HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De la production et de la destruction des choses, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  398 formes différentes pour 1230 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[1, 10]   λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως, οἷον  κριθὰς   μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν παρ´
[1, 7]   φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον δὲ τῆς  ἐναντιολογίας   ὅτι δέον ὅλον τι θεωρῆσαι
[1, 8]   τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ τῆς  ἀληθείας·   ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν τῶν
[1, 5]   ἄνθρωπος ὑπ´ ἀνθρώπου, ὑπ´  ἐντελεχείας·   σκληρὸν γὰρ οὐχ ὑπὸ σκληροῦ
[1, 1]   ἔτι τοῦ νείκους καὶ τῆς  φιλίας.   Διόπερ καὶ τότε ἐξ ἑνὸς
[1, 1]   λέγουσιν οἱ πλείους ἀρχὰς ποιοῦντες  μιᾶς   ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ πάθη,
[1, 3]   ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως,  μιᾶς   δὲ τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην
[1, 3]   κατὰ μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας  μιᾶς   μὲν ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί
[1, 2]   πᾶσαι ὡς ἑκάστη· πλείους δὲ  μιᾶς   οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ οὐκ
[1, 2]   παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον.  Ἀπορίας   γὰρ ἔχει ταῦτα καὶ πολλὰς
[1, 5]   αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ καὶ τῆς  ἀπορίας   πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας τὸ
[1, 3]   γὰρ ἄν τις ἆρ´ ἔστιν  οὐσίας   γένεσις καὶ τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ
[1, 5]   τόδε μεταβολή, οἷον ἐκ δυνάμει  οὐσίας   εἰς ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν,
[1, 1]   Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης τῆς  οὐσίας   ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος,
[1, 3]   Εἰ μὲν οὖν τὸ πρῶτον,  οὐσίας   ἔσται γένεσις ἐκ μὴ οὐσίας.
[1, 5]   γίνεται. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ καὶ  οὐσίας   ὕλη σωματικῆς, σώματος δ´ ἤδη
[1, 3]   οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ μὴ  οὐσίας.   Ὧι δὲ μὴ ὑπάρχει οὐσία
[1, 8]   οὕτως καὶ διὰ ταύτας τὰς  αἰτίας   ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ
[1, 1]   ὁμοίως κατὰ πάντων, τάς τε  αἰτίας   διαιρετέον καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν,
[1, 5]   σώματος ὕλην διὰ τὰς αὐτὰς  αἰτίας.   Ἐκεῖνο δὲ οὗ ταῦτα ἔσχατα
[1, 3]   τὴν κατὰ μέρος. Οὔσης δ´  αἰτίας   μιᾶς μὲν ὅθεν τὴν ἀρχὴν
[1, 8]   ὡς ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ  αἰτίας   τῶν συμβαινόντων μᾶλλον τὰ
[1, 3]   ἑτέρας καὶ προτέρας διελεῖν ἐστι  φιλοσοφίας   ἔργον· περὶ δὲ τοῦ διὰ
[1, 2]   ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει τὰς  φυσικὰς   ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος
[1, 8]   ἀκούειν ἡμᾶς φασι καὶ τὰς  ἄλλας   αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι δὲ
[1, 2]   Ἀπορίας γὰρ ἔχει ταῦτα καὶ  πολλὰς   καὶ εὐλόγους. Εἰ μὲν γάρ
[1, 4]   γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας τὰς  μεταβολὰς   ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι
[1, 5]   αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ οὐδὲν κωλύει  ὕλας   εἶναι, ὥστε καὶ γίνεσθαι ἐντελεχείᾳ.
[1, 5]   μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ  στιγμὰς   θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ
[1, 8]   τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν  ἡμᾶς   φασι καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις
[1, 5]   οὐ δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ  γραμμὰς   τὴν τοῦ σώματος ὕλην διὰ
[1, 8]   καὶ ἄπειρον ἔνιοι· τὸ γὰρ  πέρας   περαίνειν ἂν πρὸς τὸ κενόν.
[1, 4]   λέγωμεν τί διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ  ἑτέρας   εἶναι ταύτας τὰς μεταβολὰς ἀλλήλων.
[1, 3]   μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς  ἑτέρας   καὶ προτέρας διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας
[1, 3]   ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ  προτέρας   διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ
[1, 5]   τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς  σφαίρας·   τὰ μὲν γὰρ ἐν τῷ
[1, 1]   Λεύκιππος, τούτοις δὲ ἕτερον. Καίτοι  Ἀναξαγόρας   γε τὴν οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν·
[1, 1]   τῶν κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν,  Ἀναξαγόρας   δὲ ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ
[1, 1]   ἑνὸς τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ  Ἀναξαγόρας   καὶ Λεύκιππος, τούτοις δὲ ἕτερον.
[1, 3]   δή ποτε πάσης γενέσεως οὔσης  φθορᾶς   ἄλλου, καὶ πάσης φθορᾶς οὔσης
[1, 4]   κυρίως τὸ ὑποκείμενον γενέσεως καὶ  φθορᾶς   δεκτικόν, τρόπον δέ τινα καὶ
[1, 3]   αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ  φθορᾶς.   Εἰ γάρ τι γίνεται, δῆλον
[1, 3]   λέγειν καὶ περὶ τῆς ἁπλῆς  φθορᾶς   καὶ γενέσεως. Ἔχει δ´ ἀπορίαν
[1, 10]   τί διαφέρει μίξις γενέσεως καὶ  φθορᾶς,   καὶ τί τὸ μικτὸν τοῦ
[1, 0]   ~ΠΕΡΙ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ  ΦΘΟΡΑΣ   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ δὲ γενέσεως
[1, 8]   γινομένης τῆς διαλύσεως καὶ τῆς  φθορᾶς,   ὁμοίως δὲ καὶ τῆς αὐξήσεως,
[1, 2]   μόνον περὶ γενέσεως ἐσκέψατο καὶ  φθορᾶς,   ὅπως ὑπάρχει τοῖς πράγμασι, καὶ
[1, 3]   οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ πάσης  φθορᾶς   οὔσης ἑτέρου τινὸς γενέσεως, οὐχ
[1, 1]   τε δὴ περὶ γενέσεως καὶ  φθορᾶς   τῆς ἁπλῆς λεκτέον, πότερον ἔστιν
[1, 1]   Α' Περὶ δὲ γενέσεως καὶ  φθορᾶς   τῶν φύσει γενομένων καὶ φθειρομένων,
[1, 8]   καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι  πάσας,   ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι διά τε
[1, 8]   καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὄντων  Ὁμολογήσας   δὲ ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις,
[1, 10]   σχεδὸν ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς ἄπεισι  χρωματίσας   μόνον. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο συμβαίνει
[1, 8]   οὖν οὕτως καὶ διὰ ταύτας  τὰς   αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας·
[1, 8]   καὶ ἀκούειν ἡμᾶς φασι καὶ  τὰς   ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι
[1, 5]   τὴν τοῦ σώματος ὕλην διὰ  τὰς   αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ
[1, 8]   πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ πρὸς  τὰς   αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται σχεδὸν
[1, 8]   ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ  τὰς   ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν
[1, 9]   εἰ γὰρ διακρίνεσθαι δύναται κατὰ  τὰς   ἁφάς, ὥσπερ φασί τινες, κἂν
[1, 10]   οὐδ´ ὅλως τὰ πάθη καὶ  τὰς   ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς
[1, 4]   φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας  τὰς   μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί
[1, 1]   καὶ τὸ πλῆθος εἶναι καὶ  τὰς   μορφάς, αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ
[1, 1]   καὶ φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ πάντων,  τάς   τε αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς
[1, 2]   μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει  τὰς   φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ
[1, 9]   οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ μή,  διορίσαντας   ἐν ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον. Εἰ
[1, 7]   λόγον δὴ τὸ μὴ ταὐτὰ  λέγοντας   ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι τῆς φύσεως.
[1, 5]   τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν,  σώζοντας   τὸ ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου
[1, 5]   τοῦ σώματος ὕλην διὰ τὰς  αὐτὰς   αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ ταῦτα
[1, 2]   τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι  τοιαύτας   ἀρχὰς αἳ ἐπὶ πολὺ δύνανται
[1, 8]   μὲν οὖν οὕτως καὶ διὰ  ταύτας   τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ τῆς
[1, 4]   διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι  ταύτας   τὰς μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν
[1, 8]   λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ τὰς  ἁφὰς   ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν διαφανῶν,
[1, 9]   γὰρ διακρίνεσθαι δύναται κατὰ τὰς  ἁφάς,   ὥσπερ φασί τινες, κἂν μήπω
[1, 1]   τὸ πλῆθος εἶναι καὶ τὰς  μορφάς,   αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ διαφέρειν
[1, 2]   φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας  ἀρχὰς   αἳ ἐπὶ πολὺ δύνανται συνείρειν·
[1, 8]   καὶ δῆλον ὡς ταῦτα θετέον  ἀρχὰς   καὶ αἰτίας τῶν συμβαινόντων μᾶλλον
[1, 1]   ἐξ ὧν λέγουσιν οἱ πλείους  ἀρχὰς   ποιοῦντες μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ
[1, 9]   τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ  φλέβες   συνεχεῖς. Συμφυὲς μὲν οὖν ἕκαστον
[1, 7]   ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πᾶν  ἀπαθές   ἐστι διὰ τὸ μηδὲν μᾶλλον
[1, 7]   τῶν ποιητικῶν τὸ πρῶτον ποιοῦν  ἀπαθές.   Ἔστι δὲ τὸ ποιητικὸν αἴτιον
[1, 9]   οὖν ἕκαστον καὶ ἓν ὂν  ἀπαθές.   Ὁμοίως δὲ καὶ μὴ θιγγάνοντα
[1, 8]   δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον  ἀπαθές   τε ἕκαστον λέγειν τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 7]   δὲ ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον  ἀπαθές,   τὸ δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ
[1, 6]   πάντα εἶναι τοιαῦτα φάσκειν οὐκ  ἀληθές,   ἀλλ´ ἐν ὅσοις τὸ ὑπ´
[1, 3]   γίνοιτο ἐκ μὴ ὄντος, ὥστ´  ἀληθὲς   ἂν εἴη λέγειν ὅτι ὑπάρχει
[1, 3]   τἀληθές, αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ  ἀληθές.   Συμβαίνει δὴ κατὰ δόξαν καὶ
[1, 7]   ἐκείνων ἂν εἴη τὸ λεγόμενον  ἀληθές.   Τί μὲν οὖν τὸ ποιεῖν
[1, 3]   τὰ πράγματα, τρόπον τινὰ διώκοντες  τἀληθές,   αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ ἀληθές.
[1, 2]   θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´ ᾤοντο  τἀληθὲς   ἐν τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ
[1, 2]   τῆς τῶν στοιχείων· πῶς δὲ  σάρκες   ὀστᾶ τῶν ἄλλων
[1, 7]   χρώματος πάσχειν, ὅλως δὲ τὸ  ὁμογενὲς   ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς. Τούτου δ´
[1, 7]   εἴδη καὶ τὰ τέλη ἕξεις  τινές,   δ´ ὕλη ὕλη
[1, 9]   κατὰ τὰς ἁφάς, ὥσπερ φασί  τινες,   κἂν μήπω διῃρημένον, ἔσται
[1, 10]   τι ἕτερον ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί  τινες·   ὄντων μὲν γὰρ ἔτι τῶν
[1, 9]   ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ μέν  τινες   οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον
[1, 8]   δ´ ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ  τινες   πρὸς τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες
[1, 8]   οὕτως λέγειν τοὺς πόρους, ὥς  τινες   ὑπολαμβάνουσιν, ψεῦδος μάταιον,
[1, 8]   ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ἄλλων  τινές   φασι πάσχειν διὰ πόρων, οὕτω
[1, 2]   τὴν γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή  τινές   φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ
[1, 2]   συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται, ὥς  τινές   φασιν, τὴν δ´ ἐν τῷ
[1, 10]   δεῖ μεμίχθαι τι, τὸ μιχθὲν  ὁμοιομερὲς   εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ ὕδατος
[1, 10]   εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι μικτὸν  ὁμοιομερές,   ὁτιοῦν ἂν δέοι μέρος γίνεσθαι
[1, 8]   πόρους; πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται  πλῆρες.   Ἀλλὰ μὴν εἰ καὶ κενὰ
[1, 8]   οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου καὶ  πλῆρές   ἐστι, τὸ δὲ διῃρημένον; ἔτι
[1, 8]   εἶναι. Τὸ γὰρ κυρίως ὂν  παμπλῆρες   ὄν· ἀλλ´ εἶναι τὸ τοιοῦτον
[1, 8]   μὲν οὖν τούτων τῶν λόγων,  ὑπερβάντες   τὴν αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν
[1, 6]   περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται νῦν.  Πάντες   γὰρ οἵ τε τὰ στοιχεῖα
[1, 2]   ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος  ποιήσαντες   τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 3]   μάλιστα φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ πρῶτοι  φιλοσοφήσαντες,   τὸ ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος·
[1, 2]   τῶν ὑπαρχόντων ὄντες, πρὸς ὀλίγα  βλέψαντες,   ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι δ´ ἄν
[1, 7]   Οἱ μὲν οὖν εἰς ἐκεῖνο  βλέψαντες   ταὐτόν τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ
[1, 2]   πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων  ὄντες,   πρὸς ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον.
[1, 9]   καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν, λέγωμεν  λαβόντες   ἀρχὴν τὴν πολλάκις εἰρημένην. Εἰ
[1, 7]   τι θεωρῆσαι μέρος τι τυγχάνουσι  λέγοντες   ἑκάτεροι· τό τε γὰρ ὅμοιον
[1, 1]   τάξει τούτων. Ἐναντίως δὲ φαίνονται  λέγοντες   οἱ περὶ Ἀναξαγόραν τοῖς περὶ
[1, 3]   οὔ. Καθάπερ οὖν πολλάκις διορίζομεν  λέγοντες   ὅτι τὰ μὲν τόδε τι
[1, 3]   τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ δὲ  λέγοντες   οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ κατὰ
[1, 8]   τινες πρὸς τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα  λέγοντες   οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε γένεσιν οὔτε
[1, 7]   δὲ οἱ τοῦτον τὸν τρόπον  λέγοντες   ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον δὲ
[1, 8]   λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ  παριδόντες   αὐτὴν ὡς τῷ λόγῳ δέον
[1, 10]   καλῶς οἱ πάντα ποτὲ ὁμοῦ  φάσκοντες   εἶναι καὶ μεμίχθαι· οὐ γὰρ
[1, 3]   καὶ τὰ πράγματα, τρόπον τινὰ  διώκοντες   τἀληθές, αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ
[1, 6]   γὰρ οἱ πλείω τὰ στοιχεῖα  ποιοῦντες   γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ πάσχειν
[1, 1]   ὧν λέγουσιν οἱ πλείους ἀρχὰς  ποιοῦντες   μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ
[1, 2]   διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς  σκοποῦντες·   περὶ γὰρ τοῦ ἄτομα εἶναι
[1, 6]   γὰρ οἵ τε τὰ στοιχεῖα  γεννῶντες   καὶ οἱ τὰ ἐκ τῶν
[1, 9]   διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς.  Συμφυὲς   μὲν οὖν ἕκαστον καὶ ἓν
[1, 8]   διαφέρειν, εἴ τις οἴεται μὴ  συνεχὲς   εἶναι τὸ πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι
[1, 9]   ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ σῶμα  συνεχὲς   ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ
[1, 8]   μὴ πόρους ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ  συνεχὲς   ὂν πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον.
[1, 9]   εἴη πάντῃ παθητικόν, ἀλλ´ οὐδὲ  συνεχὲς   οὐδέν· εἰ δὲ τοῦτο ψεῦδος
[1, 10]   ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ  συνεχὲς   τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον
[1, 3]   τόδε τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία,  ἧς   δὲ στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον
[1, 3]   οὐσία, ἐντελεχείᾳ δ´ οὔ, ἐξ  ἧς   γένεσις ἔσται καὶ εἰς
[1, 3]   αἰσθητὴν εἶναι τὴν ὕλην ἐξ  ἧς   καὶ εἰς ἥν, τὴν δὲ
[1, 3]   ὕλῃ ὁποία τις ἂν ᾖ·  ἧς   μὲν γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ
[1, 3]   ἐστιν, οἷον γῆς, δὲ  γῆς   γένεσις τὶς γένεσις, γένεσις δ´
[1, 3]   δέ τίς〉 τινός ἐστιν, οἷον  γῆς,   δὲ γῆς γένεσις τὶς
[1, 3]   μὴ ὂν ὕλη τῆς  γῆς,   καὶ πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ ἆρά
[1, 1]   ἐξ ὕδατος καὶ ὕδωρ ἐκ  γῆς,   ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]   τι καὶ εἶδος ταῦτα τῆς  γῆς.   Τοῦ μὲν οὖν εἶναι τὴν
[1, 4]   χαλκὸς στρογγύλος, ὁτὲ δὲ  γωνιοειδὴς   αὐτός γε ὤν. Ὅταν
[1, 3]   δ´ ἁπλῶς, οἷον πυρός, ὥσπερ  Παρμενίδης   λέγει δύο, τὸ ὂν καὶ
[1, 8]   ἀρχαίων ἔδοξε τὸ ὂν ἐξ  ἀνάγκης   ἓν εἶναι καὶ ἀκίνητον· τὸ
[1, 5]   τὸ μὲν ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ  ἀνάγκης   μεταβάλλον κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ
[1, 5]   δ´ ἐστὶ καὶ οὐσίας ὕλη  σωματικῆς,   σώματος δ´ ἤδη τοιουδί (σῶμα
[1, 1]   ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ καὶ φησὶν  Ἐμπεδοκλῆς   ἠέλιον μὲν λευκὸν ὁρᾶν καὶ
[1, 1]   τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν, οἷον  Ἐμπεδοκλῆς   καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος, τούτοις
[1, 8]   εἶναι τοῦτ´ ἀδύνατον, ἀλλ´ ὥσπερ  Ἐμπεδοκλῆς   καὶ τῶν ἄλλων τινές φασι
[1, 1]   τὰ στοιχεῖα, καθάπερ καὶ ἕτεροι.  Ἐμπεδοκλῆς   μὲν γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ
[1, 1]   τὸ ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις.  Ἐμπεδοκλῆς   μὲν οὖν ἔοικεν ἐναντία λέγειν
[1, 1]   λέγει τοῦτον τὸν τρόπον καὶ  Ἐμπεδοκλῆς,   ὅτι φύσις οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ
[1, 8]   τινων οὕτω διώρισαν, ὥσπερ καὶ  Ἐμπεδοκλῆς,   οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ποιούντων
[1, 5]   καὶ τρόπος διαφέρει τῆς  μεταβολῆς·   φαίνεται γὰρ τὸ μὲν ἀλλοιούμενον
[1, 2]   πράγμασιν. Ὅλως δὲ παρὰ τὰ  ἐπιπολῆς   περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω
[1, 1]   περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῆς  ἁπλῆς   λεκτέον, πότερον ἔστιν οὐκ
[1, 3]   δεῖ λέγειν καὶ περὶ τῆς  ἁπλῆς   φθορᾶς καὶ γενέσεως. Ἔχει δ´
[1, 5]   αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ ἀμεγέθους  ὕλης   δεῖ εἶναι τὴν αὔξησιν εἰς
[1, 3]   νῦν δὲ τὴν ὡς ἐν  ὕλης   εἴδει τιθεμένην αἰτίαν εἴπωμεν, δι´
[1, 5]   κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´ αὑτὴν τῆς  ὕλης,   ἐνυπαρχούσης ἐν ἄλλῳ σώματι;
[1, 6]   δὲ πρῶτον δεῖ περὶ τῆς  ὕλης   καὶ τῶν καλουμένων στοιχείων εἰπεῖν,
[1, 5]   Τοῦτο δὲ τὸ εἶδος ἄνευ  ὕλης,   οἷον αὐλός, δύναμίς τις ἐν
[1, 3]   τῆς κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς  ὕλης,   τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ
[1, 10]   ὡς πάθος τι ὢν ἄνευ  ὕλης   τοῦ χαλκοῦ σχεδὸν ἀφανίζεται καὶ
[1, 2]   Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστι στιγμὴ  στιγμῆς   ἐχομένη, τὸ πάντῃ εἶναι διαιρετὸν
[1, 2]   (εἰ γὰρ ἦν ἐχομένη στιγμὴ  στιγμῆς,   τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´ εἰς
[1, 2]   ἐχόμενον σημεῖον σημείου στιγμὴ  στιγμῆς.   Τοῦτο δ´ ἐστὶ διαίρεσις
[1, 3]   μὴ ὄν· γὰρ αἴσθησις  ἐπιστήμης   ἔχει δύναμιν. Καθάπερ οὖν αὐτοὶ
[1, 7]   γὰρ ἂν πάθοι λευκότης ὑπὸ  γραμμῆς   γραμμὴ ὑπὸ λευκότητος, πλὴν
[1, 6]   ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει  Διογένης,   ὅτι εἰ μὴ ἐξ ἑνὸς
[1, 8]   τὸν τρόπον, διὰ τοῦ κενοῦ  γινομένης   τῆς διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς,
[1, 5]   αὔξησις γίνεται; πότερον ἐκ  κεχωρισμένης   αὐτῆς καθ´ αὑτὴν τῆς ὕλης,
[1, 3]   αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν γὰρ  ἐκείνης   εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς περὶ
[1, 4]   αὐτοῦ, ἀλλ´ οἷον ἐκ τῆς  γονῆς   αἷμα πάσης ἐξ ὕδατος
[1, 2]   πλείους δὲ μιᾶς οὐκ εἰσίν·  ἐφεξῆς   γὰρ οὐκ εἰσίν, ὥστ´ οὐ
[1, 7]   τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον  ἐφεξῆς·   παρειλήφαμεν δὲ παρὰ τῶν πρότερον
[1, 5]   καὶ ᾧ, ὥσπερ ὅταν  μίξῃς   οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ πλεῖον
[1, 8]   οὔτε διὰ τῶν πόρων, εἰ  πλήρης   ἕκαστος· τί γὰρ διοίσει τοῦ
[1, 2]   πράγμασι, καὶ περὶ γενέσεως οὐ  πάσης   ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων· πῶς
[1, 3]   τοσοῦτον διώρισται, τί δή ποτε  πάσης   γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ
[1, 4]   οἷον ἐκ τῆς γονῆς αἷμα  πάσης   ἐξ ὕδατος ἀὴρ
[1, 3]   γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ  πάσης   φθορᾶς οὔσης ἑτέρου τινὸς γενέσεως,
[1, 5]   τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ σαρκὸς  ποσῆς.   Ἧι μὲν οὖν δυνάμει τὸ
[1, 3]   ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ μέρος.  Οὔσης   δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν
[1, 3]   φθορᾶς ἄλλου, καὶ πάσης φθορᾶς  οὔσης   ἑτέρου τινὸς γενέσεως, οὐχ ὁμοίως
[1, 3]   τί δή ποτε πάσης γενέσεως  οὔσης   φθορᾶς ἄλλου, καὶ πάσης φθορᾶς
[1, 1]   ῥᾴδιον συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν  ἠρεμούσης   τῆς οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν
[1, 5]   καθ´ αὑτὴν τῆς ὕλης,  ἐνυπαρχούσης   ἐν ἄλλῳ σώματι; ἀδύνατον
[1, 3]   ἀεί. Τούτων δὲ περὶ μὲν  τῆς   ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ
[1, 8]   ταύτας τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ  τῆς   ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν
[1, 1]   δὴ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς  τῆς   ἁπλῆς λεκτέον, πότερον ἔστιν
[1, 3]   ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ περὶ  τῆς   ἁπλῆς φθορᾶς καὶ γενέσεως. Ἔχει
[1, 5]   περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ καὶ  τῆς   ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας
[1, 5]   ἐστιν μεταβολὴ  τῆς   αὐξήσεως καὶ τῆς φθίσεως
[1, 8]   τῆς φθορᾶς, ὁμοίως δὲ καὶ  τῆς   αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν δὲ
[1, 10]   ἑκάτερον εἰς τὸ κρατοῦν ἐκ  τῆς   αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται δὲ
[1, 8]   τε τοῦ κενοῦ καὶ διὰ  τῆς   ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον)
[1, 1]   πλείω ποιοῦσι διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν  τῆς   γενέσεως· συνιόντων γὰρ καὶ διαλυομένων
[1, 3]   δὲ μὴ ὂν ὕλη  τῆς   γῆς, καὶ πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ
[1, 3]   τόδε τι καὶ εἶδος ταῦτα  τῆς   γῆς. Τοῦ μὲν οὖν εἶναι
[1, 4]   τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´ οἷον ἐκ  τῆς   γονῆς αἷμα πάσης ἐξ
[1, 8]   δυνάμει. Ὅσοι μὲν οὖν διὰ  τῆς   διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς φασι
[1, 8]   τρόπον, διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης  τῆς   διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως
[1, 6]   ἐκείνου. Περὶ μὲν οὖν ἁφῆς  τῆς   ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον
[1, 7]   ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον δὲ  τῆς   ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον τι
[1, 4]   τὸ ποσὸν μεταβολὴ  τῆς   ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν
[1, 3]   περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς  τῆς   ἑτέρας καὶ προτέρας διελεῖν ἐστι
[1, 5]   Ληπτέον δὴ μᾶλλον οἷον ἁπτομένους  τῆς   ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου τινὸς
[1, 7]   τε γὰρ ἀρχὴ  τῆς   κινήσεως, δοκεῖ τοῦτο κινεῖν (ἡ
[1, 5]   τὸ ἀλλοιοῦν καὶ ἀρχὴ  τῆς   κινήσεως ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ
[1, 3]   ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν  τῆς   κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς ὕλης,
[1, 7]   αἴτιον ὡς ὅθεν ἀρχὴ  τῆς   κινήσεως. Τὸ δ´ οὗ ἕνεκα
[1, 10]   μίξεως κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον  τῆς   μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον
[1, 5]   καὶ τρόπος διαφέρει  τῆς   μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ μὲν
[1, 1]   συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης  τῆς   οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ
[1, 5]   Ὥστε ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν  τῆς   σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι δ´ ὡς
[1, 5]   Οὕτω δ´ αὐξάνεται ὕλη  τῆς   σαρκός, καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ
[1, 5]   αὐξανομένου μεγέθους, οἷον εἰ σὰρξ  τῆς   σαρκός, καὶ προσιόντος τινός, καὶ
[1, 5]   κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ  τῆς   σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ ἐν
[1, 5]   οὐσία, τοῦ δ´ οὔ, οἷον  τῆς   τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα τὸ
[1, 2]   περὶ γενέσεως οὐ πάσης ἀλλὰ  τῆς   τῶν στοιχείων· πῶς δὲ σάρκες
[1, 5]   ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´ αὑτὴν  τῆς   ὕλης, ἐνυπαρχούσης ἐν ἄλλῳ
[1, 6]   Ἐπεὶ δὲ πρῶτον δεῖ περὶ  τῆς   ὕλης καὶ τῶν καλουμένων στοιχείων
[1, 3]   φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς δὲ  τῆς   ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον.
[1, 5]   τῆς αὐξήσεως καὶ  τῆς   φθίσεως (περὶ μέγεθος δὲ δοκεῖ
[1, 8]   κενοῦ γινομένης τῆς διαλύσεως καὶ  τῆς   φθορᾶς, ὁμοίως δὲ καὶ τῆς
[1, 1]   ἀλλήλοις ἔτι τοῦ νείκους καὶ  τῆς   φιλίας. Διόπερ καὶ τότε ἐξ
[1, 7]   ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι  τῆς   φύσεως. Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ
[1, 7]   γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα  τῆς   φύσεως ὅσα μήτ´ ἐναντία μήτ´
[1, 8]   καὶ κουφότης καὶ σκληρότης καὶ  μαλακότης   μὴ ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε
[1, 7]   ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ ἂν πάθοι  λευκότης   ὑπὸ γραμμῆς γραμμὴ ὑπὸ
[1, 8]   ταῦτα μὲν ὑπάρχει, λέγω δὲ  θερμότης   καὶ ψυχρότης, βαρύτης δὲ καὶ
[1, 6]   θερμαίνεσθαι πάλιν· οὐ γὰρ  θερμότης   μεταβάλλει καὶ ψυχρότης εἰς
[1, 8]   βαρύτης δὲ καὶ κουφότης καὶ  σκληρότης   καὶ μαλακότης μὴ ὑπάρξει· καίτοι
[1, 8]   ὑπάρχει, λέγω δὲ θερμότης καὶ  ψυχρότης,   βαρύτης δὲ καὶ κουφότης καὶ
[1, 6]   θερμότης μεταβάλλει καὶ  ψυχρότης   εἰς ἄλληλα, ἀλλὰ δῆλον ὅτι
[1, 3]   τις καὶ εἶδος, δὲ  ψυχρότης   στέρησις, διαφέρουσι δὲ γῆ καὶ
[1, 8]   καὶ ψυχρότης, βαρύτης δὲ καὶ  κουφότης   καὶ σκληρότης καὶ μαλακότης μὴ
[1, 5]   αὔξησις γίνεται; πότερον ἐκ κεχωρισμένης  αὐτῆς   καθ´ αὑτὴν τῆς ὕλης,
[1, 10]   οὐδὲ μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν  αὑτῆς   τοῖς μορίοις οὔτε τῷ πυρί,
[1, 8]   λέγω δὲ θερμότης καὶ ψυχρότης,  βαρύτης   δὲ καὶ κουφότης καὶ σκληρότης
[1, 6]   προτέρων, οὕτως ἔχει καὶ περὶ  ἁφῆς.   Ὅμως δὲ τὸ κυρίως λεγόμενον
[1, 6]   μίξεως θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ περὶ  ἁφῆς·   οὔτε γὰρ ποιεῖν ταῦτα καὶ
[1, 6]   ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ  ἁφῆς.   Σχεδὸν μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ
[1, 8]   τοῦ κενοῦ καὶ διὰ τῆς  ἁφῆς   (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι
[1, 6]   αὐτοὶ ἐκείνου. Περὶ μὲν οὖν  ἁφῆς   τῆς ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω
[1, 5]   τοῦ δ´ οὔ, οἷον τῆς  τροφῆς,   ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα τὸ ἐπικρατοῦν
[1, 5]   οἷόν τε εἶναι οὐδ´ ἄνευ  μορφῆς.   Γίνεται μὲν οὖν ἁπλῶς ἕτερον
[1, 5]   οἷον ἁπτομένους τῆς ζητήσεως ἐξ  ἀρχῆς,   ποίου τινὸς ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι
[1, 10]   ἦν τρίτον τῶν προτεθέντων ἐξ  ἀρχῆς.   Σκεπτέον δὲ τί τ´ ἐστὶν
[1, 2]   πειρατέον λύειν· διὸ πάλιν ἐξ  ἀρχῆς   τὴν ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν
[1, 3]   δὲ περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου  ἀρχῆς   τῆς ἑτέρας καὶ προτέρας διελεῖν
[1, 8]   καὶ πρὸς τὰς αὐτῶν θέσεις  αἷς   χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον.
[1, 3]   γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται ταῖς  κατηγορίαις·   τὰ μὲν γὰρ τόδε τι
[1, 3]   καὶ ὅλως καὶ ἐν ταῖς  οὐσίαις   αὐταῖς, εἴρηται, καὶ διότι τοῦ
[1, 4]   δέ τινα καὶ τὸ ταῖς  ἄλλαις   μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ τὰ
[1, 4]   τινα καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις  μεταβολαῖς,   ὅτι πάντα δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα
[1, 2]   σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς  μεταβολαῖς   τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ ἐναντίον
[1, 3]   καὶ πῦρ καὶ ταύταις ταῖς  διαφοραῖς.   Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς πολλοῖς
[1, 2]   αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν σχημάτων  διαφοραῖς,   ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος. Διὸ καὶ
[1, 1]   ἐξ ἑνός τινος δῆλον ὅτι  διαφοραῖς   τισι χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο
[1, 4]   εἰς αἰσθητὸν ἁφῇ  πάσαις   ταῖς αἰσθήσεσιν, οἷον ὅταν ὕδωρ
[1, 4]   αἰσθητὸν ἁφῇ πάσαις  ταῖς   αἰσθήσεσιν, οἷον ὅταν ὕδωρ γένηται
[1, 4]   τρόπον δέ τινα καὶ τὸ  ταῖς   ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ
[1, 3]   γῆ καὶ πῦρ καὶ ταύταις  ταῖς   διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς
[1, 10]   τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ  ταῖς   δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει
[1, 3]   φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται  ταῖς   κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ τόδε
[1, 2]   τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε  ταῖς   μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ
[1, 3]   μή, καὶ ὅλως καὶ ἐν  ταῖς   οὐσίαις αὐταῖς, εἴρηται, καὶ διότι
[1, 2]   διαθιγῇ μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ καὶ  ταῖς   τῶν σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ
[1, 3]   ὅλως καὶ ἐν ταῖς οὐσίαις  αὐταῖς,   εἴρηται, καὶ διότι τοῦ γένεσιν
[1, 3]   δὲ γῆ καὶ πῦρ καὶ  ταύταις   ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον
[1, 8]   ἐξ ὧν πρώτων σύγκειται καὶ  εἰς   ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ
[1, 3]   συμβαίνει τὸ ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ  εἰς   μεταβάλλει τὸ μεταβάλλον, οἷον
[1, 4]   ὅταν ὕδωρ γένηται φθαρῇ  εἰς   ἀέρα· γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς
[1, 3]   αἰσθητῷ διαφέρειν· ὅταν μὲν γὰρ  εἰς   αἰσθητὴν μεταβάλλῃ ὕλην, γίνεσθαί φασιν,
[1, 4]   μεταβολὴ γίνηται ἐξ ἀναισθήτου  εἰς   αἰσθητὸν ἁφῇ πάσαις
[1, 6]   θερμότης μεταβάλλει καὶ ψυχρότης  εἰς   ἄλληλα, ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸ
[1, 3]   γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι τοῖς  εἰς   ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ δ´ ὕστερον
[1, 1]   μία πάντων ὕλη τῶν ἐχόντων  εἰς   ἄλληλα μεταβολήν, κἂν εἰ τὸ
[1, 7]   κἂν ἕτερα ὄντα ποιῇ τι  εἰς   ἄλληλα, οὐχ ἕτερα ἀλλ´
[1, 7]   τὰ διάφορα ποιεῖν καὶ πάσχειν  εἰς   ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ ὅταν
[1, 3]   τὸ φθείρεσθαι ἁπλῶς φασιν, ὅταν  εἰς   ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ τὸ μὴ
[1, 2]   ἀεὶ εἰς ἐλάττω μεγέθη καὶ  εἰς   ἀπέχοντα καὶ κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε
[1, 3]   φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι δ´ ὅταν  εἰς   ἁπτὸν καὶ εἰς γῆν μεταβάλλῃ)
[1, 2]   διάκρισις καὶ σύγκρισις, ἀλλ´ οὔτ´  εἰς   ἄτομα καὶ ἐξ ἀτόμων (πολλὰ
[1, 3]   ὕλην, γίνεσθαί φασιν, ὅταν δ´  εἰς   ἀφανῆ, φθείρεσθαι· τὸ γὰρ ὂν
[1, 3]   δ´ ὅταν εἰς ἁπτὸν καὶ  εἰς   γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν
[1, 2]   μεῖζον τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ  εἰς   δύο καὶ πλείω, οὐδὲν ἔλαττον
[1, 7]   ὡς τοὐναντίον. Οἱ μὲν οὖν  εἰς   ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν τι δεῖν
[1, 2]   διαιρεῖται εἰς χωριστὰ καὶ ἀεὶ  εἰς   ἐλάττω μεγέθη καὶ εἰς ἀπέχοντα
[1, 2]   εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν μὲν γὰρ  εἰς   ἐλάττω ὑδάτια διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ
[1, 1]   ἐκ τούτων, ἅμα δ´ ὅταν  εἰς   ἓν συναγάγῃ τὴν ἅπασαν φύσιν
[1, 5]   μεταβολή, οἷον ἐκ δυνάμει οὐσίας  εἰς   ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν,
[1, 5]   ὕλης δεῖ εἶναι τὴν αὔξησιν  εἰς   ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις γὰρ ἂν
[1, 5]   ἀμφότερα δὲ ἐκ δυνάμει ὄντων  εἰς   ἐντελέχειαν μεταβολὴ τῶν εἰρημένων ἐστίν,
[1, 2]   τροπῇ γὰρ χρωματίζεσθαι. Τοῖς δ´  εἰς   ἐπίπεδα διαιροῦσιν οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ
[1, 3]   τὴν ὕλην ἐξ ἧς καὶ  εἰς   ἥν, τὴν δὲ ἧττον εἶναι.
[1, 3]   ἧς γένεσις ἔσται καὶ  εἰς   ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ φθειρόμενον.
[1, 7]   καὶ τὸ πάσχον, οἱ δ´  εἰς   θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 2]   ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι τὸ μέγεθος  εἰς   μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι στιγμήν,
[1, 10]   τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ οὕτως  εἰς   μικρὰ διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα, καὶ
[1, 2]   στιγμῆς, τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´  εἰς   μικρὰ καὶ ἐλάττω ἐστί, καὶ
[1, 10]   καὶ παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται γὰρ  εἰς   μικρὰ ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ
[1, 2]   ἀδύνατον γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´ ἂν  εἰς   μυρία μυριάκις διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν
[1, 4]   δεῖ τούτου θάτερον πάθος εἶναι  εἰς   μεταβάλλει. Εἰ δὲ μή,
[1, 5]   τοῦτο ἀλλὰ γένεσις μὲν τοῦ  εἰς   μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ δὲ
[1, 3]   μεταβάλλον, οἷον ἴσως μὲν  εἰς   πῦρ ὁδὸς γένεσις μὲν ἁπλῆ,
[1, 10]   ὁτιοῦν. Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν  εἰς   τἀλάχιστα διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ
[1, 3]   τὸ ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν ἐστι  εἰς   τἀναντία, καὶ ἔστιν θατέρου
[1, 2]   ἔστι τι πάθος, ἀλλὰ πῶς  εἰς   ταῦτα διαλύεται καὶ γίνεται ἐκ
[1, 3]   καὶ τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ  εἰς   ταῦτα μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι
[1, 3]   ὁδὸς φθορὰ ἁπλῆ, δ´  εἰς   τὸ ἁπλῶς ὂν γένεσις ἁπλῆ.
[1, 5]   τροφὴ καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος δὲ  εἰς   τὸ αὐτὸ εἶδος, οἷον εἰ
[1, 10]   πως, τότε μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον  εἰς   τὸ κρατοῦν ἐκ τῆς αὑτοῦ
[1, 10]   τοῦ κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ θάτερον  εἰς   τὸ κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου
[1, 3]   ἐκ μὴ ὄντος καὶ φθείρεται  εἰς   τὸ μὴ ὄν. Εἰκότως οὖν
[1, 3]   τὴν γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον  εἰς   τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ
[1, 3]   τὸ ὑποκείμενον. μὲν οὖν  εἰς   τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς ὁδὸς
[1, 10]   γὰρ τὸ εἶδος καὶ μεταβάλλει  εἰς   τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ
[1, 7]   τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον  εἰς   τὸ ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ
[1, 5]   ὅτι μὲν ἐκ τοῦδε  εἰς   τόδε μεταβολή, οἷον ἐκ δυνάμει
[1, 2]   ἀλλ´ ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε  εἰς   τόδε ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται
[1, 7]   ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται  εἰς   τοὐναντίον γένεσις. Καὶ κατὰ
[1, 7]   ἐναντία ἐστί, καὶ γένεσις  εἰς   τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον
[1, 2]   ἀλλὰ μὴν ὅτι γε διαιρεῖται  εἰς   χωριστὰ καὶ ἀεὶ εἰς ἐλάττω
[1, 2]   ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι ἴσως  οὐδεὶς   ἂν διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ
[1, 2]   παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς  οὐδεὶς   ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος δ´
[1, 2]   διαφέρειν. Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως  οὐδεὶς   οὐδὲν διώρισεν, ὥσπερ λέγομεν,
[1, 10]   τοῦ χαλκοῦ σχεδὸν ἀφανίζεται καὶ  μιχθεὶς   ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ δὲ
[1, 10]   ὅλως τὰ πάθη καὶ τὰς  ἕξεις   οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν·
[1, 7]   δ´ εἴδη καὶ τὰ τέλη  ἕξεις   τινές, δ´ ὕλη
[1, 8]   δῆλον, καὶ πρὸς τὰς αὐτῶν  θέσεις   αἷς χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται
[1, 8]   σχήμασιν. Ἐκ δὴ τούτων αἱ  γενέσεις   καὶ αἱ διακρίσεις Λευκίππῳ μὲν
[1, 8]   ἡμᾶς φασι καὶ τὰς ἄλλας  αἰσθήσεις   αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι
[1, 2]   τὸ δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς  ποιήσεις.   Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες
[1, 8]   τούτων αἱ γενέσεις καὶ αἱ  διακρίσεις   Λευκίππῳ μὲν δύο τρόποι ἂν
[1, 8]   δέ, εἰ μὴ πάντῃ πόροι  συνεχεῖς   εἰσιν. Τοῦτο δ´ ἀδύνατον· οὐθὲν
[1, 9]   μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες  συνεχεῖς.   Συμφυὲς μὲν οὖν ἕκαστον καὶ
[1, 2]   ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς μυρία  μυριάκις   διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι
[1, 3]   δ´ ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ οὖν  πολλάκις   διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ μὲν
[1, 9]   πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν τὴν  πολλάκις   εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι τὸ
[1, 10]   οὔτ´ ἄμφω· σώζεται γὰρ  δύναμις   αὐτῶν. Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω·
[1, 5]   εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός,  δύναμίς   τις ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν
[1, 1]   ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις τε  διάλλαξίς   τε μιγέντων. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 10]   διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ καὶ  μίξις   ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον ὡς οὔτε
[1, 10]   ἔοικε ζητεῖν διορίσαι τί διαφέρει  μίξις   γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ τί
[1, 10]   Τούτων μὲν οὖν οὐκ ἔστι  μίξις·   διὸ οὐδ´ ἰατρικὴ ποιεῖ
[1, 6]   γὰρ τῶν ὄντων ὅσοις ἐστὶ  μίξις,   εἶναι ταῦτ´ ἀλλήλων ἁπτικά· κἂν
[1, 10]   διαιρεθῆναι. οὖν οὐκ ἔστι  μίξις,   λεκτέον τοῦτο πῶς ἐνδέχεται
[1, 10]   πῶς, ἔτι δὲ πότερον ἔστι  μίξις   τοῦτο ψεῦδος· ἀδύνατον γάρ
[1, 10]   τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι ἔστι  μίξις   καὶ τί ἐστι καὶ διὰ
[1, 6]   διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ τί  μίξις   καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν δὲ
[1, 10]   δὲ τί τ´ ἐστὶν  μίξις   καὶ τί τὸ μικτόν, καὶ
[1, 10]   ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις οὐδὲ  μίξις,   οὐδ´ ἕξει τὸν αὐτὸν λόγον
[1, 10]   κατὰ μικρὰ σύνθεσις  μίξις,   οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον
[1, 10]   τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον  μίξις   πρὸς τὴν αἴσθησιν τί ἐστιν.
[1, 6]   πάσχειν. Ἔστι δ´ σύγκρισις  μίξις·   πῶς δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ
[1, 1]   φύσις οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ μόνον  μίξις   τε διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι
[1, 10]   γὰρ τὸ μικτόν) δὲ  μίξις   τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 6]   ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο δ´  οἷς   κίνησις πάθος. Πάθος δὲ
[1, 3]   τὸ ἁπλῶς ὂν γένεσις ἁπλῆ.  Οἷς   οὖν διώρισται εἴτε πυρὶ καὶ
[1, 6]   ὅτι τὸ ὑποκείμενον, ὥστε ἐν  οἷς   τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ τὸ
[1, 6]   δὲ κινητικοῦ καὶ κινητοῦ, ἐν  οἷς   ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ τὸ
[1, 10]   παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν  ὀλίγοις   καὶ μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα οὐ
[1, 3]   τε διηπόρηται καὶ διώρισται τοῖς  λόγοις   ἐπὶ πλεῖον· συντόμως δὲ καὶ
[1, 3]   πρότερον ἐν τοῖς περὶ κινήσεως  λόγοις,   ὅτι ἐστὶ τὸ μὲν ἀκίνητον
[1, 2]   ἂν φανείη οἰκείοις καὶ φυσικοῖς  λόγοις   πεπεῖσθαι. Δῆλον δ´ ἔσται
[1, 8]   ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς πρότερον  λόγοις·   περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν
[1, 2]   ἔσται, Δημόκριτος δ´ ἂν φανείη  οἰκείοις   καὶ φυσικοῖς λόγοις πεπεῖσθαι. Δῆλον
[1, 8]   ποιησάμενοι κατὰ φύσιν ἥπερ ἐστίν.  Ἐνίοις   γὰρ τῶν ἀρχαίων ἔδοξε τὸ
[1, 8]   τὰ φαινόμενα διὰ συνήθειαν, ταῦτ´  ἐνίοις   διὰ τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ
[1, 7]   γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς  ὁμοίοις)   τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ
[1, 10]   καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς τοῖς  μορίοις   οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ
[1, 10]   τὸ κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου  μυρίοις   χοεῦσιν ὕδατος οὐ μίγνυται· λύεται
[1, 4]   ἐν τοῖς αὑτοῦ πάθεσιν,  ἐναντίοις   οὖσιν μεταξύ, οἷον τὸ
[1, 1]   φανερὸν ὅτι μίαν ἀεὶ τοῖς  ἐναντίοις   ὑποθετέον ὕλην, ἄν τε μεταβάλλῃ
[1, 6]   οὖν ἁφῆς τῆς ἐν τοῖς  φυσικοῖς   διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 2]   δ´ ἂν φανείη οἰκείοις καὶ  φυσικοῖς   λόγοις πεπεῖσθαι. Δῆλον δ´ ἔσται
[1, 2]   ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν τοῖς  φυσικοῖς   μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας ἀρχὰς
[1, 6]   καὶ τόπος· καὶ γὰρ τοῖς  μαθηματικοῖς   ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ τόπον,
[1, 7]   πῶς δ´ ἕτερα καὶ ἀνόμοια  ἀλλήλοις.   Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ πάσχον
[1, 1]   πάλιν, ἄλλως τε καὶ μαχομένων  ἀλλήλοις   ἔτι τοῦ νείκους καὶ τῆς
[1, 7]   δὲ παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους  ἀλλήλοις   λόγους. Οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι
[1, 5]   ἐξ ἑτέρου, ὥσπερ καὶ ἐν  ἄλλοις   διώρισται, καὶ ὑπό τινος δὲ
[1, 2]   οὖν αὐτό, καθάπερ καὶ ἐν  ἄλλοις   εἰρήκαμεν, ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι.
[1, 8]   ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς δ´  ἄλλοις   ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα τρόπον
[1, 3]   Περὶ μὲν οὖν τούτων ἐν  ἄλλοις   τε διηπόρηται καὶ διώρισται τοῖς
[1, 3]   εἴτε πυρὶ καὶ γῇ εἴτε  ἄλλοις   τισί, τούτων ἔσται τὸ μὲν
[1, 8]   οἷον τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ  πολλοῖς·   τὸ δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ
[1, 3]   διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς  πολλοῖς   τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ
[1, 5]   αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ τὸ αἴτιον  διορισαμένοις   πρῶτον ἓν μὲν ὅτι τὰ
[1, 2]   Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ταῦτα  θεμένοις   οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται
[1, 8]   Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν τοῖς  φαινομένοις,   τοῖς δὲ τὸ ἓν κατασκευάζουσιν
[1, 9]   λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν τοῖς  μεταλλευομένοις   διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς.
[1, 8]   ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον δὲ  ὡρισμένοις,   ἐπεὶ ἀδιαίρετά γε ἀμφότεροι λέγουσι
[1, 2]   Ἔσκεπται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν  ἑτέροις.   Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον λύειν· διὸ
[1, 5]   δ´ ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται ἐν  ἑτέροις   πρότερον. Ἔτι δ´ γε
[1, 8]   τὰ ἀδιαίρετα, καὶ μὲν  ἀπείροις   ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν
[1, 8]   μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων τοῖς  μικροῖς;   ἔτι δὲ πότερον μία πάντων
[1, 10]   ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ δὲ  μικροῖς   παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ
[1, 10]   πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα  μικροῖς   συντιθέμενα οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´
[1, 10]   οὖν ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι  πυροῖς,   ὅταν ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν τεθῇ.
[1, 6]   κινούμενα πάντα σχεδὸν τὰ ἐμποδών,  ὅσοις   ἀνάγκη καὶ φαίνεται τὸ ἁπτόμενον
[1, 6]   τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν ὄντων  ὅσοις   ἐστὶ μίξις, εἶναι ταῦτ´ ἀλλήλων
[1, 6]   ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ θέσις μὲν  ὅσοις   καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου δὲ
[1, 6]   φάσκειν οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν  ὅσοις   τὸ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ
[1, 8]   γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος ἐν  τοῖς   ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ
[1, 4]   ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος, μεταβάλλῃ ἐν  τοῖς   αὑτοῦ πάθεσιν, ἐναντίοις οὖσιν
[1, 8]   χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον.  Τοῖς   δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ
[1, 2]   φησιν εἶναι· τροπῇ γὰρ χρωματίζεσθαι.  Τοῖς   δ´ εἰς ἐπίπεδα διαιροῦσιν οὐκέτι·
[1, 1]   τὸ δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν·  τοῖς   δὲ τὰ γένη πλείω ποιοῦσι
[1, 8]   δὲ ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις,  τοῖς   δὲ τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς
[1, 3]   τὸ γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι  τοῖς   εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ δ´
[1, 1]   καὶ φανερὸν ὅτι μίαν ἀεὶ  τοῖς   ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην, ἄν τε
[1, 6]   καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ  τοῖς   ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν τὴν
[1, 8]   γὰρ καὶ τοῖς στερεὰ καὶ  τοῖς   ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν
[1, 6]   δὲ τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει  τοῖς   ἔχουσι θέσιν, θέσις δ´ οἷσπερ
[1, 3]   ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ διώρισται  τοῖς   λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως δὲ
[1, 6]   οἷσπερ καὶ τόπος· καὶ γὰρ  τοῖς   μαθηματικοῖς ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ
[1, 2]   διαιρετὸν ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει  τοῖς   μεγέθεσιν, ἔστι δ´ ὡς οὔ.
[1, 8]   φθορὰ καὶ ἀλλοίωσις οὐ δῆλον.  Τοῖς   μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ
[1, 8]   ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν.  Τοῖς   μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον
[1, 1]   παν σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων.  Τοῖς   μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα
[1, 9]   τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν  τοῖς   μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες
[1, 8]   τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων  τοῖς   μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον μία
[1, 10]   μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς  τοῖς   μορίοις οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ
[1, 7]   (πάντα γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ  τοῖς   ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ
[1, 1]   χωρίς, ὥσπερ διώρισται καὶ  τοῖς   ὀνόμασιν. Τῶν μὲν οὖν ἀρχαίων
[1, 9]   χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ τρόπον ὑπάρχει  τοῖς   οὖσι γεννᾶν καὶ ποιεῖν καὶ
[1, 2]   φθορά, ὅταν δ´ ἐν  τοῖς   πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις.
[1, 1]   ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε  τοῖς   πάθεσιν. Ἔστι δ´ ἐξ ὧν
[1, 1]   φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν  τοῖς   περὶ Ἐμπεδοκλέα· μὲν γάρ
[1, 3]   γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον ἐν  τοῖς   περὶ κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ
[1, 3]   ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον  τοῖς   πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ
[1, 2]   ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς, ὅπως ὑπάρχει  τοῖς   πράγμασι, καὶ περὶ γενέσεως οὐ
[1, 2]   περὶ αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι  τοῖς   πράγμασιν. Ὅλως δὲ παρὰ τὰ
[1, 10]   τὰς ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι  τοῖς   πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ
[1, 8]   τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν  τοῖς   πρότερον λόγοις· περὶ δὴ τῶν
[1, 8]   ἄλλων παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ  τοῖς   στερεὰ καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν
[1, 10]   ὑγίειαν οὐδ´ ὑγίεια μιγνυμένη  τοῖς   σώμασιν. Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ
[1, 2]   Μᾶλλον δ´ ἔσται δῆλον ἐν  τοῖς   ὕστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτον διωρίσθω,
[1, 8]   ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν  τοῖς   φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ ἓν
[1, 6]   μὲν οὖν ἁφῆς τῆς ἐν  τοῖς   φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.
[1, 2]   Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν  τοῖς   φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας
[1, 8]   κενοῦ μὴ ὄντος ἐν τοῖς  ἀδιαιρέτοις.   Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ τὸ
[1, 7]   τι ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν  αὐτοῖς.   Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα ταῦτ´
[1, 8]   ταῦτα, ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν  αὑτοῖς   ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ
[1, 2]   πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ  τούτοις   ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται ποιεῖν,
[1, 4]   ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν δὲ  τούτοις   ἄν τι ὑπομένῃ πάθος τὸ
[1, 10]   μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς  τούτοις   ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον μίξις
[1, 5]   αὐξανομένῳ καὶ τῷ ἀλλοιουμένῳ· ἐν  τούτοις   γὰρ τὸ κινοῦν, ἐπεὶ καὶ
[1, 3]   ἐξ ἀλλήλων οὐδ´ ἐξ ἐναντίων;  τούτοις   γὰρ ὑπάρχει τἀναντία, πυρί, γῇ,
[1, 1]   Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος,  τούτοις   δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε
[1, 7]   ὅλως φθορὰ καὶ γένεσις ἐν  τούτοις.   Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη τό
[1, 1]   αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ διαφέρειν  τούτοις   ἐξ ὧν εἰσὶ καὶ θέσει
[1, 2]   ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν ἐν  τούτοις   μεταβολή, γένεσις ἔσται
[1, 1]   καὶ πάντα ἐξ ἑνὸς γεννῶσι,  τούτοις   μὲν ἀνάγκη τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν
[1, 2]   αὐξάνεται τὰ ὄντα καὶ τἀναντία  τούτοις   πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν
[1, 1]   τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ  τούτοις   τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι
[1, 6]   τὸ δὲ πάσχει κυρίως, καὶ  τούτοις   ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ
[1, 5]   Οὐκοῦν ἅμα ὄντος· εἰ γὰρ  χωρίς,   γένεσις. Ἔστι μὲν γὰρ οὕτω
[1, 1]   εἶναι ἀλλοιώσεως καὶ γενέσεως,  χωρίς,   ὥσπερ διώρισται καὶ τοῖς ὀνόμασιν.
[1, 10]   Σύνθεσις γὰρ ἔσται καὶ οὐ  κρᾶσις   οὐδὲ μίξις, οὐδ´ ἕξει τὸν
[1, 3]   δὲ τὸ μὴ ὂν ὅλως,  ἀπόφασις   ἔσται καθόλου πάντων, ὥστε ἐκ
[1, 6]   λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι θέσιν,  θέσις   δ´ οἷσπερ καὶ τόπος· καὶ
[1, 6]   ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ  θέσις   μὲν ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει,
[1, 10]   δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι.  Σύνθεσις   γὰρ ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις
[1, 10]   Ἂν δ´ κατὰ μικρὰ  σύνθεσις   μίξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων,
[1, 10]   ἔστιν εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉  σύνθεσις   ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον,
[1, 2]   Τοῦτο δ´ ἐστὶ διαίρεσις  σύνθεσις.   Ὥστ´ ἔστι καὶ διάκρισις καὶ
[1, 9]   ἔσται γεγονὸς μεῖζον, εἴπερ ἔσται  πρόσθεσις,   καὶ μὴ πᾶν μεταβεβληκός,
[1, 3]   τἀναντία, καὶ ἔστιν θατέρου  γένεσις   ἀεὶ ἐπὶ τῶν οὐσιῶν ἄλλου
[1, 3]   καὶ ἄλλου φθορὰ ἄλλου  γένεσις.   Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ
[1, 2]   σφάλλεται πάντα. Ἔστι γὰρ  γένεσις   ἁπλῆ καὶ φθορὰ οὐ συγκρίσει
[1, 3]   δ´ εἰς τὸ ἁπλῶς ὂν  γένεσις   ἁπλῆ. Οἷς οὖν διώρισται εἴτε
[1, 3]   τρόπον. Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται  γένεσις,   ἁπλῶς ἄν τι γίνοιτο ἐκ
[1, 3]   μόνον τοδί· καὶ αὕτη μὲν  γένεσις   ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά. Τοδὶ
[1, 5]   τὴν αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους·  γένεσις   γὰρ ἂν εἴη σώματος μᾶλλον,
[1, 5]   οὐ τοῦτο αὐτὸ καθ´ αὑτό·  γένεσις   γὰρ ἂν ἦν, οὐκ αὔξησις·
[1, 3]   δὲ γῆς γένεσις τὶς  γένεσις,   γένεσις δ´ οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ
[1, 3]   δὲ γῆς γένεσις τὶς γένεσις,  γένεσις   δ´ οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ δ´
[1, 3]   τουδί, καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ  γένεσις   δὲ τουδί· ζητεῖ γάρ τινα
[1, 7]   πάσχον ἐναντία ἐστί, καὶ  γένεσις   εἰς τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ
[1, 3]   πάλιν ἐπαναποδιστέον, πῶς ἔστιν ἁπλῆ  γένεσις,   εἴτ´ ἐκ δυνάμει ὄντος οὖσα
[1, 3]   μὴ ὄν. Τὶς μὲν γὰρ  γένεσις   ἐκ μὴ ὄντος τινός, οἷον
[1, 3]   οὖν τὸ πρῶτον, οὐσίας ἔσται  γένεσις   ἐκ μὴ οὐσίας. Ὧι δὲ
[1, 7]   καὶ γὰρ ὅλως φθορὰ καὶ  γένεσις   ἐν τούτοις. Διὸ καὶ εὔλογον
[1, 2]   ἐν τούτοις μεταβολή,  γένεσις   ἔσται φθορά, ὅταν δ´
[1, 3]   δ´ οὔ, ἐξ ἧς  γένεσις   ἔσται καὶ εἰς ἣν ἀνάγκη
[1, 5]   ἅμα ὄντος· εἰ γὰρ χωρίς,  γένεσις.   Ἔστι μὲν γὰρ οὕτω πῦρ
[1, 5]   δυνάμει οὐσίας εἰς ἐντελεχείᾳ οὐσίαν,  γένεσίς   ἐστιν, δὲ περὶ μέγεθος
[1, 2]   γένεσις, ὅλως οὐκ ἔστι  γένεσις   ἀλλοίωσις, εἰ καὶ
[1, 2]   Εἴτε μή ἐστι σύγκρισις  γένεσις,   ὅλως οὐκ ἔστι γένεσις
[1, 4]   ἐξ ἀέρος παντὸς ὕδωρ,  γένεσις   ἤδη τὸ τοιοῦτον, τοῦ δὲ
[1, 4]   καὶ ἀμουσία, τοῦ μὲν  γένεσις   ἦν ἄν, τοῦ δὲ φθορά·
[1, 2]   δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν ἕτερον εἶναι  γένεσις   καὶ ἀλλοίωσις, καὶ γίνεσθαι μὲν
[1, 7]   γὰρ ἔσται εἰς τοὐναντίον  γένεσις.   Καὶ κατὰ λόγον δὴ τὸ
[1, 3]   ἄν τις ἆρ´ ἔστιν οὐσίας  γένεσις   καὶ τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ μὴ
[1, 2]   ἄλλως τε καὶ εἴπερ ἔσται  γένεσις   καὶ φθορὰ μὲν διακρίσει
[1, 8]   οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα τρόπον ἔσται  γένεσις   καὶ φθορὰ καὶ ἀλλοίωσις οὐ
[1, 4]   δὲ μουσικοῦ καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου  γένεσις   καὶ φθορά· νῦν δὲ πάθος
[1, 3]   μὲν εἰς πῦρ ὁδὸς  γένεσις   μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉
[1, 3]   μὴν ἀλλ´ ὁμοίως ἐν πᾶσι  γένεσις   μὲν κατὰ τὰ ἐν τῇ
[1, 5]   οὐ γὰρ αὔξησις τοῦτο ἀλλὰ  γένεσις   μὲν τοῦ εἰς μεταβάλλει
[1, 3]   σκεπτέον, εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι  γένεσις   μὲν τουδὶ φθορὰ δὲ τουδί,
[1, 3]   δι´ ἣν ἀεὶ φθορὰ καὶ  γένεσις   οὐχ ὑπολείπει τὴν φύσιν· ἅμα
[1, 2]   μὲν γάρ ἐστι σύγκρισις  γένεσις,   πολλὰ ἀδύνατα συμβαίνει· εἰσὶ δ´
[1, 5]   δὲ αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ,  γένεσις.   Ποσὸν δὲ τὸ μὲν καθόλου
[1, 2]   οὐχ ἁπλῆ καὶ τελεία  γένεσις   συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται, ὥς
[1, 1]   συνιόντων γὰρ καὶ διαλυομένων  γένεσις   συμβαίνει καὶ φθορά. Διὸ
[1, 3]   οἷον γῆς, δὲ γῆς  γένεσις   τὶς γένεσις, γένεσις δ´ οὐχ
[1, 4]   θάτερον πάθος συμβεβηκὸς ὅλως,  γένεσις,   τὸ δὲ φθορά. Ἐστὶ δὲ
[1, 3]   μὴ ὄντος, δὲ φθορὰ  γένεσις   τοῦ μὴ ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο
[1, 3]   οὖν οὐχ ὑπολείπει· γὰρ  γένεσις   φθορὰ τοῦ μὴ ὄντος,
[1, 2]   μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ μέγεθος,  διαίρεσις   δ´ ἔσται, ἐκ στιγμῶν
[1, 2]   στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο δ´ ἐστὶ  διαίρεσις   σύνθεσις. Ὥστ´ ἔστι καὶ
[1, 3]   ἄγνωστον μὴ ὄν· γὰρ  αἴσθησις   ἐπιστήμης ἔχει δύναμιν. Καθάπερ οὖν
[1, 6]   καὶ τί μίξις καὶ τί  ποίησις.   Ἀρχὴν δὲ λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη
[1, 6]   πάσχοντι, τοῦτο δ´ οἷς  κίνησις   πάθος. Πάθος δὲ καθ´ ὅσον
[1, 5]   γένεσις γὰρ ἂν ἦν, οὐκ  αὔξησις·   ἀλλὰ τὸ αὐξανόμενον τούτῳ. Τί
[1, 5]   διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν, ποτέρως  αὔξησις   γίνεται; πότερον ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς
[1, 5]   ἔσται, φθορὰ δὲ τοῦ ἐναντίου,  αὔξησις   δὲ οὐδετέρου, ἀλλ´ οὐδενὸς
[1, 5]   Εἰ δὴ ἔσται εἰρημένη  αὔξησις,   ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός γε προσιόντος
[1, 5]   ἀλλὰ γενέσεως ὅλως. γὰρ  αὔξησίς   ἐστι τοῦ ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις,
[1, 5]   ἐστιν, δὲ περὶ μέγεθος  αὔξησις,   δὲ περὶ πάθος ἀλλοίωσις·
[1, 5]   ἂν εἴη σώματος μᾶλλον, οὐκ  αὔξησις.   Ληπτέον δὴ μᾶλλον οἷον ἁπτομένους
[1, 5]   διηπορημένων ὅτι οὐκ ἔστιν  αὔξησις   μεταβολὴ ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ
[1, 5]   ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω μὲν  αὔξησις,   ὅταν δὲ αὐτὰ τὰ ξύλα
[1, 5]   τοῦτο σώζειν· ὑπόκειται γὰρ  αὔξησις   τοιοῦτον. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις
[1, 5]   ὄγκος γέγονεν· οὐ γὰρ  αὔξησις   τοῦτο ἀλλὰ γένεσις μὲν τοῦ
[1, 5]   ταύτῃ γὰρ διαφέρει τροφὴ καὶ  αὔξησις   τῷ λόγῳ. Διὸ τρέφεται μὲν
[1, 3]   καὶ εἶδος, δὲ ψυχρότης  στέρησις,   διαφέρουσι δὲ γῆ καὶ πῦρ
[1, 5]   ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις, δὲ  φθίσις   μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν τι
[1, 4]   μεταβολὴ τῆς ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ  φθίσις,   ὅταν δὲ κατὰ τόπον, φορά,
[1, 2]   σύνθεσις. Ὥστ´ ἔστι καὶ  διάκρισις   καὶ σύγκρισις, ἀλλ´ οὔτ´ εἰς
[1, 2]   Ὥστ´ ἔστι καὶ διάκρισις καὶ  σύγκρισις,   ἀλλ´ οὔτ´ εἰς ἄτομα καὶ
[1, 2]   μικρὰ καὶ ἐλάττω ἐστί, καὶ  σύγκρισις   ἐξ ἐλαττόνων. Ἀλλ´ οὐχ
[1, 2]   ἄλλως ἔχειν. Εἴτε μή ἐστι  σύγκρισις   γένεσις, ὅλως οὐκ
[1, 2]   εὐλόγους. Εἰ μὲν γάρ ἐστι  σύγκρισις   γένεσις, πολλὰ ἀδύνατα συμβαίνει·
[1, 6]   καὶ πάσχειν. Ἔστι δ´  σύγκρισις   μίξις· πῶς δὲ μίγνυσθαι λέγομεν,
[1, 5]   αὔξησίς ἐστι τοῦ ἐνυπάρχοντος μεγέθους  ἐπίδοσις,   δὲ φθίσις μείωσις. Διὸ
[1, 8]   ἂν μία τις εἴη  φύσις   αὐτῶν. Ὁμοίως δὲ ἀδύνατον καὶ
[1, 8]   δὲ πότερον μία πάντων  φύσις   ἐκείνων τῶν στερεῶν, διαφέρει
[1, 8]   ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ μία  φύσις   ἐστὶν ἁπάντων, τί τὸ χωρίσαν;
[1, 1]   τὸν τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι  φύσις   οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις
[1, 5]   μεγέθους ἐπίδοσις, δὲ φθίσις  μείωσις.   Διὸ δὴ ἔχειν τι δεῖ
[1, 5]   αὔξησις, δὲ περὶ πάθος  ἀλλοίωσις·   ἀμφότερα δὲ ἐκ δυνάμει ὄντων
[1, 2]   τοῖς πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός,  ἀλλοίωσις.   Διακρινόμενα δὲ καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα
[1, 1]   εἰ τὸ ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν  ἀλλοίωσις.   Ἐμπεδοκλῆς μὲν οὖν ἔοικεν ἐναντία
[1, 1]   τοῦτο καὶ ἀλλοίωσιν· εἴτε γὰρ  ἀλλοίωσίς   ἐστι, καὶ τὸ ὑποκείμενον ἓν
[1, 2]   ὅλως οὐκ ἔστι γένεσις  ἀλλοίωσις,   εἰ καὶ τοῦτο διαλῦσαι
[1, 1]   τῶν ἄλλων· τοῦτο δ´ ἦν  ἀλλοίωσις.   Ἧι καὶ φανερὸν ὅτι μίαν
[1, 2]   πᾶσιν ἕτερον εἶναι γένεσις καὶ  ἀλλοίωσις,   καὶ γίνεσθαι μὲν καὶ φθείρεσθαι
[1, 4]   καὶ ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων,  ἀλλοίωσις   μέν ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος τοῦ
[1, 4]   μεταβάλλει. Εἰ δὲ μή, ἔσται  ἀλλοίωσις,   οἷον μουσικὸς ἄνθρωπος ἐφθάρη,
[1, 4]   κατὰ πάθος καὶ τὸ ποιόν,  ἀλλοίωσις,   ὅταν δὲ μηδὲν ὑπομένῃ οὗ
[1, 8]   ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ καὶ  ἀλλοίωσις   οὐ δῆλον. Τοῖς μὲν γάρ
[1, 4]   πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ  ἀλλοίωσις   τὰ τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν
[1, 10]   δὲ μίξις τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων  ἕνωσις.  
[1, 3]   οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ  τίς   αἰτία τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι,
[1, 3]   ἄλλον δὲ τῇ ὕλῃ ὁποία  τις   ἂν ᾖ· ἧς μὲν γὰρ
[1, 3]   πως ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν  τις   ἆρ´ ἔστιν οὐσίας γένεσις καὶ
[1, 3]   γῆς, δὲ γῆς γένεσις  τὶς   γένεσις, γένεσις δ´ οὐχ ἁπλῶς,
[1, 8]   θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν μία  τις   εἴη φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως
[1, 5]   ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός, δύναμίς  τις   ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ
[1, 5]   μιχθέν, ὥσπερ οἴνῳ εἴ  τις   ἐπιχέοι ὕδωρ, δὲ δύναιτο
[1, 5]   καθέξει τόπον, ἢ> οἷον στιγμή  τις,   κενὸν ἔσται καὶ σῶμα
[1, 2]   προιοῦσιν. Ἔχει γὰρ ἀπορίαν, εἴ  τις   θείη σῶμά τι εἶναι καὶ
[1, 2]   καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ δή  τις   θήσεται ὁτιοῦν ὁπηλικονοῦν σῶμα
[1, 3]   οἷον τὸ μὲν θερμὸν κατηγορία  τις   καὶ εἶδος, δὲ ψυχρότης
[1, 2]   ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι δ´ ἄν  τις   καὶ ἐκ τούτων ὅσον διαφέρουσιν
[1, 5]   αὔξησις τοιοῦτον. Ἀπορήσειε δ´ ἄν  τις   καὶ τί ἐστι τὸ αὐξανόμενον,
[1, 9]   ἧττον· καὶ ταύτῃ πόρους ἄν  τις   λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν τοῖς
[1, 3]   ὑπάρχει τισὶ τὸ μὴ ὄν.  Τὶς   μὲν γὰρ γένεσις ἐκ μὴ
[1, 5]   δεῖ γὰρ νοῆσαι ὥσπερ εἴ  τις   μετροίη τῷ αὐτῷ μέτρῳ ὕδωρ·
[1, 8]   τοῦτο δὲ μηδὲν διαφέρειν, εἴ  τις   οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι τὸ
[1, 3]   γίνεται, δῆλον ὡς ἔσται δυνάμει  τις   οὐσία, ἐντελεχείᾳ δ´ οὔ, ἐξ
[1, 5]   ὡς ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν  τις   ποῖόν τι δεῖ εἶναι τὸ
[1, 3]   μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν  τις   πότερον τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων
[1, 5]   ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ  τις   προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει αὐλός,
[1, 3]   γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ  τίς〉   τινός ἐστιν, οἷον γῆς,
[1, 2]   διαιροῦντι εἴη ἂν ἄπειρος  θρύψις,   οὔτε ἅμα οἷόν τε διαιρεθῆναι
[1, 9]   μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν τὴν φύσιν  πεπηγὸς   ἐξ ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει
[1, 9]   ὑγρόν, ὁτὲ δὲ σκληρὸν καὶ  πεπηγός   ἐστιν. Ἔτι δ´ οὐδ´ αὔξησιν
[1, 9]   ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ δὲ  πεπηγός,   οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει τοῦτο
[1, 2]   μὲν οὖν ἀναγκάζειν δοκῶν  όγος   εἶναι μεγέθη ἄτομα οὗτός ἐστιν·
[1, 9]   ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος  λόγος   ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ
[1, 1]   Ὅτι μὲν οὖν οἰκεῖος  λόγος   αὐτῶν τῇ ὑποθέσει οὕτω φάναι,
[1, 10]   οὐκ ἀπολωλότα· τοῦτο γὰρ  λόγος   διηπόρει πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ
[1, 2]   σῶμά τι ἀπέρχεται, αὐτὸς  λόγος,   ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ δὲ
[1, 10]   ὄντα. Οὗτος μὲν οὖν  λόγος   ἔοικε ζητεῖν διορίσαι τί διαφέρει
[1, 1]   μαλακοῦ σκληρόν· δ´ αὐτὸς  λόγος   καὶ περὶ τῶν ἄλλων· τοῦτο
[1, 5]   σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ τὸ  εἶδος   ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός, δύναμίς
[1, 5]   προσιόντος τινὸς κατὰ μὲν τὸ  εἶδός   ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ τὴν
[1, 5]   τῶν ἄλλων τῶν ἐν ὕλῃ  εἶδος   ἐχόντων· καὶ γὰρ ὕλη
[1, 3]   μὲν θερμὸν κατηγορία τις καὶ  εἶδος,   δὲ ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι
[1, 10]   οὐ μίγνυται· λύεται γὰρ τὸ  εἶδος   καὶ μεταβάλλει εἰς τὸ πᾶν
[1, 5]   ποιεῖται τοῦ ποσοῦ, τὸ δ´  εἶδος   μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ πρῶτον
[1, 5]   μεταβάλλοντος δὲ εἰς τὸ αὐτὸ  εἶδος,   οἷον εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν,
[1, 10]   θάτερον μὲν δεκτικὸν θάτερον δ´  εἶδος.   Ὅπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει·
[1, 5]   οὔ. Κατὰ μὲν γὰρ τὸ  εἶδος   ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ τὴν
[1, 5]   ὕλη λέγεται καὶ τὸ  εἶδος   σὰρξ ὀστοῦν. Τὸ οὖν
[1, 3]   ἀλήθειαν μᾶλλον τόδε τι καὶ  εἶδος   ταῦτα τῆς γῆς. Τοῦ μὲν
[1, 2]   Εἰ δὲ μὴ σῶμα ἀλλ´  εἶδός   τι χωριστὸν πάθος
[1, 3]   ἴσως μὲν εἰς πῦρ  ὁδὸς   γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ
[1, 3]   εἰς τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς  ὁδὸς   φθορὰ ἁπλῆ, δ´ εἰς
[1, 10]   πότερον ἔστι μίξις τοῦτο  ψεῦδος·   ἀδύνατον γάρ ἐστι μιχθῆναί τι
[1, 8]   πόρους, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν,  ψεῦδος   μάταιον, φανερὸν ἐκ τούτων
[1, 9]   συνεχὲς οὐδέν· εἰ δὲ τοῦτο  ψεῦδος   καὶ πᾶν σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν
[1, 2]   εἰ γὰρ καὶ ἔστι τι  πάθος,   ἀλλὰ πῶς εἰς ταῦτα διαλύεται
[1, 5]   μέγεθος αὔξησις, δὲ περὶ  πάθος   ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ ἐκ δυνάμει
[1, 2]   γὰρ γίνεται πλὴν στερεὰ συντιθεμένων·  πάθος   γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν οὐδὲν
[1, 6]   δ´ οἷς κίνησις πάθος.  Πάθος   δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον,
[1, 5]   οὖσα καὶ τὸ τί ἐστι,  πάθος   δέ τι ὑπάρχει τῶν καθ´
[1, 4]   ψυχρά, οὐ δεῖ τούτου θάτερον  πάθος   εἶναι εἰς μεταβάλλει. Εἰ
[1, 5]   ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα μὲν τὸ  πάθος   ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος τὸ
[1, 4]   δὲ μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον  πάθος   συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ
[1, 4]   Εἰ μὲν οὖν τούτου μὴ  πάθος   ἦν καθ´ αὑτὸ μουσικὴ
[1, 4]   τόπον, φορά, ὅταν δὲ κατὰ  πάθος   καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν
[1, 2]   ἀλλ´ εἶδός τι χωριστὸν  πάθος   ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι τὸ
[1, 4]   τὸ ὑποκείμενον καὶ ἕτερον τὸ  πάθος   κατὰ τοῦ ὑποκειμένου λέγεσθαι
[1, 6]   τοῦτο δ´ οἷς κίνησις  πάθος.   Πάθος δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται
[1, 10]   συμβαίνει· γὰρ καττίτερος ὡς  πάθος   τι ὢν ἄνευ ὕλης τοῦ
[1, 4]   δὲ τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ  πάθος   τὸ αὐτὸ ἐναντιώσεως ἐν τῷ
[1, 4]   γένεσις καὶ φθορά· νῦν δὲ  πάθος   τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις
[1, 2]   μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, οὐθέν ἐστι  μέγεθος   ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ τοῦτο πλεῖστον.
[1, 9]   γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν τὸ  μέγεθος,   ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον
[1, 2]   κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι  μέγεθος.   Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ τι
[1, 5]   γένεσίς ἐστιν, δὲ περὶ  μέγεθος   αὔξησις, δὲ περὶ πάθος
[1, 5]   καὶ τῆς φθίσεως (περὶ  μέγεθος   δὲ δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι
[1, 2]   εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ  μέγεθος,   διαίρεσις δ´ ἔσται, ἐκ
[1, 2]   παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ μὴ μεγεθῶν  μέγεθος   εἶναι. Ἔτι δὲ ποῦ ἔσονται,
[1, 2]   ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι τὸ  μέγεθος   εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι
[1, 2]   γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν ἦν  μέγεθος   καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν
[1, 5]   καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι σῶμα καὶ  μέγεθος,   καὶ τούτου διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν,
[1, 2]   διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται λοιπόν;  μέγεθος;   οὐ γὰρ οἷόν τε· ἔσται
[1, 8]   γίνεται καὶ φθείρεται τὸ σωρευόμενον  μέγεθος,   οὔτε δῆλον οὔτε ἐνδέχεται λέγειν
[1, 2]   θείη σῶμά τι εἶναι καὶ  μέγεθος   πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν.
[1, 2]   ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι τὸ  μέγεθος   στιγμαὶ ἁφαὶ τοδὶ παθοῦσαι,
[1, 1]   οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ  μέγεθος,   τὴν καλουμένην αὔξησιν καὶ φθίσιν,
[1, 5]   Διὸ δὴ ἔχειν τι δεῖ  μέγεθος   τὸ αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ
[1, 5]   τὸ πάθος ἔνθα δὲ τὸ  μέγεθος   τὸ αὐτὸ οὐ μένει. Εἰ
[1, 5]   μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος  μέγεθος·   χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη τὸ
[1, 8]   πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ  μέγεθος   ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν,
[1, 1]   ταῦτα δ´ ἄπειρα καὶ τὸ  πλῆθος   εἶναι καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ
[1, 8]   οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα τὸ  πλῆθος   καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα τῶν
[1, 8]   ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ ἂν γενέσθαι  πλῆθος,   οὐδ´ ἐκ τῶν ἀληθῶς πολλῶν
[1, 8]   φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ τὸ  πλῆθος   τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα
[1, 5]   γε τοιαύτη μεταβολὴ οὐκ αὐξήσεως  ἴδιος   ἀλλὰ γενέσεως ὅλως. γὰρ
[1, 1]   τε μιγέντων. Ὅτι μὲν οὖν  οἰκεῖος   λόγος αὐτῶν τῇ ὑποθέσει
[1, 5]   ἀήρ· τότε γὰρ μείζων  ὄγκος   γέγονεν· οὐ γὰρ αὔξησις τοῦτο
[1, 5]   καθ´ αὑτὸ κατὰ  συμβεβηκός.   Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´ ἔν
[1, 2]   ἐν τοῖς πάθεσι καὶ κατὰ  συμβεβηκός,   ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ συγκρινόμενα
[1, 7]   πλὴν εἰ μή που κατὰ  συμβεβηκός,   οἷον εἰ συμβέβηκε λευκὴν
[1, 4]   ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος  συμβεβηκὸς   ὅλως, γένεσις, τὸ δὲ φθορά.
[1, 5]   ἐκείνου καθ´ αὑτὸ κατὰ  συμβεβηκός   τι εἶναι, συμβήσεται πολλὰ καὶ
[1, 9]   ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ πᾶν  μεταβεβληκός,   μιχθέντος τινὸς καθ´
[1, 4]   μή, ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον  μουσικὸς   ἄνθρωπος ἐφθάρη, ἄνθρωπος δ´ ἄμουσος
[1, 4]   ὑπομένον γε ταὐτό, καὶ  χαλκὸς   στρογγύλος, ὁτὲ δὲ γωνιοειδὴς
[1, 5]   τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει  σαρκὸς   ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν ἅμα
[1, 5]   ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν  σαρκός,   δὲ μόνον δυνάμει σάρξ,
[1, 5]   ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν τῆς  σαρκὸς   ηὔξηται, ἔστι δ´ ὡς οὔ.
[1, 5]   δ´ αὐξάνεται ὕλη τῆς  σαρκός,   καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται,
[1, 5]   μεγέθους, οἷον εἰ σὰρξ τῆς  σαρκός,   καὶ προσιόντος τινός, καὶ τρίτον
[1, 5]   τοῦ εἴδους ἐνταῦθα ἐπὶ  σαρκὸς   καὶ τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ
[1, 5]   δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ  σαρκὸς   ποσῆς. Ἧι μὲν οὖν δυνάμει
[1, 5]   ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ πλεῖον μιγνύμενον  τέλος   ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ, τότε
[1, 5]   τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον  αὐλός,   δύναμίς τις ἐν ὕλῃ ἐστίν.
[1, 5]   τις προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει  αὐλός,   ἔχουσα καὶ τὸ ποσὸν δυνάμει,
[1, 4]   γε ταὐτό, καὶ χαλκὸς  στρογγύλος,   ὁτὲ δὲ γωνιοειδὴς αὐτός
[1, 10]   θάτερον εἰς τὸ κρατοῦν, οἷον  σταλαγμὸς   οἴνου μυρίοις χοεῦσιν ὕδατος οὐ
[1, 6]   δ´ ὡς οὔ. Ἀλλ´  διορισμὸς   τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου μὲν
[1, 7]   γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ σώματος,  χυμὸς   δ´ ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα δ´
[1, 6]   ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τοῖς ἐξ  ἑνὸς   ἀνάγκη λέγειν τὴν ποίησιν, καὶ
[1, 1]   λέγουσιν εἶναι καὶ πάντα ἐξ  ἑνὸς   γεννῶσι, τούτοις μὲν ἀνάγκη τὴν
[1, 1]   πλὴν τοῦ νείκους, ἐκ τοῦ  ἑνὸς   γίνεσθαι πάλιν ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ
[1, 1]   φιλίας. Διόπερ καὶ τότε ἐξ  ἑνὸς   ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ δὴ πῦρ
[1, 6]   Διογένης, ὅτι εἰ μὴ ἐξ  ἑνὸς   ἦν ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν
[1, 2]   ἐμμιγνυμένου καὶ ὅλως ἕτερον φαίνεσθαι  ἑνὸς   μετακινηθέντος· ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ
[1, 8]   ἐκ δὲ τοῦ κατ´ ἀλήθειαν  ἑνὸς   οὐκ ἂν γενέσθαι πλῆθος, οὐδ´
[1, 1]   τούτων. Τοῖς μὲν οὖν ἐξ  ἑνὸς   πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν τὴν
[1, 1]   Ὅσοι δὲ πλείω τὴν ὕλην  ἑνὸς   τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας
[1, 1]   γίνεσθαι πάλιν ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ  ἑνός   τινος δῆλον ὅτι διαφοραῖς τισι
[1, 7]   εἶναι τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ  γένος   ὄν, τὸ δὲ δυνάμενον θερμὸν
[1, 3]   ἔσται καθόλου πάντων, ὥστε ἐκ  μηδενὸς   ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ γινόμενον. Περὶ
[1, 5]   προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ  μηδενὸς   ἀπιόντος φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν
[1, 5]   εἰρημένη αὔξησις, ἐνδέχοιτ´ ἂν  μηδενός   γε προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι
[1, 3]   οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ  μηδενὸς   γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ τὸ
[1, 2]   παντάπασιν, ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ  μηδενὸς   κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ
[1, 6]   δυνατόν, οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι,  μηδενὸς   ποιοῦντος μηδὲ πάσχοντος· καὶ γὰρ
[1, 1]   τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις  οὐδενός   ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις τε
[1, 5]   αὔξησις δὲ οὐδετέρου, ἀλλ´  οὐδενὸς   εἴ τι κοινὸν ἀμφοῖν
[1, 2]   ἐκ στιγμῶν ὅλως ἐξ  οὐδενός.   Καὶ τοῦτο πῶς δυνατόν; ἀλλὰ
[1, 2]   περὶ τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν  οὐδενός,   οἷον τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ
[1, 2]   δὲ παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ  οὐδενὸς   οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος
[1, 8]   διὰ τοῦ κενοῦ) καὶ  μηθενὸς   ποιητικὸν πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν
[1, 2]   οὗτός ἐστιν· ὅτι δὲ λανθάνει  παραλογιζόμενος,   καὶ λανθάνει, λέγωμεν. Ἐπεὶ
[1, 5]   Ἔτι δ´ οὐδ´ οὕτω φαίνεται  γινόμενος   ἀὴρ ἐξ ὕδατος, οἷον ἐξιὼν
[1, 8]   δὲ μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς  ἐκεῖνος   λέγει πόρους. Οὕτως δὲ καὶ
[1, 5]   ἐν τῇ μίξει, οἷον ὅτι  οἶνος·   ποιεῖ γὰρ τὸ τοῦ οἴνου
[1, 5]   τε τοῦ αὐξανομένου καὶ προσιόντος  τινὸς   αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι
[1, 5]   ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ προσιόντος  τινὸς   αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν. Ἀναγκαῖον
[1, 3]   καὶ πάσης φθορᾶς οὔσης ἑτέρου  τινὸς   γενέσεως, οὐχ ὁμοίως ἀποδίδομεν τὸ
[1, 5]   ἐν ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό  τινος   δὲ ἐντελεχείᾳ ὄντος, ὁμοιοειδοῦς
[1, 1]   πάλιν ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός  τινος   δῆλον ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων
[1, 3]   φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν  τινος,   εἴρηται τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ
[1, 3]   μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉  τινός   ἐστιν, οἷον γῆς, δὲ
[1, 9]   μὴ πᾶν μεταβεβληκός, μιχθέντος  τινὸς   καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος. Ὅτι
[1, 3]   μὲν οὐδέν, ἀεὶ δ´ ἔκ  τινος   καὶ τί, λέγω δ´ οἷον
[1, 5]   σὰρξ τῆς σαρκός, καὶ προσιόντος  τινός,   καὶ τρίτον σωζομένου τοῦ αὐξανομένου
[1, 5]   ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος  τινὸς   κατὰ μὲν τὸ εἶδός ἐστιν
[1, 5]   τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος μέν  τινος,   καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον,
[1, 3]   γὰρ γένεσις ἐκ μὴ ὄντος  τινός,   οἷον ἐκ μὴ λευκοῦ
[1, 5]   τῆς ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου  τινὸς   ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι τοῦ
[1, 2]   μία δυοῖν τινων, ὡς ὄντος  τινὸς   παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ τὴν
[1, 5]   τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή  τινος   ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ σαρκὸς ποσῆς.
[1, 3]   μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν  τινος,   τὴν δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν
[1, 3]   ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν ὄντος  τινὸς   τοῦ ὑποκειμένου εἴτε μή, γίνεται
[1, 4]   ὅλον μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ  τινὸς   ὡς ὑποκειμένου τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´
[1, 2]   ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται ἀδύνατον  γεγονός,   ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς μυρία
[1, 9]   φθίσιν· οὐ γὰρ ὁτιοῦν ἔσται  γεγονὸς   μεῖζον, εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ
[1, 7]   τὸ ἔλαττον πῦρ ὑπὸ τοῦ  πλείονος   φθείρηται, διὰ τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό
[1, 7]   παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε  μόνος·   φησὶ γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ
[1, 5]   εἰρημένων ἐστίν, καὶ  τρόπος   διαφέρει τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ
[1, 6]   θέσιν, θέσις δ´ οἷσπερ καὶ  τόπος·   καὶ γὰρ τοῖς μαθηματικοῖς ὁμοίως
[1, 6]   δὲ θέσις μὲν ὅσοις καὶ  τόπος   ὑπάρχει, τόπου δὲ διαφορὰ πρώτη
[1, 8]   τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν.  Λεύκιππος   δ´ ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ
[1, 1]   μέρος ἐστίν. Δημόκριτος δὲ καὶ  Λεύκιππος   ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί
[1, 8]   περὶ πάντων ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι  Λεύκιππος   καὶ Δημόκριτος, ἀρχὴν ποιησάμενοι κατὰ
[1, 1]   ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας δὲ ἄπειρα καὶ  Λεύκιππος   καὶ Δημόκριτος. μὲν γὰρ
[1, 8]   λέγει πόρους. Οὕτως δὲ καὶ  Λεύκιππος   λέγει περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ
[1, 2]   φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ  Λεύκιππος   ποιήσαντες τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν
[1, 2]   μεγέθη, πότερον, ὡς Δημόκριτος καὶ  Λεύκιππος,   σώματα ταῦτ´ ἐστίν, ὥσπερ
[1, 1]   οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ  Λεύκιππος,   τούτοις δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας
[1, 8]   Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν, ὥσπερ καὶ  Λεύκιππός   φησιν· εἶναι γὰρ ἄττα στερεά,
[1, 4]   οἷον μουσικὸς ἄνθρωπος ἐφθάρη,  ἄνθρωπος   δ´ ἄμουσος ἐγένετο, δ´
[1, 4]   ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον μουσικὸς  ἄνθρωπος   ἐφθάρη, ἄνθρωπος δ´ ἄμουσος ἐγένετο,
[1, 5]   ὥσπερ οὐδὲ ζῷον μήτ´  ἄνθρωπος   μήτε τῶν καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´
[1, 5]   οἷον πῦρ ὑπὸ πυρὸς  ἄνθρωπος   ὑπ´ ἀνθρώπου, ὑπ´ ἐντελεχείας·
[1, 4]   δ´ ἄμουσος ἐγένετο, δ´  ἄνθρωπος   ὑπομένει τὸ αὐτό. Εἰ μὲν
[1, 6]   ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα  βάρος   ἂν ἔχοι κουφότητα,
[1, 8]   ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι διά τε  ἀέρος   καὶ ὕδατος καὶ τῶν διαφανῶν,
[1, 4]   ἐξ ὕδατος ἀὴρ ἐξ  ἀέρος   παντὸς ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ
[1, 4]   τῷ φθαρέντι, οἷον ὅταν ἐξ  ἀέρος   ὕδωρ, εἰ ἄμφω διαφανῆ
[1, 10]   διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν  μέρος,   ἀδύνατον γὰρ οὕτω διαιρεθῆναι.
[1, 5]   ὀστοῦν. Τὸ οὖν ὁτιοῦν  μέρος   αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ
[1, 10]   μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν δέοι  μέρος   γίνεσθαι παρ´ ὁτιοῦν. Ἐπεὶ δ´
[1, 2]   κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε δὴ κατὰ  μέρος   διαιροῦντι εἴη ἂν ἄπειρος
[1, 1]   ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ  μέρος   ἐστίν. Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος
[1, 5]   Φαίνεται δὴ τοῦ αὐξανομένου ὁτιοῦν  μέρος   ηὐξῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ ἐν
[1, 5]   ἓν μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν  μέρος   μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου μεγέθους,
[1, 3]   τὴν ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ  μέρος.   Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν
[1, 7]   ὅτι δέον ὅλον τι θεωρῆσαι  μέρος   τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι· τό
[1, 10]   καὶ ὥσπερ τοῦ ὕδατος τὸ  μέρος   ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ κραθέντος.
[1, 10]   ἐπὶ τούτων συμβαίνει· γὰρ  καττίτερος   ὡς πάθος τι ὢν ἄνευ
[1, 2]   κατὰ μέρος διαιροῦντι εἴη ἂν  ἄπειρος   θρύψις, οὔτε ἅμα οἷόν
[1, 5]   ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον, οἷον  χειρός,   ὅτι ἀνάλογον ηὔξηται· γὰρ
[1, 6]   μὲν κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ,  πρὸς   ἄλληλα δὲ κινητικοῦ καὶ κινητοῦ,
[1, 5]   περὶ ἐστιν αὐτῶν  πρὸς   ἄλληλα διαφορά, οἷον ὅτι
[1, 8]   πείσεται τὰ δὲ ποιήσει τῶν  πρὸς   ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον πεφυκότων.
[1, 10]   τὸν χαλκόν. Ἔνια γὰρ ψελλίζεται  πρὸς   ἄλληλα τῶν ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει·
[1, 8]   φησιν ὅσων οἱ πόροι σύμμετροι  πρὸς   ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ δὲ μάλιστα
[1, 1]   καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ δὲ  πρὸς   αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ ὧν
[1, 1]   καὶ πρὸς τὰ φαινόμενα καὶ  πρὸς   αὑτὸν αὐτός. Ἅμα μὲν γὰρ
[1, 2]   λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες,  πρὸς   ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι
[1, 10]   καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ μικτόν  (πρὸς   ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν)
[1, 1]   οὖν ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ  πρὸς   τὰ φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν
[1, 8]   καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ  πρὸς   τὰς αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται
[1, 10]   εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε  πρὸς   τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν
[1, 10]   συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα  πρὸς   τὴν αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ
[1, 8]   ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ τινες  πρὸς   τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ
[1, 10]   ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον μίξις  πρὸς   τὴν αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν
[1, 8]   τὸ γὰρ πέρας περαίνειν ἂν  πρὸς   τὸ κενόν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]   αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον  πρὸς   τὸ κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν.
[1, 1]   Ὥστ´ εἰ μὴ δυνατὸν ἐκ  πυρὸς   γενέσθαι ὕδωρ μηδ´ ἐξ ὕδατος
[1, 8]   αὐτῷ μὴ λέγοντι καὶ τοῦ  πυρὸς   εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 5]   ὁμογενοῦς, οἷον πῦρ ὑπὸ  πυρὸς   ἄνθρωπος ὑπ´ ἀνθρώπου,
[1, 3]   ὕλη τῆς γῆς, καὶ  πυρὸς   ὡσαύτως. Καὶ ἆρά γε ἑτέρα
[1, 3]   ἁπλῶς, φθορὰ δ´ ἁπλῶς, οἷον  πυρός,   ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο, τὸ
[1, 4]   μουσικὸς ἄνθρωπος ἐφθάρη, ἄνθρωπος δ´  ἄμουσος   ἐγένετο, δ´ ἄνθρωπος ὑπομένει
[1, 4]   γονῆς αἷμα πάσης ἐξ  ὕδατος   ἀὴρ ἐξ ἀέρος παντὸς
[1, 5]   τὴν φθίσιν, ὥσπερ ὅταν ἐξ  ὕδατος   ἀήρ· τότε γὰρ μείζων
[1, 1]   πυρὸς γενέσθαι ὕδωρ μηδ´ ἐξ  ὕδατος   γῆν, οὐδ´ ἐκ λευκοῦ μέλαν
[1, 5]   ἀὴρ ἐξ ὕδατος, οὐ τοῦ  ὕδατος   ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ διὰ τὸ
[1, 8]   ὁρᾶσθαι διά τε ἀέρος καὶ  ὕδατος   καὶ τῶν διαφανῶν, διὰ τὸ
[1, 1]   ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ γῆν ἐξ  ὕδατος   καὶ ὕδωρ ἐκ γῆς, ὁμοίως
[1, 5]   οὕτω φαίνεται γινόμενος ἀὴρ ἐξ  ὕδατος,   οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν
[1, 8]   γίνεται ἁψάμενα ἕν, ὥσπερ ὕδωρ  ὕδατος   ὅταν θίγῃ; οὐδὲν γὰρ διαφέρει
[1, 10]   οἷον σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις χοεῦσιν  ὕδατος   οὐ μίγνυται· λύεται γὰρ τὸ
[1, 5]   οἷον εἰ γίνεται ἀὴρ ἐξ  ὕδατος,   οὐ τοῦ ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος,
[1, 10]   ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ  ὕδατος   τὸ μέρος ὕδωρ, οὕτω καὶ
[1, 5]   ἔργον ἀλλ´ οὐ τὸ τοῦ  ὕδατος   τὸ συνόλον μίγμα. Ὁμοίως δὲ
[1, 9]   ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον  πλάτος,   οὐκ ἂν εἴη πάντῃ παθητικόν,
[1, 5]   τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ δὲ  σχήματος   καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ.
[1, 7]   ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα δ´ ὑπὸ  χρώματος   πάσχειν, ὅλως δὲ τὸ ὁμογενὲς
[1, 5]   ἐστὶ καὶ οὐσίας ὕλη σωματικῆς,  σώματος   δ´ ἤδη τοιουδί (σῶμα γὰρ
[1, 5]   ἐκ δυνάμει μὲν μεγέθους καὶ  σώματος,   ἐντελεχείᾳ δ´ ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους
[1, 2]   διαιρουμένου οἷον ἔκπρισμα γίνεται τοῦ  σώματος,   καὶ οὕτως ἐκ τοῦ μεγέθους
[1, 5]   μεγέθους· γένεσις γὰρ ἂν εἴη  σώματος   μᾶλλον, οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ
[1, 5]   θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ  σώματος   ὕλην διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας.
[1, 7]   πέφυκε γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ  σώματος,   χυμὸς δ´ ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα
[1, 8]   τι οἴεσθαι λέγειν πλὴν χώραν  σώματος,   ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ σώματι
[1, 7]   ὑπὸ γραμμῆς γραμμὴ ὑπὸ  λευκότητος,   πλὴν εἰ μή που κατὰ
[1, 8]   ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος καὶ  Δημόκριτος,   ἀρχὴν ποιησάμενοι κατὰ φύσιν ἥπερ
[1, 2]   ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται,  Δημόκριτος   δ´ ἂν φανείη οἰκείοις καὶ
[1, 1]   ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν.  Δημόκριτος   δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων
[1, 2]   δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις.  Δημόκριτος   δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ
[1, 7]   εἶναι τὸ πολὺ τῷ ὀλίγῳ.  Δημόκριτος   δὲ παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως
[1, 2]   τῶν σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ  Δημόκριτος.   Διὸ καὶ χροιὰν οὔ φησιν
[1, 8]   κατὰ τὴν ὑπεροχήν φησιν εἶναι  Δημόκριτος   ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον
[1, 2]   πάλιν εἰ μεγέθη, πότερον, ὡς  Δημόκριτος   καὶ Λεύκιππος, σώματα ταῦτ´ ἐστίν,
[1, 1]   δὲ ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ  Δημόκριτος.   μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ
[1, 9]   τροπῇ καὶ διαθιγῇ, καθάπερ λέγει  Δημόκριτος·   οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν
[1, 4]   ὕδατος ἀὴρ ἐξ ἀέρος  παντὸς   ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον,
[1, 10]   μέρος ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ  κραθέντος.   Ἂν δ´ κατὰ μικρὰ
[1, 2]   οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ πᾶν.  Διαιρεθέντος   γὰρ εἰς δύο καὶ πλείω,
[1, 2]   καὶ ὅλως ἕτερον φαίνεσθαι ἑνὸς  μετακινηθέντος·   ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ τραγῳδία
[1, 3]   δῆλον, καὶ περὶ τοῦ νῦν  ἀπορηθέντος,   πῶς ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ
[1, 9]   καὶ μὴ πᾶν μεταβεβληκός,  μιχθέντος   τινὸς καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος.
[1, 10]   ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου δὲ  φθαρέντος   οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ μὲν
[1, 3]   γίνεται, τρόπον δὲ ἄλλον ἐξ  ὄντος   ἀεί· τὸ γὰρ δυνάμει ὂν
[1, 3]   δὲ φθορὰ γένεσις τοῦ μὴ  ὄντος.   Ἀλλὰ τοῦτο τὸ μὴ ὂν
[1, 3]   τρόπον μέν τινα ἐκ μὴ  ὄντος   ἁπλῶς γίνεται, τρόπον δὲ ἄλλον
[1, 5]   ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν ἅμα  ὄντος·   εἰ γὰρ χωρίς, γένεσις. Ἔστι
[1, 8]   οἷόν τε γίνεσθαι κενοῦ μὴ  ὄντος   ἐν τοῖς ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´
[1, 5]   καὶ ὑπό τινος δὲ ἐντελεχείᾳ  ὄντος,   ὁμοιοειδοῦς ὁμογενοῦς, οἷον
[1, 3]   σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ  ὄντος,   τὸ καθόλου καὶ τὸ
[1, 3]   γὰρ γένεσις φθορὰ τοῦ μὴ  ὄντος,   δὲ φθορὰ γένεσις τοῦ
[1, 3]   ὁμοίως καὶ γίνεται ἐκ μὴ  ὄντος   καὶ φθείρεται εἰς τὸ μὴ
[1, 8]   δ´ οὐκ ἂν δύνασθαι μὴ  ὄντος   κενοῦ κεχωρισμένου. Οὐδ´ αὖ πολλὰ
[1, 4]   ὅταν ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ  ὄντος,   μεταβάλλῃ ἐν τοῖς αὑτοῦ πάθεσιν,
[1, 8]   κενὸν μὴ ὄν, καὶ τοῦ  ὄντος   οὐθὲν μὴ ὄν φησιν εἶναι.
[1, 3]   ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´ ἐκ δυνάμει  ὄντος   οὖσα εἴτε καί πως ἄλλως.
[1, 3]   μὲν γὰρ γένεσις ἐκ μὴ  ὄντος   τινός, οἷον ἐκ μὴ λευκοῦ
[1, 2]   ἀεὶ μία δυοῖν τινων, ὡς  ὄντος   τινὸς παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ
[1, 3]   ὅταν ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν  ὄντος   τινὸς τοῦ ὑποκειμένου εἴτε μή,
[1, 3]   δὲ ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς μὴ  ὄντος.   Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι τὸ
[1, 5]   ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου τινὸς  ὄντος   τοῦ αὐξάνεσθαι τοῦ φθίνειν
[1, 10]   μὴ εἶναι, ἐνεργείᾳ μὲν ἑτέρου  ὄντος   τοῦ γεγονότος ἐξ αὐτῶν, δυνάμει
[1, 8]   Οὐδ´ αὖ πολλὰ εἶναι μὴ  ὄντος   τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ μηδὲν
[1, 3]   ὁμοίως καὶ γίνεσθαι ἐκ μὴ  ὄντος   φασίν, ὅταν ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´
[1, 3]   ἄν τι γίνοιτο ἐκ μὴ  ὄντος,   ὥστ´ ἀληθὲς ἂν εἴη λέγειν
[1, 3]   εἴτε μή, γίνεται ἐκ μὴ  ὄντος.   Ὥστε ὁμοίως καὶ γίνεται ἐκ
[1, 8]   πολλὰ εἶναι μὴ ὄντος τοῦ  διείργοντος·   τοῦτο δὲ μηδὲν διαφέρειν, εἴ
[1, 7]   εἶναι παρόντος τοῦ θερμαντικοῦ καὶ  πλησιάζοντος   ἀνάγκη θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται,
[1, 5]   ἐντελεχείᾳ σαρκὶ τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν  προσελθόντος   δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα.
[1, 5]   χεὶρ καὶ τούτων τὰ ὁμοιομερῆ.  Προσελθόντος   μὲν δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´
[1, 5]   Μεῖζον μέντοι τὸ ὅλον γέγονε  προσελθόντος   μέν τινος, καλεῖται τροφὴ
[1, 5]   αὐξανομένου καὶ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι,  ἀπιόντος   δὲ φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ
[1, 5]   δὲ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ  ἀπιόντος   φθίνειν. Ἀναγκαῖον δὴ ἀσωμάτῳ
[1, 5]   μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς  ἀπιόντος   φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν τὸ
[1, 8]   πάσχειν ἕκαστον διά τινων πόρων  εἰσιόντος   τοῦ ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου,
[1, 2]   κἂν τυχὼν εἴπειεν, ὅτι  προσιόντος   αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς δὲ
[1, 5]   αὔξησις, ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός γε  προσιόντος   μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς
[1, 5]   ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου καὶ  προσιόντος   τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν,
[1, 5]   φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ  προσιόντος   τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν.
[1, 5]   εἰ σὰρξ τῆς σαρκός, καὶ  προσιόντος   τινός, καὶ τρίτον σωζομένου τοῦ
[1, 5]   οὖν ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ  προσιόντος   τινὸς κατὰ μὲν τὸ εἶδός
[1, 9]   μιχθέντος τινὸς καθ´ αὑτὸ  μεταβαλόντος.   Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶ τὸ
[1, 5]   ὕδατος, οὐ τοῦ ὕδατος ἔσται  μεταβάλλοντος,   ἀλλὰ διὰ τὸ ὥσπερ ἐν
[1, 5]   καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον,  μεταβάλλοντος   δὲ εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος,
[1, 8]   ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ τοῦ πολὺ  ὑπερβάλλοντος   θερμοῦ τὸ ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ
[1, 5]   ἴσῳ τόπῳ μεταβάλλει τοῦ ὅλου  μένοντος,   τὰ δὲ τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ
[1, 5]   ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ  μένοντος   τὰ μόρια μεταβάλλει κατὰ τόπον,
[1, 4]   Ὅταν δ´ ὅλον μεταβάλλῃ μὴ  ὑπομένοντος   αἰσθητοῦ τινὸς ὡς ὑποκειμένου τοῦ
[1, 5]   ἂν μηδενός γε προσιόντος μηδὲ  ὑπομένοντος   αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς ἀπιόντος φθίνειν
[1, 5]   ἀὴρ ἐξ ὕδατος, οἷον ἐξιὼν  ὑπομένοντος.   Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον
[1, 4]   νῦν δὲ πάθος τοῦτο τοῦ  ὑπομένοντος.   Διὸ ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα. Ὅταν
[1, 5]   τρίτον σωζομένου τοῦ αὐξανομένου καὶ  ὑπομένοντος·   ἐν μὲν γὰρ τῷ γίνεσθαί
[1, 5]   πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας τὸ  ὑπομένοντός   τε τοῦ αὐξανομένου καὶ προσιόντος
[1, 4]   τούτων, ἀλλοίωσις μέν ἐστιν, ὅταν  ὑπομένοντος   τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος, μεταβάλλῃ
[1, 3]   κάμνοντος ὑγιαῖνον καὶ κάμνον ἐξ  ὑγιαίνοντος,   μικρὸν ἐκ μεγάλου καὶ
[1, 5]   ἐπ´ ἐλάττω δὲ τὰ τοῦ  φθίνοντος.   Ὅτι μὲν οὖν μεταβολὴ
[1, 3]   τί, λέγω δ´ οἷον ἐκ  κάμνοντος   ὑγιαῖνον καὶ κάμνον ἐξ ὑγιαίνοντος,
[1, 7]   τὸ δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι  παρόντος   τοῦ θερμαντικοῦ καὶ πλησιάζοντος ἀνάγκη
[1, 5]   δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν  ἔχοντος   μέγεθος· χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη
[1, 5]   γὰρ αὔξησίς ἐστι τοῦ  ἐνυπάρχοντος   μεγέθους ἐπίδοσις, δὲ φθίσις
[1, 3]   φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι  προυπάρχοντος·   εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι
[1, 6]   καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος μηδὲ  πάσχοντος·   καὶ γὰρ οἱ πλείω τὰ
[1, 6]   δῆλον ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ  ποιοῦντος   ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ
[1, 8]   διά τινων πόρων εἰσιόντος τοῦ  ποιοῦντος   ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον
[1, 7]   Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοῦ  ποιοῦντος·   καὶ γὰρ τὸν ἰατρόν φαμεν
[1, 6]   οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς  ποιοῦντος   μηδὲ πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ
[1, 7]   μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ μὲν  ποιοῦντος   ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ
[1, 7]   δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ  ποιοῦντος·   ὁτὲ μὲν γὰρ τὸν ἄνθρωπόν
[1, 3]   διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα  κινοῦντος   ὕστερον ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον τῶν
[1, 10]   ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν τοῦ  κρατοῦντος·   μεταβάλλει γὰρ θάτερον εἰς τὸ
[1, 10]   ἐνεργείᾳ μὲν ἑτέρου ὄντος τοῦ  γεγονότος   ἐξ αὐτῶν, δυνάμει δ´ ἔτι
[1, 8]   διὰ τῶν πόρων, εἰ πλήρης  ἕκαστος·   τί γὰρ διοίσει τοῦ μὴ
[1, 1]   τὰ φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν  αὐτός.   Ἅμα μὲν γὰρ οὔ φησιν
[1, 4]   στρογγύλος, ὁτὲ δὲ γωνιοειδὴς  αὐτός   γε ὤν. Ὅταν δ´ ὅλον
[1, 2]   μεγέθους σῶμά τι ἀπέρχεται,  αὐτὸς   λόγος, ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ
[1, 1]   ἐκ μαλακοῦ σκληρόν· δ´  αὐτὸς   λόγος καὶ περὶ τῶν ἄλλων·
[1, 2]   οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου.  Οὗτος   δ´ ἔοικε μὲν περὶ ἁπάντων
[1, 2]   δοκῶν όγος εἶναι μεγέθη ἄτομα  οὗτός   ἐστιν· ὅτι δὲ λανθάνει παραλογιζόμενος,
[1, 10]   τά γε ὅλως οὐκ ὄντα.  Οὗτος   μὲν οὖν λόγος ἔοικε
[1, 9]   τῶν σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ  οὗτος   λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ
[1, 5]   καὶ τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ  τεθνεῶτος   μᾶλλον ἂν δόξειεν εἶναι ἔτι
[1, 8]   τὰ δὲ μεταξὺ αὐτῶν κενά,  οὓς   ἐκεῖνος λέγει πόρους. Οὕτως δὲ
[1, 8]   Οἱ μὲν οὖν τρόποι καθ´  οὓς   τὰ μὲν ποιεῖ τὰ δὲ
[1, 1]   τε αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς  λόγους   αὐτῶν, ἔτι δὲ περὶ αὐξήσεως
[1, 7]   παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις  λόγους.   Οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι τοῦτό
[1, 8]   διαφέρειν. Λεύκιππος δ´ ἔχειν ᾠήθη  λόγους   οἵ τινες πρὸς τὴν αἴσθησιν
[1, 2]   ἔχει ταῦτα καὶ πολλὰς καὶ  εὐλόγους.   Εἰ μὲν γάρ ἐστι σύγκρισις
[1, 5]   ἑτέρα οὖσα δήλη μᾶλλον τοῦ  εἴδους   ἐνταῦθα ἐπὶ σαρκὸς καὶ
[1, 5]   τοῦ δὲ σχήματος καὶ τοῦ  εἴδους   ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ δὲ τῶν
[1, 5]   τινος δὲ ἐντελεχείᾳ ὄντος,  ὁμοιοειδοῦς   ὁμογενοῦς, οἷον πῦρ ὑπὸ
[1, 5]   τὸ ποσὸν δυνάμει, οὗτοι ἔσονται  μείζους   αὐλοί. Ἐὰν δὲ μηκέτι ποιεῖν
[1, 5]   αὐτὴ καὶ μεγέθους καὶ  πάθους   ἐστί, τῷ μὲν λόγῳ χωριστή,
[1, 5]   ὕλη, ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ  πάθους   οἷόν τε εἶναι οὐδ´ ἄνευ
[1, 8]   τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν  πάθους·   οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε σκληρὸν
[1, 5]   εἶναι τὴν αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν  μεγέθους·   γένεσις γὰρ ἂν εἴη σώματος
[1, 5]   αὔξησις μεταβολὴ ἐκ δυνάμει  μεγέθους,   ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος μέγεθος·
[1, 5]   γὰρ αὔξησίς ἐστι τοῦ ἐνυπάρχοντος  μεγέθους   ἐπίδοσις, δὲ φθίσις μείωσις.
[1, 5]   κοινὸν οὐδέν) αὐτὴ καὶ  μεγέθους   καὶ πάθους ἐστί, τῷ μὲν
[1, 5]   ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει μὲν  μεγέθους   καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ δ´ ἀσωμάτου
[1, 5]   μέρος μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου  μεγέθους,   οἷον εἰ σὰρξ τῆς σαρκός,
[1, 2]   σώματος, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ  μεγέθους   σῶμά τι ἀπέρχεται, αὐτὸς
[1, 5]   χωριστὸν τὸ κενόν· ἀδύνατον δὲ  μεγέθους   ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται
[1, 5]   σώματος, ἐντελεχείᾳ δ´ ἀσωμάτου καὶ  ἀμεγέθους   γίνεσθαι σῶμα καὶ μέγεθος, καὶ
[1, 5]   τὸ αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ  ἀμεγέθους   ὕλης δεῖ εἶναι τὴν αὔξησιν
[1, 1]   ἀλλ´ ἐξ ὧν λέγουσιν οἱ  πλείους   ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι.
[1, 2]   ἐστι, καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη·  πλείους   δὲ μιᾶς οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς
[1, 7]   παρειλήφαμεν δὲ παρὰ τῶν πρότερον  ὑπεναντίους   ἀλλήλοις λόγους. Οἱ μὲν γὰρ
[1, 9]   σκληρὰ καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς  ὄγκους·   ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ
[1, 1]   τὴν ἅπασαν φύσιν πλὴν τοῦ  νείκους,   ἐκ τοῦ ἑνὸς γίνεσθαι πάλιν
[1, 1]   καὶ μαχομένων ἀλλήλοις ἔτι τοῦ  νείκους   καὶ τῆς φιλίας. Διόπερ καὶ
[1, 8]   ὅσων οἱ πόροι σύμμετροι πρὸς  ἀλλήλους   εἰσίν. Ὁδῷ δὲ μάλιστα καὶ
[1, 7]   ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ παρὰ τοὺς  ἄλλους   ἰδίως ἔλεξε μόνος· φησὶ γὰρ
[1, 5]   ἐντελεχείᾳ ὄντος, ὁμοιοειδοῦς  ὁμογενοῦς,   οἷον πῦρ ὑπὸ πυρὸς
[1, 7]   δὲ τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ  ὁμογενοῦς.   Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι τἀναντία
[1, 5]   αὔξησις. Ληπτέον δὴ μᾶλλον οἷον  ἁπτομένους   τῆς ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου
[1, 8]   ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα,  πυκνοὺς   δὲ καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ
[1, 7]   δὴ τὸ μὴ ταὐτὰ λέγοντας  ἀμφοτέρους   ὅμως ἅπτεσθαι τῆς φύσεως. Λέγομεν
[1, 5]   ὕδατι ἐνεῖναι τὴν ὕλην αὐτοῦ.  Ἀπείρους   γὰρ οὐδὲν κωλύει ὕλας εἶναι,
[1, 8]   ἔσται ἕτερον στερεὸν παρὰ τοὺς  πόρους,   ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα
[1, 9]   ἐστι καὶ ἧττον· καὶ ταύτῃ  πόρους   ἄν τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ
[1, 8]   καὶ τῶν διαφανῶν, διὰ τὸ  πόρους   ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα,
[1, 8]   πάσχει τὸ πᾶν, κἂν μὴ  πόρους   ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν
[1, 8]   αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος λέγει  πόρους.   Οὕτως δὲ καὶ Λεύκιππος λέγει
[1, 8]   γὰρ διοίσει τοῦ μὴ ἔχειν  πόρους;   πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες.
[1, 8]   δ´ ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων  πόρους   ποιεῖν γελοῖον· γὰρ διαιρετά,
[1, 8]   ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ τὸ  πόρους   ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν γὰρ
[1, 8]   μὲν οὖν οὕτως λέγειν τοὺς  πόρους,   ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, ψεῦδος
[1, 7]   τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ παρὰ  τοὺς   ἄλλους ἰδίως ἔλεξε μόνος· φησὶ
[1, 1]   τάς τε αἰτίας διαιρετέον καὶ  τοὺς   λόγους αὐτῶν, ἔτι δὲ περὶ
[1, 9]   τὰ σκληρὰ καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα  τοὺς   ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν,
[1, 8]   γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν παρὰ  τοὺς   πόρους, ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη
[1, 8]   Ὅτι μὲν οὖν οὕτως λέγειν  τοὺς   πόρους, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν,
[1, 8]   διαφανῶν, διὰ τὸ πόρους ἔχειν  ἀοράτους   μὲν διὰ μικρότητα, πυκνοὺς δὲ
[1, 1]   γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί γε) δῆλον  ὡς   ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ γῆν ἐξ
[1, 5]   ὅμοιον ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι δ´  ὡς   ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις
[1, 7]   Ἔστι δὲ μὲν ἰατρικὴ  ὡς   ἀρχή, τὸ δὲ σιτίον τὸ
[1, 8]   τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν,  ὡς   δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον
[1, 10]   γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ· δῆλον γὰρ  ὡς   δεῖ διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν. Ὥστε
[1, 2]   Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη, πότερον,  ὡς   Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος, σώματα ταῦτ´
[1, 2]   μίξεως, οὔτε περὶ τῶν ἄλλων  ὡς   εἰπεῖν οὐδενός, οἷον τοῦ ποιεῖν
[1, 7]   μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως  ὡς   εἰπεῖν τὴν αὐτὴν εἶναι τῶν
[1, 2]   μία ὁπῃοῦν ἐστι, καὶ πᾶσαι  ὡς   ἑκάστη· πλείους δὲ μιᾶς οὐκ
[1, 3]   αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ τὴν  ὡς   ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην αἰτίαν
[1, 6]   ἁπτόμενον ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι δ´  ὡς   ἐνίοτέ φαμεν τὸ κινοῦν ἅπτεσθαι
[1, 5]   μήτε τῶν καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´  ὡς   ἐνταῦθα τὸ καθόλου, κἀκεῖ τὸ
[1, 6]   τὸ πάσχειν. Ἔστι μὲν οὖν  ὡς   ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ ἁπτόμενον
[1, 3]   Εἰ γάρ τι γίνεται, δῆλον  ὡς   ἔσται δυνάμει τις οὐσία, ἐντελεχείᾳ
[1, 10]   ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι δή,  ὡς   ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ μὲν
[1, 3]   ὕδατι, ἀέρι. ἔστι μὲν  ὡς   αὐτή, ἔστι δ´ ὡς
[1, 3]   ὡς αὐτή, ἔστι δ´  ὡς   ἑτέρα· μὲν γάρ
[1, 7]   τὸ θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ  ὡς   ὕλη πάσχει, ἔστι δ´
[1, 10]   πως καὶ μικτὰ ἠρέμα, καὶ  ὡς   θάτερον μὲν δεκτικὸν θάτερον δ´
[1, 8]   ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν συμβαίνειν  ὡς   λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ τὰς
[1, 7]   Ἔστι δὲ τὸ ποιητικὸν αἴτιον  ὡς   ὅθεν ἀρχὴ τῆς κινήσεως.
[1, 2]   τε ἀεὶ μία δυοῖν τινων,  ὡς   ὄντος τινὸς παρὰ τὴν ἁφὴν
[1, 5]   καὶ βραχίων. Ὥστε ἔστι μὲν  ὡς   ὁτιοῦν τῆς σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι
[1, 6]   κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι δ´  ὡς   οὔ. Ἀλλ´ διορισμὸς τοῦ
[1, 2]   ὑπάρχει τοῖς μεγέθεσιν, ἔστι δ´  ὡς   οὔ. Δοκεῖ δ´, ὅταν τοῦτο
[1, 5]   τῆς σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι δ´  ὡς   οὔ. Κατὰ μὲν γὰρ τὸ
[1, 3]   οὐσία μηδὲ τὸ τόδε, δῆλον  ὡς   οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν,
[1, 8]   τοῖς δὲ τὸ ἓν κατασκευάζουσιν  ὡς   οὐκ ἂν κίνησιν οὖσαν ἄνευ
[1, 2]   ἀναγκαστικοὶ καὶ οὐκ εὔποροι διαλύειν  ὡς   οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως ἔχειν. Εἴτε
[1, 5]   ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην  ὡς   οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ μίαν
[1, 10]   καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον  ὡς   οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ
[1, 10]   τούτων συμβαίνει· γὰρ καττίτερος  ὡς   πάθος τι ὢν ἄνευ ὕλης
[1, 6]   οὖν φανερόν, ὅτι ἔστι μὲν  ὡς   τὰ κινοῦντα τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´
[1, 8]   ἕτερα, ποῖα ταῦτα; καὶ δῆλον  ὡς   ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας
[1, 1]   οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν  ὡς   τὸ γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν
[1, 7]   πλεῖστοι τοῦτό γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν,  ὡς   τὸ μὲν ὅμοιον ὑπὸ τοῦ
[1, 5]   γένοιτο ξηρόν· ἔστι μὲν γὰρ  ὡς   τὸ ὅμοιον ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι
[1, 7]   ὕλη πάσχει, ἔστι δ´  ὡς   τοὐναντίον. Οἱ μὲν οὖν εἰς
[1, 8]   τὴν αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν  ὡς   τῷ λόγῳ δέον ἀκολουθεῖν, ἓν
[1, 3]   τοῦ γένεσιν εἶναι συνεχῶς αἰτία  ὡς   ὕλη τὸ ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν
[1, 1]   σύστοιχα τούτων. Ἧι μὲν γὰρ  ὡς   ὕλη ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα
[1, 2]   στιγμῶν εἶναι. Τὸ δ´ ἐστὶν  ὡς   ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι μία ὁπῃοῦν
[1, 2]   πάντῃ εἶναι διαιρετὸν ἔστι μὲν  ὡς   ὑπάρχει τοῖς μεγέθεσιν, ἔστι δ´
[1, 4]   μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ τινὸς  ὡς   ὑποκειμένου τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´ οἷον
[1, 8]   οὖν οὕτως λέγειν τοὺς πόρους,  ὥς   τινες ὑπολαμβάνουσιν, ψεῦδος
[1, 2]   γένεσις συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται,  ὥς   τινές φασιν, τὴν δ´ ἐν
[1, 5]   μόνον περὶ ἀλλὰ καὶ  ὣς   τοῦ τε γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου
[1, 8]   δὲ μή· νῦν μὲν γὰρ  εὐλόγως   τὰ μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν
[1, 5]   τῷ λόγῳ. Διὸ τρέφεται μὲν  ἕως   ἂν σώζηται καὶ φθῖνον, αὐξάνεται
[1, 6]   ποιεῖν καὶ πάσχειν καὶ περὶ  μίξεως   θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ περὶ ἁφῆς·
[1, 10]   τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ  μίξεως   κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς
[1, 2]   δὲ τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ  μίξεως,   οὔτε περὶ τῶν ἄλλων ὡς
[1, 1]   δὲ τοῦτο μὲν ἐκ  συνθέσεως   γίνεται συνιόντων ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´
[1, 4]   ἐναντιώσεών τινων. Περὶ μὲν οὖν  γενέσεως,   εἴτε ἔστιν εἴτε μή, καὶ
[1, 2]   Πλάτων μὲν οὖν μόνον περὶ  γενέσεως   ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς, ὅπως ὑπάρχει
[1, 3]   περὶ τῆς ἁπλῆς φθορᾶς καὶ  γενέσεως.   Ἔχει δ´ ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ
[1, 1]   ὑποληπτέον φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως καὶ  γενέσεως,   χωρίς, ὥσπερ διώρισται καὶ
[1, 5]   λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε διαφέρει  γενέσεως   καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ πῶς αὐξάνεται
[1, 4]   εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ δὲ  γενέσεως   καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί διαφέρουσιν·
[1, 4]   μὲν καὶ κυρίως τὸ ὑποκείμενον  γενέσεως   καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον δέ
[1, 10]   ζητεῖν διορίσαι τί διαφέρει μίξις  γενέσεως   καὶ φθορᾶς, καὶ τί τὸ
[1, 0]   ~ΠΕΡΙ  ΓΕΝΕΣΕΩΣ   ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ
[1, 1]   φύσιν. Ὅλως τε δὴ περὶ  γενέσεως   καὶ φθορᾶς τῆς ἁπλῆς λεκτέον,
[1, 1]   ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ δὲ  γενέσεως   καὶ φθορᾶς τῶν φύσει γενομένων
[1, 5]   μεταβολὴ οὐκ αὐξήσεως ἴδιος ἀλλὰ  γενέσεως   ὅλως. γὰρ αὔξησίς ἐστι
[1, 2]   ὑπάρχει τοῖς πράγμασι, καὶ περὶ  γενέσεως   οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς τῶν
[1, 3]   διώρισται, τί δή ποτε πάσης  γενέσεως   οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ πάσης
[1, 3]   πάσης φθορᾶς οὔσης ἑτέρου τινὸς  γενέσεως,   οὐχ ὁμοίως ἀποδίδομεν τὸ γίνεσθαι
[1, 1]   ποιοῦσι διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν τῆς  γενέσεως·   συνιόντων γὰρ καὶ διαλυομένων
[1, 7]   ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ δὲ  ποιήσεως   τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ
[1, 7]   τε γὰρ ἀρχὴ τῆς  κινήσεως,   δοκεῖ τοῦτο κινεῖν (ἡ γὰρ
[1, 5]   ἀλλοιοῦν καὶ ἀρχὴ τῆς  κινήσεως   ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ τῷ
[1, 3]   εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς περὶ  κινήσεως   λόγοις, ὅτι ἐστὶ τὸ μὲν
[1, 3]   τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς  κινήσεως,   μιᾶς δὲ τῆς ὕλης, τὴν
[1, 7]   ὡς ὅθεν ἀρχὴ τῆς  κινήσεως.   Τὸ δ´ οὗ ἕνεκα οὐ
[1, 7]   δὲ παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ  κινήσεως   τὸν αὐτὸν ἔχει τρόπον καὶ
[1, 8]   διὰ τῆς διὰ〉 τῶν πόρων  κινήσεώς   φασι τὰ πάθη συμβαίνειν, εἰ
[1, 5]   γε τοιαύτη μεταβολὴ οὐκ  αὐξήσεως   ἴδιος ἀλλὰ γενέσεως ὅλως.
[1, 1]   ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων, οἷον περὶ  αὐξήσεως   καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων
[1, 1]   λόγους αὐτῶν, ἔτι δὲ περὶ  αὐξήσεως   καὶ ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ
[1, 5]   ἐστιν μεταβολὴ τῆς  αὐξήσεως   καὶ τῆς φθίσεως (περὶ
[1, 5]   τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ  αὐξήσεως   λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε διαφέρει
[1, 2]   πῶς διαφέρειν. Οὔτε γὰρ περὶ  αὐξήσεως   οὐδεὶς οὐδὲν διώρισεν, ὥσπερ λέγομεν,
[1, 2]   οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ  αὐξήσεως,   τίνα τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν.
[1, 8]   φθορᾶς, ὁμοίως δὲ καὶ τῆς  αὐξήσεως,   ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν δὲ καὶ
[1, 5]   δὴ μᾶλλον οἷον ἁπτομένους τῆς  ζητήσεως   ἐξ ἀρχῆς, ποίου τινὸς ὄντος
[1, 5]   τῆς αὐξήσεως καὶ τῆς  φθίσεως   (περὶ μέγεθος δὲ δοκεῖ εἶναι
[1, 8]   διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς  διαλύσεως   καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως δὲ
[1, 1]   συνιόντων ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ  διαλύσεως,   στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν
[1, 7]   λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι τῆς  φύσεως.   Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ μὲν
[1, 7]   οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα τῆς  φύσεως   ὅσα μήτ´ ἐναντία μήτ´ ἐξ
[1, 10]   τὸ κρατοῦν ἐκ τῆς αὑτοῦ  φύσεως,   οὐ γίνεται δὲ θάτερον, ἀλλὰ
[1, 4]   καὶ πῶς ἔστι, καὶ περὶ  ἀλλοιώσεως   διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 5]   μίγμα. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ´  ἀλλοιώσεως,   εἰ μένει σὰρξ οὖσα καὶ
[1, 1]   τὴν αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι  ἀλλοιώσεως   καὶ γενέσεως, χωρίς, ὥσπερ
[1, 5]   τί τε διαφέρει γενέσεως καὶ  ἀλλοιώσεως,   καὶ πῶς αὐξάνεται τῶν αὐξανομένων
[1, 1]   κινήσεων, οἷον περὶ αὐξήσεως καὶ  ἀλλοιώσεως.   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων μὲν οὖν
[1, 4]   Δ' Περὶ δὲ γενέσεως καὶ  ἀλλοιώσεως   λέγωμεν τί διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ
[1, 2]   τοιούτων, οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ  ἀλλοιώσεως   οὔτε περὶ αὐξήσεως, τίνα τρόπον
[1, 1]   ἔτι δὲ περὶ αὐξήσεως καὶ  ἀλλοιώσεως,   τί ἑκάτερον, καὶ πότερον τὴν
[1, 4]   ποσὸν μεταβολὴ τῆς  ἐναντιώσεως,   αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν δὲ
[1, 4]   τι ὑπομένῃ πάθος τὸ αὐτὸ  ἐναντιώσεως   ἐν τῷ γενομένῳ καὶ τῷ
[1, 8]   γενέσθαι πλῆθος, οὐδ´ ἐκ τῶν  ἀληθῶς   πολλῶν ἕν, ἀλλ´ εἶναι τοῦτ´
[1, 6]   λέγειν τὴν ποίησιν, καὶ τοῦτ´  ὀρθῶς   λέγει Διογένης, ὅτι εἰ μὴ
[1, 1]   λεγόμενα. Τοῦτο δ´ ὅτι λέγομεν  ὀρθῶς,   ῥᾴδιον συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν
[1, 8]   μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ διαλύεται  ῥᾳδίως,   οἷον τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ
[1, 10]   (διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ ταῦτα  ῥᾳδίως·   τοῦτο γὰρ ἦν τὸ εὐορίστῳ
[1, 7]   Δημόκριτος δὲ παρὰ τοὺς ἄλλους  ἰδίως   ἔλεξε μόνος· φησὶ γὰρ τὸ
[1, 10]   δὲ πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ  χρονίως   τοῦτο δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα
[1, 1]   τε κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι δ´  ὁμοίως   ἀναγκαῖον εἶναι τοῦτο καὶ ἀλλοίωσιν·
[1, 9]   πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους· ἀλλ´  ὁμοίως   ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ δὲ σκληρὸν
[1, 3]   οὔσης ἑτέρου τινὸς γενέσεως, οὐχ  ὁμοίως   ἀποδίδομεν τὸ γίνεσθαι καὶ τὸ
[1, 6]   τόπος· καὶ γὰρ τοῖς μαθηματικοῖς  ὁμοίως   ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ τόπον, εἴτ´
[1, 5]   ὥσπερ ὅταν μίξῃς οἶνον ὕδατι·  ὁμοίως   γὰρ πλεῖον ἑκάτερον. ὅτι
[1, 8]   τις εἴη φύσις αὐτῶν.  Ὁμοίως   δὲ ἀδύνατον καὶ εἰ πλείω
[1, 1]   πᾶσιν δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε»  Ὁμοίως   δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 5]   τοῦ αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι,  ὁμοίως   δὲ καὶ ἐν τῷ φθίνειν
[1, 5]   τοῦ ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ
[1, 9]   ἕκαστον καὶ ἓν ὂν ἀπαθές.  Ὁμοίως   δὲ καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε
[1, 7]   τὸ κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν.  Ὁμοίως   δὲ καὶ περὶ τοῦ ποιοῦντος·
[1, 8]   τῆς διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς,  ὁμοίως   δὲ καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων
[1, 8]   καὶ τοῦ πυρὸς εἶναι στοιχεῖον,  ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων,
[1, 1]   ὕδατος καὶ ὕδωρ ἐκ γῆς,  ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον,
[1, 2]   δὴ οὐδὲν ἄλλ´ φαινόμενον.  Ὁμοίως   δὲ κἂν ἐκ στιγμῶν,
[1, 3]   τι γίνεσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ´  ὁμοίως   ἐν πᾶσι γένεσις μὲν κατὰ
[1, 8]   μὴ ἔχειν πόρους; πᾶν γὰρ  ὁμοίως   ἔσται πλῆρες. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 10]   μεμίχθαι φασὶν πρότερον, ἀλλ´  ὁμοίως   ἔχειν, θατέρου δὲ φθαρέντος οὐ
[1, 10]   οὐκ εἶναι, τὴν δὲ μίξιν  ὁμοίως   ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 3]   ἔλθῃ καὶ τὸ μὴ ὄν,  ὁμοίως   καὶ γίνεσθαι ἐκ μὴ ὄντος
[1, 3]   γίνεται ἐκ μὴ ὄντος. Ὥστε  ὁμοίως   καὶ γίνεται ἐκ μὴ ὄντος
[1, 1]   τῶν φύσει γενομένων καὶ φθειρομένων,  ὁμοίως   κατὰ πάντων, τάς τε αἰτίας
[1, 6]   Ἐπεὶ δὲ τὸ κινοῦν οὐχ  ὁμοίως   κινεῖ τὸ κινούμενον, ἀλλὰ τὸ
[1, 3]   τοῦ γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν  ὁμοίως   περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων, ταύτην
[1, 7]   εἶναι θάτερον θατέρου (πάντα γὰρ  ὁμοίως   ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις) τὰ
[1, 8]   ἐστι, τὸ δὲ διῃρημένον; ἔτι  ὁμοίως   φάναι ἀναγκαῖον μὴ εἶναι κίνησιν.
[1, 7]   Τὴν μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν  ὁμοίως   ὡς εἰπεῖν τὴν αὐτὴν εἶναι
[1, 6]   ποιεῖν ταῦτα καὶ πάσχειν δύναται  κυρίως   μὴ οἷόν τε ἅψασθαι
[1, 1]   γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ  κυρίως   γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω
[1, 6]   τι ποιεῖ, τὸ δὲ πάσχει  κυρίως,   καὶ τούτοις ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον
[1, 6]   περὶ ἁφῆς. Ὅμως δὲ τὸ  κυρίως   λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι θέσιν,
[1, 3]   γινόμενον ἁπλῶς καὶ φθειρόμενον,  κυρίως   μὲν οὐδέν, ἀεὶ δ´ ἔκ
[1, 8]   ὄν φησιν εἶναι. Τὸ γὰρ  κυρίως   ὂν παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι
[1, 4]   δὲ ὕλη μάλιστα μὲν καὶ  κυρίως   τὸ ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς
[1, 1]   καὶ θέσει καὶ τάξει τούτων.  Ἐναντίως   δὲ φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ
[1, 2]   ὅσον διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ  λογικῶς   σκοποῦντες· περὶ γὰρ τοῦ ἄτομα
[1, 4]   εἰς ἀέρα· γὰρ ἀὴρ  ἐπιεικῶς   ἀναίσθητον. Ἐν δὲ τούτοις ἄν
[1, 2]   ἐκ τούτων ὅσον διαφέρουσιν οἱ  φυσικῶς   καὶ λογικῶς σκοποῦντες· περὶ γὰρ
[1, 7]   μὲν γὰρ πλεῖστοι τοῦτό γε  ὁμονοητικῶς   λέγουσιν, ὡς τὸ μὲν ὅμοιον
[1, 9]   δ´ ἀὴρ τὸ σῶμα θερμαίνει,  πεφυκὼς   ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ
[1, 10]   οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο λέγουσιν οὐ  καλῶς   οἱ πάντα ποτὲ ὁμοῦ φάσκοντες
[1, 7]   αὑτὸ κινήσει πᾶν, τό τε  παντελῶς   ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ ταὐτὸν
[1, 3]   ὄντος οὖσα εἴτε καί πως  ἄλλως.   Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις ἆρ´
[1, 2]   εὔποροι διαλύειν ὡς οὐκ ἐνδέχεται  ἄλλως   ἔχειν. Εἴτε μή ἐστι σύγκρισις
[1, 2]   ἄρα ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη ἀόρατα,  ἄλλως   τε καὶ εἴπερ ἔσται γένεσις
[1, 1]   δυνάμενα προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν,  ἄλλως   τε καὶ μαχομένων ἀλλήλοις ἔτι
[1, 3]   κατὰ δόξαν καὶ κατ´ ἀλήθειαν  ἄλλως   τὸ γίνεσθαί τε ἁπλῶς καὶ
[1, 3]   Εἰ δὲ τὸ μὴ ὂν  ὅλως,   ἀπόφασις ἔσται καθόλου πάντων, ὥστε
[1, 4]   οὗ θάτερον πάθος συμβεβηκὸς  ὅλως,   γένεσις, τὸ δὲ φθορά. Ἐστὶ
[1, 2]   κατὰ τὸ μέσον ὡσαύτως, καὶ  ὅλως   δέ, εἰ πάντῃ πέφυκε διαιρετόν,
[1, 2]   τίνα τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν.  Ὅλως   δὲ παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ
[1, 7]   χρῶμα δ´ ὑπὸ χρώματος πάσχειν,  ὅλως   δὲ τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ
[1, 8]   τὸν ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν.  Ὅλως   δὲ τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον·
[1, 9]   διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον.  Ὅλως   δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν
[1, 8]   γὰρ πολλοῖς· τὸ δὲ ἀδιαίρετον  ὅλως   διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν
[1, 2]   πάλιν ἤτοι ἐκ στιγμῶν  ὅλως   ἐξ οὐδενός. Καὶ τοῦτο πῶς
[1, 2]   καὶ μετακινεῖσθαι μικροῦ ἐμμιγνυμένου καὶ  ὅλως   ἕτερον φαίνεσθαι ἑνὸς μετακινηθέντος· ἐκ
[1, 5]   οὐκ αὐξήσεως ἴδιος ἀλλὰ γενέσεως  ὅλως.   γὰρ αὔξησίς ἐστι τοῦ
[1, 3]   γίνεσθαι τὰ δὲ μή, καὶ  ὅλως   καὶ ἐν ταῖς οὐσίαις αὐταῖς,
[1, 2]   ἐστι σύγκρισις γένεσις,  ὅλως   οὐκ ἔστι γένεσις ἀλλοίωσις,
[1, 10]   γὰρ εἶναι μεμιγμένα τά γε  ὅλως   οὐκ ὄντα. Οὗτος μὲν οὖν
[1, 10]   σῶμα καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´  ὅλως   τὰ πάθη καὶ τὰς ἕξεις
[1, 1]   ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν φύσιν.  Ὅλως   τε δὴ περὶ γενέσεως καὶ
[1, 7]   καὶ τὸ ψυχρὸν ψύχειν, καὶ  ὅλως   τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ
[1, 7]   καὶ τὰ μεταξύ· καὶ γὰρ  ὅλως   φθορὰ καὶ γένεσις ἐν τούτοις.
[1, 3]   μὴ οὐσίαν σημαίνει, οὐ λέγεται  ἁπλῶς,   ἀλλά τι γίνεσθαι. Οὐ μὴν
[1, 3]   γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι τοῦ μὴ  ἁπλῶς,   ἄλλον δὲ τῇ ὕλῃ ὁποία
[1, 3]   Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται γένεσις,  ἁπλῶς   ἄν τι γίνοιτο ἐκ μὴ
[1, 3]   Ἀλλὰ τοῦτο τὸ μὴ ὂν  ἁπλῶς   ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον τὸ
[1, 3]   τοδί· καὶ αὕτη μὲν γένεσις  ἁπλῶς,   αὕτη δὲ φθορά. Τοδὶ δὲ
[1, 3]   τὸ μανθάνον μὲν οὐ λέγεται  ἁπλῶς   γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ
[1, 3]   εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ μὲν  ἁπλῶς   γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ τι
[1, 3]   τί δέ ποτε τὰ μὲν  ἁπλῶς   γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι τὰ
[1, 3]   μὲν οὖν τοῦ τὰ μὲν  ἁπλῶς   γίνεσθαι τὰ δὲ μή, καὶ
[1, 3]   μέν τινα ἐκ μὴ ὄντος  ἁπλῶς   γίνεται, τρόπον δὲ ἄλλον ἐξ
[1, 3]   δυνάμει μόνον τόδε καὶ ὄν,  ἁπλῶς   δὲ μὴ τόδε μηδ´ ὄν;
[1, 10]   ἀνάγκη μεμιγμένα οὔτ´ ἔτι ταὐτὰ  ἁπλῶς   εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι τὴν
[1, 3]   τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰ γὰρ  ἁπλῶς   ἔσται γένεσις, ἁπλῶς ἄν τι
[1, 5]   ἄνευ μορφῆς. Γίνεται μὲν οὖν  ἁπλῶς   ἕτερον ἐξ ἑτέρου, ὥσπερ καὶ
[1, 5]   μὲν γὰρ τῷ γίνεσθαί τι  ἁπλῶς   φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει, ἐν
[1, 3]   ἁπλῶς μὴ ὄντος. Τὸ δ´  ἁπλῶς   ἤτοι τὸ πρῶτον σημαίνει καθ´
[1, 3]   Λέγομεν γὰρ ὅτι φθείρεται νῦν  ἁπλῶς,   καὶ οὐ μόνον τοδί· καὶ
[1, 3]   ἀλήθειαν ἄλλως τὸ γίνεσθαί τε  ἁπλῶς   καὶ τὸ φθείρεσθαι· πνεῦμα γὰρ
[1, 3]   θεωρητέον πότερόν ἐστί τι γινόμενον  ἁπλῶς   καὶ φθειρόμενον, κυρίως μὲν
[1, 3]   καλοῦ, δὲ ἁπλῆ ἐξ  ἁπλῶς   μὴ ὄντος. Τὸ δ´ ἁπλῶς
[1, 3]   οὖν εἰς τὸ μὴ ὂν  ἁπλῶς   ὁδὸς φθορὰ ἁπλῆ, δ´
[1, 3]   δ´ οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ δ´  ἁπλῶς,   οἷον πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης λέγει
[1, 3]   ἁπλῆ, δ´ εἰς τὸ  ἁπλῶς   ὂν γένεσις ἁπλῆ. Οἷς οὖν
[1, 3]   γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι δ´  ἁπλῶς   οὔ. Καθάπερ οὖν πολλάκις διορίζομεν
[1, 3]   γίνεται μέν τι, γίνεται δ´  ἁπλῶς   οὔ· φαμὲν γὰρ τὸν μανθάνοντα
[1, 3]   καὶ φθείρεσθαι τὰ δ´ οὐχ  ἁπλῶς,   πάλιν σκεπτέον, εἴπερ τὸ αὐτό
[1, 3]   ἐστιν (διὸ καὶ τὰ φθειρόμενα  ἁπλῶς   τῇ εἰς ταῦτα μεταβολῇ φθείρεσθαι
[1, 3]   οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει τὸ  ἁπλῶς   τι γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι τοῦ
[1, 3]   ὥσπερ γὰρ καὶ τὸ φθείρεσθαι  ἁπλῶς   φασιν, ὅταν εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ
[1, 3]   τὶς γένεσις, γένεσις δ´ οὐχ  ἁπλῶς,   φθορὰ δ´ ἁπλῶς, οἷον πυρός,
[1, 7]   τὸ μὴ ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους  ὅμως   ἅπτεσθαι τῆς φύσεως. Λέγομεν γὰρ
[1, 6]   οὕτως ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς.  Ὅμως   δὲ τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει
[1, 2]   καὶ ταῦτα πολλὴν ἔχει ἀλογίαν.  Ὅμως   δὲ τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν
[1, 3]   διώρισται τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον·  συντόμως   δὲ καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι
[1, 6]   λέγεται πολλαχῶς, καὶ τὰ μὲν  ὁμωνύμως   τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ τῶν
[1, 5]   Ἐπεὶ δὲ διηπόρηται περὶ αὐτῶν  ἱκανῶς,   δεῖ καὶ τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι
[1, 8]   αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται σχεδὸν  ὁμολογουμένως   φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς δ´ ἄλλοις
[1, 10]   τῶν μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν  ἐκείνως,   οἷον κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν
[1, 5]   φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον  μόνως   ἐν τῷ περὶ ἐστιν
[1, 3]   δυνάμει ὄντος οὖσα εἴτε καί  πως   ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις
[1, 5]   διαφέρει γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ  πῶς   αὐξάνεται τῶν αὐξανομένων ἕκαστον καὶ
[1, 8]   τὴν φθοράν, αὐτῶν δὲ τούτων  πῶς   γίνεται καὶ φθείρεται τὸ σωρευόμενον
[1, 7]   τε ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον,  πῶς   δ´ ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις.
[1, 8]   τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'  Πῶς   δὲ ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν
[1, 6]   Ἔστι δ´ σύγκρισις μίξις·  πῶς   δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται
[1, 2]   πάσης ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων·  πῶς   δὲ σάρκες ὀστᾶ
[1, 2]   ὅτι προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ  (πῶς   δὲ τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ
[1, 2]   ἀπέρχεται, αὐτὸς λόγος, ἐκεῖνο  πῶς   διαιρετόν. Εἰ δὲ μὴ σῶμα
[1, 2]   φροντίσαι, ἤδη δὲ ἐν τῷ  πῶς   διαφέρειν. Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως
[1, 7]   ὑπάρχει καὶ διὰ τί καὶ  πῶς,   διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 2]   ὅλως ἐξ οὐδενός. Καὶ τοῦτο  πῶς   δυνατόν; ἀλλὰ μὴν ὅτι γε
[1, 2]   καὶ ἔστι τι πάθος, ἀλλὰ  πῶς   εἰς ταῦτα διαλύεται καὶ γίνεται
[1, 10]   ἔστι μίξις, λεκτέον τοῦτο  πῶς   ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι δή,
[1, 6]   ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ ἁψάμενά  πως   ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ
[1, 8]   τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι δὲ  πῶς   ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν συμβαίνειν
[1, 4]   εἴτε ἔστιν εἴτε μή, καὶ  πῶς   ἔστι, καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω
[1, 3]   ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον,  πῶς   ἔστιν ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´ ἐκ
[1, 1]   ἔστιν οὐκ ἔστι καὶ  πῶς   ἔστιν, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 10]   τίσιν ὑπάρχει τῶν ὄντων καὶ  πῶς,   ἔτι δὲ πότερον ἔστι μίξις
[1, 6]   πότερον ἀίδιον ἕκαστον γίνεταί  πως,   καὶ εἰ γίνεται, πότερον ἐξ
[1, 10]   ὄντων, ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα εἶναί  πως   καὶ μὴ εἶναι, ἐνεργείᾳ μὲν
[1, 10]   ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ  πως   καὶ μικτὰ ἠρέμα, καὶ ὡς
[1, 8]   καὶ περὶ μὲν τούτων, καὶ  πῶς   λέγουσι, δῆλον, καὶ πρὸς τὰς
[1, 7]   τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη  πῶς   μὲν εἶναι ταὐτὰ τό τε
[1, 3]   καὶ περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος,  πῶς   ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ περὶ
[1, 10]   Ὅταν δὲ ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ  πως,   τότε μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς
[1, 2]   καὶ γίνεται ἐκ τούτων;  πῶς   χωρίζεται ταῦτα; ὥστ´ εἴπερ ἀδύνατον
[1, 2]   περὶ γενέσεως ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς,  ὅπως   ὑπάρχει τοῖς πράγμασι, καὶ περὶ
[1, 5]   καὶ τούτου διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν,  ποτέρως   αὔξησις γίνεται; πότερον ἐκ
[1, 5]   εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν)  ποτέρως   ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει μὲν
[1, 3]   μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον  ἀμφοτέρως.   δὲ καὶ τούτων διωρισμένων
[1, 5]   ἐν ἄλλῳ σώματι; ἀδύνατον  ἀμφοτέρως.   Χωριστὴ μὲν γὰρ οὖσα
[1, 7]   ἂν πάσχοι. Τοῦτο μὲν οὖν  ἴσως   ἀδύνατον εἶναι χωριστόν· εἰ δ´
[1, 3]   μεταβάλλει τὸ μεταβάλλον, οἷον  ἴσως   μὲν εἰς πῦρ ὁδὸς
[1, 2]   διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι  ἴσως   οὐδεὶς ἂν διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν
[1, 3]   τὴν φύσιν· ἅμα γὰρ ἂν  ἴσως   τοῦτο γένοιτο δῆλον, καὶ περὶ
[1, 7]   γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ πάντῃ  πάντως   ἀδιάφορον εὔλογον μὴ πάσχειν ὑπὸ
[1, 3]   φθείρεται εἰς τὸ μὴ ὄν.  Εἰκότως   οὖν οὐχ ὑπολείπει· γὰρ
[1, 6]   δὴ πρότερον εἰπεῖν περὶ ὧν  ἀδιορίστως   λέγεται νῦν. Πάντες γὰρ οἵ
[1, 6]   δὲ πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις  ὡσαύτως.   Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς.
[1, 3]   τῆς γῆς, καὶ πυρὸς  ὡσαύτως.   Καὶ ἆρά γε ἑτέρα ἑκατέρου
[1, 6]   καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος ἐροῦμεν  ὡσαύτως·   καὶ γὰρ τὸ κινοῦν ποιεῖν
[1, 2]   Οὐκοῦν καὶ κατὰ τὸ μέσον  ὡσαύτως,   καὶ ὅλως δέ, εἰ πάντῃ
[1, 7]   ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ ταὐτὸν  ὡσαύτως·   οὐδὲν γὰρ ἂν πάθοι λευκότης
[1, 8]   κενά, οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους.  Οὕτως   δὲ καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ
[1, 10]   αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ  οὕτως   εἰς μικρὰ διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα,
[1, 2]   ἔκπρισμα γίνεται τοῦ σώματος, καὶ  οὕτως   ἐκ τοῦ μεγέθους σῶμά τι
[1, 5]   τὸ πῦρ ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ,  οὕτως   ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ ὄντι
[1, 5]   τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´  οὕτως   ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι τὴν αὔξησιν
[1, 2]   ἴσον τε καὶ ἕν. Οὐκοῦν  οὕτως   ἔχει δηλονότι κἂν τέμω τὸ
[1, 6]   τῶν ἑτέρων καὶ τῶν προτέρων,  οὕτως   ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως
[1, 8]   καὶ διὰ τί τὸ μὲν  οὕτως   ἔχει τοῦ ὅλου καὶ πλῆρές
[1, 7]   αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι τούτων  οὕτως   ἐχόντων οὐδὲν ἂν εἴη οὔτε
[1, 8]   τὸ κενόν. Οἱ μὲν οὖν  οὕτως   καὶ διὰ ταύτας τὰς αἰτίας
[1, 8]   τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν  οὕτως   λέγειν τοὺς πόρους, ὥς τινες
[1, 3]   χωριστόν τε συμβαίνει τὸ μὴ  οὕτως   ὄν, καὶ ἔτι, μάλιστα
[1, 8]   μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν  οὕτως·   οὐδένα γὰρ τῶν μαινομένων ἐξεστάναι
[1, 5]   τινι ὑπάρξει, εἰ μὲν κεχωρισμένον  οὕτως   ὥστε μὴ ἐκείνου καθ´ αὑτὸ
[1, 2]   (πολλὰ γὰρ τὰ ἀδύνατα) οὔτε  οὕτως   ὥστε πάντῃ διαίρεσιν γενέσθαι (εἰ
[1, 6]   δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται  σαφῶς.   Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν,
[1, 6]   τῶν ἄλλων ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται  πολλαχῶς,   καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ
[1, 3]   καὶ διότι τοῦ γένεσιν εἶναι  συνεχῶς   αἰτία ὡς ὕλη τὸ ὑποκείμενον,
[1, 3]   περὶ δὲ τοῦ διὰ τὸ  συνεχῶς   κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον,
[1, 7]   περὶ τοῦ κινεῖν καὶ κινεῖσθαι·  διχῶς   γὰρ λέγεται καὶ τὸ κινοῦν·
[1, 5]   σῶμα καὶ μέγεθος, καὶ τούτου  διχῶς   ἐνδεχομένου λέγειν, ποτέρως αὔξησις




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/02/2010