Livre, Chap.
[1, 10]	τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς	τὴν	αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν μὲν
[1, 3]	γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν	τὴν	αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ
[1, 8]	οὖν τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες	τὴν	αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν ὡς
[1, 10]	τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς	τὴν	αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ τῷ
[1, 8]	ᾠήθη λόγους οἵ τινες πρὸς	τὴν	αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν
[1, 10]	διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις πρὸς	τὴν	αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ
[1, 1]	τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις	τὴν	ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι φάναι
[1, 2]	καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα	τὴν	ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν ἐκ
[1, 1]	τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν	τὴν	ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ
[1, 1]	δ´ ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ	τὴν	ἅπασαν φύσιν πλὴν τοῦ νείκους,
[1, 3]	οὖσάν τινος, τὴν δὲ φθορὰν	τὴν>	ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται
[1, 3]	τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ	τὴν	ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ μέρος.
[1, 2]	λύειν· διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς	τὴν	ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν
[1, 3]	δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν	τὴν	ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως,
[1, 5]	ἐξ ἀμεγέθους ὕλης δεῖ εἶναι	τὴν	αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις
[1, 5]	οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι	τὴν	αὔξησιν ἢ τὴν φθίσιν, ὥσπερ
[1, 7]	ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς εἰπεῖν	τὴν	αὐτὴν εἶναι τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν,
[1, 5]	ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς οὖσαν	τὴν	αὐτὴν καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ,
[1, 7]	πάσχον· ὅσα γὰρ μὴ ἔχει	τὴν	αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,
[1, 1]	ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ πότερον	τὴν	αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως
[1, 2]	τινων, ὡς ὄντος τινὸς παρὰ	τὴν	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ
[1, 8]	διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ	τὴν	ἁφὴν μόνον· κενὸν γὰρ οὐκ
[1, 8]	μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ	τὴν	ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν πόρων
[1, 1]	εἶναι μέν τι φάναι παρὰ	τὴν	γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ τὰ
[1, 1]	ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις μὲν ἀνάγκη	τὴν	γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ
[1, 3]	τί τὸ αἴτιον τοῦ συνείρειν	τὴν	γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς
[1, 2]	τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ	τὴν	γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει
[1, 1]	ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν·
[1, 8]	ὅτι μέχρι τῶν στοιχείων ἔχει	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν
[1, 7]	ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον καὶ	τὴν	γένεσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[1, 2]	τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι	τὴν	γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή τινές
[1, 7]	συμβέβηκε λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι	τὴν	γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα
[1, 2]	διακρίσει ὥρισται, ὥς τινές φασιν,	τὴν	δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν
[1, 1]	μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν,	τὴν	δὲ γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν·
[1, 3]	ἐξ ἧς καὶ εἰς ἥν,	τὴν	δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ
[1, 3]	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον	τὴν	δὲ μή, ἢ τῷ τὴν
[1, 10]	εἶναι τὸ δ´ οὐκ εἶναι,	τὴν	δὲ μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι
[1, 10]	ἀλλὰ τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι,	τὴν	δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 3]	ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος,	τὴν	δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν
[1, 2]	δυνατόν. Τί γὰρ ἔσται ὅπερ	τὴν	διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ
[1, 2]	δυνάμει. Τί οὖν ἔστι παρὰ	τὴν	διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ ἔστι
[1, 2]	τινὸς παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ	τὴν	διαίρεσιν καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ
[1, 3]	ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ	τὴν	διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται, διὰ	τὴν	ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν· ἐναντίον
[1, 10]	οὐδὲ τὸ λευκόν γε καὶ	τὴν	ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο
[1, 1]	μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν	τὴν	καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί
[1, 1]	ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος,	τὴν	καλουμένην αὔξησιν καὶ φθίσιν, οὕτω
[1, 3]	εἶναι, καὶ τὴν ἁπλῆν καὶ	τὴν	κατὰ μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας
[1, 1]	ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα διὰ	τὴν	κίνησιν γίνονται γῆ καὶ πῦρ,
[1, 5]	ᾧ προστίθεταί τι, οἷον εἰ	τὴν	κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ
[1, 8]	διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ	τὴν	μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος
[1, 3]	γῆς. Τοῦ μὲν οὖν εἶναι	τὴν	μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν
[1, 3]	τὴν δὲ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν
[1, 3]	ἢ τῷ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον τὴν δὲ μή,
[1, 3]	εἶναι φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι	τὴν	μεταβολήν; Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[1, 3]	ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι μόνην	τὴν	μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί τι
[1, 10]	ἁπλῶς εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι	τὴν	μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν
[1, 7]	οὖν μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει	τὴν	μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν
[1, 1]	δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε	τὴν	οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν
[1, 6]	τοῖς ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν	τὴν	ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει
[1, 9]	καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν	τὴν	πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι
[1, 2]	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ	τὴν	στιγμήν. Εἰ δή τις θήσεται
[1, 3]	κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς ὕλης,	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν
[1, 2]	δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι	τὴν	τοιαύτην μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει.
[1, 5]	δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς	τὴν	τοῦ σώματος ὕλην διὰ τὰς
[1, 3]	φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ	τὴν	τοῦδε γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν
[1, 3]	ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ	τὴν	τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν
[1, 10]	δὲ τρόπον οὔτε τῷ σώματι	τὴν	τροφὴν οὔτε τὸ σχῆμα τῷ
[1, 5]	ἐν ἀγγείῳ τῷ ὕδατι ἐνεῖναι	τὴν	ὕλην αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ οὐδὲν
[1, 3]	τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ	τὴν	ὕλην διαφέρειν ἢ τῷ οὐσίαν
[1, 1]	γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω	τὴν	ὕλην ἑνὸς τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς
[1, 3]	τὴν μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι	τὴν	ὕλην ἐξ ἧς καὶ εἰς
[1, 2]	τὸν λόγον, τὸ δὲ κατὰ	τὴν	ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν ἐν
[1, 5]	εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ
[1, 5]	εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ γὰρ
[1, 10]	λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν
[1, 5]	Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον	τὴν	ὕλην ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν
[1, 8]	ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον
[1, 6]	πάσχειν, ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι	τὴν	ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν οὖν
[1, 5]	λέγειν γίνεσθαι τὴν αὔξησιν ἢ	τὴν	φθίσιν, ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος
[1, 1]	ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν
[1, 8]	στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθοράν, αὐτῶν δὲ τούτων πῶς
[1, 3]	φθορὰ καὶ γένεσις οὐχ ὑπολείπει	τὴν	φύσιν· ἅμα γὰρ ἂν ἴσως
[1, 8]	τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα	τὴν	φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι
[1, 1]	διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα	τὴν	φύσιν. Ὅλως τε δὴ περὶ
[1, 9]	οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν	τὴν	φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ γέγονεν·
[1, 3]	λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ	τὴν	ὡς ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/02/2010