Livre, chapitres |
[3, 8] |
παρὰ
τὰ
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
|
τὰ |
αἰσθητὰ
κεχωρισμένον,
ἐν
τοῖς
εἴδεσι |
[3, 4] |
ἔχειν,
ὥσπερ
τὸ
αἰσθητικὸν
πρὸς
|
τὰ |
αἰσθητά,
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς |
[3, 8] |
ἐπιστητά
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις
|
τὰ |
αἰσθητά·
πῶς
δὲ
τοῦτο,
δεῖ |
[3, 13] |
ψόφος
καὶ
ὀσμή,
ἀλλὰ
μόνον
|
τὰ |
αἰσθητήρια
(ἂν
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός, |
[3, 1] |
μόνην.
Ἢ
ὅπως
ἧττον
λανθάνῃ
|
τὰ |
ἀκολουθοῦντα
καὶ
κοινά,
οἷον
κίνησις |
[3, 13] |
τοὔνομα
τοῦτο
ἔχει.
καίτοι
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
αἰσθητήρια
ἁφῇ
αἰσθάνεται,
ἀλλὰ |
[3, 10] |
αἰσθητική.
Ταύτης
μὲν
οὖν
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
ζῷα
μετέχει.
~Σκεπτέον
δὲ |
[3, 2] |
χυμὸν
δὴ
καὶ
γεῦσιν,
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
ὁμοίως·
τὰ
δὲ
κατὰ |
[3, 7] |
ὥστε
καὶ
ἐναλλάξ.
Εἰ
δὴ
|
τὰ |
ΓΑ
ἑνὶ
εἴη
ὑπάρχοντα,
οὕτως |
[3, 8] |
ἀνάγκη
ἅμα
φάντασμά
τι
θεωρεῖν·
|
τὰ |
γὰρ
φαντάσματα
ὥσπερ
αἰσθήματά
ἐστι, |
[3, 7] |
γὰρ
ἐξ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος
πάντα
|
τὰ |
γιγνόμενα.
Φαίνεται
δὲ
τὸ
μὲν |
[3, 1] |
{τὸν
Κλέωνος
υἱὸν
ἡμᾶς
ὁρᾶν}
|
τὰ |
Δ'
ἀλλήλων
ἴδια
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[3, 7] |
ὑπάρχοντα,
οὕτως
ἕξει,
ὥσπερ
καὶ
|
τὰ |
ΔΒ,
τὸ
αὐτὸ
μὲν
καὶ |
[3, 13] |
τὸ
ἔμψυχον
πᾶν,
ὥσπερ
εἴρηται)
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
ἔξω
γῆς
αἰσθητήρια |
[3, 3] |
ἔχειν
νοῦν,
οἷον
τὰ
θηρία,
|
τὰ |
δὲ
διὰ
τὸ
ἐπικαλύπτεσθαι
τὸν |
[3, 2] |
γεῦσιν,
καὶ
τὰ
ἄλλα
ὁμοίως·
|
τὰ |
δὲ
κατὰ
δύναμιν
λεγόμενα
οὐκ |
[3, 12] |
οὐ
δυνήσεται
τὰ
μὲν
φεύγειν
|
τὰ |
δὲ
λαβεῖν.
εἰ
δὲ
τοῦτο, |
[3, 9] |
πηρώμασι
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀτελέσιν,
|
τὰ |
δὲ
τοιαῦτα
τῶν
ζῴων
τέλεια |
[3, 3] |
ἂν
εἰ
θεώμενοι
ἐν
γραφῇ
|
τὰ |
δεινὰ
ἢ
θαρραλέα.
Εἰσὶ
δὲ |
[3, 8] |
πράγματα,
ἡ
μὲν
δυνάμει
εἰς
|
τὰ |
δυνάμει,
ἡ
δ'
ἐντελεχείᾳ
εἰς |
[3, 5] |
τινα
καὶ
τὸ
φῶς
ποιεῖ
|
τὰ |
δυνάμει
ὄντα
χρώματα
ἐνεργείᾳ
χρώματα. |
[3, 8] |
Ἀνάγκη
δ'
ἢ
αὐτὰ
ἢ
|
τὰ |
εἴδη
εἶναι.
Αὐτὰ
μὲν
δὴ |
[3, 4] |
νοητική,
οὔτε
ἐντελεχείᾳ
ἀλλὰ
δυνάμει
|
τὰ |
εἴδη.
Ὅτι
δ'
οὐχ
ὁμοία |
[3, 2] |
καὶ
μέλαν
εἶναι,
ὥστ'
οὐδὲ
|
τὰ |
εἴδη
πάσχειν
αὐτῶν,
εἰ
τοιοῦτον |
[3, 9] |
παρὰ
τὰ
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
|
τὰ |
εἰρημένα,
ἢ
τούτων
ἕν
τι. |
[3, 3] |
Εἰ
οὖν
μηθὲν
ἄλλο
ἔχει
|
τὰ |
εἰρημένα
ἢ
φαντασία
(τοῦτο
δ' |
[3, 9] |
τι,
πότερον
ἴδιόν
τι
παρὰ
|
τὰ |
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
τὰ
εἰρημένα, |
[3, 3] |
καὶ
μηδετέρου
ὑπάρχοντος
τούτων,
οἷον
|
τὰ |
ἐν
τοῖς
ὕπνοις.
Εἶτα
αἴσθησις |
[3, 7] |
τὰ
μὴ
ὁμογενῆ
κρίνει
ἢ
|
τὰ |
ἐναντία,
οἷον
λευκὸν
καὶ
μέλαν; |
[3, 8] |
δυνάμει,
ἡ
δ'
ἐντελεχείᾳ
εἰς
|
τὰ |
ἐντελεχείᾳ·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
τὸ |
[3, 8] |
ἔστι
δ'
ἡ
ἐπιστήμη
μὲν
|
τὰ |
ἐπιστητά
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις |
[3, 13] |
μόνης
ταύτης
στερισκόμενα
τῆς
αἰσθήσεως
|
τὰ |
ζῷα
ἀποθνήσκειν·
οὔτε
γὰρ
ταύτην |
[3, 3] |
αἰσθήσεσι,
πολλὰ
κατ'
αὐτὰς
πράττει
|
τὰ |
ζῷα,
τὰ
μὲν
διὰ
τὸ |
[3, 3] |
τὸ
μὴ
ἔχειν
νοῦν,
οἷον
|
τὰ |
θηρία,
τὰ
δὲ
διὰ
τὸ |
[3, 3] |
ἑπομένων
τοῖς
συμβεβηκόσιν
οἷς
ὑπάρχει
|
τὰ |
ἴδια
(λέγω
δ'
οἷον
κίνησις |
[3, 2] |
οὐχ
οἷόν
τε
κεχωρισμένοις
κρίνειν
|
τὰ |
κεχωρισμένα,
δῆλον·
ὅτι
δ'
οὐδ' |
[3, 10] |
ἢ
φαντασθῆναι-
ἀριθμῷ
δὲ
πλείω
|
τὰ |
κινοῦντα.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία, |
[3, 10] |
Ὥστε
εὐλόγως
δύο
ταῦτα
φαίνεται
|
τὰ |
κινοῦντα,
ὄρεξις
καὶ
διάνοια
πρακτική· |
[3, 1] |
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
αἰσθητῷ
|
τὰ |
κοινὰ
ὑπάρχει,
δῆλον
ποιεῖ
ὅτι |
[3, 8] |
ὕστερον.
~Νῦν
δέ,
περὶ
ψυχῆς
|
τὰ |
λεχθέντα
συγκεφαλαιώσαντες,
εἴπωμεν
πάλιν
ὅτι |
[3, 7] |
ἐν
ᾗ
τὸ
κοῖλον-
οὕτω
|
τὰ |
μαθηματικά,
οὐ
κεχωρισμένα
ὄντα>
ὡς |
[3, 8] |
οὐδὲ
πρᾶγμα
οὐθὲν
ἔστι
παρὰ
|
τὰ |
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
τὰ
αἰσθητὰ |
[3, 7] |
ὥσπερ
ὁρῶν,
λογίζεται
καὶ
βουλεύεται
|
τὰ |
μέλλοντα
πρὸς
τὰ
παρόντα·
καὶ |
[3, 13] |
πλὴν
ταύτην.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
αἰσθητὰ
ταῖς
ὑπερβολαῖς |
[3, 3] |
κατ'
αὐτὰς
πράττει
τὰ
ζῷα,
|
τὰ |
μὲν
διὰ
τὸ
μὴ
ἔχειν |
[3, 12] |
μὴ
ἕξει
αἴσθησιν,
οὐ
δυνήσεται
|
τὰ |
μὲν
φεύγειν
τὰ
δὲ
λαβεῖν. |
[3, 10] |
ὄρεξις,
φανερόν.
Τοῖς
δὲ
διαιροῦσι
|
τὰ |
μέρη
τῆς
ψυχῆς,
ἐὰν
κατὰ |
[3, 12] |
δὲ
μέσον
ἄμφω,
πολλὰ
δὲ
|
τὰ |
μέσα,
οὕτω
καὶ
ἐπ'
ἀλλοιώσεως, |
[3, 7] |
γὰρ
διαφέρει
τὸ
ἀπορεῖν
πῶς
|
τὰ |
μὴ
ὁμογενῆ
κρίνει
ἢ
τὰ |
[3, 4] |
αἰσθητά,
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς
|
τὰ |
νοητά.
Ἀνάγκη
ἄρα,
ἐπεὶ
πάντα |
[3, 4] |
αὐτὸς
δὲ
νοητός
ἐστιν
ὥσπερ
|
τὰ |
νοητά.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
τῶν |
[3, 8] |
ἐν
τοῖς
εἴδεσι
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
τὰ |
νοητά
ἐστι,
τά
τε
ἐν |
[3, 4] |
πρότερον,
ὅτι
δυνάμει
πώς
ἐστι
|
τὰ |
νοητὰ
ὁ
νοῦς,
ἀλλ'
ἐντελεχείᾳ |
[3, 8] |
ἐστι
πάντα·
ἢ
γὰρ
αἰσθητὰ
|
τὰ |
ὄντα
ἢ
νοητά,
ἔστι
δ' |
[3, 8] |
εἴπωμεν
πάλιν
ὅτι
ἡ
ψυχὴ
|
τὰ |
ὄντα
πώς
ἐστι
πάντα·
ἢ |
[3, 9] |
φθίσιν)
ὥστ'
εἶχεν
ἂν
καὶ
|
τὰ |
ὀργανικὰ
μέρη
τῆς
πορείας.
Ἀλλὰ |
[3, 7] |
καὶ
βουλεύεται
τὰ
μέλλοντα
πρὸς
|
τὰ |
παρόντα·
καὶ
ὅταν
εἴπῃ
ὡς |
[3, 4] |
πράγματα
τῆς
ὕλης,
οὕτω
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὸν
νοῦν.
Ἀπορήσειε
δ' |
[3, 7] |
νοῦς
ἐστιν,
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν,
|
τὰ |
πράγματα.
Ἆρα
δ'
ἐνδέχεται
τῶν |
[3, 8] |
ἐπιστήμη
καὶ
ἡ
αἴσθησις
εἰς
|
τὰ |
πράγματα,
ἡ
μὲν
δυνάμει
εἰς |
[3, 4] |
κρίνει.
Ὅλως
ἄρα
ὡς
χωριστὰ
|
τὰ |
πράγματα
τῆς
ὕλης,
οὕτω
καὶ |
[3, 1] |
νῦν
αἴσθησιν
ἔχομεν
(πάντα
γὰρ
|
τὰ |
τοῦ
ἁπτοῦ
ᾗ
ἁπτὸν
πάθη |
[3, 4] |
σφόδρα
νοητόν,
οὐχ
ἧττον
νοεῖ
|
τὰ |
ὑποδεέστερα,
ἀλλὰ
καὶ
μᾶλλον·
τὸ |
[3, 3] |
ἤτοι,
ὥσπερ
ἔνιοι
λέγουσι,
πάντα
|
τὰ |
φαινόμενα
εἶναι
ἀληθῆ,
ἢ
τὴν |
[3, 7] |
ἄλλο.
Τῇ
δὲ
διανοητικῇ
ψυχῇ
|
τὰ |
φαντάσματα
οἷον
αἰσθήματα
ὑπάρχει,
ὅταν |
[3, 12] |
ἕνεκά
του
γὰρ
πάντα
ὑπάρχει
|
τὰ |
φύσει,
ἢ
συμπτώματα
ἔσται
τῶν |
[3, 13] |
αἰσθανόμεθα,
ὅτι
γῆς
ἐστιν,
καὶ
|
τὰ |
φυτὰ
διὰ
τοῦτο
οὐδεμίαν
ἔχει |
[3, 9] |
ἀλλ'
ἢ
βίᾳ·
ἔτι
κἂν
|
τὰ |
φυτὰ
κινητικὰ
ἦν,
κἂν
εἶχέ |