Livre, chapitres
[3, 3]	αἰσθήσεως ἡ συμπλοκὴ φαντασία ἔσται·	οὐ	γὰρ δὴ ἐκ τῆς δόξης
[3, 1]	χολῆς ὅτι πικρὰ καὶ ξανθή	(οὐ	γὰρ δὴ ἑτέρας γε τὸ
[3, 6]	τῷ ἡμίσει τί ἐνόει ἑκατέρῳ·	οὐ	γὰρ ἔστιν, ἂν μὴ διαιρεθῇ,
[3, 8]	εἶναι. Αὐτὰ μὲν δὴ οὔ·	οὐ	γὰρ ὁ λίθος ἐν τῇ
[3, 7]	ὄντος τοῦ αἰσθητικοῦ ἐνεργείᾳ ποιοῦν·	οὐ	γὰρ πάσχει οὐδ' ἀλλοιοῦται. Διὸ
[3, 3]	αἰσθήσεως καὶ διανοίας, αὕτη τε	οὐ	γίγνεται ἄνευ αἰσθήσεως, καὶ ἄνευ
[3, 13]	μὲν ἄλλα αἰσθητὰ ταῖς ὑπερβολαῖς	οὐ	διαφθείρει τὸ ζῷον, οἷον χρῶμα
[3, 4]	αἰσθήσεως. Ἡ μὲν γὰρ αἴσθησις	οὐ	δύναται αἰσθάνεσθαι ἐκ τοῦ σφόδρα
[3, 12]	δέ, εἰ μὴ ἕξει αἴσθησιν,	οὐ	δυνήσεται τὰ μὲν φεύγειν τὰ
[3, 2]	ἀλλ' οἱ πρότερον φυσιολόγοι τοῦτο	οὐ	καλῶς ἔλεγον, οὐθὲν οἰόμενοι οὔτε
[3, 1]	κοινῶν ἤδη ἔχομεν αἴσθησιν κοινήν,	οὐ	κατὰ συμβεβηκός· οὐκ ἄρ' ἐστὶν
[3, 2]	λέγει ὅτι ἕτερον καὶ θάτερον	(οὐ	κατὰ συμβεβηκὸς τὸ ὅτε, λέγω
[3, 9]	διανοεῖται φοβερόν τι ἢ ἡδύ,	οὐ	κελεύει δὲ φοβεῖσθαι, ἡ δὲ
[3, 7]	τὸ κοῖλον- οὕτω τὰ μαθηματικά,	οὐ	κεχωρισμένα ὄντα> ὡς κεχωρισμένα νοεῖ,
[3, 10]	ἡ φαντασία δὲ ὅταν κινῇ,	οὐ	κινεῖ ἄνευ ὀρέξεως. Ἓν δή
[3, 9]	διανοίας φεύγειν τι ἢ διώκειν	οὐ	κινεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[3, 11]	ἤδη κινεῖσθαι. Τὸ δ' ἐπιστημονικὸν	οὐ	κινεῖται, ἀλλὰ μένει. Ἐπεὶ δ'
[3, 10]	τὸ ὀρεκτόν· τοῦτο γὰρ κινεῖ	οὐ	κινούμενον, τῷ νοηθῆναι ἢ φαντασθῆναι-
[3, 12]	δ' οὐδέτερον· ἡ μὲν γὰρ	οὐ	μᾶλλον νοήσει, τῷ δ' οὐθὲν
[3, 2]	οἷον νῦν λέγω ὅτι ἕτερον,	οὐ	μέντοι ὅτι νῦν ἕτερον, ἀλλ'
[3, 4]	μὲν καὶ τότε δυνάμει πως,	οὐ	μὴν ὁμοίως καὶ πρὶν μαθεῖν
[3, 1]	ἕνεκα πλείους ἔχομεν αἰσθήσεις, ἀλλ'	οὐ	μίαν μόνην. Ἢ ὅπως ἧττον
[3, 5]	τοῦτο μόνον ἀθάνατον καὶ ἀΐδιον	(οὐ	μνημονεύομεν δέ, ὅτι τοῦτο μὲν
[3, 9]	γάρ τινα ἄπειρα φαίνεται, καὶ	οὐ	μόνον ἅ τινες λέγουσι διορίζοντες,
[3, 12]	ὑπάρχειν· εἰ γὰρ μέλλει σώζεσθαι,	οὐ	μόνον δεῖ ἁπτόμενον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ
[3, 13]	μεσότης, καὶ δεκτικὸν τὸ αἰσθητήριον	οὐ	μόνον ὅσαι διαφοραὶ γῆς εἰσίν,
[3, 13]	διὸ ἡ τῶν ἁπτῶν ὑπερβολὴ	οὐ	μόνον τὸ αἰσθητήριον φθείρει, ἀλλὰ
[3, 6]	πάντα. Ἀλλ' οὖν ἔστι γε	οὐ	μόνον τὸ ψεῦδος ἢ ἀληθὲς
[3, 5]	ὁτὲ μὲν νοεῖ ὁτὲ δ'	οὐ	νοεῖ. Χωρισθεὶς δ' ἐστὶ μόνον
[3, 10]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις	οὐ	νόησις οὐδὲ λογισμὸς ἔστιν, ἀλλὰ
[3, 10]	ἀγαθὸν ἢ τὸ φαινόμενον ἀγαθόν·	οὐ	πᾶν δέ, ἀλλὰ τὸ πρακτὸν
[3, 6]	ψευδὴς πᾶσα· ὁ δὲ νοῦς	οὐ	πᾶς, ἀλλ' ὁ τοῦ τί
[3, 9]	τοιαῦτα τῶν ζῴων τέλεια καὶ	οὐ	πηρώματά ἐστιν (σημεῖον δ' ὅτι
[3, 9]	γὰρ ἐγκρατεῖς ὀρεγόμενοι καὶ ἐπιθυμοῦντες	οὐ	πράττουσιν ὧν ἔχουσι τὴν ὄρεξιν,
[3, 2]	λεχθέν, ἐπὶ δὲ τῶν ἑτέρων	οὐ	συμβαίνει. Ἀλλ' ἐκεῖνοι ἁπλῶς ἔλεγον
[3, 3]	αὐτὴ εἶναι) ὅτι μὲν οὖν	οὐ	ταὐτόν ἐστι τὸ αἰσθάνεσθαι καὶ
[3, 9]	ποιεῖν κατὰ τὴν ἐπιστήμην, ἀλλ'	οὐ	τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[3, 6]	τί ἦν εἶναι ἀληθής, καὶ	οὐ	τὶ κατά τινος· ἀλλ' ὥσπερ
[3, 2]	καὶ μία, τὸ δ' εἶναι	οὐ	τὸ αὐτὸ αὐταῖς· λέγω δ'
[3, 7]	καὶ ἕν, τὸ δ' εἶναι	οὐ	τὸ αὐτό- κἀκεῖνα ὁμοίως. Ὁ
[3, 13]	ἔχει τὸ ζῷον, ὥσπερ εἴρηται,	οὐ	τοῦ εἶναι ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ
[3, 12]	δὲ καὶ χρῶμα καὶ ὀσμὴ	οὐ	τρέφει, οὐδὲ ποιεῖ οὔτ' αὔξησιν
[3, 12]	ἕνεκα καὶ γένει ζῴων ἤδη	οὐ	τῷ τυχόντι· ἀλλὰ τισίν, οἷον
[3, 10]	νῦν δὲ ὁ μὲν νοῦς	οὐ	φαίνεται κινῶν ἄνευ ὀρέξεως (ἡ
[3, 6]	τούτοις τι ἀδιαίρετον, ἀλλ' ἴσως	οὐ	χωριστόν, ὃ ποιεῖ ἕνα τὸν
[3, 3]	διαψεύδεσθαι· ὅτι μὲν γὰρ λευκόν,	οὐ	ψεύδεται, εἰ δὲ τοῦτο τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2010