Livre, Chap.
[1, 10]	ὄντων φανερῶν τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´	ἄν.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν ὕλην
[1, 6]	τὰ κινοῦντα τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´	ἄν,	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Ἀλλ´
[1, 5]	ἐπεὶ καὶ τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´	ἄν	ποτε μεῖζον, καὶ τὸ ἀπολαῦσαν
[1, 1]	τε κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν,	ἄν	τε κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι δ´
[1, 1]	ἄν τε μεταβάλλῃ κατὰ τόπον,	ἄν	τε κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν,
[1, 1]	ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην,	ἄν	τε μεταβάλλῃ κατὰ τόπον, ἄν
[1, 3]	γὰρ ἁπλῶς ἔσται γένεσις, ἁπλῶς	ἄν	τι γίνοιτο ἐκ μὴ ὄντος,
[1, 4]	ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν δὲ τούτοις	ἄν	τι ὑπομένῃ πάθος τὸ αὐτὸ
[1, 3]	καί πως ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ	ἄν	τις ἆρ´ ἔστιν οὐσίας γένεσις
[1, 2]	βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι δ´	ἄν	τις καὶ ἐκ τούτων ὅσον
[1, 5]	ἡ αὔξησις τοιοῦτον. Ἀπορήσειε δ´	ἄν	τις καὶ τί ἐστι τὸ
[1, 9]	καὶ ἧττον· καὶ ταύτῃ πόρους	ἄν	τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν
[1, 5]	δ´ ὡς ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´	ἄν	τις ποῖόν τι δεῖ εἶναι
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν	ἄν	τις πότερον τὸ ἕτερον τῶν
[1, 2]	ἐχομένη στιγμὴ στιγμῆς, τοῦτ´ ἂν	ἦν)	ἀλλ´ εἰς μικρὰ καὶ ἐλάττω
[1, 2]	δὴ κατὰ μέρος διαιροῦντι εἴη	ἂν	ἄπειρος ἡ θρύψις, οὔτε ἅμα
[1, 6]	τὰ ἔσχατα ἔχειν ἅμα, ταῦτα	ἂν	ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα διωρισμένα μεγέθη
[1, 6]	κινεῖ ἀκίνητον ὄν, ἐκεῖνο μὲν	ἂν	ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου δὲ
[1, 8]	τοῦ κατ´ ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ	ἂν	γενέσθαι πλῆθος, οὐδ´ ἐκ τῶν
[1, 3]	ἑκατέρου ἡ ὕλη, ἢ οὐκ	ἂν	γί νοιτο ἐξ ἀλλήλων οὐδ´
[1, 10]	ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ κραθέντος.	Ἂν	δ´ ᾖ κατὰ μικρὰ σύνθεσις
[1, 10]	σῶμα σώματι μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν	ἂν	δέοι μέρος γίνεσθαι παρ´ ὁτιοῦν.
[1, 2]	δέ, εἰ πάντῃ πέφυκε διαιρετόν,	ἂν	διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται ἀδύνατον γεγονός,
[1, 2]	οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι ἴσως οὐδεὶς	ἂν	διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν
[1, 5]	ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον	ἂν	δόξειεν εἶναι ἔτι σὰρξ καὶ
[1, 8]	οὐκ ὄν, κινηθῆναι δ´ οὐκ	ἂν	δύνασθαι μὴ ὄντος κενοῦ κεχωρισμένου.
[1, 8]	διαφέρει θάτερα τῶν ἑτέρων, ὥσπερ	ἂν	εἰ τὰ μὲν εἴη πύρινα,
[1, 8]	διακρίσεις Λευκίππῳ μὲν δύο τρόποι	ἂν	εἶεν, διά τε τοῦ κενοῦ
[1, 2]	κἂν εἰ τοῦτο γένοιτο, οὐδὲν	ἂν	εἴη ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ κατὰ
[1, 3]	ἐκ μὴ ὄντος, ὥστ´ ἀληθὲς	ἂν	εἴη λέγειν ὅτι ὑπάρχει τισὶ
[1, 7]	καίτοι τούτων οὕτως ἐχόντων οὐδὲν	ἂν	εἴη οὔτε ἄφθαρτον οὔτε ἀκίνητον,
[1, 9]	σῶμα ἀδιαίρετον ἢ πλάτος, οὐκ	ἂν	εἴη πάντῃ παθητικόν, ἀλλ´ οὐδὲ
[1, 5]	εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις γὰρ	ἂν	εἴη σώματος μᾶλλον, οὐκ αὔξησις.
[1, 3]	οὔτε τὸ ποῦ· χωριστὰ γὰρ	ἂν	εἴη τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν.
[1, 5]	μηδὲν ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ	ἂν	εἴη τὸ κενόν, τοῦτο δ´
[1, 7]	ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων	ἂν	εἴη τὸ λεγόμενον ἀληθές. Τί
[1, 2]	πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει ἀδύνατον δόξειεν	ἂν	εἶναι. Εἰ γὰρ δυνατόν, κἂν
[1, 2]	ἔσται ἀδύνατον γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´	ἂν	εἰς μυρία μυριάκις διῃρημένα ᾖ,
[1, 10]	ἀλλ´ ἔστι μικτὸν μὲν ὃ	ἂν	εὐόριστον ὂν παθητικὸν ᾖ καὶ
[1, 6]	ἅπαντα τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα βάρος	ἂν	ἔχοι ἢ κουφότητα, ἢ ἄμφω
[1, 3]	δὲ τῇ ὕλῃ ὁποία τις	ἂν	ᾖ· ἧς μὲν γὰρ μᾶλλον
[1, 4]	τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα δέ,	ἂν	ἡ μεταβολὴ γίνηται ἐξ ἀναισθήτου
[1, 2]	ἦν ἐχομένη στιγμὴ στιγμῆς, τοῦτ´	ἂν	ἦν) ἀλλ´ εἰς μικρὰ καὶ
[1, 5]	αὐτὸ καθ´ αὑτό· γένεσις γὰρ	ἂν	ἦν, οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ τὸ
[1, 6]	ἐξ ἑνὸς ἦν ἅπαντα, οὐκ	ἂν	ἦν τὸ ποιεῖν καὶ τὸ
[1, 3]	ὑπολείπει τὴν φύσιν· ἅμα γὰρ	ἂν	ἴσως τοῦτο γένοιτο δῆλον, καὶ
[1, 8]	τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ	ἂν	κίνησιν οὖσαν ἄνευ κενοῦ τό
[1, 5]	ἔσται ἡ εἰρημένη αὔξησις, ἐνδέχοιτ´	ἂν	μηδενός γε προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος
[1, 8]	τὸ δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ	ἂν	μία τις εἴη ἡ φύσις
[1, 5]	καθ´ αὑτό· γένεσις γὰρ ἂν	ἦν,	οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ τὸ αὐξανόμενον
[1, 7]	μηθαμῇ ταὐτὸν ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ	ἂν	πάθοι λευκότης ὑπὸ γραμμῆς ἢ
[1, 2]	τὸ σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´	ἂν	πάλιν ἤτοι ἐκ στιγμῶν ἢ
[1, 7]	εἴη θερμὸν χωριστόν, τοῦτο οὐθὲν	ἂν	πάσχοι. Τοῦτο μὲν οὖν ἴσως
[1, 8]	ἔνιοι· τὸ γὰρ πέρας περαίνειν	ἂν	πρὸς τὸ κενόν. Οἱ μὲν
[1, 5]	λόγῳ. Διὸ τρέφεται μὲν ἕως	ἂν	σώζηται καὶ φθῖνον, αὐξάνεται δὲ
[1, 6]	ἑνὸς ἦν ἅπαντα, οὐκ ἂν	ἦν	τὸ ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν
[1, 2]	αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται, Δημόκριτος δ´	ἂν	φανείη οἰκείοις καὶ φυσικοῖς λόγοις
[1, 3]	οὐσίᾳ ἐὰν πῦρ ἀλλ´ οὐκ	ἐὰν	γῆ, ἐν δὲ τῷ ποιῷ
[1, 5]	δυνάμει, οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί.	Ἐὰν	δὲ μηκέτι ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´
[1, 2]	ὑδάτια διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ γίνεται,	ἐὰν	δὲ συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´
[1, 5]	δύναμίς τις ἐν ὕλῃ ἐστίν.	Ἐὰν	δέ τις προσίῃ ὕλη, οὖσα
[1, 2]	διαιρετόν, πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι	ἐὰν	διελὼν συνθῶ τὸ ξύλον ἤ
[1, 3]	γῆ, ἐν δὲ τῷ ποιῷ	ἐὰν	ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον.
[1, 2]	δὲ καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται.	Ἐὰν	μὲν γὰρ εἰς ἐλάττω ὑδάτια
[1, 10]	τὸ αὐτὸ τῷ μὲν μεμιγμένον,	ἐὰν	μὴ βλέπῃ ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ
[1, 10]	μάλιστα τὸ ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν,	ἐὰν	μὴ γλίσχρον ᾖ· ταῦτα γὰρ
[1, 8]	ἕξει τὰ πάθη, ὥστε καὶ	ἐὰν	πάσχῃ ᾗπερ ψύχεται, ταύτῃ τι
[1, 3]	λέγεται, οἷον ἐν μὲν οὐσίᾳ	ἐὰν	πῦρ ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ,
[1, 2]	Ἀλλὰ καὶ ταῦτα πολλὴν ἔχει	ἀλογίαν.	Ὅμως δὲ τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 3]	ὑπολείπει· τοῦτο γὰρ ἀδύνατον. Κατ´	ἐνέργειαν	μὲν γὰρ οὐδέν ἐστιν ἄπειρον,
[1, 3]	δὴ κατὰ δόξαν καὶ κατ´	ἀλήθειαν	ἄλλως τὸ γίνεσθαί τε ἁπλῶς
[1, 8]	γεννᾶν· ἐκ δὲ τοῦ κατ´	ἀλήθειαν	ἑνὸς οὐκ ἂν γενέσθαι πλῆθος,
[1, 3]	εἰς γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ δ´	ἀλήθειαν	μᾶλλον τόδε τι καὶ εἶδος
[1, 8]	καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα διὰ	συνήθειαν,	ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν μανίαν
[1, 10]	διὸ οὐδ´ ἡ ἰατρικὴ ποιεῖ	ὑγίειαν	οὐδ´ ἡ ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς
[1, 7]	ἡ ἰατρική· αὐτὴ γὰρ ποιοῦσα	ὑγίειαν	οὐδὲν πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου.
[1, 1]	ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν	οἰκείαν	φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν ὡς
[1, 5]	δεῖ εἶναι τὴν αὔξησιν εἰς	ἐντελέχειαν	μεγέθους· γένεσις γὰρ ἂν εἴη
[1, 5]	δὲ ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς	ἐντελέχειαν	μεταβολὴ τῶν εἰρημένων ἐστίν, ἢ
[1, 1]	ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ φανερὸν ὅτι	μίαν	ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην,
[1, 5]	ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ μὴ	μίαν.	Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ στιγμὰς
[1, 6]	καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη τούτων	μίαν	εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ
[1, 5]	ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ	μίαν	τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ
[1, 1]	ὕδωρ καὶ ἀέρα σύνθετα· παν	σπερμίαν	γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς μὲν
[1, 8]	συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν	μανίαν	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος δ´
[1, 2]	ἀδύνατον εἶναι τὴν γένεσιν σύγκρισιν,	οἵαν	δή τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[1, 2]	ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος. Διὸ καὶ	χροιὰν	οὔ φησιν εἶναι· τροπῇ γὰρ
[1, 3]	τὸ πρῶτον σημαίνει καθ´ ἑκάστην	κατηγορίαν	τοῦ ὄντος, ἢ τὸ καθόλου
[1, 2]	ὃ λέγομεν προιοῦσιν. Ἔχει γὰρ	ἀπορίαν,	εἴ τις θείη σῶμά τι
[1, 3]	φθορᾶς καὶ γενέσεως. Ἔχει δ´	ἀπορίαν	ἱκανὴν καὶ τί τὸ αἴτιον
[1, 2]	διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς τὴν	ἀπορίαν	λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν ἅπαν
[1, 3]	καὶ τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν	ἀπορίαν,	πάλιν ἐπαναποδιστέον, πῶς ἔστιν ἁπλῆ
[1, 5]	ἐκ δυνάμει οὐσίας εἰς ἐντελεχείᾳ	οὐσίαν,	γένεσίς ἐστιν, ἡ δὲ περὶ
[1, 3]	τὴν ὕλην διαφέρειν ἢ τῷ	οὐσίαν	εἶναι ἢ τῷ μή, ἢ
[1, 3]	μὲν εἶναι τόδε τι ἢ	οὐσίαν	οὐχ ὑπάρξει, τῶν δ´ ἄλλων
[1, 3]	δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ	οὐσίαν	σημαίνει, οὐ λέγεται ἁπλῶς, ἀλλά
[1, 3]	ταύτην οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν	αἰτίαν.	Διὰ τί δέ ποτε τὰ
[1, 3]	ὡς ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην	αἰτίαν	εἴπωμεν, δι´ ἣν ἀεὶ φθορὰ
[1, 3]	δὲ τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην	αἰτίαν	λεκτέον. Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνης
[1, 2]	πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν,	κἂν	ἅμα εἴη τοῦτο πάντῃ διῃρημένον,
[1, 9]	ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ πῦρ, ἀλλὰ	κἂν	ἄποθεν ᾖ· τὸν μὲν γὰρ
[1, 2]	ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ δυνατόν,	κἂν	γένοιτο, οὐχ ὥστε εἶναι ἅμα
[1, 2]	σύγκειται, ἢ οὐδὲν παντάπασιν, ὥστε	κἂν	γίνοιτο ἐκ μηδενὸς κἂν εἴη
[1, 10]	εἶναι τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	κἂν	εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται τῶν
[1, 8]	προσήκειν τῶν σχημάτων. Ἄτοπον δὲ	κἂν	εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, λέγω
[1, 1]	τῶν ἐχόντων εἰς ἄλληλα μεταβολήν,	κἂν	εἰ τὸ ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν
[1, 2]	καὶ εἰ μὴ ἅμα διῄρηται·	κἂν	εἰ τοῦτο γένοιτο, οὐδὲν ἂν
[1, 6]	μίξις, εἶναι ταῦτ´ ἀλλήλων ἁπτικά·	κἂν	εἴ τι ποιεῖ, τὸ δὲ
[1, 2]	ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ μηδενὸς	κἂν	εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ πᾶν
[1, 7]	διαφέροντα πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ	κἂν	ἕτερα ὄντα ποιῇ τι εἰς
[1, 2]	ἄλλ´ ἢ φαινόμενον. Ὁμοίως δὲ	κἂν	ᾖ ἐκ στιγμῶν, οὐκ ἔσται
[1, 8]	ταύτῃ τι πάσχει τὸ πᾶν,	κἂν	μὴ πόρους ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ
[1, 9]	τὰς ἁφάς, ὥσπερ φασί τινες,	κἂν	μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται διῃρημένον·
[1, 2]	ὥσπερ λέγομεν, ὅ τι μὴ	κἂν	ὁ τυχὼν εἴπειεν, ὅτι προσιόντος
[1, 2]	τὸ πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε	κἂν	πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος.
[1, 8]	διαφέροντα τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ	κἂν	πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι δὲ
[1, 8]	Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν φύσιν,	κἂν	ποιοῖ κἂν πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων.
[1, 2]	ἕν. Οὐκοῦν οὕτως ἔχει δηλονότι	κἂν	τέμω τὸ ξύλον καθ´ ὁτιοῦν
[1, 1]	ὕδατος γῆν, οὐδ´ ἐκ λευκοῦ	μέλαν	ἔσται οὐδὲν οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ
[1, 1]	δ´ οἷον θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν	μέλαν,	ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ
[1, 7]	οἷον εἰ συμβέβηκε λευκὴν ἢ	μέλαιναν	εἶναι τὴν γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι
[1, 8]	Καὶ συντιθέμενα δὲ καὶ περιπλεκόμενα	γεννᾶν·	ἐκ δὲ τοῦ κατ´ ἀλήθειαν
[1, 9]	δὲ τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι	γεννᾶν	καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν, λέγωμεν
[1, 9]	Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶ τὸ	γεννᾶν	καὶ τὸ ποιεῖν καὶ τὸ
[1, 2]	συντιθεμένων· πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι	γεννᾶν	οὐδὲν ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον δὲ
[1, 3]	οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ κατὰ	δόξαν	καὶ κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως τὸ
[1, 1]	ὕδωρ ὄντα ἓν ἦν τὸ	πᾶν.	Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον ἀρχὴν
[1, 8]	οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι τὸ	πᾶν	ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ φάναι
[1, 7]	μὲν ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου	πᾶν	ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ μηδὲν
[1, 8]	διοίσει τοῦ μὴ ἔχειν πόρους;	πᾶν	γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες. Ἀλλὰ
[1, 2]	κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ	πᾶν	δὴ οὐδὲν ἄλλ´ ἢ φαινόμενον.
[1, 2]	ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ	πᾶν.	Διαιρεθέντος γὰρ εἰς δύο καὶ
[1, 3]	ἀνήλωται πάλαι καὶ φροῦδον τὸ	πᾶν,	εἴ γε πεπερασμένον ἦν ἐξ
[1, 8]	ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον τὸ	πᾶν	εἶναί φασι καὶ ἄπειρον ἔνιοι·
[1, 8]	γὰρ ταύτῃ τι πάσχει τὸ	πᾶν,	κἂν μὴ πόρους ἔχον ἀλλ´
[1, 8]	στερεὸν παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ	πᾶν	κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ μὲν
[1, 1]	μὲν γὰρ ἕν τι τὸ	πᾶν	λέγουσιν εἶναι καὶ πάντα ἐξ
[1, 9]	εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ	πᾶν	μεταβεβληκός, ἢ μιχθέντος τινὸς ἢ
[1, 2]	ἅμα οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ	πᾶν	σημεῖον (οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ
[1, 1]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα σύνθετα·	παν	σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς
[1, 10]	ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ	πᾶν	σῶμα διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα
[1, 9]	εἰ δὲ τοῦτο ψεῦδος καὶ	πᾶν	σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι
[1, 6]	διορίζειν· οὐ γὰρ οἷόν τε	πᾶν	τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ
[1, 8]	πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ	πᾶν	τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν
[1, 7]	ποιητικόν· αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει	πᾶν,	τό τε παντελῶς ἕτερον καὶ
[1, 2]	οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον τὸ	πᾶν	τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι
[1, 10]	εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς τὸ	πᾶν	ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς δυνάμεσιν
[1, 10]	εἶναι καὶ μεμίχθαι· οὐ γὰρ	ἅπαν	ἅπαντι μικτόν, ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ
[1, 2]	ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν	ἅπαν	σῶμα αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´
[1, 9]	ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως	ἅπαν	ὑγρόν, ὁτὲ δὲ σκληρὸν καὶ
[1, 10]	παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ δὲ	πάμπαν	ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον τὸ
[1, 8]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον καὶ	ὁρᾶν	καὶ ἀκούειν ἡμᾶς φασι καὶ
[1, 1]	φησὶν Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον μὲν λευκὸν	ὁρᾶν	καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´
[1, 1]	δὲ φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ	Ἀναξαγόραν	τοῖς περὶ Ἐμπεδοκλέα· ὁ μὲν
[1, 1]	λέγειν τὴν γένεσιν καὶ τὴν	φθορὰν	ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν τὸ
[1, 3]	οὖν διὰ τὸ τὴν τοῦδε	φθορὰν	ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ τὴν
[1, 3]	τὴν τοῦδε γένεσιν ἄλλου εἶναι	φθορὰν	ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι τὴν μεταβολήν;
[1, 8]	ἔχει τὴν γένεσιν καὶ τὴν	φθοράν,	αὐτῶν δὲ τούτων πῶς γίνεται
[1, 3]	οὖν τοῦ γένεσιν εἶναι καὶ	φθορὰν	ὁμοίως περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων,
[1, 3]	εἶναι τὴν μὲν ἁπλῆν γένεσιν	φθορὰν	οὖσάν τινος, τὴν δὲ φθορὰν
[1, 8]	οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε γένεσιν οὔτε	φθορὰν	οὔτε κίνησιν καὶ τὸ πλῆθος
[1, 8]	μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ	φθοράν.	Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν ᾗ
[1, 2]	μὲν καὶ συγκρίσει γένεσιν καὶ	φθοράν,	τάξει δὲ καὶ θέσει ἀλλοίωσιν.
[1, 3]	φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν δὲ	φθορὰν	τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος,
[1, 8]	δὲ πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ	διορᾶν	συμβαίνειν ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ
[1, 2]	ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ ὁμολογούμενα	συνορᾶν	ἡ ἀπειρία. Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι
[1, 7]	οὐ ποιητικόν, εἰ μὴ κατὰ	μεταφοράν·	καὶ γὰρ τοῦ μὲν ποιοῦντος
[1, 8]	ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν πλὴν	χώραν	σώματος, ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ
[1, 8]	φασι πάσχειν διὰ πόρων, οὕτω	πᾶσαν	ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ πάσχειν
[1, 2]	ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν	πᾶσαν	εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ
[1, 1]	ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ τὴν	ἅπασαν	φύσιν πλὴν τοῦ νείκους, ἐκ
[1, 3]	καὶ ἔτι, ὃ μάλιστα φοβούμενοι	διετέλεσαν	οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ
[1, 2]	ἓν ἦν μέγεθος καὶ ἅμα	ἦσαν,	οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ πᾶν.
[1, 10]	δυνάμει δ´ ἔτι ἑκατέρου ἅπερ	ἦσαν	πρὶν μιχθῆναι, καὶ οὐκ ἀπολωλότα·
[1, 1]	Διόπερ καὶ τότε ἐξ ἑνὸς	ἐγεννήθησαν·	οὐ γὰρ δὴ πῦρ γε
[1, 7]	ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν τι δεῖν	ᾠήθησαν	τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ τὸ
[1, 2]	τὰ φαινόμενα, τὰ σχήματα ἄπειρα	ἐποίησαν,	ὥστε ταῖς μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου
[1, 8]	μὲν οὖν ἐπί τινων οὕτω	διώρισαν,	ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον
[1, 8]	φύσις ἐστὶν ἁπάντων, τί τὸ	χωρίσαν;	ἢ διὰ τί οὐ γίνεται
[1, 5]	ἄν ποτε μεῖζον, καὶ τὸ	ἀπολαῦσαν	αὐτοῦ σῶμα, οἷον εἰ εἰσελθὸν
[1, 8]	κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ ἂν κίνησιν	οὖσαν	ἄνευ κενοῦ τό τε κενὸν
[1, 5]	πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς	οὖσαν	τὴν αὐτὴν καὶ μίαν τῷ
[1, 3]	δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν	οὖσάν	τινος, εἴρηται τὸ αἴτιον· διὰ
[1, 3]	τὴν μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν	οὖσάν	τινος, τὴν δὲ φθορὰν τὴν>
[1, 3]	ταύτην εἶναι μόνην τὴν μὴ	ὑπολείπουσαν	τῷ γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον·
[1, 3]	ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ	ὅταν	ἀνεπιστῆμον. Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[1, 10]	πρὸς τὴν αἴσθησιν τί ἐστιν.	Ὅταν	γὰρ οὕτως εἰς μικρὰ διαιρεθῇ
[1, 3]	αἰσθητὴν μεταβάλλῃ ὕλην, γίνεσθαί φασιν,	ὅταν	δ´ εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι· τὸ
[1, 2]	μεταβολή, γένεσις ἔσται ἢ φθορά,	ὅταν	δ´ ἐν τοῖς πάθεσι καὶ
[1, 10]	μείζω μόνον ποιεῖ τὸν ὄγκον.	Ὅταν	δ´ ᾖ θάτερον μόνον παθητικὸν
[1, 4]	γωνιοειδὴς ὁ αὐτός γε ὤν.	Ὅταν	δ´ ὅλον μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος
[1, 5]	ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις,	ὅταν	δὲ αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ,
[1, 4]	ὅταν δὲ κατὰ τόπον, φορά,	ὅταν	δὲ κατὰ πάθος καὶ τὸ
[1, 4]	τῆς ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις,	ὅταν	δὲ κατὰ τόπον, φορά, ὅταν
[1, 4]	πάθος καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις,	ὅταν	δὲ μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον
[1, 10]	μεταβάλλει εἰς τὸ πᾶν ὕδωρ.	Ὅταν	δὲ ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως,
[1, 3]	καὶ τὸ φθείρεσθαι ἁπλῶς φασιν,	ὅταν	εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ τὸ
[1, 3]	μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι δ´	ὅταν	εἰς ἁπτὸν καὶ εἰς γῆν
[1, 1]	πάντα ἐκ τούτων, ἅμα δ´	ὅταν	εἰς ἓν συναγάγῃ τὴν ἅπασαν
[1, 4]	γενομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι, οἷον	ὅταν	ἐξ ἀέρος ὕδωρ, εἰ ἄμφω
[1, 3]	γίνεσθαι ἐκ μὴ ὄντος φασίν,	ὅταν	ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν ὄντος
[1, 5]	αὔξησιν ἢ τὴν φθίσιν, ὥσπερ	ὅταν	ἐξ ὕδατος ἀήρ· τότε γὰρ
[1, 10]	ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς,	ὅταν	ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ
[1, 8]	ἁψάμενα ἕν, ὥσπερ ὕδωρ ὕδατος	ὅταν	θίγῃ; οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὸ
[1, 3]	αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ διαφέρειν·	ὅταν	μὲν γὰρ εἰς αἰσθητὴν μεταβάλλῃ
[1, 2]	τὸ δὲ κατὰ τὴν ὕλην.	Ὅταν	μὲν οὖν ἐν τούτοις ᾖ
[1, 4]	ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα.	Ὅταν	μὲν οὖν κατὰ τὸ ποσὸν
[1, 2]	οὐ συγκρίσει καὶ διακρίσει, ἀλλ´	ὅταν	μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε εἰς τόδε
[1, 5]	καὶ ὃ καὶ ᾧ, ὥσπερ	ὅταν	μίξῃς οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ
[1, 7]	εἰς ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ	ὅταν	τὸ ἔλαττον πῦρ ὑπὸ τοῦ
[1, 2]	δ´ ὡς οὔ. Δοκεῖ δ´,	ὅταν	τοῦτο τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν καὶ
[1, 4]	ἢ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν, οἷον	ὅταν	ὕδωρ γένηται ἢ φθαρῇ εἰς
[1, 7]	καὶ γὰρ τοῦ μὲν ποιοῦντος	ὅταν	ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ πάσχον,
[1, 4]	ἑκατέρου τούτων, ἀλλοίωσις μέν ἐστιν,	ὅταν	ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος,
[1, 5]	μεταβάλλοντος, ἀλλὰ διὰ τὸ ὥσπερ	ἐν	ἀγγείῳ τῷ ὕδατι ἐνεῖναι τὴν
[1, 5]	ἕτερον ἐξ ἑτέρου, ὥσπερ καὶ	ἐν	ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό τινος
[1, 2]	μὲν οὖν αὐτό, καθάπερ καὶ	ἐν	ἄλλοις εἰρήκαμεν, ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων
[1, 3]	γινόμενον. Περὶ μὲν οὖν τούτων	ἐν	ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ διώρισται
[1, 5]	αὑτὴν τῆς ὕλης, ἢ ἐνυπαρχούσης	ἐν	ἄλλῳ σώματι; ἢ ἀδύνατον ἀμφοτέρως.
[1, 9]	πάσχειν τῇ δὲ μή, διορίσαντας	ἐν	ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον. Εἰ μὲν
[1, 1]	γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης τῆς οὐσίας	ἐν	αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος, τὴν
[1, 8]	μὲν ταῦτα, ἀνάγκη δὲ σώματα	ἐν	αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν.
[1, 2]	τοιαύτην μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει.	Ἐν	γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ τὸ μέν
[1, 4]	ὁ γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον.	Ἐν	δὲ τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ
[1, 5]	ἁπλῶς ἢ φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει,	ἐν	δὲ τῷ ἀλλοιοῦσθαι ἢ αὐξάνεσθαι
[1, 3]	πῦρ ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ,	ἐν	δὲ τῷ ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον
[1, 2]	ἀδύνατα. Ἔσκεπται δὲ περὶ αὐτῶν	ἐν	ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον λύειν·
[1, 5]	τοῦτο δ´ ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται	ἐν	ἑτέροις πρότερον. Ἔτι δ´ ἥ
[1, 5]	σωζομένου τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος·	ἐν	μὲν γὰρ τῷ γίνεσθαί τι
[1, 7]	οὖν πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει	ἐν	μὲν κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´
[1, 3]	τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον	ἐν	μὲν οὐσίᾳ ἐὰν πῦρ ἀλλ´
[1, 6]	δῆλον ὅτι τὸ ὑποκείμενον, ὥστε	ἐν	οἷς τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ
[1, 6]	ἄλληλα δὲ κινητικοῦ καὶ κινητοῦ,	ἐν	οἷς ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ
[1, 6]	τοιαῦτα φάσκειν οὐκ ἀληθές, ἀλλ´	ἐν	ὅσοις τὸ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν.
[1, 3]	γίνεσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ´ ὁμοίως	ἐν	πᾶσι γένεσις μὲν κατὰ τὰ
[1, 1]	καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´	ἐν	πᾶσιν δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε»
[1, 3]	δὲ μή, καὶ ὅλως καὶ	ἐν	ταῖς οὐσίαις αὐταῖς, εἴρηται, καὶ
[1, 7]	Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι τἀναντία	ἐν	ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ δὲ
[1, 3]	πᾶσι γένεσις μὲν κατὰ τὰ	ἐν	τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον
[1, 5]	καὶ ἐνταῦθα τὸ ἐπικρατοῦν λέγεται	ἐν	τῇ μίξει, οἷον ὅτι οἶνος·
[1, 8]	τε γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος	ἐν	τοῖς ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´ ἄτοπον
[1, 4]	τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος, μεταβάλλῃ	ἐν	τοῖς αὑτοῦ πάθεσιν, ἢ ἐναντίοις
[1, 9]	ἄν τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ	ἐν	τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ
[1, 2]	ἔσται ἢ φθορά, ὅταν δ´	ἐν	τοῖς πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός,
[1, 3]	μὲν γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον	ἐν	τοῖς περὶ κινήσεως λόγοις, ὅτι
[1, 8]	μὲν τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν	ἐν	τοῖς πρότερον λόγοις· περὶ δὴ
[1, 2]	βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται δῆλον	ἐν	τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτον
[1, 6]	Περὶ μὲν οὖν ἁφῆς τῆς	ἐν	τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν
[1, 2]	ἀπειρία. Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον	ἐν	τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι
[1, 5]	τῷ αὐξανομένῳ καὶ τῷ ἀλλοιουμένῳ·	ἐν	τούτοις γὰρ τὸ κινοῦν, ἐπεὶ
[1, 7]	γὰρ ὅλως φθορὰ καὶ γένεσις	ἐν	τούτοις. Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη
[1, 2]	τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν	ἐν	τούτοις ᾖ ἡ μεταβολή, γένεσις
[1, 5]	παθόν, καὶ τὸ κινοῦν οὐκ	ἐν	τούτῳ. Ἐπεὶ δὲ διηπόρηται περὶ
[1, 5]	πῦρ ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ, οὕτως	ἐν	τῷ αὐξανομένῳ καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ
[1, 5]	καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως	ἐν	τῷ αὐξανομένῳ καὶ τῷ ἀλλοιουμένῳ·
[1, 5]	πρότερον. Εἰ δὲ σώματι, δύο	ἐν	τῷ αὐτῷ σώματα τόπῳ ἔσται,
[1, 5]	εἶναι τὸ σῶμα μήτε δύο	ἐν	τῷ αὐτῷ τόπῳ μεγέθη μήτε
[1, 4]	ὑπομένῃ πάθος τὸ αὐτὸ ἐναντιώσεως	ἐν	τῷ γενομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι,
[1, 5]	τῆς σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ	ἐν	τῷ ἴσῳ τόπῳ μεταβάλλει τοῦ
[1, 8]	σμικρότητα τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´	ἐν	τῷ κενῷ φέρεσθαι (κενὸν γὰρ
[1, 5]	Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον μόνως	ἐν	τῷ περὶ ὅ ἐστιν αὐτῶν
[1, 2]	περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη δὲ	ἐν	τῷ πῶς διαφέρειν. Οὔτε γὰρ
[1, 2]	ὥς τινές φασιν, τὴν δ´	ἐν	τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ
[1, 8]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ	ἐν	τῷ Τιμαίῳ γέγραφε Πλάτων. Τοσοῦτον
[1, 2]	σώματα ταῦτ´ ἐστίν, ἢ ὥσπερ	ἐν	τῷ Τιμαίῳ ἐπίπεδα. Τοῦτο μὲν
[1, 2]	ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´ ᾤοντο τἀληθὲς	ἐν	τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ καὶ
[1, 5]	μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τῷ φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι
[1, 5]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων τῶν	ἐν	ὕλῃ εἶδος ἐχόντων· καὶ γὰρ
[1, 5]	ὕλης, οἷον αὐλός, δύναμίς τις	ἐν	ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ τις
[1, 7]	ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν οὖν μὴ	ἐν	ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν, ταῦτα
[1, 7]	ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα δ´	ἐν	ὕλῃ, παθητικά. Τὴν μὲν γὰρ
[1, 7]	Τὸ μὲν οὖν πῦρ ἔχει	ἐν	ὕλῃ τὸ θερμόν· εἰ δέ
[1, 3]	ἐστιν, νῦν δὲ τὴν ὡς	ἐν	ὕλης εἴδει τιθεμένην αἰτίαν εἴπωμεν,
[1, 2]	μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν	ἐν	ᾧ σφάλλεται πάντα. Ἔστι γὰρ
[1, 7]	γὰρ λέγεται καὶ τὸ κινοῦν·	ἐν	ᾧ τε γὰρ ἡ ἀρχὴ
[1, 5]	οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ ἀναγκαῖον	ἔν	τινι εἶναι· ἀεὶ γάρ που
[1, 5]	συμβεβηκός. Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´	ἔν	τινι ὑπάρξει, εἰ μὲν κεχωρισμένον
[1, 8]	ἀλλ´ εἶναι τὸ τοιοῦτον οὐχ	ἕν,	ἀλλ´ ἄπειρα τὸ πλῆθος καὶ
[1, 8]	οὐδ´ ἐκ τῶν ἀληθῶς πολλῶν	ἕν,	ἀλλ´ εἶναι τοῦτ´ ἀδύνατον, ἀλλ´
[1, 1]	μεταβολήν, κἂν εἰ τὸ ὑποκείμενον	ἕν,	ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν
[1, 2]	ἄλλο, πάλιν ἴσον τε καὶ	ἕν.	Οὐκοῦν οὕτως ἔχει δηλονότι κἂν
[1, 1]	καὶ γένεσιν. Ὅσοι μὲν γὰρ	ἕν	τι τὸ πᾶν λέγουσιν εἶναι
[1, 1]	μένειν τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ	ἕν·	τὸ δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν·
[1, 8]	διὰ τί οὐ γίνεται ἁψάμενα	ἕν,	ὥσπερ ὕδωρ ὕδατος ὅταν θίγῃ;
[1, 8]	γὰρ πάντῃ διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι	ἕν,	ὥστε οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ κενὸν
[1, 9]	μὲν οὖν ἕκαστον καὶ ἓν	ὂν	ἀπαθές. Ὁμοίως δὲ καὶ μὴ
[1, 6]	αὐτὸν τρόπον ἤ τι πρῶτον	ἓν	αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ πρότερον
[1, 8]	μόνον σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει,	ἓν	δὲ μόνον, οἷον τὸ μὲν
[1, 8]	ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ πῦρ	ἓν	εἶναι δοκεῖν καὶ τὸν κρύσταλλον,
[1, 8]	ἔδοξε τὸ ὂν ἐξ ἀνάγκης	ἓν	εἶναι καὶ ἀκίνητον· τὸ μὲν
[1, 8]	τοῦ φάναι πολλὰ καὶ μὴ	ἓν	εἶναι καὶ κενόν. Εἰ μὲν
[1, 8]	τυγχάνουσιν ἁπτόμενα· ταύτῃ γὰρ οὐχ	ἓν	εἶναι. Καὶ συντιθέμενα δὲ καὶ
[1, 1]	πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον τὸ	ἓν	ἢ τὰ πολλά, λέγω δὲ
[1, 2]	ποσόν. Ὁπότε γὰρ ἥπτοντο καὶ	ἓν	ἦν μέγεθος καὶ ἅμα ἦσαν,
[1, 1]	καὶ γῆ καὶ ὕδωρ ὄντα	ἓν	ἦν τὸ πᾶν. Ἄδηλον δὲ
[1, 8]	ὡς τῷ λόγῳ δέον ἀκολουθεῖν,	ἓν	καὶ ἀκίνητον τὸ πᾶν εἶναί
[1, 8]	τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ	ἓν	κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ ἂν κίνησιν
[1, 2]	Ὁπότε γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν	ἦν	μέγεθος καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν
[1, 5]	δὲ τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον	ἓν	μὲν ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται
[1, 9]	Συμφυὲς μὲν οὖν ἕκαστον καὶ	ἓν	ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1]	γίνονται γῆ καὶ πῦρ, τὸ	ἓν	στοιχεῖον· ᾗ δὲ τοῦτο μὲν
[1, 1]	ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ τὸ ὑποκείμενον	ἓν	στοιχεῖον καὶ μία πάντων ὕλη
[1, 1]	τούτων, ἅμα δ´ ὅταν εἰς	ἓν	συναγάγῃ τὴν ἅπασαν φύσιν πλὴν
[1, 1]	γῆ καὶ ὕδωρ ὄντα ἓν	ἦν	τὸ πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ
[1, 3]	τόδε μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ	μηδὲν	ἀλλὰ πάντα δυνάμει, χωριστόν τε
[1, 8]	μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα	μηδέν,	γελοῖον τὸ μικρὸν μὲν οἴεσθαι
[1, 8]	ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ	μηδὲν	διαφέρειν, εἴ τις οἴεται μὴ
[1, 2]	πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	μηδὲν	ἔσται σῶμα μηδὲ μέγεθος, διαίρεσις
[1, 3]	ἀπέρχεται, τὸ δὲ μὴ ὂν	μηδέν	ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ οὔτε
[1, 5]	ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ	μηδὲν	ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ ἂν
[1, 7]	πᾶν ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ	μηδὲν	μᾶλλον ποιητικὸν ἢ παθητικὸν εἶναι
[1, 2]	εἶναι διαιρεθῆναι τὸ μέγεθος εἰς	μηδέν·	πάντῃ γὰρ εἶναι στιγμήν, ὥστε
[1, 8]	ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν γὰρ	μηδὲν	ποιεῖ κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ
[1, 4]	τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ	μηδὲν	ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος ἢ
[1, 2]	εἰς μυρία μυριάκις διῃρημένα ᾖ,	οὐδὲν	ἀδύνατον· καίτοι ἴσως οὐδεὶς ἂν
[1, 3]	καὶ φθειρόμενον, ἢ κυρίως μὲν	οὐδέν,	ἀεὶ δ´ ἔκ τινος καὶ
[1, 2]	συγκείμενον, καὶ τὸ πᾶν δὴ	οὐδὲν	ἄλλ´ ἢ φαινόμενον. Ὁμοίως δὲ
[1, 1]	ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι τῶν στοιχείων	οὐδέν,	ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ τούτων,
[1, 10]	οὐδ´ ἄλλο τῶν μὴ χωριστῶν	οὐδέν.	Ἀλλὰ τοῦτο λέγουσιν οὐ καλῶς
[1, 2]	διῄρηται· κἂν εἰ τοῦτο γένοιτο,	οὐδὲν	ἂν εἴη ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ
[1, 7]	αὑτοῦ· καίτοι τούτων οὕτως ἐχόντων	οὐδὲν	ἂν εἴη οὔτε ἄφθαρτον οὔτε
[1, 2]	ἀλλὰ διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον.	Οὐδὲν	ἄρα ἔσται λοιπόν, καὶ ἀσώματον
[1, 2]	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον	οὐδὲν	ἄτοπον· τὸ μὲν γὰρ δυνάμει
[1, 7]	καὶ τὸ μηθαμῇ ταὐτὸν ὡσαύτως·	οὐδὲν	γὰρ ἂν πάθοι λευκότης ὑπὸ
[1, 2]	δ´ εἰς ἐπίπεδα διαιροῦσιν οὐκέτι·	οὐδὲν	γὰρ γίνεται πλὴν στερεὰ συντιθεμένων·
[1, 8]	ὥσπερ ὕδωρ ὕδατος ὅταν θίγῃ;	οὐδὲν	γὰρ διαφέρει τὸ ὕστερον τοῦ
[1, 9]	ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα διαιρετόν,	οὐδὲν	διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι δέ,
[1, 2]	Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς	οὐδὲν	διώρισεν, ὥσπερ λέγομεν, ὅ τι
[1, 9]	πάντῃ παθητικόν, ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς	οὐδέν·	εἰ δὲ τοῦτο ψεῦδος καὶ
[1, 8]	Εἰ μὲν γὰρ πάντῃ διαιρετόν,	οὐδὲν	εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ πολλά,
[1, 2]	γὰρ εἰς δύο καὶ πλείω,	οὐδὲν	ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον τὸ πᾶν
[1, 2]	πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν	οὐδὲν	ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον δὲ τοῦ
[1, 2]	ἦν μέγεθος καὶ ἅμα ἦσαν,	οὐδὲν	ἐποίουν μεῖζον τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος
[1, 2]	πάντῃ πέφυκε διαιρετόν, ἂν διαιρεθῇ,	οὐδὲν	ἔσται ἀδύνατον γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´
[1, 3]	ἀδύνατον. Κατ´ ἐνέργειαν μὲν γὰρ	οὐδέν	ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ
[1, 2]	τῶν ἄλλων τι τῶν τοιούτων,	οὐδέν·	ἔτι οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε
[1, 5]	ἤδη τοιουδί (σῶμα γὰρ κοινὸν	οὐδέν)	ἡ αὐτὴ καὶ μεγέθους καὶ
[1, 7]	Τὸ μὲν οὖν πρῶτον κινοῦν	οὐδὲν	κωλύει ἐν μὲν κινήσει ἀκίνητον
[1, 5]	τὴν ὕλην αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ	οὐδὲν	κωλύει ὕλας εἶναι, ὥστε καὶ
[1, 10]	τῶν μιχθέντων καὶ μὴ ἠλλοιωμένων	οὐδὲν	μᾶλλον νῦν μεμίχθαι φασὶν ἢ
[1, 1]	οὐδ´ ἐκ λευκοῦ μέλαν ἔσται	οὐδὲν	οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ σκληρόν· ὁ
[1, 2]	ἀμεγέθη ἐξ ὧν σύγκειται, ἢ	οὐδὲν	παντάπασιν, ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ
[1, 7]	ἰατρική· αὐτὴ γὰρ ποιοῦσα ὑγίειαν	οὐδὲν	πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ
[1, 5]	ᾧ δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν	οὐδὲν	πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ
[1, 2]	πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν,	οὐδὲν	ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 3]	ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει	οὐδέν·	τὸν γὰρ τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´
[1, 6]	ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου δὲ	οὐδέν·	φαμὲν γὰρ ἐνίοτε τὸν λυποῦντα
[1, 9]	Δημόκριτος· οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε	μετατεθὲν	τὴν φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ
[1, 7]	μὴ πάσχειν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου	μηθέν·	τί γὰρ μᾶλλον θάτερον ἔσται
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν ἄτοπον καὶ εἰ	μηθὲν	ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ μόνον σχῆμα·
[1, 2]	τι χωριστὸν ἢ πάθος ὃ	ἀπῆλθεν,	καὶ ἔστι τὸ μέγεθος στιγμαὶ
[1, 5]	δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν οὐδὲν	πέπονθεν,	ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ
[1, 7]	δὲ τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς	ὅθεν	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τὸ
[1, 3]	Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν	ὅθεν	τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς
[1, 9]	θερμαίνει τὸ πῦρ, ἀλλὰ κἂν	ἄποθεν	ᾖ· τὸν μὲν γὰρ ἀέρα
[1, 5]	μὲν γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν	προσελήλυθεν,	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὔ.
[1, 9]	δυνατὸν γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ	οὐθὲν	ἀδύνατον. Ὅλως δὲ τὸ τοῦτον
[1, 7]	τι εἴη θερμὸν χωριστόν, τοῦτο	οὐθὲν	ἂν πάσχοι. Τοῦτο μὲν οὖν
[1, 8]	συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο δ´ ἀδύνατον·	οὐθὲν	γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν παρὰ
[1, 8]	ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν μανίαν	οὐθὲν	δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος δ´ ἔχειν
[1, 2]	πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ	οὐθέν	ἐστι μέγεθος ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ
[1, 10]	βλέπῃ ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ δ´	οὐθὲν	μεμιγμένον) οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει, ὥστε
[1, 8]	μὴ ὄν, καὶ τοῦ ὄντος	οὐθὲν	μὴ ὄν φησιν εἶναι. Τὸ
[1, 10]	τὸ δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ	οὐθὲν	πλεῖον τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν
[1, 10]	κατὰ μικρὰ σύνθεσις ἡ μίξις,	οὐθὲν	συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα
[1, 10]	τῶν μιχθέντων· τῶν δὲ παθῶν	οὐθὲν	χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὰ
[1, 9]	καθάπερ λέγει Δημόκριτος· οὔτε γὰρ	μεταταχθὲν	οὔτε μετατεθὲν τὴν φύσιν πεπηγὸς
[1, 10]	ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον τὸ	μιχθὲν	ἐξ ἀμφοῖν ἢ μικρόν, ὅπερ
[1, 5]	δὲ δύναιτο οἶνον ποιεῖν τὸ	μιχθέν;	καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ ἁψάμενον
[1, 10]	εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι, τὸ	μιχθὲν	ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ
[1, 5]	παθὸν ὑπὸ τούτου ηὐξήθη> ἢ	μιχθέν,	ὥσπερ οἴνῳ εἴ τις ἐπιχέοι
[1, 8]	Λευκίππῳ μὲν δύο τρόποι ἂν	εἶεν,	διά τε τοῦ κενοῦ καὶ
[1, 2]	ἅμα πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει ἀδύνατον	δόξειεν	ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ δυνατόν,
[1, 5]	διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον ἂν	δόξειεν	εἶναι ἔτι σὰρξ καὶ ὀστοῦν
[1, 2]	τι μὴ κἂν ὁ τυχὼν	εἴπειεν,	ὅτι προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ
[1, 3]	τοῦτο τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς	ἀπορήσειεν	ἄν τις πότερον τὸ ἕτερον
[1, 1]	ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν	ἔοικεν	ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς τὰ
[1, 6]	ὥστε φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι	πέφυκεν	ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα	πέφυκεν.	Καὶ γὰρ ὅταν τὸ ἔλαττον
[1, 4]	ὃ κατὰ τοῦ ὑποκειμένου λέγεσθαι	πέφυκεν,	καὶ ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων,
[1, 9]	δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον,	πέφυκεν	οὐ τῇ μὲν τῇ δ´
[1, 8]	δ´ ἄτοπον καὶ τὸ μικρὰ	μὲν	ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ μή·
[1, 3]	κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ τὸ	μὲν	ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ
[1, 8]	ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ	μὲν	ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι τῶν
[1, 5]	τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ	μὲν	ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον
[1, 6]	τι κινεῖ ἀκίνητον ὄν, ἐκεῖνο	μὲν	ἂν ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου
[1, 6]	κινεῖ τὸ κινούμενον, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ κινεῖν,
[1, 1]	πάντα ἐξ ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις	μὲν	ἀνάγκη τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι
[1, 7]	ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν, ταῦτα	μὲν	ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα δ´
[1, 8]	λέγει τὰ ἀδιαίρετα, καὶ ὁ	μὲν	ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 1]	τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα	μὲν	ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν δὲ
[1, 3]	μὲν εἰς πῦρ ὁδὸς γένεσις	μὲν	ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉 τινός
[1, 3]	Τοῦ μὲν οὖν εἶναι τὴν	μὲν	ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος,
[1, 3]	ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ
[1, 3]	Διὰ τί δέ ποτε τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι
[1, 3]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ δὲ μή,
[1, 5]	οὐδ´ ὁ ἀήρ, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν· τὸ
[1, 9]	σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι	μὲν	ἅπτεσθαι δέ, ἢ διαιρετὸν εἶναι·
[1, 8]	πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ	μὲν	ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ δὲ
[1, 5]	συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ	μὲν	αὔξει· καὶ γὰρ ποσὴν δεῖ
[1, 5]	ὑπάρχον ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω	μὲν	αὔξησις, ὅταν δὲ αὐτὰ τὰ
[1, 5]	προσιὸν δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ	μὲν	αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ μόνον
[1, 10]	ἡ δύναμις αὐτῶν. Διὸ ταῦτα	μὲν	ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς τούτοις
[1, 9]	ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ· τὸν	μὲν	γὰρ ἀέρα τὸ πῦρ, ὁ
[1, 3]	τισὶ τὸ μὴ ὄν. Τὶς	μὲν	γὰρ γένεσις ἐκ μὴ ὄντος
[1, 8]	θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν· τὰ	μὲν	γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον τὰ
[1, 2]	καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον· τὸ	μὲν	γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ δ´
[1, 3]	καὶ μὴ αἰσθητῷ διαφέρειν· ὅταν	μὲν	γὰρ εἰς αἰσθητὴν μεταβάλλῃ ὕλην,
[1, 2]	καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν	μὲν	γὰρ εἰς ἐλάττω ὑδάτια διαιρεθῇ,
[1, 3]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ	μὲν	γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον ἐν
[1, 5]	ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας· τὰ	μὲν	γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ τόπῳ
[1, 1]	ἕτεροι ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν. Ὅσοι	μὲν	γὰρ ἕν τι τὸ πᾶν
[1, 2]	καὶ πολλὰς καὶ εὐλόγους. Εἰ	μὲν	γάρ ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις,
[1, 5]	τὸ δ´ εἶναι ἄλλο· ᾗ	μὲν	γάρ ἐστι τὸ προσιὸν δυνάμει
[1, 8]	καὶ ἀλλοίωσις οὐ δῆλον. Τοῖς	μὲν	γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα
[1, 8]	δὲ τί τὸ κινοῦν; εἰ	μὲν	γὰρ ἕτερον, παθητικόν· εἰ δ´
[1, 10]	ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί τινες· ὄντων	μὲν	γὰρ ἔτι τῶν μιχθέντων καὶ
[1, 8]	εἶναι, μεγάλα δὲ μή· νῦν	μὲν	γὰρ εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται
[1, 8]	ἓν εἶναι καὶ ἀκίνητον· τὸ	μὲν	γὰρ κενὸν οὐκ ὄν, κινηθῆναι
[1, 3]	ὁποία τις ἂν ᾖ· ἧς	μὲν	γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ τόδε
[1, 9]	ἐν ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον. Εἰ	μὲν	γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν τὸ
[1, 8]	τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ	μὲν	γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ τὴν
[1, 8]	δὲ γήινα τὸν ὄγκον; εἰ	μὲν	γὰρ μία φύσις ἐστὶν ἁπάντων,
[1, 1]	καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός. Ἅμα	μὲν	γὰρ οὔ φησιν ἕτερον ἐξ
[1, 3]	τοῦτο γὰρ ἀδύνατον. Κατ´ ἐνέργειαν	μὲν	γὰρ οὐδέν ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει
[1, 5]	σώματι; ἢ ἀδύνατον ἀμφοτέρως. Χωριστὴ	μὲν	γὰρ οὖσα ἢ οὐδένα καθέξει
[1, 5]	εἰ γὰρ χωρίς, γένεσις. Ἔστι	μὲν	γὰρ οὕτω πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ
[1, 8]	ἓν εἶναι καὶ κενόν. Εἰ	μὲν	γὰρ πάντῃ διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι
[1, 7]	πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ	μὲν	γὰρ πλεῖστοι τοῦτό γε ὁμονοητικῶς
[1, 3]	δ´ ὡς ἡ ἑτέρα· ὃ	μὲν	γάρ ποτε ὂν ὑπόκειται τὸ
[1, 1]	στοιχεῖα, καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς	μὲν	γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα,
[1, 1]	καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος. Ὁ	μὲν	γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν,
[1, 5]	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Κατὰ	μὲν	γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν,
[1, 3]	δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ	μὲν	γὰρ τόδε τι σημαίνει, τὰ
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ	μὲν	γὰρ τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν,
[1, 3]	ὃν εἴπομεν νῦν τρόπον· νῦν	μὲν	γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί δή
[1, 5]	τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος· ἐν	μὲν	γὰρ τῷ γίνεσθαί τι ἁπλῶς
[1, 7]	δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά. Τὴν	μὲν	γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς
[1, 5]	δὲ τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ	μὲν	γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει τόπον,
[1, 1]	Ἀναξαγόραν τοῖς περὶ Ἐμπεδοκλέα· ὁ	μὲν	γάρ φησι πῦρ καὶ ὕδωρ
[1, 7]	ὁτὲ δὲ τὸ θερμόν· ἔστι	μὲν	γὰρ ὡς ἡ ὕλη πάσχει,
[1, 5]	μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι	μὲν	γὰρ ὡς τὸ ὅμοιον ὁμοίῳ
[1, 1]	καὶ τὰ σύστοιχα τούτων. Ἧι	μὲν	γὰρ ὡς ὕλη ὑπόκειται, ἐξ
[1, 7]	πάσχον καὶ τὸ ποιοῦν τῷ	μὲν	γένει ταὐτὰ καὶ ὅμοια τῷ
[1, 8]	(κενὸν γὰρ εἶναι) καὶ συνιστάμενα	μὲν	γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν.
[1, 3]	οὐ μόνον τοδί· καὶ αὕτη	μὲν	γένεσις ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά.
[1, 4]	μουσικὴ καὶ ἡ ἀμουσία, τοῦ	μὲν	γένεσις ἦν ἄν, τοῦ δὲ
[1, 10]	μικτὰ ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον	μὲν	δεκτικὸν θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ
[1, 5]	καὶ τούτων τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος	μὲν	δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ
[1, 8]	διὰ τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους	μὲν	διὰ μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ
[1, 2]	ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ ἡ	μὲν	διακρίσει ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ
[1, 10]	χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὰ	μὲν	δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ τῶν
[1, 9]	εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι τὸ	μὲν	δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον,
[1, 8]	γενέσεις καὶ αἱ διακρίσεις Λευκίππῳ	μὲν	δύο τρόποι ἂν εἶεν, διά
[1, 8]	ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ τὰ	μὲν	εἴη πύρινα, τὰ δὲ γήινα
[1, 7]	ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς	μὲν	εἶναι ταὐτὰ τό τε ποιοῦν
[1, 10]	φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ	μὲν	εἶναι τὸ δ´ οὐκ εἶναι,
[1, 3]	γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ τὸ	μὲν	εἶναι τόδε τι ἢ οὐσίαν
[1, 3]	τὸ μεταβάλλον, οἷον ἴσως ἡ	μὲν	εἰς πῦρ ὁδὸς γένεσις μὲν
[1, 1]	ἓν στοιχεῖον· ᾗ δὲ τοῦτο	μὲν	ἐκ συνθέσεως γίνεται συνιόντων ἐκείνων,
[1, 5]	ἄλληλα διαφορά, οἷον ὅτι ἡ	μὲν	ἐκ τοῦδε εἰς τόδε μεταβολή,
[1, 10]	δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει	μὲν	ἑκάτερον εἰς τὸ κρατοῦν ἐκ
[1, 8]	δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ	μὲν	ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον
[1, 3]	φαμὲν γὰρ τὸν μανθάνοντα γίνεσθαι	μὲν	ἐπιστήμονα, γίνεσθαι δ´ ἁπλῶς οὔ.
[1, 3]	μὴ αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ	μὲν	ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´ ἄγνωστον
[1, 2]	Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ τὸ	μέν	ἐστι κατὰ τὸν λόγον, τὸ
[1, 5]	δὲ τρία ἐστίν, ὧν ἓν	μέν	ἐστι τὸ ὁτιοῦν μέρος μεῖζον
[1, 4]	ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων, ἀλλοίωσις	μέν	ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου,
[1, 10]	πως καὶ μὴ εἶναι, ἐνεργείᾳ	μὲν	ἑτέρου ὄντος τοῦ γεγονότος ἐξ
[1, 5]	αὔξησις τῷ λόγῳ. Διὸ τρέφεται	μὲν	ἕως ἂν σώζηται καὶ φθῖνον,
[1, 1]	δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν	μὲν	ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν
[1, 3]	στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον τὸ	μὲν	θερμὸν κατηγορία τις καὶ εἶδος,
[1, 7]	ἅμα ποιοῦν. Ἔστι δὲ ἡ	μὲν	ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ δὲ
[1, 5]	ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ τὸ	μὲν	καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ οὐδὲ
[1, 4]	φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα	μὲν	καὶ κυρίως τὸ ὑποκείμενον γενέσεως
[1, 8]	φασι τὰ πάθη συμβαίνειν, εἰ	μὲν	καὶ πεπληρωμένων τῶν πόρων, περίεργον
[1, 2]	γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει	μὲν	καὶ συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν,
[1, 2]	γένεσις καὶ ἀλλοίωσις, καὶ γίνεσθαι	μὲν	καὶ φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα,
[1, 3]	ἀλλ´ ὁμοίως ἐν πᾶσι γένεσις	μὲν	κατὰ τὰ ἐν τῇ ἑτέρᾳ
[1, 5]	γ´ ἔν τινι ὑπάρξει, εἰ	μὲν	κεχωρισμένον οὕτως ὥστε μὴ ἐκείνου
[1, 7]	πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει ἐν	μὲν	κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´ ἐνίων
[1, 6]	τῶν θέσιν ἐχόντων καὶ τοῦ	μὲν	κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς
[1, 8]	ἢ διαιρετὸν ἔσται, κατ´ ἄλλο	μὲν	κινοῦν κατ´ ἄλλο δὲ κινούμενον,
[1, 1]	ὥσπερ καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον	μὲν	λευκὸν ὁρᾶν καὶ θερμὸν ἁπάντῃ,
[1, 5]	μεγέθους καὶ πάθους ἐστί, τῷ	μὲν	λόγῳ χωριστή, τόπῳ δ´ οὐ
[1, 3]	δὲ μή, ἢ τῷ τὴν	μὲν	μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν ὕλην
[1, 3]	τῷ μή, ἢ τῷ τὴν	μὲν	μᾶλλον τὴν δὲ μή, ἢ
[1, 5]	ποτέρως ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει	μὲν	μεγέθους καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ δ´
[1, 10]	αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ τῷ	μὲν	μεμιγμένον, ἐὰν μὴ βλέπῃ ὀξύ,
[1, 5]	πλεῖον ἑκάτερον. Ἢ ὅτι τοῦ	μὲν	μένει ἡ οὐσία, τοῦ δ´
[1, 6]	ὁ διορισμὸς τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου	μὲν	ὁ τῶν θέσιν ἐχόντων καὶ
[1, 10]	τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν	μὲν	ὃ ἂν εὐόριστον ὂν παθητικὸν
[1, 3]	μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς	μὲν	ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν
[1, 8]	σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ μικρὸν	μὲν	οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα δὲ
[1, 9]	καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ τῇ	μὲν	οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ μή,
[1, 10]	καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ	μὲν	ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον τῷ γένει	μὲν	ὅμοιον εἶναι καὶ ταὐτό, τῷ
[1, 7]	γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς τὸ	μὲν	ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πᾶν
[1, 6]	ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ τὰ	μὲν	ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ
[1, 3]	ἄλλοις τισί, τούτων ἔσται τὸ	μὲν	ὂν τὸ δὲ μὴ ὄν.
[1, 6]	τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ θέσις	μὲν	ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου
[1, 5]	τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν	μὲν	ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ
[1, 3]	ἀλλὰ τί ποτε τὸ μανθάνον	μὲν	οὐ λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι ἀλλὰ
[1, 3]	ἁπλῶς καὶ φθειρόμενον, ἢ κυρίως	μὲν	οὐδέν, ἀεὶ δ´ ἔκ τινος
[1, 5]	τοῦτο· ᾧ δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ	μὲν	οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο.
[1, 5]	οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ τὸ	μὲν	οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ ἀναγκαῖον
[1, 2]	διακρίσει ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ	μὲν	οὖν ἀναγκάζειν δοκῶν όγος εἶναι
[1, 10]	δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ	μὲν	οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων ἡ αὐτὴ
[1, 2]	ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ	μὲν	οὖν ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν εἶναι
[1, 5]	εἶναι οὐδ´ ἄνευ μορφῆς. Γίνεται	μὲν	οὖν ἁπλῶς ἕτερον ἐξ ἑτέρου,
[1, 1]	διώρισται καὶ τοῖς ὀνόμασιν. Τῶν	μὲν	οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν τὴν
[1, 5]	ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι ἢ σώματι· εἰ	μὲν	οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν τὸ
[1, 2]	ἐν τῷ Τιμαίῳ ἐπίπεδα. Τοῦτο	μὲν	οὖν αὐτό, καθάπερ καὶ ἐν
[1, 6]	ἀλλ´ οὐκ αὐτοὶ ἐκείνου. Περὶ	μὲν	οὖν ἁφῆς τῆς ἐν τοῖς
[1, 4]	τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ	μὲν	οὖν γενέσεως, εἴτε ἔστιν εἴτε
[1, 8]	μία ἀλλὰ καὶ δυνάμει. Ὅσοι	μὲν	οὖν διὰ τῆς διὰ〉 τῶν
[1, 8]	τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν. Τοῖς	μὲν	οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά
[1, 5]	ἀλλ´ οὐ σαρκὸς ποσῆς. Ἧι	μὲν	οὖν δυνάμει τὸ συναμφότερον, οἷον
[1, 3]	εἶδος ταῦτα τῆς γῆς. Τοῦ	μὲν	οὖν εἶναι τὴν μὲν ἁπλῆν
[1, 7]	ἔστι δ´ ὡς τοὐναντίον. Οἱ	μὲν	οὖν εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν
[1, 3]	ἀλλ´ οὐ τὸ ὑποκείμενον. Ἡ	μὲν	οὖν εἰς τὸ μὴ ὂν
[1, 9]	τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς	μὲν	οὖν ἕκαστον καὶ ἓν ὂν
[1, 10]	εἶναι μόριον τῶν μιχθέντων; λέγεται	μὲν	οὖν ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι
[1, 2]	δὲ κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν	μὲν	οὖν ἐν τούτοις ᾖ ἡ
[1, 1]	σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς	μὲν	οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν
[1, 1]	ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς	μὲν	οὖν ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ
[1, 8]	ἔχειν τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ	μὲν	οὖν ἐπί τινων οὕτω διώρισαν,
[1, 9]	ἢ καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ
[1, 5]	δὲ τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ
[1, 7]	τοῦτο οὐθὲν ἂν πάσχοι. Τοῦτο	μὲν	οὖν ἴσως ἀδύνατον εἶναι χωριστόν·
[1, 4]	Διὸ ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα. Ὅταν	μὲν	οὖν κατὰ τὸ ποσὸν ᾖ
[1, 7]	ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι
[1, 7]	τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα	μὲν	οὖν μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει
[1, 2]	καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων	μὲν	οὖν μόνον περὶ γενέσεως ἐσκέψατο
[1, 10]	γε ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος	μὲν	οὖν ὁ λόγος ἔοικε ζητεῖν
[1, 1]	τε διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι	μὲν	οὖν οἰκεῖος ὁ λόγος αὐτῶν
[1, 10]	μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη. Τούτων	μὲν	οὖν οὐκ ἔστι μίξις· διὸ
[1, 8]	ἂν πρὸς τὸ κενόν. Οἱ	μὲν	οὖν οὕτως καὶ διὰ ταύτας
[1, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι	μὲν	οὖν οὕτως λέγειν τοὺς πόρους,
[1, 6]	εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ	μὲν	οὖν πάντα εἶναι τοιαῦτα φάσκειν
[1, 7]	ὑγιάζειν καὶ τὸν οἶνον. Τὸ	μὲν	οὖν πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει
[1, 7]	ὕλη ᾗ ὕλη παθητικόν. Τὸ	μὲν	οὖν πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ
[1, 7]	εἴη τὸ λεγόμενον ἀληθές. Τί	μὲν	οὖν τὸ ποιεῖν καὶ πάσχειν
[1, 3]	καὶ τὸ πάντα περιέχον. Εἰ	μὲν	οὖν τὸ πρῶτον, οὐσίας ἔσται
[1, 3]	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν μεταβολήν; Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ γένεσιν εἶναι καὶ
[1, 3]	ἀλλ´ οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ τὰ μὲν ἁπλῶς
[1, 4]	ἄνθρωπος ὑπομένει τὸ αὐτό. Εἰ	μὲν	οὖν τούτου μὴ πάθος ἦν
[1, 3]	ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ γινόμενον. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων ἐν ἄλλοις τε
[1, 3]	εἶναι οὐ τὸ αὐτό. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.
[1, 8]	ἀναγκαῖον μὴ εἶναι κίνησιν. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες
[1, 8]	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν. Οἱ	μὲν	οὖν τρόποι καθ´ οὓς τὰ
[1, 3]	τὸ δὲ μὴ ὄν. Ἕνα	μὲν	οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει τὸ
[1, 6]	ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι	μὲν	οὖν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[1, 6]	πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν	μὲν	οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον ἐν	μὲν	οὐσίᾳ ἐὰν πῦρ ἀλλ´ οὐκ
[1, 8]	γὰρ καὶ διὰ τί τὸ	μὲν	οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου καὶ
[1, 8]	καὶ μὴ πόρων ὄντων τὰ	μὲν	πείσεται τὰ δὲ ποιήσει τῶν
[1, 2]	ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος δ´ ἔοικε	μὲν	περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη δὲ
[1, 8]	οὖν τρόποι καθ´ οὓς τὰ	μὲν	ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει σχεδὸν
[1, 2]	τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον τὸ	μὲν	ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει τὰς
[1, 10]	ὡς ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ	μὲν	ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ τούτων
[1, 7]	κατὰ μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ	μὲν	ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι
[1, 7]	κινούμενον. Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ	μὲν	πρῶτον ἀπαθές, τὸ δ´ ἔσχατον
[1, 10]	οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ	μὲν	πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι.
[1, 8]	τρόπον Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ	μὲν	στερεὰ ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει
[1, 1]	ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ τὰ	μὲν	σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ πάντα
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν εἰ καὶ κενὰ	μὲν	ταῦτα, ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν
[1, 4]	τοῦ δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου	μὲν	ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου δὲ μουσικοῦ
[1, 9]	ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ τῇ	μὲν	τῇ δ´ οὐ πάσχειν, ἀλλὰ
[1, 8]	τὸ ὅλον· εἰ δὲ τῇ	μὲν	τῇ δὲ μή, πεπλασμένῳ τινὶ
[1, 3]	πνεῦμα γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ	μὲν	τὴν αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ
[1, 1]	Τῶν μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ	μὲν	τὴν καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν
[1, 3]	κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ περὶ	μὲν	τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας
[1, 3]	δὲ φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται	μέν	τι, γίνεται δ´ ἁπλῶς οὔ·
[1, 1]	καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι	μέν	τι φάναι παρὰ τὴν γένεσιν,
[1, 3]	καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον	μέν	τινα ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς
[1, 9]	τρόπον ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ	μέν	τινες οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω
[1, 5]	μέντοι τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος	μέν	τινος, ὃ καλεῖται τροφὴ καὶ
[1, 5]	τροφὴ τῇ αὐξήσει τὸ αὐτὸ	μέν,	τὸ δ´ εἶναι ἄλλο· ᾗ
[1, 5]	αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ	μὲν	τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ
[1, 5]	αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα	μὲν	τὸ πάθος ἔνθα δὲ τὸ
[1, 7]	φύσεως. Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ	μὲν	τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν
[1, 7]	αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι	μὲν	τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ
[1, 3]	πολλάκις διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ	μὲν	τόδε τι σημαίνει τὰ δ´
[1, 8]	τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα	μὲν	τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ
[1, 5]	γὰρ αὔξησις τοῦτο ἀλλὰ γένεσις	μὲν	τοῦ εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται,
[1, 3]	φθορὰ δὲ τουδί, καὶ φθορὰ	μὲν	τουδὶ γένεσις δὲ τουδί· ζητεῖ
[1, 3]	εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι γένεσις	μὲν	τουδὶ φθορὰ δὲ τουδί, καὶ
[1, 8]	σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ	μὲν	τούτων, καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον,
[1, 8]	οὐκ εἶναί φησιν· καὶ περὶ	μὲν	τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν
[1, 8]	τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ	μὲν	τῶν λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν,
[1, 7]	θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται, τὰ	μὲν	τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ
[1, 9]	αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν ὁτὲ	μὲν	ὑγρὸν ὁτὲ δὲ πεπηγός, οὐ
[1, 1]	χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο τὸ	μὲν	ὕδωρ τὸ δὲ πῦρ, καθάπερ
[1, 8]	Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ ταῦτα	μὲν	ὑπάρχει, λέγω δὲ θερμότης καὶ
[1, 5]	ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ
[1, 7]	καὶ ἐναντίον· πέφυκε γὰρ σῶμα	μὲν	ὑπὸ σώματος, χυμὸς δ´ ὑπὸ
[1, 2]	τοῦ ἄτομα εἶναι μεγέθη οἱ	μέν	φασιν ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ
[1, 8]	ἓν δὲ μόνον, οἷον τὸ	μὲν	ψυχρὸν τὸ δὲ θερμόν· οὐδὲ
[1, 3]	γῇ, ὕδατι, ἀέρι. Ἢ ἔστι	μὲν	ὡς ἡ αὐτή, ἔστι δ´
[1, 5]	χεῖρ καὶ βραχίων. Ὥστε ἔστι	μὲν	ὡς ὁτιοῦν τῆς σαρκὸς ηὔξηται,
[1, 6]	δ´ οὖν φανερόν, ὅτι ἔστι	μὲν	ὡς τὰ κινοῦντα τῶν κινητῶν
[1, 2]	τὸ πάντῃ εἶναι διαιρετὸν ἔστι	μὲν	ὡς ὑπάρχει τοῖς μεγέθεσιν, ἔστι
[1, 2]	αὐτό, καθάπερ καὶ ἐν ἄλλοις	εἰρήκαμεν,	ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ
[1, 8]	περὶ μὲν τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων	εἰρήκαμεν	ἐν τοῖς πρότερον λόγοις· περὶ
[1, 6]	τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου δὲ οὐδέν·	φαμὲν	γὰρ ἐνίοτε τὸν λυποῦντα ἅπτεσθαι
[1, 4]	καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί διαφέρουσιν·	φαμὲν	γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας τὰς
[1, 3]	τι, γίνεται δ´ ἁπλῶς οὔ·	φαμὲν	γὰρ τὸν μανθάνοντα γίνεσθαι μὲν
[1, 10]	λόγον τῷ ὅλῳ τὸ μόριον.	Φαμὲν	δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι,
[1, 7]	ὁτὲ μὲν γὰρ τὸν ἄνθρωπόν	φαμεν	θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ τὸ θερμόν·
[1, 10]	τὴν ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι	φαμὲν	οὐδὲ μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν
[1, 3]	μὲν ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί	φαμεν	τῆς κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς
[1, 6]	ἁπτομένου· ἔστι δ´ ὡς ἐνίοτέ	φαμεν	τὸ κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου τοῦ
[1, 1]	ἕν· τὸ δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί	φαμεν·	τοῖς δὲ τὰ γένη πλείω
[1, 1]	Τὰ γὰρ πάθη, καθ´ ἅ	φαμεν	τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν στοιχείων
[1, 7]	ποιοῦντος· καὶ γὰρ τὸν ἰατρόν	φαμεν	ὑγιάζειν καὶ τὸν οἶνον. Τὸ
[1, 10]	γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι δή, ὡς	ἔφαμεν,	τῶν ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς·	παρειλήφαμεν	δὲ παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους
[1, 3]	ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο λόγον.	Λέγομεν	γὰρ ὅτι φθείρεται νῦν ἁπλῶς,
[1, 7]	ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι τῆς φύσεως.	Λέγομεν	γὰρ πάσχειν ὁτὲ μὲν τὸ
[1, 2]	αὐξήσεως οὐδεὶς οὐδὲν διώρισεν, ὥσπερ	λέγομεν,	ὅ τι μὴ κἂν ὁ
[1, 7]	παθητικά. Τὴν μὲν γὰρ ὕλην	λέγομεν	ὁμοίως ὡς εἰπεῖν τὴν αὐτὴν
[1, 1]	ἐκείνων λεγόμενα. Τοῦτο δ´ ὅτι	λέγομεν	ὀρθῶς, ῥᾴδιον συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ
[1, 6]	σύγκρισις μίξις· πῶς δὲ μίγνυσθαι	λέγομεν,	οὐ διώρισται σαφῶς. Ἀλλὰ μὴν
[1, 2]	πεπεῖσθαι. Δῆλον δ´ ἔσται ὃ	λέγομεν	προιοῦσιν. Ἔχει γὰρ ἀπορίαν, εἴ
[1, 3]	ἑτέρου τινὸς γενέσεως, οὐχ ὁμοίως	ἀποδίδομεν	τὸ γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι
[1, 3]	ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ οὖν πολλάκις	διορίζομεν	λέγοντες ὅτι τὰ μὲν τόδε
[1, 3]	ἐξ ἀλλήλων γενέσει καθ´ ὃν	εἴπομεν	νῦν τρόπον· νῦν μὲν γὰρ
[1, 3]	τι τῶν εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ	εἴπομεν,	χωριστὰ τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν.
[1, 6]	κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ ποιοῦν	ἀντιθήσομεν	τῷ πάσχοντι, τοῦτο δ´ οἷς
[1, 6]	ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος	ἐροῦμεν	ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ κινοῦν
[1, 3]	διαφέρει οὐδέν· τὸν γὰρ τρόπον	ζητοῦμεν,	ἀλλ´ οὐ τὸ ὑποκείμενον. Ἡ
[1, 5]	ἢ τοῦ φθίνειν τὰ αἴτια	ζητοῦμεν.	Φαίνεται δὴ τοῦ αὐξανομένου ὁτιοῦν
[1, 6]	καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν δὲ	λάβωμεν	τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν ὄντων
[1, 2]	λανθάνει παραλογιζόμενος, καὶ ᾗ λανθάνει,	λέγωμεν.	Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστι στιγμὴ
[1, 9]	γεννᾶν καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν,	λέγωμεν	λαβόντες ἀρχὴν τὴν πολλάκις εἰρημένην.
[1, 4]	Περὶ δὲ γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως	λέγωμεν	τί διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ ἑτέρας
[1, 8]	δὲ ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν	λέγωμεν.	Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν
[1, 3]	ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην αἰτίαν	εἴπωμεν,	δι´ ἣν ἀεὶ φθορὰ καὶ
[1, 3]	ἔλαττον· νῦν δὲ τοῦτο οὐχ	ὁρῶμεν.	Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ τὴν
[1, 9]	γὰρ οὗτος ὁ λόγος ἀλλοίωσιν,	ὁρῶμεν	δὲ τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς
[1, 1]	ὀρθῶς, ῥᾴδιον συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ	ὁρῶμεν	ἠρεμούσης τῆς οὐσίας ἐν αὐτῇ
[1, 5]	τότε γὰρ μείζων ὁ ὄγκος	γέγονεν·	οὐ γὰρ αὔξησις τοῦτο ἀλλὰ
[1, 9]	τὴν φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ	γέγονεν·	οὐδ´ ἐνυπάρχει τὰ σκληρὰ καὶ
[1, 5]	ἄλλο· φθαρὲν δὴ τοῦτο σὰρξ	γέγονεν.	Οὐκοῦν οὐ τοῦτο αὐτὸ καθ´
[1, 5]	τὸ μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ	γέγονεν·	τὸ σῶμα δέ, εἴπερ, ηὔξηται.
[1, 5]	δυνάμει σάρκα. Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο·	φθαρὲν	δὴ τοῦτο σὰρξ γέγονεν. Οὐκοῦν
[1, 5]	ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς	ἐποίησεν	ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν ἅμα ὄντος·
[1, 1]	Ἀναξαγόρας γε τὴν οἰκείαν φωνὴν	ἠγνόησεν·	λέγει γοῦν ὡς τὸ γίνεσθαι
[1, 2]	τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς	ἐπέστησεν	ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος δ´ ἔοικε
[1, 2]	γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς οὐδὲν	διώρισεν,	ὥσπερ λέγομεν, ὅ τι μὴ
[1, 5]	καθ´ αὑτό, ὃ πρότερον οὐχ	ὑπῆρχεν,	ἠλλοίωται τοῦτο· ᾧ δ´ ἠλλοίωται,
[1, 1]	περὶ τῶν ἄλλων· τοῦτο δ´	ἦν	ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ φανερὸν ὅτι
[1, 4]	ἡ ἀμουσία, τοῦ μὲν γένεσις	ἦν	ἄν, τοῦ δὲ φθορά· διὸ
[1, 6]	ὅτι εἰ μὴ ἐξ ἑνὸς	ἦν	ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν τὸ
[1, 2]	ἔσται γάρ τι οὐ διῃρημένον,	ἦν	δὲ πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 3]	τὸ πᾶν, εἴ γε πεπερασμένον	ἦν	ἐξ οὗ γίνεται τῶν γινομένων
[1, 2]	πάντῃ διαίρεσιν γενέσθαι (εἰ γὰρ	ἦν	ἐχομένη στιγμὴ στιγμῆς, τοῦτ´ ἂν
[1, 4]	μὲν οὖν τούτου μὴ πάθος	ἦν	καθ´ αὑτὸ ἡ μουσικὴ καὶ
[1, 10]	μικρὰ ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ	ἦν	τὸ εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ
[1, 4]	ἀμουσία, τοῦ μὲν γένεσις ἦν	ἄν,	τοῦ δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου
[1, 10]	τρόπον τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ	ἦν	τρίτον τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς.
[1, 3]	ὕλην ἐξ ἧς καὶ εἰς	ἥν,	τὴν δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ
[1, 3]	εἴδει τιθεμένην αἰτίαν εἴπωμεν, δι´	ἣν	ἀεὶ φθορὰ καὶ γένεσις οὐχ
[1, 3]	ἡ γένεσις ἔσται καὶ εἰς	ἣν	ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ φθειρόμενον. Πότερον
[1, 5]	οὗ ταῦτα ἔσχατα ἡ ὕλη,	ἣν	οὐδέποτ´ ἄνευ πάθους οἷόν τε
[1, 1]	λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν δὲ	γῆν	βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν
[1, 1]	ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα,	γῆν	δὲ καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ
[1, 1]	δῆλον ὡς ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ	γῆν	ἐξ ὕδατος καὶ ὕδωρ ἐκ
[1, 1]	πολλά, λέγω δὲ πῦρ καὶ	γῆν	καὶ τὰ σύστοιχα τούτων. Ἧι
[1, 3]	ὅταν εἰς ἁπτὸν καὶ εἰς	γῆν	μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον
[1, 1]	γενέσθαι ὕδωρ μηδ´ ἐξ ὕδατος	γῆν,	οὐδ´ ἐκ λευκοῦ μέλαν ἔσται
[1, 1]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα καὶ	γῆν	στοιχεῖα τέσσαρα καὶ ἁπλᾶ εἶναι
[1, 3]	ὂν εἶναι φάσκων πῦρ καὶ	γῆν.	Τὸ δὴ ταῦτα ἢ τοιαῦθ´
[1, 3]	αἰσθάνεσθαι ἢ τῷ δύνασθαι καὶ	ζῆν	καὶ εἶναι νομίζουσιν, οὕτω καὶ
[1, 7]	κατὰ συμβεβηκός, οἷον εἰ συμβέβηκε	λευκὴν	ἢ μέλαιναν εἶναι τὴν γραμμήν·
[1, 2]	εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα	πολλὴν	ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ τούτοις
[1, 2]	τὴν δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ	μεταβολὴν	ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν ἐν
[1, 1]	ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς ἄλληλα	μεταβολήν,	κἂν εἰ τὸ ὑποκείμενον ἕν,
[1, 1]	ἠρεμούσης τῆς οὐσίας ἐν αὐτῇ	μεταβολὴν	κατὰ μέγεθος, τὴν καλουμένην αὔξησιν
[1, 3]	φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι τὴν	μεταβολήν;	Περὶ μὲν οὖν τοῦ γένεσιν
[1, 2]	ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν τοιαύτην	μεταβολήν·	τὸ δὲ διαφέρει. Ἐν γὰρ
[1, 7]	γραμμῆς ἢ γραμμὴ ὑπὸ λευκότητος,	πλὴν	εἰ μή που κατὰ συμβεβηκός,
[1, 2]	διαιροῦσιν οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται	πλὴν	στερεὰ συντιθεμένων· πάθος γὰρ οὐδ´
[1, 1]	ἓν συναγάγῃ τὴν ἅπασαν φύσιν	πλὴν	τοῦ νείκους, ἐκ τοῦ ἑνὸς
[1, 8]	κενὸν ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν	πλὴν	χώραν σώματος, ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 1]	ἀρχαίων οἱ μὲν τὴν καλουμένην	ἁπλῆν	γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί φασιν, οἱ
[1, 3]	τινος, τὴν δὲ φθορὰν τὴν>	ἁπλῆν	γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται τὸ
[1, 3]	μὲν οὖν εἶναι τὴν μὲν	ἁπλῆν	γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν
[1, 3]	γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ τὴν	ἁπλῆν	καὶ τὴν κατὰ μέρος. Οὔσης
[1, 1]	μίαν ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον	ὕλην,	ἄν τε μεταβάλλῃ κατὰ τόπον,
[1, 5]	ἀγγείῳ τῷ ὕδατι ἐνεῖναι τὴν	ὕλην	αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ οὐδὲν κωλύει
[1, 3]	μὲν γὰρ εἰς αἰσθητὴν μεταβάλλῃ	ὕλην,	γίνεσθαί φασιν, ὅταν δ´ εἰς
[1, 5]	οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ σώματος	ὕλην	διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο
[1, 3]	αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ τὴν	ὕλην	διαφέρειν ἢ τῷ οὐσίαν εἶναι
[1, 5]	τὸ κενόν· ἀδύνατον δὲ μεγέθους	ὕλην	εἶναι χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον.
[1, 1]	ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω τὴν	ὕλην	ἑνὸς τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ
[1, 3]	μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν	ὕλην	ἐξ ἧς καὶ εἰς ἥν,
[1, 7]	ὕλῃ, παθητικά. Τὴν μὲν γὰρ	ὕλην	λέγομεν ὁμοίως ὡς εἰπεῖν τὴν
[1, 2]	λόγον, τὸ δὲ κατὰ τὴν	ὕλην.	Ὅταν μὲν οὖν ἐν τούτοις
[1, 5]	ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ τὴν	ὕλην	οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ ὅλον
[1, 5]	ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ τὴν	ὕλην	οὐκ ἔστιν· δεῖ γὰρ νοῆσαι
[1, 7]	γὰρ μὴ ἔχει τὴν αὐτὴν	ὕλην,	ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, οἷον ἡ
[1, 10]	ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν	ὕλην	τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν οὐδὲ
[1, 5]	τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον τὴν	ὕλην	ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ
[1, 1]	φθίσιν, οὕτω καὶ ἀλλοίωσιν. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἐξ ὧν λέγουσιν οἱ
[1, 3]	ἁπλῶς, ἀλλά τι γίνεσθαι. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ ὁμοίως ἐν πᾶσι γένεσις
[1, 6]	καὶ τὸ ποιοῦν κινεῖν. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ διαφέρει γε καὶ δεῖ
[1, 2]	σώματα ἀδιαίρετα καὶ μεγέθη. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ταῦτα θεμένοις οὐχ
[1, 8]	τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν. Ἀλλὰ	μὴν	ἄτοπον καὶ εἰ μηθὲν ὑπάρχει
[1, 8]	γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ καὶ κενὰ μὲν ταῦτα,
[1, 2]	ἦν δὲ πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ
[1, 6]	τὸ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ
[1, 8]	θερμοῦ τὸ ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ
[1, 5]	αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γ´ ἔν τινι ὑπάρξει,
[1, 2]	συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ εἴ τι διαιρουμένου οἷον
[1, 2]	Καὶ τοῦτο πῶς δυνατόν; ἀλλὰ	μὴν	ὅτι γε διαιρεῖται εἰς χωριστὰ
[1, 5]	λόγῳ δὲ μὴ μίαν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐ δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ
[1, 6]	λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν, οὐδὲ διακρίνεσθαι
[1, 3]	ἄλλου φθορὰ ἄλλου γένεσις. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ διὰ τί
[1, 5]	δὲ καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι
[1, 10]	τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τὴν ὕλην τῷ πυρὶ
[1, 10]	πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τὸ λευκόν γε καὶ
[1, 2]	καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ τὴν	στιγμήν.	Εἰ δή τις θήσεται ὁτιοῦν
[1, 2]	τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν καὶ πάντῃ	στιγμὴν	εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι
[1, 2]	μέσον διαιρετόν, καὶ κατ´ ἐχομένην	στιγμὴν	ἔσται διαιρετόν· οὐ γάρ ἐστιν
[1, 2]	εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι	στιγμήν,	ὥστε ἢ ἐξ ἁφῶν ἢ
[1, 5]	προστίθεταί τι, οἷον εἰ τὴν	κνήμην	αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ δὲ
[1, 10]	τὸ λευκόν γε καὶ τὴν	ἐπιστήμην	ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο τῶν
[1, 7]	λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι τὴν	γραμμήν·	οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα τῆς
[1, 3]	ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι πᾶσιν	ἱκανὴν	αἰτίαν. Διὰ τί δέ ποτε
[1, 3]	καὶ γενέσεως. Ἔχει δ´ ἀπορίαν	ἱκανὴν	καὶ τί τὸ αἴτιον τοῦ
[1, 3]	τὴν ὡς ἐν ὕλης εἴδει	τιθεμένην	αἰτίαν εἴπωμεν, δι´ ἣν ἀεὶ
[1, 9]	λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν τὴν πολλάκις	εἰρημένην.	Εἰ γάρ ἐστι τὸ μὲν
[1, 6]	ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι τὴν	ὑποκειμένην	φύσιν. Τὸ μὲν οὖν πάντα
[1, 10]	πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν οὐδὲ μίγνυσθαι	καιομένην,	οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς τοῖς μορίοις
[1, 2]	κατὰ μέσον διαιρετόν, καὶ κατ´	ἐχομένην	στιγμὴν ἔσται διαιρετόν· οὐ γάρ
[1, 1]	οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν τὴν	καλουμένην	ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί φασιν,
[1, 1]	αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος, τὴν	καλουμένην	αὔξησιν καὶ φθίσιν, οὕτω καὶ
[1, 3]	διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι	μόνην	τὴν μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί
[1, 1]	Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν οἰκείαν	φωνὴν	ἠγνόησεν· λέγει γοῦν ὡς τὸ
[1, 5]	ταύτῃ μὲν αὔξει· καὶ γὰρ	ποσὴν	δεῖ γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ
[1, 10]	τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς	τὴν	αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν μὲν
[1, 3]	γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν	τὴν	αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ
[1, 8]	οὖν τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες	τὴν	αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν ὡς
[1, 10]	τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς	τὴν	αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ τῷ
[1, 8]	ᾠήθη λόγους οἵ τινες πρὸς	τὴν	αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν
[1, 10]	διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις πρὸς	τὴν	αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ
[1, 1]	τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις	τὴν	ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι φάναι
[1, 2]	καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα	τὴν	ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν ἐκ
[1, 1]	τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν	τὴν	ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ
[1, 1]	δ´ ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ	τὴν	ἅπασαν φύσιν πλὴν τοῦ νείκους,
[1, 3]	οὖσάν τινος, τὴν δὲ φθορὰν	τὴν>	ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται
[1, 3]	τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ	τὴν	ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ μέρος.
[1, 2]	λύειν· διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς	τὴν	ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν
[1, 3]	δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν	τὴν	ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως,
[1, 5]	ἐξ ἀμεγέθους ὕλης δεῖ εἶναι	τὴν	αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις
[1, 5]	οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι	τὴν	αὔξησιν ἢ τὴν φθίσιν, ὥσπερ
[1, 7]	ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς εἰπεῖν	τὴν	αὐτὴν εἶναι τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν,
[1, 5]	ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς οὖσαν	τὴν	αὐτὴν καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ,
[1, 7]	πάσχον· ὅσα γὰρ μὴ ἔχει	τὴν	αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,
[1, 1]	ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ πότερον	τὴν	αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως
[1, 2]	τινων, ὡς ὄντος τινὸς παρὰ	τὴν	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ
[1, 8]	διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ	τὴν	ἁφὴν μόνον· κενὸν γὰρ οὐκ
[1, 8]	μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ	τὴν	ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν πόρων
[1, 1]	εἶναι μέν τι φάναι παρὰ	τὴν	γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ τὰ
[1, 1]	ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις μὲν ἀνάγκη	τὴν	γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ
[1, 3]	τί τὸ αἴτιον τοῦ συνείρειν	τὴν	γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς
[1, 2]	τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ	τὴν	γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει
[1, 1]	ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν·
[1, 8]	ὅτι μέχρι τῶν στοιχείων ἔχει	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν
[1, 7]	ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον καὶ	τὴν	γένεσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[1, 2]	τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι	τὴν	γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή τινές
[1, 7]	συμβέβηκε λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι	τὴν	γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα
[1, 2]	διακρίσει ὥρισται, ὥς τινές φασιν,	τὴν	δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν
[1, 1]	μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν,	τὴν	δὲ γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν·
[1, 3]	ἐξ ἧς καὶ εἰς ἥν,	τὴν	δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ
[1, 3]	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον	τὴν	δὲ μή, ἢ τῷ τὴν
[1, 10]	εἶναι τὸ δ´ οὐκ εἶναι,	τὴν	δὲ μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι
[1, 10]	ἀλλὰ τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι,	τὴν	δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 3]	ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος,	τὴν	δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν
[1, 2]	δυνατόν. Τί γὰρ ἔσται ὅπερ	τὴν	διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ
[1, 2]	δυνάμει. Τί οὖν ἔστι παρὰ	τὴν	διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ ἔστι
[1, 2]	τινὸς παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ	τὴν	διαίρεσιν καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ
[1, 3]	ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ	τὴν	διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται, διὰ	τὴν	ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν· ἐναντίον
[1, 10]	οὐδὲ τὸ λευκόν γε καὶ	τὴν	ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο
[1, 1]	μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν	τὴν	καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί
[1, 1]	ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος,	τὴν	καλουμένην αὔξησιν καὶ φθίσιν, οὕτω
[1, 3]	εἶναι, καὶ τὴν ἁπλῆν καὶ	τὴν	κατὰ μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας
[1, 1]	ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα διὰ	τὴν	κίνησιν γίνονται γῆ καὶ πῦρ,
[1, 5]	ᾧ προστίθεταί τι, οἷον εἰ	τὴν	κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ
[1, 8]	διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ	τὴν	μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος
[1, 3]	γῆς. Τοῦ μὲν οὖν εἶναι	τὴν	μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν
[1, 7]	ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά.	Τὴν	μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως
[1, 3]	τὴν δὲ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν
[1, 3]	ἢ τῷ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον τὴν δὲ μή,
[1, 3]	εἶναι φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι	τὴν	μεταβολήν; Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[1, 3]	ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι μόνην	τὴν	μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί τι
[1, 10]	ἁπλῶς εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι	τὴν	μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν
[1, 7]	οὖν μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει	τὴν	μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν
[1, 1]	δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε	τὴν	οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν
[1, 6]	τοῖς ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν	τὴν	ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει
[1, 9]	καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν	τὴν	πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι
[1, 2]	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ	τὴν	στιγμήν. Εἰ δή τις θήσεται
[1, 3]	κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς ὕλης,	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν
[1, 2]	δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι	τὴν	τοιαύτην μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει.
[1, 5]	δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς	τὴν	τοῦ σώματος ὕλην διὰ τὰς
[1, 3]	φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ	τὴν	τοῦδε γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν
[1, 3]	ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ	τὴν	τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν
[1, 10]	δὲ τρόπον οὔτε τῷ σώματι	τὴν	τροφὴν οὔτε τὸ σχῆμα τῷ
[1, 5]	ἐν ἀγγείῳ τῷ ὕδατι ἐνεῖναι	τὴν	ὕλην αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ οὐδὲν
[1, 3]	τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ	τὴν	ὕλην διαφέρειν ἢ τῷ οὐσίαν
[1, 1]	γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω	τὴν	ὕλην ἑνὸς τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς
[1, 3]	τὴν μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι	τὴν	ὕλην ἐξ ἧς καὶ εἰς
[1, 2]	τὸν λόγον, τὸ δὲ κατὰ	τὴν	ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν ἐν
[1, 5]	εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ
[1, 5]	εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ γὰρ
[1, 10]	λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν
[1, 5]	Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον	τὴν	ὕλην ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν
[1, 8]	ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον
[1, 6]	πάσχειν, ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι	τὴν	ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν οὖν
[1, 5]	λέγειν γίνεσθαι τὴν αὔξησιν ἢ	τὴν	φθίσιν, ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος
[1, 1]	ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν
[1, 8]	στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθοράν, αὐτῶν δὲ τούτων πῶς
[1, 3]	φθορὰ καὶ γένεσις οὐχ ὑπολείπει	τὴν	φύσιν· ἅμα γὰρ ἂν ἴσως
[1, 8]	τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα	τὴν	φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι
[1, 1]	διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα	τὴν	φύσιν. Ὅλως τε δὴ περὶ
[1, 9]	οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν	τὴν	φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ γέγονεν·
[1, 3]	λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ	τὴν	ὡς ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην
[1, 3]	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον	αἰσθητὴν	εἶναι τὴν ὕλην ἐξ ἧς
[1, 3]	διαφέρειν· ὅταν μὲν γὰρ εἰς	αἰσθητὴν	μεταβάλλῃ ὕλην, γίνεσθαί φασιν, ὅταν
[1, 3]	ἤτοι τὸ πρῶτον σημαίνει καθ´	ἑκάστην	κατηγορίαν τοῦ ὄντος, ἢ τὸ
[1, 3]	δὲ καὶ τούτων διωρισμένων ἔχει	θαυμαστὴν	ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον, πῶς ἔστιν
[1, 5]	ἀδύνατον δὲ μεγέθους ὕλην εἶναι	χωριστήν,	ὥσπερ εἴρηται πρότερον. Εἰ δὲ
[1, 10]	φαμὲν οὐδὲ μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´	αὐτὴν	αὑτῆς τοῖς μορίοις οὔτε τῷ
[1, 7]	λέγομεν ὁμοίως ὡς εἰπεῖν τὴν	αὐτὴν	εἶναι τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ
[1, 5]	τὴν ὕλην ὡς οὖσαν τὴν	αὐτὴν	καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ, τῷ
[1, 7]	ὅσα γὰρ μὴ ἔχει τὴν	αὐτὴν	ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, οἷον
[1, 1]	τί ἑκάτερον, καὶ πότερον τὴν	αὐτὴν	ὑποληπτέον φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως καὶ
[1, 8]	ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ παριδόντες	αὐτὴν	ὡς τῷ λόγῳ δέον ἀκολουθεῖν,
[1, 5]	πότερον ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´	αὑτὴν	τῆς ὕλης, ἢ ἐνυπαρχούσης ἐν
[1, 3]	μιᾶς δὲ τῆς ὕλης, τὴν	τοιαύτην	αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν γὰρ
[1, 2]	οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν	τοιαύτην	μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει. Ἐν
[1, 3]	ἐπὶ τὴν διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει	ταύτην	εἶναι μόνην τὴν μὴ ὑπολείπουσαν
[1, 3]	ὁμοίως περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων,	ταύτην	οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν.
[1, 2]	ὡς ὄντος τινὸς παρὰ τὴν	ἁφὴν	καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ τὴν
[1, 6]	γὰρ τοῖς μαθηματικοῖς ὁμοίως ἀποδοτέον	ἁφὴν	καὶ τόπον, εἴτ´ ἐστὶ κεχωρισμένον
[1, 8]	ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν	ἁφὴν	μόνον· κενὸν γὰρ οὐκ εἶναί
[1, 8]	γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ τὴν	ἁφήν,	οὐδὲ διὰ τῶν πόρων ποιήσει
[1, 10]	τρόπον οὔτε τῷ σώματι τὴν	τροφὴν	οὔτε τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ
[1, 7]	μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν	μορφήν,	ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν,
[1, 8]	καίτοι βαρύτερόν γε κατὰ τὴν	ὑπεροχήν	φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον τῶν
[1, 1]	πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον	ἀρχὴν	αὐτῶν θετέον τὸ ἓν ἢ
[1, 6]	τί μίξις καὶ τί ποίησις.	Ἀρχὴν	δὲ λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ
[1, 3]	αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν τὴν	ἀρχὴν	εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς
[1, 8]	λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος,	ἀρχὴν	ποιησάμενοι κατὰ φύσιν ἥπερ ἐστίν.
[1, 9]	ποιεῖν καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες	ἀρχὴν	τὴν πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ
[1, 7]	τὸν τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι	λέγειν.	Αἴτιον δὲ τῆς ἐναντιολογίας ὅτι
[1, 8]	μέγεθος, οὔτε δῆλον οὔτε ἐνδέχεται	λέγειν	αὐτῷ μὴ λέγοντι καὶ τοῦ
[1, 5]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται	λέγειν	γίνεσθαι τὴν αὔξησιν ἢ τὴν
[1, 3]	νῦν ἀπορηθέντος, πῶς ποτὲ δεῖ	λέγειν	καὶ περὶ τῆς ἁπλῆς φθορᾶς
[1, 1]	Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν ἔοικεν ἐναντία	λέγειν	καὶ πρὸς τὰ φαινόμενα καὶ
[1, 8]	μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον Λευκίππῳ	λέγειν,	ὅτι ὁ μὲν στερεὰ ὁ
[1, 3]	ὄντος, ὥστ´ ἀληθὲς ἂν εἴη	λέγειν	ὅτι ὑπάρχει τισὶ τὸ μὴ
[1, 8]	τὸ κενὸν ἄλλο τι οἴεσθαι	λέγειν	πλὴν χώραν σώματος, ὥστε δῆλον
[1, 5]	μέγεθος, καὶ τούτου διχῶς ἐνδεχομένου	λέγειν,	ποτέρως ἡ αὔξησις γίνεται; πότερον
[1, 1]	ἐξ ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον	λέγειν	τὴν γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν
[1, 6]	καὶ τοῖς ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη	λέγειν	τὴν ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς
[1, 8]	πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν οὕτως	λέγειν	τοὺς πόρους, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν,
[1, 8]	εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον	λέγειν	τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν
[1, 8]	Σχεδὸν δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον	λέγειν,	ὥσπερ καὶ Λεύκιππός φησιν· εἶναι
[1, 7]	εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν τι	δεῖν	ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ
[1, 1]	δ´ ὅτι λέγομεν ὀρθῶς, ῥᾴδιον	συνιδεῖν.	Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης τῆς
[1, 7]	καὶ γὰρ τὸν ἰατρόν φαμεν	ὑγιάζειν	καὶ τὸν οἶνον. Τὸ μὲν
[1, 2]	δὲ συγκρίσει. Ὁ μὲν οὖν	ἀναγκάζειν	δοκῶν όγος εἶναι μεγέθη ἄτομα
[1, 8]	πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ	δοξάζειν	οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν μαινομένων
[1, 6]	ἀλλὰ διαφέρει γε καὶ δεῖ	διορίζειν·	οὐ γὰρ οἷόν τε πᾶν
[1, 10]	τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον	σχηματίζειν	τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα
[1, 5]	καὶ τοῦτ´ ἀδύνατον· δεῖ γὰρ	σώζειν	τῷ λόγῳ τὰ ὑπάρχοντα τῷ
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο	σώζειν·	ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις τοιοῦτον.
[1, 8]	αὐτὴν ὡς τῷ λόγῳ δέον	ἀκολουθεῖν,	ἓν καὶ ἀκίνητον τὸ πᾶν
[1, 7]	τὸ τυχὸν πέφυκε πάσχειν καὶ	ποιεῖν,	ἀλλ´ ὅσα ἢ ἐναντία ἐστὶν
[1, 8]	ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων πόρους	ποιεῖν	γελοῖον· ᾗ γὰρ διαιρετά, δύναται
[1, 8]	γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν.	Ποιεῖν	δὲ καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν
[1, 8]	εἶναι) καὶ συνιστάμενα μὲν γένεσιν	ποιεῖν,	διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ
[1, 5]	μείζους αὐλοί. Ἐὰν δὲ μηκέτι	ποιεῖν	δύνηται, ἀλλ´ οἷον ὕδωρ οἴνῳ
[1, 6]	οἷόν τε πᾶν τὸ κινοῦν	ποιεῖν,	εἴπερ τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ
[1, 6]	ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς τὸ	ποιεῖν	ἐστι καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη
[1, 6]	τὸ κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ	ποιεῖν	ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´ οὖν φανερόν,
[1, 2]	τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται	ποιεῖν,	καθάπερ εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ
[1, 7]	δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ διάφορα	ποιεῖν	καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα πέφυκεν.
[1, 7]	ἀληθές. Τί μὲν οὖν τὸ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ τίσιν
[1, 6]	χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ τῷ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Ἔστι δ´ ἡ
[1, 6]	Ἀλλὰ μὴν εἰ περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν καὶ περὶ μίξεως
[1, 9]	ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν καὶ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν
[1, 7]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν
[1, 8]	καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]	λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ὅνπερ καὶ περὶ
[1, 9]	ἀὴρ τὸ σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ τῇ
[1, 6]	τὰ στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι τῷ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ
[1, 9]	ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ γίνεσθαί τε καὶ
[1, 6]	κινητοῦ, ἐν οἷς ὑπάρχει τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι μὲν
[1, 6]	ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,
[1, 2]	ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον τοῦ	ποιεῖν	καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον
[1, 5]	οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν	ποιεῖν	πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς
[1, 8]	κενόν. Ὅλως δὲ τὸ πόρους	ποιεῖν	περίεργον· εἰ μὲν γὰρ μηδὲν
[1, 9]	μήτε αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ	ποιεῖν	πέφυκε καὶ πάσχειν. Λέγω δ´
[1, 6]	καὶ περὶ ἁφῆς· οὔτε γὰρ	ποιεῖν	ταῦτα καὶ πάσχειν δύναται κυρίως
[1, 6]	ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ κινοῦν	ποιεῖν	τί φασι καὶ τὸ ποιοῦν
[1, 5]	ὕδωρ, ὁ δὲ δύναιτο οἶνον	ποιεῖν	τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ
[1, 8]	τοὐναντίον τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ	προσήκειν	τῶν σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν
[1, 2]	τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ ἐναντίον	δοκεῖν	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, καὶ μετακινεῖσθαι
[1, 8]	ὥστε τὸ πῦρ ἓν εἶναι	δοκεῖν	καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον
[1, 6]	μὲν οὖν πάντα εἶναι τοιαῦτα	φάσκειν	οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν ὅσοις
[1, 3]	ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ προτέρας	διελεῖν	ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ δὲ
[1, 7]	τὸ πάσχον εἰς τὸ ποιοῦν	μεταβάλλειν·	οὕτω γὰρ ἔσται εἰς τοὐναντίον
[1, 3]	ἔσται καὶ εἰς ἣν ἀνάγκη	μεταβάλλειν	τὸ φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει
[1, 1]	τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ	μένειν	τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν·
[1, 5]	μηδενὸς ἀπιόντος φθίνειν καὶ μὴ	ὑπομένειν	τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο
[1, 7]	ταὐτόν τι ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο	συμβαίνειν	αὐτοῖς. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα
[1, 1]	πάθη, καθ´ ἅ φαμεν τοῦτο	συμβαίνειν,	διαφοραὶ τῶν στοιχείων εἰσίν, λέγω
[1, 8]	πόρων κινήσεώς φασι τὰ πάθη	συμβαίνειν,	εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν
[1, 8]	μὲν τῶν λόγων δοκεῖ ταῦτα	συμβαίνειν,	ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων μανίᾳ
[1, 8]	Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται τοῦτο	συμβαίνειν,	πάλιν λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν
[1, 8]	πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν	συμβαίνειν	ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ
[1, 7]	εὔλογον ἤδη τό τε πῦρ	θερμαίνειν	καὶ τὸ ψυχρὸν ψύχειν, καὶ
[1, 7]	μὲν γὰρ τὸν ἄνθρωπόν φαμεν	θερμαίνειν,	ὁτὲ δὲ τὸ θερμόν· ἔστι
[1, 8]	ἄπειρον ἔνιοι· τὸ γὰρ πέρας	περαίνειν	ἂν πρὸς τὸ κενόν. Οἱ
[1, 5]	προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος	φθίνειν.	Ἀναγκαῖον δὴ ἢ ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι
[1, 5]	ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῷ	φθίνειν	ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ προσιόντος
[1, 5]	προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ	φθίνειν,	ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν σημεῖον
[1, 5]	ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς ἀπιόντος	φθίνειν	καὶ μὴ ὑπομένειν τὸ αὐξανόμενον.
[1, 5]	δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ	φθίνειν)	ποτέρως ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει
[1, 5]	ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ	φθίνειν	τὰ αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ
[1, 5]	τῷ ἀλλοιοῦσθαι ἢ αὐξάνεσθαι ἢ	φθίνειν	ὑπομένει τὸ αὐτὸ τὸ αὐξανόμενον
[1, 6]	καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ τὸ	κινεῖν	ἐπὶ πλέον τοῦ ποιεῖν ἐστιν.
[1, 7]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως, δοκεῖ τοῦτο	κινεῖν	(ἡ γὰρ ἀρχὴ πρώτη τῶν
[1, 7]	πάσχειν ὅνπερ καὶ περὶ τοῦ	κινεῖν	καὶ κινεῖσθαι· διχῶς γὰρ λέγεται
[1, 6]	ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ τὸ	κινεῖν	κινούμενα τὰ ὁμογενῆ, ἀνάγκη δοκεῖ
[1, 7]	ἀναγκαῖον· τὸ δ´ ἔσχατον ἀεὶ	κινεῖν	κινούμενον. Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ
[1, 6]	τί φασι καὶ τὸ ποιοῦν	κινεῖν.	Οὐ μὴν ἀλλὰ διαφέρει γε
[1, 6]	μὲν ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ	κινεῖν,	τὸ δ´ ἀκίνητον ὄν, δῆλον
[1, 8]	νῦν, ὡς δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν	εἰπεῖν,	ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον λέγειν
[1, 6]	ὕλης καὶ τῶν καλουμένων στοιχείων	εἰπεῖν,	εἴτ´ ἔστιν εἴτε μή, καὶ
[1, 2]	οὔτε περὶ τῶν ἄλλων ὡς	εἰπεῖν	οὐδενός, οἷον τοῦ ποιεῖν καὶ
[1, 6]	αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ πρότερον	εἰπεῖν	περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται νῦν.
[1, 7]	γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς	εἰπεῖν	τὴν αὐτὴν εἶναι τῶν ἀντικειμένων
[1, 5]	Ε' Περὶ δὲ αὐξήσεως λοιπὸν	εἰπεῖν,	τί τε διαφέρει γενέσεως καὶ
[1, 8]	τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ μηδὲν	διαφέρειν,	εἴ τις οἴεται μὴ συνεχὲς
[1, 10]	φθαρτοῦ· δῆλον γὰρ ὡς δεῖ	διαφέρειν,	εἴπερ ἔστιν. Ὥστε τούτων ὄντων
[1, 3]	διὰ γὰρ τὸ τὴν ὕλην	διαφέρειν	ἢ τῷ οὐσίαν εἶναι ἢ
[1, 8]	διὰ τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ	διαφέρειν.	Λεύκιππος δ´ ἔχειν ᾠήθη λόγους
[1, 3]	τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ	διαφέρειν·	ὅταν μὲν γὰρ εἰς αἰσθητὴν
[1, 2]	ἤδη δὲ ἐν τῷ πῶς	διαφέρειν.	Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς
[1, 1]	δὲ τὰ γένη πλείω ποιοῦσι	διαφέρειν	τὴν ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως· συνιόντων
[1, 1]	μορφάς, αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ	διαφέρειν	τούτοις ἐξ ὧν εἰσὶ καὶ
[1, 2]	ἀρχὰς αἳ ἐπὶ πολὺ δύνανται	συνείρειν·	οἱ δ´ ἐκ τῶν πολλῶν
[1, 3]	καὶ τί τὸ αἴτιον τοῦ	συνείρειν	τὴν γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον
[1, 5]	καὶ τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν	εὑρεῖν,	σώζοντας τὸ ὑπομένοντός τε τοῦ
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον· οὐ γὰρ	ἐγχωρεῖν	τὰ ἕτερα καὶ διαφέροντα πάσχειν
[1, 10]	μὲν οὖν ὁ λόγος ἔοικε	ζητεῖν	διορίσαι τί διαφέρει μίξις γενέσεως
[1, 2]	ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον	λύειν·	διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς τὴν
[1, 2]	ἕτεροι ἀναγκαστικοὶ καὶ οὐκ εὔποροι	διαλύειν	ὡς οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως ἔχειν.
[1, 8]	τὸν τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ	ἀκούειν	ἡμᾶς φασι καὶ τὰς ἄλλας
[1, 6]	τὸ ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα	ἔχειν	ἅμα, ταῦτα ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων
[1, 8]	τῶν διαφανῶν, διὰ τὸ πόρους	ἔχειν	ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα, πυκνοὺς
[1, 2]	διαλύειν ὡς οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως	ἔχειν.	Εἴτε μή ἐστι σύγκρισις ἡ
[1, 10]	φασὶν ἢ πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως	ἔχειν,	θατέρου δὲ φθαρέντος οὐ μεμίχθαι,
[1, 7]	τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν	ἔχειν	καὶ τὸ πάσχον, οἱ δ´
[1, 8]	τί γὰρ διοίσει τοῦ μὴ	ἔχειν	πόρους; πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται
[1, 8]	καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον	ἔχειν	τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ μὲν
[1, 8]	ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν αὑτοῖς	ἔχειν,	ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ
[1, 5]	δὲ φθίσις μείωσις. Διὸ δὴ	ἔχειν	τι δεῖ μέγεθος τὸ αὐξανόμενον,
[1, 8]	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος δ´	ἔχειν	ᾠήθη λόγους οἵ τινες πρὸς
[1, 10]	γὰρ ἅπαν ἅπαντι μικτόν, ἀλλ´	ὑπάρχειν	δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων·
[1, 7]	θάτερον θατέρου (πάντα γὰρ ὁμοίως	ὑπάρχειν	ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις) τὰ δ´
[1, 2]	μέχρι του. Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα	ἐνυπάρχειν	μεγέθη ἀόρατα, ἄλλως τε καὶ
[1, 3]	ἐντελεχείᾳ δὲ μὴ ὂν ἀνάγκη	προυπάρχειν	λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ
[1, 8]	ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν τε	πάσχειν	ἀλλ´ ἢ διὰ τοῦ κενοῦ)
[1, 9]	τῇ μὲν τῇ δ´ οὐ	πάσχειν,	ἀλλὰ πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ
[1, 6]	τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ τὸ	πάσχειν,	ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι τὴν
[1, 8]	καὶ τῶν ἄλλων τινές φασι	πάσχειν	διὰ πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν
[1, 6]	οὔτε γὰρ ποιεῖν ταῦτα καὶ	πάσχειν	δύναται κυρίως ἃ μὴ οἷόν
[1, 7]	τε ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι	πάσχειν	δυνατόν, καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ·
[1, 7]	καὶ τὰ διάφορα ποιεῖν καὶ	πάσχειν	εἰς ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ
[1, 8]	λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ	πάσχειν	ἕκαστον διά τινων πόρων εἰσιόντος
[1, 7]	διὰ τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό φασι	πάσχειν·	ἐναντίον γὰρ εἶναι τὸ πολὺ
[1, 7]	μὲν οὖν τὸ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ἐστὶ καὶ τίσιν ὑπάρχει καὶ
[1, 6]	συγκρίσει καὶ τῷ ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Ἔστι δ´ ἡ σύγκρισις μίξις·
[1, 6]	ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ τὸ	πάσχειν.	Ἔστι μὲν οὖν ὡς ἐπὶ
[1, 8]	δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ	πάσχειν	ᾗ τυγχάνουσιν ἁπτόμενα· ταύτῃ γὰρ
[1, 6]	εἰ περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	καὶ περὶ μίξεως θεωρητέον, ἀνάγκη
[1, 7]	ἐπεὶ οὐ τὸ τυχὸν πέφυκε	πάσχειν	καὶ ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα ἢ
[1, 9]	ἄλλων, ἃ ποιεῖν πέφυκε καὶ	πάσχειν.	Λέγω δ´ οἷον οὐ μόνον
[1, 9]	οὖσι γεννᾶν καὶ ποιεῖν καὶ	πάσχειν,	λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν τὴν πολλάκις
[1, 7]	Περὶ δὲ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ
[1, 8]	λέγει περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Οἱ μὲν οὖν τρόποι καθ´
[1, 7]	χυμοῦ, χρῶμα δ´ ὑπὸ χρώματος	πάσχειν,	ὅλως δὲ τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ
[1, 7]	εἶναι περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ὅνπερ καὶ περὶ τοῦ κινεῖν
[1, 7]	ἅπτεσθαι τῆς φύσεως. Λέγομεν γὰρ	πάσχειν	ὁτὲ μὲν τὸ ὑποκείμενον, οἷον
[1, 9]	Τὸ δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι	πάσχειν	τῇ δὲ μή, διορίσαντας ἐν
[1, 8]	Τὸ δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ	πάσχειν	τι λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν
[1, 2]	οἷον τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ	πάσχειν,	τίνα τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ
[1, 9]	σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Τὸ δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι
[1, 8]	πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ	πάσχειν	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον, διὰ
[1, 8]	θερμότερον. Τοιαῦτα δ´ ὄντα μὴ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ
[1, 7]	ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα καὶ διαφέροντα	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν ἕτερα
[1, 9]	καὶ τὸ γίνεσθαί τε καὶ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τίνα τρόπον
[1, 6]	ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τοῖς ἐξ
[1, 6]	ἦν τὸ ποιεῖν καὶ τὸ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον τὸ θερμὸν
[1, 7]	πάντῃ πάντως ἀδιάφορον εὔλογον μὴ	πάσχειν	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου μηθέν· τί
[1, 7]	πῦρ θερμαίνειν καὶ τὸ ψυχρὸν	ψύχειν,	καὶ ὅλως τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν
[1, 1]	εἴρηκε δυνάμενα προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι	πάλιν,	ἄλλως τε καὶ μαχομένων ἀλλήλοις
[1, 8]	ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται	πάλιν.	Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ μέγεθος
[1, 2]	διαφέρει γὰρ τοῦτο πλεῖστον. Καὶ	πάλιν	εἰ μεγέθη, πότερον, ὡς Δημόκριτος
[1, 1]	νείκους, ἐκ τοῦ ἑνὸς γίνεσθαι	πάλιν	ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός τινος
[1, 2]	Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον λύειν· διὸ	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν λεκτέον.
[1, 3]	τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν,	πάλιν	ἐπαναποδιστέον, πῶς ἔστιν ἁπλῆ γένεσις,
[1, 10]	λεκτέον τοῦτο πῶς ἐνδέχεται γίνεσθαι	πάλιν.	Ἔστι δή, ὡς ἔφαμεν, τῶν
[1, 2]	σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´ ἂν	πάλιν	ἤτοι ἐκ στιγμῶν ἢ ὅλως
[1, 2]	τὸ ξύλον ἤ τι ἄλλο,	πάλιν	ἴσον τε καὶ ἕν. Οὐκοῦν
[1, 4]	οἷον τὸ σῶμα ὑγιαίνει καὶ	πάλιν	κάμνει ὑπομένον γε ταὐτό, καὶ
[1, 8]	Πῶς δὲ ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν,	πάλιν	λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ
[1, 6]	θερμὸν ψύχεσθαι καὶ τοῦτο θερμαίνεσθαι	πάλιν·	οὐ γὰρ ἡ θερμότης μεταβάλλει
[1, 10]	κεχωρισμένων συνιόντα καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι	πάλιν·	οὔτε διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ
[1, 3]	φθείρεσθαι τὰ δ´ οὐχ ἁπλῶς,	πάλιν	σκεπτέον, εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι
[1, 7]	ἀρχὴ πρώτη τῶν αἰτίων) καὶ	πάλιν	τὸ ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον
[1, 3]	ἡ γὰρ αἴσθησις ἐπιστήμης ἔχει	δύναμιν.	Καθάπερ οὖν αὐτοὶ τῷ αἰσθάνεσθαι
[1, 10]	μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα οὐ ποιεῖ	μίξιν,	ἀλλ´ αὔξησιν τοῦ κρατοῦντος· μεταβάλλει
[1, 10]	εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι τὴν	μίξιν	αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν αἴσθησιν·
[1, 10]	δ´ οὐκ εἶναι, τὴν δὲ	μίξιν	ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν
[1, 2]	στιγμαί; ἁφή τε ἀεὶ μία	δυοῖν	τινων, ὡς ὄντος τινὸς παρὰ
[1, 10]	οὐθὲν πλεῖον τὸ μιχθὲν ἐξ	ἀμφοῖν	ἢ μικρόν, ὅπερ συμβαίνει περὶ
[1, 5]	οὐδενὸς ἢ εἴ τι κοινὸν	ἀμφοῖν	ὑπάρχει, τῷ γινομένῳ καὶ τῷ
[1, 10]	δ´ ἔτι ἑκατέρου ἅπερ ἦσαν	πρὶν	μιχθῆναι, καὶ οὐκ ἀπολωλότα· τοῦτο
[1, 8]	τὸ νῦν, ὡς δὲ μικρὸν	παρεκβᾶσιν	εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον
[1, 1]	δὲ πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς	τιθέασιν,	οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ
[1, 2]	αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς	πράγμασιν.	Ὅλως δὲ παρὰ τὰ ἐπιπολῆς
[1, 10]	ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς	πράγμασιν·	σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]	γε ἀμφότεροι λέγουσι καὶ ὡρισμένα	σχήμασιν.	Ἐκ δὴ τούτων αἱ γενέσεις
[1, 1]	χωρίς, ὥσπερ διώρισται καὶ τοῖς	ὀνόμασιν.	Τῶν μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ
[1, 10]	οὐδ´ ἡ ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς	σώμασιν.	Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν
[1, 5]	ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν	πᾶσιν	ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς οὖσαν
[1, 1]	θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν	πᾶσιν	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως
[1, 2]	γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ σχεδὸν	πᾶσιν	ἕτερον εἶναι γένεσις καὶ ἀλλοίωσις,
[1, 3]	τῶν ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι	πᾶσιν	ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί δέ
[1, 2]	ἐξ ὧν σύγκειται, ἢ οὐδὲν	παντάπασιν,	ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ μηδενὸς
[1, 10]	ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον νῦν μεμίχθαι	φασὶν	ἢ πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν,
[1, 2]	γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή τινές	φασιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ τούτων,
[1, 1]	καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί	φασιν,	οἱ δ´ ἕτεροι ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 3]	εἰς αἰσθητὴν μεταβάλλῃ ὕλην, γίνεσθαί	φασιν,	ὅταν δ´ εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι·
[1, 3]	γὰρ καὶ τὸ φθείρεσθαι ἁπλῶς	φασιν,	ὅταν εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ
[1, 3]	καὶ γίνεσθαι ἐκ μὴ ὄντος	φασίν,	ὅταν ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν
[1, 2]	ἄτομα εἶναι μεγέθη οἱ μέν	φασιν	ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται,
[1, 2]	καὶ διακρίσει ὥρισται, ὥς τινές	φασιν,	τὴν δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ
[1, 6]	ἀλλήλων ὅσα διωρισμένα μεγέθη καὶ	θέσιν	ἔχοντα ἅμα ἔχει τὰ ἔσχατα.
[1, 6]	ἅπτεσθαι καθόλου μὲν ὁ τῶν	θέσιν	ἐχόντων καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ
[1, 6]	κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι	θέσιν,	θέσις δ´ οἷσπερ καὶ τόπος·
[1, 1]	ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων καὶ	πάθεσιν	ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ τὸ
[1, 1]	καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε τοῖς	πάθεσιν.	Ἔστι δ´ ἐξ ὧν εἴρηκε
[1, 4]	ὄντος, μεταβάλλῃ ἐν τοῖς αὑτοῦ	πάθεσιν,	ἢ ἐναντίοις οὖσιν ἢ μεταξύ,
[1, 2]	ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει τοῖς	μεγέθεσιν,	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Δοκεῖ
[1, 10]	ἔτι ταὐτὰ ἁπλῶς εἶναι, οὔτε	σύνθεσιν	εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε
[1, 10]	πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς	δυνάμεσιν	ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει μὲν
[1, 1]	μέν τι φάναι παρὰ τὴν	γένεσιν,	ἀδύνατον μέντοι κατὰ τὰ ὑπ´
[1, 3]	πραγματευτέον, καὶ τίς αἰτία τοῦ	γένεσιν	ἀεὶ εἶναι, καὶ τὴν ἁπλῆν
[1, 1]	οἱ μὲν τὴν καλουμένην ἁπλῆν	γένεσιν	ἀλλοίωσιν εἶναί φασιν, οἱ δ´
[1, 1]	γεννῶσι, τούτοις μὲν ἀνάγκη τὴν	γένεσιν	ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ κυρίως
[1, 3]	εἶναι γένεσιν καὶ τὴν τοῦδε	γένεσιν	ἄλλου εἶναι φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον
[1, 3]	μεταβολήν; Περὶ μὲν οὖν τοῦ	γένεσιν	εἶναι καὶ φθορὰν ὁμοίως περὶ
[1, 3]	αὐταῖς, εἴρηται, καὶ διότι τοῦ	γένεσιν	εἶναι συνεχῶς αἰτία ὡς ὕλη
[1, 3]	τὸ αἴτιον τοῦ συνείρειν τὴν	γένεσιν,	εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς τὸ
[1, 2]	σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν	γένεσιν	ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει μὲν
[1, 2]	Ὅμως δὲ τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ	γένεσιν	ἐνδέχεται ποιεῖν, καθάπερ εἴρηται, τροπῇ
[1, 3]	τὴν τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι	γένεσιν	καὶ τὴν τοῦδε γένεσιν ἄλλου
[1, 1]	πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν τὴν	γένεσιν	καὶ τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ
[1, 8]	μέχρι τῶν στοιχείων ἔχει τὴν	γένεσιν	καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν δὲ
[1, 2]	ποιοῦσι, διακρίσει μὲν καὶ συγκρίσει	γένεσιν	καὶ φθοράν, τάξει δὲ καὶ
[1, 7]	πρὸς τὸ κινούμενον καὶ τὴν	γένεσιν.	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοῦ
[1, 1]	οἱ δ´ ἕτεροι ἀλλοίωσιν καὶ	γένεσιν.	Ὅσοι μὲν γὰρ ἕν τι
[1, 3]	τὴν δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν	γένεσιν	οὖσάν τινος, εἴρηται τὸ αἴτιον·
[1, 8]	ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε	γένεσιν	οὔτε φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ
[1, 8]	γὰρ εἶναι) καὶ συνιστάμενα μὲν	γένεσιν	ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν
[1, 2]	διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν	γένεσιν	σύγκρισιν, οἵαν δή τινές φασιν.
[1, 3]	οὖν εἶναι τὴν μὲν ἁπλῆν	γένεσιν	φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν δὲ
[1, 2]	ἀδύνατα) οὔτε οὕτως ὥστε πάντῃ	διαίρεσιν	γενέσθαι (εἰ γὰρ ἦν ἐχομένη
[1, 2]	Τί γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν	διαίρεσιν	διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ διαιρετόν,
[1, 2]	Τί οὖν ἔστι παρὰ τὴν	διαίρεσιν;	εἰ γὰρ καὶ ἔστι τι
[1, 2]	παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ τὴν	διαίρεσιν	καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ δή
[1, 3]	ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ τὴν	διαίρεσιν,	ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι μόνην
[1, 4]	ἢ ἁφῇ ἢ πάσαις ταῖς	αἰσθήσεσιν,	οἷον ὅταν ὕδωρ γένηται ἢ
[1, 1]	μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα	τίθησιν,	οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ
[1, 10]	μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν	αἴσθησιν·	ἀλλ´ ἔστι μικτὸν μὲν ὃ
[1, 3]	καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν τὴν	αἴσθησιν	ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ τὰ
[1, 8]	τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες τὴν	αἴσθησιν	καὶ παριδόντες αὐτὴν ὡς τῷ
[1, 10]	ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς τὴν	αἴσθησιν	(καὶ τὸ αὐτὸ τῷ μὲν
[1, 8]	λόγους οἵ τινες πρὸς τὴν	αἴσθησιν	ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε
[1, 10]	πότερον ἡ μίξις πρὸς τὴν	αἴσθησιν	τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ οὕτως
[1, 6]	ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν τὴν	ποίησιν,	καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει Διογένης,
[1, 1]	ἐξ οὗ μεταβάλλοντα διὰ τὴν	κίνησιν	γίνονται γῆ καὶ πῦρ, τὸ
[1, 8]	ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον μὴ εἶναι	κίνησιν.	Ἐκ μὲν οὖν τούτων τῶν
[1, 8]	οὔτε γένεσιν οὔτε φθορὰν οὔτε	κίνησιν	καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὄντων
[1, 8]	ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ ἂν	κίνησιν	οὖσαν ἄνευ κενοῦ τό τε
[1, 5]	ἀμεγέθους ὕλης δεῖ εἶναι τὴν	αὔξησιν	εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις γὰρ
[1, 5]	οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι τὴν	αὔξησιν	ἢ τὴν φθίσιν, ὥσπερ ὅταν
[1, 1]	κατὰ τόπον, ἄν τε κατ´	αὔξησιν	καὶ φθίσιν, ἄν τε κατ´
[1, 1]	μεταβολὴν κατὰ μέγεθος, τὴν καλουμένην	αὔξησιν	καὶ φθίσιν, οὕτω καὶ ἀλλοίωσιν.
[1, 9]	πεπηγός ἐστιν. Ἔτι δ´ οὐδ´	αὔξησιν	οἷόν τ´ εἶναι καὶ φθίσιν·
[1, 10]	συντιθέμενα οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´	αὔξησιν	τοῦ κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ θάτερον
[1, 3]	σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς δὲ	στέρησιν,	μὴ ὄν, οἷον τὸ μὲν
[1, 10]	ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα	μεθίστησιν.	Τὸ δὲ πολὺ καὶ ὑπὸ
[1, 8]	ἀναγκαῖον λέγειν, ὥσπερ καὶ Λεύκιππός	φησιν·	εἶναι γὰρ ἄττα στερεά, ἀδιαίρετα
[1, 8]	βαρύτερόν γε κατὰ τὴν ὑπεροχήν	φησιν	εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων,
[1, 8]	τοῦ ὄντος οὐθὲν μὴ ὄν	φησιν	εἶναι. Τὸ γὰρ κυρίως ὂν
[1, 2]	Δημόκριτος. Διὸ καὶ χροιὰν οὔ	φησιν	εἶναι· τροπῇ γὰρ χρωματίζεσθαι. Τοῖς
[1, 1]	τῶν ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ καὶ	φησὶν	Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον μὲν λευκὸν ὁρᾶν
[1, 1]	αὐτός. Ἅμα μὲν γὰρ οὔ	φησιν	ἕτερον ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι τῶν
[1, 8]	μόνον· κενὸν γὰρ οὐκ εἶναί	φησιν·	καὶ περὶ μὲν τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 8]	καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί	φησιν	ὅσων οἱ πόροι σύμμετροι πρὸς
[1, 2]	ἑκάστη· πλείους δὲ μιᾶς οὐκ	εἰσίν·	ἐφεξῆς γὰρ οὐκ εἰσίν, ὥστ´
[1, 1]	τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν στοιχείων	εἰσίν,	λέγω δ´ οἷον θερμὸν ψυχρόν,
[1, 8]	οἱ πόροι σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους	εἰσίν.	Ὁδῷ δὲ μάλιστα καὶ περὶ
[1, 8]	εἰ μὴ πάντῃ πόροι συνεχεῖς	εἰσιν.	Τοῦτο δ´ ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ
[1, 2]	οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ οὐκ	εἰσίν,	ὥστ´ οὐ πάντῃ· εἰ γὰρ
[1, 1]	ἄν τε κατ´ αὔξησιν καὶ	φθίσιν,	ἄν τε κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι
[1, 9]	αὔξησιν οἷόν τ´ εἶναι καὶ	φθίσιν·	οὐ γὰρ ὁτιοῦν ἔσται γεγονὸς
[1, 1]	μέγεθος, τὴν καλουμένην αὔξησιν καὶ	φθίσιν,	οὕτω καὶ ἀλλοίωσιν. Οὐ μὴν
[1, 5]	ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ, τότε	φθίσιν	ποιεῖται τοῦ ποσοῦ, τὸ δ´
[1, 5]	γίνεσθαι τὴν αὔξησιν ἢ τὴν	φθίσιν,	ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος ἀήρ·
[1, 2]	ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν γένεσιν	σύγκρισιν,	οἵαν δή τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ	τίσιν	ὑπάρχει καὶ διὰ τί καὶ
[1, 10]	καὶ τί τὸ μικτόν, καὶ	τίσιν	ὑπάρχει τῶν ὄντων καὶ πῶς,
[1, 10]	κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις	χοεῦσιν	ὕδατος οὐ μίγνυται· λύεται γὰρ
[1, 5]	δεῖ καὶ τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι	λύσιν	εὑρεῖν, σώζοντας τὸ ὑπομένοντός τε
[1, 4]	τοῖς αὑτοῦ πάθεσιν, ἢ ἐναντίοις	οὖσιν	ἢ μεταξύ, οἷον τὸ σῶμα
[1, 8]	τοῖς στερεὰ καὶ τοῖς ἐπίπεδα	λέγουσιν	ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν αὐτὸν τρόπον·
[1, 3]	τῇ εἰς ταῦτα μεταβολῇ φθείρεσθαι	λέγουσιν,	γίνεσθαι δ´ ὅταν εἰς ἁπτὸν
[1, 1]	γὰρ ἕν τι τὸ πᾶν	λέγουσιν	εἶναι καὶ πάντα ἐξ ἑνὸς
[1, 1]	Οὐ μὴν ἀλλ´ ἐξ ὧν	λέγουσιν	οἱ πλείους ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς
[1, 10]	μὴ χωριστῶν οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο	λέγουσιν	οὐ καλῶς οἱ πάντα ποτὲ
[1, 8]	περὶ τοῦ διορᾶν συμβαίνειν ὡς	λέγουσιν;	οὔτε γὰρ κατὰ τὰς ἁφὰς
[1, 7]	γὰρ πλεῖστοι τοῦτό γε ὁμονοητικῶς	λέγουσιν,	ὡς τὸ μὲν ὅμοιον ὑπὸ
[1, 1]	μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα	κατασκευάζουσιν	ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν καὶ
[1, 8]	φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ ἓν	κατασκευάζουσιν	ὡς οὐκ ἂν κίνησιν οὖσαν
[1, 3]	δύνασθαι καὶ ζῆν καὶ εἶναι	νομίζουσιν,	οὕτω καὶ τὰ πράγματα, τρόπον
[1, 3]	αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ μὴ αἰσθάνεσθαι	διορίζουσιν,	ὥσπερ τὸ μὲν ἐπιστητὸν ὄν,
[1, 2]	Δῆλον δ´ ἔσται ὃ λέγομεν	προιοῦσιν.	Ἔχει γὰρ ἀπορίαν, εἴ τις
[1, 3]	τὸ φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα	μεταβάλλουσιν·	τὸ δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ
[1, 8]	λέγειν τοὺς πόρους, ὥς τινες	ὑπολαμβάνουσιν,	ἢ ψεῦδος ἢ μάταιον, φανερὸν
[1, 8]	Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν ᾗ	τυγχάνουσιν	ἁπτόμενα· ταύτῃ γὰρ οὐχ ἓν
[1, 10]	καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε	διαμένουσιν	οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ σῶμα
[1, 2]	τις καὶ ἐκ τούτων ὅσον	διαφέρουσιν	οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς σκοποῦντες·
[1, 4]	γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί	διαφέρουσιν·	φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας
[1, 2]	χρωματίζεσθαι. Τοῖς δ´ εἰς ἐπίπεδα	διαιροῦσιν	οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν
[1, 8]	τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ	ἀναιρήσουσιν	οὔτε γένεσιν οὔτε φθορὰν οὔτε
[1, 3]	καὶ γένεσις οὐχ ὑπολείπει τὴν	φύσιν·	ἅμα γὰρ ἂν ἴσως τοῦτο
[1, 1]	καὶ πότερον τὴν αὐτὴν ὑποληπτέον	φύσιν	εἶναι ἀλλοιώσεως καὶ γενέσεως, ἢ
[1, 8]	καὶ Δημόκριτος, ἀρχὴν ποιησάμενοι κατὰ	φύσιν	ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ τῶν
[1, 8]	σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν	φύσιν,	κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι θιγγάνοντα
[1, 1]	στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν	φύσιν.	Ὅλως τε δὴ περὶ γενέσεως
[1, 9]	γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν τὴν	φύσιν	πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´
[1, 1]	εἰς ἓν συναγάγῃ τὴν ἅπασαν	φύσιν	πλὴν τοῦ νείκους, ἐκ τοῦ
[1, 6]	τούτων μίαν εἶναι τὴν ὑποκειμένην	φύσιν.	Τὸ μὲν οὖν πάντα εἶναι
[1, 2]	τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι	συντεθῶσιν,	οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ μὴν
[1, 1]	τὴν γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν	ἀλλοίωσιν·	ἀεὶ γὰρ μένειν τὸ ὑποκείμενον
[1, 2]	δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν	ἀλλοίωσιν.	Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν ἐν ᾧ
[1, 1]	ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις τὴν	ἀλλοίωσιν	εἶναι μέν τι φάναι παρὰ
[1, 1]	μὲν τὴν καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν	ἀλλοίωσιν	εἶναί φασιν, οἱ δ´ ἕτεροι
[1, 1]	ὁμοίως ἀναγκαῖον εἶναι τοῦτο καὶ	ἀλλοίωσιν·	εἴτε γὰρ ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ
[1, 2]	φθοράν, τάξει δὲ καὶ θέσει	ἀλλοίωσιν.	Ἐπεὶ δ´ ᾤοντο τἀληθὲς ἐν
[1, 1]	καὶ φθίσιν, ἄν τε κατ´	ἀλλοίωσιν.	Ἔτι δ´ ὁμοίως ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 2]	ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ τούτοις	ἀλλοίωσιν	καὶ γένεσιν ἐνδέχεται ποιεῖν, καθάπερ
[1, 1]	εἶναί φασιν, οἱ δ´ ἕτεροι	ἀλλοίωσιν	καὶ γένεσιν. Ὅσοι μὲν γὰρ
[1, 8]	πάσχειν διὰ πόρων, οὕτω πᾶσαν	ἀλλοίωσιν	καὶ πᾶν τὸ πάσχειν τοῦτον
[1, 2]	Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα τὴν	ἀλλοίωσιν	καὶ τὴν γένεσιν ἐκ τούτων
[1, 9]	ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος ὁ λόγος	ἀλλοίωσιν,	ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ σῶμα
[1, 1]	αὔξησιν καὶ φθίσιν, οὕτω καὶ	ἀλλοίωσιν.	Οὐ μὴν ἀλλ´ ἐξ ὧν
[1, 2]	τόδε ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται	ἀλλοίωσιν	πᾶσαν εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν·
[1, 1]	γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν τὴν	ἀλλοίωσιν	τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ καὶ
[1, 1]	τούτοις μὲν ἀνάγκη τὴν γένεσιν	ἀλλοίωσιν	φάναι καὶ τὸ κυρίως γινόμενον
[1, 7]	ὅσα ἢ ἐναντία ἐστὶν ἢ	ἐναντίωσιν	ἔχει, ἀνάγκη καὶ τὸ ποιοῦν
[1, 10]	ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ μικτὰ ὅσα	ἐναντίωσιν	ἔχει τῶν ποιούντων· ταῦτα γὰρ
[1, 7]	τοῦ πλείονος φθείρηται, διὰ τὴν	ἐναντίωσιν	τοῦτό φασι πάσχειν· ἐναντίον γὰρ
[1, 8]	οὐ δῆλον. Τοῖς μὲν γάρ	ἐστιν	ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα τῶν σωμάτων,
[1, 7]	δὲ τὸ κάμνον· ἀμφότερα δ´	ἐστὶν	ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 7]	μήτ´ ἐναντία μήτ´ ἐξ ἐναντίων	ἐστίν.	Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ τυχὸν
[1, 6]	ἐν ὅσοις τὸ ὑπ´ ἀλλήλων	ἐστίν.	Ἀλλὰ μὴν εἰ περὶ τοῦ
[1, 1]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις οὐδενός	ἐστιν,	ἀλλὰ μόνον μίξις τε διάλλαξίς
[1, 6]	ἤ τι πρῶτον ἓν αὐτῶν	ἐστιν,	ἀνάγκη δὴ πρότερον εἰπεῖν περὶ
[1, 8]	εἰ μὲν γὰρ μία φύσις	ἐστὶν	ἁπάντων, τί τὸ χωρίσαν; ἢ
[1, 3]	Κατ´ ἐνέργειαν μὲν γὰρ οὐδέν	ἐστιν	ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ τὴν
[1, 5]	μόνως ἐν τῷ περὶ ὅ	ἐστιν	αὐτῶν ἡ πρὸς ἄλληλα διαφορά,
[1, 1]	ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ μέρος	ἐστίν.	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ
[1, 8]	ἢ μάταιον, φανερὸν ἐκ τούτων	ἐστίν·	διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ τῶν
[1, 3]	κατὰ μὲν τὴν αἴσθησιν ἧττόν	ἐστιν	(διὸ καὶ τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς
[1, 5]	αὐλός, δύναμίς τις ἐν ὕλῃ	ἐστίν.	Ἐὰν δέ τις προσίῃ ὕλη,
[1, 6]	κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ ποιεῖν	ἐστιν.	Ἐκεῖνο δ´ οὖν φανερόν, ὅτι
[1, 5]	τινὸς κατὰ μὲν τὸ εἶδός	ἐστιν	ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ τὴν ὕλην
[1, 7]	ἀδύνατον εἶναι χωριστόν· εἰ δ´	ἐστὶν	ἔνια τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων ἂν
[1, 10]	ποῖα μικτὰ τῶν ὄντων, ἐπείπερ	ἐστὶν	ἔνια τοιαῦτα οἷα παθητικά τε
[1, 8]	ἀρχὴν ποιησάμενοι κατὰ φύσιν ἥπερ	ἐστίν.	Ἐνίοις γὰρ τῶν ἀρχαίων ἔδοξε
[1, 7]	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα ταῦτ´	ἐστίν,	ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον τὸν
[1, 9]	ὁτὲ δὲ σκληρὸν καὶ πεπηγός	ἐστιν.	Ἔτι δ´ οὐδ´ αὔξησιν οἷόν
[1, 2]	στιγμὴν ἔσται διαιρετόν· οὐ γάρ	ἐστιν	ἐχόμενον σημεῖον σημείου ἢ στιγμὴ
[1, 7]	ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα ἢ ἐναντία	ἐστὶν	ἢ ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη καὶ
[1, 5]	εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ τῶν εἰρημένων	ἐστίν,	ἢ καὶ ὁ τρόπος διαφέρει
[1, 2]	Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος, σώματα ταῦτ´	ἐστίν,	ἢ ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ
[1, 5]	οὐσίας εἰς ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς	ἐστιν,	ἡ δὲ περὶ μέγεθος αὔξησις,
[1, 5]	αὐξανομένου, δῆλον. Περὶ δὲ ὅ	ἐστιν	ἡ μεταβολὴ ἡ τῆς αὐξήσεως
[1, 10]	ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ τί τ´	ἐστὶν	ἡ μίξις καὶ τί τὸ
[1, 3]	τῶν καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν	ἐστιν,	νῦν δὲ τὴν ὡς ἐν
[1, 3]	πότερον τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων	ἐστίν,	οἷον γῆ καὶ τὸ βαρὺ
[1, 3]	ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉 τινός	ἐστιν,	οἷον γῆς, ἡ δὲ γῆς
[1, 6]	διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα τὰ ἔσχατά	ἐστιν,	ὄντων κινητικῶν καὶ κινητῶν ὑπ´
[1, 10]	μίξις πρὸς τὴν αἴσθησιν τί	ἐστιν.	Ὅταν γὰρ οὕτως εἰς μικρὰ
[1, 4]	μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων, ἀλλοίωσις μέν	ἐστιν,	ὅταν ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ
[1, 2]	όγος εἶναι μεγέθη ἄτομα οὗτός	ἐστιν·	ὅτι δὲ λανθάνει παραλογιζόμενος, καὶ
[1, 3]	τὸ δὲ μὴ ὂν μηδέν	ἐστιν·	οὔτε γὰρ τὶ οὔτε ποιὸν
[1, 5]	καὶ φθίνοντι. Ταῦτα δὲ τρία	ἐστίν,	ὧν ἓν μέν ἐστι τὸ
[1, 2]	ἐκ στιγμῶν εἶναι. Τὸ δ´	ἐστὶν	ὡς ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι μία
[1, 6]	εἴτ´ ἄλλον τρόπον. Εἰ οὖν	ἐστίν,	ὥσπερ διωρίσθη πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι
[1, 1]	κἂν εἰ τὸ ὑποκείμενον ἕν,	ἔστιν	ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν ἔοικεν
[1, 3]	θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον, πῶς	ἔστιν	ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´ ἐκ δυνάμει
[1, 5]	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὐκ	ἔστιν·	δεῖ γὰρ νοῆσαι ὥσπερ εἴ
[1, 10]	παρ´ ὁτιοῦν. Ἐπεὶ δ´ οὐκ	ἔστιν	εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις
[1, 6]	τῶν καλουμένων στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´	ἔστιν	εἴτε μή, καὶ πότερον ἀίδιον
[1, 4]	Περὶ μὲν οὖν γενέσεως, εἴτε	ἔστιν	εἴτε μή, καὶ πῶς ἔστι,
[1, 2]	συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´	ἔστιν	ἐν ᾧ σφάλλεται πάντα. Ἔστι
[1, 1]	φθορᾶς τῆς ἁπλῆς λεκτέον, πότερον	ἔστιν	ἢ οὐκ ἔστι καὶ πῶς
[1, 5]	ἐκ τῶν διηπορημένων ὅτι οὐκ	ἔστιν	ἡ αὔξησις μεταβολὴ ἐκ δυνάμει
[1, 3]	μεταβλητικόν ἐστι εἰς τἀναντία, καὶ	ἔστιν	ἡ θατέρου γένεσις ἀεὶ ἐπὶ
[1, 7]	ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´	ἔστιν	ἤδη· τὰ δ´ εἴδη καὶ
[1, 1]	ἢ οὐκ ἔστι καὶ πῶς	ἔστιν,	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπλῶν
[1, 3]	Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις ἆρ´	ἔστιν	οὐσίας γένεσις καὶ τοῦ τοῦδε,
[1, 10]	τότε μέμικται ἢ οὔ, ἀλλ´	ἔστιν	ὥστε ὁτιοῦν εἶναι μόριον τῶν
[1, 10]	γὰρ ὡς δεῖ διαφέρειν, εἴπερ	ἔστιν.	Ὥστε τούτων ὄντων φανερῶν τὰ
[1, 8]	Τὸ γὰρ κυρίως ὂν παμπλῆρες	ὄν·	ἀλλ´ εἶναι τὸ τοιοῦτον οὐχ
[1, 3]	τὸ δυνάμει μόνον τόδε καὶ	ὄν,	ἁπλῶς δὲ μὴ τόδε μηδ´
[1, 6]	αὐτὸ κινεῖν, τὸ δ´ ἀκίνητον	ὄν,	δῆλον ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ
[1, 3]	ἁπλῶς δὲ μὴ τόδε μηδ´	ὄν;	εἰ γὰρ μηδὲν ἀλλὰ πάντα
[1, 3]	καὶ φθείρεται εἰς τὸ μὴ	ὄν.	Εἰκότως οὖν οὐχ ὑπολείπει· ἡ
[1, 3]	ποσὸν οὔτε ποῦ τὸ μὴ	ὄν.	Εἴπερ οὖν ἀεί τι τῶν
[1, 6]	Ὥστε εἴ τι κινεῖ ἀκίνητον	ὄν,	ἐκεῖνο μὲν ἂν ἅπτοιτο τοῦ
[1, 3]	μὲν ὂν τὸ δὲ μὴ	ὄν.	Ἕνα μὲν οὖν τρόπον τούτῳ
[1, 3]	δὲ καὶ τὸ κοῦφον τὸ	ὄν,	ἢ οὔ, ἀλλ´ ἐστὶ καὶ
[1, 3]	ὄν, τὸ δ´ ἄγνωστον μὴ	ὄν·	ἡ γὰρ αἴσθησις ἐπιστήμης ἔχει
[1, 3]	τε συμβαίνει τὸ μὴ οὕτως	ὄν,	καὶ ἔτι, ὃ μάλιστα φοβούμενοι
[1, 8]	κενοῦ τό τε κενὸν μὴ	ὄν,	καὶ τοῦ ὄντος οὐθὲν μὴ
[1, 8]	τὸ μὲν γὰρ κενὸν οὐκ	ὄν,	κινηθῆναι δ´ οὐκ ἂν δύνασθαι
[1, 3]	οὐσία, ἧς δὲ στέρησιν, μὴ	ὄν,	οἷον τὸ μὲν θερμὸν κατηγορία
[1, 3]	ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ τὸ μὴ	ὄν,	ὁμοίως καὶ γίνεσθαι ἐκ μὴ
[1, 3]	γῆ καὶ τὸ βαρὺ μὴ	ὄν,	πῦρ δὲ καὶ τὸ κοῦφον
[1, 3]	ὅτι ὑπάρχει τισὶ τὸ μὴ	ὄν.	Τὶς μὲν γὰρ γένεσις ἐκ
[1, 3]	διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ μὲν ἐπιστητὸν	ὄν,	τὸ δ´ ἄγνωστον μὴ ὄν·
[1, 7]	τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος	ὄν,	τὸ δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι
[1, 3]	ἀλλ´ ἐστὶ καὶ γῆ τὸ	ὄν,	τὸ δὲ μὴ ὂν ὕλη
[1, 8]	καὶ τοῦ ὄντος οὐθὲν μὴ	ὄν	φησιν εἶναι. Τὸ γὰρ κυρίως
[1, 3]	δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ δὲ μὴ	ὂν	ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ
[1, 3]	τὸ φθειρόμενον εἰς τὸ μὴ	ὂν	ἀπέρχεται, τὸ δὲ μὴ ὂν
[1, 3]	ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ μὴ	ὂν	ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον
[1, 3]	μὲν οὖν εἰς τὸ μὴ	ὂν	ἁπλῶς ὁδὸς φθορὰ ἁπλῆ, ἡ
[1, 3]	ἡ δ´ εἰς τὸ ἁπλῶς	ὂν	γένεσις ἁπλῆ. Οἷς οὖν διώρισται
[1, 3]	τὸ ὂν καὶ τὸ μὴ	ὂν	εἶναι φάσκων πῦρ καὶ γῆν.
[1, 8]	πλείω τῷ ἑνί· ἀδιαίρετον γὰρ	ὂν	ἐν τῷ αὐτῷ ἕξει τὰ
[1, 3]	ὄντος ἀεί· τὸ γὰρ δυνάμει	ὂν	ἐντελεχείᾳ δὲ μὴ ὂν ἀνάγκη
[1, 8]	γὰρ τῶν ἀρχαίων ἔδοξε τὸ	ὂν	ἐξ ἀνάγκης ἓν εἶναι καὶ
[1, 3]	ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο, τὸ	ὂν	καὶ τὸ μὴ ὂν εἶναι
[1, 3]	εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι· τὸ γὰρ	ὂν	καὶ τὸ μὴ ὂν τῷ
[1, 3]	ὂν ἀπέρχεται, τὸ δὲ μὴ	ὂν	μηδέν ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ
[1, 3]	οὐσιῶν. Εἰ δὲ τὸ μὴ	ὂν	ὅλως, ἀπόφασις ἔσται καθόλου πάντων,
[1, 9]	δὲ τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς	ὂν	ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ δὲ
[1, 10]	μικτὸν μὲν ὃ ἂν εὐόριστον	ὂν	παθητικὸν ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ
[1, 8]	φησιν εἶναι. Τὸ γὰρ κυρίως	ὂν	παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι τὸ
[1, 8]	πόρους ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς	ὂν	πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι
[1, 2]	εἰ καὶ τοῦτο διαλῦσαι χαλεπὸν	ὂν	πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων πάντων,
[1, 3]	τισί, τούτων ἔσται τὸ μὲν	ὂν	τὸ δὲ μὴ ὄν. Ἕνα
[1, 3]	γὰρ ὂν καὶ τὸ μὴ	ὂν	τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ μὴ
[1, 8]	τῷ ἑνί· ἀδιαίρετον γὰρ ὂν	ἐν	τῷ αὐτῷ ἕξει τὰ πάθη,
[1, 3]	τὸ ὄν, τὸ δὲ μὴ	ὂν	ὕλη ἡ τῆς γῆς, καὶ
[1, 3]	ἑτέρα· ὃ μὲν γάρ ποτε	ὂν	ὑπόκειται τὸ αὐτό, τὸ δ´
[1, 3]	τῇ ἐξ ἀλλήλων γενέσει καθ´	ὃν	εἴπομεν νῦν τρόπον· νῦν μὲν
[1, 10]	δὲ μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον·	ῥᾷον	γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν.
[1, 2]	ὄντες, πρὸς ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται	ῥᾷον.	Ἴδοι δ´ ἄν τις καὶ
[1, 7]	τοὐναντίον ἡ γένεσις. Καὶ κατὰ	λόγον	δὴ τὸ μὴ ταὐτὰ λέγοντας
[1, 3]	τουδί· ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο	λόγον.	Λέγομεν γὰρ ὅτι φθείρεται νῦν
[1, 2]	τὸ μέν ἐστι κατὰ τὸν	λόγον,	τὸ δὲ κατὰ τὴν ὕλην.
[1, 10]	μίξις, οὐδ´ ἕξει τὸν αὐτὸν	λόγον	τῷ ὅλῳ τὸ μόριον. Φαμὲν
[1, 7]	θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν δὲ	λόγον	ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ ποιεῖν
[1, 2]	καθάπερ καὶ ἐν ἄλλοις εἰρήκαμεν,	ἄλογον	μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον
[1, 5]	μᾶλλον δῆλον, οἷον χειρός, ὅτι	ἀνάλογον	ηὔξηται· ἡ γὰρ ὕλη ἑτέρα
[1, 7]	γένεσις ἐν τούτοις. Διὸ καὶ	εὔλογον	ἤδη τό τε πῦρ θερμαίνειν
[1, 7]	καὶ τὸ πάντῃ πάντως ἀδιάφορον	εὔλογον	μὴ πάσχειν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου
[1, 2]	μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον	εὔλογον	σώματα εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	ποιεῖ γὰρ τὸ τοῦ οἴνου	ἔργον	ἀλλ´ οὐ τὸ τοῦ ὕδατος
[1, 3]	καὶ προτέρας διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας	ἔργον·	περὶ δὲ τοῦ διὰ τὸ
[1, 8]	Ὅλως δὲ τὸ πόρους ποιεῖν	περίεργον·	εἰ μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ
[1, 8]	μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν πόρων,	περίεργον	οἱ πόροι· εἰ γὰρ ταύτῃ
[1, 10]	ὢν ἄνευ ὕλης τοῦ χαλκοῦ	σχεδὸν	ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας
[1, 8]	καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν.	Σχεδὸν	δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν,
[1, 6]	Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς.	Σχεδὸν	μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν
[1, 8]	τὰς αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται	σχεδὸν	ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς δ´
[1, 8]	μὲν ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει	σχεδὸν	οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ μὲν
[1, 2]	γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ	σχεδὸν	πᾶσιν ἕτερον εἶναι γένεσις καὶ
[1, 6]	καὶ γὰρ κινεῖ κινούμενα πάντα	σχεδὸν	τὰ ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ
[1, 3]	ποτ´ οὐκ ἀνήλωται πάλαι καὶ	φροῦδον	τὸ πᾶν, εἴ γε πεπερασμένον
[1, 8]	παριδόντες αὐτὴν ὡς τῷ λόγῳ	δέον	ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον τὸ
[1, 7]	Αἴτιον δὲ τῆς ἐναντιολογίας ὅτι	δέον	ὅλον τι θεωρῆσαι μέρος τι
[1, 1]	δ´ ἐν πᾶσιν δνοφόεντά τε	ῥιγαλέον	τε» Ὁμοίως δὲ διορίζει καὶ
[1, 8]	ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ μὲν ἐπὶ	πλέον	θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ
[1, 6]	θερμόν· ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ	πλέον	τοῦ ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´
[1, 8]	ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον	στερεὸν	παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ πᾶν
[1, 2]	καὶ τοῦτο διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν	πειρατέον.	Ἀρχὴ δὲ τούτων πάντων, πότερον
[1, 2]	αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα	πειρατέον	λύειν· διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς
[1, 8]	ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς ταῦτα	θετέον	ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν συμβαινόντων
[1, 5]	Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ στιγμὰς	θετέον	οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ σώματος
[1, 1]	δὲ καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν	θετέον	τὸ ἓν ἢ τὰ πολλά,
[1, 1]	ὅτι μίαν ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις	ὑποθετέον	ὕλην, ἄν τε μεταβάλλῃ κατὰ
[1, 1]	κατὰ πάντων, τάς τε αἰτίας	διαιρετέον	καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι
[1, 10]	τὸ δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα	διαιρετέον,	πότερον ἡ μίξις πρὸς τὴν
[1, 3]	περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων, ταύτην	οἰητέον	εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ
[1, 6]	καὶ πάσχειν καὶ περὶ μίξεως	θεωρητέον,	ἀνάγκη καὶ περὶ ἁφῆς· οὔτε
[1, 2]	τῶν παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι	θεωρητέον.	Ἀπορίας γὰρ ἔχει ταῦτα καὶ
[1, 3]	Γ' Διωρισμένων δὲ τούτων, πρῶτον	θεωρητέον	πότερόν ἐστί τι γινόμενον ἁπλῶς
[1, 9]	μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ τοῦτο	λεκτέον.	Εἰ μὲν γὰρ μὴ πάντῃ
[1, 7]	δὲ τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν	λεκτέον	ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ τῶν
[1, 3]	πλεῖον· συντόμως δὲ καὶ νῦν	λεκτέον,	ὅτι τρόπον μέν τινα ἐκ
[1, 6]	καὶ τούτοις ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον	λεκτέον	περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν μὲν οὖν,
[1, 3]	τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν	λεκτέον.	Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνης εἴρηται
[1, 1]	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῆς ἁπλῆς	λεκτέον,	πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι
[1, 2]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν	λεκτέον.	Τὸ μὲν οὖν ἅπαν σῶμα
[1, 10]	οὖν οὐκ ἔστι μίξις, ἢ	λεκτέον	τοῦτο πῶς ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν.
[1, 6]	καὶ γὰρ τοῖς μαθηματικοῖς ὁμοίως	ἀποδοτέον	ἁφὴν καὶ τόπον, εἴτ´ ἐστὶ
[1, 3]	συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον	ἀποδοτέον,	τί τοιοῦτον τῶν καθ´ ἕκαστα
[1, 10]	τρίτον τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς.	Σκεπτέον	δὲ τί τ´ ἐστὶν ἡ
[1, 5]	καὶ φθίνει ὁτιοῦν τῶν φθινόντων.	Σκεπτέον	δὴ πρῶτον πότερον μόνως ἐν
[1, 3]	τὰ δ´ οὐχ ἁπλῶς, πάλιν	σκεπτέον,	εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι γένεσις
[1, 5]	τόπῳ μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι.	Ληπτέον	δὲ τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον
[1, 5]	εἴη σώματος μᾶλλον, οὐκ αὔξησις.	Ληπτέον	δὴ μᾶλλον οἷον ἁπτομένους τῆς
[1, 7]	τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν δὲ λόγον	ὑποληπτέον	εἶναι περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ
[1, 5]	τὸ αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν) ποτέρως	ὑποληπτέον,	πότερον ἐκ δυνάμει μὲν μεγέθους
[1, 1]	ἑκάτερον, καὶ πότερον τὴν αὐτὴν	ὑποληπτέον	φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως καὶ γενέσεως,
[1, 3]	διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν	ἐπαναποδιστέον,	πῶς ἔστιν ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´
[1, 6]	πρῶτον. Ὥστε περὶ τριῶν τούτων	διοριστέον,	τί ἁφὴ καὶ τί μίξις
[1, 3]	τε τούτων οὖν ὅσον ἐνδέχεται	πραγματευτέον,	καὶ τίς αἰτία τοῦ γένεσιν
[1, 5]	δὴ οὖν οὐκ ἄμφω ηὔξηται;	μεῖζον	γὰρ καὶ ὃ καὶ ᾧ,
[1, 5]	μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν μέρος	μεῖζον	γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου μεγέθους, οἷον
[1, 9]	οὐ γὰρ ὁτιοῦν ἔσται γεγονὸς	μεῖζον,	εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ
[1, 5]	τὸ ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν ἢ	μεῖζον	ἢ ἔλαττον γεγονέναι, καὶ μήτε
[1, 5]	τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν ποτε	μεῖζον,	καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα,
[1, 5]	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὔ.	Μεῖζον	μέντοι τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος
[1, 2]	καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν	μεῖζον	τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ εἰς
[1, 2]	καὶ πλείω, οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ	μεῖζον	τὸ πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε
[1, 5]	πνεῦμα. Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε τοῦτο	παθόν,	καὶ τὸ κινοῦν οὐκ ἐν
[1, 9]	οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει τοῦτο	παθόν,	οὐδὲ τροπῇ καὶ διαθιγῇ, καθάπερ
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον τούτῳ. Τί οὖν	παθὸν	ὑπὸ τούτου ηὐξήθη> ἢ μιχθέν,
[1, 5]	τὸ κινοῦν, ἐπεὶ καὶ τὸ	εἰσελθὸν	γένοιτ´ ἄν ποτε μεῖζον, καὶ
[1, 5]	ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα, οἷον εἰ	εἰσελθὸν	γένοιτο πνεῦμα. Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε
[1, 5]	οἷον εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν,	προσελθὸν	δὲ μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν·
[1, 8]	ὡς δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν,	ἀναγκαῖον	ἀπαθές τε ἕκαστον λέγειν τῶν
[1, 1]	ὅτι λέγουσι τὸν τρόπον τοῦτον·	ἀναγκαῖον	δὲ καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν
[1, 5]	τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν.	Ἀναγκαῖον	δὴ ἢ ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι ἢ
[1, 2]	καὶ πάντῃ στιγμὴν εἶναι, ὥστ´	ἀναγκαῖον	εἶναι διαιρεθῆναι τὸ μέγεθος εἰς
[1, 3]	γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν ἄπαυστον	ἀναγκαῖον	εἶναι τὴν μεταβολήν; Περὶ μὲν
[1, 1]	κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι δ´ ὁμοίως	ἀναγκαῖον	εἶναι τοῦτο καὶ ἀλλοίωσιν· εἴτε
[1, 5]	μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ	ἀναγκαῖον	ἔν τινι εἶναι· ἀεὶ γάρ
[1, 1]	οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν	ἀναγκαῖον	λέγειν τὴν γένεσιν καὶ τὴν
[1, 8]	στερεῶν. Σχεδὸν δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ	ἀναγκαῖον	λέγειν, ὥσπερ καὶ Λεύκιππός φησιν·
[1, 8]	δὲ διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι	ἀναγκαῖον	μὴ εἶναι κίνησιν. Ἐκ μὲν
[1, 7]	εἶναι· ἐπ´ ἐνίων δὲ καὶ	ἀναγκαῖον·	τὸ δ´ ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν
[1, 1]	~ΠΕΡΙ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α' Περὶ δὲ γενέσεως καὶ
[1, 2]	οἷον περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Β' Πλάτων μὲν οὖν μόνον
[1, 3]	σύγκρισιν, οἵαν δή τινές φασιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γ' Διωρισμένων δὲ τούτων, πρῶτον
[1, 4]	οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δ' Περὶ δὲ γενέσεως καὶ
[1, 5]	ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε' Περὶ δὲ αὐξήσεως λοιπὸν
[1, 6]	ποσοῦ, τὸ δ´ εἶδος μένει.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ἐπεὶ δὲ πρῶτον δεῖ περὶ
[1, 7]	φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζ' Περὶ δὲ τοῦ ποιεῖν
[1, 8]	πῶς, διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται τοῦτο
[1, 8]	τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἢ ψεῦδος ἢ	μάταιον,	φανερὸν ἐκ τούτων ἐστίν· διαιρετῶν
[1, 1]	Τοῦτο δ´ ὅτι λέγομεν ὀρθῶς,	ῥᾴδιον	συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης
[1, 6]	ἔστιν εἴτε μή, καὶ πότερον	ἀίδιον	ἕκαστον ἢ γίνεταί πως, καὶ
[1, 5]	μίξῃς οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ	πλεῖον	ἑκάτερον. Ἢ ὅτι τοῦ μὲν
[1, 5]	ἀλλ´ οἷον ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ	πλεῖον	μιγνύμενον τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ
[1, 3]	καὶ διώρισται τοῖς λόγοις ἐπὶ	πλεῖον·	συντόμως δὲ καὶ νῦν λεκτέον,
[1, 10]	δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν	πλεῖον	τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἢ
[1, 5]	φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν	σημεῖον	αἰσθητὸν ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον
[1, 2]	αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον	καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον· τὸ
[1, 2]	οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν	σημεῖον	(οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ μέχρι
[1, 2]	διῃρημένον, ἀλλὰ διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον.	Οὐδὲν ἄρα ἔσται λοιπόν, καὶ
[1, 2]	τέμω τὸ ξύλον καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον.	Πάντῃ ἄρα διῄρηται δυνάμει. Τί
[1, 2]	διαιρετόν· οὐ γάρ ἐστιν ἐχόμενον	σημεῖον	σημείου ἢ στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο
[1, 1]	γῆ καὶ πῦρ, τὸ ἓν	στοιχεῖον·	ᾗ δὲ τοῦτο μὲν ἐκ
[1, 1]	ἐστι, καὶ τὸ ὑποκείμενον ἓν	στοιχεῖον	καὶ μία πάντων ὕλη τῶν
[1, 8]	λέγοντι καὶ τοῦ πυρὸς εἶναι	στοιχεῖον,	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 8]	οὐδὲ διὰ τῶν πόρων ποιήσει	διιόν·	εἰ δὲ τῷ ἅπτεσθαι, καὶ
[1, 1]	ἕκαστον, ὥσπερ καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς	ἠέλιον	μὲν λευκὸν ὁρᾶν καὶ θερμὸν
[1, 1]	πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν μὲν	ἥλιον	λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν δὲ
[1, 5]	οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ μᾶλλον	οἷον	ἁπτομένους τῆς ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς,
[1, 3]	τῶν ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω δ´	οἷον	ἆρ´ ἔσται ποσὸν ἢ ποιὸν
[1, 5]	δὲ τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης,	οἷον	αὐλός, δύναμίς τις ἐν ὕλῃ
[1, 3]	τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων ἐστίν,	οἷον	γῆ καὶ τὸ βαρὺ μὴ
[1, 3]	φθορὰ δέ τίς〉 τινός ἐστιν,	οἷον	γῆς, ἡ δὲ γῆς γένεσις
[1, 5]	πολλὰ καὶ ἀδύνατα. Λέγω δ´	οἷον	εἰ γίνεται ἀὴρ ἐξ ὕδατος,
[1, 5]	καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα,	οἷον	εἰ εἰσελθὸν γένοιτο πνεῦμα. Ἀλλ´
[1, 5]	δὲ εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος,	οἷον	εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν, προσελθὸν
[1, 5]	Φανερὸν δὴ ὅτι δυνάμει ἐκεῖνο,	οἷον	εἰ σάρξ, δυνάμει σάρκα. Ἐντελεχείᾳ
[1, 5]	μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου μεγέθους,	οἷον	εἰ σὰρξ τῆς σαρκός, καὶ
[1, 7]	εἰ μή που κατὰ συμβεβηκός,	οἷον	εἰ συμβέβηκε λευκὴν ἢ μέλαιναν
[1, 5]	τῷ γινομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι,	οἷον	εἰ σῶμα. Τὸ δ´ ὕδωρ
[1, 5]	αὐξανόμενον, πότερον ᾧ προστίθεταί τι,	οἷον	εἰ τὴν κνήμην αὐξάνει, αὕτη
[1, 5]	ἐκ τοῦδε εἰς τόδε μεταβολή,	οἷον	ἐκ δυνάμει οὐσίας εἰς ἐντελεχείᾳ
[1, 3]	τινος καὶ τί, λέγω δ´	οἷον	ἐκ κάμνοντος ὑγιαῖνον καὶ κάμνον
[1, 3]	γένεσις ἐκ μὴ ὄντος τινός,	οἷον	ἐκ μὴ λευκοῦ ἢ μὴ
[1, 4]	ὡς ὑποκειμένου τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´	οἷον	ἐκ τῆς γονῆς αἷμα πάσης
[1, 2]	μὴν καὶ εἴ τι διαιρουμένου	οἷον	ἔκπρισμα γίνεται τοῦ σώματος, καὶ
[1, 8]	συμβαῖνον. Τοῖς δ´ ἄλλοις ἧττον,	οἷον	Ἐμπεδοκλεῖ τίνα τρόπον ἔσται γένεσις
[1, 1]	πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν,	οἷον	Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος,
[1, 3]	ἐν τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται,	οἷον	ἐν μὲν οὐσίᾳ ἐὰν πῦρ
[1, 5]	φαίνεται γινόμενος ἀὴρ ἐξ ὕδατος,	οἷον	ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν
[1, 7]	αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,	οἷον	ἡ ἰατρική· αὐτὴ γὰρ ποιοῦσα
[1, 1]	τῶν στοιχείων εἰσίν, λέγω δ´	οἷον	θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν μέλαν, ξηρὸν
[1, 3]	εἰς ἃ μεταβάλλει τὸ μεταβάλλον,	οἷον	ἴσως ἡ μὲν εἰς πῦρ
[1, 10]	μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως,	οἷον	κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν
[1, 4]	Εἰ δὲ μή, ἔσται ἀλλοίωσις,	οἷον	ὁ μουσικὸς ἄνθρωπος ἐφθάρη, ἄνθρωπος
[1, 1]	γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν,	οἷον	ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ μυελόν,
[1, 4]	τῷ γενομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι,	οἷον	ὅταν ἐξ ἀέρος ὕδωρ, εἰ
[1, 4]	ἁφῇ ἢ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν,	οἷον	ὅταν ὕδωρ γένηται ἢ φθαρῇ
[1, 5]	αὐτῶν ἡ πρὸς ἄλληλα διαφορά,	οἷον	ὅτι ἡ μὲν ἐκ τοῦδε
[1, 5]	ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν τῇ μίξει,	οἷον	ὅτι οἶνος· ποιεῖ γὰρ τὸ
[1, 9]	πέφυκε καὶ πάσχειν. Λέγω δ´	οἷον	οὐ μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ
[1, 3]	οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν,	οἷον	οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε
[1, 1]	περὶ τῶν ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων,	οἷον	περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 5]	μὲν οὖν δυνάμει τὸ συναμφότερον,	οἷον	ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν αὔξει·
[1, 5]	ὄντος, ἢ ὁμοιοειδοῦς ἢ ὁμογενοῦς,	οἷον	πῦρ ὑπὸ πυρὸς ἢ ἄνθρωπος
[1, 3]	οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ δ´ ἁπλῶς,	οἷον	πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο,
[1, 10]	γὰρ θάτερον εἰς τὸ κρατοῦν,	οἷον	σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις χοεῦσιν ὕδατος
[1, 5]	ἢ οὐδένα καθέξει τόπον, ἢ>	οἷον	στιγμή τις, ἢ κενὸν ἔσται
[1, 9]	ἐστιν. Ἔτι δ´ οὐδ´ αὔξησιν	οἷόν	τ´ εἶναι καὶ φθίσιν· οὐ
[1, 8]	οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε σκληρὸν	οἷόν	τ´ εἶναι. Καίτοι τοῦτό γε
[1, 8]	τὰ μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως,	οἷον	τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς·
[1, 10]	γὰρ ἦν τὸ εὐορίστῳ εἶναι)	οἷον	τὰ ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν
[1, 6]	πάσχειν δύναται κυρίως ἃ μὴ	οἷόν	τε ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ
[1, 8]	οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα	οἷόν	τε γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος
[1, 2]	ἄπειρος ἡ θρύψις, οὔτε ἅμα	οἷόν	τε διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν σημεῖον
[1, 5]	ὕλη, ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ πάθους	οἷόν	τε εἶναι οὐδ´ ἄνευ μορφῆς.
[1, 2]	ἔσται λοιπόν; μέγεθος; οὐ γὰρ	οἷόν	τε· ἔσται γάρ τι οὐ
[1, 10]	τὰ πάθη καὶ τὰς ἕξεις	οἷόν	τε μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν· σωζόμενα
[1, 6]	καὶ δεῖ διορίζειν· οὐ γὰρ	οἷόν	τε πᾶν τὸ κινοῦν ποιεῖν,
[1, 8]	λέγειν τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ	οἷόν	τε πάσχειν ἀλλ´ ἢ διὰ
[1, 5]	ἡ οὐσία, τοῦ δ´ οὔ,	οἷον	τῆς τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα
[1, 6]	καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,	οἷον	τὸ θερμὸν ψύχεσθαι καὶ τοῦτο
[1, 6]	δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον,	οἷον	τὸ λευκὸν καὶ τὸ θερμόν·
[1, 3]	ἧς δὲ στέρησιν, μὴ ὄν,	οἷον	τὸ μὲν θερμὸν κατηγορία τις
[1, 8]	εἰ ὑπάρχει, ἓν δὲ μόνον,	οἷον	τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ δὲ
[1, 4]	ἢ ἐναντίοις οὖσιν ἢ μεταξύ,	οἷον	τὸ σῶμα ὑγιαίνει καὶ πάλιν
[1, 2]	τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν οὐδενός,	οἷον	τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν,
[1, 7]	πάσχειν ὁτὲ μὲν τὸ ὑποκείμενον,	οἷον	ὑγιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον καὶ θερμαίνεσθαι
[1, 5]	δὲ μηκέτι ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´	οἷον	ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ πλεῖον μιγνύμενον
[1, 8]	μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον,	οἷον	ὑπὸ τοῦ πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ
[1, 5]	τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον,	οἷον	χειρός, ὅτι ἀνάλογον ηὔξηται· ἡ
[1, 8]	πάντῃ τῶν σωμάτων πόρους ποιεῖν	γελοῖον·	ᾗ γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι.
[1, 8]	ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν,	γελοῖον	τὸ μικρὸν μὲν οἴεσθαι κενὸν
[1, 7]	τὸ πάσχον τῷ γένει μὲν	ὅμοιον	εἶναι καὶ ταὐτό, τῷ δ´
[1, 7]	φησὶ γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ	ὅμοιον	εἶναι τό τε ποιοῦν καὶ
[1, 7]	ἄφθαρτον οὔτε ἀκίνητον, εἴπερ τὸ	ὅμοιον	ᾗ ὅμοιον ποιητικόν· αὐτὸ γὰρ
[1, 7]	λέγοντες ἑκάτεροι· τό τε γὰρ	ὅμοιον	καὶ τὸ πάντῃ πάντως ἀδιάφορον
[1, 5]	ἔστι μὲν γὰρ ὡς τὸ	ὅμοιον	ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι δ´ ὡς
[1, 7]	ἀκίνητον, εἴπερ τὸ ὅμοιον ᾗ	ὅμοιον	ποιητικόν· αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει
[1, 7]	ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς τὸ μὲν	ὅμοιον	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πᾶν ἀπαθές
[1, 7]	καὶ ταὐτό, τῷ δ´ εἴδει	ἀνόμοιον	καὶ ἐναντίον· πέφυκε γὰρ σῶμα
[1, 4]	δὲ κατὰ πάθος καὶ τὸ	ποιόν,	ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ μηδὲν ὑπομένῃ
[1, 3]	οἷον ἆρ´ ἔσται ποσὸν ἢ	ποιὸν	ἢ ποῦ τὸ δυνάμει μόνον
[1, 3]	ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ οὔτε	ποιὸν	οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ τὸ
[1, 3]	ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε	ποιὸν	οὔτε ποσὸν οὔτε τὸ ποῦ·
[1, 5]	ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις	ποῖόν	τι δεῖ εἶναι τὸ ᾧ
[1, 10]	ἀλλ´ ἔστιν ὥστε ὁτιοῦν εἶναι	μόριον	τῶν μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν
[1, 10]	αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ τὸ	μόριον.	Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι
[1, 8]	ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων μανίᾳ	παραπλήσιον	εἶναι τὸ δοξάζειν οὕτως· οὐδένα
[1, 5]	ᾗ μὲν γάρ ἐστι τὸ	προσιὸν	δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν
[1, 7]	τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν.	Αἴτιον	δὲ τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον
[1, 2]	ἐγχειροῦσι γεννᾶν οὐδὲν ἐξ αὐτῶν.	Αἴτιον	δὲ τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι
[1, 3]	γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται τὸ	αἴτιον·	διὰ γὰρ τὸ τὴν ὕλην
[1, 5]	ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ τὸ	αἴτιον	διορισαμένοις πρῶτον ἓν μὲν ὅτι
[1, 3]	τοιοῦτον τῶν καθ´ ἕκαστα λεγομένων	αἴτιόν	ἐστιν, νῦν δὲ τὴν ὡς
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς. Τούτου δ´	αἴτιον	ὅτι τἀναντία ἐν ταὐτῷ γένει
[1, 3]	ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ τί τὸ	αἴτιον	τοῦ συνείρειν τὴν γένεσιν, εἴπερ
[1, 7]	ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ ποιητικὸν	αἴτιον	ὡς ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ	σιτίον	ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει τι·
[1, 7]	ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ δὲ	σιτίον	τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα
[1, 5]	ἐξ ὕδατος, οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος.	Βέλτιον	τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον τὴν
[1, 7]	τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν·	ἐναντίον	γὰρ εἶναι τὸ πολὺ τῷ
[1, 2]	μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ	ἐναντίον	δοκεῖν ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, καὶ
[1, 5]	τινος, ὃ καλεῖται τροφὴ καὶ	ἐναντίον,	μεταβάλλοντος δὲ εἰς τὸ αὐτὸ
[1, 7]	τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοιον καὶ	ἐναντίον·	πέφυκε γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ
[1, 7]	μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται εἰς	τοὐναντίον	ἡ γένεσις. Καὶ κατὰ λόγον
[1, 7]	ὕλη πάσχει, ἔστι δ´ ὡς	τοὐναντίον.	Οἱ μὲν οὖν εἰς ἐκεῖνο
[1, 8]	τὸ θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ	τοὐναντίον	τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν
[1, 7]	πάσχον, οἱ δ´ εἰς θάτερα	τοὐναντίον.	Τὸν αὐτὸν δὲ λόγον ὑποληπτέον
[1, 7]	ἐστί, καὶ ἡ γένεσις εἰς	τοὐναντίον.	Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς
[1, 8]	τι λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν	μαλακόν.	Ἀλλὰ μὴν ἄτοπον καὶ εἰ
[1, 8]	σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ δὲ	μαλακὸν	ἤδη τῷ πάσχειν τι λέγεται·
[1, 1]	ψυχρόν, λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν,	μαλακὸν	σκληρὸν καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον,
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν εἰ σκληρόν, καὶ	μαλακόν.	Τὸ δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ
[1, 8]	πύρινα, τὰ δὲ γήινα τὸν	ὄγκον;	εἰ μὲν γὰρ μία φύσις
[1, 8]	δῆλον ὅτι παντὶ σώματι τὸν	ὄγκον	ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ
[1, 10]	καὶ μείζω μόνον ποιεῖ τὸν	ὄγκον.	Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον μόνον
[1, 10]	τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν	ὄγκον·	οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ
[1, 9]	πλάτος, οὐκ ἂν εἴη πάντῃ	παθητικόν,	ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ
[1, 8]	κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ ἕτερον,	παθητικόν·	εἰ δ´ αὐτὸ αὑτὸ ἕκαστον,
[1, 7]	τὸ μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν ἢ	παθητικὸν	εἶναι θάτερον θατέρου (πάντα γὰρ
[1, 10]	Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον μόνον	παθητικὸν	ἢ σφόδρα, τὸ δὲ πάμπαν
[1, 10]	μὲν ὃ ἂν εὐόριστον ὂν	παθητικὸν	ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ
[1, 7]	ἡ δ´ ὕλη ᾗ ὕλη	παθητικόν.	Τὸ μὲν οὖν πῦρ ἔχει
[1, 7]	ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ	ποιητικὸν	αἴτιον ὡς ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[1, 7]	εἴπερ τὸ ὅμοιον ᾗ ὅμοιον	ποιητικόν·	αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει πᾶν,
[1, 7]	Τὸ δ´ οὗ ἕνεκα οὐ	ποιητικόν.	Διὸ ἡ ὑγίεια οὐ ποιητικόν,
[1, 7]	ποιητικόν. Διὸ ἡ ὑγίεια οὐ	ποιητικόν,	εἰ μὴ κατὰ μεταφοράν· καὶ
[1, 7]	τί γὰρ μᾶλλον θάτερον ἔσται	ποιητικὸν	ἢ θάτερον; εἴ τε ὑπὸ
[1, 7]	ἐστι διὰ τὸ μηδὲν μᾶλλον	ποιητικὸν	ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον θατέρου
[1, 10]	εὐόριστον ὂν παθητικὸν ᾖ καὶ	ποιητικὸν	καὶ τοιούτῳ μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον
[1, 7]	ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ	ποιητικὸν	ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον· τό
[1, 8]	διὰ τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς	ποιητικὸν	πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε
[1, 3]	ὡς ὕλη τὸ ὑποκείμενον, ὅτι	μεταβλητικόν	ἐστι εἰς τἀναντία, καὶ ἔστιν
[1, 5]	ὄντι ἐντελεχείᾳ σαρκὶ τὸ ἐνὸν	αὐξητικὸν	προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ
[1, 5]	δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν	αὐξητικὸν	σαρκός, ᾗ δὲ μόνον δυνάμει
[1, 10]	ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον μὲν	δεκτικὸν	θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ
[1, 4]	τὸ ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς	δεκτικόν,	τρόπον δέ τινα καὶ τὸ
[1, 8]	πάσχειν τι λέγεται· τὸ γὰρ	ὑπεικτικὸν	μαλακόν. Ἀλλὰ μὴν ἄτοπον καὶ
[1, 10]	περὶ τὸν καττίτερον καὶ τὸν	χαλκόν.	Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα
[1, 10]	ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ	λευκόν	γε καὶ τὴν ἐπιστήμην ἐνδέχεται
[1, 1]	καθάπερ λέγει τὸν μὲν ἥλιον	λευκὸν	καὶ θερμόν, τὴν δὲ γῆν
[1, 6]	ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ τὸ
[1, 1]	λέγω δ´ οἷον θερμὸν ψυχρόν,	λευκὸν	μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν
[1, 1]	καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον μὲν	λευκὸν	ὁρᾶν καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον
[1, 10]	οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ	λευκὸν	οὐδ´ ὅλως τὰ πάθη καὶ
[1, 10]	ὥσπερ τὸ σῶμα καὶ τὸ	λευκόν,	οὔτε φθείρονται, οὔτε θάτερον οὔτ´
[1, 1]	οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ	μυελόν,	καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ
[1, 10]	μικτὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ·	δῆλον	γὰρ ὡς δεῖ διαφέρειν, εἴπερ
[1, 2]	οἰκείοις καὶ φυσικοῖς λόγοις πεπεῖσθαι.	Δῆλον	δ´ ἔσται ὃ λέγομεν προιοῦσιν.
[1, 10]	τοῦτον τὸν τρόπον ὥστε μὴ	δῆλον	ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει, τότε
[1, 2]	συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται	δῆλον	ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ
[1, 1]	αὐτῶν τῇ ὑποθέσει οὕτω φάναι,	δῆλον,	καὶ ὅτι λέγουσι τὸν τρόπον
[1, 3]	γὰρ ἂν ἴσως τοῦτο γένοιτο	δῆλον,	καὶ περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος,
[1, 8]	μὲν τούτων, καὶ πῶς λέγουσι,	δῆλον,	καὶ πρὸς τὰς αὐτῶν θέσεις
[1, 5]	δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον	δῆλον,	οἷον χειρός, ὅτι ἀνάλογον ηὔξηται·
[1, 1]	ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός τινος	δῆλον	ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων καὶ
[1, 6]	κινεῖν, τὸ δ´ ἀκίνητον ὄν,	δῆλον	ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος
[1, 8]	Δημόκριτος ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων, ὥστε	δῆλον	ὅτι καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα δ´
[1, 8]	λέγειν πλὴν χώραν σώματος, ὥστε	δῆλον	ὅτι παντὶ σώματι τὸν ὄγκον
[1, 6]	ἡ ψυχρότης εἰς ἄλληλα, ἀλλὰ	δῆλον	ὅτι τὸ ὑποκείμενον, ὥστε ἐν
[1, 8]	φθείρεται τὸ σωρευόμενον μέγεθος, οὔτε	δῆλον	οὔτε ἐνδέχεται λέγειν αὐτῷ μὴ
[1, 5]	γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου,	δῆλον.	Περὶ δὲ ὅ ἐστιν ἡ
[1, 8]	καὶ φθορὰ καὶ ἀλλοίωσις οὐ	δῆλον.	Τοῖς μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα
[1, 1]	(εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί γε)	δῆλον	ὡς ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ γῆν
[1, 3]	φθορᾶς. Εἰ γάρ τι γίνεται,	δῆλον	ὡς ἔσται δυνάμει τις οὐσία,
[1, 3]	ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ τόδε,	δῆλον	ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδεμία
[1, 10]	ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον,	δῆλον	ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα
[1, 8]	δ´ ἕτερα, ποῖα ταῦτα; καὶ	δῆλον	ὡς ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ
[1, 1]	ὄντα ἓν ἦν τὸ πᾶν.	Ἄδηλον	δὲ καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν
[1, 3]	καὶ φθείρεσθαι τοῦ μὴ ἁπλῶς,	ἄλλον	δὲ τῇ ὕλῃ ὁποία τις
[1, 5]	δ´ αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον,	ἄλλον	δὲ τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ
[1, 3]	ὄντος ἁπλῶς γίνεται, τρόπον δὲ	ἄλλον	ἐξ ὄντος ἀεί· τὸ γὰρ
[1, 6]	ἐστὶ κεχωρισμένον ἕκαστον αὐτῶν εἴτ´	ἄλλον	τρόπον. Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ
[1, 5]	μὲν ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης	μεταβάλλον	κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον,
[1, 3]	γὰρ εἰς ἃ μεταβάλλει τὸ	μεταβάλλον,	οἷον ἴσως ἡ μὲν εἰς
[1, 3]	ἂν ᾖ· ἧς μὲν γὰρ	μᾶλλον	αἱ διαφοραὶ τόδε τι σημαίνουσι,
[1, 3]	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν	μᾶλλον	αἰσθητὴν εἶναι τὴν ὕλην ἐξ
[1, 5]	τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ τεθνεῶτος	μᾶλλον	ἂν δόξειεν εἶναι ἔτι σὰρξ
[1, 2]	γίνεται, ἐὰν δὲ συγκριθῇ, βραδύτερον.	Μᾶλλον	δ´ ἔσται δῆλον ἐν τοῖς
[1, 5]	Ἐπὶ δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο	μᾶλλον	δῆλον, οἷον χειρός, ὅτι ἀνάλογον
[1, 2]	ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν τοῖς φυσικοῖς	μᾶλλον	δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας ἀρχὰς αἳ
[1, 2]	ἡ ἀπειρία. Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι	μᾶλλον	ἐν τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται
[1, 9]	δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ τοιοῦτον	μᾶλλόν	ἐστι καὶ ἧττον· καὶ ταύτῃ
[1, 2]	ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ	μᾶλλον	εὔλογον σώματα εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ
[1, 8]	δὲ καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ	μᾶλλον	ἔχειν τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ
[1, 1]	στοιχεῖα τέσσαρα καὶ ἁπλᾶ εἶναι	μᾶλλον	ἢ σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ
[1, 8]	ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν συμβαινόντων	μᾶλλον	ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ
[1, 9]	ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον δὲ καὶ	μᾶλλον	ᾗ τοιοῦτον μᾶλλόν ἐστι καὶ
[1, 7]	τοῦ ὁμοίου μηθέν· τί γὰρ	μᾶλλον	θάτερον ἔσται ποιητικὸν ἢ θάτερον;
[1, 9]	ταύτῃ πόρους ἄν τις λέγοι	μᾶλλον,	καθάπερ ἐν τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι
[1, 10]	μιχθέντων καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν	μᾶλλον	νῦν μεμίχθαι φασὶν ἢ πρότερον,
[1, 8]	καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ διαφανῆ	μᾶλλον.	Οἱ μὲν οὖν ἐπί τινων
[1, 5]	μᾶλλον, οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ	μᾶλλον	οἷον ἁπτομένους τῆς ζητήσεως ἐξ
[1, 5]	γένεσις γὰρ ἂν εἴη σώματος	μᾶλλον,	οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ μᾶλλον
[1, 3]	αἱ διαφοραὶ τόδε τι σημαίνουσι,	μᾶλλον	οὐσία, ἧς δὲ στέρησιν, μὴ
[1, 7]	ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ μηδὲν	μᾶλλον	ποιητικὸν ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον
[1, 10]	μικρὰ δὲ μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται	μᾶλλον·	ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα
[1, 3]	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν	μᾶλλον	τὴν δὲ μή, ἢ τῷ
[1, 3]	γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν	μᾶλλον	τόδε τι καὶ εἶδος ταῦτα
[1, 3]	ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ	μᾶλλον	τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ καὶ
[1, 5]	γὰρ ὕλη ἑτέρα οὖσα δήλη	μᾶλλον	τοῦ εἴδους ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ
[1, 8]	γὰρ εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται	μᾶλλον	τῶν μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ
[1, 8]	δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί	μᾶλλον	ὑπάρχει τῶν μεγάλων τοῖς μικροῖς;
[1, 8]	ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ τὸν	κρύσταλλον,	ἀλλὰ μόνον τὰ καλὰ καὶ
[1, 5]	φερομένου. Τὸ μὲν γὰρ φερόμενον	ὅλον	ἀλλάττει τόπον, τὸ δ´ αὐξανόμενον
[1, 5]	ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ	ὅλον	γέγονε προσελθόντος μέν τινος, ὃ
[1, 8]	οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ κενὸν τὸ	ὅλον·	εἰ δὲ τῇ μὲν τῇ
[1, 4]	αὐτός γε ὤν. Ὅταν δ´	ὅλον	μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ τινὸς
[1, 2]	μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε εἰς τόδε	ὅλον.	Οἱ δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν
[1, 7]	δὲ τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον	ὅλον	τι θεωρῆσαι μέρος τι τυγχάνουσι
[1, 5]	οὐ τὸ τοῦ ὕδατος τὸ	συνόλον	μίγμα. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ´
[1, 2]	Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ τὸ	ξύλον	ἤ τι ἄλλο, πάλιν ἴσον
[1, 2]	ἔχει δηλονότι κἂν τέμω τὸ	ξύλον	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ ἄρα
[1, 3]	ἐν δὲ τῷ ποιῷ ἐὰν	ἐπιστῆμον	ἀλλ´ οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον. Περὶ
[1, 3]	λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι	ἐπιστῆμον,	τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα
[1, 3]	ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ ὅταν	ἀνεπιστῆμον.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τὰ
[1, 1]	μετὰ τῶν κινούντων ἓξ τὸν	ἀριθμόν,	Ἀναξαγόρας δὲ ἄπειρα καὶ Λεύκιππος
[1, 8]	πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ τὸ ἠρέμα	θερμόν.	Ἀλλὰ μὴν εἰ σκληρόν, καὶ
[1, 6]	οἷον τὸ λευκὸν καὶ τὸ	θερμόν·	ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ πλέον
[1, 8]	ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι τὸ	θερμόν·	ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον τὸ
[1, 1]	ἠέλιον μὲν λευκὸν ὁρᾶν καὶ	θερμὸν	ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσιν
[1, 7]	πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ τὸ	θερμόν·	εἰ δέ τι εἴη θερμὸν
[1, 7]	γένος ὄν, τὸ δὲ δυνάμενον	θερμὸν	εἶναι παρόντος τοῦ θερμαντικοῦ καὶ
[1, 7]	φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ τὸ	θερμόν·	ἔστι μὲν γὰρ ὡς ἡ
[1, 3]	μὴ ὄν, οἷον τὸ μὲν	θερμὸν	κατηγορία τις καὶ εἶδος, ἡ
[1, 8]	τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ δὲ	θερμόν·	οὐδὲ γὰρ ἂν μία τις
[1, 1]	τὸν μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ	θερμόν,	τὴν δὲ γῆν βαρὺ καὶ
[1, 7]	θερμόν· εἰ δέ τι εἴη	θερμὸν	χωριστόν, τοῦτο οὐθὲν ἂν πάσχοι.
[1, 6]	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον τὸ	θερμὸν	ψύχεσθαι καὶ τοῦτο θερμαίνεσθαι πάλιν·
[1, 1]	στοιχείων εἰσίν, λέγω δ´ οἷον	θερμὸν	ψυχρόν, λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν,
[1, 10]	ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ μικτόν (πρὸς	ὁμώνυμον	γὰρ τὸ μικτόν) ἡ δὲ
[1, 1]	καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ	συνώνυμον	τὸ μέρος ἐστίν. Δημόκριτος δὲ
[1, 3]	διαπορεῖ, ἀλλὰ τί ποτε τὸ	μανθάνον	μὲν οὐ λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 5]	καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ σαρκὶ τὸ	ἐνὸν	αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν
[1, 5]	οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν τὸ	κενόν·	ἀδύνατον δὲ μεγέθους ὕλην εἶναι
[1, 8]	μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ	κενὸν	ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν πλὴν
[1, 8]	παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ πᾶν	κενόν.	Ἀνάγκη ἄρα τὰ μὲν ἁπτόμενα
[1, 8]	δ´ ἐν τῷ κενῷ φέρεσθαι	(κενὸν	γὰρ εἶναι) καὶ συνιστάμενα μὲν
[1, 8]	δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν μόνον·	κενὸν	γὰρ οὐκ εἶναί φησιν· καὶ
[1, 8]	καὶ μὴ ἓν εἶναι καὶ	κενόν.	Εἰ μὲν γὰρ πάντῃ διαιρετόν,
[1, 8]	γελοῖον τὸ μικρὸν μὲν οἴεσθαι	κενὸν	εἶναι, μέγα δὲ μὴ μηδ´
[1, 5]	ἢ ἔλαττον γεγονέναι, καὶ μήτε	κενὸν	εἶναι τὸ σῶμα μήτε δύο
[1, 5]	ἢ> οἷον στιγμή τις, ἢ	κενὸν	ἔσται καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν.
[1, 8]	οὖσαν ἄνευ κενοῦ τό τε	κενὸν	μὴ ὄν, καὶ τοῦ ὄντος
[1, 8]	πέρας περαίνειν ἂν πρὸς τὸ	κενόν.	Οἱ μὲν οὖν οὕτως καὶ
[1, 8]	σώματι τὸν ὄγκον ἴσον ἔσται	κενόν.	Ὅλως δὲ τὸ πόρους ποιεῖν
[1, 8]	καὶ ἀκίνητον· τὸ μὲν γὰρ	κενὸν	οὐκ ὄν, κινηθῆναι δ´ οὐκ
[1, 8]	ἕν, ὥστε οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ	κενὸν	τὸ ὅλον· εἰ δὲ τῇ
[1, 5]	χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη τὸ	κενόν,	τοῦτο δ´ ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται
[1, 7]	ὥσπερ γένος ὄν, τὸ δὲ	δυνάμενον	θερμὸν εἶναι παρόντος τοῦ θερμαντικοῦ
[1, 5]	μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ	ἁψάμενον	τοῦ καυστοῦ, οὕτως ἐν τῷ
[1, 10]	(καὶ τὸ αὐτὸ τῷ μὲν	μεμιγμένον,	ἐὰν μὴ βλέπῃ ὀξύ, τῷ
[1, 10]	ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ δ´ οὐθὲν	μεμιγμένον)	οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν
[1, 2]	ἅμα ἄμφω ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ	διῃρημένον,	ἀλλὰ διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον.
[1, 9]	κἂν μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται	διῃρημένον·	δυνατὸν γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ
[1, 9]	φασί τινες, κἂν μήπω ᾖ	διῃρημένον,	ἔσται διῃρημένον· δυνατὸν γὰρ διαιρεθῆναι·
[1, 8]	καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ δὲ	διῃρημένον;	ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον μὴ
[1, 2]	τε· ἔσται γάρ τι οὐ	διῃρημένον,	ἦν δὲ πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ
[1, 2]	ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ διῃρημένον, ἀλλὰ	διῃρημένον	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Οὐδὲν ἄρα
[1, 2]	κἂν ἅμα εἴη τοῦτο πάντῃ	διῃρημένον,	καὶ εἰ μὴ ἅμα διῄρηται·
[1, 8]	εἶναι τὸ πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι	διῃρημένον,	τοῦ φάναι πολλὰ καὶ μὴ
[1, 3]	ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ δ´ ὕστερον	εἰρημένον	οὐ τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ τί
[1, 2]	γίνοιτο ἐκ μηδενὸς κἂν εἴη	συγκείμενον,	καὶ τὸ πᾶν δὴ οὐδὲν
[1, 4]	μάλιστα μὲν καὶ κυρίως τὸ	ὑποκείμενον	γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον
[1, 1]	ἄλληλα μεταβολήν, κἂν εἰ τὸ	ὑποκείμενον	ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν
[1, 1]	γὰρ ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ τὸ	ὑποκείμενον	ἓν στοιχεῖον καὶ μία πάντων
[1, 3]	τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ τὸ	ὑποκείμενον.	Ἡ μὲν οὖν εἰς τὸ
[1, 4]	Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι τὸ	ὑποκείμενον	καὶ ἕτερον τὸ πάθος ὃ
[1, 7]	γὰρ πάσχειν ὁτὲ μὲν τὸ	ὑποκείμενον,	οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον καὶ
[1, 3]	συνεχῶς αἰτία ὡς ὕλη τὸ	ὑποκείμενον,	ὅτι μεταβλητικόν ἐστι εἰς τἀναντία,
[1, 1]	ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν τὸ	ὑποκείμενον	ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ δὲ
[1, 6]	ἄλληλα, ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸ	ὑποκείμενον,	ὥστε ἐν οἷς τὸ ποιεῖν
[1, 7]	ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη τὸ	λεγόμενον	ἀληθές. Τί μὲν οὖν τὸ
[1, 3]	δὲ μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν	λεγόμενον	ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ τούτων
[1, 6]	ἁφῆς. Ὅμως δὲ τὸ κυρίως	λεγόμενον	ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι θέσιν, θέσις
[1, 5]	φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν τὸ	αὐξανόμενον.	Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο σώζειν· ὑπόκειται
[1, 5]	φθίνειν ὑπομένει τὸ αὐτὸ τὸ	αὐξανόμενον	καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα μὲν
[1, 5]	οὐδὲ τὸ γινόμενον, τὸ δ´	αὐξανόμενον	καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον δὲ
[1, 5]	τις καὶ τί ἐστι τὸ	αὐξανόμενον,	πότερον ᾧ προστίθεταί τι, οἷον
[1, 5]	ἦν, οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ τὸ	αὐξανόμενον	τούτῳ. Τί οὖν παθὸν ὑπὸ
[1, 5]	ὅλον ἀλλάττει τόπον, τὸ δ´	αὐξανόμενον	ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ
[1, 5]	ἔχειν τι δεῖ μέγεθος τὸ	αὐξανόμενον,	ὥστ´ οὐκ ἐξ ἀμεγέθους ὕλης
[1, 2]	πᾶν δὴ οὐδὲν ἄλλ´ ἢ	φαινόμενον.	Ὁμοίως δὲ κἂν ᾖ ἐκ
[1, 1]	ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ κυρίως	γινόμενον	ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω τὴν
[1, 3]	πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί τι	γινόμενον	ἁπλῶς καὶ φθειρόμενον, ἢ κυρίως
[1, 5]	ἀεὶ γάρ που ἔσται τὸ	γινόμενον	ἐξ αὐτοῦ, ὥστε κἀκεῖνο, ἢ
[1, 5]	γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο τὸ	γινόμενον.	Οὕτω δ´ αὐξάνεται ἡ ὕλη
[1, 3]	ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ	γινόμενον.	Περὶ μὲν οὖν τούτων ἐν
[1, 5]	μεταβάλλον κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ	γινόμενον,	τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ τὸ
[1, 5]	τὸ δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ	ἐλαυνόμενον·	τούτου γὰρ μένοντος τὰ μόρια
[1, 5]	σώματα τόπῳ ἔσται, τό τε	αὐξόμενον	καὶ τὸ αὖξον· ἔστι δὲ
[1, 4]	σῶμα ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει	ὑπομένον	γε ταὐτό, καὶ ὁ χαλκὸς
[1, 5]	τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν γὰρ	φερόμενον	ὅλον ἀλλάττει τόπον, τὸ δ´
[1, 3]	συνείρειν τὴν γένεσιν, εἴπερ τὸ	φθειρόμενον	εἰς τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται,
[1, 3]	ἐστί τι γινόμενον ἁπλῶς καὶ	φθειρόμενον,	ἢ κυρίως μὲν οὐδέν, ἀεὶ
[1, 3]	εἰς ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ	φθειρόμενον.	Πότερον οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ
[1, 6]	ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται τὸ	ἁπτόμενον	ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι δ´ ὡς
[1, 6]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ	ἁπτόμενον	ἁπτομένου ἁπτόμενον· καὶ γὰρ κινεῖ
[1, 9]	Λέγω δ´ οἷον οὐ μόνον	ἁπτόμενον	θερμαίνει τὸ πῦρ, ἀλλὰ κἂν
[1, 6]	τὸ πολὺ τὸ ἁπτόμενον ἁπτομένου	ἁπτόμενον·	καὶ γὰρ κινεῖ κινούμενα πάντα
[1, 6]	μόνου τοῦ κινουμένου, τὸ δ´	ἁπτόμενον	μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ
[1, 7]	δὲ σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ	ἁπτόμενον.	Ὅσα μὲν οὖν μὴ ἐν
[1, 8]	πῶς γίνεται καὶ φθείρεται τὸ	σωρευόμενον	μέγεθος, οὔτε δῆλον οὔτε ἐνδέχεται
[1, 3]	ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ δὲ	φυόμενον	γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται ταῖς
[1, 2]	ἔσται διαιρετόν· οὐ γάρ ἐστιν	ἐχόμενον	σημεῖον σημείου ἢ στιγμὴ στιγμῆς.
[1, 5]	κατὰ μὲν τὸ εἶδός ἐστιν	ἐνδεχόμενον,	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὐκ
[1, 2]	ἄρα ἔσται λοιπόν, καὶ ἀσώματον	ἐφθαρμένον	τὸ σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´
[1, 3]	φροῦδον τὸ πᾶν, εἴ γε	πεπερασμένον	ἦν ἐξ οὗ γίνεται τῶν
[1, 6]	ἁφὴν καὶ τόπον, εἴτ´ ἐστὶ	κεχωρισμένον	ἕκαστον αὐτῶν εἴτ´ ἄλλον τρόπον.
[1, 5]	ἔν τινι ὑπάρξει, εἰ μὲν	κεχωρισμένον	οὕτως ὥστε μὴ ἐκείνου καθ´
[1, 10]	οὔτε τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ	μιγνύμενον	σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ
[1, 5]	οἷον ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ πλεῖον	μιγνύμενον	τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ,
[1, 5]	τὸ αὐτὸ τὸ αὐξανόμενον καὶ	ἀλλοιούμενον.	Ἀλλ´ ἔνθα μὲν τὸ πάθος
[1, 5]	μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ μὲν	ἀλλοιούμενον	οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ
[1, 3]	τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ δὲ	κινούμενον	ἀεί. Τούτων δὲ περὶ μὲν
[1, 6]	κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ τὸ	κινούμενον,	ἀλλὰ τὸ μὲν ἀνάγκη κινούμενον
[1, 7]	τὸ δ´ ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν	κινούμενον.	Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ μὲν
[1, 8]	μὲν κινοῦν κατ´ ἄλλο δὲ	κινούμενον,	ἢ κατὰ ταὐτὸ τἀναντία ὑπάρξει,
[1, 6]	κινούμενον, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀνάγκη	κινούμενον	καὶ αὐτὸ κινεῖν, τὸ δ´
[1, 7]	πάλιν τὸ ἔσχατον πρὸς τὸ	κινούμενον	καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως δὲ
[1, 3]	οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει τὸ	ζητούμενον.	Διαφέρει γὰρ εἰς ἃ μεταβάλλει
[1, 8]	μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ	συμβαῖνον	ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς δὲ
[1, 8]	αἷς χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται	συμβαῖνον.	Τοῖς δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον
[1, 3]	λέγω δ´ οἷον ἐκ κάμνοντος	ὑγιαῖνον	καὶ κάμνον ἐξ ὑγιαίνοντος, ἢ
[1, 5]	τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ τὸ	φθῖνον,	ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ φερομένου.
[1, 5]	μὲν ἕως ἂν σώζηται καὶ	φθῖνον,	αὐξάνεται δὲ οὐκ ἀεί, καὶ
[1, 5]	ἐπιχέοι ὕδωρ, ὁ δὲ δύναιτο	οἶνον	ποιεῖν τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ
[1, 7]	ἰατρόν φαμεν ὑγιάζειν καὶ τὸν	οἶνον.	Τὸ μὲν οὖν πρῶτον κινοῦν
[1, 5]	καὶ ᾧ, ὥσπερ ὅταν μίξῃς	οἶνον	ὕδατι· ὁμοίως γὰρ πλεῖον ἑκάτερον.
[1, 5]	ἢ οὐδενὸς ἢ εἴ τι	κοινὸν	ἀμφοῖν ὑπάρχει, τῷ γινομένῳ καὶ
[1, 5]	δ´ ἤδη τοιουδί (σῶμα γὰρ	κοινὸν	οὐδέν) ἡ αὐτὴ καὶ μεγέθους
[1, 10]	δὲ θάτερον, ἀλλὰ μεταξὺ καὶ	κοινόν.	Φανερὸν οὖν ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ
[1, 7]	τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ	κάμνον·	ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν
[1, 3]	οἷον ἐκ κάμνοντος ὑγιαῖνον καὶ	κάμνον	ἐξ ὑγιαίνοντος, ἢ μικρὸν ἐκ
[1, 1]	τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ τότε	μόνον	ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε
[1, 8]	Καίτοι τοῦτό γε ἄτοπον, τὸ	μόνον	ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι τὸ
[1, 9]	πάσχειν. Λέγω δ´ οἷον οὐ	μόνον	ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ πῦρ, ἀλλὰ
[1, 8]	ὑπάρξει, καὶ ἡ ὕλη οὐ	μόνον	ἀριθμῷ ἔσται μία ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ	μόνον	δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ
[1, 8]	πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα	μόνον,	ἐξ ὧν πρώτων σύγκειται καὶ
[1, 8]	διώρισαν, ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ	μόνον	ἐπὶ τῶν ποιούντων καὶ πασχόντων,
[1, 8]	Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν	μόνον·	κενὸν γὰρ οὐκ εἶναί φησιν·
[1, 10]	μίξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ	μόνον	μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ
[1, 3]	γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ τι	μόνον,	μὴ τῇ ἐξ ἀλλήλων γενέσει
[1, 1]	ὅτι φύσις οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ	μόνον	μίξις τε διάλλαξίς τε μιγέντων.
[1, 6]	Πάθος δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται	μόνον,	οἷον τὸ λευκὸν καὶ τὸ
[1, 8]	καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν δὲ	μόνον,	οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ
[1, 10]	ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον	μόνον	παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ δὲ
[1, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων μὲν οὖν	μόνον	περὶ γενέσεως ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς,
[1, 5]	οὖν ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ	μόνον	περὶ ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς
[1, 10]	γὰρ δὴ πλείω καὶ μείζω	μόνον	ποιεῖ τὸν ὄγκον. Ὅταν δ´
[1, 5]	γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ δὲ	μόνον	σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ διαφέρει
[1, 8]	εἰ μηθὲν ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ	μόνον	σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν
[1, 9]	τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον	μόνον	σχιζομένων τῶν σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ
[1, 8]	δοκεῖν καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ	μόνον	τὰ καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα
[1, 10]	ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας	μόνον.	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο συμβαίνει καὶ
[1, 3]	ποιὸν ἢ ποῦ τὸ δυνάμει	μόνον	τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ
[1, 3]	φθείρεται νῦν ἁπλῶς, καὶ οὐ	μόνον	τοδί· καὶ αὕτη μὲν γένεσις
[1, 3]	τὸ μὲν ἀκίνητον τὸν ἅπαντα	χρόνον,	τὸ δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων
[1, 2]	οἱ μέν φασιν ὅτι τὸ	αὐτοτρίγωνον	πολλὰ ἔσται, Δημόκριτος δ´ ἂν
[1, 5]	τό τε αὐξόμενον καὶ τὸ	αὖξον·	ἔστι δὲ καὶ τοῦτο ἀδύνατον.
[1, 2]	ἢ εἰ καὶ τοῦτο διαλῦσαι	χαλεπὸν	ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων
[1, 10]	δέ, διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.	~Λοιπὸν	δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ
[1, 5]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ αὐξήσεως	λοιπὸν	εἰπεῖν, τί τε διαφέρει γενέσεως
[1, 2]	ὁτιοῦν σημεῖον. Οὐδὲν ἄρα ἔσται	λοιπόν,	καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον τὸ σῶμα,
[1, 2]	σῶμα, διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται	λοιπόν;	μέγεθος; οὐ γὰρ οἷόν τε·
[1, 3]	ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται,	τρόπον	δὲ ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί·
[1, 4]	ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν,	τρόπον	δέ τινα καὶ τὸ ταῖς
[1, 8]	τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν	τρόπον,	διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς
[1, 3]	καὶ τἆλλα πάντα τοῦτον τὸν	τρόπον.	Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται γένεσις,
[1, 6]	κεχωρισμένον ἕκαστον αὐτῶν εἴτ´ ἄλλον	τρόπον.	Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη
[1, 9]	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τίνα	τρόπον	ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ μέν
[1, 8]	ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα	τρόπον	ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ καὶ
[1, 8]	συνεχὲς ὂν πάσχοι τὸν αὐτὸν	τρόπον.	Ἔτι δὲ πῶς ἐνδέχεται περὶ
[1, 3]	ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν· τὸν γὰρ	τρόπον	ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ τὸ ὑποκείμενον.
[1, 6]	ἀλλήλων γίνεται πάντα τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἤ τι πρῶτον ἓν αὐτῶν
[1, 1]	φθορά. Διὸ λέγει τοῦτον τὸν	τρόπον	καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις οὐδενός
[1, 7]	ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ
[1, 8]	ἢ πείσεται. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων παθημάτων·
[1, 7]	ἐπὶ κινήσεως τὸν αὐτὸν ἔχει	τρόπον	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ
[1, 8]	καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν ἡμᾶς
[1, 3]	καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ γάρ
[1, 10]	ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται
[1, 4]	περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ αὐξήσεως
[1, 6]	τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ τοῦ
[1, 7]	καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται
[1, 7]	ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον τὸν	τρόπον	λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον
[1, 8]	διαφέρει τοῦ μὴ τὸν αὐτὸν	τρόπον	Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ μὲν
[1, 9]	ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως
[1, 3]	δὲ καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι	τρόπον	μέν τινα ἐκ μὴ ὄντος
[1, 9]	δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν	τρόπον	μόνον σχιζομένων τῶν σωμάτων ἄτοπον·
[1, 3]	γενέσει καθ´ ὃν εἴπομεν νῦν	τρόπον·	νῦν μὲν γὰρ τοσοῦτον διώρισται,
[1, 7]	ψύχεσθαι καὶ τἆλλα τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν τὸ
[1, 8]	λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν αὐτὸν	τρόπον·	οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα
[1, 10]	δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	οὔτε τῷ σώματι τὴν τροφὴν
[1, 8]	τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν	τρόπον	πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν οὕτως
[1, 10]	περὶ μίξεως κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 3]	νομίζουσιν, οὕτω καὶ τὰ πράγματα,	τρόπον	τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ δὲ
[1, 2]	ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα	τρόπον	τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ
[1, 5]	καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον δὲ	τρόπον	τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 1]	δῆλον, καὶ ὅτι λέγουσι τὸν	τρόπον	τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις
[1, 3]	μὴ ὄν. Ἕνα μὲν οὖν	τρόπον	τούτῳ διοίσει τὸ ἁπλῶς τι
[1, 9]	διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ	τρόπον	ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν καὶ
[1, 2]	ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως, τίνα	τρόπον	ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ
[1, 10]	τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον τὸν	τρόπον	ὥστε μὴ δῆλον ἕκαστον εἶναι
[1, 1]	ὕλην, ἄν τε μεταβάλλῃ κατὰ	τόπον,	ἄν τε κατ´ αὔξησιν καὶ
[1, 6]	μαθηματικοῖς ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ	τόπον,	εἴτ´ ἐστὶ κεχωρισμένον ἕκαστον αὐτῶν
[1, 5]	τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω	τόπον,	ἐπ´ ἐλάττω δὲ τὰ τοῦ
[1, 5]	γὰρ οὖσα ἢ οὐδένα καθέξει	τόπον,	ἢ> οἷον στιγμή τις, ἢ
[1, 5]	οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ	τόπον,	οὐδὲ τὸ γινόμενον, τὸ δ´
[1, 5]	μένοντος τὰ μόρια μεταβάλλει κατὰ	τόπον,	οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας·
[1, 5]	μὲν γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει	τόπον,	τὸ δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ
[1, 4]	καὶ φθίσις, ὅταν δὲ κατὰ	τόπον,	φορά, ὅταν δὲ κατὰ πάθος
[1, 9]	τρόπον μόνον σχιζομένων τῶν σωμάτων	ἄτοπον·	ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος ὁ λόγος
[1, 8]	ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν σχημάτων.	Ἄτοπον	δὲ κἂν εἰ ταῦτα μὲν
[1, 2]	στιγμαὶ ἢ ἁφαὶ τοδὶ παθοῦσαι,	ἄτοπον	ἐκ μὴ μεγεθῶν μέγεθος εἶναι.
[1, 8]	γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν. Ἀλλὰ μὴν	ἄτοπον	καὶ εἰ μηθὲν ὑπάρχει ἀλλ´
[1, 8]	ἐν τοῖς ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´	ἄτοπον	καὶ τὸ μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα
[1, 2]	ὁτιοῦν σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν	ἄτοπον·	τὸ μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν,
[1, 8]	τ´ εἶναι. Καίτοι τοῦτό γε	ἄτοπον,	τὸ μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ
[1, 7]	τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν	ἄνθρωπον	καὶ θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι καὶ
[1, 7]	ποιοῦντος· ὁτὲ μὲν γὰρ τὸν	ἄνθρωπόν	φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ τὸ
[1, 1]	λευκὸν ὁρᾶν καὶ θερμὸν ἁπάντῃ,	ὄμβρον	δ´ ἐν πᾶσιν δνοφόεντά τε
[1, 1]	θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν μέλαν, ξηρὸν	ὑγρόν,	μαλακὸν σκληρὸν καὶ τῶν ἄλλων
[1, 9]	σῶμα συνεχὲς ὂν ὁτὲ μὲν	ὑγρὸν	ὁτὲ δὲ πεπηγός, οὐ διαιρέσει
[1, 9]	τοὺς ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν	ὑγρόν,	ὁτὲ δὲ σκληρὸν καὶ πεπηγός
[1, 5]	εἶδος, οἷον εἰ ξηρῷ προσίοι	ὑγρόν,	προσελθὸν δὲ μεταβάλοι καὶ γένοιτο
[1, 10]	σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ	ὑγρὸν	τῶν διαιρετῶν, ἐὰν μὴ γλίσχρον
[1, 5]	μὴ καὶ τὰ πάθη χωριστά.	Φανερὸν	δὴ ἐκ τῶν διηπορημένων ὅτι
[1, 5]	δεῖ εἶναι τὸ ᾧ αὐξάνεται.	Φανερὸν	δὴ ὅτι δυνάμει ἐκεῖνο, οἷον
[1, 8]	ὑπολαμβάνουσιν, ἢ ψεῦδος ἢ μάταιον,	φανερὸν	ἐκ τούτων ἐστίν· διαιρετῶν δ´
[1, 6]	ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´ οὖν	φανερόν,	ὅτι ἔστι μὲν ὡς τὰ
[1, 8]	Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ μὲν ἄλλα	φανερὸν	ὅτι μέχρι τῶν στοιχείων ἔχει
[1, 1]	δ´ ἦν ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ	φανερὸν	ὅτι μίαν ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις
[1, 7]	εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα δὲ τἀναντία,	φανερὸν	ὅτι παθητικὰ καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων
[1, 6]	τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε	φανερὸν	ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων,
[1, 10]	θάτερον, ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν.	Φανερὸν	οὖν ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ μικτὰ
[1, 2]	καὶ εἰς ἀπέχοντα καὶ κεχωρισμένα,	φανερόν.	Οὔτε δὴ κατὰ μέρος διαιροῦντι
[1, 10]	τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων.	Φανερὸν	τοίνυν ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ
[1, 10]	αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται δὲ	θάτερον,	ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν. Φανερὸν
[1, 10]	καὶ ὡς θάτερον μὲν δεκτικὸν	θάτερον	δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ τούτων
[1, 7]	μᾶλλον θάτερον ἔσται ποιητικὸν ἢ	θάτερον;	εἴ τε ὑπὸ τοῦ ὁμοίου
[1, 10]	αὔξησιν τοῦ κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ	θάτερον	εἰς τὸ κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς
[1, 7]	ὁμοίου μηθέν· τί γὰρ μᾶλλον	θάτερον	ἔσται ποιητικὸν ἢ θάτερον; εἴ
[1, 7]	μᾶλλον ποιητικὸν ἢ παθητικὸν εἶναι	θάτερον	θατέρου (πάντα γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν
[1, 10]	καὶ μικτὰ ἠρέμα, καὶ ὡς	θάτερον	μὲν δεκτικὸν θάτερον δ´ εἶδος.
[1, 10]	τὸν ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ	θάτερον	μόνον παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ
[1, 10]	τὸ λευκόν, οὔτε φθείρονται, οὔτε	θάτερον	οὔτ´ ἄμφω· σώζεται γὰρ ἡ
[1, 4]	ἢ ψυχρά, οὐ δεῖ τούτου	θάτερον	πάθος εἶναι εἰς ὃ μεταβάλλει.
[1, 4]	ὅταν δὲ μηδὲν ὑπομένῃ οὗ	θάτερον	πάθος ἢ συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις,
[1, 6]	ἢ κουφότητα, ἢ ἄμφω ἢ	θάτερον.	Τὰ δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ
[1, 10]	ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει μὲν	ἑκάτερον	εἰς τὸ κρατοῦν ἐκ τῆς
[1, 5]	οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ πλεῖον	ἑκάτερον.	Ἢ ὅτι τοῦ μὲν μένει
[1, 1]	περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως, τί	ἑκάτερον,	καὶ πότερον τὴν αὐτὴν ὑποληπτέον
[1, 10]	ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται τῶν μιγνυμένων	ἑκάτερον·	οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα τά
[1, 10]	μικτόν, ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν	ἑκάτερον	τῶν μιχθέντων· τῶν δὲ παθῶν
[1, 10]	σύνθεσις ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´	ἕτερον,	δῆλον ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ
[1, 2]	Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν	ἕτερον	εἶναι γένεσις καὶ ἀλλοίωσις, καὶ
[1, 1]	Ἅμα μὲν γὰρ οὔ φησιν	ἕτερον	ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι τῶν στοιχείων
[1, 5]	μορφῆς. Γίνεται μὲν οὖν ἁπλῶς	ἕτερον	ἐξ ἑτέρου, ὥσπερ καὶ ἐν
[1, 10]	ἀδύνατον γάρ ἐστι μιχθῆναί τι	ἕτερον	ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί τινες· ὄντων
[1, 7]	κινήσει πᾶν, τό τε παντελῶς	ἕτερον	καὶ τὸ μηθαμῇ ταὐτὸν ὡσαύτως·
[1, 1]	Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος, τούτοις δὲ	ἕτερον.	Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν οἰκείαν
[1, 8]	τὸ κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ	ἕτερον,	παθητικόν· εἰ δ´ αὐτὸ αὑτὸ
[1, 8]	δ´ ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ ἔσται	ἕτερον	στερεὸν παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ
[1, 4]	ἐστί τι τὸ ὑποκείμενον καὶ	ἕτερον	τὸ πάθος ὃ κατὰ τοῦ
[1, 3]	ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον τὸ	ἕτερον	τῶν ἐναντίων ἐστίν, οἷον γῆ
[1, 2]	μετακινεῖσθαι μικροῦ ἐμμιγνυμένου καὶ ὅλως	ἕτερον	φαίνεσθαι ἑνὸς μετακινηθέντος· ἐκ τῶν
[1, 10]	μικρόν, ὅπερ συμβαίνει περὶ τὸν	καττίτερον	καὶ τὸν χαλκόν. Ἔνια γὰρ
[1, 8]	ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	θερμότερον.	Τοιαῦτα δ´ ὄντα μὴ πάσχειν
[1, 6]	εἴτ´ ἔστιν εἴτε μή, καὶ	πότερον	ἀίδιον ἕκαστον ἢ γίνεταί πως,
[1, 1]	τὸ πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ	πότερον	ἀρχὴν αὐτῶν θετέον τὸ ἓν
[1, 5]	αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν) ποτέρως ὑποληπτέον,	πότερον	ἐκ δυνάμει μὲν μεγέθους καὶ
[1, 5]	λέγειν, ποτέρως ἡ αὔξησις γίνεται;	πότερον	ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´ αὑτὴν
[1, 6]	γίνεταί πως, καὶ εἰ γίνεται,	πότερον	ἐξ ἀλλήλων γίνεται πάντα τὸν
[1, 3]	Διωρισμένων δὲ τούτων, πρῶτον θεωρητέον	πότερόν	ἐστί τι γινόμενον ἁπλῶς καὶ
[1, 10]	ὄντων καὶ πῶς, ἔτι δὲ	πότερον	ἔστι μίξις ἢ τοῦτο ψεῦδος·
[1, 1]	καὶ φθορᾶς τῆς ἁπλῆς λεκτέον,	πότερον	ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι καὶ
[1, 10]	δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον,	πότερον	ἡ μίξις πρὸς τὴν αἴσθησιν
[1, 8]	μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ	πότερον	μία πάντων ἡ φύσις ἐκείνων
[1, 5]	τῶν φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον	πότερον	μόνως ἐν τῷ περὶ ὅ
[1, 3]	ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ φθειρόμενον.	Πότερον	οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ τῶν
[1, 2]	πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων πάντων,	πότερον	οὕτω γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται καὶ
[1, 1]	καὶ ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ	πότερον	τὴν αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι
[1, 3]	ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις	πότερον	τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων ἐστίν,
[1, 5]	καὶ τί ἐστι τὸ αὐξανόμενον,	πότερον	ᾧ προστίθεταί τι, οἷον εἰ
[1, 2]	πλεῖστον. Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη,	πότερον,	ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος, σώματα
[1, 10]	μᾶλλον νῦν μεμίχθαι φασὶν ἢ	πρότερον,	ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου δὲ
[1, 5]	ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον.	Εἰ δὲ σώματι, δύο ἐν
[1, 6]	ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ	πρότερον	εἰπεῖν περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται
[1, 3]	Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνης εἴρηται	πρότερον	ἐν τοῖς περὶ κινήσεως λόγοις,
[1, 5]	ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται ἐν ἑτέροις	πρότερον.	Ἔτι δ´ ἥ γε τοιαύτη
[1, 8]	ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς	πρότερον	λόγοις· περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 5]	ὑπάρχει τῶν καθ´ αὑτό, ὃ	πρότερον	οὐχ ὑπῆρχεν, ἠλλοίωται τοῦτο· ᾧ
[1, 10]	πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα	πρότερόν	τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ
[1, 6]	Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη	πρότερον,	τὸ ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα
[1, 7]	ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ τῶν	πρότερον	ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ μὲν
[1, 10]	τοῦτο γὰρ ὁ λόγος διηπόρει	πρότερον·	φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα πρότερόν
[1, 2]	οὐδὲ μεῖζον τὸ πᾶν τοῦ	πρότερον,	ὥστε κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν
[1, 5]	Ἧι μὲν οὖν δυνάμει τὸ	συναμφότερον,	οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν
[1, 3]	τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος	ὕστερον	ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον τῶν καθ´
[1, 3]	εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ δ´	ὕστερον	εἰρημένον οὐ τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ
[1, 2]	δ´ ἔσται δῆλον ἐν τοῖς	ὕστερον.	Νῦν δὲ τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι
[1, 8]	θίγῃ; οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὸ	ὕστερον	τοῦ προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα,
[1, 2]	ἀὴρ γίνεται, ἐὰν δὲ συγκριθῇ,	βραδύτερον.	Μᾶλλον δ´ ἔσται δῆλον ἐν
[1, 8]	καὶ μαλακότης μὴ ὑπάρξει· καίτοι	βαρύτερόν	γε κατὰ τὴν ὑπεροχήν φησιν
[1, 1]	τὴν δὲ γῆν βαρὺ καὶ	σκληρόν·	ἀφαιρουμένων οὖν τούτων τῶν διαφορῶν
[1, 5]	ὑπ´ ἀνθρώπου, ἢ ὑπ´ ἐντελεχείας·	σκληρὸν	γὰρ οὐχ ὑπὸ σκληροῦ γίνεται.
[1, 8]	ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	σκληρόν,	καὶ μαλακόν. Τὸ δὲ μαλακὸν
[1, 9]	ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ δὲ	σκληρὸν	καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι δ´
[1, 1]	λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν	σκληρὸν	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ
[1, 1]	ἔσται οὐδὲν οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ	σκληρόν·	ὁ δ´ αὐτὸς λόγος καὶ
[1, 8]	πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε	σκληρὸν	οἷόν τ´ εἶναι. Καίτοι τοῦτό
[1, 5]	προσελθὸν δὲ μεταβάλοι καὶ γένοιτο	ξηρόν·	ἔστι μὲν γὰρ ὡς τὸ
[1, 1]	οἷον θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν μέλαν,	ξηρὸν	ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ τῶν
[1, 3]	ἐνέργειαν μὲν γὰρ οὐδέν ἐστιν	ἄπειρον,	δυνάμει δ´ ἐπὶ τὴν διαίρεσιν,
[1, 3]	οὐ γὰρ δὴ διὰ τὸ	ἄπειρον	εἶναι ἐξ οὗ γίνεται, οὐχ
[1, 8]	τὸ πᾶν εἶναί φασι καὶ	ἄπειρον	ἔνιοι· τὸ γὰρ πέρας περαίνειν
[1, 3]	καὶ κάμνον ἐξ ὑγιαίνοντος, ἢ	μικρὸν	ἐκ μεγάλου καὶ μέγα ἐκ
[1, 8]	δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ	μικρὸν	μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα
[1, 10]	τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἢ	μικρόν,	ὅπερ συμβαίνει περὶ τὸν καττίτερον
[1, 8]	ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς δὲ	μικρὸν	παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε
[1, 7]	ὅμοιον καὶ τὸ πάντῃ πάντως	ἀδιάφορον	εὔλογον μὴ πάσχειν ὑπὸ τοῦ
[1, 7]	τοῦ ποιοῦντος· καὶ γὰρ τὸν	ἰατρόν	φαμεν ὑγιάζειν καὶ τὸν οἶνον.
[1, 10]	ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν μὴ	γλίσχρον	ᾖ· ταῦτα γὰρ δὴ πλείω
[1, 8]	ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον τὸ	ψυχρὸν	ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν σχημάτων.
[1, 1]	εἰσίν, λέγω δ´ οἷον θερμὸν	ψυχρόν,	λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν
[1, 8]	μηθενὸς ποιητικὸν πάθους· οὔτε γὰρ	ψυχρὸν	οὔτε σκληρὸν οἷόν τ´ εἶναι.
[1, 8]	δὲ μόνον, οἷον τὸ μὲν	ψυχρὸν	τὸ δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ
[1, 7]	ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν τὸ	ψυχρόν,	ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ κάμνον· ἀμφότερα
[1, 7]	τε πῦρ θερμαίνειν καὶ τὸ	ψυχρὸν	ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ ποιητικὸν
[1, 2]	οὐ πάντῃ· εἰ γὰρ κατὰ	μέσον	διαιρετόν, καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν
[1, 2]	ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ κατὰ τὸ	μέσον	ὡσαύτως, καὶ ὅλως δέ, εἰ
[1, 8]	ὅτι παντὶ σώματι τὸν ὄγκον	ἴσον	ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ τὸ
[1, 2]	ξύλον ἤ τι ἄλλο, πάλιν	ἴσον	τε καὶ ἕν. Οὐκοῦν οὕτως
[1, 6]	κίνησις πάθος. Πάθος δὲ καθ´	ὅσον	ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον τὸ λευκὸν
[1, 2]	ἄν τις καὶ ἐκ τούτων	ὅσον	διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς
[1, 3]	οὐσιῶν. Περί τε τούτων οὖν	ὅσον	ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ τίς αἰτία
[1, 9]	οὐ πάσχειν, ἀλλὰ πάντῃ καθ´	ὅσον	ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον δὲ καὶ
[1, 5]	αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις.	Ποσὸν	δὲ τὸ μὲν καθόλου οὐ
[1, 5]	δυνάμει αὐλός, ἔχουσα καὶ τὸ	ποσὸν	δυνάμει, οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί.
[1, 3]	λέγω δ´ οἷον ἆρ´ ἔσται	ποσὸν	ἢ ποιὸν ἢ ποῦ τὸ
[1, 4]	Ὅταν μὲν οὖν κατὰ τὸ	ποσὸν	ᾖ ἡ μεταβολὴ τῆς ἐναντιώσεως,
[1, 2]	ᾖ ἐκ στιγμῶν, οὐκ ἔσται	ποσόν.	Ὁπότε γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν
[1, 3]	τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ	ποσόν.	Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν σημαίνει,
[1, 3]	γὰρ τὶ οὔτε ποιὸν οὔτε	ποσὸν	οὔτε ποῦ τὸ μὴ ὄν.
[1, 3]	κατηγοριῶν, οἷον οὔτε ποιὸν οὔτε	ποσὸν	οὔτε τὸ ποῦ· χωριστὰ γὰρ
[1, 5]	ἐνταῦθα τὸ καθόλου, κἀκεῖ τὸ	ποσόν.	Σὰρξ δὲ ἢ ὀστοῦν ἢ
[1, 7]	μὲν τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι	τὸν	ἄνθρωπον καὶ θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι
[1, 7]	τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ μὲν γὰρ	τὸν	ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ
[1, 3]	ὅτι ἐστὶ τὸ μὲν ἀκίνητον	τὸν	ἅπαντα χρόνον, τὸ δὲ κινούμενον
[1, 1]	πάντα μετὰ τῶν κινούντων ἓξ	τὸν	ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας δὲ ἄπειρα καὶ
[1, 7]	οἱ δ´ εἰς θάτερα τοὐναντίον.	Τὸν	αὐτὸν δὲ λόγον ὑποληπτέον εἶναι
[1, 7]	κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 8]	καὶ ἄλλο ποιήσει ἢ πείσεται.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 3]	τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[1, 10]	δὲ μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον κἂν εἰ
[1, 10]	πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον οὔτε τῷ
[1, 7]	παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως	τὸν	αὐτὸν ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 10]	κρᾶσις οὐδὲ μίξις, οὐδ´ ἕξει	τὸν	αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ τὸ
[1, 8]	ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν πάσχοι	τὸν	αὐτὸν τρόπον. Ἔτι δὲ πῶς
[1, 6]	πότερον ἐξ ἀλλήλων γίνεται πάντα	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἤ τι πρῶτον
[1, 8]	Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ	τὸν	αὐτὸν τρόπον Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι
[1, 7]	θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι καὶ τἆλλα	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι
[1, 8]	τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει	τὸν	αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα
[1, 10]	δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον τῆς μεθόδου· τοῦτο
[1, 3]	τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν·	τὸν	γὰρ τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ
[1, 7]	περὶ τοῦ ποιοῦντος· καὶ γὰρ	τὸν	ἰατρόν φαμεν ὑγιάζειν καὶ τὸν
[1, 10]	ἢ μικρόν, ὅπερ συμβαίνει περὶ	τὸν	καττίτερον καὶ τὸν χαλκόν. Ἔνια
[1, 8]	πῦρ ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ	τὸν	κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον τὰ καλὰ
[1, 2]	ὑποκειμένῳ τὸ μέν ἐστι κατὰ	τὸν	λόγον, τὸ δὲ κατὰ τὴν
[1, 6]	δὲ οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε	τὸν	λυποῦντα ἅπτεσθαι ἡμῶν, ἀλλ´ οὐκ
[1, 3]	δ´ ἁπλῶς οὔ· φαμὲν γὰρ	τὸν	μανθάνοντα γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι
[1, 9]	πῦρ, ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ·	τὸν	μὲν γὰρ ἀέρα τὸ πῦρ,
[1, 1]	τὸ δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει	τὸν	μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν,
[1, 8]	εἴη πύρινα, τὰ δὲ γήινα	τὸν	ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ μία
[1, 8]	ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ σώματι	τὸν	ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως
[1, 10]	πλείω καὶ μείζω μόνον ποιεῖ	τὸν	ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον
[1, 10]	σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν	τὸν	ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ
[1, 7]	τὸν ἰατρόν φαμεν ὑγιάζειν καὶ	τὸν	οἶνον. Τὸ μὲν οὖν πρῶτον
[1, 8]	πᾶν τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι	τὸν	τρόπον, διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης
[1, 3]	μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα τοῦτον	τὸν	τρόπον. Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται
[1, 1]	ἡ φθορά. Διὸ λέγει τοῦτον	τὸν	τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις
[1, 8]	ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν
[1, 4]	καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ
[1, 6]	ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ
[1, 7]	τί καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς δὲ
[1, 7]	ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον	τὸν	τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν.
[1, 9]	οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ
[1, 9]	Ὅλως δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι	τὸν	τρόπον μόνον σχιζομένων τῶν σωμάτων
[1, 8]	ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον	τὸν	τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1]	φάναι, δῆλον, καὶ ὅτι λέγουσι	τὸν	τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ
[1, 10]	καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον	τὸν	τρόπον ὥστε μὴ δῆλον ἕκαστον
[1, 10]	συμβαίνει περὶ τὸν καττίτερον καὶ	τὸν	χαλκόν. Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς
[1, 2]	Οὐδὲν ἄρα ἔσται λοιπόν, καὶ	ἀσώματον	ἐφθαρμένον τὸ σῶμα, καὶ γίνοιτο
[1, 2]	κατὰ πᾶν σημεῖον (οὐ γὰρ	δυνατόν)	ἀλλὰ μέχρι του. Ἀνάγκη ἄρα
[1, 2]	ἐξ οὐδενός. Καὶ τοῦτο πῶς	δυνατόν;	ἀλλὰ μὴν ὅτι γε διαιρεῖται
[1, 9]	μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται διῃρημένον·	δυνατὸν	γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ οὐθὲν
[1, 1]	τῶν λοιπῶν. Ὥστ´ εἰ μὴ	δυνατὸν	ἐκ πυρὸς γενέσθαι ὕδωρ μηδ´
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι πάσχειν	δυνατόν,	καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι
[1, 2]	γὰρ πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο	δυνατόν,	κἂν ἅμα εἴη τοῦτο πάντῃ
[1, 2]	δόξειεν ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ	δυνατόν,	κἂν γένοιτο, οὐχ ὥστε εἶναι
[1, 6]	σαφῶς. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι	δυνατόν,	οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς
[1, 2]	μέγεθος πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο	δυνατόν.	Τί γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν
[1, 8]	πολλῶν ἕν, ἀλλ´ εἶναι τοῦτ´	ἀδύνατον,	ἀλλ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν
[1, 5]	αὖξον· ἔστι δὲ καὶ τοῦτο	ἀδύνατον.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται
[1, 1]	οἱ πλείους ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς	ἀδύνατον	ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ πάθη, καθ´
[1, 5]	ἐνυπαρχούσης ἐν ἄλλῳ σώματι; ἢ	ἀδύνατον	ἀμφοτέρως. Χωριστὴ μὲν γὰρ οὖσα
[1, 10]	ἔστι μίξις ἢ τοῦτο ψεῦδος·	ἀδύνατον	γάρ ἐστι μιχθῆναί τι ἕτερον
[1, 10]	ὥστε ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν μέρος,	ἀδύνατον	γὰρ οὕτω διαιρεθῆναι. Ἢ οὖν
[1, 2]	διαιρετόν, ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται	ἀδύνατον	γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς
[1, 5]	ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν τὸ κενόν·	ἀδύνατον	δὲ μεγέθους ὕλην εἶναι χωριστήν,
[1, 5]	εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ τοῦτ´	ἀδύνατον·	δεῖ γὰρ σώζειν τῷ λόγῳ
[1, 2]	εἶναι ἅμα πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει	ἀδύνατον	δόξειεν ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ
[1, 2]	Νῦν δὲ τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι	ἀδύνατον	εἶναι τὴν γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν
[1, 7]	πάσχοι. Τοῦτο μὲν οὖν ἴσως	ἀδύνατον	εἶναι χωριστόν· εἰ δ´ ἐστὶν
[1, 5]	τὸ κενόν, τοῦτο δ´ ὅτι	ἀδύνατον,	εἴρηται ἐν ἑτέροις πρότερον. Ἔτι
[1, 2]	πῶς χωρίζεται ταῦτα; ὥστ´ εἴπερ	ἀδύνατον	ἐξ ἁφῶν ἢ στιγμῶν εἶναι
[1, 8]	ἡ φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως δὲ	ἀδύνατον	καὶ εἰ πλείω τῷ ἑνί·
[1, 2]	μυρία μυριάκις διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν	ἀδύνατον·	καίτοι ἴσως οὐδεὶς ἂν διέλοι.
[1, 3]	γίνεται, οὐχ ὑπολείπει· τοῦτο γὰρ	ἀδύνατον.	Κατ´ ἐνέργειαν μὲν γὰρ οὐδέν
[1, 1]	τι φάναι παρὰ τὴν γένεσιν,	ἀδύνατον	μέντοι κατὰ τὰ ὑπ´ ἐκείνων
[1, 8]	ὄντα μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων	ἀδύνατον,	οἷον ὑπὸ τοῦ πολὺ ὑπερβάλλοντος
[1, 9]	γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ οὐθὲν	ἀδύνατον.	Ὅλως δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι
[1, 8]	πόροι συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο δ´	ἀδύνατον·	οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν
[1, 2]	τοῦτο γένοιτο, οὐδὲν ἂν εἴη	ἀδύνατον.	Οὐκοῦν καὶ κατὰ τὸ μέσον
[1, 7]	δὲ καὶ ἀναγκαῖον· τὸ δ´	ἔσχατον	ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ δὲ
[1, 7]	ἀρχή, τὸ δὲ σιτίον τὸ	ἔσχατον	καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν οὖν
[1, 7]	μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ δ´	ἔσχατον	καὶ αὐτὸ πάσχον· ὅσα γὰρ
[1, 7]	τῶν αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ	ἔσχατον	πρὸς τὸ κινούμενον καὶ τὴν
[1, 2]	οὐ διῃρημένον, ἦν δὲ πάντῃ	διαιρετόν.	Ἀλλὰ μὴν εἰ μηδὲν ἔσται
[1, 2]	ὅλως δέ, εἰ πάντῃ πέφυκε	διαιρετόν,	ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται ἀδύνατον
[1, 2]	Τὸ δ´ εἶναι ἅμα πάντῃ	διαιρετὸν	δυνάμει ἀδύνατον δόξειεν ἂν εἶναι.
[1, 2]	ὁ αὐτὸς λόγος, ἐκεῖνο πῶς	διαιρετόν.	Εἰ δὲ μὴ σῶμα ἀλλ´
[1, 9]	διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι δέ, ἢ	διαιρετὸν	εἶναι· εἰ γὰρ διακρίνεσθαι δύναται
[1, 10]	Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν σῶμα	διαιρετόν,	εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι μικτὸν
[1, 8]	διὰ τῆς ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ	διαιρετὸν	ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν
[1, 8]	δ´ αὐτὸ αὑτὸ ἕκαστον, ἢ	διαιρετὸν	ἔσται, κατ´ ἄλλο μὲν κινοῦν
[1, 2]	στιγμῆς ἐχομένη, τὸ πάντῃ εἶναι	διαιρετὸν	ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει τοῖς
[1, 2]	οὖν ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν εἶναι	διαιρετὸν	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον
[1, 2]	πάντῃ· εἰ γὰρ κατὰ μέσον	διαιρετόν,	καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν ἔσται
[1, 2]	διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ	διαιρετόν,	καὶ τοῦτο δυνατόν, κἂν ἅμα
[1, 2]	τι εἶναι καὶ μέγεθος πάντῃ	διαιρετόν,	καὶ τοῦτο δυνατόν. Τί γὰρ
[1, 2]	καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν ἔσται	διαιρετόν·	οὐ γάρ ἐστιν ἐχόμενον σημεῖον
[1, 9]	τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα	διαιρετόν,	οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι
[1, 8]	κενόν. Εἰ μὲν γὰρ πάντῃ	διαιρετόν,	οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ
[1, 2]	ἢ ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι πάντῃ	διαιρετόν,	πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν
[1, 2]	ἄτοπον· τὸ μὲν γὰρ δυνάμει	διαιρετόν,	τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ
[1, 9]	Εἰ μὲν γὰρ μὴ πάντῃ	διαιρετὸν	τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι σῶμα
[1, 8]	καὶ εἰ πλείω τῷ ἑνί·	ἀδιαίρετον	γὰρ ὂν ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 2]	ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν ἐστι μέγεθος	ἀδιαίρετον·	διαφέρει γὰρ τοῦτο πλεῖστον. Καὶ
[1, 9]	τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι σῶμα	ἀδιαίρετον	ἢ πλάτος, οὐκ ἂν εἴη
[1, 2]	ὥστε εἶναι ἅμα ἄμφω ἐντελεχείᾳ	ἀδιαίρετον	καὶ διῃρημένον, ἀλλὰ διῃρημένον καθ´
[1, 8]	προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ δὲ	ἀδιαίρετον	ὅλως διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει
[1, 2]	διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον καὶ	ἀδιαίρετον	οὐδὲν ἄτοπον· τὸ μὲν γὰρ
[1, 2]	Τὸ μὲν οὖν ἅπαν σῶμα	αἰσθητὸν	εἶναι διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον
[1, 4]	μεταβολὴ γίνηται ἐξ ἀναισθήτου εἰς	αἰσθητὸν	ἢ ἁφῇ ἢ πάσαις ταῖς
[1, 5]	ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν σημεῖον	αἰσθητὸν	ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον γεγονέναι,
[1, 5]	κενὸν ἔσται καὶ σῶμα οὐκ	αἰσθητόν.	Τούτων δὲ τὸ μὲν οὐκ
[1, 3]	φθείρεσθαι ἁπλῶς φασιν, ὅταν εἰς	ἀναίσθητον	ἔλθῃ καὶ τὸ μὴ ὄν,
[1, 4]	ἀέρα· ὁ γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς	ἀναίσθητον.	Ἐν δὲ τούτοις ἄν τι
[1, 7]	οὐδὲν κωλύει ἐν μὲν κινήσει	ἀκίνητον	εἶναι· ἐπ´ ἐνίων δὲ καὶ
[1, 7]	ἂν εἴη οὔτε ἄφθαρτον οὔτε	ἀκίνητον,	εἴπερ τὸ ὅμοιον ᾗ ὅμοιον
[1, 7]	τε γὰρ τὸ πρῶτον κινοῦν	ἀκίνητον,	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν τὸ
[1, 6]	καὶ αὐτὸ κινεῖν, τὸ δ´	ἀκίνητον	ὄν, δῆλον ὅτι καὶ ἐπὶ
[1, 6]	ἅπτεσθαι. Ὥστε εἴ τι κινεῖ	ἀκίνητον	ὄν, ἐκεῖνο μὲν ἂν ἅπτοιτο
[1, 8]	ἐξ ἀνάγκης ἓν εἶναι καὶ	ἀκίνητον·	τὸ μὲν γὰρ κενὸν οὐκ
[1, 8]	λόγῳ δέον ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ	ἀκίνητον	τὸ πᾶν εἶναί φασι καὶ
[1, 3]	λόγοις, ὅτι ἐστὶ τὸ μὲν	ἀκίνητον	τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ δὲ
[1, 3]	αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ μὲν	ἐπιστητὸν	ὄν, τὸ δ´ ἄγνωστον μὴ
[1, 5]	σαρκός, καὶ προσιόντος τινός, καὶ	τρίτον	σωζομένου τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος·
[1, 10]	τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν	τρίτον	τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον
[1, 10]	μεμίχθαι· οὐ γὰρ ἅπαν ἅπαντι	μικτόν,	ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον
[1, 10]	μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον γὰρ τὸ	μικτόν)	ἡ δὲ μίξις τῶν μικτῶν
[1, 10]	ἡ μίξις καὶ τί τὸ	μικτόν,	καὶ τίσιν ὑπάρχει τῶν ὄντων
[1, 10]	πρὸς τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι	μικτὸν	μὲν ὃ ἂν εὐόριστον ὂν
[1, 10]	διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι	μικτὸν	ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν δέοι μέρος
[1, 10]	ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ	μικτόν	(πρὸς ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν)
[1, 10]	καὶ φθορᾶς, καὶ τί τὸ	μικτὸν	τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ· δῆλον
[1, 3]	λέγουσιν, γίνεσθαι δ´ ὅταν εἰς	ἁπτὸν	καὶ εἰς γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ
[1, 7]	ἐχόντων οὐδὲν ἂν εἴη οὔτε	ἄφθαρτον	οὔτε ἀκίνητον, εἴπερ τὸ ὅμοιον
[1, 6]	καὶ τόπον, εἴτ´ ἐστὶ κεχωρισμένον	ἕκαστον	αὐτῶν εἴτ´ ἄλλον τρόπον. Εἰ
[1, 8]	Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν	ἕκαστον	διά τινων πόρων εἰσιόντος τοῦ
[1, 10]	τὸν τρόπον ὥστε μὴ δῆλον	ἕκαστον	εἶναι τῇ αἰσθήσει, τότε μέμικται
[1, 5]	αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ ἐκ τούτων	ἕκαστον)	ἔπειθ´ ὅτι σὰρξ καὶ ὀστοῦν
[1, 6]	εἴτε μή, καὶ πότερον ἀίδιον	ἕκαστον	ἢ γίνεταί πως, καὶ εἰ
[1, 8]	παθητικόν· εἰ δ´ αὐτὸ αὑτὸ	ἕκαστον,	ἢ διαιρετὸν ἔσται, κατ´ ἄλλο
[1, 9]	φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς μὲν οὖν	ἕκαστον	καὶ ἓν ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως
[1, 5]	καὶ πῶς αὐξάνεται τῶν αὐξανομένων	ἕκαστον	καὶ φθίνει ὁτιοῦν τῶν φθινόντων.
[1, 8]	παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε	ἕκαστον	λέγειν τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ
[1, 6]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων ὀνομάτων	ἕκαστον	λέγεται πολλαχῶς, καὶ τὰ μὲν
[1, 8]	ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν	ἕκαστον	ὁ δὲ ὡρισμένοις, ἐπεὶ ἀδιαίρετά
[1, 3]	ἐξ οὗ γίνεται τῶν γινομένων	ἕκαστον;	οὐ γὰρ δὴ διὰ τὸ
[1, 1]	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων	ἕκαστον,	οὐ τότε μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 8]	τῆς ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν	ἕκαστον)	Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν
[1, 8]	τὴν ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος	ἕκαστον	τῶν ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 3]	εἶναι καὶ φθορὰν ὁμοίως περὶ	ἕκαστον	τῶν ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι
[1, 5]	ὅτι σὰρξ καὶ ὀστοῦν καὶ	ἕκαστον	τῶν τοιούτων μορίων ἐστὶ διττόν,
[1, 1]	μαλακὸν σκληρὸν καὶ τῶν ἄλλων	ἕκαστον,	ὥσπερ καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον
[1, 1]	ἐκ τοῦ ἑνὸς γίνεσθαι πάλιν	ἕκαστον.	Ὥστ´ ἐξ ἑνός τινος δῆλον
[1, 2]	μέγεθος ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ τοῦτο	πλεῖστον.	Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη, πότερον,
[1, 10]	ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν σωμάτων·	εὐόριστον	γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν τῶν
[1, 10]	ἔστι μικτὸν μὲν ὃ ἂν	εὐόριστον	ὂν παθητικὸν ᾖ καὶ ποιητικὸν
[1, 5]	ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος μέγεθος·	χωριστὸν	γὰρ ἂν εἴη τὸ κενόν,
[1, 7]	μὲν οὖν ἴσως ἀδύνατον εἶναι	χωριστόν·	εἰ δ´ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα,
[1, 10]	ἅπαντι μικτόν, ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ	χωριστὸν	ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν δὲ
[1, 10]	μιχθέντων· τῶν δὲ παθῶν οὐθὲν	χωριστόν.	Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὰ μὲν
[1, 2]	μὴ σῶμα ἀλλ´ εἶδός τι	χωριστὸν	ἢ πάθος ὃ ἀπῆλθεν, καὶ
[1, 3]	γὰρ μηδὲν ἀλλὰ πάντα δυνάμει,	χωριστόν	τε συμβαίνει τὸ μὴ οὕτως
[1, 5]	εἰ μὲν οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται	χωριστὸν	τὸ κενόν· ἀδύνατον δὲ μεγέθους
[1, 7]	εἰ δέ τι εἴη θερμὸν	χωριστόν,	τοῦτο οὐθὲν ἂν πάσχοι. Τοῦτο
[1, 5]	ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν	ἀχώριστον	τὴν ὕλην ὡς οὖσαν τὴν
[1, 3]	τοῦδε γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν	ἄπαυστον	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν μεταβολήν; Περὶ
[1, 3]	μὲν ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´	ἄγνωστον	μὴ ὄν· ἡ γὰρ αἴσθησις
[1, 2]	γὰρ εἰς ἐλάττω ὑδάτια διαιρεθῇ,	θᾶττον	ἀὴρ γίνεται, ἐὰν δὲ συγκριθῇ,
[1, 10]	μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ καὶ	θᾶττον	ἄλληλα μεθίστησιν. Τὸ δὲ πολὺ
[1, 5]	δὲ καὶ ἐν τῷ φθίνειν	ἔλαττον	γεγονέναι, ἔτι δὲ προσιόντος τινὸς
[1, 5]	σημεῖον αἰσθητὸν ἢ μεῖζον ἢ	ἔλαττον	γεγονέναι, καὶ μήτε κενὸν εἶναι
[1, 2]	αὐτῶν. Αἴτιον δὲ τοῦ ἐπ´	ἔλαττον	δύνασθαι τὰ ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ
[1, 3]	ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί τι ἀεὶ	ἔλαττον·	νῦν δὲ τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν.
[1, 2]	εἰς δύο καὶ πλείω, οὐδὲν	ἔλαττον	οὐδὲ μεῖζον τὸ πᾶν τοῦ
[1, 7]	πέφυκεν. Καὶ γὰρ ὅταν τὸ	ἔλαττον	πῦρ ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται,
[1, 9]	πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον,	ἧττον	δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ τοιοῦτον
[1, 3]	καὶ εἰς ἥν, τὴν δὲ	ἧττον	εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ μὲν
[1, 3]	ἀὴρ κατὰ μὲν τὴν αἴσθησιν	ἧττόν	ἐστιν (διὸ καὶ τὰ φθειρόμενα
[1, 9]	ᾗ τοιοῦτον μᾶλλόν ἐστι καὶ	ἧττον·	καὶ ταύτῃ πόρους ἄν τις
[1, 8]	φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς δ´ ἄλλοις	ἧττον,	οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα τρόπον ἔσται
[1, 2]	ἀλλὰ καὶ ταῦτα θεμένοις οὐχ	ἧττον	συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται δὲ περὶ
[1, 5]	ἕκαστον τῶν τοιούτων μορίων ἐστὶ	διττόν,	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 7]	δ´ εἰς θάτερα τοὐναντίον. Τὸν	αὐτὸν	δὲ λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ
[1, 7]	ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ
[1, 8]	ἄλλο ποιήσει ἢ πείσεται. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 3]	καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ περὶ φθορᾶς.
[1, 10]	μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων
[1, 10]	γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον οὔτε τῷ σώματι
[1, 7]	Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως τὸν	αὐτὸν	ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 10]	οὐδὲ μίξις, οὐδ´ ἕξει τὸν	αὐτὸν	λόγον τῷ ὅλῳ τὸ μόριον.
[1, 8]	αὐτὸ συνεχὲς ὂν πάσχοι τὸν	αὐτὸν	τρόπον. Ἔτι δὲ πῶς ἐνδέχεται
[1, 6]	ἐξ ἀλλήλων γίνεται πάντα τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἤ τι πρῶτον ἓν
[1, 8]	γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ τὸν	αὐτὸν	τρόπον Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ
[1, 7]	καὶ ψύχεσθαι καὶ τἆλλα τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν
[1, 8]	ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν	αὐτὸν	τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε
[1, 10]	θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ
[1, 1]	πρὸς τὰ φαινόμενα καὶ πρὸς	αὑτὸν	αὐτός. Ἅμα μὲν γὰρ οὔ
[1, 1]	ὡς τὸ γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι	ταὐτὸν	καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ
[1, 7]	μὲν οὖν εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες	ταὐτόν	τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν
[1, 7]	οὐχ ᾗ ἕτερα ἀλλ´ ᾗ	ταὐτόν	τι ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν
[1, 7]	παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ	ταὐτὸν	ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ ἂν πάθοι
[1, 1]	ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ δὲ	τοιοῦτον	ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ τὰ
[1, 5]	σώζειν· ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις	τοιοῦτον.	Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις καὶ
[1, 2]	ἂν διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ	τοιοῦτόν	ἐστι τὸ σῶμα, διῃρήσθω. Τί
[1, 9]	ἀλλὰ πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ	τοιοῦτον,	ἧττον δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ
[1, 9]	ἧττον δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ	τοιοῦτον	μᾶλλόν ἐστι καὶ ἧττον· καὶ
[1, 8]	παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι τὸ	τοιοῦτον	οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα τὸ
[1, 9]	μὲν δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ	τοιοῦτον,	πέφυκεν οὐ τῇ μὲν τῇ
[1, 4]	παντὸς ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ	τοιοῦτον,	τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα δέ,
[1, 3]	τἆλλα κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί	τοιοῦτον	τῶν καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν
[1, 8]	ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραφε Πλάτων.	Τοσοῦτον	γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ τὸν
[1, 2]	ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ	τοσοῦτον	διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν
[1, 3]	νῦν τρόπον· νῦν μὲν γὰρ	τοσοῦτον	διώρισται, τί δή ποτε πάσης
[1, 3]	Περὶ μὲν οὖν τούτων ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ δὲ
[1, 8]	οὐδένα γὰρ τῶν μαινομένων ἐξεστάναι	τοσοῦτον	ὥστε τὸ πῦρ ἓν εἶναι
[1, 1]	καὶ ὅτι λέγουσι τὸν τρόπον	τοῦτον·	ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις τὴν
[1, 8]	ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ πάσχειν	τοῦτον	γίνεσθαι τὸν τρόπον, διὰ τοῦ
[1, 9]	οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως δὲ τὸ	τοῦτον	γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων
[1, 3]	ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα	τοῦτον	τὸν τρόπον. Εἰ γὰρ ἁπλῶς
[1, 1]	καὶ ἡ φθορά. Διὸ λέγει	τοῦτον	τὸν τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι
[1, 8]	ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ
[1, 4]	ἔστι, καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ
[1, 6]	τῆς ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ
[1, 7]	διὰ τί καὶ πῶς, διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς
[1, 7]	ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ	τοῦτον	τὸν τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι
[1, 9]	τινες οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι
[1, 8]	δὲ ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα	τοῦτον	τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν
[1, 10]	μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα	τοῦτον	τὸν τρόπον ὥστε μὴ δῆλον
[1, 7]	Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ μὲν	πρῶτον	ἀπαθές, τὸ δ´ ἔσχατον καὶ
[1, 6]	εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ	πρῶτον	δεῖ περὶ τῆς ὕλης καὶ
[1, 6]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἤ τι	πρῶτον	ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ
[1, 5]	Ληπτέον δὲ τὸ αἴτιον διορισαμένοις	πρῶτον	ἓν μὲν ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ
[1, 3]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ τούτων,	πρῶτον	θεωρητέον πότερόν ἐστί τι γινόμενον
[1, 7]	ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ τὸ	πρῶτον	κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 7]	τὸν οἶνον. Τὸ μὲν οὖν	πρῶτον	κινοῦν οὐδὲν κωλύει ἐν μὲν
[1, 6]	κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως. Διὸ	πρῶτον	λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν μὲν
[1, 3]	περιέχον. Εἰ μὲν οὖν τὸ	πρῶτον,	οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ μὴ
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν τὸ	πρῶτον	ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ
[1, 5]	ὁτιοῦν τῶν φθινόντων. Σκεπτέον δὴ	πρῶτον	πότερον μόνως ἐν τῷ περὶ
[1, 3]	Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι τὸ	πρῶτον	σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ
[1, 6]	μὴ ἁψάμενά πως ἐνδέχεται μιχθῆναι	πρῶτον.	Ὥστε περὶ τριῶν τούτων διοριστέον,
[1, 3]	ὄν, πῦρ δὲ καὶ τὸ	κοῦφον	τὸ ὄν, ἢ οὔ, ἀλλ´
[1, 8]	τὸ πᾶν, κἂν μὴ πόρους	ἔχον	ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν πάσχοι
[1, 3]	τὸ καθόλου καὶ τὸ πάντα	περιέχον.	Εἰ μὲν οὖν τὸ πρῶτον,
[1, 8]	μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ	στοῖχον,	καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ διαφανῆ
[1, 5]	οὕτω πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ τὸ	ὑπάρχον	ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω μὲν
[1, 7]	εἰς τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ	πάσχον	εἰς τὸ ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω
[1, 7]	τε γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον	ἐναντία ἐστί, καὶ ἡ γένεσις
[1, 7]	ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ	πάσχον	καὶ τὸ ποιοῦν τῷ μὲν
[1, 7]	τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ τὸ	πάσχον,	οἱ δ´ εἰς θάτερα τοὐναντίον.
[1, 7]	τὸ δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ	πάσχον·	ὅσα γὰρ μὴ ἔχει τὴν
[1, 7]	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον·	οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα
[1, 7]	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον,	πῶς δ´ ἕτερα καὶ ἀνόμοια
[1, 7]	τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ	πάσχον·	τό τε γὰρ ποιοῦν καὶ
[1, 7]	καὶ τὸ ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον	τῷ γένει μὲν ὅμοιον εἶναι
[1, 7]	ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ	πάσχον,	τῶν δ´ ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι
[1, 7]	ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ	τυχὸν	πέφυκε πάσχειν καὶ ποιεῖν, ἀλλ´
[1, 5]	καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ οὐδὲ	ζῷον	ὃ μήτ´ ἄνθρωπος μήτε τῶν
[1, 3]	λόγον. Λέγομεν γὰρ ὅτι φθείρεται	νῦν	ἁπλῶς, καὶ οὐ μόνον τοδί·
[1, 3]	γένοιτο δῆλον, καὶ περὶ τοῦ	νῦν	ἀπορηθέντος, πῶς ποτὲ δεῖ λέγειν
[1, 4]	ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις καὶ φθορά·	νῦν	δὲ πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος.
[1, 3]	καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν,	νῦν	δὲ τὴν ὡς ἐν ὕλης
[1, 2]	ἔσται δῆλον ἐν τοῖς ὕστερον.	Νῦν	δὲ τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον
[1, 3]	τῷ γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον·	νῦν	δὲ τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´
[1, 3]	ἐπὶ πλεῖον· συντόμως δὲ καὶ	νῦν	λεκτέον, ὅτι τρόπον μέν τινα
[1, 10]	καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον	νῦν	μεμίχθαι φασὶν ἢ πρότερον, ἀλλ´
[1, 8]	ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ μή·	νῦν	μὲν γὰρ εὐλόγως τὰ μείζω
[1, 3]	καθ´ ὃν εἴπομεν νῦν τρόπον·	νῦν	μὲν γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί
[1, 1]	οὐ τότε μόνον ἀλλὰ καὶ	νῦν,	μεταβάλλοντά γε τοῖς πάθεσιν. Ἔστι
[1, 6]	εἰπεῖν περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται	νῦν.	Πάντες γὰρ οἵ τε τὰ
[1, 3]	ἀλλήλων γενέσει καθ´ ὃν εἴπομεν	νῦν	τρόπον· νῦν μὲν γὰρ τοσοῦτον
[1, 8]	θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ	νῦν,	ὡς δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν,
[1, 10]	συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν	τοίνυν	ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι
[1, 2]	ἴσως οὐδεὶς ἂν διέλοι. Ἐπεὶ	τοίνυν	πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι τὸ σῶμα,
[1, 5]	ὕδατος, οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον	τοίνυν	ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην
[1, 3]	ποῦ τὸ μὴ ὄν. Εἴπερ	οὖν	ἀεί τι τῶν ὄντων ἀπέρχεται,
[1, 2]	ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ μὲν	οὖν	ἀναγκάζειν δοκῶν όγος εἶναι μεγέθη
[1, 10]	ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ μὲν	οὖν	ἀντιστρέφει, ὅσων ἡ αὐτὴ ὕλη
[1, 2]	τὴν ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν	οὖν	ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν
[1, 5]	οὐδ´ ἄνευ μορφῆς. Γίνεται μὲν	οὖν	ἁπλῶς ἕτερον ἐξ ἑτέρου, ὥσπερ
[1, 1]	καὶ τοῖς ὀνόμασιν. Τῶν μὲν	οὖν	ἀρχαίων οἱ μὲν τὴν καλουμένην
[1, 5]	αὐξάνεσθαι ἢ σώματι· εἰ μὲν	οὖν	ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν τὸ κενόν·
[1, 2]	τῷ Τιμαίῳ ἐπίπεδα. Τοῦτο μὲν	οὖν	αὐτό, καθάπερ καὶ ἐν ἄλλοις
[1, 3]	αἴσθησις ἐπιστήμης ἔχει δύναμιν. Καθάπερ	οὖν	αὐτοὶ τῷ αἰσθάνεσθαι ἢ τῷ
[1, 6]	οὐκ αὐτοὶ ἐκείνου. Περὶ μὲν	οὖν	ἁφῆς τῆς ἐν τοῖς φυσικοῖς
[1, 4]	ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ μὲν	οὖν	γενέσεως, εἴτε ἔστιν εἴτε μή,
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν	οὖν	διὰ τῆς διὰ〉 τῶν πόρων
[1, 3]	δὲ τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´	οὖν	διὰ τὸ τὴν τοῦδε φθορὰν
[1, 3]	ἁπλῶς ὂν γένεσις ἁπλῆ. Οἷς	οὖν	διώρισται εἴτε πυρὶ καὶ γῇ
[1, 8]	συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν. Τοῖς μὲν	οὖν	δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά τινων
[1, 5]	οὐ σαρκὸς ποσῆς. Ἧι μὲν	οὖν	δυνάμει τὸ συναμφότερον, οἷον ποσὴ
[1, 3]	ταῦτα τῆς γῆς. Τοῦ μὲν	οὖν	εἶναι τὴν μὲν ἁπλῆν γένεσιν
[1, 7]	δ´ ὡς τοὐναντίον. Οἱ μὲν	οὖν	εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν τι
[1, 3]	οὐ τὸ ὑποκείμενον. Ἡ μὲν	οὖν	εἰς τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς
[1, 9]	παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς μὲν	οὖν	ἕκαστον καὶ ἓν ὂν ἀπαθές.
[1, 10]	μόριον τῶν μιχθέντων; λέγεται μὲν	οὖν	ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς,
[1, 2]	κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν	οὖν	ἐν τούτοις ᾖ ἡ μεταβολή,
[1, 10]	δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε διαμένουσιν	οὖν	ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ σῶμα καὶ
[1, 1]	γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς μὲν	οὖν	ἐξ ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον
[1, 1]	ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν	οὖν	ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς
[1, 8]	τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ μὲν	οὖν	ἐπί τινων οὕτω διώρισαν, ὥσπερ
[1, 2]	ἐστι τὸ σῶμα, διῃρήσθω. Τί	οὖν	ἔσται λοιπόν; μέγεθος; οὐ γὰρ
[1, 4]	ταύτας τὰς μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ	οὖν	ἐστί τι τὸ ὑποκείμενον καὶ
[1, 9]	καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος. Ὅτι μὲν	οὖν	ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ τὸ
[1, 2]	Πάντῃ ἄρα διῄρηται δυνάμει. Τί	οὖν	ἔστι παρὰ τὴν διαίρεσιν; εἰ
[1, 6]	αὐτῶν εἴτ´ ἄλλον τρόπον. Εἰ	οὖν	ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη πρότερον, τὸ
[1, 5]	τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν	οὖν	ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ μόνον
[1, 7]	οὐθὲν ἂν πάσχοι. Τοῦτο μὲν	οὖν	ἴσως ἀδύνατον εἶναι χωριστόν· εἰ
[1, 4]	ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα. Ὅταν μὲν	οὖν	κατὰ τὸ ποσὸν ᾖ ἡ
[1, 7]	τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ μὲν	οὖν	λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι δὲ
[1, 7]	ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν	οὖν	μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν
[1, 3]	τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα	οὖν	μὴ οὐσίαν σημαίνει, οὐ λέγεται
[1, 2]	ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων μὲν	οὖν	μόνον περὶ γενέσεως ἐσκέψατο καὶ
[1, 10]	ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος μὲν	οὖν	ὁ λόγος ἔοικε ζητεῖν διορίσαι
[1, 1]	διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι μὲν	οὖν	οἰκεῖος ὁ λόγος αὐτῶν τῇ
[1, 3]	φασίν, ὅταν ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´	οὖν	ὄντος τινὸς τοῦ ὑποκειμένου εἴτε
[1, 3]	τῶν οὐσιῶν. Περί τε τούτων	οὖν	ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ τίς
[1, 10]	ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν. Φανερὸν	οὖν	ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ μικτὰ ὅσα
[1, 5]	εἶδος σὰρξ ἢ ὀστοῦν. Τὸ	οὖν	ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος
[1, 5]	τροφή, οὔ. Διὰ τί δὴ	οὖν	οὐκ ἄμφω ηὔξηται; μεῖζον γὰρ
[1, 10]	ἡ αὐτὴ ὕλη. Τούτων μὲν	οὖν	οὐκ ἔστι μίξις· διὸ οὐδ´
[1, 10]	ἀδύνατον γὰρ οὕτω διαιρεθῆναι. Ἢ	οὖν	οὐκ ἔστι μίξις, ἢ λεκτέον
[1, 8]	πρὸς τὸ κενόν. Οἱ μὲν	οὖν	οὕτως καὶ διὰ ταύτας τὰς
[1, 8]	τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν	οὖν	οὕτως λέγειν τοὺς πόρους, ὥς
[1, 3]	εἰς τὸ μὴ ὄν. Εἰκότως	οὖν	οὐχ ὑπολείπει· ἡ γὰρ γένεσις
[1, 5]	ἀλλὰ τὸ αὐξανόμενον τούτῳ. Τί	οὖν	παθὸν ὑπὸ τούτου ηὐξήθη> ἢ
[1, 6]	τὴν ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν	οὖν	πάντα εἶναι τοιαῦτα φάσκειν οὐκ
[1, 3]	γίνεσθαι δ´ ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ	οὖν	πολλάκις διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ
[1, 7]	καὶ τὸν οἶνον. Τὸ μὲν	οὖν	πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει ἐν
[1, 7]	ᾗ ὕλη παθητικόν. Τὸ μὲν	οὖν	πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ τὸ
[1, 7]	τὸ λεγόμενον ἀληθές. Τί μὲν	οὖν	τὸ ποιεῖν καὶ πάσχειν ἐστὶ
[1, 3]	τὸ πάντα περιέχον. Εἰ μὲν	οὖν	τὸ πρῶτον, οὐσίας ἔσται γένεσις
[1, 3]	εἶναι τὴν μεταβολήν; Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν
[1, 3]	οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 4]	ὑπομένει τὸ αὐτό. Εἰ μὲν	οὖν	τούτου μὴ πάθος ἦν καθ´
[1, 3]	γίνεσθαι τὸ γινόμενον. Περὶ μὲν	οὖν	τούτων ἐν ἄλλοις τε διηπόρηται
[1, 3]	οὐ τὸ αὐτό. Περὶ μὲν	οὖν	τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1]	γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων	οὖν	τούτων τῶν διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ
[1, 8]	μὴ εἶναι κίνησιν. Ἐκ μὲν	οὖν	τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες τὴν
[1, 8]	ποιεῖν καὶ πάσχειν. Οἱ μὲν	οὖν	τρόποι καθ´ οὓς τὰ μὲν
[1, 3]	δὲ μὴ ὄν. Ἕνα μὲν	οὖν	τρόπον τούτῳ διοίσει τὸ ἁπλῶς
[1, 3]	ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ φθειρόμενον. Πότερον	οὖν	ὑπάρξει τι τούτῳ τῶν ἄλλων
[1, 6]	τοῦ ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´	οὖν	φανερόν, ὅτι ἔστι μὲν ὡς
[1, 6]	καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι μὲν	οὖν	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ
[1, 6]	λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν μὲν	οὖν,	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων ὀνομάτων
[1, 1]	τὴν οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει	γοῦν	ὡς τὸ γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι
[1, 2]	ὡς ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι μία	ὁπῃοῦν	ἐστι, καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη·
[1, 2]	δ´, ὅταν τοῦτο τεθῇ, καὶ	ὁπῃοῦν	καὶ πάντῃ στιγμὴν εἶναι, ὥστ´
[1, 5]	ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ	ἀλλοιοῦν	καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως
[1, 7]	ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ ποιητικὸν	ὁμοιοῦν	ἑαυτῷ τὸ πάσχον· τό τε
[1, 6]	τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ	ποιοῦν	ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο δ´
[1, 7]	ἐπὶ τῶν ποιητικῶν τὸ πρῶτον	ποιοῦν	ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ ποιητικὸν
[1, 7]	ἢ ἄλλο τι πάσχει ἅμα	ποιοῦν.	Ἔστι δὲ ἡ μὲν ἰατρικὴ
[1, 7]	ταὐτόν τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ	ποιοῦν	ἔχειν καὶ τὸ πάσχον, οἱ
[1, 7]	τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ σιτίον	ποιοῦν	καὶ αὐτὸ πάσχει τι· ἢ
[1, 7]	τὸ πάσχον· τό τε γὰρ	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον ἐναντία ἐστί,
[1, 7]	καὶ ὅμοιον εἶναι τό τε	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον· οὐ γὰρ
[1, 7]	μὲν εἶναι ταὐτὰ τό τε	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον, πῶς δ´
[1, 7]	ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη καὶ τὸ	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον τῷ γένει
[1, 6]	ποιεῖν τί φασι καὶ τὸ	ποιοῦν	κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ διαφέρει
[1, 7]	ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς τὸ	ποιοῦν	μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται εἰς
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ	ποιοῦν	τῷ μὲν γένει ταὐτὰ καὶ
[1, 2]	μέγεθος καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν	ἐποίουν	μεῖζον τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ
[1, 10]	ἐστὶ σῶμα σώματι μικτὸν ὁμοιομερές,	ὁτιοῦν	ἂν δέοι μέρος γίνεσθαι παρ´
[1, 10]	ἢ οὔ, ἀλλ´ ἔστιν ὥστε	ὁτιοῦν	εἶναι μόριον τῶν μιχθέντων; λέγεται
[1, 10]	ἂν δέοι μέρος γίνεσθαι παρ´	ὁτιοῦν.	Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν εἰς
[1, 9]	εἶναι καὶ φθίσιν· οὐ γὰρ	ὁτιοῦν	ἔσται γεγονὸς μεῖζον, εἴπερ ἔσται
[1, 2]	στιγμήν. Εἰ δή τις θήσεται	ὁτιοῦν	ἢ ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι πάντῃ
[1, 10]	τῇ διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν παρ´	ὁτιοῦν	μέρος, ἀδύνατον γὰρ οὕτω διαιρεθῆναι.
[1, 5]	σὰρξ ἢ ὀστοῦν. Τὸ οὖν	ὁτιοῦν	μέρος αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς
[1, 5]	ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ τοῦ αὐξανομένου	ὁτιοῦν	μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 5]	ὧν ἓν μέν ἐστι τὸ	ὁτιοῦν	μέρος μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου
[1, 10]	μεμιγμένον) οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει, ὥστε	ὁτιοῦν	παρ´ ὁτιοῦν μέρος, ἀδύνατον γὰρ
[1, 5]	δὲ φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ	ὁτιοῦν	σημεῖον αἰσθητὸν ἢ μεῖζον ἢ
[1, 2]	σῶμα αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´	ὁτιοῦν	σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον·
[1, 2]	καὶ διῃρημένον, ἀλλὰ διῃρημένον καθ´	ὁτιοῦν	σημεῖον. Οὐδὲν ἄρα ἔσται λοιπόν,
[1, 2]	κἂν τέμω τὸ ξύλον καθ´	ὁτιοῦν	σημεῖον. Πάντῃ ἄρα διῄρηται δυνάμει.
[1, 5]	βραχίων. Ὥστε ἔστι μὲν ὡς	ὁτιοῦν	τῆς σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι δ´
[1, 5]	τῶν αὐξανομένων ἕκαστον καὶ φθίνει	ὁτιοῦν	τῶν φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον
[1, 5]	δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα.	Οὐκοῦν	ἅμα ὄντος· εἰ γὰρ χωρίς,
[1, 2]	γένοιτο, οὐδὲν ἂν εἴη ἀδύνατον.	Οὐκοῦν	καὶ κατὰ τὸ μέσον ὡσαύτως,
[1, 5]	φθαρὲν δὴ τοῦτο σὰρξ γέγονεν.	Οὐκοῦν	οὐ τοῦτο αὐτὸ καθ´ αὑτό·
[1, 2]	πάλιν ἴσον τε καὶ ἕν.	Οὐκοῦν	οὕτως ἔχει δηλονότι κἂν τέμω
[1, 7]	ἐκεῖ τε γὰρ τὸ πρῶτον	κινοῦν	ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν
[1, 6]	δ´ ὡς ἐνίοτέ φαμεν τὸ	κινοῦν	ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου, τὸ
[1, 8]	ἀλλήλων. Ἔτι δὲ τί τὸ	κινοῦν;	εἰ μὲν γὰρ ἕτερον, παθητικόν·
[1, 7]	διχῶς γὰρ λέγεται καὶ τὸ	κινοῦν·	ἐν ᾧ τε γὰρ ἡ
[1, 5]	ἀλλοιουμένῳ· ἐν τούτοις γὰρ τὸ	κινοῦν,	ἐπεὶ καὶ τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´
[1, 8]	διαιρετὸν ἔσται, κατ´ ἄλλο μὲν	κινοῦν	κατ´ ἄλλο δὲ κινούμενον, ἢ
[1, 7]	οἶνον. Τὸ μὲν οὖν πρῶτον	κινοῦν	οὐδὲν κωλύει ἐν μὲν κινήσει
[1, 5]	γε τοῦτο παθόν, καὶ τὸ	κινοῦν	οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ δὲ τὸ	κινοῦν	οὐχ ὁμοίως κινεῖ τὸ κινούμενον,
[1, 6]	γὰρ οἷόν τε πᾶν τὸ	κινοῦν	ποιεῖν, εἴπερ τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν
[1, 6]	ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ	κινοῦν	ποιεῖν τί φασι καὶ τὸ
[1, 10]	μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν παρ´	ὁντινοῦν	τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν
[1, 8]	εἶναι, μέγα δὲ μὴ μηδ´	ὁπηλικονοῦν,	ἢ τὸ κενὸν ἄλλο τι
[1, 2]	δή τις θήσεται ὁτιοῦν ἢ	ὁπηλικονοῦν	σῶμα εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα
[1, 10]	οἷον κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν	ἡτισοῦν	παρ´ ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ δ´
[1, 10]	μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς τὸ	κρατοῦν	ἐκ τῆς αὑτοῦ φύσεως, οὐ
[1, 10]	μεταβάλλει γὰρ θάτερον εἰς τὸ	κρατοῦν,	οἷον σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις χοεῦσιν
[1, 5]	τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα τὸ	ἐπικρατοῦν	λέγεται ἐν τῇ μίξει, οἷον
[1, 5]	δόξειεν εἶναι ἔτι σὰρξ καὶ	ὀστοῦν	ἢ χεῖρ καὶ βραχίων. Ὥστε
[1, 5]	τὸ ποσόν. Σὰρξ δὲ ἢ	ὀστοῦν	ἢ χεὶρ καὶ τούτων τὰ
[1, 5]	ἕκαστον) ἔπειθ´ ὅτι σὰρξ καὶ	ὀστοῦν	καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων μορίων
[1, 1]	τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν, οἷον	ὀστοῦν	καὶ σάρκα καὶ μυελόν, καὶ
[1, 1]	εἶναι μᾶλλον ἢ σάρκα καὶ	ὀστοῦν	καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν,
[1, 5]	καὶ τὸ εἶδος σὰρξ ἢ	ὀστοῦν.	Τὸ οὖν ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι
[1, 7]	τὴν αὐτὴν εἶναι τῶν ἀντικειμένων	ὁποτερουοῦν,	ὥσπερ γένος ὄν, τὸ δὲ
[1, 5]	δὲ σχήματος καὶ τοῦ εἴδους	ὁτῳοῦν	μορίῳ. Ἐπὶ δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν
[1, 5]	ὕλη τῆς σαρκός, καὶ οὐχ	ὁτῳοῦν	παντὶ προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ μὲν
[1, 5]	Κατὰ μὲν γὰρ τὸ εἶδος	ὁτῳοῦν	προσελήλυθεν, κατὰ δὲ τὴν ὕλην
[1, 4]	δὲ γωνιοειδὴς ὁ αὐτός γε	ὤν.	Ὅταν δ´ ὅλον μεταβάλλῃ μὴ
[1, 10]	γὰρ καττίτερος ὡς πάθος τι	ὢν	ἄνευ ὕλης τοῦ χαλκοῦ σχεδὸν
[1, 6]	ἀνάγκη δὴ πρότερον εἰπεῖν περὶ	ὧν	ἀδιορίστως λέγεται νῦν. Πάντες γὰρ
[1, 6]	ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων,	ὧν	διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα τὰ ἔσχατά
[1, 1]	τοῖς πάθεσιν. Ἔστι δ´ ἐξ	ὧν	εἴρηκε δυνάμενα προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι
[1, 1]	πρὸς αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ	ὧν	εἰσὶ καὶ θέσει καὶ τάξει
[1, 1]	καὶ μυελόν, καὶ τῶν ἄλλων	ὧν	ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν.
[1, 5]	φθίνοντι. Ταῦτα δὲ τρία ἐστίν,	ὧν	ἓν μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν
[1, 1]	ἀλλοίωσιν. Οὐ μὴν ἀλλ´ ἐξ	ὧν	λέγουσιν οἱ πλείους ἀρχὰς ποιοῦντες
[1, 5]	Ταῦτα δὲ τρία ἐστίν, ὧν	ἓν	μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν μέρος
[1, 8]	σωμάτων, σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ	ὧν	πρώτων σύγκειται καὶ εἰς ἃ
[1, 2]	στιγμῶν ἔσται, καὶ ἀμεγέθη ἐξ	ὧν	σύγκειται, ἢ οὐδὲν παντάπασιν, ὥστε
[1, 2]	οἱ δ´ ἐκ τῶν πολλῶν	λόγων	ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες, πρὸς
[1, 8]	ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν τῶν	λόγων	δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ
[1, 8]	Ἐκ μὲν οὖν τούτων τῶν	λόγων,	ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ παριδόντες
[1, 2]	ἐν ἄλλοις εἰρήκαμεν, ἄλογον μέχρι	ἐπιπέδων	διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον εὔλογον σώματα
[1, 8]	καὶ περὶ μὲν τῶν ἀδιαιρέτων	ἐπιπέδων	εἰρήκαμεν ἐν τοῖς πρότερον λόγοις·
[1, 6]	κινεῖ κινούμενα πάντα σχεδὸν τὰ	ἐμποδών,	ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται τὸ
[1, 7]	τι τὸ πάσχον, τῶν δ´	ἕξεων	παρουσῶν οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν
[1, 8]	ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων	στερεῶν	ἕκαστον ὁ δὲ ὡρισμένοις, ἐπεὶ
[1, 8]	πάντων ἡ φύσις ἐκείνων τῶν	στερεῶν,	ἢ διαφέρει θάτερα τῶν ἑτέρων,
[1, 8]	δὲ καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων	στερεῶν.	Σχεδὸν δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον
[1, 8]	λόγοις· περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων	στερεῶν	τὸ μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι
[1, 1]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπλῶν	κινήσεων,	οἷον περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως.
[1, 4]	ὅτι πάντα δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα	ἐναντιώσεών	τινων. Περὶ μὲν οὖν γενέσεως,
[1, 5]	ἐξ ὕδατος ἀήρ· τότε γὰρ	μείζων	ὁ ὄγκος γέγονεν· οὐ γὰρ
[1, 5]	εἰ τὴν κνήμην αὐξάνει, αὕτη	μείζων,	ᾧ δὲ αὐξάνει, ἡ τροφή,
[1, 10]	ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν δὲ	παθῶν	οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ
[1, 2]	τούτοις πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων	μεγεθῶν	ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν ἐστι μέγεθος
[1, 6]	ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων	μεγεθῶν	ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν, ὄντων
[1, 2]	τοδὶ παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ μὴ	μεγεθῶν	μέγεθος εἶναι. Ἔτι δὲ ποῦ
[1, 8]	ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ τῶν	ἀρχαίων	ἔδοξε τὸ ὂν ἐξ ἀνάγκης
[1, 1]	τοῖς ὀνόμασιν. Τῶν μὲν οὖν	ἀρχαίων	οἱ μὲν τὴν καλουμένην ἁπλῆν
[1, 6]	καὶ οἱ τὰ ἐκ τῶν	στοιχείων	διακρίσει χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ
[1, 6]	τῆς ὕλης καὶ τῶν καλουμένων	στοιχείων	εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν εἴτε μή,
[1, 1]	φαμεν τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν	στοιχείων	εἰσίν, λέγω δ´ οἷον θερμὸν
[1, 8]	ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι τῶν	στοιχείων	ἔχει τὴν γένεσιν καὶ τὴν
[1, 1]	ἕτερον ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι τῶν	στοιχείων	οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ
[1, 2]	οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς τῶν	στοιχείων·	πῶς δὲ σάρκες ἢ ὀστᾶ
[1, 7]	μὲν κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´	ἐνίων	δὲ καὶ ἀναγκαῖον· τὸ δ´
[1, 5]	γινόμενος ἀὴρ ἐξ ὕδατος, οἷον	ἐξιὼν	ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν
[1, 3]	ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδεμία	κατηγοριῶν,	οἷον οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν
[1, 5]	ὀστοῦν καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων	μορίων	ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ τῶν
[1, 6]	ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ	τριῶν	τούτων διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ
[1, 3]	θατέρου γένεσις ἀεὶ ἐπὶ τῶν	οὐσιῶν	ἄλλου φθορὰ καὶ ἡ ἄλλου
[1, 3]	ἂν εἴη τὰ πάθη τῶν	οὐσιῶν.	Εἰ δὲ τὸ μὴ ὂν
[1, 3]	εἴπομεν, χωριστὰ τὰ πάθη τῶν	οὐσιῶν.	Περί τε τούτων οὖν ὅσον
[1, 7]	(ἡ γὰρ ἀρχὴ πρώτη τῶν	αἰτίων)	καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον πρὸς
[1, 7]	ὅσα μήτ´ ἐναντία μήτ´ ἐξ	ἐναντίων	ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ
[1, 3]	τις πότερον τὸ ἕτερον τῶν	ἐναντίων	ἐστίν, οἷον γῆ καὶ τὸ
[1, 3]	νοιτο ἐξ ἀλλήλων οὐδ´ ἐξ	ἐναντίων;	τούτοις γὰρ ὑπάρχει τἀναντία, πυρί,
[1, 5]	καὶ ὀστοῦν ἢ χεῖρ καὶ	βραχίων.	Ὥστε ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν
[1, 8]	καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα τῶν	ὄγκων.	Ταῦτα δ´ ἐν τῷ κενῷ
[1, 10]	τὰ εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ	παθητικῶν	μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ
[1, 10]	σώμασιν. Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ	παθητικῶν	ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν ὀλίγοις
[1, 7]	καθάπερ εἴρηται, τὰ μὲν τῶν	ποιητικῶν	ἀπαθῆ τὰ δὲ παθητικά. Καὶ
[1, 7]	ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν	ποιητικῶν·	ἐκεῖ τε γὰρ τὸ πρῶτον
[1, 10]	μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν δὲ	ποιητικῶν	καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ
[1, 7]	μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν	ποιητικῶν,	ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά.
[1, 7]	κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν	ποιητικῶν	τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι
[1, 6]	ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν, ὄντων	κινητικῶν	καὶ κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ
[1, 2]	συγκρίσει. Ὁ μὲν οὖν ἀναγκάζειν	δοκῶν	όγος εἶναι μεγέθη ἄτομα οὗτός
[1, 3]	καὶ τὸ μὴ ὂν εἶναι	φάσκων	πῦρ καὶ γῆν. Τὸ δὴ
[1, 8]	διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν	μεγάλων	τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον
[1, 2]	πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν	διελὼν	συνθῶ τὸ ξύλον ἤ τι
[1, 8]	δ´ ὄντα μὴ πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων	ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ τοῦ πολὺ
[1, 7]	ἕτερα καὶ διαφέροντα πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων,	ἀλλὰ κἂν ἕτερα ὄντα ποιῇ
[1, 6]	ὅσοις ἐστὶ μίξις, εἶναι ταῦτ´	ἀλλήλων	ἁπτικά· κἂν εἴ τι ποιεῖ,
[1, 6]	τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ	ἀλλήλων	ἁπτόμενα βάρος ἂν ἔχοι ἢ
[1, 3]	τι μόνον, μὴ τῇ ἐξ	ἀλλήλων	γενέσει καθ´ ὃν εἴπομεν νῦν
[1, 6]	καὶ εἰ γίνεται, πότερον ἐξ	ἀλλήλων	γίνεται πάντα τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 6]	ὄντων κινητικῶν καὶ κινητῶν ὑπ´	ἀλλήλων.	Ἐπεὶ δὲ τὸ κινοῦν οὐχ
[1, 4]	ἑτέρας εἶναι ταύτας τὰς μεταβολὰς	ἀλλήλων.	Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι τὸ
[1, 10]	ποιούντων· ταῦτα γὰρ δὴ ὑπ´	ἀλλήλων	ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ δὲ
[1, 7]	φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ ποιητικὰ	ἀλλήλων	ἐστὶ τά τ´ ἐναντία καὶ
[1, 6]	ἀλλ´ ἐν ὅσοις τὸ ὑπ´	ἀλλήλων	ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν εἰ περὶ
[1, 8]	κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι θιγγάνοντα	ἀλλήλων.	Ἔτι δὲ τί τὸ κινοῦν;
[1, 10]	τοιαῦτα οἷα παθητικά τε ὑπ´	ἀλλήλων	καὶ εὐόριστα καὶ εὐδιαίρετα· ταῦτα
[1, 10]	αὐτὴ ὕλη ἐστί, καὶ ποιητικὰ	ἀλλήλων	καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ
[1, 9]	γίνεσθαί τε καὶ πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων,	καὶ τίνα τρόπον ἐνδέχεται, καὶ
[1, 6]	τῷ ποιεῖν καὶ πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων,	καὶ τοῖς ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη
[1, 6]	ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´	ἀλλήλων,	οἷον τὸ θερμὸν ψύχεσθαι καὶ
[1, 6]	ἔχειν ἅμα, ταῦτα ἂν ἅπτοιτο	ἀλλήλων	ὅσα διωρισμένα μεγέθη καὶ θέσιν
[1, 3]	οὐκ ἂν γί νοιτο ἐξ	ἀλλήλων	οὐδ´ ἐξ ἐναντίων; τούτοις γὰρ
[1, 6]	ἃ μὴ οἷόν τε ἅψασθαι	ἀλλήλων,	οὔτε μὴ ἁψάμενά πως ἐνδέχεται
[1, 10]	ποιητικὰ ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ´	ἀλλήλων·	τὰ δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,
[1, 6]	φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν	ἀλλήλων,	ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα τὰ
[1, 7]	δὲ καὶ πάσχει τἀναντία ὑπ´	ἀλλήλων.	Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς μὲν εἶναι
[1, 9]	μὴ θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν μήτ´	ἄλλων,	ἃ ποιεῖν πέφυκε καὶ πάσχειν.
[1, 8]	στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων, ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ
[1, 1]	πῶς ἔστιν, καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	ἁπλῶν κινήσεων, οἷον περὶ αὐξήσεως
[1, 1]	γῆς, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ἕκαστον, οὐ τότε μόνον ἀλλὰ
[1, 1]	ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ τῶν	ἄλλων	ἕκαστον, ὥσπερ καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς
[1, 3]	οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ τῶν	ἄλλων	ἐντελεχείᾳ; λέγω δ´ οἷον ἆρ´
[1, 6]	μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ
[1, 3]	τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν	ἄλλων	οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε ποιὸν
[1, 8]	δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς
[1, 3]	οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει, τῶν δ´	ἄλλων	τι τῶν εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ
[1, 2]	σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ τῶν	ἄλλων	τι τῶν τοιούτων, οὐδέν· ἔτι
[1, 8]	ἀλλ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν	ἄλλων	τινές φασι πάσχειν διὰ πόρων,
[1, 1]	αὐτὸς λόγος καὶ περὶ τῶν	ἄλλων·	τοῦτο δ´ ἦν ἀλλοίωσις. Ἧι
[1, 5]	ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν ἐν ὕλῃ εἶδος ἐχόντων·
[1, 1]	σάρκα καὶ μυελόν, καὶ τῶν	ἄλλων	ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ μέρος
[1, 2]	περὶ μίξεως, οὔτε περὶ τῶν	ἄλλων	ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον τοῦ
[1, 8]	πλῆθος, οὐδ´ ἐκ τῶν ἀληθῶς	πολλῶν	ἕν, ἀλλ´ εἶναι τοῦτ´ ἀδύνατον,
[1, 2]	συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ τῶν	πολλῶν	λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες,
[1, 1]	ἔστιν, καὶ περὶ τῶν ἄλλων	ἁπλῶν	κινήσεων, οἷον περὶ αὐξήσεως καὶ
[1, 2]	εἴπερ ἀδύνατον ἐξ ἁφῶν ἢ	στιγμῶν	εἶναι τὰ μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι
[1, 2]	ἢ ἐξ ἁφῶν ἢ ἐκ	στιγμῶν	εἶναι. Τὸ δ´ ἐστὶν ὡς
[1, 2]	διαίρεσις δ´ ἔσται, ἢ ἐκ	στιγμῶν	ἔσται, καὶ ἀμεγέθη ἐξ ὧν
[1, 2]	δ´ ἂν πάλιν ἤτοι ἐκ	στιγμῶν	ἢ ὅλως ἐξ οὐδενός. Καὶ
[1, 2]	Ὁμοίως δὲ κἂν ᾖ ἐκ	στιγμῶν,	οὐκ ἔσται ποσόν. Ὁπότε γὰρ
[1, 6]	γὰρ ἐνίοτε τὸν λυποῦντα ἅπτεσθαι	ἡμῶν,	ἀλλ´ οὐκ αὐτοὶ ἐκείνου. Περὶ
[1, 2]	οὔτ´ εἰς ἄτομα καὶ ἐξ	ἀτόμων	(πολλὰ γὰρ τὰ ἀδύνατα) οὔτε
[1, 8]	ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ τῶν	διαφανῶν,	διὰ τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους
[1, 8]	ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν	διαφανῶν,	οὔτε διὰ τῶν πόρων, εἰ
[1, 2]	οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν στερεὰ	συντιθεμένων·	πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν
[1, 6]	ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν	διῃρημένων	μεγεθῶν ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν,
[1, 3]	τῶν δ´ ἄλλων τι τῶν	εἰρημένων,	ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ τὰ
[1, 5]	ὄντων εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ τῶν	εἰρημένων	ἐστίν, ἢ καὶ ὁ τρόπος
[1, 10]	ἑτέρων. Φανερὸν τοίνυν ἐκ τῶν	εἰρημένων	καὶ ὅτι ἔστι μίξις καὶ
[1, 5]	χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ τῶν	διηπορημένων	ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ αὔξησις
[1, 6]	κάτω καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν	ἀντικειμένων,	ἅπαντα τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα βάρος
[1, 7]	εἰπεῖν τὴν αὐτὴν εἶναι τῶν	ἀντικειμένων	ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν, τὸ
[1, 3]	τί τοιοῦτον τῶν καθ´ ἕκαστα	λεγομένων	αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ τὴν
[1, 1]	τινος δῆλον ὅτι διαφοραῖς τισι	χωριζομένων	καὶ πάθεσιν ἐγένετο τὸ μὲν
[1, 9]	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον	σχιζομένων	τῶν σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ
[1, 5]	ἀλλοιώσεως, καὶ πῶς αὐξάνεται τῶν	αὐξανομένων	ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν τῶν
[1, 1]	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φύσει	γενομένων	καὶ φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ πάντων,
[1, 8]	δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν	μαινομένων	ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ πῦρ
[1, 3]	ἦν ἐξ οὗ γίνεται τῶν	γινομένων	ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ διὰ
[1, 1]	φθορᾶς τῶν φύσει γενομένων καὶ	φθειρομένων,	ὁμοίως κατὰ πάντων, τάς τε
[1, 8]	ὁμοίως δὲ καὶ τῆς αὐξήσεως,	ὑπεισδυομένων	στερεῶν. Σχεδὸν δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ
[1, 1]	τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ καὶ	διαλυομένων	ἡ γένεσις συμβαίνει καὶ ἡ
[1, 1]	χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως τε καὶ	μαχομένων	ἀλλήλοις ἔτι τοῦ νείκους καὶ
[1, 3]	δή τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'	Διωρισμένων	δὲ τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν
[1, 3]	ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ τούτων	διωρισμένων	ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον,
[1, 10]	τὰ μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ	κεχωρισμένων	συνιόντα καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν·
[1, 3]	δεῖ διὰ τί γίνεται ἀεὶ	ἀπολλυμένων·	ὥσπερ γὰρ καὶ τὸ φθείρεσθαι
[1, 10]	εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται τῶν	μιγνυμένων	ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα
[1, 6]	περὶ τῆς ὕλης καὶ τῶν	καλουμένων	στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν εἴτε
[1, 1]	δὲ γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν·	ἀφαιρουμένων	οὖν τούτων τῶν διαφορῶν (εἰσὶ
[1, 10]	ἔτι τῶν μιχθέντων καὶ μὴ	ἠλλοιωμένων	οὐδὲν μᾶλλον νῦν μεμίχθαι φασὶν
[1, 8]	πάθη συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ	πεπληρωμένων	τῶν πόρων, περίεργον οἱ πόροι·
[1, 7]	δ´ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα, ἐπ´	ἐκείνων	ἂν εἴη τὸ λεγόμενον ἀληθές.
[1, 1]	μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται συνιόντων	ἐκείνων,	ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα
[1, 1]	ἀδύνατον μέντοι κατὰ τὰ ὑπ´	ἐκείνων	λεγόμενα. Τοῦτο δ´ ὅτι λέγομεν
[1, 8]	πότερον μία πάντων ἡ φύσις	ἐκείνων	τῶν στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα
[1, 8]	μᾶλλον. Οἱ μὲν οὖν ἐπί	τινων	οὕτω διώρισαν, ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς,
[1, 4]	πάντα δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών	τινων.	Περὶ μὲν οὖν γενέσεως, εἴτε
[1, 8]	οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά	τινων	πόρων εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος ἐσχάτου
[1, 2]	ἁφή τε ἀεὶ μία δυοῖν	τινων,	ὡς ὄντος τινὸς παρὰ τὴν
[1, 2]	ἐλάττω ἐστί, καὶ σύγκρισις ἐξ	ἐλαττόνων.	Ἀλλ´ οὐχ ἡ ἁπλῆ καὶ
[1, 1]	δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ τῶν	λοιπῶν.	Ὥστ´ εἰ μὴ δυνατὸν ἐκ
[1, 5]	ἢ ἐπὶ σαρκὸς καὶ τῶν	ὁμοιομερῶν·	διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον ἂν
[1, 1]	ὀστοῦν καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν	ὁμοιομερῶν,	οἱ δὲ ταῦτα μὲν ἁπλᾶ
[1, 5]	ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ δὲ τῶν	ἀνομοιομερῶν	τοῦτο μᾶλλον δῆλον, οἷον χειρός,
[1, 10]	εἴπερ ἔστιν. Ὥστε τούτων ὄντων	φανερῶν	τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ
[1, 6]	τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ τῶν	ἑτέρων	καὶ τῶν προτέρων, οὕτως ἔχει
[1, 10]	δὲ τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´	ἑτέρων.	Φανερὸν τοίνυν ἐκ τῶν εἰρημένων
[1, 8]	στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα τῶν	ἑτέρων,	ὥσπερ ἂν εἰ τὰ μὲν
[1, 6]	ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ τῶν	προτέρων,	οὕτως ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς.
[1, 10]	αὐτὸν δὲ τρόπον κἂν εἰ	ἀμφοτέρων	συνελθόντων ἔφθαρται τῶν μιγνυμένων ἑκάτερον·
[1, 8]	τὰ μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν	μικρῶν·	τὰ μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως,
[1, 8]	τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν	πόρων,	εἰ πλήρης ἕκαστος· τί γὰρ
[1, 8]	δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά τινων	πόρων	εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ
[1, 8]	οὖν διὰ τῆς διὰ〉 τῶν	πόρων	κινήσεώς φασι τὰ πάθη συμβαίνειν,
[1, 8]	δὲ τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ	πόρων	ὄντων τὰ μὲν πείσεται τὰ
[1, 8]	ἄλλων τινές φασι πάσχειν διὰ	πόρων,	οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν
[1, 8]	εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν	πόρων,	περίεργον οἱ πόροι· εἰ γὰρ
[1, 8]	τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν	πόρων	ποιήσει διιόν· εἰ δὲ τῷ
[1, 1]	σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν τούτων τῶν	διαφορῶν	(εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί γε)
[1, 10]	παθητικά. Τὰ μὲν οὖν ἀντιστρέφει,	ὅσων	ἡ αὐτὴ ὕλη ἐστί, καὶ
[1, 10]	τὰ δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,	ὅσων	μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη. Τούτων
[1, 8]	πασχόντων, ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί φησιν	ὅσων	οἱ πόροι σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους
[1, 7]	τὸ πάσχον, τῶν δ´ ἕξεων	παρουσῶν	οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν ἤδη·
[1, 8]	εἶναί φησιν· καὶ περὶ μὲν	τῶν	ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς
[1, 8]	ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον λέγειν	τῶν	ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν τε
[1, 8]	ὁ μὲν ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι	τῶν	ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον ὁ δὲ
[1, 8]	τοῖς πρότερον λόγοις· περὶ δὴ	τῶν	ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ μὲν ἐπὶ
[1, 8]	ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον	τῶν	ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 7]	κινεῖν (ἡ γὰρ ἀρχὴ πρώτη	τῶν	αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον
[1, 8]	ἂν γενέσθαι πλῆθος, οὐδ´ ἐκ	τῶν	ἀληθῶς πολλῶν ἕν, ἀλλ´ εἶναι
[1, 8]	εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ ἐν τῷ
[1, 1]	καὶ πῶς ἔστιν, καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων, οἷον περὶ
[1, 1]	ἐκ γῆς, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον, οὐ τότε μόνον
[1, 1]	ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ καὶ φησὶν
[1, 3]	Πότερον οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ	τῶν	ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω δ´ οἷον
[1, 6]	Σχεδὸν μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς,
[1, 3]	τὸ τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε
[1, 8]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ
[1, 2]	δὲ σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ	τῶν	ἄλλων τι τῶν τοιούτων, οὐδέν·
[1, 8]	ἀδύνατον, ἀλλ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ	τῶν	ἄλλων τινές φασι πάσχειν διὰ
[1, 1]	δ´ αὐτὸς λόγος καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων· τοῦτο δ´ ἦν ἀλλοίωσις.
[1, 5]	μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν ἐν ὕλῃ εἶδος
[1, 1]	καὶ σάρκα καὶ μυελόν, καὶ	τῶν	ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ
[1, 2]	οὐδὲ περὶ μίξεως, οὔτε περὶ	τῶν	ἄλλων ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον
[1, 5]	εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ δὲ	τῶν	ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον, οἷον
[1, 6]	τὸ κάτω καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα
[1, 7]	ὡς εἰπεῖν τὴν αὐτὴν εἶναι	τῶν	ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν,
[1, 8]	φύσιν ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ	τῶν	ἀρχαίων ἔδοξε τὸ ὂν ἐξ
[1, 5]	καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ πῶς αὐξάνεται	τῶν	αὐξανομένων ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν
[1, 2]	ἕτερον φαίνεσθαι ἑνὸς μετακινηθέντος· ἐκ	τῶν	αὐτῶν γὰρ τραγῳδία καὶ κωμῳδία
[1, 3]	πεπερασμένον ἦν ἐξ οὗ γίνεται	τῶν	γινομένων ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ
[1, 3]	τι ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει,	τῶν	δ´ ἄλλων τι τῶν εἰρημένων,
[1, 7]	ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ πάσχον,	τῶν	δ´ ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι γίνεται,
[1, 10]	δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων·	τῶν	δὲ παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ
[1, 10]	ἡ ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς σώμασιν.	Τῶν	δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα
[1, 10]	εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν	τῶν	διαιρετῶν, ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ·
[1, 10]	τοῦτο δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα	τῶν	διαιρετῶν καὶ παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται
[1, 8]	τε ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ	τῶν	διαφανῶν, διὰ τὸ πόρους ἔχειν
[1, 8]	τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ	τῶν	διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν πόρων,
[1, 1]	καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν τούτων	τῶν	διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί
[1, 5]	πάθη χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ	τῶν	διηπορημένων ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ
[1, 3]	ὑπάρξει, τῶν δ´ ἄλλων τι	τῶν	εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ
[1, 5]	δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ	τῶν	εἰρημένων ἐστίν, ἢ καὶ ὁ
[1, 10]	ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν τοίνυν ἐκ	τῶν	εἰρημένων καὶ ὅτι ἔστι μίξις
[1, 5]	διττόν, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	ἐν ὕλῃ εἶδος ἐχόντων· καὶ
[1, 3]	ἄν τις πότερον τὸ ἕτερον	τῶν	ἐναντίων ἐστίν, οἷον γῆ καὶ
[1, 6]	ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ	τῶν	ἑτέρων καὶ τῶν προτέρων, οὕτως
[1, 8]	τῶν στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα	τῶν	ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ τὰ
[1, 1]	στοιχεῖον καὶ μία πάντων ὕλη	τῶν	ἐχόντων εἰς ἄλληλα μεταβολήν, κἂν
[1, 6]	τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου μὲν ὁ	τῶν	θέσιν ἐχόντων καὶ τοῦ μὲν
[1, 5]	ἐστι, πάθος δέ τι ὑπάρχει	τῶν	καθ´ αὑτό, ὃ πρότερον οὐχ
[1, 5]	ζῷον ὃ μήτ´ ἄνθρωπος μήτε	τῶν	καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς ἐνταῦθα
[1, 3]	κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον	τῶν	καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν,
[1, 6]	δεῖ περὶ τῆς ὕλης καὶ	τῶν	καλουμένων στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν
[1, 6]	ἔστι μὲν ὡς τὰ κινοῦντα	τῶν	κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι δ´
[1, 1]	τέτταρα, τὰ δὲ πάντα μετὰ	τῶν	κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας
[1, 8]	ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν	τῶν	λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ
[1, 8]	κίνησιν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ
[1, 1]	Ὁμοίως δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ	τῶν	λοιπῶν. Ὥστ´ εἰ μὴ δυνατὸν
[1, 8]	τὸ δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ	τῶν	μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ
[1, 8]	ὅλως διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει	τῶν	μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ
[1, 1]	ὥσπερ διώρισται καὶ τοῖς ὀνόμασιν.	Τῶν	μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν
[1, 10]	ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο	τῶν	μὴ χωριστῶν οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο
[1, 10]	κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται	τῶν	μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι
[1, 8]	εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται μᾶλλον	τῶν	μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ διαλύεται
[1, 10]	τὸ μικτόν) ἡ δὲ μίξις	τῶν	μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 10]	τινες· ὄντων μὲν γὰρ ἔτι	τῶν	μιχθέντων καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν
[1, 10]	ἔστιν ὥστε ὁτιοῦν εἶναι μόριον	τῶν	μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως,
[1, 10]	ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον	τῶν	μιχθέντων· τῶν δὲ παθῶν οὐθὲν
[1, 8]	πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα	τῶν	ὄγκων. Ταῦτα δ´ ἐν τῷ
[1, 5]	ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ σαρκὸς καὶ	τῶν	ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον
[1, 1]	καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα μὲν
[1, 3]	ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί τι	τῶν	ὄντων ἀπέρχεται, διὰ τί ποτ´
[1, 10]	μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ	τῶν	ὄντων, ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα εἶναί
[1, 10]	διὰ τί, καὶ ποῖα μικτὰ	τῶν	ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα
[1, 10]	Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα	τῶν	ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ
[1, 10]	τὸ μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει	τῶν	ὄντων καὶ πῶς, ἔτι δὲ
[1, 8]	οὔτε κίνησιν καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν
[1, 6]	δὲ λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ	τῶν	ὄντων ὅσοις ἐστὶ μίξις, εἶναι
[1, 10]	πάλιν. Ἔστι δή, ὡς ἔφαμεν,	τῶν	ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ τὰ
[1, 3]	καὶ φθορὰν ὁμοίως περὶ ἕκαστον	τῶν	ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι πᾶσιν
[1, 3]	ἡ θατέρου γένεσις ἀεὶ ἐπὶ	τῶν	οὐσιῶν ἄλλου φθορὰ καὶ ἡ
[1, 3]	γὰρ ἂν εἴη τὰ πάθη	τῶν	οὐσιῶν. Εἰ δὲ τὸ μὴ
[1, 3]	καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ τὰ πάθη	τῶν	οὐσιῶν. Περί τε τούτων οὖν
[1, 2]	καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων	τῶν	παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον.
[1, 7]	διό, καθάπερ εἴρηται, τὰ μὲν	τῶν	ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ παθητικά.
[1, 7]	αὐτὸν ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ	τῶν	ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ τὸ
[1, 7]	τὴν μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ	τῶν	ποιητικῶν, ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ,
[1, 7]	πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ	τῶν	ποιητικῶν τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές.
[1, 8]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον ἐπὶ	τῶν	ποιούντων καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	ἐστὶ μικτὰ ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει	τῶν	ποιούντων· ταῦτα γὰρ δὴ ὑπ´
[1, 2]	δύνανται συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ	τῶν	πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων
[1, 8]	διὰ τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ	τῶν	πόρων, εἰ πλήρης ἕκαστος· τί
[1, 8]	μὲν οὖν διὰ τῆς διὰ〉	τῶν	πόρων κινήσεώς φασι τὰ πάθη
[1, 8]	συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων	τῶν	πόρων, περίεργον οἱ πόροι· εἰ
[1, 8]	κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ	τῶν	πόρων ποιήσει διιόν· εἰ δὲ
[1, 8]	δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ	τῶν	πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ
[1, 8]	μὲν πείσεται τὰ δὲ ποιήσει	τῶν	πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 10]	μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον	τῶν	προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ
[1, 7]	λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ	τῶν	πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ
[1, 6]	θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ	τῶν	προτέρων, οὕτως ἔχει καὶ περὶ
[1, 2]	ὄντα καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει,	τῶν	πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ
[1, 8]	μία πάντων ἡ φύσις ἐκείνων	τῶν	στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα τῶν
[1, 6]	γεννῶντες καὶ οἱ τὰ ἐκ	τῶν	στοιχείων διακρίσει χρῶνται καὶ συγκρίσει
[1, 1]	ἅ φαμεν τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ	τῶν	στοιχείων εἰσίν, λέγω δ´ οἷον
[1, 8]	μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι	τῶν	στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν καὶ
[1, 1]	φησιν ἕτερον ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι	τῶν	στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα
[1, 2]	γενέσεως οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς	τῶν	στοιχείων· πῶς δὲ σάρκες ἢ
[1, 8]	ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας	τῶν	συμβαινόντων μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα.
[1, 8]	τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν	τῶν	σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ
[1, 2]	μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς	τῶν	σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος.
[1, 9]	γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων	τῶν	σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος
[1, 10]	οἷον τὰ ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα	τῶν	σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ
[1, 8]	ἐστίν· διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ	τῶν	σωμάτων πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ
[1, 8]	γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα	τῶν	σωμάτων, σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ
[1, 5]	σὰρξ καὶ ὀστοῦν καὶ ἕκαστον	τῶν	τοιούτων μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ
[1, 2]	ὀστᾶ ἢ τῶν ἄλλων τι	τῶν	τοιούτων, οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ
[1, 2]	ἐκ τῶν πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι	τῶν	ὑπαρχόντων ὄντες, πρὸς ὀλίγα βλέψαντες,
[1, 5]	αὐξανομένων ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν	τῶν	φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον
[1, 1]	Περὶ δὲ γενέσεως καὶ φθορᾶς	τῶν	φύσει γενομένων καὶ φθειρομένων, ὁμοίως
[1, 2]	αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	Πλάτων	μὲν οὖν μόνον περὶ γενέσεως
[1, 8]	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραφε	Πλάτων.	Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ
[1, 8]	ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν	πραγμάτων	μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν
[1, 2]	διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων τῶν	παθημάτων,	περὶ τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας
[1, 8]	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	παθημάτων·	τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς στερεὰ
[1, 8]	ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν	σχημάτων.	Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ ταῦτα
[1, 2]	τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν	σχημάτων	διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος. Διὸ
[1, 2]	γὰρ τραγῳδία καὶ κωμῳδία γίνεται	γραμμάτων.	Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν
[1, 6]	οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	ὀνομάτων	ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ τὰ
[1, 1]	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ	σωμάτων	ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα
[1, 9]	τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων τῶν	σωμάτων	ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος ὁ
[1, 10]	τὰ ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν	σωμάτων·	εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν
[1, 8]	διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ τῶν	σωμάτων	πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ
[1, 8]	ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα τῶν	σωμάτων,	σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν
[1, 8]	μάταιον, φανερὸν ἐκ τούτων ἐστίν·	διαιρετῶν	δ´ ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων
[1, 10]	γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν τῶν	διαιρετῶν,	ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ· ταῦτα
[1, 10]	δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα τῶν	διαιρετῶν	καὶ παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται γὰρ
[1, 8]	φησιν· καὶ περὶ μὲν τῶν	ἀδιαιρέτων	ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς πρότερον
[1, 2]	πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν	ἀδιαιρέτων,	ἢ οὐθέν ἐστι μέγεθος ἀδιαίρετον·
[1, 8]	ἀπαθές τε ἕκαστον λέγειν τῶν	ἀδιαιρέτων	(οὐ γὰρ οἷόν τε πάσχειν
[1, 8]	μὲν ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι τῶν	ἀδιαιρέτων	στερεῶν ἕκαστον ὁ δὲ ὡρισμένοις,
[1, 8]	πρότερον λόγοις· περὶ δὴ τῶν	ἀδιαιρέτων	στερεῶν τὸ μὲν ἐπὶ πλέον
[1, 1]	δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων	ἀδιαιρέτων	τἆλλα συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα δ´
[1, 8]	φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον τῶν	ἀδιαιρέτων,	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ θερμότερον.
[1, 6]	μὲν ὡς τὰ κινοῦντα τῶν	κινητῶν	ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι δ´ ὡς
[1, 6]	ἔσχατά ἐστιν, ὄντων κινητικῶν καὶ	κινητῶν	ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[1, 10]	μικτόν) ἡ δὲ μίξις τῶν	μικτῶν	ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 8]	Ὁδῷ δὲ μάλιστα καὶ περὶ	πάντων	ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος καὶ
[1, 8]	μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον μία	πάντων	ἡ φύσις ἐκείνων τῶν στερεῶν,
[1, 2]	ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων	πάντων,	πότερον οὕτω γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται
[1, 1]	γενομένων καὶ φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ	πάντων,	τάς τε αἰτίας διαιρετέον καὶ
[1, 1]	ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ μία	πάντων	ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς ἄλληλα
[1, 3]	ὂν ὅλως, ἀπόφασις ἔσται καθόλου	πάντων,	ὥστε ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι
[1, 8]	μὲν γὰρ μία φύσις ἐστὶν	ἁπάντων,	τί τὸ χωρίσαν; ἢ διὰ
[1, 2]	Οὗτος δ´ ἔοικε μὲν περὶ	ἁπάντων	φροντίσαι, ἤδη δὲ ἐν τῷ
[1, 8]	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων,	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραφε
[1, 1]	μόνον μίξις τε διάλλαξίς τε	μιγέντων.	Ὅτι μὲν οὖν οἰκεῖος ὁ
[1, 10]	τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον τῶν	προτεθέντων	ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ τί
[1, 10]	ὄντων μὲν γὰρ ἔτι τῶν	μιχθέντων	καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον
[1, 10]	ὥστε ὁτιοῦν εἶναι μόριον τῶν	μιχθέντων;	λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως, οἷον
[1, 10]	ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον τῶν	μιχθέντων·	τῶν δὲ παθῶν οὐθὲν χωριστόν.
[1, 10]	ἡ δὲ μίξις τῶν μικτῶν	ἀλλοιωθέντων	ἕνωσις.
[1, 3]	Εἴπερ οὖν ἀεί τι τῶν	ὄντων	ἀπέρχεται, διὰ τί ποτ´ οὐκ
[1, 5]	ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ ἐκ δυνάμει	ὄντων	εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ τῶν εἰρημένων
[1, 10]	δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ τῶν	ὄντων,	ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα εἶναί πως
[1, 10]	τί, καὶ ποῖα μικτὰ τῶν	ὄντων,	ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα οἷα
[1, 10]	γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα τῶν	ὄντων	καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ πως
[1, 10]	μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει τῶν	ὄντων	καὶ πῶς, ἔτι δὲ πότερον
[1, 6]	μεγεθῶν ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν,	ὄντων	κινητικῶν καὶ κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων.
[1, 10]	ἕτερον ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί τινες·	ὄντων	μὲν γὰρ ἔτι τῶν μιχθέντων
[1, 8]	κίνησιν καὶ τὸ πλῆθος τῶν	ὄντων	Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν τοῖς
[1, 6]	λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν	ὄντων	ὅσοις ἐστὶ μίξις, εἶναι ταῦτ´
[1, 8]	ἐκ τούτων ἐστίν· διαιρετῶν δ´	ὄντων	πάντῃ τῶν σωμάτων πόρους ποιεῖν
[1, 8]	τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων	ὄντων	τὰ μὲν πείσεται τὰ δὲ
[1, 10]	Ἔστι δή, ὡς ἔφαμεν, τῶν	ὄντων	τὰ μὲν ποιητικὰ τὰ δ´
[1, 3]	φθορὰν ὁμοίως περὶ ἕκαστον τῶν	ὄντων,	ταύτην οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν
[1, 10]	διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν. Ὥστε τούτων	ὄντων	φανερῶν τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν.
[1, 10]	δὲ τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων	συνελθόντων	ἔφθαρται τῶν μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ
[1, 1]	διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως·	συνιόντων	γὰρ καὶ διαλυομένων ἡ γένεσις
[1, 1]	τοῦτο μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται	συνιόντων	ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως,
[1, 2]	συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ	μεταβαλλόντων	τῶν παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι
[1, 8]	θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν	συμβαινόντων	μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι
[1, 5]	ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν τῶν	φθινόντων.	Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον μόνως
[1, 10]	εἶναι, τὴν δὲ μίξιν ὁμοίως	ἐχόντων	εἶναι τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 1]	καὶ μία πάντων ὕλη τῶν	ἐχόντων	εἰς ἄλληλα μεταβολήν, κἂν εἰ
[1, 5]	ἄλλων τῶν ἐν ὕλῃ εἶδος	ἐχόντων·	καὶ γὰρ ἡ ὕλη λέγεται
[1, 6]	καθόλου μὲν ὁ τῶν θέσιν	ἐχόντων	καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ τοῦ
[1, 7]	ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι τούτων οὕτως	ἐχόντων	οὐδὲν ἂν εἴη οὔτε ἄφθαρτον
[1, 2]	τἀναντία τούτοις πάσχει, τῶν πρώτων	ὑπαρχόντων	μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν ἐστι
[1, 2]	τῶν πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι τῶν	ὑπαρχόντων	ὄντες, πρὸς ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται
[1, 8]	μόνον ἐπὶ τῶν ποιούντων καὶ	πασχόντων,	ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί φησιν ὅσων
[1, 8]	Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον ἐπὶ τῶν	ποιούντων	καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί
[1, 10]	μικτὰ ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν	ποιούντων·	ταῦτα γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων
[1, 1]	τὰ δὲ πάντα μετὰ τῶν	κινούντων	ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας δὲ
[1, 8]	πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον	πεφυκότων.	Ὅτι μὲν οὖν οὕτως λέγειν
[1, 10]	μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο τῶν μὴ	χωριστῶν	οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο λέγουσιν οὐ
[1, 2]	οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν οὐδὲν ἐξ	αὐτῶν.	Αἴτιον δὲ τοῦ ἐπ´ ἔλαττον
[1, 2]	φαίνεσθαι ἑνὸς μετακινηθέντος· ἐκ τῶν	αὐτῶν	γὰρ τραγῳδία καὶ κωμῳδία γίνεται
[1, 8]	τὴν γένεσιν καὶ τὴν φθοράν,	αὐτῶν	δὲ τούτων πῶς γίνεται καὶ
[1, 10]	ἄμφω· σώζεται γὰρ ἡ δύναμις	αὐτῶν.	Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ
[1, 10]	ἑτέρου ὄντος τοῦ γεγονότος ἐξ	αὐτῶν,	δυνάμει δ´ ἔτι ἑκατέρου ἅπερ
[1, 6]	τόπον, εἴτ´ ἐστὶ κεχωρισμένον ἕκαστον	αὐτῶν	εἴτ´ ἄλλον τρόπον. Εἰ οὖν
[1, 2]	συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται δὲ περὶ	αὐτῶν	ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον
[1, 6]	τρόπον ἤ τι πρῶτον ἓν	αὐτῶν	ἐστιν, ἀνάγκη δὴ πρότερον εἰπεῖν
[1, 1]	αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς λόγους	αὐτῶν,	ἔτι δὲ περὶ αὐξήσεως καὶ
[1, 5]	ἐν τῷ περὶ ὅ ἐστιν	αὐτῶν	ἡ πρὸς ἄλληλα διαφορά, οἷον
[1, 8]	λέγουσι, δῆλον, καὶ πρὸς τὰς	αὐτῶν	θέσεις αἷς χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως
[1, 1]	Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον ἀρχὴν	αὐτῶν	θετέον τὸ ἓν ἢ τὰ
[1, 5]	τούτῳ. Ἐπεὶ δὲ διηπόρηται περὶ	αὐτῶν	ἱκανῶς, δεῖ καὶ τῆς ἀπορίας
[1, 8]	εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ δὲ μεταξὺ	αὐτῶν	κενά, οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους.
[1, 8]	μία τις εἴη ἡ φύσις	αὐτῶν.	Ὁμοίως δὲ ἀδύνατον καὶ εἰ
[1, 10]	οὔτε σύνθεσιν εἶναι τὴν μίξιν	αὐτῶν,	οὔτε πρὸς τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´
[1, 1]	μὲν οὖν οἰκεῖος ὁ λόγος	αὐτῶν	τῇ ὑποθέσει οὕτω φάναι, δῆλον,
[1, 9]	δὲ καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε	αὑτῶν	μήτ´ ἄλλων, ἃ ποιεῖν πέφυκε
[1, 5]	καὶ ὀστοῦν καὶ ἕκαστον τῶν	τοιούτων	μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ
[1, 2]	ἢ τῶν ἄλλων τι τῶν	τοιούτων,	οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως
[1, 8]	καὶ ὡρισμένα σχήμασιν. Ἐκ δὴ	τούτων	αἱ γενέσεις καὶ αἱ διακρίσεις
[1, 10]	σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται	τούτων,	ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς τὴν
[1, 4]	πέφυκεν, καὶ ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου	τούτων,	ἀλλοίωσις μέν ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος
[1, 1]	οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ	τούτων,	ἅμα δ´ ὅταν εἰς ἓν
[1, 3]	χρόνον, τὸ δὲ κινούμενον ἀεί.	Τούτων	δὲ περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου
[1, 5]	ἔσται καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν.	Τούτων	δὲ τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται,
[1, 6]	μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ τριῶν	τούτων	διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ τί
[1, 3]	λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ	τούτων	διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν
[1, 5]	ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ ἐκ	τούτων	ἕκαστον) ἔπειθ´ ὅτι σὰρξ καὶ
[1, 3]	τὸ γινόμενον. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	ἐν ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ
[1, 1]	εἰσὶ καὶ θέσει καὶ τάξει	τούτων.	Ἐναντίως δὲ φαίνονται λέγοντες οἱ
[1, 3]	τὸ αὐτό. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[1, 2]	δὲ μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων, περὶ	τούτων	ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας γὰρ ἔχει
[1, 3]	καὶ γῇ εἴτε ἄλλοις τισί,	τούτων	ἔσται τὸ μὲν ὂν τὸ
[1, 8]	ψεῦδος ἢ μάταιον, φανερὸν ἐκ	τούτων	ἐστίν· διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ
[1, 2]	ταῦτα διαλύεται καὶ γίνεται ἐκ	τούτων;	ἢ πῶς χωρίζεται ταῦτα; ὥστ´
[1, 1]	καὶ γῆν καὶ τὰ σύστοιχα	τούτων.	Ἧι μὲν γὰρ ὡς ὕλη
[1, 8]	οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ μὲν	τούτων,	καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ
[1, 10]	ὅσων μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη.	Τούτων	μὲν οὖν οὐκ ἔστι μίξις·
[1, 6]	ἐστι καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη	τούτων	μίαν εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν.
[1, 10]	δεῖ διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν. Ὥστε	τούτων	ὄντων φανερῶν τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´
[1, 2]	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ	τούτων	ὅσον διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ
[1, 3]	πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί τε	τούτων	οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ
[1, 7]	καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι	τούτων	οὕτως ἐχόντων οὐδὲν ἂν εἴη
[1, 10]	μὲν ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ	τούτων	παθητικά. Τὰ μὲν οὖν ἀντιστρέφει,
[1, 2]	χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ	τούτων	πάντων, πότερον οὕτω γίνεται καὶ
[1, 2]	ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν ἐκ	τούτων	ποιοῦσι, διακρίσει μὲν καὶ συγκρίσει
[1, 3]	φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ	τούτων,	πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί τι
[1, 8]	καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν δὲ	τούτων	πῶς γίνεται καὶ φθείρεται τὸ
[1, 10]	θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ	τούτων	συμβαίνει· ὁ γὰρ καττίτερος ὡς
[1, 5]	ἢ ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ	τούτων	τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή
[1, 1]	σύνθετα· παν σπερμίαν γὰρ εἶναι	τούτων.	Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς
[1, 1]	βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν	τούτων	τῶν διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ
[1, 8]	εἶναι κίνησιν. Ἐκ μὲν οὖν	τούτων	τῶν λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν
[1, 8]	σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν	πρώτων	σύγκειται καὶ εἰς ἃ ἔσχατα
[1, 2]	καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει, τῶν	πρώτων	ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν
[1, 2]	εἶναι στιγμήν, ὥστε ἢ ἐξ	ἁφῶν	ἢ ἐκ στιγμῶν εἶναι. Τὸ
[1, 2]	ταῦτα; ὥστ´ εἴπερ ἀδύνατον ἐξ	ἁφῶν	ἢ στιγμῶν εἶναι τὰ μεγέθη,
[1, 2]	ὅ τι μὴ κἂν ὁ	τυχὼν	εἴπειεν, ὅτι προσιόντος αὐξάνονται τῷ