Livre, Chap. |
[1, 10] |
λέγεται
μὲν
οὖν
ἐκείνως,
οἷον
|
κριθὰς |
μεμίχθαι
πυροῖς,
ὅταν
ἡτισοῦν
παρ´ |
[1, 7] |
φαίνεσθαι
λέγειν.
Αἴτιον
δὲ
τῆς
|
ἐναντιολογίας |
ὅτι
δέον
ὅλον
τι
θεωρῆσαι |
[1, 8] |
τὰς
αἰτίας
ἀπεφήναντο
περὶ
τῆς
|
ἀληθείας· |
ἐπεὶ
δὲ
ἐπὶ
μὲν
τῶν |
[1, 5] |
ἄνθρωπος
ὑπ´
ἀνθρώπου,
ἢ
ὑπ´
|
ἐντελεχείας· |
σκληρὸν
γὰρ
οὐχ
ὑπὸ
σκληροῦ |
[1, 1] |
ἔτι
τοῦ
νείκους
καὶ
τῆς
|
φιλίας. |
Διόπερ
καὶ
τότε
ἐξ
ἑνὸς |
[1, 1] |
λέγουσιν
οἱ
πλείους
ἀρχὰς
ποιοῦντες
|
μιᾶς |
ἀδύνατον
ἀλλοιοῦσθαι.
Τὰ
γὰρ
πάθη, |
[1, 3] |
ἀρχὴν
εἶναί
φαμεν
τῆς
κινήσεως,
|
μιᾶς |
δὲ
τῆς
ὕλης,
τὴν
τοιαύτην |
[1, 3] |
κατὰ
μέρος.
Οὔσης
δ´
αἰτίας
|
μιᾶς |
μὲν
ὅθεν
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί |
[1, 2] |
πᾶσαι
ὡς
ἑκάστη·
πλείους
δὲ
|
μιᾶς |
οὐκ
εἰσίν·
ἐφεξῆς
γὰρ
οὐκ |
[1, 2] |
παθημάτων,
περὶ
τούτων
ἐπιστήσασι
θεωρητέον.
|
Ἀπορίας |
γὰρ
ἔχει
ταῦτα
καὶ
πολλὰς |
[1, 5] |
αὐτῶν
ἱκανῶς,
δεῖ
καὶ
τῆς
|
ἀπορίας |
πειρᾶσθαι
λύσιν
εὑρεῖν,
σώζοντας
τὸ |
[1, 3] |
γὰρ
ἄν
τις
ἆρ´
ἔστιν
|
οὐσίας |
γένεσις
καὶ
τοῦ
τοῦδε,
ἀλλὰ |
[1, 5] |
τόδε
μεταβολή,
οἷον
ἐκ
δυνάμει
|
οὐσίας |
εἰς
ἐντελεχείᾳ
οὐσίαν,
γένεσίς
ἐστιν, |
[1, 1] |
Ὥσπερ
γὰρ
ὁρῶμεν
ἠρεμούσης
τῆς
|
οὐσίας |
ἐν
αὐτῇ
μεταβολὴν
κατὰ
μέγεθος, |
[1, 3] |
Εἰ
μὲν
οὖν
τὸ
πρῶτον,
|
οὐσίας |
ἔσται
γένεσις
ἐκ
μὴ
οὐσίας. |
[1, 5] |
γίνεται.
Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶ
καὶ
|
οὐσίας |
ὕλη
σωματικῆς,
σώματος
δ´
ἤδη |
[1, 3] |
οὐσίας
ἔσται
γένεσις
ἐκ
μὴ
|
οὐσίας. |
Ὧι
δὲ
μὴ
ὑπάρχει
οὐσία |
[1, 8] |
οὕτως
καὶ
διὰ
ταύτας
τὰς
|
αἰτίας |
ἀπεφήναντο
περὶ
τῆς
ἀληθείας·
ἐπεὶ |
[1, 1] |
ὁμοίως
κατὰ
πάντων,
τάς
τε
|
αἰτίας |
διαιρετέον
καὶ
τοὺς
λόγους
αὐτῶν, |
[1, 5] |
σώματος
ὕλην
διὰ
τὰς
αὐτὰς
|
αἰτίας. |
Ἐκεῖνο
δὲ
οὗ
ταῦτα
ἔσχατα |
[1, 3] |
τὴν
κατὰ
μέρος.
Οὔσης
δ´
|
αἰτίας |
μιᾶς
μὲν
ὅθεν
τὴν
ἀρχὴν |
[1, 8] |
ὡς
ταῦτα
θετέον
ἀρχὰς
καὶ
|
αἰτίας |
τῶν
συμβαινόντων
μᾶλλον
ἢ
τὰ |
[1, 3] |
ἑτέρας
καὶ
προτέρας
διελεῖν
ἐστι
|
φιλοσοφίας |
ἔργον·
περὶ
δὲ
τοῦ
διὰ |
[1, 2] |
ποιεῖ
τὸ
δὲ
πάσχει
τὰς
|
φυσικὰς |
ποιήσεις.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
Λεύκιππος |
[1, 8] |
ἀκούειν
ἡμᾶς
φασι
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
αἰσθήσεις
αἰσθάνεσθαι
πάσας,
ἔτι
δὲ |
[1, 2] |
Ἀπορίας
γὰρ
ἔχει
ταῦτα
καὶ
|
πολλὰς |
καὶ
εὐλόγους.
Εἰ
μὲν
γάρ |
[1, 4] |
γὰρ
ἑτέρας
εἶναι
ταύτας
τὰς
|
μεταβολὰς |
ἀλλήλων.
Ἐπειδὴ
οὖν
ἐστί
τι |
[1, 5] |
αὐτοῦ.
Ἀπείρους
γὰρ
οὐδὲν
κωλύει
|
ὕλας |
εἶναι,
ὥστε
καὶ
γίνεσθαι
ἐντελεχείᾳ. |
[1, 5] |
μίαν.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐ
δὲ
|
στιγμὰς |
θετέον
οὐδὲ
γραμμὰς
τὴν
τοῦ |
[1, 8] |
τρόπον
καὶ
ὁρᾶν
καὶ
ἀκούειν
|
ἡμᾶς |
φασι
καὶ
τὰς
ἄλλας
αἰσθήσεις |
[1, 5] |
οὐ
δὲ
στιγμὰς
θετέον
οὐδὲ
|
γραμμὰς |
τὴν
τοῦ
σώματος
ὕλην
διὰ |
[1, 8] |
καὶ
ἄπειρον
ἔνιοι·
τὸ
γὰρ
|
πέρας |
περαίνειν
ἂν
πρὸς
τὸ
κενόν. |
[1, 4] |
λέγωμεν
τί
διαφέρουσιν·
φαμὲν
γὰρ
|
ἑτέρας |
εἶναι
ταύτας
τὰς
μεταβολὰς
ἀλλήλων. |
[1, 3] |
μὲν
τῆς
ἀκινήτου
ἀρχῆς
τῆς
|
ἑτέρας |
καὶ
προτέρας
διελεῖν
ἐστι
φιλοσοφίας |
[1, 3] |
ἀκινήτου
ἀρχῆς
τῆς
ἑτέρας
καὶ
|
προτέρας |
διελεῖν
ἐστι
φιλοσοφίας
ἔργον·
περὶ |
[1, 5] |
τόπον,
οὐχ
ὥσπερ
τὰ
τῆς
|
σφαίρας· |
τὰ
μὲν
γὰρ
ἐν
τῷ |
[1, 1] |
Λεύκιππος,
τούτοις
δὲ
ἕτερον.
Καίτοι
|
Ἀναξαγόρας |
γε
τὴν
οἰκείαν
φωνὴν
ἠγνόησεν· |
[1, 1] |
τῶν
κινούντων
ἓξ
τὸν
ἀριθμόν,
|
Ἀναξαγόρας |
δὲ
ἄπειρα
καὶ
Λεύκιππος
καὶ |
[1, 1] |
ἑνὸς
τιθέασιν,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
|
Ἀναξαγόρας |
καὶ
Λεύκιππος,
τούτοις
δὲ
ἕτερον. |
[1, 3] |
δή
ποτε
πάσης
γενέσεως
οὔσης
|
φθορᾶς |
ἄλλου,
καὶ
πάσης
φθορᾶς
οὔσης |
[1, 4] |
κυρίως
τὸ
ὑποκείμενον
γενέσεως
καὶ
|
φθορᾶς |
δεκτικόν,
τρόπον
δέ
τινα
καὶ |
[1, 3] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
περὶ
|
φθορᾶς. |
Εἰ
γάρ
τι
γίνεται,
δῆλον |
[1, 3] |
λέγειν
καὶ
περὶ
τῆς
ἁπλῆς
|
φθορᾶς |
καὶ
γενέσεως.
Ἔχει
δ´
ἀπορίαν |
[1, 10] |
τί
διαφέρει
μίξις
γενέσεως
καὶ
|
φθορᾶς, |
καὶ
τί
τὸ
μικτὸν
τοῦ |
[1, 0] |
~ΠΕΡΙ
ΓΕΝΕΣΕΩΣ
ΚΑΙ
|
ΦΘΟΡΑΣ |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
Περὶ
δὲ
γενέσεως |
[1, 8] |
γινομένης
τῆς
διαλύσεως
καὶ
τῆς
|
φθορᾶς, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῆς
αὐξήσεως, |
[1, 2] |
μόνον
περὶ
γενέσεως
ἐσκέψατο
καὶ
|
φθορᾶς, |
ὅπως
ὑπάρχει
τοῖς
πράγμασι,
καὶ |
[1, 3] |
οὔσης
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ
πάσης
|
φθορᾶς |
οὔσης
ἑτέρου
τινὸς
γενέσεως,
οὐχ |
[1, 1] |
τε
δὴ
περὶ
γενέσεως
καὶ
|
φθορᾶς |
τῆς
ἁπλῆς
λεκτέον,
πότερον
ἔστιν |
[1, 1] |
Α'
Περὶ
δὲ
γενέσεως
καὶ
|
φθορᾶς |
τῶν
φύσει
γενομένων
καὶ
φθειρομένων, |
[1, 8] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
αἰσθήσεις
αἰσθάνεσθαι
|
πάσας, |
ἔτι
δὲ
ὁρᾶσθαι
διά
τε |
[1, 8] |
καὶ
τὸ
πλῆθος
τῶν
ὄντων
|
Ὁμολογήσας |
δὲ
ταῦτα
μὲν
τοῖς
φαινομένοις, |
[1, 10] |
σχεδὸν
ἀφανίζεται
καὶ
μιχθεὶς
ἄπεισι
|
χρωματίσας |
μόνον.
Ταὐτὸ
δὲ
τοῦτο
συμβαίνει |
[1, 8] |
οὖν
οὕτως
καὶ
διὰ
ταύτας
|
τὰς |
αἰτίας
ἀπεφήναντο
περὶ
τῆς
ἀληθείας· |
[1, 8] |
καὶ
ἀκούειν
ἡμᾶς
φασι
καὶ
|
τὰς |
ἄλλας
αἰσθήσεις
αἰσθάνεσθαι
πάσας,
ἔτι |
[1, 5] |
τὴν
τοῦ
σώματος
ὕλην
διὰ
|
τὰς |
αὐτὰς
αἰτίας.
Ἐκεῖνο
δὲ
οὗ |
[1, 8] |
πῶς
λέγουσι,
δῆλον,
καὶ
πρὸς
|
τὰς |
αὐτῶν
θέσεις
αἷς
χρῶνται
σχεδὸν |
[1, 8] |
ὡς
λέγουσιν;
οὔτε
γὰρ
κατὰ
|
τὰς |
ἁφὰς
ἐνδέχεται
διιέναι
διὰ
τῶν |
[1, 9] |
εἰ
γὰρ
διακρίνεσθαι
δύναται
κατὰ
|
τὰς |
ἁφάς,
ὥσπερ
φασί
τινες,
κἂν
|
[1, 10] |
οὐδ´
ὅλως
τὰ
πάθη
καὶ
|
τὰς |
ἕξεις
οἷόν
τε
μίγνυσθαι
τοῖς |
[1, 4] |
φαμὲν
γὰρ
ἑτέρας
εἶναι
ταύτας
|
τὰς |
μεταβολὰς
ἀλλήλων.
Ἐπειδὴ
οὖν
ἐστί |
[1, 1] |
καὶ
τὸ
πλῆθος
εἶναι
καὶ
|
τὰς |
μορφάς,
αὐτὰ
δὲ
πρὸς
αὑτὰ |
[1, 1] |
καὶ
φθειρομένων,
ὁμοίως
κατὰ
πάντων,
|
τάς |
τε
αἰτίας
διαιρετέον
καὶ
τοὺς |
[1, 2] |
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ
πάσχει
|
τὰς |
φυσικὰς
ποιήσεις.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
οἴεσθαι
πάσχειν
τῇ
δὲ
μή,
|
διορίσαντας |
ἐν
ἀρχῇ
τοῦτο
λεκτέον.
Εἰ |
[1, 7] |
λόγον
δὴ
τὸ
μὴ
ταὐτὰ
|
λέγοντας |
ἀμφοτέρους
ὅμως
ἅπτεσθαι
τῆς
φύσεως. |
[1, 5] |
τῆς
ἀπορίας
πειρᾶσθαι
λύσιν
εὑρεῖν,
|
σώζοντας |
τὸ
ὑπομένοντός
τε
τοῦ
αὐξανομένου |
[1, 5] |
τοῦ
σώματος
ὕλην
διὰ
τὰς
|
αὐτὰς |
αἰτίας.
Ἐκεῖνο
δὲ
οὗ
ταῦτα |
[1, 2] |
τοῖς
φυσικοῖς
μᾶλλον
δύνανται
ὑποτίθεσθαι
|
τοιαύτας |
ἀρχὰς
αἳ
ἐπὶ
πολὺ
δύνανται |
[1, 8] |
μὲν
οὖν
οὕτως
καὶ
διὰ
|
ταύτας |
τὰς
αἰτίας
ἀπεφήναντο
περὶ
τῆς |
[1, 4] |
διαφέρουσιν·
φαμὲν
γὰρ
ἑτέρας
εἶναι
|
ταύτας |
τὰς
μεταβολὰς
ἀλλήλων.
Ἐπειδὴ
οὖν |
[1, 8] |
λέγουσιν;
οὔτε
γὰρ
κατὰ
τὰς
|
ἁφὰς |
ἐνδέχεται
διιέναι
διὰ
τῶν
διαφανῶν, |
[1, 9] |
γὰρ
διακρίνεσθαι
δύναται
κατὰ
τὰς
|
ἁφάς, |
ὥσπερ
φασί
τινες,
κἂν
μήπω |
[1, 1] |
τὸ
πλῆθος
εἶναι
καὶ
τὰς
|
μορφάς, |
αὐτὰ
δὲ
πρὸς
αὑτὰ
διαφέρειν |
[1, 2] |
φυσικοῖς
μᾶλλον
δύνανται
ὑποτίθεσθαι
τοιαύτας
|
ἀρχὰς |
αἳ
ἐπὶ
πολὺ
δύνανται
συνείρειν· |
[1, 8] |
καὶ
δῆλον
ὡς
ταῦτα
θετέον
|
ἀρχὰς |
καὶ
αἰτίας
τῶν
συμβαινόντων
μᾶλλον |
[1, 1] |
ἐξ
ὧν
λέγουσιν
οἱ
πλείους
|
ἀρχὰς |
ποιοῦντες
μιᾶς
ἀδύνατον
ἀλλοιοῦσθαι.
Τὰ |
[1, 9] |
τοῖς
μεταλλευομένοις
διατείνουσι
τοῦ
παθητικοῦ
|
φλέβες |
συνεχεῖς.
Συμφυὲς
μὲν
οὖν
ἕκαστον |
[1, 7] |
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πᾶν
|
ἀπαθές |
ἐστι
διὰ
τὸ
μηδὲν
μᾶλλον |
[1, 7] |
τῶν
ποιητικῶν
τὸ
πρῶτον
ποιοῦν
|
ἀπαθές. |
Ἔστι
δὲ
τὸ
ποιητικὸν
αἴτιον |
[1, 9] |
οὖν
ἕκαστον
καὶ
ἓν
ὂν
|
ἀπαθές. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
μὴ
θιγγάνοντα |
[1, 8] |
δὲ
μικρὸν
παρεκβᾶσιν
εἰπεῖν,
ἀναγκαῖον
|
ἀπαθές |
τε
ἕκαστον
λέγειν
τῶν
ἀδιαιρέτων |
[1, 7] |
δὲ
ποιήσεως
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
ἀπαθές, |
τὸ
δ´
ἔσχατον
καὶ
αὐτὸ |
[1, 6] |
πάντα
εἶναι
τοιαῦτα
φάσκειν
οὐκ
|
ἀληθές, |
ἀλλ´
ἐν
ὅσοις
τὸ
ὑπ´ |
[1, 3] |
γίνοιτο
ἐκ
μὴ
ὄντος,
ὥστ´
|
ἀληθὲς |
ἂν
εἴη
λέγειν
ὅτι
ὑπάρχει |
[1, 3] |
τἀληθές,
αὐτὸ
δὲ
λέγοντες
οὐκ
|
ἀληθές. |
Συμβαίνει
δὴ
κατὰ
δόξαν
καὶ |
[1, 7] |
ἐκείνων
ἂν
εἴη
τὸ
λεγόμενον
|
ἀληθές. |
Τί
μὲν
οὖν
τὸ
ποιεῖν |
[1, 3] |
τὰ
πράγματα,
τρόπον
τινὰ
διώκοντες
|
τἀληθές, |
αὐτὸ
δὲ
λέγοντες
οὐκ
ἀληθές. |
[1, 2] |
θέσει
ἀλλοίωσιν.
Ἐπεὶ
δ´
ᾤοντο
|
τἀληθὲς |
ἐν
τῷ
φαίνεσθαι,
ἐναντία
δὲ |
[1, 2] |
τῆς
τῶν
στοιχείων·
πῶς
δὲ
|
σάρκες |
ἢ
ὀστᾶ
ἢ
τῶν
ἄλλων |
[1, 7] |
χρώματος
πάσχειν,
ὅλως
δὲ
τὸ
|
ὁμογενὲς |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμογενοῦς.
Τούτου
δ´ |
[1, 7] |
εἴδη
καὶ
τὰ
τέλη
ἕξεις
|
τινές, |
ἡ
δ´
ὕλη
ᾗ
ὕλη |
[1, 9] |
κατὰ
τὰς
ἁφάς,
ὥσπερ
φασί
|
τινες, |
κἂν
μήπω
ᾖ
διῃρημένον,
ἔσται |
[1, 10] |
τι
ἕτερον
ἑτέρῳ,
καθάπερ
λέγουσί
|
τινες· |
ὄντων
μὲν
γὰρ
ἔτι
τῶν
|
[1, 9] |
ἐνδέχεται,
καὶ
τίνα
φασὶ
μέν
|
τινες |
οὐκ
ἐνδέχεται
δέ,
διωρίσθω
τοῦτον |
[1, 8] |
δ´
ἔχειν
ᾠήθη
λόγους
οἵ
|
τινες |
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν
ὁμολογούμενα
λέγοντες |
[1, 8] |
οὕτως
λέγειν
τοὺς
πόρους,
ὥς
|
τινες |
ὑπολαμβάνουσιν,
ἢ
ψεῦδος
ἢ
μάταιον, |
[1, 8] |
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
τινές |
φασι
πάσχειν
διὰ
πόρων,
οὕτω |
[1, 2] |
τὴν
γένεσιν
σύγκρισιν,
οἵαν
δή
|
τινές |
φασιν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Διωρισμένων
δὲ |
[1, 2] |
συγκρίσει
καὶ
διακρίσει
ὥρισται,
ὥς
|
τινές |
φασιν,
τὴν
δ´
ἐν
τῷ |
[1, 10] |
δεῖ
μεμίχθαι
τι,
τὸ
μιχθὲν
|
ὁμοιομερὲς
|
εἶναι,
καὶ
ὥσπερ
τοῦ
ὕδατος |
[1, 10] |
εἴπερ
ἐστὶ
σῶμα
σώματι
μικτὸν
|
ὁμοιομερές, |
ὁτιοῦν
ἂν
δέοι
μέρος
γίνεσθαι |
[1, 8] |
πόρους;
πᾶν
γὰρ
ὁμοίως
ἔσται
|
πλῆρες. |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
καὶ
κενὰ |
[1, 8] |
οὕτως
ἔχει
τοῦ
ὅλου
καὶ
|
πλῆρές |
ἐστι,
τὸ
δὲ
διῃρημένον;
ἔτι |
[1, 8] |
εἶναι.
Τὸ
γὰρ
κυρίως
ὂν
|
παμπλῆρες |
ὄν·
ἀλλ´
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον |
[1, 8] |
μὲν
οὖν
τούτων
τῶν
λόγων,
|
ὑπερβάντες |
τὴν
αἴσθησιν
καὶ
παριδόντες
αὐτὴν |
[1, 6] |
περὶ
ὧν
ἀδιορίστως
λέγεται
νῦν.
|
Πάντες |
γὰρ
οἵ
τε
τὰ
στοιχεῖα |
[1, 2] |
ποιήσεις.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
|
ποιήσαντες |
τὰ
σχήματα
τὴν
ἀλλοίωσιν
καὶ |
[1, 3] |
μάλιστα
φοβούμενοι
διετέλεσαν
οἱ
πρῶτοι
|
φιλοσοφήσαντες, |
τὸ
ἐκ
μηδενὸς
γίνεσθαι
προυπάρχοντος· |
[1, 2] |
τῶν
ὑπαρχόντων
ὄντες,
πρὸς
ὀλίγα
|
βλέψαντες, |
ἀποφαίνονται
ῥᾷον.
Ἴδοι
δ´
ἄν |
[1, 7] |
Οἱ
μὲν
οὖν
εἰς
ἐκεῖνο
|
βλέψαντες |
ταὐτόν
τι
δεῖν
ᾠήθησαν
τὸ |
[1, 2] |
πολλῶν
λόγων
ἀθεώρητοι
τῶν
ὑπαρχόντων
|
ὄντες, |
πρὸς
ὀλίγα
βλέψαντες,
ἀποφαίνονται
ῥᾷον. |
[1, 9] |
καὶ
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν,
λέγωμεν
|
λαβόντες |
ἀρχὴν
τὴν
πολλάκις
εἰρημένην.
Εἰ |
[1, 7] |
τι
θεωρῆσαι
μέρος
τι
τυγχάνουσι
|
λέγοντες |
ἑκάτεροι·
τό
τε
γὰρ
ὅμοιον |
[1, 1] |
τάξει
τούτων.
Ἐναντίως
δὲ
φαίνονται
|
λέγοντες |
οἱ
περὶ
Ἀναξαγόραν
τοῖς
περὶ |
[1, 3] |
οὔ.
Καθάπερ
οὖν
πολλάκις
διορίζομεν
|
λέγοντες |
ὅτι
τὰ
μὲν
τόδε
τι |
[1, 3] |
τινὰ
διώκοντες
τἀληθές,
αὐτὸ
δὲ
|
λέγοντες |
οὐκ
ἀληθές.
Συμβαίνει
δὴ
κατὰ |
[1, 8] |
τινες
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν
ὁμολογούμενα
|
λέγοντες |
οὐκ
ἀναιρήσουσιν
οὔτε
γένεσιν
οὔτε |
[1, 7] |
δὲ
οἱ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
λέγοντες |
ὑπεναντία
φαίνεσθαι
λέγειν.
Αἴτιον
δὲ |
[1, 8] |
λόγων,
ὑπερβάντες
τὴν
αἴσθησιν
καὶ
|
παριδόντες |
αὐτὴν
ὡς
τῷ
λόγῳ
δέον |
[1, 10] |
καλῶς
οἱ
πάντα
ποτὲ
ὁμοῦ
|
φάσκοντες |
εἶναι
καὶ
μεμίχθαι·
οὐ
γὰρ
|
[1, 3] |
καὶ
τὰ
πράγματα,
τρόπον
τινὰ
|
διώκοντες |
τἀληθές,
αὐτὸ
δὲ
λέγοντες
οὐκ |
[1, 6] |
γὰρ
οἱ
πλείω
τὰ
στοιχεῖα
|
ποιοῦντες |
γεννῶσι
τῷ
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν |
[1, 1] |
ὧν
λέγουσιν
οἱ
πλείους
ἀρχὰς
|
ποιοῦντες |
μιᾶς
ἀδύνατον
ἀλλοιοῦσθαι.
Τὰ
γὰρ |
[1, 2] |
διαφέρουσιν
οἱ
φυσικῶς
καὶ
λογικῶς
|
σκοποῦντες· |
περὶ
γὰρ
τοῦ
ἄτομα
εἶναι |
[1, 6] |
γὰρ
οἵ
τε
τὰ
στοιχεῖα
|
γεννῶντες |
καὶ
οἱ
τὰ
ἐκ
τῶν |
[1, 9] |
διατείνουσι
τοῦ
παθητικοῦ
φλέβες
συνεχεῖς.
|
Συμφυὲς |
μὲν
οὖν
ἕκαστον
καὶ
ἓν |
[1, 8] |
διαφέρειν,
εἴ
τις
οἴεται
μὴ
|
συνεχὲς |
εἶναι
τὸ
πᾶν
ἀλλ´
ἅπτεσθαι |
[1, 9] |
ὁρῶμεν
δὲ
τὸ
αὐτὸ
σῶμα
|
συνεχὲς |
ὂν
ὁτὲ
μὲν
ὑγρὸν
ὁτὲ |
[1, 8] |
μὴ
πόρους
ἔχον
ἀλλ´
αὐτὸ
|
συνεχὲς |
ὂν
πάσχοι
τὸν
αὐτὸν
τρόπον. |
[1, 9] |
εἴη
πάντῃ
παθητικόν,
ἀλλ´
οὐδὲ
|
συνεχὲς |
οὐδέν·
εἰ
δὲ
τοῦτο
ψεῦδος |
[1, 10] |
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω·
τὸ
δὲ
|
συνεχὲς |
τούτοις
ἀπόρημα
διαιρετέον,
πότερον
ἡ |
[1, 3] |
τόδε
τι
σημαίνουσι,
μᾶλλον
οὐσία,
|
ἧς |
δὲ
στέρησιν,
μὴ
ὄν,
οἷον |
[1, 3] |
οὐσία,
ἐντελεχείᾳ
δ´
οὔ,
ἐξ
|
ἧς |
ἡ
γένεσις
ἔσται
καὶ
εἰς |
[1, 3] |
αἰσθητὴν
εἶναι
τὴν
ὕλην
ἐξ
|
ἧς |
καὶ
εἰς
ἥν,
τὴν
δὲ |
[1, 3] |
ὕλῃ
ὁποία
τις
ἂν
ᾖ·
|
ἧς |
μὲν
γὰρ
μᾶλλον
αἱ
διαφοραὶ |
[1, 3] |
ἐστιν,
οἷον
γῆς,
ἡ
δὲ
|
γῆς |
γένεσις
τὶς
γένεσις,
γένεσις
δ´ |
[1, 3] |
δέ
τίς〉
τινός
ἐστιν,
οἷον
|
γῆς, |
ἡ
δὲ
γῆς
γένεσις
τὶς |
[1, 3] |
μὴ
ὂν
ὕλη
ἡ
τῆς
|
γῆς, |
καὶ
πυρὸς
ὡσαύτως.
Καὶ
ἆρά |
[1, 1] |
ἐξ
ὕδατος
καὶ
ὕδωρ
ἐκ
|
γῆς, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 3] |
τι
καὶ
εἶδος
ταῦτα
τῆς
|
γῆς. |
Τοῦ
μὲν
οὖν
εἶναι
τὴν |
[1, 4] |
ὁ
χαλκὸς
στρογγύλος,
ὁτὲ
δὲ
|
γωνιοειδὴς |
ὁ
αὐτός
γε
ὤν.
Ὅταν |
[1, 3] |
δ´
ἁπλῶς,
οἷον
πυρός,
ὥσπερ
|
Παρμενίδης |
λέγει
δύο,
τὸ
ὂν
καὶ |
[1, 8] |
ἀρχαίων
ἔδοξε
τὸ
ὂν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἓν
εἶναι
καὶ
ἀκίνητον·
τὸ |
[1, 5] |
τὸ
μὲν
ἀλλοιούμενον
οὐκ
ἐξ
|
ἀνάγκης |
μεταβάλλον
κατὰ
τόπον,
οὐδὲ
τὸ |
[1, 5] |
δ´
ἐστὶ
καὶ
οὐσίας
ὕλη
|
σωματικῆς, |
σώματος
δ´
ἤδη
τοιουδί
(σῶμα |
[1, 1] |
ἄλλων
ἕκαστον,
ὥσπερ
καὶ
φησὶν
|
Ἐμπεδοκλῆς |
ἠέλιον
μὲν
λευκὸν
ὁρᾶν
καὶ |
[1, 1] |
τὴν
ὕλην
ἑνὸς
τιθέασιν,
οἷον
|
Ἐμπεδοκλῆς |
καὶ
Ἀναξαγόρας
καὶ
Λεύκιππος,
τούτοις |
[1, 8] |
εἶναι
τοῦτ´
ἀδύνατον,
ἀλλ´
ὥσπερ
|
Ἐμπεδοκλῆς |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τινές
φασι |
[1, 1] |
τὰ
στοιχεῖα,
καθάπερ
καὶ
ἕτεροι.
|
Ἐμπεδοκλῆς |
μὲν
γὰρ
τὰ
μὲν
σωματικὰ |
[1, 1] |
τὸ
ὑποκείμενον
ἕν,
ἔστιν
ἀλλοίωσις.
|
Ἐμπεδοκλῆς |
μὲν
οὖν
ἔοικεν
ἐναντία
λέγειν |
[1, 1] |
λέγει
τοῦτον
τὸν
τρόπον
καὶ
|
Ἐμπεδοκλῆς, |
ὅτι
φύσις
οὐδενός
ἐστιν,
ἀλλὰ |
[1, 8] |
τινων
οὕτω
διώρισαν,
ὥσπερ
καὶ
|
Ἐμπεδοκλῆς, |
οὐ
μόνον
ἐπὶ
τῶν
ποιούντων |
[1, 5] |
καὶ
ὁ
τρόπος
διαφέρει
τῆς
|
μεταβολῆς· |
φαίνεται
γὰρ
τὸ
μὲν
ἀλλοιούμενον |
[1, 2] |
πράγμασιν.
Ὅλως
δὲ
παρὰ
τὰ
|
ἐπιπολῆς |
περὶ
οὐδενὸς
οὐδεὶς
ἐπέστησεν
ἔξω |
[1, 1] |
περὶ
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
τῆς
|
ἁπλῆς |
λεκτέον,
πότερον
ἔστιν
ἢ
οὐκ |
[1, 3] |
δεῖ
λέγειν
καὶ
περὶ
τῆς
|
ἁπλῆς |
φθορᾶς
καὶ
γενέσεως.
Ἔχει
δ´ |
[1, 5] |
αὐξανόμενον,
ὥστ´
οὐκ
ἐξ
ἀμεγέθους
|
ὕλης |
δεῖ
εἶναι
τὴν
αὔξησιν
εἰς |
[1, 3] |
νῦν
δὲ
τὴν
ὡς
ἐν
|
ὕλης |
εἴδει
τιθεμένην
αἰτίαν
εἴπωμεν,
δι´ |
[1, 5] |
κεχωρισμένης
αὐτῆς
καθ´
αὑτὴν
τῆς
|
ὕλης, |
ἢ
ἐνυπαρχούσης
ἐν
ἄλλῳ
σώματι; |
[1, 6] |
δὲ
πρῶτον
δεῖ
περὶ
τῆς
|
ὕλης |
καὶ
τῶν
καλουμένων
στοιχείων
εἰπεῖν, |
[1, 5] |
Τοῦτο
δὲ
τὸ
εἶδος
ἄνευ
|
ὕλης, |
οἷον
αὐλός,
δύναμίς
τις
ἐν |
[1, 3] |
τῆς
κινήσεως,
μιᾶς
δὲ
τῆς
|
ὕλης, |
τὴν
τοιαύτην
αἰτίαν
λεκτέον.
Περὶ |
[1, 10] |
ὡς
πάθος
τι
ὢν
ἄνευ
|
ὕλης |
τοῦ
χαλκοῦ
σχεδὸν
ἀφανίζεται
καὶ |
[1, 2] |
Ἐπεὶ
γὰρ
οὐκ
ἔστι
στιγμὴ
|
στιγμῆς |
ἐχομένη,
τὸ
πάντῃ
εἶναι
διαιρετὸν |
[1, 2] |
(εἰ
γὰρ
ἦν
ἐχομένη
στιγμὴ
|
στιγμῆς, |
τοῦτ´
ἂν
ἦν)
ἀλλ´
εἰς |
[1, 2] |
ἐχόμενον
σημεῖον
σημείου
ἢ
στιγμὴ
|
στιγμῆς. |
Τοῦτο
δ´
ἐστὶ
διαίρεσις
ἢ |
[1, 3] |
μὴ
ὄν·
ἡ
γὰρ
αἴσθησις
|
ἐπιστήμης |
ἔχει
δύναμιν.
Καθάπερ
οὖν
αὐτοὶ |
[1, 7] |
γὰρ
ἂν
πάθοι
λευκότης
ὑπὸ
|
γραμμῆς |
ἢ
γραμμὴ
ὑπὸ
λευκότητος,
πλὴν |
[1, 6] |
ποίησιν,
καὶ
τοῦτ´
ὀρθῶς
λέγει
|
Διογένης, |
ὅτι
εἰ
μὴ
ἐξ
ἑνὸς |
[1, 8] |
τὸν
τρόπον,
διὰ
τοῦ
κενοῦ
|
γινομένης |
τῆς
διαλύσεως
καὶ
τῆς
φθορᾶς, |
[1, 5] |
ἡ
αὔξησις
γίνεται;
πότερον
ἐκ
|
κεχωρισμένης |
αὐτῆς
καθ´
αὑτὴν
τῆς
ὕλης, |
[1, 3] |
αἰτίαν
λεκτέον.
Περὶ
μὲν
γὰρ
|
ἐκείνης |
εἴρηται
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ |
[1, 4] |
αὐτοῦ,
ἀλλ´
οἷον
ἐκ
τῆς
|
γονῆς |
αἷμα
πάσης
ἢ
ἐξ
ὕδατος |
[1, 2] |
πλείους
δὲ
μιᾶς
οὐκ
εἰσίν·
|
ἐφεξῆς |
γὰρ
οὐκ
εἰσίν,
ὥστ´
οὐ |
[1, 7] |
τοῦ
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
λεκτέον
|
ἐφεξῆς· |
παρειλήφαμεν
δὲ
παρὰ
τῶν
πρότερον |
[1, 5] |
ὃ
καὶ
ᾧ,
ὥσπερ
ὅταν
|
μίξῃς |
οἶνον
ὕδατι·
ὁμοίως
γὰρ
πλεῖον |
[1, 8] |
οὔτε
διὰ
τῶν
πόρων,
εἰ
|
πλήρης |
ἕκαστος·
τί
γὰρ
διοίσει
τοῦ |
[1, 2] |
πράγμασι,
καὶ
περὶ
γενέσεως
οὐ
|
πάσης |
ἀλλὰ
τῆς
τῶν
στοιχείων·
πῶς |
[1, 3] |
τοσοῦτον
διώρισται,
τί
δή
ποτε
|
πάσης |
γενέσεως
οὔσης
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ |
[1, 4] |
οἷον
ἐκ
τῆς
γονῆς
αἷμα
|
πάσης |
ἢ
ἐξ
ὕδατος
ἀὴρ
ἢ |
[1, 3] |
γενέσεως
οὔσης
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ
|
πάσης |
φθορᾶς
οὔσης
ἑτέρου
τινὸς
γενέσεως, |
[1, 5] |
τινος
ποσοῦ,
ἀλλ´
οὐ
σαρκὸς
|
ποσῆς. |
Ἧι
μὲν
οὖν
δυνάμει
τὸ |
[1, 3] |
ἁπλῆν
καὶ
τὴν
κατὰ
μέρος.
|
Οὔσης |
δ´
αἰτίας
μιᾶς
μὲν
ὅθεν |
[1, 3] |
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ
πάσης
φθορᾶς
|
οὔσης |
ἑτέρου
τινὸς
γενέσεως,
οὐχ
ὁμοίως |
[1, 3] |
τί
δή
ποτε
πάσης
γενέσεως
|
οὔσης |
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ
πάσης
φθορᾶς |
[1, 1] |
ῥᾴδιον
συνιδεῖν.
Ὥσπερ
γὰρ
ὁρῶμεν
|
ἠρεμούσης |
τῆς
οὐσίας
ἐν
αὐτῇ
μεταβολὴν |
[1, 5] |
καθ´
αὑτὴν
τῆς
ὕλης,
ἢ
|
ἐνυπαρχούσης |
ἐν
ἄλλῳ
σώματι;
ἢ
ἀδύνατον |
[1, 3] |
ἀεί.
Τούτων
δὲ
περὶ
μὲν
|
τῆς |
ἀκινήτου
ἀρχῆς
τῆς
ἑτέρας
καὶ |
[1, 8] |
ταύτας
τὰς
αἰτίας
ἀπεφήναντο
περὶ
|
τῆς |
ἀληθείας·
ἐπεὶ
δὲ
ἐπὶ
μὲν |
[1, 1] |
δὴ
περὶ
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
|
τῆς |
ἁπλῆς
λεκτέον,
πότερον
ἔστιν
ἢ |
[1, 3] |
ποτὲ
δεῖ
λέγειν
καὶ
περὶ
|
τῆς |
ἁπλῆς
φθορᾶς
καὶ
γενέσεως.
Ἔχει |
[1, 5] |
περὶ
αὐτῶν
ἱκανῶς,
δεῖ
καὶ
|
τῆς |
ἀπορίας
πειρᾶσθαι
λύσιν
εὑρεῖν,
σώζοντας |
[1, 5] |
ὅ
ἐστιν
ἡ
μεταβολὴ
ἡ
|
τῆς |
αὐξήσεως
καὶ
ἡ
τῆς
φθίσεως |
[1, 8] |
τῆς
φθορᾶς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τῆς |
αὐξήσεως,
ὑπεισδυομένων
στερεῶν.
Σχεδὸν
δὲ |
[1, 10] |
ἑκάτερον
εἰς
τὸ
κρατοῦν
ἐκ
|
τῆς |
αὑτοῦ
φύσεως,
οὐ
γίνεται
δὲ |
[1, 8] |
τε
τοῦ
κενοῦ
καὶ
διὰ
|
τῆς |
ἁφῆς
(ταύτῃ
γὰρ
διαιρετὸν
ἕκαστον) |
[1, 1] |
πλείω
ποιοῦσι
διαφέρειν
τὴν
ἀλλοίωσιν
|
τῆς |
γενέσεως·
συνιόντων
γὰρ
καὶ
διαλυομένων |
[1, 3] |
δὲ
μὴ
ὂν
ὕλη
ἡ
|
τῆς |
γῆς,
καὶ
πυρὸς
ὡσαύτως.
Καὶ |
[1, 3] |
τόδε
τι
καὶ
εἶδος
ταῦτα
|
τῆς |
γῆς.
Τοῦ
μὲν
οὖν
εἶναι |
[1, 4] |
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
οἷον
ἐκ
|
τῆς |
γονῆς
αἷμα
πάσης
ἢ
ἐξ |
[1, 8] |
δυνάμει.
Ὅσοι
μὲν
οὖν
διὰ
|
τῆς |
διὰ〉
τῶν
πόρων
κινήσεώς
φασι |
[1, 8] |
τρόπον,
διὰ
τοῦ
κενοῦ
γινομένης
|
τῆς |
διαλύσεως
καὶ
τῆς
φθορᾶς,
ὁμοίως |
[1, 6] |
ἐκείνου.
Περὶ
μὲν
οὖν
ἁφῆς
|
τῆς |
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς
διωρίσθω
τοῦτον |
[1, 7] |
ὑπεναντία
φαίνεσθαι
λέγειν.
Αἴτιον
δὲ
|
τῆς |
ἐναντιολογίας
ὅτι
δέον
ὅλον
τι |
[1, 4] |
τὸ
ποσὸν
ᾖ
ἡ
μεταβολὴ
|
τῆς |
ἐναντιώσεως,
αὔξη
καὶ
φθίσις,
ὅταν |
[1, 3] |
περὶ
μὲν
τῆς
ἀκινήτου
ἀρχῆς
|
τῆς |
ἑτέρας
καὶ
προτέρας
διελεῖν
ἐστι |
[1, 5] |
Ληπτέον
δὴ
μᾶλλον
οἷον
ἁπτομένους
|
τῆς |
ζητήσεως
ἐξ
ἀρχῆς,
ποίου
τινὸς |
[1, 7] |
ᾧ
τε
γὰρ
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως,
δοκεῖ
τοῦτο
κινεῖν
(ἡ |
[1, 5] |
τὸ
ἀλλοιοῦν
καὶ
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως
ἐν
τῷ
αὐξανομένῳ
καὶ |
[1, 3] |
ὅθεν
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί
φαμεν
|
τῆς |
κινήσεως,
μιᾶς
δὲ
τῆς
ὕλης, |
[1, 7] |
αἴτιον
ὡς
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως.
Τὸ
δ´
οὗ
ἕνεκα |
[1, 10] |
μίξεως
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
τῆς |
μεθόδου·
τοῦτο
γὰρ
ἦν
τρίτον |
[1, 5] |
ἢ
καὶ
ὁ
τρόπος
διαφέρει
|
τῆς |
μεταβολῆς·
φαίνεται
γὰρ
τὸ
μὲν |
[1, 1] |
συνιδεῖν.
Ὥσπερ
γὰρ
ὁρῶμεν
ἠρεμούσης
|
τῆς |
οὐσίας
ἐν
αὐτῇ
μεταβολὴν
κατὰ |
[1, 5] |
Ὥστε
ἔστι
μὲν
ὡς
ὁτιοῦν
|
τῆς |
σαρκὸς
ηὔξηται,
ἔστι
δ´
ὡς |
[1, 5] |
Οὕτω
δ´
αὐξάνεται
ἡ
ὕλη
|
τῆς |
σαρκός,
καὶ
οὐχ
ὁτῳοῦν
παντὶ |
[1, 5] |
αὐξανομένου
μεγέθους,
οἷον
εἰ
σὰρξ
|
τῆς |
σαρκός,
καὶ
προσιόντος
τινός,
καὶ |
[1, 5] |
κατὰ
τόπον,
οὐχ
ὥσπερ
τὰ
|
τῆς |
σφαίρας·
τὰ
μὲν
γὰρ
ἐν |
[1, 5] |
οὐσία,
τοῦ
δ´
οὔ,
οἷον
|
τῆς |
τροφῆς,
ἐπεὶ
καὶ
ἐνταῦθα
τὸ |
[1, 2] |
περὶ
γενέσεως
οὐ
πάσης
ἀλλὰ
|
τῆς |
τῶν
στοιχείων·
πῶς
δὲ
σάρκες |
[1, 5] |
ἐκ
κεχωρισμένης
αὐτῆς
καθ´
αὑτὴν
|
τῆς |
ὕλης,
ἢ
ἐνυπαρχούσης
ἐν
ἄλλῳ |
[1, 6] |
Ἐπεὶ
δὲ
πρῶτον
δεῖ
περὶ
|
τῆς |
ὕλης
καὶ
τῶν
καλουμένων
στοιχείων |
[1, 3] |
φαμεν
τῆς
κινήσεως,
μιᾶς
δὲ
|
τῆς |
ὕλης,
τὴν
τοιαύτην
αἰτίαν
λεκτέον. |
[1, 5] |
ἡ
τῆς
αὐξήσεως
καὶ
ἡ
|
τῆς |
φθίσεως
(περὶ
μέγεθος
δὲ
δοκεῖ |
[1, 8] |
κενοῦ
γινομένης
τῆς
διαλύσεως
καὶ
|
τῆς |
φθορᾶς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῆς |
[1, 1] |
ἀλλήλοις
ἔτι
τοῦ
νείκους
καὶ
|
τῆς |
φιλίας.
Διόπερ
καὶ
τότε
ἐξ |
[1, 7] |
ταὐτὰ
λέγοντας
ἀμφοτέρους
ὅμως
ἅπτεσθαι
|
τῆς |
φύσεως.
Λέγομεν
γὰρ
πάσχειν
ὁτὲ |
[1, 7] |
γραμμήν·
οὐκ
ἐξίστησι
γὰρ
ἄλληλα
|
τῆς |
φύσεως
ὅσα
μήτ´
ἐναντία
μήτ´ |
[1, 8] |
καὶ
κουφότης
καὶ
σκληρότης
καὶ
|
μαλακότης |
μὴ
ὑπάρξει·
καίτοι
βαρύτερόν
γε |
[1, 7] |
ὡσαύτως·
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
πάθοι
|
λευκότης |
ὑπὸ
γραμμῆς
ἢ
γραμμὴ
ὑπὸ |
[1, 8] |
ταῦτα
μὲν
ὑπάρχει,
λέγω
δὲ
|
θερμότης |
καὶ
ψυχρότης,
βαρύτης
δὲ
καὶ |
[1, 6] |
θερμαίνεσθαι
πάλιν·
οὐ
γὰρ
ἡ
|
θερμότης |
μεταβάλλει
καὶ
ἡ
ψυχρότης
εἰς |
[1, 8] |
βαρύτης
δὲ
καὶ
κουφότης
καὶ
|
σκληρότης |
καὶ
μαλακότης
μὴ
ὑπάρξει·
καίτοι |
[1, 8] |
ὑπάρχει,
λέγω
δὲ
θερμότης
καὶ
|
ψυχρότης, |
βαρύτης
δὲ
καὶ
κουφότης
καὶ |
[1, 6] |
ἡ
θερμότης
μεταβάλλει
καὶ
ἡ
|
ψυχρότης |
εἰς
ἄλληλα,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι |
[1, 3] |
τις
καὶ
εἶδος,
ἡ
δὲ
|
ψυχρότης |
στέρησις,
διαφέρουσι
δὲ
γῆ
καὶ |
[1, 8] |
καὶ
ψυχρότης,
βαρύτης
δὲ
καὶ
|
κουφότης |
καὶ
σκληρότης
καὶ
μαλακότης
μὴ |
[1, 5] |
αὔξησις
γίνεται;
πότερον
ἐκ
κεχωρισμένης
|
αὐτῆς |
καθ´
αὑτὴν
τῆς
ὕλης,
ἢ |
[1, 10] |
οὐδὲ
μίγνυσθαι
καιομένην,
οὔτ´
αὐτὴν
|
αὑτῆς |
τοῖς
μορίοις
οὔτε
τῷ
πυρί, |
[1, 8] |
λέγω
δὲ
θερμότης
καὶ
ψυχρότης,
|
βαρύτης |
δὲ
καὶ
κουφότης
καὶ
σκληρότης |
[1, 6] |
προτέρων,
οὕτως
ἔχει
καὶ
περὶ
|
ἁφῆς. |
Ὅμως
δὲ
τὸ
κυρίως
λεγόμενον |
[1, 6] |
μίξεως
θεωρητέον,
ἀνάγκη
καὶ
περὶ
|
ἁφῆς· |
οὔτε
γὰρ
ποιεῖν
ταῦτα
καὶ |
[1, 6] |
ὡσαύτως.
Διὸ
πρῶτον
λεκτέον
περὶ
|
ἁφῆς. |
Σχεδὸν
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 8] |
τοῦ
κενοῦ
καὶ
διὰ
τῆς
|
ἁφῆς |
(ταύτῃ
γὰρ
διαιρετὸν
ἕκαστον)
Πλάτωνι |
[1, 6] |
αὐτοὶ
ἐκείνου.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
ἁφῆς |
τῆς
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς
διωρίσθω |
[1, 5] |
τοῦ
δ´
οὔ,
οἷον
τῆς
|
τροφῆς, |
ἐπεὶ
καὶ
ἐνταῦθα
τὸ
ἐπικρατοῦν |
[1, 5] |
οἷόν
τε
εἶναι
οὐδ´
ἄνευ
|
μορφῆς. |
Γίνεται
μὲν
οὖν
ἁπλῶς
ἕτερον |
[1, 5] |
οἷον
ἁπτομένους
τῆς
ζητήσεως
ἐξ
|
ἀρχῆς, |
ποίου
τινὸς
ὄντος
τοῦ
αὐξάνεσθαι |
[1, 10] |
ἦν
τρίτον
τῶν
προτεθέντων
ἐξ
|
ἀρχῆς. |
Σκεπτέον
δὲ
τί
τ´
ἐστὶν |
[1, 2] |
πειρατέον
λύειν·
διὸ
πάλιν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
τὴν
ἀπορίαν
λεκτέον.
Τὸ
μὲν |
[1, 3] |
δὲ
περὶ
μὲν
τῆς
ἀκινήτου
|
ἀρχῆς |
τῆς
ἑτέρας
καὶ
προτέρας
διελεῖν |
[1, 8] |
καὶ
πρὸς
τὰς
αὐτῶν
θέσεις
|
αἷς |
χρῶνται
σχεδὸν
ὁμολογουμένως
φαίνεται
συμβαῖνον. |
[1, 3] |
γίνεσθαι.
Ταῦτα
δὲ
διώρισται
ταῖς
|
κατηγορίαις· |
τὰ
μὲν
γὰρ
τόδε
τι |
[1, 3] |
καὶ
ὅλως
καὶ
ἐν
ταῖς
|
οὐσίαις |
αὐταῖς,
εἴρηται,
καὶ
διότι
τοῦ |
[1, 4] |
δέ
τινα
καὶ
τὸ
ταῖς
|
ἄλλαις |
μεταβολαῖς,
ὅτι
πάντα
δεκτικὰ
τὰ |
[1, 4] |
τινα
καὶ
τὸ
ταῖς
ἄλλαις
|
μεταβολαῖς, |
ὅτι
πάντα
δεκτικὰ
τὰ
ὑποκείμενα |
[1, 2] |
σχήματα
ἄπειρα
ἐποίησαν,
ὥστε
ταῖς
|
μεταβολαῖς |
τοῦ
συγκειμένου
τὸ
αὐτὸ
ἐναντίον |
[1, 3] |
καὶ
πῦρ
καὶ
ταύταις
ταῖς
|
διαφοραῖς. |
Δοκεῖ
δὲ
μᾶλλον
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 2] |
αὐτὸ
καὶ
ταῖς
τῶν
σχημάτων
|
διαφοραῖς, |
ὅπερ
ποιεῖ
Δημόκριτος.
Διὸ
καὶ |
[1, 1] |
ἐξ
ἑνός
τινος
δῆλον
ὅτι
|
διαφοραῖς |
τισι
χωριζομένων
καὶ
πάθεσιν
ἐγένετο |
[1, 4] |
εἰς
αἰσθητὸν
ἢ
ἁφῇ
ἢ
|
πάσαις |
ταῖς
αἰσθήσεσιν,
οἷον
ὅταν
ὕδωρ |
[1, 4] |
αἰσθητὸν
ἢ
ἁφῇ
ἢ
πάσαις
|
ταῖς |
αἰσθήσεσιν,
οἷον
ὅταν
ὕδωρ
γένηται |
[1, 4] |
τρόπον
δέ
τινα
καὶ
τὸ
|
ταῖς |
ἄλλαις
μεταβολαῖς,
ὅτι
πάντα
δεκτικὰ |
[1, 3] |
γῆ
καὶ
πῦρ
καὶ
ταύταις
|
ταῖς |
διαφοραῖς.
Δοκεῖ
δὲ
μᾶλλον
τοῖς |
[1, 10] |
τὸ
πᾶν
ὕδωρ.
Ὅταν
δὲ
|
ταῖς |
δυνάμεσιν
ἰσάζῃ
πως,
τότε
μεταβάλλει |
[1, 3] |
φυόμενον
γίνεσθαι.
Ταῦτα
δὲ
διώρισται
|
ταῖς |
κατηγορίαις·
τὰ
μὲν
γὰρ
τόδε |
[1, 2] |
τὰ
σχήματα
ἄπειρα
ἐποίησαν,
ὥστε
|
ταῖς |
μεταβολαῖς
τοῦ
συγκειμένου
τὸ
αὐτὸ |
[1, 3] |
μή,
καὶ
ὅλως
καὶ
ἐν
|
ταῖς |
οὐσίαις
αὐταῖς,
εἴρηται,
καὶ
διότι |
[1, 2] |
διαθιγῇ
μετακινοῦντα
τὸ
αὐτὸ
καὶ
|
ταῖς |
τῶν
σχημάτων
διαφοραῖς,
ὅπερ
ποιεῖ |
[1, 3] |
ὅλως
καὶ
ἐν
ταῖς
οὐσίαις
|
αὐταῖς, |
εἴρηται,
καὶ
διότι
τοῦ
γένεσιν |
[1, 3] |
δὲ
γῆ
καὶ
πῦρ
καὶ
|
ταύταις |
ταῖς
διαφοραῖς.
Δοκεῖ
δὲ
μᾶλλον |
[1, 8] |
ἐξ
ὧν
πρώτων
σύγκειται
καὶ
|
εἰς |
ἃ
ἔσχατα
διαλύεται·
Ἐμπεδοκλεῖ
δὲ |
[1, 3] |
συμβαίνει
τὸ
ζητούμενον.
Διαφέρει
γὰρ
|
εἰς |
ἃ
μεταβάλλει
τὸ
μεταβάλλον,
οἷον |
[1, 4] |
ὅταν
ὕδωρ
γένηται
ἢ
φθαρῇ
|
εἰς |
ἀέρα·
ὁ
γὰρ
ἀὴρ
ἐπιεικῶς |
[1, 3] |
αἰσθητῷ
διαφέρειν·
ὅταν
μὲν
γὰρ
|
εἰς |
αἰσθητὴν
μεταβάλλῃ
ὕλην,
γίνεσθαί
φασιν, |
[1, 4] |
ἡ
μεταβολὴ
γίνηται
ἐξ
ἀναισθήτου
|
εἰς |
αἰσθητὸν
ἢ
ἁφῇ
ἢ
πάσαις |
[1, 6] |
θερμότης
μεταβάλλει
καὶ
ἡ
ψυχρότης
|
εἰς |
ἄλληλα,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
τὸ |
[1, 3] |
γίνεσθαι
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
τοῖς
|
εἰς |
ἄλληλα
μεταβάλλουσιν·
τὸ
δ´
ὕστερον |
[1, 1] |
μία
πάντων
ὕλη
τῶν
ἐχόντων
|
εἰς |
ἄλληλα
μεταβολήν,
κἂν
εἰ
τὸ |
[1, 7] |
κἂν
ἕτερα
ὄντα
ποιῇ
τι
|
εἰς |
ἄλληλα,
οὐχ
ᾗ
ἕτερα
ἀλλ´ |
[1, 7] |
τὰ
διάφορα
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
|
εἰς |
ἄλληλα
πέφυκεν.
Καὶ
γὰρ
ὅταν |
[1, 3] |
τὸ
φθείρεσθαι
ἁπλῶς
φασιν,
ὅταν
|
εἰς |
ἀναίσθητον
ἔλθῃ
καὶ
τὸ
μὴ |
[1, 2] |
ἀεὶ
εἰς
ἐλάττω
μεγέθη
καὶ
|
εἰς |
ἀπέχοντα
καὶ
κεχωρισμένα,
φανερόν.
Οὔτε |
[1, 3] |
φθείρεσθαι
λέγουσιν,
γίνεσθαι
δ´
ὅταν
|
εἰς |
ἁπτὸν
καὶ
εἰς
γῆν
μεταβάλλῃ) |
[1, 2] |
διάκρισις
καὶ
σύγκρισις,
ἀλλ´
οὔτ´
|
εἰς |
ἄτομα
καὶ
ἐξ
ἀτόμων
(πολλὰ |
[1, 3] |
ὕλην,
γίνεσθαί
φασιν,
ὅταν
δ´
|
εἰς |
ἀφανῆ,
φθείρεσθαι·
τὸ
γὰρ
ὂν |
[1, 3] |
δ´
ὅταν
εἰς
ἁπτὸν
καὶ
|
εἰς |
γῆν
μεταβάλλῃ)
κατὰ
δ´
ἀλήθειαν |
[1, 2] |
μεῖζον
τὸ
πᾶν.
Διαιρεθέντος
γὰρ
|
εἰς |
δύο
καὶ
πλείω,
οὐδὲν
ἔλαττον |
[1, 7] |
ὡς
τοὐναντίον.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
εἰς |
ἐκεῖνο
βλέψαντες
ταὐτόν
τι
δεῖν |
[1, 2] |
διαιρεῖται
εἰς
χωριστὰ
καὶ
ἀεὶ
|
εἰς |
ἐλάττω
μεγέθη
καὶ
εἰς
ἀπέχοντα |
[1, 2] |
εὔφθαρτα
γίνεται.
Ἐὰν
μὲν
γὰρ
|
εἰς |
ἐλάττω
ὑδάτια
διαιρεθῇ,
θᾶττον
ἀὴρ |
[1, 1] |
ἐκ
τούτων,
ἅμα
δ´
ὅταν
|
εἰς |
ἓν
συναγάγῃ
τὴν
ἅπασαν
φύσιν |
[1, 5] |
μεταβολή,
οἷον
ἐκ
δυνάμει
οὐσίας
|
εἰς |
ἐντελεχείᾳ
οὐσίαν,
γένεσίς
ἐστιν,
ἡ |
[1, 5] |
ὕλης
δεῖ
εἶναι
τὴν
αὔξησιν
|
εἰς |
ἐντελέχειαν
μεγέθους·
γένεσις
γὰρ
ἂν |
[1, 5] |
ἀμφότερα
δὲ
ἐκ
δυνάμει
ὄντων
|
εἰς |
ἐντελέχειαν
μεταβολὴ
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν, |
[1, 2] |
τροπῇ
γὰρ
χρωματίζεσθαι.
Τοῖς
δ´
|
εἰς |
ἐπίπεδα
διαιροῦσιν
οὐκέτι·
οὐδὲν
γὰρ |
[1, 3] |
τὴν
ὕλην
ἐξ
ἧς
καὶ
|
εἰς |
ἥν,
τὴν
δὲ
ἧττον
εἶναι. |
[1, 3] |
ἧς
ἡ
γένεσις
ἔσται
καὶ
|
εἰς |
ἣν
ἀνάγκη
μεταβάλλειν
τὸ
φθειρόμενον. |
[1, 7] |
καὶ
τὸ
πάσχον,
οἱ
δ´
|
εἰς |
θάτερα
τοὐναντίον.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 2] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
διαιρεθῆναι
τὸ
μέγεθος
|
εἰς |
μηδέν·
πάντῃ
γὰρ
εἶναι
στιγμήν, |
[1, 10] |
τί
ἐστιν.
Ὅταν
γὰρ
οὕτως
|
εἰς |
μικρὰ
διαιρεθῇ
τὰ
μιγνύμενα,
καὶ |
[1, 2] |
στιγμῆς,
τοῦτ´
ἂν
ἦν)
ἀλλ´
|
εἰς |
μικρὰ
καὶ
ἐλάττω
ἐστί,
καὶ |
[1, 10] |
καὶ
παθητικῶν
μικτά
(διαιρεῖται
γὰρ
|
εἰς |
μικρὰ
ταῦτα
ῥᾳδίως·
τοῦτο
γὰρ |
[1, 2] |
ἀδύνατον
γεγονός,
ἐπεὶ
οὐδ´
ἂν
|
εἰς |
μυρία
μυριάκις
διῃρημένα
ᾖ,
οὐδὲν |
[1, 4] |
δεῖ
τούτου
θάτερον
πάθος
εἶναι
|
εἰς |
ὃ
μεταβάλλει.
Εἰ
δὲ
μή, |
[1, 5] |
τοῦτο
ἀλλὰ
γένεσις
μὲν
τοῦ
|
εἰς |
ὃ
μεταβάλλει
ἔσται,
φθορὰ
δὲ |
[1, 3] |
μεταβάλλον,
οἷον
ἴσως
ἡ
μὲν
|
εἰς |
πῦρ
ὁδὸς
γένεσις
μὲν
ἁπλῆ, |
[1, 10] |
ὁτιοῦν.
Ἐπεὶ
δ´
οὐκ
ἔστιν
|
εἰς |
τἀλάχιστα
διαιρεθῆναι,
οὐδὲ〉
σύνθεσις
ταὐτὸ |
[1, 3] |
τὸ
ὑποκείμενον,
ὅτι
μεταβλητικόν
ἐστι
|
εἰς |
τἀναντία,
καὶ
ἔστιν
ἡ
θατέρου |
[1, 2] |
ἔστι
τι
πάθος,
ἀλλὰ
πῶς
|
εἰς |
ταῦτα
διαλύεται
καὶ
γίνεται
ἐκ |
[1, 3] |
καὶ
τὰ
φθειρόμενα
ἁπλῶς
τῇ
|
εἰς |
ταῦτα
μεταβολῇ
φθείρεσθαι
λέγουσιν,
γίνεσθαι |
[1, 3] |
ὁδὸς
φθορὰ
ἁπλῆ,
ἡ
δ´
|
εἰς |
τὸ
ἁπλῶς
ὂν
γένεσις
ἁπλῆ. |
[1, 5] |
τροφὴ
καὶ
ἐναντίον,
μεταβάλλοντος
δὲ
|
εἰς |
τὸ
αὐτὸ
εἶδος,
οἷον
εἰ |
[1, 10] |
πως,
τότε
μεταβάλλει
μὲν
ἑκάτερον
|
εἰς |
τὸ
κρατοῦν
ἐκ
τῆς
αὑτοῦ |
[1, 10] |
τοῦ
κρατοῦντος·
μεταβάλλει
γὰρ
θάτερον
|
εἰς |
τὸ
κρατοῦν,
οἷον
σταλαγμὸς
οἴνου |
[1, 3] |
ἐκ
μὴ
ὄντος
καὶ
φθείρεται
|
εἰς |
τὸ
μὴ
ὄν.
Εἰκότως
οὖν |
[1, 3] |
τὴν
γένεσιν,
εἴπερ
τὸ
φθειρόμενον
|
εἰς |
τὸ
μὴ
ὂν
ἀπέρχεται,
τὸ |
[1, 3] |
τὸ
ὑποκείμενον.
Ἡ
μὲν
οὖν
|
εἰς |
τὸ
μὴ
ὂν
ἁπλῶς
ὁδὸς |
[1, 10] |
γὰρ
τὸ
εἶδος
καὶ
μεταβάλλει
|
εἰς |
τὸ
πᾶν
ὕδωρ.
Ὅταν
δὲ
|
[1, 7] |
τοὐναντίον.
Ὥστ´
ἀνάγκη
τὸ
πάσχον
|
εἰς |
τὸ
ποιοῦν
μεταβάλλειν·
οὕτω
γὰρ |
[1, 5] |
ὅτι
ἡ
μὲν
ἐκ
τοῦδε
|
εἰς |
τόδε
μεταβολή,
οἷον
ἐκ
δυνάμει |
[1, 2] |
ἀλλ´
ὅταν
μεταβάλλῃ
ἐκ
τοῦδε
|
εἰς |
τόδε
ὅλον.
Οἱ
δὲ
οἴονται |
[1, 7] |
ποιοῦν
μεταβάλλειν·
οὕτω
γὰρ
ἔσται
|
εἰς |
τοὐναντίον
ἡ
γένεσις.
Καὶ
κατὰ |
[1, 7] |
ἐναντία
ἐστί,
καὶ
ἡ
γένεσις
|
εἰς |
τοὐναντίον.
Ὥστ´
ἀνάγκη
τὸ
πάσχον |
[1, 2] |
ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
γε
διαιρεῖται
|
εἰς |
χωριστὰ
καὶ
ἀεὶ
εἰς
ἐλάττω |
[1, 2] |
ᾖ,
οὐδὲν
ἀδύνατον·
καίτοι
ἴσως
|
οὐδεὶς |
ἂν
διέλοι.
Ἐπεὶ
τοίνυν
πάντῃ |
[1, 2] |
παρὰ
τὰ
ἐπιπολῆς
περὶ
οὐδενὸς
|
οὐδεὶς |
ἐπέστησεν
ἔξω
Δημοκρίτου.
Οὗτος
δ´ |
[1, 2] |
διαφέρειν.
Οὔτε
γὰρ
περὶ
αὐξήσεως
|
οὐδεὶς |
οὐδὲν
διώρισεν,
ὥσπερ
λέγομεν,
ὅ |
[1, 10] |
τοῦ
χαλκοῦ
σχεδὸν
ἀφανίζεται
καὶ
|
μιχθεὶς |
ἄπεισι
χρωματίσας
μόνον.
Ταὐτὸ
δὲ |
[1, 10] |
ὅλως
τὰ
πάθη
καὶ
τὰς
|
ἕξεις |
οἷόν
τε
μίγνυσθαι
τοῖς
πράγμασιν· |
[1, 7] |
δ´
εἴδη
καὶ
τὰ
τέλη
|
ἕξεις |
τινές,
ἡ
δ´
ὕλη
ᾗ |
[1, 8] |
δῆλον,
καὶ
πρὸς
τὰς
αὐτῶν
|
θέσεις |
αἷς
χρῶνται
σχεδὸν
ὁμολογουμένως
φαίνεται |
[1, 8] |
σχήμασιν.
Ἐκ
δὴ
τούτων
αἱ
|
γενέσεις |
καὶ
αἱ
διακρίσεις
Λευκίππῳ
μὲν |
[1, 8] |
ἡμᾶς
φασι
καὶ
τὰς
ἄλλας
|
αἰσθήσεις |
αἰσθάνεσθαι
πάσας,
ἔτι
δὲ
ὁρᾶσθαι |
[1, 2] |
τὸ
δὲ
πάσχει
τὰς
φυσικὰς
|
ποιήσεις. |
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
ποιήσαντες |
[1, 8] |
τούτων
αἱ
γενέσεις
καὶ
αἱ
|
διακρίσεις |
Λευκίππῳ
μὲν
δύο
τρόποι
ἂν |
[1, 8] |
δέ,
εἰ
μὴ
πάντῃ
πόροι
|
συνεχεῖς |
εἰσιν.
Τοῦτο
δ´
ἀδύνατον·
οὐθὲν |
[1, 9] |
μεταλλευομένοις
διατείνουσι
τοῦ
παθητικοῦ
φλέβες
|
συνεχεῖς. |
Συμφυὲς
μὲν
οὖν
ἕκαστον
καὶ |
[1, 2] |
ἐπεὶ
οὐδ´
ἂν
εἰς
μυρία
|
μυριάκις |
διῃρημένα
ᾖ,
οὐδὲν
ἀδύνατον·
καίτοι |
[1, 3] |
δ´
ἁπλῶς
οὔ.
Καθάπερ
οὖν
|
πολλάκις |
διορίζομεν
λέγοντες
ὅτι
τὰ
μὲν |
[1, 9] |
πάσχειν,
λέγωμεν
λαβόντες
ἀρχὴν
τὴν
|
πολλάκις |
εἰρημένην.
Εἰ
γάρ
ἐστι
τὸ |
[1, 10] |
οὔτ´
ἄμφω·
σώζεται
γὰρ
ἡ
|
δύναμις |
αὐτῶν.
Διὸ
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω· |
[1, 5] |
εἶδος
ἄνευ
ὕλης,
οἷον
αὐλός,
|
δύναμίς |
τις
ἐν
ὕλῃ
ἐστίν.
Ἐὰν |
[1, 1] |
ἐστιν,
ἀλλὰ
μόνον
μίξις
τε
|
διάλλαξίς |
τε
μιγέντων.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
διαιρεθῆναι,
οὐδὲ〉
σύνθεσις
ταὐτὸ
καὶ
|
μίξις
|
ἀλλ´
ἕτερον,
δῆλον
ὡς
οὔτε |
[1, 10] |
ἔοικε
ζητεῖν
διορίσαι
τί
διαφέρει
|
μίξις
|
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς,
καὶ
τί |
[1, 10] |
Τούτων
μὲν
οὖν
οὐκ
ἔστι
|
μίξις· |
διὸ
οὐδ´
ἡ
ἰατρικὴ
ποιεῖ
|
[1, 6] |
γὰρ
τῶν
ὄντων
ὅσοις
ἐστὶ
|
μίξις, |
εἶναι
ταῦτ´
ἀλλήλων
ἁπτικά·
κἂν |
[1, 10] |
διαιρεθῆναι.
Ἢ
οὖν
οὐκ
ἔστι
|
μίξις, |
ἢ
λεκτέον
τοῦτο
πῶς
ἐνδέχεται
|
[1, 10] |
πῶς,
ἔτι
δὲ
πότερον
ἔστι
|
μίξις |
ἢ
τοῦτο
ψεῦδος·
ἀδύνατον
γάρ |
[1, 10] |
τῶν
εἰρημένων
καὶ
ὅτι
ἔστι
|
μίξις |
καὶ
τί
ἐστι
καὶ
διὰ |
[1, 6] |
διοριστέον,
τί
ἁφὴ
καὶ
τί
|
μίξις |
καὶ
τί
ποίησις.
Ἀρχὴν
δὲ |
[1, 10] |
δὲ
τί
τ´
ἐστὶν
ἡ
|
μίξις |
καὶ
τί
τὸ
μικτόν,
καὶ |
[1, 10] |
ἔσται
καὶ
οὐ
κρᾶσις
οὐδὲ
|
μίξις, |
οὐδ´
ἕξει
τὸν
αὐτὸν
λόγον |
[1, 10] |
ᾖ
κατὰ
μικρὰ
σύνθεσις
ἡ
|
μίξις, |
οὐθὲν
συμβήσεται
τούτων,
ἀλλὰ
μόνον |
[1, 10] |
τούτοις
ἀπόρημα
διαιρετέον,
πότερον
ἡ
|
μίξις
|
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν
τί
ἐστιν. |
[1, 6] |
πάσχειν.
Ἔστι
δ´
ἡ
σύγκρισις
|
μίξις· |
πῶς
δὲ
μίγνυσθαι
λέγομεν,
οὐ |
[1, 1] |
φύσις
οὐδενός
ἐστιν,
ἀλλὰ
μόνον
|
μίξις |
τε
διάλλαξίς
τε
μιγέντων.
Ὅτι |
[1, 10] |
γὰρ
τὸ
μικτόν)
ἡ
δὲ
|
μίξις |
τῶν
μικτῶν
ἀλλοιωθέντων
ἕνωσις.
|
[1, 6] |
ἀντιθήσομεν
τῷ
πάσχοντι,
τοῦτο
δ´
|
οἷς |
ἡ
κίνησις
πάθος.
Πάθος
δὲ |
[1, 3] |
τὸ
ἁπλῶς
ὂν
γένεσις
ἁπλῆ.
|
Οἷς |
οὖν
διώρισται
εἴτε
πυρὶ
καὶ |
[1, 6] |
ὅτι
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥστε
ἐν
|
οἷς |
τὸ
ποιεῖν
ἐστι
καὶ
τὸ |
[1, 6] |
δὲ
κινητικοῦ
καὶ
κινητοῦ,
ἐν
|
οἷς |
ὑπάρχει
τὸ
ποιεῖν
καὶ
τὸ |
[1, 10] |
παθητικῶν
ὅσα
εὐδιαίρετα,
πολλὰ
μὲν
|
ὀλίγοις |
καὶ
μεγάλα
μικροῖς
συντιθέμενα
οὐ |
[1, 3] |
τε
διηπόρηται
καὶ
διώρισται
τοῖς
|
λόγοις |
ἐπὶ
πλεῖον·
συντόμως
δὲ
καὶ |
[1, 3] |
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ
κινήσεως
|
λόγοις, |
ὅτι
ἐστὶ
τὸ
μὲν
ἀκίνητον |
[1, 2] |
ἂν
φανείη
οἰκείοις
καὶ
φυσικοῖς
|
λόγοις |
πεπεῖσθαι.
Δῆλον
δ´
ἔσται
ὃ |
[1, 8] |
ἐπιπέδων
εἰρήκαμεν
ἐν
τοῖς
πρότερον
|
λόγοις· |
περὶ
δὴ
τῶν
ἀδιαιρέτων
στερεῶν |
[1, 2] |
ἔσται,
Δημόκριτος
δ´
ἂν
φανείη
|
οἰκείοις |
καὶ
φυσικοῖς
λόγοις
πεπεῖσθαι.
Δῆλον |
[1, 8] |
ποιησάμενοι
κατὰ
φύσιν
ἥπερ
ἐστίν.
|
Ἐνίοις |
γὰρ
τῶν
ἀρχαίων
ἔδοξε
τὸ |
[1, 8] |
τὰ
φαινόμενα
διὰ
συνήθειαν,
ταῦτ´
|
ἐνίοις |
διὰ
τὴν
μανίαν
οὐθὲν
δοκεῖ |
[1, 7] |
γὰρ
ὁμοίως
ὑπάρχειν
ταὐτὰ
τοῖς
|
ὁμοίοις) |
τὰ
δ´
ἀνόμοια
καὶ
τὰ |
[1, 10] |
καιομένην,
οὔτ´
αὐτὴν
αὑτῆς
τοῖς
|
μορίοις |
οὔτε
τῷ
πυρί,
ἀλλὰ
τὸ |
[1, 10] |
τὸ
κρατοῦν,
οἷον
σταλαγμὸς
οἴνου
|
μυρίοις |
χοεῦσιν
ὕδατος
οὐ
μίγνυται·
λύεται
|
[1, 4] |
ἐν
τοῖς
αὑτοῦ
πάθεσιν,
ἢ
|
ἐναντίοις |
οὖσιν
ἢ
μεταξύ,
οἷον
τὸ |
[1, 1] |
φανερὸν
ὅτι
μίαν
ἀεὶ
τοῖς
|
ἐναντίοις |
ὑποθετέον
ὕλην,
ἄν
τε
μεταβάλλῃ |
[1, 6] |
οὖν
ἁφῆς
τῆς
ἐν
τοῖς
|
φυσικοῖς |
διωρίσθω
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 2] |
δ´
ἂν
φανείη
οἰκείοις
καὶ
|
φυσικοῖς |
λόγοις
πεπεῖσθαι.
Δῆλον
δ´
ἔσται |
[1, 2] |
ὅσοι
ἐνῳκήκασι
μᾶλλον
ἐν
τοῖς
|
φυσικοῖς |
μᾶλλον
δύνανται
ὑποτίθεσθαι
τοιαύτας
ἀρχὰς |
[1, 6] |
καὶ
τόπος·
καὶ
γὰρ
τοῖς
|
μαθηματικοῖς |
ὁμοίως
ἀποδοτέον
ἁφὴν
καὶ
τόπον, |
[1, 7] |
πῶς
δ´
ἕτερα
καὶ
ἀνόμοια
|
ἀλλήλοις. |
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὸ
πάσχον |
[1, 1] |
πάλιν,
ἄλλως
τε
καὶ
μαχομένων
|
ἀλλήλοις |
ἔτι
τοῦ
νείκους
καὶ
τῆς |
[1, 7] |
δὲ
παρὰ
τῶν
πρότερον
ὑπεναντίους
|
ἀλλήλοις |
λόγους.
Οἱ
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι |
[1, 5] |
ἐξ
ἑτέρου,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
|
ἄλλοις |
διώρισται,
καὶ
ὑπό
τινος
δὲ |
[1, 2] |
οὖν
αὐτό,
καθάπερ
καὶ
ἐν
|
ἄλλοις |
εἰρήκαμεν,
ἄλογον
μέχρι
ἐπιπέδων
διαλῦσαι. |
[1, 8] |
ὁμολογουμένως
φαίνεται
συμβαῖνον.
Τοῖς
δ´
|
ἄλλοις |
ἧττον,
οἷον
Ἐμπεδοκλεῖ
τίνα
τρόπον |
[1, 3] |
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
ἐν
|
ἄλλοις |
τε
διηπόρηται
καὶ
διώρισται
τοῖς |
[1, 3] |
εἴτε
πυρὶ
καὶ
γῇ
εἴτε
|
ἄλλοις |
τισί,
τούτων
ἔσται
τὸ
μὲν |
[1, 8] |
οἷον
τὰ
μεγάλα·
προσκόπτει
γὰρ
|
πολλοῖς· |
τὸ
δὲ
ἀδιαίρετον
ὅλως
διὰ |
[1, 3] |
διαφοραῖς.
Δοκεῖ
δὲ
μᾶλλον
τοῖς
|
πολλοῖς |
τῷ
αἰσθητῷ
καὶ
μὴ
αἰσθητῷ |
[1, 5] |
αὐξάνεσθαι.
Ληπτέον
δὲ
τὸ
αἴτιον
|
διορισαμένοις |
πρῶτον
ἓν
μὲν
ὅτι
τὰ |
[1, 2] |
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
ταῦτα
|
θεμένοις |
οὐχ
ἧττον
συμβαίνει
ἀδύνατα.
Ἔσκεπται |
[1, 8] |
Ὁμολογήσας
δὲ
ταῦτα
μὲν
τοῖς
|
φαινομένοις, |
τοῖς
δὲ
τὸ
ἓν
κατασκευάζουσιν |
[1, 9] |
λέγοι
μᾶλλον,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
|
μεταλλευομένοις |
διατείνουσι
τοῦ
παθητικοῦ
φλέβες
συνεχεῖς. |
[1, 8] |
ἀδιαιρέτων
στερεῶν
ἕκαστον
ὁ
δὲ
|
ὡρισμένοις, |
ἐπεὶ
ἀδιαίρετά
γε
ἀμφότεροι
λέγουσι |
[1, 2] |
Ἔσκεπται
δὲ
περὶ
αὐτῶν
ἐν
|
ἑτέροις. |
Ἀλλὰ
ταῦτα
πειρατέον
λύειν·
διὸ |
[1, 5] |
δ´
ὅτι
ἀδύνατον,
εἴρηται
ἐν
|
ἑτέροις |
πρότερον.
Ἔτι
δ´
ἥ
γε |
[1, 8] |
τὰ
ἀδιαίρετα,
καὶ
ὁ
μὲν
|
ἀπείροις |
ὡρίσθαι
σχήμασι
τῶν
ἀδιαιρέτων
στερεῶν |
[1, 8] |
μᾶλλον
ὑπάρχει
τῶν
μεγάλων
τοῖς
|
μικροῖς; |
ἔτι
δὲ
πότερον
μία
πάντων |
[1, 10] |
ἐστὶ
παθητικά.
Καὶ
μικρὰ
δὲ
|
μικροῖς |
παρατιθέμενα
μίγνυται
μᾶλλον·
ῥᾷον
γὰρ |
[1, 10] |
πολλὰ
μὲν
ὀλίγοις
καὶ
μεγάλα
|
μικροῖς |
συντιθέμενα
οὐ
ποιεῖ
μίξιν,
ἀλλ´ |
[1, 10] |
οὖν
ἐκείνως,
οἷον
κριθὰς
μεμίχθαι
|
πυροῖς, |
ὅταν
ἡτισοῦν
παρ´
ὁντινοῦν
τεθῇ. |
[1, 6] |
κινούμενα
πάντα
σχεδὸν
τὰ
ἐμποδών,
|
ὅσοις |
ἀνάγκη
καὶ
φαίνεται
τὸ
ἁπτόμενον |
[1, 6] |
τήνδε.
Ἀνάγκη
γὰρ
τῶν
ὄντων
|
ὅσοις |
ἐστὶ
μίξις,
εἶναι
ταῦτ´
ἀλλήλων |
[1, 6] |
ἔσχατα.
Ἐπεὶ
δὲ
θέσις
μὲν
|
ὅσοις |
καὶ
τόπος
ὑπάρχει,
τόπου
δὲ |
[1, 6] |
φάσκειν
οὐκ
ἀληθές,
ἀλλ´
ἐν
|
ὅσοις |
τὸ
ὑπ´
ἀλλήλων
ἐστίν.
Ἀλλὰ |
[1, 8] |
γίνεσθαι
κενοῦ
μὴ
ὄντος
ἐν
|
τοῖς |
ἀδιαιρέτοις.
Ἔτι
δ´
ἄτοπον
καὶ |
[1, 4] |
ὑποκειμένου,
αἰσθητοῦ
ὄντος,
μεταβάλλῃ
ἐν
|
τοῖς |
αὑτοῦ
πάθεσιν,
ἢ
ἐναντίοις
οὖσιν |
[1, 8] |
χρῶνται
σχεδὸν
ὁμολογουμένως
φαίνεται
συμβαῖνον.
|
Τοῖς |
δ´
ἄλλοις
ἧττον,
οἷον
Ἐμπεδοκλεῖ |
[1, 2] |
φησιν
εἶναι·
τροπῇ
γὰρ
χρωματίζεσθαι.
|
Τοῖς |
δ´
εἰς
ἐπίπεδα
διαιροῦσιν
οὐκέτι· |
[1, 1] |
τὸ
δὲ
τοιοῦτον
ἀλλοιοῦσθαί
φαμεν·
|
τοῖς |
δὲ
τὰ
γένη
πλείω
ποιοῦσι |
[1, 8] |
δὲ
ταῦτα
μὲν
τοῖς
φαινομένοις,
|
τοῖς |
δὲ
τὸ
ἓν
κατασκευάζουσιν
ὡς |
[1, 3] |
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
|
τοῖς |
εἰς
ἄλληλα
μεταβάλλουσιν·
τὸ
δ´ |
[1, 1] |
καὶ
φανερὸν
ὅτι
μίαν
ἀεὶ
|
τοῖς |
ἐναντίοις
ὑποθετέον
ὕλην,
ἄν
τε |
[1, 6] |
καὶ
πάσχειν
ὑπ´
ἀλλήλων,
καὶ
|
τοῖς |
ἐξ
ἑνὸς
ἀνάγκη
λέγειν
τὴν |
[1, 8] |
γὰρ
καὶ
τοῖς
στερεὰ
καὶ
|
τοῖς |
ἐπίπεδα
λέγουσιν
ἀδιαίρετα
συμβαίνει
τὸν |
[1, 6] |
δὲ
τὸ
κυρίως
λεγόμενον
ὑπάρχει
|
τοῖς |
ἔχουσι
θέσιν,
θέσις
δ´
οἷσπερ |
[1, 3] |
ἄλλοις
τε
διηπόρηται
καὶ
διώρισται
|
τοῖς |
λόγοις
ἐπὶ
πλεῖον·
συντόμως
δὲ |
[1, 6] |
οἷσπερ
καὶ
τόπος·
καὶ
γὰρ
|
τοῖς |
μαθηματικοῖς
ὁμοίως
ἀποδοτέον
ἁφὴν
καὶ |
[1, 2] |
διαιρετὸν
ἔστι
μὲν
ὡς
ὑπάρχει
|
τοῖς |
μεγέθεσιν,
ἔστι
δ´
ὡς
οὔ. |
[1, 8] |
φθορὰ
καὶ
ἀλλοίωσις
οὐ
δῆλον.
|
Τοῖς |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἀδιαίρετα
τὰ |
[1, 8] |
ἐνδέχεται
τοῦτο
συμβαίνειν,
πάλιν
λέγωμεν.
|
Τοῖς |
μὲν
οὖν
δοκεῖ
πάσχειν
ἕκαστον |
[1, 1] |
παν
σπερμίαν
γὰρ
εἶναι
τούτων.
|
Τοῖς |
μὲν
οὖν
ἐξ
ἑνὸς
πάντα |
[1, 9] |
τις
λέγοι
μᾶλλον,
καθάπερ
ἐν
|
τοῖς |
μεταλλευομένοις
διατείνουσι
τοῦ
παθητικοῦ
φλέβες |
[1, 8] |
τί
μᾶλλον
ὑπάρχει
τῶν
μεγάλων
|
τοῖς |
μικροῖς;
ἔτι
δὲ
πότερον
μία |
[1, 10] |
μίγνυσθαι
καιομένην,
οὔτ´
αὐτὴν
αὑτῆς
|
τοῖς |
μορίοις
οὔτε
τῷ
πυρί,
ἀλλὰ
|
[1, 7] |
(πάντα
γὰρ
ὁμοίως
ὑπάρχειν
ταὐτὰ
|
τοῖς |
ὁμοίοις)
τὰ
δ´
ἀνόμοια
καὶ |
[1, 1] |
ἢ
χωρίς,
ὥσπερ
διώρισται
καὶ
|
τοῖς |
ὀνόμασιν.
Τῶν
μὲν
οὖν
ἀρχαίων |
[1, 9] |
χωρίζεσθαι.
~Τίνα
δὲ
τρόπον
ὑπάρχει
|
τοῖς |
οὖσι
γεννᾶν
καὶ
ποιεῖν
καὶ |
[1, 2] |
ἢ
φθορά,
ὅταν
δ´
ἐν
|
τοῖς |
πάθεσι
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός,
ἀλλοίωσις. |
[1, 1] |
ἀλλὰ
καὶ
νῦν,
μεταβάλλοντά
γε
|
τοῖς |
πάθεσιν.
Ἔστι
δ´
ἐξ
ὧν |
[1, 1] |
φαίνονται
λέγοντες
οἱ
περὶ
Ἀναξαγόραν
|
τοῖς |
περὶ
Ἐμπεδοκλέα·
ὁ
μὲν
γάρ |
[1, 3] |
γὰρ
ἐκείνης
εἴρηται
πρότερον
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
κινήσεως
λόγοις,
ὅτι
ἐστὶ |
[1, 3] |
ταῖς
διαφοραῖς.
Δοκεῖ
δὲ
μᾶλλον
|
τοῖς |
πολλοῖς
τῷ
αἰσθητῷ
καὶ
μὴ |
[1, 2] |
ἐσκέψατο
καὶ
φθορᾶς,
ὅπως
ὑπάρχει
|
τοῖς |
πράγμασι,
καὶ
περὶ
γενέσεως
οὐ |
[1, 2] |
περὶ
αὐξήσεως,
τίνα
τρόπον
ὑπάρχουσι
|
τοῖς |
πράγμασιν.
Ὅλως
δὲ
παρὰ
τὰ |
[1, 10] |
τὰς
ἕξεις
οἷόν
τε
μίγνυσθαι
|
τοῖς |
πράγμασιν·
σωζόμενα
γὰρ
ὁρᾶται.
Ἀλλὰ |
[1, 8] |
τῶν
ἀδιαιρέτων
ἐπιπέδων
εἰρήκαμεν
ἐν
|
τοῖς |
πρότερον
λόγοις·
περὶ
δὴ
τῶν |
[1, 8] |
ἄλλων
παθημάτων·
τοῦτο
γὰρ
καὶ
|
τοῖς |
στερεὰ
καὶ
τοῖς
ἐπίπεδα
λέγουσιν |
[1, 10] |
ὑγίειαν
οὐδ´
ἡ
ὑγίεια
μιγνυμένη
|
τοῖς |
σώμασιν.
Τῶν
δὲ
ποιητικῶν
καὶ |
[1, 2] |
Μᾶλλον
δ´
ἔσται
δῆλον
ἐν
|
τοῖς |
ὕστερον.
Νῦν
δὲ
τοσοῦτον
διωρίσθω, |
[1, 8] |
ὄντων
Ὁμολογήσας
δὲ
ταῦτα
μὲν
|
τοῖς |
φαινομένοις,
τοῖς
δὲ
τὸ
ἓν |
[1, 6] |
μὲν
οὖν
ἁφῆς
τῆς
ἐν
|
τοῖς |
φυσικοῖς
διωρίσθω
τοῦτον
τὸν
τρόπον. |
[1, 2] |
Διὸ
ὅσοι
ἐνῳκήκασι
μᾶλλον
ἐν
|
τοῖς |
φυσικοῖς
μᾶλλον
δύνανται
ὑποτίθεσθαι
τοιαύτας |
[1, 8] |
κενοῦ
μὴ
ὄντος
ἐν
τοῖς
|
ἀδιαιρέτοις. |
Ἔτι
δ´
ἄτοπον
καὶ
τὸ |
[1, 7] |
τι
ὑπάρχει,
ταύτῃ
τοῦτο
συμβαίνειν
|
αὐτοῖς. |
Τὰ
μὲν
οὖν
λεγόμενα
ταῦτ´ |
[1, 8] |
ταῦτα,
ἀνάγκη
δὲ
σώματα
ἐν
|
αὑτοῖς |
ἔχειν,
ταὐτὸ
συμβήσεται
πάλιν.
Εἰ |
[1, 2] |
πολλὴν
ἔχει
ἀλογίαν.
Ὅμως
δὲ
|
τούτοις |
ἀλλοίωσιν
καὶ
γένεσιν
ἐνδέχεται
ποιεῖν, |
[1, 4] |
ἀὴρ
ἐπιεικῶς
ἀναίσθητον.
Ἐν
δὲ
|
τούτοις |
ἄν
τι
ὑπομένῃ
πάθος
τὸ |
[1, 10] |
μὲν
ἀφείσθω·
τὸ
δὲ
συνεχὲς
|
τούτοις |
ἀπόρημα
διαιρετέον,
πότερον
ἡ
μίξις
|
[1, 5] |
αὐξανομένῳ
καὶ
τῷ
ἀλλοιουμένῳ·
ἐν
|
τούτοις |
γὰρ
τὸ
κινοῦν,
ἐπεὶ
καὶ |
[1, 3] |
ἐξ
ἀλλήλων
οὐδ´
ἐξ
ἐναντίων;
|
τούτοις |
γὰρ
ὑπάρχει
τἀναντία,
πυρί,
γῇ, |
[1, 1] |
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
Ἀναξαγόρας
καὶ
Λεύκιππος,
|
τούτοις |
δὲ
ἕτερον.
Καίτοι
Ἀναξαγόρας
γε |
[1, 7] |
ὅλως
φθορὰ
καὶ
γένεσις
ἐν
|
τούτοις. |
Διὸ
καὶ
εὔλογον
ἤδη
τό |
[1, 1] |
αὐτὰ
δὲ
πρὸς
αὑτὰ
διαφέρειν
|
τούτοις |
ἐξ
ὧν
εἰσὶ
καὶ
θέσει |
[1, 2] |
ὕλην.
Ὅταν
μὲν
οὖν
ἐν
|
τούτοις |
ᾖ
ἡ
μεταβολή,
γένεσις
ἔσται |
[1, 1] |
καὶ
πάντα
ἐξ
ἑνὸς
γεννῶσι,
|
τούτοις |
μὲν
ἀνάγκη
τὴν
γένεσιν
ἀλλοίωσιν |
[1, 2] |
αὐξάνεται
τὰ
ὄντα
καὶ
τἀναντία
|
τούτοις |
πάσχει,
τῶν
πρώτων
ὑπαρχόντων
μεγεθῶν |
[1, 1] |
τρόπον
τοῦτον·
ἀναγκαῖον
δὲ
καὶ
|
τούτοις |
τὴν
ἀλλοίωσιν
εἶναι
μέν
τι |
[1, 6] |
τὸ
δὲ
πάσχει
κυρίως,
καὶ
|
τούτοις |
ὡσαύτως.
Διὸ
πρῶτον
λεκτέον
περὶ |
[1, 5] |
Οὐκοῦν
ἅμα
ὄντος·
εἰ
γὰρ
|
χωρίς, |
γένεσις.
Ἔστι
μὲν
γὰρ
οὕτω |
[1, 1] |
εἶναι
ἀλλοιώσεως
καὶ
γενέσεως,
ἢ
|
χωρίς, |
ὥσπερ
διώρισται
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν. |
[1, 10] |
Σύνθεσις
γὰρ
ἔσται
καὶ
οὐ
|
κρᾶσις
|
οὐδὲ
μίξις,
οὐδ´
ἕξει
τὸν |
[1, 3] |
δὲ
τὸ
μὴ
ὂν
ὅλως,
|
ἀπόφασις |
ἔσται
καθόλου
πάντων,
ὥστε
ἐκ |
[1, 6] |
λεγόμενον
ὑπάρχει
τοῖς
ἔχουσι
θέσιν,
|
θέσις |
δ´
οἷσπερ
καὶ
τόπος·
καὶ |
[1, 6] |
ἔχει
τὰ
ἔσχατα.
Ἐπεὶ
δὲ
|
θέσις |
μὲν
ὅσοις
καὶ
τόπος
ὑπάρχει, |
[1, 10] |
δεῖ
τὰ
μιγνύμενα
φάναι
μεμίχθαι.
|
Σύνθεσις |
γὰρ
ἔσται
καὶ
οὐ
κρᾶσις
|
[1, 10] |
Ἂν
δ´
ᾖ
κατὰ
μικρὰ
|
σύνθεσις |
ἡ
μίξις,
οὐθὲν
συμβήσεται
τούτων, |
[1, 10] |
ἔστιν
εἰς
τἀλάχιστα
διαιρεθῆναι,
οὐδὲ〉
|
σύνθεσις |
ταὐτὸ
καὶ
μίξις
ἀλλ´
ἕτερον, |
[1, 2] |
Τοῦτο
δ´
ἐστὶ
διαίρεσις
ἢ
|
σύνθεσις. |
Ὥστ´
ἔστι
καὶ
διάκρισις
καὶ |
[1, 9] |
ἔσται
γεγονὸς
μεῖζον,
εἴπερ
ἔσται
|
πρόσθεσις, |
καὶ
μὴ
πᾶν
μεταβεβληκός,
ἢ |
[1, 3] |
τἀναντία,
καὶ
ἔστιν
ἡ
θατέρου
|
γένεσις |
ἀεὶ
ἐπὶ
τῶν
οὐσιῶν
ἄλλου |
[1, 3] |
καὶ
ἡ
ἄλλου
φθορὰ
ἄλλου
|
γένεσις. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´
ἀπορῆσαι
δεῖ |
[1, 2] |
ᾧ
σφάλλεται
πάντα.
Ἔστι
γὰρ
|
γένεσις |
ἁπλῆ
καὶ
φθορὰ
οὐ
συγκρίσει |
[1, 3] |
δ´
εἰς
τὸ
ἁπλῶς
ὂν
|
γένεσις |
ἁπλῆ.
Οἷς
οὖν
διώρισται
εἴτε |
[1, 3] |
τρόπον.
Εἰ
γὰρ
ἁπλῶς
ἔσται
|
γένεσις, |
ἁπλῶς
ἄν
τι
γίνοιτο
ἐκ |
[1, 3] |
μόνον
τοδί·
καὶ
αὕτη
μὲν
|
γένεσις |
ἁπλῶς,
αὕτη
δὲ
φθορά.
Τοδὶ |
[1, 5] |
τὴν
αὔξησιν
εἰς
ἐντελέχειαν
μεγέθους·
|
γένεσις |
γὰρ
ἂν
εἴη
σώματος
μᾶλλον, |
[1, 5] |
οὐ
τοῦτο
αὐτὸ
καθ´
αὑτό·
|
γένεσις |
γὰρ
ἂν
ἦν,
οὐκ
αὔξησις· |
[1, 3] |
ἡ
δὲ
γῆς
γένεσις
τὶς
|
γένεσις, |
γένεσις
δ´
οὐχ
ἁπλῶς,
φθορὰ |
[1, 3] |
δὲ
γῆς
γένεσις
τὶς
γένεσις,
|
γένεσις |
δ´
οὐχ
ἁπλῶς,
φθορὰ
δ´ |
[1, 3] |
τουδί,
καὶ
φθορὰ
μὲν
τουδὶ
|
γένεσις |
δὲ
τουδί·
ζητεῖ
γάρ
τινα |
[1, 7] |
πάσχον
ἐναντία
ἐστί,
καὶ
ἡ
|
γένεσις |
εἰς
τοὐναντίον.
Ὥστ´
ἀνάγκη
τὸ |
[1, 3] |
πάλιν
ἐπαναποδιστέον,
πῶς
ἔστιν
ἁπλῆ
|
γένεσις, |
εἴτ´
ἐκ
δυνάμει
ὄντος
οὖσα |
[1, 3] |
μὴ
ὄν.
Τὶς
μὲν
γὰρ
|
γένεσις |
ἐκ
μὴ
ὄντος
τινός,
οἷον |
[1, 3] |
οὖν
τὸ
πρῶτον,
οὐσίας
ἔσται
|
γένεσις |
ἐκ
μὴ
οὐσίας.
Ὧι
δὲ |
[1, 7] |
καὶ
γὰρ
ὅλως
φθορὰ
καὶ
|
γένεσις |
ἐν
τούτοις.
Διὸ
καὶ
εὔλογον |
[1, 2] |
ἐν
τούτοις
ᾖ
ἡ
μεταβολή,
|
γένεσις |
ἔσται
ἢ
φθορά,
ὅταν
δ´ |
[1, 3] |
δ´
οὔ,
ἐξ
ἧς
ἡ
|
γένεσις |
ἔσται
καὶ
εἰς
ἣν
ἀνάγκη |
[1, 5] |
ἅμα
ὄντος·
εἰ
γὰρ
χωρίς,
|
γένεσις. |
Ἔστι
μὲν
γὰρ
οὕτω
πῦρ |
[1, 5] |
δυνάμει
οὐσίας
εἰς
ἐντελεχείᾳ
οὐσίαν,
|
γένεσίς |
ἐστιν,
ἡ
δὲ
περὶ
μέγεθος |
[1, 2] |
γένεσις,
ἢ
ὅλως
οὐκ
ἔστι
|
γένεσις |
ἢ
ἀλλοίωσις,
ἢ
εἰ
καὶ |
[1, 2] |
Εἴτε
μή
ἐστι
σύγκρισις
ἡ
|
γένεσις, |
ἢ
ὅλως
οὐκ
ἔστι
γένεσις |
[1, 4] |
ἢ
ἐξ
ἀέρος
παντὸς
ὕδωρ,
|
γένεσις |
ἤδη
τὸ
τοιοῦτον,
τοῦ
δὲ |
[1, 4] |
καὶ
ἡ
ἀμουσία,
τοῦ
μὲν
|
γένεσις |
ἦν
ἄν,
τοῦ
δὲ
φθορά· |
[1, 2] |
δοκεῖ
σχεδὸν
πᾶσιν
ἕτερον
εἶναι
|
γένεσις |
καὶ
ἀλλοίωσις,
καὶ
γίνεσθαι
μὲν |
[1, 7] |
γὰρ
ἔσται
εἰς
τοὐναντίον
ἡ
|
γένεσις. |
Καὶ
κατὰ
λόγον
δὴ
τὸ |
[1, 3] |
ἄν
τις
ἆρ´
ἔστιν
οὐσίας
|
γένεσις |
καὶ
τοῦ
τοῦδε,
ἀλλὰ
μὴ |
[1, 2] |
ἄλλως
τε
καὶ
εἴπερ
ἔσται
|
γένεσις |
καὶ
φθορὰ
ἡ
μὲν
διακρίσει |
[1, 8] |
οἷον
Ἐμπεδοκλεῖ
τίνα
τρόπον
ἔσται
|
γένεσις |
καὶ
φθορὰ
καὶ
ἀλλοίωσις
οὐ |
[1, 4] |
δὲ
μουσικοῦ
καὶ
ἀνθρώπου
ἀμούσου
|
γένεσις |
καὶ
φθορά·
νῦν
δὲ
πάθος |
[1, 3] |
ἡ
μὲν
εἰς
πῦρ
ὁδὸς
|
γένεσις |
μὲν
ἁπλῆ,
φθορὰ
δέ
τίς〉 |
[1, 3] |
μὴν
ἀλλ´
ὁμοίως
ἐν
πᾶσι
|
γένεσις |
μὲν
κατὰ
τὰ
ἐν
τῇ |
[1, 5] |
οὐ
γὰρ
αὔξησις
τοῦτο
ἀλλὰ
|
γένεσις |
μὲν
τοῦ
εἰς
ὃ
μεταβάλλει |
[1, 3] |
σκεπτέον,
εἴπερ
τὸ
αὐτό
ἐστι
|
γένεσις |
μὲν
τουδὶ
φθορὰ
δὲ
τουδί, |
[1, 3] |
δι´
ἣν
ἀεὶ
φθορὰ
καὶ
|
γένεσις |
οὐχ
ὑπολείπει
τὴν
φύσιν·
ἅμα |
[1, 2] |
μὲν
γάρ
ἐστι
σύγκρισις
ἡ
|
γένεσις, |
πολλὰ
ἀδύνατα
συμβαίνει·
εἰσὶ
δ´ |
[1, 5] |
δὲ
αὐτὰ
τὰ
ξύλα
ἁφθῇ,
|
γένεσις. |
Ποσὸν
δὲ
τὸ
μὲν
καθόλου |
[1, 2] |
οὐχ
ἡ
ἁπλῆ
καὶ
τελεία
|
γένεσις |
συγκρίσει
καὶ
διακρίσει
ὥρισται,
ὥς |
[1, 1] |
συνιόντων
γὰρ
καὶ
διαλυομένων
ἡ
|
γένεσις |
συμβαίνει
καὶ
ἡ
φθορά.
Διὸ |
[1, 3] |
οἷον
γῆς,
ἡ
δὲ
γῆς
|
γένεσις |
τὶς
γένεσις,
γένεσις
δ´
οὐχ |
[1, 4] |
θάτερον
πάθος
ἢ
συμβεβηκὸς
ὅλως,
|
γένεσις, |
τὸ
δὲ
φθορά.
Ἐστὶ
δὲ |
[1, 3] |
μὴ
ὄντος,
ἡ
δὲ
φθορὰ
|
γένεσις |
τοῦ
μὴ
ὄντος.
Ἀλλὰ
τοῦτο |
[1, 3] |
οὖν
οὐχ
ὑπολείπει·
ἡ
γὰρ
|
γένεσις |
φθορὰ
τοῦ
μὴ
ὄντος,
ἡ |
[1, 2] |
μηδὲν
ἔσται
σῶμα
μηδὲ
μέγεθος,
|
διαίρεσις |
δ´
ἔσται,
ἢ
ἐκ
στιγμῶν |
[1, 2] |
στιγμὴ
στιγμῆς.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶ
|
διαίρεσις |
ἢ
σύνθεσις.
Ὥστ´
ἔστι
καὶ |
[1, 3] |
ἄγνωστον
μὴ
ὄν·
ἡ
γὰρ
|
αἴσθησις |
ἐπιστήμης
ἔχει
δύναμιν.
Καθάπερ
οὖν |
[1, 6] |
καὶ
τί
μίξις
καὶ
τί
|
ποίησις. |
Ἀρχὴν
δὲ
λάβωμεν
τήνδε.
Ἀνάγκη |
[1, 6] |
πάσχοντι,
τοῦτο
δ´
οἷς
ἡ
|
κίνησις |
πάθος.
Πάθος
δὲ
καθ´
ὅσον |
[1, 5] |
γένεσις
γὰρ
ἂν
ἦν,
οὐκ
|
αὔξησις· |
ἀλλὰ
τὸ
αὐξανόμενον
τούτῳ.
Τί |
[1, 5] |
διχῶς
ἐνδεχομένου
λέγειν,
ποτέρως
ἡ
|
αὔξησις |
γίνεται;
πότερον
ἐκ
κεχωρισμένης
αὐτῆς |
[1, 5] |
ἔσται,
φθορὰ
δὲ
τοῦ
ἐναντίου,
|
αὔξησις |
δὲ
οὐδετέρου,
ἀλλ´
ἢ
οὐδενὸς |
[1, 5] |
Εἰ
δὴ
ἔσται
ἡ
εἰρημένη
|
αὔξησις, |
ἐνδέχοιτ´
ἂν
μηδενός
γε
προσιόντος |
[1, 5] |
ἀλλὰ
γενέσεως
ὅλως.
Ἡ
γὰρ
|
αὔξησίς |
ἐστι
τοῦ
ἐνυπάρχοντος
μεγέθους
ἐπίδοσις, |
[1, 5] |
ἐστιν,
ἡ
δὲ
περὶ
μέγεθος
|
αὔξησις, |
ἡ
δὲ
περὶ
πάθος
ἀλλοίωσις· |
[1, 5] |
ἂν
εἴη
σώματος
μᾶλλον,
οὐκ
|
αὔξησις. |
Ληπτέον
δὴ
μᾶλλον
οἷον
ἁπτομένους |
[1, 5] |
διηπορημένων
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἡ
|
αὔξησις |
μεταβολὴ
ἐκ
δυνάμει
μεγέθους,
ἐντελεχείᾳ |
[1, 5] |
ἐπιθέντα
ξύλα.
Ἀλλ´
οὕτω
μὲν
|
αὔξησις, |
ὅταν
δὲ
αὐτὰ
τὰ
ξύλα |
[1, 5] |
τοῦτο
σώζειν·
ὑπόκειται
γὰρ
ἡ
|
αὔξησις |
τοιοῦτον.
Ἀπορήσειε
δ´
ἄν
τις |
[1, 5] |
ὁ
ὄγκος
γέγονεν·
οὐ
γὰρ
|
αὔξησις |
τοῦτο
ἀλλὰ
γένεσις
μὲν
τοῦ |
[1, 5] |
ταύτῃ
γὰρ
διαφέρει
τροφὴ
καὶ
|
αὔξησις |
τῷ
λόγῳ.
Διὸ
τρέφεται
μὲν |
[1, 3] |
καὶ
εἶδος,
ἡ
δὲ
ψυχρότης
|
στέρησις, |
διαφέρουσι
δὲ
γῆ
καὶ
πῦρ |
[1, 5] |
ἐνυπάρχοντος
μεγέθους
ἐπίδοσις,
ἡ
δὲ
|
φθίσις |
μείωσις.
Διὸ
δὴ
ἔχειν
τι |
[1, 4] |
μεταβολὴ
τῆς
ἐναντιώσεως,
αὔξη
καὶ
|
φθίσις, |
ὅταν
δὲ
κατὰ
τόπον,
φορά, |
[1, 2] |
ἢ
σύνθεσις.
Ὥστ´
ἔστι
καὶ
|
διάκρισις |
καὶ
σύγκρισις,
ἀλλ´
οὔτ´
εἰς |
[1, 2] |
Ὥστ´
ἔστι
καὶ
διάκρισις
καὶ
|
σύγκρισις, |
ἀλλ´
οὔτ´
εἰς
ἄτομα
καὶ |
[1, 2] |
μικρὰ
καὶ
ἐλάττω
ἐστί,
καὶ
|
σύγκρισις |
ἐξ
ἐλαττόνων.
Ἀλλ´
οὐχ
ἡ |
[1, 2] |
ἄλλως
ἔχειν.
Εἴτε
μή
ἐστι
|
σύγκρισις |
ἡ
γένεσις,
ἢ
ὅλως
οὐκ |
[1, 2] |
εὐλόγους.
Εἰ
μὲν
γάρ
ἐστι
|
σύγκρισις |
ἡ
γένεσις,
πολλὰ
ἀδύνατα
συμβαίνει· |
[1, 6] |
καὶ
πάσχειν.
Ἔστι
δ´
ἡ
|
σύγκρισις |
μίξις·
πῶς
δὲ
μίγνυσθαι
λέγομεν, |
[1, 5] |
αὔξησίς
ἐστι
τοῦ
ἐνυπάρχοντος
μεγέθους
|
ἐπίδοσις, |
ἡ
δὲ
φθίσις
μείωσις.
Διὸ |
[1, 8] |
ἂν
μία
τις
εἴη
ἡ
|
φύσις |
αὐτῶν.
Ὁμοίως
δὲ
ἀδύνατον
καὶ |
[1, 8] |
δὲ
πότερον
μία
πάντων
ἡ
|
φύσις |
ἐκείνων
τῶν
στερεῶν,
ἢ
διαφέρει |
[1, 8] |
ὄγκον;
εἰ
μὲν
γὰρ
μία
|
φύσις |
ἐστὶν
ἁπάντων,
τί
τὸ
χωρίσαν; |
[1, 1] |
τὸν
τρόπον
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς,
ὅτι
|
φύσις |
οὐδενός
ἐστιν,
ἀλλὰ
μόνον
μίξις |
[1, 5] |
μεγέθους
ἐπίδοσις,
ἡ
δὲ
φθίσις
|
μείωσις. |
Διὸ
δὴ
ἔχειν
τι
δεῖ |
[1, 5] |
αὔξησις,
ἡ
δὲ
περὶ
πάθος
|
ἀλλοίωσις· |
ἀμφότερα
δὲ
ἐκ
δυνάμει
ὄντων |
[1, 2] |
τοῖς
πάθεσι
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός,
|
ἀλλοίωσις. |
Διακρινόμενα
δὲ
καὶ
συγκρινόμενα
εὔφθαρτα |
[1, 1] |
εἰ
τὸ
ὑποκείμενον
ἕν,
ἔστιν
|
ἀλλοίωσις. |
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
οὖν
ἔοικεν
ἐναντία |
[1, 1] |
τοῦτο
καὶ
ἀλλοίωσιν·
εἴτε
γὰρ
|
ἀλλοίωσίς |
ἐστι,
καὶ
τὸ
ὑποκείμενον
ἓν |
[1, 2] |
ὅλως
οὐκ
ἔστι
γένεσις
ἢ
|
ἀλλοίωσις, |
ἢ
εἰ
καὶ
τοῦτο
διαλῦσαι |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων·
τοῦτο
δ´
ἦν
|
ἀλλοίωσις. |
Ἧι
καὶ
φανερὸν
ὅτι
μίαν |
[1, 2] |
πᾶσιν
ἕτερον
εἶναι
γένεσις
καὶ
|
ἀλλοίωσις, |
καὶ
γίνεσθαι
μὲν
καὶ
φθείρεσθαι |
[1, 4] |
καὶ
ἔστι
μεταβολὴ
ἑκατέρου
τούτων,
|
ἀλλοίωσις |
μέν
ἐστιν,
ὅταν
ὑπομένοντος
τοῦ |
[1, 4] |
μεταβάλλει.
Εἰ
δὲ
μή,
ἔσται
|
ἀλλοίωσις, |
οἷον
ὁ
μουσικὸς
ἄνθρωπος
ἐφθάρη, |
[1, 4] |
κατὰ
πάθος
καὶ
τὸ
ποιόν,
|
ἀλλοίωσις, |
ὅταν
δὲ
μηδὲν
ὑπομένῃ
οὗ |
[1, 8] |
ἔσται
γένεσις
καὶ
φθορὰ
καὶ
|
ἀλλοίωσις |
οὐ
δῆλον.
Τοῖς
μὲν
γάρ |
[1, 4] |
πάθος
τοῦτο
τοῦ
ὑπομένοντος.
Διὸ
|
ἀλλοίωσις |
τὰ
τοιαῦτα.
Ὅταν
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
δὲ
μίξις
τῶν
μικτῶν
ἀλλοιωθέντων
|
ἕνωσις. |
|
[1, 3] |
οὖν
ὅσον
ἐνδέχεται
πραγματευτέον,
καὶ
|
τίς |
αἰτία
τοῦ
γένεσιν
ἀεὶ
εἶναι, |
[1, 3] |
ἄλλον
δὲ
τῇ
ὕλῃ
ὁποία
|
τις |
ἂν
ᾖ·
ἧς
μὲν
γὰρ |
[1, 3] |
πως
ἄλλως.
Ἀπορήσειε
γὰρ
ἄν
|
τις |
ἆρ´
ἔστιν
οὐσίας
γένεσις
καὶ |
[1, 3] |
γῆς,
ἡ
δὲ
γῆς
γένεσις
|
τὶς |
γένεσις,
γένεσις
δ´
οὐχ
ἁπλῶς, |
[1, 8] |
θερμόν·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
μία
|
τις |
εἴη
ἡ
φύσις
αὐτῶν.
Ὁμοίως |
[1, 5] |
ἄνευ
ὕλης,
οἷον
αὐλός,
δύναμίς
|
τις |
ἐν
ὕλῃ
ἐστίν.
Ἐὰν
δέ |
[1, 5] |
ἢ
μιχθέν,
ὥσπερ
οἴνῳ
εἴ
|
τις |
ἐπιχέοι
ὕδωρ,
ὁ
δὲ
δύναιτο |
[1, 5] |
καθέξει
τόπον,
ἢ>
οἷον
στιγμή
|
τις, |
ἢ
κενὸν
ἔσται
καὶ
σῶμα |
[1, 2] |
προιοῦσιν.
Ἔχει
γὰρ
ἀπορίαν,
εἴ
|
τις |
θείη
σῶμά
τι
εἶναι
καὶ |
[1, 2] |
καὶ
τὴν
στιγμήν.
Εἰ
δή
|
τις |
θήσεται
ὁτιοῦν
ἢ
ὁπηλικονοῦν
σῶμα |
[1, 3] |
οἷον
τὸ
μὲν
θερμὸν
κατηγορία
|
τις |
καὶ
εἶδος,
ἡ
δὲ
ψυχρότης |
[1, 2] |
ἀποφαίνονται
ῥᾷον.
Ἴδοι
δ´
ἄν
|
τις |
καὶ
ἐκ
τούτων
ὅσον
διαφέρουσιν |
[1, 5] |
αὔξησις
τοιοῦτον.
Ἀπορήσειε
δ´
ἄν
|
τις |
καὶ
τί
ἐστι
τὸ
αὐξανόμενον, |
[1, 9] |
ἧττον·
καὶ
ταύτῃ
πόρους
ἄν
|
τις |
λέγοι
μᾶλλον,
καθάπερ
ἐν
τοῖς |
[1, 3] |
ὑπάρχει
τισὶ
τὸ
μὴ
ὄν.
|
Τὶς |
μὲν
γὰρ
γένεσις
ἐκ
μὴ |
[1, 5] |
δεῖ
γὰρ
νοῆσαι
ὥσπερ
εἴ
|
τις |
μετροίη
τῷ
αὐτῷ
μέτρῳ
ὕδωρ· |
[1, 8] |
τοῦτο
δὲ
μηδὲν
διαφέρειν,
εἴ
|
τις |
οἴεται
μὴ
συνεχὲς
εἶναι
τὸ |
[1, 3] |
γίνεται,
δῆλον
ὡς
ἔσται
δυνάμει
|
τις |
οὐσία,
ἐντελεχείᾳ
δ´
οὔ,
ἐξ |
[1, 5] |
ὡς
ἀνομοίῳ.
Ἀπορήσειε
δ´
ἄν
|
τις |
ποῖόν
τι
δεῖ
εἶναι
τὸ |
[1, 3] |
μὴ
ὂν
ἁπλῶς
ἀπορήσειεν
ἄν
|
τις |
πότερον
τὸ
ἕτερον
τῶν
ἐναντίων |
[1, 5] |
ἐν
ὕλῃ
ἐστίν.
Ἐὰν
δέ
|
τις |
προσίῃ
ὕλη,
οὖσα
δυνάμει
αὐλός, |
[1, 3] |
γένεσις
μὲν
ἁπλῆ,
φθορὰ
δέ
|
τίς〉 |
τινός
ἐστιν,
οἷον
γῆς,
ἡ |
[1, 2] |
διαιροῦντι
εἴη
ἂν
ἄπειρος
ἡ
|
θρύψις, |
οὔτε
ἅμα
οἷόν
τε
διαιρεθῆναι |
[1, 9] |
μεταταχθὲν
οὔτε
μετατεθὲν
τὴν
φύσιν
|
πεπηγὸς |
ἐξ
ὑγροῦ
γέγονεν·
οὐδ´
ἐνυπάρχει |
[1, 9] |
ὑγρόν,
ὁτὲ
δὲ
σκληρὸν
καὶ
|
πεπηγός |
ἐστιν.
Ἔτι
δ´
οὐδ´
αὔξησιν |
[1, 9] |
ὁτὲ
μὲν
ὑγρὸν
ὁτὲ
δὲ
|
πεπηγός, |
οὐ
διαιρέσει
καὶ
συνθέσει
τοῦτο |
[1, 2] |
Ὁ
μὲν
οὖν
ἀναγκάζειν
δοκῶν
|
όγος |
εἶναι
μεγέθη
ἄτομα
οὗτός
ἐστιν· |
[1, 9] |
ἄτοπον·
ἀναιρεῖ
γὰρ
οὗτος
ὁ
|
λόγος |
ἀλλοίωσιν,
ὁρῶμεν
δὲ
τὸ
αὐτὸ |
[1, 1] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οἰκεῖος
ὁ
|
λόγος |
αὐτῶν
τῇ
ὑποθέσει
οὕτω
φάναι, |
[1, 10] |
οὐκ
ἀπολωλότα·
τοῦτο
γὰρ
ὁ
|
λόγος |
διηπόρει
πρότερον·
φαίνεται
δὲ
τὰ |
[1, 2] |
σῶμά
τι
ἀπέρχεται,
ὁ
αὐτὸς
|
λόγος, |
ἐκεῖνο
πῶς
διαιρετόν.
Εἰ
δὲ |
[1, 10] |
ὄντα.
Οὗτος
μὲν
οὖν
ὁ
|
λόγος |
ἔοικε
ζητεῖν
διορίσαι
τί
διαφέρει |
[1, 1] |
μαλακοῦ
σκληρόν·
ὁ
δ´
αὐτὸς
|
λόγος |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων·
τοῦτο |
[1, 5] |
σάρξ,
τροφή.
Τοῦτο
δὲ
τὸ
|
εἶδος |
ἄνευ
ὕλης,
οἷον
αὐλός,
δύναμίς |
[1, 5] |
προσιόντος
τινὸς
κατὰ
μὲν
τὸ
|
εἶδός |
ἐστιν
ἐνδεχόμενον,
κατὰ
δὲ
τὴν |
[1, 5] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἐν
ὕλῃ
|
εἶδος |
ἐχόντων·
καὶ
γὰρ
ἡ
ὕλη |
[1, 3] |
μὲν
θερμὸν
κατηγορία
τις
καὶ
|
εἶδος, |
ἡ
δὲ
ψυχρότης
στέρησις,
διαφέρουσι |
[1, 10] |
οὐ
μίγνυται·
λύεται
γὰρ
τὸ
|
εἶδος |
καὶ
μεταβάλλει
εἰς
τὸ
πᾶν |
[1, 5] |
ποιεῖται
τοῦ
ποσοῦ,
τὸ
δ´
|
εἶδος |
μένει.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ἐπεὶ
δὲ
πρῶτον |
[1, 5] |
μεταβάλλοντος
δὲ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
|
εἶδος, |
οἷον
εἰ
ξηρῷ
προσίοι
ὑγρόν, |
[1, 10] |
θάτερον
μὲν
δεκτικὸν
θάτερον
δ´
|
εἶδος. |
Ὅπερ
ἐπὶ
τούτων
συμβαίνει·
ὁ |
[1, 5] |
οὔ.
Κατὰ
μὲν
γὰρ
τὸ
|
εἶδος |
ὁτῳοῦν
προσελήλυθεν,
κατὰ
δὲ
τὴν |
[1, 5] |
ἡ
ὕλη
λέγεται
καὶ
τὸ
|
εἶδος |
σὰρξ
ἢ
ὀστοῦν.
Τὸ
οὖν |
[1, 3] |
ἀλήθειαν
μᾶλλον
τόδε
τι
καὶ
|
εἶδος |
ταῦτα
τῆς
γῆς.
Τοῦ
μὲν |
[1, 2] |
Εἰ
δὲ
μὴ
σῶμα
ἀλλ´
|
εἶδός |
τι
χωριστὸν
ἢ
πάθος
ὃ |
[1, 3] |
ἴσως
ἡ
μὲν
εἰς
πῦρ
|
ὁδὸς |
γένεσις
μὲν
ἁπλῆ,
φθορὰ
δέ |
[1, 3] |
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
ἁπλῶς
|
ὁδὸς |
φθορὰ
ἁπλῆ,
ἡ
δ´
εἰς |
[1, 10] |
πότερον
ἔστι
μίξις
ἢ
τοῦτο
|
ψεῦδος· |
ἀδύνατον
γάρ
ἐστι
μιχθῆναί
τι |
[1, 8] |
πόρους,
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἢ
|
ψεῦδος |
ἢ
μάταιον,
φανερὸν
ἐκ
τούτων |
[1, 9] |
συνεχὲς
οὐδέν·
εἰ
δὲ
τοῦτο
|
ψεῦδος |
καὶ
πᾶν
σῶμα
διαιρετόν,
οὐδὲν |
[1, 2] |
εἰ
γὰρ
καὶ
ἔστι
τι
|
πάθος, |
ἀλλὰ
πῶς
εἰς
ταῦτα
διαλύεται |
[1, 5] |
μέγεθος
αὔξησις,
ἡ
δὲ
περὶ
|
πάθος |
ἀλλοίωσις·
ἀμφότερα
δὲ
ἐκ
δυνάμει |
[1, 2] |
γὰρ
γίνεται
πλὴν
στερεὰ
συντιθεμένων·
|
πάθος |
γὰρ
οὐδ´
ἐγχειροῦσι
γεννᾶν
οὐδὲν |
[1, 6] |
δ´
οἷς
ἡ
κίνησις
πάθος.
|
Πάθος |
δὲ
καθ´
ὅσον
ἀλλοιοῦται
μόνον, |
[1, 5] |
οὖσα
καὶ
τὸ
τί
ἐστι,
|
πάθος |
δέ
τι
ὑπάρχει
τῶν
καθ´ |
[1, 4] |
ψυχρά,
οὐ
δεῖ
τούτου
θάτερον
|
πάθος |
εἶναι
εἰς
ὃ
μεταβάλλει.
Εἰ |
[1, 5] |
ἀλλοιούμενον.
Ἀλλ´
ἔνθα
μὲν
τὸ
|
πάθος |
ἔνθα
δὲ
τὸ
μέγεθος
τὸ |
[1, 4] |
δὲ
μηδὲν
ὑπομένῃ
οὗ
θάτερον
|
πάθος |
ἢ
συμβεβηκὸς
ὅλως,
γένεσις,
τὸ |
[1, 4] |
Εἰ
μὲν
οὖν
τούτου
μὴ
|
πάθος |
ἦν
καθ´
αὑτὸ
ἡ
μουσικὴ |
[1, 4] |
τόπον,
φορά,
ὅταν
δὲ
κατὰ
|
πάθος |
καὶ
τὸ
ποιόν,
ἀλλοίωσις,
ὅταν |
[1, 2] |
ἀλλ´
εἶδός
τι
χωριστὸν
ἢ
|
πάθος |
ὃ
ἀπῆλθεν,
καὶ
ἔστι
τὸ |
[1, 4] |
τὸ
ὑποκείμενον
καὶ
ἕτερον
τὸ
|
πάθος |
ὃ
κατὰ
τοῦ
ὑποκειμένου
λέγεσθαι |
[1, 6] |
τοῦτο
δ´
οἷς
ἡ
κίνησις
|
πάθος. |
Πάθος
δὲ
καθ´
ὅσον
ἀλλοιοῦται |
[1, 10] |
συμβαίνει·
ὁ
γὰρ
καττίτερος
ὡς
|
πάθος |
τι
ὢν
ἄνευ
ὕλης
τοῦ |
[1, 4] |
δὲ
τούτοις
ἄν
τι
ὑπομένῃ
|
πάθος |
τὸ
αὐτὸ
ἐναντιώσεως
ἐν
τῷ |
[1, 4] |
γένεσις
καὶ
φθορά·
νῦν
δὲ
|
πάθος |
τοῦτο
τοῦ
ὑπομένοντος.
Διὸ
ἀλλοίωσις |
[1, 2] |
μεγεθῶν
ἀδιαιρέτων,
ἢ
οὐθέν
ἐστι
|
μέγεθος |
ἀδιαίρετον·
διαφέρει
γὰρ
τοῦτο
πλεῖστον. |
[1, 9] |
γὰρ
μὴ
πάντῃ
διαιρετὸν
τὸ
|
μέγεθος, |
ἀλλ´
ἔστι
σῶμα
ἀδιαίρετον
ἢ |
[1, 2] |
κἂν
πᾶσαι
συντεθῶσιν,
οὐδὲν
ποιήσουσι
|
μέγεθος. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἴ
τι |
[1, 5] |
γένεσίς
ἐστιν,
ἡ
δὲ
περὶ
|
μέγεθος |
αὔξησις,
ἡ
δὲ
περὶ
πάθος |
[1, 5] |
καὶ
ἡ
τῆς
φθίσεως
(περὶ
|
μέγεθος |
δὲ
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
αὐξάνεσθαι |
[1, 2] |
εἰ
μηδὲν
ἔσται
σῶμα
μηδὲ
|
μέγεθος, |
διαίρεσις
δ´
ἔσται,
ἢ
ἐκ |
[1, 2] |
παθοῦσαι,
ἄτοπον
ἐκ
μὴ
μεγεθῶν
|
μέγεθος |
εἶναι.
Ἔτι
δὲ
ποῦ
ἔσονται, |
[1, 2] |
ὥστ´
ἀναγκαῖον
εἶναι
διαιρεθῆναι
τὸ
|
μέγεθος |
εἰς
μηδέν·
πάντῃ
γὰρ
εἶναι |
[1, 2] |
γὰρ
ἥπτοντο
καὶ
ἓν
ἦν
|
μέγεθος |
καὶ
ἅμα
ἦσαν,
οὐδὲν
ἐποίουν |
[1, 5] |
καὶ
ἀμεγέθους
γίνεσθαι
σῶμα
καὶ
|
μέγεθος, |
καὶ
τούτου
διχῶς
ἐνδεχομένου
λέγειν, |
[1, 2] |
διῃρήσθω.
Τί
οὖν
ἔσται
λοιπόν;
|
μέγεθος; |
οὐ
γὰρ
οἷόν
τε·
ἔσται |
[1, 8] |
γίνεται
καὶ
φθείρεται
τὸ
σωρευόμενον
|
μέγεθος, |
οὔτε
δῆλον
οὔτε
ἐνδέχεται
λέγειν |
[1, 2] |
θείη
σῶμά
τι
εἶναι
καὶ
|
μέγεθος |
πάντῃ
διαιρετόν,
καὶ
τοῦτο
δυνατόν. |
[1, 2] |
ὃ
ἀπῆλθεν,
καὶ
ἔστι
τὸ
|
μέγεθος |
στιγμαὶ
ἢ
ἁφαὶ
τοδὶ
παθοῦσαι, |
[1, 1] |
οὐσίας
ἐν
αὐτῇ
μεταβολὴν
κατὰ
|
μέγεθος, |
τὴν
καλουμένην
αὔξησιν
καὶ
φθίσιν, |
[1, 5] |
Διὸ
δὴ
ἔχειν
τι
δεῖ
|
μέγεθος |
τὸ
αὐξανόμενον,
ὥστ´
οὐκ
ἐξ |
[1, 5] |
τὸ
πάθος
ἔνθα
δὲ
τὸ
|
μέγεθος |
τὸ
αὐτὸ
οὐ
μένει.
Εἰ |
[1, 5] |
μεγέθους,
ἐντελεχείᾳ
δὲ
μηδὲν
ἔχοντος
|
μέγεθος· |
χωριστὸν
γὰρ
ἂν
εἴη
τὸ |
[1, 8] |
πάλιν.
Εἰ
δὲ
τηλικαῦτα
τὸ
|
μέγεθος |
ὥστε
μὴ
δέχεσθαι
σῶμα
μηδέν, |
[1, 1] |
ταῦτα
δ´
ἄπειρα
καὶ
τὸ
|
πλῆθος |
εἶναι
καὶ
τὰς
μορφάς,
αὐτὰ |
[1, 8] |
οὐχ
ἕν,
ἀλλ´
ἄπειρα
τὸ
|
πλῆθος |
καὶ
ἀόρατα
διὰ
σμικρότητα
τῶν |
[1, 8] |
ἀλήθειαν
ἑνὸς
οὐκ
ἂν
γενέσθαι
|
πλῆθος, |
οὐδ´
ἐκ
τῶν
ἀληθῶς
πολλῶν |
[1, 8] |
φθορὰν
οὔτε
κίνησιν
καὶ
τὸ
|
πλῆθος |
τῶν
ὄντων
Ὁμολογήσας
δὲ
ταῦτα |
[1, 5] |
γε
τοιαύτη
μεταβολὴ
οὐκ
αὐξήσεως
|
ἴδιος |
ἀλλὰ
γενέσεως
ὅλως.
Ἡ
γὰρ |
[1, 1] |
τε
μιγέντων.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οἰκεῖος |
ὁ
λόγος
αὐτῶν
τῇ
ὑποθέσει |
[1, 5] |
ἀήρ·
τότε
γὰρ
μείζων
ὁ
|
ὄγκος |
γέγονεν·
οὐ
γὰρ
αὔξησις
τοῦτο |
[1, 5] |
ἢ
καθ´
αὑτὸ
ἢ
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γ´
ἔν |
[1, 2] |
ἐν
τοῖς
πάθεσι
καὶ
κατὰ
|
συμβεβηκός, |
ἀλλοίωσις.
Διακρινόμενα
δὲ
καὶ
συγκρινόμενα |
[1, 7] |
πλὴν
εἰ
μή
που
κατὰ
|
συμβεβηκός, |
οἷον
εἰ
συμβέβηκε
λευκὴν
ἢ |
[1, 4] |
ὑπομένῃ
οὗ
θάτερον
πάθος
ἢ
|
συμβεβηκὸς |
ὅλως,
γένεσις,
τὸ
δὲ
φθορά. |
[1, 5] |
ἐκείνου
καθ´
αὑτὸ
ἢ
κατὰ
|
συμβεβηκός |
τι
εἶναι,
συμβήσεται
πολλὰ
καὶ |
[1, 9] |
ἔσται
πρόσθεσις,
καὶ
μὴ
πᾶν
|
μεταβεβληκός, |
ἢ
μιχθέντος
τινὸς
ἢ
καθ´ |
[1, 4] |
μή,
ἔσται
ἀλλοίωσις,
οἷον
ὁ
|
μουσικὸς |
ἄνθρωπος
ἐφθάρη,
ἄνθρωπος
δ´
ἄμουσος |
[1, 4] |
ὑπομένον
γε
ταὐτό,
καὶ
ὁ
|
χαλκὸς |
στρογγύλος,
ὁτὲ
δὲ
γωνιοειδὴς
ὁ |
[1, 5] |
τὸ
ἐνὸν
αὐξητικὸν
προσελθόντος
δυνάμει
|
σαρκὸς |
ἐποίησεν
ἐντελεχείᾳ
σάρκα.
Οὐκοῦν
ἅμα |
[1, 5] |
ποσὴ
σάρξ,
ταύτῃ
μὲν
αὐξητικὸν
|
σαρκός, |
ᾗ
δὲ
μόνον
δυνάμει
σάρξ, |
[1, 5] |
ἔστι
μὲν
ὡς
ὁτιοῦν
τῆς
|
σαρκὸς |
ηὔξηται,
ἔστι
δ´
ὡς
οὔ. |
[1, 5] |
δ´
αὐξάνεται
ἡ
ὕλη
τῆς
|
σαρκός, |
καὶ
οὐχ
ὁτῳοῦν
παντὶ
προσγίνεται, |
[1, 5] |
μεγέθους,
οἷον
εἰ
σὰρξ
τῆς
|
σαρκός, |
καὶ
προσιόντος
τινός,
καὶ
τρίτον |
[1, 5] |
τοῦ
εἴδους
ἐνταῦθα
ἢ
ἐπὶ
|
σαρκὸς |
καὶ
τῶν
ὁμοιομερῶν·
διὸ
καὶ |
[1, 5] |
δή
τινος
ποσοῦ,
ἀλλ´
οὐ
|
σαρκὸς |
ποσῆς.
Ἧι
μὲν
οὖν
δυνάμει |
[1, 5] |
ὕδωρ
οἴνῳ
ἀεὶ
πλεῖον
μιγνύμενον
|
τέλος |
ὑδαρῆ
ποιεῖ
καὶ
ὕδωρ,
τότε |
[1, 5] |
τὸ
εἶδος
ἄνευ
ὕλης,
οἷον
|
αὐλός, |
δύναμίς
τις
ἐν
ὕλῃ
ἐστίν. |
[1, 5] |
τις
προσίῃ
ὕλη,
οὖσα
δυνάμει
|
αὐλός, |
ἔχουσα
καὶ
τὸ
ποσὸν
δυνάμει, |
[1, 4] |
γε
ταὐτό,
καὶ
ὁ
χαλκὸς
|
στρογγύλος, |
ὁτὲ
δὲ
γωνιοειδὴς
ὁ
αὐτός |
[1, 10] |
θάτερον
εἰς
τὸ
κρατοῦν,
οἷον
|
σταλαγμὸς |
οἴνου
μυρίοις
χοεῦσιν
ὕδατος
οὐ |
[1, 6] |
δ´
ὡς
οὔ.
Ἀλλ´
ὁ
|
διορισμὸς |
τοῦ
ἅπτεσθαι
καθόλου
μὲν
ὁ |
[1, 7] |
γὰρ
σῶμα
μὲν
ὑπὸ
σώματος,
|
χυμὸς |
δ´
ὑπὸ
χυμοῦ,
χρῶμα
δ´ |
[1, 6] |
ὑπ´
ἀλλήλων,
καὶ
τοῖς
ἐξ
|
ἑνὸς |
ἀνάγκη
λέγειν
τὴν
ποίησιν,
καὶ |
[1, 1] |
λέγουσιν
εἶναι
καὶ
πάντα
ἐξ
|
ἑνὸς |
γεννῶσι,
τούτοις
μὲν
ἀνάγκη
τὴν |
[1, 1] |
πλὴν
τοῦ
νείκους,
ἐκ
τοῦ
|
ἑνὸς |
γίνεσθαι
πάλιν
ἕκαστον.
Ὥστ´
ἐξ |
[1, 1] |
φιλίας.
Διόπερ
καὶ
τότε
ἐξ
|
ἑνὸς |
ἐγεννήθησαν·
οὐ
γὰρ
δὴ
πῦρ |
[1, 6] |
Διογένης,
ὅτι
εἰ
μὴ
ἐξ
|
ἑνὸς |
ἦν
ἅπαντα,
οὐκ
ἂν
ἦν |
[1, 2] |
ἐμμιγνυμένου
καὶ
ὅλως
ἕτερον
φαίνεσθαι
|
ἑνὸς |
μετακινηθέντος·
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
γὰρ |
[1, 8] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
κατ´
ἀλήθειαν
|
ἑνὸς |
οὐκ
ἂν
γενέσθαι
πλῆθος,
οὐδ´ |
[1, 1] |
τούτων.
Τοῖς
μὲν
οὖν
ἐξ
|
ἑνὸς |
πάντα
κατασκευάζουσιν
ἀναγκαῖον
λέγειν
τὴν |
[1, 1] |
Ὅσοι
δὲ
πλείω
τὴν
ὕλην
|
ἑνὸς |
τιθέασιν,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
Ἀναξαγόρας |
[1, 1] |
γίνεσθαι
πάλιν
ἕκαστον.
Ὥστ´
ἐξ
|
ἑνός |
τινος
δῆλον
ὅτι
διαφοραῖς
τισι |
[1, 7] |
εἶναι
τῶν
ἀντικειμένων
ὁποτερουοῦν,
ὥσπερ
|
γένος |
ὄν,
τὸ
δὲ
δυνάμενον
θερμὸν |
[1, 3] |
ἔσται
καθόλου
πάντων,
ὥστε
ἐκ
|
μηδενὸς |
ἀνάγκη
γίνεσθαι
τὸ
γινόμενον.
Περὶ |
[1, 5] |
προσιόντος
μηδὲ
ὑπομένοντος
αὐξάνεσθαι
καὶ
|
μηδενὸς |
ἀπιόντος
φθίνειν
καὶ
μὴ
ὑπομένειν |
[1, 5] |
ἡ
εἰρημένη
αὔξησις,
ἐνδέχοιτ´
ἂν
|
μηδενός |
γε
προσιόντος
μηδὲ
ὑπομένοντος
αὐξάνεσθαι |
[1, 3] |
οἱ
πρῶτοι
φιλοσοφήσαντες,
τὸ
ἐκ
|
μηδενὸς |
γίνεσθαι
προυπάρχοντος·
εἰ
δὲ
τὸ |
[1, 2] |
παντάπασιν,
ὥστε
κἂν
γίνοιτο
ἐκ
|
μηδενὸς |
κἂν
εἴη
συγκείμενον,
καὶ
τὸ |
[1, 6] |
δυνατόν,
οὐδὲ
διακρίνεσθαι
καὶ
συγκρίνεσθαι,
|
μηδενὸς |
ποιοῦντος
μηδὲ
πάσχοντος·
καὶ
γὰρ |
[1, 1] |
τρόπον
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς,
ὅτι
φύσις
|
οὐδενός |
ἐστιν,
ἀλλὰ
μόνον
μίξις
τε |
[1, 5] |
αὔξησις
δὲ
οὐδετέρου,
ἀλλ´
ἢ
|
οὐδενὸς |
ἢ
εἴ
τι
κοινὸν
ἀμφοῖν |
[1, 2] |
ἐκ
στιγμῶν
ἢ
ὅλως
ἐξ
|
οὐδενός. |
Καὶ
τοῦτο
πῶς
δυνατόν;
ἀλλὰ |
[1, 2] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὡς
εἰπεῖν
|
οὐδενός, |
οἷον
τοῦ
ποιεῖν
καὶ
τοῦ |
[1, 2] |
δὲ
παρὰ
τὰ
ἐπιπολῆς
περὶ
|
οὐδενὸς |
οὐδεὶς
ἐπέστησεν
ἔξω
Δημοκρίτου.
Οὗτος |
[1, 8] |
ἢ
διὰ
τοῦ
κενοῦ)
καὶ
|
μηθενὸς |
ποιητικὸν
πάθους·
οὔτε
γὰρ
ψυχρὸν |
[1, 2] |
οὗτός
ἐστιν·
ὅτι
δὲ
λανθάνει
|
παραλογιζόμενος, |
καὶ
ᾗ
λανθάνει,
λέγωμεν.
Ἐπεὶ |
[1, 5] |
Ἔτι
δ´
οὐδ´
οὕτω
φαίνεται
|
γινόμενος |
ἀὴρ
ἐξ
ὕδατος,
οἷον
ἐξιὼν |
[1, 8] |
δὲ
μεταξὺ
αὐτῶν
κενά,
οὓς
|
ἐκεῖνος |
λέγει
πόρους.
Οὕτως
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
ἐν
τῇ
μίξει,
οἷον
ὅτι
|
οἶνος· |
ποιεῖ
γὰρ
τὸ
τοῦ
οἴνου |
[1, 5] |
τε
τοῦ
αὐξανομένου
καὶ
προσιόντος
|
τινὸς |
αὐξάνεσθαι,
ἀπιόντος
δὲ
φθίνειν,
ἔτι |
[1, 5] |
ἔλαττον
γεγονέναι,
ἔτι
δὲ
προσιόντος
|
τινὸς |
αὐξάνεσθαι
καὶ
ἀπιόντος
φθίνειν.
Ἀναγκαῖον |
[1, 3] |
καὶ
πάσης
φθορᾶς
οὔσης
ἑτέρου
|
τινὸς |
γενέσεως,
οὐχ
ὁμοίως
ἀποδίδομεν
τὸ |
[1, 5] |
ἐν
ἄλλοις
διώρισται,
καὶ
ὑπό
|
τινος |
δὲ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος,
ἢ
ὁμοιοειδοῦς |
[1, 1] |
πάλιν
ἕκαστον.
Ὥστ´
ἐξ
ἑνός
|
τινος |
δῆλον
ὅτι
διαφοραῖς
τισι
χωριζομένων |
[1, 3] |
φθορὰν
τὴν>
ἁπλῆν
γένεσιν
οὖσάν
|
τινος, |
εἴρηται
τὸ
αἴτιον·
διὰ
γὰρ |
[1, 3] |
μὲν
ἁπλῆ,
φθορὰ
δέ
τίς〉
|
τινός |
ἐστιν,
οἷον
γῆς,
ἡ
δὲ |
[1, 9] |
μὴ
πᾶν
μεταβεβληκός,
ἢ
μιχθέντος
|
τινὸς |
ἢ
καθ´
αὑτὸ
μεταβαλόντος.
Ὅτι |
[1, 3] |
μὲν
οὐδέν,
ἀεὶ
δ´
ἔκ
|
τινος |
καὶ
τί,
λέγω
δ´
οἷον |
[1, 5] |
σὰρξ
τῆς
σαρκός,
καὶ
προσιόντος
|
τινός, |
καὶ
τρίτον
σωζομένου
τοῦ
αὐξανομένου |
[1, 5] |
ὁτιοῦν
μέρος
αὐξάνεσθαι
καὶ
προσιόντος
|
τινὸς |
κατὰ
μὲν
τὸ
εἶδός
ἐστιν |
[1, 5] |
τὸ
ὅλον
γέγονε
προσελθόντος
μέν
|
τινος, |
ὃ
καλεῖται
τροφὴ
καὶ
ἐναντίον, |
[1, 3] |
γὰρ
γένεσις
ἐκ
μὴ
ὄντος
|
τινός, |
οἷον
ἐκ
μὴ
λευκοῦ
ἢ |
[1, 5] |
τῆς
ζητήσεως
ἐξ
ἀρχῆς,
ποίου
|
τινὸς |
ὄντος
τοῦ
αὐξάνεσθαι
ἢ
τοῦ |
[1, 2] |
μία
δυοῖν
τινων,
ὡς
ὄντος
|
τινὸς |
παρὰ
τὴν
ἁφὴν
καὶ
τὴν |
[1, 5] |
τὰ
ὁμοιομερῆ.
Προσελθόντος
μὲν
δή
|
τινος |
ποσοῦ,
ἀλλ´
οὐ
σαρκὸς
ποσῆς. |
[1, 3] |
μὲν
ἁπλῆν
γένεσιν
φθορὰν
οὖσάν
|
τινος, |
τὴν
δὲ
φθορὰν
τὴν>
ἁπλῆν |
[1, 3] |
ἐξ
ἀναισθήτου.
Εἴτ´
οὖν
ὄντος
|
τινὸς |
τοῦ
ὑποκειμένου
εἴτε
μή,
γίνεται |
[1, 4] |
ὅλον
μεταβάλλῃ
μὴ
ὑπομένοντος
αἰσθητοῦ
|
τινὸς |
ὡς
ὑποκειμένου
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´ |
[1, 2] |
ἂν
διαιρεθῇ,
οὐδὲν
ἔσται
ἀδύνατον
|
γεγονός, |
ἐπεὶ
οὐδ´
ἂν
εἰς
μυρία |
[1, 9] |
φθίσιν·
οὐ
γὰρ
ὁτιοῦν
ἔσται
|
γεγονὸς |
μεῖζον,
εἴπερ
ἔσται
πρόσθεσις,
καὶ |
[1, 7] |
τὸ
ἔλαττον
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
|
πλείονος |
φθείρηται,
διὰ
τὴν
ἐναντίωσιν
τοῦτό |
[1, 7] |
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
ἰδίως
ἔλεξε
|
μόνος· |
φησὶ
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[1, 5] |
εἰρημένων
ἐστίν,
ἢ
καὶ
ὁ
|
τρόπος |
διαφέρει
τῆς
μεταβολῆς·
φαίνεται
γὰρ |
[1, 6] |
θέσιν,
θέσις
δ´
οἷσπερ
καὶ
|
τόπος· |
καὶ
γὰρ
τοῖς
μαθηματικοῖς
ὁμοίως |
[1, 6] |
δὲ
θέσις
μὲν
ὅσοις
καὶ
|
τόπος |
ὑπάρχει,
τόπου
δὲ
διαφορὰ
πρώτη |
[1, 8] |
τὴν
μανίαν
οὐθὲν
δοκεῖ
διαφέρειν.
|
Λεύκιππος |
δ´
ἔχειν
ᾠήθη
λόγους
οἵ |
[1, 1] |
μέρος
ἐστίν.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
|
Λεύκιππος |
ἐκ
σωμάτων
ἀδιαιρέτων
τἆλλα
συγκεῖσθαί |
[1, 8] |
περὶ
πάντων
ἑνὶ
λόγῳ
διωρίκασι
|
Λεύκιππος |
καὶ
Δημόκριτος,
ἀρχὴν
ποιησάμενοι
κατὰ |
[1, 1] |
ἀριθμόν,
Ἀναξαγόρας
δὲ
ἄπειρα
καὶ
|
Λεύκιππος |
καὶ
Δημόκριτος.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[1, 8] |
λέγει
πόρους.
Οὕτως
δὲ
καὶ
|
Λεύκιππος |
λέγει
περὶ
τοῦ
ποιεῖν
καὶ |
[1, 2] |
φυσικὰς
ποιήσεις.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
|
Λεύκιππος |
ποιήσαντες
τὰ
σχήματα
τὴν
ἀλλοίωσιν |
[1, 2] |
μεγέθη,
πότερον,
ὡς
Δημόκριτος
καὶ
|
Λεύκιππος, |
σώματα
ταῦτ´
ἐστίν,
ἢ
ὥσπερ |
[1, 1] |
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
Ἀναξαγόρας
καὶ
|
Λεύκιππος, |
τούτοις
δὲ
ἕτερον.
Καίτοι
Ἀναξαγόρας |
[1, 8] |
Ἐμπεδοκλεῖ
ἀναγκαῖον
λέγειν,
ὥσπερ
καὶ
|
Λεύκιππός |
φησιν·
εἶναι
γὰρ
ἄττα
στερεά, |
[1, 4] |
οἷον
ὁ
μουσικὸς
ἄνθρωπος
ἐφθάρη,
|
ἄνθρωπος |
δ´
ἄμουσος
ἐγένετο,
ὁ
δ´ |
[1, 4] |
ἔσται
ἀλλοίωσις,
οἷον
ὁ
μουσικὸς
|
ἄνθρωπος |
ἐφθάρη,
ἄνθρωπος
δ´
ἄμουσος
ἐγένετο, |
[1, 5] |
ὥσπερ
οὐδὲ
ζῷον
ὃ
μήτ´
|
ἄνθρωπος |
μήτε
τῶν
καθ´
ἕκαστα·
ἀλλ´ |
[1, 5] |
οἷον
πῦρ
ὑπὸ
πυρὸς
ἢ
|
ἄνθρωπος |
ὑπ´
ἀνθρώπου,
ἢ
ὑπ´
ἐντελεχείας· |
[1, 4] |
δ´
ἄμουσος
ἐγένετο,
ὁ
δ´
|
ἄνθρωπος |
ὑπομένει
τὸ
αὐτό.
Εἰ
μὲν |
[1, 6] |
ἀντικειμένων,
ἅπαντα
τὰ
ἀλλήλων
ἁπτόμενα
|
βάρος |
ἂν
ἔχοι
ἢ
κουφότητα,
ἢ |
[1, 8] |
ἔτι
δὲ
ὁρᾶσθαι
διά
τε
|
ἀέρος |
καὶ
ὕδατος
καὶ
τῶν
διαφανῶν, |
[1, 4] |
ἐξ
ὕδατος
ἀὴρ
ἢ
ἐξ
|
ἀέρος |
παντὸς
ὕδωρ,
γένεσις
ἤδη
τὸ |
[1, 4] |
τῷ
φθαρέντι,
οἷον
ὅταν
ἐξ
|
ἀέρος |
ὕδωρ,
εἰ
ἄμφω
διαφανῆ
ἢ |
[1, 10] |
διαιρέσει,
ὥστε
ὁτιοῦν
παρ´
ὁτιοῦν
|
μέρος, |
ἀδύνατον
γὰρ
οὕτω
διαιρεθῆναι.
Ἢ |
[1, 5] |
ἢ
ὀστοῦν.
Τὸ
οὖν
ὁτιοῦν
|
μέρος |
αὐξάνεσθαι
καὶ
προσιόντος
τινὸς
κατὰ |
[1, 10] |
μικτὸν
ὁμοιομερές,
ὁτιοῦν
ἂν
δέοι
|
μέρος |
γίνεσθαι
παρ´
ὁτιοῦν.
Ἐπεὶ
δ´ |
[1, 2] |
κεχωρισμένα,
φανερόν.
Οὔτε
δὴ
κατὰ
|
μέρος |
διαιροῦντι
εἴη
ἂν
ἄπειρος
ἡ |
[1, 1] |
ἄλλων
ὧν
ἑκάστῳ
συνώνυμον
τὸ
|
μέρος |
ἐστίν.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
Λεύκιππος |
[1, 5] |
Φαίνεται
δὴ
τοῦ
αὐξανομένου
ὁτιοῦν
|
μέρος |
ηὐξῆσθαι,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν |
[1, 5] |
ἓν
μέν
ἐστι
τὸ
ὁτιοῦν
|
μέρος |
μεῖζον
γίνεσθαι
τοῦ
αὐξανομένου
μεγέθους, |
[1, 3] |
τὴν
ἁπλῆν
καὶ
τὴν
κατὰ
|
μέρος. |
Οὔσης
δ´
αἰτίας
μιᾶς
μὲν |
[1, 7] |
ὅτι
δέον
ὅλον
τι
θεωρῆσαι
|
μέρος |
τι
τυγχάνουσι
λέγοντες
ἑκάτεροι·
τό |
[1, 10] |
καὶ
ὥσπερ
τοῦ
ὕδατος
τὸ
|
μέρος |
ὕδωρ,
οὕτω
καὶ
τοῦ
κραθέντος. |
[1, 10] |
ἐπὶ
τούτων
συμβαίνει·
ὁ
γὰρ
|
καττίτερος |
ὡς
πάθος
τι
ὢν
ἄνευ |
[1, 2] |
κατὰ
μέρος
διαιροῦντι
εἴη
ἂν
|
ἄπειρος |
ἡ
θρύψις,
οὔτε
ἅμα
οἷόν |
[1, 5] |
ἀνομοιομερῶν
τοῦτο
μᾶλλον
δῆλον,
οἷον
|
χειρός, |
ὅτι
ἀνάλογον
ηὔξηται·
ἡ
γὰρ |
[1, 6] |
μὲν
κινητικοῦ
τοῦ
δὲ
κινητοῦ,
|
πρὸς |
ἄλληλα
δὲ
κινητικοῦ
καὶ
κινητοῦ, |
[1, 5] |
περὶ
ὅ
ἐστιν
αὐτῶν
ἡ
|
πρὸς |
ἄλληλα
διαφορά,
οἷον
ὅτι
ἡ |
[1, 8] |
πείσεται
τὰ
δὲ
ποιήσει
τῶν
|
πρὸς |
ἄλληλα
τοῦτον
τὸν
τρόπον
πεφυκότων. |
[1, 10] |
τὸν
χαλκόν.
Ἔνια
γὰρ
ψελλίζεται
|
πρὸς |
ἄλληλα
τῶν
ὄντων
καὶ
ἐπαμφοτερίζει· |
[1, 8] |
φησιν
ὅσων
οἱ
πόροι
σύμμετροι
|
πρὸς |
ἀλλήλους
εἰσίν.
Ὁδῷ
δὲ
μάλιστα |
[1, 1] |
καὶ
τὰς
μορφάς,
αὐτὰ
δὲ
|
πρὸς |
αὑτὰ
διαφέρειν
τούτοις
ἐξ
ὧν |
[1, 1] |
καὶ
πρὸς
τὰ
φαινόμενα
καὶ
|
πρὸς |
αὑτὸν
αὐτός.
Ἅμα
μὲν
γὰρ |
[1, 2] |
λόγων
ἀθεώρητοι
τῶν
ὑπαρχόντων
ὄντες,
|
πρὸς |
ὀλίγα
βλέψαντες,
ἀποφαίνονται
ῥᾷον.
Ἴδοι |
[1, 10] |
καὶ
ποιητικὸν
καὶ
τοιούτῳ
μικτόν
|
(πρὸς |
ὁμώνυμον
γὰρ
τὸ
μικτόν)
ἡ |
[1, 1] |
οὖν
ἔοικεν
ἐναντία
λέγειν
καὶ
|
πρὸς |
τὰ
φαινόμενα
καὶ
πρὸς
αὑτὸν |
[1, 8] |
καὶ
πῶς
λέγουσι,
δῆλον,
καὶ
|
πρὸς |
τὰς
αὐτῶν
θέσεις
αἷς
χρῶνται |
[1, 10] |
εἶναι
τὴν
μίξιν
αὐτῶν,
οὔτε
|
πρὸς |
τὴν
αἴσθησιν·
ἀλλ´
ἔστι
μικτὸν |
[1, 10] |
συμβήσεται
τούτων,
ἀλλὰ
μόνον
μεμιγμένα
|
πρὸς |
τὴν
αἴσθησιν
(καὶ
τὸ
αὐτὸ |
[1, 8] |
ἔχειν
ᾠήθη
λόγους
οἵ
τινες
|
πρὸς |
τὴν
αἴσθησιν
ὁμολογούμενα
λέγοντες
οὐκ |
[1, 10] |
ἀπόρημα
διαιρετέον,
πότερον
ἡ
μίξις
|
πρὸς |
τὴν
αἴσθησιν
τί
ἐστιν.
Ὅταν |
[1, 8] |
τὸ
γὰρ
πέρας
περαίνειν
ἂν
|
πρὸς |
τὸ
κενόν.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[1, 7] |
αἰτίων)
καὶ
πάλιν
τὸ
ἔσχατον
|
πρὸς |
τὸ
κινούμενον
καὶ
τὴν
γένεσιν. |
[1, 1] |
Ὥστ´
εἰ
μὴ
δυνατὸν
ἐκ
|
πυρὸς |
γενέσθαι
ὕδωρ
μηδ´
ἐξ
ὕδατος |
[1, 8] |
αὐτῷ
μὴ
λέγοντι
καὶ
τοῦ
|
πυρὸς |
εἶναι
στοιχεῖον,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
ἢ
ὁμογενοῦς,
οἷον
πῦρ
ὑπὸ
|
πυρὸς |
ἢ
ἄνθρωπος
ὑπ´
ἀνθρώπου,
ἢ |
[1, 3] |
ὕλη
ἡ
τῆς
γῆς,
καὶ
|
πυρὸς |
ὡσαύτως.
Καὶ
ἆρά
γε
ἑτέρα |
[1, 3] |
ἁπλῶς,
φθορὰ
δ´
ἁπλῶς,
οἷον
|
πυρός, |
ὥσπερ
Παρμενίδης
λέγει
δύο,
τὸ |
[1, 4] |
μουσικὸς
ἄνθρωπος
ἐφθάρη,
ἄνθρωπος
δ´
|
ἄμουσος |
ἐγένετο,
ὁ
δ´
ἄνθρωπος
ὑπομένει |
[1, 4] |
γονῆς
αἷμα
πάσης
ἢ
ἐξ
|
ὕδατος |
ἀὴρ
ἢ
ἐξ
ἀέρος
παντὸς |
[1, 5] |
τὴν
φθίσιν,
ὥσπερ
ὅταν
ἐξ
|
ὕδατος |
ἀήρ·
τότε
γὰρ
μείζων
ὁ |
[1, 1] |
πυρὸς
γενέσθαι
ὕδωρ
μηδ´
ἐξ
|
ὕδατος |
γῆν,
οὐδ´
ἐκ
λευκοῦ
μέλαν |
[1, 5] |
ἀὴρ
ἐξ
ὕδατος,
οὐ
τοῦ
|
ὕδατος |
ἔσται
μεταβάλλοντος,
ἀλλὰ
διὰ
τὸ |
[1, 8] |
ὁρᾶσθαι
διά
τε
ἀέρος
καὶ
|
ὕδατος |
καὶ
τῶν
διαφανῶν,
διὰ
τὸ |
[1, 1] |
ἀνάγκη
γίνεσθαι
καὶ
γῆν
ἐξ
|
ὕδατος |
καὶ
ὕδωρ
ἐκ
γῆς,
ὁμοίως |
[1, 5] |
οὕτω
φαίνεται
γινόμενος
ἀὴρ
ἐξ
|
ὕδατος, |
οἷον
ἐξιὼν
ὑπομένοντος.
Βέλτιον
τοίνυν |
[1, 8] |
γίνεται
ἁψάμενα
ἕν,
ὥσπερ
ὕδωρ
|
ὕδατος |
ὅταν
θίγῃ;
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει |
[1, 10] |
οἷον
σταλαγμὸς
οἴνου
μυρίοις
χοεῦσιν
|
ὕδατος |
οὐ
μίγνυται·
λύεται
γὰρ
τὸ |
[1, 5] |
οἷον
εἰ
γίνεται
ἀὴρ
ἐξ
|
ὕδατος, |
οὐ
τοῦ
ὕδατος
ἔσται
μεταβάλλοντος, |
[1, 10] |
ὁμοιομερὲς
εἶναι,
καὶ
ὥσπερ
τοῦ
|
ὕδατος |
τὸ
μέρος
ὕδωρ,
οὕτω
καὶ
|
[1, 5] |
ἔργον
ἀλλ´
οὐ
τὸ
τοῦ
|
ὕδατος |
τὸ
συνόλον
μίγμα.
Ὁμοίως
δὲ |
[1, 9] |
ἀλλ´
ἔστι
σῶμα
ἀδιαίρετον
ἢ
|
πλάτος, |
οὐκ
ἂν
εἴη
πάντῃ
παθητικόν, |
[1, 5] |
τὸ
δὲ
προσέρχεται,
τοῦ
δὲ
|
σχήματος |
καὶ
τοῦ
εἴδους
ὁτῳοῦν
μορίῳ. |
[1, 7] |
ὑπὸ
χυμοῦ,
χρῶμα
δ´
ὑπὸ
|
χρώματος |
πάσχειν,
ὅλως
δὲ
τὸ
ὁμογενὲς |
[1, 5] |
ἐστὶ
καὶ
οὐσίας
ὕλη
σωματικῆς,
|
σώματος |
δ´
ἤδη
τοιουδί
(σῶμα
γὰρ |
[1, 5] |
ἐκ
δυνάμει
μὲν
μεγέθους
καὶ
|
σώματος, |
ἐντελεχείᾳ
δ´
ἀσωμάτου
καὶ
ἀμεγέθους |
[1, 2] |
διαιρουμένου
οἷον
ἔκπρισμα
γίνεται
τοῦ
|
σώματος, |
καὶ
οὕτως
ἐκ
τοῦ
μεγέθους |
[1, 5] |
μεγέθους·
γένεσις
γὰρ
ἂν
εἴη
|
σώματος |
μᾶλλον,
οὐκ
αὔξησις.
Ληπτέον
δὴ |
[1, 5] |
θετέον
οὐδὲ
γραμμὰς
τὴν
τοῦ
|
σώματος |
ὕλην
διὰ
τὰς
αὐτὰς
αἰτίας. |
[1, 7] |
πέφυκε
γὰρ
σῶμα
μὲν
ὑπὸ
|
σώματος, |
χυμὸς
δ´
ὑπὸ
χυμοῦ,
χρῶμα |
[1, 8] |
τι
οἴεσθαι
λέγειν
πλὴν
χώραν
|
σώματος, |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
παντὶ
σώματι |
[1, 7] |
ὑπὸ
γραμμῆς
ἢ
γραμμὴ
ὑπὸ
|
λευκότητος, |
πλὴν
εἰ
μή
που
κατὰ |
[1, 8] |
ἑνὶ
λόγῳ
διωρίκασι
Λεύκιππος
καὶ
|
Δημόκριτος, |
ἀρχὴν
ποιησάμενοι
κατὰ
φύσιν
ἥπερ |
[1, 2] |
ὅτι
τὸ
αὐτοτρίγωνον
πολλὰ
ἔσται,
|
Δημόκριτος |
δ´
ἂν
φανείη
οἰκείοις
καὶ |
[1, 1] |
ἑκάστῳ
συνώνυμον
τὸ
μέρος
ἐστίν.
|
Δημόκριτος |
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
ἐκ
σωμάτων |
[1, 2] |
δὲ
πάσχει
τὰς
φυσικὰς
ποιήσεις.
|
Δημόκριτος |
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
ποιήσαντες
τὰ |
[1, 7] |
εἶναι
τὸ
πολὺ
τῷ
ὀλίγῳ.
|
Δημόκριτος |
δὲ
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
ἰδίως |
[1, 2] |
τῶν
σχημάτων
διαφοραῖς,
ὅπερ
ποιεῖ
|
Δημόκριτος. |
Διὸ
καὶ
χροιὰν
οὔ
φησιν |
[1, 8] |
κατὰ
τὴν
ὑπεροχήν
φησιν
εἶναι
|
Δημόκριτος |
ἕκαστον
τῶν
ἀδιαιρέτων,
ὥστε
δῆλον |
[1, 2] |
πάλιν
εἰ
μεγέθη,
πότερον,
ὡς
|
Δημόκριτος |
καὶ
Λεύκιππος,
σώματα
ταῦτ´
ἐστίν, |
[1, 1] |
δὲ
ἄπειρα
καὶ
Λεύκιππος
καὶ
|
Δημόκριτος. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
τὰ
ὁμοιομερῆ |
[1, 9] |
τροπῇ
καὶ
διαθιγῇ,
καθάπερ
λέγει
|
Δημόκριτος· |
οὔτε
γὰρ
μεταταχθὲν
οὔτε
μετατεθὲν |
[1, 4] |
ὕδατος
ἀὴρ
ἢ
ἐξ
ἀέρος
|
παντὸς |
ὕδωρ,
γένεσις
ἤδη
τὸ
τοιοῦτον, |
[1, 10] |
μέρος
ὕδωρ,
οὕτω
καὶ
τοῦ
|
κραθέντος. |
Ἂν
δ´
ᾖ
κατὰ
μικρὰ |
[1, 2] |
οὐδὲν
ἐποίουν
μεῖζον
τὸ
πᾶν.
|
Διαιρεθέντος |
γὰρ
εἰς
δύο
καὶ
πλείω, |
[1, 2] |
καὶ
ὅλως
ἕτερον
φαίνεσθαι
ἑνὸς
|
μετακινηθέντος· |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
γὰρ
τραγῳδία |
[1, 3] |
δῆλον,
καὶ
περὶ
τοῦ
νῦν
|
ἀπορηθέντος, |
πῶς
ποτὲ
δεῖ
λέγειν
καὶ |
[1, 9] |
καὶ
μὴ
πᾶν
μεταβεβληκός,
ἢ
|
μιχθέντος |
τινὸς
ἢ
καθ´
αὑτὸ
μεταβαλόντος. |
[1, 10] |
ἀλλ´
ὁμοίως
ἔχειν,
θατέρου
δὲ
|
φθαρέντος |
οὐ
μεμίχθαι,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν |
[1, 3] |
γίνεται,
τρόπον
δὲ
ἄλλον
ἐξ
|
ὄντος |
ἀεί·
τὸ
γὰρ
δυνάμει
ὂν |
[1, 3] |
δὲ
φθορὰ
γένεσις
τοῦ
μὴ
|
ὄντος. |
Ἀλλὰ
τοῦτο
τὸ
μὴ
ὂν |
[1, 3] |
τρόπον
μέν
τινα
ἐκ
μὴ
|
ὄντος |
ἁπλῶς
γίνεται,
τρόπον
δὲ
ἄλλον |
[1, 5] |
ἐποίησεν
ἐντελεχείᾳ
σάρκα.
Οὐκοῦν
ἅμα
|
ὄντος· |
εἰ
γὰρ
χωρίς,
γένεσις.
Ἔστι |
[1, 8] |
οἷόν
τε
γίνεσθαι
κενοῦ
μὴ
|
ὄντος |
ἐν
τοῖς
ἀδιαιρέτοις.
Ἔτι
δ´ |
[1, 5] |
καὶ
ὑπό
τινος
δὲ
ἐντελεχείᾳ
|
ὄντος, |
ἢ
ὁμοιοειδοῦς
ἢ
ὁμογενοῦς,
οἷον |
[1, 3] |
σημαίνει
καθ´
ἑκάστην
κατηγορίαν
τοῦ
|
ὄντος, |
ἢ
τὸ
καθόλου
καὶ
τὸ |
[1, 3] |
γὰρ
γένεσις
φθορὰ
τοῦ
μὴ
|
ὄντος, |
ἡ
δὲ
φθορὰ
γένεσις
τοῦ |
[1, 3] |
ὁμοίως
καὶ
γίνεται
ἐκ
μὴ
|
ὄντος |
καὶ
φθείρεται
εἰς
τὸ
μὴ |
[1, 8] |
δ´
οὐκ
ἂν
δύνασθαι
μὴ
|
ὄντος |
κενοῦ
κεχωρισμένου.
Οὐδ´
αὖ
πολλὰ |
[1, 4] |
ὅταν
ὑπομένοντος
τοῦ
ὑποκειμένου,
αἰσθητοῦ
|
ὄντος, |
μεταβάλλῃ
ἐν
τοῖς
αὑτοῦ
πάθεσιν, |
[1, 8] |
κενὸν
μὴ
ὄν,
καὶ
τοῦ
|
ὄντος |
οὐθὲν
μὴ
ὄν
φησιν
εἶναι. |
[1, 3] |
ἁπλῆ
γένεσις,
εἴτ´
ἐκ
δυνάμει
|
ὄντος |
οὖσα
εἴτε
καί
πως
ἄλλως. |
[1, 3] |
μὲν
γὰρ
γένεσις
ἐκ
μὴ
|
ὄντος |
τινός,
οἷον
ἐκ
μὴ
λευκοῦ |
[1, 2] |
ἀεὶ
μία
δυοῖν
τινων,
ὡς
|
ὄντος |
τινὸς
παρὰ
τὴν
ἁφὴν
καὶ |
[1, 3] |
ὅταν
ἐξ
ἀναισθήτου.
Εἴτ´
οὖν
|
ὄντος |
τινὸς
τοῦ
ὑποκειμένου
εἴτε
μή, |
[1, 3] |
δὲ
ἁπλῆ
ἐξ
ἁπλῶς
μὴ
|
ὄντος. |
Τὸ
δ´
ἁπλῶς
ἤτοι
τὸ |
[1, 5] |
ζητήσεως
ἐξ
ἀρχῆς,
ποίου
τινὸς
|
ὄντος |
τοῦ
αὐξάνεσθαι
ἢ
τοῦ
φθίνειν |
[1, 10] |
μὴ
εἶναι,
ἐνεργείᾳ
μὲν
ἑτέρου
|
ὄντος |
τοῦ
γεγονότος
ἐξ
αὐτῶν,
δυνάμει |
[1, 8] |
Οὐδ´
αὖ
πολλὰ
εἶναι
μὴ
|
ὄντος |
τοῦ
διείργοντος·
τοῦτο
δὲ
μηδὲν |
[1, 3] |
ὁμοίως
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ
μὴ
|
ὄντος |
φασίν,
ὅταν
ἐξ
ἀναισθήτου.
Εἴτ´ |
[1, 3] |
ἄν
τι
γίνοιτο
ἐκ
μὴ
|
ὄντος, |
ὥστ´
ἀληθὲς
ἂν
εἴη
λέγειν |
[1, 3] |
εἴτε
μή,
γίνεται
ἐκ
μὴ
|
ὄντος. |
Ὥστε
ὁμοίως
καὶ
γίνεται
ἐκ |
[1, 8] |
πολλὰ
εἶναι
μὴ
ὄντος
τοῦ
|
διείργοντος· |
τοῦτο
δὲ
μηδὲν
διαφέρειν,
εἴ |
[1, 7] |
εἶναι
παρόντος
τοῦ
θερμαντικοῦ
καὶ
|
πλησιάζοντος |
ἀνάγκη
θερμαίνεσθαι·
διό,
καθάπερ
εἴρηται, |
[1, 5] |
ἐντελεχείᾳ
σαρκὶ
τὸ
ἐνὸν
αὐξητικὸν
|
προσελθόντος |
δυνάμει
σαρκὸς
ἐποίησεν
ἐντελεχείᾳ
σάρκα. |
[1, 5] |
χεὶρ
καὶ
τούτων
τὰ
ὁμοιομερῆ.
|
Προσελθόντος |
μὲν
δή
τινος
ποσοῦ,
ἀλλ´ |
[1, 5] |
Μεῖζον
μέντοι
τὸ
ὅλον
γέγονε
|
προσελθόντος |
μέν
τινος,
ὃ
καλεῖται
τροφὴ |
[1, 5] |
αὐξανομένου
καὶ
προσιόντος
τινὸς
αὐξάνεσθαι,
|
ἀπιόντος |
δὲ
φθίνειν,
ἔτι
δὲ
τὸ |
[1, 5] |
δὲ
προσιόντος
τινὸς
αὐξάνεσθαι
καὶ
|
ἀπιόντος |
φθίνειν.
Ἀναγκαῖον
δὴ
ἢ
ἀσωμάτῳ |
[1, 5] |
μηδὲ
ὑπομένοντος
αὐξάνεσθαι
καὶ
μηδενὸς
|
ἀπιόντος |
φθίνειν
καὶ
μὴ
ὑπομένειν
τὸ |
[1, 8] |
πάσχειν
ἕκαστον
διά
τινων
πόρων
|
εἰσιόντος |
τοῦ
ποιοῦντος
ἐσχάτου
καὶ
κυριωτάτου, |
[1, 2] |
κἂν
ὁ
τυχὼν
εἴπειεν,
ὅτι
|
προσιόντος |
αὐξάνονται
τῷ
ὁμοίῳ
(πῶς
δὲ |
[1, 5] |
αὔξησις,
ἐνδέχοιτ´
ἂν
μηδενός
γε
|
προσιόντος |
μηδὲ
ὑπομένοντος
αὐξάνεσθαι
καὶ
μηδενὸς |
[1, 5] |
ὑπομένοντός
τε
τοῦ
αὐξανομένου
καὶ
|
προσιόντος |
τινὸς
αὐξάνεσθαι,
ἀπιόντος
δὲ
φθίνειν, |
[1, 5] |
φθίνειν
ἔλαττον
γεγονέναι,
ἔτι
δὲ
|
προσιόντος |
τινὸς
αὐξάνεσθαι
καὶ
ἀπιόντος
φθίνειν. |
[1, 5] |
εἰ
σὰρξ
τῆς
σαρκός,
καὶ
|
προσιόντος |
τινός,
καὶ
τρίτον
σωζομένου
τοῦ |
[1, 5] |
οὖν
ὁτιοῦν
μέρος
αὐξάνεσθαι
καὶ
|
προσιόντος |
τινὸς
κατὰ
μὲν
τὸ
εἶδός |
[1, 9] |
μιχθέντος
τινὸς
ἢ
καθ´
αὑτὸ
|
μεταβαλόντος. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐστὶ
τὸ |
[1, 5] |
ὕδατος,
οὐ
τοῦ
ὕδατος
ἔσται
|
μεταβάλλοντος, |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
ὥσπερ
ἐν |
[1, 5] |
ὃ
καλεῖται
τροφὴ
καὶ
ἐναντίον,
|
μεταβάλλοντος |
δὲ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
εἶδος, |
[1, 8] |
ἀδύνατον,
οἷον
ὑπὸ
τοῦ
πολὺ
|
ὑπερβάλλοντος |
θερμοῦ
τὸ
ἠρέμα
θερμόν.
Ἀλλὰ |
[1, 5] |
ἴσῳ
τόπῳ
μεταβάλλει
τοῦ
ὅλου
|
μένοντος, |
τὰ
δὲ
τοῦ
αὐξανομένου
ἀεὶ |
[1, 5] |
ὥσπερ
τὸ
ἐλαυνόμενον·
τούτου
γὰρ
|
μένοντος |
τὰ
μόρια
μεταβάλλει
κατὰ
τόπον, |
[1, 4] |
Ὅταν
δ´
ὅλον
μεταβάλλῃ
μὴ
|
ὑπομένοντος |
αἰσθητοῦ
τινὸς
ὡς
ὑποκειμένου
τοῦ |
[1, 5] |
ἂν
μηδενός
γε
προσιόντος
μηδὲ
|
ὑπομένοντος |
αὐξάνεσθαι
καὶ
μηδενὸς
ἀπιόντος
φθίνειν |
[1, 5] |
ἀὴρ
ἐξ
ὕδατος,
οἷον
ἐξιὼν
|
ὑπομένοντος. |
Βέλτιον
τοίνυν
ποιεῖν
πᾶσιν
ἀχώριστον |
[1, 4] |
νῦν
δὲ
πάθος
τοῦτο
τοῦ
|
ὑπομένοντος. |
Διὸ
ἀλλοίωσις
τὰ
τοιαῦτα.
Ὅταν |
[1, 5] |
τρίτον
σωζομένου
τοῦ
αὐξανομένου
καὶ
|
ὑπομένοντος· |
ἐν
μὲν
γὰρ
τῷ
γίνεσθαί |
[1, 5] |
πειρᾶσθαι
λύσιν
εὑρεῖν,
σώζοντας
τὸ
|
ὑπομένοντός |
τε
τοῦ
αὐξανομένου
καὶ
προσιόντος |
[1, 4] |
τούτων,
ἀλλοίωσις
μέν
ἐστιν,
ὅταν
|
ὑπομένοντος |
τοῦ
ὑποκειμένου,
αἰσθητοῦ
ὄντος,
μεταβάλλῃ |
[1, 3] |
κάμνοντος
ὑγιαῖνον
καὶ
κάμνον
ἐξ
|
ὑγιαίνοντος, |
ἢ
μικρὸν
ἐκ
μεγάλου
καὶ |
[1, 5] |
ἐπ´
ἐλάττω
δὲ
τὰ
τοῦ
|
φθίνοντος. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἡ
μεταβολὴ |
[1, 3] |
τί,
λέγω
δ´
οἷον
ἐκ
|
κάμνοντος |
ὑγιαῖνον
καὶ
κάμνον
ἐξ
ὑγιαίνοντος, |
[1, 7] |
τὸ
δὲ
δυνάμενον
θερμὸν
εἶναι
|
παρόντος |
τοῦ
θερμαντικοῦ
καὶ
πλησιάζοντος
ἀνάγκη |
[1, 5] |
δυνάμει
μεγέθους,
ἐντελεχείᾳ
δὲ
μηδὲν
|
ἔχοντος |
μέγεθος·
χωριστὸν
γὰρ
ἂν
εἴη |
[1, 5] |
Ἡ
γὰρ
αὔξησίς
ἐστι
τοῦ
|
ἐνυπάρχοντος |
μεγέθους
ἐπίδοσις,
ἡ
δὲ
φθίσις |
[1, 3] |
φιλοσοφήσαντες,
τὸ
ἐκ
μηδενὸς
γίνεσθαι
|
προυπάρχοντος· |
εἰ
δὲ
τὸ
μὲν
εἶναι |
[1, 6] |
καὶ
συγκρίνεσθαι,
μηδενὸς
ποιοῦντος
μηδὲ
|
πάσχοντος· |
καὶ
γὰρ
οἱ
πλείω
τὰ |
[1, 6] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
ποιοῦντος |
ἐροῦμεν
ὡσαύτως·
καὶ
γὰρ
τὸ |
[1, 8] |
διά
τινων
πόρων
εἰσιόντος
τοῦ
|
ποιοῦντος |
ἐσχάτου
καὶ
κυριωτάτου,
καὶ
τοῦτον |
[1, 7] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
|
ποιοῦντος· |
καὶ
γὰρ
τὸν
ἰατρόν
φαμεν |
[1, 6] |
οὐδὲ
διακρίνεσθαι
καὶ
συγκρίνεσθαι,
μηδενὸς
|
ποιοῦντος |
μηδὲ
πάσχοντος·
καὶ
γὰρ
οἱ |
[1, 7] |
μεταφοράν·
καὶ
γὰρ
τοῦ
μὲν
|
ποιοῦντος |
ὅταν
ὑπάρχῃ,
γίνεταί
τι
τὸ |
[1, 7] |
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
ποιοῦντος· |
ὁτὲ
μὲν
γὰρ
τὸν
ἄνθρωπόν |
[1, 3] |
διὰ
τὸ
συνεχῶς
κινεῖσθαι
τἆλλα
|
κινοῦντος |
ὕστερον
ἀποδοτέον,
τί
τοιοῦτον
τῶν |
[1, 10] |
ποιεῖ
μίξιν,
ἀλλ´
αὔξησιν
τοῦ
|
κρατοῦντος· |
μεταβάλλει
γὰρ
θάτερον
εἰς
τὸ |
[1, 10] |
ἐνεργείᾳ
μὲν
ἑτέρου
ὄντος
τοῦ
|
γεγονότος |
ἐξ
αὐτῶν,
δυνάμει
δ´
ἔτι |
[1, 8] |
διὰ
τῶν
πόρων,
εἰ
πλήρης
|
ἕκαστος· |
τί
γὰρ
διοίσει
τοῦ
μὴ |
[1, 1] |
τὰ
φαινόμενα
καὶ
πρὸς
αὑτὸν
|
αὐτός. |
Ἅμα
μὲν
γὰρ
οὔ
φησιν |
[1, 4] |
στρογγύλος,
ὁτὲ
δὲ
γωνιοειδὴς
ὁ
|
αὐτός |
γε
ὤν.
Ὅταν
δ´
ὅλον |
[1, 2] |
μεγέθους
σῶμά
τι
ἀπέρχεται,
ὁ
|
αὐτὸς |
λόγος,
ἐκεῖνο
πῶς
διαιρετόν.
Εἰ |
[1, 1] |
ἐκ
μαλακοῦ
σκληρόν·
ὁ
δ´
|
αὐτὸς |
λόγος
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων· |
[1, 2] |
οὐδενὸς
οὐδεὶς
ἐπέστησεν
ἔξω
Δημοκρίτου.
|
Οὗτος |
δ´
ἔοικε
μὲν
περὶ
ἁπάντων |
[1, 2] |
δοκῶν
όγος
εἶναι
μεγέθη
ἄτομα
|
οὗτός |
ἐστιν·
ὅτι
δὲ
λανθάνει
παραλογιζόμενος, |
[1, 10] |
τά
γε
ὅλως
οὐκ
ὄντα.
|
Οὗτος
|
μὲν
οὖν
ὁ
λόγος
ἔοικε |
[1, 9] |
τῶν
σωμάτων
ἄτοπον·
ἀναιρεῖ
γὰρ
|
οὗτος |
ὁ
λόγος
ἀλλοίωσιν,
ὁρῶμεν
δὲ |
[1, 5] |
καὶ
τῶν
ὁμοιομερῶν·
διὸ
καὶ
|
τεθνεῶτος |
μᾶλλον
ἂν
δόξειεν
εἶναι
ἔτι |
[1, 8] |
τὰ
δὲ
μεταξὺ
αὐτῶν
κενά,
|
οὓς |
ἐκεῖνος
λέγει
πόρους.
Οὕτως
δὲ |
[1, 8] |
Οἱ
μὲν
οὖν
τρόποι
καθ´
|
οὓς |
τὰ
μὲν
ποιεῖ
τὰ
δὲ |
[1, 1] |
τε
αἰτίας
διαιρετέον
καὶ
τοὺς
|
λόγους |
αὐτῶν,
ἔτι
δὲ
περὶ
αὐξήσεως |
[1, 7] |
παρὰ
τῶν
πρότερον
ὑπεναντίους
ἀλλήλοις
|
λόγους. |
Οἱ
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι
τοῦτό |
[1, 8] |
διαφέρειν.
Λεύκιππος
δ´
ἔχειν
ᾠήθη
|
λόγους |
οἵ
τινες
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν |
[1, 2] |
ἔχει
ταῦτα
καὶ
πολλὰς
καὶ
|
εὐλόγους. |
Εἰ
μὲν
γάρ
ἐστι
σύγκρισις |
[1, 5] |
ἑτέρα
οὖσα
δήλη
μᾶλλον
τοῦ
|
εἴδους |
ἐνταῦθα
ἢ
ἐπὶ
σαρκὸς
καὶ |
[1, 5] |
τοῦ
δὲ
σχήματος
καὶ
τοῦ
|
εἴδους |
ὁτῳοῦν
μορίῳ.
Ἐπὶ
δὲ
τῶν |
[1, 5] |
τινος
δὲ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος,
ἢ
|
ὁμοιοειδοῦς |
ἢ
ὁμογενοῦς,
οἷον
πῦρ
ὑπὸ |
[1, 5] |
τὸ
ποσὸν
δυνάμει,
οὗτοι
ἔσονται
|
μείζους |
αὐλοί.
Ἐὰν
δὲ
μηκέτι
ποιεῖν |
[1, 5] |
ἡ
αὐτὴ
καὶ
μεγέθους
καὶ
|
πάθους |
ἐστί,
τῷ
μὲν
λόγῳ
χωριστή, |
[1, 5] |
ἡ
ὕλη,
ἣν
οὐδέποτ´
ἄνευ
|
πάθους |
οἷόν
τε
εἶναι
οὐδ´
ἄνευ |
[1, 8] |
τοῦ
κενοῦ)
καὶ
μηθενὸς
ποιητικὸν
|
πάθους· |
οὔτε
γὰρ
ψυχρὸν
οὔτε
σκληρὸν |
[1, 5] |
εἶναι
τὴν
αὔξησιν
εἰς
ἐντελέχειαν
|
μεγέθους· |
γένεσις
γὰρ
ἂν
εἴη
σώματος |
[1, 5] |
ἡ
αὔξησις
μεταβολὴ
ἐκ
δυνάμει
|
μεγέθους, |
ἐντελεχείᾳ
δὲ
μηδὲν
ἔχοντος
μέγεθος· |
[1, 5] |
γὰρ
αὔξησίς
ἐστι
τοῦ
ἐνυπάρχοντος
|
μεγέθους |
ἐπίδοσις,
ἡ
δὲ
φθίσις
μείωσις. |
[1, 5] |
κοινὸν
οὐδέν)
ἡ
αὐτὴ
καὶ
|
μεγέθους |
καὶ
πάθους
ἐστί,
τῷ
μὲν |
[1, 5] |
ὑποληπτέον,
πότερον
ἐκ
δυνάμει
μὲν
|
μεγέθους |
καὶ
σώματος,
ἐντελεχείᾳ
δ´
ἀσωμάτου |
[1, 5] |
μέρος
μεῖζον
γίνεσθαι
τοῦ
αὐξανομένου
|
μεγέθους, |
οἷον
εἰ
σὰρξ
τῆς
σαρκός, |
[1, 2] |
σώματος,
καὶ
οὕτως
ἐκ
τοῦ
|
μεγέθους |
σῶμά
τι
ἀπέρχεται,
ὁ
αὐτὸς |
[1, 5] |
χωριστὸν
τὸ
κενόν·
ἀδύνατον
δὲ
|
μεγέθους |
ὕλην
εἶναι
χωριστήν,
ὥσπερ
εἴρηται |
[1, 5] |
σώματος,
ἐντελεχείᾳ
δ´
ἀσωμάτου
καὶ
|
ἀμεγέθους |
γίνεσθαι
σῶμα
καὶ
μέγεθος,
καὶ |
[1, 5] |
τὸ
αὐξανόμενον,
ὥστ´
οὐκ
ἐξ
|
ἀμεγέθους |
ὕλης
δεῖ
εἶναι
τὴν
αὔξησιν |
[1, 1] |
ἀλλ´
ἐξ
ὧν
λέγουσιν
οἱ
|
πλείους |
ἀρχὰς
ποιοῦντες
μιᾶς
ἀδύνατον
ἀλλοιοῦσθαι. |
[1, 2] |
ἐστι,
καὶ
πᾶσαι
ὡς
ἑκάστη·
|
πλείους |
δὲ
μιᾶς
οὐκ
εἰσίν·
ἐφεξῆς |
[1, 7] |
παρειλήφαμεν
δὲ
παρὰ
τῶν
πρότερον
|
ὑπεναντίους |
ἀλλήλοις
λόγους.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 9] |
σκληρὰ
καὶ
πεπηγότα
ἀδιαίρετα
τοὺς
|
ὄγκους· |
ἀλλ´
ὁμοίως
ἅπαν
ὑγρόν,
ὁτὲ |
[1, 1] |
τὴν
ἅπασαν
φύσιν
πλὴν
τοῦ
|
νείκους, |
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς
γίνεσθαι
πάλιν |
[1, 1] |
καὶ
μαχομένων
ἀλλήλοις
ἔτι
τοῦ
|
νείκους |
καὶ
τῆς
φιλίας.
Διόπερ
καὶ |
[1, 8] |
ὅσων
οἱ
πόροι
σύμμετροι
πρὸς
|
ἀλλήλους |
εἰσίν.
Ὁδῷ
δὲ
μάλιστα
καὶ |
[1, 7] |
ὀλίγῳ.
Δημόκριτος
δὲ
παρὰ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἰδίως
ἔλεξε
μόνος·
φησὶ
γὰρ |
[1, 5] |
ἐντελεχείᾳ
ὄντος,
ἢ
ὁμοιοειδοῦς
ἢ
|
ὁμογενοῦς, |
οἷον
πῦρ
ὑπὸ
πυρὸς
ἢ |
[1, 7] |
δὲ
τὸ
ὁμογενὲς
ὑπὸ
τοῦ
|
ὁμογενοῦς. |
Τούτου
δ´
αἴτιον
ὅτι
τἀναντία |
[1, 5] |
αὔξησις.
Ληπτέον
δὴ
μᾶλλον
οἷον
|
ἁπτομένους |
τῆς
ζητήσεως
ἐξ
ἀρχῆς,
ποίου |
[1, 8] |
ἔχειν
ἀοράτους
μὲν
διὰ
μικρότητα,
|
πυκνοὺς |
δὲ
καὶ
κατὰ
στοῖχον,
καὶ |
[1, 7] |
δὴ
τὸ
μὴ
ταὐτὰ
λέγοντας
|
ἀμφοτέρους |
ὅμως
ἅπτεσθαι
τῆς
φύσεως.
Λέγομεν |
[1, 5] |
ὕδατι
ἐνεῖναι
τὴν
ὕλην
αὐτοῦ.
|
Ἀπείρους |
γὰρ
οὐδὲν
κωλύει
ὕλας
εἶναι, |
[1, 8] |
ἔσται
ἕτερον
στερεὸν
παρὰ
τοὺς
|
πόρους, |
ἀλλὰ
πᾶν
κενόν.
Ἀνάγκη
ἄρα |
[1, 9] |
ἐστι
καὶ
ἧττον·
καὶ
ταύτῃ
|
πόρους |
ἄν
τις
λέγοι
μᾶλλον,
καθάπερ |
[1, 8] |
καὶ
τῶν
διαφανῶν,
διὰ
τὸ
|
πόρους |
ἔχειν
ἀοράτους
μὲν
διὰ
μικρότητα, |
[1, 8] |
πάσχει
τὸ
πᾶν,
κἂν
μὴ
|
πόρους |
ἔχον
ἀλλ´
αὐτὸ
συνεχὲς
ὂν |
[1, 8] |
αὐτῶν
κενά,
οὓς
ἐκεῖνος
λέγει
|
πόρους. |
Οὕτως
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
λέγει |
[1, 8] |
γὰρ
διοίσει
τοῦ
μὴ
ἔχειν
|
πόρους; |
πᾶν
γὰρ
ὁμοίως
ἔσται
πλῆρες. |
[1, 8] |
δ´
ὄντων
πάντῃ
τῶν
σωμάτων
|
πόρους |
ποιεῖν
γελοῖον·
ᾗ
γὰρ
διαιρετά, |
[1, 8] |
ἔσται
κενόν.
Ὅλως
δὲ
τὸ
|
πόρους |
ποιεῖν
περίεργον·
εἰ
μὲν
γὰρ |
[1, 8] |
μὲν
οὖν
οὕτως
λέγειν
τοὺς
|
πόρους, |
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἢ
ψεῦδος |
[1, 7] |
τῷ
ὀλίγῳ.
Δημόκριτος
δὲ
παρὰ
|
τοὺς |
ἄλλους
ἰδίως
ἔλεξε
μόνος·
φησὶ |
[1, 1] |
τάς
τε
αἰτίας
διαιρετέον
καὶ
|
τοὺς |
λόγους
αὐτῶν,
ἔτι
δὲ
περὶ |
[1, 9] |
τὰ
σκληρὰ
καὶ
πεπηγότα
ἀδιαίρετα
|
τοὺς |
ὄγκους·
ἀλλ´
ὁμοίως
ἅπαν
ὑγρόν, |
[1, 8] |
γὰρ
ἔσται
ἕτερον
στερεὸν
παρὰ
|
τοὺς |
πόρους,
ἀλλὰ
πᾶν
κενόν.
Ἀνάγκη |
[1, 8] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὕτως
λέγειν
|
τοὺς |
πόρους,
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἢ |
[1, 8] |
διαφανῶν,
διὰ
τὸ
πόρους
ἔχειν
|
ἀοράτους |
μὲν
διὰ
μικρότητα,
πυκνοὺς
δὲ |
[1, 1] |
γὰρ
ἀφαιρεταὶ
γενόμεναί
γε)
δῆλον
|
ὡς |
ἀνάγκη
γίνεσθαι
καὶ
γῆν
ἐξ |
[1, 5] |
ὅμοιον
ὁμοίῳ
αὐξάνεται,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
ἀνομοίῳ.
Ἀπορήσειε
δ´
ἄν
τις |
[1, 7] |
Ἔστι
δὲ
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
|
ὡς |
ἀρχή,
τὸ
δὲ
σιτίον
τὸ |
[1, 8] |
τὸ
συμβαῖνον
ἀφείσθω
τὸ
νῦν,
|
ὡς |
δὲ
μικρὸν
παρεκβᾶσιν
εἰπεῖν,
ἀναγκαῖον |
[1, 10] |
γεννητοῦ
καὶ
φθαρτοῦ·
δῆλον
γὰρ
|
ὡς |
δεῖ
διαφέρειν,
εἴπερ
ἔστιν.
Ὥστε |
[1, 2] |
Καὶ
πάλιν
εἰ
μεγέθη,
πότερον,
|
ὡς |
Δημόκριτος
καὶ
Λεύκιππος,
σώματα
ταῦτ´ |
[1, 2] |
μίξεως,
οὔτε
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
ὡς |
εἰπεῖν
οὐδενός,
οἷον
τοῦ
ποιεῖν |
[1, 7] |
μὲν
γὰρ
ὕλην
λέγομεν
ὁμοίως
|
ὡς |
εἰπεῖν
τὴν
αὐτὴν
εἶναι
τῶν |
[1, 2] |
μία
ὁπῃοῦν
ἐστι,
καὶ
πᾶσαι
|
ὡς |
ἑκάστη·
πλείους
δὲ
μιᾶς
οὐκ |
[1, 3] |
αἴτιόν
ἐστιν,
νῦν
δὲ
τὴν
|
ὡς |
ἐν
ὕλης
εἴδει
τιθεμένην
αἰτίαν |
[1, 6] |
ἁπτόμενον
ἅπτεσθαι
ἁπτομένου·
ἔστι
δ´
|
ὡς |
ἐνίοτέ
φαμεν
τὸ
κινοῦν
ἅπτεσθαι |
[1, 5] |
μήτε
τῶν
καθ´
ἕκαστα·
ἀλλ´
|
ὡς |
ἐνταῦθα
τὸ
καθόλου,
κἀκεῖ
τὸ |
[1, 6] |
τὸ
πάσχειν.
Ἔστι
μὲν
οὖν
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
τὸ
ἁπτόμενον |
[1, 3] |
Εἰ
γάρ
τι
γίνεται,
δῆλον
|
ὡς |
ἔσται
δυνάμει
τις
οὐσία,
ἐντελεχείᾳ |
[1, 10] |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
πάλιν.
Ἔστι
δή,
|
ὡς |
ἔφαμεν,
τῶν
ὄντων
τὰ
μὲν
|
[1, 3] |
ὕδατι,
ἀέρι.
Ἢ
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ἡ
αὐτή,
ἔστι
δ´
ὡς |
[1, 3] |
ὡς
ἡ
αὐτή,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
ἡ
ἑτέρα·
ὃ
μὲν
γάρ |
[1, 7] |
τὸ
θερμόν·
ἔστι
μὲν
γὰρ
|
ὡς |
ἡ
ὕλη
πάσχει,
ἔστι
δ´ |
[1, 10] |
πως
καὶ
μικτὰ
ἠρέμα,
καὶ
|
ὡς |
θάτερον
μὲν
δεκτικὸν
θάτερον
δ´ |
[1, 8] |
ἐνδέχεται
περὶ
τοῦ
διορᾶν
συμβαίνειν
|
ὡς |
λέγουσιν;
οὔτε
γὰρ
κατὰ
τὰς |
[1, 7] |
Ἔστι
δὲ
τὸ
ποιητικὸν
αἴτιον
|
ὡς |
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεως. |
[1, 2] |
τε
ἀεὶ
μία
δυοῖν
τινων,
|
ὡς |
ὄντος
τινὸς
παρὰ
τὴν
ἁφὴν |
[1, 5] |
καὶ
βραχίων.
Ὥστε
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ὁτιοῦν
τῆς
σαρκὸς
ηὔξηται,
ἔστι |
[1, 6] |
κινητῶν
ἅπτοιτ´
ἄν,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
οὔ.
Ἀλλ´
ὁ
διορισμὸς
τοῦ |
[1, 2] |
ὑπάρχει
τοῖς
μεγέθεσιν,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
οὔ.
Δοκεῖ
δ´,
ὅταν
τοῦτο |
[1, 5] |
τῆς
σαρκὸς
ηὔξηται,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
οὔ.
Κατὰ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[1, 3] |
οὐσία
μηδὲ
τὸ
τόδε,
δῆλον
|
ὡς |
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
οὐδεμία
κατηγοριῶν, |
[1, 8] |
τοῖς
δὲ
τὸ
ἓν
κατασκευάζουσιν
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
κίνησιν
οὖσαν
ἄνευ |
[1, 2] |
ἀναγκαστικοὶ
καὶ
οὐκ
εὔποροι
διαλύειν
|
ὡς |
οὐκ
ἐνδέχεται
ἄλλως
ἔχειν.
Εἴτε |
[1, 5] |
ποιεῖν
πᾶσιν
ἀχώριστον
τὴν
ὕλην
|
ὡς |
οὖσαν
τὴν
αὐτὴν
καὶ
μίαν |
[1, 10] |
καὶ
μίξις
ἀλλ´
ἕτερον,
δῆλον
|
ὡς |
οὔτε
κατὰ
μικρὰ
σωζόμενα
δεῖ |
[1, 10] |
τούτων
συμβαίνει·
ὁ
γὰρ
καττίτερος
|
ὡς |
πάθος
τι
ὢν
ἄνευ
ὕλης |
[1, 6] |
οὖν
φανερόν,
ὅτι
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
τὰ
κινοῦντα
τῶν
κινητῶν
ἅπτοιτ´ |
[1, 8] |
ἕτερα,
ποῖα
ταῦτα;
καὶ
δῆλον
|
ὡς |
ταῦτα
θετέον
ἀρχὰς
καὶ
αἰτίας |
[1, 1] |
οἰκείαν
φωνὴν
ἠγνόησεν·
λέγει
γοῦν
|
ὡς |
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
ἀπόλλυσθαι
ταὐτὸν |
[1, 7] |
πλεῖστοι
τοῦτό
γε
ὁμονοητικῶς
λέγουσιν,
|
ὡς |
τὸ
μὲν
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 5] |
γένοιτο
ξηρόν·
ἔστι
μὲν
γὰρ
|
ὡς |
τὸ
ὅμοιον
ὁμοίῳ
αὐξάνεται,
ἔστι |
[1, 7] |
ἡ
ὕλη
πάσχει,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
τοὐναντίον.
Οἱ
μὲν
οὖν
εἰς |
[1, 8] |
τὴν
αἴσθησιν
καὶ
παριδόντες
αὐτὴν
|
ὡς |
τῷ
λόγῳ
δέον
ἀκολουθεῖν,
ἓν |
[1, 3] |
τοῦ
γένεσιν
εἶναι
συνεχῶς
αἰτία
|
ὡς |
ὕλη
τὸ
ὑποκείμενον,
ὅτι
μεταβλητικόν |
[1, 1] |
σύστοιχα
τούτων.
Ἧι
μὲν
γὰρ
|
ὡς |
ὕλη
ὑπόκειται,
ἐξ
οὗ
μεταβάλλοντα |
[1, 2] |
στιγμῶν
εἶναι.
Τὸ
δ´
ἐστὶν
|
ὡς |
ὑπάρχει
πάντῃ,
ὅτι
μία
ὁπῃοῦν |
[1, 2] |
πάντῃ
εἶναι
διαιρετὸν
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ὑπάρχει
τοῖς
μεγέθεσιν,
ἔστι
δ´ |
[1, 4] |
μεταβάλλῃ
μὴ
ὑπομένοντος
αἰσθητοῦ
τινὸς
|
ὡς |
ὑποκειμένου
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
οἷον |
[1, 8] |
οὖν
οὕτως
λέγειν
τοὺς
πόρους,
|
ὥς |
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἢ
ψεῦδος
ἢ |
[1, 2] |
γένεσις
συγκρίσει
καὶ
διακρίσει
ὥρισται,
|
ὥς |
τινές
φασιν,
τὴν
δ´
ἐν |
[1, 5] |
μόνον
περὶ
ὃ
ἀλλὰ
καὶ
|
ὣς |
τοῦ
τε
γινομένου
καὶ
ἀλλοιουμένου |
[1, 8] |
δὲ
μή·
νῦν
μὲν
γὰρ
|
εὐλόγως |
τὰ
μείζω
θραύεται
μᾶλλον
τῶν |
[1, 5] |
τῷ
λόγῳ.
Διὸ
τρέφεται
μὲν
|
ἕως |
ἂν
σώζηται
καὶ
φθῖνον,
αὐξάνεται |
[1, 6] |
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
καὶ
περὶ
|
μίξεως |
θεωρητέον,
ἀνάγκη
καὶ
περὶ
ἁφῆς· |
[1, 10] |
τρόπον.
~Λοιπὸν
δὲ
θεωρῆσαι
περὶ
|
μίξεως |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
τῆς |
[1, 2] |
δὲ
τοῦτο,
οὐκέτι)
οὐδὲ
περὶ
|
μίξεως, |
οὔτε
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὡς |
[1, 1] |
ᾗ
δὲ
τοῦτο
μὲν
ἐκ
|
συνθέσεως |
γίνεται
συνιόντων
ἐκείνων,
ἐκεῖνα
δ´ |
[1, 4] |
ἐναντιώσεών
τινων.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
γενέσεως, |
εἴτε
ἔστιν
εἴτε
μή,
καὶ |
[1, 2] |
Πλάτων
μὲν
οὖν
μόνον
περὶ
|
γενέσεως |
ἐσκέψατο
καὶ
φθορᾶς,
ὅπως
ὑπάρχει |
[1, 3] |
περὶ
τῆς
ἁπλῆς
φθορᾶς
καὶ
|
γενέσεως. |
Ἔχει
δ´
ἀπορίαν
ἱκανὴν
καὶ |
[1, 1] |
ὑποληπτέον
φύσιν
εἶναι
ἀλλοιώσεως
καὶ
|
γενέσεως, |
ἢ
χωρίς,
ὥσπερ
διώρισται
καὶ |
[1, 5] |
λοιπὸν
εἰπεῖν,
τί
τε
διαφέρει
|
γενέσεως |
καὶ
ἀλλοιώσεως,
καὶ
πῶς
αὐξάνεται |
[1, 4] |
εἰρήσθω.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
Περὶ
δὲ
|
γενέσεως |
καὶ
ἀλλοιώσεως
λέγωμεν
τί
διαφέρουσιν· |
[1, 4] |
μὲν
καὶ
κυρίως
τὸ
ὑποκείμενον
|
γενέσεως |
καὶ
φθορᾶς
δεκτικόν,
τρόπον
δέ |
[1, 10] |
ζητεῖν
διορίσαι
τί
διαφέρει
μίξις
|
γενέσεως |
καὶ
φθορᾶς,
καὶ
τί
τὸ |
[1, 0] |
~ΠΕΡΙ
|
ΓΕΝΕΣΕΩΣ |
ΚΑΙ
ΦΘΟΡΑΣ
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
Περὶ |
[1, 1] |
φύσιν.
Ὅλως
τε
δὴ
περὶ
|
γενέσεως |
καὶ
φθορᾶς
τῆς
ἁπλῆς
λεκτέον, |
[1, 1] |
ΦΘΟΡΑΣ
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
Περὶ
δὲ
|
γενέσεως |
καὶ
φθορᾶς
τῶν
φύσει
γενομένων |
[1, 5] |
μεταβολὴ
οὐκ
αὐξήσεως
ἴδιος
ἀλλὰ
|
γενέσεως |
ὅλως.
Ἡ
γὰρ
αὔξησίς
ἐστι |
[1, 2] |
ὑπάρχει
τοῖς
πράγμασι,
καὶ
περὶ
|
γενέσεως |
οὐ
πάσης
ἀλλὰ
τῆς
τῶν |
[1, 3] |
διώρισται,
τί
δή
ποτε
πάσης
|
γενέσεως |
οὔσης
φθορᾶς
ἄλλου,
καὶ
πάσης |
[1, 3] |
πάσης
φθορᾶς
οὔσης
ἑτέρου
τινὸς
|
γενέσεως, |
οὐχ
ὁμοίως
ἀποδίδομεν
τὸ
γίνεσθαι |
[1, 1] |
ποιοῦσι
διαφέρειν
τὴν
ἀλλοίωσιν
τῆς
|
γενέσεως· |
συνιόντων
γὰρ
καὶ
διαλυομένων
ἡ |
[1, 7] |
ἀεὶ
κινεῖν
κινούμενον.
Ἐπὶ
δὲ
|
ποιήσεως |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἀπαθές,
τὸ |
[1, 7] |
τε
γὰρ
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
|
κινήσεως, |
δοκεῖ
τοῦτο
κινεῖν
(ἡ
γὰρ |
[1, 5] |
ἀλλοιοῦν
καὶ
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
|
κινήσεως |
ἐν
τῷ
αὐξανομένῳ
καὶ
τῷ |
[1, 3] |
εἴρηται
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ
|
κινήσεως |
λόγοις,
ὅτι
ἐστὶ
τὸ
μὲν |
[1, 3] |
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί
φαμεν
τῆς
|
κινήσεως, |
μιᾶς
δὲ
τῆς
ὕλης,
τὴν |
[1, 7] |
ὡς
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
|
κινήσεως. |
Τὸ
δ´
οὗ
ἕνεκα
οὐ |
[1, 7] |
δὲ
παθητικά.
Καὶ
ὥσπερ
ἐπὶ
|
κινήσεως |
τὸν
αὐτὸν
ἔχει
τρόπον
καὶ |
[1, 8] |
διὰ
τῆς
διὰ〉
τῶν
πόρων
|
κινήσεώς |
φασι
τὰ
πάθη
συμβαίνειν,
εἰ |
[1, 5] |
ἥ
γε
τοιαύτη
μεταβολὴ
οὐκ
|
αὐξήσεως |
ἴδιος
ἀλλὰ
γενέσεως
ὅλως.
Ἡ |
[1, 1] |
ἄλλων
ἁπλῶν
κινήσεων,
οἷον
περὶ
|
αὐξήσεως |
καὶ
ἀλλοιώσεως.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Πλάτων |
[1, 1] |
λόγους
αὐτῶν,
ἔτι
δὲ
περὶ
|
αὐξήσεως |
καὶ
ἀλλοιώσεως,
τί
ἑκάτερον,
καὶ |
[1, 5] |
ἐστιν
ἡ
μεταβολὴ
ἡ
τῆς
|
αὐξήσεως |
καὶ
ἡ
τῆς
φθίσεως
(περὶ |
[1, 5] |
τρόπον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Περὶ
δὲ
|
αὐξήσεως |
λοιπὸν
εἰπεῖν,
τί
τε
διαφέρει |
[1, 2] |
πῶς
διαφέρειν.
Οὔτε
γὰρ
περὶ
|
αὐξήσεως |
οὐδεὶς
οὐδὲν
διώρισεν,
ὥσπερ
λέγομεν, |
[1, 2] |
οὔτε
περὶ
ἀλλοιώσεως
οὔτε
περὶ
|
αὐξήσεως, |
τίνα
τρόπον
ὑπάρχουσι
τοῖς
πράγμασιν. |
[1, 8] |
φθορᾶς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῆς
|
αὐξήσεως, |
ὑπεισδυομένων
στερεῶν.
Σχεδὸν
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
δὴ
μᾶλλον
οἷον
ἁπτομένους
τῆς
|
ζητήσεως |
ἐξ
ἀρχῆς,
ποίου
τινὸς
ὄντος |
[1, 5] |
τῆς
αὐξήσεως
καὶ
ἡ
τῆς
|
φθίσεως |
(περὶ
μέγεθος
δὲ
δοκεῖ
εἶναι |
[1, 8] |
διὰ
τοῦ
κενοῦ
γινομένης
τῆς
|
διαλύσεως |
καὶ
τῆς
φθορᾶς,
ὁμοίως
δὲ |
[1, 1] |
συνιόντων
ἐκείνων,
ἐκεῖνα
δ´
ἐκ
|
διαλύσεως, |
στοιχειωδέστερα
ἐκεῖνα
καὶ
πρότερα
τὴν |
[1, 7] |
λέγοντας
ἀμφοτέρους
ὅμως
ἅπτεσθαι
τῆς
|
φύσεως. |
Λέγομεν
γὰρ
πάσχειν
ὁτὲ
μὲν |
[1, 7] |
οὐκ
ἐξίστησι
γὰρ
ἄλληλα
τῆς
|
φύσεως |
ὅσα
μήτ´
ἐναντία
μήτ´
ἐξ |
[1, 10] |
τὸ
κρατοῦν
ἐκ
τῆς
αὑτοῦ
|
φύσεως, |
οὐ
γίνεται
δὲ
θάτερον,
ἀλλὰ |
[1, 4] |
καὶ
πῶς
ἔστι,
καὶ
περὶ
|
ἀλλοιώσεως |
διωρίσθω
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 5] |
μίγμα.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπ´
|
ἀλλοιώσεως, |
εἰ
μένει
σὰρξ
οὖσα
καὶ |
[1, 1] |
τὴν
αὐτὴν
ὑποληπτέον
φύσιν
εἶναι
|
ἀλλοιώσεως |
καὶ
γενέσεως,
ἢ
χωρίς,
ὥσπερ |
[1, 5] |
τί
τε
διαφέρει
γενέσεως
καὶ
|
ἀλλοιώσεως, |
καὶ
πῶς
αὐξάνεται
τῶν
αὐξανομένων |
[1, 1] |
κινήσεων,
οἷον
περὶ
αὐξήσεως
καὶ
|
ἀλλοιώσεως. |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Πλάτων
μὲν
οὖν |
[1, 4] |
Δ'
Περὶ
δὲ
γενέσεως
καὶ
|
ἀλλοιώσεως |
λέγωμεν
τί
διαφέρουσιν·
φαμὲν
γὰρ |
[1, 2] |
τοιούτων,
οὐδέν·
ἔτι
οὔτε
περὶ
|
ἀλλοιώσεως |
οὔτε
περὶ
αὐξήσεως,
τίνα
τρόπον |
[1, 1] |
ἔτι
δὲ
περὶ
αὐξήσεως
καὶ
|
ἀλλοιώσεως, |
τί
ἑκάτερον,
καὶ
πότερον
τὴν |
[1, 4] |
ποσὸν
ᾖ
ἡ
μεταβολὴ
τῆς
|
ἐναντιώσεως, |
αὔξη
καὶ
φθίσις,
ὅταν
δὲ |
[1, 4] |
τι
ὑπομένῃ
πάθος
τὸ
αὐτὸ
|
ἐναντιώσεως |
ἐν
τῷ
γενομένῳ
καὶ
τῷ |
[1, 8] |
γενέσθαι
πλῆθος,
οὐδ´
ἐκ
τῶν
|
ἀληθῶς |
πολλῶν
ἕν,
ἀλλ´
εἶναι
τοῦτ´ |
[1, 6] |
λέγειν
τὴν
ποίησιν,
καὶ
τοῦτ´
|
ὀρθῶς |
λέγει
Διογένης,
ὅτι
εἰ
μὴ |
[1, 1] |
λεγόμενα.
Τοῦτο
δ´
ὅτι
λέγομεν
|
ὀρθῶς, |
ῥᾴδιον
συνιδεῖν.
Ὥσπερ
γὰρ
ὁρῶμεν |
[1, 8] |
μικρῶν·
τὰ
μὲν
γὰρ
διαλύεται
|
ῥᾳδίως, |
οἷον
τὰ
μεγάλα·
προσκόπτει
γὰρ |
[1, 10] |
(διαιρεῖται
γὰρ
εἰς
μικρὰ
ταῦτα
|
ῥᾳδίως· |
τοῦτο
γὰρ
ἦν
τὸ
εὐορίστῳ |
[1, 7] |
Δημόκριτος
δὲ
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
|
ἰδίως |
ἔλεξε
μόνος·
φησὶ
γὰρ
τὸ |
[1, 10] |
δὲ
πολὺ
καὶ
ὑπὸ
πολλοῦ
|
χρονίως |
τοῦτο
δρᾷ.
Διὸ
τὰ
εὐόριστα |
[1, 1] |
τε
κατ´
ἀλλοίωσιν.
Ἔτι
δ´
|
ὁμοίως |
ἀναγκαῖον
εἶναι
τοῦτο
καὶ
ἀλλοίωσιν· |
[1, 9] |
πεπηγότα
ἀδιαίρετα
τοὺς
ὄγκους·
ἀλλ´
|
ὁμοίως
|
ἅπαν
ὑγρόν,
ὁτὲ
δὲ
σκληρὸν |
[1, 3] |
οὔσης
ἑτέρου
τινὸς
γενέσεως,
οὐχ
|
ὁμοίως |
ἀποδίδομεν
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
τὸ |
[1, 6] |
τόπος·
καὶ
γὰρ
τοῖς
μαθηματικοῖς
|
ὁμοίως |
ἀποδοτέον
ἁφὴν
καὶ
τόπον,
εἴτ´ |
[1, 5] |
ὥσπερ
ὅταν
μίξῃς
οἶνον
ὕδατι·
|
ὁμοίως |
γὰρ
πλεῖον
ἑκάτερον.
Ἢ
ὅτι |
[1, 8] |
τις
εἴη
ἡ
φύσις
αὐτῶν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
ἀδύνατον
καὶ
εἰ
πλείω |
[1, 1] |
πᾶσιν
δνοφόεντά
τε
ῥιγαλέον
τε»
|
Ὁμοίως |
δὲ
διορίζει
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 5] |
τοῦ
αὐξανομένου
ὁτιοῦν
μέρος
ηὐξῆσθαι,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐν
τῷ
φθίνειν |
[1, 5] |
τοῦ
ὕδατος
τὸ
συνόλον
μίγμα.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπ´
ἀλλοιώσεως,
εἰ |
[1, 9] |
ἕκαστον
καὶ
ἓν
ὂν
ἀπαθές.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
μὴ
θιγγάνοντα
μήτε |
[1, 7] |
τὸ
κινούμενον
καὶ
τὴν
γένεσιν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
ποιοῦντος· |
[1, 8] |
τῆς
διαλύσεως
καὶ
τῆς
φθορᾶς,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῆς
αὐξήσεως,
ὑπεισδυομένων |
[1, 8] |
καὶ
τοῦ
πυρὸς
εἶναι
στοιχεῖον,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων, |
[1, 1] |
ὕδατος
καὶ
ὕδωρ
ἐκ
γῆς,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον, |
[1, 2] |
δὴ
οὐδὲν
ἄλλ´
ἢ
φαινόμενον.
|
Ὁμοίως |
δὲ
κἂν
ᾖ
ἐκ
στιγμῶν, |
[1, 3] |
τι
γίνεσθαι.
Οὐ
μὴν
ἀλλ´
|
ὁμοίως |
ἐν
πᾶσι
γένεσις
μὲν
κατὰ |
[1, 8] |
μὴ
ἔχειν
πόρους;
πᾶν
γὰρ
|
ὁμοίως |
ἔσται
πλῆρες.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[1, 10] |
μεμίχθαι
φασὶν
ἢ
πρότερον,
ἀλλ´
|
ὁμοίως |
ἔχειν,
θατέρου
δὲ
φθαρέντος
οὐ |
[1, 10] |
οὐκ
εἶναι,
τὴν
δὲ
μίξιν
|
ὁμοίως |
ἐχόντων
εἶναι
τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 3] |
ἔλθῃ
καὶ
τὸ
μὴ
ὄν,
|
ὁμοίως |
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ
μὴ
ὄντος |
[1, 3] |
γίνεται
ἐκ
μὴ
ὄντος.
Ὥστε
|
ὁμοίως |
καὶ
γίνεται
ἐκ
μὴ
ὄντος |
[1, 1] |
τῶν
φύσει
γενομένων
καὶ
φθειρομένων,
|
ὁμοίως |
κατὰ
πάντων,
τάς
τε
αἰτίας |
[1, 6] |
Ἐπεὶ
δὲ
τὸ
κινοῦν
οὐχ
|
ὁμοίως |
κινεῖ
τὸ
κινούμενον,
ἀλλὰ
τὸ |
[1, 3] |
τοῦ
γένεσιν
εἶναι
καὶ
φθορὰν
|
ὁμοίως |
περὶ
ἕκαστον
τῶν
ὄντων,
ταύτην |
[1, 7] |
εἶναι
θάτερον
θατέρου
(πάντα
γὰρ
|
ὁμοίως |
ὑπάρχειν
ταὐτὰ
τοῖς
ὁμοίοις)
τὰ |
[1, 8] |
ἐστι,
τὸ
δὲ
διῃρημένον;
ἔτι
|
ὁμοίως |
φάναι
ἀναγκαῖον
μὴ
εἶναι
κίνησιν. |
[1, 7] |
Τὴν
μὲν
γὰρ
ὕλην
λέγομεν
|
ὁμοίως |
ὡς
εἰπεῖν
τὴν
αὐτὴν
εἶναι |
[1, 6] |
ποιεῖν
ταῦτα
καὶ
πάσχειν
δύναται
|
κυρίως |
ἃ
μὴ
οἷόν
τε
ἅψασθαι |
[1, 1] |
γένεσιν
ἀλλοίωσιν
φάναι
καὶ
τὸ
|
κυρίως |
γινόμενον
ἀλλοιοῦσθαι.
Ὅσοι
δὲ
πλείω |
[1, 6] |
τι
ποιεῖ,
τὸ
δὲ
πάσχει
|
κυρίως, |
καὶ
τούτοις
ὡσαύτως.
Διὸ
πρῶτον |
[1, 6] |
περὶ
ἁφῆς.
Ὅμως
δὲ
τὸ
|
κυρίως |
λεγόμενον
ὑπάρχει
τοῖς
ἔχουσι
θέσιν, |
[1, 3] |
γινόμενον
ἁπλῶς
καὶ
φθειρόμενον,
ἢ
|
κυρίως |
μὲν
οὐδέν,
ἀεὶ
δ´
ἔκ |
[1, 8] |
ὄν
φησιν
εἶναι.
Τὸ
γὰρ
|
κυρίως |
ὂν
παμπλῆρες
ὄν·
ἀλλ´
εἶναι |
[1, 4] |
δὲ
ὕλη
μάλιστα
μὲν
καὶ
|
κυρίως |
τὸ
ὑποκείμενον
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς |
[1, 1] |
καὶ
θέσει
καὶ
τάξει
τούτων.
|
Ἐναντίως |
δὲ
φαίνονται
λέγοντες
οἱ
περὶ |
[1, 2] |
ὅσον
διαφέρουσιν
οἱ
φυσικῶς
καὶ
|
λογικῶς |
σκοποῦντες·
περὶ
γὰρ
τοῦ
ἄτομα |
[1, 4] |
εἰς
ἀέρα·
ὁ
γὰρ
ἀὴρ
|
ἐπιεικῶς |
ἀναίσθητον.
Ἐν
δὲ
τούτοις
ἄν |
[1, 2] |
ἐκ
τούτων
ὅσον
διαφέρουσιν
οἱ
|
φυσικῶς |
καὶ
λογικῶς
σκοποῦντες·
περὶ
γὰρ |
[1, 7] |
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι
τοῦτό
γε
|
ὁμονοητικῶς |
λέγουσιν,
ὡς
τὸ
μὲν
ὅμοιον |
[1, 9] |
δ´
ἀὴρ
τὸ
σῶμα
θερμαίνει,
|
πεφυκὼς |
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν.
Τὸ
δὲ |
[1, 10] |
οὐδέν.
Ἀλλὰ
τοῦτο
λέγουσιν
οὐ
|
καλῶς |
οἱ
πάντα
ποτὲ
ὁμοῦ
φάσκοντες |
[1, 7] |
αὑτὸ
κινήσει
πᾶν,
τό
τε
|
παντελῶς |
ἕτερον
καὶ
τὸ
μηθαμῇ
ταὐτὸν |
[1, 3] |
ὄντος
οὖσα
εἴτε
καί
πως
|
ἄλλως. |
Ἀπορήσειε
γὰρ
ἄν
τις
ἆρ´ |
[1, 2] |
εὔποροι
διαλύειν
ὡς
οὐκ
ἐνδέχεται
|
ἄλλως |
ἔχειν.
Εἴτε
μή
ἐστι
σύγκρισις |
[1, 2] |
ἄρα
ἄτομα
ἐνυπάρχειν
μεγέθη
ἀόρατα,
|
ἄλλως |
τε
καὶ
εἴπερ
ἔσται
γένεσις |
[1, 1] |
δυνάμενα
προσγίνεσθαι
καὶ
χωρίζεσθαι
πάλιν,
|
ἄλλως |
τε
καὶ
μαχομένων
ἀλλήλοις
ἔτι |
[1, 3] |
κατὰ
δόξαν
καὶ
κατ´
ἀλήθειαν
|
ἄλλως |
τὸ
γίνεσθαί
τε
ἁπλῶς
καὶ |
[1, 3] |
Εἰ
δὲ
τὸ
μὴ
ὂν
|
ὅλως, |
ἀπόφασις
ἔσται
καθόλου
πάντων,
ὥστε |
[1, 4] |
οὗ
θάτερον
πάθος
ἢ
συμβεβηκὸς
|
ὅλως, |
γένεσις,
τὸ
δὲ
φθορά.
Ἐστὶ |
[1, 2] |
κατὰ
τὸ
μέσον
ὡσαύτως,
καὶ
|
ὅλως |
δέ,
εἰ
πάντῃ
πέφυκε
διαιρετόν, |
[1, 2] |
τίνα
τρόπον
ὑπάρχουσι
τοῖς
πράγμασιν.
|
Ὅλως |
δὲ
παρὰ
τὰ
ἐπιπολῆς
περὶ |
[1, 7] |
χρῶμα
δ´
ὑπὸ
χρώματος
πάσχειν,
|
ὅλως |
δὲ
τὸ
ὁμογενὲς
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 8] |
τὸν
ὄγκον
ἴσον
ἔσται
κενόν.
|
Ὅλως |
δὲ
τὸ
πόρους
ποιεῖν
περίεργον· |
[1, 9] |
διαιρεθῆναι·
γίνεται
γὰρ
οὐθὲν
ἀδύνατον.
|
Ὅλως |
δὲ
τὸ
τοῦτον
γίνεσθαι
τὸν |
[1, 8] |
γὰρ
πολλοῖς·
τὸ
δὲ
ἀδιαίρετον
|
ὅλως |
διὰ
τί
μᾶλλον
ὑπάρχει
τῶν |
[1, 2] |
πάλιν
ἤτοι
ἐκ
στιγμῶν
ἢ
|
ὅλως |
ἐξ
οὐδενός.
Καὶ
τοῦτο
πῶς |
[1, 2] |
καὶ
μετακινεῖσθαι
μικροῦ
ἐμμιγνυμένου
καὶ
|
ὅλως |
ἕτερον
φαίνεσθαι
ἑνὸς
μετακινηθέντος·
ἐκ |
[1, 5] |
οὐκ
αὐξήσεως
ἴδιος
ἀλλὰ
γενέσεως
|
ὅλως. |
Ἡ
γὰρ
αὔξησίς
ἐστι
τοῦ |
[1, 3] |
γίνεσθαι
τὰ
δὲ
μή,
καὶ
|
ὅλως |
καὶ
ἐν
ταῖς
οὐσίαις
αὐταῖς, |
[1, 2] |
ἐστι
σύγκρισις
ἡ
γένεσις,
ἢ
|
ὅλως |
οὐκ
ἔστι
γένεσις
ἢ
ἀλλοίωσις, |
[1, 10] |
γὰρ
εἶναι
μεμιγμένα
τά
γε
|
ὅλως |
οὐκ
ὄντα.
Οὗτος
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
σῶμα
καὶ
τὸ
λευκὸν
οὐδ´
|
ὅλως |
τὰ
πάθη
καὶ
τὰς
ἕξεις |
[1, 1] |
ἐκεῖνα
καὶ
πρότερα
τὴν
φύσιν.
|
Ὅλως |
τε
δὴ
περὶ
γενέσεως
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
τὸ
ψυχρὸν
ψύχειν,
καὶ
|
ὅλως |
τὸ
ποιητικὸν
ὁμοιοῦν
ἑαυτῷ
τὸ |
[1, 7] |
καὶ
τὰ
μεταξύ·
καὶ
γὰρ
|
ὅλως |
φθορὰ
καὶ
γένεσις
ἐν
τούτοις. |
[1, 3] |
μὴ
οὐσίαν
σημαίνει,
οὐ
λέγεται
|
ἁπλῶς, |
ἀλλά
τι
γίνεσθαι.
Οὐ
μὴν |
[1, 3] |
γίνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
τοῦ
μὴ
|
ἁπλῶς, |
ἄλλον
δὲ
τῇ
ὕλῃ
ὁποία |
[1, 3] |
Εἰ
γὰρ
ἁπλῶς
ἔσται
γένεσις,
|
ἁπλῶς |
ἄν
τι
γίνοιτο
ἐκ
μὴ |
[1, 3] |
Ἀλλὰ
τοῦτο
τὸ
μὴ
ὂν
|
ἁπλῶς |
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
πότερον
τὸ |
[1, 3] |
τοδί·
καὶ
αὕτη
μὲν
γένεσις
|
ἁπλῶς, |
αὕτη
δὲ
φθορά.
Τοδὶ
δὲ |
[1, 3] |
τὸ
μανθάνον
μὲν
οὐ
λέγεται
|
ἁπλῶς |
γίνεσθαι
ἀλλὰ
γίνεσθαι
ἐπιστῆμον,
τὸ |
[1, 3] |
εἶναι.
Τοῦ
δὲ
τὰ
μὲν
|
ἁπλῶς |
γίνεσθαι
λέγεσθαι,
τὰ
δέ
τι |
[1, 3] |
τί
δέ
ποτε
τὰ
μὲν
|
ἁπλῶς |
γίνεσθαι
λέγεται
καὶ
φθείρεσθαι
τὰ |
[1, 3] |
μὲν
οὖν
τοῦ
τὰ
μὲν
|
ἁπλῶς |
γίνεσθαι
τὰ
δὲ
μή,
καὶ |
[1, 3] |
μέν
τινα
ἐκ
μὴ
ὄντος
|
ἁπλῶς |
γίνεται,
τρόπον
δὲ
ἄλλον
ἐξ |
[1, 3] |
δυνάμει
μόνον
τόδε
καὶ
ὄν,
|
ἁπλῶς |
δὲ
μὴ
τόδε
μηδ´
ὄν; |
[1, 10] |
ἀνάγκη
μεμιγμένα
οὔτ´
ἔτι
ταὐτὰ
|
ἁπλῶς
|
εἶναι,
οὔτε
σύνθεσιν
εἶναι
τὴν |
[1, 3] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
Εἰ
γὰρ
|
ἁπλῶς |
ἔσται
γένεσις,
ἁπλῶς
ἄν
τι |
[1, 5] |
ἄνευ
μορφῆς.
Γίνεται
μὲν
οὖν
|
ἁπλῶς |
ἕτερον
ἐξ
ἑτέρου,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 5] |
μὲν
γὰρ
τῷ
γίνεσθαί
τι
|
ἁπλῶς |
ἢ
φθείρεσθαι
οὐχ
ὑπομένει,
ἐν |
[1, 3] |
ἁπλῶς
μὴ
ὄντος.
Τὸ
δ´
|
ἁπλῶς |
ἤτοι
τὸ
πρῶτον
σημαίνει
καθ´ |
[1, 3] |
Λέγομεν
γὰρ
ὅτι
φθείρεται
νῦν
|
ἁπλῶς, |
καὶ
οὐ
μόνον
τοδί·
καὶ |
[1, 3] |
ἀλήθειαν
ἄλλως
τὸ
γίνεσθαί
τε
|
ἁπλῶς |
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι·
πνεῦμα
γὰρ |
[1, 3] |
θεωρητέον
πότερόν
ἐστί
τι
γινόμενον
|
ἁπλῶς |
καὶ
φθειρόμενον,
ἢ
κυρίως
μὲν |
[1, 3] |
καλοῦ,
ἡ
δὲ
ἁπλῆ
ἐξ
|
ἁπλῶς |
μὴ
ὄντος.
Τὸ
δ´
ἁπλῶς |
[1, 3] |
οὖν
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
|
ἁπλῶς |
ὁδὸς
φθορὰ
ἁπλῆ,
ἡ
δ´ |
[1, 3] |
δ´
οὐχ
ἁπλῶς,
φθορὰ
δ´
|
ἁπλῶς, |
οἷον
πυρός,
ὥσπερ
Παρμενίδης
λέγει |
[1, 3] |
ἁπλῆ,
ἡ
δ´
εἰς
τὸ
|
ἁπλῶς |
ὂν
γένεσις
ἁπλῆ.
Οἷς
οὖν |
[1, 3] |
γίνεσθαι
μὲν
ἐπιστήμονα,
γίνεσθαι
δ´
|
ἁπλῶς |
οὔ.
Καθάπερ
οὖν
πολλάκις
διορίζομεν |
[1, 3] |
γίνεται
μέν
τι,
γίνεται
δ´
|
ἁπλῶς |
οὔ·
φαμὲν
γὰρ
τὸν
μανθάνοντα |
[1, 3] |
καὶ
φθείρεσθαι
τὰ
δ´
οὐχ
|
ἁπλῶς, |
πάλιν
σκεπτέον,
εἴπερ
τὸ
αὐτό |
[1, 3] |
ἐστιν
(διὸ
καὶ
τὰ
φθειρόμενα
|
ἁπλῶς |
τῇ
εἰς
ταῦτα
μεταβολῇ
φθείρεσθαι |
[1, 3] |
οὖν
τρόπον
τούτῳ
διοίσει
τὸ
|
ἁπλῶς |
τι
γίνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
τοῦ |
[1, 3] |
ὥσπερ
γὰρ
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
|
ἁπλῶς |
φασιν,
ὅταν
εἰς
ἀναίσθητον
ἔλθῃ |
[1, 3] |
τὶς
γένεσις,
γένεσις
δ´
οὐχ
|
ἁπλῶς, |
φθορὰ
δ´
ἁπλῶς,
οἷον
πυρός, |
[1, 7] |
τὸ
μὴ
ταὐτὰ
λέγοντας
ἀμφοτέρους
|
ὅμως |
ἅπτεσθαι
τῆς
φύσεως.
Λέγομεν
γὰρ |
[1, 6] |
οὕτως
ἔχει
καὶ
περὶ
ἁφῆς.
|
Ὅμως |
δὲ
τὸ
κυρίως
λεγόμενον
ὑπάρχει |
[1, 2] |
καὶ
ταῦτα
πολλὴν
ἔχει
ἀλογίαν.
|
Ὅμως |
δὲ
τούτοις
ἀλλοίωσιν
καὶ
γένεσιν |
[1, 3] |
διώρισται
τοῖς
λόγοις
ἐπὶ
πλεῖον·
|
συντόμως |
δὲ
καὶ
νῦν
λεκτέον,
ὅτι |
[1, 6] |
λέγεται
πολλαχῶς,
καὶ
τὰ
μὲν
|
ὁμωνύμως |
τὰ
δὲ
θάτερα
ἀπὸ
τῶν |
[1, 5] |
Ἐπεὶ
δὲ
διηπόρηται
περὶ
αὐτῶν
|
ἱκανῶς, |
δεῖ
καὶ
τῆς
ἀπορίας
πειρᾶσθαι |
[1, 8] |
αὐτῶν
θέσεις
αἷς
χρῶνται
σχεδὸν
|
ὁμολογουμένως |
φαίνεται
συμβαῖνον.
Τοῖς
δ´
ἄλλοις |
[1, 10] |
τῶν
μιχθέντων;
λέγεται
μὲν
οὖν
|
ἐκείνως, |
οἷον
κριθὰς
μεμίχθαι
πυροῖς,
ὅταν |
[1, 5] |
φθινόντων.
Σκεπτέον
δὴ
πρῶτον
πότερον
|
μόνως |
ἐν
τῷ
περὶ
ὅ
ἐστιν |
[1, 3] |
δυνάμει
ὄντος
οὖσα
εἴτε
καί
|
πως |
ἄλλως.
Ἀπορήσειε
γὰρ
ἄν
τις |
[1, 5] |
διαφέρει
γενέσεως
καὶ
ἀλλοιώσεως,
καὶ
|
πῶς |
αὐξάνεται
τῶν
αὐξανομένων
ἕκαστον
καὶ |
[1, 8] |
τὴν
φθοράν,
αὐτῶν
δὲ
τούτων
|
πῶς |
γίνεται
καὶ
φθείρεται
τὸ
σωρευόμενον |
[1, 7] |
τε
ποιοῦν
καὶ
τὸ
πάσχον,
|
πῶς |
δ´
ἕτερα
καὶ
ἀνόμοια
ἀλλήλοις. |
[1, 8] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
|
Πῶς |
δὲ
ἐνδέχεται
τοῦτο
συμβαίνειν,
πάλιν |
[1, 6] |
Ἔστι
δ´
ἡ
σύγκρισις
μίξις·
|
πῶς |
δὲ
μίγνυσθαι
λέγομεν,
οὐ
διώρισται |
[1, 2] |
πάσης
ἀλλὰ
τῆς
τῶν
στοιχείων·
|
πῶς |
δὲ
σάρκες
ἢ
ὀστᾶ
ἢ |
[1, 2] |
ὅτι
προσιόντος
αὐξάνονται
τῷ
ὁμοίῳ
|
(πῶς |
δὲ
τοῦτο,
οὐκέτι)
οὐδὲ
περὶ |
[1, 2] |
ἀπέρχεται,
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ἐκεῖνο
|
πῶς |
διαιρετόν.
Εἰ
δὲ
μὴ
σῶμα |
[1, 2] |
φροντίσαι,
ἤδη
δὲ
ἐν
τῷ
|
πῶς |
διαφέρειν.
Οὔτε
γὰρ
περὶ
αὐξήσεως |
[1, 7] |
ὑπάρχει
καὶ
διὰ
τί
καὶ
|
πῶς, |
διωρίσθω
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 2] |
ὅλως
ἐξ
οὐδενός.
Καὶ
τοῦτο
|
πῶς |
δυνατόν;
ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
γε |
[1, 2] |
καὶ
ἔστι
τι
πάθος,
ἀλλὰ
|
πῶς |
εἰς
ταῦτα
διαλύεται
καὶ
γίνεται |
[1, 10] |
ἔστι
μίξις,
ἢ
λεκτέον
τοῦτο
|
πῶς |
ἐνδέχεται
γίνεσθαι
πάλιν.
Ἔστι
δή, |
[1, 6] |
ἅψασθαι
ἀλλήλων,
οὔτε
μὴ
ἁψάμενά
|
πως |
ἐνδέχεται
μιχθῆναι
πρῶτον.
Ὥστε
περὶ |
[1, 8] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
Ἔτι
δὲ
|
πῶς |
ἐνδέχεται
περὶ
τοῦ
διορᾶν
συμβαίνειν |
[1, 4] |
εἴτε
ἔστιν
εἴτε
μή,
καὶ
|
πῶς |
ἔστι,
καὶ
περὶ
ἀλλοιώσεως
διωρίσθω |
[1, 3] |
ἔχει
θαυμαστὴν
ἀπορίαν,
πάλιν
ἐπαναποδιστέον,
|
πῶς |
ἔστιν
ἁπλῆ
γένεσις,
εἴτ´
ἐκ |
[1, 1] |
ἔστιν
ἢ
οὐκ
ἔστι
καὶ
|
πῶς |
ἔστιν,
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 10] |
τίσιν
ὑπάρχει
τῶν
ὄντων
καὶ
|
πῶς, |
ἔτι
δὲ
πότερον
ἔστι
μίξις |
[1, 6] |
πότερον
ἀίδιον
ἕκαστον
ἢ
γίνεταί
|
πως, |
καὶ
εἰ
γίνεται,
πότερον
ἐξ |
[1, 10] |
ὄντων,
ἐνδέχεται
τὰ
μιχθέντα
εἶναί
|
πως |
καὶ
μὴ
εἶναι,
ἐνεργείᾳ
μὲν |
[1, 10] |
ὄντων
καὶ
ἐπαμφοτερίζει·
φαίνεται
γάρ
|
πως |
καὶ
μικτὰ
ἠρέμα,
καὶ
ὡς |
[1, 8] |
καὶ
περὶ
μὲν
τούτων,
καὶ
|
πῶς |
λέγουσι,
δῆλον,
καὶ
πρὸς
τὰς |
[1, 7] |
τἀναντία
ὑπ´
ἀλλήλων.
Ὥστ´
ἀνάγκη
|
πῶς |
μὲν
εἶναι
ταὐτὰ
τό
τε |
[1, 3] |
καὶ
περὶ
τοῦ
νῦν
ἀπορηθέντος,
|
πῶς |
ποτὲ
δεῖ
λέγειν
καὶ
περὶ |
[1, 10] |
Ὅταν
δὲ
ταῖς
δυνάμεσιν
ἰσάζῃ
|
πως, |
τότε
μεταβάλλει
μὲν
ἑκάτερον
εἰς |
[1, 2] |
καὶ
γίνεται
ἐκ
τούτων;
ἢ
|
πῶς |
χωρίζεται
ταῦτα;
ὥστ´
εἴπερ
ἀδύνατον |
[1, 2] |
περὶ
γενέσεως
ἐσκέψατο
καὶ
φθορᾶς,
|
ὅπως |
ὑπάρχει
τοῖς
πράγμασι,
καὶ
περὶ |
[1, 5] |
καὶ
τούτου
διχῶς
ἐνδεχομένου
λέγειν,
|
ποτέρως |
ἡ
αὔξησις
γίνεται;
πότερον
ἐκ |
[1, 5] |
εἶναι
τὸ
αὐξάνεσθαι
καὶ
φθίνειν)
|
ποτέρως |
ὑποληπτέον,
πότερον
ἐκ
δυνάμει
μὲν |
[1, 3] |
μὴ
ὂν
ἀνάγκη
προυπάρχειν
λεγόμενον
|
ἀμφοτέρως. |
Ὃ
δὲ
καὶ
τούτων
διωρισμένων |
[1, 5] |
ἐν
ἄλλῳ
σώματι;
ἢ
ἀδύνατον
|
ἀμφοτέρως. |
Χωριστὴ
μὲν
γὰρ
οὖσα
ἢ |
[1, 7] |
ἂν
πάσχοι.
Τοῦτο
μὲν
οὖν
|
ἴσως |
ἀδύνατον
εἶναι
χωριστόν·
εἰ
δ´ |
[1, 3] |
ἃ
μεταβάλλει
τὸ
μεταβάλλον,
οἷον
|
ἴσως |
ἡ
μὲν
εἰς
πῦρ
ὁδὸς |
[1, 2] |
διῃρημένα
ᾖ,
οὐδὲν
ἀδύνατον·
καίτοι
|
ἴσως |
οὐδεὶς
ἂν
διέλοι.
Ἐπεὶ
τοίνυν |
[1, 3] |
τὴν
φύσιν·
ἅμα
γὰρ
ἂν
|
ἴσως |
τοῦτο
γένοιτο
δῆλον,
καὶ
περὶ |
[1, 7] |
γὰρ
ὅμοιον
καὶ
τὸ
πάντῃ
|
πάντως |
ἀδιάφορον
εὔλογον
μὴ
πάσχειν
ὑπὸ |
[1, 3] |
φθείρεται
εἰς
τὸ
μὴ
ὄν.
|
Εἰκότως |
οὖν
οὐχ
ὑπολείπει·
ἡ
γὰρ |
[1, 6] |
δὴ
πρότερον
εἰπεῖν
περὶ
ὧν
|
ἀδιορίστως |
λέγεται
νῦν.
Πάντες
γὰρ
οἵ |
[1, 6] |
δὲ
πάσχει
κυρίως,
καὶ
τούτοις
|
ὡσαύτως. |
Διὸ
πρῶτον
λεκτέον
περὶ
ἁφῆς. |
[1, 3] |
ἡ
τῆς
γῆς,
καὶ
πυρὸς
|
ὡσαύτως. |
Καὶ
ἆρά
γε
ἑτέρα
ἑκατέρου |
[1, 6] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
ποιοῦντος
ἐροῦμεν
|
ὡσαύτως· |
καὶ
γὰρ
τὸ
κινοῦν
ποιεῖν |
[1, 2] |
Οὐκοῦν
καὶ
κατὰ
τὸ
μέσον
|
ὡσαύτως, |
καὶ
ὅλως
δέ,
εἰ
πάντῃ |
[1, 7] |
ἕτερον
καὶ
τὸ
μηθαμῇ
ταὐτὸν
|
ὡσαύτως· |
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
πάθοι
λευκότης |
[1, 8] |
κενά,
οὓς
ἐκεῖνος
λέγει
πόρους.
|
Οὕτως |
δὲ
καὶ
Λεύκιππος
λέγει
περὶ |
[1, 10] |
αἴσθησιν
τί
ἐστιν.
Ὅταν
γὰρ
|
οὕτως |
εἰς
μικρὰ
διαιρεθῇ
τὰ
μιγνύμενα, |
[1, 2] |
ἔκπρισμα
γίνεται
τοῦ
σώματος,
καὶ
|
οὕτως |
ἐκ
τοῦ
μεγέθους
σῶμά
τι |
[1, 5] |
τὸ
πῦρ
ἁψάμενον
τοῦ
καυστοῦ,
|
οὕτως |
ἐν
τῷ
αὐξανομένῳ
καὶ
ὄντι |
[1, 5] |
τοῦτο
ἀδύνατον.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´
|
οὕτως |
ἐνδέχεται
λέγειν
γίνεσθαι
τὴν
αὔξησιν |
[1, 2] |
ἴσον
τε
καὶ
ἕν.
Οὐκοῦν
|
οὕτως |
ἔχει
δηλονότι
κἂν
τέμω
τὸ |
[1, 6] |
τῶν
ἑτέρων
καὶ
τῶν
προτέρων,
|
οὕτως |
ἔχει
καὶ
περὶ
ἁφῆς.
Ὅμως |
[1, 8] |
καὶ
διὰ
τί
τὸ
μὲν
|
οὕτως |
ἔχει
τοῦ
ὅλου
καὶ
πλῆρές |
[1, 7] |
αὐτὸ
ὑφ´
αὑτοῦ·
καίτοι
τούτων
|
οὕτως |
ἐχόντων
οὐδὲν
ἂν
εἴη
οὔτε |
[1, 8] |
τὸ
κενόν.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
οὕτως |
καὶ
διὰ
ταύτας
τὰς
αἰτίας |
[1, 8] |
τρόπον
πεφυκότων.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὕτως |
λέγειν
τοὺς
πόρους,
ὥς
τινες |
[1, 3] |
χωριστόν
τε
συμβαίνει
τὸ
μὴ
|
οὕτως |
ὄν,
καὶ
ἔτι,
ὃ
μάλιστα |
[1, 8] |
μανίᾳ
παραπλήσιον
εἶναι
τὸ
δοξάζειν
|
οὕτως· |
οὐδένα
γὰρ
τῶν
μαινομένων
ἐξεστάναι |
[1, 5] |
τινι
ὑπάρξει,
εἰ
μὲν
κεχωρισμένον
|
οὕτως |
ὥστε
μὴ
ἐκείνου
καθ´
αὑτὸ |
[1, 2] |
(πολλὰ
γὰρ
τὰ
ἀδύνατα)
οὔτε
|
οὕτως |
ὥστε
πάντῃ
διαίρεσιν
γενέσθαι
(εἰ |
[1, 6] |
δὲ
μίγνυσθαι
λέγομεν,
οὐ
διώρισται
|
σαφῶς. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´
ἀλλοιοῦσθαι
δυνατόν, |
[1, 6] |
τῶν
ἄλλων
ὀνομάτων
ἕκαστον
λέγεται
|
πολλαχῶς, |
καὶ
τὰ
μὲν
ὁμωνύμως
τὰ |
[1, 3] |
καὶ
διότι
τοῦ
γένεσιν
εἶναι
|
συνεχῶς |
αἰτία
ὡς
ὕλη
τὸ
ὑποκείμενον, |
[1, 3] |
περὶ
δὲ
τοῦ
διὰ
τὸ
|
συνεχῶς |
κινεῖσθαι
τἆλλα
κινοῦντος
ὕστερον
ἀποδοτέον, |
[1, 7] |
περὶ
τοῦ
κινεῖν
καὶ
κινεῖσθαι·
|
διχῶς |
γὰρ
λέγεται
καὶ
τὸ
κινοῦν· |
[1, 5] |
σῶμα
καὶ
μέγεθος,
καὶ
τούτου
|
διχῶς |
ἐνδεχομένου
λέγειν,
ποτέρως
ἡ
αὔξησις |