Livre, chapitres |
[3, 2] |
καὶ
ἀδιαίρετος>
καὶ
διαιρετή.
μὲν
|
οὖν |
ἀδιαίρετον,
ἓν
τὸ
κρῖνόν
ἐστι |
[3, 7] |
ἡ
τοῦ
τετελεσμένου.
Τὸ
μὲν
|
οὖν |
αἰσθάνεσθαι
ὅμοιον
τῷ
φάναι
μόνον |
[3, 2] |
λύει
ἢ
φθείρει.
Ἑκάστη
μὲν
|
οὖν |
αἴσθησις
τοῦ
ὑποκειμένου
αἰσθητοῦ
ἐστίν, |
[3, 11] |
ἀορίστως
δ'
ἔνεστιν.
Ἡ
μὲν
|
οὖν |
αἰσθητικὴ
φαντασία,
ὥσπερ
εἴρηται,
καὶ |
[3, 4] |
τόδε
ἐν
τῷδε.
Τῷ
μὲν
|
οὖν |
αἰσθητικῷ
τὸ
θερμὸν
καὶ
τὸ |
[3, 2] |
καὶ
τὸ
λευκὸν
ἑτέρως.
Ἆρ'
|
οὖν |
ἅμα
μὲν
ἀριθμῷ
ἀδιαίρετον
καὶ |
[3, 12] |
θρεπτικοῦ
αἴσθησιν
εἶναι·
αὗται
μὲν
|
οὖν |
ἀναγκαῖαι
τῷ
ζῴῳ,
καὶ
φανερὸν |
[3, 2] |
χρῆται
σημείῳ
ἅμα·
ᾗ
μὲν
|
οὖν |
δὶς
χρῆται
τῷ
πέρατι,
δύο |
[3, 7] |
Β
τὸ
λευκόν.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
εἴδη
τὸ
νοητικὸν
ἐν
τοῖς |
[3, 6] |
καὶ
διαίρεσιν
φάναι
πάντα.
Ἀλλ'
|
οὖν |
ἔστι
γε
οὐ
μόνον
τὸ |
[3, 8] |
δὲ
τοῦτο,
δεῖ
ζητεῖν.
Τέμνεται
|
οὖν |
ἡ
ἐπιστήμη
καὶ
ἡ
αἴσθησις |
[3, 10] |
καὶ
ἄλλως
ἔχειν.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
ἡ
τοιαύτη
δύναμις
κινεῖ
τῆς |
[3, 9] |
καὶ
ἀκίνητα
διὰ
τέλους.
Εἰ
|
οὖν |
ἡ
φύσις
μήτε
ποιεῖ
μάτην |
[3, 3] |
εἶναι
μείζων
τῆς
οἰκουμένης·
συμβαίνει
|
οὖν |
ἤτοι
ἀποβεβληκέναι
τὴν
ἑαυτοῦ
ἀληθῆ |
[3, 12] |
ἡ
δ'
οὔ.
~Τὴν
μὲν
|
οὖν |
θρεπτικὴν
ψυχὴν
ἀνάγκη
πᾶν
ἔχειν |
[3, 10] |
λογιστικὴ
ἢ
αἰσθητική.
Ταύτης
μὲν
|
οὖν |
καὶ
τὰ
ἄλλα
ζῷα
μετέχει. |
[3, 3] |
πόρρω
τὸ
αἰσθητὸν
ᾖ.
Εἰ
|
οὖν |
μηθὲν
ἄλλο
ἔχει
τὰ
εἰρημένα |
[3, 3] |
ἡ
αὐτὴ
εἶναι)
ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐ
ταὐτόν
ἐστι
τὸ
αἰσθάνεσθαι |
[3, 3] |
δόξα,
ἐπιστήμη,
νοῦς.
Ότι
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἔστιν
αἴσθησις,
δῆλον
ἐκ |
[3, 9] |
πορευτικὴν
κίνησιν,
σκεπτέον.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐχ
ἡ
θρεπτικὴ
δύναμις,
δῆλον· |
[3, 2] |
νοεῖ
καὶ
αἰσθάνεται-
ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐχ
οἷόν
τε
κεχωρισμένοις
κρίνειν |
[3, 12] |
ἔσται
τῶν
ἕνεκά
του.
εἰ
|
οὖν |
πᾶν
σῶμα
πορευτικόν,
μὴ
ἔχον |
[3, 10] |
ὄρεξίς
τίς
ἐστιν.
Νοῦς
μὲν
|
οὖν |
πᾶς
ὀρθός
ἐστιν·
ὄρεξις
δὲ |
[3, 2] |
ἓν
καὶ
ἅμα.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
ἀρχῆς
ᾗ
φαμὲν
τὸ |
[3, 2] |
τὸ
κινοῦν
κινεῖσθαι.
Ἡ
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
ψοφητικοῦ
ἐνέργειά
ἐστι
ψόφος |
[3, 6] |
τούτου
οὐθὲν
νοεῖ.
~Ἡ
μὲν
|
οὖν |
τῶν
ἀδιαιρέτων
νόησις
ἐν
τούτοις |
[3, 3] |
δὲ
τῆς
τοῦ
λευκοῦ.
Τὸ
|
οὖν |
φαίνεσθαι
ἔσται
τὸ
δοξάζειν
ὅπερ |
[3, 3] |
οἷον
οἱ
ἄνθρωποι.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
φαντασίας,
τί
ἐστι
καὶ
διὰ |
[3, 10] |
ἄρχεσθαι
τὴν
κίνησιν.
Ὅλως
μὲν
|
οὖν, |
ὥσπερ
εἴρηται,
ᾗ
ὀρεκτικὸν
τὸ |