Livre, Chap. |
[1, 5] |
σώζηται
καὶ
φθῖνον,
αὐξάνεται
δὲ
|
οὐκ |
ἀεί,
καὶ
ἡ
τροφὴ
τῇ |
[1, 5] |
ἢ
κενὸν
ἔσται
καὶ
σῶμα
|
οὐκ |
αἰσθητόν.
Τούτων
δὲ
τὸ
μὲν |
[1, 6] |
οὖν
πάντα
εἶναι
τοιαῦτα
φάσκειν
|
οὐκ |
ἀληθές,
ἀλλ´
ἐν
ὅσοις
τὸ |
[1, 3] |
διώκοντες
τἀληθές,
αὐτὸ
δὲ
λέγοντες
|
οὐκ |
ἀληθές.
Συμβαίνει
δὴ
κατὰ
δόξαν |
[1, 5] |
οὔ.
Διὰ
τί
δὴ
οὖν
|
οὐκ |
ἄμφω
ηὔξηται;
μεῖζον
γὰρ
καὶ |
[1, 8] |
δὲ
τοῦ
κατ´
ἀλήθειαν
ἑνὸς
|
οὐκ |
ἂν
γενέσθαι
πλῆθος,
οὐδ´
ἐκ |
[1, 3] |
ἑτέρα
ἑκατέρου
ἡ
ὕλη,
ἢ
|
οὐκ |
ἂν
γί
νοιτο
ἐξ
ἀλλήλων |
[1, 8] |
κενὸν
οὐκ
ὄν,
κινηθῆναι
δ´
|
οὐκ |
ἂν
δύνασθαι
μὴ
ὄντος
κενοῦ |
[1, 9] |
ἔστι
σῶμα
ἀδιαίρετον
ἢ
πλάτος,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
πάντῃ
παθητικόν,
ἀλλ´ |
[1, 6] |
μὴ
ἐξ
ἑνὸς
ἦν
ἅπαντα,
|
οὐκ |
ἂν
ἦν
τὸ
ποιεῖν
καὶ |
[1, 8] |
δὲ
τὸ
ἓν
κατασκευάζουσιν
ὡς
|
οὐκ |
ἂν
κίνησιν
οὖσαν
ἄνευ
κενοῦ |
[1, 8] |
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν
ὁμολογούμενα
λέγοντες
|
οὐκ |
ἀναιρήσουσιν
οὔτε
γένεσιν
οὔτε
φθορὰν |
[1, 3] |
ὄντων
ἀπέρχεται,
διὰ
τί
ποτ´
|
οὐκ |
ἀνήλωται
πάλαι
καὶ
φροῦδον
τὸ |
[1, 10] |
ἅπερ
ἦσαν
πρὶν
μιχθῆναι,
καὶ
|
οὐκ |
ἀπολωλότα·
τοῦτο
γὰρ
ὁ
λόγος |
[1, 5] |
δ´
ἥ
γε
τοιαύτη
μεταβολὴ
|
οὐκ |
αὐξήσεως
ἴδιος
ἀλλὰ
γενέσεως
ὅλως. |
[1, 5] |
αὑτό·
γένεσις
γὰρ
ἂν
ἦν,
|
οὐκ |
αὔξησις·
ἀλλὰ
τὸ
αὐξανόμενον
τούτῳ. |
[1, 5] |
γὰρ
ἂν
εἴη
σώματος
μᾶλλον,
|
οὐκ |
αὔξησις.
Ληπτέον
δὴ
μᾶλλον
οἷον |
[1, 6] |
τὸν
λυποῦντα
ἅπτεσθαι
ἡμῶν,
ἀλλ´
|
οὐκ |
αὐτοὶ
ἐκείνου.
Περὶ
μὲν
οὖν |
[1, 3] |
μὲν
οὐσίᾳ
ἐὰν
πῦρ
ἀλλ´
|
οὐκ |
ἐὰν
γῆ,
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 10] |
τὸ
μὲν
εἶναι
τὸ
δ´
|
οὐκ |
εἶναι,
τὴν
δὲ
μίξιν
ὁμοίως |
[1, 8] |
τὴν
ἁφὴν
μόνον·
κενὸν
γὰρ
|
οὐκ |
εἶναί
φησιν·
καὶ
περὶ
μὲν |
[1, 2] |
ὡς
ἑκάστη·
πλείους
δὲ
μιᾶς
|
οὐκ |
εἰσίν·
ἐφεξῆς
γὰρ
οὐκ
εἰσίν, |
[1, 2] |
μιᾶς
οὐκ
εἰσίν·
ἐφεξῆς
γὰρ
|
οὐκ |
εἰσίν,
ὥστ´
οὐ
πάντῃ·
εἰ |
[1, 5] |
τοῦτο
παθόν,
καὶ
τὸ
κινοῦν
|
οὐκ |
ἐν
τούτῳ.
Ἐπεὶ
δὲ
διηπόρηται |
[1, 2] |
καὶ
οὐκ
εὔποροι
διαλύειν
ὡς
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
ἄλλως
ἔχειν.
Εἴτε
μή |
[1, 9] |
καὶ
τίνα
φασὶ
μέν
τινες
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
δέ,
διωρίσθω
τοῦτον
τὸν |
[1, 5] |
αἰσθητόν.
Τούτων
δὲ
τὸ
μὲν
|
οὐκ |
ἐνδέχεται,
τὸ
δὲ
ἀναγκαῖον
ἔν |
[1, 5] |
δεῖ
μέγεθος
τὸ
αὐξανόμενον,
ὥστ´
|
οὐκ |
ἐξ
ἀμεγέθους
ὕλης
δεῖ
εἶναι |
[1, 5] |
φαίνεται
γὰρ
τὸ
μὲν
ἀλλοιούμενον
|
οὐκ |
ἐξ
ἀνάγκης
μεταβάλλον
κατὰ
τόπον, |
[1, 7] |
ἢ
μέλαιναν
εἶναι
τὴν
γραμμήν·
|
οὐκ |
ἐξίστησι
γὰρ
ἄλληλα
τῆς
φύσεως |
[1, 2] |
δὲ
κἂν
ᾖ
ἐκ
στιγμῶν,
|
οὐκ |
ἔσται
ποσόν.
Ὁπότε
γὰρ
ἥπτοντο |
[1, 2] |
σύγκρισις
ἡ
γένεσις,
ἢ
ὅλως
|
οὐκ |
ἔστι
γένεσις
ἢ
ἀλλοίωσις,
ἢ |
[1, 1] |
ἁπλῆς
λεκτέον,
πότερον
ἔστιν
ἢ
|
οὐκ |
ἔστι
καὶ
πῶς
ἔστιν,
καὶ |
[1, 10] |
αὐτὴ
ὕλη.
Τούτων
μὲν
οὖν
|
οὐκ |
ἔστι
μίξις·
διὸ
οὐδ´
ἡ |
[1, 10] |
γὰρ
οὕτω
διαιρεθῆναι.
Ἢ
οὖν
|
οὐκ |
ἔστι
μίξις,
ἢ
λεκτέον
τοῦτο |
[1, 2] |
ᾗ
λανθάνει,
λέγωμεν.
Ἐπεὶ
γὰρ
|
οὐκ |
ἔστι
στιγμὴ
στιγμῆς
ἐχομένη,
τὸ |
[1, 5] |
ἐνδεχόμενον,
κατὰ
δὲ
τὴν
ὕλην
|
οὐκ |
ἔστιν·
δεῖ
γὰρ
νοῆσαι
ὥσπερ |
[1, 10] |
γίνεσθαι
παρ´
ὁτιοῦν.
Ἐπεὶ
δ´
|
οὐκ |
ἔστιν
εἰς
τἀλάχιστα
διαιρεθῆναι,
οὐδὲ〉 |
[1, 5] |
δὴ
ἐκ
τῶν
διηπορημένων
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
ἡ
αὔξησις
μεταβολὴ
ἐκ |
[1, 2] |
αὖ
λόγοι
ἕτεροι
ἀναγκαστικοὶ
καὶ
|
οὐκ |
εὔποροι
διαλύειν
ὡς
οὐκ
ἐνδέχεται |
[1, 5] |
εἰ
σῶμα.
Τὸ
δ´
ὕδωρ
|
οὐκ |
ηὔξηται
οὐδ´
ὁ
ἀήρ,
ἀλλὰ |
[1, 8] |
ἀκίνητον·
τὸ
μὲν
γὰρ
κενὸν
|
οὐκ |
ὄν,
κινηθῆναι
δ´
οὐκ
ἂν |
[1, 10] |
εἶναι
μεμιγμένα
τά
γε
ὅλως
|
οὐκ |
ὄντα.
Οὗτος
μὲν
οὖν
ὁ |