Chapitre
[8]	καὶ ἐπὶ τὸν βάρβαρον σὺν	Ιάκχῳ	ἐστράτευσαν, καὶ νῦν ἐν τῇ
[8]	μένων, καὶ σῶμα ἀξιοπρεπέστατον μὲν	ἰδεῖν	τῆς πόλεως ἔχεις, ἱκανὸν δὲ
[4]	τὸ ὅ τι ἂν καλὸν	ἴδῃ	μηδέποτε ἐπιλανθάνεσθαι. ἔναγχος δὲ δήπου
[4]	καὶ ἐάν τι ὄναρ ἀγαθὸν	ἴδῃς,	τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις; Μὰ Δία
[4]	ψυχαῖς. Ορῶ γὰρ πολλοὺς μὲν	ἰδιώτας,	οἳ πάνυ πολλὰ ἔχοντες χρήματα
[9]	ἐπεθύμουν. Τέλος δὲ οἱ συμπόται	ἰδόντες	περιβεβληκότας τε ἀλλήλους καὶ ὡς
[8]	πάντα ἐπέχοντος, ψυχῇ δὲ ἀνθρώπου	ἱδρυμένου,	Ερωτος, μὴ {ἂν} ἀμνημονῆσαι, ἄλλως
[1]	συνείπετο δὲ αὐτῷ καὶ Νικήρατος.	Ιδὼν	δὲ ὁμοῦ ὄντας Σωκράτην τε
[3]	ἐνεκλίθη αὐτῷ. Καὶ ὁ Καλλίας	ἰδών,	Αρ᾿ οἶσθα, ἔφη, ὦ Λύκων,
[2]	τὴν αὐλητρίδα θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν	ἵει	ἅμα πάντα καὶ σκέλη καὶ
[2]	Αθηναίους τολμᾶν ὁμόσε ταῖς λόγχαις	ἰέναι;	Καὶ ὁ Φίλιππος, Νὴ Δί᾿
[8]	γάρ σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ,	ἱερεὺς	θεῶν τῶν ἀπ᾿ Ερεχθέως, οἳ
[8]	καὶ νῦν ἐν τῇ ἑορτῇ	ἱεροπρεπέστατος	δοκεῖς εἶναι τῶν μένων, καὶ
[2]	οὕτω τολμηρῶς εἰς τὰ ξίφη	ἵεται.	Καὶ ὁ Αντισθένης εἶπεν· Αρ᾿
[8]	δὲ ψυχὴ ὅσονπερ ἂν χρόνον	ἴῃ	ἐπὶ τὸ φρονιμώτερον καὶ ἀξιεραστοτέρα
[3]	Ισως ἄν, ἔφη, Αὐτολύκῳ τούτῳ	ἱκανὴ	γένοιτο ἐγκονίσασθαι. Ακουστέον ἂν εἴη
[3]	Οὗτοι μὲν δή, ὦ ἄνδρες,	ἱκανοὶ	τέρπειν ἡμᾶς φαίνονται· ἡμεῖς δὲ
[8]	μὲν ἰδεῖν τῆς πόλεως ἔχεις,	ἱκανὸν	δὲ μόχθους ὑποφέρειν. Εἰ δ᾿
[5]	σὸν ὥσπερ τὸ πλεῖστον διαφθείρειν	ἱκανόν	ἐστι καὶ δικαστὰς καὶ κριτάς.
[8]	καὶ τὸν πατέρα κοσμήσειν, ἀλλ᾿	ἱκανὸς	γενήσεσθαι δι᾿ ἀνδραγαθίαν καὶ φίλους
[8]	μέν σοι ποῖα ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς	ἱκανὸς	ἐγένετο τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦν, σκεπτέον
[3]	λέγειν ὅτι τῷ σῷ κάλλει	ἱκανὸς	εἶ βελτίους ἡμᾶς ποιεῖν; Εἰ
[4]	εἰδὼς ὅτι παθεῖν μᾶλλον κακῶς	ἱκανὸς	εἴην ἢ ποιῆσαι ἐκείνους. Καὶ
[3]	μέγιστον φρονῶ. Ανθρώπους γὰρ οἶμαι	ἱκανὸς	εἶναι βελτίους ποιεῖν. Καὶ ὁ
[2]	ἐκιθάρισε, καὶ ἐδόκουν μάλα ἀμφότεροι	ἱκανῶς	εὐφραίνειν, εἶπεν ὁ Σωκράτης· Νὴ
[2]	διαφέρειν} ὃς ἂν δοκῇ αὐτῷ	ἱκανώτατος	εἶναι εἰς {τὸ} ταῦτα ἐπιτηδεῦσαι,
[8]	λόγοι, πραεῖα δὲ ἡ φωνή,	ἱλαρὸν	δὲ τὸ ἦθος; Τοῖς δὲ
[3]	μαθεῖν· καὶ νῦν δυναίμην ἂν	Ιλιάδα	ὅλην καὶ Οδύσσειαν ἀπὸ στόματος
[4]	κρομμύων ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν,	ἵν᾿	ἡ γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ μηδὲ
[1]	γελοῖόν τι εὐθὺς ἐπεχείρει λέγειν,	ἵνα	δὴ ἐπιτελοίη ὧνπερ ἕνεκα ἐκαλεῖτο
[4]	τε δύνανται καὶ σοῦ ἐπιμέλονται,	ἵνα	δοκῇς δικαίως ἐπ᾿ αὐτοῖς μέγα
[4]	ἂν ἐρωτῶ, μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι,	ἵνα	εἰδῶμεν ὅσα ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ
[1]	ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ δεῖπνα,	ἵνα	εὐφραίνοιντο οἱ συνόντες δι᾿ ἐμὲ
[2]	παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ ἐπιψακάζωσιν,	ἵνα	καὶ ἐγὼ ἐν Γοργιείοις ῥήμασιν
[2]	ὁ Φίλιππος, καὶ ἐμοὶ αὐλησάτω,	ἵνα	καὶ ἐγὼ ὀρχήσωμαι. Επειδὴ δ᾿
[2]	καὶ μύρον τις ἡμῖν ἐνέγκαι,	ἵνα	καὶ εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη
[6]	Σωκράτης, σὺ αὐτὸν μὴ εἴκαζε,	ἵνα	μὴ καὶ σὺ λοιδορουμένῳ ἐοίκῃς.
[2]	παρακάλει, ὅταν μέλλῃς μανθάνειν ὀρχεῖσθαι,	ἵνα	σοι ἀντιστοιχῶ τε καὶ συμμανθάνω.
[5]	ἀλλὰ διαφερόντων, ἔφη, τὰς ψήφους,	ἵνα	ὡς τάχιστα εἰδῶ ὅ τι
[4]	μετὰ Κλεινίου κἂν διὰ πυρὸς	ἰοίην·	οἶδα δ᾿ ὅτι καὶ ὑμεῖς
[4]	μὲν παρὰ τὰ ὦτα ἄρτι	ἴουλος	καθέρπει, Κλεινίᾳ δὲ πρὸς τὸ
[1]	μᾶλλον ἢ εἰ στρατηγοῖς καὶ	ἱππάρχοις	καὶ σπουδαρχίαις. Καὶ ὁ Σωκράτης
[4]	χρημάτων δεόμενον· οἶδα δέ σε	Ιππίᾳ	τῷ Ηλείῳ, παρ᾿ οὗ οὗτος
[2]	ὅτι, ἔφη, ὁρῶ καὶ τοὺς	ἱππικοὺς	βουλομένους γενέσθαι οὐ τοὺς εὐπειθεστάτους
[1]	τὴν θέαν. Ως δὲ ἡ	ἱπποδρομία	ἔληξεν, ἔχων τόν τε Αὐτόλυκον
[1]	μὲν γὰρ Παναθηναίων τῶν μεγάλων	ἱπποδρομία,	Καλλίας δὲ ὁ Ιππονίκου ἐρῶν
[2]	κατέχειν, ῥᾳδίως τοῖς γε ἄλλοις	ἵπποις	χρήσεσθαι. Κἀγὼ δὴ βουλόμενος ἀνθρώποις
[4]	ἀριστερὰ τοῖιν, ἀτὰρ τὸν δεξιὸν	ἵππον	κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿ εἶξαί τέ οἱ
[1]	μεγάλων ἱπποδρομία, Καλλίας δὲ ὁ	Ιππονίκου	ἐρῶν ἐτύγχανεν Αὐτολύκου παιδὸς ὄντος,
[9]	δὲ γεγαμηκότες ἀναβάντες ἐπὶ τοὺς	ἵππους	ἀπήλαυνον πρὸς τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας,
[2]	τοὺς εὐπειθεστάτους ἀλλὰ τοὺς θυμοειδεῖς	ἵππους	κτωμένους. Νομίζουσι γάρ, ἂν τοὺς
[4]	δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾿	ἵππους	σταθμῷ καὶ ἀριθμῷ, ὡς πλείστου
[5]	μὰ Δί᾿ ἔφη, καὶ ἐν	ἵππῳ	καὶ βοὶ※ καὶ ἐν ἀψύχοις
[4]	δὲ καὶ ἀδελφούς, οἳ τὰ	ἴσα	λαχόντες ὁ μὲν αὐτῶν τἀρκοῦντα
[1]	καλεῖ μέ τις, ἐπεὶ πάντες	ἴσασιν	ὅτι ἀρχὴν οὐδὲ νομίζεται εἰς
[8]	μεγάλου καὶ τῷ μὲν χρόνῳ	ἰσήλικος	τοῖς ἀειγενέσι θεοῖς, τῇ δὲ
[8]	ἐπιτρέψειεν αὑτήν, εἰ βούλει, εὖ	ἴσθι.	Τὰ μέγιστα γάρ σοι ὑπάρχει·
[2]	παντὶ διαπονῶν τῷ σώματι πᾶν	ἰσόρροπον	ποιεῖν; ἢ ἐπ᾿ ἐκείνῳ γελᾶτε,
[2]	τὰ σκέλη τοῖς ὤμοις φαίνει	ἰσοφόρα	ἔχειν ὥστε δοκεῖς ἐμοί, κἂν
[8]	πατρίδα αὔξειν τροπαῖα τῶν πολεμίων	ἱστάμενος,	καὶ διὰ ταῦτα περίβλεπτός τε
[4]	ἔσεσθε βελτίονες, ἂν ἐμοὶ συνῆτε.	ἴστε	γὰρ δήπου ὅτι Ομηρος ὁ
[3]	ὃς ἔφη· Οὐ γὰρ ἅπαντες	ἴστε,	ἔφη, {ὅτι} ἐπὶ τούτῳ τῷ
[2]	βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν; ἢ οὐκ	ἴστε	ὅτι ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης οὑτοσὶ
[1]	εἶπεν· ὅτι μὲν γελωτοποιός εἰμι	ἴστε	πάντες· ἥκω δὲ προθύμως νομίσας
[5]	δήπου, ἔφη· ἐπεὶ καὶ πρὸς	ἰσχὺν	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄριστα πεφυκότας ἔχει.
[2]	οὖσα τυγχάνει, γνώμης δὲ καὶ	ἰσχύος	δεῖται. ὥστε εἴ τις ὑμῶν
[4]	μέγα φρονεῖν, ὅτι τὸν μὲν	ἰσχυρὸν	πονοῦντα δεῖ κτᾶσθαι τἀγαθὰ καὶ
[3]	ἀφύλακτον ὂν σῴζεται καὶ ἀμελούμενον	ἰσχυρότερον	γίγνεται. Σὺ δὲ δή, ἔφη
[4]	ἀλλὰ καὶ δέδοικα περὶ αὐτοῦ	ἰσχυρῶς.	Αἰσθάνομαι γάρ τινας ἐπιβουλεύοντας διαφθεῖραι
[4]	εἰς ταὐτὸ διδασκαλεῖον ἐκείνῳ τότε	ἰσχυρῶς	προσεκαύθη. ἃ δὴ αἰσθόμενος ὁ
[3]	ὀβολόν. Αλλὰ γῆν πολλὴν κέκτησαι;	Ισως	ἄν, ἔφη, Αὐτολύκῳ τούτῳ ἱκανὴ
[4]	σκόροδα σιτίσαντες συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ	ἴσως	βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν τινα μᾶλλον
[5]	Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ Σωκράτης,	ἴσως	γὰρ εὐδοκιμοῦντα τὸν μαστροπὸν παρὰ
[4]	καὶ ἐλπίδας τινὰς γλυκείας παρέχει.	{ἴσως	δὲ καὶ διὰ τὸ μόνον
[1]	ὡς ὁρᾷς, μεστοί, γέλωτος δὲ	ἴσως	ἐνδεέστεροι. Δειπνούντων δὲ αὐτῶν ὁ
[4]	ἐπιθυμῶν οὐ παύομαι· ἐξ ὧν	ἴσως	καὶ φιλοχρηματώτερός τισι δοκῶ εἶναι.
[7]	τε καὶ ἀναγιγνώσκειν θαῦμα μὲν	ἴσως	τί ἐστιν, ἡδονὴν δὲ οὐδὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005