Livre, chapitres
[3, 2]	Εἰ γὰρ γλυκύ, ὡδὶ κινεῖ	τὴν	αἴσθησιν ἢ τὴν νόησιν, τὸ
[3, 3]	μάλιστα ἤδη ἔστιν ἀπατηθῆναι κατὰ	τὴν	αἴσθησιν. Ἡ δὲ κίνησις ἡ
[3, 13]	τῷ δι' ἑτέρου αἰσθάνεσθαι ποιεῖ	τὴν	αἴσθησιν, καὶ διὰ τῶν μετα-
[3, 2]	δ' ἡ συμφωνία, ἀνάγκη καὶ	τὴν	ἀκοὴν λόγον τινὰ εἶναι. Καὶ
[3, 2]	τὸ ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ,	τὴν	ἀκοήν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐν
[3, 2]	ἀνάγκη καὶ τὸν ψόφον καὶ	τὴν	ἀκοὴν τὴν κατ' ἐνέργειαν ἐν
[3, 3]	ἢ εἰ ἔτι ἔχει, ἀνάγκη	τὴν	αὐτὴν ἀληθῆ εἶναι καὶ ψευδῆ.
[3, 13]	αἰσθητήριον, ὥστε καὶ τὸ ἁπτὸν	τὴν	ἁφήν, ταύτῃ δὲ ὥρισται τὸ
[3, 12]	αὔξησιν οὔτε φθίσιν· ὥστε καὶ	τὴν	γεῦσιν ἀνάγκη ἁφὴν εἶναί τινα,
[3, 2]	ὁμοίως δὲ καὶ ἐν χυμοῖς	τὴν	γεῦσιν, καὶ ἐν χρώμασι τὴν
[3, 3]	οἰκουμένης· συμβαίνει οὖν ἤτοι ἀποβεβληκέναι	τὴν	ἑαυτοῦ ἀληθῆ δόξαν, ἣν εἶχε,
[3, 11]	δόξαν μὴ δοκεῖν ἔχειν, ὅτι	τὴν	ἐκ συλλογισμοῦ οὐκ ἔχει, αὕτη
[3, 9]	διώκειν οὐ κινεῖται, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	ἐπιθυμίαν πράττει, οἷον ὁ ἀκρατής.
[3, 10]	νόησίν τινα· πολλοὶ γὰρ παρὰ	τὴν	ἐπιστήμην ἀκολουθοῦσι ταῖς φαντασίαις, καὶ
[3, 9]	κυρίου ὄντος τοῦ ποιεῖν κατὰ	τὴν	ἐπιστήμην, ἀλλ' οὐ τῆς ἐπιστήμης.
[3, 12]	τροφῆς ἀδύνατον· ἀνάγκη ἄρα ἐνεῖναι	τὴν	θρεπτικὴν δύναμιν ἐν πᾶσι τοῖς
[3, 9]	δὲ ὁρῶμεν ὅτι ὁ ἔχων	τὴν	ἰατρικὴν οὐκ ἰᾶται, ὡς ἑτέρου
[3, 2]	τὸν ψόφον καὶ τὴν ἀκοὴν	τὴν	κατ' ἐνέργειαν ἐν τῷ κατὰ
[3, 9]	αἰσθήσεως, καὶ ἔτι τῷ κινεῖν	τὴν	κατὰ τόπον κίνησιν, περὶ μὲν
[3, 10]	μένειν τι, καὶ ἐντεῦθεν ἄρχεσθαι	τὴν	κίνησιν. Ὅλως μὲν οὖν, ὥσπερ
[3, 9]	εἶχέ τι μόριον ὀργανικὸν πρὸς	τὴν	κίνησιν ταύτην. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ
[3, 7]	ψυχή. Ὥσπερ δὲ ὁ ἀὴρ	τὴν	κόρην τοιανδὶ ἐποίησεν, αὕτη δ'
[3, 9]	κατὰ τόπον τὸ ζῷόν ἐστιν;	τὴν	μὲν γὰρ κατ' αὔξησιν καὶ
[3, 2]	ὡδὶ κινεῖ τὴν αἴσθησιν ἢ	τὴν	νόησιν, τὸ δὲ πικρὸν ἐναντίως,
[3, 9]	ἐπιθυμοῦντες οὐ πράττουσιν ὧν ἔχουσι	τὴν	ὄρεξιν, ἀλλ' ἀκολουθοῦσι τῷ νῷ.
[3, 11]	ὥσπερ σφαῖρα σφαῖραν> ἡ ὄρεξις	τὴν	ὄρεξιν, ὅταν ἀκρασία γένηται· φύσει
[3, 2]	ἀνάγκη ἅμα φθείρεσθαι καὶ σώζεσθαι	τὴν	οὕτω λεγομένην ἀκοὴν καὶ ψόφον,
[3, 12]	καὶ περὶ ἀνακλάσεως βέλτιον ἢ	τὴν	ὄψιν ἐξιοῦσαν ἀνακλᾶσθαι τὸν ἀέρα
[3, 12]	ἐστὶν εἷς· διὸ πάλιν οὗτος	τὴν	ὄψιν κινεῖ, ὥσπερ ἂν εἰ
[3, 2]	τὴν γεῦσιν, καὶ ἐν χρώμασι	τὴν	ὄψιν τὸ σφόδρα λαμπρὸν ἢ
[3, 9]	τί τὸ κινοῦν τὸ ζῷον	τὴν	πορευτικὴν κίνησιν, σκεπτέον. Ὅτι μὲν
[3, 3]	τὰ φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ, ἢ	τὴν	τοῦ ἀνομοίου θίξιν ἀπάτην εἶναι,
[3, 5]	πάντα, οἷον ἡ τέχνη πρὸς	τὴν	ὕλην πέπονθεν, ἀνάγκη καὶ ἐν
[3, 10]	ὄρεξις ἢ νοῦς, εἴ τις	τὴν	φαντασίαν τιθείη ὡς νόησίν τινα·
[3, 3]	δὲ κἂν θαρραλέον· κατὰ δὲ	τὴν	φαντασίαν ὡσαύτως ἔχομεν ὥσπερ ἂν
[3, 4]	Καὶ εὖ δὴ οἱ λέγοντες	τὴν	ψυχὴν εἶναι τόπον εἰδῶν, πλὴν
[3, 3]	δὲ δύο διαφοραῖς ὁρίζονται μάλιστα	τὴν	ψυχήν, κινήσει τε τῇ κατὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2010