Alphabétiquement     [«   »]
εἴληφεν 1
εἰλικρινῆ 1
εἶναί 2
εἶναι 59
εἴπειεν 1
εἰπεῖν 3
εἴπερ 2
Fréquences     [«    »]
51 ὅτι
47 τῆς
54 τῶν
59 εἶναι
63 τῷ
68 τὰ
70 ἐν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre III

εἶναι


Livre, chapitres
[3, 1]   ἰδίως, διὸ λείποιτ' ἂν μηθὲν  εἶναι   αἰσθητήριον ἔξω ὕδατος καὶ ἀέρος,
[3, 1]   οὐδὲ τῶν κοινῶν οἷόν τ'  εἶναι   αἰσθητήριόν τι ἴδιον, ὧν ἑκάστῃ
[3, 2]   εἴπειεν ἄν τις τὸ μὲν  εἶναι   ἄκουσιν τὸ δὲ ψόφησιν εἰ
[3, 3]   ἔνιοι λέγουσι, πάντα τὰ φαινόμενα  εἶναι   ἀληθῆ, τὴν τοῦ ἀνομοίου
[3, 6]   ἐστι κατὰ τὸ τί ἦν  εἶναι   ἀληθής, καὶ οὐ τὶ κατά
[3, 7]   οὔτε τοῦ αἰσθητικοῦ· ἀλλὰ τὸ  εἶναι   ἄλλο. Τῇ δὲ διανοητικῇ ψυχῇ
[3, 2]   οἰόμενοι οὔτε λευκὸν οὔτε μέλαν  εἶναι   ἄνευ ὄψεως, οὐδὲ χυμὸν ἄνευ
[3, 8]   αὐτὰ τὰ εἴδη  εἶναι.   Αὐτὰ μὲν δὴ οὔ· οὐ
[3, 12]   τοῦ ἁπτοῦ καὶ θρεπτικοῦ αἴσθησιν  εἶναι·   αὗται μὲν οὖν ἀναγκαῖαι τῷ
[3, 7]   μία ἡ> μεσότης, τὸ δ'  εἶναι   αὐτῇ πλείω Τίνι δ' ἐπικρίνει
[3, 2]   καὶ ἀχώριστον τὸ κρῖνον, τῷ  εἶναι   δὲ κεχωρισμένον; ἔστι δὴ {πως}
[3, 4]   τοιοῦτον ἕτερον. Ἀπαθὲς ἄρα δεῖ  εἶναι,   δεκτικὸν δὲ τοῦ εἴδους καὶ
[3, 2]   φαμὲν τὸ ζῷον αἰσθητικὸν  εἶναι,   διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐπεὶ
[3, 4]   γάρ· τὸ δὲ τί ἦν  εἶναι,   εἰ ἔστιν ἕτερον τὸ εὐθεῖ
[3, 12]   τὸ τοῦ ζῴου σῶμα ἁπτικὸν  εἶναι,   εἰ μέλλει σώζεσθαι τὸ ζῷον.
[3, 3]   τὸ φρονεῖν ὥσπερ αἰσθάνεσθαί τι  εἶναι   (ἐν ἀμφοτέροις γὰρ τούτοις κρίνει
[3, 13]   ζῷον, ὥσπερ εἴρηται, οὐ τοῦ  εἶναι   ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ εὖ, οἷον
[3, 2]   καὶ τοῦ αἰσθητικοῦ, τὸ δ'  εἶναι   ἕτερον, ἀνάγκη ἅμα φθείρεσθαι καὶ
[3, 12]   οὐχ οἷόν τε ἄνευ ἁφῆς  εἶναι   ζῷον, αἱ δὲ ἄλλαι τοῦ
[3, 13]   γὰρ ἁφῆς δέδεικται ὅτι ἀδύνατον  εἶναι   ζῷον. διὸ τῶν ἁπτῶν
[3, 12]   ἄνευ ταύτης οἷόν τε οὐθὲν  εἶναι   ζῷον, εἰ μηθὲν μάτην ποιεῖ
[3, 12]   ἄνευ ταύτης οἷόν τε οὐθὲν  εἶναι   ζῷον} οὔτε ὅσα μὴ δεκτικὰ
[3, 12]   αἴσθησιν ἔχει, ἀνάγκη τὸ σῶμα  εἶναι   ἁπλοῦν μικτόν. οὐχ
[3, 8]   τί διοίσει τοῦ μὴ φαντάσματα  εἶναι;   οὐδὲ ταῦτα φαντάσματα, ἀλλ'
[3, 2]   ἐνέργειαν ἐν τῷ κατὰ δύναμιν  εἶναι·   γὰρ τοῦ ποιητικοῦ καὶ
[3, 3]   καὶ πάσχειν τὸ ἔχον, καὶ  εἶναι   καὶ ἀληθῆ καὶ ψευδῆ. Τοῦτο
[3, 2]   καὶ τὴν ἀκοὴν λόγον τινὰ  εἶναι.   Καὶ διὰ τοῦτο καὶ φθείρει
[3, 3]   δὲ φαντασία κίνησίς τις δοκεῖ  εἶναι   καὶ οὐκ ἄνευ αἰσθήσεως γίνεσθαι
[3, 4]   γὰρ ταὐτόν ἐστι) τὸ σαρκὶ  εἶναι   καὶ σάρκα ἄλλῳ
[3, 4]   εἰ ἔστιν ἕτερον τὸ εὐθεῖ  εἶναι   καὶ τὸ εὐθύ, ἄλλο· ἔστω
[3, 4]   τὸ μέγεθος καὶ τὸ μεγέθει  εἶναι,   καὶ ὕδωρ καὶ ὕδατι εἶναι
[3, 3]   ἔχει, ἀνάγκη τὴν αὐτὴν ἀληθῆ  εἶναι   καὶ ψευδῆ. Ἀλλὰ ψευδὴς ἐγένετο
[3, 4]   αὑτὴν ὅταν ἐκταθῇ, τὸ σαρκὶ  εἶναι   κρίνει. Πάλιν δ' ἐπὶ τῶν
[3, 3]   ἥλιος ποδιαῖος, πιστεύεται δ'  εἶναι   μείζων τῆς οἰκουμένης· συμβαίνει οὖν
[3, 2]   δ' ὡς ἀδιαίρετον· τῷ  εἶναι   μὲν γὰρ διαιρετόν, τόπῳ δὲ
[3, 1]   τὸ τοιοῦτον αἰσθητήριον ἀμφοῖν αἰσθητικὸν  εἶναι   (οἷον εἰ ἐξ ἀέρος ἐστὶ
[3, 3]   ἐπιστήμη τῶν ἐναντίων αὐτὴ  εἶναι)   ὅτι μὲν οὖν οὐ ταὐτόν
[3, 2]   ἐστι καὶ μία, τὸ δ'  εἶναι   οὐ τὸ αὐτὸ αὐταῖς· λέγω
[3, 7]   μὲν καὶ ἕν, τὸ δ'  εἶναι   οὐ τὸ αὐτό- κἀκεῖνα ὁμοίως.
[3, 2]   καὶ ἀδιαίρετον τἀναντία, τῷ δ'  εἶναι   οὔ, ἀλλὰ τῷ ἐνεργεῖσθαι διαιρετόν,
[3, 4]   εἶναι, καὶ ὕδωρ καὶ ὕδατι  εἶναι   (οὕτω δὲ καὶ ἐφ' ἑτέρων
[3, 2]   δεῖ ἑνί τινι ἄμφω δῆλα  εἶναι-   οὕτω μὲν γὰρ κἂν εἰ
[3, 1]   ἂν μᾶλλον κἂν ἐδόκει ταὐτὸν  εἶναι   πάντα διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις
[3, 9]   τὸ φανταστικόν, τῷ μὲν  εἶναι   πάντων ἕτερον, τίνι δὲ τούτων
[3, 9]   καὶ δυνάμει ἕτερον ἂν δόξειεν  εἶναι   πάντων. Καὶ ἄτοπον δὴ τὸ
[3, 1]   ἐὰν ξανθόν, χολὴν οἴεται  εἶναι.   Σητήσειε δ' ἄν τις τίνος
[3, 3]   διὰ τὸ ἐμμένειν καὶ ὁμοίας  εἶναι   ταῖς αἰσθήσεσι, πολλὰ κατ' αὐτὰς
[3, 13]   δὲ ἅμα συμβαίνει ἁπτικὸν  εἶναι,   ταύτῃ φθείρει) δὲ τῶν
[3, 3]   αἰσθήσεως, καὶ ταύτην ὁμοίαν ἀνάγκη  εἶναι   τῇ αἰσθήσει, εἴη ἂν αὕτη
[3, 6]   πως γνωρίζει. Δεῖ δὲ δυνάμει  εἶναι   τὸ γνωρίζον καὶ ἐνεῖναι ἐν
[3, 3]   δὲ τὸ μὲν φαντασία δοκεῖ  εἶναι   τὸ δὲ ὑπόληψις, περὶ φαντασίας
[3, 13]   δ' οὐχ οἷόν τε ἁπλοῦν  εἶναι   τὸ τοῦ ζῴου σῶμα, φανερόν,
[3, 4]   δὴ οἱ λέγοντες τὴν ψυχὴν  εἶναι   τόπον εἰδῶν, πλὴν ὅτι οὔτε
[3, 3]   τὴν τοῦ ἀνομοίου θίξιν ἀπάτην  εἶναι,   τοῦτο γὰρ ἐναντίον τῷ τὸ
[3, 1]   ὅτι ἀδύνατον ὁτουοῦν ἰδίαν αἴσθησιν  εἶναι   τούτων, οἷον κινήσεως· οὕτω γὰρ
[3, 1]   τούτῳ δὲ συμβέβηκεν υἱῷ Κλέωνος  εἶναι)   τῶν δὲ κοινῶν ἤδη ἔχομεν
[3, 4]   καὶ ἀντιφράττει) ὥστε μηδ' αὐτοῦ  εἶναι   φύσιν μηδεμίαν ἀλλ' ταύτην,
[3, 4]   ἄρα, ἐπεὶ πάντα νοεῖ, ἀμιγῆ  εἶναι,   ὥσπερ φησὶν Ἀναξαγόρας, ἵνα κρατῇ,
[3, 2]   τε ἅμα λευκὸν καὶ μέλαν  εἶναι,   ὥστ' οὐδὲ τὰ εἴδη πάσχειν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/07/2010