Livre, Chap.
[1, 5]	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε'	Περὶ δὲ αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν,
[1, 8]	ὁ δὲ ὡρισμένοις, ἐπεὶ ἀδιαίρετά	γε	ἀμφότεροι λέγουσι καὶ ὡρισμένα σχήμασιν.
[1, 8]	οἷόν τ´ εἶναι. Καίτοι τοῦτό	γε	ἄτοπον, τὸ μόνον ἀποδοῦναι τῷ
[1, 1]	διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί	γε)	δῆλον ὡς ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ
[1, 2]	πῶς δυνατόν; ἀλλὰ μὴν ὅτι	γε	διαιρεῖται εἰς χωριστὰ καὶ ἀεὶ
[1, 3]	καὶ πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ ἆρά	γε	ἑτέρα ἑκατέρου ἡ ὕλη, ἢ
[1, 1]	ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ δὴ πῦρ	γε	καὶ γῆ καὶ ὕδωρ ὄντα
[1, 6]	κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ διαφέρει	γε	καὶ δεῖ διορίζειν· οὐ γὰρ
[1, 10]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ λευκόν	γε	καὶ τὴν ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι,
[1, 8]	μαλακότης μὴ ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν	γε	κατὰ τὴν ὑπεροχήν φησιν εἶναι
[1, 10]	οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα τά	γε	ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος μὲν
[1, 7]	Οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι τοῦτό	γε	ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς τὸ μὲν
[1, 3]	καὶ φροῦδον τὸ πᾶν, εἴ	γε	πεπερασμένον ἦν ἐξ οὗ γίνεται
[1, 5]	εἰρημένη αὔξησις, ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός	γε	προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ
[1, 4]	ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει ὑπομένον	γε	ταὐτό, καὶ ὁ χαλκὸς στρογγύλος,
[1, 1]	τούτοις δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας	γε	τὴν οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει
[1, 5]	ἑτέροις πρότερον. Ἔτι δ´ ἥ	γε	τοιαύτη μεταβολὴ οὐκ αὐξήσεως ἴδιος
[1, 1]	μόνον ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά	γε	τοῖς πάθεσιν. Ἔστι δ´ ἐξ
[1, 5]	εἰσελθὸν γένοιτο πνεῦμα. Ἀλλ´ ἔφθαρταί	γε	τοῦτο παθόν, καὶ τὸ κινοῦν
[1, 4]	ὁτὲ δὲ γωνιοειδὴς ὁ αὐτός	γε	ὤν. Ὅταν δ´ ὅλον μεταβάλλῃ
[1, 8]	μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ	δὲ	ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί μᾶλλον
[1, 8]	εἴη ἡ φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως	δὲ	ἀδύνατον καὶ εἰ πλείω τῷ
[1, 3]	μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται, τρόπον	δὲ	ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί· τὸ
[1, 4]	τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα	δέ,	ἂν ἡ μεταβολὴ γίνηται ἐξ
[1, 5]	τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ	δὲ	ἀναγκαῖον ἔν τινι εἶναι· ἀεὶ
[1, 1]	κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας	δὲ	ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος.
[1, 3]	λευκοῦ ἢ μὴ καλοῦ, ἡ	δὲ	ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς μὴ ὄντος.
[1, 5]	κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ	δὲ	αὐξάνει, ἡ τροφή, οὔ. Διὰ
[1, 5]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ	δὲ	αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε
[1, 5]	Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις, ὅταν	δὲ	αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις.
[1, 5]	ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπόλωλε τὸ	δὲ	γέγονεν· τὸ σῶμα δέ, εἴπερ,
[1, 4]	τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ	δὲ	γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί
[1, 1]	ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ	δὲ	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φύσει
[1, 3]	ἡ δὲ ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι	δὲ	γῆ καὶ πῦρ καὶ ταύταις
[1, 8]	τὰ μὲν εἴη πύρινα, τὰ	δὲ	γήινα τὸν ὄγκον; εἰ μὲν
[1, 1]	ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν	δὲ	γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων
[1, 3]	τινός ἐστιν, οἷον γῆς, ἡ	δὲ	γῆς γένεσις τὶς γένεσις, γένεσις
[1, 3]	ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά. Τοδὶ	δὲ	γίνεται μέν τι, γίνεται δ´
[1, 4]	καὶ ὁ χαλκὸς στρογγύλος, ὁτὲ	δὲ	γωνιοειδὴς ὁ αὐτός γε ὤν.
[1, 2]	εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ	δὲ	διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ
[1, 8]	μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι	δὲ	διαφέροντα τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ
[1, 6]	ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου	δὲ	διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω καὶ
[1, 5]	κινοῦν οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ	δὲ	διηπόρηται περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ
[1, 8]	ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ	δὲ	διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον
[1, 1]	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως	δὲ	διορίζει καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν.
[1, 9]	φασὶ μέν τινες οὐκ ἐνδέχεται	δέ,	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν
[1, 3]	τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα	δὲ	διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν
[1, 5]	ἡ τῆς φθίσεως (περὶ μέγεθος	δὲ	δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ
[1, 2]	καὶ κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ	δὲ	δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν ἕτερον εἶναι
[1, 5]	εἴ τις ἐπιχέοι ὕδωρ, ὁ	δὲ	δύναιτο οἶνον ποιεῖν τὸ μιχθέν;
[1, 7]	ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν, τὸ	δὲ	δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος τοῦ
[1, 8]	εἶναι γὰρ ἄττα στερεά, ἀδιαίρετα	δέ,	εἰ μὴ πάντῃ πόροι συνεχεῖς
[1, 2]	τὸ μέσον ὡσαύτως, καὶ ὅλως	δέ,	εἰ πάντῃ πέφυκε διαιρετόν, ἂν
[1, 5]	τὸ δὲ γέγονεν· τὸ σῶμα	δέ,	εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ τοῦτ´
[1, 5]	καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος	δὲ	εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος, οἷον
[1, 5]	δὲ περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα	δὲ	ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν
[1, 2]	μὲν περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη	δὲ	ἐν τῷ πῶς διαφέρειν. Οὔτε
[1, 8]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς	δὲ	ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν.
[1, 5]	ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό τινος	δὲ	ἐντελεχείᾳ ὄντος, ἢ ὁμοιοειδοῦς ἢ
[1, 8]	ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ	δὲ	ἐπὶ μὲν τῶν λόγων δοκεῖ
[1, 1]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος, τούτοις	δὲ	ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν
[1, 9]	οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι	δέ,	ἢ διαιρετὸν εἶναι· εἰ γὰρ
[1, 5]	καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν. Σὰρξ	δὲ	ἢ ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ
[1, 7]	τι πάσχει ἅμα ποιοῦν. Ἔστι	δὲ	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή,
[1, 3]	ἧς καὶ εἰς ἥν, τὴν	δὲ	ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ
[1, 6]	καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ	δὲ	θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ
[1, 10]	τῆς αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται	δὲ	θάτερον, ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν.
[1, 7]	τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ	δὲ	θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι
[1, 8]	οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ	δὲ	θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν μία
[1, 8]	εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, λέγω	δὲ	θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης δὲ
[1, 6]	ἅμα ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ	δὲ	θέσις μὲν ὅσοις καὶ τόπος
[1, 10]	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν	δὲ	θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ τὸν
[1, 6]	οἷς ἡ κίνησις πάθος. Πάθος	δὲ	καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον
[1, 7]	κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´ ἐνίων	δὲ	καὶ ἀναγκαῖον· τὸ δ´ ἔσχατον
[1, 2]	τἀληθὲς ἐν τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία	δὲ	καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ
[1, 8]	τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν	δὲ	καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν, ὥσπερ
[1, 5]	αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐν τῷ φθίνειν ἔλαττον
[1, 5]	ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ μένει
[1, 2]	συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν, τάξει	δὲ	καὶ θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´
[1, 8]	ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα, πυκνοὺς	δὲ	καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον
[1, 8]	δὲ θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης	δὲ	καὶ κουφότης καὶ σκληρότης καὶ
[1, 1]	συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν. Δημόκριτος	δὲ	καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων
[1, 8]	οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους. Οὕτως	δὲ	καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ τοῦ
[1, 2]	πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος	δὲ	καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα
[1, 9]	καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον	δὲ	καὶ μᾶλλον ᾗ τοιοῦτον μᾶλλόν
[1, 9]	καὶ ἓν ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως	δὲ	καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν
[1, 3]	τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως	δὲ	καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον
[1, 7]	ἐν ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ	δὲ	καὶ πάσχει τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων.
[1, 8]	ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν	δὲ	καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν ἁπτόμενα·
[1, 7]	κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τοῦ ποιοῦντος· καὶ
[1, 8]	οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ συντιθέμενα	δὲ	καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ δὲ
[1, 1]	ἓν ἦν τὸ πᾶν. Ἄδηλον	δὲ	καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον
[1, 1]	μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν	δὲ	καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
[1, 2]	καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα	δὲ	καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν
[1, 8]	διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν.
[1, 3]	τὸ βαρὺ μὴ ὄν, πῦρ	δὲ	καὶ τὸ κοῦφον τὸ ὄν,
[1, 7]	ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ
[1, 5]	αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον· ἔστι	δὲ	καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν
[1, 1]	λέγουσι τὸν τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον	δὲ	καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι
[1, 3]	ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ	δὲ	καὶ τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν
[1, 8]	τοῦ πυρὸς εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ
[1, 1]	καὶ ὕδωρ ἐκ γῆς, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ
[1, 5]	ὁτὲ μὲν οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ	δὲ	κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ ἀλλοιοῦν καὶ
[1, 8]	τινὶ προσήκειν τῶν σχημάτων. Ἄτοπον	δὲ	κἂν εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει,
[1, 2]	οὐδὲν ἄλλ´ ἢ φαινόμενον. Ὁμοίως	δὲ	κἂν ᾖ ἐκ στιγμῶν, οὐκ
[1, 4]	δὲ κατὰ τόπον, φορά, ὅταν	δὲ	κατὰ πάθος καὶ τὸ ποιόν,
[1, 8]	(ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι	δὲ	κατὰ τὴν ἁφὴν μόνον· κενὸν
[1, 2]	ἐστι κατὰ τὸν λόγον, τὸ	δὲ	κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν
[1, 4]	ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν	δὲ	κατὰ τόπον, φορά, ὅταν δὲ
[1, 6]	τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα	δὲ	κινητικοῦ καὶ κινητοῦ, ἐν οἷς
[1, 6]	καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ τοῦ	δὲ	κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα δὲ κινητικοῦ
[1, 3]	ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ	δὲ	κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ περὶ
[1, 8]	ἄλλο μὲν κινοῦν κατ´ ἄλλο	δὲ	κινούμενον, ἢ κατὰ ταὐτὸ τἀναντία
[1, 6]	μίξις καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν	δὲ	λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν
[1, 2]	μεγέθη ἄτομα οὗτός ἐστιν· ὅτι	δὲ	λανθάνει παραλογιζόμενος, καὶ ᾗ λανθάνει,
[1, 1]	ταὐτὸν καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ	δὲ	λέγει τὰ στοιχεῖα, καθάπερ καὶ
[1, 3]	τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ	δὲ	λέγοντες οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ
[1, 7]	εἰς θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν	δὲ	λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ
[1, 8]	εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ	δὲ	μαλακὸν ἤδη τῷ πάσχειν τι
[1, 8]	σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ	δὲ	μάλιστα καὶ περὶ πάντων ἑνὶ
[1, 3]	καὶ ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ	δὲ	μᾶλλον τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ
[1, 5]	ἔσται χωριστὸν τὸ κενόν· ἀδύνατον	δὲ	μεγέθους ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ
[1, 2]	φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι	δὲ	μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων, περὶ τούτων
[1, 5]	εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν, προσελθὸν	δὲ	μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι
[1, 8]	μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ	δὲ	μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος
[1, 9]	τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ	δὲ	μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ τοῦτο
[1, 4]	εἶναι εἰς ὃ μεταβάλλει. Εἰ	δὲ	μή, ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον ὁ
[1, 3]	τῷ τὴν μὲν μᾶλλον τὴν	δὲ	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν
[1, 3]	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ	δὲ	μή, καὶ ὅλως καὶ ἐν
[1, 8]	μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα	δὲ	μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ
[1, 5]	μίαν τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ	δὲ	μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ
[1, 8]	μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα	δὲ	μή· νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως
[1, 3]	ἔσται τὸ μὲν ὂν τὸ	δὲ	μὴ ὄν. Ἕνα μὲν οὖν
[1, 3]	τὸ γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ	δὲ	μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ	δὲ	μὴ ὂν μηδέν ἐστιν· οὔτε
[1, 3]	καὶ γῆ τὸ ὄν, τὸ	δὲ	μὴ ὂν ὕλη ἡ τῆς
[1, 8]	εἰ δὲ τῇ μὲν τῇ	δὲ	μή, πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι·
[1, 2]	λόγος, ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ	δὲ	μὴ σῶμα ἀλλ´ εἶδός τι
[1, 3]	μόνον τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς	δὲ	μὴ τόδε μηδ´ ὄν; εἰ
[1, 3]	γένεσις ἐκ μὴ οὐσίας. Ὧι	δὲ	μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ
[1, 8]	μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο	δὲ	μηδὲν διαφέρειν, εἴ τις οἴεται
[1, 5]	μεταβολὴ ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ	δὲ	μηδὲν ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ
[1, 4]	καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν	δὲ	μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος
[1, 5]	οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί. Ἐὰν	δὲ	μηκέτι ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´ οἷον
[1, 2]	καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη· πλείους	δὲ	μιᾶς οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ
[1, 6]	δ´ ἡ σύγκρισις μίξις· πῶς	δὲ	μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς.
[1, 10]	ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ	δὲ	μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον
[1, 8]	συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς	δὲ	μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές
[1, 10]	τὸ δ´ οὐκ εἶναι, τὴν	δὲ	μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν
[1, 10]	ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν) ἡ	δὲ	μίξις τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 5]	ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ	δὲ	μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο
[1, 8]	σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν	δὲ	μόνον, οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν
[1, 5]	δεῖ γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ	δὲ	μόνον σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ
[1, 4]	ἀνθρώπου μὲν ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου	δὲ	μουσικοῦ καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις
[1, 5]	ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου, δῆλον. Περὶ	δὲ	ὅ ἐστιν ἡ μεταβολὴ ἡ
[1, 7]	οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι	δὲ	οἱ τοῦτον τὸν τρόπον λέγοντες
[1, 2]	τοῦδε εἰς τόδε ὅλον. Οἱ	δὲ	οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν
[1, 8]	ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι	δὲ	ὁρᾶσθαι διά τε ἀέρος καὶ
[1, 5]	διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο	δὲ	οὗ ταῦτα ἔσχατα ἡ ὕλη,
[1, 6]	ἂν ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου	δὲ	οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε τὸν
[1, 5]	φθορὰ δὲ τοῦ ἐναντίου, αὔξησις	δὲ	οὐδετέρου, ἀλλ´ ἢ οὐδενὸς ἢ
[1, 5]	ἂν σώζηται καὶ φθῖνον, αὐξάνεται	δὲ	οὐκ ἀεί, καὶ ἡ τροφὴ
[1, 7]	μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ	δὲ	παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως
[1, 4]	ἀμούσου γένεσις καὶ φθορά· νῦν	δὲ	πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ
[1, 10]	χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν	δὲ	παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´
[1, 10]	μόνον παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ	δὲ	πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον
[1, 1]	τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ	δὲ	πάντα μετὰ τῶν κινούντων ἓξ
[1, 2]	γάρ τι οὐ διῃρημένον, ἦν	δὲ	πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 2]	τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως	δὲ	παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς
[1, 7]	τὸ πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος	δὲ	παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε
[1, 7]	καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν	δὲ	παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις
[1, 6]	κἂν εἴ τι ποιεῖ, τὸ	δὲ	πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως.
[1, 8]	οὓς τὰ μὲν ποιεῖ τὰ	δὲ	πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ
[1, 2]	τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ τὸ	δὲ	πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος
[1, 9]	ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ	δὲ	πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει
[1, 1]	καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι	δὲ	περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως, τί
[1, 2]	οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ
[1, 5]	ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν, ἡ	δὲ	περὶ μέγεθος αὔξησις, ἡ δὲ
[1, 3]	τὸ δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων	δὲ	περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς
[1, 5]	δὲ περὶ μέγεθος αὔξησις, ἡ	δὲ	περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ
[1, 1]	τὸ κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι	δὲ	πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν,
[1, 10]	καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ	δὲ	ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων μὴ
[1, 8]	ὄντων τὰ μὲν πείσεται τὰ	δὲ	ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον
[1, 7]	ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ	δὲ	ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές,
[1, 10]	ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν	δὲ	ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα,
[1, 10]	καὶ θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν. Τὸ	δὲ	πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως
[1, 3]	σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ	δὲ	ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν
[1, 3]	πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί	δέ	ποτε τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 10]	τῶν ὄντων καὶ πῶς, ἔτι	δὲ	πότερον ἔστι μίξις ἢ τοῦτο
[1, 8]	τῶν μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι	δὲ	πότερον μία πάντων ἡ φύσις
[1, 2]	μὴ μεγεθῶν μέγεθος εἶναι. Ἔτι	δὲ	ποῦ ἔσονται, καὶ ἀκίνητοι ἢ
[1, 1]	εἶναι καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ	δὲ	πρὸς αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ
[1, 5]	ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ	δὲ	προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος καὶ
[1, 5]	τῷ φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι	δὲ	προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος
[1, 6]	δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ	δὲ	πρῶτον δεῖ περὶ τῆς ὕλης
[1, 1]	ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ τὸ	δὲ	πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν μὲν
[1, 1]	ἓν ἢ τὰ πολλά, λέγω	δὲ	πῦρ καὶ γῆν καὶ τὰ
[1, 8]	πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι	δὲ	πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν
[1, 2]	ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων· πῶς	δὲ	σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ τῶν
[1, 7]	πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ	δὲ	σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει
[1, 7]	μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ	δὲ	σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον.
[1, 9]	ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ	δὲ	σκληρὸν καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι
[1, 3]	τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς	δὲ	στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον τὸ
[1, 5]	μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ	δὲ	στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν
[1, 2]	διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν	δὲ	συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται
[1, 2]	φθορὰ ἡ μὲν διακρίσει ἡ	δὲ	συγκρίσει. Ὁ μὲν οὖν ἀναγκάζειν
[1, 10]	Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ	δὲ	συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον
[1, 5]	ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ	δὲ	σχήματος καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν
[1, 8]	καὶ κενὰ μὲν ταῦτα, ἀνάγκη	δὲ	σώματα ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ
[1, 5]	χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον. Εἰ	δὲ	σώματι, δύο ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 1]	δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς	δὲ	τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν
[1, 8]	εἰς ἃ ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ	δὲ	τὰ μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι
[1, 3]	τὴν δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ	δὲ	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι,
[1, 10]	ὁ λόγος διηπόρει πρότερον· φαίνεται	δὲ	τὰ μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ
[1, 5]	ἐπὶ πλείω τόπον, ἐπ´ ἐλάττω	δὲ	τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν
[1, 10]	εἰς τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν	δὲ	ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε
[1, 7]	τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα	δὲ	τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ
[1, 1]	τὰ τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ	δὲ	ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα,
[1, 8]	τὸ πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας	δὲ	ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς
[1, 9]	πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ	δὲ	τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ
[1, 8]	ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον· εἰ	δὲ	τῇ μὲν τῇ δὲ μή,
[1, 3]	φθείρεσθαι τοῦ μὴ ἁπλῶς, ἄλλον	δὲ	τῇ ὕλῃ ὁποία τις ἂν
[1, 8]	ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ	δὲ	τηλικαῦτα τὸ μέγεθος ὥστε μὴ
[1, 5]	τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ	δὲ	τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι
[1, 5]	τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ	δὲ	τὴν ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ
[1, 3]	ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν	δὲ	τὴν ὡς ἐν ὕλης εἴδει
[1, 7]	λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον	δὲ	τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον
[1, 3]	εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς	δὲ	τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν
[1, 7]	ἐν ὕλῃ τὸ θερμόν· εἰ	δέ	τι εἴη θερμὸν χωριστόν, τοῦτο
[1, 3]	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ	δέ	τι μόνον, μὴ τῇ ἐξ
[1, 10]	τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον	δὲ	τί τ´ ἐστὶν ἡ μίξις
[1, 8]	κἂν πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι	δὲ	τί τὸ κινοῦν; εἰ μὲν
[1, 5]	καὶ τὸ τί ἐστι, πάθος	δέ	τι ὑπάρχει τῶν καθ´ αὑτό,
[1, 4]	γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον	δέ	τινα καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις
[1, 5]	τις ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν	δέ	τις προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει
[1, 3]	ὁδὸς γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ	δέ	τίς〉 τινός ἐστιν, οἷον γῆς,
[1, 5]	μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον	δὲ	τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν
[1, 9]	οὗτος ὁ λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν	δὲ	τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν
[1, 5]	μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο	δὲ	τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον
[1, 8]	ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς	δὲ	τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ
[1, 7]	τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ	δὲ	τὸ θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ
[1, 7]	θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι	δὲ	τὸ κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν
[1, 6]	καὶ κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ
[1, 6]	ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως	δὲ	τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς
[1, 5]	ἔνθα μὲν τὸ πάθος ἔνθα	δὲ	τὸ μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ
[1, 3]	ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ	δὲ	τὸ μὲν εἶναι τόδε τι
[1, 5]	τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν	δὲ	τὸ μὲν καθόλου οὐ γίνεται,
[1, 5]	καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν. Τούτων	δὲ	τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ
[1, 3]	τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ	δὲ	τὸ μὴ ὂν ὅλως, ἀπόφασις
[1, 7]	δ´ ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως	δὲ	τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς.
[1, 5]	αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι	δὲ	τὸ ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν ἢ
[1, 7]	τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι	δὲ	τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς ὅθεν
[1, 8]	ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως	δὲ	τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ
[1, 9]	γίνεται γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως	δὲ	τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον
[1, 6]	ἢ ἄμφω ἢ θάτερον. Τὰ	δὲ	τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε
[1, 3]	γὰρ τόδε τι σημαίνει, τὰ	δὲ	τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα
[1, 1]	ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ	δὲ	τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ
[1, 2]	δῆλον ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν	δὲ	τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι
[1, 5]	μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ	δὲ	τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω
[1, 3]	διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ	δὲ	τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι
[1, 5]	εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ	δὲ	τοῦ ἐναντίου, αὔξησις δὲ οὐδετέρου,
[1, 2]	γεννᾶν οὐδὲν ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον	δὲ	τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ
[1, 8]	δὲ καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ	δὲ	τοῦ κατ´ ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ
[1, 7]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ	δὲ	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον
[1, 3]	καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ γένεσις	δὲ	τουδί· ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο
[1, 3]	ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ φθορὰ	δὲ	τουδί, καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ
[1, 1]	πῦρ, τὸ ἓν στοιχεῖον· ᾗ	δὲ	τοῦτο μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται
[1, 2]	προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς	δὲ	τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως,
[1, 3]	γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον· νῦν	δὲ	τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν
[1, 10]	μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ	δὲ	τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων.
[1, 9]	ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ	δὲ	τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα
[1, 2]	ταῦτα πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως	δὲ	τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται
[1, 4]	γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν	δὲ	τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ πάθος
[1, 2]	διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ	δὲ	τούτων πάντων, πότερον οὕτω γίνεται
[1, 3]	τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων	δὲ	τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί
[1, 8]	γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν	δὲ	τούτων πῶς γίνεται καὶ φθείρεται
[1, 5]	τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα	δὲ	τρία ἐστίν, ὧν ἓν μέν
[1, 7]	δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος·
[1, 8]	ποιήσει ἢ πείσεται. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ
[1, 10]	ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων
[1, 10]	τὴν δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον οὔτε τῷ σώματι τὴν
[1, 5]	αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον	δὲ	τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν
[1, 9]	γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα	δὲ	τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν
[1, 5]	ἢ φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει, ἐν	δὲ	τῷ ἀλλοιοῦσθαι ἢ αὐξάνεσθαι ἢ
[1, 8]	τῶν πόρων ποιήσει διιόν· εἰ	δὲ	τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων
[1, 3]	ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ, ἐν	δὲ	τῷ ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´
[1, 5]	τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ	δὲ	τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον,
[1, 8]	λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ	δὲ	τῶν πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι
[1, 4]	γένεσις, τὸ δὲ φθορά. Ἐστὶ	δὲ	ὕλη μάλιστα μὲν καὶ κυρίως
[1, 1]	θέσει καὶ τάξει τούτων. Ἐναντίως	δὲ	φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν
[1, 10]	πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου	δὲ	φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ
[1, 10]	τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν	δὲ	φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 5]	καὶ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος	δὲ	φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν
[1, 5]	τοῦ ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις, ἡ	δὲ	φθίσις μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν
[1, 3]	φθορὰ τοῦ μὴ ὄντος, ἡ	δὲ	φθορὰ γένεσις τοῦ μὴ ὄντος.
[1, 4]	μὲν γένεσις ἦν ἄν, τοῦ	δὲ	φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν ταῦτα
[1, 4]	ἢ συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ	δὲ	φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα
[1, 4]	γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον, τοῦ	δὲ	φθορά, μάλιστα δέ, ἂν ἡ
[1, 3]	αὕτη μὲν γένεσις ἁπλῶς, αὕτη	δὲ	φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται μέν
[1, 8]	συνιστάμενα μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα	δὲ	φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν
[1, 3]	γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν	δὲ	φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν
[1, 3]	γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ	δὲ	φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται
[1, 3]	κατηγορία τις καὶ εἶδος, ἡ	δὲ	ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι δὲ γῆ
[1, 8]	τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον ὁ	δὲ	ὡρισμένοις, ἐπεὶ ἀδιαίρετά γε ἀμφότεροι
[1, 2]	μὴν εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα	μηδὲ	μέγεθος, διαίρεσις δ´ ἔσται, ἢ
[1, 6]	διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος	μηδὲ	πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ πλείω
[1, 3]	Ὧι δὲ μὴ ὑπάρχει οὐσία	μηδὲ	τὸ τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ
[1, 5]	ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός γε προσιόντος	μηδὲ	ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς ἀπιόντος
[1, 6]	τί ποίησις. Ἀρχὴν δὲ λάβωμεν	τήνδε.	Ἀνάγκη γὰρ τῶν ὄντων ὅσοις
[1, 3]	τόδε τι σημαίνει, τὰ δὲ	τοιόνδε,	τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν
[1, 3]	μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ	τόδε,	δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων
[1, 3]	ἢ ποῦ τὸ δυνάμει μόνον	τόδε	καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ μὴ
[1, 5]	ἡ μὲν ἐκ τοῦδε εἰς	τόδε	μεταβολή, οἷον ἐκ δυνάμει οὐσίας
[1, 3]	καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ μὴ	τόδε	μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν
[1, 2]	ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε εἰς	τόδε	ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν
[1, 3]	εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι	τόδε	τι ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει,
[1, 3]	μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον	τόδε	τι καὶ εἶδος ταῦτα τῆς
[1, 3]	διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ μὲν	τόδε	τι σημαίνει τὰ δ´ οὔ,
[1, 3]	ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ	τόδε	τι σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε,
[1, 3]	μὲν γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ	τόδε	τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς
[1, 8]	μὲν ψυχρὸν τὸ δὲ θερμόν·	οὐδὲ	γὰρ ἂν μία τις εἴη
[1, 5]	μὴν οὐ δὲ στιγμὰς θετέον	οὐδὲ	γραμμὰς τὴν τοῦ σώματος ὕλην
[1, 8]	μηδὲν ποιεῖ κατὰ τὴν ἁφήν,	οὐδὲ	διὰ τῶν πόρων ποιήσει διιόν·
[1, 6]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν,	οὐδὲ	διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος
[1, 5]	μὲν καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ	οὐδὲ	ζῷον ὃ μήτ´ ἄνθρωπος μήτε
[1, 2]	δύο καὶ πλείω, οὐδὲν ἔλαττον	οὐδὲ	μεῖζον τὸ πᾶν τοῦ πρότερον,
[1, 10]	ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν	οὐδὲ	μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς
[1, 10]	γὰρ ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις	οὐδὲ	μίξις, οὐδ´ ἕξει τὸν αὐτὸν
[1, 2]	ὁμοίῳ (πῶς δὲ τοῦτο, οὐκέτι)	οὐδὲ	περὶ μίξεως, οὔτε περὶ τῶν
[1, 8]	διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε	οὐδὲ	πολλά, ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον·
[1, 9]	ἂν εἴη πάντῃ παθητικόν, ἀλλ´	οὐδὲ	συνεχὲς οὐδέν· εἰ δὲ τοῦτο
[1, 10]	οὐκ ἔστιν εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι,	οὐδὲ〉	σύνθεσις ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´
[1, 10]	τῷ Λυγκεῖ δ´ οὐθὲν μεμιγμένον)	οὐδὲ〉	τῇ διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν παρ´
[1, 10]	διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	τὴν ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι
[1, 5]	ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ τόπον,	οὐδὲ	τὸ γινόμενον, τὸ δ´ αὐξανόμενον
[1, 10]	σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	τὸ λευκόν γε καὶ τὴν
[1, 10]	κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν ὄγκον·	οὐδὲ	τὸ σῶμα καὶ τὸ λευκὸν
[1, 9]	διαιρέσει καὶ συνθέσει τοῦτο παθόν,	οὐδὲ	τροπῇ καὶ διαθιγῇ, καθάπερ λέγει
[1, 3]	μηδὲ τὸ τόδε, δῆλον ὡς	οὐδὲ	τῶν ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον
[1, 3]	τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ μὴ τοῦ	τοιοῦδε	καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν
[1, 3]	ἀλλὰ μὴ τοῦ τοιοῦδε καὶ	τοσοῦδε	καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 3]	ἔστιν οὐσίας γένεσις καὶ τοῦ	τοῦδε,	ἀλλὰ μὴ τοῦ τοιοῦδε καὶ
[1, 3]	ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ τὴν	τοῦδε	γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν ἄπαυστον
[1, 5]	οἷον ὅτι ἡ μὲν ἐκ	τοῦδε	εἰς τόδε μεταβολή, οἷον ἐκ
[1, 2]	διακρίσει, ἀλλ´ ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ	τοῦδε	εἰς τόδε ὅλον. Οἱ δὲ
[1, 3]	Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ τὴν	τοῦδε	φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ
[1, 3]	οὖσα εἴτε καί πως ἄλλως.	Ἀπορήσειε	γὰρ ἄν τις ἆρ´ ἔστιν
[1, 5]	ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις τοιοῦτον.	Ἀπορήσειε	δ´ ἄν τις καὶ τί
[1, 5]	αὐξάνεται, ἔστι δ´ ὡς ἀνομοίῳ.	Ἀπορήσειε	δ´ ἄν τις ποῖόν τι
[1, 7]	που κατὰ συμβεβηκός, οἷον εἰ	συμβέβηκε	λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι τὴν
[1, 1]	πάθεσιν. Ἔστι δ´ ἐξ ὧν	εἴρηκε	δυνάμενα προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν,
[1, 1]	τὸ γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν	καθέστηκε	τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει
[1, 10]	Οὗτος μὲν οὖν ὁ λόγος	ἔοικε	ζητεῖν διορίσαι τί διαφέρει μίξις
[1, 2]	ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος δ´	ἔοικε	μὲν περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη
[1, 7]	δ´ εἴδει ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον·	πέφυκε	γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ σώματος,
[1, 2]	καὶ ὅλως δέ, εἰ πάντῃ	πέφυκε	διαιρετόν, ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται
[1, 9]	αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ ποιεῖν	πέφυκε	καὶ πάσχειν. Λέγω δ´ οἷον
[1, 7]	Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ τυχὸν	πέφυκε	πάσχειν καὶ ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα
[1, 5]	ὁ ἀήρ, ἀλλὰ τὸ μὲν	ἀπόλωλε	τὸ δὲ γέγονεν· τὸ σῶμα
[1, 5]	οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ ὅλον	γέγονε	προσελθόντος μέν τινος, ὃ καλεῖται
[1, 7]	δὲ παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως	ἔλεξε	μόνος· φησὶ γὰρ τὸ αὐτὸ
[1, 8]	ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ τῶν ἀρχαίων	ἔδοξε	τὸ ὂν ἐξ ἀνάγκης ἓν
[1, 2]	ἢ κινούμεναι αἱ στιγμαί; ἁφή	τε	ἀεὶ μία δυοῖν τινων, ὡς
[1, 8]	πάσας, ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι διά	τε	ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ τῶν
[1, 1]	φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ πάντων, τάς	τε	αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς λόγους
[1, 3]	κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως τὸ γίνεσθαί	τε	ἁπλῶς καὶ τὸ φθείρεσθαι· πνεῦμα
[1, 5]	αὐτῷ σώματα τόπῳ ἔσται, τό	τε	αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον· ἔστι
[1, 6]	δύναται κυρίως ἃ μὴ οἷόν	τε	ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ ἁψάμενά
[1, 7]	καὶ τὸ κινοῦν· ἐν ᾧ	τε	γὰρ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως,
[1, 7]	τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι· τό	τε	γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ πάντῃ
[1, 7]	ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον· τό	τε	γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ	τε	γὰρ τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον,
[1, 8]	γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα οἷόν	τε	γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος ἐν
[1, 5]	ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς τοῦ	τε	γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου,
[1, 1]	καὶ πρότερα τὴν φύσιν. Ὅλως	τε	δὴ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς
[1, 2]	ἡ θρύψις, οὔτε ἅμα οἷόν	τε	διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν σημεῖον (οὐ
[1, 1]	οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις	τε	διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι μὲν
[1, 5]	δὲ αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί	τε	διαφέρει γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ
[1, 3]	μὲν οὖν τούτων ἐν ἄλλοις	τε	διηπόρηται καὶ διώρισται τοῖς λόγοις
[1, 5]	ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ πάθους οἷόν	τε	εἶναι οὐδ´ ἄνευ μορφῆς. Γίνεται
[1, 10]	φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα πρότερόν	τε	ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ δυνάμενα
[1, 8]	μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές	τε	ἕκαστον λέγειν τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ
[1, 2]	λοιπόν; μέγεθος; οὐ γὰρ οἷόν	τε·	ἔσται γάρ τι οὐ διῃρημένον,
[1, 2]	ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη ἀόρατα, ἄλλως	τε	καὶ εἴπερ ἔσται γένεσις καὶ
[1, 2]	ἤ τι ἄλλο, πάλιν ἴσον	τε	καὶ ἕν. Οὐκοῦν οὕτως ἔχει
[1, 1]	προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως	τε	καὶ μαχομένων ἀλλήλοις ἔτι τοῦ
[1, 9]	τὸ ποιεῖν καὶ τὸ γίνεσθαί	τε	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ
[1, 1]	κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν, ἄν	τε	κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι δ´ ὁμοίως
[1, 1]	τε μεταβάλλῃ κατὰ τόπον, ἄν	τε	κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν, ἄν
[1, 8]	κίνησιν οὖσαν ἄνευ κενοῦ τό	τε	κενὸν μὴ ὄν, καὶ τοῦ
[1, 1]	τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην, ἄν	τε	μεταβάλλῃ κατὰ τόπον, ἄν τε
[1, 1]	ἀλλὰ μόνον μίξις τε διάλλαξίς	τε	μιγέντων. Ὅτι μὲν οὖν οἰκεῖος
[1, 10]	πάθη καὶ τὰς ἕξεις οἷόν	τε	μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ
[1, 1]	ἐν πᾶσιν δνοφόεντά τε ῥιγαλέον	τε»	Ὁμοίως δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ
[1, 6]	δεῖ διορίζειν· οὐ γὰρ οἷόν	τε	πᾶν τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ
[1, 7]	γὰρ αὑτὸ κινήσει πᾶν, τό	τε	παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ
[1, 8]	τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν	τε	πάσχειν ἀλλ´ ἢ διὰ τοῦ
[1, 7]	αὐτὸ καὶ ὅμοιον εἶναι τό	τε	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον· οὐ
[1, 7]	πῶς μὲν εἶναι ταὐτὰ τό	τε	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον, πῶς
[1, 7]	Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη τό	τε	πῦρ θερμαίνειν καὶ τὸ ψυχρὸν
[1, 1]	ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσιν δνοφόεντά	τε	ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως δὲ διορίζει
[1, 3]	μηδὲν ἀλλὰ πάντα δυνάμει, χωριστόν	τε	συμβαίνει τὸ μὴ οὕτως ὄν,
[1, 6]	λέγεται νῦν. Πάντες γὰρ οἵ	τε	τὰ στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ
[1, 5]	λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας τὸ ὑπομένοντός	τε	τοῦ αὐξανομένου καὶ προσιόντος τινὸς
[1, 8]	δύο τρόποι ἂν εἶεν, διά	τε	τοῦ κενοῦ καὶ διὰ τῆς
[1, 3]	τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί	τε	τούτων οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον,
[1, 10]	ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα οἷα παθητικά	τε	ὑπ´ ἀλλήλων καὶ εὐόριστα καὶ
[1, 7]	ἔσται ποιητικὸν ἢ θάτερον; εἴ	τε	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι πάσχειν
[1, 5]	ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ μεγέθη	μήτε	ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ τὸ
[1, 9]	Ὁμοίως δὲ καὶ μὴ θιγγάνοντα	μήτε	αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ ποιεῖν
[1, 5]	μήτε κενὸν εἶναι τὸ σῶμα	μήτε	δύο ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ
[1, 5]	μεῖζον ἢ ἔλαττον γεγονέναι, καὶ	μήτε	κενὸν εἶναι τὸ σῶμα μήτε
[1, 5]	οὐδὲ ζῷον ὃ μήτ´ ἄνθρωπος	μήτε	τῶν καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς
[1, 3]	διώρισται εἴτε πυρὶ καὶ γῇ	εἴτε	ἄλλοις τισί, τούτων ἔσται τὸ
[1, 1]	ἀναγκαῖον εἶναι τοῦτο καὶ ἀλλοίωσιν·	εἴτε	γὰρ ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ τὸ
[1, 4]	τινων. Περὶ μὲν οὖν γενέσεως,	εἴτε	ἔστιν εἴτε μή, καὶ πῶς
[1, 3]	εἴτ´ ἐκ δυνάμει ὄντος οὖσα	εἴτε	καί πως ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ
[1, 3]	οὖν ὄντος τινὸς τοῦ ὑποκειμένου	εἴτε	μή, γίνεται ἐκ μὴ ὄντος.
[1, 2]	ὡς οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως ἔχειν.	Εἴτε	μή ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις,
[1, 6]	καλουμένων στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν	εἴτε	μή, καὶ πότερον ἀίδιον ἕκαστον
[1, 4]	μὲν οὖν γενέσεως, εἴτε ἔστιν	εἴτε	μή, καὶ πῶς ἔστι, καὶ
[1, 3]	γένεσις ἁπλῆ. Οἷς οὖν διώρισται	εἴτε	πυρὶ καὶ γῇ εἴτε ἄλλοις
[1, 4]	ταὐτό, καὶ ὁ χαλκὸς στρογγύλος,	ὁτὲ	δὲ γωνιοειδὴς ὁ αὐτός γε
[1, 7]	καὶ τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον,	ὁτὲ	δὲ θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν,
[1, 5]	ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν οὐδὲν πέπονθεν,	ὁτὲ	δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ ἀλλοιοῦν
[1, 9]	συνεχὲς ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν	ὁτὲ	δὲ πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ
[1, 9]	ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν,	ὁτὲ	δὲ σκληρὸν καὶ πεπηγός ἐστιν.
[1, 7]	γὰρ τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν,	ὁτὲ	δὲ τὸ θερμόν· ἔστι μὲν
[1, 7]	τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος·	ὁτὲ	μὲν γὰρ τὸν ἄνθρωπόν φαμεν
[1, 5]	ἠλλοίωται τοῦτο· ᾧ δ´ ἠλλοίωται,	ὁτὲ	μὲν οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ δὲ
[1, 7]	τῆς φύσεως. Λέγομεν γὰρ πάσχειν	ὁτὲ	μὲν τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι
[1, 9]	τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν	ὁτὲ	μὲν ὑγρὸν ὁτὲ δὲ πεπηγός,
[1, 6]	ἐκείνου δὲ οὐδέν· φαμὲν γὰρ	ἐνίοτε	τὸν λυποῦντα ἅπτεσθαι ἡμῶν, ἀλλ´
[1, 6]	ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι δ´ ὡς	ἐνίοτέ	φαμεν τὸ κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου
[1, 3]	περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος, πῶς	ποτὲ	δεῖ λέγειν καὶ περὶ τῆς
[1, 5]	καὶ τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν	ποτε	μεῖζον, καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ
[1, 10]	λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ πάντα	ποτὲ	ὁμοῦ φάσκοντες εἶναι καὶ μεμίχθαι·
[1, 3]	ἡ ἑτέρα· ὃ μὲν γάρ	ποτε	ὂν ὑπόκειται τὸ αὐτό, τὸ
[1, 3]	γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί δή	ποτε	πάσης γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου,
[1, 3]	ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί δέ	ποτε	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται
[1, 3]	οὐ τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ τί	ποτε	τὸ μανθάνον μὲν οὐ λέγεται
[1, 2]	ἐκ στιγμῶν, οὐκ ἔσται ποσόν.	Ὁπότε	γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν ἦν
[1, 5]	ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος ἀήρ·	τότε	γὰρ μείζων ὁ ὄγκος γέγονεν·
[1, 1]	καὶ τῆς φιλίας. Διόπερ καὶ	τότε	ἐξ ἑνὸς ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ
[1, 10]	δῆλον ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει,	τότε	μέμικται ἢ οὔ, ἀλλ´ ἔστιν
[1, 10]	δὲ ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως,	τότε	μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς τὸ
[1, 1]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ	τότε	μόνον ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά
[1, 5]	τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ,	τότε	φθίσιν ποιεῖται τοῦ ποσοῦ, τὸ
[1, 8]	εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων,	ὥστε	δῆλον ὅτι καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα
[1, 8]	οἴεσθαι λέγειν πλὴν χώραν σώματος,	ὥστε	δῆλον ὅτι παντὶ σώματι τὸν
[1, 6]	ἀνάγκη δοκεῖ εἶναι ἁπτομένου ἅπτεσθαι.	Ὥστε	εἴ τι κινεῖ ἀκίνητον ὄν,
[1, 2]	γὰρ δυνατόν, κἂν γένοιτο, οὐχ	ὥστε	εἶναι ἅμα ἄμφω ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον
[1, 3]	ὅλως, ἀπόφασις ἔσται καθόλου πάντων,	ὥστε	ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ
[1, 6]	ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸ ὑποκείμενον,	ὥστε	ἐν οἷς τὸ ποιεῖν ἐστι
[1, 5]	ὀστοῦν ἢ χεῖρ καὶ βραχίων.	Ὥστε	ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν τῆς
[1, 2]	μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι στιγμήν,	ὥστε	ἢ ἐξ ἁφῶν ἢ ἐκ
[1, 5]	γὰρ οὐδὲν κωλύει ὕλας εἶναι,	ὥστε	καὶ γίνεσθαι ἐντελεχείᾳ. Ἔτι δ´
[1, 8]	τῷ αὐτῷ ἕξει τὰ πάθη,	ὥστε	καὶ ἐὰν πάσχῃ ᾗπερ ψύχεται,
[1, 5]	ἔσται τὸ γινόμενον ἐξ αὐτοῦ,	ὥστε	κἀκεῖνο, ἢ καθ´ αὑτὸ ἢ
[1, 2]	ὧν σύγκειται, ἢ οὐδὲν παντάπασιν,	ὥστε	κἂν γίνοιτο ἐκ μηδενὸς κἂν
[1, 2]	μεῖζον τὸ πᾶν τοῦ πρότερον,	ὥστε	κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι
[1, 8]	Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ μέγεθος	ὥστε	μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον
[1, 10]	παρ´ ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον	ὥστε	μὴ δῆλον ἕκαστον εἶναι τῇ
[1, 5]	ὑπάρξει, εἰ μὲν κεχωρισμένον οὕτως	ὥστε	μὴ ἐκείνου καθ´ αὑτὸ ἢ
[1, 3]	μή, γίνεται ἐκ μὴ ὄντος.	Ὥστε	ὁμοίως καὶ γίνεται ἐκ μὴ
[1, 10]	μέμικται ἢ οὔ, ἀλλ´ ἔστιν	ὥστε	ὁτιοῦν εἶναι μόριον τῶν μιχθέντων;
[1, 10]	οὐθὲν μεμιγμένον) οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει,	ὥστε	ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν μέρος, ἀδύνατον
[1, 8]	πάντῃ διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι ἕν,	ὥστε	οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ κενὸν τὸ
[1, 2]	γὰρ τὰ ἀδύνατα) οὔτε οὕτως	ὥστε	πάντῃ διαίρεσιν γενέσθαι (εἰ γὰρ
[1, 6]	ἁψάμενά πως ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον.	Ὥστε	περὶ τριῶν τούτων διοριστέον, τί
[1, 2]	φαινόμενα, τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν,	ὥστε	ταῖς μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου τὸ
[1, 8]	γὰρ τῶν μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον	ὥστε	τὸ πῦρ ἓν εἶναι δοκεῖν
[1, 10]	ὡς δεῖ διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν.	Ὥστε	τούτων ὄντων φανερῶν τὰ διαπορηθέντα
[1, 6]	δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά·	ὥστε	φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν
[1, 7]	οὐδὲν ἂν εἴη οὔτε ἄφθαρτον	οὔτε	ἀκίνητον, εἴπερ τὸ ὅμοιον ᾗ
[1, 2]	εἴη ἂν ἄπειρος ἡ θρύψις,	οὔτε	ἅμα οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ
[1, 7]	οὕτως ἐχόντων οὐδὲν ἂν εἴη	οὔτε	ἄφθαρτον οὔτε ἀκίνητον, εἴπερ τὸ
[1, 8]	τοῦ διορᾶν συμβαίνειν ὡς λέγουσιν;	οὔτε	γὰρ κατὰ τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται
[1, 8]	ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν αὐτὸν τρόπον·	οὔτε	γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα οἷόν
[1, 9]	καὶ διαθιγῇ, καθάπερ λέγει Δημόκριτος·	οὔτε	γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν τὴν
[1, 2]	δὲ ἐν τῷ πῶς διαφέρειν.	Οὔτε	γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς οὐδὲν
[1, 6]	θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ περὶ ἁφῆς·	οὔτε	γὰρ ποιεῖν ταῦτα καὶ πάσχειν
[1, 3]	δὲ μὴ ὂν μηδέν ἐστιν·	οὔτε	γὰρ τὶ οὔτε ποιὸν οὔτε
[1, 8]	κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν πάθους·	οὔτε	γὰρ ψυχρὸν οὔτε σκληρὸν οἷόν
[1, 8]	αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν	οὔτε	γένεσιν οὔτε φθορὰν οὔτε κίνησιν
[1, 2]	εἰς ἀπέχοντα καὶ κεχωρισμένα, φανερόν.	Οὔτε	δὴ κατὰ μέρος διαιροῦντι εἴη
[1, 8]	καὶ φθείρεται τὸ σωρευόμενον μέγεθος,	οὔτε	δῆλον οὔτε ἐνδέχεται λέγειν αὐτῷ
[1, 8]	ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν διαφανῶν,	οὔτε	διὰ τῶν πόρων, εἰ πλήρης
[1, 10]	συνιόντα καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν·	οὔτε	διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ
[1, 8]	τὸ σωρευόμενον μέγεθος, οὔτε δῆλον	οὔτε	ἐνδέχεται λέγειν αὐτῷ μὴ λέγοντι
[1, 10]	καὶ τὸ λευκόν, οὔτε φθείρονται,	οὔτε	θάτερον οὔτ´ ἄμφω· σώζεται γὰρ
[1, 10]	μίξις ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον ὡς	οὔτε	κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ τὰ
[1, 8]	ἀναιρήσουσιν οὔτε γένεσιν οὔτε φθορὰν	οὔτε	κίνησιν καὶ τὸ πλῆθος τῶν
[1, 9]	λέγει Δημόκριτος· οὔτε γὰρ μεταταχθὲν	οὔτε	μετατεθὲν τὴν φύσιν πεπηγὸς ἐξ
[1, 6]	μὴ οἷόν τε ἅψασθαι ἀλλήλων,	οὔτε	μὴ ἁψάμενά πως ἐνδέχεται μιχθῆναι
[1, 2]	ἀτόμων (πολλὰ γὰρ τὰ ἀδύνατα)	οὔτε	οὕτως ὥστε πάντῃ διαίρεσιν γενέσθαι
[1, 2]	τι τῶν τοιούτων, οὐδέν· ἔτι	οὔτε	περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως,
[1, 2]	οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως	οὔτε	περὶ αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι
[1, 2]	τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως,	οὔτε	περὶ τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν
[1, 3]	μηδέν ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ	οὔτε	ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ
[1, 3]	τῶν ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον	οὔτε	ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε τὸ
[1, 3]	οὔτε γὰρ τὶ οὔτε ποιὸν	οὔτε	ποσὸν οὔτε ποῦ τὸ μὴ
[1, 3]	οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε ποιὸν	οὔτε	ποσὸν οὔτε τὸ ποῦ· χωριστὰ
[1, 3]	τὶ οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν	οὔτε	ποῦ τὸ μὴ ὄν. Εἴπερ
[1, 10]	σύνθεσιν εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν,	οὔτε	πρὸς τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι
[1, 8]	αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα	οὔτε	πυκνότερα οἷόν τε γίνεσθαι κενοῦ
[1, 8]	ποιητικὸν πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν	οὔτε	σκληρὸν οἷόν τ´ εἶναι. Καίτοι
[1, 10]	οὔτ´ ἔτι ταὐτὰ ἁπλῶς εἶναι,	οὔτε	σύνθεσιν εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν,
[1, 3]	οἷον οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν	οὔτε	τὸ ποῦ· χωριστὰ γὰρ ἂν
[1, 10]	οὔτε τῷ σώματι τὴν τροφὴν	οὔτε	τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον
[1, 10]	οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς τοῖς μορίοις	οὔτε	τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ μὲν
[1, 10]	φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	οὔτε	τῷ σώματι τὴν τροφὴν οὔτε
[1, 10]	τὸ σῶμα καὶ τὸ λευκόν,	οὔτε	φθείρονται, οὔτε θάτερον οὔτ´ ἄμφω·
[1, 8]	λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν οὔτε γένεσιν	οὔτε	φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ τὸ
[1, 8]	ἁπάντων, ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ	γέγραφε	Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ