὲ αὐτῷ Δήμητρος καὶ
[2, 38]	καταλαβὼν γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ	χωρίον	ἐπολέμει σὺν τοῖς Δωριεῦσιν αὐτόθεν
[2, 15]	ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ τὸ	χωρίον	ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ
[2, 28]	ἐς τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν πόλιν	χωρίον	ἐστὶ πεφυκυίας ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον
[2, 25]	ἐνταῦθα. ἀπὸ τούτου μὲν Οἰνόη	χωρίον	ἐστὶν Ἀργείοις· (ὑπὲρ δὲ Οἰνόης
[2, 38]	πρὸς τὴν ἤπειρον ἀπ᾽ αὐτῆς	χωρίον	ἐστίν, ἔνθα δὴ ἐμαχέσαντο ὑπὲρ
[2, 32]	πρὸς τῇ Κελενδέρει καλουμένῃ λιμένα	χωρίον	ἐστὶν ὃ Γενέθλιον ὀνομάζουσι, τεχθῆναι
[2, 21]	ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς ἐστι καὶ	χωρίον	καλούμενον Δέλτα· ἐφ᾽ ὅτῳ δέ—
[2, 25]	Λύρκειαν. ἐς τοῦτο λέγεται τὸ	χωρίον	Λυγκέα ἀποσωθῆναι τῶν πεντήκοντα ἀδελφῶν
[2, 18]	προελθοῦσιν ὀλίγον ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ	χωρίον	Μυσία καὶ Δήμητρος Μυσίας ἱερὸν
[2, 38]	αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ	χωρίον	ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι· πρὸς θαλάσσῃ
[2, 7]	καὶ νῦν Φόβον ὀνομάζουσι τὸ	χωρίον,	οἱ μὲν ἐς Κρήτην παρὰ
[2, 28]	ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ καλοῦσι τὸ	χωρίον.	τὰ δὲ ἐς αὐτό, ὡς
[2, 28]	Ὑρνηθοῦς κομίζουσιν ἐς τοῦτο τὸ	χωρίον	τὸ ἀνὰ χρόνον Ὑρνήθιον κληθέν.
[2, 20]	καὶ τοῦτο ἔργον. τὸ δὲ	χωρίον	τὸ ὄπισθεν καὶ ἐς τόδε
[2, 25]	πυρσῶν ἑορτὴν ἄγουσι. (τὸ δὲ	χωρίον	τότε μὲν Λυγκεία ἐκαλεῖτο, οἰκήσαντος
[2, 38]	ὅροις Ἑρμαῖ λίθου, καὶ τοῦ	χωρίου	τὸ ὄνομά ἐστιν ἀπ᾽ αὐτῶν.
[2, 32]	ἐνταῦθα λέγοντες. πρὸ δὲ τοῦ	χωρίου	τούτου ναός ἐστιν Ἄρεως, Θησέως
[2, 27]	(γέγραπται δὲ φωνῇ τῇ Δωρίδι.	χωρὶς	δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν
[2, 24]	τῶν σωμάτων ἐνταῦθα αἱ κεφαλαί,	χωρὶς	δὲ ἐν Λέρνῃ σώματα τὰ
[2, 24]	Αἰγύπτου παίδων καὶ ταύτῃ μνῆμα.	χωρὶς	μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν σωμάτων
[2, 24]	δὲ ὄνομα ἐφ᾽ ὅτῳ τῷ	χωρίῳ	γέγονεν, οὐ λέγουσι, πλὴν εἰ
[2, 12]	μνῆμα τοῦ Ἄραντός ἐστιν ἐν	χωρίῳ	Κελεαῖς, ἔνθα δὴ καὶ Δυσαύλην
[2, 35]	πεποιήκασιν, ὄνομα δέ ἐστιν τῷ	χωρίῳ	Λειμών, ὅθεν ῥεῖ τὸ ὕδωρ
[2, 16]	Μυκήνας ἔθετο τὸ ὄνομα τῷ	χωρίῳ.	(Ὅμηρος δὲ ἐν Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς
[2, 14]	καὶ οὗτος ἦν ὁ τῷ	χωρίῳ	τὸ ὄνομα παραθέμενος Κελεάς· Δυσαύλου
[2, 29]	ἐθέλοι, χῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ	χώσαντα	ἐκέλευεν ἐντεῦθεν ἀπολογήσασθαι. οὕτως ἐς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/01/2006