HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 66 formes différentes pour 91 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   ὑπανίστανται δέ μοι ἤδη καὶ θάκων καὶ ὁδῶν ἐξίστανται οἱ πλούσιοι.

[9]   τὸν ἑαυτῆς τε καὶ Διονύσου θάλαμον· μετὰ δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος

[2]   μάλα ὀρθά τε αὔξεται καὶ θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω

[8]   τε καὶ φιλεῖ τὸν ἐρώμενον θάλλουσα μορφῇ τε ἐλευθερίᾳ καὶ ἤθει

[4]   ἀνὴρ καὶ πρεσβύτης. Τεκμήριον δέ· θαλλοφόρους γὰρ τῇ Αθηνᾷ τοὺς καλοὺς

[4]   μέν, ἔφη, ὁμολογεῖται, κρεῖττον εἶναι θαρρεῖν ἢ φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι

[1]   τε καὶ τῇ ψυχῇ παρακελευσάμενος θαρρεῖν, ὅτι ἔσονται συμβολαί, πάλιν ἐδείπνει.

[2]   μή τι πάθῃ, ἡ δὲ θαρρούντως τε καὶ ἀσφαλῶς ταῦτα διεπράττετο.

[2]   εἴ τις ὑμῶν γυναῖκα ἔχει, θαρρῶν διδασκέτω ὅ τι βούλοιτ᾿ ἂν

[4]   ὥσπερ καὶ νῦν τῷδε τῷ Θασίῳ οἴνῳ ἐντυχὼν οὐ διψῶν πίνω

[4]   εὖ οἶδ᾿ ὅτι καὶ νυνὶ θᾶττον ἂν ἐγὼ καὶ σιωπῶν πείσαιμι

[2]   οἰνοχόους μιμεῖσθαι τοὺς ἀγαθοὺς ἁρματηλάτας, θᾶττον περιελαύνοντας τὰς κύλικας. Οἱ μὲν

[2]   σῶμα γυμνάζοι, κελεύσας τὴν αὐλητρίδα θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει ἅμα πάντα

[7]   περιδινουμένου γράφειν τε καὶ ἀναγιγνώσκειν θαῦμα μὲν ἴσως τί ἐστιν, ἡδονὴν

[4]   οὐ τοὺς πλεῖστον ἀριθμοῦντας χρυσίον θαυμάζει, ἀλλ᾿ οἳ ἂν αὐτῷ ἀρέσκωσι

[7]   ἔξεστιν αὐτίκα μάλα τὰ παρόντα θαυμάζειν, τί ποτε ὁ μὲν λύχνος

[8]   παρὰ πότον πρέπει, μηδὲ τοῦτο θαυμάζετε. Αγαθῶν γὰρ φύσει καὶ τῆς

[8]   Εἰ δὲ λαμυρώτερον λέγω, μὴ θαυμάζετε· ὅ τε γὰρ οἶνος συνεπαίρει

[7]   πάνυ τι σπάνιον τό γε θαυμασίοις ἐντυχεῖν, εἴ τις τούτου δεῖται,

[4]   ἐχθιόνως ἔχουσιν ἢ πρὶν λαβεῖν. Θαυμαστά γ᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης ἅμα

[8]   οἴεσθαι μάλιστα αἰδεῖσθαι ἀλλήλους ἀπολείπειν, θαυμαστὰ λέγων, εἴ γε οἱ ψόγου

[8]   ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ τὸ ὑπερορᾶν ἐγγίγνεται

[4]   τί τοῦτ᾿ ἔφη ὁ Καλλίας, θαυμαστόν; Οὐ καὶ τέκτονάς τε καὶ

[2]   ἀγαθὴν καὶ ὀρχηστρίδα τῶν τὰ θαύματα δυναμένων ποιεῖν, καὶ παῖδα πάνυ

[2]   δὲ καὶ ἐπιδεικνὺς ὡς ἐν θαύματι ἀργύριον ἐλάμβανεν. Επεὶ δὲ αὐτοῖς

[7]   τῶν κεραμεικῶν, ἐφ᾿ οὗ ἔμελλε θαυματουργήσειν. ἔνθα δὴ εἶπεν ὁ Σωκράτης·

[7]   τε λέγεις καὶ ἐγὼ εἰσάξω θεάματα ἐφ᾿ οἷς ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο

[2]   δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. Καὶ

[8]   ὁμοίως αἰδοῦνται τοὺς παρόντας ἀπολείπειν. Θεὰν γὰρ οὐ τὴν Αναίδειαν ἀλλὰ

[1]   παγκράτιον ἧκεν ἄγων ἐπὶ τὴν θέαν. Ως δὲ ἡ ἱπποδρομία ἔληξεν,

[9]   καὶ ἀσπαζομένων ἀλλήλους σχήματα παρῆν θεάσασθαι. Οἱ δ᾿ ὁρῶντες ὄντως καλὸν

[4]   ὁρᾶτέ μοι παροῦσαν, ὥστε καὶ θεᾶσθαι τὰ ἀξιοθέατα καὶ ἀκούειν τὰ

[8]   νήφων μεθύοντα ὑπὸ τῆς ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ

[8]   σκεπτέον μέν σοι ποῖα ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς ἱκανὸς ἐγένετο τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦν,

[2]   Αλλὰ πόθεν δή; Ο μὲν Θέογνις ἔφη· Εσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ᾿

[8]   οὐ μόνον ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ θεοὶ καὶ ἥρωες τὴν τῆς ψυχῆς

[5]   ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας οἱ θεοί. Οἱ μὲν γὰρ σοὶ μυκτῆρες

[5]   καλλίων εἰμί, ὅτι καὶ Ναΐδες θεοὶ οὖσαι τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους

[4]   μὲν εἰδότες πάντα δὲ δυνάμενοι θεοὶ οὕτω μοι φίλοι εἰσὶν ὥστε

[4]   φίλους αὐτοὺς ἔχεις, καὶ οἱ θεοί, ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται. Οὗτος

[9]   τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς παρὰ θεοῖς καὶ εἴσεισι πρὸς αὐτήν, ἔπειτα

[8]   ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν θεοῖς τετίμηται. Αλλὰ μήν, ὦ Νικήρατε,

[8]   μὲν χρόνῳ ἰσήλικος τοῖς ἀειγενέσι θεοῖς, τῇ δὲ μορφῇ νεωτάτου, καὶ

[8]   τὸ ἦθος; Τοῖς δὲ σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς

[8]   δοκεῖ μοι ἄξιον εἶναι καὶ θεοῖς χάριν εἰδέναι ὅτι σοι Αὐτολύκου

[8]   εὐχὴ ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν θεὸν ἐπαφρόδιτα καὶ ἔπη καὶ ἔργα

[2]   γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ θεὸς αὐτὰ ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ, οὐ

[8]   δ᾿ ἀληθὴς ἀνδραγαθία, ἂν μὴ θεὸς βλάπτῃ, ἀεὶ ἐν ταῖς πράξεσι

[8]   καὶ ἐπειδὴ πάντες ἐσμὲν τοῦ θεοῦ τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ

[8]   οὐδενὸς ἐρᾷς; Ναὶ μὰ τοὺς θεούς, εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ σφόδρα γε

[4]   καὶ Ελληνες καὶ βάρβαροι τοὺς θεοὺς ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι τά τε

[4]   δοκοῦντα καλὸν εἶναι, ὄμνυμι πάντας θεοὺς μὴ ἑλέσθαι ἂν τὴν βασιλέως

[4]   σου ἤκουον εὐχομένου πρὸς τοὺς θεοὺς ὅπου ἂν ᾖς διδόναι καρποῦ

[4]   σαφές. Πάντες γοῦν αἰτοῦνται τοὺς θεοὺς τὰ μὲν φαῦλα ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ

[4]   ἔθνη διὰ μαντικῆς ἐπερωτῶσι τοὺς θεοὺς τί τε χρὴ καὶ τί

[4]   καὶ σκαρδαμύξαντα. Καίτοι νὴ τοὺς θεούς, ὦ ἄνδρες, δοκεῖ μοί γ᾿

[4]   δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς πατρίδος

[4]   εἶναι μᾶλλον ἢ δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι

[4]   ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ ταῦτα πάντα ἐπίσταμαι.

[4]   ἡδέως ἂν πυθοίμην, πῶς αὐτοὺς θεραπεύων οὕτω φίλους ἔχεις. Ναὶ μὰ

[1]   ἦν τοῖς τετελεσμένοις τούτῳ τῷ θεῷ. Εκεῖνοι μὲν οὖν σιωπῇ ἐδείπνουν,

[4]   γὰρ ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα πάντα τὰ ἐν

[7]   ἡμεῖς δ᾿ ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ οἶδα ὅτι

[2]   ὑπὲρ αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν θεώμενοι ἐφοβοῦντο μή τι πάθῃ, ἡ

[4]   γάρ, ὥσπερ οἱ τὰς Γοργόνας θεώμενοι, λιθίνως ἔβλεπε πρὸς αὐτὸν καὶ

[4]   Οὗτοι γὰρ τὰ ἐμὰ νευρόσπαστα θεώμενοι τρέφουσί με. Ταῦτ᾿ ἄρ᾿ ἔφη

[2]   Αντισθένην εἶπεν· Οὔτοι τούς γε θεωμένους τάδε ἀντιλέξειν ἔτι οἴομαι, ὡς

[2]   καὶ μὴν ἔγωγε ἡδέως ἂν θεῴμην Πείσανδρον τὸν δημηγόρον μανθάνοντα κυβιστᾶν

[6]   ὁ Σωκράτης, μετεωρότερόν τι τῶν θεῶν; Αλλ᾿ οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη,

[6]   Οὐκοῦν καὶ οὕτως ἄν, ἔφη, θεῶν ἐπιμελοίμην· ἄνωθεν μέν γε ὕοντες

[6]   Καὶ ὁ Σωκράτης, Πρὸς τῶν θεῶν, ἔφη, Ερμόγενες, οὕτω ποίει. Οἶμαι

[1]   Πάντες μὲν οὖν οἱ ἐκ θεῶν του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι·

[8]   σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς θεῶν τῶν ἀπ᾿ Ερεχθέως, οἳ καὶ

[8]   ὁ Σωκράτης ἔφη· Πρὸς τῶν θεῶν, ὦ Αντίσθενες, μόνον μὴ συγκόψῃς

[7]   ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ ὡραίους θεωρεῖν. Καὶ γὰρ δὴ οὐδὲ πάνυ

[8]   ὡς ταῦτα ἐγνωκότες εἶεν καὶ Θηβαῖοι καὶ Ηλεῖοι· συγκαθεύδοντας γοῦν αὐτοῖς

[4]   {ἄρα{ ἔφη, ἐγὼ ὥσπερ ὑπὸ θηρίου τινὸς δεδηγμένος τόν τε ὦμον

[8]   Ορέστης δὲ καὶ Πυλάδης καὶ Θησεὺς καὶ Πειρίθους καὶ ἄλλοι δὲ

[8]   πάντες ἐσμὲν τοῦ θεοῦ τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ οὐκ ἔχω

[8]   μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα αὐτὰς θνητὰς εἶναι· ὅσων δὲ ψυχαῖς ἀγαθαῖς

[8]   Ζεύς τε γὰρ ὅσων μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα

[7]   ἐκέλευον εἰκάζειν, οἱ δὲ ἐκώλυον. Θορύβου δὲ ὄντος ὁ Σωκράτης αὖ

[4]   φωνῇ ἔστι καὶ αἰδημόνως καὶ θρασέως φθέγγεσθαι; Πάνυ μὲν οὖν. Τί

[9]   Εκ δὲ τούτου πρῶτον μὲν θρόνος τις ἔνδον κατετέθη, ἔπειτα δὲ

[9]   παρῆλθε καὶ ἐκαθέζετο ἐπὶ τοῦ θρόνου. Οὔπω δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου

[8]   ὁ Σωκράτης ἐπισκώψας ὡς δὴ θρυπτόμενος εἶπε· Μὴ νῦν μοι ἐν

[8]   οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ μαλακίᾳ θρυπτομένου, ἀλλὰ πᾶσιν ἐπιδεικνυμένου ῥώμην τε

[4]   ὄναρ ἀγαθὸν ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις; Μὰ Δία τοῦτο μέντοι, ἔφη,

[2]   οὐ τοὺς εὐπειθεστάτους ἀλλὰ τοὺς θυμοειδεῖς ἵππους κτωμένους. Νομίζουσι γάρ, ἂν

[1]   δ᾿ ὁ γελωτοποιὸς κρούσας τὴν θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις

[8]   τε καὶ ναοί εἰσι καὶ θυσίαι τῇ μὲν Πανδήμῳ ῥᾳδιουργότεραι, τῇ

Chapitre
[4]	ὑπανίστανται δέ μοι ἤδη καὶ	θάκων	καὶ ὁδῶν ἐξίστανται οἱ πλούσιοι.
[9]	τὸν ἑαυτῆς τε καὶ Διονύσου	θάλαμον·	μετὰ δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος
[2]	μάλα ὀρθά τε αὔξεται καὶ	θάλλοντα	ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω
[8]	τε καὶ φιλεῖ τὸν ἐρώμενον	θάλλουσα	μορφῇ τε ἐλευθερίᾳ καὶ ἤθει
[4]	ἀνὴρ καὶ πρεσβύτης. Τεκμήριον δέ·	θαλλοφόρους	γὰρ τῇ Αθηνᾷ τοὺς καλοὺς
[4]	μέν, ἔφη, ὁμολογεῖται, κρεῖττον εἶναι	θαρρεῖν	ἢ φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι
[1]	τε καὶ τῇ ψυχῇ παρακελευσάμενος	θαρρεῖν,	ὅτι ἔσονται συμβολαί, πάλιν ἐδείπνει.
[2]	μή τι πάθῃ, ἡ δὲ	θαρρούντως	τε καὶ ἀσφαλῶς ταῦτα διεπράττετο.
[2]	εἴ τις ὑμῶν γυναῖκα ἔχει,	θαρρῶν	διδασκέτω ὅ τι βούλοιτ᾿ ἂν
[4]	ὥσπερ καὶ νῦν τῷδε τῷ	Θασίῳ	οἴνῳ ἐντυχὼν οὐ διψῶν πίνω
[4]	εὖ οἶδ᾿ ὅτι καὶ νυνὶ	θᾶττον	ἂν ἐγὼ καὶ σιωπῶν πείσαιμι
[2]	οἰνοχόους μιμεῖσθαι τοὺς ἀγαθοὺς ἁρματηλάτας,	θᾶττον	περιελαύνοντας τὰς κύλικας. Οἱ μὲν
[2]	σῶμα γυμνάζοι, κελεύσας τὴν αὐλητρίδα	θάττονα	ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει ἅμα πάντα
[7]	περιδινουμένου γράφειν τε καὶ ἀναγιγνώσκειν	θαῦμα	μὲν ἴσως τί ἐστιν, ἡδονὴν
[4]	οὐ τοὺς πλεῖστον ἀριθμοῦντας χρυσίον	θαυμάζει,	ἀλλ᾿ οἳ ἂν αὐτῷ ἀρέσκωσι
[7]	ἔξεστιν αὐτίκα μάλα τὰ παρόντα	θαυμάζειν,	τί ποτε ὁ μὲν λύχνος
[8]	παρὰ πότον πρέπει, μηδὲ τοῦτο	θαυμάζετε.	Αγαθῶν γὰρ φύσει καὶ τῆς
[8]	Εἰ δὲ λαμυρώτερον λέγω, μὴ	θαυμάζετε·	ὅ τε γὰρ οἶνος συνεπαίρει
[7]	πάνυ τι σπάνιον τό γε	θαυμασίοις	ἐντυχεῖν, εἴ τις τούτου δεῖται,
[4]	ἐχθιόνως ἔχουσιν ἢ πρὶν λαβεῖν.	Θαυμαστά	γ᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης ἅμα
[8]	οἴεσθαι μάλιστα αἰδεῖσθαι ἀλλήλους ἀπολείπειν,	θαυμαστὰ	λέγων, εἴ γε οἱ ψόγου
[8]	ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ ὧν οὐδὲν	θαυμαστὸν	εἰ καὶ τὸ ὑπερορᾶν ἐγγίγνεται
[4]	τί τοῦτ᾿ ἔφη ὁ Καλλίας,	θαυμαστόν;	Οὐ καὶ τέκτονάς τε καὶ
[2]	ἀγαθὴν καὶ ὀρχηστρίδα τῶν τὰ	θαύματα	δυναμένων ποιεῖν, καὶ παῖδα πάνυ
[2]	δὲ καὶ ἐπιδεικνὺς ὡς ἐν	θαύματι	ἀργύριον ἐλάμβανεν. Επεὶ δὲ αὐτοῖς
[7]	τῶν κεραμεικῶν, ἐφ᾿ οὗ ἔμελλε	θαυματουργήσειν.	ἔνθα δὴ εἶπεν ὁ Σωκράτης·
[7]	τε λέγεις καὶ ἐγὼ εἰσάξω	θεάματα	ἐφ᾿ οἷς ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο
[2]	δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ	θεάματα	καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. Καὶ
[8]	ὁμοίως αἰδοῦνται τοὺς παρόντας ἀπολείπειν.	Θεὰν	γὰρ οὐ τὴν Αναίδειαν ἀλλὰ
[1]	παγκράτιον ἧκεν ἄγων ἐπὶ τὴν	θέαν.	Ως δὲ ἡ ἱπποδρομία ἔληξεν,
[9]	καὶ ἀσπαζομένων ἀλλήλους σχήματα παρῆν	θεάσασθαι.	Οἱ δ᾿ ὁρῶντες ὄντως καλὸν
[4]	ὁρᾶτέ μοι παροῦσαν, ὥστε καὶ	θεᾶσθαι	τὰ ἀξιοθέατα καὶ ἀκούειν τὰ
[8]	νήφων μεθύοντα ὑπὸ τῆς ἀφροδίτης	θεᾶται.	Εξ ὧν οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ
[8]	σκεπτέον μέν σοι ποῖα ἐπιστάμενος	Θεμιστοκλῆς	ἱκανὸς ἐγένετο τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦν,
[2]	Αλλὰ πόθεν δή; Ο μὲν	Θέογνις	ἔφη· Εσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ᾿
[8]	οὐ μόνον ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ	θεοὶ	καὶ ἥρωες τὴν τῆς ψυχῆς
[5]	ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας οἱ	θεοί.	Οἱ μὲν γὰρ σοὶ μυκτῆρες
[5]	καλλίων εἰμί, ὅτι καὶ Ναΐδες	θεοὶ	οὖσαι τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους
[4]	μὲν εἰδότες πάντα δὲ δυνάμενοι	θεοὶ	οὕτω μοι φίλοι εἰσὶν ὥστε
[4]	φίλους αὐτοὺς ἔχεις, καὶ οἱ	θεοί,	ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται. Οὗτος
[9]	τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς παρὰ	θεοῖς	καὶ εἴσεισι πρὸς αὐτήν, ἔπειτα
[8]	ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν	θεοῖς	τετίμηται. Αλλὰ μήν, ὦ Νικήρατε,
[8]	μὲν χρόνῳ ἰσήλικος τοῖς ἀειγενέσι	θεοῖς,	τῇ δὲ μορφῇ νεωτάτου, καὶ
[8]	τὸ ἦθος; Τοῖς δὲ σεμνοτάτοις	θεοῖς	φίλοις χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς
[8]	δοκεῖ μοι ἄξιον εἶναι καὶ	θεοῖς	χάριν εἰδέναι ὅτι σοι Αὐτολύκου
[8]	εὐχὴ ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν	θεὸν	ἐπαφρόδιτα καὶ ἔπη καὶ ἔργα
[2]	γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ	θεὸς	αὐτὰ ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ, οὐ
[8]	δ᾿ ἀληθὴς ἀνδραγαθία, ἂν μὴ	θεὸς	βλάπτῃ, ἀεὶ ἐν ταῖς πράξεσι
[8]	καὶ ἐπειδὴ πάντες ἐσμὲν τοῦ	θεοῦ	τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ
[8]	οὐδενὸς ἐρᾷς; Ναὶ μὰ τοὺς	θεούς,	εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ σφόδρα γε
[4]	καὶ Ελληνες καὶ βάρβαροι τοὺς	θεοὺς	ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι τά τε
[4]	δοκοῦντα καλὸν εἶναι, ὄμνυμι πάντας	θεοὺς	μὴ ἑλέσθαι ἂν τὴν βασιλέως
[4]	σου ἤκουον εὐχομένου πρὸς τοὺς	θεοὺς	ὅπου ἂν ᾖς διδόναι καρποῦ
[4]	σαφές. Πάντες γοῦν αἰτοῦνται τοὺς	θεοὺς	τὰ μὲν φαῦλα ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ
[4]	ἔθνη διὰ μαντικῆς ἐπερωτῶσι τοὺς	θεοὺς	τί τε χρὴ καὶ τί
[4]	καὶ σκαρδαμύξαντα. Καίτοι νὴ τοὺς	θεούς,	ὦ ἄνδρες, δοκεῖ μοί γ᾿
[4]	δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ	θεραπεύειν	καὶ πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς πατρίδος
[4]	εἶναι μᾶλλον ἢ δουλεύειν καὶ	θεραπεύεσθαι	μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι
[4]	ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ	θεραπευέτω.	Εγὼ γὰρ ταῦτα πάντα ἐπίσταμαι.
[4]	ἡδέως ἂν πυθοίμην, πῶς αὐτοὺς	θεραπεύων	οὕτω φίλους ἔχεις. Ναὶ μὰ
[1]	ἦν τοῖς τετελεσμένοις τούτῳ τῷ	θεῷ.	Εκεῖνοι μὲν οὖν σιωπῇ ἐδείπνουν,
[4]	γὰρ ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν	θεῶμαι	ἢ τἆλλα πάντα τὰ ἐν
[7]	ἡμεῖς δ᾿ ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα	θεώμενοι	αὐτούς· ὅπερ εὖ οἶδα ὅτι
[2]	ὑπὲρ αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν	θεώμενοι	ἐφοβοῦντο μή τι πάθῃ, ἡ
[4]	γάρ, ὥσπερ οἱ τὰς Γοργόνας	θεώμενοι,	λιθίνως ἔβλεπε πρὸς αὐτὸν καὶ
[4]	Οὗτοι γὰρ τὰ ἐμὰ νευρόσπαστα	θεώμενοι	τρέφουσί με. Ταῦτ᾿ ἄρ᾿ ἔφη
[2]	Αντισθένην εἶπεν· Οὔτοι τούς γε	θεωμένους	τάδε ἀντιλέξειν ἔτι οἴομαι, ὡς
[2]	καὶ μὴν ἔγωγε ἡδέως ἂν	θεῴμην	Πείσανδρον τὸν δημηγόρον μανθάνοντα κυβιστᾶν
[6]	ὁ Σωκράτης, μετεωρότερόν τι τῶν	θεῶν;	Αλλ᾿ οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη,
[6]	Οὐκοῦν καὶ οὕτως ἄν, ἔφη,	θεῶν	ἐπιμελοίμην· ἄνωθεν μέν γε ὕοντες
[6]	Καὶ ὁ Σωκράτης, Πρὸς τῶν	θεῶν,	ἔφη, Ερμόγενες, οὕτω ποίει. Οἶμαι
[1]	Πάντες μὲν οὖν οἱ ἐκ	θεῶν	του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι·
[8]	σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς	θεῶν	τῶν ἀπ᾿ Ερεχθέως, οἳ καὶ
[8]	ὁ Σωκράτης ἔφη· Πρὸς τῶν	θεῶν,	ὦ Αντίσθενες, μόνον μὴ συγκόψῃς
[7]	ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ ὡραίους	θεωρεῖν.	Καὶ γὰρ δὴ οὐδὲ πάνυ
[8]	ὡς ταῦτα ἐγνωκότες εἶεν καὶ	Θηβαῖοι	καὶ Ηλεῖοι· συγκαθεύδοντας γοῦν αὐτοῖς
[4]	{ἄρα{ ἔφη, ἐγὼ ὥσπερ ὑπὸ	θηρίου	τινὸς δεδηγμένος τόν τε ὦμον
[8]	Ορέστης δὲ καὶ Πυλάδης καὶ	Θησεὺς	καὶ Πειρίθους καὶ ἄλλοι δὲ
[8]	πάντες ἐσμὲν τοῦ θεοῦ τούτου	θιασῶται;	ἐγώ τε γὰρ οὐκ ἔχω
[8]	μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα αὐτὰς	θνητὰς	εἶναι· ὅσων δὲ ψυχαῖς ἀγαθαῖς
[8]	Ζεύς τε γὰρ ὅσων μὲν	θνητῶν	οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα
[7]	ἐκέλευον εἰκάζειν, οἱ δὲ ἐκώλυον.	Θορύβου	δὲ ὄντος ὁ Σωκράτης αὖ
[4]	φωνῇ ἔστι καὶ αἰδημόνως καὶ	θρασέως	φθέγγεσθαι; Πάνυ μὲν οὖν. Τί
[9]	Εκ δὲ τούτου πρῶτον μὲν	θρόνος	τις ἔνδον κατετέθη, ἔπειτα δὲ
[9]	παρῆλθε καὶ ἐκαθέζετο ἐπὶ τοῦ	θρόνου.	Οὔπω δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου
[8]	ὁ Σωκράτης ἐπισκώψας ὡς δὴ	θρυπτόμενος	εἶπε· Μὴ νῦν μοι ἐν
[8]	οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ μαλακίᾳ	θρυπτομένου,	ἀλλὰ πᾶσιν ἐπιδεικνυμένου ῥώμην τε
[4]	ὄναρ ἀγαθὸν ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις	θύεις;	Μὰ Δία τοῦτο μέντοι, ἔφη,
[2]	οὐ τοὺς εὐπειθεστάτους ἀλλὰ τοὺς	θυμοειδεῖς	ἵππους κτωμένους. Νομίζουσι γάρ, ἂν
[1]	δ᾿ ὁ γελωτοποιὸς κρούσας τὴν	θύραν	εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις
[8]	τε καὶ ναοί εἰσι καὶ	θυσίαι	τῇ μὲν Πανδήμῳ ῥᾳδιουργότεραι, τῇ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005