Livre, Chap.
[1, 1]	~ΠΕΡΙ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α'	Περὶ δὲ γενέσεως καὶ φθορᾶς
[1, 1]	ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ πάθη, καθ´	ἅ	φαμεν τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν
[1, 8]	ὧν πρώτων σύγκειται καὶ εἰς	ἃ	ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ
[1, 3]	τὸ ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ εἰς	ἃ	μεταβάλλει τὸ μεταβάλλον, οἷον ἴσως
[1, 6]	ταῦτα καὶ πάσχειν δύναται κυρίως	ἃ	μὴ οἷόν τε ἅψασθαι ἀλλήλων,
[1, 9]	θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν μήτ´ ἄλλων,	ἃ	ποιεῖν πέφυκε καὶ πάσχειν. Λέγω
[1, 8]	μικρὸν μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι,	μέγα	δὲ μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ
[1, 3]	ἢ μικρὸν ἐκ μεγάλου καὶ	μέγα	ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα
[1, 2]	ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες, πρὸς	ὀλίγα	βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι δ´
[1, 2]	γὰρ χρωματίζεσθαι. Τοῖς δ´ εἰς	ἐπίπεδα	διαιροῦσιν οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται
[1, 8]	ὁ μὲν στερεὰ ὁ δ´	ἐπίπεδα	λέγει τὰ ἀδιαίρετα, καὶ ὁ
[1, 8]	καὶ τοῖς στερεὰ καὶ τοῖς	ἐπίπεδα	λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν αὐτὸν
[1, 2]	ἢ ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ	ἐπίπεδα.	Τοῦτο μὲν οὖν αὐτό, καθάπερ
[1, 1]	οἱ περὶ Ἀναξαγόραν τοῖς περὶ	Ἐμπεδοκλέα·	ὁ μὲν γάρ φησι πῦρ
[1, 8]	Λεύκιππός φησιν· εἶναι γὰρ ἄττα	στερεά,	ἀδιαίρετα δέ, εἰ μὴ πάντῃ
[1, 8]	παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς	στερεὰ	καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα
[1, 8]	Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ μὲν	στερεὰ	ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει τὰ
[1, 2]	οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν	στερεὰ	συντιθεμένων· πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι
[1, 5]	Ἀλλ´ ἔνθα μὲν τὸ πάθος	ἔνθα	δὲ τὸ μέγεθος τὸ αὐτὸ
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´	ἔνθα	μὲν τὸ πάθος ἔνθα δὲ
[1, 5]	οὖσα δήλη μᾶλλον τοῦ εἴδους	ἐνταῦθα	ἢ ἐπὶ σαρκὸς καὶ τῶν
[1, 5]	οἷον τῆς τροφῆς, ἐπεὶ καὶ	ἐνταῦθα	τὸ ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν τῇ
[1, 5]	τῶν καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς	ἐνταῦθα	τὸ καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν.
[1, 3]	οὖσάν τινος, εἴρηται τὸ αἴτιον·	διὰ	γὰρ τὸ τὴν ὕλην διαφέρειν
[1, 8]	τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν	διὰ	μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ
[1, 8]	τῶν ἄλλων τινές φασι πάσχειν	διὰ	πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 8]	ἄπειρα τὸ πλῆθος καὶ ἀόρατα	διὰ	σμικρότητα τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´
[1, 8]	τὰ καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα	διὰ	συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν
[1, 5]	γραμμὰς τὴν τοῦ σώματος ὕλην	διὰ	τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ
[1, 8]	Οἱ μὲν οὖν οὕτως καὶ	διὰ	ταύτας τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ
[1, 8]	αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι	διά	τε ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ
[1, 8]	μὲν δύο τρόποι ἂν εἶεν,	διά	τε τοῦ κενοῦ καὶ διὰ
[1, 7]	πῦρ ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται,	διὰ	τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν·
[1, 1]	ὕλη ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα	διὰ	τὴν κίνησιν γίνονται γῆ καὶ
[1, 8]	φαινόμενα διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις	διὰ	τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν.
[1, 8]	διά τε τοῦ κενοῦ καὶ	διὰ	τῆς ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν
[1, 8]	καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν οὖν	διὰ	τῆς διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς
[1, 3]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ	διὰ	τί γίνεται ἀεὶ ἀπολλυμένων· ὥσπερ
[1, 3]	οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν.	Διὰ	τί δέ ποτε τὰ μὲν
[1, 5]	δὲ αὐξάνει, ἡ τροφή, οὔ.	Διὰ	τί δὴ οὖν οὐκ ἄμφω
[1, 10]	μίξις καὶ τί ἐστι καὶ	διὰ	τί, καὶ ποῖα μικτὰ τῶν
[1, 7]	ἐστὶ καὶ τίσιν ὑπάρχει καὶ	διὰ	τί καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον
[1, 8]	πολλοῖς· τὸ δὲ ἀδιαίρετον ὅλως	διὰ	τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων
[1, 8]	ἁπάντων, τί τὸ χωρίσαν; ἢ	διὰ	τί οὐ γίνεται ἁψάμενα ἕν,
[1, 3]	ἀεί τι τῶν ὄντων ἀπέρχεται,	διὰ	τί ποτ´ οὐκ ἀνήλωται πάλαι
[1, 8]	ἐοικέναι· μέχρι πόσου γὰρ καὶ	διὰ	τί τὸ μὲν οὕτως ἔχει
[1, 8]	μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον	διά	τινων πόρων εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος
[1, 3]	γινομένων ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ	διὰ	τὸ ἄπειρον εἶναι ἐξ οὗ
[1, 6]	ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ	διὰ	τὸ κινεῖν κινούμενα τὰ ὁμογενῆ,
[1, 7]	τοῦ ὁμοίου πᾶν ἀπαθές ἐστι	διὰ	τὸ μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν ἢ
[1, 8]	καὶ ὕδατος καὶ τῶν διαφανῶν,	διὰ	τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν
[1, 3]	φιλοσοφίας ἔργον· περὶ δὲ τοῦ	διὰ	τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος
[1, 3]	τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν	διὰ	τὸ τὴν τοῦδε φθορὰν ἄλλου
[1, 5]	τοῦ ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ	διὰ	τὸ ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ τῷ
[1, 8]	πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον,	διὰ	τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς διαλύσεως
[1, 8]	οἷόν τε πάσχειν ἀλλ´ ἢ	διὰ	τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν
[1, 3]	τι σημαίνει τὰ δ´ οὔ,	διὰ	τοῦτο συμβαίνει τὸ ζητούμενον. Διαφέρει
[1, 8]	κατὰ τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι	διὰ	τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν
[1, 8]	διιέναι διὰ τῶν διαφανῶν, οὔτε	διὰ	τῶν πόρων, εἰ πλήρης ἕκαστος·
[1, 8]	Ὅσοι μὲν οὖν διὰ τῆς	διὰ〉	τῶν πόρων κινήσεώς φασι τὰ
[1, 8]	ποιεῖ κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ	διὰ	τῶν πόρων ποιήσει διιόν· εἰ
[1, 2]	μετακινηθέντος· ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ	τραγῳδία	καὶ κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ
[1, 2]	τῶν αὐτῶν γὰρ τραγῳδία καὶ	κωμῳδία	γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ
[1, 10]	εἶναί πως καὶ μὴ εἶναι,	ἐνεργείᾳ	μὲν ἑτέρου ὄντος τοῦ γεγονότος
[1, 10]	τὰ μὲν δυνάμει τὰ δ´	ἐνεργείᾳ	τῶν ὄντων, ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα
[1, 10]	χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε διαμένουσιν οὖν	ἐνεργείᾳ	ὥσπερ τὸ σῶμα καὶ τὸ
[1, 10]	ἰατρικὴ ποιεῖ ὑγίειαν οὐδ´ ἡ	ὑγίεια	μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν δὲ
[1, 7]	ἕνεκα οὐ ποιητικόν. Διὸ ἡ	ὑγίεια	οὐ ποιητικόν, εἰ μὴ κατὰ
[1, 2]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ ἁπλῆ καὶ	τελεία	γένεσις συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται,
[1, 2]	οὐχ ὥστε εἶναι ἅμα ἄμφω	ἐντελεχείᾳ	ἀδιαίρετον καὶ διῃρημένον, ἀλλὰ διῃρημένον
[1, 5]	οἷον εἰ σάρξ, δυνάμει σάρκα.	Ἐντελεχείᾳ	ἄρα ἄλλο· φθαρὲν δὴ τοῦτο
[1, 5]	δυνάμει μὲν μεγέθους καὶ σώματος,	ἐντελεχείᾳ	δ´ ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι
[1, 3]	ὡς ἔσται δυνάμει τις οὐσία,	ἐντελεχείᾳ	δ´ οὔ, ἐξ ἧς ἡ
[1, 3]	ἀεί· τὸ γὰρ δυνάμει ὂν	ἐντελεχείᾳ	δὲ μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν
[1, 5]	αὔξησις μεταβολὴ ἐκ δυνάμει μεγέθους,	ἐντελεχείᾳ	δὲ μηδὲν ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν
[1, 5]	ὕλας εἶναι, ὥστε καὶ γίνεσθαι	ἐντελεχείᾳ.	Ἔτι δ´ οὐδ´ οὕτω φαίνεται
[1, 3]	ὑπάρξει τι τούτῳ τῶν ἄλλων	ἐντελεχείᾳ;	λέγω δ´ οἷον ἆρ´ ἔσται
[1, 5]	διώρισται, καὶ ὑπό τινος δὲ	ἐντελεχείᾳ	ὄντος, ἢ ὁμοιοειδοῦς ἢ ὁμογενοῦς,
[1, 5]	οἷον ἐκ δυνάμει οὐσίας εἰς	ἐντελεχείᾳ	οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν, ἡ δὲ
[1, 5]	αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν	ἐντελεχείᾳ	σάρκα. Οὐκοῦν ἅμα ὄντος· εἰ
[1, 5]	ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ ὄντι	ἐντελεχείᾳ	σαρκὶ τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος
[1, 9]	τὸ μὲν δυνάμει τὸ δ´	ἐντελεχείᾳ	τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ τῇ μὲν
[1, 2]	γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ δ´	ἐντελεχείᾳ	ὑπάρξει. Τὸ δ´ εἶναι ἅμα
[1, 6]	Πάντες γὰρ οἵ τε τὰ	στοιχεῖα	γεννῶντες καὶ οἱ τὰ ἐκ
[1, 1]	δὲ ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ	στοιχεῖα,	γῆν δὲ καὶ πῦρ καὶ
[1, 1]	ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει τὰ	στοιχεῖα,	καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν
[1, 6]	καὶ γὰρ οἱ πλείω τὰ	στοιχεῖα	ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ
[1, 1]	ὕδωρ καὶ ἀέρα καὶ γῆν	στοιχεῖα	τέσσαρα καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον
[1, 1]	Ὁ μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ	στοιχεῖα	τίθησιν, οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα
[1, 8]	ὕλη οὐ μόνον ἀριθμῷ ἔσται	μία	ἀλλὰ καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν
[1, 2]	αἱ στιγμαί; ἁφή τε ἀεὶ	μία	δυοῖν τινων, ὡς ὄντος τινὸς
[1, 2]	ἐστὶν ὡς ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι	μία	ὁπῃοῦν ἐστι, καὶ πᾶσαι ὡς
[1, 8]	τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον	μία	πάντων ἡ φύσις ἐκείνων τῶν
[1, 1]	τὸ ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ	μία	πάντων ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς
[1, 8]	δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν	μία	τις εἴη ἡ φύσις αὐτῶν.
[1, 8]	τὸν ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ	μία	φύσις ἐστὶν ἁπάντων, τί τὸ
[1, 3]	δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων	οὐδεμία	κατηγοριῶν, οἷον οὔτε ποιὸν οὔτε
[1, 8]	συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων	μανίᾳ	παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν οὕτως·
[1, 10]	τὸν καττίτερον καὶ τὸν χαλκόν.	Ἔνια	γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα τῶν
[1, 7]	εἶναι χωριστόν· εἰ δ´ ἐστὶν	ἔνια	τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη
[1, 10]	μικτὰ τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν	ἔνια	τοιαῦτα οἷα παθητικά τε ὑπ´
[1, 10]	ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα	οἷα	παθητικά τε ὑπ´ ἀλλήλων καὶ
[1, 7]	τῷ μὲν γένει ταὐτὰ καὶ	ὅμοια	τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα
[1, 7]	πάσχον, πῶς δ´ ἕτερα καὶ	ἀνόμοια	ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ
[1, 7]	ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις) τὰ δ´	ἀνόμοια	καὶ τὰ διάφορα ποιεῖν καὶ
[1, 7]	καὶ ὅμοια τῷ δ´ εἴδει	ἀνόμοια,	τοιαῦτα δὲ τἀναντία, φανερὸν ὅτι
[1, 10]	ἐστι καὶ διὰ τί, καὶ	ποῖα	μικτὰ τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν
[1, 8]	τοῦ προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα,	ποῖα	ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς ταῦτα
[1, 3]	ἁπλῶς, ἄλλον δὲ τῇ ὕλῃ	ὁποία	τις ἂν ᾖ· ἧς μὲν
[1, 2]	δύνασθαι τὰ ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ	ἀπειρία.	Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν
[1, 3]	ὄν, οἷον τὸ μὲν θερμὸν	κατηγορία	τις καὶ εἶδος, ἡ δὲ
[1, 5]	ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος τὰ	μόρια	μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ
[1, 5]	αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα δὲ	τρία	ἐστίν, ὧν ἓν μέν ἐστι
[1, 2]	γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς	μυρία	μυριάκις διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον·
[1, 3]	συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον ἐν μὲν	οὐσίᾳ	ἐὰν πῦρ ἀλλ´ οὐκ ἐὰν
[1, 3]	δῆλον ὡς ἔσται δυνάμει τις	οὐσία,	ἐντελεχείᾳ δ´ οὔ, ἐξ ἧς
[1, 3]	διαφοραὶ τόδε τι σημαίνουσι, μᾶλλον	οὐσία,	ἧς δὲ στέρησιν, μὴ ὄν,
[1, 3]	οὐσίας. Ὧι δὲ μὴ ὑπάρχει	οὐσία	μηδὲ τὸ τόδε, δῆλον ὡς
[1, 5]	ὅτι τοῦ μὲν μένει ἡ	οὐσία,	τοῦ δ´ οὔ, οἷον τῆς
[1, 4]	αὑτὸ ἡ μουσικὴ καὶ ἡ	ἀμουσία,	τοῦ μὲν γένεσις ἦν ἄν,
[1, 2]	Ἐὰν μὲν γὰρ εἰς ἐλάττω	ὑδάτια	διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν
[1, 3]	ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ τίς	αἰτία	τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ
[1, 3]	διότι τοῦ γένεσιν εἶναι συνεχῶς	αἰτία	ὡς ὕλη τὸ ὑποκείμενον, ὅτι
[1, 5]	αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ φθίνειν τὰ	αἴτια	ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ τοῦ αὐξανομένου
[1, 7]	ὁμογενοῦς. Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι	τἀναντία	ἐν ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ
[1, 3]	ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν ἐστι εἰς	τἀναντία,	καὶ ἔστιν ἡ θατέρου γένεσις
[1, 3]	ἐξ ἐναντίων; τούτοις γὰρ ὑπάρχει	τἀναντία,	πυρί, γῇ, ὕδατι, ἀέρι. Ἢ
[1, 2]	καὶ αὐξάνεται τὰ ὄντα καὶ	τἀναντία	τούτοις πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων
[1, 7]	πάντα, ποιεῖ δὲ καὶ πάσχει	τἀναντία	ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς
[1, 8]	δὲ κινούμενον, ἢ κατὰ ταὐτὸ	τἀναντία	ὑπάρξει, καὶ ἡ ὕλη οὐ
[1, 7]	δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα δὲ	τἀναντία,	φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ ποιητικὰ
[1, 2]	ᾤοντο τἀληθὲς ἐν τῷ φαίνεσθαι,	ἐναντία	δὲ καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα,
[1, 7]	γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον	ἐναντία	ἐστί, καὶ ἡ γένεσις εἰς
[1, 7]	καὶ ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα ἢ	ἐναντία	ἐστὶν ἢ ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη
[1, 7]	ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ τά τ´	ἐναντία	καὶ τὰ μεταξύ· καὶ γὰρ
[1, 1]	ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν ἔοικεν	ἐναντία	λέγειν καὶ πρὸς τὰ φαινόμενα
[1, 7]	ἄλληλα τῆς φύσεως ὅσα μήτ´	ἐναντία	μήτ´ ἐξ ἐναντίων ἐστίν. Ἀλλ´
[1, 7]	οἱ τοῦτον τὸν τρόπον λέγοντες	ὑπεναντία	φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον δὲ τῆς
[1, 3]	κατὰ τὰ ἐν τῇ ἑτέρᾳ	συστοιχίᾳ	λέγεται, οἷον ἐν μὲν οὐσίᾳ
[1, 7]	τῆς κινήσεως. Τὸ δ´ οὗ	ἕνεκα	οὐ ποιητικόν. Διὸ ἡ ὑγίεια
[1, 1]	Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ τὰ μὲν	σωματικὰ	τέτταρα, τὰ δὲ πάντα μετὰ
[1, 10]	γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ	παθητικά.	Καὶ μικρὰ δὲ μικροῖς παρατιθέμενα
[1, 7]	τοιαῦτα δὲ τἀναντία, φανερὸν ὅτι	παθητικὰ	καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ τά
[1, 6]	ἢ θάτερον. Τὰ δὲ τοιαῦτα	παθητικὰ	καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 7]	τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ	παθητικά.	Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως τὸν
[1, 10]	ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ τούτων	παθητικά.	Τὰ μὲν οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων
[1, 10]	ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα οἷα	παθητικά	τε ὑπ´ ἀλλήλων καὶ εὐόριστα
[1, 7]	ποιητικῶν, ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ,	παθητικά.	Τὴν μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν
[1, 10]	ἐστί, καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων καὶ	παθητικὰ	ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ δὲ ποιεῖ
[1, 7]	τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ	ποιητικὰ	ἀλλήλων ἐστὶ τά τ´ ἐναντία
[1, 10]	ἡ αὐτὴ ὕλη ἐστί, καὶ	ποιητικὰ	ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων·
[1, 10]	ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ μὲν	ποιητικὰ	τὰ δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά.
[1, 6]	Τὰ δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ	ποιητικά·	ὥστε φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι
[1, 4]	ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα	δεκτικὰ	τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ
[1, 6]	ἐστὶ μίξις, εἶναι ταῦτ´ ἀλλήλων	ἁπτικά·	κἂν εἴ τι ποιεῖ, τὸ
[1, 5]	ἐκεῖνο, οἷον εἰ σάρξ, δυνάμει	σάρκα.	Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο· φθαρὲν δὴ
[1, 5]	γὰρ ποσὴν δεῖ γενέσθαι καὶ	σάρκα·	ᾗ δὲ μόνον σάρξ, τρέφει·
[1, 1]	στοιχεῖα τίθησιν, οἷον ὀστοῦν καὶ	σάρκα	καὶ μυελόν, καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]	καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον ἢ	σάρκα	καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ τοιαῦτα
[1, 5]	προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ	σάρκα.	Οὐκοῦν ἅμα ὄντος· εἰ γὰρ
[1, 8]	τὸ μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι,	μεγάλα	δὲ μή· νῦν μὲν γὰρ
[1, 10]	εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ	μεγάλα	μικροῖς συντιθέμενα οὐ ποιεῖ μίξιν,
[1, 8]	γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον τὰ	μεγάλα·	προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ δὲ
[1, 8]	τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον τὰ	καλὰ	καὶ τὰ φαινόμενα διὰ συνήθειαν,
[1, 6]	μεταβάλλει καὶ ἡ ψυχρότης εἰς	ἄλληλα,	ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸ ὑποκείμενον,
[1, 6]	κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς	ἄλληλα	δὲ κινητικοῦ καὶ κινητοῦ, ἐν
[1, 5]	ὅ ἐστιν αὐτῶν ἡ πρὸς	ἄλληλα	διαφορά, οἷον ὅτι ἡ μὲν
[1, 10]	μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον	ἄλληλα	μεθίστησιν. Τὸ δὲ πολὺ καὶ
[1, 3]	καὶ τὸ φθείρεσθαι τοῖς εἰς	ἄλληλα	μεταβάλλουσιν· τὸ δ´ ὕστερον εἰρημένον
[1, 1]	πάντων ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς	ἄλληλα	μεταβολήν, κἂν εἰ τὸ ὑποκείμενον
[1, 7]	ἕτερα ὄντα ποιῇ τι εἰς	ἄλληλα,	οὐχ ᾗ ἕτερα ἀλλ´ ᾗ
[1, 7]	διάφορα ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς	ἄλληλα	πέφυκεν. Καὶ γὰρ ὅταν τὸ
[1, 7]	τὴν γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ	ἄλληλα	τῆς φύσεως ὅσα μήτ´ ἐναντία
[1, 8]	τὰ δὲ ποιήσει τῶν πρὸς	ἄλληλα	τοῦτον τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι
[1, 10]	τὰ μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´	ἄλληλα	τοῦτον τὸν τρόπον ὥστε μὴ
[1, 10]	χαλκόν. Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς	ἄλληλα	τῶν ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται
[1, 5]	τοιαύτη μεταβολὴ οὐκ αὐξήσεως ἴδιος	ἀλλὰ	γενέσεως ὅλως. Ἡ γὰρ αὔξησίς
[1, 5]	γέγονεν· οὐ γὰρ αὔξησις τοῦτο	ἀλλὰ	γένεσις μὲν τοῦ εἰς ὃ
[1, 3]	μὲν οὐ λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι	ἀλλὰ	γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ δὲ φυόμενον
[1, 5]	καὶ μὴ ὑπομένειν τὸ αὐξανόμενον.	Ἀλλὰ	δεῖ τοῦτο σώζειν· ὑπόκειται γὰρ
[1, 6]	καὶ ἡ ψυχρότης εἰς ἄλληλα,	ἀλλὰ	δῆλον ὅτι τὸ ὑποκείμενον, ὥστε
[1, 6]	δ´ ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου·	ἀλλὰ	διὰ τὸ κινεῖν κινούμενα τὰ
[1, 5]	οὐ τοῦ ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος,	ἀλλὰ	διὰ τὸ ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ
[1, 6]	τὸ ποιοῦν κινεῖν. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	διαφέρει γε καὶ δεῖ διορίζειν·
[1, 2]	ἄμφω ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ διῃρημένον,	ἀλλὰ	διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Οὐδὲν
[1, 8]	οὐ μόνον ἀριθμῷ ἔσται μία	ἀλλὰ	καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν οὖν
[1, 8]	ἐπὶ τῶν ποιούντων καὶ πασχόντων,	ἀλλὰ	καὶ μίγνυσθαί φησιν ὅσων οἱ
[1, 1]	ἄλλων ἕκαστον, οὐ τότε μόνον	ἀλλὰ	καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε τοῖς
[1, 2]	ἀδιαίρετα καὶ μεγέθη. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ταῦτα θεμένοις οὐχ ἧττον
[1, 2]	μᾶλλον εὔλογον σώματα εἶναι ἀδιαίρετα.	Ἀλλὰ	καὶ ταῦτα πολλὴν ἔχει ἀλογίαν.
[1, 5]	τὸ σῶμα δέ, εἴπερ, ηὔξηται.	Ἀλλὰ	καὶ τοῦτ´ ἀδύνατον· δεῖ γὰρ
[1, 5]	διαφέρει οὐ μόνον περὶ ὃ	ἀλλὰ	καὶ ὣς τοῦ τε γινομένου
[1, 9]	μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ πῦρ,	ἀλλὰ	κἂν ἄποθεν ᾖ· τὸν μὲν
[1, 7]	καὶ διαφέροντα πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,	ἀλλὰ	κἂν ἕτερα ὄντα ποιῇ τι
[1, 8]	εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ πολλά,	ἀλλὰ	κενὸν τὸ ὅλον· εἰ δὲ
[1, 10]	φύσεως, οὐ γίνεται δὲ θάτερον,	ἀλλὰ	μεταξὺ καὶ κοινόν. Φανερὸν οὖν
[1, 2]	πᾶν σημεῖον (οὐ γὰρ δυνατόν)	ἀλλὰ	μέχρι του. Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα
[1, 3]	οὐσίας γένεσις καὶ τοῦ τοῦδε,	ἀλλὰ	μὴ τοῦ τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε
[1, 8]	λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν.	Ἀλλὰ	μὴν ἄτοπον καὶ εἰ μηθὲν
[1, 8]	πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ καὶ κενὰ μὲν
[1, 2]	διῃρημένον, ἦν δὲ πάντῃ διαιρετόν.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα
[1, 6]	ὅσοις τὸ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ περὶ τοῦ ποιεῖν
[1, 8]	ὑπερβάλλοντος θερμοῦ τὸ ἠρέμα θερμόν.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν.
[1, 5]	καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός.	Ἀλλὰ	μὴν εἴ γ´ ἔν τινι
[1, 2]	πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ εἴ τι διαιρουμένου
[1, 2]	οὐδενός. Καὶ τοῦτο πῶς δυνατόν;	ἀλλὰ	μὴν ὅτι γε διαιρεῖται εἰς
[1, 5]	τῷ λόγῳ δὲ μὴ μίαν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐ δὲ στιγμὰς θετέον
[1, 6]	μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν, οὐδὲ
[1, 3]	ἡ ἄλλου φθορὰ ἄλλου γένεσις.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ διὰ
[1, 5]	ἔστι δὲ καὶ τοῦτο ἀδύνατον.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν
[1, 10]	φανερῶν τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τὴν ὕλην τῷ
[1, 10]	τοῖς πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τὸ λευκόν γε
[1, 10]	ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων,	ἀλλὰ	μόνον μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν
[1, 1]	Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις οὐδενός ἐστιν,	ἀλλὰ	μόνον μίξις τε διάλλαξίς τε
[1, 8]	εἶναι δοκεῖν καὶ τὸν κρύσταλλον,	ἀλλὰ	μόνον τὰ καλὰ καὶ τὰ
[1, 8]	ἕτερον στερεὸν παρὰ τοὺς πόρους,	ἀλλὰ	πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ
[1, 3]	μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν	ἀλλὰ	πάντα δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει
[1, 9]	μὲν τῇ δ´ οὐ πάσχειν,	ἀλλὰ	πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον,
[1, 2]	γὰρ καὶ ἔστι τι πάθος,	ἀλλὰ	πῶς εἰς ταῦτα διαλύεται καὶ
[1, 1]	ἑτέρου γίνεσθαι τῶν στοιχείων οὐδέν,	ἀλλὰ	τἆλλα πάντα ἐκ τούτων, ἅμα
[1, 2]	δὲ περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις.	Ἀλλὰ	ταῦτα πειρατέον λύειν· διὸ πάλιν
[1, 2]	καὶ περὶ γενέσεως οὐ πάσης	ἀλλὰ	τῆς τῶν στοιχείων· πῶς δὲ
[1, 3]	οὐσίαν σημαίνει, οὐ λέγεται ἁπλῶς,	ἀλλά	τι γίνεσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ´
[1, 3]	ὕστερον εἰρημένον οὐ τοῦτο διαπορεῖ,	ἀλλὰ	τί ποτε τὸ μανθάνον μὲν
[1, 5]	οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο.	Ἀλλὰ	τὸ ἀλλοιοῦν καὶ ἡ ἀρχὴ
[1, 5]	γὰρ ἂν ἦν, οὐκ αὔξησις·	ἀλλὰ	τὸ αὐξανόμενον τούτῳ. Τί οὖν
[1, 6]	τὸ λευκὸν καὶ τὸ θερμόν·	ἀλλὰ	τὸ κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ
[1, 6]	οὐχ ὁμοίως κινεῖ τὸ κινούμενον,	ἀλλὰ	τὸ μὲν ἀνάγκη κινούμενον καὶ
[1, 5]	οὐκ ηὔξηται οὐδ´ ὁ ἀήρ,	ἀλλὰ	τὸ μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ
[1, 10]	θατέρου δὲ φθαρέντος οὐ μεμίχθαι,	ἀλλὰ	τὸ μὲν εἶναι τὸ δ´
[1, 10]	τοῖς μορίοις οὔτε τῷ πυρί,	ἀλλὰ	τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν
[1, 5]	καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται,	ἀλλὰ	τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ δὲ
[1, 2]	ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν.	Ἀλλὰ	τοῦτ´ ἔστιν ἐν ᾧ σφάλλεται
[1, 10]	ἄλλο τῶν μὴ χωριστῶν οὐδέν.	Ἀλλὰ	τοῦτο λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ
[1, 3]	φθορὰ γένεσις τοῦ μὴ ὄντος.	Ἀλλὰ	τοῦτο τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς
[1, 8]	διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ μὲν	ἄλλα	φανερὸν ὅτι μέχρι τῶν στοιχείων
[1, 3]	τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι	τἆλλα	κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον
[1, 1]	γίνεσθαι τῶν στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ	τἆλλα	πάντα ἐκ τούτων, ἅμα δ´
[1, 3]	καὶ μέγα ἐκ μικροῦ, καὶ	τἆλλα	πάντα τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰ
[1, 1]	καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων	τἆλλα	συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα δ´ ἄπειρα
[1, 7]	καὶ θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι καὶ	τἆλλα	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ
[1, 2]	γάρ ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις,	πολλὰ	ἀδύνατα συμβαίνει· εἰσὶ δ´ αὖ
[1, 8]	οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ	πολλά,	ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον· εἰ
[1, 2]	εἰς ἄτομα καὶ ἐξ ἀτόμων	(πολλὰ	γὰρ τὰ ἀδύνατα) οὔτε οὕτως
[1, 1]	ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι,	πολλὰ	δὲ λέγει τὰ στοιχεῖα, καθάπερ
[1, 8]	ὄντος κενοῦ κεχωρισμένου. Οὐδ´ αὖ	πολλὰ	εἶναι μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος·
[1, 2]	μέν φασιν ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον	πολλὰ	ἔσται, Δημόκριτος δ´ ἂν φανείη
[1, 5]	κατὰ συμβεβηκός τι εἶναι, συμβήσεται	πολλὰ	καὶ ἀδύνατα. Λέγω δ´ οἷον
[1, 8]	ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ φάναι	πολλὰ	καὶ μὴ ἓν εἶναι καὶ
[1, 1]	θετέον τὸ ἓν ἢ τὰ	πολλά,	λέγω δὲ πῦρ καὶ γῆν
[1, 10]	ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα,	πολλὰ	μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς
[1, 1]	καὶ γῆν στοιχεῖα τέσσαρα καὶ	ἁπλᾶ	εἶναι μᾶλλον ἢ σάρκα καὶ
[1, 1]	ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα μὲν	ἁπλᾶ	καὶ στοιχεῖα, γῆν δὲ καὶ
[1, 5]	ποιῆσαι ἐπὶ τὸ ὑπάρχον ἐπιθέντα	ξύλα.	Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις, ὅταν
[1, 5]	αὔξησις, ὅταν δὲ αὐτὰ τὰ	ξύλα	ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ τὸ
[1, 2]	κἂν γένοιτο, οὐχ ὥστε εἶναι	ἅμα	ἄμφω ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ διῃρημένον,
[1, 3]	γένεσις οὐχ ὑπολείπει τὴν φύσιν·	ἅμα	γὰρ ἂν ἴσως τοῦτο γένοιτο
[1, 1]	ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ τούτων,	ἅμα	δ´ ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ
[1, 2]	πάντῃ διῃρημένον, καὶ εἰ μὴ	ἅμα	διῄρηται· κἂν εἰ τοῦτο γένοιτο,
[1, 2]	διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν, κἂν	ἅμα	εἴη τοῦτο πάντῃ διῃρημένον, καὶ
[1, 6]	διωρισμένα μεγέθη καὶ θέσιν ἔχοντα	ἅμα	ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ
[1, 2]	καὶ ἓν ἦν μέγεθος καὶ	ἅμα	ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ
[1, 1]	φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός.	Ἅμα	μὲν γὰρ οὔ φησιν ἕτερον
[1, 2]	ἂν ἄπειρος ἡ θρύψις, οὔτε	ἅμα	οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν
[1, 5]	σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν	ἅμα	ὄντος· εἰ γὰρ χωρίς, γένεσις.
[1, 2]	ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ δ´ εἶναι	ἅμα	πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει ἀδύνατον δόξειεν
[1, 7]	ψύχεται ἢ ἄλλο τι πάσχει	ἅμα	ποιοῦν. Ἔστι δὲ ἡ μὲν
[1, 6]	πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων μεγεθῶν	ἅμα	τὰ ἔσχατά ἐστιν, ὄντων κινητικῶν
[1, 6]	ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα ἔχειν	ἅμα,	ταῦτα ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα
[1, 5]	τὸ τοῦ ὕδατος τὸ συνόλον	μίγμα.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως,
[1, 10]	ἢ σφόδρα, τὸ δὲ πάμπαν	ἠρέμα,	ἢ οὐθὲν πλεῖον τὸ μιχθὲν
[1, 8]	τοῦ πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ τὸ	ἠρέμα	θερμόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ σκληρόν,
[1, 10]	φαίνεται γάρ πως καὶ μικτὰ	ἠρέμα,	καὶ ὡς θάτερον μὲν δεκτικὸν
[1, 10]	ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς τούτοις	ἀπόρημα	διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις πρὸς
[1, 8]	μηθὲν ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ μόνον	σχῆμα·	καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν δὲ
[1, 10]	σώματι τὴν τροφὴν οὔτε τὸ	σχῆμα	τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν
[1, 4]	ἀλλ´ οἷον ἐκ τῆς γονῆς	αἷμα	πάσης ἢ ἐξ ὕδατος ἀὴρ
[1, 2]	λογικῶς σκοποῦντες· περὶ γὰρ τοῦ	ἄτομα	εἶναι μεγέθη οἱ μέν φασιν
[1, 2]	ἀλλὰ μέχρι του. Ἀνάγκη ἄρα	ἄτομα	ἐνυπάρχειν μεγέθη ἀόρατα, ἄλλως τε
[1, 2]	καὶ σύγκρισις, ἀλλ´ οὔτ´ εἰς	ἄτομα	καὶ ἐξ ἀτόμων (πολλὰ γὰρ
[1, 2]	ἀναγκάζειν δοκῶν όγος εἶναι μεγέθη	ἄτομα	οὗτός ἐστιν· ὅτι δὲ λανθάνει
[1, 2]	καὶ εἴ τι διαιρουμένου οἷον	ἔκπρισμα	γίνεται τοῦ σώματος, καὶ οὕτως
[1, 5]	σῶμα, οἷον εἰ εἰσελθὸν γένοιτο	πνεῦμα.	Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε τοῦτο παθόν,
[1, 3]	τε ἁπλῶς καὶ τὸ φθείρεσθαι·	πνεῦμα	γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν
[1, 7]	σώματος, χυμὸς δ´ ὑπὸ χυμοῦ,	χρῶμα	δ´ ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως
[1, 9]	διαιρετὸν τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι	σῶμα	ἀδιαίρετον ἢ πλάτος, οὐκ ἂν
[1, 2]	λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν ἅπαν	σῶμα	αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν
[1, 2]	πῶς διαιρετόν. Εἰ δὲ μὴ	σῶμα	ἀλλ´ εἶδός τι χωριστὸν ἢ
[1, 5]	σωματικῆς, σώματος δ´ ἤδη τοιουδί	(σῶμα	γὰρ κοινὸν οὐδέν) ἡ αὐτὴ
[1, 5]	ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν· τὸ	σῶμα	δέ, εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν	σῶμα	διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι
[1, 9]	δὲ τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν	σῶμα	διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν
[1, 2]	τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι τὸ	σῶμα,	διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται λοιπόν;
[1, 2]	τις θήσεται ὁτιοῦν ἢ ὁπηλικονοῦν	σῶμα	εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα ταῦτα
[1, 9]	πῦρ, ὁ δ´ ἀὴρ τὸ	σῶμα	θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν.
[1, 2]	λοιπόν, καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον τὸ	σῶμα,	καὶ γίνοιτο δ´ ἂν πάλιν
[1, 5]	δ´ ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι	σῶμα	καὶ μέγεθος, καὶ τούτου διχῶς
[1, 10]	σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ	σῶμα	καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´ ὅλως
[1, 10]	διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ	σῶμα	καὶ τὸ λευκόν, οὔτε φθείρονται,
[1, 7]	ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον· πέφυκε γὰρ	σῶμα	μὲν ὑπὸ σώματος, χυμὸς δ´
[1, 2]	Ἀλλὰ μὴν εἰ μηδὲν ἔσται	σῶμα	μηδὲ μέγεθος, διαίρεσις δ´ ἔσται,
[1, 8]	τὸ μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι	σῶμα	μηδέν, γελοῖον τὸ μικρὸν μὲν
[1, 5]	καὶ μήτε κενὸν εἶναι τὸ	σῶμα	μήτε δύο ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 5]	μεῖζον, καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ	σῶμα,	οἷον εἰ εἰσελθὸν γένοιτο πνεῦμα.
[1, 5]	τις, ἢ κενὸν ἔσται καὶ	σῶμα	οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ τὸ
[1, 9]	ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ	σῶμα	συνεχὲς ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν
[1, 10]	πᾶν σῶμα διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ	σῶμα	σώματι μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν
[1, 2]	καὶ οὕτως ἐκ τοῦ μεγέθους	σῶμά	τι ἀπέρχεται, ὁ αὐτὸς λόγος,
[1, 2]	γὰρ ἀπορίαν, εἴ τις θείη	σῶμά	τι εἶναι καὶ μέγεθος πάντῃ
[1, 5]	καὶ τῷ φθαρέντι, οἷον εἰ	σῶμα.	Τὸ δ´ ὕδωρ οὐκ ηὔξηται
[1, 4]	οὖσιν ἢ μεταξύ, οἷον τὸ	σῶμα	ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει ὑπομένον
[1, 3]	ὂν τὸ δὲ μὴ ὄν.	Ἕνα	μὲν οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει
[1, 8]	παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν οὕτως·	οὐδένα	γὰρ τῶν μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον
[1, 5]	Χωριστὴ μὲν γὰρ οὖσα ἢ	οὐδένα	καθέξει τόπον, ἢ> οἷον στιγμή
[1, 8]	πλῆρες. Ἀλλὰ μὴν εἰ καὶ	κενὰ	μὲν ταῦτα, ἀνάγκη δὲ σώματα
[1, 8]	ἀδιαίρετα, τὰ δὲ μεταξὺ αὐτῶν	κενά,	οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους. Οὕτως
[1, 1]	Ἔστι δ´ ἐξ ὧν εἴρηκε	δυνάμενα	προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως
[1, 10]	τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ	δυνάμενα	χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε διαμένουσιν οὖν
[1, 8]	φέρεσθαι (κενὸν γὰρ εἶναι) καὶ	συνιστάμενα	μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ
[1, 8]	ἢ διὰ τί οὐ γίνεται	ἁψάμενα	ἕν, ὥσπερ ὕδωρ ὕδατος ὅταν
[1, 6]	τε ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ	ἁψάμενά	πως ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε
[1, 10]	ταῦτα γὰρ οὔτ´ ἐφθάρθαι ἀνάγκη	μεμιγμένα	οὔτ´ ἔτι ταὐτὰ ἁπλῶς εἶναι,
[1, 10]	οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον	μεμιγμένα	πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ τὸ
[1, 10]	μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι	μεμιγμένα	τά γε ὅλως οὐκ ὄντα.
[1, 10]	παθητικά. Καὶ μικρὰ δὲ μικροῖς	παρατιθέμενα	μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ καὶ
[1, 8]	γὰρ οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ	συντιθέμενα	δὲ καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ
[1, 10]	μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς	συντιθέμενα	οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν
[1, 2]	οὐδ´ ἂν εἰς μυρία μυριάκις	διῃρημένα	ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι ἴσως
[1, 4]	μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ τὰ	ὑποκείμενα	ἐναντιώσεών τινων. Περὶ μὲν οὖν
[1, 7]	συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ μὲν οὖν	λεγόμενα	ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ
[1, 1]	μέντοι κατὰ τὰ ὑπ´ ἐκείνων	λεγόμενα.	Τοῦτο δ´ ὅτι λέγομεν ὀρθῶς,
[1, 10]	οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν·	σωζόμενα	γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 10]	δῆλον ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ	σωζόμενα	δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι.
[1, 8]	εἶναι. Καὶ συντιθέμενα δὲ καὶ	περιπλεκόμενα	γεννᾶν· ἐκ δὲ τοῦ κατ´
[1, 8]	μόνον τὰ καλὰ καὶ τὰ	φαινόμενα	διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ
[1, 1]	ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς τὰ	φαινόμενα	καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός. Ἅμα
[1, 2]	ἐναντία δὲ καὶ ἄπειρα τὰ	φαινόμενα,	τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε
[1, 2]	μὲν καὶ φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ	διακρινόμενα,	ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων,
[1, 2]	πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις.	Διακρινόμενα	δὲ καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται.
[1, 2]	συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ	συγκρινόμενα	εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν μὲν γὰρ
[1, 2]	καὶ γίνεσθαι μὲν καὶ φθείρεσθαι	συγκρινόμενα	καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων
[1, 3]	ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ τὰ	φθειρόμενα	ἁπλῶς τῇ εἰς ταῦτα μεταβολῇ
[1, 6]	τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων	ἁπτόμενα	βάρος ἂν ἔχοι ἢ κουφότητα,
[1, 8]	κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ μὲν	ἁπτόμενα	εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ δὲ μεταξὺ
[1, 8]	δὲ καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν	ἁπτόμενα·	ταύτῃ γὰρ οὐχ ἓν εἶναι.
[1, 8]	καὶ συνιστάμενα μὲν γένεσιν ποιεῖν,	διαλυόμενα	δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ
[1, 8]	ἀδιαίρετά γε ἀμφότεροι λέγουσι καὶ	ὡρισμένα	σχήμασιν. Ἐκ δὴ τούτων αἱ
[1, 6]	ταῦτα ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα	διωρισμένα	μεγέθη καὶ θέσιν ἔχοντα ἅμα
[1, 2]	μεγέθη καὶ εἰς ἀπέχοντα καὶ	κεχωρισμένα,	φανερόν. Οὔτε δὴ κατὰ μέρος
[1, 10]	οὕτως εἰς μικρὰ διαιρεθῇ τὰ	μιγνύμενα,	καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον
[1, 10]	διηπόρει πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ	μιγνύμενα	πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα
[1, 10]	κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ τὰ	μιγνύμενα	φάναι μεμίχθαι. Σύνθεσις γὰρ ἔσται
[1, 8]	οἵ τινες πρὸς τὴν αἴσθησιν	ὁμολογούμενα	λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε γένεσιν
[1, 2]	τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ	ὁμολογούμενα	συνορᾶν ἡ ἀπειρία. Διὸ ὅσοι
[1, 6]	ἁπτομένου ἁπτόμενον· καὶ γὰρ κινεῖ	κινούμενα	πάντα σχεδὸν τὰ ἐμποδών, ὅσοις
[1, 6]	ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ τὸ κινεῖν	κινούμενα	τὰ ὁμογενῆ, ἀνάγκη δοκεῖ εἶναι
[1, 1]	ἐκ συνθέσεως γίνεται συνιόντων ἐκείνων,	ἐκεῖνα	δ´ ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα
[1, 1]	ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα	ἐκεῖνα	καὶ πρότερα τὴν φύσιν. Ὅλως
[1, 8]	μὲν εἴη πύρινα, τὰ δὲ	γήινα	τὸν ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ
[1, 8]	ἂν εἰ τὰ μὲν εἴη	πύρινα,	τὰ δὲ γήινα τὸν ὄγκον;
[1, 9]	ᾗ γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι.	~Τίνα	δὲ τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι
[1, 3]	οὕτω καὶ τὰ πράγματα, τρόπον	τινὰ	διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ δὲ λέγοντες
[1, 3]	νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον μέν	τινα	ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται,
[1, 4]	καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον δέ	τινα	καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς,
[1, 3]	γένεσις δὲ τουδί· ζητεῖ γάρ	τινα	τοῦτο λόγον. Λέγομεν γὰρ ὅτι
[1, 9]	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ	τίνα	τρόπον ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ
[1, 8]	δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ	τίνα	τρόπον ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ
[1, 2]	τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν,	τίνα	τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ τὸ
[1, 2]	περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως,	τίνα	τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως
[1, 9]	καὶ τίνα τρόπον ἐνδέχεται, καὶ	τίνα	φασὶ μέν τινες οὐκ ἐνδέχεται
[1, 3]	γὰρ τὸν μανθάνοντα γίνεσθαι μὲν	ἐπιστήμονα,	γίνεσθαι δ´ ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ
[1, 5]	εἰ σάρξ, δυνάμει σάρκα. Ἐντελεχείᾳ	ἄρα	ἄλλο· φθαρὲν δὴ τοῦτο σὰρξ
[1, 2]	δυνατόν) ἀλλὰ μέχρι του. Ἀνάγκη	ἄρα	ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη ἀόρατα, ἄλλως
[1, 2]	ξύλον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ	ἄρα	διῄρηται δυνάμει. Τί οὖν ἔστι
[1, 2]	διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Οὐδὲν	ἄρα	ἔσται λοιπόν, καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον
[1, 8]	πόρους, ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη	ἄρα	τὰ μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα,
[1, 3]	γῆς, καὶ πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ	ἆρά	γε ἑτέρα ἑκατέρου ἡ ὕλη,
[1, 2]	ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ	παρὰ	τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς
[1, 2]	δυοῖν τινων, ὡς ὄντος τινὸς	παρὰ	τὴν ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν
[1, 1]	ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι φάναι	παρὰ	τὴν γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ
[1, 2]	διῄρηται δυνάμει. Τί οὖν ἔστι	παρὰ	τὴν διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ
[1, 7]	πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ	παρὰ	τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε μόνος·
[1, 8]	οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν	παρὰ	τοὺς πόρους, ἀλλὰ πᾶν κενόν.
[1, 7]	πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ	παρὰ	τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους.
[1, 1]	καὶ ἀέρα καὶ γῆν στοιχεῖα	τέσσαρα	καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον ἢ
[1, 1]	μὲν γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ	τέτταρα,	τὰ δὲ πάντα μετὰ τῶν
[1, 10]	τὸ εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ	ὑγρὰ	μικτὰ μάλιστα τῶν σωμάτων· εὐόριστον
[1, 10]	καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως τοῦτο	δρᾷ.	Διὸ τὰ εὐόριστα τῶν διαιρετῶν
[1, 10]	ᾖ θάτερον μόνον παθητικὸν ἢ	σφόδρα,	τὸ δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ
[1, 1]	φησι πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ	ἀέρα	καὶ γῆν στοιχεῖα τέσσαρα καὶ
[1, 4]	ὕδωρ γένηται ἢ φθαρῇ εἰς	ἀέρα·	ὁ γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον.
[1, 1]	καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ	ἀέρα	σύνθετα· παν σπερμίαν γὰρ εἶναι
[1, 9]	ἄποθεν ᾖ· τὸν μὲν γὰρ	ἀέρα	τὸ πῦρ, ὁ δ´ ἀὴρ
[1, 6]	τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ δὲ	θάτερα	ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ τῶν
[1, 7]	τὸ πάσχον, οἱ δ´ εἰς	θάτερα	τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν δὲ λόγον
[1, 8]	ἐκείνων τῶν στερεῶν, ἢ διαφέρει	θάτερα	τῶν ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ
[1, 3]	πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ ἆρά γε	ἑτέρα	ἑκατέρου ἡ ὕλη, ἢ οὐκ
[1, 3]	αὐτή, ἔστι δ´ ὡς ἡ	ἑτέρα·	ὃ μὲν γάρ ποτε ὂν
[1, 5]	ἀνάλογον ηὔξηται· ἡ γὰρ ὕλη	ἑτέρα	οὖσα δήλη μᾶλλον τοῦ εἴδους
[1, 3]	μὲν κατὰ τὰ ἐν τῇ	ἑτέρᾳ	συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον ἐν μὲν
[1, 7]	τι εἰς ἄλληλα, οὐχ ᾗ	ἕτερα	ἀλλ´ ᾗ ταὐτόν τι ὑπάρχει,
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον, πῶς δ´	ἕτερα	καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ
[1, 7]	πάσχον· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ	ἕτερα	καὶ διαφέροντα πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,
[1, 7]	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν	ἕτερα	ὄντα ποιῇ τι εἰς ἄλληλα,
[1, 8]	ὕστερον τοῦ προτέρου. Εἰ δ´	ἕτερα,	ποῖα ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς
[1, 3]	Τὸ δὴ ταῦτα ἢ τοιαῦθ´	ἕτερα	ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν· τὸν γὰρ
[1, 8]	τὸν αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ	μανότερα	οὔτε πυκνότερα οἷόν τε γίνεσθαι
[1, 8]	τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε	πυκνότερα	οἷόν τε γίνεσθαι κενοῦ μὴ
[1, 1]	ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ	πρότερα	τὴν φύσιν. Ὅλως τε δὴ
[1, 7]	ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ κάμνον·	ἀμφότερα	δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν
[1, 5]	ἡ δὲ περὶ πάθος ἀλλοίωσις·	ἀμφότερα	δὲ ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς
[1, 1]	ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως,	στοιχειωδέστερα	ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν φύσιν.
[1, 9]	ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει τὰ	σκληρὰ	καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους·
[1, 2]	ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ σχήματα	ἄπειρα	ἐποίησαν, ὥστε ταῖς μεταβολαῖς τοῦ
[1, 1]	ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας δὲ	ἄπειρα	καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος. Ὁ
[1, 1]	τἆλλα συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα δ´	ἄπειρα	καὶ τὸ πλῆθος εἶναι καὶ
[1, 2]	τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ καὶ	ἄπειρα	τὰ φαινόμενα, τὰ σχήματα ἄπειρα
[1, 8]	τὸ τοιοῦτον οὐχ ἕν, ἀλλ´	ἄπειρα	τὸ πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ
[1, 10]	ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ	μικρὰ	δὲ μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον·
[1, 10]	ἐστιν. Ὅταν γὰρ οὕτως εἰς	μικρὰ	διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα, καὶ τεθῇ
[1, 2]	τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´ εἰς	μικρὰ	καὶ ἐλάττω ἐστί, καὶ σύγκρισις
[1, 8]	Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ τὸ	μικρὰ	μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ
[1, 10]	κραθέντος. Ἂν δ´ ᾖ κατὰ	μικρὰ	σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται
[1, 10]	ἕτερον, δῆλον ὡς οὔτε κατὰ	μικρὰ	σωζόμενα δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι
[1, 10]	παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς	μικρὰ	ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 3]	ἄλλου φθορὰ καὶ ἡ ἄλλου	φθορὰ	ἄλλου γένεσις. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς ὁδὸς	φθορὰ	ἁπλῆ, ἡ δ´ εἰς τὸ
[1, 3]	τοῦ μὴ ὄντος, ἡ δὲ	φθορὰ	γένεσις τοῦ μὴ ὄντος. Ἀλλὰ
[1, 3]	γένεσις, γένεσις δ´ οὐχ ἁπλῶς,	φθορὰ	δ´ ἁπλῶς, οἷον πυρός, ὥσπερ
[1, 3]	πῦρ ὁδὸς γένεσις μὲν ἁπλῆ,	φθορὰ	δέ τίς〉 τινός ἐστιν, οἷον
[1, 5]	τοῦ εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται,	φθορὰ	δὲ τοῦ ἐναντίου, αὔξησις δὲ
[1, 3]	αὐτό ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ	φθορὰ	δὲ τουδί, καὶ φθορὰ μὲν
[1, 4]	γένεσις ἦν ἄν, τοῦ δὲ	φθορά·	διὸ ἀνθρώπου μὲν ταῦτα πάθη,
[1, 1]	ἡ γένεσις συμβαίνει καὶ ἡ	φθορά.	Διὸ λέγει τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 4]	συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ δὲ	φθορά.	Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα μὲν
[1, 2]	καὶ εἴπερ ἔσται γένεσις καὶ	φθορὰ	ἡ μὲν διακρίσει ἡ δὲ
[1, 8]	τίνα τρόπον ἔσται γένεσις καὶ	φθορὰ	καὶ ἀλλοίωσις οὐ δῆλον. Τοῖς
[1, 7]	τὰ μεταξύ· καὶ γὰρ ὅλως	φθορὰ	καὶ γένεσις ἐν τούτοις. Διὸ
[1, 3]	αἰτίαν εἴπωμεν, δι´ ἣν ἀεὶ	φθορὰ	καὶ γένεσις οὐχ ὑπολείπει τὴν
[1, 3]	ἀεὶ ἐπὶ τῶν οὐσιῶν ἄλλου	φθορὰ	καὶ ἡ ἄλλου φθορὰ ἄλλου
[1, 4]	ἤδη τὸ τοιοῦτον, τοῦ δὲ	φθορά,	μάλιστα δέ, ἂν ἡ μεταβολὴ
[1, 3]	τουδὶ φθορὰ δὲ τουδί, καὶ	φθορὰ	μὲν τουδὶ γένεσις δὲ τουδί·
[1, 4]	καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις καὶ	φθορά·	νῦν δὲ πάθος τοῦτο τοῦ
[1, 2]	ἡ μεταβολή, γένεσις ἔσται ἢ	φθορά,	ὅταν δ´ ἐν τοῖς πάθεσι
[1, 2]	Ἔστι γὰρ γένεσις ἁπλῆ καὶ	φθορὰ	οὐ συγκρίσει καὶ διακρίσει, ἀλλ´
[1, 3]	μὲν γένεσις ἁπλῶς, αὕτη δὲ	φθορά.	Τοδὶ δὲ γίνεται μέν τι,
[1, 3]	οὐχ ὑπολείπει· ἡ γὰρ γένεσις	φθορὰ	τοῦ μὴ ὄντος, ἡ δὲ
[1, 4]	φθίσις, ὅταν δὲ κατὰ τόπον,	φορά,	ὅταν δὲ κατὰ πάθος καὶ
[1, 5]	ἐστιν αὐτῶν ἡ πρὸς ἄλληλα	διαφορά,	οἷον ὅτι ἡ μὲν ἐκ
[1, 7]	τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ	διάφορα	ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα
[1, 6]	καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου δὲ	διαφορὰ	πρώτη τὸ ἄνω καὶ τὸ
[1, 4]	ὕδωρ, εἰ ἄμφω διαφανῆ ἢ	ψυχρά,	οὐ δεῖ τούτου θάτερον πάθος
[1, 7]	δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ πάσχον·	ὅσα	γὰρ μὴ ἔχει τὴν αὐτὴν
[1, 7]	ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν,	ὅσα	δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά. Τὴν
[1, 6]	ἅμα, ταῦτα ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων	ὅσα	διωρισμένα μεγέθη καὶ θέσιν ἔχοντα
[1, 10]	οὖν ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ μικτὰ	ὅσα	ἐναντίωσιν ἔχει τῶν ποιούντων· ταῦτα
[1, 10]	Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν	ὅσα	εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ
[1, 7]	πέφυκε πάσχειν καὶ ποιεῖν, ἀλλ´	ὅσα	ἢ ἐναντία ἐστὶν ἢ ἐναντίωσιν
[1, 7]	σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον.	Ὅσα	μὲν οὖν μὴ ἐν ὕλῃ
[1, 7]	ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα τῆς φύσεως	ὅσα	μήτ´ ἐναντία μήτ´ ἐξ ἐναντίων
[1, 3]	δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν.	Ὅσα	οὖν μὴ οὐσίαν σημαίνει, οὐ
[1, 5]	ηὔξηται· ἡ γὰρ ὕλη ἑτέρα	οὖσα	δήλη μᾶλλον τοῦ εἴδους ἐνταῦθα
[1, 5]	Ἐὰν δέ τις προσίῃ ὕλη,	οὖσα	δυνάμει αὐλός, ἔχουσα καὶ τὸ
[1, 3]	γένεσις, εἴτ´ ἐκ δυνάμει ὄντος	οὖσα	εἴτε καί πως ἄλλως. Ἀπορήσειε
[1, 5]	ἀδύνατον ἀμφοτέρως. Χωριστὴ μὲν γὰρ	οὖσα	ἢ οὐδένα καθέξει τόπον, ἢ>
[1, 5]	ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ μένει σὰρξ	οὖσα	καὶ τὸ τί ἐστι, πάθος
[1, 7]	οἷον ἡ ἰατρική· αὐτὴ γὰρ	ποιοῦσα	ὑγίειαν οὐδὲν πάσχει ὑπὸ τοῦ
[1, 5]	προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει αὐλός,	ἔχουσα	καὶ τὸ ποσὸν δυνάμει, οὗτοι
[1, 8]	στερεὰ ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει	τὰ	ἀδιαίρετα, καὶ ὁ μὲν ἀπείροις
[1, 2]	καὶ ἐξ ἀτόμων (πολλὰ γὰρ	τὰ	ἀδύνατα) οὔτε οὕτως ὥστε πάντῃ
[1, 5]	τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ φθίνειν	τὰ	αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ τοῦ
[1, 6]	τὰ τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα	τὰ	ἀλλήλων ἁπτόμενα βάρος ἂν ἔχοι
[1, 5]	διορισαμένοις πρῶτον ἓν μὲν ὅτι	τὰ	ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ τὰ ὁμοιομερῆ
[1, 1]	ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι.	Τὰ	γὰρ πάθη, καθ´ ἅ φαμεν
[1, 10]	ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα	τά	γε ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος
[1, 1]	τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ	τὰ	γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν τὴν
[1, 7]	ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις)	τὰ	δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ διάφορα
[1, 7]	οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν ἤδη·	τὰ	δ´ εἴδη καὶ τὰ τέλη
[1, 10]	δ´ ἐστὶ τὰ μὲν δυνάμει	τὰ	δ´ ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται
[1, 3]	τὰ μὲν τόδε τι σημαίνει	τὰ	δ´ οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει
[1, 3]	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι	τὰ	δ´ οὐχ ἁπλῶς, πάλιν σκεπτέον,
[1, 10]	τῶν ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ	τὰ	δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ
[1, 8]	εἰ τὰ μὲν εἴη πύρινα,	τὰ	δὲ γήινα τὸν ὄγκον; εἰ
[1, 6]	πολλαχῶς, καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως	τὰ	δὲ θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων
[1, 8]	τὰ μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα,	τὰ	δὲ μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς
[1, 3]	τοῦ τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι	τὰ	δὲ μή, καὶ ὅλως καὶ
[1, 7]	τὰ μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ	τὰ	δὲ παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ
[1, 1]	γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα,	τὰ	δὲ πάντα μετὰ τῶν κινούντων
[1, 8]	καθ´ οὓς τὰ μὲν ποιεῖ	τὰ	δὲ πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται·
[1, 10]	ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων·	τὰ	δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων
[1, 8]	πόρων ὄντων τὰ μὲν πείσεται	τὰ	δὲ ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα
[1, 3]	τι σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε,	τὰ	δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ
[1, 3]	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι,	τὰ	δέ τι μόνον, μὴ τῇ
[1, 6]	κουφότητα, ἢ ἄμφω ἢ θάτερον.	Τὰ	δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά·
[1, 3]	μὲν γὰρ τόδε τι σημαίνει,	τὰ	δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν.
[1, 5]	τόπῳ μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος,	τὰ	δὲ τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ
[1, 10]	ἔστιν. Ὥστε τούτων ὄντων φανερῶν	τὰ	διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]	κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον ἔχειν	τὰ	διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]	ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ	τὰ	διάφορα ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς
[1, 6]	τὰ στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ	τὰ	ἐκ τῶν στοιχείων διακρίσει χρῶνται
[1, 6]	γὰρ κινεῖ κινούμενα πάντα σχεδὸν	τὰ	ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται
[1, 3]	ἐν πᾶσι γένεσις μὲν κατὰ	τὰ	ἐν τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται,
[1, 2]	τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ παρὰ	τὰ	ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν
[1, 6]	καὶ θέσιν ἔχοντα ἅμα ἔχει	τὰ	ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ θέσις μὲν
[1, 6]	ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα	τὰ	ἔσχατά ἐστιν, ὄντων κινητικῶν καὶ
[1, 7]	τὸ πάσχον· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν	τὰ	ἕτερα καὶ διαφέροντα πάσχειν ὑπ´
[1, 10]	πολλοῦ χρονίως τοῦτο δρᾷ. Διὸ	τὰ	εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν
[1, 8]	καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον	τὰ	καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα διὰ
[1, 6]	φανερόν, ὅτι ἔστι μὲν ὡς	τὰ	κινοῦντα τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν,
[1, 8]	μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον	τὰ	μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ
[1, 2]	ἐξ ἁφῶν ἢ στιγμῶν εἶναι	τὰ	μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι σώματα ἀδιαίρετα
[1, 8]	μή· νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως	τὰ	μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν·
[1, 8]	ἃ ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ	τὰ	μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι
[1, 3]	δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ
[1, 3]	αἰτίαν. Διὰ τί δέ ποτε	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ
[1, 3]	ἀνεπιστῆμον. Περὶ μὲν οὖν τοῦ	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ δὲ
[1, 8]	ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα	τὰ	μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ
[1, 8]	μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν·	τὰ	μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον
[1, 5]	οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας·	τὰ	μὲν γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ
[1, 3]	Ταῦτα δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις·	τὰ	μὲν γὰρ τόδε τι σημαίνει,
[1, 10]	οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ	τὰ	μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ
[1, 8]	τῶν ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ	τὰ	μὲν εἴη πύρινα, τὰ δὲ
[1, 6]	ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ	τὰ	μὲν ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα
[1, 10]	τὰ δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά.	Τὰ	μὲν οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων ἡ
[1, 7]	ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς.	Τὰ	μὲν οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν,
[1, 8]	ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων ὄντων	τὰ	μὲν πείσεται τὰ δὲ ποιήσει
[1, 8]	μὲν οὖν τρόποι καθ´ οὓς	τὰ	μὲν ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει
[1, 10]	δή, ὡς ἔφαμεν, τῶν ὄντων	τὰ	μὲν ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ
[1, 1]	καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ	τὰ	μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ
[1, 3]	οὖν πολλάκις διορίζομεν λέγοντες ὅτι	τὰ	μὲν τόδε τι σημαίνει τὰ
[1, 7]	ἀνάγκη θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται,	τὰ	μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ
[1, 7]	ἐστὶ τά τ´ ἐναντία καὶ	τὰ	μεταξύ· καὶ γὰρ ὅλως φθορὰ
[1, 10]	γὰρ οὕτως εἰς μικρὰ διαιρεθῇ	τὰ	μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα
[1, 10]	λόγος διηπόρει πρότερον· φαίνεται δὲ	τὰ	μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων
[1, 10]	οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ	τὰ	μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι. Σύνθεσις γὰρ
[1, 10]	δ´ ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται	τὰ	μιχθέντα εἶναί πως καὶ μὴ
[1, 5]	τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος	τὰ	μόρια μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ
[1, 5]	μὲν αὔξησις, ὅταν δὲ αὐτὰ	τὰ	ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ
[1, 6]	ἀλλὰ διὰ τὸ κινεῖν κινούμενα	τὰ	ὁμογενῆ, ἀνάγκη δοκεῖ εἶναι ἁπτομένου
[1, 5]	ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ τούτων	τὰ	ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή τινος
[1, 1]	καὶ Δημόκριτος. Ὁ μὲν γὰρ	τὰ	ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν, οἷον ὀστοῦν
[1, 2]	δὲ τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι	τὰ	ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ ἀπειρία. Διὸ
[1, 2]	γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται καὶ αὐξάνεται	τὰ	ὄντα καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει,
[1, 10]	καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´ ὅλως	τὰ	πάθη καὶ τὰς ἕξεις οἷόν
[1, 8]	διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς φασι	τὰ	πάθη συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ
[1, 3]	ποῦ· χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη	τὰ	πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ
[1, 3]	εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ	τὰ	πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί τε
[1, 5]	οὐ χωριστή, εἰ μὴ καὶ	τὰ	πάθη χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ
[1, 8]	ὂν ἐν τῷ αὐτῷ ἕξει	τὰ	πάθη, ὥστε καὶ ἐὰν πάσχῃ
[1, 1]	αὐτῶν θετέον τὸ ἓν ἢ	τὰ	πολλά, λέγω δὲ πῦρ καὶ
[1, 3]	καὶ εἶναι νομίζουσιν, οὕτω καὶ	τὰ	πράγματα, τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές,
[1, 8]	Τοῖς μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα	τὰ	πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα
[1, 9]	ἐξ ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει	τὰ	σκληρὰ καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς
[1, 6]	νῦν. Πάντες γὰρ οἵ τε	τὰ	στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ τὰ
[1, 1]	τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει	τὰ	στοιχεῖα, καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς
[1, 6]	πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ πλείω	τὰ	στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν
[1, 1]	δὲ πῦρ καὶ γῆν καὶ	τὰ	σύστοιχα τούτων. Ἧι μὲν γὰρ
[1, 2]	δὲ καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα,	τὰ	σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς
[1, 8]	αἰτίας τῶν συμβαινόντων μᾶλλον ἢ	τὰ	σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν
[1, 2]	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες	τὰ	σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν
[1, 7]	παθητικὰ καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ	τά	τ´ ἐναντία καὶ τὰ μεταξύ·
[1, 7]	ἤδη· τὰ δ´ εἴδη καὶ	τὰ	τέλη ἕξεις τινές, ἡ δ´
[1, 5]	μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ	τὰ	τῆς σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ
[1, 4]	τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις	τὰ	τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν κατὰ
[1, 6]	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ
[1, 1]	ἢ σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ
[1, 5]	πλείω τόπον, ἐπ´ ἐλάττω δὲ	τὰ	τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 10]	ἦν τὸ εὐορίστῳ εἶναι) οἷον	τὰ	ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν σωμάτων·
[1, 1]	τὴν γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ	τὰ	ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα. Τοῦτο δ´
[1, 5]	δεῖ γὰρ σώζειν τῷ λόγῳ	τὰ	ὑπάρχοντα τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι.
[1, 4]	ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ	τὰ	ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ μὲν
[1, 8]	ἀλλὰ μόνον τὰ καλὰ καὶ	τὰ	φαινόμενα διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις
[1, 1]	ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς	τὰ	φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός.
[1, 2]	φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ καὶ ἄπειρα	τὰ	φαινόμενα, τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν,
[1, 3]	αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ	τὰ	φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ εἰς ταῦτα
[1, 3]	ἁπτὸν καὶ εἰς γῆν μεταβάλλῃ)	κατὰ	δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον τόδε τι
[1, 5]	γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν,	κατὰ	δὲ τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον
[1, 5]	μὲν τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον,	κατὰ	δὲ τὴν ὕλην οὐκ ἔστιν·
[1, 3]	λέγοντες οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ	κατὰ	δόξαν καὶ κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως
[1, 7]	εἰς τοὐναντίον ἡ γένεσις. Καὶ	κατὰ	λόγον δὴ τὸ μὴ ταὐτὰ
[1, 1]	τῆς οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν	κατὰ	μέγεθος, τὴν καλουμένην αὔξησιν καὶ
[1, 5]	ηὔξηται, ἔστι δ´ ὡς οὔ.	Κατὰ	μὲν γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν
[1, 3]	φθείρεσθαι· πνεῦμα γὰρ καὶ ἀὴρ	κατὰ	μὲν τὴν αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν
[1, 5]	μέρος αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς	κατὰ	μὲν τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον,
[1, 2]	καὶ κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε δὴ	κατὰ	μέρος διαιροῦντι εἴη ἂν ἄπειρος
[1, 3]	καὶ τὴν ἁπλῆν καὶ τὴν	κατὰ	μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς
[1, 2]	ὥστ´ οὐ πάντῃ· εἰ γὰρ	κατὰ	μέσον διαιρετόν, καὶ κατ´ ἐχομένην
[1, 7]	ὑγίεια οὐ ποιητικόν, εἰ μὴ	κατὰ	μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ μὲν
[1, 10]	τοῦ κραθέντος. Ἂν δ´ ᾖ	κατὰ	μικρὰ σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν
[1, 10]	ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον ὡς οὔτε	κατὰ	μικρὰ σωζόμενα δεῖ τὰ μιγνύμενα
[1, 4]	κατὰ τόπον, φορά, ὅταν δὲ	κατὰ	πάθος καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις,
[1, 2]	οὔτε ἅμα οἷόν τε διαιρεθῆναι	κατὰ	πᾶν σημεῖον (οὐ γὰρ δυνατόν)
[1, 1]	φύσει γενομένων καὶ φθειρομένων, ὁμοίως	κατὰ	πάντων, τάς τε αἰτίας διαιρετέον
[1, 8]	διὰ μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ	κατὰ	στοῖχον, καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ
[1, 5]	κἀκεῖνο, ἢ καθ´ αὑτὸ ἢ	κατὰ	συμβεβηκός. Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´
[1, 2]	δ´ ἐν τοῖς πάθεσι καὶ	κατὰ	συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ
[1, 7]	λευκότητος, πλὴν εἰ μή που	κατὰ	συμβεβηκός, οἷον εἰ συμβέβηκε λευκὴν
[1, 5]	μὴ ἐκείνου καθ´ αὑτὸ ἢ	κατὰ	συμβεβηκός τι εἶναι, συμβήσεται πολλὰ
[1, 3]	ὁμοίως ἐν πᾶσι γένεσις μὲν	κατὰ	τὰ ἐν τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ
[1, 1]	παρὰ τὴν γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι	κατὰ	τὰ ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα. Τοῦτο
[1, 8]	συμβαίνειν ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ	κατὰ	τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ
[1, 9]	εἶναι· εἰ γὰρ διακρίνεσθαι δύναται	κατὰ	τὰς ἁφάς, ὥσπερ φασί τινες,
[1, 8]	κατ´ ἄλλο δὲ κινούμενον, ἢ	κατὰ	ταὐτὸ τἀναντία ὑπάρξει, καὶ ἡ
[1, 8]	γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ	κατὰ	τὴν ἁφὴν μόνον· κενὸν γὰρ
[1, 8]	εἰ μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ	κατὰ	τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν
[1, 2]	κατὰ τὸν λόγον, τὸ δὲ	κατὰ	τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν
[1, 8]	μὴ ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε	κατὰ	τὴν ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος
[1, 2]	ἂν εἴη ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ	κατὰ	τὸ μέσον ὡσαύτως, καὶ ὅλως
[1, 4]	τὰ τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν	κατὰ	τὸ ποσὸν ᾖ ἡ μεταβολὴ
[1, 10]	~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς μεθόδου·
[1, 2]	τῷ ὑποκειμένῳ τὸ μέν ἐστι	κατὰ	τὸν λόγον, τὸ δὲ κατὰ
[1, 1]	ὑποθετέον ὕλην, ἄν τε μεταβάλλῃ	κατὰ	τόπον, ἄν τε κατ´ αὔξησιν
[1, 5]	ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον	κατὰ	τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον, τὸ
[1, 5]	γὰρ μένοντος τὰ μόρια μεταβάλλει	κατὰ	τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς
[1, 4]	αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν δὲ	κατὰ	τόπον, φορά, ὅταν δὲ κατὰ
[1, 4]	καὶ ἕτερον τὸ πάθος ὃ	κατὰ	τοῦ ὑποκειμένου λέγεσθαι πέφυκεν, καὶ
[1, 8]	Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος, ἀρχὴν ποιησάμενοι	κατὰ	φύσιν ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ
[1, 3]	εἶναι νομίζουσιν, οὕτω καὶ τὰ	πράγματα,	τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ
[1, 2]	καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ	σχήματα	ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς μεταβολαῖς
[1, 8]	τῶν συμβαινόντων μᾶλλον ἢ τὰ	σχήματα.	Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν φύσιν,
[1, 2]	δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ	σχήματα	τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν
[1, 2]	εἶναι τὰ μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι	σώματα	ἀδιαίρετα καὶ μεγέθη. Οὐ μὴν
[1, 2]	ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον εὔλογον	σώματα	εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα
[1, 8]	κενὰ μὲν ταῦτα, ἀνάγκη δὲ	σώματα	ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται
[1, 2]	πότερον, ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος,	σώματα	ταῦτ´ ἐστίν, ἢ ὥσπερ ἐν
[1, 5]	σώματι, δύο ἐν τῷ αὐτῷ	σώματα	τόπῳ ἔσται, τό τε αὐξόμενον
[1, 2]	ταῦτα θεμένοις οὐχ ἧττον συμβαίνει	ἀδύνατα.	Ἔσκεπται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν
[1, 5]	τι εἶναι, συμβήσεται πολλὰ καὶ	ἀδύνατα.	Λέγω δ´ οἷον εἰ γίνεται
[1, 2]	ἐξ ἀτόμων (πολλὰ γὰρ τὰ	ἀδύνατα)	οὔτε οὕτως ὥστε πάντῃ διαίρεσιν
[1, 2]	ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις, πολλὰ	ἀδύνατα	συμβαίνει· εἰσὶ δ´ αὖ λόγοι
[1, 2]	Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη	ἀόρατα,	ἄλλως τε καὶ εἴπερ ἔσται
[1, 8]	ἀλλ´ ἄπειρα τὸ πλῆθος καὶ	ἀόρατα	διὰ σμικρότητα τῶν ὄγκων. Ταῦτα
[1, 8]	πρώτων σύγκειται καὶ εἰς ἃ	ἔσχατα	διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ μὲν
[1, 6]	θέσιν ἔχοντα ἅμα ἔχει τὰ	ἔσχατα.	Ἐπεὶ δὲ θέσις μὲν ὅσοις
[1, 6]	ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα τὰ	ἔσχατά	ἐστιν, ὄντων κινητικῶν καὶ κινητῶν
[1, 6]	πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι τὸ τὰ	ἔσχατα	ἔχειν ἅμα, ταῦτα ἂν ἅπτοιτο
[1, 5]	αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ ταῦτα	ἔσχατα	ἡ ὕλη, ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ
[1, 1]	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα	σύνθετα·	παν σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων.
[1, 1]	σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ πάντα	μετὰ	τῶν κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν,
[1, 8]	πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ	διαιρετά,	δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ τρόπον
[1, 2]	Διὸ μᾶλλον εὔλογον σώματα εἶναι	ἀδιαίρετα.	Ἀλλὰ καὶ ταῦτα πολλὴν ἔχει
[1, 8]	ἕκαστον ὁ δὲ ὡρισμένοις, ἐπεὶ	ἀδιαίρετά	γε ἀμφότεροι λέγουσι καὶ ὡρισμένα
[1, 8]	φησιν· εἶναι γὰρ ἄττα στερεά,	ἀδιαίρετα	δέ, εἰ μὴ πάντῃ πόροι
[1, 8]	ἄτοπον καὶ τὸ μικρὰ μὲν	ἀδιαίρετα	εἶναι, μεγάλα δὲ μή· νῦν
[1, 2]	τὰ μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι σώματα	ἀδιαίρετα	καὶ μεγέθη. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[1, 8]	ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει τὰ	ἀδιαίρετα,	καὶ ὁ μὲν ἀπείροις ὡρίσθαι
[1, 8]	στερεὰ καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν	ἀδιαίρετα	συμβαίνει τὸν αὐτὸν τρόπον· οὔτε
[1, 8]	ἄρα τὰ μὲν ἁπτόμενα εἶναι	ἀδιαίρετα,	τὰ δὲ μεταξὺ αὐτῶν κενά,
[1, 8]	δῆλον. Τοῖς μὲν γάρ ἐστιν	ἀδιαίρετα	τὰ πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι
[1, 9]	ἐνυπάρχει τὰ σκληρὰ καὶ πεπηγότα	ἀδιαίρετα	τοὺς ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν
[1, 10]	δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα	εὐδιαίρετα,	πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα
[1, 10]	ὑπ´ ἀλλήλων καὶ εὐόριστα καὶ	εὐδιαίρετα·	ταῦτα γὰρ οὔτ´ ἐφθάρθαι ἀνάγκη
[1, 8]	πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ	μικρότητα,	πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ στοῖχον,
[1, 8]	τὸ πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ	σμικρότητα	τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´ ἐν
[1, 6]	ἁπτόμενα βάρος ἂν ἔχοι ἢ	κουφότητα,	ἢ ἄμφω ἢ θάτερον. Τὰ
[1, 10]	εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν	μικτά	(διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ ταῦτα
[1, 10]	ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ πως καὶ	μικτὰ	ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον μὲν
[1, 10]	εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ	μικτὰ	μάλιστα τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ
[1, 10]	Φανερὸν οὖν ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ	μικτὰ	ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν ποιούντων·
[1, 10]	καὶ διὰ τί, καὶ ποῖα	μικτὰ	τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια
[1, 7]	ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον θατέρου	(πάντα	γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς
[1, 4]	τὸ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι	πάντα	δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων.
[1, 3]	ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν ἀλλὰ	πάντα	δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει τὸ
[1, 6]	ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν οὖν	πάντα	εἶναι τοιαῦτα φάσκειν οὐκ ἀληθές,
[1, 1]	τῶν στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα	πάντα	ἐκ τούτων, ἅμα δ´ ὅταν
[1, 1]	τὸ πᾶν λέγουσιν εἶναι καὶ	πάντα	ἐξ ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις μὲν
[1, 2]	τοῦτ´ ἔστιν ἐν ᾧ σφάλλεται	πάντα.	Ἔστι γὰρ γένεσις ἁπλῆ καὶ
[1, 1]	Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς	πάντα	κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν
[1, 1]	μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ	πάντα	μετὰ τῶν κινούντων ἓξ τὸν
[1, 3]	ἢ τὸ καθόλου καὶ τὸ	πάντα	περιέχον. Εἰ μὲν οὖν τὸ
[1, 7]	ὅτι τἀναντία ἐν ταὐτῷ γένει	πάντα,	ποιεῖ δὲ καὶ πάσχει τἀναντία
[1, 10]	τοῦτο λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ	πάντα	ποτὲ ὁμοῦ φάσκοντες εἶναι καὶ
[1, 6]	ἁπτόμενον· καὶ γὰρ κινεῖ κινούμενα	πάντα	σχεδὸν τὰ ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη
[1, 2]	ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι πάντῃ διαιρετόν,	πάντα	ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν
[1, 6]	γίνεται, πότερον ἐξ ἀλλήλων γίνεται	πάντα	τὸν αὐτὸν τρόπον ἤ τι
[1, 3]	μέγα ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα	πάντα	τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰ γὰρ
[1, 6]	εἰ μὴ ἐξ ἑνὸς ἦν	ἅπαντα,	οὐκ ἂν ἦν τὸ ποιεῖν
[1, 6]	καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων,	ἅπαντα	τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα βάρος ἂν
[1, 3]	ἐστὶ τὸ μὲν ἀκίνητον τὸν	ἅπαντα	χρόνον, τὸ δὲ κινούμενον ἀεί.
[1, 10]	Ὥστε τούτων ὄντων φανερῶν τὰ	διαπορηθέντα	λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 5]	πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ τὸ ὑπάρχον	ἐπιθέντα	ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις,
[1, 10]	ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται τὰ	μιχθέντα	εἶναί πως καὶ μὴ εἶναι,
[1, 1]	ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσιν	δνοφόεντά	τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως δὲ
[1, 1]	γε καὶ γῆ καὶ ὕδωρ	ὄντα	ἓν ἦν τὸ πᾶν. Ἄδηλον
[1, 2]	καὶ ἀλλοιοῦται καὶ αὐξάνεται τὰ	ὄντα	καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει, τῶν
[1, 8]	ὅτι καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα δ´	ὄντα	μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον,
[1, 7]	τὴν αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ	ὄντα,	οἷον ἡ ἰατρική· αὐτὴ γὰρ
[1, 10]	ἀλλήλων· τὰ δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ	ὄντα,	ὅσων μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη.
[1, 10]	μεμιγμένα τά γε ὅλως οὐκ	ὄντα.	Οὗτος μὲν οὖν ὁ λόγος
[1, 7]	ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν ἕτερα	ὄντα	ποιῇ τι εἰς ἄλληλα, οὐχ
[1, 10]	μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων	συνιόντα	καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε
[1, 1]	τότε μόνον ἀλλὰ καὶ νῦν,	μεταβάλλοντά	γε τοῖς πάθεσιν. Ἔστι δ´
[1, 1]	ὡς ὕλη ὑπόκειται, ἐξ οὗ	μεταβάλλοντα	διὰ τὴν κίνησιν γίνονται γῆ
[1, 8]	φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι	θιγγάνοντα	ἀλλήλων. Ἔτι δὲ τί τὸ
[1, 9]	ἀπαθές. Ὁμοίως δὲ καὶ μὴ	θιγγάνοντα	μήτε αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ
[1, 3]	ἁπλῶς οὔ· φαμὲν γὰρ τὸν	μανθάνοντα	γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι δ´
[1, 8]	τὰ πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι	διαφέροντα	μόνον, ἐξ ὧν πρώτων σύγκειται
[1, 7]	γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα καὶ	διαφέροντα	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν
[1, 8]	ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ	διαφέροντα	τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν
[1, 6]	ὅσα διωρισμένα μεγέθη καὶ θέσιν	ἔχοντα	ἅμα ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ
[1, 2]	εἰς ἐλάττω μεγέθη καὶ εἰς	ἀπέχοντα	καὶ κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε δὴ
[1, 5]	γὰρ σώζειν τῷ λόγῳ τὰ	ὑπάρχοντα	τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα
[1, 6]	ὅτι ἔστι μὲν ὡς τὰ	κινοῦντα	τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι
[1, 2]	καθάπερ εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ	μετακινοῦντα	τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν
[1, 6]	οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε τὸν	λυποῦντα	ἅπτεσθαι ἡμῶν, ἀλλ´ οὐκ αὐτοὶ
[1, 9]	οὐδ´ ἐνυπάρχει τὰ σκληρὰ καὶ	πεπηγότα	ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως
[1, 10]	ἦσαν πρὶν μιχθῆναι, καὶ οὐκ	ἀπολωλότα·	τοῦτο γὰρ ὁ λόγος διηπόρει
[1, 2]	ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ συγκρινόμενα	εὔφθαρτα	γίνεται. Ἐὰν μὲν γὰρ εἰς
[1, 5]	μήτ´ ἄνθρωπος μήτε τῶν καθ´	ἕκαστα·	ἀλλ´ ὡς ἐνταῦθα τὸ καθόλου,
[1, 3]	ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον τῶν καθ´	ἕκαστα	λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ
[1, 4]	τὸ τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά,	μάλιστα	δέ, ἂν ἡ μεταβολὴ γίνηται
[1, 8]	πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ δὲ	μάλιστα	καὶ περὶ πάντων ἑνὶ λόγῳ
[1, 4]	δὲ φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη	μάλιστα	μὲν καὶ κυρίως τὸ ὑποκείμενον
[1, 10]	μάλιστα τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ	μάλιστα	τὸ ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν
[1, 10]	εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ μικτὰ	μάλιστα	τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα
[1, 3]	οὕτως ὄν, καὶ ἔτι, ὃ	μάλιστα	φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες,
[1, 10]	παθητικά τε ὑπ´ ἀλλήλων καὶ	εὐόριστα	καὶ εὐδιαίρετα· ταῦτα γὰρ οὔτ´
[1, 10]	χρονίως τοῦτο δρᾷ. Διὸ τὰ	εὐόριστα	τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν μικτά
[1, 3]	οὔτε ποσὸν οὔτε τὸ ποῦ·	χωριστὰ	γὰρ ἂν εἴη τὰ πάθη
[1, 2]	μὴν ὅτι γε διαιρεῖται εἰς	χωριστὰ	καὶ ἀεὶ εἰς ἐλάττω μεγέθη
[1, 3]	τῶν εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν,	χωριστὰ	τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί
[1, 5]	εἰ μὴ καὶ τὰ πάθη	χωριστά.	Φανερὸν δὴ ἐκ τῶν διηπορημένων
[1, 10]	Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν εἰς	τἀλάχιστα	διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ καὶ
[1, 2]	στοιχείων· πῶς δὲ σάρκες ἢ	ὀστᾶ	ἢ τῶν ἄλλων τι τῶν
[1, 8]	καὶ Λεύκιππός φησιν· εἶναι γὰρ	ἄττα	στερεά, ἀδιαίρετα δέ, εἰ μὴ
[1, 1]	πλῆθος εἶναι καὶ τὰς μορφάς,	αὐτὰ	δὲ πρὸς αὑτὰ διαφέρειν τούτοις
[1, 5]	οὕτω μὲν αὔξησις, ὅταν δὲ	αὐτὰ	τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν
[1, 1]	τὰς μορφάς, αὐτὰ δὲ πρὸς	αὑτὰ	διαφέρειν τούτοις ἐξ ὧν εἰσὶ
[1, 8]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ θερμότερον.	Τοιαῦτα	δ´ ὄντα μὴ πάσχειν ὑπ´
[1, 7]	ὅμοια τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια,	τοιαῦτα	δὲ τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ
[1, 7]	χωριστόν· εἰ δ´ ἐστὶν ἔνια	τοιαῦτα,	ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη τὸ
[1, 10]	τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια	τοιαῦτα	οἷα παθητικά τε ὑπ´ ἀλλήλων
[1, 4]	τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις τὰ	τοιαῦτα.	Ὅταν μὲν οὖν κατὰ τὸ
[1, 6]	ἄμφω ἢ θάτερον. Τὰ δὲ	τοιαῦτα	παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν
[1, 6]	καὶ τὸ κάτω καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων
[1, 1]	σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα
[1, 6]	Τὸ μὲν οὖν πάντα εἶναι	τοιαῦτα	φάσκειν οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν
[1, 8]	ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ	τηλικαῦτα	τὸ μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι
[1, 6]	τὸ τὰ ἔσχατα ἔχειν ἅμα,	ταῦτα	ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα διωρισμένα
[1, 8]	μὴν εἰ καὶ κενὰ μὲν	ταῦτα,	ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν αὑτοῖς
[1, 6]	καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν ὅτι	ταῦτα	ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων
[1, 10]	διαιρετῶν, ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ·	ταῦτα	γὰρ δὴ πλείω καὶ μείζω
[1, 10]	ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν ποιούντων·	ταῦτα	γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ
[1, 10]	ἀλλήλων καὶ εὐόριστα καὶ εὐδιαίρετα·	ταῦτα	γὰρ οὔτ´ ἐφθάρθαι ἀνάγκη μεμιγμένα
[1, 1]	σωμάτων ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί φασι,	ταῦτα	δ´ ἄπειρα καὶ τὸ πλῆθος
[1, 8]	ἀόρατα διὰ σμικρότητα τῶν ὄγκων.	Ταῦτα	δ´ ἐν τῷ κενῷ φέρεσθαι
[1, 3]	ἐπιστῆμον, τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι.	Ταῦτα	δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ
[1, 5]	ὑπάρχοντα τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι.	Ταῦτα	δὲ τρία ἐστίν, ὧν ἓν
[1, 2]	τι πάθος, ἀλλὰ πῶς εἰς	ταῦτα	διαλύεται καὶ γίνεται ἐκ τούτων;
[1, 5]	αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ	ταῦτα	ἔσχατα ἡ ὕλη, ἣν οὐδέποτ´
[1, 3]	πῦρ καὶ γῆν. Τὸ δὴ	ταῦτα	ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει
[1, 2]	μεγέθη. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	ταῦτα	θεμένοις οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα.
[1, 8]	ποῖα ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς	ταῦτα	θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν
[1, 8]	προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα, ποῖα	ταῦτα;	καὶ δῆλον ὡς ταῦτα θετέον
[1, 6]	περὶ ἁφῆς· οὔτε γὰρ ποιεῖν	ταῦτα	καὶ πάσχειν δύναται κυρίως ἃ
[1, 2]	ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας γὰρ ἔχει	ταῦτα	καὶ πολλὰς καὶ εὐλόγους. Εἰ
[1, 7]	ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν,	ταῦτα	μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα
[1, 1]	τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ	ταῦτα	μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν
[1, 10]	γὰρ ἡ δύναμις αὐτῶν. Διὸ	ταῦτα	μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς
[1, 8]	πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ	ταῦτα	μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ
[1, 8]	σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ	ταῦτα	μὲν ὑπάρχει, λέγω δὲ θερμότης
[1, 3]	τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ εἰς	ταῦτα	μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι δ´
[1, 4]	δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν	ταῦτα	πάθη, ἀνθρώπου δὲ μουσικοῦ καὶ
[1, 2]	περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ	ταῦτα	πειρατέον λύειν· διὸ πάλιν ἐξ
[1, 2]	σώματα εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ	ταῦτα	πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ
[1, 10]	μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ	ταῦτα	ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν τὸ
[1, 2]	σῶμα εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα	ταῦτα	συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ
[1, 8]	ἐπὶ μὲν τῶν λόγων δοκεῖ	ταῦτα	συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων
[1, 3]	μᾶλλον τόδε τι καὶ εἶδος	ταῦτα	τῆς γῆς. Τοῦ μὲν οὖν
[1, 2]	ἐκ τούτων; ἢ πῶς χωρίζεται	ταῦτα;	ὥστ´ εἴπερ ἀδύνατον ἐξ ἁφῶν
[1, 10]	ἐφθάρθαι ἀνάγκη μεμιγμένα οὔτ´ ἔτι	ταὐτὰ	ἁπλῶς εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι
[1, 7]	τὸ ποιοῦν τῷ μὲν γένει	ταὐτὰ	καὶ ὅμοια τῷ δ´ εἴδει
[1, 7]	κατὰ λόγον δὴ τὸ μὴ	ταὐτὰ	λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι τῆς
[1, 7]	Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς μὲν εἶναι	ταὐτὰ	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ
[1, 7]	θατέρου (πάντα γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν	ταὐτὰ	τοῖς ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια
[1, 8]	μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ	πρῶτα	τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα μόνον,
[1, 1]	πῦρ καὶ γῆν καὶ τὰ	σύστοιχα	τούτων. Ἧι μὲν γὰρ ὡς
[1, 6]	διωρίσθη πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι τὸ	τὰ	ἔσχατα ἔχειν ἅμα, ταῦτα ἂν
[1, 5]	ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ	τὰ	ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ ἐκ