Livre, chapitres |
[3, 2] |
ἀκούειν,
καὶ
τὸ
ἔχον
ψόφον
|
οὐκ |
ἀεὶ
ψοφεῖ,
ὅταν
δ'
ἐνεργῇ |
[3, 13] |
θριξὶ
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
μορίοις
|
οὐκ |
αἰσθανόμεθα,
ὅτι
γῆς
ἐστιν,
καὶ |
[3, 6] |
ἄνθρωπος
τὸ
λευκὸν
ἢ
μή,
|
οὐκ |
ἀληθὲς
ἀεί,
οὕτως
ἔχει
ὅσα |
[3, 3] |
διά
τε
ταῦτα
καὶ
διότι
|
οὐκ |
ἄλλου
τινὸς
ἔσται
ἡ
δόξα, |
[3, 12] |
φθείροιτο
ἂν
καὶ
εἰς
τέλος
|
οὐκ |
ἂν
ἔλθοι,
ὅ
ἐστι
φύσεως |
[3, 12] |
φυομένοις
καὶ
φθίνουσιν·
αἴσθησιν
δ'
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
ἐν
ἅπασι
τοῖς
ζῶσιν· |
[3, 2] |
τὰ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
λεγόμενα
|
οὐκ |
ἀνάγκη·
ἀλλ'
οἱ
πρότερον
φυσιολόγοι |
[3, 2] |
ἐν
τῷ
πάσχοντι
ἐγγίνεται·
διὸ
|
οὐκ |
ἀνάγκη
τὸ
κινοῦν
κινεῖσθαι.
Ἡ |
[3, 3] |
κίνησίς
τις
δοκεῖ
εἶναι
καὶ
|
οὐκ |
ἄνευ
αἰσθήσεως
γίνεσθαι
ἀλλ'
αἰσθανομένοις |
[3, 4] |
μᾶλλον·
τὸ
μὲν
γὰρ
αἰσθητικὸν
|
οὐκ |
ἄνευ
σώματος,
ὁ
δὲ
χωριστός. |
[3, 4] |
ἔχοντι
κρίνει·
ἡ
γὰρ
σὰρξ
|
οὐκ |
ἄνευ
τῆς
ὕλης,
ἀλλ'
ὥσπερ |
[3, 10] |
ταύτῃ
αὑτοῦ
κινητικόν·
ὀρεκτικὸν
δὲ
|
οὐκ |
ἄνευ
φαντασίας·
φαντασία
δὲ
πᾶσα |
[3, 8] |
ἢ
οὐδὲ
ταῦτα
φαντάσματα,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἄνευ
φαντασμάτων.
~Ἐπεὶ
δὲ
ἡ |
[3, 1] |
αἴσθησιν
κοινήν,
οὐ
κατὰ
συμβεβηκός·
|
οὐκ |
ἄρ'
ἐστὶν
ἰδία·
οὐδαμῶς
γὰρ |
[3, 2] |
πάθησις
ἐν
τῷ
πάσχοντι
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
ποιοῦντι,
οὕτω
καὶ |
[3, 3] |
ἀλλὰ
δόξῃ
μὲν
ἕπεται
πίστις
|
(οὐκ |
ἐνδέχεται
γὰρ
δοξάζοντα
οἷς
δοκεῖ |
[3, 4] |
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων
πολλῶν,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἐπὶ
πάντων·
ἐπ'
ἐνίων
γὰρ |
[3, 2] |
καὶ
δῆλον
ὅτι
ἡ
σὰρξ
|
οὐκ |
ἔστι
τὸ
ἔσχατον
αἰσθητήριον·
ἀνάγκη |
[3, 6] |
νόησις
ἐν
τούτοις
περὶ
ἃ
|
οὐκ |
ἔστι
τὸ
ψεῦδος,
ἐν
οἷς |
[3, 3] |
ἐπιστήμη,
νοῦς.
Ότι
μὲν
οὖν
|
οὐκ |
ἔστιν
αἴσθησις,
δῆλον
ἐκ
τῶνδε. |
[3, 1] |
~(Ὅτι
δ'
|
οὐκ |
ἔστιν
αἴσθησις
ἑτέρα
παρὰ
τὰς |
[3, 3] |
οὐκ
ἔστιν
ὑπόληψις.
Ὅτι
δ'
|
οὐκ |
ἔστιν
ἡ
αὐτὴ
{νόησις}
καὶ |
[3, 3] |
φάους
εἴληφεν,
ὅτι
ἄνευ
φωτὸς
|
οὐκ |
ἔστιν
ἰδεῖν.
Καὶ
διὰ
τὸ |
[3, 13] |
ὑπάρχειν,
τοῦτο
δὲ
τὸ
αἰσθητήριον
|
οὐκ |
ἔστιν
οὔτε
γῆς
οὔτε
ἄλλου |
[3, 3] |
ἄνευ
αἰσθήσεως,
καὶ
ἄνευ
ταύτης
|
οὐκ |
ἔστιν
ὑπόληψις.
Ὅτι
δ'
οὐκ |
[3, 3] |
τιθέμενοι
καὶ
εἰδωλοποιοῦντες)
δοξάζειν
δ'
|
οὐκ |
ἐφ'
ἡμῖν·
ἀνάγκη
γὰρ
ἢ |
[3, 11] |
ἔχειν,
ὅτι
τὴν
ἐκ
συλλογισμοῦ
|
οὐκ |
ἔχει,
αὕτη
δὲ
κινεῖ·
διὸ |
[3, 11] |
δὲ
κινεῖ·
διὸ
τὸ
βουλευτικὸν
|
οὐκ |
ἔχει
ἡ
ὄρεξις·
νικᾷ
δ' |
[3, 9] |
ὅτι
ὁ
ἔχων
τὴν
ἰατρικὴν
|
οὐκ |
ἰᾶται,
ὡς
ἑτέρου
τινὸς
κυρίου |
[3, 10] |
καὶ
φαντασία
καὶ
ὀρθὴ
καὶ
|
οὐκ |
ὀρθή.
Διὸ
ἀεὶ
κινεῖ
μὲν |
[3, 2] |
γὰρ
ἔλεγον
ὀρθῶς,
τῇ
δ'
|
οὐκ |
ὀρθῶς·
διχῶς
γὰρ
λεγομένης
τῆς |
[3, 12] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
κινοῦν
ὠθεῖ
|
οὐκ |
ὠθούμενον,
τὸ
δ'
ἔσχατον
μόνον |
[3, 12] |
τὸ
δ'
ἔσχατον
μόνον
ὠθεῖται
|
οὐκ |
ὦσαν,
τὸ
δὲ
μέσον
ἄμφω, |