Alphabétiquement     [«   »]
τισὶ 1
τίσιν 2
Τὸ 17
τὸ 327
τό 8
τόδε 10
Τοδὶ 1
Fréquences     [«    »]
204 γὰρ
272 δὲ
212 μὲν
327 τὸ
565 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De la production et de la destruction des choses, livre I

τὸ


Livre, Chap.
[1, 3]   ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται  τὸ   αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ τὴν
[1, 5]   μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ  τὸ   αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν μὲν
[1, 3]   δ´ ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ τί  τὸ   αἴτιον τοῦ συνείρειν τὴν γένεσιν,
[1, 5]   πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ  τὸ   ἀλλοιοῦν καὶ ἀρχὴ τῆς
[1, 6]   ὑπάρχει, τόπου δὲ διαφορὰ πρώτη  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[1, 3]   ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ διὰ  τὸ   ἄπειρον εἶναι ἐξ οὗ γίνεται,
[1, 3]   φθορὰ ἁπλῆ, δ´ εἰς  τὸ   ἁπλῶς ὂν γένεσις ἁπλῆ. Οἷς
[1, 3]   μὲν οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει  τὸ   ἁπλῶς τι γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι
[1, 5]   γένοιτ´ ἄν ποτε μεῖζον, καὶ  τὸ   ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα, οἷον εἰ
[1, 6]   οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη πρότερον,  τὸ   ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα ἔχειν
[1, 6]   ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται  τὸ   ἁπτόμενον ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι δ´
[1, 6]   οὖν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ  τὸ   ἁπτόμενον ἁπτομένου ἁπτόμενον· καὶ γὰρ
[1, 5]   (περὶ μέγεθος δὲ δοκεῖ εἶναι  τὸ   αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν) ποτέρως ὑποληπτέον,
[1, 5]   ἀπιόντος φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν  τὸ   αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο σώζειν·
[1, 5]   φθίνειν ὑπομένει τὸ αὐτὸ  τὸ   αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα
[1, 5]   ἄν τις καὶ τί ἐστι  τὸ   αὐξανόμενον, πότερον προστίθεταί τι,
[1, 5]   ἂν ἦν, οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ  τὸ   αὐξανόμενον τούτῳ. Τί οὖν παθὸν
[1, 5]   δὴ ἔχειν τι δεῖ μέγεθος  τὸ   αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ ἀμεγέθους
[1, 5]   ἔσται, τό τε αὐξόμενον καὶ  τὸ   αὖξον· ἔστι δὲ καὶ τοῦτο
[1, 4]   ἐγένετο, δ´ ἄνθρωπος ὑπομένει  τὸ   αὐτό. Εἰ μὲν οὖν τούτου
[1, 5]   καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος δὲ εἰς  τὸ   αὐτὸ εἶδος, οἷον εἰ ξηρῷ
[1, 2]   ὥστε ταῖς μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου  τὸ   αὐτὸ ἐναντίον δοκεῖν ἄλλῳ καὶ
[1, 4]   τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ πάθος  τὸ   αὐτὸ ἐναντιώσεως ἐν τῷ γενομένῳ
[1, 3]   οὐχ ἁπλῶς, πάλιν σκεπτέον, εἴπερ  τὸ   αὐτό ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ
[1, 7]   ἰδίως ἔλεξε μόνος· φησὶ γὰρ  τὸ   αὐτὸ καὶ ὅμοιον εἶναι τό
[1, 2]   εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ μετακινοῦντα  τὸ   αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν σχημάτων
[1, 5]   καὶ τροφὴ τῇ αὐξήσει  τὸ   αὐτὸ μέν, τὸ δ´ εἶναι
[1, 5]   πάθος ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος  τὸ   αὐτὸ οὐ μένει. Εἰ δὴ
[1, 3]   αὐτό, τὸ δ´ εἶναι οὐ  τὸ   αὐτό. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[1, 9]   λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ  τὸ   αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν ὁτὲ
[1, 5]   αὐξάνεσθαι φθίνειν ὑπομένει  τὸ   αὐτὸ τὸ αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον.
[1, 3]   μὲν γάρ ποτε ὂν ὑπόκειται  τὸ   αὐτό, τὸ δ´ εἶναι οὐ
[1, 10]   μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ  τὸ   αὐτὸ τῷ μὲν μεμιγμένον, ἐὰν
[1, 2]   μεγέθη οἱ μέν φασιν ὅτι  τὸ   αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται, Δημόκριτος δ´
[1, 3]   ἐναντίων ἐστίν, οἷον γῆ καὶ  τὸ   βαρὺ μὴ ὄν, πῦρ δὲ
[1, 3]   δὲ ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί·  τὸ   γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ δὲ
[1, 3]   ὅταν δ´ εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι·  τὸ   γὰρ ὂν καὶ τὸ μὴ
[1, 8]   εἶναί φασι καὶ ἄπειρον ἔνιοι·  τὸ   γὰρ πέρας περαίνειν ἂν πρὸς
[1, 8]   ἤδη τῷ πάσχειν τι λέγεται·  τὸ   γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 9]   μεταβαλόντος. Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶ  τὸ   γεννᾶν καὶ τὸ ποιεῖν καὶ
[1, 1]   φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν ὡς  τὸ   γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν καθέστηκε
[1, 3]   τινὸς γενέσεως, οὐχ ὁμοίως ἀποδίδομεν  τὸ   γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι τοῖς
[1, 3]   δόξαν καὶ κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως  τὸ   γίνεσθαί τε ἁπλῶς καὶ τὸ
[1, 9]   γεννᾶν καὶ τὸ ποιεῖν καὶ  τὸ   γίνεσθαί τε καὶ πάσχειν ὑπ´
[1, 5]   εἶναι· ἀεὶ γάρ που ἔσται  τὸ   γινόμενον ἐξ αὐτοῦ, ὥστε κἀκεῖνο,
[1, 5]   ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο  τὸ   γινόμενον. Οὕτω δ´ αὐξάνεται
[1, 3]   ὥστε ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι  τὸ   γινόμενον. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[1, 5]   ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ τόπον, οὐδὲ  τὸ   γινόμενον, τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ
[1, 3]   ὥσπερ τὸ μὲν ἐπιστητὸν ὄν,  τὸ   δ´ ἄγνωστον μὴ ὄν·
[1, 6]   ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ κινεῖν,  τὸ   δ´ ἀκίνητον ὄν, δῆλον ὅτι
[1, 6]   κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου,  τὸ   δ´ ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου·
[1, 5]   κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον,  τὸ   δ´ αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον,
[1, 5]   γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει τόπον,  τὸ   δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον·
[1, 5]   τότε φθίσιν ποιεῖται τοῦ ποσοῦ,  τὸ   δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ
[1, 5]   τῇ αὐξήσει τὸ αὐτὸ μέν,  τὸ   δ´ εἶναι ἄλλο· μὲν
[1, 3]   ποτε ὂν ὑπόκειται τὸ αὐτό,  τὸ   δ´ εἶναι οὐ τὸ αὐτό.
[1, 9]   γάρ ἐστι τὸ μὲν δυνάμει  τὸ   δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ
[1, 2]   τὸ μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν,  τὸ   δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ δ´
[1, 7]   ἐπ´ ἐνίων δὲ καὶ ἀναγκαῖον·  τὸ   δ´ ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον.
[1, 7]   ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές,  τὸ   δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ πάσχον·
[1, 10]   μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι  τὸ   δ´ οὐκ εἶναι, τὴν δὲ
[1, 3]   φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν·  τὸ   δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ τοῦτο
[1, 8]   τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς·  τὸ   δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί
[1, 5]   δὲ τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται,  τὸ   δὲ ἀναγκαῖον ἔν τινι εἶναι·
[1, 5]   ἀήρ, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπόλωλε  τὸ   δὲ γέγονεν· τὸ σῶμα δέ,
[1, 2]   πᾶσαν εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν·  τὸ   δὲ διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ
[1, 8]   τοῦ ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι,  τὸ   δὲ διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι
[1, 7]   ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν,  τὸ   δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος
[1, 8]   μόνον, οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν  τὸ   δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν
[1, 2]   μέν ἐστι κατὰ τὸν λόγον,  τὸ   δὲ κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν
[1, 3]   μὲν ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον,  τὸ   δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ
[1, 3]   τούτων ἔσται τὸ μὲν ὂν  τὸ   δὲ μὴ ὄν. Ἕνα μὲν
[1, 3]   εἰς τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται,  τὸ   δὲ μὴ ὂν μηδέν ἐστιν·
[1, 3]   ἐστὶ καὶ γῆ τὸ ὄν,  τὸ   δὲ μὴ ὂν ὕλη
[1, 10]   θάτερον μόνον παθητικὸν σφόδρα,  τὸ   δὲ πάμπαν ἠρέμα, οὐθὲν
[1, 6]   ἁπτικά· κἂν εἴ τι ποιεῖ,  τὸ   δὲ πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις
[1, 2]   τίνα τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ  τὸ   δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις.
[1, 5]   προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ  τὸ   δὲ προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος
[1, 1]   πάθεσιν ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ  τὸ   δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν
[1, 7]   μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή,  τὸ   δὲ σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ
[1, 10]   αὐτῶν. Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω·  τὸ   δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον,
[1, 1]   τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν·  τὸ   δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς
[1, 4]   πάθος συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις,  τὸ   δὲ φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη
[1, 3]   ἁπλῶς γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον,  τὸ   δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ
[1, 8]   τῶν πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι  τὸ   δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν
[1, 3]   ποσὸν ποιὸν ποῦ  τὸ   δυνάμει μόνον τόδε καὶ ὄν,
[1, 5]   δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ  τὸ   εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός,
[1, 5]   καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ μὲν  τὸ   εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ
[1, 10]   ὕδατος οὐ μίγνυται· λύεται γὰρ  τὸ   εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς τὸ
[1, 5]   ὡς οὔ. Κατὰ μὲν γὰρ  τὸ   εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ
[1, 5]   γὰρ ὕλη λέγεται καὶ  τὸ   εἶδος σὰρξ ὀστοῦν. Τὸ
[1, 5]   γὰρ τὸ κινοῦν, ἐπεὶ καὶ  τὸ   εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν ποτε μεῖζον,
[1, 3]   φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες,  τὸ   ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ
[1, 7]   ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ ὅταν  τὸ   ἔλαττον πῦρ ὑπὸ τοῦ πλείονος
[1, 5]   τόπον, τὸ δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ  τὸ   ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος τὰ
[1, 1]   καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον  τὸ   ἓν τὰ πολλά, λέγω
[1, 8]   μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ  τὸ   ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ ἂν
[1, 1]   κίνησιν γίνονται γῆ καὶ πῦρ,  τὸ   ἓν στοιχεῖον· δὲ τοῦτο
[1, 5]   αὐξανομένῳ καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ σαρκὶ  τὸ   ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς
[1, 5]   τῆς τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα  τὸ   ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν τῇ μίξει,
[1, 7]   ὡς ἀρχή, τὸ δὲ σιτίον  τὸ   ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν
[1, 7]   πρώτη τῶν αἰτίων) καὶ πάλιν  τὸ   ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον καὶ
[1, 3]   ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον  τὸ   ἕτερον τῶν ἐναντίων ἐστίν, οἷον
[1, 10]   ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν  τὸ   εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ
[1, 3]   δ´ οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει  τὸ   ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ εἰς
[1, 8]   ὑπὸ τοῦ πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ  τὸ   ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 6]   μόνον, οἷον τὸ λευκὸν καὶ  τὸ   θερμόν· ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ
[1, 8]   μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι  τὸ   θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον
[1, 7]   οὖν πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ  τὸ   θερμόν· εἰ δέ τι εἴη
[1, 7]   ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ  τὸ   θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ ὡς
[1, 6]   τὸ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον  τὸ   θερμὸν ψύχεσθαι καὶ τοῦτο θερμαίνεσθαι
[1, 3]   ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ ὄντος,  τὸ   καθόλου καὶ τὸ πάντα περιέχον.
[1, 5]   καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς ἐνταῦθα  τὸ   καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν. Σὰρξ
[1, 7]   μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ  τὸ   κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ.
[1, 6]   διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν
[1, 5]   μὲν οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν  τὸ   κενόν· ἀδύνατον δὲ μεγέθους ὕλην
[1, 8]   δὲ μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν,  τὸ   κενὸν ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν
[1, 8]   γὰρ πέρας περαίνειν ἂν πρὸς  τὸ   κενόν. Οἱ μὲν οὖν οὕτως
[1, 5]   μέγεθος· χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη  τὸ   κενόν, τοῦτο δ´ ὅτι ἀδύνατον,
[1, 6]   λευκὸν καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ  τὸ   κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ ποιεῖν
[1, 6]   μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ  τὸ   κινεῖν κινούμενα τὰ ὁμογενῆ, ἀνάγκη
[1, 6]   τὸ κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ  τὸ   κινούμενον, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀνάγκη
[1, 7]   καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον πρὸς  τὸ   κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως
[1, 6]   ἔστι δ´ ὡς ἐνίοτέ φαμεν  τὸ   κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου,
[1, 8]   θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι δὲ τί  τὸ   κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ ἕτερον,
[1, 7]   κινεῖσθαι· διχῶς γὰρ λέγεται καὶ  τὸ   κινοῦν· ἐν τε γὰρ
[1, 5]   τῷ ἀλλοιουμένῳ· ἐν τούτοις γὰρ  τὸ   κινοῦν, ἐπεὶ καὶ τὸ εἰσελθὸν
[1, 5]   ἔφθαρταί γε τοῦτο παθόν, καὶ  τὸ   κινοῦν οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ
[1, 6]   κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ δὲ  τὸ   κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ τὸ
[1, 6]   οὐ γὰρ οἷόν τε πᾶν  τὸ   κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ ποιοῦν
[1, 6]   ποιοῦντος ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ  τὸ   κινοῦν ποιεῖν τί φασι καὶ
[1, 3]   μὴ ὄν, πῦρ δὲ καὶ  τὸ   κοῦφον τὸ ὄν, οὔ,
[1, 10]   τότε μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς  τὸ   κρατοῦν ἐκ τῆς αὑτοῦ φύσεως,
[1, 10]   κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ θάτερον εἰς  τὸ   κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις
[1, 1]   τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ  τὸ   κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ
[1, 6]   καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως δὲ  τὸ   κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι
[1, 7]   τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη  τὸ   λεγόμενον ἀληθές. Τί μὲν οὖν
[1, 10]   γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ  τὸ   λευκόν γε καὶ τὴν ἐπιστήμην
[1, 6]   καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον  τὸ   λευκὸν καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ
[1, 10]   ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ  τὸ   λευκὸν οὐδ´ ὅλως τὰ πάθη
[1, 10]   ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ σῶμα καὶ  τὸ   λευκόν, οὔτε φθείρονται, οὔτε θάτερον
[1, 3]   τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ τί ποτε  τὸ   μανθάνον μὲν οὐ λέγεται ἁπλῶς
[1, 9]   μὲν γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν  τὸ   μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον
[1, 2]   εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι  τὸ   μέγεθος εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ
[1, 2]   πάθος ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι  τὸ   μέγεθος στιγμαὶ ἁφαὶ τοδὶ
[1, 5]   μὲν τὸ πάθος ἔνθα δὲ  τὸ   μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ μένει.
[1, 8]   συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα  τὸ   μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα
[1, 3]   περὶ κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ  τὸ   μὲν ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον,
[1, 5]   διαφέρει τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ  τὸ   μὲν ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[1, 6]   ὁμοίως κινεῖ τὸ κινούμενον, ἀλλὰ  τὸ   μὲν ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ
[1, 5]   ηὔξηται οὐδ´ ἀήρ, ἀλλὰ  τὸ   μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν·
[1, 2]   σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον·  τὸ   μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ
[1, 8]   ἀνάγκης ἓν εἶναι καὶ ἀκίνητον·  τὸ   μὲν γὰρ κενὸν οὐκ ὄν,
[1, 9]   πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι  τὸ   μὲν δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ
[1, 10]   δὲ φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ  τὸ   μὲν εἶναι τὸ δ´ οὐκ
[1, 3]   μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ  τὸ   μὲν εἶναι τόδε τι
[1, 8]   περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν  τὸ   μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ
[1, 3]   τῷ μὴ αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ  τὸ   μὲν ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´
[1, 2]   διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ  τὸ   μέν ἐστι κατὰ τὸν λόγον,
[1, 3]   δὲ στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον  τὸ   μὲν θερμὸν κατηγορία τις καὶ
[1, 5]   ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ  τὸ   μὲν καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ
[1, 7]   τοῦτό γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς  τὸ   μὲν ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου
[1, 3]   εἴτε ἄλλοις τισί, τούτων ἔσται  τὸ   μὲν ὂν τὸ δὲ μὴ
[1, 5]   σῶμα οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ  τὸ   μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ
[1, 8]   πόσου γὰρ καὶ διὰ τί  τὸ   μὲν οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου
[1, 2]   καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον  τὸ   μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει
[1, 7]   κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ δὲ ποιήσεως  τὸ   μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ δ´
[1, 10]   μορίοις οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ  τὸ   μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ
[1, 1]   τισι χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο  τὸ   μὲν ὕδωρ τὸ δὲ πῦρ,
[1, 5]   οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται, ἀλλὰ  τὸ   μὲν ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται,
[1, 8]   ὑπάρχει, ἓν δὲ μόνον, οἷον  τὸ   μὲν ψυχρὸν τὸ δὲ θερμόν·
[1, 1]   τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον  τὸ   μέρος ἐστίν. Δημόκριτος δὲ καὶ
[1, 10]   εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ ὕδατος  τὸ   μέρος ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ
[1, 2]   εἴη ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ κατὰ  τὸ   μέσον ὡσαύτως, καὶ ὅλως δέ,
[1, 3]   Διαφέρει γὰρ εἰς μεταβάλλει  τὸ   μεταβάλλον, οἷον ἴσως μὲν
[1, 3]   μὴ ὄντος καὶ φθείρεται εἰς  τὸ   μὴ ὄν. Εἰκότως οὖν οὐχ
[1, 3]   ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ  τὸ   μὴ ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί
[1, 3]   ὅταν εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ  τὸ   μὴ ὄν, ὁμοίως καὶ γίνεσθαι
[1, 3]   εἴη λέγειν ὅτι ὑπάρχει τισὶ  τὸ   μὴ ὄν. Τὶς μὲν γὰρ
[1, 3]   γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς  τὸ   μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ δὲ
[1, 3]   τοῦ μὴ ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο  τὸ   μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν
[1, 3]   ὑποκείμενον. μὲν οὖν εἰς  τὸ   μὴ ὂν ἁπλῶς ὁδὸς φθορὰ
[1, 3]   λέγει δύο, τὸ ὂν καὶ  τὸ   μὴ ὂν εἶναι φάσκων πῦρ
[1, 3]   πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ  τὸ   μὴ ὂν ὅλως, ἀπόφασις ἔσται
[1, 3]   φθείρεσθαι· τὸ γὰρ ὂν καὶ  τὸ   μὴ ὂν τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ
[1, 3]   πάντα δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει  τὸ   μὴ οὕτως ὄν, καὶ ἔτι,
[1, 7]   γένεσις. Καὶ κατὰ λόγον δὴ  τὸ   μὴ ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως
[1, 7]   ὁμοίου πᾶν ἀπαθές ἐστι διὰ  τὸ   μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν παθητικὸν
[1, 7]   τό τε παντελῶς ἕτερον καὶ  τὸ   μηθαμῇ ταὐτὸν ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ
[1, 8]   ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ  τὸ   μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα
[1, 8]   μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον  τὸ   μικρὸν μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι,
[1, 10]   τοιούτῳ μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον γὰρ  τὸ   μικτόν) δὲ μίξις τῶν
[1, 10]   ἐστὶν μίξις καὶ τί  τὸ   μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει τῶν
[1, 10]   γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ τί  τὸ   μικτὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ·
[1, 10]   πάμπαν ἠρέμα, οὐθὲν πλεῖον  τὸ   μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν μικρόν,
[1, 5]   δὲ δύναιτο οἶνον ποιεῖν  τὸ   μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ
[1, 10]   δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι,  τὸ   μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ
[1, 8]   εἶναι. Καίτοι τοῦτό γε ἄτοπον,  τὸ   μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι
[1, 10]   τὸν αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ  τὸ   μόριον. Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ
[1, 8]   πλέον θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω  τὸ   νῦν, ὡς δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν
[1, 2]   συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ  τὸ   ξύλον τι ἄλλο, πάλιν
[1, 2]   οὕτως ἔχει δηλονότι κἂν τέμω  τὸ   ξύλον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ
[1, 5]   τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι  τὸ   ὅλον γέγονε προσελθόντος μέν τινος,
[1, 8]   ὥστε οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ κενὸν  τὸ   ὅλον· εἰ δὲ τῇ μὲν
[1, 7]   ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως δὲ  τὸ   ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς. Τούτου
[1, 7]   οὔτε ἄφθαρτον οὔτε ἀκίνητον, εἴπερ  τὸ   ὅμοιον ὅμοιον ποιητικόν· αὐτὸ
[1, 5]   ξηρόν· ἔστι μὲν γὰρ ὡς  τὸ   ὅμοιον ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι δ´
[1, 3]   πῦρ δὲ καὶ τὸ κοῦφον  τὸ   ὄν, οὔ, ἀλλ´ ἐστὶ
[1, 3]   οὔ, ἀλλ´ ἐστὶ καὶ γῆ  τὸ   ὄν, τὸ δὲ μὴ ὂν
[1, 8]   Ἐνίοις γὰρ τῶν ἀρχαίων ἔδοξε  τὸ   ὂν ἐξ ἀνάγκης ἓν εἶναι
[1, 3]   πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο,  τὸ   ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν
[1, 5]   ἐστίν, ὧν ἓν μέν ἐστι  τὸ   ὁτιοῦν μέρος μεῖζον γίνεσθαι τοῦ
[1, 5]   ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι δὲ  τὸ   ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν μεῖζον
[1, 5]   καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα μὲν  τὸ   πάθος ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος
[1, 4]   τι τὸ ὑποκείμενον καὶ ἕτερον  τὸ   πάθος κατὰ τοῦ ὑποκειμένου
[1, 1]   καὶ ὕδωρ ὄντα ἓν ἦν  τὸ   πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον
[1, 8]   τις οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι  τὸ   πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ
[1, 2]   μηδενὸς κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ  τὸ   πᾶν δὴ οὐδὲν ἄλλ´
[1, 2]   ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον  τὸ   πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ εἰς δύο
[1, 3]   οὐκ ἀνήλωται πάλαι καὶ φροῦδον  τὸ   πᾶν, εἴ γε πεπερασμένον ἦν
[1, 8]   δέον ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον  τὸ   πᾶν εἶναί φασι καὶ ἄπειρον
[1, 8]   εἰ γὰρ ταύτῃ τι πάσχει  τὸ   πᾶν, κἂν μὴ πόρους ἔχον
[1, 1]   Ὅσοι μὲν γὰρ ἕν τι  τὸ   πᾶν λέγουσιν εἶναι καὶ πάντα
[1, 2]   πλείω, οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον  τὸ   πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν
[1, 10]   τὸ εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς  τὸ   πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς
[1, 3]   ὄντος, τὸ καθόλου καὶ  τὸ   πάντα περιέχον. Εἰ μὲν οὖν
[1, 2]   οὐκ ἔστι στιγμὴ στιγμῆς ἐχομένη,  τὸ   πάντῃ εἶναι διαιρετὸν ἔστι μὲν
[1, 7]   τό τε γὰρ ὅμοιον καὶ  τὸ   πάντῃ πάντως ἀδιάφορον εὔλογον μὴ
[1, 6]   οἷς τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ  τὸ   πάσχειν, ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι
[1, 6]   οἷς ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ  τὸ   πάσχειν. Ἔστι μὲν οὖν ὡς
[1, 8]   οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν  τὸ   πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον,
[1, 6]   ἂν ἦν τὸ ποιεῖν καὶ  τὸ   πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον τὸ
[1, 7]   γένεσις εἰς τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη  τὸ   πάσχον εἰς τὸ ποιοῦν μεταβάλλειν·
[1, 7]   τό τε γὰρ ποιοῦν καὶ  τὸ   πάσχον ἐναντία ἐστί, καὶ
[1, 7]   ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ καὶ  τὸ   πάσχον καὶ τὸ ποιοῦν τῷ
[1, 7]   ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ  τὸ   πάσχον, οἱ δ´ εἰς θάτερα
[1, 7]   εἶναι τό τε ποιοῦν καὶ  τὸ   πάσχον· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ
[1, 7]   ταὐτὰ τό τε ποιοῦν καὶ  τὸ   πάσχον, πῶς δ´ ἕτερα καὶ
[1, 7]   ὅλως τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ  τὸ   πάσχον· τό τε γὰρ ποιοῦν
[1, 7]   ἀνάγκη καὶ τὸ ποιοῦν καὶ  τὸ   πάσχον τῷ γένει μὲν ὅμοιον
[1, 7]   ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι  τὸ   πάσχον, τῶν δ´ ἕξεων παρουσῶν
[1, 1]   φασι, ταῦτα δ´ ἄπειρα καὶ  τὸ   πλῆθος εἶναι καὶ τὰς μορφάς,
[1, 8]   τοιοῦτον οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα  τὸ   πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα
[1, 8]   οὔτε φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ  τὸ   πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ
[1, 6]   τὸ ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς  τὸ   ποιεῖν ἐστι καὶ τὸ πάσχειν,
[1, 7]   λεγόμενον ἀληθές. Τί μὲν οὖν  τὸ   ποιεῖν καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ
[1, 9]   οὖν ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ  τὸ   ποιεῖν καὶ τὸ γίνεσθαί τε
[1, 6]   καὶ κινητοῦ, ἐν οἷς ὑπάρχει  τὸ   ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι
[1, 6]   ἦν ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν  τὸ   ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´
[1, 7]   πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ  τὸ   ποιητικὸν αἴτιον ὡς ὅθεν
[1, 7]   τὸ ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως  τὸ   ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον·
[1, 4]   ὅταν δὲ κατὰ πάθος καὶ  τὸ   ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ μηδὲν
[1, 6]   πᾶν τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ  τὸ   ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο
[1, 7]   βλέψαντες ταὐτόν τι δεῖν ᾠήθησαν  τὸ   ποιοῦν ἔχειν καὶ τὸ πάσχον,
[1, 7]   ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη καὶ  τὸ   ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον τῷ
[1, 6]   κινοῦν ποιεῖν τί φασι καὶ  τὸ   ποιοῦν κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[1, 7]   Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς  τὸ   ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται
[1, 7]   δὲ καὶ τὸ πάσχον καὶ  τὸ   ποιοῦν τῷ μὲν γένει ταὐτὰ
[1, 6]   Ἔστι μὲν οὖν ὡς ἐπὶ  τὸ   πολὺ τὸ ἁπτόμενον ἁπτομένου ἁπτόμενον·
[1, 7]   φασι πάσχειν· ἐναντίον γὰρ εἶναι  τὸ   πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ
[1, 8]   ὕδατος καὶ τῶν διαφανῶν, διὰ  τὸ   πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ
[1, 8]   ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ  τὸ   πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν
[1, 5]   οὖσα δυνάμει αὐλός, ἔχουσα καὶ  τὸ   ποσὸν δυνάμει, οὗτοι ἔσονται μείζους
[1, 4]   τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν κατὰ  τὸ   ποσὸν μεταβολὴ τῆς
[1, 5]   ὡς ἐνταῦθα τὸ καθόλου, κἀκεῖ  τὸ   ποσόν. Σὰρξ δὲ ὀστοῦν
[1, 3]   οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε  τὸ   ποῦ· χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη
[1, 5]   ἄλλο· μὲν γάρ ἐστι  τὸ   προσιὸν δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ
[1, 7]   τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ  τὸ   πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ
[1, 3]   πάντα περιέχον. Εἰ μὲν οὖν  τὸ   πρῶτον, οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ
[1, 7]   ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν  τὸ   πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ
[1, 3]   ὄντος. Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι  τὸ   πρῶτον σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν
[1, 9]   οἷον οὐ μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει  τὸ   πῦρ, ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ·
[1, 5]   ποιεῖν τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ  τὸ   πῦρ ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ, οὕτως
[1, 8]   τῶν μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε  τὸ   πῦρ ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ
[1, 9]   ᾖ· τὸν μὲν γὰρ ἀέρα  τὸ   πῦρ, δ´ ἀὴρ τὸ
[1, 8]   τὸ μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι  τὸ   συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς
[1, 5]   ποσῆς. Ἧι μὲν οὖν δυνάμει  τὸ   συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ
[1, 3]   ἔργον· περὶ δὲ τοῦ διὰ  τὸ   συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον
[1, 5]   ἀλλ´ οὐ τὸ τοῦ ὕδατος  τὸ   συνόλον μίγμα. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 10]   τῷ σώματι τὴν τροφὴν οὔτε  τὸ   σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν
[1, 5]   μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν·  τὸ   σῶμα δέ, εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ
[1, 2]   Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι  τὸ   σῶμα, διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται
[1, 9]   τὸ πῦρ, δ´ ἀὴρ  τὸ   σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ
[1, 2]   ἔσται λοιπόν, καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον  τὸ   σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´ ἂν
[1, 10]   μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ  τὸ   σῶμα καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´
[1, 10]   οὔτε διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ  τὸ   σῶμα καὶ τὸ λευκόν, οὔτε
[1, 5]   γεγονέναι, καὶ μήτε κενὸν εἶναι  τὸ   σῶμα μήτε δύο ἐν τῷ
[1, 4]   ἐναντίοις οὖσιν μεταξύ, οἷον  τὸ   σῶμα ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει
[1, 8]   τούτων πῶς γίνεται καὶ φθείρεται  τὸ   σωρευόμενον μέγεθος, οὔτε δῆλον οὔτε
[1, 6]   ὥσπερ διωρίσθη πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι  τὸ   τὰ ἔσχατα ἔχειν ἅμα, ταῦτα
[1, 4]   δεκτικόν, τρόπον δέ τινα καὶ  τὸ   ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα
[1, 3]   οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ  τὸ   τὴν τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι
[1, 3]   εἴρηται τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ  τὸ   τὴν ὕλην διαφέρειν τῷ
[1, 5]   εἰ μένει σὰρξ οὖσα καὶ  τὸ   τί ἐστι, πάθος δέ τι
[1, 3]   δὲ μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ  τὸ   τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν
[1, 8]   ὂν παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι  τὸ   τοιοῦτον οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα
[1, 4]   ἀέρος παντὸς ὕδωρ, γένεσις ἤδη  τὸ   τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα
[1, 5]   οἷον ὅτι οἶνος· ποιεῖ γὰρ  τὸ   τοῦ οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ
[1, 5]   τοῦ οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ  τὸ   τοῦ ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα.
[1, 9]   γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως δὲ  τὸ   τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον
[1, 7]   ἐναντίων ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ  τὸ   τυχὸν πέφυκε πάσχειν καὶ ποιεῖν,
[1, 10]   τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα  τὸ   ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν μὴ
[1, 6]   οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν ὅσοις  τὸ   ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 5]   γὰρ οὕτω πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ  τὸ   ὑπάρχον ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω
[1, 4]   ὕλη μάλιστα μὲν καὶ κυρίως  τὸ   ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν,
[1, 1]   εἰς ἄλληλα μεταβολήν, κἂν εἰ  τὸ   ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς
[1, 1]   εἴτε γὰρ ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ  τὸ   ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ μία
[1, 3]   γὰρ τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ  τὸ   ὑποκείμενον. μὲν οὖν εἰς
[1, 4]   ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι  τὸ   ὑποκείμενον καὶ ἕτερον τὸ πάθος
[1, 7]   Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ μὲν  τὸ   ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον
[1, 3]   εἶναι συνεχῶς αἰτία ὡς ὕλη  τὸ   ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν ἐστι εἰς
[1, 1]   φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν  τὸ   ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ
[1, 6]   εἰς ἄλληλα, ἀλλὰ δῆλον ὅτι  τὸ   ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς τὸ
[1, 5]   ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας  τὸ   ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου καὶ
[1, 8]   ὅταν θίγῃ; οὐδὲν γὰρ διαφέρει  τὸ   ὕστερον τοῦ προτέρου. Εἰ δ´
[1, 3]   ἀεὶ ἀπολλυμένων· ὥσπερ γὰρ καὶ  τὸ   φθείρεσθαι ἁπλῶς φασιν, ὅταν εἰς
[1, 3]   τὸ γίνεσθαί τε ἁπλῶς καὶ  τὸ   φθείρεσθαι· πνεῦμα γὰρ καὶ ἀὴρ
[1, 3]   ὁμοίως ἀποδίδομεν τὸ γίνεσθαι καὶ  τὸ   φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν·
[1, 3]   τοῦ συνείρειν τὴν γένεσιν, εἴπερ  τὸ   φθειρόμενον εἰς τὸ μὴ ὂν
[1, 3]   καὶ εἰς ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν  τὸ   φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει τι
[1, 5]   γινόμενον, τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ  τὸ   φθῖνον, ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ
[1, 8]   μία φύσις ἐστὶν ἁπάντων, τί  τὸ   χωρίσαν; διὰ τί οὐ
[1, 8]   θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον  τὸ   ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν
[1, 7]   τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν  τὸ   ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ κάμνον·
[1, 7]   τό τε πῦρ θερμαίνειν καὶ  τὸ   ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ
[1, 5]   τις ποῖόν τι δεῖ εἶναι  τὸ   αὐξάνεται. Φανερὸν δὴ ὅτι
[1, 5]   ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ διὰ  τὸ   ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ τῷ ὕδατι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/02/2010