Livre, chapitres
[3, 8]	ὁ νοῦς εἶδος εἰδῶν καὶ	ἡ	αἴ- σθησις εἶδος αἰσθητῶν. Ἐπεὶ
[3, 8]	Τέμνεται οὖν ἡ ἐπιστήμη καὶ	ἡ	αἴσθησις εἰς τὰ πράγματα, ἡ
[3, 1]	ᾗ μία, ὅταν ἅμα γένηται	ἡ	αἴσθησις ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ, οἷον
[3, 2]	εἴδη πάσχειν αὐτῶν, εἰ τοιοῦτον	ἡ	αἴσθησις καὶ ἡ νόησις. Ἀλλ'
[3, 3]	ἐκείνου, εἴπερ ἔστιν, οὗ καὶ	ἡ	αἴσθησις· λέγω δ' ἐκ τῆς
[3, 3]	Τοῦτο δὲ συμβαίνει διὰ τάδε·	ἡ	αἴσθησις τῶν μὲν ἰδίων ἀληθής
[3, 2]	ἐστιν, ἡ δὲ φωνὴ καὶ	ἡ	ἀκοὴ ἔστιν ὡς ἕν ἐστι
[3, 2]	ψόφος ὁ κατ' ἐνέργειαν καὶ	ἡ	ἀκοὴ ἡ κατ' ἐνέργειαν· ἔστι
[3, 2]	ἀκοὴ ἢ ἄκουσις· διττὸν γὰρ	ἡ	ἀκοή, καὶ διττὸν ὁ ψόφος.
[3, 7]	ἐποίησεν, αὕτη δ' ἕτερον, καὶ	ἡ	ἀκοὴ ὡςαύτως, τὸ δὲ ἔσχατον
[3, 2]	ὠνόμασται, οἷον ἡ ψόφησις καὶ	ἡ	ἄκουσις, ἐπ' ἐνίων δ' ἀνώνυμον
[3, 11]	ἀκρασία γένηται· φύσει δὲ ἀεὶ	ἡ	ἄνω ἀρχικωτέρα καὶ κινεῖ· ὥστε
[3, 4]	εἴδη. Ὅτι δ' οὐχ ὁμοία	ἡ	ἀπάθεια τοῦ αἰσθητικοῦ καὶ τοῦ
[3, 3]	ὁμοίῳ γνωρίζειν· δοκεῖ δὲ καὶ	ἡ	ἀπάτη καὶ ἡ ἐπιστήμη τῶν
[3, 3]	ἐνεργείας τῆς αἰσθήσεως γινομένη διοίσει,	ἡ	ἀπὸ τούτων τῶν τριῶν αἰσθήσεων,
[3, 6]	τι κατά τινος, ὥσπερ καὶ	ἡ	ἀπόφασις, καὶ ἀληθὴς ἢ ψευδὴς
[3, 5]	τὸ ποιοῦν τοῦ πάσχοντος καὶ	ἡ	ἀρχὴ τῆς ὕλης. {Τὸ δ'
[3, 1]	μηδὲ πεπηρωμένων (φαίνεται γὰρ καὶ	ἡ	ἀσπάλαξ ὑπὸ τὸ δέρμα ἔχουσα
[3, 3]	καὶ ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐναντίων	ἡ	αὐτὴ εἶναι) ὅτι μὲν οὖν
[3, 2]	ὅτι ὁρᾷ, ἢ ἑτέρᾳ. Ἀλλ'	ἡ	αὐτὴ ἔσται τῆς ὄψεως καὶ
[3, 2]	αἰσθητοῦ ἐνέργεια καὶ τῆς αἰσθήσεως	ἡ	αὐτὴ μέν ἐστι καὶ μία,
[3, 3]	ὑπόληψις. Ὅτι δ' οὐκ ἔστιν	ἡ	αὐτὴ {νόησις} καὶ ὑπόληψις, φανερόν.
[3, 13]	οὐδὲ δὴ γήϊνον. πάντων γὰρ	ἡ	ἁφὴ τῶν ἁπτῶν ἐστὶν ὥσπερ
[3, 9]	ἔν τε τῷ λογιστικῷ γὰρ	ἡ	βούλησις γίνεται, καὶ ἐν τῷ
[3, 10]	οὐ φαίνεται κινῶν ἄνευ ὀρέξεως	(ἡ	γὰρ βούλησις ὄρεξις, ὅταν δὲ
[3, 10]	κινεῖ καὶ παρὰ τὸν λογισμόν·	ἡ	γὰρ ἐπιθυμία ὄρεξίς τίς ἐστιν.
[3, 4]	τὸ νοοῦν καὶ τὸ νοούμενον·	ἡ	γὰρ ἐπιστήμη ἡ θεωρητικὴ καὶ
[3, 7]	Διὸ ἄλλο εἶδος τοῦτο κινήσεως·	ἡ	γὰρ κίνησις τοῦ ἀτελοῦς ἐνέργεια,
[3, 4]	ἄλλῳ ἢ ἄλλως ἔχοντι κρίνει·	ἡ	γὰρ σὰρξ οὐκ ἄνευ τῆς
[3, 2]	ἐν τῷ κατὰ δύναμιν εἶναι·	ἡ	γὰρ τοῦ ποιητικοῦ καὶ κινητικοῦ
[3, 12]	σώζεσθαι τὸ ζῷον. διὸ καὶ	ἡ	γεῦσίς ἐστιν ὥσπερ ἁφή τις·
[3, 2]	δὲ τὸ θερμαντὸν ἢ ψυκτόν·	ἡ	δ' αἴσθησις ὁ λόγος· ὑπερβάλλοντα
[3, 8]	ἐπιστήμη μὲν τὰ ἐπιστητά πως,	ἡ	δ' αἴσθησις τὰ αἰσθητά· πῶς
[3, 1]	(ἡ μὲν γὰρ κόρη ὕδατος,	ἡ	δ' ἀκοὴ ἀέρος, ἡ δ'
[3, 7]	γὰρ κίνησις τοῦ ἀτελοῦς ἐνέργεια,	ἡ	δ' ἁπλῶς ἐνέργεια ἑτέρα, ἡ
[3, 13]	καὶ διὰ τῶν μετα- ξύ,	ἡ	δ' ἁφὴ τῷ αὐτῶν ἅπτεσθαί
[3, 8]	μὲν δυνάμει εἰς τὰ δυνάμει,	ἡ	δ' ἐντελεχείᾳ εἰς τὰ ἐντελεχείᾳ·
[3, 10]	διὰ τὸ μέλλον ἀνθέλκειν κελεύει,	ἡ	δ' ἐπιθυμία διὰ τὸ ἤδη·
[3, 10]	κινῆται, καὶ κατὰ βούλησιν κινεῖται)	ἡ	δ' ὄρεξις κινεῖ καὶ παρὰ
[3, 1]	ὕδατος, ἡ δ' ἀκοὴ ἀέρος,	ἡ	δ' ὄσφρησις θατέρου τούτων) τὸ
[3, 11]	ἀλλ' ἡ μὲν ἠρεμοῦσα μᾶλλον,	ἡ	δ' οὔ. ~Τὴν μὲν οὖν
[3, 11]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὑπάρ- χει,	ἡ	δὲ βουλευτικὴ ἐν τοῖς λογιστικοῖς
[3, 9]	ἡδύ, οὐ κελεύει δὲ φοβεῖσθαι,	ἡ	δὲ καρδία κινεῖται, ἂν δ'
[3, 5]	κατ' ἐνέργειαν ἐπιστήμη τῷ πράγματι·	ἡ	δὲ κατὰ δύναμιν χρόνῳ προτέρα
[3, 11]	τὸν τοιοῦτον τὸ τοιόνδε πράττειν,	ἡ	δὲ ὅτι τόδε τοιόνδε, κἀγὼ
[3, 2]	ἐνέργειά ἐστι ψόφος ἢ ψόφησις,	ἡ	δὲ τοῦ ἀκουστικοῦ ἀκοὴ ἢ
[3, 11]	μὲν καθόλου ὑπόληψις καὶ λόγος,	ἡ	δὲ τοῦ καθ' ἕκαστον (ἡ
[3, 2]	λέγεται ἡ τῆς ὄψεως ἐνέργεια,	ἡ	δὲ τοῦ χρώματος ἀνώνυμος, καὶ
[3, 2]	καὶ γεῦσις ἡ τοῦ γευστικοῦ,	ἡ	δὲ τοῦ χυμοῦ ἀνώνυμος. Ἐπεὶ
[3, 12]	ἁφή τις· τροφῆς γάρ ἐστιν,	ἡ	δὲ τροφὴ τὸ σῶμα ἁπτόν.
[3, 13]	συμβαίνει ἁπτικὸν εἶναι, ταύτῃ φθείρει)	ἡ	δὲ τῶν ἁπτῶν ὑπερβολή, οἷον
[3, 3]	τουδὶ κινεῖσθαι ἕτερον ὑπὸ τούτου,	ἡ	δὲ φαντασία κίνησίς τις δοκεῖ
[3, 2]	ἡ φωνὴ συμφωνία τίς ἐστιν,	ἡ	δὲ φωνὴ καὶ ἡ ἀκοὴ
[3, 6]	συντίθεται, οἷον τὸ ἀσύμμετρον καὶ	ἡ	διάμετρος- ἂν δὲ γενομένων ἢ
[3, 10]	κι- νεῖ, καὶ διὰ τοῦτο	ἡ	διάνοια κινεῖ, ὅτι ἀρχὴ αὐτῆς
[3, 3]	διότι οὐκ ἄλλου τινὸς ἔσται	ἡ	δόξα, ἀλλ' ἐκείνου, εἴπερ ἔστιν,
[3, 11]	τοιόσδε) ἢ δὴ αὕτη κινεῖ	ἡ	δόξα, οὐχ ἡ καθόλου, ἢ
[3, 10]	ἡ ὄρεξις κίνησίς τίς ἐστιν,	ἡ	ἐνεργείᾳ) τὸ δὲ κινούμενον τὸ
[3, 9]	γίνεται, καὶ ἐν τῷ ἀλόγῳ	ἡ	ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός· εἰ
[3, 8]	τοῦτο, δεῖ ζητεῖν. Τέμνεται οὖν	ἡ	ἐπιστήμη καὶ ἡ αἴσθησις εἰς
[3, 8]	ὄντα ἢ νοητά, ἔστι δ'	ἡ	ἐπιστήμη μὲν τὰ ἐπιστητά πως,
[3, 3]	δὲ καὶ ἡ ἀπάτη καὶ	ἡ	ἐπιστήμη τῶν ἐναντίων ἡ αὐτὴ
[3, 4]	τὸ νοούμενον· ἡ γὰρ ἐπιστήμη	ἡ	θεωρητικὴ καὶ τὸ οὕτως ἐπιστητὸν
[3, 9]	σκεπτέον. Ὅτι μὲν οὖν οὐχ	ἡ	θρεπτικὴ δύναμις, δῆλον· ἀεί τε
[3, 2]	ἢ ζοφερόν, καὶ ἐν ὀσφρήσει	ἡ	ἰσχυρὰ ὀσμή, καὶ γλυκεῖα καὶ
[3, 11]	αὕτη κινεῖ ἡ δόξα, οὐχ	ἡ	καθόλου, ἢ ἄμφω, ἀλλ' ἡ
[3, 10]	τοιαύτη δύναμις κινεῖ τῆς ψυχῆς,	ἡ	καλουμένη ὄρεξις, φανερόν. Τοῖς δὲ
[3, 2]	ψοφῇ τὸ δυνάμενον ψοφεῖν, τότε	ἡ	κατ' ἐνέργειαν ἀκοὴ ἅμα γίνεται
[3, 7]	ὕλης. ~Τὸ δ' αὐτό ἐστιν	ἡ	κατ' ἐνέργειαν ἐπιστήμη τῷ πράγματι.
[3, 5]	ὕλης. {Τὸ δ' αὐτό ἐστιν	ἡ	κατ' ἐνέργειαν ἐπιστήμη τῷ πράγματι·
[3, 2]	κατ' ἐνέργειαν καὶ ἡ ἀκοὴ	ἡ	κατ' ἐνέργειαν· ἔστι γὰρ ἀκοὴν
[3, 7]	δὲ καὶ ἡ ὄρεξις ταὐτό,	ἡ	κατ' ἐνέργειαν, καὶ οὐχ ἕτερον
[3, 4]	δέ, ἤτοι χωριστῷ ἢ ὡς	ἡ	κεκλασμένη ἔχει πρὸς αὑτὴν ὅταν
[3, 9]	ἀεί τε γὰρ ἕνεκά του	ἡ	κίνησις αὕτη, καὶ μετὰ φαντασίας
[3, 9]	καὶ διωκτοῦ οὐθέν, ἀεὶ δὲ	ἡ	κίνησις ἢ φεύγοντός τι ἢ
[3, 2]	δὲ ψόφησιν εἰ δή ἐστιν	ἡ	κίνησις (καὶ ἡ ποίησις καὶ
[3, 12]	ὠθεῖν, καὶ ἔστι διὰ μέσου	ἡ	κίνησις, καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[3, 3]	τῇ αἰσθήσει, εἴη ἂν αὕτη	ἡ	κίνησις οὔτε ἄνευ αἰσθήσεως ἐνδεχομένη
[3, 3]	τοῦτό ἐστι ταὐτὸ τῷ αἰσθάνεσθαι·	ἡ	μὲν γὰρ αἴσθησις τῶν ἰδίων
[3, 1]	ἐστίν, ἐξ ἀέρος καὶ ὕδατος	(ἡ	μὲν γὰρ κόρη ὕδατος, ἡ
[3, 11]	ἡ δὲ τοῦ καθ' ἕκαστον	(ἡ	μὲν γὰρ λέγει ὅτι δεῖ
[3, 12]	τῷ σώματι, νῦν δ' οὐδέτερον·	ἡ	μὲν γὰρ οὐ μᾶλλον νοήσει,
[3, 8]	ἡ αἴσθησις εἰς τὰ πράγματα,	ἡ	μὲν δυνάμει εἰς τὰ δυνάμει,
[3, 11]	ἡ καθόλου, ἢ ἄμφω, ἀλλ'	ἡ	μὲν ἠρεμοῦσα μᾶλλον, ἡ δ'
[3, 11]	κινεῖται, ἀλλὰ μένει. Ἐπεὶ δ'	ἡ	μὲν καθόλου ὑπόληψις καὶ λόγος,
[3, 3]	τούτων τῶν τριῶν αἰσθήσεων, καὶ	ἡ	μὲν πρώτη παρούσης τῆς αἰσθήσεως
[3, 6]	ἐστι καὶ χωριστόν. Ἔστι δ'	ἡ	μὲν φάσις τι κατά τινος,
[3, 7]	δὲ ἔσχατον ἕν, καὶ μία	ἡ>	μεσότης, τὸ δ' εἶναι αὐτῇ
[3, 2]	εἰ τοιοῦτον ἡ αἴσθησις καὶ	ἡ	νόησις. Ἀλλ' ὥσπερ ἣν καλοῦσί
[3, 4]	πλὴν ὅτι οὔτε ὅλη ἀλλ'	ἡ	νοητική, οὔτε ἐντελεχείᾳ ἀλλὰ δυνάμει
[3, 10]	ἕνεκά του πᾶσα· οὗ γὰρ	ἡ	ὄρεξις, αὕτη ἀρχὴ τοῦ πρακτικοῦ
[3, 10]	τοῦ θεωρητικοῦ τῷ τέλει. Καὶ	ἡ	ὄρεξις δ' ἕνεκά του πᾶσα·
[3, 10]	ζῷον· ᾧ δὲ κινεῖ ὀργάνῳ	ἡ	ὄρεξις, ἤδη τοῦτο σωματικόν ἐστιν-
[3, 10]	τὸ κινούμενον ᾗ ὀρέγεται, καὶ	ἡ	ὄρεξις κίνησίς τίς ἐστιν, ἡ
[3, 11]	διὸ τὸ βουλευτικὸν οὐκ ἔχει	ἡ	ὄρεξις· νικᾷ δ' ἐνίοτε καὶ
[3, 9]	τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'	ἡ	ὄρεξις ταύτης κυρία τῆς κινήσεως·
[3, 7]	Καὶ ἡ φυγὴ δὲ καὶ	ἡ	ὄρεξις ταὐτό, ἡ κατ' ἐνέργειαν,
[3, 11]	ἐκείνη ταύτην, ὥσπερ σφαῖρα σφαῖραν>	ἡ	ὄρεξις τὴν ὄρεξιν, ὅταν ἀκρασία
[3, 3]	κατ' ἐνέργειαν γιγνομένη. Ἐπεὶ δ'	ἡ	ὄψις μάλιστα αἴσθησίς ἐστι, καὶ
[3, 1]	καὶ ἀριθμός; εἰ γὰρ ἦν	ἡ	ὄψις μόνη, καὶ αὕτη λευκοῦ,
[3, 2]	γὰρ καὶ ἡ ποίησις καὶ	ἡ	πάθησις ἐν τῷ πάσχοντι ἀλλ'
[3, 2]	καὶ αἰσθητῶν. Ὥσπερ γὰρ καὶ	ἡ	ποίησις καὶ ἡ πάθησις ἐν
[3, 2]	δή ἐστιν ἡ κίνησις (καὶ	ἡ	ποίησις καὶ τὸ πάθος) ἐν
[3, 4]	κρίνει, καὶ ὧν λόγος τις	ἡ	σάρξ· ἄλλῳ δέ, ἤτοι χωριστῷ
[3, 2]	γάρ ἐστιν. καὶ δῆλον ὅτι	ἡ	σὰρξ οὐκ ἔστι τὸ ἔσχατον
[3, 6]	τὸ οὕτως ἀδιαίρετον, δηλοῦται ὥσπερ	ἡ	στέρησις. Καὶ ὅμοιος ὁ λόγος
[3, 3]	τοῦ λευκοῦ δόξης καὶ αἰσθήσεως	ἡ	συμπλοκὴ φαντασία ἔσται· οὐ γὰρ
[3, 2]	ἓν τὸ αὐτό} λόγος δ'	ἡ	συμφωνία, ἀνάγκη καὶ τὴν ἀκοὴν
[3, 5]	ποιητικόν, τῷ ποιεῖν πάντα, οἷον	ἡ	τέχνη πρὸς τὴν ὕλην πέπονθεν,
[3, 2]	δ' εἰ καὶ ἑτέρα εἴη	ἡ	τῆς ὄψεως αἴσθησις, ἢ εἰς
[3, 2]	ἀνώνυμον θάτερον· ὅρασις γὰρ λέγεται	ἡ	τῆς ὄψεως ἐνέργεια, ἡ δὲ
[3, 10]	ἄλλως ἔχειν. Ὅτι μὲν οὖν	ἡ	τοιαύτη δύναμις κινεῖ τῆς ψυχῆς,
[3, 2]	ἡ τοῦ αἰσθητοῦ ἐνέργεια καὶ	ἡ	τοῦ αἰσθητικοῦ ἐν τῷ αἰσθητικῷ.
[3, 2]	ἐν τῷ ποιοῦντι, οὕτω καὶ	ἡ	τοῦ αἰσθητοῦ ἐνέργεια καὶ ἡ
[3, 2]	δὲ μία μέν ἐστιν ἐνέργεια	ἡ	τοῦ αἰσθητοῦ καὶ τοῦ αἰσθητικοῦ,
[3, 2]	τοῦ χρώματος ἀνώνυμος, καὶ γεῦσις	ἡ	τοῦ γευστικοῦ, ἡ δὲ τοῦ
[3, 7]	ἡ δ' ἁπλῶς ἐνέργεια ἑτέρα,	ἡ	τοῦ τετελεσμένου. Τὸ μὲν οὖν
[3, 13]	ὅτι ἀδύνατον εἶναι ζῷον. διὸ	ἡ	τῶν ἁπτῶν ὑπερβολὴ οὐ μόνον
[3, 9]	ψυχὴ κατὰ δύο ὥρισται δυνάμεις	ἡ	τῶν ζῴων, τῷ τε κριτικῷ,
[3, 3]	τὴν αἴσθησιν. Ἡ δὲ κίνησις	ἡ	ὑπὸ τῆς ἐνεργείας τῆς αἰσθήσεως
[3, 3]	τούτων ἐστὶν οὔτ' ἐκ τούτων	ἡ	φαντασία. Ἀλλ' ἐπειδὴ ἔστι κινηθέντος
[3, 3]	(τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ λεχθέν)	ἡ	φαντασία ἂν εἴη κίνησις ὑπὸ
[3, 10]	αὐτῆς ἐστι τὸ ὀρεκτόν. Καὶ	ἡ	φαντασία δὲ ὅταν κινῇ, οὐ
[3, 8]	πλὴν ἄνευ ὕλης. Ἔστι δ'	ἡ	φαντασία ἕτερον φάσεως καὶ ἀποφάσεως·
[3, 3]	θατέρου λεκτέον. Εἰ δή ἐστιν	ἡ	φαντασία καθ' ἣν λέγομεν φάντασμά
[3, 7]	ἢ κακόν, ᾗ τοιαῦτα. Καὶ	ἡ	φυγὴ δὲ καὶ ἡ ὄρεξις
[3, 12]	ζῷον, εἰ μηθὲν μάτην ποιεῖ	ἡ	φύσις. ἕνεκά του γὰρ πάντα
[3, 9]	ἀκίνητα διὰ τέλους. Εἰ οὖν	ἡ	φύσις μήτε ποιεῖ μάτην μηθὲν
[3, 2]	λεγομένων οὐχ ἁπλῶς. Εἰ δ'	ἡ	φωνὴ συμφωνία τίς ἐστιν, ἡ
[3, 8]	εἶδος· ὥστε ἡ ψυχὴ ὥσπερ	ἡ	χείρ ἐστιν· καὶ γὰρ ἡ
[3, 8]	ἡ χείρ ἐστιν· καὶ γὰρ	ἡ	χεὶρ ὄργανόν ἐστιν ὀργάνων, καὶ
[3, 2]	ἐπ' ἐνίων μὲν ὠνόμασται, οἷον	ἡ	ψόφησις καὶ ἡ ἄκουσις, ἐπ'
[3, 3]	πλείω χρόνον ἐν τούτῳ διατελεῖ	ἡ	ψυχή· διὸ ἀνάγκη ἤτοι, ὥσπερ
[3, 9]	ὁ θυμός· εἰ δὲ τρία	ἡ	ψυχή, ἐν ἑκάστῳ ἔσται ὄρεξις.
[3, 3]	ἀμφοτέροις γὰρ τούτοις κρίνει τι	ἡ	ψυχὴ καὶ γνωρίζει τῶν ὄντων)
[3, 9]	μεγέθει ἢ λόγῳ, ἢ πᾶσα	ἡ	ψυχή, καὶ εἰ μόριόν τι,
[3, 4]	τῆς ψυχῆς ᾧ γινώσκει τε	ἡ	ψυχὴ καὶ φρονεῖ, εἴτε χωριστοῦ
[3, 9]	οὐκ ἄνευ φαντασμάτων. ~Ἐπεὶ δὲ	ἡ	ψυχὴ κατὰ δύο ὥρισται δυνάμεις
[3, 4]	νοῦν ᾧ διανοεῖται καὶ ὑπολαμβάνει	ἡ	ψυχή) οὐθέν ἐστιν ἐνεργείᾳ τῶν
[3, 8]	λεχθέντα συγκεφαλαιώσαντες, εἴπωμεν πάλιν ὅτι	ἡ	ψυχὴ τὰ ὄντα πώς ἐστι
[3, 7]	διὸ οὐδέποτε νοεῖ ἄνευ φαντάσματος	ἡ	ψυχή. Ὥσπερ δὲ ὁ ἀὴρ
[3, 8]	ψυχῇ, ἀλλὰ τὸ εἶδος· ὥστε	ἡ	ψυχὴ ὥσπερ ἡ χείρ ἐστιν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2010