Livre, chapitres |
[3, 1] |
ἐνταῦθα
σωμάτων,
οὐδεμία
ἂν
ἐκλείποι
|
αἴσθησις. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
κοινῶν |
[3, 1] |
Εἰ
γὰρ
παντὸς
οὗ
ἐστὶν
|
αἴσθησις |
ἁφὴ
καὶ
νῦν
αἴσθησιν
ἔχομεν |
[3, 3] |
Ότι
μὲν
οὖν
οὐκ
ἔστιν
|
αἴσθησις, |
δῆλον
ἐκ
τῶνδε.
Αἴσθησις
μὲν |
[3, 3] |
ἢ
ψευδόμεθα;
τοιαῦται
δ'
εἰσὶν
|
αἴσθησις, |
δόξα,
ἐπιστήμη,
νοῦς.
Ότι
μὲν |
[3, 8] |
οὖν
ἡ
ἐπιστήμη
καὶ
ἡ
|
αἴσθησις |
εἰς
τὰ
πράγματα,
ἡ
μὲν |
[3, 1] |
μία,
ὅταν
ἅμα
γένηται
ἡ
|
αἴσθησις |
ἐπὶ
τοῦ
αὐτοῦ,
οἷον
χολῆς |
[3, 3] |
γίνεσθαι
ἀλλ'
αἰσθανομένοις
καὶ
ὧν
|
αἴσθησις |
ἔστιν,
ἔστι
δὲ
γίνεσθαι
κίνησιν |
[3, 1] |
~(Ὅτι
δ'
οὐκ
ἔστιν
|
αἴσθησις |
ἑτέρα
παρὰ
τὰς
πέντε
(λέγω |
[3, 2] |
ἑτέρα
εἴη
ἡ
τῆς
ὄψεως
|
αἴσθησις, |
ἢ
εἰς
ἄπειρον
εἶσιν
ἢ |
[3, 1] |
ἀνάγκη
τ'
εἴπερ
ἐκλείπει
τις
|
αἴσθησις, |
καὶ
αἰσθητήριόν
τι
ἡμῖν
ἐκλείπειν, |
[3, 2] |
πάσχειν
αὐτῶν,
εἰ
τοιοῦτον
ἡ
|
αἴσθησις |
καὶ
ἡ
νόησις.
Ἀλλ'
ὥσπερ |
[3, 3] |
εἴπερ
ἔστιν,
οὗ
καὶ
ἡ
|
αἴσθησις· |
λέγω
δ'
ἐκ
τῆς
τοῦ |
[3, 3] |
τὰ
ἐν
τοῖς
ὕπνοις.
Εἶτα
|
αἴσθησις |
μὲν
ἀεὶ
πάρεστι,
φαντασία
δ' |
[3, 2] |
θερμαντὸν
ἢ
ψυκτόν·
ἡ
δ'
|
αἴσθησις |
ὁ
λόγος·
ὑπερβάλλοντα
δὲ
λύει |
[3, 4] |
τῆς
αἰσθήσεως.
Ἡ
μὲν
γὰρ
|
αἴσθησις |
οὐ
δύναται
αἰσθάνεσθαι
ἐκ
τοῦ |
[3, 11] |
ἐστιν,
οἷς
ἁφῇ
μόνον
ὑπάρχει
|
αἴσθησις, |
πότερον
ἐνδέχεται
φαντασίαν
ὑπάρχειν
τούτοις, |
[3, 8] |
τὰ
ἐπιστητά
πως,
ἡ
δ'
|
αἴσθησις |
τὰ
αἰσθητά·
πῶς
δὲ
τοῦτο, |
[3, 2] |
ἢ
φθείρει.
Ἑκάστη
μὲν
οὖν
|
αἴσθησις |
τοῦ
ὑποκειμένου
αἰσθητοῦ
ἐστίν,
ὑπάρχουσα |
[3, 3] |
τῷ
αἰσθάνεσθαι·
ἡ
μὲν
γὰρ
|
αἴσθησις |
τῶν
ἰδίων
ἀεὶ
ἀληθής,
καὶ |
[3, 3] |
δὲ
συμβαίνει
διὰ
τάδε·
ἡ
|
αἴσθησις |
τῶν
μὲν
ἰδίων
ἀληθής
ἐστιν |
[3, 1] |
ἰδίοις
(ἑκάστη
γὰρ
ἓν
αἰσθάνεται
|
αἴσθησις) |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
ἀδύνατον
ὁτουοῦν |