Livre, chapitres |
[3, 13] |
ἄνευ
δὲ
ἁφῆς
οὐδεμίαν
οἷόν
|
τε |
ἄλλην
ὑπάρχειν,
τοῦτο
δὲ
τὸ |
[3, 2] |
ἐνεργεῖσθαι
διαιρετόν,
καὶ
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ἅμα
λευκὸν
καὶ
μέλαν
εἶναι, |
[3, 12] |
καὶ
φανερὸν
ὅτι
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ἄνευ
ἁφῆς
εἶναι
ζῷον,
αἱ |
[3, 13] |
πέρατος.
~Ὅτι
δ'
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ἁπλοῦν
εἶναι
τὸ
τοῦ
ζῴου |
[3, 9] |
ἡ
θρεπτικὴ
δύναμις,
δῆλον·
ἀεί
|
τε |
γὰρ
ἕνεκά
του
ἡ
κίνησις |
[3, 12] |
ἁπλοῦν
ἢ
μικτόν.
οὐχ
οἷόν
|
τε |
δὲ
ἁπλοῦν·
ἁφὴν
γὰρ
οὐχ |
[3, 12] |
τοῦτο
ὅθεν
πεφύκασιν,
οὐχ
οἷόν
|
τε |
δὲ
σῶμα
ἔχειν
μὲν
ψυχὴν |
[3, 9] |
Ἔχει
δὲ
ἀπορίαν
εὐθὺς
πῶς
|
τε |
δεῖ
μόρια
λέγειν
τῆς
ψυχῆς |
[3, 2] |
ἀριθμῷ
ἀδιαίρετον.
Ἢ
οὐχ
οἷόν
|
τε; |
δυνάμει
μὲν
γὰρ
τὸ
αὐτὸ |
[3, 8] |
αἰσθητοῖς
τὰ
νοητά
ἐστι,
τά
|
τε |
ἐν
ἀφαιρέσει
λεγόμενα
καὶ
ὅσα |
[3, 12] |
ζῷον,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
τοῦ
|
τε |
εὖ
ἕνεκα
καὶ
γένει
ζῴων |
[3, 4] |
τοῦ
τῆς
ψυχῆς
ᾧ
γινώσκει
|
τε |
ἡ
ψυχὴ
καὶ
φρονεῖ,
εἴτε |
[3, 8] |
ἂν
μάθοι
οὐδὲ
ξυνείη,
ὅταν
|
τε |
θεωρῇ,
ἀνάγκη
ἅμα
φάντασμά
τι |
[3, 9] |
καὶ
νῦν
εἴ-
ρηται,
τό
|
τε |
θρεπτικόν,
ὃ
καὶ
τοῖς
φυτοῖς |
[3, 3] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ὑπολαμβάνουσιν,
καὶ
αἰσθάνεσθαί
|
τε |
καὶ
φρονεῖν
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ |
[3, 2] |
ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
οἷόν
|
τε |
κεχωρισμένοις
κρίνειν
τὰ
κεχωρισμένα,
δῆλον· |
[3, 9] |
δυνάμεις
ἡ
τῶν
ζῴων,
τῷ
|
τε |
κριτικῷ,
ὃ
διανοίας
ἔργον
ἐστὶ |
[3, 13] |
οὔτε
γὰρ
ταύτην
ἔχειν
οἷόν
|
τε |
μὴ
ζῷον
ὄν,
οὔτε
ζῷον |
[3, 3] |
καὶ
αἰσθήσεως
καὶ
διανοίας,
αὕτη
|
τε |
οὐ
γίγνεται
ἄνευ
αἰσθήσεως,
καὶ |
[3, 12] |
α
οὐδὲ
ἄνευ
ταύτης
οἷόν
|
τε |
οὐθὲν
εἶναι
ζῷον,
εἰ
μηθὲν |
[3, 12] |
ἔχειν,
{οὔτε
ἄνευ
ταύτης
οἷόν
|
τε |
οὐθὲν
εἶναι
ζῷον}
οὔτε
ὅσα |
[3, 3] |
αἰσθήσεως,
φαντασία
ἂν
εἴη,
διά
|
τε |
ταῦτα
καὶ
διότι
οὐκ
ἄλλου |
[3, 3] |
ὁρίζονται
μάλιστα
τὴν
ψυχήν,
κινήσει
|
τε |
τῇ
κατὰ
τόπον
καὶ
τῷ |
[3, 9] |
δὴ
τὸ
τοῦτο
διασπᾶν·
ἔν
|
τε |
τῷ
λογιστικῷ
γὰρ
ἡ
βούλησις |