[15,17] 17. Λεπτίνης μὲν γὰρ ἐπὶ θατέρου κέρως τεταγμένος καὶ διαφέρων ἀνδρείᾳ, μαχόμενος ἡρωικῶς καὶ πολλοὺς ἀνελὼν τῶν Καρχηδονίων ἐπιφανῶς κατέστρεψε τὸν βίον· τούτου δὲ πεσόντος οἱ Φοίνικες θαρρήσαντες καὶ βιασάμενοι τοὺς ἀντιτεταγμένους ἐτρέψαντο. (2) Διονύσιος δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἔχων ἐπιλέκτους τοὺς συντεταγμένους προετέρει τῶν ἀντιτεταγμένων· ὡς δ' ὁ τοῦ Λεπτίνου θάνατος ἐγνώσθη καὶ τὸ ἕτερον κέρας συνετέτριπτο, κατεπλάγησαν οἱ τοῦ Διονυσίου καὶ πρὸς φυγὴν ὥρμησαν. (3) Τροπῆς δὲ παντελοῦς γενομένης, οἱ μὲν Καρχηδόνιοι φιλοτιμότερον καταδιώξαντες παρήγγελλον ἀλλήλοις μηδένα ζωγρεῖν· διὸ καὶ πάντων τῶν περικαταλαμβανομένων ἀναιρουμένων πᾶς ὁ πλησίον τόπος νεκρῶν ἐπληρώθη. (4) Τοσοῦτος δ' ἐγένετο φόνος, μνησικακούντων τῶν Φοινίκων, ὥστε τοὺς ἀναιρεθέντας εὑρεθῆναι τῶν Σικελιωτῶν πλείους τῶν μυρίων καὶ τετρακισχιλίων. οἱ δὲ περιλειφθέντες καταφυγόντες εἰς τὴν παρεμβολὴν τῆς νυκτὸς ἐπιγενομένης διεσώθησαν. Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι μεγάλῃ παρατάξει νικήσαντες ἀνεχώρησαν εἰς Πάνορμον. (5) Ἀνθρωπίνως δὲ τὴν εὐημερίαν ἐνεγκόντες ἀπέστειλαν πρεσβευτάς, δόντες ἐξουσίαν τῷ Διονυσίῳ καταλύσασθαι τὸν πόλεμον. Ἀσμένως δὲ τοῦ τυράννου προσδεξαμένου τοὺς λόγους ἐγένοντο διαλύσεις, ὥστ' ἔχειν ἀμφοτέρους ὧν πρότερον ὑπῆρχον κύριοι· ἐξαίρετον δ' ἔλαβον οἱ Καρχηδόνιοι τὴν τῶν Σελινουντίων πόλιν τε καὶ χώραν καὶ τῆς ᾿Ακραγαντίνης μέχρι τοῦ ῾Αλύκου καλουμένου ποταμοῦ. Ἔτισε δὲ Διονύσιος τοῖς Καρχηδονίοις τάλαντα χίλια. Καὶ τὰ μὲν κατὰ Σικελίαν ἐν τούτοις ἦν.

[15,17] 17. En effet Leptine qui commandait l'aile gauche des Siciliens et le plus vaillant homme de leur armée, après avoir combattu en héros et mis par terre un grand nombre de Carthaginois, fut tué lui-même. Sa mort ranima les Carthaginois de telle sorte qu'ils renversèrent tout ce qui se trouva devant eux. (2) Denys pour lors avant autour de lui l'élite de son armée commençait à presser les ennemis : mais dès qu'on eut appris la mort de Leptine et la défaite de l'aile qu'il commandait, tout ce qui entourait le général se débanda et se mit en fuite. (3) La déroute étant complète, les Carthaginois qui poursuivaient les fuyards se recommandaient les uns aux autres de ne prendre et de ne laisser personne en vie. Ainsi le carnage devenu universel couvrit de morts un vaste terrain. (4) Enfin la vengeance des Carthaginois alla si loin que l'on trouva sur le champ de bataille quatorze mille morts du côté des Siciliens. Le reste se sauva dans le camp à la faveur de la nuit et les Carthaginois vainqueurs se retirèrent à Panorme. (5) Cependant plus modestes que Denys dans leur succès , ils lui envoyèrent des députés par lesquels ils lui offraient de terminer-là toute guerre. Denys accepta volontiers la proposition et le traité se fit aux conditions que chacun demeurerait maître de ce qu'il possédait auparavant. Les Carthaginois se réservèrent pourtant la ville et le territoire de Sélinonte et la partie de l'Agrigentin qui se termine au fleuve Alycus. Denys paya aussi mille talents aux Carthaginois. Voilà le point où nous laissons les affaires de la Sicile.