HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 50 formes différentes pour 90 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[2]   τούτῳ εἰ βούλομαι γυμναζόμενος μᾶλλον ὑγιαίνειν ἢ εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ

[8]   τότε δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν, ὅταν ὑγιαίνοντες συνῶσιν, ἂν δὲ κάμῃ ὁπότερος

[7]   φλόγα, τὸ δὲ ὕδωρ, ὅτι ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ πῦρ. Αλλὰ

[7]   καὶ πῶς τὸ μὲν ἔλαιον ὑγρὸν ὂν αὔξει τὴν φλόγα, τὸ

[7]   αὔξει τὴν φλόγα, τὸ δὲ ὕδωρ, ὅτι ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ

[2]   Λύκων εἶπεν· Ακούεις ταῦτα, ὦ υἵε; Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη ὁ

[3]   ἔφη, {ὅτι} ἐπὶ τούτῳ τῷ υἱεῖ; Οὗτός γε μήν, ἔφη τις,

[9]   ὑπομείναντες πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν υἱὸν σὺν Καλλίᾳ περιπατήσοντες ἀπῆλθον. Αὕτη

[3]   τὰ βασιλέως χρήματα ἀντὶ τοῦ υἱοῦ; Επ᾿ αὐτοφώρῳ εἴλημμαι, ἔφη, πλουσιώτατος,

[4]   πιστεύω. Καλοὺς γὰρ καὶ ἀγαθοὺς ὑμᾶς ἄνδρας νομίζω. Εἰ δ᾿ εἰμί

[8]   τὸ πατέρων τε ὀνομαστῶν ἀμφοτέρους ὑμᾶς εἶναι καὶ αὐτοὺς ἐπιφανεῖς. Αεὶ

[1]   πρόσθεν μέν γε, ἔφη, ἀπεκρυπτόμην ὑμᾶς ἔχων πολλὰ καὶ σοφὰ λέγειν,

[6]   λέληθέ σε ὅτι μεταξὺ τοῦ ὑμᾶς λέγειν οὐδ᾿ ἂν τρίχα, μὴ

[3]   Επεὶ δὲ ἐγέλασαν ἐπ᾿ αὐτῷ, Υμεῖς μὲν γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ

[4]   μὴ καλός εἰμι, ὡς οἴομαι, ὑμεῖς ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε·

[3]   ἐπιδείξω γε, ἔφη, ἐὰν καὶ ὑμεῖς ἅπαντες εἰς μέσον φέρητε ὅ

[7]   ἐγὼ εἰσάξω θεάματα ἐφ᾿ οἷς ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο μὲν δὴ Συρακόσιος

[4]   ἰοίην· οἶδα δ᾿ ὅτι καὶ ὑμεῖς μετ᾿ ἐμοῦ. ὥστε μηκέτι ἀπόρει,

[4]   τε τῷ ὄντι καλὸς καὶ ὑμεῖς τὰ αὐτὰ πρὸς ἐμὲ πάσχετε

[4]   τούτοις γε ἄλλο οἶδα, καὶ ὑμῖν αὐτίκα μάλ᾿ ἔξεστι πειρᾶσθαι. Εἶπε

[6]   οὕτω καὶ ὑπὸ τοῦ αὐλοῦ ὑμῖν διαλέγωμαι; Καὶ ὁ Σωκράτης, Πρὸς

[4]   ἀπεκρίναντο. Οὐκοῦν ἀγαθοῦ μέν, ἔφη, ὑμῖν δοκεῖ μαστροποῦ ἔργον εἶναι ἣν

[8]   δὲ μόχθους ὑποφέρειν. Εἰ δ᾿ ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον ἢ παρὰ

[1]   ἐὰν παρ᾿ ἐμοὶ ἦτε, ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς σπουδῆς ἄξιον

[3]   Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, λέγω ὑμῖν ἐφ᾿ ᾧ μέγιστον φρονῶ. Ανθρώπους

[1]   ἀνδράσιν ἐκκεκαθαρμένοις τὰς ψυχὰς ὥσπερ ὑμῖν ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον

[4]   εἰδῶμεν ὅσα ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ ὑμῖν οὕτω δοκεῖ; ἔφη. Πάνυ μὲν

[1]   καὶ εἶπεν· Εἰς καλόν γε ὑμῖν συντετύχηκα· ἑστιᾶν γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον

[8]   πολλοὶ τῶν ἡμιθέων οἱ ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ διὰ τὸ συγκαθεύδειν ἀλλὰ

[4]   γὰρ ἐν τῷ χρόνῳ ᾧ ὑμῶν ἀκούω ἀπορούντων τί τὸ δίκαιον,

[4]   τῶν ἀνθρωπίνων. ὅστις ἂν οὖν ὑμῶν βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς

[2]   ἰσχύος δεῖται. ὥστε εἴ τις ὑμῶν γυναῖκα ἔχει, θαρρῶν διδασκέτω ὅ

[3]   τῇ ἀδικίᾳ. Επειδὰν τοίνυν καὶ ὑμῶν ἕκαστος εἴπῃ ὅ τι ὠφέλιμον

[6]   θεῶν ἐπιμελοίμην· ἄνωθεν μέν γε ὕοντες ὠφελοῦσιν, ἄνωθεν δὲ φῶς παρέχουσιν.

[9]   τὸν παῖδα καὶ τὴν παῖδα ὑπ᾿ ἀλλήλων φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν γὰρ οὐ

[8]   ἂν ὥσπερ Χείρων καὶ Φοῖνιξ ὑπ᾿ Αχιλλέως τιμῷτο, ὁ δὲ τοῦ

[1]   οὐκ ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν ὑπ᾿ ἐκείνου. Οἱ μέν γε σιωπηρότεροι

[1]   κρούσας τὴν θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη καὶ

[4]   μοι καὶ ἀποδημεῖν καὶ ἐπιδημεῖν· ὑπανίστανται δέ μοι ἤδη καὶ θάκων

[8]   ἴσθι. Τὰ μέγιστα γάρ σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς θεῶν τῶν

[4]   οὗ ἔρωτος οὐδέν ἐστι δεινότερον ὑπέκκαυμα. Καὶ γὰρ ἄπληστον καὶ ἐλπίδας

[4]   αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ ὁ Σωκράτης ὑπέλαβε· Τί δῆτα οὕτως ὅμοιον εἴδωλον

[2]   ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα ὑπὲρ αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν θεώμενοι

[8]   Αγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῶν ἀκρασίᾳ ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς

[4]   ἀρκεῖ ὥστε αἷς ἂν προσέλθω ὑπερασπάζονταί με διὰ τὸ μηδένα ἄλλον

[8]   χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὑπερορᾷ; Σὺ δὲ μόνος, ὦ Αντίσθενες,

[8]   οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ τὸ ὑπερορᾶν ἐγγίγνεται αὐτῷ τοῦ ἐραστοῦ. Καὶ

[4]   ἐξῆν. Νῦν δ᾿ ἐπειδὴ τῶν ὑπερορίων στέρομαι καὶ τὰ ἔγγεια οὐ

[3]   ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται πολλοὺς κλαίοντας καθίζειν.

[4]   ἂν εἴη ἡμῖν ἃ ἕκαστος ὑπέσχετο ἀποδεικνύναι ὡς πολλοῦ ἄξιά ἐστιν.

[4]   ὑμεῖς ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε· οὐδενὸς γὰρ ὁρκίζοντος ἀεὶ ὀμνύοντες

[9]   ἔγνω ὅτι ἀσμένη ἤκουσε· καὶ ὑπήντησε μὲν οὒ οὐδὲ ἀνέστη, δήλη

[1]   ἦν, ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο συνδειπνήσειν· ὡς δὲ πάνυ ἀχθόμενος

[4]   ἄχθομαι δὲ καὶ νυκτὶ καὶ ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ

[8]   οὐ σώματος ἀλλὰ ψυχῆς ἕνεκα ὑπὸ Διὸς εἰς Ολυμπον ἀνενεχθῆναι. Μαρτυρεῖ

[4]   ταῦτ᾿ {ἄρα{ ἔφη, ἐγὼ ὥσπερ ὑπὸ θηρίου τινὸς δεδηγμένος τόν τε

[1]   ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖς ὑπὸ κρείττονός τινος. Φίλιππος δ᾿ ὁ

[4]   τὸ μηδενὸς προσδεῖσθαι, οὕτω πεπαιδευμένος ὑπὸ Ομήρου ἀριθμεῖν ἕπτ᾿ ἀπύρους τρίποδας,

[8]   ἀφροδισίοις εὐφροσυνῶν, ἀλλὰ νήφων μεθύοντα ὑπὸ τῆς ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν

[4]   μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς πατρίδος μᾶλλον ἢ ἀπιστεῖσθαι.

[8]   γὰρ ψευδὴς δόξα ταχὺ ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς πείρας· ἡ δ᾿ ἀληθὴς

[4]   μὲν ἀεί τί μοι δαπανᾶν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἀποδημῆσαι δὲ οὐδαμοῦ

[4]   εἶχον, ἀεί τι ἀπέβαλλον ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ τῆς

[4]   ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ τῆς τύχης· νῦν δὲ ἀποβάλλω

[6]   τὸν αὐλὸν κατέλεγεν, οὕτω καὶ ὑπὸ τοῦ αὐλοῦ ὑμῖν διαλέγωμαι; Καὶ

[4]   ποιῶ τὸ περιιδεῖν Κριτόβουλον οὕτως ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς γάρ,

[2]   εἴπω, οὕτως οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ τοῦ οἴνου ἀλλ᾿ ἀναπειθόμενοι πρὸς

[4]   ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι ὑπὸ τοῦ σοῦ παιδὸς ὥστε ἀποκτεῖναι

[1]   σφοδρότεροι εἶναι φέρονται, οἱ δ᾿ ὑπὸ τοῦ σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι τά

[8]   κινδυνεύειν ἐθελόντων πραττόμενα μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων ἡδονὴν ἀντ᾿ εὐκλείας

[8]   ἂν εὕροι τις ἕνεκα ἐπαίνου ὑπὸ τῶν καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν

[8]   λόγου· ὅτι δὲ εἰκὸς καὶ ὑπὸ τῶν παιδικῶν τὸν τοιοῦτον ἐραστὴν

[6]   σοὺς λόγους ἡδύνεσθαι ἄν τι ὑπὸ τῶν φθόγγων, ἄλλως τε καὶ

[4]   μὲν πόνον, πάντα δὲ κίνδυνον ὑποδύονται, ἐφ᾿ ᾧ πλείω κτήσονται, οἶδα

[2]   εὖ εἰδὼς ὅτι εἰ ταύτην ὑποίσω, ῥᾳδίως τοῖς γε ἄλλοις ἅπασιν

[3]   ἔφη, οἴομαι, ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται πολλοὺς

[6]   βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος ὁ ὑποκριτὴς τετράμετρα πρὸς τὸν αὐλὸν κατέλεγεν,

[9]   δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ ὑπομείναντες πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν υἱὸν

[4]   οὐ ποιῶ, ἀλλὰ μάλα φιλοκινδύνως ὑπομένω, ἄν ποθέν τι ἐλπίζω λήψεσθαι.

[3]   ἔφη ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται. Σὺ δὲ Στησιμβρότῳ

[9]   μετὰ δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς παρὰ θεοῖς καὶ εἴσεισι πρὸς

[3]   ἂν ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τὴν ὑπόσχεσιν. ἔφη γὰρ δήπου, εἰ συνδειπνοῖμεν,

[4]   μάχην ὁρμωμένῳ καλῶς ἔχει κρόμμυον ὑποτρώγειν, ὥσπερ ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα

[8]   πόλεως ἔχεις, ἱκανὸν δὲ μόχθους ὑποφέρειν. Εἰ δ᾿ ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι

[1]   φανερὸς ἐγένετο. Αὖθις δ᾿ ὀλίγον ὕστερον ἄλλο τι γελοῖον ἐβούλετο λέγειν.

[8]   φιλίας καὶ τῶν καλῶν ἔργων. ὑφ᾿ οὗ δὴ καὶ σύ, ὦ

[8]   γὰρ τίς μισεῖν δύναιτ᾿ ἂν ὑφ᾿ οὗ εἰδείη καλός τε καὶ

[5]   μὴν στόματος, ἔφη ὁ Κριτόβουλος, ὑφίεμαι. Εἰ γὰρ τοῦ ἀποδάκνειν ἕνεκα

[5]   ἃ ἂν βούλωνται· ἡ δὲ ὑψηλὴ ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ

[2]   δονουμένους συντεκμαιρομένη ὅσον ἔδει ῥιπτεῖν ὕψος ὡς ἐν ῥυθμῷ δέχεσθαι αὐτούς.

Chapitre
[2]	τούτῳ εἰ βούλομαι γυμναζόμενος μᾶλλον	ὑγιαίνειν	ἢ εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ
[8]	τότε δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν, ὅταν	ὑγιαίνοντες	συνῶσιν, ἂν δὲ κάμῃ ὁπότερος
[7]	φλόγα, τὸ δὲ ὕδωρ, ὅτι	ὑγρόν	ἐστι, κατασβέννυσι τὸ πῦρ. Αλλὰ
[7]	καὶ πῶς τὸ μὲν ἔλαιον	ὑγρὸν	ὂν αὔξει τὴν φλόγα, τὸ
[7]	αὔξει τὴν φλόγα, τὸ δὲ	ὕδωρ,	ὅτι ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ
[2]	Λύκων εἶπεν· Ακούεις ταῦτα, ὦ	υἵε;	Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη ὁ
[3]	ἔφη, {ὅτι} ἐπὶ τούτῳ τῷ	υἱεῖ;	Οὗτός γε μήν, ἔφη τις,
[9]	ὑπομείναντες πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν	υἱὸν	σὺν Καλλίᾳ περιπατήσοντες ἀπῆλθον. Αὕτη
[3]	τὰ βασιλέως χρήματα ἀντὶ τοῦ	υἱοῦ;	Επ᾿ αὐτοφώρῳ εἴλημμαι, ἔφη, πλουσιώτατος,
[4]	πιστεύω. Καλοὺς γὰρ καὶ ἀγαθοὺς	ὑμᾶς	ἄνδρας νομίζω. Εἰ δ᾿ εἰμί
[8]	τὸ πατέρων τε ὀνομαστῶν ἀμφοτέρους	ὑμᾶς	εἶναι καὶ αὐτοὺς ἐπιφανεῖς. Αεὶ
[1]	πρόσθεν μέν γε, ἔφη, ἀπεκρυπτόμην	ὑμᾶς	ἔχων πολλὰ καὶ σοφὰ λέγειν,
[6]	λέληθέ σε ὅτι μεταξὺ τοῦ	ὑμᾶς	λέγειν οὐδ᾿ ἂν τρίχα, μὴ
[3]	Επεὶ δὲ ἐγέλασαν ἐπ᾿ αὐτῷ,	Υμεῖς	μὲν γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ
[4]	μὴ καλός εἰμι, ὡς οἴομαι,	ὑμεῖς	ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε·
[3]	ἐπιδείξω γε, ἔφη, ἐὰν καὶ	ὑμεῖς	ἅπαντες εἰς μέσον φέρητε ὅ
[7]	ἐγὼ εἰσάξω θεάματα ἐφ᾿ οἷς	ὑμεῖς	εὐφρανεῖσθε. ~Ο μὲν δὴ Συρακόσιος
[4]	ἰοίην· οἶδα δ᾿ ὅτι καὶ	ὑμεῖς	μετ᾿ ἐμοῦ. ὥστε μηκέτι ἀπόρει,
[4]	τε τῷ ὄντι καλὸς καὶ	ὑμεῖς	τὰ αὐτὰ πρὸς ἐμὲ πάσχετε
[4]	τούτοις γε ἄλλο οἶδα, καὶ	ὑμῖν	αὐτίκα μάλ᾿ ἔξεστι πειρᾶσθαι. Εἶπε
[6]	οὕτω καὶ ὑπὸ τοῦ αὐλοῦ	ὑμῖν	διαλέγωμαι; Καὶ ὁ Σωκράτης, Πρὸς
[4]	ἀπεκρίναντο. Οὐκοῦν ἀγαθοῦ μέν, ἔφη,	ὑμῖν	δοκεῖ μαστροποῦ ἔργον εἶναι ἣν
[8]	δὲ μόχθους ὑποφέρειν. Εἰ δ᾿	ὑμῖν	δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον ἢ παρὰ
[1]	ἐὰν παρ᾿ ἐμοὶ ἦτε, ἐπιδείξω	ὑμῖν	ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς σπουδῆς ἄξιον
[3]	Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, λέγω	ὑμῖν	ἐφ᾿ ᾧ μέγιστον φρονῶ. Ανθρώπους
[1]	ἀνδράσιν ἐκκεκαθαρμένοις τὰς ψυχὰς ὥσπερ	ὑμῖν	ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον
[4]	εἰδῶμεν ὅσα ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ	ὑμῖν	οὕτω δοκεῖ; ἔφη. Πάνυ μὲν
[1]	καὶ εἶπεν· Εἰς καλόν γε	ὑμῖν	συντετύχηκα· ἑστιᾶν γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον
[8]	πολλοὶ τῶν ἡμιθέων οἱ ἄριστοι	ὑμνοῦνται	οὐ διὰ τὸ συγκαθεύδειν ἀλλὰ
[4]	γὰρ ἐν τῷ χρόνῳ ᾧ	ὑμῶν	ἀκούω ἀπορούντων τί τὸ δίκαιον,
[4]	τῶν ἀνθρωπίνων. ὅστις ἂν οὖν	ὑμῶν	βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς
[2]	ἰσχύος δεῖται. ὥστε εἴ τις	ὑμῶν	γυναῖκα ἔχει, θαρρῶν διδασκέτω ὅ
[3]	τῇ ἀδικίᾳ. Επειδὰν τοίνυν καὶ	ὑμῶν	ἕκαστος εἴπῃ ὅ τι ὠφέλιμον
[6]	θεῶν ἐπιμελοίμην· ἄνωθεν μέν γε	ὕοντες	ὠφελοῦσιν, ἄνωθεν δὲ φῶς παρέχουσιν.
[9]	τὸν παῖδα καὶ τὴν παῖδα	ὑπ᾿	ἀλλήλων φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν γὰρ οὐ
[8]	ἂν ὥσπερ Χείρων καὶ Φοῖνιξ	ὑπ᾿	Αχιλλέως τιμῷτο, ὁ δὲ τοῦ
[1]	οὐκ ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν	ὑπ᾿	ἐκείνου. Οἱ μέν γε σιωπηρότεροι
[1]	κρούσας τὴν θύραν εἶπε τῷ	ὑπακούσαντι	εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη καὶ
[4]	μοι καὶ ἀποδημεῖν καὶ ἐπιδημεῖν·	ὑπανίστανται	δέ μοι ἤδη καὶ θάκων
[8]	ἴσθι. Τὰ μέγιστα γάρ σοι	ὑπάρχει·	εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς θεῶν τῶν
[4]	οὗ ἔρωτος οὐδέν ἐστι δεινότερον	ὑπέκκαυμα.	Καὶ γὰρ ἄπληστον καὶ ἐλπίδας
[4]	αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ ὁ Σωκράτης	ὑπέλαβε·	Τί δῆτα οὕτως ὅμοιον εἴδωλον
[2]	ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα	ὑπὲρ	αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν θεώμενοι
[8]	Αγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος	ὑπὲρ	τῶν ἀκρασίᾳ ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς
[4]	ἀρκεῖ ὥστε αἷς ἂν προσέλθω	ὑπερασπάζονταί	με διὰ τὸ μηδένα ἄλλον
[8]	χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους	ὑπερορᾷ;	Σὺ δὲ μόνος, ὦ Αντίσθενες,
[8]	οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ τὸ	ὑπερορᾶν	ἐγγίγνεται αὐτῷ τοῦ ἐραστοῦ. Καὶ
[4]	ἐξῆν. Νῦν δ᾿ ἐπειδὴ τῶν	ὑπερορίων	στέρομαι καὶ τὰ ἔγγεια οὐ
[3]	ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς	ὑπερσεμνύνεται	ὅτι δύναται πολλοὺς κλαίοντας καθίζειν.
[4]	ἂν εἴη ἡμῖν ἃ ἕκαστος	ὑπέσχετο	ἀποδεικνύναι ὡς πολλοῦ ἄξιά ἐστιν.
[4]	ὑμεῖς ἂν δικαίως ἀπάτης δίκην	ὑπέχοιτε·	οὐδενὸς γὰρ ὁρκίζοντος ἀεὶ ὀμνύοντες
[9]	ἔγνω ὅτι ἀσμένη ἤκουσε· καὶ	ὑπήντησε	μὲν οὒ οὐδὲ ἀνέστη, δήλη
[1]	ἦν, ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ	ὑπισχνοῦντο	συνδειπνήσειν· ὡς δὲ πάνυ ἀχθόμενος
[4]	ἄχθομαι δὲ καὶ νυκτὶ καὶ	ὕπνῳ	ὅτι ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ
[8]	οὐ σώματος ἀλλὰ ψυχῆς ἕνεκα	ὑπὸ	Διὸς εἰς Ολυμπον ἀνενεχθῆναι. Μαρτυρεῖ
[4]	ταῦτ᾿ {ἄρα{ ἔφη, ἐγὼ ὥσπερ	ὑπὸ	θηρίου τινὸς δεδηγμένος τόν τε
[1]	ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖς	ὑπὸ	κρείττονός τινος. Φίλιππος δ᾿ ὁ
[4]	τὸ μηδενὸς προσδεῖσθαι, οὕτω πεπαιδευμένος	ὑπὸ	Ομήρου ἀριθμεῖν ἕπτ᾿ ἀπύρους τρίποδας,
[8]	ἀφροδισίοις εὐφροσυνῶν, ἀλλὰ νήφων μεθύοντα	ὑπὸ	τῆς ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν
[4]	μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι	ὑπὸ	τῆς πατρίδος μᾶλλον ἢ ἀπιστεῖσθαι.
[8]	γὰρ ψευδὴς δόξα ταχὺ ἐλέγχεται	ὑπὸ	τῆς πείρας· ἡ δ᾿ ἀληθὴς
[4]	μὲν ἀεί τί μοι δαπανᾶν	ὑπὸ	τῆς πόλεως, ἀποδημῆσαι δὲ οὐδαμοῦ
[4]	εἶχον, ἀεί τι ἀπέβαλλον ἢ	ὑπὸ	τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ τῆς
[4]	ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ	ὑπὸ	τῆς τύχης· νῦν δὲ ἀποβάλλω
[6]	τὸν αὐλὸν κατέλεγεν, οὕτω καὶ	ὑπὸ	τοῦ αὐλοῦ ὑμῖν διαλέγωμαι; Καὶ
[4]	ποιῶ τὸ περιιδεῖν Κριτόβουλον οὕτως	ὑπὸ	τοῦ ἔρωτος ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς γάρ,
[2]	εἴπω, οὕτως οὐ βιαζόμενοι μεθύειν	ὑπὸ	τοῦ οἴνου ἀλλ᾿ ἀναπειθόμενοι πρὸς
[4]	ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι	ὑπὸ	τοῦ σοῦ παιδὸς ὥστε ἀποκτεῖναι
[1]	σφοδρότεροι εἶναι φέρονται, οἱ δ᾿	ὑπὸ	τοῦ σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι τά
[8]	κινδυνεύειν ἐθελόντων πραττόμενα μᾶλλον ἢ	ὑπὸ	τῶν ἐθιζομένων ἡδονὴν ἀντ᾿ εὐκλείας
[8]	ἂν εὕροι τις ἕνεκα ἐπαίνου	ὑπὸ	τῶν καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν
[8]	λόγου· ὅτι δὲ εἰκὸς καὶ	ὑπὸ	τῶν παιδικῶν τὸν τοιοῦτον ἐραστὴν
[6]	σοὺς λόγους ἡδύνεσθαι ἄν τι	ὑπὸ	τῶν φθόγγων, ἄλλως τε καὶ
[4]	μὲν πόνον, πάντα δὲ κίνδυνον	ὑποδύονται,	ἐφ᾿ ᾧ πλείω κτήσονται, οἶδα
[2]	εὖ εἰδὼς ὅτι εἰ ταύτην	ὑποίσω,	ῥᾳδίως τοῖς γε ἄλλοις ἅπασιν
[3]	ἔφη, οἴομαι, ἢ Καλλιππίδης ὁ	ὑποκριτής,	ὃς ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται πολλοὺς
[6]	βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος ὁ	ὑποκριτὴς	τετράμετρα πρὸς τὸν αὐλὸν κατέλεγεν,
[9]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ	ὑπομείναντες	πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν υἱὸν
[4]	οὐ ποιῶ, ἀλλὰ μάλα φιλοκινδύνως	ὑπομένω,	ἄν ποθέν τι ἐλπίζω λήψεσθαι.
[3]	ἔφη ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς	ὑπονοίας	οὐκ ἐπίστανται. Σὺ δὲ Στησιμβρότῳ
[9]	μετὰ δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος	ὑποπεπωκὼς	παρὰ θεοῖς καὶ εἴσεισι πρὸς
[3]	ἂν ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τὴν	ὑπόσχεσιν.	ἔφη γὰρ δήπου, εἰ συνδειπνοῖμεν,
[4]	μάχην ὁρμωμένῳ καλῶς ἔχει κρόμμυον	ὑποτρώγειν,	ὥσπερ ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα
[8]	πόλεως ἔχεις, ἱκανὸν δὲ μόχθους	ὑποφέρειν.	Εἰ δ᾿ ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι
[1]	φανερὸς ἐγένετο. Αὖθις δ᾿ ὀλίγον	ὕστερον	ἄλλο τι γελοῖον ἐβούλετο λέγειν.
[8]	φιλίας καὶ τῶν καλῶν ἔργων.	ὑφ᾿	οὗ δὴ καὶ σύ, ὦ
[8]	γὰρ τίς μισεῖν δύναιτ᾿ ἂν	ὑφ᾿	οὗ εἰδείη καλός τε καὶ
[5]	μὴν στόματος, ἔφη ὁ Κριτόβουλος,	ὑφίεμαι.	Εἰ γὰρ τοῦ ἀποδάκνειν ἕνεκα
[5]	ἃ ἂν βούλωνται· ἡ δὲ	ὑψηλὴ	ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ
[2]	δονουμένους συντεκμαιρομένη ὅσον ἔδει ῥιπτεῖν	ὕψος	ὡς ἐν ῥυθμῷ δέχεσθαι αὐτούς.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005