Livre, Chap. |
[1, 3] |
ἁπλῆν
γένεσιν
οὖσάν
τινος,
εἴρηται
|
τὸ |
αἴτιον·
διὰ
γὰρ
τὸ
τὴν |
[1, 5] |
μήτε
ἀσωμάτῳ
αὐξάνεσθαι.
Ληπτέον
δὲ
|
τὸ |
αἴτιον
διορισαμένοις
πρῶτον
ἓν
μὲν |
[1, 3] |
δ´
ἀπορίαν
ἱκανὴν
καὶ
τί
|
τὸ |
αἴτιον
τοῦ
συνείρειν
τὴν
γένεσιν, |
[1, 5] |
πέπονθεν,
ὁτὲ
δὲ
κἀκεῖνο.
Ἀλλὰ
|
τὸ |
ἀλλοιοῦν
καὶ
ἡ
ἀρχὴ
τῆς |
[1, 6] |
ὑπάρχει,
τόπου
δὲ
διαφορὰ
πρώτη
|
τὸ |
ἄνω
καὶ
τὸ
κάτω
καὶ |
[1, 3] |
ἕκαστον;
οὐ
γὰρ
δὴ
διὰ
|
τὸ |
ἄπειρον
εἶναι
ἐξ
οὗ
γίνεται, |
[1, 3] |
φθορὰ
ἁπλῆ,
ἡ
δ´
εἰς
|
τὸ |
ἁπλῶς
ὂν
γένεσις
ἁπλῆ.
Οἷς |
[1, 3] |
μὲν
οὖν
τρόπον
τούτῳ
διοίσει
|
τὸ |
ἁπλῶς
τι
γίνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι |
[1, 5] |
γένοιτ´
ἄν
ποτε
μεῖζον,
καὶ
|
τὸ |
ἀπολαῦσαν
αὐτοῦ
σῶμα,
οἷον
εἰ |
[1, 6] |
οὖν
ἐστίν,
ὥσπερ
διωρίσθη
πρότερον,
|
τὸ |
ἅπτεσθαι
τὸ
τὰ
ἔσχατα
ἔχειν |
[1, 6] |
ἐμποδών,
ὅσοις
ἀνάγκη
καὶ
φαίνεται
|
τὸ |
ἁπτόμενον
ἅπτεσθαι
ἁπτομένου·
ἔστι
δ´ |
[1, 6] |
οὖν
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
τὸ |
ἁπτόμενον
ἁπτομένου
ἁπτόμενον·
καὶ
γὰρ |
[1, 5] |
(περὶ
μέγεθος
δὲ
δοκεῖ
εἶναι
|
τὸ |
αὐξάνεσθαι
καὶ
φθίνειν)
ποτέρως
ὑποληπτέον, |
[1, 5] |
ἀπιόντος
φθίνειν
καὶ
μὴ
ὑπομένειν
|
τὸ |
αὐξανόμενον.
Ἀλλὰ
δεῖ
τοῦτο
σώζειν· |
[1, 5] |
ἢ
φθίνειν
ὑπομένει
τὸ
αὐτὸ
|
τὸ |
αὐξανόμενον
καὶ
ἀλλοιούμενον.
Ἀλλ´
ἔνθα |
[1, 5] |
ἄν
τις
καὶ
τί
ἐστι
|
τὸ |
αὐξανόμενον,
πότερον
ᾧ
προστίθεταί
τι, |
[1, 5] |
ἂν
ἦν,
οὐκ
αὔξησις·
ἀλλὰ
|
τὸ |
αὐξανόμενον
τούτῳ.
Τί
οὖν
παθὸν |
[1, 5] |
δὴ
ἔχειν
τι
δεῖ
μέγεθος
|
τὸ |
αὐξανόμενον,
ὥστ´
οὐκ
ἐξ
ἀμεγέθους |
[1, 5] |
ἔσται,
τό
τε
αὐξόμενον
καὶ
|
τὸ |
αὖξον·
ἔστι
δὲ
καὶ
τοῦτο |
[1, 4] |
ἐγένετο,
ὁ
δ´
ἄνθρωπος
ὑπομένει
|
τὸ |
αὐτό.
Εἰ
μὲν
οὖν
τούτου |
[1, 5] |
καὶ
ἐναντίον,
μεταβάλλοντος
δὲ
εἰς
|
τὸ |
αὐτὸ
εἶδος,
οἷον
εἰ
ξηρῷ |
[1, 2] |
ὥστε
ταῖς
μεταβολαῖς
τοῦ
συγκειμένου
|
τὸ |
αὐτὸ
ἐναντίον
δοκεῖν
ἄλλῳ
καὶ |
[1, 4] |
τούτοις
ἄν
τι
ὑπομένῃ
πάθος
|
τὸ |
αὐτὸ
ἐναντιώσεως
ἐν
τῷ
γενομένῳ |
[1, 3] |
οὐχ
ἁπλῶς,
πάλιν
σκεπτέον,
εἴπερ
|
τὸ |
αὐτό
ἐστι
γένεσις
μὲν
τουδὶ |
[1, 7] |
ἰδίως
ἔλεξε
μόνος·
φησὶ
γὰρ
|
τὸ |
αὐτὸ
καὶ
ὅμοιον
εἶναι
τό |
[1, 2] |
εἴρηται,
τροπῇ
καὶ
διαθιγῇ
μετακινοῦντα
|
τὸ |
αὐτὸ
καὶ
ταῖς
τῶν
σχημάτων |
[1, 5] |
καὶ
ἡ
τροφὴ
τῇ
αὐξήσει
|
τὸ |
αὐτὸ
μέν,
τὸ
δ´
εἶναι |
[1, 5] |
πάθος
ἔνθα
δὲ
τὸ
μέγεθος
|
τὸ |
αὐτὸ
οὐ
μένει.
Εἰ
δὴ |
[1, 3] |
αὐτό,
τὸ
δ´
εἶναι
οὐ
|
τὸ |
αὐτό.
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων |
[1, 9] |
ὁ
λόγος
ἀλλοίωσιν,
ὁρῶμεν
δὲ
|
τὸ |
αὐτὸ
σῶμα
συνεχὲς
ὂν
ὁτὲ |
[1, 5] |
ἢ
αὐξάνεσθαι
ἢ
φθίνειν
ὑπομένει
|
τὸ |
αὐτὸ
τὸ
αὐξανόμενον
καὶ
ἀλλοιούμενον. |
[1, 3] |
μὲν
γάρ
ποτε
ὂν
ὑπόκειται
|
τὸ |
αὐτό,
τὸ
δ´
εἶναι
οὐ |
[1, 10] |
μεμιγμένα
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν
(καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
τῷ
μὲν
μεμιγμένον,
ἐὰν |
[1, 2] |
μεγέθη
οἱ
μέν
φασιν
ὅτι
|
τὸ |
αὐτοτρίγωνον
πολλὰ
ἔσται,
Δημόκριτος
δ´ |
[1, 3] |
ἐναντίων
ἐστίν,
οἷον
γῆ
καὶ
|
τὸ |
βαρὺ
μὴ
ὄν,
πῦρ
δὲ |
[1, 3] |
δὲ
ἄλλον
ἐξ
ὄντος
ἀεί·
|
τὸ |
γὰρ
δυνάμει
ὂν
ἐντελεχείᾳ
δὲ |
[1, 3] |
ὅταν
δ´
εἰς
ἀφανῆ,
φθείρεσθαι·
|
τὸ |
γὰρ
ὂν
καὶ
τὸ
μὴ |
[1, 8] |
εἶναί
φασι
καὶ
ἄπειρον
ἔνιοι·
|
τὸ |
γὰρ
πέρας
περαίνειν
ἂν
πρὸς |
[1, 8] |
ἤδη
τῷ
πάσχειν
τι
λέγεται·
|
τὸ |
γὰρ
ὑπεικτικὸν
μαλακόν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 9] |
μεταβαλόντος.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐστὶ
|
τὸ |
γεννᾶν
καὶ
τὸ
ποιεῖν
καὶ |
[1, 1] |
φωνὴν
ἠγνόησεν·
λέγει
γοῦν
ὡς
|
τὸ |
γίνεσθαι
καὶ
ἀπόλλυσθαι
ταὐτὸν
καθέστηκε |
[1, 3] |
τινὸς
γενέσεως,
οὐχ
ὁμοίως
ἀποδίδομεν
|
τὸ |
γίνεσθαι
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
τοῖς |
[1, 3] |
δόξαν
καὶ
κατ´
ἀλήθειαν
ἄλλως
|
τὸ |
γίνεσθαί
τε
ἁπλῶς
καὶ
τὸ |
[1, 9] |
γεννᾶν
καὶ
τὸ
ποιεῖν
καὶ
|
τὸ
|
γίνεσθαί
τε
καὶ
πάσχειν
ὑπ´ |
[1, 5] |
εἶναι·
ἀεὶ
γάρ
που
ἔσται
|
τὸ |
γινόμενον
ἐξ
αὐτοῦ,
ὥστε
κἀκεῖνο, |
[1, 5] |
ἀεὶ
γὰρ
ἄλλο
καὶ
ἄλλο
|
τὸ |
γινόμενον.
Οὕτω
δ´
αὐξάνεται
ἡ |
[1, 3] |
ὥστε
ἐκ
μηδενὸς
ἀνάγκη
γίνεσθαι
|
τὸ |
γινόμενον.
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων |
[1, 5] |
ἀνάγκης
μεταβάλλον
κατὰ
τόπον,
οὐδὲ
|
τὸ |
γινόμενον,
τὸ
δ´
αὐξανόμενον
καὶ |
[1, 3] |
ὥσπερ
τὸ
μὲν
ἐπιστητὸν
ὄν,
|
τὸ |
δ´
ἄγνωστον
μὴ
ὄν·
ἡ |
[1, 6] |
ἀνάγκη
κινούμενον
καὶ
αὐτὸ
κινεῖν,
|
τὸ |
δ´
ἀκίνητον
ὄν,
δῆλον
ὅτι |
[1, 6] |
κινοῦν
ἅπτεσθαι
μόνου
τοῦ
κινουμένου,
|
τὸ |
δ´
ἁπτόμενον
μὴ
ἅπτεσθαι
ἁπτομένου· |
[1, 5] |
κατὰ
τόπον,
οὐδὲ
τὸ
γινόμενον,
|
τὸ |
δ´
αὐξανόμενον
καὶ
τὸ
φθῖνον, |
[1, 5] |
γὰρ
φερόμενον
ὅλον
ἀλλάττει
τόπον,
|
τὸ |
δ´
αὐξανόμενον
ὥσπερ
τὸ
ἐλαυνόμενον· |
[1, 5] |
τότε
φθίσιν
ποιεῖται
τοῦ
ποσοῦ,
|
τὸ |
δ´
εἶδος
μένει.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ἐπεὶ |
[1, 5] |
τῇ
αὐξήσει
τὸ
αὐτὸ
μέν,
|
τὸ |
δ´
εἶναι
ἄλλο·
ᾗ
μὲν |
[1, 3] |
ποτε
ὂν
ὑπόκειται
τὸ
αὐτό,
|
τὸ |
δ´
εἶναι
οὐ
τὸ
αὐτό. |
[1, 9] |
γάρ
ἐστι
τὸ
μὲν
δυνάμει
|
τὸ |
δ´
ἐντελεχείᾳ
τοιοῦτον,
πέφυκεν
οὐ |
[1, 2] |
τὸ
μὲν
γὰρ
δυνάμει
διαιρετόν,
|
τὸ |
δ´
ἐντελεχείᾳ
ὑπάρξει.
Τὸ
δ´ |
[1, 7] |
ἐπ´
ἐνίων
δὲ
καὶ
ἀναγκαῖον·
|
τὸ |
δ´
ἔσχατον
ἀεὶ
κινεῖν
κινούμενον. |
[1, 7] |
ποιήσεως
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἀπαθές,
|
τὸ |
δ´
ἔσχατον
καὶ
αὐτὸ
πάσχον· |
[1, 10] |
μεμίχθαι,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
εἶναι
|
τὸ |
δ´
οὐκ
εἶναι,
τὴν
δὲ |
[1, 3] |
φθείρεσθαι
τοῖς
εἰς
ἄλληλα
μεταβάλλουσιν·
|
τὸ |
δ´
ὕστερον
εἰρημένον
οὐ
τοῦτο |
[1, 8] |
τὰ
μεγάλα·
προσκόπτει
γὰρ
πολλοῖς·
|
τὸ |
δὲ
ἀδιαίρετον
ὅλως
διὰ
τί |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
μὲν
οὐκ
ἐνδέχεται,
|
τὸ |
δὲ
ἀναγκαῖον
ἔν
τινι
εἶναι· |
[1, 5] |
ἀήρ,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀπόλωλε
|
τὸ |
δὲ
γέγονεν·
τὸ
σῶμα
δέ, |
[1, 2] |
πᾶσαν
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
μεταβολήν·
|
τὸ |
δὲ
διαφέρει.
Ἐν
γὰρ
τῷ |
[1, 8] |
τοῦ
ὅλου
καὶ
πλῆρές
ἐστι,
|
τὸ |
δὲ
διῃρημένον;
ἔτι
ὁμοίως
φάναι |
[1, 7] |
ἀντικειμένων
ὁποτερουοῦν,
ὥσπερ
γένος
ὄν,
|
τὸ |
δὲ
δυνάμενον
θερμὸν
εἶναι
παρόντος |
[1, 8] |
μόνον,
οἷον
τὸ
μὲν
ψυχρὸν
|
τὸ |
δὲ
θερμόν·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν |
[1, 2] |
μέν
ἐστι
κατὰ
τὸν
λόγον,
|
τὸ |
δὲ
κατὰ
τὴν
ὕλην.
Ὅταν |
[1, 3] |
μὲν
ἀκίνητον
τὸν
ἅπαντα
χρόνον,
|
τὸ |
δὲ
κινούμενον
ἀεί.
Τούτων
δὲ |
[1, 3] |
τούτων
ἔσται
τὸ
μὲν
ὂν
|
τὸ |
δὲ
μὴ
ὄν.
Ἕνα
μὲν |
[1, 3] |
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν
ἀπέρχεται,
|
τὸ |
δὲ
μὴ
ὂν
μηδέν
ἐστιν· |
[1, 3] |
ἐστὶ
καὶ
γῆ
τὸ
ὄν,
|
τὸ |
δὲ
μὴ
ὂν
ὕλη
ἡ |
[1, 10] |
θάτερον
μόνον
παθητικὸν
ἢ
σφόδρα,
|
τὸ |
δὲ
πάμπαν
ἠρέμα,
ἢ
οὐθὲν |
[1, 6] |
ἁπτικά·
κἂν
εἴ
τι
ποιεῖ,
|
τὸ |
δὲ
πάσχει
κυρίως,
καὶ
τούτοις |
[1, 2] |
τίνα
τρόπον
τὸ
μὲν
ποιεῖ
|
τὸ |
δὲ
πάσχει
τὰς
φυσικὰς
ποιήσεις. |
[1, 5] |
προσγίνεται,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ὑπεκρεῖ
|
τὸ |
δὲ
προσέρχεται,
τοῦ
δὲ
σχήματος |
[1, 1] |
πάθεσιν
ἐγένετο
τὸ
μὲν
ὕδωρ
|
τὸ |
δὲ
πῦρ,
καθάπερ
λέγει
τὸν |
[1, 7] |
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὡς
ἀρχή,
|
τὸ |
δὲ
σιτίον
τὸ
ἔσχατον
καὶ |
[1, 10] |
αὐτῶν.
Διὸ
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω·
|
τὸ
|
δὲ
συνεχὲς
τούτοις
ἀπόρημα
διαιρετέον, |
[1, 1] |
τὸ
ὑποκείμενον
ταὐτὸ
καὶ
ἕν·
|
τὸ |
δὲ
τοιοῦτον
ἀλλοιοῦσθαί
φαμεν·
τοῖς |
[1, 4] |
πάθος
ἢ
συμβεβηκὸς
ὅλως,
γένεσις,
|
τὸ |
δὲ
φθορά.
Ἐστὶ
δὲ
ὕλη |
[1, 3] |
ἁπλῶς
γίνεσθαι
ἀλλὰ
γίνεσθαι
ἐπιστῆμον,
|
τὸ |
δὲ
φυόμενον
γίνεσθαι.
Ταῦτα
δὲ |
[1, 8] |
τῶν
πραγμάτων
μανίᾳ
παραπλήσιον
εἶναι
|
τὸ |
δοξάζειν
οὕτως·
οὐδένα
γὰρ
τῶν |
[1, 3] |
ποσὸν
ἢ
ποιὸν
ἢ
ποῦ
|
τὸ |
δυνάμει
μόνον
τόδε
καὶ
ὄν, |
[1, 5] |
δυνάμει
σάρξ,
τροφή.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
εἶδος
ἄνευ
ὕλης,
οἷον
αὐλός, |
[1, 5] |
καὶ
προσιόντος
τινὸς
κατὰ
μὲν
|
τὸ |
εἶδός
ἐστιν
ἐνδεχόμενον,
κατὰ
δὲ |
[1, 10] |
ὕδατος
οὐ
μίγνυται·
λύεται
γὰρ
|
τὸ |
εἶδος
καὶ
μεταβάλλει
εἰς
τὸ |
[1, 5] |
ὡς
οὔ.
Κατὰ
μὲν
γὰρ
|
τὸ |
εἶδος
ὁτῳοῦν
προσελήλυθεν,
κατὰ
δὲ |
[1, 5] |
γὰρ
ἡ
ὕλη
λέγεται
καὶ
|
τὸ |
εἶδος
σὰρξ
ἢ
ὀστοῦν.
Τὸ |
[1, 5] |
γὰρ
τὸ
κινοῦν,
ἐπεὶ
καὶ
|
τὸ |
εἰσελθὸν
γένοιτ´
ἄν
ποτε
μεῖζον, |
[1, 3] |
φοβούμενοι
διετέλεσαν
οἱ
πρῶτοι
φιλοσοφήσαντες,
|
τὸ |
ἐκ
μηδενὸς
γίνεσθαι
προυπάρχοντος·
εἰ |
[1, 7] |
ἄλληλα
πέφυκεν.
Καὶ
γὰρ
ὅταν
|
τὸ |
ἔλαττον
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
πλείονος |
[1, 5] |
τόπον,
τὸ
δ´
αὐξανόμενον
ὥσπερ
|
τὸ |
ἐλαυνόμενον·
τούτου
γὰρ
μένοντος
τὰ |
[1, 1] |
καὶ
πότερον
ἀρχὴν
αὐτῶν
θετέον
|
τὸ |
ἓν
ἢ
τὰ
πολλά,
λέγω |
[1, 8] |
μὲν
τοῖς
φαινομένοις,
τοῖς
δὲ
|
τὸ |
ἓν
κατασκευάζουσιν
ὡς
οὐκ
ἂν |
[1, 1] |
κίνησιν
γίνονται
γῆ
καὶ
πῦρ,
|
τὸ |
ἓν
στοιχεῖον·
ᾗ
δὲ
τοῦτο |
[1, 5] |
αὐξανομένῳ
καὶ
ὄντι
ἐντελεχείᾳ
σαρκὶ
|
τὸ |
ἐνὸν
αὐξητικὸν
προσελθόντος
δυνάμει
σαρκὸς |
[1, 5] |
τῆς
τροφῆς,
ἐπεὶ
καὶ
ἐνταῦθα
|
τὸ |
ἐπικρατοῦν
λέγεται
ἐν
τῇ
μίξει, |
[1, 7] |
ὡς
ἀρχή,
τὸ
δὲ
σιτίον
|
τὸ |
ἔσχατον
καὶ
ἁπτόμενον.
Ὅσα
μὲν |
[1, 7] |
πρώτη
τῶν
αἰτίων)
καὶ
πάλιν
|
τὸ |
ἔσχατον
πρὸς
τὸ
κινούμενον
καὶ |
[1, 3] |
ἁπλῶς
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
πότερον
|
τὸ |
ἕτερον
τῶν
ἐναντίων
ἐστίν,
οἷον |
[1, 10] |
ταῦτα
ῥᾳδίως·
τοῦτο
γὰρ
ἦν
|
τὸ |
εὐορίστῳ
εἶναι)
οἷον
τὰ
ὑγρὰ |
[1, 3] |
δ´
οὔ,
διὰ
τοῦτο
συμβαίνει
|
τὸ |
ζητούμενον.
Διαφέρει
γὰρ
εἰς
ἃ |
[1, 8] |
ὑπὸ
τοῦ
πολὺ
ὑπερβάλλοντος
θερμοῦ
|
τὸ |
ἠρέμα
θερμόν.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[1, 6] |
μόνον,
οἷον
τὸ
λευκὸν
καὶ
|
τὸ |
θερμόν·
ἀλλὰ
τὸ
κινεῖν
ἐπὶ |
[1, 8] |
μόνον
ἀποδοῦναι
τῷ
περιφερεῖ
σχήματι
|
τὸ |
θερμόν·
ἀνάγκη
γὰρ
καὶ
τοὐναντίον |
[1, 7] |
οὖν
πῦρ
ἔχει
ἐν
ὕλῃ
|
τὸ |
θερμόν·
εἰ
δέ
τι
εἴη |
[1, 7] |
ἄνθρωπόν
φαμεν
θερμαίνειν,
ὁτὲ
δὲ
|
τὸ |
θερμόν·
ἔστι
μὲν
γὰρ
ὡς |
[1, 6] |
τὸ
πάσχειν
ὑπ´
ἀλλήλων,
οἷον
|
τὸ |
θερμὸν
ψύχεσθαι
καὶ
τοῦτο
θερμαίνεσθαι |
[1, 3] |
ἑκάστην
κατηγορίαν
τοῦ
ὄντος,
ἢ
|
τὸ |
καθόλου
καὶ
τὸ
πάντα
περιέχον. |
[1, 5] |
καθ´
ἕκαστα·
ἀλλ´
ὡς
ἐνταῦθα
|
τὸ |
καθόλου,
κἀκεῖ
τὸ
ποσόν.
Σὰρξ |
[1, 7] |
μὲν
τὸ
ψυχρόν,
ὑγιάζεσθαι
δὲ
|
τὸ |
κάμνον·
ἀμφότερα
δ´
ἐστὶν
ἀληθῆ. |
[1, 6] |
διαφορὰ
πρώτη
τὸ
ἄνω
καὶ
|
τὸ |
κάτω
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν |
[1, 5] |
μὲν
οὖν
ἀσωμάτῳ,
ἔσται
χωριστὸν
|
τὸ |
κενόν·
ἀδύνατον
δὲ
μεγέθους
ὕλην |
[1, 8] |
δὲ
μὴ
μηδ´
ὁπηλικονοῦν,
ἢ
|
τὸ |
κενὸν
ἄλλο
τι
οἴεσθαι
λέγειν |
[1, 8] |
γὰρ
πέρας
περαίνειν
ἂν
πρὸς
|
τὸ |
κενόν.
Οἱ
μὲν
οὖν
οὕτως |
[1, 5] |
μέγεθος·
χωριστὸν
γὰρ
ἂν
εἴη
|
τὸ |
κενόν,
τοῦτο
δ´
ὅτι
ἀδύνατον, |
[1, 6] |
λευκὸν
καὶ
τὸ
θερμόν·
ἀλλὰ
|
τὸ |
κινεῖν
ἐπὶ
πλέον
τοῦ
ποιεῖν |
[1, 6] |
μὴ
ἅπτεσθαι
ἁπτομένου·
ἀλλὰ
διὰ
|
τὸ |
κινεῖν
κινούμενα
τὰ
ὁμογενῆ,
ἀνάγκη |
[1, 6] |
τὸ
κινοῦν
οὐχ
ὁμοίως
κινεῖ
|
τὸ |
κινούμενον,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀνάγκη |
[1, 7] |
καὶ
πάλιν
τὸ
ἔσχατον
πρὸς
|
τὸ |
κινούμενον
καὶ
τὴν
γένεσιν.
Ὁμοίως |
[1, 6] |
ἔστι
δ´
ὡς
ἐνίοτέ
φαμεν
|
τὸ |
κινοῦν
ἅπτεσθαι
μόνου
τοῦ
κινουμένου, |
[1, 8] |
θιγγάνοντα
ἀλλήλων.
Ἔτι
δὲ
τί
|
τὸ |
κινοῦν;
εἰ
μὲν
γὰρ
ἕτερον, |
[1, 7] |
κινεῖσθαι·
διχῶς
γὰρ
λέγεται
καὶ
|
τὸ |
κινοῦν·
ἐν
ᾧ
τε
γὰρ |
[1, 5] |
τῷ
ἀλλοιουμένῳ·
ἐν
τούτοις
γὰρ
|
τὸ |
κινοῦν,
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
εἰσελθὸν |
[1, 5] |
ἔφθαρταί
γε
τοῦτο
παθόν,
καὶ
|
τὸ |
κινοῦν
οὐκ
ἐν
τούτῳ.
Ἐπεὶ |
[1, 6] |
κινητῶν
ὑπ´
ἀλλήλων.
Ἐπεὶ
δὲ
|
τὸ |
κινοῦν
οὐχ
ὁμοίως
κινεῖ
τὸ |
[1, 6] |
οὐ
γὰρ
οἷόν
τε
πᾶν
|
τὸ |
κινοῦν
ποιεῖν,
εἴπερ
τὸ
ποιοῦν |
[1, 6] |
ποιοῦντος
ἐροῦμεν
ὡσαύτως·
καὶ
γὰρ
|
τὸ |
κινοῦν
ποιεῖν
τί
φασι
καὶ |
[1, 3] |
μὴ
ὄν,
πῦρ
δὲ
καὶ
|
τὸ |
κοῦφον
τὸ
ὄν,
ἢ
οὔ, |
[1, 10] |
τότε
μεταβάλλει
μὲν
ἑκάτερον
εἰς
|
τὸ |
κρατοῦν
ἐκ
τῆς
αὑτοῦ
φύσεως, |
[1, 10] |
κρατοῦντος·
μεταβάλλει
γὰρ
θάτερον
εἰς
|
τὸ |
κρατοῦν,
οἷον
σταλαγμὸς
οἴνου
μυρίοις |
[1, 1] |
τὴν
γένεσιν
ἀλλοίωσιν
φάναι
καὶ
|
τὸ |
κυρίως
γινόμενον
ἀλλοιοῦσθαι.
Ὅσοι
δὲ |
[1, 6] |
καὶ
περὶ
ἁφῆς.
Ὅμως
δὲ
|
τὸ |
κυρίως
λεγόμενον
ὑπάρχει
τοῖς
ἔχουσι |
[1, 7] |
τοιαῦτα,
ἐπ´
ἐκείνων
ἂν
εἴη
|
τὸ |
λεγόμενον
ἀληθές.
Τί
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
γὰρ
ὁρᾶται.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
τὸ
|
λευκόν
γε
καὶ
τὴν
ἐπιστήμην |
[1, 6] |
καθ´
ὅσον
ἀλλοιοῦται
μόνον,
οἷον
|
τὸ |
λευκὸν
καὶ
τὸ
θερμόν·
ἀλλὰ |
[1, 10] |
ὄγκον·
οὐδὲ
τὸ
σῶμα
καὶ
|
τὸ
|
λευκὸν
οὐδ´
ὅλως
τὰ
πάθη |
[1, 10] |
ἐνεργείᾳ
ὥσπερ
τὸ
σῶμα
καὶ
|
τὸ |
λευκόν,
οὔτε
φθείρονται,
οὔτε
θάτερον |
[1, 3] |
τοῦτο
διαπορεῖ,
ἀλλὰ
τί
ποτε
|
τὸ |
μανθάνον
μὲν
οὐ
λέγεται
ἁπλῶς |
[1, 9] |
μὲν
γὰρ
μὴ
πάντῃ
διαιρετὸν
|
τὸ |
μέγεθος,
ἀλλ´
ἔστι
σῶμα
ἀδιαίρετον |
[1, 2] |
εἶναι,
ὥστ´
ἀναγκαῖον
εἶναι
διαιρεθῆναι
|
τὸ |
μέγεθος
εἰς
μηδέν·
πάντῃ
γὰρ |
[1, 2] |
πάθος
ὃ
ἀπῆλθεν,
καὶ
ἔστι
|
τὸ |
μέγεθος
στιγμαὶ
ἢ
ἁφαὶ
τοδὶ |
[1, 5] |
μὲν
τὸ
πάθος
ἔνθα
δὲ
|
τὸ |
μέγεθος
τὸ
αὐτὸ
οὐ
μένει. |
[1, 8] |
συμβήσεται
πάλιν.
Εἰ
δὲ
τηλικαῦτα
|
τὸ |
μέγεθος
ὥστε
μὴ
δέχεσθαι
σῶμα |
[1, 3] |
περὶ
κινήσεως
λόγοις,
ὅτι
ἐστὶ
|
τὸ |
μὲν
ἀκίνητον
τὸν
ἅπαντα
χρόνον, |
[1, 5] |
διαφέρει
τῆς
μεταβολῆς·
φαίνεται
γὰρ
|
τὸ |
μὲν
ἀλλοιούμενον
οὐκ
ἐξ
ἀνάγκης |
[1, 6] |
ὁμοίως
κινεῖ
τὸ
κινούμενον,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ἀνάγκη
κινούμενον
καὶ
αὐτὸ |
[1, 5] |
ηὔξηται
οὐδ´
ὁ
ἀήρ,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ἀπόλωλε
τὸ
δὲ
γέγονεν· |
[1, 2] |
σημεῖον
καὶ
ἀδιαίρετον
οὐδὲν
ἄτοπον·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
δυνάμει
διαιρετόν,
τὸ |
[1, 8] |
ἀνάγκης
ἓν
εἶναι
καὶ
ἀκίνητον·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
κενὸν
οὐκ
ὄν, |
[1, 9] |
πολλάκις
εἰρημένην.
Εἰ
γάρ
ἐστι
|
τὸ |
μὲν
δυνάμει
τὸ
δ´
ἐντελεχείᾳ |
[1, 10] |
δὲ
φθαρέντος
οὐ
μεμίχθαι,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
εἶναι
τὸ
δ´
οὐκ |
[1, 3] |
μηδενὸς
γίνεσθαι
προυπάρχοντος·
εἰ
δὲ
|
τὸ |
μὲν
εἶναι
τόδε
τι
ἢ |
[1, 8] |
περὶ
δὴ
τῶν
ἀδιαιρέτων
στερεῶν
|
τὸ |
μὲν
ἐπὶ
πλέον
θεωρῆσαι
τὸ |
[1, 3] |
τῷ
μὴ
αἰσθάνεσθαι
διορίζουσιν,
ὥσπερ
|
τὸ |
μὲν
ἐπιστητὸν
ὄν,
τὸ
δ´ |
[1, 2] |
διαφέρει.
Ἐν
γὰρ
τῷ
ὑποκειμένῳ
|
τὸ |
μέν
ἐστι
κατὰ
τὸν
λόγον, |
[1, 3] |
δὲ
στέρησιν,
μὴ
ὄν,
οἷον
|
τὸ |
μὲν
θερμὸν
κατηγορία
τις
καὶ |
[1, 5] |
ξύλα
ἁφθῇ,
γένεσις.
Ποσὸν
δὲ
|
τὸ |
μὲν
καθόλου
οὐ
γίνεται,
ὥσπερ |
[1, 7] |
τοῦτό
γε
ὁμονοητικῶς
λέγουσιν,
ὡς
|
τὸ |
μὲν
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου |
[1, 3] |
εἴτε
ἄλλοις
τισί,
τούτων
ἔσται
|
τὸ |
μὲν
ὂν
τὸ
δὲ
μὴ |
[1, 5] |
σῶμα
οὐκ
αἰσθητόν.
Τούτων
δὲ
|
τὸ |
μὲν
οὐκ
ἐνδέχεται,
τὸ
δὲ |
[1, 8] |
πόσου
γὰρ
καὶ
διὰ
τί
|
τὸ |
μὲν
οὕτως
ἔχει
τοῦ
ὅλου |
[1, 2] |
καὶ
τοῦ
πάσχειν,
τίνα
τρόπον
|
τὸ |
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ
πάσχει |
[1, 7] |
κινεῖν
κινούμενον.
Ἐπὶ
δὲ
ποιήσεως
|
τὸ |
μὲν
πρῶτον
ἀπαθές,
τὸ
δ´ |
[1, 10] |
μορίοις
οὔτε
τῷ
πυρί,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
πῦρ
γίνεσθαι,
τὴν
δὲ |
[1, 1] |
τισι
χωριζομένων
καὶ
πάθεσιν
ἐγένετο
|
τὸ |
μὲν
ὕδωρ
τὸ
δὲ
πῦρ, |
[1, 5] |
οὐχ
ὁτῳοῦν
παντὶ
προσγίνεται,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ὑπεκρεῖ
τὸ
δὲ
προσέρχεται, |
[1, 8] |
ὑπάρχει,
ἓν
δὲ
μόνον,
οἷον
|
τὸ |
μὲν
ψυχρὸν
τὸ
δὲ
θερμόν· |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
ὧν
ἑκάστῳ
συνώνυμον
|
τὸ |
μέρος
ἐστίν.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
εἶναι,
καὶ
ὥσπερ
τοῦ
ὕδατος
|
τὸ |
μέρος
ὕδωρ,
οὕτω
καὶ
τοῦ |
[1, 2] |
εἴη
ἀδύνατον.
Οὐκοῦν
καὶ
κατὰ
|
τὸ |
μέσον
ὡσαύτως,
καὶ
ὅλως
δέ, |
[1, 3] |
Διαφέρει
γὰρ
εἰς
ἃ
μεταβάλλει
|
τὸ |
μεταβάλλον,
οἷον
ἴσως
ἡ
μὲν |
[1, 3] |
μὴ
ὄντος
καὶ
φθείρεται
εἰς
|
τὸ |
μὴ
ὄν.
Εἰκότως
οὖν
οὐχ |
[1, 3] |
ποιὸν
οὔτε
ποσὸν
οὔτε
ποῦ
|
τὸ |
μὴ
ὄν.
Εἴπερ
οὖν
ἀεί |
[1, 3] |
ὅταν
εἰς
ἀναίσθητον
ἔλθῃ
καὶ
|
τὸ |
μὴ
ὄν,
ὁμοίως
καὶ
γίνεσθαι |
[1, 3] |
εἴη
λέγειν
ὅτι
ὑπάρχει
τισὶ
|
τὸ |
μὴ
ὄν.
Τὶς
μὲν
γὰρ |
[1, 3] |
γένεσιν,
εἴπερ
τὸ
φθειρόμενον
εἰς
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ἀπέρχεται,
τὸ
δὲ |
[1, 3] |
τοῦ
μὴ
ὄντος.
Ἀλλὰ
τοῦτο
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ἁπλῶς
ἀπορήσειεν
ἄν |
[1, 3] |
ὑποκείμενον.
Ἡ
μὲν
οὖν
εἰς
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ἁπλῶς
ὁδὸς
φθορὰ |
[1, 3] |
λέγει
δύο,
τὸ
ὂν
καὶ
|
τὸ |
μὴ
ὂν
εἶναι
φάσκων
πῦρ |
[1, 3] |
πάθη
τῶν
οὐσιῶν.
Εἰ
δὲ
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ὅλως,
ἀπόφασις
ἔσται |
[1, 3] |
φθείρεσθαι·
τὸ
γὰρ
ὂν
καὶ
|
τὸ |
μὴ
ὂν
τῷ
αἰσθάνεσθαι
καὶ |
[1, 3] |
πάντα
δυνάμει,
χωριστόν
τε
συμβαίνει
|
τὸ |
μὴ
οὕτως
ὄν,
καὶ
ἔτι, |
[1, 7] |
γένεσις.
Καὶ
κατὰ
λόγον
δὴ
|
τὸ |
μὴ
ταὐτὰ
λέγοντας
ἀμφοτέρους
ὅμως |
[1, 7] |
ὁμοίου
πᾶν
ἀπαθές
ἐστι
διὰ
|
τὸ |
μηδὲν
μᾶλλον
ποιητικὸν
ἢ
παθητικὸν |
[1, 7] |
τό
τε
παντελῶς
ἕτερον
καὶ
|
τὸ |
μηθαμῇ
ταὐτὸν
ὡσαύτως·
οὐδὲν
γὰρ |
[1, 8] |
ἀδιαιρέτοις.
Ἔτι
δ´
ἄτοπον
καὶ
|
τὸ |
μικρὰ
μὲν
ἀδιαίρετα
εἶναι,
μεγάλα |
[1, 8] |
μὴ
δέχεσθαι
σῶμα
μηδέν,
γελοῖον
|
τὸ |
μικρὸν
μὲν
οἴεσθαι
κενὸν
εἶναι, |
[1, 10] |
τοιούτῳ
μικτόν
(πρὸς
ὁμώνυμον
γὰρ
|
τὸ
|
μικτόν)
ἡ
δὲ
μίξις
τῶν |
[1, 10] |
ἐστὶν
ἡ
μίξις
καὶ
τί
|
τὸ |
μικτόν,
καὶ
τίσιν
ὑπάρχει
τῶν |
[1, 10] |
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς,
καὶ
τί
|
τὸ |
μικτὸν
τοῦ
γεννητοῦ
καὶ
φθαρτοῦ· |
[1, 10] |
πάμπαν
ἠρέμα,
ἢ
οὐθὲν
πλεῖον
|
τὸ |
μιχθὲν
ἐξ
ἀμφοῖν
ἢ
μικρόν, |
[1, 5] |
ὁ
δὲ
δύναιτο
οἶνον
ποιεῖν
|
τὸ |
μιχθέν;
καὶ
ὥσπερ
τὸ
πῦρ |
[1, 10] |
δ´,
εἴπερ
δεῖ
μεμίχθαι
τι,
|
τὸ |
μιχθὲν
ὁμοιομερὲς
εἶναι,
καὶ
ὥσπερ |
[1, 8] |
εἶναι.
Καίτοι
τοῦτό
γε
ἄτοπον,
|
τὸ |
μόνον
ἀποδοῦναι
τῷ
περιφερεῖ
σχήματι |
[1, 10] |
τὸν
αὐτὸν
λόγον
τῷ
ὅλῳ
|
τὸ |
μόριον.
Φαμὲν
δ´,
εἴπερ
δεῖ |
[1, 8] |
πλέον
θεωρῆσαι
τὸ
συμβαῖνον
ἀφείσθω
|
τὸ |
νῦν,
ὡς
δὲ
μικρὸν
παρεκβᾶσιν |
[1, 2] |
συμβαίνει.
Ἔτι
ἐὰν
διελὼν
συνθῶ
|
τὸ |
ξύλον
ἤ
τι
ἄλλο,
πάλιν |
[1, 2] |
οὕτως
ἔχει
δηλονότι
κἂν
τέμω
|
τὸ |
ξύλον
καθ´
ὁτιοῦν
σημεῖον.
Πάντῃ |
[1, 5] |
τὴν
ὕλην
οὔ.
Μεῖζον
μέντοι
|
τὸ |
ὅλον
γέγονε
προσελθόντος
μέν
τινος, |
[1, 8] |
ὥστε
οὐδὲ
πολλά,
ἀλλὰ
κενὸν
|
τὸ |
ὅλον·
εἰ
δὲ
τῇ
μὲν |
[1, 7] |
ὑπὸ
χρώματος
πάσχειν,
ὅλως
δὲ
|
τὸ |
ὁμογενὲς
ὑπὸ
τοῦ
ὁμογενοῦς.
Τούτου |
[1, 7] |
οὔτε
ἄφθαρτον
οὔτε
ἀκίνητον,
εἴπερ
|
τὸ |
ὅμοιον
ᾗ
ὅμοιον
ποιητικόν·
αὐτὸ |
[1, 5] |
ξηρόν·
ἔστι
μὲν
γὰρ
ὡς
|
τὸ |
ὅμοιον
ὁμοίῳ
αὐξάνεται,
ἔστι
δ´ |
[1, 3] |
πῦρ
δὲ
καὶ
τὸ
κοῦφον
|
τὸ |
ὄν,
ἢ
οὔ,
ἀλλ´
ἐστὶ |
[1, 3] |
οὔ,
ἀλλ´
ἐστὶ
καὶ
γῆ
|
τὸ |
ὄν,
τὸ
δὲ
μὴ
ὂν |
[1, 8] |
Ἐνίοις
γὰρ
τῶν
ἀρχαίων
ἔδοξε
|
τὸ |
ὂν
ἐξ
ἀνάγκης
ἓν
εἶναι |
[1, 3] |
πυρός,
ὥσπερ
Παρμενίδης
λέγει
δύο,
|
τὸ |
ὂν
καὶ
τὸ
μὴ
ὂν |
[1, 5] |
ἐστίν,
ὧν
ἓν
μέν
ἐστι
|
τὸ |
ὁτιοῦν
μέρος
μεῖζον
γίνεσθαι
τοῦ |
[1, 5] |
ἀπιόντος
δὲ
φθίνειν,
ἔτι
δὲ
|
τὸ |
ὁτιοῦν
σημεῖον
αἰσθητὸν
ἢ
μεῖζον |
[1, 5] |
καὶ
ἀλλοιούμενον.
Ἀλλ´
ἔνθα
μὲν
|
τὸ |
πάθος
ἔνθα
δὲ
τὸ
μέγεθος |
[1, 4] |
τι
τὸ
ὑποκείμενον
καὶ
ἕτερον
|
τὸ |
πάθος
ὃ
κατὰ
τοῦ
ὑποκειμένου |
[1, 1] |
καὶ
ὕδωρ
ὄντα
ἓν
ἦν
|
τὸ |
πᾶν.
Ἄδηλον
δὲ
καὶ
πότερον |
[1, 8] |
τις
οἴεται
μὴ
συνεχὲς
εἶναι
|
τὸ |
πᾶν
ἀλλ´
ἅπτεσθαι
διῃρημένον,
τοῦ |
[1, 2] |
μηδενὸς
κἂν
εἴη
συγκείμενον,
καὶ
|
τὸ |
πᾶν
δὴ
οὐδὲν
ἄλλ´
ἢ |
[1, 2] |
ἅμα
ἦσαν,
οὐδὲν
ἐποίουν
μεῖζον
|
τὸ |
πᾶν.
Διαιρεθέντος
γὰρ
εἰς
δύο |
[1, 3] |
οὐκ
ἀνήλωται
πάλαι
καὶ
φροῦδον
|
τὸ |
πᾶν,
εἴ
γε
πεπερασμένον
ἦν |
[1, 8] |
δέον
ἀκολουθεῖν,
ἓν
καὶ
ἀκίνητον
|
τὸ |
πᾶν
εἶναί
φασι
καὶ
ἄπειρον |
[1, 8] |
εἰ
γὰρ
ταύτῃ
τι
πάσχει
|
τὸ |
πᾶν,
κἂν
μὴ
πόρους
ἔχον |
[1, 1] |
Ὅσοι
μὲν
γὰρ
ἕν
τι
|
τὸ |
πᾶν
λέγουσιν
εἶναι
καὶ
πάντα |
[1, 2] |
πλείω,
οὐδὲν
ἔλαττον
οὐδὲ
μεῖζον
|
τὸ |
πᾶν
τοῦ
πρότερον,
ὥστε
κἂν |
[1, 10] |
τὸ
εἶδος
καὶ
μεταβάλλει
εἰς
|
τὸ |
πᾶν
ὕδωρ.
Ὅταν
δὲ
ταῖς |
[1, 3] |
ὄντος,
ἢ
τὸ
καθόλου
καὶ
|
τὸ |
πάντα
περιέχον.
Εἰ
μὲν
οὖν |
[1, 2] |
οὐκ
ἔστι
στιγμὴ
στιγμῆς
ἐχομένη,
|
τὸ |
πάντῃ
εἶναι
διαιρετὸν
ἔστι
μὲν |
[1, 7] |
τό
τε
γὰρ
ὅμοιον
καὶ
|
τὸ |
πάντῃ
πάντως
ἀδιάφορον
εὔλογον
μὴ |
[1, 6] |
οἷς
τὸ
ποιεῖν
ἐστι
καὶ
|
τὸ |
πάσχειν,
ἀνάγκη
τούτων
μίαν
εἶναι |
[1, 6] |
οἷς
ὑπάρχει
τὸ
ποιεῖν
καὶ
|
τὸ |
πάσχειν.
Ἔστι
μὲν
οὖν
ὡς |
[1, 8] |
οὕτω
πᾶσαν
ἀλλοίωσιν
καὶ
πᾶν
|
τὸ |
πάσχειν
τοῦτον
γίνεσθαι
τὸν
τρόπον, |
[1, 6] |
ἂν
ἦν
τὸ
ποιεῖν
καὶ
|
τὸ |
πάσχειν
ὑπ´
ἀλλήλων,
οἷον
τὸ |
[1, 7] |
γένεσις
εἰς
τοὐναντίον.
Ὥστ´
ἀνάγκη
|
τὸ |
πάσχον
εἰς
τὸ
ποιοῦν
μεταβάλλειν· |
[1, 7] |
τό
τε
γὰρ
ποιοῦν
καὶ
|
τὸ |
πάσχον
ἐναντία
ἐστί,
καὶ
ἡ |
[1, 7] |
ἀνόμοια
ἀλλήλοις.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
τὸ |
πάσχον
καὶ
τὸ
ποιοῦν
τῷ |
[1, 7] |
ᾠήθησαν
τὸ
ποιοῦν
ἔχειν
καὶ
|
τὸ |
πάσχον,
οἱ
δ´
εἰς
θάτερα |
[1, 7] |
εἶναι
τό
τε
ποιοῦν
καὶ
|
τὸ |
πάσχον·
οὐ
γὰρ
ἐγχωρεῖν
τὰ |
[1, 7] |
ταὐτὰ
τό
τε
ποιοῦν
καὶ
|
τὸ |
πάσχον,
πῶς
δ´
ἕτερα
καὶ |
[1, 7] |
ὅλως
τὸ
ποιητικὸν
ὁμοιοῦν
ἑαυτῷ
|
τὸ |
πάσχον·
τό
τε
γὰρ
ποιοῦν |
[1, 7] |
ἀνάγκη
καὶ
τὸ
ποιοῦν
καὶ
|
τὸ |
πάσχον
τῷ
γένει
μὲν
ὅμοιον |
[1, 7] |
ποιοῦντος
ὅταν
ὑπάρχῃ,
γίνεταί
τι
|
τὸ |
πάσχον,
τῶν
δ´
ἕξεων
παρουσῶν |
[1, 1] |
φασι,
ταῦτα
δ´
ἄπειρα
καὶ
|
τὸ |
πλῆθος
εἶναι
καὶ
τὰς
μορφάς, |
[1, 8] |
τοιοῦτον
οὐχ
ἕν,
ἀλλ´
ἄπειρα
|
τὸ |
πλῆθος
καὶ
ἀόρατα
διὰ
σμικρότητα |
[1, 8] |
οὔτε
φθορὰν
οὔτε
κίνησιν
καὶ
|
τὸ |
πλῆθος
τῶν
ὄντων
Ὁμολογήσας
δὲ |
[1, 6] |
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥστε
ἐν
οἷς
|
τὸ |
ποιεῖν
ἐστι
καὶ
τὸ
πάσχειν, |
[1, 7] |
λεγόμενον
ἀληθές.
Τί
μὲν
οὖν
|
τὸ |
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
ἐστὶ
καὶ |
[1, 9] |
οὖν
ἐστὶ
τὸ
γεννᾶν
καὶ
|
τὸ |
ποιεῖν
καὶ
τὸ
γίνεσθαί
τε |
[1, 6] |
καὶ
κινητοῦ,
ἐν
οἷς
ὑπάρχει
|
τὸ |
ποιεῖν
καὶ
τὸ
πάσχειν.
Ἔστι |
[1, 6] |
ἦν
ἅπαντα,
οὐκ
ἂν
ἦν
|
τὸ |
ποιεῖν
καὶ
τὸ
πάσχειν
ὑπ´ |
[1, 7] |
πρῶτον
ποιοῦν
ἀπαθές.
Ἔστι
δὲ
|
τὸ |
ποιητικὸν
αἴτιον
ὡς
ὅθεν
ἡ |
[1, 7] |
τὸ
ψυχρὸν
ψύχειν,
καὶ
ὅλως
|
τὸ |
ποιητικὸν
ὁμοιοῦν
ἑαυτῷ
τὸ
πάσχον· |
[1, 4] |
ὅταν
δὲ
κατὰ
πάθος
καὶ
|
τὸ |
ποιόν,
ἀλλοίωσις,
ὅταν
δὲ
μηδὲν |
[1, 6] |
πᾶν
τὸ
κινοῦν
ποιεῖν,
εἴπερ
|
τὸ |
ποιοῦν
ἀντιθήσομεν
τῷ
πάσχοντι,
τοῦτο |
[1, 7] |
βλέψαντες
ταὐτόν
τι
δεῖν
ᾠήθησαν
|
τὸ |
ποιοῦν
ἔχειν
καὶ
τὸ
πάσχον, |
[1, 7] |
ἢ
ἐναντίωσιν
ἔχει,
ἀνάγκη
καὶ
|
τὸ |
ποιοῦν
καὶ
τὸ
πάσχον
τῷ |
[1, 6] |
κινοῦν
ποιεῖν
τί
φασι
καὶ
|
τὸ |
ποιοῦν
κινεῖν.
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ |
[1, 7] |
Ὥστ´
ἀνάγκη
τὸ
πάσχον
εἰς
|
τὸ |
ποιοῦν
μεταβάλλειν·
οὕτω
γὰρ
ἔσται |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
τὸ
πάσχον
καὶ
|
τὸ |
ποιοῦν
τῷ
μὲν
γένει
ταὐτὰ |
[1, 6] |
Ἔστι
μὲν
οὖν
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
τὸ
ἁπτόμενον
ἁπτομένου
ἁπτόμενον· |
[1, 7] |
φασι
πάσχειν·
ἐναντίον
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
πολὺ
τῷ
ὀλίγῳ.
Δημόκριτος
δὲ |
[1, 8] |
ὕδατος
καὶ
τῶν
διαφανῶν,
διὰ
|
τὸ |
πόρους
ἔχειν
ἀοράτους
μὲν
διὰ |
[1, 8] |
ἴσον
ἔσται
κενόν.
Ὅλως
δὲ
|
τὸ |
πόρους
ποιεῖν
περίεργον·
εἰ
μὲν |
[1, 5] |
οὖσα
δυνάμει
αὐλός,
ἔχουσα
καὶ
|
τὸ |
ποσὸν
δυνάμει,
οὗτοι
ἔσονται
μείζους |
[1, 4] |
τοιαῦτα.
Ὅταν
μὲν
οὖν
κατὰ
|
τὸ |
ποσὸν
ᾖ
ἡ
μεταβολὴ
τῆς |
[1, 5] |
ὡς
ἐνταῦθα
τὸ
καθόλου,
κἀκεῖ
|
τὸ |
ποσόν.
Σὰρξ
δὲ
ἢ
ὀστοῦν |
[1, 3] |
οὔτε
ποιὸν
οὔτε
ποσὸν
οὔτε
|
τὸ |
ποῦ·
χωριστὰ
γὰρ
ἂν
εἴη |
[1, 5] |
ἄλλο·
ᾗ
μὲν
γάρ
ἐστι
|
τὸ |
προσιὸν
δυνάμει
ποσὴ
σάρξ,
ταύτῃ |
[1, 7] |
τῶν
ποιητικῶν·
ἐκεῖ
τε
γὰρ
|
τὸ |
πρῶτον
κινοῦν
ἀκίνητον,
καὶ
ἐπὶ |
[1, 3] |
πάντα
περιέχον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
τὸ |
πρῶτον,
οὐσίας
ἔσται
γένεσις
ἐκ |
[1, 7] |
ἀκίνητον,
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ποιητικῶν
|
τὸ |
πρῶτον
ποιοῦν
ἀπαθές.
Ἔστι
δὲ |
[1, 3] |
ὄντος.
Τὸ
δ´
ἁπλῶς
ἤτοι
|
τὸ |
πρῶτον
σημαίνει
καθ´
ἑκάστην
κατηγορίαν |
[1, 9] |
οἷον
οὐ
μόνον
ἁπτόμενον
θερμαίνει
|
τὸ |
πῦρ,
ἀλλὰ
κἂν
ἄποθεν
ᾖ· |
[1, 5] |
ποιεῖν
τὸ
μιχθέν;
καὶ
ὥσπερ
|
τὸ |
πῦρ
ἁψάμενον
τοῦ
καυστοῦ,
οὕτως |
[1, 8] |
τῶν
μαινομένων
ἐξεστάναι
τοσοῦτον
ὥστε
|
τὸ |
πῦρ
ἓν
εἶναι
δοκεῖν
καὶ |
[1, 9] |
ᾖ·
τὸν
μὲν
γὰρ
ἀέρα
|
τὸ |
πῦρ,
ὁ
δ´
ἀὴρ
τὸ |
[1, 8] |
τὸ
μὲν
ἐπὶ
πλέον
θεωρῆσαι
|
τὸ |
συμβαῖνον
ἀφείσθω
τὸ
νῦν,
ὡς |
[1, 5] |
ποσῆς.
Ἧι
μὲν
οὖν
δυνάμει
|
τὸ |
συναμφότερον,
οἷον
ποσὴ
σάρξ,
ταύτῃ |
[1, 3] |
ἔργον·
περὶ
δὲ
τοῦ
διὰ
|
τὸ |
συνεχῶς
κινεῖσθαι
τἆλλα
κινοῦντος
ὕστερον |
[1, 5] |
ἀλλ´
οὐ
τὸ
τοῦ
ὕδατος
|
τὸ |
συνόλον
μίγμα.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
τῷ
σώματι
τὴν
τροφὴν
οὔτε
|
τὸ |
σχῆμα
τῷ
κηρῷ
μιγνύμενον
σχηματίζειν |
[1, 5] |
μὲν
ἀπόλωλε
τὸ
δὲ
γέγονεν·
|
τὸ |
σῶμα
δέ,
εἴπερ,
ηὔξηται.
Ἀλλὰ |
[1, 2] |
Ἐπεὶ
τοίνυν
πάντῃ
τοιοῦτόν
ἐστι
|
τὸ |
σῶμα,
διῃρήσθω.
Τί
οὖν
ἔσται |
[1, 9] |
τὸ
πῦρ,
ὁ
δ´
ἀὴρ
|
τὸ |
σῶμα
θερμαίνει,
πεφυκὼς
ποιεῖν
καὶ |
[1, 2] |
ἔσται
λοιπόν,
καὶ
ἀσώματον
ἐφθαρμένον
|
τὸ |
σῶμα,
καὶ
γίνοιτο
δ´
ἂν |
[1, 10] |
μιγνύμενον
σχηματίζειν
τὸν
ὄγκον·
οὐδὲ
|
τὸ |
σῶμα
καὶ
τὸ
λευκὸν
οὐδ´ |
[1, 10] |
οὔτε
διαμένουσιν
οὖν
ἐνεργείᾳ
ὥσπερ
|
τὸ |
σῶμα
καὶ
τὸ
λευκόν,
οὔτε |
[1, 5] |
γεγονέναι,
καὶ
μήτε
κενὸν
εἶναι
|
τὸ |
σῶμα
μήτε
δύο
ἐν
τῷ |
[1, 4] |
ἐναντίοις
οὖσιν
ἢ
μεταξύ,
οἷον
|
τὸ |
σῶμα
ὑγιαίνει
καὶ
πάλιν
κάμνει |
[1, 8] |
τούτων
πῶς
γίνεται
καὶ
φθείρεται
|
τὸ |
σωρευόμενον
μέγεθος,
οὔτε
δῆλον
οὔτε |
[1, 6] |
ὥσπερ
διωρίσθη
πρότερον,
τὸ
ἅπτεσθαι
|
τὸ |
τὰ
ἔσχατα
ἔχειν
ἅμα,
ταῦτα |
[1, 4] |
δεκτικόν,
τρόπον
δέ
τινα
καὶ
|
τὸ |
ταῖς
ἄλλαις
μεταβολαῖς,
ὅτι
πάντα |
[1, 3] |
οὐχ
ὁρῶμεν.
Ἆρ´
οὖν
διὰ
|
τὸ |
τὴν
τοῦδε
φθορὰν
ἄλλου
εἶναι |
[1, 3] |
εἴρηται
τὸ
αἴτιον·
διὰ
γὰρ
|
τὸ |
τὴν
ὕλην
διαφέρειν
ἢ
τῷ |
[1, 5] |
εἰ
μένει
σὰρξ
οὖσα
καὶ
|
τὸ |
τί
ἐστι,
πάθος
δέ
τι |
[1, 3] |
δὲ
μὴ
ὑπάρχει
οὐσία
μηδὲ
|
τὸ |
τόδε,
δῆλον
ὡς
οὐδὲ
τῶν |
[1, 8] |
ὂν
παμπλῆρες
ὄν·
ἀλλ´
εἶναι
|
τὸ |
τοιοῦτον
οὐχ
ἕν,
ἀλλ´
ἄπειρα |
[1, 4] |
ἀέρος
παντὸς
ὕδωρ,
γένεσις
ἤδη
|
τὸ |
τοιοῦτον,
τοῦ
δὲ
φθορά,
μάλιστα |
[1, 5] |
οἷον
ὅτι
οἶνος·
ποιεῖ
γὰρ
|
τὸ |
τοῦ
οἴνου
ἔργον
ἀλλ´
οὐ |
[1, 5] |
τοῦ
οἴνου
ἔργον
ἀλλ´
οὐ
|
τὸ |
τοῦ
ὕδατος
τὸ
συνόλον
μίγμα. |
[1, 9] |
γὰρ
οὐθὲν
ἀδύνατον.
Ὅλως
δὲ
|
τὸ |
τοῦτον
γίνεσθαι
τὸν
τρόπον
μόνον |
[1, 7] |
ἐναντίων
ἐστίν.
Ἀλλ´
ἐπεὶ
οὐ
|
τὸ |
τυχὸν
πέφυκε
πάσχειν
καὶ
ποιεῖν, |
[1, 10] |
τῶν
σωμάτων·
εὐόριστον
γὰρ
μάλιστα
|
τὸ |
ὑγρὸν
τῶν
διαιρετῶν,
ἐὰν
μὴ |
[1, 6] |
οὐκ
ἀληθές,
ἀλλ´
ἐν
ὅσοις
|
τὸ |
ὑπ´
ἀλλήλων
ἐστίν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 5] |
γὰρ
οὕτω
πῦρ
ποιῆσαι
ἐπὶ
|
τὸ |
ὑπάρχον
ἐπιθέντα
ξύλα.
Ἀλλ´
οὕτω |
[1, 4] |
ὕλη
μάλιστα
μὲν
καὶ
κυρίως
|
τὸ |
ὑποκείμενον
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
δεκτικόν, |
[1, 1] |
εἰς
ἄλληλα
μεταβολήν,
κἂν
εἰ
|
τὸ |
ὑποκείμενον
ἕν,
ἔστιν
ἀλλοίωσις.
Ἐμπεδοκλῆς |
[1, 1] |
εἴτε
γὰρ
ἀλλοίωσίς
ἐστι,
καὶ
|
τὸ |
ὑποκείμενον
ἓν
στοιχεῖον
καὶ
μία |
[1, 3] |
γὰρ
τρόπον
ζητοῦμεν,
ἀλλ´
οὐ
|
τὸ |
ὑποκείμενον.
Ἡ
μὲν
οὖν
εἰς |
[1, 4] |
ἀλλήλων.
Ἐπειδὴ
οὖν
ἐστί
τι
|
τὸ |
ὑποκείμενον
καὶ
ἕτερον
τὸ
πάθος |
[1, 7] |
Λέγομεν
γὰρ
πάσχειν
ὁτὲ
μὲν
|
τὸ |
ὑποκείμενον,
οἷον
ὑγιάζεσθαι
τὸν
ἄνθρωπον |
[1, 3] |
εἶναι
συνεχῶς
αἰτία
ὡς
ὕλη
|
τὸ |
ὑποκείμενον,
ὅτι
μεταβλητικόν
ἐστι
εἰς |
[1, 1] |
φθορὰν
ἀλλοίωσιν·
ἀεὶ
γὰρ
μένειν
|
τὸ |
ὑποκείμενον
ταὐτὸ
καὶ
ἕν·
τὸ |
[1, 6] |
εἰς
ἄλληλα,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
|
τὸ |
ὑποκείμενον,
ὥστε
ἐν
οἷς
τὸ |
[1, 5] |
ἀπορίας
πειρᾶσθαι
λύσιν
εὑρεῖν,
σώζοντας
|
τὸ |
ὑπομένοντός
τε
τοῦ
αὐξανομένου
καὶ |
[1, 8] |
ὅταν
θίγῃ;
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει
|
τὸ |
ὕστερον
τοῦ
προτέρου.
Εἰ
δ´ |
[1, 3] |
ἀεὶ
ἀπολλυμένων·
ὥσπερ
γὰρ
καὶ
|
τὸ |
φθείρεσθαι
ἁπλῶς
φασιν,
ὅταν
εἰς |
[1, 3] |
τὸ
γίνεσθαί
τε
ἁπλῶς
καὶ
|
τὸ |
φθείρεσθαι·
πνεῦμα
γὰρ
καὶ
ἀὴρ |
[1, 3] |
ὁμοίως
ἀποδίδομεν
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
|
τὸ |
φθείρεσθαι
τοῖς
εἰς
ἄλληλα
μεταβάλλουσιν· |
[1, 3] |
τοῦ
συνείρειν
τὴν
γένεσιν,
εἴπερ
|
τὸ |
φθειρόμενον
εἰς
τὸ
μὴ
ὂν |
[1, 3] |
καὶ
εἰς
ἣν
ἀνάγκη
μεταβάλλειν
|
τὸ |
φθειρόμενον.
Πότερον
οὖν
ὑπάρξει
τι |
[1, 5] |
γινόμενον,
τὸ
δ´
αὐξανόμενον
καὶ
|
τὸ |
φθῖνον,
ἄλλον
δὲ
τρόπον
τοῦ |
[1, 8] |
μία
φύσις
ἐστὶν
ἁπάντων,
τί
|
τὸ |
χωρίσαν;
ἢ
διὰ
τί
οὐ |
[1, 8] |
θερμόν·
ἀνάγκη
γὰρ
καὶ
τοὐναντίον
|
τὸ |
ψυχρὸν
ἄλλῳ
τινὶ
προσήκειν
τῶν |
[1, 7] |
τρόπον,
ὁτὲ
δὲ
θερμαίνεσθαι
μὲν
|
τὸ |
ψυχρόν,
ὑγιάζεσθαι
δὲ
τὸ
κάμνον· |
[1, 7] |
τό
τε
πῦρ
θερμαίνειν
καὶ
|
τὸ |
ψυχρὸν
ψύχειν,
καὶ
ὅλως
τὸ |
[1, 5] |
τις
ποῖόν
τι
δεῖ
εἶναι
|
τὸ |
ᾧ
αὐξάνεται.
Φανερὸν
δὴ
ὅτι |
[1, 5] |
ὕδατος
ἔσται
μεταβάλλοντος,
ἀλλὰ
διὰ
|
τὸ |
ὥσπερ
ἐν
ἀγγείῳ
τῷ
ὕδατι |