Chapitre
[4]	ποιεῖν ἀγαθὸν νομίζω προαγωγὸν εἶναι.	Ο	γὰρ οἷός τε ὢν γιγνώσκειν
[2]	ἡμεῖς διψῶμεν ἐπὶ σοὶ γελῶντες.	Ο	δ᾿ αὖ Σωκράτης εἶπεν· Αλλὰ
[4]	οἱ δὲ Πάνυ μὲν οὖν.	Ο	δ᾿ εἰπὼν ὅτι καὶ τοῦτο
[1]	ἐξεκάγχασεν ἐπὶ τῷ οἰκτισμῷ αὐτοῦ.	Ο	δ᾿ ὡς ᾔσθετο τοῦ γέλωτος,
[3]	εἰ πολὺ εἴη αὐτῷ ἀργύριον.	Ο	δὲ ἀπώμοσε μηδὲ ὀβολόν. Αλλὰ
[3]	εἰ καὶ σφίσι δηλώσοι αὐτούς.	Ο	δὲ εἶπεν ὅτι οὐ φθονήσει.
[6]	οἱ δὲ καὶ ἄλλα ἔσκωπτον.	Ο	δὲ Ερμογένης κἀνταῦθα ἐσιώπα. Καὶ
[5]	ἡ περίοδος τῶν λόγων ἀπετελέσθη.	~Ο	δὲ Καλλίας ἔφη· Σὺ δὲ
[4]	Οὗτος μὲν οὖν οὕτως εἶπεν.	Ο	δὲ Καλλίας, Νὴ τὴν Ηραν,
[4]	ἀναμὶξ ἔσκωψάν τε καὶ ἐσπούδασαν.	Ο	δὲ Καλλίας, Σὸν μέρος, ἔφη,
[4]	ὁ λόγος οὕτω πως ἐπαύσατο.	Ο	δὲ Κριτόβουλος, Οὐκοῦν αὖ ἐγὼ
[1]	ἐκείνῳ δόξειε τὸ σκῶμμα εἶναι.	Ο	δὲ στὰς ἐπὶ τῷ ἀνδρῶνι
[5]	καὶ ὁ παῖς κρύφα ἀνέφερον.	Ο	δὲ Σωκράτης ἐν τούτῳ διέπραττε
[2]	καὶ ἄλλο καὶ τοῦτο μαθητόν.	Ο	δὲ Σωκράτης ἔφη· Τοῦτο μὲν
[8]	αὐτὸς ὅτι πλεῖστα ὡραῖα καρπώσεται.	Ο	δὲ τῆς φιλίας ἐφιέμενος μᾶλλον
[8]	πείθει, διὰ τοῦτο μᾶλλον μισητέος.	Ο	μὲν γὰρ βιαζόμενος ἑαυτὸν πονηρὸν
[8]	ψυχὴν ἀγαπῶντι, νῦν τοῦτο δηλώσω.	Ο	μὲν γὰρ παιδεύων λέγειν τε
[3]	ὦ Αντίσθενες; Επὶ πλούτῳ, ἔφη.	Ο	μὲν δὴ Ερμογένης ἀνήρετο εἰ
[8]	θεάματα ἐφ᾿ οἷς ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε.	~Ο	μὲν δὴ Συρακόσιος ἐξελθὼν συνεκροτεῖτο·
[2]	τῶν μυροπωλῶν. Αλλὰ πόθεν δή;	Ο	μὲν Θέογνις ἔφη· Εσθλῶν μὲν
[1]	καὶ διὰ τὸ ἀνάριστον εἶναι.	Ο	οὖν Καλλίας ἀκούσας ταῦτα εἶπεν·
[7]	τὸ συμπόσιον πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι.	Ο	οὖν Συρακόσιος, Αλλὰ ναὶ μὰ
[3]	μέγα φρονεῖς. Καὶ ὃς εἶπεν·	Ο	πατὴρ ὁ ἐπιμελούμενος ὅπως ἀνὴρ
[4]	Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν τούτων	ὁ	ἀγαθὸς μαστροπὸς τὰ συμφέροντα εἰς
[8]	εὐκλείας αἱρεῖσθαι; Καίτοι Παυσανίας γε	ὁ	Αγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος
[8]	τε γὰρ οἶνος συνεπαίρει καὶ	ὁ	ἀεὶ σύνοικος ἐμοὶ ἔρως κεντρίζει
[2]	Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ μὲν	ὁ	ἀλειψάμενος καὶ δοῦλος καὶ ἐλεύθερος
[1]	ἐκκεκαθαρμένοις τὰς ψυχὰς ὥσπερ ὑμῖν	ὁ	ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον ἢ
[6]	Φίλιππε, εἰκάζειν· οὐ δοκεῖ σοι	ὁ	ἀνὴρ οὗτος λοιδορεῖσθαι βουλομένῳ ἐοικέναι;
[4]	πρὶν λαβεῖν. Θαυμαστά γ᾿ ἔφη	ὁ	Αντισθένης ἅμα εἰσβλέπων ὡς ἐλέγχων
[3]	ἱκανὸς εἶναι βελτίους ποιεῖν. Καὶ	ὁ	Αντισθένης εἶπε· Πότερον τέχνην τινὰ
[6]	γάρ σέ φασι γεωμετρεῖν. Καὶ	ὁ	Αντισθένης εἶπε· Σὺ μέντοι δεινὸς
[6]	τί ἔσται τὸ αὔλημα; Καὶ	ὁ	Αντισθένης εἶπε· Τῷ μὲν ἐλεγχομένῳ
[2]	εἰς τὰ ξίφη ἵεται. Καὶ	ὁ	Αντισθένης εἶπεν· Αρ᾿ οὖν καὶ
[8]	γὰρ ὁρᾷς, ἄλλα πράττω. Καὶ	ὁ	Αντισθένης ἔλεξεν· Ως σαφῶς μέντοι
[4]	δοκεῖ Αντισθένης εἶναι οὗτος. Καὶ	ὁ	Αντισθένης, Εμοί, ἔφη, παραδίδως, ὦ
[4]	Διδοὺς νὴ Δί᾿ ἀργύριον. Καὶ	ὁ	Αντισθένης ἐπαναστὰς μάλα ἐλεγκτικῶς αὐτὸν
[4]	ἐπίσταμαι. Η καὶ βασιλεύειν, ἔφη	ὁ	Αντισθένης, ἐπίστασαι, ὅτι οἶσθα ἐπαινέσαντα
[3]	ἡ δικαιοσύνη. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Αντισθένης, ἥ γε ἀναμφιλογωτάτη· ἐπεί
[3]	στόματος εἰπεῖν. Εκεῖνο δ᾿ ἔφη	ὁ	Αντισθένης, λέληθέ σε, ὅτι καὶ
[3]	καθίζειν. Οὐκοῦν καὶ σύ, ἔφη	ὁ	Αντισθένης, λέξεις, ὦ Λύκων, ἐπὶ
[6]	ὁ Καλλίας ἔφη· Οταν οὖν	ὁ	Αντισθένης ὅδ᾿ ἐλέγχῃ τινὰ ἐν
[2]	ἂν αὐτῇ ἐπισταμένῃ χρῆσθαι. Καὶ	ὁ	Αντισθένης, Πῶς οὖν, ἔφη, ὦ
[6]	βοηθῆσαι; Εγωγ᾿ ἔφη. ὅταν γὰρ	ὁ	αὐλὸς φθέγγηται, παντάπασι σιωπῶμεν. Καὶ
[3]	ἐπὶ τῷ νικηφόρος εἶναι. Καὶ	ὁ	Αὐτόλυκος ἀνερυθριάσας εἶπε· Μὰ Δί᾿
[8]	οὐκ οἶδα· καὶ γὰρ Ζεὺς	ὁ	αὐτὸς δοκῶν εἶναι πολλὰς ἐπωνυμίας
[9]	δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου ηὐλεῖτο	ὁ	βακχεῖος ῥυθμός. ἔνθα δὴ ἠγάσθησαν
[8]	συναμφοτέρων τούτων οὐχ ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς	ὁ	Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν θεοῖς
[1]	ὑπὸ κρείττονός τινος. Φίλιππος δ᾿	ὁ	γελωτοποιὸς κρούσας τὴν θύραν εἶπε
[8]	ἄλλοι περὶ τῶν ῥηθέντων διελέγοντο,	ὁ	δ᾿ Αὐτόλυκος κατεθεᾶτο τὸν Καλλίαν.
[3]	ἐπὶ τῷ μήν, ὦ Αὐτόλυκε;	ὁ	δ᾿ εἶπεν· Επὶ τῷ πατρί,
[4]	τὸν δέ γε σοφὸν λέγοντα·	ὁ	δὲ καλὸς καὶ ἡσυχίαν ἔχων
[2]	αὐτοῖς ἡ αὐλητρὶς μὲν ηὔλησεν,	ὁ	δὲ παῖς ἐκιθάρισε, καὶ ἐδόκουν
[8]	γὰρ βιαζόμενος ἑαυτὸν πονηρὸν ἀποδεικνύει,	ὁ	δὲ πείθων τὴν τοῦ ἀναπειθομένου
[8]	μὲν δὴ Συρακόσιος ἐξελθὼν συνεκροτεῖτο·	ὁ	δὲ Σω κράτης πάλιν αὖ
[4]	τοῖς σατυρικοῖς αἴσχιστος ἂν εἴην.	{ὁ	δὲ Σωκράτης καὶ ἐτύγχανε προσεμφερὴς
[2]	Ποῦ οὖν εὑρήσει τούτου διδάσκαλον;	ὁ	δέ τις ὡς οὐδὲ διδακτὸν
[4]	ἔχει καὶ περιττεύοντα τῆς δαπάνης,	ὁ	δὲ τοῦ παντὸς ἐνδεῖται· αἰσθάνομαι
[8]	καὶ Φοῖνιξ ὑπ᾿ Αχιλλέως τιμῷτο,	ὁ	δὲ τοῦ σώματος ὀρεγόμενος εἰκότως
[3]	ἔνθα δὴ ἐπῄνεσαν μὲν ἅπαντες·	ὁ	δὲ Χαρμίδης καὶ εἶπεν· Αλλ᾿
[9]	δὲ ἐβόων αὖθις. ὡς δὲ	ὁ	Διόνυσος ἀνιστάμενος συνανέστησε μεθ᾿ ἑαυτοῦ
[9]	Επεί γε μὴν κατεῖδεν αὐτὴν	ὁ	Διόνυσος, ἐπιχορεύσας ὥσπερ ἂν εἴ
[8]	μᾶλλον στέρξει τὸν πριάμενον ἢ	ὁ	ἐν ἀγορᾷ πωλῶν καὶ ἀποδιδόμενος;
[4]	Αμείνων δ᾿ ἂν εἴη, ἔφη,	ὁ	ἑνὶ δυνάμενος ἀρεστοὺς ποιεῖν ἢ
[3]	Καὶ ὃς εἶπεν· Ο πατὴρ	ὁ	ἐπιμελούμενος ὅπως ἀνὴρ ἀγαθὸς γενοίμην
[8]	καλῷ τε κἀγαθῷ ἐραστῇ. Καὶ	ὁ	Ερμογένης εἶπε· Νὴ τὴν Ηραν,
[4]	παρέχει, πόθον δὲ ἐμποιεῖ. Καὶ	ὁ	Ερμογένης εἶπεν· Αλλ᾿ ἐγώ, ὦ
[6]	αὐλὸς φθέγγηται, παντάπασι σιωπῶμεν. Καὶ	ὁ	Ερμογένης, Η οὖν βούλεσθε, ἔφη,
[4]	Ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη	ὁ	Ερμογένης, καὶ μάλα εὐτελῶς. Επαινῶ
[2]	καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν	ὁ	θεὸς αὐτὰ ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ,
[1]	τῶν μεγάλων ἱπποδρομία, Καλλίας δὲ	ὁ	Ιππονίκου ἐρῶν ἐτύγχανεν Αὐτολύκου παιδὸς
[8]	Αὐτόλυκος κατεθεᾶτο τὸν Καλλίαν. Καὶ	ὁ	Καλλίας δὲ παρορῶν εἰς ἐκεῖνον
[2]	ἄνω, ἀζήμιος ἂν γενέσθαι. Καὶ	ὁ	Καλλίας εἶπεν· Ω Σώκρατες, ἐμὲ
[4]	ἄξιά ἐστιν. Ακούοιτ᾿ ἄν, ἔφη	ὁ	Καλλίας, ἐμοῦ πρῶτον. Εγὼ γὰρ
[3]	γίγνεται. Σὺ δὲ δή, ἔφη	ὁ	Καλλίας, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖς,
[6]	σὺ πρὸς τὰ λεγόμενα. Καὶ	ὁ	Καλλίας ἔφη· Οταν οὖν ὁ
[4]	οὔ. Καὶ τί τοῦτ᾿ ἔφη	ὁ	Καλλίας, θαυμαστόν; Οὐ καὶ τέκτονάς
[3]	καὶ ἅμα ἐνεκλίθη αὐτῷ. Καὶ	ὁ	Καλλίας ἰδών, Αρ᾿ οἶσθα, ἔφη,
[1]	τὸ δεῖπνον. Κατακλίνου τοίνυν, ἔφη	ὁ	Καλλίας. Καὶ γὰρ οἱ παρόντες
[4]	τι λήψεσθαι ἐλπίζω. Οὐκοῦν, ἔφη	ὁ	Καλλίας, καὶ εὔχῃ μηδέποτε πλουτεῖν,
[2]	μεγάλην φιάλην. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Καλλίας, καὶ ἡμῖν γε, ἐπεὶ
[1]	τινας τῆς φιλοσοφίας ὄντας. αὶ	ὁ	Καλλίας, Καὶ πρόσθεν μέν γε,
[4]	φρενῶν δὲ ἀφορίαν. Εἶεν, ἔφη	ὁ	Καλλίας· σὺ δὲ δή, ὦ
[1]	τοῦ δείπνου συγκαλυψάμενος κατέκειτο. Καὶ	ὁ	Καλλίας, Τί τοῦτ᾿ ἔφη, ὦ
[4]	ταῦτα κομπάζεις. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Κριτόβουλος, ἢ πάντων Σειληνῶν τῶν
[5]	ἂν δεώμεθα, καὶ ταῦτ᾿ ἔφη	ὁ	Κριτόβουλος, καλά. Οἶσθα οὖν, ἔφη,
[5]	κριταῖς ὁρᾷ. Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη	ὁ	Κριτόβουλος, οὐκ ἀναδύομαι· ἀλλὰ δίδασκε,
[5]	ὁμοιοτέρους τίκτουσιν ἢ σοί; Καὶ	ὁ	Κριτόβουλος, Οὐκέτι, ἔφη, ἔχω πρὸς
[5]	Τοῦ γε μὴν στόματος, ἔφη	ὁ	Κριτόβουλος, ὑφίεμαι. Εἰ γὰρ τοῦ
[9]	εὔκλειαν συμπαρέχεται. ~Οὗτος μὲν δὴ	ὁ	λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ
[4]	τὸ ἐπιόν. Οὗτος μὲν δὴ	ὁ	λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν. Εκ τούτου
[2]	συνέσομαι. Καὶ οὗτος μὲν δὴ	ὁ	λόγος οὐκ ἄπο τοῦ σκοποῦ
[4]	μαχούμεθα. Καὶ οὗτος μὲν δὴ	ὁ	λόγος οὕτω πως ἐπαύσατο. Ο
[4]	καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται. Οὗτος μὲν δὴ	ὁ	λόγος οὕτως ἐσπουδαιολογήθη. Επειδὴ δὲ
[2]	καὶ τὸν ἐόντα νόον. Καὶ	ὁ	Λύκων εἶπεν· Ακούεις ταῦτα, ὦ
[2]	τε καὶ ἐλευθέριοι ἔσεσθαι. Καὶ	ὁ	Λύκων εἶπεν· Οὐκοῦν νέοις μὲν
[9]	αὐτῷ) ἐξανίστατο εἰς περίπατον· καὶ	ὁ	Λύκων ὁ πατὴρ αὐτῷ συνεξιὼν
[3]	Σύ γε μὴν δῆλον, ἔφη	ὁ	Λύκων τὸν Φίλιππον {προσειπών, ὅτι}
[2]	ψυχὰς τὰς μὲν λύπας, ὥσπερ	ὁ	μανδραγόρας τοὺς ἀνθρώπους, κοιμίζει, τὰς
[4]	ἀδελφούς, οἳ τὰ ἴσα λαχόντες	ὁ	μὲν αὐτῶν τἀρκοῦντα ἔχει καὶ
[7]	τὰ παρόντα θαυμάζειν, τί ποτε	ὁ	μὲν λύχνος διὰ τὸ λαμπρὰν
[7]	νῦν γοῦν σκοπῶ ὅπως ἂν	ὁ	μὲν παῖς ὅδε ὁ σὸς
[2]	Ενταῦθα δὴ πολλοὶ ἐφθέγξαντο· καὶ	ὁ	μέν τις αὐτῶν εἶπε· Ποῦ
[8]	Καὶ γὰρ δὴ δοκεῖ μοι	ὁ	μὲν τῷ εἴδει τὸν νοῦν
[4]	ἐνταῦθα ἔληξεν. Εκ τούτου δὲ	ὁ	Νικήρατος, Ακούοιτ᾿ ἄν, ἔφη, καὶ
[4]	μὴ καὶ ἄκοντες γελάσωσι; Καὶ	ὁ	Νικήρατος εἶπε· Νὴ Δία, σὺ
[4]	ὁ Χαρμίδης εἶπεν· Ω ἄνδρες,	ὁ	Νικήρατος κρομμύων ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε
[4]	ὀργίζονται. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Νικήρατος, μὴ ζήλου· ἐγὼ γὰρ
[3]	Οὐ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη	ὁ	Νικήρατος, οὔκουν ἔμοιγε δοκῶ. Δῆλον
[3]	ἀνθρώπων ὤν. Σὺ δέ, ἔφη	ὁ	Νικήρατος, ὦ Ερμόγενες, ἐπὶ τίνι
[8]	ἄλλων ἐπιθυμεῖ. Αλλὰ μὴν καὶ	ὁ	Νικήρατος, ὡς ἐγὼ ἀκούω, ἐρῶν
[2]	πάνυ δοκεῖ· τῷ γὰρ ὄντι	ὁ	οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς τὰς
[2]	ὀρχήματα. Εγὼ γοῦν διψῶ· καὶ	ὁ	παῖς ἐγχεάτω μοι τὴν μεγάλην
[3]	λύρᾳ πρὸς τὸν αὐλὸν ἐκιθάρισεν	ὁ	παῖς καὶ ᾖσεν. ἔνθα δὴ
[5]	ἡ μὲν δὴ παῖς καὶ	ὁ	παῖς κρύφα ἀνέφερον. Ο δὲ
[8]	κρεμάμενον διὰ τί ἀντιφιλήσειεν ἂν	ὁ	παῖς; Πότερον ὅτι ἑαυτῷ μὲν
[2]	πρῶτον μὲν ὅτι ἐπῄνεσαν ὡς	ὁ	παῖς σὺν τοῖς σχήμασιν ἔτι
[8]	ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ γὰρ	ὁ	παῖς τῷ ἀνδρὶ ὥσπερ γυνὴ
[2]	εἶπεν· Εἴδετ᾿ ἔφη, ὡς καλὸς	{ὁ}	παῖς ὢν ὅμως σὺν τοῖς
[2]	οὐδὲ συστρατεύεσθαι ἐθέλει. ἐκ τούτου	ὁ	παῖς ὠρχήσατο. Καὶ ὁ Σωκράτης
[9]	εἰς περίπατον· καὶ ὁ Λύκων	ὁ	πατὴρ αὐτῷ συνεξιὼν ἐπιστραφεὶς εἶπε·
[4]	ἰσχυρῶς προσεκαύθη. ἃ δὴ αἰσθόμενος	ὁ	πατὴρ παρέδωκέ μοι αὐτόν, εἴ
[4]	Κρινάτω δ᾿ ἡμᾶς μὴ Αλέξανδρος	ὁ	Πριάμου, ἀλλ᾿ αὐτοὶ οὗτοι οὕσπερ
[7]	ἂν ὁ μὲν παῖς ὅδε	ὁ	σὸς καὶ ἡ παῖς ἥδε
[4]	ἴστε γὰρ δήπου ὅτι Ομηρος	ὁ	σοφώτατος πεποίηκε σχεδὸν περὶ πάντων
[9]	τις ἔνδον κατετέθη, ἔπειτα δὲ	ὁ	Συρακόσιος εἰσελθὼν εἶπεν· Ω ἄνδρες,
[6]	δὲ λόγων ὄντων ὡς ἑώρα	ὁ	Συρακόσιος τῶν μὲν αὑτοῦ ἐπιδειγμάτων
[4]	τινας ἐπιβουλεύοντας διαφθεῖραι αὐτόν. Καὶ	ὁ	Σωκράτης ἀκούσας, Ηράκλεις, ἔφη, τί
[4]	φιλῆσαι αὐτόν. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἀλλ᾿ ἄλλην που δόξαν
[4]	σοφιστά, ἐλεγχόμενος. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἀνεχέσθω μέντοι· ἐπεὶ καὶ
[7]	δὲ ἐκώλυον. Θορύβου δὲ ὄντος	ὁ	Σωκράτης αὖ πάλιν εἶπεν· Αρα
[4]	οὐδὲν ψεύδομαι. Νὴ Δί᾿ ἔφη,	ὁ	Σωκράτης εἰ ἄρα τοιοῦτος ὢν
[1]	καὶ ἱππάρχοις καὶ σπουδαρχίαις. Καὶ	ὁ	Σωκράτης εἶπεν· Αεὶ σὺ ἐπισκώπτεις
[4]	ποτε καὶ ἀπιστήσας ἐκολάσθην. Καὶ	ὁ	Σωκράτης εἶπεν· Αλλὰ τούτων μὲν
[2]	τούτου ὁ παῖς ὠρχήσατο. Καὶ	ὁ	Σωκράτης εἶπεν· Εἴδετ᾿ ἔφη, ὡς
[2]	ἐν ῥυθμῷ δέχεσθαι αὐτούς. Καὶ	ὁ	Σωκράτης εἶπεν· Εν πολλοῖς μέν,
[4]	ἔρωτος ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς γάρ, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἐξ οὗ ἐμοὶ σύνεστιν
[3]	Η οὖν καὶ σύ, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἕξεις λέγειν ὅτι τῷ
[3]	μέγα φρονῶ. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἐπ᾿ εὐχαρίτῳ γε πράγματι.
[8]	καὶ σφόδρα γε σοῦ. Καὶ	ὁ	Σωκράτης ἐπισκώψας ὡς δὴ θρυπτόμενος
[4]	νύκτας. Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, εὐτύχημά γέ σου μέγα
[8]	δ᾿ ἄλλου του ἐφιέμενος. Καὶ	ὁ	Σωκράτης ἔφη· Πρὸς τῶν θεῶν,
[5]	οὐκ ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἴσως γὰρ εὐδοκιμοῦντα τὸν
[2]	Ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης· καὶ γὰρ ἄλλο τι
[2]	δεήσει; Καλοκἀγαθίας νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης. Καὶ πόθεν ἄν τις
[2]	υἵε; Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Σωκράτης, καὶ χρῆταί γε. Επεὶ
[2]	καὶ ἀσφαλῶς ταῦτα διεπράττετο. Καὶ	ὁ	Σωκράτης καλέσας τὸν Αντισθένην εἶπεν·
[2]	Ενταῦθα δὴ ἐγέλασαν ἅπαντες. Καὶ	ὁ	Σωκράτης μάλα ἐσπουδακότι τῷ προσώπῳ,
[6]	φροντιστὴς εἶναι. Οἶσθα οὖν, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, μετεωρότερόν τι τῶν θεῶν;
[2]	μάλα ἀμφότεροι ἱκανῶς εὐφραίνειν, εἶπεν	ὁ	Σωκράτης· Νὴ Δί᾿ ὦ Καλλία,
[6]	δὲ Ερμογένης κἀνταῦθα ἐσιώπα. Καὶ	ὁ	Σωκράτης ὀνομάσας αὐτόν, Εχοις ἄν,
[4]	τούτοις ὤν. Αγε νυν, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ὅπως μεμνήσῃ διακριθῆναι περὶ
[3]	ἔμοιγε δοκῶ. Δῆλον γάρ, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ὅτι τὰς ὑπονοίας οὐκ
[4]	οὐ φθονήσει. ~Εκ τούτου ἔλεξεν	ὁ	Σωκράτης· Οὐκοῦν λοιπὸν ἂν εἴη
[3]	Εκ τούτου δὲ πάλιν εἶπεν	ὁ	Σωκράτης· Οὗτοι μὲν δή, ὦ
[5]	πᾶσαι σὺν Κριτοβούλῳ, Παπαῖ, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, οὐχ ὅμοιον ἔοικε τὸ
[6]	τοῦ αὐλοῦ ὑμῖν διαλέγωμαι; Καὶ	ὁ	Σωκράτης, Πρὸς τῶν θεῶν, ἔφη,
[4]	δικαιοτέρους τοὺς ἀνθρώπους ποιῶ. Καὶ	ὁ	Σωκράτης, Πῶς, ὦ λῷστε; ἔφη.
[4]	λήψεσθαι. Αλλ᾿ ἄγε δή, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, σὺ αὖ λέγε ἡμῖν,
[6]	γε πολλοῖς. Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, σὺ αὐτὸν μὴ εἴκαζε,
[4]	ὁρῶν ὅμοιον αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ	ὁ	Σωκράτης ὑπέλαβε· Τί δῆτα οὕτως
[4]	τῷ Κριτοβούλου ὤμῳ ἔχοντα. Καὶ	ὁ	Σωκράτης, Φεῦ, ἔφη, ταῦτ᾿ {ἄρα{
[6]	λόγον ἄν τις παρείρειε; Καὶ	ὁ	Σωκράτης, Ω Καλλία, ἔχοις ἄν
[7]	ἔμελλε θαυματουργήσειν. ἔνθα δὴ εἶπεν	ὁ	Σωκράτης· Ω Συρακόσιε, κινδυνεύω ἐγώ,
[4]	σοφὰ λέγοις. Τί τοῦτο; ἔφη	ὁ	Σωκράτης· ὡς γὰρ καὶ ἐμοῦ
[2]	καὶ εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη	ὁ	Σωκράτης. ὥσπερ γάρ τοι ἐσθὴς
[8]	ὡς καὶ πολὺ κρείττων ἐστὶν	ὁ	τῆς ψυχῆς ἢ ὁ τοῦ
[4]	δ᾿ ἐννοῆσαι ὡς καὶ ἐλευθερίους	ὁ	τοιοῦτος πλοῦτος παρέχεται. Σωκράτης τε
[8]	ὃς μὲν ἂν εἰδῇ ὅτι	ὁ	τοῦ εἴδους ἐπαρκῶν ἄρξει τοῦ
[8]	ἐστὶν ὁ τῆς ψυχῆς ἢ	ὁ	τοῦ σώματος ἔρως. ὅτι μὲν
[3]	γ᾿ ἔφη, οἴομαι, ἢ Καλλιππίδης	ὁ	ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται
[6]	οὖν βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος	ὁ	ὑποκριτὴς τετράμετρα πρὸς τὸν αὐλὸν
[1]	ἴσως ἐνδεέστεροι. Δειπνούντων δὲ αὐτῶν	ὁ	Φίλιππος γελοῖόν τι εὐθὺς ἐπεχείρει
[2]	γὰρ ἠπιστάμην. Νὴ Δί᾿ ἔφη	ὁ	Φίλιππος, καὶ γὰρ οὖν οὕτω
[2]	καὶ συμμανθάνω. Αγε δή, ἔφη	ὁ	Φίλιππος, καὶ ἐμοὶ αὐλησάτω, ἵνα
[4]	τρέφουσί με. Ταῦτ᾿ ἄρ᾿ ἔφη	ὁ	Φίλιππος, καὶ πρῴην ἐγώ σου
[2]	ὁμόσε ταῖς λόγχαις ἰέναι; Καὶ	ὁ	Φίλιππος, Νὴ Δί᾿ ἔφη, καὶ
[2]	δὴ ταῦτα πᾶσι· προσέθηκε δὲ	ὁ	Φίλιππος ὡς χρὴ τοὺς οἰνοχόους
[6]	εἶπεν· Αρα σύ, ὦ Σώκρατες,	ὁ	φροντιστὴς ἐπικαλούμενος; Οὐκοῦν κάλλιον, ἔφη,
[4]	ὡραίων τῷ σωφρονεῖν δυνησομένῳ. Καὶ	ὁ	Χαρμίδης εἶπεν· Αλλὰ τί δή
[2]	ἢ ὅταν ἡσυχίαν ἔχῃ; Καὶ	ὁ	Χαρμίδης εἶπεν· Επαινοῦντι ἔοικας τὸν
[4]	ἔσεσθε· ἥδιον γὰρ πιεῖσθε. Καὶ	ὁ	Χαρμίδης εἶπεν· Ω ἄνδρες, ὁ
[2]	Ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη	ὁ	Χαρμίδης· καὶ τὸ μέν γε
[4]	Εἶεν· σὺ δὲ δή, ἔφη	ὁ	Χαρμίδης, ὦ Συρακόσιε, ἐπὶ τῷ
[8]	ψυχὴν διαφθείρει. Αλλὰ μὴν καὶ	ὁ	χρημάτων γε ἀπεμπολῶν τὴν ὥραν
[8]	δὲ λαμυρώτερον λέγω, μὴ θαυμάζετε·	ὅ	τε γὰρ οἶνος συνεπαίρει καὶ
[8]	ἀγρὸν κεκτημένῳ· πάντοθεν γοῦν φέρων	ὅ	τι ἂν δύνηται πλείονος ἄξιον
[4]	καὶ ἐρωτικώτερος γεγένηται διὰ τὸ	ὅ	τι ἂν καλὸν ἴδῃ μηδέποτε
[4]	Η καί σοι, ἔφη, ἀποδιδόασιν	ὅ	τι ἂν λάβωσι; Μὰ τὸν
[4]	οὔθ᾿ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι οὔθ᾿	ὅ	τι ἂν μέλλω πράττειν. Διὰ
[2]	ὑμῶν γυναῖκα ἔχει, θαρρῶν διδασκέτω	ὅ	τι βούλοιτ᾿ ἂν αὐτῇ ἐπισταμένῃ
[3]	ὑμεῖς ἅπαντες εἰς μέσον φέρητε	ὅ	τι ἕκαστος ἐπίστασθε ἀγαθόν. Αλλ᾿
[3]	ἀντιλέγει τὸ μὴ οὐ λέξειν	ὅ	τι ἕκαστος ἡγεῖται πλείστου ἄξιον
[4]	Διὰ δὲ τὸ προειδέναι καὶ	ὅ	τι ἐξ ἑκάστου ἀποβήσεται σημαίνουσί
[4]	ἔφη, λέγειν, ὦ Χαρμίδη, δι᾿	ὅ	τι ἐπὶ πενίᾳ μέγα φρονεῖς.
[6]	Καὶ ὃς ἀπεκρίνατο· Εἰ μὲν	ὅ	τι ἐστὶν ἐρωτᾷς, οὐκ οἶδα·
[1]	ὅστις τε εἴη καὶ δι᾿	ὅ	τι κατάγεσθαι βούλοιτο, συνεσκευασμένος τε
[2]	σχήμασιν ἔτι καλλίων ἐφαίνετο, ἀνταπέδειξεν	ὅ	τι κινοίη τοῦ σώματος ἅπαν
[5]	ψήφους, ἵνα ὡς τάχιστα εἰδῶ	ὅ	τι με χρὴ παθεῖν ἢ
[8]	τίς ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὡς,	ὅ	τι ποτ᾿ ἐστὶν ἡ καλοκἀγαθία,
[3]	τοίνυν καὶ ὑμῶν ἕκαστος εἴπῃ	ὅ	τι ὠφέλιμον ἔχει, τότε κἀγὼ
[6]	μοι δοκοῦν εἴποιμ᾿ ἄν. Αλλ᾿	ὃ	δοκεῖ, τοῦτ᾿ ἔφη. Τὸ τοίνυν
[4]	καὶ ἀκούειν τὰ ἀξιάκουστα καὶ	ὃ	πλείστου ἐγὼ τιμῶμαι, Σωκράτει σχολάζων
[7]	μαχαίρας κυβιστᾶν κινδύνου ἐπίδειγμα εἶναι,	ὃ	συμποσίῳ οὐδὲν προσήκει. Καὶ μὴν
[3]	ἀργύριον. Ο δὲ ἀπώμοσε μηδὲ	ὀβολόν.	Αλλὰ γῆν πολλὴν κέκτησαι; Ισως
[6]	ἔφη· Οταν οὖν ὁ Αντισθένης	ὅδ᾿	ἐλέγχῃ τινὰ ἐν τῷ συμποσίῳ,
[7]	ὅπως ἂν ὁ μὲν παῖς	ὅδε	ὁ σὸς καὶ ἡ παῖς
[1]	ἔφη, ὦ Φίλιππε; ἀλλ᾿ ἢ	ὀδύνη	σε εἴληφε; Καὶ ὃς ἀναστενάξας
[4]	ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι ἢ	Οδυσσεῖ,	ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ ταῦτα
[3]	δυναίμην ἂν Ιλιάδα ὅλην καὶ	Οδύσσειαν	ἀπὸ στόματος εἰπεῖν. Εκεῖνο δ᾿
[4]	μοι ἤδη καὶ θάκων καὶ	ὁδῶν	ἐξίστανται οἱ πλούσιοι. Καὶ εἰμὶ
[2]	καὶ ἐλεύθερος εὐθὺς ἅπας ὅμοιον	ὄζει·	αἱ δ᾿ ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων
[2]	δὲ τοὺς μηκέτι γυμναζομένους τίνος	ὄζειν	δεήσει; Καλοκἀγαθίας νὴ Δί᾿ ἔφη
[2]	καὶ προσδέονται; Αὐταὶ γὰρ τούτου	ὄζουσιν·	ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοις
[4]	Ω ἄνδρες, ὁ Νικήρατος κρομμύων	ὄζων	ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν, ἵν᾿ ἡ
[4]	ἐπιτάττουσα ὡς δούλῳ χρῆται οὔτε	οἱ	ἄνθρωποι, ἂν μὴ δανείσῃς, ὀργίζονται.
[8]	ἄλλοι δὲ πολλοὶ τῶν ἡμιθέων	οἱ	ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ διὰ τὸ
[1]	οὖν παρὰ τὸν πατέρα ἐκαθέζετο,	οἱ	δ᾿ ἄλλοι, ὥσπερ εἰκός, κατεκλίθησαν.
[9]	ἀσπαζομένων ἀλλήλους σχήματα παρῆν θεάσασθαι.	Οἱ	δ᾿ ὁρῶντες ὄντως καλὸν μὲν
[1]	φθέγγεσθαι καὶ σφοδρότεροι εἶναι φέρονται,	οἱ	δ᾿ ὑπὸ τοῦ σώφρονος ἔρωτος
[4]	μὲν κλέπτουσιν, οἱ δὲ τοιχωρυχοῦσιν,	οἱ	δὲ ἀνδραποδίζονται· τύραννοι δ᾿ εἰσί
[4]	ἐπαναστὰς μάλα ἐλεγκτικῶς αὐτὸν ἐπήρετο·	Οἱ	δὲ ἄνθρωποι, ὦ Καλλία, πότερον
[9]	οἱ μὲν ἄγαμοι γαμεῖν ἐπώμνυσαν,	οἱ	δὲ γεγαμηκότες ἀναβάντες ἐπὶ τοὺς
[7]	ἄλλων οἱ μὲν ἐκέλευον εἰκάζειν,	οἱ	δὲ ἐκώλυον. Θορύβου δὲ ὄντος
[5]	σοὶ μυκτῆρες εἰς γῆν ὁρῶσιν,	οἱ	δὲ ἐμοὶ ἀναπέπτανται, ὥστε τὰς
[5]	τὸ κατ᾿ εὐθὺ μόνον ὁρῶσιν,	οἱ	δὲ ἐμοὶ καὶ τὸ ἐκ
[6]	οἱ δὲ τὸν κύριον πείθειν,	οἱ	δὲ καὶ ἄλλα ἔσκωπτον. Ο
[1]	Οἱ μέν γε σιωπηρότεροι ἐγίγνοντο,	οἱ	δὲ καὶ ἐσχηματίζοντό πως. Πάντες
[1]	οἱ μὲν γυμνασάμενοι καὶ χρισάμενοι,	οἱ	δὲ καὶ λουσάμενοι παρῆλθον. Αὐτόλυκος
[4]	εἶπον Δῆλον ὅτι ὅστις πλείστοις,	οἱ	δὲ Πάνυ μὲν οὖν. Ο
[9]	ἐῴκει, ὅμως δὲ φιλικῶς ἀντιπεριελάμβανεν.	Οἱ	δὲ συμπόται ὁρῶντες ἅμα μὲν
[4]	γὰρ δήπου οἱ μὲν κλέπτουσιν,	οἱ	δὲ τοιχωρυχοῦσιν, οἱ δὲ ἀνδραποδίζονται·
[6]	φιλήματα ἀπολαμβάνειν τὸν Κριτόβουλον ἐκέλευον,	οἱ	δὲ τὸν κύριον πείθειν, οἱ
[2]	τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ, μὴ ὥσπερ	οἱ	δολιχοδρόμοι τὰ σκέλη μὲν παχύνονται,
[1]	ἐσχηματίζοντό πως. Πάντες μὲν οὖν	οἱ	ἐκ θεῶν του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι
[5]	ὁρᾶν. Οὕτω μὲν τοίνυν ἤδη	οἱ	ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ καλλίονες ἂν τῶν
[8]	ἀπιστοῦσιν ἐοικέναι μὴ χωρὶς γενόμενοι	οἱ	ἐρώμενοι οὐκ ἀποτελῶσι τὰ τῶν
[4]	ἵππον κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿ εἶξαί τέ	οἱ	ἡνία χερσί. Καὶ πρὸς τούτοις
[5]	ὀσφραίνεσθαι ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας	οἱ	θεοί. Οἱ μὲν γὰρ σοὶ
[4]	ὢν φίλους αὐτοὺς ἔχεις, καὶ	οἱ	θεοί, ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται.
[8]	καὶ κατάγονται ἀεὶ παρὰ σοὶ	οἱ	κράτιστοι αὐτῶν. ὡς μὲν οὖν
[5]	τῷ Κριτοβούλῳ, ὡς μὴ ἐξαπατηθείησαν	οἱ	κριταί, καὶ τῷ νικήσαντι μὴ
[8]	δὲ τὸ ὄμμα, μέτριοι δὲ	οἱ	λόγοι, πραεῖα δὲ ἡ φωνή,
[4]	Σωκράτης, ἀνεχέσθω μέντοι· ἐπεὶ καὶ	οἱ	μάντεις λέγονται δήπου ἄλλοις μὲν
[9]	καὶ ὡς εἰς εὐνὴν ἀπιόντας,	οἱ	μὲν ἄγαμοι γαμεῖν ἐπώμνυσαν, οἱ
[5]	ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας οἱ θεοί.	Οἱ	μὲν γὰρ σοὶ μυκτῆρες εἰς
[1]	τι τὴν ψυχὴν ὑπ᾿ ἐκείνου.	Οἱ	μέν γε σιωπηρότεροι ἐγίγνοντο, οἱ
[1]	ἕψοιντο, συνηκολούθησαν. Επειτα δὲ αὐτῷ	οἱ	μὲν γυμνασάμενοι καὶ χρισάμενοι, οἱ
[8]	τῇ πόλει συνεραστὴς ὢν διατελῶ.	Οἱ	μὲν δὴ ἄλλοι περὶ τῶν
[2]	ἁρματηλάτας, θᾶττον περιελαύνοντας τὰς κύλικας.	Οἱ	μὲν δὴ οἰνοχόοι οὕτως ἐποίουν.
[4]	πολλοῖς; ἐνταῦθα μέντοι ἐσχίσθησαν, καὶ	οἱ	μὲν εἶπον Δῆλον ὅτι ὅστις
[7]	~Εκ τούτου δὲ τῶν ἄλλων	οἱ	μὲν ἐκέλευον εἰκάζειν, οἱ δὲ
[1]	κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι· ἀλλ᾿	οἱ	μὲν ἐξ ἄλλων πρὸς τὸ
[4]	Εμοὶ γὰρ αὖ τῶν φίλων	οἱ	μὲν εὖ πράττοντες ἐκποδὼν ἀπέρχονται,
[2]	καὶ ἐξεκυβίστα ὑπὲρ αὐτῶν. ὥστε	οἱ	μὲν θεώμενοι ἐφοβοῦντο μή τι
[4]	δι᾿ ἔνδειαν μὲν γὰρ δήπου	οἱ	μὲν κλέπτουσιν, οἱ δὲ τοιχωρυχοῦσιν,
[8]	δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι δ᾿ ἔμοιγε	οἱ	μὲν παραταττόμενοι ἀπιστοῦσιν ἐοικέναι μὴ
[5]	σῶν εἴησαν. Πῶς δή; Οτι	οἱ	μὲν σοὶ τὸ κατ᾿ εὐθὺ
[6]	καὶ κριτάς. ~Εκ δὲ τούτου	οἱ	μὲν τὰ νικητήρια φιλήματα ἀπολαμβάνειν
[4]	ταῦτ᾿ αἰσχύνονται. Μαίνονται δὲ καὶ	οἱ	μὴ τοὺς καλοὺς στρατηγοὺς αἱρούμενοι.
[8]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα. Λακεδαιμόνιοι δὲ	οἱ	νομίζοντες, ἐὰν καὶ ὀρεχθῇ τις
[4]	εἶναι, πάνυ δὲ παχεῖαι ἐφεστρίδες	οἱ	ὄροφοι, στρωμνήν γε μὴν οὕτως
[1]	πάνυ πολλῆς σπουδῆς ἄξιον ὄντα.	Οἱ	οὖν ἀμφὶ τὸν Σωκράτην πρῶτον
[2]	τι δυνησόμεθα· ἂν δὲ ἡμῖν	οἱ	παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ ἐπιψακάζωσιν,
[4]	τἀγαθὰ δὲ διδόναι. Οὗτοι τοίνυν	οἱ	πάντα μὲν εἰδότες πάντα δὲ
[1]	ἔφη ὁ Καλλίας. Καὶ γὰρ	οἱ	παρόντες σπουδῆς μέν, ὡς ὁρᾷς,
[4]	καὶ θάκων καὶ ὁδῶν ἐξίστανται	οἱ	πλούσιοι. Καὶ εἰμὶ νῦν μὲν
[4]	διακριθῆναι περὶ τοῦ κάλλους, ἐπειδὰν	οἱ	προκείμενοι λόγοι περιέλθωσι. Κρινάτω δ᾿
[2]	ὤμους δὲ λεπτύνονται, μηδ᾿ ὥσπερ	οἱ	πύκται τοὺς μὲν ὤμους παχύνονται,
[3]	Αντισθένης, λέληθέ σε, ὅτι καὶ	οἱ	ῥαψῳδοὶ πάντες ἐπίστανται ταῦτα τὰ
[9]	ἃ πάλαι ἐπεθύμουν. Τέλος δὲ	οἱ	συμπόται ἰδόντες περιβεβληκότας τε ἀλλήλους
[1]	ἐπὶ τὰ δεῖπνα, ἵνα εὐφραίνοιντο	οἱ	συνόντες δι᾿ ἐμὲ γελῶντες· νῦν
[4]	ἔχει. Πρόσθεν μὲν γάρ, ὥσπερ	οἱ	τὰς Γοργόνας θεώμενοι, λιθίνως ἔβλεπε
[4]	γένωμαι, πάνυ μὲν ἀλεεινοὶ χιτῶνες	οἱ	τοῖχοί μοι δοκοῦσιν εἶναι, πάνυ
[9]	Σωκράτης δὲ καὶ τῶν ἄλλων	οἱ	ὑπομείναντες πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν
[8]	ἀπολείπειν, θαυμαστὰ λέγων, εἴ γε	οἱ	ψόγου τε ἀφροντιστεῖν καὶ ἀναισχυντεῖν
[4]	μὴν αἰδημονεστέρους τε καὶ ἐγκρατεστέρους,	οἵ	γε καὶ ὧν δέονται μάλιστα
[4]	τε καὶ οἰκοδόμους πολλοὺς ὁρᾷς	οἳ	ἄλλοις μὲν πολλοῖς ποιοῦσιν οἰκίας,
[4]	πλεῖστον ἀριθμοῦντας χρυσίον θαυμάζει, ἀλλ᾿	οἳ	ἂν αὐτῷ ἀρέσκωσι τούτοις συνὼν
[4]	μὲν εὖ πράττοντες ἐκποδὼν ἀπέρχονται,	οἳ	δ᾿ ἂν κακόν τι λάβωσι,
[8]	ἱερεὺς θεῶν τῶν ἀπ᾿ Ερεχθέως,	οἳ	καὶ ἐπὶ τὸν βάρβαρον σὺν
[4]	ἀνδραποδίζονται· τύραννοι δ᾿ εἰσί τινες	οἳ	ὅλους μὲν οἴκους ἀναιροῦσιν, ἁθρόους
[4]	αἰσθάνομαι δὲ καὶ τυράννους τινάς,	οἳ	οὕτω πεινῶσι χρημάτων ὥστε ποιοῦσι
[4]	Ορῶ γὰρ πολλοὺς μὲν ἰδιώτας,	οἳ	πάνυ πολλὰ ἔχοντες χρήματα οὕτω
[4]	τινες ἀπεχθανόμενοι, εἰσὶ δέ τινες	οἳ	πρὸς φιλίαν ἄγουσι; Πάνυ μὲν
[4]	κτήσονται, οἶδα δὲ καὶ ἀδελφούς,	οἳ	τὰ ἴσα λαχόντες ὁ μὲν
[4]	τὰ αὐτὰ πρὸς ἐμὲ πάσχετε	οἷάπερ	ἐγὼ πρὸς τὸν ἐμοὶ δοκοῦντα
[4]	διαπράττεσθαι ὧν τις δέοιτο, εὖ	οἶδ᾿	ὅτι καὶ νυνὶ θᾶττον ἂν
[3]	μὲν γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ	οἶδ᾿	ὅτι καὶ πάνυ ἂν πολλὰ
[3]	ἡμᾶς φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων	οἶδ᾿	ὅτι πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι·
[3]	ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ οὐκ	οἶδα.	Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι οὐκ
[5]	βοὶ※ καὶ ἐν ἀψύχοις πολλοῖς.	Οἶδα	γοῦν οὖσαν καὶ ἀσπίδα καλὴν
[4]	Κλεινίου κἂν διὰ πυρὸς ἰοίην·	οἶδα	δ᾿ ὅτι καὶ ὑμεῖς μετ᾿
[4]	ὑποδύονται, ἐφ᾿ ᾧ πλείω κτήσονται,	οἶδα	δὲ καὶ ἀδελφούς, οἳ τὰ
[4]	ἐρῶντα, ἐκεῖνον δὲ χρημάτων δεόμενον·	οἶδα	δέ σε Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ,
[8]	ῥᾳδιουργότεραι, τῇ δὲ Οὐρανίᾳ ἁγνότεραι,	οἶδα.	Εἰκάσαις δ᾿ ἂν καὶ τοὺς
[8]	Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος, οὐκ	οἶδα·	καὶ γὰρ Ζεὺς ὁ αὐτὸς
[4]	Καὶ πρὸς τούτοις γε ἄλλο	οἶδα,	καὶ ὑμῖν αὐτίκα μάλ᾿ ἔξεστι
[4]	σύνοισθα, ὦ Σώκρατες, τοιοῦτον εἰργασμένῳ;	Οἶδα	μέν, ἔφη, σε Καλλίαν τουτονὶ
[6]	Αλλ᾿ οὐ μέντοι γε σιωπῶν	οἶδα	ὅπως ἄξια τοῦ δείπνου ἐργάσομαι.
[7]	εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ	οἶδα	ὅτι καὶ σὺ βούλει. Δοκεῖ
[4]	καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην χάριν	οἶδα	ὅτι μοι Κλεινίαν ἀναφαίνουσιν. ἄξιόν
[8]	τινος διατελῶ, Χαρμίδην δὲ τόνδε	οἶδα	πολλοὺς μὲν ἐραστὰς κτησάμενον, ἔστι
[6]	ὅ τι ἐστὶν ἐρωτᾷς, οὐκ	οἶδα·	τὸ μέντοι μοι δοκοῦν εἴποιμ᾿
[8]	Αὐτολύκου πᾶσα μὲν ἡ πόλις	οἶδε,	πολλοὺς δ᾿ οἶμαι καὶ τῶν
[8]	γε μὴν τίς ἡμῶν οὐκ	οἶδεν	ὡς, ὅ τι ποτ᾿ ἐστὶν
[8]	καὶ ἐν βαρβάροις, πῶς οὐκ	οἴει	αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς ταῦτα
[4]	ἀλλ᾿ αὐτοὶ οὗτοι οὕσπερ σὺ	οἴει	ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι. Κλεινίᾳ δ᾿
[5]	παχέα ἔχειν τὰ χείλη οὐκ	οἴει	καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν τὸ
[4]	μὴ ὀνομάζω, ἧττόν τί με	οἴει	μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ οἶσθα ὅτι
[8]	ἐραστῶν. Τούτους γὰρ ἂν ἔφη	οἴεσθαι	μάλιστα αἰδεῖσθαι ἀλλήλους ἀπολείπειν, θαυμαστὰ
[8]	μέντοι, ὥς γ᾿ ἄν τις	οἰηθείη,	διὰ τοῦτο καὶ ἀνεπαφροδιτοτέρα, ἀλλὰ
[4]	ὁ Νικήρατος κρομμύων ὄζων ἐπιθυμεῖ	οἴκαδε	ἐλθεῖν, ἵν᾿ ἡ γυνὴ αὐτοῦ
[2]	νῦν λέγεις, καὶ αὐτὸς ἐλθὼν	οἴκαδε	ὠρχούμην μὲν οὔ, οὐ γὰρ
[8]	ἐφιέμενος μᾶλλον ἔοικε τῷ τὸν	οἰκεῖον	ἀγρὸν κεκτημένῳ· πάντοθεν γοῦν φέρων
[8]	τῶν παιδικῶν, εἴργει μάλιστα τοὺς	οἰκείους	ἀπὸ τούτων; Καὶ μὴν ὅτι
[2]	τῷ παιδὶ ἤρκεσε τόδε τὸ	οἴκημα	ἐνιδρῶσαι, καὶ χειμῶνος μὲν ἐν
[4]	ἐπειδάν γε μὴν ἐν τῇ	οἰκίᾳ	γένωμαι, πάνυ μὲν ἀλεεινοὶ χιτῶνες
[1]	οὐδὲ νομίζεται εἰς τὴν ἐμὴν	οἰκίαν	δεῖπνον προσφέρεσθαι. Καὶ ἅμα λέγων
[4]	ἐφοβούμην μή τίς μου τὴν	οἰκίαν	διορύξας καὶ τὰ χρήματα λάβοι
[1]	ἀπῄει εἰς τὴν ἐν Πειραιεῖ	οἰκίαν·	συνείπετο δὲ αὐτῷ καὶ Νικήρατος.
[4]	οἳ ἄλλοις μὲν πολλοῖς ποιοῦσιν	οἰκίας,	ἑαυτοῖς δὲ οὐ δύνανται ποιῆσαι,
[4]	καρποῦμαι καὶ τὰ ἐκ τῆς	οἰκίας	πέπραται, ἡδέως μὲν καθεύδω ἐκτεταμένος,
[4]	Οὐ καὶ τέκτονάς τε καὶ	οἰκοδόμους	πολλοὺς ὁρᾷς οἳ ἄλλοις μὲν
[4]	ἂν οὖν ὑμῶν βούληται ἢ	οἰκονομικὸς	ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι
[2]	ὄντα ἀποδύεσθαι, ἀλλ᾿ ἀρκέσει μοι	οἶκος	ἑπτάκλινος, ὥσπερ καὶ νῦν τῷδε
[4]	εἰσί τινες οἳ ὅλους μὲν	οἴκους	ἀναιροῦσιν, ἁθρόους δ᾿ ἀποκτείνουσι, πολλάκις
[4]	δύνανται ποιῆσαι, ἀλλ᾿ ἐν μισθωταῖς	οἰκοῦσι;	Καὶ ἀνάσχου μέντοι, ὦ σοφιστά,
[4]	μὲν οὖν ἔγωγε καὶ πάνυ	οἰκτίρω	τῆς ἄγαν χαλεπῆς νόσου. ὅμοια
[1]	δὲ καὶ ἐξεκάγχασεν ἐπὶ τῷ	οἰκτισμῷ	αὐτοῦ. Ο δ᾿ ὡς ᾔσθετο
[4]	τοὺς ἀνθρώπους οὐκ ἐν τῷ	οἴκῳ	τὸν πλοῦτον καὶ τὴν πενίαν
[6]	Αντισθένης εἶπε· Τῷ μὲν ἐλεγχομένῳ	οἶμαι	ἄν, ἔφη, πρέπειν συριγμόν. Τοιούτων
[7]	καὶ Νύμφαι γράφονται, πολὺ ἂν	οἶμαι	αὐτούς γε ῥᾷον διάγειν καὶ
[6]	θεῶν, ἔφη, Ερμόγενες, οὕτω ποίει.	Οἶμαι	γάρ, ὥσπερ ἡ ᾠδὴ ἡδίων
[2]	ἀλλὰ χρῇ γυναικὶ τῶν οὐσῶν,	οἶμαι	δὲ καὶ τῶν γεγενημένων καὶ
[3]	ᾧ μέγιστον φρονῶ. Ανθρώπους γὰρ	οἶμαι	ἱκανὸς εἶναι βελτίους ποιεῖν. Καὶ
[8]	χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ μὲν γὰρ	οἶμαι	καὶ αὐτὸν τὸν τῷ εἴδει
[8]	ἡ πόλις οἶδε, πολλοὺς δ᾿	οἶμαι	καὶ τῶν ξένων. Τούτου δ᾿
[1]	Αὐτόλυκον καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ.	Οἶμαι	οὖν πολὺ ἂν τὴν κατασκευήν
[5]	ἡ ἐμή; Εγὼ μέν, ἔφη,	οἶμαι	τὴν ἐμήν, εἴπερ γε τοῦ
[6]	τοῦτ᾿ ἔφη. Τὸ τοίνυν παρ᾿	οἶνον	λυπεῖν τοὺς συνόντας, τοῦτ᾿ ἐγὼ
[3]	ἄνδρες, ὥσπερ Σωκράτης ἔφη τὸν	οἶνον,	οὕτως καὶ αὕτη ἡ κρᾶσις
[2]	δοκεῖ· τῷ γὰρ ὄντι ὁ	οἶνος	ἄρδων τὰς ψυχὰς τὰς μὲν
[8]	μὴ θαυμάζετε· ὅ τε γὰρ	οἶνος	συνεπαίρει καὶ ὁ ἀεὶ σύνοικος
[2]	οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ τοῦ	οἴνου	ἀλλ᾿ ἀναπειθόμενοι πρὸς τὸ παιγνιωδέστερον
[2]	τὰς κύλικας. Οἱ μὲν δὴ	οἰνοχόοι	οὕτως ἐποίουν. ~Εκ δὲ τούτου
[2]	ὁ Φίλιππος ὡς χρὴ τοὺς	οἰνοχόους	μιμεῖσθαι τοὺς ἀγαθοὺς ἁρματηλάτας, θᾶττον
[4]	καὶ νῦν τῷδε τῷ Θασίῳ	οἴνῳ	ἐντυχὼν οὐ διψῶν πίνω αὐτόν.
[7]	μὲν οὐκ εἰς ταὐτὸν τῷ	οἴνῳ	ἐπισπεύδει· εἰ δὲ ὀρχοῖντο πρὸς
[8]	δ᾿ ἄλγη ἀνέχεται. Εἰ δὲ	οἴοιτο	μὴ μόνον ἑαυτὸν καὶ τὸν
[3]	μέγα φρονεῖς. Δικαιότερόν γ᾿ ἔφη,	οἴομαι,	ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς
[4]	τοίνυν μὴ καλός εἰμι, ὡς	οἴομαι,	ὑμεῖς ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην
[2]	γε θεωμένους τάδε ἀντιλέξειν ἔτι	οἴομαι,	ὡς οὐχὶ καὶ ἡ ἀνδρεία
[3]	τούτων οἶδ᾿ ὅτι πολὺ βελτίονες	οἰόμεθα	εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν οὖν εἰ
[8]	αὐτὸν ἀσκεῖν ἀρετήν. Οὐ γὰρ	οἷόν	τε πονηρὰ αὐτὸν ποιοῦντα ἀγαθὸν
[5]	καὶ δόρυ. Καὶ πῶς, ἔφη,	οἷόν	τε ταῦτα μηδὲν ὅμοια ὄντα
[8]	χαριζόμενος Καλλίᾳ καὶ παιδεύεις αὐτὸν	οἷόνπερ	χρὴ εἶναι. Νὴ Δί᾿ ἔφη,
[4]	νομίζω προαγωγὸν εἶναι. Ο γὰρ	οἷός	τε ὢν γιγνώσκειν τε τοὺς
[4]	ὅσα ἂν δύνωμαι καὶ ἐφ᾿	οἷς	ἂν αὐτοὺς μάρτυρας ποιήσωμαι ἑκὼν
[4]	ἂν μαστροπεύῃ ἀρέσκοντα τοῦτον ἀποδεικνύναι	οἷς	ἂν συνῇ; Πάνυ μὲν οὖν,
[4]	εὐτέλειαν μᾶλλον ἢ πολυχρηματίαν σκοποῦντας.	Οἷς	γὰρ μάλιστα τὰ παρόντα ἀρκεῖ
[8]	γένηται, μειωθῆναι ἂν τὴν φιλίαν;	Οἷς	γε μὴν κοινὸν τὸ φιλεῖσθαι,
[2]	καὶ ἄλλοις δῆλον καὶ ἐν	οἷς	δ᾿ ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι
[1]	καὶ τὰ ἐν ταῖς παιδιαῖς.	Οἷς	δὲ παραγενόμενος ταῦτα γιγνώσκω δηλῶσαι
[4]	καὶ ἃ οὐ χρὴ ποιεῖν,	οἷς	ἐγὼ ὅταν μὲν πείθωμαι, οὐδέποτέ
[2]	ἐπεὶ δέ σου ἤκουσα ὅμοια	οἷς	νῦν λέγεις, καὶ αὐτὸς ἐλθὼν
[7]	καὶ ἐγὼ εἰσάξω θεάματα ἐφ᾿	οἷς	ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο μὲν δὴ
[7]	πρὸς τὸν αὐλὸν σχήματα ἐν	οἷς	Χάριτές τε καὶ Ωραι καὶ
[6]	συνόντας, τοῦτ᾿ ἐγὼ κρίνω παροινίαν.	Οἶσθ᾿	οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ σὺ
[4]	ἔφη ὁ Αντισθένης, ἐπίστασαι, ὅτι	οἶσθα	ἐπαινέσαντα αὐτὸν τὸν Αγαμέμνονα ὡς
[3]	Καὶ ὁ Καλλίας ἰδών, Αρ᾿	οἶσθα,	ἔφη, ὦ Λύκων, ὅτι πλουσιώτατος
[4]	με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ	οἶσθα	ὅτι οὕτω σαφὲς ἔχω εἴδωλον
[6]	ἐδόκεις τῶν μετεώρων φροντιστὴς εἶναι.	Οἶσθα	οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, μετεωρότερόν
[5]	ταῦτ᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος, καλά.	Οἶσθα	οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος ἕνεκα
[3]	αὐτῶν ὀλίγου ἀν᾿ ἑκάστην ἡμέραν;	Οἶσθά	τι οὖν ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον
[8]	ἐγώ σου καὶ φέρω καὶ	οἴσω	φιλικῶς. Αλλὰ γάρ, ἔφη, τὸν
[4]	Ερμόγενες, λέγειν τε τοὺς φίλους	οἵτινές	εἰσι καὶ ἐπιδεικνύναι ὡς μέγα
[4]	ἀγγέλους φήμας καὶ ἐνύπνια καὶ	οἰωνοὺς	ἅ τε δεῖ καὶ ἃ
[4]	καὶ ὅσα ἂν ἐρωτῶ, μὴ	ὀκνεῖτε	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα εἰδῶμεν ὅσα ἂν
[4]	ἔφη, συγκαθεύδεις αὐτῷ; Νὴ Δί᾿	ὅλας	γε καὶ πάσας τὰς νύκτας.
[4]	δ᾿ ἀποκτείνουσι, πολλάκις δὲ καὶ	ὅλας	πόλεις χρημάτων ἕνεκα ἐξανδραποδίζονται. Τούτους
[4]	ἔφη· Εἰ δέ τις καὶ	ὅλῃ	τῇ πόλει ἀρέσκοντας δύναιτο ἀποδεικνύναι,
[3]	καὶ νῦν δυναίμην ἂν Ιλιάδα	ὅλην	καὶ Οδύσσειαν ἀπὸ στόματος εἰπεῖν.
[1]	ἀχθεσθεὶς φανερὸς ἐγένετο. Αὖθις δ᾿	ὀλίγον	ὕστερον ἄλλο τι γελοῖον ἐβούλετο
[3]	ἔφη, λελήθοι ἀκροώμενόν γε αὐτῶν	ὀλίγου	ἀν᾿ ἑκάστην ἡμέραν; Οἶσθά τι
[4]	τύραννοι δ᾿ εἰσί τινες οἳ	ὅλους	μὲν οἴκους ἀναιροῦσιν, ἁθρόους δ᾿
[8]	ψυχῆς ἕνεκα ὑπὸ Διὸς εἰς	Ολυμπον	ἀνενεχθῆναι. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ τοὔνομα
[4]	ἔξεστι πειρᾶσθαι. Εἶπε γάρ που	Ομηρος·	Επὶ δὲ κρόμυον ποτῷ ὄψον.
[4]	συνῆτε. ἴστε γὰρ δήπου ὅτι	Ομηρος	ὁ σοφώτατος πεποίηκε σχεδὸν περὶ
[4]	μηδενὸς προσδεῖσθαι, οὕτω πεπαιδευμένος ὑπὸ	Ομήρου	ἀριθμεῖν ἕπτ᾿ ἀπύρους τρίποδας, δέκα
[3]	γενοίμην ἠνάγκασέ με πάντα τὰ	Ομήρου	ἔπη μαθεῖν· καὶ νῦν δυναίμην
[8]	ἔστι μὲν γὰρ δήπου καὶ	Ομήρῳ	γάνυται δέ τ᾿ ἀκούων. Τοῦτο
[8]	μήν, ὦ Νικήρατε, καὶ Αχιλλεὺς	Ομήρῳ	πεποίηται οὐχ ὡς παιδικοῖς Πατρόκλῳ
[8]	καλῷ καὶ ἐρῶντι οὐκ ἐρῶν	ὁμιλεῖ,	φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ γὰρ ὁ
[2]	δὴ βουλόμενος ἀνθρώποις χρῆσθαι καὶ	ὁμιλεῖν	ταύτην κέκτημαι, εὖ εἰδὼς ὅτι
[8]	γεγενημένον, ἐκ δὲ τῆς ἀναιδοῦς	ὁμιλίας	πολλὰ ἤδη καὶ ἀνόσια πεπραγμένα.
[8]	αἱ ὀφρύες, ἀτρεμὲς δὲ τὸ	ὄμμα,	μέτριοι δὲ οἱ λόγοι, πραεῖα
[4]	ὅτι ἔστιν ἀνθρώπῳ τοῖς αὐτοῖς	ὄμμασι	καὶ φιλικῶς καὶ ἐχθρῶς πρός
[1]	νυκτὶ φανῇ, πάντων προσάγεται τὰ	ὄμματα,	οὕτω καὶ τότε τοῦ Αὐτολύκου
[5]	ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ	ὄμματα.	Τοῦ γε μὴν στόματος, ἔφη
[1]	σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι τά τε	ὄμματα	φιλοφρονεστέρως ἔχουσι καὶ τὴν φωνὴν
[4]	τὸν ἐμοὶ δοκοῦντα καλὸν εἶναι,	ὄμνυμι	πάντας θεοὺς μὴ ἑλέσθαι ἂν
[4]	ὑπέχοιτε· οὐδενὸς γὰρ ὁρκίζοντος ἀεὶ	ὀμνύοντες	καλόν μέ φατε εἶναι. Κἀγὼ
[4]	οἰκτίρω τῆς ἄγαν χαλεπῆς νόσου.	ὅμοια	γάρ μοι δοκοῦσι πάσχειν ὥσπερ
[2]	μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου ἤκουσα	ὅμοια	οἷς νῦν λέγεις, καὶ αὐτὸς
[5]	ἔφη, οἷόν τε ταῦτα μηδὲν	ὅμοια	ὄντα ἀλλήλοις πάντα καλὰ εἶναι;
[4]	εἰδώλου ἢ πρὸς αὐτὸν ὁρῶν	ὅμοιον	αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ ὁ Σωκράτης
[4]	Σωκράτης ὑπέλαβε· Τί δῆτα οὕτως	ὅμοιον	εἴδωλον ἔχων πράγματά μοι παρέχεις
[8]	ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο σημεῖον λέγων	ὅμοιον.	Εκείνοις μὲν γὰρ ταῦτα νόμιμα,
[5]	Παπαῖ, ἔφη ὁ Σωκράτης, οὐχ	ὅμοιον	ἔοικε τὸ σὸν ἀργύριον, ὦ
[2]	δοῦλος καὶ ἐλεύθερος εὐθὺς ἅπας	ὅμοιον	ὄζει· αἱ δ᾿ ἀπὸ τῶν
[4]	δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ	ὅμοιος	Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι
[5]	θεοὶ οὖσαι τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ	ὁμοιοτέρους	τίκτουσιν ἢ σοί; Καὶ ὁ
[8]	αὐτῇ {πόλει} ταχθῶσι τῷ ἐραστῇ,	ὁμοίως	αἰδοῦνται τοὺς παρόντας ἀπολείπειν. Θεὰν
[4]	ἂν τὸ γένειον τῇ κεφαλῇ	ὁμοίως	κομήσῃς. Καὶ οὗτοι μὲν δὴ
[4]	ἀτὰρ τὸν δεξιὸν ἵππον κένσαι	ὁμοκλήσαντ᾿	εἶξαί τέ οἱ ἡνία χερσί.
[4]	δ᾿ εἰπὼν ὅτι καὶ τοῦτο	ὁμολογεῖται	ἔφη· Εἰ δέ τις καὶ
[4]	φρονεῖς. Οὐκοῦν τόδε μέν, ἔφη,	ὁμολογεῖται,	κρεῖττον εἶναι θαρρεῖν ἢ φοβεῖσθαι
[4]	οὔσῃ τέχνῃ; Καὶ ὃς εἶπεν·	Ομολογησώμεθα	πρῶτον ποῖά ἐστιν ἔργα τοῦ
[8]	Δοκοῦμεν δ᾿ ἄν μοι πάντες	ὁμόλογοι	γενέσθαι περὶ ὧν λέγω, εἰ
[2]	χρήματα, ποιήσειν πάντας Αθηναίους τολμᾶν	ὁμόσε	ταῖς λόγχαις ἰέναι; Καὶ ὁ
[1]	αὐτῷ καὶ Νικήρατος. Ιδὼν δὲ	ὁμοῦ	ὄντας Σωκράτην τε καὶ Κριτόβουλον
[4]	ἔργων τὸ τοῖς σώμασι συμψαύειν	ὁμώνυμον	εἶναι τῷ ταῖς ψυχαῖς φιλεῖσθαι
[4]	καὶ {ἐγὼ ἂν} αὐτὸς εὑρίσκω·	ὅμως	δὲ περίεστί μοι καὶ ἐσθίοντι
[9]	ἡ δ᾿ αἰδουμένῃ μὲν ἐῴκει,	ὅμως	δὲ φιλικῶς ἀντιπεριελάμβανεν. Οἱ δὲ
[5]	παρὰ τοῖς κριταῖς ὁρᾷ. Αλλ᾿	ὅμως,	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, οὐκ ἀναδύομαι·
[6]	καὶ ἄλλοις γε πολλοῖς. Αλλ᾿	ὅμως,	ἔφη ὁ Σωκράτης, σὺ αὐτὸν
[8]	καὶ Ηλεῖοι· συγκαθεύδοντας γοῦν αὐτοῖς	ὅμως	παρατάττεσθαι ἔφη τὰ παιδικὰ εἰς
[2]	ὡς καλὸς {ὁ} παῖς ὢν	ὅμως	σὺν τοῖς σχήμασιν ἔτι καλλίων
[7]	πῶς τὸ μὲν ἔλαιον ὑγρὸν	ὂν	αὔξει τὴν φλόγα, τὸ δὲ
[3]	ἥκιστα δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον	ὂν	σῴζεται καὶ ἀμελούμενον ἰσχυρότερον γίγνεται.
[7]	παρέχει, τὸ δὲ χαλκεῖον λαμπρὸν	ὂν	φῶς μὲν οὐ ποιεῖ, ἐν
[4]	ἔργον εἶναι ἣν ἂν ἢ	ὃν	ἂν μαστροπεύῃ ἀρέσκοντα τοῦτον ἀποδεικνύναι
[4]	μηδέποτε πλουτεῖν, καὶ ἐάν τι	ὄναρ	ἀγαθὸν ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις;
[4]	Κλεινίου μεμνημένος; Αν δὲ μὴ	ὀνομάζω,	ἧττόν τί με οἴει μεμνῆσθαι
[6]	κἀνταῦθα ἐσιώπα. Καὶ ὁ Σωκράτης	ὀνομάσας	αὐτόν, Εχοις ἄν, ἔφη, ὦ
[8]	οὖν συναμφοτέρων τούτων οὐχ ἡδυσώματος	ὀνομασθεὶς	ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν
[8]	διὰ ταῦτα περίβλεπτός τε καὶ	ὀνομαστὸς	ἔσεσθαι καὶ ἐν Ελλησι καὶ
[8]	δ᾿ αἴτιον τὸ πατέρων τε	ὀνομαστῶν	ἀμφοτέρους ὑμᾶς εἶναι καὶ αὐτοὺς
[5]	οἷόν τε ταῦτα μηδὲν ὅμοια	ὄντα	ἀλλήλοις πάντα καλὰ εἶναι; Αν
[2]	ζητεῖν, οὐδ᾿ ἐν ὄχλῳ πρεσβύτην	ὄντα	ἀποδύεσθαι, ἀλλ᾿ ἀρκέσει μοι οἶκος
[4]	ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ τὰ	ὄντα	διδοίην ἢ ἕτερα παρ᾿ ἄλλου
[4]	δὴ ἀνεγέλασαν ἅπαντες, νομίζοντες τὰ	ὄντα	εἰρηκέναι αὐτόν. Εκ τούτου εἶπέ
[4]	ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι τά τε	ὄντα	καὶ τὰ μέλλοντα εὔδηλον. Πᾶσαι
[1]	ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς σπουδῆς ἄξιον	ὄντα.	Οἱ οὖν ἀμφὶ τὸν Σωκράτην
[4]	μού τις καὶ τὰ νῦν	ὄντα	παρέλοιτο, οὐδὲν οὕτως ὁρῶ φαῦλον
[1]	ὁρᾷς αὐτουργούς τινας τῆς φιλοσοφίας	ὄντας.	αὶ ὁ Καλλίας, Καὶ πρόσθεν
[1]	καὶ Νικήρατος. Ιδὼν δὲ ὁμοῦ	ὄντας	Σωκράτην τε καὶ Κριτόβουλον καὶ
[3]	καὶ δυνάμει, καὶ ὅτι τοιοῦτοι	ὄντες	ἐμοῦ ἐπιμέλονται. Ενταῦθα τοίνυν πάντες
[8]	μὴ τῷ δοκεῖν ἀλλὰ τῷ	ὄντι	ἀρετῆς ἐπιμελούμενον. ἡ μὲν γὰρ
[4]	Εἰ δ᾿ εἰμί τε τῷ	ὄντι	καλὸς καὶ ὑμεῖς τὰ αὐτὰ
[2]	ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ· τῷ γὰρ	ὄντι	ὁ οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς
[7]	ἐγώ, ὥσπερ σὺ λέγεις, τῷ	ὄντι	φροντιστὴς εἶναι· νῦν γοῦν σκοπῶ
[8]	βαρβάροις, πῶς οὐκ οἴει αὐτόν,	ὅντιν᾿	ἡγοῖτο εἰς ταῦτα συνεργὸν εἶναι
[4]	ἂν εἶναι ἢ Κλεινίου ἑνὸς	ὄντος·	ἄχθομαι δὲ καὶ νυκτὶ καὶ
[1]	Ιππονίκου ἐρῶν ἐτύγχανεν Αὐτολύκου παιδὸς	ὄντος,	καὶ νενικηκότα αὐτὸν παγκράτιον ἧκεν
[7]	οἱ δὲ ἐκώλυον. Θορύβου δὲ	ὄντος	ὁ Σωκράτης αὖ πάλιν εἶπεν·
[6]	πρέπειν συριγμόν. Τοιούτων δὲ λόγων	ὄντων	ὡς ἑώρα ὁ Συρακόσιος τῶν
[4]	προσλαβεῖν. ὄψον μὲν γὰρ δὴ	ὄντως	ἔοικεν εἶναι, ὡς κρόμμυόν γε
[9]	παρῆν θεάσασθαι. Οἱ δ᾿ ὁρῶντες	ὄντως	καλὸν μὲν τὸν Διόνυσον, ὡραίαν
[5]	τὸν σὸν λόγον καὶ τῶν	ὄνων	αἴσχιον τὸ στόμα ἔχειν. Εκεῖνο
[7]	ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς·	ὅπερ	εὖ οἶδα ὅτι καὶ σὺ
[4]	καθέρπει, Κλεινίᾳ δὲ πρὸς τὸ	ὄπισθεν	ἤδη ἀναβαίνει; Οὗτος οὖν συμφοιτῶν
[4]	οὔτε νυκτὸς οὔθ᾿ ἡμέρας οὔθ᾿	ὅποι	ἂν ὁρμῶμαι οὔθ᾿ ὅ τι
[4]	οὐδὲν οὕτως ὁρῶ φαῦλον ἔργον	ὁποῖον	οὐκ ἀρκοῦσαν ἂν τροφὴν ἐμοὶ
[4]	οὔτε σταθμῷ ἐπήρκει μοι, ἀλλ᾿	ὁπόσον	ἐδυνάμην φέρεσθαι, τοσοῦτόν μοι παρεδίδου·
[2]	οὐχὶ καὶ ἡ ἀνδρεία διδακτόν,	ὁπότε	αὕτη καίπερ γυνὴ οὖσα οὕτω
[4]	φρονοίη. Οὐ γὰρ ἄξιον, ἔφη,	ὁπότε	γε πάντες εἰδότες ὅτι γελωτοποιός
[8]	ὑγιαίνοντες συνῶσιν, ἂν δὲ κάμῃ	ὁπότερος	οὖν, πολὺ συνεχεστέραν τὴν συνουσίαν
[4]	ἤκουον εὐχομένου πρὸς τοὺς θεοὺς	ὅπου	ἂν ᾖς διδόναι καρποῦ μὲν
[4]	μοι παρέχεις ἄγεις τε αὐτὸν	ὅπου	ὄψει; Οτι, ὦ Σώκρατες, ἡ
[7]	φροντιστὴς εἶναι· νῦν γοῦν σκοπῶ	ὅπως	ἂν ὁ μὲν παῖς ὅδε
[3]	εἶπεν· Ο πατὴρ ὁ ἐπιμελούμενος	ὅπως	ἀνὴρ ἀγαθὸς γενοίμην ἠνάγκασέ με
[6]	οὐ μέντοι γε σιωπῶν οἶδα	ὅπως	ἄξια τοῦ δείπνου ἐργάσομαι. Καὶ
[8]	πλείονος ἄξιος γένηται ἐπιμελεῖται, ἀλλ᾿	ὅπως	αὐτὸς ὅτι πλεῖστα ὡραῖα καρπώσεται.
[8]	χρὴ εἶναι. Νὴ Δί᾿ ἔφη,	ὅπως	δὲ καὶ ἔτι μᾶλλον εὐφραίνηται,
[4]	Αγε νυν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	ὅπως	μεμνήσῃ διακριθῆναι περὶ τοῦ κάλλους,
[4]	τοῦτο καὶ μετὰ δεῖπνον τρωξόμεθα,	ὅπως	μὴ φήσῃ τις ἡμᾶς πρὸς
[8]	μεμισθωμένῳ χῶρον ἐοικέναι. Οὐ γὰρ	ὅπως	πλείονος ἄξιος γένηται ἐπιμελεῖται, ἀλλ᾿
[8]	Σώκρατες, μαστροπεύσεις πρὸς τὴν πόλιν,	ὅπως	πράττω τὰ πολιτικὰ καὶ ἀεὶ
[9]	ἀπήλαυνον πρὸς τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας,	ὅπως	τούτων τύχοιεν. Σωκράτης δὲ καὶ
[4]	συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως βουλευόμεθα	ὅπως	φιλήσομέν τινα μᾶλλον ἢ μαχούμεθα.
[5]	τὸν μαστροπὸν παρὰ τοῖς κριταῖς	ὁρᾷ.	Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Κριτόβουλος,
[5]	ἀλλ᾿ ἐᾷ εὐθὺς τὰς ὄψεις	ὁρᾶν	ἃ ἂν βούλωνται· ἡ δὲ
[5]	δεόμεθα; Δῆλον, ἔφη, ὅτι τοῦ	ὁρᾶν.	Οὕτω μὲν τοίνυν ἤδη οἱ
[8]	παρόντι ὄχλον πάρεχε· ὡς γὰρ	ὁρᾷς,	ἄλλα πράττω. Καὶ ὁ Αντισθένης
[1]	καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἡμᾶς δ᾿	ὁρᾷς	αὐτουργούς τινας τῆς φιλοσοφίας ὄντας.
[1]	οἱ παρόντες σπουδῆς μέν, ὡς	ὁρᾷς,	μεστοί, γέλωτος δὲ ἴσως ἐνδεέστεροι.
[4]	τέκτονάς τε καὶ οἰκοδόμους πολλοὺς	ὁρᾷς	οἳ ἄλλοις μὲν πολλοῖς ποιοῦσιν
[4]	αὐτόν; Αλλὰ πότε μήν; Οὐχ	ὁρᾷς	ὅτι τούτῳ μὲν παρὰ τὰ
[1]	ἄλλων πρὸς τὸ γοργότεροί τε	ὁρᾶσθαι	καὶ φοβερώτερον φθέγγεσθαι καὶ σφοδρότεροι
[4]	γε κτῆμα, τὴν σχολὴν ἀεὶ	ὁρᾶτέ	μοι παροῦσαν, ὥστε καὶ θεᾶσθαι
[8]	τῷ ταύτης ἔρωτι κατατήκεται; Οὐχ	ὁρᾶτε	ὡς σπουδαῖαι μὲν αὐτοῦ αἱ
[4]	οἱ ἄνθρωποι, ἂν μὴ δανείσῃς,	ὀργίζονται.	Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη ὁ
[8]	τιμῷτο, ὁ δὲ τοῦ σώματος	ὀρεγόμενος	εἰκότως ἂν ὥσπερ πτωχὸς περιέποιτο.
[8]	ἐπιμελεῖσθαι. Μέγιστον δ᾿ ἀγαθὸν τῷ	ὀρεγομένῳ	ἐκ παιδικῶν φίλον ἀγαθὸν ποιήσασθαι
[4]	παρόντα ἀρκεῖ ἥκιστα τῶν ἀλλοτρίων	ὀρέγονται.	ἄξιον δ᾿ ἐννοῆσαι ὡς καὶ
[8]	ἑταίρῳ ἀποθανόντι ἐκπρεπέστατα τιμωρῆσαι. Καὶ	Ορέστης	δὲ καὶ Πυλάδης καὶ Θησεὺς
[8]	δὲ οἱ νομίζοντες, ἐὰν καὶ	ὀρεχθῇ	τις σώματος, μηδενὸς ἂν ἔτι
[2]	ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα	ὀρθά	τε αὔξεται καὶ θάλλοντα ἀφικνεῖται
[5]	σιμὸν τῆς ῥινὸς πῶς τοῦ	ὀρθοῦ	κάλλιον; Οτι, ἔφη, οὐκ ἀντιφράττει,
[2]	ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ, οὐ δύναται	ὀρθοῦσθαι	οὐδὲ ταῖς αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν
[2]	τοῦτο κύκλος εἰσηνέχθη περίμεστος ξιφῶν	ὀρθῶν.	Εἰς οὖν ταῦτα ἡ ὀρχηστρὶς
[4]	ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε· οὐδενὸς γὰρ	ὁρκίζοντος	ἀεὶ ὀμνύοντες καλόν μέ φατε
[4]	οὔθ᾿ ἡμέρας οὔθ᾿ ὅποι ἂν	ὁρμῶμαι	οὔθ᾿ ὅ τι ἂν μέλλω
[4]	Σώκρατες. Εἰς μὲν γὰρ μάχην	ὁρμωμένῳ	καλῶς ἔχει κρόμμυον ὑποτρώγειν, ὥσπερ
[4]	πάνυ δὲ παχεῖαι ἐφεστρίδες οἱ	ὄροφοι,	στρωμνήν γε μὴν οὕτως ἀρκοῦσαν
[2]	μὲν παρακάλει, ὅταν μέλλῃς μανθάνειν	ὀρχεῖσθαι,	ἵνα σοι ἀντιστοιχῶ τε καὶ
[2]	καὶ χεῖρες ἐγυμνάζοντο, ὥσπερ χρὴ	ὀρχεῖσθαι	τὸν μέλλοντα εὐφορώτερον τὸ σῶμα
[2]	καλῶς γυμνάζει καὶ τὰ ἐμὰ	ὀρχήματα.	Εγὼ γοῦν διψῶ· καὶ ὁ
[2]	παῖδ᾿ ἐπῄνουν ὡς ἐν τῇ	ὀρχήσει	ἅπαν τὸ σῶμα γυμνάζοι, κελεύσας
[2]	ἀργὸν τοῦ σώματος ἐν τῇ	ὀρχήσει	ἦν, ἀλλ᾿ ἅμα καὶ τράχηλος
[2]	παιδὸς καὶ τὴν τῆς παιδὸς	ὄρχησιν.	Καὶ πρῶτον μὲν ὅτι ἐπῄνεσαν
[2]	Τί οὖν χρήσῃ αὐτοῖς; ἔφη.	Ορχήσομαι	νὴ Δία. Ενταῦθα δὴ ἐγέλασαν
[9]	ῥυθμός. ἔνθα δὴ ἠγάσθησαν τὸν	ὀρχηστοδιδάσκαλον.	Εὐθὺς μὲν γὰρ ἡ Αριάδνη
[2]	Χαρμίδης εἶπεν· Επαινοῦντι ἔοικας τὸν	ὀρχηστοδιδάσκαλον.	Ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη
[2]	κράτιστον ἐπιδείξαντι τῇ πόλει τὴν	ὀρχηστρίδα	εἰπεῖν, ἐὰν διδῶσιν αὐτῷ Αθηναῖοι
[2]	Ορῶ γὰρ ἔγωγε τήνδε τὴν	ὀρχηστρίδα	ἐφεστηκυῖαν καὶ τροχούς τινα αὐτῇ
[2]	ἔχων τε αὐλητρίδα ἀγαθὴν καὶ	ὀρχηστρίδα	τῶν τὰ θαύματα δυναμένων ποιεῖν,
[2]	ἑτέρα, παρεστηκὼς δέ τις τῇ	ὀρχηστρίδι	ἀνεδίδου τοὺς τροχοὺς μέχρι δώδεκα.
[7]	Επεὶ δ᾿ ᾖσεν, εἰσεφέρετο τῇ	ὀρχηστρίδι	τροχὸς τῶν κεραμεικῶν, ἐφ᾿ οὗ
[2]	ὀρθῶν. Εἰς οὖν ταῦτα ἡ	ὀρχηστρὶς	ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα ὑπὲρ
[2]	ἐμοὶ αὐλησάτω, ἵνα καὶ ἐγὼ	ὀρχήσωμαι.	Επειδὴ δ᾿ ἀνέστη, διῆλθε μιμούμενος
[7]	τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει· εἰ δὲ	ὀρχοῖντο	πρὸς τὸν αὐλὸν σχήματα ἐν
[2]	ἕωθεν Χαρμίδης οὑτοσὶ κατέλαβέ με	ὀρχούμενον;	Ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη
[2]	καὶ πάνυ καλῶς κιθαρίζοντα καὶ	ὀρχούμενον.	Ταῦτα δὲ καὶ ἐπιδεικνὺς ὡς
[2]	νυνὶ δὲ τὰ προκείμενα ἀποτελῶμεν.	Ορῶ	γὰρ ἔγωγε τήνδε τὴν ὀρχηστρίδα
[4]	ἔχειν ἀλλ᾿ ἐν ταῖς ψυχαῖς.	Ορῶ	γὰρ πολλοὺς μὲν ἰδιώτας, οἳ
[4]	τέχνην; Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη.	Ορῶ	γάρ σε καὶ τὴν ἀκόλουθον
[4]	καὶ ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον οὐχ	ὁρῶ,	ἡμέρᾳ δὲ καὶ ἡλίῳ τὴν
[2]	τῶν ἐσομένων χαλεπωτάτῃ; ὅτι, ἔφη,	ὁρῶ	καὶ τοὺς ἱππικοὺς βουλομένους γενέσθαι
[8]	δὲ καὶ πολὺ μᾶλλον, ἐπεὶ	ὁρῶ	σε ἐρῶντα οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου
[8]	ἐρωμένου καλοκἀγαθίᾳ καὶ ὅτι σε	ὁρῶ	τὸν πατέρα αὐτοῦ παραλαμβάνοντα εἰς
[4]	νῦν ὄντα παρέλοιτο, οὐδὲν οὕτως	ὁρῶ	φαῦλον ἔργον ὁποῖον οὐκ ἀρκοῦσαν
[8]	καὶ ἀγαθὸς νομιζόμενος; ἔπειτα δὲ	ὁρῴη	αὐτὸν τὰ τοῦ παιδὸς καλὰ
[4]	ἐκυνοδρομοῦμεν ἀλλήλους ζητοῦντες; Ταῦτα οὖν	ὁρῶν	δυνάμενόν σε ποιεῖν ἀγαθὸν νομίζω
[4]	Φίλιππον ἧκον, ἠρώτων αὐτὸν τί	ὁρῶν	ἐν τῇ γελωτοποιίᾳ μέγα ἐπ᾿
[4]	τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς αὐτὸν	ὁρῶν	ὅμοιον αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ ὁ
[9]	φιλικῶς ἀντιπεριελάμβανεν. Οἱ δὲ συμπόται	ὁρῶντες	ἅμα μὲν ἐκρότουν, ἅμα δὲ
[9]	σχήματα παρῆν θεάσασθαι. Οἱ δ᾿	ὁρῶντες	ὄντως καλὸν μὲν τὸν Διόνυσον,
[1]	ὄψεις πρὸς αὐτόν· ἔπειτα τῶν	ὁρώντων	οὐδεὶς οὐκ ἔπασχέ τι τὴν
[8]	Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη, ἂν	ὁρῶσί	γέ σε μὴ τῷ δοκεῖν
[5]	γὰρ σοὶ μυκτῆρες εἰς γῆν	ὁρῶσιν,	οἱ δὲ ἐμοὶ ἀναπέπτανται, ὥστε
[5]	σοὶ τὸ κατ᾿ εὐθὺ μόνον	ὁρῶσιν,	οἱ δὲ ἐμοὶ καὶ τὸ
[2]	παγκρατίου γενέσθαι, σὺν σοὶ σκεψάμενος,	{ὄς	ἔδοξεν αύτῷ κράτιστος εἴναι παιδοτρίβης,
[3]	ἐπὶ τίνι μάλιστα ἀγάλλῃ; Καὶ	ὅς,	Επὶ φίλων, ἔφη, ἀρετῇ καὶ
[2]	τὰ σχήματα παρὰ σοῦ. Καὶ	ὅς,	Τί οὖν χρήσῃ αὐτοῖς; ἔφη.
[2]	ἐαν βούληται τῇ ἀρετῇ διαφέρειν}	ὃς	ἂν δοκῇ αὐτῷ ἱκανώτατος εἶναι
[1]	ἢ ὀδύνη σε εἴληφε; Καὶ	ὃς	ἀναστενάξας εἶπε· Ναὶ μὰ Δί᾿
[6]	ἡμῖν τί ἐστὶ παροινία; Καὶ	ὃς	ἀπεκρίνατο· Εἰ μὲν ὅ τι
[8]	ἐραστοῦ, εἰκὸς αὐτὸν τἆλλα ῥᾳδιουργεῖν·	ὃς	δ᾿ ἂν γιγνώσκῃ ὅτι ἂν
[3]	ποίᾳ ἐπιστήμῃ μέγα φρονεῖς. Καὶ	ὃς	εἶπεν· Ο πατὴρ ὁ ἐπιμελούμενος
[4]	οὕτως ἀδόξῳ οὔσῃ τέχνῃ; Καὶ	ὃς	εἶπεν· Ομολογησώμεθα πρῶτον ποῖά ἐστιν
[4]	Σώκρατες, οὐκ ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ	ὃς	εἶπεν· Οὐ γὰρ παύσῃ σὺ
[3]	ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖς; Καὶ	ὃς	ἔφη· Οὐ γὰρ ἅπαντες ἴστε,
[2]	καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. Καὶ	ὃς	ἔφη· Τί οὖν εἰ καὶ
[4]	ταύτην; Τὴν προαγωγείαν, ἔφη. Καὶ	ὃς	μάλα ἀχθεσθεὶς ἐπήρετο· Καὶ τί
[3]	μέγα φρονεῖς, ὦ Σώκρατες; Καὶ	ὃς	μάλα σεμνῶς ἀνασπάσας τὸ πρόσωπον,
[8]	Καὶ μὴν καὶ τῶν παιδικῶν	ὃς	μὲν ἂν εἰδῇ ὅτι ὁ
[2]	μανθάνοντα κυβιστᾶν εἰς τὰς μαχαίρας,	ὃς	νῦν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι
[8]	μὲν γὰρ φιλότιμός ἐστιν εὔδηλον,	ὃς	τοῦ κηρυχθῆναι ἕνεκα νικῶν παγκράτιον
[3]	οἴομαι, ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής,	ὃς	ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται πολλοὺς κλαίοντας
[4]	ἀεὶ αὖ παρέχομαι, εὐφημῶ τε	ὅσα	ἂν δύνωμαι καὶ ἐφ᾿ οἷς
[4]	ἐστιν ἔργα τοῦ μαστροποῦ· καὶ	ὅσα	ἂν ἐρωτῶ, μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι,
[4]	μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι, ἵνα εἰδῶμεν	ὅσα	ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ ὑμῖν οὕτω
[2]	δ᾿ ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων μόχθων	ὀσμαὶ	ἐπιτηδευμάτων τε πρῶτον χρηστῶν καὶ
[5]	ἐμοὶ ἀναπέπτανται, ὥστε τὰς πάντοθεν	ὀσμὰς	προσδέχεσθαι. Τὸ δὲ δὴ σιμὸν
[2]	δὲ ἀνδρὶ καλή, οὕτω καὶ	ὀσμὴ	ἄλλη μὲν ἀνδρί, ἄλλη δὲ
[2]	ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοις	ὀσμὴ	καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου
[2]	ὠρχεῖτο καὶ ἀνερρίπτει δονουμένους συντεκμαιρομένη	ὅσον	ἔδει ῥιπτεῖν ὕψος ὡς ἐν
[8]	φιλίαν συναπομαραίνεσθαι, ἡ δὲ ψυχὴ	ὅσονπερ	ἂν χρόνον ἴῃ ἐπὶ τὸ
[4]	σχεδὸν περὶ πάντων τῶν ἀνθρωπίνων.	ὅστις	ἂν οὖν ὑμῶν βούληται ἢ
[4]	ἑνὶ δυνάμενος ἀρεστοὺς ποιεῖν ἢ	ὅστις	καὶ πολλοῖς; ἐνταῦθα μέντοι ἐσχίσθησαν,
[4]	οἱ μὲν εἶπον Δῆλον ὅτι	ὅστις	πλείστοις, οἱ δὲ Πάνυ μὲν
[1]	θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι	ὅστις	τε εἴη καὶ δι᾿ ὅ
[5]	τὴν ἐμήν, εἴπερ γε τοῦ	ὀσφραίνεσθαι	ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας οἱ
[2]	ταῖς αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δ᾿	ὅσῳ	ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα
[8]	συγγενόμενος εἴα αὐτὰς θνητὰς εἶναι·	ὅσων	δὲ ψυχαῖς ἀγαθαῖς ἀγασθείη, ἀθανάτους
[8]	χρῆσιν ποιοῦνται. Ζεύς τε γὰρ	ὅσων	μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη,
[6]	λεγόμενα. Καὶ ὁ Καλλίας ἔφη·	Οταν	οὖν ὁ Αντισθένης ὅδ᾿ ἐλέγχῃ
[4]	πολὺ πλέον διαφέρει πρὸς ἡδονήν,	ὅταν	ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι ἢ
[6]	ἀνδρὶ ἐλεγχομένῳ βοηθῆσαι; Εγωγ᾿ ἔφη.	ὅταν	γὰρ ὁ αὐλὸς φθέγγηται, παντάπασι
[2]	ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς αὔραις διαπνεῖσθαι·	ὅταν	δ᾿ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ,
[2]	χειμῶνος μὲν ἐν στέγῃ γυμνάσομαι,	ὅταν	δὲ ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν
[4]	παρακαλοῦσί με ἐπὶ ταῦτα προθύμωσ,	ὅταν	δέ τι κακὸν λάβωσι, φεύγουσιν
[6]	ὅταν λέγητ᾿ ἔφη. Οὐκ ἀλλ᾿	ὅταν	διαλίπωμεν. Η οὖν λέληθέ σε
[4]	τροφὴν ἐμοὶ παρέχοι. Καὶ γὰρ	ὅταν	ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς
[2]	σχήμασιν ἔτι καλλίων φαίνεται ἢ	ὅταν	ἡσυχίαν ἔχῃ; Καὶ ὁ Χαρμίδης
[6]	ἡμᾶς λυπεῖς σιωπῶν; Η καὶ	ὅταν	λέγητ᾿ ἔφη. Οὐκ ἀλλ᾿ ὅταν
[2]	Ω Σώκρατες, ἐμὲ μὲν παρακάλει,	ὅταν	μέλλῃς μανθάνειν ὀρχεῖσθαι, ἵνα σοι
[2]	γῇ φυομένων. καὶ γὰρ ἐκεῖνα,	ὅταν	μὲν ὁ θεὸς αὐτὰ ἄγαν
[4]	οὐ χρὴ ποιεῖν, οἷς ἐγὼ	ὅταν	μὲν πείθωμαι, οὐδέποτέ μοι μεταμέλει·
[4]	πάντες εἰδότες ὅτι γελωτοποιός εἰμι,	ὅταν	μέν τι ἀγαθὸν ἔχωσι, παρακαλοῦσί
[4]	ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι ἢ	ὅταν	τινὶ τῶν τιμίων χρῶμαι, ὥσπερ
[8]	προσπίπτῃ, τότε δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν,	ὅταν	ὑγιαίνοντες συνῶσιν, ἂν δὲ κάμῃ
[1]	αὐτό. Πρῶτον μὲν γάρ, ὥσπερ	ὅταν	φέγγος τι ἐν νυκτὶ φανῇ,
[3]	ἀνδρεία μὲν καὶ σοφία ἔστιν	ὅτε	βλαβερὰ καὶ φίλοις καὶ πόλει
[4]	τουτονὶ προαγωγεύσαντα τῷ σοφῷ Προδίκῳ,	ὅτε	ἑώρας τοῦτον μὲν φιλοσοφίας ἐρῶντα,
[4]	οὐδὲν μέλει οὐδενί. Καὶ μὴν	ὅτε	μέν γε πολλὰ εἶχον, ἀεί
[4]	τρέφει με. Αλλὰ καὶ Σωκράτει,	ὅτε	μὲν πλούσιος ἦν, ἐλοιδόρουν με
[4]	τοίνυν ἐν τῇδε τῇ πόλει	ὅτε	μὲν πλούσιος ἦν πρῶτον μὲν
[4]	εἶδον ναὶ μὰ τὸν Απόλλω,	ὅτε	παρὰ τῷ γραμματιστῇ ἐν τῷ
[4]	ψυχὰς δικαιοτέρους ποιεῖς; Μάλιστα. Πῶς;	Οτι	διὰ τὸ εἰδέναι ὡς ἔστιν
[5]	ῥινὸς πῶς τοῦ ὀρθοῦ κάλλιον;	Οτι,	ἔφη, οὐκ ἀντιφράττει, ἀλλ᾿ ἐᾷ
[4]	ἔχων μέγα φρονεῖς ἐπὶ πλούτῳ.	Οτι	νομίζω, ὦ ἄνδρες, τοὺς ἀνθρώπους
[5]	τῶν σῶν εἴησαν. Πῶς δή;	Οτι	οἱ μὲν σοὶ τὸ κατ᾿
[4]	ἄγεις τε αὐτὸν ὅπου ὄψει;	Οτι,	ὦ Σώκρατες, ἡ μὲν αὐτοῦ
[4]	Σὺ δὲ ὡς κακῶς ἀκούσας	ὅτι	ἀγαθόν σε ἔφην προαγωγὸν εἶναι,
[8]	ῥᾳδιουργεῖν· ὃς δ᾿ ἂν γιγνώσκῃ	ὅτι	ἂν μὴ καλὸς κἀγαθὸς ᾖ,
[8]	ἐκ παιδικῶν φίλον ἀγαθὸν ποιήσασθαι	ὅτι	ἀνάγκη καὶ αὐτὸν ἀσκεῖν ἀρετήν.
[4]	ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη, ἔγωγε	ὅτι	ἁρματηλατοῦντα δεῖ ἐγγὺς μὲν τῆς
[1]	μέ τις, ἐπεὶ πάντες ἴσασιν	ὅτι	ἀρχὴν οὐδὲ νομίζεται εἰς τὴν
[9]	ἐποίησεν ὡς πᾶς ἂν ἔγνω	ὅτι	ἀσμένη ἤκουσε· καὶ ὑπήντησε μὲν
[8]	ὅτι γε ὡραῖος ἀώρῳ, οὐδὲ	ὅτι	γε καλὸς οὐκέτι καλῷ καὶ
[8]	δοκῶν εἶναι πολλὰς ἐπωνυμίας ἔχει·	ὅτι	γε μέντοι χωρὶς ἑκατέρᾳ βωμοί
[8]	ψυχῆς ἀλλ᾿ εὐμορφίας τῆς ἐμῆς.	ὅτι	γε μὴν σύ, ὦ Καλλία,
[8]	οἰκείους ἀπὸ τούτων; Καὶ μὴν	ὅτι	γε οὐ βιάζεται, ἀλλὰ πείθει,
[8]	πωλῶν καὶ ἀποδιδόμενος; Οὐ μὴν	ὅτι	γε ὡραῖος ἀώρῳ, οὐδὲ ὅτι
[4]	ἔφη, ὁπότε γε πάντες εἰδότες	ὅτι	γελωτοποιός εἰμι, ὅταν μέν τι
[2]	σώματος ἅπαν τῆς φύσεως γελοιότερον·	ὅτι	δ᾿ ἡ παῖς εἰς τοὔπισθεν
[8]	φιλόφρων οὖσα οὐδὲν ἐπιδεῖται λόγου·	ὅτι	δὲ εἰκὸς καὶ ὑπὸ τῶν
[4]	σύ, ὦ Καλλία, μέγα φρονεῖς	ὅτι	δικαιοτέρους δύνασαι ποιεῖν, ἐγὼ πρὸς
[3]	Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται	ὅτι	δύναται πολλοὺς κλαίοντας καθίζειν. Οὐκοῦν
[8]	ἀντιφιλήσειεν ἂν ὁ παῖς; Πότερον	ὅτι	ἑαυτῷ μὲν νέμει ὧν ἐπιθυμεῖ,
[2]	ὁμιλεῖν ταύτην κέκτημαι, εὖ εἰδὼς	ὅτι	εἰ ταύτην ὑποίσω, ῥᾳδίως τοῖς
[4]	ἐμῷ πλούτῳ λογίζομαι εἶναι ἐκεῖνο,	ὅτι	εἴ μού τις καὶ τὰ
[4]	δὲ καὶ νυκτὶ καὶ ὕπνῳ	ὅτι	ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ δὲ
[2]	ποιῆσαι αὐτήν; ἢ οὐκ ἴστε	ὅτι	ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης οὑτοσὶ κατέλαβέ
[2]	παιδὸς ὄρχησιν. Καὶ πρῶτον μὲν	ὅτι	ἐπῄνεσαν ὡς ὁ παῖς σὺν
[3]	Οὐ γὰρ ἅπαντες ἴστε, ἔφη,	{ὅτι}	ἐπὶ τούτῳ τῷ υἱεῖ; Οὗτός
[3]	ὁ Λύκων τὸν Φίλιππον {προσειπών,	ὅτι}	ἐπὶ τῷ γελωτοποιεῖν μέγα φρονεῖς.
[3]	γε μήν, ἔφη τις, δῆλον	ὅτι	ἐπὶ τῷ νικηφόρος εἶναι. Καὶ
[4]	τῷ μέγα φρονεῖς; ἢ δῆλον	ὅτι	ἐπὶ τῷ παιδί; Μὰ τὸν
[1]	ἀπέβλεψεν εἰς τὸν Αὐτόλυκον, δῆλον	ὅτι	ἐπισκοπῶν τί ἐκείνῳ δόξειε τὸ
[1]	καὶ τῇ ψυχῇ παρακελευσάμενος θαρρεῖν,	ὅτι	ἔσονται συμβολαί, πάλιν ἐδείπνει. ~Ως
[4]	ἔφασαν. Οὐκοῦν καὶ τόδε ἐπιστάμεθα,	ὅτι	ἔστιν ἀνθρώπῳ τοῖς αὐτοῖς ὄμμασι
[2]	γεγενημένων καὶ τῶν ἐσομένων χαλεπωτάτῃ;	ὅτι,	ἔφη, ὁρῶ καὶ τοὺς ἱππικοὺς
[2]	οἷς δ᾿ ἡ παῖς ποιεῖ	ὅτι	ἡ γυναικεία φύσις οὐδὲν χείρων
[8]	τ᾿ ἀκούων. Τοῦτο δὲ φράζει	ὅτι	ἥδεται δέ τ᾿ ἀκούων. Εστι
[3]	ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες	ὅτι	ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν, ἤρετό
[5]	ὡς ἐγὼ σοῦ καλλίων εἰμί,	ὅτι	καὶ Ναΐδες θεοὶ οὖσαι τοὺς
[4]	ὧν τις δέοιτο, εὖ οἶδ᾿	ὅτι	καὶ νυνὶ θᾶττον ἂν ἐγὼ
[3]	ἔφη ὁ Αντισθένης, λέληθέ σε,	ὅτι	καὶ οἱ ῥαψῳδοὶ πάντες ἐπίστανται
[3]	γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ οἶδ᾿	ὅτι	καὶ πάνυ ἂν πολλὰ χρήματα
[7]	θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ οἶδα	ὅτι	καὶ σὺ βούλει. Δοκεῖ οὖν
[6]	κρίνω παροινίαν. Οἶσθ᾿ οὖν, ἔφη,	ὅτι	καὶ σὺ νῦν ἡμᾶς λυπεῖς
[4]	μὲν οὖν. Ο δ᾿ εἰπὼν	ὅτι	καὶ τοῦτο ὁμολογεῖται ἔφη· Εἰ
[4]	διὰ πυρὸς ἰοίην· οἶδα δ᾿	ὅτι	καὶ ὑμεῖς μετ᾿ ἐμοῦ. ὥστε
[2]	κατακλινόμενος εἶπε· Τεκμήριον, ὦ ἄνδρες,	ὅτι	καλῶς γυμνάζει καὶ τὰ ἐμὰ
[2]	σφαλοῦνται, καὶ οὐδὲ ἀναπνεῖν, μὴ	ὅτι	λέγειν τι δυνησόμεθα· ἂν δὲ
[6]	λέγειν οὐδ᾿ ἂν τρίχα, μὴ	ὅτι	λόγον ἄν τις παρείρειε; Καὶ
[8]	ἢ ὁ τοῦ σώματος ἔρως.	ὅτι	μὲν γὰρ δὴ ἄνευ φιλίας
[1]	ἔνθα τὸ δεῖπνον ἦν εἶπεν·	ὅτι	μὲν γελωτοποιός εἰμι ἴστε πάντες·
[6]	διαλίπωμεν. Η οὖν λέληθέ σε	ὅτι	μεταξὺ τοῦ ὑμᾶς λέγειν οὐδ᾿
[4]	ἡλίῳ τὴν μεγίστην χάριν οἶδα	ὅτι	μοι Κλεινίαν ἀναφαίνουσιν. ἄξιόν γε
[4]	οὐ χρὴ ποιεῖν. Καὶ μὴν	ὅτι	νομίζομέν γε δύνασθαι αὐτοὺς καὶ
[8]	τέ σου πολλὰ ἄγαμαι καὶ	ὅτι	νῦν ἅμα χαριζόμενος Καλλίᾳ καὶ
[8]	παιδικῶν ὃς μὲν ἂν εἰδῇ	ὅτι	ὁ τοῦ εἴδους ἐπαρκῶν ἄρξει
[4]	βασιλεύειν, ἔφη ὁ Αντισθένης, ἐπίστασαι,	ὅτι	οἶσθα ἐπαινέσαντα αὐτὸν τὸν Αγαμέμνονα
[4]	ἐμοὶ συνῆτε. ἴστε γὰρ δήπου	ὅτι	Ομηρος ὁ σοφώτατος πεποίηκε σχεδὸν
[4]	καὶ οἱ μὲν εἶπον Δῆλον	ὅτι	ὅστις πλείστοις, οἱ δὲ Πάνυ
[2]	ποιεῖν; ἢ ἐπ᾿ ἐκείνῳ γελᾶτε,	ὅτι	οὐ δεήσει με συγγυμναστὴν ζητεῖν,
[3]	δηλώσοι αὐτούς. Ο δὲ εἶπεν	ὅτι	οὐ φθονήσει. ~Εκ τούτου ἔλεξεν
[2]	καὶ γὰρ ἄλλο τι προσενενόησα,	ὅτι	οὐδὲν ἀργὸν τοῦ σώματος ἐν
[3]	οὐκ οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε	ὅτι	οὐκ ἂν δέξαιο τὰ βασιλέως
[4]	ζηλῶ σε τοῦ πλούτου καὶ	ὅτι	οὔτε ἡ πόλις σοι ἐπιτάττουσα
[4]	οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ οἶσθα	ὅτι	οὕτω σαφὲς ἔχω εἴδωλον αὐτοῦ
[4]	καὶ τοὺς συκοφάντας ἐθεράπευον, εἰδὼς	ὅτι	παθεῖν μᾶλλον κακῶς ἱκανὸς εἴην
[8]	γένηται ἐπιμελεῖται, ἀλλ᾿ ὅπως αὐτὸς	ὅτι	πλεῖστα ὡραῖα καρπώσεται. Ο δὲ
[3]	Αρ᾿ οἶσθα, ἔφη, ὦ Λύκων,	ὅτι	πλουσιώτατος εἶ ἀνθρώπων; Μὰ Δί᾿
[3]	φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων οἶδ᾿	ὅτι	πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι· οὐκ
[8]	τῇ τοῦ ἐρωμένου καλοκἀγαθίᾳ καὶ	ὅτι	σε ὁρῶ τὸν πατέρα αὐτοῦ
[8]	εἶναι καὶ θεοῖς χάριν εἰδέναι	ὅτι	σοι Αὐτολύκου ἔρωτα ἐνέβαλον. ὡς
[1]	Αεὶ σὺ ἐπισκώπτεις ἡμᾶς καταφρονῶν,	ὅτι	σὺ μὲν Πρωταγόρᾳ τε πολὺ
[4]	μὲν πλούσιος ἦν, ἐλοιδόρουν με	ὅτι	συνῆν, νῦν δ᾿ ἐπεὶ πένης
[3]	Δῆλον γάρ, ἔφη ὁ Σωκράτης,	ὅτι	τὰς ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται. Σὺ
[3]	ἔφη, ἀρετῇ καὶ δυνάμει, καὶ	ὅτι	τοιοῦτοι ὄντες ἐμοῦ ἐπιμέλονται. Ενταῦθα
[4]	καὶ ἐπὶ τοῖσδε μέγα φρονεῖν,	ὅτι	τὸν μὲν ἰσχυρὸν πονοῦντα δεῖ
[2]	μιμεῖσθαι τροχοὺς ἐπειρᾶτο. Τέλος δ᾿	ὅτι	τὸν παῖδ᾿ ἐπῄνουν ὡς ἐν
[5]	τίνος ἕνεκα δεόμεθα; Δῆλον, ἔφη,	ὅτι	τοῦ ὁρᾶν. Οὕτω μὲν τοίνυν
[4]	Αλλὰ πότε μήν; Οὐχ ὁρᾷς	ὅτι	τούτῳ μὲν παρὰ τὰ ὦτα
[3]	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἕξεις λέγειν	ὅτι	τῷ σῷ κάλλει ἱκανὸς εἶ
[7]	τὴν φλόγα, τὸ δὲ ὕδωρ,	ὅτι	ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ πῦρ.
[3]	Εἰ δὲ μή, δῆλόν γε	ὅτι	φαῦλος φανοῦμαι. Τί γὰρ σύ,
[4]	διαπράξαιτο. Εγὼ γοῦν καίπερ εἰδὼς	ὅτι	χρήματα ἡδὺ κτῆμα ἥδιον μὲν
[4]	διὰ τὸ εἰδέναι ὡς ἔστιν	ὅτου	πριάμενοι τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσιν οὐκ
[8]	τούτων; Καὶ μὴν ὅτι γε	οὐ	βιάζεται, ἀλλὰ πείθει, διὰ τοῦτο
[2]	ἐν Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, οὕτως	οὐ	βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ τοῦ οἴνου
[4]	γελωτοποιίᾳ μέγα ἐπ᾿ αὐτῇ φρονοίη.	Οὐ	γὰρ ἄξιον, ἔφη, ὁπότε γε
[3]	μέγα φρονεῖς; Καὶ ὃς ἔφη·	Οὐ	γὰρ ἅπαντες ἴστε, ἔφη, {ὅτι}
[2]	ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς.	Οὐ	γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας,
[8]	ἀνάγκη καὶ αὐτὸν ἀσκεῖν ἀρετήν.	Οὐ	γὰρ οἷόν τε πονηρὰ αὐτὸν
[8]	νοῦν προσέχων μεμισθωμένῳ χῶρον ἐοικέναι.	Οὐ	γὰρ ὅπως πλείονος ἄξιος γένηται
[4]	ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς εἶπεν·	Οὐ	γὰρ παύσῃ σὺ Κλεινίου μεμνημένος;
[2]	ἐλθὼν οἴκαδε ὠρχούμην μὲν οὔ,	οὐ	γὰρ πώποτε τοῦτ᾿ ἔμαθον, ἐχειρονόμουν
[9]	ὑπ᾿ ἀλλήλων φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν γὰρ	οὐ	δεδιδαγμένοις τὰ σχήματα ἀλλ᾿ ἐφειμένοις
[2]	ἢ ἐπ᾿ ἐκείνῳ γελᾶτε, ὅτι	οὐ	δεήσει με συγγυμναστὴν ζητεῖν, οὐδ᾿
[8]	τῶν ἡμιθέων οἱ ἄριστοι ὑμνοῦνται	οὐ	διὰ τὸ συγκαθεύδειν ἀλλὰ διὰ
[8]	τοτὲ μὲν τὸ δαιμόνιον προφασιζόμενος	οὐ	διαλέγῃ μοι, τοτὲ δ᾿ ἄλλου
[4]	τῷδε τῷ Θασίῳ οἴνῳ ἐντυχὼν	οὐ	διψῶν πίνω αὐτόν. Αλλὰ μὴν
[6]	δεινὸς εἶ, ὦ Φίλιππε, εἰκάζειν·	οὐ	δοκεῖ σοι ὁ ἀνὴρ οὗτος
[4]	πολλοῖς ποιοῦσιν οἰκίας, ἑαυτοῖς δὲ	οὐ	δύνανται ποιῆσαι, ἀλλ᾿ ἐν μισθωταῖς
[2]	θεὸς αὐτὰ ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ,	οὐ	δύναται ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς αὔραις
[8]	ἂν μὴ καλὸς κἀγαθὸς ᾖ,	οὐ	καθέξει τὴν φιλίαν, τοῦτον προσήκει
[2]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὕτω γιγνώσκων	οὐ	καὶ σὺ παιδεύεις Ξανθίππην, ἀλλὰ
[4]	τοῦτ᾿ ἔφη ὁ Καλλίας, θαυμαστόν;	Οὐ	καὶ τέκτονάς τε καὶ οἰκοδόμους
[4]	ὑπερορίων στέρομαι καὶ τὰ ἔγγεια	οὐ	καρποῦμαι καὶ τὰ ἐκ τῆς
[3]	σοι, ἔφη, ἀντιλέγει τὸ μὴ	οὐ	λέξειν ὅ τι ἕκαστος ἡγεῖται
[2]	τις τοῦτο τὸ χρῖμα λάβοι;	Οὐ	μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐ παρὰ
[6]	μετεωρότερόν τι τῶν θεῶν; Αλλ᾿	οὐ	μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐ τούτων
[3]	οὖν ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν;	Οὐ	μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ
[4]	δέ, ἀντὶ τοῦ ἀργυρίου χάριτας;	Οὐ	μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη, οὐδὲ
[4]	παιδί; Μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη,	οὐ	μὲν δή· ἀλλὰ καὶ δέδοικα
[4]	λάβωσι; Μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη,	οὐ	μὲν δή. Τί δέ, ἀντὶ
[6]	Μηδενὶ μηδὲ τούτων εἴκαζε. Αλλ᾿	οὐ	μέντοι γε σιωπῶν οἶδα ὅπως
[8]	ἁγνὴ εἶναι καὶ ἀκορεστοτέρα ἐστίν,	οὐ	μέντοι, ὥς γ᾿ ἄν τις
[8]	ἐν ἀγορᾷ πωλῶν καὶ ἀποδιδόμενος;	Οὐ	μὴν ὅτι γε ὡραῖος ἀώρῳ,
[8]	ὦ Καλλία, καὶ μυθολογῆσαι ὡς	οὐ	μόνον ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ θεοὶ
[4]	ἔοικεν εἶναι, ὡς κρόμμυόν γε	οὐ	μόνον σῖτον ἀλλὰ καὶ ποτὸν
[1]	τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα	οὐ	μόνον τὰ μετὰ σπουδῆς πραττόμενα
[4]	ὠργίσθης. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη,	οὐ	νῦν. Εὰν γὰρ ταῦτα δύνωμαι,
[8]	δέ, τὰ νῦν καλὰ ἔργα	οὐ	πάντ᾿ ἂν εὕροι τις ἕνεκα
[2]	λάβοι; Οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη,	οὐ	παρὰ τῶν μυροπωλῶν. Αλλὰ πόθεν
[4]	δὲ τοῦ εἰδώλου τέρψιν μὲν	οὐ	παρέχει, πόθον δὲ ἐμποιεῖ. Καὶ
[4]	ἀριθμῷ, ὡς πλείστου πλούτου ἐπιθυμῶν	οὐ	παύομαι· ἐξ ὧν ἴσως καὶ
[7]	χαλκεῖον λαμπρὸν ὂν φῶς μὲν	οὐ	ποιεῖ, ἐν αὑτῷ δὲ ἄλλα
[4]	Δία τοῦτο μέντοι, ἔφη, ἐγὼ	οὐ	ποιῶ, ἀλλὰ μάλα φιλοκινδύνως ὑπομένω,
[9]	Διόνυσον, ὡραίαν δὲ τὴν Αριάδνην,	οὐ	σκώπτοντας δὲ ἀλλ᾿ ἀληθινῶς τοῖς
[8]	ἐγὼ δέ φημι καὶ Γανυμήδην	οὐ	σώματος ἀλλὰ ψυχῆς ἕνεκα ὑπὸ
[8]	ἔτι μᾶλλον ἢ παρόντων ἐπιμελεῖσθαι;	Οὐ	ταῦτα πάντα ἐπαφρόδιτα; Διά γέ
[8]	τοὺς παρόντας ἀπολείπειν. Θεὰν γὰρ	οὐ	τὴν Αναίδειαν ἀλλὰ τὴν Αἰδῶ
[2]	καὶ τοὺς ἱππικοὺς βουλομένους γενέσθαι	οὐ	τοὺς εὐπειθεστάτους ἀλλὰ τοὺς θυμοειδεῖς
[4]	σχολάζων συνδιημερεύειν. Καὶ οὗτος δὲ	οὐ	τοὺς πλεῖστον ἀριθμοῦντας χρυσίον θαυμάζει,
[6]	Αλλ᾿ οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη,	οὐ	τούτων σε λέγουσιν ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλὰ
[3]	αὐτούς. Ο δὲ εἶπεν ὅτι	οὐ	φθονήσει. ~Εκ τούτου ἔλεξεν ὁ
[3]	τι ὠφέλιμον ἔχει, τότε κἀγὼ	οὐ	φθονήσω εἰπεῖν τὴν τέχνην δι᾿
[4]	τί τε χρὴ καὶ τί	οὐ	χρὴ ποιεῖν. Καὶ μὴν ὅτι
[4]	ἅ τε δεῖ καὶ ἃ	οὐ	χρὴ ποιεῖν, οἷς ἐγὼ ὅταν
[8]	ἔρωτα κρύπτωμεν, ἐπειδὴ καὶ ἔστιν	οὐ	ψυχῆς ἀλλ᾿ εὐμορφίας τῆς ἐμῆς.
[4]	ποιεῖν αὐτούς, πρὸς δὲ σαυτὸν	οὔ.	Καὶ τί τοῦτ᾿ ἔφη ὁ
[2]	αὐτὸς ἐλθὼν οἴκαδε ὠρχούμην μὲν	οὔ,	οὐ γὰρ πώποτε τοῦτ᾿ ἔμαθον,
[9]	ἀσμένη ἤκουσε· καὶ ὑπήντησε μὲν	οὒ	οὐδὲ ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν
[4]	καὶ τὸ μνημονικὸν ἔμαθεν· ἀφ᾿	οὗ	δὴ καὶ ἐρωτικώτερος γεγένηται διὰ
[8]	καὶ τῶν καλῶν ἔργων. ὑφ᾿	οὗ	δὴ καὶ σύ, ὦ Καλλία,
[4]	Σωκράτης τε γὰρ οὗτος παρ᾿	οὗ	ἐγὼ τοῦτον ἐκτησάμην οὔτ᾿ ἀριθμῷ
[8]	τίς μισεῖν δύναιτ᾿ ἂν ὑφ᾿	οὗ	εἰδείη καλός τε καὶ ἀγαθὸς
[7]	ὀρχηστρίδι τροχὸς τῶν κεραμεικῶν, ἐφ᾿	οὗ	ἔμελλε θαυματουργήσειν. ἔνθα δὴ εἶπεν
[4]	γάρ, ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐξ	οὗ	ἐμοὶ σύνεστιν οὕτω διατεθῆναι αὐτόν;
[4]	ταῖς ψυχαῖς φιλεῖσθαι ἐντιμότερόν ἐστιν.	οὗ	ἕνεκα ἀφεκτέον ἐγώ φημι εἶναι
[4]	οὗτος καὶ πεφιληκέναι τὸν Κλεινίαν·	οὗ	ἔρωτος οὐδέν ἐστι δεινότερον ὑπέκκαυμα.
[4]	σε Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ, παρ᾿	οὗ	οὗτος καὶ τὸ μνημονικὸν ἔμαθεν·
[6]	ὅτι μεταξὺ τοῦ ὑμᾶς λέγειν	οὐδ᾿	ἂν τρίχα, μὴ ὅτι λόγον
[4]	μὰ Δί᾿ ἔφη, παντάπασί γε.	Οὐδ᾿	αὐτὸς ἄρ᾿ ἔφη, συγκαθεύδεις αὐτῷ;
[2]	οὐ δεήσει με συγγυμναστὴν ζητεῖν,	οὐδ᾿	ἐν ὄχλῳ πρεσβύτην ὄντα ἀποδύεσθαι,
[4]	ἔβλεπε πρὸς αὐτὸν καὶ {λιθίνως}	οὐδαμοῦ	ἀπῄει ἀπ᾿ αὐτοῦ· νῦν δὲ
[4]	ὑπὸ τῆς πόλεως, ἀποδημῆσαι δὲ	οὐδαμοῦ	ἐξῆν. Νῦν δ᾿ ἐπειδὴ τῶν
[2]	καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ	οὐδὲ	ἀναπνεῖν, μὴ ὅτι λέγειν τι
[9]	ἤκουσε· καὶ ὑπήντησε μὲν οὒ	οὐδὲ	ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν μόλις
[4]	νῦν δὲ ἀποβάλλω μὲν οὐδέν	{οὐδὲ	γὰρ ἔχω} ἀεὶ δέ τι
[8]	οὐκ ἐρῶν ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν.	Οὐδὲ	γὰρ ὁ παῖς τῷ ἀνδρὶ
[8]	ποιοῦντα ἀγαθὸν τὸν συνόντα ἀποδεῖξαι,	οὐδέ	γε ἀναισχυντίαν καὶ ἀκρασίαν παρεχόμενον
[2]	διδάσκαλον; ὁ δέ τις ὡς	οὐδὲ	διδακτὸν τοῦτο εἴη, ἕτερος δέ
[3]	δοκεῖ εἶναι, ἡ δὲ δικαιοσύνη	οὐδὲ	καθ᾿ ἓν συμμίγνυται τῇ ἀδικίᾳ.
[8]	σε ἐρῶντα οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου	οὐδὲ	μαλακίᾳ θρυπτομένου, ἀλλὰ πᾶσιν ἐπιδεικνυμένου
[4]	τοὐμὸν κάλλος ἀνθρώπους ὠφελήσει. Αλλ᾿	οὐδὲ	μέντοι ταύτῃ γε ἀτιμαστέον τὸ
[7]	δύναμαι γνῶναι τίν᾿ ἂν παράσχοι.	Οὐδὲ	μὴν τό γε διαστρέφοντας τὰ
[1]	ἐπεὶ πάντες ἴσασιν ὅτι ἀρχὴν	οὐδὲ	νομίζεται εἰς τὴν ἐμὴν οἰκίαν
[8]	μὴν ὅτι γε ὡραῖος ἀώρῳ,	οὐδὲ	ὅτι γε καλὸς οὐκέτι καλῷ
[7]	ὡραίους θεωρεῖν. Καὶ γὰρ δὴ	οὐδὲ	πάνυ τι σπάνιον τό γε
[4]	εἶπεν· Αλλ᾿ ἐγώ, ὦ Σώκρατες,	οὐδὲ	πρὸς σοῦ ποιῶ τὸ περιιδεῖν
[2]	τὸ μὴ δύνασθαι λόγχαις ἀντιβλέπειν	οὐδὲ	συστρατεύεσθαι ἐθέλει. ἐκ τούτου ὁ
[2]	ἁθρόως ποτίζῃ, οὐ δύναται ὀρθοῦσθαι	οὐδὲ	ταῖς αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δ᾿
[7]	ἴσως τί ἐστιν, ἡδονὴν δὲ	οὐδὲ	ταῦτα δύναμαι γνῶναι τίν᾿ ἂν
[1]	γελοῖον ἐβούλετο λέγειν. ὡς δὲ	οὐδὲ	τότε ἐγέλασαν ἐπ᾿ αὐτῷ, ἐν
[4]	Οὐ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη,	οὐδὲ	τοῦτο, ἀλλ᾿ ἔνιοι καὶ ἐχθιόνως
[2]	ἀνδρὸς μὲν δήπου ἕνεκα ἀνὴρ	οὐδεὶς	μύρῳ χρίεται. Αἱ μέντοι γυναῖκες
[1]	πρὸς αὐτόν· ἔπειτα τῶν ὁρώντων	οὐδεὶς	οὐκ ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν
[3]	τι ἕκαστος ἐπίστασθε ἀγαθόν. Αλλ᾿	οὐδείς	σοι, ἔφη, ἀντιλέγει τὸ μὴ
[8]	γὰρ δὴ ἄνευ φιλίας συνουσία	οὐδεμία	ἀξιόλογος πάντες ἐπιστάμεθα. Φιλεῖν γε
[4]	εἰ πλαστικὸς ἢ ζωγραφικὸς ἦν,	οὐδὲν	ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου
[4]	Σωκράτης εἶπεν· Αλλὰ τούτων μὲν	οὐδὲν	ἄπιστον. Εκεῖνο μέντοι ἔγωγε ἡδέως
[2]	γὰρ ἄλλο τι προσενενόησα, ὅτι	οὐδὲν	ἀργὸν τοῦ σώματος ἐν τῇ
[8]	εἰς τὰς πρὸς τοῦτον συνουσίας.	Οὐδὲν	γὰρ τούτων ἐστὶν ἀπόκρυφον πατρὸς
[4]	εὐτελῶς. Επαινῶ τε γὰρ αὐτοὺς	οὐδὲν	δαπανῶν, ὧν τε διδόασιν ἀεὶ
[8]	τε ἅμα καὶ φιλόφρων οὖσα	οὐδὲν	ἐπιδεῖται λόγου· ὅτι δὲ εἰκὸς
[4]	πεφιληκέναι τὸν Κλεινίαν· οὗ ἔρωτος	οὐδέν	ἐστι δεινότερον ὑπέκκαυμα. Καὶ γὰρ
[8]	δὲ σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις χρώμενος	οὐδὲν	ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὑπερορᾷ; Σὺ
[8]	τῆς ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν	οὐδὲν	θαυμαστὸν εἰ καὶ τὸ ὑπερορᾶν
[4]	δ᾿ ἐπεὶ πένης γεγένημαι, οὐκέτι	οὐδὲν	μέλει οὐδενί. Καὶ μὴν ὅτε
[4]	τύχης· νῦν δὲ ἀποβάλλω μὲν	οὐδέν	{οὐδὲ γὰρ ἔχω} ἀεὶ δέ
[4]	καὶ τὰ νῦν ὄντα παρέλοιτο,	οὐδὲν	οὕτως ὁρῶ φαῦλον ἔργον ὁποῖον
[7]	κινδύνου ἐπίδειγμα εἶναι, ὃ συμποσίῳ	οὐδὲν	προσήκει. Καὶ μὴν τό γε
[3]	πολλοῖς πολὺ δέδωκας ἀργύριον, ὥστε	οὐδέν	σε τῶν πολλοῦ ἀξίων λέληθε.
[5]	τὸ στόμα ἔχειν. Εκεῖνο δὲ	οὐδὲν	τεκμήριον λογίζῃ, ὡς ἐγὼ σοῦ
[8]	τὰ παιδικὰ εἰς τὸν ἀγῶνα,	οὐδὲν	τοῦτο σημεῖον λέγων ὅμοιον. Εκείνοις
[8]	τῶν διὰ τοὺς τρόπους φιλουμένων	οὐδὲν	χαλεπὸν γεγενημένον, ἐκ δὲ τῆς
[2]	ποιεῖ ὅτι ἡ γυναικεία φύσις	οὐδὲν	χείρων τῆς τοῦ ἀνδρὸς οὖσα
[4]	ἂν αὐτοὺς μάρτυρας ποιήσωμαι ἑκὼν	οὐδὲν	ψεύδομαι. Νὴ Δί᾿ ἔφη, ὁ
[4]	πένης γεγένημαι, οὐκέτι οὐδὲν μέλει	οὐδενί.	Καὶ μὴν ὅτε μέν γε
[4]	μοι παρεδίδου· ἐγώ τε νῦν	οὐδενὶ	φθονῶ, ἀλλὰ πᾶσι τοῖς φίλοις
[4]	ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε·	οὐδενὸς	γὰρ ὁρκίζοντος ἀεὶ ὀμνύοντες καλόν
[8]	Σὺ δὲ μόνος, ὦ Αντίσθενες,	οὐδενὸς	ἐρᾷς; Ναὶ μὰ τοὺς θεούς,
[4]	οἷς ἐγὼ ὅταν μὲν πείθωμαι,	οὐδέποτέ	μοι μεταμέλει· ἤδη δέ ποτε
[4]	λάβωσι, γενεαλογοῦσι τὴν συγγένειαν καὶ	οὐδέποτέ	μου ἀπολείπονται. Εἶεν· σὺ δὲ
[4]	οὔποτε λήθω αὐτοὺς οὔτε νυκτὸς	οὔθ᾿	ἡμέρας οὔθ᾿ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι
[4]	ἡμέρας οὔθ᾿ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι	οὔθ᾿	ὅ τι ἂν μέλλω πράττειν.
[4]	αὐτοὺς οὔτε νυκτὸς οὔθ᾿ ἡμέρας	οὔθ᾿	ὅποι ἂν ὁρμῶμαι οὔθ᾿ ὅ
[3]	ὅτι πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι·	οὐκ	αἰσχρὸν οὖν εἰ μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν
[6]	Η καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη.	Οὐκ	ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν. Η οὖν
[3]	οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι	οὐκ	ἂν δέξαιο τὰ βασιλέως χρήματα
[4]	Κλεινίᾳ δ᾿ ἔφη, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς εἶπεν·
[4]	μὲν ἥδεσθαι ποιῶν ἕκαστα αὐτῶν	οὐκ	ἂν εὐξαίμην, ἧττον δέ· οὕτω
[8]	μὴν κοινὸν τὸ φιλεῖσθαι, πῶς	οὐκ	ἀνάγκη τούτους ἡδέως μὲν προσορᾶν
[5]	Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Κριτόβουλος,	οὐκ	ἀναδύομαι· ἀλλὰ δίδασκε, εἴ τι
[5]	τοῦ κάλλους ἀγῶνα πρὸς Σωκράτην	οὐκ	ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[5]	τοῦ ὀρθοῦ κάλλιον; Οτι, ἔφη,	οὐκ	ἀντιφράττει, ἀλλ᾿ ἐᾷ εὐθὺς τὰς
[2]	οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	οὐκ	ἄπο τοῦ σκοποῦ ἔδοξεν εἰρῆσθαι.
[8]	μὴ χωρὶς γενόμενοι οἱ ἐρώμενοι	οὐκ	ἀποτελῶσι τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[4]	οὕτως ὁρῶ φαῦλον ἔργον ὁποῖον	οὐκ	ἀρκοῦσαν ἂν τροφὴν ἐμοὶ παρέχοι.
[3]	Αὐτόλυκος ἀνερυθριάσας εἶπε· Μὰ Δί᾿	οὐκ	ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες
[4]	ὅτου πριάμενοι τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσιν	οὐκ	ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν. Η καί
[7]	Αλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν	οὐκ	εἰς ταὐτὸν τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει·
[4]	μὲν οὖν. Τί δέ, λόγοι	οὐκ	εἰσὶ μέν τινες ἀπεχθανόμενοι, εἰσὶ
[4]	Καὶ γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ,	οὐκ	ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὰ τίμια
[1]	ἐπὶ τὰ δεῖπνα. ὡς δ᾿	οὐκ	ἐκίνησε γέλωτα, τότε μὲν ἀχθεσθεὶς
[4]	νομίζω, ὦ ἄνδρες, τοὺς ἀνθρώπους	οὐκ	ἐν τῷ οἴκῳ τὸν πλοῦτον
[1]	αὐτόν· ἔπειτα τῶν ὁρώντων οὐδεὶς	οὐκ	ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν ὑπ᾿
[4]	φρονεῖν. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη,	οὐκ	ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονῶ. Αλλ᾿
[3]	ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς ὑπονοίας	οὐκ	ἐπίστανται. Σὺ δὲ Στησιμβρότῳ τε
[8]	καλὸς οὐκέτι καλῷ καὶ ἐρῶντι	οὐκ	ἐρῶν ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ
[8]	ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ	οὐκ	ἐρῶν τινος διατελῶ, Χαρμίδην δὲ
[8]	τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ	οὐκ	ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ
[2]	μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν; ἢ	οὐκ	ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης
[3]	Δί᾿ ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ	οὐκ	οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι
[8]	διτταί, Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος,	οὐκ	οἶδα· καὶ γὰρ Ζεὺς ὁ
[6]	μὲν ὅ τι ἐστὶν ἐρωτᾷς,	οὐκ	οἶδα· τὸ μέντοι μοι δοκοῦν
[8]	Ερμογένη γε μὴν τίς ἡμῶν	οὐκ	οἶδεν ὡς, ὅ τι ποτ᾿
[8]	Ελλησι καὶ ἐν βαρβάροις, πῶς	οὐκ	οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς
[5]	τὸ παχέα ἔχειν τὰ χείλη	οὐκ	οἴει καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν
[4]	τί με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ;	Οὐκ	οἶσθα ὅτι οὕτω σαφὲς ἔχω
[4]	πιστὸς δὲ τῇ πόλει γεγένημαι,	οὐκέτι	δὲ ἀπειλοῦμαι, ἀλλ᾿ ἤδη ἀπειλῶ
[5]	ἢ σοί; Καὶ ὁ Κριτόβουλος,	Οὐκέτι,	ἔφη, ἔχω πρὸς σὲ ἀντιλέγειν,
[8]	ἀώρῳ, οὐδὲ ὅτι γε καλὸς	οὐκέτι	καλῷ καὶ ἐρῶντι οὐκ ἐρῶν
[4]	νῦν δ᾿ ἐπεὶ πένης γεγένημαι,	οὐκέτι	οὐδὲν μέλει οὐδενί. Καὶ μὴν
[4]	πάντες ἐκ τοῦ λοιποῦ ἀπεκρίναντο.	Οὐκοῦν	ἀγαθοῦ μέν, ἔφη, ὑμῖν δοκεῖ
[4]	πως ἐπαύσατο. Ο δὲ Κριτόβουλος,	Οὐκοῦν	αὖ ἐγὼ λέξω, ἔφη, ἐξ
[4]	γε νὴ Δία, πάντες εἶπον.	Οὐκοῦν	εἴ τις τοιούτους δύναιτο ἐξεργάζεσθαι
[4]	συνῇ; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφασαν.	Οὐκοῦν	ἓν μέν τί ἐστιν εἰς
[4]	ἀεὶ δέ τι λήψεσθαι ἐλπίζω.	Οὐκοῦν,	ἔφη ὁ Καλλίας, καὶ εὔχῃ
[6]	λέγουσιν ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλὰ τῶν ἀνωφελεστάτων.	Οὐκοῦν	καὶ οὕτως ἄν, ἔφη, θεῶν
[3]	ὅτι δύναται πολλοὺς κλαίοντας καθίζειν.	Οὐκοῦν	καὶ σύ, ἔφη ὁ Αντισθένης,
[4]	ἐσθῆτος; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφασαν.	Οὐκοῦν	καὶ τόδε ἐπιστάμεθα, ὅτι ἔστιν
[6]	ὦ Σώκρατες, ὁ φροντιστὴς ἐπικαλούμενος;	Οὐκοῦν	κάλλιον, ἔφη, ἢ εἰ ἀφρόντιστος
[4]	~Εκ τούτου ἔλεξεν ὁ Σωκράτης·	Οὐκοῦν	λοιπὸν ἂν εἴη ἡμῖν ἃ
[2]	ἔσεσθαι. Καὶ ὁ Λύκων εἶπεν·	Οὐκοῦν	νέοις μὲν ἂν εἴη ταῦτα·
[8]	δὲ παρορῶν εἰς ἐκεῖνον εἶπεν·	Οὐκοῦν	σύ με, ὦ Σώκρατες, μαστροπεύσεις
[4]	τι ἐπὶ πενίᾳ μέγα φρονεῖς.	Οὐκοῦν	τόδε μέν, ἔφη, ὁμολογεῖται, κρεῖττον
[4]	φιλίαν ἄγουσι; Πάνυ μὲν οὖν.	Οὐκοῦν	τούτων ὁ ἀγαθὸς μαστροπὸς τὰ
[4]	δικαίως ἐπ᾿ αὐτοῖς μέγα φρονεῖν.	Οὐκοῦν	ὡς μὲν καὶ Ελληνες καὶ
[3]	τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ Νικήρατος,	οὔκουν	ἔμοιγε δοκῶ. Δῆλον γάρ, ἔφη
[4]	ἀρέσκειν διδάσκοι ἄν; Πάνυ μὲν	οὖν.	Αμείνων δ᾿ ἂν εἴη, ἔφη,
[1]	πολλῆς σπουδῆς ἄξιον ὄντα. Οἱ	οὖν	ἀμφὶ τὸν Σωκράτην πρῶτον μέν,
[8]	μεγίσταις ἂν τιμαῖς περιέπειν; Εἰ	οὖν	βούλει τούτῳ ἀρέσκειν, σκεπτέον μέν
[6]	σιωπῶμεν. Καὶ ὁ Ερμογένης, Η	οὖν	βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος ὁ
[8]	καὶ αὐτοὺς ἐπιφανεῖς. Αεὶ μὲν	οὖν	ἔγωγε ἠγάμην τὴν σὴν φύσιν,
[4]	χρημάτων ἕνεκα ἐξανδραποδίζονται. Τούτους μὲν	οὖν	ἔγωγε καὶ πάνυ οἰκτίρω τῆς
[3]	ἀν᾿ ἑκάστην ἡμέραν; Οἶσθά τι	οὖν	ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν; Οὐ
[2]	παρέχεις. Καὶ ὃς ἔφη· Τί	οὖν	εἰ καὶ μύρον τις ἡμῖν
[3]	βελτίονες οἰόμεθα εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν	οὖν	εἰ μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν συνόντες ὠφελεῖν
[5]	Σὺ δέ γε βερώτα. Πότερον	οὖν	ἐν ἀνθρώπῳ μόνον νομίζεις τὸ
[4]	δὲ κρόμυον ποτῷ ὄψον. Εὰν	οὖν	ἐνέγκῃ τις κρόμμυον, αὐτίκα μάλα
[1]	ὥσπερ εἰκός, κατεκλίθησαν. Εὐθὺς μὲν	οὖν	ἐννοήσας τις τὰ γιγνόμενα ἡγήσατ᾿
[2]	μέν τις αὐτῶν εἶπε· Ποῦ	οὖν	εὑρήσει τούτου διδάσκαλον; ὁ δέ
[4]	οἷς ἂν συνῇ; Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφασαν. Οὐκοῦν ἓν μέν τί
[4]	τριχῶν καὶ ἐσθῆτος; Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφασαν. Οὐκοῦν καὶ τόδε ἐπιστάμεθα,
[4]	οὕτω δοκεῖ; ἔφη. Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφασαν. ὡς δ᾿ ἅπαξ εἶπαν
[6]	τῶν μετεώρων φροντιστὴς εἶναι. Οἶσθα	οὖν,	ἔφη ὁ Σωκράτης, μετεωρότερόν τι
[6]	τοῦτ᾿ ἐγὼ κρίνω παροινίαν. Οἶσθ᾿	οὖν,	ἔφη, ὅτι καὶ σὺ νῦν
[5]	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, καλά. Οἶσθα	οὖν,	ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος ἕνεκα δεόμεθα;
[2]	χρῆσθαι. Καὶ ὁ Αντισθένης, Πῶς	οὖν,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὕτω γιγνώσκων
[1]	αἰσχρὸν στέγης γε φθονῆσαι· εἰσίτω	οὖν.	Καὶ ἅμα ἀπέβλεψεν εἰς τὸν
[3]	φρονεῖς; Επὶ κάλλει, ἔφη. Η	οὖν	καὶ σύ, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[2]	Καὶ ὁ Αντισθένης εἶπεν· Αρ᾿	οὖν	καὶ τῷδε τῷ Συρακοσίῳ κράτιστον
[1]	διὰ τὸ ἀνάριστον εἶναι. Ο	οὖν	Καλλίας ἀκούσας ταῦτα εἶπεν· Αλλὰ
[6]	Οὐκ ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν. Η	οὖν	λέληθέ σε ὅτι μεταξὺ τοῦ
[8]	τοῦ ἐραστοῦ φύσεως. Εἰ μὲν	οὖν	μία ἐστὶν Αφροδίτη ἢ διτταί,
[7]	ὅτι καὶ σὺ βούλει. Δοκεῖ	οὖν	μοι τὸ μὲν εἰς μαχαίρας
[4]	πλείστοις, οἱ δὲ Πάνυ μὲν	οὖν.	Ο δ᾿ εἰπὼν ὅτι καὶ
[6]	Καὶ ὁ Καλλίας ἔφη· Οταν	οὖν	ὁ Αντισθένης ὅδ᾿ ἐλέγχῃ τινὰ
[1]	καὶ ἐσχηματίζοντό πως. Πάντες μὲν	οὖν	οἱ ἐκ θεῶν του κατεχόμενοι
[4]	ἐρῶντες ἐκυνοδρομοῦμεν ἀλλήλους ζητοῦντες; Ταῦτα	οὖν	ὁρῶν δυνάμενόν σε ποιεῖν ἀγαθὸν
[4]	πρὸς φιλίαν ἄγουσι; Πάνυ μὲν	οὖν.	Οὐκοῦν τούτων ὁ ἀγαθὸς μαστροπὸς
[2]	ἔφη ὁ Φίλιππος, καὶ γὰρ	οὖν	οὕτω τὰ σκέλη τοῖς ὤμοις
[4]	τούτοις συνὼν διατελεῖ. Οὗτος μὲν	οὖν	οὕτως εἶπεν. Ο δὲ Καλλίας,
[1]	καὶ λουσάμενοι παρῆλθον. Αὐτόλυκος μὲν	οὖν	παρὰ τὸν πατέρα ἐκαθέζετο, οἱ
[1]	σαφῶς κλαίειν ἐφαίνετο. Πάντες μὲν	οὖν	παρεμυθοῦντό τε αὐτὸν ὡς αὖθις
[1]	καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ. Οἶμαι	οὖν	πολὺ ἂν τὴν κατασκευήν μοι
[8]	συνῶσιν, ἂν δὲ κάμῃ ὁπότερος	οὖν,	πολὺ συνεχεστέραν τὴν συνουσίαν ἔχειν,
[1]	τούτῳ τῷ θεῷ. Εκεῖνοι μὲν	οὖν	σιωπῇ ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον
[8]	οἱ κράτιστοι αὐτῶν. ὡς μὲν	οὖν	σοι ἡ πόλις ταχὺ ἂν
[4]	τὸ ὄπισθεν ἤδη ἀναβαίνει; Οὗτος	οὖν	συμφοιτῶν εἰς ταὐτὸ διδασκαλεῖον ἐκείνῳ
[8]	σοφὰ φρεσὶ βουλεύματα εἰδώς. Εξ	οὖν	συναμφοτέρων τούτων οὐχ ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς
[7]	συμπόσιον πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι. Ο	οὖν	Συρακόσιος, Αλλὰ ναὶ μὰ τὸν
[2]	εἰσηνέχθη περίμεστος ξιφῶν ὀρθῶν. Εἰς	οὖν	ταῦτα ἡ ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε
[4]	καὶ θρασέως φθέγγεσθαι; Πάνυ μὲν	οὖν.	Τί δέ, λόγοι οὐκ εἰσὶ
[4]	πρός τινας βλέπειν; Πάνυ μὲν	οὖν.	Τί δέ, τῇ αὐτῇ φωνῇ
[4]	δ᾿ ἅπαξ εἶπαν Πάνυ μὲν	οὖν,	τοῦτο πάντες ἐκ τοῦ λοιποῦ
[4]	πάντων τῶν ἀνθρωπίνων. ὅστις ἂν	οὖν	ὑμῶν βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ
[2]	παρὰ σοῦ. Καὶ ὅς, Τί	οὖν	χρήσῃ αὐτοῖς; ἔφη. Ορχήσομαι νὴ
[4]	ὥστε διὰ τὸ ἐπιμελεῖσθαί μου	οὔποτε	λήθω αὐτοὺς οὔτε νυκτὸς οὔθ᾿
[9]	καὶ ἐκαθέζετο ἐπὶ τοῦ θρόνου.	Οὔπω	δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου ηὐλεῖτο
[8]	μὲν Πανδήμῳ ῥᾳδιουργότεραι, τῇ δὲ	Οὐρανίᾳ	ἁγνότεραι, οἶδα. Εἰκάσαις δ᾿ ἂν
[8]	μία ἐστὶν Αφροδίτη ἢ διτταί,	Οὐρανία	τε καὶ Πάνδημος, οὐκ οἶδα·
[8]	τῶν σωμάτων ἐπιπέμπειν, τὴν δ᾿	Οὐρανίαν	τῆς ψυχῆς τε καὶ τῆς
[8]	ἡγεμονική τε ἅμα καὶ φιλόφρων	οὖσα	οὐδὲν ἐπιδεῖται λόγου· ὅτι δὲ
[2]	διδακτόν, ὁπότε αὕτη καίπερ γυνὴ	οὖσα	οὕτω τολμηρῶς εἰς τὰ ξίφη
[2]	οὐδὲν χείρων τῆς τοῦ ἀνδρὸς	οὖσα	τυγχάνει, γνώμης δὲ καὶ ἰσχύος
[5]	εἰμί, ὅτι καὶ Ναΐδες θεοὶ	οὖσαι	τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους τίκτουσιν
[2]	τε καὶ ἂν νύμφαι τύχωσιν	οὖσαι,	ὥσπερ ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ
[5]	ἐν ἀψύχοις πολλοῖς. Οἶδα γοῦν	οὖσαν	καὶ ἀσπίδα καλὴν καὶ ξίφος
[4]	ἐφ᾿ ᾗ εἶπας οὕτως ἀδόξῳ	οὔσῃ	τέχνῃ; Καὶ ὃς εἶπεν· Ομολογησώμεθα
[4]	ὁ Πριάμου, ἀλλ᾿ αὐτοὶ οὗτοι	οὕσπερ	σὺ οἴει ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι.
[8]	τε γὰρ ὅσων μὲν θνητῶν	οὐσῶν	μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα αὐτὰς
[2]	Ξανθίππην, ἀλλὰ χρῇ γυναικὶ τῶν	οὐσῶν,	οἶμαι δὲ καὶ τῶν γεγενημένων
[4]	παρ᾿ οὗ ἐγὼ τοῦτον ἐκτησάμην	οὔτ᾿	ἀριθμῷ οὔτε σταθμῷ ἐπήρκει μοι,
[1]	ἕνεκα καὶ καλεῖ μέ τις;	Οὔτε	γὰρ ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην
[4]	σε τοῦ πλούτου καὶ ὅτι	οὔτε	ἡ πόλις σοι ἐπιτάττουσα ὡς
[1]	δυναίμην μᾶλλον ἤπερ ἀθάνατος γενέσθαι,	οὔτε	μὴν ὡς ἀντικληθησόμενος καλεῖ μέ
[4]	ἐπιμελεῖσθαί μου οὔποτε λήθω αὐτοὺς	οὔτε	νυκτὸς οὔθ᾿ ἡμέρας οὔθ᾿ ὅποι
[4]	σοι ἐπιτάττουσα ὡς δούλῳ χρῆται	οὔτε	οἱ ἄνθρωποι, ἂν μὴ δανείσῃς,
[4]	ἐγὼ τοῦτον ἐκτησάμην οὔτ᾿ ἀριθμῷ	οὔτε	σταθμῷ ἐπήρκει μοι, ἀλλ᾿ ὁπόσον
[4]	ὥστε ἀποκτεῖναι αὐτὸν βούλεσθαι; Αλλ᾿	οὔτοι,	ἔφη, ἀποκτεῖναι βούλονται, ἀλλὰ πεῖσαι
[2]	Σωκράτης καλέσας τὸν Αντισθένην εἶπεν·	Οὔτοι	τούς γε θεωμένους τάδε ἀντιλέξειν
[4]	Επὶ νὴ Δία τοῖς ἄφροσιν.	Οὗτοι	γὰρ τὰ ἐμὰ νευρόσπαστα θεώμενοι
[8]	καὶ ἀναισχυντεῖν πρὸς ἀλλήλους ἐθιζόμενοι,	οὗτοι	μάλιστα αἰσχυνοῦνται αἰσχρόν τι ποιεῖν.
[4]	τῇ κεφαλῇ ὁμοίως κομήσῃς. Καὶ	οὗτοι	μὲν δὴ οὕτως ἀναμὶξ ἔσκωψάν
[3]	δὲ πάλιν εἶπεν ὁ Σωκράτης·	Οὗτοι	μὲν δή, ὦ ἄνδρες, ἱκανοὶ
[4]	Αλέξανδρος ὁ Πριάμου, ἀλλ᾿ αὐτοὶ	οὗτοι	οὕσπερ σὺ οἴει ἐπιθυμεῖν σε
[4]	φαῦλα ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ δὲ διδόναι.	Οὗτοι	τοίνυν οἱ πάντα μὲν εἰδότες
[4]	τούτους δυνάμενος ποιεῖν ἐπιθυμεῖν ἀλλήλων,	οὗτος	ἄν μοι δοκεῖ καὶ πόλεις
[3]	{ὅτι} ἐπὶ τούτῳ τῷ υἱεῖ;	Οὗτός	γε μήν, ἔφη τις, δῆλον
[4]	τιμῶμαι, Σωκράτει σχολάζων συνδιημερεύειν. Καὶ	οὗτος	δὲ οὐ τοὺς πλεῖστον ἀριθμοῦντας
[4]	ἔφη, μοι δοκεῖ Αντισθένης εἶναι	οὗτος.	Καὶ ὁ Αντισθένης, Εμοί, ἔφη,
[4]	ὡς ἐν ἡμῖν αὐτοῖς εἰρῆσθαι,	οὗτος	καὶ πεφιληκέναι τὸν Κλεινίαν· οὗ
[4]	Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ, παρ᾿ οὗ	οὗτος	καὶ τὸ μνημονικὸν ἔμαθεν· ἀφ᾿
[6]	οὐ δοκεῖ σοι ὁ ἀνὴρ	οὗτος	λοιδορεῖσθαι βουλομένῳ ἐοικέναι; Ναὶ μὰ
[9]	πράξεσι λαμπροτέραν τὴν εὔκλειαν συμπαρέχεται.	~Οὗτος	μὲν δὴ ὁ λόγος ἐνταῦθα
[4]	δὲ μὴ προορᾶν τὸ ἐπιόν.	Οὗτος	μὲν δὴ ὁ λόγος ἐνταῦθα
[2]	ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις συνέσομαι. Καὶ	οὗτος	μὲν δὴ ὁ λόγος οὐκ
[4]	τινα μᾶλλον ἢ μαχούμεθα. Καὶ	οὗτος	μὲν δὴ ὁ λόγος οὕτω
[4]	θεοί, ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται.	Οὗτος	μὲν δὴ ὁ λόγος οὕτως
[4]	αὐτῷ ἀρέσκωσι τούτοις συνὼν διατελεῖ.	Οὗτος	μὲν οὖν οὕτως εἶπεν. Ο
[4]	πρὸς τὸ ὄπισθεν ἤδη ἀναβαίνει;	Οὗτος	οὖν συμφοιτῶν εἰς ταὐτὸ διδασκαλεῖον
[4]	πόλει ἀρέσκοντας δύναιτο ἀποδεικνύναι, οὐχ	οὗτος	παντελῶς ἂν ἤδη ἀγαθὸς μαστροπὸς
[4]	πλοῦτος παρέχεται. Σωκράτης τε γὰρ	οὗτος	παρ᾿ οὗ ἐγὼ τοῦτον ἐκτησάμην
[2]	ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης	οὑτοσὶ	κατέλαβέ με ὀρχούμενον; Ναὶ μὰ
[4]	λέγε ἡμῖν, ὦ Αντίσθενες, πῶς	οὕτω	βραχέα ἔχων μέγα φρονεῖς ἐπὶ
[2]	Πῶς οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	οὕτω	γιγνώσκων οὐ καὶ σὺ παιδεύεις
[2]	θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν.	Οὕτω	δὲ καὶ ἡμεῖς ἂν μὲν
[4]	Σωκράτης, ἐξ οὗ ἐμοὶ σύνεστιν	οὕτω	διατεθῆναι αὐτόν; Αλλὰ πότε μήν;
[4]	καὶ ἐμὲ πρὸς ἐκεῖνον οὐχ	οὕτω	διέθηκας ὥστε διὰ τοὺς σοὺς
[4]	ὅσα ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ ὑμῖν	οὕτω	δοκεῖ; ἔφη. Πάνυ μὲν οὖν,
[4]	ὥσπερ γε παῖς γίγνεται καλός,	οὕτω	καὶ μειράκιον καὶ ἀνὴρ καὶ
[2]	γυναικί, ἄλλη δὲ ἀνδρὶ καλή,	οὕτω	καὶ ὀσμὴ ἄλλη μὲν ἀνδρί,
[1]	φανῇ, πάντων προσάγεται τὰ ὄμματα,	οὕτω	καὶ τότε τοῦ Αὐτολύκου τὸ
[6]	ᾠδὴ ἡδίων πρὸς τὸν αὐλόν,	οὕτω	καὶ τοὺς σοὺς λόγους ἡδύνεσθαι
[6]	τετράμετρα πρὸς τὸν αὐλὸν κατέλεγεν,	οὕτω	καὶ ὑπὸ τοῦ αὐλοῦ ὑμῖν
[6]	Αὕτη μὲν δὴ ἡ παροινία	οὕτω	κατεσβέσθη. ~Εκ τούτου δὲ τῶν
[4]	ἐσθίων μηδέποτε ἐμπίμπλαιτο. Εγὼ δὲ	οὕτω	μὲν πολλὰ ἔχω ὡς μόλις
[5]	Δῆλον, ἔφη, ὅτι τοῦ ὁρᾶν.	Οὕτω	μὲν τοίνυν ἤδη οἱ ἐμοὶ
[4]	οὐκ ἂν εὐξαίμην, ἧττον δέ·	οὕτω	μοι δοκεῖ ἔνια αὐτῶν ἡδίω
[4]	ἀφροδισιάσαι τὸ σῶμά μου δεηθῇ,	οὕτω	μοι τὸ παρὸν ἀρκεῖ ὥστε
[4]	εἰδότες πάντα δὲ δυνάμενοι θεοὶ	οὕτω	μοι φίλοι εἰσὶν ὥστε διὰ
[4]	δὲ καὶ τυράννους τινάς, οἳ	οὕτω	πεινῶσι χρημάτων ὥστε ποιοῦσι πολὺ
[4]	οἳ πάνυ πολλὰ ἔχοντες χρήματα	οὕτω	πένεσθαι ἡγοῦνται ὥστε πάντα μὲν
[4]	αὐτοῦ δανεισάμενος τὸ μηδενὸς προσδεῖσθαι,	οὕτω	πεπαιδευμένος ὑπὸ Ομήρου ἀριθμεῖν ἕπτ᾿
[6]	Πρὸς τῶν θεῶν, ἔφη, Ερμόγενες,	οὕτω	ποίει. Οἶμαι γάρ, ὥσπερ ἡ
[4]	οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	οὕτω	πως ἐπαύσατο. Ο δὲ Κριτόβουλος,
[4]	μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ οἶσθα ὅτι	οὕτω	σαφὲς ἔχω εἴδωλον αὐτοῦ ἐν
[2]	ὁ Φίλιππος, καὶ γὰρ οὖν	οὕτω	τὰ σκέλη τοῖς ὤμοις φαίνει
[8]	ἔτι καλοῦ κἀγαθοῦ τοῦτον τυχεῖν,	οὕτω	τελέως τοὺς ἐρωμένους ἀγαθοὺς ἀπεργάζονται
[2]	ὁπότε αὕτη καίπερ γυνὴ οὖσα	οὕτω	τολμηρῶς εἰς τὰ ξίφη ἵεται.
[4]	ποτε, ὦ Σώκρατες, ἡμᾶς μὲν	οὕτω	τοὺς φίλους μορμολύττῃ ἀπὸ τῶν
[4]	ἂν πυθοίμην, πῶς αὐτοὺς θεραπεύων	οὕτω	φίλους ἔχεις. Ναὶ μὰ τὸν
[4]	μέγα φρονεῖν ἐφ᾿ ᾗ εἶπας	οὕτως	ἀδόξῳ οὔσῃ τέχνῃ; Καὶ ὃς
[6]	ἀλλὰ τῶν ἀνωφελεστάτων. Οὐκοῦν καὶ	οὕτως	ἄν, ἔφη, θεῶν ἐπιμελοίμην· ἄνωθεν
[4]	κομήσῃς. Καὶ οὗτοι μὲν δὴ	οὕτως	ἀναμὶξ ἔσκωψάν τε καὶ ἐσπούδασαν.
[4]	οἱ ὄροφοι, στρωμνήν γε μὴν	οὕτως	ἀρκοῦσαν ἔχω ὥστ᾿ ἔργον μέγ᾿
[4]	συνὼν διατελεῖ. Οὗτος μὲν οὖν	οὕτως	εἶπεν. Ο δὲ Καλλίας, Νὴ
[2]	κύλικας. Οἱ μὲν δὴ οἰνοχόοι	οὕτως	ἐποίουν. ~Εκ δὲ τούτου συνηρμοσμένῃ
[9]	εἰ φιλεῖ αὐτόν, τῆς δὲ	οὕτως	ἐπομνυούσης {ὥστε} μὴ μόνον τὸν
[4]	Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	οὕτως	ἐσπουδαιολογήθη. Επειδὴ δὲ εἰς τὸν
[4]	προσιέναι. Καὶ πάντα τοίνυν ταῦτα	οὕτως	ἡδέα μοι δοκεῖ εἶναι ὡς
[3]	ὥσπερ Σωκράτης ἔφη τὸν οἶνον,	οὕτως	καὶ αὕτη ἡ κρᾶσις τῶν
[4]	ὁ Σωκράτης ὑπέλαβε· Τί δῆτα	οὕτως	ὅμοιον εἴδωλον ἔχων πράγματά μοι
[4]	τὰ νῦν ὄντα παρέλοιτο, οὐδὲν	οὕτως	ὁρῶ φαῦλον ἔργον ὁποῖον οὐκ
[2]	ἐγὼ ἐν Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω,	οὕτως	οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ τοῦ
[4]	σοῦ ποιῶ τὸ περιιδεῖν Κριτόβουλον	οὕτως	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς
[8]	μᾶλλον, ἐπεὶ ὁρῶ σε ἐρῶντα	οὐχ	ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ μαλακίᾳ θρυπτομένου,
[8]	εἰδώς. Εξ οὖν συναμφοτέρων τούτων	οὐχ	ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿
[5]	Κριτοβούλῳ, Παπαῖ, ἔφη ὁ Σωκράτης,	οὐχ	ὅμοιον ἔοικε τὸ σὸν ἀργύριον,
[4]	διατεθῆναι αὐτόν; Αλλὰ πότε μήν;	Οὐχ	ὁρᾷς ὅτι τούτῳ μὲν παρὰ
[8]	καλοκἀγαθία, τῷ ταύτης ἔρωτι κατατήκεται;	Οὐχ	ὁρᾶτε ὡς σπουδαῖαι μὲν αὐτοῦ
[4]	νυκτὶ καὶ ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον	οὐχ	ὁρῶ, ἡμέρᾳ δὲ καὶ ἡλίῳ
[4]	τῇ πόλει ἀρέσκοντας δύναιτο ἀποδεικνύναι,	οὐχ	οὗτος παντελῶς ἂν ἤδη ἀγαθὸς
[4]	ἐπαινῶν καὶ ἐμὲ πρὸς ἐκεῖνον	οὐχ	οὕτω διέθηκας ὥστε διὰ τοὺς
[1]	εἰκὸς ἦν, ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν	οὐχ	ὑπισχνοῦντο συνδειπνήσειν· ὡς δὲ πάνυ
[8]	Νικήρατε, καὶ Αχιλλεὺς Ομήρῳ πεποίηται	οὐχ	ὡς παιδικοῖς Πατρόκλῳ ἀλλ᾿ ὡς
[2]	τάδε ἀντιλέξειν ἔτι οἴομαι, ὡς	οὐχὶ	καὶ ἡ ἀνδρεία διδακτόν, ὁπότε
[5]	μὲν τοίνυν ἤδη οἱ ἐμοὶ	ὀφθαλμοὶ	καλλίονες ἂν τῶν σῶν εἴησαν.
[5]	ἐπεὶ καὶ πρὸς ἰσχὺν τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἄριστα πεφυκότας ἔχει. Εἶεν, ἔφη,
[5]	Κριτόβουλος, καλά. Οἶσθα οὖν, ἔφη,	ὀφθαλμῶν	τίνος ἕνεκα δεόμεθα; Δῆλον, ἔφη,
[8]	ὡς σπουδαῖαι μὲν αὐτοῦ αἱ	ὀφρύες,	ἀτρεμὲς δὲ τὸ ὄμμα, μέτριοι
[8]	νῦν μοι ἐν τῷ παρόντι	ὄχλον	πάρεχε· ὡς γὰρ ὁρᾷς, ἄλλα
[2]	με συγγυμναστὴν ζητεῖν, οὐδ᾿ ἐν	ὄχλῳ	πρεσβύτην ὄντα ἀποδύεσθαι, ἀλλ᾿ ἀρκέσει
[4]	παρέχεις ἄγεις τε αὐτὸν ὅπου	ὄψει;	Οτι, ὦ Σώκρατες, ἡ μὲν
[5]	ἀντιφράττει, ἀλλ᾿ ἐᾷ εὐθὺς τὰς	ὄψεις	ὁρᾶν ἃ ἂν βούλωνται· ἡ
[1]	τὸ κάλλος πάντων εἷλκε τὰς	ὄψεις	πρὸς αὐτόν· ἔπειτα τῶν ὁρώντων
[4]	ὦ Σώκρατες, ἡ μὲν αὐτοῦ	ὄψις	εὐφραίνειν δύναται, ἡ δὲ τοῦ
[4]	Ομηρος· Επὶ δὲ κρόμυον ποτῷ	ὄψον.	Εὰν οὖν ἐνέγκῃ τις κρόμμυον,
[4]	δόξαν γελοίαν κίνδυνος ἡμῖν προσλαβεῖν.	ὄψον	μὲν γὰρ δὴ ὄντως ἔοικεν