Livre, chapitres
[3, 13]	φανερόν, λέγω δ' οἷον πύρινον	ἢ	ἀέρινον. ἄνευ μὲν γὰρ ἁφῆς
[3, 10]	φαντασία δὲ πᾶσα ἢ λογιστικὴ	ἢ	αἰσθητική. Ταύτης μὲν οὖν καὶ
[3, 2]	ἡ δὲ τοῦ ἀκουστικοῦ ἀκοὴ	ἢ	ἄκουσις· διττὸν γὰρ ἡ ἀκοή,
[3, 6]	γε οὐ μόνον τὸ ψεῦδος	ἢ	ἀληθὲς ὅτι λευκὸς Κλέων ἐστίν,
[3, 3]	ἡμῖν· ἀνάγκη γὰρ ἢ ψεύδεσθαι	ἢ	ἀληθεύειν. Ἔτι δὲ ὅταν μὲν
[3, 3]	εἰ δὲ τοῦτο τὸ λευκὸν	ἢ	ἄλλο τι, ψεύδεται. Τρίτον δὲ
[3, 4]	τὸ σαρκὶ εἶναι καὶ σάρκα	ἢ	ἄλλῳ ἢ ἄλλως ἔχοντι κρίνει·
[3, 4]	εἶναι καὶ σάρκα ἢ ἄλλῳ	ἢ	ἄλλως ἔχοντι κρίνει· ἡ γὰρ
[3, 2]	οἷον τὸ ὀξὺ ἢ γλυκὺ	ἢ	ἁλμυρόν, ἡδέα γὰρ τότε· ὅλως
[3, 11]	ἡ δόξα, οὐχ ἡ καθόλου,	ἢ	ἄμφω, ἀλλ' ἡ μὲν ἠρεμοῦσα
[3, 12]	ἔχει, ἀνάγκη τὸ σῶμα εἶναι	ἢ	ἁπλοῦν ἢ μικτόν. οὐχ οἷόν
[3, 7]	ἡδὺ ἢ λυπηρόν, οἷον καταφᾶσα	ἢ	ἀποφᾶσα διώκει ἢ φεύγει· καὶ
[3, 7]	δὲ ἀγαθὸν ἢ κακὸν φήσῃ	ἢ	ἀποφήσῃ, φεύγει ἢ διώκει· διὸ
[3, 8]	δὲ τὸ> αἰσθητόν. Ἀνάγκη δ'	ἢ	αὐτὰ ἢ τὰ εἴδη εἶναι.
[3, 2]	ἢ δύο τοῦ αὐτοῦ ἔσονται	ἢ	αὐτὴ αὑτῆς. Ἔτι δ' εἰ
[3, 2]	αἴσθησις, ἢ εἰς ἄπειρον εἶσιν	ἢ	αὐτή τις ἔσται αὑτῆς· ὥστ'
[3, 2]	μικτόν, συμφωνία, ἢ τὸ ὀξὺ	ἢ	βαρύ, ἁφῇ δὲ τὸ θερμαντὸν
[3, 9]	ὀρεγόμενον ἢ φεῦγον κινεῖται ἀλλ'	ἢ	βίᾳ· ἔτι κἂν τὰ φυτὰ
[3, 8]	τὰ ὄντα πώς ἐστι πάντα·	ἢ	γὰρ αἰσθητὰ τὰ ὄντα ἢ
[3, 12]	διὰ τί γὰρ οὐχ ἕξει;	ἢ	γὰρ τῇ ψυχῇ βέλτιον ἢ
[3, 4]	δ' εἰ νοητὸς καὶ αὐτός;	ἢ	γὰρ τοῖς ἄλλοις νοῦς ὑπάρξει,
[3, 2]	τὸν λόγον, οἷον τὸ ὀξὺ	ἢ	γλυκὺ ἢ ἁλμυρόν, ἡδέα γὰρ
[3, 11]	τόδε τοιόνδε, κἀγὼ δὲ τοιόσδε)	ἢ	δὴ αὕτη κινεῖ ἡ δόξα,
[3, 7]	κακὸν φήσῃ ἢ ἀποφήσῃ, φεύγει	ἢ	διώκει· διὸ οὐδέποτε νοεῖ ἄνευ
[3, 7]	ἡδὺ ἢ λυπηρόν, ἐνταῦθα φεύγει	ἢ	διώκει καὶ ὅλως ἓν πράξει.
[3, 9]	τι τοιοῦτον, ἤδη κελεύει φεύγειν	ἢ	διώκειν, οἷον πολλάκις διανοεῖται φοβερόν
[3, 9]	λεγούσης τῆς διανοίας φεύγειν τι	ἢ	διώκειν οὐ κινεῖται, ἀλλὰ κατὰ
[3, 9]	ἡ κίνησις ἢ φεύγοντός τι	ἢ	διώκοντός τί ἐστιν. Ἀλλ' οὐδ'
[3, 6]	Τὸ δ' ἀδιαίρετον ἐπεὶ διχῶς,	ἢ	δυνάμει ἢ ἐνεργείᾳ, οὐθὲν κωλύει
[3, 6]	ἔστιν, ἂν μὴ διαιρεθῇ, ἀλλ'	ἢ	δυνάμει. Χωρὶς δ' ἑκάτερον νοῶν
[3, 2]	καὶ τοῦ ὑποκειμένου χρώματος, ὥστε	ἢ	δύο τοῦ αὐτοῦ ἔσονται ἢ
[3, 3]	πράγματος, μὴ ἐπιλαθόμενον μηδὲ μεταπεισθέντα,	ἢ	εἰ ἔτι ἔχει, ἀνάγκη τὴν
[3, 2]	εἴη ἡ τῆς ὄψεως αἴσθησις,	ἢ	εἰς ἄπειρον εἶσιν ἢ αὐτή
[3, 1]	αἰσθητικόν) γῆ δὲ ἢ οὐθενός,	ἢ	ἐν τῇ ἁφῇ μάλιστα μέμικται
[3, 3]	Αἴσθησις μὲν γὰρ ἤτοι δύναμις	ἢ	ἐνέργεια, οἷον ὄψις καὶ ὅρασις,
[3, 6]	ἀδιαίρετον ἐπεὶ διχῶς, ἢ δυνάμει	ἢ	ἐνεργείᾳ, οὐθὲν κωλύει νοεῖν τὸ
[3, 3]	μία τις ἔστι τούτων δύναμις	ἢ	ἕξις καθ' ἃς κρίνομεν καὶ
[3, 10]	ταῦτα γὰρ πλέον διαφέρει ἀλλήλων	ἢ	ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικόν. Ἐπεὶ δ'
[3, 6]	ἡ διάμετρος- ἂν δὲ γενομένων	ἢ	ἐσομένων, τὸν χρόνον προσεννοῶν {καὶ}
[3, 6]	ἐστίν, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἦν	ἢ	ἔσται. Τὸ δὲ ἓν ποιοῦν
[3, 2]	τῇ ὄψει αἰσθάνεσθαι ὅτι ὁρᾷ,	ἢ	ἑτέρᾳ. Ἀλλ' ἡ αὐτὴ ἔσται
[3, 9]	ἕτερον, τίνι δὲ τούτων ταὐτὸν	ἢ	ἕτερον ἔχει πολλὴν ἀπορίαν, εἴ
[3, 4]	ἔστω γὰρ δυάς. Ἑτέρῳ ἄρα	ἢ	ἑτέρως ἔχοντι κρίνει. Ὅλως ἄρα
[3, 4]	μὴν ὁμοίως καὶ πρὶν μαθεῖν	ἢ	εὑρεῖν· καὶ αὐτὸς δι' αὑτοῦ
[3, 2]	τὴν ὄψιν τὸ σφόδρα λαμπρὸν	ἢ	ζοφερόν, καὶ ἐν ὀσφρήσει ἡ
[3, 9]	οἷον πολλάκις διανοεῖται φοβερόν τι	ἢ	ἡδύ, οὐ κελεύει δὲ φοβεῖσθαι,
[3, 3]	θεώμενοι ἐν γραφῇ τὰ δεινὰ	ἢ	θαρραλέα. Εἰσὶ δὲ καὶ αὐτῆς
[3, 4]	γὰρ ἂν γίγνοιτο, ἢ ψυχρὸς	ἢ	θερμός, κἂν ὄργανόν τι εἴη,
[3, 7]	αἰσθητικῇ μεσότητι πρὸς τὸ ἀγαθὸν	ἢ	κακόν, ᾗ τοιαῦτα. Καὶ ἡ
[3, 7]	αἰσθήματα ὑπάρχει, ὅταν δὲ ἀγαθὸν	ἢ	κακὸν φήσῃ ἢ ἀποφήσῃ, φεύγει
[3, 1]	δὲ μή, οὐδαμῶς ἂν ἀλλ'	ἢ	κατὰ συμβεβηκὸς ᾐσθανόμεθα (οἷον τὸν
[3, 1]	τὸ δὲ πῦρ ἢ οὐθενὸς	ἢ	κοινὸν πάντων (οὐθὲν γὰρ ἄνευ
[3, 10]	ἄνευ φαντασίας· φαντασία δὲ πᾶσα	ἢ	λογιστικὴ ἢ αἰσθητική. Ταύτης μὲν
[3, 9]	αὐτῆς χωριστὸν ὂν ἢ μεγέθει	ἢ	λόγῳ, ἢ πᾶσα ἡ ψυχή,
[3, 7]	εἴπῃ ὡς ἐκεῖ τὸ ἡδὺ	ἢ	λυπηρόν, ἐνταῦθα φεύγει ἢ διώκει
[3, 7]	καὶ νοεῖν· ὅταν δὲ ἡδὺ	ἢ	λυπηρόν, οἷον καταφᾶσα ἢ ἀποφᾶσα
[3, 9]	τι μόριον αὐτῆς χωριστὸν ὂν	ἢ	μεγέθει ἢ λόγῳ, ἢ πᾶσα
[3, 3]	δοκεῖ δ' οὔ, οἷον μύρμηκι	ἢ	μελίττῃ, σκώληκι δ' οὔ. Εἶτα
[3, 4]	δέ τι τὸ νοητὸν εἴδει,	ἢ	μεμιγμένον τι ἕξει, ὃ ποιεῖ
[3, 6]	εἰ δ' ἄνθρωπος τὸ λευκὸν	ἢ	μή, οὐκ ἀληθὲς ἀεί, οὕτως
[3, 12]	τὸ σῶμα εἶναι ἢ ἁπλοῦν	ἢ	μικτόν. οὐχ οἷόν τε δὲ
[3, 7]	τοῖς ἐν τῇ ψυχῇ φαντάσμασιν	ἢ	νοήμασιν, ὥσπερ ὁρῶν, λογίζεται καὶ
[3, 8]	ἢ γὰρ αἰσθητὰ τὰ ὄντα	ἢ	νοητά, ἔστι δ' ἡ ἐπιστήμη
[3, 3]	ἐπικαλύπτεσθαι τὸν νοῦν ἐνίοτε πάθει	ἢ	νόσῳ ἢ ὕπνῳ, οἷον οἱ
[3, 10]	δύο ταῦτα κινοῦντα, ἢ ὄρεξις	ἢ	νοῦς, εἴ τις τὴν φαντασίαν
[3, 3]	ἀληθευουσῶν οὐδεμία ἔσται, οἷον ἐπιστήμη	ἢ	νοῦς· ἔστι γὰρ φαντασία καὶ
[3, 10]	δέ γε δύο ταῦτα κινοῦντα,	ἢ	ὄρεξις ἢ νοῦς, εἴ τις
[3, 3]	τῶν μὲν ἰδίων ἀληθής ἐστιν	ἢ	ὅτι ὀλίγιστον ἔχουσα τὸ ψεῦδος.
[3, 11]	πότερον ἐνδέχεται φαντασίαν ὑπάρχειν τούτοις,	ἢ	οὔ, καὶ ἐπιθυμίαν. Φαίνεται γὰρ
[3, 7]	ὄντα αὐτὸν μὴ κεχωρισμένον μεγέθους,	ἢ	οὔ, σκεπτέον ὕστερον. ~Νῦν δέ,
[3, 8]	διοίσει τοῦ μὴ φαντάσματα εἶναι;	ἢ	οὐδὲ ταῦτα φαντάσματα, ἀλλ' οὐκ
[3, 1]	ἄνευ θερμότητος αἰσθητικόν) γῆ δὲ	ἢ	οὐθενός, ἢ ἐν τῇ ἁφῇ
[3, 1]	θατέρου τούτων) τὸ δὲ πῦρ	ἢ	οὐθενὸς ἢ κοινὸν πάντων (οὐθὲν
[3, 1]	οὐδαμῶς γὰρ ἂν ᾐσθανόμεθα ἀλλ'	ἢ	οὕτως ὥσπερ εἴρηται {τὸν Κλέωνος
[3, 9]	ὂν ἢ μεγέθει ἢ λόγῳ,	ἢ	πᾶσα ἡ ψυχή, καὶ εἰ
[3, 4]	τὸ νοεῖν ὥσπερ τὸ αἰσθάνεσθαι,	ἢ	πάσχειν τι ἂν εἴη ὑπὸ
[3, 12]	γὰρ πάντα ὑπάρχει τὰ φύσει,	ἢ	συμπτώματα ἔσται τῶν ἕνεκά του.
[3, 8]	αἰσθητόν. Ἀνάγκη δ' ἢ αὐτὰ	ἢ	τὰ εἴδη εἶναι. Αὐτὰ μὲν
[3, 7]	πῶς τὰ μὴ ὁμογενῆ κρίνει	ἢ	τὰ ἐναντία, οἷον λευκὸν καὶ
[3, 4]	αὐτοῦ εἶναι φύσιν μηδεμίαν ἀλλ'	ἢ	ταύτην, ὅτι δυνατός. Ὁ ἄρα
[3, 2]	ὅτι ὁρῶμεν καὶ ἀκούομεν, ἀνάγκη	ἢ	τῇ ὄψει αἰσθάνεσθαι ὅτι ὁρᾷ,
[3, 2]	γλυκύ, ὡδὶ κινεῖ τὴν αἴσθησιν	ἢ	τὴν νόησιν, τὸ δὲ πικρὸν
[3, 12]	διὸ καὶ περὶ ἀνακλάσεως βέλτιον	ἢ	τὴν ὄψιν ἐξιοῦσαν ἀνακλᾶσθαι τὸν
[3, 3]	πάντα τὰ φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ,	ἢ	τὴν τοῦ ἀνομοίου θίξιν ἀπάτην
[3, 10]	τὸ ὀρεκτόν, ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν	ἢ	τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ φαινόμενον
[3, 2]	ἐστιν ὁρᾶν, ὁρᾶται δὲ χρῶμα	ἢ	τὸ ἔχον, εἰ ὄψεταί τις
[3, 6]	οἷον πῶς τὸ κακὸν γνωρίζει	ἢ	τὸ μέλαν· τῷ ἐναντίῳ γάρ
[3, 2]	δὲ μᾶλλον τὸ μικτόν, συμφωνία,	ἢ	τὸ ὀξὺ ἢ βαρύ, ἁφῇ
[3, 10]	τοῦτ' ἐστὶν ἢ τὸ ἀγαθὸν	ἢ	τὸ φαινόμενον ἀγαθόν· οὐ πᾶν
[3, 11]	λογιστικοῖς (πότερον γὰρ πράξει τόδε	ἢ	τόδε, λογισμοῦ ἤδη ἐστὶν ἔργον·
[3, 9]	εἰωθότα λέγεσθαι καὶ τὰ εἰρημένα,	ἢ	τούτων ἕν τι. Ἔχει δὲ
[3, 12]	ἢ γὰρ τῇ ψυχῇ βέλτιον	ἢ	τῷ σώματι, νῦν δ' οὐδέτερον·
[3, 3]	νοῦν ἐνίοτε πάθει ἢ νόσῳ	ἢ	ὕπνῳ, οἷον οἱ ἄνθρωποι. Περὶ
[3, 10]	κινεῖ οὐ κινούμενον, τῷ νοηθῆναι	ἢ	φαντασθῆναι- ἀριθμῷ δὲ πλείω τὰ
[3, 3]	μηθὲν ἄλλο ἔχει τὰ εἰρημένα	ἢ	φαντασία (τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ
[3, 7]	οἷον καταφᾶσα ἢ ἀποφᾶσα διώκει	ἢ	φεύγει· καὶ ἔστι τὸ ἥδεσθαι
[3, 9]	ἐστιν· οὐθὲν γὰρ μὴ ὀρεγόμενον	ἢ	φεῦγον κινεῖται ἀλλ' ἢ βίᾳ·
[3, 9]	οὐθέν, ἀεὶ δὲ ἡ κίνησις	ἢ	φεύγοντός τι ἢ διώκοντός τί
[3, 2]	ὁ λόγος· ὑπερβάλλοντα δὲ λύει	ἢ	φθείρει. Ἑκάστη μὲν οὖν αἴσθησις
[3, 3]	ὅταν μὲν δοξάσωμεν δεινόν τι	ἢ	φοβερόν, εὐθὺς συμπάσχομεν, ὁμοίως δὲ
[3, 3]	οὐκ ἐφ' ἡμῖν· ἀνάγκη γὰρ	ἢ	ψεύδεσθαι ἢ ἀληθεύειν. Ἔτι δὲ
[3, 3]	μὴ ἐναργῶς αἰσθανώμεθα πότερον ἀληθὴς	ἢ	ψευδής. Καὶ ὅπερ δὴ ἐλέγομεν
[3, 6]	καὶ ἡ ἀπόφασις, καὶ ἀληθὴς	ἢ	ψευδὴς πᾶσα· ὁ δὲ νοῦς
[3, 3]	καθ' ἃς κρίνομεν καὶ ἀληθεύομεν	ἢ	ψευδόμεθα; τοιαῦται δ' εἰσὶν αἴσθησις,
[3, 8]	γὰρ νοημάτων ἐστὶ τὸ ἀληθὲς	ἢ	ψεῦδος. Τὰ δὲ πρῶτα νοήματα
[3, 2]	τοῦ ψοφητικοῦ ἐνέργειά ἐστι ψόφος	ἢ	ψόφησις, ἡ δὲ τοῦ ἀκουστικοῦ
[3, 2]	βαρύ, ἁφῇ δὲ τὸ θερμαντὸν	ἢ	ψυκτόν· ἡ δ' αἴσθησις ὁ
[3, 4]	ποιός τις γὰρ ἂν γίγνοιτο,	ἢ	ψυχρὸς ἢ θερμός, κἂν ὄργανόν
[3, 4]	σάρξ· ἄλλῳ δέ, ἤτοι χωριστῷ	ἢ	ὡς ἡ κεκλασμένη ἔχει πρὸς
[3, 11]	Φαντασία δὲ πῶς ἂν ἐνείη;	ἢ	ὥσπερ καὶ κινεῖται ἀορίστως, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2010