HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 99 formes différentes pour 294 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   Εγὼ γὰρ ταῦτα πάντα ἐπίσταμαι. Η καὶ βασιλεύειν, ἔφη ὁ Αντισθένης,

[6]   σὺ νῦν ἡμᾶς λυπεῖς σιωπῶν; Η καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη. Οὐκ

[4]   ἕξουσιν οὐκ ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν. Η καί σοι, ἔφη, ἀποδιδόασιν ὅ

[6]   παντάπασι σιωπῶμεν. Καὶ ὁ Ερμογένης, Η οὖν βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος

[3]   μέγιστον φρονεῖς; Επὶ κάλλει, ἔφη. Η οὖν καὶ σύ, ἔφη ὁ

[6]   ἔφη. Οὐκ ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν. Η οὖν λέληθέ σε ὅτι μεταξὺ

[4]   στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ,

[4]   κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ ἐκείνου ἥδιον ἢ ἀκίνδυνος ζῴην. ὥστε εἰ σύ,

[8]   προσαιτῶν καὶ προσδεόμενος ἢ φιλήματος ἢ ἄλλου τινὸς ψηλαφήματος παρακολουθεῖ. Εἰ

[4]   γὰρ πονοίην ἂν ῥᾷον ἐκείνῳ ἢ ἀναπαυοίμην, καὶ κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ

[4]   πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς πατρίδος μᾶλλον ἢ ἀπιστεῖσθαι. Εγὼ τοίνυν ἐν τῇδε

[5]   ὅ τι με χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι. Μόνον, ἔφη, κρυφῇ φερόντων·

[4]   Συρακόσιε, ἐπὶ τῷ μέγα φρονεῖς; ἢ δῆλον ὅτι ἐπὶ τῷ παιδί;

[4]   οὖν ὑμῶν βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ

[8]   τῷ δὲ παιδὶ τὰ ἐπονειδιστότατα; ἢ διότι ἃ σπεύδει πράττειν παρὰ

[8]   μὲν οὖν μία ἐστὶν Αφροδίτη ἢ διτταί, Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος,

[4]   φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι μᾶλλον ἢ δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ

[5]   πεποίηται, πολὺ ἂν σὺ μεῖζον ἢ ἐγὼ ἀποδάκοις. Διὰ δὲ τὸ

[6]   φροντιστὴς ἐπικαλούμενος; Οὐκοῦν κάλλιον, ἔφη, ἢ εἰ ἀφρόντιστος ἐκαλούμην. Εἰ μή

[2]   εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν ἢ εἰ {διὰ} τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ,

[2]   εἰ βούλομαι γυμναζόμενος μᾶλλον ὑγιαίνειν ἢ εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν

[1]   ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον ἢ εἰ στρατηγοῖς καὶ ἱππάρχοις καὶ

[4]   λαμβάνοιμι, ἥδιον δ᾿ ἂν δουλεύοιμι ἢ ἐλεύθερος εἴην, εἴ μου Κλεινίας

[4]   Καλλία, πότερον ἐν ταῖς ψυχαῖς ἢ ἐν τῷ βαλαντίῳ τὸ δίκαιόν

[2]   τῷ σώματι πᾶν ἰσόρροπον ποιεῖν; ἢ ἐπ᾿ ἐκείνῳ γελᾶτε, ὅτι οὐ

[4]   ἂν Κλεινίᾳ τὰ ὄντα διδοίην ἢ ἕτερα παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον

[5]   ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ εὖ πεφυκότα πρὸς ἃ ἂν

[3]   μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν συνόντες ὠφελεῖν τι ἢ εὐφραίνειν ἀλλήλους; Εντεῦθεν εἶπαν πολλοί·

[4]   τῇ ψυχῇ ὡς εἰ πλαστικὸς ἢ ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον

[5]   ῥινῶν ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ ἢ ἡ ἐμή; Εγὼ μέν, ἔφη,

[7]   σώματα καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ ἡσυχίαν ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ

[4]   ἢ δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς

[5]   μόνον νομίζεις τὸ καλὸν εἶναι ἢ καὶ ἐν ἄλλῳ τινί; Εγὼ

[3]   φρονεῖς. Δικαιότερόν γ᾿ ἔφη, οἴομαι, ἢ Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται

[3]   εἶπε· Πότερον τέχνην τινὰ βαναυσικὴν ἢ καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ καλοκἀγαθία ἐστὶν

[4]   ἁπάντων μᾶλλον δεξαίμην ἂν εἶναι ἢ Κλεινίου ἑνὸς ὄντος· ἄχθομαι δὲ

[6]   βελτίστοις εἰκάζω αὐτόν, ἐπαινοῦντι μᾶλλον ἢ λοιδορουμένῳ δικαίως ἂν εἰκάζοι μέ

[4]   βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν τινα μᾶλλον ἢ μαχούμεθα. Καὶ οὗτος μὲν δὴ

[2]   γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα.

[4]   ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω.

[8]   τί μᾶλλον στέρξει τὸν πριάμενον ἢ ὁ ἐν ἀγορᾷ πωλῶν καὶ

[8]   κρείττων ἐστὶν ὁ τῆς ψυχῆς ἢ ὁ τοῦ σώματος ἔρως. ὅτι

[1]   τοῦτ᾿ ἔφη, ὦ Φίλιππε; ἀλλ᾿ ἢ ὀδύνη σε εἴληφε; Καὶ ὃς

[4]   Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ

[4]   ὅστις ἂν οὖν ὑμῶν βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς

[4]   ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ

[4]   μαστροποῦ ἔργον εἶναι ἣν ἂν ἢ ὃν ἂν μαστροπεύῃ ἀρέσκοντα τοῦτον

[4]   ὁ ἑνὶ δυνάμενος ἀρεστοὺς ποιεῖν ἢ ὅστις καὶ πολλοῖς; ἐνταῦθα μέντοι

[2]   τοῖς σχήμασιν ἔτι καλλίων φαίνεται ἢ ὅταν ἡσυχίαν ἔχῃ; Καὶ ὁ

[4]   ὅταν ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι ἢ ὅταν τινὶ τῶν τιμίων χρῶμαι,

[2]   ἔχων μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν; ἢ οὐκ ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν

[4]   Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος, ἢ πάντων Σειληνῶν τῶν ἐν τοῖς

[8]   δ᾿ ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον ἢ παρὰ πότον πρέπει, μηδὲ τοῦτο

[8]   ἔχειν, καὶ ἀπόντων ἔτι μᾶλλον ἢ παρόντων ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ ταῦτα πάντα

[4]   δεδηγμένος τόν τε ὦμον πλεῖν ἢ πέντε ἡμέρας ὤδαξον καὶ ἐν

[4]   παθεῖν μᾶλλον κακῶς ἱκανὸς εἴην ἢ ποιῆσαι ἐκείνους. Καὶ γὰρ δὴ

[4]   εἰκὸς εἶναι τοὺς εὐτέλειαν μᾶλλον ἢ πολυχρηματίαν σκοποῦντας. Οἷς γὰρ μάλιστα

[4]   ἀλλ᾿ ἔνιοι καὶ ἐχθιόνως ἔχουσιν ἢ πρὶν λαβεῖν. Θαυμαστά γ᾿ ἔφη

[4]   ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς αὐτὸν ὁρῶν ὅμοιον αὐτῷ

[5]   τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους τίκτουσιν ἢ σοί; Καὶ ὁ Κριτόβουλος, Οὐκέτι,

[4]   βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ

[4]   καὶ τὴν παῖδα φιλῆσαί με ἢ σύ, ὦ Σώκρατες, εἰ καὶ

[8]   τὰ τοῦ παιδὸς καλὰ μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα σπουδάζοντα; Πρὸς

[4]   ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποις

[8]   ἄν τις πιστεύσειεν ἢ χρήματα ἢ τέκνα ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ

[8]   τῆς ψυχῆς φιλίαν περὶ πλείονος ἢ τὴν τοῦ σώματος χρῆσιν ποιοῦνται.

[1]   νομίσας γελοιότερον εἶναι τὸ ἄκλητον ἢ τὸ κεκλημένον ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ

[2]   ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν σκιᾷ; ἢ τόδε γελᾶτε, εἰ μείζω τοῦ

[8]   συνουσία τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον ἢ τῷ τὴν ψυχὴν ἀγαπῶντι, νῦν

[4]   πολλὰ εἶχον, ἀεί τι ἀπέβαλλον ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ

[4]   ἀπέβαλλον ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ τῆς τύχης· νῦν δὲ

[8]   καὶ κινδυνεύειν ἐθελόντων πραττόμενα μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων ἡδονὴν ἀντ᾿

[8]   γάρ τοι προσαιτῶν καὶ προσδεόμενος ἢ φιλήματος ἢ ἄλλου τινὸς ψηλαφήματος

[4]   ἔφη, ὁμολογεῖται, κρεῖττον εἶναι θαρρεῖν ἢ φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι μᾶλλον

[8]   πιστεύσειεν ἢ χρήματα ἢ τέκνα ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ μὲν γὰρ

[8]   φιληθέντι μᾶλλον ἄν τις πιστεύσειεν ἢ χρήματα ἢ τέκνα ἢ χάριτας

[2]   γυμνάσομαι, ὅταν δὲ ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν σκιᾷ; ἢ τόδε γελᾶτε,

[5]   ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ εὖ πεφυκότα πρὸς ἃ

[9]   τοὺς παρόντας ἅπαντας συνομόσαι ἂν ἦ μὴν τὸν παῖδα καὶ τὴν

[8]   ὅτι ἂν μὴ καλὸς κἀγαθὸς ᾖ, οὐ καθέξει τὴν φιλίαν, τοῦτον

[2]   ἔτι οἴομαι, ὡς οὐχὶ καὶ ἡ ἀνδρεία διδακτόν, ὁπότε αὕτη καίπερ

[9]   τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς μὲν γὰρ ἡ Αριάδνη ἀκούσασα τοιοῦτόν τι ἐποίησεν

[9]   ἀλλήλους. Εκ τούτου πρῶτον μὲν ἡ Αριάδνη ὡς νύμφη κεκοσμημένη παρῆλθε

[6]   τε καὶ εἰ μορφάζοις, ὥσπερ ἡ αὐλητρίς, καὶ σὺ πρὸς τὰ

[2]   ἀργύριον ἐλάμβανεν. Επεὶ δὲ αὐτοῖς ἡ αὐλητρὶς μὲν ηὔλησεν, ὁ δὲ

[2]   δ᾿ ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι ἡ γυναικεία φύσις οὐδὲν χείρων τῆς

[4]   ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν, ἵν᾿ ἡ γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ μηδὲ διανοηθῆναι

[9]   γονάτων, καὶ περιλαβὼν ἐφίλησεν αὐτήν. ἡ δ᾿ αἰδουμένῃ μὲν ἐῴκει, ὅμως

[8]   ταχὺ ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς πείρας· ἡ δ᾿ ἀληθὴς ἀνδραγαθία, ἂν μὴ

[3]   φίλοις καὶ πόλει δοκεῖ εἶναι, ἡ δὲ δικαιοσύνη οὐδὲ καθ᾿ ἓν

[2]   θεώμενοι ἐφοβοῦντο μή τι πάθῃ, ἡ δὲ θαρρούντως τε καὶ ἀσφαλῶς

[2]   ἀνεδίδου τοὺς τροχοὺς μέχρι δώδεκα. ἡ δὲ λαμβάνουσα ἅμα τε ὠρχεῖτο

[8]   καὶ πρὸς τὰ παιδικὰ πάσχειν· ἡ δὲ τῆς ψυχῆς φιλία διὰ

[4]   μὲν αὐτοῦ ὄψις εὐφραίνειν δύναται, ἡ δὲ τοῦ εἰδώλου τέρψιν μὲν

[5]   ὄψεις ὁρᾶν ἃ ἂν βούλωνται· ἡ δὲ ὑψηλὴ ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα

[8]   ἀνάγκη καὶ τὴν φιλίαν συναπομαραίνεσθαι, ἡ δὲ ψυχὴ ὅσονπερ ἂν χρόνον

[3]   καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ καλοκἀγαθία ἐστὶν ἡ δικαιοσύνη. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ

[5]   ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ ἢ ἡ ἐμή; Εγὼ μέν, ἔφη, οἶμαι

[2]   τούτου δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ ἡ ἑτέρα, παρεστηκὼς δέ τις τῇ

[8]   ἀνεπαφροδιτοτέρα, ἀλλὰ σαφῶς καὶ ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν

[1]   ἐπὶ τὴν θέαν. Ως δὲ ἡ ἱπποδρομία ἔληξεν, ἔχων τόν τε

[8]   ὡς, ὅ τι ποτ᾿ ἐστὶν ἡ καλοκἀγαθία, τῷ ταύτης ἔρωτι κατατήκεται;

[3]   τὸν οἶνον, οὕτως καὶ αὕτη ἡ κρᾶσις τῶν τε παίδων τῆς

[2]   ὥσπερ ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ ἡ Κριτοβούλου, μύρου μὲν τί καὶ

[4]   ὅπου ὄψει; Οτι, ὦ Σώκρατες, ἡ μὲν αὐτοῦ ὄψις εὐφραίνειν δύναται,

[8]   ἀλλὰ τῷ ὄντι ἀρετῆς ἐπιμελούμενον. ἡ μὲν γὰρ ψευδὴς δόξα ταχὺ

[5]   Αντισθένους πλοῦτον μή με καταδυναστεύσῃ. ἡ μὲν δὴ παῖς καὶ ὁ

[2]   ἂν νύμφαι τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ ἡ Κριτοβούλου,

[2]   ξιφῶν ὀρθῶν. Εἰς οὖν ταῦτα ἡ ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα

[2]   τῆς φύσεως γελοιότερον· ὅτι δ᾿ ἡ παῖς εἰς τοὔπισθεν καμπτομένη τροχοὺς

[7]   παῖς ὅδε ὁ σὸς καὶ ἡ παῖς ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν,

[2]   δῆλον καὶ ἐν οἷς δ᾿ ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι ἡ γυναικεία

[6]   ἔφη, σιωπᾷς. Αὕτη μὲν δὴ ἡ παροινία οὕτω κατεσβέσθη. ~Εκ τούτου

[4]   ἔσομαι. Καὶ αὕτη μὲν δὴ ἡ περίοδος τῶν λόγων ἀπετελέσθη. ~Ο

[8]   Καλλία, ἐρᾷς Αὐτολύκου πᾶσα μὲν ἡ πόλις οἶδε, πολλοὺς δ᾿ οἶμαι

[4]   τοῦ πλούτου καὶ ὅτι οὔτε ἡ πόλις σοι ἐπιτάττουσα ὡς δούλῳ

[8]   αὐτῶν. ὡς μὲν οὖν σοι ἡ πόλις ταχὺ ἂν ἐπιτρέψειεν αὑτήν,

[4]   ἀπέφερον τῷ δήμῳ, νῦν δὲ ἡ πόλις τέλος φέρουσα τρέφει με.

[5]   τῶν δὲ ῥινῶν ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ ἢ ἡ ἐμή; Εγὼ

[8]   πεπραγμένα. ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος ἡ συνουσία τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον

[8]   δὲ οἱ λόγοι, πραεῖα δὲ ἡ φωνή, ἱλαρὸν δὲ τὸ ἦθος;

[6]   οὕτω ποίει. Οἶμαι γάρ, ὥσπερ ἡ ᾠδὴ ἡδίων πρὸς τὸν αὐλόν,

[3]   Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης, ἥ γε ἀναμφιλογωτάτη· ἐπεί τοι ἀνδρεία

[8]   καὶ ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν θεὸν ἐπαφρόδιτα καὶ

[4]   σοί ἐστι μέγα φρονεῖν ἐφ᾿ ᾗ εἶπας οὕτως ἀδόξῳ οὔσῃ τέχνῃ;

[8]   ἐπιφανεῖς. Αεὶ μὲν οὖν ἔγωγε ἠγάμην τὴν σὴν φύσιν, νῦν δὲ

[9]   ὁ βακχεῖος ῥυθμός. ἔνθα δὴ ἠγάσθησαν τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς μὲν γὰρ

[1]   Χαρμίδην, τοῖς μὲν ἀμφ᾿ Αὐτόλυκον ἡγεῖσθαί τινα ἔταξεν, αὐτὸς δὲ προσῆλθε

[3]   οὐ λέξειν ὅ τι ἕκαστος ἡγεῖται πλείστου ἄξιον ἐπίστασθαι. Εγὼ μὲν

[8]   ποῖα Λακεδαιμόνιοι ἀσκοῦντες κράτιστοι δοκοῦσιν ἡγεμόνες εἶναι· προξενεῖς δὲ καὶ κατάγονται

[8]   ψυχὴ εὐθὺς ἐν τοῖς ἥλιξιν ἡγεμονική τε ἅμα καὶ φιλόφρων οὖσα

[1]   οὖν ἐννοήσας τις τὰ γιγνόμενα ἡγήσατ᾿ ἂν φύσει βασιλικόν τι κάλλος

[8]   πῶς οὐκ οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς ταῦτα συνεργὸν εἶναι κράτιστον,

[4]   Ελληνες καὶ βάρβαροι τοὺς θεοὺς ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι τά τε ὄντα

[4]   πολλὰ ἔχοντες χρήματα οὕτω πένεσθαι ἡγοῦνται ὥστε πάντα μὲν πόνον, πάντα

[7]   ὁ σὸς καὶ ἡ παῖς ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿

[4]   Καὶ πάντα τοίνυν ταῦτα οὕτως ἡδέα μοι δοκεῖ εἶναι ὡς μᾶλλον

[8]   καλὰ μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα σπουδάζοντα; Πρὸς δὲ τούτοις πιστεύοι

[8]   μὲν τὸ ἦθος ἀγαμένων ἀνάγκη ἡδεῖα καὶ ἐθελουσία καλεῖται· τῶν δὲ

[2]   χρόνου πολλοῦ δέονται, εἰ μέλλουσιν ἡδεῖαί τε καὶ ἐλευθέριοι ἔσεσθαι. Καὶ

[4]   δοκεῖ εἶναι ὡς μᾶλλον μὲν ἥδεσθαι ποιῶν ἕκαστα αὐτῶν οὐκ ἂν

[8]   ἀκούων. Τοῦτο δὲ φράζει ὅτι ἥδεται δέ τ᾿ ἀκούων. Εστι δὲ

[2]   αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δ᾿ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα ὀρθά

[2]   Δί᾿ ἔφη, καὶ μὴν ἔγωγε ἡδέως ἂν θεῴμην Πείσανδρον τὸν δημηγόρον

[4]   οὐδὲν ἄπιστον. Εκεῖνο μέντοι ἔγωγε ἡδέως ἂν πυθοίμην, πῶς αὐτοὺς θεραπεύων

[4]   τὰ ἐκ τῆς οἰκίας πέπραται, ἡδέως μὲν καθεύδω ἐκτεταμένος, πιστὸς δὲ

[8]   φιλεῖσθαι, πῶς οὐκ ἀνάγκη τούτους ἡδέως μὲν προσορᾶν ἀλλήλους, εὐνοϊκῶς δὲ

[2]   ἐγὼ μέν, ἔφη, πάνυ ἂν ἡδέως, ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ σχήματα

[4]   ἀποδεικνύναι, οὐχ οὗτος παντελῶς ἂν ἤδη ἀγαθὸς μαστροπὸς εἴη; Σαφῶς γε

[8]   ἔτι καὶ νῦν ἐρώμενος ὢν ἤδη ἄλλων ἐπιθυμεῖ. Αλλὰ μὴν καὶ

[4]   Κλεινίᾳ δὲ πρὸς τὸ ὄπισθεν ἤδη ἀναβαίνει; Οὗτος οὖν συμφοιτῶν εἰς

[4]   γεγένημαι, οὐκέτι δὲ ἀπειλοῦμαι, ἀλλ᾿ ἤδη ἀπειλῶ ἄλλοις, ὡς ἐλευθέρῳ τε

[9]   λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη γὰρ ὥρα ἦν αὐτῷ) ἐξανίστατο

[4]   μὲν πείθωμαι, οὐδέποτέ μοι μεταμέλει· ἤδη δέ ποτε καὶ ἀπιστήσας ἐκολάσθην.

[4]   ἀπῄει ἀπ᾿ αὐτοῦ· νῦν δὲ ἤδη εἶδον αὐτὸν καὶ σκαρδαμύξαντα. Καίτοι

[4]   ὠφελῆσαι. Καὶ μέντοι πολὺ βέλτιον ἤδη ἔχει. Πρόσθεν μὲν γάρ, ὥσπερ

[8]   δὲ τῆς ἀναιδοῦς ὁμιλίας πολλὰ ἤδη καὶ ἀνόσια πεπραγμένα. ὡς δὲ

[4]   καὶ ἐπιδημεῖν· ὑπανίστανται δέ μοι ἤδη καὶ θάκων καὶ ὁδῶν ἐξίστανται

[5]   τοῦ ὁρᾶν. Οὕτω μὲν τοίνυν ἤδη οἱ ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ καλλίονες ἂν

[4]   Ηράκλεις, ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι ὑπὸ τοῦ σοῦ παιδὸς ὥστε

[4]   μάλα τοῦτό γε ὠφελημένοι ἔσεσθε· ἥδιον γὰρ πιεῖσθε. Καὶ ὁ Χαρμίδης

[4]   ἢ ἕτερα παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον δ᾿ ἂν δουλεύοιμι ἢ ἐλεύθερος

[2]   γυμναζόμενος μᾶλλον ὑγιαίνειν ἢ εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν ἢ εἰ

[4]   καὶ κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ ἐκείνου ἥδιον ἢ ἀκίνδυνος ζῴην. ὥστε εἰ

[7]   τὰ σώματα καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ ἡσυχίαν ἔχοντας τοὺς καλοὺς

[4]   εἰδὼς ὅτι χρήματα ἡδὺ κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ τὰ ὄντα

[4]   εἶναι. Νῦν γὰρ ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα πάντα

[3]   ποιοῖμεν. Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ἥδιστ᾿ ἂν ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τὴν

[2]   ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. Καὶ ὃς ἔφη· Τί

[4]   οὕτω μοι δοκεῖ ἔνια αὐτῶν ἡδίω εἶναι τοῦ συμφέροντος. Πλείστου δ᾿

[2]   ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα

[6]   Οἶμαι γάρ, ὥσπερ ἡ ᾠδὴ ἡδίων πρὸς τὸν αὐλόν, οὕτω καὶ

[6]   αὑτοῦ ἐπιδειγμάτων ἀμελοῦντας, ἀλλήλοις δὲ ἡδομέ νους, φθονῶν τῷ Σωκράτει εἶπεν·

[8]   μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων ἡδονὴν ἀντ᾿ εὐκλείας αἱρεῖσθαι; Καίτοι Παυσανίας

[7]   θαῦμα μὲν ἴσως τί ἐστιν, ἡδονὴν δὲ οὐδὲ ταῦτα δύναμαι γνῶναι

[4]   Καὶ πολὺ πλέον διαφέρει πρὸς ἡδονήν, ὅταν ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι

[4]   οἱ θεοί, ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ ἥδονται. Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος

[4]   γοῦν καίπερ εἰδὼς ὅτι χρήματα ἡδὺ κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ

[4]   ἡλικίᾳ τοῦ κάλλους. Εἰ δὲ ἡδὺ τὸ παρ᾿ ἑκόντων διαπράττεσθαι ὧν

[8]   ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν θεοῖς τετίμηται. Αλλὰ μήν,

[4]   μόνον σῖτον ἀλλὰ καὶ ποτὸν ἡδύνει. Εἰ δὲ δὴ τοῦτο καὶ

[6]   οὕτω καὶ τοὺς σοὺς λόγους ἡδύνεσθαι ἄν τι ὑπὸ τῶν φθόγγων,

[4]   τις ἡμᾶς πρὸς Καλλίαν ἐλθόντας ἡδυπαθεῖν. Μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Εἰς

[4]   ἐμοὶ παρέχοι. Καὶ γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς

[8]   Εξ οὖν συναμφοτέρων τούτων οὐχ ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων

[8]   θάλλουσα μορφῇ τε ἐλευθερίᾳ καὶ ἤθει αἰδήμονί τε καὶ γενναίῳ ψυχὴ

[8]   γε μὴν τῶν μὲν τὸ ἦθος ἀγαμένων ἀνάγκη ἡδεῖα καὶ ἐθελουσία

[8]   ἡ φωνή, ἱλαρὸν δὲ τὸ ἦθος; Τοῖς δὲ σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις

[4]   δὲ κλινθῆναι ἐυξέστου ἐπὶ δίφρου ἦκ᾿ ἐπ᾿ ἀριστερὰ τοῖιν, ἀτὰρ τὸν

[1]   ὄντος, καὶ νενικηκότα αὐτὸν παγκράτιον ἧκεν ἄγων ἐπὶ τὴν θέαν. Ως

[3]   γὰρ δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον ὂν

[3]   γε πράγματι. Τοῦτο γὰρ δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον,

[4]   γὰρ μάλιστα τὰ παρόντα ἀρκεῖ ἥκιστα τῶν ἀλλοτρίων ὀρέγονται. ἄξιον δ᾿

[4]   Επειδὴ δὲ εἰς τὸν Φίλιππον ἧκον, ἠρώτων αὐτὸν τί ὁρῶν ἐν

[4]   Φίλιππος, καὶ πρῴην ἐγώ σου ἤκουον εὐχομένου πρὸς τοὺς θεοὺς ὅπου

[9]   πάντες ἀνεπτερωμένοι ἐθεῶντο. Καὶ γὰρ ἤκουον τοῦ Διονύσου μὲν ἐπερωτῶντος αὐτὴν

[2]   μὴ μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου ἤκουσα ὅμοια οἷς νῦν λέγεις, καὶ

[3]   Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν, ἤρετό τις

[9]   πᾶς ἂν ἔγνω ὅτι ἀσμένη ἤκουσε· καὶ ὑπήντησε μὲν οὒ οὐδὲ

[1]   μὲν γελωτοποιός εἰμι ἴστε πάντες· ἥκω δὲ προθύμως νομίσας γελοιότερον εἶναι

[8]   ἐγνωκότες εἶεν καὶ Θηβαῖοι καὶ Ηλεῖοι· συγκαθεύδοντας γοῦν αὐτοῖς ὅμως παρατάττεσθαι

[4]   οἶδα δέ σε Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ, παρ᾿ οὗ οὗτος καὶ τὸ

[3]   Οἶσθά τι οὖν ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν; Οὐ μὰ τὸν Δί᾿

[4]   γέροντας ἐκλέγονται, ὡς συμπαρομαρτοῦντος πάσῃ ἡλικίᾳ τοῦ κάλλους. Εἰ δὲ ἡδὺ

[8]   γενναίῳ ψυχὴ εὐθὺς ἐν τοῖς ἥλιξιν ἡγεμονική τε ἅμα καὶ φιλόφρων

[4]   οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ δὲ καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην χάριν οἶδα ὅτι

[1]   καὶ Προδίκῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἡμᾶς δ᾿ ὁρᾷς αὐτουργούς τινας τῆς

[2]   νέοις μὲν ἂν εἴη ταῦτα· ἡμᾶς δὲ τοὺς μηκέτι γυμναζομένους τίνος

[2]   Νὴ Δί᾿ ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς. Οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον

[1]   Σωκράτης εἶπεν· Αεὶ σὺ ἐπισκώπτεις ἡμᾶς καταφρονῶν, ὅτι σὺ μὲν Πρωταγόρᾳ

[6]   ἔφη, ὅτι καὶ σὺ νῦν ἡμᾶς λυπεῖς σιωπῶν; Η καὶ ὅταν

[4]   τί δή ποτε, ὦ Σώκρατες, ἡμᾶς μὲν οὕτω τοὺς φίλους μορμολύττῃ

[4]   προκείμενοι λόγοι περιέλθωσι. Κρινάτω δ᾿ ἡμᾶς μὴ Αλέξανδρος ὁ Πριάμου, ἀλλ᾿

[8]   Αρ᾿ ἔφη, ὦ ἄνδρες, εἰκὸς ἡμᾶς παρόντος δαίμονος μεγάλου καὶ τῷ

[3]   σῷ κάλλει ἱκανὸς εἶ βελτίους ἡμᾶς ποιεῖν; Εἰ δὲ μή, δῆλόν

[4]   τρωξόμεθα, ὅπως μὴ φήσῃ τις ἡμᾶς πρὸς Καλλίαν ἐλθόντας ἡδυπαθεῖν. Μηδαμῶς,

[8]   σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὑπερορᾷ; Σὺ δὲ

[4]   Διὰ γὰρ τὸ ἐμπνεῖν τι ἡμᾶς τοὺς καλοὺς τοῖς ἐρωτικοῖς ἐλευθεριωτέρους

[3]   δή, ὦ ἄνδρες, ἱκανοὶ τέρπειν ἡμᾶς φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων οἶδ᾿

[2]   τὴν καρπογονίαν. Οὕτω δὲ καὶ ἡμεῖς ἂν μὲν ἁθρόον τὸ ποτὸν

[7]   παῖς ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿ ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι

[4]   τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα σιτίσαντες συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν

[3]   ἄνδρες, ἱκανοὶ τέρπειν ἡμᾶς φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων οἶδ᾿ ὅτι πολὺ

[2]   καὶ ἡμῖν γε, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς διψῶμεν ἐπὶ σοὶ γελῶντες. Ο

[4]   ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ δὲ καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην

[3]   γε αὐτῶν ὀλίγου ἀν᾿ ἑκάστην ἡμέραν; Οἶσθά τι οὖν ἔθνος, ἔφη,

[4]   λήθω αὐτοὺς οὔτε νυκτὸς οὔθ᾿ ἡμέρας οὔθ᾿ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι οὔθ᾿

[4]   τε ὦμον πλεῖν ἢ πέντε ἡμέρας ὤδαξον καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ

[8]   καὶ ἄλλοι δὲ πολλοὶ τῶν ἡμιθέων οἱ ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ διὰ

[4]   Σωκράτης· Οὐκοῦν λοιπὸν ἂν εἴη ἡμῖν ἃ ἕκαστος ὑπέσχετο ἀποδεικνύναι ὡς

[4]   μοί γ᾿ ἔφη, ὡς ἐν ἡμῖν αὐτοῖς εἰρῆσθαι, οὗτος καὶ πεφιληκέναι

[2]   Δί᾿ ἔφη ὁ Καλλίας, καὶ ἡμῖν γε, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς διψῶμεν

[8]   Εκείνοις μὲν γὰρ ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι δ᾿ ἔμοιγε

[2]   οὖν εἰ καὶ μύρον τις ἡμῖν ἐνέγκαι, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα;

[3]   Εντεῦθεν εἶπαν πολλοί· Σὺ τοίνυν ἡμῖν ἐξηγοῦ ποίων λόγων ἁπτόμενοι μάλιστ᾿

[2]   ἁθρόον τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῖν καὶ τὰ σώματα καὶ αἱ

[2]   λέγειν τι δυνησόμεθα· ἂν δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ

[4]   ἄλλην που δόξαν γελοίαν κίνδυνος ἡμῖν προσλαβεῖν. ὄψον μὲν γὰρ δὴ

[5]   γε τοῦ ὀσφραίνεσθαι ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνας οἱ θεοί. Οἱ μὲν

[6]   ἄν, ἔφη, ὦ Ερμόγενες, εἰπεῖν ἡμῖν τί ἐστὶ παροινία; Καὶ ὃς

[4]   Κλεινίαν ἀναφαίνουσιν. ἄξιόν γε μὴν ἡμῖν τοῖς καλοῖς καὶ ἐπὶ τοῖσδε

[4]   ὁ Σωκράτης, σὺ αὖ λέγε ἡμῖν, ὦ Αντίσθενες, πῶς οὕτω βραχέα

[8]   ἀντερᾶται. Ερμογένη γε μὴν τίς ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὡς, ὅ τι

[2]   μὲν γὰρ ἀπ᾿ ἐσθλὰ διδάξεαι· ἢν δὲ κακοῖσι συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ

[2]   τοῦ σώματος ἐν τῇ ὀρχήσει ἦν, ἀλλ᾿ ἅμα καὶ τράχηλος καὶ

[9]   Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη γὰρ ὥρα ἦν αὐτῷ) ἐξανίστατο εἰς περίπατον· καὶ

[1]   ὡς δὲ πάνυ ἀχθόμενος φανερὸς ἦν, εἰ μὴ ἕψοιντο, συνηκολούθησαν. Επειτα

[1]   τῷ ἀνδρῶνι ἔνθα τὸ δεῖπνον ἦν εἶπεν· ὅτι μὲν γελωτοποιός εἰμι

[4]   καὶ Σωκράτει, ὅτε μὲν πλούσιος ἦν, ἐλοιδόρουν με ὅτι συνῆν, νῦν

[1]   Σωκράτην πρῶτον μέν, ὥσπερ εἰκὸς ἦν, ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο

[4]   ἐοικώς, τότε δὲ σαφῶς δοῦλος ἦν· καὶ τότε μὲν ἐγὼ φόρον

[1]   παραγενόμενος ταῦτα γιγνώσκω δηλῶσαι βούλομαι. ἦν μὲν γὰρ Παναθηναίων τῶν μεγάλων

[9]   οὒ οὐδὲ ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν μόλις ἠρεμοῦσα. Επεί γε μὴν

[4]   ὡς εἰ πλαστικὸς ἢ ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐκ τοῦ

[4]   τῇ πόλει ὅτε μὲν πλούσιος ἦν πρῶτον μὲν ἐφοβούμην μή τίς

[1]   διὰ τὸν ἔρωτα πράττων ἀξιοθέατος ἦν τοῖς τετελεσμένοις τούτῳ τῷ θεῷ.

[4]   ὑμῖν δοκεῖ μαστροποῦ ἔργον εἶναι ἣν ἂν ἢ ὃν ἂν μαστροπεύῃ

[3]   ἐπιμελούμενος ὅπως ἀνὴρ ἀγαθὸς γενοίμην ἠνάγκασέ με πάντα τὰ Ομήρου ἔπη

[4]   κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿ εἶξαί τέ οἱ ἡνία χερσί. Καὶ πρὸς τούτοις γε

[9]   Διονύσου θάλαμον· μετὰ δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς παρὰ θεοῖς καὶ

[4]   Νικήρατος, μὴ ζήλου· ἐγὼ γὰρ ἥξω παρ᾿ αὐτοῦ δανεισάμενος τὸ μηδενὸς

[1]   ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην μᾶλλον ἤπερ ἀθάνατος γενέσθαι, οὔτε μὴν ὡς

[2]   ἔμαθον, ἐχειρονόμουν δέ· ταῦτα γὰρ ἠπιστάμην. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Φίλιππος,

[4]   αὐτόν. Καὶ ὁ Σωκράτης ἀκούσας, Ηράκλεις, ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι

[4]   καὶ πρὸς ἐμὲ ἐπαινῶν τὸν Ηρακλεώτην ξένον ἐπεί με ἐποίησας ἐπιθυμεῖν

[8]   ἀγασθείη, ἀθανάτους τούτους ἐποίει· ὧν Ηρακλῆς μὲν καὶ Διόσκουροί εἰσι, λέγονται

[4]   πάσας τὰς νύκτας. Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη ὁ Σωκράτης, εὐτύχημά γέ

[4]   Ο δὲ Καλλίας, Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη, τά τε ἄλλα ζηλῶ

[8]   ὁ Ερμογένης εἶπε· Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἄλλα τέ

[9]   συνεξιὼν ἐπιστραφεὶς εἶπε· Νὴ τὴν Ηραν, ὦ Σώκρατες, καλός γε κἀγαθὸς

[8]   ὅσων μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος εἴα αὐτὰς θνητὰς εἶναι·

[9]   ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν μόλις ἠρεμοῦσα. Επεί γε μὴν κατεῖδεν αὐτὴν

[3]   ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν, ἤρετό τις αὐτόν· Αλλ᾿ ἐπὶ τῷ

[2]   καὶ νῦν τῷδε τῷ παιδὶ ἤρκεσε τόδε τὸ οἴκημα ἐνιδρῶσαι, καὶ

[3]   προσέβλεψαν αὐτῷ, καὶ πολλοὶ ἅμα ἤροντο εἰ καὶ σφίσι δηλώσοι αὐτούς.

[7]   ᾄσαιμεν; Καὶ εὐθὺς τοῦτ᾿ εἰπὼν ἦρχεν ᾠδῆς. Επεὶ δ᾿ ᾖσεν, εἰσεφέρετο

[8]   ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ θεοὶ καὶ ἥρωες τὴν τῆς ψυχῆς φιλίαν περὶ

[4]   δὲ εἰς τὸν Φίλιππον ἧκον, ἠρώτων αὐτὸν τί ὁρῶν ἐν τῇ

[4]   πρὸς τοὺς θεοὺς ὅπου ἂν ᾖς διδόναι καρποῦ μὲν ἀφθονίαν, φρενῶν

[3]   φθονήσω εἰπεῖν τὴν τέχνην δι᾿ ἧς τοῦτο ἀπεργάζομαι. Αλλὰ σὺ αὖ,

[7]   εἰπὼν ἦρχεν ᾠδῆς. Επεὶ δ᾿ ᾖσεν, εἰσεφέρετο τῇ ὀρχηστρίδι τροχὸς τῶν

[3]   αὐλὸν ἐκιθάρισεν ὁ παῖς καὶ ᾖσεν. ἔνθα δὴ ἐπῄνεσαν μὲν ἅπαντες·

[3]   οὐκ ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν,

[1]   οἰκτισμῷ αὐτοῦ. Ο δ᾿ ὡς ᾔσθετο τοῦ γέλωτος, ἀνεκαλύψατό τε καὶ

[2]   ἔτι καλλίων φαίνεται ἢ ὅταν ἡσυχίαν ἔχῃ; Καὶ ὁ Χαρμίδης εἶπεν·

[7]   καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ ἡσυχίαν ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ ὡραίους

[4]   λέγοντα· ὁ δὲ καλὸς καὶ ἡσυχίαν ἔχων πάντ᾿ ἂν διαπράξαιτο. Εγὼ

[1]   νῦν δέ, ἐὰν παρ᾿ ἐμοὶ ἦτε, ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς

[4]   ἕκαστα αὐτῶν οὐκ ἂν εὐξαίμην, ἧττον δέ· οὕτω μοι δοκεῖ ἔνια

[4]   ἢ ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς

[4]   μεμνημένος; Αν δὲ μὴ ὀνομάζω, ἧττόν τί με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ;

[2]   αὐτῇ προσφέροντα. Εκ τούτου δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ ἡ ἑτέρα, παρεστηκὼς

[9]   Οὔπω δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου ηὐλεῖτο ὁ βακχεῖος ῥυθμός. ἔνθα δὴ

[2]   δὲ αὐτοῖς ἡ αὐλητρὶς μὲν ηὔλησεν, ὁ δὲ παῖς ἐκιθάρισε, καὶ

Chapitre
[4]	Εγὼ γὰρ ταῦτα πάντα ἐπίσταμαι.	Η	καὶ βασιλεύειν, ἔφη ὁ Αντισθένης,
[6]	σὺ νῦν ἡμᾶς λυπεῖς σιωπῶν;	Η	καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη. Οὐκ
[4]	ἕξουσιν οὐκ ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν.	Η	καί σοι, ἔφη, ἀποδιδόασιν ὅ
[6]	παντάπασι σιωπῶμεν. Καὶ ὁ Ερμογένης,	Η	οὖν βούλεσθε, ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος
[3]	μέγιστον φρονεῖς; Επὶ κάλλει, ἔφη.	Η	οὖν καὶ σύ, ἔφη ὁ
[6]	ἔφη. Οὐκ ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν.	Η	οὖν λέληθέ σε ὅτι μεταξὺ
[4]	στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ	ἢ	Αἴαντι ἢ Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ,
[4]	κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ ἐκείνου ἥδιον	ἢ	ἀκίνδυνος ζῴην. ὥστε εἰ σύ,
[8]	προσαιτῶν καὶ προσδεόμενος ἢ φιλήματος	ἢ	ἄλλου τινὸς ψηλαφήματος παρακολουθεῖ. Εἰ
[4]	γὰρ πονοίην ἂν ῥᾷον ἐκείνῳ	ἢ	ἀναπαυοίμην, καὶ κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ
[4]	πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς πατρίδος μᾶλλον	ἢ	ἀπιστεῖσθαι. Εγὼ τοίνυν ἐν τῇδε
[5]	ὅ τι με χρὴ παθεῖν	ἢ	ἀποτεῖσαι. Μόνον, ἔφη, κρυφῇ φερόντων·
[4]	Συρακόσιε, ἐπὶ τῷ μέγα φρονεῖς;	ἢ	δῆλον ὅτι ἐπὶ τῷ παιδί;
[4]	οὖν ὑμῶν βούληται ἢ οἰκονομικὸς	ἢ	δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ
[8]	τῷ δὲ παιδὶ τὰ ἐπονειδιστότατα;	ἢ	διότι ἃ σπεύδει πράττειν παρὰ
[8]	μὲν οὖν μία ἐστὶν Αφροδίτη	ἢ	διτταί, Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος,
[4]	φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι μᾶλλον	ἢ	δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον ἢ
[5]	πεποίηται, πολὺ ἂν σὺ μεῖζον	ἢ	ἐγὼ ἀποδάκοις. Διὰ δὲ τὸ
[6]	φροντιστὴς ἐπικαλούμενος; Οὐκοῦν κάλλιον, ἔφη,	ἢ	εἰ ἀφρόντιστος ἐκαλούμην. Εἰ μή
[2]	εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν	ἢ	εἰ {διὰ} τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ,
[2]	εἰ βούλομαι γυμναζόμενος μᾶλλον ὑγιαίνειν	ἢ	εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν
[1]	ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον	ἢ	εἰ στρατηγοῖς καὶ ἱππάρχοις καὶ
[4]	λαμβάνοιμι, ἥδιον δ᾿ ἂν δουλεύοιμι	ἢ	ἐλεύθερος εἴην, εἴ μου Κλεινίας
[4]	Καλλία, πότερον ἐν ταῖς ψυχαῖς	ἢ	ἐν τῷ βαλαντίῳ τὸ δίκαιόν
[2]	τῷ σώματι πᾶν ἰσόρροπον ποιεῖν;	ἢ	ἐπ᾿ ἐκείνῳ γελᾶτε, ὅτι οὐ
[4]	ἂν Κλεινίᾳ τὰ ὄντα διδοίην	ἢ	ἕτερα παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον
[5]	ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ	ἢ	εὖ πεφυκότα πρὸς ἃ ἂν
[3]	μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν συνόντες ὠφελεῖν τι	ἢ	εὐφραίνειν ἀλλήλους; Εντεῦθεν εἶπαν πολλοί·
[4]	τῇ ψυχῇ ὡς εἰ πλαστικὸς	ἢ	ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον
[5]	ῥινῶν ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ	ἢ	ἡ ἐμή; Εγὼ μέν, ἔφη,
[7]	σώματα καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον	ἢ	ἡσυχίαν ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ
[4]	ἢ δουλεύειν καὶ θεραπεύεσθαι μᾶλλον	ἢ	θεραπεύειν καὶ πιστεύεσθαι ὑπὸ τῆς
[5]	μόνον νομίζεις τὸ καλὸν εἶναι	ἢ	καὶ ἐν ἄλλῳ τινί; Εγὼ
[3]	φρονεῖς. Δικαιότερόν γ᾿ ἔφη, οἴομαι,	ἢ	Καλλιππίδης ὁ ὑποκριτής, ὃς ὑπερσεμνύνεται
[3]	εἶπε· Πότερον τέχνην τινὰ βαναυσικὴν	ἢ	καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ καλοκἀγαθία ἐστὶν
[4]	ἁπάντων μᾶλλον δεξαίμην ἂν εἶναι	ἢ	Κλεινίου ἑνὸς ὄντος· ἄχθομαι δὲ
[6]	βελτίστοις εἰκάζω αὐτόν, ἐπαινοῦντι μᾶλλον	ἢ	λοιδορουμένῳ δικαίως ἂν εἰκάζοι μέ
[4]	βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν τινα μᾶλλον	ἢ	μαχούμεθα. Καὶ οὗτος μὲν δὴ
[2]	γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων	ἢ	μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα.
[4]	ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι	ἢ	Νέστορι ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω.
[8]	τί μᾶλλον στέρξει τὸν πριάμενον	ἢ	ὁ ἐν ἀγορᾷ πωλῶν καὶ
[8]	κρείττων ἐστὶν ὁ τῆς ψυχῆς	ἢ	ὁ τοῦ σώματος ἔρως. ὅτι
[1]	τοῦτ᾿ ἔφη, ὦ Φίλιππε; ἀλλ᾿	ἢ	ὀδύνη σε εἴληφε; Καὶ ὃς
[4]	Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ Νέστορι	ἢ	Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ
[4]	ὅστις ἂν οὖν ὑμῶν βούληται	ἢ	οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς
[4]	ἢ δημηγορικὸς ἢ στρατηγικὸς γενέσθαι	ἢ	ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ Αἴαντι ἢ
[4]	μαστροποῦ ἔργον εἶναι ἣν ἂν	ἢ	ὃν ἂν μαστροπεύῃ ἀρέσκοντα τοῦτον
[4]	ὁ ἑνὶ δυνάμενος ἀρεστοὺς ποιεῖν	ἢ	ὅστις καὶ πολλοῖς; ἐνταῦθα μέντοι
[2]	τοῖς σχήμασιν ἔτι καλλίων φαίνεται	ἢ	ὅταν ἡσυχίαν ἔχῃ; Καὶ ὁ
[4]	ὅταν ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι	ἢ	ὅταν τινὶ τῶν τιμίων χρῶμαι,
[2]	ἔχων μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν;	ἢ	οὐκ ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν
[4]	Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος,	ἢ	πάντων Σειληνῶν τῶν ἐν τοῖς
[8]	δ᾿ ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον	ἢ	παρὰ πότον πρέπει, μηδὲ τοῦτο
[8]	ἔχειν, καὶ ἀπόντων ἔτι μᾶλλον	ἢ	παρόντων ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ ταῦτα πάντα
[4]	δεδηγμένος τόν τε ὦμον πλεῖν	ἢ	πέντε ἡμέρας ὤδαξον καὶ ἐν
[4]	παθεῖν μᾶλλον κακῶς ἱκανὸς εἴην	ἢ	ποιῆσαι ἐκείνους. Καὶ γὰρ δὴ
[4]	εἰκὸς εἶναι τοὺς εὐτέλειαν μᾶλλον	ἢ	πολυχρηματίαν σκοποῦντας. Οἷς γὰρ μάλιστα
[4]	ἀλλ᾿ ἔνιοι καὶ ἐχθιόνως ἔχουσιν	ἢ	πρὶν λαβεῖν. Θαυμαστά γ᾿ ἔφη
[4]	ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου	ἢ	πρὸς αὐτὸν ὁρῶν ὅμοιον αὐτῷ
[5]	τοὺς Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους τίκτουσιν	ἢ	σοί; Καὶ ὁ Κριτόβουλος, Οὐκέτι,
[4]	βούληται ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς	ἢ	στρατηγικὸς γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ
[4]	καὶ τὴν παῖδα φιλῆσαί με	ἢ	σύ, ὦ Σώκρατες, εἰ καὶ
[8]	τὰ τοῦ παιδὸς καλὰ μᾶλλον	ἢ	τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα σπουδάζοντα; Πρὸς
[4]	ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι	ἢ	τἆλλα πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποις
[8]	ἄν τις πιστεύσειεν ἢ χρήματα	ἢ	τέκνα ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ
[8]	τῆς ψυχῆς φιλίαν περὶ πλείονος	ἢ	τὴν τοῦ σώματος χρῆσιν ποιοῦνται.
[1]	νομίσας γελοιότερον εἶναι τὸ ἄκλητον	ἢ	τὸ κεκλημένον ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ
[2]	ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν σκιᾷ;	ἢ	τόδε γελᾶτε, εἰ μείζω τοῦ
[8]	συνουσία τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον	ἢ	τῷ τὴν ψυχὴν ἀγαπῶντι, νῦν
[4]	πολλὰ εἶχον, ἀεί τι ἀπέβαλλον	ἢ	ὑπὸ τῆς πόλεως ἢ ὑπὸ
[4]	ἀπέβαλλον ἢ ὑπὸ τῆς πόλεως	ἢ	ὑπὸ τῆς τύχης· νῦν δὲ
[8]	καὶ κινδυνεύειν ἐθελόντων πραττόμενα μᾶλλον	ἢ	ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων ἡδονὴν ἀντ᾿
[8]	γάρ τοι προσαιτῶν καὶ προσδεόμενος	ἢ	φιλήματος ἢ ἄλλου τινὸς ψηλαφήματος
[4]	ἔφη, ὁμολογεῖται, κρεῖττον εἶναι θαρρεῖν	ἢ	φοβεῖσθαι καὶ ἐλεύθερον εἶναι μᾶλλον
[8]	πιστεύσειεν ἢ χρήματα ἢ τέκνα	ἢ	χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ μὲν γὰρ
[8]	φιληθέντι μᾶλλον ἄν τις πιστεύσειεν	ἢ	χρήματα ἢ τέκνα ἢ χάριτας
[2]	γυμνάσομαι, ὅταν δὲ ἄγαν καῦμα	ᾖ,	ἐν σκιᾷ; ἢ τόδε γελᾶτε,
[5]	ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα	ᾖ	ἢ εὖ πεφυκότα πρὸς ἃ
[9]	τοὺς παρόντας ἅπαντας συνομόσαι ἂν	ἦ	μὴν τὸν παῖδα καὶ τὴν
[8]	ὅτι ἂν μὴ καλὸς κἀγαθὸς	ᾖ,	οὐ καθέξει τὴν φιλίαν, τοῦτον
[2]	ἔτι οἴομαι, ὡς οὐχὶ καὶ	ἡ	ἀνδρεία διδακτόν, ὁπότε αὕτη καίπερ
[9]	τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς μὲν γὰρ	ἡ	Αριάδνη ἀκούσασα τοιοῦτόν τι ἐποίησεν
[9]	ἀλλήλους. Εκ τούτου πρῶτον μὲν	ἡ	Αριάδνη ὡς νύμφη κεκοσμημένη παρῆλθε
[6]	τε καὶ εἰ μορφάζοις, ὥσπερ	ἡ	αὐλητρίς, καὶ σὺ πρὸς τὰ
[2]	ἀργύριον ἐλάμβανεν. Επεὶ δὲ αὐτοῖς	ἡ	αὐλητρὶς μὲν ηὔλησεν, ὁ δὲ
[2]	δ᾿ ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι	ἡ	γυναικεία φύσις οὐδὲν χείρων τῆς
[4]	ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν, ἵν᾿	ἡ	γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ μηδὲ διανοηθῆναι
[9]	γονάτων, καὶ περιλαβὼν ἐφίλησεν αὐτήν.	ἡ	δ᾿ αἰδουμένῃ μὲν ἐῴκει, ὅμως
[8]	ταχὺ ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς πείρας·	ἡ	δ᾿ ἀληθὴς ἀνδραγαθία, ἂν μὴ
[3]	φίλοις καὶ πόλει δοκεῖ εἶναι,	ἡ	δὲ δικαιοσύνη οὐδὲ καθ᾿ ἓν
[2]	θεώμενοι ἐφοβοῦντο μή τι πάθῃ,	ἡ	δὲ θαρρούντως τε καὶ ἀσφαλῶς
[2]	ἀνεδίδου τοὺς τροχοὺς μέχρι δώδεκα.	ἡ	δὲ λαμβάνουσα ἅμα τε ὠρχεῖτο
[8]	καὶ πρὸς τὰ παιδικὰ πάσχειν·	ἡ	δὲ τῆς ψυχῆς φιλία διὰ
[4]	μὲν αὐτοῦ ὄψις εὐφραίνειν δύναται,	ἡ	δὲ τοῦ εἰδώλου τέρψιν μὲν
[5]	ὄψεις ὁρᾶν ἃ ἂν βούλωνται·	ἡ	δὲ ὑψηλὴ ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα
[8]	ἀνάγκη καὶ τὴν φιλίαν συναπομαραίνεσθαι,	ἡ	δὲ ψυχὴ ὅσονπερ ἂν χρόνον
[3]	καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ καλοκἀγαθία ἐστὶν	ἡ	δικαιοσύνη. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[5]	ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ ἢ	ἡ	ἐμή; Εγὼ μέν, ἔφη, οἶμαι
[2]	τούτου δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ	ἡ	ἑτέρα, παρεστηκὼς δέ τις τῇ
[8]	ἀνεπαφροδιτοτέρα, ἀλλὰ σαφῶς καὶ ἀποτελεῖται	ἡ	εὐχὴ ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν
[1]	ἐπὶ τὴν θέαν. Ως δὲ	ἡ	ἱπποδρομία ἔληξεν, ἔχων τόν τε
[8]	ὡς, ὅ τι ποτ᾿ ἐστὶν	ἡ	καλοκἀγαθία, τῷ ταύτης ἔρωτι κατατήκεται;
[3]	τὸν οἶνον, οὕτως καὶ αὕτη	ἡ	κρᾶσις τῶν τε παίδων τῆς
[2]	ὥσπερ ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ	ἡ	Κριτοβούλου, μύρου μὲν τί καὶ
[4]	ὅπου ὄψει; Οτι, ὦ Σώκρατες,	ἡ	μὲν αὐτοῦ ὄψις εὐφραίνειν δύναται,
[8]	ἀλλὰ τῷ ὄντι ἀρετῆς ἐπιμελούμενον.	ἡ	μὲν γὰρ ψευδὴς δόξα ταχὺ
[5]	Αντισθένους πλοῦτον μή με καταδυναστεύσῃ.	ἡ	μὲν δὴ παῖς καὶ ὁ
[2]	ἂν νύμφαι τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ	ἡ	Νικηράτου τοῦδε καὶ ἡ Κριτοβούλου,
[2]	ξιφῶν ὀρθῶν. Εἰς οὖν ταῦτα	ἡ	ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα
[2]	τῆς φύσεως γελοιότερον· ὅτι δ᾿	ἡ	παῖς εἰς τοὔπισθεν καμπτομένη τροχοὺς
[7]	παῖς ὅδε ὁ σὸς καὶ	ἡ	παῖς ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν,
[2]	δῆλον καὶ ἐν οἷς δ᾿	ἡ	παῖς ποιεῖ ὅτι ἡ γυναικεία
[6]	ἔφη, σιωπᾷς. Αὕτη μὲν δὴ	ἡ	παροινία οὕτω κατεσβέσθη. ~Εκ τούτου
[4]	ἔσομαι. Καὶ αὕτη μὲν δὴ	ἡ	περίοδος τῶν λόγων ἀπετελέσθη. ~Ο
[8]	Καλλία, ἐρᾷς Αὐτολύκου πᾶσα μὲν	ἡ	πόλις οἶδε, πολλοὺς δ᾿ οἶμαι
[4]	τοῦ πλούτου καὶ ὅτι οὔτε	ἡ	πόλις σοι ἐπιτάττουσα ὡς δούλῳ
[8]	αὐτῶν. ὡς μὲν οὖν σοι	ἡ	πόλις ταχὺ ἂν ἐπιτρέψειεν αὑτήν,
[4]	ἀπέφερον τῷ δήμῳ, νῦν δὲ	ἡ	πόλις τέλος φέρουσα τρέφει με.
[5]	τῶν δὲ ῥινῶν ποτέρα καλλίων,	ἡ	σὴ ἢ ἡ ἐμή; Εγὼ
[8]	πεπραγμένα. ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος	ἡ	συνουσία τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον
[8]	δὲ οἱ λόγοι, πραεῖα δὲ	ἡ	φωνή, ἱλαρὸν δὲ τὸ ἦθος;
[6]	οὕτω ποίει. Οἶμαι γάρ, ὥσπερ	ἡ	ᾠδὴ ἡδίων πρὸς τὸν αὐλόν,
[3]	Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης,	ἥ	γε ἀναμφιλογωτάτη· ἐπεί τοι ἀνδρεία
[8]	καὶ ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ ἐν	ᾗ	αἰτούμεθα τὴν θεὸν ἐπαφρόδιτα καὶ
[4]	σοί ἐστι μέγα φρονεῖν ἐφ᾿	ᾗ	εἶπας οὕτως ἀδόξῳ οὔσῃ τέχνῃ;
[8]	ἐπιφανεῖς. Αεὶ μὲν οὖν ἔγωγε	ἠγάμην	τὴν σὴν φύσιν, νῦν δὲ
[9]	ὁ βακχεῖος ῥυθμός. ἔνθα δὴ	ἠγάσθησαν	τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς μὲν γὰρ
[1]	Χαρμίδην, τοῖς μὲν ἀμφ᾿ Αὐτόλυκον	ἡγεῖσθαί	τινα ἔταξεν, αὐτὸς δὲ προσῆλθε
[3]	οὐ λέξειν ὅ τι ἕκαστος	ἡγεῖται	πλείστου ἄξιον ἐπίστασθαι. Εγὼ μὲν
[8]	ποῖα Λακεδαιμόνιοι ἀσκοῦντες κράτιστοι δοκοῦσιν	ἡγεμόνες	εἶναι· προξενεῖς δὲ καὶ κατάγονται
[8]	ψυχὴ εὐθὺς ἐν τοῖς ἥλιξιν	ἡγεμονική	τε ἅμα καὶ φιλόφρων οὖσα
[1]	οὖν ἐννοήσας τις τὰ γιγνόμενα	ἡγήσατ᾿	ἂν φύσει βασιλικόν τι κάλλος
[8]	πῶς οὐκ οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿	ἡγοῖτο	εἰς ταῦτα συνεργὸν εἶναι κράτιστον,
[4]	Ελληνες καὶ βάρβαροι τοὺς θεοὺς	ἡγοῦνται	πάντα εἰδέναι τά τε ὄντα
[4]	πολλὰ ἔχοντες χρήματα οὕτω πένεσθαι	ἡγοῦνται	ὥστε πάντα μὲν πόνον, πάντα
[7]	ὁ σὸς καὶ ἡ παῖς	ἥδε	ὡς ῥᾷστα διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿
[4]	Καὶ πάντα τοίνυν ταῦτα οὕτως	ἡδέα	μοι δοκεῖ εἶναι ὡς μᾶλλον
[8]	καλὰ μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ	ἡδέα	σπουδάζοντα; Πρὸς δὲ τούτοις πιστεύοι
[8]	μὲν τὸ ἦθος ἀγαμένων ἀνάγκη	ἡδεῖα	καὶ ἐθελουσία καλεῖται· τῶν δὲ
[2]	χρόνου πολλοῦ δέονται, εἰ μέλλουσιν	ἡδεῖαί	τε καὶ ἐλευθέριοι ἔσεσθαι. Καὶ
[4]	δοκεῖ εἶναι ὡς μᾶλλον μὲν	ἥδεσθαι	ποιῶν ἕκαστα αὐτῶν οὐκ ἂν
[8]	ἀκούων. Τοῦτο δὲ φράζει ὅτι	ἥδεται	δέ τ᾿ ἀκούων. Εστι δὲ
[2]	αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δ᾿ ὅσῳ	ἥδεται	τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα ὀρθά
[2]	Δί᾿ ἔφη, καὶ μὴν ἔγωγε	ἡδέως	ἂν θεῴμην Πείσανδρον τὸν δημηγόρον
[4]	οὐδὲν ἄπιστον. Εκεῖνο μέντοι ἔγωγε	ἡδέως	ἂν πυθοίμην, πῶς αὐτοὺς θεραπεύων
[4]	τὰ ἐκ τῆς οἰκίας πέπραται,	ἡδέως	μὲν καθεύδω ἐκτεταμένος, πιστὸς δὲ
[8]	φιλεῖσθαι, πῶς οὐκ ἀνάγκη τούτους	ἡδέως	μὲν προσορᾶν ἀλλήλους, εὐνοϊκῶς δὲ
[2]	ἐγὼ μέν, ἔφη, πάνυ ἂν	ἡδέως,	ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ σχήματα
[4]	ἀποδεικνύναι, οὐχ οὗτος παντελῶς ἂν	ἤδη	ἀγαθὸς μαστροπὸς εἴη; Σαφῶς γε
[8]	ἔτι καὶ νῦν ἐρώμενος ὢν	ἤδη	ἄλλων ἐπιθυμεῖ. Αλλὰ μὴν καὶ
[4]	Κλεινίᾳ δὲ πρὸς τὸ ὄπισθεν	ἤδη	ἀναβαίνει; Οὗτος οὖν συμφοιτῶν εἰς
[4]	γεγένημαι, οὐκέτι δὲ ἀπειλοῦμαι, ἀλλ᾿	ἤδη	ἀπειλῶ ἄλλοις, ὡς ἐλευθέρῳ τε
[9]	λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ	(ἤδη	γὰρ ὥρα ἦν αὐτῷ) ἐξανίστατο
[4]	μὲν πείθωμαι, οὐδέποτέ μοι μεταμέλει·	ἤδη	δέ ποτε καὶ ἀπιστήσας ἐκολάσθην.
[4]	ἀπῄει ἀπ᾿ αὐτοῦ· νῦν δὲ	ἤδη	εἶδον αὐτὸν καὶ σκαρδαμύξαντα. Καίτοι
[4]	ὠφελῆσαι. Καὶ μέντοι πολὺ βέλτιον	ἤδη	ἔχει. Πρόσθεν μὲν γάρ, ὥσπερ
[8]	δὲ τῆς ἀναιδοῦς ὁμιλίας πολλὰ	ἤδη	καὶ ἀνόσια πεπραγμένα. ὡς δὲ
[4]	καὶ ἐπιδημεῖν· ὑπανίστανται δέ μοι	ἤδη	καὶ θάκων καὶ ὁδῶν ἐξίστανται
[5]	τοῦ ὁρᾶν. Οὕτω μὲν τοίνυν	ἤδη	οἱ ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ καλλίονες ἂν
[4]	Ηράκλεις, ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες	ἠδικῆσθαι	ὑπὸ τοῦ σοῦ παιδὸς ὥστε
[4]	μάλα τοῦτό γε ὠφελημένοι ἔσεσθε·	ἥδιον	γὰρ πιεῖσθε. Καὶ ὁ Χαρμίδης
[4]	ἢ ἕτερα παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι,	ἥδιον	δ᾿ ἂν δουλεύοιμι ἢ ἐλεύθερος
[2]	γυμναζόμενος μᾶλλον ὑγιαίνειν ἢ εἰ	ἥδιον	ἐσθίειν καὶ καθεύδειν ἢ εἰ
[4]	καὶ κινδυνεύοιμ᾿ ἂν πρὸ ἐκείνου	ἥδιον	ἢ ἀκίνδυνος ζῴην. ὥστε εἰ
[7]	τὰ σώματα καὶ τροχοὺς μιμουμένους	ἥδιον	ἢ ἡσυχίαν ἔχοντας τοὺς καλοὺς
[4]	εἰδὼς ὅτι χρήματα ἡδὺ κτῆμα	ἥδιον	μὲν ἂν Κλεινίᾳ τὰ ὄντα
[4]	εἶναι. Νῦν γὰρ ἐγὼ Κλεινίαν	ἥδιον	μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα πάντα
[3]	ποιοῖμεν. Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη,	ἥδιστ᾿	ἂν ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τὴν
[2]	ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα	ἥδιστα	παρέχεις. Καὶ ὃς ἔφη· Τί
[4]	οὕτω μοι δοκεῖ ἔνια αὐτῶν	ἡδίω	εἶναι τοῦ συμφέροντος. Πλείστου δ᾿
[2]	ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα	ἡδίων	ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα
[6]	Οἶμαι γάρ, ὥσπερ ἡ ᾠδὴ	ἡδίων	πρὸς τὸν αὐλόν, οὕτω καὶ
[6]	αὑτοῦ ἐπιδειγμάτων ἀμελοῦντας, ἀλλήλοις δὲ	ἡδομέ	νους, φθονῶν τῷ Σωκράτει εἶπεν·
[8]	μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων	ἡδονὴν	ἀντ᾿ εὐκλείας αἱρεῖσθαι; Καίτοι Παυσανίας
[7]	θαῦμα μὲν ἴσως τί ἐστιν,	ἡδονὴν	δὲ οὐδὲ ταῦτα δύναμαι γνῶναι
[4]	Καὶ πολὺ πλέον διαφέρει πρὸς	ἡδονήν,	ὅταν ἀναμείνας τὸ δεηθῆναι προσφέρωμαι
[4]	οἱ θεοί, ὡς ἔοικε, καλοκἀγαθίᾳ	ἥδονται.	Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος
[4]	γοῦν καίπερ εἰδὼς ὅτι χρήματα	ἡδὺ	κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ
[4]	ἡλικίᾳ τοῦ κάλλους. Εἰ δὲ	ἡδὺ	τὸ παρ᾿ ἑκόντων διαπράττεσθαι ὧν
[8]	ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿	ἡδυγνώμων	ἐν θεοῖς τετίμηται. Αλλὰ μήν,
[4]	μόνον σῖτον ἀλλὰ καὶ ποτὸν	ἡδύνει.	Εἰ δὲ δὴ τοῦτο καὶ
[6]	οὕτω καὶ τοὺς σοὺς λόγους	ἡδύνεσθαι	ἄν τι ὑπὸ τῶν φθόγγων,
[4]	τις ἡμᾶς πρὸς Καλλίαν ἐλθόντας	ἡδυπαθεῖν.	Μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Εἰς
[4]	ἐμοὶ παρέχοι. Καὶ γὰρ ὅταν	ἡδυπαθῆσαι	βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς
[8]	Εξ οὖν συναμφοτέρων τούτων οὐχ	ἡδυσώματος	ὀνομασθεὶς ὁ Γανυμήδης ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων
[8]	θάλλουσα μορφῇ τε ἐλευθερίᾳ καὶ	ἤθει	αἰδήμονί τε καὶ γενναίῳ ψυχὴ
[8]	γε μὴν τῶν μὲν τὸ	ἦθος	ἀγαμένων ἀνάγκη ἡδεῖα καὶ ἐθελουσία
[8]	ἡ φωνή, ἱλαρὸν δὲ τὸ	ἦθος;	Τοῖς δὲ σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις
[4]	δὲ κλινθῆναι ἐυξέστου ἐπὶ δίφρου	ἦκ᾿	ἐπ᾿ ἀριστερὰ τοῖιν, ἀτὰρ τὸν
[1]	ὄντος, καὶ νενικηκότα αὐτὸν παγκράτιον	ἧκεν	ἄγων ἐπὶ τὴν θέαν. Ως
[3]	γὰρ δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον,	ἥκιστα	δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον ὂν
[3]	γε πράγματι. Τοῦτο γὰρ δὴ	ἥκιστα	μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον,
[4]	γὰρ μάλιστα τὰ παρόντα ἀρκεῖ	ἥκιστα	τῶν ἀλλοτρίων ὀρέγονται. ἄξιον δ᾿
[4]	Επειδὴ δὲ εἰς τὸν Φίλιππον	ἧκον,	ἠρώτων αὐτὸν τί ὁρῶν ἐν
[4]	Φίλιππος, καὶ πρῴην ἐγώ σου	ἤκουον	εὐχομένου πρὸς τοὺς θεοὺς ὅπου
[9]	πάντες ἀνεπτερωμένοι ἐθεῶντο. Καὶ γὰρ	ἤκουον	τοῦ Διονύσου μὲν ἐπερωτῶντος αὐτὴν
[2]	μὴ μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου	ἤκουσα	ὅμοια οἷς νῦν λέγεις, καὶ
[3]	Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες ὅτι	ἤκουσαν	αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν, ἤρετό τις
[9]	πᾶς ἂν ἔγνω ὅτι ἀσμένη	ἤκουσε·	καὶ ὑπήντησε μὲν οὒ οὐδὲ
[1]	μὲν γελωτοποιός εἰμι ἴστε πάντες·	ἥκω	δὲ προθύμως νομίσας γελοιότερον εἶναι
[8]	ἐγνωκότες εἶεν καὶ Θηβαῖοι καὶ	Ηλεῖοι·	συγκαθεύδοντας γοῦν αὐτοῖς ὅμως παρατάττεσθαι
[4]	οἶδα δέ σε Ιππίᾳ τῷ	Ηλείῳ,	παρ᾿ οὗ οὗτος καὶ τὸ
[3]	Οἶσθά τι οὖν ἔθνος, ἔφη,	ἠλιθιώτερον	ῥαψῳδῶν; Οὐ μὰ τὸν Δί᾿
[4]	γέροντας ἐκλέγονται, ὡς συμπαρομαρτοῦντος πάσῃ	ἡλικίᾳ	τοῦ κάλλους. Εἰ δὲ ἡδὺ
[8]	γενναίῳ ψυχὴ εὐθὺς ἐν τοῖς	ἥλιξιν	ἡγεμονική τε ἅμα καὶ φιλόφρων
[4]	οὐχ ὁρῶ, ἡμέρᾳ δὲ καὶ	ἡλίῳ	τὴν μεγίστην χάριν οἶδα ὅτι
[1]	καὶ Προδίκῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς,	ἡμᾶς	δ᾿ ὁρᾷς αὐτουργούς τινας τῆς
[2]	νέοις μὲν ἂν εἴη ταῦτα·	ἡμᾶς	δὲ τοὺς μηκέτι γυμναζομένους τίνος
[2]	Νὴ Δί᾿ ὦ Καλλία, τελέως	ἡμᾶς	ἑστιᾷς. Οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον
[1]	Σωκράτης εἶπεν· Αεὶ σὺ ἐπισκώπτεις	ἡμᾶς	καταφρονῶν, ὅτι σὺ μὲν Πρωταγόρᾳ
[6]	ἔφη, ὅτι καὶ σὺ νῦν	ἡμᾶς	λυπεῖς σιωπῶν; Η καὶ ὅταν
[4]	τί δή ποτε, ὦ Σώκρατες,	ἡμᾶς	μὲν οὕτω τοὺς φίλους μορμολύττῃ
[4]	προκείμενοι λόγοι περιέλθωσι. Κρινάτω δ᾿	ἡμᾶς	μὴ Αλέξανδρος ὁ Πριάμου, ἀλλ᾿
[8]	Αρ᾿ ἔφη, ὦ ἄνδρες, εἰκὸς	ἡμᾶς	παρόντος δαίμονος μεγάλου καὶ τῷ
[3]	σῷ κάλλει ἱκανὸς εἶ βελτίους	ἡμᾶς	ποιεῖν; Εἰ δὲ μή, δῆλόν
[4]	τρωξόμεθα, ὅπως μὴ φήσῃ τις	ἡμᾶς	πρὸς Καλλίαν ἐλθόντας ἡδυπαθεῖν. Μηδαμῶς,
[8]	σεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις χρώμενος οὐδὲν	ἡμᾶς	τοὺς ἀνθρώπους ὑπερορᾷ; Σὺ δὲ
[4]	Διὰ γὰρ τὸ ἐμπνεῖν τι	ἡμᾶς	τοὺς καλοὺς τοῖς ἐρωτικοῖς ἐλευθεριωτέρους
[3]	δή, ὦ ἄνδρες, ἱκανοὶ τέρπειν	ἡμᾶς	φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων οἶδ᾿
[2]	τὴν καρπογονίαν. Οὕτω δὲ καὶ	ἡμεῖς	ἂν μὲν ἁθρόον τὸ ποτὸν
[7]	παῖς ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν,	ἡμεῖς	δ᾿ ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι
[4]	τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα σιτίσαντες συμβάλλουσιν·	ἡμεῖς	δὲ ἴσως βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν
[3]	ἄνδρες, ἱκανοὶ τέρπειν ἡμᾶς φαίνονται·	ἡμεῖς	δὲ τούτων οἶδ᾿ ὅτι πολὺ
[2]	καὶ ἡμῖν γε, ἐπεὶ καὶ	ἡμεῖς	διψῶμεν ἐπὶ σοὶ γελῶντες. Ο
[4]	ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ,	ἡμέρᾳ	δὲ καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην
[3]	γε αὐτῶν ὀλίγου ἀν᾿ ἑκάστην	ἡμέραν;	Οἶσθά τι οὖν ἔθνος, ἔφη,
[4]	λήθω αὐτοὺς οὔτε νυκτὸς οὔθ᾿	ἡμέρας	οὔθ᾿ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι οὔθ᾿
[4]	τε ὦμον πλεῖν ἢ πέντε	ἡμέρας	ὤδαξον καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ
[8]	καὶ ἄλλοι δὲ πολλοὶ τῶν	ἡμιθέων	οἱ ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ διὰ
[4]	Σωκράτης· Οὐκοῦν λοιπὸν ἂν εἴη	ἡμῖν	ἃ ἕκαστος ὑπέσχετο ἀποδεικνύναι ὡς
[4]	μοί γ᾿ ἔφη, ὡς ἐν	ἡμῖν	αὐτοῖς εἰρῆσθαι, οὗτος καὶ πεφιληκέναι
[2]	Δί᾿ ἔφη ὁ Καλλίας, καὶ	ἡμῖν	γε, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς διψῶμεν
[8]	Εκείνοις μὲν γὰρ ταῦτα νόμιμα,	ἡμῖν	δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι δ᾿ ἔμοιγε
[2]	οὖν εἰ καὶ μύρον τις	ἡμῖν	ἐνέγκαι, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα;
[3]	Εντεῦθεν εἶπαν πολλοί· Σὺ τοίνυν	ἡμῖν	ἐξηγοῦ ποίων λόγων ἁπτόμενοι μάλιστ᾿
[2]	ἁθρόον τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ	ἡμῖν	καὶ τὰ σώματα καὶ αἱ
[2]	λέγειν τι δυνησόμεθα· ἂν δὲ	ἡμῖν	οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ
[4]	ἄλλην που δόξαν γελοίαν κίνδυνος	ἡμῖν	προσλαβεῖν. ὄψον μὲν γὰρ δὴ
[5]	γε τοῦ ὀσφραίνεσθαι ἕνεκεν ἐποίησαν	ἡμῖν	ῥῖνας οἱ θεοί. Οἱ μὲν
[6]	ἄν, ἔφη, ὦ Ερμόγενες, εἰπεῖν	ἡμῖν	τί ἐστὶ παροινία; Καὶ ὃς
[4]	Κλεινίαν ἀναφαίνουσιν. ἄξιόν γε μὴν	ἡμῖν	τοῖς καλοῖς καὶ ἐπὶ τοῖσδε
[4]	ὁ Σωκράτης, σὺ αὖ λέγε	ἡμῖν,	ὦ Αντίσθενες, πῶς οὕτω βραχέα
[8]	ἀντερᾶται. Ερμογένη γε μὴν τίς	ἡμῶν	οὐκ οἶδεν ὡς, ὅ τι
[2]	μὲν γὰρ ἀπ᾿ ἐσθλὰ διδάξεαι·	ἢν	δὲ κακοῖσι συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ
[2]	τοῦ σώματος ἐν τῇ ὀρχήσει	ἦν,	ἀλλ᾿ ἅμα καὶ τράχηλος καὶ
[9]	Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη γὰρ ὥρα	ἦν	αὐτῷ) ἐξανίστατο εἰς περίπατον· καὶ
[1]	ὡς δὲ πάνυ ἀχθόμενος φανερὸς	ἦν,	εἰ μὴ ἕψοιντο, συνηκολούθησαν. Επειτα
[1]	τῷ ἀνδρῶνι ἔνθα τὸ δεῖπνον	ἦν	εἶπεν· ὅτι μὲν γελωτοποιός εἰμι
[4]	καὶ Σωκράτει, ὅτε μὲν πλούσιος	ἦν,	ἐλοιδόρουν με ὅτι συνῆν, νῦν
[1]	Σωκράτην πρῶτον μέν, ὥσπερ εἰκὸς	ἦν,	ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο
[4]	ἐοικώς, τότε δὲ σαφῶς δοῦλος	ἦν·	καὶ τότε μὲν ἐγὼ φόρον
[1]	παραγενόμενος ταῦτα γιγνώσκω δηλῶσαι βούλομαι.	ἦν	μὲν γὰρ Παναθηναίων τῶν μεγάλων
[9]	οὒ οὐδὲ ἀνέστη, δήλη δ᾿	ἦν	μόλις ἠρεμοῦσα. Επεί γε μὴν
[4]	ὡς εἰ πλαστικὸς ἢ ζωγραφικὸς	ἦν,	οὐδὲν ἂν ἧττον ἐκ τοῦ
[4]	τῇ πόλει ὅτε μὲν πλούσιος	ἦν	πρῶτον μὲν ἐφοβούμην μή τίς
[1]	διὰ τὸν ἔρωτα πράττων ἀξιοθέατος	ἦν	τοῖς τετελεσμένοις τούτῳ τῷ θεῷ.
[4]	ὑμῖν δοκεῖ μαστροποῦ ἔργον εἶναι	ἣν	ἂν ἢ ὃν ἂν μαστροπεύῃ
[3]	ἐπιμελούμενος ὅπως ἀνὴρ ἀγαθὸς γενοίμην	ἠνάγκασέ	με πάντα τὰ Ομήρου ἔπη
[4]	κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿ εἶξαί τέ οἱ	ἡνία	χερσί. Καὶ πρὸς τούτοις γε
[9]	Διονύσου θάλαμον· μετὰ δὲ τοῦθ᾿	ἥξει	Διόνυσος ὑποπεπωκὼς παρὰ θεοῖς καὶ
[4]	Νικήρατος, μὴ ζήλου· ἐγὼ γὰρ	ἥξω	παρ᾿ αὐτοῦ δανεισάμενος τὸ μηδενὸς
[1]	ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην μᾶλλον	ἤπερ	ἀθάνατος γενέσθαι, οὔτε μὴν ὡς
[2]	ἔμαθον, ἐχειρονόμουν δέ· ταῦτα γὰρ	ἠπιστάμην.	Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Φίλιππος,
[4]	αὐτόν. Καὶ ὁ Σωκράτης ἀκούσας,	Ηράκλεις,	ἔφη, τί τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι
[4]	καὶ πρὸς ἐμὲ ἐπαινῶν τὸν	Ηρακλεώτην	ξένον ἐπεί με ἐποίησας ἐπιθυμεῖν
[8]	ἀγασθείη, ἀθανάτους τούτους ἐποίει· ὧν	Ηρακλῆς	μὲν καὶ Διόσκουροί εἰσι, λέγονται
[4]	πάσας τὰς νύκτας. Νὴ τὴν	Ηραν,	ἔφη ὁ Σωκράτης, εὐτύχημά γέ
[4]	Ο δὲ Καλλίας, Νὴ τὴν	Ηραν,	ἔφη, τά τε ἄλλα ζηλῶ
[8]	ὁ Ερμογένης εἶπε· Νὴ τὴν	Ηραν,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἄλλα τέ
[9]	συνεξιὼν ἐπιστραφεὶς εἶπε· Νὴ τὴν	Ηραν,	ὦ Σώκρατες, καλός γε κἀγαθὸς
[8]	ὅσων μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς	ἠράσθη,	συγγενόμενος εἴα αὐτὰς θνητὰς εἶναι·
[9]	ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν μόλις	ἠρεμοῦσα.	Επεί γε μὴν κατεῖδεν αὐτὴν
[3]	ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν,	ἤρετό	τις αὐτόν· Αλλ᾿ ἐπὶ τῷ
[2]	καὶ νῦν τῷδε τῷ παιδὶ	ἤρκεσε	τόδε τὸ οἴκημα ἐνιδρῶσαι, καὶ
[3]	προσέβλεψαν αὐτῷ, καὶ πολλοὶ ἅμα	ἤροντο	εἰ καὶ σφίσι δηλώσοι αὐτούς.
[7]	ᾄσαιμεν; Καὶ εὐθὺς τοῦτ᾿ εἰπὼν	ἦρχεν	ᾠδῆς. Επεὶ δ᾿ ᾖσεν, εἰσεφέρετο
[8]	ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ θεοὶ καὶ	ἥρωες	τὴν τῆς ψυχῆς φιλίαν περὶ
[4]	δὲ εἰς τὸν Φίλιππον ἧκον,	ἠρώτων	αὐτὸν τί ὁρῶν ἐν τῇ
[4]	πρὸς τοὺς θεοὺς ὅπου ἂν	ᾖς	διδόναι καρποῦ μὲν ἀφθονίαν, φρενῶν
[3]	φθονήσω εἰπεῖν τὴν τέχνην δι᾿	ἧς	τοῦτο ἀπεργάζομαι. Αλλὰ σὺ αὖ,
[7]	εἰπὼν ἦρχεν ᾠδῆς. Επεὶ δ᾿	ᾖσεν,	εἰσεφέρετο τῇ ὀρχηστρίδι τροχὸς τῶν
[3]	αὐλὸν ἐκιθάρισεν ὁ παῖς καὶ	ᾖσεν.	ἔνθα δὴ ἐπῄνεσαν μὲν ἅπαντες·
[3]	οὐκ ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες	ἡσθέντες	ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντος προσέβλεψαν,
[1]	οἰκτισμῷ αὐτοῦ. Ο δ᾿ ὡς	ᾔσθετο	τοῦ γέλωτος, ἀνεκαλύψατό τε καὶ
[2]	ἔτι καλλίων φαίνεται ἢ ὅταν	ἡσυχίαν	ἔχῃ; Καὶ ὁ Χαρμίδης εἶπεν·
[7]	καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ	ἡσυχίαν	ἔχοντας τοὺς καλοὺς καὶ ὡραίους
[4]	λέγοντα· ὁ δὲ καλὸς καὶ	ἡσυχίαν	ἔχων πάντ᾿ ἂν διαπράξαιτο. Εγὼ
[1]	νῦν δέ, ἐὰν παρ᾿ ἐμοὶ	ἦτε,	ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς
[4]	ἕκαστα αὐτῶν οὐκ ἂν εὐξαίμην,	ἧττον	δέ· οὕτω μοι δοκεῖ ἔνια
[4]	ἢ ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν	ἧττον	ἐκ τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς
[4]	μεμνημένος; Αν δὲ μὴ ὀνομάζω,	ἧττόν	τί με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ;
[2]	αὐτῇ προσφέροντα. Εκ τούτου δὴ	ηὔλει	μὲν αὐτῇ ἡ ἑτέρα, παρεστηκὼς
[9]	Οὔπω δὲ φαινομένου τοῦ Διονύσου	ηὐλεῖτο	ὁ βακχεῖος ῥυθμός. ἔνθα δὴ
[2]	δὲ αὐτοῖς ἡ αὐλητρὶς μὲν	ηὔλησεν,	ὁ δὲ παῖς ἐκιθάρισε, καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005