Alphabétiquement     [«   »]
γωνιοειδὴς 1
Δ 1
δ´ 130
δὲ 272
δέ 13
δεῖ 17
δεῖν 1
Fréquences     [«    »]
204 γὰρ
130 δ´
212 μὲν
272 δὲ
327 τὸ
565 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De la production et de la destruction des choses, livre I

δὲ


Livre, Chap.
[1, 8]   μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ  δὲ   ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί μᾶλλον
[1, 8]   εἴη φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως  δὲ   ἀδύνατον καὶ εἰ πλείω τῷ
[1, 3]   μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται, τρόπον  δὲ   ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί· τὸ
[1, 5]   τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ  δὲ   ἀναγκαῖον ἔν τινι εἶναι· ἀεὶ
[1, 1]   κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας  δὲ   ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος.
[1, 3]   λευκοῦ μὴ καλοῦ,  δὲ   ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς μὴ ὄντος.
[1, 5]   κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων,  δὲ   αὐξάνει, τροφή, οὔ. Διὰ
[1, 5]   τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ  δὲ   αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε
[1, 5]   Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις, ὅταν  δὲ   αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις.
[1, 5]   ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπόλωλε τὸ  δὲ   γέγονεν· τὸ σῶμα δέ, εἴπερ,
[1, 4]   τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ  δὲ   γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί
[1, 1]   ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ  δὲ   γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φύσει
[1, 3]   δὲ ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι  δὲ   γῆ καὶ πῦρ καὶ ταύταις
[1, 8]   τὰ μὲν εἴη πύρινα, τὰ  δὲ   γήινα τὸν ὄγκον; εἰ μὲν
[1, 1]   ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν  δὲ   γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων
[1, 3]   τινός ἐστιν, οἷον γῆς,  δὲ   γῆς γένεσις τὶς γένεσις, γένεσις
[1, 3]   ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά. Τοδὶ  δὲ   γίνεται μέν τι, γίνεται δ´
[1, 4]   καὶ χαλκὸς στρογγύλος, ὁτὲ  δὲ   γωνιοειδὴς αὐτός γε ὤν.
[1, 2]   εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ  δὲ   διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ
[1, 8]   μᾶλλον τὰ σχήματα. Ἔτι  δὲ   διαφέροντα τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ
[1, 6]   ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου  δὲ   διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω καὶ
[1, 5]   κινοῦν οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ  δὲ   διηπόρηται περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ
[1, 8]   ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ  δὲ   διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον
[1, 1]   δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως  δὲ   διορίζει καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν.
[1, 3]   τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα  δὲ   διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν
[1, 5]   τῆς φθίσεως (περὶ μέγεθος  δὲ   δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ
[1, 2]   καὶ κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ  δὲ   δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν ἕτερον εἶναι
[1, 5]   εἴ τις ἐπιχέοι ὕδωρ,  δὲ   δύναιτο οἶνον ποιεῖν τὸ μιχθέν;
[1, 7]   ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν, τὸ  δὲ   δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος τοῦ
[1, 5]   καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος  δὲ   εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος, οἷον
[1, 5]   δὲ περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα  δὲ   ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν
[1, 2]   μὲν περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη  δὲ   ἐν τῷ πῶς διαφέρειν. Οὔτε
[1, 8]   τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς  δὲ   ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν.
[1, 5]   ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό τινος  δὲ   ἐντελεχείᾳ ὄντος, ὁμοιοειδοῦς
[1, 8]   ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ  δὲ   ἐπὶ μὲν τῶν λόγων δοκεῖ
[1, 1]   καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος, τούτοις  δὲ   ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν
[1, 5]   καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν. Σὰρξ  δὲ   ὀστοῦν χεὶρ καὶ
[1, 7]   τι πάσχει ἅμα ποιοῦν. Ἔστι  δὲ   μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή,
[1, 3]   ἧς καὶ εἰς ἥν, τὴν  δὲ   ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ
[1, 6]   καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ  δὲ   θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ
[1, 10]   τῆς αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται  δὲ   θάτερον, ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν.
[1, 7]   τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ  δὲ   θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι
[1, 8]   οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ  δὲ   θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν μία
[1, 8]   εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, λέγω  δὲ   θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης δὲ
[1, 6]   ἅμα ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ  δὲ   θέσις μὲν ὅσοις καὶ τόπος
[1, 10]   διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν  δὲ   θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ τὸν
[1, 6]   οἷς κίνησις πάθος. Πάθος  δὲ   καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον
[1, 7]   κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´ ἐνίων  δὲ   καὶ ἀναγκαῖον· τὸ δ´ ἔσχατον
[1, 2]   τἀληθὲς ἐν τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία  δὲ   καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ
[1, 8]   τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν  δὲ   καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν, ὥσπερ
[1, 5]   αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐν τῷ φθίνειν ἔλαττον
[1, 5]   ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα. Ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ μένει
[1, 2]   συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν, τάξει  δὲ   καὶ θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´
[1, 8]   ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα, πυκνοὺς  δὲ   καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον
[1, 8]   δὲ θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης  δὲ   καὶ κουφότης καὶ σκληρότης καὶ
[1, 1]   συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν. Δημόκριτος  δὲ   καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων
[1, 8]   οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους. Οὕτως  δὲ   καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ τοῦ
[1, 2]   πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος  δὲ   καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα
[1, 9]   καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον  δὲ   καὶ μᾶλλον τοιοῦτον μᾶλλόν
[1, 9]   καὶ ἓν ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως  δὲ   καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν
[1, 3]   τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως  δὲ   καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον
[1, 7]   ἐν ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ  δὲ   καὶ πάσχει τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων.
[1, 8]   ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν  δὲ   καὶ πάσχειν τυγχάνουσιν ἁπτόμενα·
[1, 7]   κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τοῦ ποιοῦντος· καὶ
[1, 8]   οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ συντιθέμενα  δὲ   καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ δὲ
[1, 1]   ἓν ἦν τὸ πᾶν. Ἄδηλον  δὲ   καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον
[1, 1]   μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν  δὲ   καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
[1, 2]   καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα  δὲ   καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν
[1, 8]   διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως  δὲ   καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν.
[1, 3]   τὸ βαρὺ μὴ ὄν, πῦρ  δὲ   καὶ τὸ κοῦφον τὸ ὄν,
[1, 7]   ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ  δὲ   καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ
[1, 5]   αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον· ἔστι  δὲ   καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν
[1, 1]   λέγουσι τὸν τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον  δὲ   καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι
[1, 3]   ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον ἀμφοτέρως.  δὲ   καὶ τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν
[1, 8]   τοῦ πυρὸς εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ
[1, 1]   καὶ ὕδωρ ἐκ γῆς, ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ
[1, 5]   ὁτὲ μὲν οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ  δὲ   κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ ἀλλοιοῦν καὶ
[1, 8]   τινὶ προσήκειν τῶν σχημάτων. Ἄτοπον  δὲ   κἂν εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει,
[1, 2]   οὐδὲν ἄλλ´ φαινόμενον. Ὁμοίως  δὲ   κἂν ἐκ στιγμῶν, οὐκ
[1, 4]   δὲ κατὰ τόπον, φορά, ὅταν  δὲ   κατὰ πάθος καὶ τὸ ποιόν,
[1, 8]   (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι  δὲ   κατὰ τὴν ἁφὴν μόνον· κενὸν
[1, 2]   ἐστι κατὰ τὸν λόγον, τὸ  δὲ   κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν
[1, 4]   ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν  δὲ   κατὰ τόπον, φορά, ὅταν δὲ
[1, 6]   τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα  δὲ   κινητικοῦ καὶ κινητοῦ, ἐν οἷς
[1, 6]   καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ τοῦ  δὲ   κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα δὲ κινητικοῦ
[1, 3]   ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ  δὲ   κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ περὶ
[1, 8]   ἄλλο μὲν κινοῦν κατ´ ἄλλο  δὲ   κινούμενον, κατὰ ταὐτὸ τἀναντία
[1, 6]   μίξις καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν  δὲ   λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν
[1, 2]   μεγέθη ἄτομα οὗτός ἐστιν· ὅτι  δὲ   λανθάνει παραλογιζόμενος, καὶ λανθάνει,
[1, 1]   ταὐτὸν καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ  δὲ   λέγει τὰ στοιχεῖα, καθάπερ καὶ
[1, 3]   τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ  δὲ   λέγοντες οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ
[1, 7]   εἰς θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν  δὲ   λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ
[1, 8]   εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ  δὲ   μαλακὸν ἤδη τῷ πάσχειν τι
[1, 8]   σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ  δὲ   μάλιστα καὶ περὶ πάντων ἑνὶ
[1, 3]   καὶ ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ  δὲ   μᾶλλον τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ
[1, 5]   ἔσται χωριστὸν τὸ κενόν· ἀδύνατον  δὲ   μεγέθους ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ
[1, 2]   φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι  δὲ   μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων, περὶ τούτων
[1, 5]   εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν, προσελθὸν  δὲ   μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι
[1, 8]   μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ  δὲ   μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος
[1, 9]   τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ  δὲ   μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ τοῦτο
[1, 4]   εἶναι εἰς μεταβάλλει. Εἰ  δὲ   μή, ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον
[1, 3]   τῷ τὴν μὲν μᾶλλον τὴν  δὲ   μή, τῷ τὴν μὲν
[1, 3]   τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ  δὲ   μή, καὶ ὅλως καὶ ἐν
[1, 8]   μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα  δὲ   μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, τὸ
[1, 5]   μίαν τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ  δὲ   μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ
[1, 8]   μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα  δὲ   μή· νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως
[1, 3]   ἔσται τὸ μὲν ὂν τὸ  δὲ   μὴ ὄν. Ἕνα μὲν οὖν
[1, 3]   τὸ γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ  δὲ   μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον
[1, 3]   τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ  δὲ   μὴ ὂν μηδέν ἐστιν· οὔτε
[1, 3]   καὶ γῆ τὸ ὄν, τὸ  δὲ   μὴ ὂν ὕλη τῆς
[1, 8]   εἰ δὲ τῇ μὲν τῇ  δὲ   μή, πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι·
[1, 2]   λόγος, ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ  δὲ   μὴ σῶμα ἀλλ´ εἶδός τι
[1, 3]   μόνον τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς  δὲ   μὴ τόδε μηδ´ ὄν; εἰ
[1, 3]   γένεσις ἐκ μὴ οὐσίας. Ὧι  δὲ   μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ
[1, 8]   μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο  δὲ   μηδὲν διαφέρειν, εἴ τις οἴεται
[1, 5]   μεταβολὴ ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ  δὲ   μηδὲν ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ
[1, 4]   καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν  δὲ   μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος
[1, 5]   οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί. Ἐὰν  δὲ   μηκέτι ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´ οἷον
[1, 2]   καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη· πλείους  δὲ   μιᾶς οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ
[1, 6]   δ´ σύγκρισις μίξις· πῶς  δὲ   μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς.
[1, 10]   ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ  δὲ   μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον
[1, 8]   συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς  δὲ   μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές
[1, 10]   τὸ δ´ οὐκ εἶναι, τὴν  δὲ   μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν
[1, 10]   ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν)  δὲ   μίξις τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 5]   ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν σαρκός,  δὲ   μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο
[1, 8]   σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν  δὲ   μόνον, οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν
[1, 5]   δεῖ γενέσθαι καὶ σάρκα·  δὲ   μόνον σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ
[1, 4]   ἀνθρώπου μὲν ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου  δὲ   μουσικοῦ καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις
[1, 5]   ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου, δῆλον. Περὶ  δὲ   ἐστιν μεταβολὴ
[1, 7]   οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι  δὲ   οἱ τοῦτον τὸν τρόπον λέγοντες
[1, 2]   τοῦδε εἰς τόδε ὅλον. Οἱ  δὲ   οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν
[1, 8]   ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι  δὲ   ὁρᾶσθαι διά τε ἀέρος καὶ
[1, 5]   διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο  δὲ   οὗ ταῦτα ἔσχατα ὕλη,
[1, 6]   ἂν ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου  δὲ   οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε τὸν
[1, 5]   φθορὰ δὲ τοῦ ἐναντίου, αὔξησις  δὲ   οὐδετέρου, ἀλλ´ οὐδενὸς
[1, 5]   ἂν σώζηται καὶ φθῖνον, αὐξάνεται  δὲ   οὐκ ἀεί, καὶ τροφὴ
[1, 7]   μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ  δὲ   παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως
[1, 4]   ἀμούσου γένεσις καὶ φθορά· νῦν  δὲ   πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ
[1, 10]   χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν  δὲ   παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´
[1, 10]   μόνον παθητικὸν σφόδρα, τὸ  δὲ   πάμπαν ἠρέμα, οὐθὲν πλεῖον
[1, 1]   τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ  δὲ   πάντα μετὰ τῶν κινούντων ἓξ
[1, 2]   γάρ τι οὐ διῃρημένον, ἦν  δὲ   πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 2]   τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως  δὲ   παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς
[1, 7]   τὸ πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος  δὲ   παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε
[1, 7]   καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν  δὲ   παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις
[1, 6]   κἂν εἴ τι ποιεῖ, τὸ  δὲ   πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως.
[1, 8]   οὓς τὰ μὲν ποιεῖ τὰ  δὲ   πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ
[1, 2]   τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ τὸ  δὲ   πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος
[1, 9]   ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ  δὲ   πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει
[1, 1]   καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι  δὲ   περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως, τί
[1, 2]   οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται  δὲ   περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ
[1, 5]   ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν,  δὲ   περὶ μέγεθος αὔξησις, δὲ
[1, 3]   τὸ δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων  δὲ   περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς
[1, 5]   δὲ περὶ μέγεθος αὔξησις,  δὲ   περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ
[1, 1]   τὸ κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι  δὲ   πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν,
[1, 10]   καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ  δὲ   ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων μὴ
[1, 8]   ὄντων τὰ μὲν πείσεται τὰ  δὲ   ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον
[1, 7]   ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ  δὲ   ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές,
[1, 10]   ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν  δὲ   ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα,
[1, 10]   καὶ θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν. Τὸ  δὲ   πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως
[1, 3]   σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ  δὲ   ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν
[1, 10]   τῶν ὄντων καὶ πῶς, ἔτι  δὲ   πότερον ἔστι μίξις τοῦτο
[1, 8]   τῶν μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι  δὲ   πότερον μία πάντων φύσις
[1, 2]   μὴ μεγεθῶν μέγεθος εἶναι. Ἔτι  δὲ   ποῦ ἔσονται, καὶ ἀκίνητοι
[1, 1]   εἶναι καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ  δὲ   πρὸς αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ
[1, 5]   ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ  δὲ   προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος καὶ
[1, 5]   τῷ φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι  δὲ   προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος
[1, 6]   δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ  δὲ   πρῶτον δεῖ περὶ τῆς ὕλης
[1, 1]   ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ τὸ  δὲ   πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν μὲν
[1, 1]   ἓν τὰ πολλά, λέγω  δὲ   πῦρ καὶ γῆν καὶ τὰ
[1, 8]   πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι  δὲ   πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν
[1, 2]   ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων· πῶς  δὲ   σάρκες ὀστᾶ τῶν
[1, 7]   πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ  δὲ   σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει
[1, 7]   μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ  δὲ   σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον.
[1, 9]   ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ  δὲ   σκληρὸν καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι
[1, 3]   τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς  δὲ   στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον τὸ
[1, 5]   μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ  δὲ   στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν
[1, 2]   διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν  δὲ   συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται
[1, 2]   φθορὰ μὲν διακρίσει  δὲ   συγκρίσει. μὲν οὖν ἀναγκάζειν
[1, 10]   Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ  δὲ   συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον
[1, 5]   ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ  δὲ   σχήματος καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν
[1, 8]   καὶ κενὰ μὲν ταῦτα, ἀνάγκη  δὲ   σώματα ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ
[1, 5]   χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον. Εἰ  δὲ   σώματι, δύο ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 1]   δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς  δὲ   τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν
[1, 8]   εἰς ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ  δὲ   τὰ μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι
[1, 3]   τὴν δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ  δὲ   τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι,
[1, 10]   λόγος διηπόρει πρότερον· φαίνεται  δὲ   τὰ μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ
[1, 5]   ἐπὶ πλείω τόπον, ἐπ´ ἐλάττω  δὲ   τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν
[1, 10]   εἰς τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν  δὲ   ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε
[1, 7]   τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα  δὲ   τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ
[1, 1]   τὰ τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ  δὲ   ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα,
[1, 8]   τὸ πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας  δὲ   ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς
[1, 9]   πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ  δὲ   τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ
[1, 8]   ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον· εἰ  δὲ   τῇ μὲν τῇ δὲ μή,
[1, 3]   φθείρεσθαι τοῦ μὴ ἁπλῶς, ἄλλον  δὲ   τῇ ὕλῃ ὁποία τις ἂν
[1, 8]   ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ  δὲ   τηλικαῦτα τὸ μέγεθος ὥστε μὴ
[1, 5]   τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ  δὲ   τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι
[1, 5]   τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ  δὲ   τὴν ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ
[1, 3]   ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν  δὲ   τὴν ὡς ἐν ὕλης εἴδει
[1, 7]   λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον  δὲ   τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον
[1, 3]   εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς  δὲ   τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν
[1, 10]   τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον  δὲ   τί τ´ ἐστὶν μίξις
[1, 8]   κἂν πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι  δὲ   τί τὸ κινοῦν; εἰ μὲν
[1, 5]   μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον  δὲ   τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν
[1, 9]   οὗτος λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν  δὲ   τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν
[1, 5]   μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο  δὲ   τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον
[1, 8]   ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς  δὲ   τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ
[1, 7]   τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ  δὲ   τὸ θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ
[1, 7]   θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι  δὲ   τὸ κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν
[1, 6]   καὶ κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ  δὲ   τὸ κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ
[1, 6]   ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως  δὲ   τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς
[1, 5]   ἔνθα μὲν τὸ πάθος ἔνθα  δὲ   τὸ μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ
[1, 3]   ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ  δὲ   τὸ μὲν εἶναι τόδε τι
[1, 5]   τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν  δὲ   τὸ μὲν καθόλου οὐ γίνεται,
[1, 5]   καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν. Τούτων  δὲ   τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ
[1, 3]   τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ  δὲ   τὸ μὴ ὂν ὅλως, ἀπόφασις
[1, 7]   δ´ ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως  δὲ   τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς.
[1, 5]   αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι  δὲ   τὸ ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν
[1, 7]   τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι  δὲ   τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς ὅθεν
[1, 8]   ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως  δὲ   τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ
[1, 9]   γίνεται γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως  δὲ   τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον
[1, 6]   ἄμφω θάτερον. Τὰ  δὲ   τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε
[1, 3]   γὰρ τόδε τι σημαίνει, τὰ  δὲ   τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα
[1, 1]   ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ  δὲ   τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ
[1, 2]   δῆλον ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν  δὲ   τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι
[1, 5]   μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ  δὲ   τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω
[1, 3]   διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ  δὲ   τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι
[1, 5]   εἰς μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ  δὲ   τοῦ ἐναντίου, αὔξησις δὲ οὐδετέρου,
[1, 2]   γεννᾶν οὐδὲν ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον  δὲ   τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ
[1, 8]   δὲ καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ  δὲ   τοῦ κατ´ ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ
[1, 7]   τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ  δὲ   τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον
[1, 3]   καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ γένεσις  δὲ   τουδί· ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο
[1, 3]   ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ φθορὰ  δὲ   τουδί, καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ
[1, 1]   πῦρ, τὸ ἓν στοιχεῖον·  δὲ   τοῦτο μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται
[1, 2]   προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς  δὲ   τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως,
[1, 3]   γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον· νῦν  δὲ   τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν
[1, 10]   μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ  δὲ   τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων.
[1, 9]   ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ  δὲ   τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα
[1, 2]   ταῦτα πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως  δὲ   τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται
[1, 4]   γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν  δὲ   τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ πάθος
[1, 2]   διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ  δὲ   τούτων πάντων, πότερον οὕτω γίνεται
[1, 3]   τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων  δὲ   τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί
[1, 8]   γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν  δὲ   τούτων πῶς γίνεται καὶ φθείρεται
[1, 5]   τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα  δὲ   τρία ἐστίν, ὧν ἓν μέν
[1, 7]   δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος·
[1, 8]   ποιήσει πείσεται. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]   τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ
[1, 10]   ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων
[1, 10]   τὴν δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον οὔτε τῷ σώματι τὴν
[1, 5]   αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον  δὲ   τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν
[1, 9]   γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα  δὲ   τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν
[1, 5]   φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει, ἐν  δὲ   τῷ ἀλλοιοῦσθαι αὐξάνεσθαι
[1, 8]   τῶν πόρων ποιήσει διιόν· εἰ  δὲ   τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων
[1, 3]   ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ, ἐν  δὲ   τῷ ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´
[1, 5]   τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ  δὲ   τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον,
[1, 8]   λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ  δὲ   τῶν πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι
[1, 4]   γένεσις, τὸ δὲ φθορά. Ἐστὶ  δὲ   ὕλη μάλιστα μὲν καὶ κυρίως
[1, 1]   θέσει καὶ τάξει τούτων. Ἐναντίως  δὲ   φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν
[1, 10]   πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου  δὲ   φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ
[1, 10]   τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν  δὲ   φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 5]   καὶ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος  δὲ   φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν
[1, 5]   τοῦ ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις,  δὲ   φθίσις μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν
[1, 3]   φθορὰ τοῦ μὴ ὄντος,  δὲ   φθορὰ γένεσις τοῦ μὴ ὄντος.
[1, 4]   μὲν γένεσις ἦν ἄν, τοῦ  δὲ   φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν ταῦτα
[1, 4]   συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ  δὲ   φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα
[1, 4]   γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον, τοῦ  δὲ   φθορά, μάλιστα δέ, ἂν
[1, 3]   αὕτη μὲν γένεσις ἁπλῶς, αὕτη  δὲ   φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται μέν
[1, 8]   συνιστάμενα μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα  δὲ   φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν
[1, 3]   γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν  δὲ   φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν
[1, 3]   γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ  δὲ   φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται
[1, 3]   κατηγορία τις καὶ εἶδος,  δὲ   ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι δὲ γῆ
[1, 8]   τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον  δὲ   ὡρισμένοις, ἐπεὶ ἀδιαίρετά γε ἀμφότεροι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/02/2010