Livre, chapitres
[3, 6]	οὐθὲν νοεῖ. ~Ἡ μὲν οὖν	τῶν	ἀδιαιρέτων νόησις ἐν τούτοις περὶ
[3, 3]	μύουσιν ὁράματα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τῶν	ἀεὶ ἀληθευουσῶν οὐδεμία ἔσται, οἷον
[3, 4]	καὶ τοῦ νοητικοῦ, φανερὸν ἐπὶ	τῶν	αἰσθητηρίων καὶ τῆς αἰσθήσεως. Ἡ
[3, 2]	ὕλης ἕκαστον· διὸ καὶ ἀπελθόντων	τῶν	αἰσθητῶν ἔνεισιν αἰσθήσεις καὶ φαντασίαι
[3, 8]	ἐν ἀφαιρέσει λεγόμενα καὶ ὅσα	τῶν	αἰσθητῶν ἕξεις καὶ πάθη. Καὶ
[3, 2]	καὶ τὸ γλυκὺ καὶ ἕκαστον	τῶν	αἰσθητῶν πρὸς ἕκαστον κρίνομεν, τινὶ
[3, 6]	δέ τινι μηδὲν ἔστιν ἐναντίον	{τῶν	αἰτίων} αὐτὸ ἑαυτὸ γινώσκει καὶ
[3, 2]	δ' αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων καὶ αἰσθητῶν. Ὥσπερ
[3, 13]	καὶ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπτῶν ἁπάντων. καὶ διὰ
[3, 2]	δ' ἔχει τοῦτο καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ
[3, 6]	Καὶ ὅμοιος ὁ λόγος ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, οἷον πῶς τὸ κακὸν
[3, 9]	μάτην μηθὲν μήτε ἀπολείπει τι	τῶν	ἀναγκαίων, πλὴν ἐν τοῖς πηρώμασι
[3, 4]	τὰ νοητά. Ἐπὶ μὲν γὰρ	τῶν	ἄνευ ὕλης τὸ αὐτό ἐστι
[3, 13]	γήϊνον. πάντων γὰρ ἡ ἁφὴ	τῶν	ἁπτῶν ἐστὶν ὥσπερ μεσότης, καὶ
[3, 13]	εἶναι, ταύτῃ φθείρει) ἡ δὲ	τῶν	ἁπτῶν ὑπερβολή, οἷον θερμῶν καὶ
[3, 13]	ἀδύνατον εἶναι ζῷον. διὸ ἡ	τῶν	ἁπτῶν ὑπερβολὴ οὐ μόνον τὸ
[3, 11]	μετέχει. ~Σκεπτέον δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἀτελῶν τί τὸ κινοῦν ἐστιν,
[3, 1]	μόνον αἰσθήσεται τοῦ δι' ἀμφοῖν,	τῶν	δὲ ἁπλῶν ἐκ δύο τούτων
[3, 3]	τὸ πεπεῖσθαι, πειθοῖ δὲ λόγος·	τῶν	δὲ θηρίων ἐνίοις φαντασία μὲν
[3, 3]	δοξάζοντα οἷς δοκεῖ μὴ πιστεύειν)	τῶν	δὲ θηρίων οὐθενὶ ὑπάρχει πίστις,
[3, 2]	αἰσθητοῦ, τῶν μὲν κατὰ δύναμιν	τῶν	δὲ κατ' ἐνέργειαν, ἐπὶ τούτων
[3, 1]	δὲ συμβέβηκεν υἱῷ Κλέωνος εἶναι)	τῶν	δὲ κοινῶν ἤδη ἔχομεν αἴσθησιν
[3, 2]	δὴ {πως} ὡς τὸ διαιρετὸν	τῶν	διῃρημένων αἰσθάνεται, ἔστι δ' ὡς
[3, 12]	ζῷον} οὔτε ὅσα μὴ δεκτικὰ	τῶν	εἰδῶν ἄνευ τῆς ὕλης. τὸ
[3, 4]	εἶναι κρίνει. Πάλιν δ' ἐπὶ	τῶν	ἐν ἀφαιρέσει ὄντων τὸ εὐθὺ
[3, 3]	ἡ ἀπάτη καὶ ἡ ἐπιστήμη	τῶν	ἐναντίων ἡ αὐτὴ εἶναι) ὅτι
[3, 12]	τὰ φύσει, ἢ συμπτώματα ἔσται	τῶν	ἕνεκά του. εἰ οὖν πᾶν
[3, 1]	καὶ πάθος ὃ μηθενός ἐστι	τῶν	ἐνταῦθα σωμάτων, οὐδεμία ἂν ἐκλείποι
[3, 2]	συμβαίνει τὸ λεχθέν, ἐπὶ δὲ	τῶν	ἑτέρων οὐ συμβαίνει. Ἀλλ' ἐκεῖνοι
[3, 9]	τὸ αἰσθητικόν· πολλὰ γὰρ ἔστι	τῶν	ζῴων ἃ αἴσθησιν μὲν ἔχει,
[3, 3]	πᾶσι μέτεστι, τοῦ δὲ ὀλίγοις	τῶν	ζῴων. Ἀλλ' οὐδὲ τὸ νοεῖν,
[3, 9]	τοῖς ἀτελέσιν, τὰ δὲ τοιαῦτα	τῶν	ζῴων τέλεια καὶ οὐ πηρώματά
[3, 9]	κατὰ δύο ὥρισται δυνάμεις ἡ	τῶν	ζῴων, τῷ τε κριτικῷ, ὃ
[3, 6]	δυνάμει. Χωρὶς δ' ἑκάτερον νοῶν	τῶν	ἡμίσεων διαιρεῖ καὶ τὸν χρόνον
[3, 3]	αἰσθάνεσθαι· ἡ μὲν γὰρ αἴσθησις	τῶν	ἰδίων ἀεὶ ἀληθής, καὶ πᾶσιν
[3, 4]	τῶν μεγάλων ψόφων, οὐδ' ἐκ	τῶν	ἰσχυρῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν οὔτε
[3, 7]	τὰ πράγματα. Ἆρα δ' ἐνδέχεται	τῶν	κεχωρισμένων τι νοεῖν ὄντα αὐτὸν
[3, 3]	ἄλλο τι, ψεύδεται. Τρίτον δὲ	τῶν	κοινῶν καὶ ἑπομένων τοῖς συμβεβηκόσιν
[3, 1]	ἐκλείποι αἴσθησις. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τῶν	κοινῶν οἷόν τ' εἶναι αἰσθητήριόν
[3, 2]	Ἀλλ' ἐκεῖνοι ἁπλῶς ἔλεγον περὶ	τῶν	λεγομένων οὐχ ἁπλῶς. Εἰ δ'
[3, 4]	σφόδρα αἰσθητοῦ, οἷον ψόφου ἐκ	τῶν	μεγάλων ψόφων, οὐδ' ἐκ τῶν
[3, 3]	συμβαίνει διὰ τάδε· ἡ αἴσθησις	τῶν	μὲν ἰδίων ἀληθής ἐστιν ἢ
[3, 2]	τῆς αἰσθήσεως καὶ τοῦ αἰσθητοῦ,	τῶν	μὲν κατὰ δύναμιν τῶν δὲ
[3, 13]	δοκεῖ μόνη δι' αὑτῆς. ὥστε	τῶν	μὲν τοιούτων στοιχείων οὐθὲν ἂν
[3, 13]	ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ διὰ	τῶν	μετα- ξύ, ἡ δ' ἁφὴ
[3, 1]	τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅσα δὲ διὰ	τῶν	μεταξὺ καὶ μὴ αὐτῶν ἁπτόμενοι,
[3, 1]	ἄρα αἱ αἰσθήσεις ἔχονται ὑπὸ	τῶν	μὴ ἀτελῶν μηδὲ πεπηρωμένων (φαίνεται
[3, 4]	ἔχουσιν ὕλην δυνάμει ἕκαστον ἔστι	τῶν	νοητῶν. Ὥστ' ἐκείνοις μὲν οὐχ
[3, 3]	τι ἡ ψυχὴ καὶ γνωρίζει	τῶν	ὄντων) καὶ οἵ γε ἀρχαῖοι
[3, 4]	ἡ ψυχή) οὐθέν ἐστιν ἐνεργείᾳ	τῶν	ὄντων πρὶν νοεῖν· διὸ οὐδὲ
[3, 13]	ἔστιν οὔτε γῆς οὔτε ἄλλου	τῶν	στοιχείων οὐδενός. φανερὸν τοίνυν ὅτι
[3, 4]	γὰρ ὕλης δύναμις ὁ νοῦς	τῶν	τοιούτων) ἐκείνῳ δὲ τὸ νοητὸν
[3, 3]	γινομένη διοίσει, ἡ ἀπὸ τούτων	τῶν	τριῶν αἰσθήσεων, καὶ ἡ μὲν
[3, 7]	ἐκτὸς τῆς αἰσθήσεως, ὅταν ἐπὶ	τῶν	φαντασμάτων ᾖ, κινεῖται· οἷον, αἰσθανόμενος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2010