Livre, chapitres |
[3, 1] |
ἰδίως,
διὸ
λείποιτ'
ἂν
μηθὲν
|
εἶναι |
αἰσθητήριον
ἔξω
ὕδατος
καὶ
ἀέρος, |
[3, 1] |
οὐδὲ
τῶν
κοινῶν
οἷόν
τ'
|
εἶναι |
αἰσθητήριόν
τι
ἴδιον,
ὧν
ἑκάστῃ |
[3, 2] |
εἴπειεν
ἄν
τις
τὸ
μὲν
|
εἶναι |
ἄκουσιν
τὸ
δὲ
ψόφησιν
εἰ |
[3, 3] |
ἔνιοι
λέγουσι,
πάντα
τὰ
φαινόμενα
|
εἶναι |
ἀληθῆ,
ἢ
τὴν
τοῦ
ἀνομοίου |
[3, 6] |
ἐστι
κατὰ
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
ἀληθής,
καὶ
οὐ
τὶ
κατά |
[3, 7] |
οὔτε
τοῦ
αἰσθητικοῦ·
ἀλλὰ
τὸ
|
εἶναι |
ἄλλο.
Τῇ
δὲ
διανοητικῇ
ψυχῇ |
[3, 2] |
οἰόμενοι
οὔτε
λευκὸν
οὔτε
μέλαν
|
εἶναι |
ἄνευ
ὄψεως,
οὐδὲ
χυμὸν
ἄνευ |
[3, 8] |
ἢ
αὐτὰ
ἢ
τὰ
εἴδη
|
εἶναι. |
Αὐτὰ
μὲν
δὴ
οὔ·
οὐ |
[3, 12] |
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ
θρεπτικοῦ
αἴσθησιν
|
εἶναι· |
αὗται
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖαι
τῷ |
[3, 7] |
μία
ἡ>
μεσότης,
τὸ
δ'
|
εἶναι |
αὐτῇ
πλείω
Τίνι
δ'
ἐπικρίνει |
[3, 2] |
καὶ
ἀχώριστον
τὸ
κρῖνον,
τῷ
|
εἶναι |
δὲ
κεχωρισμένον;
ἔστι
δὴ
{πως} |
[3, 4] |
τοιοῦτον
ἕτερον.
Ἀπαθὲς
ἄρα
δεῖ
|
εἶναι, |
δεκτικὸν
δὲ
τοῦ
εἴδους
καὶ |
[3, 2] |
ᾗ
φαμὲν
τὸ
ζῷον
αἰσθητικὸν
|
εἶναι, |
διωρίσθω
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
~Ἐπεὶ |
[3, 4] |
γάρ·
τὸ
δὲ
τί
ἦν
|
εἶναι, |
εἰ
ἔστιν
ἕτερον
τὸ
εὐθεῖ |
[3, 12] |
τὸ
τοῦ
ζῴου
σῶμα
ἁπτικὸν
|
εἶναι, |
εἰ
μέλλει
σώζεσθαι
τὸ
ζῷον. |
[3, 3] |
τὸ
φρονεῖν
ὥσπερ
αἰσθάνεσθαί
τι
|
εἶναι |
(ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
τούτοις
κρίνει |
[3, 13] |
ζῷον,
ὥσπερ
εἴρηται,
οὐ
τοῦ
|
εἶναι |
ἕνεκα
ἀλλὰ
τοῦ
εὖ,
οἷον |
[3, 2] |
καὶ
τοῦ
αἰσθητικοῦ,
τὸ
δ'
|
εἶναι |
ἕτερον,
ἀνάγκη
ἅμα
φθείρεσθαι
καὶ |
[3, 12] |
οὐχ
οἷόν
τε
ἄνευ
ἁφῆς
|
εἶναι |
ζῷον,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
τοῦ |
[3, 13] |
γὰρ
ἁφῆς
δέδεικται
ὅτι
ἀδύνατον
|
εἶναι |
ζῷον.
διὸ
ἡ
τῶν
ἁπτῶν |
[3, 12] |
ἄνευ
ταύτης
οἷόν
τε
οὐθὲν
|
εἶναι |
ζῷον,
εἰ
μηθὲν
μάτην
ποιεῖ |
[3, 12] |
ἄνευ
ταύτης
οἷόν
τε
οὐθὲν
|
εἶναι |
ζῷον}
οὔτε
ὅσα
μὴ
δεκτικὰ |
[3, 12] |
αἴσθησιν
ἔχει,
ἀνάγκη
τὸ
σῶμα
|
εἶναι |
ἢ
ἁπλοῦν
ἢ
μικτόν.
οὐχ |
[3, 8] |
τί
διοίσει
τοῦ
μὴ
φαντάσματα
|
εἶναι; |
ἢ
οὐδὲ
ταῦτα
φαντάσματα,
ἀλλ' |
[3, 2] |
ἐνέργειαν
ἐν
τῷ
κατὰ
δύναμιν
|
εἶναι· |
ἡ
γὰρ
τοῦ
ποιητικοῦ
καὶ |
[3, 3] |
καὶ
πάσχειν
τὸ
ἔχον,
καὶ
|
εἶναι |
καὶ
ἀληθῆ
καὶ
ψευδῆ.
Τοῦτο |
[3, 2] |
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
λόγον
τινὰ
|
εἶναι. |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καὶ
φθείρει |
[3, 3] |
δὲ
φαντασία
κίνησίς
τις
δοκεῖ
|
εἶναι |
καὶ
οὐκ
ἄνευ
αἰσθήσεως
γίνεσθαι |
[3, 4] |
γὰρ
ταὐτόν
ἐστι)
τὸ
σαρκὶ
|
εἶναι |
καὶ
σάρκα
ἢ
ἄλλῳ
ἢ |
[3, 4] |
εἰ
ἔστιν
ἕτερον
τὸ
εὐθεῖ
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
εὐθύ,
ἄλλο·
ἔστω |
[3, 4] |
τὸ
μέγεθος
καὶ
τὸ
μεγέθει
|
εἶναι, |
καὶ
ὕδωρ
καὶ
ὕδατι
εἶναι |
[3, 3] |
ἔχει,
ἀνάγκη
τὴν
αὐτὴν
ἀληθῆ
|
εἶναι |
καὶ
ψευδῆ.
Ἀλλὰ
ψευδὴς
ἐγένετο |
[3, 4] |
αὑτὴν
ὅταν
ἐκταθῇ,
τὸ
σαρκὶ
|
εἶναι |
κρίνει.
Πάλιν
δ'
ἐπὶ
τῶν |
[3, 3] |
ὁ
ἥλιος
ποδιαῖος,
πιστεύεται
δ'
|
εἶναι |
μείζων
τῆς
οἰκουμένης·
συμβαίνει
οὖν |
[3, 2] |
δ'
ὡς
ᾗ
ἀδιαίρετον·
τῷ
|
εἶναι |
μὲν
γὰρ
διαιρετόν,
τόπῳ
δὲ |
[3, 1] |
τὸ
τοιοῦτον
αἰσθητήριον
ἀμφοῖν
αἰσθητικὸν
|
εἶναι |
(οἷον
εἰ
ἐξ
ἀέρος
ἐστὶ |
[3, 3] |
ἐπιστήμη
τῶν
ἐναντίων
ἡ
αὐτὴ
|
εἶναι) |
ὅτι
μὲν
οὖν
οὐ
ταὐτόν |
[3, 2] |
ἐστι
καὶ
μία,
τὸ
δ'
|
εἶναι |
οὐ
τὸ
αὐτὸ
αὐταῖς·
λέγω |
[3, 7] |
μὲν
καὶ
ἕν,
τὸ
δ'
|
εἶναι |
οὐ
τὸ
αὐτό-
κἀκεῖνα
ὁμοίως. |
[3, 2] |
καὶ
ἀδιαίρετον
τἀναντία,
τῷ
δ'
|
εἶναι |
οὔ,
ἀλλὰ
τῷ
ἐνεργεῖσθαι
διαιρετόν, |
[3, 4] |
εἶναι,
καὶ
ὕδωρ
καὶ
ὕδατι
|
εἶναι |
(οὕτω
δὲ
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων |
[3, 2] |
δεῖ
ἑνί
τινι
ἄμφω
δῆλα
|
εἶναι- |
οὕτω
μὲν
γὰρ
κἂν
εἰ |
[3, 1] |
ἂν
μᾶλλον
κἂν
ἐδόκει
ταὐτὸν
|
εἶναι |
πάντα
διὰ
τὸ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις |
[3, 9] |
τὸ
φανταστικόν,
ὃ
τῷ
μὲν
|
εἶναι |
πάντων
ἕτερον,
τίνι
δὲ
τούτων |
[3, 9] |
καὶ
δυνάμει
ἕτερον
ἂν
δόξειεν
|
εἶναι |
πάντων.
Καὶ
ἄτοπον
δὴ
τὸ |
[3, 1] |
ἐὰν
ᾖ
ξανθόν,
χολὴν
οἴεται
|
εἶναι. |
Σητήσειε
δ'
ἄν
τις
τίνος |
[3, 3] |
διὰ
τὸ
ἐμμένειν
καὶ
ὁμοίας
|
εἶναι |
ταῖς
αἰσθήσεσι,
πολλὰ
κατ'
αὐτὰς |
[3, 13] |
δὲ
ᾗ
ἅμα
συμβαίνει
ἁπτικὸν
|
εἶναι, |
ταύτῃ
φθείρει)
ἡ
δὲ
τῶν |
[3, 3] |
αἰσθήσεως,
καὶ
ταύτην
ὁμοίαν
ἀνάγκη
|
εἶναι |
τῇ
αἰσθήσει,
εἴη
ἂν
αὕτη |
[3, 6] |
πως
γνωρίζει.
Δεῖ
δὲ
δυνάμει
|
εἶναι |
τὸ
γνωρίζον
καὶ
ἐνεῖναι
ἐν |
[3, 3] |
δὲ
τὸ
μὲν
φαντασία
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
δὲ
ὑπόληψις,
περὶ
φαντασίας |
[3, 13] |
δ'
οὐχ
οἷόν
τε
ἁπλοῦν
|
εἶναι |
τὸ
τοῦ
ζῴου
σῶμα,
φανερόν, |
[3, 4] |
δὴ
οἱ
λέγοντες
τὴν
ψυχὴν
|
εἶναι |
τόπον
εἰδῶν,
πλὴν
ὅτι
οὔτε |
[3, 3] |
τὴν
τοῦ
ἀνομοίου
θίξιν
ἀπάτην
|
εἶναι, |
τοῦτο
γὰρ
ἐναντίον
τῷ
τὸ |
[3, 1] |
ὅτι
ἀδύνατον
ὁτουοῦν
ἰδίαν
αἴσθησιν
|
εἶναι |
τούτων,
οἷον
κινήσεως·
οὕτω
γὰρ |
[3, 1] |
τούτῳ
δὲ
συμβέβηκεν
υἱῷ
Κλέωνος
|
εἶναι) |
τῶν
δὲ
κοινῶν
ἤδη
ἔχομεν |
[3, 4] |
καὶ
ἀντιφράττει)
ὥστε
μηδ'
αὐτοῦ
|
εἶναι |
φύσιν
μηδεμίαν
ἀλλ'
ἢ
ταύτην, |
[3, 4] |
ἄρα,
ἐπεὶ
πάντα
νοεῖ,
ἀμιγῆ
|
εἶναι, |
ὥσπερ
φησὶν
Ἀναξαγόρας,
ἵνα
κρατῇ, |
[3, 2] |
τε
ἅμα
λευκὸν
καὶ
μέλαν
|
εἶναι, |
ὥστ'
οὐδὲ
τὰ
εἴδη
πάσχειν |